หัวข้อ: Running โดย aoikyosuke ภาคพิเศษ ตอน บ่น [01/05/12]

[kunkai]

ปูเสื่อ
น้ำหนึ่งขวด
หมอนหนึ่งใบ
กล้วยหนึ่งหวี
นอนรอค้าบ

[KM]

  รออีกแล้วววววววววววว

[ordkrub]

อะ  รอต่อไป

[fayala]

เข้ามารอด้วยคนค่าา..

เสื่อสาดเสบียงไม่เอามา กะว่าจะขอแบ่งจากคนข้างๆ อ่ะค่ะ เห็นแต่ละคนเตรียมมาซะพร้อม

[namngern]

 

โอเคๆ รอคะรอๆๆ
ปูเสื่อรอด้วยคน

[Ken Ken]

มารอด้วยคน
คุณซ้งน่ารักมาก

[ToRMoR]

อย่าเศร้ามากเน้อกลัวน้ำตาไหล  คนที่โทรหา นุชา นี่คือใครกันเนอะ หลายๆสายที่ว่า นุชาดูจะมีเรื่องไม่สบายใจเยอะเชียว

[fayala]

เข้ามาบอกว่า ยังรออยู่ค่ะ

มาต่อไวๆ นะคะ

[drasil]

ปูเสื่อรอค่ะ

[aeecd]

น่ารักอะเรื่องนี้
ซ่งหวงอาม่ามาก

[j4c9y]

รอน้าคร้าบบบบบ

[orionstar]

 

อ่านได้ ใจเริ่ม กรึ่มๆ 

ไม่เอาเสื่อน่ะ ค่ะ

เอาเป็นที่นอนดี กว่า

นอนรอ อย่าง สบายยยยยย 

คุณเท็น หายยุ่งเมื่อไร แล้วพบกันค่ะ

[ordkrub]

เข้ามาบอกว่า.......ยังรออยู่นะครับ

[nanalonely]

หลับกันหมดหรือยัง แอบย่องมาลง


ตอน การบ้านต้องทำที่บ้าน



มันมาได้ ไง

น้องแรงบันดาลใจซ้งที่ยกน้ำแข็งประคบที่หัว เหลือบสายตามองคนที่มานั่งทำหน้านิ่งเฉยอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความสงสัย

แล้วก็เปลี่ยนเป็นก้มหน้าก้มตาเขียนคำตอบลงในสมุดการบ้านทั้งที่มีปัญหา คาใจอยู่ในหัวอีกหลายข้อ

แต่อาการปวดหัวมีมากกว่า และต้องรีบทำการบ้านไม่งั้นไม่มีส่ง
จะไปขอลอกใครก็ไม่ได้ เพราะคราวก่อนยืมการบ้านมาลอกแล้วทำหนังสือของเพื่อนในห้องเปียกน้ำ คราวนี้เลยไม่มีใครยอมให้เอามาลอกอีกเลย

เหลือบสายตาขึ้นมองอีกครั้ง และยังเห็นว่าไอ้ตี๋หน้าเอ๋อ ยังคงทำหน้านิ่งและนั่งกอดอกมองมา

จะมองทำไม

ก็แค่ใส่คำตอบเข้าไปตรงนี้ ง่ายจะตาย ใคร ๆ ก็ตอบแบบนี้กันทั้งนั้น

“มันผิดนะครับคุณซ้ง ข้อนั้นลองกลับไปดูที่หน้าอธิบายดีกว่ามั้ย”

รู้ตั้งนานแล้ว ทำไมต้องมาสอนด้วยวะ คนเราจะได้เรียน ม.6 กันกี่ครั้ง
นี่เพิ่งจะเรียน ม.6 ครั้งแรก แต่อายุเกินแล้วแค่นั้น ลื้อเรียน ม.6 ผ่านไปแล้วก็พูดได้สิ ไม่ลองมาเรียนพร้อมกันล่ะ รับรองไม่มีทางมาพูดแบบนี้ได้หรอก

“นุชาสอนอาซ้งหน่อยนา อาม่าสอนไม่เป็ง เห็นอีบ่นว่ายาก เลยอยากให้นุชาช่วยหน่อยนา”

อาม่า

ซ้งทำเองได้นะ มันไม่ยากขนาดต้องให้ไอ้ตี๋นี่มาสอนหรอก เขียน ๆ ตอบ ๆ ไปก็ได้
หัวซ้งไม่ดี แต่สติดี ไม่ได้เป็นบ้าขนาดต้องให้ใครมาสอนพิเศษให้หรอกจริงๆ นะ

“ครับอาม่า ก็พยายามอยู่ครับ แต่คุณซ้งดื้อมากครับ ไม่ค่อยยอมรับฟังเลย”

ไม่รับฟังตอนไหน รับฟังอยู่เนี่ย รับฟังอยู่ทำไมอาม่าต้องไปเชื่อมันด้วย
อาม่าไม่เห็นหรอกว่าไอ้ตี๋มันกำลังหัวเราะอยู่ ถึงมันนั่งทำหน้าเฉยก็เถอะ แต่จริง ๆ แล้วมันหัวเราะอยู่ในใจแน่ ๆ เชื่อซ้งสิ ซ้งเห็นเองกับตา

“ลื้อมันปิศาจชัด ๆ”

น้องแรงบันดาลใจซ้ง เอ่ยบอกเสียงรอดไรฟัน และก็ก้มหน้าก้มตายอมทำการบ้านแต่โดยดี โดยมีสายตาที่แสดงถึงความเคลิบเคลิ้มของนุชาที่มองมาอย่างเพลิดเพลิน

น้องแรงบันดาลใจซ้งเมื่อคืนน่ารักขาดใจ อ้อแอ้ งอแงเหมือนเด็ก ๆ มีการมาหอมแก้มซ้ายขวาอีก ถึงจะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นอาม่าก็เถอะ แต่โคตรน่ารักเลย

ถึงจะน่าหมั่นไส้หลายอย่าง แต่เพราะสภาพผมยุ่งหน้าเยิน ตอนเช้าที่ได้เห็นยังติดตาไม่หาย สลัดหัวลบภาพหลายครั้งภาพก็ยังติดตา แต่ก่อนจะซาบซึ้งใจหลงใหลจนแอบลงไปฟัด ก็เลยต้องจำใจรีบลุกขึ้นจากเตียง มาอาบน้ำล้างหน้าช่วยอาม่าทำอาหารเช้าและทำงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นคนดีมีน้ำใจ มาพักอาศัยบ้านใคร ก็ช่วยเจ้าของบ้านทำงาน

และในเวลาไม่นานเมื่อน้องแรงบันดาลใจซ้งตื่นนอนและเดินลงมาพร้อมกับสมุด การบ้านหลายเล่ม คราวนี้ก็เลยได้เป็นครูพี่เลี้ยงแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ตั้งใจจะสอนให้เป็นอย่างดี

ทั้งนี้ทั้งนั้น อาจจะอ้างได้ว่าเป็นเพราะคำขอของอาม่าประกอบกับความอยากสอนเป็นการส่วนตัว ด้วยก็ได้

“แล้วลื้อมาอยู่บ้านอั๊วได้ไง แอบตามมาล่ะสิ อย่าหวังว่าจะคิดอะไรกับอาม่าอั๊วได้ง่าย ๆ นะ ถ้าอั๊วยังอยู่ลื้อไม่มีหวังหรอกรับรองได้”

เออเนอะ ก็คิดไปได้นะคนเรา

ผมมาชอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบ คุณซ้ง ดันคิดเป็นอื่นไปซะได้ จะให้ต้องบอกกี่คร้งถึงจะเข้าใจ

“ก็ยังผิดอยู่นะครับคุณซ้ง ข้อนั้นอีก โหหหห ข้อโน้น ก็ผิด นั่นอีก นี่อีก
ผิด ผิด ผิด หมดเลยนะเนี่ย”

อันนี้เว่อร์

“มากไป”

ได้เห็นสายตาที่มองมาแบบโมโหเล็ก ๆ ของน้องแรงบันดาลใจซ้งแล้วก็ต้องแอบลอบยิ้มเล็กน้อยด้วยความพอใจ

คนอาร๊ายยยยยย ขนาดหน้าบึ้ง ยังใสกิ๊ง โอยยยยยยย แสบตา

“เมื่อไหร่จะกลับซะที เกะกะบ้าน พื้นที่จะยืดขาก็ไม่มี”

แล้วทำไมต้องยืดขาซะขนาดนั้น ยืดไม่พอยังจะแกล้งเตะขากันอีก
หาเรื่องเหรอจ๊ะ

“น้องซ้ง อย่าทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาหน่อยเลย แบบนี้เรียกว่าเรียกร้องความสนใจนะรู้เปล่า”

น้องซ้ง น้องซ้ง
ใครเป็นน้องลื้อ อย่าให้มันมากนักนะ แค่จบ ม.6 ก่อนไม่กี่ปี ทำเป็นมาเรียกน้อง ดูซะมั่งว่าหน้าใครแก่กว่ากัน

เรียกร้องความสนใจงั้นเหรอ

เรียกร้องสิ งั้นขออีกซักทีเถอะนะ

“เด็กจริงๆ”

ใครเด็ก ลื้อผู้ใหญ่ตายเลยนะ ให้มันน้อยๆ หน่อย

“เด็กจริง จริ๊งงงงงงงงง”

พูดไม่พูดเปล่า ว่าแล้วนุชาที่โดนเตะขาไปสองสามทีก็ลุกขึ้นยืนและเอื้อมมือมาหยิกแก้มน้อง แรงบันดาลใจซ้งด้วยความรักและเอ็นดู

“เฮ้ยยยยยยย ลื้อทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ”

อ่อ ไม่ใช่เพื่อนเล่น ไม่ใช่เพื่อนเล่นงั้นเหรอ งั้นก็ต้องหยิกอีกที

“ไม่ใช่เพื่อนเล่น ไม่ใช่เพื่อนเล่นเหรอ หนูน้อยเรียกร้องความสนใจ”

หยุดไปสองวินาที แล้วนุชาก็เลยกระหน่ำหยิกแก้มขาว ๆ ของน้องแรงบันดาลใจหน้าบู้บี้ด้วยความหมั่นเขี้ยว และหมั่นไส้ โดยไม่สนใจว่าจะเกิดเหตุการณ์ระทึกใจอะไรตามมาเลย

“ไอ้ตี๋”

โกรธ

พอทีนี้ทำเป็นโกรธ ทีเตะขากูล่ะไม่คิด โดนหยิกแค่นี้ยังน้อยไป
ทำไม หรืออยากให้ทำมากกว่านี้ อยากให้หอมแก้มหรือเปล่า

เดี๋ยวทำให้ ก็ไม่บอกตั้งแต่แรก ว่าอยากให้หอมแก้ม จะได้ช่วย

“อารมณ์เสียแต่เช้า จะพาลทำให้ท้องผูก มิน่าล่ะ ทำหน้าเหมือนคนท้องผูกทุกวัน สงสัยอารมณ์เสียทุกเช้าแน่ ๆ เลย อย่าทำแบบนี้อีกนะไม่ดีนะครับคุณซ้ง”

“ไอ้ตี๋”

สองคำแล้ว

ด่าอย่างอื่นได้มั้ย เบื่อ มันไม่ตื่นเต้น คิดคำใหม่มาได้มั้ย ปวดหูนะ เอาแต่ตะโกนอยู่ได้

เอ้า แล้วใครโทรมาอีกล่ะเนี่ย

“เดี๋ยวขอเวลานอกห้านาทีนะคุณซ้ง เดี๋ยวมาเล่นด้วยใหม่”

รีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาดู เห็นเบอร์แล้วก็ต้องรีบกดวางสาย

ยืนมองโทรศัพท์ในมือนิ่ง ๆ แล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันมาเจอกับเศษกระดาษที่ถูกปามากระทบเข้าที่หน้าผากอย่างจัง

“เฮ้ยยยย”

ไม่ได้เจ็บหรอก แต่แกล้งร้องให้เสียงดังเข้าไว้ ทำเหมือนเจ็บมาก
แล้วก็เดินลิ่ว ๆ เข้าไปหาน้องแรงบันดาลใจซ้ง ที่กำลังนั่งหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย

เออตลก

สนุกตายเลยเนอะ

อยู่อนุบาลสองว่างั้น สมองไม่พัฒนาเลยนะ

“สนุกจังนะ มีเพื่อนเล่น คนไม่มีเพื่อนก็แบบนี้แหละ พอมีเพื่อนเข้าหน่อยก็เลยได้ใจ แกล้งมาก ๆ เดี๋ยวจูบซะนี่”

ทำท่าจะยื่นหน้าเข้าไปหาจริง ๆ

แต่เจอน้องแรงบันดาลใจซ้งหน้าตาตื่น ที่ตาโตเท่าไข่ห่าน จ้องมองตาค้างและเหมือนกำลังตกตะลึง ก็เลยต้องชะงักค้าง

“เป็นอะไร”

เอ่ยถาม แล้วก็ไม่เห็นจะมีคำตอบกลับมา นอกจากการที่คนที่ทำตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อสองวินาทีก่อน รีบเก็บสมุดการบ้านสองสามเล่ม แล้วเดินลิ่วๆ ขึ้นชั้นบนไปอย่างรวดเร็ว แบบไม่มีการหันมามองหรือต่อปากต่อคำด้วยอีกเลย

“โกรธซะแล้ว”

มองตามแล้วก็เลยต้องบ่นกับตัวเองเงียบ ๆ
อมยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามอง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ และตัดสินใจโทรออก

โดยไม่ทันได้มอง ว่าคนที่เดินลิ่วขึ้นไปบนชั้นสอง จะแอบชะโงกหน้ามามองหา และรีบกลับไปยืนที่เดิม
พร้อมกับยกมือขึ้นลูบที่ข้างแก้มที่เพิ่งโดนหยิกมาเบา ๆ
ตามมาด้วยเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่

และอาการหน้าร้อนวูบ ๆ ที่กำลังตามมา

และเมื่อก้มลงมองที่มือของตัวเอง ก็พบว่ากำลังสั่น

มือกำลังสั่น

พร้อมกับที่หัวใจก็เริ่มสั่น

ชะโงกหน้ามามองหาคนที่กำลังคุยโทรศัพท์และกำลังทำหน้าเครียด
แล้วก็ต้องรีบเดินเข้าห้อง และวางสมุดสองสามเล่มเอาไว้บนโต๊ะ

ก่อนจะนั่งนิ่ง ๆ บนเก้าอี้ และเริ่มเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง

นานเกินไป จำไม่ได้ว่าหัวใจเคยเต้นแรง ๆ แบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
แต่ที่จำได้ในเวลานี้

เหมือนว่าอาการหัวใจเต้นถี่ และอาการหน้าร้อนผ่าว มือสั่น กำลังกลับมาอีกแล้ว

“เพ้อเจ้อ”

บ่นพึมพำกับตัวเองเสียงเบา แล้วน้องแรงบันดาลใจซ้งหน้าบูด ก็เปิดหนังสือและพยายามมุ่งมั่นกับการบ้านที่เหลืออีกไม่กี่ข้อ

ทั้งที่ในเวลานี้ ทั้งสมอง และหัวใจ ดูท่าจะทำงานไม่สัมพันธ์กันเอาซะเลย





TBC...



   

[ClioNe]

กรี๊ดดดด   ยังไม่หลับ.. ขอบคุณน๊า ที่เอามาลง
คิดถึงคุณซ้งกับอาตี๋นุชามากมาย..
อาตี๋นุชาดูจะมีเรื่องไม่สบายใจเนอะ..
คุณซ้งแอบใจเต้น..

[j4c9y]

เอ่อ งงมานาน

อ่านมาแรกๆได้ฟีลเหมือนซ้งจะเป็นพระเอกเลยอ่ะครับ

แต่ตอนนี้ซ้งดู อ่อนไหวจัง อิอิ

แต่ยังไงก็ชอบบบบ

มาสักที เย้ๆๆๆๆ

+1ที่มาต่อน้าคร้าบบบบบ

จุ๊บๆ

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เค้าเล่นกันถึงเนื้อถึงตัวดีเนอะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่แน่ๆ น้องแรงบันดาลใจของเราเริ่มมีอาการแล้วสิ สู้ๆเฟร้ยยยยยยยยยยนุชา

[darling]

+1 เป็นกำลังใจให้น้องซ้ง รู้ใจตัวเองเร็วๆ

[CanonDNattari]

แล้วเมื่อไหร่จะได้ทำการบ้านหละนั้น 

[fayala]

กรี๊ดดดดดดดดด.. แอบมาต่อแบบไม่รู้ตัว เย้ๆๆๆ

[โมโม่ที่รัก]

มีลุ้นแล้วนะเนี่ย
 

[fOnfOn :D]

น้องแรงบันดาลใจน่ารักได้อีกอ่า   

[SungJimun]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
น้องซ้งกะคุณนุชามาแล้วววว

ตอนนี้ปลื้มมากค่ะ น้องซ้งเริ่มหวั่นไหวแล้วสินะ
อร๊ากกกกกกกกกกกกก ชอบๆๆๆ น่ารักไม่ทน   

[NUKWUN]

เริ่มเอนเอียงเเละตกหลุมที่อาตี๋ขอลเราขุดไว้เเล้วอ่ะดิ

[lazewcielo]

คิดถึงทั้งคู่เลย ในที่สุดก็มาแล้ว 
แหมๆ ซ้งเริ่มตกหลุมรักซะแล้ว...หวั่นไหวจนได้...
ว่าแต่อาตี๋นุชานี่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจอยู่แน่ๆเลยอ่ะ

[Ken Ken]

อ๊าก!!!ซ้งเริ่มหวั่นไหวกะนุชาแล้วว!!
เป็นปลื้มมมม!!

[a_tapha]

ตามอ่านทันแระ   

[aeecd]

 :-[หวั่นไหวซะแล้ว อิ อิ

[ordkrub]

โอย นุชา รุกฆาตตตตตต

[Saint De Jupiter]

รออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

T^T