หัวข้อ: ลบลาย...นายคาสโนว่า ภาค.เจ้าชู้ดีนัก..รักซะให้เข็ด ตอนที่ 26 จบภาคแรก 27/8/53

[Dee^daY]

เปลี่ยนชื่อยังไง..ก็จะตามอ่าน
เพราะรักไง

[Loidelohm]

ช่าย...ช่าย....
รักรูปรีบน

[โมโม่ที่รัก]

สถานการณ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว
.
 

[Laxxeez]

ถึงชื่อจะเปลี่ยนไป แต่จะติดตามไม่เปลี่ยนแปลง

[Wins_Sha]

เดินเครื่องต่อไปอาร์ม

เดี๋ยวโดมก็รุ้ใจตัวเอง

 
 
 

[kingphai]

แล้วไงอ่ะ

สุดท้าย

ก็

หุหุ

ไม่อยากจะคิด

ว้ากกกกกกกกกกกกกก

หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[หอยทาก]

โหย หื่นๆปนน่ารักอ่ะ
แต่สนุกดีนะคร้าบบบ = w =

[kkmm]

ต่อได้แล้ว

[zemicolon]

เสร็จแน่ๆโดม งานนี้
อิอิอิ

[l_k]

  :mc4:ดีใจจับ ที่มาต่อให้ต็มอิ่มเลย

สงกะสัยนายโดมรักนายอาร์มแล้วสินี่

 

[popup13107]

มะไหร่จิมาต่อให้อ๊
รอไม่ไหวแล้วน๊ 

[Finix]

15

"อืม ไมเมื่อยงี้ว่ะ"อาร์มขยับตัวเตรียมจะเหยียดแขนเพื่อไล่ความเมื่อนล้า แต่ก็สามารถยกได้เพียงข้างเดียว แล้วก็รู้ถึงสาเหตุที่ทำให้ขยับแขนไม่ได้
โดมหนุนแขนเค้าอยู่นั่นเอง อยากรู้จริงๆถ้าเจ้าตัวตื่นมาแล้วเห็นว่ากำลังหนุนแขนเค้าอยู่จะทำยังไง
"อืม"เสียงคนที่หนุนแขนเค้าอยู่เริ่มขยับ ตาค่อยลืมขึ้นมอง
"เฮ้ย"เสียงโดมร้องตกใจ เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเจอสายตาของอาร์มที่นอนจ้องเค้าอยู่
"มองไม"โดมถาม
"มองคนน่ารัก"อาร์มโดยสายตายังคงมองโดมอยู่
"ใครน่ารักไหน"โดมลุกขึ้นแล้วมองรอบห้อง
"มองไปที่ไหนกัน นั่งอยู่นี่ไงครับ"แล้วอาร์มก็บีบจมูกโดมเบาๆ
"สัดด บีบหาเตี่ยมึงเหรอ เจ็บสัดด"โดมปัดมืออร์มออกอย่างหงุดหงิด
"แล้วจะบอกอะไรให้...อย่างกูเรียกว่าหล่อโว้ย"พูดจบหันไปยิ้มเย้ยใส่อาร์ม
"อืม เอาเป็นว่าคนอื่นอาจจะมองโดมว่าหล่อ....แต่สำหรับอาร์มโดมน่ารักจบ"แล้วอาร์มก็ลุกขึ้นนั่ง อาศัยที่ตัวโตกว่าโดมนิดหน่อยเลยดึงโดมเข้ามากอด
"เฮ้ย กอดทำไมปล่อยสิว่ะ"โดมโวยวาย
"เอาน่าสร้างควมเคยชิน...เพราะอีกหน่อยเค้าเป็นแฟนกันแล้วเราก็ต้องกอดกันบ่อยๆอยู่แล้ว"อาร์มพูดแล้วแนบจมูกลงกับแก้มโดมทันที
"ตุ๊บตั๊บ"เสียงโดมทุบหลังอาร์มอย่างแรง
"โอ้ย....ตีเค้าทำไม"อาร์มทำเสียงอ้อนที่คิดว่าน่ารักพร้อมกับทำหน้าตาที่คิดว่าน่ารักที่สุด
"ฮ่าฮ่าฮ่า ดูทำหน้าเข้า เด็กทำมันก็น่ารักอยู่หรอกนะ....แต่เด็กความอย่างมึงทำแล้ว....ฮ่าฮ่าฮ่าฮะ"หัวเราะได้แค่นั้นเพราะโดนปากของอาร์มประกบไว้
ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปดูดกันสักพักจนโดมรู้สึกว่านานไปแล้ว จึงผลักอาร์มออกเบาๆ
"ตุ๊บ....โป้ก "
"โอ้ย....เกิดสมองเสื่อมทำไงเนี๊ยะ"อาร์มร้องท้วงวิธีผลักของโดม ก็แทนที่โดมจะใช้มือผลักแต่โดมกลับใช้เท้าถีบจนอาร์มหงายหลังหัวกระแทกพื้นเสียงดัง
"สมน้ำหน้า.....ชอบฉวยโอกาสดีนัก ต้องโดนซะบ้าง"โดมพูดเย้ย
"ใจร้ายว่ะ..."อาร์มพูดได้แค่นั้น
"เออใจร้าย...ถ้ากลัวก็เลิกยุ่งกับกูซะ"โดมบอก
"ฝันไปเถอะที่รัก"อาร์มพูดพร้อมกับยักคิ้วให้
"กวนตีน"และนี่ก็ผลจากการกระทำของอาร์ม
"กลับห้องมึงได้แล้ว"โดมออกปากไล่
"ไม่ไป"อาร์มตอบสั้น
"หน้าด้านว่ะ"โดมด่า
"อืม"อาร์มยอมรับหน้าตาเฉย แล้วก็นอนดูหนังต่อหน้าตาเฉย

"โดมครับ"เสียงอาร์มเรียก
"โดม"แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับ จนทำให้อาร์มต้องเดินหา
"ทำไรอยู่"อาร์มถามโดมที่กำลังนั่งขีดเขียนๆอะไรซักอย่างอยู่
"งานส่งอาจารย์"โดมตอบเสียงเรียบ
"หิวข้าว"อาร์มบอก
"อืม แล้วไง"โดมถาม
"ไปกินข้าวกัน"อาร์มชวนคนที่ไม่มีทีท่าจะอยู่ทำงานแล้วหันมาสนใจตัวเองเลยซักนิด
"หยุดก่อนได้ไหมเดี๋ยวค่อยกลับมาทำก็ได้ ไปกินข้าวกันก่อนนะ"อาร์มพูดอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิมคือ"ไม่สน"จนในที่สุดอาร์มก็ทนไม่ได้
แย่งดินสอในมือโดมมาถือไว้
"เฮ้ย...เอาคืนมา"โดมพูดเสียงแข็.จ้องตาอาร์มอย่างหาเรื่อง
"ไม่คืนจะทำไม"อาร์มยังทะเล้นไม่เลิก
"จะทำไมใช่ไหม..ได้"โดมตอบอย่างเหลืออดก่อนที่จะ
"ผลั๊ก ผลั๊ก ผลั๊ก"แล้วอีกหลายหมัดจนอาร์มนอนไปกองที่พื้น เลือดกลบปาก อาร์มเงยหน้ามองโดมอย่างน้อยใจคาดไม่ถึงว่าโดมจะรุนแรงกับเค้าถึงขนาดนี้
เจ็บที่กายไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ใจมันกลับเจ็บซะยิ่งกว่า
"เกลียดกันขนาดนั้นเลยหรือครับโดม"อาร์มเงยหน้าถามเสียงสั่น พร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่เคยใหลออกมาเพราะใคร อยู่มันก็ใหลออกมาเอง
พร้อมกับลุกขึ้นสายตาตัดพ้อที่ส่งมาให้โดมพร้อมกับเดินเข้ามาโดม จนโดมต้องเดินถอยเพราะคิดว่าอาร์มคงมาต่อยตัวเองคืน แต่กลับมาไม่เป็นอย่างนั้น
อาร์มเอื้อมมือมาจับมือโดนแล้ววางดินสอคืนแล้วกอดโดมเบาๆ ก่อนจะผละออกแล้วเดินออกจากห้องของโดมไปเงียบๆ
ส่วนโดมเองตอนนี้ก็ได้แค่มองบานประตูห้องของตัวเองที่ถูกปิดลงพร้อมการจากไปของใครคนนึง คนที่เค้าบอกตัวเองเสมอว่า"เกลียด"แต่ทำไมตอนนี้มันถึงไม่รู้สึกอย่างนั้น

อาร์มเดินมาหยุดหน้าคอนโดของโดม เงยหน้ามองไปชั้นที่โดมอยู่อย่างเงียบๆ ก่อนที่จะเดินไปที่รถของตัวเองแล้วขับออกไปอย่างเลื่อนลอย
"อ่าว เฮียมาแล้วเหรอ"ออมทักพี่ชายที่เดินเข้ามาในห้อง
"เฮ้ย แล้วนั่นหน้าไปโดนอะไรมาทำไมถึงได้เละเทะขนาดนั้น"ออมถาม
"เปล่าไม่มีอะไร ไปกวนตีนเค้ามา เค้าก็เลยให้ตีนกลับมา"อาร์มตอบ
"เฮ้ย เฮียเรามานี่เดี๋ยวออมทำแผลให้ หมดหล่อเฮียกู"ออมบ่นเบาๆ
"แอด ออมครับไปกินข้าวกัน"เสียงแบ้งค์ดังมาตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า
"อ่าว ไอ้อาร์มไปฟัดกับหมาที่ไหนมาว่ะสภาพดูไม่ได้เลย"แบ้งค์ถามเพื่อน แต่ก็ไร้เสียงตอบจากเพื่อน
"หรือว่าจะเป็น..."แบ้งค์พูดได้แค่นั้น
"อืม"อาร์ฒตอบพยักหน้าให้แบ้งค์อย่างรู้กัน
"โหดว่ะ"แบ้งค์พูด ออมฟังอยู่ก็ไม่รู้ว่าพี่ชายและไอ้พี่แบ้งค์พุโถึงใคร แต่ก็เลือกที่จะไม่ถาม
"พี่แบ้งค์ครับเดี๋ยว....พี่แบ้งค์ไปซื้อมากินที่นี่ดีกว่านะครับ สงสัยเฮียก็ยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกัน...ใช่ไหมครับ"ออมหันมาถามพี่ชาย
"อืม"อาร์มตอบน้องชาย
"รับทราบครับนายท่าน"แบ้งค์รับคำแล้วหันไปยิ้มให้ออมโดยไม่สนใจอาร์มที่มองตาเขียวอยู่แม้แต่น้อย
"ดีมากคนใช้"แล้วออมก็หันมาสนใจพี่ชายตัวเองต่อ
"ได้ข่าวว่าไอ้แบ้งค์มันจีบเราเหรอ"อาร์มถามน้องชายหลังจากที่เพื่อนตัวดีออกไปจากห้องแล้ว
"พะเฮียรู้"ออมถามเสียงสั่นเพราะกลัวว่าพี่ชายจะไม่เห็นด้วย
"อืมรู้....เพราะไอ้แบ้งค์มันมาขอออมจากเฮีย"อาร์มตอบน้องชาย
"งั้นเฮียไม่ว่าเหรอรับ"ออมถาม
"ไม่ว่าหรอก ถ้าออมรักมันเฮียจะไปว่าอะไรได้....อีกอย่างมันเป็นเพื่อนเฮีย....เฮียรู้ว่ามันจะไม่ทำให้ออมเสียใจ...ถ้าหากมันไม่อยากตาย"อาร์มพูดก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวน้องชายอย่างเอ็นดู
"แต่ตอนนี้ ออมก็แค่ให้โอกาสพี่แบ้งค์ได้พิสูจน์เท่านั้น...เพราะออมก็ยังไม่มั่นใจว่าเจ้าชู้แบบนั้นจะรักออมได้ถึงขนาดยอมหยุดที่ออมคนเดียวได้หรือเปล่า"ออมบอก
"ออมคนเจ้าชู้ก็มีหัวใจ...มีรัก...เมื่อถึงเวลาที่เจอกับสิ่งที่ตามหามาตลอดมันก็จะหยุดได้เอง"อาร์มบอกน้องชาย
"นั้นสินะ...เฮียก็เจ้าชู้ไม่เบาเหมือนกันนินา"ออมล้อพี่ชาย
"เฮียก็กำลังจะหยุดแล้วเหมือนกัน....เพราะเฮียว่าตอนนี้เฮียเจอคนที่เฮียคิดว่าใช่แล้ว....เพียงแต่เค้าไม่เปิดโอกาสให้เฮียเหมือนที่ออมเปิดโอกาสให้ไอ้แบ้งค์มันก็เท่านั้นเอง"อาร์มพูดอย่างอ่อนใจ
"เอาน่าเฮียสู้ๆออมรู้ว่าคนอย่างเฮียลองอยากได้อะไรแล้ว..ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายหรอกจริงมั้ย"ออมปลอบพี่ชาย
"จริงครับไอ้น้องรัก"ก่อนจะดึงน้องชายสุดที่รักมากอด เป็นเวลาเดียวกันกับที่แบ้งค์เดินเข้ามาพอดี
"เฮ้ย กอดกันทำไม"แบ้งค์ร้องเสียงดัง
"น้องกู....กูจะกอดมีปัญหาตรงไหนไอ้แบ้งค์"อาร์มหันไปยักคิ้วใส่เพื่อนรัก
"แต่นั่นมัน....(ว่าที่เมียกูสัดด..ถึงมึงจะเป็นพี่ก็เถอะกูหวง)"แบ้งค์พูดได้แค่นั้น
"นั่นมันอะไร...ไอ้ออมมันน้องกูหึหึ"อาร์มหัวเราะเอยะเย้ยเพื่อนเพราะรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่นี้ไอ้เพื่อนตัวดีอยากทำใจจะขาด
"เออ...."แบ้งค์พูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากตรงที่อาร์มกับออมอยู่ทันทีมาสิงสถิตย์อยู่ที่โซฟาหน้าทีวีแทน
"อ่าวแล้วไหนข้าวว่ะ"อาร์มเดินออกมาสมทบกับเพื่อนที่นั่งหน้าหงิกอยู่หน้าทีวี
"เดี๋ยวเค้ามาส่ง"แบ้งค์ตอบเสียงแข็ง
"สัดดแบ้งค์มึงอย่ามาพาลกู...ป้าบ"เสียงอาณ์มตบหัวแบ้งค์เสียงดัง
"สัดดกูเจ็บ....."แบ้งค์ท้วง
"เห็นเป็นพี่ออมนะมึงไม่งั้น"แบ้งค์พูดเสียงแข็ง
"มึงจะทำไมกู"อาร์มถาม
"กูก็จะ....โกรธมึง"แบ้งค์ตอบก็จะหันไปสนใจทีวีต่อ
"โธ่...กูก็นึกว่าแน่"อาร์มเย้ย
"เอ่อ ว่าแต่มึงไปทำอิท่าไหนว่ะ ถึงยับขนาดนี้"แบ้งค์ถามเพื่อนอย่างห่วงใย
"เฮ้ย อย่าไปพูดถึงเลยว่ะ เค้าอาจจะเกลียดกูจริงๆก็ได้...กูซักอยากจะยอมแพ้แล้วล่ะว่ะ"อาร์มบอกเพื่อน
"อะไรว่ะไอ้อาร์มแค่นี้ยอมแพ้แล้วเหรอว่ะ..ไม่ใช่มึงเลยนะโว้ย"แบ้งค์พูด
"ไม่รู้สิว่ะ อาจเป็นเพาะที่ผานมากูได้อะไรมาง่ายล่ะมั้ง...ครั้งนี้กูเลยไม่มั่นใจ"อาร์มพูด
"เอาน่าให้เวลาไอ้โดมมันหน่อย...กูว่าเท่าที่ผ่านมามันก็ยอมมึงมากแล้วนะโว้ย...มึงลองคิดดูให้ดี"อาร์มหยุดคิดตามคำพูดของเพื่อน
จริงสินะเดียวนี้เค้าเข้าใกล้โดมได้ง่ายขึ้น เจ็บตัวน้อยลง(หรือเปล่า..แต่รู้สึกว่าน้อยลงแฮ่ๆ..)
"ขอบใจมึงว่ะ"อาร์มพูด

"ติ้งหน่องๆ"เสียงออดหน้าห้งดังขึ้น
"สงสัยจะมาส่งแล้วว่ะ..."แบ้งค์บอกแล้วหันไปมองหน้าเพื่อน
"มามึงก็ไปรับสิ...มามองกูทำไม"อาร์มบอกยิ้มๆ
"เดี๋ยวกูจะบอกออมให้ว่าพรุ่งนี้ให้มึงไปส่ง"อาร์มงัดไม้ตายมาใช้
"จริงนะ"แบ้งค์รีบวิ่งไปรับอาหารที่มาส่งแล้วจ่ายเงินอย่างไม่เสียดาย
"ทีงี้เร็วเชียวนะมึง"อาร์มตะโกนด่าเพื่อน
"กูถือว่าคุ้มว่ะ"เสียงแบ้งค์ตะโกนตอบ
"เสียงดังอะไรกันครับ"เสียงออมถามขึ้น
"เปล่า เค้าเอามาอาหารที่สั่งมาส่งหน่ะ...ไปช่วยมันหน่อยสิในครัวหน่ะ"อาร์มบอกน้องชาย
"ครับ"ออมรับคำพี่ชายแล้วเดินเข้าไปในครัว
"ไหนซื้ออะไรมาบ้าง"ออมมองอาหารที่แบ้งค์กำลังจัดการอยู่
"ของโปรดออมทั้งนั้นเลยนะ"แบ้งค์บอก
"ครับ..."ออมตอบแค่นั้น
"มาออมช่วย"ออมเข้าไปแย่งแบ้งค์
"อ่าว พี่แบ้งค์จับมือออมทำไม"ออมท้วง
"อ่าวมือออมเหรอพี่นึกว่ากับข้าวอ่า...ถึงว่าทำไมนิ้มนิ่ม"ว่าแล้วก็ลูบมืออมไปมา
"อะฮืม..มึงจะจับมือน้องกูอีกนานไหม....เดี๋ยวน้องกูสึกหมด....เร็วกูหิว"อาร์มหันไปทำตาโหดใส่เพื่อน
"ครับ ไอ้พี่อาร์ม...เรียบร้อยแล้วครับ"แบ้งค์ตอบแล้วยกอาหารไปที่โต๊ะกลมที่ใช้กินข้าวตรงระเบียงทันที
อาหารถูกทั้งสามลำเลียงมาจนเต็มโต๊ะ
"โอ้โฮ น่ากินทั้งนั้นเลยครับ.."ออมทำตาโต
"ของออมชอบทั้งนั้นเลยครับพี่สั่งด้วยตัวเองเลยนะ"แบ้งค์รีบเอาหน้า
"เหอะๆเอาดีใส่ตัวเชียวนะมึง"อาร์มกระชิบข้างหูเพื่อน
"เออ เรื่องของกู....ออมครับนี่ครับอร่อยนะครับ"แบ้งค์ตักกุ้งทอดกระเทียมตัวโตของโปรดออมใส่จานให้ออม
"ขอบคุณครับพี่แบ้งค์"ออมตอบยิ้มๆให้แบ้งค์ อาร์มได้แต่มองเพื่อนกับน้องชายตัวเองแล้วอดที่จะอิจฉาไอ้เพื่อนตัวดีของตัวเองไม่ได้
ถ้าได้ทำแบบนี้ให้โดมบ้างคงจะดีไม่น้อย
"โดมนี่ครับปลาหมึกที่โดมชอบ(เคยอ่านในเว็บของโดมว่าโดมชอบกินปลาหมึก)"
"ขอบคุณครับอาร์ม"
"นี่กุ้งอบวุ้นเส้นที่อาร์มชอบ"
"ขอบคุณครับ..โดมน่ารักจังเลย"
"อาร์มก็เหมือนกัน"
"รักโดมนะ"
"รักอาร์มเหมือนกัน"มีความสุข
"ไอ้อาร์ม"
"ไอ้อาร์ม"
"ป้าบ...ไอ้เฮี่ยอาร์ม"พร้อมกับฝ่ามือตบที่หัวอย่างแรง
"โอ้ย...สัดดตบหัวกูไม"อาร์มโวยวาย
"เหม่อหาเตี่ยมึงเหรอ"แบ้งค์ด่า
"อะแฮ่ม พี่แบ้งค์ลืมไปหรือเปล่าเตี่ยออมเหมือนกัน"ออมพูด
"แฮะๆ พี่ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ"แบ้งค์หงอทันตาเห็น
"ดีมากน้องรัก....สมน้ำหน้าไอ้แบ้งค์"อาร์มหันไปยิ้มเอยะเย้ยเพื่อนรัก
'อาหารมื้อนี้คงจะเป็นอาหารมื้อที่อร่อยที่สุดสำหรับมึงสินะ..ไอเพื่อนเลว'อาร์มคิด

[zemicolon]

พี่โดมเราปากว่ามือถึงจริงๆ ทำให้เฮียอร์ามถอยทัพกลับแทบไม่ทัน...จริงมะทันด้วย


พี่อร์ามสู้ๆอย่าพึ่งตัดใจน้าาา งิงิ



เป็นกะลังใจให้ไรท์เตอร์งับ

 

[Rafael]

55+
โดมโหดร้ายมาก อิอิ
เล่นอาร์มแทบถอดใจแน่ะ

[reneisance]

เหอะๆๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจไห้นะครับ

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆ ว่าชักจะโหดมันฮาขึ้นทุกทีแล้วค่ะ

[Vesi]

ต่อไปคงต้องทำป้ายห้อยคอ ว่า เมียดุ แล้วล่ะ

[Yunatsu]

หึหึ กวนเด็กถาปัตย์ทำงานก้งี้อะนะ.
โดมก้ปากไว มือไวซะ



เล่นอาร์มจะถอดใจเลย

ยังไงอาร์มก้สู้ๆนะ

[Killua]

โดมเค้าคงล้อเล่นน่า แต่เล่นแรงไปหน่อยเท่านั้นเอง

[kajeaw]

โดมโหดอ่ะ ... อย่างนี้ต้องลงโทษด้วยการจับกด 5 ที 5555

[naiin]

มันรุนแรงเกินไปมั้งกะแค่ขอดินสอคืน ต้องต่อยกันขนาดนั้น ผิดเกินอภัยขนาดนั้นเลยรึงัย

[roseen]

อาร์มลองห่างกันสักพักเผื่อว่าโดมจะรู้ใจตัวเองขึ้นบ้าง

[Laxxeez]

ทำเกินไปป่าวคับพี่โดม พี่อาร์มก็แค่เป็นห่วง ที่ลงมือทำร้ายพี่อาร์มไปเพราะโมโห หรือกำลังกลบเกลื่อนหัวใจตัวเองกันแน่คับ

[bbyuqin]

แอบสงสารอาร์มอ่ะ... โดมแบบว่าปากว่า "ตรีน" ถึงจริงๆ อาร์มสู้ๆๆๆๆๆ

[VICTORY]

พี่โดมรุนแรงไปป่าว   
ทำพี่อาร์มร้องไห้เลยยอ่ะ 

[CanonDNattari]

กว่าจะรักกันคงมีใครสักคนช้ำในตาย ไม่ก็อาการโคม่า ก่อนไหม ?

[Phelyra]

รู้ตัวดี...ว่าทำตัวไม่เหมือนใคร
คิดอะไรก็พูดกันไป ไม่แคร์ใครซะอย่าง
ทำตามที่สมองสั่ง ทั้ง ๆ ที่ตรงข้ามกับหัวใจ
ถามตัวเอง...ว่าที่ทำไปเพื่อใคร
ประชดตัวเอง ทำร้ายตัวเอง อะไรที่ได้มา
มีแต่เสียน้ำตา สับสนและต้องหวั่นไหว
ต้องทรมาน ปวดร้าวไปทั้งตัวและหัวใจ
จุดอ่อนของฉัน อยู่ตรงที่หัวใจ
ที่ทำเป็นแข็งแรง ที่ฉันแสดง ที่แท้แทบขาดใจ
อยากได้ทั้งความรัก อยากได้คนเข้าใจ
ต้องซ่อนมันไว้ภายใน ไม่ใช่อะไร ที่แท้นั้นหัวใจ มันอ่อนแอ
รู้ว่าเธอ...ไม่ได้รักไม่สนใจ
ลึกลงไปก็แทบละลาย ทำใจไม่ได้
ทำเป็นเหมือนไม่แคร์ ที่แท้นั้นน้ำตาไหล
เจ็บไปทั้งใจ และหาคนเข้าใจไม่ได้เลย...
จุดอ่อนของฉัน อยู่ตรงที่หัวใจ
ที่ทำเป็นแข็งแรง ที่ฉันแสดง ที่แท้แทบขาดใจ
อยากได้ทั้งความรัก อยากได้คนเข้าใจ
ต้องซ่อนมันไว้ภายใน ไม่ใช่อะไร ไม่ต้องการให้ใครรู้
ว่าภายในใจ รักเธอเพียงใด และรัก...ทั้งหัวใจ

[little_munoi]

ตอนอาร์มเดินออกไปอ่ะ
ถ้าเราเป็นโดมนะ
ทรุดแน่เลย
แบบว่า
เสียใจอ่ะ

อาร์มอย่าท้อนะ
สู้ๆ
นี่โดมมันอ่อนลงมากแล้วนะ
แกรุกต่อไป

ปล พี่แบงค์ก็สู้ๆนะ
อิอิ
แม้จะโดนอาร์มข่มอยู่ก็ตาม
ท่องไว้ๆ เพื่อออม เื่พื่อออม

[Dee^daY]

แล้ว โดม หล่ะ ตอนนี้รู้สึกอย่างไร

[zemicolon]

 
 
 

มาต่อเถอะคร้าบบบบบ