โจ๊กอยากเล่า (ต่อ)
"กูเบื่อหน้ามึงแล้ว...เบื่อฟังเสียงมึงด้วย"
"ก็แล้วแต่มึง...จะอยู่จะไป...มันก็ไม่สำคัญกับกูหรอก...เพราะกูเองก็ไม่เคยคิดที่จะปิดบังอะไรมึงอยู่แล้ว..." มันก็แมนดีนะครับ..มันกับผมอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีกันก็ได้...ถ้าเราจะไม่มาชอบคนๆเดียวกัน
"ไม่ดีกว่าวะ...ไม่อยากนั่งฟังอะไรเลี่ยนๆ...แต่กูจะยอมให้มึงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ....มีอะไรอยากพูดก็พูดซะ...เพราะกูจะไม่ปล่อยอีกแล้ว..."
"เหมือนจะดีเลยวะ...แต่กูไม่ขอบใจมึงนะเว้ย...เพราะกูไม่ได้ขอให้มึงทำอย่างนี้..." มันพูดยิ้มๆครับ
"กูรู้...ว่ามึงอะสะกดคำว่า มารยาท ไม่เป็น..."
"ปากเลวได้ถ้วยนะมึง...หึหึหึ..."
"เรื่องของกู...อ่อน...อืมจูน...ไม่เป็นไรนะ...เดี๋ยวกูมา...กูไม่ไปไกลจากมึงหรอก...."
ผมเดินออกมาห่างจากโต๊ะพอสมควร
ห่างพอที่จะไม่ได้ยินเสียง
แต่ไม่ห่างพอที่มันจะอยู่นอกสายตาผมได้...
ไม่ใช่ว่าผมเปิดโอกาสให้ไอ้ชีนมัน
ผมแค่อยากให้โอกาสเราทั้งสามคนต่างหาก
ผมไม่ใช่คนใจกว้าง...และผมก็ไม่ใช่คนที่จะเสียสละ...ถ้ารัก...ผมจะคว้ามาอยู่ข้างๆผมให้ได้
ผมกลับเป็นคนเห็นแก่ตัวซะอีก...แค่คนเห็นแก่ตัวคนหนึ่งเท่านั้น...ที่ต้องการจะรู้สถานะของตัวเองเท่านั้น
โดยขอร้องให้สองคนนั้น...เป็นผู้ตัดสิน...เลวดีมั๊ยครับ