กะลังมันส์
************************************************************************
***ผมตกใจไปชั่วขณะกรูทำไปได้ไง แต่ก็ใจแข็งทำเป็นไม่สนใจ แม็กเช็ดเลือดที่มุมปากของตัวเอง ผมกำลังจะหันหลังเพื่อเดินออกไป แม็กกระโดดเข้ามาล็อกคอผมไว้ อย่านะแม็กกูนะที่รักมึงนะ(ถ้ากูตายมึงจะอยู่กับใคร)
“มึงต้องฟังกู” อีกละมาบังคับกูอีกละ แต่วันนี้กูไม่ยอม
“ปล่อยกู ไอ้แม็ก” ผมยังพยายามที่จะสะบัดตัวเองให้หลุดจากอ้อมกอดของแม็ก
“กูไม่ปล่อยจนกว่ามึงจะหยุดโวยวาย และหยุดบ้าซะที” มึงนะสิบ้า
“ปล่อยนะแม็ก” จังหวะนั้นผมใช้ศอกกระทุ้งไปที่ท้องของแม็ก
“โอ๊ย” แม็กปล่อยผมและทรุดลงไปที่พื้น นี้กูทำเกินกว่าเหตุไปเปล่าวะ แม็กเงยหน้ามามองผมด้วยสายที่น่าสยดสยองที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ไอ้เจตเอ๊ย รีบเอาร่างกายมึงไปไกล ๆ เลย ผมรีบเดินออกมาจากห้องน้ำ แม็กวิ่งตามผมออกมาจนถึงโต๊ะแม็กเข้ามาจับแขนผมไว้ ทั้งไอ้วัดและไอ้ไก่มองมาที่ผมกับแม็ก
“แม็กปล่อย ต่อหน้าสาธาณะชนอายคนอื่นเขา”
“แต่กูไม่อาย มึงเป็นแฟนกู กูจะอายทำไม”
“ฮึ ๆ ๆ ตอนนี้มาบอกว่าเป็นแฟนแล้วทีไปบอกกับไอ้แจ็คละ พี่ยังไม่มีแฟน อยากได้นักใช่ไหม ไปเลยไปอยู่กับมันเลย” ผมหันหน้าไปทางไอ้น้องแจ็คที่ตอนนี้ก็มายืนดูอยู่ อายก็อายกู น้ำตายังมาไหลอีก
“พี่ยกให้ฝากดูแลด้วยนะ” แม็กจะลากผมออกไปจากร้านแต่ผมแข็งตัวเองไม่ไป
“จะไปไหน”
“มึงออกไปกับกู”
“กูไม่ไป ไอ้ไก่มาดึงเพื่อนมึงออกไปเลย” ผมหันไปบอกกับไอ้ไก่ที่ตอนนี้คงยังมึนในเรื่องที่เกิดขึ้น ไอ้ไก่กำลังจะลุกขึ้น
“ไอ้ไก่มึงหยุดอยู่ตรงนั้นเรื่องของกู” อย่าไปกลัวมันไก่อย่าไปกลัวมัน ตอนนี้ทั้งร้านมองมาที่ผม อายจังกู เอาวะไหนไหน คนอื่นในร้านก็คงไม่รู้จักเรา
“แม็กปล่อยเรา” ผมเพิ่มโวลุ่มเสียงให้ดังขึ้น
“กูไม่ปล่อยจนกว่ามึงจะฟังกู”
“ฟังคำโกหกของแม็กอีกนะเหรอ”
“จะโกหก หรือไม่โกหก มึงก็ต้องฟัง”
“ก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ปล่อยกู กูจะกินเหล้าต่อ”
“พอแล้วมึงนะเมาแล้ว”
“กูจะกินปล่อยเราไม่งั้นกูจะไม่คุยกับมึงอีกตลอดไป” ผมจ้องหน้าแม็ก แม็กค่อย ๆ ปล่อยมือจากผม ผมเดินไปนั่งบนโต๊ะ และกรึบต่อ ไอ้ไก่เดินมาลากให้แม็กไปนั่งที่โต๊ะ ไอ้น้องแจ็คยังยืนอยู่ที่เดิม มึนละสิมึง ตอนนี้ความเศร้ามันเข้ามาอยู่บนหัวผมภาพที่แม็กไปกับผึ้งมาบวกกับไอ้น้องแจ็คทำให้ผมร้องไห้ออกมาอีก ทำไมแม็กถึงใจร้ายกับเรามากมายเช่นนี้ เราไม่ดีพอรึไงแม็กถึงต้องมาสร้างความสัมพันธ์กับไอ้น้องแจ็ค เหล้ากลมแรกของผมหมดไปอย่างรวดเร็ว ผมต่อกลมที่2 แม็กยังคงจ้องมาที่โต๊ะของผม หรือว่าจริง ๆ แล้วผมจะคิดมากไปเอง แต่คงไม่ใช่ในเมื่อไอ้น้องแจ็คก็เป็นคนเฉลยมาเองว่าเมื่อคืนไปเที่ยวคาราโอเกะกับแม็ก อีกอย่างแม็กยังมาขอโทษเรา ถ้าไม่ผิดคนเราคงไม่มาขอโทษ แม็กผิดชัวร์ ฟันธง ตอนนี้เด็กที่มาชกเหล้าให้ผมเปลี่ยนไปแล้วไม่ใช่ไอ้น้องแจ็ค มันคงกลัวละสิ
“น้องครับ น้องชื่ออะไรครับ” ผมเริ่มแผนแกล้งแม็ก กูจะจีบน้องคนนี้ให้มึงดู มึงจะได้รู้ว่าการโดนคนรักทำร้ายมันเจ็บแค่ไหน ถ้าน้องเขาเล่นด้วยก็ดีไม่เล่นด้วยก็เปลี่ยนคนใหม่
“ชื่อเค้กครับ”
“ชื่อน่าทานจังเลยนะคับ” นี้ต้องหวานเข้าไว้ ไอ้วัดจ้องหน้าผมทันที อย่าคิดมากกูจะแกล้งแม็ก
“555 จริงป่าวครับ”
“จริงครับ น้องเค้กอายุเท่าไรครับ”
“18 ครับ แล้วพี่....เอ้อ...ชื่อ”
“เจตครับ”
“รู้ไหมครับว่าเวลาน้องเค้กยิ้มน่ารักมากเลยนะครับ” น้องเค้กยิ้มหวานพร้อมกับหน้าแดง
“ขอบคุณครับที่ชม น้ำแข็งหมดจะรับอีกไหมครับ”
“ถ้าน้องเค้กอยากให้พี่กลับไวไว ก็ไม่ต้องเอาก็ได้ครับ แต่ถ้าอยากให้พี่นั่งอยู่นาน นาน ก็ขอเพิ่มครับ”
“งั้นผมไปเอาน้ำแข็งมาเพิ่มนะครับ” ฮึๆๆสำเร็จกู น้องเขาเล่นด้วย ผมใช้หางตามองไปที่แม็ค ตอนนี้แม็คเรียกไอ้น้องแจ็คมาคุยด้วยบ้าง คิดจะสู้กับกูเหรอได้
“มึงจะทำอะไร” ไอ้วัดถามผม
“กูจะแกล้งมัน”
“มึงแน่นะว่ามึงทำถูก แล้วอย่ามาเสียใจภายหลังละ”
“กูทำถูกและถูกที่สุด มันจะได้รู้ว่ากูไม่ใช่ของตายของมัน มันทำได้กูก็ทำได้” ซักพักน้องเค้กก็เดินมา
“น้องเค้กครับ พี่คิดว่าคนน่ารักแบบน้องเค้กคงมีแฟนแล้ว แต่ยังไงพี่ก็อยากเป็นแฟนกับน้องเค้กนะครับ” กูช่างกล้า
“ผมยังไม่มีแฟนหรอกครับ แต่ก็อย่าเลยครับ เดี๋ยวแฟนพี่เขามาฆ่าผม”
“แล้วใครว่าพี่มีแฟนละครับ”
“ก็พี่ที่อยู่โต๊ะนั้นไม่ใช่เหรอครับ เมื่อกี้เห็นทะเลาะกัน” น้องเค้กหันหน้าไปทางโต๊ะแม็ก ที่ตอนนี้ยังตั้งหน้าตั้งตามองมาที่ผม ถึงแม้ปากจะพูดกับไอ้น้องแจ็คอยู่ก็ตาม
“อ๋อไม่ใช่หรอกครับ คนรู้จักนะครับ เข้าใจผิดกันนิดหน่อย ถ้าเป็นแฟนกันก็ต้องมานั่งด้วยกันแล้วสิครับ”
“จริงเหรอครับ”
“จริงสิครับ พี่จะโกหกน้องเค้กที่น่ารักของพี่ได้ทำไม” น้องเค้กยิ้มแล้วยิ้มอีกขอโทษนะครับน้องเค้ก พี่ไม่น่าโกหกน้องเลย
“มีแขกมาผมขอไปรับแขกก่อนนะครับ”
“ครับ”
“นี้ไอ้เจตมึงไปหลอกน้องเขาทำไม”
“กู....”
“รู้ไหมทำแบบนี้ไม่เป็นผลดีกับใครคนไหนเลยนะ”
“กูรู้”
“รู้แล้วมึงทำ ทำไม”
“ก็กูอยากให้ไอ้แม็กมันรู้สึกเจ็บแบบกูบ้าง”
“โดยการไปโกหกน้องเขาแบบนั้นนะ”
“เออ .. ช่างมันเถอะกูรับผิดชอบเอง” น้องเค้กมาแล้ว
“น้องเค้กครับ พี่ขึ้นไปร้องเพลงได้ไหมครับ”
“ได้ครับ”
“เดี๋ยวพี่ร้องเพลงให้น้องเค้กนะครับ”
“จริงเหรอครับ”
“ครับ ตั้งใจฟังนะครับ” ไม่กี่อึดใจผมก็มานั่งอยู่บนเวที ไม่ต้องมาจ้องมองกูเลยได้แม็กกูไม่ได้ร้องให้มึง
“ขอมอบเพลงนี้ให้กับน้องคนหนึ่งที่อยู่ในร้านนะครับ อยากบอกว่าผมจริงใจนะครับ” เสียงปรบมือดังอึกกะทึกครึกโครม ชาวบ้านในร้านคงแปลกใจ เมื่อกี้กูยังเห็นมันร้องไห้ตอนนี้ขึ้นไปร้องเพลงได้ละเหรอ
ฉันรักเธอคนเดียว รักหมดใจที่มี ไม่มีปิดบัง
อย่ามาถามว่าเคยรักมากี่ครั้ง ว่าเคยผิดหวัง เจ็บช้ำมากี่หนกัน
อยากรู้ไหม ว่ารักเธอเท่าได รักจนหมดลมหายใจได้เพียงเท่านั้น
แต่ถ้าเธอจะไม่รักคนอย่างฉัน ก็ไม่สำคัญยังไงฉันก็รักเธอ
แต่ขออย่างเดียว อย่าถามว่าเคยรักใคร
เพราะจากนี้ไป จะมีแต่เธอเสมอ
โปรดจงเชื่อฉัน ที่ฉันพร่ำบอกกับเธอว่ารักเธอ
ว่ารักเธอจริง ๆ
มองลึกลงไปในตาฉัน ข้างในนั้นมีเพียงเธอ เฮ้อ....
อยากรู้ไหม ว่ารักเธอเท่าได รักจนหมดลมหายใจได้เพียงเท่านั้น
แต่ถ้าเธอจะไม่รักคนอย่างฉัน ก็ไม่สำคัญยังไงฉันก็รักเธอ
แต่ขออย่างเดียว อย่าถามว่าเคยรักใคร
เพราะจากนี้ไป จะมีแต่เธอเสมอ
โปรดจงเชื่อฉัน ที่ฉันพร่ำบอกกับเธอว่ารักเธอ
ว่ารักเธอจริง ๆ
ผมร้องจบใบหน้าของน้องเค้กก็มีแต่ร้อยยิ้ม แต่ใบหน้าของแม็ก อุ๊ย ใครก็ได้เอาน้ำมาราดบนตาของแม็กทีไฟไหม้แล้วมั้ง สมน้ำหน้า ไฟไหม้ ๆ 5555 เพล้ง.......แม็กขว้างแก้วลงกับพื้น บรรยากาสในร้านเงียบไปชั่วขณะทุกคนหันไปมองที่แม็กโดยไม่ได้นัดหมาย
“มึงลงมานี้” เสียงแม็กตะโกนขึ้นมาบนเวที พร้อมกับชี้หน้ามาที่ผม นึกว่ากูกลัวเหรอ ไอ้ไก่ ไอ้วัดมึงมายืนบังกูที..................
หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา (อ่าน 358447 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก