ขอบคุณนะครับที่อนุญาตให้รวบรวมเรื่องราวนี้ไว้ที่นี่เพราะอยากเพื่อนๆได้อ่านกัน
เห็นว่าเป็นเรื่องที่ดีและเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เตือนใจได้ดี
ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน
ติดตามประกาศเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆนะครับ
http://thaiboylovestory.ueuo.com/webboard/index.php?topic=459.0ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://thaiboylovestory.ueuo.com/webboard/index.php?topic=459.0*****************************************************************************
คุณมีความรักครั้งแรกเมื่อไหร่ สำหรับผมเหรอครับ มันเกิดขึ้นต่อที่กำลังจะจบมอ3 ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เพราะคนที่ผมรักคือ เพื่อนสนิทของเอง มันชื่อหมงครับ
ส่วนผมเหรอ เล็กครับ ผมกับมันคบกันมาตั้งแต่ปอ1แล้ว ก็สนิทกันมาเรื่อยๆ จนความรู้สึกว่าผมเริ่มจะรักมัน จากเหตุการณ์ตอนมอ2 ผมและเพื่อนๆรวมทั้งหมงด้วย นัดกันไปเที่ยวกันบนภู แอบซื้อเหล้าไปด้วย ว่าจะหัดลองดื่มกันครั้งแรก ส่วนเพื่อนๆผมมันดื่มกันเป็นแล้วครับ ยกเว้นผมกับหมง เราไปถึงภูกันก็เกือบ4โมงเย็นครับ มาถึงไม่ต้องบอกอะไรกันมากครับ ตั้งวงเลยครับ ลืมบอกไปเหล้าเป็นเหล้าขาวครับ เพื่อนผมมันก็ดื่มกันไปเรื่อย แต่ตอนนั้นผมเริ่มไม่อยากดื่มแล้วล่ะครับ เพื่อนผมมันเลยบอกถ้าผมไม่ดื่ม มันจะทิ้งผมไว้บนภูนี้ละครับ กำลังใช้ความคิดอย่างหนักว่าจะดื่มดีไหม ก็เหล้าขาวตั้งเกือบครึ่งแก้วนะครับ ไอ้หมงมันคว้าแก้วไปดื่มอึกเดียวหมดเลยครับ ผมก็อึ้งดิครับ มันก็ดื่มไม่เป็นแล้วยังจะมาช่วยผมอีก มันเมาเลยครับ น่าสงสารมาก ตอนนั้นเอง ที่ผมเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าผมรักมันมากกว่าแค่เพื่อนสนิท ผมกับเพื่อนอีกคนก็ช่วยกันพาหมงลงมาจากบนภู พาไปนอนบ้านเพื่อนอีกคน สภาพมันตอนนี้พากลับบ้านไป เตี่ยมันได้ฆ่ามันแน่ๆ ผมเฝ้าดูแลมันใบหน้ามันตอนนอนนี้น่ารักดี ผิวขาวๆที่ตอนนี้มีสีแดงๆเพราะฤทธิ์ของเหล้าขาว อยากหอมแก้มมันจังเลย แต่ก็ต้องอดใจไว้นะครับ หลังจากวันนั้นผมกับหมงยิ่งตัวติดกันมากขึ้นกว่าเดิม หรือว่าผมไปติดมันเองนะ เราก็เรียน เที่ยวกันเหมือนปกติ แต่ว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อมันไม่เคยลดลงเลยมีแต่จะเพิ่มขึ้นๆตลอดเวลา จนมาถึงวันนั้นวันที่เราเรียนจบชั้นมอ3 ผมและหมงกับเพื่อนๆก็กลุ่มเดิมละครับ นัดกันไปเลี้ยงฉลองที่เรียนจบ ก็ไปบ้านไอ้โชคครับ มันเปิดเป็นร้านอาหารตามสั่ง แม่มันก็ใจดีให้กินฟรีอีกด้วย
แถมให้ดื่มเหล้ากันตามสบายครับ ถือว่าเป็นการเลี้ยงให้ที่จบกันมาได้ เราดื่มกันอย่างเมามันส์ ตอนนี้ผมดื่มเหล้าเป็นแล้ว (เด็กๆสมัยนี้อย่าเลียนแบบนะครับ)ในขณะที่ดื่มกันอยู่นั้น อยู่ๆผมเกิดความคิดขึ้นมาว่า วันนี้ละจะเป็นวันที่ผมจะบอกรักมัน ผมเรียกหมงออกมาเดินเล่นกันนอกร้านไอ้โชค มันก็ทำหน้างงแต่ก็เดินตามมาด้วยดีนะครับ
"หมงกูมีอะไรจะบอกมึงว่ะ"ผมพูดขึ้นแล้วก็จ้องมองใบหน้าของมัน แม่งน่ารักว่ะผิวขาวๆแต่ออกแดงๆเพราะเหล้า
"มึงมีอะไรก็พูดกันในร้านก็ได้นิหว้า ทำไหมต้องให้กูออกมากับมึงด้วย"
"กูรักมึงว่ะหมง "
********
หลังจากผมบอกออกไปแล้ว หมงมันนิ่งเลยครับ หน้าตามันเฉยมาก เดินกลับเข้าไปในร้่านไอ้โชค ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นละครับ นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ จนไอ้โชคมันเดินออกมาหาผม
"เฮ้ย เล็กมึงมีอะไร กับไอ้หมงหรือเปล่าว่ะ แม่งกลับเข้ามานั่งดื่มอย่างเดียวเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบ"
"ไม่มีไร แค่คุยกันนิดๆหน่อยๆเอง เอ้อกูก็จะกลับแล้วนะ มึงไปส่งกูหน่อยดิว่ะ"ผมไม่มีอารมณ์สนุกแล้ว เลยอยากกลับไปนอนดีกว่า หมดกันความเป็นเพื่อนของผมกับหมง
เช้าวันต่อมาหลังจากไอ้โชคมาส่งผม ผมนอนไม่หลับเลยครับ ในหัวมีแต่ความคิดว่า ผมกับหมงเราคงต้องจบกัน
ผมไม่น่าเลย หลับไปตอนใหนไม่รู้ ตื่นมาเพราะคอแห้งมากๆปวดหัวด้วย เลยลุกขึ้นมา ลงไปหาน้ำดื่มดีกว่า
"อ้าว เล็กตื่นแล้วเหรอลูก หมงโทรมาหาตั้งหลายครั้งนะ"
ไอ้หมงมันโทรมาทำไหมว่ะ หรือจะมาบอกเลิกคบกลับผม
กำลังหยิบแก้วน้ำดื่มอยู่นั้นเอง เสียงที่ผมกลัวมันก็ดังขึ้น
เสียงโทรศัทพ์นั้นเอง
"สวัสดีครับ บ้าน คุณ....ครับ"
"เล็กกูเองหมง" เสียงที่ยังไม่พร้อมจะได้ยิน โทรมาทำไหมกูยังไม่พร้องจะคุยกับมึงโว๊ย
"เรื่องเมื่อคืนนะ ที่มึงบอกกู มึงเมาหรือมึงแกล้งกูว่ะ"
เอาว่ะมึงถามมา กูตอบเอง อารมณ์แบบกูอยากให้มึงรู้
"หมงกูไม่รู้นะ ว่ามึงจะคิดยังไง มึงจะเลิกคบกูก็ได้
แต่กูขอบอกมึงอีกครั้ง กูรักมึงจริงๆว่ะ"
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ผ่านไปนานมากๆ ในความรู้สึกของผม กว่าหมงมันจะพูดขึ้นมาได้ครับ
"กูงงว่ะ แล้วก็สับสนด้วย ขอเวลากูหน่อย ช่วงนี้มึงกับกู
อย่าเพิ่งติดต่อกันเถอะว่ะ กูคิดได้เมื่อไหร่ กูจะบอกมึง"
บอกเสร็จหมงมันก็วางหูไปเลย คำว่าขอเวลา แสดงว่ามันก็ไม่ได้รังเกลียดผม นี้ผมยังมีหวังอยู่ หลังจากนั้น ผมกับเพื่อนๆกลุ่มเดิมและกลุ่มเดียวครับ ไปเที่ยวกันทุกวัน ขี่มอไซค์เล่นตอนกลางวัน กลางคืนก็ไปดื่มเรา บ้านไอ้โชค
ช่วงปิดเทอมผมก็ไม่ได้ติดต่อไอ้หมงเลย ทั้งๆที่บ้านมันกับผมก้อยู่ใกล้ๆกัน ผมอยากให้เวลามัน เหมือนที่มันขอผม ไม่เป็นไร เปิดเทอมผมกับมันก็ต้องเจอกันอยู่แล้วครับ
ผมกับเพื่อนๆตกลงว่า จะเรียนต่อมอ4 โรงเรียนเดิมครับ
มีแค่ไม่กี่คน ที่จะไปเรียนเทคโน ในที่สุดวันที่ผมรอคอยก็มาถึง วันเปิดเทอมนั้นเอง ผมจะได้เจอมันแล้วครับ วันแรกที่เจอเพื่อนๆ คุยกันเฮฮามาก เพราะบ้างคนก็อยู่คนละอำเภอ แต่แปลกไม่เห็นไอ้หมงเลย สงสัยวันแรกมันคงยังไม่มามั้ง ก็ไม่ได้สนใจครับ ก็เรียนจนหมดวัน เลิกเรียนก็ให้ไอ้โชคละครับ ขับมอไซค์ไปส่งครับ ผ่านไปอีกวัน กินข้าว ดูทีวี แล้วก็นอนครับ ต้องรีบนอน พรุ่งนี้จะได้ไปเจอหมงเร็ว
"เล็กๆๆๆๆ ตื่นไปโรงเรียนได้แล้ว อะไรกันขึ้นมอ4แล้ว ยังนอนตื่นสายอยู่ได้" แม่ผมเองครับ ให้พรลูกแต่เช้าเลย
ได้ยินเสียงให้พรแล้ว ลุกขึ้นบิดขี้เกียจซะหน่อย เอาล่ะวันนี้แล้ว จะได้เจอหน้าไอ้หมงสักที่ รีบอาบน้ำเลย
ข้าวไม่กงไม่กินแล้ว มันตื่นเต้นครับ รีบไปโรงเรียนเลย
ขนาดรีบแลัวนะนี่ ยังมาสาย โดนฟาดก้นไปตามระเบียบ เดินกุมตูดไปตลอดทาง ขึ้นห้องเรียนเลย เจ็บมากมั๊ก
เข้าห้องมา เจอไอ้โชค มันทำหน้าซึมๆ สงสัยหม้อทิ้ง
"เฮ้ย โชคเป็นไรว่ะ ทำหน้ายังกับญาติเสีย กลุ้มใจอะไรว่ะ"
ปกติไอ้โชคจะเป็นคนร่าเริง ถ้าไม่ใช่เรื่องหนักจริงๆ มันไม่ซึมหรอกครับ ไอ้นี่
"เล็ก ก็มีเรื่องจะบอกมึงว่ะ" อย่าบอกว่ามึงรักกูนะโว๊ย
"ไอ้หมง มันไปเรียนต่อเทคโนว่ะ มันบอกเพื่อนๆว่าอย่าบอกมึง จนกว่าจะเปิดเทอมไปก่อน"
ไอ้หมงมันไปเรียนต่อเทคโน นี้คือคำตอบที่มันอยากผมเหรอนี่ อะไรว่ะ เวลาที่มึงขอกู คือเวลาที่มึงจะไปจากกูเหรอ
******************
หลังจากฟังสิ่งที่ไอ้โชคพูดจบ ผมตัวชาเลยครับ อะไรว่ะ
ใครๆก็รู้เรื่อง ไอ้หมงไปเรียนต่อเทคโน ยกเว้นผม ผมหันไปมองรอบๆห้อง ทุกๆคนร่วมมือกัน ปกปิดผมเรื่องไอ้หมงเหรอนี้ มันเจ็บครับ ไม่ใช่เจ็บเรื่องไอ้หมง แต่เจ็บที่เพื่อนๆปิดบังผม โดยเฉพาะคนที่เป็นคนบอกผม คือไอ้โชค เพื่่อนที่ผมรักมันมาก
"กูจะกลับบ้าน กูคงเรียนไม่ไว้แล้วว่ะ เพราะกูมันเป็นควาย"
ตอนนี้เสียงผมเริ่มสั่นแล้ว ผมพยายามกัดริมฝีปากไว้ ไม่อยากให้พวกมันรู้ว่าผมจะร้องให้ มันทรมานมาก ที่เราต้องพยายามกั้นมันไว้ มันมาจุกที่คอหอยผมแล้ว ผมหันหลังวิ่งลงจากห้องเรียนทันที่ที่พูดจบ และวิ่งไปที่ห้องปกครอง เพื่อขออณุญาติกลับบ้าน ครูก็ถามว่าทำไหม ผมบอกว่าไม่สบาย ขอกลับบ้านครับ ตอนนั้นตาผมเริ่มแดงๆแล้ว ครูเห็นหน้าผมซีดๆเลยให้กลับได้ ขณะที่ผมกำลังเดินจะออกพ้นหน้าประตูโรงเรียน เสียงไอ้โชคก็ดังขึ้น
"เล็ก มากูจะพากลับบ้านโว๊ย" ไอ้โชคมันขับมอไซค์มาโรงเรียน ตอนนั้นยอมรับว่า โกรธมันมาก ผมไม่สนใจก็เดินไปของผม มันขับรถมาดักหน้าผม แล้วพูดขึ้น
"มากะกู มึงกับกู มีเรื่องต้องคุยกัน เป็นแม่งอะไรว่ะ"
"กูเป็นควายไง สนุกกันไหม หลอกกูได้เป็นเดือน"
ผมตะโกนใส่หน้ามันแล้วครับ มันลงรถมากระชากแขนบังคับให้ขึ้นมอไซค์มันครับ ไอ้โชคมันเป็นคนตัวใหญ่ครับ
แถมเป็นนักกีฬา ทั้งบาสและฟุตบอลของโรงเรียนด้วย
แรงมันเยอะครับ ผมสู้มันไม่ไหวครับ เลยต้องจำยอมขี่รถไปกับมัน แต่แทนที่มันจะพาผมกับบ้าน มันกลับพาผมไป บ้านไอ้นุ ไอ้นุนี่เป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่ม แต่มันไม่เรียนต่อ เพราะว่ามันเกเรมาก ขนาดพ่อมันเป็นตำรวจครับ แต่แม่งมันทำทุกอย่างที่พ่อมันเกลียด บ้านไอ้นุมันเป็นสวน
ตอนเรียนด้วยกัน พวกผมก็ชอบมาเที่ยวบ้านมัน มาทำรายงาน มาแอบดื่มเหล้า เป็นประจำ เมื่อไอ้โชคจอดรถเรียบร้อย มันเดินไปตะโกนเรียกไอ้นุ โดยที่ผมยืนรอ
"ไอ้นุ ไอ้นุโว๊ย กูพาไอ้เล็กมาหาว่ะ หาเหล้ามาแดกหน่อยซิมึง"
ไอ้นุนี่ก็แม่งรักเพื่อน ในทางดีๆจริง หามาให้ครบเลยครับ ทั้งเหล้า ยา(บุหรี่ครับ อย่าคิดลึก) จัดสถานที่เรียบร้อย ก็บ่อเลี้ยงปลา บ้านไอ้นุนั้นล่ะ ผมก็นั้งแดกเหล้าอย่างเดียวเลย ไม่สนใจทั้งไอ้นุและไอ้โชค หมดกลมแรก
ผมเริ่มทนไม่ใหวแล้ว น้ำตามันใหลออกมาแล้ว ทั้งเสียใจเรื่องไอ้หมง ทั้งผิดหวังที่เพื่อนๆทำกับผมอย่างนี้
ไอ้เพื่อนสองตัวมันก็ ปล่อยให้ผมร้องไปเรื่อยๆครับ
ผมร้องจนรู้สึกหายใจไม่ออก ผมเริ่มหอบแล้ว ไอ้โชคคงทนไม่ใหว ตบหน้าผมซะแรง ได้ผลผมตอนนี้ได้แต่สะอื้น
"มึงโกรธกูมากเหรอว่ะ กูขอโทษ กูก็ลำบากใจนะโว๊ย มึงก็เพื่อน มันก็เพื่อน กูไม่รู้ว่าทำไหมต้องไม่ให้มึงรู้เรื่องมันไปเรียนต่อด้วย มึงสองคนมีปัญหาอะไรกันว่ะ บอกกูดิ กูจะได้รู้"
"ได้ มึงอยากรู้ใช่ไหม มึงจำได้ไหม วันที่ไปเลี้ยงฉลองจบมอ3 ที่บ้านมึงนะ มึงถามกูใช่ไหมว่า กูคุยอะไรกับไอ้หมง กูบอกมันว่ากูรักมันโว๊ย แบบคนรัก ไม่ใช่แบบเพื่อน"
ตอนนั้นผมไม่สนแล้วล่ะ ว่ามันทั้งสองคนจะยังคบ กับผมหรือเปล่า ในเมื่อไอ้หมงมันยังหนีผมไปได้ แล้วเพื่อนๆยังมาช่วยกันปกปิดอีก ทุกอย่างอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
ไม่มีการพูดคุยเกิดขึ้นอีก
"ยังไงมึงก็ยังเป็นเพื่อนรักกูอยู่นะโว๊ย มึงจะรักผูชายด้วยกัน หรือมึงจะเป็นเหี้ยอะไร กูก็ยังรักมึงว่ะ"
จบประโยคนี้ ผมปล่อยโฮเลย ผมรักมันสองคนมาก อย่างน้อย ผมก็ยังมีเพื่อนที่ยังรักผมอยู่ คืนนั้นผมไม่ได้กลับบ้าน ผมเมาแล้วนอนที่บ้านไอ้นุรวมทั้งไอ้โชคด้วย หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น กับเพื่อนๆที่รู้เรื่องไอ้หมง แทบจะไม่คุยกันเลย ผมเริ่มโดดเรียน ไปบ้านสวนของไอ้นุบ่อยๆ
และทุกครั้งก็ไปกับไอ้โชค กินเหล้า สูบบุหรี่หนัก ผมอยากจะลืมไอ้หมงให้ได้ ถ้าผมดีแล้วมันไม่ต้องการ ผมก็จะเลวให้ดู ผมใช้ชีวิตแบบนี้ จนถึงมอ5 การเรียนเริ่มตก จนมาวันหนึ่ง
มีจดหมายเชิญผู้ปกครอง วันนั้นและครับ ที่ทำให้ผมคิดได้
แม่ไม่ว่าอะไรผมสักครับ แต่ผมรู้ว่าแม่เสียใจมาก เพราะในชีวิต เกิดมา ผมมีแม่เพียงคนเดียวที่เลี้ยงดู ผมได้ให้สัญญาว่า ผมจะตั้งใจเรียนจะสอบเข้ามหาลัยที่ดีๆให้ได้
และผมก็ทำได้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
