หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา

[oaw_eang]

ประชด?

รู้ว่าไม่มีแต่บางทีก็อยากทำ

อ่าน....แล้วเรียนรู้....จดจำ.....และนำไปใช้นะเคอะเด็กๆ เจ๊ยวหวานทั้งหลาย  เจ้ขอบอก





ปล.  พูห์จ๋า  ทำไมคำว่าสามมันเยอะจังเลยอะ  หรือว่าคืนนี้จะสามรอบ

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์  แล้วเจ้จะรับไหวไหมนะเนี้ย? 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อืม ยังไงหรือเต้ มันเหมือนเต้อะดิ ชอบทำคนอื่นเจ็บ คิกคิก
***************************
ผมเดินไปรอรถโดยสารแล้วกลับคอนโดคิดถึงเรื่องราวของผมกับแม็กน้ำตามันก็ไหลออกมาอีกครั้ง แม็กคงไม่สนใจเราแล้วจริงๆ ยังไงเราต้องเข้มแข็งไว้สิ อย่าอ่อนแอนะ (ไม่มีใครปลอบ ปลอบเองก็ได้) อีกไม่กี่วันต้องสอบแล้วนี้นาอ่านหนังสือดีกว่าเผื่อจะลืมเรื่องแม็กลงบ้าง หนังสือเล่มแล้วเล่มเล่าที่ผมอ่านมันก็มีแต่ชื่อแม็กทั้งนั้น วันรุ่งขึ้นผมก็ไปเรียนตามปกติ และทุกอย่างก็เป็นปกติคือเจอแม็กแต่แม็กก็ยังไม่ยอมคุยกับผม ก็มีแต่ไอ้วัดเท่านั้นที่คุยและปลอบใจผมบ้าง ผมรู้สึกดีขึ้นในอีกหลายวันต่อมาแต่มันก็ยังไม่ลืมแม็ก นี้เราต้องเลิกกับแม็ก จริง ๆ เหรอเนี๊ยะ ผมจับแหวนขึ้นมาดูจะถอดออกดีไหมนะ อือ เก็บไว้ก่อน และแล้วก็มาถึงวันสอบวิชาแรก เฮ้อ เข้าไปนั่งสอบ ๆ ให้มันเสร็จ ๆ ไปเถอะ ดีที่วิชาแรกไม่ใช่วิชาเอก
ข้อ1.จงเลือกข้อที่ถูกที่สุด
ก. แม็ก
ข. แม็ก
ค. แม็ก
ง. ถูกทุกข้อ
กา ๆ เสร็จก็ออกคนแรกเลย เพื่อน ๆ มันคงคิดว่าผมทำได้เหมือนเคยสินะ (ฮึๆๆๆ ครั้งนี้กูมั่ว) จนการสอบได้เสร็จสิ้นลงก็เป็นการเริ่มต้นของการปิดเทอม ผมกลับบ้านเลยไม่อยากอยู่คนเดียวเดี๋ยวคิดมากอีก ผมเดินทางมาถึงบ้านตอนเย็นก็ทักทายแม่เสร็จไปเที่ยวบ้านไอ้โหน่งดีกว่า ไอ้โหน่งถามถึงเรื่องแม็ก ผมก็เล่าให้มันฟังครบถ้วน
“กูไม่เข้าใจชีวิตพวกมึงเลย”
“อย่าว่าแต่มึงเลย กูก็ยังไม่เข้าใจเลย”
“แล้วมึงจะเอายังไงต่อวะ”
“ไม่รู้ดิ”
“ไอ้เมฆมันมาหากู”
“เหรอ” ตาโต
“มันมาขอเบอร์มึง”
“แล้วมึงให้ไปเหรอป่าววะ”
“ให้”
“ไม่เห็นโทรมา มึงเอาให้ตั้งแต่เมื่อไร”
“ซักอาทิตย์ได้แล้วมั้ง แต่กูไม่เข้าใจมึงจริง ๆ ก็มึงเป็นแฟนไอ้แม็กแล้วทำไมยังต้องไปสนใจไอ้เมฆ”
“ก็กูสนใจไม่ได้หมายความว่ากูจะไปเอามันนี้นา คนเราจะพูดจะคุยกับคนที่ชอบไม่ได้เชียวเหรอ” จริง ๆ แล้วมันก็แค่นั้นการที่เราได้คุยกับคนที่เราเคยชอบมันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง กริ๊ง ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ผมเข้า
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับพี่เจต ผมเมฆครับ”
“ครับว่าไงครับ”
“สบายดีไหมครับ”
“สะบายดีครับ”
“พี่เจตครับเทอมหน้าที่จะเปิดนี้ช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้ผมด้วยนะครับ”
“หมายความว่าไงครับ”
“ก็หมายความว่าผมจะเรียนที่เดียวกับพี่เจตนะสิครับ”
“จริงเหรอครับ”
“ครับ ดีใจไหมครับ”
“ก็ต้องดีใจสิครับ ที่น้องชายจะไปเรียนที่เดียวกัน”
“น้องชายเหรอครับ.....” เสียงเมฆเปลี่ยนไป
“ครับก็เมฆอายุน้อยกว่าพี่ก็ต้องเป็นน้องชายพี่สิครับหรือว่าอยากเป็นพี่ชาย”
“ไม่ครับ อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า”
“ฮึ ฮึ เป็นอะไรละครับ”
“เป็นแฟนพี่เจตงัยครับ” โอ้...น้องเมฆ มาบอกพี่ทำไมตอนนี้
“จำได้ไหมครับเมื่อก่อนพี่เจตจีบผมนะ” จำได้ครับ ใครจะจำคนที่ตัวเองเคยเกือบจีบได้
“ถ้าพยายามอีกนิดผมก็จะยอมเป็นแฟนพี่เจตแล้ว นี้อะไรหนีไปเรียนที่อื่นเฉยเลย”
“ไม่ได้หนีครับ ก็ไปเรียนต่อ”
“นี้งัยผมถึงสอบไปเรียนที่เดียวกับพี่เจต จะยอมคบกับผมไหมครับ” มันเร็วไปไหมน้อง
“พูดเล่นน่า”
“หรือว่าพี่เจตมีแฟนแล้ว” ยังไม่รู้อีกเหรอ
“ครับ พี่มีแฟนแล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ ผมจะจีบแข่ง ไว้เจอกันนะครับ” ตู๊ด ๆ มันเป็นน้องแม็กรึยังไงยังไม่ได้รับความชัดเจนก็วางหูไปก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมจะตอบรับทันทีแต่ตอนนี้มันเปลี่ยน วันเวลาช่างรวดเร็วเหลือเกินวันนี้เปิดเทอมวันแรกผมโทรนัดไอ้วัดตั้งแต่เมื่อคืนให้มาเจอกันที่หน้าห้องสมุด
“ไอ้เจตทางนี้โว้ย”
“ปิดเทอมมึงไม่กลับบ้านเหรอวะ” ผมถามไอ้วัด
“กลับ..แต่กลับบ้านแฟนกูโว้ย”
“เออ ดีมีบ้านแฟนให้กลับ ปั๊มกันน่าดูสิมึงงะ”
“เฮ่อๆ ๆ เป็นธรรมดาคนมันมีให้ปั๊มว่าแต่มึงโทรหาแม็กบ้างป่าว”
“ไม่อะ กลัวโทรไปแล้วไม่คุยด้วย”
“นี้มันก็หลายเดือนแล้วนะยังห่างกันไม่พอเหรอ”
“นั้นนะสิ มึงว่ากูควรโทรไปหามันดีไหม”
“แล้วแต่มึงสิ มึงยังรักมันป่าวละ”
“รักสิ นี้เห็นไหมแหวนที่แม็กให้กูยังใส่อยู่เลย” ผมยื่นมือที่มีแหวนของแม็กให้ไอ้วัดดู
“หลายเดือนมานี้กูพยายามคิดว่าจะพยายามทำใจ แต่มันทำไม่ได้กูไม่รู้ว่าทำไมกูถึงคิดถึงแม็กได้มากขนาดนี้ อีกอย่างกูมีเรื่องจะบอกมึง”
“อะไร”
“เมฆจะมาเรียนที่เดียวกับเรา”
“ไอ้เมฆที่มึงเล่าให้ฟังว่าเป็นตัวการที่ทำให้มึงกับไอ้แม็กทะเลาะกันนี้นะ”
“ใช่ มึงบ้าไปแล้วหรือไง เกิดมาเกาะแกะมึงเข้าที่จะคืนดีกับแม็กจะกลายเป็นเลิกคบตลอดไปนะสิ หรือว่ามึงอยากให้เป็นแบบนั้น”
“มึงจะบ้าเหรอ ตอนนี้กูรักแม็กคนเดียวและก็จะรักตลอดไป”
“กูอยากอ้วก ทีตอนเขาอยู่นะไม่รักษา” กริ๊ง ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นอีกครั้ง
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับพี่เจต ผมเมฆครับพี่เจตอยู่ตรงไหนเดี๋ยวผมไปหา”
“เอ่อ พี่อยู่หน้าห้องสมุดนะครับ”
“รอผมอยู่ตรงนั้นนะครับ” ตู๊ด ๆ นี้มันต้องเป็นน้องแม็กแน่นอน ไม่รอฟังคำตอบจากคนอื่นเลย
ไม่ถึง 10 นาทีผมก็เห็นเมฆกำลังเดินมาทางผม ผมชี้ให้ไอ้วัดดู
“โอ้ โฮ้ น่ารักนี้หว่า ไอ้แม็กชิดซ้ายไปเลย มิน่ามึงถึง.....”
“อย่า ๆ มึงอย่าคิดตอนนี้กูคิดถึงแม็กคนเดียว” แต่แล้วสายตาของผมก็สาดไปเห็นกับหน้าชายคนหนึ่งคุ้น ๆ แฮะ แม็กนี้นา ทำไไมถึงโทรมไปขนาดนี้ไม่สบายหรือเปล่านะ หน้าตาก็อิดโรยขนาดนั้นเข้าไปทักแม็กดีกว่านี้เป็นรอบหลายเดือนแล้วสอนะที่ไม่ได้เห็นแม็ก ดีใจจัง ผมกำลังจะลุก เมฆก็มาถึงพอดี
“สวัสดีครับพี่เจต” รอยยิ้มที่คุ้นเคยของเมฆปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของเมฆ
“สวัสดีครับนี้เพื่อนพี่ชื่อวัด”
“ผมรู้จักครับ ก็เพื่อนรุ่นเดียวกับพี่เจตที่เรียนที่บ้านงัย ผมไม่ได้ขี้ลืมขนาดนั้นนะ”
“สวัสดีครับน้องเมฆ นึกว่าจะจำพี่ไม่ได้” ตอนนี้สายตาของผมไม่ได้สนใจที่เมฆแต่สนใจไปที่แม็กมากว่าแม็กเดินเข้ามาทางผมหรือว่าแม็กจะเข้ามาทักผม แม็ก ๆ ๆ ดีใจจัง แต่ก็ผิดคาด แม็กเดินผ่านผมเข้าไปในห้องสมุด แต่ผมก็สังเกตว่าแม็กหันมามองผมด้วยสายที่คุ้นเคยเหมือนว่าแม็กโกรธผมอยู่นี้ผมผิดอะไรอีกละ
“พี่เจตครับนั้นพี่แม็กไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่ครับ”
“เขาไม่เห็นเราเหรอครับ ทำไมถึงไม่ทักเรานะ แปลกจัง” ผมยิ้มให้น้องเมฆ แต่ในใจกำลังคิดว่าจะทำยังไงกับแม็กดี
“น้องเมฆครับพี่ขอตัวแป๊ปนะ อยู่กับเพื่อนพี่ไปก่อนนะ”
“พี่เจตจะไปไหนครับผมไปด้วย”
“นะครับรออยู่ตรงนี้”
“อย่าเลยน้องเมฆอยู่เจตตรงนี้ผมพี่นะครับ มึงไปเถอะกูรู้ว่ามึงจะไปไหน”
“ขอบใจมาก” ช่างเป็นเพื่อนที่รู้ใจจริง ๆ ผมเดินเข้าไปในห้องสมุด มองหาแม็กอยู่นานก็มาเจอแม็กนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมห้อง แปลกนะ ปกติแม็กไม่เคยมาห้องสมุดนี้นา ผีอะไรมาเข้าสิงผมอีกละเนี๊ยะ แค่ผมเห็นแม็กตอนนี้น้ำตาผมก็ไหลออกมา ผมเดินเข้าไปหาแม็กช้าและเบาที่สุด
“แม็ก” ผมเรียกชื่อแม็ก แม็กเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้ผมนี้เป็นครังแรกเลยสินะในรอบหลายเดือนที่ผมเห็นแม็กยิ้ม แต่สิ่งที่ผมต้องการมากกว่ารอยยิ้มของแม็กในตอนนี้คือคำพูดของแม็กมากกว่า พูดอะไรออกมาซักคำสิแม็ก
*********

[THIP]

แม็กเงยหน้าแล้วยิ้มให้ผม 
มีลุ้นแล้วครับ จะได้คืนดีกันมั๊ยนี่     

[No_ProMises]

 

 แม็กพูดเถอะนะๆๆ

 ขอร้องงงงงง

 

[มูมู่น้อย]

ถ้าใจเรายังรักกัน  ก็กลับมาหากันเถอะ    
คืนดีกันให้ไว  รอจิ้นต่อ 

[meemewkewkaw]

บีบใจครับ บีบใจ

ถ้าแฟนผมทำแบบนี้กับผม ผมคงเลิกไปแล้วล่ะครับ

เพราะอย่างน้อยๆ ถึงเค้าจะไม่รักผมแล้ว แต่ผมก็ขอรักตัวผมเองบ้างเหอะ ซักนิดก็ยังดี

[Lucifer]

อึดอัด 

[฿oomb@b@]

นังชะนีดูดวิญญาณแมกไปหรือป่าวเนี่ย

ถ้าเปงงั้นจะสาบเลยพวกชะนีนี่

สงสารเจตมากเลยน่ะเนี่ย  จี้ดที่ใจมากกกกกกกกกกกกก

[jammy]

รีบๆคืนดีกันซ้า     

[Poes]

กำลังจะคืนดี เมฆไม่น่ามาเลย อย่างว่าแหละความรักย่อมต้องมีอุปสรรค สู้ สู้นะเจต

[oaw_eang]

เลิกๆ  ผัวนี้ไม่ดีก็ทิ้ง....หาผัวใหม่  เชื่อเจ้เดะน้อง

เลิกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  มันซะ  แล้วมันจะได้รู้ว่าเรามีค่ากับมันมากแค่ไหน 

[Junrai_Hyper™]

อึดอัดจัง

ไม่เข้าใจแม็กอะ

 

[gobgab]

รักเขาได้....แต่จงอย่ารักมากกว่าตัวเอง....

เพราะเมื่อไหร่ที่รักมากกว่าตัวเอง....เราจะกลายเป็นคนโง่ที่ยอมเจ็บอยู่ข้างเดียว..

[Poes]

ชอบคำพูดของคุณ ][GobGab][  จังเลย  เห็นด้วยอย่างแรง

[abcd]

   รักอ้ำอึ้ง ทั้งอึดอัดและน่ารำคาญญ 

[taexxxx]

อยากจะลองใจเขาเป็นไงหละ......หุหุ สมน้ำหน้าตาแมกซ์
ระวังนะแมกซ์....เมฆจะคาบไปแด..ก
.........
แต่.....เออ....นิสัยเหมือนกัน เป็นสันดานที่แก้ไม่ได้เสียด้วย กร๊ากๆ

[rarmz]

แมกซ์จะไม่คุยกะเจตจิงๆอ่ะ?
เด๋วก้อเปนอย่างที่พี่เต้บอกหรอก
"เมฆ จะ คาบ ไป แดร๊กซ์"
- -*


รออยุ่นะก๊าบ พี่เรย์


RrMz`,,

[tsuyu]

เฮ้อ ....

อึดอึดจังกับสถานการณ์แบบนี้ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อืม แต่ถ้าเราจะรักจริง มันก็คุ้มแล้วที่ได้เกิดมา เพียงแต่ถ้ามันจะหนีไป ก็ปล่อยมันไปตามใจเถิด
เก็บแค่วันเวลาที่ดีๆเอาไว้
*********************
แต่ก็ยังไม่มีคำพูดไดไดที่ออกมาจากปากของแม็ก แต่แทนคำพูดแม็กลุกขึ้นมาจูงแขนผมไปในที่ลับตาคนแม็กสวมกอดผมไว้ นี้มันคืออะไร ไม่เข้าใจ แม็กเป็นอะไร แต่ไวกว่าความคิดอื่น ๆ ของผม ผมกอดแม็กตอบ นี้คือสิ่งที่ผมโหยหามาตลอดเวลาที่แม็กไม่อยู่กับผม ผมไม่สามารถต้านทานน้ำตาได้อีกผมวบหน้าอกกับอกของแม้กพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างมากมาย ผมไม่อยากให้แม็กหยุดกอดอยากให้กอดผมไว้นาน ๆ แบบนี้ แต่ก็ต้องจำใจที่จะต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะสอบถามแม็กว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้น
“แม็ก” ผมเรียกแม็กอีกครั้ง แม็กยกมือที่กอดผมไว้มาปิดปากผมไว้
“มึงอย่าเพิ่งถามอะไรเลย กลับหอกันเถอะ” เหมือนดังมนต์สะกดที่ผมไม่สามารถต้านทานพลังได้ ผมเดินตามหลังแม็กออกมาจากห้องสมุด ไอ้วัดเห็นผมเดินตามหลังแม็กออกมามันก็ดึงเมฆออกไปจุดเดิมที่ยืนกันอยู่น้องเมฆพยายามที่จะดึงดันแต่ก็คงสู้แรงของไอ้วัดไม่ได้(ขอบใจเพื่อนมาก) ผมเดินตามแม็กจนมาถึงรถของแม็ก แม็กสะต๊าทเครื่องไม่ต้องรอคำบอกผมขึ้นซ้อนท้ายแม็ก ดังเดิมรวดเร็วปานพายุไม่กี่อึดใจต่อมาผมก็มาถึงหอแม็ก เราสองคนเดินขึ้นมาบนห้องแม็กปิดประตูพร้อมกับกอดผมไว้เหมือนในห้องสมุด มีเหรอที่ผมจะไม่กอดตอบแต่ผมก็ยังอยากถามแม็กว่ามันเกิดอะไรระหว่างเราสองคน
“แม็กระหว่างเราสองคนมันเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่มีอะไรมึงจะกลับมาคบกับกูไหม”
“เราเคยเลิกกันเหรอ”
“นั้นสินะ เราไม่เคยเลิกกัน”
“แต่เราก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นแม็กช่วยอธิบายให้เราเข้าใจหน่อยได้ไหม”
“กูขอโทษ” แม็กพาผมมานอนลงที่เตียง(นอนอย่างเดียวนะ) แต่ผมก็หยังอยู่ในอ้อมกอดของแม็ก
“กูสับสนตัวเองในช่วงที่กูไปบ้านมึงกูไม่รู้จะทำยังไงกูกลัวที่จะเสียมึงไปกูอยากจะรู้ว่าจริง ๆ แล้วมึงรักกูเหมือนอย่างที่กูรักมึงหรือเปล่า กูก็เลยปรึกษาเพื่อนมึง”
“อย่าบอกว่าไอ้วัด”
“ใช่” ไอ้เพื่อนเหี๊ยะ
“โดยการทิ้งให้เราอยู่คนเดียวนี้นะ และเข้าใจไปว่าแม็กทิ้งเราไปเนี๊ยนะ”
“จริง ๆ ก็ไม่ใช่แค่ไอ้วัดหรอกยังมีเพื่อนเราอีก”
“ใคร”
“ไอ้ไก่”
“ไอ้ไก่มันรู้เหรอ”
“รู้สิ ไอ้เนี๊ยะมันจับผิดคนเก่ง หลัง ๆ มามันเริ่มระแคะระคายแต่สุดท้ายมันก็ยอมรับได้ในเรื่องที่กูคบมึง กูก็เลยปรึกษาพวกมันว่าทำยังไงถึงจะรู้ว่าจริง ๆ มึงรักกูจริงหรือเปล่า เพราะกูไม่อยากรักใครทั้งชีวิตโดยที่เขาไม่รักกู พวกมันเลยบอกให้กูบอกให้กูอยู่ห่าง ๆ มึง ถ้ามึงไม่รักกูจริงไม่นานมึงก็จะต้องไปมีคนอื่น กูก็ทนที่จะไม่คิดถึงมึง แต่มันก็ทำไม่ได้ ตลอดเวลาที่มึงไม่โทรมาหากู กูก็นึกว่ากูคงเสียมึงไปแล้ว กูมองดูโทรศัพท์ทุกครั้งที่มีคนโทรเข้ามาภาวนาขอให้เป็นมึงแต่มันก็ไม่ใช่”
“ก็เรากลัวว่าโทรไปแล้วแม็กจะไม่รับ”
“ตอนแรกกูก็ตั้งใจอย่างนั้น แต่หลัง ๆ มากูว่าถ้ามึงโทรมากูก็จะรับ แต่มึงก็ไม่โทรมา รู้ไหมว่ากูทรมารมาก”
“แล้วแม็กคิดว่าเราไม่ทรมารเหรอ”
“กูขอโทษ”
“แม็กไม่ไว้ใจเราเลย”
“กูขอโทษ” น้ำตาห่าเล็ก ๆ ของแม็กก็ไหลออกมาบ้าง
“สุดท้ายกูก็มารู้ว่าจริง ๆ แล้วกูขาดมึงไม่ได้ คนที่กูกลัวจะเสียไปในตอนนี้มี 2 คนในโลกที่ขออย่าให้ไปจากชีวิตกูเลยคือแม่กูและมึง”
“แม็ก รู้ไหมการที่แม็กทำแบบนี้มันเกือบจะฆ่าเราให้ตายทั้งเป็น เรากลายเป็นคนที่โง่ที่สุดในตอนนี้เลย”
“กูขอโทษ”
“พอเถอะแม็กคำขอโทษ เราไม่อยากฟังแล้ว”
“มึงยังโกรธกูอยู่ไหม”
“โกรธ และโกรธมากด้วย โกรธที่แม็กไม่ไว้ใจเรา โกรธที่แม็กเชื่อคนอื่นมากกว่าเชื่อเราที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของแม็ก แต่ถึงเราจะโกรธแม็กแค่ไหน เราก็ไม่อยากเสียแม็กไป”
“กูขอโทษจริง ๆ อย่าโกรธกูเลยนะ จะให้ทำอะไรก็ยอม”
“จริงงะ”
“จริงสิ ถ้าทำแล้วมึงยกโทษให้ความผิดที่แสนจะเลวร้ายครั้งนี้ของกู”
“ถ้างั้นแม็กย้ายมาอยู่คอนโดเรานะ เราเคยบอกแม็กงัยว่าเวลาที่เราอยู่กับแม็กคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเรา”
“ได้....มึงหายโกรธกูแล้วใช่ไหม”
“ใช่.แต่ยังไม่หมดนะต่อไปห้ามขัดใจเรา ห้ามหึงหวงเราโดยไม่ถามเราก่อนว่าคนนั้นเป็นใคร ห้ามโกหกเรา และสุดท้ายห้ามทำแบบนี้อีก ไม่งั้นเราจบกัน”
“ได้ ๆ ”
“ตอนนี้พอใจหรือยังละห่างกันไปซักพัก ทุกอย่างจะดีขึ้น กว่าจะดีขึ้นทำเอาเกือบตาย รู้ว่าเป็นแผนแบบนี้จะหนีไปไม่ให้รู้เลยว่าไปไหน จะได้ห่างกันสมใจอยากแม็ก”
“ขอโทษครับ จะไม่ทำอีกแล้วครับ คาดว่าทุกอย่างมันคงดีขึ้นนะสำหรับเรื่องของผมกับแม็กแต่พรุ่งนี้ยังมีเรื่องผมกับไอ้วัด ไอ้เพื่อนเหี๊ยะ แนะนำดีนักพรุ่งนี้มึงตาย ปล่อยกูโง่มาตั้งนาน พรุ่งนี้จะรู้ฤทธิ์ไอ้เจตบ้าง

*******************************
วันนี้ทั้งวันผมกับแม็กนอนกอดกันบนที่นอนโดยที่เกือบจะไม่คุยอะไรกัน ตอนเย็นออกไปทานข้าวกับมานอนก็กอดกันอีกจนหลับไป(เสียดายไม่ได้ทำอะไร ลามกอีกกู) รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าด้วยใบหน้าที่มีความสุข ผมหันไปมองใบหน้าของแม็กที่ตอนนี้ยังหลับอยู่ผมบรรจงหอมแก้มแม็กเบา ๆ
“นั้นแน่ จะลักกลับกูเหรอ” มันตื่นตั้งแต่เมื่อไรวะ
“เปล่า”
“อย่าปฏิเสธ อยากละสิ” แม็กดึงผมเข้าไปกอด พร้อมกับกัดและจูบไปตามลำคอแม็กไล่ลิ้นจนมาถึงปาก ผมผลักแม็กออก
“ไม่เอา ไม่ได้แปรงฟัน”
“งั้นไปแปรงฟันกันนะ” แม็กลุกขึ้นพร้อมกับดึงผมเข้าไปในห้องน้ำ
“ไม่เอา แม็กเข้าไปอาบน้ำก่อนสิ”
“ไม่อะมึงต้องอาบพร้อมกู” ที่จริงก็อยากจะปฏิสธแต่ทำไงได้สายตาของแม็กออกจะวิงวอนขนาดนั้นสรุปผมเลยต้องเข้าไปอาบน้ำพร้อมแม็ก หลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จกำลังจะออกจากห้องน้ำ แม็กก็ดึงผมเข้าไปจูบ ตอนนี้ไม่ปฎิเสธแล้วมีแต่ตอบสนอง ผมจูบและค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปเรื่อย ๆ จนมาหยุดที่น้องชายของแม็กที่ตอนนี้มันชี้หน้าด่าผมอยู่ด้วยความโมโหผมเลยใช้ฟันกัดเบา ๆ จากนั้นจึงอมเข้าไป ผมพยายามอมเข้าไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำให้ แม็กเริ่มกระเด้าน้องชายของแม็กเข้าออก ผมห่อปากรับพร้อมใช้ลิ้นรัวไปที่หัวน้องชายแม็กไม่นานน้องชายแม็กก็พ่นพิษสีขาวเข้ามาในปากผม ผมกลืนลงไปเกือบไม่หมด (เยอะจริง) ผมลุกขึ้นเปิดฝักบัวทำความสะอาดน้องชายแม็ก แม็กดึงผมเข้าไปจูบปากอีกครั้ง
“พอแล้ว เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”
“ยังไม่หายอยากเลย ไม่ได้เอากันนานแล้วนะ”
“ลามก แม็กลามกพอแล้ว ตอนเย็นค่อยว่ากันใหม่” น่านชี้โพลงให้กระรอก แม็กยิ้มให้ผม
“งั้นตอนเย็นกูเอามึงอีกนะ”
“ไป ไป ออกไปได้แล้ว” ผมผลักแม็กออกจากห้องเรา2คนใช้เวลาไม่นานในการแต่งองค์ทรงเครื่อง ผมนะเหรอ เฮ้อ ๆ ใช่ชุดเดิมอีกแล้ว ซกมกจริง ๆ เลย เมื่อมาถึงที่สถาบันการศึกษาผมกับแม็กก็แยกตัวออกจากกันเพราะเรียนคนละแผนก สายตาผมรีบมองหาไอ้เพื่อนหักเหลี่ยมโหดทันที นั้นเจอเข้าแล้ว
“มึงมานี้เลยไอ้วัด” ผมตะโกนเรียก
“มีอาราย”
“อย่ามาทำหน้าทะเล้น”
“อารายกูไมเข้าใจ”
“มึงตัวดียุยงแม็กดีนัก”
“กูหวังดีกับมึงนะ”
“หวังดีกับผีนะสิ มึงมาให้กูแตะมึงซะดีดี”
“กูขอโทษ อย่าโกรธกูเลยนะ กูเพื่อนมึงนะ”
“เพื่อนเขาทำกันแบบนี้เหรอ”
“ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มึงจะรู้เหรอว่าแม็กรักมึงขนาดไหน”
“กูขอบใจแต่แบบนี้ทีหลังไม่ต้อง เกิดกูคิดสั้นฆ่าตัวตายไปมึงจะทำไง”
“กูก็จะทำบุญให้มึงไง”
“ไอ้เหี๊ยะ”
“กูจะถือเป็นคำชม”
“มึงนี้มันจริง ๆ เลย ดีที่กูรู้แต่ก็ช่างมันกูกับแม็กก็คืนดีกันแล้วแต่ก็ขอทีหลังมึงอย่าทำแบบนี้อีก”
“กูขอโทษ แต่กูว่าเรื่องมึงอาจจะไม่จบง่าย ๆ ก็ได้นะ”
“ทำไมวะ”
“มึงดูโน้นสิ” ไอ้วัดชี้ให้ผมดูเมฆกำลังเดินมาทางผม
“พี่เจตครับ”
“ครับ” ชีวิตน้อชีวิตกู
“ดีใจจังเลยครับได้เจอพี่เจตแต่เช้า”
“ครับ เหมือนกันเลย”
“สวัสดีครับพี่วัด”
“นึกว่าจะไม่ทักพี่ซะแล้ว”
“พี่เจตครับผมมาอยู่ที่นี้ไม่นานของอะไรก็ไม่ค่อยมีพี่เจตไปเป็นเพื่อนผมซื้อของหน่อยได้ไหมครับ”
“เอ่อ คือ”
“นะครับพี่เจตครับ”
“ได้ครับ ไอ้วัดไปด้วยกันนะ”
“เออ กูไปด้วย” โล่งอกไปที กริ๊ง ๆ ๆ
“มึงมีไหน”
“อยู่หน้าแผนก”
“ตอนเย็นนี้ไปงานวันเกิดไอ้ไก่ด้วยกันนะ”

[No_ProMises]

 

อ๊ากกกกก ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้วววววว

โย่ววววๆๆๆๆๆๆๆๆ




ตอนหลังมี... 

 

[THIP]

  ดีกันแล้ว  
ดีกันนาน ๆ นะ      

[มูมู่น้อย]

5555  ดีจายยยย  ดีกันแล้ว
ดีกันเมื่อไหร่  จิ้นรอเมื่อนั้น     

[Lucifer]

หึหึ เย็นนี้เจตมีนัด   

[Poes]

  ตอนเย็น

[gobgab]

คินดีกันแล้ว....

แล้วเมื่อไหร่จาเย็นหว่า....

[jammy]

เพิ่งดีกัน เดี๋ยวคงไม่มีเรื่องอะไรอีกหรอกนะ 

[oaw_eang]

โกรธกัน...

งอนกัน....

ง้อกัน....

ดีกัน....

ปี้กัน.....

จบ....  เป็นไปตามอย่างที่อินังโอ้เพื่อนเจ้มันว่าเจงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แต่ก้ดีแล้วหละ  โกรธกันมากๆ สิดีจาได้ปี้กันบ่อย 

[meemewkewkaw]

คริๆ ดันเมนท์เจ๊อย่างแรง

โกรธกันบ่อยๆนะครับ จะได้ . . . 


ปูเสื่อรอตอนเย็นครับ 



 

[Junrai_Hyper™]

โกรธกัน...

งอนกัน....

ง้อกัน....

ดีกัน....

ปี้กัน.....

จบ....  เป็นไปตามอย่างที่อินังโอ้เพื่อนเจ้มันว่าเจงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แต่ก้ดีแล้วหละ  โกรธกันมากๆ สิดีจาได้ปี้กันบ่อย 

เห้นด้วยกะอิเจ้ อย่างแรง

 

[abcd]

  อ่านเม้นท์เจ้แล้วเหงภาพเยย    นอนรอฉากต่อไป