ความรักไม่มีผิดหรือถูกครับ อย่ามัวแต่โทษกันเลย
เพราะมันมีแต่ใช่หรือไม่ใช่ก็เท่านั้น
*****************************************************************************
ผมกับเพลิงขับรถกลับมา อยู่ๆผมก็เกิดความคิดชั่วๆขึ้นมา
อาจจะมาจากการที่ผมน้อยใจไอ้หมง มันทำให้ผมเจ็บได้ ผมก็จะให้เจ็บเหมือนกัน
"เพลิงๆครับ อย่าเพิ่งกลับหอเลย ผมอยากไปหาเพื่อนนะครับ ช่วยพาผมไปที่ซิครับ" แล้วผมก็บอกทางเพลิง ที่ๆผมจะไปคือบ้านไอ้นุนั้นเอง
เมื่อเรามาถึง ผมขอกุญแจบ้านจากไอ้นุ มันก็ให้ผมมา ผมเลยบอกให้มันบอกเด็กในร้านหาเหล้ามาให้ด้วย ไอ้นุมันก็แปลกใจนะครับ แต่ว่ามันก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมก็นั่งดื่มกับเพลิงแค่สองคน ดื่มกันไปเรื่อยๆ ยิ่งดื่มผมยิ่งคิดถึงแต่เรื่องของไอ้หมงมัน มันกับไอ้ต้นเป็นมากกว่าคำว่า เพื่อนจริงๆ
ผมเกลียดคนที่โกหกที่สุด หากมันมีไอ้ต้นแล้วจะมาคบกับผมทำไหม
"เพลิงครับ เพลิงรักผมหรือเปล่า" ผมว่าพลางส่งสายตาหวานๆให้มัน
"รักซิครับ รักมากด้วย" พูดถึงตอนนี้ ผมก็ลุกขึ้นเดินไปหาร่างของเพลิง ผมยื่นมือให้เพลิง เพื่อฉุดให้เพลิงลุกขึ้น
เมื่อเพลิงลุกขึ้นมาได้ ผมก็ยื่นหน้าไปเอาปากประกบปากของเพลิงทันที ผมค่อยๆดันลิ้นเข้าไปในปากของเพลิง
ดูเหมือนเพลิงเค้าจะตัวสั่นๆด้วย เราแลกลิ้นกันได้สักพัก
ผมก็ถอนปากออกจากปากของเพลิง
"เพลิงครับ ผมขอนะครับ" ผมไม่รอฟังคำตอบ ของเพลิง
ผมถลกเสื้อของเพลิงออก และก็โยนทิ้งไป ผมก้มลงไปดูดเลียที่หัวนมของเพลิง ร่างของเพลิงสั่นเทา ผมเลื่อนปากไปที่ติ่งหู แล้วก็ขบเบาๆ ส่วนมือผมก็กำลังพยายาม ปลดเข็มขัดของเพลิงไปด้วย จากติ่งหูผมก็เลื่อนกลับมาประกบปากของเพลิงอีกครั้ง กำลังแลกลิ้นกับเพลิงอยู่
ไอ้น้ำตาเจ้ากรรมของผมมันก็ดันใหลออกมา ในความคิดของผม มีแต่ภาพของไอ้หมง แล้วนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่
ผมกำลังจะทำร้ายคนที่รักผมเหรอนี้
"เล็กไม่ร้องนะครับ ไม่เป็นไรนะครับ ผมเข้าใจครับ ผมจะรอจนกว่า เล็กจะพร้อมนะครับ" เพลิงกอดร่างผมที่ สั่นเพราะการร้องให้ ไว้ในอ้อมกอด
"ขอโทษนะครับ เพลิง ขอโทษจริงๆ"
เพลิงดันตัวผมออก แล้วยื่นมือมาเช็คน้ำตาให้ผม ทำไหมนะ คนดีๆอย่างเพลิง ผมถึงไม่สามรถเปิดใจรักเค้าได้
"ผมบอกแล้วไง ผมจะขอทำให้เล็กมีความสุขให้ได้ อะไรที่ทำให้เล็กมีความสุข ผมพร้อมเสมอครับ"
เพลิงเดินไปหยิบเสื้อที่ผมโยน เอามาใส่เรียบร้อย เราก็เดินออกมาลาไอ้นุ แล้วขับรถกลับหอกัน ผมซบหน้าที่หลังของเพลิง จนเรากลับมาถึงหอ ผมไม่กล้าพุดคุยกับเพลิง มันเกิดความละอายที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป ผมรีบวิ่งขึ้นห้องไป โดยที่ไม่ได้ลาเพลิงสักคำครับ เพราะมัน ไอ้ต้น มันทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ ผมต้องเอาคืนแน่
ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น ผมก็พยายามหลบหน้าเพลิงอยู่ตลอดเวลา จนคืนวันหนึ่ง ผมนอนเล่นในห้อง เพลิงก็เปิดประตูเข้ามา แล้วนั่งลงที่เตียงข้างๆผม
"เล็กครับ ทำไหมต้องหลบหน้าผมด้วย" พูดแล้วเพลิงก็มองหน้าผม
"ผมละอายใจมาก ไม่กล้าสู้หน้า เพลิงหรอกนะครับ"
ผมก็เลยเล่าเรื่องของไอ้หมงที่ผมรับรู้มาจากเมย์ให้เพลิงฟัง หลังจากฟังแล้ว เพลิงมันก็นั่งเงียบอยู่นาน
"ผมจะช่วยเล็กเอง ขอเพียงเล็กมั่นใจตัวผม" ขณะที่เพลิงพูดอยู่ มันไม่มองหน้าผมเลย ผมรู้มันคงต้องเสียใจมาก
"เพลิงครับ ผมไม่อยากให้เพลิงต้องมาลำบากกับเรื่องของผมนะครับ" ผมรู้สึกไม่สบายใจเลย ที่ต้องให้เพลิงมายุ่งกับเรื่องนี้
"ใครบอกละครับ เรื่องของเล็กก็เหมือนเรื่องของผมเองนะ ผมจะดีใจซะอีกที่จะได้เห็นเล็กมีความสุข"
เสียงของเพลิงมันสั่นๆ ผมมั่นใจว่ามันจะต้องร้องให้อยู่แน่ๆ ถึงผมจะไม่เห็นใบหน้ามันก็ตาม เพลิงลุกขึ้นยืน แล้วก็ยื่นดอกกุหลาบสีขาวมาให้ผม
"อย่าคิดอะไรมากนะครับ แล้วเรื่องทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้น หลับฝันดีนะครับ" พูดจบเพลิงก็เดินออกจากห้องของผมไป
หลังจากวันนั้น เพลิงจะชวนผมและไอ้โชคไปเที่ยวข้างนอกเสมอ และที่ๆเพลิงพาผมไปก็คือที่ๆไอ้หมงมันไปกับเพื่อนมัน และที่สำคัญมีไอ้เหี้ยต้นไปด้วยเสมอ ทุกครั้งที่เจอมัน ผมจะเจอสายตาที่ไม่เป็นมิตรจากไอ้ต้นเสมอ
ส่วนไอ้หมง ผมสังเกตุว่ามันมองผมด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม เพราะเพลิงจะแสดงตัวว่าเป็นแฟนกับผม ทั้งเทคแคร์และดูแลผม ทั้งที่ปกติมันก็ดูแลผมอย่างดี แต่เฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าไอ้หมง เพลิงจะเอาใจผมเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่หมงมันเจอผมกับไอ้โชคและเพลิง มันจะต้องเป็นฝ่ายลุกหนีเสมอ พร้อมๆกับไอ้ต้นที่คอยตามมันเหมือนเงา
จนถึงวันที่สอบตัวสุดท้ายเสร็จ เพลิงมันก็ชวนผมไปคาราโอเกะเพื่อเลี้ยงฉลอง งานนี้ไอ้โชคมันไม่พลาดอยู่แล้วละครับ เราสามคนเลือกที่จะไปที่คาราโอเกะ ในโรงแรมแห่งหนึ่ง โรงแรมนี้มีทั้งเธค ผับ โรงเบียร์และคาราโอเกะ
เราเลือกที่จะร้องเพลงที่ห้องร่วม เพราะว่าอยากฟังคนอื่นๆร้องด้วย แต่ผมคิดผิดที่ดันมาร้องที่ห้องร่วม เพราะขญะที่เราสามคนสนุกกับการร้องและดื่มอยู่นั้น สายตาผมก็ไปกระทบกับคนกลุ่มหนึ่ง
"เหี้ยแม่ง ร้านมีเป็นสิบเสือกไม่ไปดันมาที่เดียวกันได้"
ผมสบถออกไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด ไอ้โชคกับเพลิงได้ยินก็หันไปมองกลุ่มของไอ้หมงมัน ผมกำลังจะลุกขึ้น เพลิงก็คว้าข้อมือผมให้นั่งลง
"เล็กไม่ต้องไปใหนนะครับ เราก็อยู่ส่วนของเรา เค้าก็อยู่ส่วนเค้า"
เพลิงมันก็พูดถูก ผมเลยนั่งลงดื่มกับทั้งสองคนต่อ แต่บรรยายกาศมันไม่สนุกเหมือนตอนแรกๆแล้ว
ไอ้โชคกับเพลิงจะร้องเพลงออกแนวจีบผม ส่วนโต๊ะไอ้หมง มันก็จะร้องเพลงประมาณ อกหัก ตัดพ้อ เวลาร้องไอ้หมงมันก็จะมองมาทางผมเสมอ ได้มึงจะเล่นสงครามกับกูเหรอ พอจะถึงคิวโต๊ะผม ผมเรียกพนักงานว่าผมอยากร้องเพลงนี้จัดให้หน่อยนะ พอพนักงานเอาไมค์มาให้
"ขออภัยทุกท่านนะครับ ผมขอมอบเพลงนี้ให้ใครบ้างคนในห้องนี้นะครับ" พูดจบผมก็ให้สัญญาณมือ ว่าให้เปิดเพลงได้
"เห็นฉันเห็น รู้ดีทุกอย่าง
บอกได้คำเดียวว่าเสีย...ใจ เธออยู่กับใคร
กับใครคนไหน ทั้งทั้งที่เรามีใจต่อกัน
ร้องฉันร้อง ร้องไห้ตั้งนาน
ไม่ใช่ว่าอ่อนแอหรือเสีย...ดาย ทุกหยดน้ำตา
ที่มันหลั่งไหล มันหลอมละลาย จากความแข็งแรง
แล้วเธอจะอยู่ หรือเธอจะไป
ให้รู้กันเลย...ดีไหม จะเลือกเอาใคร
ก็ตามสบาย อยากรู้ความจริงจากใจ
แล้วเธอจะอยู่ หรือเธอจะไป
ให้รู้กันเลย...ดีไหม จะเลือกเอาใคร
ก็ตามสบาย อยากรู้ให้มันจบลง
เห็นฉันเห็น รู้ดีทุกอย่าง
บอกได้คำเดียวว่าเสีย...ใจ เธออยู่กับใคร
กับใครคนไหน ทั้งทั้งที่เรามีใจต่อกัน
ร้องฉันร้อง ร้องไห้ตั้งนาน
ไม่ใช่ว่าอ่อนแอหรือเสีย...ดาย ทุกหยดน้ำตา
ที่มันหลั่งไหล มันหลอมละลาย จากความแข็งแรง
แล้วเธอจะอยู่ หรือเธอจะไป
ให้รู้กันเลย...ดีไหม จะเลือกเอาใคร
ก็ตามสบาย อยากรู้ความจริงจากใจ
แล้วเธอจะอยู่ หรือเธอจะไป
ให้รู้กันเลย...ดีไหม จะเลือกเอาใคร
ก็ตามสบาย อยากรู้ให้มันจบลง
แล้วเธอจะอยู่ หรือเธอจะไป
ให้รู้กันเลย...ดีไหม จะเลือกเอาใคร
ก็ตามสบาย อยากรู้ให้มันจบไป
แล้วเธอจะอยู่ หรือเธอจะไป
ให้รู้กันเลย...ดีไหม จะเลือกเอาใคร
ก็ตามสบาย อยากรู้ให้มันจบลง...ซะที"
ตลอดเวลาที่ผมร้อง ผมก็มองและส่งสายตาให้ไอ้หมงมัน เพื่อให้มันรู้ว่า เพลงนี้กูร้องให้มึง ร้องจบผมก็นั่งดื่มกับไอ้โชคและเพลิงต่อ ดื่มกันไปได้หลายแก้วผมก็ขอตัวไปห้องน้ำ ฉี่เสร็จผมกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ไอ้หมงมันก็มายืนดักหน้าผมไว้ ผมพยายามเอาตัวหลบเพื่อจะออกไปให้ได้ มันก็เอาแขนมากั้นไว้ที่ประตูทางเข้า
"มึงจะไม่ยอมคุยกับกูเหรอว่ะ หรือว่ามึงหมดรักกูแล้ว"
ผมอยากถามมันจริงๆ ใครกันแน่ที่หมดรักกัน หรือมันไม่เคยรักผมเลย
"มึงกลับไปเถอะว่ะ คนของมึงคงรอมึงอยู่ มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้เรื่องมึงกับไอ้เหี้ยต้นนะโว๊ย" ผมเสียงดังขึ้นแล้วครับ
มันอึ้งไปเลย
"แต่กูรักมึงนะเล็ก กับไอ้ต้นมันก็แค่อารมณ์พาไปเท่านั้น
ตอนนี้กูกับมันก็เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ มึงให้โอกาสกูอีกครั้งนะ"
พูดแล้วมันก็มากอดผม ผมดันตัวมันออกทันที
"โอกาสกูมีให้มึงตลอดนั้นละ ถ้ามึงอยากให้มึงกับกูกลับมาเป็นเหมือนเดิม มึงกล้าเดินไปกับกู ไปบอกไอ้ต้นมันไหม ว่ามึงรักกู"
ผมเห็นสีหน้ามันลังเล ผมก็รู้มันไม่กล้าแน่นอน ผมผลักมันให้พ้นทางเดิน แล้วรีบก้าวเท้าไปให้พันๆมันอย่างเร็วที่สุด
มันก็วิ่งมาจับมือผมแล้วลากผมไปกับมัน ไอ้หมงมันพาผมมายืนที่โต๊ะมัน เพื่อนๆมันรวมทั้งไอ้ต้นมองหน้ามันงงๆ
"ต้นกูมีเรื่องจะบอกมึง กูขอให้มึงกับกูเป็นแค่เพื่อนกันเหมือนเดิม เพราะคนที่กูรักจริงๆ คือคนที่ยืนอยู่ข้างๆกูนี้"
ไอ้เหี้ยต้น มันมองหน้าผม เหมือนจะกินเลือด กินเนื้อผม
ผมมองแล้วเสียวสันหลังเลย ผมค่อยๆดึงมืออกจากไอ้หมง แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะผม
"เล็ก มีอะไรหรือเปล่าครับ เค้าพาเล็กไปโต๊ะเค้าทำไหมครับ" น้ำเสียงของเพลิงยังอ่อนโยนและแฝงไปด้วยความห่วงใยเหมือนเดิม
"หมงมันพาผมไป เพื่อจะบอกไอ้ต้นว่าหมง เค้ารักผมนะครับ เพลิง"
"ผมดีใจด้วยนะครับ ขอให้เล็กมีความสุขนะครับ"
เพลิงพูดจบ ก็นั่งดื่มเหล้าต่อไป ไม่พูดจาอะไรอีก ทำไหมผมถึงไม่ดีใจ เหมือนที่ผมคิดไว้ก็ไม่รู้ ตรงกันข้าม ผมยิ่งมองหน้าของเพลิงตอนนี้ ผมยิ่งเสียใจมากกว่า เราอยู่กันเกือบตีหนึ่ง หมงมันจะกลับ เลยเดินมาหาผมที่โต๊ะ
"เล็กกูกลับก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้กูจะไปรับนะ อยู่รอกูด้วย"
"เอ้อ กูจะรอแล้วกัน ขับรถกลับดีๆนะมึง"
หมงมันกลับไปกับเพื่อนมัน เราสามคนก็นั่งอยู่อีกสักครู่ก็กลับเหมือนกัน ไอ้โชคกับไอ้เพลิงมันไปเอารถที่จอดอยู่
ผมเลยเดินมารอมันอยู่หน้าโรงแรม ช่วงที่ยืนรอมันทั้งสองอยู่ ผมก็ล้วงไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ กำลังจะจุดไฟ ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบกับหน้าของผม ผมล้มลงตามลงตามแรงจากสิ่งที่มากระทบใบหน้าผม แล้วมีร่างของใครขึ้นมาค่อมผมอยู่ ผมพยายามยกมือขึ้นมาปกป้อง กก่อนที่ผมจะหมดสติลงไป ผมได้ยินเสียงตะโกนของคนบริเวณนั้น แล้วสติผมก็หายไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบพระคุณทุกๆท่านที่ยังติดตามอยู่นะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
