หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[buringta]

ู^
^
^
ไม่นานก็หาย
ไม่นานก็เลือน
ไม่นานก็เริ่มต้นไหม่
ไม่นานก็เจอสิ่งที่ดี ๆ
ไม่นานก็เข้าใจ
ไม่นานก็ไม่นานครับ
 ^^
           

[dp]

หนีออกไปลัลล้า กับมาเล่าให้ฟังด้วยนะคับน้องนิว 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

^
^
สิ่งเดียวที่จะเล่าก็คือ นิวดูแลแฟนพี่อย่างดี ไม่ต้องห่วง
ส่วนที่เหลือ เดี๋ยวแฟนพี่ก็แมสเสจคุยกับพี่เองแหล่ะครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ที่นอกหน้าต่าง เกิดเรื่องร้ายร้าย จะถูกใครใคร
ทำร้ายฉันไม่หวาดกลัว เธออยู่ข้างฉันเสมอ
เมื่อไหร่ที่เจ็บจนเสียน้ำตา แค่มองหันมาจะเจอ
คนเดียวที่คอยจะเช็ดน้ำตาให้ฉัน

[CMYK]

แย่จัง อ่านแล้วยังหวิวๆไปด้วย คิดเสียว่าสุขอยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน เราคงต้องเตรียมตัวและทำใจ พร้อมรับทุกสถานการณ์ครับ
ยังไง ก็ขอให้สุขอยู่กับคุณรอยยิ้มฯ ไปนานๆๆๆๆๆๆ

[dp]

ฝันดีคับ  
นั่งรอข้างหน้าต่างเสมอคับ 55


http://www.youtube.com/v/RwtwAxphg0o?fs=1&hl=en_US

ปล. ขอบคุนออมนะคับ ไม่งั้นพี่กะใส่เพลงไม่เปน 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณครับ ปลื้มใจจนไม่มีอะไรจะพูดได้มากไปกว่านี้แล้วอ่ะ 

[beemanufan]

กอดพี่นิวค่ะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

-

[boofuu]

บอลขอร้องไห้ไปกับพี่นิวนะครับ

ขอกอดอีกทีนึง 

พี่นิวยังมีชาวเล้าอยู่นะ สู้ๆนะครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

หลังจากพักทั้งรักษาตาและรักษาใจมา4วัน ผมก็กลับไปทำงานตามเดิมละครับ เมื่อวานนี้เอง
อาจเพราะช่วงที่ผมเจ็บตา ผมต้องปิดตาข้างนึง ไปทำงานอยู่หลายวัน จนเป็นที่จดจำได้ของทั้งพนักงานและแขก
จำได้ว่าก่อนจะถึงวันหยุดวันสุดท้าย ฝ่ายบุคคลคนเดิมก็โทร.มาถามว่า ผมไปทำงานไหวหรือยัง ผมก็บอกว่าไหวละ
"น้องนิวรู้มั้ย มีแขกมาถามหาด้วยนะ ว่ากุ๊กที่ทำออมเลทตอนเช้าๆที่ปิดตาข้างนึง หายไปไหน" น่าปลื้มเนาะ
จริงๆแล้วช่วงที่ปิดตาอยู่ พอไปยืนทำออมเลท แขกก็มักถามว่า เป็นไงมั่ง บ้างก็ว่าขอให้หายเร็วๆ ผมก้ไหว้ขอบคุณเค้า

เอาล่ะมาเล่าเรืองการทำงานวันแรก(เมื่อวาน)ให้ฟังกันดีกว่า พอไปถึงพี่ที่เป็นกัปตันห้องอาหารก็ปากดีมาเลย
"คุณหนูนิวเสด็จแล้ว" แหม.... ถึงรู้ว่าเค้าพูดขำๆก็อยากจะจิกตากลับ แต่ตายังมัวๆเลยช่างเค้าเหอะ
พอเปิดครัวก็มีผม เชน เอ็ม และพี่รงค์ ซึ่งแต่ละคนก็ทำงานตามหน้าที่ของแต่ละคน แต่จะมีพี่ผู้หญิงคนนึงชื่อ พี่เขียด
มีตำแหน่งเป็นสจว๊ต (แปลว่าพนักงานล้างจานตามโรงแรมอ่ะครับ) ซึ่งแปลกตรงที่โรงแรมนี้สจ๊วตมีแต่ผู้หญิงล้วน
ในขณะที่กุ๊กมีแต่ผู้ชายล้วน (และล้วนแต่หน้าตาดีๆกันไปคนละทาง เข้ม คม ขาว ใส มีครบเลยคร้าบบบบบบบบ)
แต่สจ๊วตหญิงล้วน นอกจากมีแต่ผู้หญิง ยังเข้าเวรแค่รอบละคน แล้วมีแต่อายุ35-50 (แอบคิดว่าจะไหวมะเนี่ย)
คนที่เป็นคู่กรณีที่ผมจะเล่าเนี่ย คือ พี่เขียด แกเป้นคนที่ชอบยุ่งเรื่องงานของกุ๊ก ยิ่งเห้นผมกะเชนมาใหม่ๆเนี่ย
ยิ่งชอบเข้ามาสอนนั่นนี่ มาพูดจาข่ม ประมาณว่า อยู่มานาน วลากุ๊กไม่พอก็ได้เค้านี่แหล่ะเป็นผู้ช่วยกุ๊ก
อย่างเวลาผมหรือเชน จะทำไรเนี่ย เค้าจะโวยวายก่อนเลย ว่าทำนี่ไม่ได้ นั่นห้ามใช้ หรือทำแบบนี้สิถึงจะถูก

ก่อนหน้านี้ที่ผมเคยเจอคือ ผมจะเข้าไปเอาผักออกมาเตรียมสำหรับอาหารเช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็หยิบผักที่ต้องการออกมา
พี่เขียดก็มาโวยใส่ผมว่า "ทำไมไม่เอาของเก่ามาใช้ล่ะ รู้มะใช้มั่วแบบนี้มันเปลืองคอส เชฟจะโดนตำหนิ"
จริงๆก็ไม่อยากใส่ใจหรอกนะ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอไงครับ พี่เขียกคงคิดว่าผมเหมือนพวกคุณหนูๆ ทำไรไม่เป็นมั้ง
เลยยิ่งชอบทำเสียงดังข่ม คราวนี้ผมก็เลยสวนไปนิ่มๆยิ้มๆว่า "รู้ครับ นิวเป็นกุ๊กนี่ ไม่ได้เป็นแค่คนล้างจานอย่างป้า"
เท่านั้นแหล่ะ หลังจากนั้นผมก็มักโดนเค้าเหน็บเรื่องนั้นเรื่องนี้ เรียกว่าหาเรื่องให้ผมได้อาย ได้ลนลานตลอดการทำงาน
มาถึงครั้งล่าสุดเมื่อวาน ขณะที่ทุกคนทำงานของตัวเองอยู่ พี่เขียดเข้าเวรมา ก็ไม่ทำนะงานตัวเองน่ะ เดินมาในครัวก่อน
"ไหนๆ มีไรให้พี่ช่วยมั้ยจ๊ะพวกกุ๊ก เร็วๆนะเดี๋ยวจะไปทำอย่างอื่นละ" แต่ไม่มีใครสนใจตอบเค้าเลย
เค้าก็เดินวนไปมาสักพักแล้วเปรยๆว่า "โอ๊ยยยยย ทำไมวันนี้คนเยอะจนจะเหยียบเล็บขบกันอยู่แล้ว"

ซึ่งผมก็ฟังออกว่าเค้ากระทบมาถึงผมแน่นอน เพราะมีผมคนเดียวที่มาทำงานหลังจากลาหยุดไปหลายวัน
ก็คนอื่นๆเค้าก็มาทำงานกันเป็นปกตินี่นา เหมือนกะว่ามีผมเพิ่มมาอีกคน เกะกะการทำงานของคนอื่นอะไรแบบนั้นน่ะ
ผมก็ปรายตามองไปนิดนึง เกือบจะแอ๊บแตกละ แต่ไม่ต้องถึงมือผม ไม่ต้องให้ผมพูดให้เปลืองปากหรอกครับ เพราะว่า...
"เฮ้ยพี่ ถ้าเป็นเล็บขบก็ไปไกลๆเลย ตรงนี้ที่ทำอาหาร" ดอกแรกจากเอ็มเพื่อนซึ่งทำงานมาก่อนผม
จากนั้นตามด้วยเชนเพื่อนซี้ผม "ก็ถ้างั้นพี่ก็กลับไปล้างจานข้างในสิ ไปยืนคนเดียวเลยสบายๆ"
เห็นมั้ย....สบายปาก ผมไม่ต้องวุ่นวายใดๆกะคนปากเสียแบบนี้ เพราะมีองครักษ์พิทักษ์น้องนิว (แอบตั้งเอง) อิอิ
พอดีผมก็เตรียมของเสร็จละ ก็ต้องเอาอาหารส่วนนึงไปจัดที่ไลน์บุฟเฟ่ท์ด้านนอก ก็ต้องเดินผ่านพี่เขียดน่ะครับ
ผมก็เลย...หันไปมองหน้าเค้า แล้วยิ้มมุมปากให้พี่เขียดนิดนึง พร้อมกะยักคิ้ว แล้วเชิดหน้าเดินออกไปอย่างสาแก่ใจ

แต่ที่น่าปลาบปลื้มก็คือ คุณป้าแม่บ้านเค้าจะมาจัดอาหารให้คุณแม่เจ้าของโรงแรมทุกๆเช้า ก็เจอกันบ่อยๆ
แต่ช่วงที่ผมลาป่วยก็เลยหายไป พอมาเจอกันเมือ่วานนี้ เค้าก็เดินเข้ามาลูบแขนผม ด้วยความสงสารปนเอ็นดู
"เป็นไงบ้าง หายไปนานเลย ดีขึ้นละเหรอหนู อย่าคิดมากนะ ผู้หญิงนะหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้
ตอนนี้ก็ตั้งใจทำงานไปก่อน หนูยังเด็กอยู่เลย แล้วนี่ใกล้จะเบญจเพสรึยัง ถ้าใกล้25ต้องระวังตัวหน่อย"
ผมยิ้มแก้มตุ่ย ยกมือไหว้คุณป้าแม่บ้าน "ขอบคุณครับ" ในใจแอบคิดว่า 'ป้าตาถึงนะ ดูเราเด็กลงตั้งหลายปี'
โดยสรุปแล้วการกลับไปทำงานเมื่อวานนี้ผ่านไปได้ด้วยดีครับ ผมยังไปขอโทษเชนเลยเพราะผมลาป่วยตรงกะวันหยุดเค้า
ช่วงนี้มีงานจัดเลี้ยงเยอะ เชนก็เลยไม่ได้หยุดแต่เชนบอกว่า "อย่าคิดมาก เห็นนายหายดีกลับมาก็พอใจแล้ว"

[mamotic]

 

[anajulia]

พี่นิวคะ 



 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

วันนี้เหนื่อยมาก เพราะไม่มีงานจัดเลี้ยง ก็เลยมีเวลาเยอะขึ้น ก่อนเลิกงาน
พวกเราก็เลยตกลงกันว่า จะล้างครัว งานใหญ่นะครับ

เพราะต้องขนผัก เนื้อสัตว และของทุกอย่าง ในตู้เย็น ตู้แช่แข็ง ตู้น้ำแข็ง ทุกตู้อ่ะอกมาไว้ที่อื่น
แล้วค่อยล้างทุกตู้อย่างละเอียด ให้สะอาดเอี่ยมเลย แต่ละคนสภาพไม่เหมือนกุ๊กเลย

วันนี้เข้าเวรเหมอืนเดิม ผม เชน เอ็ม พี่รงค์ พอตอนบ่าย จะล้างครัว พวกเราอยู่ในยูนิฟอร์มเดียวกัน
คือ ถอดเสื้อกุ๊กออกแขวน เหลือแต่เสื้อกล้าม กางเกงขายาวก็พับขั้นมาจนเหนือเข่า ถอดถุงเท้ารองเท้าเก็บ

จากนั้นก็ลุยกันเลย ทั้งขนของ ล้างสารพัดตู้ ขัดพื้นครัว ล้างครัว เก็บกวาดเช็ดถูชั้นวางของทั้งหมด
เราเริ่มทำตั้งแต่เที่ยงครึ่ง กว่าจะเสร็จงานก็บ่ายสองกว่า ได้เวลาเลิกงานพอดี

แต่พวกเราก็ทำกันอย่างสนุกสนานนะ ยิ่งช่วงฉีดน้ำล้างตู้เย็นเนี่ย ยังกะเล่นสงกรานต์
เปียกไปตามๆกัน ดีที่ว่าครัวเราแยกส่วนต่างหาก ไม่มีใครมองผ่านมาเห็นง่ายๆ

พวกเราก็เลยลุยเต็มที่ ผมยังนึกว่านี่ถ้าลงไปกลิ้งกะพื้นได้คงทำกันละมั้งเนี่ย
วันนี้เป้นวันที่เหนื่อยสุดๆสำหรับผมเลย เปียกทั้งน้ำ เปียกทั้งเหงื่อ ผงซักฟอกกระเด็นอีก

เยอะมากกกกก แต่ก็สนุกมากเหมือนกัน ผมไม่ค่อยได้ทำอะไรโลดโผนโจนทะยานแบบนี้
แต่มาวันนี้นะ ได้ปีนป่ายขึ้นไปจัดของ เช็ดชั้นวาง เหยียบโต๊ะนึง ข้ามไปอีกชั้นวางนึง

ปกติผมเป็นคนนิ่งๆ จับไปวางตรงไหนก็อยู่ตรงนั้นแหล่ะ ทำงานก็ทำๆแงนที่ต้องรับผิดชอบ
ไม่ค่อยสอดส่ง ล่อกแล่กกับใครเค้า มาวันนี้ตะกายไปตรงนั้นตรงนี้ ขอบอกว่า โคดดดดดดดดหนุก

เอ็มบอกว่า "นิวแนใจนะว่า ปีนได้ ไม่ไหวบอก เดี๋ยวทำเอง"
เชนเสริม "ไม่นึกว่านิวก็กระโดดโลดเต้น ปีนป่ายได้เหมือนกัน เห็นปกติมีมาดคุณชายตลอด"
พี่รงค์สรุป "เออดี ทำได้อ่ะดี ต่อไปจะได้ให้ออกแนวบู๊มั่ง เห็นบอบบางก็มัวแต่ห่วง ฮ่าๆๆๆ"

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จริงๆวันนี้ยังมีเรื่องสนุกๆอีกเยอะ จนไม่อบยากเก็บไว้คนเดียว เดี๋ยวกลับมาเล่า ครับ

[buringta]

ปูเสื่อรอจ้า 

[fanfic2010]

ผมเพิ่งทราบข่าวจากน้องอ้น เรื่องแฟนคุณนิว
เลยเข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ
อยากให้รู้ว่า คุณนิวยังมีเพื่อนอยู่ตรงนี้อีกคนครับ

[namtaan]

 
ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

ไม่ค่อยมีคำใดจะกล่าวมากนัก
เพราะน้องผ่านเหตุการณ์แย่ๆมาหลายครั้งแล้ว
พี่เชื่อว่า มันน่าจะทำให้คนเข้มแข็งอย่างนิว มีภูมิคุ้มกันที่ดีขึ้น และผ่านทุกอย่างไปได้อย่างดีและรวดเร็ว
หวังเพียงว่า น้องจะไม่เจ็บมากๆแบบนี้อีก

ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆในชีวิตนะจ๊ะ
 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เพราะผ่านมาเยอะ เจ็บมาเยอะนี่แหล่ะครับพี่กุ้ง

นิวถึงเริ่มคิดว่า นิวถูกสาปแน่ๆ ชีวิตนิวคงไม่ได้เกิดมาเพื่อได้ครอบครองความรัก

เมือ่ไหร่ที่ความรักผ่านมาถึงชีวิต จะได้เพียงแค่สัมผัส ไม่นานความรักก็จากนิวไป 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เหนือยจัง ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาเล่าเรือ่งของวันนี้นะครับ บางทีอาจมีไรคืบหน้ามาเล่าเพิ่มเติม

แต่เกริ่นนิดนึงว่า วันนี้เรตติ้งผมดีเกิ๊นนนนน สงสัยว่า ฟีโรโมนของผม คงพลุ่งพล่นแบบไม่รู้ตัว ฮ่าๆๆ

[beemanufan]

พี่นิว กอดดดดดดดดดดด อ่านไดแล้วยิ้มตาม พี่นิวร่าเริงขึ้นเยอะเลย

[namtaan]

เพราะผ่านมาเยอะ เจ็บมาเยอะนี่แหล่ะครับพี่กุ้ง

นิวถึงเริ่มคิดว่า นิวถูกสาปแน่ๆ ชีวิตนิวคงไม่ได้เกิดมาเพื่อได้ครอบครองความรัก

เมือ่ไหร่ที่ความรักผ่านมาถึงชีวิต จะได้เพียงแค่สัมผัส ไม่นานความรักก็จากนิวไป 

อย่างน้อยเราก็เคยได้ผ่านช่วงเวลาดีๆมาบ้างแล้ว
อย่าคิดว่าถูกสาป อาจคิดว่า เราไม่มีคู่ หรือเรายังไม่เจอคู่แท้
มีคนอีกมากมาย ที่แม้แต่ครั้งหนึ่งในชีวิต ไม่เคยได้เจอช่วงเวลาดีๆแบบที่เราเคยเจอเลยด้วยซ้ำจ้า
 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณครับน้องยี และพี่กุ้ง เป็นทั้งกำลังใจและข้อคิดที่ดีมาก 

[dp]

HAPPY BIRTHDAY คับ มีฟามสุขมากๆนะ เปนกำลังใจให้เสมอคับน้องนิว^^

[namtaan]

สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องนิว ขอแปะคำอวยพรไว้ที่นี่อีกครั้งนะจ๊ะ
ขอให้น้องนิวมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง
คิดหวังสิ่งใดให้ได้ดั่งใจหวัง
เรื่องร้ายใดๆให้ผ่านพ้นไป จากนี้ขอให้ประสบพบเจอแต่เรื่องดีๆ คนดีๆในชีวิตจ้า
//กอดแน่นๆ

 

[mma419109]

     
   ให้น้องนิวหมดทุกข์หมดโศก โรคภัยอย่าได้กลํากลาย ให้มีแต่วันที่สดใสตลอดไป

[||WiTHOuT_YoU||]

 

Happy Birth Day พี่นิว มีความสุขมากๆค้าบ

เรื่องร้ายๆ เรื่องทุกข์ใจผ่านไปแล้ว ขอให้ความสุขกลับเข้ามาแทนเน้อ

 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณสำหรับทุกความรู้สึกดีๆที่ให้ครับ มาๆ เดี๋ยวมาเล่าเรื่องที่ทำงานกันต่อ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

มาเล่าเรื่องวันอาทิตย์ให้ฟังครับ เป็นวันที่เรตติ้งดีมากอย่างไม่น่าเชื่อ จนผมแอบคิดว่าสงสัยฟีโรโมนของผมทำงานหนัก
เพราะตั้งแต่เริ่มเปิดห้องอาหารในเวลา6.30น. ผมก็ต้องมายืนประจำการทำออมเลท พร้อมๆกับที่เชนต้องมายืนทำไข่ดาว

เรตติ้งรายแรกเริ่มมาจาก ชายหนุ่มญี่ปุ่น สูง ขาว ใส่แว่น ซึ่งตอนนั้น เชนไปเอาอาหารในครัว ผมจึงไปยืนทอดไข่แทน
แขกรายนี้มาเป็นรายแรกของห้องอาหารเลยล่ะครับ แน่นอนว่าหน้าตา ลักษณะแบบนี้ถูกใจผม จนต้องแอบชำเลืองแต่แรก
พอเค้าได้ที่นั่งแล้วก็เดินตรงมาทางผม และออเดอร์เป็นภาษาไทยว่า "เอาไข่เดา สุๆ" ผมก็ยิ้มตอบรับ
พอทำเสร็จผมก็ให้น้องผู้หญิงที่เป็นโฮสเตสท์ห้องอาหาร ซึ่งกรี๊ดผู้ชายหล่อๆที่เดินเข้ามาแต่จะเซ็งมากถ้าเค้ามากะเมีย
รายหนุ่มเจแปนนี่ก็กรี๊ดอีกล่ะ เดินมาบอกว่าผม "พี่นิว เดี๋ยวเสร็จละบอกจูนนะ เดี๋ยวจูนเอาไปเสิร์ฟเอง"
ดังนั้น ผมก็ไม่ขัดศรัทธา แต่พอน้องเค้าเอาไปให้ที่โต๊ะนายเจแปนกลับโบกมือใหญ่เลย พูดแต่ว่า "no no no"
จูนเลยเดินถือไข่ดาวจานนั้นกลับมาคืนผม ผมก็กะจะเอาไปวางเรียงในถาดรวมกับชิ้นอื่นๆ ให้แขกที่ลงมาทีหลังตักทานเอง
ยังไม่ทันไรนายเจแปนก็เดินมาหาผมแล้วมารับเอาจานไข่ดาวใบเดิมกลับไปเพื่อจะบอกว่า "ขอบคุณ น่ารั่กน่ะครั่บ"

รายต่อมาเป็นลูกค้าคนไทยมาสั่งออมเลท เด็กเสริฟก็จะบอกทุกคนล่ะว่าเดี๋ยวเอาไปให้ที่โต๊ะเอง ซึ่งแขกก็จะกลับไปนั่ง
แขกคนนี้ก็รับคำว่าครับๆ แต่ก็ยังไม่เดินไปไหน จนเด็กเสิรฟต้องพูดซ้ำ เค้าเลยบอกว่า "ผมจะยืนดูตอนทำครับ"
ระหว่างที่ผมทำเค้าถามว่า "มาฝึกงานเหรอครับ" คงเพราะป้ายชื่อผมเขียนว่า trainee ก็เลยถามแบบนี้
ผมก็บอกว่าผมมาทำงานครับไม่ได้มาฝึกงาน ค้าเลยบอกว่าเค้าก็คิดเหมือนกันว่าคงเป็นพนักงานมากกว่าเนอะ
ได้ยืนงี้ผมก็แอบเสียselfสิ เลยถามกลับว่า "ทำไมอ่ะครับ หน้าผมแก่ขนาดที่ดูยังไงๆก็ไม่น่าจะเป็นนักศึกษาเหรอ"
แขกคนนี้ก็หัวเราะบอกว่า "ไม่ใช่ครับ ผมเห็นว่าชำนาญแล้ว" เราก็เลยพากันหัวเราะเบาๆ จนเมื่อทำเสร็จนั่นล่ะ
เค้าก็ขอให้ผมช่วยแต่งจานให้หน่อย "รบกวนใช้ซอสมะเขือเทศเขียนเป็นรูปหัวใจ และตัว P L E .ได้มั้ยครับ"
แน่นอนว่าต้องได้อยุ่แล้วผมก็ทำให้แล้วถามว่า "โทษนะครับสั่งไปให้แฟนเหรอ น่ารักจัง โรแมนติกดีครับ"
คำตอบที่ได้จากเค้าคือ "เปล่าหรอกครับ ผมมาธุระคนเดียว เปิ้ลนี่ชื่อผมครับ ผมโอเปิ้ล คุณกุ๊กชื่อไรครับ" ซะงั้น

หลังจากนั้นก็มีผู้หญิงสองคนแต่งตัวเปรี้ยวมากกก หน้าตาสวยใช้ได้ หุ่นดีเลยแหล่ะ ตัวสูงๆเหมือนนางแบบเดินมาด้วยกัน
แล้วคนนึงก็มาสั่งออมเลทกะผม ผมก็ทำให้ เค้าก็ยืนมองอยู่ประมาณว่ายืนรอน่ะครับ ไม่ได้พูดไรกันเลยสักคำนะ
ผมก็ก้มหน้าก้มตาทำไปเรื่อยๆ จนเค้ากลับไปนั่งทานที่โต๊ะ เค้านั่งในฝั่งที่หันมาทางผมได้ ผมก็รู้สึกว่าเค้ามองผมบ่อยๆ
แล้วสักพักเพื่อนเค้าที่นั่งด้วยกันก็หันมามองผมด้วย ทีแรกผมคิดว่าเค้าคงแนะนำกันว่าถ้าจะสั่งออมเลทให้มาทางผมไรงี้
อาจเพราะผู้หญิงสองคนนี้นั่งนานมากก็ได้ หลังๆผมจึงไม่ค่อยได้สนใจว่าเค้ายังมองผมอยู่มั้ย เพราะผมก็มีงานอื่นต้องทำ
จนใกล้เวลาเก็บบุฟเฟท์น่ะแหล่ะ เค้าถึงเดินมาหาผม และพูดกะผมว่า "พี่ๆสนใจขึ้นห้องกับหนูสองคนมั้ย"
ผมทั้งตกใจและอาย บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ก็บอกเค้าไปว่า "ผิดกฏโรงแรมครับ ผมจะโดนไล่ออก"
จังหวะนี้ก็จบไป เค้าก็ไม่พูดไรอีก พากันกลับเข้าห้อง แต่ก่อนไปก็ยังเดินมาโบกมือและยิ้มให้ผม
จนตอนสายๆจากนั้น ผมเดินไปเบิกของเจอเค้านั้งดื่มกาแฟอยู่ เค้าก็ทักผม ผมก็โค้งและยิ้มให้นิดนึง คนที่มาสั่งออมเลท
เป็นคนเดินมาหา เค้าบอกว่า "พี่เลิกงานกี่โมงอ่ะ พวกหนูสองคนเป้นเลสเบี้ยน แต่หนูกะเพื่อนอยากลองกะพี่"
เท่านั้นเองผมรีบชิ่งแทบไม่ทัน จริงๆพอเดาได้แต่แรก แต่เอ่อ....ไม่ไหวมั้ง ผมไม่รู้สึกสนุกไปกะเกมส์แนวๆนี้

[ThyRist]

 

สเน่ห์แรงนะครับพี่ ><


ปล. แต่รายสุดท้ายน่ากลัวสุดอ้ะ - -

..