ผมกับไอ้หมงนั่งจ้องมองหน้ากันอยู่ ตรงหน้าเราทั้งคู่มี
หม้อสุกี้กั้นไว้ ผมคีบหมูและผักใส่ชามให้มัน
" กินเยอะๆมึง ดูซิว่ะผอมจนจะเหลือแต่กระดูกแล้วนะ "
" มึงก็กินมั้งซิว่ะ เล็ก อย่าเอาแต่ตักมาให้กูคนเดียวซิว่ะ "
มันว่าแล้วก็ทั้งคีบหมู คีบผักใส่ชามผมซะล้นเลยครับ เรา ทั้งคู่ต่างกินของในชามของกันไปเงียบๆ มีบ้างที่เราเงย หน้ามามองกันเป็นบ้างครั้ง ถึงเราสองคนจะมีรอยยิ้มให้กันและกัน แต่ผมรู้ว่าเราทั้งคู่ต่างกำลังคิดเรื่องอะไรกัน
" เล็ก กินเสร็จแล้วเราไปนั่งเล่นที่บึงนะ " มันพูดไป มือก็คีบสุกี้เข้าปากไปด้วย ผมมองหน้ามันแล้วพยักหน้าให้
ผมกับมันกินกันเสร็จ ช่วยกันล้างชามและหม้อสุกี้เรียบร้อยก็พากันเดินลงมาที่มอไซค์ที่จอดไว้ ไอ้หมงเป็นคนขับ ส่วนผมนั่งซ้อนท้ายมันครับ ระหว่างที่ไอ้หมงขับไป มันเอื้อมมือข้างหนึ่ง มาจับมือผมให้ไปกอดที่เอวมัน ผมกอดมันจากด้านหลังแล้วค่อยๆซบหน้าลงไปที่แผ่นหลังของมัน
ผมพยายามซึมซับไออุ่นจากร่างของคนที่ขับรถอยู่ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ หมงมันเหมือนจะรู้มันขับรถไปอย่างช้าๆ หมงมันวางมือข้างหนึ่งทับมือผมที่โอบกอดมันอยู่ หมงมันขับรถมาถึงบึง เมื่อมันจอดรถเรียบร้อย มันคว้ามือผมให้เดินไปกับมัน ไอ้หมงพาผมมานั่งลงที่ริมบึง
หมงมันยังไม่ยอมปล่อยมือที่จับผมอยู่ เรานั่งดูน้ำในบึงกันไป โดยที่มือเรายังเกาะกุมกันอยู่ กำลังนั่งมองเพลินๆ ไอ้หมงมันล้มตัวลงไปนอนกับหญ้า แล้วดึงผมให้นอนลงไปด้วย
" เล็กมึงดูซิ ท้องฟ้าวันนี้สวยมากเลยนะ "
ไอ้หมงมันพูดขึ้นมา มือมันที่กุมผมอยู่ ตอนนี้มันดึงกลับไป หนุนหัวมันแทน ผมมองไปตามที่หมงมันบอก ใช่จริงๆตามที่มันบอก วันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าสวยงามมาก คงเพราะฟ้าโปร่งและมีดวงดาวลอยเต็มท้องฟ้านั้นเอง
ผมปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับความสวยงามเบื้องหน้า ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมาจากทั้งผมและไอ้หมง จนเมื่อเสียงมือถือของมันดังขึ้นทำลายความเงียบลง มันล้วงไปหยิบขึ้นมา ผมเห็นสีหน้ามันแล้ว ผมลุกขึ้นปัดเศษหญ้าออกจากกางเกง ก่อนจะเดินไปรอมันที่รถ สายตาผมจับจ้องที่ไอ้หมงมัน หมงมันคุยเสร็จแล้วก็วิ่งมาหาผมที่รถ
" เล็ก กูต้องกลับกรุงเทพแล้วว่ะ พรุ่งนี้เย็นๆ เตี่ยกับม๊ากูจะลงไปหาว่ะ "
" งั้นกูจะไปส่งนะ "
หมงมันขึ้นมอไซค์แล้วขับไปปรับอากาศทันที ไปถึงมันก็ซื้อตั๋วเที่ยวต่อไปที่จะออกในสิบนาที เมื่อได้ตั๋วแล้ว ก่อนมันจะขึ้นรถ มันดึงตัวผมเข้าไปกอดที่หนึ่ง แล้วมันก็ขึ้นรถไปเลย ผมมองรถที่ค่อยๆเคลื่อนออกไปจนสุกสายตา ผมจึงเดินกลับมาที่รถ กำลังจะขับรถออกไป มือถือผมก็ส่งเสียงขึ้นมา ผมหยิบขึ้นมาดูข้อความที่ถูกส่งมาโดย ไอ้หมง
" สุดท้ายมันเป็นจะเป็นยังไงก็ตาม
ขอให้รู้ไว้ว่า กูรักมึง หมง "
ผมเก็บมือถือลงกระเป๋าอย่างเดิม ก่อนจะขับรถกลับไปหอ
ได้แค่นี่ผมก็สุขใจแล้ว
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตั้งแต่วันที่หมงกับมาหาผมครั้งนั้น เราก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย ช่วงนี้ผมกำลังยุ่งกับการเตรียมตัวสอบ ไอ้หมงและไอ้โชคก็เช่นกัน ในคืนหนึ่งที่ผมกำลังเคร่งเครียดกับการอ่านตำราอยู่นั้น เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
" ว่าไงหมู สบายดีไหม โทษทีนะไม่ได้ติดต่อไปหาเลย "
" สบายดี เหงาๆนะเลยโทรมาหา "
" เอ้อนะเห็นเราเป็นเพื่อนยามเหงา "
" ไม่ใช่ๆๆ อย่าคิดแบบนั้นดิ แล้วนายจะมาพัทยาอีกเมื่อไหร่ล่ะ เล็ก "
" อืม คิดว่าหลังสอบเสร็จก่อนนะ ว่าแต่ว่า นายเจอคนที่รอหรือยัง "
" ยังเลยอ่ะ ที่เห็นๆก็มีแต่น้ำแตกแล้วแยกทาง อยู่ที่นี่หาคนจริงใจยาก "
" เอ้อให้มันได้อย่างนี้ซิเพื่อนเรา แล้วยังนี้จะเจอไหมน้า "
" สักวันมันก็คงเจอเองนั้นล่ะ แล้วนายทำอะไรอยู่ เล็ก "
" อ่านหนังสือเตรียมสอบนะ "
" งั้นเราไม่รบกวนนายแล้วนะ ว่างๆจะโรมาหาใหม่นะ "
" แล้วคุยกันใหม่ หมู บาย "
หลังจากวางสายจากหมู ผมก็กดไปหาไอ้หมงต่อเลย เป็นอีกครั้งที่ไอ้หมงมันปิดเครื่อง ผมค่อยๆวางมือถือลง แต่ใจผมตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ตำราเรียนตรงหน้าผมแล้ว มันกับล่องลอยไปหาไอ้หมง จะเกิดอะไรขึ้นกับมันบ้างนะ
" ฉันไม่รู้ว่าที่เธอนั้นหายไปไม่โทรมา
เธอกำลังเจอปัญหามากมายอะไรข้างในจิตใจรึเปล่า
หรือว่าเธอกำลังกังวลกับรักของเรา
ฉันไม่รู้ว่าตัวของฉันนั้นควรทำไงดี
จะโทรตอนนี้และคุยตอนนี้ (แต่มันจะดีรึเปล่า)
ขอแค่รู้ว่าขาวหรือดำแต่ไม่ใช่สีเทา
วนเวียนอยู่ที่เก่า .. วนเวียนที่สีเทา
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
ซ้ายหรือขวา ถอยหลังรึฉันสมควรจะตรงไป
ควรเศร้าแค่ไหน สนุกแค่ไหน ช่วยไกด์ฉันที
และฉันนั้นสมควรจะทำยังไงดีกับรักของเรา "
http://www.icygang.com/jukebox/listen.php?id=7183