"ดีจัง กี้น่ารักขนาดนี้พี่จะปล่อยไปได้ยังไง" มันพูดจบก็ก้มลงมาจูบผมบ้าง ปล่อยมันครับ ตามใจมันหน่อย
"รู้มั๊ย วันนี้ที่ทะเล พี่แทบจะทนไม่ไหว อยากจะอัดหมอนั่นสักที"....มันเว้นช่วงแล้วถอนหายใจเบาๆ เล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ
"พี่รู้ว่าถ้าพี่ทำแบบนี้กี้อาจจะโกรธ แต่พี่ก็จะทำ พี่เป็นคนเห็นแก่ตัวเพราะพี่จะไม่มีทางยอมให้ใครมาแย่งกี้ไปแน่ๆ " มันพูดอะไรผมไม่ค่อยได้สนใจฟังสักเท่าไหร่ครับ ตาจะปิดอยู่แล้ว มารู้ตัวก็ตอนที่มันขึ้นมาคล่อมทับตัวผมไว้นี่แหละ มือมันถอดเสื้อผมแต่ปากมันก็ยังบ่นอะไรต่อไม่รู้
"กี้ครับ กี้รู้ไหมเวลาที่นอนด้วยกัน พี่แทบจะหลับไม่ลงทุกครั้ง พึ่งจะเข้าใจว่ามันทรมานมากมายขนาดไหน นอนอยู่กับคนที่เรารักแท้ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดกี้เท่านั้น และวันนี้พี่จะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว" มันพูดเสร็จก็ก้มลงมาจูบอีกที ก่อนจะถอดเสื้อของมันเอง ก้มลงมาชิดหน้าผมแล้วพูดขึ้นมาว่า
"กี้อาจจะว่าพี่เลวที่ฉวยโอกาสแบบนี้ ถึงพี่จะเลวแต่ก็เลวเพราะรักกี้นะ"
"พี่คิว...อือ....ปล่อยนะ อย่าทำแบบนี้สิ" ผมพยายามออดอ้อนเพื่อให้พี่คิวปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ ตอนนี้เริ่มรู้แล้วครับว่ามันคิดจะทำอะไร
"รู้ไหมยิ่งกี้ทำเสียงอ้อนแบบนี้ ทำหน้าตาออดอ้อนแบบนี้มันทำให้พี่ยิ่งหมดความอดทน" เอ้า...ซวยผมสิ
"ไม่เอา....ถ้าพี่ทำผมจะโกรธนะ" ผมพยายามหาข้ออ้างมาเพื่อให้พี่คิวเปลี่ยนใจให้ได้อ่ะครับ ขู่มันหน่อยเผื่อมันจะเลิก
"ถึงกี้โกรธพี่ก็จะทำ ยินดีตามง้อกี้ตลอดชีวิตเลย ไม่ต้องห่วงหนีพี่ไปไหนไม่รอดแน่ๆ ชาตินี้" ผมพยายามช่วยเหลือตัวเองใช้ปลายเล็บที่ค่อนข้างยาวข่วนลงไปบนหน้าอกมันอ่ะครับ ไม่รู้มันถอดเสื้อตัวเองตอนไหน ไวชิบ พี่คิวเลยรวบมือทั้งสองข้างของผมขึ้นไปไว้ด้านบน กรรมครับจะดิ้นไงล่ะทีนี้
"ชอบแบบเจ็บๆ รึไง" มันถามเสียงดุมาเลยครับน่ากลัวอ่า ผมเคยบอกรึเปล่าว่าเวลาไอ้พี่นี่โมโหแรงมันจะเยอะมาก และมันก็ดุน่ากลัวด้วยอ่ะ เปล่านะครับผมไม่ได้กลัวหรอกแค่เกรงนิดๆ จริงๆ นะ ว่าแต่ มาช่วยผมด้วยเซ่...อย่านั่งอ่านกันเฉยๆ
"จะเอาคืนแล้วนะ" ยังจะมีหน้ามาบอกอีก พี่คิวพูดก่อนจะก้มลงจูบคงคิดจะเอาคืนที่ผมทำให้เจ็บตัวนั่นแหละเจ็บไม่เจ็บผมไม่รู้ครับรู้แต่ว่าเลือดซิบเป็นทางเลย สมน้ำหน้ามัน แต่ยิ่งผมพยายามดิ้นหนีมากเท่าไหร่พี่คิวก็ยิ่งบังคับรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น จนผมเลิกต่อต้านนั่นแหละมันถึงยอมเลิกราจากความรุนแรง จากจูบลงโทษกลับกลายเป็นจูบที่เรียกร้องให้ผมตอบสนอง เมื่อได้อย่างใจมันก็เริ่มละความสนใจจากริมฝีปากผม ซุกไซร้ริมฝีปากไปเรื่อยๆ อย่างเอาแต่ใจตั้งแต่มุมปาก แก้ม เปลือกตา ข้างหูเรื่อยมาจนถึงคอและอกของผม ที่ตอนนี้มันคิดว่าคงจะเริ่มจะแดงเพราะความเขิน ก่อนจะพึมพำชิดหน้าอก
"อกพี่มีรอยเพราะกี้ พี่จะเอาคืนสองเท่าเลยแล้วกัน" มันบอกครับแต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าสองเท่าของพี่คิวนั้นมันเล็กน้อยหรือมากมายขนาดไหน เพราะพี่คิวไม่ได้ทำให้ผมเจ็บเพียงแต่มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานกว่านั้น ไม่ว่าตรงไหนที่ถูกสัมผัสมันรู้สึกร้อนผ่าววูบวาบไปหมด แถมสัมผัสนี้ยังให้ความรู้สึกแปลกๆ อยากจะถูกสัมผัสให้มากกว่านี้และอยากจะวิ่งหนีไปพร้อมๆ กัน จะเอาไงดีวะผมว่าครั้งนี้พี่คิวมันเอาจริงแน่ๆ อ่ะ ไม่ยอมให้ผมกระดิกตัวได้เลย จากนั้นพี่คิวเริ่มซุกหน้าต่ำลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าท้องผมอย่างต้องการจะแกล้ง
"อื้อ...พี่คิว...อือ..พอ...พอได้แล้ว....หยุดซะที" ผมขอร้องด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนตัวเองก็แทบจะไม่ได้ยิน แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อกางเกงที่สวมอยู่ถูกพี่คิวดึงออกจากตัว ทั้งที่ผมก็พยายามรั้งไว้สุดชีวิตแล้วแต่มันก็สู้แรงของพี่คิวไม่ได้อ่ะ ตัวมันก็สูงกว่า ใหญ่กว่าแรงมันชนะผมก็ไม่แปลกหรอก
"อ๊ะ...พี่...หยุด...พี่คิว... หยุดนะ"
"วันนี้ที่เคยฝากๆ เอาไว้ พี่ขอเอาคืนเลยก็แล้วกันนะ" พี่พูดเบาๆ ข้างหูผมก่อนจะก้มลงจูบอีกครั้ง ลิ้นนุ่มๆ ถูกสอดเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นผมเนิ่นกว่ากว่ามันจะถูกถอนออกมาแล้วซุกซบไปตามลำคอ เรื่อยไปจนถึงหน้าท้องและตรงนั้น ทำเอาผมสะดุ้งสุดตัวเลยครับ ก่อนจะใช้มือที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้วดันพี่คิวออกอย่างเอาเป็นเอาตาย
"พี่...อย่านะ ตรงนั้น....อือ.." จะว่ารู้สึกดีมันก็ใช่ แต่อีกใจนึงมันก็กลัว นี่ผมจะทำยังไงดีวะพี่คิวมันถึงจะหยุดเนี่ย ไม่ใช่อะไรครับยิ่งนานไปผมก็เริ่มจะหมดแรงต่อต้านลงทุกทีๆ ช่วงขาถูกแยกออกจากกันก่อนที่พี่คิวจะทอดกายแทรกเข้ามาตรงกลาง
"ไม่เอาแล้ว พี่คิว...หยุดเถอะนะ" ผมอ้อนเสียงหวานเลยครับ เผื่อมันจะใจอ่อน ทั้งมึน ทั้งเมาแถมไอ้ความรู้สึกเสียวซ่านแปลกๆ ที่มันเกิดขึ้นมานี่อีก ผมจะขาดใจตายอยู่แล้ว
แต่ผมก็น่าจะรู้นะคนอย่างพี่คิวเมื่อมันบอกว่าจะทำก็ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนใจ รู้ๆ กันอยู่ว่ามันเป็นคนคำไหนคำนั้นเสมอ ไม่นานผมก็รู้สึกถึงนิ้วเรียวยาวถูกสอดเข้ามาทักทายและอะไรบางอย่างเย็นๆ ที่ปลายนิ้วทำเอาผมสะดุ้งสุดตัวอีกครั้งก่อนจะพยายามถดตัวหนีครับ ตายแน่ๆ งานนี้
"พี่คิว หยุดเถอะ...ผมกลัว" ผมอ้อนมันครับ พยายามทำเสียงอ้อนสุดชีวิตอ่ะ
"ยิ่งอ้อนยิ่งรักนะครับแล้วแบบนี้พี่จะหยุดยังไงไหวล่ะ อย่ากลัวเลยนะคนดี ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก จะให้หยุดตอนนี้มันสายไปแล้ว" พี่คิวก้มลงมากระซิบบอกชิดริมฝีปากผมก่อนจะจูบอย่างเอาใจให้ผมคล้อยตามให้ได้ ตอนนั้นแหละครับมันเลยฉวยโอกาสขยับเข้ามาจนชิดตัวผมก่อนดึงนิ้วออกเบาๆ แล้วดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปแทนที่
"อื้อ...อื้อ...อือ...." เจ็บครับ ผมร้องประท้วงมันทั้งที่เสียงไม่มีโอกาสหลุดรอดออกมาจากปาก เพราะมันถูกครอบครองจากพี่คิวอย่างเป็นเจ้าของ ปิดกั้นเสียงร้องเอาไว้ ไม่ไหวแล้วครับเจ็บจนน้ำตาไหลเลย จะหยุดร้องก็ทำไม่ได้ ทั้งเจ็บทั้งกลัวทั้งตกใจ
พี่คิวมันคงเห็นว่าผมร้องไห้จึงได้หยุดอยู่นิ่งๆ พรางจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน กระทั่งผมเลิกดิ้นพี่คิวมันก็ก้มลงมากระซิบเบาๆ อีกครั้ง
"พี่จะทำเบาๆ ถ้าเจ็บก็บอกนะครับคนดี" ก่อนจะค่อยๆ ขยับกายเข้าออกช้าๆ ผิวเนื้อนุ่มๆ ที่เสียดสีกันสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดให้กับผมได้มากเลยครับ จากแรกๆ ที่เจ็บแทบขาดใจแต่ตอนนี้มันแค่รู้สึกอึดอัดบ้างเท่านั้นไม่ได้เจ็บปวดเหมือนตอนแรกแต่กลับให้ความรู้สึกเสียวซ่านรัญจวนใจอย่างน่าประหลาด
"อื้อ...อือ..." เสียงครางเบาๆ ที่หลุดออกมาจากปากผมไม่ได้ร้องเพราะความเจ็บปวดอย่างเคย แต่เพื่อระบายความรู้สึกพึงพอใจเท่านั้น แม้ว่าผมพยายามเก็บมันไว้แต่ก็ยังไม่วายที่จะหลุดออกมาเบาๆ เขินอ่ะครับพี่คิวมันต้องได้ยินแน่ๆ เลยอ่ะ จนเมื่อพี่คิวเริ่มขยับเร็วขึ้นเท่านั้นแหละเป็นเรื่อง
"อ๊ะ...พี่....อือ..เจ็บ..." มือผมที่เคยถูกดึงให้ไปโอบรอบคอมันเปลี่ยนมาเป็นดันอกกว้างที่เป็นรอยข่วนของพี่คิวให้ถอยห่างออกไปจาก ก็มันทำผมเจ็บอ่ะ
"เจ็บเหรอ" พี่คิวหยุดทันทีเลยครับก่อนจะก้มลงมาถามใกล้ๆ หน้าผม พร้อมกับที่มองจ้องตากับผมอีก หลบตาสิครับอายมันจะแย่อยู่แล้ว หน้าแดงไปจนถึงใบหูแถมลามมาถึงคอและอกขาวๆ ด้วยแล้วมั้ง
"เวลากี้เขินแบบนี้น่ารัก น่าแกล้งจัง อย่าไปทำให้ใครเห็นนะครับ พี่หวง" ใครจะหน้าด้านทำให้กุเขินอย่างมึงล่ะครับไอ้พี่คิว
"ที่เป็นแบบนี้เพราะใครล่ะ" ได้ทีก็เถียงบ้างสิครับ พี่คิวยังไม่ได้ขยับเขยื้อนกายเพื่อให้ผมได้พักอีกนิด นึกว่ามันจะหยุดแล้วครับ ดีใจ
"เสร็จแล้วก็ออกไปซะทีสิ มันอึดอัดนะ หนัก...ง่วงมากๆ แล้วด้วยจะไม่ไหวแล้ว" ผมร้องบอกเบาๆ คิดว่าหน้าตัวเองยังแดงไม่หายด้วยเพราะรู้สึกร้อนไปหมด
"ใครบอก...พี่ยังไม่ได้เริ่มเอาจริงเลยนะ นี่แค่สอนกี้ก่อนไงขั้นพื้นฐาน แต่ท่าทางจะหายเจ็บแล้วนี่นามีแรงเถียงแล้ว งั้นมาเริ่มของจริงกันเลยดีกว่าที่รัก.." พอจบคำของพี่คิว จากที่ง่วงๆ จะหลับมิหลับแหล่ผมตาสว่างขึ้นมาแทบจะทันทีก่อนจะเริ่มโวยวาย
"อะไรนะ...เดี๋ยวสิ อื้อ...." เสียงร้องห้ามหายไปเมื่อถูกประทับจูบลงมาอีกครั้ง มือสองข้างที่ใช้ผลักพี่คิวถูกรวบขึ้นไปไว้ด้านบน คราวนี้หมดแรงจะดิ้นเข้าแล้วจริงๆ ครับเจอพี่คิวเอาจริงเข้าแบบนี้ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกไปเหมือนกัน ยิ่งสติสตังไม่ค่อยจะครบถ้วนอยู่ด้วย ไม่น่าเห็นแก่กินเล้ย แม่งเอาเหล้าแพงมาล่อ ไอ้พี่คิวนี่มันเลวจริงๆ
พี่คิวขยับตัวเข้าออกเร็วขึ้นจากครั้งแรกเพราะคงเห็นว่าผมไม่เจ็บมากแล้ว อีกอย่างพี่เค้าก็ไม่ได้ทำรุนแรง ออกจะนุ่นนวลและอ่อนโยนมากๆ ด้วยซ้ำ มือซ้ายยังคงรวบแขนของผมไว้สงสัยเพราะคำรานที่ผมชอบมาดันเค้าออกบ้างละ เอาเล็บยาวๆ มาข่วนเค้าบ้างละ ส่วนอีกมือก็ช่วยปลุกเร้าอารมณ์ด้านหน้าของผมไปด้วย โอ๊ย!! อายมันจะตายอยู่แล้วครับ เกิดมาผมไม่เคยทำกับใครแบบนี้เลยนะ กับผู้หญิงยังไม่เคยเลย ผมถือคติให้เกียรติเพศที่อ่อนแกกว่าอ่ะครับ แต่บางทีก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกนว่าผู้หญิงอ่อนแอกว่าผมจริงรึเปล่า พวกเพื่อนผู้หญิงของผมเห็นผมไม่สู้เข้าหน่อยมันก็รุมแกล้งผมเพราะบอกว่าผมตัวเล็กๆ น่าแกล้ง ชั่วจริง
"อือ...อือ.." ผมครางออกมาเบาๆ เพราะปากยังถูกพี่คิวรุกรานอยู่ แต่ทนไม่ไหวแล้วครับเพราะทั้งเหนื่อยๆ ทั้งอึดอัด แค่ลำพังต้องรับมือกับพี่คิวก็อย่างเดียวก็เหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทันแล้ว ยิ่งมาโดนจูบแบบนี้อีกใครจะไปทนไหว
"อ๊ะ อ๊ะ..คิดจะกัดพี่เหรอเด็กดื้อ..ฮื้อ.." พี่คิวรีบถอนริมฝีปากออกเมื่อผมเริ่มเกเรไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ปล่อยให้เค้าจูบดีๆ อย่างเคย แถมจะกัดลิ้นเค้าอีกต่างหากเมื่อพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่เค้าไม่ยอม ก็ผมหายใจไม่ทันนี่หว่า
"..อือ...ก็มัน..หายใจ...ไม่ทันนี่นา...อื้อ..." ผมยังคงเถียงเสียงเบา พร้อมกับเสียงครางปนหอบที่แสดงให้เห็นว่าจะตายแล้วครับเหนื่อยจริงๆ
"หึหึ" พี่คิวหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยอมละจากริมฝีปากผมนะครับ เหมือนจะใจดีแต่เปล่า มันหันไปสนใจที่อื่นแทน พี่คิวเร่งจังหวะขยับให้เร็วขึ้น เสียงครางของผมก็ถี่ขึ้นตามลำดับแต่พยายามไม่ร้องนะครับ อายอ่ะ ก็ดูดิมันจ้องหน้าผมใหญ่เลย ไม่พอ....ยิ้มอีก ไอ้พี่ชั่ว
"ร้องออกมาดังๆ สิ พี่ชอบเสียงกี้" พี่คิวกระซิบข้างหูก่อนจะซบหน้าลงไปซบบริเวณคอของผม แล้วขบดูดเบาๆ อย่างมันเขี้ยว ต้องเป็นรอยแน่เลยอ่ะ
"อ๊า...พี่คิว...อือ....อือ..." ผมเองตอนนี้แทบจะทนไม่ไหวแล้ว มันทรมานแทบจะขาดใจเสียให้ได้เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่ความทรมานที่เจ็บปวดมันกลับเป็นการทรมานที่ให้ความรู้สึกดีมากกว่าอ่ะครับ
"อือ...จะไปแล้วนะ..." ร่างสูงพึมพำบอก ทั้งตัวเค้าและมือที่คอยช่วยกระตุ้นผมต่างก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะไหลออกมาเปื้อนทั้งมือของพี่เค้าและหน้าท้องขาวๆ ของผม ขณะที่ผมเองก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆ ที่ถูกปล่อยเข้าไปในร่างของตัวเอง
พี่คิวถอนกายออกช้าๆ ก่อนจะทอดกายลงนอนคล่อมทับผมไว้ไม่ยอมลุกไปไหน มือที่ปล่อยจากแขนทั้งสองข้างของผมแล้วตอนนี้ช่วยเช็ดเหงื่อบนหน้าของผมที่ตอนนี้มีเหงื่อซึมชื้นทั่วทั้งหน้าและตามไรผม ก่อนจะก้มลงจูบผมเบาๆ อีกทีอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ ช้ำแน่ๆ ครับปาก ผมไม่ได้ห้ามนะครับไม่ไหว ไม่มีแรงห้าม จะหลับอย่างเดียวเลยตอนนี้
"ลุกไปอาบน้ำไหวไหมครับเด็กดื้อของพี่คิว" พี่คิวยังคงถามอย่างหยอกเย้าขณะค่อยๆ ลุกจากตัวผมที่เค้านอนทับอยู่ ดีนะที่มันยังเอามือเท้าไว้บ้างไม่อย่างนั้นผมต้องแบนติดเตียงแน่ๆ แบบว่า S กับ XL มาเจอกันอ่ะครับ ไม่ตายไงไหว
"ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย ง่วง เมา เจ็บ..." ผมตอบปนหอบเบาๆ ทั้งที่หลับตา รู้สึกถึงเตียงที่ยวบน้อยๆ พี่คิวคงลุกออกไปจากเตียง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรครับจะไปไหนก็ช่างมัน สักพักพี่คิวก็กลับมาก่อนจะก้มลงอุ้มผมเดินไปยังห้องน้ำที่เค้าจัดการปิดน้ำอุ่นๆ ไว้จนเต็มอ่าง พี่เค้าค่อยๆ วางตัวผมลงในอ่างอย่างเบามือ แต่นะ...ขัดใจครับ คนก็บอกว่าง่วง
"ฮื้อ...ง่วงแล้วนะ" กี้ทำเสียงไม่พอใจดุผม และก็หันมาเกาะขอบอ่างแล้วหลับเอาซะดื้อๆ ทำเอาผมอดหัวเราะอย่างเอ็นดูไม่ได้ 'สงสัยจะไม่ไหวจริงๆ ' ผมจัดการอาบน้ำให้ตัวเองและไอ้ตัวเล็กของผม(เป็นของผมจริงๆ แล้วครับ)อย่างเรียบร้อย ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูผืนใหญ่มาห่อตัวมันและอุ้มไปวางบนเตียง มื่อขึ้นเตียงได้ผมก็ขยับเข้าไปนอนกอดกี้มันไว้ด้วยอ่ะ กี้มันดิ้นหนีเล็กน้อย แต่ก็นิดเดียวครับ
ได้แต่หวังว่าคงไม่ต้องง้อนานนะ ถ้ากี้มันงอนนานผมคงทนไม่ได้แน่ๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นครั้งแรกของมันละก็อาจจะมีรอบสองก็เป็นได้ คนอุตส่าห์อดทนรอมาตั้งนาน พอสมใจแค่ครั้งเดียวเด็กดื้อของผมก็ชิงหลับหนีกันไปก่อนซะอย่างนั้น
"อย่างนี้ทีหลังไม่มอมให้เมาขนาดนี้ดีกว่า แบบนี้ไม่ไหวแย่ๆ " ผมบ่นเบาๆ อย่างมีความสุข และเตรียมคิดแผนงอนง้อแฟน ไม่รู้ว่าตื่นมาพรุ่งนี้จะโกรธมากรึเปล่า และผมก็หลับตามกี้ไปด้วยรอยยิ้ม"อรุณสวัสดิ์ที่รัก" คำทักทายแรกที่ผมได้ยินหลังจากที่ลืมตาตื่นขึ้นมาได้ ยังแฮงค์อยู่เลยสงสัยเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย แต่พอนึกทบทวนดีๆ ก็จำได้ลางๆ ว่าเมื่อคืนผมกับพี่คิว .......อ๊าก....ไม่กล้ามองหน้ามันแล้ว ทั้งโกรธทั้งอาย
"เป็นอะไรหน้าแดงเชียว ร้อนเหรอ...อืม....แต่พี่ว่ามันหนาวมากกว่านะเช้านี้" พี่คิวมันแซวยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่นกว่าเดิมนิดนึงแต่ก็ไม่ถึงกับทำให้อึดอัด ผมไม่ได้ขัดขืนอะไร คือตอนนี้ไม่อยากมองหน้ามันอ่ะ มองต่ำๆ ไว้ก่อน ตอนนี้หน้าตัวเองคงแดงมากแน่ๆ ทำไมต้องเขินขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้อ่ะ เกลียดตัวเองจัง
"เอ....วันนี้คนปากเก่งของพี่คิวหายไปไหนแล้วน้า..." เออ...ได้ทีละแซวใหญ่เลยนะมึงอ่ะ ผมคิดอย่างงอนๆ ก่อนจะดันมันออกแล้วลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วแต่แล้ว...
"โอ๊ย!!...." งือๆ ....เจ็บอ่ะ
"เจ็บเหรอ...ขอโทษนะครับ แต่เมื่อคืนพี่พยายามทำอย่างนุ่มนวลที่สุดแล้วนะ กี้อยากน่ารักเองนี่นา" พี่คิวถามผมอย่างห่วงใยในตอนแรก แต่อิประโยคท้ายๆ นี่น่าต่อยจริงๆ ให้ตายสิ
"ไม่เจ็บเลยมั้ง ลองมาโดนทำดูบ้างสิ ฮึ.." ผมสะบัดสียงว่ามันอย่างงอนๆ ก่อนจะนอนลงตามเดิม ไม่ไหวๆ ทั้งง่วง ทั้งเจ็บ อีกอย่างพึ่งเจ็ดโมงเองต้องนอนเอาแรงไว้ก่อน นัดกันเล่นน้ำตอนบ่ายเดี๋ยวไม่มีแรง
"หิวไหมครับ หรือว่าจะหลับต่อเลย" พี่คิวถามอย่างเอาใจครับ
"หลับ ...ง่วง ไม่ไหวแล้ว" ผมตอบก่อนจะหลับตาแล้วหันหลังให้มัน แต่มันก็ขยับเข้ามากอดอีก
"โกรธไหม" ยังจะมีหน้ามาถามอีก ไอ้หื่นเอ๊ย
"โกรธ"
"ไม่เป็นไรจะง้อเอง พี่จะไม่ขอโทษที่พี่ทำลงไปเพราะพี่รักกี้ แต่อย่างโกรธนานนะพี่จะทนไม่ไหวเอา รู้ไหมว่ายิ่งนานพี่ก็ยิ่งรักกี้มากขึ้นทุกวัน"
"อือ" ผมตอบมันก่อนจะหันหน้ากลับไปทางมันแล้วกอดตอบมันด้วย
"ยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงครับ" เสียงพี่คิวถามผมอย่างตื่นเต้นและดีใจกับท่าทีของผมที่หันไปกอดมัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเลยสักครั้ง
"ไม่รู้ คิดเอาเองมั่งสิ ฉลาดนักไม่ใช่เหรอ" ผมตอบกวนๆ ก่อนจะซบหน้าลงกับอกมันแล้วหลับโดยไม่สนใจมันอีก
"รู้แล้วหละถึงกี้จะไม่พูด แต่อยากได้ยินจากปากกี้สักครั้งไม่ได้เหรอ" ยังจะอ้อนครับ ผมจะได้นอนมั๊ยเนี่ย
"ก็รู้แล้วนี่ แล้วจะถามทำไมอีก อย่ามากวนใจนะคนจะนอน เดี๋ยวก็งอนสักปีนึงเลยนี่" ผมดุมันเบาๆ เมื่อมันเริ่มออดอ้อนอีกแล้ว เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดีมัวแต่เถียงกันอยู่นั่น โตแต่ตัวจริงๆ เลยครับไอ้พี่หื่นนี่
"ก็อยากได้ยินชัดๆ ให้แน่ใจ นะที่รักทีพี่ยังบอกกี้ตั้งบ่อย นะ...แค่ครั้งเดียว" เห็นผมไม่โกรธนานเข้าหน่อยละได้ใจใหญ่เชียวนะไอ้บ้านี่ มันออดอ้อนก่อนจะใช้ปลายนิ้วเรียวสวยเชยคางผมให้มองสบตามัน
"พี่คิวรักกี้นะครับ" มันบอกพร้อมกับจ้องตาผมด้วย เขินครับ แต่อ่ะ....ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ถ้าไม่บอกมันผมคงไม่ได้นอนอย่างเป็นสุขแน่ๆ
"ผมก็.....รักพี่คิว ไม่พูดอีกแล้วนะ" ผมบอกเบาๆ ก่อนจะรีบหลบตาแล้วซุกหน้ากับอกมันตามเดิมแล้วหลับไปอีกครั้ง คราวนี้ได้หลับสมใจสักที เพราะพอมันได้ฟังก็เห็นมันอึ้งไปเลย สักพักก็ได้ยินเสียงหัวเราะของมันเบาๆ ก่อนจะกอดผมไว้เฉยๆ ไม่ได้เซ้าซี้อะไรอีก
ผมเคยไม่มั่นใจว่า เราจะรักกันไปได้นานสักแค่ไหน จะหมดรักกันวันไหน จะเลิกรักกันเมื่อไหร่
แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วหละ แค่วันนี้มันรักผม ผมรักมัน ถ้าวันที่เราสองคนจะเลิกรักกันมาถึงจริงๆ ผมก็จะไม่กลัว เพราะวันนี้ผมจะรักมันให้มากที่สุด รักเผื่อไว้จนถึงวันนั้นเลยก็แล้วกันนะ
ผมต้องวางแผนแทบตายกว่าจะได้เจ้าเด็กดื้อปากร้ายนี่มาครอบครอง และเมื่อผมได้มาแล้วก็ไม่คิดจะปล่อยให้หลุดมือไปเด็ดขาด ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่กี้จะเลิกรักผม ผมก็ต้องวางแผนให้เจ้าตัวเล็กกลับมารักผมเหมือนเดิมให้ได้แน่นอนครับไม่ต้องห่วง แต่ให้แผนนั้นมันจะดีหรือร้ายขนาดไหนก็ตาม ก็รักหมดใจไปแล้วนี่นา- - - END - - -
จบอย่างจำใจ เพราะกลัวไม่มีวลามาต่อ
ฝันดีนะครับทุกคน
ปล....บอกแล้วว่า NC ผมไม่หื่น
เพื่อเยาวชนของชาติครับ 555
:angry2:แอบโง่อีกนิด ต้องย้ายไปที่นิยายที่โพสจบแล้วไหมครับ
แล้ว...เค้าย้ายกันตรงไหน (ไม่ใช่โง่นิดแล้วครับ โง่เยอะแหละ แต่แอบยอมรับตัวเองไม่ได้)
ใครรู้ตอบผมด้วยนะครับ เป็นพระคุณอย่างแรงงิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
