หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[boyza_Casanova]

หวานจังเลยนะครับ

[Bejae]

คิดถึงโจ๊กจูน 

[nangu]

พึ่งสมัครอ่าคับ

ตามอ่านไป 4 วัน(ปวดตามากๆเลย)

สนุกมากๆเลยครับ

ฮุๆ มาต่อไวๆนะครับ พี่ดิว ^^ เป็นกำลังใจให้ครับ

ปล.จะจบแล้วจริงๆหรอนี้

[at_point]

  อยากอ่านต่อ อ่ะ มาต่อบ้างเน้อ

[due]

เย็นๆจะมาลงให้นะครับ
ตอนนี้ขอทำตัวเป็นพนักงานที่ดีขององค์กรก่อน
ก่อนที่จะอยู่ในสภาวะว่างงาน...เพราะอู้

เจอกันเย็นๆนะครับ




ตัวดิว

[kihaezzzzzz]

เเอร้กกก จะเขินตายย ย


หวานเว่อ 5555

[hahn]

เป็นแฟนกันซะทีนะ ลุ้นมาตั้งนาน

[due]

หลังจากวันนั้น...
วันที่ผมบอกความรู้สึกกับมัน...วันที่เราตกลงเป็นแฟนกัน
มันเป็นเหมือนที่พูดทุกอย่างครับ...มันไม่ได้รักผมมากขึ้น ไม่ได้ดูแลผมมากขึ้น ไม่ได้ห่วงผมมากขึ้น...มันยังเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง...
ก็อย่างที่มันบอกแหละครับ...ทุกอย่างที่มันให้ผมมาตลอด...มันมากพออยู่แล้ว มันดีพอและพอดีสำหรับผมแล้ว...
เมื่อทุกอย่างมันก็ดีอยู่แล้ว เราจะไปเรียกร้องทำไมละ ใช่ไหมครับ
ทุกอย่างไม่จำเป็นต้องดีที่สุด แค่พอดีและดีพอ...มันก็ทำให้เรามีความสุขได้แล้ว...อย่างผมในตอนนี้ไงคับ
แต่ต่อไปนับจากนี้ละ...ผมจะยังนั่งยิ้มได้อย่างนี้รึเปล่า...ถ้าไม่มีมันข้างๆ...ผมจะยังยิ้มได้รึเปล่า
งั้นตอนนี้..ผมขอยิ้มไว้ก่อนละกันนะครับ ยิ้มตุนไว้...

"เป็นไรอ่อน...นั่งยิ้มเชียว..." คืนนี้ผมมานอนที่บ้านมัน...มันเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ..ดึกขนาดนี้แล้วยังสระผมอีก
"มานี่มา...เดี๋ยวเช็ดหัวให้...นอนทั้งอย่างนี้เดี๋ยวก็หวัดรับประทานหรอกครับ..."
"เป็นไรรึเปล่า...." มันยื่นผ้าเช็ดตัวให้ผม...และนั่งระหว่างขาผมที่พื้น ส่วนผมนั่งที่ปลายเตียง...
"ทำไมกูไม่ตอบรับมึงเร็วกว่านี้...ทำไมกูไม่แสดงออกกับมึงเร็วกว่านี้นะ....ถ้าเป​็นอย่างนั้น...ตอนนี้กูกับมึงจะเป็นยังไงนะ..." ผมพูดไปงั้นๆแหละครับ ไม่ได้คิดไร พูดเพราะอยากพูด มือก็เช็ดหัวให้มันไป...
"กลัวอีกแล้วใช่มั๊ย....มันก็ไม่ผิดหรอกที่มึงจะกลัว...เพราะตอนนี้กูก็กลัวเหมือนกัน...ก็กว่าที่กูจะมาถึงตรงนี้ได้...มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนี่..." มันจับมือผมไว้ ผมก็เลยแบมือประสานฝ่ามือกับมันซะเลย...มันให้อะไรๆผมมาตั้งมากมาย...แล้วผมละให้อะไรมันได้บ้าง
"โจ๊ก...?.."
"หืม...?..." มันเงยหน้าขึ้นมามองตาผม
"อยากนอนกับกูมั๊ย...?" ผมพูดจริงๆนะครับ...เพราะผมให้อะไรมันไม่ได้เลย...นอกจากสิ่งนี้
"เราก็นอนด้วยกันเป็นประจำอยู่แล้ว....หึ๊!!!!...มึงอย่าบอกนะว่า..."
"ใช่...มึงอยากทำเรื่องอย่างว่ากับกูมั๊ย...?..." ผมพูดด้วยหน้าเฉยๆ...น้ำเสียงเฉยๆ...แต่โจ๊กกลับลุกยืนพรวดพราดเลยครับ
"มึงคิดอะไรอยู่จูน....มึงคิดจะทำอะไรเหรอ...?...มึงรู้ตัวมั๊ยว่ามึงกำลังพูดโง่ๆ" มันจับผมให้ยืนขึ้นแล้วเขย่าจนตัวโยนเลยแหละ...มึงไม่ได้ดีใจเหรอที่กูพูดอย่างนี้
"โจ๊ก...." ผมโผกอดมันแน่นเลยครับ....ผมคิดอะไรโง่ๆอย่างที่มันว่าจริงๆด้วย...ผมคิดว่าจะผูกมัดมันด้วยวิธีนี้...ตอนที่เราไกลกัน....มันจะได้ไม่มีใคร...มันจะได้มีแค่ผมคนเดียวตลอดไป...
"จูนครับ...มันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก...เราห่างกัน...แต่ก็ใช่ว่ามันจะไกลกันมากมาย...เสาร์อาทิตย์...ปิดเทอมเราก็ยังมาเจอกันได้....โทรหากันก็ได้..." มันพูดปลอบผม...ผมว่ามันก็คงปลอบตัวเองไปด้วยพร้อมๆกัน ก็เสียงมันสั่นน้อยซะเมื่อไรละ...
มือก็ลูบหัวผมไปพลาง...เมื่อก่อนมันติดผม...แต่ตอนนี้ผมกลับติดมันแจเลย...มันผลักผมออกเบาๆ...แต่ผมขืนตัวไว้...
"ไม่เอา...จะกอดต่อ...กอดนะ...กอดจูนแน่นๆนะ...อย่าปล่อยจูนนะ...ถ้าจูนทำผิด...บอกจูนนะ..."
"รักซะขนาดนี้จะปล่อยไปได้ไงละครับ ถึงอยากไปก็ไม่ปล่อยหรอก...แต่ที่ต้องปล่อยตอนนี้...เพราะโจ๊กน้อยมันตื่นนะครับ..."
"ไอ้บ้า...ทะลึ่ง..." ผมเลยผลักมันออกซะเซเลย
"ก็เล่นโผกอดแถมยังกอดซะแน่น...ยุกยิกๆไปมา...กูนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว...กูไม่ได้กามตายด้านนะเว้ย...ถึงจะไม่รู้สึก..."
"พูดมาได้ไม่อาย...ไม่อายกู..ก็ขอให้อายปากมึงละกัน...ชิส์..." ผมขึ้นไปบนเตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอเลยครับ...โผล่แค่หน้าเท่านั้น
"หนาวเหรอครับ...งั้นเดี๋ยวโจ๊กแบ่งความอบอุ่นให้นะ..." มันค่อยๆคลานขึ้นมาบนเตียง ใช้คำว่าคลานนะถูกแล้ว
"ไอ้โรคจิต...ไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลยนะ...เดี๋ยวก็ปอดบวมตายหรอก...ไปๆๆ...ชิ่วๆๆ.." มือผมต้องดึงผ้าห่มไว้...เลยใช้เท้าไล่มันไป...แต่มันดันจับไว้ได้ซะเนี่ยะ...
"ใส่ทำไมละครับ...เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี...ว่าแต่จูนเหอะ...จะถอดเองหรือว่าให้โจ๊กถอดให้..." มันคลานเข้ามาเรื่อยๆ
"เอ๊ย!!!!!อย่าเล่นบ้าๆนะเว้ย...กูร้องจริงๆนะ..แล้วเลิกทำสียงทำหน้าโรคจิตแบบนี้ได้แล้ว...ไม่งั้นกูร้องจริงๆนะ..."
"แล้วเมื่อกี้ใครน้า...ชวนโจ๊กให้นอนด้วย..." เข้าตัวอีกกู...ไม่น่าคิดชั่ววูบเลยจริงๆ
"ตอนนี้ไม่นอนแล้ว...ห๊า...." ก็มันขึ้นมาทับผมไว้ทั้งตัวนะสิครับ...จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้...
"ไอ้ที่หลับตาปี๋นี่...จะรอจูบใช่มั๊ยครับ..."
"......." ผมลืมตาโพรงเลยครับ...แถมถลึงตาให้มันเห็นด้วยว่า...ผมไม่ได้หลับตารอจูบจากมัน...แต่ก็แอบนิดหนึ่งนะ..
ซะงั้น
"ไม่ต้องมาถลึงตาซะขนาดนั้น..." มันค่อยๆลงจากตัวผม..แล้วลงไปนอนข้าง...ค่อยๆสวมกอดผม..มันสอดแขนอีกข้างของมันให้ผมหนุนแทนหมอน...ผมเลยพลิกตัวไปหันไปหามัน...และซุกเข้าที่อกอุ่นๆของมัน..อีกมือก็ค่อยๆโอบรอบเอวมันไว้
"อย่ายั่วสิครับ....เดี๋ยวก็ทนขึ้นมาไม่ได้จริงๆหรอก..." ว่าเค้ายั่ว แล้วตัวเองอะ..เห็นหอมเค้าเอาๆ...ชิส์
"ไม่ได้ยั่วซะหน่อย...แค่อยากกอดเฉยๆ..." ไม่พูดเปล่าผมกลับกอดมันแน่นขึ้น...ได้ยินเสียงมันหัวเราะหึหึหึด้วยละ....
"ไหน...ขอดูหน้าคนที่ไม่ได้ยั่วหน่อยซิ...." มันงัดหน้าผมออกมาจากอกมัน.....แต่ผมก็ขืนไว้นะ...ก็มันเขินนะ...
"อะไรเล่า...คนจะนอน..." ในเมื่อสู้แรงมันไม่ได้ก็ต้องใช้มุขนี้แหละครับ....
"จูบนะครับ....?...หึ๊...ได้มั๊ย..." แล้วทำไมต้องถามแบบนั้นด้วยเล่า แล้วทำไมต้องถามด้วยสายตาอย่างนี้...น้ำเสียงอย่างนี้ด้วยเล่า...ทำอย่างนี้ฆ่ากันเลยดีกว่า...
"ถ้าบอกว่าไม่แล้วจะ....อื้ม...." แล้วจะยอมไม่ละ...ประโยคนี้ถูกกลืนลงไปในคอมันเรียบร้อยแล้ว...แล้วจะมาขออนุญาตทำซากอะไร...
แต่ทำไมคราวนี้ผมรู้สึกเร่าร้อนกับจูบมันเอามากๆ...จูบครั้งนี้มันต่างออกไปจากทุกครั้ง
มันทั้งเรียกร้อง...และผลักไสพร้อมๆกัน...แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ
มันระดมจูบผมทั้งแต่ตา จมูก แก็ม ปาก...ซอกคอ หน้าอก...ท้อง...จนผมสั่นไหวไปหมด...ผมควรจะหยุดหรือให้มันดำเนินต่อไป
"อื้ม....อ๊ะ...อื้ม..." มันไม่เคยจูบผมแบบนี้นะ...มือผมมันเกะกะไปหมด...ไม่รู้จะวางตรงไหนดี มันเลยจับมือผมให้โอบรอบคอมันไว้...
"อ้าปากหน่อยซิครับ...เดี๋ยวจะป้อนขนมให้กิน...." มันพูดทั้งที่ปากมันก็ยังคลอเคลียกับปากผมอยู่ ส่วนมือมันก็เล่นอยู่กับยอดอกผมอยู่....ขนลุกซู่เลยครับ ก็มันไม่เคยรุกผมหนักขนาดนี้..วาบหวามำปทั้งกายและใจเลยทีนี้
มันสั่งอะไรผมก็ทำ...มันให้อ้าปาก...ผมก็อ้า
ทันที่อ้าปาก...มันก็ดันลิ้นมันเข้ามาทันที...เล่นเอาผมสะดุ้งเลยครับ
ผมพยายามปิดปาก...
"อื้ม...อื้ม...."
"อย่าดิ้นสิครับ...เดี๋ยวก็ดีเองนะ...." มันพยายามรวบรัดตวัดเกี่ยวลิ้นผมให้สอดรัดกับลิ้นของมัน...
มันรู้สึกแปลกๆนะครับ...เย็นๆ...อุ่นๆ...ลื่นๆ...แข็งๆ...นุ่มๆ...
"อื้ม...อื้ม...." ผมตอบสนองมันอย่างงเอะงะ...ก็คนมันไม่เคยนี่นา
"อย่างนั้นแหละครับ น่ารัก..." ผมอ่อนตามมัน....

จนผมต้องทุบหลังมันเบาๆ..ก็ไม่มีอากาศเหลือในปอดแล้ว
มันเลยผละจากปากผม..ไปซบกับซอกคอ...
"ห๊ะ....." มันกัดผม
"ตีตราจองนะครับ...." เค้ามีแต่คิสมาร์ก...ไอ้บ้านี้กลับใช้ไบท์มาร์ค...
"พะ...พอ...นะ....นะ...คะ...ครับ..." ถ้าไม่หยุดตอนนี้...ผมรู้ครับว่า...ผมจะไม่สติหยุดมันอีกแล้ว
"ไม่ชอบเหรอครับ....แบบนี้อะ..."
มันเริ่มไปป้วนเปี้ยนที่หน้าท้องผมแล้วครับ...มันปั่นป่วนไปหมด...มันร้อน มันหนาว มันอุ่น  เสียว มันหลายอารมณ์รวมกันจนแยกไม่ออกว่าทุกข์หรือสุขกันแน่....
"ห๊ะ....." ก็มันขึ้นมาทับผมอีกแล้ว แถมคราวนี้ยังกดหน้าขาผมด้วยหน้าขามันอีก
"รักนะครับ...รักมาก..." มันจูบปากผม จูบนะครับ ไม่ได้จุ๊บเหมือนที่แล้วๆมา...
มือมันไปวนเวียนๆแถวสะโพกผมตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้...แต่พอมันกดสะโพกแรงขึ้น...จนผมเผลอร้องออกมา
"โอ๊ะ!!!!!!!!...."
มันหายใจแรงดังพรืดเลย...เหมือนกำลังข่มใจ...แล้วก็ค่อยๆลงจากตัวผม...แล้วนั่งลงข้างๆผม
มันยังหายใจดังอยู่อีกเป็นนาที....โดยที่ไม่มีใครยอมพูดอะไร...จนมันหายใจเป็นปกตินั่นละ....
"ทำไม....?..." นั่นสิ ทำไมผมถึงถามคำนี้ออกไป
"หืม...ทำไมอะไรครับ..." มันลุกไปหาเสื้อผ้าที่ตู้เสื้อผ้า ส่วนผมก็ดึงผ้าห่มที่ถูกเตะให้ไปอยู่ปลายเตียงตอนไหนก็ไม่รู้ขึ้นมาห่มถึงคอ
"ทำไมถึงหยุด...?..."
"หึหึหึ...." มันไม่ตอบ...จนมันใส่เสื้อผ้าเสร็จ...มันก็มานอนกอดผมเหมือนเดิม สอดแขนให้ผมหนุนเหมือนเดิม...แต่กอดครั้งนี้...เหมือนโจ๊กคนเดิม โจ๊กที่ไม่ใช่คนเมื่อกี้...คนที่ทำให้ผมอบอุ่น....ไม่ใช่เร่าร้อน
"แล้วทำไมถึงถามอย่างนั้นละครับ....ฟืด...(มันจูบที่หน้าผากผม) หรือว่าไม่อยากให้หยุด...ว่าไงครับ..."
"ไม่รู้...แต่โจ๊กรู้ใช่มั๊ยว่า...จูนจะไม่ห้ามอะไรทั้งนั้น...ถ้าโจ๊กจะทำอะไรเมื่อกี้..." มันกระชับอ้อมกอดแล้วเขย่าตัวผมเบา
"เพราะรู้ไงครับว่าจูนจะไม่ห้าม...โจ๊กถึงต้องห้ามตัวเอง...อื้อ..." มันถอนหายใจอีกแล้ว
"แล้วไม่อยากทำเหรอ?..." ผมแค่อยากรู้จริงๆนะครับ...ไม่ได้จะยั่วอะไรทั้งนั้น...ผมต้องใช้ความพยายามมากๆที่จะไม่หลงไปกับสิ่งที่มันมอบให้...แล้วมันละต้องใช้ความพยายามมากขนาดไหนกัน...ที่ต้องบังคับให้ตัวเองหยุด...ในสิ่งที่ธรรมชาติของมนุษย์ทุกคนเรียกร้อง...แล้วในวัยอย่างพวกเราด้วย...
"ถ้าตอบว่าไม่...ก็คงจะโกหกเกินไป...ถ้าตอบว่าอยาก...ก็ออกจะหื่นกามเกินไป...ทั้งที่จริงๆก็ต้องการนะ...."
"แล้วทำไม...?..."
"ไม่รู้สิ...ถ้าตอบว่ามันยังไม่ถึงเวลาก็ดูจะพระเอกเกินไป...ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริงก็เหอะ...ถ้าตอบว่า...ได้แค่กอดกันเท่านี้ก็พอแล้ว...ก็โกหกอีกเพราะโจ๊กต้องการมากกว่านั้น...คงเป็นเพราะ...กลัวจูนเจ็บมั้ง...แค่โจ๊กบีบและกดสะโพกแค่นั้นก็ร้องซะดังลั่นเลย...แล้วถ้าอะไรๆไปอยู่ในตัวของจูน...จูนจะต้องเจ็บมากแค่ไหน...โจ๊กไม่อยากเห็นแก่ตัว...เอาเป็นว่าคราวนี้รอดไป...แต่คราวหน้าไม่แน่...ถ้าจูนยังยอมให้ทำแบบนี้อีก...โจ๊กมีหัวใจ มีเลือดเนื้อ..มีความต้องการนะครับ...ถ้าไม่อยากให้ทำ...ก็บอก...แล้วโจ๊กจะหยุดทันที...เข้าใจมั๊ยครับ?..."
"เข้าใจครับ..." ผมรู้ครับ...มันต้องการ...ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก..เพียงแต่มันไม่อยากให้ผมเจ็บ...มันไม่อยากทำร้ายผมด้วยคำว่ารักของมัน...ผมรักมันมากขึ้นทุกวันแล้วสิ
"งั้นเดี๋ยวคราวหน้า...โจ๊กจะไปศึกษาแนวทางมานะ...ว่าทำยังไงถึงเจ็บน้อยที่สุด...หึหึหึ...โอ๊ย..." ผมทุบหลังมันเองแหละครับ...พูดไม่คิด...กูเขินนะเว้ย
"ไอ้โรคจิต...โอ๊ย..." ก็มือมันนะสิครับ...ดันไปเผลอลูบที่คอก็รอยที่มันกัดนั่นแหละ
"เป็นอะไรครับ?...เจ็บตรงไหน?..." ยังไม่รู้ตัวอีก...มันน่านัก...ผมเลยจัดให้อีกหลายทุบ...
"โอ๊ยๆๆๆ...พอแล้ว...ตกลงเป็นอะไรครับ?..."
"ก็เมื่อกี้ใครกัดที่คอละ...เจ็บนะ...กัดมาได้..."
"อ๋อ...หึหึหึ..." แทนที่จะสำนึกกลับหัวเราะซะงั้น...มันจับมือผมไว้...ผมเลยถีบมันซะเลย

"โอ๊ยๆๆๆ...ยอมแล้วครับ...ก็ไม่คิดว่ามันจะแรงขนาดนั้นนี่...ก็มันหมั่นเขี้ยวนี่นะ...ทั้งหอม ทั้งขาว..ทั้งนุ่ม...แล้วนี่เป็นรอยมากป่าว..."
"ไม่รู้..."
"โหๆๆๆ...ไม่งอนนะครับ..." มันกอดผมแน่นขึ้นพร้อมทั้งจูบหน้าผากด้วย
"งอน...แล้วไม่ต้องง้อด้วย...แต่พรุ่งนี้ต้องง้อนะ...คืนนี้จะนอนแล้ว..." ผมจะพลิกตัวกลับแต่มันรู้ทัน เลยจับไว้...
"เจ็บมากมั๊ย...เดี๋ยวไปเปิดไฟดูแผลให้ดีกว่า..." มันจะผละลุกจากเตียง...แต่ผมกอดเอวมันไว้แน่น...ไม่ยอมปล่อยอีกแล้ว...มันหันมามองผม...แล้วก็จุ๊บที่หน้าผากผมอีกทีหนึ่ง...จูบบ่อยขนาดนี้ หัวผมจะเหม่งมั๊ยเนียะ...แต่ยอม..คริคริคริ
"ไม่ต้องหรอก...กอดของชายโจ๊กรักษาแผลชายจูนได้...กอดๆๆๆ...กอดรักษาทุกโรค...เคยได้ยินเปล่า..." ผมทั้งกอดทั้งดึงตัวมันให้นอนลงที่เดิม
"จะน่ารักไปถึงไหนครับ...ใจให้ไปหมดแล้วนะ...แล้วนี่จะให้อะไรได้อีกละทีนี้..." มันกอดผมตอบ...แถมจุ๊บปากด้วย ผมเลยจุ๊บตอบซะเลย...มันหัวเราะด้วยอ่ะ
"ไม่เอาอะไรแล้วครับ...แค่ใจนี้ให้กับจูนคนเดียว...อย่าเอาไปให้ใครอีก...แค่นี้ก็พอแล้ว...." ผมยื่นหน้าไปจุ๊บปากมันอีกหนึ่งครั้ง...พรุ่งนี้มีหวังปากเจ่อแน่กู...
"ใจโจ๊กมีดวงเดียวนะ...ไม่เคยคิดจะเอาคืนหรอก...ถ้าจูนยังต้องการมันอยู่....จะฝากไว้ตลอดไปเลย..."
"ดูแลให้ก็ได้...แต่ต้องทำตัวดีดีละ...ขืนทำซ่าส์นะ...จะบีบให้เละคามือเลย..."
"โหดวะ..."
"แล้วรักป่าวละ?..."
"จุ๊บ....รักสิครับ...."
"ดีมากไอ้น้อง...ทำตัวดีดี...พี่จะได้เอ็นดู..." ผมตบหัวมันเบาๆแต่เน้นๆ
"หึหึหึ...จูน...เราห่างกายกันได้...แต่อย่าให้ใจเราห่างกันเลยนะ...เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น...ใจกู...คงปวดเจียนตายเชียวแหละ..."
"ใช่มึงคนเดียวเหรอที่เจียนตาย...มึงแค่เจียนตาย...แต่กูอาจจะตายไปแล้วก็ได้....หึหึหึ..."
"รักนะครับ...รัก...รัก...แล้วก็รัก...อยากรู้จังมึงมีดีอะไรถึงทำให้กูรักได้ขนาดนี้..."
"นั่นสิ...?"
"ช่างเหอะ...อยากรู้นะ...แต่ไม่อยากหาคำตอบ...รู้แค่ว่ารัก...และจะดูแลรักนี้ไว้ให้นานที่สุด...."
"ไม่ใช่ตลอดไปเหรอ?..." ผมเงยหน้าไปถามมัน
"ถ้าจะตลอดไป...มันต้องเราทั้งสองคนต่างหากที่จะดูแลรักครั้งนี้...ถ้าแค่คนใดคนหนึ่งมันจะดูแลได้แค่นานที่สุด...เท่าที่จะนานได้"
"งั้นเรามาช่วยดูแลรักนี้ให้อยู่ตลอดไปนะ....จุ๊บ..." อีกแระ...ผมว่าผมเริ่มยั่วจริงๆแล้วซิ
"ถ้าเราดูแลด้วยกัน...รักจะอยู่ตลอดไปครับ..."





หุหุหุ....
คิดว่าจะจบกันแล้วละซิ...อย่าหวังเลย....หึหึหึ
ดิวไม่ใช่คนใจดีขนาดนั้นหรอกครับ
...แต่ตอนต่อไปจะยังไงต่อไป...ก็คอยกันก่อนนะครับ
บอกไปแล้วว่าอีก 5 ตอนจบ
นี่ก็ผ่านไปสามแล้ว
ก็เหลืออีก.........
รักจะหยุดหรือเดินต่อ...มันขึ้นอยู่กับคนสองคน...?...



ขอบคุณครับ

ปล....บรรยายNC...ไม่เป็นจริงๆครับ...ได้แค่นี้แหละ..
ปล.ครั้งที่สอง...จะแทรกรูปทำไงเหรอครับ...โง่อีแระเรา...

[sayajang]

หวังว่าคงไม่จบเศร้านะ..เหอเหอ

[naiin]

จะหวานกันไปถึงไหนน้อ

[takara]

วิ้ดวิ้ว หวานซะ ทำให้อิจฉาเลย 

[kp]

รอดูรูปครับ
ตัวดิว น่ารักมาก
 

[Smirnoff]

อ้ากกก  น้ำตาลในเลือดขึ้นพรวดพราดดดดด
หวานกันจิงๆเลยคู่นี้

[hotladyanyavee]

หวานกันมากมายอะคู่นี้

[N.T.❁]

อย่าเศร้าน้าคุณดิว ><
กำลังน่ารักหวานๆพอดีๆเลยค่ะ  
พูดให้คิดบ่อยๆเค้าก็กลัวนะคะ TT


แทรกรูป .. ปกติใช้

โค๊ด: [เลือก]

[img]http://xxxxxxxxxxxxx[/img]
ก็เอารูปไปฝากไฟล์ตามเว็บก่อนค่ะ เช่นเว็บนี้ >> http://upic.me
แล้วก็ browse รูป .. อัพเสร็จมันจะขึ้นโค้ดมาให้ค่ะ
อันนี้มันมี BB Code [full image] ก็ก๊อปมาแปะได้เลย ^^

[Rafael]

หวานนนนนนนจริงจริ๊งหมู่นี้
หวานแบบไม่เกรงใจใคร
กรี๊ดดด อิจฉาอ้า 555+

[roseen]

 

[subaru]

หวานกันจริง หวานกันจังนะคู่นี้  

[Shin_i_chi]

โหย ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่าคับเนี่ย
หวานไม่แคร์สื่อซะอย่างนี้
น่ารักมากกกกกกก
รอตามตอนต่อไปคับ
เหลืออีกสองตอน เฮ้ออ จะเป็นไงต่อไปน้า

[lasom]

สองตอนอะไร ไม่รับไม่รู้ๆๆๆๆๆ

[win200]

น่ารักเวอร์

[Yunatsu]

พี่ดิวอย่าใจร้ายน้าาา

ให้2คนรักกันต่อไปน้าาาาาา
 

[taroni]

ตามลุ้นตอนที่เหลือ

[nangu]

  โจ๊กพระเอกมากกกกกกกกก
หวานกันซะมดขึ้นจอเลย อิอิ
ติดตามคร๊าฟฟฟ

ปล. แอบลุ้นว่าจะจบยังไง

[nine244]

หวานหยด

[ลูกลิงแสดงตัว]

กรี๊ดโจ๊กสุดๆ
โจ๊กพระเอกมาก พ่อเทพบุตรของฉัน ยิ่งกว่าพันตรีประจักษ์อีก
อ่านไปเขินไป..เป็นเอามากแล้วตู

...ตอนจบแบบไหนก็ไม่สำคัญแล้ว ไม่ว่าจะสมหวัง เศร้า ซึ้ง ดราม่า กินใจ หักมุม ตลกบริโภคหรือดิวจะแอบแอ็คชั่น
เพราะตอนนี้ทุกอย่างมันดีพอ และ พอดีแล้ว...

ปอลอ..รอดูรูปดิวอยู่นะ
ปอลอีกที..หวานแบบนี้มาฆ่ากันเลยดีกว่า
 

[Killua]

โอ้ยยยยยยย น่ารักอ่ะ โจ้กน่ารัก จูนน่ารัก แล้วไรเตอร์ก็ยิ่งน่ารัก
แบบว่าอ่านไปยิ้มไป มันจะน่ารักอะไรกันขนาดนี้ อีกห้าตอนหวังว่าคงไม่มีมาม่าต้มยำกุ้งนะคะ

[O_Artkung_O]

น่ารักจริง ๆ เลยนะ

[Bejae]

 
น่ารักอ่า าาาา หวานกันจริงจริ๊งงงงง
อย่าจบเศร้านะขา าา ไม่งั้นคุณดิวต้องระวังหลัง
อยู่ตลอดเวลาแน่เลย 

[phanupatkung]

ถ้าจบ เศร้าจะโกดดดด ที่ดิวมากกกกกกกกกกกกกก