หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[♥a2k♥]

อ๊ากกกกก
จูนมาจริงๆด้วย
น่ารักอ้ะ ชอบเวลาโจ๊กพูดเพราะๆกับจูน 
จะมี  มั้ยน้า

[poem]

เมื่อไรจะมีความสุขกันเสียทีน่า 
 

[sayajang]

เริ่มแล้ว...ฝันที่เป็นจริง

[OHmeza019]

เอาเลยครับ NC NC NC 555

[naiin]

ได้ใจจริงๆตามมาบ้านเลย จะดึกจะดื่นไม่ว่าให้มาเห็นหน้าก็พอ อ่อนเอ๊ยรักเขามากมายเลยนะนั่น

[Overdose]

แหม๋ ไรเตอร์บอกอย่าคิดมาก แต่แอบคิดไปละอ่า

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

น้องจูนเจ๋งมากที่ไปบ้านโจ๊ก
น่าจะเพราะว่าจิตใต้สำนึกสั่ง 5555
แต่ถ้าน้องจูนยังไม่ยอมรับโจ๊กอีกเนี่ย
พี่ว่าน้องจูนอาจจะต้องเสียโจ๊กให้กับคนแถวนี้
หรือไม่ก้อโดนหลายเท้าแถวนี้เพราะว่าไม่รู้ใจตัวเองซะทีนะน้องจูน 555

[Classical]

กำลังไปได้สวยเลย

+1 ให้เพ่ดิว เป็นกำลังใจ

[Yunatsu]

กริ๊ดดดดดดดด

จูนไปหาจิงๆด้วยยยย

รักกันรักกัน เร็วๆๆๆๆ

[Cupcake]

ถึงตอนนี้โจ๊กจะยอมรับความรู้สึกตัวเองได้รึยัง

[deadman]

ตัดจบแบบให้จิ้นเอง    แต่มีปล.ไว้ว่าอย่าจิ้นไปไกลซะงั้น   

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่คับ 

[iamohm]

ลุ้น ๆ ๆ ๆอย่างหนัก
เมื่อไหร่สองคนนี้จะยอมรับกันซะทีนะ
รอมานานแล้วนะครับ
อ้อยจากไปแล้ว ต่อไปหวังว่าทุกอย่างคงง่ายขึ้น
อยากเห็นแบบกุ๊กกิ๊กกันบ้าง
คนเขียนครับ ขอแบบรักกหวาน ๆ โจ๊กกับจูน
บ้างสิครับ เป็นแรงใจคนอ่านนะครับ

[beambeam]

  อย่าให้เป็นตามที่คิดไว้ก็แล้วกันนะ...รักเด็กๆก็ขอให้เด็กจริงๆ ไม่ใช่.... ซะก่อนล่ะ น้องจูนเตือนแล้วนะ 

[Sith]

ได้เวลาเปิดเพลง  เรื่องบนเตียง  (เอ๊ะ อ้าวไม่เกี่ยวเหรอ)    

[TON1974]

      สวัสดีครับน้องดิว จำพี่ต้นได้หรือปล่าวครับ พี่เพิ่งจะสมัครสมาชิกเวปท์นี้ได้แต่เข้ามาอ่านได้ซักพักแล้วตั้งแต่บอล์ดนั้นปิด ดีใจครับที่ได้เจอน้องดิวอีกแล้วได้มีโอกาสติดตามเนื้องเรื่องของโจ๊กกับจูนต่อ ดีใจครับดีใจมากๆเลย น้องดิวเป็นยังไงบ้างครับสบายดีมั้ยครับ ทักทายพี่ต้นด้วยนะครับ พี่ต้นจะเป็นกำลังใจให้นะคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ

[namngern]

=.=
โจ๊กเอ๊ย จบซักทีนะเรื่องอ้อย
เหอๆๆ มาเอาจูนจริงๆดีกว่า
อิอิอิอิ

[NUTTYZERO]

มาปล่อยไก่ไว้..แล้วก็จากไป!!!~

อ๊ากกกกก...กลับมาต่อไวๆเลยนะค๊าบบ 

[SpaTa]

เฮ้ออ อ่านแล้วเขิล

ชอบโจกพูดเพาะกับจูนจัง

 

[Killua]

โห ตัดฉับได้อย่าง...ทำร้ายใจรีดเดอร์มาก
แล้ววันนี้จะเข้าใจกันป่ะเนี่ย
กลับมาต่อไวๆเน้อ

[hotladyanyavee]

เลดี้มาตั้งตอรอwriter มาต่อตอนต่อไปที่ตอนนี้ติดงอมแงม เพราะอะไร เลดี้ขอกล่าวว่า เพราะสองคนนี้เริ่มใกล้คำว่ารู้ใจกันและกันไง

[bigeye]

จูน...ขี้แยซะงั้น....แต่ยังไงก้อน่ารักอยู่ดี
โจ๊กปลอบดีๆนะ   อิอิอิ

[due]

ผมเข้ามาในบ้านของมันกับมัน
มันลากผมขึ้นห้องนอนมันเลย...น้ำเนี่ยะเปียกเป็นทางยาวเลย
ถึงในห้องมันจับผมนั่งบนเตียงมัน
แล้วก็ไม่ยอมพูดไรกะผมเลย
กลับไปค้นๆ หาๆไรยุกยิกในตู้เสื้อผ้ามันก็ไม่รู้...
มึงอย่าเงียบดิ...กูกลัว.
.
.
.
.
.
แล้วมันก็ส่งผ้าเช็ดตัว เสื้อ กางเกงให้ผมเปลี่ยน...
แล้วดันหลังผมให้เขาห้องน้ำไปเลย...ผมก็เชื่อง...ก็ไม่กล้าขัดมันนิ
.
.
.
.
ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดของมัน
ก็ยืนเก้ๆกังๆอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำนั้นแหละ
มันเลยมาลากผมแล้ววางผมแหมะลงบนเตียง
แล้วมันก็หันไปหยิบไรไม่รู้อีกบนโต๊ะมัน..
ผมก็นะ..ก็หันไปยิ้มกับกี้ ก็คนมันไม่กล้าลุกไปไหน

"........" มันยื่นยากับน้ำมาให้ผม แต่กลับไม่พูดอะไรเลย
"......." ผมยิ้มให้มัน แต่มันกลับทำหน้าบ้ากลับมา...ชิส์



"เหวอ!!!!....." ถึงกับเหวอไปเลยครับ ก็มันนั่นสิครับ จู่ๆก็เอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหัวให้ผมเฉยเลย
"ไม่ต้องยุ่ง หัวกู กูทำเองได้..." งอนโว้ย
"อยู่นิ่งๆ...เดี๋ยวก็ปวดบวมตายหรอก...." มันจับผมให้นั่งนิ่งๆ ส่วนมันนั่งด้านหน้าผมเช็ดหัวให้
"เบาๆสิ...เจ็บนะ....โอ๊ย..." หัวคนนะ ไม่ฟุตบอล โยกไปมาอยู่ได้
"เอ๊ะ...ก็บอกให้อยู่นิ่งๆไง..." มันจ้องผมซะจนผมกลัวเลย
"บอกดีดีก็ได้..." ผมยังไม่วายบ่นเบาๆอีก...แต่มันก็เบามือลงครับ..ค่อยสบายหน่อย....
..
.
.
.
.
.
มันมานั่งข้างๆผม...แต่มันยังไม่ยอมพูด ไม่ยอมเรียกชื่อผมแม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่มา
มันไม่พูดผมจะทำไรได้ล่ะครับ
นอกจากเงียบตามมัน...เอ้อ...ฉันมาทำอะไรที่นี่
"กี้....มาหาพ่อเร็ว...." น่าน แทนที่จะคุยกับกู...กลับไปคุยกับลูกมันซะงั้น
กี้ก็แสนรู้อย่างเคย..วิ่งไปคลอเคลียพ่อมันใหญ่เลย
โกรธมันครับ ไอ้บ้า คนอุตส่าห์ตั้งใจมาหา ขับรถตากฝนมา...น้อยใจนะเว้ย
"กี้...พ่อฝากถามไอ้คนโง่ที่นั่งข้างๆพ่อหน่อยสิ...ว่าบ้ารึเปล่าขับรถมาป่านนี้...ฝนตกหนักออกอย่างนี้..." จุก
"กี้...งั้นฝากถามไอ้ปากเสียที่นั่งข้างๆพี่ชายหน่อยซิว่า....เพราะใครล่ะ?..." โมโหจริงๆครับ
"กี้งั้นถามต่อ....แล้วใครเค้าขอให้มาล่ะ?...." กูเกลียดมึง
"กี้งั้นฝากบอกด้วยนะว่า....พี่ชายมันบ้าไปเอง...และขอโทษล่ะกันที่มารบกวน..."  เสียใจนะครับ เสียใจจริงๆ...ที่มันพูดอย่างนี้้...
ไม่เอาแล้ว ผมทนนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ไหวแล้ว...ผมลุกขึ้น!!!!!!!!
"จะบ้าไปถึงไหน...จะไปไหนอีกล่ะ?..." มันยื้อมือผมไว้
"กูไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แรกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?..." ผมพูดจบมันก็ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับผมทันทีเลยครับ
"ถ้าระหว่างทางมันเกิดอะไรขึ้นกับมึงล่ะ...มึงจะทำไง...กูจะทำไง...เคยคิดมั๊ย?..."
 "........" นี่มึงห่วงกูเหรอ?
"มึงเคยใส่ใจความรู้สึกของคนที่เค้าห่วงมึงบ้างมั๊ย?...."
"........."
"ดีแต่สอนคนอื่นให้รู้จักเข้าใจคนอื่นบ้าง....แต่ตัวมึงเองไม่เคยทำได้เลย...ดีแต่ทำให้คนอื่นเค้าเป็นห่วงจนแทบบ้า..."
"แล้วมาห่วงกูทำไมล่ะ?..."
"ก็กูมันบ้าไง..." จบเลยครับ...
"กูขอโทษ...."
"ขอโทษ...ขอโทษ...แล้วถ้ามันเกิดไรขึ้นกับมึง คำนี้จะช่วยมึงได้มั๊ย...กูจะช่วยมึงได้มั๊ย ห๊า...?.."
"ฮึก...ฮึก...ๆๆๆๆ" นำ้ตาที่ผมคิดว่ามันแห้งไปแล้ว กลับมาใหม่โดยที่ผมไม่ได้เรียกร้องเลย
"โธ่เว้ย.....กูจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว....เข้าใจกูบ้างได้มั๊ย?.....โครม..." มันหันไปเตะถังขยะใกล้โต๊ะมันจนล้มกลิ้งไปเลย
"กูขอโทษ.......ฮึก...ๆๆ...กูแค่ไม่อยากให้มึงอยู่คนเดียว...กูแค่อยากมาอยู่เป็นเพื่อนมึง..."
มันล้มตัวลงนั่งบนเตียงอีกครั้ง
ส่วนผมเองก็ค่อยนั่งลงที่เดิม
ผมรู้ว่าตอนนี้มันกำลังสงบตัวเองอยู่


"มาทำไม?"
"ห่วง..."
"ห่วงใคร?.."
"อ้ืม..." ผมบุ้ยบ้ายพยักหน้าไปทางมัน
"กูถามว่าห่วงใคร?" เอ๊ะไอ้นี่นิ
"ห่วงกี้มั้ง..." หมั่นไส้มันครับ...รู้อยู่ว่าห่วงใคร พออารมณ์ดีเข้าหน่อย...แต่กูไม่ดีด้วยเว้ย ทำกูร้องไห้ตั้งสองรอบแล้ว
"นึกว่าห่วงกูซะอีก..." อ้าวเวร ดันเชื่อกูอีก...มึงจะมาโง่อะไรตอนนี้ ห๊า..ไอ้โจ๊ก
"เอ้อ..." ถอนหายใจเลยกู
"แล้วมึงไปห่วงกี้เรื่องไรล่ะ?..."
"ไอ้บ้า...นี่มึงเชื่อที่กูพูดจริงๆเหรอ?..."
"เปล่า..." อ้าว
"ตกลงนี่กูโดนมึงหลอกอีกแล้วใช่มั๊ย?..."
"เปล่า...กูก็แค่อยากฟังว่ามึงเป็นห่วงกูบ้างก็เท่านั้น....มันพูดยากนักเหรอ..."
"......."
"ตอนกูจะบอกว่ากูห่วงมึง...กูไม่คิดต้องคิดมากอย่างมึงเลย หรือเลี่ยงที่จะบอกว่าห่วงแบบมึง ทำไมเหรอ ห่วงกันก็บอกดิ...บางครั้ง คำพูดมันก็สำคัญไม่น้อยไปกว่าการกระทำนักหรอก..." จริงของมันครับ
"พูดซะยาวเลยนะมึง..."
"ก็อธิบายพวกเข้าใจยาก...มันก็ต้องแบบนี้แหละ" จริงของมันครับ...ผมลังเลที่จะบอกว่าเป็นห่วงมัน กลัวที่จะบอกว่าคิดถึงมัน...ตรงข้ามกับที่อยากจะพูด อยากจะบอกตามที่ใจคิด...กูอิจฉามึงว่ะ
"แต่ยังไง..มึงก็รู้นิว่ากูห่วงมึง"
 "ก็อย่างที่บอก..บางครั้งคำพูดมันก็สำคัญไม่น้อยกว่าการกระทำ..."

.
.
.
.
.
.
"แล้วมึง...เป็นไงบ้าง?"
"เรื่องไรล่ะ?"
"อย่ามามึง...เป็นไงบ้าง?"
"พอเอาเข้าจริงๆ กูก็เสียใจว่ะ...." งงเลยครับ มันหมายความว่าไง
"ช่วยอธิบายให้คนโง่อย่างกูเข้าใจหน่อยสิ...งง"
 .."สรุป สั้น ง่าย เจ็บว่ะ"
"มากมั๊ย?" ผมถามเสียงเบาๆ กลัวจะไปสะเทือนแผลใจมัน
"ไม่รู้สิ..มันเหมือนเราจาดไรไปซักอย่าง...ที่มันเคยเป็นของๆเรา...แต่..."
"อะไร?"
"แต่จู่ๆมันกลายไปเป็นของคนอื่น...มันเหมือนเราโดนแย่งของเล่นเหมือนตอนเป้นเด็ก...มันอาจเป้นความเคยชินที่พอมองกลับไปแล้วเจอ แต่วันนี้ มองแล้วกลับว่างเปล่า...หรือเพราะรักกันแน่...กูก็ไม่รู้หรอก...เพราะไม่เคยอกหักมาก่อน เคยแต่ไปหักอกเค้า..." มันพูดติดตลก...แต่ปมรู้ว่ามันกำลังเจ็บ
"อยากร้องไห้มั๊ย?"
"............" .มันส่งยิ้มให้ผม...ไม่ต้องฝืนหรอกมึง
"คนเราไม่ว่าเข้มแข็งหรืออ่อนแอ หญิงหรือชาย...ถ้าเสียใจมันก็ต้องไห้ออกมาบ้าง มันเป็นเรื่องธรรมดา..."
"ถ้ากูร้องออกมาบ้าง...กูคงอึดอัดน้อยกว่านี้....กับ...ทุกๆเรื่อง.."
"รักมาก ก็เจ็บมาก.."
"ไม่รู้สิ...กูเองอก็ไม่รู้หรอกว่ากูรู้สึกยังไงกันนแน่.....มันมั่วกันไปหมด"
"วันหนึ่งมึงจะดีขึ้นเอง...แล้ววันหนึ่งมึงจะลืมอ้อยได้....เชื่อกู...หล่อๆอย่างมึง สาวตรึม ๆ"
"เรื่องอ้อย...กูไม่กลัว....แต่กูกลัว............"
"อะไร?..."
"เอ้อ......แต่กูรู้ว่ากูดีใจว่ะ..." อย่ามายิ้มแบบนี้นะมึง กูจะไหลไปกองบนพื้นแล้ว
"บ้าป่าว...ดีใจทำไม?"
"ที่รู้ว่ามึงห่วงกูมากขนาดนี้..."
"อย่าคิดมากเลยมึง...มันเป้นแค่ความคิดชั่ววูบ..." กะฮาอย่างเดียวเลยกู
"แต่วูบหนึ่งนั้น..ก็ยังมีกู...."

.
.
.
.
.
"แล้วทำไมตอนแแรกต้องด่ากูด้วย"
"มึงไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่..."
"แค่อยากฟังจากปากมึง...."
"มึงรู้สึกยังไง...ตอนที่ได้ยินว่ากูโดนทิ้ง"
"รู้สึกยังไง?...แวบแรกเลย...ตอนนี้มึงรู้สึกยังไง...เศร้าแค่ไหน...แล้วก็..................ห่วงมึง..หลังจากนั้นก็ไม่รู้ไรแล้ว..."
"ทำไม?"
"เพราะรู้สึกอีกที...กูก็มาอยู่หน้าบ้านมึงแล้ว"
"กูก็เหมือนกัน...แวบแรกที่เ็ห็นมึง...ห่าเอ๊ย มาทำไรมันว่ะป่านนี้..."
" .........ถ้่ระหว่างทางเกิดไรขึ้นกับมึง กูจะทำไง...ใครจะช่วยมึง..."
"......."
"กลัว ห่วง มันไปสารพัด...นี่แหละที่กูรู้สึก....."
"ขอบใจ...."
"แค่มึงรักตัวเอง ดูแลตัวเอง....มันก็มากพอแล้ว.." แมนได้อีกเพื่อนกู...







*
*
*
บอกแล้วนะคร้าบว่ามันไม่ไรหรอก...
ความรักเด็กๆเค้า

คริคริคริ

[win200]

โธ่ อุตสาห์นึกว่า..................

[iforgive]

มีอะไร  รู้สึกยังงัย  ก็พูดออกไปเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชั้นน่ะลุ้นแกสองคนจนตัวโก่งไปหมดแล้วเนี่ยะ
เขารู้กันทั้งเล้าแล้วแกน่ะมีใจให้กัน
ยังจะสร้างกำแพงบังไว้ซะอีก  แล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกันซักทีล่ะ
เดี๊ยะ  หมาชินคาบไปแด๊กหรอก

[hotladyanyavee]

เอาดิว ความรักเด็กๆๆๆจริง เพราะเมื่อไหร่เด็กที่ชื่อจูนจะรู้อะ เลดี้ว่าเด็ก หรืออ่อนสมฉายาดี

[someoneonthenet]

โธ่ อุตส่าห์ลุ้น 
สงสัยคู่นี้เค้าจะไม่บอกรักกันแล้วมั้ง 
แบบว่าไม่ต้องพูดไม่ต้องถาม  เรารู้กันเองอะไรประมาณนั้น

[Killua]

เหอๆ ต่างคนต่างห่วงน่ารักอ่ะ เมื่อไรจะรักกันอ่ะ ลุ้นเหอะ

[naiin]

คู่นี้มันจะอึมครึมกันไปอีกนานมั๊ยเนี่ย  ลุ้นเหนื่อยกว่าบอลโลกอีก เฮ้อ

[Rafael]

เอากันเข้าไป
นั่งลุ้นอยู่ยิกๆแล้วเนี๊ย
เมื่อไหร่จะลงตัวกันละเนี่ย
อิซากอ้อยกะไปแล้ว

[lasom]

ผู้ใหญ่ผิดเองที่ไปช่วยลุ้นอยู่ตั้งนาน
เรื่องของเด็กๆนิเนอะ