หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[ThyRist]

เข้ามาจองที่นั่งอ่านรอบดึกครับผม

^^

..

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กลับมาเล่าต่อ...................

หลังจากทานมื้อเช้ากันเรียบร้อยแล้ว ผมก็พานายแม่ไปโรงพยาบาล ช่วงที่ให้นายแม่นอนพักอยู่นั้นพี่ชายก็โทร.มา

"น้องนิวอยู่บ้านรึเปล่า พี่โทร.เข้าไปไม่มีคนรับสายเลย" พี่ชายส่งเสียงมาตามสาย
"อ๋อ ตอนนี้พานายแม่มาโรงพยาบาลครับ" ผมตอบกลับด่วยน้ำเสียงเซ็งๆ
"นายแม่เป็นอะไรเหรอ ทำไมต้องเข้าโรงพยาบาล" พี่ชายน้ำเสียงตกใจถามกลับมา
"ก็เครียดและนอนไม่หลับทั้งคืน ความดันขึ้นสูง นี่กว่าจะตรวจผลได้ก็วัดความดันไปสามสี่รอบ" ผมเล่า
"ตอนนี้นายแม่อยู่ไหนล่ะ น้องนิวอยู่กับนายแม่รึเปล่าครับ" พี่ชายถามไถ่

"นายแม่หลับอยู่ครับ น้องลงมากินข้าวด้านล่างอ่ะ" ผมเล่าคร่าวๆ
"ดูแลนายแม่ด้วยนะ คงเพราะอายุมากแล้ว นอนน้อย ทำงานเยอะความดันก็คงขึ้น" พี่ชายเป็นห่วง
"ไม่ต้องกังวลนะครับ น้องดุแลอยู่แล้ว หมอก็บอกว่าไม่อันตรายหรอก มียาให้กินก็จะดีขึ้นเอง" ผมตัดบท
"อืม................ งั้นเดี๋ยวพี่จะโทร.มาถามอาการอีกทีนะ พอดีตอนนี้พาพี่เอ๋มาซื้อของ" พี่ชายสรุป
"เดี๋ยวสิ แล้วนี่กลับบ้านมานานรึยัง เมื่อคืนพี่เอ๋โทร.มาคร่ำครวญกับนายแม่ ขอให้ช่วยโทร.ตาม" ผมชิงถาม
"อ้าวเหรอ เอ๋ไม่เห็นบอกเลย พอดีพี่กลับมาตั้งแต่ตี3แล้ว แต่มือถือเสียก็เลยไม่รู้ว่านายแม่โทร.หา" พี่ชายงงๆ

"อ้าว แล้วที่พี่ชายโทร.มาหานายแม่ ไม่ได้จะโทร.มาบอกเหรอว่าถึงบ้านแล้วอ่ะครับ
เห็นโทร.มาแต่เช้า น้องนึกว่าพี่ถึงบ้านแล้วก็เลยจะโทร.มาบอกให้นายแม่สบายใจซะอีก" นี่ผมเข้าใจผิดเหรอเนี่ย
"พี่ไม่รู้หรอกว่านายแม่โทร.หาพี่ พอดีวันนี้วันเกิดเจ้าคนเล็กเลยจะโทร.มาให้คุณย่าอวยพรหลาน" พี่ชายตอบ
"อ๋อ....งั้นให้นายแม่กลับไปพักที่บ้านก่อนนะ ค่อยโทร.คุยกันใหม่นะครับ" ผมเริ่มหงุดหงิดจนอยากวางสาย
"ได้ๆ พอดีพี่กับพี่เอ๋จะไปซื้อของวัญให้หลานก่อน เย็นๆรับหลานๆกลับเข้าบ้านแล้วจะโทร.หาอีกทีนะครับ"

เมื่อพูดจบก็ตัดสายไป บอกตรงๆผมโมโหมาก พี่ชายทำยังกะเรื่องวันเกิดลูกเค้าสำคัญกว่านายแม่ป่วยซะอีก
แล้วพี่สะใภ้ผมก็ใช้ไม่ได้เลย มาสร้างปัญหาให้นายแม่กลุ้มใจแท้ๆ แต่พอพี่ชายกลับบ้านแล้วกลับทำเป็นไม่สนใจ
แทนที่จะโทร.กลับมาบอกนายแม่จะได้หายห่วงอย่างน้อยก็จะได้นอนหลับได้เต็มที่ แต่ไม่มีสำนึกเลยสักนิด 

[mma419109]

        :man1:น้องนิว เปลี่ยนรูปอีกแล้ว รูปที่แล้วแนวเกาหลีมากๆ คนมันหล่อทำอะไรก็
 หล่อไปหมดเนอะ

          อ้าวคุณพี่สะใภ้ตัวดีกับคุณพี่ชายเล่นอะไรกันค่ะ    แล้วคุณแม่ค่อยยังชั่วหรือยังคะ
 ทานยาลดความดันสมำเสมอนะคะ เป็นความดันเหมือนกันแล้วก็ชอบกินเค็มมากด้วย กำลังพยายามลด
 อยู่ เดี๋ยวนี้เขามีนําปลา กับซีอิ้วขาวลดโซเดียมด้วยนะ ยี่ห้อgood life

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ขอบคุณสำหรับข้อแนะนำนะครับ

ตอนนี้อาการนายแม่ดีขึ้นแล้วครับ

แต่ก็หยุดพักงานมา3วันแล้ว

ทางร้านก็ให้น้าชาย(หุ้นส่วน)ดูแลไปก่อน

นายแม่พักฟื้นที่บ้าน ผมก็ดูแลเรื่องอาหารให้ทั้งหมด

ถือเป็นการอวดฝีมือให้นายแม่ได้ทานทุกมื้อเลย

ตอนนี้กลับเข้าโหมดพ่อบ้านอีกครั้งหลังจากสวมบทพ่อมดไปวันก่อน

ปล.เดี๋ยวจะกลับมาเล่าการออกฤทธิ์ออกเดชในภาคพ่อมดให้อ่านกันต่อนะครับ

[acorntan]

ตอนฉันอยู่ป่าใบเขียว....สวัสดีคะพี่นิว ขอหอมหน่อย จุ๊บ ๆ  ดราม่าอีกละ  แหม๋........

[beemanufan]

กอดพี่นิวค่ะ บ้านพี่นิวมีแต่เรื่องจริงๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

<--------  ไม่สวย ไม่เริ่ด ไม่เอาขึ้นอวตารหรอกย่ะ คริกๆๆๆ

[acorntan]

^
^
^
แค่พี่นิวกล้าเอาขึ้น แตนก็ไม่กล้าว่าละ  สาธุ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[PEENAT1972]

ลูกสาวชั้นแรงส์เหมือนไม่ไหมคะ 555

[boofuu]

ในที่สุดพี่นิวก็เป็นสาวแล้ว

คุณเทียนจะได้เป็นเมะตามที่บอลจิ้นสักที 

[PEENAT1972]

555 ขำกับความคิดรีบน จะว่าไปเค้าสองคนก็ผลัดกันปฏิบัติหน้าที่ก็ดีอยู่แล้วนี่นะ 555

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

^
^
^
ถูกกกกกก เรื่องเป็นสาวเนี่ย แค่เป็นแบบให้เพื่อนผมเค้า ถ่ายรูปไปใช้เสนองานเฉยๆหรอก
มันเป็นธีม ชายไม่จริงหญิงไม่แท้ อะไรสักอย่าง ขั้นตอนยุ่งยากวุ่นวาย แต่งหน้าทำผมโคตรนาน
แต่เวลาในการถ่ายรูปแป๊บเดียว แล้วไปเสียเวลาตอนแต่งภาพอีกเป็นชั่วโมงๆอ่ะ
ผมบอกเพื่อนไปแล้วว่า อย่างนี้แค่ถ่ายรูปหน้าผมไปรีทัชกะรูปต้นแบบก็ได้มั้ง
แต่เพื่อนผมมันมุ่งมั่นมาก ว่าอยากเห็นเพื่อนสวย (ทั้งที่มันก็ก๊อบแบบมาจากชาวบ้านด้วยซ้ำ)

ปล.นำมาลงให้ดูได้ เพราะเพื่อนส่งงานไปแล้วอ่ะครับ

[acorntan]

^
^
 พี่พจามาน

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

^
^
^
ชายน้อย มาซนอยู่นี่เอง เดี๋ยวตบ เอ๊ย....เดี๋ยวตีเลย อิอิอิ (น้องแตนอ่ะ แซวกันเองซะแล้ว)

[PEENAT1972]

ดูๆไปมันก็เหมือน พวกเด็กคอนเว้นต์ สมัยโบราณมากกว่ามั้ง 555

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แรงมาก

[mma419109]

        and  น้องนิว เห็นรูปทีแรกนึกว่าเข้ากระทู้ผิดซะอีก
 น้องนิวกลายร่างซะแล้ว สวยจนน่าอิจฉาเลยอ่ะ  ไม่ย้อมไม่ยอม 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จริงๆก็เกือบผิดกระทู้แล้วล่ะครับ

ไม่ใช่อะไรหรอก มัวแต่อวดรูปจนลืมเล่าเรื่องซะงั้น

มาๆๆ กลับมาเข้าเรื่องกันได้แล้ว(เนอะ)

จะกลับมาเล่าว่าหลังจากนายแม่มาพักผ่อนที่บ้านแล้ว

ผมจัดการกับตัวต้นเหตุยังไงบ้าง งานนี้ไม่หล่อ ไม่หรู ทำไม่ได้จริงๆ

[PEENAT1972]

กรรม ตามทำตัวต้นเหตุสะที 555

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เย็นวันนั้นหลังจากพานายแม่กลับมาพักผ่อนที่บ้าน จนช่วงค่ำๆแหล่ะครับ พี่ชายถึงได้โทร.มาอีกครั้ง
บอกว่าจะให้นายแม่อวยพรวันเกิดใหหลานหน่อย นายแม่ก็รับสายแล้วตั้งใจจะอวยพรหลานคนเล็ก

"ตัวเล็กได้ยินเสียงย่ามั้ยลูก" นายแม่ถามกลับไป
"ทำไมเสียงดังจังเลย ฮัลโหลๆ ได้ยินเสียงย่ามั้ย ตัวเล็กทำไมเงียบล่ะลูก" นายแม่ยังถามต่อเนื่อง
"มีอะไรครับนายแม่ สัญญาณไม่ดีเหรอไง" ผมถามหลังจากเห็นว่านายแม่เรียกอยู่นานแล้วก็ยังไม่ได้อวยพร
"ทางนั้นเสียงดังมาก แม่เรียกเจ้าตัวเล็กก็ไม่เห็นตอบ" นายแม่ยื่นมือถือให้ผมลองฟัง
"นี่อานิวนะ ตัวเล็กได้ยินอามั้ย อยู่ไหนกันน่ะ ไปตามพ่อเรามาคุยซิ" ผมเริ่มหงุดหงิด

"ฮัลโหล ว่าไงครับนิว" พี่ชายมาพูดต่อ หลังจากหลานผมบอกพ่อเค้าว่าผมจะคุยด้วย
"อยู่ไหนกันครับเนี่ย แล้วตัวเล้กเป็นอะไรเหรอ ทำไมเรียกตั้งนานก็ไม่พูด นายแม่ถามอะไรก็ไม่ตอบ" ผมซัก
"อ๋อ ตัวเล้กเค้าจะแย่งไมค์กะพี่เค้า หลานๆเค้าต่อคิวร้องคาราโอเกะกันน่ะครับ" พี่ชายเล่าขำๆแต่ผมไม่ขำ
"ถามมันซิ จะให้คุณย่าอวยพรมั้ย จะได้วาง ถือสายนานๆรำคาญ" ผมกรอกเสียงเน้นๆกลับไป

สักพักได้ยินเสียงพี่ชายผม หันไปเกลี้ยกล่อมลูกชายคนเล็กของเค้าว่าให้มาคุยกะย่าก่อน ย่าจะอวยพรวันเกิด
ไอ้เจ้าหลานตัวแสบบอกว่า ไม่เอาๆจะร้องเพลง เพลงต่อไปเป็นของเค้า แถมฟ้องว่าพี่เค้ากะแม่เค้ายึดไมค์ไว้เอง
พี่ชายผมก็หัวเราะใหญ่เลย แล้วก็ไปเคลียร์เรื่องไมค์กับลูกกับเมียเค้าสักพัก แล้วกลับมาพูดกับผมว่าเดี๋ยวโทร.มาใหม่
ตอนนี้พี่ชายพาลูกพาเมียมาเลี้ยงฉลองวันเกิดลุกคนเล็กที่ร้านอาหารที่มีคาราโอเกะด้วย กำลังแย่งไมค์กันใหญ่
ผมก็เลยถามว่าคุณป๋ามาด้วยรึเปล่า (คุณป๋าคือพ่อผมพักอยู่บ้านท่หัวหินกับพี่ชายอ่ะครับ) แต่พี่ชายบอกว่าไม่ได้มาด้วย
สรุปว่ารอบนี้ก็ยังไมได้คุยอะไรเป็นเรื่องเป็นราว พี่ชายก็ยังไม่ได้ถามไถ่อาการนายแม่อีกเช่นเดิม ผมก็เลยวางสายไปก่อน

นายแม่ทราบว่าพี่ชายพาครอบครัวเค้าไปฉลองกัน ก็เลยบอกผมว่าช่างเค้าเหอะอย่าไปรบกวนเวลาพวกเค้าเลย
ผมก็เลยบอกว่าคุณป๋าไมได้ไปด้วย นายแม่ก็เลยให้โทร.คุยกะคุณป๋าว่าทานข้าวรึยังแล้วอยุ่งไงคนเดียว
หลังจากได้คุยกันได้ความว่า จริงๆคุณป๋าก็ว่าจะไปด้วย เพราะพี่ชายชวนคุณป๋าไว้แล้วว่าจะไปเลี้ยงวันเกิดให้หลาน
ทีนี้ตอนเย็นรับหลานกลับจากโรงเรียน พี่สะใภ้ผมชวนเพื่อนเค้าไปด้วย แล้วบอกว่ารถเต็มคุณป๋าก็เลยไม่ได้ไปซะงั้น
"เมียพี่ชายลูกน่ะ เค้าบอกพ่อว่าให้หาข้าวกินเองเพราะไม่ได้ซื้ออะไรมาทิ้งไว้ให้ แต่ก็ไม่เป็นไรพ่อชินแล้ว"

"แล้วตกลงว่าพี่ชายจะหยุดงานเพื่อฉลองวันเกิดลูกแค่เนี้ยนะ พ่อแม่จะเป็นไงก็ไม่ห่วงรึไง" ผมบ่นดังๆ
"คุณป๋าเค้าคงอยู่ได้ละลูกไม่ต้องกังวลหรอก พี่เค้าก็ต้องเอาครอบครัวเค้าไว้ก่อน" นายแม่แก้ตัวแทน
"แล้วนายแม่จะรอสายพี่ชายอีกทีตอนดึกๆมั้ยครับ" ผมถามนายแม่เพราะเห็นว่าทานยาแล้วจะง่วง
"แม่ไม่รอแล้วล่ะ ถ้าพี่ชายโทร.มาก็บอกว่าแม่หลับแล้วนะ ไว้พรุ่งนี้แม่ค่อยโทร.ไปอวยพรหลานละกัน"
ผมเห็นใจคุณป๋าและสงสารนายแม่ที่รอคอยความห่วงใยจากพี่ชายมาทั้งวันก็ไม่ได้แม้แต่จะคุยกันจริงๆจังๆ
แต่ก็ดีแล้วที่นายแม่เลือกจะพักผ่อน ผมจัดที่นอนเรียบร้อยแล้วก็ไปล้างจาน อาบน้ำ จากนั้นก็เล่นเนตรอเวลาขำระความ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ประมาณ5ทุ่มนิดๆแหล่ะครับ ผมโทร.ไปหาพี่ชายกะจะเคลียร์ซะหน่อย พี่สะใภ้รับสายแล้วบอกว่า
"อ้อ.......พี่ชายเค้าอยู่บ้านตรงข้ามอ่ะ นั่งกินเบียร์กันอยู่ ไม่รู้จะกินอะไรนักหนา"
"อ้าว ดึกแล้วพี่ชายยังไม่เข้าบ้านเหรอ  แล้วหลานล่ะไปไหนกันหมด" ผมถาม
สักพักพี่สะใภ้ผมก็บอกมาทางสายโทรศัพท์ว่า
"อาบน้ำนอนกันแล้ว กะว่าจะไปตามพีชายเข้าบ้านอยู่เนี่ย พรุ่งนี้หลานจะไปโรงเรียนด้วย"

"รู้ว่าหลานจะไปโรงเรียนแล้วทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้" ผมเปิดฉาก
"ก็วันเกิดเจ้าตัวเล็กพ่อเค้าก็อยากฉลองให้ลูก นี่10ขวบแล้วนะ" พี่สะใภ้รีบบอก
"อ๋อ งั้นวันนี้พี่ชายก็ต้องลางาน หลานก็ต้องหยุดเรียนเพื่อไปซื้อของและฉลองวันเกิดอีกสิ" ผมถามห้วนๆ
"ก็ใช่ นี่พี่บอกให้ไปโรงเรียนก็ไม่ยอม บอกว่าพ่อยังลางานได้เลย ฮ่าๆๆๆ ฉลาดจะตายคนนี้" พี่สะใภ้เล่าขำๆ
.....ให้มันฉลาดจริงๆเหอะ กลั๊วกลัวมันจะได้เชื้อโง่จากใครสักคน..... ผมเริ่มเหวี่ยงในใจ

"แล้วนี่ไม่รู้บ้างเลยเหรอว่านายแม่ไม่สบายน่ะ" ผมถามห้วนๆ
"ก็รู้ แต่พี่ชายบอกว่าน้องนิวดูแลอยู่แล้ว ไว้ว่างๆค่อยโทร.คุยให้นายแม่พักผ่อนก่อน" พี่เอ๋อธิบาย
"แล้ววันนี่ไม่ว่างเลยรึไง กะอีแค่พาหลานไปเลี้ยงวันเกิด จะอะไรนักหนา" ผมเริ่มเซ็งอีกแล้ว
"ก็ไม่รุ้เค้าสิ" พี่เอ๋ทำสียงเซ็งๆใส่
"น่าจะรู้ตัวนะว่าที่นายแม่ป่วยก็เพราะตัวเองแท้ๆ ยังมีกะใจไปกินไปเที่ยวอยู่อีก" ผมบ่นให้ได้ยิน
"นี่ก็เรื่องนึง เมื่อคืนนี้พี่ชายนะหายไปทั้งคืนกว่าจะกลับบ้านก็ตีสองตีสาม มือถือก็ปิด" พี่เอ๋รีบฟ้อง
"รู้แล้ว นายแม่เล่าให้ฟังแล้วครับ" ผมรีบตัดบทเพราะขี้เกียจฟัง
"อ๋อ ดีแล้วล่ะ น้องนิวต้องช่วยพี่ปรามพี่ชายนะ เดี๋ยวนี้เที่ยวเก่ง ไม่รู้ไปติดผู้หญิงนอกบ้านรึเปล่า" พี่เอ๋ฟ้องต่อ

"น้องคงช่วยไมได้หรอก และไม่คิดจะช่วยด้วย เรื่องแค่นี้จัดการกันเองเถอะ" ผมบอก
"ตามใจ แล้วนายแม่ล่ะ ได้บอกมั้ยว่าจะจัดการยังไงเรื่องที่พี่ชายไม่กลับบ้าน" พี่เอ๋รีบติดตามผล
"ไม่ทันได้บอกก็ป่วยซะก่อนไง พูดก็พูดเหอะ ทีหลังพี่อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาฟ้องนายแม่เลยนะ" ผมขอร้อง
"พี่ก็ไม่ได้อยากฟ้องนะ แต่พี่พูดกับพี่ชายจนขี้เกียจพูดแล้วเนี่ย เงินทองก็ไม่ได้มีมาก ยังจะเที่ยวอีก
ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ว่าไปอย่าง แต่ตอนนี้เอาคุณป๋ามาอยู่ดวยก็มีแต่สิ้นเปลืองมากขึ้น อย่าหาว่าพี่ฟ้องเลย"
"พี่เอ๋ พูดงี้ไม่ได้หรอก เค้าพ่อลูกกันก็ต้องดูแลกันสิ ขนาดพี่เป็นคนอื่นยังมาเกาะพี่ชายนิวกินได้เลย" ผมวีนนิดๆ

"แต่พี่เป้นเมียพี่ชายแล้ว เรื่องการเงินพี่ก็ต้องเป็นคนดูแลสิ แล้วค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็มากขึ้นทุกที" พี่เอ๋บ่น
"ก็ลดค่าเสื้อผ้าของพี่ หยุดซื้อเกมส์ให้ลูกซะสิ เลิกเปลี่ยนมือถือเดือนละเครื่องก็คงประหยัดได้เยอะ" ผมสอน
"แต่พวกพี่ก็กินใช้กันแบบนี้ปกติ ค่าใช้จ่ายของคุณป๋าสิเพิ่มเข้ามาทีหลัง ต้องไปตัดทอนตรงนั้นสิ" พี่เอ๋ไม่ยอม
"ถึงยังไงคุณป๋าก็เป็นพ่อ เค้าเลี้ยงดูพี่ชายมาเท่าไหร่แล้ว พี่ชายเลี้ยงดูตอบแทนพระคุณพ่อแม่น่ะถูกแล้วครับ
ดีกว่าการเอาเงินเป็นหมื่นเป็นแสนไปให้ใครก็ไม่รู้ถลุงกินถลุงใช้ ทั้งที่เพิ่งมาจับเค้าทำผัวในตอนหลังนี่เอง"

[kunkai]

เอาให้หนักพี่นิว
คนทิ้งพ่อทิ้งแม่
แล้วอ้างนั่นอ้างนี่
ไม่มีวันอยู่อย่างสงบหรอก
พ่อแม่ต้องมาก่อนถึงจะถูก

[acorntan]

^
^
^
อย่าใจอ่อนนะนายแม่ สู้ ๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

"นายแมหลับแล้วเหรอ" พี่เอ๋ถามขัดจังหวะผม
"หลับแล้ว มีอะไรอีกล่ะ" ผมรำคาญธุระที่ไม่น่าจะเป็นเหตุเป็นผลเท่าไหร่นัก
"ว่าจะเอามือถือไปให้พี่ชายเค้าแล้วให้นายแม่เรียกตัวกลับบ้านน่ะสิ" พี่เอ๋บอกความตั้งใจที่มี
...อ้าว อีนังสะใภ้ สมองกลวงรึไง เพิ่งบอกตะกี้ว่าให้เลิกหาเรื่องหนักหูหนักใจมาให้นายแม่ มันเอาอีกแล้ว...

"ถ้าจะตามก็ไปตามเองสิ ปากก็บอกว่าเป็นเมีย แต่พูดคึยห้ามปรามผัวไม่ได้บ้างเหรอ" ผมวีน
"โอ๊ย พี่ชายน้องน่ะพอได้กินเหล่ากินเบียร์อะไรก็ไม่สนทั้งนั้น ไม่รู้สันดานกันบ้างเหรอ" พี่เอ๋พาล
"ก็รู้มาบ้าง แต่พี่คงเพื่งรู้สินะ ถึงได้จับพี่ชายนิวทำผัว จริงๆก็ไม่น่ารีบร้อนเลยนี่นา น่าจะดูให้ถี่ถ้วนหน่อย
นี่...พูดก็พูดเหอะนะ อย่างพี่เนี่ยผ่านผู้ชายมาก็ไม่น้อย ทำไม๊องเจาะจงมาจับพี่ชายนิวด้วยล่ะ" ผมกวนประสาท
"พี่ไม่ได้พดให้นิวมาย้อนพี่นะ" พี่เอ๋เริ่มฉุนเฉียว

"แหม.... ไมได้ย้อนซะหน่อย ก็แค่อยากรุ้ว่ามาติดอกติดใจอะไรนักหนา ขนาดพ่อแม่คัดค้าน
ก็ยังเอาหน้าเคลือบคอนกรีตไถราดมาตามทางเพื่อจะเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านนี้ให้ได้
เอาล่ะๆ ไหนๆก็ถลำตัวเข้ามาแล้ว สภาพพี่ก็ทรุดโทรมไปเยอะ เทิร์นใหม่ราคาก็ตก งั้นก็ทนๆพี่ชายไปละกัน
เค้าจะทำอะไรก็ปล่อยๆไปบ้าง เค้าจะตามใจคุณป๋ามากหน่อยก็อย่าไปคิดเล็กคิดน้อยเลยนะพี่เอ๋นะ
น้องก็เห็นใจนะ ไอ้เรื่องต้องฝืนใจรับสภาพที่ไม่ได้ดั่งใจ เพราะครอบครัวน้องก็พยายามมาหลายปีแล้วล่ะ
ที่จะต้องยอมรับสภาพว่าเราคงไม่มีสะใภ้ใหญ่ที่ดีไปกว่านี้ ไอ้ที่คิว่าจะได้คนดีๆมีกรศึกษา มีการอบรมมาดี
เสมอกับพี่ชายน่ะ ก็คงฝันสลายไปแล้ว ก็ต้องพยายามข่มใจยอมรับพี่มาเป็นสะใภ้ในบ้านเรา
มาถึงตอนี้ถ้าพี่ชายทำอะไรขัดอกขัดใจ ไม่ได้ร่ำรวยปรนเปรอได้อย่างที่พี่อยากได้ก็ต้องทำใจนะ น่าเห็นใจ"

หลังจากจบประโยคแลนยาวยืดของผมแล้ว ก็ไม่มีวี่แววทางพี่สะใภ้ว่าจะตอบอะไรกลับมา ผมก็เลยทิ้งท้ายว่า

"เรื่องขัดใจกันระหว่างผัวเมียนีน่ะ ทีหลังไม่ตอ้งเอามาฟ้องเพื่อหาพวก หรือขอความเห็นใจนะ
ตอนเอาตัวมาประเคนเป็นเมียเค้า คนในบ้านน้องก็ไมได้ยินยอมพร้อมใจหรือรู้เห็นด้วย
ดังนั้นต่อไปจะทะเลาะ ตบตีกันยังไงก็แบกเอาไว้เองเหอะ อย่าได้เที่ยวโทร.มาโวยวายๆกับนายแม่เลย
ไม่อายบ้างเหรอ ตอนใช้มารยาสารพัดเอาลูกชายเค้าไปทำผัวน่ะ ไม่เห็นคิดว่าแม่เค้าจะทุกข์ใจแค่ไหน

พอตอนนี้มีเรื่องไม่สบอารมณืกลับเอาเรื่องทุกข์ใจมาระบายใส่แม่ผัวซะได้ บอกตรงๆนะอยู่กันได้ก็อยู่ไป
ถ้าอึดอัดมาก อยู่กันไม่ได้ก็เลิกกันซะ จะไปทางไหนก็ไม่มีใครว่างไปส่งหรอก อย่าใช้หลานมาต่อรอง
เพราะตอนทำๆให้มันเกิดมาแบ่งข้าวแบ่งน้ำกิน คนทางบ้านนี้ก็ไม่ได้ช่วย ถึงเวลาถ้าจะแยกทางกัน
หรือหมดปัญญาจะเลี้ยง ก็คงไม่ใช่หน้าที่ของใครจะต้องเอาลูกของพี่มาเลี้ยงให้เป็นภาระเพิ่มขึ้นหรอก
ฉะนั้นอย่าคิดว่า การที่นายแม่เมตตาพี่ หรือเห้นว่านายแม่รักหลาน แล้วจะเอามาเป็นแต้มต่อต่างๆอยาหวัง

จำไว้นะ อย่าเอาเรื่องรกสมองมาฟ้องนายแม่อีก หัดคิดซะบ้างว่านายแม่อยู่ไกลฟังอะไรไม่สบายใจก็คิดมาก
นี่ผัวกลับมาแล้วแทนที่จะโทร.บอกให้นายแม่หายกังวลสักนิดไม่มีหรอก ผัวกลับแล้วก็ต้อนผัวขึ้นเตียง
นี่ถ้าต่อไปนายแม่ป่วยเพราะความขี้ฟ้องแบบนี้ล่ะก็ น้องจะรับคุณป๋ากลับมาอยู่ด้วยกันที่โคราชซะเลย
บ้านที่หัวหินน้องก็จะขายทิ้งซะ พวกพี่ก็เตรียมขนของไปหาห้องเช่าเล็กๆอยู่เหมือนเดิมละกัน เข้าใจนะ"

ผมตอกย้ำด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดและเย็นชา ซึ่งก็ได้แต่หวังว่าถ้าติ่งสมองพี่สะใภ้ยังทำงานอยู่คงพอจะเข้าใจได้ไม่ยาก

[acorntan]

^
^
^
^
พี่พจมาน  แซ๊ปหลายเด้อค้าาาาาาา

[PEENAT1972]

สะใจจริงนะนั่น แต่ๆ ถ้ามันวุ่นวายนัก ก็คุยกับคนของเราให้รู้เรื่องด้วยอีกสักคนก็จะดี

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ประเด็นอยู่ที่พี่สะใภ้ขี้ฟ้องนี่ล่ะครับพี่พีนัท

พี่ชายน่ะยังไงๆเค้าก็เกรงใจคุณป๋ากับนายแม่อยู่แล้ว

แต่อีพี่สะใภ้นี่แหล่ะ หลายทีแล้ว ประชดประชันแดกดันคุณป๋าสารพัด

ช่วงมางานศพคุณป้าใหญ่นะ มีวันนึงเค้งอนพี่ชายผม แยกตัวไปนั่งคนเดียว

ผู้ใหญ่มาในงานพี่ชายจะพาไปแนะนำ พี่สะใภ้เดินหนี ไม่พูดไม่จา

พอมาอีกวันนึงชวนพี่ชายผมไปเดินห้างตั้งแต่10โมง หายไปจนถึง1ทุ่ม

แล้วทิ้งหลานสองคนไว้ที่บ้านให้ผมกับคุณป๋าหาข้าวให้กิน ทิ้งเงินไว้200

วีรกรรมนังนักร้องคาเฟ่นี่มากมายนักหนา ไม่ไหวจะวีนใส่อ่ะพี่พีนัท

แต่แบบทำเฉยๆเพราะเห้นแก่พี่ชายไง ไหนๆก็ไปคว้าอีนังต่ำศักดิ์มาทำเมียแล้วอ่ะ

ปล.หลานๆพออยู่กะคนอื่นพูดรู้เรื่องดีนะ แต่ก้าวร้าวเอาแต่ใจเวลาอยู่กะพ่อแม่มัน เฮ้อ....

[PEENAT1972]

กรรมตามทัน ว่ากันอย่างนั้นและ ไปและ ขอเวลาไปทำภารกิจก่อน 555

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ไปแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้จะไปอุบลครับ ฝันดีครับทุกคน