ต่อค่ะ>>>
วันเสาร์
ช่วงเวลาที่ผ่านมาแม่งเร็วจนน่าใจหาย ผมนับรอวันตายของตัวเองช้าๆ ไอ้น่านยังคงไม่เข้าใจว่าผมจะกลัวไอ้พี่เก้าทำไม ก็มึงแม่งยังไม่รู้ฤทธิ์มันน่ะสิ ไอ้พี่เก้าสายโหดเคยวิ่งไล่กระทืบเด็กอาชีวะที่มาหาเรื่องมันเป็นสิบแต่มันตัวคนเดียวให้เข้าโรงพยาบาลเป็นเดือน คิดดูครับ คิดดู แค่คิดผมก็เหมือนได้ยินสวดศพไกลๆแล้ว
“มึงทำหน้าตลก”
“มึงจะเข้าใจอะไรน่าน พี่เก้านะมึง เชี่ย ทำไมมึงไม่ให้พี่เขาทำให้กูวะ ทำไมต้องไปยุ่งยากลำบากพี่ดิวอีก” พี่ดิวเป็นเพื่อนต่างคณะที่มันรู้จักผ่านวงเหล้า ไม่สนิทมากแต่ก็แดกเหล้าด้วยกันบ่อยช่วงสมัยเรียน
“ไอ้ดิวมันไม่ลำบากหรอก ช่วงนี้มันว่าง”
“ก็มึงบังคับให้มันว่างนี่นา” ผมนั่งหน้ามุ้ยค้อนไอ้น่านไม่หยุด ในหัวเอาแต่นึกถึงคำพูดที่จะบอกไอ้พี่เก้าวันนี้
“เอาน่า เชื่อกูดิ” กูควรเชื่อมึงไหมน่าน เรื่องนี้กูควรเชื่อตัวเองก่อนไหม ควรเชื่อว่ากูกำลังจะตายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า กูกำลังจะโดนไอ้พี่เก้ากระทืบ มึงแม่ง
ผมไม่ได้พูดอะไรกับมันอีก พอขับรถเข้ามาจอดใต้ตึกไอ้น่านก็ขอตัวแวะขึ้นไปเอกสารบนที่ทำงานส่วนผมก็เดินเลยมาที่ร้าน มองเห็นไอ้พี่เก้านั่งยองๆสูบบุหรี่แต่ไกล หล่อชิบหาย หล่อลืม แว่นกันแดดสีชากับผมปะบ่าดูเข้ากับมันจนน่าหมั่นไส้
“หวัดดีครับพี่”
“ไง ผัวมึงไม่มาด้วยเหรอ”
“มา...”
“แหมมม เต็มปากเต็มคำ แรดสัส” ไอ้พี่เก้าผลักหัวจนหน้าเกือบทิ่ม “วันนี้เรียกกูมาเพราะผัวมึงจะยกเลิกงานกูใช่ไหม”
“อืม พี่เก้าขอโทษนะ อย่าฆ่าน้องเลยนะ”
“กูไม่ยกเลิกอ่ะ วางแบบมาแล้ว” มันพ่นควันสีขาวให้ลอยฟุ้งจนทั่วฟ้า
“น่านบอกว่าจะจ่ายค่าเสียเวลาให้”
“กูไม่เอา” มันไม่ใช้หัวสมองมันคิดสักหน่อยเหรอวะ
“พี่เป็นอะไรเนี่ยพี่เก้า กวนตีนน่านมันทำไมวะ มันเคยไปทำอะไรพี่ ทุบอ่างล้างจานบ้านพี่เหรอเรื่องที่แกล้งว่าจีบผมอีก มันจะฆ่าผมตายแล้วรู้ไหม” ผมเบ้ปากมองหน้าไอ้พี่เก้าที่ยังแสดงสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“กูเกลียดเพื่อนมัน” แม่งพูดห่าอะไรไม่ได้ยินเลยโว้ยยย
“พี่พูดว่าไงนะ” ผมเอียงหูไปใกล้ไอ้พี่เก้าอีกรอบ
“เสือกว่ะเกรียน แล้วนี่เมื่อไหร่ผัวมึงจะมาเนี่ย นัดกี่โมงให้มันดูเวลามั้งดิ๊”
“พี่เก้าอ่ะ”
“กูทำไม”
“เปล่า” ซะที่ไหน มึงมันนิสัยเสียพี่เก้า ชอบหาเรื่องคนอื่นเข้าไปทั่ว คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนกันวะแม่ง
“ด่ากูในใจเหรอ”
“เปล่านะ” ผมรีบปฏิเสธทันที ไม่รู้มันรู้ได้ไงว่าผมด่า “ผมแค่จะถามว่าพี่เก้าสูบบุหรี่เสร็จยังเข้าไปนั่งรอข้างในไหมพี่”
“อืม”หลังจากที่พี่เก้าดูดบุหรี่เสร็จผมก็เดินมาเปิดร้านเพื่อพาคนบ้าเข้าไปนั่งรอก่อน ไม่งั้นน้ำลายฟูมปากตาย พี่แกเป็นพวกขี้หงุดหงิดง่าย แต่เวลาดีก็ดีใจหายนะครับ แต่เวลาร้ายแม่งก็อย่างที่เห็นโคตรของโคตรเอาแต่ใจ
“นัดกี่โมง” สักพักไอ้พี่เก้าก็ถามขึ้นมาอีก
“มันกำลังลงมา นั่นไงมาพอดี น่านทางนี้ อ่าวพี่วินมาพอดีเลย หวัดดีครับพี่” ผมยกมือไหว้พี่ดิวที่เดินเข้ามาพร้อมไอ้น่าน ตอนที่เดินเข้ามาพี่ดิวมีชะงักไปนิดนึงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา พี่ดิวกับพี่น่านนั่งลงฝั่งตรงข้ามผมกับพี่เก้า
“สวัสดีครับคุณเก้า”
“ครับ”
“พอดีผมว่าจะคุยกัคุณเรื่องขอยกเลิกจ้างคุณในการออกแบบร้านผม แล้วก็ให้คุณคิดค่าเสียเวลามาเลยว่าเท่าไหร่” ผมหันหน้าไปมองพี่เก้าที่ตอนนี้กัดริมฝีปากล่างเหมือนกับคนที่กำลังคิดอะไรบางอย่าง “ว่าไงครับ พอดีผมว่าจะให้เพื่อนผมเป็นคนออกแบให้”
“ก็ได้ เอาตามที่คุณพูดนั่นแหละ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะ ซนพี่กลับก่อนนะ”
“อ่าววว” ผมหน้าไอ้พี่เก้างงๆ “พี่แน่ใจเหรอ ไหนเมื่อกี้บอกว่ายังไงก็ไม่ยอมยกเลิกไง”
“กูเปลี่ยนใจไงสัส ยกเลิกก็ได้ ส่วนแบบทำเสร็จแล้วส่งไปให้ในอีเมลล์มึงแล้วตั้งแต่เมื่อคืน ถ้าเขาจะเอาแบบที่กูออกก็ใช้ไปเถอะ กูไม่เอาเงินค่าแบบหรอก”
“เฮ้...ผมงงว่ะพี่” ผมขมวดคิ้วมองหน้าพี่เก้า มันไม่ได้พูดอะไรแค่มองหน้าพี่ดิวแปลกๆก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วเดินหายออกไปโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไรต่อ “อะไรอ่ะน่าน เมื่อกี้ตอนที่อยู่กับกูยังดื้อไม่ยอมอยู่เลย”
“นั่นดิ..” ไอ้น่านทำหน้างงๆแล้วก็หันไปมองตามพี่เก้าที่เดินออกไป
“มึงจำไม่ได้จริงเหรอน่าน...” พี่ดิวเป็นคนพูดขึ้นมา
“จำ?? จำอะไรวะ”
“ไอ้เก้าไง คนที่กูเคยเล่าว่ารู้จักกันที่ร้านเหล้าคืนเดียวแล้วเอากันอ่ะ แล้วกูก็พามันมาเจอมึงแค่ครั้งเดียวมั้ง แต่ไม่รู้ไปไงมาไงหลังจากนั้นมันก็หายไป กูติดต่อมันไม่ได้ อีกอย่างไม่ได้เรียนที่เดียวกันด้วยตามหาตัวยาก ก็งงๆว่าทำไมถึงหายไป” พี่ดิวพูดเหม่อๆเหมือนคนที่กำลังใช้ความคิด
“อย่าบอกว่าคนนี้คือคนเดียวกับที่มึงเคยเป็นบ้าอยู่ช่วงนึง”
“เออ” พี่ดิวพยักหน้า แม่งเอ๊ย!!!กูก็ว่าแล้วทำไมพี่เก้าเกลียดขี้หน้าไอ้น่านที่แท้แม่งเจอตอนี้เอง
“พี่ต้องไปทำอะไรไว้กับแกแน่ๆ เพราะพี่แกเป็นคนแค้นแล้วจำฝังจิตบอกเลย”
“กูจำไม่ได้ว่าเคยทำอะไรว่ะ จู่ๆแม่งก็หายไปแบบไม่บอกกล่าวไรสักอย่าง” พี่ดิวยกมือลูบหัวเกรียนตัวเองไปมา ก่อนจะหันหน้ามาสบตาผม
“ห้ะ??? มองผมแบบนี้มีอะไรวะพี่”
“กูขอเบอร์มันหน่อยดิ”
“เบอร์ใครพี่??”
“เบอร์ไอ้เก้าไง” ผมพยักหน้ากำลังกดหาเบอร์พี่เก้าให้พี่ดิว แต่ว่า
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“อ่าวพี่เก้าโทรมาพอดี”
“มาเดี๋ยวกูคุยเอง ส่วนเรื่องงานมึงให้เก้ามันทำเหอะ มันเก่งกว่ากูเยอะเลย” พี่ดิวแม่งไร้มารยาทเพื่อนไอ้น่านมีแต่คนนิสัยเสีย ดึงมือถือผมไปแล้วออกไปคุยด้านนอกเฉยเลย
“อะไรของเพื่อนมึงวะน่าน สรุปยังไงกันแน่”
“กูก็ไม่รู้ ถ้ามันไม่ได้จีบมึงแล้วกูก็ไม่เกี่ยวล่ะ ที่เหลือเดี๋ยวแม่งไปคุยกันเองว่าใครจะเป็นคนรับงาน” ไอ้น่านยักไหล่ทำหน้าสบายใจ มึงนี่มันสุดๆเลยว่ะน่านพอไม่ใช่เรื่องที่มึงมีส่วนได้ส่วนเสียก็ไม่คิดจะแคร์ว่าร้านกูจะเป็นยังไงต่อไปเลยใช่ไหม เลว ผมด่าทอไอ้น่านในใจพร้อมกับยื่นมือไปขยี้หัวไอ้น่านอย่างแรง
“ผมยุ่งหมด”
“ก็มึงแม่งไม่ห่วงร้านกูเลยอ่ะ กูจะเปิดร้านอยู่ไม่กี่เดือนนี้แล้วจะใช้อินทีเรียคนไหนก็เอาให้มันแน่ดิวะ พี่เก้าไม่ทำให้แล้ว พอเมื่อกี้ไอ้เหี้ยพี่ดิวปัดงานให้พี่เก้าเฉยเลย สรุปกูต้องทำไง”
“เดี๋ยวก็รู้แหละว่าสรุปต้องทำไง” ผมพยักหน้าลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนจะเดินไปปิดแอร์ ปิดหน้าต่าง คุยกันไม่ถึง 10 นาที ส่วนอีกครึ่งชั่วโมงที่เหลือมาเดินปิดนั่นปิดนี่
สักพักพี่ดิวก็เดินเข้ามาพร้อมยื่นมือถือส่งกลับคืนมาให้ผม “สรุปว่าให้เก้าเป็นคนดูแลร้านมึงเหมือนเดิมนะซน”
“อ่าว พี่ดิวคุยกับพี่เก้าแล้วเหรอ”
“อืมคุยแล้ว ด่ากูใหญ่ว่ากูมาแย่งงานมัน ทั้งๆที่จริงแล้วเกิดจากแรงหึงหวงจากไอ้เชี่ยนี่ทั้งนั้น” พี่ดิวโบ้ยไปที่เพื่อนตัวเองที่ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “แต่ก็ขอบใจว่ะน่าน ถ้าไม่ใช่เพราะมึงหึง กูก็คงไม่ได้เจอเก้า”
“เห็นไหม เพราะกูหึงมึงนะซน คนสองคนถึงได้เจอกัน” ผมเบ้ปาก ส่วนพี่ดิวก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แกยิ้มพร้อมกับบอกลาว่ามีธุระไปทำต่อ
“มึงมันกวนตีน เพื่อนมึงด้วย” พอพี่ดิวเดินออกไปไม่นานผมก็หันมาพูดกับไอ้น่าน
“พี่มึงก็เหมือนกันเรื่องมาก”
“คนเรื่องมากก่อนคือมึงไหมน่าน” ผมด่าด้วยทับหลังมันด้วย “ทำเป็นหาอินทีเรียใหม่ ตอแหลสิ้นดี จะหึงห่าอะไรให้มันเข้าท่าหน่อยเหอะ”
“ก็มันพูดว่ามันจะจีบมึงอ่ะ” น่านฟ้าทำเสียงง้องแง้งใส่ผม ปากยู่พร้อมลมที่อมอยู่ในแก้มจนป่อง น่าหมั่นไส้ มึงคิดว่าตัวเองน่ารักหรือไงครับ
“มึงคิดว่าคนแบบกูง่ายเหรอน่าน”
“เหอะ” มันหัวเราะแล้วหันมามองผมด้วยสายตาเหยียดๆ
“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง”
“ก็หมายความมึงไม่ง่ายหรอก แต่กูก็ได้มึงในคืนแรกๆที่เจอกัน” คืนแรกๆเชี่ยอะไรล่ะครับ เจอกันครั้งที่ 2 หรือครั้งที่ 3 แล้วค่อยได้ไม่ใช่เหรอวะ แต่ผมเบื่อจะเถียงกับแม่งแล้วครับรำคาญ ส่วนมันพอเห็นผมเถียงไม่ได้ก็หัวเราะใหญ่น้อย มันน่าขำตรงไหนวะแม่ง “แล้วพอมีอะไรกันยังมีน้ำหน้ามาเรียกร้องให้กูรับผิดชอบอีก มึงนี่สุดๆ”
“ก็มึงได้กูแล้วนี่หว่า” ผมพูดเสียงอ่อน ได้แล้วก็ต้องรับผิดชอบดิ
“แต่มึงก็ยอมเองไม่ใช่เหรอครับ”
“เออออก็ใช่ แล้วไง แต่กูเสียหายอ่ะ ตอนนั้นกูปวดสะโพกเดินไม่ได้ ไม่สบายตัวร้อน มึงได้กูมึงต้องรับผิดชอบดิ”
“ฮ่า ฮ่า ทำเป็นโวยวายนะไอ้เตี้ย” มันขยี้หัวผม ก่อนจะดันผมให้เดินไปข้างหน้า “แต่กูก็ขอบคุณมึงนะ”
น่านฟ้าพูดพร้อมกับวางมือลงบนบ่าผม มันใช้นิ้วชี้ข้างที่วางบนบ่าดันแก้มให้ผมหันหน้ามามัน “เพราะถ้าตอนนั้นมึงไม่เรียกร้องให้กูรับผิดชอบ มันคงไม่มีวันนี้”
“........”
“วันที่ผ่านทุกอย่างมาจนถึงวันนี้ วันที่มึงเป็นของกูโดยที่กูมีสิทธิ์ในตัวมึงทุกอย่าง”
“.......”
“ขอบคุณนะครับซน ขอบคุณที่มึงเลือกกู ขอบคุณนิสัยมึงที่เป็นคนแบบนั้น ขอบคุณจริงๆว่ะ” เขินดิครับ ปกติไอ้บ้าตรงหน้ามันเคยโรแมนติกแบบนี้ที่ไหน ถึงจะมีบ้างแต่ก็ไม่ท่ามกลางตึกระฟ้าและเสียงบีบแตรรถแบบนี้ น่านฟ้าขยับหน้าเข้ามาใกล้จนหน้ามันชิดกับผม ลมหายใจร้อนเป่าลดผิวแก้วเบาๆ ผมเอียงคอหนี มองดูว่าแถวนี้มีคนอยู่ไหม แต่อาจจะเพราะมันเป็นวันหยุดเลยไม่ค่อยมีคนมากนัก น่านฟ้าดึงเอาเอกสารที่ถือลงมาจากอ๊อฟฟิตขึ้นบังหน้าผมกับมัน
“รักนะ” มันพูดเสร็จก็จุ๊บลงที่แก้มผมแรงๆทีนึง
“สัส คนเยอะ” ด่ามันด้วยความอาย หน้าแดงๆที่เห่อร้อนตามอุณหภูมิร่างกายที่เพิ่มขึ้นทำให้ผมยิ่งทำตัวไม่ถูก
“I will love you until the end of time”
“อื้อ”
“อื้อ นี่เข้าใจเหรอว่ามันหมายความว่าไง”
“เข้าใจ” ผมยักคิ้วบอกไอ้น่าน
“ไหนแปลดิ”
“โอ้ยยยยยยยยยยย ทำไมต้องแปลวะ เรื่องแค่นี้ กูรู้หรอก” ผมแปลไม่ออก ไอ้น่านพูดเร็วจับใจความได้แค่เลิฟอะไรสักอย่าง
“กูสัญญาซน สัญญา”
“เออห้ามผิดสัญญาล่ะ” ผมไม่รู้หรอกไอ้คำภาษาอังกฤษที่น่านฟ้าพูดรัวๆออกมาคืออะไร แต่คำสัญญาที่มันบอกออกมาในตอนท้าย ผมเชื่อว่ามันเกี่ยวกับรักที่มันให้ผม ไม่รู้หรอกนะครับว่าความรักระหว่างผมกับมันจะยังอยู่ต่อไปนานแค่ไหน แต่ตอนนี้แค่มันรักและก็ดูแลผมแบบที่มันทำ สำหรับผมเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
-----------------------------------------------------------------------------------------
ซื้อ because of you ซน ผ่าน E-book
ซื้อ my best friend รักนี้มีแต่นาย ผ่าน E-book ฝากน้องซนด้วยนะ>////////////< ขอบคุณคนอ่านทุกท่านมากๆนะคะ ติดตามเรื่องใหม่ได้เร็วๆนี้ จะเปลี่ยนแนวการแต่งเป็นแบบผู้ใหญ่ด้วย ฝากติดตามด้วยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
