หัวข้อ: คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล" ตอนพิเศษ ถวายเพล (8 กันยายน 2015)

[pakawatkheeta]

โอย.. พลาดดด

เสียใจ .....

แงๆๆ

 

PS:  Thx anyway for your invitation nakrub.

[Karn1892]

เพิ่งกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด ไปส่งแม่มา... แม่ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว... แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ได้เห็นแม่อีกแล้วครับ...

ขอเวลาผมสักหน่อยนะครับ แล้วผมจะมาเล่าเรื่องราวแต่หนหลังของผมให้เพื่อนๆ ได้อ่านอีก...

เรื่องที่แม่ไม่เคยรู้... แต่ตอนนี้ท่านคงรู้แล้ว... อยากเหลือเกิน อยากจะบอกว่า

"แม่ครับ ผมขอโทษ...."
 



หาเมนต์ข้อความข้างบนเจอไหมครับ ผมว่า โพสก่อนหน้านี้ น่าจะเป็นอันที่พี่ได้อ่านเป็นอันสุดท้าย... ภาวนา อย่าให้หลวงพี่อ่านถึง สาวภูไทเลย...

 

คือถ้าพี่ชล(หลวงพี่ชล)ได้อ่านนี่คือฮามาก(แต่ถ้าพี่ชลได้อ่านจริงๆตอนนั้นคงไม่ฮา) คือแบบความลับไม่มีในโลกไมีถูกคนอื่นเปิดโปงก็เปิดโปงตัวเองใช่ไหมค่ะพี่ดิน?

อุตส่าห์ก่ะว่าจะรอตอบคำถามพี่ดินแล้ว...แต่ไม่ทันซะนี่ ฮ่าๆๆๆๆ

ไม่รู้ว่าหลังจบเรื่อง คำสารภาพของเด็กขาย ภาคดินกะชล  แล้วพี่ดินจะมีอะไรมากให้อ่านกันอีกไหม?
ถึงแม้จะอยากให้มีก็เถอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

 

[patsakon]

ผมต้องขออนุโมทนากับหลวงพี่สายชลด้วยครับสาธุ สำหรับพี่ดินผมก็ขอแสดงความยินดีที่ได้พบกับหลวงพี่อีกครั้งและขอขอบคุณที่พี่ดินได้ถ่ายทอดชีวิตเด็กขายในสมัยเมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมาให้น้องๆฟังได้อย่างมีอรรถผมก็เปนคนหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตเหมือนกับพี่ดินเพียงแต่คนละสถานที่กันเท่านั้นผมได้อ่านเรื่องของพี่แล้วทพใก้คิดถึงวันเวลาในช่วงนั้นของชีวิตถึงแม้ว่าทุกวันนี้ผมมีอาชีพที่พอเลี้ยงตัวได้และเลิกทำอาชีพเด็กขายมาเกือบ20ปีแล้วแต่ผมก็ยังจำเรื่องราวในตอนนั้นได้เปนอย่างดีไม่ว่าจะเปนเพื่อนไหรือแขกที่มาเที่ยวบางครั้งว่างผมก็จะแวะไปนั่งเล่นที่ร้านที่ผมเคยทำงานมาคงเปนเพราะทุกวันร้านที่ปมเคยทำงานยังดำเนินกิจการอยู่หรือเปนความผูกพันที่ผมได้ทำงานที่ร้านนี้มา10ปีเต็มร้านนี้อยู่แถวถนนสุรวงค์ในซอยทานตะวันชื่อร้านชื่อเดีนวกีบซอยพี่ดินน่าจะรู้จักนะเปนร้านที่มีนักกล้ามเยอะมาก อะไรที่พี่ดินเล่ามาผมขอขอบคุณอีกครั้งที่ทำใหัผมได้กลับไปอีกครั่งถึงมันจะกลายเปนอดีตไปแล้วก็ตาม ขอบคุณครับพี่ดิน

[Rie]

จะมาร่วมเล่นเกมกับพี่ดินซักหน่อยคงไม่ทันซะแล้ว
ขออนุโมทนากับหลวงพี่ชล ให้หลวงพี่มีความสุขนะคะ
ถึงตอบจบจะทำหนูร้องไห้ไม่ได้แฮปปี้อะไรกัน
แต่ก็อย่างว่านี่มันชีวิตจริงนี่นา
ยินดีกับพี่ดินจริงๆที่ได้เจอพี่ชล
อย่างน้อยพี่ชลก็ได้รู้ว่าพี่ดินพยายามตามหาเค้า
แล้วก็รู้ว่าตัวเองสำคัญกับพี่ดินไม่น้อย
หนูเห็นใจพี่ชลมากเลยค่ะเท่าที่อ่านมา
รู้สึกเลยว่าพี่ชลแกเจียมตัวเหลือเกิน
อุตส่าห์ตามดูพี่ดิน แต่ก็ไม่เคยเปิดเผยตัว
ถ้าคิดง่ายๆตามแบบหนู หนูก็คิดว่าพี่ชลยังรัก
และห่วงพี่ดินอยู่ยันไปบวชนั่นแหละค่ะ
ขอบคุณพี่ดินที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันนะคะ

หนูจะตอบเพราะเป็นแฟนคลับพี่ชลนะคะ อิอิ
พี่ดินโพสต์ข้อความที่ใบ้ไว้ระหว่างบทที่ 19 (แฮททริก เอ็กซ์1) กับ 20 (แฮททริก เอ็กซ์2)  ที่หน้านี้ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10104.390

หนูเลยขอตอบว่า พี่ชลน่าจะอ่านบทที่ 19 เป็นบทสุดท้ายค่ะ
หรือไม่ก็ 18 ค่ะ 

ขอบคุณพี่ดินอีกครั้งที่สละเวลามาเล่าเรื่องราวในชีวิตนะคะ

ปล.หนูแฟนคลับหลวงพี่ชลนะคะ 

[IsDeer]

อ้าว เค้าถามตอบกันไปแล้ว นี่เราเข้ามาช้าไปใช่มั้ย 

[hnonnoiSK]

วันเวลาที่ล่วงเลยผ่านไป เกือบยี่สิบสองปี ไม่ทำให้ภาพของคนๆ หนึ่งเลือนหายไปจากมโนจิตของผมเลยสักนิด ขอบตาผมร้อนผ่าว เป็นทั้งปิติที่ได้เจอบุคคลที่ตามหา ทั้งเศร้ากับตัวเอง ที่มาช้า แต่ยินดีกับสถานภาพของบุคคลตรงหน้า

ประโยคข้างบนมันแบบไงดีอ่ะ ตื้นตัน ทำน้ำตาคลอกันเลยทีเดียว

มันทั้งเศร้า ซึ้ง ตื้นตัน ไม่รู้จะบรรยายยังไง นี่สินะ เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย
ขอให้ทั้งพระสายชลและคุณดิน ได้ร่วมพึ่งพาอาศัยเกื้อกูลกัน (คือไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี) ไปตลอดนะคะ

[butter.juliet]

ยังคงหวังว่าจะมีวันที่พระสายชลสึกและกลับมาอยู่กับพี่ดินเหมือนเดิม รู้ว่าบาปแต่ก็อดคิดไม่ได้
แต่ถึงอย่างไงก็ยินดีด้วยนะคะที่หากันจนเจอ เป็นตอนจบที่มีทั้งสุขทั้งปิติยินดีและขัดใจในเวลาเดียวกัน 

[DIN]

ยังคงหวังว่าจะมีวันที่พระสายชลสึกและกลับมาอยู่กับพี่ดินเหมือนเดิม รู้ว่าบาปแต่ก็อดคิดไม่ได้
แต่ถึงอย่างไงก็ยินดีด้วยนะคะที่หากันจนเจอ เป็นตอนจบที่มีทั้งสุขทั้งปิติยินดีและขัดใจในเวลาเดียวกัน 

คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ

ท่านมีความสุชในแบบของท่าน พอๆ กับผม ที่มีความสุขที่เห็นท่านในแบบที่เห็น อิ่มใจ และ มีความสุขที่ได้คิดถึงครับ

ดิน

[JY_JRB]

อยากจะบอกว่า..ก็หวังนะว่าจะได้ลงเอยกัน  แต่ก็เนอะ  คนเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกหนทางของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าหากต่างฝ่ายต่างมีความสุขในแบบนี้ที่เป็นอยู่  คนอ่านอย่างเราๆก็มีความสุขตามไปด้วย

[kasarus]

จบได้สวยงามมากครับ ติดตามกันมาตั้งหลายปี ถ้าตอนเริ่มอ่านมีคนบอกว่าจะจบแบบนี้คงไม่มีใครเชื่อ
ก็นะ...แทบทุกตอนมีแต่การโรมรันพันตู แทบไม่ได้ห่างจากเตียงกันเลย
คิดว่าฉากจบน่าจะครองคู่กันยาวนาน ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรอะไรแบบนั้น
แต่จบแบบนี้ก็นับว่าดีแล้วครับ

ท้ายที่สุดแล้วผมขออนุญาตคิดเอาเองนะครับว่าคุณดินคงจะรัก 'สายชล'
ในแบบเดียวกับที่ 'สายชล(ในตอนนั้น)' รักคุณดินแล้ว
เพราะไม่เช่นนั้นคนที่ไม่รักกันคงไม่ดั้นด้นติดตามหามาตลอดยี่สิบปีหรอก
แต่ในเมื่อ 'สายชล' ได้กลายไปเป็น 'หลวงพี่สายชล' แล้ว
ก็หวังว่าคุณดินจะยังคงมีความรักให้หลวงพี่ต่อไป แต่ในรูปแบบที่เหมาะสมกับสถานะของทั้งสองท่าน

รู้สึกอิ่มเอมจริงๆ ครับกับเรื่องราวที่คุณดินกรุณานำมาถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้กัน

ปล. ๑.ไม่แน่ใจว่าคุณดินเคยบอกไว้รึยัง แต่ขออนุญาตละลาบละล้วงถามหน่อยนะครับว่าปัจจุบันนี้คุณดินมีครอบครัว(เมีย+ลูก) รึเปล่าครับ หรือว่ายังเดินอยู่บนเส้นทางสายมหัศจรรย์กับพวกเราๆ ทั้งหลายนี้อยู่
ปล. ๒.blog ของคุณดินยังอยู่รึเปล่าครับ ถ้ายังอยู่คงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าจะขอประตูวิเศษเข้าไปหน่อย 

[purpleguy]

ติดตามอ่านผลงานคุณดินมานาน  และแอบลุ้นว่าคงได้เจอกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง  พอถึงตรงนี้  แต่ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่สายชลครับ อยากรู้พิกัดวัดเหมือนกัน (แต่เกรงว่า ทางคุณดินคงไม่เปิดเผย) หรือถ้าคุณดินมาอ่านข้อความนี้ ผมก็อยากบอกว่า ผมอยากไปกราบหลวงพี่ เพราะผมอยากทำใจให้ได้เหมือนหลวงพี่ ยังงัยหากไม่รบกวนจนเกินไปผมขอพิกัด และชื่อวัดจะได้ใหมครับ

[DIN]

ติดตามอ่านผลงานคุณดินมานาน  และแอบลุ้นว่าคงได้เจอกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง  พอถึงตรงนี้  แต่ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่สายชลครับ อยากรู้พิกัดวัดเหมือนกัน (แต่เกรงว่า ทางคุณดินคงไม่เปิดเผย) หรือถ้าคุณดินมาอ่านข้อความนี้ ผมก็อยากบอกว่า ผมอยากไปกราบหลวงพี่ เพราะผมอยากทำใจให้ได้เหมือนหลวงพี่ ยังงัยหากไม่รบกวนจนเกินไปผมขอพิกัด และชื่อวัดจะได้ใหมครับ

อย่าเลยครับ ปล่อยท่านอยู่สงบๆ ของท่านดีกว่าครับ และอีกประการหนึ่ง ผมหวงหลวงพี่ของผมครับ

[purpleguy]

เข้าใจครับ แล้วถ้าจะติดต่อคุณดินหละครับ 555

[bradpitt]

อย่าเลยครับ ปล่อยท่านอยู่สงบๆ ของท่านดีกว่าครับ และอีกประการหนึ่ง ผมหวงหลวงพี่ของผมครับ

อ่านประโยคนี้แล้ว ...........ซาบซึ้งเลยครับ

สัมผัสได้ความรัก มั่นคง ของ พี่ๆ ทั้งสองคน

ขอบคุณที่ยังติดตามกระทู้  และใส่ใจแฟนคลับทุกทุกคนนะครับ

 

 

[manutty]

แหม แอบหมั่นไส้ 'ผมหวงหลวงพี่ของผม'  ถามหลวงพี่หรือยังค่ะ ว่าอยากให้หวงไหม หลวงพี่ตัดทางโลกไม่หวงพี่ดินแล้ว พี่ดินจะมาหวงได้ยังไงอ่ะ       แซวเล่นนะจ๊ะ 

[ปลายไผ่]

...

และเราก็หากันจนเจอ....

ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีกกกก


แม้จะหายไปนาน อย่างน้อยพี่ชลก็ไม่จากไป   

 

[DIN]

จบได้สวยงามมากครับ ติดตามกันมาตั้งหลายปี ถ้าตอนเริ่มอ่านมีคนบอกว่าจะจบแบบนี้คงไม่มีใครเชื่อ
ก็นะ...แทบทุกตอนมีแต่การโรมรันพันตู แทบไม่ได้ห่างจากเตียงกันเลย
คิดว่าฉากจบน่าจะครองคู่กันยาวนาน ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรอะไรแบบนั้น
แต่จบแบบนี้ก็นับว่าดีแล้วครับ

ท้ายที่สุดแล้วผมขออนุญาตคิดเอาเองนะครับว่าคุณดินคงจะรัก 'สายชล'
ในแบบเดียวกับที่ 'สายชล(ในตอนนั้น)' รักคุณดินแล้ว
เพราะไม่เช่นนั้นคนที่ไม่รักกันคงไม่ดั้นด้นติดตามหามาตลอดยี่สิบปีหรอก
แต่ในเมื่อ 'สายชล' ได้กลายไปเป็น 'หลวงพี่สายชล' แล้ว
ก็หวังว่าคุณดินจะยังคงมีความรักให้หลวงพี่ต่อไป แต่ในรูปแบบที่เหมาะสมกับสถานะของทั้งสองท่าน

รู้สึกอิ่มเอมจริงๆ ครับกับเรื่องราวที่คุณดินกรุณานำมาถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้กัน
 

ถ้าผมเขียนเรื่องนี้จบตั้งแต่ก่อนเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว (2557) เรื่องก็คงจบอยู่ที่ "ตอนที่ 74 อำลา อาลัย..." แล้วละครับ เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า หลวงพี่บวชแล้ว

จนกระทั่ง ผมได้พบกับท่านอย่างไม่คาดฝันเมื่อปีที่แล้ว เรื่องถึงได้จบอย่างที่เห็นอ่ะครับ

ขอบคุณนะครับ ที่ติดตาม...

ดิน

[DIN]

แหม แอบหมั่นไส้ 'ผมหวงหลวงพี่ของผม'  ถามหลวงพี่หรือยังค่ะ ว่าอยากให้หวงไหม หลวงพี่ตัดทางโลกไม่หวงพี่ดินแล้ว พี่ดินจะมาหวงได้ยังไงอ่ะ       แซวเล่นนะจ๊ะ 

ม่ายอ่ะ... ม่ายจริง... 

[manutty]

จิ้มรีบน 


ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กิ๊วๆๆๆ คนหลงตัวเอง ไม่ยอมรับความจริง ไม่มีใครเขาหวงแล้ว ลุงดิน    ลุง เอ้ย พี่ดินนี่ต้องเป็นคนอารมณ์ดีมากๆเลยนะ นอกจากอารมณ์หื่น    จากการเขียนการตอบ ตัวจริงคงหนุ่มมากกว่าวัยแน่ๆ ชมเอาใจหน่อย ปลอบใจที่ไม่มีใครหวง 

[DIN]

จิ้มรีบน 


ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กิ๊วๆๆๆ คนหลงตัวเอง ไม่ยอมรับความจริง ไม่มีใครเขาหวงแล้ว ลุงดิน    ลุง เอ้ย พี่ดินนี่ต้องเป็นคนอารมณ์ดีมากๆเลยนะ นอกจากอารมณ์หื่น    จากการเขียนการตอบ ตัวจริงคงหนุ่มมากกว่าวัยแน่ๆ ชมเอาใจหน่อย ปลอบใจที่ไม่มีใครหวง 

ใช่ซี้... พอรู้ว่าหลวงพี่ชลยังอยู่ แต่ละคน เทใจให้หลวงพี่หมดเลย ไอ้ดินเป็นหมาหัวเน่า แถมเรียกลุงอีกต่างหาก... 

เฮอะ หลวงพี่แก่กว่าผมตั้งห้าปีนาคร๊าาาบบบบ พวกคุณๆ ต้องเรียกหลวงตาอ่ะป่าวววว
 

[IsDeer]

เป็นคุณตาคุณลุง สาววายก็จิ้นได้นะพี่ดิน อิอิ
พลังมโนของแต่ละคนในนี้ชั่งล้นเหลือ 


ตายแล้วอย่างนี้เหมือนล่วงเกินหลวงพี่ชลป่าวเนี่ย //ตบปากตัวเองรัวๆ  กราบขอขมา 

[broke-back]

หุหุ

[pakawatkheeta]

เข้ามาเก็บตกอีกรอบครับ

 

[manutty]

ใช่ซี้... พอรู้ว่าหลวงพี่ชลยังอยู่ แต่ละคน เทใจให้หลวงพี่หมดเลย ไอ้ดินเป็นหมาหัวเน่า แถมเรียกลุงอีกต่างหาก... 

เฮอะ หลวงพี่แก่กว่าผมตั้งห้าปีนาคร๊าาาบบบบ พวกคุณๆ ต้องเรียกหลวงตาอ่ะป่าวววว
 

ไม่เรียกอ่ะคะ เขารักและนับถือ หลวงพี่ชล หมดใจหมดหน้าตักกับรักที่มีให้ไม่เรียกร้อง ง็องแง็งเหมือนลุงดิน เขาไม่เรียกหรอก ฝันไปเถอะ ลุงดิน    ตามไปเชียร์เรื่องใหม่พร้อมคำเรียกลุงดินใหม่ด้วย อยากรู็ไปดูเอาเอง 

[DIN]

ไม่เรียกอ่ะคะ เขารักและนับถือ หลวงพี่ชล หมดใจหมดหน้าตักกับรักที่มีให้ไม่เรียกร้อง ง็องแง็งเหมือนลุงดิน เขาไม่เรียกหรอก ฝันไปเถอะ ลุงดิน    ตามไปเชียร์เรื่องใหม่พร้อมคำเรียกลุงดินใหม่ด้วย อยากรู็ไปดูเอาเอง 

เชอะ!!!!

[mucan99]

บอกตรงๆว่ารู้สึกดีมากที่ได้อ่านมีทั้งสุข ทุกข์ เศร้าปนกันไป

[Grey Twilight]

อืมมมม โอเค เอาก็เอา

ครั้งแรกที่ผมเริ่มอ่านเรื่อง คำสารภาพของเด็กขาย(รุ่นเก่า) คงประมานเกือบสองปีที่แล้ว ซึ่งนับว่านานมากหลังจากลงเสร็จ น่าจะเกือบสี่ปีได้ แวบแรกที่กดอ่านเพราะคิดว่าคงเป็นนิยายประโลมโลกธรรมดาๆ ซึ่งหลังจากอ่านจบ ผมก็ค่อนข้างโอเคนะครับ ถือว่าเป็น life experience ดี

ผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งได้มาลองอ่านเรื่องนี้ แล้วมันก็เริ่มชัด ภาพของคุณอาดิน (ผมหวังว่าเรียกอย่างนี้คงไม่ถือนะครับ 555) มันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ ทั้งจากคำพูดและการกระทำต่างๆ

ปกติแล้ว พฤติกรรมความมีเสน่ห์และพฤติกรรมป้อสาวเก่งมันก็ดูดีนะครับ แต่สำหรับผม ผมยินดีมากกว่าที่จะวิเคราะห์ถึงตัวตนที่ลึกซึ้งกว่านั้น

สิ่งที่ผมชอบสำหรับคุณอา คือ คุณอาเป็นคนไม่ย่อท้อกับอุปสรรค เป็นคนทะเยอทะยานเมื่อมีโอกาส เป็นคนที่มี determination และสัญชาตญาณของเพศผู้ล่าสูง นี่เป็นจุดเด่นของเพศชายครับ อย่างไรก็ตาม คุณอาก็คงรับรู้ว่าบางครั้งศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ เพื่อการเอาตัวรอด บางครั้งก็ต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีหรือหลักการบางประการ

ถ้าคุณอาเกิดช้ากว่านี้สักยี่สิบหรือยี่สิบห้าปี ผมคงยินดีมากที่จะได้มานั่งคุยกับคุณอา เพราะแนวคิดบางประการเราคงจะคุยกันรู้เรื่อง แต่ที่น่าสนใจคือ มันมีอยู่หนึ่งอย่างที่ผมสังเกตได้จากคุณอา และสำหรับผม มันเป็นข้อเสียที่น่าสนใจ

นั่นคือ คุณอาเป็นคนขาด trust...

Trust เป็นคำที่แปลยาก และมีความหมายลึกซึ้งสำหรับบุคคลล
Trust เป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถทำงานได้โดยที่ไม่มีความเครียดสะสม
Trust เป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่ต้องวิตกกังวลกับอนาคตหรือความไม่แน่นอนของสภาพจิตใจมนุษย์
และ Trust เป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถ 'พักพิง' คนอื่นได้อย่างแท้จริง

การขาด trust ของคุณอา ทำให้เกิดพฤติกรรมหลายอย่าง แต่เช่นเดียวกัน พฤติกรรมหลายอย่างของคุณอา ก็ทำให้คุณอาเป็นคนขาด trust ยกตัวอย่างเช่น ความเจ้าชู้ของคุณอา เป็นสิ่งที่ทำให้คุณอากลายเป็นคนที่ไม่ trust คน และเช่นเดียวกัน การไม่ trust คนของคุณอา ก็ทำให้คุณอาไม่กล้าที่จะฟันธงความรู้สึกที่มีกับใคร

Trust ในที่นี้ ผมขยายเป้าหมายมากกว่าครอบครัวนะครับ โดยปกติ มนุษย์เรา ถ้าเป็นคนทั่วๆไป มักจะมีความรักและเชื่อใจในสถาบันครอบครัวมากอยู่แล้ว ยิ่งเป็นคุณดิน เท่าที่ผมสังเกต trust ของคุณทุ่มลงไปที่ครอบครัวจนหมด ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ดีครับ แต่เรากำลังพูดกันถึงเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั้น

คุณอาเป็นคนไตร่ตรองมากอยู่แล้วก่อนที่จะทำอะไรสักอย่าง คุณอาเขียนเรื่องออกมาได้ แต่จะโพสแค่ไหนหรือเท่าไหร่นั่นอีกเรื่อง คุณอาสามารถมีเซ็กซ์ดีๆได้ แต่จะรักหรือมีความรู้สึกหรือไม่นั่นอีกเรื่อง คุณอาตอบคำถามได้ แต่จะสร้าง secure parameter รอบตัวเองแค่ไหน นั่นก็อีกเรื่อง

นี่เป็นพฤติกรรมการปกป้องตัวเองอย่างง่ายๆที่มนุษย์ทุกคนมักทำบนโลกออนไลน์ มันไม่ใช่เรื่องผิด และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เสียหายอะไร แต่คุณอาคงทราบดีว่าเรากำลังพูดถึงเรื่องที่ลึกซึ้งกันไปมากกว่านั้น

ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่สามารถหา trust ให้ใคร ตราบนั้นมนุษย์จะไม่มีวันเติมเต็ม นี่เป็นวาทกรรมของเช็กสเปียร์ (แต่เช็กสเปียร์ก็สะท้อนไว้ด้วยเช่นกันว่า trust ที่ไร้สาระเกินไปจะจบลงดั่งยาพิษ เฉกเช่นโรมิโอและจูเลียต)

ตามหลักความต้องการของมาสโลว์ ผมคิดว่าคุณอาขึ้นไปถึงสิ่งขั้นที่เรียกว่า Self-Esteem ซึ่งมันเป็นสิ่งที่คุณอาภาคภูมิใจอยู่แล้ว แต่คำถามของผมคือ ถ้าแท้จริงแล้วตอนนี้มีบางสิ่งที่คุณอาขาดหายไปอยู่ คุณอาจะสร้างมันขึ้นมาเติมเต็มได้อย่างไร เพราะตามหลักของมาสโลว์ Self-Esteem ไม่ใช่ขั้นสูงสุดของความต้องการของมนุษย์นะครับ

มันมีสิ่งที่สูงกว่านั้น สิ่งที่ดีงามและมนุษย์ปรารถนาจะค้นหา สิ่งนั้นคือ Self-Actualization ครับ

[MiTo™]

เพิ่งได้มาอ่าน ตอนจบ ครับ

ขอบคุณ  คุณดิน มากๆ ครับ

ผมชอบเรื่องนี้มาก ขอบคุณ ครับ ^ ^

[winmania]

เหะๆ จบสักทีนะคะคุณดิน
ก่อนอื่นเลยขอแสดงความดีใจด้วยจริงๆค่ะ ที่เข็นเรื่องนี้จนจบ

แต่จริงๆมันอาจจะเป็นพรหมลิขิตหรืออะไรบางอย่างก็ได้นะคะที่ทำให้เรื่องนี้ใชัเวลาถึง5 ปีในการเขียน
เพราะมันทำให้คุณดินกะหลวงพี่ชลได้เจอก้นอีกครั้ง

และนั้นทำให้ตอนจบของเรื่องนี้สมบูรณ์แบบมากๆเลยค่ะ

ยินดีที่ทั้งคู่ได้เจอกันอีก แม้จะไม่ได้ครองคู่กัน
แต่ความรักที่แท้จริงนั้น ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันแต่ก็รับรู้ได้ว่ามีอยู่ตรงนั้น

Our love is like the wind, I can't see it but I can feel it ...

[namtarn11]

สาธุกับหลวงพี่ชลด้วยนะคะ ติดตามมาตลอด