กัวแต่ใครทำตัวแบบแม็คหล่ะ จะไม่รอด
ผมไปเที่ยวสามวันนะครับ เจอกันวันอังคาร
************************************
“เธอดูนั้นสิเธอเห็นไหมว่าแม็กนะคืนดีกับผึ้งแล้ว อิจฉาจัง” เสียงนกเสียงกาดำกาแดง ต่างพากันเจื๊อยแจ้วแข่งขันพูดถึงเรื่องแม็กและผึ้ง แต่ผมนี้สิอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปเลย ทำไมถึงทำแบบนี้ นี้เราเพิ่งคืนดีกันเองนะ ผมกำลังจะลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกจากงานไป แต่ไอ้ไก่ดึงแขนผมไว้
“นั่งลงก่อน” ผมนั่งลงตามแรงดึงของไก่
“ขอบคุณคุณผึ้งครับที่เอาดอกไม้มาให้ผม” เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้ง
“แต่ผมกับผึ้งเราเลิกกันแล้วครับ คงไม่สามารถกลับมาคบกันได้อีก” ตอนเสียงทุกเสียงกลายเป็น อึก อักกันแทน โดยเฉพาะสุภาพสตรีต่างหันหน้าเข้าหากันแล้วซุบซิบ ๆ ๆ
“อะไรกันนี้เธอหมายความว่าไง แล้วคนที่แม็กพูดหมายถึงใครถ้าไม่ใช่ผึ้ง” ผมยิ้มขึ้นได้นิดหน่อย
“และวันนี้ผมเชื่อเหลือเกินว่าทุกคนคงอยากทราบว่าแฟนผมคือใคร” อือ อือ เสียงตอบรับพร้อมทั้งสายตาทุกคนมองไปที่แม็ก แม็กอย่าพูดออกมานะ กูอายนะ อย่าพูดนา
“และคนนั้นก็คือเจตครับ” ฮิ้วววววว มันพูดออกมาจริง ๆ ด้วย มันเมานะครับพี่น้องอย่าไปเชื่อมัน ตอนนี้ทุกคนต่างมองหน้ากัน ตลึงกันไปเลยนะสิ เฮ้อ ๆ ๆ คนที่รู้จักผมก็หันมามองผม ส่วนที่ไม่รู้จักต่างก็สอบถามว่าเจตคือใคร
“วันนี้ผมก็ได้เฉลยความรู้สึกของผมออกมาแล้ว เพื่อนคนไหนที่รับได้ก็รับไปรับไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมเชื่อว่าความรักคือสิ่งที่สวยงามไม่แปลกที่เราจะรักใครซักคนถึงแม้เขาจะเป็นเพศเดียวกันกับเราก็ตาม” เสียงนกเสียงกายังอึก อัก อื้อ อึงกันบ่างไม่ขาดสาย กูจะดีใจหรือเสียใจกันดีเนี๊ยะ สรุปแล้ววันนี้เอากูมาเปิดตัวว่างั้นเถอะ แม็กเดินลงมาจากเวทีและเดินมานั่งข้าง ๆ ผมเหมือนเดิม ส่วนผึ้งก็เดินไปนั่งที่หัวโต๊ะเหมือนเดิมมิน่าถึงมองไม่เห็น
“เป็นไง พอใจยัง”
“พอใจเรื่องอะไร”
“ก็คนอื่นเขารู้กันหมดแล้วงัยว่ามึงเป็นแฟนกู หน้าแดงทำไม”
“ใครน่าแดง”
“มึงนั้นแหละ ต่อไปมึงไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะ กูรักมึงคนเดียว” 555555 แม็กบ้าไปแล้ว แต่ก็ขอบใจนะที่ทำแบบนี้ แต่มันจะดีกับเธอเหรอแม็ก ดูสายตาเพื่อนที่มันมองดูเรา2คนสิ น่ากลัวจัง ที่จริงผมก็สงสัยว่าผึ้งมาทำไม เพิ่งรู้จากไอ้ไก่ว่า ผึ้งก็เป็นเพื่อนของแฟนไก่นั้นเอง มิน่าถึงมา
“เดี๋ยวมานะ” ไอ้ไก่บอกผม มาบอกกูทำไม ไอ้ไก่เดินขึ้นไปบนเวทีบ้าง พวกมึงเหมาร้านรึงัย ใครจะขึ้นก็ขึ้น นักร้องประจำร้านไม่ได้ร้องกันพอดี
“เพื่อน ๆ ครับ วันนี้ไอ้แม็กเพื่อนเราก็เฉลยความในใจไปแล้วนะครับ ผมในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทของมันก็อยากจะบอกกับเพื่อน ๆ ว่ายังไงคำว่าเพื่อนก็ยังคงเหมือนเดิมนะครับถึงแม้มันจะเป็นอะไรก็ตาม” เสียงเงียบไปซักพัก ถึงตอนนี้ก็มีเพื่อนคนหนึ่งลุกขึ้นพร้อมกับชูแก้ว
“เพื่อเพื่อนแม็กของพวกเราดื่ม” ทุกคนต่างก็ยกแก้วดื่ม โล่งอกไปที
“ครับและตอนนี้ไหน ไหน แม็กก็ร้องเพลงแล้ว ตอนนี้ก็อยากเชิญเจตขึ้นมาร้องเพลงนะครับ เชิญเจตครับ” เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้ง นี้ไม่ใช่งานแต่งงานกูนะ ทำไมต้องเชิญขึ้นไปด้วย กูอายนะไอ้ไก่ แต่ก็ลุกขึ้นไปแต่โดยดี ตอนนี้เวทีเป็นของผมไปแล้ว สายตาทุกคู่ต่างมองมาที่ผมทั้งเพื่อนแม็กคนอื่น ๆ รวมถึงคนในร้านที่มาเที่ยว เฮ้อ กูไม่ใช่หมีแพนด้าในสวนสัตว์นะไม่ต้องมองขนาดนั้น แล้วกูจะร้องเพลงอะไรละ
“ไม่มีอะไรพูดนะครับเอาเป็นว่าร้องเพลงเลยแล้วกัน แต่ก็ขอให้แม็กขึ้นมาดีดกีต้าร์ให้นะครับ” กูช่างกล้าซะเหลือเกิน แม็กเดินขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับรอยยิ้ม ผมก็กระซิบกระซาบกับแม็กถึงเพลงที่ผมจะร้อง
“เชิญฟังให้เพราะนะครับ” ผมร้องเพลงของใหม่ครับ เพลงแพ้ ใจ
เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ เมื่อไรทีเผลอยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน
ยังมีอีกหรือรักแท้ที่คอยเสาะหามานาน วันนี้เป็นไงเป็นกันจะรักเธอ
เมื่อรู้ว่าฉันรัก ก็อย่าทำให้ฉันหลง บอกมาเลยตามตรง
นี้เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ ตอนนี้ยังพอทำใจว่าสิ่งที่ได้เจอ คือฝันคือละเม้อหรือฝันไป
วันนี้ฉันรักเธอคือเรื่องจริง
สั้น สั้น พอนะครับ เดี๋ยวจะมีแต่เพลง ผมร้องจบก็เดินลงมาจากเวทีพร้อมแม็ก ผึ้งเดินเข้ามาหาผม
“เจตเราขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะ” ผมมองหน้าผึ้งและแม็ก
.....................
ผมเดินตามผึ้งออกมานอกร้าน
“เจตเรามีอะไรจะบอก” มีอะไรก็ว่ามาไวไว
“แม็กไม่ชอบคนจู้จี้นะ ขอให้โชคดี” แล้วผึ้งก็เดินกลับเข้าไป มันบ้ารึเปล่าวะ แต่ก็ดีนะที่บอกจะได้รู้ไว้ ผมกลับเข้าไปนั่งพร้อมกับยกเหล้าดื่มอย่างมีความสุขตอนนี้ผมไม่สนใจใครอีกแล้วเมื่อแม็กเฉลยมาแบบนี้ความสุขเท่านั้นที่ผมจะมี หลังจากวันนั้นแม็กก็ย้ายมาคอนโดกับผมชีวิตของผมกับแม็กดำเนินไปได้ด้วยดี ขอบคุณเด็กช่างที่มีใจที่รักจริงแบบนี้
......................................
หลังจากที่แม็กย้ายเข้ามาอยู่กับผมที่คอนโด ชีวิตของผมกับแม็กก็ถือว่ามีความสุขดีตามอัตภาพ แต่ความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นานเสมอ เรื่องยุ่ง ๆ ระหว่างผมกับแม็กก็เกิดขึ้นอีก
“มึงกูมีอะไรให้”
“อะไรวะไอ้วัด”
“ดอกไม้ช่อนี้งัย” อย่านะมึงเป็นเพื่อนกูอย่างเดียวพอกูไม่พิศวาสมึงหรอกนะ
“มึงจะบ้าเหรอเอาดอกไม้มาให้กู เดี๋ยวแม็กก็มาหักคอมึงกับกูหรอก”
“ไอ้บ้า...มีคนฝากให้มึงโว๊ย”
“ใครวะ”
“มึงคงจำได้ครั้งก่อนมันก็เคยฝากให้มึงไง”
“อ๋อ กูจำได้แล้ว แต่ใครวะกูยังไม่เคยเห็นหน้าสวยป่าววะ”
“ก็ใช่ได้”
“มันไม่รู้รึงัยว่ากูมีแฟนแล้ว”
“อยากให้รู้มึงก็เขียนป้ายแขวนคอไว้สิวะ” อ้าวไอ้นี้เดี๋ยวกูก็เขียนจริง ๆ หรอก ผมก็รับช่อดอกไม้นั้นไว้แต่โดยดี วันนี้ต้องรีบไปรับแม็ก ผมขอตัวจากม้าหินอ่อนที่นั่งคุยกับไอ้วัดผมเอาดอกไม้ไว้ที่หลังรถ จนมาถึงหน้าแผนกของแม็ก
“มึงมาช้า”
“ก็มาแล้วไง”
“เดี๋ยวนี้มึงเถียงคำไม่ตกฟากเลยนะ”
“กลัวตายละ...โอ๊ย” แม็กเขกหัวผม 1 ที
“นี้ข้อหาเถียงกู”
“แม็กกลับคอนโดเลยป่าว”
“เดี๋ยวนะ กูได้กลิ่นดอกไม้” จมูกหมาจริงพ่อคุณ แม็กหันไปมองรอบรถจนมาเจอกับช่อดอกไม้
“ของ..ใคร”
“ไม่รู้ มีคนฝากให้”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วฝากใครมา แล้วรับมาทำไม มีใจให้มันเหรอ” โอโฮ เป็นชุด ทีละคำถามก็ได้
“ผู้หญิง” แม็กกดกระจกลงและแล้วก็ทิ้งดอกไม้ช่อนั้นลงบนถนน ใจร้าย เดี๋ยวตำรวจก็จับหรอกทิ้งขยะบนถนน
“เอ้า...ทิ้งทำไม”
“อยากได้นักเหรอเดี๋ยวกูซื้อให้”
“เปล่า ก็เขาเอามาให้จะทิ้งก็เอาไปทิ้งไกลไกล หน่อยสิ เสียน้ำใจ” อะไรกันทำไมวันนี้หงุดหงิดจัง กริ๊ง ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับพี่เจต วันนี้ไปดูหนังกันไหมครับ”
“อ๋อ ไม่ละครับพี่ไม่ว่าง”
“ว้า แย่จัง พี่แม็กไม่ให้ไปเหรอครับ”
“ไม่ครับ ไม่เกี่ยว เอาไว้วันหลังนะครับ พี่ขับรถแค่นี้นะครับ” ต้องรีบตัดสายขืนคุยต่อไปชีวิตจะหาไม่
“ใครโทรมา” กูว่าแล้ว
“เมฆ” ต้องเฉลยความจริง
“โทรมาทำไม”
“ชวนไปดูหนัง”
“จะไปกับมันป่าว” ผมหันหน้ามามองแม็ก
“ไม่ อยากให้เราไปเหรอ”
“ลองมึงไปสิ กูจะตามไปฆ่า” นั้นไอ้เถื่อน
“งั้นเดี๋ยวมึงเอากูไปส่งที่หอไอ้ไก่นะ กูจะไปทำรายงาน”
“ได้”
“ส่วนมึงกลับคอนโดเลย ห้ามออกไปไหนเดี๋ยวกูโทรเช็คว่ามึงถึงคอนโดจริงป่าว” ทีตัวเองละไปที่ไหนก็ได้ ทีเราละไม่ยอมให้ไปไหน เห็นแก่ตัวที่สุด ผมพาแม็กมาส่งที่หอของไอ้ไก่แล้วผมก็กลับมาที่คอนโดประมาณ 10 นาทีโทรศัพท์ที่คอนโดของผมก็ดังขึ้น กริ๊ง ๆ ๆ
“สวัสดีครับ”
“กูเอง ดีถึงแล้วใช่ไหม”
“ถึงแล้วคราบ ผู้ปกครอง ถ้าไม่ถึงจะรับสายในห้องได้เหรอคราบ”
“ปากดีนักนะเดี๋ยวโดน คืนนี้กูจะไปกินเหล้ากับไอ้ไก่ไม่ต้องรอกินข้าวนะ” อ้าวหนีกูไปเที่ยวเหรอเดี๋ยวเหอะ ไหนบอกไปทำรายงานไง
“อ้าว..ทำไมไม่ให้เราไปด้วย”
“กูไปตามประสาผู้ชาย” บัตรประชาชนกูขึ้นต้นว่านายนะไม่ใช่นางสาว
“จะไปด้วย”
“พูดให้รู้เรื่อง อาบน้ำหาอะไรกินแล้วนอนซะ”
“ตามสะบาย อยากไปไหนก็ไป ไม่สนแล้ว” งอน งอน และงอน
“ไม่สนจริงงะ งั้นกูจะไปเที่ยวซ่อง”
“ลองไปสิ จะตามไปหักคอให้ตายเลย”
“5555 มึงนี้น๊า แค่นี้นะ ดึกดึก กูกลับ”
“ไม่สน” ผมรีบวางหูก่อน จะได้ให้รู้ว่างอน จริง ๆ คืนนั้นผมนอนหลับไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยสุนทรีซักเท่าไร กริ๊ง ๆ ๆ (อันนี้เสียงนาฬิกาปลุก) เมื่อยจัง
“แม็กตื่น ได้แล้วเช้าแล้ว” อ้าว มีไหน ไม่อยู่นี้ อะไรกันนี้หมายความว่าแม็กไม่กลับคอนโดงั้นเหรอ งานนี้มึงตาย ผมรีบกดโทรศัพท์ หาแม็กทันที (ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก) นั้นปิดเครื่องหนีกูอีก โทรเข้าเครื่องไอ้ไก่ก็ได้วะ ตู๊ด ๆ ๆ ๆ
“ฮัล.....โล....ไก่...ครับ”
“ไก่ นี้เจตนะ แม็กอยู่ด้วยเหรอป่าว”
“อยู่”
“ขอคุยหน่อยสิ”
“มึงมีอะไร” ยังมีหน้ามาถามกูอีก
“ทำไมไม่กลับคอนโด”
“กูเมา กูกลับไม่ไหว”
“เจริญละ อยู่ที่นั่นตรงนั้นเดี๋ยวเราไปถึง” ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่ก็ไม่ลืมที่จะเอาชุดของแม็กไปด้วย ผมมาถึงหอของไอ้ไก่สภาพแต่ละคนดูไม่ได้ ไปกินหรือว่าไปแช่กันแน่
“แม็กตื่นได้แล้ว” แม็กลืมตามองผม พร้อมกับดึงผมเข้าไปกอด
“ตื่นไปอาบน้ำนะ แล้วเมื่อคืนไปไหนมา”
“ไปร้านเดิมนั้นแหละ”
“จิงงะ”
“จิงดิ มึงไม่เชื่อกูเหรอ”
“เชื่อครับ ลุกได้แล้วไปอาบน้ำเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน เราเอาชุดมาให้เปลี่ยนแล้ว” เมื่อคืนเรายังโมโหแม็กอยู่เลย ตอนนี้อารมณ์โมโหหายไปไหนหมด พอแม็กลุกขึ้น ผมก็สังเกตเห็นรอยที่คอของแม็ก มันคงไม่ใช่รอยมดกัดอย่างแน่นอน และก็คงไม่ใช่รอยเกาอย่างแน่แท้ จากประสบการณ์อันน้อยนิดของเราดูออกได้เลยว่าเป็นรอยจากการโดนดูดจากปากคนอื่น ไอ้เจตปรอทแตกทันที มึงตายไอ้แม็ก
หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา (อ่าน 366897 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก