หัวข้อ: พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย

[minmin_chingching]

พี่ครับทำไมมันเศร้าอย่างนี้  
กลับมาคืนดีกันซักทีเถอะครับ
ทำร้ายใจคนอ่านมากมาย
แต่ก็นะ กรรมใดใครก่อกรรมนั้นตามสนอง
ทำเค้าก่อน ก็ต้องโดนเอาคืนซะบ้าง

[iota]

ต้นน้ำภายนอกถึงจะดูแ็ข็งแต่ภายในจิตใจกับอ่อนไหว
อย่าปล่อยให้ไฟสุมทรวงนานเกินไปเลยครับเจ็บทั้งสองคน
เมื่ออยู่อย่างมีความรักจงอยู่อย่างมีความสุข..........
เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับสู้ สู้ ครับ

[CaroL]

ฝันดีครับ

[jaylayjay]

 

[Dee^daY]

สงสารเขา..เราเจ็บเอง

[DexTunG]

แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันสักที


ถ้ายังเป็นอยู่อย่างนี้ก็เจ็บทั้งสองคน


หรือจะต้องให้ใครสักคนมาลาจาก ถึงจะรู้และเข้าใจกัน


นึก ๆ แล้วสงสารทั้ง 2 คน มาก ๆ เลย ที่ มานั่งทรมานกับความรู้สึกของตัวเอง








 

[thaitanoi]

มารออ่านนะครับ

[Zephyrot]

เซ็งน้ำกับดินแย้ว เชียร์นายโอ้ดีกว่า เอิ้กๆ

[Safina_safe]

รีบมาต่อนะคะ

รออยู่

แต่อย่านอนนะคะ

[OhJa]

น้ำใจแข็งม๊ากกก
ดีแล้วแหล่ะ อย่าเพิ่งใจอ่อน  อิพี่ดินจะได้สำนึกมากๆ 55 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

ในที่สุดก็ถึงโหมดน่าสงสารของพี่ดิน

แบบว่าน่าสงสารอ่ะ

[ever-never]

รอตอนต่อไปคร๊าบ
เป็นกำลังให้นะคับ

[ใจฉันอยู่ที่ใคร]

วันนี้ไม่มาต่อเหรอคะ

 

[Huo_To]

+1 ไว้ก่อนนะคุณบี ยังตามเรื่องนี้ไม่ทัน  งานเยอะจัด  อ่านได้วันละหน่อย
ได้แค่ตอนต้นๆ เรื่องเอง ทีแรกนึกว่าเป็นเป็นโรงเรียนที่อยู่ใกล้กทม. ซะอีก จิ้นผิดที่ซะงั้น 
ตอนปัจจุบันยังไม่ได้อ่านแต่ท่าทางจะมาคุเนอะ    

[CaroL]

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ

[arty136]

 :z3:เหอะๆๆๆ
มาต่ออีกนะครับ
สู้ๆๆ

[Vesi]

พี่คร้าบ อย่าทำให้เราค้างกันไปมากกว่านี้เลย

มาต่อเถอะน้า อยากอ่านต่อๆ 

[CaroL]

 

[wattanai]

ฝันดีนะงับ     

[~NeMeSiS_PURE~]

พอกันเลยทั้งคู่ ขิงก็รา ข่าก็แรง

แต่ทำไมรู้สึกว่าน้ำยังทรมานเพราะพี่ดินน้อยไป

พี่ดินก็ยังทรมานไม่ถึงที่สุด เอ๊ะ !!! หรือว่าเราซาดิสต์ 

ความทรมานเพราะความรักที่มีให้กัน


งั้นรอตอนต่อไปนะค๊าบบบบ

[CaroL]

 

[[€]ŝĊörŦ]

สลับกันไปสลับกันมา

      

+๑ ให้เป็นกำลังใจนะครับ

[amito]

รักคือการให้อภัย หรือ เจ็บแล้วต้องจำ ดีน้อ  ต้นน้ำนี่ใจแข็งจริงๆ ทั้งกับพี่ดินและตัวเอง

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

พี่ครับ

 :angry2:เริ่มทำร้ายจิตใจคนอ่านมากไปแล้วนะ

[sadness]

[31]

“อะ..ซื้อมาฝาก”
ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือ ก้องก็ยื่นนมมาให้ผม
“ไม่เอา...ไม่ชอบกิน”
“ไม่ได้ๆๆๆ ต้นต้องกินนะ”
ก้องยังคงยื่นมาให้ผมอีกด้วยความร้อนรน
ผมจึงรับนมกล่องนั้นมา ทำให้ก้องยิ้มออกมา
ก่อนที่ผมจะกล้มหน้าอ่านหนังสือต่อ ก้องก็ยื่นสมุดมาให้เล่มหนึ่ง
“อะไรอีกหละ”
“เลคเชอร์....ของพี่รหัสเรา ต้นลองอ่านดูนะ จดได้ละเอียดเลยหละ”
“ไม่ต้องก็ได้ นายเก็บไว้อ่านเองเถอะ”
ผมตอบก้องพร้อมกับรอยยิ้ม
“แต่เราอยากให้ต้นลองอ่านดูนะ”
ก้องทำหน้าเศร้าที่ผมไม่รับความหวังดีจากก้อง
“ก็ได้......” ผมตอบพร้อมกับยื่นมือไปรับสมุดมาจากก้อง ทำให้เด็กอย่างก้องยิ้มได้

ผมหยิบมาเปิดดูสักพัก ก็ปิดสมุดอย่างเดิม
“อยู่ไหน....”
“อะไรอยู่ไหนหละต้น”
“เราถามว่าเค้าอยู่ไหน...”
ผมหันไปคาดคั้นก้อง
“เราไม่รู้เรื่อง อะไรอยู่ไหนหละต้น”
ก้องหลบตาผม
“เราไม่ได้โง่นะก้อง ลายมือแบบนี้มันของใคร เราจำได้”
ผมยังคงจ้องหน้าก้อง ใช้น้ำเสียงคาดคั้นอยู่เหมือนเดิม
เพราะลายมือในสมุด มันเป็นลายมือของพี่ดินไม่ผิดแน่
“บอกเรามาเดี๋ยวนะก้อง” ผมเริ่มขึ้นเสียง
“อยู่......ข้างล่างหอ” ก้องตอบด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ซึ่งก็ยังไม่กล้าสบตาผมเหมือนเดิม
ผมหยิบสมุดเล่มนั้น พร้อมกับลุกขึ้นทันที
“นมนี่ด้วยใช่ไหม”
สายตาของผมมองไปที่นมกล่องนั้น และก้องพยักหน้าตอบเป็นการบอกว่าผมคิดถูก
ผมคว้ากล่องนมแล้วเดินออกจากห้องทันที
“ต้น...อย่าเลยนะต้น”
ก้องวิ่งมาห้ามผม ส่วนผมก็ได้แต่หันไปมองหน้าก้องด้วยความไม่พอใจ
ซึ่งมันก็ทำให้ก้องไม่กล้าห้ามผมอีก

“เอาของของพี่คืนไป”
ผมเดินลงจากหอก็พบกับรถของพี่ดินจอดอยู่
ซึ่งคนในรถไม่ได้สังเกตุเห็นว่าผมเดินเข้าไปหา พร้อมกับเปิดประตูรถแล้วโยนของกลับไปในรถ
“เดี๋ยวก่อนสิน้ำ” พี่ดินคว้ามือผมไว้ก่อนที่ผมจะเดินออกมา
“พี่หวังดีนะครับ” พี่ดินอธิบายเพิ่ม
“แต่ผมไม่ต้องการ....”
“พี่เต็มใจให้ครับ” พี่ดินมองหน้าผมด้วยความมุ่งมั่น
“ผม สามารถสอบได้โดยไม่ต้องให้พี่มาช่วย ผมสามารถหาอะไรรองท้องได้โดยที่ไม่ต้องรับของจากพี่ และที่สำคัญ ผมมีชีวิตอยู่ได้ โดยไม่ต้องรอความหวังจากพี่...”
“น้ำจะด่าจะว่าพี่ยังไงก้ได้ พี่ไม่เถียง แต่น้ำให้อภัยพี่เถอะนะ”
“มันคงไม่มีวันหรอกครับ ใจผมมันโดนทำร้ายซะจนมันจำไม่ได้แล้วครับ ว่ามันเคยรักใคร”
“พี่อยู่ไม่ได้นะครับถ้าไม่มีน้ำ”

“พี่ ดิน...ชีวิตของพี่อยู่มาได้ตั้งนาน ช่วงที่ผมพยายามเข้ามาหาพี่ แต่พี่ผลักไสผมออกมา ช่วงนั้นทำไมพี่ยังอยู่ได้หละครับ เพราะงั้นต่อไป ก็ช่วยต่างคนต่างอยู่นะครับ สวัสดีครับ.....”

เจ็บเหลือเกินความรู้สึกนี้
ผมไม่อยากให้ตัวเองดูไร้ค่าอีกต่อไป
แต่นั่นมันก็ต้องแลกมาด้วยการโกหกใจตัวเอง
ผมต้องไม่รักพี่ดิน ต้องไม่รัก ผมต้องเตือนตัวเองไว้
---จำไว้นะต้นน้ำ ถ้าไม่อยากเจ็บซ้ำอีก ก็ต้องลืมคนนี้ให้ได้---

[sadness]

[32]

“ปิดเทอมไปเที่ยวทะเลกันไหมต้น”
“ไม่ไปหละ”
“ทำไมหละต้น ไปด้วยกันเถอะนะ”
ก้องยังคงเซ้าซี้ผมไม่เลิก อยากจะให้ผมไปเที่ยวทะเลด้วย
แต่ผมไม่อยากไป ผมไม่ชอบทะเล
เวลามองทะเล มันทำให้ผมเศร้า
มันเหมือน ผมอยู่คนเดียว ท่ามกลางเสียงคลื่น
มันทำให้ใจผมเหงา...
“เราจะขึ้นเหนือ”
ผมตอบก้องไปเท่านั้น
“เชียงใหม่หรอ..”
“ใช่ เราจะไปหายาย”
บรรยากาศของเชียงใหม่ ทำให้ใจผมสงบ
และผมก็อยากให้ใจผมสงบที่สุดในตอนนี้
เพราะผมไม่อยากคิดถึงเรื่องพี่ดินอีกต่อไป
“งั้นให้ก้องไปด้วยสิ”
ก้องยังคงทำหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่ให้ไป” ผมหันมามองหน้าก้อง และพูดนิ่งๆ
“ทำไมไม่ได้หละ”ตอนนี้ก้องหน้าเศร้าลงไปทันที
“ถ้านายไป เดี๋ยวก็จะมีคนตามมาด้วย จริงไหม”
หน้าตาและน้ำเสียงผม ถามเป็นเชิงกดดันก้อง
เพราะผมต้องการที่จะหนีความคิดของผมที่มีต่อพี่ดิน
แล้วถ้าก้องไปบอกพี่ดินให้ตามผมมา
อย่างนั้นผมจะสงบใจได้ยังไงหละ
“ใครจะตามมาหละ ไม่มีหรอก” ก้องพยายามตอบ โดยไม่กล้าสบตาผม
“ก็อย่าง......พี่ดินไง”
“ไม่มีหรอกต้น เราไม่บอกพี่ดินแน่นอน” ก้องยกมือขึ้นทำท่าเหมือนจะสาบาน
“ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้” ผมพูดเป็นอันยุติเรื่องราว
“ถ้างั้นเราก็ต้องไปกับโอ้สองคนนะสิ”
ก้องจับแขนเสื้อผมกระตุกไปมา พร้อมกับทำหน้าเศร้า
“คราวนี้ไปแพ้อะไรมาอีกหละ”
ผมหละเหนื่อยใจกับเพื่อนคนนี้จริงๆ
“ไม่ได้แพ้สักหน่อย ก็แค่.....เราให้โอ้ทายว่าเราชอบกินอะไรที่สุด ก็เท่านั้นเอง”
“แล้ว...โอ้ก็ทายถูก”
ผมถามเรื่องราวต่อ โดยที่ก้องได้แต่พยักหน้า
“แต่เรามีตัวเลือกให้ตั้ง 5 อย่างนะ ทำไมเดาถูกก็ไม่รู้”
ก้องรีบพูดต่อ พร้อมกับทำหน้าคิดหนัก
ผมหนักใจกับก้องจริงๆ เล่นอะไรเด็กๆ
แล้วอีกอย่าง ถ้าไม่อยากไปเที่ยวกับโอ้
ถึงจะทายถูก ก็ไม่น่าไปบอกความจริงนี่นา
แกล้งบอกว่าชอบอย่างอื่นก้ได้
นี่หละนะ เด็กๆแบบก้อง จะไปตามคนเจ้าเล่ห์แบบโอ้ได้ยังไง
“แล้วถ้าชวนโอ้ไปเที่ยวเชียงใหม่แทนหละก้อง”
ผมถามก้องด้วยรอยยิ้ม เพราะผมก็ไม่อยากให้ก้องไปกับโอ้สองคน
แต่ผมก้ไม่ชอบที่จะไปทะเล
“ต้นให้เราไปเชียงใหม่ด้วยหรอ”
“อืม...ไปไหมหละ”
“ไปสิ เราอยากไปกับต้นอยู่แล้ว”
“แล้วโอ้จะยอมหรือเปล่า”
“ยอมอยู่แล้วหละ เดี๋ยวเราจัดการเอง”
ก้องตอบผมด้วยหน้าตามุ่งมั่น
“อย่าไปท้าพนันกับโอ้อีกหละ ไปบอกโอ้ตรงๆว่าอยากไปเชียงใหม่”
ผมเหล่ตามองก้อง
“ทำไมต้นรู้หละ”
นั่นไงหละ ผมว่าแล้ว นี่คงหวังจะไปท้าพนัน ถ้าชนะก็จะให้เปลี่ยนไปเชียงใหม่แทน
แล้วนายจะชนะเค้าไหมหละก้อง.....
“ทำไมจะไม่รู้ คบกันมานานเท่าไหร่แล้ว”

ไปเที่ยวกับก้องคราวนี้ก็ดีเหมือนกัน
ผมจะได้ไม่ต้องคิดมากเรื่องพี่ดิน
อย่างน้อยก็มีคนให้ผมรู้สึกดีอยู่ใกล้ๆ

[numtan]

"คนแต่งครับ...อย่าทรมานคนอ่านไปกว่านี้เลย" (เริ่มตั้งชื่อให้ใหม่แล้ว)

เหอ ๆ อ่านช่วงแรก ๆ อืม..สงสารน้ำที่โดนดินเข้าใจผิดอยากให้เลิก ๆ กันไปเลย
อ่านช่วงต่อ ๆ มา...เริ่มสงสารดิน (แต่ยังแอบสมน้ำหน้าอยู่ทำตัวเองทั้งนั้น)
อ่านช่วงหลัง ๆ...เริ่มสงสารตัวเองแระ...กลัวจะจบเศร้า 

[mma419109]

         เชียร์พี่ดินหน่อย จะชดใช้ยังไงดีหนอออออ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เอ่อแบบว่า

เปลี่ยนเป็น

น้องน้ำครับ.....อย่าทำร้ายใจกันไปมากกว่านี้เลย

ดีกว่าไหม

[namtaan]

ก้องเริ่มเห็็นใจพี่ดินแล้วหรือ ถึงได้ช่วยแบบนี้
ต้นน้ำต้องใจแข็งเยอะๆ ถ้าเค้ารักเราจริงก็ต้องพยายาม อดทน และก็รอได้
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณบีจ้า