หัวข้อ: ลบลาย...นายคาสโนว่า ภาค.เจ้าชู้ดีนัก..รักซะให้เข็ด ตอนที่ 26 จบภาคแรก 27/8/53

[Dee^daY]

เนื้อเรื่องคงไม่ง่ายอย่างที่คิด
ต้องมีอะไรแน่ ๆ ..แกล้งรักป่าวหว่า

[bbyuqin]

โดม อาร์ม น่ารักอ่ะ ถึงแม้จะแลกมาด้วยเลือดก็ตาม หุหุ แล้วพอตื่นมามันจะเป็นยังไงต่อเนี่ย...

ปล.คุณFinix  ใจเย็นๆน๊าา มันอาจจะทำให้คุณและคุณแฟนได้คิดทบทวนถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาก็ได้ เชื่อว่าที่ผ่านมาที่คุณคบกันเนี่ยมันมีช่วงเวลาดีๆไม่น้อยเลย เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น....ยิ้มไว้น๊าา...สู้ๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ.....ทั้งเรื่องส่วนตัวแล้วก็นิยายด้วยน๊า กำลังสนุกเลย

[zemicolon]

มารอ อาร์ม กะ โดม จ้า

รีบๆมาต่อน้า

 

[hene2526]

หนีไปเที่ยวกลับมา...เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายก็เกิดขึ้นกับไรเตอร์

ไม่รู้ตื้นลึก หนาบาง ความเป็นมา เป็นไป คืออะไร....สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือให้กำลังใจครับ อยากให้สู้กับทุกการตัดสินใจที่เลือกแล้ว แม้มันจะเจ็บ จะปวดแค่ไหน ก็คือสิ่งที่เราเลือก

อีกอย่างครับ...มีสติเยอะๆนะครับ ไม่ได้บอกว่าต้องมีเหตุผลเยอะ เพราะเหตุผลเอามาใช้ไม่ได้กับเรื่องของหัวใจและคนสองคน ดังนั้นจึงอยากให้ใช้สติช่วยพิจารณาอารมย์เราดีๆครับ

[Dee^daY]

แค่ความรู้สึกดี ๆ คำเดียวเท่านั้น

[zemicolon]

มาปูเสื่อรอพี่โดมกะพี่อามครับ


 

[YELLOWSTAR]

ไรเตอร์สู้ๆๆๆน่ะคะ

พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ค่ะ

We will find a brighter day. FIGHTING!!!!!!!!!!!

อ๊ากกก  อาร์มเธอปากว่ามือถึงจิงๆ

55555++

โดมก็ใช่ย่อย  555++

[tarkung]

ขอเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งในทุกๆเรื่อง สู้ๆนะครับ

จะยังติดตามต่อไปนะครับ

[zemicolon]

 
นี่แน่
 
นี่แน่
 
นี่แน่
มะมาซะทีแบบนี้ต้องจิ้มให้ทะลุอิอิ
รีบๆมาต่อน้า

[l_k]

เ

ป็นกำลังใจให้คับ

 

มาต่อไวๆ หละ

[gtm]

กำลังหนุกหนาน

มาต่อได้แล้ว จะเปนไงต่อหละนี่

[ash]

เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ
เนื้อเรื่องสนุกมาก อยากให้มาต่อเร็วๆ
ส่วนไร้ทเตอร์ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ชีวิตย่อมมีอุปสรรคค่ะ เดินต่อไปเถอะค่ะข้างหน้ามีเส้นทางมากมายให้เลือกเดิน
แค่เพียงใช้สติในการตัดสินใจ อย่าใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลนะคะ
และขอให้ไร้ทเตอร์มีความสุขกับอนาคตที่กำลังมาถึงค่ะ 

[hotladyanyavee]

อิเจ๊กี เห็นมันมานานในบอร์ด แต่ไม่ยำกรายไปอ่าน แต่พออ่านชอบปั๊บอะ
มาต่อไวๆๆๆนะ

[ammpy]

 

[Finix]

ภาค....เจ้าชู้ดีนัก..หลอกให้รักซะ
(ฟินิกส์)
ตอนที่ 9
“ตุ๊บ”
“ตุ๊บ”
“ตุ๊บ”
“ไรนักหนาว่ะกวนอยู่ได้ คนจะนอน”อาร์มที่โดนกวนโวยวาย
“พากูกลับกรุงเทพเดี๋ยวนี้”โดมตะโกนข้างหูอาร์ม
“จะตะโกนเพื่อ บอกดีกูก็ได้ยิน บอกดีๆก็ได้ หูกูแตกขึ้นมามึงจะว่าไง...... แต่ตอนนี้กูขอนอนต่ออีกแป๊บได้ปะ”อาร์มต่อรอง
“งั้นมึงนอนแล้วไม่ตื่นเลยแล้วกันเฮี่ยอาร์ม”พูดจบโดมหยิบหมอนอีกใบกดหน้าอาร์มทันที
“เฮ้ย จะฆ่ากันเลยเหรอว่ะแค่นี้”อาร์มที่ตอนนี้ตกเป็นร้องโวยวาย
“ตายซะเถอะมึง ไอ้หมาอาร์ม”โดมเพิ่มแรงกดหมอนอีก
“เฮ้ย เอาอย่างนี้ใช่มั้ยมึง.....ได้”แล้วสงครามบนเตียง (อย่าคิดลึกครับ)ก็เกิดขึ้น แต่แล้วสถานการณ์ก็เปลี่ยนเป็น
อาร์มที่เป็นฝ่ายได้เปรียบอาร์มพลิกมาอยู่ด้านบนแทนพร้อมกดแขนทั้งสองข้างของโดมแนบติดกับเตียง
“ว่าไงไอ้โดมคนเก่ง รู้สึกว่ามึงจะเสียท่าซะแล้วว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า”เสียงหัวเราะและรอยยิ้มกับสายตาประดุจหมาป่าจ้อง
เขมือบลูกแกะ
“อะไรเล่า”โดมที่สถานการณ์ตกเป็นรองร้องท้วงแล้วหันหน้าไปทางอื่น
“อย่าหลบตากู”อาร์มจับหน้าโดมให้หันมาสบตาตัวเองเหมือนเดิม
“ไม่เล่นแล้ว กลับเหอะนะ กูอยากกลับแล้วนะนะ”โดมใช้ลูกอ้อนเข้าสู้
“อืมก็ได้ แต่ไหนลองขอร้องกูดีๆสิ”ทั้งที่แค่คำพูดอ้อนของโดมเมื่อกี้อาร์มก็แทบอยากจะพากลับทันทีอยู่แล้ว แต่
เหมือนว่าอาร์มยังอยากจะได้ยินอีกที
“พูดตามนะ อาร์มสุดหล่อครับ พาโดมกลับกรุงเทพนะครับ”อาร์มก้มมองโดมเพราะร็สึกว่าโดมยังคงนิ่งอยู่
“อ้าวไมไม่พูดตามล่ะ ไม่อยากกลับหรือไง”อาร์มถาม
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” โดมหัวเราะเสียงดังเพราะนึกไม่ถึงว่าไอ้บ้านี่จะหลงตัวเองได้ขนาดนี้
“หัวเราะทำไม”อาร์มจ้องเขม็งอย่างเอาเรื่อง
“เปล่า”โดมปฎิเสธแต่ก็ยังอดขำไม่ได้
“ขำนักใช่ไหม”อาร์มพูดแล้วก้มลงฝังจมูกลงบนแก้มขาวๆของโดมจนโดมขำไม่ออก
“สัด มึงทำอะไร”โดมด่าอาร์มที่ตอนนี้ยิ้มเยาะตัวเองอยู่
“นี่คือบทลงโทษที่กล้าหัวเราะเยาะเย้ยกู”อาร์มพูดก่อนจะย้ายมาอีกฝั่ง ก่อนจะค่อยๆก้มลง แต่ดูเหมือนคราวนี้โดม
จะไม่ยอมซะแล้ว
“ปล่อยกูได้แล้วโว้ย”พูดเสร็จโดมผลักอาร์มอย่างแรงจนอาร์มกลิ้งตกจากเตียง
“โอ้ยเจ็บๆ”อาร์มร้องครวญครางจนเว่อร์กว่าความเป็นจริง
“สมน้ำหน้า”โดมยิ้มเยาะอาร์ม
“ใจร้ายว่ะ”อาร์มตัดพ้อ
“พึ่งรู้หรือไงมึง แล้วจะใจร้ายกว่านี้อีก ขืนมึงยังยุ่งกับกูไม่เลิก”โดมพูดคาดโทษ แต่ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้กับอาร์ม
“เหรอ”อาร์มหันไปถามแล้วทำท่ากลัวซะเต็มประดา
“คงยากว่ะ”อาร์มตอบแต่คราวนี้กลับมีสีหน้าจริงจังกว่าทุกครั้ง
“ทำไมว่ะ”โดมถามอย่างสงสัย
“กูเคยบอกมึงแล้วไง.....ว่า..กู..อยาก..ได้มึง”อาร์มหันไปสบตากับโดม
“สัด กูผู้ชายโว้ย”โดมหันไปด่าอาร์ม แต่แล้วเสียงที่พูดกับหายไปเพราะโดนอาร์มประกบปากจูบอย่างดูดดื่มเนิ่น
นาน กว่าที่อาร์มจะยอมปล่อยโดมให้เป็นอิสระ
“แล้วไง”อาร์มก้มกระซิบข้างหูโดมแล้วทำท่าเหมือนจะจูบอีกครั้ง
“เงียบ”
“เงียบ”
“เงียบ”เกิดความเงียบชั่วขณะ
“อึ้งอยู่ได้ ไปอาบน้ำได้แล้ว หรืออยากได้จูบอันแสนเร่าร้อนของกูอีกครั้งว่ะ”อาร์มและโดมสบตากันอย่างไม่มีใคร
ยอมใคร จน
“ก็ปล่อยกูซักทีสิวะ ไม่ปล่อยแล้วกูจะไปอาบได้ไงเล่า”โดมหลบตาอาร์มก่อนจะค่อยๆผลักอาร์มให้ลุกขึ้น
“อืม”
‘นี่กูจะทำยังไงกับมึงดีว่ะไอ้โดม’อาร์มคิดได้แค่นั้นก่อนจะปล่อยให้โดมเป็นอิสระ สายตามองตามหลังโดมไป
อย่างเงียบๆ จนประตูห้องน้ำถูกปิดลง และหลังบานประตูบานนั้น ก็มีอีกคนนึงที่กำลังสับสนอยู่ไม่ต่างกัน
‘จูบกูอีกแล้วนะมึง เฮ้อ นี่มึงจะมาไม้ไหนกับกูอีกว่ะไอ้อาร์ม’
‘แล้วที่มึงบอกว่าอยากได้กู แล้วถ้ากูยอมมึง มึงจะเลิกยุ่งกับกูจริงๆมั้ยว่ะ’โดมยืนหลังพิงประตูก่อนจะเดินไปเปิดน้ำ
ให้ไหลรินก็จะพาตัวอันขาวสะอาดไปรองรับสายน้ำไหลเย็นนั้น ในใจหวังให้สายน้ำช่วยดับความคิดฟุ้งซ่านที่อยู่ใน
ใจให้หายไป
สายตาอาร์มหันไปเจอโดมที่ออกมาจากห้องน้ำพอดี ในสภาพท่อนบนเปลือย ท่อนล่างพันผ้าเช็ดตัว ถึงแม้อาร์มจะ
ตัวขาวสะอาดแต่เมื่อเทียบกับโดมแล้วอาร์มรู้สึกว่าตัวเองดำไปถนัดตา
“มองทำไม”โดมหันมาถามเมื่อเจอสายตาของอาร์มที่มองอย่างกับเห็นอาหารน่าอร่อย
“มึงน่ากินว่ะ”แล้วอาร์มก็ยักคิ้วให้โดม จนโดมอดเขินไม่ได้รีบหันหลังแล้วหยิบเสื้อมาสวมทันที
“โฮ่ อดเลยรีบใส่ไมว่ะ”อาร์มโอดครวญ
“ไปอาบน้ำได้แล้วไอ้เกย์โรคจิต”โดมหันไปว่าอาร์ม
“มาว่ากูเป็นเกย์ เดี๋ยวก็ปล้ำซะหลอก แต่ถ้าต้องเป็นจริงๆมึงมาเป็นคู่เกย์ให้กูได้มั้ย”อาร์มสบตาโดมอย่างจริงจัง
“ไม่มีทาง ดูปากกู ไม่มีทาง”แต่ไม่ทันที่โดมจะพูดจบปากโดมก็โดนปากของอาร์มประกบอีกครั้ง
“ปากมึงนี่หวานว่ะ กูจูบกี่ครั้งไม่เคยเบื่อเลยว่ะ”อาร์มพูดแล้วค่อยๆปล่อยโดม
“ผลั๊ก”หมัดขวากระทบแก้มอาร์มอย่างจัง
“เจ็บนะโว้ย แต่คุ้มว่ะ ถือว่าหายกัน”อาร์มดูจะไม่เดือดร้อนซักนิดที่โดนโดมต่อย
“ไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวไปกินข้าวกัน”อาร์มลูบปากตัวเองเบาๆเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

“หมัดมึงนี่หนักไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย เล่นเอาหน้าหล่อๆของกูซ้ำหมดเลย จะรับผิดชอบกูยังไงเนี่ย”อาร์มพูด
ขณะที่กำลังขับรถอยู่
“ได้เดี๋ยวกูจะรับผิดชอบมึงอีกหมัด”พูดจบโดมแล้วค่อยชูหมัดขึ้น
“เฮ้ย อย่านะโว้ย เห็นมั้ยว่ากูขับรถอยู่”อาร์มหันไปห้าม
“เออ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”โดมพูดขึ้นอย่างขัดใจ
“แล้วก็รีบมาเอาคืนแล้วกันว่ะ กูจะนอนรอ”อาร์มหันไปยิ้มกวนให้โดม
“กูจะลงเซ่เวนหน้านี่”โดมบอกอาร์มเมื่อเห็นว่ามาถึงปากซอยคอนโดของตนแล้ว
“เดี๋ยวกูไปส่งที่คอนโด”อาร์มไม่ยอม
“กูพูดไม่ชัดหรือไง จอด ที่ เซ เว่น”โดมพูดย้ำทีละคำ
“งั้นมึงฟังกูบ้าง กู-จะ-ไป-ส่ง-มึง-ที่-คอน-โด และถ้ามึงไม่ยอมกูก็จะพามึงไปคอนโดกูเลือกเอา หรือที่มึงไม่ยอมให้
กูไปส่งเพราะมึงกลัว”อาร์มหันไปถามโดมอย่างท้าทาย
“กูเหรอกลัวมึง ไม่มี เอาที่ไหนมาพูด งั้นมึงเลี้ยวเข้าซอยข้างหน้านั้นเลย”โดมชี้ให้อาร์มดูได้ไม่รู้ตัวเลยว่าสียรู้อาร์ม
เสียแล้ว จนรถของอาร์มจอดนิ่งใต้คอนโดของโดม
“งั้นไปล่ะ หวังว่ากูกับมึงคงไม่ต้องมาเจอะเจอกันอีกนะ”โดมพูดแล้วรีบลงจากรถเตรียมจากไปทันที
“อะไรว่ะ น้ำใจหน่ะ น้ำใจสะกดเป็นมั้ย พาไปเที่ยวแล้ว แถมยังขับรถให้นั่งอีก กาแฟซักแก้ว หรืออย่างน้อยน้ำเย็นๆ
ซักแก้วก็ยังดี”อาร์มตีหน้าเศร้าหันไปมองโดม
“รู้สึกเหมือนว่ามึงจะพากูไปเอง แล้วอีกอย่างรถมึงก็ขับของมึงเองกูไม่ได้ขอร้องซักนิด”โดมพูดเสร็จแล้วเดินจาก
ไปทันที โดยไม่ยอมฟังอะไรจากปากของอาร์มอีก
“ตามมาทำไม”โดมหันไปถามอาร์มที่เดินตามมาติดๆ
“เปล่า”อาร์มปฎิเสธหน้าตาย แถมยังเดินตามโดมอย่างติดๆ จนมาหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องของ
โดม โดมไขกุญแจเปิดเข้าไป แล้วก็ปิดทันทีโดยไม่สนใจอาร์มที่เดินตามมาเลยซักนิด
“ตามได้ตามไป ไม่ให้เข้าซะอย่าง อาบน้ำดีกว่า”โดมพูดกับตัวเองแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจอยู่นาน

“คงไปแล้วล่ะมั้ง”หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดมเปิดประตู
“เฮ้ย ยังอยู่อีกเหรอ”โดมทั้งอึ้งทั้งไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองกับคนที่นึกว่าไม่อยู่แล้ว กลับมานั่งหลับอยู่หน้าห้องเค้าซะงั้น
“มึงมันบ้า ยอมแพ้มึงจริงๆ”โดมพึมพำ
“เฮ้ย ตื่นๆ ตื่น ๆมานั่งเกะกะทางเดินชาวบ้านเค้าทำไมกันเนี่ย อยากเข้ามานักก็ตามมา แต่อย่าคิดทำอะไรแผลงๆ
เด็ดขาด อย่าลืมที่นี่ถิ่นกู”โดมพูดก็จะมองอาร์มด้วยสายตาประมาณว่า “กูพูดจริง ทำจริง” อาร์มลุกขึ้นเดินตาม
เจ้าของห้องอย่างช้าๆเงียบๆไม่มีปากเสียง ไม่ต่อล้อต่อเถียงเลยสักคำ
“จะนอนต่อไหมเดี๋ยวกูหาหมอนให้”ที่ยอมใจอ่อนเพราะเห็นว่าอาร์มคงจะอ่อนเพลียจากการขับรถจริงๆ
“ขออาบน้ำได้มั้ย”อาร์มถามอย่างเจียมตัว
“อืมเอาสิ เดี๋ยวกูหาชุดให้”โดมเดินเข้าไปห้องนอน
“นี่ผ้าเช็ดตัวแล้วนี่ชุด”โดมยื่นเสื้อและกางเกงให้แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเงียบๆ

“นี่”โดมยื่นถ้วยกาแฟให้อาร์ม โดยไม่ได้สังเกตสายตาของอาร์มที่จ้องอยู่
“ขออยู่ต่ออีกสักพักได้ไหม”อาร์มหันไปถามโดม
“อืม ก็คงห้ามไม่ได้ ถึงห้ามกูก็มั่นใจว่ามึงจะด้านอยู่ต่อ”โดมพูด
“ถูก”อาร์มตอบ แล้วนั่งลงโซฟาเดียวกับที่โดมนั่งอยู่
“อยากทำอะไรก็ทำแล้วกัน”โดมพูดก่อนจะหันไปสนใจหนังที่กำลังฉายอยู่ต่อ แต่
“ขอบคุณ”อาร์มพูดจบแล้วเอนตัวนอนบนตักของโดม
“ก็มึงบอกเองว่าอยากทำไรก็ทำ”อาร์มรีบพูดดักทันที เพราะรู้ว่าโดมต้องโวยวายอย่างแน่นอน
“เฮ่อ มึงนี่น่ะ”โดมก็ได้แต่นั่งถอนใจเพราะไม่รู้จะทำยังไงกับไอ้บ้าบนตักนี่ แล้วต่างคนก็ต่างปล่อยใจไปกับคิดของ
ตนเอง
‘จะทำยังไงกับไอ้บ้านี่ดีว่ะเรา  ดูมันคงไม่ยอมเลิกราง่ายๆ’โดมคิดแล้วก้มลงมองหน้าซีกข้างของคนบนตัก ก็อดชื่น
ชมไม่ได้ว่า ไอ้นี่ดูไปมันก็หล่อใช่ย่อยเหมือนกัน
‘โดมกูซักอยากจะได้มึงมาเป็นของกูจริงๆแล้วสิ แต่ดูแล้วกูคงจะต้องเจ็บตัวอีกโขกว่าจะสมใจ แต่ยังไงก็คงต้องลอง
กันซักตั้ง”อาร์มลืมตามองหน้าโดมที่กำลังสนใจหนังบนจอทีวีอยู่
‘มึงหล่อว่ะ’

[zemicolon]

จะได้กันมั้ยน้อออ

รักด้วยเลือดจริงๆคู่นี้ ชอบๆๆๆ  

+1 ให้กะไรท์เตอร์ฮะ

[PEENAT1972]

แล้วทั้งสอง ก็มีใจให้กันแล้ว ด้วยความที่บรรยากาศพาไป........ หุๆๆๆ

เอ..... คนแต่งจะเอาตามอีป้าแก่ๆ ไหมน้า....

[Phelyra]

เค้าเชียร์อาร์มเต็มที่เลยนะค่ะ มัดทั้งตัว มัดทั้งหัวใจโดมให้ได้นะค่ะ สู้ ๆ อาร์มมีกลเม็ดเคล็ดลับในการจีบยังไงเท่าไหร่ งัดออกมาใช้ให้หมดเลยค่ะ แล้วจะรู้ว่าสวรรค์นั้นมีจริง สู้เพื่อฟัน เพื่อสวรรค์ของอาร์ม & โดม

[kajeaw]

ชักจะใจอ่อนแล้วสิโดม

[Yunatsu]

เชียร์ๆๆๆๆ
เอาเลยยยยยยยย

ไหนๆก้เริ่มหวั่นไหวกันแล้ว อิอิ

[YELLOWSTAR]

โดมแอบมีใจให้อาร์มแล้วช่ายม๊ายยยย

อาร์มสู้ๆๆๆน่ะ  ทนจิงๆคนนี้  เหอๆ

[ChiOln]

หึหึ เข้าทางอาร์มแ้ล้ววว

[bbyuqin]

อยากได้เค้ามันต้องอดทน...อาร์มสู้ๆๆ...แต่กว่าจะได้รักกันจริงๆ อาร์มคงโดนต่อยปากเยินแหงๆ

รออ่านต่อจ้า

[Little Devil]

รออ่านอย่างเดียว
ขี้เกียจลุ้นแล้ว

[maxtorpis]

ฮ่าๅ

[hotladyanyavee]

คู่นี้สงสัยรักร้ายบายเลือดนะ ก็ดูจากน้องโดมดิ น่าจะร้าย เอาใจช่วยนะนายอาร์ม

[Dee^daY]

สงสัยเข้าแผน..

[โมโม่ที่รัก]

สงสัยหลงกันทั้งคู่เลยมั้งเนี่ย
555+
 

[lomekung]

สงสัยจะไม่แคล้วกัน

 

[Vesi]

เริ่มมีใจให้กันเองละสิ หึหึ