16
"อ่าวไอ้อาร์มหน้าไปโดนอะไรมาว่ะ"เสียงวิทย์ถามอาร์มตามประสาคนรู้จักกัน
"เปล่าไม่มีไรหรอก.....พอดีไปเสือกเรื่องชาวบ้านมากไปหน่อย...ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น"อาร์มตอบเสียงเข้มก็จะเหลือบไปมองโดมที่ยืนอยู่ด้านหลังวิทย์
"ใครว่ะ อยู่แถวนี้เปล่าว่ะ"ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร แต่วิทย์ก็เลือกที่จะถามออกไป
"ไม่ว่ะไม่ได้อยู่แถวนี้หรอก....คนแถวนี้คงไม่มีใครใจร้ายแบบนั้น"ก่อนส่งสายตาตัดพ้อไปให้คนที่ยืนฟังเงียบๆ
"งั้น...กูขอตัวก่อนว่ะ ต้องเข้าเรียนแล้ว..ไว้เจอกัน"อาร์มพูดจบหลังโบกมือให้พวกวิทย์ที่มองตามหลังอยู่
'สองวันแล้วสินะที่อาร์มไม่มายุ่งวุ่นวายกับเค้าเลย
เค้าน่าจะดีใจที่ชีวิตประจำวันของเค้ากลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม
แต่ทำไมนะเค้ากลับรู้สึกว่าสองวันที่ผ่านมาเค้ากลับรู้สึกเหงา...อย่างที่ไม่เคยเป็น...และเหมือนขาดอะไรไป
ก็รู้ว่าทำเกินไป....และก็รู้ว่ามันเป็นหวง...แต่เพราะทิฐิบังตา ทำให้มองเห็นความหวังดีนั้นเป็นสิ่งน่ารำคาญ
และก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะขอโทษ แต่เพราะว่าปากมันหนักเหลือเกิน...เกินที่จะเอ่ยคำสองคำนั้นออกมา
'โกรธกูมากซินะ'โดมได้เพียงแต่คิดในใจ
"เฮ้ยไปกินข้าวกัน"เหมทำลายความเงียบ
"เอาดิ"แล้วทั้งสามคนก็เดินไปร้านขายอาหารโดยไม่มีใครพูดอะไร
"เย็นนี้ไปไหนกันดีว่ะ"วิทย์ถามขึ้นเพราะเริ่มทนไม่ได้
"ไปที่เก่าดีเปล่าว่ะ"เหมเสนอ
"จะไปหาน้องฟ้าแลบล่ะสิมึง"วิทย์หันไปมองหน้าเหมอย่างรู้ทัน
"เปล่าซะหน่อย"เหมหน้าเสียเพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะรู้ทันความคิดของตัวเอง
"แต่ก็ดีเหมือนกันสาวๆเยอะดี"วิทย์พูดเพราะเห็นหน้าเสียของเพื่อนก็เลยรู้สึกผิด
"แล้วมึงว่าไง"เหมหันมาถามโดมที่ทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดีมาโดยตลอด
"พวกมึงไปเหอะว่ากูขอตัว"โดมบอก
"อ่าว ไมว่ะ....เห็นทุกทีมึงไม่เคยพลาดเลยซักครั้งนี่หว่า"วิทย์ถาม
"นั่นดิ"เหมเสิรมเพราะก็รู้สึกอดแปลกใจไม่ได้เหมือนกัน
"ไม่รู้ว่ะ รู้สึกเบื่อๆก็เท่านั้น"โดมตอบ
"เพราะเรื่องไอ้อาร์มหรือเปล่า"วิทย์ถามตรงๆไม่อ้อมค้อม
"นั่นดิ กูสงสัยตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ...ทะเลาะอะไรกันว่ะ"เหมถาม
"นั่นดิ เหมือนสองวันก่อนยังจะเอากันกลางสนาม แล้วไงเป็นงี้ว่ะ"วิทย์ถามต่อ
"ป้าบ"เสียงฝ่ามือกระทบหัวทุยๆของวิทย์อย่างแรง
"ตบหัวก็ไม"วิทย์โวย
"โทษฐานปากหมา...."โดมตอบหน้าเฉย
"อ้าว ก็เห็นกันอยู่ใช่ปะว่ะไอ้เหม"วิทย์หันไปหาแนวร่วม
"ไม่รู้โว้ย...กูไม่อยากโดนมันตบหัว"เหมตอบ
"โดมกูถามมึงจริงๆเถอะ..มีเรื่องไรกันว่ะ"วิทย์เปลี่ยนโทนเสียงจากที่เล่นๆกลายเป็นจริงจัง จนโดมต้องเงยหน้ามามอง
ก่อนจะตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเค้ากันโดมให้เพื่อนทั้งสองฟัง
"บลา บลา บลา ......."จนจบ ทั้งวิทย์และเหมหันหน้ามาสบตากันก่อนจะพูดพร้อมกัน "ว่า"
"ครั้งนี้มึงทำเกินไปว่ะ"เพื่อนทั้งสองพูดพร้อมกัน
"ก็กูทำไปแล้ว เปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว"โดมพูด
"ก็ใช่ ว่ามันเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้ว แต่มึงก็สามารถทำอะไรๆให้มันดีขึ้นได้...เพียงแต่มึงไม่คิดจะทำ"วิทย์พูดอย่างเป็นการเป็นงานไมมีท่าทีว่าจะเล่นๆ
"ใช่"เหมเสริมทัพอีกคน จนทำให้โดมตอนนี้จนมุม
"แล้วจะให้กูทำยังไง"โดมถามทั้งๆที่รู้
"มึงจะถามทำไม...ในเมื่อมึงก็รู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไง"วิทย์พูด
"แต่.."
"ไม่ต้องแต่ งั้นเอาเป็นว่าคืนนี้นี้เจอกันที่เดิม..แล้วจัดการซะ....ส่วนไอ้อาร์มเดียวกูชวนมันเอง"วิทย์พูดแล้วเดินจากไปทันที
ส่วนอีกด้าน
'มันคงดีใจสินะ...ที่ไม่มีใครไปกวนใจ
คงใช่เพราะแม้แต่หน้ามันยังไม่มองเลย
เห็นทีอาจจะต้องตัดใจจริงๆแล้วล่ะมั้งคราวนี้'ในขณะที่อาร์มใจลอยนั่งคิดอะไรต่อมิอะไรอยู่นั้น
"อืมว่าไงไอ้วิทย์"อดแปลกใจเหมือนกันที่วิทย์โทรมา
"คืนนี้เหรอ...ได้แต่มันไปด้วยหรือเปล่า"
"งั้นเหรอ..มันไม่ได้บอกว่าจะไปหรือเปล่าสินะ"
"อืมงั้น ไปก็ได้ว่ะ ดีเหมือนกันวันศุกร์ทั้งที...เผื่อจะหายเซ็งได้บ้าง"อาร์มตกปากรับคำชวนของวิทย์เรียบร้อย
"เห้ยไอ้แบ้งค์ ไอ้แม็ค ไอ้บอม...คืนนี้เที่ยวกัน"อาร์มชวน
"คืนนี้เหรอ...ว่าไงครับที่รัก"แม็กหันไปถามบอมแล้วส่งตาหวานให้
"เอ่อ เอาดิ วันศุกร์ทั้งทีจริงไหม"บอมตอบแล้วหันไปส่งสายตาหวานๆกลับไปให้แม็ค
"พอเลยๆพวกมึงนี่...จะหวานกันไปถึงไหนว่ะ...สงสารพวกกูบ้างเหอะ"อาร์มหันไปเอ็ดเพื่อน
"อิจฉากูล่ะซี"แม็คพูดก่อนจะยักคิ้วกวนเบื้องล่างให้
"เออ แล้วมึงล่ะไอ้แบ้งค์ไปมั้ย"อาร์มหันไปถามแบ้งค์
"ไม่ว่ะ กูว่าจะไปอยู่เป็นเพื่อนออม"แบ้งค์ตอบอาย
"ไปอยู่เป็นเพื่อนมันทำไม..ไอ้ออมจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วจะไปห่วงอะไรมันนักหนา...ถ้ามึงห่วงนักเดี๋ยวกูโทรไปบอกให้ไอ้สันมาอยู่เป็นเพื่อนมันก็ได้"อาร์มพูด
"หยุดพูดไปเลยสัดอาร์ม เพราะไอ้นั่นแหละที่กูไม่ไว้วางใจที่สุด...พวกมึงไปเลยกูจะไปอยู่กับที่รักกู"แบ้งค์ตอบแล้วลุกออกไปเลย
"เออ ไม่ง้อมึงก็ได้ว่ะ...ส่วนพวกมึงสองทุ่มเจอกันที่ห้องกู...เคนะ"อาร์มบอก
...
คนในร้านเริ่มแน่น
"อ่าว....มานั่งๆพวกมึง"วิทย์เรียกอาร์มแม็คและบอมทันที
"เฮ้ย มองหาใครว่ะไอ้อาร์ม"แม็คถามเพราะเห็นเพื่อนมองนั่นโน้นนี่ชะเง้อคอยาวเหมือนมองหาใคร
"เปล่า"อาร์มตอบ
"พวกมึงกินไรกันบ้างว่ะ"เหมถาม
"เหมือนๆพวกมึงนั่นหล่ะ"อาร์มตอบ มีคนมากหน้าหลายตาเดินเข้ามาทักทายอาร์ม แต่ล่ะคนล้วนเคยๆกับเค้าทั้งนั้น
แต่นั้นมันก็ก่อนที่เค้าจะเจอโดม และชอบโดม
"อ่าวไงไอ้โดมกูนึกว่ามึงไม่มาซะแล้ว"อาร์มเงยหน้าขึ้นจากแก้วทันทีที่ได้ยินชื่อ
'มาแล้วสินะ'อาร์มบอกตัวเองในใจ และก็เหมือนกันที่ตลอดเวลามีสาวๆสวยๆหลายคนเดินเข้ามาทักทาย ส่งสายตาในโดมเช่นกัน
ความรู้สึดหงุดหงิดกับภาพที่เห็นอยู๋ข้างหน้ามันทำให้อาร์มเริ่มทนไม่ได้
"เฮ้ยเดี๋ยวกูขอตัวแป๊บนะโว้ย"อาร์มบอกแล้วเดินออกไปนอกร้านทันที
'ยังไงก็ขอออกไปสงบสติก่อนดีกว่า'อร์มบอกตัวเองนั่งเงยหน้ามองฟ้าที่สว่างไปด้วยแสงไฟ้ของค่ำคืนก่อนจะหลับตาลง แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนว่ามีใครคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆเค้า
"ออกมาทำไม...ทำไมไม่นั่งกินต่อ"เสียงโดมถาม
"เปล่าแค่อยากใช้ความคิด"อาร์มตอบ
"ใช้คิดอะไร"โดมถาม
"คิดว่าควรตะสู้ต่อไป...หรือว่ายอมแพ้ซะตอนนี้ดีมั้ย"อาร์มตอบ
"ทำไมถึงคิดที่จะยอมแพ้"โดมถาม
"ก็ในเมื่อใจส่งไปไม่ถึง...ส่งต่อไปก็คงศูนย์เปล่า"อาร์มตอบอย่างน้อยใจ
"อะไรทำให้คิดว่ามันศูนย์เปล่า"โดมถาม
"โดมน่าจะรู้ดี"อาร์มหันมาสบตาแล้วตอบคำถามนั้น
"สู้ต่อไปได้มั้ย"โดมบอกเสียงเบา
"อะไรนะ..ไม่ได้ยินดี"ใช่คำพูดของโดมเบาซะจนอาร์มเองก็ไม่แน่ใจว่าที่ได้ยินนั้นถูกหรือเปล่า แต่แทนคำตอบโดมกับโน้มตัวแล้วประกบปากจูบกับอาร์มแทนคำตอบ
"อย่ายอมแพ้ได้ไหม สู้ต่อได้ไหม....ขอโทษเรื่องวันนั้น"โดมพูดสายตาเผชิญกับสายตาที่แวววับราวตื่นเต้นดีใจกับสิ่งที่ได้ยิน
"จริงนะ..โดมพูดจริงนะ"อาร์มจับแขนโดมเขย่าก่อนจะถามเพื่อความมั่นใจ
"อืมจริง...กูต้องการอย่างนั้นจริงๆ"โดมหน้าแดงหลบสายตาอาร์มทันที
"ขอบคุณนะ...ขอบคุณจริงๆ"พร้อมกับดึงโดมมากอดอย่างเป็นสุข
"เค้าไปฉลองกัน"อาร์มชวนสายาระริกราวเด็กได้ของถูกใจ
"ฉลองอะไร"โดมถามทั้งๆที่รู้
"ก็ฉลองที่เราดีกัน...ที่เราเข้าใจกัน...และที่เรารักกันไง"อาร์มตอบพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ใครไปรักกับมึง...มั่วล่ะ"โดมแกล้ง
"เอาน่าอีกไม่นานก็รักกัน....ไม่เชิญคอยดู"อาร์มตอบอย่างมั่นใจ
"อืมจะคอยดู"โดมตอบยิ้มๆ
"โดมคืนนี้อาร์มขอไปนอนด้วยนะ..สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร"อาร์มบอก
"จะไปทำไม"โดมถาม
"ก็ไม่ได้เจอตั้งหลายวันคิดถึงรู้หรือเปล่า"อาร์มตอบ
"อืม ถ้าพูดถึงขนาดนั้นก็..แล้วแต่แล้วกัน"โดมตอบ
"เยส"อาร์มกระโดดดีใจ
"เว่อร์ว่ะ"โดมว่า
"ก็อาร์มดีใจนี่น่า...งั้นเข้าไปข้างในกันดีกว่านะ"อาร์มชวน
"อืม"แล้วโดมก็เดินตามอาร์มเข้าไป เข้าเข้าไปก็เจอสายตาของเพื่อนทั้งเพื่อนของอาร์มและเพื่อนของโดมมองยิ้มอย่างรู้กัน
"หายไปซะนานเลยนะพวกมึง....เรียบร้อยแล้วใช่ปะ"วิทย์ถามแล้วหันไปมองโดม
"อืม"โดมตอบแค่นั้นแล้วยกแก้วเหล้าดื่มเพราะเขิน
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีแล้ว งั้นเรามาดื่มให้..ให้อะไรดี"วิทย์หยุดคิด
"เอาเป็นว่าดื่มให้กับทุกคนที่มีความสุขในคืนนี้แล้วกัน"วิทย์พูดจบแล้วยกแก้วเหล้าขึ้น
"อ่าวชน"แล้วแก้วของทุกคนก็ยกมาชนพร้อมกัน
"อ้าวพี่อาร์มนี่เอง"หญิงสาวนางนึงเอ่ยทัก
"เอ่อ"อาร์มทำท่าคิดว่าเธอคนนี้เป็นใคร
"แก้วไงค่ะแหมทำเป็นจำกันไม่ได้..หายไปเลยนะค่ะไม่โทรหากันเลยไม่คิดถึงกันบ้างหรือค่ะ"เสียงหญิงสาวตัดพ้อ
"ครับพอดีช่วงนี้พี่ยุ่งๆอยู่กำลังตามจีบใครบางคนอยู่"พูดจบก็หันไปสบตาโดมที่มองอยู่จนอีกฝ่ายจะหลบสายตาไป
"ใครกันนะเป็ผู้โชคดีที่พี่อาร์มผู้ไม่เคยง้อใครต้องลงทุนตามจีบขนาดนี้"หญิงสาวพูด
"อืม คนนี้พี่จริงจังหน่ะ"อาร์มตอบแล้วหันไปมองโดมอีกครั้ง
"ค่ะ งั้นก็ขอให้พี่อาร์มโชคดีแล้วกันนะค่ะ แต่ถ้าใครคนนั้นไม่ยอมใจอ่อนก็มาลืมโทรมาตามแก้วมารักษาแผลใจให้นะค่ะ....ไปแล้วค่ะแล้วเจอกัน"หญิงสาวพูด
"ครับ ขอบคุณ"
"เฮ้ยกูว่ากลับกันเถอะว่าดึกมากแล้ว"วิทย์พูด
"อืมดีเหมือนกัน นี่บอมก็ไม่ไหวแล้ว"แม็คพูดก่อนจะดึงบอมมาเพิงที่ใหล่
"งั้นพวกมึงออกไปรอหน้าร้านก่อน เดี๋ยวกูเคลียร์ก่อนแล้วก่อน...แล้วค่อยว่ากันทีหลัง"วิทย์บอก
"ไม่เป็นไรพวกมึงนั่นแหละออกไปรอนอกร้านก่อน..มื้อนี้กูเลี้ยง"อาร์มบอก
"เฮ้ยจิงหรือครับป๋า"วิทย์ถามแล้วเอาหัวมาถูอ้อนๆ
"เออ"อาร์มตอบก่อนที่ทุกคนพาพากันออกไปนอกร้านยกเว้นอาร์ม
"ไอ้แม็คพาไอ้บอมกลับเลยนะไม่ต้องรอกูเดี๋ยวกูไปทำธุระต่อ"อาร์มบอกแม็คหลังจากที่ออกมาสมทบข้างนอกแล้ว
"อืม"แม็คตอบไม่ว่าอะไรเพราะตอนนี้ก็เริ่มจะง่วงแล้ว
แล้วทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับเหลืออาร์มกับโดม อาร์มขับรถตามโดมมาติดๆ
"โหล ไอ้แบ้งค์มึงอยู่ไหน"
"อยู่ห้องกูเหรอ"
"เออ กูไม่กลับนะ"
"เออ ฝากออมมันด้วย"
"แต่ห้ามทำไรมันนะมึง"
"เออ รู้ก็ดี....แค่นี้นนะพรุ่งนี้เจอกัน"อาร์มบอก
ตีสองครึ่ง
ภายในห้องนอนของโดม
"อาบน้ำมั้ย"โดมถาม
"อืม"อาร์มตอบยิ้มๆ
"ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้หยิบได้เลย"อาร์มทำตอบที่โดมบอกอย่างว่าง่าย แล้วก็หายไปในห้องน้ำอยู่นานพอสมควร
"นี่เสื้อผ้าน่านะ"โดมบอกอาร์มทันทีที่อาร์มเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินเข้าแทน
ไม่นานโดมก็ออกมาในสภาพเปลือยท่อนบน แล้วนั่งเช็ดผมตัวเอง
"ม่ะเช็ดให้"อาร์มแย่งผ้าที่โดมกำลังเช็ดผมอยู่ แล้วจัดการเช็ดให้โดมเบาๆ
"อาร์ม"โดมเรียกชื่ออาร์ม มันสร้างความประหลาดใจให้อาร์มอยู่ไม่น้อย
"จำที่รับปากได้ไหม"โดมถาม
"เรื่องอะไร"อาร์มถามเพราะลืมจริงๆ
"ก็เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว...แล้วนี่ก็วันเสาร์แล้ว...เออ....ว่าไง"โดมพูด
" เรื่องนั้นนะเหรอ...เอ่อ"อาร์มมองตาโดมผ่านกระจกแล้วนิ่งไป
"ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ"โดมรีบบอก
"ได้สิ...อาร์มพร้อมแล้ว"อาร์มพูดพร้อมกับดึงโดมให้เดินตามไปที่เตียง
อาร์มเดินไปปิดไฟแล้วเปืดไฟที่หัวเตียงแทน พร้อมหลี่ไฟจนเกือบมืดมิด
แล้วเดินกลับมายืนเผชิญหน้ากับโดม เอื้อทมือดึงเสื้อโดมออกทางด้านหัว โดมก็ทำให้อาร์มเช่นกัน จนในที่สุดที่เปลือยเปล่าขาวสว่างกันทั้งคู่
"มาสิโดม..อาร์มพร้อมเป็นของโดมแล้ว"คำพูดพร้อมกับร่างกายที่เชิญชวนของอาร์ม เป็นมนต์สะกดให้โดมเดินเข้าหาอาร์มแล้วกอดกันอย่างแนบชิด ร่างสองร่างคลอเคลียกันอย่างต้องการซึ่งกันและกัน
และแล้วกล้องก็แพลนไปจับที่โคมไฟตรงหัวเตียง เหอะๆๆ
หัวข้อ: ลบลาย...นายคาสโนว่า ภาค.เจ้าชู้ดีนัก..รักซะให้เข็ด ตอนที่ 26 จบภาคแรก 27/8/53 (อ่าน 204153 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก