[story]>>>" สุดท้ายคือนายและเรา "<<< by Mogu
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [story]>>>" สุดท้ายคือนายและเรา "<<< by Mogu  (อ่าน 215550 ครั้ง)

meemewkewkaw

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าได้เจอชะนีแบบนี้ขอตั๊นหน้าซักทีเหอะ อย่าให้กรูได้เจอนะเมิง พ่อจะล่อไม่เลี้ยง

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :sad5:  น้องหมีน่ากลัวจังเยย พี่ชักจาเริ่มกลัวน้องหมีแล้วนะเนี่ย  :sad4:

ออฟไลน์ Just let it be

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 979
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
หงะ
 
ยังไม่ทันไปไหนเลยแต่ก็มีเรื่องซะแล้ววว

แต่ว่านะ

ยิ่งผ่านอุปสรรคมากเท่าไหร่

ความรักที่มีก็ยิ่งหอมหวาน  และแนบแน่นมากเท่านั้น

หวังว่าทั้งเล็ก  และคนที่คุณก็รู้ว่าใคร (หมู)  อิอิ

คงจาผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดีนะ  สู้ๆๆๆ

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เป็นหมูจิงจิง   :o9:

แต่หวยดันไม่ถูก    o9

ไม่งั้นได้เลี้ยงเหล้าแน๋วแน่เลย  :laugh:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
..........ใช่หมูจิงๆด้วย.......... o13

..........แต่ไหงมีชะนี 1 ตัวมาสร้างความร้าวฉานเยี่ยงนี้ล่ะจ้ะ........

..........มันสาดหน้าด้วยเหล้า.........ก็เอาหมัดสาดใส่หน้าบ้างดิ........อย่าไปยอม..... o18 o18

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ทำไมน้า แทบทุกเรื่องเลย ผู้หญิงต้องทำตัวแบบนี้ด้วย เสียภาพพจน์จริง ๆ  o18

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ชิส์ o12

เป็นเกย์แล้วมันหนักหัว...เหรอ

แสรดดดดดดด

ขอน้ำกรดด่วนครับ

 :angry2:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :try2:  จาสาดไรกันเหรอออ แต่ละคนน่ากลัวกันจัง

*************************************

" นายจะไปใหน เล็ก "

ผมหันกลับมาเมื่อหมูเดินตามมาดึงมือผมไว้

" ปล่อยมือเราหมู เราจะไปใหนก็เรื่องของเรา นายกลับไปจัดการเรื่องของนายกับเค้าให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับมาคุยกับเรา นั้นงัยเค้าเดินมาแล้ว "

ไอ้หมูหันกลับไปมองตามที่ผมบอก ผู้หญิงคนนั้นเดินตามหมูออกมาแล้วเดินมาเกาะแขนหมู ทำใมการแสดงกิริยาของเธอมันช่างแตกต่างจากใบหน้าของเธอซะเหลือเกิน

" พี่หมู เค้าอยากไปใหนก็ปล่อยเค้าไปซิค่ะ "

" หุบปากไปเลย "

ไอ้หมูตวาดผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับสลัดแขนตัวเองทำให้ร่างของผู้หญิงคนนั้นเซไปจนเกือบล้ม เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหมูโมโหมากขนาดนี้ ใบหน้าของหมูตอนนี้น่ากลัวมาก

" เพื่อมันพี่หมูกล้าตวาดหนูเลยเหรอ "

" ใช่แล้วพี่สามารถทำมากกว่านี้อีกด้วย ถ้าเธอยังไม่เลิกมาวุ่นวายกับพี่และคนที่พี่รักอีก "

" มันคงลีลาเด็ดมากซินะ พี่หมูถึงได้หลงมันขนาดนี้ "

ผมต้องเป็นฝ่ายดึงไอ้หมูไว้แทน มันพุ่งจะไปยังที่ๆผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่

" หมูอย่านะโว๊ย เค้าเป็นผูหญิงนะ กลับกันเถอะอย่ามีเรื่องเลย "

ผมลากแขนไอ้หมูให้ไปที่ลานจอดรถ ใจหนึ่งผมก็อยากสั่งสอนผู้หญิงคนนั้น แต่อีกใจหนึ่งผมก็อดสงสารเค้าไม่ได้เหมือนกัน ที่สำคัญเค้าเป็นเพศที่อ่อนแอด้วย ผมรีบพาไอ้หมูไปให้พ้นๆผู้หญิงคนนี้เป็นการดีที่สุด แต่เธอก็ไม่วายตะโกนด่าผมกับหมูตามหลัง

" ไปเลยไป จะไปลงนรกห่าเหวที่ใหนก็ไปเลยนะ แต่ระวังตัวด้วยล่ะ เค้าว่าพวกเกย์มันมั่วจะตาย "

ผมหันกลับไปดูผู้หญิงคนั้นที่ยืนโวยวายอยู่หน้าประตูทางเข้าได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเอือมละอา เธอไม่ได้สนใจเลยมั้งว่ามีคนมองดูอยู่ ผมรีบลากไอ้หมูไปที่รถเร็วขึ้นอีก

" เล็กเราขอโทษด้วยนะ ที่ทำให้นายต้องมาเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ "

ไอ้หมูเอ่ยปากขึ้นมาหลังจากที่ผมกับมันขับรถออกจาที่นั้นมาแล้ว

" เราไม่โทษนายนะหมู ถ้าจะโทษเราคงต้องโทษตัวเองมากกว่าที่เกิดมาเป็นแบบนี้ "

ผมตอบมันแล้วหันหน้าออกนอกประตูรถได้แต่นั่งถอนหายใจ ไอ้หมูมันยื่นมือมาวางไว้บนมือข้างหนึ่งของผม
แล้วบีบมือผมเบาๆ ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาจากเราทั้งคู่อีกจนมาถึงคอนโด

" เล็กยังไม่หลับอีกเหรอ "

หมูถามผมในขณะที่เราทั้งคู่นอนอยู่บนเตียง แล้วโอบกอดตัวผมด้วยวงแขนของหมูไว้ดั่งเช่นทุกคืน

" อืม เรานอนไม่หลับนะ "

" เล็กนายยังคิดถึงเรื่องเมื่อกี้อยู่ใช่ไหม เราสัญญานะว่าต่อไปนี้เราจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก "

" เราก็หวังว่ามันคงจะไม่มีเหตุการณ์แบบวันนี้อีกแล้วนะ หมู "

"งั้นนายก็หลับได้แล้วนะ เล็ก "

หมูหอมแก้มผม แล้วกระชับวงแขนที่กอดผมให้แน่นขึ้นอีก ผมค่อยๆหลับตาลงแต่ใจผมมันยังคงกังวลเรื่องผู้หญิงคนนั้นอยู่ มันเหมือนมีอะไรบางอย่างทำให้ผมรู้สึกว่าเรื่องมันคงไม่จบแค่คืนนี้แน่


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-05-2007 02:05:09 โดย ☆ღ ήÃεώ ღ☆ »

abcd

  • บุคคลทั่วไป
วันหยุดของผมกับหมูเรานั่งเล่นดูทีวีกันในห้อง โดยผมนั่งอยู่บนตักของหมูและมือหมูโอบกอดผมเอาไว้

" เล็ก วันนี้เราไปทะเลกันไหม "

" ไม่เอาหรอก ร้อนจะตาย "

" วันหยุดทั้งทีนะเล็ก จะอยู่แต่ในห้องเหรอ หรือว่าเล็กยังไม่หายโกรธผมเรื่องวันนั้นอยู่ "

ผมดันมือหมูออกจาการกอดผมอยู่ แล้วลุกขึ้นจากตักมัน ก่อนจะหันกลับมาเอื้อมมือไปจับหน้าของหมู
แล้วจ้องมองเข้าไปในดวงตาของหมู

" เราเลิกคิดเรื่องนั้นไปแล้วล่ะ เอางี้ถ้าหมูเบื่อเราไปดูหนังกันนะ "

หมูพยักหน้ายิ้มดีใจผมเลยก้มไปจูบหน้าผากหมูทีหนึ่ง แล้วเดินเข้าห้องไปแต่งตัว หมูกับผมขับรถมาถึงบิ๊กซี ในระหว่างดูหนังไอ้หมูชอบเอียงหน้ามาหอมแก้มผมบ่อยๆ
ผมต้องปรามมันไอ้หมูถึงยอมหยุด แต่เปลี่ยนเป็นนั่งกุมมือผมแทน

ดูหนังจบผมกับหมูเดินดูของในห้างกันต่อ ถือโอกาสซื้อของไปทำกับข้าวทานกับไอ้หมูที่ห้องด้วยเลย
แต่กว่าจะได้กลับห้องกันเกือบค่ำครับไอ้หมูดันชวนนั่งดื่มเบียร์ต่ออีก

" เล็กมีอะไรหรือเปล่า เห็นทำคิ้วขมวดกันนานแล้วนะ "

หมูเอ่ยถามผมตอนที่เรากำลังอยู่ในลิฟกัน

" ไม่มีอะไรหรอกหมู แค่ตาขวามันกระตุกนะ ใจไม่ค่อยดีเลย "

" คงไม่มีอะไรมั้งเล็ก "

ผมได้แต่ส่งยิ้มให้กับหมู คงจะเป็นอย่างที่หมูบอก ผมคงกังวลใจมากไปเอง
ประตูลิฟเปิดออกแล้วผมกับหมูเดินออกมา แต่พอมองไปที่ประตูห้องของหมู
ผมอึ้งที่เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ ผมหันไปมองหน้าไอ้หมู มันก็มีอาการอึ้งเหมือนผมครับ

ผมกลับหลังจะกดปุ่มให้ลิฟเปิด ไม่อยากจะเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนี้เลยจริงๆ
หมูยื่นมือมาจับมือผมไว้ ผมมองหน้าหมูหมูได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆเป็นเชิงว่าไม่ต้องหลบ

ผมจำใจเดินพร้อมหมูมาที่หน้าห้อง ทำเป็นไม่เห็นเธอที่ยืนส่งยิ้มหวานให้ไอ้หมูอยู่
ผมเดินเข้าห้องอย่างเร็วเมื่อเปิดประตูได้แล้ว

" จะไม่เชิญเข้าห้องหน่อยเหรอค่ะ พี่หมู "

พูดจบเธอเดินเข้ามาในห้องเองเลย เดินผ่านผมไปเหมือนผมเป็นอากาศธาตุซะงั้น
ผู้หญิงคนนั้นเดินไปนั่งบนโซฟาเหมือนกับเป็นห้องของตนเองก็ไม่ปาน

" ห้องพี่หมูไม่เปลี่ยนไปเลยนะค่ะ ยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลย "

" ต้องการอะไร พูดมาตรงๆดีกว่า "

ไอ้หมูถามผู้หญิงคนนั้น ที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยเสียงแข็งกระด้าง
ผมเลี่ยงเดินไปห้องครัวแล้วจัดพวกของที่ซื้อมา

" พี่หมูทำใมพูดอย่างนั้นล่ะค่ะ ทีเมื่อก่อนไม่เห็นพูดกับหนูแบบนี้เลย "

" นั้นมันเมื่อก่อน เราจบกันไปแล้วนะอย่าลืมซิ "

มือผมจัดของไปหูก็คอยฟังสิ่งที่ทั้งสองสนทนากันไปด้วย

" แล้วถ้าหนูอยากให้เรากลับมาเหมือนเดิมล่ะค่ะ พี่หมู "

มือผมที่จัดของอยู่ชะงักผมหันกลับไปดู ใจผมเต้นโครมครามเลย เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปโอบกอดคอหมู เธอยื่นหน้าจะจูบกับหมูด้วย

หมูพยายามแกะมือของผู้หญิงคนนั้นออกจากตัว จนหลุดได้หมูผลักผู้หญิงคนนั้นจนล้มไปที่พื้นห้อง

" พี่หมู ไอ้เกย์นั้นมันมีดีกว่าหนูตรงใหน "

ผู้หญิงคนนั้นตะโกนด้วยความโมโห เมื่อยันตัวลุกขึ้นมาได้แล้ว

" เธอกำลังพูดถึงคนที่พี่รักอยู่นะ "

" รักเหรอ หนูว่าพี่หลงมันมากว่า เป็นไงลีลามันคงดีมากซินะ "

ผมก้าวเท้าออกมาจากในห้องครัวมายืนเผชิญหน้ากลับผู้หญิงคนนั้น เธอมองหน้าผมด้วยสายตาแข็งกร้าว

" โผล่หัวออกมาได้แล้วเหรอ "

ผมพยายามข่มใจอย่างแรง กับท่าทางและวาจาที่ช่างกร้าวร้าว
“ น้องพูดอะไรนะระวังปากด้วยนะ “

“ นึกว่าฉันจะกลัวคำขู่ของแกเหรอ ไอ้เกย์ส่ำส่อน “

“ เฮ้ย มันจะมากเกินไปแล้วนะน้อง “

หมูเดินมายืนอยู่ข้างตัวผม ถ้าไม่ติดว่าคนตรงหน้าเป็นผู้หญิงผมตะบั้นหน้าไปตั้งแต่แรกแล้ว

“ ทำใม แกจะทำอะไรฉัน นอกจากเก่งเรื่องแย่งผู้ชายของคนอื่นแล้วแกจะทำอะไรได้ “

“ พอได้แล้ว ถ้าเธอจะมาก่อกวนกัน ก็ออกไปจาห้องพี่ได้แล้ว ไป ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอได้ยินไหม “

ไอ้หมูตวาดผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะเดินไปดึงแขนแล้วลากให้ออกไปจากห้อง


VicOSe

  • บุคคลทั่วไป
โหย  รับไม่ได้อย่างแรงอ่ะ  she แรงเกินไปป่าว - -*

ผู้หญิงก็ผู้หญิงเหอะๆ เจอแบบนี้ตายไปข้าง  :angry2: :angry2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เซ็งภาพลักษณ์ผู้หญิงเสียเพราะยายคนนี้จิงจิง   :เฮ้อ:

แต่ว่าไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะเป็นแบบนี้นะ  o1

รอลุ้นต่อจาลงเอยยังงัย  :o9:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

..........เบื่อจัง :o9:

....................ผู้หญิงไร้สมอง........... :laugh: :laugh: :laugh:

.........สู้เลยคราบ.........อย่ายอม........  o13 o13

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ชะนีนี่นี้วอนซะแล้นนนนน

คนเขาอุตสาห์มีจรรยาบรรณไม่โต้ตอบ

แกว่งปากหาตีนจริงๆ

อย่าให้เจอนะเมิงงงงงง

แสรดดดดดด



Jingjoh

  • บุคคลทั่วไป
เป็นเรานะ จับตบตั้งแต่ที่ร้านและ ชิ

พูดแล้วคันมือ ว่ะฮ่ะฮ่ะ

 :angry2:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :try2:  ต่อกันเลยดีกว่า ชักเริ่มน่ากลัวแระแต่ละคน

***************************************************

ผมยืนมองภาพที่หมูลากผู้หญิงคนนั้นให้ออกจากห้อง เธอดิ้นรนพยายามสลัดมือของหมูให้หลุด

" พี่หมูปล่อยหนูนะ ปล่อยหนูบอกให้ปล่อย "

" เงียบไปเลยนะ แล้วออกไปจากห้องพี่ได้แล้ว "

" ไม่พี่หมูทำกับหนูแบบนี้ไม่ได้นะ หนูเป็นเมียพี่นะ ไอ้เกย์มึงได้ยินมั๊ย พี่หมูเค้าเป็นผัวกู "

ผมยืนตัวชาตอนที่ได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดออกมา แต่ที่ทำให้ผมสติแตกคือคำพูดต่อมาของเธอ

" พ่อ แม่แกไม่เคยสั่งสอนหรืองัยว่าอย่ามายุ่งกับผัวชาวบ้านเค้า "

ผมก้าวเท้าเดินอย่างเร็วไปยังร่างของเธอที่ไอ้หมูกำลังลากอยู่ ฝ่ามือของผมกระทบใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นจนหน้าหัน เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่ใช้กำลังกับผู้หญิง

" มึงอย่าลามปามมาถึงพ่อ แม่กูเข้าใจไหม มึงอยากได้ไอ้หมูมันมากใช่ไหม มึงเอาไปเลยนะ แล้วไม่ต้องมาจองเวรกับกูอีก ถ้ามึงเป็นผู้ชายกูจะไม่แค่ตบมึงแน่ มึงว่าอะไรกูก็ได้ แต่อย่ามาพาดพิงถึงพ่อแม่กูจำไว้ "

ผมมองที่หน้าขาวๆของผู้หญิงคนนนั้น ที่ตอนนี้มีริ้วรอยจากฝ่ามือของผมอยู่บนในหน้า ผมวิ่งออกจากห้องไอ้หมู
ไม่สนใจเสียงเรียกของไอ้หมูที่ตะโกนตามหลังผม ผมไม่รอลิฟวิ่งลงทางบันไดจนมาถึงข้างล่าง แล้วเรียกมอไซค์ให้ไปส่งผมทันที

ผมไม่รู้ว่าผมนั่งอยู่ที่นี่นานแค่ใหนแล้ว รู้เพียงแต่ว่าผมรู้สึกสบายใจขึ้น เมื่อได้นั่งมองดูคลื่นสาดเข้ามายังฝั่ง
ผมกอดตัวเองเอาไว้เพราะลมที่พัดมากระทบร่างผม

" เราว่าแล้วนายต้องอยู่ที่นี่ "

ผมหันไปมองตามเสียงนั้น หมูเดินมายังที่ผมนั่งอยู่แล้วเอาเสื้อแขนยาวมาคลุมตัวให้ผม หมูนั่งลงข้างตัวผม

" เพิ่งรู้นะแฟนเราก็ดุเอาเรื่องเหมือนกัน "

" นายมาทำใมหมู กลับไปหาเค้าไป เราไม่อยากมีปัญหาอีก "

" ทุกอย่างมันจบแล้วเล็ก ต่อไปนี้เค้าจะไม่มายุ่งกับเล็กและเราอีกต่อไปแล้ว "

ผมละสายตาจากการมองท้องทะเล มามองหน้าของหมูแทน

" ไม่ต้องมองเราแบบนั้นเลย เล็ก เราไม่ได้ทำอะไรเค้าหรอกน๊า "

" นายแน่ใจได้ไงว่าเค้าจะไม่มาวุ่นวายอีกหมู "

หมูไม่ตอบผมแต่ยิ้มเจ้าเลห์ให้ผมแทน แล้วโอบตัวผมมาชิดกับตัวมัน แถมมาจูบผมที่หน้าผากด้วย

“ กลับกันเถอะเล็ก “
ผมลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังหมูไปที่รถ ได้แต่หวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับผมอีก หลังจากวันนั้นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่มายุ่งวุ่นวายกับผมและหมูอีก ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าไอ้หมูมัน ใช้วิธีใหนเพราะผมถามกี่ครั้งๆ มันก็เอาแต่ยิ้ม (แต่ผมก็รู้จนได้ว่าไอ้หมูมันขู่ผู้หญิงคนนั้น ว่าจะไปบอกแฟนใหม่ของเธอ เรื่องนี้มันถึงจบลงได้ ผมขอไม่บอกรายละเอียดตรงนี้นะครับ ว่าทำใมผู้หญิงคนนั้นถึงได้กลัวหมูไปบอกแฟนเค้า ขอแค่ให้ทุกคนรู้เพียงว่าแฟนใหม่ของผู้หญิงคนนั้น ประกอบอาชีพในสิ่งผิดกฏหมาย ซึงถ้าเค้ารู้เรื่องขึ้นมาผู้หญิงคนนั้นคงไม่แค่เจ็บตัวแน่ๆ เรื่องบางเรื่องผมก็ไม่สามารถบอกได้จริงๆขอโทษนะครับ ) ผมคิดว่าเธอคงไม่ได้ต้องการหมูคืนหรอก เพียงอาจจะคิดว่าตัวเองเสียหน้ามากกว่า ผมนึกว่าเรื่องเลวร้ายมันคงจะหมดไปแล้ว แต่เหมือนที่ทุกคนพูดกันยามใดที่เรามีความสุข มักจะมีปัญหามาหาเราเสมอ แถมปัญหาใหม่ที่ผมต้องเจอดันเป็นปัญหาที่ผมพยายามหนีมันซะด้วย ปัญหาที่ผมเองก็คาดไม่ถึง


ในวันหนึ่งที่ผมนั่งอยู่ในที่ทำงาน เสียงมือถือผมดังขึ้นมา หยิบมาดูเบอร์ที่โชว์อยู่เป็นเบอร์ของเก๋

“ สวัสดีจ๊ะ เก๋ “

หลังจากผมกรอกเสียงไปแล้ว ไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเพียงเสียงสะอื้นดังเบาๆมาตามสาย

“ เก๋ๆ เป็นอะไรหรือเปล่า ทำใมร้องให้ “

“ เล็ก ช่วยเราด้วย เราทนไม่ไหวแล้ว “

“ เก๋ใจเย็นๆนะ มีอะไรค่อยๆพูด “

“ หมงเค้า หมงมีคนอื่นแน่ๆเลยเล็ก “

“ เก๋แน่ใจได้ไง ไอ้หมงมันไม่มีนิสัยอย่างนั้นหรอก “

ผมปลอบใจเก๋ไป แต่ผมอดกังวลกลัวว่าสิ่งที่เก๋บอกไม่ได้กลัวมันจะเป็นความจริง


abcd

  • บุคคลทั่วไป
" เราไม่ได้คิดไปเองนะเล็ก เรากลุ้มใจจนจะบ้าตายแล้วนะ "

" ใจเย็นๆค่อยๆเล่ามานะ เก๋ "

" เราใจเย็นไม่ได้แล้วนะ หมงเค้าไม่ได้กลับมาบ้านสองวันแล้ว โทรไปก็บอกว่าอยู่กับเพื่อน แต่พอเราถามว่าเพื่อนคนใหน หมงเค้าก็ไม่ยอมบอก จะให้เราคิดว่าไงล่ะเล็ก "

เก๋พูดจบก็เอาแต่ร้องให้ใหญ่เลย ผมปล่อยให้เก๋ร้องให้ไป บางครั้งการได้ปลดปล่อยน้ำตามันอาจช่วยให้เราสบายใจขึ้นบ้าง

" เก๋เดี๋ยวเราจะลองโทรหาหมงมันดู มันอาจไม่มีอะไรก็ได้นะ เก๋ก็อย่าคิดมากเลิกร้องให้ได้แล้ว มันไม่ดีกับสุขภาพของเด็กที่อยู่ในท้องนะ ทำใจให้สบาย "

" ขอบใจเล็กมาก "

" ไม่เป็นไรเก๋เพื่อนกันนี่ ได้เรื่องยังไงเราจะโทรไปบอกนะ "

ผมนั่งมองมือถืออยู่นานหลังจากวางสายจากเก๋แล้ว ภายในใจผมกำลังขัดแย้งกันเองระหว่างความรู้สึกใจหนึ่งก็สงสารเก๋ อีกใจหนึ่งผมยังไม่รู้ว่าลืมความรู้สึกกับหมงไปหมดใจผมหรือยัง ผมกดหารายชื่อไล่ไปที่ละชื่อจนเจอชื่อของไอ้หมง ผมกดโทรออกแล้วรอมันรับสาย

" สวัสดีครับ หมงพูดครับ "

ผมใจหวิวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของมัน ความรู้สึกเก่าๆประดั่งเข้ามาในห้วงความคิดของผม ผมเงียบอยู่นานกำลังจะเอ่ยปากก็ได้ยินเสียงอีกเสียงหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา

" หมงใครโทรมานะ "

" ไม่รู้ซิโทรมาแล้วไม่ยอมพูดอะไร "

มือที่ถือโทรศัพท์เกือบหมดเรี่ยวแรงกับเสียงที่ผมได้ยิน ผมกดตัดสายไปทันทีจากความรู้สึกหวั่นไหวผมกับเครียดขึ้นมาแทน ผมไม่คิดอะไรเลยตอนนั้นผมบอกวันว่ามีธุระด่วนต้องรีบกลับบ้าน ให้วันลางานให้ด้วย แล้วรีบกลับคอนโดไปเก็บเสื้อผ้า ระหว่างเก็บเสื้อผ้าผมโทรไปหาหมู

" หมูเราต้องกลับบ้านด่วนะ คงไปไม่กี่วันหรอก "

" ให้เราไปด้วยไหม เล็ก "

" งั้นนายตามไปที่หลังนะ เราต้องไปแล้ว ถึงเมื่อไหร่เราจะโทรมาบอกนะหมู "

ตอนที่นั่งอยู่บนรถผมโทรไปหาไอ้โชคบอกให้มันมารับผมด้วย ผมคิดถึงเสียงที่ผมได้ยินนั้น ทำใมต้องเป็นมันด้วยนะ กว่าจะมาถึงบ้านผมก็เกือบเที่ยงคืน ผมให้โชคขับรถไปส่งที่บ้านไอ้นุมันก่อน

" มึงจะบอกพวกกูว่าที่มึงกลับมาเพราะเรื่องของไอ้หมงมันเหรอว่ะ เล็ก "
ไอ้โชคเปิดฉากขึ้นเป็นคนแรก หลังจากผมบอกถึงสาเหตุที่ผมกลับมาบ้านครั้งนี้

" เมื่อไรมึงจะเลิกเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นซักที่ว่ะ " ไอ้นุเอ่ยเป็นคนต่อมาครับ

" จะให้กูนิ่งเฉยกับความทุก์ของเพื่อนเหรอว่ะ กูทำไม่ได้หรอกว่ะ "

" เล็กมึงก็เป็นแบบนี้ทุกที่ แล้วเป็นไงสุดท้ายมึงก็ต้องเจ็บอยู่คนเดียว " ไอ้โชคพูดขึ้นน้ำเสียงกึ่งโมโหนิดๆ

" พอๆได้แล้ว โชค มึงจะพูดให้ได้อะไรขึ้นมาว่ะ ไปเล็กพักผ่อนก่อนไป เดี๋ยวพรุ่งนี้คงมาคิดว่าจะทำยังไงกัน "

ผมลุกจากโต๊ะให้ไอ้โชคขับไปส่งผมที่บ้าน

" เล็กมึงมั่นใจเหรอว่ะ ว่าเป็นมัน " ไอ้โชคถามขณะขับรถมาส่งผมครับ

" กูมั่นใจเต็มร้อยว่ะโชค กูจำเสียงมันได้ ถึงจะไม่ได้เจอมันมาหลายปี แต่กูไม่มีวันลืมเสียงมันเด็ดขาด "

พอมาถึงบ้านผมเข้าไปสวัสดีแม่กับพี่ๆแล้วผมขอตัวขึ้นไปนอนเลย กำลังจะหลับหมูก็โทรเข้ามาพอดี

" ถึงใหนแล้วครับ เล็ก "

" โทษที่นะหมู ลืมโทรไปบอก เราถึงบ้านแล้วล่ะ "

" ไม่เป็นไร เราจะบอกว่าคงไปถึงบ้านเล็กเที่ยงๆนะ "

" ขับรถระวังตัวด้วยนะ หมู "

" แล้วเจอกัน บายครับ "

วางสายจากหมู ผมกับต้องมาคิดหนักเรื่องของหมูผมจะบอกกับที่บ้านยังไง แต่ช่างเถอะตอนนี้เรื่องที่ผมต้องทำเป็นสิ่งแรกคือเรื่องไอ้หมง แต่คนที่ผมเป็นห่วงที่สุดตอนนี้คือเก๋ ผมจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้จบลงเร็วที่สุด



abcd

  • บุคคลทั่วไป
ตอนที่หลับอยู่รู้สึกถึงสัมผัสของมืออันอบอุ่นที่ลูบใบหน้าผมอยู่อย่างแผ่วเบา ผมลืมตาก็พบกับรอยยิ้มของแม่ที่นั่งลูบหน้าผมอยู่ รอยยิ้มอันอ่อนโยนและอบอุ่นเสมอ แต่ผมรู้สึกว่าปวดหัวมาก

" แม่ครับกี่โมงแล้วครับ " ผมถามแม่แล้วพยายามยันตัวให้ขึ้นแต่มันปวดไปทั้งตัวเลย

" จะเที่ยงแล้วล่ะ แม่เห็นเล็กยังไม่ตื่นเลยขึ้นมาดู เห็นนอนละเมอใหญ่เลยนะ แถมตัวร้อนอีก สงสัยจะมีใข้นะ "

" เล็กไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แม่ คงเป็นเพราะนั่งรถมาทั้งวันเดี๋ยวก็คงหายครับ "

" งั้นเดี๋ยวแม่ลงไปข้าวต้มกับยามาให้นะ เล็กนอนพักต่อแล้วกัน "

" ขอบคุณครับแม่ "

ผมเห็นแม่ยิ้มให้ผมก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องผม เพื่อไปทำข้าวต้มให้ผม ผมนอนลงเหมือนเดิมกำลังจะหลับตาก็มีคนมาเคาะประตูห้องนอนผม
" เข้ามาได้เลยประตูไม่ได้ล๊อคครับ "

หลังสิ้นเสียงของผม ประตูห้องเปิดออกพร้อมๆกับร่างของหมูที่เดินเข้ามา แล้วเดินมานั่งข้างๆที่ผมนอนอยู่

" เป็นไงมั้งครับ เห็นแม่บอกว่าไม่สบายผมเลยขอขึ้นมาดูอาการเล็ก "

" ไม่เป็นอะไรมากหรอก นายมาถึงนานแล้วเหรอ หมู "

" มาได้สักพักแล้วล่ะ แต่นั่งคุยกับพี่และแม่ของ เล็กอยู่ข้างล่างนะ "

หมูเอื้อมมือมากุมมือผมไว้ แล้วตบเบาๆที่หลังมือผม

" เล็ก มีเรื่องอะไรหรือเปล่าทำไหมนายถึงได้รีบกลับมาขนาดนี้ "

" ขอโทษนะหมู เราบอกอะไรนายตอนนี้ยังไม่ได้หรอกนะ จบเรื่องนี้เมื่อไรเราจะบอกนายทันทีเราสัญญา "

" ไม่เป็นไรนะ เล็กถ้านายยังไม่พร้อมที่จะบอกเรา แต่ขอให้นายรู้ไว้นะ ว่าเราจะอยู่เคียงข้างนาย ไม่ว่าเรื่องที่นายจะทำมันคืออะไรก็ตาม "

หมูก้มลงมาจูบที่หน้าผากผม แล้วนั่งมองผมอยู่อย่างนั้น จนแม่ผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมถ้วยข้าวต้มและยา หมูจึงขอตัวลงไปข้างล่าง

" แม่ยิ้มอะไรครับ "

" แม่ดีใจนะซิ แม่ไม่เห็นเล็กหน้าตาดูมีความสุขอย่างนี้มานานมากแล้วนะ "

" แม่ครับ แม่จะว่าอะไรหรือเปล่าถ้าผมจะบอกว่าผมกับหมูเราคบกันอยู่ครับ "

แม่ผมยื่นมือมาขยี้หัวผมเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นลูบเส้นผมของผมครับ

"แม่ดีใจมากกว่านะเล็ก แม่จะไปว่าอะไรมีคนมาดูแลลูกของแม่ได้ แถมทำให้ลูกแม่มีความสุขด้วย สิ่งที่เล็กตัดสินใจ แม่เชื่อว่ามันต้องเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเล็กแล้ว ลูกเป็นลูกแม่นะเล็ก อะไรที่เป็นความสุขของเล็ก แม่ก็สุขไปด้วยนะ "

" ขอบคุณครับ แม่ "

ผมทานข้าวต้มและยาแล้วหลับไป ตื่นมาอีกที่ตอนสี่โมงเย็นกว่าๆ ลืมตามาเห็นหมูมันนั่งเฝ้าผมอยู่ที่เก้าอี้

" หมู พาเราไปบ้านเพื่อนเราหน่อยซิ "

หมูเดินมาพยุงตัวผมขึ้นจากเตียง

" เล็กไหวนะ ตัวยังร้อนอยู่เลย "

" ไม่เป็นไรมากหรอกหมู ไปกันเถอะ "

หมูเลยจำยอมพาผมลงมาข้างล่างเจอแม่นั่งอยู่

" เล็กจะไปใหนนะลูก ยังไม่หายดีเลยนะ "

" ผมจะไปทำธุระนะครับ แม่ "

" งั้นแม่ฝากหมูดูแลเล็กด้วยนะ "

" ครับแม่ ผมจะดูแลเล้กให้ดีที่สุดเลยครับ "

ผมกับหมูไหว้แม่แล้วพากันไปขึ้นรถของหมี่จอดอยู่หน้าบ้าน ผมบอกทางหมูจนหมูขับมาถึงบ้านของเก๋ ผมเดินเข้าไปในบ้านของเก๋ ที่เปิดเป็นร้านขายคอม พอผมเห็นเก๋ผมยิ่งโกรธไอ้หมงกับสิ่งที่มันได้ทำ


Jingjoh

  • บุคคลทั่วไป
โกรธด้วยคน นึกออกและว่าเป็นใคร ถ้าใช่คนนั้นนะ
ไอ้หมง มึงงง
อินไปป่ะ แหะๆ

 :angry2:

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

..........ผ่านเรื่องโน้น.........ก็มาเจอกับเรื่องนี้...... :dont2:

..........ชีวิตหนอชีวิต........ o7 :o12:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ทำไมต้องเป็นหมงด้วยที่ทำให้เล็๋กเจ็บตลอดเวลา

เป็นกำลังใจให้เล็กนะครับ หายป่วยไวไวนะครับ

 :yeb:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
อย่าบอกนะว่าเป็นคนนั้น ... คนนั้นหนะ  o18
เซ็งหมงจิง ๆ  :undecided:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
" เก๋ "

" อ้าวเล็กมาเมื่อไหร่นะ มาๆนั่งก่อนนะ "

เก๋วางมือจากการจัดร้านอยู่พาผมและหมูไปนั่งที่เก้าอี้ ผมมองดูหน้าเก๋ที่ดวงตามีแต่ความเศร้าสร้อย

" เล็กเป็นไงมั้ง "

" สบายดีแล้วเก๋ล่ะ "

" ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ เราพยายยามจะไม่คิดถึงมันแล้ว เหมือนที่เล็กบอก ตอนนี้สิ่งสำคัญคือลูกที่อยู่ในท้องเรานี่ล่ะ "

" เอ้อ ลืมแนะนำเก๋นี้หมูเพื่อนเรานะ หมูนี้เก๋นะ "

ผมนั่งคุยกับเก๋ ถึงใบหน้าของเก๋จะมีรอยยิ้ม แต่คนเราเมื่อมีความทุกข์ มันมักจะแสดงออกมาทางแววตาเสมอ

" เล็กเราขอโทษนะ ต้องให้เล็กมาลำบากเรื่องของเรา "

" ไม่เป็นไรเก๋ เพื่อนกัน อะไรที่ช่วยกันได้เราก็ต้องช่วยกันซิ "

" ขอบใจมาก ขอบใจจริงๆนะเล็ก "

ผมนั่งคุยกับเก๋อีกสักพัก ก็ขอตัวเพื่อที่จะได้ไปหาไอ้คนต้นเหตุของปัญหา ผมกับหมูมานั่งอยู่ร้านกาแฟก่อนที่ผมจะโทรไปหาไอ้โชค ช่วงที่นั่งรอไอ้โชคมาผมเวียนหัวมาก

" เล็กไหวหรือเปล่า หน้าซีดมากเลยนะ เราว่ากลับไปพักก่อนดีไหม "

หมูถามผมพลางประคองผมเอาไว้

" ไหว หมูเราไหว แค่ปวดหัวนิดเดียวเอง "

" แต่ว่า " หมูยังพยายามกล่อมให้ผมกลับบ้านอีก

" เชื่อเรานะหมู เราไม่เป็นอะไรหรอก "

ผมกับหมูคุยกันอยู่นั้น ไอ้โชคก็เดินหน้าบึ้งเข้ามาในร้าน

" เล็กมึงไปนอนพักก่อนไป หน้ามึงซีดมากเลยนะโว๊ย " ไอ้โชคเอ่ยขึ้นมาหลังจากนั่งลงแล้ว

" กูไม่เป็นไร มึงมาก็ดีแล้วมึงช่วยขับรถให้หน่อยนะ หมูเค้าไม่ชำนาญทางว่ะ "

" มึงจะให้กูพาไปที่ไหนว่ะ "

" มึงขับไปแล้วเดี๋ยวกูบอกเอง "

เราทั้งสามเดินมาข้นรถแล้วขับไป ผมหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดหาไอ้หมง

" สวัสดีครับ " เสียงของหมงเมื่อมันรับสายผมแล้ว

" หมงกูเอง "

" เล็ก " เสียงของไอ้หมงมันตกใจอยู่ไม่น้อยที่ได้ยินเสียงของผม

" มึงอยู่ไหนว่ะ " ผมถามมัน มันอ้ำอึ้งอยู่นาน จนผมต้องถามซ้ำมันถึงยอมบอก

ผมหันไปบอกไอ้โชคตามที่ไอ้หมงมันบอกก่อนจะกลับไปคุยกับมันต่อ

" หมง มึงรอกูอยู่ที่นั่น อีกสักพักกูจะไปหา "

ผมกดปิดมือถือแล้วหันมาหาไอ้โชค เพราะมันจอดรถไม่ยอมขับไปต่อ

" มึงทำแบบนี้แล้วได้อะไรขึ้นมาว่ะเล็ก " ไอ้โชคมันพูดแล้วทุบมือไปที่พวงมาลัย

" กูมีเหตุผลของกูโว๊ย โชค "

" เหตุผลอะไรของมึงว่ะเล็ก เมื่อไหร่มึงจะเลิกใจอ่อน เป็นทุกข์เป็นร้อนแทนคนอื่นสักทีว่ะ "

" กูบอกมึงไป มึงก็คงไม่เข้าใจกูหรอกว่ะโชค มึงจะช่วยกูไหมถ้าช่วยมึงไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ขับรถไปได้แล้ว "

ไอ้โชคหันกลับไปมองถนน แล้วขับกระชากรถออกไปอย่างเร็ว ผมหันไปมองหมูที่นั่งอยู่ด้านหลังก่อนที่จะหันกลับมามองถนนด้านหน้า ตาผมค่อยๆปิดลงแล้วผมก็หลับไป

abcd

  • บุคคลทั่วไป
" เล็ก ตื่นได้แล้วว่ะถึงแล้ว " เสียงไอ้โชคปลุกผมให้ตื่นขึ้น ผมลืมตาแล้วมองไปยังบ้านหลังหนึ่ง
ผมเปิดประตูรถออกมา เราทั้งสามคนยืนอย่ที่หน้าบ้านหลังนั้น ก่อนที่ผมจะเดินไปกดออดหน้าบ้าน ผมยืนรอสักพักไอ้หมงก็เดินมาเปิดประตูให้ผม ผมและโชครวมทั้งหมูเดินตามร่างไอ้หมงเข้ามาภายในบ้าน

" หมงมึงทำอะไรอยู่ มึงรู้ตัวบ้างไหมว่ะ " ผมเริ่มบทสนทนาเมื่อเราทุกคนนั่งอยู่ในบ้านแล้ว ไอ้หมงยังนั่งนิ่งไม่พูดจา

" มึงกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วนะโว๊ย หมง " ผมพูดถึงตรงนี้น้ำตาผมก็เริ่มคลอๆที่เบ้าตาแล้ว

" เล็ก กูขอโทษ " ไอ้หมงพูดแล้วก้มหน้านิ่ง

" มึงจะมาขอโทษกูทำใมว่ะ คนที่มึงควรจะไปขอโทษ เค้ารอมึงอยู่ที่บ้านโน้น "

" เล็ก มึงอย่ามาทำเป็นคนดีหน่อยเลยว่ะ " สิ้นเสียงไอ้ต้นเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ผมจ้องหน้ากับมัน

" ต้นมึงรู้ไหม มึงกำลังทำในสิ่งที่ผิดอยู่นะ กูขอร้องว่ะ มึงเลิกเถอะ "

" ตลกว่ะ เล็ก กูไม่เห็นว่ากูกับไอ้หมงจะทำผิดที่ตรงไหนเลย "

" ไอ้เหี้ยต้น มึงกล้าพูดแบบนี้เหรอมึง มึงสองคนทำเหี้ยแบบนี้ แล้วมึงยังว่ามันไม่ผิดอีกเหรอว่ะ "
ไอ้โชคตะโกนขึ้นมาแล้วไปยืนเผชิญหน้ากับไอ้ต้น มันที่สองจ้องหน้าไม่มีใครยอมใคร

" ทำใมว่ะ มึงจะทำอะไรกู " ไอ้ต้นถามทั้งพยายามแกะมือของไอ้โชคที่กุมคอเสื้อของมันอยู่
ไอ้หมงกับหมูต่างลุกขึ้นไปแยกมันทั้งสองออกจากกัน

“ ต้นมึงคิดว่ามึงทำถูกแล้วเหรอว่ะ “ ผมลุกขึ้นมาเดินมาหยุดที่หน้ามัน

“ กูผิดตรงใหนว่ะ แค่กูอยากอยู่กับคนที่กูรัก “

“ มึงเรียกสิ่งที่มึงทำอยู่ว่ารักเหรอ ต้น “ ผมถามมันกลับหลังจากมันตอบผม มันเงียบไม่ตอบคำถาม ผมจึงเปลี่ยนไปมองไอ้หมง

" หมง กูอยากให้มึงคิดดีๆนะ มึงจะเลือกใช้ชีวิตแบบนี้หรือมึงจะกลับไปใช้ชีวิตอย่างที่มึงควรเป็น
ไม่มีใครได้อะไรทุกๆอย่างเหมือนที่ตัวเองหวังไว้หรอกว่ะ "

" ต้น มึงรู้ไว้ด้วยนะ ว่าสิ่งที่มึงเรียกว่าความรักมันกำลังทำร้ายอีกหลายๆคนอยู่ "

" กูไม่ได้อยากเป็นคนดีเหมือนมึงนิ เล็ก "

" กูไม่ได้เป็นคนดีอะไรเลย ต้น แต่กูเลือกที่จะทำสิ่งที่ถูกต้องมากกว่า "

ผมเดินกลับไปหาหมูที่ยืนอยู่แล้วกุมมือหมูไว้บีบมือมันเบาๆ

" ชีวิตคนเรามันไม่มีทางให้เลือกมากนักหรอกนะ ในเมื่อมึงเลือกที่จะทำหน้าที่ลูกให้พ่อและแม่มึงแล้ว
มึงก็ควรทำให้ดีที่สุด อย่าให้ความต้องการของมึงทำร้ายคนอื่นๆอีกเลยว่ะ หมง "

" เล็ก มึงไม่ต้องมาอ้างอะไรหรอกว่ะ มึงมันขี้ขลาดมากกว่าไม่กล้าสู้ ไม่งั้นมึงจะยอมให้หมงมันไปแต่งงานเหรอว่ะ "

ไอ้ต้นเดินออกมาจากที่ยืนกับไอ้หมง มายืนจ้องหน้าผม

" มึงไม่ต้องอ้างเรื่องความถูกต้องหรือหน้าที่อะไรทั้งนั้น เล็ก ที่มึงทำนี่เพราะมึงยังรักหมงอยู่ใช่ไหมว่ะ "

ไอ้ต้นมันถามผมขึ้นมา ผมหันไปมองหน้าหมู แต่สีหน้าหมูยังเรียบเฉยอยู่ ผมหันกลับไปมองหน้าไอ้ต้นก่อนจะตอบสิ่งทีมันถามผมมา

" ใช่กูยอมรับว่ากูรักไอ้หมงมัน และตอนนี้กูยังไม่ลืมความรู้สึกนั้นได้เลย แต่กูเมื่อกูรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ กูก็ขอเก็บมันไว้ในความทรงจำของกูดีกว่า "

หมูหันหน้ามามองผมแวบหนึ่งแล้วหันหน้ากลับไป

" แล้วแต่มึงจะคิดเอาเองแล้วกันว่ะหมง มึงไม่มีวันเข้าใจหรอกว่ะ ว่าเด็กที่โหยหาความรัก ความอบอุ่นจากคนที่เป็นพ่อมันทรมานขนาดไหน ฮือ ฮือ กูไม่อยากให้ลูกมึงต้องเป็นเหมือนกู "

พูดถถึงตรงนี้ผมก็กั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว ผมปล่อยให้มันไหลออกมา

" หมู โชคเรากลับกันเถอะ " ผมพูดทั้งน้ำตาแล้วเดินนำหน้าทั้งสองคนมาที่รถ ผมกับหมูนั่งอยู่ด้านหลัง ไม่มีเสียงพูดคุยกันเลย มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของผม ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปเมื่อไหร่ แต่ตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตัวเอง ผมลืมตาขึ้นเห็นหมูนั่งกุมมือผมอยู่ พร้อมรอยยิ้มบางๆ


abcd

  • บุคคลทั่วไป
ผมมองใบหน้าของหมูที่มีรอยยิ้มบางๆนั้น รู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่ถ่ายทอดจากมือที่กุมผมอยู่

" ตื่นแล้วเหรอ เล็ก เราลงไปข้าวต้มมาให้นะ "

ผมได้แต่พยักหน้าให้ หมูวางมือผมลงแล้วลุกขึ้นเดินออกห้องนอนผมไป

" เฮ้อ แกนะแกไอ้เล็ก ทำคนอื่นเค้าเป็นห่วงไปหมดเลยนะมึง "

ผมหันไปมองไอ้โชคมันยืนอยู่ทางเดินออกระเบียงห้องนอนของผม มันเดินมานั่งลงที่เตียงแล้วเอาแต่จ้องหน้าผม

" มึงจะมองกูอีกนานไหมว่ะ โชค "

" เล็ก มึงคิดทำอะไร ขอให้มึงคิดถึงคนที่เค้าห่วงมึงบ้างนะ "

ไอ้โชคมันเอามือมาขยี้หัวผม ผมรู้ว่ามันห่วงผม

" มันดีนะเล็กที่มึงปรารถนาดีกับคนอื่น แต่เหมือนที่มึงบอกนั้นล่ะ ไม่มีใครได้ทุกอย่างเหมือนที่ตัวเองหวังไว้หรอกว่ะ
เรื่องบางเรื่องมันก็ยากเกินกว่าที่เราจะจัดการได้นะ เล็ก "

ไอ้โชคพูดจบมันลุกจากเตียงผม แล้วเดินไปที่ประตูก่อนหันกลับมาพูดกับผม

" มึงอย่าลืมพูดกับหมูให้เคลียร์ด้วยนะมึง อย่าคิดถึงแต่เรื่องคนอื่นจนลืมเรื่องตัวเองล่ะ "

" ขอบใจมึงมากว่ะ โชค "

" กูกลับก่อนนะมึง หายเร็วๆนะเล็ก กูไปล่ะ "

หลังจากไอ้โชคกลับไปแล้ว ผมนอนอยู่ได้ไม่นาน หมูก็เดินเข้ามาพร้อมข้าวต้ม หมูนั่งป้อนข้าวต้มให้ผม
หลังทานข้าวต้มและยาแล้ว หมูยังคงนั่งเฝ้าผมอยู่

" เล็ก พักผ่อนเยอะๆนะ จะได้หายเร็วๆ " หมูดึงผ้าห่มคลุมร่างผมแล้วกลับไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง

" หมู เรามีเรื่องจะบอกนาย " ผมมองไปที่หมูแล้วเอ่ยขึ้นมา

" นายไม่ต้องพูดอะไร เราเข้าใจเล็ก เรื่องนายกับหมง นายไม่ต้องเป็นห่วงนะ "

" นายไม่โกรธเรานะ " ยิ่งผมเห็นสีหน้าของหมูที่มองผม ผมยิ่งรู้สึกว่าผมทำร้ายหมู

" ถ้าเราบอกว่าเราไม่รู้สึกอะไรเลยมันเหมือนเราโกหกตัวเองเกินไป เราไม่ได้โกรธนายนะ แต่มันก็หวิวๆเหมือนกันตอนที่ได้ยินนายบอกว่ารักหมง "

หมูพูดแล้วเงียบไป หมูลุกขึ้นเดินไปหยุดที่หน้าระเบียง

" ทุกๆคนย่อมต้องเคยมีรักครั้งแรกที่ยังฝังใจอยู่ เราก็เหมือนกัน เราไม่ว่าอะไรนะเล็กถ้านายจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำ "

หมูหันกลับมาแล้วเดินมานั่งข้างตัวผม เอามือมาวางไว้ที่หน้าอกของผม

" ต่อไปนี้เราขอได้ไหม เล็ก เราขอดูแลหัวใจดวงนี้ของนาย ด้วยหัวใจของเรา "

ผมกุมมือของหมูที่วางอยูนอกของผม มองหน้าของหมูก่อนที่ผมจะเอ่ยปาก

" หมงจะเป็นความรักครั้งแรกของเรา แต่ต่อไปนี้นายจะเป็นรักเดียวของเรานะหมู "

หมูโอบตัวผมเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน ผมซบตัวอยู่ในอ้อมอกของหมู ผมนอนรักษาตัวอยู่ที่บ้านจนหายดี ผมกลับหมูเลยจะกลับพัทยาสักที ก่อนกลับผมกับหมูแวะไปหาเก๋ก่อน

" เก๋ เราคงช่วยได้แค่นี้นะ "

" ช่างมันเถอะ เล็ก มันจะเป็นอย่างไรต่อไปเราทำใจไว้แล้วล่ะ เราขอบใจเล็กนะ "

" เรากลับก่อนนะ เก๋ มีเวลาเราจะกลับมาเยี่ยมนะ ดูแลตัวเองล่ะ "

" เล็กไม่ต้องคิดมากนะ นายทำดีที่สุดแล้ว ต่อไปก็อยู่ที่หมงคนเดียวว่าเค้าจะคิดได้เมื่อไหร่ "

หมูเอ่ยขึ้นตอนที่เราทั้งคู่อยู่บนรถ

" เราก็หวังอย่างนั้นนะ หมู "

ผมหันไปตอบแล้วยิ้มให้หมูก่อนจะซบไปที่ไหล่ของหมู

ออฟไลน์ Just let it be

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 979
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
เหนด้วยกะเล็กนะ

เราสามารถที่จะเลือกได้

ถ้าเราคิดที่จะเลือกอะ


mu_off

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งมาอ่านน่ะคับ...รวดเดียวตั้งแต่เช้ายันเที่ยง... :try2:

(อ่านไปแล้วเศร้าอ่ะคับ..จะร้องหลายทีแล้ว.. :o7:)

แต่ผมก็เป็นกำลังใจให้พี่เล็กเสมอนะค้าบ... o7

สู้ๆคับ..สู้ต่อไป... o14

gobgab

  • บุคคลทั่วไป

..........คนเราคงไม่สามารถห้ามใจตัวเองไม่หั้ยรักได้........

..........แต่เราสามารถเลือกที่จะทำได้...... :dont2: :dont2:

Jingjoh

  • บุคคลทั่วไป
สู้ต่อไปครับ
เป็นกำลังใจให้เล็กครับ

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
ต่อจากนี้ไปเล็กคงมีความสุขสักทีนะ  o15








คิดถึงเพลิงจัง  :sad2:

meemewkewkaw

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ . . . ต้น-หมงรีเทิร์น

หมงเป็นเกย์แล้วจะแต่งงานทำไมว๊า . . . สงสารเก๋กับลูกในท้อง

สมัยนี้ปัญหาสังคมยิ่งแต่มีเยอะอยู่

เมื่อไหร่น๊อ ความรักแบบเพศเดียวกันจะเป็นที่ยอมรับของสังคมซะที :เฮ้อ:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด