หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[สายลมเดียวดาย]

น่ารัก 

 

[[newZy]CASS]

ไม่ต้องมีคำบรรยาใดๆสักคำให้ลึกซึ้ง(มาเป็นเพลง เอิ๊กๆ)
สนุกมากๆเลยค่ะ
มีทั้งกวน เศร้า เหงา ซึม ตลกโปกฮาก
แต่้ก็จบด้วยความสวยงาม
และน่ารักของโจ๊ก จูน
น่ารักมากๆๆเลย หวังว่าคงมีตอนพิเศษตอนต่อไปน่ะค่ะ
 

[thaitanoi]

ความรักที่ออกแบบไม่ได้จริงๆ แต่ก็มีความสุขในการอ่านนะครับ  ถ้ามีโอกาสอยากให้คุณดิวมาลงตอนพิเศษอีกจัง คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกันครับ

[Mileson]

อ่านรวดเดียวเลยครับ นั่งจนปวดหลังเลย แต่ชอบ ...เอ่อ มีตอนพิเศษแบ NC  :haun4:นิดๆก็ได้นะครับ..จะรอ..เหอๆๆ

[beambeam]

มาหวานได้ใจอีกแล้ว....อยากมีแบบนี้มั่งจัง ชีวิตจริงๆจะมีแบบนี้ไหมนะ อยากรู้จัก

[Monkizzz]

แบบว่า น่ารักอ่า

[RomeO_C_Leng]

อิอิ

ขอบคุณครับ

[Shin_i_chi]

อยากจะบอกว่า ถ้าทำหนังสือจริงๆ
จะสั่งเลยครับ เรื่องนี้น่ารักมากจริงๆ

[killer prince]

เย้ พี่ดิวใจดีจังเลยมาต่อให้

คู่นี้ก็ยังหวานเหมือนเดิม 

[Sky]

แหะๆๆๆ คือเพิ่งอ่านเรื่องนี้จบค่ะ
ก่อนอื่นเรยต้องขอบพระคุณพี่ดิวเป็นอย่างสูงเลยนะค่ะ ที่แต่งเรื่องน่ารักๆอย่างนี้ให้อ่าน
หลงรักจูน&โจ๊ก
ปล.รักพี่ดิวด้วยนะค่ะ แหะๆๆๆๆๆ

[MookHo]

พี่ดิวววววววววววววว

คิดถึงมากกกกกกกก

รักโจ๊ก-จูน ยิ่งชีพ ตลอดไป
 

[IceMonster]

สวัสดีค่ะ หนูชื่อไอซ์นะคะ
แบบว่าเค้าเอามาลงตั้งนานแล้ว แต่พิ่งอ่านจบ แฮะๆๆ
แต่ว่าเรื่องนี้น่ารักมากนะคะ อ่านแล้วเพลินดี คุณพี่ดิวน่ารักมากเลย
ลงให้บ่อยๆ ^ ^ หนูเป็นน้องใหม่ เพิ่งสมัคร มาเปิดซิงเรื่องนี้เรื่องแรก

ขอบคุณคุณพี่คนเขียนมากนะคะ ที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
เป็นกำลังใจให้มีผลงานดีๆ ออกมาให้เราชื่นชมกันต่อไปนะคะ


จะรอค่ะ 

[uuro]

โอ้ว จะมาอีกทีวันไหนน้อ คิดถึงคู่นี้จริงๆน้า

[August_lovers]

รออยู่นะครับ^^

[WhatLoveIs]

น่ารักจังเลยค่ะ ^^

[Fill]

อ่านมาตั้งนาน ไม่คอมเม้นไม่ได้แล้ว
สวัสดีครับคุณดิว
ติดตามเรื่องนี้อยู่หลายวันเลยทีเดียวกว่าจะอ่านจบ
เสน่ห์อย่างนึงที่ผมชอบก็คือ การรักกันเบาๆ นี้แหละครับ
รักเบาๆ ผูกพันบางๆ แต่เนิ่นนานและสม่ำเสมอ เท่านี้ก็สมบูรณ์แบบแล้วครับ
อ่านไปอ่านมาก็นึกถึงตอนที่ตัวเองอยู่ม.6  (เพิ่งผ่านมาไม่กี่ปีเองนะ 555)
สรุปเลยละกันครับว่า เรื่องนี้ประทับใจมาก และก็ขอขอบคุณคุณดิวมากๆ ครับ ที่มาแบ่งปันความสุขให้ทุกๆ คน

ปล. ถ้าหากตัวละครในเรื่องมีตัวตนอยู่จริง ก็ขอให้ถนอมความรักไปนานๆ นะครับ
      รักแบบละมุนละไม รักอย่างมีสติ

[due]

หุหุหุหุ.....
แม่ยกของนายชีนยังเหลือมั๊ยครับ...?
หรือว่าลืมนายชีนของเราไปซะแล้ว....
คาดว่าจะมีตอนพิเศษ 4 ดีมั๊ยน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....
รอดูเสียงตอบรับก่อนดีกว่า
เดี๋ยวลงไปไม่มีคนอ่านเสียใจแย่เลย....
หุหุหุ

[maxiez2p]

^
^
^
มีเถอะ ถ้ายังลงให้อยู่เค้ากะยังรอตะเองอยู่น้าาาา

 

[DeJavu~ ★]

อ่านครับ

แม่ยกหนูจูน โจ๊ก และก้อชีน

พี่ดิวครับ

ผมอ่าน ไม่มีใครอ่านเดี่ยวผมอ่านเอง

ชอบมากๆๆเลยครับ

[due]

โจ๊กขอเล่า

ตอนที่ผมอยู่ห่างกับไอ้น่ารักของผม...ก็จูนนั่นแหละครับ...
ตอนที่ผมไม่ได้เจอมัน
ตอนที่ผมกับมันไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ตอนที่เราไกลกัน...เวลาเหล่านั้นทำให้ผมได้เรียนรู้ว่า....

ผมขาดจูนได้...เพียงแต่ไม่อยากขาด
ผมอยู่ห่างจากจูนได้...เพียงแต่อยากอยู่ใกล้ๆกันมากกว่า
ผมไม่พูดคุยกับจูนได้...แต่ถ้าได้ฟังเสียงนั้นจะทำให้ผมนอนหลับฝันดีได้ตลอดทั้งคืน
ผมกินข้าวคนเดียวได้...แต่ถ้าได้กินพร้อมกับมัน ข้าวเปล่าๆ เอ้าแถมสุกๆดิบๆด้วยก็ได้ก็คงจะอร่อยเหาะไปเลย
ผมไม่เห็นหน้าจูนได้...แต่ถ้าได้เห็นหน้ามันโลกรอบๆตัวผมคงจะน่าอยู่แบบสุดๆ
ผมไปไหนต่อไหนคนเดียวได้...แต่ถ้าได้ไปกับมันมือผมคงไม่ว่างเปล่าจนรู้สึกเหงาจับใจ
ผมอยู่ได้ถ้าไม่มีมัน...เพียงแต่ผมอยากมีมันอยู่ใกล้ๆอย่างนี้ตลอดไปมากกว่า....ไอ้น่ารักเอ๊ย.......


"อะไรของมึงอ่ะโจ๊ก...จู่ๆก็มา...จูบ...กันดื้อๆแบบนี้..."มันโวยวายเสียงดังลั่นเลยครับตามประสามันนั่นแหละ...ก็ผมนะสิครับคิดอะไรอยู่เพลินๆพอหันไปเห็นมันกำลังนั่งเล่นกับกี้อยู่ไม่สนใจกันบ้างเลย...ก็เลยดึงมันให้มานั่งบนตักผมแล้วแถมหอมแก้มอีกสองฟอดใหญ่ๆ...ก็น่ารักซะขนาดนี้ใครจะไปอดใจไหวละใช่มั๊ยละครับ...อยากจับมันขังไว้ในห้องซะด้วยซ้ำ
"ก็อยากมาน่ารักใกล้ๆทำไมล่ะ...นี่แนะๆๆๆๆๆๆ...." ไม่พูดเปล่าครับ...ผมไล่จูบมันตั้งแต่หัว หลัง หัวไหล่...สรุปเกือบทั้งตัวมันนั่นแหละครับ...ก็ผมรักของผมนี่นา
"ฮ่าๆๆๆ....ไม่เอาโจ๊ก.....ไม่เอา...จั๊กจี้...ฮ่าๆๆๆๆ....พอแล้วววววววววว" มันดิ้นพล่านเลยครับ...แต่พล่านได้ในเฉพาะอ้อมกอดผมเท่านั้นแหละครับ
"นี่แนะ......จุ๊บ..." ผมจับหน้ามันด้วยมือทั้งสองข้างของผมใหหันมาเผชิญหน้ากัน...และฉกวูบลงที่ปากมัน...นั่นแหละครับมันถึงยอมอยู่นิ่งๆได้....




มันนิ่งจนผมชักได้ใจ...มือมันคงไม่มีที่วางมั้งครับเลยอ้อมมาโอบกอดรอบคอผมไว้
ทำไมไม่ว่าผมจะจูบมันซักกี่ครั้ง...ผมก็ยังรู้สึกว่ามันสั่นทุกครั้ง
แม้แต่ครั้งนี้ก็ตาม...แต่มันก็ไม่เคยปฏิเสธเหมือนกัน

ผมค่อยๆดันตัวมันให้ลงบนโซฟา...และตามมันไปติด...มันหลับตาตลอดเลยครับ...ผมรู้...มันกลัว

ผมค่อยๆสอดมือตัวเองเข้าในเสื้อของมัน...ผมรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่สั่นกระตุกของมันได้ในทันทีที่มือผมสัมผัส
แต่ปากผมก็ไม่ยอมผละจากมัน..ลำตัวมันบิดหน่อยๆ
มือมันเองก็สอดเข้ามาในเสื้อด้านหลังของผม
ตอนนี้ผมโถมทับตัวมันเต็มที่เลยครับ....แม้แต่มดซักตัวก็ไม่สามารถผ่านเราไปได้หรอก

"จูนครับ..."
"หืม...?"มันค่อยๆหรี่ตามองผม...แต่แก้มนี่แดงเถือกเลย
"จะยอมให้โจ๊กเป็นเจ้าของจูนได้รึยังครับ?..." ยังไงๆผมก็ต้องขออนุญาตมันก่อน เพราะผมเคยสัญญากับมันไว้แล้วและผมก็ต้องทำให้ได้ด้วย...ผมจะไม่ทำลายความไว้ใจของมันที่มีต่อผมด้วยความอยากของตัวเอง
"ไม่....ไม่รู้..."เสียงอ่อยเชียวนะมึง...แล้วนั่นหน้าจะแดงไปไหน เลือดทั้งตัวคงมากองรวมกันที่หน้ามันหมดแล้วมั้ง ตอบผมเสร็จมันหลบหน้าวูบเลย...ภาระผมอีกละที่ต้องจับหน้ามันให้หันกลับมา
"แต่โจ๊กพร้อมที่จะให้จูนเป็นเจ้าของแล้วนะครับ....พร้อมทั้งกายและใจ....พร้อมมานานแล้วด้วย" แน่ะๆๆ...แอบชี้โพรงให้กระรอกน้อยกลอยใจอีกสิเรา...พูดไปได้ไงว่ะกู...แต่ก็นั่นแหละมันตรงกับใจกับความรู้สึกผมที่สุดแล้ว...เสี่ยวก็ยอมว่ะ
"ทะลึ่ง ลามก หื่นกาม ไอ้บ้า...หน้าด้าน พูดได้ไม่อายปาก..ชิส์.." มาเป็นขบวนเลยทีนี้...แต่ไอ้ที่ด่าไป เขินไป ยิ้มไป นี่มันหมายความว่าไงครับที่รัก
"โจ๊กยอมเป็นคนหน้าด้านหน้าทน...เพราะโจ๊กเคยสัญญกับจูนเอาไว้ว่า..โจ๊กจะไม่ทำอะไรจูนเด็ดขาด....หากจูนยังไม่พร้อม ไม่ยอม ไม่เต็มใจ....ที่ถามไม่ได้เร่งไม่ได้ขอ....เพียงแต่อยาก................" ผมแกล้งเว้นช่วงให้ห่างออกไปหน่อย
".........." น้าน.....ว่าแล้วมันต้องหลบหน้าผมแน่ๆ...ผมเลยเสนอหน้าผมไปไว้ด้านซ้ายหน้าของมันซะเลยเพราะทุกครั้งที่มันเขินผม มันจะหันหนีซ้ายตลอด...จมูกเราเลยชนกันพอดี....ตาสบตาเลยครับฉากนี้...พอหลบหน้าไม่พ้นก็หลับตาหนีซะงั้น
จะว่าไปผมก็เมื่อยเหมือนกันนะเนี่ยะ...เพราะเกร็งตัวไว้ไม่อยากโถมน้ำหนักตัวทั้งหมดลงกับมัน
"อยาก....อยาก...รักษาสัญญาที่ให้ไว้เท่านั้นเองครับ..."
"........" มันลืมตาโพลงเลยครับทีนี้....ปากมันเริ่มคลี่เป็นรอยยิ้ม...ในนัยย์ตาเริ่มแดงเรื่อๆ
"ว่าไงครับ...ตอบโจ๊กได้รึยังคนดี...หืม..."
"ถ้าบอกว่า...ยังไม่พร้อม...จะโกรธมั๊ย...จะโมโหมั๊ย..." มันพูดเสียงเบาๆในคอ แต่ตาเริ่มมีหน่วยน้ำคลอๆ...มือมันก็จับหน้าผมไว้เบาๆ ผมเลยจุ๊บไปที่หน้าผากมันทีหนึ่ง
"ไม่หรอกครับ...โจ๊กรอมาได้ตั้งนานแล้ว...ถ้าจะรอต่อไปก็ไม่เป็นไรหรอก...แค่จูนยังอยู่ในสายตาโจ๊ก...ยังเป็นคนของโจ๊ก...ยังเป็นคนที่โจ๊กรักและรักโจ๊ก...มันก็พอแล้ว ณ ตอนนี้...แค่ ณ ตอนนี้นะ....เพราะโจ๊กเองก็ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหนเวลาที่ต้องอยู่ใกล้กับคนที่ตัวเองรัก...จูนเข้าใจโจ๊กใช่มั๊ย..."
"อืม.." มันพยักหน้าหงึกหงักๆกับอกผม...โอ๊ยๆๆๆๆๆ....มันจะรู้มั๊ยว่านั่นนะยิ่งทำให้ผมควบคุมตัวเองยากเข้าไปใหญ่....จะได้ประกาศโล่เกียรติคุณคนดีศรีสยามก็คราวนี้แหละกู.....
โอ๊ย...ไม่ไหวแล้ว...ผมเลยแยกตัวเองออกมาจากมันซะดีกว่า...ก่อนที่อะไรๆมันจะตื่นกันไปมากกว่านี้
ผมลุกขึ้นนั่งที่ปลายเท้ามัน...ส่วนมันยังนอนอยู่ที่เดิมท่าเดิม

"โจ๊ก...โจ๊ก...โจ๊ก...."
"หืม...?"
"เรียกแล้วทำไมไม่หันหน้ามา..." นั่งทำใจไม่ให้ปล้ำมึงไง...เดี๋ยวพ่อก็ขย้ำซะหรอก
"มีอะไรครับ...." ผมตอบมันแต่ก็ยังไม่ยอมหันหน้าไปหามัน แถมก้มหน้าและเอามือมาปิดด้วย
"บอกให้หันหน้ามาเดี๋ยวนี้...เดี๋ยวนี้ได้ยินมั๊ย...ถ้าไม่หันมา...จูนจะกลับบ้านเลย" ห๊ะ...น้อยครั้งที่มันจะยอมแทนชื่อตัวเองเวลาที่คุยกัน
"ครับ..." ในที่สุดผมก็ยอมหันหน้าไปหามันจนได้...หันไปปุ๊บ...น่านไง..อะไรที่เกือบจะสงบก็ตื่นพรวดขึ้นมาอีก....ก็จะอะไรละครับ...ก็ผิวขาวๆแดงระเรื่อๆที่แถวหน้าท้องและเอวคอดของมันนะสิครับ....
เย็นไว้โจ๊กๆ....ใจร่มๆโจ๊กใจร่มๆ....
พุทโธ ธัมโม...มึงจะโตทำไมโจ๊กน้อย...เอ๊ยต้อง สังโฆสิเว้ย
"ทำไมเหงื่ออกเยอะขนาดนั้น...ร้อนมากเลยเหรอ" มึงเอามีดมาปาดกูคอเลยดีกว่าจูน
"อืม...." ผมยื่นมือจะดึงเสื้อของมันให้ลงมาปิดส่วนที่ทำให้ของผมตื่นตัว...แต่มันหยุดมือผมไว้ซะก่อน
"เมื่อกี้จูนบอกว่า...ถ้า...จูนไม่พร้อมใช่มั๊ย"
"อืม...."
"เข้าใจคำว่า ถ้า มั๊ย"
"หืม?"
"ถ้าไม่พร้อม...ไม่ได้หมายความว่าไม่พร้อม...แค่ ถ้า เท่านั้นเอง"
"งั้นก็หมายความว่า....จูน...โจ๊ก..." ยิ้มเลยครับผมทีนี้
"ไม่พูดแล้วเว้ย...ไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึง..." มันจะหลบหน้าผมอีกแล้ว
"ไม่ต้องหลบเลย...เอาชัดๆนะครับ...ยอม พร้อม เต็มใจ แน่นะครับ..."
"อืม...." มันพยักหน้าหงึกหงักๆกับอกผมอีกแล้ว....ยะฮู้...

ผมค่อยๆทาบตัวผมลงกับตัวมันอีกครั้ง มันจะหลบหน้าอีกแล้ว แต่ผมจับไว้
ผมศึกษามาเป็นอย่างดีแล้วครับว่าเค้าต้องทำยังไงบ้างกับครั้งแรกที่จะไม่เจ็บมาก
ภาคทฤษฎีผ่านมาแล้ว...ครั้งนี้ก็ต้องลงสนามจริงๆ.....
ผมค่อยๆจูบเน้นที่ปากมันและไล่ลงมาเรื่อยๆ
ที่ลำคอขาว...ปากผมจรดตรงไหน...มันก็สะท้านตรงนั้นจนผมสัมผัสได้...
ซอกคอแดงเรื่อ
ไหล่มนขาว...ค่อยๆไล้ต่ำลงมา
แล้ววกเข้ามาตรงกลาง...
แล้วก็...........




หุหุหุ...แค่นี้ก่อนนะครับสำหรับวันนี้
พิเศษตอนนี้จะเป็นสรุปของทั้งหมด
ทุกคนที่เกี่ยวข้องที่ทำให้เกิดโจ๊ก-จูนจะมารวมตัวกันทั้งหมด
แล้วจะทะยอยลงให้นะครับ

คิดถึงคนอ่านทุกคน


ขอบคุณครับ

ตัวดิว

[cLuB]

 

[kinjikung]

กริ๊ดดดดแค่นี้สุดยอดแว๊วววว
รักโจ๊ก จูน จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รักทรหดสุดดดดดดดดดดดดดดด

[maxiez2p]

กรี๊สสสสสส
ยอมแล้วๆๆๆๆๆๆ

 

[kihaezzzzzz]

วิ้ว วว  โจ๊ก จูน หวานตลอด

[nonoo]

ขอจินไปก่อนล่ะกันนะคับ ไม่ไหวแล้ว
น่ารักเกิ๊น..

 

[subaru]

หวานอีกแล้ว...

[ao16]

 

 

[uuro]

ว่าแล้วว่าดิวต้องเล่นงี๊อ่ะ เอาไม่เป็นไรรออ่านต่อตอนต่อไป อาจมาพรุ่งนี้ก็ได้เนอะ

[KOWPOON]

 

จูนนนนนนนนนนน 

[DeJavu~ ★]

คิดถึงพี่ดิวเหมือนกัน มาให้กอดที่หนึ่งดิ

คิดถึง โจ๊ก กับ จูนด้วย

แหม อีกนิดเดียวเค้าจะได้บริจาคเลือดแล้วนะเนี่ย

อิอิ

หวานมากมาย ชอบมากๆๆ

มารอตอนต่อไปนะพี่ดิว


คิดถึงๆๆๆ