หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[aeecd]

แย้กกกกกกกก
 
ค้างงงงงงงงงงงงงงง
ดิวทำกันได้นะ

[August_lovers]

ค้างทีเดียว แงงง

[lasom]

[u-only-one]

..........น่ารั๊กอ๊ะ 

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

พึ่งมาอ่านนน....
น่ารักมากเลย :')) ขอบคุณมากที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านกันจ้าาา
โจ๊กจูนน !
ไม่รู้ว่าพี่ดิวเป้นใคร ส่วนตัวคิดว่าเป็นโจ๊ก
 แต่ตอนแรกๆพี่ดิวพูดเหมือนไม่ค่อยสมหวังยังไงไม่รู้สิ  
ไม่รู้ว่าเป็นคนไหน แต่ก้ขอให้พี่มีความสุขมากๆน๊าาคะ 
+1ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆอย่างนี้มาให้อ่านกัน

[Rafael]

กรี๊ดดดด
หวานจนเบาหวานขึ้นกันเลยทีเดียว
แล้วรีบมาลงต่อนะคะคุณดิว เป็นกำลังใจให้

[Bejae]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกน้ำตาลในเลือดจะสูงขึ้นเรื่อยๆ
น่ารัก น่ารัก น่ารัก ไม่มีคำไหนจะพูดนอกจากคำว่า "น่ารัก"

คิดถึงสองจอเสมอนะ คิดถึงตัวดิวด้วย

[due]

ผมค่อยๆจูบเน้นที่ปากมันและไล่ลงมาเรื่อยๆ
ที่ลำคอขาว...ปากผมจรดตรงไหน...มันก็สะท้านตรงนั้นจนผมสัมผัสได้...
ซอกคอแดงเรื่อ
ไหล่มนขาว...ค่อยๆไล้ต่ำลงมา
แล้ววกเข้ามาตรงกลาง...
แล้วก็...........










"โฮ่งๆๆๆๆๆ....โฮ่งๆๆๆๆ..." มันไม่เห่าเปล่าครับ...แต่ยังดึงชายเสื้อผมส่ายไปส่ายมา

กี้มันคงคิดว่าผมกำลังกัดจูนเจ้านายสุดที่รักของมันอยู่มั้งครับเลยเข้ามาช่วย....มันน่านัก
ผมนี่หัวเสียเลยครับ...แนะ ยังไม่ยอมปล่ายชายเสื้อกูอีก...แต่ไอ้ตัวดีกลับหัวเราะร่วนเลย แต่มันก็เขินๆนะครับ...ผมเลยต้องยอมผละจากมัน
"เข้สมาไม่ถูกจังหวะเลยนะกี้...เย็นนี้อดข้าวไปเถอะเอ็ง...อดที่เหมือนข้าอดนี่แหละ..." ผมดีดหูมันไปทีหนึ่ง...ร้องหงิ๋งๆๆๆไปออเซาะจูนนู่น...แถมยังเลียแผล็บๆซะทั่วหน้าเลยพอจูนมันลูบขนเล่น....เอ๊ยๆๆๆๆนั่นมันของข้า เอ็งไม่มีสิทธิ์นะ
"ฮ่าๆๆๆ....จั๊กจี้นะกี้...(อ่อนมันแอบชำเลืองมองมาทางผมนิดหน่อย)ขอบใจมากนะกี้ที่มาช่วยพี่ชายจากคนบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกาม..."
"คนบ้ากาม?....คนบ้ากาม?..."
"อืม...คนบ้ากาม" ผมค่อยๆกระดึ๊บเข้สใกล้มันไปทีละนิดทีละหน่อยพร้อมทั้งส่งสายดุให้กี้เป็นสัญญาณว่าแแกไปข้างนอกได้แล้ว...ดูเหมือนกี้เองมันก็จะรู้หน้าที่ดี...แต่คนที่ไม่รู้หน้าที่คือ อ่อนของผมนี่เอง...จับกี้ซะแน่นเลย
"แต่เมื่อกี้จูนบอกเองนะว่า พร้อม ยอม เต็มใจ..." ผมพูดให้ตัวเองน่าสงารที่สุด
"ก็...ก็...ห๊ะ....โทรศัพท์มา..." แล้วมันก็คว้าโทรศัพท์ไปยืนคุยซะมุมห้องเลย
ผมเลยได้แต่มองตามตาละห้อย...คุยกับหมาก็ได้วะกู

"กี้...เข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะเอ็ง..รู้มั๊ยถ้าเอ็งเข้ามาช้ากว่านี้หน่อยนะ...เอ็งได้มีนายแม่ไปแล้ว...เห็นมัียอดทั้งเอ็งทั้งพ่อเลย...มันน่าจับไปทำไส้กรอกจริงๆเล้ย..." หมั่นเขี้ยวจริงๆครับเลยกระจุยขนมันเล่นซะเลย


อ่อนคุยกับใคร...แล้วคุยกันเรื่องอะไร
แล้วทำไมต้องหันมาทางผมบ่อยๆด้วย
แล้วจะคุยกันอีกนานมะ...หงุดหงิด

"อืมอืม...ได้ๆ...สบายดี...มึงก็สบายดีนะ...อืม....คิดมั้ง...อืมๆๆ....แล้วเจอกัน"
มันวางสายแล้วก็เดินกลับมาหาผม แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย
"โจ๊ก....กูว่าจะ...." เสียงอ่อยมาเชียวนะมึง
"ใครโทรมา..."
"อย่าโกรธนะ ถ้าบอก"
"ไม่รับปาก...ตกลงว่าใคร?"
"ชีนมันโทรมา..." กูว่าแล้เชียว ตกลงไอ้บ้านี่มันจะจีบแฟนกูให้ได้เลยใช่มั๊ย
"........."
"ไม่มีอะไรจริงๆนะโจ๊ก....มันก็แค่อยากชวนกู...จูนไปกินข้าวแล้วนั่งคุยกันนิดหน่อย..." นั่นขนาดไม่มีอะไรแล้วนะ
"แล้วจะไปกับมันมั๊ย"
"อืม...รับปากมันไปแล้ว...ก็เพื่อนกันไง....นะนะนะนะ... " มันเขย่าแขนผมอย่างกะเด็กที่อ้อนพ่อเวลาอยากได้ของเล่นเลยครับ งั้นผมต้องสวมบทพ่อใจร้ายซะหน่อยแล้ว..เสียงแข็งเข้าไว้ หน้าโหดเข้าไว้
"ไปได้...แต่กูต้องไปด้วย...ไม่ไว้ใจมัน"
"แต่...."
"ถ้ามันห้ามไม่ให้กูไปด้วย...มึงก็หมดสิทธิ์..กูไม่ให้มึงไป"
"แค่จะบอกว่า...ไอ้ชีนมันทายถูกเผงเลยว่ามึงจะต้องพูดและทำอย่างนี้...หึหึหึ"
"ก็มันรู้ไงว่ากูหวงและห่วงมึงแค่ไหน...มีแต่มึงนี่แหละที่ไม่รู้เลยว่ากูรู้สึกยังไงบ้าง"
"น้อยใจกันซะงั้น...กูกับไอ้ชีนเพื่อนกันนะ...อย่าคิดมาก..."
"จะพยามยามนะ..." อ๊ะ...โทรศัพท์ผมมีสายเข้า..เบอร์นี้ต้องรับสายอย่างสุภาพหน่อยครับ
"สวัสดีครับ...โจ๊กพูดครับ..." ผมรับสาปุ๊บ จูนมองหน้าผมปั๊บทันทีเลยครับ
"เป็นเชี่ยไรมึงนี่...รับสายซะกูขนลุกเลย" เสียงตามสายมันคงจะงงกับผมนะครับ
"ผมไม่ได้เป็นไรนิครับ สบายดี...แล้วคุณละครับสบายดีมั๊ย..." หึหึหึ...จูนชักทำหน้าแปลกๆแล้วครับ
"เอ๊ยไอ้โจ๊ก....กูเองนะเว้ย...ไอ้เสกเพื่อนมึงไง...ประสาทกลับเหรอมึง"
"ครับ...ผมทราบว่าคุณคือใคร..." กูรู้แล้วไอ้เชี่ยเสก..กูแค่อยากแกล้งคนให้หึงกูเล่นๆเว้ย...และดูท่าจะได้ผลเป็นที่น่าพอใจ มองมาซะตาเขียวปั๊ดเลย สงสัยยักษ์เขียวลงประทับร่างแล้วมั้ง
"มีธุระอะไรครับ ว่ามาเลย ผมรอฟังอยู่..อ้อ ลืมบอกไป...ผมคิดถึงคุณนะครับ" ก็ผมคิดถึงไอ้เสกจริงๆอ่ะ...หึหึหึ..หนุกจริงเว้ย จูนมันคงทำไรผมไม่ได้ เลยหันไปลงกับหมอนแทน ตุบตับๆๆๆๆ....โหดวะ
"ตามใจมึงละกัน เดี๋ยวถ้าจูนโกรธขึ้นมาจริงๆ กูจะสมน้ำหน้าให้..." เสกนี่เพื่อนผมจริงๆครับ รู้ใจกันไปหมด แต่ดีนะครับที่มันไม่คิดจะจีบจูนแขงกับผม...ไม่งั้น กูตาย
"น่าจะกำลังเป็นอยู่ครับ...หึหึหึ...แล้วว่าแต่คุณโทรมามีไรครับ..."
"กูกับไอ้ปาล์มจะกลับบ้านอีกสองวัน ทำตัวให้ว่างไว้ละ เลี้ยงใหญ่เว้ย...บอกจูนด้วย"
"ครับ...ผมจะเคลียร์คิวไว้สำหรับรรอคุณนะครับ...เอ...แต่คุณยะงไม่ได้บอกผมเลยนะครับว่าคิดถึงผมบ้างมั๊ย...โอ๊ย..." ก็อยู่ดีดีหมอนใบโตลอบมากระแกหัวผมเข้าอย่างจังเลยนิครับ...อู้ย...แถมด้วยตาโหดๆอีอกหนึ่งคู่...หมัดน้อยๆที่แสนจะหนักกำลังคืบคลานเข้ามาแล้ว
"โดนเข้าแล้วใช่มั๊ยมึง...สมน้ำหน้า...."
"เห็นทีผมต้องวางสายแล้วนะครับ...สงสัยงานหนักจะเข้า...แล้วเจอกันนะครับ"
พูดจบผมกดวางสายทันที พร้อมกับหมอนที่ฟาดใส่หัวผมแบบเต็มๆ
"จะไปไหนจูน...." ผมคว้ามือมันไว้ก่อนที่มันไกลเกินเอื้อม
"ก็แค่ไม่อยากอยู่เป็นก้างใคร..." มีเมินๆ
"หึง?"
"ใครหึง หึงใคร ไม่มี๊ไม่มี...คนหลงตัวเอง ชิส์"
"หืม...?" ผมกระตุกแขนมันให้ลงมานั่งที่เดิม นี่ขนาดไม่หึงนะ...แล้วถ้าหึงมันไม่จับผมปาาดคอไปเลยเหรอ
"แล้วคุยกับใครเมื่อกี้..." ไม่หึงแต่ทำไมตาขวางจัง เสียงดุด้วย
ไม่แกล้งมันแล้วก็ได้ครับ กลัวมันโกรธขึ้นมาจริงๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
"กับไอ้เสก..."
"เสก?"
"อืม ไอ้เสก" เน้นๆ ชัดๆ
"ไอ้บ้า...ตายซะเถอะมึง..." มันรัวหมอนใส่ผมไม่ยั้งเลยทีนี้"



"เอ๊ยๆๆๆ...พอเแล้วๆ เดี๋ยวก็ช้ำในตายกันพอดี"
"ตายไปเลยไอ้บ้าโจ๊ก...ไอ้โจ๊กเจ้าเล่ห์ ...ตายยยยยยยยย"
ห้ามด้วยปากคงไม่ไหว...ผมเลยรวบตัวมันมากอดไว้ซะเลย นิ่งสนิท
"แค่อยากเช็คเรตติ้งว่าจะมีคนสนใจมั๊ย จะมีคนหึงมั๊ย...แค่นั้นเอง"
"ชิส์..." น้านนนนนน มีเมิน
"โห...ใจก็มีอยู่ดวงเดียวเนียะ...แถมให้ไปจูนไปหมดแล้วด้วย...ไม่มีเหลือไปให้ใครที่ไหนได้อีกแล้วหรอกครับ..."
"ให้มันแน่เหอะ....ปล่อยได้ยัง...กี้มองใหญ่แล้ว ไม่อายหมารึไง" ทะแม่งๆมั๊ยครับ...แต่อย่าได้ไปแคร์
"เสกมันโทรมาบอกว่า อีกสองวันพวกมันจะกลับมากันแล้ว ให้เราทำตัวให่ว่างด้วย งานนี้มีเลี้ยงใหญ่แน่นอน...ทีนี้เรื่องคนอื่นจบแล้ว มาต่อเรื่องของเราได้รึยังครับ"
"เปลี่ยนเรื่องเร็วไปมั๊ยมึง...ตลอด"
"นะนะนะนะนะ"
"ไม่...จะกลับบ้านแล้ว คืนนี้ บ้านใครบ้านมัน"
"โห ได้ไง ใจร้ายหว่า"
"ก็ใครใช้ให้แกล้งกูละ ชิส์ ไปละ คืนนี้โทรหาด้วยนะ....เดี๋ยวนอนไปหลับ..."
"เอ๊ย...กลับบ้านจริงดิมึง"โน่น มันเดินจนจะเลยประตูห้องแล้ว
"แหงสิ...ไปละ.." มันโบกมือบายผม โดยที่ไม่ยอมหันมามองหน้า
แห้วอีกแล้วเรา แต่ก็เอาเหอะ ยังไงรักของผมที่มีต่อมันก็ไม่ได้ลดลงไปหรอก







โห.......เมื่อคืนก่าจะได้นอนก็ตีสองเข้าไปแล้ว ก็มันแต่คุยโทรศัพท์กับมันนั่นแหละ ผมเลยเกิดอาการสงสัยว่าแล้วจะแยกนอนกันคนละบ้านทำไม...อ้อ มันบอกผมว่าเมื่อคืนตอนมันออกมาที่มันไม่ยอมมองหน้าผม เพราะมันกลัวใจอ่อน...น่ารักว่ะ

แต่ต้องมาหงุดหงิดเพระต้องแถแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เก้าโมงเช้าเพราะจูนมันนัดไอ้ชีนไว้สิบโมงกว่าๆ
ผมรีบอาบน้ำแต่งงตัวเสร็จก็รีบบึ่งไปบ้านมันทันที
อืม สงสัยกันมั๊ยครับว่าพ่อแม่ผมไปไหนกัน .....ก็ไม่ได้ไปไหนกันหรอกครับ ก็แค่ไปเที่ยวกับพ่อตาแม่ยายผใเองแหละ ก็พ่อแม่ของอ่อนนั่นแหละครับ


"ทำไมต้องแต่งซะหล่อขนาดนี้ด้วยมึง..." ของมันขึ้นๆ
"จะบ้าเหรอมึง กูก็แต่งธรรมดานี่แหละ...ประสาท" มันไม่ได้แต่งไนพิเศษหรอกครับ แค่เสื้อยืดธรรมดากับกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบเท่ห์ๆ ทำไมอ่ะ ก็ผมหวงของผม
"มึงไปเปลี่ยนชุดใหม่เดี่ยวนี้เลยนะ"
"งั้นให้กูนุ่งผ้าขาวม้าไปเลยมั๊ย....ชิส์"
"ดี......เอ๊ยไม่ดีสิ"
"ประสาท ไปกันได้แล้ว"




ผมกับมันมาหยุดกันที่ร้าน.....ร้านนั่งสบายๆครับ ชิลล์ๆดี
แต่ไอ้คนที่มันกำลังส่งยิ้มให้แฟนผมอยู่นี่สิ....ทำให้บรรยากาศเสียชะมัด
มันจัดแจงที่นั่งเสร็จสรรพ โต๊ะมันออกจะกลมๆหน่อย  มันให้จูนนั่งตรงกลาง
มันนั่งซ้าย ผมนั่งขวา ไม่น่าไว้ใจเลยไอ้นี่
"ไอ้น่ารัก....มึงสาบยดีมั๊ย น่ารักขึ้นมั๊ยว่ะมึง..." ดูมันทักทายครับ
"ฮะแฮ่ม...กูนั่งหัวโด่อยู่ เกรงใจกูมั่ง"
"ก็มึงอยากมาเอง กูไม่ได้เชิย ส่วนเกิน..."
"แต่คนที่มึงชวนมาอ่ะ แฟนกูโว้ย"
"ใช่...ก็แฟนมึงไง หรือว่าจะให้เป็นแฟนกูดี..."

[DeJavu~ ★]

โว้ย กำลังจะเข้าได้เข้าเข็ม

กี้ หมาน้อยเข้ามาขัดซะงั้น555

น่ารักมากๆๆเลยอ่า

ยิ่งอ่าน ยิ่งระดับน้ำตาลในเลือดยิ่งสูงขึ้น

หึง กันไป หึง กันมา น่ารักมากมาย

น้องจูน และ โจ๊ก นี้ก้อ

ขอบคุนมากๆๆครับ พี่ดิว อ่านแล้วรู้สึกมีความสุข

คิดถึงนะคร๊าบบบ หายไปไหนมา อย่าไปนานนักสิ คนอ่านคิดถึง

[ao16]

โอ้ มีมวย เอ้ย มีมันส์ 

แล้วว่างๆ มาต่ออีกน้าจะรอ 

[Bejae]

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก คิดถึงไอ้ชินนนนนน

[maxiez2p]

อั๊ยยย!!!
ชินคิดถึงงงง
กวนตินเสมอต้นเสมอปลายงี้เอาจัยไปเลย 5555

[MoMoRin]

อีพี่ชีน...เอาจนได้น่าาาา
สองคนก็สวีทกันให้มากหน่อยซี้  .....นะนะนะนะ อิอิอิ 

[watcharet]

เกิดศึกชิงนาง อิอิ

[kinjikung]

กริ๊ดดดด อิชั้นอยากจะกริ๊ดให้บ้านแตกก
น้องหมาเข้ามาขัดจังหวะได้ไงเนี่ยยย
สงสัยโจ๊กแกต้องมอมเหล้าอ่อนแล้วว ลากเข้าห้องซะบัดเด๋วนี้

[lasom]

เนื้อหอมเจงๆๆๆๆๆ

[Mileson]

คราวหน้าเอาน้องหมาไปขังก่อนนะครับ...อ้อ..อย่าลืมเอาโทรศัพท์ใว้นอกห้องด้วย 

[due]

"ชาติหน้าก็อย่าหวังเลยมึง....กินแห้วไปทุกชาติเหอะ..."
"มึงก็อย่าเผลอละกัน...กูอ่ะรอได้อยู่ได้...จะชาตินี้หรือชาติไหน..."
"ไอ้......" ผมไม่จบ อ่อนมันก็ขัดขึ้นมาซะก่อน น่าโมโหชะมัด
"ตะโกนแข่งกันเลยมั๊ย...คนจะได้หันมามองกันมากกว่านี้...แค่นี้ยังเด่นกันไม่พอ...แต่กุขอตัวออกไปก่อนนะ ไม่อยากเด่นแข่งกับพวกมึงด้วย"
ผมกับไอ้ชีนเลยได้แต่ส่งเสียงงึมงัมกันในคือและอาฆาตกันทางสายตา
แล้วมันก็เมินทางผมไปสบตาวิ้งๆกับอ่อนของผมเฉยเลยครับ....เอ๊ย ไอ้นี่
"ไอ้น่ารักมึงสบายดีมั๊ย....เรียนหนักมัีย...แล้วมีความสุขดีมั๊ย..."
"อ่อนมันเริ่มทุกข์ก็ตอนมาเห็นหน้ามึงนี่แหละ..." อ่อนมันส่งสายตาพิฆารมาทางผมในบัดดลเลยครับ ก็มันทนไม่ได้นิ
"กูถามไอ้น่ารัก...ส่วนไอ้หน้ายักษ์แถมน่าเกลียดด้วยก็หุบปากไปเลย...."
"ตกลงกูจะได้ตอบมั๊ย....หรือพวกมึงจะคุยกันเองสองคน กูจะได้ไป..." ผมกับมันเลยเมินหน้าใส่กัน...จูนมันเลยได้พูดต่อ
"กูสบายดี...เรียนยังไม่หนักเท่าไรเพราะยังลงวิชาเอกไม่เยอะ...แล้วมึงละผลสอบออกมาเป็นไงบ้าง...กะจะเรียนที่ไหน แล้วเรียนอะไร.."
"กูก็จะไปรุ่นน้องมึงนั่นแหละ...แต่ดูท่าจะไม่ไหวถ้าให้ไปเป็นน้องคณะหรือน้องในเอก...คงเป็นน้องมหาลัยมากกว่า...คะแนยื่นำปแล้ว กำลังรอผลอยู่...ดูมึงมีความสุขดีนะ..." แหงสิ..กูดูแลดี
"ก็เรื่อยๆแหละ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ยิ้มบ้าง เศร้าบ้าง..."
"งั้นเหรอ......กูเองก็เหมือนกัน...แต่พอมึงไม่อยู่รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเลย มันเหงาบ้าง เศร้าบ้าง ยิ้มก็ยากขึ้น ยิ่งหัวเราไม่ต้องพูดถึง...สงสัยไม่ใครมากวนประสาทมั้ง เลยกร่อยๆ...." ผมรู็มันพูดจริงทั้งหมดครับ
"ชีน....." ไอ้นี่ก็เรียกมันซะละห้อยเลย
"ไอ้ชีน...มึงคงไม่ลืมหรอกนะว่า จูนมันแฟนกู...."
"แต่บางทีกูก็อยากจะทำลืมบ้างเหมือนกันนะ....ว่าไงไอ้น่ารัก...." มันหันไปพยักเพยิดกับอ่อนซะงั้น...
"งั้นกูจะช่วยเตือรความจำมึงอีกครั้ง...นี่จูน...แฟนกู..." ผมเน้นย้ำให้ฝังแน่นใจมันไปเลยครับ
"มึงจะย้ำทำไมนักหนา...เพราะกูรู้ไงว่าจูนคือแฟนมึง...ว่ามึงคือคนที่จูนเลือกจะรัก...กูเลยต้องออกมาไง....แต่ก็อย่างที่กูบอก...มึงอย่าเผลอ..." มันกัดไม่เลิกครับ
"กูไปห้องน้ำนะ..."
"นั่งลงเลยจูน...ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น..." ผมดึงจูนให้นั่งลงที่เดิม
จูนมันคงรู้ว่าผมเริ่มที่จะโกรธจริงๆ...ไม่ได้แกล้งกันเล่นๆเหมือนตอนแรก...
มันก็เลยเลือกที่จะนั่งเงียบแทนที่จะคุยกับไอ้ชีน
แต่ผมเห็นไอ้ชีนกลับนั่งอมยิ้มหัวเราะหึหึบ้าบออะไรของมันก็ไม่รู้

เรานั่งกินกันเงียบๆ แต่บรรยากาศรอบตัวอึดอัดน่าดู
กินกันเสร็จก็ย้ายไปนั่งกันที่สวนประจำ
โชคดีคนไม่พลุกพล่านเท่าไรครับ...และโต๊ะประจำของผมกัอ่อนก็ยังว่างอยู่

"ไอ้น่ารัก...กูขอโทษนะที่ทำให้มึงอึดอัด...กุมันก็ปากเสียอย่างนี้แหละ...ทั้งที่การพบกันของเรามันน่าจะแกมาดีกว่านี้..."
"อืม...."
"ไอ้น่ารัก...ไอ้บ้านี่ดูแลมึงดีรึเปล่า..." มันบุ้ยบ้ายมาทางผม
"ดี...."
"กูคิดถึงมึงนะ....คิดถึงมากด้วย...มึงละคิดถึงกูบ้างมั๊ย..." มันลลืมไปรึเปล่าว่าผมก็นั่งหัวโด่อยู่นี้ด้วย
"อืม..."
"มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่ใช่มั๊ยไอ้น่ารัก...."
"อืม..."
"จะพูดให้มากกว่านี้ได้มั๊ย...." มันถามยิ้มๆ แต่ยิ้มแบบเศร้าๆนะครับ...ผมรู้ครับว่ามันคงจะเจ็บและทรมานไม่น้อย
ที่ผมมาด้วยก็เพื่ออยากจะช่วยมัน มาแสดงตัวเพื่อให้มันรู้ว่าผมคือใคร...มันจะได้ตัดใจจากจูนได้จริงๆซะที
"มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งของกูนะ...ชีน"
"กลัวกูลืมรึไง...ย้ำอยู่ได้...ฮึ..."
"นี่ขนาดจูนมันย้ำแล้วนะ...กูเห็นมึงก็ยังลืมบ่อยๆ...หรือว่าทำลืมกันแน่ก็ไม่รู้" ต่อมปากเสียผมเริ่มทำงานอีกแล้วครับ หลังจากเงียบมาได้ซักพัก
"มึงนั่งเงียบกูกับไอ้น่ารักก็ไม่ว่าหรอกนะ...ดีซะอีก..."
"อ่อน...กลับได้ยัง ร้อน เบื่อขี้หน้าคนด้วย...."
"โจ๊ก...มึงก็น่า...เดี๋ยวอีกแป็บนึง..."
"ชิส์..." ดูมันยักคิ้วล้อเลียนผม พอผมโดนอ่อนดุเข้าหน่อย...เตะหล่นเก้าอี้เลยมึง
"ไอ้น่ารัก..."
"หืม...?"
"ตอนนี้กูกำลัรู้สึกว่า.....มันยังไงว่ะ มันอธิบายไม่ถูกอ่ะ...กูไม่เคยคิดจะแย่งมึงจากมัน....(ถึงคิดไปมึงก็ทำไม่ได้หรอกไอ้บ้าชีน)ไม่เคยคิดจะขอให้มึงมารักกู...เพียงแต่อยากให้มึงเห็นว่า...กุอยู่ตรงนี้...ข้างๆมึง...กุเป็นเพื่อนมึงตลอดเวลานะ..."
"กูรู้ชีน....กุรู้มาตลอดว่าถ้ากูมองไปทางไหน...กุจะมีมึงเป็นเพื่อน...กูรู้....กูรู้จริงๆ..."
"ดี...แค่นี้แหละที่กูต้องการ..."เซ็งนะเนียะ...ที่ต้องมาเห็นคนอื่นอ้อรแฟนตัวเอง....
"จูน..."
"หืม...?"
"ขอกอดทีได้มั๊ย...เพื่อน..." กอด!!!!!!!!
"ไม่ได้...." อันนี้ผมโพล่งออกไปเลยครับ โดยไม่ต้องรอให้สมองสั่งการเลย...ก็คนมันหวงอ่ะ...เล่นเอาเงียบกันไปทั้งวงเลยครับ...ผมไม่ผิดนะ
"โจ๊ก....." อย่ามาทำตาละห้อย
"ไอ้หน้ายักษ์..." อย่ามากสนตรีน
"อืมก็ได้...ให้กอดก็ได้...แต่แค่แป็บเดียวนะ...ห้ามเกิน 5 วิ...ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่ไอ้ชีน...."
"หึหึหึ...ขอบใจ..." ไอ้ชีนมันหันมายิ้มและขอบใจผมครับ...แบบจริงๆจังๆด้วย...ช้างออกลูกเป็นไข่แล้วงานนี้


ผมหันหลังให้...ไม่อยากเห็นภาพบาดตา แสลงใจ...พลางนับเลขเบาๆคนเดียว
1....


2...


3...



4...




5....

อู๊ย!!!!!...หันไปเต็มๆเลยครับ...ไอ้ชีนมันกอดจูนซะตัวกลมเลย
แต่ดูคนของผมต้องเขย่งเท้าหน่อยนะเพราะเตี้ย....
น้่านนนนนนนนนนน...มีตบหลัง...หอมผมกันด้วย.....เย็นไว้โจ๊ก เย็นไว้
  

วันนี้ใจดีแถมให้อีก 7 วิก็ได้
ผมหันหน้าอีกรอบและเริ่มนับเลข 1ถึง 7 ภายในครึ่งวินาทีเสร็จ

"แยกออกจากกันเลย...มือเหนียวจริงนะมึงไอ้ชีน..." ผมวิ่งไปแยกมันสองคนออกจากกัน ทั้งดัน ทั้งแทรก ทั้งแยก ทั้งผลัก แต่ไอ้ชีนมันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจูนซะที
"ชีน...เลิกแกล้งโจ๊กมันได้แล้ว...." นั่นแหละครับมันถึงยอมปล่อยมือแฟนผม

"กูไปห้องน้ำนะ...อยู่กันสองคนอย่ากัดกันละ..."


"ไอ้โจ๊ก...." ดุมันเรียกรุ่นพี่มัน ...น่านัก
"ไร..."
"ขอบใจนะที่ยอมให้จูนมาเจอกู...ยอมให้กูกอดจูน...ยอมให้กูเป็นเพื่อนกับจูนต่อไได้..."
"ถ้ามึงจะสัญญาว่า...มึงจะไม่คิดกับจูนเป้นอื่นนอกจกเพื่อน...กูหวง.."
"กูรู้...หวงอย่างกะหมาแม่ลูกอ่อน...."
"มึงเปรียบเทียบให้มันดีกว่านี้ได้มัีย....เช่นจงอางหวงไข่ ไรอย่างนี้นะ..."
"อย่างนี้แหละเหมาะกับมึงที่สุดแล้ว....ที่กูเจอจูนได้วันนี้...เพราะกูพร้อมที่จะเป็นเพื่อนกับจูนได้แล้วจริงๆ...แต่ส่วนตัวมึงเองคงไม่อยากเป้นเพื่อนกับกูซะเท่าไรใช่มั๊ย...ซึ่งก็ไม่ต่างจากกูเลย..." ถูก
"กูไม่อยากมีเพื่อนที่เคยคิดจะแย่งแฟนกู...ขอโทษนะที่ต้องพูดตรงๆ...แค่กูไม่เกลียดมึงมันก็น่าจะพอนะ"
"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว...."
"แต่ยังไงก็ขอบใจมึงนะ...ที่คอยช่วยเหลือจูนมาตลอดแต่ต่อไปมึงคงไม่ต้อง...เพราะกูจะดูแลจูนเอง..."
"ย่อมได้...แต่ถ้ามึงดูแลจูนไม่ดีหรือทำให้จูนเสียใจ...มึงก็ไม่มีสิทธิ์ห้ามกู....ไปละ...." มันเดินออกไปเลยครับ
ผมเลยได้แต่ตะโกนตามหลังมันไป
"แน่นอนรักของกู คนของกู...กูต้องดูแลอย่างดีที่สุด..." ผมมั่นใจ



"ไอ้ชีนมันไปไหนแล้ว...."
"กลับบ้านไปแล้ว..."
"อ้าว..."
"ทำไม"
"จะไปรู้มันเหรอ....แต่มันฝากบอกอะไรจูนด้วยนะ"
"อะไร..."
"มันบอกว่าให้จูนรักโจ๊กมากๆ....ตามใจโจ๊กทุกอย่าง...ห้ามขัดใจ ดูแลโจ๊กดีดี...มันสั่งอย่างงี้อ่า"
"ชิส์...ขี้โม้..."
"มันพูดอย่างนี้จริงๆนะ..."
"ไม่เชื่อ...แต่ถึงไม่มีใครบอก...จูนก็ทำอยู่แล้ว..." น่าไรักมั๊ละครับแฟนผม

จะน่ารักไปไหนครับคุณแฟน
ผมกับมันก็นั่งคุยกันไปเล่นจนเกือบหกโมงก็กลับ
 ก็คนของผมน่ารักซะขนาดนี้ ก็ไม่แปลกเลยที่ไอ้ชีนหรือใครก็ตามมารัก
แต่เมื่อจูนเลือกผม...คนอื่นก็ต้องยอมรับ
ผมไม่ได้ใจร้าย...แต่ผมก็คงไม่ใจดีพอให้คนที่เคยมาหลงรักแฟรตัวเองมาป้วนเปี้ยนใกล้ชิดคนขอลผม
ผมไม่ผิดใช่ไหมครับ...ที่ผมอยากจะปกป้องและหวง...และแสดงสิทธิ์ให้คนอื่นรู้ว่า...คนนี้ของผม...ห้ามยุ่ง...

[eaey]

จูนอย่าตามใจโจ๊กมากดิ

[watcharet]

ชอบๆๆๆ

[Rafael]

อ๊ากก ไอกี้
ขัดจังหวะ ไม่ได้อดแค่เอ็งกับพ่อเอ็ง
พี่สาวคนนี้ก็อดด้วยยย 555

[Fill]

3P ได้มะ ทำใจไม่ได้ รักไอ้น้องชีนอะ

[DeJavu~ ★]

โห  น้องจูนกับโจ๊กหวานซะ

ทำเอาคนอ่าน เบาหวานขึ้นเลย

พี่ดิวช่วงนี้เค้าอยากบริจาคเลือดอ่า ขออย่างนี้ สักตอนได้ปะ

ชอบเรื่องนี้มากๆๆเลย

แต่สงสารชีน   จะหาใครมาคู่กับชีนดีเนี่ย เอางี้ ผมละกัน555 

คิดถึงพี่ดิวนะ    อยากอ่านต่ออีกอ่า

[yui11]

กด ไลด์ ล้านคครั้ง

[beambeam]

  น่ารักมากมายคู่นี้ อยากมีแบบนี้มั่งจัง 555+ ชาตินี้จะมีวาสนาหรือเปล่านะ 

[dragonnine]

อยากกก  กรี๊ดมากกกกกก โจ๊กกับจูนกลับมาแล้ว แต่ยังไม่หายคิดถึงนะ
หวังว่ารอบนี้จะมีตอนหวานๆๆๆๆ มาให้ตลอดนะ แต่อยากให้มีหักมุมแบบเศร้าๆเหมือนกันนะ คริคริ
คิดว่าเรื่องนี้จะจบแล้วจริงๆๆๆ เลยม่ายได้เข้ามาแวะเวียนเท่าไหร่
วันนี้คิดถึงเลยเข้ามาดู แล้วก็มีตอนใหม่จริงๆๆๆ

ขอบคุณนะครับคุณ ดิว

[Bejae]

โถ่ๆ พี่ชิน พี่พระเอกของน้องงงงงงงงง

[August_lovers]

^^"  แหะๆ

[OHmeza019]

ขัดจิต ตอนนั้นอ่า

แง๊ แง ไอเจ้ากี้ เหนหน้ารักทั้งเรื่อง ไม่น่าเลย ...55

[iRo]

น่ารักชิ....