MyMarch Short Story : Season 3
Bass
Part 2 :: ฝน
--------------------------------------------------
Previously : นภวรรษ หนุ่มสวยแสนจะใจดี (จะเหมือนนางงามไปไหมหว่า) ช่วงเย็นๆ จะทำหน้าที่เป็นอาสาสมัครที่สถานีอนามัย
เพราะมันช่วยทำให้เขาหายคิดถึง น้องชายสุดที่รัก โดยที่หารู้ไม่ว่า โชคชะตากำลังจะเล่นตลกอะไรกับเขาเข้าแล้ว
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Part 2
ก๊อกๆ ๆ เว๊คอัพ ก๊อกๆ ๆ กู๊ดมอร์นิ่ง.... ก๊อกๆ ๆ เว๊คอัพ ก๊อกๆ ๆ กู๊ดมอร์นิ่ง
ก๊อกๆ ๆ เว็คอัพ ก๊อกๆ ๆ คลิ๊ก
เช้าวันอังคารที่สุดแสนสบาย กลิ่นไอดินที่เกิดขึ้นจาก หยาดฝนโปรยเมื่อตอนเช้ามืด ลอยเข้ามาปะทะกับจมูกของนภ กอปรกับบรรยากาศเย็นสบายแบบนี้ ยากนักที่จะทำให้หนุ่มหน้าสวย ลุกขึ้นจากเตียงนอนของเขาได้ หากวันนี้เป็นวันหยุด กว่าจะลุกขึ้นมาได้ ก็คงจะราวๆบ่าย ได้กระมัง แต่วันนี้ เขามีเรียนกับอาจารย์ลดา หรือ ที่เหล่านักศึกษาให้สมญานามว่าอาจารย์เรดาร์ ในช่วงเช้านี้
ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงอย่างเชื่องช้า แล้วเดินไปเปิดหน้าต่างห้อง แม้ว่าจะมีเวลาไม่มาก แต่อย่างน้อย ให้แสงอาทิตย์ได้ส่องเข้ามาบ้าง ก็ดีกว่าไม่ใช่หรือ ชายหนุ่มกวาดสายตาไปเรื่อยๆ สิ่งต่างๆยังคงทำหน้าที่ของมัน ถนนหน้าบ้าน ยังคงเป็นเส้นทาง ให้ได้ใช้สัญจรกันไปมาตามปกติ นภ ขยับหน้าเชิดขึ้น ให้แสงแดด ตกกระทบจนทั่วใบหน้า เพราะคิดว่า เขาจะได้ประโยชน์ จากการให้ร่างกายได้สัมผัสไออุ่นจากแดด ในตอนเช้า หรือหากคิดผิด อย่างน้อย แสงแดดก็ช่วยปลุกให้เขาตื่นขึ้นอย่างสดชื่นแน่นอน
วูบบบ สายลมแรง พัดผ่านเข้ามาในห้อง ทำให้ผมของคนหน้าสวย ปลิวไสวไปตามแรงลม เสื้อกล้ามบางตัวน้อย พริ้วไหวยกขึ้น เผยให้คนที่แอบมองจากหน้าต่าง บ้านข้างๆ วูบไหว ไปกับ ร่างกายสมส่วน ไม่ใช่สิ อย่างนภต้องเรียกว่า สวยงาม ถึงจะถูก
/แม่ครับ เช้านี้นภไม่ทานข้าวนะแม่ อยากไปมหาลัยให้ทันก่อนฝนตกน่ะครับ/
-อ้าวเหรอ งั้นเอาคุ้กกี้ไปกินแทนละกัน แม่เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆเลยนะ ชอบไม่ใช่เหรอเรา-
/โห น่ากินจัง ขอบคุณครับแม่ แล้วทำไมเยอะจัง ให้มาตั้ง 2 ถุงแน่ะ เอ๊ะ เดี๋ยวๆ รูปหัวใจซะด้วย อย่าบอกนะว่า หึหึ/
-หึหึอะไร ตานภ อย่ามาทำทะลึ่ง เห็นว่ามันสวยดีหรอกน่ะ แล้วถ้ามันเยอะไป เราก็เอาไปแบ่งเพื่อนแล้วกัน นานๆแม่จะโชว์ฝีมือเองนะเนี่ย-
/ไม่ต้องโชว์ เพื่อนนภ ก็รู้อยู่แล้ว ว่าแม่ของนภอะ นำขนมอร่อยที่ซู้ดเล้ย/
-ก็นี่ใครล่ะคะ ลูกแม่เก่งตั้งหลายอย่าง แม่จะยอมได้ที่ไหนเล่า-
หลังจากยอกันเองพอหอมปากหอมคอ หนุ่มหน้าสวยหยิบกระดาษวาดเขียนกับสีน้ำมันคู่ใจ พร้อมกับคุ๊กกี้สองห่อ ติดมือไปด้วย สองข้างทางยังคงเหมือนเดิม คุณป้าศรี ยังคงยืนรดน้ำต้นชมพูพันทิพย์หน้าบ้าน เหมือนเช่นทุกวัน สิ่งหนึ่งที่ต่างออกไป คือบ้านเดิมของคู่ซี้ ที่ตอนนี้ มีคนมาอยู่เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่เย็นวาน นภ พยามมองเข้าไปในบ้านหลังนี้ แต่ก็ไม่เคยที่จะได้พบกับผู้ที่อาศัยอยู่ภายในบ้านเสียที
แหมะ
หยดฝนเล็กๆ ตกลงบนปลายจมูกของนภ นอกจากนี้จะเป็นสัญญาณที่บอกว่า เขา ควรจะรีบเดินให้มากกว่านี้แล้วนั้น สิ่งที่นภเชื่อเสมอก็คือ เมื่อใดที่เม็ดฝนหยดลงบนปลายจมูกพอดี เมื่อนั้นจะขอพรใดๆ ก็ได้ 1 ข้อตามที่ต้องการ
/สาธุ ถ้าเป็นไปได้ละก็ ขอให้วันนี้ เป็นวันที่ดีวันนึงละกัน สาธุ สาธุ สาธุ/
+เธอ! ระวัง!!+
ทันทีที่ นภ อธิษฐานจบ กลับมีเสียงที่บ่งบอกซึ่งความอันตรายดังขึ้นจากด้านหลัง จักรยานคันโต แล่นมาด้วยความเร็วสูง ดูแล้วผู้ที่ขี่อยู่ ไม่สามารถควบคุมมันได้สักเท่าไหร่ พุ่งตรงมายังนภ และล้มลงเมื่อเลยออกไป แม้ว่าเขาจะสามารถเบี่ยงตัวหลบได้อย่างเฉียดฉิว แต่นั่นก็ทำให้ กระดาษวาดเขียน หล่นพื้นจนเปียกชนิดที่เรียกว่า ไม่สามารถใช้การได้อีก
/ว้า แย่แล้ว โดนด่ายับแน่เลย/ นภหยิบกระดาษเปียกน้ำขึ้นมาสะบัด แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร
+ขอโทษครับพี่ คือว่าผมไม่นึกว่าพื้นมันจะลื่นน่ะครับ+ หนุ่มสกินเฮดยกรถขึ้น และถอยหลังมาจนถึงด้านข้างๆของ นภ
/ไม่เป็นไรๆ นายไปเถอะ/ ระหว่างที่พูดคุย หนุ่มหน้าสวยยังคงเช็คความเป็นระเบียบของเครื่องแต่งกายต่อไป
+ไม่ได้พี่ ผมต้องรับผิดชอบดิ เอางี๊ พี่ซ้อนผมไปร้านเครื่องเขียนก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยไปเรียนพร้อมกัน ยังไงผมก็ผ่านมหาลัยพี่อยู่แล้ว+
/หืม ไม่เป็นไร รถนายล้ม นายก็เจ็บนะ รีบไปเถอะ ฝนตกหนักเมื่อไหร่จะยุ่ง/
เหมือนพระพิรุณจะแกล้งกัน ไม่ทันที่นภจะพูดจบ หยาดฝนห่าใหญ่กลับกระหน่ำลงมา สองข้างทางไม่มีที่ให้หลบ ทางที่ดีคือ รีบไปจากจุดที่ยืนอยู่ให้เร็วที่สุดนั่นเอง
+นั่นไง ตกแล้ว มาเร็วพี่ เดี๋ยวก็เปียกจริงๆหรอก+
เด็กชายร่างสูง ดูแล้วน่าจะอยู่ในช่วงมัธยมปลาย จูง จะเรียกจูงก็คงไม่ถูกนัก อย่างนี้ต้องเรียกว่าลาก ลากรุ่นพี่ผมยาวสวย มาที่รถจักรยาน โดยคิดว่าจะให้คนหน้าสวยนั่งซ้อนด้านหลัง แต่ทว่า ที่ซ้อนด้านหลังหายไป คงจะเป็นเพราะตอนที่รถล้มละมั้ง หนุ่มร่างสูง จึงได้เปลี่ยนให้ นภ ย้ายมานั่งบริเวณแกนกลางด้านหน้า แม้ว่าตัวเขาจะไม่ได้คิดอะไร แต่หากใครมาเห็น เด็กมหาวิทยาลัยนั่งซ้อนจักรยานอยู่ด้านหน้า และมีเด็กม.ปลายเป็นคนขี่ แขนสองข้างดูราวกับว่า จะโอบกอดและช่วยบดบัง หยาดฝนที่จะโดนคนภายในอ้อมกอดของเขา ก็คงเป็นภาพที่แปลกไม่น้อย
นภใช้เวลาไม่นาน ในการซื้อกระดาษแผ่นใหม่ สองหนุ่มมีการพูดคุยกันบ้าง ระหว่างการเดินทาง แต่ก็ไม่ได้มากนัก การคุยครั้งนี้ ทำให้นภ รู้ว่า เพื่อนใหม่ผู้นี้ เรียนอยู่ ม.6 โรงเรียนไม่ห่างไปจากมหาลัยของเขาสักเท่าไหร่
/นี่นาย ลืมไปเลย พี่ชื่อนภ นะ แล้วนาย/
+นภ+ เพียงแค่ได้ยินชื่อ ชายหนุ่มร่างสูง ก็ยิ้มออกมา ตั้งแต่วันแรกที่ได้ย้ายกลับมา ชายหนุ่มได้แต่เก็บความสงสัยไว้ว่า ผู้ชายหน้าสวยคนนี้ จะใช่พี่ชายใจดีที่เขารู้จักรึเปล่า ถึงหน้าตาจะคล้ายกัน แต่ผมที่ยาวขึ้น และรูปร่างที่ดูบอบบางเกินไปนั้นนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขา ไม่แน่ใจ หากแต่เขาหารู้ไม่ว่า การยิ้มของเขาทำให้หนุ่มหน้าสวย ออกจะไม่พอใจอยู่เนืองๆ
/ตลกมากรึไง แน่จริงก็บอกมาสิ ว่าชื่ออะไร เผลอๆ ชื่อนายนั่นแหละ ที่น่าขำน่ะ/
หนุ่มหน้าสวย ที่ตอนนี้ตอนนี้หน้าพองไปแล้ว เงยหน้าขึ้นมา ด้วยกะไว้ว่า จะขอว่านายรุ่นน้องตัวโตสักหน่อย มีอย่างที่ไหน ได้ยินชื่อไปแล้วก็ขำอยู่ในใจ ไร้มารยาทชะมัด
+ไม่ใช่อย่างนะ.....+
หนุ่มรุ่นน้องก้มหน้ามาหมายว่าจะแก้ตัว แต่ใบหน้าของทั้งสองใกล้กันเกินไป ต่างคนต่างสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตรงหน้า แม้ว่าหนุ่มรุ่นน้อง จะเคยคบกับหญิงสาวมามากมายแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยมีใคร ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงได้รุนแรงขนาดนี้
กว่าจะได้สติกลับมาอีกครั้ง จักรยานก็เกือบจะชนกับถังขยะเข้าซะแล้ว หนุ่มรุ่นน้อง ต้องเบรครถกระทันหัน ความแรงของรถผลักให้ผู้ขี่ขยับตัวมาด้านหน้า ผู้ที่ซ้อน วาดแขนโอบคนที่ขี่ไว้ตามสัญชาติญาณ สภาพของทั้งคู่เลยกลายเป็นว่า คนที่ผมยาว ซุกหน้าอยู่บริเวณหน้าอกของหนุ่มรุ่นน้อง โดยแขนทั้งสองข้าง โอบรอบเอวของรุ่นน้องผู้นี้ไว้ด้วย
+เอ่อ เอ่อ.. ถึงแล้วละครับ+
นภ เงยหน้ามองดูด้านข้าง ตอนนี้ เขาทั้งคู่ อยู่บริเวณทางเข้ามหาวิทยาลัย สายตาของนักศึกษาหลายคนที่หลบฝนอยู่แถวนั้น ต่างจับจ้องมาที่เขาทั้งคู่ นภ คลายมือออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกระโดดลงมาจากรถจักรยาน หน้าตาของหนุ่มรุ่นน้อง แดงระเรื่อ ทำไมเขาจะไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร แต่นภ คงต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อหยุดบรรยากาศแปลกประหลาด แบบนี้
/ คือ หัวพี่ไปกระแทกเรารึเปล่า ถึงได้หน้าแดงขนาดนี้น่ะ/
+ไม่ใช่ๆ ไม่เป็นไรครับ แต่หน้าแดง คง คง เอ่อ คง..หิวมั๊งครับ ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย+ ชายหนุ่มไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เขาถึงได้ตอบไปแบบนั้น
/ อ้าวเหรอ อืม งั้น งั้นก็ อะนี่ อย่างน้อยก็ถือว่าตอบแทนเรื่องที่มาส่งแล้วกัน รับไว้นะ /
นภ ยื่นถุงคุ๊กกี้ให้เพื่อนร่วมทางถุงหนึ่ง ก่อนส่งสายตาแกมบังคับว่า "ต้องรับเท่านั้น" แถมมาด้วย
+ครับๆ ขอบคุณมากครับ งั้น ผมไปก่อนนะครับ บาย+
/บาย/
หนุ่มรุ่นน้อง ขี่จักรยาน จากไป นภก็หันหลัง แล้วรีบวิ่งเข้าไปในมหาวิทยาลัยเช่นกัน โดยหารู้เลยว่า
“คุ๊กกี้รูปหัวใจที่ให้ไป ถูกแลกไว้ด้วยหัวใจของผู้รับไว้ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว”
--------------------------------------------------
next :
/ตรงนี้เจ็บมั้ย/
+มะ ไม่+ ภัทรตอบกลับทั้งๆที่ไม่ได้มองหน้าของผู้ที่สัมผัสกับร่างกายแม้แต่น้อย
/แล้วตรงนี้หละ/ คนหน้าสวย เลื่อนนิ้ว..แผ่ว
+ตรงนั้นก็ไม่ครับ+
/ถ้างั้น ตรงนี้../ +ไม่ๆ ไม่ใช่ตรงนั้น+
สองนิ้วของนภ เลื่อนมาอยู่.......
(ฮั่นแน่ อย่าคิดลึกน่า......) แล้วพบกันกับ Part 3 July 09, 2009 ใน
--------------------------------------------------
MyMarch Short Story : Season 3
Bass
Part 3 :: เจ็บ
--------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
