หึหึหึ....มาต่อแล้วครับ
ตอนเช้ามันตื่นไวมากครับ
เห็นเก็บโน่นเก็บนี่ยัดใส่กระเป๋ามั่วไปหมด...ก็กระเป๋านักเรียนมันนั่นแหละครับ
ผมก็งัวเงียลุกขึ้นนั่งบนแจ่วอยู่บนเตียง
"หาว....เอ้ย....ตื่นเช้าทำไมนักวะ...กูยังง่วงอยู่เลย..." หาวซะปากกว้างเลยเรา
"น่าเกลียด...หาวแล้วไม่รู้จักปิดปาก...กูจะกลับบ้านแล้ว...ส่วนชุดมึงกูเอาไปซักก่อนแล้วค่อยเอามาคืนนะ..." มันพูดกับผม แต่ทำไมไม่ยอมมองหน้าผมหว่า
"ทำไมจะรีบกลับแต่เช้าละมึง...อยู่มาตั้งหลายวันแล้ว กูแถมข้าวเช้าให้อีกมื้อก็ได้...หาว...." หาวอีกแล้ว...
"กูเป็นห่วงกี้..." แต่เมื่อวานผมกับมันเพิ่งเอาอาหารเย็นไปให้มันเองนะ...
"แล้วทำไมไม่มองหน้ากู?..."
"ก็เมื่อคืน....เมื่อคืน...กู..กู...ทำไม่ดีกับมึงอ่ะ...ก็เลยไม่กล้าสู้หน้าเท่าไร..." มันก็จริงนะ...แต่..
"เอ๊ยๆๆๆ...นี่มึงกำลังอายเหรอวะเนียะ...อย่างหนาอย่างมึงรู้จักอายด้วยเหรอ...ฮ่าๆๆๆ...ตลกวะ...ฮ่าๆๆๆ" ผมก็เขินเหมือนกันแหละครับ ก็เลยตลกกลบเกลื่อซะงั้น
"อ้าวเอ๊ย...ไงพูดแมวๆอย่างนี้ละ...จริงๆกูก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก..." มันพูดแบบยักไหล่หน่อย
"เอ..อืม...กูยังไม่ได้พูดซักคำเลยนะว่ามึงรู้สึกผิด...ร้อนตัวไปป่าว..." รู้แล้วทำไมมันชอบแกล้งผม เพราะการได้แกล้งคนอื่นมันสนุกอย่างนี้นี่เอง
"จริงๆก็ไม่อยากพูดเท่าไรหรอกนะ...แต่มึงบังคับกูเหลือเกิน...จริงๆกูอ่ะเบื่อขี้หน้ามึงต่างหากละ เห็นมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว...เหม็นหน้ามึงจนจะอ้วกอยู่แล้ว..."
"เหรอครับ?..." ผมลอยหน้าลอยตาไปถามถึงหน้ามันเลยครับ...ขนาดเช้าๆยังไม่ได้ทำอะไรเลย มันยังดูดีขนาดนี้
"เมื่อคืนยังไม่เข็ดใช่มั๊ย?..." ผมผงะถอยกราดเลยครับ
"กลับไปได้แล้ว..กูเองก็เบื่อขี้หน้ามึงเหมือนกันแหละ...ชิส์..."
"กูไปละ เจอกันวันจันทร์...ออ...หนังสือถ้าอ่านไม่ไหวก็ไม่ต้องอ่าน..เดี๋ยวตอนเย็นๆกูค่อยโทรมาอ่านให้ฟังละกัน...พักผ่อนด้วยละ..." ค่าโทรศัพท์ไม่แพงครับ ยกหูครั้งละ 3 บาทเอง
"ครับครับครับ..." แล้วมันก็พรวดพราดออกไป...ชิส์...
ตอนกลางวันผมก็อ่านโน้ตที่มันจดไว้ให้นั่นแหละครับ
อ่านคนเดียวแล้วเหงาจังเลย...ทั้งที่เมื่อก่อนก็อ่านคนเดียวมาตลอด..
พอตกเย็นมันโทรมาจริงๆด้วยครับ
"ว่าไงมึง...ได้อ่านบ้างรึเปล่า?..."
"ไม่อ่าน ปวดลูกกะตา รอให้มึงอ่านให้ฟัง" ไม่ได้โกหกนะ...แค่อยากอ้อนมันเฉยๆ.
"กะแล้วเชียว ฉลาดน้อยอย่างมึงแถมยังขี้เกียจอีก...ภาระกูอีก..เอ้อ.."
"ไอ้โจ๊ก..." เอาใหญ่เชียวนะมึง
"ได้ๆๆๆๆ...ตั้งใจฟังด้วยละมึง.."
"จัดมา..."
มันก็อ่านให้ผมฟังจนหมดก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าๆ...จริงก็ด่ากันไป กัดกันไปตลอดนั่นแหละครับ มันเลยยาวนานซะขนาดนี้
"นอนเลยนะมึงไม่ต้องไปอ่านเพิ่มแล้ว...พรุ่งนี้จะได้สดชื่น...เข้าใจมั๊ยที่พูด?"
"ครับครับครับ..."
"แปรงฟันด้วย"
"ครับ...มีอะไรจะสั่งอีกมั๊ย?"
"รักกูด้วย..." หืม
"กะช่วงชุลมุนเหรอมึง...?"
"เออวะ..แต่ไม่สำเร็จ.."
"อืม...ก็ได้นะ...มากกว่าเมื่อวานนิดหนึ่ง.."
"หึหึหึหึ...ก็ยังดี...นอนได้แล้วครับ..พรุ่งนี้เจอกัน..."
"ครับผม...ท่านจอมเผด็จการ..." มันทำท่าจะด่าผม แต่มีหรือผมจะรอฟัง..วางหูใส่แม่งเลย
"หน้าตาสดชื่นกันมาเลยนะพวกมึง...อ่านกันไปถึงไหนละ?" ไอ้มารเสก
"........" ผมกับไอ้โจ๊กจ้องหน้ามันพร้อมจะทืบเต็มที่
"อ่ะอ่ะอ่ะ..คิดกันไปถึงไหนวะ...กูหมายถึงอ่านหนังสือนะ..อ่านกันครบทุกวิชารึยัง?..."
"ไอ้เสก..กูมาสอบ..ไม่ได้มาให้มึงกัด..."
"แล้วมึงจะเดือดร้อนทำไม...ดูดิ..ไอ้จูนมันไม่เห็นจะเดือดร้อนไรเลย..."
"พอดีพ่อกูสอนว่า....หมากัดอย่ากัดตอบวะ..." ผมยักคิ้วให้ไอ้เสกทีหนึ่ง...กูชนะ...แล้วเดินเข้าห้องสอบเลย
"โหแม่งแรงวะไอ้โจ๊กเด็กมึง..."
"ไอ้เชี่ยเสก..มึงจะแหกปากทำเหวไรวะ..." ผมเห็นไอ้โจ๊กตะครุบปิดปากมันแทบไม่ทัน...ดีนะครับที่คนอื่นเข้าห้องกันหมดแล้ว...ไม่งั้น..ผมจะวิ่งไปช่วยปิดปากมันด้วยคน แต่ปิดด้วยส้นนะ
"ทำไมมึงไม่ยัดตรีนเข้าปากกูไปเลยละ..ถุย...เค็มชะมัด.."
"ปากงี้ไง...อ่อนมันด่าก็ถูกแล้ว...สมน้ำหน้า..." แล้วไอ้โจ๊กก็เดินตามเข้าห้องสอบ
"เข้ากันเป็นหอกเป็นเหวเลยนะพวกมึง..." มันวิ่งมาแทรกกลางระหว่างผมกับไอ้โจ๊ก..พร้อมกับกอดคอกันเอาไว้
หึหึหึ...
"จูน...ไม่ปวดหัวแล้วใช่มั๊ย..." โจ๊กกมันเดินมาถามผมในระหว่างที่รอครูคุมสอบนำข้อสอบมาส่ง
"หายแล้ว...กลับไปนั่งที่เหอะ..."
"อืม..." ก็ไอ้เสกนะสิครับ มันหันมายิ้มล้อผมกับมันอยู่...นี่ไงผมถึงไม่อยากให้มันรู้...จริงๆก็อายมันเหมือนกันนั่นแหละ
เอ้อ..สอบเสร็จแล้วสำหรับวันนี้...ผมทำได้ทุกวิชาเลยครับ
ก็อย่างว่าแหละได้ติวเตอร์ดีซะขนาดนี้
สอบเสร็จต่างคนก็ต่างแยกกันไปทำธุระของตัวเองต่อ
ก็ยังเหลือผมกับมันนี่ละ
"อ่อน...สอบเสร็จมึงจะไปไหนต่อเปล่าวะ?"
"พอดีกูมีนัด"
"กับใคร?" เสียงแข็งมาเลยครับ
"กูสัญญากับไอ้ชีนว่าวันนี้กูจะติวอังกฤษให้มัน.."
"ที่ไหน?"
"ก็ที่โรงเรียนนี่แหละ..."
"จะติวให้คนอื่น...เอาตัวเองรอดรึยังวะมึง.." ดูถูกกู...แต่ไม่กล้าเถียงมันกลับ
"เอาน่าช่วยมันหน่อย...ยังไงกูก็เห็นว่ามันก็เป็นเพื่อนกูคนหนึ่งเหมือนกัน.."
"แต่ตอนนี้กูหิวข้าวแล้ว..."
"อ่ะอ่ะ..กูไปเป็นเพื่อน..."
"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว" สำนึกบุญคุณกันเป็นไม่มี
.
.
.
"นั่งกินไม่สนกูเลยนะมึง..." อะไรมึงอีก
"คนละปาก คนละจาน คนละมือ...ก็กินไปสิ..." ยุ่งจริงคนจะกิน
"รู้งี้กูน่าจะจัดการให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะเลย...เผื่อจะได้เลิกปากดีซะที.." สำลักเลยกู
"แค่กๆๆๆๆๆไอ้เลว...พูดบ้าไรมึงวะ..."
"ก็พูดความจริงไง.." โหมึง...ไมไม่ตะโกนไปเลยละ...แต่พูดออกไปไม่ได้ครับ...เดี๋ยวมันทำจริง...คนที่จะซวยคือผมเอง
"กินเข้าไปเลยข้าวอ่ะ....ก่อนที่กูจะให้มึงกินตรีนกู..."
"ตรีนกูไม่กิน...แต่ถ้า..." มันเอือมมือจะมาแตะปากผม..ทะลึ่งแล้วมึง
"ไอ้โจ๊ก...ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดเรื่องนี้กูจะ...จะ" จะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน..แต่ขู่มันไว้ก่อน ได้ผลครับเพราะมันรีบแทรกผมขึ้นมาเลย
"ก็มึงอ่ะ...ไปติวให้ไอ้ชั่วนั่นมันทำไมละ....รู้อยู่ว่ามันชอบมึง...กูเองก็ไม่ชอบหน้ามันด้วย...แถมเอาแต่กินข้าว..ไม่สนใจกูเลย..." ตกลงนี่มันงอนผมเหอครับ..น่ารักนะมึง...ชิส์
"อืม..นี่มึงกำลังเรียกร้องความสนใจจากกูอยู่งั้นสิ"
"กูเปล่า" กูเชื่อมึงตายเลย
"มึงไม่โกรธกูนะ?..." ผมถามมันในขณะที่รอไอ้ชีนกันอยู่
"ดี...งั้นกูอยู่ด้วย..." มันไม่ได้ตอบว่าโกรธรึเปล่า....แต่ชักหวั่นซะแล้วสิ....จะได้ติวหรือจะได้ตีกันแน่วะ
แต่เดี๋ยวก็รู้ครับ...เพราะไอ้ชีนเดินมาโน่นแล้ว
"มานั่งเป็นส่วนเกินทำไมก็ไม่รู้...คนอื่นเค้ามานั่งทำตัวเป็นประโยชน์กัน แต่นี่กลับมานั่งทำตัวไร้ประโยชน์อยู่ได้" เอาแล้วไงครับ...ไอ้ชีนเริ่มก่อนเลย
"มานั่งเป็นไม้กันหมาไง..."
"มึง..."
"พอเลยทั้งคู่..." ภาระผมต้องห้ามอีกละครับ..เอ้อ...
ผมนั่งติวไป..ก็ห้ามศึกไป
ไอ้โจ๊กก็นั่งทำเสียงจิ๊กจั๊กๆในคอตลอด
เผลอๆแอบไปจิกไอ้ชีนมันอีก
ไอ้ชีนเองก็ใช่ย่อย...ตอกกลับตลอด...กัดกันอย่างกะหมา...กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย
"ไอ้ชีน..มึงจะติวต่อมั๊ย?..."
"มึงก็ดูไอ้บ้านี่สิ....แกล้งกูอยู่ได้...แถมยังทำเสียงบ้าไรอีกก็ไม่รู้...มึงจะให้กูมีสมาธิได้ไง..." จริงของมัน
"ไม่มีสมาธิหรือไม่มีสมองกันแน่มึง"
"มึง!!!!!"
"พอเลยทั้งคู่...โจ๊กมึงจะไปทำไรก็ไปทำก่อน...กูขอเวลาในการติวสองชั่วโมง.."
"ไปเลยชิ่วๆๆๆๆ"
"เงียบไปเลยมึงไอ้ชีน....กูขอร้องโจ๊ก...ถ้ายังเป็นกันแบบนี้...เที่ยงคืนก็ไม่เสร็จกันซะที...กูเหนื่อย"
"ก็ได้...ส่วนมึงกูฝากไว้ก่อนเหอะ..." มันเดินไปแล้วครับ คงเดินไปนั่งเล่นแถวสนามบอลมั้งครับเพราะสามารถมองเห็นอีกฝั่งกันได้
"ส่วนมึงไอ้ชีน...ถ้ายังเล่นอยู่อีก...อ่านเองเลย"
"ก็ติวมาสิ..รอฟังอยู่.."
พอมันมีสมาธิ....มันเข้าใจได้ทุกเรื่องอย่างง่ายดายเลยครับ
ติวเสร็จก่อนเวลาซะอีก
มันเป็นคนหัวไวนะครับ...แต่ติดที่ขี้เกียจและไม่ใส่ใจ...
แต่พอมันตั้งใจทำ...แป๊บเดียวมันก็เข้าใจหมด
เผลอๆมันเก่งกว่าผมซะอีก...หรือว่าผมจะโง่อย่างที่ไอ้โจ๊กด่าบ่อยๆวะ
"ติวเสร็จแล้ว..กูกลับก่อนนะ"
"ให้กูเลี้ยงหนังขอบคุณมึงนะ..."
"ไว้วันหลังละกัน"
"งั้นนั่งคุยเป็นเพื่อนกูหน่อยได้มั๊ย...กี่วันแล้วละที่กูไม่ได้คุยกับมึงเลย...หน้าก็แทบไม่ได้เจอกัน.." เอ้อ
"ก็ได้..." ผมนั่งลงที่เดิมอีกครั้ง
ค้างอีกแล้ว
งานเข้าแบบไม่ทันตั้งตัวครับ
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1112293 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก