หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก

[astral]

ยังไงก็ถือว่าคืบหน้าขึ้นมากระจิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นึงล่ะนะ 

[va_yu]

อ่านไปอ่านมา ชักอยากฆ่าธงรบ

[Y2Y]

ขอพระเอกให้โจ้บ้างได้ไหม   

ขอด้วย

[กุหลาบเดียวดาย]

ตัดใจเต๊อะน้องโจ้ ยังไงหนูก็ยังเด็ก

สารวัตรแก่ไป  ค่อยๆดูคนใหม่ ไปเรียนก่อน
เดี๋ยวมาเอง คนแรกในชีวิตงี้แหละ

[Ak@tsuKII]

เหลือปรึกษาคชานนท์ สินะที่นี้ ที่ยังไม่ได้ปรึกษา  ถึงจะครบทุกคน 555


ตอนนั้นดูเหมือนว่านายแพทย์หนุ่มหน้าคมจะกลายมาเป็นคู่ควงอีกคนของเขา แต่พอนานเข้ากลับรู้สึกว่ากลายมาเป็นเพื่อนให้คอยปรับทุกข์ด้วย
>>>แหมเพิ่งรู้   นี่ก็ความผิดอีกหนึ่งกระทงด้วยรึเปล่า คิดทบต้นดอกพร้อมกะคราวนี้ไปด้วยดีมั้ยเสาธง   ที่วอกแวกไปชั่วครู่น่ะ  หืม ตาเสาธงกระโด่เรือตังเก

ตอนนั้นดูเหมือนว่านายแพทย์หนุ่มหน้าคมจะกลายมาเป็นคู่ควงอีกคนของเขา

อ้างอิง
ผับ Entwined ผับที่เขาเคยมานั่งคอยคำตอบจากอาทิตย์่ว่าจะยอมเป็นแฟนเขาหรือไม่

>>>'ตอนนั้น'ก็แสดงว่าก่อนที่จะได้คำตอบจากอาตี๋น้อย โอเค อนุโลม

แต่

'แต่พอนานเข้า' <---นี่มันนานเท่าไหร่ ?? ที่กลายสภาพจากคู่ควงมาเป็นแค่เพื่อนปรับทุกข์ หือ  
 ตาเสาธงกระโด่เรือตังเก   ถ้าเป็นก่อนที่จะตกลงกันจริงๆ อนุโลม แต่ถ้าหลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว
ยังไม่ทิ้งลายเป็นคู่ควงพศวัตละก้อ           จำได้ว่าเคยไปเที่ยวผับกะพศวัตและน้องโจ้มาเจอเข้า
 ตอนนั้นมาในฐานะ คู่ควง คือ เพื่อนปรับทุกข์  หืม  หึหึ    

ถ้าคู่ควงละก้อ  จัดไปหนัก ๆ  เลยนะอาตี๋น้อยยยยยย   เอาความผิดความนี้รวมไปด้วยเลย  

---------------
---------------


“ถ้าคนใดคนหนึ่งไม่พร้อมที่จะเปลี่ยน คนอื่นก็มาเปลี่ยนเขาไม่ได้หรอกครับ" พศวัตพูดต่อ
>>> เห็นด้วยกะหมอ ถ้าคนนั้นไม่คิดจะเริ่มต้นเปลี่ยนตัวเองด้วยตัวเอง  ทุกอย่างก็จะเดินมาจุดเดิม
ไม่สิ้นสุด  ธงรบต้องรู้จักที่จะเริ่มต้นที่จะคิด  รู้จักแก้ปัญหา และพยายามด้วยตัวเอง (ร่วมถึงการเปลี่ยนนิสัยเจ้าชู้ และการเป็นคนที่ขี้ใจอ่อนของตัวเอง เวลาไหนควรอ่อน ควรแข็ง ฯลฯ)เมื่อนั้นถึงจะรู้คุณค่าของสิ่งที่ได้รับมา และรักษาสิ่งนั้นให้ดีที่สุด


“หมอหมายความว่า อาทิตย์ยังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยนหรือ"
>>> ไม่รู้ตัวอีก  


แล้วนี่จะเจอทางออกในการแก้ปัญหาไหมเนี่ย  ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ของเสาธงแต่ละคน พูดแต่ละอย่างฉลาดๆ คม ๆ บาด ๆ ทั้งนั้น ต้องให้ธงรบเก็บเอาไปคิดแปดตลบได้มั๊งถึงจะเข้าใจ แต่ตาเสาธงคิดได้แค่ครึ่งตลบ 555

พศวัตงี้...  คชานนท์งี้... อาวุธงี้ ....


จะรอดมะเนี่ย เสาธง 5555  


สงสารภาณุวัตรนะ  

ธงรบเอาความรักของภาณุวัตรมาเป็นเครื่องต่อรองให้น้องต้องทำตามคำสั่ง  เจ็บแทนคนที่โดนเลย
เหมือนตุ๊กตาที่จับวางตรงไหนก็ได้

 แต่  ...เฮ้อ....แม้จะโหดร้าย แต่นี่ก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะในสถานณ์ตอนนี้
ต่อทั้งภาณุวัตร ที่ต้องไม่ต้องไปร่อนเร่ข้างนอก ที่มีแต่ภัยอันตรายทั้งนั้น  ต่อเด็กน้อยที่ยังเดียงสาต่อโลก
ทั้งกับธงรบเอง  เฮ้อ ยังไงก็ต้องเข้มแข็งขึ้นให้ได้ ....เอาใจช่วย....ทำอย่างที่พี่ธงบอก กลับไปตั้งใจเรียน  อย่าปะทะ อะไรยอมได้ยอม  อ่อนข้อกะคุณพ่อไปก่อน...   อนาคตสดใสรอน้องอยู่ อิอิ ร่วมถึงคนที่ยัง ใสปิ๊งกว่าพี่ธงหักคนเจ้าชู้แน่นอน หนูรอก่อนนะ  คนนี้ปล่อยให้อาทิตย์เด็ดปีกเถอะ





+1 [/color]

[katawoot]

ธงรบ 32

อาทิตย์เดินออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วตรงไปที่รถแต่ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อเห็นว่ามีรถคันหนึ่งจอดขวางอยู่ทั้งๆ ที่ยังมีช่องจอดรถว่างอีกหลายช่อง เขาหันไปรอบๆ เพื่อมองหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่คอยช่วยอำนวยความสะดวก แต่วันนี้กลับไม่มีใครอยู่แถวนี้สักคน ชายหนุ่มจึงออกแรงดันรถคันที่จอดขวางอยู่ให้พ้นทางแต่รถคันนั้นไม่ขยับเขยื้อน
อาทิตย์ทุปกระโปรงรถคันนั้นเบาๆ อย่างอารมณ์เสียแล้วเดินตามหา รปภ. เพื่อขอความช่วยเหลือแต่เดินไปไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดเพราะมีคนเข้ามาขวางทางพร้อมพูดขึ้นว่า
“อาทิตย์ ไปกับพี่นะ"
อาทิตย์เงยหน้าขึ้น ธงรบอยู่ในชุดเสื้อสีดำกางเกงสีกากี ผมตัดสั้นกว่าเดิม ใบหน้าเกลี้ยงเกลา แต่ขอบตาคล้ำ
“พี่อยากคุยกับอาทิตย์ พี่ทนไม่ไหวแล้ว"
“รถผู้กองใช่ไหม" อาทิตย์หันไปยังรถที่จอดขวางเขาอยู่ "หรือว่าจ้างใครมาจอดรถขวางผมแล้วดึงเบรกมือ"
“โธ่ อย่ามองพี่แบบนี้สิครับ" ธงรบโอดครวญ "พี่แค่อยากคุย"
“อยากคุยก็คุยตรงนี้ ว่ามา"
“ตรงกลางลาดจอดรถนี่เลยหรือ"
“ในรถก็ได้ แต่ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าเจ้าของรถคันนั้นไม่มาเลื่อนรถซะที ผมจะถอยชน" อาทิตย์พูดเสียงห้วน
“เบ็นซ์เอสแอลเคเลยนะอาทิตย์"
“อย่าเรื่องมาก จะพูดก็พูดมา" อาทิตย์เร่งอีกฝ่ายที่พยายามโยกโย้
“พี่ขอโทษ พี่ขอรับผิด อาทิตย์จะดุด่าพี่ยังไงก็ได้ แต่อย่าทำกับพี่แบบนี้เลย เรื่องภานุวัฒน์ พี่จัดการเรียบร้อยแล้ว" ธงรบรีบพูดชัดถ้อยชัดคำ
“เรียบร้อยยังไงครับ" อาทิตย์เอียงหน้า เลิกคิ้วข้างเดียว มองธงรบนิ่ง
“พี่เอาเขาไปส่งที่บ้านพ่อแล้ว" ธงรบตอบเสียงเบา
“หมายความว่ายังไง ไปส่งที่บ้านพ่อ" อาทิตย์ขมวคคิ้ว
“เอ่อ คือว่า...” ธงรบอึกอัก ลืมเทคนิกที่อธิคมเคยบอกว่าไม่ให้เริ่มต้นประโยคการตอบคำถามแบบนี้เพราะจะทำให้คนถามยิ่งสงสัย
“หมายความว่าท่ผมเห็นไม่ใช่แค่ผู้กองเอาเด็กคนนั้นมานอนค้างคืน แต่ว่า...” อาทิตย์พูดไม่จบประโยคแล้วส่ายหน้าอย่างฉุนเฉียวเพราะสรุปความได้เองว่าเกิดอะไรขึ้น
“อาทิตย์ ไม่ใช่อย่างที่อาทิตย์เข้าใจนะ" ธงรบละล่ำละลัก
“ผมเข้าใจว่าอะไร" อาทิตย์เสียงเข้ม "ผมเข้าใจว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่แค่มานอนค้างคืนเดียวกับผู้กองใช่หรือเปล่า แต่ผู้กองเอาเด็กคนนั้นมาอยู่ด้วย พอผมเห็นคาตาก็เลยต้องเอากลับไปส่งบ้านพ่อเค้า"
“คือว่า...เขาไม่มีที่พัก เขากำลังมีปัญหา"
“ผู้กองเลยให้เขามาพักที่คอนโด ในห้องนอนเดีียวกัน เตียงเดียวกัน มิน่า ถึงไม่อยากไปกระบี่กับผมนานๆ เพราะห่วงใครบางคนที่กรุงเทพฯ นี่เอง"
“ไม่ใช่นะอาทิตย์" ธงรบรีบยกมือโบกปฏิเสธแต่กลับชะงักไปทันใดเมื่อเห็นใครคนหนึ่งที่เขารู้จักดีเดินออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต อาทิตย์หันตามเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่ง
“ขวางรถผมได้ขวางไป" อาทิตย์พูดเสียงเบาแต่หนักแน่น "ถ้าแน่จริงก็ไปขวางอีกคันด้วยสิ"
“อาทิตย์ อย่าไปกับมันนะ" ธงรบห้าม
“ทำไมผมจะไปไม่ได้"
“ทำไมต้องประชดพี่ด้วย" ธงรบเสียงขุ่น
“ผมไม่ได้ประชด" อาทิตย์สวนกลับ "ผมอาจจะเอาจริง ผู้กองผิดกฏข้อที่หนึ่งก็ให้ถือว่ากฎข้อนั้นจบสิ้นไป แต่อย่าลืมกฎข้อที่สองของเรานะครับ อย่าลืม"
อาทิตย์หันขวับ เดินหนีจากธงรบตรงกลับไปยังประตูด้านหน้าของซุปเปอร์มาร์เก็ต แสดงให้เห็นชัดเจนว่าจะไปหาใคร อาวุธหันหน้ามองพอดีจึงเห็นว่าธงรบยืนจังก้ามองอยู่ด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“อาทิตย์" ธงรบครางเบาๆ แล้วปล่อยให้อาทิตย์เดินจากไปพร้อมกับอาวุธ ใจหนึ่งก็ร่ำๆ จะวิ่งเข้าไปกระชากตัวอาทิตย์ให้ไปกับเขา แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าอย่าทำ เพราะว่ายิ่งเขาทำอะไรแบบนั้นอาทิตย์ก็จะยิ่งโกรธ ที่เสี่ยงมาให้เห็นหน้า เสี่ยงเข้าใกล้ เสี่ยงจ้างคนมาจอดรถขวาง แค่นี้ก็ 'เสี่ยง' กับคำขู่ของอาทิตย์มากพอแล้ว
...ไม่่น่าเลย ไม่น่าพูดเรื่องภานุวัฒน์เลย โกหกซะก็ดีหรอก โกหกว่าแค่สนุกกันครั้งเดียวจบ บางทีอาทิตย์อาจจะไม่โกรธขนาดนี้ แต่นี่ พอพูดเรื่องจริงก็เข้าใจเขาผิด ยังไม่ทันได้มีโอกาสพูดเลยว่าเขารีบเอาภานุวัฒน์ไปฝากไว้กับชาคริต ไม่ได้ให้อยู่ที่บ้านนานซักหน่อย แล้วตอนที่ไปทะเล ภานุวัฒน์ก็นอนอยู่ที่โรงพยาบาล นี่อาทิตย์คงเข้าใจว่าเขาเอามาอยู่บ้านด้วยตลอดเป็นเวลานานแล้ว...
...ผิดกฏข้อที่หนึ่งนั้นใช่ เขายอมรับว่าตัวเองซวยที่อาทิตย์มาเห็นกับตา แค่นี้ก็เจียนตายแล้ว ถ้าอาทิตย์เรียกร้องกฏข้อที่สอง เขาก็คงหัวใจหยุดเต้นพอดี...

ธงรบนั่งเบื่ออยู่ในผับ หลายวันแล้วเขาเอาแต่ดื่มเหล้าเพราะไม่รู้จะทำอะไรดีไปกว่านี้ คำเตือนของพศวัตที่ว่าดื่มเหล้าทีไรได้เรื่องทุกทีเขาไม่อยากจะสนใจอีกแล้ว ยิ่งเห็นอาวุธกับอาทิตย์ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตด้วยกันเขาก็ยิ่งอยากจะเลิกพยายาม พลังใจที่มีอยู่หดหายไปอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าของอาทิตย์ และทุกครั้งที่เดินตากแดด เขาก็กัดฟันสู้ต่อ ลึกๆ ในใจแอบคิดว่าอาทิตย์เองก็คงมีเยื่อใยต่อเขาอยู่บ้าง เห็นได้จากคำขู่ที่บอกว่าห้ามมาให้เจอหน้าเป็นเวลาสามเดือน และห้ามเข้าใกล้รัศมีหนึ่งกิโลเมตร ไม่เช่นนั้นเลิกกัน แต่เขาก็ตื๊ออาทิตย์มาหลายครั้งแล้ว คำขู่นั้นก็ยังเป็นแค่คำขู่ อาทิตย์ยังไม่ประกาศเลิกกับเขา
...แต่ว่าคำพูดสุดท้ายของอาทิตย์ก็ยังไม่น่าไว้ใจ หากอาทิตย์เรียกร้องกฎข้อที่สอง เขาจะทำยังไงดี...
...ทำเหมือนรักเขา ทำเหมือนไม่รัก ทำหึง ทำเหมือนไม่สนใจ ทำไมอาทิตย์ซับซ้อนแบบนี้ ตกลงจะเอายังไงกับเขา...
ธงรบถอนหายใจถี่ๆ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ อาทิตย์ใจแข็งมาก ตื๊อเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือทุกสุดสัปดาห์อาทิตย์ก็จะไปขลุกอยู่กับอาวุธ
...'ไหนเอ็งบอกว่าอาทิตย์เป็นแขกไปเยี่ยมที่บ้าน ทำไมไปซื้อของด้วยกัน'...
...'เราเจอกันโดยบังเอิญ'...
...'บังเอิญนัดไปเจอกันที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตนะสิ นี่คงกะจะทำกับข้าวให้อาทิตย์กินใช่ไหมล่ะ แกจะทำให้อาทิตย์เห็นว่าตัวเองเป็นเทพบุตร ทำอะไรได้ทุกอย่าง จับผู้ร้ายก็ได้ ปกป้องก็ได้ ดูแลเลี้ยงดูก็ได้'...
...'แล้วนายไม่เคยคิดอยากจะเป็นเทพบุตรบ้างหรือธง หรืออยากเป็นแต่ผีเสื้อ หรือเหยี่ยว หรือจิ้งจอก'...
...'แกว่าข้าเป็นหมาหรือวะ'...
...เจ็บใจจริงๆ พูดกับมันทีไรโดนหลอกด่าทุกที ไม่เคยจะตามมันทัน...
ธงรบกระแทกแก้วเหล้าลงบนเคาท์เตอร์เมื่อนึกถึงการปะทะคารมกับอาวุธทางโทรศัพท์เมื่อวันก่อน เขาไม่อยากจะนึกเปรียบเทียบตัวเองกับอาวุธเพราะรู้อยู่ว่าสู้ไม่ได้ ในใจพยายามนึกหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองว่าเขาเป็นคนสนุกสนานร่าเริง อาทิตย์จะมีโอกาสได้หัวเราะหากอยู่กับเขา ไม่เบื่อ ไม่เหงา เขามีเวลาเหลือเฟือ อาวุธทำงานหนักและต้องเดินทางบ่อยๆ และเขาก็พร่ำบอกตัวเองว่าอาวุธเป็นคนเคร่งเครียด จืดชืด อาทิตย์อยู่ด้วยก็คงเหงา
...แต่เขาก็แทบไม่เคยเห็นอาทิตย์หัวเราะร่าเริงเลยเวลาอยู่กับเขา...
...ก็เพราะใจของอาทิตย์อยู่กับคุณนุนะสิ รชานนท์กับพจนีย์เล่่าให้ฟังว่าตั้งแต่อธิคมได้คุณนุไป อาทิตย์ก็เปลี่ยนไป...
...รชานนท์เคยบอกว่า อาทิตย์ยิ้มสดใส สว่างไสว เหมือนพลุเฉลิมพระเกียรติวันที่ห้าธันวาคม...
...เขาจะมีโอกาสได้เห็นบ้างไหม...
...แม้เขาคิดว่าตัวเองเคยได้สัมผัสบ้างแล้วเมื่อครั้งไปเที่ยวชายทะเลด้วยกันสองต่อสอง แต่เขาก็รู้สึกว่าอาทิตย์น่าจะสดใสได้มากกว่านั้นอีก...
...ทำไมล่ะ ใครอยู่กับเขาก็มีความสุขทั้งนั้น เขาทำให้คนรักคนหลงได้ เขาทำให้คนหัวเราะสนุกสนานได้ แต่ทำไมเขาทำให้อาทิตย์รักเขาไม่ได้...
...เพราะอาทิตย์ไม่ได้รักแกนะสิไอ้โง่...
...ก็แล้วทำไมไม่รักล่ะ...
ธงรบสะบัดศีรษะ ไล่เสียงสองเสียงที่กำลังถกเถียงอยู่ในหัวให้เงียบไป มือหยิบแก้วเหล้าขึ้นกรอกปากพรวดเดียวเกลี้ยงแล้วสั่งเพิ่มอีกสองแก้วจนบาร์เทนเดอร์พูดขึ้นมาว่า "เดี๋ยวเมานะครับ"
“กินเหล้าไม่เมาแล้วจะกินทำไมวะ เอามาอีก แล้วไม่ต้องมาเตือน" ธงรบกระแทกเสียงให้บาร์เทนเดอร์ซึ่งคุ้นเคยกันดี
“จะกินให้ตายไปเลย จะได้ไม่ต้องทรมาน" ธงรบบ่นพึมพำแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นกดหมายเลขของเพื่อนรักทั้งที่รู้ว่าอาจจะเสี่ยงถูกด่าเพราะโทรศัพท์ไปเวลาดึก
'คุณนุนอนแล้ว เดี๋ยวโดนด่าหรอก' อธิคมมักจะทำเสียงกระซิบกระซาบเวลาธงรบโทรไปดึกๆ
ทุกครั้งที่ทนไม่ไหวธงรบจะต้องหาใครสักคนมาฟังเขาระบายความในใจ อธิคมเป็นคนแรก ตามด้วยชาคริตเพราะได้รับรู้ชะตากรรมของเขาแล้ว นอกจากนั้นก็มีชนินท์กับเผ่าพงษ์ ซึ่งปกติสามคนหลังเขาไม่ค่อยจะคุยเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ด้วยเท่าใดนัก แต่คราวนี้เขาอยากจะคุยกับคนหลายๆ คน อย่างน้อยก็รู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว รชานนท์ก็มีลูกเล็กๆ และภรรยาที่ต้องคอยดูแล เขาไม่ค่อยอยากจะรบกวน ส่วนตะวันพี่ชายของอาทิตย์ก็หายจ้อย ป่านนี้คงไปสนุกสนานอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
ความจริงเขาอยากคุยกับคชานนท์และพศวัต แม้จะเข้าใจคำพูดของทั้งสองคนนั้นยากอยู่บ้างแต่ก็ได้ 'อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ' ช่วยทำให้เขาสบายใจขึ้นมาบ้าง แต่จนป่านนี้คชานนท์ก็ยังทำงานอยู่ต่่างประเทศ และแม้จะกลับมาประเทศไทยก็คงงานยุ่งมากเช่นเคย ส่วนพศวัตช่วงหลังก็งานยุ่งเพราะคนไข้เยอะ
คุยกับพศวัตแล้วทำให้เขานึกถึงอาวุธเพราะพูดจาคล้ายกัน ได้ยินเสียงคชานนท์แล้วก็ทำให้นึกถึงอาวุธเช่นเดียวกัน
...นึกถึงอาวุธแล้วก็นึกถึงอาทิตย์...
...คิดถึงอาทิตย์ใจจะขาดอยู่แล้ว...
“สิ้นเดือนข้ากลับกรุงเทพฯ คงทันได้ดูใจเอ็ง" เสียงอธิคมดังในโทรศัพท์
“เอ็งไม่เคยให้กำลังใจข้าเลย มีแต่ทับถม" ธงรบกระแทกเสียง
“ก็ให้กำลังใจอยู่นี่ไง เหมือนตอนเอ็งให้กำลังใจข้าตอนข้าโดนภาคทันฑ์สามเดือน เป็นไงล่ะ โดนเหมือนกัน สามเดือนของเอ็งคงเร็วติดจรวดกว่าสามเดือนของข้าเพราะมันเป็นคนละเงื่อนไข"
“คุณนุไม่คิดจะช่วยข้าหรือไงวะคม ถ้าคุณนุไปพูดกับอาทิตย์ อาตี๋ต้องฟังแน่เลย" ธงรีบทำเสียงอ่อนล้า
...อาทิตย์รักคุณนุ ยิ่งคิดถึงความจริงข้อนี้เขายิ่งเจ็บ แต่ตอนนี้เขากลับหวังจะพึ่งอนุภาพให้ไปคุยกับคนที่หลงรักตัวเองไม่ยอมเลิกให้มาคืนดีกับเขา น่าสมเพธจริงๆ...
“เอ็งพยายามก่อนสิวะ ไหนว่าพี่ชายตัวดีของอาตี๋เบ็นซ์ดำจะช่วย"
“นั่นก็หายจ้อย" ธงรบฉุนเมื่อนึกถึงตะวัน "เป็นพี่ชายตัวดีอย่างที่แกพูดจริงๆ"
“เอาเถอะ พอข้ากลับกรุงเทพฯ ข้าจะช่วยเอ็ง ตอนนี้ข้าเริ่มเดินได้ถนัดแล้ว อีกไม่นานก็พาเอ็งไปเตะไอ้วุธได้" อธิคมเสนอความช่่วยเหลือ

ธงรบถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วดื่มเหล้าต่อ หลังจากคุยกับอธิคมแล้วก็สบายใจขึ้นมาบ้าง ในขณะเดียวกันก็บอกตัวเองว่าต้องพยายามบังคับจิตใจตัวเองไม่ให้หมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้มากจนเกินไป แต่เขาก็ทนนั่งอยู่ได้ไม่นาน พอดื่มเหล้าเข้าไปอีกสองแก้วก็อดโทรศัพทไปคุยกับพศวัตไม่ได้ แม้กลัวว่าจะทำให้นึกถึงอาวุธแต่เขาก็อยากจะได้ยินคำแนะนำจากจิตแพทย์ประจำตัว
...เฮ้อ จิตแพทย์ประจำตัว ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะต้องมาคุยกับจิตแพทย์...
พศวัตรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสดชื่น ธงรบขอโทษชายหนุ่มที่รบกวนเวลาดึก พศวัตจึงตอบว่า "ไม่ไปเป็นไรหรอกครับ มันเป็นหน้าที่ของผม"
“หน้าที่" ธงรบทำเสียงสงสัย
พศวัตเงียบไปชั่วอึดใจแล้วพูดกลับมาว่า "สำหรับสารวัตรธงรบผมมีเวลาให้เสมอ ว่าแต่สารวัตรเถอะ จะตอบแทนอะไรผมได้หรือเปล่า"
“ผมจะเลี้ยงอาหารหรูซักมื้อ" ธงรบหัวเราะเบาๆ
“อย่าเลยครับ เอาแค่มื้อธรรมดาก็ได้ ผมไม่ต้องการอะไรที่เกินตัว" พศวัตหัวเราะแล้วเดาว่าธงรบโทรศัพท์มาหาเรื่องอะไร
“ไม่ต้องเดาผมก็จะบอก" ธงรบพูด
“แสดงว่าสารวัตรเอาแต่คิดเรื่องนี้ไม่หยุด"
“จะให้คิดเรื่องอะไรครับ" ธงรบตอบ ตามองมือตัวเองซึ่งกำลังหมุนแก้วเหล้า
“คนก็เหมือนลูกโป่งนะครับ ถ้าอัดลมเข้าไปมากเข้า อีกหน่อยก็จะแตก ทุกอย่างก็จะพังพินาศ สารวัตรต้องปล่อยบ้าง ระบายออกมา"
“ผมเป็นบอลลูน" ธงรบพยายามล้อเล่น
...เขาคิดถึงอาทิตย์มาก ต้องการและปรารถนาอาทิตย์เป็นที่สุด และหากเป็นอย่างนี้ต่อไปก็คงอัดอั้นจนระเบิดเหมือนลูกโป่ง...
“บอลลูนก็แตกได้ แตกกลางอากาศยิ่งหนักกว่าลูกโป่งงานวัด" พศวัตตอบ

ธงรบคุยกับพศวัตไม่นานก็วางสาย ตั้งใจจะดื่มต่ออีกสองสามแก้วแล้วถึงจะกลับบ้าน คืนนี้มีคนส่งสายตาให้เขาหลายคนแต่เขาไม่สนใจ ในใจก็บ่นว่าเวลาไม่อยากเจ้าชู้กลับมีแต่คนทอดสะพานให้
คนที่มองเขาแต่เขาไม่มองตอบต่างก็เลิกสนใจเขา แต่มีสองหนุ่มหน้าตาดีคู่หนึ่งที่ยังส่งสายตาให้อยู่อย่างไม่ลดละ และในที่สุดก็เดินเข้ามาหาพร้อมกันทั้งสองคน เห็นสองคนนี่แล้วธงรบอดนึกถึงเป้กับป้องที่คอยตื๊อเขาในยิมไม่ได้ รวมถึงพี่น้องอีกคู่ที่เคยไล่ตามอธิคมอยู่พักใหญ่ซึ่งอนุภาพเรียกว่า 'แฝดหลุดโลก'
...สองคนนี้รูปร่างหน้าตาดีแต่งตัวเนี้ยบ หน้าขาว ตาเรียวเล็ก จมูกโด่ง ปากแดง แบบที่เขาชอบ...
ธงรบสั่งเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์เพิ่ม เป็นจังหวะที่สองหนุ่มเข้ามาขนาบข้างและสั่งเครื่องดื่มชนิดเดียวกัน ก่อนที่คนตัวสูงกว่าอีกคนจะแนะนำตัวว่า
“สวัสดีครับ ผมเจ็ท นี่เพื่อนผมจ๊อบ พี่ชื่ออะไรครับ นั่งดื่มเหล้าคนเดียวเหงาแย่เลย"
ธงรบถอนหายใจเบาๆ พลางยกเหล้าในมือขึ้นดื่ม ก่อนจะหันไปมองสองคนสลับกันแล้วถอนหายใจอีกครั้ง
...พศวัตแนะนำเขาไว้ พศวัตพูดอะไรหลายอย่าง ลองเชื่อพศวัตซักครั้งหน่อยเถอะ...

อาทิตย์นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่และยกมือขึ้นประสานท้ายทอย ทอดสายตามองอาวุธที่กำลังง่วนอยู่หน้าเตา ภาพที่เขากำลังเห็นดูขัดตา ผู้ชายตัวใหญ่ ท่าทางห้าวหาญ กำลังยืนทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว มองยังไงก็นึกไม่ออกว่าเป็นเพื่อนสนิทของธงรบกับอธิคม
“เสร็จแล้วครับ พร้อมทาน” ไม่นาน อาวุธเงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มมาให้
อาทิตย์ลุกขึ้น เดินตรงไปยังโต๊ะทำครัว เสนอตัวช่วยยกอาหารไปตั้งโต๊ะ
“ระวังนะครับ อันนั้นร้อนมาก” อาวุธส่งถุงมือกันความร้อนให้อาทิตย์
“ขอบคุณครับ” อาทิตย์กล่าวเสียงเบาแล้วพูดว่า “กลิ่นหอมน่าทาน ผมอยากทำอาหารได้แบบนี้บ้าง แต่ก็ทำไม่เป็น แค่เป็นลูกมือสารวัตรก็ยังเงอะงะจนได้แผล”
“ฝึกหน่อยเดี๋ยวก็เป็น”
“ต้องไปเข้าคอร์สเรียน” อาทิตย์หัวเราะ
“ไม่ต้องขนาดนั้น ให้ใครสอนก็ได้ครับ แม่ครัวที่บ้านก็สอนได้ ผมก็จำๆ มาจากคนอื่น ที่ทำเป็นก็ตอนไปอยู่เมืองนอก ต้องทำทุกอย่างเองหลายปี เลยทำกับข้าวเป็นเองโดยอัตโนมัติ”
“อยู่คนเดียวก็ดีแบบนี้เอง” อาทิตย์เปรย
“ไม่ดีหรอกครับ” อาวุธแย้ง “ไม่มีใครควรจะอยู่คนเดียว มีคู่คิดดีกว่า”
“ผมว่าจะทำให้ปวดหัวสิไม่ว่า” อาทิตย์เผลอนึกถึงอีกคน
...อยู่กับธงรบแล้วจะช่วยกันคิดนั้นอย่าหวังเลย อยู่กับธงรบนั้นคิดอะไรไม่เคยออก เพราะมัวแต่เอามือกุมขมับ เสียงพูดเจ้ือยแจ้วไม่ยอมหยุดเหมือนเปิดเพลงต่อเนื่องด้วยเครื่องเล่นเอ็มพีสามที่ไม่ต้องมีการเปลี่ยนแผ่นเหมือนเครืองเล่นซีดีเพลง...
“ถ้าเข้ากันได้ก็ไม่ปวดหัวหรอกครับ” อาวุธยิ้ม เดินกลับไปตักข้าวสวยใส่จานแล้วกลับมาที่โต๊ะอาหาร “คุณอาทิตย์ต้องหาคนที่เข้ากันได้ คนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข คนที่รักเราและเราก็รักเขา แค่นี้ก็พอแล้ว”
“มันง่ายยังงั้นหรือครับ” อาทิตย์พูดเบาๆ
“ผมก็ไม่ได้บอกว่ามันง่าย” อาวุธยักไหล่ช้าๆ นั่งลงบนเก้าอี้ แล้วพูดว่า “แต่ก็คงไม่ยากจนเกินไป”
...คนที่เรารักมักจะไม่รักเรา ส่วนคนที่บอกว่ารักเรา เราก็มักจะไม่ค่อยแน่ใจได้เท่าไหร่นัก...
“ทานข้าวเถอะครับ เสร็จแล้วผมจะพาไปนั่งเรือเล่น ดูบ้านเรือนสองฝั่งแม่น้ำ ลมเย็นๆ คุณอาทิตย์จะได้สบายใจหายเครียด”
“ผมดูเครียดมากหรือครับ” อาทิตย์ถาม
“ผมสังเกตว่าคุณดูไม่ค่อยมีความสุข ดูหนักใจ ดูกังวลสับสน ตัดสินใจไม่ได้” อาวุธทอดเสียงอ่อนโยน
“สมมุติว่าถ้าสารวัตรเป็นผม จะยังยิ้มแย้มสบายใจได้หรือเปล่า” อาทิตย์ถอนหายใจ ในหัวนึกถึงภาพของธงรบกับเด็กหนุ่มคนนั้นบนเตียงในห้องนอน ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาโกรธมาก ทั้งๆ ที่พยายามบอกตัวเองว่าไม่เห็นจะสนใจว่าธงรบจะทำอะไรกับใคร เขาไม่ได้รักธงรบมากขนานนั้น ขนาที่จะทุรนทุรายเมื่อเห็นธงรบนอนอยู่กับคนอื่น ที่เขาอยู่กับธงรบก็เพราะ...เพราะ...เพราะ...
“แต่อย่างน้อยผมก็จะคุยให้รู้เรื่อง ไม่หนี ไม่ปล่อยให้อะไรมันค้างคา”
“ผมต้องการเวลา” อาทิตย์พูดเสียงแผ่วเบา
“ครับ” อาวุธพยักหน้า แล้วตักอาหารวางลงบนจานของอาทิตย์แล้วชวนให้อาทิตย์ทานอาหาร จากนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ไม่นาน อาทิตย์ก็วกกลับมาเรื่องเดิม
“ผมไม่อยากให้สารวัตรขัดใจกับเพื่อน เย็นนี้ผมก็จะกลับ แล้วต่อไปก็คงจะไม่มาอีก ผมขอโทษที่รบกวนสารวัตร แต่ก็ขอบคุณที่เข้าใจผม”
“ไม่เป็นไรครับ มีอะไรไม่สบายใจก็คุยกับผมได้ ผมก็อยากให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี” อาวุธยิ้ม แต่ในใจอดนึกถึงความยุ่งยางที่จะเกิดขึ้นตามมาไม่ได้ เขารู้ว่าธงรบคงไม่พอใจที่อาทิตย์มาขอหลบอยู่กับเขา แต่เขาก็ไม่กังวลมากเท่าใดนักเกี่ยวกับธงรบ หากเขาอธิบายและ 'คุย' ธงรบอย่างเปิดอก ธงรบก็คงจะเข้าใจ ธงรบเป็นคนรักเพื่อน ยอมเพื่อน และ 'เข้าใจ' อะไรได้ง่ายกว่า 'อีกคน'
... อธิคม...
...รายนั้นคงต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเพื่อน และที่สำคัญ อธิคมโกรธเขาพอสมควรเรื่องอนุภาพ และหากอธิคมเข้ามา 'ชักนำ' ให้ธงรบโกรธเขามากขึ้นๆ เรื่องก็อาจจะยุ่งยากขึ้นกว่าเดิม...
...เขาพยายามบอกตัวเองว่าธงรบรักอาทิตย์อย่างจริงจังและคิดที่จะเลิกความเจ้าชู้เพื่อลงหลักปักฐานกับอาทิตย์ แม้จะมีอธิคมเป็นตัวอย่างว่าคนที่เคยเจ้าชู้นั้นก็เปลี่ยนแปลงได้ แต่ธงรบนั้นจะว่าไปก็เรียกได้ว่าเจ้าชู้กว่าอธิคมหลายเท่านัก การที่ธงรบจะ 'เปลี่ยน' ไปโดยสิ้นเชิงนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เสียทีเดียว...
..แต่ หากธงรบจะมีความรักจริงๆ ก็คงดี อาทิตย์เองก็ดูเป็นคนที่ปรารถนาความรักที่จริงจังมั่นคง...
...อธิคมได้บทเรียนความรักที่ค่อนข้างหนักหน่วง และหากธงรบจะเป็นเหมือนอธิคมเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าบทเรียนของธงรบจะ 'หนัก' กว่าที่อธิคมได้รับหรือไม่เพียงใด...

***32***

[mecon]

อิพี่ธงจะไปผ่อนคลายแบบดับเบิ้ลกับ นุ้งเจ็ท นุ้งจ๊อบรึคะ 
..........เครื่องประหารหัวจิ้งจอกอยู่ไหนเนี่ย........  

อิคุณธงค.รักพินาศเพราะน้ำเมาและการพูดโกหก พอเจอนุ้งอาทิ๊ตตต
ก็ตั้งท่าพูดความจริง จริงๆ...แต่มันจริงแบบเจือน้ำอ่ะดิ...ทำไมไม่สารภาพให้มันหมดๆไปซะนะ
จะพูดวกวน วกเวียนไปทำไม การเอานุ้งโจ้ไปส่งบ้าน..ไม่ใช่คำแก้ตัวหรือบอกถึงค.บริสุทธิ์
ใจในการกระทำนะ...คิดสภาพถ้าเหนอาทิ๊ตมีอะไรกับคนอื่น ในห้องเดียวกัน บนเก้าอี้ตัวโปรด
บนเตียงๆเดียวกันกับที่เคยปฏิบัตกิจอ่ะ.........แกเองจะยอมรับมันได้มะ ถ้าเพียงแค่คำแก้ตัวว่า
จัดการกำจัดเค้าให้ออกจากห้องไปได้แล้ว.....ทั้งๆที่ค.จริงก็รู้ดีอยู่ว่าผู้ร้ายอาจกลับมาตัดหัวแก
เมื่อไหร่ก็ได้อ่ะนะ  :เฮ้อ:

ตอนเจ้าชู้ไก่แจ้จีบนุ้งอาทิ๊ตตตตตไมถึงได้พูดเจี้อแจ้วนะ...แปลกคนเพราะชนักที่ติดหลังไง
กับโจ้ก็เคลียร์กันไม่จบ กันว่าที่เมียก็สารภาพผิดไม่ได้กระจ่าง กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ทิ้งไม่ได้ทั้งสองคน...........นี่แหละ เป็นแบบนี้นี่จะยุให้อาทิ๊ตหาปั๋วใหม่ดีมะ ไม่ต้องเอาหรอก
แม้กระทั่งอาวุธอ่ะ.....คนเราถ้าไม่รักไม่ชอบ เค้าไม่ตั้งกฏเวลามาหรอก ประกาศว่าเลิกกันแค่นั้นก็จบ
...อย่าผูกปมเชือกให้มันมาพันคอตัวเอง..เยอะไปกว่านี้เลยนะ
รักเ้ค้าชอบเค้า เจ็บปวดมากมายอ่ะ ก็สารภาพผิดแบบพูดความจริงไปซะให้หมดแล้วก็ไปเคลียร์กับโจ้ให้รู้ดำรู้แดง
โจ้เป็นแค่เดะที่คาดที่พึ่งทางใจแค่นั้นอ่ะนะ แล้วเจอคนแก่ปากหวานไงเลยหลงทาง...รักคนผิดคิดจนตัวเองตายอ่ะ :เฮ้อ:

ร้ากกกกกกกกกกกนุ้งอาทิ๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต

[everytime]

  ธงรบนะธงรบบบบบบ

[sukie_moo]

แอบอ่านมานาน  ขอเม้นท์ซักนิด

ธงรบ  เหมือนพายเรือวนอยู่ในอ่าง  วนไปวนมาอยู่ที่เดิม

จริงๆตัวเอง ก็พอรู้ว่า สิ่งตัวเองเป็น และ ทำอยู่ ไม่ดี  แต่ก็ไม่พยายามปรับปรุงตัวเอง  แกล้งทำไม่รู้กลบเกลื่อนไปวันๆ  เฮ้อ!!!! เหนื่อยใจแทนคนรอบๆข้างจริงๆ

[MIkz_hotaru]

เย้ ตอนนี้ธงรบได้คุยกับอาทิตย์แล้ว ถึงจะแค่แป๊บเดียวก็เถอะ 
อาทิตย์ต้องการเวลาอีกนานแค่ไหนเนี่ย คนอ่านลุ้นเหลือเกิน
สารวัตรก็วนไปวนมาอยู่ที่เดิม ไม่ไปไหน ไม่ก้าวหน้า กินเหล้าทุกวัน

...รชานนท์เคยบอกว่า อาทิตย์ยิ้มสดใส สว่างไสว เหมือนพลุเฉลิมพระเกียรติวันที่ห้าธันวาคม...
...เขาจะมีโอกาสได้เห็นบ้างไหม...

นั่นน่ะสิธงรบ ขอให้โอกาสนั้นมี และมาถึงโดยเร็ว อยากเห็นอาตี่ยิ้มสดใสๆ ตาปิดๆ 
+1 มาต่อทันใจ อิอิ

[Solar cell]

สารวัตรพี่ธง เราขอแนะนำว่ารักคนที่เขารักเราดีกว่าเหอะ

เพราะท่าทางอาทิตย์จะไม่ได้รักพี่สารวัตรนะ
ที่อาตี๋ทำดีก็เพราะอยากทำตัวให้เหมาะสมกับความหมายของคำว่าแฟน
แต่ที่จริงแล้วตี๋น้อยก็ไม่ได้รักพี่สารวัตร แต่ที่ยอมทำทุกอย่าง
อาจจะเป็นเพราะหน้าที่มากกว่า

พอเห็นสารวัตรมีคนอื่นก็ทำตัวออกห่าง
และไม่คิดที่จะพูดคุยปรับความเข้าใจกัน
อย่างน้อยก็ฟังพี่สารวัตรอธิบายให้จบสักครั้ง
แต่.........ก็ไม่เคยยอม
คงเพราะว่าตี๋น้อยยังรักคุณนุอยู่........อย่าไปฝืนใจให้คนที่เขาไม่เต็มใจ
กลับมาเป็นของเราอีกเลย

ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ อาทิตย์ก็คงจะไม่กลับมา
เพื่อนฝูงและคนรอบข้างของพี่สารวัตรกับอาทิตย์ก็เดือดร้อนไปกันหมด
แล้วมันจะทำให้เพื่อน ๆ แตกคอกันอีกด้วย

น้องโจ้ก็น่าสงสารเพราะน้องไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิดเพียงแต่น้องเค้ารัก
พี่สารวัตรมากเกินไปก็แค่นั้นเอง

หากพี่สารวัตรธงจะเปลี่ยนใจกลับไปหาน้องโจ้เราก็ว่าเรื่องมันจะจบแบบที่ทุกคน
มีความสุข

มันจะเป็นไปได้มั้ยเนี่ย

[thaitanoi]

คงต้องรอลุ้นกันต่อไป สู้เขาธงรบ

[┗◎┗◎]

  อึดอัดอ่า

[หนุ่มร้ายนายหรู]

 

สงสารทั้งสองคนเจงๆ

อีกไม่นานอะไรๆคงจะคลี่คลาย


หวังว่าคงจะได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของอาตี๋ซะทีนะสารวัตร


สารวัตรเองก็ต้องทำตัวให้มันเหมาะสมกับที่เป็นแฟนอาตี๋


ปัญหาจะได้จบๆซะที

[astral]

อ๊ายยย น้องเจ็ทน้องจ๊อบไปไกลๆเลยค่ะ 

[CYPINUS]

ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่
ธงรบก็ยังใช้สูตรเดิม
"กินเหล้าเคล้าผู้ชาย" 
ไม่เห็นว่าเหล้ามันจะช่วยแก้ปัญหาได้เลย 
มีแต่จะทำให้สมองฝ่อกว่าเดิม 
ธงรบอาการสุดจะเยียวยา 

[Y2Y]

ตีหัวแล้ว ปิดตาฉุดไปเลย ท่านสารวัตร  ถ้านุ้งอาทิตย์คิดหนีก้เอาโซ่ล่าม 

[wan2055]

รอลุ้น ๆ
สารวัตรธงรบจะทำตามคำแนะนำยังไงเนี่ย

[Ember]

แหะๆ

แอบอ่านมาตั้งนาน ขอเม้นท์หน่อยล่ะกัน

ธงรบดูเหมือนคนโง่เลยนะคับ (คห.ส่วนตัวเลย) แบบดูเหมือนคนไม่มีหัวคิดอ้ะ 5555+ ทำอะไรก็ไม่รู้จักถึงผลที่มันตามมา

อย่างว่าล่ะน๊า ก็ถ้าเป็นคนดีก็ไม่สนุกสิเนอะ

แต่กำลังสงสัยว่าอาทิตย์จะรอเวลาไปถึงไหนคับ นานแล้วนะ หลายตอนแล้ว 555

นานเกินไปป้ะเนี๊ย.? เหอะๆ

อ่านเรื่องนี้แล้วลุ้นเกิน จะคลั่งตาย 

มาอัพๆบ่อยนะคับ อยากอ่านวันละหลายๆตอน

ไม่ไหวจริงๆ ค้างแบบนี้จะบ้าตาย

เอ่อออ...คือ สงสัยเล็กน้อยนะคับ คือเหมือนว่าเรื่องมันยังไปไม่ถึงไหนเลยเนอะ หรือว่าเราคิดไปเอง แหะๆ

คือกำลังงงว่าทำไมไม่เห็นธงรบจะทำอะไรเลย วันๆเอาแต่กินเหล้า แล้วก็คุยกับหมอ

ส่วนอาทิตย์วันๆก็เอาแต่มาอยู่บ้านอาวุธ

เอาแบบนี้เลยดีมั๊ย ให้อาทิตย์คู่กับอาวุธไปเลย ก๊ากกกกกกกก

แล้วก็ธงรบไปคู่กับเด็กๆดีกว่า 5555 น่าจะเร้าใจกว่า

เหอะๆ

คห.ส่วนตัวนะค้าปป ))'

รอลุ้นๆ

[gboy]

 
อ๊าาาาาก
จะเป็นไงต่อเนี่ย

[oaw_eang]

ตอนแรกจะบอกว่า อยากเสียตังค์ซื้อหนังสือ

แต่ตอนนี้กลับมาอึดอัดใจแทน

คนเราต่างต้องการเวลา แต่ถ้าเวลามันไม่ตรงกันก็จบเห่

ว่าแต่ ตอนนี้ชักหงุดหงิดตี๋อาทิตย์เสียแล้วสิ

บื้อพอกันทั้งสองคน  เหมาะสมกันที่สุดแล้วละ

[Thep503]

อ่านแล้ว ลุ้นอยู่น่ะเนี่ย  ใจคอไม่ดีเลย       เป็นกำลังใจให้ธงรบ มีสติเป็นผู้เป็นคนกับเขาเสียที

[teenza]

พอคิดถึงตอนที่ธงรบกวนประสาทอาทิตย์แล้ว
ก้อยากให้เรื่องคลี่คลายไวๆ
อ่านตอนแบบนั้นธงรบก็น่ารักดี
กวนประสาท
เจ้าเล่ห์
 ขี้ตื้อ
ชอบหยอก
^
^
เมื่อไหรจะได้อ่านบรรยากาศแบบข้างบนอีกน้อ

[shine]

อยากรู้จริงๆว่าหมอพศวัตแนะนำอะไรให้ธงรบนะเนี่ย แต่ก็หวังว่าธงรบน่าจะทำได้ถูกต้องตามคำแนะนำ จะได้ไม่ต้องมีเรื่องอีก

ตอนนี้รู้สึกเข้าใจธงรบเรื่องภานุวัฒน์นิดๆ ธงรบคงเหมือนเห็นเงาในกระจกตอนที่ได้ยินภานุวัฒน์บอกว่ารัก แต่อีกคนไม่ได้ตอบว่ารักออกไป เลยทำให้ไม่กล้าปฏิเสธแบบจริงจังสักที  

[amito]

ธงรบเอ้ย บัวใต้น้ำจริงๆ 

เรื่องทั้งหมดจะไม่เป็นแบบนี้เลยถ้าธงรบ จะลด ละ และก้อเลิกเจ้าชู้อย่างจริงๆจังๆ

ธงรบเฝ้าแต่คิดว่าอาทิตย์ไม่เปลี่ยน แต่จริงๆแล้ว ธงรบนั่นแหละที่ไม่ยอมเปลี่ยน เลย

[kasarus]

รู้สึกว่าจะพ่อแง่แม่งอนกันเกินงามแล้วนะครับ
ถ้าอาทิตย์ไม่คิดจะคืนดีก็ควรจะไปเคลียร์ให้จบๆ กันไปซะ
ส่วนอีตาเสาธงก็เลิกง้อได้แล้ว คนเค้าแสดงท่าทีรังเกียจขนาดนั้น
กลับไปหาคนที่เค้าเห็นคุณค่าตัวเองดีกว่า

[andy_kwan]

สารวัตรธง   หาเรื่องใหม่ใส่ตัวได้เสมอ
แบบนี้ตัดให้เป็ดกินดีกว่า   แล้วก็ให้อาทิตย์เป็นรุกแทน    อิอิ

[m_pop91]

ผมว่าธงรบโดนแบบนี้ก็ดีนะ

ดูตอนที่อธิคมโดนสิ

ของแบบนี้ต้องใช้เวลา

แต่ผมเชื่อนะว่ายังไงซะ

อาทิตย์ก็เกิดมาเพื่อธงรบ

ลองสังเกตุดุว่า 2 คนนี้มีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกัน

สู้ต่อไปนะธงรบ

เดี๋ยวพอกลับมาดีกันก็เอาคืนให้หนักเลย

555

[SweetSacrifice]

ขอสมน้ำหน้าอิเสาธงล่วงหน้าเลยได้มั้ย

[Ak@tsuKII]

กำ   พอได้โอกาสคุย กลายเป็นตอกตะปูฝาโลงตัวเองซะงั้น ธงรบ  
เขียนเป็น จ.ม สารภาพผิดไปมั้ยเผื่อคุยกันรู้เรื่อง  ให้มาพูดก็พูดวกวนอยู่นั่นธงรบ แอร๊ยย ขัดใจ


เฮ้ออออ  ถ้าไม่รัก และมีเยื่อใย กับธงรบ
เค้าจะตั้งเงื่อนไขเรื่องเวลามาเหรอ บอกเลิกไปตั้งแต่วันที่ระเบิดลงที่คอนโดก็จบไปแล้ว  
มาตั้งเงื่อนไขทำไมให้เสียเวลา  

ขนาดโมโหพังข้าวของระเนระนาด กลับทำร้ายร่างกายธงรบไม่ลงเลย



“สวัสดีครับ ผมเจ็ท นี่เพื่อนผมจ๊อบ พี่ชื่ออะไรครับ นั่งดื่มเหล้าคนเดียวเหงาแย่เลย"
ธงรบถอนหายใจเบาๆ พลางยกเหล้าในมือขึ้นดื่ม ก่อนจะหันไปมองสองคนสลับกันแล้วถอนหายใจอีกครั้ง
...พศวัตแนะนำเขาไว้ พศวัตพูดอะไรหลายอย่าง ลองเชื่อพศวัตซักครั้งหน่อยเถอะ...

>>> ลองรอลุ้นดูละกัน ว่ากลับตัวกลับใจเริ่มเปลี่ยนไปบ้างรึยัง ..
  (ถือมีดรอ  ถ้ายังไม่เปลี่ยนไปลัลล้ากับสองคนนั้นล่ะก้อ ตัดให้เป็ดมันกินเลย )


(แล้วสิ่งที่พศวัตแนะนำนี่ หวังว่าคงเป็นทางไปสวรรค์ มากกว่าไปนรกนะศาลาวัดธงหัก)


เฮ้ออออออออ  ธงรบคิดว่ามันง่ายเหรอ  เฮ้อออออ  

ง่ายขนาดที่ว่า  ภาณุวัตรไปส่งคืนที่บ้าน ง้อขอโอกาสกับอาทิตย์เพื่อแก้ตัว แล้วเรื่องจะจบ

คนที่กระทำ กับฝ่ายที่ถูกกระทำบาดแผลมันไม่เหมือนกันอยู่แล้ว
 
ไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่คิดว่าหากว่าอาทิตย์เป็นคนที่ทำแบบธงรบทำบ้าง แล้วธงรบมาเจอแบบที่อาทิตย์เจอตัวเองเปลือยอยุ่บนเตียงกับคุณนุหรือใครอื่น  จะรู้สึกอย่างไร ?  

ยิ่งถ้าให้ใจไปมากแล้ว  ความเสียใจมันก็ต้องมากตามอยู่แล้ว  ภาพที่หลอนอยู่เสมอ ความทรงจำมันมีปุ่มที่เราเลือกที่ Delete ทิ้งไปเลยเสียที่ไหน  



ธงรบมีหน้าที่ต้องเรียกว่าเชื่อมั่นกลับคืนมา แล้ววิธีการล่ะ นั่นล่ะเอาไปคิดเป็นการบ้านซะ ว่าจะง้อยังไง

อย่ามัวแต่คิดเป็นเพราะ ปัจจัยภายนอก เพราะ มีภาณุวัตร เพราะมีอาวุธ เพราะมีใครต่อใคร(คู่ขาเก่า)มาค่อยขัดแข้งขัดขา เพราะใจอาทิตย์ที่ไม่เคยลืมอานุภาพ  โทษความซวย โทษโชคชะตา โทษลมโทษฟ้า

ไม่ใช่แค่เอาภาณุวัตรกลับไปส่งบ้านแล้ว แล้วทุกอย่างจะจบ นั่นแค่ปัจจัยภายนอก [แถมเชือก(โจ้)ก็ยังพันคออยู่นะ ยังไม่สลัดได้หลุด  อาจจะคลายลงมาบ้าง ให้พอได้หายใจหายคอได้บ้างในช่วงนี้ เฮ้อออออ]

แต่สิ่งที่อาทิตย์ต้องการคือเปลี่ยนแปลงภายใน(จะได้ไม่มีเหตุผลเพราะพี่เมาอีก ฯลฯ   ) ธงรบต่างหาก ที่จะแสดงให้อาทิตย์เห็นเรียกความเชื่อมั่นให้ได้

ส่วนภาณุวัตรนี่ น่าจะรู้เห็นแล้วว่าธงรบรักใคร ใครคือตัวจริงของธงรบในวันที่เฮอลิเคนลงวันนั้น ความหวังมีแค่ไหน เฮ้ออออ เพราะธงรบก็แสดงให้เห็นแล้วว่าแคร์มากแค่ไหน  



แต่ดีที่วันนั้นหลบอยู่ในห้องถ้าออกมาละก้อ บรื๋ออออออ  



เย้ๆๆๆๆ  อธิคมใกล้กลับมาแล้ว  งั้นก็ใกล้เวลาที่จะได้ง้อจริงๆจังๆ ซักที อิอิ  
เอาบทจำเลยรักเลยไหมคุณ หฤทธิ์ ฉุดพาโสรยาไปอยู่เกาะเลย  (ล้อเล่น)


ส่วนอาตี๋ก็อย่าหนีอีกเลย แม้กระทั่งความรู้สึกตัวเอง ยอมรับเถอะว่าหลงรักตาคนเจ้าชู้อย่างเต็มหัวใจเสียแล้ว และ
คุ้นเคยกะความเจื้อยแจ้วเจรจาของอีกฝ่าย ถ้าขาดไปก็เหงาดีพิลึก อิอิ

 เพียงแต่พอเกิดเหตุการณ์นี้เลยเกิดความกลัวเท่านั้น กลัวที่จะต้องเสียใจอีก     เลยยังผลัดเวลาไปเรื่อย ๆสับสนตัวเองคิดไม่ตก  แต่ยังไม่กล้าพอที่จะตัดขาดกับอีกฝ่าย



ปล. คิดถึงตะวัน  อิอิ
ปล. อยากเห็นรอยยิ้มอันเปิดโลกสดใสของอาทิตย์  ทำให้สำเร็จล่ะตาศาลาวัด