หัวข้อ: เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็น “ตะวัน” By TRomance "อัพเดทกล่อง+หนังสือตัวอย่าง P.81"

[both^^]

อร๊ายยยยย คู่นี้..

[jaaeyboy]

ค้างกับตอนพิเศษอ่ะ

คืนนั้น เกิดไรขึ้นเหรอ อยากรู้อ่ะ 

[anterosz]

เข้ามารอร๊อรอ ก้อนเมฆกับดวงตะวัน

 

[กว่าจะไร้เดียงสา]

^
^
^
รีบน รอหน่อยนะ เราไปตบตีนุ้งเซให้ไปทวงต้นฉบับมาแล้ว

นุ้งเซเธอกอดต้นฉบับอยู่แล้วตอนนี้ เดีียวเธอเสร็จธุระ

จะเอามาลงให้ รอหน่อยเน้อ (รออยู่เหมือนกัน)

เซอย่าช้านะ ถ้าเซไม่มา เจอ (ป้า) เตะ  :z6:และ

[Seiki]

มาแล้วนะพ่อแม่พี่น้อง รอกันนานมั้ย!!!! ค้างกันจนลืมเลยรึเปล่า
วันนี้จัดให้แบบไม่ค้างแน่ๆ ..... ตรงไหนที่มี space เยอะๆ ก็ลองๆเอาเมาท์ลากดูหน่อยนะ
เผื่อว่ามันจะมีอะไรต่ออะไร......บอกใบ้ให้ขนาดนี้กันเลย



จัดให้เป็นพิเศษ ’’ซุกเด็ก’’ ซะที่ไหน บังเอิญอยู่ในช่วงทดลองใช้แต่ยังไม่ใช่โปรโมชั่น”





ปิดเทอมสำหรับใครหลายๆ คน คงเป็นช่วงเวลาที่เรียกได้ว่าสวรรค์ ดูอย่างไอ้คู่รักกันแบบไม่เกรงใจสังคม
ชื่อดังสะท้านมหาลัยอย่างเพื่อนเมฆและเพื่อนฉานนั่นปะไร ปิดเทอมทั้งที มันไปหวานกันไกลถึงกระบี่นู่น
ชาวบ้านร้านตลาดเค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง ว่าไอ้เมฆกับไอ้ฉานเป็นอะไรกัน ผมละแปลกใจ ว่าทำไมที่บ้านมันทั้งคู่ถึงไม่รู้เรื่องนี้
แต่อย่างว่าแหละครับ มันทั้งคู่อยู่กันมาตั้งแต่อายุ ห้าหกปี เรียกว่ารักกันแบบเนียนๆ

ปิดเทอมสำหรับผม มันก็แค่ช่วงเวลาที่ต้องทำหน้าที่แทนพ่อ บริหารร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างที่แสนจะวุ่นวาย
ถ้าเลือกได้ ผมอยากเป็นนักศึกษาตลอดเวลามากกว่า


เสียงคนวิ่งขึ้นบันไดตึงตังโครมคราม ดังสนั่นหวั่นไหวเข้าโสตประสาทผมพอดี เสียงวิ่งแบบนี้ ไม่ใช่คนที่บ้านผมแน่ๆ
ผมวางหนังสือการ์ตูนที่เพิ่งจะเปิดไปได้แค่ไม่กี่หน้า วางลงข้างตัว พอดีกับไอ้เจ้าของเสียงเท้าเขย่าโครงสร้างบ้านผม มันยืนเสนอหน้าเข้ามาในห้องผมพอดี ปากที่กำลังจะง้างเพื่อต่อว่าความไร้มารยาทของไอ้ตัวแสบต้องหุบลงทันที เมื่อไอ้ตัวดีมันส่งยิ้มกว้างแทบจะเห็นฟันทุกซี่ อยู่ตรงหน้า นี่ผมอ่อนโยนเอ็นดูเด็กตั้งแต่ตอนไหนกัน

“พี่ไม้ ผมกลับมาแล้ว” ไอ้ตัวแสบมันเอาตัวเข้ามาในห้องผมแบบเต็มตัว ก่อนจะปิดประตูเบาๆ อย่างคนรักษามารยาท ทั้งๆที่เมื่อกี้ คนที่จะถล่มบ้านผมก็คือมันแท้ๆ

“รู้แล้ว ได้ยินเสียงขึ้นบันไดก็รู้ว่าต้องเป็นนายแน่ๆ ถ้าเป็นบ้านไม้ ป่านนี้พี่คงทรุดไปอยู่ใต้ดินแล้วมั้ง ดีนะที่พ่อไม่ออกมาด่า” ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละ พ่อผมเคยด่าลูกใครซะที่ไหน เค้าก็ด่าได้แค่ลูกตัวเองแหละ

“พ่อพี่ไม้ไม่อยู่หรอก สวนกันที่หน้าบ้านเมื่อตะกี้ แต่งตัวซะหล่อ หวีผมเรียบแปล้ สงสัยจะออกเดท” ไอ้เด็กแสบมันออกความเห็นอย่างกับรู้ดี ถึงแม้สิ่งที่มันคิดจะเป็นสิ่งที่ถูกก็เถอะ แต่สำหรับผมแล้ว มันเป็นเด็กเปรตที่แก่แดดเอามากๆในสายตาผม

“แล้วนี่พี่ไม้กินอะไรหรือยัง ผมยังไม่เข้าบ้านเลยนะ กลับมาปุ๊บแว่บมานี่เลยนะรู้มั้ย” ถ้าเป็นคนอื่นๆ คงคิดว่านี่เป็นคำพูดที่ฟังแล้วดูดี แต่มันไม่ใช่ไอ้แสบตรงหน้านี้แน่ๆครับ ไม่ใช่ว่ามันอยากเห็นหน้าผม หรือเห็นผมสำคัญอะไร พอกลับมาถึงได้มุ่งหน้ามาหาผมก่อน
ความจริงมันมีอยู่ว่า ไอ้แสบตรงหน้า น่าจะเลิกฝึก รด.ตั้งแต่บ่ายแก่ๆ แล้ว แต่มันโผล่หน้ามาตอนสามทุ่มแบบนี้
ถ้าขืนมันเข้าบ้านตัวเอง หายนะต้องเกิดขึ้นกับมันแน่ๆ คงหนีไม่พ้นโดนป๊าว่า แล้วหม่าม้ามาแก้ตัวช่วยจนกลายเป็นเรื่องทะเลาะของป๊ากับม๊ามันแทน เรื่องแบบนี้วนเวียนจนผมคุ้นหูและชินตามาสักระยะแล้ว น่าจะเรียกว่าเห็นมาตั้งแต่มันเริ่มโตเป็นหนุ่มนั่นแหละ แสบสันต์ไม่มีใครเกิน

ป๊า อยากให้ลูกตัวเองแมนสมเด็กผู้ชายทั่วไป และอยากให้มีระเบียบวินัยมีความรับผิดชอบ ตามแบบฉบับของผู้นำครอบครัวทั่วไป
ม๊า เลี้ยงลูกแบบตามใจไม่ขัด เพราะไอ้แสบมันเป็นลูกคนสุดท้อง หรือจะเรียกให้ถูก ต้องเรียกว่าเป็นลูกหลงนั่นแหละ ไอ้ตัวดีมันห่างกับพี่คนที่ติดกันถึง 13 ปี แถมเกิดมาไม่ได้สมบูรณ์แข็งแรงอย่างใครๆ แม่ถึงได้ประคบประหงมอย่างกับไข่ในหิน

“กินแล้ว นี่มันสามทุ่มแล้วใครจะหิ้วท้องเหมือนอย่างนาย ถ้าหิวก็ลงไปบอกแม่บ้านให้เค้าทำอะไรง่ายๆให้ได้ แต่อย่าเกินสี่ทุ่มนะ นั่นเวลาพักผ่อนเค้า” ผมบอกไอ้เด็กแสบที่เห็นมันทำหน้าสลดตอนที่ผมบอกว่ากินข้าวเรียบร้อยแล้ว ดูมันยิ้มเจื่อนๆที่ไม่มีพรรคพวกร่วมชะตากรรม

“งั้นเดี๋ยวผมมานะ” มันลุกขึ้นรวดเร็วจนผมแทบจะดึงมือไว้ไม่ทัน ไวยังกับลิง

“ไม่อาบน้ำก่อนหละ จะลงไปกินข้าวทั้งอย่างนี้นะเหรอ” ผมมองดูไอ้ตัวแสบตรงหน้าแล้วอดไม่ไหว ก็สภาพมันทั้งชุดนักศึกษาวิชาทหารตอนนี้ แทบจะดูไม่ได้ ถึงจะไม่เต็มยศอย่างที่เจอเมื่อตอนเช้า แต่สภาพที่เด็กผู้ชายที่ตัวเล็กบอบบางแบบมันเวลาเอาเสื้อออกนอกกางเกงแล้ว ดูรุ่มร่ามในสายตายังไงก็ไม่รู้ แถมวันนี้ทั้งวันมันไปคลุกดินคลุกทรายมา ทั้งกลิ่นตัวทั้งหน้าตา แทบจะไม่เหลือเค้าเด็กหน้าตาดีสไตล์เกาหลีเมื่อเช้าเอาซะเลย

“แก่แล้วเหมือนกันนะพี่ไม้ นี่กำลังจะเข้าปี 4ไม่ใช่เหรอ ทำไมทำตัวแก่แบบนี้หละ ลิมิตความขี้บ่นใกล้เคียงป๊าผมแล้วนะ”
เจ็บมั้ยหละครับ ห่างกันแค่สี่ห้าปี โดนเด็กหลอกด่าว่าแก่ ไม่ใช่สิ มันด่าผมแบบตรงๆนี่แหละ

“นี่หวังดีนะ เห็นว่าผจญอะไรมาทั้งวัน ถ้าอาบน้ำให้สบายตัวก่อนคงจะกินข้าวอร่อยกว่านะ”

“อาบน้ำนะพี่ไม้ เกี่ยวอะไรกับผงชูรส อาบน้ำแล้วกินข้าวอร่อย ผมก็เพิ่งได้ยินนี่แหละมหาลัยทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆด้วยนะ ผมอาบก่อนก็ได้ ให้เกียรติ์เจ้าของบ้านนะเนี่ย แล้วชุดนอนกับผ้าเช็ดตัวละพี่” ผมส่ายหน้า ไม่ได้ระอาหรือว่ารำคาญ ผมชินแล้วที่ไอ้ตัวแสบมันเป็นแบบนี้ มันจะเถียงหรือแย้งผมทุกครั้ง แต่สุดท้ายแล้วก็ทำตาม

“ไม่มีที่นี่ไม่ใช่โรงแรมนะ นายจะไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้านนายก่อนก็ได้” ผมไม่ได้ใจร้าย แต่ผมอยากแกล้งเด็กเฉยๆ ทำไงได้ ผมมันไม่มีน้องชายนี่ ผมเป็นลูกคนเดียว

“ได้ไงหละพี่ไม้ ที่ผมมานี่เลยก็เพราะไม่อยากโดนป๊าด่าพี่ไม้ก็รู้ ถ้าผมเข้าบ้านไปจะเหลืออะไรหละ เอาของพี่ไม้ก็ได้ ผมไม่รังเกียจหรอก” ไอ้ตัวแสบมันโวยวายที่ผมบังอาจขัดใจ

“แล้วไม่ถามพี่บ้างหละว่าพี่รังเกียจนายรึเปล่า แล้วนี่หม่าม๊านายรู้มั้ยว่ามานอนบ้านพี่ ไม่ใช่ไม่รู้แล้วไปแจ้งความคนหาย กลายเป็นพี่กักขังหน่วงเหนี่ยวนายนะ” ไอ้ตัวแสบมันทำหน้าเหวอ ตลกดี คงไม่คิดว่าจะเจอสวนกลับแบบนี้มั้ง

“รังเกียจผมได้ไงพี่ไม้ ผมไม่ได้เป็นกลากเกลื้อนหรือโรคติดต่ออะไรนะ พิสูจน์ได้ “ ผมขำพรืดกับความไร้เดียงสาของเด็กตรงหน้าเลยครับ มันยังเด็กจริงๆนะเนี่ย

“ผ้าขนหนูอยู่ในตู้ฝั่งซ้าย ชุดนอนก็หาๆเอานะ ไม่รู้นายจะใส่ได้รึเปล่า คนละไซส์กันเลย” ผมสูงใหญ่กว่าปลื้มไม่น้อยเลยนะครับ คงจะออกมาตลกน่าดูนะ ปกติมาค้างกับผม ปลื้มจะเรียบร้อยมาจากบ้าน ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้นอนด้วยกันเท่าไหร่หรอก กี่ครั้งๆก็เห็นนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ข้างล่าง จนต่างคนต่างหลับ เช้านู่นแหละ ผมถึงจะรู้ว่าปล่อยให้แขกนอนข้างล่าง เพราะผมจะเข้าห้องน้ำ ก็ต้องผ่านร่างบางๆของปลื้มไปก่อน ผมยังเคยคิดว่า ถ้าเผลอเหยียบขึ้นมา ไอ้แสบคงหักครึ่ง

ผมนอนอ่านการ์ตูนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ที่พื้นหน้าทีวีอยู่พักใหญ่ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีตัวอะไรอะไรกลิ่นหอมอ่อนๆ ไถลมานอนข้างๆ ชุดนอนผมดูจะใหญ่ไปเมื่อมาอยู่บนร่างของไอ้ตัวดี รุ่มร่ามพิลึก

แต่......
แปลกมั้ย!!! สบู่ก็สบู่ผม แป้งก็แป้งผม ทุกอย่างที่ปลื้มใช้เป็นของผม ทำไมผมไม่เคยได้กลิ่นตัวเอง แต่กลับได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากไอ้ตัวแสบที่อยู่ข้างๆ มันชะโงกมาดูว่าผมอ่านเรื่องอะไร ตามประสาเด็กอยากรู้อยากเห็น

“ดูอะไร ชะโงกทำไมมาใกล้ขนาดนั้น “ผมยันหน้าไอ้ตัวแสบออกไปห่างๆ ยิ่งมันเข้ามาชิด กลิ่นหอมอ่อนๆนั้นยิ่งชัดขึ้นจนต้องเผลอสูดเข้าไปเสียเต็มปอด

“ก็อยากรู้ว่าอ่านถึงตอนไหน ทำไมถึงตั้งใจขนาดนั้น “ ผมต้องลอบถอนหายใจด้วยความโล่ง เมื่อตัวต้นเหตุของกลิ่นหอมที่ยั่วจมูกให้ผมหวั่นไหว มันหยิบหนังสือการ์ตูนที่ผมวางทิ้งไว้แล้วล้มตัวลงนอนไม่ห่างจากผมเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ใกล้จนผมต้องใจสั่นแบบเมื่อกี้อย่างเมื่อกี้ มันไม่เหมือนกลิ่นผู้หญิงแต่มันก็อ่อนหวานกว่ากลิ่นผู้ชายทั่วไปที่ผมเคยเข้าใกล้

กลิ่นหอมของไอ้ตัวดี ทำให้ผมคิดถึงแฟนของเพื่อนสนิทที่มหาลัยอย่างไอ้เมฆ ที่ตอนนี้สนิทกันจนกลายว่ากลุ่มผมและกลุ่มมันรวมเป็นกลุ่มเดียวกันไปแล้ว ผมเคยอยู่ใกล้เมฆแล้วได้กลิ่นหอมอ่อนๆ เป็นกลิ่นที่ผมเคยคิดว่า อยู่ใกล้แล้วสบายใจ

มันไม่เหมือนกลิ่นผู้หญิงมากมายที่ผมเคยเจอและเคยผ่าน กลิ่นของพวกเธอเหล่านั้น ล้วนเป็นกลิ่นปรุงแต่งที่ฉีดพ่นตัวอย่างกับชโลม เป็นกลิ่นหอมที่ชวนแสบจมูกเมื่อเข้าใกล้ ก่อนมีอะไรด้วย ผมเลยต้องให้เธอเหล่านั้นอาบน้ำก่อนทุกครั้ง ไม่งั้นคงจะไม่ไหว คงไปไม่ถึงสวรรค์แน่ๆ

“พี่ไม้ พี่เมฆกับพี่ฉานเป็นยังไงบ้าง” ผมสะดุ้งตกใจ กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่ๆไอ้ตัวดีมันก็ขยับเข้ามาใกล้จนตัวจะชิด แถมถามถึงคนที่ผมเพิ่งนึกถึงไปเมื่อกี้ด้วยแล้ว อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น…….ว่ามั้ย!!!!

“มันไปฮันนีมูนกันไกลถึงกระบี่ รักกันแบบเถื่อนๆดี ตามประสาแหละ ว่าแต่ทำไมอยู่ๆถึงถาม” ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร ที่ไอ้ตัวแสบมันถามถึงคู่รักคู่ดังประจำคณะผม และคณะข้างๆ

เพราะเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนไอ้ตัวดีคนหนึ่งมาสารภาพว่าเป็นเกย์ และมีแฟนผู้ชายต่างโรงเรียนกัน เพื่อนๆในกลุ่มเลยสับสนกึ่งรับได้กึ่งตกใจ กับความเปลี่ยนไปแบบไม่ทันตั้งตัวของเพื่อน เลยมาปรึกษากับผมว่า ถ้าเพื่อนสนิทในกลุ่มเป็นเกย์ แล้วผมจะทำยังไง จะเลิกคบกับเพื่อนมั้ย จะอายใครหรือเปล่าที่มีเพื่อนเป็นแบบนั้น ผมเลยต้องบอกไปว่า เราคบเพื่อนที่ตรงไหน ที่นิสัยใจคอ คบกันเพราะความรัก ความหวังดี ห่วงใยเอาใจใส่กันไม่ใช่เหรอ แล้วการที่เพื่อนเป็นเกย์ มันลบล้างมิตรภาพดีๆ ไปเลยเหรอ เพื่อนเป็นเกย์ไม่ได้เดือดร้อนใครที่ไหน ความรักบางครั้งมันออกแบบไม่ได้ มันเลือกไม่ได้ ผมไม่ได้ตกใจอะไรที่ เมฆกับฉานเป็นแฟนกัน ตราบใดที่มันทั้งสองคนยังเป็นเพื่อนคนเดิมของผม ไม่ว่ามันจะเป็นกระเทยหรือสักวันมันจะไปแปลงเพศ มันก็ยังเป็นเพื่อนผมอยู่ดี ผมเลยเอาคู่รักตัวอย่าง ที่รักกันไปทะเลาะกันไปแทบจะทุกวัน แต่มันก็รักใคร่ห่วงใย เอาใจใส่กันดี ที่ตัดสินใจเล่าให้ปลื้มฟัง เผื่อบางที ไอ้ตัวดีจะดวงตาเห็นธรรมกับเขาบ้าง หรือไม่ ก็คงจะเป็นเหตุให้มันตัดสินใจอะไรสักอย่าง นั่นก็ขอให้อยู่ที่เวรกรรมที่ทำมาก็แล้วกัน

“ก็วันนี้อ่ะ แฟนทศมารับที่ศูนย์ฝึกด้วยอ่ะ ดูทศมันมีความสุขดี ไม่เหมือนตอนมันคบแอนนะ ตอนนั้นทศมันเหมือนคนโดนของ ใครเข้าหน้าก็ไม่ติด แทบจะทะเลาะกันตาย เพราะมันทะเลาะกับแอนแล้วพาลเพื่อนๆ”

“อืม ก็ดีแล้ว” ผมกลับมาสนใจหนังสือการ์ตูนต่อ

“พี่ไม้ ตอนนี้พี่ไม้คบใครอยู่ป่าวอ่ะ” ผมต้องละสายตาจากการ์ตูนตรงหน้าอีกครั้ง เมื่อไอ้ตัวแสบมันถามอะไรที่ทำให้ผมหวั่นใจอยู่ลึกๆ
“ยัง ทำไมอ่ะ ยังอยากเป็นพ่อพวงมาลัยอยู่” ผมตอบมันเล่นๆ แต่ผมก็คิดแบบนั้นอยู่จริงๆ ตอนนี้ยังไม่เจอใครที่ถูกใจ เลยลอยไปลอยมา หาคนเต็มใจแบบชั่วคราวไปเรื่อยๆ

“งั้นมาเป็นแฟนผมมั้ย ผมอยากมีแฟนเป็นผู้ชายดูบ้าง” ไอ้ตัวแสบมันมองผมด้วยสายตาแน่วแน่จริงจัง จนหนังสือผมแทบจะร่วงจากมือ ไม่มีแววตายียวนกวนประสาทที่ผมคุ้นเคยส่งมาเลย

“เฮ้ย ไม่ใช่เล่นขายของนะเว้ย อะไรเนี่ย เมาป่ะ เมาก็นอนๆ “ผมรู้ครับว่าไอ้ตัวแสบไม่ได้เมา มันไม่ได้กินอะไรที่มีแอลกอฮอลล์ด้วยซ้ำ แต่ผมยังตกใจแค่นั้นเอง

“ทำไมหละ ก็พี่ไม้ยังไม่มีใคร ทำไมจะคบกับผมไม่ได้หละ นะพี่ไม้ เอางี้มั้ย คบกับผมแต่พี่ก็ยังเป็นพ่อพวงมาลัยเหมือนเดิมได้ เอาป่ะ” แหม มันยื่นข้อเสนอประมาณว่า ถ้าผมตกลงภายในสามนาทีนี้ ผมจะได้อั้ม พัชราภา มากอดฟรีๆ ยังงั้นแหละ

“เฮ้ย เรารู้ปะเนี่ย ว่าแฟนคืออะไร แล้วเค้าทำอะไรกันบ้าง มันไม่ใช่ตกลงเป็นแฟนกันแล้วจบนะ มันต้องเรียนรู้ซึ่งกันและกัน แล้วอีกอย่างพี่ไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย” ผมอธิบายปากคอสั่น ตอนนี้หนังสือการ์ตูนกระเด็นหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

“ไม่เคย ก็นี่ไง ครั้งแรก นะ พี่ไม้นะ เป็นแฟนผมนะพี่ไม้ ผมจะไม่งี่เง่า จะไม่ขี้หึง จะไม่จู้จี้ จะไม่อะไรให้พี่รำคาญ แต่เป็นแฟนกับผมหน่อยนะ “ มันร้องเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น แล้วพ่อแม่ไม่ซื้อให้อะครับ แถมมือไม้ทั้งสองของมัน มาเกาะแขนผมแล้วเขย่าๆ เหมือนเด็กเอาแต่ใจที่อยากได้อะไรแล้วต้องได้

ไอ้ตัวแสบจับแขนผมแล้วเขย่า
ผมป้องกันตัวเองด้วยการเอามือยันหน้าผากมั้นไว้ ให้มันปล่อย
มนุษย์ผู้ชายสองคนกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันโดยไม่มีใครยอมใคร แล้วไม่มีใครรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิด

ผมเองก็เคยบอกพวกคุณแล้ว ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ผมไม่ได้ตั้งใจ

มันบังเอิญว่าผมเริ่มจะสู้แรงเด็กไม่ไหว เลยต้องหาหนทางหยุด แต่จะหยุดไอ้เด็กแสบที่มันประทุษร้ายต่อแขนผมนี้ได้ยังไง
ไม่รู้สมองฝ่ายต่ำส่วนไหน ที่สั่งให้ผม ดึงไอ้ตัวแสบเข้ามาปะทะกับแผ่นอก ดูมันตกใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
แต่ทำไมมือมันยังสั่นแขนผม ผมไม่รู้จะทำยังไง มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ผมไม่ได้ตั้งใจ
ผมไม่ได้ตั้งใจจะประกบปากแดงๆนั่นเอาไว้ แต่แล้วใครใช้ให้มันพร่ำพูดแต่ว่า “เป็นแฟนผมนะพี่ไม้นะ” หละ
ใครใช้ให้มันตัวนุ่มนิ่ม หอมกลิ่นแป้งเจือด้วยกลิ่นสบูอ่อนๆ มันทำให้จมูกผมอดที่จะสูดดมไม่ไหว
ไอ้ตัวแสบนี่เนื้อตัวมันนิ่มไม่พอ ลูบแล้วยังลื่นมือด้วยนะ แล้วกลิ่นที่โชยอยู่ใกล้ๆ ก็ว่าหอมแล้ว ยังเทียบไม่ได้กับที่ผมลองฝังจมูกลงไปที่ต้นคอนั่นเลย ลองเอาลิ้นแตะๆ เลียๆ ดู ไม่ใช่แค่กลิ่นหอม แต่รสยังหวานด้วยนะ ไอ้ตัวแสบเกร็งตัวเอง แต่ผมไม่สงสาร อีกอย่างมันไม่ได้ขัดขืนคัดค้านอะไร ถ้าผมจะหากำไรเล็กๆน้อย ก็คงจะไม่เป็นไรหรอกนะ



มือผมล้วงเข้าไปลูบไล้แผ่นหลังมันเมื่อไหร่ไม่รู้ แผ่นหลังเรียบลื่น ผมจับมือไอ้ตัวแสบมาเกาะบ่าเอาไว้ มันก็วางไว้แบบนั้น
“คล้องคอพี่เอาไว้สิ”
“อืม” แค่นั้น ไอ้ตัวแสบมันตอบแค่นั้น แล้วก็ทำตามที่ผมบอก ผมไซร้ซอกคอ สลับกับไล้ลิ้นเลีย มือผมลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะมาหยุดที่เม็ดองุ่นสองข้างด้านหน้า ใช้ปลายนิ้วเขี่ยเล่นแล้ววนไปรอบๆ เสียงไอ้ตัวแสบเริ่มครางอืออา จนผมต้องเผลอดูดซอกคอขาวนั่นด้วยอารมณ์หวามไหวเต็มที่ ผมต้องผละจากซอกคอทั้งสองข้าง มาปิดปากเด็กแก่แดดก่อนที่เสียงครางแหบแห้งแต่หวานหูนั้นจะดังไปกว่านี้ ใช้ลิ้นเลียไปตามริมฝีปาก จนเด็กน้อยเคลิ้มได้ที่ก็ค่อยส่งปลายลิ้นเข้าไปควานหาลิ้นของอีกคน ท่าทางตอบสนองแบบไร้เดียงสา ทำให้ผมต้องกวาดต้อนลิ้นนั้นอีกครั้งและอีกหลายๆครั้ง จนอีกฝ่ายเริ่มส่งลิ้นมารุกไล่ตอบสนอง ผมดึงเสื้อที่เกะกะรุ่มร่ามออกโดยไม่คิดจะปลดกระดุมให้เสียเวลา ก่อนจะดันร่างเด็กน้อยให้ล้มลงบนผ้านวมผืนหนา จมูกและลิ้นผมทำหาที่ไล่ล่าหาความหอมหวานอีกครั้ง จูบไล่ไปทั่วทั้งหน้า ลากลิ้นไล้ไปทั่วทั้งซอกคอ ยิ่งไอ้ตัวดีส่งเสียงครางประท้วงเมื่อไหร่ ปากผมยิ่งดูดเม้มเนื้ออ่อนที่ผมลากไล้ไปถึงเมื่อนั้น ฐานคอและไหล่เกิดรอยแดงหลายจุด ก็สวยดี ดูมีศิลปะ
ปลายลิ้นผมซุกซนไล่หาความหอมหวานมาจนเจอเม็ดองุ่นที่ตอนนี้เริ่มแข็งเป็นไต ยิ่งผมใช้ปลายลิ้นแตะลงไป ไอ้ตัวแสบยิ่งแอ่นตัวตอบสนองผมมากขึ้น ปากส่งเสียงให้รู้ว่าทรมานกับความเสียวซ่านมากแค่ไหน ลิ้นผมจมูกผมก็จะยิ่งเลาะเล็มไล่ชิมผิวเนื้อที่ต่ำลงไป ต่ำลงไป กางเกงนอนหูรูดตัวบางเบา ไม่ได้ครณามือผม เมื่อมันโดนเกี่ยวจนร่นไป ก่อนที่จะใช้ปลายเท้าเขี่ยไปให้พ้นๆทาง ตี่ตี้น้อยยืนตรงทำความเคารพทันที ที่ผมกำจัดด่านปราการสุดท้ายจนพ้นตัวเจ้าแสบได้ น้ำที่กลั่นออกมาจากความเสียวซ่าน ปลิ่มปลายยอดจนจะหยดไหล เหมือนปากและลิ้นผมจะเสียดายน้ำหยดนั้นจนทนไม่ไหว
ปลายลิ้นจึงได้ตวัดเก็บกลับเข้าปากไป.......หวานขนาดนี้ ปล่อยให้หยดไป เสียดายแย่
“อืม พี่ไม้ อือ ไม่ไหว จะทำอะไรก็ทำเถอะ ผมจะไม่ไหวแล้วนะ มัน มัน อูยยย” ผมไม่รู้ว่าไอ้ตัวดีมันจะบอกว่าอะไร ปากผมก็อมตี่ตี้น้อยเอาไว้ทั้งลำ ก่อนจะรูดเข้ารูดออกเป็นจังหวะ บางครั้งก็เปลี่ยนมาเป็นวนไล้ไปรอบๆ ปลายยอดที่ตอนนี้เป็นสีแดงและบวมเป่ง ปลอกเนื้ออ่อนนุ่มที่เคยปกป้องปลายยอดอ่อนของตี่ตี้น้อยเอาไว้ ก็โดนผมปอกลอกจะจนเห็นเนื้อในสีชมพูอมแดง ผมเลียไปรอบๆก่อนจะดูดกลืนมันเข้าไปในโพรงปากอีกครั้ง มืออีกข้างที่ลูบไล้ไปทั่วตัวไอ้ตัวดี ตอนนี้มันต้องมาคอยทำหน้าที่ ที่สำคัญไม่แพ้กัน ปากผมดูดกลืนตี่ตี้น้อย มือผมต้องคอยช่วยไม่ให้ตัวเองต้องปวดหนึบกับความหวามไหวและอารมณ์ร้อนรุ่ม ด้วยเสียงครางกระตุ้นของเด็กน้อยที่อยากรู้อยากเห็นจนเป็นเรื่อง มันมาไกลจนกู่ไม่กลับแล้ว เมื่อผมเร่งมือตัวเอง พร้อมกับเร่งปากดูดเม้ม รูดสลับเข้าออก เด็กน้อยเริ่มร้องครางไม่เป็นภาษา มือเริ่มจึกหัวไหล่ผมจนแสบไปหมด เสียงอืออาซี๊ดซ๊าด ยิ่งเร่งอยากให้ผมไปถึง จุดนั้นให้เร็วที่สุด จุดที่ผมเองไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องไปให้ถึงให้ได้แล้วตอนนี้
“พี่ไม้ ไม่ไหวแล้วนะ ผมจะถึงแล้ว พี่ไม้ มันจะออกแล้ว พี่ไม้ ปล่อย ปล่อย พี่ไม้ ผมกลั้นไม่ได้แล้ว “เสียงร้องห้ามครั้งแรกตั้งแต่เริ่มเกมส์ ไม่ได้ทำให้ผมสะเทือนอะไรตรงไหน ยิ่งไอ้ตัวดีเอามือดันตัวผมออกห่างเท่าไหร่ ผมยิ่งเร่งความเร็ว ปลายลิ้นเริ่มรัวแรง ก่อนจะดูดเม้มจนสุดท้าย ผมก็ดูดกลืนความหวานนั้นไว้ ไม่ได้รังเกียจ ไม่เคยรังเกียจ ใครจะรังเกียจรสหวานตามธรรมชาติของความไร้เดียงสาได้หละ ผมดูดกลืนหมดจนหยดสุดท้าย ร่างไอ้ตัวดีกระตุกสุดแรงพร้อมเสียงครางแหบยาว ก่อนที่มันจะปล่อยมือจากไหล่ผม ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่าง นอนหอบครางอยู่ตรงนั้น
ส่วนผมก็ต้องหาทางพาตัวเองไปถึงจุดนั้นด้วยเหมือนกัน ผมเร่งมือรูดเข้ารูดออกช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้น เสียงหอบหายใจเริ่มติดขัด เมื่อทุกอย่างเริ่มได้ที่ ผมทำอย่างที่ตัวเองทำมาตลอด จนมันใกล้ จนผมเริ่มจะทนไม่ไหว เมื่อหยาดหยดแห่งความสุขสมของผมกำลังเดินทางอย่างบ้าคลั่ง

แต่แล้ว

“พี่ไม้ ผมทำให้ ผมทำให้พี่บ้าง” ไอ้คนที่ผมคิดว่าหมดแรงนอนหอบครางอยู่ข้างๆ มันลุกขึ้นมองมาที่น้องชาย และมือที่ผมผมกำลังชักให้น้ำรักวิ่งมาถึงปลายทางสักที
“ไม่ต้อง ไม่เป็นไร พี่จะเสร็จแล้ว” ตัวผมเริ่มเกร็ง เลยตอบไปแบบเสียงสั่นๆ สลับหายใจหนักหน่วง ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้ว มันเดินทางมาถึงป้ายสุดท้าย
“ไม่เป็นไรพี่ ผมทำได้ ทำแบบเมื่อกี้ใช่มั้ย ผมทำให้” ยังไม่ทันจะห้ามปรามอะไร  ไอ้ตัวแสบมันก็เอาปากตัวเองมาทำหน้าที่แทนมือผมที่ตอนนี้ เกร็งจนปวด ไม่ต้องเล้าโลมอะไร เพราะตอนนี้มันใกล้เต็มที ไอ้ตัวดีเลยได้แต่ดูดเอาๆ เด็กหนอเด็ก มันจะรู้บ้างมั้ย ว่าไอ้ก้มหน้าก้มตาทำแบบนั้นโดยไม่คิดอะไร มันทำให้ปลายทางที่ว่าไกล มันใกล้ขึ้น ใกล้จนปลดปล่อย มันคงเยอะไม่ใช่น้อยเมื่อไอ้ตัวดี เริ่มกระตุกปาก ก่อนถอนออกมาแล้วอมไว้

มันจ้องหน้าผมทั้งๆที่ยังพองแก้มไว้ทั้งสองข้าง ตาโตพยายามมองผมแบบขอความเห็น

“ไปคายทิ้งสิ ไปคายทิ้งที่ห้องน้ำ” ผมดึงให้ไอ้ตัวดีมันลุกขึ้น หน้าแดง น้ำตาเริ่มปริ่มจะไหลนั้น ทำให้ผมสงสาร ครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ คนไม่เคยก็คงจะรู้สึกแปลก กับรสหวานตามธรรมชาติของน้ำรัก แต่ไอ้ตัวดีมันฝืนตัวเอาไว้ ก่อนจะกลืนกินให้สิ่งที่อมเอาไว้จนแก้มตอบ
“เฮ้อออออออ “ ไอ้เด็กแก่แดดมันถอนหายใจยาว ผมยื่นน้ำ ที่มีติดห้องเอาไว้อยู่แล้วให้ รู้สึกสงสาร คงจะทรมานน่าดู ไอ้ตัวดีซดน้ำอึก อึก จนหมดขวด ก่อนจะใช้หลังมือป้ายปาก จนผมรู้สึกสลดใจ  นี่ผมทำอะไรลงไป ท่าทีของคนตรงหน้า ทั้งเด็กทั้งไร้เดียงสา จนผมแทบจะต่อยหน้าตัวเอง ที่ไม่ยอมระงับจิตใจฝ่ายต่ำ แค่เนื้อนุ่มนิ่ม แค่กลิ่นหอมหวาน ก็พาผมมาไกลได้ขนาดนี้
“ เป็นไงบ้าง ผมอดถามด้วยความห่วงใยไม่ได้ แม่น้ำตาที่เห็นว่ารื้นๆจะไหลๆ จะหยุดแล้ว แต่หน้ายังแดงปลั่งอยู่เลย
“ไม่เป็นไรแล้ว ผมเห็นพี่ไม้ ดูดเอาๆ นึกว่าจะอร่อย ที่ไหนได้ “ ไอ้ตัวดีมันทำหน้าแหยงๆ เหมือนจะร้องไห้ ผมเริ่มใจไม่ดี
ก็ต้นเหตุมันมาจาก น้ำรักของผมนี่นา

“มันแย่มากเหรอ แต่ของนายมันหวานดีนะ โอเคมันอาจจะเวอร์ไปที่บอกว่าหวาน แต่มันรสชาติดีจริงๆ” ผมเห็นไอ้เด็กตรงหน้า มันเริ่มหลบตา ผมก็พอจะดูออกด้วยประสบการณ์ว่า มันเขิน

“มันก็ไม่ได้แย่ แต่ผมไม่กินกินอะไรรสชาติแบบนี้ มันเลยไม่ชิน ไว้ครั้งต่อไป ผมจะแก้ตัวใหม่นะ บ่อยๆไปมันก็อร่อยเองแหละน่า” ผมอดใจไม่ไหวที่จะดึงคนตรงหน้ามางับปากดูดดุดกลืนกิน ถ้าผมกลืนปากแดงๆช่างพูดช่างกวนประสาทนี้ได้ ผมทำไปแล้ว  เด็กแก่แดดมันจะรู้มั้ยว่าคำพูดมันน่ารักสุดใจแค่ไหน มันจะทำให้ผมบ้าตายเพราะความไร้เดียงสาของมันนี่แหละนะ



“รู้มั้ยว่าพูดอะไรออกมา” ผมปล่อยให้เด็กแสบเป็นอิสระ ปากแดงๆเริ่มเจ่อ ก็แน่หละ โดนผมดูดกลืนมาเท่าไหร่ต่อ เท่าไหร่ แล้ว

“รู้สิ ผมรู้ว่าผมพูดอะไร แล้วพี่ไม้รู้มั้ยว่าตัวเองทำอะไรลงไป รับผิดชอบด้วยนะ ตอบตกลงเป็นแฟนผมเลยด้วย ผมไม่ได้ขัดใจอะไรพี่เลยนะ เห็นมั้ย” ไอ้ตัวดีมันจะน่ารักใส่ผมอย่างนี้อีกนานมั้ย ถ้าผมห้ามใจตัวเองอีกไม่ได้ จับลูกเค้ากดอีกสักรอบขึ้นมา แล้วจะทำยังไง

“พี่ไม้ ตกลงจะเอาไง จะเป็นแฟนผมได้รึยัง “ ข้อเรียกร้องพร้อมปากยื่นๆหน้างอนๆนั้น น่ารัก จนผมไม่รู้จะทำยังไง

“ก็ ก็ ก็ได้ มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ต้องยอมรับแหละนะ” ผมจะทำยังไงได้ นอกจากตอบตกลงมันไปก็เท่านั้น

ทำไงได้ ก็ผมกินลูกเค้าไปแล้วทั้งตัวขนาดนั้น .....

เลยต้องยอมเป็นแฟนเด็กไปโดยปริยาย แต่ยังบอกใครไม่ได้นะ เดี๋ยวโดนล้อตายเลย ยิ่งไอ้คู่รักปากหมาระดับชาติอย่างไอ้สองตัวนั้น ถ้ามันรู้ มันคงถล่มหัวเราะใส่ผมแน่ๆ

มันก็แค่บังเอิญ....ผมบอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ.....ไม่ได้ตั้งใจจะ “ซุกเด็ก” เอาไว้ จริงๆนะ


ขอบคุณสำหรับการติดตาม คู่รักอีกคู่ของแกงค์พี่เมฆกับท่านฉานค่ะ


===============
  อยากได้แบบฟูลคอร์ส เมื่อไหร่เนี่ย เดี๋ยวไปตบตีนังคนเขียนให้นะ   ไอ้เรานึกว่าจะได้ฟูลคอร์ส

[จันทร์ผา]

 :pighaun:ไม้กับปลื้ม

ชอบตัวหนังสือสีขาวที่สุด

[iiดาวพระสุขლii]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด   

พี่ไม้เคอะ.....วันแรกก็....เลยนะเค๊อะ....   
อย่างนี้ต้อง "รับผิดชอบ"  อย่างเดียวแล้วล่ะค่ะ   

[Little Devil]

น่ารักอีกคู่
รอนายฉานกะน้องเมฆ
ดราม่า ไม่เอานะ writer
+1

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   ไวไฟกว่าคู่รักปากหมาอีกเคอะ  กว่าพี่ฉานจะได้แอ้มพี่เมฆก็หลายปีอยู่นะ 

แต่คุณพี่ไม้นี่.... และก็นะ คุณน้องปลื้มก็จะขี้อ้อนไปไหน รู้ไหมมีคนเขาคิดไปไกลลลลลลล


 


รอพี่ฉาน&น้องเมฆมาอะจะปะเฮ้ยแบบเต็มบทอยู่นะจ๊ะ


 

[ifwedo]

วัยรุ่นสมัยนี้แอร๊ยยยยยยยย

[JChloe]

 

[Flower night]

    คู่นี้ เป็นอีกคู่ ที่ น่ารักวะค้าบบบบ ติดตามมม อยากอ่าน แบบ เต็มๆจังเลยยย

แค่ตอนพิเศษ ก็เสีย เลือดแล้วว  ฮ่าๆ

พี่เมฆ กับพี่ฉานสองคนนี้ นี่ จะ น่ารัก รักกันไปไหน 555

พี่ฉาน แม่ง โคตร แมนได้ใจจจจจจ 

ปล.  เอาไรเตอร์ แบกกลับบ้านดีกว่าาา

[jigsaw44]

ขอบคุณคนแต่งคนโพสจ้า
มาไวเสร็จไวทันใจวัยรุ่นจริงๆ
ไม้กับปลื้มความหวานแซงหน้าเมฆกะฉานซะละ
กินเด็กมันก็อร่อยแบบนี้จริงมั้ยคนแต่ง
ตอนหน้าขอฟูลคอร์สแบบไม่ค้างนะจ๊ะ

[benxine]

 

 

[hotladyanyavee]

พี่ไม้ไวไฟอะ กินเด็ก เพราะเด็กก็ดันแก่แดด มาทำให้หัวใจของชายไทยอย่างไม้หลงกล
แต่ก็ชอบอะนะไอ้น้องปลื้มที่มัน กล้าดี

[a_tapha]

 คุคุ 

[anterosz]

สุดยอด!! ไม้นี่หื่นใช่ย่อย ไม่แพ้นายฉานแสงแรงกล้าเลยจริงๆ มิน่าล่ะ ถึงเป็นเพื่อนรักกัน 

แต่ว่าถ้าคู่รักแห่งปีรู้เรื่องนี้ ไม้กับตีตี๊จะโดนล้อป่าวนา อิอิอิ   

น่ารักดีครับผม! น่าจะแยกเรื่องคืนหนึ่งคืนนั้นของไม้กับปลื้มออกมาเป็นอีก 1 เรื่องเลยนะเนี่ย เพราะเป็นคู่ที่น่าติดตามไม่แพ้ก้อนเมฆกับดวงตะวันเลยจริงๆ 

แอบเข้ามาปลื้มกับนายไม้ 

 

[dukdikdukdik]

อยากได้ฟูลคอร์สอะ อยากได้ ๆ 55+ 

[iforgive]

พี่ไม้คะ  มีใครเคยบอกพี่มั๊ยว่า  พี่น่ะ  ไวไฟที่สุดเลยอ่ะ
เขินอ่ะ....

[n2]

ไม้กับฉานสมแล้วที่อยูแก๊งเดียวกัน 

[Kwawaic]

อ๊ายยยยยยยยยยยยย เลยทีเดียว

รอพี่เมฆค่ะ

[meduza]

น้องปลื้มน่ารักจะเอาๆๆๆๆๆๆอยากได้น่ารักๆแบบน้องปลื้มอ่ะ
อิชชี่พี่ไม้มากกกกกกกกกมีเด้กน่ารักๆอย่างนี้โห้ยเป็นเค้าหลงตายเลย
อยากมีแฟนเด็กกกกกกกอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า

[Solar cell]

ไม้แกเตรียมร้องเพลงนี้ไว้เลยะนะ เอ้า สาม สี่พร้อม
มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย...

[p_phai]

อยากมีแฟนเด็กๆ แบบนี้บ้างอะ

[iranen]

รักเกิดขึ้นเพราะความอยากรู้อยากลองของเด็ก
ไม้แพ้เด็กนะนั้น

[EunJin]

พี่ไม้ทำเค้าแทบหมดเลือดเลยจริงๆๆๆๆ
โอ้ยยย น่ารักเหมือนกันนะคะเนี่ยคู่นี้...
ถ้าเค้ามีเด็กน่ารักๆแบบนี้ข้างๆกาย แบบว่า
เค้าก็คงอยากจะซุกไว้เหมือนกันแหละนะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[tsuyu]

หญ้าอ่อนนี่มัน หอม และ หวาน อย่างนี้นี่เอง

 

[BeeRY]

ซุกเด็กจะติดคุกหมือนซุกหุ้นมั้ยนี่
น่ารักจริงๆคู่นี้

[warin]

 

[yayu]

+1 ค่ะ พี่ไม้กินเด็กๆ ๆ 
น้องปลื้มน่ารักจัง แบบนี้สงสัยพี่ไม้จะหลงเอานะ อิอิ
พี่ไม้ก็รับผิดชอบเลยนะ กินลูกเค้าไปแล้วนิ