หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราฎษร์: คดีรัก ตอน ผู้กองธงรบชักธงรัก

[MIkz_hotaru]

คนเขียนหนีเที่ยวอีกละ
ไม่มาใช่มั้ย???






ก็จะรอต่อไป 

[katawoot]

โทษทีนะครับหายไปหลายวัน สุดสัปดาห์พอดีมีไรทำหลายอย่างครับ แต่คิดถึงผู้อ่านทุกคนนะครับ
ผู้อ่านล่ะ คิดถึงกันบ้างป่ะน๊อ

Tongrob 28

ธงรบลดแขนที่ก่ายหน้าผากลงมาวางข้างตัว ถอนใจหนักๆ ตาที่หลับพริ้มมาตลอดเวลากว่าสิบห้านาทีค่อยๆ เปิดขึ้น พลางเอียงหน้าไปมองนายแพทย์พศวัตซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างโซฟาที่เขาเอนตัวนอนอยู่อย่างสบาย
“หมอควรจะรักษาผมไม่ใช่หรือ นี่เอาแต่พูดซ้ำเติมอยู่ได้" ธงรบบ่นอุบอิบ
“สารวัตรไม่ใช่คนไข้ของผม"
“แล้วให้ผมนอนฟังหมอวิเคราะห์จิตผมทำไมล่ะ" ธงรบแย้ง
“นั่นสินะ วิเคราะห์ไปก็ไม่มีประโยชน์ เสียเวลาผม อาการอย่างสารวัตรต้องช๊อตด้วยไฟฟ้าเลย" พศวัตส่ายหน้าแล้วยกน้ำขึ้นดื่ม "พูดมาจนคอแห้ง ไม่รู้สารวัตรเข้าใจหรือเปล่า"
“ผมเอาภานุวัฒน์ไปฝากไว้กับคนอื่นแล้ว" ธงรบรายงาน
“ก็เลยคิดว่าจะทำให้คุณอาทิตย์เข้าใจ เรื่องก็จบลงเรียบร้อย" พศวัตเติม
“เปล่า" ธงรบตอบสั้นๆ ยกมือขึ้นก่ายหน้าผากตามเดิมแล้วหลับตาลงอีกครั้ง
“ทำผิดต้องยอมรับผิด" เสียงของหมอดังขึ้น
“ผมจะยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง แต่เขาไม่ให้ผมเข้าใกล้" ธงรบเสียงอ่อนล้า "แบบนี้มันทรมานกันชัดๆ จงใจให้ผมทุรนทุราย จะเอายังไงก็ไม่เอาซักอย่าง เหมือนจะประหารกันแต่ก็ไม่ตัดคอซะที จับผมยืนมองหลักประหารอยู่นั่นล่ะ"
“เขาคงกำลังคิดอยู่ว่าจะจำคุกตลอดชีวิตหรือประหารดี" พศวัตหัวเราะเบาๆ "แต่คงไม่ภาคทัณฑ์แน่นอน"
“หมอ ผมกำลังทุกข์นะ ทำเป็นพูดเล่นอยู่ได้" ธงรงเสียงเข้มแล้วถอนหายใจอีกครั้ง "เฮ้อ ไม่นึกเลยว่าธงรบจะมานอนให้จิตแพทย์หัวเราะเยาะ"
“เฮ้อ ผมก็เหมือนกัน ไม่นึกเลยว่าจะหมดคำพูด" พศวัตถอนหายใจเช่นกัน "รู้ยังงี้ไม่รับงานดีกว่า"
“รับงาน" ธงรบลืมตา ขมวดคิ้ว "รับงานอะไร"
“เปล่า" พสวัตส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะทำงาน เปิดลิ้นชักแล้วหยิบขวดยาออกมาวาง
“จะโด๊บยาผมเลยหรือหมอ" ธงรบเอียงหน้ามองตาม
“สนหรือเปล่าล่ะครับ ซักเม็ดไหม รับรองว่าหลับสบาย จะได้หายจากเป็นหมีแพนด้าซะที อย่างสารวัตรต้องให้ยาเลย ข้ามขั้้นตอนการทำจิตบำบัดไปดีกว่า"
“เอาไปช๊อตไฟฟ้าเดี๋ยวนี้เลยดีไหมล่ะ" ธงรบหันไปมองผนักห้องอีกด้าน "เอาให้ตายไปเลย วันที่ผมตาย อาทิตย์ก็คงให้อภัยผมมั๊ง ทำผิดแค่นี้ ครั้งแรกด้วย กะจะเล่นให้ผมทรมานถึงตายเลยหรือไง คนจะง้อก็ไม่ยอมให้ง้อ คนจะยอมรับผิดก็ไม่ยอมให้พูด ไม่ยอมให้อธิบาย จะให้ลงโทษก็ไม่ยอมลงโทษ นี่เล่นปิดกั้นทุกทาง ไม่ให้เข้าใกล้ ไม่รับโทรศัพท์ แล้วนี่ยังไปอยู่กับ...”
“ไปอยู่กับ" พศวัตถามเมื่อคนที่นอนบ่นหยุดไปเฉยๆ "อยู่กับอะไรครับ หรือสารวัตรจะพูดว่าไปอยู่กับใคร"
“แบบนี้มันทรมานกันนะหมอ" ธงรบไม่ตอบคำถาม "ถ้าหมอเป็นผมแล้วจะรู้สึก"
“ผมคงไม่เป็นสารวัตรหรอก ไม่อยากเป็น" พศวัตเดินกลับมานั่งบนเก้าอี้ตัวเองแล้วโน้มตัวลงมาหาธงรบ "เพราะเป็นสารวัตรธงรบนี่คงลำบากน่าดู"
“ผมรู้ว่าผมมันคนไม่ดี"
“คนเราทำผิดแล้วแก้ไข คนที่รักเราก็ต้องให้อภัย" พศวัตยิ้มอย่างอ่อนโยน
“เขายอมผมหรือเปล่าล่ะ" ธงรบทำเสียงเหนื่อยล้า
“แล้วสารวัตรจะทำจริงหรือเปล่าล่ะ" พศวัตสวนกลับ
“เรื่องภานุวัฒน์ไม่ใช่ง่ายๆ นะ หมอก็รู้"
“ไม่ใช่เรื่องภานุวัฒน์ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ปัจจัยภายนอก เลิกโทษปัจจัยภายนอกได้แล้ว" พศวัตส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
“หมายความว่ายังไง" ธงรบถาม
“หมายความว่า มันเป็นปัจจัยภายใน" พศวัตกำลังจะอธิบายแต่ก็เปลี่ยนใจ "เอาเป็นว่าสารวัตรรู้แค่นี้ก่อน ตอนนี้ ห้ามดื่มเหล้าเด็ดขาด เพราะสารวัตรน่าจะรู้ตัวว่าตัวเองดื่มเหล้าทีไรได้เรื่องทุกที ยิ่งเป็นคนใจอ่อน เห็นน้ำตาใครเป็นปวกเปียก ไม่เคยเอาชนะความน่่ารักน่าเอ็นดู...”
“หมอนี่รู้จักผมทุกแง่ทุกมุมเลยให้ตายสิ" ธงรบพูดแทรกขึ้นมาแล้วดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พศวัตและพูดเสียงทุ้มลึกว่า "รู้จักกันดีขนาดนี้ มาเป็นแฟนผมเลยดีไหมหมอ ถ้าอาทิตย์ทิ้งผมจริงๆ ผมจะมาเอาหมอเป็นแฟน"
“บ้า" พศวัตพูดเสียงเย็น ใบหน้าเรียบนิ่ง "เล่นอะไรบ้าๆ"
“หมอคุ้นเคยกับคนแบบนี้อยู่ไม่ใช่หรือ แต่คนอย่างผมเขาไม่เรียกว่าบ้า เขาเรียกว่ามีเสน่ห์ คนเลยพากันมาหลง แบบนี้จะเรียกว่าเป็นความผิดของผมฝ่ายเดียวไม่ได้นะ ทีนี้จะบอกว่าไม่ใช่ปัจจัยภายนอกได้ยังไง"
“คิดแบบนี้ไงถึงได้เป็นเรื่อง จนป่านนี้แล้วยังไม่คิดว่าตัวเองผิดอยู่หรือ"
“ผิดสิ ผมรู้ว่าผมผิด"
“สารวัตรนี่พูดวนไปวนมา" พศวัตส่ายหน้า
“หมอบอกสิว่าผมเป็นคนไม่มีเสน่ห์ ไม่ดึงดูดใจ ไม่หล่อ ไม่ล่ำ" ธงรบทำเสียงทุ้มต่ำ หรี่ตามองหน้าหมอพศวัตนิ่ง
“แล้วอาทิตย์หลงสารวัตรหรือเปล่า"
“ผมเจนจัดเรื่องอย่างว่ามากนะหมอ มือชั้นโปรเลยล่ะ" ธงรบไม่ตอบคำถามพศวัต "ผมรับรองว่าหมอจะต้อง...”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะสารวัตรธงรบ" พศวัตเสียงเข้ม รู้สึกว่าตัวเองหายใจแรงโดยไม่มีเหตุผล
“ทำไม"
“นี่ล่ะที่คุณอาทิตย์เขาทนไม่ได้ เพราะสารวัตรเจ้าชู้ ปัจจัยภายในที่ผมพูดเมื่อกี้ไง นี่ล่ะ"
“แล้วทำไมผมไม่จีบหมอ ทั้งๆ ที่หมอก็รูปร่างหน้าตาดี ตรงสเป็คผมแบบนี้" ธงรบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม น้ำเสียงจริงจัง "หมอไม่เห็นหรือว่าผมเป็นยังไง ส่วนเรื่องภานุวัฒน์นั่น...”
ธงรบชะงัก หยุดพูดไปเฉยๆ แล้วถอนหายใจเสียงดัง ทิ้งให้นายแพทย์หนุ่มมองอย่างครุ่นคิด ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ และพูดขึ้นมาว่า
“สารวัตรนี่เป็นคนซับซ้อนจริงๆ เลย สงสัยต้องไปเปิดตำราอีกรอบ"
“ตารารักมีไหมครับ หมอไปหามาให้ซักเล่มบ้างสิ"
“นักรักอย่างสารวัตรนี่หรือต้องพึ่งตำรารัก" พศวัตพูดยิ้มๆ
“ผมจะเอาไปให้อาทิตย์อ่าน" ธงรบพึมพำพลางเอนตัวนอนนิ่งเงียบ ปล่อยให้นายแพทย์พศวัตนั่งนิ่ง มองคนตัวใหญ่ที่นอนเหยียดยาวอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เจ้าตัวเองก็ยากที่จะเข้าใจได้หากมองเห็นดวงตาของตัวเองผ่านทางกระจก
...เขายอมรับว่าธงรบเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์พอๆ กับเป็นผู้ชายที่น่าหลีกเลี่ยงเพราะเหตุผลหลายๆ อย่าง และไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาทำงานกับผู้ชายแบบนี้ สังคมของเขาเป็นอีกแบบ ส่วนมากเป็นหมอและอาจารย์ คนที่เขาพบมักจะมีด้านเดียว อ่านง่าย...
...ธงรบเป็นคนที่ดูเหมือนจะเป็นคนง่ายๆ พูดอะไรไม่คอยคิด แต่เขาเริ่มจะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีหลายด้าน หลายมุม ไม่มีแบบแผนตายตัว เดาใจไม่ถูก...
...วินาทีนี้อะไรบางอย่างก่อตัวขึ้นมาในใจ เขาเริ่มคุ้นเคยกับธงรบ ผู้ชายคนนี้มีอะไรที่น่าค้นหา...
...แต่เขาไม่ควรค้นหา...
...ไม่เด็ดขาด...

หลายวันหลังรับคำปรึกษาอย่างเป็นทางการในออฟฟิสของหมอพศวัตธงรบก็หมดความอดทน เย็นนี้จึงตามง้ออาทิตย์อีกครั้ง เขาบุกถึงบริษัท ยามคนเดิมที่เคยเป็นฝ่ายเขาตอนนี้กลับยืนขวางประตูแต่หน้าตาดูกระอักกระอ่วน ซึ่งเขารู้ว่าคงเป็นเพราะถูกเจ้าของบริษัท 'บีบบังคับ'
“เข้าไปก็ไม่เจอครับ คุณอาทิตย์ออกประตูหลังบริษัทกลับไปแล้วตั้งแต่เห็นรถสารวัตร" สมบูรณ์ รปภ. ประจำบริษัทให้เหตุผล
“แล้วทำไมไม่ล๊อคประตูเอาไว้เหมือนเคย เงินล่วงหน้าก็ได้ไปแล้ว" ธงรบโวยวาย
“คุณอาทิตย์ขู่ว่าจะไล่ผมออกถ้าช่วยเหลือสารวัตร" สมบูรณ์พูดเสียงอ่อย
“กลัวพลเรือนกว่ากลัวตำรวจหรือไง" ธงรบเสียงห้วน
“ผมกลัวตกงาน"
“สมบูรณ์ เราเคยช่วยกันมานะ จำได้หรือเปล่า" ธงรบเสียงอ่อนลง
“ผมก็อยากช่วยสารวัตร" สมบูรณ์หน้ามุ่ย "แต่ว่าคุณอาทิตย์เป็นเจ้านายผม"
“เอางี้" ธงรบควักกระเป๋าธนบัตร "เอาเงินนี่ไปเติมเงินมือถือ เติมเท่าไหร่ก็ได้ แต่ว่าเวลาอาทิตย์กำลังจะออกจากออฟฟิส ให้โทรบอกสารวัตร"
“สารวัตรติดสินบนผมหรือครับ" สมบูรณ์พูดเสียงเบา
“ก็เออสิวะ" ธงรบเสียงดังทันที "ที่กินมาตั้งนานนี่ไม่เรียกว่ารับสินบนหรือไง เดี๋ยวจับข้อหารีดไถตำรวจซะนี่"
“สารวัตรให้ผมเอง"
“งั้นก็ไม่ต้องเอา แต่ระวังตัวไว้ให้ดี" ธงรบยกนิ้วขึ้นชี้หน้า "เดี๋ยวลดสถานภาพให้กลายเป็นอดีตแนวร่วมจะหาว่าไม่เตือน หลับยามเมื่อไหร่ พ่อจะแอบเปิดประตูเข้าไปขโมยของ คราวนี้ได้โดนไล่ออกแน่"
“โธ่ สารวัตร" สมบูรณ์ทำเสียงเหมือนจะขาดใจ
“พูดดีๆ ไม่ชอบ ให้เงินก็เรื่องมาก ชอบให้ขู่" ธงรบเสียงเข้ม "ว่าไง จะช่วยต่อไป หรือจะเป็นศัตรูกัน"
“ช่วยครับช่วย" รปภ. ผู้ถูกข่มขู่ถอนหายใจ
“ให้รายงานทุกอย่างนะ เข้าใจ๋" ธงรบจ้องหน้าสมบูรณ์ซึ่งรีบพยักหน้าอย่างเนือยๆ

ในเมื่อไม่เจอตัวที่บริษัทธงรบก็ตามไปที่บ้านแต่ก็โชคร้ายเช่นเคย แนวร่วมอีกคนของเขากำลังเริงร่าอยู่ที่ภูเก็ตและบอกเขาว่า 'เฮียอยู่บ้าน เข้าไม่ได้'
แต่ตะวันก็ยังเสนอทางออกให้
'ผมจะสั่งเด็กให้รอดูสถานการณ์ ถ้าเฮียสุริยะออกไปข้างนอกก็ให้เปิดประตูรับสารวัตรเข้าไปในบ้าน ห้องอาตี๋อยู่ชั้นสอง หัวมุมฝั่งถนนเข้าซอย8 ถ้าไม่อยู่ในห้องก็คงอยู่สวนญี่ปุ่นหลังบ้านเหมือนเคย ถ้าเข้าห้องได้ จัดการฆ่าปิดปากเลยนะสารวัตร จะได้จบเรื่องซะที กุญแจเอาจากแม่บ้าน พวกนั้นพร้อมรับคำสั่ง แต่ระวังเด็กที่เป็นทอม ยัยนั่นมันจงรักภักดีอาตี๋เพราะมันโตมาด้วยกัน'
ธงรบถอนหายใจเมื่อนึกถึงคำพูดของตะวันซึ่งบางครั้งเขาก็ไม่แน่ใจว่าส่วนไหนจริงส่วนไหนพูดเล่น เขารออยู่นานแต่โชคก็ไม่เข้าข้าง สุริยะไม่มีวี่แววว่าจะออกไปนอกบ้าน เด็กรับใช้ที่ตะวันสั่งเอาไว้มายืนเมียงมองเขาที่ประตูรั้วเป็นระยะๆ แล้วส่ายหน้าเพื่อสื่อสารให้รู้ว่าทางไม่สะดวก
แย่ไปกว่านั้น เขาเห็นรถเบนซ์สีทองคันใหญ่ขับโดยคนขับรถแล่นเข้าไปในบ้าน แม้ไม่เห็นคนสองคนที่นั่งอยู่เบาะหลังชัดเจนแต่ก็เดาได้ว่าเป็นบิดากับมารดาของ 'ตี๋หนุ่มทั้งสาม'
ตะวันบอกว่าโดยปกติไม่ค่อยจะมีใครอยู่บ้าน บิดามารดาเดินทางไปติดต่อธุรกิจและตรวจงานอยู่บ่อยๆ สุริยะก็ชอบไปขลุกอยู่ที่บ้านแฟน ตัวเองก็ออกท่องราตรี แต่วันนี้ 'ด่านอรหันต์' ที่เขาไม่กล้าฝ่าเข้าไปกลับมาอยู่ที่บ้านกันพร้อมหน้าเหมือนตั้งใจมารวมกันปกป้องลูกชายคนสุดท้อง
...ปกป้องอาทิตย์จากคนแบบเขางั้นหรือ..
...เขาแย่ขนาดที่อาทิตย์จะให้อภัยไม่ได้เชียวหรือ...
...อาทิตย์รักคนอย่างเขาไม่ลงเลยหรือ...
...เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ดี รู้ว่าถ้าคนสองคนตกลงปลงใจเป็นแฟนกันแล้วการนอกใจนั้นเป็นสิ่งไม่ดี...
...แล้วอาทิตย์ล่ะ ใจของอาทิตย์อยู่กับคุณนุ แบบนี้เรียกว่านอกใจได้หรือเปล่า ถ้ายังรักคุณนุอยู่มายอมเป็นแฟนเขาทำไม...
...แต่เขาเป็นคนพูดเองไม่ใช่หรือว่าขอเพียงแต่ได้เป็นแฟนกับอาทิตย์ เรื่องอะไรเขาก็ไม่สน...
...อาทิตย์ก็พูดเองเหมือนกันว่าเขาจะไปมีอะไรกับใครที่ไหนก็ไม่สน...
...มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมความสัมพันธ์ของเขากับอาทิตย์มันเป็นแบบนี้...

ธงรบกระแทกท้ายทอยลงกับเบาะรถแรงๆ ราวกับจะ 'เคาะ' ความคิดทุกอย่างให้ออกไปจากสมอง ยิ่งนั่งเงียบๆ ในรถเขาก็ยิ่งฟุ้งซ่าน แต่จะให้ลงจากรถก็ไม่ได้ ตอนนี้เขาเริ่มจะหายใจไม่ออกด้วยสาเหตุสองประการ คือ ในรถไม่มีอากาศถ่ายเท และ หายใจไม่ออกเพราะทรมาน
...ทรมานที่ไม่รู้ว่าอาทิตย์จะเอายังไงกับเขา...

พันตำรวจโทอาวุธเดินออกจากประตูด้านหน้าของสำนักงานตำรวจแห่งชาติอย่างเหนื่อยล้า และเมื่อใกล้จะถึงรถจึงปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนสุดออกเพราะรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง วันนี้เขานั่งอยู่ในห้องประชุมกว่าสี่ชั่วโมงเพื่อประชุมเรื่องคดีฆาตรคุณสุวิทย์ กรรมกรรมการผู้จัดการใหญ่ของห้างสรรพสินค้าชั้นนำแห่งหนึ่งซึ่งขณะนี้กำลังเป็นข่าวครึกโครมไปทั่วประเทศ คุณพ่อของเขาเรียกตัวให้เข้ามาช่วยงานสืบสวนเป็นกรณีพิเศษ เขาเป็นหัวหน้าชุดสืบสวนชุดที่สาม ทำการสืบคดีแบบลับๆ โดยที่สื่อมวลชนไม่รู้ว่าเป็นชุดสวบสวนอีกชุดหนึ่งและแม้แต่ญาติบางคนของผู้ที่เสียชีวิตก็ไม่ทราบ
นายตำรวจคนเก่งของหน่วยสืบสวนพิเศษเดินไปจนพ้นท้ายรถเพื่ออ้อมไปยังประตูฝั่งคนขับจึงเห็นว่ามีใครคนหนึ่งยืนกอดอกพิงรถเขาอยู่อย่างอดทน ตามองตรงไปข้างหน้า ท่าทางเคร่งเครียด แต่เมื่อได้ยินเสียงกระแอมเบาๆ ของเจ้าของรถจึงหันหน้ามาช้าๆ
“คิดยังไงมาดักรอถึงที่นี่ล่ะธง" อาวุธถามด้วยเสียงราบเรียบทั้งที่รู้ว่าเพื่อนมาเพราะอะไร
“มาบอกให้แกเลิกยุ่งกับอาทิตย์" ธงรบเสียงห้วน
“เราไปยุ่งอะไร"
“อาทิตย์ไปอยู่บ้านแก" ธงรบเสียงดังขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้ "แต่แกยังทำเป็นเฉย ไม่รับรู้ว่านั่นน่ะ แฟนข้า"
“อาทิตย์แค่มาเยี่ยมในฐานะเพื่อน" อาวุธให้เหตุผล "อาทิตย์เป็นแขก"
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย ขลุกอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน ทำไมข้าจะไม่รู้"
“ไปเฝ้าดูหรือถึงได้รู้" อาวุธเลิกคิ้ว ทำเป็นสงสัย
“เอ็งบอกให้อาทิตย์กลับสิ เวลาอาทิตย์ไปหาก็บ่ายเบี่ยง บอกว่าไม่ว่าง นี่ยอมให้ไปนั่งดูทีวีในบ้านจนหลับคาทีวี" ธงรบกระแทกเสียง
“ทำยังงั้นไม่ได้หรอกธง แขกมาจะไม่ให้เปิดประตูรับได้ยังไง"
“แต่แขกคนนั้นเป็นอาตี๋แฟนข้านะโว้ย"
“เราไม่ได้ทำอะไรเสียหาย อาทิตย์มาหาเพราะอยากได้เพื่อนคุย บ้านเราบรรยากาศดีน่านั่งเล่นคิดอะไรเพลินๆ ผิดด้วยหรือ อีกอย่าง ถ้าอาทิตย์ไม่มีเรื่องไม่สบายใจก็คงไม่หาคนปรับทุกข์ด้วยแบบนี้หรอก" อาวุธพูดเสียงเนิบนาบตามแบบฉบับ "แล้วไม่ต้องมาพูดว่าเรายุ่งกับอาทิตย์ เพราะถ้าเราจะยุ่งกับอาทิตย์ นายก็ห้ามไม่ได้"
“ทำไม แกจะยุ่งงั้นสิ จะแย่งอาทิตย์หรือไง" ธงรบเสียงเข้ม
“ดื่มเหล้ามาหรือเปล่านี่" อาวุธทำจมูกฟุดฟิด "นายกับคมนี่ไม่ไหวจริงๆ จะคุยเรื่องจริงจังอะไรเข้าหน่อยต้องไปดื่มเหล้ามาก่อนทุกที แบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไง"
“ไม่ต้องมาสอน"
“รู้ตัวไหมว่ากำลังพาล" อาวุธเอียงหน้ามองอีกฝ่าย
“ถ้าไม่เจอแบบข้าแกไม่รู้หรอก เป็นแกจะว่ายังไงถ้าเป็นเพื่อนมายุ่งกับแฟน"
“ใช้คำผิดไปแล้วนะธง" อาวุธเสียงห้วนขึ้น "นายกลัวว่าจะเกิดเป็นเรื่องเหมือนตอนคุณนุกับคมหรือไง"
“แกบอกมาสิว่าไม่คิดยังงั้นกับอาทิตย์" ธงรบถลึงตา
“คิดยังไง"
“ก็...” ธงรบกำลังจะพูดไปอย่างที่ใจคิดแต่ก็ระงับเอาไว้ได้ เขารู้ว่าหากคุยกันแบบนี้ต่อไปไม่นานอาวุธก็คงต้อนเขาจนมุม ให้เถียงอย่างไรก็คงไม่สามารถชนะอาวุธได้
“แกสัญญามาเดี๋ยวนี้เลยว่าจะไม่ยุ่งกับอาทิตย์" ธงรบตัดบท
“นายไปสัญญากับอาทิตย์ว่าไม่ให้มายุ่งกับเราจะดีกว่า" อาวุธยิ้มมุมปาก "แต่สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่เราหรืออาทิตย์หรอกธงรบ"
“แล้วอยู่ที่ไหน" ธงรบตะคอก
“นายมีโอกาส แต่นายก็ชอบปล่อยโอกาสให้หลุดลอย กี่ครั้งมาแล้วที่เจอคนดีๆ แต่นายก็ชอบให้คนดีผ่านไปและให้คนอื่นอีกหลายคนมาร่วมมือกับตัวเองทำลายโอกาสนั้น" อาวุธพูดเสียงต่ำ จ้องตาธงรบนิ่ง
“แกหมายความว่ายังไง"
“ถ้าไม่คิดว่าจะมีความรักจริงจังก็ไม่ต้องมาร่ำไรกับเรื่องแบบนี้หรอกธง อย่าเสียเวลาเลย ไปสนุกสนานเฮฮาหาความสำราญกับใครคนอื่นๆ ต่อไปเถอะ มีคนอีกหลายคนที่ชอบผู้ชายเจ้าชู้และเห็นเรื่องอย่างว่า 'มันส์' กว่าเรื่องของหัวใจ" อาวุธพูดเน้นหนัก
“แกไม่ต้องมากระทบกระเทียบ"
“แสดงว่านายพร้อมสำหรับความรักแล้วสิ" อาวุธเลิกคิ้ว
“แกจะรู้อะไร"
“รู้สิ ทำไมจะไม่รู้" อาวุธเสียงกร้าว "เราพูดเพราะเป็นห่วง เราเคยผ่านมาแล้วแม้ไม่มากคนเท่านายกับอธิคม แต่เราผ่านมาในแบบที่นายสองคนไม่เคยเจอ อย่าให้มันลอยหายไปก่อนที่จะได้คว้าเอาไว้นะธง นายจะเสียเขาไปทั้งที่เขายังยืนอยู่ตัวเป็นๆ ให้นายเห็นเต็มสองตาแต่แตะต้องไม่ได้ แบบนั้นมันเจ็บกว่าที่เสียคนที่เรารักไปแต่ร่างกาย แต่ใจยังอยู่ด้วยกัน"

ธงรบยืนมองรถของอาวุธแล่นจากไปด้วยสายตาเคร่งเครียด คำพูดของเพื่อนยังดังก้องอยู่ในหู ใบหน้าราบเรียบของฝ่ายนั้นยังคงเด่นชัดอยู่ในห้วงคิดคำนึงเสมือนว่ายังยืนอยู่ที่เดิม อาวุธแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่ทำตามที่เขาต้องการ หน้ำซ้ำยังพูดทิ้งท้ายให้เขาหวั่นใจ
...เสียอาทิตย์ไปยังงั้นหรือ ไม่มีทาง เขาไม่มีวันจะเสียอาทิตย์ไป ถ้าเขาจะเสียอาทิตย์ ก็ให้ความตายมาพรากไปก็แล้วกัน...
ธงรบถอนหายใจหนักๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อ 'ปรับทุกข์' กับอธิคมเช่นเคย ตอนนี้เขามืดแปดด้าน นึกอะไรไม่ออกเพราะสมองตื้อไปหมด แรงหึงหวงทำให้เขาคิดอะไรไม่เป็นเหตุเป็นผล
...อาทิตย์จะไปอยู่กับใครก็ไม่ทำให้เขาหึงได้มากเท่ามาอยู่กับอาวุธ ขลุกอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน จะให้เขาคิดยังไงเล่า...
...ไม่นึกเลยว่าตลอดชีวิตวัยหนุ่มที่เต็มไปด้วยความสุข ตอนนี้รู้สึกทุกข์จนไม่รู้ว่าจะคร่ำครวญอย่างไร...
...กรรมตามสนองยังงั้นหรือ ทำไมต้องมาสนองกันตอนนี้ รออีกหน่อยไม่ได้หรือไง รอให้เขาตายไปเสียก่อนสิ ชาติหน้าก็ได้ แต่ชาตินี้ อย่าเพิ่งเลย เขาจะไม่ไหวแล้ว...

***28***

ขอบคุณที่ห่วงใยสารวัตรธงรบกันนะครับ
ธงรบซึ้งใจจริงๆ

You wanted a piece
I gave you all
You wanted to let go
I'm holding too tightly...

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดนุ้งอาทิ๊ตตตตตตตตตตตตต

[the_pooh9]

 

[everytime]

  เอาให้หนักกกกกก  อยากเจ้าชู้ดีนัก 

[ppanudet]

มาต่อเร็วๆนะครับ

[astral]

"ทำผิดแค่นี้" .... งั้นรึ ศาลาวัด 

[SweetSacrifice]

...กรรมตามสนองยังงั้นหรือ ทำไมต้องมาสนองกันตอนนี้ รออีกหน่อยไม่ได้หรือไง รอให้เขาตายไปเสียก่อนสิ ชาติหน้าก็ได้ แต่ชาตินี้ อย่าเพิ่งเลย เขาจะไม่ไหวแล้ว...


นี่ถึงขึ้นนี้แล้วตาเสาธงยังไม่สำนึกอีกหรอ

[wan]

เจอใครไม่เจอ มาเจออาวุธ

ถ้าศาลาวัดใจเย็นกว่านี้ จะเข้าใจความหมายที่อาวุธพูดเอาไว้

แต่อย่างว่า คนมันกำลังหึง เลยคิดไม่ออก จะบอกว่า " โง่ " ก็รู้สึกว่าแรงไป

เอาเป็นว่า คิดไม่ทันละกัน 

เป็นกำลังใจให้ ศาลาวัดคิดได้ ไหวตัวทัน ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

+1 ให้พี่นายนะครับ รอตอนต่อไปด้วย

[mecon]

เฮ้อ อิธงรบ....คุณพี่เสมือนบัวใต้น้ำนะคะเรื่องความรักเนี่ย
เพื่อนอาวุธอุตส่าห์ชี้ทางโน้นนี่นั่น...ตอนนี้ล่ะห่วงว่าเพื่อนจะมาแย่งนุ้งอาทิ๊ตไป
หวงเข้าขึ้นมอยากเห็นได้ชัด..แต่เข้าไปห้ามไปปรามกับคนผิดคนแล้วล่ะ
ห้ามอะไรที่ตัวเองไม่มีิสิทธิ์จะห้ามหนะ อาวุธเพื่อนเกลอพี่แกก็ตอกกลับได้หมดนั่นแหละ
“รู้สิ ทำไมจะไม่รู้" อาวุธเสียงกร้าว "เราพูดเพราะเป็นห่วง เราเคยผ่านมาแล้วแม้ไม่มากคนเท่านายกับอธิคม
 แต่เราผ่านมาในแบบที่นายสองคนไม่เคยเจอ อย่าให้มันลอยหายไปก่อนที่จะได้คว้าเอาไว้นะธง
นายจะเสียเขาไปทั้งที่เขายังยืนอยู่ตัวเป็นๆ ให้นายเห็นเต็มสองตาแต่แตะต้องไม่ได้
 แบบนั้นมันเจ็บกว่าที่เสียคนที่เรารักไปแต่ร่างกาย แต่ใจยังอยู่ด้วยกัน"
>>สุดยอดมากคะ คุณพี่อาวุธแขน เอ้ย ขา จากตายอ่ะว่าเจ็บปวดรวดร้าวแล้วนะ
แต่จากตายเนี่ยสิ....มันก็ทรมานและเจ็บปวดไม่ต่างหรอก ระวังเอาไว้อิพี่ธง

....เอิ่มคุณหมอขา...เห็นคนไข้ปวดจิตเพราะเมียทิ้งเนี่ย อยากจะร่วมวงความเจ็บนี้ด้วยรึคะ
เป็นแค่เพื่อนที่ปรึกษาก็พอคะคุณหมอ...ไม่ต้องถึงกับเก็บใจช้ำๆมาเยียวยาเองเลยคะ แค่นี้อิพี่ธงก็เรียงคิวเด็กเก่า
เด็กใหม่ ภรรเมียตัวจริง ชั่วคราว ถาวร ไม่ถูกแล้วล่ะคะ
แล้วทำไมคุณหมอขาถึงไม่บอกไปล่ะคะ ว่า....ปัจจัยภายในคืออะไร ....พี่ท่านธงรบมัวแต่ห่วงปัจจัยภายนอกอยู่นั่น  
ไหนๆก็พูดแทงใจดำแล้วไงคะ ก็บอกไปเลยว่า
ไอ่ที่ควบคุมได้ก็ควรจะเปลี่ยนก่อน คือ........สันดาน ชะอุ้ย นิสัย เจ้าชู้ เพลย์บอย ขี้เหล้าเมายา ไงคะ
แล้วก็เลิกหลงตัวเองได้แล้ว อาทิ๊ตไม่ได้หลงมานอนกับคุณพี่เพราะลีลาดีหรอกนะคะ...
แค่นี้สมองก็ยังคิดมะตก....เฮ้อดูท่าน่าจะรับทานโอเมก้าสามซักกำมือนะคะ   ขนาดเครียดเพราะเมียไม่ให้อภัยอยู่นี่
ยังมาหลีหมอ แถมยังโอ้อวดเรื่องอย่างว่า..... ถ้าวันไหนเสื่อมสมรรถภาพกับคนอื่นแล้ว....ฟิตปั๋งกับนุ้งอาทิ๊ตคนเดียวเท่านั้น
...วันนั้นคงเป็นวันที่อาทิ๊ตตตคงยอมให้โอกาสได้อธิบายบ้างนะคะ
แหมพ่อคุณ กะเพื่อนกะฝูงก็จะฟันได้อีก  

+1 ให้คนแต่งคะ แหม.........จุใจ ชื่นใจ ตอนนี้รอบตัวนุ้งอาทิ๊ตมีแต่กำแพงเสริมใยเหล็กนะคะอิคุณธง
พี่สุริยะเค้าก็มาดูน้องชายตัวเองแบบใกล้ชินยิ่งกว่าแต่ก่อนอีก...จะเข้าใกล้อาตี๋อ่ะเรอะ อยากยิ่งกว่างมเข็มใน
มหาสมุทรอีกคะ ชิส์ สมๆๆๆๆๆ

[gboy]

 
 
 

[kasarus]

เข้าตำรา รำไม่ดีโทษปี่โทษกลางนะ อีตาเสาธง

[nam-nueng]

สมน้ำหน้า เอาให้หนักเลย

สารวัตรนี่ยังไปทำเจ้าชู้กับคุณหมออีก 

[littlepretty]

  ธงรบกรรมมันติดจรวดไม่ต้องรอชาติหน้าแต่มันเห็นผลในชาตินี้แหละ

[หนุ่มร้ายนายหรู]

จะใจอ่อนสงสารสารวัตรดีมั้ยเนี่ยะ

[Solar cell]

สารวัตรพี่ธงทำไมต้องมาระรานสารวัตรพี่อาวุธของเค้าด้วย

อย่างนี้มันพาลกันนี่หว่า

ไม่ได้แล้วต้อง สั่งสอนให้รู้สำนึกซะบ้าง

[alterlyx]

  อืมมม ... ยังอับจนหนทางอยู่อีกเหรอเนี่ย ..
เปลี่ยนพระเอกตอนนี้ยังทันมั้ยค่ะ ... ได้ข่าวว่าใกล้จบเต็มที่แล้ว ... แต่ทำไมยังไปไม่ถึงไหนเล้ยยยย
จะจบไม่สมหวัง ไม่แฮปปี้บ้าง ก็เข้าท่าอยู่นะคะ สำหรับคู่นี้ ... คบกันไปก็เท่านั้น สงสารตี๋น้อย 
ได้พบเพื่อเพียงผ่านนะคะ ... ธงรบยังดูห่างไกล คำว่า "จริงจัง" อีกเยอะน๊า 

[andy_kwan]

สารวัตรเสาธงจะรอดหรือเปล่า   ดูแล้วคงจะรุ่งริ่ง    อิอิ

[Thep503]

มาแล้ววววววววว  ดีใจจัง     ได้อ่านอีกตอน เหมือนได้ต่อลมหายใจ  ค่อยมีกำลังไปกำกิจวัตรประจำวันหน่อย     มาต่อเร็วๆน่ะครับ

[yaoifan]

 
บทเรียนสำหรับคนเจ้าชู้

ขอแรงกว่านี้อีกได้ไหม แค่นี้ยังไม่สาแก่ใจ

[┗◎┗◎]

อาทิตย์ใจแข็งจัง 

นอกใจทางใจ กับ นอกใจทางกาย อันไหนผิดมากกว่ากัน

[กุหลาบเดียวดาย]

  สารวัตร เป็นกำลังใจให้ อดทนและตื้อต่อไปนะ
อาทิตยยังหาทางออกไม่เจอ สารวัตร ก็ยังคงเป็นสารวัตรคนธาตุหยาบ

[MIkz_hotaru]

จุก พูดไรไม่ออก ได้แต่ 
ว่าแต่กับหมออ่ะ ช่วยไปช่วยมา ได้กันแน่ๆ สารวัตรเอ๊ย
คิดถึงอาตี๋ ตอนนี้ยังไม่ยอมโผล่ 

[Y2Y]

คุณหมอ อย่าเชียวนะอย่าได้คิดไปค้นหาคนเจ้าชู้อย่างสารวัตรธงเด็ดขาด

แต่เริ่มจะชอบ อาวุธแระ  พูดจาดีมีสาระ หน้าตาหล่อเหลา หน้าที่การงานฐานะเริ่ด   

[emmybblood]

อืมมม ... ยังอับจนหนทางอยู่อีกเหรอเนี่ย ..
เปลี่ยนพระเอกตอนนี้ยังทันมั้ยค่ะ ... ได้ข่าวว่าใกล้จบเต็มที่แล้ว ... แต่ทำไมยังไปไม่ถึงไหนเล้ยยยย
จะจบไม่สมหวัง ไม่แฮปปี้บ้าง ก็เข้าท่าอยู่นะคะ สำหรับคู่นี้ ... คบกันไปก็เท่านั้น สงสารตี๋น้อย 
ได้พบเพื่อเพียงผ่านนะคะ ... ธงรบยังดูห่างไกล คำว่า "จริงจัง" อีกเยอะน๊า 

อยากจะเห็นด้วย   

ชะอุ๊ย!  เดี๋ยวโดนแถวนี้รุม 


ตอนนี้ตี๋น้อยชิวๆ ไม่มาวุ่นวายกะเรื่องทางโลกซะงั้น

[teenza]

บทลงโทษของคนเจ้าชู้
ปล่อยให้ กระวนกระวาย+หวาดระแวงแบบนี้ ทรมานจริงๆ
เอ้า เอ้า
อดทนอีกหน่อยธงรบ
ว่าแต่
ยังอุตส่าห์ไปหลีหมออีกเนอะ
เมื่อไหร่จะเข็ดเนี่ย
ปล ตอนหน้าอย่าให้รอนานนะคุณนาย

[PAnppyJunJii]

สารวัตรน่าสงสาร

แต่ก็สมควรได้รับโทษ

[railay]

 

[morrian]

เป็นแค่คนอ่านตาดำดำ คนนึง

เลยได้แค่เพียงเอาใจช่วยนะ

สารวัตรธง ส่วนกรรมจะตามสนอง

ยังไง ก็เป็นหน้าที่ของคนแต่งแล้วล่ะ

สารวัตรก็อดทน รอคนแต่งเห็นใจละกันนะ 

[CocO naTtH mIlK]

 :L2:ได้เข้ามาอ่านแบบเต็มๆซักที หลังจากที่จดจ้องมานาน ก็ขอบอกว่าอ่านจนมาถึงตอนที่ 28 แล้ว แต่ว่าบรรยากาศมันคุ้นๆมั๊ยอ่ะ (ในความรู้สึกนะ)

ก็รอดูกันต่อไปล่ะกัน เห็นนายว่าจะมีแค่ 30 ตอน นี่ก็เข้าไป 28 ล่ะ เหลืออีก 2 ตอน อาทิตย์จะ "ขึ่น" มามั๊ยล่ะ....แต่ที่แน่ๆ มีความรู้สึกว่า นาย เขียนให้ ธงรบ "รู้สึก" มากกว่า อธิคมหรือเปล่า หรือว่าพยายามจะย้ำให้คนอื่นที่เป็นประเภท"ไหล" เข้าใจถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อคุณ "ต้อง" ใครเข้าจริงๆ

เป็นกำลังใจให้ต่อไปล่ะกันครับ แม้ว่าจะมาบ้าง ไม่มาบ้าง มารออ่าน 2 ตอนที่เหลือนะ....

แล้วอย่างที่คุยกัน จะพิมพ์รวมเล่มเมื่อไหร่ บอกด้วยนะ