เหอเหอ เมื่อคืนสุดจะทนจริงๆ ครับ ง๊วงง่วงอ่า
มาต่อให้ตามสัญญา หึหึ ไม่อยากให้ใครบางคนเสียค่าโทรศัพท์ครับ
ที่สำคัญไม่อยากผิิดคำพูดกับเพื่อนๆ ที่นี่อีกแล้วอ่ะ กลัว
ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า“อ้าว...นั่งทำไรอยู่ ดึกแล้วพี่กลับห้องไปได้แล้ว ผมเหนื่อย จะนอน” โห...ดูครับ ดูมันไล่ผม เกิดมาไม่เคยโดนแฟนไล่เลยนะ มันนี่คนแรกที่กล้าไล่ผมเลยนะเนี่ย น่าให้รางวัลสัก 2 จูบจริงๆ (ประชดครับ) เมื่อมันเห็นว่าผมยังไม่ยอมลุกออกไปก็ทำหน้างอ และคว้าเสื้อผ้าเดินเข้าไปใส่ในห้องน้ำ โหย...วิวดีๆ ที่ฝันถึงหายวับไปกับตาเลยครับ
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ผมบอกเมื่อกี้มันเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง ในมือถือผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดน้ำบนหัวตัวเองไปด้วย กี้มันสระผมครับกลิ่นแชมพูหองฟุ้งเชียว
“มีอะไร” กี้มันถามแต่ยังไม่กล้าเดินมานั่งที่เตียงครับ จะกลัวอะไรล่ะผมไม่ใช่เสือสิงที่ไหนสักหน่อย ดูมองหน้าผมสิสายตากี้มันแบบว่าระแวงสุดๆ เลยอ่ะครับ เห็นแล้วก็ตลกดี ผมก็เลยยิ้ม
“จะยิ้มทำไม มีอะไรก็รีบพูดมาสิ นอกเวลางานผมไม่ใช่ลูกน้องแล้วนะ นี่เวลาส่วนตัว” ดูครับดู เดี๋ยวนี้มันกล้าดุผมด้วยนะ
“มานั่งนี่มา ไกลๆ คุยไม่ถนัด”
“เรื่อง” กี้มันเถียงและทำท่าจะเดินหนีเมื่อผมลุกเดินเข้าไปหา แต่ก็ช้ากว่าผมที่ถึงตัวมันก่อน ผมกอดและก็ลากเอวมันให้ตามมานั่งที่เตียงก่อนจะแย่งผ้าขนหนูในมือมันมาเช็ดผมให้มันแทนครับ แรกๆ มันก็ดิ้นเมื่อผมดึงให้กี้มันนั่งลงบนตักและก็เอาขาล็อคขามันไว้ด้วย แต่พอเห็นว่าดิ้นไม่หลุดมันก็เลยถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างไม่พอใจ และก็นั่งเฉยๆ ปล่อยให้ผมเช็ดผมให้มันเบาๆ จนได้
“เมื่อกลางวันทำไมต้องชวนคนอื่น จะแกล้งกันเหรอ” ผมถามเมื่อเห็นว่ากี้มันเลิกดิ้นแล้ว ท่าทางจะเหนื่อยเหมือนกันนะครับนั่น
“แกล้งที่ไหนปกติก็ไปกันทุกคนอยู่แล้วนี่ หรือว่ากิจการจะเจ๊งไม่มีตังค์จ่ายแล้ว” ดูปากมันสิครับ รู้งี้ไม่มัวมาตามง้อขอมันเป็นแฟนหรอก ข้ามขั้นฉุดไปทำเมียเลยดีกว่า เลวแน่กุ
“เมื่อวานเราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอว่าเราเป็นแฟนกัน พี่ก็อยากไปกินข้าวกับแฟนแค่ 2 คนบ้าง ไอ้พวกนั้นมันไม่อยากตามไปเป็นก้างหรอก”
“อ้าว...เกือบลืมครับ นึกว่าพี่ขอผมมาเป็นลูกซะอีก ทำตัวอย่างกับผมเป็นเด็ก 5 ขวบ” มันว่าประชดครับ ลอยหน้าลอยตาน่า....จริงๆ
“งั้นถ้าพี่ทำแบบเราอายุ 21 ก็ไม่ว่าใช่ป่ะ” ผมถามแต่ไม่รอให้มันตอบครับ ผมทิ้งหลังนอนลงบนตียงและก็รั้งมันให้ล้มตามลงมาก่อนจะพลิกตัวขึ้นด้านบน กี้มันมองหน้าผมอย่างตกใจ แล้วก็ขืนตัวไว้แถมจ้องซะตาโตเลย จะน่ารักไปไหนครับแฟนผม
“เล่นอะไรของพี่ ปล่อยเลยนะ หื่นชะมัดไว้ใจไม่ได้จริงๆ เลย” ปากก็บ่นครับ มือก็ดันผมออกไปด้วย ผมไม่ได้ลุกออกไปอย่างที่มันไล่หรอก ใช้สองแขนสอดเข้าไปใต้ตัวมันและก็กึ่งยกกึ่งลากให้มันขึ้นมานอนบนเตียงทั้งตัว
“พี่คิว ไม่เล่นนะ” กี้มันโวยวายเสียงดังเมื่อผมซุกหน้าลงกับคอมัน
“ถามอะไรก็จะตอบดีๆ รึเปล่าล่ะ ไม่งั้นก็ไม่หยุด”
“ตอบ” เอาไม้นี้มาขู่มันนี่ได้ผลตลอดครับ ท่าทางจะกลัวผมนะเนี่ยรีบตอบเลย 555 ชั่วแน่อ่ะผม
“เล่าเรื่องครอบครัวให้พี่ฟังบ้างสิ เป็นแฟนกันแต่ไม่รู้เรื่องอะไรของแฟนตัวเองพี่น้อยใจนะ ไอ้เรย์มันยังรู้เลย” ผมออดอ้อนมันเบาๆ ขณะที่นอนกอดมันไว้ ตอนนี้ลงมาจากตัวมันแล้วครับนอนทับมันนานๆ ไม่ดี ไม่ปลอดภัยต่อหัวใจผมและตัวมันเอง หุหุ
“โห....พึ่งจะโดนบังคับ เอ๊ย!! พึ่งจะตกลงเป็นแฟนกันเมื่อสองสามวันก่อนเองเนี่ยนะ ใจคอจะนั่งคุยเรื่องส่วนตัวกันทั้งวันทั้งคืนให้รู้จักกันหมดเลยรึไงคุ๊ณ มันก็ต้องใช้เวลาศึกษากันหน่อยสิครับ” มันตอบแบบประชดครับ น่ารักแอนด์น่าหมั่นไส้ในคราวเดียวกัน แต่อย่างน้อยมันก็ยังอยากศึกษาผมล่ะนะ หุหุ ดีใจครับ แอบชอบผมแล้วปากแข็งนะเนี่ยแบบนี้
“ก็บอกให้ย้ายไปอยู่ห้องพี่ด้วยกัน จะได้มีเวลาศึกษากันมากๆ ไงครับ”
“ผมยังกินข้าวอยู่นะครับไม่ได้กินหญ้า ถ้าไปจะรอดรึ ขนาดอยู่คนละห้องยังไม่วายเลยเนี่ย” กี้มันบ่นๆ และก็ตีแขนผมที่กอดมันไว้แต่ก็ไม่ได้แรงอะไรหรอกครับ
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย จะเล่ารึไม่เล่า”
“จะอยากรู้ไปทำไม”
“ก็อยากรู้นี่ วันนี้อีกตอนกลางวันน่ะ ไม่กินเนื้อ ไม่ชอบกินคะน้าทำไมไม่บอก คนตักให้เค้าเสียใจนะ” ผมบอกมันอย่างน้อยใจ กี้มันเลยค้อนให้
“แล้วทำไมไม่ถามล่ะว่ากินรึไม่กิน นึกจะตักมาก็ตัก บ้ารึเปล่า” อ้าว...อยากเอาใจแฟนนี่ผิดครับ
“คนรึอยากเอาใจ” ความจริงอยากแสดงตัวเป็นเจ้าของด้วยแหละครับ เห็นลูกค้าผู้หญิงโต๊ะข้างๆ มองมันใหญ่เลยและก็หันไปซุบซิบกัน ก่อนจะพากันหันมามองทั้งกลุ่ม ถ้ามองแล้วมันสึกหรอได้ ป่านนี้แฟนผมคงเหลือแต่กระดูกกลับมาอ่ะ เพราะโดนแทะโลมด้วยสายตา
“อยู่ข้างนอกแบบนั้นพี่ไม่ต้องมาเอาใจก็ได้ ไม่กลัวคนอื่นเค้าจะมองพี่แปลกๆ รึไง” แสดงว่ามันก็ห่วงผมเหมือนกันนะเนี่ย
“ไม่กลัวหรอก ทำไมล่ะกี้กลัวเหรอ”
“ก็.....ไม่รู้สิ พี่เป็นคนที่หลายๆ คนรู้จัก(ความจริงเข้าขั้นดังเลยแหละ ทั้งหล่อทั้งรวยแต่แม่งหื่นสะบัด) ถ้าเค้าเอาไปพูดกันพี่ก็จะเสียหาย” กี้พูดจบผมก็กอดมันแน่นเลยครับ และก็จูบที่แก้มมันเบาๆ และก็ไล้ปากคลอเคลียอยู่แถวนั้นแหละ กี้มันก็ย่นคอหนีผม ดีใจนี่ครับแบบนี้แสดงว่ามันเป็นห่วงผมชัวร์ๆ
“พอแล้ว จะจูบอะไรนักหนา” มันดุผมหน้าแดงไปมือก็ดันหน้าผมออก
“ก็จะให้รางวัลคนน่ารัก ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง” ผมบอกแล้วก็จ้องตามันครับ มันงี้หน้าแดงใหญ่ รีบหันหนีผม
“ไม่ได้ห่วงซะหน่อย ไม่อยากให้สาวๆ เข้าใจผมผิดต่างหาก” ถ้าจะแก้ตัวก็ให้พ้นจากเรื่องที่ชวนให้พี่โมโห(หึง) หน่อยได้มั๊ยครับที่รัก โทษฐานที่หาข้อแก้ตัวได้น่าหมั่นไส้ที่สุดผมเลยเลื่อนปากเข้าประกบปากกี้มันซะเลย มันดิ้นใหญ่เลยครับ แต่ผมไม่ได้รุกเร้าอะไรมากนะครับ จะแกล้งมันเฉยๆ
“ปากก็ไม่ได้แข็งนี่นา ออกจะนิ่ม พูดอะไรก็ให้มันตรงกับใจหน่อยสิครับ”
“ทะลึ่ง พี่กลับห้องไปเลย ผมจะนอนแล้ว” กี้มันลุกขึ้นมานั่งแล้วผลักผมใหญ่เลยครับ แต่ผมไม่ลุกซะอย่างมันจะทำอะไรได้
“เล่าเรื่องที่บ้านให้พี่ฟังก่อน แล้วจะกลับแต่โดยดีเลยเอ้า” ผมบอกกี้มันก็ทำท่าลังเลเล็กน้อย แววตาที่เคยดูสดใสซุกซนหม่นลงไป ผมดึงมันเข้ามานอนกอดไว้อย่างเดิมและก็ลูบผมมันไปมาเบาๆ กี้มันไม่ได้พูดอะไรแต่กลับกอดผมซะแน่น ลงได้เป็นแบบนี้ถ้าผมไปบังคับให้มันพูดก็ยิ่งทำร้ายจิตใจมันสินะครับ“อยู่คนเดียวไม่ลำบากแย่เหรอ เหงานะ ไปอยู่กับพี่เถอะ” อ่ะนะไอ้พี่คิว กุกำลังเศร้าพากุวกเข้าเรื่องนี้ตลอด มันคงเห็นผมไม่ค่อยอยากพูดถึงเท่าไหร่ครับ มันก็เลยไม่ได้เซ้าซี้อะไรผมอีก เอาเถอะมันคงรู้อะไรมาจากพี่เรย์บ้างแหละ เอาไว้วันไหนเมาๆ จะเล่าให้ฟังละกัน ให้เล่าตอนปกติงี้ทำไม่ได้อ่ะ
ตอนที่มันกอดและก็ลูบหัวนั้นผมรู้สึกดีมากครับ ความเหงาที่เคยต้องอยู่คนเดียวทุกคืนมาตลอดมันหายไปในคืนนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าดีใจที่ตอนนี้มีคนอยู่ข้างๆ หรือว่าดีใจที่คนที่อยู่ข้างๆ ผมตอนนี้เป็นพี่คิวกันแน่ อย่าเป็นอย่างหลังเชียวนะไอ้กี้เอ๊ย กุจะเป็นเกย์จริงๆ ใช่ม๊ายยยย
“พี่กลับห้องได้แล้ว ผมง่วงมากๆ จะไม่ไหวแล้ว” ผมไล่มันอีกครั้งครับ แต่มันกลับดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเราสองคนไว้ซะอย่างนั้น หยิบรีโมทเครื่องปรับอากาศที่ผมชอบวางไว้บนโต๊ะใกล้ๆ มือมากดให้อุณหภูมิตั้งอยู่ที่ 25 องศา
“ไม่เอา ไม่อยากกลับ คืนนี้อย่าไล่พี่เลยนะ....นะครับ” โหย...ตายครับ เจอโหมดอ้อนมันนี่ผมตายอย่างเดียว ใครมาเจอมันอ้อนแบบนี้ไม่ตายเหมือนผมให้มันรู้ไปสิเอ้า
“จะนอนเฉยๆ ไหมล่ะ” ผมถามเหมือนกับขอคำสัญญาจากมัน
“ไม่อ่ะ จะนอนกอด”
“เออ...แค่กอดเฉยๆ นะ ไม่เฉยผมต่อยจริงด้วย” ผมขู่มันให้อีกรอบ มันงี้ยิ้มร่าเลยครับ อืม....ไม่อยากจะบอกว่าพี่คิวมันยิ้มสวยมาก แต่ปกติผมไม่ค่อยเห็นมันยิ้มหรอกครับ ไม่ได้ไม่ดีก็เอาแต่ดุ ไม่ได้อย่างใจก็ข่มขู่ ทีกะคนอื่นไม่เห็นมันจะเป็นเลย ดุแต่ผมอ่ะแหละ ผมนี่น่าสงสารเนอะ
“ครับ ...จะไม่ทำถ้ากี้ไม่ดื้อ” มันตอบยิ้มๆ ครับ อ่ะนะโยนเรื่องมาหากุตลอด กุเนี่ยผิดแม่งตลอด
“พี่ปิดไฟเลยนะครับ”
“อือ..” ผมตอบในลำคอเบาๆ และหันตะแคงหันหลังให้มัน ปกติตอนพ่อแม่อยู่ผมก็ไม่ได้นอนกับพวกท่านหรอกครับ พอมีคนมานอนด้วยแบบนี้มันไม่ค่อยชินยังไงไม่รู้ แรกๆ นี่ตื่นกลางดึกบ่อยเลย(ถ้าไม่เมา) แต่เดี๋ยวนี้เหมือนจะเริ่มชินครับ ก็ไอ้พี่คิวมันหน้าหนาปูนซีเมนต์ตราช้างยังอายเลย ไล่ก็ไม่ไป ห้องตัวเองรึก็ออกจะไฮโซหรูหราน่าอยู่ แต่ยังไม่อยากไปอยู่นะครับยังไม่อยากโดน.....อ่ะ เหอเหอ
เมื่อมันปิดไฟแล้วก็ขยับเข้ามากอดผม และก็จูบเบาๆ ที่ขมับแล้วก็แก้ม
“ฝันดีนะครับที่รักของพี่คิว” แย่เลยครับ มันจะได้ยินไหมเนี่ยว่าเสียงหัวใจผมมันเต้นดังขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าผมหวั่นไหวกับคำพูดของมัน ตายละหว่ากุ แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือผมรู้สึกได้ว่า ตัวเองยิ้มครับ เฮ๊ย!!! อะไรกันเนี่ย
วันต่อมาเราก็ไปทำงานพร้อมกันเหมือนเดิมครับ คราวนี้ไม่ใช่แค่พวกพี่เรย์ที่แซว พวกคนอื่นๆ ในออฟฟิศชั้น 11 ก็แซวอ่ะ ผมงี้เขินจนแทบจะเดินไม่เป็น แต่ไอ้พี่คิวมันยังชิวเสมอต้นเสมอปลาย ยิ้มรับคำแซวเค้าไปทั่ว ไม่ได้มียางซะมั่งเลยนะครับมึง
“ไปแล้วนะ ตอนกลางวันจะมาหา ไม่ต้องชวนใครอีกล่ะ ถ้าชวนจะโดนดี” กุว่าโดนร้ายมากกว่ามั้งอยู่กับมึงอ่ะไอ้พี่คิว
ผมก็นั่งทำงานไปตามปกติครับ วันนี้พี่ซาจิให้ลองออกแบบหน้างานโฆษณารีสอร์ทหรือโรงแรมครับ เพราะต้องเตรียมพร้อมสำหรับงานใหญ่ที่รออยู่ที่ภาคใต้ครับ เหอเหอ
ผมนั่งทำงานไปเรื่อยจนเที่ยงนั่นแหละพี่เรย์ก็มาชวนผมไปกินข้าวด้วยกัน 3 คน อ่อ...ที่บอกว่า 3 คนเพราะพี่อาร์ตกับพี่ซาจิเค้าออกไปหาลูกค้ากันตั้งแต่ 11 โมงแล้วครับ และก็คงจะกินข้าวกันมาจากข้างนอกเลย
ผมปฏิเสธที่จะออกไปด้วยเพราะอะไรก็น่าจะรู้ๆ กันอยู่ เดี๋ยวมันมาไม่เจอคืนนี้งานก็เข้าผมอีก ไม่รู้ว่าเคยมีใครบอกมันบ้างรึเปล่าว่ามันน่ะเอาแต่ใจโคตรๆ ผมนั่งรอจน 12.10 น. มันก็ยังไม่โผล่หัวมาเลยครับ
12.20 น. ก็แล้ว แม่งหิวแล้วนะเว้ย
12.30 น. ไม่มาก็ช่างมึงแล้ว กุไม่รอละ ลงไปหาไรกินชั้นล่างดีกว่า ผมเดินๆ เลือกอาหารที่แคนทีนชั้นล่างครับ เมื่อเจอของที่คิดว่าคู่ควรที่จะลงมานอนเล่นกับน้ำย่อยในท้องผมแล้วผมก็ชี้มือไปทันที ก่อนจะจ่ายเงินและเดินไปหาที่นั่ง ผมเลือกนั่งโต๊ะริมสุดติดกระจกครับ มองเห็นบรรยากาศข้างนอกสบายๆ แม้จะเข้าสู่หน้าหนาวแต่แดดยังคงเจิดจ้าซะไม่มี นี่แหละหนาประเทศไทย
ชื่นชมกับบรรยากาศสวนสวยๆ หน้าตึกได้ไม่กี่วินาทีครับ สายตาผมก็เหลือบไปเห็นเฟอร์รารี่สีขาว เลขทะเบียนเบิ้ลๆ แบบนั้นเป็นของใครไปไม่ได้แน่
แต่...
..
..
..ผู้หญิงสวยๆ ที่นั่งข้างหน้าคู่กับมันนั่นล่ะเป็นใคร
แล้วอย่างนี้มันบอกจะมารับผมไปกินข้าวเพื่ออะไรวะ ข้าวที่ซื้อมาแทบจะหมดความหมายเลยครับตอนนี้ความหิวหายไปหมดเกลี้ยงเลย จากที่กินไปเพียง 4 คำผมก็รวบช้อนทันที ซึ่งนั่นถือเป็นเรื่องผิดปกตินิสัยผมอย่างรุนแรง
ผมขับรถพาฟ้าออกมาส่งข้างนอกครับ เพราะว่าเธอบอกว่ารถเสียอยู่ที่อู่ไม่ไกลจากบริษัทผมมากนัก แม้ผมจะบอกว่าเดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งเพราะว่ามีธุระเธอก็บอกว่ารอได้ อ้างอยู่นั่นจนผมเริ่มรำคาน เลยกะจะรีบไปส่งๆ เธอซะให้จบๆ เรื่องไปครับ ที่ไหนได้เธอบอกหิวข้าวให้แวะกินข้าวก่อนแป้บนึง ดูเวลานี่ก็เกือบบ่ายโมงแล้ว ป่านนี้แฟนผมคงงอนหนีลงไปกินข้าวกับพวกไอ้เรย์แล้วล่ะ
อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกันครับที่อยู่ดีๆ ฟ้าก็มาหาผม เธอเป็นคนที่ผมเคยคบด้วยอยู่พักนึงครับ เธอชอบเข้ามาทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผม แถมยังชอบมาหึงกับคุณอร ก็เลยไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ แรกๆ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกครับ แต่หลังๆ มันมากเกินไป อีกอย่างคุณอรเค้าเป็นเลขาที่รู้ใจผม ทำงานก็เก่ง ที่สำคัญเธอมีลูกมีสามีแล้วด้วย ถึงผมจะชอบเปลี่ยนคู่ควงบ่อย แต่ก็ไม่ชอบเป็นชู้กับเมียชาวบ้านนะครับ ปีนต้นงิ้วไม่เก่ง
ดูๆ ไปเธอเองก็ไม่ได้สนใจอะไรผมมากนักนอกจากหน้าตา ชื่อเสียงและฐานะของผมเท่านั้นเอง เธอพยายามตามผมไปออกงาน และก็เที่ยวประกาศอะไรที่ออกแนวๆ ว่าเป็นคู่หมั้นบ้าง อะไรบ้าง ผมรำคานจึงค่อยๆ ตีตัวออกห่าง พอเธอมาตามรังควานผมที่ออฟฟิศก็เลยเจอคุณอรสกัดดาวรุ่งซะเลย จากนั้นไม่นานก็มีข่าวว่าเธอแต่งงานไปกับพ่อเลี้ยงไร่ส้มทางเหนือ ทีแรกก็งงว่าทำไมวันนี้ฟ้าถึงมาหาผมได้
แต่เมื่อได้คุยกับเธอตอนอยู่ในออฟฟิศถึงได้รู้ว่าเธอกลับมาหาผมทำไม
“ฟ้ามีธุระอะไรรึเปล่าครับ” ผมพยายามรักษามารยาท และพยักหน้าให้คุณอรออกไปจากห้องได้ ที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง คุณอรทำท่าล้อเลียนผมนิดๆ ก่อนจะเดินออกไป อ่ะนะเลขาผมจะเข้าข้างกันเนี่ยไม่มี มีแต่ซ้ำเติม
“คิดถึงคิวสิคะ ตอนนี้ฟ้าหย่ากับคุณยุทธแล้วนะ” อ้าว แล้วมาบอกผมทำไม
“เสียใจด้วยนะครับ”
“ดีใจสิคะไม่ว่า วันๆ ก็อยู่แต่ในไร่ นานๆ จะได้ออกไปเดินเล่นในเมืองสักที ช้อปปิ้งมากหน่อยก็บ่น แค่เดือนละไม่กี่แสนเองสู้ตอนอยู่กับคิวก็ไม่ได้” ฟ้าบอกผมและขยับเข้ามาจนชิด ก็แน่ละสิตอนนั้นผมมันหน้ามืดตามัวอ่ะนะ เห็นผู้หญิงสวยขี้อ้อนหน่อยไม่ได้นิดหน่อยก็ยอม ตามนิสัยชายชั่ว เอ๊ย...ชายเจ้าชู้อ่ะครับ
“คือ...ผมกำลังจะออกไปทานข้าวข้างนอกน่ะครับ ถ้าไม่มีอะไร เอาไว้วันหลังค่อยคุยกันได้มั๊ยครับ”
“ดีจังเลยค่ะ ฟ้ากำลังจะกลับพอดี งั้นคิวแวะส่งฟ้าหน่อยได้มั๊ยคะ รถฟ้าเสียอยู่ที่อู่ตรง..... ป่านนี้คงเสร็จแล้วล่ะค่ะ” เธอทำท่าดีใจ ที่บอกนี่คือผมจะไล่เธอต่างหาก กลุ้มเว้ย
“แต่ผมนัดน้องๆ ที่ออฟฟิศชั้น 11 ไว้แล้วครับ เกรงจะไม่สะดวกฟ้าน่ะ” ผมพยายามหลบเลี่ยง
“ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าก็อยากเจอเพื่อนๆ คุณด้วย ไม่ได้เจอกันซะนานเลย” เธอบอกผม และเดินเข้ามาเกาะแขนไม่ยอมห่าง เอาเถอะงั้นผมไปส่งเธอก่อนแล้วกันค่อยกลับมารับแฟนผมไปกินข้าวละกัน
แต่ทำไปทำมาผมก็ต้องพาเธอมากินข้าวจนได้ เราสองคนมากินข้าวกันในห้างไม่ไกลจากอู่และบริษัทผมเท่าไหร่ บางทีตอนกลางวันผมก็ชอบมากินกับพวกเพื่อนๆ เหมือนกัน กินเสร็จเธอก็อิดออดจะเดินดูของ ผมเลยบอกว่าผมมีธุระ ถ้าฟ้าจะดูของก็ต้องแยกกันตรงนั้น เธอกำหน้าไม่พอใจใส่ผมแต่ก็เดินตามผมออกมาที่ลานจอดรถครับ กว่าจะจบเรื่องเล่นเอาเหนื่อยเลย
ตอนเย็นเลิกงานผมรีบลงมาที่ชั้น 11 ทันทีเลยครับ ไม่ได้หรอกยิ่งชอบทะเลาะกันอยู่ด้วย ป่านนี้โกรธผมแย่แล้วมั้งต้องรีบไปตามง้อหน่อยละครับ แต่ผมเข้ามาก็ไม่เห็นกี้มันนะครับ เห็นแต่พวกไอ้เรย์กับเคน
“ไงมึง กลางวันพาน้องกุไปสวีทที่ไหนมา แอบทำไรน้องกุเปล่ามึงอ่ะ หน้ามันนี่งอเป็นม้าหมากรุก ทะเลาะกันเหรอ” ไอ้เรย์ยิงคำถามกึ่งแซว แต่เป็นคำถามที่ผมไม่อยากจะได้ยินเลย
“อ้าว...กี้ไม่ได้ไปกินข้าวกับมึงเหรอ”
“อ้าว..ก็มึงนัดน้องกุไว้นี่” ไอ้เรย์มันถามผมกลับงงๆ งานเข้าเต็มๆ ครับผม ถึงว่ากี้มันรีบหนีกลับเชียววันนี้
“ตอนกลางวันฟ้ามาหากุอ่ะดิ ไล่ก็ไม่ไป กุเลยต้องออกไปส่ง ดันชวนกุไปกินข้าวอีก กะว่าถ้าจะซื้อของต่อกุจะทิ้งไว้ที่ห้างนั่นแหละ”
“หึหึ ถ่านไฟเก่า ไม่ใช่น้องกุไปเห็นเข้าหรอกรึ ถึงได้โกรธไปแบบนั้น ตัวใครตัวมันนะเพื่อน” โหย ไอ้เลวจะช่วยกุหน่อยไม่มีเลยนะมึง
“กุไม่ได้คิดอะไรแล้วเว้ย จบแล้วจบเลย เออ..กี้ไม่อยู่งั้นกุกลับละ” ผมบอกก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศชั้น 11 ทันที ได้ยินเสียงไอ้เรย์มันเยาะเย้ยตามหลัง
“เดี๋ยวนี้รู้จักง้อคนอื่นเป็นแล้วเหรอมึง หักอกสาวมาเป็นร้อย เสือกมาตกม้าตายเพราะผู้ชายตัวเล็กๆ คนเดียว อย่าไปบอกใครนะมึง กุอายแทน” เออ...แซวได้แซวไปนะมึง ไม่ดูซะมั่งว่าน้องมึงอ่ะแหละมาทำให้กุหลงรัก
ผมตัดสินใจว่าจะไปง้อมันที่ห้องครับ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะมาเดือดร้อนอะไรกับไอ้ตัวเล็กนี่นัก แค่รู้ว่ามันงอนผมนี่แทบจะเหาะไปเฝ้าง้อมันเชียว กับคนอื่นๆ ที่ผ่านมาไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย แล้วแบบนี้จะให้ผมปล่อยมันไปได้ไงล่ะครับ ผมได้ตายพอดีนะสิ 2 B Con....
ใครที่รอ NC ไม่ต้องห่วงครับ ถึงผมจะไม่ค่อยหื่นก็เถอะแต่ถ้าไม่มีไม่ใช่ผม
เอ๊...ยังไงนี่
กลับบ้านแล้วนะครับ เดี๋ยวจะกินขนมเผื่อทุกคนเลย
แต่ถ้าผมน้ำหนักขึ้นก็อย่าลืมพาไปออกกำลังกายนะครับ
แตขอเน้นกีฬาในร่ม(มะได้ทะลึ่งนะ) เพราะตอนนี้ผมผิวสีแทนไปแล้ว แทนสีขาวอ่ะ ไม่ปลาบปลื้ม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
