อะไรตาน้องแม้ว เด่วให้ไปคุยกับตาเคด่วย ณ ห้องสีชมพูเลยเยย
บูมอ่านดีๆครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เขามาให้กำลังใจผมนะครับ
***************************************************************************
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบสิ่งที่เสียบไว้ที่ประตู มันคือดอกกุหลาบสีขาวครับ หรือว่าของไอ้พี่เก่ง อย่างนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่องซะแล้ว เปิดประตูเข้าไปในห้องได้ ผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที หลับไปทั้งๆที่มือยังกำเจ้าดอกกุหลาบสีขาวนั้นอยู่
วันต่อมา เหมือนเดิมครับ ไอ้โชคมารับผมไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน
"โชค กูว่ากูต้องคุยกับไอ้พี่เก่ง แบบจริงๆจังๆสักที่แล้วว่ะ
กูอึดอัด"
ผมรู้สึกอึดอัดจริงๆ ผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้พี่เก่งมันเลยนะครับ
"เอ้ออย่าคิดมากนะโว๊ย เดี๋ยวเยี่ยวเหนียวนะมึง"
เพื่อนผมแม่งตลกไม่ดูสถานะการณ์เลย
"เย็นนี้กูกับไอ้หมงจะไปดูหนัง มึงจะไปด้วยปล่าวว่ะ"
ผมกับไอ้โชคก็ไม่ได้ ดูหนังด้วยกันนานแล้วเหมือนกัน
"ไปเถอะ วันนี้กูมีนัดแล้วว่ะ เจ๊บีของมึง ชวนกูไปกินต้มไก่ว่ะ"
เจ๊บีเป็นพี่รหัสผมเองครับ she แรงมากโดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย แรกๆผมยังเกือบเสร็จ sheเลยหุหุหุ
"ไงมึงก็ดูแลตัวเองนะโว๊ย เจ๊แกยิ่งหื่นๆอยู่ด้วย แล้วอย่าไปตีหม้อแกล่ะ สงสารคนแก่ 555"
สะใจได้อำมันบ้าง หลังจากนั้นเราก็คุยเรื่องทั่วไป เรื่องนัดกันไปดื่มเหล้า หรือ เสาร์ อาทิตย์จะไปเที่ยวใหนกันดี
จนจะได้เวลาเรียนแล้ว ผมกับไอ้โชคก็แยกย้ายกัน
วันนี้ทั้งวันเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ในหัวมีแต่เรื่องไอ้พี่เก่ง
หมดเวลาเรียน ผมก็เดินกลับหอ ไปเตรียมตัวเพื่อจะไปดูหนังกับไอ้หมง รอมันไม่ถึง20นาที แม่งมาแล้วครับ วันนี้มาเร็วได้นะมึง
"เล็กไปกันได้ยัง" มันนั่งอยู่บนรถนั้นล่ะครับ แม่งไม่คิดจะขึ้นมารับกูเหรอว่ะ
"เอ้อๆ กำลังจะเดินลงไปแล้ว รอแป๊บโว๊ย"
ขณะที่ผมกำลังจะปิดประตูนั้น สายตาผมก็มองไปเห็น ดอกกุหลาบสีขาวที่อยู่บนเตียง
"มาแล้วๆไปกันเถอะว่ะ" ผมพูดจบ หมงมันก็ขับรถพาผมมาที่โรงหนังทันที
"เดี๋ยวกูไปซื้อตั๋วหนัง มึงไปซื้อขนมกับเครื่งดื่มแล้วกัน"
สั่งกูดีจริงๆ ที่จริงมึงต้องบริการกูต่างหาก
"ครับๆ ครับผม คุณชายหมง กระผมจะไปซื้อให้ครับ"
ต้องพูดเพราะๆกับมันหน่อย เพื่อมันจะพูดหวานๆกับผมบ้าง
"พี่เอา โร่ซองหนึ่งครับ แล้วก็ลูกอมอ่ะ โค้ก2แก้วใหญ่นะครับ"
ได้ของจ่ายเงินเรียบร้อย ตอนที่ผมกำลังหันตัวกลับนั้นเอง
"อุ้ย ขอโทษครับ เป็นไรมากหรือเปล่าครับนี้ ดูดิเสื้อเปื้อนไปหมดแล้ว"
ผมชนกับคนที่กำลังจะมาซื้อของต่อจากผม
"ไม่เป็นไรครับ"
ผมมองหน้าผูชายคนนั้น ทำไหมมันคุ้นหน้าจังว่ะ เคยเจอที่ใหนน้า
"ผมขอตัวก่อนก็แล้วกันนะครับ" แล้วชายคนนั้นก็เดินออกไปจากโรงหนัง คงไม่ดูแล้วละครับ เสื้อเปียกขนาดนั้น ไม่น่าเลยกู ซวยจริงๆเลย
"เฮ้ย เล็ก ใครเหรอคนรู้จักหรือเปล่า มองไม่วางตาเลยนะมึง อะไรๆนี้มึงจะนอกใจกูแล้วเหรอ"
"ไม่ใช่ ไม่ช่ายโว๊ย กูแค่คุ้นๆหน้า เค้าก็แค่นั้น แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่ะ"
แค่มึงกับไอ้พี่เก่งกูก็ปวดหัวจะตายแล้ว
"กูก็ล้อเล่นมึงนิดหน่อย มึงไม่ต้องซีเรียสขนาดนั้นก็ได้ เล็ก"
"ช่างเถอะๆไปกันได้แล้ว หนังจะฉายแล้ว"
เราทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในโรงหนังครับ เจอที่นั่งเรียบร้อย หมงมึงชาตินิยมจริงๆ มันพาผมมาดูเรื่อง นางพญาผมขาวครับ
ตอนที่ดูหนังแอร์เย็นมาก ต้องคอยเอามือถูแขนตัวเองเรื่อยๆ หรือไม่ก็เอามือซุกในเสื้อ ผ่านไปได้เกือบครึ่งเรื่อง ไอ้หมงมันก็เอามือมาโอบที่ใหล่ผม ค่อยๆดึงให้ผมเอาหัวซบที่ใหล่มัน ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากเราทั้งคู่
จนหนังจบ เราก็ไปกินข้าวกันต่อ ก่อนที่ไอ้หมงมันจะไปส่งผมที่หอ
"เล็ก มีอะไรขอให้เราคุยกันด้วยเหตุผล ก่อนได้ไหม กูไม่อยากให้มึงกับกูเหมือนกับในหนังว่ะ"
ในหนังพระเอกเข้าใจผิดนางเอก ทำให้นางเอกเสียใจ จนผมกลายเป็นสีขาว กว่าพระเอกจะเข้าใจ นางเอกก็หนีไป
พระเอกก็ออกเดินทางไปหา บัวหิมะพันปี เพื่อมารักษาผมให้นางเอก
"กูจะพยายามว่ะ วันเสาร์นี้ไปเที่ยวน้ำหนาวกันไหมว่ะ กูจะได้ให้ไอ้โชค ชวนไอ้นุมันด้วย ไม่ได้เจอมันนานแล้วว่ะ"
"เสาร์นี้เหรอว่ะ งั้นกูชวนเพื่อนๆก็ที่โรงเรียนไปด้วยก็แล้วกัน ไปหลายๆคนสนุกดี"
"งั้นก็ตกลงตามนี้ รีบๆกินเถอะ กูง่วงว่ะ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยอิ่มเลย"
"มัวแต่คิดถึงกูละซิ ไอ้เล็ก ฮาๆๆๆๆ" พูดไปมันก็หัวเราะไป
หลงตัวเองมากนะมึงไอ้หมง ไอ้ตี๋ดำ
กินข้าวเสร็จวันนี้ไม่ได้ไปขี่รถเล่นกัน เพราะผมง่วงมาก
ยืนรอส่งไอ้หมงจนมันขับรถจนลับตาแล้ว ก็เดินขึ้นห้อง
อีกแล้ว มีดอกกุหลาบสีขาวมาเสียบที่หน้าประตูห้องผมอีกแล้ว ผมกระชากมันออกจากประตู ปาลงพื้นกระทืบมันให้แหลกเลย ไอ้พี่เก่ง พรุ่งนี้ มึงกับกูเจอกันแน่
"ตึ๊ด ๆๆ ๆๆ ๆๆ" ทำไหมไม่รับสักที่ว่ะ
"สวัสดีค่ะ บ้านคุณ.....ค่ะ จะเรียนสายกับใครค่ะ"
"โหลพี่บีเหรอครับ ผมเองนะครับ ตอนเย็นนี้พี่บีช่วยนัด พี่เก่งให้มาเจอผมหน่อยนะครับ"
"ได้ๆ แต่เล็กมีเรื่องอะไรกับ พี่เก่งหรือเปล่า"
"เปล่าครับ แค่จะคุยอะไรกับ พี่แกสักหน่อยนะครับ บอกพี่เก่งด้วยนะครับ ผมจะรอที่ ร้านkfc ตอน2ทุ่มนะครับ"
เลิกเรียนผมขอยืมรถไอ้โชคมันเพื่อจะไปตามที่ผมนัดไอ้พี่เก่งไว้ แต่ก็ไม่ลืมโทรไปบอกไอ้หมงที่หอมันด้วย ว่าวันนี้ไม่ต้องมารับ ผมมีงานที่คณะ ผมขับมอไซค์ไปร้าน kfc
นั่งรอได้สักพัก พี่เก่งแกก็เดินเข้ามาในร้าน ผมโบกมือให้แก แกรีบเดินมาทันทีพอพี่เก่งนั่งลง ผมก็พูดธุระของผมกับพี่เก่งทันที
"พี่ผมบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับผมอีก อย่าให้ผมต้องหมดความรู้สึกดีๆกับพี่เลยนะครับ"
"แต่พี่จริงใจกับเล็กนะครับ ขอโอกาสพี่บ้างนะครับ"
"แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกครับ ผมให้พี่ได้แค่พี่ชายจริงๆ ตอนนี้พี่อาจจะชอบผม แต่ผ่านไปสักพัก พี่ต้องเจอคนที่ดีกว่าผมแน่นอนครับ"
พี่เก่งแกก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย เมื่อแกเงียบผมก็เงียบ บรรยากาศมันอึดอัดมากๆเลยครับ แล้วพี่เก่งแก ก็เป็นคนทำลายความเงียบนี้นเอง
"ก็ได้ครับ พี่ชายก็พี่ชาย พี่เป็นได้แค่นี้ก็พอใจแล้วครับ
แต่เล็กอย่าลืมนะครับ มีอะไรก็ให้คิดถึงพี่ชายคนนี้บ้างนะครับ"
แล้วพี่เก่งก็ยิ้มให้ผม ถึงแม้ว่าจะเป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าเหลือเกิน
"งั้นพี่กลับก่อนละกัน เจอกันที่คณะนะครับ น้องชาย"
"ครับผม พี่เก่ง"
แล้วเราทั้งคู่ก็แยกย้ายกันกลับ วันนี้สบายใจอีกแล้วได้ เคลียร์กับพี่เก่งรู้เรื่องซะที่ ขณะกำลังจะเปิดประตู สายตาผมก็ไปปะทะกับ ของสิ่งหนึ่งที่เสียบอยู่หน้าปะตูห้องผมอีกแล้ว ดอกกุหลาบสีขาว หมายความว่าไง ผมรีบเดินลงมา
หยิบหูโทรสํพท์โทรหาพี่บีทันที
"โหลๆๆๆ พี่บีเหรอครับ ขอเบอร์บ้านพี่เก่งหน่อยซิครับ"
"ครับๆๆๆ ขอบคุณมากครับ" ได้เบอร์มาผมรีบโทรไปหาพี่เก่งตอนนั้นเลย
"สวัสดีครับ บ้าน....ครับ"
"พี่เก่งเหรอครับ ผมเล็กครับ ใหนเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนิครับ พี่ยังจะส่งดอกกุหลาบมาให้ผมอีกทำไหม"
"กุหลาบ กุหลาบอะไรครับ เล็ก พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"ก็กุหลาบที่เสียบอยู่หน้าประตูห้องผมไงครับ"
"พี่ไม่รู้เรื่องจริงๆครับ ตั้งแต่วันนั้น พี่ก็ได้แต่เฝ้าดูเล็กเงียบๆ
ไม่เคยส่งดอกกุหลาบอะไรเลย พี่ไม่ได้ทำนะครับ
พี่เพิ่งได้คุยกับเล็กอีกก็วันนี้ละครับ พี่ดีใจมากตอนที่ บีโทรมาบอกว่า เล็กอยากเจอพี่ พี่คิดว่าเล็กคงจะยอมคบกับพี่แล้ว แต่เมื่อเล็กอยากให้เราเป็นแค่พี่น้อง พี่ก็ต้องให้ตามที่เล็กต้องการครับ"
"งั้นเล็กขอโทษแล้วกันนะครับ พี่อย่าคิดมากนะครับ สักวันพี่ต้องเจอคนที่เค้ารักพี่นะครับ ผมไม่รบกวนพี่เก่งแล้วนะครับ เจอกันที่คณะพรุ่งนี้ครับ"
"บายครับ เล็ก"
"บายครับ พี่เก่ง"
หลังจากวางหูจากพี่เก่งแล้วผมก็เดินกลับขึ้นมาที่ห้อง ค่อยๆหยิบดอกกุหลาบสีขาว ดอกนั้นขึ้นมามอง
ไม่ใช่พี่เก่ง แล้วเป็นใครกันแน่ที่เอามา เสียบไว้ที่ประตู
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ ทุกๆท่านที่ยังติดตามครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
