CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 15-03-2010 00:20:35

หัวข้อ: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 15-03-2010 00:20:35

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก

   ความซวยไม่เข้าใครออกใคร ประโยคนี้ยังสามารถใช้ได้ดีไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร เมื่อผม(ไอ้กี้)ต้องออกฝึกงาน แต่ก่อนหน้านั้นดั๊นไปมีเรื่องสะกิดใจกับผู้ชายหน้าสวยที่ชิงช้าเข้า อะไรก็ไม่ซวยเท่าไอ้หน้าสวยนั่นมันดันเป็นเจ้าของบริษัทที่ผมจะไปฝึกงานเนี่ยสิ เวร...แล้วชีวิต 3 เดือนจากนี้ไปของผมจะเป็นยังไง ไอ้กี้จะฝึกงานผ่านมั๊ย เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ

***************************************

ตอนที่ 1 ชิงช้ามหา "ซวย"

   "ไอ้กี้ มึงได้ที่ฝึกงานยังอ่ะ" เสียงใสๆ ของเคนเพื่อนรักของผมถามเมื่อเราสองคนเดินมานั่งที่โต๊ะประจำใต้ตึกคณะ(อื่น)หลังเลิกเรียนเรียบร้อยแล้ว

"ยังอ่ะ มึงล่ะ"

"กุไปฝึกที่บริษัทพี่เรย์อ่ะ ไปด้วยกันนะมึงพี่เรย์ให้มาชวนมึงด้วย"

"ไม่ดีกว่าว่ะ เกรงใจ" บริษัทที่เคนว่า เป็นบริษัทหนังสือน่ะครับ ผลิตหนังสือเกี่ยวกับพวกการท่องเที่ยวดังๆ ทั้งในและต่างประเทศหลายเล่มเหมือนกัน บริษัทใหญ่โตพอสมควรเลยละครับ(ได้ยินเขาเล่ามานะครับ ผมไม่เคยเห็นบริษัทเค้าหรอก) ถ้าเอ่ยชื่อบริษัทนี้คนที่ชอบท่องเที่ยวน้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก พี่เรย์แฟนของเคนเป็นหุ้นส่วนแล้วก็หัวหน้ากอง บ.ก.อยู่ที่นั่นอ่ะแหละ มันก็ดีนะมีระดับถ้าได้ไปฝึกงานที่นั่นคงจะได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะไปหมด แต่..ผมไม่ชอบคนเยอะเรื่องแยะน่าเบื่อ

"ไม่เอาอ่ะ ไปด้วยกันน้า ถ้ามึงไม่ไปแล้วกุจะอยู่ได้ยังไงล่ะ" เอ้า..กุเป็นเพื่อนมึงนะครับไอ้เคน ไม่ใช่พ่อมึง - -"

"เอ้า..ไปก็ไป" ดีครับ..จะต้องไม่ต้องเสียเวลามาหาเอง เดือนหน้าต้องเริ่มออกฝึกงานแล้วด้วย พอจบคำผม เคนมันก็ยิ้มหน้าบานอวดลักยิ้มที่แก้มน่าหยิก(มึงจะน่ารักไปไหนฟะเนี่ย)

"แล้วจะไปไหนต่อป่าวอ่ะ วันนี้พี่เรย์จะมารับไปกินข้าว บอกให้ชวนมึงให้ได้ด้วย ไปด้วยกันนะ"

"ไม่เอาอ่ะ กุจะไปถ่ายรูปที่สวนสาธารณะหน่อย เมื่อวานเดินไปดูมา บรรยากาศเย็นๆ แบบนี้ใช้ได้เลย" ผมปฏิเสธ

"งั้น นั่งรอพี่เรย์เป็นเพื่อนกุก่อนนะ" คราวนี้ผมไม่ได้ตอบเพียงแค่พยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะเปิดกระเป๋ากล้องแล้วหยิบกล้องขึ้นมาสำรวจ เช็ดโน่นเช็ดนี่ไปเรื่อยๆ ไม่นานพี่เรย์ก็มาด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ

"มาแล้วๆ ขอโทษนะที่มาช้า พอดีประชุมยาวไปนิด ไงครับน้องกี้วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ"พี่เรย์เอ่ยขอโทษเบาๆ ก่อนที่จะหันมาชวนผม พี่เรย์เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากๆ อ่ะครับ พี่เค้าหล่อผิวไม่ขาวมากกำลังดีเลย ตัวสูงกว่าไคซัก 7 - 8 เซนต์ได้มั้ง ผมละสงสารผู้หญิงจริงๆ ที่ต้องเสียผู้ชายหน้าตาดีไปถึงสองคน อ้าว...ไอ้เคนเพื่อนผมก็หล่อนี่ครับ ผิวก็ขาว(แต่น้อยกว่าผมนิดนึง) แถมมีลักยิ้มด้วยอ่ะอิจฉามัน ถึงจะตัวไม่สูงนักถ้าเทียบกับพี่เรย์ แต่ถ้าเทียบกับผมไอ้เคนกินขาด ผมเตี้ยกว่าผู้หญิงบางคนในคลาสซะอีก

"ผมว่าจะไปถ่ายรูปที่สวนสาธารณะสักหน่อยน่ะครับ เล็งมาหลายวันแล้ว คงต้องขอตัว ขอโทษด้วยนะครับ แต่เอาไว้ผมรบกวนคราวหน้าดีกว่า แล้วก็...พี่เรย์อ่ะบอกกี่ทีแล้วให้เรียก กี้หรือไอ้กี้ก็ได้ แต่เรียกน้องกี้มันแปลกๆ ไงไม่รู้" ผมพูดพร้อมทำหน้ายุ่งนิดหน่อย ก็มันไม่ชอบนี่ น้องกี้ น้องกี้ เหมือนเรียกผู้หญิงไงไม่รู้

"555 เป็นงั้นไป แล้วเรื่องไปฝึกงาน ตกลงไปกับเคนนะ" พี่เรย์ยังถามต่อ

"อ่ะครับ รบกวนด้วยนะครับ" ผมฝากเนื้อฝากตัว พี่เรย์พยักหน้าแล้วก็ยิ้มๆ

"งั้นเอาไว้เจอกันพรุ่งนี้นะกี้ มึงอย่าลืมกินข้าวเย็นล่ะ" เคนบอกผมก่อนจะออกไปกับพี่เรย์ สรุปว่ากุไม่ใช่พ่อมึง แต่เป็นลูกมึงว่างั้นเหอะไอ้คุณเคน

"ขอพี่โทรศัพท์แป้บนึงนะครับเคน" พี่เรย์บอกเคนเบาๆ แต่ผมก็ไม่ได้อยู่ฟังหรอกว่าเขาจะโทรหาใครยังไง พอสะพายกระเป๋ากล้องได้ ก็ตั้งหน้าตั้งตาเดินไปยังที่หมายทันที
.
.
.
.
   สวนสาธารณะที่ผมบอกพี่เรย์อยู่ระหว่างห้องพักของผมกับมหาวิทยาลัย ผมเดินผ่านบ่อยๆ เพราะปกติผมจะลงจากรถเมล์ก่อนถึงมหาวิทยาลัยน่ะครับ เดินไปมหาวิทยาลัยออกกำลังกายบ้าง แต่ถ้าวันไหนรีบๆ หรือตื่นสายก็จะลงหน้ามหาวิทยาลัยเลย ผมเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่เร่งรีบ รอเวลาพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินยิ่งสวย

แต่เมื่อเดินไปถึงที่หมายผมก็ต้องแปลกใจ เพราะปกติเวลาเย็นๆ ใกล้จะค่ำแบบนี้มักจะไม่มีใครอยู่ที่นี่แล้ว เด็กๆ ที่พากันมาเล่นก็จะกลับบ้านกันหมด แต่วันนี้เจ้าชิงช้าที่ผมหมายมั่นว่าจะต้องถ่ายรูปมันกลับไปให้ได้กลับมีคนนั่งอยู่

   ดูจากลักษณะแล้วผู้ชายคนนั้นตัวคงสูงเอาการ เอ๊ะ!! หรือเพราะผมเตี้ยเกินมาตรฐานไปนิดวะ ผมสีดำค่อนข้างยาวนั่นปลิวไสวตามแรงลมที่พัดเบาๆ เปิดเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่จัดว่าดูดีมาก แต่ไปทางสวยมากกว่าหล่อแฮะ (แล้วมันเกี่ยวไรกะกุล่ะ กุจะมาถ่ายรูปมิใช่หรือ จะไปมองมันเพื่อ???) ผมบอกตัวเองในใจก่อนที่จะเดินไปที่ม้านั่งใต้ต้นไม้

พร้อมกับหยิบกล้องขึ้นมาคล้องคอก่อนที่จะปรับเลนส์ ปรับแสงให้เหมาะๆ แล้วเลือกเล็งถ่ายรูปย้อนแสงมาที่ชิงช้าอย่างตั้งใจ แต่มันดันมีคนมานั่ง (คิดซะว่ามึงมานั่งเป็นนายแบบรับเชิญให้กุละกันนะ) ผมก็เลือกมุมเหมาะก่อนจะกดชัตเตอร์ลงไปหลายต่อหลายเฟรม แต่เพียงไม่นานร่างบนชิงช้า (ที่มันกำลังหันหน้ามองมาทางผมอย่างช้าๆ )ก็เอ่ยขึ้นมาทำลายบรรยากาศอันเงียบสงบของผมว่า

"นี่...จะถ่ายรูปทำไมไม่ขอก่อน" (เอ้า..นี่กุจะถ่ายรูปชิงช้าไม่ได้จะถ่ายมึงเลยนะเนี่ย)

"ก็ตั้งใจจะถ่ายชิงช้า เลยไม่รู้จะขอมันไปทำไม เพราะขอไปมันก็พูดไม่ได้" (ไงล่ะปากผม)

"จะบอกว่าฉันมานั่งขวางนายงั้นสิ" (เออ..มึงรู้ตัวก็รีบๆ ลุกไปซะสิ นั่งอยู่ได้)

"ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย อยากนั่งก็นั่งไปสิ" ผมบอกไอ้หน้าสวยนั่นก่อนจะเก็บกล้องเดินไปอีกฝั่งของสวนแทน ได้รูปที่ต้องการแล้วนี่นา..(กุไปเองก็ได้ฟะ) แต่เอ  การที่มันมานั่งขวางแบบนี้ก็ดีเหมือนกันแฮะ ภาพได้อารมณ์เหงาๆ ดี ไปถ่ายหลังสวนต่อดีกว่า เดี๋ยวเค้าเปิดไฟขึ้นมาแล้วจะไม่ได้ภาพอย่างใจ

"แล้วถ่ายไปทำอะไรเยอะแยะ" (เอ้า..ไอ้นี่ ยังจะตามกุมาอีก แล้วกุถ่ายเยอะมันไปเกี่ยวอะไรกับมึงเนี่ย) ผมคิดอย่างขัดใจก่อนจะกดชัตเตอร์อีก 5 - 6 ครั้งแล้วก็เก็บกล้องใส่กระเป๋าทันที ไม่ถ่งไม่ถ่ายมันละ หมดอารมณ์รำคานไอ้บ้านี่ อุตส่าห์เลือกมาตอนไม่มีคน

"จะกลับแล้วรึ" (เออ..เพราะรำคานมึงนั่นแหละ  เห็นอยู่ว่าจะกลับแล้วจะถามกุทำไมอีก)

"เอาเหอะไม่อยากพูดก็ตามใจ แต่ไม่ช้าเราต้องได้เจอกันอีก แล้วนายจะต้องพูดกับฉันอย่างแน่นอน" (เออ..มึงบ้าไปคนเดียวเหอะ) และผมก็เดินไปยืนรอรถเมล์เพื่อขึ้นรถกลับห้องโดยไม่ได้คิดจะสนใจอะไรอีก แต่ก็ต้องสนครับ นั่น...มันเดินยิ้มๆ ตามผมมาด้วย ไอ้นี่ป้าอ๊ะเปล่าวะ น่ากลัวครับน่ากลัว



   วันนี้ได้เจออีกแล้วครับไอ้ตัวเล็กของผม ยังน่ารักเหมือนเคย ตั้งแต่รู้จักมาผมพึ่งเคยเห็นกี้มันใกล้ๆ เป็นครั้งแรกนี่แหละ ดูไกลๆ ก็คิดนะครับว่ามันตัวเล็ก แต่ไม่คิดว่าจะเล็กขนาดนี้ สูงเกินไหล่ผมมานิดเดียวเองครับ น่าจะเตี้ยกว่าพี่คีย์พี่สาวผมแน่ๆ อ่ะ ผิวขาวๆ นั่นท่าทางจะนุ่มไม่เบาแถมปากแดงๆ ช่างต่อล้อต่อเถียงนั่นอีก น่าจับมาจูบสั่งสอนให้หายซ่านักเด็กอะไรก็ไม่รู้ แม่ง.....น่ารักครับ

ดีนะที่ไอ้เรย์มันโทรมาบอกก่อน ผมเกือบจะเลยไปที่ร้านที่นัดกันไว้อยู่แล้ว ความจริงก็เลยไปแล้วแหละ แต่ยังยูเทิร์นกลับมาได้ทัน ไม่ไหวครับช่วงนี้ผมอาการค่อนข้างหนักไม่เห็นหน้าไอ้ตัวเล็กนี่แล้วกินข้าวไม่ลง ไอ้อาร์ตมันยังด่าว่าผมบ้า เอ๊ะ...หรือผมบ้าจริงๆ

ผมเดินตามกี้มันไปเรื่อยๆ ครับ ไม่ได้หรอกต้องดูแลดีๆ เดี๋ยวมีคนฉุด เมื่อกี้ผมพึ่งเห็นผู้ชายสองคนที่ขับรถผ่านลดกระจกลงมามองหน้ามันด้วย ไอ้นี่ก็จริงเดินลอยหน้าลอยตาไม่รู้เรื่องรู้ราว

“นายจะตามไปถึงไหนห๊ะ บ้านช่องไม่มีกลับรึไง” หันมาดุผมอีก

“ก็มี แต่ยังไม่กลับ”

“บ้าป่ะเนี่ย เดินไปยิ้มไป” นั่น คนอุตส่าห์เป็นห่วงมาด่าว่าบ้าอีก เดี๋ยวก็โดนผมฉุดเองนี่แหละ ปากจัดนัก มันน่า....จูบให้หายแค้น

“นายจะไปทางไหนไปก่อนเลยไป” กี้มันหยุดให้ผมเดินออกนำครับ แต่....เรื่องอะไรผมจะต้องเชื่อมันด้วย ตัวเล็กๆ มาทำซ่า เดี๋ยวก็ลากเข้าป่าในสวนซะเลยนี่ ยัง....ยังจะทำตาขวางใส่อีก

เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงป้ายรถเมล์ผมก็เดินกลับไปขึ้นรถครับ ค่อยๆ ขับชะลอไปเรื่อยๆ จนเห็นกี้มันขึ้นรถเมล์แล้วนั่นแหละผมถึงได้ขับออกไป อย่างน้อยทางเข้าหอมันก็ไม่เปลี่ยวครับ

เดี๋ยวอาทิตย์หน้าต้องเข้าไปดูสักหน่อยแล้วว่าจะไปแต่งร้านแบบไหนให้อีก อ้อลืมบอกไป....ผมเปิดร้านอาหารไม่ไกลมหาวิทยาลัยของแฟนไอ้เรย์เท่าไหร่อ่ะครับ และช่วงเปิดใหม่ๆ ก็ได้รู้มาว่าพี่หญิงผู้จัดการที่ร้านเค้าจ้างคนมาแต่งบอร์ดที่ร้านประจำ จะเปลี่ยนกันเดือนละ 2 ครั้ง หรือไม่ก็แล้วแต่ว่ามีเทศกาลอะไรรึเปล่า ลูกค้าที่มาทานเค้าก็ชอบกันนะครับ บางคนก็มาฝากข้อความทิ้งไว้ คนหลังมาอ่านก็เขียนต่อๆ กันไป จนบางคนมาเจอกันเดี๋ยวนี้นั่งทานโต๊ะเดียวกันไปเลยก็มี

ผมเข้าไปก็เห็นร้านแปลกตาไปทุกที ชอบไอเดียคนแต่งร้านน่ะครับ เก๋ดี ก็เลยบอกให้พี่หญิงจ้างยาวๆ ไปเลย มารู้ทีหลังว่าคนที่พี่หญิงจ้างเป็นเพื่อนของเคน ทีแรกก็ไม่คิดอยากจะเห็นหรอก แต่วันนั้นเห็นโดยบังเอิญว่าเคนเดินมากับคนตัวเล็กๆ ผิวขาว หน้าหวานๆ ปากแดงเชียว ไอ้ผมก็นึกว่าเคนมันนอกใจเพื่อนผมกลับมาคบกับสาวๆ ในมหาวิทยาลัย แต่ที่ไหนได้ล่ะครับ พอเล่าให้ไอ้เรย์ฟังมันขำซะผมเสียเซลฟ์เลย สรุปไอ้ตัวเล็กนั่นมันเป็นผู้ชายชื่อกี้ เพื่อนซี้เจ้าเคนมัน

แรกๆ ไม่ได้สนใจอะไรหรอกครับก็มันผู้ชายนี่ อกก็แบน เอวเล็กกว่าผู้หญิงซะอีก ผมก็ยังควงน้องเชอร์รี่ น้องเอม  น้องเพิร์ล น้องฟ้า น้องแนน น้องโซดาไปตามเรื่อง แต่คบทีละคนนะครับไม่ได้มั่ว แค่เปลี่ยนบ่อยเท่านั้นเอง ผมไม่ได้ฟันแล้วทิ้งนะ คือ....ก็ทิ้งอ่ะ แต่ก็ตอบแทนกันไปไม่ได้เอาเปรียบใคร

มีมาตอนหลังๆ นี่แหละวันนั้นจำได้ว่าไปกินข้าวกับน้องเพิร์ลที่ห้าง...เดินมาที่ลานจอดรถเห็นคนมีเรื่องกันสามสี่คน ว่าจะไม่ยุ่งหรอกครับ แต่เห็นว่าคนที่มีเรื่องคือเคนกับเพื่อน แถมทั้งสองคนยังตัวเล็กกว่าผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีก ไม่รู้หรอกครับว่าเถียงอะไรกัน ผมอยู่ไกลได้ยินไม่ชัด แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ หน่อยก็เห็นกี้มันต่อยไอ้คนตัวสูงกว่า ไม่พอครับมันผลักอีกคนที่เดินมาผลักเคนเพื่อนมัน และขี้หน้าด่าอะไรไม่รู้ ไอ้ตัวเล็กนี่ท่าทางโมโหมันก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ก่อนที่จะพากันเดินออกมา ผมเลยอดเป็นพระเอกเลย

ตั้งแต่นั้นมาแหละครับนึกถึงแต่หน้ากี้มันตอนนั้นทุกที ดูจริงจัง น่ารักดีครับ จนเดี๋ยวนี้วันไหนไม่ได้เห็นหน้ามันกินข้าวไม่ลงซะงั้นอ่ะผม แต่นะดวงคนมันจะไม่ได้เจอ มันมาแต่งร้านให้ผมตั้งแต่กี้มันอยู่ปี 2 จากนั้นก็เห็นมันเดินสวีตกับเคนจนผมเข้าใจผิด ตอนนั้นผมยังไม่ได้ชอบมันนะครับ พอมาเห็นมันทะเลาะกับผู้ชายในห้องตอนมันอยู่ปี 3 ถึงเริ่มสนใจมันละ ผมว่ามันกล้าดีตัวก็แค่นั้นและมันก็รักเพื่อนด้วย

หลังจากนั้นผมก็ให้ไอ้เรย์ชวนมากินข้าวด้วย บางทีผมมาช้ากี้มันก็กลับก่อน บางทีผมมาไวกี้มันก็ไม่ได้มา คลาดกันไปคลาดกันมา สงสัยพระเจ้าคงไม่อยากให้คนหน้าตาดีอย่างผมมารักผู้ชายด้วยกันน่ะ  ^ ^

แต่จะว่าไปไอ้กี้มันผู้ชายเหรอ ผมว่ามันเหมือนผู้หญิงมากกว่านะ ถ้ามันมีหน้าอกสักหน่อยละใช่เลย แต่ไม่เป็นไรครับอกเล็กๆ ก็เซ็กซ์ซี่ดี  อ๊ะ!! แต่บอกไว้ก่อนนะว่าผมไม่ใช่เกย์ เกิดมาไม่เคยชอบผู้ชายด้วย มาตกหลุมอะไรไอ้ตัวเล็กนี่ได้ก็ไม่รู้ครับ

นั่น...มั่วแต่ทะเลาะกับว่าที่แฟน ไอ้คุณเพื่อนตัวดีโทรมาตามละ เบอร์ใครเนี่ย อ่อ...ไอ้เรย์

“ว่าไง...”
......

“เออ...ขับรถอยู่ กุไม่ฉุดน้องมึงหรอก เดี๋ยวก็ถึงแล้ว สั่งอะไรกินไปก่อนเลย แค่นี้นะกุไม่ได้ใส่บลูทูธ” และผมก็วางสายและตั้งหน้าตั้งตาขับรถครับ ไม่นานก็ถึงร้านอาหารที่นัดกันไว้

“แหม...กุบอกจะเลี้ยงเข้าหน่อยสั่งกันไม่ยั้งเชียวนะไอ้เพื่อนเวร” ด่าไอ้เรย์กับไอ้อาร์ตครับ เคนมันก็นั่งยิ้มตามประสาคนพูดน้อยนั่นแหละ

“ไปแอบดูน้องกุถึงไหนมาล่ะมึง” อย่าสงสัย ไอ้เรย์ครับเสียงนี้

“แอบดูเชี่ยไร โดนด่าด้วย เคน....เพื่อนเคนปากจัดมากเลยนะ” ผมด่าไอ้เรย์ก่อนจะหันไปคุยกับแฟนมัน

“แล้วชอบไหมละครับ” นั่น...ปกติมันไม่ค่อยพูดครับ แต่เวลาพูดแต่ละที...กวนเหมือนแฟนมันไม่มีผิด ผมไม่ตอบอะไรครับ แค่ยิ้มๆ



   ถึงสักทีครับโอยอึดอัดจะแย่ คนเค้าไปไหนกันนักหนาเนี่ย เดินมาถึงห้องก็อดหันไปมองตึกที่อยู่เยื้องๆ กันไม่ได้ ตึกนั้นไฮโซว (แร่ดเหมือนกันนะเนี่ยผม ช่วงนี้รู้สึกกระแดะเป็นพักๆ ) ท่าทางคงจะแพงมหาศาล คนที่ซื้ออยู่ได้นี่คงจะระดับมหาเศรษฐีกันละนะ  เฮ้อ..อิจฉาคนรวยว้อย


เอ้า..ลืมซื้ออะไรมากิน เดี๋ยวลงไปกินร้านป้าข้างล่างละกัน ถึงจะไม่ค่อยถูกปาก แต่ป้าเค้าชอบตักให้ผมเยอะ เอาเหอะ หยวนๆ (กุงกติดใครมาวะเนี่ย) เมื่อกินข้าวเสร็จผมก็เข้ามาจัดการต่ออุปกรณ์กับโน๊ตบุ๊คที่วางอยู่บนเตียง ก่อนที่จะเอารูปที่ถ่ายมาวันนี้มานั่งดูทีละภาพอย่างตั้งใจ ถ่ายย้อนแสงนี่มันก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบแฮะ ยิ่งภาพนี้..มีผู้ชายนั่งอยู่บนชิงช้าหันข้างให้คนดูพอถ่ายย้อนแสงมันได้ถาพเงาออกดำๆ หน่อย อืม..ได้อารมณ์คนเหงามากๆ เลยนะเนี่ย (ถึงจะรำคานมึง แต่ภาพกุออกมาดูดี ให้อภัยมึงละกันนะไอ้หน้าตาดี) แล้วคืนนั้นผมก็เข้านอนโดยที่ไม่ได้คิดเลยว่า เหตุการณ์ที่ไอ้หน้าสวยนั่นมันพูดมันกำลังจะมาเยือนผมอีกในไม่ช้านี้

----------------------------------------------

2 B Con

*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 15-03-2010 00:22:07

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

ป๊าดดดดดดดดดด ขอจิ้มเรื่องใหม่ที่นึง

อิอิ   :pig2:

ปล. สนุกดีอ่ะ  มาไวๆเน้อ  หุหุ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: RAKDEK_KA ที่ 15-03-2010 00:25:08

 :mc4: :mc4: :mc4:


เรื่องใหม่   :mc4: :mc4:  มาต่บ่อยๆๆ นะจ๊ะ  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: กว่าจะไร้เดียงสา ที่ 15-03-2010 00:32:50

 :mc4: :mc4:

เรื่องใหม่ แบบเล่าทั้งสองฝั่งแบบนี้ชอบบบบบ

รู้เขารู้เราแบบนี้ แนวเลย


 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 15-03-2010 01:35:44

เจ้าแผนการนะคะ จะจีบเค้าก็จัดไปตรงๆสิคะ
ปากร้ายแล้วยังกวนใจเจ้าหนูอีก มีหวังได้ไม่ชอบขี้หน้ากันพอดี o18
+1 คะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 15-03-2010 03:13:08

 :L2: รับเรื่องใหม่
ท่าทางร้ายพอกัน


+1 เป็นกำลังใจ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: ï_Kiss_U♥ ที่ 15-03-2010 03:22:37

ชื่อเรื่องน่าค้นมากมายยย  :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 15-03-2010 03:29:03

 :mc4: :mc4: เรื่องใหม่ๆ

กี้ไปว่าเค้าหน้าสวย ตัวเองสวยกว่าเค้าอีกรึเปล่านั่น

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 15-03-2010 05:13:06

ยินดีต้อนรับค๊า  :mc4:   :L2:

เล่าแบบทั้งฝ่ายแบบนี้ดีจังเลยค่ะ (ดีแล้วที่ทำเป็นทั้งสองสีอ่านง่ายดี)

ท่าทางกวนๆ&ปากร้ายพอกัน

กี้ไปว่าเขาสวยแล้วตัวเองสวยกว่าเขาอีกป่าวเนี่ยยยยยยยยยยยย  :laugh3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 1 ชิงช้ามหาซวย
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 15-03-2010 05:47:58

อ่า มาเจิมเรื่องใหม่

ดูท่านายเอกจะน่ารักนะเนี่ย

ชิงตัดน่าจีบก่อนได้ป่าวคับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 15-03-2010 09:16:33

^
^
^
ได้ครับ ถ้าไม่กลัว ไอ้พี่คิวมันหึงโหดนะ 555

มาต่อตอนที่ 2 แบบทันใจครับ

ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน

"ตื่นเต้นจังเลยเนอะ เดี๋ยววันจันทร์ก็จะต้องเริ่มฝึกงานและ" (นิยายมันก็ไวอย่างนี้ แป้บๆ เดือนนึงแระ/คนเขียน) เคนพูดกับผมอย่างตื่นเต้น แต่ผมไม่ค่อยมีเวลามาตื่นเต้นสักเท่าไหร่ ตอนนี้ในใจมันมีแต่ความสงสัย

เพราะเดี๋ยวนี้เวลากลับห้องหลังจากเลิกเรียนเดินผ่านสวนสาธารณะนั้นทีไรผมมักจะเจอนายแบบจำเป็นของผมนั่งอยู่ที่นั่นบ่อยๆ ไม่รู้มันจะมานั่งทำอะไรของมัน ไอ้นี่งานการไม่ทำมั่งรึไงก็ไม่รู้ เอ..รึมันจะมาบ่อย แต่ผมไม่ได้สังเกตวะ เอาเถอะ เรื่องของมัน

แต่จะเป็นเรื่องของผมด้วยก็ตรงที่ว่า เวลาผมเดินผ่านมาแล้วรู้สึกได้เลยว่ามันเดินตามมา ผมไม่ได้หันไปมองมันนะครับไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันตาม ผมเป็นผู้ชายนะ มีผู้ชายมาเดินตาม แหงะ..สยอง  ถ้าเป็นผู้หญิงค่อยน่าสนใจหน่อยถึงมันจะสวยก็เหอะ แต่แปลกใจเวลาถึงป้ายรถเมล์ทีไรพอผมหันกลับไปดูมันหายหัวไปไหนได้ทุกทีฟะ??? (รึกุบ้าไปแล้ว)

"นี่..กี้......ไอ้กี้ มึงอย่าเงียบดิ" เคนมันตีแขนผมเบาๆ อย่างงอนๆ ช่วยดึงสติผมกลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้งหนึ่ง

"วันนี้พี่เรย์จะมารับไปกินข้าว ต้องไปด้วยกันให้ได้นะ ห้ามปฏิเสธ" เอ้า..แล้วกุพูดสักคำรึยังเนี่ยว่าไม่ไปอ่ะ กินฟรีงี้ก็ดีเหมือนกัน ^ ^

"รู้แล้วๆ ไปด้วยก็ด้ายยยย" (ทำฟอร์มรำคานนิดๆ ครับ แต่ความจริงกำลังดีใจ เดี๋ยวจะกินให้กระจายเลย 555) ผมกับเคนนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยไปสักพักพี่เรย์ก็มาถึง

เราสามคนนั่งรถ(ของพี่เรย์)ไปด้วยกัน ร้านอยู่ไกลเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย แล้วผมจะกลับยังไงวะ เกิดมาไม่ค่อยจะไปไหนกับเค้านอกจากห้างใกล้ๆ ห้องพัก สวนสาธารณะ ไกลสุดก็มหาลัยนี่แหละ เวรจริงๆ

"เป็นอะไรรึเปล่ากี้" เสียงพี่เรย์ถามผมขึ้นมา (เอ...หน้ากุมันฟ้องขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย)

"แบบว่า มาทานไกลกันจัง กลัวกลับไม่ได้อ่ะครับ" บอกความจริงเค้าไป คนหน้าตาดีทำอะไรไม่ผิดอยู่แล้ว 55 (แอบเอาคติประจำเอกมาใช้หน่อยนึง/คนเขียน)

"หึหึ ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเพื่อนพี่มาด้วย บ้านมันอยู่ใกล้ห้องกี้นั่นแหละ มันบอกจะมาส่งเอง" เอ้า..แล้วผมจะรู้จักไหมล่ะครับคุณผู้อ่าน เพื่อนพี่เรย์นะไม่ใช่เพื่อนผม เวร

"แล้วผมจะรู้จักไหมล่ะครับนั่น" และคำตอบของพี่เรย์คือ

"อาจจะนะหึหึ" แล้วพี่เค้าก็ยิ้มๆ อย่างมีเลศนัย (เอาเหอะ ยังไงกุกัดฟันกลับแท็กซี่ได้ แต่มื้อนี้จะกินให้เกินค่าแท็กซี่สัก 10 เท่า ไม่คุ้มไม่ใช่ไอ้กี้ละฟะ) ผมคิดก่อนจะคำนวนระยะทางกับค่าแท็กซี่ในหัวสมอง  


   ร้านที่พี่เรย์พาพวกเรามาหรูหราดีแฮะ เป็นร้านอาหารกึ่งผับ ทานข้าวก็ได้ ดื่มเหล้าก็ดี และเมื่อเราเดินเข้าไปข้างใน ผมรู้สึกเหมือนกับว่ามีคนมองผมอยู่ และเมื่อผมหันไปทางนั้น โต๊ะด้านในสุดขวามือติดกระจกร้าน จริงๆ ซะด้วยสิ ไอ้หน้าสวยมันนั่งมองผมอยู่ (แอบสงสัย มันโผล่มาทำอะไรที่นี่วะเนี่ย) เอ๊ะ..หรือว่า..ขออย่าให้สิ่งที่ผมคิดเป็นจริงเลย อย่านะพี่เรย์อย่าเดินไปทางนั้น ไม่เอา..ไม่ใช่..และ  ................
.
.
.
"ไงไอ้เรย์ มาช้าจัง" ชายหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งข้างๆ ไอ้หน้าสวยเอ่ยทักพี่เรย์และยิ้มเผื่อแผ่มาทางผมกับเคน (ม่ายจริ๊งงงงง เวรของกุและทีเนี๊ยะ) ทั้งผมและเคนต่างยิ้มตอบ ส่วนอีกคนมันนั่งเฉยๆ ไม่ได้ทักทายอะไร (เออ..เป็นใบ้ไปเลยมึงอ่ะ)

"กี้ครับ นั่นเพื่อนของพี่เองนะ คนนั้นคิว(อ่อ..มันชื่อคิว เอ๊า..แล้วกุจะไปสนมันทำไม ไม่ต้องไปสนใจมัน) ส่วนคนนั้นชื่ออาร์ต" เมื่อพี่เรย์แนะนำผมก็ยกมือไหว้ทั้งสองคน(กะพี่อาร์ตอ่ะกุเต็มใจ แต่กับมึงไอ้พี่คิว กุจำใจโคตรๆ )

"พวกมึงนี่กี้ ที่จะมาฝึกงานกับเคนนะ" พี่เรย์หันไปแนะนำผมให้เพื่อนตัวเองรู้จักบ้าง และพวกเราก็ทยอยเข้าไปนั่ง ผมกำลังจะรีบนั่งข้างพี่อาร์ตแต่แล้ว



"น้องกี้ นั่งตรงนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ลุกเข้าห้องน้ำบ่อย จะรบกวนน้องกี้น่ะครับ" ดีมากครับเพื่อนอาร์ต อย่างนี้ค่อยน่าพามาเลี้ยงบ่อยๆ หน่อยมึง

ดูกี้มันทำหน้าผิดหวังมากเลยครับที่ต้องมานั่งข้างผม อะไรวะออกจะหล่อ มีแต่สาวๆ อย่างนั่งกับผม ไอ้ตัวเล็กนี่มันคิดว่ามันเป็นใครครับ ดูทำหน้าเดี๋ยวปั๊ด...จูบ

“พี่อาร์ตเรียกกี้เฉยๆ หรือไอ้กี้ก็พอครับ เรียกน้องกี้แล้วมันปวดใจ" กี้มันพูดจบพวกผมก็พากันฮาตรงที่มันเน้นคำว่า ‘น้องกี้’ นั่นแหละครับก็นะ จะว่าไปหน้าหวานๆ อย่างมันก็เหมาะนะครับ น้องกี้ น้องกี้

"จะกินอะไรก็สั่งเลยนะทั้งสองคน ไม่ต้องเกรงใจ คนจ่ายอยู่นี่แล้ว" ไอ้เรย์บอกน้องๆ พลางชี้มาที่ผม ก็นะผมบอกไว้ว่าวันนี้ถ้ามันพากี้มาได้ผมเลี้ยงไม่อั้น แต่ถ้าไม่ได้ให้มันหารกันจ่ายเอง ดูกี้มันทำหน้าสะใจยังไงก็ไม่รู้ จะมารู้ก็อิตอนที่มันสั่งอาหารนี่แหละครับ โห....รายการยาวเป็นหางว่าวเดี๋ยวถ้ากินไม่หมดนะ จะจับป้อนด้วยปากผมซะให้เข็ด

แป้บเดียวครับเครื่องดื่มมาก่อน อาหารยังไม่มาไม่เป็นไรเดี๋ยวดื่มรอไปพลางๆ ละกัน ตอนที่น้องๆ เด็กเสิร์ฟเค้าชงเหล้าแจกผมแอบมองหน้ากี้ เห็นมันทำท่าลำบากใจนิดๆ อย่าบอกนะว่าเกรงใจที่มะกี้คิดจะถล่มผมไปน่ะ

"ผมขอน้ำเปล่าได้ไหมครับ เดี๋ยวเมากลับไม่ไหว" ขอถอนคำพูดครับ ...เราก็นึกว่าสำนึกผิด หามีไม่จริงๆ

"ก็บอกว่าเดี๋ยวมีคนไปส่ง ไม่ต้องกังวล" ไอ้เรย์พูดทำให้กี้หันไปมองหน้าไอ้อาร์ตครับ ไอ้อาร์ตมันเพียงแค่ยิ้มๆ แล้วส่ายหน้า กี้มันเลยหันมามองหน้าผม ผมก็ยังทำหน้าเฉยไม่พูดอะไรครับนอกจากยิ้มน้อยๆ อย่างผู้ชนะและส่งยักคิ้วกวนตรีนไปให้มันสองครั้ง มันทำหน้าเหวอไปเลยครับ น่ารักดี

"แบบว่า ผมไม่รบกวนหรอกครับ เกรงใจน่ะ"

"เกรงใจหรือว่ากลัว" นี่เป็นประโยคแรกที่ผมพูดตั้งแต่สามคนนี่เข้ามาในร้านครับ ดูครับดู...หันมาจ้องผมตาเขียวและ ทำไม...อยากมีเรื่องรึไง อยากหาเรื่องก็บอกจะจัดให้ หาเรื่องรักอ่ะนะ(อย่าครับ อย่าพึ่งอ้วกกัน)

"ทำไมต้องกลัว ผมไม่เคยกลัว" ไหนๆ ขอจับหน่อยสิว่าปากแข็งรึเปล่า กลัวก็ยอมรับมาเถ๊อะ

"งั้นเชิญ..ไม่ต้องห่วงนายถึงห้องแน่ๆ แม้หมดสติ" ผมยั่วน้อยๆ ครับ อยากเห็นมันโกรธ ตอนกี้มันโกรธผมว่าน่ารักดี และผมก็ยื่นแก้วเหล้ามาจ่อที่ปากแดงๆ ของกี้มัน กดแก้วให้แนบปากมันน้อยๆ ความจริงอยากเอาปากผมกดมากกว่า แต่...ใจเย็นๆ ไอ้คิวเดี๋ยวเด็กมันจะตกใจ

กี้มันจับแก้วไว้เองก่อนจะจิบเล็กน้อย จิบไปก็จ้องหน้าผมไปด้วย สงสัยเห็นหน้าผมแล้วเหล้าจะหวานขึ้นมั้งครับ 555 พออาหารมาเสิร์ฟก็เห็นกี้กับเคนจัดการอาหารที่ทยอยเอามาเสิร์ฟแบบไม่ยั้งเลยครับ นานๆ ถึงจะยกแก้วขึ้นมาดื่มสักที เคนก็กินเยอะนะครับแต่ไม่เท่าไอ้ตัวเล็กของผม อย่าสงสัยครับว่ากี้มันเป็นของผมตอนไหน ตอนนี้ไม่เป็นอีกหน่อยก็ต้องเป็น

แปลกนะครับกี้ตัวเล็กกว่าเคนอีกแต่มันกินเยอะมากไม่รู้เอาไปไว้ตรงไหนหมด ตัวก็ไม่เห็นจะโตขึ้นเลย ตอนปี 2 ผมเห็นตัวแค่ไหนตอนนี้ตัวก็เล็กแค่นั้น แต่เอาเถอะครับกินเยอะแค่ไหนผมก็เลี้ยงไหว ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรหรอกครับแค่พอมีพอกิน หุหุ
 
"เห็นตัวเล็กๆ บางๆ แบบนี้กินเก่งใช่เล่นเลยนะเราเนี่ย" ไอ้อาร์ตแซว(ว่าที่)แฟนผมยิ้มๆ

"ไม่อยากขัดศรัทธาน่ะครับอุตส่าห์ชวนมาทั้งที" กี้มันทำท่ากวนๆ นิดๆ พอน่ารักครับ เห็นแบบนี้ไม่อยากให้มันไปกินเหล้ากับคนอื่นเลยอ่ะครับ หวง เอ๊ะ..หรือเค้าเรียกหึงวะ ขนาดแค่มันยิ้มให้ไอ้อาร์ตผมแทบจะขบหัวไอ้อาร์ตอยู่แล้วเนี่ย

"มาๆ ชนแก้วกัน" ไอ้เรย์พูดก่อนที่เราทุกคนจะยกแก้วมาชนกันดังกริ๊กเบาๆ

"หมดแก้วไปเลยนะ" โอ๊ะโอ..แทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลยครับ มะกี้ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงเคนนะ เดี๋ยวเมากลับไปไอ้เรย์มันก็สมนาคุณซะสะใจหรอกเคนเอ๊ย


   แล้วพวกเราก็นั่งดื่มกันไปคุยกันไปเรื่อยๆ ยิ่งเหล้าลงคอผมก็ยิ่งร่าเริงครับ 555 คุยกับคนนั้นคนนี้ไปทั่วโต๊ะ อ่อ..ยกเว้นไอ้พี่คิวนะ เพราะมันไม่ค่อยคุยสักเท่าไหร่ (ไม่รู้มันจะมัวเก๊กอะไรนักหนา แค่นี้มึงก็หล่อจะแย่แล้ว) แต่รู้อย่างว่ามันนั่งมองผมบ่อยๆ (มึงจะมองทำไมนักฟะ กุไม่ใช่กับแกล้มนะว้อย) แอบด่าในใจนะครับไม่กล้าวีน เดี๋ยวมันหนีกลับไม่จ่ายตังค์อ่ะ และที่สำคัญเดี๋ยวผมไม่มีรถฟรี หึหึ

"ทำไมแก้วนายใสจังเลย แอบดื่มน้ำเปล่าป่ะเนี่ย" ดูเอาละกันพูดออกมาแต่ละทีนี่ หาเรื่องกุได้ตลอดนะมึง

"อ่ะ..เอาแก้วนี้ไป" มันยื่นแก้วของมันให้ผมครับ เหอเหอ ไม่เคยหวั่น

"อ่ะ..หมดแก้วเลยครับ" ผมบอกมันก่อนจะจ้องหน้าแล้วเอาแก้ว(ที่พึ่งแลกกับมันมา)ไปชนกับมัน แถมด้วยคำท้าทายนิดๆ และเมื่อเหล้าผ่านคอผมลงไปแทบจะวิ่งไปบ้วนทิ้งเลยครับ มึงนี่สามารถจริงๆ กินได้ไงวะ แก่ชิ-หายเลย

"สุดยอดไปเลย ท่าทางร้านนี้เค้าจะชงเหล้าตามหน้าคนดื่มนะเนี่ย อี๋..ขมชะมัด" ผมบ่นนิดๆ แต่ทุกคนกลับฮากันครืน พี่คิวมันเพียงแค่ยิ้มน้อยๆ แต่....หล่ออ่ะครับ เอ...หรือสวยมากกว่าวะ

"เดี๋ยวผมก็เมากลับห้องไม่ถูกกันพอดี"

"ไม่ต้องห่วงฉันส่งนายถึงเตียงแน่นอน" (เหอ..มากไปและมึง แค่หน้าหอกุก็พอ) ผมมัวแต่นั่งจ้องหน้าพี่คิว จนไม่ได้หันไปมองคนอื่นว่า พากันมองมาที่ผมสองคนที่นั่งเถียงกันอยู่อย่างขำๆ (กุไม่ใช่ตัวตลกนะเนี่ย เวร)

"เคนก็มากับแฟน ทำไมน้องกี้ไม่ชวนแฟนมาด้วยล่ะ" พี่อาร์ตถามยิ้มๆ ยังครับ...ยังไม่เลิกเรียกผมว่าน้องกี้

"อ่ะนะ พี่อาร์ตคิดว่าอย่างผมจะมีใครกล้าคบหรอ ปาก...ซะขนาดนี้ สาวๆ หนีหมด ดีไม่ดีไปจีบใครเค้าก็หาว่าเป็นผู้หญิงมั่งละ เป็นทอมมั่งละ ตัวก็เล็กแถมหน้าตายังนะ.. นี่ก็ยังแปลกใจเลยครับ ว่าทำไมเคนมันถึงทนคบกับผมได้ 555" ผมพูดจบเคนมันก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"มึงออกจะน่ารักนะไอ้กี้ ถ้าปากหมาน้อยกว่านี้อีกหน่อย พูดน้อยลงอีกนิดจะดีมากเลย" เคนชมผมบ้างแต่ตอนท้ายผมว่ามันทะแม่งๆ อยู่นะ รักไอ้เคนจริงๆ เล้ยให้ตายสิเพื่อน เมาครับชมไม่ชมไม่รู้ผมเหมาว่าชมไว้ก่อน

"ช่าย พี่ก็ว่า น้องกี้ออกจะน่ารักไม่รู้ตัวมั่งเลยรึไงครับ แค่นี้ก็มีบางคนแอบหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว 55" พี่อาร์ตพูดอีกครั้ง

"โหย..พี่อาร์ต ถูกใจครับ ผมขอคารวะหนึ่งแก้ว หมดเลยนะฮะ”ผมก็ชนกับพี่อาร์ตสองคนหมดแก้วเลย (เอาละวะกุ งานนี้ไม่เมาให้คนอ่านรุมเตะคนเขียนได้เลย) (เกี่ยวไรกับกุฟะ/คนเขียน)


   ราวๆ สักตี 1 ได้มั้งครับผมรู้สึกว่าเคนกับกี้เริ่มไม่ไหวแล้ว ยังเป็นเด็กอยู่นี่นาคงไม่ค่อยได้มานั่งดื่มกันบ่อยๆ เหมือนพวกผมน่ะ

"กลับเลยดีไหม จะตี 2 แล้ว" เสียงไอ้เรย์หันมาถามผม มันก็คงเมาแล้วหละครับถึงมันจะดูเฉยๆ แต่คนมันรู้ใจกันมานานอ่ะครับ แค่นี้ทำไมจะไม่รู้

"อืม.." ผมเห็นด้วยครับ ก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานมาเช็คบิล กี้มันนั่งพิงผมอีกทีนึงครับ ท่าทางคงจะเมามากอยู่ ผมมันหอมมากเลยอ่ะครับได้กลิ่นแชมพูอ่อนๆ นิ่มด้วยอ่ะ สงสัยมันคงรู้ตัวแหละว่านั่งพิงผมนานเกินไปก็เลยพยายามจะฝืนตัวกลับ ไอ้ตัวเล็กนี่เมาแล้วไม่เจียม

"จะหนีไปไหนล่ะ" ผมก้มลงไปกระซิบดุเบาๆ และดึงให้กี้กลับไปซบผมตามเดิม นะ..กำลังได้ที่เลยครับ มันทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจเบาๆ ครับแต่ก็เอนตัวมาพิงผมตามแรงดึง

"ไอ้เรย์ขับรถดีๆ นะอย่าลืมเอาไอ้อาร์ตไปทิ้งหน้าคอนโดมันด้วยล่ะ" ผมบอกเพื่อนเมื่อต่างคนต่างพากันลุกขึ้นยืนเตรียมดินออกมานอกร้าน

"รู้แล้ว เจอกันวันจันทร์นะ ขับรถดีๆ ล่ะมึง" ไอ้เรย์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงระรื่น แหมดีใจละสิมึงเคนเมานี่นา อ่ะ..ผมก็คิดอกุศลของผมไปเรื่อยเปื่อยครับ อย่าได้ถือสา

"กี้....กี้ครับ" ผมก้มลงมากระซิบใกล้ๆ หูไอ้ตัวเล็ก ท่าทางมันคงจะตกใจอ่ะครับสะดุ้งเชียว ก่อนจะพยายามหดคอหนีผมที่แกล้งพูดใกล้ๆ ให้กี้มันขนลุกเล่น ไม่รู้ว่ากี้เมาจริงหรือว่าแกล้งไม่ได้ยินกันแน่ แต่มันทำหน้ายั่วประสาทผมมากเลย เดี๋ยวเหอะกลับถึงห้องจะสั่งสอนซะให้เข็ด แต่ตอนนี้ขอเอาคืนสักดอกละกันกวนดีนัก ผมอุ้มว่าที่แฟนตัวลอยเลยครับ ไม่คิดนะว่าตัวมันจะเบาขนาดนี้ ไอ้ที่กินๆ เข้าไปช่วยอะไรมันได้บ้างไหมเนี่ย

"เฮ๊ย!! ปล่อยพี่ ผมเดินเองได้" ไงล่ะ ทีนี้ละแหกปากขึ้นมาเชียวครับ แต่เรื่องอะไรผมจะปล่อยล่ะ

"เดินไหวรึไง เมาขนาดนี้ นอนเฉยๆ เหอะ เกาะคอด้วยเดี๋ยวจะตกเอา" ผมสั่งเบาๆ กี้มันเงยหน้ามาค้อนผมน้อยๆ แต่ก็ยอมก็เอาแขนไปคล้องคอผมไว้แต่โดยดี แถมซบอกผมสบายใจเชียว มีแต่ผมนี่แหละที่ไม่สบายใจ ก็นะใจมันเต้นแรงมากเลยครับ จะว่าไปตอนอยู่กับน้องๆ ที่เคยคบมาไม่มีใครทำผมใจเต้นแรงอย่างไอ้ตัวเล็กนี่ได้สักคน จะพามันกลับถึงห้องไหมล่ะครับเนี่ย

   เมื่อมาถึงรถผม กี้มันมองอย่างอย่างใช้ความคิดอ่ะครับ แต่แค่แป้บเดียวก็สะบัดหัวเบาๆ สองสามครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรรึเปล่า ผมค่อยๆ วางกี้ลงบนเบาะหน้าอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับและขับออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน

"นี่..จะหลับก็ได้นะ เดี๋ยวถึงห้องแล้วจะปลุก" ผมบอกเบาๆ กี้มันหันมามองผมนิดนึงก่อนจะหลับอย่างที่ผมบอกจริงๆ ครับ เหอเหอ...หารู้ไม่ว่าผมมีแผนชั่ว เอ๊ย!!~ ไม่ใช่ครับ ผมล้อเล่นใครจะกล้าล่ะ

มาถึงหน้าหอแล้วครับ ผมเรียกกี้เบาๆ สองสามครั้ง แต่เห็นนอนนิ่งเลย ไม่ตื่นก็ดีครับผมก็เลยขับเลยเข้าไปอีกหน่อย คอนโดผมเองครับ หุหุ ทุ่มทุนสร้างเพราะมันนี่แหละ ไอ้เรย์กับไอ้อาร์ตมันยังว่าผมบ้า มาซื้อคอนโดอยู่ใกล้ๆ ห้องพักกี้มัน เออ...รึผมบ้าไปแล้วจริงๆ วะ แต่ก็สงสัยตัวเองเหมือนกันนะครับกับสาวๆ คนอื่นยังไม่อยากเห็นหน้าทุกวันเหมือนกับไอ้ตัวเล็กนี่เลยอ่ะ

2 B Con....

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 15-03-2010 09:32:06

สนุกดีค่ะ :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 15-03-2010 10:19:19

 :serius2: รออ่าน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-03-2010 10:24:55

 o13 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 15-03-2010 10:53:46

คืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นไหมน๊าา  :interest:

 o3  รอดูหนูกี้ตื่นมาโวยวายพี่คิว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: NUKWUN ที่ 15-03-2010 11:47:52

คุคุ  :haun5: รออ่านต่อ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 15-03-2010 11:48:17

คนเขียนขยันดี

ชอบๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 15-03-2010 17:40:25

เอาอีก เอาอีก เอาอีก

ชอบบบบบบบบบบบบ  เสี่ยวๆแบบคิวนี่แหละ น่าติดตาม :z1:

ว่าแต่น้องมันจะได้กลับห้องไหมเฮียคิว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 15-03-2010 18:06:41

ชิงช้า..โยกเยก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 15-03-2010 18:58:37

พากลับคอนโดด้วย แล้วคืนนี้น้องกี้จะรอดมั้ยเนี่ย
(คนอ่านไม่อยากให้รอด)  :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 15-03-2010 19:00:56

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: tenten1310 ที่ 15-03-2010 19:10:57

เป็นกะลังใจให้ค่า

กี้ น่าร๊ากกกม๊ากมาก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: cipher ที่ 15-03-2010 19:47:10

เย้ เจิมเรื่องใหม่ :mc4:
น้องกี้น่ารัก คืนนี้จะเสร็จพี่คิวมั้ยเนี้ย :z1:
 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 15-03-2010 20:32:51

 :z1: แวะมาเจิมเรื่องใหม่ด้วยคนนะครับ^^


ว่าแต่...นายกี้ของเราจะเป็นยังไงต่อไปเนี้ย


แบบนี้  แบบนี้ แบบนี้ต้องมาต่อไวๆนะครับ  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 15-03-2010 20:59:26

จัดไปเลยครับ อย่างไว...ช่วงนี้ขยันอัพ ภายในอาทิตย์นี้น่าจะจบครับ
ไม่ใช่อะไร เดี๋ยวกลับบ้านนอกไม่มีเวลามาอัพ 555

ขอบคุณที่คนที่เข้ามาอ่านนะครับ รักนะจุฟจุฟ :-[  (เริ่มรั่วตามไอ้พี่คิวไปอีกคน)

ไปต่อกันเลยครับตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??

(โอ๊ย!! ปวดหัวโว้ย) สงสัยเมื่อคืนจะดื่มหนักไปหน่อย งี้ละครับนานๆ กินทีแถมกินฟรีอีกต่างหาก ฟาดไม่เลี้ยงละครับ ผมพยายามจะลืมตาที่หนักอึ้ง ใครเอาอะไรมาทับตากุไว้รึเปล่าฟะเนี่ย (ทำตัวเองแล้วยังจะไปพาลคนอื่นนะผมเนี่ย แต่หน้าตาดี อภัยให้ตัวเองครับ55) และเมื่อผมลืมตาขึ้นมาได้

 เอ่อ..กุอยู่ไหนล่ะเนี่ยไม่คุ้นเลยวุ้ย ห้องกุสีขาวนะไม่ใช่สีฟ้า แต่..ผ้าห่มกุสีฟ้านี่หว่าไม่ใช่สีน้ำเงิน เอ๊ะ!! หรือว่าจะเมาจนเห็นสีเพี้ยน กุนี่ท่าจะบ้าวุ้ย ช่างมันนอนต่อๆ ลุกไม่ไหวครับปวดหัวมากมาย

และผมก็ตะแคงตัวไปกอดหมอนข้างใบโปรด  อืม..วันนี้หมอนข้างมันนิ่มๆ อุ่นๆ แฮะ มีเสียงอะไรเต้นตึกตักด้วย  แต่นะ...ฟังๆ ไปก็เพลินดี ห้องกุนี่แปลกเข้าไปทุกวัน  ไม่ต้องไปสนใจนอนก่อนละกัน ตื่นมาค่อยว่ากันอีกที

และผมก็หลับต่อไปโดยที่ไม่ได้เอะใจกับสิ่งที่เห็นหรือหมอนข้างใบนั้นเลยสักนิด ก็จะมีหมอนข้างบ้านไหนล่ะครับที่มันสามารถกอดตอบได้น่ะ


   ผมหลับต่อไปอีก ไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่จะมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกร้อนๆ นี่แหละครับ ทำไมวันนี้มันถึงได้ร้อนประสาทกลับตับแล่บอย่างนี้ว้า ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างยากเย็น และเมื่อสามารถถ่างตาขึ้นมาได้ สิ่งแรกที่ผมเห็นก็คือ ..ความขาวครับ  นอกจากนั้นผมยังสัมผัสได้ถึงลมอุ่นๆ ที่ปะทะเข้ากับหน้าผาก  และเสียงหัวใจเต้นดังอยู่ข้างๆ หู ซึ่งมันไม่ใช่เสียงหัวใจผมอย่างแน่นอน ผมเงยหน้าขึ้นไปมองว่าลมที่มันมาโดนหน้าผมน่ะมันมาจากไหน
และในที่สุด……
…………
…..
…
.
"เฮ๊ย!!..." ผมแหกปากโวยวาย และเด้งตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของคนตรงหน้าทันที ไอ้ที่เห็นขาวๆ เมื่อกี้อ่ะ อกมันที่ผมซบอยู่นั่นเอง  เวรกรรมไอ้กี้นอนซบอกผู้ชาย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

"นายนอนเงียบๆ สิ หนวกหู" ไอ้พี่คิวมันบ่นเบาๆ ทั้งที่ไม่ได้ลืมตา แล้วก็พยายามรั้งผมเข้าไปกอดไว้อย่างเดิม (กุมะใช่หมอนข้างมึงนะเนี่ย ปล่อยกุ๊)

"ปล่อยผมนะ..พี่คิวตื่น" ต้องโวยละครับแรงควายชะมัดเลย ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด

"พี่คิว ปล่อยผมสิ ร้อนนะ"(โว้ย..อยากตะโกนมากเลยครับอิคำว่า "โว้ย" เนี่ย แต่ไม่เอาเสียภาพพจน์คนหน้าตาดีอย่างผมหมด ต้องแหกปากในใจ)  แล้วมันก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นพร้อมรอยยิ้มทักทายที่ผมไม่ค่อยอยากจะได้จากมัน (มึงคิดว่าตัวเองสวยนักรึไงวะ เถ่อ เออ..แต่ไอ้พี่นี่มันก็สวยจริงอ่ะนะ)

ผมหันไปมองรอบๆ ห้อง ไม่ใช่ห้องผมจริงๆ ด้วย ถึงว่าห้องมันกว้างผิดปกติ ผ้าห่มก็ไม่ใช่สีฟ้า แล้วถ้างั้นหมอนข้างเมื่อคืนนี้ก็.........(โอ้วม่ายยยย กุทำอะไรลงไปเนี่ย)

"ที่ไหนเนี่ย แล้วทำไมผมมาอยู่ที่นี่ ไหนบอกจะพาผมไปส่งห้องไง" ผมยิงคำถามรัวเป็นชุด

"ก็เรียกนายแล้ว นายไม่ตื่นนี่นา ก็เลยพามาห้องฉันแทน" (โหยยย บัดโซ้บบบบจริงๆ เลย แล้วมึงจะยิ้มอะไรนักหนาล่ะนั่น เป็นบ้าไปแล้วรึไง) เมื่อผมมองตามสายตามันที่มองมาทางผมก็ต้องสะดุ้งอีกรอบ (เสื้อกุหายไปไหนฟะ) แล้วผมก็รีบมุดกลับเข้าผ้าห่มอย่างเดิม (แล้วกุจะไปเขินมันทำไมวะเนี่ย ว้อยยย) หันไปดูนาฬิกาที่ตั้งไว้ที่หัวเตียง โอ้ว..แม่เจ้าบ่ายสองโมงกว่านอนเข้าไปได้ยังไงวะ

"จะนอนต่อป่าว ถ้าไม่นอนก็ไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะพาไปส่งห้อง" พี่คิวบอก ผมก็ไม่ต้องรอฟังซ้ำสองละครับ พุ่งไปอาบน้ำอย่างไว อยู่ต่อไม่ได้และห้องมึง รู้สึกแปลกๆ ไงไม่รู้ มองกุแต่ละทีเสียวสันหลังแว้บๆ เมื่อเข้าไปในห้องน้ำ หรูว้อย.....ท่าทางไอ้พี่นี่มันจะรวยแฮะ

"กี้ แปรงสีฟันกับผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ของนายนะ ใช้ได้เลย" เสียงมันตะโกนเข้ามาครับ (โห..มึงนี่เตรียมพร้อมต้อนรับกุมากๆ )  ในเมื่อเขามีไว้ให้เรื่องอะไรผมจะปฏิเสธล่ะครับ เหอเหอ ผมอาบน้ำอย่างเพลิดเพลิน แทบจะลืมเรื่องขุ่นข้องหมองใจที่ต้องมานอนห้องมันอย่างหมดสิ้น

ก็นะ..มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรอ่ะ ผู้ชายด้วยกัน(ถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างพี่เรย์อ่ะนะ) แต่ขณะที่ผมกำลังสระผมอยู่นั่นเอง สายตาก็เหลือบไปมองกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่พนังห้องน้ำ โห...เวลาอาบน้ำคนสวยๆ เค้าชอบส่องกระจกบานใหญ่ๆ กันเหรอเนี่ย

"เฮ๊ย!!!" ผมเริ่มแหกปากอีกครั้งเมื่อมองตรงคอ มันมีรอย..ซึ่งถ้าคุณๆ เห็นแล้วบอกว่าแมลงกัดผมยอมให้*กด*เลยเอ้า (แง..ไอ้หน้าสวยมึงทำอะไรกุเนี่ย นี่กุเสียความบริสุทธิ์ให้ผู้ชายใช่ม้ายยย) แต่พอผมสำรวจตัวเองมันคงไม่ได้ทำอะไรมากกว่านี้ เพราะไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรตรงไหน (แน่ะ..ผิดหวังกันละสิ555)

มีเพียงแค่รอยจูบเท่านั้น และผมก็เดินหน้าหงิกออกมาจากห้องน้ำครับ เดินเลยไปจ้องหน้ามันที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ (มึงรู้ไหมว่านรกกำลังจะมาเยือนมึงในไม่ช้านี้) แต่พอมันเห็นผมเดินมาจ้องกลับพูดออกมาว่า

"เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อน ค่อยคุยกัน" แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปเฉยเลย อ้าวเฮ๊ย..มาเคลียร์กับกุก่อนเซ่ ไอ้บ้า ไม่ลงไม่รอละครับ ผมไม่อยากรู้และว่าไอ้พี่คิวมันทำอะไรผมบ้าง กลัวรับไม่ได้ (กุกลับเองก็ได้ค่าแท็กซี่กรูยอมจ่ายไม่อั้นละทีนี้ขอแค่ไปไกลๆ จากมึงได้เป็นพอ)

ผมเดินไปเปิดประตูห้อง เวรต้องใช้รหัสอีก (มันจะไฮเท็คกันไปถึงไหนวะเนี่ย) ผมบ่นในใจก่อนจะยืนจิ้มเลขไปมั่วๆ มันต้องถูกสักตัวสิน่า และเมื่อกดมั่วๆ ไปสักพักประตูงี่เง่านี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกแต่อย่างใด ผมจึงได้แต่ทุบประตูอย่างกับคนบ้า (เสียภาพพจน์คนหน้าตาดีหมดเลยกุ เพราะมึงนั่นแหละไอ้พี่คิวบ้า) ผมทั้งทุบ ทั้งดันจนหมดแรง สักพักไอ้พี่คิวมันก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา พร้อมรอยยิ้มกวนๆ ก่อนจะเดินไปนั่งเช็ดผมที่ปลายเตียง


"เปิดไม่ได้ละสิ" ผมถามเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นว่ากี้มันทุบประตูซะเสียงดังลั่นเลยสงสัยจะโมโหที่เปิดไม่ออก ความจริงถ้ามันฉลาดสักหน่อยลองกดเลขวันเกิดตัวมันเองก็ได้ไปนานแล้วครับ แต่มันคงคิดไม่ถึงน่ะ ไอ้เรย์มันยังถามผมเลยว่า ‘มึงคิดได้ไงวะ’ ไอ้อาร์ตมันไม่พูดอะไรนะครับแต่ไม่ได้ดีไปกว่าไอ้เรย์หรอก เพราะมันมองผมด้วยสายตาประมาณว่า ‘มึงบ้าไปแล้วไอ้คิว’ ชิไอ้พวกเพื่อนเลว

"พี่ทำอะไรผม" เสียงที่ถามผมสั่นๆ อยู่เหมือนกันครับ แถมกี้มันก็หน้าแดงเชียวสงสัยจะเขิน เวลามันอายนี่ก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ

"แล้วคิดว่าทำอะไรล่ะ" ผมถอนย้อนกลับไปอย่างกวนๆ ครับ ก็บอกแล้วผมชอบเห็นเวลากี้มันโมโหน่ารักดี แน่ะ..กำหมัดซะแน่นเชียว ท่าทางมันพยายามข่มความโกรธน่าดู กล้าก็มาเลยน้องตัวแค่นั้นคิดเหรอว่าจะทำอะไรพี่ได้ ดีไม่ดีจะโดนพี่ทำซะมากกว่า

"พี่อย่ากวน....ได้มั๊ย" มันถามกลับมาอย่างข่มอารมณ์สุดๆ อ่ะครับ

"ก็ทำอย่างที่เห็น" ผมเลยยิงไปอีกดอก กี้มันทำหน้าเหวอนิดๆ ก่อนจะหน้าแดงอีกรอบ เป็นอะไรของมันอีก ไม่ได้จับมันแก้ผ้านะครับจะอายอะไร

"ก็เพราะไม่เห็นไงถึงได้ถาม พี่เป็นคนทำใช่มั๊ยไอ้รอยนี่อ่ะ" กี้ถามผมอีกก่อนจะเปิดคอเสื้อให้ดูรอยที่ผมทำไว้เองนั่นแหละ อดใจไม่ไหวอ่ะครับ นิ่มๆ ขาวๆ ก็เลยฝากรอยไว้เป็นที่ระลึกให้คิดถึงเล็กน้อย ท่าทางจะเขินนะครับหน้ายิ่งแดงเข้าไปใหญ่ มันเขินครับแต่ผมอ่ะจะตายเอา ไม่รู้ว่าเคยมีคนบอกมันรึเปล่าว่าเวลามันเขินน่ารักมาก

นั่น...เห็นผมยิ้มก็กำหมัดเดินเข้ามาเชียว ไอ้ตัวเล็กนี่มันยั่วขึ้นจริงๆ ครับ แต่ไม่ได้กินผมหรอกตัวแค่นี้จะไปเอาแรงที่ไหนมาสู้ผมได้ กี้มันสวนหมัดขวาออกมาครับผมเลยดึงข้อมือไม่แรงเท่าไหร่ แค่เอาให้มันล้มลงมาทับบนตัวผมเท่านั้นเอง ก่อนที่ผมจะนอนหงายบนเตียงแล้วลากตัวเล็กๆ ของมันมานอนกอดด้วย
 
"เฮ๊ย!! ปล่อยนะโว้ย" น่าน...ยังจะปากดีครับ พยายามเก๊กเสียงห้าวมาเชียว น่ากลัวตายล่ะ

"อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าทำอะไร จะทำให้ดู" ผมบอกพลางหัวเราะไปด้วยที่เห็นเด็กแสบเมื่อกี้หน้าตาตื่นเชียวก่อนจะดึงกี้เข้ามาใกล้จนหน้าแทบจะชนกันแล้วก็แนบปากลงมาประกบปากแดงๆ ของมันนั่นแหละ

"อื้อ...อื้อ.." กี้ทั้งทุบทั้งดิ้นทั้งดันผมครับ แต่แรงแค่นี้สู้ผมไม่ได้หรอก เมื่อสู้แรงไม่ได้ก็เลยพยายามหาทางเอาชนะด้วยวิธีอื่นมั้ง กี้มันไม่ยอมให้ผมสอดลิ้นเข้าไปง่ายๆ เลยครับ ผมเลยดูดปากล่างมันเบาๆ แต่มันก็ยังไม่ยอม ผมเลยเงยขึ้นจ้องตากับมันนิดนึง

มันทำหน้ากวน.....มากก่อนจะอ้าปากสงสัยคิดจะด่าผมแน่ แต่เรื่องอะไรจะฟังครับ อ้าปากก็เสร็จผมสิ คราวนี้ผมสอดลิ้นเข้ามาได้ด้วยแถมจูบนานกว่าเดิมอีก กี้มันชะงักตัวแข็งไปเลยครับ จากความรู้สึกของผู้ชำนาญการอย่างผมคาดว่าผมคงเป็นผู้ชายคนแรกที่จูบกี้มัน แต่ถ้าจะให้ฟันธงผมว่าผมเป็นคนแรกที่ได้จูบมันมากกว่านะเนี่ย ดูมันมึนๆ งงๆ  เงอะงะยังไงแปลกๆ นั่นทำตาโตใส่ผมอีกน่ารักอ่ะครับ

ผมยังจูบไปเรื่อยๆ เรียกร้องให้มันตอบสนองบ้าง แต่ผมคงคิดถูกจริงๆ นอกจากมันไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย มือมันก็เย็นเชียวครับ แถมใจมันก็เต้นแรงมากเลยด้วย เต้นแรงจนผมได้ยิน เอ๊ะ...หรือเสียงหัวใจผมด้วยวะ

สงสัยตั้งสติได้แล้วครับหลังจากที่ปล่อยให้ผมจูบซะนาน มันเริ่มมีแรงต่อต้านหันหน้าหนีผมเลยต้องสอดมือเข้าไปใต้ท้ายทอยจับไว้ไม่ให้มันหันหน้าหนีได้ ไม่พอยังจะดิ้นอีก

ดิ้นนักเหรอดิ้นนักใช่ไหม ผมกอดรัดมันแน่นขึ้นกว่าเดิมครับ ตัวมันยิ่งเล็กๆ อยู่ด้วยกอดถนัดเลยครับพอดีมือ และบดจูบมันแรงอีกนิด คาดว่าตอนนี้ปากมันคงจะช้ำไปแล้วหละ

แต่ไม่นานนะครับ ดูมันอ่อนแรง ตัวมันอ่ะเลิกต่อต้านผมแล้วแต่พยายามส่งเสียงร้องในลำคอเบาๆ แถมมือก็ยกมาดันหน้าผมออก ผมเลยต้องถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย ไม่ใช่อะไรกลัวมันขาดอากาศหายใจตายไปซะก่อน แสดงว่ามันจูบไม่เป็นจริงๆ นะเนี่ย โดนผมจูบแค่นี้จะหายใจไม่ทันตายแล้ว ถ้าทำมากกว่านี้ไม่แย่เลยเรอะไอ้ตัวเล็กของผม

ฮือ..กุหายใจไม่ออก กุจะตายแล้ว ปล่อยกุก่อน ผมพยายามดันหน้ามันออกอ่ะครับ เลิกดิ้นแล้วตอนนี้รู้ว่าดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แม่ง...แรงควายชะมัด เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงถอนริมฝีปากนุ่มๆ สวยๆ ของมันออก และก็นอนจ้องหน้าผมแทน

แต่เอ..จะว่าไปไอ้พี่นี่มันจูบเก่งจังวุ้ย ไม่รู้หรอกครับว่าเก่งไม่เก่งมันยังไงแต่สันชาติญาณมันบอกอ่ะ (โว้ย..มันพึ่งขโมยจูบแรกมึงไปนะ จะไปชมมันทำม๊าย) ค่อยยังชั่วครับ นึกว่าจะตายเพราะขาดอากาศหายใจซะแล้ว (ถ้าตายคงได้ขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งแน่ๆ ‘ไอ้กี้โดนผู้ชายจูบขาดอากาศหายใจตายอนาถ’ อับอายๆ )

ขณะที่ผมกำลังหายใจเข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั่นเอง ไอ้พี่คิวมันก็แนบริมฝีปากซุกไซร้ไปตามแก้ม คอและตอนนั้นเองที่ผมมีความรู้สึกว่ามันดูดเบาๆ จนแทบไม่รู้สึก หายเหนื่อยเลยครับ (ทีนี้แหละกุกระจ่างแล้ว แค่รอยเดียวกุก็อายเค้าจะแย่ มึงจะทำขึ้นมาทำไมอี๊ก)

"เฮ๊ย!! พี่ หยุด..ปล่อยนะโว้ย" ผมเริ่มดิ้นอีกทีแล้วออกแรงอย่างบ้าคลั่ง จนในที่สุด.............

เปล่า ผมไม่ได้หลุดพ้นจากเงื้อมมือมันหรอก แต่ซวยหนักกว่าเดิม มันพลิกขึ้นมาทับผมไว้ (แล้วทีนี้กุจะดิ้นยังไงล่ะ ไอ้ผู้ใหญ่รังแกเด็ก)

"พูดจาก็ไม่เพราะ ไม่เห็นจะน่ารักเหมือนเมื่อคืนนี้เลย" ก็เมื่อคืนนี้กุเมา ไม่ต้องห่วงต่อไปนี้กุจะไม่พูดดีๆ กับมึงอีกแล้วไอ้ลามก

"ปล่อยนะ พี่จะบ้ารึไง ผมเป็นผู้ชายโว้ย" ผมตะโกนใส่หน้า หวังว่ามันจะสำนึกได้ครับ

"แล้วยังไงอีก" อึ้งสิครับผม (กุบอกให้มึงปล่อยกุไม่ใช่ให้มาถามกุกลับ มึงฟังภาษาคนรู้เรื่องม๊าย)

"ผมจะกลับแล้ว ปล่อยนะ" พยายามดันมันให้ลุกครับแต่แม่งตัวใหญ่กว่าผมตั้งเยอะ หรือผมตัวเล็กเองวะ

"ถ้าไม่พูดดีๆ ก็ไม่ปล่อย" (งั้นมึงฆ่ากุเลย กุจะไม่พูดกับมึงแล้ว) และผมก็ไม่พูดจริงๆ นะครับ แต่หันหน้าไปทางอื่นแทนไม่อยากเห็นหน้า (สวยๆ )ของมัน เห็นแล้วโมโหอ่ะทำอะไรมันไม่ได้ ได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะรู้สึกร้อนๆ ที่คอ

"อื้อ..ปล่อยนะโว๊ย" (มึงจะเอาอีกสักกี่รอยเนี่ยไอ้ลามก ปล่อยกุ๊) แหกปากโวยวายมันก็ไม่ปล่อยครับดิ้นก็ไม่หลุด

"ช่วยด้วย!!" ต้องเรียกคนมาช่วยแล้วครับ (ไม่ไหวๆ ขืนอยู่อย่างนี้ได้มีผัวแน่ๆ ไอ้กี้เอ๊ย)

"ร้องไปเหอะ..ร้องให้ตายก็ไม่มีใครได้ยินหรอก" เวร..เอาไงดีวะ(มึงจะยอมพูดกับมันดีๆ เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเล็กๆ หรือว่าจะยอมมีผัวไอ้กี้...เลือกเอา) เมื่อผมปรึกษากับตัวเองได้แล้วก็เลือกอย่างแรกครับ (ยังไม่อยากมีผัว กุกลัว สยองอ่ะ TT^TT พ่อแม่ที่อยู่บนสวรรค์ช่วยลูกด้วย)

"พี่คิว ปล่อยผมก่อน อยากกลับบ้าน" ผมบอกมันอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะทำอะไรไปมากกว่านี้

"พูดดีๆ สิ อย่างนี้เค้าเรียกประชดนะ" (มึงอย่าพึ่งมาสอนมารยาทกุตอนนี้ได้ม้ายยย กุยังไม่พร้อม) เมื่อเห็นว่าผมยังไม่ยอมพูดมันก็เริ่มแกะกระดุมเสื้อผมแล้วครับ (โอ้ว..โน เอาละฟะ ตายเป็นตาย) ไม่ได้จะสู้มันนะครับ เพราะสู้มันไม่ได้ผมกำลังรวบรวมสมาธิจะพูดดีๆ กับมันน่ะ สติผมกระเจิงไปตั้งแต่มันเริ่มแกะกระดุมแล้ว

"พี่คิวครับ ปล่อยกี้กลับบ้านน้า" (T^T กุอยากตาย) ไอ้พี่คิวมันยิ้มนิดๆ ก่อนจะหยุดแล้วก็จ้องหน้าผม (เออ...กุรู้ว่ามึงหล่อ มึงสวย มึงหน้าตาดี แต่อย่ามองกุมากได้ไหมล่ะ เดี๋ยวกุก็เปลี่ยนใจ สมยอมมึงซะหรอก555)

"น่ารักแต่แรกก็จบ เกือบไปแล้วไหมล่ะ" ได้ยินเสียงพี่คิวมันถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นเท่านั้นแหละ ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นทันทีนั่งติดกระดุมมือไม้สั่นไปหมด ไม่เคยโดนแบบนี้นี่หว่า ใครจะไม่ตกใจ แถม..ผู้ชายเป็นคนทำอีกต่างหาก ถึงมันจะสวยแต่มันก็ผู้ชายนะโว้ย (ไม่ ไม่ ไม่ เลิกคิดๆ มึงรอดแล้ว ไอ้กี้รอดแล้ว)

"ไปกินข้าวด้วยกันก่อน เดี๋ยวจะไปส่ง" ตอนนี้อะไรก็ได้ครับ ขอให้ไปพ้นๆ จากห้องมันเป็นพอ อยู่ในนี้สถานการณ์สามารถเข้าขั้นวิกฤตได้ตลอดเวลา ไม่ไหวๆ ผมหัวใจจะวายตายวันละหลายๆ หน แล้วไอ้พี่คิวก็เดินไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะพาผมลงลิฟท์ไปชั้นล่าง ตึกที่มันอยู่มีร้านอาหารด้วย หรู ดูดี มีระดับเชียวนะ เมื่อเข้าไปนั่งในห้องอาหารแล้วมันก็ถามว่าผมอยากกินอะไร

"อะไรก็ได้ พี่สั่งเลย" คือวินาทีนี้อะไรก็ได้ ความงกหายไปหมดแล้วครับ งกแล้วเกือบเสียตัว(ให้ผู้ชาย) แบบนี้ไม่ดี เวรชะมัด ผมหันออกมาสนใจบรรยากาศนอกร้านอาหาร

"เฮ๊ย!!" (ทำไมวันนี้กุขยัน เฮ๊ย จังวะเนี่ย)จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะครับ นั่นมันหอผมนี่นา อยู่เยื้องๆ กัน ถ้าตรงนั้นเป็นหอผมนี่ก็'ตึกไฮโซว'ที่เคยผมเคยมองบ่อยๆ นะสิ เวร..ห้องอยู่ใกล้แค่ปลายจมูกแต่กลับไม่ได้

"นั่นมันหอผมนี่นา" ผมบอกเมื่อพี่คิวมันหันมามองว่าผมแหกปากทำไมอีก

"ก็ใช่ไง และห้องนายก็เลขที่.....ไง" เง้ย..มันรู้ได้ไงว่าผมอยู่ห้องไหน (อ้าว..งี้ต้องวีน รู้แต่ไม่พากุไปส่ง เจือกพามานอนด้วย)

"แล้วทำไมเมื่อคืนพี่ไม่พาผมไปส่ง พามาที่นี่ทำไม" ผมถามมันพลางทำแก้มป่องชักสีหน้างอนๆ อย่างไม่พอใจใส่มัน พี่คิวมันยิ้มก่อนตอบ  

"นอนคนเดียวกลัวนายหนาว"(โหย..ไม่ต้องมาห่วงกุขนาดน้าน ยิ่งนอนกับมึงอ่ะกุยิ่งหนาวนั่งสั่นจนถึงตอนนี้) ผมทำท่าจะลุกกลับอยู่ต่อทำไมให้เสียอารมณ์ แต่ก็ไม่ได้กลับอย่างใจหรอกเพราะมันไม่ยอม คว้าข้อมือผมไว้ก่อนจะดึงให้นั่งลงตามเดิม มันยิ้มหวานหยดซะจนมดเคลิ้มให้ผมหนึ่งที ก่อนจะก้มหน้ามากระซิบ

"จะกินข้าวดีๆ แล้วกลับหอตัวเอง หรือจะให้ฉันลากกลับขึ้นห้อง" เท่านั้นแหละผมหยุดการกระทำทุกอย่างโดยอัตโนมัติ แทบจะลืมหายใจเลยด้วยซ้ำไป

ขอเตือนไว้เลยนะครับผู้ชายหน้าสวยมักจะหื่น ไว้ใจไม่ได้ ปกติก็ไม่ได้เชื่ออะไรนะแต่เจอกับตัวเองแบบนี้..ไม่เชื่อไงไหว (รอดมาได้ก็บุญแล้วกุ) เรานั่งกินข้าวกันเงียบๆ พออิ่มมันก็จ่ายตังค์ (เพราะผมไม่ยอมจ่ายอยู่แล้ว อิอิ) และก็พาผมเดินออกไปส่งถึงหน้าห้อง ให้มันส่งหน้าหอมันไม่ยอมครับ ไอ้บ้านี่ได้คืบจะเอาศอก

"ถึงแล้ว พี่กลับไปได้แล้ว" ผมบอกไอ้พี่คิว แต่ยังไม่ยอมเปิดห้องนะ กลัวมันเข้ามาอ่ะ

"มาถึงก็ไล่เลยนะ" มันย้อยถามกวนๆ (แน่ละซิ อย่างมึงอ่ะต้องไล่ไปไกลๆ ไอ้ตัวหื่น) แต่มันก็ยอมไปแต่โดยดีนะครับ

"วันจันทร์ก็ฝึกงานแล้ว พรุ่งนี้ก็พักผ่อนมากๆ ล่ะ แล้วเจอกัน" มันบอกก่อนจะยื่นหน้ามาจูบแก้มผมเบาๆ แล้วเดินหายไปจากหน้าห้องผม ทิ้งให้ผมยืนอึ้งหัวใจเต้นระรัวอยู่หน้าห้องตัวเองคนเดียว (อยู่กับมึงมากๆ กุต้องเป็นโรคหัวใจตายแน่ๆ แต่เอ๊ะ..แล้วเจอกัน ไม่เอา กุไม่อยากเจอมึงแล้ว ต่อไปนี้วันไหนที่พี่เรย์ชวนไปกินข้าวถ้ามีมึงกุจะไม่ไปเด็ดขาด) ผมค้านมันในใจก่อนจะค่อยๆ ไขกุญแจห้องแล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอนของตัวเอง (ห้องสีขาว ผ้าห่มสีฟ้า ไอ้กี้กลับมาแล้ววววววว)
เฮ้อ...แล้ววันจันทร์นี้จะเป็นยังไงน้า

2 B Con....

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 15-03-2010 21:21:56

มาเม้นต์ให้ก่อนจะตามอ่านทัน ฮ่าๆๆๆ

แหมชื่อตัวละครในเรื่องคุ้นๆเนาะว่ามั้ย?

คุ้นมากเลยอ่ะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า?

แต่ว่ามันคุ้นๆเนาะ คุ้นจริงๆว่ามะ 555+

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-03-2010 21:25:53

หวายๆ!!  พี่คิวเป็นปีศาจขโมยจูบกี้ :m25:
+1 ขอบคุณคร้า แล้วมาต่ออีกนะ :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 15-03-2010 21:29:52

เฮ้อ...แล้ววันจันทร์นี้จะเป็นยังไงน้าก็จะได้เป็นภรรเมียพี่คิวไงจะน้อง ไม่ดีเหรอ :m20:

มีสามีสวยเลยนะดีออก

มาต่ออีกเร็วๆน้า

+1  เป็นคะแนนที่เก้า (เลขสวย) ให้กับความขยันน้า o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 15-03-2010 21:52:17

เรื่องนี้รั่วทั้งพระเอกนายเอกเลย เหอๆ
หรือความจริงแล้วไรทเตอร์รั่ว  :m20:
+1 ให้กับความขยันของไรทเตอร์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 15-03-2010 22:09:19

กรี๊ดดดด


โดนใจอย่างแรงเลยคร้า



 :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 15-03-2010 22:35:11

 :laugh: น้องกี้ยอมพี่คิวไปเถอะ

+1 ให้ writer คนขยัน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 15-03-2010 22:44:42

 :t3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 15-03-2010 22:52:20

ปล่อยลูกกวางน้อยออกจากปากทำม้ายยยย
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ทำไมถึงไม่ :oo1:
ขัดใจ๋ ขัดใจคนอ่านนะไอ่พี่คิว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: Na_RimKLonG ที่ 15-03-2010 23:01:59

 :z1: :z1:

โดนนนน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 15-03-2010 23:03:18

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  :จุ๊บๆ: จ๊วบ! เข้าให้แล้นนนนนนนนนนนนน  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: chae ที่ 15-03-2010 23:25:38

อิพี่คิวหื่น ฮา.....
โอยย....เมื่อคืนทำอาร๊ายยกานนนน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 15-03-2010 23:43:27

ชอบมากค่า เข้ามาขอติดตามด้วยคน :mc4: ชอบพี่คิวที่มองน้องกี้เหมือนแกะน้อยรอคอยการขย้ำนี่แหละ กรั่กๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: nutgen ที่ 15-03-2010 23:48:31

น่ารักดีอะ หวานๆธรรมชาติดีคร่า สู้ๆนะคะไรเตอร์ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 16-03-2010 00:05:24

ดีนะ

ยังไม่เสีย :oo1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 16-03-2010 00:12:53

ใครว่าผมรั่วรึเปล่า  เปล๊า....ผมไม่ได้รั่วนะครับ
ไอ้คิวมันรั่วของมันเอง
ส่วนน้องกี้ของผม(โดนไอ้คิวถีบ) แอบรั่วเป็นพักๆ

พรุ่งนี้จะมาลงตอนที่ 4 ให้ก่อนทำงานนะครับ

วันนี้ทำงานเหนื่อยมาก แต่พอเห็นมีคนอ่านก็ดีใจครับ
เลยลงตอนที่ 3 สมน้ำหน้าคุณ เอ๊ย!!!~~ สมนาคุณซะเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 16-03-2010 00:15:01

พี่คิวอ่ะ หุหุ :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 16-03-2010 00:16:29

โว้ว....พี่คิวเรา ฝันใกล้เป็นจริงละ เอิ้กส์ๆ


เป็นกำลังใจให้คุณ 13STAIRS[-]1 นะครับ^^

สำหรับคืนนี้ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: NUKWUN ที่ 16-03-2010 00:25:04

กี้น่ารักดี ส่วนพี่คิวนี่สุดไม่อยากจะบรรยาย

 :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 16-03-2010 00:44:41

สนุกครับ
แต่ว่าทำไมรีบลงให้จบครับ
น่าจะเขียนยาวๆ
อยากอ่านนานๆน่ะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 16-03-2010 10:35:17

การเดินทางกำลังเข้ามา..วันจันทร์งานเข้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: Jellio ที่ 16-03-2010 10:38:22

น้องกี้น่ารักจังค่ะ โดนใจอย่างแรง
ชอบเรื่องนี้จัง มาต่อบ่อยๆนะคะ
จะคอยติดตามจ้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: foxkykung ที่ 16-03-2010 13:46:28

อ่านแล้วอิน นิดหน่อย มาให้กำลังใจนะครับ

พอดีผมฝึกงานเดือนเมษา 555 เลยอินหนัก อิอิ

จะบอกว่า เยี่ยม ครับ  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 16-03-2010 15:30:43

กะซวกเรื่องใหม่

ฮื่อ ๆ คนเขียนไจร้าย
จะให้ขาดไจตายกันเลยหรือไงห้ะ
สนุกเกินไป ไม่ดีต่อหัวไจอันบอบบาง T T

รีบลงต่อเลย - -+
 :fire:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 16-03-2010 16:11:19

 :fire:หลังจากที่บอกว่าจะมาอัพตอน 4 ก่อนทำงาน
จนถึงตอนนี้พึ่งจะว่างอ่ะ วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้กินข้าวเลย
พอโงหัวขึ้นมาจากคอมและกองเอกสาร
แม่ง....4 โมงเย็น  :serius2: หน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม

ที่ลงบ่อยๆ ไม่ใช่อะไรครับ
เรื่องแรกนี้ไม่ได้ยาวมากมายสักเท่าไหร่ แค่ไม่กี่ตอน ก็แค่มาดูว่าพอจะมีคนอ่านมั๊ย
พอจะเขียนต่อได้มั๊ย เผื่อจะกล้าเอาเรื่องยาวๆ มาลงกะเค้ามั่งอ่ะครับ - -"

ไปต่อตอนที่ 4 เลยครับ

ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง

   ในที่สุดก็ถึงวันจันทร์ จะว่าเป็นวันที่ผมรอคอยมันก็ไม่เชิงอ่ะนะ รู้สึกตื่นเต้นไงไม่รู้สิ  หัวใจมันเต้นแปลกๆ แฮะ แต่เมื่อผมเดินออกมาจากหน้าหอพักได้ไม่เท่าไหร่

"กี้ ทางนี้ๆ " เสียงเคนตะโกนเรียกผมจากถนนอีกฝั่งนึง วันนี้เคนมาพร้อมกับพี่เรย์ครับ

"สวัสดีครับพี่เรย์ ไงไอ้เคน ทำไมวันนี้มาพร้อมกันได้ละเนี่ย" ผมทักทายพร้อมกับถามไปในตัว ก็มันแปลกใจอ่ะ ทำไมมาพร้อมกันได้อืม..จะว่าไป หมู่นี้เคนมันมากับพี่เรย์บ่อยมากๆ เลยนะเนี่ย

"อยู่ด้วยกัน ก็ต้องมาด้วยกันสิ มาๆ กี้ วันนี้พี่มารับ ไปพร้อมๆ กัน" พี่เรย์ตอบ พร้อมกับชวนผมขึ้นรถ คำตอบที่ผมได้ยิน ทำเอาผมงงไปชั่วครู่ อยู่ด้วยกันแล้วนี่เอง

"ห๊า...ยะ..อยู่ด้วยกันแล้วหรอ"ผมถามอีกครั้งเมื่อลำดับความเข้าใจของตัวเองได้ และผมก็ได้เห็นเคนหน้าแดงด้วย อ๊า..น่ารักวุ้ย

"อืม.." เคนมันตอบพร้อมกับพยักหน้ายอมรับอย่างเขินๆ ผมงี้ใจเต้นแรงเลย ไมไอ้เคนมันน่ารักงี้วะ

"มาเร็ว อย่ามัวยืนเอ๋ออยู่ ขึ้นรถไปกินข้าวกันก่อนค่อยเข้าบริษัท" พี่เรย์ยังคงเร่งเมื่อเห็นว่าผมยังยืนนิ่งอยู่ ตกใจอ่ะครับ เห็นพี่เรย์เงียบๆ ไวไฟเป็นบ้าเลย แง....ไอ้เคนของผม

"ดะ...เดี๋ยวก่อนนะครับ กินข้าวแค่เรา 3 คนใช่มะ" กลัวอ่ะ ถามก่อนเผื่อมีคนอื่น..ไม่ดีๆ เผื่อมีไอ้พี่คิวมาด้วย ผมจะได้ถอนตัวทัน

"อือฮึ..ทำไมล่ะ กลัวอะไร หรือว่ากลัวจะเจอใคร" พี่เรย์พูดยิ้มๆ พี่ไปแอบรู้อะไรดีๆ มาแล้วไม่บอกผมรึเปล่าเนี่ย ยิ้มอย่างนี้น่าสงสัยชะมัด

"ปล่าวครับ งั้นไปกันเลย รู้สึกหิวๆ อยู่เหมือนกันนะเนี่ย ช่วงนี้พยาธิขยันทำงานจริงๆ " ผมพูดจบเราสามคนก็มองหน้ากันแล้วหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน แล้วพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังร้านอาหารที่พี่เรย์บอกว่าอยู่ใกล้ออฟฟิศ เรื่องของเรื่อง ผมยังไม่เคยเห็นสภาพออฟฟิศเลย แล้วเจือกคิดจะมาฝึกงานอีกนะ เอาเข้าไป

เราสั่งอาหารเบาๆ มากินกัน แต่ระหว่างที่รออาหารอยู่เราก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ของบริษัท พี่เรย์บอกว่า เจ้าของยังหนุ่มอยู่ หล่อด้วย 555 โกหกป่าวเนี่ยพี่ และในขณะนั้นเองก็มีเสียงๆ หนึ่งทักดังขึ้นมาว่า

"อ้าว...มาไงกันเนี่ย" ผมรีบหันขวับไปทางต้นเสียงทันที แล้วก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก พี่อาร์ตครับ ทักมาจากหน้าประตูร้านอาหาร แล้วพี่เค้าก็เดินเข้ามานั่งกับพวกเรา

"สวัสดีครับพี่อาร์ต" ผมและเคนทักขึ้นพร้อมกัน ทำไงได้คนมันใจตรงกันอ่ะ หึหึ

"ทำไมวันนี้มึงมาเช้าได้วะเนี่ย" พี่เรย์ทักเพื่อนที่นั่งลงข้างตนเอง

"จะมาต้อนรับนักศึกษาฝึกงานด้วยอ่ะดิ รู้สึกมีลางสังหรณ์ว่าวันนี้จะมีเรื่องอะไรสนุกๆ ยังไงก็ไม่รู้" พี่อาร์ตพูดจบก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะสั่งอาหารมาทานบ้าง

เราทานกันไปคุยกันไปอย่างไม่ได้รีบร้อนนัก พอกินเสร็จพี่เรย์ก็อาสาเป็นเจ้ามือ ผมรักพี่จัง ให้ตายสิ

"เจอกันที่บริษัทนะ" พี่อาร์ตยิ้มก่อนจะบอกพวกเราสามคนแล้วเดินออกไปที่รถของตัวเอง

"เราก็ไปกันมั่งเหอะ เดี๋ยวจะมีคนรอแย่" พี่เรย์ชวน วันนี้ชอบพูดอะไรให้สงสัยอยู่เรื่อยนะเนี่ย แต่ผมไม่สงสัยดีกว่า เพราะไม่มีใครมารอผมอยู่แล้ว ผมไม่ได้รู้จักใครที่นั่นนี่นา

"โอ้โฮ.." ผมอดอุทานอย่างตื่นเต้นไม่ได้ ก็บริษัทของพี่เรย์ใหญ่โตมากเลยอ่ะครับ ตึกงี้สูงลิบเชียว แอบสยองนิดนึงอ่ะ พี่ที่นี่จะโหดไหมเนี่ย(ไม่ได้ไม่ได้ จะมาปอดอะไรตอนนี้ล่ะไอ้กี้ สายไปแล้วเว้ย ลุยอย่างเดียว) ผมบอกตัวเองในใจเพื่อเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับคืนมาอีกครั้ง

"ใหญ่ดีเนอะกี้เนอะ" เคนบอกผม แหม..ตื่นเต้นเหมือนกันใช่มะล่ะมึง

เมื่อจอดรถเรียบร้อยเราก็ขึ้นลิฟท์ไปยังชั้น 11 ซึ่งเป็นชั้นที่เป็นที่ทำการของนิตยสารการท่องเที่ยวนั่นเอง ที่นี่พวกเราได้เจอกับพี่อาร์ตอีกครั้ง คนเยอะเลยครับ ตื่นเต้นอ่ะ คนมองผมกับเคนใหญ่เลย เอ...กุลืมรูดซิปป่าววะ??

"วันนี้จะแนะนำให้ทุกคนรู้จักน้องๆ ที่จะมาฝึกงานกับพวกเราเป็นเวลา 3 เดือนนะ  คนนี้เคน" พี่เรย์บอกพี่ๆ คนอื่นๆ ในออฟฟิศพลางจิ้มมาที่เคนที่ยืนแจกยิ้มหวานหยดให้ทุกคนอยู่ เมื่อพี่เรย์แนะนำเสร็จเคนมันก็ยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม

"คนนี้กี้นะ" ผมก็ไหว้เหมือนกันครับ เราเป็นเด็กสัมมาคารวะต้องมีไว้ก่อน ^ ^

"ใครมีอะไรก็ช่วยแนะนำน้องเค้าได้เลย ซาจิ..มาทางนี้หน่อย" พี่เรย์บอกก่อนที่จะหันไปเรียกคนชื่อ ซาจิ ซึ่งเป็นผู้ชายตัวสูงกว่าเคนนิดหน่อย(ไม่ต้องมาเทียบกับผมนะ เคนมันสูงกว่าผมอยู่แล้วอ่ะ - -") ผิวขาวๆ ยิ้มน่ารักชะมัด ท่าทางจะใจดี ผมยาวพอๆ กับไอ้พี่คิวเลยแฮะแต่เป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ เข้ากับพี่เค้าดีครับ (เย้ย..แล้วผมจะไปนึกถึงไอ้พี่คิวมันทำไม เดี๋ยวมันก็โผล่มาหรอก-*-) ผมด่าตัวเองในใจ พี่ซาจิเดินมาทางพวกเราแล้วยิ้มให้ผมกับเคนอย่างใจดี

"กี้ นี่พี่ซาจินะ จะเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลเราระหว่างที่ฝึกงานอยู่ที่นี่ สงสัยอะไร ไม่เข้าใจตรงไหน ถามได้เลย"

"ฝากตัวด้วยนะครับ" ผมเนื้อฝากตัวกับพี่ซาจิ

"มาพยายามด้วยกันนะ" พี่ซาจิบอกผม ทำไมพี่ถึงได้น่ารักอย่างเน้ แอบหลงครับ สงสัยอยู่กับไอ้พี่คิวมากไปหน่อย เชื้อเลยกำเริบมาถึงผมด้วย พาลมันครับ 555

"ป่ะ" พี่อาร์ตบอกผมกับเคน เคนมันพยักหน้าแล้วเดินตามไปแต่ผมงงว่ะ ก็ฝึกงานนิตยสารท่องเที่ยวก็ที่นี่ไง แล้วจะไปไหนกันอีกอ่ะ

"เอ้า..กี้   มาสิ" พี่เรย์เรียกผมพลางหัวเราะอย่างขำๆ เมื่อเห็นว่าผมยังยืนงงอยู่

"จะไปไหนอีกอ่ะครับ ก็ไม่ใช่ชั้นนี้หรอ" ผมถามพลางมองหน้าพี่อาร์ตที พี่เรย์ที แม้กระทั่งหน้าเคนก็มอง ทั้งสามคนอมยิ้มแต่ไม่มีใครยอมบอกอะไรผมเลย (เอ๊า..ที่กุถามเนี่ยคือกุสงสัยไง อยากให้ตอบด้วยคำพูด ไม่ใช่ด้วยรอยยิ้มแปลกๆ แบบนี้ เห็นแล้วรู้สึกไม่ดีไงไม่รู้อ่ะ เวร...)

"จะพาไปพบเจ้าของบริษัทไง" พี่อาร์ตตอบเมื่อเห็นว่าผมเริ่มหน้างอ อ่ะนะตอบมาง่ายๆ แค่ก็จบแล้ว ชอบมาทำอมพะนำให้สงสัยกันอยู่ได้ ว่าแต่นักศึกษาฝึกงานมีสิทธิพบเจ้าของบริษัทด้วยวุ้ย สุดยอดไปเลยแฮะ ท่าทางจะใจดี

ระหว่างที่เราขึ้นลิฟท์ไปยังชั้น 20 ที่พี่เรย์บอกว่าเป็นชั้นสำหรับผู้บริหารเราก็คุยกันไปด้วย ผมเลยได้รู้เรื่องสำคัญมาอีกอย่างนึงว่า พี่อาร์ตเองก็เป็นหุ้นส่วนของบริษัทนี้อยู่ด้วย และที่สำคัญยังเป็นที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายอีกต่างหาก (มาดไม่ให้เลยนะนั่น) และเมื่อเราเดินมาจนถึงหน้าห้องที่ติดป้ายไว้ว่าประธานบริษัท พี่อาร์ตก็เคาะประตูเบาๆ สองครั้ง ก่อนจะเปิดเข้าไปโดยไม่ต้องรอคำอนุญาต(เจ๋งแฮะ..ท่าทางจะใหญ่เหมือนกันนะพี่กุ)

เข้ามาภายในห้องผมก็มองเห็นด้านหลังของผู้ชายตัวสูงๆ หุ่นแบบนี้คุ้นตาบอกไม่ถูกอ่ะ ผมยาวๆ สีดำนั่นก็ยิ่งคุ้นเข้าไปใหญ่ ท่าทางจะยังหนุ่มอยู่จริงๆ ด้วย นึกว่าพี่เรย์อำซะอีก  และความสงสัยต่างๆ ในตัวผมก็หมดไปทันทีเมื่อท่านประธานหันหน้ากลับมาทางพวกเรา (ช็อตนี้คิดภาพสโลวโมชั่นตามเลยครับ ความรู้สึกผม ณ วินาทีนั้นมันเป็นแบบนี้จริงๆ )

"...." ทุกอย่างในห้องตกอยู่ในความเงียบสงบ ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากผม หรือปากใครทั้งสิ้น เพราะผมได้แต่ อ้าปากค้างไปห้าวินาทีก่อนที่จะรู้สึกตัว แล้วก็ยกมือขึ้นมาขยี้ตาเป็นการใหญ่ (สาธุ ขอให้กุตาฝาด ไม่น่าไปนึกถึงไอ้พี่คิวเลย มันตามมาหลอกหลอนถึงนี่เลย เป็นไงล่ะ)

แต่จนแล้วจนรอด ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมก็ยังเป็นไอ้พี่คิวอยู่ดีอ่ะครับ และสวรรค์ก็ไม่เข้าข้างคนหน้าตาดีอย่างผมเลยวันนี้ พี่เรย์กับพี่อาร์ตก็เอาแต่ยิ้ม กินกัญชากันมารึไงเนี่ยพี่ -*-

"ไง..." โห...ชัดเลยครับ เสียงแบบนี้ ไอ้พี่คิวตัวเป็นๆ มันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย (ม่ายยย..ทำไมกุโชคร้ายอยางนี้ ชีวิตฝึกงาน 3 เดือนของกุจะเป็นไงเนี่ย กุจะฝึกงานผ่านม๊าย TT^TT) ผมยังคงยืนนิ่งอย่างคาดไม่ถึงต่อไป

ไม่รู้ทำไมครับได้เห็นหน้าตาตื่นๆ ของกี้แล้วผมมีความสุขมากเลย มันน่ารักอ่ะ ผมติดพูดบ่อยมากเลยนะไอ้คำว่าน่ารักเนี่ย อยากเลิกพูดเหมือนกันแต่ทำยังไงก็เลิกไม่ได้ครับ กี้ทำหน้าแบบไหนมันก็ยังน่ารักอยู่อีกนั่นแหละ

"เป็นอย่างที่พี่บอกไหมล่ะกี้" ไอ้เรย์ถามขำๆ เมื่อเห็นว่ากี้มันยังไม่เลิกจ้องหน้าผม

"อย่าทำหน้างงอย่างนั้นสิ ก็วันก่อนบอกแล้วไงว่า 'แล้วเจอกัน' ไม่รู้จักจำเล้ย" ผมบอกกี้พลางยิ้มยั่วใส่มันน้อยๆ ได้ผลครับ สุดที่รักผมของขึ้นทันที

"เคน...กุขอฝึกใหม่ปีหน้าละกันนะ" กี้หันไปบอกเคน ก่อนจะหมุนตัวเตรียมจะเดินออกจากห้องทำงานผม แต่...อย่าคิดว่าเข้ามาแล้วจะได้ออกไปง่ายๆ นะหนูน้อย กว่าจะหลอกล่อนายมาได้นี่มันไม่ใช่ง่ายๆ

"อ้าว...จะหนีซะแล้ว ไหนว่าเก่งไง แค่นี้กลัวแล้วหรอ" เสียงใครคงไม่ต้องบอกนะครับ พอผมพูดจบเท่านั้นแหละ กี้มันก็หันกลับมาจ้องหน้าผมอย่างไม่พอใจ แต่ผมพอใจครับเพราะมันน่ารัก หุหุ

"ไม่ได้กลัว แค่ไม่อยากฝึกที่นี่แล้วก็เท่านั้นเอง" เสียงตอบสูงมาเชียว ท่าทางจะแค้นเคืองผมน่าดูละนั่น แต่เข้าทางครับ

"ถ้าไม่ได้กลัวก็อยู่ต่อสิ แค่ 3 เดือนเอง จิ๊บๆ นอกซะจากว่า กลัวฉัน" เน้นเลยครับ ไอ้คำว่า 'กลัวฉัน'เนี่ย ตอนนี้ไอ้เรย์ ไอ้อาร์ต กระทั่งเคนเพื่อนรักมันก็ยังคงยืนมองพวกผมสองคนเถียงกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะกันใหญ่เลย แต่ท่าทางกี้มันคงไม่ขำด้วยเพราะมันสะบัดหน้าหนีสายตาผม แน่ะเขินก็บอกมาเถ๊อะ

"ก็ได้ คอยดูละกัน แค่ 3 เดือนเอง จิ๊บๆ " กี้มันเอาคำพูดมันมาย้อนคืนผมครับ ผมเลยยิ้มหวานหยดให้ว่าที่แฟนในอนาคตก่อนจะบอก

"งั้นก็พยายามเข้านะเด็กดื้อ ไปทำงานเถอะ เดี๋ยวค่อยเจอกันตอนเย็น" ผมพูดกับผมสุดที่รัก และตอนท้ายบอกกับทุกคน

"แต่กี้ จะอยู่ในนี้ก่อนก็ได้นะ ถ้ายังไม่หายคิดถึงพี่" เปลี่ยนสรรพนามแล้วครับจากฉันเป็นพี่ หยอดวันละนิดจิตแจ่มใสครับ แต่กี้มันคงจะบ้าเอาได้ง่ายๆ นะนั่น ท่าทางโมโหใหญ่เลย แต่ไม่เป็นไรครับผมยอม ชอบคนเอาแต่ใจ ไม่ใช่สิชอบกี้ที่มันเอาแต่ใจน่ะ ปกติถ้ามีผู้หญิงมาเอาแต่ใจกับผมน่ะเหรอ จบครับเลิกเลย ผมไม่ชอบง้อใคร

 (โว้ยยย ถ้ากรูต่อยประธานบริษัทจะโดนฟ้องร้องสักกี่บาทเนี่ย อารมณ์เสียครับ) แล้วพวกเรา(ผม เคน พี่เรย์) ก็ลงมาทำงานที่ชั้น 11 เหมือนเดิม ส่วนพี่อาร์ตยังคงอยู่ที่ห้องนั้น สงสัยจะคุยงานกันมั้ง

ฝึกงานที่นี่สนุกครับ(ถ้าไม่นับรวมเรื่องที่ไอ้พี่คิวเป็นเจ้าของบริษัทอ่ะนะ) พี่ๆ ทำงานกันเวลามีอะไรสำคัญก็จะเรียกพวกผมสองคนไปดูด้วย บอกให้เราศึกษาไว้  พี่ๆ ใจดีครับโดยเฉพาะพี่เรย์ กับพี่ซาจิที่มารู้ทีหลังว่าพี่เค้าเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ถึงว่าเหอะหน้าตาออกแนวญี่ปุ๊นญี่ปุ่นผิวขาวพอๆ กะผมเลย อ่อ...แต่ผมไม่ได้เป็นลูกครึ่งที่ไหนนะครับ ไทยแท้นี่แหละบังเอิญว่าพ่อแม่หน้าตาผิวพรรณดีเท่านั้นเอง เชื้อมันก็เลยถ่ายทอดมาถึงผมน่ะ ^ ^

"เดี๋ยวจะมีไปถ่ายรูปนอกสถานที่ด้วยนะ จะมีโปรโมทรีสอร์ทใหม่ทางภาคใต้อ่ะ สวยมากๆ เราจะไปทำงานนี้กัน" พี่ซาจิบอกทำเอาผมกับเคนหน้าบาน ทำงาน+เที่ยว ทีเดียวคุ้มครับ ที่สำคัญไปฟรีไอ้กี้ชอบครับ ดีจังเลยที่ได้มาฝึกงานที่นี่ แต่ไม่ดีตรงที่มีไอ้พี่หื่นนั่นเป็นเจ้าของอีกนั่นแหละ ดีอย่างเสียอย่าง แย่เนอะ

ช่วงแรกๆ เลิกงานนี่ผมต้องรีบขอตัวชิ่งอย่างไวครับ กลัวเจอพี่คิวอ่ะ มันชอบบอกเดี๋ยวเจอกัน หลอนๆ ยังไงไม่รู้ วันนี้ก็เช่นกันครับ เย็นวันศุกร์วันที่ทุกคนต่างสดใสเป็นพิเศษ เพราะพรุ่งนี้ก็ได้หยุดพักแล้ว ^ ^ กลับดีกว่า

"พี่เรย์ พี่ซาจิ เลิกงานแล้ว ผมกลับก่อนนะครับ" รีบขอตัวก่อน วันนี้ตาขวากระตุกแปลกๆ แต่เช้าและ

"ไม่ได้ครับ วันนี้คุณคิวจะเลี้ยงรับนักศึกษาฝึกงานนะ กลับไม่ได้" พี่ซาจิบอกแกมบังคับ (แต่เอ..เลี้ยงรับนักศึกษาฝึกงาน กุไม่เคยได้ยินแฮะ เคยได้ยินแต่เลี้ยงส่งอ่ะ - -" ช่างเหอะ เงินมันคงเยอะจัด ผลาญแค่นี้มันคงขำๆ อ่ะ หมั่นไส้มันว่ะ)

"นะกี้ไปด้วยกันนะ ถ้ามึงไม่ไปกุก็ไม่ไปหรอก" นั่น..เสียงงอนมาอีกแล้วครับ ไอ้เคนครับมึงอย่าพึ่งมางอนกุตอนนี้ได้มะเนี่ย และยังไม่ทันที่พวกเราจะได้ว่าอะไรกันต่อ ประตูสำนักงานชั้น 11 ก็ถูกเปิดเข้ามาโดยพี่อาร์ต และพี่คิว

"ไปไหนกันดี" พี่อาร์ตถามหน้าระรื่น ต่างจากผมที่ตอนนี้หน้าตาไร้อารมณ์สุดๆ

"เคนกับกี้ อยากไปที่ไหนล่ะ" พี่เรย์ถาม แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์อยากกินฟรีเลยครับ เซ็งหน้าประธาน

"แล้วแต่เคนละกัน" ผมโยนให้ไอ้เคนรับผิดชอบไปและกัน ไหนๆ ก็มาจนถึงขั้นนี้คงต้องเลยตามเลยละนะ เฮ้อ...

"ไปคาราโอเกะกันไหมครับ หลายๆ คนคงสนุกดี" เคนมันหยุดคิดนิดนึงก่อนจะเสนอออกมา ทำเอาพี่อาร์ตดีดนิ้วอย่างชอบใจ

"ดีเหมือนกันนะ ไม่ได้ไปนานและ ทุกคนว่าไง" หันไปถามทุกคน ไม่มีใครว่าอะไรนอกจากยิ้มก็เลยเป็นอันสรุปว่า เราจะไปฉลองกันที่คาราโอเกะ

"กี้เดี๋ยวไปกับพี่คิวนะ พี่จะคุยงานกับไอ้เรย์ กับซาจิสักหน่อย" พี่อาร์ตครับโยนนรกมาให้กุชัดๆ จะไปถึงร้านไหมล่ะ เดี๋ยวก็ได้ฆ่ากันตายกลางทางหรอก

"งั้นเคน มาด้วยกันนะ" หาตัวช่วยก่อนครับ ไปกับมันสองคนไม่ดีๆ ไม่ปลอดภัย

"รถไอ้คิวนั่งได้แค่ 2 คนนะ เราไปกับมันนั่นแหละดีแล้ว ป่ะๆ " พี่อาร์ตบอกก่อนจะดันหลังผมให้เดินนำออกจากห้อง

เมื่อลงลิฟท์มาจนถึงลานจอดรถชั้นล่าง ผมก็ได้เห็นรถสปอร์ตสีดำคันสวยที่คุ้นตา รู้และครับว่าเคยเห็นที่ไหนบ่อยๆ ก็พี่คิวมันอยู่ที่ตึกไฮโซวนั่นใช่มะ คงขับผ่านหอผมบ่อยๆ นั่นแหละ ถึงว่าเห็นตอนเมาก็ว่ามันคุ้นตา แต่ตอนนี้ชัดเลยครับ

พี่คิวก็สุภาพบุรุษโคตรๆ เปิดประตูรถให้ผมด้วย(ประชดครับ) คิดว่ากุเปิดเองไม่เป็นรึไง กุมีมือว้อย คนอื่นเห็นเค้าจะคิดยังไง เจ้าของบริษัทเปิดประตูรถให้นักศึกษาฝึกงานเนี่ย -*- แต่ผมก็ก้าวขึ้นไปนั่ง(อย่างจำยอม)แต่โดยดีนะครับ

ระหว่างทางที่ขับรถไปกันนั้น ผมพยายามไม่พูดกับมัน เดี๋ยวได้ทะเลาะกันอีกน่ะสิ แอบสงสัยว่าผมทะเลาะกับมันอยู่ฝ่ายเดียวรึเปล่า เพราะเวลามันเถียงกับผมทีไรหน้างี้ระรื่นตลอด ขัดใจครับ ขัดใจ

"นี่เด็กดื้อ...  ไม่คิดจะพูดอะไรบ้างหรอ" ตั้งแต่ขึ้นรถมาได้ที่รักของผมก็เอาแต่นั่งหันหน้าเข้ากระจกขางรถไม่ยอมพูดยอมจา ข้างนอกมันมีอะไรน่าสนใจมิทราบครับคุณน้องกี้ ในรถมีคนหล่อๆ ให้มองไม่มอง

"ไม่รู้จะพูดอะไร...ครับ" นั่น...ไม่ต้องมาพูดเพราะประชดก็ได้ครับ พี่ชินกับไอ้ท่าทางกวนๆ กับปากจัดๆ ของกี้แล้วล่ะ

"อยู่กันสองคนพูดธรรมดาก็ได้ พี่ชอบกี้แบบนั้นมากกว่า" เท่านั้นแหละครับกี้มันหันมามองหน้าผมด้วยสายตาประมาณว่า ‘ได้ เดี๋ยวจัดให้’ เหอเหอ แต่ช้ากว่าผมครับ ไหนๆ ก็ยอมหันมาคุยแล้ว เอาไปอีกดอกละกันที่รัก

"อยากได้ยินเสียงตอนกี้ร้อง....จัง" ร้องอะไรไม่บอกครับพูดให้คิดเอาเอง หึหึ แต่สงสัยเด็กน้อยของผมคงจะคิดลึกไปหน่อยนะนั่น หลังจากที่หายหน้าแดงก็หันกลับมาจ้องผมตาเขียวเชียว ค้อนอีกแน่ะ มันน่า...น่า...น่ารักครับ (เห็นมีผู้อ่านบางท่านบอกผมเสี่ยว ก็เลยว่าจะเลิกสักทียิงมุขเสี่ยวๆ เนี่ย แต่...เลิกไม่ได้ครับ เอิ๊กส์ ขออภัยครับพี่น้อง ไม่เสี่ยวไม่ใช่ไอ้คิว 555)

"ร้องอะไร" ปากอ่ะถามครับ แต่ดูจากสายตาท่าทางอยากจะขย้ำผมน่าดู แหม..ไม่ดูไซส์เลยนะครับที่รัก

"ร้องเพลงไง หึหึ" แล้วกี้มันก็สะบัดหน้าหนีผมอย่างไม่พอใจครับ งอนเก่งอีกนะนึกว่ามันจะปากเก่งอย่างเดียวนะเนี่ย ผมนั่งหาเรื่องเถียงกับกี้มันไปเรื่อยเปื่อยครับสนุกดี จนมาถึงร้านนั่นแหละก็พากันลงจากรถ กี้มันรีบเดินนำไปไม่สนใจผมเลย แหม...อย่างกับรู้จักแน่ะว่าห้องไหน

ผมดึงข้อมือเล็กๆ นั่นไว้กี้มันหันมาค้อนและพยายามสะบัดข้อมือออก แต่ไม่ปล่อยครับ ผมไม่ได้กำแน่นนะกลัวมันเจ็บอ่ะ แขนเล็กมากเลยครับ หรือไอ้กี้มันจะเป็นทอมวะครับ แต่...มันก็ไม่ได้ใส่เสื้อข้างในนี่หว่า

ผมจูงข้อมือเล็กๆ นั่นไปจนถึงห้องที่พวกเรานัดกันไว้ เห็นไอ้เรย์ เคน กับซาจินั่งกันอยู่สามคน ไอ้อาร์ตสงสัยไปห้องน้ำ รึไม่ก็ไปป้อสาวหน้าร้านนั่นแหละมัน ถ้าไอ้นี่หายไปหาตัวไม่ยากครับ

กี้มันเห็นซาจินั่งอยู่รีบเดินเข้าไปนั่งทันที ขัดใจว่ะครับ ทำไมมันชอบไปนั่งข้างซาจิเรื่อยเลยวะ ยังไม่ทันที่ผมจะเดินเข้าไปนั่ง เชี่ยอาร์ตครับมาจากไหนไม่รู้เดินไปนั่งหน้าตาเฉย โหย...ไอ้เพื่อนชั่ว

ผมนั่งลงอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ครับ แต่เก็บอาการอยู่ ไม่ได้ๆ ไอ้เชี่ยอาร์ตกับไอ้เรย์มันยิ่งชอบว่าผมอยู่ด้วยช่วงนี้ ถ้ารู้ว่าผมหึงน้องมันที่เป็นผู้ชายละก็ แซวผมเสียหมาแน่ ปกติผมไม่เคยหึงใครอ่ะครับก็เลยไม่รู้ว่าตัวเองขี้หึง มารู้ตัวกับไอ้เด็กนรกนี่แหละ

"สั่งอาหารด้วยนะเรย์" ไอ้อาร์ตบอกก่อนจะยื่นเมนูให้ไอ้เรย์  เอาเหอะครับตามสบายจะสั่งอะไรก็สั่งไปผมไม่ว่าหรอก ไอ้เรย์มันสั่งอาหารมาจนแทบจะไม่มีที่วางครับ คงเอาใจน้องกับแฟนมันอ่ะกินกันยังกับพายุ แต่เครื่องดื่มอ่ะคงสั่งเอาใจผมครับถูกใจครับ เพราะมันไม่พ้นแอลกอฮอล์ พวกผมอ่ะไม่เมาง่ายๆ แต่อยากเห็นคนอื่นเมา 555

พออาหารมาเสิร์ฟนี่กี้มันก็นั่งกินเลยครับ กิน กิน กิน เคนก็กินแต่ไม่มากอย่างว่าที่แฟนผมอ่ะ ผมก็นั่งมองกี้มันกินเพลินดีครับ แต่...มันกินเอาไปไว้ไหนหมดวะผมก็ยังสงสัยอยู่ดี

แต่ตอนนี้เริ่มไม่ค่อยสงสัยและ แต่ไม่พอใจแทน ก็ดูสิครับดู ซาจิกับกี้มันผลัดกันหยิบอันนั้นป้อน หยิบอันนี้ป้อน มันจะรู้ไหมเนี่ยว่าผมไม่พอใจอ่ะ จ้องครับจ้องเผื่อมันจะหันมาเห็นสายตาผมบ้าง แต่ไม่ครับ - -+ เหนื่อยใจกับมันจริงๆ เลย


2 B Con...

ความจริงมันยาวกว่านี้ครับ แต่มันเกินดุลหน้ากระดาษอ่ะ 555
มะช่าย มันเกิน 2 หมื่นตัวซะงั้น

เดี๋ยวค่ำๆ มาต่อให้อีกทีละกันฮะ ไปทำงานก่อน จะออกไปซื้้อแฟ้มแล้วก็หาอะไรกินด้วย
จะไม่มีแรงกด.....คีบอร์ดอยู่แล้ว - -" เหนื่อยลาก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 16-03-2010 16:56:41

^
^
^
 จิ้ม  :z13:
กี้น่ารัก เอาของกินมาล่อเนี่ยได้ผลตลอด
ส่วนพี่คิวขี้หึงอย่างแรง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 16-03-2010 18:14:27

เมื่อไหร่กี้มันจะใจอ่อนซะที
เริ่มจะเห็นใจในความพยายามของพี่คิว
เฝ้ามอง ติดตามและคอยตอดเล็กตอดยามมีโอกาส
น้องกี้มันจะยังมองไม่เห็นความดีของพี่คิวอีกหรอ :z10:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 16-03-2010 18:38:47

 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:


น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 o13 o13

ชอบเรื่องนี้อ่า

โดนสุดๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 16-03-2010 19:07:15

ค่ำแล้วน่ะ


มาลงยังเนี่ย


ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 16-03-2010 20:50:25

เหอเหอ ความจริงมันเป็นตอนที่ 4 ครึ่งนึง แต่จะลงหน่อยเดียวก็กระไรอยู่
เราเป็นพวกชอบอะไรยาวๆ ครับ 555 ชั่วแน่

ก็เลยแต่งเพิ่มซีนพี่คิวอีกหน่อย ลงเป็นตอนที่ 5 ไปเลยละกันเนาะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ ถึงจะไม่ฮ็อท แต่พอมีคนอ่าน อื้ม....ดีใจ   :กอด1:

ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ  น้องอย่าทำ

"เพลงนี้ของใครอ่ะ" ผมถามเมื่อร้องจบเพลงที่ตัวเองเลือกแล้ว

"ของพี่เอง กี้ร้องด้วยกันสิ" พี่ซาจิบอกก่อนจะชวนผมรองต่อ ไม่ปฏิเสธครับ เมื่อเราร้องจนจบเพลงผมก็ส่งไมค์ให้พี่อาร์ตที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่ไหวแล้วปวด 4 ชะมัด ขอไปห้องน้ำก่อนแล้วกัน ผมเอ่ยขอโทษพี่อาร์ตเบาๆ ก่อนจะยืนขึ้น

"จะไปไหนวะไอ้กี้" เคนถามเมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ ผมก็ลุกขึ้น

"ห้องน้ำอ่ะ ไปป่าว" ผมชวน เคนส่ายหน้าเบาๆ ผมก็เดินออกไปเข้าห้องน้ำทางด้านนอก

หลังจากที่ทำธุะเรียบร้อยก็เดินไปก้มหน้าก้มตาล้างมือที่อ่างล้างมือหน้ากระจก และ...

"อื้อ..." มือใครไม่รู้ครับมาปิดปากผมและดึง (ลากนั่นแหละ)ให้เข้าไปในห้องน้ำข้างหลังทันทีตามด้วยเสียงล็อคประตู พอผมหันกลับไปดู

"อ้าว..อะไรเนี่ยพี่คิว เรียกดีๆ ก็ได้ ทำซะเหมือนโจรลักพาตัว" ผมดุพี่คิวนิดนึงอย่างตกใจ เล่นฉุดเข้ามาในห้องน้ำงี้  แต่เอ...ทำไมวันนี้พี่คิวมันดูเครียดจังหว่า ปกติมันต้องยิ้มนี่นา นี่ไม่เห็นยิ้มเลย มาแปลกแฮะ

"ทำไมทำแบบนั้น" อยู่ดีๆ ก็ถามผมครับ แล้วผมทำอะไรอ่ะ งง (กุยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลยนะตั้งแต่เข้ามาที่ร้านอ่ะ มีแต่มึงทำกุเนี่ย กุสิต้องถามว่าทำไมมึงทำแบบเน้)

"ผม...ผมทำอะไรอ่ะ" ผมถามกลับพลางทำหน้างงใส่มันครับ ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่หว่า ไม่รู้โว้ย

"ทำไมต้องไปนั่งติดกับซาจิ ป้อนกุ้งมันด้วย" อ๋อ..อย่างนี้นี่เองอ้าว..สงสัย แล้วเกี่ยวไรกับพี่ครับเนี่ย

"ก็เห็นมือพี่เค้าไม่ค่อยว่าง แถมยังอุตส่าห์รินเหล้าให้พวกเราอีก ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย" ผมตอบ

"แต่พี่ไม่ชอบ อย่าทำอีก" เอ๊า..มึงเป็นพ่อกุเหรอครับพี่คิวมาห้ามกุเนี่ย ไม่ชอบก็เรื่องของพี่เด่

"มันเรื่องของผมนะ หลีกไป ผมจะออก" ผมดุพี่คิว ที่ยืนขวางประตูไว้ไม่ยอมให้ผมออกไปได้

"บอกก่อนสิ ว่าจะไม่ทำอีก" (พี่จะมาคาดคั้นกุทำไมเนี่ย แล้วเดินเข้ามาทำม๊าย ออกไปนะ ชิ้วๆ ห้องน้ำยิ่งแคบๆ อยู่ด้วย) ผมผลักเมื่อเห็นว่าพี่คิวเดินเข้ามาจนชิดดันให้ผมไปยืนติดผนังด้านหนึ่ง แถมเอามือมาคล่อมกั้นไว้ไม่ให้ขยับได้อีก เหมือนในนิยายน้ำเน่าชะมัดเลยว่ะครับ

"พี่คิว ถอยไปนะ ผมจะ..."พูดได้แค่นั้นแหละครับ พี่คิวมันก้มลงมาจูบเลย ตกใจครับ ใจผมงี้เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก มันกระทำการจูบอุกอาจโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นครั้งที่สองแล้วนะ

"อื้อ..อื้อ..." ผมทั้งทุบทั้งดัน พี่คิวมันก็ไม่ปล่อย ยิ่งกอดแน่นกว่าเดิมอีก ทั้งเจ็บทั้งหายใจไม่ออกครับ (ว้อยยย กุจะตายแล้ว) กว่ามันจะยอมถอนริมฝีปากนุ่มๆ ออกผมก็แทบขาดใจ ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม

"จะไม่ทำอีกใช่มั๊ย" พี่คิวยังกระซิบถามอย่างคาดคั้นจะเอาคำตอบที่มันพอใจให้ได้ แต่ผมไม่ได้ตอบหรอกครับ เคืองมัน โกรธมัน โมโหตัวเองด้วย สู้แรงมันไม่ได้ ฮึ่ย...ไมต้องเกิดมาตัวเล็กด้วยวะ

"ไม่ตอบถือว่าลองดี ต้องจูบอีกทีซะแล้วอย่างนี้" แล้วพี่คิวมันก็ก้มลงมาจริงๆ ครับ แต่ผมก็ไวนะ รีบมุดหน้าหนีมันก่อนจะรีบตอบเบาๆ

"ไม่ทำแล้ว" โดนขนาดนี้ใครจะกล้าล่ะถามหน่อยเหอะ

"ค่อยน่ารักหน่อย" ในที่สุดมันก็ยิ้มออกมาจนได้ (สะใจมึงแล้วนี่) ก่อนจะยื่นมือมาช่วยผมจัดการสภาพของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง ก็ตอนดิ้นเสื้อผ้ามันยับยู่ยี่ไปหมดหัวหูก็ยุ่งเหยิง (เวรของกุจริงๆ ถ้ากุเป็นผู้หญิงต้องคิดว่ามึงกำลังหึงกุอยู่แน่ๆ เชียว)  เฮ๊ย!!! หึงหรอ...หรือว่ามันจะหึงจริงๆ ใครก็ได้บอกผมที่ว่ามันไม่ใช่ ไม่เอานะผมยังไม่อยากมีผัวอ่ะ

"ป่ะ" พี่คิวบอกก่อนจะจูงมือผมออกจากห้องน้ำ ดีนะไม่มีใครเข้ามาไม่งั้นเค้าคงสังสัย มึงเข้าไปทำอะไรในส้วมพร้อมกันสองคน ก็เล่นเดินออกมาจากห้องเดียวกัน แถมจูงมือกันอีก ผมละเครียดกับพี่คิวมันจริงๆ ครับ - -"

"ปล่อยก่อนสิ ผมเดินเองได้ไม่หลงหรอก" ผมบอกเมื่อพยายามดึงมือออกแต่พี่คิวมันบีบไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

"จะให้จูบตรงนี้หรอ" จบครับ TT^TT

เมื่อกลับไปถึงห้องคาราโอเกะ ผมจะเดินเข้าไปนั่งที่เดิมแต่ก็ไม่สามารถครับ พี่คิวมันแขนรั้งไว้ พร้อมกับแสดงอำนาจเถื่อนทันที

"ไอ้อาร์ต ขยับไปอีก" (พี่อาร์ตสวนมันสักทีเด๊ะ ถึกๆ อย่างพี่พอฟัดพอเหวี่ยง สู้พี่คิวได้ชัวร์) แต่คำอธิษฐานของผมไม่สำเร็จครับ พี่อาร์ตน้อมรับด้วยรอยยิ้ม แล้วรีบขยับเข้าไปนั่งแทนที่ผมทันที (ขอบคุณมากเลยพี่) พี่คิวนั่งลงที่เดิมก่อนจะกระตุกข้อมือผมดึงลงให้นั่งข้างๆ กัน ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยไหมเนี่ย

"ไปเข้าห้องน้ำกันถึงภูเก็ตเลยรึไง นานจัง" พี่เรย์แซวพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย นี่ก็อีกคน ไอ้เคนมึงสั่งสอนซิ

"หึหึ" พี่คิวไม่ได้เดือดร้อนครับ ยังหัวเราะอย่างสบายใจ (มึงจะหัวเราะทำไมครับ ไอ้บ้า)

"อยากกินกุ้ง" พี่คิวกระซิบบอกผม แต่...ไม่สนใจครับ อยากกินก็หยิบเองเด่ กุจาร้องเพลง

"คิดว่าตรงนี้พี่จะไม่กล้าจูบหรอ" แล้วกุ้งก็ถูกส่งถึงปากมันครับ (โอ๊ย...ทำไมต้องยอมมันตลอดเลยเนี่ย คนเขียนแม่งลำเอียงว่ะ แกล้งมันมั่งดิไอ้พี่คิวอ่ะ/กี้)

พวกเรายังคงนั่งดื่มกันไป ร้องเพลงกันไปแต่ผมไม่ได้ร้องนะครับ เปล่านะครับไม่ใช่เสียงไม่ดี แต่วันนี้เจ็บคออ่ะ อีกอย่างถ้าผมร้องบ่อยๆ กลัวพี่ๆ อะคาเดมี่ไม่ได้เกิดครับ ชั่วแน่อ่ะผม เอิ๊กส์ๆ

"ไม่ร้องมั่งหรอครับ" กี้หันมาถามผม พร้อมแจกยิ้มหวานๆ ให้ผมทีนึง สงสัยจะลืมว่าโกรธผมอยู่ครับ โอย...เคลิ้มครับ ข้อหาทำให้ผมตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัวเอาไปอีกดอกละกันนะครับกี้

"เอาไว้ร้อง...เวลาอยู่กับกี้สองคนดีกว่า" น่าน..โดนครับโดน กี้มันหน้าแดงและหันหน้าหนีผมทันทีเลยครับ มีโอกาสแบบนี้ต้องรีบคว้า เมื่อแก้วกี้หมดผมรีบหยิบส่งให้ไอ้อาร์ตแทนที่จะเป็นซาจิอย่างเคยครับ

"จัดให้หน่อยเพื่อน" หุหุ เป็นอันรู้กันครับ

"ได้เลย" อาร์ตรับคำ พลางรับแก้วเหล้าจากผมไปจัดการอย่างง่ายดาย ส่วนกี้มันก็ไม่ได้ว่าอะไร แน่ละครับมันไม่รู้นี่นาว่าผมมีแผนชั่วอยู่ในใจ 555 เพลงที่มันเลือกมาก็คว้าไมค์ร้องเพลงทันทีเลยครับ อืม....เสียงมันเพราะดีครับ ไม่อายพี่ตูนบอดี้แสลมนะเนี่ย หรือผมจะส่งมันเข้าประกวดอะคาเดมี่ซีซั่นหน้าดีวะ 555 ล้อเล่นไม่ส่งหรอกครับเดี๋ยวคนเค้าเห็นกันทั้งประเทศ ผมหวง

กี้มันนั่งร้องเพลงเดียวกับเคน พอจบเพลงมันก็หันมาคว้าแก้วของตัวเองขึ้นจิบครับ สงสัยคอจะแห้ง

"อี๋...ขม ชงตามหน้าผมสิครับ อย่าชงตามหน้าพี่" กี้มันหันไปแซวไอ้อาร์ตยิ้มๆ ทำเอาทุกคนฮากันครืน ถ้ามันรู้ว่าอาร์ตมันตั้งใจละก็นะ เหอเหอ

"ดีนะเนี่ย พรุ่งนี้วันเสาร์ เมาขนาดนี้ตื่นไม่ไหวแหง" เสียงคนพูดกับกี้ครับ ผมเลยหันไปมองทั้งสองคนเล็กน้อย หน้าแดงทั้งคู่แล้วครับตอนนี้

"มึงเมาแล้วหรอเคน" กี้ถามเพื่อนกลับ

"อืม..เมาและ มึงอ่ะ"

"ก็เหมือนกันนะ จะเดินไม่เป็นแล้วเนี่ย" กี้มันตอบไปหัวเราะไป สงสัยเหล้าไอ้อาร์ตจะได้ผล ทำพวกผมที่ได้ยินพากันหัวเราะ ยกเว้นไอ้อาร์ตนะครับ ไอ้นั่นก็มัวแต่ร้องเพลง เห็นมันมาทีไรมันต้องร้องเพลงนี้ไม่ต่ำกว่าสองรอบ มันท่าจะเป็นอะไรกับเพลงนี้มากเอาการนะ เรานั่งกันต่ออีกสักพักตอนนี้เริ่มวางไมค์กันแล้วครับ เพราะอะไรคงไม่ตองบอกนะครับ เมากันซะขนาดนั้นมีผมกับไอ้เรย์ที่ไม่เมาเพราะต้องปฏิบัติหน้าที่ต่อ หน้าที่ขับรถนะครับอย่าคิดมาก

"งั้น กลับกันเลยมะ ดึกแล้วเหมือนกัน" เสียงไอ้เรย์บอก หลังจากที่พลิกข้อมือดูนาฬิกาเรือนสวยที่ข้อมือมัน ต้องอวดหน่อยครับ ผมเป็นคนซื้อให้มันตอนวันเกิดน่ะ

"เอาสิ" ผมเห็นด้วยครับ ให้กี้มันเมาแค่นี้กำลังดี เมามากกว่านี้เดี๋ยวหลับอย่างคราวที่แล้วอีก และผมก็เดินออกไปจ่ายเงินตามระเบียบ

"เดินไหวไหม"ผมกระซิบถามกี้เบาๆ ครับ มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมซะน่ารักเลย ไม่ไหวครับอันตรายต่อหัวใจผมจริงๆ เลยรอยยิ้มของมันเนี่ย

"ไหวครับ" กี้ตอบผมเบาๆ เวลาพูดเพราะๆ นี่น่ารักคูณ 10 เลยครับ(ว่าที่)แฟนผม เสียแต่มันไม่ค่อยพูดอ่ะ ดูจากลักษณะการเดินแล้ว ท่าทางเจ้าตัวต้องพยายามอย่างแรงเพื่อจะเดินให้ตรงมากที่สุด สงสัยคงกลัวจะโดนผมอุ้มอย่างครั้งที่แล้วอีกมั้งครับ

"ไอ้เรย์ ขับรถดีๆ นะ ส่งซาจิ กับไอ้อาร์ตด้วยล่ะ" ผมหันไปบอกเพื่อนเมื่อถึงลานจอดรถ

"ไม่ต้องห่วง มึงล่ะไหวรึเปล่า คราวนี้ส่งน้องกุให้ถูกห้องล่ะ หึหึ" นั่นไง ไอ้เรย์นี่มันรู้ใจผมจริงๆ เลยให้ตายสิ จะคบมันต่อดีไหมวะครับ ไม่ไหวๆ โกหกอะไรมันไม่ค่อยจะได้เลย เชี่ยนี่แม่งรู้ทัน

"จะหลับก็ได้นะ" ผมบอกกี้เมื่อเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้ว แต่มันหันมามองหน้าผมและพยายามทำตาให้เป็นปกติที่สุด แหม...ทีมะกี้แทบจะเดินไปหลับไปเชียวนะ

"ผมยังไม่ง่วงหรอก" มันบอกผมเบาๆ แทบจะเป็นกระซิบอ่ะครับ แต่พอรถออกไปได้หน่อยเดียวครับ เข้าอิหรอบเดิม หลับยาว 555 กินง่ายนอนง่ายเนาะ ถ้าเลี้ยงง่ายด้วยจะดีมากเลยนะเนี่ย

ผมขับรถกลับอย่างไม่รีบร้อนนัก พอถึงหอกี้ก็จอดรถไว้ตรงลานจอดรถหอพักมันนั่นแหละ ค้นๆ หากุญแจห้องในกระเป๋ากางเกงมันก่อนเลยครับ 555 ชั่วแน่ ตอนนี้ไม่ค่อยแน่ใจผมเป็นพระเอกจริงป่าววะเนี่ย ดูมันหื่นๆ รั่วๆ ไงไม่รู้ มีดีแค่หล่อกะรวยเองอ่ะ เหอเหอ

ค้นทั้งสองข้างแล้วครับสบายใจ เอ๊ย!!~ ไม่ใช่ ไม่เจอสิ ก็เลยค้นในกระเป๋ากี้มัน แหม...มาหลบอยู่ในกะเป๋าสะพายนี่เอง ถ้าหาแต่แรกก็จบไปแล้วเนาะ(เกาหัวเขินๆ )

ครั้งนี้ไม่ต้องเรียกหรอกครับ อุ้มมันขึ้นไปเลย เรียกยังไงมันก็คงไม่ตื่นให้ผมอ่ะ ตอนเดินผ่านประตูด้านนอกด้านยามมองผม อ่ะไม่เท่าไหร่  แต่ตอนเดินผ่านเคาท์เตอร์จองห้องพักสิคนเฝ้าตึกเค้ามองผมและก็ยิ้มแซวอ่ะครับ อย่างว่าแหละเค้าคงไม่คิดว่าผมจะมอมยาใครหรอก(แต่มอมเหล้าอ่ะไม่เถียง)คนมันหน้าตาดีนี่ครับ ทำไงได้ ดีนะห้องกี้อยู่ชั้นไม่สูงเท่าไหร่ถึงกี้มันจะตัวเบาก็เถอะ แต่อุ้มนานๆ มันก็ล้านะครับ

หลังจากที่วางเจ้าตัวดีลงบนเตียงแล้วผมก็ถือวิสาสะเข้าห้องน้ำอาบน้ำซะหน่อยละกัน ไม่อาบน้ำแล้วนอนไม่หลับครับ ตอนเข้าไปอาบน้ำอ่ะไม่มีปัญหาอะไรผ้าเช็ดตัวก็ใช้ของว่าที่.....นั่นแหละครับ  แต่ตอนออกมาจากห้องน้ำนี่สิ

กี้มันลุกขึ้นมานั่งบ่นๆ แล้วก็ถอดเสื้อ เหวี่ยงลงข้างเตียงเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างเดิม ไม่พอครับ มือเล็กๆ ของมันยังจะพยายามแกะกระดุมกางเกงยีนส์ออกอีก โอย...ผมหัวใจจะวายแล้วครับ เดินเข้าไปหาดึงผ้าห่มคลุมตัวมันไว้ และก็ถอดกางเกงให้มันใต้ผ้าห่มนั่นแหละ ขืนถอดโล่งๆ สิผมได้ทำมันเจ็บตัวแน่ ก็มันขาวซะขนาดนี้ ผมเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวนไว้อย่างเดิมก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ และสอดแขนไปให้กี้มันหนุนแทนหมอน มันขยับตัวยุกยิกอย่างรำคานแต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนี

ผมนอนมองหน้ากี้ไปเรื่อยๆ ไล้ปลายนิ้วไปตามโครงหน้าแผ่วเบา ผิวขาวจัดของมันทำให้ตัวมันยิ่งดูบอบบางต่างจากผู้ชายทั่วไป ตากี้สวยมากครับตาโตมากคล้ายผู้หญิงดูมีเสน่ห์ดี ยิ่งเวลากี้มันแสดงอารมณ์อะไรออกมาดูที่ตาจะรู้เลยครับ และบางทีมันจ้องหน้าผมหารู้ไม่ว่านั่นเป็นการยั่วผมโดนไม่รู้ตัว คิ้วเรียวเล็กเหมือนถูกกันให้เข้ารูปแต่พอดูดีๆ ถึงรู้ว่าของแม่เค้าให้มาจริงๆ จมูกกี้เล็กแต่โด่งมากพอๆ กับผมเลยนะ ปากเล็กๆสีแดงน่าจูบชะมัด

แต่สงสัยจะจ้องใกล้มากไปหน่อยตอนนี้ปากผมกับปากกี้ก็เลยติดกันจริงๆ ผมจูบเบาๆ ครับ ไม่อยากให้กี้มันรู้สึกไม่ดีถ้าหากรู้ว่าผมเอาเปรียบตอนมันหลับแบบนี้ อย่างว่าแหละตอนมันตื่นมันก็ไม่ยอมให้จูบมันหรอก ต้องให้ใช้กำลังบังคับ และผมก็ต้องสะดุ้ง ถอนริมฝีปากออกทันทีเมื่อกี้ขยับตัว

แต่....ไม่ตื่นครับ กี้หันตะแคงเข้าหาผมและก็เอื้อมมือมากอดผมไว้ ขาก็เกยขึ้นมาก่าย สงสัยจะติดหมอข้างอย่างจริงจังแฮะ

ดูตอนหลับแบบนี้คนละอารมณ์กับตอนมันตื่นเลยครับ ตอนตื่นกี้มันจะชอบยั่วโมโหผมโดยไม่รู้ตัว บางทีก็กวน...ซะจนน่าจับมาจูบสั่งสอนซะให้เข็ด เวลาตื่นกี้ดูสดใสขี้เล่น แม้จะดูโหดร้ายในบางครั้ง ก็มันดุอ่ะ

แต่ตอนหลับหน้ากี้ดูเศร้าและเหงามาก ผมไม่รู้ว่าทำไมคนคนเดียวกัน ถึงมีความรู้สึกแตกต่างกันได้ขนาดนี้ ผมเอื้อมมือไปลูบผมที่นิ่มมือนั่นเบาๆ และก็แอบช็อคนิดๆ เพราะหลังจากที่ผมลูบหัวมันกี้ขยับเข้ามากอดผมจนแน่น ปากก็บอกว่า ‘คิดถึง’

กี้มันคิดถึงอะไร  คิดถึงใคร หรือว่า...กี้มันมีแฟนอยู่แล้ว ถ้ามันมีคนอื่นอยู่แล้วผมล่ะ ผมจะทำยังไง ใครจะว่าผมชั่วก็ได้แต่ผมไม่ยอมหรอก

ผมจับมันให้นอนหงายราบลงกับที่นอนดึงแขนออกจากหัวมัน ก่อนจะจ้องหน้ากี้นิ่งๆ อีกครั้ง และถามตัวเองว่า ผมจะยอมให้มันเป็นของคนอื่นจริงหรือ ไม่หรอก..ผมไม่ยอมยังไงผมก็แย่งชิงมันมาให้ได้แม้ต้องบังคับ

ผมจูบกี้เบาๆ ก่อนจะมองหน้าที่สงบนิ่งของมันอีกทีก่อนจะถอนหายใจออกมา ไม่อยากทำนะแต่จำเป็น ผมถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนที่จะเริ่มจูบอีกครั้งที่ริมฝีปากแดงๆ ที่ผมชอบจ้องมองบ่อยๆ ก่อนจะค่อยๆ ซุกไซร้ลงมาตามคอขาวๆ จนถึงหน้าอก ผิวมันนิ่มมากครับ นิ่มจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผิวของเด็กผู้ชาย มือผมลูบไล้ไปทั่วทั้งตัว

และก็ต้องตัวแข็งอีกครั้งเมื่อกี้มันลืมตาขึ้นมามอง ปากมันขยับคงเตรียมจะด่าผมแล้วล่ะ แต่คำพูดที่หลุดออกมาจากริมฝีปากแดงที่ช้ำเพราะโดนผมจูบทำให้ผมรู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่

“แม่ครับ...พ่อครับ กี้คิดถึง...” สองมือกอดเข้าที่คอผม และซุกตัวเข้ามาที่อกจนผมต้องกอดไว้ ผมรู้สึกถึงความเย็นจากหยดน้ำกระทบเข้าที่แขนตัวเอง จึงก้มลงไปมองหน้าคนที่หลับตาลงไปแล้ว ‘กี้ร้องไห้’ ผมไม่เคยใจอ่อนกับใครง่ายขนาดนี้แม้กระทั่งกับผู้หญิงที่ผมเคยคบด้วยที่ผ่านๆ มา

แต่ตอนนี้ผมรู้สึกใจสั่นไปหมด กี้ดูน่าสงสารมาก ผมค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้เบาๆ และจูบที่หน้าผากนั้น จะจับให้กี้นอนลงดีๆ กี้มันก็นอนลงนะครับแต่ก็ยังรั้งผมเข้าไปกอดเหมือนกับกลัวว่าผมจะหายไป

“อย่าทิ้งกี้ไปนะ อย่าทิ้ง....” เสียงพึมพำเบาๆ และจับมือผมไว้แน่น

“ไม่ทิ้งหรอกครับ หลับนะคนดี” ผมปลอบเบาๆ ตอนนี้กี้เลิกร้องไห้แล้วครับ มือผมลูบหัวมันไปเรื่อยๆ ในหัวก็เอาแต่คิดพ่อแม่มันคงไปทำงานไกลมันก็เลยเหงานั่นแหละ นอนร้องไห้ละเมอหาเชียว

พอมันหลับสนิทไปอีกรอบผมก็ลุกขึ้นไปหาเสื้อผ้ามาให้มันใส่เพราะท่าทางกี้มันจะหนาว พยายามรื้อหาตัวที่คิดว่าผมจะใส่ได้ด้วย แต่....ไม่มีเลย ทำไมกี้มันตัวเล็กอย่างนี้วะ ไม่เป็นไรผมไม่ใส่ก็ได้ กอดมันก็อุ่นแล้ว

แต่กี้ถ้ามันไม่ใส่มันอาจจะโดน....ได้ ผมพระเอกนะครับไม่ใช่พระอิฐพระปูน

......2 B Con ..... กว่าจะจบเรื่องนี้คนแต่งคงติดมุขเสี่ยวๆ จากไอ้พี่คิวแน่แท้

หรือความจริง ไอ้คิวติดไปจากผมวะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: posshiza ที่ 16-03-2010 21:06:54

^
^^
^^^
จิ้มคนแต่ง หุหุ

พึ่งเข้ามาอ่านสนุกดีค่ะ

พี่คิวแอบสุภาพบุรุษนะเนี่ย หุหุ

น้องกี้หน้ารักจังเลย ชอบ ๆ

รออ่านตอนต่อไป มาต่อไว ๆ นะค่ะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 16-03-2010 21:27:32

เกือบไปแล้วน้องกี้ ถ้าไม่บอกว่าคิดถึงใครเนี่ย

พี่คิวแกคงเอาจริง งานนี้กี้ได้สามีมาฟรีๆแน่ กี้เอ้ยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 16-03-2010 21:49:34

สนุกสุดๆครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 16-03-2010 22:30:18

ชอบพี่คิว พูดประโยคสุดท้ายนี่ล่ะ

ผมพระเอกนะครับ ไม่ใช่พระอิฐพระปูน

ฮ่าๆ


น่ารักดีครับ แอบลุ้นพี่อาร์ต กะซาจิ


 :-[ :o8: :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 16-03-2010 22:41:49

น่ารักมากอ่ะ อ๊างงง

 :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: NUKWUN ที่ 16-03-2010 22:46:31

สนุกอ่ะ กี้น่ารักดี

หวังว่าพี่คิวจะเป็นสุภาพบุรุษได้ตลอกรอดฝั่งนะ

 :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 16-03-2010 22:56:06

อ๊ากกกกกก


หื่นนนนมากกก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 16-03-2010 22:57:16

พี่คิวน่ารักมากกก :impress2:
น้องกี้ใจอ่อนได้แล้ว 

+1 เป็นกำลังใจ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-03-2010 23:01:43

ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิพี่คิว คนอ่านจะได้อ่านฉากนั้นไง :haun4:

+1 ขอบคุณคร้า ไรเตอร์ทานข้าวทานน้ำบ้างนะคร้า
เดี๋ยวไม่มีแรงโพสต์นิยาย o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 16-03-2010 23:03:24

(โอ๊ย...ทำไมต้องยอมมันตลอดเลยเนี่ย คนเขียนแม่งลำเอียงว่ะ แกล้งมันมั่งดิไอ้พี่คิวอ่ะ/กี้)คนแต่งทำถูกต้องที่สุดแล้วววววววว

นี่เลยพี่คิว สมาชิกเสียวคนใหม่ของสมาคมเสี่ยว :laugh:

ชอบพระเอกเสี่ยวๆหื่นๆ :m25:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 16-03-2010 23:08:46

นี่พี่คิวถ้ากี้ไม่ละเมอออกมาว่าคิดถึงพ่อกะแม่แกจะทำอะไรน้องห๊า o18

ไม่รู้ใครจะติดความเสี่ยวจากใคร

แต่เราดันหลงรักมุขเสี่ยวๆขิงคิวแล้วสิ 555555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 17-03-2010 00:00:59

แอบมาดูเผื่อมีรอบดึก
อิอิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 17-03-2010 00:06:12

 :laugh: :laugh: พี่คิวเป็นคนดีนะเนี้ยไม่ฉวยโอกาส(ตรงไหน)


เป็นกำลังไต เอร๊ย กำลังใจให้นะครับ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 17-03-2010 00:11:57

ได้ยินน้องกี้เพ้อถึงกะหายหื่นไปเลย จ๋มหน้าเพ่คิวว่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 17-03-2010 01:42:17

 :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: jubdong ที่ 17-03-2010 01:55:35

สนุกมากกกกจ้า

เพิ่งเข้ามาอ่านอ่า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 17-03-2010 03:06:19

ชอบเรื่องนี้อ่ะ  ไอ้พี่คิวถึงจะเจ้าเลห์แต่

ก็น่ารักเป็นสุภาพบุรุษนะเนี๊ยะ  คนแต่ง

ขยันแบบนี้ชอบๆ  แต่งให้จบนะค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ น้องอย่าทำ
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 17-03-2010 03:26:10

แอร๊ญญญญญญญญญญญน้องกี้ น่ารัก พี่คิวก้อน่ารักกกกกกกกกก


 :กอด1:ไรเตอร์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 17-03-2010 09:07:10

มอ์นิ่งคิสอรุณสวัสดิ์จ้ะทุกคน ขอโทษทีน้าไม่ได้ตอบ ไม่ได้ทักทายเป็นรายคน
ยุ่งมากครับ เครียดด้วย สงสัยผมจะรับงานผิดไปหน่อย เอาไว้ว่างจะมาคุยด้วยนะ  :กอด1:กอดทุกคน
ไม่อยากเครียดไปทั้งวัน เลยเข้ามายิงมุขเสี่ยวของไอ้พี่คิวกะน้องกี้อีกดอก ก่อนออกต่างจังหวัด
เผื่อกลับมาจะมีคอมเมนท์ให้ชื่นจาย~~~~~

ถ้ามีคนอ่านกลับมาจะมาต่อให้ครับ ถ้าไม่มีผมกะนอนอ่ะแหละ ชั่วแน่

ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely

'ฮู๊ย!!! หนาวๆ ๆ' ทำไมช่วงเช้ามืดมันถึงได้หนาวอย่างนี้น้า แต่อย่างว่าละเนอะเดือน ธ.ค. มันก็ต้องหนาวเป็นธรรมดาแม้ว่าประเทศเราจะหนาวไม่กี่วันก็กลับมาร้อนตับแลบตามเดิมก็เถอะ ผมคิดก่อนจะซุกตัวเข้าผ้าห่ม และก็ไม่วายหยีตาข้างหนึ่งดูเล็กน้อยว่ามันใช่ผ้าห่มสีฟ้ารึเปล่า กลัวผิดห้องอีกอ่ะครับ แต่...สีฟ้าครับโอเค ผ่าน สามารถนอนต่อได้อย่างสบายใจ แล้วผมก็ขยับตัวเข้าไปเบียดหมอนข้างที่วันนี้รู้สึกจะอุ่นเป็นพิเศษ 'ฮ้า...มีความสุข'ยาวเลยละกันนะวันนี้ไม่ต้องไปทำงานด้วย หุหุ

ผมนอนหลับยาวจนกระทั่งเกือบเที่ยงวันก็ต้องตื่นขึ้นมาอย่างจำใจ เพราะแสงแดดที่สาดเข้ามาภายในห้องมันเริ่มจะชวนให้ร้อนแล้วนะสิครับ นอนต่อไม่ได้ละ

เออ...แล้วเมื่อคืนเดินขึ้นมาบนห้องยังไงยังไม่รู้ตัวเลยครับถึงหอตัวเองตอนไหนยังจำไม่ได้เลยอ่ะ เออแน่ะ...เปลี่ยนเสื้อผ้าเองอีกต่างหาก สุดยอดไหมล่ะผม เก่งจริงๆ ให้ตาย - -" ถ้าพ่อแม่อยู่คงภูมิใจที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอัจฉริยะขนาดนี้

ยังชื่นชมกับความสามารถของตัวเองได้ไม่เท่าไหร่ หูผมก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่าง เสียงน้ำนี่นา (เอ...มะคืนกรูปิดน้ำทิ้งไว้หรือไงวะ เย้ย...ไม่ได้การ เดี๋ยวค่าน้ำบานตะไท) ผมสงสัยอยู่ได้ไม่นานก็เตรียมจะพุ่งไปยังห้องน้ำครับ ไม่ได้ๆ ค่าน้ำยิ่งแพงๆ อยู่ แต่ยังไม่ทันจะได้ดึงประตูให้เปิดออก ประตูก็ถูกเปิดออกมาโดยพี่คิว เฮ้อ..ค่อยยังชั่วหน่อย อาบน้ำก็ไม่บอก นึกว่าลืมเปิดน้ำทิ้งไว้ซะอีก

"เฮ๊ย!!! พี่คิว"    มันมาทำอะไรในห้องผมเนี่ย ไม่รอช้าครับ ผมรีบก้มลงสำรวจตัวเองเป็นการใหญ่(กุยังปลอดภัยดีใช่ม๊าย) แต่....ไม่มีอะไรผิดปกติครับ ค่อยยังชั่ว ใครที่ลุ้นให้ผมเจ็บตัวอยู่เสียใจด้วยนะครับ 555

"ตื่นแล้วหรอ หลับสบายละสิ" พี่คิวทักทายผม พลางหัวเราะเมื่อเห็นผมทำท่าทางตื่นๆ แล้วก้มมองตัวเองอย่างกลัวว่าจะมีอะไรบุบสลายหายไป

"พี่มาทำอะไรในห้องผมเนี่ย" อย่าบอกเชียวนะว่าเมื่อคืนพี่เสร่อมานอนกับกุด้วยน่ะ

"ก็อาบน้ำไง อ้าว..เมื่อคืนนายทำอะไรฉันไว้จะจำไม่ได้เลยเรอะ??" พี่คิวย้อนถามผม แถมทำสีหน้าแบบผิดหวังเล็กๆ อะไร....กุจะทำอะไรมึงได้ครับพี่คิว อย่ามากล่าวหานะเฟ้ย

"ผมทำอะไร??...ไม่มีทางแน่ๆ" เถียงครับเถียง

"เมื่อคืนขากลับใครไม่รู้บอกว่าไม่ง่วงแต่รถออกยังไม่ทันห้านาทีก็หลับไปซะดื้อๆ ทิ้งให้เราขับรถอยู่คนเดียว แถมพอมาถึงหน้าหอก็ปลุกไม่ตื่นอีก จะพาไปนอนสบายๆ ที่ห้องเดี๋ยวตื่นขึ้นมาก็จะโวยวายเลยต้องอุ้มมาห้องนี้แทน พอวางลงบนเตียงแทนที่จะปล่อยเรากลับ ดันดึงเรามากอดซะอย่างนั้นก็เลยต้องเลยตามเลยอ่ะ
อุตส่าห์นอนให้กอดให้ก่าย ลวนลามอยู่ทั้งคืน พอตื่นขึ้นมานอกจากจะจำไม่ได้ว่าเป็นคนกอดเค้า ยังจะมาโวยวายอีกนะ น่าน้อยใจไหมเนี่ย" พี่คิวตอบยาวเป็นชุดแล้วตีหน้าเศร้า เอาไปเลย ออสการ์ สะตอดีจริงๆ เอ...แล้วเสื้อผ้านี่ ผมเปลี่ยนเองใช่มะเนี่ย

"แล้ว...พี่แค่นอนเฉยๆ ใช่มะ" ถามมันอย่างระแวงนิดๆ ครับ

"นอนเฉยๆ สิ(ไม่กล้าบอกว่าจูบไปแค่ทีสองทีเอง) มีแต่นายอ่ะที่ไม่นอนเฉย กอดอย่างเดียวไม่พอยังจะมาเบียดอีกต่างหาก ดีนะไม่พากันตกเตียงน่ะ" จบประโยคนี้ผมก็หน้าแดงทันทีเลยครับ หมอนข้างทรยศกรูอีกแล้วไหมล่ะ -*- แต่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แสดงว่ามันไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผม

"อ้อ...แต่มีอย่างนะที่พี่ทำ หาเสื้อผ้ามาให้กี้ใส่อ่ะ เพราะนอนได้ไม่ทันไรเราก็บ่นร้อน ถอดเสื้อผ้าทิ้งซะเกลื่อนห้อง สักพักก็บอกหนาวพี่เลยลุกไปหามาใส่ให้แค่นั้นเอง ที่สำคัญเห็นกี้โป๊นานๆ กลัวอดใจไม่ไหวอ่ะ หึหึ " เวร...แสดงว่าที่กุโล่งอกไปแล้วนี่เสียเปล่าใช่ไหมเนี่ย

ผมมองไปรอบๆ ห้องไม่พบหรอกครับเสื้อผ้าที่มันว่าผมทิ้งเกลื่อนน่ะ เพราะมันเก็บซะเรียบร้อยเลยครับ ใส่ตะกร้าอย่างดี กุลสตรีมากกกกก ทำไมพี่ไม่เกิดเป็นผู้หญิงซะเลยวะ หน้าตาก็ให้อยู่นะแต่ความสูงลดด่วนๆ สูงขนาดนี้หาสามียากนะพี่(ไม่ต้องไปห่วงเค้าหรอกเอ็ง)

"ไปอาบน้ำสิ จะได้ไปกินข้าวกัน หิวแล้ว" ท้องพี่ติดกับกุเหรอครับ มึงหิวมึงก็ไปกินเด่

แต่ผมก็ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำนะครับ หิวเหมือนกันอ่ะ เดินผ่านพี่คิวไปแต่ยังไม่ทันจะถึงห้องน้ำก็โดนรั้งแขนไว้จนผมเซตามแรง พี่คิวนี่มันแรงควายจริงๆ ให้ตายเหอะ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่แรงไม่เคยตก - -"

"ชุดนอนนายฉันชอบนะ คงถอดง่ายดี หึหึ" แค่พี่ใส่ให้ผมก็อายพอแล้วครับ ไม่ต้องหวังว่าจะได้ถอดของกุหรอก

 ผมสะบัดแขนออกก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำแล้วล็อกประตูอย่างหนาแน่น ไม่ได้รังเกียจนะครับ แต่รู้สึกว่าเวลาโดนพี่คิวถูกตัวทีไร ใจมันเต้นแรงผิดปกติทุกที (กุเป็นอะไรไปเนี่ย) และเมื่อมองไปยังกระจกที่อ่างล้างหน้าผมก็พบว่า...หน้าของตัวเองทำไมมันแดงอย่างนี้ล่ะเนี่ย เอ...หรือว่าจะเป็นไข้ (รึไม่ก็เป็นเขิน)

แหม..ในห้องน้ำมีแปรงสีฟัน 2 อัน โฟมล้างหน้าเพิ่มมาอีก 1 หลอดไม่ต้องบอกก็คงจะรู้กันดีอ่ะนะว่าของใคร พี่คิวมันพร้อมทุกสถานการณ์จริงๆ ให้ตาย

ผมอาบน้ำไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบร้อน ช่างมันครับอยากรอก็รอไป มันหิวทนไม่ไหวขึ้นมาก็ไปเองแหละ

แต่เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าพี่คิวยังคงนอนเอกเขนกอยู่บนเตียง แถมเปิดทีวีดูอย่างสบายใจ อ่ะนะ แสดงว่าวันนี้ผมมีดวงได้กินข้าวฟรีว่างั้นเหอะ ผมก็จัดการเดินไปหาเสื้อผ้ามาใส่ครับ  แต่....พี่คิวครับ มึงเล่นนอนจ้องงี้กุจะใส่อย่างไงล่ะ เขินเป็นนะว้อย

"พี่จะมองทำไม ไม่เคยเห็นรึไง" ประชดมันครับ

"เคย...แต่อยากมอง มีอะไรมะ???"  ดูมันตอบ น่าแจกหมัดจริงๆ ให้ตายสิ (เออ...กุไปเองก็ได้ฟะ) แล้วผมก็คว้าเสื้อผ้าเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำครับ นอกจากแรงควายแล้วพี่คิวมันยังแรงหื่นดี ไม่มีตกอีกต่างหาก เชื่อเค้าเลย ผมออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดสีฟ้าอ่อน กางเกงขาสั้นสีดำ แขวนผ้าเช็ดตัวเรียบร้อยพี่คิวก็ออกปากชวนทันที

"ป่ะ"

"ไปไหน"

"ไปกินข้าวกัน ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยไม่ได้หรอ...แค่นี้เองไม่ได้พาไปฆ่าที่ไหนสักหน่อย" โห...เริ่มออดอ้อนมาเชียวครับเสียงมัน ฟังๆ ไปก็เคลิ้มดีเหมือนกันนะ

"เอ้า...ไปก็ไป เดี๋ยวแป้บนะ ผมเอากล้องก่อน" ผมบอกอย่างปลงๆ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋ากล้องมาสะพาย แต่พี่คิวก็เอื้อมมือมาดึงไปถือไว้ให้แทน ไม่เข้าใจมันจริงๆ นะว่าเป็นคนยังไงกันแน่ บทจะอ้อนก็อ้อนซะ เวลาจะใจดีก็ดีสุดๆ แต่เวลาไม่ได้ดั่งใจก็โมโหซะน่ากลัว และถ้าจะให้เดาคงขี้หึงอย่างร้ายกาจ สรุป...พี่คิวมันเป็นคนแบบไหนกันแน่เนี่ย

พี่คิวพาผมมาที่ห้างใกล้ๆ หอพักครับ ที่ผมมาบ่อยๆ นั่นแหละ เดินไปเราก็คุยกันไปเรื่อย เถียงกันมั่งดีกันมั่ง ถ้าผมเป็นผู้หญิงผมคงต้องหลงรักพี่คิวแน่ๆ เลยอ่ะ แต่เสียใจเพราะอย่างไรผมก็เป็นผู้ชาย อย่าไปชอบมันเชียวนะ

"กี้อยากกินอะไรครับ" ปากมันอ่ะถามผมครับ แต่มือมันอ่ะจูงมือผมแถมขามันกำลังเดินไปทางร้านสุกี้ชื่อดังของประเทศไทยเต็มๆ แล้วมึงจะถามกุเพื่อ?

เราสองคนเลือกที่นั่งติดกระจกร้าน วันนี้วันหยุดคนค่อนข้างหนาตาครับ ร้านรวงต่างๆ ก็ตกแต่งอย่างสวยงามเพื่อต้อนรับเทศกาล X'Mas และปีใหม่ที่กำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้านี้

"สั่งสิ พี่อยากรู้ว่ากี้ชอบกินอะไรอ่ะ วันหลังจะได้เอาใจถูก" ผมบอกกี้และก็ยื่นเมนูให้มันครับ

“น้ำแตงโมปั่นครับ ...พี่คิวเอาอะไร”

“สองเลยครับ” ผมตอบ และก็นั่งมองมันเปิดหน้านั้นหน้านี้ ปากแดงๆ ของมันก็ขยับพูดไปเรื่อยๆ เพลินดีครับ

“พี่เอาอะไรเพิ่มอีกเปล่า”

“.......”

“พี่คิว...จะกินอะไรเพิ่มอีกไหม” กี้มันถามผมดุๆ ทำไมต้องดุด้วยล่ะ ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่ถ้าผมจะตอบว่า ‘จะกินกี้’ จะผิดไหมครับคุณผู้อ่าน

“สั่งอะไรไปแล้วบ้างล่ะ” ไม่ได้ฟังอ่ะครับ มัวแต่จ้องปากมัน

“ก็มีเป็ดย่าง หมี่หยก สาหร่ายยัดไส้ กุ้งสด2  กุ้งพันปูอัด หมูนุ่ม แมงกะพรุน หมึกยัดไส้ เต้าหู้เนื้อปลา ตับ ผักชุดใหญ่ และก็เห็ดเข็มทองเพิ่ม 2 ที่ ไข่ไก่ 2 ” กี้มันร่ายรายการยาวเหยียดเหมือนเรามากันทั้งแก๊ง แต่มากันแค่สองคนนะนั่น แต่ไม่เป็นไรครับมันกินเก่งรู้ๆ กันอยู่

“เอาลูกชิ้นนี่” ผมบอกและก็ขยับไปจนติดกี้ เอามือไปจิ้มๆ ที่ลูกชิ้นอะไรสักอย่างรูปทรงคล้ายๆ หยดน้ำอ่ะครับ กี้มันก็เงยหน้าสั่งอีกรายการ และก็คืนเมนูเขาไป แต่หลังจากสั่งเสร็จแล้วผมก็ไม่ขยับออกนะครับ นั่งติดๆ กันแหละดี อบอุ่นๆ กี้มันไม่ได้ว่าอะไรนะครับ สงสัยไม่รู้ว่าผมตั้งใจ เอิ๊กส์ๆ

"นี่...คืนอีฟไปไหนรึเปล่ากี้" ต้องสืบก่อนครับ ถ้ามีนัดผมจะได้วางแผนให้มันยกเลิกซะไม่ใช่อะไร 555 ชั่วแน่อ่ะผม

"ไม่อ่ะครับ นอน ไม่อยากไปไหนคนเยอะ  อ่อ...อาจจะออกไปถ่ายรูปบ้างนิดหน่อยน่ะ ตรงลานกว้างหน้าสวนเห็นเค้าเอาต้นคริสต์มาสมาตั้งไว้ประดับไฟสวยดี กลางคืนคนคงเยอะ ต้องไปเก็บภาพบรรยากาศ" ตอนนี้กี้มันพูดดีกับผมแล้วครับ ไม่เหมือนครั้งแรกๆ ที่เจอกันแทบจะกัดผมซะให้ได้ เขี้ยวก็ไม่มีไมดุนักก็ไม่รู้ สงสัยตอนเด็กๆ แม่ให้กินน้ำตาลเยอะไป

"หรอ....อืม" ผมตอบแค่นั้นแล้วก็เงียบไปเหมือนกำลังใช้ความคิด แบบนี้ก็ดีครับไม่ต้องวางแผนมากให้เปลืองสมอง แต่เดี๋ยวต้องให้ไอ้เรย์จัดการลากกี้มากับพวกผมให้ได้ หุหุ

เมื่ออาหารมาส่งเราก็กินกันไปคุยกันไป กัดกันบ้างเล็กน้อย เพราะว่าถ้าเราไม่ทะเลาะกันสิแปลก 555 แต่ก็พอขำๆ นะครับ ไม่ได้เหมือนจะฆ่ากันตายอย่างครั้งแรกที่เจอ แน่ะ...แอบตกหลุมรักผมบ้างแล้วละมั้งเนี่ย

"นี่..ขากลับ รีบไปไหนรึเปล่า พี่จะชวนไปเป็นเพื่อนหน่อย" ผมถาม

"ไปไหนอ่ะ" กี้มันเงยหน้าขึ้นมองผมอย่างใช้ความคิด ดูทำหน้าไม่ไว้ใจผมยังไงก็ไม่รู้ ผมยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย กลัวจะหลอกพาไปปล้ำรึไง

"ไม่พาไปฆ่าข่มขืนแล้วกัน" หน้าแดงครับ ก่อนมันจะด่าสวนกลับมาเบาๆ

“ไอ้บ้า”

“อะไรนะ” ผมได้ยินแหละครับ แต่แกล้งมันอ่ะ

“บอกว่า ไม่ว่าง” มันแก้ตัวครับ ปากแข็งนัก

“ไปกับพี่ก่อน เดี๋ยวขากลับจะไปไหนก็บอกพี่พาไปส่ง” ผมบังคับเลยครับ เหอเหอ ชั่วแน่

“บังคับขนาดนี้แล้วยังจะมีหน้ามาถามอีก” มันบ่นให้ผมได้ยินนั่นแหละครับ พอผมหันไปมองหน้า มันก็ทำหน้ากวน...พอประมาณ น่าเตะดีครับ

เมื่อรายการของคาวผ่านพ้นไป ผมอ่ะอิ่มจนจุกแล้ว แต่กี้มันยังรื่นเริง ขอเมนูของหวาน มะกี้มันกินเยอะกว่าผมอีกนะครับ ไม่อิ่มมั่งรึไงก็ไม่รู้

“พี่ครับ เอานี่...” มันขี้ไปที่ไอศกรีมที่แต่งหน้าด้วยพวกถั่วแดง ลูกชิด วุ้นมะพร้าวประมาณนั้น และหันมายิ้มให้ผมก่อนจะถามเอาใจ

“พี่คิว กินไหมครับ” อยากกินกี้เป็นของหวานได้เปล่าอ่ะ หุหุ

“ไม่ละครับ พี่อิ่มแล้ว” ตอบออกไปครับ ส่วนที่ด้านบนมะกี้แค่คิดครับ ตอบจริงกลัวมันไม่กินไอศกรีมแต่จะมากินเลือดผมแทนน่ะ

กี้มันนั่งกินน่าอร่อยเชียวครับ ท่าทางที่รักของผมจะมีความสุขกับการกินอาหารนะเนี่ย เห็นมันกินก็ทำเอาผมอยากกินมั่ง สงสัยมันจะรู้ว่าผมมองก็เลยเงยหน้ามามองผม

“จะกินเหรอพี่ ผมสั่งให้ป่ะ” เวลามันได้กินคงอารมณ์ดีครับ น่ารักเชียวเวลามันเอาใจผมเนี่ย

“ไม่เอากลัวกินไม่หมด ขอคำนึงได้เปล่าล่ะ” หยั่งเชิงครับ ดูดิมันจะให้เปล่า กี้มันทำท่าคิดนิดนึง ถือช้อนที่ตักไอศกรีมไว้ค้างอยู่ตรงหน้ายังไม่ทันจะถึงปาก ผมก็เลยจับมือมันข้างที่จับช้อนให้หันมาป้อนผมซะเลย หวานครับ ชื่นใจ

กี้มันทำหน้าเหวอไปเลย และก็หน้าแดง รีบดึงมือออกจากมือผมทันทีก่อนจะหันมองซ้ายมองขวา จะข้ามถนนรึไง มะใช่ครับ มองว่ามีคนอื่นเห็นรึเปล่าเท่านั้นเอง

เมื่อกินอิ่มผมก็จ่ายเงินและก็พามันเดินออกไปที่ลานจอดรถครับ ระหว่างทางมันก็ทำท่าจะไม่ยอมไปกับผม แต่กล้องมันอยู่บนรถผมครับ มันเลยเดินตามมาอย่างจำใจ หน้างอเชียว


เราสองคนนั่งรถมาถึงร้านอาหารร้านหนึ่งชื่อวาเลนไทน์ ซึ่งผมคุ้นเคยป็นอย่างดี ทำไมน่ะหรือครับ ก็ผมทำงานพิเศษตกแต่งร้านให้ที่นี่อยู่อ่ะสิ แล้วสงสัยพี่คิวชวนผมมาทำไมเนี่ย

"ลงมาสิ" พี่คิวเรียก เมื่อเห็นว่าผมยังนั่งนิ่งไม่ขยับ (มัวแต่คิดเรื่องพี่นั่นแหละ)

"มาทำไรที่นี่อ่ะ พี่รู้จักที่นี่ด้วยหรอ" ผมถามอย่างอยากรู้ ก็มันสงสัยอ่ะ

"ก็ต้องรู้จักสิ มันร้านของพี่นี่นา" อึ้งครับ คำตอบของพี่คิวทำผมยืนตัวแข็งไปเลย อะไรมันจะบังเอิญขนาดน้าน พี่คิวเดินนำเข้าไปในร้านแล้วครับ

"เฮ๊ย!!! ไม่ได้การแล้ว " ทำไมน่ะหรือครับ ก็ครั้งที่แล้วที่ผมมาตกแต่งร้านน่ะ ดันเอารูปที่ถ่ายที่ชิงช้าในสวนมาด้วยนะสิ แล้วรูปนั้นก็มีพี่คิวนั่งอยู่อีกต่างหาก ผมคงจะไม่ต้องตกใจขนาดนี้ถ้าในภาพนั้นผมไม่ได้ใส่ข้อความไว้ว่า 'Lonely...I’m waiting for someone ...' โหยยยย...เล่นเอาเจ้าของร้านมาประจาน กุจะตกงานไหมครับเนี่ย อย่านะยิ่งเงินดีๆ อยู่ด้วย

แล้วผมก็วิ่งตามเข้าร้านไปอย่างเร็วเลยครับ พอวิ่งไปที่บอร์ดจะไปหยิบภาพนั้นออก แต่เอ...ไม่มีแล้วอ่ะ สงสัยพี่ที่ร้านเค้าคงเอาออกไปแล้ว เฮ้อ...ค่อยยังชั่ว

"หาอะไรครับ" พี่คิวถามผม เมื่อเห็นผมวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น

"เปล่า" ผมตอบเบาๆ

"อ้าว...หรอ นึกว่าหาภาพนี้อยู่ซะอีก" พี่คิวบอก พลางโบกรูปที่อยู่ในมือไปมาตรงหน้าผม (เฮ๊ย...มันเอาไปตั้งแต่ตอนไหนวะ ไวชะมัด)

"ที่ตรงนี้...รอนายมานั่งไง" น่าน...หยอดตลอด นิดหน่อยก็เอาอ่ะคนเรา ผมยิ้มนิดนึง ย้ำว่านิดเดียวนะครับ แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าหน้าจะแดงรึเปล่า ไอ้พี่บ้านี่ ชอบพูดให้คิด เดี๋ยวกุชอบมึงขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไง

“บ้ารึเปล่า ใครจะอยากไปนั่งด้วย” ผมด่าเบาๆ นะ...ไม่ได้มีความเกรงใจเลย ลืมไปชั่วคราวครับว่ามันเป็นเจ้านาย

"ว่าแต่เอาไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย" ผมถามอุบอิบไม่เต็มเสียงนัก จะว่าเขินก็ไม่ใช่ จะว่ากลัวมันดุก็ไม่เชิง เพราะผมไม่กลัวมันอยู่แล้ว หน้าสวยๆ หวานๆ งี้น่ากลัวตายเลย ยกเว้นตอนมันโมโหนะครับ อันนั้นน่ากลัวอยู่

"ก็พึ่งจะมาหยิบมะกี้นี้เอง ให้คนอื่นๆ ได้ชื่นชมภาพถ่ายสวยๆ ฝีมือของกี้พอแล้ว ต่อไปนี้พี่จะเก็บภาพนี้ไว้เอง ไป..กลับกันเหอะ" แล้วพี่คิวก็จูงมือผมออกจากร้าน มันคงคิดว่าผมเป็นเด็กห้าขวบนะ จูงผมตลอด กุไม่หลงหรอก -*- สะบัดไม่หลุดด้วยนะครับ พี่หญิงก็มองใหญ่เลยแถมยิ้มแซวผมอีก

"แล้วเอากล้องมาทำไม ไม่เห็นถ่ายอะไรเลย"

"ก็กะว่าขากลับจะแวะที่สวนพี่ส่งผมที่นั่นก็พอครับ ผมว่าจะลงไปเดินเล่นสักหน่อย หามุมถ่ายรูปด้วย"

"ดีจัง พี่จะไปเดินเล่นด้วย ไม่ได้ลงไปตั้งนาน ตั้งแต่วันนั้น...." คงจะรู้นะครับ ว่าวันนั้นของมันหมายถึงวันไหน

"อะไร ปกติผมเดินผ่านก็เห็นอยู่ตลอดไม่ใช่หรอ" ผมย้อนถาม

"เปล่า..ไม่ได้มาเดินเล่น นั่นแค่มารอเห็นหน้านายเท่านั้น" เอ้า...เขินสิครับงานนี้

พี่คิวจอดรถไว้ริมสวนก่อนที่เราสองคนจะเดินเข้าไปด้านใน  ผมหยิบกล้องออกมาสะพาย โดยมีพี่คิวถือกระเป๋ากล้องเดินตามผมต้อยๆ ผมถ่ายนั่นบ้างนี่บ้างอย่างอารมณ์ดี บางครั้งการมีเพื่อนมาเดินมันก็สนุกดีนะ ถึงจะไม่ได้พูดอะไรกันมากก็เหอะ นานๆ ทีผมก็หันกลับไปถ่ายพี่คิวตอนเผลอบ้าง เค้าก็รู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้างอ่ะ ตอนเย็นแดดอ่อนๆ อย่างนี้มีบางคนมาวิ่งออกกำลังกาย บางคนก็พาน้องหมามาเดินเล่นบ้างครับ  อ๊ะ...น้องหมาตัวนั้นน่ารักจังเลย

"พี่คิว ฝากกล้องแป้บนึงนะครับ" ผมถอดสายกล้องที่คล้องคออยู่ออก ก่อนจะยื่นกล้องให้พี่คิว และวิ่งเข้าไปหาคุณลุงท่าทางใจดี ที่พาน้องหมามาเดินเล่น หมาน้อยนั่นเดินกระดิกหางเข้ามาหาผมด้วย น่ารักชะมัด สงสัยมันมองเห็นหมาตัวอื่นๆ ในปากผมแน่เลยอ่ะ

ผมเล่นอยู่กับมันตั้งนานจนแทบจะลืมไปว่ามากับใคร เมื่อนึกได้ก็รีบขอตัวจากคุณลุง เดินกลับมาหาพี่คิวที่นั่งรออยู่ที่ม้านั่งริมทางเดิน

"ชอบสุนัขหรอ" พี่คิวถาม เมื่อเห็นว่าท่าทางผมมีความสุขเวลาเจอน้องหมา

"ครับ น่ารักดี" ผมตอบพลางยิ้มหวานให้อย่างเอาใจ ทิ้งมันนานกลัวมันงอนน่ะครับ เริ่มไม่เข้าใจตัวเองทำไมจะต้องไปกลัวมันงอนด้วยเนี่ย

"รูปที่ถ่ายวันนี้ อย่าลบทิ้งล่ะ" พี่คิวบอกผม เอ๊า...เรื่องอะไรผมจะลบทิ้งล่ะ นอกซะจากว่าภาพไหนมันไม่ได้เรื่องจริงๆ

"ก็..ถ้ามันไม่เสียก็ไม่ลบหรอกครับ กลับกันยังอ่ะ ผมง่วงอีกแล้วอ่ะ" ผมบอกอย่างจริงจัง ง่วงจริงๆ นะเนี่ย

"หึหึ เอาสิ กลับก็กลับ"

พี่คิวมาส่งผมถึงหน้าห้องอีกตามเคย แต่ก็ไม่ได้รบเร้าจะเข้ามาแต่อย่างใดนะครับ วันนี้ว่าง่ายจังเลยบอกให้กลับก็กลับ แต่...

"เดี๋ยวครับพี่ ของพี่ในห้องผมล่ะ ไม่เอารึไง" ผมบอกเมื่อนึกถึงเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัวแล้วก็พวกของใช้ในห้องน้ำที่ยังอยู่ในห้องผม

"ไม่ต้องหรอก ของนั่นเตรียมมาไว้ที่นี่โดยเฉพาะ พี่จะมาใช้บ่อยๆ ละกัน ฝากเอาไว้ด้วยนะ" พี่คิวบอกอีกครั้งก่อนจะเดินหายไปจากหน้าห้อง มึงไม่ย้ายมาอยู่ห้องกุซะเลยล่ะครับพี่คิว

   ผมกลับเข้ามาในห้อง ก็มานั่งเปิดโน๊ตบุ๊คแล้วนั่งดูรูปทีละภาพอย่างตั้งใจ  อ๊ะ..ดูรูปนี้สิ พี่คิวกำลังปัดผมที่ปลิวลงมาปิดหน้า สวยดีแฮะเอ๊ะ...หรือเค้าเรียกเท่วะครับ  รูปนี้ก็กำลังกินไอศกรีมเลอะปากด้วยเหมือนเด็กเลย 555

"เฮ๊ย!!! อิ 5 รูปสุดท้ายนี่มันมาได้ไงอ่ะ" ผมแหกปากอย่างตกใจ ก็มันเป็นรูปผมอ่ะครับ กำลังยิ้มหน้าบาน วิ่งเล่นกับน้องหมา แล้วก็มีภาพที่ผมกอดน้องหมา  อีกภาพก็เป็นตอนที่น้องหมาเลียหน้าผมด้วย จะว่าไปก็น่ารักดีครับ(ทั้งผมทั้งน้องหมาเลยนะ) แต่..พี่คิวถ่ายรูปเก่งจังเลยแฮะ  ที่สำคัญถ่ายตอนไหนผมไม่รู้ตัวเลยนะนั่นเจอคู่แข่งที่น่ากลัวซะแล้วสิผม

วันจันทร์นี้ผมจะได้เจอเรื่องอะไรสนุกๆ ที่บริษัทบ้างน้า อยากให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ จังเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 17-03-2010 09:33:28

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 17-03-2010 09:59:58

หุหุ...

นายคิวรุก จริงๆเลย...
แบบนี้ น้องเค้าไม่หวั่นไหวก็บ้าแล้ว..555   o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 17-03-2010 10:31:40

น่ารักซะ  :impress2:

+1 ให้คนขยันโพสท์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 17-03-2010 10:46:06

และแล้วความรู้สึกของ..วันจันทร์..ก็กำลังจะเปลี่ยนไป

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 17-03-2010 11:13:02

555+ นายกี้กำลังจะหลงพี่คิวซะแล้วล่ะสิ  :o8:


รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะครับ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 17-03-2010 11:50:00

ฝนตกครับ ...ยังออกไปหาลูกค้าไม่ได้ ก็เลยอู้....อ๊ะ มะช่ายยยยย
เข้ามาทักทายทุกคนต่างหากล่า อ่อ...เดี๋ยวจะเข้าใจผิดว่าหลอก
เราเป็นผู้หญิงนะครับ  หน้าตาเรียบร้อยจริงจริ๊ง(แต่ความจริงแอบหื่น) :o8:

ไอ้ที่ครับๆ เนี่ยพูดติดมาจนเป็นสันดาน จากม.ปลาย มหาวิทยาลัย ยันทำงาน ไฮไฟว์ก็เล่นผู้ชาย เกมก็เล่นตัวผู้ชาย(ถึงบางครั้งเล่นตัวผู้หญิง ผมพิมพ์อะไรเค้าก็คิดว่าเป็นผู้ชายอ่ะ แบบว่าแอบกวนทรีน เอิ๊กส์) ก็เลยแทบจะกลายเป็นผู้ชายไปละ ตอนนี้เพื่อนสนิทในเกมบางคนก็ยังไม่เชื่อว่าผมเป็นผู้หญิง โทรมาทีไรกะด่าตลอด :angry2: :angry2:

"เชี่ยฟาง มึงให้เมียมึงรับทำไม กุจะคุยกับมึงเรื่องกิ๊กกุ" เอากับมันสิไอ้ชั่วนี่ ผมเลยรับสมอ้าง
"เออๆ กุกลัวเมีย(ไปซะชิบ)" :m16:

ขออนุญาตทักทายจ้ะ

atom_big  โพสแรกเลย ขอบคุณจ้ะ   :mc4:

RAKDEK_KA  ผมต่อบ่อยจนเบื่อแล้วมั้งฮะ หายไปเลย น้อยใจนะเนี่ย อิอิ

กว่าจะไร้เดียงส   พี่คิวรู้กี้ครับ แต่กี้รู้พี่คิวรึเปล่า ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน

mecon  กี้ปากร้ายกว่ามั้งครับ พี่คิวมันร้ายแบบเสี่ยวๆ เอิ๊กส์(โดนไอ้คิว :z6:)

Little Devil  ถูกครับ ต้องให้ร้ายพอกัน ผมไม่ชอบลำเอียง(จริงอ่ะมึง/น้องกี้)

ï_Kiss_U♥   ชื่อเรื่องนี้น่าค้นเหรอครับ ผมว่าเหมือนจะแอบเสี่ยวเหมือนกันนะ ทีแรกคิดอยู่จะมีใครกล้าคลิกมาอ่านไหม แต่....มีคนตกหลุมพรางความน่ารักของน้องกี้เข้าให้ ขอบคุณนะครับที่คุณยอมเป็น 1 ในนั้น

Oo๐FosfoggY๐oO  เรื่องนี้ทั้งพระ และนาย หน้าสวยพอกันครับ มีต้นแบบด้วยเอิ๊กส์ๆ ต้นแบบพี่คิว สวยมากก แต่เวลาแต่งแมนก็หล่อมาก ไม่ไปทางไหนสักทางอ่ะครับ ดูดีทุกองศา  :z3: :z3: :z3: อิจฉามัน(เพื่อ)

เกริด้า(๐-*-๐)v  ขอบคุณนะครับที่ติดตามให้กำลังใจ ฝากตัวด้วยจ้ะ :n1:

andyus1  ไหนบอกชิงจีบกี้ตัดหน้าพี่คิวไงครับ เข้ามาทีเดียวหายเลย กี้เค้าฝากมาบอกว่า งอน ครับ 555 ไอ้กี้มันขี้งอน :m16:

n2  ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านนะจ๊ะ แต่ถ้าติดตามจนจบจะดีมาก อิอิ เดี๋ยวอีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว

cavalli ขอบคุณครับ  :กอด1:


*-*คาเมะ*-*  ต้องขยันหน่อยครับ เดี๋ยวนิยายจบไม่ทันงาน ถ้างานเสร็จนิยายไม่จบผมไม่อยากดอง เพราะเวลาผมอ่านก็ไม่ชอบรอนานชาติอ่ะ แบบว่าผมหายไปทีก็จะนานเลย ชั่วแน่ :beat:

@aOoM&jAe@  (ส่วนพี่คิวนี่สุดไม่อยากจะบรรยาย)มันเสี่ยวเกินจะบรรยาย หรือหล่อเกินจะบรรยายครับ (น่าจะเป็นอย่างแรก 555 /โดนไอ้คิว :beat:)

jiBtar  ชอบเสี่ยวๆ เหรอครับ เรื่องเสี่ยวนั้นไอ้คิวมันเป็นไปตามธรรมชาติของคนหน้าตาดี 555 แต่เสี่ยวมากๆ ผมก็กลัวจะโดนทรีนน้องกี้เข้าสักวันเหมือนกัน

Dee^daY  ต้องการคนไกวชิงช้าไหมครับ สู้ๆ นะครับ ท่าทางคุณจะเหนื่อยนะ ผมก็เป็นกำลังใจใ้ห้คุณนะ :L1:

Solar cell พี่คิวเค้าออกจะสุภาพบุรุษครับ 555 พากี้กลับคอนโดด้วยก็คงรอด(มั้ง) ยุให้กี้เสียตัวตลอดนะเนี่ย 555

ken_krub ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้ะ :L1:

tenten1310  พี่คิวก็น่ารักครับ (รับใต้โต๊ะคิว)

CipheR ไม่หรอก พระเอกผมสุภาพบุรุษ(ความจริงไม่มีโอกาสน่ะครับ/คิว) ชั่วแน่ไอ้นี่

NUTTYZERO  ต่อไวทันใจมากเลยครับ วันละ 2 ตอน ออกแนวบ้าพลังไงกะไม่รุ  :sad4:

jasmin  รั่วหมด 3 คนละครับงานนี้ ไม่รู้ใครติดใครเหมือนกัน o22

zemicolon  ใจเย็นๆ จ้ะ ยาดมหน่อยมั๊ย โอ๋ๆ ชอบพี่อาร์ตกับซาจิเหรอจ้ะ ไม่อยากจะบอกว่า อิมเมจซาจิ(ตัวเป็นๆ) หล่อมาก 555 :-[ :-[

maxtorpis  เอ่อ...ที่หลับนี่ เรื่องมันน่าเบื่อเหรอครับ :t3:

chae สองคนเค้านอนกอดกันเฉยๆ ครับ มันหนาว :serius2: :serius2: :serius2:

silverspoon  กี้เหมือนแกะเหรอครับ ผมเห็นจ้องจะกัดพี่คิวอยู่ตลอด 555 ผมว่าเหมือน หม.... (กี้:z6:)

nutgen  ไม่หวานได้ไงครับ ก็ไรท์เตอร์หวานนี่นา (อย่าครับ อย่าพึ่งอ้วกกัน) :impress2: :z2: :z2:

m_pop91  ผมต้องออกต่างจังหวัดบ่อยอ่ะครับ บางทีก็ไม่ได้มาเป็นเดือน ถึงสองเดือนก็เคย กลัวมันค้างค้าก็เลยอยากต่อให้จบ เอาไว้ประจำที่ทางเมื่อไหร่ไม่ต้องห่วงครับ มีอีกรื่องยาวกว่านี้ชัวร์ วางแผนและเริ่มเขียนไปแล้ว แต่ยังไม่จบเพราะมันยาวถ้าไม่มาอ่านจะตีก้นซ้าาาา หุหุ ชั่วแน่

Jellio ขอบคุณครับ

HardihooD  จะฝึกงานเหรอครับ พยายามเข้าน้า  o13

nubeebaa ลงกระจุยกระจายเลยครับ ว่าแต่ไม่เห็นเข้ามาอ่าน แอบงอนแระ 555  :o12:

MegaNuun  ใครน่ารักอ่ะ พี่คิวหรือกี้ (ใช่สิ เรามันไม่น่ารัก) :L3:

posshiza  พี่คิวแอบสุภาพบุรุษจริงๆ ครับ แอบไว้สุดกู่เลย  เห็นจ้องจะงาบกี้ตลอดอ่ะมัน  :angry2:

BeeRY  ข้าวไม่ค่อยมีเวลาออกไปหากินครับ รอคนมาป้อนอ่ะจ้ะ  :z6: ว่าแต่ตะเอง...รอแต่ฉากนั้นอ่ะนะ 555

jubdong  พึ่งเข้ามาก็ขอบคุณครับ แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจและจ้า แต่จะดีใจมากถ้าตามอ่านจนจบน้า หุหุ

fkjj  จบชัวร์ครับ อย่าลืมมาอ่านให้จบด้วยนะครับ ไม่งั้นกี้กับพี่คิวจะน้อยใจน้า

samsoon@doll    :กอด1: :กอด1:

iiดาวพระศุกร์ii  พี่คิวมันถือคติ ใจกล้าหน้าด้าน แต่หน้าตาดีครับ 555 คุ้นมากสโลแกนนี้

ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ต่อไปด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: panari ที่ 17-03-2010 11:55:06

พี่คิวสู้ตาย อิอิ
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 17-03-2010 12:22:04

อิอิ..มาต่อไวทันใจเหมือนติดจรวด

เริ่มชอบพี่คิวแล้วซิเนี๊ยะ  เจ้าเล่ห์

เหลือเกิน  อย่างนี้น้องกี้ของเราจะไปไหนรอด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 17-03-2010 13:23:38

คนอ่านหลงรักพี่คิวซะแว้ววววววววว
ไอ่น้องกี้เริ่มจะมีใจบ้างแล้วช่ายป่ะ
งั้นก็ใกล้ :oo1: แล้วอ่ะจิเนอะ  :z1:
ขอบคุณไรเตอร์ ที่ขยันมาต่อให้ด้วยครับ
กดบวกหนึ่งให้ไรเตอร์ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 17-03-2010 13:47:51

กี้โดนพี่คิวแอบถ่าย


 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 17-03-2010 15:43:09

ถ้าออกไปไหมไม่ได้ก็มาต่ออีกสักตอนเห๊อะ

เชียร์พี่คิวสุดใจ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: OT ที่ 17-03-2010 16:24:22

พี่คิวน่ารักที่สุด..

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 17-03-2010 16:34:36

น้องกี้แอบหวั่นไหวล่ะซิ

พี่คิวน่ารักดีเนาะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 17-03-2010 16:36:58

รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊
รีบลงต่อเลยน๊

5555555555555555555555555.
ชื่อบีนะคะ พี่คนเขียน ยินดีที่รุจักค๊

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 17-03-2010 17:31:46

กี้น้อยเถื่อนเหมือนใครบางคนเลยเน๊อะ

รู้นะว่าหมายถึงใคร 555+

เรียกกี้เฉยๆมันไม่ค่อยน่ารัก ต้องเรียกกี้น้อยถึงจะเข้ากันดี

พี่คิวเสี่ยวได้ใจจริงๆ  ทั้งหล่อทั้งสวย

เดี๋ยวปั๊ดตกหลุมรักด้วยคนเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 17-03-2010 17:39:21

พยายามเข้า พี่คิว :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 17-03-2010 20:30:36

พื่งเข้ามาอ่าน  สนุกมากเลย 

กี้น่ารักมากๆๆๆ
+1 เป็นกำลังใจให้  o13 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 17-03-2010 22:19:10

รออ่านนะ อิอิ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 17-03-2010 22:44:48

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกส์
ชอบพี่คิวครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 17-03-2010 22:52:13

กลับมาแล้วครับ  ออกไปตอนเที่ยงกว่า พึ่งถึงห้อง เหนื่อยโคตรๆ ครับ
และก็มีเค้าว่าคืนนี้จะเหนื่อยทั้งคืน....
แบบว่า งานมันเร๊งเร่ง สงสาร Printer แทบขาดใจ เอาเถอะขาดอีก 200 แผ่นก็ครบ 1,000 พอดี
สู้ๆ บอกตัวเองครับ :sad4: :sad4: :sad4:

มาลงตอนที่ 7 เพื่อหลอกล่อหาคนมาอยู่เป็นเพื่อนคืนนี้ ใครจะเห็นใจ กระซิกๆ  :o12: :o12:

ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง

   ผมมัวแต่มีความสุขกับชีวิตการฝึกงานในบริษัท จนลืมนึกไปว่าการทำงานและชีวิตคนเรามันไม่ได้มีอะไรราบรื่นไปซะทุกอย่างหรอก  มันต้องมีอุปสรรคให้เราต้องฝ่าฟันเสมอ และผมก็ไม่ได้รู้ล่วงหน้าเลยว่าปัญหากำลังจะเข้ามาทักทายชีวิตที่มีความสุขของผมในไม่ช้านี้

"น้องกี้ น้องกี้คะมานี่หน่อยสิจ๊ะ" เสียงพี่แจนเรียกผมตั้งแต่เช้าเชียวครับ สงสัยมีอะไรจะให้ช่วยแน่ๆ แต่คนสวยเรียกทั้งทีครับเต็มใจช่วยอยู่แล้ว555 พี่แจนเป็นหนึ่งในกองบรรณาธิการฝีมือดี งานเขียนของเธอจัดจ้านทีเดียวครับ ผมชื่นชมพี่เค้ามากๆ เพราะทั้งเก่งและก็สวยอีกต่างหาก มีโอกาสผมก็แอบหม้ออยู่เผื่อฟลุค อิอิ

"มีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ" ผมเดินเข้าไปหาพี่แจนที่ยิ้มหวานรอ

"พอดีว่า พี่กำลังทำโปรเจ็คโปรโมทร้าน  Lovely ช่วงคริสต์มาสที่จะถึงนี้อ่ะจ้ะแล้วทางร้านเค้าจองหน้าหนังสือเรายาวไปจนถึงวาเลนไทน์ปีหน้าเลย พอดีวันก่อนเค้าเห็นรูปถ่ายฝีมือของน้องกี้แล้วเกิดติดใจขึ้นมาน่ะ เลยอยากให้ทางเราจัดการให้ ทางด้านงานเขียนและการจัดหน้าน่ะให้เป็นหน้าที่ของพี่แจนเอง แต่เรื่องของรูปถ่ายทางร้านเค้าเจาะจงมาว่าต้องเป็นน้องกี้เท่านั้น พอจะช่วยพี่ได้มั๊ยเอ่ย หนุ่มน้อย" พี่แจนแจกแจงรายละเอียดให้ผมฟังครับ ซึ่งก็แน่นอนได้เรียนรู้งานแบบนี้ใครล่ะจะไม่ชอบ และที่สำคัญเรื่องถ่ายรูปน่ะงานถนัดเลยครับ ^ ^

"ไม่มีปัญหาครับ พี่แจนอยากได้รูปแบบไหน รูปแบบการโฆษณาเป็นอย่างไรอ่ะครับ" แล้วพี่แจนก็บอกเกี่ยวกับรายละเอียดของงานชิ้นนี้มาให้ผมฟังครับ เรานั่งคุยกันอยู่นานพอสมควรผมก็เข้าใจเนื้อหาทั้งหมด

"ต้องการรูปเมื่อไหร่ครับ ผมจะเตรียมไว้ให้" ผมถามเมื่อหมดความสงสัยในเนื้องานแล้ว

"ก็...สักวันพฤหัสบดีได้ไหม พี่จะได้มีเวลาจัดด้วย เพราะวันศุกร์ต้องส่งให้ลูกค้าดูช่วงบ่ายๆ น่ะ"

"โอเคเลยครับ" ผมรับคำพี่แจนคนสวย ก่อนจะเดินกลับมายังโต๊ะที่ตัวเองนั่งประจำปกติไม่ค่อยได้นั่งหรอกครับ เดินไปนู่นมานี่ตลอด ในหัวกำลังคิดเรื่องรูปถ่าย นอกจากร้านนั้นแล้วจะไปถ่ายที่ไหนอีกดีน้า...ที่บรรยากาศดีๆ อืม....

"กี้....กี้....ไอ้กี้เว้ย...คิดอะไรอยู่" ไอ้เคนครับทักซะดังเลย ตกใจหมด

"ง่า...ไอ้เคน กุตกใจหมดเลย ทำไมวันนี้มาสายจังวะ" ผมถามเมื่อเห็นว่าสิบโมงกว่าแล้ว เคนมันพึ่งจะมาถึง

"ก็พี่เรย์มึงอ่ะแหละ เมื่อคืนบอกว่าอย่าแกล้งๆ ตื่นเช้ามาปวดหัวเลย ดีนะเนี่ยที่มาไหว"

"อ้าว..ไม่สบายทำไมนายไม่หยุดพักล่ะ"

"ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกไม่อยากอยู่คนเดียวด้วยอ่ะ ว่าแต่มึงทำอะไรอยู่น่ะ" เคนถามเมื่อเห็นว่าผมกำลังนั่งขีดๆ เขียนๆ อะไรสักอย่างอยู่บนโต๊ะ

"อ๋อ...กำลังวางแผนเรื่องถ่ายรูปอ่ะ พอดีพี่แจนเค้าให้มาช่วยงานนิดหน่อย"

"หรอ..ดีจังเลย พยายามเข้านะ มึงทำได้อยู่แล้ว" เคนบอกก่อนจะยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ เพื่อน..กุรักมึงจังเลย

"ฉันสิ เดี๋ยวจะทำคอลัมน์ส่งพี่เรย์ ทักอยู่นั่นบอกว่าไม่ผ่านๆ เฮ้อ...เคี่ยวชะมัดเลย" ผมฟังเคนบ่นแฟนมันเสร็จก็หัวเราะออกมาเบาๆ ทำเอาเคนพลอยยิ้มตามไปด้วย ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันทำงานของตัวเอง ดีนะที่เราสองคนนั่งด้วยกัน มีไรก็คุยกันได้เลย สบายๆ แอบนึกเสียใจเหมือนกันนะ ถ้าวันนั้นพี่คิวไม่รั้งผมไว้ละก็คงเสียดายน่าดูที่พลาดโอกาสดีๆ แบบนี้

"กี้...จะรีบไปไหน เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิ" พี่เรย์ชวนเมื่อเห็นว่าผมสะพายกระเป๋าเตรียมตัวออกจากออฟฟิศตั้งแต่บ่ายสองโมงกว่าๆ บริษัทเค้าไม่ฟิคเรื่องเวลาเข้า-ออกงานอ่ะครับ ถ้าใครนัดลูกค้า หรือจะออกนอกสถานที่ก็เขียนบันทึกไว้แล้วก็ออกไปได้เลยแถมเสาร์-อาทิตย์ก็หยุดสองวัน ยกเว้นใครมีงานก็ลงเป็นโอทีไป เจ๋งใช่มั๊ยล่ะ

"เห็นจะไม่ได้ละครับ พอดีผมกำลังช่วยงานพี่แจนคนสวยอยู่อ่ะ จะออกไปถ่ายรูปให้พี่เค้าสักหน่อย ยังไงเอาไว้คราวหน้าผมค่อยไปถล่มพี่ดีกว่า 555" ผมบอกพี่เรย์ก่อนที่ทั้งผมพี่เรย์และเคนจะพากันหัวเราะในความงกของผม

"หรอ..งานอะไรอ่ะ" พี่เรย์ยังถามต่อ

"ก็...พี่เค้าให้ช่วยถ่ายรูปสำหรับคอลัมน์โฆษณาร้าน Lovely ช่วงคริสต์มาสอ่ะครับ เลยว่าจะออกไปหาที่สวยๆ โรแมนติคๆ หน่อยอ่ะ แต่มันไกลคงต้องรีบไปน่ะครับ" เมื่อผมรายงานเรียบร้อยพี่เรตะก็พยักหน้าหงึกๆ

"เดินทางดีๆ นะ" พี่เรตะบอกก่อนที่ผมจะโบกมือลาแล้วเดินออกจากบริษัทมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่หมายตาเอาไว้

ผมถ่ายรูปมาเยอะแยะเลยครับ ต้องมาคัดเลือกกันอีกทีว่าภาพไหนน่าจะใช้ได้บ้าง แต่ชอบจังวิวจากตรงนี้มองเห็นท้องฟ้าชัดจริงๆ รอเย็นกว่านี้อีกหน่อยท้องฟ้าก็จะเปลี่ยนสี ดึงดูดใจผมมากๆ ทำพื้นหลังหน้าโฆษณาท่าจะเวิร์คแฮะ  

ผมถ่ายรูปอยู่จนถึงค่ำกันเลยทีเดียว กว่าจะกลับถึงห้องน่าจะสักสองทุ่มได้มั้งเนี่ย ผมเก็บอุปกรณ์ทั้งหลายแหล่ที่ขนมาด้วยเข้ากระเป๋าก่อนจะเดินไปรอขึ้นรถกลับหอพักของตัวเองครับ  (ฮู๊ยยย..ลมพัดมาทีทำเอาหนาววูบวาบขึ้นมาเชียว) ผมกระชับเสื้อคลุมตัวยาวเข้ากับตัว ไม่ได้การพรุ่งนี้ต้องพกผ้าพันคอด้วยซะแล้วเรา คือผมเป็นพวกอะไรก็สุดๆ อ่ะครับ หนาวเกินก็ไม่ได้ ร้อนเกินก็ไม่ได้ ไม่รู้ชีวิตมันจะเอายังไงกันแน่

เมื่อมาถึงห้องผมก็รีบเปิดประตูเข้าไปก่อนเลยครับ ข้าวก็ยังไม่ได้กินหนาวอ่ะ เดี๋ยวค่อยออกไปหากินแล้วกันนะ แต่เมื่อวางข้าวของลงได้ก็แทบจะหมดแรงซะดื้อๆ เลยครับ สงสัยต้องโทรสั่งที่ป้าข้างล่างแฮะ ไวเท่าความคิด ผมกดเบอร์โทรที่ร้านป้าข้างล่างเพื่อสั่งอาหาร ซึ่งก็ไม่พ้นสปาเก็ตตี้ที่คิดว่าทั้งร้านมีไอ้นี่อร่อยสุดและ  สักพักลูกสาวของป้าก็ยกขึ้นมาให้  เฟิร์นเป็นเพื่อนรุ่นน้องที่ค่อนข้างสนิทกันกับผมครับ เป็นเพื่อนเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แล้ว

"ไงพี่กี้ ไม่สบายหรอ หน้าซีดจัง" เฟิร์นถามเมื่อเห็นว่าผมนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง

"อือ..หนาวๆ ร้อนๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ ไม่มีแรงเลย" ผมตอบเบาๆ ไม่มีแรงจะลุกเลยครับ รู้สึกคอแห้งไปหมด

"เฟิร์นเช็ดตัวให้ไหม จะได้สบายขึ้น พี่มียารึเปล่า" เฟิร์นอาสา น่ารักครับน้องสาวผมคนนี้

"ยาอ่ะหรอ อยู่ในชั้นข้างหัวเตียง ว่าแต่ไม่ต้องเช็ดตัวก็ได้เฟิร์น พี่เกรงใจ" ผมบอกเบาๆ อย่างเกรงใจ อีกอย่างน้องเค้าก็เป็นผู้หญิงอ่ะ ใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี แล้วใครจะมาเห็น มึงเช็ดตัวในห้องไม่ใช่หรอไอ้กี้ (เออก็จริงว่ะ...) ผมเถียงกับตัวเองในใจ

"ไม่เป็นไร พี่น้องกันต้องดูแลกันสิ พี่กินข้าวก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะเย็นซะหมด เสร็จแล้วค่อยเช็ดตัวละกันเนอะ" แล้วเฟิร์นก็เดินไปเอาอ่างน้ำและผ้าขนหนูมาเตรียมเช็ดตัวให้ผม ปล่อยให้ผมนั่งม้วนสปาเกตตี้เข้าปากไปเรื่อยๆ พอผมกินข้าวเสร็จเฟิร์นก็เข้ามาเช็ดตัวให้ เมื่อเห็นว่าผมพยายามจะถอดเสื้อ แล้วใส่เสื้อตัวใหม่ที่น้องสาวหยิบมาให้เปลี่ยนเธอก็รีบเข้ามาช่วย

"มาๆ เฟิร์นทำให้" แล้วเฟิร์นก็ใส่เสื้อให้ผมดีนะที่เฟิร์นตัวใหญ่พอๆ กับผมเลยช่วยผมไหว แต่พอไปเดินกับคนอื่นก็ตัวนิดเดียวนี่หว่า หรือผมตัวเล็กเท่าไอ้เฟิร์นมันวะ

ระหว่างที่เช็ดตัวให้ผม เฟิร์นมันก็บ่นนั่นบ่นนี่ไปตามประสาผู้หญิงอ่ะครับ โดยที่เราสองคนไม่ได้ยินเลยว่ามีเสียงเปิดประตู..และสักพักมันก็ถูกปิดลงอย่างเงียบๆ ตามเดิม  

“มาทำไรที่นี่ได้เนี่ยมึง” ไอ้เรย์มันทักผมครับ ปกติผมไม่ค่อยได้เดินลงมาที่ชั้น 11 เท่าไหร่ แต่วันนี้อยากเห็นหน้า (ว่าที่)แฟนครับ ยังไม่เจอตั้งแต่เช้า คิดถึงอ่ะ

“ก็..ว่าจะมาชวนไปกินข้าว” ไม่บอกดีกว่าว่าจะมาหากี้มัน ตอนนี้ไอ้เรย์มันมองผมที่ทำท่าอ้ำอึ้ง เตรียมจับผิดผมนั่นแหละมันจะไปมีอะไร

“แล้วกี้ กับไอ้อาร์ตไปไหนวะ” ผมถามหาเมื่อเห็นว่ากี้มันไม่ได้อยู่ในห้อง ไอ้อาร์ตก็หายหัวไปตั้งแต่กลางวัน

“ไอ้อาร์ตมันไปธุระให้มึงใช่เหรอ”  เออว่ะ...ผมให้มันไปธนาคารนี่หว่า ไปเชี่ยไรนานชาติจะเลิกงานอยู่และยังไม่กลับอีก สงสัยไปจีบสาวช่อง 2 อีกแน่ๆ อ่อ...มีสาวธนาคารคนนึงครับเธอนั่งประจำที่ช่องที่ 2 น่ารักดีไอ้อาร์ตมันชอบไปมองเค้านี่แหละ บางทีถึงคิวมันถ้าไม่ตรงกับช่อง 2 มันก็ไม่ไปนะครับ เดินไปกดบัตรคิวใหม่ซะชิบ  ไอ้เพื่อนบ้า สมควรหักเงินเดือนมันไหมเนี่ย

“แล้วกี้อ่ะ” ยอมเสียฟอร์มหน่อยครับ รู้ว่าไอ้เรย์มันแกล้งผม ไม่ถามตรงๆ มันก็ไม่ตอบซะงั้นอ่ะ ไอ้เพื่อนเลวนี่

“น้องกุกลับไปตั้งแต่บ่ายๆ แล้ว เห็นว่าทำงานให้แจนอยู่ ก็เลยออกไปข้างนอก ไม่กลับเข้ามาแล้ว”

“เหรอ...งั้นกุกลับละ” ผมบอกและหันหลังออกเดินทันทีครับ

“อ้าว...ไหนมะกี้บอกมาชวนพวกกุไปกินข้าวไง” ไอ้เรย์มันถามผมเอ๋อๆ

“ก็...กุไม่ไปแล้วไง” กี้ไม่อยู่นี่ครับ จะไปทำไม ผมไปหาที่รักผมดีกว่า ชวนกี้ไปกินข้าวสองคนดีกว่าครับ ตอนนี้เพื่อนหมดประโยชน์ละ 555 ชั่วแน่นะผมเนี่ย

จอดรถได้ข้างหอก็รีบเดินขึ้นไปเลยครับ กะว่าจะเคาะประตูแต่ไม่เอาดีกว่า ผมชอบเซอร์ไพรส์ ลองบิดลูกบิดดูครับ เออแน่ะ...ไม่ล็อคห้องอีก เดี๋ยวก็ย่องเข้าไป ..... ซะเลย

ผมค่อยๆ เปิดอย่างเบามือครับ แต่ภาพที่ผมเห็นทำให้ตัวผมเย็นเฉียบเลย จากที่ตั้งใจว่าจะเดินเข้าไปกอดให้มันตกใจเล่นขาผมกลับก้าวไม่ออกซะงั้น

กี้มันอยู่กับผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และกำลังถอดเสื้อให้กันด้วย....เรื่องอะไรผมจะต้องอยู่ดูต่อล่ะครับว่าสองคนนั้นกำลังจะทำอะไรกัน

ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้มันเป็นยังไงครับ ใจมันสั่นไปหมด มือไม้ผมแทบจะไม่มีแรง กว่าผมจะพาตัวเองเดินลงมาถึงรถได้ก็เกือบแย่เหมือนกัน ผมมานั่งสงบสติอารมณ์ในรถนานพอดู ไม่อยากจะนึกภาพที่กำลังจะเกิดขึ้นในห้องกี้ แต่สมองผมไม่ยอมเชื่อฟังเลยครับ เจ็บเหลือเกินหัวใจผมตอนนี้ เจ็บจริงๆ

สงสัยกรรมตามทันผมแล้ว ไอ้เรย์มันเคยว่าผมเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยเป็นว่าเล่น ระวังสักวันจะโดนผู้หญิงทิ้งบ้าง แต่มันพูดผิดครับ ผิดนิดเดียวตรงที่ผมไม่ได้โดนผู้หญิงทิ้ง แต่จะโดนผู้ชายทิ้งต่างหาก นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการ ผมเห็นแค่นี้ยังจะตายอยู่แล้ว ถ้าเป็นแฟนกันผมคงต้องบ้าแน่ๆ เลย


   หลังจากที่ผมกินยาเข้าไปก็หลับเป็นตายเลยครับ มาตื่นอีกทีก็ช่วงสายๆ (ตายละวันนี้ต้องเข้าไปถ่ายรูปที่ร้านLovely นี่หว่า) ผมคิดดังนั้นก็พยายามฝืนตัวลุกขึ้น และก็จัดการตัวเองก่อนที่จะแบกกล้องคู่ใจมุ่งหน้าไปยังร้าน Lovely

เมื่อติดต่อกับผู้จัดการร้านเสร็จผมก็เลือกถ่ายรูปเอาตามความพอใจครับ พอจะเข้าใจคอนเซ็ปต์ของงาน และก็รูปที่ผู้จัดการเค้าต้องการแล้วอย่างนี้ไม่ยากเท่าไหร่ จัดการถ่ายรูปเสร็จผมก็เตรียมจะเข้าออฟฟิศ แต่วันนี้คิดว่าไม่ไหวจริงๆ ครับ เพลียมากๆ คงต้องกลับไปพัก แต่โทรบอกพี่เรย์กับพี่ซาจิสักหน่อยละกันนะ เมื่อผมกลับถึงห้องก็โทรหาพี่เรย์ทันทีครับ

"ไม่เป็นไร พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ เอาไว้ตอนเย็นพี่กับเคนจะเข้าไปเยี่ยมนะ" พี่เรย์บอกผมอย่างห่วงใย

"ไม่เป็นไรครับพี่เรย์ ผมแค่ปวดหัวเท่านั้นเอง" ผมบอกเบาๆ อย่างเกรงใจ ไม่อยากให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วยน่ะ

"ไม่ได้..เป็นน้องพี่ก็ต้องห่วงสิ แต่ถึงพี่ไม่เข้าไปเคนก็ต้องไปจนได้นั่นแหละ อยากกินอะไรไหม" พี่เรย์ยังถามอย่างเอาใจ เวลาไม่สบายนี่มีแต่คนเอาใจแฮะผมละช้อบชอบ

"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณฮะ" ปกติถ้าสบายดีนี่ผมสั่งไม่ยั้งเลยนะเนี่ย แต่นี่ไม่ไหว ไม่อยากกินอะไรเลย

"งั้นเดี๋ยวเย็นๆ เจอกันนะ" พี่เรย์บอกก่อนที่ผมจะวางสาย  


"ไงวะกี้...เป็นไงบ้าง" เคนถามเบาๆ อย่างห่วงใย มีเพื่อนดีก็แบบนี้แหละครับ รู้สึกมีความสุขจัง ตอนที่พ่อกับแม่เสียไปใหม่ๆ เพราะเกิดอุบัติเหตุระหว่างไปฮันนีมูนรอบที่สองผมก็มีไอ้เคนนี่แหละที่คอยอยู่เป็นเพื่อน ผมถึงกลับมาเข้มแข็งได้เร็วขึ้น

"ไม่เป็นอะไรมากแล้ว แค่เป็นหวัดน่ะ สงสัยเมื่อวานตากแดดมากไปหน่อย กลางคืนก็โดนลมเข้าไปอีก เลย..อย่างที่เห็นเนี่ย" ผมบอก

"ไอ้คิวมันก็อารมณ์เสียทั้งวันไม่รู้มันเป็นอะไรของมัน ชวนมาก็ไม่มา บอกว่าคงมีคนดูแลกี้อยู่แล้ว -*- " พี่อาร์ตที่ตามมาด้วยเอ่ยถึงบุคคลที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วยอย่างขัดใจนิดๆ

"เขาจะมาทำไมล่ะครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย" นั่นสินะ ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลย..(แต่มึงจะมาดูกุสักนิดไม่ได้รึไง) ไม่รู้เป็นอะไรครับ อยู่ๆ ผมก็รู้สึกน้อยใจมันขึ้นมานิดๆ ผมบ้าไปแล้วแน่ๆไม่ต้องไปคิดถึงมัน

"อ่ะๆ พี่ซื้อโจ๊กมาฝาก ทานสิกำลังร้อนๆ เลย" พี่เรย์รีบเปลี่ยนเรื่อง เมื่อเห็นว่าสีหน้าผมเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้คุยเรื่องพี่คิว เคนรีบคว้าถุงโจ๊กไปเทใส่ถ้วยมาให้ผม พร้อมกับหยิบยาที่ซื้อติดมือเข้ามาเอามาวางให้ด้วย

"กินเยอะๆ นะมึง เดี๋ยวเสร็จแล้วจะเช็ดตัวให้ อย่าพึ่งอาบน้ำเลย" เคนบอกผมก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างๆ ผม

"อืม..." ผมรับคำเบาๆ ก่อนจะเริ่มจัดการโจ๊กตรงหน้า

   เมื่อเคน พี่เรย์และพี่อาร์ตกลับไปแล้วผมก็หยิบเจ้าโน๊ตบุ๊คมาเปิดก่อนจัดการเลือกรูปภาพที่จะใช้ในงานของพี่แจนมาไรท์ใส่แผ่นไว้ พรุ่งนี้จะได้เอาเข้าไปไว้ให้ก่อน พี่เค้าจะได้มีเวลาทำงานเยอะขึ้นน่ะครับ  เมื่อจัดการเรียบร้อยผมก็ปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนหลับไปแทบจะทันที

ตอนเช้าของวันพุธผมรีบเข้าออฟฟิศแต่เช้า เพื่อจะเอาแผ่นที่บรรจุรูปไว้มาให้พี่แจน แต่พี่เค้ายังไม่มา ผมเลยเอาวางไว้บนโต๊ะ พร้อมกับเขียนโน๊ตวางไว้ด้วย  กำลังจะกลับพอดีแต่ก็เจอพี่ซาจิซะก่อน

"ไงครับน้องกี้ มาแต่เช้าเชียวนะ หน้าซีดๆ ยังไม่หายอีกหรอ" พี่ซาจิทักทายก่อนจะเดินตรงมาทางผม

"เอารูปเข้ามาให้พี่แจนน่ะครับ พี่เค้าจะได้มีเวลาทำงานเยอะขึ้น นี่ก็ว่าจะลาด้วยไม่ไหวครับ เหนื่อยๆ มากเลย หนาวด้วย" พี่ซาจิเดินเข้ามาอังหลังมือกับหน้าผากผมเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงดังจนผมตกใจ

"เฮ๊ย...ตัวร้อนจี๋เลยครับ ไม่ต้องกลับห้องนะ ไปโรงพยาบาลเลย มาๆ พี่พาไปเอง" พี่ซาจิอาสา

"ผมไปเองดีกว่าครับ เกรงใจน่ะ พี่จะได้ทำงาน"

"เอางั้นหรอ แต่กี้ต้องไปโรงพยาบาลนะ ไม่งั้นไม่หายแน่ๆ ใกล้คริสต์มาสแล้วด้วยมานอนป่วยอยู่ก็อดสนุกกันพอดี" พี่ซาจิบอกผม ก่อนจะเดินออกมาส่งที่หน้าห้อง เค้าจะเดินลงไปเรียกแท็กซี่ให้ด้วยซ้ำแต่ผมเกรงใจอ่ะ

"ขอบคุณนะครับพี่ซาจิ" ผมไปโรงพยาบาลตามที่พี่ซาจิบอก ก็ดีเหมือนกันครับ เผื่อจะได้หายไวๆ นอนอยู่แต่ห้องเบื่อจะแย่แล้ว อยากกลับมาทำงานอ่ะ

เย็นวันพฤหัสห้องของผมก็มีโอกาสได้ต้อนรับสาวสวยหนึ่งในกองบรรณาธิการฝีมือดี ที่วันนี้หน้าเธอดูซีดๆ ผิดปกติ

"คุณคิว ว่างไหมคะ" แจนถามผมเบาๆ อย่างเกรงใจที่มารบกวน เธอน่ารักดีครับ น่าจะสวยที่สุดในบรรดาสาวๆ กองบรรณาธิการแล้วนะ เหมือนเธอก็เคยจะมีใจให้ผมมั่งเหมือนกันนะ แต่ผมไม่กินไก่วัดอ่ะครับ(ยกเว้นกี้นะครับ 555) ลูกน้องก็เป็นลูกน้องดีกว่า ขี้เกียจปวดหัวทีหลัง แบบว่าเคยมีประสบการณ์มาแล้วน่ะ หุหุ

"มีอะไรรึเปล่าครับแจน" ผมถามกลับไป สงสัยคงจะมีธุระด่วนไม่งั้นคงไม่เข้ามาแบบนี้หรอก

"ก็..จะมาถามเรื่องน้องกี้นะค่ะ เค้าบอกรึเปล่าว่าหายไปไหน เนี่ยเค้าช่วยงานโฆษณาร้าน Lovely ของแจนอยู่ บอกจะเอารูปมาให้เช้าวันนี้ก็ไม่เห็นเอามาเลย นี่ก็เย็นแล้วด้วย แล้วแจนจะทำยังไงทันล่ะคะ พรุ่งนี้ต้องเอาไปให้ลูกค้าดูแบบแล้วด้วย จะไปไหนก็ไม่บอกก่อน ไม่เต็มใจช่วยก็ไม่เห็นต้องรับปากส่งเดชเลย อย่างนี้งานเสียหมดพอดี" แจนบอกผมยาวเหยียด

ผมเห็นหน้าเธอเศร้ามากเลย (แล้วกี้มันทำไมทำแบบนี้ล่ะ ใช้ไม่ได้เลย มัวไปอี๋อ๋อกับสาวๆ อยู่ละสิ ไม่ได้ใส่ร้ายนะครับ ผมเห็นมากับตา รับงานไว้ก็ไม่ทำให้เสร็จมันน่านัก) ผมนึกในใจอย่างไม่พอใจ ผมไม่ชอบคนไม่มีความรับผิดชอบ ทำงานไม่รับผิดชอบแบบนี้ผลกระทบมันมีถึงส่วนรวมด้วยนี่ครับ

"สงสัยคิดว่าเป็นคนโปรดของคุณคิวเลยจะทำอย่างไรก็ได้มั้งคะ ช่างเค้าเถอะ แจนออกไปถ่ายรูปเองก็ได้ แค่นี้เอง" แจนบอกผมก่อนจะขอตัวออกจากห้อง แต่..ผมยอมไม่ได้หรอก ไม่ใช่ความผิดของแจน หน้าที่ใครคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ

"ไม่ต้องแจน พรุ่งนี้รีบเข้ามาแต่เช้าหน่อยแล้วกันคงทำทันนะ เดี๋ยวจะให้กี้เอารูปมาให้เอง"

"ค่ะ" แจนรับคำผมเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง


"หึหึ แค่นี้ก็เรียบร้อย งานน่ะฉันทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วย่ะ แต่หมั่นไส้ เห็นอะไรๆ คุณคิวก็เรียกหาแต่เด็กนี่อ่ะ ไปกินข้าวก็ต้องไปกับมัน เปิดประตูรถให้มันนั่ง มันเป็นใครแล้วคุคิวเป็นใคร แกล้งมันสักหน่อย ให้โดนยกเลิกการฝึกงานไปเลยยิ่งดี คิดหรอว่าจะได้คุณคิวไปครองง่ายๆ คุณคิวเค้าไม่เหมาะสมกับนายนั่นหรอก ถ้าไม่มีมันสักคน....คริคริ" เสียงแจนคุยโทรศัพท์กับใครสักคนอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง หลังจากที่ออกจากห้องของไอ้คิวมาจนถึงโต๊ะทำงานของตัวเองเรียบร้อย โดยคิดว่าในห้องนั้นไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากตัวเอง แจนคว้ากระเป๋าสะพายก่อนจะเดินออกไปด้วยความสะใจ

แต่...ผมได้ยินบทสนทนาประโยคนั้นเข้าพอดีอย่างชัดเจน เพราะวิ่งกลับมาเอาของให้เคนที่ลืมเอาไว้ คงเพราะผมมัวแต่ก้มลงไปหาของที่ลิ้นชักด้านล่างแจนคงไม่ทันได้สังเกต

หลังจากที่คุยกับแจนเสร็จ ผมก็รีบลงไปยังลานจอดรถแล้วก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังหอพักของตัวปัญหาด้วยความเร็ว เมื่อไปถึงก็พบสาวน้อยคนเดิมที่เคยเห็นครั้งที่แล้วเดินออกมาจากห้องของกี้ เธอส่งยิ้มให้ผมด้วยครับ แต่ผมไม่ได้สนใจจะยิ้มตอบไปสักเท่าไหร่ ศัตรูหัวใจนี่นา

"ท่าทางจะมีความสุขดีนะ" ผมถามเมื่อเปิดประตูเข้าไปได้ กี้มันไม่เคยให้กุญแจห้องผมหรอก แต่อย่าสงสัยเลยครับว่าผมเอากุญแจห้องมันมาจากไหน ก็บอกแล้วว่าผมชั่วแน่ ผมถือคติรักแท้คือแย่งชิงครับ ท่าทางมันดูงงๆ ครับที่ผมเข้ามาในห้องได้

"มีสาวๆ เข้ามาหาถึงห้องแบบนี้ถึงไม่ยอมไปทำงานสินะ" ยอมรับครับว่าพาล ผมไม่พอใจมากอ่ะ สาวเดินออกจากห้องไปต่อหน้าต่อตา แถมกี้มันดูท่าทางหมดแรงไงก็ไม่รู้

"นายรู้ไหมว่าการขาดความรับผิดชอบของนายมันสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่น" ผมเปลี่ยนสรรพนามครับ ตอนนี้โมโหหึงอย่างแรงไม่มีอารมณ์พูดเพราะเอาใจมันหรอกก็โดนสวมเขานี่ (เค้าไปเป็นแฟนมึงตอนไหนเนี่ยไอ้คิว)

"พี่พูดอะไรของพี่ ผมไม่เห็นจะเข้าใจ" กี้มันเถียงเบาๆ ครับ ทำตาปรือหลับมิหลับแหล่ยั่วผมอีก จับกดมันซะเลยดีไหมเนี่ย

"ไม่เข้าใจหรอ ไม่เข้าใจใช่มั๊ย" ผมบอกก่อนจะเดินเข้ามาหามันบนเตียงพร้อมกับจับตัวกี้เขย่าก็ไม่เบาหรอกครับ แต่ก็ไม่ได้เต็มแรงนัก รู้ตัวครับเวลาโมโหหึงผมค่อนข้างโหดอยู่สักหน่อย ไม่รู้เรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะ

"นายรู้ไหมงานที่แจนทำน่ะสำคัญแค่ไหน ไม่อยากทำทีหลังก็ไม่ต้องไปรับปากสิ อย่าคิดนะว่าเพราะพี่ชอบนายแล้วนายจะไปแกล้งใครก็ได้ ทำแบบนี้ถ้างานเสร็จไม่ทันบริษัทจะเสียหายขนาดไหน นายรู้บ้างมั๊ย" หึงมันแต่ก็พูดไม่ได้เลยหาข้ออ้างเรื่องงานมาต่อว่ามันแทนครับ เลวแน่อ่ะผมนี่(เออกุเห็นด้วย/ผมเอง)

กี้มันมองหน้าผมเหมือนน้อยใจ ตาแดงขึ้นมาเชียวครับเหมือนจะร้องไห้ น่าสงสารอ่ะ แต่...ไม่เอาหรอก อย่าใจอ่อนนะมึงไอ้คิว ขืนใจอ่อนก็แย่สิ

"ผมรับผิดชอบงานของผมเสมอ รูปนั่นผมก็เอาไปให้พี่แจนตั้งแต่วันพุธตอนเช้าแล้วด้วย ไปถามพี่ซาจิดูก็ได้" พอเอ่ยถึงซาจิ สติผมแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วครับตอนนี้ กับผู้หญิงผมก็หึงกับซาจิผมก็ยิ่งหึง อยากฆ่าทิ้งทั้งคู่เลยครับ

"อะไรๆ ก็ซาจิ แล้วพี่ล่ะ" ผมพูดแค่นั้นแหละ และก็ใช้กำลังอีกแล้ว ผมกดมันลงกับเตียงอย่างแรง แถมนอนทับลงไปอีกต่างหาก ไม่มีแรงแบบนี้จะมาสู้ผมยังไงไหวล่ะ ก่อนจะก้มลงมาจูบปากมันสั่งสอนซะหน่อย ทำให้ผมหึงดีนัก แกะกระดุมเสื้อมันและลากลิ้นไล้ลงมาซุกไซร้ตามคอ หน้าอก ดูดให้เป็นรอยด้วย คนอื่นจะได้รู้ว่ามันน่ะมีเจ้าของแล้ว ผมจองแล้ว แต่รู้สึกเหมือนตัวมันร้อนๆ เกินปกติไปหน่อยมั้งนี่ แต่วินาทีนั้นไม่ได้สนใจครับ คนกำลังหึงหน้ามืด กี้มันดิ้นหนีครับ แต่มันคงไม่รู้ตัวว่านั่นยิ่งทำให้ผมอยากเอาชนะ



2 B Con....งับ  แบบว่าแต่ละตอนของผมมันย๊าวยาว  ไม่จบตอนอิกแระ
ต้องตัดออกเกือบครึ่งนึงอ่ะ

พรุ่งนี้ถ้ายังไม่ตายคาที่นอนซะก่อน กลับมาจากพบแลนด์จะลงต่อให้ครับ

รักทุกคน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 17-03-2010 23:16:12

เซร็งๆจริงๆๆ

พี่คิวหูเบาอย่างแรง

เฮ้อออออออ สงสารกี้จังเลย

 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 17-03-2010 23:26:19

อ้าว....ค้างอีกละ เง้อออ  :a5:


พี่คิวนี่ก็หึงเกินไปไหม  กี้นี่ก็ไม่รู้อะไรซะเลยว่ากำลังโดนแกล้งอยุ่  :เฮ้อ:


เป็นกำลังใจให้นะครับ  :3123:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 17-03-2010 23:33:52

นิยายไทยทำไม พระเอก ต้อง โง่ ด้วยฟะ
คนแบบนี้แหละที่ทำให้ไม่อยากลาชีวิตตัวคนเดียว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 18-03-2010 00:43:51

เฮ้ยยยยยย  ค้างอย่างแรง

ขอถอนตัวจากการเป็นแฟนคลับ

พี่คิวได้มั้ยนี่  ยัยชะนีก็อีกคน

ร้ายใช่เล่น  สงสารน้องกี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 18-03-2010 01:24:04

ค้างงงง :serius2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 18-03-2010 01:31:12

โห....ไอ้คิว มีแฟนคลับ  :z6: :z6: :z6: :z6: มากไปแระมึง

พรุ่งนี้เช้าต่อตอน 2 ให้ครับ ใจเย็นๆ

ง่วงมาก จะหลับละ  แต่หันไปมองกองเอกสาร

ทั้งคืน  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: chae ที่ 18-03-2010 01:44:38

คนอ่านก็รักคนโพสเหมือนกานนน
รักพี่คิวด้วยน้า.............

แต่

พี่คิวหึงโหดไปหน่อย o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 18-03-2010 01:45:12

J-Rock สู้ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 18-03-2010 02:02:00

 :z6: ไอ้พี่คิว...


เดี๋ยวแดรกแห้วไม่รู้ตัว  o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-03-2010 02:23:17

อินังพี่แจนนี่ก็น่ากลัวเนอะ อยากได้เขาขนาดนั้นเลยหรือไง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 18-03-2010 03:11:58

อ้างจาก: fkjj ที่ 18-03-2010 01:45:12  

J-Rock สู้ๆ

อย่าบอกนะว่าสาวกเจร็อคเหมือนกันอ่ะ   :-[ :กอด1: :o8:
ผมชอบวงไหน โปรดสังเกตชื่อแล้วจะรู้  แบบว่ามาทั้งเพลง 555
นี่แหละเจ้าของอิมเมจนิยายเรื่องนี้ไอ้วงนี้คือนั่นแหละครับ เอิ๊กส์

โอย อยากนอน นอนมะได้ :seng2ped:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 18-03-2010 03:18:29

อ้าว เปนไรนอนไม่ได้คับ

นอนไม่หลับกะมาต่อดิคั้บ เด่วผมรอ

ค้างไว้นั้น มันน่านัก............. เง้อ

เด๋วไปดูimgวงนี้มาจิ้นก่อน ฮาาา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 18-03-2010 04:14:23

พี่คิวหึงจนหน้ามืดตามัวไปแล้ว
งานนี้โดนน้องกี้โกรธแน่
แอบหมั่นไส้ยัยชะนีนิสัยเสีย  :z6:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 18-03-2010 04:32:20

อ้างจาก: andyus1 ที่ 18-03-2010 03:18:29  

อ้าว เปนไรนอนไม่ได้คับ

นอนไม่หลับกะมาต่อดิคั้บ เด่วผมรอ

ค้างไว้นั้น มันน่านัก............. เง้อ

เด๋วไปดูimgวงนี้มาจิ้นก่อน ฮาาา

เอกสารท่วมหัวเลยครับ - -" :sad4:
ลูกค้า 97 คน เอกสารคนละ 8- 10 แผ่น(แล้วแต่กรณี) ผมต้องนั่งปริ๊น และก็จัดเรียงทั้งหมดคืนนี้
ลองคูณเอา 97 คูณ 8 จะได้นอนมั๊ย เครื่องก็จะแย่แล้ว  ปริ๊นตั้งแต่ 4 ทุ่มกว่า

ไงครับ อิมเมจตัวละคร แบบว่าความจริงในนิยายกี้ของเราจะพูดมากหน่อย
ผิดกับตัวจริงมาก ตัวจริงไอ้ห่านจิกนั่นไม่พูดเลย ดีแต่หื่น
ความจริง(เอาจริงๆ เลยนะ) ไอ้กี้นี่โคตรหื่นอ่ะ -*-

อิมเมจคิว สวย+หล่อ

ปล...แอบมาหาเพื่อนคุย

อีกครึ่งตอนพรุ่งนี้ผมลงให้ครับ วันนี้ไม่ทันจริงๆ
ตอนนี้ก็หน้ามืดตามัว จิ้มผิดจิ้มถูก (จิ้มคีบอร์ดนะครับ 555)

ปปล...อีกที  ไว้ว่างๆ จะเข้าไปอ่านของเพื่อนๆ นะครับ ผมจะไปตามเก็บ
ตอนนี้ยุ่งโคตรๆ คุณดอกมะลินอนดึกจังนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 18-03-2010 10:32:48

เข้าใจเว้นวรรคตัดตอนนะ
ทำให้ค้างเชียว..

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 18-03-2010 11:57:52

ยังไม่ตายครับ ผมกลับมาแล้ว
แต่อาจจะตายที่นี่ได้ เพราะว่าทำให้ท่านค้าง.....เอิ๊กส์  ก็นะมันยาวไป จะลงอีกโพสต์ก็กลัวจะไม่ทัน(ทำงาน)
กลับมาจากลูกค้าแล้วครับ เืมื่อคืนทำงานถึงเช้ามะได้นอนเยย :t3:  9.35 น.ปรากฏว่า Printer เจ๊งครับ :m31: :m31:
ก็นะ...สมควร ทำงานทั้งคืน 630 แผ่นโดยประมาณที่ได้มา ผมก็เลยอาบน้ำแล้วออกไปหาแลนด์
ทั้งที่ยังไม่ไ้ด้นอน สภาพนี่ - -" เหี้_สุดๆ

เย็นต้องเอา Printer ไปซ่อมอีกอ่ะครับ งานยังไม่เสร็จ แล้วมันก็หนักเหมือนกันนะ รึผมแขนเล็กวะ
แต่เย็นนี้ไม่ไปอ่ะ มาลงตอน 7 ครึ่งหลังแล้วผมก็จะนอนยาว คงตื่นค่ำๆ ร้านมันคงปิดไปแระ ชั่วแน่อิฟาง :fire:

ใครที่ค้างคา ผมยอมให้เตะฟรี 1 ที แต่หาผมให้เจอนะ 555

ไปต่อครึ่งหลังกันโลด.........



"พี่คิว ผมเจ็บนะ" ผมพยายามดันพี่คิวออก แต่ยิ่งดัน มันก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บตัวมากขึ้นเรื่อยๆ (อะไรกัน ไม่เคยห่วงยังจะมารังแกกันอีก มันจะมากไปแล้วนะ แล้วทีกุไม่สบายอ่ะพี่เคยโผล่หัวมาเยี่ยมกุบ้างมั๊ย) ผมคิดอย่างโมโหปนน้อยใจแล้วน้ำตามันก็พาลไหลออกมาซะอย่างนั้นอ่ะครับ ทำเอาพี่คิวชะงักไปนิดนึงก่อนจะหยุดแล้วก็ค่อยๆ คลายมือออกอย่างช้าๆ และเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ ไม่ต้องตบหัวแล้วมาลูบหลังเลย ผมผลักมือมันออกครับ เกลียดมันอ่ะ ไอ้คนใจร้าย

"คนอื่นพูดอะไรพี่ก็เชื่อ แล้วพี่ฟังผมบ้างรึเปล่า เคยเชื่อผมบ้างมั๊ย" ผมถามมัน ก่อนจะดันตัวมันออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีอยู่ตอนนั้น แล้วพยายามถัดตัวขึ้นไปที่หัวเตียงหยิบแผ่นที่ไรท์รูปไว้อีกแผ่นปาใส่มัน ปกติผมทำงานแล้วชอบทำสำรองไว้อ่ะครับ เผื่อพลาด รอบคอบๆ

"ถ้าพี่แจนเค้าบอกว่าไม่ได้จริงๆ พี่ก็เอาไป แต่ผมบอกแค่ว่า ผมเอาไปให้แล้ว พี่กลับไปได้แล้ว ผมปวดหัว อยากพักผ่อน" ผมไล่มันตรงๆ ก่อนจะหันหลังหนีไม่พูดไม่จาอะไรกับมันอีก นานทีเดียวครับ ได้ยินเสียงมันถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะเดินออกไปเงียบๆ คอยดูนะ ผมจะไม่พูดกับมัน จะไม่มองหน้ามัน จะเกลียดมันสุดชีวิตเลย ไอ้คนไม่มีเหตุผล ไอ้คนไร้หัวใจ เนี่ยหรอมาบอกว่าชอบ แล้วทำกับผมแบบนี้เนี่ยนะ

เฮ๊ย!!!...เดี๋ยวก่อน มันบอกว่าชอบผมอ่ะ แต่...ตอนนี้บอกไปก็เท่านั้นแหละ เกลียดมันแล้ว ผมคิดก่อนจะนอนหลับตาแต่ยังไม่ทันจะหลับนะครับ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเบาๆ โหย..ยังจะกลับมาอีกหรอ (เดี๋ยวกุจะด่าให้สะใจเลย) ผมคิดก่อนพยายามลากสังขารไปเปิดประตู

"กลับมา....อ้าว" ได้แค่นั้นแหละครับ เพราะคนที่มาเป็นพี่เรย์ต่างหาก

"ทำไมมาคนเดียวล่ะครับ" ผมถามเมื่อวันนี้ไม่เห็นเคนเพื่อนรักมาด้วยเลย ขณะที่พี่เรย์ช่วยเข้ามาประคองให้กลับไปนอนบนเตียงตามเดิม

"ก็...เป็นห่วงน่ะ ร้องไห้เหรอน้องชาย" เย้ย...รู้ได้ไงอ่ะ สงสัยตาแดงแหง

"ก็...แสบตาน่ะครับ" ผมตอบเลี่ยงๆ ไม่กล้าสบตาพี่เรย์ ไม่กล้าบอกด้วยครับว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้าพี่เค้าจะมา

"ไอ้คิวมันมาที่นี่ใช่ไหม" พี่เรย์ถามเสียงเครียดเชียวครับ

"ครับ...เค้ามาเอางานให้พี่แจนน่ะ"  ไม่ใช่แค่นั้นหรอก ใจจริงอยากฟ้องอีกเยอะครับ แต่กระดากปากไงไม่รู้เกือบโดนผู้ชายปล้ำเนี่ยไม่สนุกนะครับ น่ากลัว

"แล้วเราบอกมันรึเปล่าว่าให้ไปแล้ว" พี่เรย์ถาม เอ...แล้วพี่เค้ารู้ได้ไงว่าผมให้ไปแล้วอ่ะ งง

"บอกแล้วอ่ะ แต่เค้าไม่เชื่อหาว่าผมโกหก เกลียดเพื่อนพี่จัง" ผมบอกพี่เรย์เบาๆ ก็ด่าเพื่อนเค้าอยู่นี่นา จะให้เสียงดังโวยวายเรอะ เราต้องทำน่าสงสารเข้าไว้ มารยาชะมัดอ่ะครับผม จะว่าไปก็ไม่ได้ติดละครน้ำเน่านี่หว่า

"เป็นอะไรเนี่ย ...ใครทำอะไรเราน่ะ" พี่เรย์ถามอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าแขนผมเป็นรอยแดงช้ำ และก็มองที่คอผมด้วย คิดว่าพี่เรย์เค่าจะรู้นะว่าใครทำ มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ เถื่อนชะมัด แต่ผมไม่รู้ตัวหรอกว่าที่คอกับแถวหน้าอกมันมีรอยจูบที่พี่คิวมันตั้งใจทิ้งไว้ให้ชาวบานเค้าเห็น

"จะใครซะอีกล่ะ" ผมตอบสะบัดเสียงเล็กน้อย คิดแล้วโมโหครับ

"ไม่ต้องห่วงเรื่องแจนเดี๋ยวพี่เคลียร์เอง กี้นอนพักเยอะๆ นะ พอดีพี่ไม่อยากให้เคนเป็นห่วงน่ะ เลยแอบมาคนเดียว" พี่เรย์บอกผมมือก็ลูบหัวผมไปด้วย ชอบจังเลยครับ คิดถึงแม่อ่ะ

"ขอบคุณนะครับพี่เรย์ ผมรักพี่จัง ^ ^" ผมยิ้มให้พี่เรย์อย่างน่ารัก

"ก็น้องกี้เป็นน้องชายพี่นี่นา ไม่รักกี้แล้วจะไปรักใครล่ะครับ เอาล่ะนอนได้แล้วอย่าคิดมาก พรุ่งนี้เรื่องจบ อ่อ..แล้วตอนที่เราเอางานไปให้แจนน่ะ มีใครรู้รึเปล่า" พี่เรย์จับผมนอนห่มผ้าให้ แล้วถามขึ้นมาอีก

"ก็...วันนั้นผมเจอพี่ซาจิอ่ะครับ"

"ซาจิหรอ ดีเลย โอเคงั้นนอนพักให้สบายนะ อีก 4 วันก็คริสต์มาสแล้ว ไปฉลองด้วยกัน" พี่เรย์บอกก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ ชอบจังเลยครับ สงสัยผมจะเป็นพวกติดสัมผัสไปซะแล้ว และพี่เรย์ก็เดินออกไปจากห้องพร้อมล็อคประตูให้อย่างเรียบร้อย

   วันนี้วันศุกร์แล้วครับ จะว่าไปผมนอนอยู่แต่ห้องเกือบทั้งอาทิตย์เลยนะเนี่ย วันนี้ก็ว่าจะเข้าบริษัทเหมือนกัน เริ่มเดินไหวแล้ว แต่เกลียดพี่คิว ไม่อยากเจอมันตอนนี้ ขออู้อีกวันละกัน  โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่าที่บริษัทนั้นพี่เรย์ก็เคลียเรื่องให้ผมจริงๆ

เสียงเคาะประตูดังเบาๆ สองครั้งก่อนที่ไอ้เรย์จะเปิดเข้ามาในห้องผมพร้อมด้วยซาจิ ทำให้ผมที่กำลังคุยกับไอ้อาร์ตอยู่ชะงักบทสนทนาลงชั่วคราว

"ไงไอ้เรย์ ซาจิมาแต่วันเลยนะ" อาร์ตทักสองคนนั่นยิ้มๆ ผมก็เพียงแค่ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไรมากมาย

"ยุ่งกันอยู่รึเปล่า" เรย์มันถามผมกับอาร์ต จะว่าไป...วันนี้ดูมันเครียดๆ นะเนี่ย ทะเลาะกับแฟนมารึไง (เรย์อ่ะไม่ได้ทะเลาะกับแฟนมาหรอก แต่กำลังจะมาทะเลาะกับแกนั่นแหละคิวเอ๊ย/คนเขียน)

"คุยได้ มีอะไรรึเปล่า หน้าเครียดมาเชียว" ผมถามเมื่อเห็นอาการผิดปกติของเพื่อน

"งั้นเอาตรงๆ เลยนะเพื่อน เมื่อวานแจนเค้ามาคุยอะไรกับมึงรึเปล่า" เรย์เปิดฉากทันที ทำเอาผมงงนิดๆ ไอ้เรย์มันรู้ได้ไงวะ

"ก็มาอ่ะ คุยเรื่องงานกันนิดนึง"

"งานที่ว่า เกี่ยวกับกี้ด้วยใช่มะ"  ยิ่งพูดก็ยิ่งถูก เอ...หรือไอ้เรย์มันจะเป็นหมอดู อย่างนี้คนอื่นไม่ตกงานแย่เหรอวะ แม่นชิบ

"ก็เกี่ยวนิดหน่อยอ่ะนะ" ผมตอบเลี่ยงๆ ไป

"แน่ใจหรอว่านิดหน่อย กุไม่รู้นะว่าแจนเค้ามาพูดอะไรกับมึงบ้าง แต่...เมื่อวานเย็นกุได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์ว่างานเสร็จตั้งแต่วันพุธตอนเย็น เพราะกี้มันเอารูปมาให้เค้าตั้งแต่เช้าแล้ว" เรย์บอกทำเอาผมอึ้งไปนิดนึง

"ผมยังเจอน้องกี้เลยนะครับคุณคิว ไม่สบายตัวร้อนจี๋เลยแต่ก็ยังจะมาอีก เห็นเค้าบอกว่าเอางานมาให้แจนก่อน แจนจะได้มีเวลาทำเยอะขึ้น ขากลับผมยังไล่ไปโรงพยาบาลเลย บอกจะพาไปก็ไม่ยอมบอกแต่ว่าจะไปเอง" เจอซาจิเข้าไปอีกคน หัวใจผมแทบหยุดเต้น มันเหมือนกับว่าเวลานี้ทั้งตัวผมไร้ความรู้สึกมันชาไปหมด จนแทบจะทรงตัวยืนไม่อยู่เลยทีเดียว จะว่าไปตอนที่ผมจูบรูกิก็รู้สึกว่ามันร้อนเหมือนกันนะ แต่ไม่ทันได้คิดอะไรมัวแต่หึงอยู่อ่ะครับ แล้วอย่างนี้ใครโกหกกันล่ะ แต่...ไอ้เรย์ไม่ใช่คนโกหกนะ รู้นิสัยกันอยู่

"ความจริงกุก็ไม่ได้อยากจะมาทำให้เรื่องมันวุ่นวายหรอก แต่กุเองก็รักกี้เหมือนน้องแท้ๆ มึงก็รู้ โดนแกล้งทั้งที่ตัวเองไม่ผิดกุก็ต้องปกป้องเป็นธรรมดา มึงทำอะไรกับน้องกุไว้ก็ไปจัดการเอาเองละกัน ไม่ต้องมาให้กุช่วยนะ คราวนี้หมั่นไส้มึงว่ะ งานนี้ใครผูกก็แก้เอง" เรย์บอกเมื่อเห็นผมทำท่าคิดหนัก

"เออ...ขอบอกไว้อีกอย่างนะ ถึงกี้มันจะปากไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่เคยโกหกไม่เคยให้ร้ายใคร กุทำหน้าที่พี่เสร็จแล้ว มึงจะตัดสินใจยังไงก็เรื่องของมึง กุไปละนะ" ไอ้เรย์ตบบ่าผมเบาๆ สองครั้งก่อนจะหันหน้าเดินออกจากห้อง

"เดี๋ยวดิมึง แล้ว....ผู้หญิงคนนั้นล่ะ ที่อยู่ในห้องน้องมึงอ่ะเป็นใคร" ผมถามไอ้เรย์มันครับ เอาวะยอมเสียฟอร์ม...ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาให้เคลียร์ไปเลยแล้วกัน ไอ้เรย์มันยิ้มกวนตรีนก่อนจะตอบผม

"อ๋อ....น้องเฟิร์นน่ะเหรอ นั่นน่ะเพื่อนสนิทของกี้กับเคนมัน เค้าสนิทกับกี้เหมือนพี่น้อง ก็เหมือนอย่างกุกับกี้นั่นแหละ มึงควรจะไปขอบใจเค้านะที่ช่วยดูแลตอนกี้มันไม่สบาย ไม่ใช่คอยจับผิด หึงไม่เข้าเรื่องเล้ย..." แล้วไอ้เรย์มันก็เดินหัวเราะออกไปจากห้องอย่างสบายใจ

"ผมไปก่อนนะครับคุณคิว" ซาจิยิ้มให้ผมก่อนจะขอตัวออกไปอีกคน

"กุก็ไปด้วยดีกว่า วันนี้ว่าจะชวนซาจิไปดินเนอร์สักหน่อย ไปหาซื้อของขวัญด้วยใกล้เทศกาลแจกของขวัญแล้ว" ไอ้อาร์ตขอตัวเหมือนกัน แต่ยังไม่ทันที่มันจะเดินพ้นจากประตูห้อง ผมก็ถามออกไปอย่างรวดเร็ว ก็มันสงสัยอ่ะทำไมมันต้องชวนซาจิไปกินข้าว หรือว่า.......

"เดี๋ยวไอ้อาร์ต อย่าบอกนะว่า มึงกับซาจิ......." ผมละเอาไว้แค่นั้น ไอ้อาร์ตมันยิ้มปากแทบฉีกก่อนจะบอก

"ก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น แต่พยายามอยู่ ดังนั้นเรื่องซาจิกับน้องกี้ของมึงน่ะ เลิกคิดไปได้เลย นอกจากมึงจะไม่ยอม กุก็ไม่ยอมเหมือนกัน 555" มันบอกให้ผมหายสงสัยก่อนจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วเดินหายหัวไปอีกคน 

   เฮ้อ...ผมพลาดอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย  เมื่อคืนกี้มันร้องไห้ด้วย คงโกรธผมมากแน่ๆ ผมไม่ได้ตั้งใจรุนแรงนะก็รู้อยู่หรอกว่าเวลาโมโหแล้วแรงตัวเองมันมากขนาดไหน แต่ตอนนั้นมันโมโหหึงอ่ะ ทำไมผมถึงไม่เชื่อมันนะ......


2 B Con....

แค่เนี๊ยะ...ไม่คุ้มค่ากับการเข้ามาอ่านเลยเนาะ ขอโทดนะคร้าบ ผมสมควร :m15:

จะให้กี้มันเอาคืนไอ้คิว :laugh: รึให้กี้ :oo1:ไอ้คิวคืนดีครับ  :z1:

ทริปเกาะช้างวันที่ 22 อดไปเพราะว่างานเสร็จไม่ทันแหง
ตอนนี้ภาวนาให้ได้ไปทริปตรังกระบี่ ชอบบบบบ

รักทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: speedboy ที่ 18-03-2010 12:39:17

ผมว่ากี้ต้องเชือดพี่คิวซักทีนะครับ

ชอบมั่วนิ่มดีนัก  ทำน้องกี้ร้องด้วย  อิอิ

ตอนมาขอโทษนะ  จัดชุดใหญ่ไปเลยคร้าบนายยยยยยยย

 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: pterofrond ที่ 18-03-2010 12:41:40

 :z6: ไอ้พี่คิว

มาต่ออีกนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 18-03-2010 14:26:14

พี่คิว
มาให้น้องตบจูบทีเหอะ

ที่ตบเพราะโกดแทนกี้ แต่จูบนี้จากไจ 55555.

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 18-03-2010 14:47:25

สมนะน่าไอ้พี่คิวว
 :z6:


สงสารกี้สุดๆๆ
:monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 18-03-2010 15:17:54

 :laugh: :laugh: หึงไม่เข้าเรื่อง ไปง้อด่วนเลยพี่คิว  :impress2:



กี้เองก็อย่าเล่นตัวให้มากนัก เดี๋ยวพี่คิวก็อดใจไม่ไหวอีกซะหรอก  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 18-03-2010 15:52:37

สงสัยงานจะเข้าพี่คิวอ่ะ เจอน้องกี้เกลียดแบบนั้น
สม!! อยากหึงไม่เข้าเรื่องดีนัก
งานนี้กี้เอาคืนให้หนักเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 18-03-2010 15:56:51

ไงล่ะ หึงหน้ามืดตามัว

ง้อไงละทีนี้เฮียคิวเอ้ย :เฮ้อ:


แบบว่ามาต่อเร็วนะฟาง เร็วๆๆน้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 18-03-2010 16:13:53

เอาแล้วไง

งานเข้าแล้วไงนั่น

เฮ้ออออออออ

มาต่อด่วนๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 18-03-2010 18:26:32

ก๊าาาก สม สั้นๆ จบ เข้าน่าเด็กไม่ติิดแน่

แต่วาไอคิวน่าด้าน แต่ผมอยากเหนอ่ะ มันต้องไปคุกเข่าอ้อนวอนแน่เลย

มาไวๆ คับ รอขำมัน

ปล. ช่วยปริ้นงานป่ะคั้บ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 18-03-2010 18:51:53

อยากอ่านต่ออ่ะฟาง มาเร็วน้า :serius2:

พี่คิว พี่คิว พี่คิว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 18-03-2010 19:55:32

 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 18-03-2010 20:33:29

แย่แล้วไม๊ละไอ้พี่คิวเอ๋ย

ทำกี้(เพื่อนกันกับกี้อ่ะเพราะช่วงน้กำลังฝึกงานพอดี)เจ็บ(แขน)ทั้งตัวและยังไม่ดูแลแถมยังไปว่าให้อีก

ไหว......... :z3:

กี้หายไวๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 18-03-2010 20:35:01

หึ...เป็นไงล่ะ พ่อคนขี้หึง...

ต้องให้ง้อซะให้เข็ด   :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 18-03-2010 21:39:26

มาอ่านนะคับ ชอบมากๆๆ สนุกดี แอบร้ายกันไปร้ายกันมา อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: WoonMyuk ที่ 18-03-2010 23:54:46

ตามอ่านทันแย้ว วะฮิ้ววววววววววววววว

เบื่อพี่คิวว่ะ นอกจากขี้หึงแล้วยังเสี่ยวอีกอ่ะ :m15:

คนอะไรมีดีแค่หล่อกับรวย(เอ๊ะ! ประโยคนี้คุ้นๆเนอะ 55 :laugh:)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 19-03-2010 00:10:33

 :z6: ไอ่พี่คิว โทษฐานหูเบาดีนัก
ไอ่คนไม่มีเหตุผล ฟังความข้างเดียว :beat:
แล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้าไปหาที่หอด้วย
ม่ายงั้นอาจเจอ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 19-03-2010 00:10:59

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 19-03-2010 00:11:11

ไหงมันอย่างนี้เนี่ย

กี้คบเฟิร์นประชดเลย

 :z6: ไอ่พี่คิว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 19-03-2010 00:47:49

ทั้งพี่คิวและยัยแจน :beat: :beat: :beat:
น้องกี้ เอาให้เจ็บทั้งคู่
ไม่ต้องไปสนใจ
คนอะไร นิสัยแย่มาก

+1

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 19-03-2010 01:54:49

เร็วๆเลยอิพี่คิว
รีบมาง้อเลยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 7.2 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง(ครึ่งหลังค
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 19-03-2010 09:45:07

เข้ามาเพื่อบอกว่า..ทั้งหมดแค่คำว่าเข้าใจผิด

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 19-03-2010 11:00:50

มาแล้วๆ ครับ หึหึ...ตอนนี้กี้เป็นฝ่ายได้เปรียบ
ใครอยากให้กี้เอาคืนแบบไหน ลองเควสมาได้นะครับ เผื่อเข้าทางผมจะได้สนองให้
แต่ให้กี้กดไอ้คิว  o22 อย่าเควสมานะ  อันนี้เป็นไปไม่ได้  o18

ต่อกับตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว

ตกเย็นผมก็ไปหากี้ที่ห้องมันครับ มามันตัวเปล่านี่แหละง้อผู้ชายไม่เป็นอ่ะ ที่สำคัญยังไม่เคยง้อผู้ชายคนไหนเลย มาหลงรักเด็กปาดจัดนี่ได้ไงก็ไม่รู้ งงตัวเอง จะซื้อดอกไม้มาก็กลัวกี้มันไม่ชอบ ซื้อตุ๊กตามาก็เดี๋ยวจะหาว่าผมว่าเป็นเด็กอีก อยากได้อะไรค่อยพาไปซื้อเองละกัน  แค่หายโกรธเป็นพอครับตอนนี้  

เมื่อมาถึงห้องผมก็เคาะประตูเบาๆ สองสามครั้ง แต่ก็เงียบ เอ....หรือว่าจะหลับนะ แล้วผมก็ไขกุญแจเข้าไปเองเลยครับ อ้าว..ยังไม่หายสงสัยอีกเหรอว่าผมเอามาจากไหน ก็วันที่มานอนห้องมันอ่ะ ผมตื่นมาก่อนกี้ก็เลยไปหาซื้อของใช้มาทิ้งไว้ที่นี่ แล้วก็เลยแอบปั๊มกุญแจมาด้วยน่ะ555 อย่าไปบอกมันนะครับ เดี๋ยวผมโดนวีนยิ่งปากร้ายๆ อยู่ด้วย

แต่พอเข้าไปห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของไอ้ตัวเล็กเลย หายไปไหนของมันนะ ผมก็เลยถือวิสาสะเข้าไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัวสักหน่อยดีกว่า เดี๋ยวค่อยมานอนรอ (สรุปห้องแกหรือห้องกี้วะคิว/คนเขียน) ผมนอนรอกี้บนเตียง หยิบหนังสือข้างเตียงมาอ่าน แต่พอเห็นชื่อเรื่องเท่านั้นแหละครับ

'108 วิธี....ฆ่า' โหย...อ่านอะไรแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย น่ากลัวๆ แต่ผมไม่กลัวนะกี้มันสู้ผมไม่ไหวหรอกตัวแค่นั้น ทีแรกเห็นไกลๆ ก็ไม่คิดว่าจะเล็กขนาดนั้นหรอกครับ แต่พอเห็นใกล้ๆ ตัวเล็กกว่าพี่สาวผมอีก สูงกว่าไหล่ผมมานิดเดียวเองกำลังพอดีครับ ว่าแล้วก็ปิดไฟแล้วมานอนรอดีกว่า

หลังจากที่ไปเดินยืดเส้นยืดสายที่สวนมา ขากลับผมก็เจอกับไอ้เฟิร์นและแฟนมันข้างล่าง เลยนั่งคุยกันต่อนานไปหน่อยครับ ดูเวลาก็จะสองทุ่มแล้วนี่นา ถึงว่ารู้สึกง่วงๆ ไงพิกล ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่งั้นไปนอนเล่นก่อนดีกว่า หิวเดี๋ยวค่อยเดินออกไปมินิมาร์ทแถวนี้ก็ได้ ช่วงนี้เทศกาลไฟสว่างทั้งคืนอยู่แล้ว และผมก็เปิดประตูเข้ามาในห้องโดยที่ไม่ได้เปิดไฟครับ แขวนเสื้อคลุมได้ก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที

"เฮ๊ย!!!" ผมแหกปากเบาๆ ไม่ใช่อะไรยังเจ็บคออยู่อ่ะ พร้อมๆ กับที่มีอีกเสียงหนึ่งร้อง'โอ๊ย!!!' ขึ้นมา (ใครมาทำอะไรบนเตียงกุวะเนี่ย หรือว่าขโมย) ผมรีบยันตัวลุกขึ้นแล้วพยายามจะเอื้อมมือไปเปิดไฟที่หัวเตียง แต่โดนกอดไว้ซะแน่นเลยครับ และไอ้คนที่กอดผมมันก็เป็นคนเปิดไฟซะเอง

"พี่คิ....คุณชานนท์" ผมเรียกชื่อจริงมันเลยครับ ไม่เอา ไม่ต้องไปเรียกมันพี่ ไม่ใช่น้องมัน ชิ...ว่าแต่ มันเข้ามาได้ไงอ่ะ

"กลับมาแล้วเหรอ" ไอ้พี่คิวมันยิ้มสวยให้ผม ก่อนจะลุกขึ้นขยับตัวไปนั่งพิงหัวเตียง โดยรั้งผมตามเข้าไปด้วย ปล่อยกุนะเฟ้ย

"มาทำไม แล้วเข้ามาได้ไง" ผมถามมันเบาๆ อย่างไม่มีหางเสียง แล้วก็พยายามรั้งตัวออกมาจากมัน ไม่อยากจะพูดดีกับมัน ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายยังไม่หายดีนะ จะโวยให้ลั่นห้องเลย เบื่อเวลาเป็นหวัดมากเลยว่ะ เจ็บคอวีนไม่ได้อารมณ์เสีย

"ไม่สบายเป็นไงบ้างครับ" มันถามผมเสียงเบาอย่างอ่อนโยน ปกติเวลามันพูดเสียงมันก็เพราะอยู่แล้วอ่ะครับ แต่พอมันมาพูดหวานๆ เอาใจแบบนี้ผมแทบเคลิ้มใจอ่อนกับมันเลย แต่...ไม่มีท๊าง

"ยังไม่ตาย" ผมตอบอย่างกระแทกกระทั้น

"ขอโทษนะครับ ก็ตอนนั้นพี่โมโห(หึง)อ่ะ เรย์มันบอกหมดแล้วว่าความจริงเป็นยังไง ยกโทษให้พี่ได้ไหมครับ" มันขอโทษพลางใช้นิ้วมือมาลูบไล้แก้มผมไปมาเบาๆ (กุไม่ใช่แมวนะ) ผมดันมือมันออกครับ (ทีงี้ละมาทำเอาใจ ทีทำกุเจ็บละไม่คิด)

"ผมจะไปมีสิทธิโกรธอะไรได้ล่ะ ก็คนมันผิดนี่" ผมบอกประชดมันแล้วก็หันหน้าหนี ไม่อยากเห็นหน้ามันอ่ะ เห็นแล้วโมโห แต่มันกลับรั้งผมไปกอดไว้จนแน่น (กุอึดอัดนะโว้ย)

"คุณชานนท์ ผมอึดอัด ปล่อยนะ" ผมออกแรงผลักมันสุดชีวิตอ่ะครับ แต่...ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย ปกติก็ไม่เคยจะสู้มันได้ นี่ไม่สบายยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ เซงตัวเองว่ะ

"ทำไมเรียกแบบนี้ ทำไมไม่เรียกพี่คิวเหมือนเดิม" มันทำเสียงดุนิดๆ ครับ เออ..ก็ลองมาดุกุมากสิ มึงเป็นคนมาง้อนะเว้ย อย่าลืม

"ก็ไม่ใช่น้องคุณ แค่เจ้านายกับลูกน้อง ผมสมควรเรียกอย่างนี้แต่แรกแล้วต่างหาก" ผมบอกมัน ตอนนี้เลิกดิ้นแล้วครับ หมดแรง เหนื่อยชะมัด ถามจริงครับพี่คิว มึงกินอะไรมาวะกุจะได้ไปหามากินมั่ง ‘ดีควาย’ รึเปล่า แรงโคตรเยอะเลย

"กี้ก็รู้นี่ครับว่าระหว่างเรามันไม่ใช่แค่นั้น" มันยังบอกผมพร้อมกับจับหน้าผมให้หันกลับไปมองหน้ามันอีกด้วย แต่...ไม่มองเว้ย ผมหลุบตาลงมองข้างล่างแทน ก็บอกแล้วว่าไม่อยากเห็นหน้ามัน

"มองตาพี่สิ" มึงเป็นพ่อกุเหรอครับมาสั่งกุอ่ะ -*- ไม่มองครับ สั่งได้ก็สั่งไป

"จะมองหรือไม่มอง นี่ถามดีๆ แล้วนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนกันก่อน" ใครก็ได้บอกที นี่มันมาง้อใช่ไหมเนี่ย นี่มึงกำลังจะทำให้กุเกลียดมึงหนักเข้าไปอีกนะรู้รึเปล่าไอ้บ้า

ผมก็ไม่มองมันอยู่ดี ไม่กลัวแล้วหละ อยากทำอะไรก็ทำไปเลย จะได้เกลียดมันให้สุดๆ ไปเลยอีกเหมือนกัน มันก็ยังเฉยอยู่อย่างนั้นผมก็ไม่ยอมมอง นานทีเดียวครับ...พี่คิวมันก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วกอดผมไว้หลวมๆ ค่อยยังชั่ว..แอบกลัวอยู่เหมือนกันอ่ะ แต่ทำปากดีไปงั้นแหละ555

"ขอโทษนะครับ ต่อไปพี่คิวจะฟังกี้ก่อนนะครับ จะเชื่อใจไม่หึงงี่เง่าแบบนี้อีกแล้ว หายโกรธนะ" อ๋อ...รู้ตัวเหมือนกันเหรอว่าเวลาหึงแล้วมึงงี่เง่าน่ะ  

หึง...หึง....หึง  เฮ๊ย!!! มันหึงจริงๆ ด้วยอ่ะ หรือชีวิตนี้กุจะไม่รอดเงื้อมมือพี่คิวมันจริงๆ วะเนี่ย จะว่าไปก็น่าสงสารมันเหมือนกันนะผู้บริหารก็ต้องรับผิดชอบอะไรหลายอย่างอ่ะเนอะ คงเครียดอ่ะแหละ แต่มันก็น่าจะฟังผมบ้างนี่นา (เอาไงดีวะ เริ่มใจอ่อนอีกแล้วกุ สงสารมันอ่ะ  / มึงอย่าไปใจอ่อนง่ายๆ เจ็บแล้วจำสิ งอนๆ มันไปก่อน ค่อยยกโทษให้มันทีหลัง) เทวดากับปีศาจกี้เถียงกันเอง เอาเหอะ ของอนสักสองสามวันละกันนะ ถ้ามันทำตัวถูกใจค่อยว่ากันอีกที อิอิ ผมก็หล่อเลือกได้เหมือนกันนี่นา

"คุณชานนท์ปล่อยก่อนได้มั๊ย ผมอึดอัด" ผมบอกเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง พี่คิวมันก็คลายอ้อมกอดลง ผมเลยดันออกแล้วขยับออกมานั่งห่างๆ มัน กลัวมันบ้าขึ้นมาอีก ยิ่งไม่ค่อยจะเหมือนชาวบ้านชาวเมืองเค้าอยู่ด้วย  

"ผมเหนื่อยแล้ว อยากนอนพัก คุณกลับไปก่อนได้มั๊ย" พูดเบาๆ ไม่ได้มองหน้ามันนะ

"กี้ก็บอกก่อนสิครับว่าหายโกรธพี่น่ะ" มันทำเสียงออดอ้อนอย่างน่าสงสาร ยังตื้อไม่เลิกจริงๆ นะมันเนี่ย - -" ผมละเห็นใจในความพยายาม แต่...

"บางที คนเรามันก็ต้องใช้เวลาในการลืมเรื่องต่างๆ บ้างไม่ใช่หรือครับ" เจอผมสวนเข้าไปมันก็นิ่ง พลางมองหน้าผมอย่างขอความเห็นใจ กุเห็นใจมึงแน่ครับแต่ยังไม่ใช่วันนี้ชัวร์ ว่าแต่นานๆ ทีก็พูดมีสาระเป็นเหมือนกันนะเนี่ยผม ^ ^

"งั้น...กี้นอนพักก่อนก็ได้ครับ" พี่คิวมันบอก ก่อนจะขยับแบ่งที่ให้ผมนอน แล้วมันก็จัดการดึงผมให้ลงมานอนข้างๆ มัน (แล้วทำไมมึงไม่ลุกไปล่ะ มานอนขวางกุทำไมเนี่ย เตียงกุนะว้อย -*-)

"กลับไปได้แล้ว ผมอยากนอนพัก" ผมไล่มัน อยู่กับมันสองต่อสองปลอดภัยซะที่ไหน

"ไม่เอา คืนนี้พี่จะอยู่เป็นเพื่อนนะ" ใครขอร้องมึงครับ

"ไม่..." ผมตอบแทบจะทันที จะบ้าเรอะ แทนที่ผมจะนอนให้สบายๆ จะต้องมาคอยระแวงมันอีกเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก

"ไม่ทำอะไรจริงๆ ครับพี่คิวสัญญา แต่ถ้ากี้ยังดื้อก็ไม่แน่" แล้วผมก็นอนทันทีครับ หันหลังให้มันด้วย ไม่ได้กลัวนะ แต่ง่วงอ่ะ พี่คิวมันหัวเราะก่อนจะปิดไฟแล้วก็จูบแก้มผมเบาๆ และกระซิบที่ข้างหูว่า

"หายโกรธเร็วๆ นะครับเด็กดื้อของพี่คิว" ขยับเข้ามานอนกอดผมเอาไว้ อย่างนี้ก็อุ่นดีเหมือนกัน ว่าแต่....ผมเชื่อใจมันได้แน่ใช่มั๊ย

ผมยังไม่ได้หลับเลยนะครับ นอนคิดอยู่ว่าพรุ่งนี้จะทำยังไง เจอมันตื้ออย่างนี้ทุกวันต้องใจอ่อนก่อนเวลาอันสมควรแน่ๆ เลยทีเดียว ไม่ได้ๆ ยกโทษให้ง่ายๆ เดี๋ยวมันจะได้ใจ ทำอะไรผิดคิดว่าจะมาขอโทษแป้บเดียวก็จบ ไม่มีทางหรอกท่านประธาน

ตอนเช้าผมรีบตื่นเช้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตเลยครับ ปกติขี้เซาตลอดแผ่นดินไหวยังไม่สะทกสะท้าน ต้องขอบคุณพี่คิวมันไหมเนี่ยที่ทำให้ผมสามารถตื่นขึ้นมาได้ ทุกครั้งตื่นมาก็ต้องขอต่อเวลาอยู่ร่ำไป

แต่วันนี้ไม่มีอิดออด ผมรีบลุกเข้าไปอาบน้ำแล้วเก็บของเล็กน้อย หันไปดูมันบ้างเป็นระยะๆ ครับ กลัวมันตื่นน่ะ แล้วผมก็ย่องออกไปจากห้องอยากเงียบเชียบ (อยากนอนนักใช่ไหมห้องกุ คืนนี้ยกให้อีกคืนละกัน555)

จุดหมายปลายทางของผมคือ บ้านไอ้แจ็คครับ เพื่อนสมัย ม.ปลายน่ะ สนิทกันแต่ว่าแยกกันเรียนมหาวิทยาลัยคนละที่ ไปขอนอนกับมันสักคืนสองคืนคงไม่เป็นไร แม่มันใจดีครับทำกับข้าวอร่อยด้วย ^ ^ ผมกดออดหน้าบ้านเพียงไม่นานแจ็คมันก็วิ่งมาเปิดประตู พอเห็นว่าเป็นผมก็ยิ้มหน้าบานทีเดียว

"มาไงเนี่ยมึง" มันถามผมเหมือนประชดแต่แววตามันอ่ะดีใจผมรู้ทันหรอก

"ก็...คิดถึงอ่ะ กุมานอนด้วยสักคืนได้มะ" ไม่ได้อ้างนะครับ ความจริงก็คิดถึงเพื่อนอยู่ แต่ไม่ค่อยว่าง พอดีวันนี้มีโอกาสเลยมาซะ

"หลายๆ คืนก็ได้ มาๆ เข้าบ้านก่อน" แจ็คบอกผมก่อนจะจูงมือให้เดินเข้าบ้าน เรานั่งคุยกันอยู่นานเลยทีเดียวก่อนที่ผมจะนอนพักเพราะยังง่วงๆ อยู่เลย แจ็คมันก็เล่นเกมของมันไปครับ

"เอาไว้เย็นๆ ออกไปเดินเล่นกันมะ ไปเดินแถวโรงเรียนก็ได้ ไม่ได้ไปมาซะหลายปีจะเป็นไงมั่งก็ไม่รู้" แจ็คบอกผมที่กำลังเคลิ้มๆ อยู่บนโซฟา

"เออ..เอาดิ ดีเหมือนกัน คิดถึงโรงเรียน" แล้วผมก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปในบัดดล

อย่าลืมนะครับ ใครสนใจจะเอาคืนแบบไหน

ผมคงแต่งต่อตอนบ่าย 3 ตอนนี้ขอเอา Printer ไปซ่อมก่อน สงสารมัน
ปล...คุณ andyus1 ขอบคุณนะครับ ถ้าให้ช่วยปริ๊นได้จริง ผมไปหาแล้วนะเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 19-03-2010 11:07:31

กร๊ากกก   จัดไปให้หนักโลด...    :beat:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 19-03-2010 11:31:12

คบแจ๊คประชดดิ๊

อยากดูหน้าพระเอก ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 19-03-2010 11:50:20

เอาคืนให้หนักๆเลยกี้


หมั่นใส้พี่คิว


 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 19-03-2010 11:59:06

ไอ้พี่คิว  :z6:  โทษฐานหูเบาและยังมารังแกกีกี้อีก  อย่าลืมไปจัดการคนโกหกอย่างอีพี่แจนด้วยล่ะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 19-03-2010 14:07:23

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่คิว ตามตัวเจอ น้งกี้ต้องแย่แน่ๆ :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: WoonMyuk ที่ 19-03-2010 14:23:56

กี้คะกดแจ๊คเลย  ประชดชีวิต(รัก) 5555555555 :laugh:

ก็ไรเตอร์ไม่ให้กี้กดคิวอ่า งั้นให้กี้กดแจ๊คแทนเนอะ คิวจะได้หึงตาลุกเป็นไฟ หุหุ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 19-03-2010 14:35:40

จัดไป +1  :L2:
ได้ทีละกี้ แกล้งให้นักเลย เหอๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 19-03-2010 14:38:59

อยากให้พี่คิวมาตาม อิอิ :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 19-03-2010 15:01:03

คนรักกันชอบกันเค้าไม่โกรธกันนาน ๆ หรอก
ถ้าจะเอาคืนเค้าไม่เรียกว่ารักหรอกมั้ง
ทำแค่เนี้ยมันคงรุสึกตัวแล้วล่ะ
ครั้งนี้เอาเป็นว่ายอม  ๆ มันไปก่อน
เพราะต่างฝ่ายก็ยังไม่ค่อยรุจักนิสัยใจคอกันเท่าหร่ายยยย
เอาไว้ค่อย ๆ เรียนรุนิสัยกันไปดีมั้ย
ถ้าไอ่พี่คิวมันผิดคราวหน้าค่อยจัดการ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 19-03-2010 16:38:03

ย้ายมาอยู่กับแจ๊คซักเดือนนึงโดยไม่บอกใคร  :z1: (นานไปอ่ะป่าว ตั้ง 1 เดือนเชียวนะเว้ย)

เอาให้พี่คิวกระวนกระวายใจเล่นๆ  :laugh: (หรือจะคลั่งตายก่อนก็ไม่รู้ ห่วยยย)

เอาเป็นว่ามาต่อไวๆนะครับ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: jubdong ที่ 19-03-2010 17:11:14

UP UP UP UP UP!!

ขอร้อง :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: NUKWUN ที่ 19-03-2010 17:58:27

แอบหมั่นใส้พี่คิว ไม่ยอมฟังอะไรเล๊ย

 o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 19-03-2010 18:56:11

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:เฮียคิวเอ้ย ง้อตายแน่งานนี้


กี้เอาให้หนัก

อยากให้เฮียคิวลักพาตัวกี้ไปอยู่บ้านตัวเอง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: aojroonra ที่ 19-03-2010 19:25:01

 o13 เฮียคิวสู้ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 19-03-2010 19:45:53

 แอบสมน้ำหน้าไอ้พี่คิวที่ไม่ยอมฟังกี้

ไม่รู้ว่าอยากให้พี่โดนอะไรจากกี้

รอลุ้นละกัน

อิอิ:กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 19-03-2010 20:01:26

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: woradach ที่ 19-03-2010 20:36:01

นานๆจะมีเรื่องน่ารักๆ สนุกๆหลงมาให้ยลโฉมนะเนี่ย ฮิฮิ ขอบคุณนะคร๊าบคุงนักเขียน  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 19-03-2010 21:01:05

ผ่านไป 8 ตอนแล้ว พึ่งจะได้เข้ามาอ่าน ^0^
 
 :L2:  ให้กำลังใจ 1 ช่อจ้า~

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 19-03-2010 21:58:51

น่ารักดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่าน
น้องกี้น่ารักดีเหมาะสมกับซาจิ
แอบชอบซาจิอ่ะ อุตส่าห์ลุ้น แอบเซงเล็กน้อย ฮ่าๆๆ
ไม่ใช่ไร หมั่นไส้คิว (ซะงั้น)

น้องกี้จัดไปนานๆเลยนะคะ เดี๋ยวคิวจะได้ใจมากไป หุหุ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 19-03-2010 22:07:45

 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: speedboy ที่ 19-03-2010 22:19:30

กี้ใจร้าย   กี้ใจร้าย   กี้ใจร้าย

คนแต่งก็ใจร้าย อะ

คุณคิวสู้ครับ  ง้อเข้าไป  อิอิ

 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 20-03-2010 00:12:04

speedboy   เชือดเลยเหรอครับ ออกแนวซาดิสม์นะ เหมือนผมเลย 555 ซาดิสม์ตัวพ่อกะว่าว่างๆ จะ SM มาสนองนีดตัวเองสักเรื่องอยู่เหมือนกับ แต่ไม่รู้ชาติไหนครับ ยุ่งชิบ

pterofrond  ขอบคุณครับ  :z6: เต็มๆ หน้าไอ้คิวเลย 555 สะใจ

nubeebaa  ทั้งตบทั้งจูบว่างั้น รักในรอยแค้นเนาะ เอิ๊กส์ สรุปอยากให้คิวตามเจอป่ะครับเนี่ย 555 เหมือนจะอยากนะ

zemicolon  สงสารกี้ก็มาโอ๋สิคร้าบบบบ จัดคิวให้หนักๆ เลยนะครับ โอเคๆ จัดให้(ผมจะโดนไอ้คิวมันเหยียบตายคาเบอร์ 41 ไหมเนี่ย)

NUTTYZERO  สรุปอยู่ข้างไหนครับเนี่ย กี้หรือพี่คิว

jasmin  คุณดอกมะลินี่ผมมั่นใจ ข้างกี้ชัวร์ๆ 555 จัดคิวหนักๆ ครับ เหอหอ

jiBtar  จะรีบมาต่อให้นะคร้าบ  ขอ :กอด1:เหอะครับ(โดนเบอร์ 42 ปริศนายันกลับมา)

MegaNuun  รออ่านด้วยน้า

andyus1  รู้สึกสมน้ำหน้าพี่คิวออกนอกหน้ามากๆ เลยครับ 555 แย่งจีบกี้ไม่ทันแล้วเคืองไอ้คิวมันเหรอ(โดนเตะ)

kkmm  ใจเย็นๆ ครับที่รัก โอ๋ๆ หัวโนหมดแล้ว

EunSung87  หัวอกเดียวกับน้องกี้เหรอครับ สู้ๆ นะขอให้เกรดฝึกสวยๆ นะครับ

iiดาวพระศุกร์ii  เยาะเย้ยไอ้คิวได้สะใจผมมากครับ หุหุ จัดให้หนักๆ เลยครับ แต่คิวโดนหนัก หรือกี้โดนหนักไม่รู้นะครับ

● MaYa~Boy ●  เหอเหอ สู้ผมไม่ได้เนาะ ร้ายมันจะๆ ไม่มีแอบ ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะครับ

WoonMyuk  ไม่เสี่ยวก็ไม่ใช่ไอ้คิวสิครับ 555 บอกมันเลิกเสี่ยวมันมะยอม ผมกะไม่รู้จะทำยังไงกะมัน กดแจ็คประชดมันก็ตายคู่อ่ะครับ อีกอย่างแจ็คมันตัวสูงกว่ากี้นา เอ๊ะหรือว่าความสูงไม่เป็นอุปสรรคในแนวราบครับ (ทะลึ่งอิกผม)

Solar cell  ทีแรกเหมือนจะโกรธแค้นแทนกี้นะครับ หลังๆ มีเปลี่ยนใจไว้โกรธครั้งหน้าซะงั้น 555

ken_krub  ขอบคุณครับผม มีแรงปั่นยิกๆ 555

*-*คาเมะ*-*  น้องเฟิร์นมันมีแฟนแล้วครับ ให้คบแจ็คประชดผมว่าแจ็คตายหมู่พร้อมน้องกี้แหง คิวมันหึงโหดเกิ๊น

Little Devil  ทั้งไอ้คิว ทั้งแจนเลยใช่ไหมครับ สมควรโดนทั้งคู่เนาะ

m_pop91  คิวฝากมาบอกว่า เดี๋ยวจะรีบง้อให้ทันใจเลยครับ มิต้องห่วง

Dee^daY  ก็มันเข้าใจผิดจริงๆ อ่าน้า  แต่แค่นั้นไม่สาสมหรอกเนาะ

เกริด้า(๐-*-๐)v  เน้นพี่แจนนะครับ 555

silverspoon  อยากให้คิวตามมาที่บ้านแจ็ค  อยากให้กี้โดน...ก่อนเวลาอันสมควรว่างั้น?? 555 เอ๊ะ รึผมคิดมากเอง

jubdong  ปั่นอยู่ครับ ใจเย็นๆ น้า เดี๋ยวลงให้ครับ จุฟจุฟ :กอด1:

@aOoM&jAe@  ไม่ต้องแอบครับเต็มที่ คิวมันไม่เข้ามาอ่านหรอก 555

jiBtar  อยากให้คิวพากี้ไปอยู่บ้านตัวเอง แอบหวังช็อตไหนเป็นพิเศษรึเปล่าครับเนี่ย เอิ๊กส์ ถ้าไม่ใช่แสดงว่าผมทะลึ่ง 555   :z1: :z1:อะไรครับ บนบานสานกล่าวอะไร ให้คิวพากี้ไปน่ะเรอะ 555 เดี๋ยวจัดให้ซะดีไหมเนี่ย (ดีแก ไม่ดีข้าเว้ย/น้องกี้เองฮะ)

aojroonra  ประกาศตัวว่าเข้าข้างไอ้คิวเต็มที่เลยเนาะ  :laugh: :laugh:

EunSung87   :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดๆ ครับ

woradach  ขอบคุณเช่นกันครับที่คนน่ารักๆ เข้ามาอ่าน :-[ :-[

•ผั๑`|nกุ้va’ด•  มาช้ายังดีกว่าไม่มาครับ เห็นชื่อแล้วผมหิวเลยแฮะ 555  น่าฟัด เอ๊ย!!~ น่ากินครับ ชั่วแน่อ่ะผม

pattybluet  กี้กับซาจิเหรอครับ  :a5:ผมเองก็เคยคิดนะ แต่....เคะ+เคะ เป็นไปมะได้ อ๊ะ...หรือจะลองดู ซาจิก็มาดเมะอยู่นะ

speedboy  ทีแรกบอกให้กี้ชือดคิวอยู่ไม่ใช่เหรอครับ ไหงตอนนี้มาว่าน้องกี้ใจร้ายอ่ะ

- - - - - -
ขอบคุณนะครับที่ติดตาม กอดทุกคน  ผมมีธุระสำคัญมากกกกที่บ้าน
พรุ่งนี้ตื่นมาคงกลับบ้านเลย อาจจะหายไปสัก 2 วัน หรือนานกว่านั้น แล้วแต่กรณีว่าร้ายแรงไหม

ยังไงตอนนี้ปั่นอยู่ครับ ถ้าเสร็จจะลงไว้ให้อ่านต่อนะครับ

ปล...ผมโง่อ่ะ แต่ถ้าจะ +1 ให้ใครกดตรงไหนอ่ะครับ อยากกดให้เพื่อนๆ คนอื่นๆ บ้างอ่ะครับ แหะแหะ  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 20-03-2010 00:25:17

สมน้ำหน้าอีพี่คิว
หึงมาก ปากเปราะ
ต้องโดนเยอะๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 20-03-2010 00:47:32

เอาให้หนักๆเลยน้องกี้

ทีหลังอิพี่คิวจะได้ไม่กล้า

ต้องกำหลาบตั้งแต่เนิ่นๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 20-03-2010 03:04:26

พึ่งเสร็จครับ ปั่นยิกๆ ปั่นไปด้วยทำงานไปด้วย 2 in 1 น่าดูเลยผม
จะกลับบ้านนอก 2 - 3 วันเน้อ(เอ๊ะ!!~ บอกไปยังหว่า)
เลยมาลงตอนที่ 9 ไว้ให้อ่านกันแก้เหงา
อย่าลืมคิดถึงผมนะครับ :-[ :-[

ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??

   เฮ้อ...วันจันทร์อีกแล้วครับต้องไปทำงานๆ ยิ่งใกล้คริสมาสต์บรรยากาศแห่งคู่รักลอยอบอวลไม่แพ้ช่วงวาเลนไทน์เลยนะเนี่ย เดินไปทางไหนก็มีแต่แฟนพากันออกมาเดิน น้ำค้างลงด้วยครับตอนเช้าๆ สวยงามมากมาย แต่อื๋อ...หนาวชะมัด ผมกระชับเสื้อคลุมให้เข้ากับตัวมากขึ้น เมื่อคืนนอนคุยกับไอ้แจ็คซะดึก แต่ก็ตื่นสายหน่อยไม่เป็นไรเข้าสายวันเดียวจะไม่ให้ฝึกก็ให้มันรู้ไปสิ ต้องเอาแรงไว้เยอะๆ ด้วยเผื่อวันนี้มีฉลอง ยังจำที่พี่เรย์บอกได้อ่ะ เรื่องกินนี่ลืมไม่ลง อิอิ ผมเดินเข้าออฟฟิศอย่างไม่รีบร้อนนัก และก็เจอเข้ากับพี่เรย์และเคนพอดี

"ไอ้กี้ ไอ้กี้ โหยยยยมึง หายไปไหนมา กุเป็นห่วงแทบแย่" ไอ้คุณเคนครับวิ่งเข้ามาหาผมแล้วเขย่าแขนหลายๆ ครั้ง จนแขนผมจะหลุดติดมือมันไปอยู่แล้วเนี่ย สาดเคนเบาๆ ครับ

"กุไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย" ก็ผมไม่ได้ไปไหนจริงๆ นี่นา

"แต่พี่คิวบอกว่ามึงไม่ได้กลับมานอนที่ห้อง โทรไปหาก็ปิดเครื่องนะมึง" นั่นไงล่ะกุว่าและ ว่าต้องไอ้พี่คิว

"ก็..เห็นเค้าอยากนอนเลยให้เค้านอนไปไง กุออกจะใจดีนะเนี่ย 555" ผมพูดจบก็หัวเราะอย่างสะใจ ทำเอาพี่เรย์ได้แต่มองยิ้มๆ

จากนั้นเราก็ต่างแยกย้ายกันไปทำงาน ผมเดินผ่านโต๊ะของพี่หลายๆ คนรวมถึงโต๊ะของพี่แจนด้วยเพื่อเข้าไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองที่อยู่ด้านในติดทางกระจก

“อ้าว....ยังฝึกงานต่ออีกเหรอคะน้องกี้ เห็นหายไป 2 – 3 วัน พี่นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก” พี่แจนถามผม จากน้ำเสียงพี่แจนถ้าฟังดูดีๆ นี่มันไม่ใช่อาการเป็นห่วง แต่เป็นอาการเยาะเย้ยชัดๆ

“ผมแค่ป่วยน่ะครับพี่แจน ยังไม่ได้ตายทำไมจะมาไม่ได้” ผมตอบกลับไป ไม่ได้ตั้งใจจะประชดนะครับแต่ปากมันไปเอง จะว่าไปผมเองก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่พี่เค้าบอกว่าไม่ได้รับรูปของผม ผมรู้ว่าผมอาจจะผิดที่ไม่ได้ส่งรูปให้กับพี่แจนด้วยมือของตัวเองทำให้งานของผมหายไปและก็โดนไอ้พี่คิวมาโวยวาย แต่เมื่อเห็นว่ารูปที่ลงในหน้างานเป็นรูปที่ผมถ่ายก็ทำเอาผมโมโหเหมือนกัน ผมไม่ได้โง่หรือขี้ลืมซะจนจำไม่ได้ว่าตัวเองถ่ายภาพอะไรมุมไหนมาบ้าง

พี่แจนดูอึ้งๆ ที่ผมเถียงเธอแต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดเข้ามาโดยคนที่คุณก็รู้ว่าใครครับ เห็นผมมันก็รีบเดินตรงดิ่งเขามาหาเลยครับ ดูมันจะยิ้มก็ไม่ยิ้มจะบึ้งก็ไม่บึ้งยังไงของมันก็ไม่รู้

“คุณคิวคะ คุณเอกร้าน Lovely ค้าฝากชมผลงานของเรามาด้วยนะคะว่ายอดเยี่ยม แบบนี้จะมีรางวัลให้แจนเหมือยอย่างเคยรึเปล่าเอ่ย” พี่แจนรีบเดินเข้าไปดักหน้าไอ้พี่คิว แล้วชวนคุยเสียงใสถึงคำชื่นชมที่ได้รับ แอบขัดใจนิดๆ ครับรางวัลอย่างเคยมันคืออะไรวะ ก็ดูพี่แจนเค้าทำหน้าหื่นๆ อ่ะ(ความจริงเค้าแค่ทำหน้าเซ็กซ์ซี่ใส่ไอ้พี่คิวแค่นั้นเอง)

“ชื่อชมฝีมือรูปถ่ายของกี้ หรือหน้างานล่ะ” โห....ไอ้พี่นี่มันโหดว่ะ เอาซะตรงเชียว พี่แจนหน้าเสียไปเลย คงคิดไม่ถึงว่าเจ้านายจะรู้ว่ารูปที่เธอเอาไปลงโฆษณาหน้านั้นเป็นฝีมือของผม

“ขอตัวก่อนนะครับแจน มีเรื่องจะต้องรีบเคลียร์” ไอ้พี่คิวมันขอตัวอย่างสุภาพขณะที่พี่แจนยังยืนนิ่งอึ้งอยู่

“หายไปไหนมา” เอ้า...มาถึงก็ชวนทะเลาะเลยครับไอ้นี่ คราวนี้ไม่ใช่แค่พี่แจนที่มองผม ทุกคนต่างมองมาที่เราสองคนเป็นตาเดียว ไม่ได้ๆ ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องเดี๋ยวคนอื่นสงสัย

“ผมไม่สบายเลยหยุดนอนพักไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย” ผมรีบอ้าง

“แล้วทำไมวันนั้นตื่นก็ไม่ปลุก หายไปไหนก็ไม่ยอมบอก แถมกลางคืนไม่กลับมานอนที่ห้องอีก พี่นอนรอทั้งคืนเลยนะ” เอาแล้วครับอายสิผม อย่างนี้เค้าก็คิดว่ากุอยู่กับมึงสิไอ้บ้า คราวนี้ทุกคนเอาแต่จ้องจนผมพูดไม่ออก เชี่ยเอ๊ย..โกหกไม่เก่งด้วยสิกุ แม่นะแม่ไม่น่าสอนว่าอย่าพูดโกหกเลย

“ยังไม่หายงอนอีกหรือครับ หืม...” ไอ้พี่คิวมันเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมก่อนจะถามเสียงเบา แต่คนเค้าก็ได้ยินกันทั้งออฟฟิศ คราวนี้หลายๆ คนยิ้มให้ผมอย่างล้อเลียน บางคนก็ผิวปากแซวมันซึ่งๆ หน้า หาได้มีความเกรงใจเจ้านายไม่ ช่วยรู้หน่อยไอ้ที่พี่แซวกันน่ะครับ เจ้าของบริษัทพวกมึงนะ ผมก็หน้าแดงแล้วครับ ไม่ได้เขินนะครับผมร้อน ไม่เอาๆ เหตุผลนี้ฟังไม่ขึ้น แอร์เย็นจนผมจะแข็งตายแล้ว ผมโมโหมันน่ะ ใช่ๆ ผมโมโห

“ไอ้คิว ปัญหาครอบครัวมึงก็เอาไปเคลียร์ที่บ้านสิ นี่มันที่ทำงานเว้ย” เหมือนพี่เรย์จะพยายามช่วยผมนะครับ แต่ถ้าฟังแล้วคิดตามดีๆ ผมว่าไม่ใช่ว่ะ เพราะเมื่อพี่เรย์พูดจบเสียงแซวยิ่งดังหนักกว่าเดิมอีก

“ก็ไม่ยอมกลับมาให้กุง้อที่หว่า ปล่อยให้นอนคนเดียวทั้งคืน เหงาจะแย่ คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักซะเปล่า ใจร้ายชะมัด” โหยไอ้สาด.....มึงก็ประกาศขึ้นป้ายโฆษณาข้างทางด่วนซะเลยสิว่ากุเป็นแฟนมึงน่ะ ประชดครับประชด ก็ดูมันพูดส่อซะขนาดนั้น

“คุณชานนท์ออกไปเลย ผมจะทำงาน” ผมไล่มันครับ เขิน เอ๊ย!! โมโห จนไม่อยากจะมองหน้าใครแล้ว ผมหันหน้าเตรียมเดินหนีแล้วครับ แต่มันรั้งแขนผมไว้ ไอ้นี่มันแรงเยอะครับผมยังยืนยันคำเดิม ไอ้แรงควาย

“งั้นเย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกัน ถ้าไม่ตกลงก็ยืนมันอยู่ตรงนี้แหละ งานการไม่ต้องทำมันละ” ผมบอกเบาๆ ดูซิจะแข็งไปได้ซะขนาดไหน ท่าทางกี้มันเขินมากอ่ะครับ หน้างี้แดงเป็นกุ้งต้มเชียว แต่ผมเฉยๆ ไม่ได้อาย ไม่ได้แคร์ใคร ผมรักของผมซะอย่าง ถึงวันนี้คนอื่นไม่รู้ อีกหน่อยก็ต้องรู้ ยังไงผมก็ต้องประกาศอยู่แล้วล่ะ ไม่ได้หรอก เดี๋ยวคนอื่นจ้องจะงาบ ผมคงไม่กล้ามาเปิดตัวเร็วขนาดนี้ถ้าวันก่อนไม่ได้ยินไอ้ก้อง เด็กฝ่ายศิลป์มันคุยกับเพื่อนมันถึงว่าที่แฟนผม

“ไอ้ต้น กุว่ากุกำลังตกหลุมรักว่ะ”

“อะไรของมึงไอ้ก้อง กุเห็นมึงพึ่งเลิกกับน้องมะเหมี่ยวไปไม่กี่วันเอง จะมารักใครอีก”

“มึงว่าน้องกี้น่ารักป่าวล่ะ” ผมที่กำลังจะลุกเดินออกจากห้องกาแฟชะงักเลยครับ พอดีวันนั้นเลขาผมลาหยุด ผมเลยระเห็จตัวเองไปยังห้องกาแฟ เพราะขี้เกียจเรียกแม่บ้าน

“น่ารักดี ตัวเล็กๆ ปากแดงๆ เหมือนผู้หญิงเป็นบ้าเลย อย่าบอกนะว่าเนี่ยรักใหม่มึง” เสียงต้นถามเพื่อนมัน

“อืม...กุว่าจะจีบ จีบไม่ได้ก็จับกดแม่งซะเลย 555” อ้าว...ไอ้เด็กเปรตนี่ เลวซะแล้วของใครรู้ซะบ้าง เดี๋ยวเหอะเดี๋ยวมีตกงาน

“กุว่ามึงอย่าไปยุ่งกับน้องเค้าเลย เดี๋ยวจะตกงานเอา” เออเพื่อนมึงพูดถูกแล้ว

“ทำไมวะ”

“น้องกี้ของมึงอ่ะเส้นใหญ่นะเว้ย น้องพี่เรย์เชียวนะ และอีกอย่างกุว่าดูบอสเค้าชอบมาหาบ่อยๆ บางทีก็มานั่งมองหน้าแล้วก็กลับ ชวนไปกินข้าวบ้างอะไรบ้าง ขึ้นรถยังเปิดประตูให้กี้นั่งเลยนะ เค้าอาจจะเป็นแฟนกันก็ได้มึง” แกเข้าใจถูกแล้วเจ้าต้น

“มึงตลกและได้ต้น มึงไม่เห็นบอสมึงควงหญิงไม่ซ้ำเหรอ ถึงกี้มันจะน่ารักน่าฟัดแค่ไหนก็เหอะเค้าจะมาชอบอะไรผู้ชายวะ หล่อเลือกได้ขนาดนั้น” แต่กุชอบของกุไปแล้ว สั่งไอ้โอยประกาศรับสมัครฝ่ายศิลป์ใหม่ซะดีไหมเนี่ย

“เรื่องของมึง แต่กุว่าดูเวลาบอสมองน้องกี้แล้ว มากกว่าพี่น้องแหง กุชอบมันกุยังไม่คิดจะจีบเลย” อ้าว...ไอ้นี่ก็เลวหลบในอีกคน

“เชี่ย...ไม่กล้าจีบแล้วกันท่ากุ เดี๋ยวถีบเลย” แล้วมันสองคนก็พากันขำ และเดินออกไปจากห้องกาแฟก่อนผม มันอาจจะไม่เห็นก็ได้ว่าผมนั่งอยู่ตรงโซฟาที่หันหน้าออกนอกตึก ก็แน่ละเรานั่งหันหลังให้กัน อยากจะเพิ่มเงินเดือนให้คุณอร(เลขา)จริงๆ ลาหยุดได้จังหวะพอดี
 
แล้วอย่างนี้ผมสมควรรีบเปิดตัวไหมล่ะครับคุณผู้อ่าน ถ้าทุกคนเข้าใจว่ามันเป็นอะไรกับผมใครจะกล้ามายุ่ง จะว่าใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิดก็ยอมครับ หุหุ กี้มันมองผมอย่างไม่พอใจตามปกติมันนั่นแหละ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา แต่ยังยืนยันครับว่า น่ารัก

“พี่ๆ ทุกคนครับ วันนี้ไปทานข้าวเย็นด้วยกันหมดเลยนะครับ เจ้านายเค้าอุตส่าห์ใจดีจะเลี้ยงข้าว ไปกันทั้งออฟฟิศนี่แหละ โอเคไหมครับคุณชานนท์” มันหันมาถามผมและยิ้มยั่วโมโห อ่ะนะแค่นี้เด็กๆ จะกินกันสักเท่าไหร่ ตอนนี้อะไรก็ยอมครับ แต่...อย่าให้ถึงเวลาเอาคืนนะครับน้องกี้ โดนหนักแน่

“เย้....ฮิ้ว...” เสียงแทบจะทุกคนโห่ร้องอย่างสะใจ และดีใจ บางคนถึงกับบอกรุกิว่าสุดยอดไปเลยไอ้น้อง แหม...พวกมันได้เถ้าแก่เนี๊ยะใจดีนะเนี่ย แค่เปิดตัววันแรกก็พาเลี้ยงฉลองทั้งออฟฟิศแล้ว

ตอนเย็นหลังเลิกงานเราก็นัดกันว่าเจอกันที่ร้าน.....แถวๆ เรียบทางด่วนครับ ร้านนี้บรรยากาศดี ผมไปนั่งกินกับเพื่อนๆ บ่อยพอสมควร ร้านโล่งๆ มีต้นไม้เยอะมีโคมไฟสลัวๆ แขวนบนต้นไม้ตั้งแต่ลานจอดรถตามทางเดินไปจนถึงบริเวณร้าน ตกแต่งแบบธรรมชาติ ดูสบายๆ ดีครับ อีกอย่างคนที่อาศัยอยู่ในเมืองอย่างพวกเราโอกาสสัมผัสธรรมชาติมันน้อยครับ ร้านค่อนขว้างใหญ่โตดีด้วย

ดีที่ตอนกลางวันผมให้ไอ้อา์ร์ตโทรมาจองไว้ล่วงหน้า ไม่งั้นเราอาจจะมีที่ไม่พอนั่ง เพราะวันนี้มากันเกือบทั้งออฟฟิศชั้น 11 ก็ร่วมๆ 20 กว่าคนได้ ดีนะครับที่มากันไม่หมดบริษัท ไม่งั้นต้องปิดร้านเลี้ยงกันมั่งแหละ

“คุณชานนท์ ผมขอชวนเพื่อนมาคนนึงได้รึเปล่า พอดีวันนี้นัดเค้าไว้ก่อนแล้ว” กี้มันบอกผม หน้าตามันดูแปลกๆ แฮะ กี้แบบนี้ผมไม่เคยเห็น

“ได้สิ จะเป็นอะไรไป เพื่อนกี้ก็เหมือนเพื่อนพี่นั่นแหละ” เท่านั้นแหละครับกี้มันก็ยิ้มและเดินออกไปโทรศัพท์

ตลอดเวลาที่นั่งกินข้าวกันผมพยายามตามง้องอนขอคืนดีกี้มันตลอดอ่ะครับ แต่...ไอ้ตัวแสบมันก็เดินหนีผมไปชนแก้วตามโต๊ะนั้นโต๊ะนี้  หนอยกลับถึงห้องก่อนเหอะ แล้วดูนะครับ ชอบไปจังแถวโต๊ะแจนน่ะ คิดว่าผมไม่กล้าตามไปรึไง

“คุณคิวจะมานั่งด้วยกันหรือคะ เชิญค่ะ” แจนรีบขยับที่ และเอาเก้าอี้เข้ามาเพิ่มอีกตัว กี้มันยิ้มอย่างสะใจใส่หน้าผม แต่คิดเหรอว่าผมจะปล่อยให้มันรอด

“เปล่าครับแจน มาตามง้อแฟน” กี้มันยืนอ้างปากค้าง ก่อนจะเดินหนีไปเลยครับ แจนก็อึ้งๆ ไป ส่วนคนอื่นๆ ที่นั่งโต๊ะนั้นก็พากันแซวผมใหญ่ เอาเหอะครับวันนี้ใครจะแซวอะไรไม่มีหักเงินเดือน ได้เห็นกี้มันอายแล้วผมอารมณ์ดี จะว่าไปผมนี่ก็ออกแนวโรคจิตเหมือนกันแฮะ

เพียงไม่นานหลังจากโทรศัพท์ก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนนึงเข้ามาในร้าน กี้มันรีบเดินไปรับเลยครับ เด็กหนุ่มคนนั้นตัวสูงกว่ากี้หน่อย น่าจะพอๆ กับเคน หน้าตากวนๆ หน่อย แต่ก็หล่อดีครับ

กี้มันจูงมือเข้ามานั่งข้างๆ ไคกับไอ้เรย์ โต๊ะที่ผมพึ่งลุกเดินออกมานั่นแหละ ผมรีบเดินตามไปครับ เดินจูงมือกันซะสนิทสนมเชียว ไม่ปลื้มครับ

“พี่ๆ ครับ นี่ไอ้...เอ๊ย...นี่แจ็ค เพื่อนสนิทผมครับ แบบว่าแฟนอ่ะครับ อ๊า...เขินๆ ” ผมบอกกับทุกคนพร้อมพยายามแอ๊บเขินอย่างกระแดะสุดชีวิต ทั้งไอ้แจ็คและไอ้เคนหันมามองหน้าผมเอ๋อๆ ประมาณว่ากุไปเป็นแฟนกับมึงตอนไหนวะไอ้กี้

“ใช่มะครับแจ็ค” ผมหันไปถามมัน พร้อมทำตาดุ เชี่ยนี่ก็มาสงสัยอะไรก็ไม่รู้ บอกในโทรศัพท์แล้วว่าเวลามาถึงนี่กุพูดอะไรก็ให้เออๆ ไปเถอะ เสือกทำหน้าสงสัยอีก

“ใช่ไหมครับ ตอบไปสิ ไม่ต้องเขิน คนกันเองทั้งนั้น” ผมว่าเบาๆ และตบที่หลังมันแรงๆ ตรงข้ามกับเสียงหวานๆ ของผมโดยสิ้นเชิง

“เอ่อ...ครับๆ ” แจ็คมันตอบและก็หันไปมองสบตากับไอ้เคนประมาณว่า ‘เออ...กุก็งงเหมือนมึงนั่นแหละ’ แต่คนที่ไม่งงกับมันสองคนด้วยเห็นจะเป็นพี่เรย์นี่แหละครับ พี่แกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมานะ ก็ทำไมพี่เค้าจะไม่รู้ล่ะครับว่าพวกผมสามคนเคยสนิทกันมาตอน ม.ปลายน่ะ ตอนนั้นก็ได้ผมกับไอ้แจ็คนี่แหละช่วยถึงได้เคนมาเป็นแฟน 555

“แหม...รีบเปิดตัวเลยนะคะน้องกี้ เดี๋ยวก็มีคนแถวนี้อกหักกันแย่” พี่แจนครับ รีบแซวผมเสียงดังเชียว เอ..ประชดใครป่าววะ

“ไม่ชอบรึไงล่ะแจน หมดก้างไปเลยนะ” โห...พี่ชายผม แอบแรงอ่ะ อ่อพี่อาร์ตนะครับไม่ใช่พี่เรย์ ทำให้พี่แจนมองอย่างไม่พอใจ และก็เงียบไปพูดคุยกับกลุ่มของตัวเอง ส่วนไอ้พี่คิวน่ะเรอะ มายืนตีหน้ายักษ์อยู่หลังผมนี่ กลัวตายละ ชิ

“ไอ้เรย์ จ่ายไปก่อน แล้วไปเบิกที่กุ” มันพูดกับพี่เรย์ครับแต่ผมไม่รู้ว่าสายตามันอ่ะมองที่พี่เรย์รึเปล่า อยู่ดีๆ ผมก็ต้องตกใจเมื่อไอ้พี่คิวมันฉุดข้อมือผมรั้งให้เดินตามออกนอกร้าน ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนหน้าตามันงี้น่ากลัวโคตรๆ ใครไปเหยียบเล็บขบมันเข้าเนี่ย

“คุณชานนท์ ปล่อยผมนะ ผมจะไปดื่มกับแฟนผม” ผมพยายามแกะมือมันออก ตอนนี้เราสองคนเด่นมากครับมีแต่คนมองทั้งร้าน ก็นะผู้ชายหน้าตาดีสองคน(อิอิ)มาฉุดกระชากลากถูกันในร้าน ได้ยินเสียงพี่เรย์ตะโกนดังตามหลังมาเบาๆ

“อย่างรุนแรงกับน้องกุนะเว้ย”  เออ...จะลุกมาช่วยกันเนี่ยไม่มี เดี๋ยวน้องมึงจะสิ้นชีพก็วันนี้แหละครับพี่เรย์ แต่ดูเหมือนไอ้พี่คิวมันจะไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไหร่ลากผมเดินลิ่วๆ เลยครับ ผมแทบจะต้องวิ่งตาม กุรู้ว่าขามึงยาวแต่ช้าหน่อยได้มั๊ยล่ะ

“บอกให้ปล่อยไงล่ะ” ผมเริ่มโมโหบ้างและครับ ไอ้นี่มันโกรธใครมาจากชาติปางไหนเนี่ย

“อยากกินไม่ใช่เหรอเหล้านะ มาสิจะให้กินให้สะใจเลย” แล้วมันก็ลากผมไปที่รถมันครับ วันนี้มันเปลี่ยนมาขับเฟอร์รารี่สีขาวแฮะ อ่านะจะตายอยู่และยังมีอารมณ์นอกเรื่องอีกกุ

มันผลักผมเข้าไปนั่งตรงที่คนขับก่อนจะตามเข้ามานั่ง ทำให้ผมต้องรีบขยับตัวไปนั่งอีกฝั่งทันที ขืนนั่งอยู่ตรงนั้นก็แบนเป็นกล้วยปิ้งสิครับ ตัวมันไม่ใช่เล็กๆ มันขับรถออกไปอย่างรวดเร็วครับ แง...ผมยังไม่อยากตายอ่ะ

“นี่...ขับช้าๆ ก็ได้ ผมไม่อยากตายพร้อมกับคุณหรอกนะ”

“ทำไมล่ะ อยากตายพร้อมไอ้ชู้นั่นรึไง” เอ้า....งงสิครับผม กุไปมีชู้ตอนไหนอีกวะยังไม่มีเมียสักคน

“พูดอะไรของคุณ หยุดรถนะผมจะลง” ผมโวยวายให้มันจอดรถครับ ยังไม่เมาเลย กุค้างกลางคันแบบนี้จะนอนหลับไหมเนี่ย

“จะกลับไปหาหมอนั่นรึไง” อยู่ดีๆ มันก็หันพูดกับผมซะน่ากลัวเลย มันไม่ได้ตะคอกนะครับ แต่....มันน่ากลัวกว่านั้นอีกอ่ะ ตายละกุ ไม่น่าเล่นงี้เลย จะตายคามือมันไหมเนี่ย แต่...ผมจะเป็นแฟนใครไม่เกี่ยวอะไรกับมันสักหน่อย ชิ

“แล้วจะทำไมล่ะ” ผมถามมันเหมือนท้าทายโดยไม่รู้ตัว

“เดี๋ยวก็รู้ว่าจะทำไม” มันพูดเสียงงี้ฟังแล้วขนลุกไงไม่รู้ครับ ผมขี้เกียจเถียงกับมันเลยนั่งเงียบๆ มาจนถึงคอนโดมันนั่นแหละ พอจอดรถผมรีบพุ่งเลยครับ อยู่ก็ตายสิ

แต่....คิดว่าผมจะรอดไหมครับ ถ้าคิดว่าไม่รอด
.
.
.
.
.
.
คุณคิดถูกต้องแล้วครับ แง...มันวิ่งตามมารั้งแขนผมไว้อย่างไว และก็อุ้มตัวลอยเลยครับ ผมดิ้นสุดชีวิตทุบมันด้วย ถ้าเกิดมันปล่อยจริงๆ ผมก็เจ็บดิวะ สูงอ่ะ แต่ถ้าขึ้นไปถึงห้อง มีสิทธิเจ็บมากกว่านี้ เอาวะตกเป็นตก แต่ไม่ตกครับมันวางผมลงและก็รั้งผมไปกอดไว้ ออกแรงบีบรัดจนเจ็บไปหมด ไม่รู้กระดูกกระเดี้ยวจะหักมั่งป่าวเนี่ย

“โอ๊ย!!~ ผมเจ็บนะ ปล่อยเซ่” ผมพยายามโวยวาย แต่มันกลับยิ่งรัดแน่นขึ้นจนผมแทบร้องไม่ออก หมดแรงดิ้นไปเลยครับเจ็บไปทั้งตัวน้ำตาเล็ดเลย เมื่อเห็นว่าผมเลิกต่อต้านมันก็อุ้มผมอย่างเดิม พามาขึ้นลิฟท์คงไม่ต้องบอกนะว่ามันจะพาไปไหน

ถึงหน้าห้องมันก็ทาบนิ้วมือลงไปและกดรหัสอะไรก็เห็นไม่ชัด พอประตูเปิดมันก็แทบกระชากผมเข้าไปเลยครับ ก่อนจะรีบปิดประตูเหมือนกลัวผมจะหนี แต่ความจริงผมก็จะหนีมันนั่นแหละแต่ไม่ทันอ่ะ

“มีอะไรก็พูดกันดีๆ สิ ทำไมคุณต้องใช้กำลังด้วย”

“พูดกับเด็กดื้อพูดดีๆ ไม่รู้เรื่องหรอก” ผมตอบครับ ตอนนี้โมโหมาก มันก็รู้ว่าผมชอบมันยังจะพาคนอื่นมาและยังประกาศว่าเป็นแฟนอีก ไอ้เราก็คิดว่ายังไร้เดียงสา เดี๋ยวได้รู้แน่คืนนี้ ผมเดินไปหยิบขวดเหล้าที่บาร์เล็กๆ ข้างครัวครับ แก้วอ่ะไม่ต้อง อยากรู้เหรอว่าผมจะกินยังไง

เปล่านะ ผมไม่ได้กินเองจะให้คนอื่นกิน ทำโทษจำเลยข้อหาหมั่นไส้และทำให้หึงจนขาดสติครับ เมื่อได้ขวดเหล้ามาไว้ในมือผมก็คว้าแขนไอ้ตัวแสบเดินเข้าห้องนอนทันทีครับ เหวี่ยงกี้ลงบนเตียงมันก็หันมาด่าเอา เดี๋ยวก่อนปากดีนัก จะจูบให้พูดไม่ออกเลย แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ไอ้เรย์ครับ สงสัยมันจะห่วงน้องมัน ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าผมหึงโหดยังจะยั่วกันอีก

ผมไม่รับครับ เดินไปที่เตียงและก็เปิดเหล้าทันที อยากกินนักใช่ไหมเดี๋ยวจัดให้มันหน่อยครับ เมื่อจัดการขวดเหล้าเสร็จผมก็ยกขึ้นดื่มเลยครับล่อมันเพียวๆ นี่แหละ บอกแล้วครับว่าไม่ได้กินเอง ผมจับคนตัวเล็กกว่าที่โดนผมนั่งทับอยู่บนที่ตอนให้หันหน้ามาหา แต่กี้มันดิ้นเอามือมาดันผมออกผมเลยรวมสองมือไปไว้ด้านบนด้วยมือเดียวของผม แค่นี้มันก็หมดทางรอดแล้ว

“จะทำอะไร ปล่อยผม อื้อ...” มันร้องโวยวายและก็โดนผมบังคับให้มันเงยหน้าให้มันกินเหล้านี่แหละ กี้มันรู้ครับรีบก้มหน้างุดๆ แต่ไม่มีทางรอดหรอก

ผมรั้งหน้าหวานๆ ขึ้นมาและบีบแก้มมันคิดว่าค่อนข้างแรงจนมันยอมอ้าปากนั่นแหละแล้วก็ก้มลงไปจูบก่อนจะส่งเหล้าเข้าปากมันครับ ผมมองอีกฝ่ายสำลักอย่างสะใจนิดๆ หน้างี้แดงเชียว

“แค่กๆ ฮือ...ไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ” กี้มันด่าผม ยังไม่เข็ดใช่ไหมเอาไปอีก ผมยกขวดเหล้าขึ้นกระดกอีกครั้ง กี้มันรีบโวยวาย

“ไม่เอานะ อื้อ...” ไม่เอาต้องเอาละครับผมบังคับ จากนั้นก็ยกขวดเหล้าขึ้นอีกครั้ง กี้มันตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้แล้วครับ สงสารนะแต่....ผมหึง

“พอแล้วนะ” กี้มันบอกผมเสียงเบาครับ หน้าเริ่มแดงแล้ว ขนาดผมไม่ได้เป็นคนกินเองโดยตรง แค่อมๆ ไว้ในปากยังรู้สึกถึงรสฝาดเฝื่อนเจอขมของเหล้าและยี่ห้อนี้ดีกรีแรงมากครับ ตอนนี้กี้มันหมดแรงดิ้นแล้วครับ ผมค่อยๆไล้ปลายนิ้วมือไปยังผิวแก้มนุ่มๆ ที่ตอนนี้เป็นรอยแดงเพราะมือของผมเอง ท่าทางจะเจ็บน่าดูเหมือนกันนะครับ น้ำตาคลอเชียว

ยังครับขนาดนี้ยังอยู่นิ่งไม่เป็น ผมยกเหล้าขึ้นอีกครั้งดื่มเข้าปากก่อนจะปิดขวดเรียบร้อย และก็ทาบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ผมป้อนจนเหล้าปากแต่ก็ยังไม่ยอมถอนริมฝีปากออกมา สอดลิ้นเข้าไปไล้เรียวลิ้นของอีกฝ่าย เหมือนกี้มันยังมีสติอยู่ครับ พยายามจะหันหน้านี้ทั้งที่ตอนนี้น่าจะเมาแล้ว

ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทำอะไรต่อเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก ไอ้เรย์มันจะอะไรนักวะ

“อะไรของมึง” ผมกรอกเสียงลงไปอย่าหงุดหงิด

“มึงอย่าทำอะไรรุนแรงกับน้องกุนะ มันแกล้งแค่นี้ก็หึงหน้ามืดตามัว” เสียงไอ้เรย์มันหัวเราะมาตามสายครับ

“พาแฟนมาแนะนำต่อหน้าต่อตากุเนี่ยนะแกล้ง น้องมึงแกล้งกุแรงจังนะ กุจะเอาคืนแรงมั่งแปลกตรงไหน”

“ก็ถ้ามึงไม่อยากโดนโกรธตลอดชีวิตก็อย่าทำละกัน แจ็คมันแฟนกี้ซะที่ไหนล่ะ มันเพื่อนก๊วนเดียวกัน นี่แจ็คมันก็ยังไม่หายเอ๋อเลยที่อยู่ดีๆ กี้ก็บอกว่าเป็นแฟนมันน่ะ” เสียงไอ้เรย์บอกผมและหัวเราะมาตามสายอีกครั้ง

“ขอคุยกับมันหน่อยเด๊” ผมบอกไอ้เรย์ เริ่มใจเย็นขึ้นมาหน่อย

“กับแจ็คอ่ะนะ”

“เออ”

“แป้บๆ “ ได้ยินเสียงไอ้เรย์มันเรียกแจ็คให้มารับโทรศัพท์ เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงมาตามสาย

“แจ็คพูดครับ”

“นายเป็นอะไรกับว่าที่ภรรยาฉัน” กางปีกกันไว้ก่อนเลยผมอ่ะ
 
“เมื่อวานเป็นเพื่อนสนิทครับ ยังให้มันนอนที่บ้านอยู่เลย ไหงวันนี้เป็นแฟนมันได้ผมก็งงเหมือนกัน” คำตอบของแจ็คทำให้ผมยิ้มออกมาได้หน่อยนึง พลางหันไปมองคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง

“แน่ใจนะว่าไม่ใช่แฟน”

“ขอโทษนะครับ ผมคงไม่นิยมของแปลกเหมือนพี่หรอก ไอ้กี้มันปากหมาจะตายไม่รู้ชอบเข้าไปได้ยังไง” แจ็คตอบผมพลางหัวเราะ อ่ะนะขนาดแจ็คมันยังรู้ว่าผมชอบเพื่อนมัน แต่ไอ้เจ้าตัวนี่มันไม่พยายามรับรู้มั่งเลยวะ

“งั้นก็แค่นี้แหละ ไม่มีอะไรแล้ว” ผมจะวางสาย

“พี่คิว พี่เรย์เค้าจะคุยอ่ะครับ” แจ็คบอกผมยังไม่ทันที่ผมจะปฏิเสธเสียงไอ้เรย์ก็ดังขึ้น

“จะทำอะไรก็ใจเย็นๆ นะมึง ตอนมึงรู้ว่าน้องเชอร์รี่มีกิ๊กนอกจากมึงกุไม่เห็นมึงจะหึงอะไรบ้าบอขนาดนี้เลย”

“กุไม่รู้โว๊ย” ผมโวยวายกลับไป มันจับได้เขินอ่ะ

“ยังไม่ได้ทำอะไรน้องกุใช่ป่ะเนี่ย”

“ถึงยังไม่ทำก็ไม่แน่ว่าจะรอดนี่ ทำให้กุหึงดีนัก” ผมตอบกวนๆ กลับไป

“ไอ้เชี่ย...อย่ามาให้กุช่วยง้อนะมึง แค่นี้แหละ”

“อ้าว มึงจะไม่ห้ามกุหน่อยเหรอ”

“โตเป็นควายแล้วมึงก็คิดเอาเองสิ” แล้วไอ้เรย์มันก็วางสายเฉย ไอ้เพื่อนเลว แล้วผมจะทำยังไงกับคนที่นอนพับอยู่บนเตียงนี่ดีล่ะ กดซะเลยดีไหมเนี่ย หมั่นไส้นัก แต่มาคิดดูอีกทีทำตอนที่มันไม่มีสติไม่ดีๆ ไม่สนุก
ไว้ดูมันทำตัวตอนตื่นมาก่อน ถ้าทำตัวน่ารักก็รอด ถ้ากวนนักละก็จะสำเร็จโทษมันซะให้เข็ด


2 B Con...นะครับ

เดี๋ยวกลับมาจะมาต่อให้นะครับ
ว่าแต่ กี้ตื่นขึ้นมาจะน่ารัก หรือจะโวยวายดีครับเนี่ย เหอเหอ :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 20-03-2010 03:25:53

พี่คิวหึงแล้วโห๊ดโหดดด


กี้สู้ๆนะคะ ^^"

 :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 20-03-2010 03:34:37

อยากเห็นภาคกี้เมาอ่ะ

คงน่ารัก(พิลึก)ฮ่าฮ่าๆๆ

ว่าแต่ลืมรึเปล่าค่ะไค

ต้องเปลี่ยนเป็นเคนแล้วเน้อ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 20-03-2010 03:47:07

ขอแนะนำไอ่พี่คิวว่า
ถ้ามันดื้อก็จับมันกดซะเลย แต่.........
หากทำตัวน่ารัก พี่คิวคงอดใจไม่หวายก็คงต้องจับกดอีกน่ะแหล่ะ :jul3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 20-03-2010 04:44:09

อ้าว... ซะงั้นอ่ะ สถานการณ์พลิก !!
ไรท์เตอร์ใจร้าย แกล้งกี้ ชะตาชีวิตกี้ไปอยู่ในมือคิวได้ยังไง ไม่ยอมๆๆๆ
ทำเป็นมาบอกว่าถ้ากี้ทำตัวน่ารักก็รอด ไม่เชื่อ~
ไงซะคิวก็ต้องหาทางเอาเปรียบน้องแน่ๆ (เอ๊ะ เหมือนไม่เข้าข้างพระเอกซะเลย ฮ่าๆๆ)

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่อ... เคะ+เคะ ก็น่ารักดีออกน๊า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 20-03-2010 05:36:34

พี่คิวรุนแรงกับน้องจัง แล้วกี้จะรอดไหมเนี้ย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 20-03-2010 06:27:25

อ้าว กับบ้านหรอคับ ไปเที่ยวด้วยได้ป่าวคับ ไม่รุ้จะไปไหนอ่ะ


ปล. งานเสดยังค้าบบบบ อ่อ ของฝากด้วยคับ 555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 20-03-2010 06:50:50

พี่คิววววววววววววววววว


กดน้องกี้เลย กด กด กด กด

เด๋วค่อยง้อที่หลังงงง ว๊ะฮะฮ่า ๆ -0-

 :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 20-03-2010 08:23:51

อ้างจาก: andyus1 ที่ 20-03-2010 06:27:25  

อ้าว กับบ้านหรอคับ ไปเที่ยวด้วยได้ป่าวคับ ไม่รุ้จะไปไหนอ่ะ


ปล. งานเสดยังค้าบบบบ อ่อ ของฝากด้วยคับ 555

งานแค่เกือบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ และก็เกือบ
มันไม่เสร็จสักทีอ่ะครับ ผมละเศร้า

จะไปเที่ยวกับผมเหรอ ไปมั๊ยล่ะ อยู่ไม่ไกลๆ 555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 20-03-2010 09:00:28

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 20-03-2010 09:48:20

 :haun4: เอร๊ย...พี่คิวสุดยอดไปเลยครับ!!!


แต่กี้ก็น่าสงสารนะเนี้ย โดนซะ...

- -* สรุปว่าตูเชียร์ใครวะเนี้ย

เอาเป็นว่าขอบคุณครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: NUKWUN ที่ 20-03-2010 10:54:25

พี่คิวนี่ทั้งโหด ทั้งหื่น

เอะอะอะไรก็ลากอย่างเดียว

รอตอนต่อไป  o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 20-03-2010 11:05:20

คดีพลิก...อีกแล้ว
แต แต่ แด แด่ๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: speedboy ที่ 20-03-2010 12:48:48

เปลี่ยนบ้าง  ไอ้พี่คิวใจร้่าย  อย่าทำอะไรกี้ของเรานะ  อิอิ

มาต่อไวๆนะคร้าบ

 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 20-03-2010 13:50:01

คนโมโหหึง น่ากลัวทุกคนเลยหรือเปล่าค่ะ

แต่อย่าให้รอนานนะค่ะ มันค้างคาในหัวใจค่ะ

คิดว่าสงสารฉันเถอะนะๆๆ พลีส มาต่ออ้วยค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: PAN@DA ที่ 20-03-2010 16:04:34

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ...ชอบอ่ะ  :กอด1:

น้องกี้น่ารักจริงๆ  :m1:...ส่วนพี่คิวนี่ก้อหึงโหดจิง เบาเบาหน่อยดิน้องกี้ช้ำหมด  :m16:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 20-03-2010 16:41:53

ไม่ได้เข้ามานานเลยมาอีกที ตายๆๆๆน้องกี้ของช้านจะรอดมั้ยนั่น พี่คิวอ่าหึงโหดเกิ้น

ระวังโดนโกรธยาวนะจ้ะ เอาแต่พอประมาณพอ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 20-03-2010 16:58:45

จะรอดมะเนี่ยคราวนี้

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 20-03-2010 17:05:09

กวนดีมั้ย  :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 20-03-2010 17:28:29

เย้ๆๆๆ อ่านทันแว้วๆๆๆ  หนุกมากมายคร้าบบบ :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: WoonMyuk ที่ 20-03-2010 17:32:34

ง่ะ  ค้างติงงงงงงงงงงง :a5:

ก่ะลังหื่นแตก(ตามพี่คิว)ได้ที่เลยอ่ะค่ะ แง้ๆ :sad4:

กี้อ่า ตื่นมาดื้อเยอะๆนะ เอ้ยไม่ใช่ๆ ทำตัวว่านอนสอนง่ายเข้าไว้นะ หุหุ :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 20-03-2010 19:39:35

ไหนบอกว่ากี้จะได้แกล้งพี่คิวไง
อุตสาห์ตั้งตารอคอย ที่ไหนได้ไรทเตอร์ลำเอียง
แกล้งกี้อีกแล้ว   :fire:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 20-03-2010 20:01:11

อย่าไปนานนะฟาง  อยากเห็นเฮียคิวจับที่รักกดอ่ะ

กลับจากเที่ยวต่อสามตอนรวดนะ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: jubdong ที่ 20-03-2010 23:44:33

up&up&up&up&Up

ฮาาา เฮียคิวหึงแรงดีจิง งง วุ้ยย ย'

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 21-03-2010 00:02:53

โหะ โหะ โหะ    o3
 
 
ทำไม เรา รู้ สึก ชอบ ตอน กรอก สุ รา เข้า ปาก ยิ่ง นัก
 
เร้า หัว ใจ ดี จริง ๆ เลย เน๊อะ น้อง กี้ ~! ! !

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 21-03-2010 03:13:56

หึงโหดจริงๆพี่คิว โดนเด็กแกล้งแค่เนี๊ย  :laugh: 

ก็ตัวเองไปแกล้งเขาก่อนนี่นา กี้ยังไม่หายงอนเลยนะ เด๋วได้หน้างอกว่าเดิมหร๊อก  :m12:


อย่าลืมจัดการนังพี่แจนเซ่!!!!!!  :fire:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 21-03-2010 05:15:55

มานั่งรอพี่คิวกะกี้คร่ะ

 :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 21-03-2010 12:52:51

 :z10:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 21-03-2010 14:02:49

 :m32: :m22:เพิ่งกลับจากบ้านนอก   ....ไม่มีเน็ต!!!! :m15:

คิดถึงเฮียคิวกะกี้สุดๆ :m15:

พอแม่บอกว่า"แกจะเข้าไปหาป้ากะแม่ป่าว?"

เท่านั้นแหละ!!!!กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh: และแล้วฉานก็ได้เล่นเน็ต5555

คิดถึงไรท์เตอร์ดั้ว :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 21-03-2010 15:57:18

พี่คิวหึงโหดจัง

เข้าใจกันไวๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 21-03-2010 17:09:50

พี่คิวหึงโหดจังเลย  เดี๋ยวน้องกี้ก็ช้ำหรอก

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 21-03-2010 17:43:58

พระเอกทั้ง หื่น ทั้ง หึง ได้ใจจริงๆ
นายเอกก็น่ารักมาก ปากแข็ง ขี้อาย
เมื่อไหร่จะใจอ่อนละค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 21-03-2010 19:02:40

กลับมาแล้วก๊าบ รายงานตัว
ไปไว มาไว ลืมของฝากเพื่อนด้วย  :o8: :o8: โต้ดเน้อ ผมรีบ

ก็...ดูจากหลายๆ เม้น รู้สึกอยากให้กี้เจ็บตัวก่อนเวลาอันสมควรกันเยอะเลยเนาะ
ไหนว่ารักน้องกี้กันไงครับ กี้ฝากมาบอกว่า งอนนนนนนน

ไอ้คิวนี่มันได้หึงโหดมาจากไหนวะครับ แต่งเองสงสัยเอง อ่อ...ไว้เดี๋ยวหารูปงามๆ ได้จะเอาต้นแบบของแต่ละคนมาให้ยล
แต่ตอนนี้ขอเวลาไปปั่นตอนต่อไปก่อน

หลังตี 1 อาจจะเจอกันครับ
ไอ้นี่ก็มะรู้เป็นห่านไร ชอบอัพโคตรดึุก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 21-03-2010 21:35:01

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 21-03-2010 21:58:45

เมื่อไหร่จะมาอ่ะพี่คิวน้องกี้

จะลงแดงแล้ววววววววววววววววววววววว :angry2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 21-03-2010 22:23:18

ฉันยังคงรอคอยเธอเสมอนะคนดี ที่เดิมหน้าจอมอนิเตอร์ ข้างเตียงนอน ของฉัน


ฉันจะรอแต่เธอ...
 :call:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 21-03-2010 23:57:22

และแล้วก็มาถึงตอนนี้ ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ตามอ่าน ให้กำลังใจ หมั่นไส้ บลาๆ ๆ มาจนถึงตอนนี้นะครับ
ยังไม่จบหรอก แต่ตื้นตัน เลยขอขอบคุณมานะครับ

ช่วงนี้ผมหนื่อยมากทั้งชีวิต และก็การทำงาน
แต่พอเข้ามานี่ เห็นเม้นท์ก็มีกำลังใจขึ้นมาเชียว 555 โรคจิตอย่างหนึ่ง
อยากรีบเคลียร์งาน อยากกลับบ้านครับ  อยากเข้าไปอ่านของเพื่อนๆ ด้วย
เห็นของแต่ละคนน่าอ่านทั้งนั้นเลยง่ะ

อย่าอ่านที่ผมพูดมากเลย ไปอ่านนิยายรักของพี่คิวและน้องกี้กันต่อเถอะครับ รู้สึกตอนนี้หวานจนเลี่ยน
เอ๊ะ...หรือผมเลี่ยนคนเดียวมั้ง ก็ไม่แน่....ตอนนี้คิวกี้ล้วนๆ ครับ
ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?


“อืม...หนาวจัง” ผมบ่นเบาๆ ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาแต่กลับซุกตัวเข้าเบียดกับหมอนข้าง เพราะวันนี้มันก็เข้าหน้าหนาวของประเทศไทยอย่างเต็มสตรีม (แม้จะหนาวแค่ 3 วันก็ถือว่าหนาวละกัน) รู้สึกปวดหัวชะมัดสงสัยจะแฮงค์แต่พอเริ่มลำดับความได้ว่าเมื่อคืนผมไม่ได้เมากับพี่ๆ ที่ออฟฟิศแต่มาเมาเพราะโดนบังคับให้เมาที่ห้องของไอ้จอมโหด ผมพยายามยันกายลุกขึ้น รู้สึกปวดหัว เจ็บคอ แถมปวดแขนอีกต่างหาก เมื่อคืนเล่นขัดขืนสุดแรงเกิด แต่ก็นะ...แพ้กำลังมันอยู่ดี ท่าทางไข้คงกลับมาถามหาผมอีกครั้งแน่นอน เมื่อลุกขึ้นมานั่งได้ผมก็หันซ้าย หันขวา พี่คิวมันไม่อยู่ในห้องแฮะ ต้องรีบไปก่อนที่มันจะกลับมาครับ
   
“เฮ๊ย!!~~~ เชี่ยแล้ว” ผมโวยวายทั้งๆ ที่เจ็บคอ ก็จะอะไรล่ะครับ เสื้อผ้าผมหายไปจากตัวหมด ไม่เหลือกระทั่งบ๊อกเซอร์คู่ใจชาย มันทำอะไรผมเนี่ย อย่าบอกนะว่ากุโดนไอ้พี่คิวมัน.......ม่ายยยย

ผมหยิบผ้าห่มนวมลายตารางหมากรุกสีดำขาว(มันเปลี่ยนแล้วครับ) ขึ้นมาพันๆ ตัวไว้ จะแก้ผ้าเดินโทงๆ รึก็อายผีสางเทวดา ที่สำคัญอายตัวเองด้วยแหละครับ โล่งๆ ไงไม่รู้อ่ะ ผมเดินไปรอบๆ เตียงเพื่อที่จะหาเสื้อผ้าของตัวเอง แต่ก็ไม่เจอสักตัว งานเข้าอีกกุ

เมื่อหันไปเห็นตู้เสื้อผ้าของมันก็เลยเดินตรงไปขอใส่อะไรสักหน่อยก็ได้ ดีกว่าวิ่งออกไปข้างนอกทั้งผ้าห่มงี้อ่ะ มียางครับถึงหน้าตาดีก็ไม่ได้ใจกล้าหน้าด้านขนาดไอ้พี่คิวมัน เมื่อเปิดตู้ผมก็หยิบๆ เสื้อชุดนอนสีน้ำเงินของมันออกมาตัว คือกางเกงใส่ไม่ไหวอ่ะครับ คนละไซส์ ผมใส่เสื้อมันตัวเดียวก็ยาวแทบถึงเข่าแล้วมั้ง พี่คิวนี่มันสูงได้สูงดีจริงๆ แต่ยังไม่ทันจะได้ใส่ของมันหรอกครับ ประตูห้องเปิดออกมือผมก็ชะงักค้างอยู่กับที่

“จะทำอะไร” เสียงโหดมาเชียว เอาไงดีวะกุ ผมมองไปที่ประตูแต่เหมือนพี่คิวรู้ทัน มันรีบปิดประตูทันที คราวนี้ถึงผมจะวิ่งไปก็เปล่าประโยชน์และครับ ลืมว่าประตูห้องมันต้องใช้รหัส มีเวลาให้ผมไปยืนมั่วเลขอยู่ซะที่ไหนล่ะ ทางรอดทางเดียวของผมคือห้องน้ำครับ เมื่อคิดได้อย่างนั้นผมก็เผ่นทันที ปิดประตูล็อคอย่างแน่นหนา

“กี้ ออกมานะ” มันทุบประตูไปก็เรียกผมไปด้วย ออกก็โง่สิครับพี่น้อง

“ออกไปก็โง่สิ” ผมเถียงมันครับ

“ไม่ออกแล้วคิดเหรอว่าพี่ไม่มีปัญญาไขกุญแจเข้าไปน่ะ” มันพูดอย่างเป็นต่อครับ เออว่ะ จริงของมัน อะไรมันจะมาซวยเอาตอนนี้วะ แม่ง....มึงจะทำไงไอ้กี้ มึงจะทำไง

“ล้างหน้าล้างตาซะ แล้วออกมาคุยกัน ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน” ขู่กุได้ตลอดนะมึง

“ผมจะกลับห้อง” ผมจะโกนออกไปครับ เรื่องอะไรจะต้องคุย เดี๋ยวจะไปแจ้งตำรวจข้อหาลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยวคอยดูนะมึง

“ถ้าคิดว่าฉันอยู่ตรงนี้แล้วนายจะได้กลับก็เอาสิ ให้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง ไม่ออกมาละก็เจอดีแน่ ที่เมื่อคืนไม่ทำอย่าคิดว่าไม่ได้รู้สึกอะไรนะ” โหย...มึงไม่ต้องสารภาพขนาดนั้นก็ได้ กุไม่อยากรู้หรอก แต่....ถ้ามันโมโหขึ้นมาอีกทีนี้แหละ กุต้องแจ้งความเพิ่มอีกข้อหา ‘ฆ่าข่มขืน’ อ่ะ กระซิกๆ

“รู้แล้ว แต่...ออกไปแล้วห้ามทำอะไรนะ” ต่อรองก่อนครับ

“ไม่รับปาก นั่นขึ้นอยู่กับตัวนาย” โหย...ไอ้เลว ชั่วแน่นะมึงพี่คิว ผมลังเลอยู่ชั่วครู่ และตัดสินใจอาบน้ำล้างหน้าก่อนครับ ข้าวของที่มันซื้อมาให้ผมครั้งที่แล้วยังอยู่ในนี้ทุกชิ้น ผ้าขนหนูก็อยู่ มึงนี่ภรรยาที่ดีจริงๆ แต่...ไมเสื้อผ้ากุไม่อยู่วะ เออ...ไหนๆ กะหยิบของมันเข้ามาแล้ว ใส่กันโล่งไว้ก่อนละกัน

“เสร็จรึยัง” ผมเคาะประตูห้องน้ำถาม เมื่อได้ยินเสียงเปิดปิดน้ำ และตอนนี้ก็เงียบไปนานพอดู แต่เจ้าตัวไม่มีทีท่าว่าจะยอมออกมาแต่อย่างใด

“กี้” ผมเคาะอีกครั้ง ก่อนที่ประตูห้องน้ำจะเปิดออก เจ้าตัวแสบเดินหน้าหงิกออกมาเลยครับ กี้มันใส่เสื้อชุดนอนสีน้ำเงินเข้มของผม แล้วผิวมันก็ขาวผมแทบไม่อยากจะก้มมองขาขาวๆ ของมันที่โผล่พ้นชายเสื้อออกมาเลยครับ กลัวจะอดใจไม่ไหว แถมพึ่งจะอาบน้ำมาใหม่ๆ ตัวห๊อมหอม ถ้าจะให้เดาทั้งเนื้อทั้งตัวมันใส่แค่เสื้อตัวเดียวนั่นแหละ เดินระวังออกมาเชียว

“จะกินข้าวก่อนรึจะคุยก่อน” ผมยื่นข้อเสนอให้ครับ มันหันมาค้อน(แต่น่ารัก)ให้ผม ก่อนจะบอกสียงดังอย่างไม่พอใจ

“จะคุยก็รีบๆ คุยเลย ผมง่วงจะกลับห้อง” น่าจัดการให้นอนยาวลุกไม่ไหวซะหลายคืนเลยดีไหมเนี่ย ผมเดินเข้าไปลากแขนเล็กๆ นั่นให้เดินตามมานั่งที่เตียง เพราะตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำเจ้าตัวก็ยืนปักหลักอยู่ตรงนั้นไม่ยอมก้าวออกมานอกเขต

“อ๊ะ...ปล่อยผมนะคุณชานนท์” ดูมันเรียกครับ หูย...หมั่นไส้ว่ะ ผมบีบข้อมือมันแรงขึ้นอีกนิด เมื่อมันดิ้นไม่ยอมเดินตามมาแต่โดยดี ไอ้นี่มันเป็นเอ็มรึเปล่าเนี่ย ชอบให้ใช้ความรุนแรงจริง เอ๊ะ...หรือผมเป็นเอสวะ ถึงชอบรุนแรงกับมัน อ๊ะ...แต่กับสาวๆ ที่เคยคบมาผมไม่เคยรุนแรงนะครับ ไม่เคยบังคับมีแต่เต็มใจ แต่ถ้ารอไอ้ตัวเล็กนี่เต็มใจ สงสัยชาติหน้าก็ไม่ได้แอ้มมันหรอก

ผมเดินมาและบังคับให้กี้มันนั่งลงบนเตียง กี้รีบถอยหลังไปทันทีที่ผมก้าวตามขึ้นไปนั่ง ท่าทางเหมือนจะกลัวผมอยู่นะ หน้าตาตอนมันตื่นๆ นี่ตลกดีอ่ะครับ

“พร้อมจะคุยรึยัง” ผมถามเมื่อเห็นว่ากี้มันเริ่มหายตกใจแล้ว

“คุณก็คุยมาสิ” เสียงใสๆ นั่นยอมอ่อนลงให้ผมได้ชื่นใจอีกครั้ง ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย

“กี้ครับ เราสองคนเป็นอะไรกันครับ” ผมก้มลงไปกระซิบถามใกล้ๆ กี้มันก็ขยับถอยหนี

“ก็เจ้านายกับลูกน้องไง” ดูมันตอบ -*-

“เป็นคำตอบที่ไม่น่าพอใจเลยนะ” ผมก้มลงไปอีกจนหน้าแทบชนกัน กี้มันก็รีบถอยหนีอีกครับ และตอนนี้หลังมันก็ติดเตียงแล้วด้วย ทีนี้จะหนีไปไหนได้ ผมรีบเอามือสองข้างคล่อมตัวมันไว้ครับ ทีนี้แหละยังไงก็ไม่รอด

“กี้ครับ เราสองคนเป็นอะไรกันครับ” ผมถามคำถามเดิมอีกครั้ง ขยับหน้าเข้าไปจนชิด ทีนี้กี้มันดิ้นหนีไปไหนไม่ได้แล้วด้วย มันยกสองมือขึ้นมาดันไหล่ผมไว้

“ก็บอกไปแล้วนี่ว่าเป็นเจ้านายกับลูกน้อง คุณหูตึงรึไง ถอยป่ะ...อื้อ” กี้มันโวยเบาๆ ผมเลยจูบซะเลย ปากแข็งดีนัก ผมไม่ได้อยากเป็นเจ้านายมันสักหน่อย ลูกน้องผมมีเป็นร้อยแล้ว อยากได้แฟนอ่ะครับแฟน ผมจูบเบาๆ ครับ ยังไม่ได้ดีพคิส ให้เวลามันคิดอีกหน่อย ผมกัดริมฝีปากล่างเล่นเบาๆ แต่คนโดนกัดสะดุ้งสุดตัวเลยครับ เมื่อแกล้งจนพอใจผมก็ถอนริมฝีปากออกมาจ้องหน้ากี้มัน ก่อนจะบอกอีกครั้งอย่างพยายามใจเย็นที่สุด
 
“จะถามอีกทีเดียวนะ เราสองคนเป็นอะไรกันครับ” กี้มันทำหน้าไม่พอใจใส่ผม ก่อนจะเถียง

“ตัวเองยังต้องมาถามคนอื่นเลย แล้วผมจะรู้ให้คุณไหมล่ะ” ดูครับ...ดูมันย้อน วอนโดน.....กด

“ก่อนหน้านี้อยากเป็นแค่แฟน แต่เจอดื้อๆ แบบนี้เลยเปลี่ยนใจอยากเป็นสามีแล้วครับ” ผมยังพูดเพราะแต่แฝงไปด้วยความเอาแต่ใจครับ ก็ลองไม่ตกลงดูสิ ได้เป็นภรรเมียผมก็วันนี้แหละ กี้มันหน้าแดงแจ๋เลย รีบดันผมออกใหญ่

“อยากเป็นผัวใครก็ไปบอกเค้าสิ จะมาบอกผมทำไม” เห็นไหมล่ะครับ ผมบอกแล้วว่ากี้มันดื้อ ถ้าไม่ใช่ผมจะเอามันอยู่ไหมล่ะ ทีนี้แหละครับผมก็เลยลงมือสั่งสอนเด็กดื้อสักเล็กน้อย ผมก้มลงไปจูบเบาๆ แต่เมื่อเจ้าตัวไม่ยอมเปิดปากให้จูบดีๆ งานนี้ก็ต้องใช้กำลังกันหน่อยละ

ผมดึงข้อเท้ามันให้ตัวกี้ไถลมาตามแรงผลักตัวบางๆ ของมันนอนราบลงบนเตียง และกดมันไว้กับที่นอนนุ่มๆ นั้น กี้มันอุทานเบาๆ อย่างตกใจ และนั่นก็เป็นโอกาสของผม ผมจูบและดันลิ้นแทรกเข้าไปในปากนิ่มๆ นั้น ตวัดลิ้นเกี่ยวพันกับลิ้นของอีกฝ่ายที่ยังคงนิ่งมองผมอย่างตกตะลึง คราวนี้ผมจัดขั้นเทพให้เลยครับ นอกจากผมจะให้แล้วผมก็เรียกร้องให้มันจูบตอบด้วย  เหมือนกี้มันจะจูบตอบเหมือนกันนะครับแรกๆ แต่แป้บเดียวผมว่ามันพยายามดันลิ้นผมออกมามากกว่า มือมันก็พยายามดันหน้าผมด้วย แต่ผมก็รวบไว้ก่อน เดี๋ยวจะหักมือมันทิ้งซะขัดขวางดีนัก ชั่วแน่อ่ะผมนี่

“อือ...อือ...” เสียมันครางเบาๆ อย่างขัดใจ และก็ดันผมแรงขึ้นๆ ผมก็เลยยอมปล่อย เท่านั้นแหละครับรีบหายใจใหญ่เลย

“บ้า...ถ้าตายไปจะทำยังไงห๊ะ” ด่าไปหอบไปครับว่าที่ภรรเมียผม

“จะบอกได้รึยังครับคนดี ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน” ผมถามอีกครั้ง จ้องหน้ากี้จนหน้ามันที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ แดงลามไปจนถึงคอกับหน้าอกเลย กี้มันเป็นคนขาวมากอ่ะครับ แค่ผมดูดนิดเดียวยังเป็นรอย

มันไม่ตอบครับหันหน้าหนี และพยายามลุกหนีด้วย ผมเลยกดตัวลงมาทับมันแน่นกว่าเดิม มือก็เกี่ยวกระดุมเสื้อตัวเองที่กี้สวมอยู่ทีละเม็ดๆ และก็จ้องหน้ามันด้วย ถ้าหมดแถวเมื่อไหร่ยังไม่ได้คำตอบที่พอใจละก็ โดนครับ มันเสียตัวแน่ๆ แต่แฟนผมก็ฉลาดนะครับ

“เออ...เป็นแฟนกัน พอใจรึยังล่ะ ปล่อยสิ” มันบอกผมเบาๆ และก็ตะครุบมือผมไว้ไม่ให้ผมแกะกระดุมต่อครับ แหม....อุตส่าห์อยากให้มันโง่ไปทั้งวันเลยนะวันนี้

“แกล้งโง่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ กำลังได้ที่เชียว” ผมล้อเลียนมันเบาๆ ครับ

“ไอ้บ้ากาม พอใจแล้วก็ปล่อยสิ” มันดุผมให้อีกรอบ แต่มันจะรู้ตัวบ้างไหมครับว่า ไอ้ท่าทางดุไปหน้าแดงไปแบบนี้มันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดแต่ว่า (ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียว) น่ารักครับ” น่าน รู้ทันผมอีก หุหุ

“งั้นวันนี้แฟนกี้อยู่กินข้าวกับพี่คิวก่อนครับ ถ้าดื้อพี่คิวไม่รับรองความปลอดภัยนะ” เหมือนจะขอร้องนะครับ แต่ความจริงใครก็คงรู้ว่าผมขู่มันอยู่ ยังไงผมก็ได้เปรียบครับ ห้องก็ห้องผม เสื้อผ้าก็ของผม แถมกี้มันตัวเล็กกว่าผม(เยอะ) แรงก็เลยน้อยกว่าผม(เยอะ)อีกเช่นกัน เลวมันเข้าไปผมเนี่ย ตั้งแต่มาหลงรักมันนี่เริ่มเลวกับมันขึ้นทุกวันๆ ก็ช่วยไม่ได้นะ มันนั่นแหละทำให้ผมเป็นแบบนี้ เลวโดยไม่ได้ตั้งใจ หุหุ

“ก็กินสิ หิวแล้ว และก็ลุกออกไปสักทีมันอึดอัด” แถมไอ้ที่ดันๆ ขากุอยู่อ่ะ แม่ง.....น่ากลัวมาก จากที่ว่าจะไม่ยอมเห็นทีจะไม่ไหวละครับ กลัวของใหญ่เข้าตัว 555 ทะลึ่งอีกนะกุ

“พูดเพราะๆ ด้วยครับ” ยังจะมีหน้ามาสั่งนะมึง ใช่สิกุมันสู้มึงไม่ได้นี่สั่งตลอด

“ก็เรียกคุณชานนท์ ผมเรียกไม่เพราะเหรอ” ผมทำท่าทางซื่อๆ ถามกลับ มันเลยจ้องตาเยิ้มเลยครับ กุจะปลอดภัยแน่หรือวะเนี่ย

“เพราะครับ แต่ไม่ชอบมีอะไรมะ” แม่งกวนตรีนนะมึง น่าต่อยว่ะ

“จะให้เรียกอะไรก็บอกมาเลย อย่าลีลา หิว ง่วง ปวดหัว” ผมใส่เป็นชุดครับ เมื่อรู้สึกว่าไอ้ที่ดันๆ ขาตัวเองมันอ่อนแรงลงไปแล้ว ค่อยกล้าต่อปากต่อคำขึ้นมาหน่อย ไม่งั้นไม่ไหวน้องชายมันนี่โกรธผมน่าดู

“พี่คิว และก็แทนตัวเองว่า น้องกี้ น่ารักดี อ่อ...อย่าไปพูดกับคนอื่นแบบนี้ด้วยพี่ไม่ชอบ เป็นแฟนพี่พูดได้แต่กับพี่คนเดียว” โห...มีหวง ‘พี่คิว’ นี่รับได้ครับ แต่ ‘น้องกี้’ นี่สุดจะทนจริงๆ อ่ะ

“พี่คิวเฉยๆ ก็พอ ส่วนไอ้ ‘น้องกี้’ นี่จะกับใครก็ไม่พูด” ผมยื่นข้อเสนอมาก เดี๋ยวเถอะมึงบังคับมากๆ กุจะเรียกไอ้คิว

“ไม่ได้ครับ” ดูมันนะ เชี่ยพี่คิวนี่แม่งกวนตรีนว่ะ เอาแต่ใจโคตรๆ ท่าทางจะเป็นลูกคนเล็กนะเนี่ยมึง

“แค่ ‘กี้’ เฉยๆ ก็พอ งั้นก็ไม่ต้องเรียก” ผมดุมันอีกรอบ หิวแล้วครับรำคาน ไม่รู้มันจะอ้อนตรีนอะไรนัก

“ก็ได้ๆ ครับ แค่นี้ก็ดีใจและ พี่สั่งข้าวมากินบนห้องดีกว่าเนาะ วันนี้ไม่อยากออกไปไหนและ กินข้าวเสร็จจะนอนกอดแฟนทั้งวันเลย” เออ กอดเฉยๆ นะมึง ไม่เฉยมีต่อย

“กินอะไรดี” มันถามผมครับ ตอนนี้อะไรก็ได้ ปล่อยมันไปก่อนครับ คิดไม่ออก

“อะไรก็ได้พี่สั่งไปเหอะ แต่เอาเยอะๆ ล่ะ หิว”

“ครับที่รัก” แล้วพี่คิวมันก็จูบแก้มผมทีนึง และลุกจากตัวผมไปกดโทรศัพท์ สั่งรายการอาหารเพียบ เดี๋ยวคนส่งมันได้พ่อญาติบ้างแหละสั่งซะเยอะเว่อร์ มันสั่งประชดผมป่าววะเนี่ย

หลังกินข้าวเสร็จผมก็เอายาให้กี้มันกินสองเม็ดครับ แต่ยาที่ให้ไปผมแอบขี้โกงนิดหน่อย อายาแก้ไข้ที่กินแล้วง่วงให้มัน กินแล้วมันจะได้นอน ผมก็จะได้กอดกี้มันนอนอีกต่อครับ

กี้มันโวยวายจะเอาเสื้อผ้ามันคืน ผมจะเอาที่ไหนไปคืนให้มันได้ล่ะครับก็ส่งเค้าไปซักข้างล่างแล้ว เมื่อคืนตอนบังคับกี้กินเหล้า เหล้าก็หกบ้างอะไรบ้าง เสื้อผ้ามันอ่ะมีแต่กลิ่นเหล้าจะว่าไปก็ของผมด้วยแหละ เลยส่งซักมันซะทั้งคู่ไปเลย

เมื่อโวยจนหมดแรง และยาเริ่มออกฤทธิ์เจ้าตัวดีก็นอนหลับโดยที่ไม่ลืมขู่ผมไว้ว่าห้ามทำอะไร ถ้าทำจะไม่พูดด้วย จะโกรธ จะบลา...บลา....บลา จนหลับคาแขนผมไปนั่นแหละ วันนี้ไม่ทำแล้วครับ แค่ได้กอดได้จูบแค่นี้ก็พอใจและ เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง

2 B Con.....

หลับฝันดีนะคร้าบทุกคน  รักนะ o18

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 22-03-2010 00:54:49

^
^
^
 :z13:จิ้มก่อน

"น้องกี้" แค่คิดก็ฮาแล้วววววว  :z2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: MOMIKI ที่ 22-03-2010 01:16:26

อ่านรวดเดียวเลย
ชอบมากอ่ะ น่ารักมากกกกก จริงๆ

เป็นกำลังใจให้เน้อ XD

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 22-03-2010 01:33:41

คู่รักโหด ดิบ เถื่อน

เมื่อไหร่จะได้ซับเลือดน้อ

พอดีคนอ่านหื่น :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 22-03-2010 01:44:01

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 22-03-2010 01:45:21

ทำไมพี่คิวไม่จับกดซะเรยนะ

อุอุ


 :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 22-03-2010 01:59:28

 :laugh:
 :impress2:

 :z13: writer กำลังสนุก หนีอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 22-03-2010 02:15:12

 :laugh: :laugh:  ที่แท้..น้องกี้ก็มีชื่อเกาหลีว่า..วอนโดนกด..นี่เอง  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 22-03-2010 02:15:44

น้องกี้ผู้น่ารัก จะอยู่รอดไปได้กี่ตอนเนี่ย
พี่คิวหื่นเกิ๊น เชียร์น้องกี้อยากเห็นพี่คิวลงแดง ฮ่าๆๆ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 22-03-2010 02:35:00

กี้ ยอมมันไปก่อนคับ

ค่อยเอาคืนทีหลัง ยังไม่สาย

ว่าแต่พี่คิวมันจะยอมป่าวเนี่ย

ดุท่าครัยกล้าจีบกี้หลังจากนี้ไม่ตายกะขาหักแน่เลย

555+

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 22-03-2010 03:19:21

 o13 ยอดชายนายคิว เอาตำแหน่งสุดยอดพระเอกไปเลย

ทั้งโหด ปนหื่น แล้วยังจะเจ้าเลห์อีก

คุณสมบัติเพียบพร้อมไปหมด

กี้จะรอดไปได้อีกกี่ตอนเนี่ย ชักจะหวั่นๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 22-03-2010 04:16:25

อิพี่คิวนี้เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ

น้องกี้คะสนองนีสของตาพี่คิวดีดี้



 :กอด1:ไรเตอร์

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 22-03-2010 10:27:19

 :-[ คู่นี้น่ารักแบบโหดๆนะเนี้ย  :laugh:

 :m16:แต่คุณชานนท์เค้าจะเอาแต่ใจไปไหน!!  บังคับน้องกี้ซะ

เป็นกำลังใจให้และขอบคุณนะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 22-03-2010 10:45:34

เก่งแต่ปากหว่ะ..พี่คิว
แค่นี้ก็ไม่กล้า.อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 22-03-2010 11:21:59

อะไรกัน !







ทำไน้องกี้ ยังรอดอยู่อีกอะ พี่คิวไม่แน่จิง เชอะ ๆๆ  :m31: :m16:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 22-03-2010 12:04:44

ลองเอารูปมาลง จะได้อินๆ 555

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/aoi.jpg)
พี่อาร์ตครับ 555 รูปนี้อาโออิแม่งอย่างเท่

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/aoi2.jpg)
เอาไปอีกรูป แต่ไม่มีซาจินะครับ อันนั้นตัวเป้นๆ มันอยู่เมืองไทย มันหวง

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/k.jpg)
นี่น้องเคนครับ ยิ้มน่ารักมากกกกกก

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/ki1.jpg)
นี่นายเอกของเราครับ ไอ้กี้(ของผม) หรือน้องกี้ (ของคุณๆ) หล่อสัด หื่นสัดด้วย

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/profileruki.jpg)
อันนี้เวอร์ชั่นซิลลี่ก๊อด ดิสโก้ อย่างแร่ดอ่ะน้องกี้

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/q.jpg)
พระเอกของเราครับ พี่คิว สวยมะ หุหุ

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/q2.jpg)
เอาไปอีกอัน ขอยืนยัน นอนยัน หมอนี่แต่งหญิงสวยกว่าใครในวง

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/reita.jpg)
สุดท้ายพี่เรย์ มีหลาย แต่เอามารูปเดียว มันเท่เกิน เกินผมจะห้ามใจ เอิ๊กส์

(http://god-of-death.exteen.com/images/image/gazetto.jpg)
ครบทั้งวง the Gazette ดูดีมีชาติตระกูลกันทุกคน

จิ้นกันเอาครับ สุดความสามารถ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 22-03-2010 12:06:37

ตื่นขึ้นมามันจะหายงอลมั้ยเนี่ย
อยากได้ฉากหวาน ๆ มั่งอ่ะ (กี้มันจะยอมหวานด้วยมั้ยหว่า) :man1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 22-03-2010 13:47:56

แหมมมมมมมม  เฮียคิวนี่แบบ โดนใจจริงๆ o13

กี้ก็น่ารักซะ :-[

กอดไรท์เตอรแรงๆ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 22-03-2010 14:10:47

พี่คิว โหดถูกจวยมากๆ 555   :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 22-03-2010 15:23:58

นี่นายเอกของเราครับ ไอ้กี้(ของผม) หรือน้องกี้ (ของคุณๆ) หล่อสัด หื่นสัดด้วย
ไม่เชื่อหรอกว่ากี้หื่นสัด แน่จริงตอนหน้าขอแบบหื่นแพ็คคู่ดิฟาง  แบบว่าคนอ่านก็หื่นอ่ะ ฮิ้ววววววววววววววววว :haun4:
เอาแบบเลือดสาดกระจายนะ มาต่อเร็วๆนะ ชอบเรื่องนี้อ่ะ ชอบเฮียคิว
ว่าแต่ภาพเฮียคิวสุดๆอ่ะ อย่าให้เดินผ่านหน้าบ้านนะ จับยัดเข้าห้องนอนแน่แท้ o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 22-03-2010 16:31:27

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 22-03-2010 16:49:55

น่าอิจฉามากๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 22-03-2010 20:13:30

รอวันหลังค่อยทำ(ว่าแต่ทำอะไรยิ่งไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่) ^_^
ก็อย่าผ่านให้มันนานนะ
อิอิ
รอลุ้นอยู่ :call:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: speedboy ที่ 22-03-2010 20:26:20

ใจอ่อนแล้วนะครับคุณคิว  อิอิ

 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 22-03-2010 22:06:06

 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9

มารอเฮียคิว กะนู๋กี้อ่ะ

ฟางอ่ะ เอาอีก เอาอีก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 22-03-2010 22:28:01

ชอบพี่คิวจังครับ
หึงโหดดี

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 22-03-2010 22:30:13

 :impress2: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 22-03-2010 22:36:44

 :-[หวานนนนนนนนนนนนน  อยู่ฝ่ายเดียวสินะ พี่คิวอ่ะ
น้องมันไม่หวานด้วยเลยยยยยยยยยยยย
ว่าแล้วก็แอบดูเขาหลับต่อไป
เผื่อเจออะไรดีๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 22-03-2010 23:13:32

^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 22-03-2010 23:56:38

ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ซะหลายวันมาอ่านอีกที่ตอนที่ 10 แล้ว
แต่ดีจังจะได้อ่านรวดเดียวเลย ชอบพี่คิวอะน่ารัก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 23-03-2010 02:29:17

มีใครในโลกเค้าขอเป็นแฟนกันแบบนี้

พระเอกหน้าสวยแต่เถื่อนโคตร

หัวข้อ: Re: [นิยาย] ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 23-03-2010 02:41:41

มารอน้องกี้

 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 23-03-2010 16:35:37

มา รอ น้อง กี้ โดน กด      :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 23-03-2010 20:07:46

มาต่อเถอะคร๊าฟฟฟฟ

รอ  กี้อยู่น้า

 :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 23-03-2010 20:14:50

ฟางวันนี้ห้ามอู้ เด็ดขาด :angry2:

ไม่งั้นมีงอนแน่นอน :a14:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: SecondaryTrauma ที่ 23-03-2010 20:43:26

เรื่องน่ารักดีครับ รักระหว่างที่ทำงาน

ไม่ยักรู้ว่า ความปากร้ายและรูปลักษณ์ที่ดูเหมือนผู้หญิงของน้องกี้ (ตัวขาว แถมเตี้ยกว่าผู้หญิงหลายคนในห้อง) กอปรกับความเป็นศิลปิน จะมัดใจเจ้าของบริษัทหนุ่มเสน่หืแรงได้อยู่หมัด

แต่แอบเห็นชื่อของตัวละครในนิยายฉบับญี่ปุ่นอยู่หลายแห่ง อาทิเช่น
"รูกิ" = กี้
"ไค" = เคน


 :กอด1: มารออ่านตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 23-03-2010 23:33:57

มารอกี้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 24-03-2010 06:51:52

จัยร่มๆ ค้าบรีดเดอร์ทุกท่าน ผมมีีข่าวมาฝากคับ

คือมีเหตให้น้องฟางต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านอ่ะคับ น้องเค้าฝากขอโทษขอโพยทุกคนมาด้วยอ่ะครับ

อ้างจาก: 13STAIRS[-]1 ที่ 23-03-2010 11:12:26  

ฟางก็เลยจะกลับบ้านเหมือนกัน

คงหลายวันกว่าฟางจะกลับมา

ขอโทษนะที่ยังไม่ได้ลงพี่คิวกับน้องกี้ต่อ

ฟางติดธุระสำคัญมาก เดี๋ยวจะกลับมาต่อให้ ยังไม่ได้ทิ้ง

มันเปนเรื่องที่เร็วมาก กระทันหันอ่ะครับ เอ้อ ผมยังพูดไม่ออกเลย ไว้ยังไงรอฟางกลับมาบอกกับทุกคนเองนะครับ  ผมถึงแม้จะรุ้จักพูดคุยกับฟางได้ไม่นาน แต่ผมรุ้ได้เลยว่า คนๆ นี้ เกร่ง และอัธยาศัยดีมากๆ คนนึง และผมเชื่อว่าด้วยสิ่งเหล่านี้ที่ฟางมีจะทำให้ฟางยืนหยัดและเข้มแข็งเปนกำลังใจให้แม่และครอบครัวของฟางได้คับ

อย่ากังวัลทางนี้คับฟาง ผมบอกทุกคนให้แล้ว ฟางอยู่ทางนั้นต้องเข้มแข็งนะคับ ดูแลสุขภาพ และพักผ่อนบ้างนะครับ  ผมเปนกำลังเสมอ  จัดการเรื่องงานเส็ด และฟางพร้อมเมื่อไหร่ค่อยกลับมาครับ ผมและทุกคนรอได้เสมอ

ยังงัยก็ขอให้ทุกคนเปนกำลังใจให้ฟางด้วยนะครับ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 24-03-2010 13:58:43

เอาไจช่วยนะคะพี่ ฟาง ^^ :oo1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 24-03-2010 19:16:21

กลับมาไวๆนะจ๊ะ

รออยู่ :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 24-03-2010 19:17:32

มารอคัฟฟฟ

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 24-03-2010 21:04:28

คิดถึงพี่คิว

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 24-03-2010 21:20:46

 :sad11:ตอนนี้ก็ยังรออ่านอยู่เด้อ
มาต่อไวๆนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 25-03-2010 16:01:33

แป่ววววววววววววววววววววววววว

ฟางเงียบหายไป หายไปหนายอ่ะ

มาต่อได้แล้วววววววววววววววววววว :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 25-03-2010 16:35:05

ปะ ปะ เป็น แฟนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน กัน แล้ว!!!  :-[

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 25-03-2010 20:11:42

มาปูเสื่อรอคร๊าฟฟฟฟ


 :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 25-03-2010 20:30:16

นอนรอเลย

มาแล้วก็ :z13:ด้วยนะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 25-03-2010 20:38:07

น้องฟางทำธุระให้เรียบร้อยนะครับ
ยังไงก็รอได้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 25-03-2010 20:42:48

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 25-03-2010 23:07:53

ไอ่พี่คิวระวังกี้ทนไม่ไหวเหอะ


 :serius2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 26-03-2010 10:06:04

กลับมาแล้วครับ อ่า...มีคนคิดถึงพี่คิวกับน้องกี้ด้วย ดีใจจัง

ขอโทษนะครับ ตอนต่อไปเดี๋ยวผมทำงานก่อน คืนนี้จะนั่งปั่นให้

คงได้อ่านดึกๆ เอิ๊กส์ๆ

ขอบคุณสำหรับ  :L1: นะครับ รักทุกคนจัง

 :กอด1: :กอด1: ทุกคน

กลับมาแรกๆ ตื้อน่าดู คิดไรไม่ออกเลย

แต่ตอนนี้คิดว่าโอเคแล้วครับ

คิดถึงที่นี่จัง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 26-03-2010 10:25:02

^
^
จิ้มคนแต่ง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 26-03-2010 10:39:40

เมื่อไหร่ๆๆๆ  จะมาต่อคร้าบบบ
อยากๆๆ  อ่านแว้วววว  อิอิ
 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 26-03-2010 11:53:08

น่าร๊ากกกกกกกกกกกก น่ารักกันจริงๆเล้ยยยยยยยยยยยย  :-[

น้องกี้ก็ยั่ว(โดยไม่รู้ตัว)ซะน่าโดนกด พี่คิวก็หื่นนนนนนนนซะน่าโดนถีบ

เหอๆๆๆ เป็นแฟนกันแล้ววววววววว กี้จะรอดจากน้องชายที่ชอบโกรธของพี่คิวไปได้สักกี่ตอน  :laugh:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 26-03-2010 15:54:15

โหๆๆๆๆๆ น่ารักกันจังเลยอ่ะคู่นี้ ทะเลาะกันได้ตลอดเวลา 555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 26-03-2010 20:17:06

^
^
^
ดัน
ดัน
ดัน

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: SecondaryTrauma ที่ 26-03-2010 20:21:46

จะถามครั้งแรกว่า ตกลงจะอัพต่อเมื่อไหร่เนี่ย ?  :m16:











ป.ล. ต้อง (แกล้ง) ร้าย ให้นาย (เจ้าของกระทู้) อัพ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 27-03-2010 10:45:24

ว่าจะอัพ..แล้วอยู่ไหนหว่า..

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 27-03-2010 18:53:27

เป็นกะลังใจให้ไรท์เตอร์

เข้ามารอเฮียคิวกะกี้

กอดไรท์เตอรแรงๆสองที :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 27-03-2010 18:58:49

ฟางเค้ารอนานแล้วนะ :a14:

คืนนี้ไม่มามีงอน

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 27-03-2010 20:04:29

แบบว่าเมื่อคืนบอกว่าจะมาลงตอน 11 ให้ แต่ว่าเมื่อวานผมโดนเรียกตัวเข้าอยุธยาด่วนอ่ะครับ
แล้วก็ได้งานกลับมาท่วมเลย โต๊ะทำงาน 3 ตัวไม่อวางเอกสารอ่ะ น่าสงสารเนาะ  :sad4: :sad4: :sad4:
ความจริงตอนนี้ยังไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่เอาไปอ่านก่อนละกันครับ โทษฐานที่ผมผิดนัดเมื่อคืน

ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร

“ไง...วันนี้มาพร้อมกันเชียวนะ มึงยังไม่ได้มาสู่ของน้องกุเลยนะไอ้คิว พาย้ายเข้าบ้านโดยพละการได้ไง” ไอ้เรย์ครับ แซวผมแต่เช้าเลย แต่ช่างมันครับวันนี้ผมอารมณ์ดี

ก็หลังจากที่คืนวันศุกร์ลากกี้มันกลับไปกก เอ๊ย!!~ ไปกอดที่ห้อง วันเสาร์กี้มันก็ไม่สบายอีกก็เลยนอนอยู่ห้องผมตลอด (ความจริงมันโวยวายจะกลับแหละ แต่ผมไม่ยอม และก็ขู่ว่าจะ ‘กด’ ถ้ามันยังไม่เชื่อฟัง มันก็เลยหน้างอเป็นม้าหมากรุก แต่ก็ยอมฟังผม) จนถึงเมื่อวานนี้ด้วย ตอนมันหลับผมก็ลวนลามเต็มที่เลย ทั้งกอด ทั้งจูบ แต่ลูบคลำนี่ไม่ค่อยกล้า ใครจะว่ากลัวก็เอาเหอะ ผมกลัวจริงๆ นะ กลัวอดใจไม่ไหวอ่ะ อีกอย่างกลัวกี้มันเจ็บด้วย ตัวมันก็เล็กแค่นั้นเองยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย

“จะขอก็รีบๆ มาขอนะมึง คนอื่นมาขอก่อนกุยกให้ไม่รู้ด้วยนะ” ไอ้เรย์มันยังไม่เลิกแซวผมครับ ว่าแต่ทำไมผมต้องมาสู่ขอกี้กับเคนและไอ้เรย์มันด้วยวะ

“กุไปขอกับพ่อแม่ภรรยากุดีกว่า ทำไมต้องมาขอมึงกับเคนไอ้เรย์” ผมพูดจบกี้มันก็อึ้งๆ และก็เดินเข้าห้องทำงานไปเลยครับ งอนอะไรผมอีกล่ะ

“ไม่น่าเล่นเลยพี่เรย์อ่ะ เป็นไงล่ะ” เคนมันหันไปดุแฟนมันเบาๆ และก็เดินตามแฟนผมเข้าไปครับ (ตอนนี้พูดได้เต็มปากเต็มคำและว่าแฟน 555) ผมมองตามสองคนนั้นงงๆ ไอ้เรย์มันก็เลยชวนผมขึ้นห้องทำงานผมชั้น 20

“มึงมีไรป่ะเนี่ย ทำเป็นมีความลับ” ผมถามมัน เมื่อมันพาผมเข้ามาในห้อง

“พ่อแม่กี้เค้าเสียไป 3 ปีกว่าแล้ว อุบัติเหตุทางเครื่องบินน่ะ กี้มันอยู่คนเดียวมานานแล้ว พ่อแม่เคนชวนมันไปอยู่ด้วยมันก็ไม่ไป มันบอกแต่ว่าอยู่คนเดียวได้ แต่กุรู้ว่ามันยังคิดถึงพ่อกับแม่ บางวันมันไปนอนกับเคนก็ละเมอร้องไห้ด้วย” ไอ้เรย์พูดจบก็ทำให้ผมนึกถึงคืนนั้นขึ้นมา (คงรู้กันนะครับว่าคืนไหน)

“ถึงว่าเหอะ ดีนะที่ละเมอก่อน เกือบโดนไปแล้วล่ะ” ผมพูดเบาๆ

“เชี่ยคิว จะทำไรน้องกุ” ไอ้เรย์ด่าสวนขึ้นมาเสียงดังเชียว

“ก็ได้ยินว่าคิดถึงๆ กุนึกว่าคิดถึงผู้ชายคนอื่นเลยฟิวส์ขาด เกือบปล้ำมันแล้ว ดีมันพูดถึงพ่อแม่มันซะก่อน หมดอารมณ์เลยกุอ่ะ” ผมสารภาพกับเพื่อน

“โหย...ไอ้ชั่ว” ไอ้เรย์มันก็ด่าไปขำไป สรุปมันโกรธจริงป่ะวะครับ

“แล้วกุจะทำไงวะ ไมไม่เห็นมึงเล่าเรื่องนี้ให้กุฟังเลย”

“กุไม่อยากให้มึงสงสารมัน”

“ทำไมล่ะ กุสงสารคนที่กุรักมันไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลย” ผมเถียงไอ้เรย์อย่างไม่พอใจนิดๆ

“ก็ตอนนั้นกุไม่คิดว่ามึงจะจริงจังกับน้องกุ ฟันผู้หญิงทิ้งไม่เลือกอย่างมึง จะไว้ใจได้ง่ายๆ รึไง หลอกน้องกุขึ้นมาจะทำไง ขนาดผู้หญิงมึงยังทิ้งได้ง่ายๆ นี่น้องกุเป็นผู้ชายนะเว้ยถึงมันจะสวย จะบอบบางเกินมาตรฐานหญิงไปนิดก็เถอะ” สรุปมึงหลอกด่ากุก็บอกมาตรงๆ เลยครับไอ้เชี่ยเรย์

“ตอนนี้มึงก็รู้แล้วนี่ว่ากุจริงจัง” ผมบอกอย่างมั่นใจ

“เออ...รู้ เข้าใจชัดเจน เล่นหึงกันซะจนออกนอกหน้าขนาดนั้น ไม่ใช่กุคนเดียวหรอกที่รู้อ่ะ เค้ารู้กันทั้งบริษัทแล้ว” มันประชดผมครับ ไอ้เพื่อนเลว

“กุไม่เล่าให้มึงฟังหรอก ตอนนี้มันก็เป็นแฟนมึงแล้วไม่ใช่เหรอ มึงก็ถามมันเอาเองละกัน กุก็รู้นะว่ามึงรักมัน หวงมัน และก็อย่าทิ้งมันเพราะมันไม่มีใคร เข้าใจรึเปล่า อันนี้กุบอกในฐานะเพื่อนมึง และก็ถ้าทิ้งน้องกุ มึงตาย...อันนี้บอกในฐานะพี่ชายมัน” โห...ขู่กุพร้อม

“ไม่ต้องมาบอกกุหรอก ระวังแต่น้องมึงจะทิ้งกุดีกว่า เดินไปไหนทั้งผู้หญิง ผู้ชายมองกันตาละห้อย กุละอยากจะเดินไปถีบหน้าพวกมันจริงๆ ” ผมพูดอย่างแค้นในใจ

“อย่างกับเวลามึงเดินไปไหนแล้วผู้หญิงเค้าไม่มองมึงนี่”

“แต่กุก็ไม่ได้สนใจนี่”

“เออ...อย่าเสือกสนขึ้นมาละกัน เดี๋ยวโดนตรีนน้องกุเสร็จก็จะมาโดนตรีนกุต่อ” ไอ้เชี่ยนี่มันจะห่วงกันเกินไปละ

“มึงแค่พี่น้องกับแฟนกุจริงป่ะเนี่ย ห่วงกันเว่อร์เลยนะ กุไม่ชอบ” ผมบอกไอ้เรย์

“สัดคิว ไม่ต้องมาหึงกุเลย เดี๋ยวพ่อถีบหมดสวย ไปละกุไปทำงานก่อน เดี๋ยวเจอกัน” ไอ้เรย์มันด่าผมเสร็จก็ขอตัวไปทำงาน ว่าแต่ ‘ถีบหมดสวย’ ไอ้เพื่อนเลว อย่างกุเค้าเรียกหล่อเลิศเว้ยไม่งั้นจะเป็นสามีน้องมึงได้รึไง

“บอกแฟนกุด้วย กลางวันจะลงไปรับไปกินข้าว” ผมตะโกนไล่หลังไอ้เรย์ไปครับ

“เออ” มันตอบผม และก็เดินหายไปเลยผมก็นั่งทำงานของตัวเองไปครับ

“น้องชาย วันนี้ตอนกลางวันคิวมันฝากมาบอกว่าจะมารับไปกินข้าวด้วยกันนะ” พี่เรย์บอกผมแล้วยิ้มอย่างล้อเลียนครับ และหลังจากที่ผมตกเป็นหัวข้อข่าวให้พี่อาร์ต พี่เรย์ พี่ซาจิ และไอ้เคนเม้าท์กันไม่นานนัก พี่อาร์ตก็ขอตัวออกไปคุยงานกับพี่คิว แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะชวนทุกคนไปกินข้าวกลางวันฟรีด้วยกันก่อนที่พี่อาร์ตจะออกไปครับ โดยกำชับว่าห้ามบอกพี่คิว เพราะว่าจะเซอร์ไพรส์มัน 555

ช่วงที่พี่อาร์ตเดินออกไป พี่แจนก็เดินสวนเข้ามาและมีผู้ชายหน้าตาดีอีกคนเดินตามเข้ามาด้วย จะว่าไปคนที่เดินเข้ามาใหม่นั้นหล่อเลยแหละครับแต่ผมว่าหน้าพี่แกคุ้นๆ อยู่นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนวะ ดูเตี้ยกว่าพี่คิวแต่น่าจะสูงพอๆ กับพี่อาร์ตหรือพี่เรย์ได้

“คุณเอกคะ เดี๋ยวนั่งรอสักครู่นะคะ แจนให้พี่แก้ว(แม่บ้าน)ยกกาแฟมาให้” เสียงพี่แจนพูดกับผู้ชายคนนั้นก่อนจะลุกเดินออกไปด้านนอก จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้นคุยอะไรกับพี่ๆ คนอื่นในออฟฟิศแต่ผมไม่ได้สนใจจะฟังสักเท่าไหร่ครับ กระทั่งได้ยินเสียงที่ไม่ค่อยคุ้นเคยดังมาจากด้านหลังนั่นแหละ

“น้องกี้ครับ” ผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบผู้ชายคนนั้นยิ้มให้ จะไม่ยิ้มตอบรึเดี๋ยวเค้าก็จะหาว่าไม่มีมารยาทเอาได้ ผมเลยยิ้มตอบพี่เค้าไปน้อยๆ

“ครับ”

“จำพี่ได้มั๊ยครับ พี่เอกไง พี่ชอบฝีมือการถ่ายรูปของน้องกี้มากเลยนะครับ โปรโมตร้านเล่มที่ผ่านมาพวกน้องๆ ที่ร้านก็ชมกันใหญ่ว่ารูปในหนังสือสวยมาก” คำชมใครๆ ก็ชอบครับ ผมเกือบจะหน้าบานถ้าไม่ไปสะดุดเข้ากับคำว่า ‘น้องกี้’ แสลงหูจริงๆ ครับคำนี้

“เรียกผมว่า กี้ หรือไอ้กี้ดีกว่าครับ อย่าเรียกน้องกี้เลย มันแหม่งๆ อ่ะครับ” ผมตอบพร้อมส่งยิ้มแบบรันทดไปให้ พี่เอกหัวเราะจนตาหยี แต่ก็ยังหล่อครับ

“เอาไว้วันไหนพี่จะโปรโมตร้านอีกพี่เรียกน้องกี้เข้าไปถ่ายรูปให้อีกได้รึเปล่าครับ”

“ไม่มีปัญหาครับ อย่าให้รู้ว่าไม่เรียกผมละกัน มีงอน 55+” หยอดซะเลยครับ อิอิ เงินทองจะได้ไหลมาเทมาเข้าบริษัทไอ้พี่คิว มันจะได้มีตังค์ให้ผมไปถล่มเยอะๆ

“คุณเอกคะ แหม...แจนหายไปแป้บเดียวเองน้า แอบมาจีบน้องชายแจนรึไง” พี่แจนพูดกับพี่เอก และก็หันมามองหน้าผมไปด้วย แม้จะอดคิดไม่ได้ว่ามันแปลกๆ แต่ในเมื่อเค้าดีมาเราก็ไม่ควรร้ายตอบนี่ครับจริงไหม

“ก็น้องชายแจนน่ารักนี่ครับ” โห...ซึ่งๆ หน้าครับ แต่จะดีใจดีไหมวะเนี่ย กุผู้ชายถูกชมว่า น่ารัก -*- จากนั้นพี่เอกก็ถูกพี่แจนลากตัวกลับไปคุยงานกันที่โต๊ะของพี่แจน คุยงานอะไรผมไม่ได้สนใจหรอกครับ แต่รู้สึกตัวเหมือนถูกใครจ้องอยู่ และเมื่อผมหันไปทางโต๊ะพี่แจน จริงด้วยครับพี่เอกนั่งมองผมอยู่ จะว่าบังเอิญก็คงไม่ใช่ เพราะว่าผมหันไปทีไรเค้าก็มองอยู่ทุกที อะไรของพี่แกวะ

ไอ้อาร์ตมาก็คุยงานกับผมจนเที่ยงผมก็ลงไปหาแฟนที่ชั้น 11 เปิดประตูเข้าไปก็พบว่าทุกคน(ไอ้เรย์ ซาจิ เคน และสุดที่รักของผม) หันมาจ้องผมเป็นตาเดียวรวมถึงไอ้อาร์ตที่เดินตามหลังผมเข้ามาด้วย

“กุนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว หิวชิบ” ไอ้เชี่ยเรย์มันบ่นครับ แต่เอ...ได้ข่าวว่ากุจะมารับแฟนกุคนเดียวนี่นา อ่ะนะไอ้พวกนี้แม่งรู้ทันขนกันไปถล่มผมอีกตามเคย แต่พอหันไปเห็นไอ้ตัวแสบมันยักคิ้วให้ผมสองที ไม่ใช่เพื่อนผมและที่สมควรโดนลงโทษ ไอ้ตัวเล็กนี่ต่างหากที่วอนโดน....ต้องเป็นมันแน่ๆ ที่ชวนคนอื่นไปถล่มผม

เราทั้ง 6 คนไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากสักเท่าไหร่นัก คนอื่นๆ ผมเฉดหัวไปนั่งรถไอ้อาร์ตแม้ว่าวันนี้ผมจะไม่ได้เอาเฟอร์รารี่มาก็เหอะ อ่านะอยากสวีทกับแฟนมั่งสิคร้าบ กี้มันเลยค้อนให้เสียยกใหญ่ เพราะมันจะคุยกับพี่เรย์ของมัน ใช่สิตอนนี้ผมก็แค่แฟนกี้แค่ว่าที่น้องเขยไอ้เรย์มัน แต่คอยดูเถอะวันไหนที่ผมเลื่อนขั้นตัวเองจากแฟนมาเป็นสามีน้องมันได้ละก็ จะสั่งมันสองคนห้ามคุยกันสัก 3 เดือน คุยกันเมื่อไหร่จะเล่นงานให้หนักทั้ง(เตะ)เพื่อนทั้ง(กด)เมียเลยคอยดูนะ

เข้าไปนั่งร้านได้เราก็สั่งอาหารกันแบบไม่มียั้งโดยเฉพาะคู่ดูโอเคนกี้ สองคนนั้นสั่งอาหารกันอย่างสนุกสนานโดยเฉพาะกี้ กะถล่มผมยับเลยสิท่า ตอนนี้ยอมครับแต่อย่าให้ถึงทีผมละกันผมจะเอาคืนมันบ้าง แต่ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะไม่รุนแรง หุหุ

“ผักน่ะกินบ้างสิ” ผมดุนิดๆ เมื่อเห็นว่ากี้มันไม่ค่อยแตะต้องอะไรที่เป็นจานผักเลยครับ ผมเลยตักผักคะน้าจากจานผัดผักรวมมิตรใส่จานให้มัน กี้มันหันมาจ้องหน้าผมอย่างไม่พอใจนิดๆ และก็เขี่ยคะน้าออกไปไว้ที่ขอบจานเฉยเลยเด็กบ้านี่

ไอ้เรย์กับเคนมันมองมาที่พวกผมสองคนและก็หันไปยิ้มแบบมีเลศนัยให้กัน พอผมหันไปจ้องแทนที่จะสำนึกหามีไม่ครับ มันยิ้มกวนตรีนใส่ผมอีก เอากับเพื่อนผมสิ นั่น...ทีไอ้เรย์ตักข้าวโพดอ่อนให้ละมันกินตุ้ยๆ เชียว ผมเริ่มไม่พอใจละนะ

“อ่ะ จะได้โตไวๆ ” คราวนี้ผมตักเนื้อแดดเดียวให้มันครับ ชิ้นใหญ่สุดเลยนะ ทีนี้แหละกี้มันรวบช้อนเลย เป็นอะไรของมันอีก จะโกรธจะงอนอะไรกันนักวะ ตอนนี้บรรยากาศบนโต๊ะเริ่มมาคุแล้วครับ กี้มันเงียบ ผมยิ่งเงียบกว่า ทุกคนมองหน้ากันไปมา ไอ้เชี่ยเรย์แม่งก็เอาแต่ยิ้ม จะยิ้มหาพ่องหรือครับ เห็นกุทะเลาะกับแฟนนี่มึงมีความสุขมากรึไงไอ้เพื่อนชั่วนี่

“กี้ กินไอศกรีมไหม” ไอ้อาร์ตมันถามแฟนผม กี้มันก็ส่ายหน้าน้อยๆ และบอกว่าจะออกไปเดินเล่นที่หน้าร้าน และมันก็ขอตัวกับทุกคนและลุกออกไปโดยไม่มองหน้าผมสักนิด

“ไอ้คนชอบบังคับ บังคับไม่ดูตาม้าตาเรือเลย” ผมออกมาด้านนอกได้ก็บ่นเป็นชุดเลยครับ ก็ดูมันดิ มาตักผักคะน้าให้ผมงี้ ผมถูกกับผักคะน้าซะที่ไหนล่ะ เหม็นๆ ขมๆ แหวะ แต่นั่นไม่เท่าไหร่ ตักเนื้อแดดเดียวมาให้อีก ผมไม่กินเนื้อครับ เห็นเนื้อในจานปุ๊บอิ่มทันทีอารมณ์เสียชะมัดเลย ทำไมก่อนตักมันไม่รู้จักถามก่อนวะว่าอะไรชอบกิน อะไรไม่ชอบกิน และอะไรที่ไม่กินเลย เซ็งครับ

ที่ได้ยินเค้าคุยกันว่าเมื่อก่อน(ที่มันจะวางแผนมาหลอกล่อผม) มันทิ้งหญิงเป็นว่าเล่น ผมว่าคนเค้าต้องเข้าใจผิดกันแน่ๆ เลยครับ ผมว่าพี่คิวมันน่าจะโดนผู้หญิงทิ้งมากกว่านะ ทั้งโหด ทั้งดุ เผด็จการ ขี้หึงก็ที่หนึ่ง นอกจากหน้าตากับฐานะแล้วมันมีอะไรดีบ้างเนี่ย

ผมนั่งเล่นหน้าร้านตรงใต้ต้นลีลาวดี หยิบดอกสีขาวที่ร่วงหล่นอยู่บนโต๊ะขึ้นมามองดู มันก็สวยดีนะครับ ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเลย น่าจะเอากล้องมาด้วยนะเนี่ยเสียดายจัง นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น เอ...เบอร์ใครหว่าไม่คุ้นเลย

“สวัสดีครับ”

‘ใช่เบอร์น้องกี้รึเปล่าครับ’

“ครับกี้พูดครับ” ผมตอบกลับไป

‘นี่พี่เอกนะครับ เย็นนี้กี้ว่างรึเปล่าครับ พี่จะชวนไปกินข้าว และก็คุยงานใหม่ด้วยครับ’ คุยงานไมมึงไม่คุยเวลางานครับพี่ เลิกงานกุจะนอนเว้ย

“เอ่อ....” แม่งเอาไงดีวะ อยากกลับบ้านก็อยาก แต่ก็งานอีก ปวดหัวเว้ย

“ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวเลิกงานแล้วผมไปหาที่ร้านแล้วกันครับ”

‘ครับ พี่จะรอนะ’ เออเนาะ พูดเหมือนแฟนรอกลับบ้านเลยนะครับมึง

ขากลับเลิกงานผมก็ตรงไปที่ร้านเลิฟลี่เลยครับ นั่งคุยกับพี่เอกอยู่นานเลยทีเดียว พี่เค้าบอกอยากได้ไอเดียเด็ดๆ และก็ภาพหวานๆ มาโปรโมตร้านช่วงวาเลนไทน์ โหย...งานข้ามปีเชียวครับ รีบคุยไปไหน นี่พึ่งธันวาคมเองนะครับพี่

แต่น่าแปลกเหมือนกันนะครับ พี่เค้าคุยงานแต่ก็ชอบนั่งจ้องหน้าผมจังจนบางครับผมก็ยกมือขึ้นมาลูบตามหน้าตัวเองบ้างว่ามันมีอะไรติดรึเปล่า พี่เค้าถึงชอบมองแถมไม่มองเปล่าตางี้หวานเชียว ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะครับพี่ นี่ถ้าจ้องตากันแล้วท้องได้ผมคงท้องไปแล้วล่ะ

กว่าจะฝ่ารถติดกลับมาจนถึงห้องตัวเองได้ก็แทบยืนไม่อยู่ครับ เพราะร้านของพี่เอกรถไฟใต้ดินมันไม่ผ่านอ่ะ ต้องโหนรถเมล์ที่โหนก็ไม่ค่อยจะถึง ก็นะผมสูงเลย 160 มาแค่ 2 เซนติเมตรเองโดนเบียดยังพออภัยแต่โดนลูบก้นบนรถเมล์นี่ไอ้กี้รับไม่ได้อย่างแรงจริงๆ จะหันไปมองว่าใครก็หันไม่ได้โดนเบียดซะขนาดนั้น อยากจะรู้จริงๆ ว่าถ้าไอ้คนที่มาจับมันรู้ว่าผมเป็นผู้ชายมันจะคิดยังไง แต่เอ...กุก็ใส่กางเกงยีนส์เสื้อเชิร์ตนี่หว่าครับ แถมรองเท้าผ้าใบ มึงจะรู้หน่อยไม่ได้เหรอว่ากุน่ะผู้ชาย ถึงจะไซส์เล็กผิดมาตรฐานไปเยอะหน่อยก็เถอะ

เปิดประตูห้องได้ผมก็เปิดไฟและก็ก้มหน้าก้มตาถอดรองเท้าตัวเองครับ และเมื่อเงยหน้าขึ้นก็ตกใจเล็กๆ เพราะไอ้พี่คิวมันมานั่งอยู่บนเตียงผมตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย

“ไปไหนมา” วางอำนาจมาเลยครับเสียงมัน มึงเป็นพ่อกุอีกคนรึไงครับไอ้พี่คิว ได้ข่าวว่าวันก่อนกุตกลงเป็นแฟนมึงนะครับไม่ใช่เป็นลูกมึง

กี้มันเดินเข้ามาในห้องและมองผมน้อยๆ แต่ก็ไม่ยอมตอบอะไรแค่เดินเข้ามาวางกระเป๋าไว้บนเตียง โมโหสิครับ มันจะรู้บ้างไหมเนี่ยว่าผมเป็นห่วง(และหวง)มันแค่ไหน

“ถามว่าไปไหนมา” ผมดุ และดึงตัวมันลงมานั่งบนเตียง มันก็เซมาตามแรงผมนั่นแหละครับ ตัวเล็กๆ แบบนั้นจะไปรอดได้ไง

“เจ็บนะ พูดดีๆ ไม่เป็นรึไง ทำไมชอบใช้กำลัง” ดูมันว่าผมสิครับ ก็ใครล่ะพูดดีๆ ไม่ยอมตอบน่ะ ผมบีบแขนมันแรงขึ้นอีกนิด

“บอกว่าเจ็บ” มันหันมาดุผมและสะบัดข้อมืออย่างแรง แต่ไม่หลุดครับ มันเลยจิ๊ปากอย่างขัดใจ

“ไปไหนมา” ผมพยายามพูดดีๆ กับมันครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ตอบจะไม่พูดแล้ว จะทำอย่างอื่นแทน

“ไปคุยงานโปรเจ็คหน้ากับพี่เอกที่ร้านเลิฟลี่มา” กี้มันตอบเสียงอ่อนลง แล้วทำไมต้องไปกับหมอนั่นด้วยวะ ไม่รู้ครับผมรู้สึกไม่ถูกชะตานิดๆ ทั้งที่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรให้ผมหรอก แต่วันที่มาลงหนังสือและบอกว่าขอคนถ่ายรูปเป็นแฟนผมนั่นแหละจี๊ดเลย จะต้องเจาะจงแฟนผมทำไมวะทั้งออฟฟิศคนแม่งเยอะแยะ

“ทำไมต้องไปกลางค่ำกลางคืน กลางวันเวลางานทำไมไม่คุย” ผมดุทั้งดวงตาและเสียงครับ ดูกี้มันตกใจที่เห็นผมโกรธขนาดนั้น

“ก็เค้านัดตอนเย็นนี่ อีกอย่างงานก็ของบริษัทพี่นะ จะบ่นทำไม”

“พี่ไม่ชอบให้เราไปกับคนอื่นสองต่อสองไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตาม” ผมบอกอย่างจริงจังจนกี้มันหันมาค้อน

“หึงผมรึไง” ดูมันลอยหน้าลอยตาประชด น่า.....

“หึง” ผมพูดเน้นเสียงหนักแน่นจนคนฟังหน้าแดงและรีบชักมือหนี กี้มันคว้าผ้าขนหนูขึ้นมาดบ่าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนผมน่ะเหรออาบเสร็จจนนอนดูหนังรอมันจบไปเรื่องนึงแล้วครับ แต่ลืมไปว่ายังเคืองมันอยู่อีกเรื่องครับ รอมันอาบน้ำเสร็จก่อนผมจะเคลียร์ หึหึ

2 B Con...
อาจจะไม่สนุก แต่ก็ขอบคุณนะครับที่ทนอ่านกัน  เดี๋ยวผมปั่นตอนต่อไปให้เลยครับคืนนี้จะเสร็จป่าวมะัรับปากนะ
แต่พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านอีกครั้ง ก่อนกลับผมจะมาลงให้แน่นอน ถ้าไม่ลงจะเข้ามาแจกเบอร์ให้โทรด่าเลยเอ้า(ใครจะเอาของมึงครับ)

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: MOMIKI ที่ 27-03-2010 20:16:07

กี้เสน่ห์แรงจริงวุ้ยยย XD

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 27-03-2010 20:18:33

เคลียร์กันดีๆนะ o18

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 27-03-2010 20:29:41

ใครบอกไม่สนุก แต่....ค้างง่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 27-03-2010 20:40:09

ใจเย็นเฮียคิว

แบบนี้ล่ามโซ่เลยดีกว่าไหม :m16:


เอาเป็นว่าเอาเบอร์มาเลยดีกว่า สงสัยจะได้โทรตามจริงๆซะละม้างงงงงงงงงงงงงงงง


จะเอาอีกอ่ะ เอาอีก เอาอีก

เมื่อไรสองคนนี้จะคุยดีๆกันบ้างว้า :เฮ้อ:

+1  ให้ฟาง เผื่อคืนนี้ได้อ่านอีกตอน :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 27-03-2010 20:52:55

โอ้ววววกลับมาแร้ววว

พี่เอกนี่ชักยังงัยนะ

 :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 27-03-2010 21:07:36

+1 ให้คนช่างบังคับ

เหอๆ พี่คิวบังคับไม่ดูตาม้าตาเรือเรยยยย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 27-03-2010 21:15:49

ไอ้พี่คิว...

นี่เคยมีแต่คนมาจีบใช่ม่ะเนี่ย....

เคยจีบใครจริงๆ อ่ะ ไอ้เวล... :angry2:




 :L2:  คนแต่งจ้า
ยังสนุกเหมือนเดิมจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 27-03-2010 21:20:29

ไอ้พี่คิว

มึงจีบเค้านะเว้ยเห้ย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 27-03-2010 21:22:40

อีตาคิวค่ะ ป้าขอบอกน่ะค่ะ นุ่มนวลนะทำเป็นไหมค่ะ เดี๋ยวก็แพ้อีตาเอกหรอกค่ะ

หนูกี้ นี่ก็ไม่รู้อะไรเล มีแต่คนคอยจะมาจีบสะเรื่อย




คุณคนเขียนก็มาต่อไวๆนะค่ีะ อีป้าแก่่ๆ จะรออ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 27-03-2010 22:24:12

มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 27-03-2010 22:30:09

นึกว่าจะจับกดอีกอ่ะ 555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 27-03-2010 22:37:24

 :haun4: :haun4:เข้ามารอตอนหน้า อิอิ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 27-03-2010 22:55:25

หมั่นไส้พี่คิวจริง จริ๊งงงง
บังคับตลอด เดี๋ยวไม่เชียร์ซะเลยนี่  o18


เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 27-03-2010 23:03:02

ของรักของหวงจะปล่อยให้ไปกับคนอื่นได้ไงใช่ไหมพี่คิว :m16:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 27-03-2010 23:08:01

^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 27-03-2010 23:43:04

555 สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งมาอ่านรวดเดียวเลย น่ารักกันจังทั้งพี่คิวทั้งกี้  :o8: ขอบคุณนะค่ะ มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 27-03-2010 23:47:24

คิวนี่นะ ก็ดีอยู่หรอกที่หึง หวง ห่วงกี้อ่ะ

แต่ทำอะไรให้มันพอดีหน่อยไม่ได้หรอ

เข้าใจนะว่าไม่เคยจีบใคร มีแต่คนเข้าหา

แต่แบบนี้มันก็เกินไป

พี่เอกกะพี่แจน เหมือนวางแผนอะไรกนอยู่เลยแฮะ ไม่อยากคิดอกุศล ให้ตายสิ

ปล. เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ไม่ว่าเรื่องดีหรือร้าย เมื่อเวลาผ่านไป

       มันจะกลายเป็นแค่ส่วนหนึ่งในชีวิต ที่เราจะก้าวผ่านมันมาได้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 27-03-2010 23:48:50

เคลียร์กันดีๆ คนอ่านรอ NC อยู่ :haun4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 28-03-2010 00:18:12

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 28-03-2010 00:22:53

เอาเบอร์มาเลย
โดนแน่ๆ
555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 28-03-2010 01:29:54

หึง..........................คำเดียวจบ!!

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 28-03-2010 01:50:36

ใจเยนคิว คุยดีๆ อย่าบังคับ

แล้วคอยประกบแบบเนียนๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 28-03-2010 01:53:51

 :beat: :beat: แผนยันแจนแน่นอน
พี่คิวก้อหึงไร้สาระ
น้องกี้ก้องอนเกิน ... :เฮ้อ:
แทนที่จะช่วยกันรับมือ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 28-03-2010 02:25:21

ไม่แกล้งร้ายแล้วม้าง
ดูมันร้ายจริงๆ มากกว่า
รู้สึกสิ่งที่แสดงออกไม่ได้เป็นการแกล้งทำ แต่เป็นสิ่งที่ออกมาจากกมลสันดานจริงๆ ของคิวมากกว่า (ฟังดูแรง แต่รู้สึกงั้นจริงๆ ที่แสดงออกมาน่ะตัวตนที่แท้จริงล้วนๆ) แต่ก็ดีนะ ไม่ต้องมาเฟคใส่กัน แจ่ควรจะปรับปรุงตัวเองบ้าง ไม่มีใครมาทำตามใจได้ตลอดหรอก
คนเรามีความอดทนซักวันมันหมดลง ย่อมไม่เกิดผลดี ดูทำน้องแต่ละอย่าง
หัดอ่อนโยนซะมั่งเซ่ ไม่ใช่เอะอะก็ใช้กำลัง ไม่ก็บังคับขู่เข็ญ
ผมว่ามันน่าเบื่อ ที่ชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ ทำงานก็เหนื่อยพอละ ยังต้องมาทนกับคนๆนึงอีก ทั้งที่ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะต้องมาเสียเวลาด้วยเลยอ่ะ เสียเวลาพักผ่อนอันมีค่าหมด
ซีเรียสไปป่ะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 28-03-2010 08:04:45

เหอเหอ เมื่อคืนสุดจะทนจริงๆ ครับ ง๊วงง่วงอ่า  :t3: :t3: :t3:
มาต่อให้ตามสัญญา หึหึ ไม่อยากให้ใครบางคนเสียค่าโทรศัพท์ครับ  :laugh: :laugh: :laugh:
ที่สำคัญไม่อยากผิิดคำพูดกับเพื่อนๆ ที่นี่อีกแล้วอ่ะ  กลัว :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า

“อ้าว...นั่งทำไรอยู่ ดึกแล้วพี่กลับห้องไปได้แล้ว ผมเหนื่อย จะนอน” โห...ดูครับ ดูมันไล่ผม เกิดมาไม่เคยโดนแฟนไล่เลยนะ มันนี่คนแรกที่กล้าไล่ผมเลยนะเนี่ย น่าให้รางวัลสัก 2 จูบจริงๆ (ประชดครับ) เมื่อมันเห็นว่าผมยังไม่ยอมลุกออกไปก็ทำหน้างอ และคว้าเสื้อผ้าเดินเข้าไปใส่ในห้องน้ำ โหย...วิวดีๆ ที่ฝันถึงหายวับไปกับตาเลยครับ

“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ผมบอกเมื่อกี้มันเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง ในมือถือผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดน้ำบนหัวตัวเองไปด้วย กี้มันสระผมครับกลิ่นแชมพูหองฟุ้งเชียว

“มีอะไร” กี้มันถามแต่ยังไม่กล้าเดินมานั่งที่เตียงครับ จะกลัวอะไรล่ะผมไม่ใช่เสือสิงที่ไหนสักหน่อย ดูมองหน้าผมสิสายตากี้มันแบบว่าระแวงสุดๆ เลยอ่ะครับ เห็นแล้วก็ตลกดี ผมก็เลยยิ้ม

“จะยิ้มทำไม มีอะไรก็รีบพูดมาสิ นอกเวลางานผมไม่ใช่ลูกน้องแล้วนะ นี่เวลาส่วนตัว” ดูครับดู เดี๋ยวนี้มันกล้าดุผมด้วยนะ

“มานั่งนี่มา ไกลๆ คุยไม่ถนัด”

“เรื่อง” กี้มันเถียงและทำท่าจะเดินหนีเมื่อผมลุกเดินเข้าไปหา แต่ก็ช้ากว่าผมที่ถึงตัวมันก่อน ผมกอดและก็ลากเอวมันให้ตามมานั่งที่เตียงก่อนจะแย่งผ้าขนหนูในมือมันมาเช็ดผมให้มันแทนครับ แรกๆ มันก็ดิ้นเมื่อผมดึงให้กี้มันนั่งลงบนตักและก็เอาขาล็อคขามันไว้ด้วย แต่พอเห็นว่าดิ้นไม่หลุดมันก็เลยถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างไม่พอใจ และก็นั่งเฉยๆ ปล่อยให้ผมเช็ดผมให้มันเบาๆ จนได้

“เมื่อกลางวันทำไมต้องชวนคนอื่น จะแกล้งกันเหรอ” ผมถามเมื่อเห็นว่ากี้มันเลิกดิ้นแล้ว ท่าทางจะเหนื่อยเหมือนกันนะครับนั่น

“แกล้งที่ไหนปกติก็ไปกันทุกคนอยู่แล้วนี่ หรือว่ากิจการจะเจ๊งไม่มีตังค์จ่ายแล้ว” ดูปากมันสิครับ รู้งี้ไม่มัวมาตามง้อขอมันเป็นแฟนหรอก ข้ามขั้นฉุดไปทำเมียเลยดีกว่า เลวแน่กุ

“เมื่อวานเราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอว่าเราเป็นแฟนกัน พี่ก็อยากไปกินข้าวกับแฟนแค่ 2 คนบ้าง ไอ้พวกนั้นมันไม่อยากตามไปเป็นก้างหรอก”

“อ้าว...เกือบลืมครับ นึกว่าพี่ขอผมมาเป็นลูกซะอีก ทำตัวอย่างกับผมเป็นเด็ก 5 ขวบ” มันว่าประชดครับ ลอยหน้าลอยตาน่า....จริงๆ

“งั้นถ้าพี่ทำแบบเราอายุ 21 ก็ไม่ว่าใช่ป่ะ” ผมถามแต่ไม่รอให้มันตอบครับ ผมทิ้งหลังนอนลงบนตียงและก็รั้งมันให้ล้มตามลงมาก่อนจะพลิกตัวขึ้นด้านบน กี้มันมองหน้าผมอย่างตกใจ แล้วก็ขืนตัวไว้แถมจ้องซะตาโตเลย จะน่ารักไปไหนครับแฟนผม

“เล่นอะไรของพี่ ปล่อยเลยนะ หื่นชะมัดไว้ใจไม่ได้จริงๆ เลย” ปากก็บ่นครับ มือก็ดันผมออกไปด้วย ผมไม่ได้ลุกออกไปอย่างที่มันไล่หรอก ใช้สองแขนสอดเข้าไปใต้ตัวมันและก็กึ่งยกกึ่งลากให้มันขึ้นมานอนบนเตียงทั้งตัว

“พี่คิว ไม่เล่นนะ” กี้มันโวยวายเสียงดังเมื่อผมซุกหน้าลงกับคอมัน

“ถามอะไรก็จะตอบดีๆ รึเปล่าล่ะ ไม่งั้นก็ไม่หยุด”

“ตอบ” เอาไม้นี้มาขู่มันนี่ได้ผลตลอดครับ ท่าทางจะกลัวผมนะเนี่ยรีบตอบเลย 555 ชั่วแน่อ่ะผม

“เล่าเรื่องครอบครัวให้พี่ฟังบ้างสิ เป็นแฟนกันแต่ไม่รู้เรื่องอะไรของแฟนตัวเองพี่น้อยใจนะ ไอ้เรย์มันยังรู้เลย” ผมออดอ้อนมันเบาๆ ขณะที่นอนกอดมันไว้ ตอนนี้ลงมาจากตัวมันแล้วครับนอนทับมันนานๆ ไม่ดี ไม่ปลอดภัยต่อหัวใจผมและตัวมันเอง หุหุ

“โห....พึ่งจะโดนบังคับ เอ๊ย!! พึ่งจะตกลงเป็นแฟนกันเมื่อสองสามวันก่อนเองเนี่ยนะ ใจคอจะนั่งคุยเรื่องส่วนตัวกันทั้งวันทั้งคืนให้รู้จักกันหมดเลยรึไงคุ๊ณ มันก็ต้องใช้เวลาศึกษากันหน่อยสิครับ” มันตอบแบบประชดครับ น่ารักแอนด์น่าหมั่นไส้ในคราวเดียวกัน แต่อย่างน้อยมันก็ยังอยากศึกษาผมล่ะนะ หุหุ ดีใจครับ แอบชอบผมแล้วปากแข็งนะเนี่ยแบบนี้

“ก็บอกให้ย้ายไปอยู่ห้องพี่ด้วยกัน จะได้มีเวลาศึกษากันมากๆ ไงครับ”

“ผมยังกินข้าวอยู่นะครับไม่ได้กินหญ้า ถ้าไปจะรอดรึ ขนาดอยู่คนละห้องยังไม่วายเลยเนี่ย” กี้มันบ่นๆ และก็ตีแขนผมที่กอดมันไว้แต่ก็ไม่ได้แรงอะไรหรอกครับ

“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย จะเล่ารึไม่เล่า”

“จะอยากรู้ไปทำไม”

“ก็อยากรู้นี่ วันนี้อีกตอนกลางวันน่ะ ไม่กินเนื้อ ไม่ชอบกินคะน้าทำไมไม่บอก คนตักให้เค้าเสียใจนะ” ผมบอกมันอย่างน้อยใจ กี้มันเลยค้อนให้

“แล้วทำไมไม่ถามล่ะว่ากินรึไม่กิน นึกจะตักมาก็ตัก บ้ารึเปล่า” อ้าว...อยากเอาใจแฟนนี่ผิดครับ

“คนรึอยากเอาใจ” ความจริงอยากแสดงตัวเป็นเจ้าของด้วยแหละครับ เห็นลูกค้าผู้หญิงโต๊ะข้างๆ มองมันใหญ่เลยและก็หันไปซุบซิบกัน ก่อนจะพากันหันมามองทั้งกลุ่ม ถ้ามองแล้วมันสึกหรอได้ ป่านนี้แฟนผมคงเหลือแต่กระดูกกลับมาอ่ะ เพราะโดนแทะโลมด้วยสายตา

“อยู่ข้างนอกแบบนั้นพี่ไม่ต้องมาเอาใจก็ได้ ไม่กลัวคนอื่นเค้าจะมองพี่แปลกๆ รึไง” แสดงว่ามันก็ห่วงผมเหมือนกันนะเนี่ย

“ไม่กลัวหรอก ทำไมล่ะกี้กลัวเหรอ”

“ก็.....ไม่รู้สิ พี่เป็นคนที่หลายๆ คนรู้จัก(ความจริงเข้าขั้นดังเลยแหละ ทั้งหล่อทั้งรวยแต่แม่งหื่นสะบัด) ถ้าเค้าเอาไปพูดกันพี่ก็จะเสียหาย” กี้พูดจบผมก็กอดมันแน่นเลยครับ และก็จูบที่แก้มมันเบาๆ และก็ไล้ปากคลอเคลียอยู่แถวนั้นแหละ กี้มันก็ย่นคอหนีผม ดีใจนี่ครับแบบนี้แสดงว่ามันเป็นห่วงผมชัวร์ๆ

“พอแล้ว จะจูบอะไรนักหนา” มันดุผมหน้าแดงไปมือก็ดันหน้าผมออก

“ก็จะให้รางวัลคนน่ารัก ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง” ผมบอกแล้วก็จ้องตามันครับ มันงี้หน้าแดงใหญ่ รีบหันหนีผม

“ไม่ได้ห่วงซะหน่อย ไม่อยากให้สาวๆ เข้าใจผมผิดต่างหาก” ถ้าจะแก้ตัวก็ให้พ้นจากเรื่องที่ชวนให้พี่โมโห(หึง) หน่อยได้มั๊ยครับที่รัก โทษฐานที่หาข้อแก้ตัวได้น่าหมั่นไส้ที่สุดผมเลยเลื่อนปากเข้าประกบปากกี้มันซะเลย มันดิ้นใหญ่เลยครับ แต่ผมไม่ได้รุกเร้าอะไรมากนะครับ จะแกล้งมันเฉยๆ

“ปากก็ไม่ได้แข็งนี่นา ออกจะนิ่ม พูดอะไรก็ให้มันตรงกับใจหน่อยสิครับ”

“ทะลึ่ง พี่กลับห้องไปเลย ผมจะนอนแล้ว” กี้มันลุกขึ้นมานั่งแล้วผลักผมใหญ่เลยครับ แต่ผมไม่ลุกซะอย่างมันจะทำอะไรได้

“เล่าเรื่องที่บ้านให้พี่ฟังก่อน แล้วจะกลับแต่โดยดีเลยเอ้า” ผมบอกกี้มันก็ทำท่าลังเลเล็กน้อย แววตาที่เคยดูสดใสซุกซนหม่นลงไป ผมดึงมันเข้ามานอนกอดไว้อย่างเดิมและก็ลูบผมมันไปมาเบาๆ กี้มันไม่ได้พูดอะไรแต่กลับกอดผมซะแน่น ลงได้เป็นแบบนี้ถ้าผมไปบังคับให้มันพูดก็ยิ่งทำร้ายจิตใจมันสินะครับ

“อยู่คนเดียวไม่ลำบากแย่เหรอ เหงานะ ไปอยู่กับพี่เถอะ” อ่ะนะไอ้พี่คิว กุกำลังเศร้าพากุวกเข้าเรื่องนี้ตลอด มันคงเห็นผมไม่ค่อยอยากพูดถึงเท่าไหร่ครับ มันก็เลยไม่ได้เซ้าซี้อะไรผมอีก เอาเถอะมันคงรู้อะไรมาจากพี่เรย์บ้างแหละ เอาไว้วันไหนเมาๆ จะเล่าให้ฟังละกัน ให้เล่าตอนปกติงี้ทำไม่ได้อ่ะ

ตอนที่มันกอดและก็ลูบหัวนั้นผมรู้สึกดีมากครับ ความเหงาที่เคยต้องอยู่คนเดียวทุกคืนมาตลอดมันหายไปในคืนนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าดีใจที่ตอนนี้มีคนอยู่ข้างๆ หรือว่าดีใจที่คนที่อยู่ข้างๆ ผมตอนนี้เป็นพี่คิวกันแน่ อย่าเป็นอย่างหลังเชียวนะไอ้กี้เอ๊ย กุจะเป็นเกย์จริงๆ ใช่ม๊ายยยย

“พี่กลับห้องได้แล้ว ผมง่วงมากๆ จะไม่ไหวแล้ว” ผมไล่มันอีกครั้งครับ แต่มันกลับดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวเราสองคนไว้ซะอย่างนั้น หยิบรีโมทเครื่องปรับอากาศที่ผมชอบวางไว้บนโต๊ะใกล้ๆ มือมากดให้อุณหภูมิตั้งอยู่ที่ 25 องศา

“ไม่เอา ไม่อยากกลับ คืนนี้อย่าไล่พี่เลยนะ....นะครับ” โหย...ตายครับ เจอโหมดอ้อนมันนี่ผมตายอย่างเดียว ใครมาเจอมันอ้อนแบบนี้ไม่ตายเหมือนผมให้มันรู้ไปสิเอ้า

“จะนอนเฉยๆ ไหมล่ะ” ผมถามเหมือนกับขอคำสัญญาจากมัน

“ไม่อ่ะ จะนอนกอด”

“เออ...แค่กอดเฉยๆ นะ ไม่เฉยผมต่อยจริงด้วย” ผมขู่มันให้อีกรอบ มันงี้ยิ้มร่าเลยครับ อืม....ไม่อยากจะบอกว่าพี่คิวมันยิ้มสวยมาก แต่ปกติผมไม่ค่อยเห็นมันยิ้มหรอกครับ ไม่ได้ไม่ดีก็เอาแต่ดุ ไม่ได้อย่างใจก็ข่มขู่ ทีกะคนอื่นไม่เห็นมันจะเป็นเลย ดุแต่ผมอ่ะแหละ ผมนี่น่าสงสารเนอะ

“ครับ ...จะไม่ทำถ้ากี้ไม่ดื้อ” มันตอบยิ้มๆ ครับ อ่ะนะโยนเรื่องมาหากุตลอด กุเนี่ยผิดแม่งตลอด

“พี่ปิดไฟเลยนะครับ”

“อือ..” ผมตอบในลำคอเบาๆ และหันตะแคงหันหลังให้มัน ปกติตอนพ่อแม่อยู่ผมก็ไม่ได้นอนกับพวกท่านหรอกครับ พอมีคนมานอนด้วยแบบนี้มันไม่ค่อยชินยังไงไม่รู้ แรกๆ นี่ตื่นกลางดึกบ่อยเลย(ถ้าไม่เมา) แต่เดี๋ยวนี้เหมือนจะเริ่มชินครับ ก็ไอ้พี่คิวมันหน้าหนาปูนซีเมนต์ตราช้างยังอายเลย ไล่ก็ไม่ไป ห้องตัวเองรึก็ออกจะไฮโซหรูหราน่าอยู่ แต่ยังไม่อยากไปอยู่นะครับยังไม่อยากโดน.....อ่ะ เหอเหอ

เมื่อมันปิดไฟแล้วก็ขยับเข้ามากอดผม และก็จูบเบาๆ ที่ขมับแล้วก็แก้ม

“ฝันดีนะครับที่รักของพี่คิว” แย่เลยครับ มันจะได้ยินไหมเนี่ยว่าเสียงหัวใจผมมันเต้นดังขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าผมหวั่นไหวกับคำพูดของมัน ตายละหว่ากุ แต่ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือผมรู้สึกได้ว่า ตัวเองยิ้มครับ เฮ๊ย!!! อะไรกันเนี่ย

วันต่อมาเราก็ไปทำงานพร้อมกันเหมือนเดิมครับ คราวนี้ไม่ใช่แค่พวกพี่เรย์ที่แซว พวกคนอื่นๆ ในออฟฟิศชั้น 11 ก็แซวอ่ะ ผมงี้เขินจนแทบจะเดินไม่เป็น แต่ไอ้พี่คิวมันยังชิวเสมอต้นเสมอปลาย ยิ้มรับคำแซวเค้าไปทั่ว ไม่ได้มียางซะมั่งเลยนะครับมึง

“ไปแล้วนะ ตอนกลางวันจะมาหา ไม่ต้องชวนใครอีกล่ะ ถ้าชวนจะโดนดี” กุว่าโดนร้ายมากกว่ามั้งอยู่กับมึงอ่ะไอ้พี่คิว

ผมก็นั่งทำงานไปตามปกติครับ วันนี้พี่ซาจิให้ลองออกแบบหน้างานโฆษณารีสอร์ทหรือโรงแรมครับ เพราะต้องเตรียมพร้อมสำหรับงานใหญ่ที่รออยู่ที่ภาคใต้ครับ เหอเหอ

ผมนั่งทำงานไปเรื่อยจนเที่ยงนั่นแหละพี่เรย์ก็มาชวนผมไปกินข้าวด้วยกัน 3 คน อ่อ...ที่บอกว่า 3 คนเพราะพี่อาร์ตกับพี่ซาจิเค้าออกไปหาลูกค้ากันตั้งแต่ 11 โมงแล้วครับ และก็คงจะกินข้าวกันมาจากข้างนอกเลย

ผมปฏิเสธที่จะออกไปด้วยเพราะอะไรก็น่าจะรู้ๆ กันอยู่ เดี๋ยวมันมาไม่เจอคืนนี้งานก็เข้าผมอีก ไม่รู้ว่าเคยมีใครบอกมันบ้างรึเปล่าว่ามันน่ะเอาแต่ใจโคตรๆ ผมนั่งรอจน 12.10 น. มันก็ยังไม่โผล่หัวมาเลยครับ

12.20 น. ก็แล้ว แม่งหิวแล้วนะเว้ย

12.30 น. ไม่มาก็ช่างมึงแล้ว กุไม่รอละ ลงไปหาไรกินชั้นล่างดีกว่า ผมเดินๆ เลือกอาหารที่แคนทีนชั้นล่างครับ เมื่อเจอของที่คิดว่าคู่ควรที่จะลงมานอนเล่นกับน้ำย่อยในท้องผมแล้วผมก็ชี้มือไปทันที ก่อนจะจ่ายเงินและเดินไปหาที่นั่ง ผมเลือกนั่งโต๊ะริมสุดติดกระจกครับ มองเห็นบรรยากาศข้างนอกสบายๆ แม้จะเข้าสู่หน้าหนาวแต่แดดยังคงเจิดจ้าซะไม่มี นี่แหละหนาประเทศไทย

ชื่นชมกับบรรยากาศสวนสวยๆ หน้าตึกได้ไม่กี่วินาทีครับ สายตาผมก็เหลือบไปเห็นเฟอร์รารี่สีขาว เลขทะเบียนเบิ้ลๆ แบบนั้นเป็นของใครไปไม่ได้แน่
แต่...
..
..
..ผู้หญิงสวยๆ ที่นั่งข้างหน้าคู่กับมันนั่นล่ะเป็นใคร

แล้วอย่างนี้มันบอกจะมารับผมไปกินข้าวเพื่ออะไรวะ ข้าวที่ซื้อมาแทบจะหมดความหมายเลยครับตอนนี้ความหิวหายไปหมดเกลี้ยงเลย จากที่กินไปเพียง 4 คำผมก็รวบช้อนทันที ซึ่งนั่นถือเป็นเรื่องผิดปกตินิสัยผมอย่างรุนแรง

ผมขับรถพาฟ้าออกมาส่งข้างนอกครับ เพราะว่าเธอบอกว่ารถเสียอยู่ที่อู่ไม่ไกลจากบริษัทผมมากนัก แม้ผมจะบอกว่าเดี๋ยวให้คนขับรถไปส่งเพราะว่ามีธุระเธอก็บอกว่ารอได้ อ้างอยู่นั่นจนผมเริ่มรำคาน เลยกะจะรีบไปส่งๆ เธอซะให้จบๆ เรื่องไปครับ ที่ไหนได้เธอบอกหิวข้าวให้แวะกินข้าวก่อนแป้บนึง ดูเวลานี่ก็เกือบบ่ายโมงแล้ว ป่านนี้แฟนผมคงงอนหนีลงไปกินข้าวกับพวกไอ้เรย์แล้วล่ะ

อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกันครับที่อยู่ดีๆ ฟ้าก็มาหาผม เธอเป็นคนที่ผมเคยคบด้วยอยู่พักนึงครับ เธอชอบเข้ามาทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผม แถมยังชอบมาหึงกับคุณอร ก็เลยไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่ แรกๆ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกครับ แต่หลังๆ มันมากเกินไป อีกอย่างคุณอรเค้าเป็นเลขาที่รู้ใจผม ทำงานก็เก่ง ที่สำคัญเธอมีลูกมีสามีแล้วด้วย ถึงผมจะชอบเปลี่ยนคู่ควงบ่อย แต่ก็ไม่ชอบเป็นชู้กับเมียชาวบ้านนะครับ ปีนต้นงิ้วไม่เก่ง

ดูๆ ไปเธอเองก็ไม่ได้สนใจอะไรผมมากนักนอกจากหน้าตา ชื่อเสียงและฐานะของผมเท่านั้นเอง เธอพยายามตามผมไปออกงาน และก็เที่ยวประกาศอะไรที่ออกแนวๆ ว่าเป็นคู่หมั้นบ้าง อะไรบ้าง ผมรำคานจึงค่อยๆ ตีตัวออกห่าง พอเธอมาตามรังควานผมที่ออฟฟิศก็เลยเจอคุณอรสกัดดาวรุ่งซะเลย  จากนั้นไม่นานก็มีข่าวว่าเธอแต่งงานไปกับพ่อเลี้ยงไร่ส้มทางเหนือ ทีแรกก็งงว่าทำไมวันนี้ฟ้าถึงมาหาผมได้
แต่เมื่อได้คุยกับเธอตอนอยู่ในออฟฟิศถึงได้รู้ว่าเธอกลับมาหาผมทำไม

“ฟ้ามีธุระอะไรรึเปล่าครับ” ผมพยายามรักษามารยาท และพยักหน้าให้คุณอรออกไปจากห้องได้ ที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง คุณอรทำท่าล้อเลียนผมนิดๆ ก่อนจะเดินออกไป อ่ะนะเลขาผมจะเข้าข้างกันเนี่ยไม่มี มีแต่ซ้ำเติม

“คิดถึงคิวสิคะ ตอนนี้ฟ้าหย่ากับคุณยุทธแล้วนะ” อ้าว แล้วมาบอกผมทำไม

“เสียใจด้วยนะครับ”

“ดีใจสิคะไม่ว่า วันๆ ก็อยู่แต่ในไร่ นานๆ จะได้ออกไปเดินเล่นในเมืองสักที ช้อปปิ้งมากหน่อยก็บ่น แค่เดือนละไม่กี่แสนเองสู้ตอนอยู่กับคิวก็ไม่ได้” ฟ้าบอกผมและขยับเข้ามาจนชิด ก็แน่ละสิตอนนั้นผมมันหน้ามืดตามัวอ่ะนะ เห็นผู้หญิงสวยขี้อ้อนหน่อยไม่ได้นิดหน่อยก็ยอม ตามนิสัยชายชั่ว เอ๊ย...ชายเจ้าชู้อ่ะครับ

“คือ...ผมกำลังจะออกไปทานข้าวข้างนอกน่ะครับ ถ้าไม่มีอะไร เอาไว้วันหลังค่อยคุยกันได้มั๊ยครับ”

“ดีจังเลยค่ะ ฟ้ากำลังจะกลับพอดี งั้นคิวแวะส่งฟ้าหน่อยได้มั๊ยคะ รถฟ้าเสียอยู่ที่อู่ตรง..... ป่านนี้คงเสร็จแล้วล่ะค่ะ” เธอทำท่าดีใจ ที่บอกนี่คือผมจะไล่เธอต่างหาก กลุ้มเว้ย

“แต่ผมนัดน้องๆ ที่ออฟฟิศชั้น 11 ไว้แล้วครับ เกรงจะไม่สะดวกฟ้าน่ะ” ผมพยายามหลบเลี่ยง

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าก็อยากเจอเพื่อนๆ คุณด้วย ไม่ได้เจอกันซะนานเลย” เธอบอกผม และเดินเข้ามาเกาะแขนไม่ยอมห่าง เอาเถอะงั้นผมไปส่งเธอก่อนแล้วกันค่อยกลับมารับแฟนผมไปกินข้าวละกัน

แต่ทำไปทำมาผมก็ต้องพาเธอมากินข้าวจนได้ เราสองคนมากินข้าวกันในห้างไม่ไกลจากอู่และบริษัทผมเท่าไหร่ บางทีตอนกลางวันผมก็ชอบมากินกับพวกเพื่อนๆ เหมือนกัน กินเสร็จเธอก็อิดออดจะเดินดูของ ผมเลยบอกว่าผมมีธุระ ถ้าฟ้าจะดูของก็ต้องแยกกันตรงนั้น เธอกำหน้าไม่พอใจใส่ผมแต่ก็เดินตามผมออกมาที่ลานจอดรถครับ กว่าจะจบเรื่องเล่นเอาเหนื่อยเลย

ตอนเย็นเลิกงานผมรีบลงมาที่ชั้น 11 ทันทีเลยครับ ไม่ได้หรอกยิ่งชอบทะเลาะกันอยู่ด้วย ป่านนี้โกรธผมแย่แล้วมั้งต้องรีบไปตามง้อหน่อยละครับ แต่ผมเข้ามาก็ไม่เห็นกี้มันนะครับ เห็นแต่พวกไอ้เรย์กับเคน

“ไงมึง กลางวันพาน้องกุไปสวีทที่ไหนมา แอบทำไรน้องกุเปล่ามึงอ่ะ หน้ามันนี่งอเป็นม้าหมากรุก ทะเลาะกันเหรอ” ไอ้เรย์ยิงคำถามกึ่งแซว แต่เป็นคำถามที่ผมไม่อยากจะได้ยินเลย

“อ้าว...กี้ไม่ได้ไปกินข้าวกับมึงเหรอ”

“อ้าว..ก็มึงนัดน้องกุไว้นี่” ไอ้เรย์มันถามผมกลับงงๆ งานเข้าเต็มๆ ครับผม ถึงว่ากี้มันรีบหนีกลับเชียววันนี้

“ตอนกลางวันฟ้ามาหากุอ่ะดิ ไล่ก็ไม่ไป กุเลยต้องออกไปส่ง ดันชวนกุไปกินข้าวอีก กะว่าถ้าจะซื้อของต่อกุจะทิ้งไว้ที่ห้างนั่นแหละ”

“หึหึ ถ่านไฟเก่า ไม่ใช่น้องกุไปเห็นเข้าหรอกรึ ถึงได้โกรธไปแบบนั้น ตัวใครตัวมันนะเพื่อน” โหย ไอ้เลวจะช่วยกุหน่อยไม่มีเลยนะมึง

“กุไม่ได้คิดอะไรแล้วเว้ย จบแล้วจบเลย เออ..กี้ไม่อยู่งั้นกุกลับละ” ผมบอกก่อนจะเดินออกจากออฟฟิศชั้น 11 ทันที ได้ยินเสียงไอ้เรย์มันเยาะเย้ยตามหลัง

“เดี๋ยวนี้รู้จักง้อคนอื่นเป็นแล้วเหรอมึง หักอกสาวมาเป็นร้อย เสือกมาตกม้าตายเพราะผู้ชายตัวเล็กๆ คนเดียว อย่าไปบอกใครนะมึง กุอายแทน” เออ...แซวได้แซวไปนะมึง ไม่ดูซะมั่งว่าน้องมึงอ่ะแหละมาทำให้กุหลงรัก

ผมตัดสินใจว่าจะไปง้อมันที่ห้องครับ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะมาเดือดร้อนอะไรกับไอ้ตัวเล็กนี่นัก แค่รู้ว่ามันงอนผมนี่แทบจะเหาะไปเฝ้าง้อมันเชียว กับคนอื่นๆ ที่ผ่านมาไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย แล้วแบบนี้จะให้ผมปล่อยมันไปได้ไงล่ะครับ ผมได้ตายพอดีนะสิ  

2 B Con....

ใครที่รอ NC ไม่ต้องห่วงครับ ถึงผมจะไม่ค่อยหื่นก็เถอะแต่ถ้าไม่มีไม่ใช่ผม  :laugh: :laugh:
เอ๊...ยังไงนี่

กลับบ้านแล้วนะครับ เดี๋ยวจะกินขนมเผื่อทุกคนเลย
แต่ถ้าผมน้ำหนักขึ้นก็อย่าลืมพาไปออกกำลังกายนะครับ
แตขอเน้นกีฬาในร่ม(มะได้ทะลึ่งนะ) เพราะตอนนี้ผมผิวสีแทนไปแล้ว แทนสีขาวอ่ะ ไม่ปลาบปลื้ม

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 28-03-2010 09:35:31

รายหว่าพี่คิว ม่ายบอกน้องฟ้าไปล่ะว่าพี่มีเมียแล้ว

 :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 28-03-2010 10:23:16

^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 28-03-2010 10:47:02

เป็นป้าๆก็เ็ซ็งเหมือนกี้ละค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 28-03-2010 11:16:20

อารายเนี่ย....

เสือผู้หญิงซะป่าว
แค่แกะ แฟนเก่าออกทำไม่ได้ อ่ะโด่ อีตาพี่คิว...


 :กอด1:  น้องกี้ ไว้ในอ้อมอก...

 :L2: สำหรับ คนเขียนที่น่ารัก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 28-03-2010 11:24:46

น้องกี้เสียใจแย่แล้ว กลัวถ่านไฟเก่าของพี่คิวคุ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Kwawaic ที่ 28-03-2010 11:30:48

ป้าหนิแรง จริงๆ (ฟ้า)
พี่คิว ง้อน้องกี้ ด่วน
หวังว่าถ่านไฟเก่า มันคงมอดหมด ไป

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 28-03-2010 11:49:08

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 28-03-2010 11:56:54

กี้ เอาบ้างไอ่หนู

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 28-03-2010 12:34:11

 :laugh: :laugh: 555+ พี่คิวงานเข้าแล้ว

รีบไปง้อนายกี้โดยไว...ก่อนจะกลายเป็นเรื่องใหญ่(รึเปล่า)

ขอบคุณครับและเป็นกำลังใจให้นะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 28-03-2010 13:28:43

 :beat:ตามตบตัวมาร
 o18แล้วไปแอบดูเค้าง้อกัน
ชั่วร้ายๆ :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 28-03-2010 13:41:04

ต๊ายตาย...ขายตัวเพื่อแลกเงินช๊อปปิ้ง หรี่จริงนะมึงอีนังฟ้า  :beat:
ไอ้พี่คิวงานเข้าแน่รอบนี้ กี้เอาให้อยู่นะค่ะ อย่าหายงอนง่าย ๆ  :m26:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 28-03-2010 14:48:13

คิวงานเข้า  o22

คิวตายแน่ :beat:

คิวไม่รอด :z6:

กี้เห็นด้วย :really2:

เอาเลยกี้ จัดไปอย่าให้เสีย :m20:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 28-03-2010 14:48:59

งอนให้สุดๆเลยนะคะน้องกี้ หุหุ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: wan2055 ที่ 28-03-2010 16:21:56

 :m16: ไอ้พี่คิวไหงทำอย่างนี้เนี่ย  เด็ดขาดหน่อยเซ่

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 28-03-2010 19:20:26

นิสัย :m16:

นัดเค้าไว้แล้ว ก็ไม่มา

ไม่มาไม่เท่าไร ไปกินข้าวกะสาวอีก :angry2:

แล้วอย่างงี้เมื่อไรจะได้กัน  เฮ้ย เมื่อไรจะได้เข้าใจกันอ่ะนะ :z1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 28-03-2010 19:46:29

เจอยังงี้ เป็นใคร ใครก็เซง  :seng2ped:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 28-03-2010 21:08:01

อะหือ คิว ทีน้องกี้นะแค่คนมองน้องเค้านี่จะเป็นจะตาย
แล้วดูตัวเองทำ เหอๆ
กี้จัดไปชุดใหญ่ๆ คราวที่แล้วคงน้อยไปมั้ง ถึงได้คิดไม่เป็นเนี่ย


เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 28-03-2010 22:44:17

นี่เป็นแฟนได้ไม่กี่วันเองนะเนี่ย เหอะๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 28-03-2010 23:15:10

หนุกมากๆค้าบบ  อย่าหายไปนานน้าาาา
คนอ่านคิดถึง อิอิ ฮ่าๆๆๆ o13 o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 29-03-2010 03:02:52

ถ่านไฟเก่าท่าทางจะร้ายใช่เล่น

อิพี่คิวจะตามหล่อนคนนั้นทันมั้ยเนี๊ยะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 29-03-2010 03:30:50

อ้าวตอนไปส่งไหงคุนพี่คิวไม่เอากี้ไปด้วยอ่ะ

รถพี่นั่งไม่พอกะไปรถบริษัทกะได้ ทำไม่คิด สม

กี้ไปหาเจ้าของร้านเลยไปฉอเลาะให้มากๆ เอาให้มันหึงตายไปเลย

ผมว่าฟ้านี่ต้องมาอีกแน่อ่ะ กี้สู้เค้าน้อง อย่าไปยอม

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 29-03-2010 03:51:30

งานเข้าหล่ะสิ...สมน้ำหน้าดีมั๊ยเนี่ย :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 29-03-2010 10:43:23

ยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 29-03-2010 19:54:24

สงสัยว่างานจะเข้าพี่คิว
กี้ต้องประกาศความเป็นเจ้าของซะหน่อยแล้วมั้ง
เดี๋ยวเจ้าหล่อนจะได้ใจไปใหญ่

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 29-03-2010 20:16:37

งานเข้าซะแล้ว
ความไว้ใจยังไม่เกิด
แต่เกิดอีกอย่างขึ้นมา
จะเป็นยังไงต่อไป
ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 30-03-2010 01:08:00

หายหัวมาวันกว่าๆ ครับ กลับมาถึงปุ๊บกระเป๋ายังไม่ได้วาง มันพุ่งมาเปิดคอม ชั่วแน่

และก็เอากันไปเลยตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก

ผมมาหากี้ที่ห้องครับแต่กี้มันไม่อยู่อ่ะ ผมก็เลยกลับห้องตัวเองก่อนไปอาบน้ำและก็คิดอยู่ว่าคืนนี้จะพาไปง้อที่ไหนดี ต้องยอมให้กี้มันถล่มครับ แต่นะ...ตัวแค่นั้นผมไม่จนหรอกถึงมันจะกินเยอะเกินคนไปหน่อยก็เถอะ และเมื่อขับรถกลับมาที่ห้องแฟนผมอีกครั้งก็เจอครับ

เจอมันคุยอยู่กับคุณเอกที่หน้าหอ กี้มันยืนยิ้มร่าเชียว ส่วนไอ้คุณเอกน่ะรึมันยืนอยู่นอกรถซีอาร์วีสีขาวของมัน โดยเปิดประตูไว้แล้วก็ยืนคาอยู่ระหว่างประตูเอาแขนเกาะขอบประตูด้านบนไว้อ่ะครับ อยู่กับแฟนกุทำเท่นะมึง อย่าผ่านไปแถวใต้บ้านกุนะเดี๋ยวกุจะส่งนักเลงใต้มารุมยำตรีนข้อหาคิดละล่อลวงแฟนกุ

ยังไม่ทันที่ผมจะจอดรถกี้มันก็ยกมือขึ้นโบกเป็นชิงลาให้ไอ้คุณเอก เมื่อหมอนั่นมันกลับขึ้นรถและขับออกไป ส่วนแฟนผมก็เดินกลับเข้าหอพักมัน ผมรีบจอดรถและตามขึ้นไปทันทีครับ ผมเดินตามทันไอ้ตัวเล็กก่อนจะถึงหน้าห้องมันเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น มันไขกุญแจแต่ยังยังไม่ทันที่จะได้เข้าห้องผมก็ดึงแขนมันไว้ ผมก็ว่าแค่กระตุกนิดเดียวนะครับ แต่กี้มันเซมาเลย

“อ๊ะ!!” รู้สึกถึงแรงกระชากจากด้านหลังทำให้ผมเสียหลัก ผมจึงหันไปกะว่าจะด่ามันสักนิด ใครวะบังอาจกล้ามาดึงแขนผม แต่พอหันไปอยากจะรีบหายตัวไปจากตรงนั้นซะจริง ผมพยายามสะบัดแขนออกแต่ก็สู้แรงควายๆ ของไอ้พี่คิวมันไม่ได้อีกตามเคย

“เจ็บนะ ปล่อยผม” ผมตะคอกใส่มันไม่ดังมากนัก กลัวห้องข้างๆ เค้าเปิดประตูออกมาดูอ่ะครับ ผู้ชายสองคนยืนทะเลาะฉุดกระชากลากถูกัน เหอๆ คงดูดีพิลึก แต่มันกลับดึงแขนผมให้ตามเข้าห้องของตัวเอง

“มานี่เลย” มึงบอกดีๆ กุก็รู้เรื่อง ทำไมมันต้องชอบใช้กำลังบังคับผมจังเลยวะไอ้บ้านี่ (ไอ้คิวมันมาง้อน้องกี้ผมไม่ใช่เหรอวะ)

“เจ็บนะ...บอกให้ปล่อย” ทีนี้ผมโวยวายเสียงดังเลยครับเมื่อได้เข้ามาอยู่ในห้องแล้ว ดีหน่อยที่ตึกนี้กำแพงค่อนข้างหนาเสียงจึงไม่ค่อยเล็ดลอดออกไปมากนัก

“ไปไหนกับมันมา” พี่คิวมันถามแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากแขนผม

“เรื่องของผม ปล่อยนะ” ขอให้ได้กวนมันเถอะ เรื่องอะไรจะต้องไปพูดดีๆ กับมัน ทีมันทิ้งผมไปกินข้าว(รึเปล่า)กับสาวๆ ล่ะครับ ผมงี้รอจนไส้กิ่ว

“พี่ถามว่ากี้ไปไหนกับไอ้เอกมา” ดูท่าพี่คิวมันจะโมโหอ่ะครับ ถึงมันจะสวยแต่หน้าตามันตอนโมโหนี่ขอบอกว่าคุณๆ ไม่อยากเห็นกันหรอกน่ากลัวอ่า นอกจากเพื่อนสนิทพวกพี่เรย์พี่อาร์ต ผมไม่เคยได้ยินมันเรียกใครหยาบคายแบบนี้อ่ะ

“พี่มีสิทธิ์ถามด้วยรึไง ทีพี่จะออกไปไหนกับใครผมยังไม่ถามเลย” เถียงครับ มันมะใช่พ่อเราอย่าไปกลัว

“มี...ก็เราเป็นแฟนกัน” เต็มปากเต็มคำเชียวนะมึง

“งั้นเราก็จบกันแค่นี้เถอะ ผมไม่ใช่แฟนที่ใจดีขนาดเห็นแฟนตัวเองออกไปกับคนอื่นต่อหน้าต่อตาทั้งที่นัดกันไว้แล้วจะไม่โกรธหรอกนะ” ดีครับเลิกคบกันไปซะก็ดี กลัวจะใจอ่อนกับมันเข้าสักวันจริงๆ ถ้าเลิกกันตอนนี้ผมคงไม่ทันเบี่ยงเบนอ่ะ

“เห็นด้วยเหรอ” มันถามท่าทางตกใจ

“ไม่เห็นจะพูดได้รึไง” ผมใส่ไปอีกดอก ทีกุละมึง

“ขอโทษนะครับ คนนั้นเค้าชื่อฟ้าเคยคบกับพี่อยู่พักนึงเมื่อสองสามปีก่อน เห็นเค้าว่ามีธุระแถวบริษัทเลยแวะเข้ามาทักทาย พอดีรถเค้าเสียอยู่ที่อู่แถว.....พี่ก็เลยออกไปส่ง” มันบอกเสียงอ่อยครับ และรั้งแขนผมเบาๆ ให้เดินตามไปนั่งบนเตียง แต่ผมขืนตัวไว้ และยืนหันหน้าเข้าหามันที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียงผม

“ไม่ได้ถาม เค้าจะเป็นใครก็เรื่องของเค้าไม่เกี่ยวกับผม”

“เกี่ยว” ดูมันทำตาดุใส่ เดี๋ยวปั๊ด....จะทำอะไรมันได้วะกุ

“เอ๊ะ....ก็บอกว่าไม่เกี่ยวไงวะ” ชักโมโหเหมือนกันนะ ไอ้นี่มันจะยั่วโมโหผมไปถึงไหนยิ่งไม่ค่อยสบอารมณ์เรื่องเมื่อกลางวันอยู่นะ เปล่านะครับผมไม่ได้หึง ผมแค่ไม่พอใจเท่านั้นเอง จริงจริ๊ง

“ก็บอกว่าเกี่ยวไง กี้เป็นแฟนพี่นะ” มันขึ้นเสียงกลับครับ ไม่มีสำนึกเลยนะมึง

“ก็บอกว่าจบแล้วไง ไม่ปงไม่เป็นแล้ว ออกไปจากห้องผมด้วย” ผมรีบสะบัดแขนออกแล้วไล่มันครับ

“ไม่...คุยกันไม่รู้เรื่องก็อยู่มันอย่างนี้แหละ” แม่ง...หน้าด้านโคตรๆ เลยครับมึงไอ้พี่คิว

“ออกไปนะ ไม่ออกผมจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก” ผมงัดไม้ตายเข้ามาข่มขู่ครับ เสร็จกุแน่มึงไอ้พี่คิว

“งั้นก็แจ้งเพิ่มอีกข้อหาไปเลย คดีข่มขืน” มันบอกและก็ลุกขึ้นมาจับผมอุ้มโยนขึ้นเตียงทันทีเลยครับ หูย...พึ่งจะกินมาอิ่มๆ จุกชะมัดไอ้บ้านี่ก็โยนซะแรง ผมพยายามจะลุกหนีแต่ก็ช้ากว่าพี่คิวที่มันตามลงมากดไว้

“ปล่อย” ผมโวยวายดิ้นใหญ่เลยครับ ก็ดูพี่คิวมันน่ากลัวมากๆ เลยอ่ะ

“พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับผมนะ” ผมบอกเสียงดังและผลักมันสุดชีวิตเลยครับ

“เดี๋ยวก็รู้ว่ามีรึไม่มี” มันบอกผมเบาๆ ก่อนจะเริ่มแสดงสิทธิ์ของตัวเองครับ กดมือสองข้างที่พยายามดันมันออกไว้กับเตียงนุ่มๆ ก่อนจะก้มลงไปจูบ ผมดิ้นด้วยแรงทั้งหมดเท่าที่พอจะมีตอนนั้น ไม่ยอมให้มันจูบด้วย พี่คิวมันกัดริมฝีปากล่างผมแรงจนเจ็บเลยครับ ผมสะดุ้งก่อนจะเงยหน้าจ้องมันตาเขียว

“ไอ้โรคจิตปล่อยนะ...ช่วยด้วย!!!~” ดูเหมือนพี่คิวมันจะตกใจครับ ที่ผมด่ามันอยู่ดีๆ ก็แหกปากร้องให้คนมาช่วยซะอย่างนั้น แต่ก็ร้องได้แค่นั้นแหละครับ ผมไม่รู้ตัวเลยว่าเมื่อไหร่ที่ผมร้องนั่นคือโอกาสสุดท้ายที่ผมจะรอดพ้นจากมือมัน

พี่คิวมันบังคับจูบค่อนข้างป่าเถื่อนรุนแรง ผมทั้งเจ็บ โกรธ กลัวและน้อยใจ ตอนนี้พี่คิวมันพยายามถอดเสื้อของผมออกจากตัว และก็ขอบอกว่ามันทำได้โดยง่ายซะด้วย

“อื้อ...อื้อ..” ผมพยายามจะร้องห้ามแต่ก็ทำไม่ได้ มันจูบแกล้งผมอ่ะเจ็บปากชะมัด ผมทุบไหล่มันสุดแรงเพื่อที่จะให้พี่คิวมันปล่อยผม แต่นอกจากไม่ปล่อยแล้วมันยังเอามือสองข้างของผมรวบไว้ด้านบนด้วยมือมันข้างเดียว อีกมือก็แกะกระดุมกางเกงยีนส์ของผมไปด้วยขณะที่มันเลื่อนริมฝีปากและซุกหน้าลงมาที่คอผม ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูกคิดในใจว่าไม่รอดแน่ พอรู้ตัวก็ร้องไห้ออกมาซะแล้ว ดูพี่คิวมันตกใจอีกรอบก่อนจะหยุดการกระทำ

“ไม่เอาไม่ร้องนะครับ” มันจูบปากช้ำๆ ของผมเบาๆ อีกทีก่อนจะกอดไว้เฉยๆ

“ปล่อยผม ออกไปเลยและไม่ต้องมาอีกแล้วด้วย” ผมไล่มันไปร้องไห้ไปพี่คิวมันพยายามดึงมือผมที่ผลักมันออกครับ ผมขืนแรงไว้แต่แค่แป้บเดียวก็ต้องยอมเพราะว่าสู้แรงมันไม่ได้

“คุยกันดีๆ ก่อนสิครับ” มันบอกเบาๆ และค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้ผม

“คุยดีๆ อะไร เห็นมีแต่พี่นั่นแหละเอาแต่บังคับ ผมเป็นคนนะมีความรู้สึก เห็นผมสู้ไม่ได้เหรอถึงมาแกล้งกันแบบนี้น่ะ สนุกมากเลยใช่มั๊ย” ผมเถียงมันทั้งที่ยังร้องไห้อยู่

“ไม่เลย บังคับคนที่ไม่เต็มใจน่ะไม่สนุกเลยสักนิด” พี่คิวตอบและก็จ้องหน้าผมไปด้วยตอนนี้แววตาพี่คิวอ่อนโยนลงมาก แต่มองไปนานๆ ชักไม่ดีแล้วครับ ผมก็เลยก้มไปอีกรอบ ปากที่อ้าจะเถียงก็ปิดลงไปด้วย

“พี่ขอร้องได้มั๊ย อย่าพูดว่าจะเลิกกับพี่อีก” ผมไม่รู้เหมือนกันครับว่าตัวเองเป็นอะไร แต่พอกี้มันบอกว่า ‘จบกัน’ ผมรู้สึกว่าเจ็บมากและทนฟังไม่ได้ถ้าคำๆ นี้มาจากปากของกี้มัน

“พี่ไปคิดดูดีๆ ก่อนดีกว่า ว่ามาคบกับผมเพราะอะไรเพราะรักหรือว่าตอนนี้พี่กำลังสนุกกับของเล่นชิ้นใหม่ ถ้าพี่คิดได้บางทีพี่อาจจะมาขอบคุณผมด้วยซ้ำที่เลิกคบกับพี่”

“กี้...พี่บอกว่าอย่าพูดอีกไง พี่เจ็บนะ”

“แล้วพี่ทำแบบนี้ผมไม่เจ็บเหรอ”มันเถียงผมและก็ทุบลงมาที่ไหล่ผมแรงๆ สองสามครั้ง

“ทิ้งผมไปกับคนอื่นเนี่ย ผมไม่เจ็บใช่มั๊ย” ผมเงียบเลยครับ แม้ผมจะไม่ได้ตั้งใจ แต่นั่นก็เป็นการทำร้ายกี้มัน ผมทำร้ายคนที่ผมรักเข้าซะแล้ว

“พี่ขอโทษ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ต่อไปนี้ถ้าพี่จะไปไหนกับใคร พี่จะบอกกี้ทุกครั้งเลยตกลงไหมครับ”

“ไม่รู้ ออกไป” กี้มันไม่ยอมสบตาผมเลย เอาแต่ก้มหลบตลอดเวลา

“กี้ครับ” ผมเรียกกี้เบาๆ เหมือนเป็นการเตือนให้รู้ว่าอย่าดื้อกับผม กี้มันเงยหน้าขึ้นมามองอย่างขัดใจ

“ก็ลุกออกไปก่อนสิ มันอึดอัด” กี้มันดุผมเสียงเบาอีกรอบ ผมขยับตัวเล็กน้อยลงมานอนด้านข้าง แต่ก็ยังดึงเอาหัวมันมานอนซบที่ไหล่ และก็กอดมันไว้ครับ ขาก็เกี่ยวพันขามันไว้ด้วย ไม่ได้หรอกไอ้ตัวเล็กของผมมันเจ้าเล่ห์น้อยซะที่ไหนล่ะ เดี๋ยวก็ลุกหนีผมอีก

“น้องกี้ครับ” ผมกระซิบเรียกข้างหูเบาๆ และพยายามดึงให้กี้มันนอนตะแคงหันหน้ามาหาผม มันขืนตัวไว้ครับแต่ผมก็รั้งมันมาจนได้นั่นแหละ

“ที่รักครับ” ผมกระซิบไปใกล้กว่าเดิม ซุกริมฝีปากไปแกล้งมันแถวต้นขอ หลังใบหู และข้างแก้มขาวๆ ที่ตอนนี้เป็นสีแดงระเรื่อ

“อะ...อะไร” กี้มันตอบเบาๆ แบบตะกุกตะกัก

“พี่คิวขอโทษนะครับ หายงอนนะ”

“ผมไม่ได้งอนพี่กลับไปก่อนเถอะ ผมไม่พร้อมจะคุยเรื่องของเราวันนี้ ผมเหนื่อยเกินไปแล้ว” กี้มันบอกผมเสียงเบาโดยไม่ยอมมองหน้า

“พี่จะไม่ทำอีกแล้วครับหายโกรธนะครับคนดี”

“เมื่อกี้ว่าดื้ออยู่ไม่ใช่เหรอ” ดูมันยอกย้อนครับ

“ก็ตอนนั้นดื้อเองนี่นา อยากพูดว่าจะเลิกกับพี่ทำไมล่ะ”

“ทำนิสัยน่าคบนักนี่” หลอกด่ามันครับ เอ้าไอ้นี่บ้าอ๊ะเปล่าโดนด่าก็ยิ้ม -*- เป็นเอามากแล้วมั้งไอ้พี่คิว

“ไม่น่าคบก็ต้องคบ พี่บังคับ” เออ...เจริญเถอะนะมึง

“ปล่อยก่อนได้มั๊ยอ่ะ อึดอัด” ผมบอกมันอีกครั้ง คือไอ้นี่ก็กอดรัดมันจริงๆ จังๆ มึงจะยั้งๆ หน่อยไม่ได้รึไงกุไม่ใช่หมอนข้างบ้านมึงนะเนี่ย

“อย่าพูดว่าจะเลิกกับพี่อีก ไม่งั้นครั้งหน้าพี่ไม่หยุดแล้วนะ” ไม่ต้องตรงขนาดนี้ก็ได้มั้งมึง เข้าใจว่ามึงหน้าด้าน แต่กุอายว่ะ

“ไม่รู้ จะปล่อยหรือไม่ปล่อย” ผมดุอีกรอบ จ้องมันตาขวางด้วย เพื่อนบอกว่าเวลาผมจ้องแบบนี้แล้วตาดุ ดูดิ๊มันจะกลัวเปล่า

“อย่าทำหน้าตาน่ารักใส่พี่สิ ทำตาเซ็กซ์ซี่แบบนี้จะยั่วเหรอ” สัด....ใครบอกกุว่ากุทำอย่างนี้แล้วตาดุวะ ไอ้บอม ไอ้แมน รึไอ้ตูน เดี๋ยวก่อน...อย่าให้กุเจอนะพวกมึง ถึงว่าเวลาจ้องใส่พวกมันไอ้พวกเชี่ยนี่หัวเราะกันใหญ่ ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้เคน

“หิวมั๊ย ไปกินข้าวกัน” อยู่ดีๆ ก็ชวน กุท้องจะแตกตายอยู่แล้ว

“กินไปแล้วมื้อกลางวันน่ะขี้เกียจรอ” ประชดมันเข้าไปครับ ความผิดมันครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก 555

“ไม่ต้องย้ำก็ได้ รู้ครับว่าผิดน่ะ”

“ไม่หรอก ผมยังอิ่มอยู่” คราวนี้ตอบดีๆ แล้วครับ กลัวมันโมโหอีก ท่าจะไม่รอดเป็นแน่แท้

“แล้วไปไหนกับหมอนั่นมา” คงจะหมายถึงพี่เอกมั้งครับ เพราะวันนี้ก็ไปกับพี่เอกมาอ่ะสงสัยพี่คิวมันจะเห็น กรรมถึงตามผมทันยังไม่ถึง 4 นาทีเลย

“ไปคุยงาน และก็แวะกินข้าวกันมา” เฮ้อ....หลุดปาก ทำไมผมไม่บอกว่ากินข้าวอย่างเดียววะ เอาให้มันหึงซะให้ตาย (ใครจะตายกันแน่กี้เอ๊ย)

“ทำไมต้องไปกับมันสองคน” เสียงมันวางอำนาจมาอีกแล้ว

“พี่จะให้ยกกันไปทั้งออฟฟิศเลยรึไง” ผมเถียงมันครับ แต่ความจริงผมไม่ได้ไปกับพี่เอกเค้าสองคนหรอก พี่ใหม่กับพี่อุ๋ยกองบ.ก.ก็ไปด้วยอ่ะแต่ขี้เกียจบอกมัน พอดีว่ากลับคนละทางผมก็เลยไม่ได้กลับรถพี่ใหม่ พี่เอกเค้าว่าจะมาธุระแถวนี้พอดีก็เลยคะยั้นคะยอชวนผมมาด้วย พี่ใหม่และพี่อุ๋ยที่เป็นห่วงว่าผมจะโดนฉุดกลางทาง (ไม่รู้เค้าคิดได้ไง)เลยขอร้องแกมบังคับให้มากับพี่เอก ผมก็เลยต้องมา ดีครับไม่เปลืองค่ารถ เอิ๊กส์

“พี่มีเหตุผลหน่อยได้มั๊ย โตแล้วนะ แก่กว่าผมเกือบรอบ” หลอกด่ามันครับ อิอิ ความจริงมันแก่กว่าผมแค่ 6 – 7 ปีเท่านั้นแหละ แต่อิจฉามันหน้าเด็กอ่ะ อ่า...แต่ผมก็หน้าเด็กนะครับ ไบรท์สุดๆ หุหุ

“ก็พี่หึง” เต็มปากเต็มคำ ไม่ได้มีความอาย นับถือมันจริงๆ

“หึงโหดๆ แบบนี้ไม่อยากได้หรอกนะ กลัวช้ำในตายเข้าสักวัน” ผมบอกมันและก็พยุงตัวเองลุกขึ้น หลังจากที่มันขยับลุกไปนั่งพิงหัวเตียง

“ก็อย่าทำให้พี่หึงสิ”

“จะไปรู้เรอะว่าทำตอนไหนอ่ะ แค่คุยกับพี่เรย์ยังจ้องตาเขียว ถามจริงพี่ไม่เหนื่อยเหรอ”

“ไม่อ่ะ...ยังมีแรงไปฆ่าคนอื่นที่มันคิดจะแย่งกี้ไปจากพี่ด้วย” (เริ่มสงสัย ไอ้คิวมันพระเอกจริงเหรอวะ/คนแต่ง)

“ผมไม่ใช่ก้างนะ” หลอกด่ามันครับ 555 พี่คิวมันขมวดคิ้วเล็กน้อย กอดจะยิ้มและลากผมเข้าไปกอด

“เดี๋ยวเถอะ ปากดีนัก จะเอาให้ร้องไม่ออกเลย” เหอๆ มันพูดแบบนี้ชักจะไม่ปลอดภัยครับ

“ผมเหนื่อยแล้ว พี่กลับไปได้แล้ว จะอาบน้ำนอนแล้ว”

“นอนด้วยไม่ได้เหรอ” อ้อนตรีนนะมึง

“ไม่ได้ วันนี้พี่เป็นคนผิด และผมก็ยังไม่หายโกรธ เจ็บมากด้วยดูดิปากช้ำเลย” ผมบ่นๆ และก็เอาปลายนิ้วชี้ลูบไล้ที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ พี่คิวมันมองตามมาที่ปลายนิ้วและริมฝีปากผมด้วย เหอเหอ ดูตามันตอนนี้แล้วแบบ.....ไม่ปลอดภัยง่ะ

“กลับไปก่อน พี่ไปนอนคิดดีๆ นะ แล้วค่อยมาคุยกันอีกที” ผมยังไม่เปลี่ยนใจที่จะล้มเลิกความคิดที่จะให้มันเลิกคบกับผมหรอกครับ พี่คิวมันจ้องผมตาดุเหมือนไม่พอใจ

“ถ้าพี่บอกว่าพี่คิดดีแล้ว และพี่ก็จะไม่เลิกล่ะ”

“นั่นแหละ ยังไงก็เอาไว้คุยวันหลัง วันนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว” ผมบอกมันและก็นอนหันหลังให้ ได้ยินเสียงมันถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงมาจูบแก้มผม

“ฝันดีนะครับ แต่พี่ไม่เปลี่ยนใจหรอก” ยังอุตส่าห์ย้ำกุก่อนจากอีกนะมึง ตอนนี้รู้สึกว่าเตียงมันไหวยวบยาบ พี่คิวมันลุกออกไปแล้วครับผมผงกหัวขึ้นมองเล็กน้อย พี่คิวมันปิดประตูล็อคให้ผมเรียบร้อย

“เฮ้อ...คิดว่าจะไม่รอดซะแล้วกุ” ถอนหายใจอย่างโล่งอกและบ่นคนเดียวเบาๆ ครับ ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน ทะเลาะกับไอ้พี่คิวนี่เสียพลังงานชะมัดเลยให้ตาย

2 B Con...ตอนนี้เป็นช่วงซีเรียล เอ๊ย!! (มะใช่อาหารเช้า) ซีเรียสของคิวกะกี้มัน
ก็เลยไม่ค่อยยิงมุขเสี่ยวๆ เท่าไหร่ครับ จะว่าไปแต่งเองก็คิดถึงเองนะนี่

สนุกไม่สนุกไม่รู้ รู้แต่ชั่วชอบลงดึกๆ สมควร :beat: :beat: :beat:

ตอนหน้าใครที่หมั่นไส้พี่คิวอาจจะเปลี่ยนใจ  :laugh: :laugh:

ฝันดีนะครับทุกคน  รักนะ :-[ :-[ :-[  จุฟจุฟ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 30-03-2010 01:25:39

^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: knightofbabylon ที่ 30-03-2010 01:34:30

ไอ้พี่คิวนี่เอะอะหึง(แรง)แล้วจับปล้ำ..ตลอด  กี้จะอยู่รอดปลอดภัยอีกกี่ตอนล่ะนี่?  :laugh:

 :L2: ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ อัพดึกไม่ว่ากัน เพราะคนอ่านก็อยู่ดึกเหมือนกัน 55

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 30-03-2010 01:49:41

ไอ้พี่คิวตัวเองเป็นคนผิดแท้ๆ

แต่กลับมาลงกะน้องกี้ได้ไง

แถมหึงโหดอีกต่างหาก  ว่าแต่

น้องกี้ไม่น่าร้องไห้เลยอ่ะ

ไม่งั้นพี่คิวหวานหมูไปแล้ว

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 30-03-2010 01:53:10

กี้เหมือนลูกแมวเลยอ่ะ พยายามดุแต่ดันน่ารัก ฮ่าๆๆ
ส่วนพี่คิว เข้าห้องไปนั่งสำนึกผิดเดี๋ยวนี้!!

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 30-03-2010 02:36:04

คืบน่ามานึดนึง คุนกันด้วยเหตผลเปนแล้ว

ตอนน่าคงไม่กัดกันอีกนะค้าบบบ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 30-03-2010 02:48:47

 :-[แหม ถ้าซีเรียสแบบนี้บ่อยๆ
คนอ่านยอมค่ะ
หึงได้ใจแบบสุดยอดเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 30-03-2010 03:52:30

เริ่มรู้สึกเหมือนกัน พี่คิวเป็นพระเอกแน่ป่ะเนี่ย
หึงแรงเหลือเกินพ่อคุณ
มาง้อกี้หรือตามมาหึงกี้กันแน่เนี่ย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 30-03-2010 04:22:11

น้องกี้จัดไป เอาให้หนักๆ
ความผิดไม่น้อย   :m16:
เวลาทำไม่คิดให้ดี
ตอนนี้มาจำได้ว่ามีแฟน  :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 30-03-2010 04:45:06

หึงแบบนี้ไม่เอานะ กลัววว  อดใจไม่ไหวอะนะ อิอิ :z13:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 30-03-2010 06:00:30

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 30-03-2010 08:04:53

สนุกมากครับ พี่คิวหึงโหดดี
น้องกี๊ก็น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 30-03-2010 09:28:26

หึจริง..เลิกจริง
กี้กรูอยู่ไหน..

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 30-03-2010 09:34:10

ไอ้พี่คิว...นี่ไม่ได้สำนึกเลยชิมิ เอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ ไม่ต้องมาง้อเลยนะ รีบไปจัดการอีพวกขยะของเก่าของใช้แล้วของพี่ให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยมาง้อกี้ เข้าจั๋ย  :m16: รีบไปเลยยยยย  :angry2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 30-03-2010 09:43:31

ป้าอ่านแล้ว ตอนแรกคิดว่า หนูกี้ จะไม่รอด พี่คิวสะแล้ววันนี้ 555

เซ็งไม่เป็นไปอย่างที่คิด ป้าแก่ๆ เพลียใจคะ  555

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 30-03-2010 11:15:21

 :z1: พี่คิวนี่รุนแรงดีแฮะ...เล่นเอากี้ถึงกับจ๋อยไปเลย

แผนการง้อของพี่คิวใกล้สำเร็จแล้ว  :a2:

ขอบคุณครับ...มาต่อไวๆด้วยนะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 30-03-2010 11:21:07

ทำให้พี่คิวโกรธบ่อยๆ สงสัย กี้ จะ ช้ำในตายก่อนจะได้รักกัน. . . 5 5 5+
 
แค่ซีเครียดกันไป จะได้พัฒนาความรู้สึกของตัวละครแต่ละคน >,,,,< ให้มันเข้มข้นขึ้น เน๊อะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: wan2055 ที่ 30-03-2010 11:38:38

น้องกี้ช้ำในตายแน่ๆ ไอ้พี่คิวชอบหึงโหด

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 30-03-2010 11:47:12

เฮียคิวโดนใจสุดๆ555



 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 30-03-2010 13:18:22

โฮะๆๆๆ

กี้ สุดยอดมากกก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 30-03-2010 15:32:31

โหๆๆๆ สุดท้ายกี้ก็เหมือนจะยอมจนได้อ่ะ

นึกว่าจะเอาคืนแบบมันส์ๆซะอีก 555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 30-03-2010 15:36:03

คิวหึงโหดมากมาย

กี้จะช้ำในตายเอานะนั่น

สู้ๆเฮียคิว เดี๋ยวเอกคาบไปแด๊กกกกกนะ

น้องกี้ไม่รักเค้าแต่ไม่ไม่พอใจที่เค้าอยู่กับคนอื่นว้า  เอ๊ะๆๆๆ คิดใหม่ซิน้องกี้ ชอบเค้าก็รับๆไปเหอะ

คนแต่หึงโหดแบบคิวปะเนี่ยะ :m1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 30-03-2010 17:40:29

น่าจะงอนหนักๆ หน่อย แล้วค่อยดีกัน

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 30-03-2010 18:40:26

อ่ะ...มาแจงเหตุขัดข้องครับ
ความจริงคืนนี้หมายมสั่นว่าจะปั่นตอนที่ 14 ลงให้ครับ
แต่ว่า คอมเจ๊งครับ พึ่งเอามาส่งร้านมะีกี้

น้องที่ร้านเค้าบอกว่า พี่ครับ ได้พรุ่งนี้เย็นนะครับ  o22 o22 o22
ก็เลยยกยอดไปวันหลังนะครับ แหม...พี่คิวกำลังวางแผนง้อกี้แบบหวานโคตรๆ อยู่พอดีเลย

แย่ๆ ครับ  :z3: :z3: :z3:

ผมคงเหงาแย่ ทั้งออฟฟิศมีแค่คอมเครื่องเดียว
มันมาอยู่ร้านซ่อม แล้วคืนนี้ผมจะทำยังไงน้อ

คิดถึงทุกคนครับ
ไอ้ฟาง

ปล...ตอนนี้มาสิงส่ร้านเน็ตเพื่อบอกกล่าวครับ ผมไปละน้า

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 30-03-2010 20:12:43

 :z13: :z13: :z13:


อย่างงี้ต้องมีชดเชยสามตอนรวดแล้วม้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 30-03-2010 20:34:05

เอาคืนให้เยอะๆเลยกี้

เจ็บนะเว้ย

บอกไปเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 30-03-2010 22:00:07

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 30-03-2010 22:34:23

คิวเอาแต่ใจอ่ะ บังคับกันจัง  :z6:

แล้วอย่างนี้น้องกี้จะทนไหวเหรอ  :z3:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: ♥a2k♥ ที่ 30-03-2010 23:39:56

อ่านทันแล้ว ชอบน้องกี้ค่ะน่ารักมากเลย อ๊าง
พี่คิวถ้าลดความหึงไปนิดคงจะกรี๊ดกว่านี้ ฮ่าๆ
ชอบคู่พี่เรย์กับเคน อยากอ่านความเป็นมา(ทำตาปริบๆใส่คนเขียน ฮ่าๆ)

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 30-03-2010 23:55:59

เอะอะก็ใช้กำลัง :beat: ไอ้พี่คิวนิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: aojroonra ที่ 31-03-2010 07:53:42

 :3123:ยังจะรักทุกวันตลอดไป 555
กี้จะรับได้มั้ย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 31-03-2010 22:00:06

วันนี้เค้าจะมาต่อไหมน้อ :m1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 01-04-2010 18:19:39

ข้ามาดันกระทู้ให้

เพราะมารอนานจนไปอยู่หน้าสองแล้ว :a14:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 01-04-2010 20:07:46

ยังอีก ยังอีกยังไม่มาต่ออีก เดี๋ยว เดี๋ยวจะโดนเหมือนน้องกี้น่ะเอาม่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 01-04-2010 23:22:42

แวะมารอนะครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 01-04-2010 23:40:14

 :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: andyus1 ที่ 01-04-2010 23:57:57

ไรเตอร์คอม HDD เจ๊ง

น่าสงสารเพลงหายหมดเลย

555+

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 02-04-2010 00:04:34

เข้ามาประชดเหรอ
เดี๋ยวฝากเบอร์ 42 กดซะเลยนี่

คืนนี้ปั่นไม่ทันฮะ พึ่งหิ้วคอมมามะกี้เอง
ติดไว้ก่อนน้า พรุ่งนี้น่าจะได้อ่าน งิงิ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: ขอบคุณนะครับที่ยังรัก ยังรอ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 02-04-2010 17:01:34

 :z13: :z13: :z13:ถ้าไม่มาต่อวันนี้นะ

จะตามจิกตามกัด ให้ตายเลยคอยดู

ขอบอก จิ๊บเอาจริง :a14:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 02-04-2010 21:10:14

คิวเนี่ยไม่ไหวเลยอ่ะ  จะโหดมันก็ต้องมีผ่อนหนักผ่อนเบามั่ง  แต่นี่  เดี๋ยวก็หึง เดี๋ยวก็หึง  เอาแต่ใจตัวเองตลอด  เป็นผู้ใหญ่แล้วนะนั่น  ไม่เคยสำนึกเลยว่าตัวเองเป็นคนผิดอ่ะ  เอะอะก็บังคับน้องมัน  ถ้าเป็นเรื่องจริงน้องมันคงรักไม่ลงหรอก 

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: Wins_Sha ที่ 02-04-2010 21:38:15

เอ่อ.....วันนี้ก็ยังไม่มา

ไรเตอร์.....หายไปไหนนนนนนนน

มาต่อด่วนนนนนน     :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 02-04-2010 21:52:40

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 03-04-2010 19:48:20

เจ้าของกระทู้เค้าหายไปไหนว้า :m17:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 03-04-2010 21:39:02

รักมากก็หึงมากอะนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 04-04-2010 19:17:36

ทำไมเงียบหายไปล่ะ

ไม่เห็นมาต่อตอนต่อไปเลย :m17:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 04-04-2010 20:05:20

กลับมาแล้วคร้าบ.... :seng2ped: :seng2ped: ชีวิตมีปัญหาอย่างแรงครับ
ตอนนี้ยังแก้ไม่ได้ แต่....หื่นเอ๊ย!! สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม  :laugh: :laugh: :laugh:
ขอโทษที่หายไปหลายวันนะครับ งานก็ยุ่ง ชีวิตก็เครียด จะโดนเด็กกินอีก จะบ้าตายครับ

เพื่อเป็นการขอโทษเอาไปลยครับ ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว  :-[ :-[ :-[ :-[ ออกแนวหวาน


วันถัดมาผมยังคงไปทำงานตามปกติ ในที่สุดก็ถึงวันอีฟแล้วครับ เมื่อคืนหลังจากที่เคลียร์กับไอ้พี่คิวผมก็หลับยาวเลยครับออกแนวหมดแรง ก็นะทะเลาะกับมันทีไรเป็นต้องลงไม้ลงมือกันตลอด(แถมส่วนใหญ่จะเป็นผมที่โดนลงมือนะ ไม่เค๊ยไม่เคยจะได้เอาคืน) เดินเข้ามาถึงออฟฟิศก็เจอพี่เรย์กับไอ้เคนยิ้มหน้าบานเดินหน้าระรื่นเข้ามาหา

"วันนี้ไอ้คิวมันจัดเลี้ยงคริสมาสต์และก็ล่วงหน้าปีใหม่ไปกินข้าวด้วยกันนะกี้ ห้ามปฏิเสธ และก็ห้ามหนีกลับบ้านก่อนด้วย" พี่เรย์บอกผมเป็นเชิงบังคับเล็กน้อย

"คร้าบบบบบ ดีจัง คิดถึงของฟรีจะแย่... ^ ^ ผมไปอยู่แล้วหละครับ พี่เคยเห็นผมปฏิเสธของฟรีหรอ 555" ผมตอบรับและถามพี่เรย์หน้าระรื่น ถึงไอ้พี่คิวมันจะไปก็ช่างหัวมัน วันนี้ผมไม่สนใจหรอก หมั่นไส้มันดัดนิสัยมันซะบ้าง

"กี้ พี่ไม่ได้เข้าข้างไอ้คิวนะ แต่อย่าโกรธมันนานแล้วกันนะครับ พี่สงสารมันอ่ะ" อ่ะนะรู้อะไรมาเนี่ย ถึงต้องมาออกรับแทนกันซะขนาดนี้ ไม่เคยจะมีความลับกันเลยนะพวกมึง มีกันบ้างก็ได้กุอาย

"ผมไม่ได้โกรธอะไรสักหน่อย ไปทำงานดีกว่า" ผมบอกพี่เรย์แล้วรีบเดินหนีมาที่โต๊ะของผมทันทีเลยครับ ว่าแต่ใครเอาเตารีดมานาบหน้าผมป่ะวะเนี่ยผมรู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองมันทั้งร้อนทั้งแดงเลยอ่า โอย...ว่านหางจระเข้อยู่หนายยยย  :o8: :o8:พี่เรย์มองหน้าเคนแล้วพากันหัวเราะทั้งคู่ ขำมากใช่มะ เดี๋ยวก็งอนมันต่ออีกสักเดือนนึงเลยนี่

ตกเย็นพอได้เวลาเลิกงานพวกเราก็เตรียมตัวเก็บของกันครับ แต่ไม่ต้องรีบอะไรนัก วันนี้นัดกันไว้ตอน 6 โมงเย็นที่ร้านริมทางด่วนที่เราเคยไปกัน พนักงานคนอื่นๆ ทะยอยไปกันเองก่อนหน้าแล้ว ส่วนผมก็ต้องไปกับพี่ชายผมอยู่แล้ว หลังจากนั่งคุยเล่นรอกันอยู่สักพัก พี่อาร์ตก็เดินเข้ามาครับ แล้วไอ้พี่คิวมันหายหัวไปไหนของมันเนี่ย

"ไปๆ พร้อมแล้ว" พี่อาร์ตบอกพวกเราสี่คน (ผม เคน พี่เรย์และพี่ซาจิ)

"ไอ้คิวล่ะ" พี่เรย์ถาม เออ...นั่นดิ แล้วไอ้พี่คิวอ่ะ แบบว่าสงสัยนานละแต่ไม่กล้าถาม

"มันมีธุระ เดี๋ยวมันตามไปทีหลัง ไม่ต้องห่วงหรอกกี้ เดี๋ยวก็ได้เจอ" อ่ะนะ กุไม่ได้ห่วงมันเลยครับพี่อาร์ต แค่สงสัยว่ามันหายหัวไปไหน

"ไม่ใช่ซะหน่อย" ผมบอกพี่อาร์ตก่อนจะเดินนำออกจากห้อง ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะตามหลัง วันนี้พี่อาร์ตเอารถไปเองแฮะ ถึงว่าเมื่อเช้าหนาวจัดเชียวกรุงเทพ ดีนะที่หิมะไม่ตก

วันนี้ร้านอาหารที่เราไปนั่งตกแต่งอย่างเลิศหรูอลังการสุดๆ ไปเลย ดีที่พี่อาร์ตโทรมาจองไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะว่าคนค่อนข้างแน่นร้านเลยทีเดียว จำนวนโต๊ะและพื้นที่กว่าครึ่งร้านเป็นของพนักงานบริษัทของพี่คิวที่ได้โทรมาจองไว้ก่อนล่วงหน้า

เรานั่งทานข้าวกันไปคุยกันไป ผมมองออกไปบริเวณรอบๆ ร้าน แม้ไฟจะไม่สว่างมากแต่ก็พอมองเห็นว่ามีน้ำค้างหยดตามยอดหญ้า อากาศหนาวกำลังดี ผู้คนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นต่างมีแต่รอยยิ้มให้แก่กัน ลานกว้างๆ ข้างร้านมีต้นสนต้นใหญ่ตั้งอยู่ มันถูกประดับประดาด้วยไฟสีทองระยิบระยับ หยดน้ำค้างที่ตกลงมาปรกคลุมช่วยเสริมให้ต้นไม้นั้นดูสวยงามเข้าไปอีกทวีคูณ ดีจังที่คืนนี้ผมไม่ได้เลือกที่จะอยู่คนเดียวในห้อง

หลังจากที่พวกเราเข้านั่งประจำที่กันเรียบร้อยแล้ว สั่งอาหารไปไม่นานพี่คิวก็เดินเข้ามาที่ประตูท่ามกลางเสียงแซวที่ดังไปทั่วทุกโต๊ะของบริษัทพวกเรา อะไรก็คงจะดีถ้าข้างกายพี่คิวไม่มีผู้หญิงคนนั้น คนที่ผมเห็นเมื่อวานนี้เดินเข้ามาพร้อมกันด้วยท่าทางสนิทสนมซะเหลือเกิน ทั้งสองคนเดินมาที่โต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีค่ะเรย์ อาร์ตด้วย สบายดีนะคะ ไม่ได้เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะ” พี่ฟ้า(จำได้ว่าพี่คิวมันบอกว่าชื่อนั้น) ทักทายพี่อาร์ตกับพี่เรย์อย่างคุ้นเคย ก่อนที่ทั้งสองคนจะนั่งลงกับพวกเรา ไอ้พี่คิวมันยิ้มให้ผมด้วย กวนนักนะมึง โฮ่ย....เกลียดมันว่ะครับ  :m31:

“ก็สบายดีครับ ไม่เจ็บไม่ป่วย แถมหล่อขึ้นด้วยอ่ะ” พี่อาร์ตตอบอย่างอารมณ์ดี พี่เรย์เพียงแต่ยิ้มให้อีกฝ่ายน้อยๆ และก็พูดประโยคที่ไม่คิดว่าพี่เรย์จะเป็นคนพูด
 
“ทำไมถึงมาด้วยกันกับไอ้คิวได้ล่ะครับวันนี้” โห...ไอ้เรย์ครับ ท่าทางจะห่วงน้องเกินพิกัดนะมัน ยิงซะตรงเผงเลย แต่เข้าทางผมครับ หุหุ

“ก็จะพามาให้ได้รู้จักกันไว้น่ะ วันนี้นอกจากจะเลี้ยงฉลองคริสมาสต์และปีใหม่ไปในตัวแล้วยังมีข่าวดีอีกอย่าง กุจะเปิดตัวแฟนน่ะ ก็เลยต้องชวนฟ้าเค้ามาด้วย” ผมบอกกับทุกคนพลางยิ้มหน้าบานพอๆ กับฟ้า ส่วนคนอื่นๆ พากันอึ้งกับคำพูดของผม แม้กระทั่งสุดที่รักของผมที่ตอนนี้กี้มันทำหน้าแบบว่า ไม่พอใจ เสียใจ น้อยใจ แน่ะ...แสดงว่าแอบมีใจให้ผมนะเนี่ย หุหุ  o18

ระหว่างที่พวกเรานั่งกินข้าวกัน ผมก็ลุกเดินไปตามโต๊ะของพวกน้องๆ โต๊ะนั้นบ้าง โต๊ะนี้บ้างอย่างทั่วถึง กว่าจะกลับมานั่งที่ได้ก็เล่นเอาความสามารถในการขับขี่ยานพาหนะลดลง 10% เลยครับ โต๊ะไหนๆ ก็พากันยกชนแก้วทุกโต๊ะ ดีที่ว่าผมคอแข็งทองแดงเรียกพี่ แค่นี้ชิวๆ ครับ เอิ๊กส์

พอผมวนกลับมาที่โต๊ะอีกทีอารมณ์สุนทรีที่มีก็เป็นอันต้องสะดุดลงเพราะหน้าตากวนส้น...คุ้นๆ ของคนบางคนมันมานั่งที่โต๊ะของพวกผมและเพื่อน อะไรไม่เลวเท่ามันยกเก้าอี้มาคั่นกลางเก้าอี้ผมกับกี้ นั่งข้างแฟนผมนี่มันคงเตรียมใจมาดีแล้ว ดูนะตักกุ้งให้แฟนผม กี้มันก็ระรื่นยิ้มรับไปด้วยอีก โอย.....โมโหเฟ๊ย  :m16: :m16:
ผมรีบเดินเข้าไปแต่ยังไม่ทันได้นั่งนะครับ ผมสะกิดด้านหลังไอ้คุณเอก มันหันมายิ้มให้ผมนิดนึง และทักทาย

“อ้าว...สวัสดีครับคุณชานนท์ คงจะไม่ว่านะครับ ถ้าผมจะมาร่วมโต๊ะด้วย พอดีคุณพ่อคุณแม่ผมกลับไปก่อนแล้วน่ะครับ ผมเห็นแจนและก็น้องๆ อยู่ที่นี่ก็เลยเข้ามานั่งด้วย” มันบอกยาวเหยียด กุอ่ะไม่รังเกียจหรอกครับ แต่กุจะเกลียดก็เพราะมึงมานั่งข้างแฟนกุนี่แหละ เห็นแจนมึงก็ไปนั่งกับแจนสิโว๊ย ไอ้ฟาย  :angry2: :angry2:

“ไม่รังเกียจหรอกครับ แต่ตรงนั้นน่ะที่ผม” ผมบอกมันและก็เอาปลายนิ้วชี้เคาะๆ ไปที่เก้าอี้ตัวที่มันนั่งและทำสายตาประมาณว่า ‘มึงลุกออกจากตรงนั้นเดี๋ยวนี้นะครับ’ ไอ้อาร์ต ไอ้เรย์ ซาจิและเคนมันมองผมแล้วก็อมยิ้มกันใหญ่ ส่วนกี้อ่ะมันอึ้งไปนิดๆ อาจจะอึ้งในความใจกล้า(หน้าด้านแต่หล่อ)ของผมน่ะครับ ส่วนฟ้าก็มองเหมือนไม่พอใจนิดๆ ที่ผมไปแย่งเก้าอี้ที่ติดกับที่นั่งของกี้แทนที่จะเป็นตัวที่ติดกับเธอ

ไอ้คุณเอกมันชะงักไปและก็มองจ้องมาที่ตาของผมก่อนที่จะลุกขยับออกอย่างขัดใจนิดๆ ก็ลองไม่ลุกสิครับ มันตายวันนี้แหละ ผมหันไปคุยกับฟ้าแต่ก็ยังไม่ยอมนั่งลงตรงเก้าอี้ที่พึ่งจะกลับคืนมาเป็นของผม

“ฟ้าครับ” ผมเรียกฟ้าและส่งยิ้มหวานให้เธอ ฟ้าทำท่าเอียงอายอย่างเห็นได้ชัด

“คะ?”

“ฟ้าคงไม่รังเกียจนะครับที่ผมจะแนะนำแฟนผมอย่างเป็นทางการในวันนี้” คราวนี้ฟ้ายิ้มใหญ่เลยครับ แต่สุดที่รักผมจะลุกเดินหนีแล้วครับ ผมรีบคว้าข้อมือกี้มันไว้ก่อนจะดึงตัวเข้ามากอด

“จะรีบไปไหนล่ะครับที่รัก” ผมก้มลงไปกระซิบพอได้ยินกันสองคนและก็ลากข้อมือกี้มันให้เดินตามไปที่เวทีใหญ่ด้านในที่มีวงดนตรีเล่นเพลงอยู่ เพียงแค่ผมดินเข้าไปต้าร์ที่เป็นนักร้องนำและหลานรหัสของผมตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็ยิ้มให้ผมและก็ประกาศออกไมค์ทันที

“วันนี้ร้าน....ของเราได้มีโอกาสต้อนรับคณะผู้บริหารและพนักงานทุกท่านจากบริษัท.......ครับ ขอบคุณมากนะครับ” ต้าร์พูดจบเสียงปรบมือและเสียงโห่แซวของน้องๆ บริษัทผมก็ดังขึ้นลั่นร้าน ลูกค้าโต๊ะอื่นๆ ก็เลยลอยหันมาสนใจพวกเราไปด้วย

“วันนี้พี่คิวบอสสุดหล่อก็มีเรื่องจะประกาศนิดหน่อย ขอเรียนเชิญพี่คิวบนเวทีเลยครับ” จบคำของต้าร์เสียงปรบมือต้อนรับก็ดังขึ้น ผมเดินขึ้นเวทีและก็ลากแขนไอ้ตัวแสบให้มันตามขึ้นไปด้วยครับ มันก็ทำท่าไม่พอใจใส่ผมนั่นแหละครับแต่ก็ต้องก้าวตามขึ้นมา เพราะผมขู่มันไปว่าถ้าไม่ขึ้นมาดีๆ ผมจะอุ้มมันขึ้นมาเอง

“ขอบใจนะต้าร์” ผมหันไปบอกต้าร์และยิ้มให้ ก่อนจะจับไมค์มาพูด

“ก่อนอื่นผมก็ต้องขอบคุณพนักงานทุกท่าน น้องๆ ทุกคนที่เหน็ดเหนื่อยกันมาตลอดทั้งปี และก็รับรองว่าจะไม่เหนื่อยเปล่าแน่นอนครับ นอกจากวันนี้เราจะมีเลี้ยงปีใหม่ล่วงหน้าแล้ว อีก 3 วันก็เตรียมรับโบนัสสิ้นไปไปฉลองกันต่อที่บ้านคนละ 3 เท่าไปเลย” ผมูดจบเสียงโห่ร้องอย่างยินดีก็ดังลั่นไปทั่วร้านอาหาร

“แต่ก่อนที่เราจะสนุกสนานกับเพลงเพราะๆ ของน้องต้าร์กันต่อวันนี้ผมมีเรื่องจะประกาศอีกอย่าง” ผมพูดขึ้นมาและเอามือไปสอดประสานกับกี้ไว้ มันก็จะดึงหนีท่าเดียวเลยครับไอ้เด็กบ้านี่ ไม่ได้มีความโรแมนติกซะมั่งเลย

“ผมไม่คิดจะปิดบัง และก็ไม่แคร์ด้วยว่าใครจะคิดยังไง แต่บอกอย่างเดียวว่าถ้าใครมายุ่งกับแฟนผม มันต้องเจอดีแน่” ผมพูดและหันไปมองหน้ากี้เล็กน้อย มันหน้าแดงและพยายามดึงมือออกใหญ่เลยครับ ส่วนฟ้าที่นั่งรออยู่แล้วก็เหมือนจะงงที่ผมลากเอาไอ้เด็กผู้ชายหน้าหวานตัวเล็กๆ นี่ขึ้นเวทีมาแทนที่จะเป็นเธอ ส่วนคนที่ผมอยากให้มันได้ยินที่สุดมันมองอย่างคาดไม่ถึงเลยทีเดียว

ผมเปลี่ยนจากจับมือกับกี้มาโอบกอดมันไว้แทนและก็พูดอีกครั้ง

“ผมจะบอกว่ากี้เป็นแฟนผม เป็นคนที่ผมรัก และก็เป็นคนที่ผมจะอยู่ด้วยตลอดชีวิต ดังนั้นใครมายุ่งกับแฟนผมละก็...อาจจะศพไม่สวยหน่อยก็อย่าว่ากันนะครับ” ผมหยอดตอนท้ายขำๆ แต่ความจริงไม่ขำนะครับ ไม่ได้พูดเล่นจะทำจริงๆ

ผมประกาศและยิ่งกอดกี้มันแน่นเข้าไปอีก ไอ้ตัวแสบของผมยืนอึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะดิ้นดันผมออกใหญ่เลย สงสัยจะอายครับ จะอายทำไมแค่คนมองทั้งร้านเอง ผมยังไม่เห็นจะอายเลยครับ ใครบางคนอาจจะว่าผมหน้าด้าน แต่ถึงด้านผมก็หล่ออ่ะครับ ภูมิใจ 555  :laugh: :laugh:

“อะไรกัน ไม่จริง!!~” ฟ้าลุกขึ้นโวยวาย และหันมาจ้องหน้าผมแฟนผมใหญ่ ก่อนที่เธอจะลุกสะบัดก้นเดินออกนอกร้านไป ส่วนไอ้คุณเอกนั่งเอ๋อรับประทานไปตามระเบียบ ให้มันรู้ซะบ้างว่าของใคร ถ้าต่อไปยังกล้ามาวุ่นวายอีกละก็....หึหึ  :z6:

พนักงานบริษัทผมบางคนก็แซวกันเสียงดัง บางคนก็นั่งอึ้งๆ กันไปบ้าง แต่แล้วทุกคนก็นั่งกินกันต่อเหมือนเดิม เหมือนกับว่าที่ผมประกาศออกไปว่ารักผู้ชายนั้นเป็นรื่องปกติธรรมดาซะเหลือเกิน อ๊ะ! หรือเดี๋ยวนี้มันปกติแล้ววะ

ที่แอบสะใจนอกจากไอ้คุณเอกแล้ว ผมยังสะใจไอ้เด็กฝ่ายศิลป์ 2 คนนั่นอีกด้วย ไงล่ะมึงอกหักกันเลยสิ หุหุ ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวชั่วแน่นะผมเนี่ย นอกจากความหล่อวันนี้ผมภูมิใจในความชั่วของตัวเองเป็นครั้งแรกเลยครับ เอิ๊กส์ๆ  :laugh: :laugh:

ผมยืนเอ๋อหน้าแดงไปเลยครับ แถมตอนนี้ก้มหน้างุดๆ ไม่อยากจะมองหน้าใครเลยอ่ะ อายโคตรๆ ครับ ทำไมตอนเกิดมาสวรรค์เค้าไม่ให้ความอายไอ้พี่คิวมันติดตัวมาบ้างเนี่ยเปิดตัวแรงแบบไม่แคร์สื่อเลยนะมึง และดูนะครับ....ยังจะเที่ยวหันไปยิ้มให้คนนั้นคนนี้อีก

มันเดินลงจากเวทีและก็ยังคงจูงมือผมต่อไปโดยไม่คิดจะปล่อย แอบเห็นสาวๆ ที่นั่งโต๊ะหน้าๆ ที่มองพี่คิวตั้งแต่มันเข้ามาในร้านทำท่าผิดหวังเสียดายกันเป็นแถว 555 จะเอาไหมล่ะ มาขอจิ...แต่ยกให้ป่าวอีกเรื่องนะ เง้ย....แล้วทำไมผมต้องหวงไอ้พี่คิวมันด้วยเนี่ยยย   :serius2: :serius2: :serius2:

จากนั้นพี่นักร้องที่ร้านก็ขึ้นมานั่งร้องเพลงต่อครับ ผมก็เดินตามมันต้อยๆ กลับไปนั่งที่โต๊ะ(เปล่านะไม่ได้ยอม มันก็จูงมืออ่ะ) พวกพี่ๆ ที่นั่งอยู่ก็ยิ้มแซวกันใหญ่เลย จะอะไรกันนักเนี่ยพอได้แล้ว อายนะเว้ย... :o8:

ผมนั่งลงและพี่คิวมันก็นั่งลงข้างผมทันที พี่เอกนี่เงียบไปเลยครับ เอ...พี่เค้าเป็นอะไรรึเปล่านะดูแปลกๆ มะกี้ยังรื่นเริงอยู่เลยอ่ะ

“พี่เอก ไม่สบายรึปล่าครับ เงียบจัง” ผมหันไปถามพี่เอก เล่นเอาไอ้พี่คิวมันบีบมือผมอย่างแรงจนเจ็บ ผมหันไปจ้องหน้ามันและก็ดุเบาๆ

“พี่คิว..เจ็บนะ”

“หึงนะ” เออ...ขอบใจที่บอกกุนะ เงียบเลยครับผมไปต่อไม่เป็น ผมลุกขึ้นยืนทันที

“จะไปไหน” เสียงดุมาเชียวนะมึง

“ส้วม...จะไปด้วยมะ” ผมบอกมันเน้นๆ จนพี่ๆ ที่นั่งร่วมโต๊ะฮากระจายครับโดยเฉพาะพี่อาร์ต ไม่มีสงวนท่าทีเล้ย ไม่มีมาดทนายความจริงๆ ให้ตายเหอะ ถ้ามีเรื่องผมไม่จ้างทำคดีให้หรอก กลัวจะแพ้ความตั้งแต่ยังไม่เริ่มอ่ะ ว่าแต่...ไอ้พี่คิวครับ มันลุกตามผมขึ้นมาทำไมเนี่ย

“เดินไปสิ” เฮ๊ย!!! มันจะไปห้องน้ำกับผมจริงด้วยอ่ะ ไม่น่าไปท้ามันเลยกุ แล้วดูนะครับเดินผ่านใคร เค้าก็มอง บางคนยิ้มแซวอีก จะเดินไม่เป็นแล้วครับขาแทบพัน  พอเข้าไปในห้องน้ำชายก็มีผู้ชายน่าจะรุ่นๆ เดียวกับผมมั้งนะ แต่ดูท่าจะเป็นชาวต่างชาติแฮะ ตาสีเทาๆ ฟ้าๆ สวยดีครับ ที่สำคัญตัวสู๊งสูงอ่า มีลักยิ้มด้วย ทำไมรู้น่ะเหรอ ก็เค้ายิ้มให้ผมกับพี่คิวอ่ะ

นั่นๆ ไอ้พี่คิวไปจ้องเค้าตาขวางเชียว เค้าแค่มองเฉยๆ เองนะ ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาแล้วครับ โหย...สูงกว่าพี่คิวอีกง่ะ

“พี่ครับ เมื่อกี้พี่พูดได้ดีมากเลย” เอ้า...ไปคุยกับพี่คิวเดี๋ยวมันก็งับหัวเอาหรอก ดูตามันดิโหดซะ

“ไว้ผมจะไปบอกไอ้เตี้ยของผมบ้าง” แค่นั้นแหละพี่คิวมันก็ส่งยิ้มให้ทันที เหอะๆ ที่แท้กะพวกเดียวกันนี่เอง ถ้ากุเป็นผู้หญิงมาได้ยินผู้ชายหน้าตาดีโคตรๆ สองคนมายินคุยกันแบบนี้ กุร้องไห้ตายแหง เสียดายแทนว่ะครับ ว่าแต่...ไมหมอนี่มันพูดไทยชัดแจ๋วเลยวะ

“พี่เอาใจช่วยนะไอ้น้อง...ชื่อไรล่ะเรา” พี่คิวตบบ่าหมอนั่นเบาๆ สองที ก่อนจะถามชื่อเป็นการเป็นงาน มึงไม่ฉี่แล้วมาส้วมทำเพื่อ???

“ชื่อโซลเมทครับ” โห....ใครตั้งชื่อให้มันวะ แต่ก็...แปลกดี แต่ถ้าผมมีลูกคงไม่กล้าตั้งอ่ะ แต่หมอนี่มันหล่อครับหน้าตาก็อินเตอร์ เอ้า...เหมาะก็เหมาะวะ ผมก็วิจารณ์(ในใจ)ก่อนจะเดินไปตั้งท่าแล้วครับ อยู่ดีๆ ไอ้พี่คิวมันก็ลากแขนซะตกใจ

“อะไร” ผมหันไปถามมันอย่างหาเรื่องนิดๆ

“เข้าไปในห้องน้ำนู่น” โห...กุมะใช่ผู้หญิงนะมึง แต่ก็ต้องเดินไปครับก็มันดุด้วยสายตาอ่ะ

ผมเดินเข้าไปด้านในก็สวนกับผู้ชายวัยรุ่นหน้าสวยมากอีกคน สวยพอๆ กะพี่คิวเลยไม่แน่จะสวยกว่าพี่คิวด้วยซ้ำถ้าน้องมันทำหน้าตาให้เป็นมิตรกว่านี้ หน้าดุชะมัด ตัวบางๆ อ่ะ มีไส้ป่าววะนั่นเอวเล็กมาก ตัวสูงพอๆ กะผมแหละแต่ตัวเล็กกว่าผมอีก ดูหน้าหมอนั่นดิอย่างกับจะไปฆ่าใครตาย สวยโหดวุ้ย ผมหันไปมองตามนิดหน่อย และก็เห็นนายเนื้อคู่(ไอ้คุณโซลเมท)ยิ้มให้น้องหน้าสวยที่เดินสวนออกไป

“เลิฟเสร็จแล้วเหรอ” โหย...ชื่อเลิฟ แม่งเนื้อคู่กันแหง เลิฟกะโซลเมท อย่าบอกนะว่าไอ้เตี้ยของหมอนั่นคือไอ้น้องสวยโหดนี่

“เออสิ..ไม่เสร็จจะออกมารึไง” เออ...มันโหดจริงๆ ครับ เค้าถามมามันแทบกัดเค้ากลับแน่ะ ไม่เคยจะเกรงกลัวตัวก็นิดเดียวเก่งเหมือนผมจริงๆ แต่ดูนายโซลเมทเค้าก็ยิ้มๆ ไม่เห็นจะกลัวเลยแฮะ สงสัยจะชิน ก๊ากส์ ผมนี่กะเนาะโรคจิตนินทาเค้าไปทั่ว สบายใจแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำครับเพราะขืนชักช้าจะไม่สบายตัวเอาได้ พี่คิวมันจ้องตาขวางอีกแล้ว

ออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอพี่เอกแล้วครับ สงสัยจะกลับไปแล้วมั้ง เรานั่งดื่มกันต่ออย่างสนุกสนาน หมดเรื่องเครียดแล้วก็เฮฮากันเต็มที่เลยอ่ะ พนักงานคนอื่นๆ ก็นั่งกินกันไปคุยกันไป ใครที่กลับก่อนก็ไม่ว่ากัน จนกระทั้งใกล้เที่ยงคืนพนักงานต่างแยกย้ายกันกลับหมดแล้ว พวกเรา 6 คนก็แยกย้ายกันหลังจากพี่คิวเคลียร์ค่าใช้จ่ายทั้งหมด

 โห...หกคน รถสามคัน ครบคู่มาก ไม่ต้องบอกก็คงรู้นะครับว่าใครไปกับใคร  ผมก็ต้องกลับกับพี่คิวเหมือนเดิมห้องใกล้กันนี่นา แต่แค่นั้นจริงเหรอวะ??

"กี้ครับเดินไหวไหม" พี่คิวถามเมื่อเรากำลังจะเดินออกจากร้านไปยังลานจอดรถ

"ไหว..คราวนี้ไหวจนถึงห้องแน่ๆ ไม่ต้องห่วง" ผมบอกมัน วันนี้ผมไม่ค่อยเมาเท่าไหร่อ่ะ ไม่รู้ว่าทำไมแต่ความรู้สึกตัวเองมันบอกว่าวันนี้ห้ามเมา ทำเอาพี่คิวหัวเราะหึหึ เราเดินจูงมือกันออกจากร้านจนถึงรถ แล้วมันก็เปิดประตูให้ผมนั่งอีกตามเคย ปลงครับเรื่องนี้ อยากเปิดก็ช่างมัน

"วันนี้ไปนอนห้องพี่คิวนะครับ" มาโหมดอ้อนนี่ผมจะละลายครับ พี่คิวมันสวยมากจริงๆ อ่ะ ถ้าไปประกวดมิสทิฟฟานี่ พี่ปอย ตรีชฎา มีหนาวกันมั่งละงานนี้

"ไม่เอา" แต่ผมก็ปฏิเสธทันทีทันควัน อยู่กับมันอัตราความเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายกับร่างกายยิ่งกว่าทำงานกับเครื่องจักรอันตรายหรือวัตถุไวไฟเป็นร้อยเท่า

"น้า...ทีบ้านเพื่อนยังไปได้เลย ไม่รู้ล่ะ นอนคนเดียวหนาวจะตาย"

"ห้ามทำอะไรนะ ถ้าตกลงก็โอเค" ไม่ได้หรอก มันยิ่งหื่นๆ อยู่ด้วย ไม่อยากเสียตัวในคืนอีฟ

"จะให้ทำอะไรล่ะ งั้นเป็นอันว่านอนห้องพี่คิว...จบ" แล้วมันก็ขับรถอย่างอารมณ์ดีไปตลอดทาง แถมยังมีอารมณ์เปิดเพลงฟังด้วยนะเออ ไอ้พี่นี่มันผีบ้าผีบอจริงๆ นะเนี่ย

"ไปเอาของที่ห้องก่อนแล้วกัน" ผมบอกมัน

"ไม่ต้องหรอก ถ้าเป็นของใช้พี่เตรียมไว้ให้หมดแล้ว" พร้อมตลอด สามารถทุกสถานการณ์จริงๆ ให้ตาย ถ้าไปติดเกาะกับมันนี่ผมมั่นใจว่า รอดชีวิตกลับมาแน่ๆ อ่ะ

เมื่อถึงห้อง(ของมัน) ผมก็จัดการอาบน้ำเรียบร้อยครับ ใส่ชุดนอนของผม(มันซื้อมาให้อ่ะครับ) ก่อนจะมาทิ้งลงที่ฝั่งซ้ายของเตียงแล้วก็หลับไปโดยไม่ได้หวาดระแวงสักเท่าไหร่ อีกอย่างทั้งง่วงทั้งมึนไม่ไหวแล้วขอเสียมารยาท(ที่ไม่ค่อยจะมี) นอนก่อนเจ้าของห้องแล้วกันนะ

ผมหลับไปนานรึเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้อึดอัดหายใจไม่ออก (อะไรวะเนี่ย) ผมปรือตาขึ้นมามองอย่างงงๆ ทำไมมันถึงหายใจไม่ออกวะ หรือจะโดนผีอำ (ผีคิวอ่ะดิ) แต่ก็เห็นหน้าของพี่คิวอยู่ตรงหน้า ไอ้บ้านี่มาขโมยจูบ ไหนบอกว่าไม่ทำอะไรไง ไอ้โกหกเอ๊ย

"จะทำอะไร ปล่อยเลยนะ ไหนบอกไม่ทำอะไรไง" ผมแว้ดมันเบาๆ ก็มันดึกแล้วนี่นา

"ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่จูบ" ดูมันตอบ คือพี่คิวครับไอ้ที่กุบอกว่าอะไร มันก็รวมทั้งหมดนั่นแหละ มึงอย่ามาทำใสซื่อได้มั๊ย หน้าไม่ให้แล้ว

"นะครับ..กี้ นิดเดียวเอง เมื่อไหร่กี้จะใจอ่อนกับพี่สักที"

"จะบ้าเรอะ รู้จักกันไม่กี่วัน แค่มานอนด้วยนี่ก็สุดๆ แล้วนะ" ผมหมายถึงใจง่ายสุดๆ อ่ะครับ

"ใครบอกว่าไม่กี่วัน พี่รู้จักกี้มาตั้งนานแล้วนะ ไม่งั้นจะมาซื้อห้องอยู่แถวนี้เรอะ คิดว่ามันบังเอิญรึไง"

"ไม่จริงอ่ะ" ผมพยายามเถียง ถ้ามันมาซื้อคอนโดนี่เพราะผมจริงๆ มันคงเสียสติไปแล้วแน่ๆ มันแพงนะเฟ้ย

"ตอนเช้าๆ กี้จะขึ้นไปถ่ายรูปที่ดาดฟ้าตึกกี้บ่อยๆ ใช่มั๊ยล่ะ แล้วปกติสี่ทุ่มถ้าไม่ไปไหน กี้ก็จะปิดไฟนอนเสมอ กี้ชอบไปซื้อของที่ร้านมินิมาร์ทตรงหัวมุมถนน ชอบเดินเล่นจากสวนไปมหาวิทยาลัย แต่ถ้าวันไหนนายขึ้นรถเมล์จนถึงหน้ามหาวิทยาลัยก็แสดงว่าเด็กน้อยของพี่ตื่นสายชัวร์ เพราะกี้ขี้เซา" พี่คิวบอกทำเอาผมอึ้ง มันรู้ได้ไงอ่ะ โรคจิตชอบแอบมองชาวบ้านรึเปล่าเนี่ย

"แล้วไม่สงสัยบ้างเหรอว่าทำไม เคนกับไอ้เรย์ถึงพยายามชวนเรามาฝึกงานที่บริษัทให้ได้น่ะ" โห...กระจ่างเลยครับ แหม...ตัวช่วยเพียบเชียวนะ

"ถึงกี้จะรู้จักพี่ไม่นาน แต่พี่รู้จักเรามานานมากแล้ว ไม่ต้องห่วง อีกอย่างพี่ก็ไม่เห็นว่าเวลามันจะสำคัญตรงไหนเลย สำคัญแค่ว่าพี่คิวรักกี้ก็พอ" ฮิ้วววววววววว ผมก็เขินนนนนนนนนนสิคร้าบ  :-[ :-[

"รักพี่คิวบ้างรึยังครับ" พี่คิวมันกอดผม พลางถามเสียงนุ่ม จะบอกไงดีวะ จะว่ารักผมว่าผมยังไม่ได้รักมันนะ แต่ก็ไม่ได้เกลียดอ่ะ แค่คิดถึงนิดๆ เวลามันหายหัวไป ไม่พอใจที่มันยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่น น้อยใจเล็กน้อยเวลามันไม่สนใจผมก็แค่นั้นเอง อย่างนี้เค้าเรียกว่าอะไรล่ะ

"ว่าไงล่ะครับ" พี่คิวยังถาม เมื่อเห็นผมเงียบไป พร้อมเขย่าตัวเบาๆ กุไม่ได้หลับว้อย กุกำลังคิดอยู่

"ไม่รู้" ผมตอบมันได้แค่นี้แหละ ก็ไม่รู้จริงๆ นี่หว่า

"ไม่รู้เหรอ ไม่รู้ต้องแบบนี้ เดี๋ยวแป้บเดียวรู้เรื่อง" มันพูดก่อนจะก้มลงมาจูบผม ดีพคิสครับ จะหายใจไม่ออกตาย

"รู้รึยัง" มันถามหลังจากที่ถอนริมฝีปากออก ผมรีบหันหน้าหนีเลย อายมันอ่ะครับ  :o8:

"ก็ไม่รู้จะบอกยังไงอ่ะ" ผมรีบตอบ กลัวมันจะช่วยให้รู้เรื่องอีกทีน่ะ ช่วยบ่อยๆ ไม่ดี เดี๋ยวติดใจขึ้นมาแล้วจะยาวมากกว่าจูบ 555

"รู้สึกยังไงก็บอกมาอย่างนั้นแหละ" มันยังเร่งเร้าจะเอาคำตอบให้ได้ เหมือนเด็กไม่มีผิดเลย ถ้ามีใครมาเห็นมันตอนนี้นะบอกให้ตายก็ไม่มีใครเชื่อว่าเป็นผู้บริหารใหญ่โต เด็กชะมัด

"ก็แค่คิดถึงนิดๆ เวลาพี่ไม่อยู่ ไม่ชอบวลาพี่ยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่น น้อยใจเล็กน้อยเวลาพี่ไม่สนใจก็แค่นั้น" จบคำผมมันก็ยิ้มหน้าบานเลยครับ คือพี่คิวครับมึงเข้าใจอะไรผิดป่ะครับ กุไม่ได้บอกว่ารักมึงเลยนะนั่น ทำไมจะต้องดีใจเว่อร์ขนาดนั้น

"แบบนี้แหละ เค้าเรียกว่า ..ความรัก.." มันบอกผมก่อนจะกอดซะแน่นเลย (กระดูกกุกรอบหมดพอดี จบฉากนี้ส่งกุเข้าโรงงานปลากรอบได้เลย)  :sad4:

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง เอาแค่ ..ชอบ..ก็พอและ รักมันมากไป" ผมรีบยั้งมันไว้ก่อน

"ถ้างั้นคืนนี้ก็......." มันพูดก่อนจะสบตาผมยิ้มๆ อย่างมีความหมาย ผมยิ้มหวานหยดให้มันหนึ่งทีก่อนจะตอบอย่างยินดีและเต็มใจว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
"ไม่" และผมก็หันหลังให้มันทันที เสียเวลานอนจริงๆ  :beat: :beat: :beat: :beat:

"ใจร้ายชะมัด" มันบ่นอุบอิบ แล้วก็ขยับเข้ามากอดผม ก่อนที่เราสองคนจะหลับไปด้วยรอยยิ้ม ผมยิ้มนะแต่มันยิ้มรึเปล่าผมไม่รู้หรอกไม่กล้าหันไปมองด้วย กลัวคืนนี้จะไม่ได้นอน
   
เฮ้อ....ในที่สุด ผมก็ไม่พ้นมือมันจนได้สิน่า อุตส่าห์ป้องกันตัวเองสุดชีวิตแล้วนะเนี่ย แล้วไปชอบมันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ตัวเลย เวรกรรมของไอ้กี้ พ่อแม่ที่อยู่บนสวรรค์ ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ

2 B Con.....

ตอนหน้า ใครที่รอ NC มิควรพลาดด้วยประการทั้งปวง  :z1: :z1: :z1:
ปล....ใกล้จบแล้วคร้าบบบบบ

แอบมีพระ กะ นาย เรื่องต่อไปแพลมๆ ออกมานิดหน่อย
โซลเมท กะ ไอรัก(ไอ้เลิฟนั่นแหละครับ)

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 04-04-2010 20:18:15

ไอ้พี่คิวเปดตัวแฟนได้เก๋ไก่มากๆๆ :man1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 04-04-2010 20:40:34

555 ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเลยนะค่ะพี่คิว  :mc3: กี้อายจนไปไม่ถูกเลยงานนี้ ฉลองคู่รัก + คู่เลิฟ + คู่กัด + คู่ชีวิต = พี่คิว  :L1: กี้ อย่างเป็นทางการค่ะ  :mc2: :mc3:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Kwawaic ที่ 04-04-2010 20:52:37

พี่คิว เปิดตัวได้ เจ๋ง ค่ะ
อะ ให้... :L2:

ยิงปืน นัดเดียว ได้นกหลายตัว จริงๆ พี่คิว
แถม ใด้เพื่อนใหม่ อีก (55+)

ลุ้น ตอนหน้า

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 04-04-2010 21:00:11

มีงานเลี้ยงเปิดตัวด้วยหรือค่ะ

5555555555  :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 04-04-2010 21:04:08

เฮียคิวเจ๋งอ่ะ

ศัตรูตายเรียบ :laugh:

จะจบแล้วเหรอ อย่าเพิ่งจบสิ สนุกอ่ะ

ตอนหน้ามาต่อคืนนี้เลยสิ นะนะนะ

ที่ไม่มาต่อนี่ไปวิ่งหนีเด็กมาเหรอฟาง :m16:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 04-04-2010 21:12:52

555 ในที่สุดก็หนีไม่รอดอ่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 04-04-2010 21:20:24

 o13 เยี่ยมมากพี่คิว  เปิดตัวงี้สิ เริ่ด...

 :L2:  ให้คนแต่งจ้า...

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 04-04-2010 21:22:15

เลี้ยงปีหม่งปีใหม่พนักงานนี่แค่ข้ออ้างใช่ป่ะ พี่คิว ฮิ้ววว ~
เปิดตัวไม่แคร์สื่อ แสดงว่ากลัววืดจริงๆ 55+

เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 04-04-2010 21:24:22

อ้างจาก: jiBtar ที่ 04-04-2010 21:04:08  

เฮียคิวเจ๋งอ่ะ

ศัตรูตายเรียบ :laugh:

จะจบแล้วเหรอ อย่าเพิ่งจบสิ สนุกอ่ะ

ตอนหน้ามาต่อคืนนี้เลยสิ นะนะนะ

ที่ไม่มาต่อนี่ไปวิ่งหนีเด็กมาเหรอฟาง :m16:

ถ้าไม่จบผมกลับบ้านนอกไม่ได้มาต่อหลายเดือน จะรออ่านหรือเปล่าล่ะครับ
ไปวิ่งหนีเด็กมาครับ หนีไปโน่น นครปฐม เอาซะไกล เมื่อคืนเลยไม่มีปัญญากลับ
จะจ่ายค่าแท็กซี่ตอนตี 4 กะกลัวเป๋าฉีก

 

อ้างจาก: [D]a[D]a [T]oo[ ที่ 04-04-2010 21:12:52  

555 ในที่สุดก็หนีไม่รอดอ่ะ

หมายถึงน้องกี้ใช่ไหมครับ อันนี้มันของชัวร์อยู่แล้ว

แอบระแวงมาจากโพสของจิ๊บ เรื่องหนีเด็กของผม
กำลังกลัวว่าตัวเองจะไม่รอด แต่วันนี้ไม่โทรแล้ว คงรอดแหละผม

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: ♥a2k♥ ที่ 04-04-2010 21:26:12

อร๊ายยยยย
รอตอนหน้าด้วยใจจดจ่อ(เขินนน)

รออ่านเนื้อคู่กับรักด้วยค่า :))

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 04-04-2010 21:28:59

รอตอนหน้าครับ
คาดว่าเลือดท่วมแน่
อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 04-04-2010 22:53:19

บอกก่อนแบบนี้ก็รอตอนต่อไปแย่เลย เหอๆ :impress2:
แอบเห็นพระ-นายเรื่องใหม่แล้ว
น่ารักดีจัง ชอบเคะสวยโหด
 

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 04-04-2010 23:24:14

พี่คิวแมนสุดๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 04-04-2010 23:29:49

 :-[น่ารักมากไม่ไหวแล้ว
รอตอนหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 05-04-2010 00:47:51

 :impress2: ตอนหน้าพลาดไม่ได้  แต่นายกี้พลาดไปซะแล้ว  :laugh:

 :m15: ว่าแต่ใกล้จะจบแล้วหรอครับ...อยากให้มีตาออีกหลายๆตอน ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะครับ  :m15:

ชอบเรื่องนี้มากเลย น่ารักดี  :z1:

ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้นะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 05-04-2010 01:49:03

พี่คิวประกาศได้เจ๋งมากทำเอาศัตรูนอนตายเลยทีเดียว

รอลุ้นตอนหน้า รอลุ้นคู่ใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 05-04-2010 02:06:47

"เค้าเรียกว่า....ความรัก"(((อร๊ายยยยย))) :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: MOMIKI ที่ 05-04-2010 02:32:13

น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 05-04-2010 03:28:52

พี่คิว นายแน่มาก
เก็บสแปร์ได้หมดทั้งสองฝ่าย   :impress2:
+1

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 05-04-2010 06:37:16

น่ารักจริงๆๆ คู่นี้ อิจฉาอ่าๆๆๆ :serius2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 05-04-2010 08:19:33

ไอ้พี่คิวแมร่งร้าย

แถมหน้าด้านเกินคำ

บรรยายอีกต่างหาก

รอคู่น้องเลิฟจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 05-04-2010 11:21:11

กุลสตรีอย่ายอมใครง่าย ๆ
(แอบเชียร์เรื่องให่มด้วย..โซลเลิฟ)

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 05-04-2010 12:38:16

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 05-04-2010 17:36:40

บอกรักน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: Wins_Sha ที่ 05-04-2010 17:59:03

น่าร๊ากกกกกมากกกกกกก

รอตอนต่อไปอยู่นะ..... :call: :call:

ปล. เรื่องใหม่จาเริ่มลงวันไหนบอกด้วยนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 05-04-2010 18:33:57

 o13 o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 05-04-2010 18:35:39

มานั่งรอ ฉากเสียเลือด อย่างตั้งอกตั้งใจเลยนะเนี่ยฟาง :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 05-04-2010 23:22:29

ขอโต้ดค้าบ...ครั้งทีแล้วบอกไว้ว่าตอนนี้ NC แต่พอแต่งๆ ไปแล้ว
มันยัง NC ไ่ม่ได้อ่ะ ต้องรอวลาด้วยประการทั้งปวง
แต่ตอนหน้ารับรองครับ NC ชัวร์ๆ ๆ ๆ
 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:  ผมขอโต้ด ผิดไปแย้ว

แต่งจบแล้ว 555 แต่รอดูโพสต์ก่อน ถ้ามีคนอ่านก็จะลงตอนที่ 16 ให้ :haun4: กันแบบไวๆ ถ้าไม่ค่อยมีก็รอไปก่อน
โดน  :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

แต่ NC ของผมไม่ค่อยหื่นหรอกนะ เพราะผมเป็นคนเรียบร้อยครับ เอาแค่ชีวิตพอมีสีสันเท่านั้น
ใครที่คาดหวังมากอาจจะผิดหวังได้ครับ ดังนั้นอย่าคาดหวังนะครับกลัวจะผิดหวังกัน
เป็นห่วงทุกคน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก

ไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนนี้ผมฝึกงานมาเกือบ 2 เดือนแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะเข้าเดือนกุมภาพันธ์เดือนสุดท้ายที่พวกผมกับเคนจะฝึกงานจบ เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกจริงๆ (ก็โกหกอ่ะเด่) มาอยู่ที่นี่ได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะมากมาย และตอนนี้ก็ได้เวลาจับงานใหญ่กันแล้วหละครับ

งานที่ว่านี้ก็คือ คอลัมน์แนะนำรีสอร์ทเปิดใหม่ ถือเป็นการเปิดตัวครั้งแรกเลยละครับ ผมกับเคนต้องไปทำคอลัมน์เปิดตัวรีสอร์ทแห่งนี้ทางภาคใต้ตามที่พี่ซาจิเคยบอกไว้ช่วงแรกๆ ที่เข้ามาฝึกงาน ตอนนี้ฝันของผมเป็นจริงแล้ว (ไม่ใช่ฝันที่ว่าจะได้ทำงานใหญ่นะครับ ฝันว่าจะได้ไปเที่ยวฟรีน่ะ555 งกไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ กุแม้ใกล้จบ) ทั้งผมและเคนตื่นเต้นมากๆ ครับ  งานนี้เราต้องช่วยกันทั้งถ่ายรูปแล้วก็เขียนคอลัมน์ด้วย

รีสอร์ทนี้ชื่อ "วาเลนไทน์" ก็เลยจะเปิดตัวในช่วงวาเลนไทน์ที่จะถึงอีกสองสัปดาห์ข้างหน้านี้ แค่ชื่อก็หวานซะ อยากเห็นหน้าตาเจ้าของรีสอร์ทซะจริงเชียวให้ตายสิ ว่าแต่...ชื่อนี้มันคุ้นๆ ไงไม่รู้แฮะ

"ไง...น้องชาย นั่งยิ้มหน้าบานทั้งวันเชียวนะ ช่วงนี้ไอ้คิวไม่ได้แกล้งละสิ" พี่เรย์ทัก ทำให้ผมเริ่มจะหน้ามุ่ยขึ้นมา

"อะไรล่ะ ไม่เกี่ยวซะหน่อย ผมแค่ตื่นเต้นที่จะได้ไปทำงานข้างนอกต่างหาก ว่าแต่พี่เหอะจะได้ไปสวีตหวานกับไอ้เคนที่เกาะเชียวนะ เตรียมอะไรไปเซอร์ไพรส์บ้างรึเปล่าอ่ะ" ผมกระซิบกระซาบกับพี่เรย์ แล้วหัวเราะกันสองคน

"ขำอะไรกันน่ะ" เคนมันออกมาจากห้องน้ำพอดีครับ แหม...เหมือนนกรู้เลยเนอะ

"เปล่าหรอก แค่กำลังคุยกันเรื่องที่เกาะน่ะ อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ จังเลย" ผมบอกไอ้เคน

"คิดรึยังว่าจะเอาอะไรไปบ้างอ่ะ" เคนมันถามผมบ้าง เออ...ผมมัวแต่ตื่นเต้น ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะเอาอะไรไปบ้าง เวรแล้วไง จะเตรียมทันไหมล่ะเนี่ย

"เออ...ยังเลยว่ะ มึงอ่ะ"

"ก็คิดแล้ว เดี๋ยวกลับถึงห้องก็เก็บได้เลย แต่ยังไงอย่าลืมเอาชุดไปใส่เล่นน้ำด้วยกันนะเว้ย"

"เรื่องนั้นน่ะไม่พลาดอยู่แล้วล่ะ 555 เพราะกุก็ไปเพื่อสิ่งนั้นแหละ" แล้วเราสามคนก็หัวเราะกันสนุกสนาน

เลิกงานผมเตรียมตัวจะรีบกลับห้องเป็นการใหญ่ ออกเดินทางพรุ่งนี้แล้วนี่ครับยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย เดี๋ยวจะเก็บไม่ทันอ่ะ ไม่รู้วันนี้พี่คิวมันจะมาชวนกลับด้วยรึเปล่า ถ้าวันไหนมันยุ่งผมก็กลับเองบ้างกลับกับพี่เรย์กับเคนบ้าง แต่ถ้าวันไหนมันไม่ยุ่งต้องเสนอหน้ามารับทุกวันแหละครับ แรกๆ ผมก็อายเค้าอยู่หรอก คนมองกันทั้งบริษัท มันเป็นเจ้าของนะอย่าลืม แต่เดี๋ยวนี้อายจนชินชากลายเป็นด้านไปและ - -"

"กี้ พี่ไปส่งดีกว่ามั้งจะได้ไม่ต้องรีบขนาดนั้น" พี่เรย์บอกก่อนที่เคนจะพยักหน้าเห็นด้วย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบว่ายังไง ประตูสำนักงานก็ถูกผลักเข้ามาซะก่อนโดยพี่คิว

"เสร็จยังครับ" มันถามผมครับ

"ว้า...อย่างนี้เราคงชวนเก้อแล้วหละครับพี่เรย์ กลับกันดีกว่า ไปก่อนนะครับพี่คิว" ไอ้เคนมันแซวผมด้วยการส่งสายตากวนๆ แถมยักคิ้วแบบน่าเตะส่งมาให้ ก่อนจะหันไปยิ้มกับพี่เรย์และพี่คิว  พี่เรย์พยักหน้าให้พี่คิวเล็กน้อย แล้วสองคนนั้นก็พากันเดินออกไป

"จะไปไหนอีก วันนี้ไม่ไปไหนนะ ผมจะกลับห้องเลย ยังไม่ได้เตรียมของอะไรสักอย่าง ต้องไปซื้อของด้วย"

"ก็จะมารับไปซื้อของไง ไปเหอะๆ เร็ว...ช้าเดี๋ยวไม่ทันนะ" พี่คิวบอกก่อนจะเดินมาหยิบกระเป๋ากล้องไปถือให้ผม พลางจูงมือให้เดินตามออกนอกห้อง ก็เพราะมันชอบจับมือผมนี่แหละครับเค้าถึงมองกันทั้งบริษัทอ่ะ ผมละเครียด ดึงไม่ออกซะด้วยนะ เมื่อมาถึงรถผมมีหน้าที่เข้าไปนั่งเชิดหน้าอย่างเดียวครับ ประตูมันก็เปิดให้ รู้สึกตัวเองจะเป็นคุณนาย???เข้าไปทุกวันแล้ว เฮ้อ.....

เราสองคนมาเดินซื้อของที่จำเป็นต้องใช้ ส่วนมากจะเป็นของผมนั่นแหละ พี่คิวมีหน้าที่เดินถือของ
จะว่าไปเดี๋ยวนี้ผมเริ่มมองเห็นความน่ารักของมันมากขึ้นนะเนี่ย เริ่มรู้สึกโชคดีนิดๆ ที่มีมันอยู่ด้วย แต่ในขณะเดียวกันก็หมั่นไส้อยากหวี่ยงมันสักหมัด ดูเอาเถอะเดินไปทางไหนสาวเล็กสาวใหญ่(หมายถึงสาววัยรุ่น และก็สาวมีอายุนะครับ ไม่ใช่อวัยวะในร่างกายที่เล็กหรือใหญ่)มองตามกันซะคอแทบเคร็ด ถึงมันจะไม่ได้สนใจแต่ผมไม่ค่อยชอบนี่สิ เดี๋ยวนี้เริ่มนิสัยเสียและผม

"ได้ครบรึยังครับ" พี่คิวถามผม เมื่อเห็นว่าไม่น่าจะมีอะไรขาดแล้ว

"ก็....คิดว่าครบนะ จะกลับเลยไหมครับ" ผมหันไปถาม พลางแบ่งของในมือพี่คิวมาช่วยถือบ้าง

"เอาสิ ...ว่าแต่ ไม่หิวหรอ"

"นิดนึง เดี๋ยวกลับไปกินที่หอดีกว่า กินไปเก็บของไป"

"เอางั้นก็ได้ ป่ะๆ กลับกัน" แล้วเราสองคนก็เดินมายังลานจอดรถครับ ก็ของเรียบร้อยก็ตรงกลับหอกันทันที พี่คิวถือของขึ้นไปส่งบนห้อง แต่....มันก็ยังไม่ยอมกลับสักที

"ไหนพี่บอกหิวไง ก็ไปกินข้าวดิ หรือจะให้สั่งมาไหม พี่จะกินอะไร" ผมถามแต่พี่คิวไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มปากแทบฉีก พี่คิวครับมึงบ้าไปแล้วใช่มะเนี่ย -*- กุกลัวนะเว้ย

"ยิ้มอะไรล่ะ เป็นบ้าไปแล้วรึไง หรือว่าหิวจนเพี้ยน" ผมถามอย่างหวาดระแวงเล็กๆ

"ก็ดีใจที่กี้เป็นห่วงอ่ะ ยังไม่หิวหรอก ที่ถามตอนนั้นก็เพราะกลัวกี้จะหิวนั่นแหละ รีบเก็บของเหอะจะได้ไปกันสักที" พี่คิวบอก และเดินมานั่งลงข้างๆ ผม ช่วยเก็บของเข้ากระเป๋าอย่างเรียบร้อย แต่...มึงจะไปไหนอีกครับ

"อะไรอ่ะ จะไปไหนอีก ผมไม่ไปแล้วอยากนอน เดี๋ยวไม่มีแรงทำงานให้อย่ามาว่านะ"

"ไปนอนห้องพี่นะสิ เดี๋ยวกี้ก็ตื่นสาย ไม่เอาหรอกที่สำคัญวันนี้อุตส่าห์รีบมาหาเพราะอยากกินข้าวด้วยกัน ไปกินด้วยกันนะ" พี่คิวบอกผม ทำเสียงออดอ้อนตอนท้าย เด็กโข่งเอ๊ย!!!

"อืม....เอางั้นก็ได้ ดี...ไม่เปลืองเงินผม555" ผมตอบพี่คิวพลางยิ้มกว้าง พี่คิวมันได้แต่ส่ายหน้าแบบขำๆ

"ก็บอกแล้วให้ไปอยู่ด้วยกัน ยินดีเลี้ยงตลอดชีวิตเลย" อ่ะนะ มาแบบนี้อีกและ (กุบอกว่ายังไม่พร้อมเข้าใจบ้างไหมเนี่ย) คือพี่คิวมันชวนให้ผมไปอยู่ด้วยกันหลายครั้งแล้วหละ แต่ทุกครั้งผมก็ปฏิเสธมาโดยตลอด ไม่รู้สิยังไม่ค่อยแน่ใจอ่ะ เกิดมันไม่ได้รักผมขึ้นมาจริงๆ ล่ะ ถ้าเกิดวันหนึ่งเลิกกันล่ะ ไม่ดีกว่าคบกันแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว

"รอไปก่อนสิ ถ้าพี่รอได้อีกหน่อยค่อยมาพูดกัน"

"อีกหน่อยของนายเป็นเดือนแล้วนะเนี่ย" พี่คิวท้วงผมเบาๆ

"ก็อีกสักเดือนจะเป็นอะไรไปล่ะ น่า...เร็วๆ ผมหิวแล้ว" ผมเร่งเมื่อเห็นว่าพี่คิวมันทำหน้ายุ่ง

เมื่อผมเก็บของเสร็จเราสองคนก็ยกกระเป๋าของผมเพื่อไปยังห้องพี่คิว ก่อนที่เราจะสั่งข้าวขึ้นไปกินกันบนห้องแล้วผมก็ลงมือช่วยมันเก็บของด้วย ก็อุตส่าห์ไปช่วยผมนี่นา คอยเดินตามถือของให้ด้วย ไม่ช่วยเค้าบ้างก็แย่ละ(ปากแข็งจังนะ)

"ขาดอะไรรึเปล่าอ่ะ พี่อย่าลืมเอาชุดไปใส่เล่นน้ำกันด้วยนะ" ผมบอกพี่คิวเมื่อจัดของเสร็จแล้ว ต้องเตือนหน่อยเดี๋ยวมันจะคิดว่าไปทำงานอย่างเดียว นานๆ ได้ไปไหนสักทีก็ต้องพักผ่อนกันบ้าง

"ครับผม" ดูมันตอบ กุไม่ได้สั่งครับกุแค่ชวนมึงเฉยๆ สั่งข้าวไปได้สักพักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมหยิบการ์ดไปเปิดประตูให้เค้าเข้ามาส่งข้าวครับ พี่คิวนี่มันรู้ใจสั่งมาแต่ของที่ผมชอบอ่ะ ชอบมันเพิ่มขึ้นมาอีกนิดนึง รอหน่อยนะอีกไม่นานผมจะรักมันแล้วหละ ^ ^

"มากี้ กินข้าวกัน เดี๋ยวจะได้อาบน้ำนอน" พี่คิวเรียกผม ก่อนที่เราสองคนจะนั่งกินข้าวกันไป ดูทีวีกันไป เถียงกันไปด้วย

กินข้าวเสร็จพี่คิวมันก็อาบน้ำก่อนครับ ผมก็ยกจานไปคืนเค้าไว้นอกห้อง เดี๋ยวเค้าก็มาเก็บไปเอง สักพักผมก็เข้าไปอาบบ้าง น้ำอุ่นๆ แบบนี้มันสบายดีจังเลยน้า....ผมอาบน้ำเสร็จยังไม่ทันจะได้เช็ดผมให้แห้งดี อยู่ๆ พี่คิวมันก็เอ่ยปากชวน

"ป่ะ" อะไรเนี่ย อาบน้ำแล้วมึงจะให้กุไปไหนอีก ไม่ไปแล้วว้อย

"พี่จะไปไหนอีก ไม่ไปแล้วผมจะนอน เดี๋ยวเวลานอนไม่พอ ปลุกไม่ตื่นอย่ามาโทษกันนะ"

"จะพาไปดูอะไรดีๆ มาเถอะน่า แป้บเดียว" แล้วพี่คิวมันก็คว้าเสื้อคลุมของเราสองคนก่อนจะลากผมมาจนได้ เราขึ้นลิฟท์ไปจนถึงชั้นดาดฟ้าของตึกที่มันอยู่ แต่เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกร่างกายก็ไปปะทะกับความเย็นของอากาศยามค่ำคืน ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวออกมาจากลิฟท์พี่คิวก็เอามือมาปิดตาผมไว้ซะก่อน ก่อนจะพาให้เดินไป

"พี่เล่นอะไรเนี่ย" กลัวมันจับโยนตึกครับ สูงนะครับไม่ใช่แค่ชั้นสองชั้น น่ากลัวอ่ะ

"เหอะน่า..มาๆ มาทางนี้" เมื่อเราหยุดเดินพี่คิวก็คลายมือออก

"โอ้โห....สวยจังเลยครับ" เพราะว่าตึกมันสูงครับ เลยมองให้ท้องฟ้าค่อนข้างมืด พอจะมองเห็นดวงดาวแข่งกันกระพริบแสง แถมพอมองลงไปข้างล่าง ยังเห็นตึกสวยๆ ที่ประดับด้วยแสงไฟระยิบระยับ เป็นทิวทัศน์กลางคืนที่สวยซะจนบรรยายกันไม่ถูกเลยทีเดียว แต่บอกถูกอย่างเดียว ตอนนี้อากาศเย็นมากครับคงเพราะผมพึ่งสระผมมาด้วยแถมลมก็พัดซะ พี่คิวก็เอาเสื้อที่หยิบติดมือมาสวมให้ผม

"แล้วก็ไม่บอกก่อน ผมจะได้เอากล้องมาด้วย น่าถ่ายรูปจังเลย" ผมพูดพลางส่งยิ้มอย่างน่ารักให้พี่คิว มันยิ้มรับก่อนจะตอบ

"วันหลังก็ได้ ยังไงเราก็ต้องอยู่ด้วยกันจนกว่าจะตายจากกันไปข้างอยู่แล้วหละ" พี่คิวพูดจบเราสองก็เอามือมาเกี่ยวกันไว้

"ไม่น่าเชื่อเนอะ ตอนเจอกันครั้งแรกก็ไม่น่าประทับใจ ครั้งที่สองยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ แต่ไหงตอนนี้เป็นแบบนี้ได้ก็ไม่รู้" ผมพูดพลางนึกถึงเมื่อตอนเราสองคนเจอกันที่ชิงช้าอย่างขำๆ

"เหรอ...พี่อุตส่าห์วางแผนแทบตาย ให้ได้ครอบครองคนปากร้ายอย่างกี้นะเนี่ย  ไม่คิดจะให้รางวัลมั่งเลยรึไง"

"ไม่คิด ไม่รู้จะให้อะไรผมจน อีกอย่างเรื่องวางแผนพี่ถนัดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คงไม่ลำบากเท่าไหร่หรอกมั้ง" ผมตอบกวนมันไปเบาๆ

"แต่กี้มีสิ่งที่พี่อยากได้นะ" มันพูดพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมอีกทีแล้วก็รวบตัวผมไปกอดไว้ซะแน่นเลย

"ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์เลยนะ ปล่อย....ไปนอนเหอะ ผมง่วงแล้ว"  รีบหันเหความสนใจมันก่อนครับ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวผมซวย

"ทำไมกี้ใจร้ายกับพี่คิวจังเลยครับ น้า...ขอแค่จูบก็ได้ ถ้ายอมให้ดีๆ แค่ทีเดียวจบเลย" ผมว่าและมันต้องมาไม้นี้ แต่อ่ะ....หยวนๆ เพราะลงได้ถึงขนาดนี้แล้วถึงไม่ยอมมันคงต้องเอาจนได้นั่นแหละ ไอ้คนเอาแต่ใจ

"แค่ทีเดียวนะ" ผมบอกเบาๆ เขินนะเว้ย จะให้ตะโกนดังๆ รึไงเล่า-*- ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงเมื่อพี่คิวมันก้มหน้าลงมาเพียงริมฝีปากเราสัมผัสกันหัวใจผมก็เต้นรัวอย่างประหลาด ความรู้สึกในครั้งนี้มันแปลกๆ ไงไม่รู้แฮะ(หรือเพราะยอมมันดีๆ เป็นครั้งแรกหว่า) แต่ผมก็แกล้งมันเล่นนิดๆ ครับไม่ยอมเปิดปากให้มันง่ายๆ  อยากเจ้าเล่ห์ดีนักแต่พี่คิวมันก็สามารถจริงๆ นะยังจะจูบจนได้อ่ะ ความจริงจูบนี่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรสักเท่าไหร่หรอกที่ผ่านมาทำไมผมถึงไม่ค่อยจะยอมมันวะ ไม่เข้าใจตัวเองเล้ย พี่คิวมันครางในลำคอเบาๆ อย่างพอใจเมื่อผมยอมจูบตอบมันดีๆ เป็นครั้งแรก แต่...ทำไมยิ่งนานเข้ามันยิ่งจูบหนักหน่วงเรียกร้องขึ้นเรื่อยๆ ไม่ไหวแล้ว  หายใจไม่ทัน ผมพยายามดันมันออก แต่พี่คิวกลับไม่ยอมปล่อยง่ายๆ

"อื้อ...อื้อ...."ผมครางประท้วง พยายามเอามือมาดันหน้ามันออกครับ แต่มันกดแขนผมลงไปไว้ข้างลำตัวก่อนจะกอดผมแน่นกว่าเดิมแล้วกุจะผลักมึงยังไงล่ะทีนี้ ไอ้หื่นเอ๊ย ส่วนมืออีกข้างมันรั้งท้ายทอยไว้ไม่ให้ผมหันหน้าหนีมันได้ครับ มันจูบจนผมแทบจะยืนอยู่ไม่ไหวต้องเอนตัวไปพิงมัน แข้งขาสั่นไปหมดเมื่อมันแกล้งจนพอใจมันก็ยอมถอนริมฝีปากนุ่มๆ ของมันออก แล้วก้มลงมากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ

"อยากแกล้งพี่ก่อนดีนัก เป็นไงล่ะ" ตอนนี้ไม่มีแรงจะเถียงมัน ไม่ดีๆ อยู่ในช่วงเสียเปรียบ ไอ้พี่คิวมันจูบน่ากลัวจริงๆ ให้ตายสิ ผมดันตัวมันออกก่อนจะหันหลังเตรียมเดินกลับมาที่ห้องครับ ได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินมาให้ทันผมแล้วก็รั้งมือผมไปกุมไว้ เราสองคนประสานนิ้วกันก่อนจะลงลิฟท์ไปยังห้องพักของพี่คิว เมื่อเดินเข้ามาในห้องมันก็พูดขึ้นมาว่า

"จะนอนเลยไหม หรือว่าจะต่อจากเมื่อกี้ดี" ผมเลยหยิบหมอนบนเตียงปาใส่หน้ามัน ก่อนจะโดดขึ้นเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวทันที สักพักก็มีความรู้สึกว่าที่นอนข้างผมยุบตัวลง และถ้ามันนอนดีๆ ก็คงไม่ว่านะแต่มันดันมานอนเบียดแย่งหมอนผมอีก

"อะไรล่ะ ไม่เอาแล้ว" ผมหันไปดุ

"ก็จะนอนด้วย หมอนใบนั้นมันไม่นิ่มเลย สู้ใบนี้ก็ไม่ได้"

"งั้นก็เอาไปเลย" ผมดันหมอนที่ตัวเองหนุนอยู่ไปให้มัน ก่อนจะคว้าใบที่ปาใส่หน้ามันมาหนุนแทน แต่มันไม่ยอมให้ครับ ไอ้นี่งกจริง มึงจะหนุน 2 ใบเลยรึไง

"ไม่เอา นอนด้วยกันแหละดีแล้ว" แล้วมันก็ดึงผมลงไปนอนกอด ตลอดแหละครับมันอ่ะ



เกาะที่เราไปนั้นสวยงามครับ ทรายขาว น้ำทะเลก็ใสสะอาด รีสอร์ทวาเลนไทน์ที่เราจะไปทำงานกันก็สวยงาม ชวนให้น่าพักสักหลายๆ วันเลยทีเดียว เมื่อมาถึงผมก็เตรียมกล้องออกเดินสำรวจรีสอร์ทแทบจะทันที

"ไม่พักก่อนหรือกี้ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้ ไม่เหนื่อยบ้างรึไง" พี่คิวถาม เมื่อเห็นว่าพอเก็บของเสร็จผมก็เตรียมตัวออกจากห้อง

"ไม่เหนื่อยหรอกครับ ตอนนี้ไฟกำลังแรง ต้องรีบก่อนมันจะมอดน่ะ555" ผมบอกพี่คิวก่อนจะออกจากห้อง ผมถ่ายรูปไปด้วย เก็บข้อมูลไปด้วยจนกระทั่งเกือบเที่ยงก็เดินกลับมายังห้องพัก ไม่ใช่อะไรครับ หิวแล้วง่ะ เปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นพี่คิวยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง

"พี่คิว พี่คิว เที่ยงแล้วไปทานข้าวกันเหอะ" ผมสะกิดแล้วเรียกเบาๆ เกรงใจอ่ะปลุกคนหลับ โบราณเค้าว่าบาปกรรม พี่คิวขยับตัวยุกยิกแต่ก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาผมเลยแกล้งเอาหมอนปิดหน้ามันไว้แล้วกดเบาๆ เดี๋ยวหายใจไม่ออกมันก็ตื่นเองแหละ แป้บเดียวได้ผลครับ พี่คิวมันดิ้นดันหมอนออกก่อนจะดึงผมไปนอนด้านล่างแทนมัน

"แกล้งเหรอ" ไอ้พี่คิวมันถามเสียงเจ้าเล่ห์เชียว

"อะไรล่ะ เปล่าสักหน่อย ก็ปลุกดีๆ ไม่ยอมตื่นนี่นา" ผมแก้ตัวก่อนจะดันมันออก พี่คิวมันทำท่าจะก้มลงมา แต่ก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นซะก่อน มันทำหน้าเซงจัดเลยครับก่อนจะก้มลงมากระซิบ

"ฝากไว้ก่อนเหอะ" แล้วก็ลุกออกไปครับ555 พี่เรย์มาเคาะเรียกได้ถูกจังหวะจริงๆ

"ที่นี่สวยจังเลยเนอะกี้เนอะ" เคนคุยกับผมระหว่างที่เรา 6 คนมานั่งทานอาหารกัน

"อือ....สวยมากเลย กุชอบบ่อน้ำร้อนกลางรีสอร์ทจัง เจ๋งมากมาย ท่าทางเจ้าของจะรวยเนอะ แต่งซะหรูเชียว" ผมบอกเคนก่อนจะเห็นว่าพี่คิว พี่อาร์ต พี่ซาจิและพี่เรย์อมยิ้มกันอย่างผิดสังเกต

"อะไรครับ" ผมถามออกไป ก็ว่าไม่ได้พูดอะไรผิดนะ

"ชอบไหมล่ะ ถ้าชอบจะพามาบ่อยๆ " พี่คิวถามผม

"ไม่เอาหรอกท่าทางจะแพงน่าดู ได้มาแค่นี้ก็ดีใจแล้ว" ผมตอบก่อนจะยิ้มน้อยๆ แล้วส่ายหน้าไปมาเบาๆ

"ไอ้คิวมันไม่เก็บเงินกับน้องกี้หรอก555" พี่อาร์ตพูดจบก็หัวเราะอย่างสะใจ อย่าบอกนะว่า....ผมหันไปมองหน้าพี่คิวอย่างตกใจเล็กน้อยโดยอัตโนมัติ มันยิ้มให้ผม กุว่าแล้ว ถึงว่าชื่อมันถึงได้คุ้นๆ ว่าแต่..มึงหมดชื่อจะตั้งแล้วหรือไงครับไอ้พี่คิว ร้านอาหารก็วาเลนไทน์ รีสอร์ทก็วาเลนไทน์ ถามจริงถ้ามีลูกมึงจะตั้งว่า วาเลนไทน์ไหมเนี่ย

"งั้นงานนี้ต้องเต็มที่สุดๆ ถ้ากินข้าวเสร็จแล้ว ผมออกไปลุยบ้างดีกว่า" เคนบอกกับทุกคนอย่างมุ่งมั่น

"ไม่ต้องรีบก็ได้ มีเวลาอีกตั้งหลายวัน" พี่คิวบอกเราสองคนพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไม่ค่อยได้เห็นมันหัวเราะแบบนี้บ่อยๆ ซะด้วยสิ ปกติถ้าไม่ดุก็ดีแต่ทำหน้าหื่นใส่ผมอ่ะ

"รีบๆ อ่ะดีแล้ว งานเสร็จไวจะได้มีเวลาพักผ่อนเยอะๆ อยากเล่นน้ำทะเลจะแย่แล้ว น้ำทะเลใสแจ๋วกวักมือเรียกอยู่รำไร" ผมสนับสนุนเคนด้วย ทำเอาพวกพี่ๆ ฮากันครืน


แล้วบ่ายนั้นทั้งผมและไคก็ลุยงานกันเต็มที่จนถึงค่ำ เราช่วยกันออกความคิดเห็น เลือกรูป ตลอดจนเขียนคอลัมน์ หลังจากที่ทานมื้อค่ำแล้วก็อาไปให้พี่ซาจิ กับพี่เรย์ดู ยังมีส่วนที่ต้องแก้ไขอยู่บ้างเล็กน้อยเท่านั้น ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ไม่น่าจะเกินเที่ยงต้องเสร็จแน่ๆ เลย ผมกับเคนต่างยิ้มให้กันและกันก่อนจะแยกกันไปพัก เมื่อเข้าไปในห้องเห็นพี่คิวนอนดูทีวีอยู่ ผมจัดการอาบน้ำเสร็จก็มาล้มตัวลงนอนทันที ไม่ไหวแล้วครับ เหนื่อยมาก ต้องเก็บแรงไว้ลุยงานพรุ่งนี้

"เหนื่อยเหรอ"พี่คิวถามเบาๆ อย่างห่วงใย ผมชอบเสียงแบบนี้จัง

"อือ ผมนอนก่อนนะ" ผมบอกแล้วพี่คิวก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรอีก หยิบรีโมทลดเสียงทีวีลงหน่อยเพื่อไม่ให้รบกวนผม เวลามันน่ารักก็น่ารักสุดๆ ไปเลยแฮะ

สายๆ ของวันที่สอง ผมและเคนนัดกันทำงานต่อที่หน้าล็อบบี้ ตรงจุดรับรองแขกของรีสอร์ท เรานั่งแก้งานตามที่พี่เรย์กับพี่ซาจิแนะนำมา กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปเที่ยงกว่าๆ เมื่อเห็นว่างานเรียบร้อยแล้วเราสองคนก็ยิ้มให้กันอย่างยินดี

"กุหิวจังเลยว่ะกี้" ไอ้เคนบอกผม มือมันก็ลูบๆ คลำท้องแบนๆ ของมันไปด้วย

"อือ...กุก็หิวอ่ะ ไปกินข้าวกันมะ เห็นข้างๆ รีสอร์ทมีร้านเล็กๆ อยู่ไปดูกันเหอะ" เมื่อเคนพยักหน้ารับ ผมสองคนก็เดินเอางานไปเก็บไว้ที่ห้องพักของเคน ก่อนที่เราจะพากันเดินไปยังร้านอาหารเล็กๆ ข้างรีสอร์ทสั่งอาหารมานั่งกินกันสองคน

"วันนี้พวกพี่ๆ เค้าหายไปไหนกันหมดวะ" ผมคุยกับเคน ก็วันนี้ตั้งแต่ออกมานั่งทำงานผมยังไม่เห็นใครสักคนนอกจากไอ้เคนเนี่ย

"เอ...ไม่รู้สิ เค้าคงไปธุระที่ไหนกันละมั้ง ช่างเค้าเหอะ ว่าแต่...ตอนบ่ายเราเล่นน้ำกันมะมึง งานเสร็จแล้ว สบายใจแล้ว"

"เอาดิ ดีเหมือนกันเหนื่อยมาทั้งวันและ" เมื่อกินข้าวเสร็จผมสองคนก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพร้อมรบและมุ่งหน้าไปยังชายหาด ผมกับเคนเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน

"กี้ น้ำใสมากเลยมึง อยากลองไปไกลๆ อ่ะ ลองไปกันดูมะ" เคนชวนผมว่ายออกทะเลครับ น่าสนใจดีเหมือนกันนะ

"เอาดิๆ น่าสนุก ว่าแต่มึงว่ายน้ำแข็งรึเปล่าอ่ะ กุยังไม่ค่อยเก่งเลยนะ"

"อืม...กุก็พอได้นะ แต่เพื่อความชัวร์ มึงรออยู่นี่แป้บ เดี๋ยวกุมา" เคนบอกผมก่อนจะวิ่งขึ้นจากน้ำไปทางที่มีห่วงยางซ้อนกันอยู่เป็นตั้งเลย และระหว่างที่รอเคนก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหาผม

"นี่....เล่นคนเดียวไม่เหงาเหรอ ฉันเล่นเป็นเพื่อนมั๊ย" จะมายุ่งอะไรกับกุเนี่ย

"ผมมากับเพื่อน เค้าไปเอาของเดี๋ยวมา" ผมตอบก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น มันเดินมาดักหน้าก่อนจะถามอีกว่า

"แล้วชื่ออะไรล่ะ พักอยู่โรงแรมไหนเหรอ" (เกี่ยวอะไรกับมึงเนี่ย) ผมไม่ตอบอะไรแต่เดินหนีเลยครับ ไอ้หมอนั่นมันคว้าข้อมือผมไว้ ผมหันไปมองอย่างจะเอาเรื่องมันครับแต่ยังไม่ทันจะได้ด่าหรือโวยวายอะไร พี่คิวที่ไม่รู้มันโผล่มาจากทางไหนก็มาดึงตัวผมออก ก่อนจะบอกไอ้หมอนั่นไปว่า

"เค้าพักอยู่กับฉันเอง มีปัญหาอะไรไหม" เมื่อเห็นอย่างนั้นไอ้หมอนั่นมันก็เดินหนีไปครับ เฮ้อ...รอดไปที

"ไปคุยกับมันทำไม" เอ๊า....นี่กุหนีเสือปะจรเข้ใช่ไหมเนี่ย มึงไม่เห็นรึไงว่ากุเดินหนีมันน่ะ -*-

"ก็เค้าถามอ่ะ" ผมตอบกลับอย่างไม่ค่อยพอใจ ไม่ผิดนี่หว่า

"ทีหลังจะมาล่นน้ำก็บอกก่อนสิ จะพามาเล่นเอง เดี๋ยวก็โดนลากไปทางไหนหรอก" มันดุเบาๆ (กุไม่ใช่เด็กนะเนี่ย) พอดีกับที่เคนที่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่กำลังยืนเถียงกัน 3 คนมะกี้ เดินมาถึงพอดี

"ไอ้กี้ มึงเป็นอะไรรึเปล่า รู้งี้พามึงไปด้วยกันก็ดีหรอก" เคนเอ่ยเบาๆ อย่างรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไรหรอกเคน แต่กุไม่อยากเล่นแล้วอ่ะ มึงจะเล่นต่อไหม"

"ไม่แล้วหละ ขึ้นเลยก็ดีเล่นมานานแล้วเหนื่อยเหมือนกัน" แล้วเราก็เดินกลับไปยังรีสอร์ทแล้วก็แยกย้ายเข้าห้องพักของตัวเอง ผมกลับมาถึงห้องก็อาบน้ำแล้วนอนพักโดยไม่ได้พูดอะไรกับพี่คิวอีก งอนมันครับ หาเรื่องซะจริง

2 B Con.....

ตอนหน้าจบนะครับ ฉลองจบด้วย NC แน่นอนครับ
ถ้าไม่ลงกลัวตายคา :z6: :z6: :z6: :z6:  :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: zemicolon ที่ 05-04-2010 23:36:33

พี่คิวขี้หึงจริงๆๆๆ
 :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 05-04-2010 23:39:50

 :monkeysad: กำลังสนุกมาก ๆ เลยไหงจะมาจบซะแล้วล่ะค่ะ  :monkeysad: ไม่ดีเลยนะค่ะแบบนั้น แต่งต่อไปเถอะนะค่ะ ไม่ก็ตอนพิเศษมาเรื่อย ๆ ก็ยังดี นะค่ะ Please  :L2: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 05-04-2010 23:42:33

จะจบแล้วเหรอคะ  น่าจะมีต่ออีก แบบละครบางช่องไง 555 :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 06-04-2010 00:38:27

น้องกี้น่ารักอ่ะ หมั่นเขี้ยวววว ~
อิจฉาพี่คิวๆๆ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: SweetSacrifice ที่ 06-04-2010 00:58:56

ไหงตัดจบเร็วจัง กำลังพีคเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: KM ที่ 06-04-2010 01:05:37

จบไวซะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 06-04-2010 01:06:16

อ่านไปอ่านมา จะจบเสียแว้วววววว

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 06-04-2010 01:53:01

 :a5: อ้าวกำ...จะจบซะงั้น  กำลังมันส์ๆอยู่เลย

แบบนี้ต้องทำให้ตอนจบน่าประทับใจ ถึงจะให้อภัยนะครับ  :z1: (ได้ข่าวว่า NC หนิ)

ขอบคุณครับ และเป็นกำลังใจให้ถึงโค้งสุดท้ายเลยครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 06-04-2010 02:03:50

ค้างซะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: tawornfung ที่ 06-04-2010 02:26:04

ขี้หึงขนาดนี้ คิวกลัวน้องจะนอกใจหรอ
แต่เราว่ากี้คงไปไหนไม่รอดแล้วมั้ง
ก็คิวมีพลังรักมากมายซ่ะ ใกล้จบแล้วหรอ อยากอ่านไปนานๆอ่ะ
เรื่องน่ารักและกำลังสนุกเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 06-04-2010 06:07:04

อ้าวซ่ะงั้น  น้องกี้งอนแล้วเห็นมั้ย

ไอ้พี่คิวไปดุน้องทำไม  หึงได้น่าเตะมาก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 06-04-2010 08:53:52

จะจบแล้วเหรอ :monkeysad:
สนุกค่ะอยากให้มีต่อ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 06-04-2010 10:09:40

 :serius2:ม่ายยยยยยยยย
จบอะไร ไม่เอานะ
กำลังน่ารักกันเลย
 :haun4:แต่ตอนหน้า แรงๆนะ ชอบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 06-04-2010 11:06:31

หาเพื่อนไปเดินงานหนังสือครับ
*พึ่งจะว่างเอาวันสุดท้ายของงาน จะมีหนังสือไรหลงเหลือมั่งเนี่ย*  :z3: :z3: :z3:

ตอนจบ ภายในวันนี้ได้อ่านแน่นอนครับ

ความจริงผมก็ไม่อยากตัดให้มันจบหรอกฮะ ยังมีที่ไ่ม่ได้เขียนตั้งหลายเรื่อง  แต่กลัวว่าจะเป็นการดองนิยาย
ผมที่เป็นรีดเดอร์เหมือนกันก็เข้าใจความรู้สึกคนอ่านอ่ะ

ถึงเรื่องนี้มันจะไม่ฮ็อต แต่ถ้ามีคนจะอ่าน มันก็รออ่ะ....คาใจอ่ะ ไม่ดีๆ ดังนั้นให้มันจบไปเถอะครับ

วันไหนผมผ่านมาทางนี้ จะเข้ามาลงเป็นตอนๆ ให้ดีมะ
อาจจะเป็นตอน กี้ออนท็อป  อะไรแบบนี้  :laugh: แค่ชื่อกะรู้ว่าไอ้ฟางมันหื่น  :haun4:

เรื่องใหม่ โซลเมท กะ เลิฟลี่ สนุกกว่านี้และยาวกว่านี้แน่
เดี๋ยวเป็นที่เป็นทางเมื่อไหร่มาแน่นอนครับ

ถึงตอนนั้นอย่าลืมผมก็แล้วกัน  :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

รักทุกคนครับ ขอบคุณสำหรับทุกๆ กำลังใจ :L1: :กอด1: :L1: :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: ♥a2k♥ ที่ 06-04-2010 11:18:28

พี่คิวยังขี้หึงไม่เปี่ยนน่าจะฟังกี้อธิบายก่อน งื้ออ
จะจบแล้วหรอคะ อยากอ่านต่อ แง้

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 06-04-2010 12:12:38

เพิ่งจะมาอ่าน จะจบแล้ว
รออ่านคู่สวยโหด

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: Kwawaic ที่ 06-04-2010 12:36:13

จะ จบ แล้ว จริงๆ หรอค่ะ
เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่น่ารัก มากๆ เลย
ถ้าจบ จริง ก็ขอตอน พิเศษ เยอะ นะค่ะ
(555+)

อ้างจาก: 13STAIRS[-

1 link=topic=14012.msg856216#msg856216 date=1270526791

เรื่องใหม่ โซลเมท กะ เลิฟลี่ สนุกกว่านี้และยาวกว่านี้แน่
เดี๋ยวเป็นที่เป็นทางเมื่อไหร่มาแน่นอนครับ

น่าอ่าน ค่ะ ดูจากตอน ฤกษ์เปิดตัว

 :L2: เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: aojroonra ที่ 06-04-2010 14:28:31

หลับฝันดีเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: wan2055 ที่ 06-04-2010 15:44:58

อิอิ  น้องกี้น่าร๊ากกก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 06-04-2010 18:32:42

อารายอ่าๆๆ แปปๆๆจะจบแล้ว
กำลังหนุกๆเลยอ่าๆคร้าบบ
แต่ก้อตามใจไรท์เตอร์ละกันคร้าบบ
ยังไงก้อขอบคุณมากๆนะครับที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านคร้าบบ
 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 06-04-2010 20:14:55

 o22จะจบแล้วช็อคเล็กๆ แต่ตามใจไรเตอร์ค่ะ

พี่คิวนี่ก็หึงหน้ามืดไม่เปลี่ยนแปลง โดนงอนเลยน้า

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 07-04-2010 00:06:06

เปลี่ยนหัวแล้วว  :-[

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 07-04-2010 00:07:22

หลอกเราอ่าเปลี่ยนแต่หัว งิงิ :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 07-04-2010 00:09:54

เง้ย....ผมไม่ได้หลอก  o22 o22 o22 o22

มาแล้วครับตอนสุดท้าย  :sad11: :sad11: ใจหายเหมือนกันเนาะ พี่ี่คิวกับน้องกี้ จะไปแล้ว(พร้อมกับผม)
มาร้อม NC เล็กๆ ครับ เล็กแค่ไหนอ่านกันเอาเอง
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ทุกคนที่เป็นกำลังใจมาจนถึงตอนสุดท้ายครับ

ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)


ค่ำๆ ผมก็ตื่นขึ้นมา ตายละหว่าว่าจะนอนพักแค่แป้บเดียวเอาซะยาวเลย ผมรีบลุกไปล้างหน้าล้างตาไม่ใช่อะไรครับเริ่มหิวแล้วน่ะ หันไปมองหาไอ้พี่คิว มันไม่อยู่แฮะ จะไปไหนไม่มีบอกอ่ะ แล้วทีผมจะไปมั่งต้องให้รายงานมันจัง ผมเช็ดหน้ายังไม่ทันเสร็จเคนก็มาเคาะประตูห้องเรียกเบาๆ

"กี้ ตื่นรึยังวะ ไปกินข้าวกันเหอะ" เคนค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาเบาๆ อย่างกลัวว่าจะรบกวน

"อือ...ไปดิ กำลังหิวเลย พวกพี่ๆ เค้าไปไหนกันหมดอ่ะ"

"อยู่ตรงชายหาด มาเร็ว" เคนเร่งผมยิกๆ สงสัยจะหิวจัดแฮะ

เมื่อผมสองคนเดินไปถึงชายหาด โอ้ว...ทะเลเผา บาร์บีคิว น่าหม่ำทั้งนั้นเลย (ใครเป็นคนคิดเมนูมื้อค่ำเนี่ยขอไอ้กี้กอดทีเหอะ) และแน่นอนครับเครื่องดื่มมันก็ไม่พ้นแอลกอฮอล์ (เด็กเข้ามาอ่านเค้าจะคิดว่ามึงเป็นคนยังไงเนี่ยไอ้คนแต่ง/เรื่องของกุว่ะครับไอ้กี้) แต่เอ...พี่อาร์ต  พี่ซาจิ พี่เรย์ เคน ผม  แล้วพี่คิวมันหายหัวไปไหนของมันอีกละเนี่ย ผมยังไม่ทันได้คิดด่ามันต่อก็มีเค้กก้อนใหญ่ลอยมาตรงหน้า

"Happy Birthday นะที่รัก" โผล่มาทีก็หวานนำเชียวนะ (ว่าแต่...วันนี้วันที่ 1 เออ..วันเกิดกรูนี่หว่า ลืมไปเลยอ่ะครับ - -")งั้นที่หายไปกันวันนี้นี่อยากบอกนะว่าไปซื้อของกันมาเนี่ย แน่ๆ เลย

"Happy Birthday กี้" เสียงคนอื่นๆ ดังขึ้นโดยพร้อมเพรียงกัน โฮ่ยยยย มีความสุขครับ หายงอนมันก็ได้ เพราะมันหายไปอย่างมีเหตุผล555 พี่อาร์ตกับพี่ซาจิให้นาฬิกาปลุกผมครับ ข้างในเป็นรูปผมที่ถูกน้องหมาเลียหน้าครับ ก็น่ารักดีครับผมชอบแต่

"อ่ะนะ ไปเอารูปนี้มาได้ยังไงเนี่ย พี่เรย์ เคน หรือพี่คิวเป็นไส้ศึกยอมรับมาซะดีๆ " ผมถามแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ทำเอาคนอื่นๆ พากันหัวเราะไปด้วยแต่ก็ไม่มีใครยอมรับแฮะ พี่เรย์กับเคนให้นาฬิกาข้อมือ

"ง่า ทำไมถึงมีแต่นาฬิกา พวกพี่นัดกันไปซื้อรีเปล่าเนี่ย" ผมถามพี่เรย์ ทำเอาพี่เรย์อมยิ้ม

"ก็เห็นว่ามันสวยดี อีกอย่างไม่เห็นกี้ใส่นาฬิกา จะดูเวลาทีก็ต้องหยิบมือถือพี่ว่ามันไม่ค่อยสะดวกเลยซื้อนี่ให้แทน ชอบไหม"

"ชอบครับ ขอบคุณนะครับ ^ ^ แต่ไม่ดีเลยอ่ะ ได้ของขวัญจากคู่ที่เป็นแฟนกันของขวัญมันจะเหลือครึ่งเดียว" ผมบอกก่อนจะหยิบมาใส่ทันที ไม่ค่อยจะเห่อเลยอ่ะ

"ไอ้คิว ของมึงล่ะ" พี่อาร์ตถามเมื่อเห็นว่าพี่คิวยังไม่ได้ให้อะไรผม เออนั่นดิ แล้วของพี่อ่ะ

"เอาไว้ให้ตอนอยู่ด้วยกัน 2 คนดีกว่า ของๆ กุให้ต่อหน้าพวกมึงไม่ได้" จบคำพี่คิวคนอื่นๆ ก็พากันโห่แซวอย่างขัดใจ ปนขำ แต่ผมอ่ะเขิน


ผมเค้กไปวางบนโต๊ะก่อนที่พวกเรา 6 คนจะมานั่งล้อมวงกินมื้อค่ำด้วยกัน มื้อนี้อาหารปากก็อร่อย อาหารตาก็ขาวเชียวครับ กี้มันใส่กางเกงขาสั้นน่ะ แอบหวงเล็กๆ แต่ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเท่าไหร่ ลำพังไอ้อาร์ตกับไอ้เรย์ผมไม่ค่อยหวงไหร่หรอกครับ เพราะพวกมันมีแฟนมาด้วย ถ้าไม่มีผมคงไล่กี้มันไปเปลี่ยนแล้วล่ะ

"ดีนะเนี่ยที่พรุ่งนี้ไม่ต้องรีบตื่น ยอมแพ้พี่อาร์ตครับ มาแต่ละแก้วนี่แทบจะหลับให้ได้เชียว" กี้มันแซวไอ้อาร์ตทำเอาพวกผมฮากันดังลั่น

"ไม่ได้หรอก จะกินทั้งทีมันต้องกินให้เมาสิ ที่สำคัญวันนี้ฤกษ์ดี หึหึ" ไอ้เชี่ยอาร์ตพูดค้างไว้แค่นั้น ก่อนที่พวกเราหกคนจะชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน วันนี้ผมชนกับกี้มากเป็นพิเศษ เปล่านะครับ ผมไม่ได้มีแผนอะไรจริงจริ๊ง แค่เห็นว่าห้องพักมันอยู่ใกล้แค่นั้นเอง(แอบไขว้นิ้ว)

นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ดื่มกันจนดึกเลยครับ ท่าทางกี้มันทั้งง่วงทั้งเมาแล้วนะนั่น มันนั่งเอนไปเอนมาก่อนจะหันมาทำตาหวานใส่ผมและสะกิดแขนผมเบาๆ

"พี่คิว ผมจะไม่ไหวแล้วอ่ะ" ไม่อยากจะบอกครับ ผมได้ยินเสียงมันเวลาเมาๆ แบบนี้แล้วจิตใจเตลิดเปิดเปิง เสียงกี้เซ็กซ์ซี่มากกกกก

"งั้นแป้บนะ กินเค้กกันก่อน" แล้วผมกับไอ้อาร์ตก็ลุกไปจัดการจุดเทียนบนเค้ก พร้อมๆ กับเพลง Happy Birthday ที่ดังขึ้น เมื่อเพลงจบกี้ก็เป่าเทียนแล้วพยายามตัดแบ่งให้ทุกคน แบบว่าตรงมั่งไม่ตรงมั่ง คงเมามากอ่ะครับ555

กี้นั่งกินเค้กสลับกับดื่มเหล้าที่ผมขยันหยิบแก้วไปให้ไอ้อาร์ตเติม (บ้านไหนสอนเมิงให้กินเหล้ากับของหวานวะกี้ เดี๋ยวก็เมาตายห่าหรอก)

"นี่...อยากกินเชอร์รี่ของนายอ่ะ" ผมบอกแฟนผม เมื่อเห็นว่ากี้มันยังไม่ได้กินเชอร์รี่ที่ประดับอยู่บนหน้าเค้ก กี้มันมองหน้าผมก่อนจะรีบหยิบเชอร์รี่เข้าปากทันที พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่า ‘ไม่ได้แอ้มของกุหรอกครับพี่คิว’ มาให้ผมพร้อมด้วยยิ้มเยาะเย้ยนิดๆ แต่กี้มันก็น่าจะรู้นะว่าคนอย่างผมถ้าบอกว่าจะเอา ผมก็ต้องเอาจนได้แหละ

ผมสอดมือรั้งคอกี้จนหน้ามันเข้ามาชิดก่อนจะก้มลงมาจูบ แล้วสอดลิ้นไปคว้าเชอร์รี่ในปากมัน ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคนรวมทั้งแฟนผมด้วย ไม่แคร์ครับจะมองก็มองไป ใจกล้า หน้าตาดีอยู่แล้ว 555

"แบบนี้ก็ดี อร่อยกว่าหยิบกินเองตั้งเยอะ" ผมพูดแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดีปนสะใจที่แย่งของมันมาได้

"มึงไม่กลัวพวกกุจะเป็นเบาหวานตายรึไง" ไอ้เรย์บ่นเบาๆ หลังจากได้สติ กี้มันก็ก้มหน้าก้มตากินเค้กอย่างเดียวแล้ว แถมตอนนี้หน้ามันแดงไม่แพ้เชอร์รี่ในปากผมแน่ๆ

"อิจฉาว่ะ  ซาจิ...เค้าอยากกินเชอร์รี่" ไอ้อาร์ตบ่นนิดๆ ก่อนจะหันไปอ้อนซาจิ แต่ซาจิให้มือผลักหน้าไอ้อาร์ตออกมา

"โตเป็นควายแล้ว อย่ามาอ้อนเป็นเด็ก แอ๊บยังไงก็ไม่เนียน หน้าไม่ให้แล้ว ถ้ากี้หรือเคนทำยังพอว่า" ซาจิว่ายิ้มๆ ทำเอาพวกผมฮากันสนั่น

"มาๆ แก้วสุดท้ายแล้ว จะได้แยกย้ายกันไปพัก พรุ่งนี้บ่ายๆ ไปเล่นน้ำกัน ช่วงเช้าก็ตัวใครตัวมันละกันนะ" ไอ้เรย์บอกพวกเราพลางหันมายิ้มให้ผมอย่างรู้กัน กี้มันมองผมสองคนอย่าสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา แก้วของแต่ละคนถูกเติมจนเต็มก่อนที่พวกเราจะชนกันแล้วดื่มรวดเดียวหมด และลุกแยกย้ายกันไปพัก
เพียงแค่เราสองคนลุกขึ้นเท่านั้น กี้มันนั่งลงอย่างเดิมครับ ท่าทางจะเมามากเลยนะนั่น

"กี้ครับ ไม่ไหวเหรอ" ผมนั่งลงใกล้ๆ แล้วถามอย่างห่วงใย

"ไหวครับ แต่แป้บนึง มึนหัวเมามากมาย ขอตั้งสติแป้บ" กี้บอกผมเบาๆ ก่อนจะชันเข่าขึ้นมาเอาแขนพาดแล้วก็ซบหน้าลงไปบนแขนตัวเองอีกที

"เดี๋ยวก็หลับตรงนี้หรอก มาๆ ไปนอนในห้องดีกว่า" ผมบอกก่อนจะอุ้มกี้มันเดินกลับไปยังห้องพักของเราสองคน มันเคยถามเหมือนกันนะครับว่าอุ้มมันบ่อยๆ ไม่หนักรึไง ผมก็เลยถามกลับไปว่ามันทำให้ผมหนักได้ด้วยเหรอตัวแค่นี้ มันก็เลยค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง

"พี่ไม่เมาเลยเหรอกินไปเยอะขนาดนั้น" กี้ถามเมื่อเห็นว่าผมดูปกติมากๆ อ่ะ

"ไม่หรอกแค่นี้เองสบาย ถ้าพี่เมาใครจะเป็นคนพากี้กลับห้องล่ะครับจริงมั๊ย" ผมตอบอย่างอารมณ์ดี(ผิดปกติ)ดูกี้มันจะชอบเวลาผมพูดเพราะๆ กับมันนะครับ ยิ้มหน้าบานเชียว เมื่อวางตัวเล็กๆ ของที่รักผมลงบนเตียงแล้วผมก็ดินไปล็อคประตูอย่างแน่นหนา หุหุ

"กี้ครับ หลับรึยัง" ก้มมากระซิบข้างหูกี้เบาๆ

"อือ....จะหลับแล้ว ง่วง เมา มึน" มันตอบเสียงเบากลับมาเหมือนกันครับ ดูตามันจะปิดอยู่แล้วครับ

"วันนี้มีความสุขไหม"

"มากๆ เลย ขอบคุณนะครับ" กี้ตอบแล้วยิ้มให้ผมอย่างน่ารัก จำได้ว่าตั้งแต่คบกับมันมานี่เป็นครั้งแรกที่มันพูดว่า 'ขอบคุณ' ผมนะเนี่ย ไม่ได้คิดจะทวงหรอกครับ ปกติมันไม่พูดอ่ะแต่มันขอบคุณด้วยการกระทำมากกว่า แต่พอมาได้ยินก็ปลื้มแฮะ

"จะไม่ให้รางวัลหน่อยเหรอ" ผมทวงเบาๆ กี้มันเอื้อมมือมาโอบรอบคอผมก่อนจะโน้มหน้าผมลงไปประทับจูบเบาๆ ที่ปากแล้วก็รีบดันผมออกครับ อะไรวะยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 07-04-2010 00:10:54

"ดีจัง กี้น่ารักขนาดนี้พี่จะปล่อยไปได้ยังไง" มันพูดจบก็ก้มลงมาจูบผมบ้าง ปล่อยมันครับ ตามใจมันหน่อย

"รู้มั๊ย วันนี้ที่ทะเล พี่แทบจะทนไม่ไหว อยากจะอัดหมอนั่นสักที"....มันเว้นช่วงแล้วถอนหายใจเบาๆ เล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ

"พี่รู้ว่าถ้าพี่ทำแบบนี้กี้อาจจะโกรธ แต่พี่ก็จะทำ พี่เป็นคนเห็นแก่ตัวเพราะพี่จะไม่มีทางยอมให้ใครมาแย่งกี้ไปแน่ๆ " มันพูดอะไรผมไม่ค่อยได้สนใจฟังสักเท่าไหร่ครับ ตาจะปิดอยู่แล้ว มารู้ตัวก็ตอนที่มันขึ้นมาคล่อมทับตัวผมไว้นี่แหละ มือมันถอดเสื้อผมแต่ปากมันก็ยังบ่นอะไรต่อไม่รู้

"กี้ครับ กี้รู้ไหมเวลาที่นอนด้วยกัน พี่แทบจะหลับไม่ลงทุกครั้ง พึ่งจะเข้าใจว่ามันทรมานมากมายขนาดไหน นอนอยู่กับคนที่เรารักแท้ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดกี้เท่านั้น และวันนี้พี่จะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว" มันพูดเสร็จก็ก้มลงมาจูบอีกที ก่อนจะถอดเสื้อของมันเอง ก้มลงมาชิดหน้าผมแล้วพูดขึ้นมาว่า

"กี้อาจจะว่าพี่เลวที่ฉวยโอกาสแบบนี้ ถึงพี่จะเลวแต่ก็เลวเพราะรักกี้นะ"

"พี่คิว...อือ....ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้สิ" ผมพยายามออดอ้อนเพื่อให้พี่คิวปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ ตอนนี้เริ่มรู้แล้วครับว่ามันคิดจะทำอะไร

"รู้ไหมยิ่งกี้ทำเสียงอ้อนแบบนี้ ทำหน้าตาออดอ้อนแบบนี้มันทำให้พี่ยิ่งหมดความอดทน" เอ้า...ซวยผมสิ

"ไม่เอา....ถ้าพี่ทำผมจะโกรธนะ" ผมพยายามหาข้ออ้างมาเพื่อให้พี่คิวเปลี่ยนใจให้ได้อ่ะครับ ขู่มันหน่อยเผื่อมันจะเลิก

"ถึงกี้โกรธพี่ก็จะทำ ยินดีตามง้อกี้ตลอดชีวิตเลย ไม่ต้องห่วงหนีพี่ไปไหนไม่รอดแน่ๆ ชาตินี้" ผมพยายามช่วยเหลือตัวเองใช้ปลายเล็บที่ค่อนข้างยาวข่วนลงไปบนหน้าอกมันอ่ะครับ ไม่รู้มันถอดเสื้อตัวเองตอนไหน ไวชิบ พี่คิวเลยรวบมือทั้งสองข้างของผมขึ้นไปไว้ด้านบน กรรมครับจะดิ้นไงล่ะทีนี้

"ชอบแบบเจ็บๆ รึไง" มันถามเสียงดุมาเลยครับน่ากลัวอ่า ผมเคยบอกรึเปล่าว่าเวลาไอ้พี่นี่โมโหแรงมันจะเยอะมาก และมันก็ดุน่ากลัวด้วยอ่ะ เปล่านะครับผมไม่ได้กลัวหรอกแค่เกรงนิดๆ จริงๆ นะ ว่าแต่ มาช่วยผมด้วยเซ่...อย่านั่งอ่านกันเฉยๆ

"จะเอาคืนแล้วนะ" ยังจะมีหน้ามาบอกอีก พี่คิวพูดก่อนจะก้มลงจูบคงคิดจะเอาคืนที่ผมทำให้เจ็บตัวนั่นแหละเจ็บไม่เจ็บผมไม่รู้ครับรู้แต่ว่าเลือดซิบเป็นทางเลย สมน้ำหน้ามัน แต่ยิ่งผมพยายามดิ้นหนีมากเท่าไหร่พี่คิวก็ยิ่งบังคับรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น จนผมเลิกต่อต้านนั่นแหละมันถึงยอมเลิกราจากความรุนแรง จากจูบลงโทษกลับกลายเป็นจูบที่เรียกร้องให้ผมตอบสนอง เมื่อได้อย่างใจมันก็เริ่มละความสนใจจากริมฝีปากผม ซุกไซร้ริมฝีปากไปเรื่อยๆ อย่างเอาแต่ใจตั้งแต่มุมปาก แก้ม เปลือกตา ข้างหูเรื่อยมาจนถึงคอและอกของผม ที่ตอนนี้มันคิดว่าคงจะเริ่มจะแดงเพราะความเขิน ก่อนจะพึมพำชิดหน้าอก
   
"อกพี่มีรอยเพราะกี้ พี่จะเอาคืนสองเท่าเลยแล้วกัน" มันบอกครับแต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าสองเท่าของพี่คิวนั้นมันเล็กน้อยหรือมากมายขนาดไหน เพราะพี่คิวไม่ได้ทำให้ผมเจ็บเพียงแต่มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานกว่านั้น ไม่ว่าตรงไหนที่ถูกสัมผัสมันรู้สึกร้อนผ่าววูบวาบไปหมด แถมสัมผัสนี้ยังให้ความรู้สึกแปลกๆ อยากจะถูกสัมผัสให้มากกว่านี้และอยากจะวิ่งหนีไปพร้อมๆ กัน จะเอาไงดีวะผมว่าครั้งนี้พี่คิวมันเอาจริงแน่ๆ อ่ะ ไม่ยอมให้ผมกระดิกตัวได้เลย จากนั้นพี่คิวเริ่มซุกหน้าต่ำลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าท้องผมอย่างต้องการจะแกล้ง

"อื้อ...พี่คิว...อือ..พอ...พอได้แล้ว....หยุดซะที" ผมขอร้องด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนตัวเองก็แทบจะไม่ได้ยิน แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อกางเกงที่สวมอยู่ถูกพี่คิวดึงออกจากตัว ทั้งที่ผมก็พยายามรั้งไว้สุดชีวิตแล้วแต่มันก็สู้แรงของพี่คิวไม่ได้อ่ะ ตัวมันก็สูงกว่า ใหญ่กว่าแรงมันชนะผมก็ไม่แปลกหรอก

"อ๊ะ...พี่...หยุด...พี่คิว... หยุดนะ"

"วันนี้ที่เคยฝากๆ เอาไว้ พี่ขอเอาคืนเลยก็แล้วกันนะ" พี่พูดเบาๆ ข้างหูผมก่อนจะก้มลงจูบอีกครั้ง ลิ้นนุ่มๆ ถูกสอดเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นผมเนิ่นกว่ากว่ามันจะถูกถอนออกมาแล้วซุกซบไปตามลำคอ เรื่อยไปจนถึงหน้าท้องและตรงนั้น ทำเอาผมสะดุ้งสุดตัวเลยครับ ก่อนจะใช้มือที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้วดันพี่คิวออกอย่างเอาเป็นเอาตาย

"พี่...อย่านะ ตรงนั้น....อือ.." จะว่ารู้สึกดีมันก็ใช่ แต่อีกใจนึงมันก็กลัว นี่ผมจะทำยังไงดีวะพี่คิวมันถึงจะหยุดเนี่ย ไม่ใช่อะไรครับยิ่งนานไปผมก็เริ่มจะหมดแรงต่อต้านลงทุกทีๆ ช่วงขาถูกแยกออกจากกันก่อนที่พี่คิวจะทอดกายแทรกเข้ามาตรงกลาง

"ไม่เอาแล้ว พี่คิว...หยุดเถอะนะ" ผมอ้อนเสียงหวานเลยครับ เผื่อมันจะใจอ่อน ทั้งมึน ทั้งเมาแถมไอ้ความรู้สึกเสียวซ่านแปลกๆ ที่มันเกิดขึ้นมานี่อีก ผมจะขาดใจตายอยู่แล้ว  


แต่ผมก็น่าจะรู้นะคนอย่างพี่คิวเมื่อมันบอกว่าจะทำก็ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนใจ รู้ๆ กันอยู่ว่ามันเป็นคนคำไหนคำนั้นเสมอ ไม่นานผมก็รู้สึกถึงนิ้วเรียวยาวถูกสอดเข้ามาทักทายและอะไรบางอย่างเย็นๆ ที่ปลายนิ้วทำเอาผมสะดุ้งสุดตัวอีกครั้งก่อนจะพยายามถดตัวหนีครับ ตายแน่ๆ งานนี้

"พี่คิว หยุดเถอะ...ผมกลัว" ผมอ้อนมันครับ พยายามทำเสียงอ้อนสุดชีวิตอ่ะ

"ยิ่งอ้อนยิ่งรักนะครับแล้วแบบนี้พี่จะหยุดยังไงไหวล่ะ อย่ากลัวเลยนะคนดี ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก จะให้หยุดตอนนี้มันสายไปแล้ว" พี่คิวก้มลงมากระซิบบอกชิดริมฝีปากผมก่อนจะจูบอย่างเอาใจให้ผมคล้อยตามให้ได้ ตอนนั้นแหละครับมันเลยฉวยโอกาสขยับเข้ามาจนชิดตัวผมก่อนดึงนิ้วออกเบาๆ แล้วดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปแทนที่

"อื้อ...อื้อ...อือ...." เจ็บครับ ผมร้องประท้วงมันทั้งที่เสียงไม่มีโอกาสหลุดรอดออกมาจากปาก เพราะมันถูกครอบครองจากพี่คิวอย่างเป็นเจ้าของ ปิดกั้นเสียงร้องเอาไว้ ไม่ไหวแล้วครับเจ็บจนน้ำตาไหลเลย จะหยุดร้องก็ทำไม่ได้ ทั้งเจ็บทั้งกลัวทั้งตกใจ
   
พี่คิวมันคงเห็นว่าผมร้องไห้จึงได้หยุดอยู่นิ่งๆ พรางจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน กระทั่งผมเลิกดิ้นพี่คิวมันก็ก้มลงมากระซิบเบาๆ อีกครั้ง

"พี่จะทำเบาๆ ถ้าเจ็บก็บอกนะครับคนดี" ก่อนจะค่อยๆ ขยับกายเข้าออกช้าๆ ผิวเนื้อนุ่มๆ ที่เสียดสีกันสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดให้กับผมได้มากเลยครับ จากแรกๆ ที่เจ็บแทบขาดใจแต่ตอนนี้มันแค่รู้สึกอึดอัดบ้างเท่านั้นไม่ได้เจ็บปวดเหมือนตอนแรกแต่กลับให้ความรู้สึกเสียวซ่านรัญจวนใจอย่างน่าประหลาด

"อื้อ...อือ..." เสียงครางเบาๆ ที่หลุดออกมาจากปากผมไม่ได้ร้องเพราะความเจ็บปวดอย่างเคย แต่เพื่อระบายความรู้สึกพึงพอใจเท่านั้น แม้ว่าผมพยายามเก็บมันไว้แต่ก็ยังไม่วายที่จะหลุดออกมาเบาๆ เขินอ่ะครับพี่คิวมันต้องได้ยินแน่ๆ เลยอ่ะ จนเมื่อพี่คิวเริ่มขยับเร็วขึ้นเท่านั้นแหละเป็นเรื่อง

"อ๊ะ...พี่....อือ..เจ็บ..." มือผมที่เคยถูกดึงให้ไปโอบรอบคอมันเปลี่ยนมาเป็นดันอกกว้างที่เป็นรอยข่วนของพี่คิวให้ถอยห่างออกไปจาก ก็มันทำผมเจ็บอ่ะ

"เจ็บเหรอ" พี่คิวหยุดทันทีเลยครับก่อนจะก้มลงมาถามใกล้ๆ หน้าผม พร้อมกับที่มองจ้องตากับผมอีก หลบตาสิครับอายมันจะแย่อยู่แล้ว หน้าแดงไปจนถึงใบหูแถมลามมาถึงคอและอกขาวๆ ด้วยแล้วมั้ง

"เวลากี้เขินแบบนี้น่ารัก น่าแกล้งจัง อย่าไปทำให้ใครเห็นนะครับ พี่หวง" ใครจะหน้าด้านทำให้กุเขินอย่างมึงล่ะครับไอ้พี่คิว

"ที่เป็นแบบนี้เพราะใครล่ะ" ได้ทีก็เถียงบ้างสิครับ พี่คิวยังไม่ได้ขยับเขยื้อนกายเพื่อให้ผมได้พักอีกนิด นึกว่ามันจะหยุดแล้วครับ ดีใจ

"เสร็จแล้วก็ออกไปซะทีสิ มันอึดอัดนะ หนัก...ง่วงมากๆ แล้วด้วยจะไม่ไหวแล้ว" ผมร้องบอกเบาๆ คิดว่าหน้าตัวเองยังแดงไม่หายด้วยเพราะรู้สึกร้อนไปหมด

"ใครบอก...พี่ยังไม่ได้เริ่มเอาจริงเลยนะ นี่แค่สอนกี้ก่อนไงขั้นพื้นฐาน แต่ท่าทางจะหายเจ็บแล้วนี่นามีแรงเถียงแล้ว งั้นมาเริ่มของจริงกันเลยดีกว่าที่รัก.." พอจบคำของพี่คิว จากที่ง่วงๆ จะหลับมิหลับแหล่ผมตาสว่างขึ้นมาแทบจะทันทีก่อนจะเริ่มโวยวาย

"อะไรนะ...เดี๋ยวสิ  อื้อ...." เสียงร้องห้ามหายไปเมื่อถูกประทับจูบลงมาอีกครั้ง มือสองข้างที่ใช้ผลักพี่คิวถูกรวบขึ้นไปไว้ด้านบน คราวนี้หมดแรงจะดิ้นเข้าแล้วจริงๆ ครับเจอพี่คิวเอาจริงเข้าแบบนี้ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกไปเหมือนกัน ยิ่งสติสตังไม่ค่อยจะครบถ้วนอยู่ด้วย ไม่น่าเห็นแก่กินเล้ย แม่งเอาเหล้าแพงมาล่อ ไอ้พี่คิวนี่มันเลวจริงๆ

พี่คิวขยับตัวเข้าออกเร็วขึ้นจากครั้งแรกเพราะคงเห็นว่าผมไม่เจ็บมากแล้ว อีกอย่างพี่เค้าก็ไม่ได้ทำรุนแรง ออกจะนุ่นนวลและอ่อนโยนมากๆ ด้วยซ้ำ มือซ้ายยังคงรวบแขนของผมไว้สงสัยเพราะคำรานที่ผมชอบมาดันเค้าออกบ้างละ เอาเล็บยาวๆ มาข่วนเค้าบ้างละ ส่วนอีกมือก็ช่วยปลุกเร้าอารมณ์ด้านหน้าของผมไปด้วย โอ๊ย!! อายมันจะตายอยู่แล้วครับ เกิดมาผมไม่เคยทำกับใครแบบนี้เลยนะ กับผู้หญิงยังไม่เคยเลย ผมถือคติให้เกียรติเพศที่อ่อนแกกว่าอ่ะครับ แต่บางทีก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกนว่าผู้หญิงอ่อนแอกว่าผมจริงรึเปล่า พวกเพื่อนผู้หญิงของผมเห็นผมไม่สู้เข้าหน่อยมันก็รุมแกล้งผมเพราะบอกว่าผมตัวเล็กๆ น่าแกล้ง ชั่วจริง

"อือ...อือ.." ผมครางออกมาเบาๆ เพราะปากยังถูกพี่คิวรุกรานอยู่ แต่ทนไม่ไหวแล้วครับเพราะทั้งเหนื่อยๆ ทั้งอึดอัด แค่ลำพังต้องรับมือกับพี่คิวก็อย่างเดียวก็เหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทันแล้ว ยิ่งมาโดนจูบแบบนี้อีกใครจะไปทนไหว

"อ๊ะ อ๊ะ..คิดจะกัดพี่เหรอเด็กดื้อ..ฮื้อ.." พี่คิวรีบถอนริมฝีปากออกเมื่อผมเริ่มเกเรไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ปล่อยให้เค้าจูบดีๆ อย่างเคย แถมจะกัดลิ้นเค้าอีกต่างหากเมื่อพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่เค้าไม่ยอม ก็ผมหายใจไม่ทันนี่หว่า

"..อือ...ก็มัน..หายใจ...ไม่ทันนี่นา...อื้อ..." ผมยังคงเถียงเสียงเบา พร้อมกับเสียงครางปนหอบที่แสดงให้เห็นว่าจะตายแล้วครับเหนื่อยจริงๆ

"หึหึ" พี่คิวหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยอมละจากริมฝีปากผมนะครับ เหมือนจะใจดีแต่เปล่า มันหันไปสนใจที่อื่นแทน พี่คิวเร่งจังหวะขยับให้เร็วขึ้น เสียงครางของผมก็ถี่ขึ้นตามลำดับแต่พยายามไม่ร้องนะครับ อายอ่ะ ก็ดูดิมันจ้องหน้าผมใหญ่เลย ไม่พอ....ยิ้มอีก ไอ้พี่ชั่ว

"ร้องออกมาดังๆ สิ พี่ชอบเสียงกี้" พี่คิวกระซิบข้างหูก่อนจะซบหน้าลงไปซบบริเวณคอของผม แล้วขบดูดเบาๆ อย่างมันเขี้ยว ต้องเป็นรอยแน่เลยอ่ะ

"อ๊า...พี่คิว...อือ....อือ..." ผมเองตอนนี้แทบจะทนไม่ไหวแล้ว มันทรมานแทบจะขาดใจเสียให้ได้เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่ความทรมานที่เจ็บปวดมันกลับเป็นการทรมานที่ให้ความรู้สึกดีมากกว่าอ่ะครับ

"อือ...จะไปแล้วนะ..." ร่างสูงพึมพำบอก ทั้งตัวเค้าและมือที่คอยช่วยกระตุ้นผมต่างก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะไหลออกมาเปื้อนทั้งมือของพี่เค้าและหน้าท้องขาวๆ ของผม ขณะที่ผมเองก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆ ที่ถูกปล่อยเข้าไปในร่างของตัวเอง

   
พี่คิวถอนกายออกช้าๆ ก่อนจะทอดกายลงนอนคล่อมทับผมไว้ไม่ยอมลุกไปไหน มือที่ปล่อยจากแขนทั้งสองข้างของผมแล้วตอนนี้ช่วยเช็ดเหงื่อบนหน้าของผมที่ตอนนี้มีเหงื่อซึมชื้นทั่วทั้งหน้าและตามไรผม ก่อนจะก้มลงจูบผมเบาๆ อีกทีอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ ช้ำแน่ๆ ครับปาก ผมไม่ได้ห้ามนะครับไม่ไหว ไม่มีแรงห้าม จะหลับอย่างเดียวเลยตอนนี้

"ลุกไปอาบน้ำไหวไหมครับเด็กดื้อของพี่คิว" พี่คิวยังคงถามอย่างหยอกเย้าขณะค่อยๆ ลุกจากตัวผมที่เค้านอนทับอยู่ ดีนะที่มันยังเอามือเท้าไว้บ้างไม่อย่างนั้นผมต้องแบนติดเตียงแน่ๆ แบบว่า S กับ XL มาเจอกันอ่ะครับ ไม่ตายไงไหว

"ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย ง่วง เมา เจ็บ..." ผมตอบปนหอบเบาๆ ทั้งที่หลับตา รู้สึกถึงเตียงที่ยวบน้อยๆ พี่คิวคงลุกออกไปจากเตียง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรครับจะไปไหนก็ช่างมัน สักพักพี่คิวก็กลับมาก่อนจะก้มลงอุ้มผมเดินไปยังห้องน้ำที่เค้าจัดการปิดน้ำอุ่นๆ ไว้จนเต็มอ่าง พี่เค้าค่อยๆ วางตัวผมลงในอ่างอย่างเบามือ แต่นะ...ขัดใจครับ คนก็บอกว่าง่วง


"ฮื้อ...ง่วงแล้วนะ" กี้ทำเสียงไม่พอใจดุผม และก็หันมาเกาะขอบอ่างแล้วหลับเอาซะดื้อๆ ทำเอาผมอดหัวเราะอย่างเอ็นดูไม่ได้ 'สงสัยจะไม่ไหวจริงๆ ' ผมจัดการอาบน้ำให้ตัวเองและไอ้ตัวเล็กของผม(เป็นของผมจริงๆ แล้วครับ)อย่างเรียบร้อย ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่มาห่อตัวมันและอุ้มไปวางบนเตียง มื่อขึ้นเตียงได้ผมก็ขยับเข้าไปนอนกอดกี้มันไว้ด้วยอ่ะ กี้มันดิ้นหนีเล็กน้อย แต่ก็นิดเดียวครับ

ได้แต่หวังว่าคงไม่ต้องง้อนานนะ ถ้ากี้มันงอนนานผมคงทนไม่ได้แน่ๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นครั้งแรกของมันละก็อาจจะมีรอบสองก็เป็นได้ คนอุตส่าห์อดทนรอมาตั้งนาน พอสมใจแค่ครั้งเดียวเด็กดื้อของผมก็ชิงหลับหนีกันไปก่อนซะอย่างนั้น  

"อย่างนี้ทีหลังไม่มอมให้เมาขนาดนี้ดีกว่า แบบนี้ไม่ไหวแย่ๆ " ผมบ่นเบาๆ อย่างมีความสุข และเตรียมคิดแผนงอนง้อแฟน ไม่รู้ว่าตื่นมาพรุ่งนี้จะโกรธมากรึเปล่า และผมก็หลับตามกี้ไปด้วยรอยยิ้ม


"อรุณสวัสดิ์ที่รัก" คำทักทายแรกที่ผมได้ยินหลังจากที่ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ ยังแฮงค์อยู่เลยสงสัยเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย แต่พอนึกทบทวนดีๆ ก็จำได้ลางๆ ว่าเมื่อคืนผมกับพี่คิว .......อ๊าก....ไม่กล้ามองหน้ามันแล้ว ทั้งโกรธทั้งอาย

"เป็นอะไรหน้าแดงเชียว ร้อนเหรอ...อืม....แต่พี่ว่ามันหนาวมากกว่านะเช้านี้" พี่คิวมันแซวยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่นกว่าเดิมนิดนึงแต่ก็ไม่ถึงกับทำให้อึดอัด ผมไม่ได้ขัดขืนอะไร คือตอนนี้ไม่อยากมองหน้ามันอ่ะ มองต่ำๆ ไว้ก่อน ตอนนี้หน้าตัวเองคงแดงมากแน่ๆ ทำไมต้องเขินขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้อ่ะ เกลียดตัวเองจัง

"เอ....วันนี้คนปากเก่งของพี่คิวหายไปไหนแล้วน้า..." เออ...ได้ทีละแซวใหญ่เลยนะมึงอ่ะ ผมคิดอย่างงอนๆ ก่อนจะดันมันออกแล้วลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วแต่แล้ว...

"โอ๊ย!!...."  งือๆ ....เจ็บอ่ะ

"เจ็บเหรอ...ขอโทษนะครับ แต่เมื่อคืนพี่พยายามทำอย่างนุ่มนวลที่สุดแล้วนะ กี้อยากน่ารักเองนี่นา" พี่คิวถามผมอย่างห่วงใยในตอนแรก แต่อิประโยคท้ายๆ นี่น่าต่อยจริงๆ ให้ตายสิ

"ไม่เจ็บเลยมั้ง ลองมาโดนทำดูบ้างสิ  ฮึ.." ผมสะบัดสียงว่ามันอย่างงอนๆ ก่อนจะนอนลงตามเดิม ไม่ไหวๆ ทั้งง่วง ทั้งเจ็บ อีกอย่างพึ่งเจ็ดโมงเองต้องนอนเอาแรงไว้ก่อน นัดกันเล่นน้ำตอนบ่ายเดี๋ยวไม่มีแรง

"หิวไหมครับ หรือว่าจะหลับต่อเลย" พี่คิวถามอย่างเอาใจครับ

"หลับ ...ง่วง ไม่ไหวแล้ว" ผมตอบก่อนจะหลับตาแล้วหันหลังให้มัน แต่มันก็ขยับเข้ามากอดอีก

"โกรธไหม" ยังจะมีหน้ามาถามอีก ไอ้หื่นเอ๊ย

"โกรธ"

"ไม่เป็นไรจะง้อเอง พี่จะไม่ขอโทษที่พี่ทำลงไปเพราะพี่รักกี้ แต่อย่างโกรธนานนะพี่จะทนไม่ไหวเอา รู้ไหมว่ายิ่งนานพี่ก็ยิ่งรักกี้มากขึ้นทุกวัน"

"อือ" ผมตอบมันก่อนจะหันหน้ากลับไปทางมันแล้วกอดตอบมันด้วย

"ยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงครับ" เสียงพี่คิวถามผมอย่างตื่นเต้นและดีใจกับท่าทีของผมที่หันไปกอดมัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเลยสักครั้ง

"ไม่รู้ คิดเอาเองมั่งสิ ฉลาดนักไม่ใช่เหรอ" ผมตอบกวนๆ ก่อนจะซบหน้าลงกับอกมันแล้วหลับโดยไม่สนใจมันอีก

"รู้แล้วหละถึงกี้จะไม่พูด แต่อยากได้ยินจากปากกี้สักครั้งไม่ได้เหรอ" ยังจะอ้อนครับ ผมจะได้นอนมั๊ยเนี่ย

"ก็รู้แล้วนี่ แล้วจะถามทำไมอีก อย่ามากวนใจนะคนจะนอน เดี๋ยวก็งอนสักปีนึงเลยนี่" ผมดุมันเบาๆ เมื่อมันเริ่มออดอ้อนอีกแล้ว เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดีมัวแต่เถียงกันอยู่นั่น โตแต่ตัวจริงๆ เลยครับไอ้พี่หื่นนี่

"ก็อยากได้ยินชัดๆ ให้แน่ใจ นะที่รักทีพี่ยังบอกกี้ตั้งบ่อย นะ...แค่ครั้งเดียว" เห็นผมไม่โกรธนานเข้าหน่อยละได้ใจใหญ่เชียวนะไอ้บ้านี่ มันออดอ้อนก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวสวยเชยคางผมให้มองสบตามัน

"พี่คิวรักกี้นะครับ" มันบอกพร้อมกับจ้องตาผมด้วย เขินครับ แต่อ่ะ....ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ถ้าไม่บอกมันผมคงไม่ได้นอนอย่างเป็นสุขแน่ๆ

"ผมก็.....รักพี่คิว ไม่พูดอีกแล้วนะ" ผมบอกเบาๆ ก่อนจะรีบหลบตาแล้วซุกหน้ากับอกมันตามเดิมแล้วหลับไปอีกครั้ง คราวนี้ได้หลับสมใจสักที เพราะพอมันได้ฟังก็เห็นมันอึ้งไปเลย สักพักก็ได้ยินเสียงหัวเราะของมันเบาๆ ก่อนจะกอดผมไว้เฉยๆ ไม่ได้เซ้าซี้อะไรอีก

ผมเคยไม่มั่นใจว่า เราจะรักกันไปได้นานสักแค่ไหน  จะหมดรักกันวันไหน  จะเลิกรักกันเมื่อไหร่
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วหละ แค่วันนี้มันรักผม ผมรักมัน ถ้าวันที่เราสองคนจะเลิกรักกันมาถึงจริงๆ ผมก็จะไม่กลัว เพราะวันนี้ผมจะรักมันให้มากที่สุด รักเผื่อไว้จนถึงวันนั้นเลยก็แล้วกันนะ

ผมต้องวางแผนแทบตายกว่าจะได้เจ้าเด็กดื้อปากร้ายนี่มาครอบครอง และเมื่อผมได้มาแล้วก็ไม่คิดจะปล่อยให้หลุดมือไปเด็ดขาด ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่กี้จะเลิกรักผม ผมก็ต้องวางแผนให้เจ้าตัวเล็กกลับมารักผมเหมือนเดิมให้ได้แน่นอนครับไม่ต้องห่วง แต่ให้แผนนั้นมันจะดีหรือร้ายขนาดไหนก็ตาม ก็รักหมดใจไปแล้วนี่นา

- - - END - - -

จบอย่างจำใจ เพราะกลัวไม่มีวลามาต่อ  :m15: :m15:
ฝันดีนะครับทุกคน

ปล....บอกแล้วว่า NC ผมไม่หื่น  :z2: :z2: :z2: เพื่อเยาวชนของชาติครับ 555

 :angry2: :angry2: :angry2:แอบโง่อีกนิด ต้องย้ายไปที่นิยายที่โพสจบแล้วไหมครับ
แล้ว...เค้าย้ายกันตรงไหน (ไม่ใช่โง่นิดแล้วครับ โง่เยอะแหละ แต่แอบยอมรับตัวเองไม่ได้)
 ใครรู้ตอบผมด้วยนะครับ เป็นพระคุณอย่างแรงงิ :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 07-04-2010 00:15:12

กำลังตามอ่านค่ะ ยังอยู่บทที่สองอยู่เลย
เห็นจั่วหัวว่าตอนจบเลยเข้ามาทักทายไรท์เตอร์ก่อน

ขอบคุณมากนะคะ เรื่องนี้(เท่าที่อ่านมา)สนุกมาก พี่คิวก็เจ้าแผนการเกิ๊นนนนน
ส่วนน้องกี้ อิอิ น่ารักมากมาย
ไปอ่านต่อก่อนค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 07-04-2010 00:39:31

จบแล้ว :impress3:
ถ้ามีเวลาอย่าลืมมาต่อตอนพิเศษบ้างนะค่ะ :L1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 07-04-2010 00:49:26

 :m25: อ๊างง จัดมากำลังดี ไม่เยอะไม่น้อยไป :-[ ในที่สุดกี้ก็เป็นฝั่งเป็นฝา  :laugh:

เด๋ว moderator มาย้ายทู้เองนี่คะ

น่าเสียดาย เขียนดีนะ สนุกดี ถ้าว่างก็แวะมาเยี่ยมกันบ้างนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maria_safe ที่ 07-04-2010 03:37:26

หวานส่งท้ายน้องกี้น่ารักจัง  พี่คิวก็นะฉวยโอกาสคนเมานี่

อยากอ่านคู่พี่เรย์กับเคนจังค่ะ  แต่งให้ได้มั้ยเอ่ย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Oo๐FosfoggY๐oO ที่ 07-04-2010 04:17:43

อร้ายหวานกำลังดีค่ะ

ว่างๆแว้บมาบ่อยๆนะคะ

รอเรื่องต่อไปเจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 07-04-2010 05:40:17

 :pig4: :pig4:



 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 07-04-2010 06:09:32

 :-[ :impress2:
เสียดายจบแล้ว
รอตอนพิเศษนะ
+1 สำหรับความน่ารัก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 07-04-2010 06:47:37

"ถ้าวันที่เราสองคนจะเลิกรักกันมาถึงจริงๆ ผมก็จะไม่กลัว เพราะวันนี้ผมจะรักมันให้มากที่สุด รักเผื่อไว้จนถึงวันนั้นเลยก็แล้วกันนะ"
ประโยคจบของน้องกี้ โดนที่สุดค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 07-04-2010 07:03:14

ขอบคุณนะค่ะ เรื่องสนุกน่ารักดีค่ะ ประทับใจจัง  :L2: พี่คิว + น้องกี้ เป็นของกันและกันอย่างเต็มรูปแบบซะที สวีท ๆ ดีใจจัง ฉลอง  :mc3:
ไงก็ขอบคุณมากนะค่ะ ถ้ามีตอนพิเศษหรือเรื่องใหม่อย่าลืมโพสนะค่ะ จะรออ่านค่ะ ขอบคุณนะค่ะ  o1 o1

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: 13STAIRS[-]1 ที่ 07-04-2010 09:38:09

 :pig4: ทุกคนเช่นกันครับ  :กอด1: :กอด1:

ตอนพิเศษมีเวลาจะเข้ามาครับ
พี่เรย์กับน้องเคน เดี๋ยวจะตอนพิเศษมาให้อ่านแล้วกันนะครับ

รู้สึกชอบกันเหลือเกินเนาะ ให้นายเอกของเราเจ็บตัวนี่
กี้มันฝากมาบอกว่า งอน ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 07-04-2010 10:10:59

จบอย่างสุขสงบตลอดไป

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 07-04-2010 10:21:10

 :-[น่ารักมากมายเลยยยยยยยยย
แต่จบแล้วอ่ะ เสียดายมาก
ตอนพิเศษรออ่านนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 07-04-2010 11:10:18

ขอบคุณครับเป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: cherrycream ที่ 07-04-2010 11:15:56

เพิ่งปริ้นท์ไปอ่านครึ่งแรกเมื่อวานนี้เองจบซะและ แต่ขอบอกว่าชอบครับถือว่าเป็นเรื่องที่ประทับใจมากๆอีกเรื่องหนึ่ง

(ทำให้เชื่อว่ารักแท้น่าจะยังมีอยู่ หุ หุ) เดี๋ยวขอนั่งปริ้นท์เก็บไว้ขึ้นหิ้งก่อน

หวังว่าคงมีโอกาสสร้างงานดีๆมาให้ผมได้อ่านอีกนะครับ  :man1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTTYZERO ที่ 07-04-2010 11:21:54

 :o12: ไม่อยากให้จบเลย  อยากให้มีต่อๆไป เพราะกำลังน่ารักทั้งคู่เลย

เป็นกำลังให้จนหยดสุดท้าย และขอบคุณมากครับ ว่างๆจะมาอ่านตอนพิเศษอยู่ครับ มาต่อไวๆด้วย  :impress2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥a2k♥ ที่ 07-04-2010 11:39:18

น้องกี้น่ารักตลอดเวลา ><
ของคุณสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ค่า
แอบอยากอ่านเรื่องของพี่เรย์กับเคน แฮะๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 07-04-2010 12:01:37

จบน่ารักจัง

จะไม่ตอนพิเศษสักหน่อยเหรอคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: cherrycream ที่ 07-04-2010 13:33:30

ถ้าย้าย เจ้าของเล้าจะย้ายให้เองครับ เราไม่มีสิทธิ์ย้ายครับ หุ หุ  o18

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jubdong ที่ 07-04-2010 14:48:10

สนุกมากกก

น้องกี้น่ารักจางเลยยย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 07-04-2010 18:01:12

ไม่เอาอ่ะ

ไม่ให้จบอ่ะ

เรื่องนี้น่ารักอ่ะ

ไม่งั้นก็ต้องมีตอนพิเศษเยอะๆนะฟางฟาง

ใจหายเหมือนกันเนาะ พี่ี่คิวกับน้องกี้ จะไปแล้ว(พร้อมกับผม)

ไม่ทราบว่าจะไปไหน ใครอนุญาติ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 07-04-2010 20:46:24

 :L1: ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะ ^___________^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Kwawaic ที่ 07-04-2010 21:27:07

 :L1:

 :pig4:


จบลงอย่างน่ารัก และ สวยงาม
ขอตอนพิเศษเยอะๆ เลยน้า~

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: YELLOWSTAR ที่ 07-04-2010 22:05:07

อ๊ากกกกกกกกกกก :z3: :z3:

ไรเตอร์อย่าเพิ่งจบไม่ได้หรอ??

กำลังสนุกเลยอ่าาา

ถึงเราจะอ่านรวดเดียวจบก็เหอะ  แต่มันกำลังสนุกเลยอ่าาา

ไรเตอร์สู้ๆๆๆๆน่ะ

อย่าลืมแต่งเรื่องอื่นมาอีกน่ะ :call: :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 07-04-2010 22:21:39

จบแบบหว๊าน หวาน (พี่คิว) เลย ฮ่าๆ
น่ารักดีค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 07-04-2010 22:22:55

55555555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: woradach ที่ 07-04-2010 23:19:47

จบน่ารักดีจังเลยนะครับ แหม แต่ พี่คิวนี่โหด+หื่นแฮะ มีสะสมพลังมาลงมือด้วย  :laugh:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Akamei ที่ 07-04-2010 23:22:11

ตอนจบกำเดาจะไหล
๕๕๕๕๕๕๕๕
สนุกมากมายอ่ะ

คึคึ
หลงรักน้องกี้~~

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: WoonMyuk ที่ 07-04-2010 23:39:37

ขนาดตอนจบก็ยังคงคอนเซ็บพ่อแงแม่งอนกันเหมือนเหมือน

สนุกมากๆเลยครับ ขอบคุณนะครับที่ขยันมาอัพไม่เคยต้องทวง พูดแล้วก็อยากอ่านสเปเชี่ยนพาร์ทจังครับ จะมีมั้ยนร้าาาาาา

ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะครับ :L2: :L2: :L2:

รอเรื่องใหม่เนอะ สู้ๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: leeseunggi ที่ 08-04-2010 01:11:26

อ่านรวดเดียวจบเลย



ตอนจบน่าร๊ากกกกกกกกกกมากๆๆๆ



อยากให้มีตอนพิเศษจัง :impress2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: knightofbabylon ที่ 08-04-2010 01:37:19

เสียดาย เพิ่ง16ตอนเอง จบซะแล้ว
อ่านแล้วยิ้มๆตลอด น่ารักดี ถึงพระเอกจะหึงโหดก็เถอะแต่ไม่ถึงขั้นได้เลือด ^^

มีตอนพิเศษก็ดีนะคะ
ขอบคุณค่ะที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่าน

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 08-04-2010 17:48:46

จบแ้ล้วหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: K2KARN ที่ 09-04-2010 13:39:21

จบแล้ววว
อ่านรวดเดียวจบเลยค๊าบบ  :o8:
น่ารักมากเลยนะทั้งคิวทั้งกี้เลย
ว่าแต่ว่าเรื่องคุ่อื่นก็อยากรุ้้นะเนี่ย


ในที่สุดก็ยอมนะกี้ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Natavishi ที่ 09-04-2010 21:44:47

 :sad4: :sad4: :sad4:

จบซะแล้ววว

สนุกมากเลยน่ะคับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Wins_Sha ที่ 10-04-2010 18:11:34

จบแล้วเหรอ   :monkeysad: :monkeysad:
ยังสนุกอยู่เลย

จามีภาค2 มั๊ยอ่ะ
ตอนพิเศษด้วย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: aojroonra ที่ 10-04-2010 23:26:01

จบแล้วอ่ะ  :a5: ไม่รู้ตัวเลย  :sad11: :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: lalala123 ที่ 11-04-2010 01:42:54

สนุกมากเลย น่ารัก อ่านแล้วยิ้มตลอด มาลงตอนพิเศษอีกนะ

 :L1: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pollapat ที่ 11-04-2010 19:53:53

เข้ามาอ่านตั้งกะต้นจนจบ แล้วก็จากไปด้วยรอยยิ้มและความสุขใจ
 :L2: :L1: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: m_pop91 ที่ 12-04-2010 00:28:59

เป็นอีกเรื่องที่น่ารักมากครับ
แล้วจะมีตอนพิเศษบ้างมั๊ยครับ
ขอบคุณมากๆนะครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: fkjj ที่ 12-04-2010 11:06:42

ฮือๆๆ กำลังสนุกเลยทำไมจบไวอย่างนี้
คิดถึงไอ้แสบกี้อ่ะ  แล้วเมื่อไหร่กี้กะพี่
คิวจะแวะมาทักทายหล่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ottomechan ที่ 12-04-2010 14:23:46

เกือบไปหลายที


กี้น่ารักนะ


พั

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 16-04-2010 18:44:07

สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะฟางฟาง

มานั่งรอตอนพิเศษ

เผื่อคนเขียนจะใจดี

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 17-04-2010 12:10:19

น่ารักมากๆ เลย อิอิ

ขอตอนพิเศษหน่อยได้หรือเปล่าครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 17-04-2010 22:59:32

พึ่งมาอ่านค่ะ น่ารักจังเลย

อ่านรวดเีดียวเลย :o8:

ขอบคุณค่ะ ที่เขียนนิยายน่ารัก ๆ ให้อ่าน  o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ultramann ที่ 18-04-2010 13:24:12

 :z13: :z13:
ไม่อยากให้จบเลย
 :z13: :z13:
คนแต่ง แต่งต่อนะ นะ นะ นะ

สนุกมากมายคร้าบบ กุ๊กกิ๊กๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: FRODO ที่ 18-04-2010 16:51:17

 :sad4:  ฮือๆ  อีตอนยังไม่จบก็อยากให้จบ แต่พอจบมันใจหายไปเลย  พี่คิวน่ารักมากมายค่ะ  รักน้องกี้ค่ะ :L1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 18-04-2010 20:45:19

^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 18-04-2010 22:51:00

อ่านตั้งแต่แรกจนจบ บอกได้คำเดียวว่าน่ารักมาก
นับถือความรักของพี่คิวอ่ะ ทรหดจริงๆ
+1 ให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kboom ที่ 24-04-2010 11:40:27

จบน่ารักดีอ่ะ :mc4:

คริ ๆ  ๆ  :haun5:

ชอบที่กี้พูดตอนสุดท้าย :-[

มันโดนวันนี้เราจะรักันให้มากที่สุดแม้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ต้อง :m3:

ชอบกี้อยากได้แบบกี้สักคน ถ้ามีนะรักตายเลยไม่หนีไปไหนเลยอ่ะ :m3:

รักนะจุ๊บ ๆ ๆ :m1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MegaNuun ที่ 24-04-2010 14:46:52

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

ไม่อยากให้จบเลยอ่า

ขอบคุณไรท์เตอร์ที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: InKMoNsTeR ที่ 24-04-2010 16:58:13

น่ารักมากครับ

ผมจิ้นน้องกี้แล้วอยากแย่งนายคิวจริงๆ

 :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ottomechan ที่ 24-04-2010 18:20:17

 :L2:



เลิฟกันแล้ว

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ovam ที่ 25-04-2010 11:50:25

ขอบคุณครับบ ,,    :mc4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 25-04-2010 14:11:23

 :o8: :o8: รอตอนพิเศษจ้า

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: KirscH ที่ 25-04-2010 16:29:07

สนุกมากๆเลยครับ o13
ไม่น่าจบเร็วเลย :o12:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 26-04-2010 19:46:54

ตามอ่านจนจบ
น่ารักมากเลย...ขอบคุณที่นำผลงานดีๆมาให้ได้ยิ้ม :m1:
รอตอนพิเศษนะ :bye2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 26-04-2010 20:27:17

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน แต่ก็อ่านตั้งแต่แรกจนจบจนได้
ชอบเรื่องนี้จังเลยฮะ...น่ารักมาก ๆ เลยอ่ะ
แม้ว่าพี่คิวจะแผนสูงไปนิดส์ น้องกี้จะปากร้ายและปากแข็งไปหน่อย
แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ได้รักกัน เพราะเพื่อน ๆ คอยช่วยลุ้น ช่วยเชียร์

บอกตามตรงยังไม่อยากจะใ้ห้จบแบบนี้เลยนะฮะ
ความจริงน่าจะต่อไปได้อีกยาวเลยนะเนี่ย
แต่ไม่เป็นไร เห็นไรท์เตอร์บอกว่าจะมาต่อตอนพิเศษ
เอาเป็นว่าจะรออ่านตอนพิเศษก็แล้วกันนะฮะ

+1 สำหรับนิยายสนุก ๆ เรื่องนี้นะฮะ...ขอบคุณฮะ ^^'

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: papirunya ที่ 24-05-2010 18:42:13

สนุกโค่ดๆ :o8:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Laxxeez ที่ 24-05-2010 20:40:22

ขอบคุณคับ สนุกมากกกกก.... :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 15-06-2010 20:14:49

น่ารักมากๆ :L1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 15-06-2010 20:30:36

มีตอนพิเศษอีกน่ะคร๊าบ น่ารักง่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 15-06-2010 23:10:49

พึ่งเข้ามาอ่านวันนี้ค่ะ เรื่องราวน่ารักดี มีงงมีงอนกันบ้างให้ดูมีสีสัน
พี่คิวถึงจะเอาแต่ใจ+ขี้หึงไปบ้าง แต่ก็น่ารักนะว่าไหมน้องกี้
เพราะเหตุนี้จึงอ่านรวดเดียวจบเลย
หวังว่าไรเตอร์คงจะนำเสนอเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้อีกนะคะ
ใครว่ามุกเสี่ยว ไม่หรอกน่ารักดีจ้ะ
เอ๊ะ..ติดจากนายคิวป่ะเนี่ย "น่ารัก" 555
ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องราวสนุกๆน่ารักๆมาแบ่งปันให้ได้อ่านกัน :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Zurruz ที่ 15-06-2010 23:18:30

เค้าเพิ่งจะมาอ่าน

โอย ง่วงๆๆเเล้ว ถ้าไม่เห็นเเก่น้องกี้นี่ไม่ถ่างตานะเนี่ย (อ๊ะ ล้อเล้นๆน่า)

สนุกมาๆๆๆ เลยจร้า เนื้อเรื่องลงตัวเเล้ว เเต่ดูเหมือนจะสั้นไปนิดอ่า

ไม่เป็นไรๆ ยังไงเราก็อ่านได้ 55+

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pepopyj ที่ 16-06-2010 01:25:45

16 ตอนจบกับความรักอันมุ่งั่มนและแรงกล้าของพี่คิว
และความกวนแต่น่ารักโดนใจของน้องกี้...
พี่คิวนี้ขี้หึงและขี้หวงน้องกี้จริงๆแต่ไม่ว่ากันเพราะน้องกี้น่าร๊ากกก
รอตอนพิเศษพี่คิวและน้องกี้ด้วยคนน๊า
แล้วคู่อื่นพี่เรย์กับน้องเคน
โซลเมทกับน้องเลิฟ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 16-06-2010 22:07:12

น่ารักอ่า


ชอบจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 16-06-2010 23:31:09

แอบมาดู รออ่านคู่อื่น

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Safina_safe ที่ 16-06-2010 23:59:43

น่ารักจัง :L2: :o8: :-[ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: dog ที่ 17-06-2010 03:53:21

น่ารักมากเลยค่า
อ่านวันเดียวจบเลย
กี๊น่ารัก คิวก็ สวย ดิบ เถื่อน ได้ใจไปเลยค่า

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 18-06-2010 13:49:35

กี้กับคิวน่ารักมากๆๆๆๆ :L2: รอคู่อื่นอยู่น๊ะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Glico519 ที่ 20-06-2010 04:58:35

น่ารักมากเรื่องนี้   :o8: :-[ :o8: :-[

ตั้งแต่ต้นจนจบเลย

ชอบตอนที่พี่คิวอะ ดูรักกี้มากๆเลย ที่สำคัญพี่คิวหื่น :m25: :m25: :m25:

สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13

 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: นาวา ที่ 21-06-2010 06:31:38

น่ารักจังเลย  น้องกี้อะ
อย่าได้แบบนี้มั้ง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 21-06-2010 13:21:01

ลุ้น เอาใจช่วย พี่คิวแทบแย่ กว่า กี้จะยอมใจอ่อน

น่ารักดี ถึงแม้กี้จะปากแข็งไปหน่อยก้อเหอะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 21-06-2010 17:50:25

ไรเตอร์คะ ขอตอนพิเศษซัก 10 ตอนได้มั้ยคะ

กี้น่ารัก พี่คิวยิ่งโคดจะน่ารักเลยอ่ะ >_<

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 21-06-2010 22:35:14

น่าเสียดายไม่น่าจบอย่างจำใจเลย :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 22-06-2010 00:29:45

อ๊ายยย
พี่คิวน่ารักอ่ะ
ชอบ ผช. วางแผนนนน
ฮ่าๆๆ
มันดูทุ่มเทดีจังเลย !!!

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Annetemis ที่ 22-06-2010 00:46:40

พี่คิวกับกี้น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ :m1: เจ้าเล่ห์นักนะพี่คิว :m12:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-06-2010 22:34:42

น่ารักจัง ถึงแม้จะเสร็จพระเอกเรฝ้วไปนิดส์ก็เหอะ-*-555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ตุ๊บป่อง ที่ 26-06-2010 11:12:31

อ่านแล้วโดนใจมากคับ 555+

แอบสงสารทีตอนแรกๆๆ อยากจะ :beat:พี่คิว ทำทีร้องไห้ เสียใจ


แอบหวังตอนพิเศษจากไรเตอร์ .......... :call:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DestinY ที่ 26-06-2010 17:48:01

มาอ่านที่เดว
เอาซะจบเรื่อง เง้ออออ
ไม่น่าจบเร็วเลยงิงิ
รอตอนพิเศษด้วยคนงับ

^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: omelordkung ที่ 27-06-2010 16:31:24

แอบมาอ่านรวดเดียวจบ

น่ารักมากมาย

พี่คิวหื่นได้อีก น้องกี้ก็น่ารัก

คึคึ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 29-06-2010 00:51:56

 :m15: จบแล้วอ่ะ

จบจริงเหรอ    :man1: ไรเตอร์ทีนึง

น่ารักมากอ่ะ เรื่องน้

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 29-06-2010 01:04:35

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ไม่น่ารีบจบเลย เรื่องน่ารักมากค่ะ ขอบคุณนะคะ
แล้วจะรอตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: adisablady ที่ 29-06-2010 22:03:44

ตามเก็บค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ladajuk ที่ 05-07-2010 19:30:57

 :impress2: :-[  สนุกดีครับ อ่านไปยิ้มไป

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: adisablady ที่ 14-07-2010 16:21:55

รัก เรื่องนี้จัง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 16-07-2010 18:08:55

เพิ่งเจอ น่ารักดีค่ะ ทั้งพระเอกนายเอก แปะไว้ก่อน เด๋วมาอ่านต่อ  :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 16-07-2010 22:47:20

รายงานตัวอ่านจบแล้วจ้า น่าร้ากกกกกกกกกกก  :-[

ถ้าให้ดีมีสเปเชี่ยลหน่อยก็ดีนะ อิๆ  ขอบคุณไรท์เตอร์ค่า มะกอดๆ :กอด1:  :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 18-07-2010 18:59:07

พี่คิวหื่นน

หุหุ

ขอบคุณค้าบ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 19-07-2010 01:01:26

 :L1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 19-07-2010 01:02:17

มีตอนพิเศษอีกป่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย &#
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 19-07-2010 15:06:55

มาตามเก็บขอรับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nona159 ที่ 19-07-2010 16:05:10

 :-[ :-[

น่ารักจังน้าพี่คิวกับน้องกี้เนี่ย


เสียดายที่จบเร็ว ขอให้มีภาคสองต่อที่เถอะ

สำหรับคนโพส เป็นกำลังใจนะคะ :L1: :L1: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: leogemini ที่ 19-07-2010 16:15:23

เข้ามาตามเป็นสาวกคัฟ *-*

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nunam ที่ 23-07-2010 13:08:28

ยังไม่ได้อ่าน .... แต่ ....เหงชื่อเรื่องแล้ว ต้องอ่านแล้วละ แว๊บไปอ่านก่อนดีฝ่า  :laugh:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: alisary ที่ 24-07-2010 08:08:30

อ่านทีเดียวจบเลย

เรื่องน่ารักดีครับ
ชอบๆ  แต่ยังบวกให้ไม่ได้  เสียดายจังเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 25-07-2010 15:42:11

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
ชอบน้องกี้ น่ารักอ่ะ
พี่คิวก็หึงโหดดีจริงๆ
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก
อ่านไปก็ยิ้มมมมไป >< ชอบๆๆๆ
รออ่านตอนพิเศษอยู่นะค่ะ (รออย่างมีความหวัง)
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 26-07-2010 02:14:29

อ่านจบรวดเดียวเลย
สนุกมากเลยค่า
น้องกี้น่ารัก แต่พี่คิวหื่นและหึงโหดไปนิดนึง 55555
หึงทีไรน้องกี้เจ็บตัวทุกทีเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะไรเตอร์
+1 ไปเลยจ้า

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: talentcs ที่ 12-10-2010 22:59:02

อ่านจบรวดเดียวเลย
สนุกมากครับ
พี่ดิวนี่ โหดไปป่าว
น้องกี้นี่ น่ารักได้ใจมาก
ชอบครับ
 o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 13-10-2010 19:29:06

สนุกอ่ะ
แต่ไม่ค่อยอยากเข้าใจว่า "จบอย่างจำใจ"จริงๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆ

ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 14-10-2010 14:19:00

น้องกี้น่ารักจังงงงง
งื้อออ
ชอบอ้ะ  ฮ่าๆๆๆ
พี่คิวก็เจ้าเล่ห์ตลอดเลยนะคะ
วิ้วววว

><

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Þrestigë ที่ 15-10-2010 01:42:25

วะ ว๊าว ว วว :)
ตามอ่านจ้า ๆ
แหะ ๆ กว่าจะอ่านจบเน๊าะ
ขอบคุณไรต์ที่แต่ง + ลงให้อ่านค่ะ
รอตอนพิเศษน้อออ กี้น่ารักน่าจับกด >  < '

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Smirnoff ที่ 15-10-2010 22:29:17

เอิ้กกก อ่านรวดเดียวจบ น้องกี้กะพี่คิวน่ารักมากมายยยยยย :mc4: :mc4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Isuru ที่ 25-10-2010 01:03:12

น่ารักมากมาย
พี่คิวถึงจะร้ายแต่ก็น่ารักอ่ะ
ร้ายเพราะอยากให้กี้เป็นของตัวเองคนเดียว
ความรักสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆอ่ะนะ
ไม่น่ารีบจบเลยอ่ะคะ
รออ่าน สเป อยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 25-10-2010 12:55:28

 :n1:ความรักนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่ง คาดว่า ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น

 :L1: :3123: :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 25-10-2010 16:33:39

น่ารัก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: phoeniix ที่ 29-10-2010 00:34:50

พี่คิวโรแมนติกมากๆ กี้น่ารักมากๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 17-11-2010 22:11:02

ในที่สุดก็สุขสมหวังซักทีนะคุณพี่คิว
ฮ่า ฮ่า

ชื่นชมในการวางแผนของพี่แกจริง ๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: fay_13 ที่ 02-12-2010 17:01:09

อ๊า...... น่่ารัก....อ่านแล้วอยากแกล้งกี้อ้ะ  :-[

พี่คิวขา.....พี่จะหื่นไปไหนวะคะเดี๋ยวน้องก็ช้ำพอดี หุหุหุ  :haun5:

จบได้น่ารักสุดๆ อยากอ่านภาคพิเศษต่อแล้วนะเออ  o9

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: TODTOR ที่ 06-12-2010 04:26:29

ชอบมากมายยยย  สนุกมากเลยคับ ^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: TamuNe ที่ 07-12-2010 02:16:59

น่ารักดีอ่า :-[

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-02-2011 23:10:49

ใสๆไร้มลพิษ 55
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Cressent ที่ 03-02-2011 01:54:25

น่ารักกกกกกกก

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: babyfaibossy ที่ 13-02-2011 19:35:15

สนุกมากเลยค่ะ



 o13 o13 o13


ชอบพี่คิวและน้องกี้มาก แต่ปลื้มพี่เรย์ที่สุด 55+

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: kaowkong ที่ 15-02-2011 02:45:50

รักพี่คิวกะน้องกี้ที่สุดเลยยยยยย...^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: sassyaom ที่ 18-02-2011 00:32:01

เป็นเรื่องเดียวที่อ่านจนจบแล้วไม่เสียน้ำตาเลย

แต่ยิ้มได้ตลอดเรื่อง  อ่านจบภายในไม่กี่ชั่วโมง แต่ยิ้มเหมือนคนบ้าเลยอ่าส์

ตอนพักอ่าน ก็แอบมีกระโดดกรี้ดด้วยนะ  ดีใจ และก็มีความสุข อย่างกะเกิดขึ้นกับตัวเองแน่ะ

หุหุ เสียดายจบเร็วไปหน่อยอ่าส์

แต่ก็ขอบคุณมากๆนะคะ จะตามอ่านเรื่อง ต่อๆ ไปจ๊ะ

ว้าววว วันนี้นอนหลับฝันดีแน่เลย ฝันดีน๊ะทุกคน ^^-

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!! (ส่งท้าย)

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 18-02-2011 16:46:24

พี่คิว น้องกี้ น่ารักมากเล่ย ยยยย
ไอ้พี่คิวหึงโหด ด ดมาก กกกกกกกกก

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วไม่เครียดดี มีความสุขๆ :o8:
แต่ไม่น่าจบเร็วเลย ยยยยยย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: eyejaejae ที่ 21-02-2011 23:28:41

น่ารักเว่อๆๆ

อ่าวรวดเดียวจบเลยค่าา สนุกน่ารักดีง่าาา :impress2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: IM.EARTH ที่ 22-02-2011 13:54:03

เรื่องน่ารักมากๆเลยครับ อ่านรอบเดียวจบเลย
ชอบบุคลิกของพี่คิวอ่ะ โหดๆแบบนี้ได้ใจดี (แอบจิตแฮะเรา -.-)

ขอบคุณพีคนเขียนมากๆนะครับ ^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: kazama ที่ 20-03-2011 02:35:41

เรื่องนี้สนุกจริงๆ

น้องกี้น่ารักมากมาย พี่คิวชอบแกล้งน้องจังเลย แต่น่ารักดีอ่า ชอบๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: -Otto- ที่ 31-03-2011 20:16:32

ชอบเรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ
 :กอด1: น้องกี้  :กอด1:พี่คิว
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย &#
เริ่มหัวข้อโดย: ปีกรัตติกาล ที่ 01-04-2011 23:31:31

สนุกมากเลยค่ะ

แต่งดีจัง   รักน้องกี้กะพี่คิว

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: harusame ที่ 08-04-2011 21:57:24

ขออนุญาตลงทีเดียวเลยละกันนะ
ตอนที่ 1 ชิงช้ามหา "ซวย"
เปิดประเด็นมาได้น่าสนใจดีฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
เสียดายที่กี้รูปร่างคล้ายผู้หญิงมากไปอ่ะ แต่ยังดีที่นิสัยยังแมน ฮาาา <<< ชอบแบบเถื่อนๆว่างั้น - -*
ว่าแต่พระเอกชื่อไรหว่าาา อ่านแล้วลืมหรือยังไม่บอก ชักสับสนตัวเอง

ตอนที่ 2 ซวยซ้ำซ้อน
โหหห พี่คิว ทุ่มมากมายถึงกับซื้อคอนโด บ้าจริงอะไรจริง = ="
กี้จะรอดมั้ยเนี่ยยย

ไปต่อกันเลยครับตอนที่ 3 ห้องกุสีขาว อ้าว...แล้วนี่ห้องใครวะ??
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ หึหึ แค่จูบเองเสียดายแฮะ <<< อ่าว - -**
พี่คิวนี่ก็ควบคุมตัวเองได้ดีเหมือนกันนะเนี่ย

ตอนที่ 4 แล้วฝันร้ายก็กลายเป็นจริง
โฮ่ๆๆๆ ก็คิดอยู่นะว่าพี่คิวน่าจะอยู่บริษัทนี้แต่ไม่คิดว่าจะเป็นประธานอ่ะ
สรุปพี่คิวนี่หล่อหรือสวยกันแน่เนี่ย ถ้าสวยแล้วพี่คิวกะกี้ใครสวยกว่ากันอ่ะ ฮ่าาาาา ผลั๊ว <<<< โดนกี้ต่อยย

ตอนที่ 5 พี่ไม่ชอบ  น้องอย่าทำ
ง่าาา อย่าบอกนะว่าพ่อกะแม่กี้ไม่อยู่แล้วง่ะ น่าสงสาร
เพราะแบบนี้เลยติดหมอนข้างสินะ
พี่คิวได้กำไรอีกแล้ววววววววว

ตอนที่ 6 หนุ่มอัจฉริยะ ปะทะ Mr. Lonely
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขจริงๆนะเนี่ย~
จะทุกข์ก็ตรงปวดแก้มเพราะยิ้มนานเกินนี่แหละ - -
พี่คิวนี่ก็เตรียมพร้อมซะจนน่ากลัว เห่อ ๆ

ตอนที่ 7 (กี้)มรสุมชีวิต (คิว)ผิดเพราะขี้หึง
ไม่คิดเลยว่าแจนจะเป็นคนแบบเน้!!!!!!!
ดีนะที่มีคนได้ยิน น่าจะเป็นเรย์รึปล่าวเอ่ยยย
สงสารกี้ง่ะ พ่อแม่เสียจริงๆด้วย
ว่าแต่ อยู่ๆก็ชักอยากรู้ว่าชื่อ"กี้" เต็มๆคืออะไรซะงั้น
หรือมีแค่กี้เฉยๆอ่ะ <<< แล้วแกจะรู้ไปทำม้ายยย - -*
เป็นเรย์จริงๆด้วย จบเรื่องซะที เย้ๆ
รักเรย์ที่ซูดดดดดดดดดดดดด เกลียดคิวแล้ว มาทำให้กี้ร้องไห้ ชิส์

ต่อกับตอนที่ 8 ถึงคราวนายเอกเล่นตัว
ดีมากกี้ แกล้งให้หนักๆเลน หึหึ
พี่คิวตื่นมาตกใจแน่ ฮ่าๆๆๆ ตามหาที่ไหนก็ไม่เจออีก
กี้จะเอาคืนยังไงอีกน้าาาาา

ตอนที่ 9 (แน่ใจนะว่า)พระเอกตามง้อ??
สงสารแจ๊คอ่ะ อยู่ดีๆก็กลายเป็นแฟนเพื่อนสนิทซะงั้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
พี่เรย์น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดด นิสัยก็ดี(มั้ง)
ถ้าไม่ได้พี่เรย์กี้มีหวัง............เห่อๆ

ตอนที่ 10 จะถามครั้งสุดท้าย ตกลงเราเป็นอะไรกัน?
ว้าวๆๆ ในที่สุดก็ตกลงเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการ(?)แล้วววว
จะว่าไปพี่คิวนี่ก็อดทนสุดๆเลยนะเนี่ย (อดทนไม่ปล้ำกี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ)

ตอนที่ 11 ความรักกับความสงสาร
ชิส์ แจนชักศึกเข้าออฟฟิศ(?)ซะงั้น
จะทำไงต่อละเนี่ย คุณเอกคงไม่รู้มั้งว่ากี้มีแฟนแล้ว ดูจะไม่มีพิษมีภัยอะไร

ตอนที่ 12 ถ่านไฟเก่า
งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ถึงจะไม่ตั้งใจก็เหอะ ฮึ
แกล้งให้หนักเลยกี้!!!

ตอนที่ 13 จะรัก หรือ จะเลิก
ไอ้พี่คิวนี่ง้อได้ถึงเนื้อถึงตัวดีจริงๆ  = ="
ใช้กำลังตลอดอ่ะ
พี่เอกนี่ก็โดนแจนยุมาแน่ๆ ฮึ - -*

ตอนที่ 14 ฤกษ์เปิดตัว
อร๊ายยยยยยยยยยย หวานจริงจัง
พี่คิวเปิดตัวได้สุดยอดไปเล้ยยย (หน้าด้านสุดๆอ่ะ ฮ่าๆ)
ชื่อเลิฟนี่ยังพอไหวนะ แต่โซลเมทนี่.........เห่อๆ

ตอนที่ 15 บรรยากาศดีๆ ช่วย(ให้เปิดใจ)ได้มาก
ว่าละ ว่าชื่อรีสอร์ทมันคุ้นๆ พี่คิวมีไรกะวันวาเลนไทน์มากปะเนี่ย
หรือว่าพบรักกะกี้(?)วันวาเลนไทน์หว่าาา
หึงได้หึงดีจริงๆ ก็รู้หรอกว่ารักแต่มากไปก็ไม่ดีน๊าาา

ตอนที่ 16 เมื่อนายเอกเมา VS พระเอกเจ้าเล่ห์ (ตอนจบครับ)
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้วอ้ะ >////<
NC ก็กำลังดีสำหรับเนื้อเรื่องน่ารักๆแบบนี้นะ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้จ้าาา
สนุกมากเลย อ่านไปยิ้มไปจนเมื่อยแก้ม ฮ่าๆๆๆๆๆ
แล้วจะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆด้วยน๊าาาา
ขอบคุณจ้าาาา

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 09-06-2011 19:55:23

ขอบคุณมากๆๆคะ

เนื้อเรื่องน่ารักมากๆๆ

อ่านไปยิ้มไป คิดถึงน้องกี้กะพี่คิว

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: ladymoon_yy ที่ 03-07-2011 13:44:29

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มได้ทุกตอน   :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: sunwizardiiz ที่ 05-07-2011 17:51:36

ใจจ้าา o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 08-07-2011 22:36:18

:))) ชอบจัง 

ตามธรรมเีนียม............  ตอนพิเศษง่ะ ''' >..<

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Evanjeline ที่ 15-07-2011 08:13:56

เรื่องน่ารักอะ ตกหลุมรักทันที
พระเอกก็หื่นได้ใจ กระทืบไลค์แรงๆๆๆคะ  o13
ขอบคุณมากนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-07-2011 13:45:23

น่ารักดีค่ะ พี่คิวกับน้องกี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: bonny ที่ 15-07-2011 14:03:06

ขอบคุณค่ะ
ชอบจังเลบ
อ่านแล้วมีความสุข

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: t-unseen ที่ 15-07-2011 19:07:05

อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ น่ารักมากเลยค่ะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: kirara ที่ 15-07-2011 22:39:05

สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 16-07-2011 01:04:33

ขอกรี๊ดดังๆๆๆก่อนเลย
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่คิวทำเราเพ้อสุดๆๆๆๆๆ
ชอบผู้ชายแบบนี้อ่ะ
ตื้อ บังคับ ทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่ตัวเองรัก หันมารักเรา
น้องกี้ก็น่ารัก
สู้ไม่เคยได้แต่ก็สู้ตลอด ><~~~~~~~
ว่าแต่....จะมีตอนพิเศษบ้างไหมเนี้ย อิอิ^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 18-07-2011 03:27:53

อ่านจบแล้วน่ารักมากมาย
พี่คิวนี่สุดยอดของความตื๊อและด้านเลย
ส่วนน้องกี้ก็ปากแข็งและขยันกวนโมโหบ่อยๆ
แต่สองคนนี้เขาก็มีมุมน่ารักๆ เวลาอยู่ด้วยกัน ชอบมากเลยค่ะ
ขอบคุณนะจ๊ะสำหรับนิยายดีๆ  :L2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 19-07-2011 11:17:08

เรื่องนี้น่ารักมากเลยฮ๊าฟฟฟฟ
อ่านไปยิ้มไปตลอดเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: NAS ที่ 20-07-2011 05:02:48

ขอบคุณค่ะ น่ารักมากๆ รอตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 24-07-2011 14:48:48

ชอบจังเลยครับ อ่านไปยิ้มไป แต่ไม่หน้าจบเร็วเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: turqu0ise ที่ 24-07-2011 20:18:47

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก

อ่านรวดเดียวจบเลย 555555555555555555555

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 25-07-2011 18:05:47

จริงๆแล้วไม่ค่อยจะชอบนิสัยพี่คิวเท่าไหร่ จากการที่ชอบบังคับและไม่ค่อยจะฟังเหตุผล แต่ก็พออภัยให้ได้ที่ทำไปเพราะ
รักจนเป็นคนขี้หวง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 25-07-2011 20:00:16

ชอบพี่คิวอะ
แอบรักมาตั้งนาน
หวานซะ

 :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: GarGee ที่ 27-07-2011 22:58:55

แปะก่อน
จะมาอ่านหลังสอบจร้าาา

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 28-07-2011 23:50:13

 :o8: :-[
ชอบมากค่ะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

><
 o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 30-07-2011 12:56:55

น่ารักมาก พี่คิวจขี้วางแผน ชอบบังคับตลอด กี้น่ารัก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 31-07-2011 00:18:27

น่ารักเหลือเกินเรื่องนี้

พลาดไปได้ยังไงเนี้ยตั้งนานนน

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: loveooo ที่ 02-08-2011 20:52:06

ชอบๆๆๆ พี่คิวน่ารักอ่าแต่เจ้าเล่ห์ไปหน่อยนะ   กี้ก็น่ารักมากๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: kolapapaya ที่ 04-08-2011 17:51:08

สนุกจังเลยยย

พี่คิว หื่นนน .. น้องกี้ น่ารัก+ปากจัด

สุดท้ายน้องกี้ก็ไม่รอด  :o8:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 05-08-2011 02:41:37

หนุกหนานมากมาย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 17-08-2011 17:52:02

 o13  สนุกมากกกกก

กี้น่ารักขนาดดดด

ขอบคุณค่ะ  :z2:

ปอลอ....เสียดายอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย  :z3:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Asuke ที่ 03-02-2012 18:52:38

น่ารักจังครับ ขอให้รักกันนานๆนะครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-02-2012 23:01:04

น่ารักดีค่ะ แต่พระเอกขี้หึงเกิ้น :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: zetsubo ที่ 03-02-2012 23:43:07

น่ารัก แต่พี่คิวหื่น 5555   อย่างนี้ต้องให้กี้แกล้งคืนบนเตียง?? 5555

อยากอ่านคู่อื่นบ้างอะ มีให้อ่านที่ไหนหนอ >w< ชอบอะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: armlovebos ที่ 07-02-2012 23:37:34

น่ารักมากกกก o13

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 08-02-2012 22:45:32

น่ารักกกกกกกก   
:o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: achiradan ที่ 14-02-2012 18:53:50

อยากทราบ ชื่อเรื่องของเรย์กับเคนชื่อเรื่องอะไร ยังไม่เคยอ่านอยากเรื่องของ เรยืกับเคนบาง :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 10-05-2012 22:27:34

สนุกดีนะคะ o13
นึกว่าจะไม่มีNCซะและ :เฮ้อ:
จะรอติดตามเรื่องต่อไปน้า
ขอบคุนจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 15-05-2012 00:08:00

พี่คิวขี้หึงมากกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-07-2012 13:47:11

น่ารักค่า ;)

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 10-10-2012 13:36:54

ขอบคุณมากคะ  น่ารักมากกกกกกเลย


          :กอด1:    พี่คิวกะน้องกี   :กอด1:


                             :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: culom ที่ 17-11-2012 10:39:27

 :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: makone ที่ 24-11-2012 09:00:53

ขอบคุณมากๆ ค่ะ  :-[ :-[
สนุกมากๆ เลย  o13 o13
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 25-11-2012 22:20:43

น้องกี้มันน่ารัก พี่คิวมันหื่นนน

สนุกมากจ้า ขอบคุนนะอิอิ :-[

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 23-02-2014 02:28:24

 :-[ ขอบคุณค่า จบได้น่ารัก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 11-11-2014 23:33:50

ขอบคุณค่ะ เรื่องนี้น่ารักมาก
เสียดายคนเขียนต้องเร่งจบ แต่ก็เข้าใจค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: story ที่ 16-11-2014 19:33:31

ไม่อยากให้จบเลย สนุกมาก ไม่รู้ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ไง  :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 18-11-2014 00:15:25

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคร้าาาาาาา o13
ชอบพี่คิว (เพราะเป็นพระเอกที่เราอยากได้มาเป็นของเอ๊งงง กร๊ากกกกก) :m20: ----->โดนน้องกี้ :z6:
กับน้องกี้มากกกกกก น่ารักที่สวดๆๆๆๆๆๆ  :L1:  :haun4:  :jul1:
 
และก้ขอบคุณ คุณฟาง ที่ช่วยแต่งเรื่องน่ารักๆอย่างนี้มาให้เราอ่านนะค่ะ  o13 o13 o13

อยากรู้จังว่า คุณฟาง แต่งเรื่องไรบ้างอ่ะค่ะ เค้าจะตามไปอ่านนนนนนน :z2: :z2: :katai5:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 24-11-2014 10:39:37

จะน่ารักหวานไปไหนอะ คริๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 26-11-2014 06:47:51

หื่นเบาๆนะพี่คิวเน๋ย :katai5:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 27-11-2014 15:46:29

ตื่นจบพี่คิวหื่นจริงๆ 555
นับถือความพยายามของนางมาก
ซื้อคอนโดใกล้หอน้อง
นัดเลี้ยงข้าวทุกคนเพื่อให้น้องมาด้วย กร้ากก

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 28-11-2014 01:51:36

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: a_n ที่ 29-11-2014 22:14:53

อ่านทีเดียวรวดเลย แอบอมยิ้มไปกับพี่คิว วางแผนซะสับซ้อน

ปล.น่าจะมีตอนพิเศษของคู่รองบ้างนะครับ อิอิ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 01-12-2014 15:11:46

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: best3651013 ที่ 16-02-2015 17:40:28

จบบริบูรณ์ สนุกมากๆๆๆเลย คราฟ ลุ้นแทบตาย  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 26-02-2015 19:23:56

ขอบคุณนะคะ นิยายน่ารักมากเลยค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 27-02-2015 07:29:56

พี่คิวนี่ขี้หึงจริงๆ ไม่หึงธรรมดานะหึงโหด
แต่ก็เพราะรักอ่ะนะ ทุ่มสุดๆ
น้องกี้ก็น่ารักมากกกกกก
รักพี่คิวน้องกี้ค่าาาา

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 07-04-2015 06:35:04

อิจฉาน้องกี้จัง อยากเจอคนรักจริงอลังการแบบพี่คิวบ้างอะไรบ้าง :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 24-11-2015 21:44:19

อ่านก็สนุกนะ แต่ไม่ชอบนิสัยพระเอกอย่างแรงงงงง

เกลียดคนที่ชอบบังคับ เอะอะห่าอะไรก็ใช้กำลัง หึงหวงไม่ลืมหูลืมตา เอาแต่ใจไม่คิดจะฟังใคร แม่งมีครบบุคลิกที่เกลียดไว้ครบเลย

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 26-04-2016 13:06:27

พี่คิว น้องกี้ น่ารักมาก ๆ ครับ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: TonyPat ที่ 28-04-2016 20:42:24

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 01-05-2016 23:34:46

น่ารักอ่ะ สนุกดีคะ ตาพี่คิวนี่อย่างหื่นอ่ะ พ่วงทั้งหึง หวง และโหดมาครบชุดเลยนะ กี้เองก็ปากจัดอ่ะ มาคบกันได้นี่สุดๆจริงๆ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 02-05-2016 18:38:07

เข้ามาอ่านอีกรอบ
ขอบคุณค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-05-2016 12:08:48

 :L2: สนุกดีค่ะ ในที่สุดพี่คิวก็ทำสำเร็จได้น้องกี้มาครอบครอง

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 21-12-2016 17:31:59

 :L1: :L2: :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 22-12-2016 11:18:16

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-12-2016 20:59:14

ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-12-2016 10:11:13

 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ต้อง(แกล้ง)ร้าย ให้นาย(หลง)รัก
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 29-12-2016 13:50:00

กลับมาอ่านอีกรอบ พี่คิวน่ารักที่สุด