-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เกริ่นนำ
คำสารภาพของเด็กขาย ภาค “ดินกะชล”
สวัสดีครับ ผม “นายดิน”...คนเก่าของเพื่อนๆ จาก “คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)” กลับมาอีกครั้งนะครับผม คิดถึงผมบ้างไหมครับ คนดี... คิดถึงผมหน่อยน๊า... นะ นะ นะ ทีผมยังคิดถึงเพื่อนๆ ของผมทุกคนเลยครับ... คิดถึงจัง...
หลังจากเรื่อง คำสารภาพของเด็กขาย “รุ่นเก่า” ที่เป็นเรื่องจริงๆ ในชีวิตของผมจบไป ก็มีเสียงร้อง, ขอร้องแกมบังคับ, ขู่เข็ญ ต่างๆ นานา ว่า ผมควรจะเล่าเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้ชลให้ละเอียดๆ กว่านี้... ไอ้ชลนี่ มันมีอะไรดีน๊า... ใครๆ ก็ชอบ ใครๆ ก็ถามถึง... ทีไอ้ดิน.... เฮอะ จบแล้วก็จบกัน.... ล้อเล่นครับ....
เมื่อมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ขอมา ก็มาสิครับ ล้อมวงเข้ามา เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง ว่าจริงๆ แล้ววีรกรรมของผมกับไอ้ชลน่ะ มีอีกเยอะครับ ที่เล่าในตอนก่อน มันเป็นแค่ส่วนน้อย เพราะเนื้อเรื่องไม่ใช่ของมัน แต่คราวนี้ ผมจะแฉให้หมดเปลือก ไอ้ที่คุณๆ ว่าไอ้ชลน่ารักยังโง้น ยังงี้... น่ะ บทมันกวนบาทา มันก็ไม่ย่อยเหมือนกัน... โดยเฉพาะ กับผม
..........................................................................
ตอนที่ 1 “เพื่อนใหม่”
ในชีวิตการทำงานของเด็กขายในวันปรกติ... พวกเราจะมาถึงร้านประมาณ หนึ่งทุ่มถึง หนึ่งทุ่มครึ่ง ทุกคนต้องมารายงานตัว “ตอกบัตร” เข้าทำงานก่อน แต่ไม่ได้ตอกบัตร จริงๆ หรอกครับ แค่มาให้เจ๊รัตน์ เห็นหน้า เพื่อลงสมุด ว่ามีใครมาบ้าง แล้วพวกเราก็จะออกไปหาอะไรกินกัน แถวร้านปากซอย... หรือไม่ก็ร้านอาหารตามสั่งที่ห่างไปอีกซอยนึง... ก่อนจะกลับเข้ามาที่ร้านประมาณ สองทุ่มถ้าใครมาสาย ก็จะโดนสายตาจิกกัด ของพี่ปิ๊ก หรือ พี่น้อย... หนักหน่อย ก็จะโดนเชือดเฉือนด้วยวาจา หรือใครมาสายหลายๆ ครั้งก็จะถูกพิจารณาโทษเป็นคราวๆ ไป
อันที่จริงร้านพี่ปิ๊ก กับพี่รัตน์ ก็ค่อนข้างจะให้อิสระกับเด็กอยู่พอสมควรครับ ไม่เหมือนกับบาร์แถววัดธาตุทองที่มีเสียงร่ำลือว่า กฎเกณฑ์จะเยอะมาก เป็นร้อยข้อ... ทั้งหักเงิน ตัดเงิน สารพัด... แต่ลูกค้าของเค้าก็ “เกรดเอ” ทั้งนั้น ทิปเด็กทีไม่ต่ำกว่า ห้าบาท (ห้าร้อย... สมัยนั้น ก็ถือว่าเยอะมากแล้วครับ...)
.... ผมทำงานมาได้สองสามวันแล้ว ที่ผ่านมาผมไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนร่วมงานในร้านสักเท่าไร หรอกครับ เพราะไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ร้าน... เป็นธรรมดาของ “ของใหม่” มีคุณภาพมั๊งครับ...หุ หุ
วันนี้ ผมเข้ามาในร้านประมาณ หนึ่งทุ่ม สวัสดีพี่ปิ๊กกับพี่รัตน์ แล้วผมก็เดินออกมาหาอะไรกิน ที่ปากซอย... แต่ผมยังไม่ได้ไปร่วมวงกับคนอื่นๆ หรอกครับ เพราะยังไม่ค่อยสนิทเท่าไร
เลือกได้ร้านอาหารตามสั่งเจ้านึง... ผมสั่งข้าวผัด พอได้มาก็ก้มหน้าก้มตากินไปได้ครึ่งจาน ก็มีคนมานั่งด้วย สองคน ผมเงยหน้าขึ้นดู พอเห็นก็ยิ้มให้ เพราะจำได้ว่า ทั้งสองคนเป็นเด็กที่ร้านพี่รัตน์กับพี่ปิ๊ก เหมือนกัน...
“หวัดดี กินข้าวด้วยกันสิ”
สองคนยิ้มให้... คนนึงหน้าหล่อ ขาวใส ยิ้มตาหยี ผมหยักศกห้อยระปรกหน้าผากนิดหน่อย... (สมัยนิยมตอนนั้นครับ)... ส่วนอีกคน เพรียวๆ หน้าคมทะเล้นไม่หล่อมากนัก ไว้ผมเกรียนแบบทหาร...
“นายชื่อดินเหรอ...” คนหน้าหล่อถามผม... แต่คนหน้าคมทะเล้น เอ่ยแซวออกมา
“มึงไม่รู้อะไรชล เนี่ยะแหละ “ดาวดวงใหม่” ของร้าน...”
ผมยิ้มเฉยๆ ไม่ตอบ เพราะไม่รู้จะตอบอะไร... แต่เห็นคนที่ถูกเรียกว่า “ชล” หันกลับไปถามคนหน้าคม
“อย่างงั้นเลย... มึงรู้ได้ไง แอ๊ด”
นายแอ๊ดยักคิ้วแผล๊บ... “ไอ้ชล... มึงไม่รู้อะไร เจ๊น้อยเม้าท์ให้กูฟัง... ไอ้ดินเนี่ยะ... ซองบุหรี่แตกเลยมึง แถมติดหัวรบพิเศษ หกเม็ด อีกต่างหาก...”
“อะไรวะ หัวรบพิเศษ หกเม็ด”
“ก็... พี่น้อยเล่าให้ฟังว่า “K” ไอ้ดินแม่ง...ใหญ่เบ้ง... แถมฝังมุกอีก หกเม็ด... ยังลีลาดี... คืนแรก เล่นเอาเจ๊ปิ๊ก นั่งไม่ติดเลย”
ผมหน้าแดงนิดหน่อย เพราะไม่เคยมีใครพูดวิจารณ์ ของที่อยู่ในกางเกงผมอย่างโจ่งครึ่มอย่างนี้มาก่อน เสียงคนชื่อชลถามออกมางงๆ
“ทำไมกู ไม่เห็นรู้เรื่องเลยวะ แอ๊ด”
ไอ้แอ๊ดหัวเราะหึๆ... “ก็มึงเสือกขายดีนี่หว่า”
ครับ ไอ้ชลเอง ก็เป็นหนึ่งในดาวของร้านเหมือนกัน สองสามวันที่ผมมาทำงาน มันได้อ๊อฟตั้งแต่หัวค่ำทุกวัน โดยมีไอ้ป้อง ไอ้ดล ไอ้ป่าน ไอ้เดช ที่ทำอ๊อฟไล่ตามกันมา เกินกว่ายี่สิบอ๊อฟ ใน 1 เดือน...
ไอ้ชลหันมาจ้องหน้าผมอยู่นาน ยิ้มๆ ที่มุมปาก... นัยน์ตาเป็นประกายแปลก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมากนัก
“นายก็หน้าตาไม่ได้เกเรเลยนี่หว่า ดิน...” ไอ้ชลบอก “แล้วทำไมไปฝังมุกวะ”
ผมยิ้มให้ เริ่มสนิทแล้ว ก็เลยตอบไปแบบกวนๆ... “แล้วทำไมต้องคนเกเรด้วยเรอะ... ถึงจะฝังมุกได้”
“นั่นดิ...” ไอ้แอ๊ด พยักหน้า “ทำไมต้องไปฝังมุกวะ” อ้าว... กูนึกว่ามึงจะเข้าข้างกู
“ไม่รู้เหมือนกัน เราชอบว่ะ... เห็นเพื่อนๆ มันฝังกัน แล้วอยากได้ ก็เลยบอกให้มันทำให้ ผสมเมาด้วยมั๊ง...ตอนนั้น”
“แล้วใช้อะไรฝังอ่ะ” ไอ้ชลซักต่อ...
“เป็นเม็ดหิน ฝนกลมๆ ตอนจะฝังก็แช่ทิงเจอร์ไว้...รีดหนังหุ้มตรงที่จะฝังไม่ให้มีเส้นเลือดใหญ่ แล้วใช้อะไรแหลมๆ แทงหนังหุ้มให้เป็นรู เอาหินที่แช่ทิงเจอร์ยัดลงไป แล้วรีดไปตามลำ.... เย็บปิดปากแผล ระวังไม่ให้โดนน้ำ... รอจนแผลหาย...แล้วค่อยใช้งาน” ผมตอบยาว เพราะ คาดว่ามันสองคนคงจะถามผมต่อไปแน่ๆ จะได้จบๆ ไปทีเดียว... (อันที่จริง ก็เป็นอะไรที่หลายๆ คนพยายามจะถามผมอยู่เหมือนกัน....ใช่ไหมครับ)
ไอ้ชลทำหน้าหวาดเสียว... ส่วนไอ้แอ๊ด ทำหน้าสนใจ ก่อนจะถามต่อ
“แล้ว นายทำทีเดียว หกเม็ดเลยเหรอ”
ผมยิ้ม... “เปล่า... ก็ครั้งละ เม็ด บ้าง สองเม็ดบ้าง...”
“ไม่เจ็บเหรอ” ไอ้ชลถามลอยๆ
“เจ็บสิ... แต่อารมณ์อยากได้มันมีมากกว่าน่ะ” ผมบอก...
“ฝังเสร็จแล้ว มันเป็นไงอ่ะ ไม่เคยเห็น”... (รู้สึกมึงจะยุ่งกับ “K” กูมากเกินไปแล้วนะ ไอ้ชล...)
เสียงไอ้แอ๊ดหัวเราะ... “ดิน... ว่างๆ มึงเอาให้ไอ้ชลมันดูหน่อยเถอะวะ”
มันเปลี่ยนสรรพนามเรียกผม จากนาย เป็น มึง ไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้... ท่าทางไอ้แอ๊ดนี่จะห่ามไม่เบา... ผมหัวเราะ... แต่ไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อ...
เราสามคนคุยกันไปมา ทำความรู้จักสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ผมชักชอบนิสัยไอ้สองคนนี้แล้วสิ.... ไอ้แอ๊ด หุ่นเพรียวๆ หน้าคม ทะเล้น ท่าทางห่ามๆ ทะลึ่งๆ เพิ่งปลดทหารออกมา ไม่รู้จะทำอะไร พอดีมาเดินเล่นอยู่แถวนี้ พี่น้อยเห็นเข้า ก็เลยชวนมาขาย... ส่วนไอ้ชล อายุมากหน่อย ยี่สิบห้าแล้ว แต่ยังหน้าหล่อใส ยิ้มทีลูกกะตาหยี เห็นฟันขาวสะอาด... ท่าทางขี้อายหน่อยๆ บ้านอยู่อุบลฯ เข้ากรุงเทพฯ มาทำงานพร้อมกับพี่สาวแถวรังสิต... แล้วก็แยกมาอยู่คนเดียว...
สังเกตไอ้ชล มันมองหน้าผมแปลกๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิด อะไร เพราะตอนนั้นยังไม่รู้อะไรด้วยมั๊งครับ...
หลังจากทานข้าวเสร็จ เราก็เดินกลับเข้ามาที่ร้านด้วยกัน
เพิ่งจะสองทุ่ม...ยังหัวค่ำอยู่ ก็เลยยังไม่มีลูกค้าเท่าไรนัก เด็กๆ ก็เลยนั่งคุยกันตามโซฟาบ้าง เก้าอี้สตูบ้าง บางกลุ่มก็ยืนคุยกันอยู่หน้าร้าน ซึ่งพี่ปิ๊กก็จะไม่ว่าอะไร เพราะได้ถือโอกาสเป็น ดอร์แมน ไปด้วยเลย...
ผมยังนั่งรวมกลุ่มกับไอ้ชล ไอ้แอ๊ด ที่โซฟาชุดๆ นึง... โดยมีเพื่อนอีกสองสามคน เข้ามานั่งคุยอยู่ด้วย...
เรื่องที่เราคุยๆ กัน ก็เป็นเรื่องสัพเพเหระ เรื่อยๆ ไป... เอาจริงๆ เราไม่ค่อยเอาเรื่องลูกค้ามาคุยกันหรอกนะครับ เพราะบางทีก็รู้ๆ กันอยู่ ไม่รู้จะคุยไปทำไม แล้ว ก็เป็นกฏอันนึงที่ห้ามเอาลูกค้ามานินทา (ยกเว้น พี่ปิ๊กหรือพี่รัตน์เริ่มก่อน หุ หุ)
สองทุ่มกว่าๆ เกือบสามทุ่มนั่นแหละครับ ลูกค้ากลุ่มแรกถึงจะเริ่มเข้ามาในร้าน ซึ่งพอถึงตอนนั้น พวกที่นั่งอยู่ที่โซฟาชุด ก็จะต้องลุกขึ้นให้ลูกค้านั่ง ส่วนตัวเองก็ไปนั่งเรียงๆ กันอยู่ที่เก้าอี้สตู ตัวสูงที่ตั้งเรียงรายกันอยู่อีกฟากนึงหน้าเวทีนักร้อง พร้อมกับส่งสายตาเชิญชวนไปที่ลูกค้า เพื่อให้ลูกค้าเลือกพวกเราคนใดคนหนึ่งไปเป็นเพื่อนแก้เหงา... อย่างน้อยก็... คืนนี้..
..........................................................................
ตอนแรก เอาเท่านี้ก่อนนะครับ ยังไม่มีเรื่องเซ็กซ์ มาเกี่ยวเท่าไร...
เรื้อเวทีไปนาน นิ้ว เน้ว แข็งไปหมดเลยครับ...พิมพ์ภาษาไทย ตกๆ หล่นๆ ต้องกลับไปอ่านแก้หลายรอบ ความคิดก็ไม่ค่อยใหลลื่นเท่าไร...
ไปแหล๋ว เด๋ว วิทยานิพนธ์ไม่เสร็จคร๊าบ....... ฝันดีนะครับ คนดีของไอ้ดิน...
-
:pig2:
เห็นปั๊บ...วิ่งพรวดเข้ามาเลย
นึกถึงคำสารภาพ...ทีไรหัวใจจะวายทุกที
อยากอ่านภาคนี้เหมือนกัน
ดูมันเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นตัวเป็นตนดี
ชลก็น่ารักอยู่แล้วอ่ะ
คงได้อ่าน สำนวนเผ็ดร้อนกันเอมใช่ป่าวเนี่ย
ดีใจจริงนะครับ
+1 ไปให้ก่อนเลยด้วยความคิดถึง
:z2: :pig4: :z2:
.
-
:mc4:
สวัสดีครับ
อยากจะบอกว่า คิดถึงจัง...
ตอนนี้ แอบเอามาโพสนะครับ คือจริงๆ แล้ว ตอนแรกว่าจะโพสหลังจากทำวิทยานิพนธ์เสร็จ แต่ ทนเสียงเรียกร้องจากเพื่อนๆ อีกบอร์ดไม่ไหว เลยเอามาโพส
แต่พอโพสที่บอร์ดโน้น ก็เลยต้องมาโพสที่บอร์ดนี้ด้วย
:m15:จุ๊ๆ... แอบน้อยใจ... ภาคแรก ถูกลบไปแล้วอ่ะ... :m15:
ไม่เป็นไรครับ ใครอยากอ่านภาคแรก ส่ง PM มาหาผมนะ... เด๋วส่งให้เป็นไฟล์ pdf ทั้งเซ็ตไปเลยดีกว่า....
สวัสดีนะครับ... คนดี
ดิน
:mc4: :mc4: :mc4:
-
มอบแต้ม+ ที่ 49 ให้พี่ดินคร้าบ
****
ขอบคุณที่มาต่อตอนใหม่คร้าบ
-
ยินดีต้อนรับพี่ดินนะคร้า
ดีใจมากเลยที่พี่ดินกลับมาเล่าเรื่องให้ฟังใหม่
แถมคราวนี้ยังเป็นเรื่องของพี่ดินกับพี่ชลอีกต่างหาก
ก็พี่ชลเค้าน่ารักนี่ค่ะ ใครๆก็เลยถามถึง ฮะฮะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.อันนี้ไม่แน่ใจนะคะ แต่ภาคแรกเหมือนว่าไม่ได้ถูกลบแต่ว่าย้าย
ไปเก็บอีกที่หนึ่งเฉยๆอะคะ อย่าน้อยใจไปเลยค่ะ
คิดถึงพี่ดินนะคะ
-
:mc4:
ยินดีต้อนรับคะพี่ดิน (เนียนซะ)
ติดตามอ่านเรื่องแล้ว แบบว่าชอบมากๆคะ
พอมาเวอร์ชั่น พี่ดิน กับ ชล แล้ว ลั้ลลามาก
คงใสๆใช่มั๊ยคะ 55555 เตรียมเลือดสำรองด่วย อิอิ
กดบวกพี่ดินเป็นกำลังใจให้คะ สู้ๆ :L2:
-
เข้ามาทักทายตามประสาคนเคยอ่านนิยายคะ
ดีใจที่เห็นคนคุ้นหน้ากลับเข้ามาเดินในเล้าฯ อีกครั้ง
ส่วนนิยายเรื่องเก่า....คงไม่ได้ถูกลบหรอกมั้งคะ
แค่ย้ายไปเก็บไว้ในห้องนิยายจบแล้วมากกว่า
เอ...หรือว่าย้ายไปอยู่ในห้องแห่งความลับกันแน่น้า
ก็เรื่องของคุณดิน "ร้ายกาจ" ไม่ใช่เล่นนิคะ อิอิ
เจ้สอง กะเทยกลัวมุก :-[
-
จุ๊ๆ... แอบน้อยใจ... ภาคแรก ถูกลบไปแล้วอ่ะ...
จุ๊ฟๆ :L2: :L2: :L2: มอบดอกไม้ให้กับคนขี้น้อยใจ
แม๋ๆๆๆๆๆๆ ใจดียังงี้ ครายครายก็รัก :กอด1:
ดีใจครับที่คุณดินเข้าเล้า มาเล่าเรื่องต่อ ภาค ดินกะชล ซะด้วย :z1:
:pig4:ขอบคุณคับ กดบวกประเดิมตอนแรกเลยแระกาน
-
:mc3:ดีใจจังได้อ่านเรื่องของคุณดินอีกเรื่องแล้ว
-
มาตอนรับค่า ดีใจพี่ดินกลับมา แถมเอาพี่ชลมาฝากอีกคน ดีใจคูณสองเลยค่ะ :impress2: :L2:
-
eiei
มาต้อนรับพี่ดิน
อาไรอยากบอกเรื่องเก่ายังอ่านไม่จบเลย
แต่ก้อติดตามตลอดนะคับ
พี่ดินเขียเก่ง
ปลื้มๆคับ
-
โห ห่างหายไปนานเลยนะครับ คุณดิน
เห็นชื่อเรื่องปุ๊บ ก้อรู้ทันทีว่าต้องเป็นของคุณดินแน่นอน
จริง ๆ ผมติดเรื่องคุณดินตั้งแรกเรื่องแรกแล้วนะครับ สนุกดีครับ (ช่วงนั้นอ่านเป็นบ้าเป็นบอเลยครับ)
ตั้งใจเข้ามาเจิม และอ่านเรื่องของคุณดินกะนายชลครับ อยากรู้ชีวิตเกี่ยวกับนายชลเหมือนกันครับ
รีบมาต่อไว ๆ นะครับ (มาม่าไม่เอานะ)
-
เรื่องน่าสนุกดีจังครับ
น่าติดตามมาก
อิอิ
-
น่าติดตามมากๆเลยครับ :impress2:
-
+1ยินดีต้อนรับกลับเล้า :mc4: ดีใจที่ได้พบกันอีก ไชโย ไชโย
คุณดินกลับมาแล้ว :pig4:
-
กด +ให้พี่ดินด้วยคน
เย้ ตามอ่านจากบอร์ดนู้น
มาเจอบอร์ดนี้ ดีใจอ่ะ
ภาคนี้พี่ดินกับพี่ชล
อิอิ เตรียมเลือดรอดีก่า
:z1: :z1:
-
:L2:มาให้กำลังใจคุณดิน
กด+1 ให้เลยยยยยยยยย
-
ยังไม่เคยอ่านครับ เลยมาขอติดตามกะเขามั่ง ^^ o13
-
:L1: :L1: :L1:
เย้ๆ คิดถึงพี่ดิจังเรยอ่าา
หายไปน้านนา อิอิ
:mc4:
มาต่อเร็วๆ นะคร้าบบบ :m15:
-
ดีใจจังที่พี่ดินเอามาเล่าต่อค่ะ
มาให้กำลังใจด้วยคนนะคะ :กอด1:
-
อุ๊ๆๆๆๆ คิดถึงนะเนี่ย เห็นแล้วรีบเข้ามาเลยอ่ะเฮียดิน :L2: เด๋วหนู pm ไปหานะคร้า อยากได้ภาคแรก :laugh: :impress2: :bye2:
-
ป้ากด+1ให้แล้วนะจ๊ะ
ดีใจจังที่กลับมาเล่าต่อ อิอิ
เรื่องของชลก็ต้อง :pighaun:ไม่แพ้เนื้อเรื่องหลัก
-
:mc4:
พี่ดิน กลับมาแล้ว
-
สวัสดีครับ พี่ดิน
ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ
ภาคแรกไม่ได้โดนลบไปหรอกครับ
ย้ายไปไว้ในห้องลี้ลับ เพราะนิยายติดเรท
เด่วจะย้ายกลับมาไว้ในห้องนิยายจบแล้วให้นะครับ
ขอบคุณครับ
พูห์
ลป.
ลิงก์ภาคแรกครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5576.0
-
:mc4:
(เชิดสิงโต ต้อนรับภาคใหม่ ตุ้งแช่ ตุ้งแช่!)
-
พี่ดินกลับมาแล้วว
รออย่างใจจดใจจ่อเลยย
หวังงว่า ... จะหื่นกว่าเรื่องแรกนะคับ อิอิ
-
ดีใจจังได้อ่านเรื่องของพี่ดิน ภาคพี่ชลด้วย
ได้อ่านภาคแรกแล้ว
ชอบมาก
จะติดตามต่อไป
-
แวะมาทักทายพี่ดิน :impress2: รอบนี้กะชลจะมีหวานๆมั้ยค่ะ
-
ขอบคุณมากเลยครับ สำหรับการต้อนรับอันอบอุ่นขนาดนี้ :pig4:
เฮ้อ... แล้วอย่างนี้ ไอ้ดินจะไปไหนรอดล่ะเนี่ยะ... :เฮ้อ:
ช่วงนี้ ผมต้องบอกว่า ขอโทษจริงๆ ครับ ที่โพสบ่อยไม่ได้เพราะยังติดภาระอยู่ เด๋วหมดภาระ (กลางเดือน พฤษภาคม) ผมรับรองเลยครับ ว่าจะมาให้ถี่กว่าเดิม
อย่าโกรธ นะครับ คนดี.. :call:
ดิน
-
:L2: ให้กำลังใจพี่ดินคะ สู้ๆ
-
รับทราบคร้าบบบบบพี่ดิน
-
ดีใจนะคะที่คุณดินกลับมาเขียนเรื่องต่อ
ภาคนี้คงได้รู้เรื่องราวอีกมุมนึงของทั้งสองคนเยอะขึ้น
เป็นกำลังใจให้กับวิทยานิพนธ์นะคะ เหลืออีกนิดเดียวแล้ว สู้ๆค่ะ
:กอด1:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4: พี่ดินมาแล้วววววววววว
+ 1 ต้อนรับค่า
ติดตามรออ่านค่ะพี่ดิน สู่ๆๆ ให้กำลังใจนะคะ :L2:
-
วันนี้คุณดินยังไม่มาต่อ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/01yhie8.jpg)
-
^
^
^
กระซวกอิเจ้ รีบน
ปล. เข้ามารอคุณดินด้วยคน เรื่องที่แล้วชอบมากๆ
เรื่องนี้ก็จะติดตามอ่านแน่นอน ชอบๆ ชล ๆอิอิ :z2:
-
วันนี้คุณดินยังไม่มาต่อ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/01yhie8.jpg)
อิเจ้ อารมณ์ไหนเนี้ยะ
รอพี่ดินต่อไป
-
แหมเฮียดิน ชอบเรียกคนดีเค้า :-[ :o8:นะ :laugh: :3123: :bye2:
-
มาติดตามต่อค่ะ
จะรอต่อไปนะคะ
คุณดิน สู้ๆ
-
ลงทะเบียนรอค่ะ
-
:a12:
มานอนรอ ใจจดจ่อคุณดิน ด้วยคนคร้าบ
-
มารอพี่ดินน้า
ทำไมมานนานจัง
กลางเดือนโน้นเลยเหรอคับ
:เฮ้อ:
-
มารอให้กำัลังใจพี่ดิน :L1:
สู้ๆครับ
-
เข้ามาดูว่าพี่ดินมายัง
แหะ แหะ
เด๋วเข้ามาดูใหม่นะค่ะ
ฟิ้ววววววววววว
-
ยางม่ามาอีกเหลอ o18
-
คนอ่านใจร้าย เล่นโพสเรียกกันอย่างนี้... ไม่มาต่อได้ไงเนี่ยะ... เวงกำ ของไอ้ดิน
:m16: :m16:
ตอนที่ 2 มันเป็นการทำงาน...
นับตั้งแต่วันที่รู้จักกันวันแรก ไอ้ชลกับไอ้แอ๊ด ก็เป็นเพื่อนในร้านที่ผมสนิทด้วยมากที่สุด แต่เอาจริงๆ แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไรหรอกครับ เพราะจริงๆ แล้ว ผมก็ไม่ได้ไปทุกวัน ที่ประจำๆ ก็เป็นคืนวันศุกร์ วันเสาร์... ส่วนวันธรรมดา ก็แล้วแต่...
ที่ร้านเจ๊ปิ๊ก เจ๊รัตน์ จะมีนักดนตรีมาเล่นอีเล็คโทน ตั้งแต่ สามทุ่มครึ่ง ถึงประมาณ เที่ยงคืนครึ่ง (คนเก่าๆ รู้แล้วสิ ว่าที่ไหน) โดยมีลูกค้า หรือไม่ก็เด็กในร้านที่เสียงดีๆ ขึ้นไปร้องคนละสองสามเพลง บางที เจ๊ปิ๊ก กับเจ๊รัตน์ ก็ขึ้นไปร้องบ้าง...
นักดนตรีเข้ามาตอนสามทุ่มครึ่ง... มีเด็กในร้านสองสามคนขึ้นไปร้องเพลง... หนึ่งในนั้นคือ...ไอ้ชล..
ไอ้ชล ร้องเพลงเพราะมาก... โดยเฉพาะเพลงลูกทุ่ง เสียงหวานซึ้ง... ออดอ้อนอีกต่างหาก (ลืมบอกไป ไอ้ชลมันเคยเข้ารอบประกวดอะไร ของ เจเอสแอล ไม่รู้ครับ สมัยนู้น ที่ยุ้ย ญาติเยอะ เข้าประกวดแล้วได้รางวัลอ่ะครับ...)
ผมนั่งฟังมันร้องเพลงเพลิน ยิ้มให้มันตอนมันหันมาสบตาด้วย ดูลูกกะตาไอ้ชลเวลามันร้องเพลงรัก ส่อเจ้าชู้พราวระยิบระยับ ลูกค้าหลายคนชอบมันก็อย่างเนี่ยะแหละครับ...
มันร้องอยู่สองสามเพลง ก่อนจะเชิญพี่รัตน์ขึ้นไปร้องบ้าง ตัวมันเองก็ลงมานั่งข้างผม...
“มึงร้องเพลงเก่งว่ะ ชล”
มันยิ้มให้ผม ตาเป็นประกายพราวอย่างที่มันทำตอนร้องเพลงบนเวที “มึงชอบเหรอ”
“ฮื่อ เพราะดี” ผมบอก ไม่ได้คิดอะไร
“มึงไม่ขึ้นไปร้องบ้างล่ะ ดิน” มันถามผม
ผมส่ายหน้า “ม่ายอ่ะ... ไม่เคย... ร้องเล่นๆ ฟังคนเดียวได้ ไม่เคยร้องให้คนอื่นฟัง”
“เดี๋ยววันหลังมึงร้องให้กูฟังบ้างสิ...”
พี่รัตน์ร้องอยู่สองสามเพลง... ตอนเพลงที่สามเพิ่งเริ่ม ก็เห็นมีลูกค้าคนนึงเดินเข้ามาในร้าน รูปร่างกลมป้อม ผิวค่อนข้างคล้ำ ผมเห็นเด็กในร้านหลายๆ คนรวมทั้งไอ้ชลยกมือไหว้ พร้อมกับได้ยินมันเรียกลูกค้าคนนั้นว่า “พี่นักรบ”
“พี่นักรบ” ชื่อดูดุไปงั้นเอง แต่ท่าทางกระตุ้งกระติ้งมีจริตเล็กน้อย ลูบเด็กคนโน้น ไล้เด็กคนนี้ หากกำไรไปเรื่อย แต่ดูเหมือนพวกเด็กๆ ก็จะไม่ถือสาอะไร ตอนแกเดินผ่านผม เห็นแกตวัดสายตามองแวบนึง แต่ผมก็ยังไม่สนใจอะไร จนแกไปนั่งที่โซฟาตัวนึง สั่งน้ำส้มมาทาน ท่ากรีดนิ้วถือแก้ว ผมเห็นแล้วแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ ก็แกเล่นกรีดนิ้วซะขนาดนั้น....
พี่รัตน์ร้องเพลงจบ ก็ลงมาคุยกับพี่นักรบที่โซฟา ผมเห็นมีกระซิบกระซาบ พร้อมกับพี่นักรบ ชะม้ายตามองมาที่ผมสองสามครั้ง เห็นพี่รัตน์จับกระบอกใส่บิล ทำด้วยไม้ขนาดใหญ่กว่าแกนในกระดาษทิชชูเล็กน้อย วางลงหน้าพี่นักรบ กระแทกกระทั้นนิดหน่อย... “งานเข้าละมั๊ง กู” ผมรำพึงในใจ
ครู่ใหญ่ก็เห็นพี่นักรบเดินหายเข้าไปทางหลังร้าน... แต่พี่รัตน์เดินเข้ามาหาผม..
“ดิน เดี๋ยวขึ้นไปข้างบน กับแขกคนเมื่อกี้นะ... ห้องเบอร์สาม ผ้าเช็ดตัวอยู่ในนั้นแล้ว”
“พี่นักรบ”
“ย่ะ... ทหารหญิง... แต่เค้าไม่รบกับเราหรอกน่ะ... หมั่นไส้... ปืนใหญ่ออกจะมีอยู่กับตัว” พี่รัตน์ค้อนเล็กน้อย “อย่ามาทำหน้าทะเล้น ไปได้แล้ว”
ผมเดินไปด้านหลังเคาน์เตอร์ขึ้นบันไดไปข้างบน...
(ตอนนี้ข้ามไปดีกว่านะครับ ไม่อยากเล่าซ้ำ กับภาคแรก ตอน “ชักธงรบ” ครับ...)
หลังจากเสร็จกิจข้างบนกับพี่นักรบแล้ว เราก็ลงมานั่งที่ชุดโซฟาข้างล่าง พี่นักรบสั่งเครื่องดื่มให้ผมแก้วนึง นั่งดูทั้งลูกค้า และก็เด็กๆ ขึ้นไปร้องเพลงกัน
ผมบอกพี่นักรบว่า ยังเรียนอยู่ พรุ่งนี้ ก็มีเรียน ตอน เก้าโมงครึ่ง เห็นแกดูนาฬิกา เกือบห้าทุ่มแล้ว แกเลยสั่งเช็คบิล แล้วลากผมออกไปด้วย
พอออกไปถึงที่ถนน แกก็จัดการเรียกรถแท็กซี่ ให้ไปส่งผมที่หอ ก่อนจะเอาแบ๊งค์ห้าร้อยใส่กระเป๋าเสื้อของผม
“กลับไปพักผ่อน แล้วพรุ่งนี้ไปเรียนหนังสือนะ... ไอ้เด็กคนนี้” พี่นักรบบอก ก่อนจะปิดประตูรถแท็กซี่....
.......................................
วันต่อมา... ผมมาถึงร้านตามปรกติ... ไอ้ชลมันเข้ามาถามก่อนเลย
“เมื่อคืน พี่นักรบพามึงไปไหนต่ออ่ะ ดิน...”
“เปล่า... แกเรียกรถแท็กซี่ให้ไปส่งกูที่หอ เท่านั้นเอง”
มันพยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ แต่สายตามันมองผมแปลกๆ แฮะ...
.......................................
ลูกค้าคนที่เดินเข้ามา ท่าทางจะเป็นลูกค้าประจำอีกเหมือนกัน รูปร่างเล็กๆ ดัดผมหยิกฟู เห็นไอ้ชลมันยกมือไหว้ เรียกว่า พี่ติ๋ม...
พี่น้อย (กัปตัน) เข้าไปนั่งคุยด้วย ครู่เดียว ก็กวักมือเรียกไอ้ชลไปนั่งด้วย... เห็นมันคุยอะไรกับพี่ติ๋มไม่รู้ หัวเราะเฮฮา... สักพักมันก็หันมาเรียกผม...
“ดิน... มานี่สิ...” ผมเดินเข้าไป “พี่ติ๋ม เค้าอยากรู้จักมึง”
ผมยกมือไหว้ “สวัสดีครับ พี่”
พี่ติ๋มรับไหว้ สั่งดริ๊งค์ให้ผม... คุยกันอยู่ครู่นึง ก็เรียกเก็บตังค์ โดยเอาผมกับไอ้ชลออกไปด้วย...
ตอนพี่ติ๋มเรียก แท็กซี่ ผมหันไปถามไอ้ชล... “พี่ติ๋มเอาเราออกมาทำไมวะ ทีละสองคนน่ะ”
ไอ้ชลมันยิ้มๆ “เออน่า... รับรอง... สนุก”
ไม่นาน แท็กซี่ก็พาเรามาถึงที่โรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง ค่อนข้างกว้างขวาง มีส่วนที่เป็นเตียงขนาดใหญ่ และ โซฟานั่งแยกส่วนชัดเจน
พี่ติ๋มเข้าไปอาบน้ำก่อน หลังจากสั่งอาหารมาทานกัน เสร็จแล้ว ก็ตามด้วยไอ้ชล...
“ดิน... เดี๋ยวพี่จะให้เราเอาชลให้พี่ดูนะ กล้าหรือเปล่า” พี่ติ๋มบอกขณะมือปลดกระดุมเสื้อผมลง พร้อมกับสอดลงไปลูบหน้าอกผมเล่น
ผมสะดุ้ง “เอางั้นเลยเหรอพี่... แล้วชลมันจะยอมเหรอ”
“เหอะน่ะ...” พี่ติ๋มค้อนควัก “นั่นมันเรื่องของเค้า...”
“ก็ได้ครับ ถ้าชลมันยอม...” คิดได้ไงฟะอ๊อฟเด็กมาเอากันให้ดู... แต่ก็ช่างเหอะ... นึกว่าเป็นงานก็แล้วกัน... พี่ปิ๊กเคยเล่าให้ฟังเหมือนกัน ว่ามีลูกค้าพาเด็กในร้านไปสองคน ให้ทำกันให้ดู... ไม่นึกว่าผมจะเจอกับตัวเองเร็วขนาดนี้... แถมเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในร้านด้วยสิ...
ผมไม่กล้ามองหน้าไอ้ชล ตอนเดินสวนมันเข้าไปอาบน้ำ... “ถ้ามันรู้มันจะเป็นยังไงวะเนี่ยะ... ไอ้ชลมันก็ดูเป็นผู้ชายๆ แล้วมันจะยอมเหรอวะ...” ผมคิด ขณะอาบน้ำ แต่ก็ “ช่างแม่ง เอาก็เอาวะ”
อาบน้ำเสร็จ เดินออกมา เห็นไอ้ชลมันนั่งพิงหัวเตียง มีพี่ติ๋มหมอบอยู่ตรงหว่างขามัน ทำหัวขึ้นลงเป็นจังหวะ... พี่ติ๋มทำสัญญาณให้มานั่งข้างๆ ไอ้ชล เอามือข้างนึงมาจับที่ลูกชายผมรูดขึ้นลง เบาๆ
“อูย.ย.ย ใหญ่จัง... ฝังมุกด้วย... ดูสิ...ชล” พี่ติ๋มละปากจาก “K” ของไอ้ชล พึมพำ บอกมัน
“ใหญ่กว่าผมอย่างกะพ่อกะลูก เลย” ไอ้ชลบอก เสียงสั่นพอกัน... ผมหันไปดูของมัน ก็พอดีสมตัวขนาดมาตรฐาน หัวบานสีชมพู...น่ารักมากกว่าน่ากลัวอย่างผม...อุ อุ
“น่าอมไหม... อมดูสิ...ชล” พี่ติ๋มบอก
ตอนแรกผมนึกว่าไอ้ชลมันจะไม่กล้า แต่เห็นแววตาที่มันเหลือบมามองผมมีแววประหลาด... ก่อนจะก้มลงไป
ผมแขม่วเอวสยิว เมื่อไอ้ชลเอาลิ้นแตะๆ ที่ส่วนปลายของ “K” ผมก่อนจะอ้าปากอมลงไปมิดส่วนหัว...
“อูยซซซซ ชล...” ผมถึงกับคราง เมื่อเจอลีลาการ “อมK” ของไอ้ชลที่บอกได้เลยว่า “ขั้นเทพ” มันอ้าปากอม “K” ของผมเข้าไปจนลึกก่อนจะเม้มริมฝีปากรูดขึ้นลง เป็นจังหวะ ช้าๆ... “ K” ผมที่ว่าใหญ่ขนาด “ซองบุหรี่แตก” แถมฝังมุกอีกหกเม็ด ไม่สะดุดฟันมันเลยสักนิด บางที มันก็เอาลิ้นมาค่อยๆ เลียไปตามเส้นเลือดที่ปูดโปนตามลำ ของผม พอเจอเม็ดมุก มันก็เอาลิ้นเลียไปมา เล่นเอาผมบิดตัวหวิดตาเหลือก
“มึง... สุดยอด...ชล... ซี๊ด...”
มันเหลือบตามองผมนิดนึง ก่อนจะ “อมK” ผมต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ...
ลีลาการ “อมK” ของไอ้ชลต้องบอกว่าเหลือร้าย... จนผมจวนเจียนจะไปแหล่ไม่ไปแหล่ พอดีมีระฆังช่วยซะก่อน...
“ชล... ขอพี่มั่งสิ... เราเอาพี่นะ...” เสียงพี่ติ๋ม ที่ละปากจาก “K”ไอ้ชล หันมาทาง “K” ผม ก่อนจะบอกความจำนงค์
......................................
ระฆังช่วยพอดี... เฮ้อ.. รอดไป
แล้วเจอกันวันหลังนะคร๊าบ...คนดี นานหน่อย อย่าว่ากันน๊า...
ดิน
-
:oo1:
ฮื่ออ .... ฮื๋อ...
มาอ่านเรื่องพี่ดินเรียกเลือด
วันแรงงานเนี่ยนะ
สงสัยตอนหน้า...กระฉูด แน่นอน
:haun4:
-
เลือดกระฉูด แร้วค้าบ พี่ดิน
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เพิ่งมาเห็นเจ้าค่ะ
จะมาติดตาม ตามติดขอบเรื่องนี้อีกนะค่ะ
รักพี่ดินจัง จุบจุบ
-
อุกรี๊ดดดด
ชลบอกรอเวลานี้มานาน :jul3:ทำงานมีความสุขที่ซู้ดดดดดดดด
:L2:เป็นกำลังใจพี่ดินนะคะ :z13:บวก ชลได้ใจจริงๆ
-
โหยยย พี่ดินมาเองเลย
กรี๊ดๆๆๆ เรื่องระหว่างะชลกับพี่ดินด้วย หุหุชอบบบ
รออ่านต่อปายยยยอิอิ
-
:jul1:อิอิ เรียกเลือดวันแรงงาน
-
หง่า
ขอบคุณพี่ดินนะคร้าได้ข่าวว่างานยุ่งยังอุตส่าห์มาต่อให้
ชอบชลจังเลยยยยยยยย รู้สึกตั้งแต่อ่านภาคแรกแล้วอะค่ะว่าชลเขาน่ารักอ่า
รอลุ้นเรื่องราวความรักระหว่างพี่ดินกะชลต่อปายยยยยย
หุหุ ดาวเด่นของร้านทั้งคู่เลยอ่า :jul1:
-
:haun4: :haun4:
และก็ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงง :serius2:
-
ชลคงสนใจดิน ตั้งแต่คืนแรกที่รู้จักกันแล้วล่ะมั้ง
แบบว่า...ชลเห็นดินปุ๊บ ชล spark ดินปั๊บ ยังไงยังงั้นเลย :z2:
อูยยยยยยย.....เลือดหลั่ง ถะถั่งไหล :jul1:
ขาดอากาศหายใจ อ๊อกกกกก..ซิ..เย่นนนนนนนน ด่วน :pighaun:
:pig4:ขอบคุณคับ มิสเตอร์ ซุปเปอร์บิ๊กดิน ฮ่าฮ่า +1 ชื่นชมคนนี้จริ๊งงงงง :กอด1:
-
:m25:
พี่ดินมาทันอกทันใจจริงๆ
-
:z1: ดีจัง พี่ดินมาเร็ว อย่างนี้ต้องเรียกบ่อยๆ :laugh:
-
คงมาไม่ได้บ่อยๆ หรอกครับ ไม่มีสมาธิเลย ต้องทำ Thesis ก่อนน่ะครับ
เขียนเรื่องนี้ ต้องบอกว่า ยากมากเลยครับ ต้องบอกตัวเองเสมอว่า ทำยังไงที่จะเล่าเรื่องเดียวกัน เป็นครั้งที่สอง แต่ ต้องให้อารมณ์ และความรู้สึกที่แตกต่าง... แถมเป็นอารมณ์ ของคนอื่น (ไอ้ชล) อีกต่างหาก...
อยากจะบอกว่า "เฮ้อ.. ไอ้ชล เมิงอยู่ไหนวะ ช่วยกรูด้วย..."
ปล่อยผมเป็นอิสระสักอาทิตย์นะคร๊าบ... คนดีของไอ้ดิน...
:bye2: บ๊าย บาย
:sad4: โฮ...โฮ...
:o12: พิ้ว... ไปละคร๊าบ....
-
จิ้มพี่ดิน
ฉึก
555
-
:impress2:
ยังไงก็จะรออ่านนะคะ
รักพี่ชล :-[
-
มอบแต้ม+ที่ 62 ให้พี่ดินคร้าบ
ขอบคุณคร้าบ :3123:
-
รอกันได้อยู่แล้วค่ะคุณดิน
มีสมาธิในการทำThesisนะคะ
สู้ๆค่ะ :L2: :กอด1: :L1:
-
เหมือนชลจะรอวันนี้มานาน ตั้งแต่เจอคุณดินครั้งแรกแล้วมั้งเนี่ย หุ หุ หุ :oo1:
เป็นกำลังใจให้ ในการทำ thesis ครับผม สู้ๆ :a9:
-
ทำไมถึงทำกับฉันได้ :o12: :sad4:
พี่ดินใจร้ายยยยยยย :serius2:
มาต่อเร็วๆน้า คิดถึง :m4:
อ่านมาตั้งแต่ภาคแรกแล้ว
อยากอ่านภาคนี้มาก :m1:
ต่อเร็วๆนะค่ะ :m13:
ปล.แอบเชียพี่ชลเสียดายจัง แต่ก็ยินดีกับชีวิตของพี่ดินด้วยนะคะ :mc3:
-
เข้ามารอสุดหล่อกับภาคใหม่ :-[
-
แวะมา :z13: พี่ดิน
:-[ ชอบประโยคสุดท้ายของพี่ดินจริงๆ อ่านแล้ว :o8:
-
^
^
คิดถึงรีบนนะคร้า
แวะมาเป็นกำลังใจให้พี่ดินค่ะ ยังไงก็รอได้เสมอนะคะ
นานแค่ไหนก็รอค่ะ อื่ม ท่าทางจะเขียนยากอย่างที่พี่ดินว่าจริงๆนั่นแหละค่ะ
แต่ชอบภาคนี้ ชอบชลลลลลลลลล
:3123:
เอาพี่ชลมาช่วยเขียนเลยค่ะ ฮิ้ววววววววววววววววว
-
เย้ๆ คิดถึงพี่ดินจัง รอนะคร้าา :กอด1:
-
รอ :z1:
-
อ่า
พึ่งเหนๆๆ
ติดตามมาตั้งแต่(รุ่นเก่า)แล้วว
สนุกดี
ติดตามต่อปายย
-
:z1: :z1: :z1:
มารอด้วยอีกคนคร้าบบบบบบบ
-
ดันๆๆๆๆๆๆ
หล่นมาหน้าสอง แย้ว :z2:
-
แวะมาส่งกำลังใจให้คุณดินค่ะ
(พร้อมทั้งแอบดันเล็กๆ :impress3:)
^_____^
-
:L2: :L2: :L2:
-
ดีใจจังคับที่ได้อ่านเรื่องของคุณดินอีก ยิ่งเป็นตอนของคุณ ดิน กับ คุณชลด้วย รออ่านต่อไปคับ o13 :mc4:
-
กลับมาแล้วครับ คิดถึงผมกันบ้างหรือเปล่าครับ คนดี....
:o8: :o8: :o8:
....................................
ตอนที่ 3 มันคือการทำงาน....
“อูยซซซซ ชล...” ผมถึงกับคราง เมื่อเจอลีลาการ “อมK” ของไอ้ชลที่บอกได้เลยว่า “ขั้นเทพ”... มันอ้าปากอมKของผมเข้าไปจนลึก ก่อนจะเม้มริมฝีปากรูด ขึ้นลง เป็นจังหวะ ช้าๆ... Kผมที่ว่าใหญ่ขนาด “ซองบุหรี่แตก” แถมฝังมุกอีกหกเม็ด ไม่สะดุดฟันมันเลยสักนิด (ปากแมร่งทำด้วยอ่ะไรฟะ) บางที มันก็เอาลิ้นมาค่อยๆ เลียไปตามเส้นเลือดที่ปูดโปนตามลำ ของผม พอเจอเม็ดมุก มันก็เอาลิ้นดุนไปมา เล่นเอาผมบิดตัวหวิดตาเหลือก
“มึง... สุดยอด...ชล... ซี๊ด...”
มันเหลือบตามองผมนิดนึง ก่อนจะ “อมK” ผมต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ...
ลีลาการ “อมK” ของไอ้ชลต้องบอกว่าเหลือร้าย... จนผมจวนเจียนจะไปแหล่ไม่ไปแหล่ พอดีมีระฆังช่วยซะก่อน...
เสียงพี่ติ๋ม ที่ละปากจากKไอ้ชล หันมาทางKผม ก่อนจะบอกความจำนงค์ “ชล... ขอพี่มั่งสิ... เราเอาพี่นะ...”
ไอ้ชลละปากจากKผมช้าๆ แต่ก่อนปล่อย..มันยังไม่วายแกล้งดูดปลายบานๆ จนผมต้องเกร็งกล้ามเนื้อยกสะโพกตามปากมัน ขึ้นมา ก่อนจะเอาฟันครูดนิดนึงเล่นเอาผมสะดุ้ง... ผมมองสบสายตามันอย่างงงๆ เห็นประกายตามันระริก เหมือนหัวเราะระคนอาฆาต ทำนองว่า “ฝากไว้ก่อนเถอะมึง...”
แต่ไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรต่อ พี่ติ๋มก็เข้ามาแทนที่... ลีลา “อมK” ของพี่ติ๋มนั้น เรียกได้ว่า แพ้ไอ้ชลหลุดรุ่ย... ทำให้ผมค่อยหายใจคล่องหน่อย แค่นั่งเอนพิงหัวเตียง ถ่างขาให้พี่ติ๋ม จัดการของผมไปตามสะดวก...
ส่วนไอ้ชล เข้าประกบด้านหลังของพี่ติ๋ม ผมเห็นมันดึงจีสตริง ของพี่ติ๋มเบี่ยงไปด้านหนึ่ง ก่อนจะเอาKของมันที่ทาเควายจนมันปลาบ จ่อ... กระตุ้นเบาๆ สองสามที ก่อนจะอัดทีเดียวมิดยันโคน เล่นเอาพี่ติ๋มผวาทำเสียงอึกอัก เพราะถึงแม้ของไอ้ชลมันจะไม่ถึงกับ “คิงส์ไซส์” เหมือนผม แต่ ส่วนปลายบานๆ ของมันก็อวบไม่ใช่เล่นเหมือนกัน...
ไอ้ชลมันจับเอวพี่ติ๋มไว้แน่น เริ่มซอยเอว กระเด้า... เริ่มจากสั้นๆ ช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะเป็นเร็วขึ้นๆ ยาวขึ้นๆ บางทีก็สาวยาวๆ อัดช้าๆ แต่บางทีมันก็ซอยสั้นๆ ถี่ยิบ...
พี่ติ๋มคงเสียวไม่เบา เห็นแกทำเสียงอึกอัก ไปมา แต่ไม่ออกมาเต็มเสียง เพราะอมKของผมไว้เต็มปาก ได้แต่ทำหัวผงกขึ้นลงตามจังหวะการซอยของไอ้ชล
ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้ชล ที่หันมาสบตากับผมพอดี มันหลิ่วตาให้ผมนิดนึง ก่อนจะโยกซ้าย โยกขวาสลับกันไปมา... ต้องบอกว่า ลีลาซอยกระเด้าของไอ้ชลก็ไม่เบาเหมือนกัน
“อ๊ายซซซ อึก อุ๊บ...” พี่ติ๋มทำหน้าเสียว หลับตาปี๋... ขนลุกจนเห็นชัด ตัวเกร็ง เม้มปากแน่นจนผมเสียวว่าแกจะกัดของผมหรือเปล่า... อย่ากัดนะว๊อย....
ไอ้ชลยังซอยกระเด้าพั่บๆ ต่ออีกครู่ใหญ่ ก่อนจะสูดปากครางบ้าง... “อูยซซซ ผม...ออกแล้ว... ซี๊ด...” เห็นมันซอยถี่ยิบ ก่อนจะกระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าครั้ง ตัวกระตุกเยือกเป็นจังหวะ...
พอหมดอาการเสียว ไอ้ชลก็ถอดออก คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป... แล้วก็เป็นคิวผม จับ “K” ตั้งตรงๆ ให้พี่ติ๋มกระทำการ “ขย่มตอ” พรวดเดียว มิดด้าม แต่ตอขอผมมันไม่ธรรมดา เล่นเอาพี่ติ๋มถึงกับตัวสั่นฟุบหน้าลงบนที่นอน หมดเรี่ยวแรงขยับ...
ก็เป็นหน้าที่ของผมแหละครับ ที่จะต้องให้ความสุขกับลูกค้า...ขยับตัวลุกขึ้น จับสะโพกพี่ติ๋มให้ลอยโด่งขึ้นมาเป็นเป้านิ่ง แล้วยิงด้วยจรวดเติดหัวรบพิเศษ... ไม่นาน พี่ติ๋มก็ครางระงม สะบัดหัวอยู่ไปมา
“อูยซซซ... ซี๊ด... พี่เสียว... ดินจ๋า... อูยซซซซ”
ผมซอยกระเด้าไม่ยั้ง... สายตาเหลือบไปมอง ไอ้ชลที่เดินออกจากห้องน้ำมานั่งที่โซฟาตัวยาว ตรงข้ามกับเตียง ลูบ “ไอ้ชลน้อย” ที่อยู่ใต้ผ้าขนหนูอยู่ไปมา เห็นมันมองมาที่ผมอยู่แล้ว หลิ่วตาให้นิดนึง
“อูยซซ ชลจ๋า...” พี่ติ๋ม ครางกระเส่า เรียกไอ้ชล ผมนึกว่าจะเรียกให้เข้ามารุม แต่... “พี่เสียวเหลือเกิน ดินเอามันส์จังเลย” ...อ้าว... เอากรูไปโฆษณาเลยเหรอ... แค่นี้ไอ้ชลก็มองด้วยสายตาหื่น เหมือนจะเขมือบตูเข้าไปแล้วนะว๊อย...
ผมยักคิ้วให้ไอ้ชล เร่งจังหวะสะโพกเร็วขึ้นอีก โยกซ้ายขวา จนกระทั่งพี่ติ๋มตัวสั่น ร้อง “ว้าย... ดิน พี่ถึงแล้ว...อูยซซซ ซี๊ด.ดดดดด” แล้วฟุบหน้าลงกับเตียง ครางไม่หยุด...
ส่งลูกค้าถึงฝั่งแล้ว... ผมจะเหนื่อยไปทำไมล่ะครับ.. แกล้งทำเป็นครางซี๊ด... แล้วกระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าที ก่อนจะฟุบหน้าลงกับแผ่นหลังชื้นเหงื่อของพี่ติ๋ม หายใจหนักๆ เหมือนเพิ่ง เสร็จแล้วฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวเข้าไปในตัวพี่ติ๋ม... พี่แกไม่มีทางรู้หรอกครับ เพราะในรูพี่ติ๋ม ไอ้ชลมันฝากน้ำไว้เต็มก่อนที่ผมจะเสียบเข้าไปเสียอีก... จะรู้ได้ก็ต้องตรวจ ดีเอ็นเอเท่านั้นแหละครับ...
อาบน้ำเสร็จ นั่งทานเบียร์กันต่ออีกครู่ใหญ่ จู่ๆ พี่ติ๋มก็บอก
“เราสองคน เล่นกันให้พี่ดูหน่อยสิ... นะ นะ พี่อยากดู”
ไอ้ชลสะดุ้ง “เอางั้นเลยเหรอครับ”
“ฮื่อ... เรารับได้ไม่ใช่เหรอ ชล”
“ผมไม่เคยรับนานแล้วครับ พี่” ไอ้ชลทำเสียงแหบ... เหมือนจะเป็นลม
“น่า... นะ พี่อยากดู... ดินเอาเก่งน้า...” พี่ติ๋มทำหลอกล่อเหมือน หลอกให้ขนมเด็ก... พลางล้วงมือลงไปที่ซอกผ้าเช็ดตัวผม งัดไอ้ตัวดี ที่นอนสงบอยู่ออกมา... ไอ้ตัวดีก็ไม่ไว้หน้าพ่อ... พอถูกรุกราน ก็ผงกหัวขู่ฟ่อขึ้นมาทันใด...
“แต่มันใหญ่นะครับพี่... ฝังมุกด้วย...” ไอ้ชลอุทธรณ์... มอง “K” ผมที่อยู่ในมือพี่ติ๋มสายตาเป็นประกายระคนไม่แน่ใจ
“แล้วไม่เอาเหรอ ไม่เอาพี่เอาอีกรอบก็ได้” ... เฮ้ย.. พิ่ติ๋ม... เล่นง่ายขนาดนั้นเลยเรอะ...
... “เอาก็ได้ครับ...” ไอ้ชลมันถอนหายใจ เหมือนจะตัดใจ... เฮ้ย... เอาจริงเหรอมึง...Kกรูใหญ่น๊า...
พี่ติ๋มดับไฟรอบๆ ห้อง เหลือไว้แค่ดวงเดียวที่กลางเตียง แถมมีการหรี่แสงให้ได้บรรยากาศอีกต่างหาก... เป็นใจกันเหลือเกิน คิดได้ไงฟะ...
ไอ้ชลดึงผมมาที่เตียง... กระซิบ “ดิน... มึงเบาๆ หน่อยนะ กรูไม่ค่อยได้รับเท่าไรนัก...”
“ฮื่อ...” ผมรับคำ ขณะที่มันผลักผมให้นอนหงายลงบนเตียง ส่วนตัวมันตามเข้าประกบ... กอดคอเหนี่ยว ให้ผมจูบปากกับมันแน่น... ไอ้ห่าชล แม่งอะไร แทงท้องกรูวะ...
ผมพลิกตัวขึ้นด้านบนบ้าง... จูบปากกับมัน ขณะที่มือมันลูบลงไปที่หน้าท้องของผมอย่างชำนาญ... พอถึงKผม มันก็จับรูดขึ้นลงเบาๆ... มือแม่งนุ่มชิป...
“อูยซซซ ชล...” ผมเกร็งขมิบกล้ามเนื้อ ให้Kผงกสู้มือมันหงึกๆ... ส่วนมือลูบไปตามตัวมันบ้าง... ถึงมันจะไม่นุ่มเหมือนแฟนผม แต่มันก็เนียนมือ เร้าอารมณ์ ผมให้เตลิดไม่น้อยเหมือนกัน
มันพลิกตัวผมลงล่างอีกครั้ง... จากจูบปาก มันจูบไล่ละลงมาตามซอกคอ หน้าอก หน้าท้องของผม ลีลาของมันผมต้องยอมรับว่า... สุดยอด.. เล่นเอาผมเสียว ดิ้นพราด เกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้องจนเป็นลูกชัดเจน...
แล้วไอ้ชลก็แสดงให้ดูถึงลีลาการ “อมK” ของมันอีกครั้ง ต้องบอกว่า สุดยอด ทั้งอม ทั้งดูด ทั้งเลีย... จนหัวKผมบานแดงก่ำ เส้นเลือดปูดโปนไปทั้งลำ...
มันทั้งดูดทั้งเลีย Kผมจนพอใจ ก่อนจะขึ้นมากประกบปากกับผมอีกที... คราวนี้ก็ถึงคิวของผมบ้าง เอาวะ... กรูก็ขั้นเทพฯ เหมือนกันนี่หว่า ถึงแม้จะเป็นคนละทางกับมึงก็เหอะ ไอ้ชล... ผมหลับตา...นึกว่ามันเป็น น้องษา แฟนผม แล้วไอ้ชลมันก็ต้องเป็นฝ่ายครางบ้าง... เมื่อผมจูบไซ้มันไปทั่วตัว...หัวนมมันแดงไปหมดเพราะผมทั้งขบทั้งดูด...
“อูยซซซ ดิน กูเสียว... เบาๆ ซึ๊ดซซซซ” มันบอกให้ผมเบา แต่มันกลับกอดผมแน่นตึบ
ผมดูดเลียจนพอใจ ก่อนจะไซ้ต่ำลงไป... ถึงแม้ลีลาการ “อมK” ของผมจะไม่ “ขั้นเทพ” เท่ามันแต่ก็คงไม่เลวจนเกินไป... Kมันเป็นสีชมพู ไม่ใหญ่นัก ทำให้ไม่ยากที่ผมจะอมลงไป ก่อนจะใช้ลิ้นคลึงหัวบานๆ ของมันเล่น... ไอ้ชลตัวสั่นระริก ขนลุกจนเห็นเป็นตุ่มชัด... “อูยซซซซ ดิน...ซี๊ดซซซซซ”
แล้วผมก็พลิกตัวมันนอนคว่ำ... ไอ้ห่าชล... ผิวแม่งเนียนชิปหาย... มีกล้ามขึ้นเล็กน้อยพองาม แต่ความเนียนของผิวมัน ทำให้ผมไซ้ไปตามแผ่นหลังมันอย่างย่ามใจ... จนกระทั่งมาถึงก้นงอนๆ ขาวๆ ของมัน ผมใช้ฟันกัดเบาๆ
“อัซซซ อูยซซซ ดิน... กูเสียว” มั้นชันตัวท่อนบนขึ้น เหลียวมามองผมว่ากำลังทำอะไร... ผมเหลือบตาขึ้นมองมันนิดนึง... ก่อนจะกัดเม้มเบาๆ ทำเอามันคราง บิดตัวไม่หยุด
ผมบีบเควาย ใส่นิ้ว ค่อยๆ สอดลงไปในร่อง ก่อนจะดันเข้าไปในรูเบาๆ ไอ้ชลสะดุ้งเล็กน้อย ขนลุก...ตอนผมแทรกนิ้วลงไป แล้วเลื่อนเข้าเลื่อนออก ช้าๆ... จาก หนึ่งนิ้ว เป็นสองนิ้ว...
จนกระทั่งผมเห็นว่าลื่นดีแล้ว ก็ได้เวลา ผมเลื่อนตัวขึ้นมานั่งยองๆ บีบเควาย ทาที่Kผม จนเป็นมันไปทั่วลำ ก่อนจะบีบอีกนิดนึงไว้ตรงหัวบานๆ สำหรับนำร่อง
ไอ้ชลเอี้ยวตัวมามองอย่างหวาดๆ ระคนสยอง... “ดิน... มึงเบาๆ ก่อนนะ Kมึงใหญ่โคตร... เสือกฝังมุกอีก”
“เออน่า...” ผมหลิ่วตาให้มันนิดนึง... ก่อนจะกดหัวบานให้ตรงร่อง... ถูไถไปมานิดนึง กดลงไปเบาๆ เมื่อตรงที่ตรงทาง จนหัวบานแทรกเข้าไปในรูช้าๆ
“ดิน... ดะ เดี๋ยวก่อน.. กูจุก... อูยซซซซ” มันบีบข้อมือผมแน่น
ผมมองหน้ามันด้วยความสงสาร... “พอแค่นี้ก็ได้นะชล”
แต่มันส่ายหน้า... “มึงอยู่นิ่งๆ ก่อน อย่าเพิ่งขยับ... ให้กูปรับตัวก่อน... อูยซซซ”
ผมโหย่งตัวนิ่งๆ... ไม่นานนัก มันก็เอามือมาจับสะโพกผม เหนี่ยวเข้าหาตัว ผมทำตามจังหวะที่มันให้... ผ่อนสั้นผ่อนยาว... พอเม็ดมุกเม็ดแรกผ่านเข้าไป ไอ้ชลมันก็ผลักหน้าท้องผมเอาไว้ ตัวสั่นระริก น้ำตาใสๆ ซึมที่ขอบตาจนผมสงสาร...
โน้มตัวลงไป จูบประกบปากกับไอ้ชลที่มันเอี้ยวตัวมารับ แขนข้างนึงของมันคล้องต้นคอผมแน่น... สะโพกมันเริ่มขยับเบาๆ...
ผมค่อยๆ ดันช้าๆ จนเม็ดมุกผ่านเข้าไปทีละเม็ดๆ จนกระทั่งหมด... ก่อนจะยิงยาว สุดโคน
ไอ้ชลถอนปากออกมา ย่นหัวคิ้ว ครางยาว....“อ๊าวซซซ ดิน” ก่อนจะฟุบหน้าลงกับที่นอน ตัวสั่นระริก...
ผมทาบตัวลงไปประกบกับหลังมัน... เลียที่ติ่งหูเบาๆ ปลอบใจ... “เข้าไปหมดแล้วละ... ชล” ผมกระซิบ
มันพยักหน้าสองสามที... ผมปล่อยให้มันพักอยู่ครู่ใหญ่ ก็เริ่มวาดลวดลาย เริ่มจากบิดสะโพกเป็นวงกลมให้ลำKบิดไปมา ให้เม็ดมุกเสียดสี อยู่ภายใน... ก่อนจะค่อยๆ สาวขึ้นลงเบาๆ
ไม่นานนัก ไอ้ชลคงจะเริ่มเสียวขึ้นมา ขนลุกจนเห็นได้ชัดเจน... ผมได้ใจ ค่อยๆ สาวยาวขึ้นๆ
“อ๊าวซซซ ดิน... กูเสียวซซซซ” มันครางกระเส่า ทุกครั้งที่เม็ดมุกบนลำKของผมผ่านเข้าออก ไปมา... ขยับสะโพกตอบโต้กับผมบ้าง...
ลีลาการเอาหญิงของผมถูกนำมาประยุกต์ใช้กับไอ้ชลเต็มๆ และดูเหมือนมันจะได้ผล ไอ้ชลครางด้วยความเสียวอยู่ไปมา... จากนอนประกบ ผมจับไอ้ชลเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ ทั้งคว่ำ ทั้งหงาย จนมาถึงท่าตะแคง ที่ผมเข้าประกบทางด้านหลัง สอดขาข้างนึงเข้าตรงกลางหว่างขามัน เกร็งหน้าท้องกระเด้าKเข้าใส่รู... มือข้างนึงจับKของไอ้ชล... สาวว่าว ตามจังหวะการกระเด้าของผม...จนกระทั่ง...
“อูยซซซ ดิน... กูแตกแล้ว...” ไอ้ชลครางยาว ผมเองก็เร่งจังหวะกระเด้ายิกๆๆๆ
“อูยซซซ กูก็แตกเหมือนกัน... แม่งแน่นชิปหายเลย ชล...ซี๊ดซ...อ๊าซซซซซ” บดหนอกประกบติดกับก้นมันแน่น เกร็งตัวกระตุก ฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในรูมันอย่างแรง...
“อูยซซซ ซี๊ดดดดด”....
... ผมกอดประกบมันในท่านั้น จนคลายอาการกระตุก... ค่อยวางขามันลง... Kผมยังคาอยู่ในรู ขณะที่มันเอี้ยวตัวมาจูบเบาๆ ที่ปลายจมูกผม... กระซิบเบาๆ
“มึงแมร่ง... เอาเก่ง ฉิปหายเลยว่ะ ดิน...”
ผมหัวเราะเบาๆ...แน่ละสิ... ก็เอามึงจนน้ำแตกคาKกูอยู่นี่ เป็นหลักฐานแล้วไง...
.....................................
ผมคิดว่า... การทำงานในคืนนั้น... มันคงจะเป็นจุดเริ่มต้นของ เรื่องระหว่างผมกับไอ้ชล... ถึงแม้ผมจะไม่ได้คิดอะไรมากมาย และดูเหมือนไอ้ชลเอง ก็พยายามที่จะทำตัวให้เป็นปรกติ... แต่เพราะ หลายๆ ครั้ง หลังจากคืนนั้น ไม่ว่า ผมจะทำอะไรที่ร้าน... หันกลับไป ก็จะเห็นสายตาของไอ้ชล... มองมาที่ผมด้วยประกายตาแปลกๆ...
“... มึงอย่าคิดมากนะเว้ย... ชล... มันเป็นงาน”... เสียงผมตะโกนบอกมันอยู่ในใจ อยู่เสมอๆ
.....................................
ติดเรท XXX กันไปเลยนะครับตอนนี้.... ก็เพราะมันเป็นจุดเริ่มต้นไงครับ คนดี
ดิน
-
"""
เสียเลือด กันเรยทีเดียว .... โฮก :haun4:
-
:pighaun: อ๊ากสสสสสส์
นานๆมาที แต่เรียกเลือดได้เร็ว
คุณดินนะคุณดิน o13
:pig4:ขอบคุณคับ คุณดิน +1 เอาเลือดคืนมา :z1:
-
:pighaun: :haun4:
สำรองเลือดเพิ่มด่วนคะ
พี่ชล คางเหลืองมั๊ยคะ แต่ว่าพี่ดินก็อ่อนโยนมากๆเลยอ่ะ
เฮ้ออออออ เป็นการทำงานที่พี่ชลมีค.สุขสินะ
+1 ให้พี่ดินคะ :man1: คนดีของคนอ่าน
-
สุดยอดเลยครับ อย่างงี้ชลก็ติดใจเลยอะสิครับเนี่ย
-
:m25: :m25: :m25:
รถพยาบาลจ๋า อยู่ไหนจ๊ะ รีบมาด่วนเลย
:haun4: :haun4:
-
:z1: :m25:
-
กึ่ยส์ :m25:เรียกเลือดได้ อิอิ
-
:haun4: อ้ายย เลือดพุ่ง
พี่ดินกับพี่ชล :m25: ชอบภาคพี่ดินกับพี่ชลจัง :impress2:
-
จุดเริ่มต้นของเรื่องเริ่มมาแระ
เรียกเลือดมากมาย
:haun4:
แต่ก็ชอบนะเนี่ย
-
เลือดหมดตัวแล้ว :m25:
พี่ดินมาต่อเร็วๆน้า ห้ามหายไปด้วยแหละ
-
โอ่วววว ก็อดดดดดด
-
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ
+1
^^
:กอด1:
-
เล่นซะ ชลติดใจเลยอ่ะดิ
คุณดินนะคุณดิน
o13
-
:z10:
ดันทู้ อึ๊บ อึ๊บ
:jul1:
สุดๆๆ เรียกเลือดสำรองแทบไม่ทัน
พี่ชลน่ารักจัง :L1:
-
สวัสดีครับ... ต้องขอโทษนะครับ ที่หายไปนาน...งานเยอะมากครับ...
:call:
ตอนที่ 4 ฝันหรือจริง
หลังจากวันนั้น... เกือบทุกวันที่ผมมาทำงาน... ดูเหมือนว่าไอ้ชลมันจะเข้ามาสนิทกับผมมากขึ้นกว่าเดิม ไม่ว่าจะมาคอยกินข้าวด้วยก่อนเข้าทำงาน หรือนั่งคุยด้วยระหว่างรอลูกค้า... หรือชวนผมไปเที่ยวหลังเลิกงาน แต่เท่าที่ผมสังเกตดู... มันก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรแปลกไปนี่นา....
“หรือกรูคิดมากไปเองวะ...” ผมถามตัวเอง...
..................................................................
“ดิน... เลิกแล้ว...มึงจะกลับหอเลยรึเปล่า” ไอ้ชลถามผม ก่อนเลิกงานตีหนึ่งไม่นาน... วันนั้น ผมได้ลูกค้าชั่วคราว ข้างบนชั้นสองตั้งแต่ยังไม่ดึกนัก ลงมาก็ห้าทุ่มกว่า... แล้วก็ไม่มีลูกค้าอีก
“ฮื่อ... ทำไมวะ” ผมหันไปมองหน้ามัน
“ไอ้แอ๊ดมันชวนไปเที่ยวอ่ะ...”
“ดึกป่านนี้จะไปที่ไหนล่ะ แล้วใครไปมั่ง...” ผมถาม เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียน... นึกเบื่อๆ อยู่เหมือนกัน
“ก็... เธค แถวอรุณอมรินทร์... เปิดถึงเช้า... ก็มีกู ไอ้แอ๊ด... แล้วก็....” ไอ้ชลมันเอ่ยชื่อเด็กในร้านอีกสองคน ตัวซ่าๆ กันทั้งนั้น... “มึงไปนะ...” มันทำสายตามีความหวัง
ผมพยักหน้า... “ฮื่อ ไปก็ไป...”
..................................................................
ชีวิตการทำงานเป็นเด็กขายฯ ตอนนั้น ถ้ามีคนถามว่า หลังจากการทำงานที่ร้านแล้ว หลังเลิกงาน พวกเด็กขายไปทำอะไรกัน ผมก็คงจะตอบได้ว่า... มันก็เหมือนกับ เด็กหนุ่มทั่วๆ ไปแหละครับ เราก็หาเรื่องเฮฮากันไปเรื่อย... มันแตกต่างแค่ว่า พวกเราค่อนข้างจะมั่นใจตัวเองสูง... เพราะรูปร่างหน้าตาดี... ดีกว่ากลุ่มเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป (แน่ละสิ ถ้าไม่มีอย่างที่ว่า ใครเค้าจะมาซื้อ) และก็ค่อนข้างจะมีกำลังซื้อมากกว่า เพราะรายได้ที่ค่อนข้างสูง... ถ้าไม่คิดอะไร... รายได้ของพวกผมตอนนั้น ก็ไม่ต่ำกว่า หมื่นห้าต่อเดือน ในอัตราเฉลี่ยของเด็กทั่วไป แต่สำหรับเด็กขายที่อยู่ในเกรด...ดาวของร้าน... ก็อีกอย่างนึงครับ (เมื่อ ยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เงินเดือนวิศวะกรจบใหม่ ประมาณ ห้า – เจ็ดพันบาทครับ)
(หมายเหตุ: ผมไม่ได้สนับสนุน หรือเห็นดีเห็นงามกับการประกอบอาชีพนี้นะครับ สำหรับน้องๆ ที่อ่านเรื่องของผมแล้วคิดว่าอยากจะเป็นอย่างที่ผมเป็น ผมบอกได้เลยครับ ว่า “อย่า” เพราะมันแทบจะแลกด้วยอะไรหลายๆ อย่างในชีวิต ชนิดที่คุณคาดไม่ถึงเลยละครับ... เด็กพวกนี้ พื้นฐานหน้าตาดี หาเงินง่าย และได้เยอะ แต่ก็... ไม่สามารถเป็น “ดารา” หรือ “บุคคลที่มีชื่อเสียง” ได้ เพราะ “ประวัติปูมหลัง” สำหรับตัวผมเอง อาจจะหนีออกมาทำงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับสายนั้น ถึงจะจบการศึกษาดี แต่ก็ไม่สามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงที่โดดเด่นได้ เพราะกลัวครับ... กลัวการขุดคุ้ย “ประวัติปูมหลัง” อีกเหมือนกันครับ คิดให้ดีนะครับ น้องๆ)
พวกเราเอง หลังจากเลิกงาน ถ้าไม่ได้ลูกค้า (เน่า) หรือแค่ชั่วคราว หลังจากเลิกงานแล้ว ก็ไม่พ้นร้านเหล้าทั่วไป... ถ้าอยากเฮฮากันหน่อย ก็โน่นละครับ... ดิสโก้เท็ค ตอนนั้น ที่ดังๆ ก็... หุ หุ เดอะพาเลซ, กุชชี่, ฟรามิงโก้, นาซ่าสเปซี่โดรม (อันนี้มาที่หลัง)... หรูหน่อยก็ MGM Grand Palace ชั้นบนสุดของ ตึกรัชตภาคย์ อโศกครับ... (เกิดทันกันไหมครับ เด็กๆ) อันนี้ลูกค้าพาไปครับ...หุ... หุ....
แต่ไอ้ที่บอกมาน่ะ เค้าปิดประมาณ ตีสอง ซึ่งกว่าพวกผมจะเลิก อย่างเร็วก็ตีหนึ่งเข้าไปแล้ว... แล้วที่ไหนล่ะครับ พี่น้อง...
คือมันมีอยู่ที่นึง แถวๆ สะพานอรุณอมรินทร์ ฝั่งตรงข้ามตึกอุบัติเหตุ ร.พ. ศิริราช เป็นตึกเจ็ดชั้น ชั้นสี่เป็นดิสโก้เธค เปิดถึงหกโมงเช้า (อย่างลับๆ) http://www.ryt9.com/s/prg/199740/ (ชล... กรูจะโดนฟ้องไหมวะ...)
..................................................................
ร้านปิด... พวกเราก็นั่งรถแท็กซี่ไปที่จุดหมายปลายทาง... มันเป็นตึกแถวธรรมดาๆ ครับ แบ่งเป็นชั้นๆ แต่ชั้นสี่เป็นดิสโก้เธคเปิดเพลงดังสนั่นหวั่นไหว...
พวกเราสั่งเหล้ามาเปิด... (ไม่ใช่หรูหรอกครับ แสงโสม... ประมาณนั้น...) กับแกล้มอีกสองสามอย่าง...
เพื่อนๆ ที่มาด้วย พอกระดกเหล้าเข้าปากไปกรึ๊บนึง ก็นั่งไม่ติดแล้ว เดินออกไปที่ฟลอร์ วาดลวดลายดิ้นกันอย่างสนุกสนาน โดยมีผมนั่งอยู่ที่โต๊ะ (ตอนนั้น ยังไม่มีนะครับ ไอ้ยาบ้า ยาอี อะไรประมาณนี้ ถ้าจะมีก็ โค้ก (โคเคน) ซึ่งมันก็ห่างไกลจากพวกเราที่ทุนทรัพย์น้อย)
ไอ้ชลหายไปพักนึง ก็กลับมาที่โต๊ะ... ยิ้มให้ผม “มึงไม่ออกไปดิ้นบ้างเหรอ ดิน”
“กู ดิ้นไม่เก่ง” ผมส่ายหน้า จะว่าไป ผมเข้าเธค นับครั้งได้... เพราะ เข้าครั้งนึงก็หลายตังค์ เท่ากับครึ่งนึงที่ป๊ากับม๊า ส่งเงินมาให้ใช้ทั้งเดือนเลย...
“เฮ้ยไม่เป็นไร... มะ มึงไปกะกู” มันดึงมือผมออกไปที่ฟลอร์
ไอ้แอ๊ดกับเพื่อนๆ พอเห็นผม มันพยักหน้าให้... แล้วเข้ามารวมกลุ่มเต้นกัน... ผมขยับตัวตามจังหวะเพลง จะว่าไป ดิสโก้มันก็ดีไปอย่างครับ เพราะไม่มีท่าเต้นแน่นอน... ใครอยากเต้นยังไงก็ได้ให้มันเข้าจังหวะเพลงก็แล้วกัน
พวกเราเต้นกันอย่างสนุกสนาน... พอ ดีเจ เปลี่ยนเป็นเพลงช้าก็กลับมานั่งดื่มที่โต๊ะ แล้วก็ออกไปเต้น เมื่อเป็นเพลงเร็ว... จนเวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้.... เหล้าหมดไปสามกลม ผมเริ่มตาลาย...
“กลับกันหรือยังแอ๊ด...” ผมถาม
ไอ้แอ๊ดเองก็อาการไม่แพ้กัน อาจจะหนักกว่าด้วยซ้ำ เพราะผมเห็นลูกตามันแดงก่ำ... “กลับก็กลับ...”
พอตกลงกลับ ไอ้แอ๊ดก็เดินเข้าไปตามไอ้ชลกับเพื่อนอีกสองคน แต่หนึ่งในนั้นกำลังสีหญิงอยู่ เราก็เลยกลับกันสี่คน
ตอนแรกเราตกลงนั่งแท็กซี่กลับมาแถวร้านก่อนเพราะ ไอ้แอ๊ดกับไอ้ชลอยู่แถวนั้น ส่วนเพื่อนอีกคน พักอยู่ที่ร้าน... แล้วผมจะนั่งรถต่อกลับไปที่หอ... แต่...
“ดิน... กูว่ามึงอย่ากลับตอนนี้เลย นอนที่ห้องกูก่อนก็ได้ สายๆ ค่อยกลับ... มึงไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ” ไอ้ชลหันมาบอกผม เพราะตอนนั้นก็ประมาณตีห้ากว่าๆ แล้ว
“นั่นดิ...” ไอ้แอ๊ดพยักหน้าเห็นด้วย...
“เอางั้นเหรอ...” ผมหันไปมองหน้าไอ้ชล... เห็นแววตาจริงใจของมัน... “ก็ดีเหมือนกัน...”
ตกลงว่าผมไม่ไปต่อ... พอมาถึงแถวร้าน เราก็ลงกันหมด...
ตอนนั้น ฟ้าเริ่มสางแล้ว... ที่ผมกับไอ้ชลเดินเข้าซอยบ้านมัน สวนกับหลายๆ คนที่กำลังตื่นไปทำงาน... ผมยกมือไหว้พระสงฆ์ที่เดินบิณฑบาตร สวนมา... นึกแหม่งๆ อยู่เหมือนกัน... เฮ้ย... เช้าแล้ว...แต่กรูยังไม่ได้นอนเลยนะเนี่ยะ...
มาถึงหอไอ้ชล ผมขอมันอาบน้ำสระผมก่อน เพราะเหม็นควันบุหรี่...
“มึงนุ่งนี่นอนแล้วกัน ดิน...” ไอ้ชลยื่นกางเกงขาก๊วยแบบชาวเลให้ผมหลังจากอาบน้ำเสร็จ... ผมรับมานุ่ง... ไม่ใส่เสื้อ... เพราะปรกติผมเป็นคนขี้ร้อนแล้วก็รำคาญมีอะไรมาพันตัวตอนนอน... แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ด้วยความง่วงบวกกับความเมา... ทำให้ผมหลับไปด้วยความรวดเร็ว...
% % % % %
“อูยซซซ น้องษาครับ...”
ผมครางแผ่วโหย เมื่อน้องษา จับไอ้ดินน้อยให้ตั้งตรง แล้วค่อยใช้ปลายลิ้นกวาดไปตามหัวบานอวบใหญ่ ก่อนจะอ้าอมเข้าไว้ในปาก...
“เก่งจังครับ น้องษาซี๊ดดซซซซ”
ผมบิดตัว...เกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้องจนเห็นเป็นลูก ดันสะโพกสวนเข้ากับมือของน้องษาที่จับโคนไอ้ดินน้อย กดในลักษณะของการ “ถอก” จนเส้นเลือด และเม็ดมุกทั้งหกเม็ดโปนไปตามลำอย่างเห็นได้ชัด
“ษาคร๊าบ...อูยซซซซ... เมียพี่เก่งจัง”
ริมฝีปากหยุ่นนุ่มไล่ลงมาตามลำ ช้าๆ ตั้งแต่ส่วนปลายจนถึงส่วนโคน ก่อนจะอ้าอมเอาสองลูกของผมไว้ในปากที่ละข้าง ใช้ลิ้นดุนเล่นไปมา
ผมเสียวจนสุดจะกลั้น พอน้องษาไล่ขึ้นมาถึงส่วนหัวบานแล้วอมลงไปอีกครั้ง ผมก็เกร็งตัวกระตุก ฉีดน้ำสีขาวขุ่นออกมาจากส่วนปลายเข้าปากน้องษาสุดกั่น...
“อ๊าซซซซซซ ซี๊ดซซซซ น้องษาครับ...”
อาการเกร็งตัวกระตุกเป็นระลอก อยู่เจ็ดแปดครั้ง ผมก็ค่อยคลายอาการเกร็งลง... แต่น้องษาก็ยังไม่ปล่อยส่วนหัวบานของผมออกมาจากปาก ยังคงใช้ปลายลิ้นกวาดไปมาราวกับจะทำความสะอาดยังไงยังงั้น...
“อูยซซซ ษาคร๊าบ... พี่ดินยอมแล้วคร๊าบ... เสียว...ซี๊ด...”
% % % % %
เกือบบ่ายโมง... ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่ง...มองไปรอบๆ “ที่นี่ที่ไหนวะ... อ้าว... ไม่ใช่ที่หอนี่หว่า...” รู้สึกมึนๆ หัว... พยายามนึก... “ไม่ใช่ที่หอ... อ๋อ..เมื่อคืน กรูไปเที่ยว กลับมาตอนเช้า แล้วก็มานอนที่ห้องไอ้ชล...”
ผมสะบัดหัวไล่อาการมึนงง...
“แล้วที่โดนน้องษาดูด “K” จนน้ำแตกเนี่ยะ... แสดงว่า กรูฝันไปดิวะ... เฮ้ย... แต่ทำไมมันเหมือนจริงเหลือเกินวะ... ยังรู้สึกเสียวๆ ที่หัว “K” อยู่เลย...”
เหลียวไปมองไอ้ชลที่นอนอยู่อีกด้าน... เห็นมันนอนหลับตาพริ้ม... “ยิ้มน้อยๆ ซะด้วยนะมึง... แม่ง... ทำอะไรกรูรึเปล่าวะ... ไม่น่านิ...”
ก้มลงมองกางเกงเลที่ผมขมวดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน... ปมกางเกงหลุดออกมากองอยู่ที่หัวเหน่า... มันก็ไม่แปลกที่จะนอนกางเกงหลุด เพราะปมมันก็ไม่ได้แน่นหนาอะไร...
“คิดมากน่ะ ไอ้ดิน... ท่าทางไอ้ชลมันก็ไม่มีอะไรส่อว่าเป็นสาวนี่หว่า...” ผมบอกตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ
พอออกมา ก็เห็นไอ้ชลมันนั่งอยู่ที่โซฟา... กลิ่นกาแฟหอมฉุย...
“มึงกินกาแฟก่อนดิ ดิน...” มันยื่นแก้วนึงมาให้... ผมรับมาจิบ ก่อนจะหันไปแต่งตัว
“เดี๋ยวกูกลับก่อนนะ” ผมบอกมันตอนใส่รองเท้าผ้าใบ
“คืนนิ้มึงมาทำงานป่ะ” ไอ้ชลถาม
“พรุ่งนี้กูมีเรียน... คงวันมะรืนน่ะ กูถึงจะมา”
ไอ้ชลมันพยักหน้า ยิ้มให้... “เออ... แล้วเจอกันนะ ดิน”
.................................................................
จนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจเลยครับ ว่า คืนนั้น ไอ้ชลมันทำอะไรผมหรือเปล่า หรือผมฝันไปเอง....
หมายเหตุ “น้องษา” น่ะแฟนผมในตอนนั้นนะครับ ถ้าใครไม่รู้แน่ะนำให้ไปอ่านภาคหนึ่งก่อนครับ...
................................................................
คิดถึงอยู่เสมอครับ ถึงไม่ได้เข้ามาตอบก็เถอะครับ... ดิน
:pig4:
-
จิ้มๆ พี่ดิน
คิดถึงครับ
-
รักเพื่อน...เพื่อนรัก
ชลคงรู้สึกแล้วซิว่า....ดิน กรูรักมรึงว่ะ :impress3:
:กอด1:ขอบคุณคับ คุณดิน +1 ปลอบใจให้ในความฝันเสมือนจริง หุหุ
-
วุ้ยยยยยยย ฝันแบบถึงพริกถึงขิงมากมายเลยคะ
อิอิ สงสัยจะเมาอย่างแรงเลยแยกไม่ออกว่าฝันหรือว่าเรื่องจริง
ส่วนพี่ชล ถ้าแบบ...ทำพี่ดินแบบนั้นจริงๆ คงเสียค.รู้สึกมากๆเลยอ่ะเนอะ
:เฮ้อ: ชอบเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง ก็แบบนี้แหละ ต้องทำใจ
:L2: เป็นกำลังใจให้พี่ดินคะ
-
:m25: :m25:ฝันหวาดเสียววววว
-
เรื่องน่าติดตามมากๆค่ะคุณดิน อยากรู้เรื่องแบบนี้มานานแล้ว
:impress2:
เราขอภาคแรกได้มั้ยคะ อยากอ่านค่ะ
นะคะคนดี
:impress2:
-
โดนลักหลับจนได้
:z1:
-
เพ่ดินฝันเปียก อิอิ
-
ช่างเป็นฝันที่น่าเพลียจริงๆนะคะ
ขอบคุณที่เล่าค่ะ
-
โฮะๆๆ ฝันเปียกกกกก :haun4:
-
สวัสดีครับ มีเวลา เพิ่งเขียนเสร็จ เลยเอามาโพสให้อ่านกันก่อนครับ
ก็ผมคิดถึงคนอ่านคนดีของผมนี่ครับ...
ดิน
................................................................
ตอนที่ 5 เพื่อน “งอน” เพื่อน
ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้ชลในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกครับ ว่ามันคิดอะไรกับผมหรือเปล่า (ถ้าจะให้ดีต้องให้มันมาตอบเองอ่ะ...หุ หุ) แต่ สำหรับผม... ไอ้ชลมันก็เป็นเพื่อน เหมือนไอ้แอ๊ด และอีกหลายๆ คน... เพียงแต่ดูเหมือนว่ามันจะสนิทกับผมมากที่สุด คอยเป็นห่วงเป็นไย รอผมทานข้าวอยู่เสมอๆ ทุกวันที่ผมมาทำงาน...
นานๆ วันเข้า ก็เป็นความเคยชิน... ที่ผมต้องเห็นมันอยู่เสมอๆ ถ้ามันยังไม่ได้ถูกจองไปกับลูกค้าตั้งแต่หัวค่ำ... ก็จะเห็นไอ้ชลนั่งอยู่ที่เก้าอี้ชุดใกล้กับประตูทุกวัน พอผมลงชื่อเสร็จก็ออกไปทานข้าวด้วยกัน
เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น ก็เริ่มเล่าเรื่องส่วนตัวให้อีกคนนึงฟังระหว่างทานข้าว...
ไอ้ชล เป็นหนุ่มจากอุบลฯ เข้ามาทำงานโรงงานแถวรังสิตกับพี่สาว ทำได้พักใหญ่ ก็เห็นว่า งานโรงงานท่าทางจะไม่รุ่ง อ่านหนังสือพิมพ์เจอประกาศรับสมัคร ก็เลยมาสมัครทำงานได้สองปีกว่าแล้ว มันอายุมากกว่าผมหลายปีอยู่เหมือนกันครับ
ส่วนผมก็เล่าให้มันฟังถึงความจำเป็นของตัวเองที่มาทำงาน แต่ผมก็บอกมันว่า ผมจะทำแค่เรียนจบ แล้วผมจะไปทำงานกลางวันแทน... มันพยักหน้า... “กูอวยพรให้มึงประสบความสำเร็จอย่างที่มึงหวังว่ะ ดิน...”
“เออ ดิน... กูจะถามมึงตั้งนานแล้วแต่ลืม... แล้วมึงมีแฟนป่ะ”
“มีดิ... น่ารักด้วยนะเว้ย...” ผมคุยโว เพราะ น้องษาของผมน่ารักจริงๆ นี่ครับ... แววตาของไอ้ชล มันวูบไปนิดนึง แล้วมันก็หัวเราะ ท่าทางเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง... ผมเลยต้องเปิดกระเป๋าสตางค์ เอารูปน้องษาทิ่เคลือบพลาสติคอย่างดี ที่พกติดตัวอยู่ตลอดเวลาออกมาให้มันดู
“เออ... น่ารักว่ะ...” มันรับไปดูอย่างพิจารณา เอ่ยพึมพัมเบาๆ ก่อนจะพลิกด้านหลังขึ้นอ่าน “อย่าให้รู้ว่าไปซนที่ไหนนะคะพี่ดิน... คิดถึงค่ะ...ษา”
“ท่าทางจะขี้หึงไม่เบานะ แฟนมึงเนี่ยะ...”
ผมหัวเราะอายๆ... ไม่เบาอย่างที่มันว่าจริงๆ แหละ ขี้งอนอีกต่างหาก... งอนทีไร ไอ้ดินแทบจะคลั่ง ใจแข็งอีกต่างหาก... แต่ทำไงได้ ไอ้ดินมันรักแล้วนี่นา
“เอาเรื่องเหมือนกันว่ะ...”
มันมองหน้าผม... ยื่นรูปคืนให้ ก่อนจะถามเบาๆ
“มึงได้น้องเค้าแล้วสิ...”
ผมพยักหน้าให้มันนิดนึง “ฮื่อ... แต่กูรักน้องเค้านะโว้ย... กูจะรีบเรียนให้จบ ทำงานเก็บเงินรอน้องเค้าเรียนจบ แล้วกูจะให้ป๊าไปขอน้องเค้าให้กู...”
มันนิ่งไปนิดนึง... “เออ... น้องเค้ารักมึงมาก... อย่าทำให้เค้าผิดหวังละกัน... แล้วที่มึงมาทำงานอย่างนี้ น้องเค้ารู้หรือเปล่า”
ผมส่ายหน้า... “อย่าให้เค้ารู้ดีกว่า อย่างน้อยเค้าจะได้มีความภูมิใจในตัวกูอยู่บ้าง”
“ท่าทางมึงจะรักน้องเค้ามากเหมือนกันนะ ดิน”
“ฮื่อ... นอกจากม๊ากู... น้องษาก็เป็นผู้หญิงคนที่สองที่กูรักว่ะ”
“กูอิจฉาน้องเค้าว่ะ...” มันบอกผม
“ทำไมวะ”
“ก็... กูดูออกว่า ท่าทางมึงเจ้าชู้ไปงั้นแหละ แต่มึงรักใครรักจริง... แล้วมึงบอกว่ารักน้องเค้ามาก...ทั้งๆ ที่ไม่จำเป็นต้องบอกกูก็ได้... แล้วกูก็ไม่รู้มึงจะโกหกกูไปทำไม... กูถึงบอกว่า อิจฉาน้องเค้าไง” มันอธิบายยืดยาว.... ก่อนจะพยักหน้าเรียกคนขายมาเก็บตังค์...
............................................................
ความสนิทสนมของผมกับไอ้ชลก็เป็นไปตามเวลาละครับ ผมมาทำงานก็ต้องเจอมันทุกครั้ง แล้วมันก็เป็นคนที่สนิทกับผมมากที่สุดแล้ว
ตอนนั้น... ผมไม่รู้หรอกครับ ว่ามันคิดอะไรกับผมบ้าง... เพราะดูเหมือนมันก็ทำตัวปกติเหมือนเพื่อนทั่วๆ ไป... สำหรับตัวผม... ไอ้ชลมันก็คือเพื่อนร่วมงานคนนึงที่มีความสนิทสนมมากกว่าคนอื่นๆ ไม่ได้คิดมากไปกว่านั้นเลยครับ
ยิ่งผมไม่ได้ทำงานทุกวัน... วันที่ไปเรียน ผมก็เจอเพื่อนๆ ที่มหา’ลัย เจอน้องษาแฟนผม... ที่หอก็มีเพื่อนที่ออกกำลังกายด้วยกัน... ไม่มีใครรู้ว่าผมทำงานพิเศษด้วยซ้ำ...
วันนึง ผมเข้ามาทำงาน... ไม่เห็นไอ้ชลนั่งอยู่ เหมือนเคย ว่าจะถามพี่รัตน์ แต่ก็...
“เฮ้ยดิน วันนี้มาทำงานเหรอ...”
ผมหันไป ไอ้แอ๊ดนั่นเอง... “ฮื่อ... ไงมึง” ผมพยักหน้าให้มัน... นอกจากไอ้ชลแล้ว ไอ้แอ๊ดก็เป็นอีกคนที่ผมสนิทใจที่จะคุยด้วย เพราะไอ้แอ๊ดมันขี้เล่น แล้วก็จริงใจดี
“เออ... มึงกินข้าวยัง” มันถามผม
“ยัง... มึงล่ะ”
“ยังเหมือนกัน... ไปกินข้าวกันเหอะ...” ไอ้แอ๊ดชวนผม
ตอนนั้น ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ คิดว่า ไอ้ชลมันคงไปกับลูกค้าตั้งแต่หัวค่ำเหมือนเคย ก็เลยไปกินข้าวกับไอ้แอ๊ด... อิ่มแล้วก็เดินเข้ามาใน พอกลับเข้ามาเจอไอ้ชล เห็นมันเงียบๆ ไป พอผมไปคุยด้วย มันก็เงียบไม่คุยกับผม ทั้งๆ ที่มันก็คุยกับคนอื่นดี... อะไรวะ....
ตอนแรกผมไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ คิดว่ามันมีปัญหาบางอย่าง ไม่ได้คิดถึงเรื่องแค่นี้... ก็เลยไม่ได้สนใจ แต่นานๆ ไปชักผิดปกติ เพราะพอผมเดินเข้าไปในกลุ่มตอนที่มันคุยกับเพื่อนๆ อยู่หน้าร้าน ไอ้ชลมันกลับเงียบเสียงลงกระทันหัน....
คนอื่นอาจจะไม่สังเกตุ แต่ ผมรู้สึกถึงความไม่ปกตินั้น
พอลูกค้าเริ่มเข้า... เด็กๆ ก็แยกกันเดินเข้าร้านไป... ไอ้ชลมันกำลังจะเดินตาม แต่ผมดึงแขนมันไว้
“เดี๋ยวสิ ชล... มึงคุยกะกูก่อน”
มันหันมา แต่ไม่สบตาผม... ถามเบาๆ
“มึงมีอะไร ดิน”
ผมส่ายหน้า... “กูไม่มีหรอก แต่มึงสิ...มี”
“กูก็ไม่มีอะไรนี่นา” มันยังไม่ยอมสบตาผม
“มึงโกหก...” ผมบอกมัน “ถ้าไม่มี แล้วมึงทำไมไม่มองหน้ากูวะ”
มันเงยหน้าขึ้นสบตาผม... น้ำใสๆ เอ่อขึ้นมาตามขอบตามัน... อะไรวะ... มึงร้องไห้ด้วยเหรอ...
“มึงแคร์กูด้วยเหรอ ดิน”
“มึงเป็นเพื่อนที่กูสนิทที่สุดในร้านนะ... ชล... มึงมีอะไรมึงพูดมา กูไม่ชอบอมพะนำ...” ผมพูดเสียงหนักๆ... จ้องตามัน
ไอ้ชลมันมองหน้าผม... พอมันเห็นสายตาดุๆ ของผม (มันบอกตอนหลัง) มันก็หลบตา...
“มึง... มึง... วันนี้... ทำไมมึงไม่รอกูกินข้าว...” มันพูดเบาๆ
ผมลืมตาโต อ้าปากค้าง... แค่เนี่ยะเหรอ... กูนึกว่าเรื่องใหญ่ เรื่องโต
“มึงโกรธกูเรื่องนี้เหรอ...” ผมถามมัน
“ฮื่อ... กูรอมึงทุกวัน... แต่วันนี้ กูไปธุระมาสาย... มึงไม่รอกูเลย” มันพูดพลางหลบตาผม ท่าทางมันคงอายด้วยแหละครับ เพราะ นึกๆ ดู... เพื่อนกัน ไม่รอกินข้าว... มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร...
ผมหัวเราะหึๆ โอบไหล่มันดึงเข้ามาหาผม เอามือยีหัวมันจนยุ่งไปหมด
“โอ๋ๆ... กูขอโทษ... ขอโทษคร๊าบ... วันหลังกูจะรอมึงกินข้าวทุกวันนะคร๊าบ...”
ไอ้ชลหัวเราะออกมาได้... ผมเห็นมันตวัดสายตามองผมนิดนึงเหมือนกับค้อน... แต่ไม่ได้พูดอะไร
ผมเหนี่ยวคอมันเข้ามาใกล้ กระซิบที่หูมัน... “คราวหลังมึงจะงอนกูเรื่องอะไร ช่วยบอกกูด้วยนะ มึงเงียบๆ แล้วกูจะรู้ไม๊ ว่ามึงงอนกูเรื่องอะไร... ดีนะที่มึงเป็นเพื่อนกู... ถ้าเป็นน้องษาแฟนกูงอนแบบนี้... กูจับปล้ำแล้วมึง”
“ไอ้บ้ากาม” ไอ้ชลด่าผม แต่ตัวเองหน้าแดง... ผมชะงักนิดนึง... เพราะนึกขึ้นมาได้ ว่า... ผมกับไอ้ชล ก็เคยมีอะไรกันทำนองเดียวกับน้องษาด้วยเหมือนกัน...
‘มันไม่เหมือนกันโว้ย... นั่นมันเป็นงาน แล้วไอ้ชลมันก็คงไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น...’ ผมบอกตัวเอง... ก่อนจะกอดคอไอ้ชลเดินเข้าประตูร้านไป...
.........................................
คิดถึงกันไหมครับ.... ผมน่ะมีเวลาว่างก็ต้องเข้ามาเขียน เวลาขับรถ ก็นึกถึงเหตุการณ์ตอน นู้นนนนนนน
พยายามจะเก็บรายละเอียดให้มากที่สุดอ่ะครับ คนอ่านจะได้ไม่เสียอรรถรสครับ...
ดิน
:L1:
-
อื้อหือ คุณชลลึกซึ้ง และ น่ารักดีนะ
ขอบคุณนะคะ
-
มิตรภาพ...
แค่เรามีความรู้สึกที่ดีต่อกัน
มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว
เพราะ....ไม่รัก...ก็คงไม่แคร์
:L1:
:กอด1:ขอบคุณคับ คุณดิน ซาบซึ้งดีนะคับ +1 ให้กับความซาบซึ้งงงงงงง :impress3:
-
แบบนี้ คงไม่ใช่เพื่อนงอนเพื่อนแล้วล่ะครับ ออกอาการคนแอบรักงอนคนถูกแอบรักมากกว่า อิอิ
-
แบบนี้ คงไม่ใช่เพื่อนงอนเพื่อนแล้วล่ะครับ ออกอาการคนแอบรักงอนคนถูกแอบรักมากกว่า อิอิ
เอาจริงๆ แล้ว ไอ้ชลมันขี้งอนก็จริง แต่ก็ไม่ได้งอนแบบตีโพยตีพายอะไรหรอกครับ มันค่อนข้างใจเย็นด้วยซ้ำไป (กับคนอื่น)
ผมเองซะอีก... ที่ค่อนข้างใจร้อนกว่ามัน (ตอนนั้น) :serius2:
เด๋ววันหลังจะเอามาต่อให้อีกครับ
ดิน
:L1:
-
ชลแอบรักดิน ชัวร์ อิอิ
-
เพื่อนสนิทจริงๆ
คิดถึงพี่ดินนะคร้าบบบบบ
-
เรื่องน่าติดตามมากๆค่ะคุณดิน อยากรู้เรื่องแบบนี้มานานแล้ว
:impress2:
เราขอภาคแรกได้มั้ยคะ อยากอ่านค่ะ
นะคะคนดี
:impress2:
ภาคแรกครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5576.0
ลองอ่านภาคแรกก่อน แล้วจะเห็นภาพชัีดขึ้นนะครับ
-
มีงอนกันด้วยนะเนี่ย พี่ชลคงน้อยใจนั่นแหละก็ปกติเวลา
จะอยู่ด้วยกันก็น้อยแล้ว ขอแค่เวลานี้เท่านั้นแหละ ที่ได้อยู่กันตามลำพังบ้าง
ในใกล้ๆให้พออุ่นใจบ้างตามประสา คนรักเขาข้างเดียวอ่ะนะ
ยิ่งรู้ว่ามีคนที่พี่ดินรักและคิดจิงจังด้วยเนี่ย พี่ชลก็คงเพิ่มค.น้อยใจไปอีกเท่าตัวเป็นธรรมดา
สู้ๆนะคะพี่ดิน :L2:
-
น่ารัก พี่ชลน่ารัก มีงอนด้วย :o8:
ขอบคุณพี่ดินมากค่ะ :pig4:
ปล อยากจะรบกวนพี่ดิน หน่อยน่ะค่ะ ถ้าอัพตอนใหม่ รบกวนพี่ดินช่วยอัพวันที่ที่หัวทู้ด้วยได้ไหมคะ o18
แบบว่าจะได้รู้ ว่าพี่ดินมาต่อเรื่องแล้วอะไรอย่างงี้ค่ะ เพราะบางทีพี่ดินมาต่อเรื่องแล้วก็ไม่ทราบอ่าค่ะ ต้องเปิดสุ่มๆๆเอา :sad4:
:L2: บวกหนึ่งค่ะ
-
ดีใจจังพี่ดินมาต่อแล้ว พี่ชลน่ารักง่ะมีงอนด้วย >.<
-
น่ารัก พี่ชลน่ารัก มีงอนด้วย :o8:
ขอบคุณพี่ดินมากค่ะ :pig4:
ปล อยากจะรบกวนพี่ดิน หน่อยน่ะค่ะ ถ้าอัพตอนใหม่ รบกวนพี่ดินช่วยอัพวันที่ที่หัวทู้ด้วยได้ไหมคะ o18
แบบว่าจะได้รู้ ว่าพี่ดินมาต่อเรื่องแล้วอะไรอย่างงี้ค่ะ เพราะบางทีพี่ดินมาต่อเรื่องแล้วก็ไม่ทราบอ่าค่ะ ต้องเปิดสุ่มๆๆเอา :sad4:
:L2: บวกหนึ่งค่ะ
น้อมรับ ไปปฏิบัติครับ
ดิน
:mc4:
-
เข้ามาอ่าน แล้วก็บอกว่าคิดถึงคุณดิน...
-
คนเรานี่น้อ แคร์เค้ามากขนาดว่างอน "เค้าไม่รอกินข้าว" น่ารักอะชล
บางทีเรื่องเล็กๆ ของคนบางคนก้อเป็นเรื่องใหญ่ของใครบางคนได้เหมือนกัน
-
พี่ชลมีงอนด้วยอ่ะ น่ารักจังเลยครับ
ปล..คิดถึงพี่ดินนะคร้าบบบบบบบบบบบ
-
:man1: คุณดิน ปีที่แล้วเพิ่งได้อ่านเวอร์ชั่นเก่า
วันนี้เพิ่งเจอภาคใหม่ โหยยยยยย ดีใจมากมาย คิดถึงคุณดินมากมาย :pig4: ที่มาต่อคร่า
-
รอตอนต่อไปครับ
-
:z2: :z2: :z2:
-
:call:
-
:จุ๊บๆ:
^^
ขอบคุณค่ะ
-
มาต่อนะครับ ขอโทษครับ ที่หายไปนาน แต่ก็ยังคิดถึงคนอ่านคนดีของผมนะครับ ไม่ได้คิดว่าจะหายไปเลยหรอกครับ...
:3123:
ตอนที่ 6 ตัวอย่าง....
ตอนนี้ผมขอเล่าเรื่องอีกเรื่องที่ผมลืมเล่าในภาค 1 นะครับ จะว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องระหว่างผมกับไอ้ชล ก็ว่าได้ หรือจะบอกว่าเกี่ยวก็ได้เหมือนกันครับ เพียงแต่เรื่องมันเกิดขึ้น ก่อนที่เรื่องราวระหว่างผมกับไอ้ชลจะเลยเถิดไปมากกว่าครับ...
มิตรภาพระหว่างผมกับไอ้ชล เป็นไปอย่างราบรื่น... วันไหนที่ผมมาทำงาน ก็จะเจอไอ้ชลนั่งรออยู่แล้วเป็นปกติ... วันไหนไม่เห็นมัน ผมก็จะถามพี่รัตน์ หรือพี่ป้อม ว่าไอ้ชลออกไปแล้วรึเปล่า จนเป็นที่รู้กันว่า เราสองคนสนิทกัน แต่ก็ไม่มีใครผิดสังเกตุอะไร... (จริงๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรนี่ครับ)
ช่วงประมาณสามเดือนแรก ผมยังเป็นเด็กดีของพี่ปิ๊ก... ชนิดที่เรียกว่า ถ้าพี่ปิ๊กเข้าไปนั่งโต๊ะไหน ต้องมีชื่อผมเป็นอันดับต้นๆ ของการเชียร์ให้ลูกค้า ทำให้ผมค่อนข้างมีลูกค้าเยอะ
ส่วนพี่รัตน์น่ะ เสมอต้นเสมอปลาย เพราะพี่แกเอ็นดูผมเหมือนน้อง (ก็แกดูเอ็นผมเป็นคนแรกอ่ะ หุ หุ)
ส่วนใหญ่ถ้าผมไปกับลูกค้า ที่โรงแรมชั่วคราวแถวๆ นั้น พอเสร็จกิจ... แล้วร้านยังไม่เลิก ผมก็จะกลับมาที่ร้าน ซึ่งหลายๆ ครั้ง กลายเป็นกลับมารับลูกค้ารอบสองไปซะอีกแน่ะ... ทำไงได้...คนมันเป็นดาวนี่คร๊าบ....
แต่วันนี้ไม่ใช่อย่างที่เคย...
ผมได้ลูกค้าประมาณ สี่ทุ่มกว่าแล้ว.... ไปโรงแรมม่านรูดแถวๆ นั้นซึ่งมีอยู่สองสามที่...
ฟาดฟัน จนลูกค้าเสร็จกิจที่พึงประสงค์ไปแล้ว ก็ออกมาจากโรงแรม... ลูกค้าแวะส่งผมข้างถนนแถวนั้น ก่อนจะร่ำลากันไป (เหมือนคำพูดสมัยนี้แหละครั้บ “น้ำแตกแล้วแยกทาง” ยังไงยังงั้นเลย)
ดูนาฬิกาที่ข้อมือ... อีกสิบห้านาทีตีหนึ่ง เป็นเวลาที่ร้านปิด เข้าไปนั่งคุยกับพี่รัตน์ก่อนดีกว่า... ยังไงก็... เผื่อฟลุ๊ค
ผมกำลังเดินเข้าไปในซอย อีกไม่กี่เมตรก็จะถึงประตูร้าน... ผมก็เห็น จู่ๆ ประตูร้านก็เปิดออกอย่างแรง แล้วใครคนหนึ่งก็วิ่งออกมา... ผ่านผมไป พร้อมกับมีเสียงเรียกตามหลังออกมาจากในร้าน
“พี่เอก... พี่เอก...เดี๋ยวก่อน..”
ครับ... คนที่วิ่งออกไปคนแรก เป็นเด็กในร้าน ค่อนข้างรุ่นเก๋าหน่อย ชื่อ “เอก”... อยู่ที่นี่มาเกือบปีแล้วแต่มีคนบอกว่า เอกเคยทำที่อื่นมาก่อน... ส่วนคนที่วิ่งตามหลังออกมา เป็นเด็กที่เข้ามาทำงานก่อนผมไม่นาน แต่อายุน้อยกว่าผม ชื่อคม หรือ นิคม...
สองคนนี้เป็นที่รู้กันในร้านครับ ว่าอยู่กันแบบผัวเมีย... คืออยู่กินด้วยกันเลย วันไหนใครได้ลูกค้าก็แล้วไป แต่ถ้าไม่ได้ก็กลับไปนอนด้วยกันอยู่ดี... แรกๆ ผมก็งงกับการใช้ชีวิตคู่ของพวกเค้าเหมือนกันครับ แต่อยู่ไปๆ ก็ชิน
เอก เป็นเด็กรุ่นโต อายุเกือบสามสิบแล้ว รูปร่างหน้าตาดี (แต่... พี่รัตน์บอกว่า เป็น “น้องสาว” ครับ) มีลูกค้าติดใจเยอะ... เพราะเอกบริการได้อย่างถึงอกถึงใจ และมีอารมณ์ร่วมด้วยเสมอๆ ทั้งรับทั้งรุก...
ส่วนนิคม เป็นเด็กวัยรุ่น น่าจะประมาณสิบแปดสิบเก้า หน้าตาใสๆ มีลูกค้าชอบพอสมควร แล้วก็ “เอฟ” เหมือนกันด้วย (เอฟน่ะ ผมหมายถึง “Everything” นะครับ) แต่เวลาอยู่กับเอก ก็สรวมบทบาทเป็นตัวพระครับ
ทั้งสองคนเช่าหออยู่ด้วยกัน เหมือนสามีภรรยา... มาทำงานพร้อมกัน บางทีทั้งสองคนมีเรื่องระหองระแหงกัน ทะเลาะกันบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่ “เอก” ก็จะเป็นคนง้ออยู่เสมอๆ พี่รัตน์ กับพี่ปิ๊ก ก็รู้ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงทั้งสองคนก็ยัง “ขายได้” อยู่
วันที่ผมเดินเข้ามา เป็นวันที่ทั้งสองคนทะเลาะกัน จริงๆ น่าจะทะเลาะกันมาตั้งแต่ก่อนมาทำงานแล้ว แต่ ก็ยังไม่มีอะไร จนกระทั่งหลังเที่ยงคืนไม่มีลูกค้าแล้ว ทั้งสองคนซึ่งไม่ได้ลูกค้า (เน่า) ทั้งคู่ ก็เริ่มมีปากมีเสียงกันอีก
คือเริ่มจากวันก่อนที่เอกได้ลูกค้าไป ส่วน เจ้าคมไม่ได้ลูกค้า แต่ ก็ยังออกไปเที่ยวกับเด็กในร้านด้วยกัน แล้ว ไปปิ๊งเด็กผู้หญิงในเธค แล้วก็ไปนอนด้วยกัน ไม่กลับบ้านคืนนั้น...
เรื่องมันก็คงไม่มีอะไร ถ้าเมื่อวาน ไม่ได้เป็นวันตัดอ๊อฟ (จำนวนที่ออกไปกับลูกค้าใน 1 เดือน) แล้วเอกซึ่งเช็คจำนวนอ๊อฟ ของเจ้าคมอยู่ตลอด แล้วมาถามพี่รัตน์ตอนลูกค้าออกไปหมดแล้วว่าทำไมเจ้าคมไม่ได้รางวัล เพราะ ได้สิบห้า อ๊อฟพอดี
พี่รัตน์เอารายละเอียดออกมากางแล้วนับให้ดู แล้วก็บอกว่าเมื่อวานซืน เจ้าคมไม่ได้อ๊อฟ...
เท่านั้นเอง ก็เป็นเรื่อง เพราะ ดูเหมือนว่า เจ้าเอกจะระแวงเจ้าคมอยู่แล้ว ก็เลยอาละวาดใส่ เจ้าคม ทำท่าปรี่เข้าไปจะทำร้ายด้วย... เจ้าคมซึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นเลือดร้อนอยู่แล้ว ก็เลยชกโครมเข้าให้ที่หน้าของเอก...
ถึงจะตัวใหญ่กว่า แต่เรื่องใจแล้ว ต่างกันเยอะ บวกกับจิตใต้สำนึกเอกเป็นสาวอยู่แล้วเลยวิ่งร้องไห้ออกไป โดยมีเจ้าคมที่สำนึกได้วิ่งตามไปติดๆ...
ครับ นั่นก็เป็นเหตุการณ์ ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปไม่กี่นาที...
พอผมเปิดประตูเข้าไป ร้านเปิดไฟสว่างเป็นสัญลักษณ์ ว่าบาร์ปิดแล้ว แต่ ทุกคนในร้านดูเหมือนจะยังตะลึงกับเรื่องเมื่อครู่ จับกลุ่มคุยกันไม่หยุด
ผมเดินเข้าไปหาไอ้ชลที่คืนนี้มันก็เน่าเหมือนกัน
“อะไรวะ ชล”
ไอ้ชลส่ายหน้า ยังไม่ได้พูดอะไร เสียงพี่ปิ๊กก็ดังขึ้นคับร้าน
“เป็นยังไงล่ะ...!!! เห็นตัวอย่างกันแล้วใช่ไม๊... อยู่ดีๆ ไม่ว่าดี ตั้งใจมาขาย แต่กลับมาเอากันเอง พี่บอกไว้ตรงนี้เลยนะ ว่า เรื่องอย่างนี้ พี่ไม่เข้าข้างใคร... แล้วก็ไม่สนับสนุนด้วย... ถ้าพี่ไม่รู้ก็แล้วไป... ถ้ารู้พี่ก็ไม่เอาไว้... ออกไปทั้งคู่นั่นแหละ อยู่ไปก็เดือดร้อน มองหน้ากันไม่สนิทเปล่าๆ...” พี่ปิ๊กเหลือบสายตากวาดมองไปทั่วร้าน
“กรูเข้ามาผิดจังหวะหรือเปล่าวะ ชล” ผมกระซิบถามมันเบาๆ
“อือ... ทำไมมึงไม่เสือกกลับบ้านไปเลย เข้ามาทำไมวะ”
ผมส่ายหน้า... ‘ก็กรูไม่รู้นี่หว่า ถ้ารู้กรูก็ไม่เข้ามาแล้วสิ...’ เสียงพี่ปิ๊กพูดต่อ
“ทั้งคนที่มีอะไรกันอยู่ หรือกำลังคิดจะมี...” พี่ปิ๊กพูดเหมือนรู้ “พี่เตือนไว้ก่อนเลยนะ ว่า... อย่าทำ... พี่ไม่เอาไว้แน่”
พี่ปิ๊กพูดต่อไปอีกหลายประโยค ซึ่งไม่น่าฟังทั้งนั้น พอพี่แกหยุดพูด ผมก็รีบยกมือไหว้ทั้งพี่ปิ๊ก พี่รัตน์ ก่อนจะเดินออกมาจากร้าน มีเด็กคนอื่นๆ เดินตามออกมา รวมทั้ง “ไอ้ชล”
มันเดินตามผมจนทัน ก่อนจะออกปากซอยด้วยซ้ำ พอผมหันไปเห็นว่าเป็นมัน ผมก็พยักหน้า... “พี่ปิ๊กพูดอะไรไร้สาระว่ะ... ใครจะไปเอากันเอง... แค่ขายก็จะซีดตายอยู่แล้ว...จริงไหมวะ”
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร จึงพูดไปอย่างนั้น... ทำเอาไอ้ชลที่ตอนแรกจะพูดอะไร กลับกลายเป็นพยักหน้าเฉยๆ แล้วหุบปากเงียบไปตลอดทาง
“กูกลับละ...”
ผมหันไปบอกมัน ก่อนจะโบกมือเรืยกรถตุ๊กๆ ที่วิ่งแต่ไกล มาจอด ผมก้มลงบอกสถานที่แล้วต่อราคาจนพอใจทั้งสองฝ่าย แล้วก้าวขึ้นไปที่เบาะหลัง
“โชคดีเว้ย ดิน” มันพยักหน้าให้ผม แต่สีหน้าไม่สู้ดีเท่าไร ผมคิดว่ามันคงอินเรื่องของไอ้เอก กับไอ้คม เพราะ ว่าไป ไอ้ชลมันสนิทกับไอ้เอกพอสมควรเหมือนกัน รู้เรื่องราวของมันกับไอ้คม สองคนพอสมควร ทำให้มันคิดมาก แต่ผมก็ยังไม่ได้คิดไปไกลถึงขั้นที่ว่า มันเอามาเปรียบเทียบกับตัวเองอยู่พอดี
.............................................................
หลังจากวันนั้น ไอ้เอกกับไอ้คมก็หายไป... เรื่องราวของมันสองคนเป็นเรื่องที่เอามาคุยกันอยู่พักใหญ่ ก่อนจะซาๆ ไป
หลังจากนั้นอีก เดือนกว่า ก็มีคนบอกว่า ไอ้เอกไปทำงานบาร์โชว์แถวพัฒน์พงษ์ เป็นตัวนางซะด้วย ส่วนไอ้คมก็ไปทำงานอีกบาร์นึง แถวพัฒน์พงษ์เหมือนกัน (เป็นบาร์ที่มีการจัดงานประกวดทุกเดือนๆ ในตอนนั้น) แต่ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าทั้งสองคนยังอยู่ด้วยกันต่อหรือเปล่า....
ไอ้ชลเองก็ดูเหมือนจะเงียบๆ ไป บางทีผมก็ดูเหมือนมันจะถอยห่างจากผมไปพอสมควร จนผมเองรู้สึกได้... แต่ด้วยความไม่รู้สาเหตุ แล้วก็ไม่มีเวลามาคิดอะไรมาก เพราะเข้าสู่ช่วงของการสอบ ทำให้ผมห่างๆ จากการทำงานไปหลายวัน... เลยพักความคิดเรื่องของไอ้ชลไปก่อน...
กลับมาทำงานอีกทีผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่ง... เกิดเรื่อง...
.............................................................
เกิดเรื่องอะไร ยังไง เด๋วมาต่อตอนหน้านะครับ... หุ หุ (รับรองมีหื่นแน่ๆครับ จืดมาหลายตอนเด๋ว คนอ่านเบื่อซะก่อน) :fire:
.............................................................
ต้องบอกว่า เขียนตอนนี้ ออกมาด้วยความยากลำบาก ไม่รู้ว่าจะบรรยายอารมณ์ ยังไงดีเหมือนกันครับ อันนึงมันเป็นอารมณ์ของผมเอง ที่เรื่อยๆ ไม่นึกอะไร... อีกอันเป็นความคิดของไอ้ชล ที่ค่อนข้างลึกซึ้ง สลับซับซ้อน... มันเอามาเล่าให้ผมฟังตอนหลัง ผมเองยังอึ้งเลย ไม่รู้มันช่างจำอะไรกันขนาดนั้น... เฮ้อ... :เฮ้อ:
.................................................
เด๋วมาต่อให้วันเสาร์ครับ คนดี
ดิน
-
อิอิ วันนี้ขอจิ้มคนแต่งสักที :z13:
-
:sad4: สงสารพี่เอกอ่ะ เฮ้อออออ จับได้ซะขนาดนี้
ก็รู้แล้วล่ะว่า คมนอกใจ แล้วแบบคมยังทำร้ายร่างกายอีกอ่ะ
แย่จริงๆ
ส่วนพี่ดิน หงะ พูดแบบนี้พี่ชลก็คงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลยสินะ
เฮ้ออออ พี่ชลก็คงเจียมตัวแล้วก็ระวังการแสดงออกด้วยล่ะ
ไม่อย่างนั้น พี่ชลนั่นแหละที่ต้องเจ็บเอง รู้ทั้งรู้ว่าอนาคตอะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้
ปล. สู้ๆนะคะพี่ดิน รอตอนหน้า :pighaun: +1 จัดให้พี่ดินเลยคะ
-
หง่ะ ค้างงงงง :z3:
อยากรู้จังอะครับ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ระหว่างใครกับใครด้วย
(แอบดีใจ ที่รู้ว่าตอนหน้ามีหื่น :z1:)
-
รอตอนต่อปายยยยย
ขอบคุณนะคะ คุณดิน
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องคุณดิน...สนุกน่าติดตามมากๆ ครับ
อ่านรวดเดียวจบเลย เดี๋ยวจะไปไล่อ่านภาคแรกต่ออีกที ขอบคุณคุณ Junrai_Hyper™ ที่ทำ link ไว้ให้นะครับ
+1 ให้คุณดินแล้วครับ...รออ่านต่อนะครับ :กอด1:
-
ตามอ่านเรื่องของพี่ดินกับชลต่อ
เลือดท่วม :jul1:
-
:L2:
+1
ูู^^
ขอบคุณค่ะ
-
:z3: :z3: :z3:
ค้างอ่ะพี่ดิน
-
สลับการเล่ายังงี้ก็ดีคับ คุณดิน
ซีนอารมณ์มั่ง....ซีนหื่นมั่ง หลากหลายดี
แต่...ขอซีนหื่น เยอะกว่านิดส์นุง นะคร้าบ คนดี คริคริ :o8:
:กอด1:ขอแค่กอดก็พอแล้วคร้าบบ คุณดิน :L2:
-
มาเชียร์อัพพี่ดินครับ
-
:3123: มาให้กำลังใจคุณดินนะคะ
รอติดตามอ่านต่อจ้ะ :L2:
-
กด + ให้เฮียดิน
แบบว่า :z1:
-
อ่านแล้ว :monkeysad: พี่ดินง่ะ
-
เข้ามารอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
ตอนแรกว่าจะมาโพสวันเสาร์ครับ แต่ พอดีติดงานต่างจังหวัดกระทันหัน โพสไม่ทันครับ...
อย่าโกรธผมน๊า คนดี....นะครับ นะ นะ นะคร๊าบ ผมขอโทษ
:call:
ตอนที่ 7 เหตุเกิดที่ อรุณอมรินทร์
บรรยากาศที่ร้านคืนนั้น ผ่านไปอย่างเซื่องซึม อาจจะเป็นเพราะว่าข้างนอกมีฝนตกพรำๆ อยู่ตั้งแต่หัวค่ำแล้วด้วยละครับ... มีลูกค้าเข้าร้านไม่กี่โต๊ะ...
ผมได้ลูกค้าประเดิมเป็นอ๊อฟแรกของร้านตั้งแต่สองทุ่มกว่าๆ โดยลูกค้าขอใช้บริการห้องข้างบน...
(ผมเพิ่งนึกได้ว่าลูกค้าคนนี้ เป็นอีกคนนึงที่น่าจะเอามาเล่าในคำสารภาพฯ ภาคแรกด้วยเหมือนกัน... ลืมไปได้ยังไงไม่รู้ เด๋ววันหลังจะเอามาลงเป็นบทแทรกของภาคแรก... ได้ไหมครับ.. เกริ่นไว้ก่อนว่า ลูกค้ายังไม่เคยเลยทั้งสองเพศครับ...)
ลงมาประมาณ สี่ทุ่มก็นั่งคุยเล่นกับพวกไอ้แอ๊ด ไอ้ชล และเพื่อนๆ อีกสองสามคนที่โซฟาติดผนัง จนกระทั่งเที่ยงคืนกว่า ก็ยังไม่มีลูกค้าเข้ามาอีก เด็กได้อ๊อฟไปไม่กี่คน...
“กูว่า คืนนี้เลิกแล้วไปเที่ยวกันดีกว่าวะ” ไอ้แอ๊ดชวน
“ที่ไหนวะ” ผมถาม
“ที่เดิม... อรุณฯ... ไปไม๊...ชล” มันหันไปถาม ไอ้ชล
“ถ้าไอ้ดินไป กูก็ไป...” ไอ้ชลตอบ ทำเอาผมหันไปมองหน้ามัน... ‘ตัวมึงติดกะกูรึไงวะ...’ ผมคิด...แต่มันหันมาทำหน้าเฉยๆ
ไอ้แอ๊ดหันมาทางผม... “ว่าไง ดิน...”
“ไปก็ไปดิ...” ผมตอบอย่างง่ายๆ....
...แต่แล้วถึงแม้ผมจะไป... ไอ้ชลเองก็ไม่ได้ไป...เพราะไม่นานหลังจากนั้น ก็มีลูกค้าเข้ามาอีกโต๊ะนึง... เป็นขาประจำของไอ้ชลมันซะด้วย... แล้วก็อ๊อฟมันไป พร้อมกับเด็กอีกคน...
เราก็เลยไปเที่ยวกันโดยไม่มีไอ้ชล...
มาถึงก็ตามเคยครับ ไอ้แอ๊ดสั่งเหล้ามาเปิดเหมือนครั้งที่แล้ว... ดื่มกันพอตึงๆ แล้วก็ออกไปเต้นกัน...
จนกระทั่ง ตีสามกว่าแล้ว...
ตอนนึง... ผมกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว ไอ้แอ๊ดก็เดินเข้ามาหา...
“ดิน... มึงเห็นโต๊ะโน้นไม๊...” มันพยักหน้าไปทางโต๊ะห่างออกไป ผมมองตามมัน... มีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่คนเดียว เหล้าหมดไปแล้ว... แต่เธอก็ยังนั่งอยู่...
“กูเห็นนั่งอยู่คนเดียวนานแล้ว... เข้าไปสีเลยสิ...” มันยุผม
ไอ้ผมก็ยุขึ้นอยู่แล้ว ประกอบกับเมานิดๆ อยู่ด้วย... เดินไปที่โต๊ะที่ว่า ที่มีเด็กผู้หญิงนั่งอยู่คนเดียว
“มาคนเดียวเหรอครับ”
เด็กสาวคนนั้น เหลือบตาขึ้นมอง... ลูกตาสวยเยิ้มด้วยฤทธิ์เหล้า... ท่าทางจะซัดเข้าไปหลายอยู่
“มากับเพื่อน แต่เพื่อนกลับไปแล้ว... แจงยังไม่อยากกลับ”
“ไปกินโต๊ะนู้นกับพวกพี่ไม๊...” ผมชี้ไปทางโต๊ะของพวกผม ที่ตอนนี้ไม่มีใครนั่งอยู่สักคน....
น้องแจงเดินตามผมมาอย่างโดยดี... ผมชงเหล้าให้... น้องเค้ายกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด... ก่อนจะวางแก้วที่เหลือแต่น้ำแข็งเปล่าๆ ลงบนโต๊ะ... ไอ้ดื่มอย่างนี้ มีสองอย่าง... คือคอแข็งจริง กับ ดื่มโชว์ ถ้าคอไม่แข็งจริงเดี๋ยวก็น๊อค
แต่ผมว่า... ท่าทางน้องเค้าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า... แล้วก็จริงๆ เพราะพอผมชงให้อีกแก้ว... น้องแจงดื่มรวดเดียวหมด พอวางแก้วลงน้องเค้าก็เอนลงมาซบใหล่ผมเอ่ยพึมพัม
“แจงมาว... แล้ว... พี่...”
ผมโอบน้องแจงให้ซบลงกับอกผม หันไปที่ฟลอร์ เห็นไอ้แอ๊ดมองอยู่เหมือนกัน ผมพยักหน้าให้... มันเอาหัวแม่มือจรดกับนิ้วชี้เป็นรูปวงกลมส่งให้ผม... มีความหมายเป็นที่เข้าใจกัน
ประคองน้องเค้าเดินลงมาด้านล่าง... มีแท๊กซี่รออยู่สองสามคัน...
“พี่ ไปม่านรูด... ใกล้ที่สุด”
ไม่ต้องให้พูดกันเยอะ... แผล๊บเดียว พี่แท็กซี่ก็เอาผมเข้ามาส่งที่ม่านรูดที่ใกล้ที่สุด ผมจ่ายตังค์ค่ารถไปสามสิบบาท ก่อนจะพาน้องเค้าเข้าไปในห้อง...
น้องแจงดูเหมือนจะหลับไปแล้ว... ผมวางน้องเค้าลงบนเตียง เขย่าเบาๆ “แจงครับ...แจง”
“อือมมมม” เสียงน้องเค้ารับคำเบาๆ แต่ ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดู... พอดีบ๋อยมาเคาะประตูเก็บค่าห้องชั่วคาว... เอ๊ย ชั่วคราว...หุ หุ....
หลังจากจ่ายค่าห้อง... ผมก็กลับมานั่งพิจารณาดูน้องเค้า... สวยน่ารักไม่เลวเลยละครับ อายุคงไม่เท่าไรแต่แต่งหน้าซะด้วย ท่าทางคงจะผ่านมาพอสมควร... ผ่านพี่ดินอีกคนคงไม่เป็นไรนะครับน้อง...
ผมลุกขึ้นถอดเสื้อกางเกงชั้นนอกชั้นในของตัวเอง แขวนไว้ที่ผนังห้อง... Kเจ็ดนิ้วของผมตั้งผงาดผงกหัวหงึกหงักเหมือนได้กลิ่นเหยื่อ...
ทาบตัวลงไป... จูบซุกไซ้ที่ซอกคอ... กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ เคล้ากับกลิ่นเหล้าจางๆ สัมผัสจมูกสร้างอารมณ์เปลี่ยวของผมให้ลุกโชนขึ้นอีก...
น้องแจงเริ่มขยับตัว ส่ายหัวไปมาทั้งยังหลับตา ย่นหัวคิ้วนิดๆ ก่อนจะปรือตาขึ้นมา...
“พี่... พี่จะทำอะไรแจง... อย่า...”
แต่ผมไม่ยอมให้เธอพูดต่อหรอกครับ เพราะแค่นั้นเอง ผมก็ประกบปากของผมเข้ากับริมฝีปากอิ่ม... น้องแจงทำท่าจะไม่ยอมแต่ผมจับหน้าเธอไว้... จนกระทั่งน้องเค้ายอมให้ผมสอดลิ้นเข้าไปในปาก แถมยังมีการเอาลิ้นออกมากระหวัดเกี่ยวกับลิ้นของผมอย่างไม่ยอมแพ้...
พอผมเห็นน้องแจงเริ่มมีอารมณ์คล้อยตาม...มือข้างหนึ่งของผมก็เริ่มลูบไล้ลงมาที่อกอิ่มอัดแน่นอยู่ใต้ชุดชั้นในจนแทบทะลัก... สอดมือไปด้านหลัง... ขยับนิดเดียว ตะขอเกี่ยวเส้นเล็กๆ ก็หลุดออกจากกัน...
“พี่... อย่า...” น้องแจงผวาจะจับไว้... แต่ ผมไวกว่า... ริมฝีปากร้อนระอุของผม ทาบลงกับปลายติ่งสีชมพูที่แข็งเป็นไตตรงยอดเนินถัน... น้องแจงสะท้านเยือก...
“อูยซซซ... พี่... อย่าดูด... แจงเสียว... ซี๊ด...”
ผมไม่สนใจ สองมือเริ่มทำงานไปพร้อมๆ กับริมฝีปาก... ไม่นาน เสื้อในตัวกระจิ๋ว ก็หลุดออกไป...เหลือแต่ท่อนล่างที่เป็นกระโปรงตัวสั้น....
ไม่ยากหรอกครับ เพราะ น้องแจงมัวแต่เอาสองมือลูบอยู่ที่หัวของผมจนลืมป้องกันส่วนล่าง... ใช้เวลาอีกไม่ถึงสองนาทีน้องแจงก็เปลือยเปล่าอยู่ใต้อกผมแล้ว...
“อูยซซซ พี่จ๋า...อย่าลูบตรงนั้น... มันเสียว... อย่า...”
น้องแจงครางเป็นระยะๆ เมื่อมือข้างหนึ่งของผมลูบลงไป สัมผัสกับเนินเนื้อส่วนล่างที่สองพูยังเบียดกันชิดราวกับไม่เคยมีใครผ่านมาก่อน... ผมลูบไล้ไปมาอย่างเพลินมือ...จนกระทั่งเริ่มมีน้ำใสๆ ใหลเยิ้มออกมา...จึงค่อยๆ สอดนิ้วกลางลงไปช้าๆ...
“อูยซซซซ พี่...แจงเจ็บ... อย่า...”
สาวน้อยอุทธรณ์... เมื่อผมสอดนิ้วกลางลงไปจนครึ่งนิ้ว... พยายามจะเอื้อมมือไปดึงมือผมออกมาจากตรงนั้น... แต่เสือร้ายอย่างผมเหรอจะยอม... นิ้วโป้งกับนิ้วชี้สะกิดที่ปลายติ่งเนื้อที่ส่วนบนของเนินสามเหลี่ยมระหว่างพูเนื้อ... ก่อนจะบีบเบาๆ
“ว๊าย...พี่อย่า...ซี๊ด...อย่า...มันเสียว....อูยซ.ซซซซซ์” น้องแจงบิดตัวครางไม่หยุด...เมื่อเจอผมโจมตีทั้งข้างบนข้างล่าง...
นิ้วผมสัมผัสถึงความตึงแน่นของร่องหลืบ... บา...สาวน้อย... สงสัยเพิ่งจะใช้งานยังไม่ผ่านรันอินด้วยซ้ำ... ผมรำพึงในใจ... ก่อนจะละริมฝีปากจากสองเต้า... เลื่อนตัวลงมาด้านล่าง...
จากแสงไฟดวงเล็กที่ผมเปิดไว้กลางเตียงพอสลัวๆ ผมมองเห็นเนินพูเนื้อที่ยังแนบสนิท ติ่งสีชมพูเข้มเยิ้มเป็นมัน จนผมต้องก้มหน้าลงไป... พอปลายลิ้นผมแตะที่ติ่งสีชมพูนั้น น้องแจงก็ผวาเยือก...พยายามจะผลักหัวผมออก...
“พี่จ๋า...อย่า...แจงเสียว ซี๊ดดดซซซซซ”
ผมไล้ปลายลิ้นกับติ่งเนื้อไปมา นิ้วกลางขยับเข้าออก...พอเริ่มลื่นดี... ผมก็เพิ่มนิ้วชี้เข้าไปอีกนิ้ว... โธ่... มันก็ต้องมีนำร่องกันบ้างซิครับ...
จากสอง... เป็นสาม... ตอนนี้ น้องแจง จากที่พยายามจะผลักหัวผมออก ก็กลายเป็นกดหัวผมแนบแน่น ตัวสั่นกระตุกเยือก เป็นระยะ สลับกับการครางไม่หยุด... ผมเร่งรัวลิ้นกับติ่งเนื้อสีชมพูของเธออยู่ไปมา จนกระทั่ง....
“พี่จ๋า... แจง... แจง...ซี๊ดซซ... ว๊าย...”
น้องเค้าเกร็งตัว กระตุกอยู่สามสี่ครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวลงกับที่นอนหายใจหอบระรวย... ราวกับสมันน้อยที่พร้อมจะเป็นเหยื่อของเสือร้ายอย่างผม....
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
....ยาวครับ ตอนนี้ ไม่จบ เอาไปต่อตอนหน้านะครับ....
........................................................
เด๋วมาต่อพรุ่งนี้ครับ....
ดิน
........................................................
ตอนหน้าจะมาเรียกเลือดให้พุ่งกระฉูดเลยครับ :pighaun:
ว่าแต่ว่า ใครอ่านตอนนี้แล้วไม่กด+1 ให้ผม...มีงอน... หุ หุ
:m16: :m16: :m16:
-
เอิ่ม :pighaun: แหงก :jul1:
แจง พูดว่า อย่าๆๆๆๆๆ เฮ้ออออออ อย่าช้าเพ่ จัดไปโลด :laugh:
อะไรกันเนี่ย ดื่มโชว์ชายหนุ่มให้เค้าหิ้วง่ายๆแล้วยังร้องห้ามอีก แมู่คู๊นน เรียบร้อยโรงเรียนพี่ดินไปล่ะ
+1 ให้พี่ดินคะ บทอัศจรรย์ เลือดท่วมจอ เอิ๊กซ์
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
จะบอกว่า ใครมีบัตรบล๊อค เข้าไปอ่านดูก่อนก็ได้ครับ ผมเขียนไว้ แต่ยังไม่ได้ตรวจคำอ่ะครับ
:jul1:
-
อันนี้ไม่ใช่ลูกค้าเนอะ
แต่พี่ดินก็จับกดอยู่ดี
แหะๆ +1 ให้ค๊าบ
-
อุ่ย... รอตอนต่อไปดีก่า
ขอบคุณนะคะ
-
:m25: เก็บเลือดไว้รอตอนหน้า
-
ไม่ได้แวะมาเยี่ยมคุณดินนานเลย
มาอีกที :haun4:โอ้ว เลือดพุ่ง 555
อยากรู้ความรู้สึกของชลตอนนั้นจัง ว่าลึกซึ้งแค่ไหน
รักษาสุขภาพนะคะ
:กอด1:
-
:m25: :m25:
+1ให้กับพี่ดินคนดีครับ
-
+ มากกว่า 1 ได้ม่ะคับ ชอบๆ o13 เจ๋งเป้งจริงๆ
-
+1ให้กับมุกหกเม็ดของดิน แล้วช่วงล่างของน้องแจงจะพังหรือเปล่า ไม่กล้าคิด อิอิ
:haun4:
-
:jul1: :jul1:
+1 จัดไปค่ะ
-
ชอบจังครับ :-[
-
ตอนนี้เอาให้เลือดทะลักท่วมจอกันไปเลยนะครับ....
ก่อนอ่าน... มั่นใจนะครับ ว่าอายุเกิน ยี่สิบเอ็ด.... หุ หุ
:fire:
เราเตือนคุณแล้ว....
:angry2:
................................................
ตอนที่ 8 สาวน้อย วังหลัง
น้องเค้าเกร็งตัว กระตุกอยู่สามสี่ครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวลงกับที่นอนหายใจหอบระรวย... ราวกับสมันน้อยที่พร้อมจะเป็นเหยื่อของเสือร้ายอย่างผม....
ส่งน้องเค้าขึ้นสวรรค์ไปก่อนแล้ว ผมยังไม่หยุดรัวลิ้น... จนกระทั่งน้องเค้าเริ่มครางมีอารมณ์กับผมอีกครั้ง
“พี่... จ๋า... อย่าทรมานแจงเลย... ซี๊ด... แจง... แจง...”
ผมเลื่อนตัวขึ้นนอนประกบทาบตัวเปล่าเปลือยของผมกับร่างงามขาวโพลง ทาบริมฝีปากลงไปกับริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง...
ไม่มีการขัดขืนอีกแล้วครับ น้องแจงเผยอริมฝีปากสั่นระริก รับกับริมฝีปากผมเป็นอย่างดี... เสียงหายใจหอบกระเส่าของสาวน้อย บอกอารมณ์อันปั่นป่วนอยู่ภายในอย่างเห็นได้ชัด
ส่วนบน...ผมประกบริมฝีปากแน่นพร้อมกับมือหนึ่งคลึงเต้าประทุมถันของน้องแจงอย่างย่ามใจ ขณะที่ส่วนล่างอีกมือหนึ่งทำหน้าที่นำทาง เอาหัวบานอวบของไอ้ดินน้อยสัมผัสกับร่องหลืบที่ฉ่ำเยิ้ม ถูไถไปมาเบาๆ
“อูยซซซ พี่จ๋า....” น้องแจงตัวสั่น ขนลุกอย่างเห็นได้ชัด สองขาแยกออกจากกันอย่างลืมตัวเปิดทางให้ผมปักหัวบานอวบของ “เจ็ดนิ้วฝังมุก” ลงบนร่องหลืบ
“อื๊”... น้องแจงสะบัดหน้าพยายามจะพลิกตัวดิ้นหนี เมื่อส่วนหัวของไอ้ดินน้อยเริ่มแหวกความตึงแน่นของร่องหลืบ แทรกลงไป... แต่ผมกางเข่าขวางเอาไว้ทำให้น้องแจงดิ้นไม่ถนัดนัก ก่อนจะกดสะโพกดันให้Kผมแทรกลึกเข้าไปอีก จนมิดหัวหยัก
“อี๋ยวซซซซ พี่... แจงเจ็บ... เอาออกก่อน... ซี๊ดซ... อย่า... ว้าย....” น้องแจงร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อผมดันท่อนKของผมเข้าไปอีกปากทางสะดุดเม็ดมุกกึกๆ แน่นตึ๊บ... ถึงจะแน่นยังไงแต่น้ำออกมาเยิ้มขนาดนั้น... มันก็เข้าได้ครับ...
น้องแจงตัวสั่นระริก... น้ำตาปริ่มซึมขอบตา... เมื่อรู้ว่าดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์... ผมจูบซับที่หางตาสองข้างกระซิบเบาๆ...ปลอบโยน...
“ทนหน่อยนะครับ... แจง...”
“พี่เบาๆ ก่อนนะ แจงเจ็บจัง... อูยซซซ”
ผมประกบปากอีกครั้ง ส่วนล่างค่อยๆ ขยับเข้าขยับออก... ทีละนิดๆ... นานเหมือนกันครับ กว่าผมจะเอาKเจ็ดนิ้วฝังมุกของผมแทรกเข้าไปในร่องหลืบที่คับแน่นของน้องแจงได้หมดลำ... แต่ด้วยความชำนาญเชิงของผม ทำให้ไม่ลำบากนัก...
กดแช่นิ่งๆ อยู่พักใหญ่ พอให้น้องเค้าผ่อนคลาย... ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกช้าๆ เริ่มจากขยับส่ายไปมาเบาๆ ก่อน น้องแจงปากสั่นระริก เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่พูด ได้แต่กอดผมแน่นปึ๊ก...
แล้วผมก็ทำให้น้องเค้าเห็นดีเห็นงามไปกับผมจนได้... จากตอนแรก ที่นอนนิ่งกอดผมอย่างเดียว... พอผมขยับสะโพกส่ายไปมาสลับกับการกระเด้าเข้าออกได้สักพัก น้องแจงก็เริ่มมีการขยับตัวตอบโต้ขึ้นมาบ้าง...
ผมรู้ทางเลยกดเน้นหมุนบั้นท้ายอยู่อย่างนั้นสักครู่หนึ่ง ได้ผลครับเธอเด้งบั้นท้ายรับการกระเด้าของผมเป็นอย่างดี ผมกดลำKฝังมุกของเข้าไป เธอก็เด้งเนินเนื้อรับเสียงดังผับ.. ผับผับ เป็นจังหวะ ผมก็ปล่อยลีลาเต็มที่ สาวKเข้าออกโยกซ้ายโยกขวา แทงเสยขึ้นลง จนก้นเธอไม่ติดพื้น ครางไม่หยุด
“อูยซซซซ พี่จ๋า...แจงเสียว
ลีลาและประสบการณ์ ในการเอาทั้งหญิง และชายของผมถูกนำมาใช้กับน้องแจงเต็มที่ จากท่านอนประกบธรรมดา ผมจับเธอเปลี่ยนท่าไปอีกหลายท่า โดยสาวน้อยให้ความร่วมมือกับผมเป็นอย่างดี... จนกระทั่งผมเสียวสุดๆ จัดการลากเธอมาที่ขอบเตียง ยกขาขึ้นโน้มไปแนบอก แล้วโน้มตัวสอดKเข้าไปอีก จัดการกระเด้ารัวลำKเข้าออก เสียงสูดปาก ซี๊ดซ๊าดจากปากเราทั้งสองคนดังระงม
“พี่จ๋า เร็วอีก... เร็ว... แจง ๆ... อูยซซซซ ว๊ายซซซ พี่... แจงถึงแล้ว....”
น้องแจงตัวเกร็งครางกระตุกเยือก... ก่อนที่ผมจะเกร็งบั้นท้ายกระตุกบดเน้น สลับกับการกระเด้าหนักๆ อีก 4 - 5 ครั้ง หมุนบั้นท้ายให้Kมันควงบดเบียดเม็ดมุกในช่องทางของเธอ
“อ๊าซซซ แจงครับ... พี่แตกแล้ว... ซี๊ดดดดดดด”
ผมครางยาวด้วยความเสียว... เกร็งกล้ามเนื้อ ฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นเข้าไปในร่องหลืบของน้องแจงจนหมด ก่อนจะเอนตัวทาบทับลงไปบนร่างงามชื้นเหงื่อ....ที่อ้าแขนกอดผมแน่น... หายใจหอบด้วยความเหน็ดเหนื่อย...
...เรานอนพักเหนื่อยกันอยู่พักใหญ่ ผมก็พาน้องแจงเข้าไปอาบน้ำ...
น้องแจงทำหน้าเหยเก เมื่อผมยืนประกบหลังให้น้องแจงใช้พิง ปิดน้ำฝักบัวอุ่นๆ ออกมาเป็นฝอยใส่เราสองคน...
“อูยซซซซ พี่... แสบจัง สงสัย ของแจงฉีกแหง๋เลย... ของพี่ต้องใหญ่มากแน่ๆ...” น้องแจงบอก เพราะตั้งแต่เริ่มต้น น้องแจงก็ยังไม่เห็นKของผม...ได้แต่หลับตาปี๋ตลอด...
ผมยิ้มให้เธอ... จับมือของเธอไขว้หลังมาจับที่ดุ้นฝังมุกขนาดเจ็ดนิ้วของผม น้องแจงสะดุ้ง หันมาก้มลงมองสิ่งที่อยู่ในมือ พอเห็นก็ร้องออกมาอย่างตกใจ
“ว๊าย... ใหญ่จัง... แล้ว... พี่เป็นอะไร ทำไมมันแข็งเป็นตุ่มๆ...”
“พี่ฝังมุก... เคยได้ยินไม๊ครับ”
น้องแจงส่ายหน้า... มองไอ้ดินน้อยที่เริ่มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง...เต็มมือน้อยๆ ของน้องแจงที่ยังจับมันไม่ปล่อย...
“ไม่น่าเชื่อเลย... ว่ามันจะเข้าไปในของแจงได้... ทุกทีแจงใช้นิ้วเดียวยังเจ็บเลย...”
อ้าว... ไอ้ดิน... มึง... เปิดซิงน้องเค้าเหรอวะเนี่ยะ... ผมครางในใจ... มิน่า... ตอนผมดึงออกมา เห็นคราบเลือดจางๆ ที่ไอ้ดินน้อยของผม...
น้องแจงดูเหมือนจะทำความรู้จักกับลูกชายของผมได้อย่างรวดเร็ว แถมสนิทสนมกลมเกลียว ถึงขั้นรูดเล่นอยู่ไปมา เล่นเอาผมเสียวจนตัวโก่ง...
“อูยซซซ มันเสียวนะครับ แจง”
ผมสูดปากคราง เมื่อน้องแจงเอานิ้วเล็กๆ ปาดน้ำใสๆ ที่ใหล่ปริ่มซึมจากตรงปลายของไอ้ดินน้อยมาทาที่ส่วนหัวบานแถมยังถูไถไปมา... หัวเราะคิกคัก เมื่อแกล้งผมได้ เลยเล่นไม่หยุด จนKผมผงาดแกร่งเต็มขนาด... หยุดผมไม่ได้แล้วละครับทีนี้...
เอาหัวฝักบัวแหน็บเก็บไว้ที่ข้างฝาอย่างเดิม แล้วจับใบหน้าของน้องเค้าหันมา ท่าทางน้องแจงก็คงเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกไม่น้อย เพราะผมเห็นน้องเค้าทำตาหรี่ปรือ... หน้าแดงก่ำหายใจหอบกระเส่าเร่าร้อน...
ผมก้มลงประกบปากที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูด้วยวัยสาวอีกครั้ง คราวนี้น้องแจงไม่ขัดขืนแล้ว กลับยกมือขึ้นกอดคอผมไว้แน่น เหมือนกลัวผมจะปล่อยริมฝีปากออกมา ปลายลิ้นเล็กๆ เกี่ยวกระหวัด สู้กับลิ้นของผมอย่างไม่ยอมแพ้
“พี่จ๋า...อือม... หือมมม อาซซซซ” น้องแจงถอนปากออกมาครางกระเส่าเมื่อมือนึงของผมสัมผัสกับหน้าอกที่แข็งเป็นไต ส่วนอีกมือนึงลูบไล้ลงไปด้านล่าง นิ้วกลางของผมพอสัมผัสกับความฉ่ำเยิ้มก็แทรกลงไป เกี่ยวกระหวัดช้าๆ
“อาซซซ พี่จ๋า... แจงเสียว... พี่... อย่าเกี่ยวแรง อูยซซซซ”
น้องแจงครางอ๋อย เข่าอ่อนขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น... ผมจึงค่อยๆ ประคองเค้าให้นอนราบลงกับอ่างอาบน้ำโดยมีตัวผมประกบทาบลงไป...
ไฟที่ยังไม่ดับมอดดี มันจึงไม่ยากที่จะจุดขึ้นมาอีกครั้ง... และครั้งนี้ดูเหมือนว่าน้องแจงจะเร่าร้อนกว่าเดิมด้วยซ้ำ... เพราะพอผมแกล้งเอาหัวKของผมสัมผัสกับปากทาง น้องแจงก็ขยับขาให้กว้างขึ้นเพื่อรอรับมันอย่างเต็มใจ
ผมโหย่งตัว ขืนสะโพกเอาไว้ไม่ยอมกดลงไป ปล่อยให้ส่วนปลายบานของเจ็ดนิ้วฝังมุกจ่อกับปากช่องทางฉ่ำเยิ้มที่คอยรับอยู่ของน้องแจงอย่างจงใจ ส่วนบนยังคงประกบปากแลกลิ้นกับน้องเค้าแนบแน่น
“อื้มม....หือม...” น้องแจงเทำเสียงในคอ ขัดใจพยายามจะแอ่นสะโพกขึ้นมาให้สรวมกับหัวบานที่ลอยอยู่ แต่ผมแกล้งถอยหนีบ้าง บางทีก็กดลงไปเบาๆ จนหัวบานจมลงไปครึ่งหัวแล้วผมก็ถอยออก...
น้ำหล่อลื่นของน้องแจงพลั่งออกมาอย่างมากมาย ตามอารมณ์กำหนัดที่พุ่งถึงขีด...
จนน้องแจงทนไม่ไหว เอื้อมมือลงไปกอดเอวผม ยึดสะโพกเหนี่ยวให้ลงมาหาตัว แต่พอผมขืนไว้ น้องแจงก็แอ่นสะโพกสูงเอาปากทางของร่องหลืบขึ้นมาสรวมกับส่วนหัวบานของผมซะเอง แต่แล้ว...
“อ๊าวซซซซ พี่... อูยซซซ” น้องแจงสะบัดหน้า จนริมฝีปากหลุดออกมา ครางอย่างสะใจ เมื่อผมคลายอาการเกร็งขืน มิหนำซ้ำยังแอ่นสะโพก กระเด้าสวนลงไปเต็มที่จน ท่อนKฝังมุกของผมมุดลงไปในร่องหลืบของน้องแจงรวดเดียวมิดสุดโคนของความยาวเจ็ดนิ้ว...ตัวสั่นระริก ผวากอดผมแน่น...
หลังจากนั้นผมก็ไม่ปราณีแล้วครับ พละกำลังมีอยู่แค่ไหน ประสบการณ์มีอยู่เท่าไร ผมก็เอาออกมาใช้จนหมด น้องแจงเองก็สู้ไม่ถอย ตอบสนองความต้องการของเราสองคนอย่างถึงพริกถึงขิง...
นานพอสมควร ที่ผมกับน้องแจงใช้อ่างอาบน้ำเป็นสมรภูมิเซ็กซ์รอบที่สอง ไอ้ผมน่ะอาศัยชั้นเชิงดี มีประสบการณ์ ก็พอจะประคับประคองผ่อนแรงตัวเองไปได้เยอะ แต่น้องแจงสิครับ พอเสร็จสม ก็ถึงกับหมดแรง จนผมต้องประคองอาบน้ำให้ เช็ดตัวจนแห้ง ก่อนจะอุ้มมานอนคุยกันที่เตียง...
ระหว่างคุยกัน... น้องแจงบอกว่า...เพิ่งจบม.3 แล้วไม่ได้เรียนต่อ... พักอยู่กับป้าแถววังหลัง วันที่เจอผม มาเที่ยวเป็นครั้งที่สาม... สองครั้งแรกไม่มีอะไร เที่ยวแล้วก็พากันกลับไปนอน แต่วันนี้ไม่รู้เพื่อนหายไปไหนเหมือนกัน... พอดีมาเข้าทางเดือยไอ้ดินพอดี... โดนครั้งแรก ก็ฟาดเข้าไปเจ็ดนิ้วแถมฝังมุกหกเม็ดอีกต่างหาก...
ตอนนั้น ผมไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น... ก็แค่วัยรุ่นเมามาเจอกัน... ถึงไม่โดนผมเอา น้องเค้าก็อาจจะโดนคนอื่นอยู่ดี...
ก่อนจากกันผมยังฝากรักน้องเค้าไปอีกเป็นรอบที่สาม ด้วยความยินยอมพร้อมใจของน้องเค้าเอง... คราวนี้ผมสอนให้น้องเค้าใช้ปากกับผมด้วย... ไม่เก่งนัก แต่ก็ทำให้ผมเสียวได้ไม่เบาเหมือนกัน
กว่าเราจะแยกจากกัน ก็เกือบแปดโมงเช้า... น้องแจงเดินเอาหน้าซุกอกผมแน่น ตอนเดินออกมาจากโรงแรม...มาถึงปากซอย ผมยื่นเงินให้น้องแจงห้าร้อยบาท...ที่ผมได้มาจากลูกค้าเมื่อคืน... เรียกแท็กซี่ให้น้องเค้าก่อนแล้วเรียกอีกคันสำหรับตัวเอง....
กลับถึงหอ... ผมก็หลับเป็นตาย... กว่าจะตื่นอีกทีก็เกือบบ่ายสาม ลงมาหาอะไรกิน แล้วก็ขึ้นไปนอนต่อ จนห้าโมงกว่า ค่อยออกไปเตะตะกร้อกับพวกพี่ที่หอ... แล้วกลับมาอาบน้ำออกไปทำงาน....
..........................................
เป็นไงครับ เสียกระดาษทิชชูกันไปคนละกี่แผ่น...
ผมน่ะ เสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วละครับ แต่ขยักไว้ เอามาโพสวันนี้อ่ะ... หุ หุ
เด๋วเอามาต่อนะครับ ดูสิว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าไอ้ชลมันรู้ว่าผม... ดอกทอง...
ดิน
:m16: :m16:
-
อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:pighaun: :jul1:
คำเตือน แค่อายุก็ผ่านฉลุย 55555 NC 21 :oo1:
โหยจะว่าพี่ดินโชคดี หรือว่า น้องแจง เค้ามีบุญเนี่ย 555
มาเจอครั้งแรกก็นะ เหมือนถูกหวย เหอะๆๆ จัดไปชุดใหญ่บุฟเฟ่ต์ด้วย
ไม่อิ่มเติมได้ไม่อั้น :m20:
ได้เด็กสาวพึ่งแตกพลาน แหง คุ้มจริงๆเล๊ย :-[
:jul1: :jul1: ขอ บริจาคเลือดมะทันแล้น
ปล. ขอบคุณคะพี่ดิน ดูแลสุขภาพด้วยคะ
พี่ดินคะมาบวก แต้มที่ 99 คะ
-
อุแม่เจ้า.....โฮกกกกกกก :pighaun:
+1 จัดปาย หลังได้เสียเลือด :jul1:
:กอด1: คุณดิน คนดี ดี๊ ดี เอิ้กส์ :haun4:
-
คุณดินสุดยอดดดดดด o13
-
+1 ให้คุณดินแล้วนะครับ...
:jul1: เลือดท่วมหมดตัวกันเลยทีเดียว
ปล. รบกวนขอ Blog คุณดินด้วยได้ไหมครับ ขอบคุณมากครับ
-
:jul1: :jul1:
+1ให้กับพี่ดินที่ทำให้กระอักเลือด :jul1:
-
:pighaun:
ูู^^
ขอบคุณค่ะ
ูู
-
+1ให้แต้มที่ 100 พอดี
อ่านแล้วจาเปนลม :pighaun:
ป๋อหลอ ป้าขวัญอยากเป็นน้องแจง อิอิ
-
:m25: เลือดหมดสต็อก แรงดีฝีมือไม่ตกจริงๆ
ฝนตก อากาศเปลี่ยนไปเรื่อย เชอะ ช่างอากาศมัน แต่พี่ดินอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ :กอด1:
-
ได้รับภาค 1 แล้วนะคะขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจะตามไปเม้นที่โน้นค่ะ
คุณดินมาแต่ละที อู๊ซซซซซ สุดยอดค่า รออ่านตอนชลรู้เรื่องที่คุณดิน ...ด.. (นั่นแหละ) จะดูซิว่าชลจะแก้ทางยังไง
บวกคะแนนที่ 101 ให้ไปแล้วนะคะ คนอะไร มีทวงด้วย
-
เลือดดดดดดดดดดด ข้าต้องการเลือดดดดดดดดดดดด :m25:
(มาในเวอร์ชั่นปอบผีฟ้า 55)
:L2: ให้พี่ดินค่ะ
:z2: พริ้ว รอตอนหน้า (รอพี่ชล :-[)
บวกหนึ่ง จัดไปค่ะ
-
เมาแล้ว...นิพี่ดิน
เอิ๊กๆ
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เพิ่งเห็นกระทู้นี้ของพี่ดิน
:m11:
จ๊อบเรื่องของพี่ดินมากมาย :m4:
เรื่องโน้นผมอ่านไป น้ำต่างๆก็ไหลออกมาจากร่างกาย
ไม่ว่าจะน้ำตา ตอนกำลังเศร้า
น้ำเหงื่อ ตอนที่ต้องลุ้น
หรือแม้แต่น้ำ........ ตอนที่อ่านฉาก :oo1:
จะมาคอยเป็นกำลังใจให้เสมอน๊าคร๊าบบบบบ
:a2:
-
:pighaun:
แล้วถ้าชลรู้ จะเป็นยังไงน๊อ.....
ส่งกำลังใจให้คุณดินค่ะ :L2:
-
ยังไม่ได้หายไปไหนนะครับ... แต่งานเยอะโคด...
บางทีนั่งนึกถึงวันโน้น... แอบอมยิ้มกับพฤติกรรมไอ้ชลอ่ะ...
"กับคนอื่น มรึงก็ดู เฉยๆ เรื่อยๆ แต่ทำไมกับกรู มรึงขี้งอนจังวะ..." :serius2:
ถ้าย้อนกลับไปได้ จะบอกมันว่า... "มรึงอย่างอนมาก กรูงง"
:เฮ้อ:
ดิน
-
รับทราบคร้าบพี่ดิน
ยังงัยก็รอพี่ดินได้คร้าบบบบบบบบบบบ
-
สู้ๆนะคะพี่ดิน
อ้อนมากกกกกกก งอนด้วยย พี่ชลน่ารักกกกกกกก :o8:
-
กด + ให้ด้วยค่ะ
หึหึ เสียเลือดกันถ้วนหน้า
:z2:
-
คิดถึงจัง.... คิดถึงผมบ้างหรือเปล่าคร้บ คนดี
..........................................................................
ตอนที่ 9 กูเพื่อนมึงนะ ชล (1)
ผมนั่งรถมาถึงที่ร้าน เกือบสองทุ่ม... หวัดดีพี่ปิ๊ก กับพี่รัตน์เสร็จ ก็จะออกไปกินข้าว เหลียวหน้ามา ก็เห็นไอ้ชลนั่งรออยู่ก่อนแล้ว... ผมพยักหน้าให้มันนิดนึง มันก็เดินตามผมออกมาเป็นปกติ
“เมื่อคืน มึงไปเที่ยวหรือเปล่า” ไอ้ชลมันถามผมเป็นคำแรก เมื่อออกจากประตูร้านมาแล้ว
“ไป... ทำไมเหรอ”
“อ้าว... แล้วมึงกลับกี่โมง ทำไมไม่มานอนห้องกู... กูรอมึงอยู่ มึงไม่ได้กลับพร้อมพวกไอ้แอ๊ดเหรอ”
“เปล่า... กูแยกออกมาก่อน...” ผมบอกมัน แต่ไม่ได้เล่าเรื่องน้องแจงให้มันฟัง เพราะ คิดว่าไม่จำเป็น
เราเดินไปที่ร้านอาหาร... พวกไอ้แอ๊ดกับเด็กที่ไปด้วยเมื่อคืน นั่งกินอยู่ก่อนแล้ว...
“เฮ้ย... ดิน... เป็นไงวะ...น้องนั่น กูเห็นกอดมึงแน่นเลย ตอนมึงพาออกไปน่ะ” ไอ้แอ๊ดตะโกนถามอย่างคะนองปาก
ผมยิ้มๆ ไม่ตอบ เพราะไม่รู้จะเอามาเล่าทำไม... มันก็รู้ๆ กันอยู่ ผู้หญิงเมากับผู้ชาย นั่งรถออกไปด้วยกันอย่างนั้น อะไรจะเหลือล่ะครับ
“อะไรวะ... ดิน... ที่ไอ้แอ๊ดมันพูด” ไอ้ชลมันหันมามองหน้าผม แต่ผมไม่ทันจะพูดอะไร ไอ้แอ๊ดมันก็เล่าให้เพื่อนๆ ที่มากินข้าวกับมันฟัง เสียงดังลั่นออกมาก่อนโดยผมไม่ต้องอธิบายอะไร
“แม่ง เมื่อคืน... ไอ้ดินมันสีหญิงติดว่ะ น่ารักด้วยนะว๊อย... แม่ง...ตอนเดินออกไปกอดไอ้ดินแน่นเลย... กูว่าป่านนี้ไม่รู้จะจำซอยเข้าบ้านได้หรือยัง เมื่อคืนเจอไอ้ดินเข้าไป มีหวัง...”
มันทำท่า เอานิ้วปาดคอตัวเอง ก่อนจะหันไปหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ขณะที่ผมยิ้มเฉยๆ ไม่ต่อความยาวสาวความยืด เพราะ พูดไปก็เข้าเนื้อผมเอง... แต่คนที่นั่งตรงหน้าผมสิ... ไอ้ชล... มันกลับหน้าซีด...สลับแดงก่ำ...เงียบลงอย่างน่าแปลกใจ
ปรกติเวลานั่งกินข้าวด้วยกัน... เราจะรอเข้าไปที่ร้านพร้อมกัน แต่วันนี้ไอ้ชลมันเพิ่งกินไปนิดเดียวยังไม่ถึงครึ่งจานด้วยซ้ำ จู่ๆ มันก็ลุกขึ้น เอาเงินวางไว้ที่โต๊ะ...
“กูไปที่ร้านก่อนนะ” มันบอกพร้อมกับเดินกลับไปที่ร้านคนเดียว
ผมมองตามมันไปอย่างงงๆ ...มันเป็นอะไรไปวะ เมื่อกี้เดินมาด้วยกัน ก็ยังดีๆ อยู่นี่หว่า...
นั่งกินข้าวต่อจนอิ่ม ผมก็เดินกลับไปที่ร้านพร้อมกับพวกไอ้แอ๊ด... ไปถึงก็เห็นไอ้ชลมันนั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าร้าน กับพวกเพื่อนๆ... เฮ้ย... ปกติ ไอ้ชลมันไม่สูบบุหรี่นี่หว่า...
พอผมเดินเข้าไปรวมกลุ่ม... มันก็ปาบุหรี่ลงกับพื้น แล้วเอารองเท้าขยี้ ก่อนจะเดินเข้าร้านไป ไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ
“ไอ้ชลมันเป็นอะไรวะ...” ไอ้แอ๊ดที่เดินมาด้วยกัน ถามผมซึ่งก็ได้แต่ส่ายหน้า...ไม่รู้เหมือนกันโว้ย...
เดินเข้าไปในร้าน เห็นไอ้ชลมันนั่งอยู่ที่สตูลหน้า เคาน์เตอร์คุยอยู่กับเจ๊รัตน์ และพี่ป้อม บาร์เทนเดอร์ ผมเลยเดินเข้าไปยืนข้างหลัง ยกมือไหว้พี่ป้อม ที่สนิทกับผมเหมือนผมเป็นน้องชายแก ก่อนจะเอามือพาดไหล่มันตามความเคยชิน
“ไง... ไอ้เสือ... ได้ข่าวว่าเมื่อคืนพาหญิงไปฟันมาเรอะ” พี่ป้อมตั้งคำถามพอเห็นหน้า
“นิดหน่อยพี่... น้องเค้าสมยอม” ผมตอบพี่ป้อมยิ้มๆ แต่ไอ้ชลหันมามองผมตาขวาง ไม่พูดอะไร
“แล้วไง ป่านนี้ไม่ตาลอยไปแล้วเหรอ โดนเข้าไปขนาดนั้น” พี่ป้อมบ่นพึมพำ... “น้องกูนี่น๊า... เสน่ห์แรงเหลือเกิน” พลางถอนหายใจ แต่เจ๊รัตน์หันมาแหวใส่
“มันน่าภูมิใจตรงไหนยะ...”
ผมกับพี่ป้อมได้แต่ยิ้มๆ มองหน้ากันไปมา ด้วยความเข้าใจตามประสาลูกผู้ชายเหมือนๆ กัน ขณะที่เจ๊รัตน์ทำตาค้อนประหลับประเหลือก
ส่วนไอ้ชลไม่พูดอะไร ลุกจากสตูลตัวที่นั่งอยู่ ยกแขนผมออกจากใหล่มัน หมุนตัวเดินออกไปเฉยๆ...
ผมคุยกับพี่ป้อมพี่รัตน์อยู่อีกครู่นึง ก็เดินออกมา เห็นไอ้ชลนั่งอยู่ที่เก้าอี้สตูติดฝาผนัง มีที่ว่างอยู่อีกตัว ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆ มัน... กำลังจะอ้าปากถามว่า มันเป็นอะไร มันก็ลุกเดินออกไปเลย .... แมร่ง... เป็นอะไรวะ...
ผมนั่งมองตามหลังไอ้ชลที่มันเดินออกไปอย่างไม่เข้าใจ... มรึงเป็นอะไรของมรึง... ผมคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่าผมไปทำอะไรให้มันโกรธ... ถ้าเป็นเรื่องเมื่อคืนที่ผมไปเที่ยวกับพวกไอ้แอ๊ดและมันไม่ได้ไปเที่ยวพร้อมผม... ก็ไม่มีเหตุผลที่จะโกรธ เพราะมันไปกับลูกค้านี่หว่า...
หรือจะเป็นเรื่องน้องแจง... เฮ้ย... แล้วมันมาเกี่ยวอะไรด้วยอ่ะ... ไม่ม๊าง... คงเรื่องอื่น... ผมคิดแค่นั้น แล้วก็ไม่ได้สนใจที่จะเดินตามมันไปอีก... ให้มันอยู่ของมันไปพักนึงก่อน... เด๋วมันหายแล้วก็คงดีเองแหละ...ช่างแมร่ง...
สามทุ่มกว่า... ลูกค้าเริ่มเข้าร้าน...
ผมก็เป็นคนแรกๆ อีกเหมือนกันที่โดนเรียกไปนั่งกับลูกค้า แต่ลูกค้าของผมวันนี้ เป็นลูกค้าประจำ... เคยอ๊อฟไอ้ชลไปหลายครั้งเหมือนกัน... แต่ไม่เคยเอาผมไปด้วย... วันนี้นึกยังไงไม่รู้... สงสัยอยากลองของแปลก... หุ หุ
ผมกับลูกค้านั่งดื่มเหล้าคุยกันไป เรื่อยๆ ไม่รีบไม่ร้อน เพราะพี่ภพแกชอบแบบนั้น คือนั่งกินเหล้าไปเรื่อยๆ จนเที่ยงคืนกว่า ค่อยพาเด็กกลับไปที่บ้าน
มีคนขึ้นไปร้องเพลง สองสามคน แล้วก็มีคนเรียกให้ไอ้ชลขึ้นไปร้อง... ปรกติจะมีแต่ลูกค้าเท่านั้นที่ร้องเพลงผู้หญิงเช่นพวกเพลงของพุ่มพวง อะไรประมาณนี้ ส่วนเด็กในร้านก็จะร้องเพลงผู้ชายๆ รวมทั้งไอ้ชลด้วย... แต่วันนี้มันมาแปลก พอจบเพลงแรก มันก็หันไปซุบซิบอะไรกับพี่หน่องนักดนตรี ครู่นึงพี่หน่องก็พยักหน้า... แล้วก็ขึ้นเพลง...
“โห่ฮิ้วโห่ ฟังเสียงคนโห่ไกลๆ จากเครื่องไฟของคนบ้านใต้ แต่งกัน เจ้าสาวคือเพื่อนเราหนอ เจ้าบ่าวรูปหล่อนั้นเคยเป็นแฟนฉัน....”
ครับ มันร้องเพลง “นอนฟังเครื่องไฟ” ของพุ่มพวง ด้วย แต่เสียงมันทุ้มๆ เลยดูไม่น่าเกลียดเท่าไรนัก ผมหันไปมองพี่ภพ แกนั่งหัวเราะหึๆ... สายตาประหลาด
“ชลมันร้องเพลงล้อเรารึเปล่าวะ ดิน...”
ผมส่ายหน้า ยิ้มๆ “ไม่มั๊งครับ...”
“.... เขาจูบกันแน่แล้ว... เขาหอมกันแน่แล้ว...”
มันร้องของมันไปจนจบ แล้วก็เดินลงจากเวทีผ่านโต๊ะที่ผมนั่งอยู่กับพี่ภพออกประตูร้านไปอย่างเฉยเมย ไม่หันมามองด้วยซ้ำไป... ‘มึงเป็นอะไรว๊า...ชล’ ผมมองตามหลังมันออกไปอย่างเป็นห่วง แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี...
และผมก็ไม่เห็นไอ้ชลมันเดินเข้ามาอีกเลย ซึ่งปรกติมันก็จะนั่งอยู่ที่สตูลติดฝาผนังด้านนึง หรือไม่ก็ไปนั่งคุยกับพี่รัตน์แถวเคาเตอร์...
จนพี่ภพเรียกเก็บเงิน แล้วพาผมออกไปด้วย ตอนเปิดประตูเดินออกไป ผมมองไปทั่วหน้าร้าน ก็เห็นไอ้ชลแว๊บๆ หลบอยู่ข้างมุมตึก ที่เป็นซอยทะลุออกไปอีกทาง... พอมันเห็นผม ก็หลบวูบ... อะไรวะ....
ถึงผมจะบอกกับตัวเองว่า “ช่างมัน” เพราะผมก็ยังมองไม่เห็นอยู่ดีว่า ผมไปทำอะไรให้มันโกรธ... แต่กริยาอาการที่มันแสดงออกมา... มันโกรธผมจริงๆ โกรธคนเดียวด้วย เพราะที่มันยืนคุยอยู่ตรงนั้น ก็มีไอ้แอ๊ด กับเพื่อนที่ออกไปด้วยกันเมื่อคืนด้วย...ซึ่ง มันก็คุยกันดีนี่นา... แล้วกรูไปทำอะไรให้มึงวะ ชล.....
แต่ผมก็ต้องทิ้งความไม่เข้าใจไว้ที่ร้านแค่นั้น เพราะเหตุการณ์เฉพาะหน้าก็คือ พี่ภพ... ที่ผมจะต้องทำให้แกมีความสุขในคืนนี้... ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผมนัก... เพราะ ด้วยความที่แกค่อนข้างเมาด้วย... เจอผมเอา “กระดอฝังมุก” อัดเข้าบั้นท้ายไปทีเดียว พี่ภพก็ร้องอู้... พอผมขยับเอวกระเด้าแกก็ครางออกมาแล้ว ไม่กี่ที พี่ภพก็ซี๊ดปากด้วยความเสียว น้ำแตกโดยที่ไม่ต้องชักว่าวเลย... แล้วแกก็นอนกอดผมหลับไป หลังจากอาบน้ำชำระร่างกาย เสร็จเรียบร้อย...
.....................................................
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมสอบเสร็จแล้ว แต่น้องษากำลังเตรียมตัวจะสอบเอ็นทรานส์ ทำให้ไม่มีเวลามาหาผมนัก เลยทำให้ผมเข้ามาทำงานได้เกือบทุกวัน...
วันรุ่งขึ้น ผมเดินเข้าร้านมาตอนเกือบสองทุ่มแล้ว หวัดดีพี่รัตน์ กับพี่ปิ๊ก แล้วผมก็จะหันไปหาไอ้ชลด้วยความเคยชิน แต่วันนี้มันไม่นั่งอยู่ที่เดิม... มันไปไหนวะ...
“ไอ้ชลยังไม่มาเหรอครับ พี่รัตน์”
“มาแล้วนี่... เมื่อกี้นี้ยังนั่งอยู่ตรงนั้นนะ ก่อนเราเข้ามาไม่นาน...” พี่รัตน์ชี้ที่เก้าอี้ตัวเดิม
“มันออกไปกินข้าวแล้วมั๊ง ดิน...” พี่ป้อมบอก “เมื่อกี้เห็นไอ้แอ๊ดเข้าไปชวนนะ”
ผมพยักหน้าขอบคุณพี่ป้อม แล้วก็เลยเดินออกมาคนเดียว... ไปที่ร้านเจ้าประจำ ก็เห็นไอ้ตัวดี... นั่งกินข้าวคุยเล่นกับไอ้แอ๊ด กับเพื่อนคนอื่นๆ อยู่อย่างไม่มีทีท่าอะไรทั้งสิ้น
แต่พอผมเดินเข้าไป มันกลับเงียบ... นั่งกินข้าวจนหมดจาน แล้วลุกออกไปก่อนเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด....
“อะไรวะ” ไอ้แอ๊ดเองยังเกาหัวด้วยความงง... “มันเป็นอะไรไปอีกล่ะ... พอมึงเดินเข้ามา มันก็เงียบ แล้วก็เดินออกไปเลย...เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่นะ”
ผมส่ายหน้า.. “กูก็ไม่รู้เหมือนกัน... แม่งเป็นตั้งแต่เมื่อคืน.... กระทั่งตอนนี้ กูก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม มันไม่พูดกะกู หรือมันโกรธกูเรื่องอะไร...” ผมบอกไอ้แอ๊ดตามตรง
..........................................................................
งงไหมครับ มันโกรธผมเรื่องอะไรเนี่ยะ....
เฮ้อ....
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ใครช่วยบอกผมที ว่ามันทำไมไม่พูดกะผมอ่ะ... แล้วจะทำไงล่ะครับ
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
เพื่อนๆว่า ง้อมันดีป่ะ...
ดิน
(โพสเมื่อ 6 มิถุนายน 2552 คร๊าบ...)
-
:z13:
จิ้มพี่ดินเบา ๆ
-
:sad4: พี่ชลคงงอนเรื่องน้องแจงนั่นแหละ
แต่ไม่รู้จะพูดหรือตีโพยตีพายอะไร เพราะไม่ได้อยู่ใน
ฐานะอะไรเลยที่จะร้องโวยวาย เฮ้ออออ พี่ดิน "ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย"
แล้วพี่ชลงอนแบบนี้ จะง้อยังไงล่ะ แล้วอีกอย่างพี่ดินจะต้องง้อด้วยมั๊ยเนี่ย
เพื่อนง้อเพื่อนคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง หงะ :o12:
ปล. สู้ๆคะพี่ดิน o13 +1 จัดไปคะ
-
โธ่พี่ดินไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่พี่ชลเค้าหึงพี่ดินเท่านั้นเองอ่ะ
แค่พี่ดินไปง้อถึงห้องเดี๋ยวพี่ชลก็หายแล้วหล่ะ
+1ให้กะพี่ดินคนดีคร้าบบบบบบบบบบบบ
-
ให้1+ คุณดินจ้ะ :3123:
-
ไม่รู้ใช่มั้ยว่าทำไม ชล ถึงมีปฎิกริยาแปลกๆไป ในเมื่อชลเค้าก้อเห็นดินไปกับแขกบ่อยๆ จะว่าหวงก้อไม่ใช่ เพราะรู้ๆกันอยู่แล้ว แล้วทำไมจู่ๆมาเป็นแบบนี้
มา แม่หมอจะวิเคราะห์ในมุมมองของชลให้ฟัง
- ที่ชลทำหมางเมินแบบนี้ไม่ใช่โกรธ แต่เป็น น้อยใจ
โกรธคือการไม่ต้องการจะพบหน้าไม่ต้องการทำความเข้าใจกัน แต่ในทีนี้ชลแค่น้อยใจ คืออยากให้มาถาม อยากให้แก้ตัว ถึงดูเหมือนว่าชลจะปลีกตัวออกไปทุกครั้งที่ดินมา แต่ชลก้อยังเลือกร้องเพลงบ่งบอกความในใจ (เค้ากอดกันแน่แล้ว.....)
- การที่ดินไปเที่ยวแล้วหิ้วชะนี (น้องแจง) ไปนอนด้วยมันเกิดจากการที่ ดิน พึงพอใจ หรือ ชอบ ในตัวผู้หญิงคนนั้น(แจง)จนไปนอนด้วยกัน และนั่นมันไม่ใช่การทำงานตามหน้าที่เหมือนทุกๆครั้ง ดินไม่ได้คิดถึงข้อนี้คิดแต่ว่าน้ำแตกแล้วแยกทาง แต่ชลคิดเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับสถานการณ์นี้แน่นอน
ไอ้เรื่องอย่างว่าคุณดินก้อไม่ได้ขาดนี่นา ทั้งลูกค้า ทั้งน้องษา และก้อชล
เราไม่รู้นะว่าคุณดินจะรักหรือไม่รักชล แต่ผูกพันธ์กันมาขนาดนี้ แคร์กันสักนิดบ้างได้มั้ยคะ
-
เขาเรียกว่าหึงครับพี่ชาย
คิดถึงพี่ดินครับ
-
:laugh: ชลงอนคุณดินแน่แล้วววววว(อยากร้องเหมือนเพลงพุ่มพวงบ้าง)
ง้อหน่อยเถอะค่ะคุณดิน รับรอง ง้อไม่ยากแน่
อาการแบบนี้ บอกได้คำเดียว ชลต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆ 555
รอลุ้นวิธีการง้อของคุณดินค่ะ
....
รักษาสุขภาพนะคะ
:กอด1:
-
อาการแบบนี้ หึงงงงงงงและงอนนนนนนนนนนนนน
ง้อได้ด้วย Kฝังมุกหกเม็ดดุ้นประจำ อิอิ
-
แหมมมมมมมมมมม
พี่ดินล่ะก้อนะ
เรื่องอื่นล่ะเก่ง
สิ่งที่พี่ชลทำไม่เห็นจะเข้าใจยากเลย
เหอเหอ แต่อย่างว่าแหละเนอะไม่รู้คือไม่ผิด
แต่ถ้ารู้ว่าเค้าโกรธก็ง้อเค้าหน่อยก็ดีนะคะ
ถึงพี่ดินจะไม่รู้ว่าตัวเองผิดไรก็เหอะนะ
-
เพื่อนๆ ครับ
อย่าเพิ่งสับสนกับภาคแรกนะครับ
ยังครับ ตอนนั้น นอกจากที่มีอะไรกับมัน ตอนไปกับพี่ติ๋มแล้ว....ซึ่งมันก็คืองาน...ผมกับไอ้ชลก็ยังไม่มีอะไรกันอีกนะครับ... มันก็แค่เพื่อนร่วมงานที่สนิทที่สุดของผม... ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น.... รึมีหว่า... จำไม่ได้แล้วอ่ะ....
เชียรกันจังนะ ให้ง้อไอ้ชลน่ะ... แล้วไอ้ดินทำอะไรผิดล่ะครับ???? :jul3: :jul3:
แล้วไหน ลองบอกมาดูดิ๊ ว่า... เพื่อนง้อเพื่อนเค้าทำกันยังไงครับ เคยแต่ง้อแฟนอ่ะ...หุ หุ
-
^
^
ง้อเพื่อนไม่ยากหรอกคะ ถึงไม่ได้ทำไรผิด
แต่ง้อหน่อยนะคะ :oo1: พี่ชลรออยู่
มันก็แค่เพื่อนร่วมงานที่สนิทที่สุดของผม...
ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น.... รึมีหว่า... จำไม่ได้แล้วอ่ะ....
>>> ไม่จริงงงงงงงงงงง มีเกินเลยมากกว่างานแน่นอน 5555
ในห้องเช่าของพี่ชลตอนปีกหัก แล้วไหนจะสามพีอีก :pighaun:
-
ไม่เห็นจะยากเลยพี่ดิน
ก็แค่เดินเข้าไปหาแล้วบอกว่า
"ตะเองโกธรเค้าเรื่องอะไีร?? หายโกธรเค้าได้นะตะเอง อย่างอนเค้ามากนะดิ เค้างงอ่ะ"
แต่ถ้าจะเพิ่มความน่ารักเข้าได้ด้วย ควรจะชู้นิ้วก้อยออกไปแล้วขอเกี่ยวก้อยคืนดีกันอ่ะ
:m20: :m20: :m20:
-
ง้อด่วนค่ะพี่ดินง้อด่วน แอร๊ยยยยยย
ห หีบ สระ อึ ง งู
คอนเฟิร์ม o13
พี่ชลน่ารัก :-[
-
ประมาณว่าชลคงเกิดความรู้สึก " หวง " ดิน นะ ...
-
อือ ในตอนนั้น
ถ้าเราเป็นคุณดิน เราก็คงไม่เข้าใจว่า ชล โกรธไร นิ
สำหรับชล คงหวงมั้ง
แต่ถ้าให้ง้อ ก็คงได้แต่ถามว่า เป็นอะไร โกรธอะไร
ตามปกติเพื่อนทั่วไปนิ
ชลคงตอบไม่ได้หรอก เพราะ คุณดิน ยังไม่รู้ว่าเค้าแอบชอบอยู่นิ
-
ผมว่า ชล ไม่ได้โกรธหรอกครับ แค่งอนน่ะ สงสัยงานนี้ คุณดินต้องง้อให้เตียงสะเทือนแล้วล่ะ
คิ คิ คิ :z1:
-
^
^
ง้อเพื่อนไม่ยากหรอกคะ ถึงไม่ได้ทำไรผิด
แต่ง้อหน่อยนะคะ :oo1: พี่ชลรออยู่
มันก็แค่เพื่อนร่วมงานที่สนิทที่สุดของผม...
ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น.... รึมีหว่า... จำไม่ได้แล้วอ่ะ....
>>> ไม่จริงงงงงงงงงงง มีเกินเลยมากกว่างานแน่นอน 5555
ในห้องเช่าของพี่ชลตอนปีกหัก แล้วไหนจะสามพีอีก :pighaun:
อันนั้นมันเป็นเหตุการณ์ ในภาคแรก ที่เกิดที่หลังตอนนี้นะครับ....
อย่าว่าแต่คนอ่านงง เลยครับ ผมเองบางทียังต้องนั่งนึกดีๆ ว่า อันไหนเกิดก่อนหลัง เด๋วมั่วอ่ะ...
ง้อน่ะง้อแน่ แต่ไม่รู้จะง้อถูกใจคนอ่านหรือเปล่านะครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดิน
-
^
^
:z13: คุณดิน เอิ้ก เอิ้ก
ก็ถ้าดินง้อชลด้วยวิธีเน้ ---> :oo1:
รับรองว่า...ถูกใจ...ทุกคน...เหลือหลาย เลยละคร้าบบบบบ ฮี่ฮี่ :o8:
:L1: ร้ากกก ชล :กอด1: คิดถึง ดิน
-
จะให้ตอบจริง ๆ หรอคะ
มันเขินนะ 555
-
รอตอนพี่ดินง้อพี่ชล
อิอิ :z1:
เหมือนอย่างที่คิดเปล่าน้อ
-
จำได้ป่าว
ดินกับชลก็เคยเล่นมวยหมู่กับลูกค้านี่
แถมด้วยชลก็เคยลักหลับดิน
ของสวยๆแบบนั้นใครเคยเจอก็ต้องติดใจ
หรือว่าป้าสับสนเอง อิอิ
-
อืม จากท่าทางแล้ว พี่ชลน่าจะชอบพี่ดินเข้าแล้วแน่ๆอะค่ะ
แล้วที่ทำปั้นปึ่งกะพี่ดินเนี่ย คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับน้องนางที่พี่ดินแอบควงไปไม่ยอมกลับ
คือถ้าเป็นกับคนอื่นๆชลไม่โกรธเพราะคิดว่าพี่ดินทำไปเพราะงาน
ส่วนน้องษาชลเค้าก็คงทำใจอะค่ะ แล้วเค้าก็มาทีหลังอีกต่างหาก
แต่ถ้าเป็นกรณีนอกงาน แล้วพี่ดินยังไปให้ความสนใจคนอื่น แถมไปมีอะไรด้วยอีก
นี้ไม่นับว่าระหว่างที่ชลรอพี่ดินกลับเนี่ยได้นอนหรือเปล่าก็ไม่รู้(คงต้องไปถามพี่ชล ฮะฮะ)
คิดแล้วมันน่าน้อยใจไหมหล่ะคะ อารมณ์คนที่แอบชอบเค้าแล้วเค้าไม่สนใจก็น่าจะประมาณเนี่ยมั้งค่ะ
น้อยใจ+เสียใจ=โกรธไปเลยแล้วกัน
ไปง้อเลยพี่ดินนนนนนนนนนนนน สงสารพี่ชลอะ
รักพี่ชลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
ปล.รักพี่ดินเหมือนกันนร้า เด๋วพี่ดินน้อยใจ ฮะฮะ
-
เอาตอนใหม่มาฝากก่อนนอนครับ.....
ลุ้นกันจริง เชียร์กันจังให้ไอ้ดินง้อไอ้ชล... ง้อแล้วครับ ไม่รู้ถูกใจหรือเปล่า :beat:
...............................................
ตอนที่ 10 กูเพื่อนมึงนะ ชล (2)
คืนนั้นอีกทั้งคืน ไอ้ชลยังไม่พูดกับผม... ทำหน้าเรียบๆ เฉยๆ ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มันก็เดินหนี ไม่พูดกับผม...แมร่ง... เป็นอะไรวะ... ถ้าน้องษาแฟนผมเป็นอย่างงี้เนี่ยะ แสดงว่าโกรธอะไรผมสักอย่าง... แต่นี่มันเป็นไอ้ชล... เพื่อนผมนี่หว่า...
มึงเป็นอะไรว๊า... ถ้ามึงเป็นน้องษา กูจับปล้ำแล้วมึง... งอนแบบนี้กูชอบ... สะบัดขัดขืนนิดนึง ได้อารมณ์ดี หุ หุ... อ้าวไปถึงไหนล่ะ ไอ้ดิน... นี่มันไอ้ชลนาว๊อย...
ผมพยายามจะเดินเข้าไปหามันหลายหน แต่ก็คือเหมือนเดิม... มันไม่พูดกับผมซักคำ... แถมยังเดินหนีอีก... จนผมท้อ... ครั้งสุดท้ายที่ผมเดินเข้าไป... มันก็เตรียมตัวจะเดินหนีอีก... แต่ผมจับแขนมันไว้
“มึงไม่ต้องหนีหรอกชล... กูไม่รู้มึงเป็นเ–ี้ย อะไร... กูไปทำอะไรให้มึง... ไม่เป็นไร... ครั้งนี้ กูไปเอง... แล้วกูจะไม่มากวนมึงอีก... กูสัญญา”
ผมพูดเสียงแข็ง... แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น... ไม่หันไปมองที่มันอีกเลย...
......................................................................
‘เมื่อมันไม่อยากพูดกับผม ก็ไม่เป็นไร...’ ผมคิดอย่างนั้นด้วยอารมณ์ทิฐิ... และหลังจากนั้น ผมก็ไม่เข้าไปตอแยกับไอ้ชลอีก... นั่งอยู่ที่สตูล คุยกับพี่รัตน์ พี่ป้อมตลอด...
ถึงจะพูดไปอย่างนั้น... แต่ในใจผมก็ไม่ค่อยสบายเท่าไรนัก... ก็ไอ้ชลมันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในร้าน...กินข้าวด้วยกันทุกวันที่ผมมาทำงาน ตอนผมเครียดๆ ไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือเรื่องแฟน...ก็มีมันนั่นแหละมาชวนคุย จนผมลืมเรื่องเครียดๆ นั้นไป หรือบางที ด้วยวัยที่มากกว่า ผ่านงานมาเยอะกว่า มันก็ให้คำแนะนำดีๆ กับผมได้เหมือนกัน...
ว่าจะไม่มอง... แต่บางทีที่ผมหันไปเจอไอ้ชล ก็เห็นมันมองผมอยู่ก่อนแล้ว พอสบตากัน มันก็หลบตาผมวูบวาบ... บางทีผมว่าผมยังเห็นตามันใสๆ อย่างกับมีน้ำอยู่ที่ขอบตาอีกด้วย... มึงเป็นอะไรวะ ชล...
ห้าทุ่มกว่า ผมได้ลูกค้าออกไป เราก็ยังไม่ได้พูดกัน... ช่างมันประไร
ลูกค้าพาผมไปที่โรงแรมแถวๆ นั้น ฟาดฟันกันเสร็จกิจ ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว... เดินออกมาผ่านหน้าปากซอยเข้าหอไอ้ชล เห็นมันเดิน กำลังข้ามถนน จะเข้าซอย... ‘เน่าละสิมึง’ ผมคิด
ว่าจะไม่สนใจ... แต่อะไรไม่รู้ก็ทำให้ผมรีบเดินไปดักหน้ามัน พอมันเห็นหน้าผม มันก็สะบัดหน้าจะเดินไปอีกทาง แต่ ผมจับแขนมันไว้
“เดี๋ยวสิ ชล มึงคุยกับกูก่อน”
มันหันมา นัยน์ตาวาววับ... “ไหนมึงบอกว่า มึงจะไม่กวนกูแล้วไง” มันทวนคำพูดสุดท้ายของผมที่บอกมัน
“ถ้ามึงไม่เป็นเพื่อนที่กูสนิทที่สุด กูก็จะไม่ยุ่งกับมึงหรอก...” ผมบอกมันเสียงหนักแน่น จับแขนมันเดินเข้าไปในซอยบ้านมัน จนมาถึงที่มืดข้างกำแพงบ้านหลังนึง จับมันให้หันหน้ามาหาผม แล้วยึดแขนมันไว้แน่น
“มึงเป็นไรไปวะ ชล”
“กูไม่เป็นไร... จะกลับไปนอน... มึงปล่อยกู” มันพยายามจะแกะมือผม แต่มันตัวเล็กกว่าผมเยอะ แถมผมออกกำลังกายเป็นประจำ...
“ไม่จริง... จู่ๆ มึงก็ไม่พูดกับกู ตั้งแต่ที่ร้านข้าว... มึงโกรธกูเรื่องอะไร บอกมา” ผมถามเสียงเข้ม ตรงนั้น ค่อนข้างมืด นานๆ จะมีคนผ่านมาสักคน... ดึกป่านนี้แล้ว...
“กูไม่อยากจะพูดกับคนที่ไม่รักษาน้ำใจแฟน” มันนิ่งไปอึดใจ ก็หลุดออกมา
“กูเหรอ... ตรงไหนวะ” ผมถามงงๆ
“เออ... ไหนว่ามึงรักแฟนมึงไง... รักนักรักหนา... แต่เมื่อคืนก่อน มึงก็ยังไป “เ -็ ด –ี” คนอื่น”
ผมอ้าปากค้าง “แล้วมันเกี่ยวอะไร ระหว่างมึงกับกูวะ...”
มันหันมามองหน้าผม เห็นน้ำใสๆ ที่ขอบตามัน
“เออ...มันไม่เกี่ยวกับกูหรอก... แต่กูสงสารแฟนมึง... นอกจากมึงจะมาทำงานที่ใครเค้าไม่ยอมรับแล้ว... นอกงานมึงก็ดอกทองไปเ –็ ดผู้หญิงคนอื่นอีก... มึงจะทำให้น้องเค้าช้ำใจไปถึงไหน แล้วถ้าน้องเค้าทำอย่างมึงมั่งล่ะ ดิน...” มันพูดยาว... น้ำตาใหลลงมาที่แก้มเป็นทาง...
ผมหน้าร้อนวูบกับคำด่าของมัน... สะท้อนในใจขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ‘ไม่มีทาง น้องษารักกู ไม่มีทางที่น้องเค้าจะทำให้กูเสียใจแบบนั้น...’ ผมปฏิเสธมันอยู่ในใจ
ผมดึงแขนมันให้เดินเข้าไปในซอยเพราะไม่อยากให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนผ่านไปมา ถึงแม้จะไม่มีคนผ่านมากนัก แต่ แถวนี้ ก็ยังไม่ไกลจากร้านเท่าไร
เห็นมันเดินปาดน้ำตา แล้วก็อดสงสารมันไม่ได้ นี่ไอ้ชลมันหวังดีกับแฟนผมขนาดนี้แลยเหรอ... กอดคอมันเข้ามาใกล้... มันขัดขืนนิดๆ แต่ก็ยอมให้ผมทำอย่างนั้นแต่โดยดี...
“มึงโกรธกูแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเหรอ...” ผมกระซิบถาม
“เออ...” น้ำเสียงขึ้นจมูกฟึดฟัด
“ทำไมวะ ชล ทำไมมึงต้องโกรธกูด้วย กะอีแค่กูไปเอากะคนอื่น... ปรกติกูก็เอากับลูกค้าทุกคืนอยู่แล้วนี่หว่า”
มันนิ่งไปพักนึง... “เรื่องเอากะลูกค้า มันเลี่ยงไม่ได้เพราะมันเป็นงาน...” มันบอกเบาๆ “แต่คืนนั้นมันไม่ใช่งาน ไม่รู้ดิ...ดิน...กูก็บอกไม่ถูกว่าทำไมกูถึงต้องโกรธมึง...เพราะเรื่องนี้ด้วย”
“มึงหวงกูเหรอ” ผมหันไปถามมันตรงๆ
มันหันมามองหน้าผมก่อนจะพยักหน้า... “พูดอย่างงั้นก็ได้... พี่สาวกูเลิกกับพี่เขย ก็เพราะเค้าแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น...”
ผมอึ้งไปกับเหตุผลของมัน... นั่นดิ... พอมันได้ยินที่ไอ้แอ๊ดคุยกับเพื่อน เรื่องผมพาหญิงไปฟันคืนนั้น มันถึงโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟ... มันมีความหลังแบบนี้นี่เอง...
“กูขอโทษ” ผมบอกเบาๆ กอดคอมันแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“มึงควรจะไปขอโทษแฟนมึงมากกว่า...ดิน”
“ก็... น้องเค้าไม่รู้เรื่องนี่หว่า มึงโกรธแทนน้องเค้า... กูก็ขอโทษมึงแทนน้องเค้าแล้วไง...ไอ้ห่า กูขืนไปบอกน้องษาว่ากูไปเอากะคนอื่น กูคงเละเป็นโจ๊ก... เห็นเรียบร้อยๆ แบบนั้น ใจแข็งอย่างกับอะไรดี... กว่าจะง้อสำเร็จแต่ละครั้ง” ผมบอกมัน แต่ไม่ได้บอกประโยคสุดท้าย... “เล่นเอาไอ้ดินเสีย น้ำ เอ๊ย... เหงื่อไปไม่น้อย”
มันหันมามองผม... ยิ้มออกมาได้...
“มึงมันบ้า... บ้าเซ็กซ์ด้วย... ไอ้บ้ากาม...” มันด่าผมเบาๆ
ผมค่อยสบายใจที่เห็นมันยิ้มออกมาได้... เห็นลูกกะตามันมีน้ำใสๆ แล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้... แม่งมึงเป็นเพื่อนกูนะเว้ย...ชล มึงจะหวงกูมากเกินไปป่าววะ....
ไม่นานเราก็เดินมาถึงประตูห้องมัน...
“มึงหายโกรธกูแล้วใช่ไหม...ชล” ผมถามมันขณะที่มันกำลังไขกุญแจประตู
“อือ...กูหายโกรธมึงก็ได้... แต่มึงอย่าทำอย่างนี้อีกละกัน...” มันบอกผม แมร่ง... มึงพูดอย่างกับ มึงเป็นแฟนกูแน่ะ
“คร๊าบ...” ผมบอกมันยิ้มๆ “คราวหลังกูจะไม่ทำ... (ให้มึงรู้) อีก..” จับหัวมันยีจนยุ่งไปหมด...
“มึงกลับไปได้แล้วละ ดิน” มันหันมาบอกผม หลังจากที่ไขกุญแจประตูเสร็จ
ผมส่ายหน้า...เหมือนเด็กดื้อ...“ม่าย... กูง่วงแล้ว... กูจะนอนที่หอมึงเนี่ยะแหละ... เหอะน่ะ... กูบ้ากาม แต่กูก็ไม่ปล้ำเพื่อนหรอก.... น๊า... ให้กูนอนด้วยคน”
มันหน้าแดง... ทำปากขมุบขมิบ ก่อนจะหันไปเปิดประตู....
....................................................................
ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน... เสร็จแล้วไอ้ชลก็เข้าไปบ้าง ไม่นานมันก็ออกมา... พอมันเห็นสภาพที่ผมนอนอยู่บนเตียง มันก็ทำตาโต...
“แล้วมึงจะนอนอย่างนั้นเหรอ...” มันถามผม หน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นผมนอนเย้ยฟ้าท้าดินอยู่ในชุดวันเกิด...
“อือ... กูชอบ... ไม่เกะกะดี... มานอนเหอะน่ะ... อายอะไรวะ ผู้ชายเหมือนกัน กูไม่ปล้ำมึงหรอก...” ผมบอกมันพลางหลับตา
ได้ยินเสียงมันสะบัดผ้าเช็ดตัวตาก ครู่เดียว มันก็ปิดไฟกลางห้อง แชะ... ก่อนจะขึ้นมานอนข้างๆ ผม...
เรานอนคุยกันที่เตียงอยู่พักใหญ่ จนผมเริ่มเคลิ้มๆ จะหลับ...
“...ดิน...” มันกระซิบหลังจากนิ่งไปอึดใจจนผมคิดว่ามันหลับไปแล้ว...
“...หือม...”
“เวลามึงนอนกับแฟน... มึงก็นอนแก้ผ้าแบบนี้เหรอ”
“ฮื่อ... ทำไมวะ... น้องเค้าก็เห็นของกูจนชินแล้ว”
“...ดิน...”
“...หือม... อะไรอีกล่ะมึง...ไม่นอนหรือไง”
“...กูกอดมึงนอนได้ไม๊...” มันถามเสียงกระซิบ
ผมหันไปมองหน้ามัน... เห็นประกายตาของมันสะท้อนกับแสงข้างนอกที่ส่องข้ามาทางรอยแยกของม่าน กึ่งกล้ากึ่งขลาด มันคงกลัวผมปฏิเสธ...
ผมสอดแขนเข้าไปใต้คอมัน ดึงมันเข้ามาใกล้...
“...อือ...ตามใจมึง... แต่ถ้ากูเห็นมึงเป็นน้องษาแฟนกู แล้วกูปล้ำมึง...อย่ามาโทษกูก็แล้วกัน...” ผมบอกมันยิ้มๆ
“ไอ้บ้ากามดิน” มันด่าผม... ก่อนจะพลิกตัวมากอด แถมยังเอาหัวมาหนุนใหล่ผมอีก... แล้วเราก็หลับไปทั้งสองคนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้น...
..................................................
ลุ้นกันละสิ... :m16: :m16:
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้นจริงๆ ครับ...
สารภาพมาซะตามตรง... ใครคิดลึกว่าผมจะทำแบบนี้ :oo1:
ยอมรับมาซะดีๆ ว่าตัวเอง "บ้ากาม"... หุ หุ
:mc4:
ฝันดีนะครับ เพื่อนๆ ราตรีสวัสดิ์ครับ....
:bye2:
-
:yeb: ป๋มคร้าบบบ....ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบาน
บ้ากาม ก็บ้ากามฟ่ะ...คิดอย่างนั้นเจรงๆๆๆๆ
+1 ให้ ดิน สุด-หย่อ-กา-ดอ-ยาว-หญ่าย :z1:
:L1:ร้ากชล :กอด1: คิดเถิงดิน ฮี่ฮี่
-
แหม...เสียดายจัง :o8:
อุกรี๊ดดดดดดด ปรับความเข้าใจกันได้แล้ว
พี่ชลน่ารักกกกก หึงแทนน้องษา เฮ้ออ.... เหตุผลฟังไม่ขึ้นชะมัด
แถมยังมีน้ำตาคลอๆอีก เฮ้ออออออ
“มึงหวงกูเหรอ”
>> อยากบอกว่าใช่เนอะพี่ชล แต่มะรู้ว่าหลังจากตอบไปแล้ว
จะสลบอยู่บนพื้นรึป่าว เหอะๆ
“อือ... กูชอบ... ไม่เกะกะดี... มานอนเหอะน่ะ... อายอะไรวะ ผู้ชายเหมือนกัน กูไม่ปล้ำมึงหรอก...”
>> พี่ชอบบอกแล้วใครห้ามล่ะ บร้าๆๆๆ มานอนอ่อยในชุดวันเกิด แหมๆๆ น่านัก 55
ขอบคุณค้าบพี่ดิน +1 จัดไป
-
+1 คะแนนเลขสวย 111 ให้คุณดินนะครับ :กอด1:
แล้วเราก็หลับไปทั้งสองคนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้น...ว๊า :serius2: ขัดใจอย่างแรง
อุตส่าห์เดาว่าตอนคุณดินไปง้อชลเนี่ยจะต้องมีเสียเลือดกันมั่ง
รอลุ้นต่อ...อาจจะมีตอนตื่นนอนก็ได้ อิ อิ
-
นอนกอดกันแล้วหลับไปเหรอ
ไม่เชื่อเด็ดขาด
-
คุณดินง้อดีมีรางวัลให้
บวกคะแนนที่ 112 ให้ไปแล้วนะคะ
-
เข้ามาดูก่อนไปนอน... อ่าน 4 รีที่ผ่านมาแล้วหัวเราะครับ 3 ใน 4 บอกว่าผมมีอะไรกับไอ้ชลคืนนั้น... แสดงว่า 75% ของคนอ่านในบอร์ดนี้ "บ้ากาม" อ่ะครับ หุ หุ
ยืนยันอีกทีครับ ว่าไม่มีอะไรจริงๆ คร๊าบ.... ไม่มีหลักฐานสักกะหยดเลย.... หุ หุ
ดิน
ปล. ตอนตอบ คุณ Amito ยังไม่เข้ามาครับ พอพิมพ์เสร็จก็เพิ่งเห็น แต่ก็ยืนยันว่า เกิน 50% อยู่ดี หุ หุ
-
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมพี่ดิน
และเข้ามาร่วมลงเสียงเพิ่มอีกคนว่า
นอนกอดกันแล้วหลับไป
ไม่เชื่อเด็ดขาด
:laugh:
-
ชอบใจ :-[
-
555555555555
บ้าหรอพี่ดิน
ไม่ได้บ้ากามนะ แต่พี่ดินเขียนให้คิดไมล่ะ
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มายกมือไม่เชื่อด้วยคนครับ ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอะ รึว่าคุณดินเพลีย จนโดนคุณชลลักหลับแล้วไม่รู้ตัว
:haun4:
-
:z1: :z1: :z1:
ไม่อยากจะเชื่อเลยอ่ะว่าจะไม่มีอะไรกันในคืนนั้น
อย่างพี่ดินไม่น่าจะพลาดได้เลย
ปล..+1ให้กับพี่ดินที่บ้ากามกว่าครับ
-
ไม่มีอะไรในตอนกลางคืน ตอนเช้าจะมีมั้ยล่ะ
-
ตกลงจะไม่มีใครเชื่อไอ้ดินเลยใช่ไหมเนี่ยะ ว่าไม่มีอะไรจริงๆ...
พอตอนหื่น ก็หาว่าไอ้ดินบ้ากาม
พอเป็นคนดี ก็ไม่เชื่ออีก... เฮ้อ....
......................
ดีใจนะครับ คุณ Katawoot นักเขียนดังมาเยี่ยมถึงบอร์ด
คุณเป็น idol ในการเขียนบทหวานๆ ของผมเลยนะเนี่ยะ... อ่านแล้วเห็นภาพเลย... หวานซะ.....
......................
บอกว่าไม่มีอะไรจริงๆงงงงงง
:serius2: :serius2:
ดิน
-
^
^
^
มันทำใจให้เชื่อยากอยูน่าคุณดิน ก้อปืนใหญ่คุณดินมัน start ติดง่าย ทั้งไว ทั้งแรง แถมพฤติกรรม ธรรมชาติ และแรงจูงใจขาวๆนั่นอีก
:z1:
อะ อะ เชื่อก้อได้ นี่เห็นว่ายืนยันหนักแน่นขนาดนี้นะเนี่ย จะเชื่อสักครั้งนะคะ
-
ข้าน้องก็คิดคร๊า
:z1:
ยอมรับด้วยการกด+ให้พี่ดิน
หึหึ
-
โถถถถถถถถ
พี่ดินน่าสงสารจัง
ไม่มีใครเชื่อถึงขนาดต้องมาบอกกันเลยทีเดียว
หุหุ :z1:
-
พี่ชลคนดีของคนอ่าน โกรธจนน้ำตาคลอเลย อึก :m15:
:o8: น่ารักจริงๆๆ
บวกหนึ่งพี่ดินด้วยค่ะ ง้อสำเร็จแระ คึคึ
ตอนท้ายนี่เชื่อได้ไหมหนอ ว่าไม่มีอะไร 555 :z1:
-
เชื่อสิคะ คุณดิน บอกไม่มี ก็ไม่มีนิ
ขอบคุณนะคะ
-
ยืนยันซะขนาดนี้
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะคร้าบบบบ เพ่น้อง
:กอด1: คุณดิน แล้วเข้านอน ฮี่ฮี่
-
นอนกอดกันเฉยๆ ป้าไม่เชื่อหรอก
+1ให้กับความน่ารักของชล
-
เชื่อคุณดินนะตอนนั้นไม่มีอะไรจริงๆ แต่ตอนต่อๆไปไม่แน่..
-
นึกว่ามีเลือดสาด หงะ ....
คิดว่าตัวเองเป็นชล ... คงกลั้นใจน่าดู
-
เอามาฝากก่อนวันหยุดครับ
...............................................
ตอนที่ 11 แค่เพื่อน...
หลังจากวันที่ผมไปง้อไอ้ชลมันวันนั้นแล้ว ดูเหมือนว่าเราสองคนจะสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม เพราะตอนนี้ไม่ว่าผมจะนั่งอยู่ตรงไหน ก็จะมีไอ้ชลนั่งอยู่ข้างๆ เสมอ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน โดยเฉพาะเรื่องเที่ยว ดูเหมือนว่า คราวนี้ไอ้ชลจะไม่ยอมให้ผมไปโดยที่ไม่มีมัน
ถ้ามันติดลูกค้า เวลาเราไปเที่ยวกัน มันก็จะตามไปทีหลังทุกครั้งๆ แต่ถ้าวันไหนนัดกันแล้ว ผมเกิดติดลูกค้าขึ้นมา ไอ้ชลมันก็หาเหตุ ปวดหัวตัวร้อน ไม่ไปกับพวกไอ้แอ๊ดซะงั้น แต่ก็ยังไม่มีใครผิดสังเกตุ ยกเว้น... ผมเอง
ความรู้สึกทั่วๆ ไปก็เหมือนคนอื่นคือ ไอ้ชลมันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด ซึ่งคนอื่นก็มองอย่างนั้น แต่ลึกๆ แล้วผมกำลังคิดว่า
“ไอ้ชล แมร่ง หวงกูเกินเพื่อนหรือเปล่าวะ”
เพราะทุกครั้งที่ไปเที่ยวกัน ไอ้ชลจะเกาะติดผมแจเลย แทบจะเรียกได้ว่า ผมไม่สามารถจะเหลือบตาไปมองผู้หญิงคนไหนๆ ได้เลย... ตอนอยู่ที่โต๊ะ ถ้ามีหญิงคนไหนเดินผ่านเข้ามา หรือผมมองคนไหนนานไปหน่อย ไอ้ชลก็จะชวนผมออกไปเต้นที่ฟลอร์ หรือบางครั้งตอนอยู่ที่ฟลอร์ ถ้าผมหันไปเต้นกับผู้หญิง คนไหน หรือทำท่าจะเดินเข้าไปสี ไอ้ชลก็จะเดินเข้ามาแทรกอยู่ตรงกลาง หรือไม่ก็ชวนผมเข้ามานั่งที่โต๊ะ... หรือถ้าเจอศึกรอบด้าน... มันก็จะชวนผมกลับซะงั้น... ทั้งๆ ที่เพิ่งจะมาได้ไม่นานเท่าไร
บางที มันติดลูกค้า ผมไปก่อนกับพวกไอ้แอ๊ด... ซึ่งบางที ก็มีส่งสายตากับหญิงไปบ้างแล้ว แต่พอไอ้ชลมา... วงแตก... เพราะมันจะทำท่าไม่พอใจ... และเข้ามาเกาะติดกับผมจนไม่สามารถสานสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นได้อีกต่อไป...
ช่วงแรกๆ ผมก็ยังไม่เข้าใจเท่าไร... ก็คิดว่ามันคงหวงผมแทนน้องษา เหมือนคดีน้องแจง ซึ่งผมก็ไม่ว่ามัน...และก็ยังเที่ยว ไปค้างบ้านมัน หลังจากกลับมาจากเที่ยว หรือไม่ก็วันไหนที่ขี้เกียจนั่งแท็กซี่ ผมก็นอนบ้านมันบ้าง ซึ่งมันก็ขอนอนกอดผมทุกครั้ง... สอง - สามครั้งแรก ก็นอนกอดเฉยๆ... จนกระทั่ง...
วันนั้น... หลังจากกลับจากไปเที่ยวกันมา ผมก็กลับมานอนบ้านไอ้ชลมันเหมือนทุกครั้ง... ตามเคย หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย มันก็มานอนกอดผม แต่ครั้งนี้มันเริ่มแปลกๆ ไป...
หลังจากนอนกอดไปได้สักพัก พอผมเริ่มจะเคลิ้มๆ กำลังจะหลับ มือไอ้ชลที่ตอนแรกอยู่นิ่งๆ บนอกผมก็เริ่มลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อ เริ่มจากเบาๆ ก่อน
‘เมิงจะทำอะไรฟะ...ไอ้ชล’ ตอนนั้นผมเริ่มสงสัยตะหงิดๆ แต่ยังทำเป็นนิ่งอยู่
ครู่ใหญ่ ไอ้ชลก็ผงกหัวขึ้นมาจากซอกใหล่ผมที่มันหนุนอยู่ คงเงยหน้าขึ้นมามองว่าผมตื่นหรือเปล่า... จนมันเห็นว่าผมไม่ขยับตัว คิดว่าผมหลับสนิทมันก็เริ่มรุกคืบมาเขี่ยหัวนมผมเล่น เริ่มจากเบาๆ ก่อน
จนผมเห็นว่า มันชักจะเลยเถิด เลยจับมือมันไว้ ทั้งยังหลับตาอยู่
“อืมม... ชล...มึงอย่าซนดิ...” ผมบอกมันเบาๆ
มันสะดุ้งนิดนึง ก่อนจะเอาหัวมาหนุนใหล่ผมอย่างเดิม... ทำทีเป็นหลับต่อ... ครู่นึงผมก็ปล่อยมือมัน ปล่อยให้มันนอนกอดไปตามปรกติ... แต่ความรู้สึกภายในของผม กลับไม่เป็นอย่างนั้น...
..................................................................
ความรู้สึกตอนนั้น มันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงกับไอ้ชล... ไม่อยากให้มันเป็นอย่างที่ผมสงสัย มันเป็นเพื่อนผม... ไม่อยากให้มันคิดกับผมมากไปกว่านั้น
แล้วถ้ามันเป็นอย่างที่ผมคิดล่ะ...
จากตัวอย่างที่เคยเห็นไม่ว่าจะ เรื่องของ ไอ้เอก กับไอ้คม หรือ ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าที่มาหลงรักเด็กในร้าน ผลสุดท้ายมักจะจบลงอย่างไม่สวยทุกครั้ง...
ตัวผมเอง ก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆ คนนึง เข้ามาทำงานเพราะความจำเป็นทางเศรษฐกิจ ซึ่งผมก็จะทำงานส่งตัวเองแค่เรียนจบ และตัวผมเองก็มีแฟนคือน้องษาอยู่แล้ว... ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาทั้งหมด... ผมคงไม่สามารถจะไปมีความสัมพันธ์ทางใจกับมันมากกว่าความเป็นเพื่อนแน่ๆ
แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเสียใจ ยังเสียดายความเป็นเพื่อนระหว่างมันกับผมอยู่...
..................................................................
ความคิดของผมวนเวียนในหัวสมองอยู่พักใหญ่...จนกระทั่งผมเริ่มเคลิ้มๆ จะหลับไม่หลับแหล่....
ในความรู้สึกของผม ในขณะครึ่งหลับครึ่งตื่น... เหมือนกับว่าผมนอนกอดอยู่กับน้องษาแฟนผม ซึ่งน้องษาเอง ก็ชอบที่จะลูบหน้าท้องของผมเล่นเป็นประจำ... (บางทีก็เลยเถิดไปถึง ไอ้ดินน้อยอีกต่างหาก หุ หุ)
แต่แล้วในจิตของผมก็นึกขึ้นมาได้ว่า
‘กรูไม่ได้นอนอยู่กับษานี่หว่า... แล้วใครวะ ลูบหน้าท้องกรูเล่น... ไอ้ชล!!!!!...’
พอรู้สึกตัวเต็มที่ ผมก็จับมือของไอ้ชลที่กำลังจะลงไปถึง จุดสำคัญไว้... กระซิบเสียงหนัก...
“มึงเป็นเพื่อนกูนะ... ชล...”
พูดจบผมก็พลิกตัวไปอีกทาง นอนคว่ำหน้านิ่ง... ส่วนไอ้ชลก็นอนนิ่งตัวแข็งไปเหมือนกัน
เรานอนนิ่งกันไปพักใหญ่... เหมือนหลับ... แต่ไม่หลับ... ผมรู้... ว่ามันก็ไม่ได้หลับ... เหมือนผม...
นานพอดู... จนในที่สุดไอ้ชลมันก็เริ่มก่อน... มันเอาแขนมากอดผมจากด้านหลัง
“มึงโกรธกูเหรอ... ดิน” มันกระซิบ...
“...เปล่า... แต่มึงเป็นเพื่อนกูนะ... เราเป็นเพื่อนกัน มันคงไม่ดี...”
ไอ้ชลมันเงียบไปพักใหญ่... ก่อนจะบอกออกมา...
“กูขอโทษ...”
ผมพลิกตัว หันมาทางมัน...
“มึงเป็นเกย์เหรอ... ชล” ผมถามมันตรงๆ จริงๆ ตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกครับ เพราะท่าทางไอ้ชลมันก็ไม่ได้บอกอะไรสักนิด หรือมันอาจจะส่งสัญญาณมาแล้ว แต่ผมโง่เองก็ไม่รู้....
“กูชอบมึง...” มันตอบไม่ตรงคำถามเท่าไร... “ชอบมานานแล้ว... มากกว่าความเป็นเพื่อน... กูไม่รู้เหมือนกันว่าอย่างนี้เค้าเรียกว่า กูเป็นเกย์หรือเปล่า... กูอยากอยู่ใกล้มึง... อยากนอนกอด อยากมีอะไรกับมึง.... กูไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อนเหมือนกันนะ ดิน”
ผมถึงกับอึ้ง กับสิ่งที่มันสารภาพออกมา... อะไรวะ... เพื่อนกู มึงเป็นไปได้ขนาดนั้น... ได้ยังไงวะ...
ผมพลิกตัวนอนหงาย ขึ้นมองเพดานอยู่พักใหญ่... ก่อนจะบอกมันออกมาในที่สุด... “กูเป็นเพื่อนมึง...กูรักมึงแบบเพื่อน... กูไม่อยากให้เราเป็นมากไปกว่านั้นนะ...ชล”
ผมหันมาสบตาไอ้ชลที่นิ่งไปพักใหญ่ แล้วมันก็พยักหน้า
“เอาเถอะ ดิน... มันคงไม่ง่ายหรอก ที่กูจะทำได้อย่างมึงว่า... แต่กูจะพยายาม... ดีกว่ากูต้องเสียเพื่อนอย่างมึงไปทั้งหมด...”
ผมเห็นน้ำใสๆ ไหลออกมาจากตาของมัน หยดลงบนหมอน... พอมันพูดจบ... แต่มันก็รีบกระพริบตา... แล้วหันหน้าไปอีกทางนึง...
......................................................
หลังจากวันนั้น ดูเหมือนว่า เราจะเข้าใจกันมากยิ่งขึ้น... ยังไปทานข้าวด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน บางวัน ผมก็ยังไปนอนบ้านมัน เหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ ผมระวังตัวมากขึ้น ไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ... ที่จะทำให้มันลำบากใจ จนมันแอบยิ้ม เมื่อเห็นผมคว้ากางเกงขาสั้นมาใส่หลังจากอาบน้ำเสร็จ
“มึง จะนอนแก้ผ้าเหมือนเดิมก็ได้...ดิน”
“ม่ายอ่ะ” ผมส่ายหน้า... ยิ้มให้มัน “กูควรจะรับผิดชอบส่วนของกูด้วย... มึงจะได้ไม่ลำบากใจ” ผมพูดยิ้มๆ แต่ไอ้ชลหน้าแดงก่ำ....
สังเกตุดู... ไอ้ชลมันดูหงอยๆ ไปในช่วงแรกๆ เหมือนกัน แต่พอหลังจากนั้นไม่นาน ก็ดูเหมือนมันจะทำใจได้... กลับมารื่นเริง และ กวนตีนเหมือนเดิม... จนผมสบายใจว่าไม่ได้ทำร้ายจิตใจมันเกินไป
แต่เรื่องหวงผม มันก็ยังหวงไม่เลิกรา...
“ก็หวงแทนแฟนมึงไง...ดิน” มันบอก เมื่อผมถามมัน
เหตุผลของมันทำให้ผมพูดไม่ออก อยากจะเบิ้ลกระโหลกมันสักสองสามที เมื่อมันทำวงแตก แต่ได้ชลมันเหมือนนกรู้ หลบไปอีกทางแถมมีการยักคิ้วให้ เป็นเชิงว่า... ถ้ากูไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังเลย... ประมาณนั้น
เรื่องของผมกับมัน... คงไม่คืบหน้าไปไหน ความสัมพันธ์อาจจะยังคงสถานะภาพอยู่แค่ความเป็น “เพื่อนที่สนิทที่สุด” ต่อไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เกิดเรื่องที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป.... โดยความยินยอมของผมเอง...
เดาถูกไหมครับ.... ว่าเรื่องอะไร????
มาต่อเฉลย... ตอนหน้าครับ....
..........................................
เคยได้ยินเพลงนี้ไหมครับ...
เธอกับฉัน เมื่อวันวาน เป็นเช่นเพื่อน
กลับลางเลือน คำว่าเพื่อนจางหายไป
เหตุได้ชิด เคียงใกล้ จึงได้รักฝังใจ
ไม่ผิดใช่ไหม เพราะรู้ใจกันตลอดเวลา
ก่อนเคยเศร้าซึม เงียบเหงาและขืนข่ม
เธอมาประโลม ปลอบโยนให้ สุขอุรา
ไม่เคยทิ้งร้างลา สุขและทุกข์ฟันฝ่า
กาลเวลา ล่วงมาแปรเปลี่ยนใจ
เปลี่ยนความรัก ฉันท์เพื่อน กลบลบเลือนหายไป
เกิดความรักขึ้นใหม่ ซึ้งใจ ทดแทน...
ไม่รู้ขาดหายไปบางท่อนหรือเปล่าอ่ะครับ... ไม่เคยได้ยินใครเอามาร้องอีกเลย....
........................................
ถูกใจใครหรือเปล่าไม่รู้ครับ
Happy Weekend นะครับ
:bye2: :bye2:
-
^
^
คุณดินมาแล้วววว :กอด1:
+1 และขออนุญาต "จิ้ม" นะครับ :-[
สุขสันต์วันหยุดเช่นกันนะครับ
เดาว่าตอนหน้าจะมีการเสียเลือด(ซะที)ใช่ไหมครับ
-
จิ้ม ไม่ได้
งั้น
เจิม
-
ว้า สงสารพี่ชลจังเลยเนอะ
ต้องพยายามทำเพื่อจะไม่ให้เสียเพื่อนไปด้วยอ่ะ
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเศร้าจัง :monkeysad:
-
แอบเศร้าแทนชล ตอนนั้นคงรู้สึกแย่ๆสิเนอะ
แต่ยิ่งอยู่ใกล้กันมากๆ มันก็คงมีสปาร์กบ้างละน๊า ใช่มั้ยคะคุณดิน
รอลุ้นตอนหน้า (หรือจะแอบกลับไปอ่านของเก่าดีน๊อ อิอิ)
:L2: สำหรับคุณดินค่ะ
-
:กอด1:
สงสารพี่ชลจัง
^^
ขอบคุณค่ะ
-
ความสนิทสนม คุ้นเคย ชอบพอคนใกล้ชิด
บางทีตัวเราเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน จู่ๆมันก็มาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจ
มารู้ตัวเองอีกที ก็...อ้าววว ตรูรักไปแล้วเหรอเนี่ยะ :o8:
คนเรานี่ก็แปลก อยากจะห้ามอะไรก็ห้ามได้หมด
ยกเว้น....ห้ามใจตัวเอง :monkeysad:
ความรู้สึกของชล เข้าใจดีเลยแหละ เคยมีมาแล้วเหมือนกัลล์
:กอด1:ขอบคุณครับ Bro.DIN แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีบทอย่างว่า แต่จิ้มบวกให้กับซีนอารมณ์ครับ
ป้อล่อ....เพลงที่แนะนำตอนท้าย ความหมายลึกซึ้ง ชัดเจนดีครับ
-
:sad11:
สงสารพี่ชลจัง เฮ้อ รักข้างเดียวมันซ้ำอยู่แล้ว :o12:
ชอบพี่ชลจัง น่ารักดี ที่คอยตามหวงพี่ดิน555 ^^
พี่ดินก็น่ารักดี พยายามรักษาน้ำใจที่ชลมากๆๆ
เป็นกำลังใจเหมือนเดิมจ้าาาา :L2:
[+1]
-
สงสารชลเนาะ ต้องห้ามใจไม่ให้คิดเกินเพื่อน มันทำยากมากยิ่งใกล้ชิดกันเห็นกันทุกวัน เฮ้ย.....สงสารจังเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เห็นใจชลนะ เป็นเหมือนมดแดงเฝ้ามะม่วง
แต่สุดท้ายแล้ว มะม่วงก็สุกจนปริแล้วมดแดงก็ได้กินมะม่วง อิอิ
แสดงว่าชลมีความพยายามสูงมาก หรือว่าสุดท้ายคุณดินเมา?????
-
บอกรักเพื่อนนี่เป็นอะไรที่ต้องอาศัยความกล้าหาญมากๆเลยค่ะ เพราะนอกจากจะไม่ได้คนรักแล้วอาจจะเสียเพื่อนไปด้วย โดน 2 เด้งเลย
รู้สึกดีกับชลนะคะที่กล้าที่จะบอกความรู้สึกของชลกับคุณดิน เราว่าชลคงโล่งไปเลยค่ะ
และก้อรู้สึกดีกับคุณดินที่ไม่ชอบก้อบอกกันตรงๆ
และที่ยิ่งรู้สึดดีไปยิ่งกว่า คือ ทั้งคู่ยังสามารถคบหากันได้สนิทเหมือนเดิม
จะรออ่านนะคะว่าจะรักษาสภาวะแบบนี้ได้นานขนาดไหน
-
:m15: เรื่องแบบนี้คงต้องให้เวลาพี่ชลทำใจนิดส์นึง
เฮ้อออ ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ..แต่เหมือนอยู่แสนไกล (อินเพลงได้อีก)
แต่การแสดงออกของพี่ชลนี่เจ๋งจริงๆคะ เหอะๆ เป็นก้างได้ทุกสถานการณ์สิน่า
แต่ก็ยังดีคะ ที่พี่ดินยังใจกว้างไม่ได้ตัดเป็นตัดตายเพื่อน แค่บอกให้รู้
เพราะถึงยังไงค.สัมพันธ์แบบเพื่อนนั่นก็ยังจีรังยั่งยืนกว่าค.สัมพันธ์ในแบบนี้สินะ
:o12: still สงสารพี่ชล
รอตอนน่าคะ อั๊ยยยยยยย ลุ้นๆ :jul1: 555
+1 จัดให้คะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะพี่ดิน :กอด1:
-
:เฮ้อ:เป็นอีกตอนที่ไม่ฉาก :oo1: :oo1:แหมมมมม เสียดายจัง
พี่ชลน่าฉงฉานจังครับ คงต้องทำใจ&สงบจิตสงบใจอย่างมาก
ก็ในเวลานอนด้วยกัน พี่ดินนอนให้ท่าแบบไม่ได้ตั้งใจ(หรือป่าวไม่รู้)อ่ะ
+1ให้กะพี่ดินคนดีคร้าบบบบบบบบบ
-
น้องชลเป็นคนดีนะที่เข้าใจและเคารพในจุดยืนของคุณดิน หันมารับบท
เพื่อนสนิทที่ไม่ใช่แฟนทำแทนได้เป็นบางเรื่อง ที่ดีต่อไป
-
คุณดินโชคดีนะครับ ที่คุณชลรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และยอมรับกับเรื่องระยะห่างนี้ได้ เป็นคนอื่น ดีไม่ดี อาจจะมองหน้ากันไม่ติด เลิกคบเลิกคุยกันไปเลยก็ได้
แต่อยากรู้จังว่า หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีก... :z1:
-
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อจริงๆ
-
แวะมาทักทายครับ
เห็นมีคนสงสารแต่ไอ้ชล อย่างนี้ต้องแกล้งมันเยอะๆ หุหุ
:m16: :m16:
-
^
^
ยกจั๊กกะแร้ สนับสนุนความคิดของ Bro.DIN
เอาเลยครับ แกล้งชลเยอะๆ เลย
:oo1: :oo1: :oo1:
ฮ่า ฮ่า 555+++ :jul3:
-
เอามาต่อให้ก่อนวันทำงานครับ.... เด๋วหายไปนานจะมาโทษผมอีก...
แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเกี่ยวกับไอ้ชลเท่าไรครับ
......................................................
ตอนที่ 12 ไอ้น้องชาย
ตอนที่เขียนจบ ตอน 11 คิดว่าจะเอาเรื่องของผมกับไอ้ชลมาเล่าต่อ... แต่นึกขึ้นมาได้ครับ ว่า มันมีอีกเรื่องนึงที่เกิดก่อนฉากนั้น.... (น่า... ไม่ต้องกลัว ว่าไอ้ฉากนั้นจะหายไป... เด๋วผมก็เอามาเล่าจนได้นั่นแหละ...หุ หุ)
วันนั้น ผมเดินเข้าไปในร้านประมาณทุ่มกว่าแล้ว สังเกตเห็นว่า ที่เก้าอี้ตัวในสุด หน้าเคาน์เตอร์ มีเด็กหนุ่มคนนึงนั่งจ๋องๆ อยู่ หลังจากยกมือไหว้พี่รัตน์กับพี่ปิ๊ก ผมก็หันไปยิ้มให้.... พี่ป้อมได้โอกาส ก็เลยบอก
“เพชร นี่พี่ดินนะ... ดาวของร้านเลยละเนี่ยะ”
เด็กหนุ่มยกมือไหว้ ผมรีบบอกว่า “วันหลังไม่ต้องไหว้แล้วละ เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันนะ”
“น้องเค้ามาหาเงินเรียนหนังสือ...” พี่รัตน์บอกผมก่อนจะหันไปหาเจ้าเพชร “เพชร... ที่เราบอกอยากเรียนหนังสือน่ะ ถามพี่ดินเค้าดูก็ได้นะ... เค้าเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้ว...”
เจ้าเพชร มองหน้าผม... ผมเองเพิ่งได้มีโอกาสสังเกตเจ้าเพชร เต็มๆ ตา... มันเป็นเด็กหน้าหล่อ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ตาโตแต่หม่นเศร้ามาก... ขนตายาวเป็นแพ... ตัวไม่โตเท่าไรแต่สมส่วน... น่าจะสูงประมาณ ร้อยเจ็ดสิบ ประมาณนั้น...
“ไปกินข้าวกัน...” ผมชวน...
ไอ้เพชร เดินตามผมออกมา... ไอ้ชลรออยู่แล้ว... เราเลยไปกินข้าวพร้อมกันสามคน...
จากการพูดคุย... ไอ้เพชร อายุเพิ่ง สิบแปดปี กำพร้าพ่อแม่ อยู่กับยาย และน้องสาว ที่ต่างจังหวัด พอเรียนจบ มอสาม ก็ไม่มีเงินเรียนต่อ เลยออกมาหางานทำเพื่อจะส่งตัวเองเรียนให้ได้
เพชร ผ่านงานมาหลายอย่าง ทั้งโรงงาน เด็กเสริฟจนกระทั่ง มีคนแนะนำให้มาทำงานนี้ มันจึงมาสมัคร วันนี้เป็นวันแรก...เท่าที่คุยกัน ไอ้เพชร ยังไม่เคยมีประสบการณ์ กับผู้ชายคนไหนมาก่อนด้วยซ้ำ...
“แล้วผู้หญิงล่ะ...” ไอ้ชลถามตรงๆ เล่นเอาไอ้เพชร หน้าแดง
“ก็... เคยมาบ้างครับ...” ตอบพลางก้มหน้างุด... ไอ้ชลหัวเราะก๊าก...
“มึงจะรู้ไปทำไมวะ ชล...” ผมถามเมื่อเห็นน้องมันอายแทบแทรกโต๊ะหนีแล้ว....
“กูอยากรู้เฉยๆ...” ไอ้ชลมันตอบพลาง ยักคิ้วท่าทางกวนตีน...
ผมทำปากขมุบขมิบพอให้รู้กันสองคน... “น้องนะมึง...”
ไอ้เพชรมันถามผมเรื่องเรียน ผมก็บอกมันไปตามตรง... มันทำตาเป็นประกาย... “พี่ดินเก่งจังครับ... ผมอยากเรียนมั่ง...”
“อือ... ก็ทำงานเก็บเงินเก็บทอง แล้วก็ไปสมัครเรียนศึกษาผู้ใหญ่ จบมอหก แล้วก็เรียนได้นี่หว่า... เพชร” ผมบอกมัน
“ครับพี่...”
เพื่อเป็นการรับน้อง ประกอบกับท่าทางที่ไม่ค่อยมีตังค์ของมัน ผมเลยเลี้ยงมันไป 1 มื้อ ก่อนเราจะเดินเข้ามาในร้านด้วยกัน
คืนนั้น ลูกค้าเข้าร้านไม่เยอะ... ไอ้ชลได้ออกไปก่อน... ก็ หล่อใสปิ๊งอย่างมัน... ไม่ยากที่จะมีลูกค้าสะดุดง่ายๆ ส่วนตัวผมเอง พี่ปอง ลูกค้าประจำเรียกไปนั่งไล่ๆ กับมันแต่ ลูกค้าของผมชอบนั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ ก่อน
สักห้าทุ่มได้แล้ว เด็กในร้านเหลืออีกเยอะเหมือนกัน รวมทั้งไอ้เพชรเองที่นั่งหลบมุมอยู่ในสุด...
“ดิน... วันนี้ พี่อยากทำอะไรสนุกๆ น่ะ...” ลูกค้าของผมที่เริ่มเมานิดๆ เอ่ยบอกผม
“อะไรครับ”
“อยากโดนรุม...” พี่ปองกระซิบอายๆ...
ผมหัวเราะกับท่าทางของพี่แก... คือปกติ พี่ปองจะค่อนข้างขี้อาย... แต่พอเมาจากขี้อาย ก็กลายเป็น ขี้(โดน)เอา ไปได้... เวลาไปกับผม บางทีก็ไปแวะร้านอื่น เรียกเด็กไปอีกคนก็หลายครั้ง...
“เอาใครดีล่ะครับ” ผมถามเบาๆ...
“ไม่รู้อ่ะ... ให้ดินเลือก” พี่ปองพยักหน้าให้ผมเลือก... อะไรฟะ ตัวเองจะโดนเอา แต่ให้ผมเลือก... แต่ก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง
ผมเดินไปที่เคาน์เตอร์ กระซิบถามพี่รัตน์เบาๆ...
“พี่รัตน์ครับ... ใครเทสต์ไอ้เพชร เมื่อเย็นครับ”
“เจ๊เอง ทำไมเหรอ” พี่รัตน์ ลอยหน้าถาม
“Kมันเป็นไง...”
“ผู้ชายธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา...” เจ๊รัตนตอบเป็นรหัสว่า... เกินมาตรฐาน
“โอเค... เดี๋ยวคิดตังค์โต๊ะผม... เอาผมกับไอ้เพชรออกไปด้วย” ผมบอก
พี่รัตน์ชะโงกมองลูกค้าโต๊ะผม ก่อนจะพยักหน้า... “โอเค... ได้... ยังไงสอนๆ น้องมันหน่อยนะ ดิน” พี่รัตน์บอกผม ก่อนจะเอื้อมไปดึงบิลมารวมเงิน... เห็นตูเป็นอาจารย์สอนตั้งแต่เมื่อไรกัน...
ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ... ไม่นานไอ้เพชร ก็เดินเอาบิลมายื่นให้
พอยื่นเงินส่งให้มัน กลับไปทอนแล้ว พี่ปองก็หันมาถามผม... “คนนี้หรือเปล่า...”
“ครับ... เพิ่งมาใหม่วันนี้เลย... ถามแล้วว่า ได้ขนาดเข้ามาตรฐาน” ผมบอกพี่ปอง พลางทำตาล้อแก เล่นเอาพี่ปองอายจนหน้าแดงก่ำ ทำปากขมุบขมิบพึมพำ
“บ้า...เหรอดิน...” แต่ท่าทางพี่ปองคงจะถูกใจไอ้เพชรอยู่ไม่น้อย...
...........................................
ไม่นาน... เราก็มาอยู่ในห้องที่โรงแรมค่อนข้างหรู... พี่ปองไม่ชอบไปโรงแรมชั่วคราว... “ไม่รู้มันซักผ้าสะอาดหรือเปล่าน่ะ” นั่นคือเหตุผลของพี่เค้า...
ผมให้ไอ้เพชรไปอาบน้ำก่อน ไม่นานมันก็นุ่งผ้าขนหนูเดินออกมา... บา...ไอ้น้องชาย หุ่นไม่เลวเลย... ถึงจะไม่สูงนัก แต่ไอ้เพชร ก็รูปร่างสมส่วน กล้ามเนื้อเกร็งคงเพราะทำงานหนักตั้งแต่เด็ก... กล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลูกชัดเจนอย่างกับรางระนาดเลย...
ผมเห็นพี่ปองแอบกลืนน้ำลายเอื๊อก ก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป... พอพี่ปองปิดประตู ผมก็บอกไอ้เพชร...
“ทำใจให้สบาย... ปล่อยอารมณ์ให้เต็มที่... ไม่ต้องอาย ถือว่าเป็นงาน...”
ไอ้เพชรพยักหน้า ไม่พูดอะไร สังเกตดูมันยังมีอาการประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
“นึกว่าพี่เค้าเป็นผู้หญิงแหละ...” ผมบอกเป็นอย่างสุดท้าย ก่อนที่พี่ปองจะเปิดประตูห้องน้ำออกมา
ถึงคิวผมเข้าไปอาบบ้าง โดยทิ้งไอ้เพชรให้อยู่กับพี่ปองตามลำพัง... เอาเหอะ ยังไงพี่ปองก็เป็นรับ มันคงยังไม่มีอะไรลำบากใจเท่าไรนัก....
ผมอาบน้ำเสร็จ เปิดประตูห้องน้ำออกมา ไอ้เพชร นั่งพิงหัวเตียงอยู่มีพี่ปองนอนหมอบอยู่ตรงหว่างขา...ทำหัวผงกขึ้นลง... พอเห็นผมออกมา มันทำท่าเขินนิดๆ แต่ผมก็แก้เขินให้มันด้วยการดึงผ้าขนหนูที่นุ่งอยู่ออก โยนไปพาดบนเก้าอี้นวมตัวนึง แล้วเดินไปนั่งข้างมัน...
ไอ้เพชรทำตาโต เมื่อเห็นKผม... ทำไมวะ... มันแปลกกว่าชาวบ้านซักแค่ไหนเชียว...แค่ใหญ่กว่า ยาวกว่าชาวบ้านเค้า แล้วก็ฝังมุกเป็นปุ่มๆ รอบๆ ลำอีกหกเม็ดแค่นั้นเอง หุ หุ....
หันไปมองKมันที่พี่ปองจับอยู่... ไอ้ห่า... เมิงจะมาตาโตอะไรกับKกูวะ... เพราะเท่าที่ดู Kไอ้เพชรที่พี่ปองกำลังจับถอก จับดูดอยู่น่ะ มันไม่ใช่อันเล็กๆ เลย... เกินมาตรฐานมาหลายหุนแน่ๆ ความยาวผมว่าไม่น่าจะต่ำกว่าหกนิ้ว...โดยเฉพาะส่วนหัวที่บานอย่างกับดอกเห็ดเกือบเท่าของผม...
ไอ้เพชรมันผิวขาวอยู่แล้ว Kมันเลยขาว... ยิ่งโดนพี่ปองจับถอกสุดๆ แบบนี้ ยิ่งทำให้เห็นเส้นเลือดโปนๆ ชัดเจน หัวบานแดงก่ำ ตรงปลายมีน้ำใสๆ ใหลเยิ้มออกมาตลอด... พอโดนพี่ปองตวัดลิ้นเลียหัวบาน ไอ้เพชรก็สะดุ้งเฮือกครางซี๊ด ไม่ขาดปาก...
“อูยซซซซ ซี๊ดซซซซ อูยซซซซ ซี๊ดซซซซ”
ผมนั่งดูพี่ปองที่ยังคงเอร็ดอร่อย อยู่กับKหัวเห็ด ของไอ้เพชร พลางรูดKของตัวเองขึ้นลงอยู่ไปมาจนมันตั้งลำตระหง่านเต็มความยาวเกือบเจ็ดนิ้วหัวบานแดง...
ผมกดที่โคนK จนมันถอกเหยียดเต็มความยาวใหญ่ เส้นเลือดกับเม็ดมุกโปน น้ำใสๆ เริ่มเยิ้มออกมาจากส่วนปลายที่บานเป็นดอกเห็ด... พลางส่งสายตาเชิญชวนพี่ปอง... อันนี้ใหญ่กว่า ยาวกว่าน๊า... ฝังมุกด้วยน๊า...
แต่พี่ปองยังคงเห็นKอันใหม่ดีกว่า ถึงแม้มันจะเล็กกว่าก็ตาม... เพราะของผมน่ะ แกดูดมาไม่ต่ำกว่าสามรอบแล้วตั้งแต่ผมเข้ามาทำงาน... แกทำท่าไม่สนใจของผม... ยังคงอมหัวบานๆ ของKไอ้เพชร ตุ่ยเต็มปาก...
“พอได้Kใหม่ ลืมKอันเก่าเลยน๊า...” ผมแกล้งแหย่พี่ปอง... ปากแกไม่ว่างหรอกครับเลยได้แต่ส่งสายตาค้อนๆ มาให้ผม... ครู่นึงแกก็ขยับจากท่านอนเป็นคลานเข่า แต่ปากยังอมKของไอ้เพชรอยู่ไม่ยอมปล่อย...
แกอมของไอ้เพชรลงไปจนสุดโคน ก่อนจะรูดปากขึ้นมาดูดหัวKบานๆ ของไอ้เพชร แรงๆ หลายต่อหลายครั้ง... เล่นเอาไอ้เพชรครางตัวสั่นกระเส่า...
“อูยซซซ พี่คร๊าบ... ผมเสียว...”
แล้วพี่ปองก็ทำในสิ่งที่ผมนึกไม่ถึง... คือ...
................................................................
เอาค้างไว้อย่างนี้แหละ... ดูอารมณ์คนอ่านคนดีของไอ้ดิน หุ หุ....
:m16: :m31: :fire: :angry2: :3125: :serius2:
เลือกเอาซักอันนะครับ... แต่ห้าม
:beat:
ไอ้ดินนะคร๊าบ... เด๋วไม่มีคนมาต่อให้น๊า...
สวัสดีครับ.... ดิน
-
:m16: + :m31: + :fire: + :3125: + :angry2: + :serius2: = :beat:, :z6:
-
:m16: + :m31: + :fire: + :3125: + :angry2: + :serius2: = :beat:, :z6:
อ๊ากซซซซ ......
โดนคนอ่านทำร้ายร่างกาย บาดเจ็บสาหัส o4 ขอลาพักผ่อนรักษาตัวซัก...
กี่วันดีหว่า.... :mc1: ไม่รุ ดูคอมเมนต์กับ โหวตก่อน อารมณ์ดีแล้วค่อยมาต่อ... หุ หุ
ดิน
-
เลือกอันไหนดี...อันนี้แล้วกัน :oo1: เอ้ย...ไม่ใช่แล้ว นี่ต่างหาก :m16:
คุณดินนะคุณดิน...ทำอารมณ์ค้างซะแล้ว จะรับผิดชอบคนอ่านยังไงล่ะครับ
งั้น...มาต่อเร็วๆ แล้วกันครับ
+1 ให้แล้วนะครับ
-
:pigangry2: มาต่อที่ค้างซะดีๆ
:z4: ม่ายงั้น...จะเจื๋อน ของดี...ของดิน
+1 ให้คับ Best Bro.DIN :กอด1:
-
มาต่อซะดีๆ ไม่งั้นป้าจะเลาะมุกหกเม็ดออกมานะ อิอิ :seng2ped:
พี่ปองแกหันมาอมทีละสองหรือเปล่า(ปากฉีกแน่ๆ)
-
ครั้งืที่อ่านเรื่องนี้ เคยเห็นมานานเหมือนกัน แต่ทำแบบนี้ :z3: มันแย่มากต้องโดน
:beat: :beat: :z6: :z6: ๕๕๕
-
+ 1 คะแนนที่ 129 ให้กับความค้างคาที่คุณดินจัดมาให้นะคะ
:L2:
-
:angry2: 555 กำลังได้ :jul1: เลยอ่ะ
ค้างให้ซับโลหิตชิมิคะ
น้องเพชร หนุ่มน้อยธรรมดาที่ไม่ธรรมดา อั๊ยยยยยยยยย
+1 จัดให้คะ
-
คิดเหมือนคุณ andy_kwan อยากจะเลาะเอามุก 6 เม็ดออกมา อยู่ดีๆ ก็ตัดตอนไปซะเฉยๆ แบบนี้
+ 1 ให้ค่ะ
-
โหหหหหหหหหหหหหหหห
พี่ดินแอบใจร้ายนะเนี่ย
:monkeysad:
ใจร้ายจะปล่อยให้เค้ารอหรอออออออ
เกิดรอนานเค้าขาดใจตายทำไงอ่ะ
:o12:
-
:angry2: :angry2:
พี่ดินทำไมถึงทามอย่างนี้ เล่นบรรยายซะกำลังเคลิ้มๆๆเลย แล้วไยท่านพี่ถึงได้ตัดไปซะงั้นหล่ะคร้าบ :z3: :z3:
+1ให้กะพี่ดินโรคจิตที่ชอบทำให้คนอ่านค้างงงงงงงง
-
ว๊ากกกกกก ค้างงงงงงง อย่างแรงงงงงง
:m31:
มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบ รออ่านเรื่องของคุณดินกับคุณชลด้วยอะ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น :z1:
-
กะจะเลือดสาด ... ซะหน่อย ...
อะลืมไป ... อยู่ที่ออฟฟิส นี่หว่า
-
:seng2ped:
อยากอ่านจ่อใจจะขาด
-
โอ๊ย....ค้างอย่างแรงงงง :serius2:
-
นอนหลับไม่เต็มตา ผวาตื่นกลางดึกมาหลายคืน... สงสัยโดนแช่ง
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
เวงกำ ของไอ้ดิน
...........................
ตอนที่ 13 สอนน้อง...
แกอมของไอ้เพชรลงไปจนสุดโคน ก่อนจะรูดปากขึ้นมาดูดหัวKบานๆ ของไอ้เพชร แรงๆ หลายต่อหลายครั้ง... เล่นเอาไอ้เพชรครางตัวสั่นกระเส่า...
“อูยซซซ พี่คร๊าบ... ผมเสียว...”
แล้วพี่ปองก็ทำในสิ่งที่ผมนึกไม่ถึง... คือแกเอามือนึง ขึ้นไปโน้มคอไอ้เพชรให้เอนลงมาที่Kผม... ก่อนจะถอนปากออกมาบอก “เพชร... ช่วยพี่ดินเขาที... แบบที่พี่ทำกับเราแหละ...”
ผมกับไอ้เพชร สะดุ้งพร้อมกัน... เฮ้ย...พี่ปอง... เล่นงี้เลยเหรอ...
พี่ปองไม่สนใจ หันไปจัดการกับKไอ้เพชรต่อ... ไอ้เพชรหันมามองหน้าผม ทำหน้า แหยๆ จนผมนึกสงสาร แต่ทำไงได้ล่ะวะไอ้น้องเอ๋ย... แต่นึกอีกที วันนี้มันไม่อมKผม วันหน้ามันก็ต้องอมKคนอื่นอยู่ดี... แต่แมร่ง...ทำไมต้องเป็นKกรูวะ...
ไอ้เพชรทำท่าลังเล จรดๆ จ้องๆ แต่พอพี่ปองเอื้อมแขนมาเหนี่ยวคอมันอีกที มันก็ค่อยๆ เอนตัวลงมา... เอื้อมมือมาจับKผมก่อน... มือมันเย็นเฉียบ สั่นน้อยๆ จนรู้สึกได้... ผมหลับตา... น้องกู...
จากความรู้สึกที่สัมผัสได้ ไอ้เพชรมันค่อยๆ รูดหนังหุ้มKผมขึ้นลงอยู่สองสามครั้ง ก่อนจะกดลงที่โคนจน Kผม ถอกออกมาเต็มที่ แล้วผมก็รู้สึกถึงความอุ่นนุ่ม หยุ่นเปียกที่หัวบาน...
ค่อยๆ หรี่ตามอง... เห็นไอ้เพชรมันอ้าปากจนสุด... ก่อนจะอมส่วนหัวอวบของKผมเข้าไปในปาก... ผมสะดุ้งนิดนึง เพราะ ด้วยความที่ไม่เคยของไอ้เพชร ทำให้ฟันของมันครูดกับหัวบานจนผมรู้สึกเจ็บ...
“อูยซซ เพชร... มึงค่อยๆ เม้ม... อย่าให้ฟันมาโดนK...” ผมบอกมัน
ไอ้เพชรขยับตัวนิดนึง... แล้วค่อยๆ อมKผมให้ลึกลงไปอีก... มันก็คงยากอยู่เหมือนกัน เพราะมันไม่เคย แถมKอันที่มันอมเป็นครั้งแรกน่ะ ดันไม่ธรรมดาเสียด้วย....
นานพอดู ที่พี่ปองจัดให้ไอ้เพชรมันดูดKผมเป็นการศึกษา...จนไอ้เพชรมันเริ่มเรียนรู้...หลังๆ มันพยายามเก็บฟัน จนไม่มาโดนKผมแล้ว... ลีลาของมันเล่นเอาผมนั่งบิด ตัวเกร็งไปเหมือนกัน...
จนสักพัก... เราก็จัดท่ากันใหม่...
คราวนี้ พี่ปองหันมาคลานเข่าดูดKผม โดยมีไอ้เพชรประกบอยู่ด้านหลัง...
พี่ปองที่ว่าเป็นรับขั้นเทพ... แต่โดนไอ้เพชรเข้าไปทีแรกก็เล่นเอาสะดุ้งโหยง ครางอ๋อยไปเหมือนกัน เพราะ ไอ้เพชรมันเล่นไม่ฟังเสียง พอจ่อKหัวบานๆ ที่ทาเควายจนเป็นมันของมันตรงที่ตรงทาง มันก็ดันพรืด ๆ สองที มิดด้าม...
“อูยซซซ เพชร... เบา... ก่อน อูยซซซ ว้าย” พี่ปองละปากจากKผม แหงนหน้า สูดปากอย่างที่ผมบอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าแกเจ็บหรือเสียว... แต่หันไปมองด้านล่าง เห็นไอ้เพชรมันจับสะโพกพี่ปองไว้มั่น เอวแห้งๆ ของมันกระเด้าพั่บๆ หนักหน่วง ไม่ปราณีปราศรัย
ผมอมยิ้ม หลิ่วตาให้ไอ้เพชรที่มองมาสบตาผมนิดนึง จับหน้าพี่ปองให้หันมาที่Kผม อีกครั้ง... เท่านั้นเอง พี่ปองก็เลิกคราง หันมาทำเสียงอึกอักแทน เพราะมีKขนาดเขื่องของผมยัดไว้เต็มปาก...
ถึงไอ้เพชรมันจะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน (อย่างที่มันบอก) แต่ลักษณะการกระเด้าของมัน น่าจะผ่านสังเวียนเอาหญิงมาไม่น้อยเหมือนกัน ท่าทางมันทะมัดทะแมงอย่างคนชำนาญการพอดู
...ไอ้หน้าตาอย่างนี้... ทำเป็นตาเศร้าๆ ขี้อ้อน... สาวเห็นก็คงหลงกลมันมาไม่น้อย... ผมนึกในใจ
ไอ้เพชรกระหน่ำKหัวบานๆ ขนาดไม่ธรรมดา ของมันใส่รูพี่ปองจนพี่แกหน้าเบี้ยว หลับตาปี๋ ครางอ๋อยไม่หยุด ทั้งโยกสลับซ้าย-ขวา ควงเป็นวงกลม... เอวแห้งๆ ของมันกระเด้าเป็นจังหวะอย่างกับติดสปริง...
พี่ปองคงเสียวไม่น้อย... ผมเห็นแกหลับตาปี๋... คายKผมออกจากปาก ก่อนจะครางซี๊ด... ตัวเกร็งกระตุก หงึกๆ อยู่สองสามหนก่อนจะฟุบหน้าลงกับKผม... แกคงจะเสร็จแล้ว... แต่ไอ้เพชรมันหยุดไม่ได้แล้วเหมือนกัน... ผมเห็นยึดสะโพกพี่ปองเอาไว้แน่น กระหน่ำบั้นเอวกระเด้าKใส่พี่ปองอย่างหนักหน่วง... เร็วขึ้น ๆ จนกระทั่ง...
“อ๊าซซซ ผมเสร็จแล้ว..อูยซซซซ”
มันกระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าที ก็กดสะโพกแน่น ตัวเกร็งกระตุกหงึกหงัก... ก่อนจะฟุบหน้าทาบตัวลงบนตัวพี่ปอง หายใจหอบแรง... เหลือบตามองผม...ที่ยกหัวแม่โป้งให้มัน ทำนองว่า “เอ็งเก่งมาก ไอ้น้องชาย...”
ครู่นึง... พี่ปองก็ลุกขึ้นเดินเข้า ห้องน้ำไปก่อน เหลือผมกับไอ้เพชร นุ่งผ้าเช็ดตัวคุยกันอยู่ที่เตียง...
“ไม่เลวนี่หว่า ไอ้น้องชาย... ผ่านหญิงมาเยอะสิเอ็ง...” ผมถามยิ้มๆ
“ก็พอสมควรครับ... ตอนแรกผมก็กลัวๆ อยู่เหมือนกันว่ามันจะเป็นยังไง แต่ พอทำไป อารมณ์มันก็พาไปเอง...”
“เอาจน พี่ปองน้ำแตกคาKเลยนะมึง... แถมอันก็ไม่ใช่เล็กๆ...” ผมแหย่มัน
“สู้พี่ดินไม่ได้หรอกครับ... เอามาจากไหนกันนักหนา... ใหญ่ยาว แถมยังฝังมุกอีกต่างหาก” ไอ้เพชรทำหน้าขยาด มองมาที่หว่างขาผมที่มีผ้าขนหนูนุ่งปิดอยู่...
“พ่อให้มาสิวะ... แต่มุกน่ะทำเอง...” ผมตอบเล่นลิ้น...
..........................................................
ไม่นานพี่ปองก็ออกมาจากห้องน้ำ... เห็นเราสองคนนั่งคุยกันอยู่ที่เตียงก็เดินมาแทรกตรงกลาง
“คุยอะไรกัน สองคน”
ผมหัวเราะ... “กำลังคุยกับเพชร... ว่ามันเก่ง เอาทำเอาพี่ปองน้ำแตกได้”
พี่ปองยิ้มเขิน... ล้วงมือลงไปที่รอยแยกผ้าขนหนูของผม... กำไอ้ดินน้อยไว้เต็มกำมือ “แล้วเราล่ะ ดิน ยังไม่แตกไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ...” ผมตอบ
“ได้ไง... นี่อะไร จับนิดจับหน่อย แข็งเต็มมือเลย” พี่ปองดึงผ้าขนหนูออกจากตัวผม... กำรูด “เจ็ดนิ้วฝังมุก” ที่แข็งผงาด ของผมอยู่ไปมา “เยิ้มอีกต่างหาก” พี่ปองบอก เมื่อเห็นน้ำใสๆ ไหลซึมตรงปลายแยก แล้วก้มหน้าลงมา เอาลิ้นเลียตวัดไปมา เล่นเอาผมเสียวปล๊าบ... เอนตัวลงพิงหัวเตียง ถ่างขาอำนวยความสะดวกให้พี่ปองกระทำย่ำยี กับ “K” ผมตามสบาย
ไอ้เพชรทำหน้าเขินๆ ก่อนจะลุกขึ้น พูดพึมพำ
“เดี๋ยวผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
นาทีนั้น พี่ปองคงหูอื้อตาลายแล้วละครับ เพราะผมเห็นแกหลับหูหลับตา อมไอ้แท่งเจ็ดนิ้วของผม เข้าไปเต็มปาก ทั้งรูดเข้ารูดออก ไม่หยุด... ของมันเคยๆ กันอยู่....
ดังนั้น พอไอ้เพชรออกมาจากห้องน้ำ ก็กลายเป็นว่า พี่ปองคุกเข่าคลานอยู่บนเตียง เอามือจับพนักหัวเตียงไว้แน่น มีผมประกบอยู่ที่บั้นท้าย ซอยเอว กระเด้าเอาKแทงก้นอยู่ พั่บๆ เสียงพี่ปองครางไม่หยุดด้วยความเสียว
“อูยซซซ ดิน... อูยซซซ เสียว...”
พอเห็นมันออกมา ผมก็ขยิบตาส่งสัญญาณให้มัน ไอ้เพชร พยักหน้าอย่างรู้กัน ปลดผ้าเช็ดตัวออก เอามือรูดKสองสามที ไอ้เพชรน้อย ก็ผงาดผึง หัวบานแดงก่ำขึ้นมาอีกที
มันเดินไปที่หัวเตียง แทรกตัวลงไปนั่งพิงพนัก จับหน้าพี่ปองให้หันมาทางมัน แล้วแอ่นเอวให้... เท่านั้นเอง ปากพี่ปองที่ครางซี๊ดอยู่ก็ไม่ว่างแล้ว กลายเป็นเสียงอึกอัก เพราะมีKหัวบานของไอ้เพชรยัดเข้าไปเต็มๆ ปาก
“อุ๊บซซซ อึก... อูยซซซซ”
ผมกระหน่ำซอยไม่ยั้ง... ดีกรีความเป็นดาวของร้าน ที่มีประสบการณ์ มาทั้งหญิงและชาย ทำให้ผมวาดลีลาอวดไอ้เพชรมันเต็มที่... ท่อนฝังมุกของผมมุดเข้ามุดออก ในตัวของพี่ปองไม่หยุด...
ผมจับพี่ปองหมุนเปลี่ยนท่า จากคุกเข่าประกบ ก็จับนอนตะแคง... มีตัวผมนั่งคุกเข่าคล่อมขาข้างนึงของพี่ปองเอาไว้ ส่วนอีกข้าง พาดอยู่ที่ไหล่ของผม... มีเท่าไรก็ไม่เหลือ... พี่ปองทำเสียงอึกอัก เอามือยันหน้าท้องของผมไว้ เพราะท่านี้มันเข้าไปลึกสุดๆ (พี่ปองบอก) แกจุก...
จากท่านึง เป็นอีกท่านึง พี่ปองครางเสียวไม่หยุด จนกระทั่ง ท่าที่ผมเอาพี่ปองเข้ากระเอว... อุ้มตัวแกลอยจากพื้น พี่ปอง เอามือโอบรอบคอของผมไว้แน่น
“อ๊ากซซซ ดิน พี่เสร็จแล้ว... อูยซซซซ”
พี่ปองตัวสั่นกระตุก ครางด้วยความเสียวกระสันต์... ขณะที่แกกระฉูดน้ำเงี่ยนออกมาจากKของแก ที่แนบอยู่กับท้องผม...
ผมปล่อยให้แกเสียวอยู่พักนึง ก่อนจะวางพี่แกลงบนเตียง มีผมตามประกบไม่หลุด... พอจัดท่าทางได้เหมาะดีแล้ว ผมก็ส่ายสะโพก กระเด้าKใส่รูแกต่อไม่ขาดจังหวะ...
“อูยซซซ ดิน พี่ไม่ไหวแล้วนะ...” พี่ปองอุทธรณ์ เสียงหอบ แต่ผมส่ายหน้า ยิ้มเจ้าเล่ห์ ตาพราว... กระซิบ
“เดี๋ยวสิครับ... ให้ผมเอาเป็นหุ่น สอนไอ้เพชรมันหน่อย”
“บ้า... ดิน อู๊ยซซซ” ยังไม่ทันพูดจบ พี่ปองก็สะดุ้งเฮือก ครางออกมา เพราะ ผมสาวท่อนKออกมาเกือบสุด แล้วดันลงไปทีเดียว... มิดความยาว...
อีกนานพอดูที่ผมใช้พี่ปองเป็นหุ่นทดลอง วาดลวดลายการเอาลูกค้า ให้ไอ้เพชรมันดู... จนแกน้ำแตกออกมาอีกเป็นรอบที่สาม หมดเรี่ยวหมดแรงแล้วนั่นแหละ ผมถึงเร่งจังหวะเต็มที่... จนกระทั่ง...
“อูยซซซ พี่ปองครับ... ผมจะออกแล้ว...”
“ดิน... เอามาให้พี่...กิน...”
พี่ปองบอกเสียงสั่น... ผมกระเด้าพั่บๆ ต่ออีกหลายที แล้วจึงค่อยดึงKออกมาคลานเข่าไปที่หน้าพี่ปอง เอามือสาวว่าวต่ออีกไม่กี่ครั้ง น้ำเงี่ยนของผมก็พุ่งกระฉูดออกมาอย่างแรง...
“อ๊ากซซซ พี่ปองครับ... ออก...แล้ว”
พี่ปองเอาปากครอบหัวบานของผมเอาไว้ ดูดๆ ราวกับกระหายน้ำเต็มที่...ขณะที่ผมตัวเกร็งกระตุกเยือก... ตามจังหวะการกระฉูดอีกหลายหน...
ถึงแม้ออกไปหมดแล้ว แต่พี่ปองก็ยัง ไม่ปล่อยหัวบานของผมออกมา แถมยังมีรายการ รีดลำกล้องใต้ท้องKผม ราวกับจะไม่ให้หายหกตกหล่น หรือค้างลำกล้องไปได้สักหยด...จนผมต้องอุทธรณ์ ด้วยความเสียว...
“อูยซซซ พี่ปองคร๊าบ... หมดแล้วคร๊าบ... ใจคอจะดูดผมให้หมดตัวเลยเหรอ...”
ครู่ใหญ่ พี่ปองจึงค่อยปล่อยลำKของผมให้เป็นอิสระจากปากแก ผมเอนตัวลงนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน หายใจหอบหนักๆ อีกหลายที... หันไปที่ไอ้เพชร...
อ้าว... ไอ้เวร...มันดูผมกับพี่ปองจนทนไม่ไหว สาวว่าวจนเกือบกระฉูด... แล้วเดินแอ่นKมาที่พี่ปอง ที่รออยู่แล้ว พอแกอ้าปากอมได้ประเดี๋ยวเดียว ไอ้เพชรก็ตัวเกร็งกระตุกเยือก... หน้าเบี้ยว ครางเสียว...
“อูยซซซซ พี่ครับ... อูยซซซ มันส์ชิปเป๋ง....”
ไม่มีผิดจากผมสักนิด... พี่ปองจัดการรีดน้ำเงี่ยนจากลำกล้องไอ้เพชร จนหมด ก่อนจะปล่อยKมันออกจากปาก เอนตัวลงมานอนหอบข้างๆ ผม... ขณะที่ไอ้เพชร ถอยไปนั่งหอบอยู่ที่โซฟาข้างเตียง...
...คืนนั้น ค่าเหนื่อยของผมกับไอ้เพชร ค่อนข้างสูงพอสมควร... พี่ปองเสร็จไปสาม... ไอ้เพชรสอง ส่วนผมแค่รอบเดียว... แต่กว่าจะเสร็จ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน...
“โอ้โฮ... ได้คนละตั้งพันเลย...” ไอ้เพชรคราง เมื่อควักแบ๊งค์ออกมานับตอนเดินออกมาจากโรงแรม... (สมัยนั้น อัตราเฉลี่ยของค่าตัวเด็กอยู่ที่ สามร้อยเท่านั้นเองครับ)...
ผมยิ้มให้มัน... “อือ... แสดงว่าพี่ปองเค้ามีความสุข สมใจเค้าน่ะ”
“หูย... พี่ดิน เอาเก่งชิปหาย...Kใหญ่... แถมอึดอีกต่างหาก... ครบเครื่องเลย... พี่กู...” มันบอกตอนเราเดินกันออกมาถึงป้ายรถเมล์ ตีสามแล้ว รถแท็กซี่ไม่ค่อยมีเท่าไร... สายตามันที่มองมาที่ผม เป็นประกายตาของความนับถือชื่นชม...
“มึงรักษาตัวดีๆ ออกกำลังกาย... เอาใจลูกค้าเก่งๆ ก็พอแล้ว ไม่นานมึงก็เก็บเงินได้พอเรียน... ที่สำคัญ อย่าเที่ยวมาก อย่าใช้เงินเกินตัว อย่าคิดว่าได้มาง่าย...แล้วใช้ออกไปง่ายๆ... มึงต้องคิดว่า กว่าจะได้มาพันนึง เราต้องทำอะไรบ้าง... รักษาร่างกาย รักษาสุขภาพ... ทำอารมณ์...ฝืนใจแค่ไหน... มันไม่ใช่ว่าเราจะทำอารมณ์ได้ง่ายๆ เหมือนเมื่อกี้เสมอไปหรอก ไอ้น้องชาย...”
“ขอบคุณครับพี่...” มันยกมือไหว้ขอบคุณผม ก่อนที่ผมจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่ที่เห็นอยู่ไกลๆ ต่อรองราคา แล้วเข้าไปนั่งด้านหลังกับมัน...
......................................................
ไอ้เพชรมันเป็นเด็กน่ารัก... นิสัยดีมาตลอด... แต่จนแล้วจนรอด วาสนาก็ไม่เข้าข้างมัน... (มีเรื่องของไอ้เพชรอยู่ในภาคแรกนะครับ) ในที่สุดมันก็ต้องยอมแพ้กับโชคชะตา เก็บเงินได้ก้อนนึง มันก็ลาออกจากวงการ กลับไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด...
... ปัจจุบันนี้ ถ้าใครผ่านไปจังหวัดชายแดนอีสานใต้... ติดกับประเทศลาว... ในตัวอำเภอเมือง... เห็นพ่อค้าอาหารตามสั่งสไตล์อีสาน เป็นหนุ่มใหญ่ สูงประมาณ ร้อยเจ็ดสิบ หน้าหล่อ ตาเศร้า ขนตายาวเป็นแพ อย่าลืมแวะอุดหนุนนะครับ... นั่นแหละ ไอ้เพชรละครับ...
ป.ล. อย่าไปเผลอจีบนะครับ มันมีเมียแล้ว... ขี้หึงชิป... แล้วก็... อย่าทักผิดตัว เด๋วโดนเตะไม่รู้นะครับ... แถวนั้นพ่อค้าตามสั่งหน้าตาดีหลายคน... หุ หุ....
....................................
:mc4: :mc4: :mc4:
โพสให้แล้วนะครับ ใครอ่านจบแล้วไม่ Vote ให้ผม จะแช่งคืน...
5555 ล้อเล่นนะครับ
ดิน
-
หวายยยยยยยยยยยยยยย
รีบไปโหวตดีกว่า
พี่ดินจะแช่ง
เออออออออออออออ
ว่าแต่จะแช่งไรอ่ะ อยากรู้จัง หุหุ
-
อ่านแล้ว....ซาบซึ้ง....น้ำซึมเปรอะกางเกง แฮ่แฮ่ :z1:
:m25:
:กอด1:กอดทั้งเพชร ทั้งดิน +1 Bro.DIN ขอบคุณคร้าบ :pighaun: กระฉูดดดดดดดดดดดด ฮ่าฮ่า
-
รีบมาช่วยโหวต หุหุ แต่อยากรู้พี่ดินจะแช่งอะไร อิอิ :z2:
-
:pighaun: :jul1:
อุกรี๊ดดดดดดดดด ท่านปรมาจารย์พี่ดิน รับเพชรเป็นศิษย์น้องเรียบร้อยแ้ล้น
อั๊ยยยยยย มีการโชว์เป็นกรณีศึกษาอีก ครบเครื่องจริงๆเลย :o8:
ส่วนเพชรก็นะ เชื่อฟังศิษย์พี่ รักษาเนื้อรักษาตัว ช่างเอา..อก เอาใจ
แบบนี้ดาวก็คงอยู่ไม่ไกลเหมือนกัน 555
พี่ดินคะ อั๊ยยยยยยแซวหน่อย
ไอ้ชลทำหน้าเขินๆ ก่อนจะลุกขึ้น พูดพึมพำ
“เดี๋ยวผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
>> พี่ชลมาจากไหนเอ๋ย ร้ากกกกกกกพี่ชลมั่กมากๆ
+1 จัดให้พี่ดินเต็มที่เลยคะ
-
บวกคะแนนที่ 140 ให้แล้วนะคะคุณดิน ค่าครู
อ้อ เหมือนความเห็นข้างบนนะคะ แก้ตรง ไอ้ชลนิดนึง
-
ขอบคุณครับ เพื่อนๆ ที่ช่วยกันตรวจพรู๊ฟของผม...
o13
ภาคนี้ชอบกันบ้างหรือเปล่าครับ
:bye2:
ฝันดีนะครับ
ดิน
-
:haun4: ตามรถพยาบาลให้ด้วยฮะ เลือดหมดตัวอีกแล้ว อิอิ
-
อันนี้ละกัน :serius2:
:call:
-
สุดๆ ไปเล้ยยยยยยยยยยยยยยย o13
-
ฮูยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสร็จด้วย
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
+1ให้แล้วนะจ๊ะ บทเรียนสอนน้องวันนี้ :jul1:สุดยอดจ๊ะ
-
+1 ให้แล้วครับ...คุณดินยอดเยี่ยมที่สุด
ขอมอบดาวให้หมดฟ้าเลย :a1:
รออ่านเรื่องของชลต่อนะครับ
-
สุดยอดไปเลยครับ สมแล้วกับที่รอคอย อิอิ
+1 เช่นกันครับผม
:L2:
-
รีบ+1ให้กะพี่ดินเลยอ่ะ เพราะกลัวโดนแช่งคร้าบบบบบบบบบ
-
+1 ให้คุณดินค่ะ
อ่านทีไรหายใจไม่ทันสักที
:pig4:
-
สารภาพว่าไปเจอไอ้เพชรมาครับ
น้องผมไม่เปลี่ยนมากนัก ดูบึกบึนเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่ยังหล่อ ตาโศก กระชากใจสาวอยู่ เมียมันบอกว่า ถ้าไม่ดุไม่หึง ป่านนี้ผมมีน้องสะใภ้เป็นโขลงแล้ว... กระเทยก็มีมาจีบ ต้องใช้น้ำสาด (มันทำจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้)
(น้องสะใภ้ไม่รู้หรอกครับ ว่า ก่อนหน้านี้ไอ้เพชรมันเป็นขวัญใจของลูกค้าขนาดไหน...)
มันว่าผมแก่ เพราะเริ่มมีผมหงอก ก็จะไม่ให้หงอกยังไงล่ะ.. งานเครียดซะขนาดนี้...
ดีใจกับมันครับ เลือกทางเดินเรียบง่าย มีความสุข พอเพียง... แต่มันยังไม่มีลูก ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นหมัน....
-
อยาก :z13:แต่ไม่กล้า..กลัว.. เลยแค่+1ให้เฉยๆ
-
ดีใจที่รู้ข่าวน้องเพชร ดีใจที่รู้ว่ามีความสุขดี ^O^
แล้วจะได้เจอคุณชลบ้างไหมคะ
ขอบคุณคุณดินสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ :m25: :z1:
-
สุดยอดไปเลยคับ ภาคสอนน้อง ผมว่าผมคงทำงานรุ่นเดียวกันกับคุณดินแน่เลยคับ ผมทำในปี 31 คับ
ทำบาร์ซอยตรงข้ามกับคุณดินคับ ใกล้ร.ร แอมบาสเดอร์ ซอย 11
ประสบการณ์ของคุณดินสุดยอดจิงๆคับ o13
-
o13
-
ว่าจะไม่แล้วนะเนี่ย ต้องมาดัน ดัน ดันจนได้ :pigwrite:
-
คิดถึงชล
แล้วก็
ไม่คิดถึงดิน...นิดเดียว
มากกกกก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh5:
-
:oo1: :pighaun: :oo1:
ไม่ได้เข้ามาตามพี่ดินซะนาน
พลุ่งพล่าน กระจายทีเดียว
ไม่มีที่ไม่ชอบสักตอน
กด+ 1 ไปแล้ว
ด้วยความขอบคุณ
และรอคอยตอนต่อไป
ครับพี่ดิน
:pig4: :pig4:
:z2:
-
:really2:
:jul3:
:jul3:
:pig4:
-
สวัสดีครับ เพื่อนๆ คนอ่านคนดีของไอ้ดิน...
:call: :call: :call:
ต้องขอโทษเป็นอย่างมากเลยครับ ที่หายไปร่วม 10 วัน... สารภาพครับ ว่า รวบรวมสมาธิไม่ได้เลย ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ตีกันนุงนังไปหมด...
เข้าใจถึงหัวอกนักเขียนเลยครับ ว่า เวลาเค้าต้องตั้งสมาธิเพื่อเขียนเรื่องแล้วเนี่ยะ ทำไมต้องไปปลีกวิเวกกันก็หลายคน... จะพยายามไม่หายไปไหนนานๆ อย่างนี้อีกนะครับ... ขอโทษอีกหนครับ...
..........................................................................
ตอนที่ 14 ปีกหัก... (พี่หมอปอ)
เพื่อนๆ หลายคนที่กลับไปอ่านตอนนี้ในภาคที่แล้ว อาจจะมีหลายคนที่สมน้ำหน้าไอ้ดิน... สมน้ำหน้า ทำเป็นหยิ่ง... ทำเป็นเล่นตัวเหลือเกิน กับคนที่มันรักมึงอย่างไอ้ชลเนี่ยะ... เล่นตัวเหลือเกิน...
แล้วมันใครล่ะ ที่เด็ดปีกไอ้ดินได้อย่างสิ้นซาก... ใครกัน ที่ทำให้ไอ้คนที่บอกตัวเองว่าเข้ามาทำงานเพื่อต้องการเงินเรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่สนใจอย่างอื่น... ไม่สนใจว่าใครจะมารัก มาชอบ... คิดว่าหัวใจรักทั้งหมด ให้ไปแล้ว... กับเด็กผู้หญิงคนนึง ไม่เผื่อเหลือสักนิดให้ใคร... ถึงแม้ว่า คนที่มาชอบ มารักมันจะดีแสนดี (ในสายตาของคนอ่าน) แต่มันก็ไม่สนใจ... มอบให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน... ใครคือคนนั้น ที่เด็ดปีกไอ้ดินอย่างสิ้นลาย...
คนๆ นั้น... พี่หมอปอ...
ครั้งแรกที่ผมเจอพี่หมอปอ... มันเกือบจะเรียกได้ว่า เหมือนกับ ครั้งแรกที่ผมเจอน้องษา ต่างกันตรงที่ว่า พี่ปอเป็น... “ผู้ชาย”
ลักษณะของพี่ปอ เป็นผู้ชายสูงโปร่ง หน้าใส ปากแดง ตาเรียวยาวแบบลูกคนจีน คิ้วเข้มดกหนา... ไม่หล่อเข้ม แต่ชวนมอง... ผิวขาวเนียนละเอียด... ท่าทางที่พี่ปอแสดงออก ดูไม่ออกสักนิดว่า เป็นเกย์ (ยกเว้นตอนอยู่กันสองคน... และยิ่งชัดมาก คือตอนอยู่บนเตียง หุ หุ)
บอกไม่ถูกหรอกครับ ว่าเพราะอะไร ทำไมผมถึงชอบพี่ปอได้มากมายขนาดนั้น... อาจจะเป็นความด้อยประสบการณ์ของผมเอง หรืออะไรก็ตาม ทำให้ผมเห็นดีเห็นงามกับพี่ปอ ที่จะไปอยู่ด้วยกัน
แล้วน้องษาล่ะ... หลายๆ คนอาจจะมีคำถาม... ซึ่งตอนนั้น ผมไม่ได้คิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำไป... ยังคิดว่า ผมก็แค่เลิกจากอาชีพ “ขายน้ำ” แล้วไปอยู่เป็นแฟนประจำกับพี่ปอ... ชีวิตส่วนตัวอย่างอื่น ก็คงไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย....
แต่แล้วผมก็ได้รู้ว่า ไอ้สิ่งที่ผมคิดน่ะ... ผิด... ผิดตั้งแต่เริ่มคิดแล้วละครับ...
พี่ปอสมบูรณ์แบบไปหมด หน้าตา รูปร่าง กริยามารยาททางสังคม ความรู้ ฐานะ และ... ชาติตระกูล... (อันนี้ต้องบอกว่า นามสกุลของพี่ปอ มีคำว่า ณ. (กรุงเก่า) อยู่ต่อท้ายด้วยครับ)...แต่ผมสิ... มีอะไรมาเทียบ จากสิ่งที่บอกมาทั้งหมด... ไม่มีเลย ก็แค่เด็กขาย... ปริมาณเยอะ คุณภาพดี... แต่มันก็ไม่ใช่ว่าดีที่สุด... พี่ปออาจจะหน้ามืดตามัว หลงไปพักนึง แต่เมื่อมีเวลาคิด... แน่นอนครับ มันไม่ใช่เรื่องที่จะสามารถตัดสินกันได้ภายในไม่กี่ชั่วโมงที่เจอกัน.....
ครับ ถ้าตอนนั้นผมคิดได้แบบนี้ ผมก็ไม่ต้องนั่งจมกับความทุกข์ ดวดเหล้าอยู่คนเดียวหน้าร้านข้าวต้ม จนกระทั่งไอ้ชลมันไปกับลูกค้า แล้วกลับมาเจอ... แต่ก็ไม่ก่อนที่เหล้าจะหมดไปครึ่งขวดแล้ว...
“ดิน... ทำไมวันนี้มานั่งกินคนเดียววะ”
ผมเหลือบมอง พอเห็นว่าเป็นมัน ก็เลยบอก
“มึงกินเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ... ชล”
“มึงเป็นอะไรวะ กูเห็นหง๋อยๆ มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว... กูว่าจะถามแต่ก็ไม่ทันได้ถาม”
ผมส่ายหน้า... “มึงอย่าถามกูได้ไม๊...” ผมบอกมันเบาๆ ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มทีเดียวหมด แล้ววางแก้วลง... “กูเมาไม่นานหรอก เดี๋ยวกูก็หาย...”
ไอ้ชลมันอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมา แต่แล้วมันก็ไม่พูด... หันไปรินเหล้ากับโซดาให้ผมอีก... “ตามใจมึง... ถ้ายังไม่สบายใจก็ไม่ต้องเล่า... แต่กูว่ามึงเหมือนคนอกหักว่ะ ดิน...”
ผมเกือบสะดุ้งกับคำพูดของมัน แต่ก็ทำเป็นเส คว้าแก้วมาดื่มรวดเดียวหมดอีกครั้ง...
ไอ้ชลมันผสมเหล้าให้ผมอีกครั้ง... ครั้งนี้ดูเหมือนว่ามันจะรินเหล้าให้ผมมากกว่าเดิม... แก้วต่อแก้ว...ที่ผมยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด...ไม่นาน เหล้าที่เหลืออยู่ก็หมดขวด...
“เหล้าหมดแล้ว มึงกลับหอเหอะ ดิน” ไอ้ชลมันบอก
“กูยังไม่อยากกลับ...” ผมบอกมัน เพราะรู้ตัวเองว่า กลับไปก็นอนไม่หลับอยู่ดี...
มันมองหน้าผมอยู่ครู่นึง เมื่อเห็นว่าผมไม่กลับแน่ มันก็เลยบอก “งั้น ไปกินต่อที่ห้องกู”
ผมพยักหน้า... ไอ้ชลมันจ่ายตังค์ แล้วก็ประคองผมที่เดินไม่ค่อยจะตรงทางเท่าไร เข้าไปที่ห้องของมัน...
ต้องสารภาพว่า... จริงๆ แล้วผมก็ไม่ใช่คนที่กินเหล้าคอแข็งเท่าไรนัก... ที่เคยกินกับลูกค้า ก็ไม่กี่แก้ว... แต่ นี่เหล้าทั้งกลม มีไอ้ชลมันแบ่งเบาไปไม่เท่าไร... แถมช่วงหลังมันรินเอาๆ อย่างกับจะมอมผม...(ซึ่งมันก็มอมผมจริงๆ นั่นแหละครับ มันบอกตอนหลัง หุ หุ...) ตอนนั่งกินก็ไม่เท่าไร... แต่พอลุกขึ้นเดิน ผมก็รู้สึกว่า ทางเดินมันหมุนไปหมด...
ที่ไอ้ชลมันบอกว่าให้มากินต่อที่ห้องมันน่ะ... มันก็แกล้งหลอกให้ผมกลับมาที่ห้องเท่านั้นเองแหละครับ... เพราะพอมาถึงห้องมันได้ ผมก็นอนหงายเหยียดยาวพาดไปบนที่นอนทั้งเสื้อกางเกง และรองเท้าที่ยังไม่ได้ถอดด้วยซ้ำ
เสียงไอ้ชลมันบ่นอะไรพึมพำ หันไปเปิดแอร์ ก่อนจะหายไปพักนึงแต่ผมไม่ได้สนใจไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำ เพราะ ลืมตาขึ้นมาทีไร เห็นเพดานห้องมันหมุนไปหมด
ครู่ใหญ่มันก็ออกมา นุ่งกางเกงขาสั้นตัวเดียว พร้อมกับอ่างน้ำเย็นและผ้าขนหนูผืนเล็ก...
“ดิน... เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้นะ...” มันบอกผม ก่อนจะถอดชุดของผมออกทั้งรองเท้า ถุงเท้า เสื้อ กางเกง รวมทั้งกางเกงใน จนผมเหลือแต่ตัว เปลือยเปล่าอวดไอ้ชลมันเต็มๆ ตา
ตอนนั้นถามผมว่าอายหรือเปล่า ไม่หรอกครับ เพราะ ปรกติก่อนที่ไอ้ชลมันจะมาแสดงท่าทางให้ผมรู้ว่า มันชอบผมเกินเพื่อนผมก็นอนแก้ผ้าให้มันดูมาไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร แถมก่อนหน้านั้นมันกับผมยังเคยมีอะไรให้ลูกค้าดูมาก่อนอีกต่างหาก
ไอ้ชลมันเช็ดตัวให้ผม เริ่มจากส่วนบนหน้าตา คอ ไหล่ หน้าอก ซอกแขน มือ นิ้วไล่ลงไปถึงหน้าท้อง ต้นขา เข่า น่อง แม้กระทั่งฝ่าเท้า... ชนิดที่นอกจากไอ้ดินน้อยที่มันเช็ดข้ามไปแล้ว ไม่มีส่วนอื่นไหนเลยที่มันไม่ได้เช็ด... มันทำอย่างกับว่า ผมเป็นผัวมัน ที่ไปกินเหล้าเมามา แล้วมันต้องปรนนิบัติอย่างนั้นแหละ...
แล้วมันก็หันมาหาสิ่งที่มันเช็ดข้ามไปเมื่อกี้... “ไอ้ดินน้อย” หรือ “Kฝังมุก” ของผมนั่นแหละครับ... ไอ้ชลมันเช็ดอย่างทะนุถนอมมากกว่าที่ตรงไหนๆ ไม่ว่าจะเป็นไปเปลี่ยนน้ำกับผ้าผืนใหม่ที่เหยาะโคโลญ จนหอมกรุ่น
ค่อยๆ บรรจงเช็ดทั้งข้างนอกข้างในที่มันจัดการปลิ้นออกมาเช็ดจนสะอาด... ไข่สองใบของผมมันก็ไม่เว้น ค่อยๆ เช็ด ค่อยๆ เช็ด จนสะอาด รวมไปถึงซอกขาสองข้าง...
ไอ้กระดอฝังมุกของผมมันก็ช่างรู้เห็นเป็นใจกับไอ้ชลเหลือเกิน ชูคอผงาดผงกหัวขึ้นมาให้มันเช็ดอย่างเริงร่า เต็มอกเต็มใจ ไอ้ชลมันก็เลยได้ใจ เช็ดไปรูดไป จนมันผงาดขู่ฝ่อหงึกๆ หัวบานแดงก่ำ เส้นเลือดเส้นเอ็น เม็ดมุก ปูดโปนแข่งกันเต็มไปหมด...
ไอ้ชลมันทั้งเช็ดทั้งรูดจนพอใจ... แล้วผมก็รู้สึกว่ามันลุกขึ้น ผมเผยอเปลือกตามองมันนิดนึง เห็นมันเดินเข้าห้องน้ำไป คงจะเอาอ่างน้ำไปเก็บ... แล้วก็ไม่สนใจอีก ครู่นึงมันก็ออกมานั่งข้างๆ ผม
“หลับแล้วเหรอดิน...”
“อือม... เกือบแล้วละ” ผมบอกมันทั้งยังหลับตาอยู่
“แล้วทำไมกระดอมึงตื่นอยู่...”
“ก็มึงเสือกปลุกมัน...”
“แล้วมึงจะนอนหลับเหรอ...”
“ก็... ยากกว่าเดิมหน่อย แต่เดี๋ยวมันคงลงเองแหละ”
“ให้กูช่วยไหม ดิน...” มันบอก พลางเอามือมาจับKผม รูดขึ้นลง สองสามครั้ง ผมลืมตา หันไปมองหน้ามัน
“กูรักมึงนะ ดิน... กูเคยบอกมึงแล้วไง... ให้กูช่วยนะ...”
ผมหลับตาลง... Kผมผงกหงึกๆ อยู่ในมือมัน
“มึงไม่เชื่อกูเหรอดิน” มันถามผม แต่ดูเหมือนมันจะไม่ต้องการฟังคำตอบสักเท่าไร... เพราะวูบเดียวมันก็จูบอยู่ที่หน้าอกผมแล้ว... หัวนมสองข้างถูกมันดูดจนเป็นไตแข็ง ก่อนมันจะเลื่อนลงมาจูบที่หน้าท้องแห้งเกร็งเป็นลูกของผมอีกหลายครั้ง ก่อนจะไล่จูบไปตามต้นขา ปลีน่อง แม้กระทั่งปลายเท้า ก่อนจะเลื่อนขึ้นมา โดยไม่สนใจKของผมที่แข็งผงาดอยู่ในมือมันสักนิด
“เชื่อหรือยังว่า กูรักมึง” มันถามผมหลังจากจูบที่ปลายคางผมอีกครั้ง...
“ม่าย...” ผมส่ายหน้า... ตอนนั้น อารมณ์ของผมกระเจิดกระเจิง ฉุดไม่อยู่แล้ว...
“ทำไมล่ะ”
ผมกดไหล่มันให้ลงไปข้างล่าง แต่ดูเหมือนไอ้ชลมันจะชอบหน้าท้องของผมเป็นพิเศษ ปลายลิ้นของมันทำเอาท้องไส้ของผมปั่นป่วนไปหมด แต่มือของมันก็ยังทำหน้าที่ รูดKของผมไปมาไม่หยุด
ผมบิดตัวเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว...จนขึ้นเป็นลูก หน้าหงาย คางเชิด ครางกระเส่า...
“อูยซซซ ชล... มึง...”
ตอนนั้นจะบอกให้มันดูดKผมก็กระดาก...ไม่กล้าพูด แต่ก็พยายามกดใหล่มันให้ลงไปที่Kผม...
มันก็เลื่อนลงไปเหมือนกัน แต่ก็ยังเลี่ยงที่จะไม่สนใจกับKผม กลายเป็นไข่สองลูกของผมที่ถูกมันอมเข้าไว้ในปาก ทีละข้างแล้วใช้ลิ้นดุนเบาๆ เล่นเอาผมดิ้นพราดด้วยความเสียว...
“อูย...ซซซ ชล... กูเสียว...มึงอย่าทรมานกู...มึง...”
มันเหลือบตาขึ้นมองผม ตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ ปลายลิ้นของมันยังไล้เลียไปที่ไข่สองข้างของผมเบาๆ... ก่อนจะถาม
“มึงจะให้กูทำอะไรเหรอดิน”...
“อูยซซซ ชล... ซี๊ด... มึง...” ผมมองหน้ามันอย่างขัดใจ... ดูแล้วมันก็รู้ ว่าผมอยากจะให้มันทำอะไร... Kผมที่อยู่ในมือมัน แข็งขนาดไหนมันทำไมจะไม่รู้... แมร่ง เดี๋ยวเถอะ... แกล้งกูดีนัก...
“ว่าไงดิน... ไหนมึงบอกสิครับ ว่าอยากจะให้กูทำอะไรให้มึง...” มันพูดพลาง ถอกKผมลงไปจนสุดกั่น... Kผมแข็งผงาดหัวบานแดงก่ำ... น้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมาจากรอยแยกตรงส่วนปลาย หยดลงบนหน้าท้องของผมเป็นสาย แต่มันก็ยังไม่ยอมทำอย่างที่ผมอยากจะให้มันทำ... ดูมันแกล้งผม...
..........................................................................
เดี๋ยววันจันทร์เอามาต่อให้ครับ ขอกลับบ้านไปหา ป๊ะป๋า กับ หม่าม้า ก่อนนะครับ
คิดถึงทุกคนครับ คนอ่านคนดีของผม
ดิน
:o8: :o8:
-
การี๊ดดดดดดดดดดดดด คนดีของคนอ่านโดนมอมเหล้า :laugh:
แล้วเสียตัวให้เพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนอ่านดีใจเป็ฯที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หนามยอกต้องเอาหนามบ่งไงคะอั๊ยยยยยยยยย เริดเรอ
พี่ชลคะ ทรมานให้สุดพลังเลยคะ เรื่องหัวใจค่อยเ้ว้ากันที่หลัง
ตอนนี้มาช่วยกลั่นแกล้งดาวของร้านหน่อยสิ :pighaun:
+1 จัดให้พี่ชลคะ พี่ดินดูแลสุขภาพด้วยยนะคะ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
พี่ดินครับกำลังอ่านไปน้ำลายเยิ้มไปเลยอ่ะ :z1: :z1:
แล้วก็มาจบตอนซะงั้นอ่ะ :a6: :a6: :a6: :a6:
ทำไมพี่ดินถึงได้ทำเยี่ยงนี้หล่ะ :a6: :a6: :a6:
+1ให้กะพี่ดินที่ทำให้อารมณืค้างซะงั้นอ่ะคร้าบบบบบ
-
โอยยยย ค้างงงงง
คุณดินจะเสร็จคุณชลแล้วล่ะสิเนี่ย หุ หุ หุ :haun4:
-
ขลจะทำโทษดินน้อยด้วยวิธีไหนดี หรือว่าแกล้งทรมานไปงั้น อิอิ
-
ทามรายอะ อยากรู้
คริคริ
-
เย่ๆ คุณดินมาต่อแล้ว คิดถึงๆ :myeye: คุณชลนะ :กอด1:
-
ชล...ครับ
เพื่อนดิน ปีกหัก ร่อแร่มา
ชลช่วยต่อ ปีก-กา-จู๋ ของดิน ให้สำเร็จนะครับ หุหุ
:pighaun:
:กอด1:ขอบคุณครับ +1 Bro.DIN :impress3:
-
มาเชียร์พี่ชล จัดการดินน้อย :z1: (รีไม่น้อยหว่า)
ให้กำลังใจค่ะพี่ดิน :L1:
-
:fire:ชลแกล้งคุณดิน...คุณดินก็มาแกล้งคนอ่านต่อซะงั้น
มาต่อเถอะนะครับ...อารมณ์ค้างคามากมาย
:กอด1: +1 ให้คุณดินแล้วนะครับ
-
กด + ให้พี่ดิน
มาต่อให้อ่านแล้ว
แต่ว่ามันค้างงงงงงงงงง
มาต่อเร็ว ๆ พี่ :angry2:
-
สวัสดีครับ เอามาต่อให้ตามสัญญานะครับ....
วันนี้ทั้งวัน พยายามจะเขียนให้จบ พอจบตอน ก็รีบเอามาโพสเลยครับ....หุ หุ
(ทำตาเจ้าเล่ห์เล็กน้อย...) :m23: :m23: :m23:
..........................................................................
ตอนที่ 15 กูรักมึงนะ “ดิน”
“ว่าไงดิน... ไหนมึงบอกสิครับ ว่าอยากจะให้กูทำอะไรให้มึง...” มันพูดพลาง ถอกKผมลงไปจนสุดกั่น... Kผมแข็งผงาดหัวบานแดงก่ำ... น้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมาจากรอยแยกตรงส่วนปลาย หยดลงบนหน้าท้องของผมเป็นสาย แต่มันก็ยังไม่ยอมทำอย่างที่ผมอยากจะให้มันทำ... ดูมันแกล้งผม...
ผมเกร็งขมิบกล้ามเนื้อให้ท่อนKของผมผงกงูบ อยู่ในมือของไอ้ชลเป็นสัญลักษณ์ แต่ไอ้ชลมันดูเหมือนจะแกล้งทำไม่รู้... มือนึง ถอกKผมจนสุด หัวบานแดงเป่งแทบจะระเบิด... เม็ดมุกโปนแข่งกับเส้นเลือดจนเห็นได้ชัด... อีกมือนึงของมันแตะๆ ที่ส่วนปลายที่มีน้ำเยิ้มออกมา... แล้วมันก็ดึงให้เป็นสายไปแตะกับริมฝีปากมันที่ห่างจากKผมไม่ถึงคืบ... เล่นเอาผมเสียวจนเอวแขม่ว... หน้าแดงก่ำ... นัยน์ตาหื่นเต็มที่ (มันบอกผมตอนหลัง)
“ว่าไงครับ ดิน... มึงอยากจะให้กูทำอะไรครับ...” มันยังย้ำคำเดิม นัยน์ตามันมีประกายระริก เจ้าเล่ห์... ไอ้ห่าเอ๊ย... กูก็ดูออก ว่ามึงก็อยากจะดูดKกูเหมือนกันแหละ... ทำมาแกล้งกู... แต่มึงทำไมไม่ดูดวะ...
มันแกล้งเอาปลายลิ้นเลียไล้ ลูกกระโปกผมเล่นอยู่ไปมา ไม่ยอมทำอย่างที่ผมอยากสักที... ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วมันก็อยาก แต่มันอยากแกล้งผมมากกว่า...
ในที่สุด... ก็กลายเป็นผมที่ทนไม่ได้... (ใครทนได้ก็เก่งละครับ...)
“อูยซซซ ชล...มึงอย่าแกล้งกู... มึง... ดูดKกูที...” ผมทำเสียงอ้อน... ตอนนี้สารภาพละครับ ว่าต้องยอมมัน... ก็มันทำผมเงี่ยนได้ขนาดนั้นแล้วนี่ครับ...
“ก็เท่านั้น...” มันหัวเราะหึๆ ที่ทำให้ผมขอมันได้สำเร็จ เอาสองมือมาจับที่โคนKผม แล้วถอกจนสุดกั่นอีกที...
“เยิ้มเลยนะมึง... ซ่านักใช่ไม๊ ใหญ่ แล้วยังฝังมุกอีก...”
มันพูดกับKผม ก่อนจะตวัดลิ้นเลียแผล็บตรงบริเวณน้ำเยิ้มใสๆ ที่ปลายK... เล่นเอาผมเสียววูบ
“อ๊าซซซซซ” ผมส่งเสียงครางยาวเหยียด เมื่อไอ้ชลมันอ้าปากกว้าง... ครอบลงมาบนส่วนหัวบานๆ ของผม แล้วเม้มริมฝีปากก่อนจะดูดแรงๆ หลายๆ ครั้ง จนผมตัวเกร็งก้นลอยไม่ติดพื้น...
“อูยซซซ ชล... กูเสียว... อ๊ากซซซซ”
มันดูดแรงๆ ที่หัวบานอย่างสะใจอีกหลายครั้ง ก่อนจะรูดริมฝีปากลงมาตามลำแท่ง จนหัวบานชนคอหอยมันกึก ก่อนจะรูดขึ้นลง... เหมือนกับว่า มันเองก็รอโอกาสนี้มานาน เล่นเอาผมเกร็งตัวจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลูก... แต่ก็สะใจอย่างบอกไม่ถูก...
ปลายลิ้นของไอ้ชลมันทำหน้าที่อย่างคล่องแคล่ว... เลียปาดไปตามเงี่ยงบาน บางทีก็แหย่ลงไปที่รอยแตก ตรงส่วนปลายก่อนจะอ้าอมหัวบานเข้าไปอีก... บางทีมันก็ใช้ริมฝีปากกับลิ้นของมันก็ไล่ละเลื่อยมาตามลำKของผม ทำหน้าที่ทั้งขบ ดูด เม้ม เลีย อย่างกับKผมเป็นไอติมแท่งโปรดของมันที่เพิ่งได้มา... เม็ดมุกแต่และเม็ด ถูกมันทั้งดูด ทั้งเม้ม ทั้งเลีย.. จนผมต้องเกร็งตัวเป็นระยะๆ ด้วยความเสียว...
“อูยซซซ ชล... ซู๊ดดดดซซซ” ผมสูดปากเป็นระยะๆ แขม่วท้องจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลูก... ยอมรับว่าไอ้ชลมันสุดยอดจริงๆ
Kฝังมุกแท่งไม่เล็กของผม ถูกมันดูดเลีย จากหัวถึงโคน โคนถึงหัว ไปมาอีกไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ... กระโปกสองใบก็ไม่หลุดรอด ถูกมันทั้งดูดทั้งเลีย... จนผมนอนแอ่นหน้าเริด ด้วยความเสียวหลายต่อหลายครั้ง...
“อั๊กซซ ชล... อูยซซซ ซี๊ด...มึง...สุดยอด” ต้องยอมรับละครับ ว่าตั้งแต่ผ่านการดูดมาหลายสิบครั้ง จากหลายสิบคน... คนที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือ...ไอ้ชล... ไม่รู้มันไปเรียนมาจากไหน ทั้งปากทั้งลิ้น เล่นเอาผมตัวสั่นครางอ๋อย ไม่หยุด...
แล้วมันก็ทำสิ่งที่ผมต้องตกตะลึงตาค้าง... เพราะไอ้ชลมันจับKผมถอกจนสุด แล้วอ้าปากกว้าง... ค่อยๆ ครอบลงมา ก่อนจะเขมือบกลืนKผมเข้าไปทีละน้อยๆ...
กว่าผมจะรู้ตัวว่ามันจะทำอะไร... Kผมก็ถูกมันอมไปค่อนลำแล้ว เหลืออยู่ข้างนอกแค่นิ้วกว่าๆ เท่านั้นเอง... ส่วนหัวตำคอมันอยู่กึกๆ....
“อูยซซซซ ชล... มึงจะทำอะไรน่ะ ซี๊ดซซซซ”
มันเหลือบตามองผมนิดนึงแต่ไม่ได้ตอบอะไร... (Kคาปากอยู่ขนาดนั้น ตอบได้ก็เก่งละมึง) มีแต่สายตาที่มองมาที่ผมด้วยประกายตาแปลกๆ...
ผมเห็นมันค่อยๆ ขยอกเข้าไปทีละน้อยๆ ลำคอมันบีบส่วนหัวบานของผมแน่นปึก... แล้วก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ ไอ้ชลมันก็สูดลมหายใจลึก ก่อนจะกดคอสวนเข้ามาหาท่อนKผมค่อนข้างแรง...
“อึ๊บบบบบ”
ผมสะดุ้ง บิดตัว หวิดตาเหลือก... เพราะจู่ๆ ผมก็เห็นKท่อนโตๆ ของผม แถมฝังมุกเม็ดเขื่องๆ อีกหกเม็ด ยาวเกือบเจ็ดนิ้วหายเข้าไปในปากไอ้ชล ไม่เหลือสักกระเบียด...
เสียวน่ะ เสียวแน่ เพราะลำคอมันบีบKผมแน่นตึบขนาดนั้น... แต่ความตื่นเต้นที่จู่ๆ ก็มีคนมาอมKผมมิดเข้าปาก อย่างไม่เคยเห็นใครทำได้มันมากยิ่งกว่า.... แค่ไอ้ชลมันขยอกเข้าออกอีกไม่กี่ครั้ง บวกกับอารมณ์อันตื่นเต้นของผม ก็ทำให้ความรู้สึก พุ่งพรวดพราดถึงไหนๆ....
“อูยซซซ ชล...ซี๊ดซซซซ”
ผมเกร็งกล้ามเนื้อ ดันสะโพกจนลอยไม่ติดพื้น... สวนกับสองมือของไอ้ชลที่กดที่โคนK... จนหัวถอกของผมบานแดงก่ำ แล้วมันก็อมลงไปอีกครั้ง...
“อ๊ากซซซซ....กูออกแล้วชล... ซี๊ดซซซ” ผมแตกออกมาสุดๆ ตอนที่มันอมของผมเข้าไปมิดอันพอดี ผมจับหัวมันกดไว้แน่น พร้อมกับแอ่นสะโพกสวนด้วยความเสียว... เกร็งกล้ามเนื้อกระตุกฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในคอมันเป็นระลอกๆ...
ไอ้ชลมันก็โก่งคอ ดูดKผมไม่ยอมปล่อยเหมือนกัน... ผมหน้าหงายเกร็งกระตุก ครั้งแล้วครั้งเล่า เสียวกระสันต์ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ที่โดนดูดK...
จนกระทั่งอาการกระตุกของผมหมดไป แต่ไอ้ชลมันก็ยังไม่ยอมปล่อยKของผมออกมาจากปากมัน... มิหนำซ้ำยังเม้มริมฝีปากรีดไปตามลำกล้อง อย่างกับจะไม่ยอมให้น้ำเงี่ยนของผมหลุดรอดไปได้สักหยด... แรงดูดในคอก็ยังดีไม่มีตก... ผมถึงกับดิ้นพราดด้วยความเสียว...
“อูยซซซ กูยอมมึงแล้วคร๊าบ...ชล...ซี๊ด.ซซซซ”
พยายามจะดันหัวมันออก แต่มันขืนไว้ แถมยังเอามือโอบสะโพกของผมไว้แน่น... ไอ้ห่าชล... มึงกะดูดของกูหมดเลยหรือไงวะ... กูไม่ใช่แม่วัวนะว๊อย...
ผมทำอะไรไม่ได้ถนัด (Kอยู่ในปากมันทั้งอัน) ก็เลยได้แต่นอนตัวเกร็ง ครางซี๊ดให้กับความเสียวที่มีมาไม่หยุด
“อูยซซซ ซี๊ดดดซซซซ ชล... กูเสียวซซซซซ”
จนมันพอใจ ถึงค่อยปล่อยKของผมออกมาจากปากมัน... ขึ้นมากอดผมไว้ ซบหน้าลงกับอกชื้นเหงื่อของผม มือมันยังกำท่อนKของผมไว้ รูดเล่นไปมาเบาๆ...
ครู่ใหญ่ มันก็กระซิบออกมา “กูรักมึงนะ ดิน... ถ้าไม่รัก กูคงไม่ทำให้ขนาดนี้” (ไอ้ห่า... ดูดKกูจนซีดไปทั้งลำเนี่ยะนะ)
ผมปล่อยมันรูดKผมเล่นตามสบาย... มาถึงขั้นนี้แล้วนี่... ไอ้ลูกชายผมมันก็เป็นใจเหลือเกิน... แข็งผงาดชูคอให้มันรูดเล่นไม่มีอ่อนลงเลยสักนิด
พอมันเห็นว่าKผมไม่หดแน่แล้ว มันก็เลยเงยหน้าขึ้นมา กระซิบบอกผมอายๆ...“มึงทำกูมั่งสิ ดิน”...
ผมก้มลงไปมองหน้ามัน... เห็นประกายตาอ้อนๆ ของมันแล้วก็ใจอ่อน... ก็ได้วะ... ไหนๆ มันก็ทำให้ผมถึงขนาดนี้แล้ว...
ผมพลิกตัวขึ้นทาบทับ... จูบไซ้ไปทั่วใบหน้าของมัน แต่มันจับหน้าผมไว้... ผงกหัวขึ้นมาจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ...
“ดิน... กูรู้ว่ามึงเป็นผู้ชาย... มึงทำเป็นเพราะ “ต้องทำ”... แต่ ที่กูอยากให้มึงทำ ไม่ใช่อย่างที่กูทำให้มึงนะ... ดิน”
“มึงอยากให้กูทำอะไร...” ผมถามงงๆ กับความคิดของมัน...
“มึงทำกูที...” มันอาย หลบตาผม... “นะ ดิน... มึงเป็นผัวกูที...”
ผมหัวเราะหึๆ... “ทำไมต้องอายด้วยล่ะ”
มันซบหน้าลงกับอก ผม... ไม่ตอบ แต่เอาฟันกัดกล้ามเนื้อหน้าอกผมเบาๆ อย่างเขินๆ “ไม่ต้องถามได้ไม๊”
ผมก้มลงกระซิบที่หูมันเบาๆ... “เมื่อกี้ ดูดKกูไปหมดอัน จนซีดแล้วซีดอีก กูยังไม่เห็นมึงอายเลย”
ไอ้ชลหน้าแดงก่ำ... ทุบหน้าอกผมเบาๆ
“นะ... ดิน... กูรักมึง... เอากูที”
ผมกอดมันแน่นขึ้น... จูบที่ปากมันทีนึง ไม่อยากล้อมันแล้ว “มึงพร้อมแล้วเหรอ...”
“อือม...” มันพยักหน้ากับอกผม
ไอ้ผมน่ะ พร้อมอยู่แล้วจากธรรมชาติประจำตัว แต่มันสิ... ผมหันไปหาหลอดเควายที่ผมเคยเห็นวางอยู่ในลิ้นชักข้างเตียง... เอามาทาที่ลำKจนเป็นมัน... ยกขาข้างนึงของมันพาดบ่า...
“ดิน...มึงเบาๆ ก่อนนะ ของมึงใหญ่โคตร”
“มึงก็รู้ว่าของกูใหญ่ แล้วยังจะมาเป็นเมียกูอีก...” ผมแกล้งแหย่มัน..
“ก็มึงทำเก่ง... กูชอบ...” มันบอกผมอายๆ
ผมยิ้ม ทำตาเจ้าเล่ห์... ตากูเอาคืนบ้างละ ไอ้ชล... เมื่อกี้แกล้งกูดีนัก...
.......................................................
ยังครับ ยังไม่จบ... ไอ้ดินเสียตัวทั้งที... จบง่ายๆ ได้ไง
ยังมีต่ออีกตอนนะครับ เด๋วคืนนี้เขียนจบแล้วจะเอามาโพสต่อ... (เด๋วดูจำนวนคอมเมนต์ กับโหวตก่อน...)
หุ หุ ไปละ บ๋าย บาย....
:mc1: :mc1: :mc1:
ดิน
-
:haun4:
มารอเต็มรูปแบบ อีกหนึ่งเสียง
:jul1:
-
มาอีก 1 เสียงด้วยคน ขอด่วนเลย
อ่านแล้วหายง่วงดีจัง :z1:
-
มาให้อีกหนึ่งเสียง พร้อม กดบวกหนึ่งให้ครับ
-
ไม่มีคำบรรยายใดๆครับนอกจาก
:m25: :m25: :m25:
+1ให้กะพี่ดินขาหนึ่นครับ
-
:jul1:
-
เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หว่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ช่วยโผมด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โผมมะหวายแย้วววววววววววววววววว
เฮียดินซู้ดยอดดดดดดดดดดดดดด
ผมหงึกหงักหงึกหงัก ม่ายมีโคนช่วยอาวออกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เฮียดินคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ
มาอีกเลยคร้าบบบบบบบบบบบบ เร็วๆเลยคร้าบบบบบบบบบบบบ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รอม่ายหวายแย้ววววววววววววววววว
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
เขียนเสร็จแล้ว แต่ง่วงมากมาย... ยังไม่ได้ตรวจพรูฟเลย... ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้ละกันนะครับ คนอ่านคนดีของไอ้ดิน...
อย่าว่ากันน้า... ตอนหน้ารับรองสนุก แต่ตอนนี้ขอไปนอนก่อนนะครับ
:m19: :m19: :m19:
:L1: :L1:
ดิน
-
จิ้มๆๆ พี่ดิน
ตอนนี้เรียกเลือดอีกแล้วววว
-
+1ให้ด้วยความสะใจ เรียกเลือดได้ดีแท้ อิอิ
-
สุดยอดไปเลย ดินเลือดกำเดาใหลไม่หยุดเลย :haun4:
-
โอยๆๆ แค่เริ่มต้น ก็เอาเสียเลือดไปละ จินตนาการไปตอนต่อไปเลยนะครับเนี่ย
มาต่อไวๆเน่อ... :haun4:
-
:pighaun: อ๊าาากกกส์...เสียเลือดกันเลยทีเดียว
ขอบคุณที่มาลงต่อนะครับคุณดิน...+1 ให้แล้วครับ
รออ่านต่อตอนหน้า...ชลต้องเจอศึกหนัก(แบบฝังมุก)แน่ๆ เลย :-[
-
:pighaun: ไม้เด็ดพี่ชล สุโค่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จัดการซะ อุกรี๊ดดดดดดดดดดด เยี่ยมมากคะเห็นพี่ดินทรมานแล้ว
สมใจคนอ่านจริงๆ เล่นตัวมากนักเจอของดีเข้าไปอั๊ยยยยยยยยยยยย
ซีดเลยสิ 5555555
“นะ ดิน... มึงเป็นผัวกูที...”
>> พี่ชลน่ารักเป็นที่ซู้ดดดดดด
ต่อตอนตอ่ไปนะคะ คนดีของคนอ่าน ต่อไปรอพี่ชลซีด 5555
+1 คะ มารอพี่ชล
-
+1 ให้กำลังใจพี่ดิน
รอตอนต่อไป
o13
-
เอามาต่อให้แล้วนะคร๊าบ... คนอ่านคนดีของไอ้ดิน....
......................................................
ตอนที่ 16 เอาคืน
ผมยิ้ม ทำตาเจ้าเล่ห์... ตากูเอาคืนบ้างละ ไอ้ชล... เมื่อกี้แกล้งกูดีนัก...
บีบเควายใส่นิ้วชี้ ค่อยๆ แหย่ลงไปที่รูก้นไอ้ชล... จนเข้าไปแค่ข้อ แล้วค่อยๆ งอนิ้ว... เกี่ยวคว้านไปมา ช้าๆ...
ไอ้ชลหลับตาปี๋ ตัวสั่น... คราง “อูยซซซ ดิน...กูเสียว...”
เดี๋ยวมึงจะเสียวมากกว่านี้อีก... ผมนึกในใจ ค่อยๆ ดันนิ้วเข้าออกไปมาช้าๆ จนกระทั่งเริ่มคล่อง จึงค่อยๆ สอดนิ้วกลางลงไปอีกนิ้ว... “อ๊ากซซซ ดิน... มึง... อูยซซซ”
ไอ้ชลตัวสั่นระริก...เกร็งตัวจนหน้าท้องขึ้นเป็นลูก เมื่อผมหมุนข้อมือไปมา... บางทีผมก็สอดลึกเข้าไปจนสุดนิ้ว... จนผมเห็นว่า ลื่นดีแล้วจึงค่อยๆ เอามือออก แอ่นเอว เอาส่วนปลายบานๆ ของผมเข้าสู่จุดหมาย...
“มึงค่อยๆ ก่อนนะดิน... กูกลัว...”
“ตกลงมึงจะให้กูเอาหรือเปล่าล่ะ” ผมแกล้งชงักKไว้ก่อน...
ไอ้ชลพยักหน้า ทั้งๆ ยังหลับตาปี๋... ผมแหย่ๆ หัวบานของผมให้แตะกับปากทางเบาๆ แต่ยังไม่กดเข้าไป... แกล้งดันให้มันเถลือกไถลไปมากับปากทาง สี่ห้าครั้ง จนไอ้ชลมันทนไม่ได้ เอื้อมมือไปจับ Kผมให้ตรงที่ตรงทาง พร้อมกับดึงเข้าหาตัว แต่ผมแกล้งฝืนเอาไว้... มันลืมตาขึ้นมองหน้าผม... ทำหน้าสงสัย แต่พอมันเห็นประกายตาวิบวับของผมมันก็เดาออก
“ดิน...มึงอย่าแกล้งกู”
ผมยิ้มนัยน์ตามเจ้าชู้... แกล้งถามมัน “มึงอยากให้กูทำอะไรเหรอ... ชล”
“ดินอ่ะ... มึงอย่าแกล้งกูดิ...น๊า...” มันหน้าแดง ทำเสียงออดอ้อน
“ไม่อ่ะ... มึงบอกมาก่อน... ว่ามึงอยากให้กูทำอะไร” ผมยังแกล้งมันต่อ ดันสะโพกเข้าออกนิดๆ ยั่วมัน
ไอ้ชลส่ายหน้าอย่างขัดใจ “ดินอ่ะ... มึงก็รู้ ทำไมต้องให้กูพูดด้วย”
“กูไม่รู้คร๊าบ... มึงอยากให้กูทำอะไรให้เหรอคร๊าบ...”
มันกัดริมฝีปากนิดนึง... ก่อนจะพูดออกมา... “ดินครับ... มึงเอากูเหอะ... อย่าแกล้งกูเลยนะ น๊า...”
“อือม ดี... ไหน...บอกอีกหน่อยซิ... มึงอยากให้กูเป็นอะไรของมึง...” ผมยังแกล้งมันต่อ แต่แหย่ส่วนปลายให้ลึกเข้าไปอีกหน่อย...
ไอ้ชลหน้าแดงก่ำด้วยความอาย... กอดคอผมลงไปกระซิบที่หู “ดินคร๊าบ... ผัวคร๊าบ...มึงเอากูเหอะนะคร๊าบ...”
ผมเกือบหัวเราะออกมา... ผมคิดว่าคงแกล้งมันพอแล้วละ... จึงจูบหน้าผากมันไปทีนึง ก่อนจะกดสะโพกให้ส่วนปลายบานแทรกเข้าไปในรูของไอ้ชลจนมันผลุบเข้าไปทั้งหัว...โดยมันไม่ทันได้ตั้งตัว...
ไอ้ชลสะดุ้ง... บีบข้อมือผมแน่น ตัวสั่นระริก...
“เดี๋ยวนะ ดิน...”
ผมปล่อยให้มันพักสักครู่ ก่อนจะค่อยขยับสะโพกส่ายไปมา ดันเข้า ดึงออก โดยพยายามให้มันแทรกลึกเข้าไปทีละนิดๆ พอถึงเม็ดมุกเม็ดแรก ผมก็กดเน้นๆ จนมันผลุบเข้าไป ไอ้ชลสะดุ้งเฮือก...
“อูยซซซ ดิน... ซี๊ด...”
“เจ็บเหรอชล” ผมถามมันเบาๆ อย่างเป็นห่วง... แต่มันส่ายหน้า...
“มึงเข้ามาเหอะดิน...”
ผมค่อยๆ ดันเข้าทีละน้อยๆ พอมันเริ่มบีบแขนผมแน่นขึ้น ผมก็หยุดแช่ไว้ก่อน รอจนมันคลายมือออกแล้วผมจึงค่อยดันต่อ ไปอีกทีละน้อยๆ...
ไอ้ชลมันสะดุ้งทุกครั้ง ที่เม็ดมุกที่ฝังอยู่รอบลำKของผมผ่านเข้าไป จนกระทั่งเม็ดสุดท้าย ถูกดันผ่านรอยขวั้นของกล้ามเนื้อเข้าไปด้านใน... มือข้างนึงของมันบีบแขนผมแน่น อีกข้างหนึ่งยันหน้าท้องผมไว้
“หมดแล้วละ ชล” ผมกระซิบบอกมัน ที่เหงื่อซึมออกตามไรผมและปลายจมูก...
“คนบ้าอะไรไม่รู้ Kใหญ่โคตร แล้วยังฝังมุกอีก...” มันบ่นอุบอิบ หลบตาพราวของผมที่จ้องมันอยู่
“งั้นกูเอาออกนะ...” ผมแกล้งถามมัน... ทำท่าจะดึงออก
ไอ้ชลหลงกล คิดว่าผมจะดึงออก ก็เลยเอามือมาโอบเอวผมไว้ไม่ให้ผมขยับออก... เท่ากับเปิดทางสะดวกให้ผมที่คอยทีอยู่แล้ว... ผมดันสะโพก กระเด้าหนักๆ สองทีเท่านั้นเอง Kผมที่คาอยู่เกือบครึ่งก็แทรกเข้าไปในตัวของไอ้ชล มิดยันโคน
“อ๊ากซซซซ ดิน... อูยซซซซ” ไอ้ชลครางทำหน้าเบี้ยว... น้ำตาซึมออกมาตรงหางตา จนผมสงสาร... เลยก้มลงไปจูบมันที่หน้าผากอีกทีนึง...
“หมดแล้วละชล...”
“ดินครับ...มึงอย่าแกล้งกู...อูยซซซ...” มันทำกอดคอผมไว้แน่น ทำเสียงอ้อน จนผมนึกสงสาร จึงค่อยๆ ซอยสั้นๆ เนิบๆ บิดสะโพกให้Kผม คว้านอยู่ภายใน ไอ้ชลกอดผมแน่นตึบ... “อูยซซซ ดิน ซี๊ดซซซซ” ไอ้ชลเริ่มคราง... เมื่อผมกระเด้าซอยเป็นจังหวะ จากช้าๆ สั้นๆ ผมค่อยๆ เร่งความเร็วขึ้น สาวสะโพกยาวขึ้น
ความเป็นดาวของผมไม่ทำให้ไอ้ชลมันผิดหวัง... ทั้งลีลาและชั้นเชิง... จนมันสูดปากครางไม่หยุด...
“อูยซซซ ดิน... กูเสียวซี๊ด... ดิน...กูแตกแล้ว อ๊ากซซซซี๊ด..”
มันเกร็งตัว กระตุกเยือก... Kมันที่อยู่ตรงหน้าท้องของมันกับผม กระตุกหงึกๆ สองสามทีก่อนจะฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวออกมาโดยไม่ได้ทำอะไรกับมันสักนิด...
แต่ผมก็ยังไม่หยุดการกระเด้า... จากท่าเดิม ผมจับมันพลิกเป็นนอนคว่ำหน้าลงกับที่นอน โดยมีตัวผมประกบอยู่ด้านหลัง ส่วนเอวขยับโยกเป็นจังหวะไม่หยุด...
“อูยซซซ ดิน... มึง สุดยอด... กูเสียว อูยซซซ อูยซซซซ” มันครางเป็นจังหวะตามการกระเด้าของผมไม่หยุด
“ดีไหมจ๊ะ...เมียจ๋า...” ผมกระซิบที่หูมัน...
มันหันหน้ามาจูบที่ปลายจมูกของผม... “กูรักมึงจริงๆ นะ ดิน... มึงไม่เชื่อกูเหรอ”
“เชื่อไม่เชื่อ... กูก็เอามึงเป็นเมียอยู่นี่ไง...ชล” ผมกระซิบตอบมัน... ประสบการณ์ เกียรตินิยมการเอาทั้งหญิงและชายที่ออกให้โดยเจ๊ปิ๊กและรับรองโดยลูกค้าหลายราย...บวกกับปริมาณที่มากกว่า ทั้งคุณภาพที่ยอดเยี่ยม ทำให้ไอ้ชลครางไม่หยุดปาก
“อูยซซซ ดิน... มึงเอาเก่ง... สุดยอด... ดินครับ... ผัวครับ” ไอ้ชลหลุดปากออกมาอย่างหมดอาย...เมื่อผมจับมันยกขึ้นในท่าอุ้มแตงเดินไปรอบห้อง จนกระทั่งมาจบที่ขอบเตียง.... ผมวางมันลง เอาขาสองข้างของมันพาดบ่า กระหน่ำสะโพก กระเด้าไม่ยั้ง ส่วนมือก็สาวKมันไปด้วย...จนกระทั่ง...
“อ๊ากซซซ ดิน... กูแตกอีกแล้ว” ไอ้ชลบิดตัวด้วยความเสียว ตัวสั่นกระตุก พร้อมกับน้ำเงี่ยนที่ฉีดออกมาจากปลายK ลงบนหน้าอกของมัน... ผมเร่งเครื่องถี่ยิบ... จนกระทั่ง...
“อูยซซซซ ชล...กูก็แตกแล้ว... ซี๊ดดดซซซซซ...” ผมกระหน่ำสะโพก ใส่ไอ้ชลหนักๆ อีกสิบกว่าหน ก่อนจะกดสะโพกแนบแน่น กล้ามเนื้อเกร็งกระตุก พร้อมกับฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวของไอ้ชลเต็มที่...
จนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกหมดลง... ผมจึงค่อยๆ โน้มตัวลงจุ๊บที่ริมฝีปากมันอีกครั้ง ก่อนจะประกบทาบตัวลงบนตัวมัน หอบเบาๆ... ไอ้ชลกอดผมแน่น จูบที่ใบหน้าของผมอีกหลายต่อหลายครั้ง...
เราพักกันอยู่ในท่านั้นอยู่พักใหญ่ มันก็เอามือตบสะโพกผมเบาๆ... “ดิน... มึงเอาออกไปได้แล้ว...ไปอาบน้ำ...”
ผมลืมตาขึ้นมองหน้าไอ้ชล...ก่อนจะซิบแหย่มันอีก “กูคิดว่ามึงจะเอาอีกที”
“ถ้ากูจะเอา แล้วมึงไหวเหรอ ดิน” มันทำหน้าท้าผม...เพราะคิดว่า ผมออกไปสองทีแล้วคงไม่ได้อีก...
“ไอ้ห่านี่... เดี๋ยวกูเอาแมร่งยันเช้าเลยดีมั้ง” ผมพึมพำ พลางขยับสะโพก ให้Kผมที่ยังแข็งอยู่ในตัวมันขยับไปมา... มันลืมตาโพลงด้วยความแปลกใจ...
“มึงยังไหวอยู่เหรอ ดิน...”
“เออ... ริจะเป็นเมียกูก็รู้ไว้ซะ... กูน่ะเบิ้ลได้สามที ถ้ากูจะเอา...” ผมบอกมัน...
“ไอ้บ้ากาม” มันอายจนหน้าแดง กับคำว่า “เมีย” ที่ผมพูด เสแกล้งกลบเกลื่อนด้วยการด่า ก่อนจะพูดอุบอิบอยู่ในลำคอ “ออกไปได้แล้ว... ไปล้างตัวก่อน... ทั้งน้ำเงี่ยนน้ำเหงี่อ เหนียวไปหมด” มันบ่นพึมพำ ก่อนจะพูดต่อ “... เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จ ถ้ามึงยังเงี่ยนอยู่เดี๋ยวกูดูดให้”
เราเข้าไปอาบน้ำด้วยกันมันจัดแจงอาบน้ำ ถูสบู่ให้ผมจนสะอาดเอี่ยม... ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมครับว่าตรงไหนที่ไอ้ชลมันบรรจงล้างที่สุด... ล้างไปอมไป จนผมต้องปล่อยให้มันดูดให้ผมจนแตกไปอีกรอบนึงในห้องน้ำนั่นเอง
ออกมาจากห้องน้ำ มันจัดแจงเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จสรรพ... (นอนลงก็เก่งละ... กลิ่นคาวคลุ้งขนาดนั้น)... พอผมล้มตัวลงนอนมันก็มานอนก่ายหนุนซอกใหล่ มือนึงล้วงลงไปจับไอ้ดินน้อยคลึงเม็ดมุกเล่น จนมันแข็งผงาดสู้มือไอ้ชลอยู่หงึกๆ... แมร่งทำอย่างกะรู้ว่าผมชอบท่านี้...
“กูรักมึงจริงๆ นะ ดิน” มันกระซิบบอกผมเป็นครั้งที่ร้อยได้แล้วมั๊ง...
ผมสูดลมหายใจลึกๆ บอกมัน... “กูคงรักมึงไม่ได้อย่างที่มึงรักกูหรอกนะ ชล... มึงก็รู้... กูมีแฟนแล้ว...และกูก็รักแฟนกูมากด้วย” ผมพูดออกมาตรงๆ เพราะไม่อยากให้มันคิดเลยเถิด...
“กูรู้... กูก็ไม่ได้คิดว่ามึงจะรักกูอย่างนั้นหรอก ดิน... กูขอแค่ ให้กูได้รัก... และให้คนที่กูรักรู้ว่า กูรักเค้า... และเค้าไม่ปฏิเสธกูก็พอแล้วละ...” มันบอกผม “มึงรู้ไม๊... ว่ามันทรมานแค่ไหน... ว่ากูต้องพยายามที่จะคิดว่ามึงเป็นแค่เพื่อนเพราะกลัวจะเสียมึงไป กลัวไปสารพัด กลัวว่ามึงจะไม่คบกู...” มันพูดไปน้ำตาไหลไปจนผมสงสาร...
“กูก็รักมึงตั้งแต่กูเห็นมึงครั้งแรกแล้วละ... พอได้เจอกันบ่อยๆ รู้นิสัยมึง... กูก็บอกไม่ถูกหรอกว่าทำไมกูถึงรักมึงได้ขนาดนั้น...” มันสารภาพออกมายาวเหยียด... “แต่กูก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรมากไปกว่าที่กูบอกมึงหรอก ดิน... ขอแค่ให้กูได้รักมึง และมึงรู้ว่ากูรักมึง ก็พอแล้ว...”
ผมกอดมันให้แน่นเข้ามา รู้สึกตื้อกับความรักของไอ้ชลมันจริงๆ... มันรักผม และยิ่งนับวันผมก็ยิ่งรู้ว่ามันรักผมมากขึ้นๆ แต่สำหรับผมก็ให้มันได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้นเอง...
“เอาเถอะ... ชล... กูไม่ห้ามมึงแล้วละ... กูขอแค่ อยู่ต่อหน้าคนอื่นมึงอย่าแสดงให้เค้าเห็นละกัน... ส่วนตอนอยู่สองคน มึงจะทำอะไรกูก็ไม่ว่า...”
“จริงนะ... ดิน” มันเงยหน้าขึ้นถามผมอย่างดีใจ...
“อือ...ตามใจมึง...” ผมพยักหน้าอย่างจนใจ... ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์... ทวงถามที่มันบอกก่อนเข้าไปอาบน้ำ “ไหนตอนก่อนไปอาบน้ำ มึงบอกว่าอาบน้ำเสร็จ มึงจะทำอะไรให้กูล่ะ...ชล...”
ไอ้ชลชะงัก...มองหน้าผมที่ทำตาพราวเจ้าชู้... “ก็เมื่อกี้ในห้องน้ำ...” มันพยายามบอกผม
“ในห้องน้ำก็ส่วนในห้องน้ำดิ...” ผมบอก “น่า... นะ... กูอยากให้มึงดูดอีกอ่ะ... มึงดูดเก่ง... นะ นะ... นะครับ เมียคร๊าบ... มึงไม่ดูดเด๋วกูเอามึงน้า....” ผมทั้งอ้อนทั้งขู่มัน ตาเยิ้มหื่นขึ้นมาอีกครั้ง... ขยับสะโพกให้ K รูดเข้าออกกับมือมัน
ไอ้ชลหน้าแดง ทำตาค้อน ด่าผมเบาๆ “ไอ้บ้ากามดิน” ก่อนจะเลื่อนตัวลงไป แล้วผมก็ต้องสะท้านเยือก... หายใจหนักๆ ขึ้นมาอีกในที่สุด... ด้วยริมฝีปากขั้นเซียนของมันที่อมเอาแท่งเจ็ดนิ้วของผมเข้าไปหมดทั้งแท่งอีกครั้ง...
วันนั้น ผมกับมันเหมือนคู่บ่าวสาวฮันนีมูนจริงๆ เพราะมันดูดผมอยู่ไม่นาน มันก็ขึ้นขย่มตอผม จนตัวมันเองก็หมดแรง สุดท้าย ผมก็ต้องขึ้นจัดการมันจนน้ำแตกไปอีกคนละรอบ... กว่าจะไปอาบน้ำชำระร่างกาย กลับมานอนกันอีกที ก็ร่วม หกโมงเช้าของวันใหม่...
.....................................................
อ่านแล้วถูกใจ หรือไม่ถูกใจยังไง ก็คอมเมนต์ กันได้นะครับ
ถ้าจะให้ดี ก็โหวตเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยก็ดีคร๊าบ
ดิน
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เมื่อพี่ชลมาเจอกะขาหื่นอย่างพี่ดินไม่คำบรรยายใดๆ
นอกจาก :m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
+1ให้กะพี่ดินสุดหื่นครับ
-
:pighaun:สุดยอดจริงๆ
แล้วก็ยังแถมทำซึ้งด้วยนะ "ขอแค่ให้ได้รัก"
+1ให้คุณน้องดินจ๊ะ
-
บวกคะแนนที่ 166 ให้นะคะ
คุณดินขา คุณดินจะอึดไปถึงไหนคะ นับคร่าวๆ 3 4 เอ้ย หะ 5
เอ่อ
6 7 8
... 9
10
เค้าหัดพิมพ์ตัวเลขเฉยๆ ใครจะไปนั่งนับ :-[ เค้าไม่ได้หื่นเหมือนตัวเองนี่ :o12:
-
บวกคะแนนที่ 166 ให้นะคะ
คุณดินขา คุณดินจะอึดไปถึงไหนคะ นับคร่าวๆ 3 4 เอ้ย หะ 5
เอ่อ
6 7 8
... 9
10
เค้าหัดพิมพ์ตัวเลขเฉยๆ ใครจะไปนั่งนับ :-[ เค้าไม่ได้หื่นเหมือนตัวเองนี่ :o12:
ประเดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวจะเจอไม่ใช่น้อย... หุ หุ
:m16: :oo1:
-
โฮกกกกกกกกกก
เลือดสาดสุด ๆ
เหมาะกันดีนะพี่ชลกับพี่ดินเนี่ย
เก่งกันคนละอย่าง
เหมาะสมกันที่ซู้ดดดดดดดดดดดด
แถมพี่ชลยังมีความอดทนสูงอีกด้วย 5555555
-
โฮกกกกกกกกกก
เลือดสาดสุด ๆ
เหมาะกันดีนะพี่ชลกับพี่ดินเนี่ย
เก่งกันคนละอย่าง
เหมาะสมกันที่ซู้ดดดดดดดดดดดด
แถมพี่ชลยังมีความอดทนสูงอีกด้วย 5555555
เห็นด้วย เหมาะกันดี เก่งคนละอย่าง o13 o13 :haun4:
บวกหนึ่งค่ะ เป็นกำลังใจนะคะ
-
อ่านแล้ว เอิ๊ก :z1:
ชลน่ารักน่าสงสารจัง เสียดายที่คุณดินไม่รัก
+ 1 ให้ค่ะ
-
ไม่รัก แต่ไม่หนี ไม่ปฏิเสธ ทำไรก็ได้ แต่อย่าออกนอกหน้า
เฮ้.....อย่างนี้มันเมียเก็บนี่นา
แต่เอ....พี่ชลคงพอใจแล้วแหล่ะ เนอะ...
ถึงไงก็ได้เจอกันบ่อยๆ น่าจะถี่กว่าเมียจริงด้วยซ้ำ
เฮียดินคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
เรียนจบตอนใหนอ่ะคร้าบบบบบบบบ
อยากดูรูปรับปริญญา...........แต่คงไม่มีวาสนาหรอกนะคร้าบบบบบบบบบบบบ
แต่ก็เอาใจช่วยคนเก่งมี่มุมานะดีจริงๆครับ
และตอนนี้ข้างตัวมีใครอยู่อ่ะ (แค่อยากรู้ครับ)
:-[
-
:oo1: :jul1:
+1 ไปแล้วครับพี่ดิน
เล่าซะจินตนาการทะลุ
ชลนี่คอหอยลึกขนาด
ยังคงความตี่นเต้นไว้ได้ทุกตอน
สุดยอด
:impress2:
-
โหวตให้แล้วด้วยความ... คนอะไรน่ารักชะมัด :man1:
ชลไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนขอให้คุณโชคดีตลอดไป
-
:pighaun: :jul1: พี่ดินพี่ชล สุโค่ยยยยยยยยยยยยยยย
ฮันนีมุนกันเตียงสะเทือน อั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบคำที่พี่ชลเรียกอ่ะ "ผัว คร๊าบบบบบบบบบ" เขินไปแปดตลบ
ส่วนพี่ดิน ก็นะ ใช้คำว่า "เมียจ๋า" บ่อยๆนะคะ น่ารักดี ไม่หื่นไม่บ้ากามเลยสักนิดส์ 5555
สู้ๆนะคะพี่ดิน อั๊ยยยยยยยย +1 ใ้ห้สำหรับคู่ฮันนีมูนที่ ซู้ดดดดดดดดดดยอด
-
สะ สะ สุดยอดดดดดด :pighaun:
อ่านแล้วหื่นแตก เสียเลือดกันไปเลยทีเดียว (แต่อาจจะมีต่ออีกที 2 ที ถ้าไหว) :haun4:
-
:pighaun:
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก พี่ชลน่าร้ากกกกกกกก
ชอบพี่ชลลลลลลล
แต่ก็สงสารพี่ชลอ่า รักคนมีเจ้าของมันก็นะ เฮ้อออออออ
จะมีวันไหนมั๊ยหน้ออออ ที่พี่ดินจะหึงพี่ชลบ้าง อยากเห็นวันนั้นจัง ฮะฮะ
พี่ดินใจอ่อนมาชอบพี่ชลเห้อออออออออ
:กอด1: บวก+ๆๆ
-
สุดยอดมากคุณดิน o13 ถึงเช้ากันเลยทีเดียว
+1 ให้แล้วนะครับ
-
ตกหลุมรักคุณชลอย่างจัง :impress2:
ชอบตอนนี้ค่ะ เป็นเลิฟซีนที่น่ารัก(และหื่น)มากกกก :m25:
-
เท่านี้คุณชลก็คงมีความสุขแล้วล่ะ :L2:
ส่วนของNC :pighaun: ไม่มีคำบรรยาย
-
หื่นพอกันทั้งคู่
กร้ากกกกกกกก
-
ตามไปเก็บมาไว้หน้าแรก
ชมรมคนชอบหื่น :haun4: จะได้หาเจอง่า่ยๆ
ฮ่าฮ่า :laugh:
:กอด1: ยังคิดถึงอยู่นะครับ คุณดิน คริคริ
-
:mc4: ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้ว
รอพี่ดินมาต่อตอนใหม่อยู่น้า
:กอด1:
-
เจ๋งสุดๆ มาต่อไวๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบ o13
-
มาเก็บตกตอนที่ขาดหายค่ะคุณดิน
แรงยังดีไม่มีตกเหมือนเดิมเลยนะคะ
ตอนล่าสุดแอบหวานกันด้วย เอร๊ยยย เขินแทนชล :-[
รอตอนต่อไปนะคะ
:กอด1:
-
พรุ่งนี้หวยจะออก ไม่มาหรอ? :laugh:
-
สวัสดีครับเพื่อนๆ... ไม่อยากจะแก้ต้วว่าทำไมมาช้า... แต่ก็ต้องบอกครับ ต้องทำหน้าที่ลูก เพราะม่าม้า เข้าโรงพยาบาลครับ... ปีนี้ม่าม้าผมอายุ 78 แล้ว สุขภาพไม่ดีนัก... แต่ก็ไม่มีโรคร้ายแรงอย่างอื่น นอกจากสภาพทั่วไปของคนสูงอายุที่ต่อสู้กับชีวิตมาหนักหน่วงเหลือเกิน...
ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ปล่อยให้รอนาน...
:call: :call: :call:
.........................................................................
ตอนที่ 17 ฉากเอ็กซ์ เซ็กซ์ล้วนๆ (1)
หลังจากคืนนั้น... ผมและไอ้ชลก็ตกลงกันว่า เราจะไม่แสดงออกว่ามีความสัมพันธ์ กันขนาดไหน เราปฏิบัติตัวกันตามปรกติ เลิกงานผมก็กลับไปนอนหอผม อาจจะไปนอนหอมันบ้าง เป็นบางครั้งบางวัน...แต่มันขอผมว่า ถ้าอยู่ด้วยกันสองคน ก็ขอให้มันได้แสดงความรักผมเต็มที่...ซึ่งผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นอะไร... และอีกอย่างไอ้ชลมันก็เอาใจเก่งอีกตะหาก
ทุกครั้งที่ผมมานอนบ้านไอ้ชล หลังจากอาบน้ำเรียบร้อย ไอ้ชลมันก็จะจับผมนอนหงาย แล้วมันก็นอนลงมาในท่าโปรดของมัน คือ มันจะนอนคว่ำพาดตัวผมเฉียงๆ เอาแก้มข้างนึงแนบกับหน้าท้องที่เป็นลอนๆ ของผม หันไปทางไอ้ดินน้อย แล้วก็ลูบมันเล่น จนมันตื่นผงาด แต่มันก็ยังไม่ทำอะไร มันชอบนอนคุยกับผมอยู่ในท่านั้นนานๆ เรื่องโน้นเรื่องนี้ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องที่ร้านแหละครับ...
อย่างเช่นคืนนี้....
“ดิน... เดี๋ยวนี้กูว่ามึงทำตาเจ้าชู้กับลูกค้ามากไปแล้วนะ” มันบอก ตอนผมกำลังเพลินๆ เพราะมันลูบไอ้เจี้ยวเจ็ดนิ้วฝังมุกของผมอยู่ไปมาจนมันแข็งสู้มือ...
“ตอนไหนวะ”
“วันนี้ตอนพี่ปิ๊กเรียกมึงไปแนะนำกับลูกค้าที่มากับลูกค้าเก่ามึงอ่ะ”
“พี่มัช” ผมบอกชื่อลูกค้า
“เออ...นั่นแหละ เห็นแล้วกูหมั่นไส้ อยากตบ”
“จะตบกูเหรอ” ผมถามมันยิ้มๆ รู้ว่ามันไม่กล้าหรอก
“เปล่า... ตบลูกค้า... มานั่งให้ผัวกูทำตาหวานใส่” มันตอบผมท่าทางขึงขัง เล่นเอาผมหัวเราะก๊าก... ไอ้ชลพลิกหน้าหันมามองผม ทำตาขวาง
“มึงหัวเราะกูทำไม...”
ผมเอามือยีหัวมันเล่น ตาพราวใส่มันบ้าง... “เป็นเอามากนะคร๊าบ เมียครับ...”
“ดินอ่ะ...” มันทำท่างอน แล้วพลิกหน้าหันกลับไปทางเดิม... จับลูกชายผม “ถอก” แรงๆ สองสามครั้งจนผมครางอู้ ด้วยความเสียว
“อูยซซซ ชล... มึงเบาๆ กูเสียว เดี๋ยวมึงเจ็บตัวอีกหรอก”
“อย่างกะกลัว...” เสียงมันอุบอิบ ไม่ชัดเท่าไร แล้วเลื่อนหน้าลงไปจุ๊บที่ปลายบานๆ ของไอ้ดินน้อยที่เริ่มมีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมา ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียรอบหัวหยักบาน ไปมาเหมือนลูกแมวเลียจาน เล่นเอาผมหงายหน้าเริด...สูดปาก...
“ซี๊ดดซซซซ”
จากส่วนหัวบานหยัก มันก็ค่อยๆ เลียไปที่เส้นสองสลึง แค่แตะแผ่วๆ ด้วยปลายลิ้น ก็เล่นเอาผมเกร็งหน้าท้องจนเป็นลอนแล้ว... ไอ้ดินน้อยไม่ต้องพูดถึง ผงกหัวงูบงาบไปมาไม่หยุด จนไอ้ชลมันต้องเอาฟันกัดที่หัวบาน เบาๆ แต่ก็เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือก...
“ดุนะมึง... เลียนิดเลียหน่อย สู้เหรอ...”
มันพึมพำกับลูกชายผม... ดูมันทำ... อย่างกะ พูดกันรู้เรื่องนะมึง...
มันไล้ปลายลิ้นเลียแผ่วๆ มาตามลำท่อน พอเจอเม็ดมุก มันก็ค่อยใช้ริมฝีปาก เม้ม... ดูดเบาๆ... ลำพังความรู้สึกน่ะ ไม่เสียวเท่าไหร่หรอกครับ แต่ ท่าทางที่มันทำ สายตาหื่นๆ ที่มันเหลือบมองมาที่ผม เล่นเอาผมต้องแขม่วเอว สยิวเยือกทุกครั้ง
จากเม็ดมุกที่ลำท่อน... ไอ้ชลมันค่อยๆ ลากปลายลิ้นลงมาที่ใข่สองลูกของผม... แค่แตะปลายลิ้นที่ใต้ใข่ ก็เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือก หายใจหอบสะท้าน... “อูยซซซซ ชล...”
ไอ้ชลเหลือบตามมองผมด้วยประกายตาหื่นๆ ของมัน... ก่อนจะอ้าปากอมไข่ของผมเข้าไปในปากทั้งสองลูก ใช้ริมฝีปากเม้มไว้จนผมเกือบจุก... ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเกลี่ยกวาด... ดุนเล่นไปมา...
“อูยซซซ ชล... กูเสียว...”
ไอ้ชล ตั้งหน้าตั้งตา เล่นกับ Kและไข่ของผม อย่างเอาจริงเอาจัง... บางทีมันก็อมเลียอยู่แค่หัวบานๆ ของKผม แต่บางทีมันก็อมลงไปลึกจนมิดทั้งอัน พอมาถึงไข่บางทีก็อมทีละลูกสลับไปมา แต่บางทีมันก็อมเข้าไปทั้งสองลูก เล่นเอาผมนอนขาสั่น เกร็งแล้วเกร็งอีก... เฮ้ย.... มึงสนใจกูบ้างสิวะ ชล... กูเสียวนะว้อย...
มันไม่สนใจผมสักกะนิด... แค่เหลือบตามองนิดนึง สายตาของมันที่มองมาที่ผมมีแววหื่นกระหายเต็มที่... แล้วหันไปสนุกของมันต่อ...
Kของผมถ้าเป็นไอติม คงอร่อยน่าดู ในความรู้สึกของมัน และก็คงจะหมดแท่งไปแล้ว เพราะไอ้ชลมันทั้งดูดทั้งเลียไม่ได้เกรงอกเกรงใจผมซึ่งเป็นเจ้าของมันแม้แต่น้อย...
ถ้าเป็นคนอื่น ก็คงจะน้ำแตก พุ่งกระจายไปแล้ว เพราะในกระพุ้งปากไอ้ชลมันทั้งอุ่น ทั้งหยุ่นนุ่ม แถมแรงดูดที่ไม่มีตกของมัน แต่เป็นผมที่ชั่วโมงบินไม่น้อย ทำให้มันไม่ง่ายนักที่จะรีดน้ำของผมออกมา
ความเสียว ทำให้ผมเผลอจะเอามือไปจับชักให้เสร็จๆ ไป แต่ไอ้ชลมันปัดมือผมออก
“อย่ามายุ่ง... ตอนนี้เป็นเวลาของกู...” อ้าว... ไอ้เวร... Kกูนะว้อย...เอา... ตามใจมึง... ผมคิดแค่นั้น ก็เลยนอนเกร็งอยู่เฉยๆ ให้ไอ้ชลมันดูดมันเลียไปตามเรื่อง... เพราะผมเองก็เริ่มที่จะเพลินๆ กับการดูดการเลียของมันแล้ว
นานมากครับ ที่มันอม ดูด เลีย ไข่กับKของผม... ความรู้สึกของผมคือ เสียวจนชา... ครางจนเลิกครางไปแล้ว มันก็ยังไม่เลิก จนกระทั่งมันปล่อยKผมเป็นอิสระ ขึ้นมานอนกอดผม...
“พอแล้วละ... กูเมื่อยปากแล้ว...” มันพูดหอบๆ จูบที่แก้มผมแรงๆ แล้วนอนซุกที่ซอกไหล่ของผม....
“อ้าว... แล้วมึงจะปล่อยให้Kกูแข็งอยู่อย่างนั้นเหรอ” ผมถามมัน
“เรื่องของมึงดิ...” มันตอบเสียงอู้อี้
“จริงอ่ะ...” ผมถามมันยิ้มๆ เพราะรู้ว่ามันเองก็อยากแต่แกล้งทำปากแข็ง เพราะ Kมันแข็งตำอยู่ที่เอวผม...
“จริง...” มันตอบไม่เต็มเสียง...
“อ่ะ... งั้นกูนอน...” ผมบอกพลางหลับตาลงแกล้งหลับ
มันผงกหัวขึ้นดูผมนิดนึง ว่าผมหลับจริงรึเปล่า พอมันเห็นผมหลับตานิ่ง ก็เขย่าตัวผม...
“ดินอ่ะ..”
“หือม...” ผมครางรับมัน ทั้งยังหลับตา
มันก้มหน้าลงเอาฟันกัดที่กล้ามเนื้อหน้าอกผมเบาๆ “ดิน...” มันครางเสียงอ่อย...
ผมอดใจแกล้งมันไม่ได้แล้ว ก็เลยปล่อยเสียงหัวเราะออกมา “หุ หุ... อยากให้กูทำบ้าง ทำไมไม่บอก...”
ไอ้ชลมันอายที่ผมรู้ทัน ก็เลยยิ่งซุกหน้ามุดลงกับอกผมลงไปอีก... ไม่อยากแกล้งมันแล้ว... ผมก็เลยพลิกตัวขึ้นทับตัวมันที่นอนหงายหลับตาพริ้ม... พั่บผ่าสิ... ริมฝีปากไอ้ชลแม่งแดงน่าจูบฉิป... ก้มลงจูบมันเบาๆ ก่อน แล้วค่อยๆ แหย่ปลายลิ้นลงไปในริมฝีปากมัน ไอ้ชลมันแกล้งกัดฟันแน่น...
ผมบดริมฝีปากช้าๆ... แหย่ปลายลิ้นลงไปสะกิดที่ปลายฟันมันเบาๆ ค่อยๆ แซะ ทีละน้อย...ทีละน้อย จนไอ้ชลมันเริ่มเพลิน เผยอปากออก ผมได้ทีเลยฉกปลายลิ้นลงไป... ไม่กลัวมันกัดหรอกครับ เพราะผมรู้ว่ามันไม่ทำให้ผมเจ็บแน่นอน...
แหย่ปลายลิ้นกระหวัดพันกับลิ้นมันอยู่ไปมา... มือข้างนึง จับคางมันเอาไว้ ส่วนอีกข้างนึงลูบไล้ไปตามตัวของมัน...ถึงเนื้อตัวไอ้ชลมันจะไม่นุ่มมือเหมือนผู้หญิง... แต่ก็เนียนสะอาด มีกล้ามเนื้อพองาม... จนกระทั่งฝ่ามือผมไปสัมผัสกับไอ้ชลน้อย... จับกำไว้หลวมๆ รูดขึ้นลงไปมา... เอาสองนิ้วคลึงที่ส่วนปลายของมันที่มีน้ำใสๆ เอ่อซึม...
ไอ้ชลผวาเยือก กอดผมแน่นหายใจหนักๆ คราง
“อูยซซซ ดิน... กูเสียว....”
ผมละริมฝีปากจากริมฝีปากมัน จูบที่ปลายจมูกมันทีนึง มองลึกลงไปในลูกกะตามันด้วยสายตาพราวระยิบ... ไอ้ชลสบตาผมแวบนึง แล้วหลุบสายตาลง ก้มหน้างุด
“หลบตากูทำไมล่ะ ชล”
ไอ้ชลอายจนหน้าแดง พูดอุบอิบ... “ลูกกะตา... มึงอ่ะ... เจ้าชู้”
ผมยิ้ม... เอาจมูกโด่งหอมที่แก้มมันทีนึงก่อนจะซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอ หน้าอก หัวนมสีชมพูเข้มของไอ้ชลแข็งเป็นไตยั่วริมฝีปาก... ผมอ้าปากอมลงไป เอาไรฟันกัดเบาๆ ไอ้ชลบิดตัวสยิว... ขนลุกเป็นตุ่มๆ เต็มไปหมด... ครางออกมาไม่เป็นเสียง
“ดิน... อาวซซซซ”
ผมย้ำที่หัวนมทั้งสองข้างของมันจนแดงเป็นปื้น ก่อนจะซุกไซ้ลงมาที่หน้าท้องเนียน... ไอ้ชลมันประเภทพันธุ์ขนน้อยอยู่แล้ว หน้าท้องของมันแบนราบ เนียนละเอียด มีกล้ามเนื้อ ถึงไม่ชัดอย่างผมก็ตาม ผมจูบเบาๆ ใช้ปลายลิ้นแตะสัมผัสแผ่วๆ ไอ้ชลบิดตัวไปมา มือของมันกำที่หัวไหล่ของผม บีบแน่น
ผมรู้ว่าไอ้ชลมันชอบท่อนลำของผมที่สุด ฉะนั้นระหว่างใบหน้าซุกไซ้ที่หน้าท้องของมัน ผมก็เอาลำท่อนไอ้ดินน้อยที่แข็งผงาด คลึงไปตามท่อนขาของไอ้ชลสร้างความสยิวให้มันมากยิ่งขึ้น
ผมไซ้ต่ำลงมาอีกถึงบริเวนกระดูกสะโพก.. ผมใช้ฟันกัดเบาๆ ทำให้ไอ้ชลถึงกับตัวสั่นระริก... ไม่กล้าขยับขา เพราะกลัวกระทบKของผม
จนกระทั่งถึงไอ้ชลน้อยที่น้ำหยดเยิ้มออกมาจากส่วนปลายไม่หยุด ผมละข้ามลงไปถึงหน้าขา และหัวเข่า เอาลิ้นเลียเบาๆ ที่ลูกสะบ้า หัวเข่า ไอ้ชลถึงกับสั่นกระตุก...ผงกตัวลุกขึ้นนั่ง จับไหล่ผมไว้...
“อูยซซซซ ดิน กูเสียว... มึงอย่างแกล้งกู...”
ผมเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บที่ริมฝีปากของมัน ก่อนจะผลักอกมันให้นอนลงไปอย่างเดิม... ผมเอามือลูบแผ่วๆ ไปตามโคนขาด้านในของไอ้ชล ทำเอามันขนลุกเป็นตุ่มขึ้นมาอีกอย่างเห็นได้ชัด...
จมูกโด่งๆ กับปลายลิ้นของผมทำหน้าที่ปลุกอารมณ์ไอ้ชลอีกครั้ง จูบซุกไซ้ขึ้นมาจนกระทั่ง ไอ้ชลน้อยกับไข่ของมันอยู่ตรงหน้าผมแล้ว...
ผมจับKมันตั้งตรง กดที่โคน จนหัวบานของมันปลิ้นออกมาเป็นสีชมพูเป่ง ก้มหน้าลงไปที่ไข่สองลูกของมัน ไอ้ชลมันผิวขาวอยู่แล้ว ใข่ของมันจึงใสสะอาดเหมือนของเด็กๆ ไม่มีผิด...
ปลายลิ้นผมฉกวูบลงไปที่ปลายใข่ เบาๆ ไอ้ชลตัวกระตุกเฮือก... ‘ไงล่ะมึง... แกล้งกูดีนัก... ตานี้ละ...’ ผมคิดก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียไข่มันเล่นเบาๆ
“อูยซซซซซ ดิน...” ตัวมันสั่นงั่ก... พยายามจะดันหัวผมออก แต่ ผมขืนไว้... จากปลายใข่ ไล่ขึ้นมาที่ท่อนKที่ตั้งตรงสีขาวอมชมพู... ขนาดของมันกำลังน่ารัก พอดีๆ...
แล้วผมก็ทำให้ไอ้ชลมันรู้ว่า ไม่ใช่มีมันคนเดียวที่ใช้ปากในการทำรักได้ดี... ถึงผมจะทำได้ไม่ขนาดขั้นเทพแบบมัน แต่Kของมันไม่ใหญ่นัก จึงไม่ยากที่ผมจะอมมันเข้าไว้ในปาก เกือบทั้งอัน... แล้วใช้ลิ้นดุน กวาดไปมา ไอ้ชลครางซี๊ด ตัวสั่นกระตุกหงึกๆ พยายามผลักหัวผมออก ก่อนจะดึงขึ้นมากอดประกบอยู่บนตัวมัน
“ดินคร๊าบ... กูยอมแล้ว เสียวคร๊าบ...”
ผมจูบที่ริมฝีปากสีชมพูของมันเบาๆ ไอ้ชลเผยอปากรับการจูบของผมอย่างเต็มอกเต็มใจ... สองมือมันกอดผมแน่น พอผมถอนริมฝีปากออก มันก็เอาจมูกมาจูบผมที่แก้มผมแรงๆ ทั้งซ้ายทั้งขวา
“มึงจะทำให้กูรักมึงมากไปถึงไหนนะ...ดิน...”
ผมไม่ตอบคำถามของมัน ยิ้มให้... ตาพราว “กูเอามึงนะ...” ผมกระซิบเบาๆ
มันพยักหน้าอายๆ ซุกหน้าลงกับอกผม... “กูยอมมึงทั้งนั้นแหละดิน... กูบอกแล้วไง... กูรักมึงนะ”
ยกขามันพาดบ่าทั้งสองข้าง หยิบ เค-วาย ที่หัวเตียงมาบีบชโลมที่หัวK กับปากทางของมันจนชุ่ม... ก่อนจะค่อยๆ ขยับสะโพกให้ตรงที่ตรงทาง... แล้วกดลงไปเนิบๆ ช้าๆ...
ไอ้ชลตาหรี่ปรือเป็นประกาย...มองหน้าผมอยู่ตลอดเวลา... เม้มริมฝีปากแน่น เมื่อลำท่อนKของผมผ่านเข้าไปในตัวมันช้าๆ ผมเห็นสายตามันกระตุกนิดๆ ทุกครั้งที่เม็ดมุกสดุดเข้ากับปากทาง... จนกระทั่งครบ ผมก็ดันสะโพกฝังความยาวเจ็ดนิ้วเข้าไปในตัวมันจนสุด....
“อาซซซ ดินคร๊าบ... ผัวคร๊าบ... กูรักมึง...”
ไอ้ชลเอาขาออกจากบ่าผม ชันตัวขึ้นมากอดใหล่ผมแน่น เผยอปากจูบที่ริมฝีปากผมไปมา...ขณะที่ผมเริ่มขยับสะโพกเนิบๆ ช้าๆ...
ถึงผมจะไม่ได้รักมันแบบคู่รัก แต่ทุกครั้งที่เรามีอะไรกัน ผมก็ทำด้วยความเต็มอกเต็มใจไม่ได้นึกถึง เงิน หรือความใคร่ หรือจุดสุดยอดเป็นหลัก เหมือนกับตอนมีอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่น้องษาแฟนผม... บทบาทที่กระทำทุกๆ ครั้ง ผมกับมันค่อยๆ ประคองอารมณ์ ความรู้สึกของทั้งสองคนให้เดินไปด้วยกันตลอดเวลา (ถึงบางครั้งจะมีอารมณ์หื่น ห่ามบ้าง แต่ไอ้ชลมันก็หื่นไม่แพ้ผมหรอกน่า....หุ หุ)
จากเนิบๆ ช้าๆ ผมก็เริ่มเร่งจังหวะการขยับเอว กดสะโพกกระเด้าหนักหน่วงขึ้น เมื่อเห็นว่าไอ้ชลมันเริ่มหน้าแดง กอดผมแน่น... ไม่นานนัก... มันก็ไปถึงสวรรค์ก่อนผม...
“อ๊าซซซ ดิน กูถึงแล้ว... อูยซซซี๊ดดดซซซซ”
ไอ้ชลน้อยกระตุกวูบฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นออกมาเต็มหน้าท้องของมันเป็นจังหวะ ขณะที่ผมยังขยับสะโพกต่อเนื่องไม่หยุด... จนกระทั่งความรู้สึกของผมพุ่งทะยานขึ้นถึงจุดสูงสุด
“อ๊าซซซ ชล... กูออกแล้วเหมือนกัน... ซี๊ด...”
ผมกระเด้าสะโพกใส่มันหนักหน่วงอีกห้าหกครั้ง ก่อนจะกดแน่น ฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวมันเป็นระลอก จนกระทั่งหมด ผมจึงค่อยเอนตัวลงไปประกบกอดมัน หายใจหอบเหนื่อย
“เหนื่อยไหมดิน...” ไอ้ชลมันถามผมเบาๆ หลังจากอาการหอบหายใจแรงของผมค่อยเบาลง มือมันลูบแผ่นหลังของผมที่เต็มไปด้วยเหงื่อ....
“อือม...” ผมรับคำเบาๆ
แขนข้างนึงของมันกอดผมแน่น อีกข้างหนึ่งเอาขึ้นมาเสยผมของผมที่ปรกลงมาที่หน้าผาก... ก่อนจะจุ๊บเบาๆ
“กูรักมึง...” มันบอกผมเป็นครั้งที่เท่าไรไม่รู้สำหรับวันนี้... ชวนผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนจะกลับมานอนกอดกันหลับไปด้วยความเพลียทั้งสองคน...
-
ไม่เจอะกันนานแต่พี่ดินก็ยังทำให้ :m25: :m25: :m25: เหมือนเดิม
+1ให้กะพี่ดินคนหนื่ครับ
ปล..ขอให้้ม่าม้าพี่ดินหายไวๆๆนะคร้าบบบบบบบ
-
บทอัศจรรย์ของพี่ดิน กรี๊ดดดดดดดดดละมุนมากมายคะ
อธิบายได้เป็นฉากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เห็นภาพเป็นที่สุด
อั๊ยยยยยยย เลือดดดดดดดดดดดดดดดดดด :jul1: :pighaun:
พี่ดินอ่อนโยนกับพี่ชลมากกกกกกกกกกกกกกก
ส่วนพี่ชลก็น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คนอะไรเขินบ่อย เขินถี่ๆก็ยังน่ารักเป็นที่สุด
ปล.หายไปทำหน้าที่คุณลูกที่ดีนี่เอง น่ารักกกกกเป็นที่สุด
ขอให้คุณแม่หายไวไวนะคะ
พี่ดินก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆคะพี่ดิน :-[ :impress2: :man1: +1 จัดให้เลยคะ
-
เอาไป 5 ดาว
-
ขอให้คุณแม่คุณดินสุขภาพแข็งแรงไวๆนะคะ ^_^
.....
สำหรับตอนนี้ :haun4: เหอๆๆ
สุดๆไปเลยค่ะ :-[
ชลคงรักคุณดินมากจริงๆ >//<
-
:pighaun:
ป้าขอยาดมสักแท่งได้ป่าว เอาแท่งสักเจ็ดนิ้วฝังมุกด้วย สุดยอดแห่งความหื่น
+1ให้คุณน้องดินแล้วจ๊ะ
-
:pighaun:
ตายยกเล้าป่ะเนี๊ยะ
-
สุดยอดเลยครับ o13
+1 เป็นกำลังใจ ให้คุณดินและคุณแม่ด้วยครับ :L2:
-
อ่านเสร็จ
น้ำซึมหัว...ฮ่าฮ่า
ไปล้างหัวก่อนดีก่า...กร๊ากกก
:haun4:
ขอบคุณครับ :กอด1: +1 ให้ เป็นค่ากอดคุณดิน หุหุ
-
:pighaun:
แอบหลงรักชลอะ
-
:jul1:
-
:-[
-
:m25:
อดใจไม่ไหวต้องมาขอบคุณพี่ดิน อิอิ
-
ดีกรีหื่นยังเหมือนเดิม
ขอบคุณครับ
-
หายไปนาน
มาพร้อมฉากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:haun4:
อ่านแล้วได้ใจมากมาย
5555555555
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ
-
ขอให้คุณแม่ของพี่ดินหายป่วยไวไว
สำหรับเนื้อเรื่อง เอ่อ...อ :jul1:
กรุณาเรียกวิญญาณกลับร่างให้ด้วย
-
อ่านแล้วต้องรีบ +1 ให้คุณดินทันที... o13 เยี่ยมยอดจริงๆ
ขอให้คุณแม่หายป่วยและแข็งแรงเร็วๆ นะครับ
-
ตอนนี้หวานจังคุณดิน เป็นอีกมุมของคุณดินที่น่ารักมากๆ
ทำเพราะรัก กับทำเพราะหน้าที่ ถึงจะเสียวเหมือนกัน แต่ความประทับใจมันต่างกันเยอะ
เน้อ
:pighaun:
--------------------------------------
เห็นคุณดินเข้ามาต่อหลายวันแล้วแต่ไม่รู้เป็นไง พอจะเปิดอ่านเรื่องนี้ทีไร เน็ตหลุดทุกที
ตอนนี้เราก้อกำลังทำหน้าที่ลูกที่ดีอยู่เหมือนกันค่ะ แม่เราผ่าตัดตาค่ะ เราเลยมาช่วยก้อเลี้ยงหลานและดูแลแม่ด้วย
หลานหน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่แม่นี่ซิ เลี้ยงยากชะมัด :angry2: กำลังจุดเดือดต่ำสุดๆ
-
เกือบตายในหน้าที่แล้วไหมล่ะ
:jul1:
-
น่ารักจัง ชอบเวลาทั้งคู่ กุ๊กกิ๊กกัน น่ารักดี :o8:
ถ้ามีซักครั้งที่พี่ดินตอบกลับไปว่า
กูก็รักมึงชล คงจะดีไม่น้อย :o12:
บวกหนึ่ง ให้กำลังใจพี่ดินค่ะ
-
เลือดกระฉูดดดดดด :m25:
เห็นด้วยกับบ พี่ amito มากกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆ
-
สวัสดีครับ เพื่อนๆ คนดีของผม
ช่วงนี้ผมต้องขอหยุดพักไปก่อนนะครับ ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะนานแค่ไหน ด้วยสาเหตุ สุขภาพของบุพการีครับ ตอนนี้ผมก็ต้องวิ่งเข้าวิ่งออก โรงพยาบาลเป็นว่าเล่น เอาเป็นว่าพร้อมเมื่อไรผมจะกลับมาเขียนต่อนะครับ
ผมสัญญา
ขอโทษสักพันครั้งนะครับ...
ดิน
:L2:
-
รับทราบคะพี่ดิน
ขอให้คุณแม่หายไวไวนะคะ
ส่วนพี่ดินก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
:L2: :L2:
-
:L2: ฝากเยี่ยม แม่พี่ดินด้วย
เป็นกำลังใจให้
-
รับทราบครับผม ขอให้คุณแม่หายป่วยไวๆนะครับ คุณดินด้วยเหมือนกัน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ :L2:
-
:pig4: ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:pighaun: เห็นด้วยกคุณ Markkii~Mewon
-
:n1:
ส่งกำลังใจให้พี่ดิน
ขอให้คุณแม่หายป่วยเร็วๆ นะครับ
-
ขอให้คุณแม่ของพี่ดิน มีอาการดีขึ้นแล้วหายป่วย
ไวไวนะครับ ขอส่งใจไปเยี่ยมนะครับ
-
:L2: :L2:
ขอให้คุณแม่คุณดินสุขภาพแข็งแรงไวๆนะคะ
คุณดินเองก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
:กอด1:
-
แวะมาส่งกำลังใจให้พี่ดินครับ
:L2:
-
โอ้....เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
ฮ่าๆ พี่ชลนาสรักชะมัดเลยพี่ดิน ฮ่าๆ
ยังไงก็ขอให้คุณแม่หายไวๆนะครับพี่
-
รับทราบคับ คุณ ดิน ขอให้คุณแม่หายไวๆนะคับ รักษาสุขภาพด้วยนะคับ :L2:
-
+1 ให้กับกองเลือดที่เสียไป
หุหุ กลับมาต่อได้แล้วววว
:jul1:
-
จะเป็นลม
ช็อก :m25:
บรรยายซะเห็นภาพเลยคะ
เอิ่ม~
สู้ๆคะเป็นกำลังใจให้นะคะ
-
พี่ดิน หายไปไหน เนี่ยยย ย ย ย ย ย ย ย :z3:
-
:L2: พี่ดินสบายดีป่าวเอ่ย
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1:
-
สวัสดีครับเพื่อนๆ คนดีของผม
กลับมาโพสต่อเพราะคิดถึงเพื่อนๆ คนดีของผมครับ อาจจะกระท่อนกระแท่นในเรื่องของจังหวะการโพสที่ไม่สม่ำเสมอเท่าไรนะครับ เพราะภารกิจเยอะมาก... หลายๆ อย่างมันประดังเข้ามา
แต่การที่ผมเข้ามาโพส เหมือนกับเข้ามานั่งอยู่กลางหมู่วงล้อมของเพื่อนๆ ที่สนิทสนม คุยกันสนุกสนานอ่ะครับ อยากจะเข้ามาทุกครั้งที่มีเวลา... จะพยายามนะครับ คนดี
ดิน
..........................................................................
ตอนที่ 18 ฉากเอ็กซ์ เซ็กซ์ล้วนๆ (2)
เรื่องกวนๆ เล็กๆ น้อยๆ ของไอ้ชลมีเยอะครับ เอาเป็นว่าผมจะถือโอกาส เอามันมาเผาเป็นตอนๆ ให้อ่านกันดีกว่าแล้วจะได้รู้ว่า ไอ้ที่พวกคุณๆ ปลื้มมันนักหนา “ไอ้ชลน่าร๊ากกกก” น่ะจริงๆ แล้ว “กวนตีนตัวพ่อ” เลยละครับ...
เรื่องเซ็กซ์ระหว่างผมกับไอ้ชลก็เป็นเรื่องนึง ที่ดูเหมือนว่าเราจะเข้ากันได้ดี ไอ้ชลมันทำไปเพราะความชอบ บวกกับความรักในตัวผมด้วยทำให้มันปรนนิบัติผมอย่างถึงพริกถึงขิง ส่วนผมเอง จะว่าไปก็ดูเหมือนจะชอบให้ไอ้ชลมันปรนนิบัติอยู่ไม่น้อย... ไม่ว่าจะเหนื่อยยังไง แต่มันเลียแผล็บเดียว Kผมก็เด้งผึงผงาดขึ้นมารับกับปากของมันได้อย่างทันใจทุกครั้ง...
อย่างวันนี้เป็นต้น.... หกโมงเย็นของวันนั้น ผมจำได้ว่า ผมต้องรีบตาลีตาเหลือกจาก สถานีขนส่งหมอชิตเดิม (อันเก่าที่ตอนนี้โดนรื้อไปเป็น สถานีซ่อมบำรุงรถไฟฟ้าไปแล้ว) มาที่บ้านไอ้ชล คือมันเป็นวันที่ผมต้องกลับไปเยี่ยมบ้าน ตอนแรกตั้งใจจะอยู่กับป๊า กับม๊า สักสองสามวัน แต่พี่ปิ๊กบอกว่า ผมมีคิวจองเอาไว้แล้ว ผมจึงต้องร่นเวลากลับบ้านลงวันนึง จึงอยู่ที่บ้านจนบ่ายแก่ๆ นั่งรถทัวร์มาลงที่หมอชิต แล้วก็ต่อรถแท็กซี่มาที่ห้องของไอ้ชลเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
มาถึงเกือบทุ่มแล้ว... ไอ้ชลเพิ่งอาบน้ำเสร็จตอนมันมาเปิดประตูให้ผม...
“อ้าว มึงไม่ได้กลับบ้านเหรอ” มันถามผม
“กลับ กูเพิ่งกลับมา พี่ปิ๊กบอกว่ากูมีลูกค้าจองไว้คืนนี้” ผมบอกเหตุผลที่ต้องกลับมาก่อน “กูขี้เกียจกลับไปอาบน้ำที่หอ กูเลยเอาเสื้อผ้ามาด้วย เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อนนะ”
พอเข้าไปในห้องมันได้ ผมก็ไม่สนอกสนใจอะไร ถอดชุดที่ใส่มาออก โยนพาดไว้บนเตียง ทั้งเสื้อ กางเกง และกางเกงใน...มันหัวเราะหึๆ “ดาวจริงๆ เลยมึง” ประชดแต่มองผมแก้ผ้าตาเป็นประกาย ก่อนจะบอก “แม่ง วางดีๆ หน่อยสิ...” ไอ้ชลบ่นพึมพัมที่เห็นผมถอดเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย... แล้วมันก็ต้องเป็นคนตามเก็บมาพับ มาแขวนไว้เป็นที่ๆ ให้ทุกครั้ง...
“เก็บให้หน่อยดิ โทษที กูรีบ” ผมหันไปบอกมันอย่างเคยทุกครั้ง ก่อนจะถือผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป...
“แล้วพี่ปิ๊กเค้าไม่รู้เหรอว่ามึงต้องกลับบ้าน” มันตะโกนถามผมอยู่หน้าห้องน้ำ
“รู้... แต่เค้าบอกว่า พอดีลูกค้าขอร้องมา พรุ่งนี้เค้าต้องไปต่างประเทศอีก เป็นเดือน” ผมบอกทั้งๆ ที่แชมพูสระผมอยู่เต็มหัว จริงๆ ผมก็ไม่ได้สนใจกับเหตุผลสักเท่าไรหรอกครับ ลูกค้าก็คือลูกค้า ความอยาก มันปราณีใครซะที่ไหน...
ไอ้ชลมันตะโกนพูดอะไรอยู่อีกสองสามคำ แล้วก็เงียบเสียงไป คิดว่ามันคงจะกำลังแต่งตัว ผมจัดแจงอาบน้ำ แปรงฟัน จนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกมา เอาผ้าขนหนูเช็ดหยดน้ำที่ติดอยู่ตามตัวจนแห้ง เดินสบัดผ้าตากที่ราว ก่อนเอาผ้าอีกผืนเช็ดผมที่เพิ่งสระมาหมาดๆ เดินมาที่โต๊ะเครื่องแป้งทั้งเปลือยๆ อย่างนั้น
...ไม่อายไอ้ชลเลยเหรอ.... ไม่อายหรอกครับ ทำไมต้องอาย มันเห็นผมมามากกว่านั้นอีก...
ผมเห็นมันนั่งอยู่ที่ปลายเตียง แต่งตัวเรียบร้อย... จึงหันไปหากระจก... เอาผ้าขนหนูยีผมฟูเพื่อให้แห้งเร็วๆ โดยไม่ได้ดูว่าไอ้ชลมันกำลังจะทำอะไร
ผมรู้สึกอุ่นวาบระคนเสียวที่หัวไอ้ดินน้อย ที่แกว่งห้อยไปมาตามการขยับตัวของผม ทำให้ผมต้องโก่งสะโพกหนี แต่ไอ้ชลมันใช้สองแขนกอดต้นขาของผมเอาไว้ แล้วความอุ่นมันก็กลืนวูบเข้าไปทั้งลำรวมถึงพวงไข่สองลูกที่ห้อยระอยู่ด้วยกัน
“มึงจะทำอะไรวะ ชล”
ผมหยุดเช็ดผม ก้มลงมองดู ก็เห็นไอ้ชลมันนั่งคุกเข่า อมพวงกระโปกทั้งพวงของผมเข้าไปในปาก... นัยน์ตามันเป็นประกายระยิบระยับกึ่งหื่นนิดๆ...
“ไอ้ห่านี่ เห็นกูแก้ผ้าไม่ได้เลยนะมึง” ผมด่ามันเบาๆ ไม่จริงจังอะไรนัก หันไปเช็ดหัวต่อเพราะคิดว่าเดี๋ยวมันคงเลิก เพราะหลายๆ ครั้งมันก็ทำเป็นอมเล่นๆ แล้วก็ไปทำอย่างอื่นต่อซะงั้น...
มันไม่ตอบ แต่สายตาที่มันเงยขึ้นมาสบตาผมเป็นประกายพราวหื่นมาก...แถมถือโอกาสที่Kผมยังไม่ลุก อมเข้าไปทั้งKทั้งไข่พร้อมกัน... เอา อยากอมก็อม...ท่าทางมันคงไม่หยุดแน่ ทั้งปากทั้งลิ้นขั้นเทพของมัน รัวจนผมต้องโก่งตัวด้วยความเสียว อารมณ์หื่นของผมเริ่มถูกจุดขึ้นมาบ้างเหมือนกัน
เมื่อมันแกล้งผมได้ผมก็เลยแกล้งแก้เผ็ดมันบ้าง... จับหัวมันล๊อคไว้ แอ่นสะโพก อัดเบียดกับปากมันแน่น ขณะที่Kผมเริ่มขยับตัวตื่นขึ้นมาทีละน้อยๆ
ไอ้ชลเริ่มรู้ว่าผมแกล้ง พยายามสะบัดหน้าจะให้หลุดออก แต่ ผมล๊อคไว้แน่น Kผมเริ่มตั้งลำขยายใหญ่ขึ้นมาในปากมัน จนมันเริ่มหน้าแดงเพราะหายใจไม่ออก ถึงค่อยปล่อยมันออก...
“เป็นไงล่ะมึง...” ผมหัวเราะหึๆ เมื่อเป็นมันสูดลมหายใจยาวๆ “ทำเป็นเก่งจะอมกูทั้งKทั้งไข่”
ไอ้ชลทำตาค้อนผม “วันหลังกูจะกัดให้ขาดทั้งพวงเลย” มันอาฆาต... ผมหัวเราะก๊าก... เพราะรู้ว่ามันไม่กล้าหรอก เห็นมันทำท่างอน ก็เลยเดินเข้าไปหามัน Kฝังมุกที่ผงาดขึ้นมาเต็มเหยียดแล้ว ชี้ตรงปากมันพอดี
“โอ๋ๆ อย่างอนกูน้า... อ่ะ อมต่อนะ กูไม่แกล้งมึงแล้วละ” ผมบอกเอาใจ มือนึงจับท่อนKประคอง อีกมือนึงจับหัวมันทำท่าเหมือนจะป้อนKเข้าปาก...
ไอ้ชลผลักผมไปนั่งที่ขอบเตียง ส่วนตัวมันนั่งอยู่ที่พื้นตรงหว่างขา Kผมอยู่ตรงหน้ามันพอดี... มือนึงของมันจับKผมรูดขึ้นลง สองสามที ก่อนจะ ‘ถอก’ ลงไปสุดๆ จนหัวบานโร่ เส้นเลือดกับเม็ดมุกโปน แล้วใช้ลิ้นเลียแผ่วๆ ทีละน้อยๆ อีกมือนึงลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เป็นลอนๆ ของผม
ผมนอนเอาแขนสองข้างยันที่นอนไว้ ผงกตัวท่อนบนขึ้นดูไอ้ชลมันเล่นสนุกกับKผม... บางทีมันทำผมเสียวจนต้องเกร็งกล้ามเนื้อจนเป็นลอน ซึ่งไอ้ชลก็จะชอบมาก เอามือลูบไล้ไปมาไม่หยุด... เห็นมันทำตาหื่นเป็นประกายอ้าปากเอาลิ้นโลมไล้ลำเนื้อฝังมุกของผมอย่างเพลิดเพลิน อยู่พักใหญ่ แล้วมันก็ไล้ลิ้นลงไปถึงพวงไข่สองใบ อ้าอมไว้ในปากทีละข้าง แล้วเม้มดึงเบาๆ จนผมเกือบจุก แล้วค่อยปล่อยออกมา สลับซ้ายทีขวาที...
“อ๊าซซซ ชล... กูเสียว อูยซซซี๊ดดซซซซ”
ผมสูดปากด้วยความจุกระคนเสียว... แต่ไอ้ชลมันไม่สนใจ
แล้วมันก็เริ่มใหม่...
สองมือจับที่โคนKผม ‘ถอก’ จนสุดๆ อีกครั้ง ส่วนหัวอวบบานแดงเป่ง น้ำใสๆ เริ่มไหลเยิ้มลงมาที่ส่วนหัวแดงเป็นมัน ไอ้ชลมันใช้ลิ้นเลียตวัดไปมาบนหัวเงี่ยงบาน เล่นเอาผมกระตุกเยือก... สูดปากเป็นระยะๆ
“ซู๊ด.ซซซซ ชล มึง... สุดยอด...”
เผลออีกแผล๊บเดียว ท่อนเนื้อขนาดซองบุหรี่แตก ยาวร่วมเจ็ดนี้ว ฝังมุกเม็ดเป้งๆ รอบลำอีกหกเม็ด ก็หายเข้าไปในปากไอ้ชล... มิดยันโคน... ไอ้ชลยืดคอยาวรูดเข้ารูดออกไม่ติดขัด...
ทุกที ถ้าเรามีเวลาไม่มากนัก ไอ้ชลมันจะดูดเลียของผมพักใหญ่ แล้วมันก็จะเปลี่ยนให้ผมขึ้นแสดงบทบาทเอามันเป็นเมียแทน แต่ครั้งนี้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นงั้น เพราะดูเหมือนมันจะสนุกสนาน ดูดอมลำดุ้นเจ็ดนิ้วฝังมุกกับพวงไข่สองลูกของผมไม่เลิกลา
“อูยยซซซ ชล มึงจะทำอะไร...” ผมถามมันหลังจากจะดึงตัวมันขึ้นมากอดแต่มันขืนตัวไว้ ส่ายหน้า แต่ปากยังอมส่วนหัวบานๆ ของผมไม่ปล่อย “จะกินน้ำกูเหรอ” มันพยักหน้าหงึกๆ แสดงความต้องการ
ผมเกร็งตัวด้วยความเสียว หลับตาบ้างลืมตาบ้าง สูดปากครางไม่หยุด... ประสานกับมือและปากของไอ้ชลเป็นจังหวะ... เร่งความรู้สึกช่วยมัน
“อ๊ากซซซ ซี๊ดซซซ ชล เร็วอีก กูเกือบแล้วซซซซี๊ดซซดดดซซซซซ”
ไอ้ชลเร่งความเร็ว โยกหัวขึ้นลงอย่างรวดเร็ว... ผมสูดปากเสียว อีกสองสามที ก็เกร็งกล้ามเนื้อกระตุกเฮือก... เมื่อความรู้สึกพุ่งทะยานสุดขีด ก็พอดีกับที่ไอ้ชลมันอมKของผมเข้าไปจนลึกสุดโคนอีกครั้งนึง...
“ซี๊ดดดด ชล... กูออกแล้วซี๊ดซซซ อั๊กซซซซ.....”
ผมกดหัวมันไว้แนบแน่น หลั่งน้ำเงี่ยนพรั่งทะลักลงคอมันเป็นจังหวะ ไม่ต่ำกว่าสิบหน... ไอ้ชลมองผมที่เกร็งตัวกระตุกด้วยความเสียวอย่างตื่นเต้น... ดูดกลืนน้ำเงี่ยนของผม ไม่ยอมให้หลุดลอดไปได้แม้แต่น้อย....
จนอาการเกร็งกระตุกของผมหมดลง ผมก็ปล่อยมือจากหัวไอ้ชล หงายตัวลงกับที่นอนหายใจหอบ ไอ้ชลมันถึงค่อยๆ ปล่อยท่อนKของผมออกมาเป็นอิสระ... แต่ยังคงเอามือ รีดน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นที่ค้างอยู่ในท่อใต้ลำออกมาดูดกินจนหมดไม่เหลือสักหยด...
อีกครู่ใหญ่ มันถึงขึ้นมากอดผม... จูบหนักๆ สองสามที ที่กล้ามเนื้อหน้าอก แล้วเอาหน้าแก้มแนบลงไป... หลับตาพริ้ม..
“มึงยังไม่เสร็จไม่ใช่เหรอชล” ผมถามมัน
“เปล่า... กูเสร็จพร้อมๆ กับมึงนั่นแหละ... พอเห็นมึงแตก กูก็แตกตามเลย” มันเงยหน้าขึ้นบอกผมอายๆ...
ผมยิ้มให้มัน ตาพราว... “ทำไมต้องอายกูด้วยอ่ะ”... ยีหัวมันเล่น “มึงก็ดูดของกู จนซีดไปหลายหนแล้วนี่หว่า ทำไมยังตื่นเต้นได้ขนาดนั้น...” ผมถามมันด้วยความสงสัย...
“ก็...มึงอ่ะ ดิน... โคตรเซ็กซ์เลย... ตอนมึงเสร็จ เกร็งตัว ทำหน้าหื่น... กล้ามเนื้อมึงขึ้นเป็นมัด... เส้นเลือดโปน... ไม่รู้เป็นไร กูเห็นทีไร แม่งทนไม่ไหวสักที...” มันบอกผมอย่างนั้น (และมีอีกหลายครั้ง ที่มันให้ผมชักว่าวให้มันดูอย่างเดียว พอผมเสร็จ มันก็หันไปรูดของมันแผล็บเดียว น้ำแตกกระจายพุ่งไกลกว่าผมอีก)
ผมหัวเราะหึๆ ที่ผมเคยอ่านเจอในคอลัมภ์ของหมอนพพร (สมัยนั้นดังมากครับ) เค้าบอกว่า คนเราอาจจะมีจินตนาการในเรื่องเซ็กซ์ที่ต่างๆ กัน และบางคนก็จะมีเสน่ห์ทางเพศ หรือที่เรียกว่า เซ็กซ์แอพพีล (Sex Appeal) กับบางคนได้ อย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน
ปล่อยมันกอดผมต่อสักพักก็เอามือตบหลังมันเบาๆ... “ไปอาบน้ำเหอะชล เดี๋ยวเข้าร้านช้า... โดนพี่ปิ๊กกัดเอา” ผมบอกมันเบาๆ นั่นแหละ ไอ้ชลถึงค่อยลุกขึ้นดึงผมไปอาบน้ำด้วยกัน แต่งตัวออกไปถึงที่ร้าน ก็เกือบสองทุ่มครึ่งเข้าไปแล้ว...
............................................................
... ยังมีอีกนะครับ มุกเด็ดๆ ของไอ้ชลเวลามันอยากขึ้นมา มันก็พยายามหาเหตุปล้ำผมจนได้ทุกครั้ง... ตัวผมเอง ว่าจะไม่ จะไม่... พอโดนมันอมเข้าไปทีสองที... ไฟกามก็ลุกพรึบเตลิดไปกับมันจนได้ทุกครั้งสิน่า...
เดี๋ยววันหลังผมจะเอามาเล่าต่อครับ...
..........................................................................
คิดถึงมากครับ
ดิน
:m1: :m3: :m12:
-
:oni1: รีบวิ่งเข้ามาเสียเลือด
อ๊ากกกกกกกกก...... :jul1:
น่ารักทั้งดินและชล เลยครับ
ปรู๊ดดดดดดดดด :pighaun:
:pig4:ขอบคุณครับ +1 ให้คุณดิน ที่ช่วยกระตุ้นหลอดเลือด เอิ้กก...เอิ้กกกกก o13
-
พี่ดินกลับมาแว้ววววว
ฮู้ยยยยยย
มาถึงก็เรียกเลือดเลยนะครับ
อิอิ
-
:pighaun:
ใส่้ร้ายพี่ชลว่า หาเรื่องปล้ำพี่ดิน แต่จริงๆตะเองก็สมยอม
และไม่ได้ดีดดิ้นขัดขืนชิมิคะ ของมันเคยๆแล้วก็ระดับเทพพี่ชลแล้วด้วยอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดด จัดให้พี่ดินไปเลยคะพี่ชล
คิดถึงนะคะพี่ดินคนดีของคนอ่านน :o8: :-[ :impress2:
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ +1 จัดให้คะ
-
ว้าววววววววววๆๆๆๆ พี่ดินมาแว้ววววววววววว
ไม่ว่าจะยังงัยพี่ดินก็ทำให้ :m25: :m25: :m25: ได้ทุกครั้งเลยอ่ะ
+1ให้พี่ดินคร้าบบบบบบบบบ
-
พี่ชลเขิลน่ารักมาก :-[
ม่ายหงายยยยยย :jul1:
ให้กำลังใจพี่ดินค่ะ หายไปนานเลย :กอด1:
-
มาแต่ละ ที ไม่ทำให้ ผิด หวัง เรยนะ พี่ ดิน o13
-
นานๆกลับมา สุดยอดเหมือนเดิมนะจ๊ะ :pighaun:
-
:haun4:
-
หลังจากที่พี่ดินเงียบหายไปสักพัก
ก็กลับมาเลือดสาดได้อีก
:haun4:
5555555555
จริงพี่ดินก็ชอบใช่มะ พอพี่ชุลจุดไฟนิดเดียว
ลุกกันเลยทีเดียว :z1:
-
แหม ทำเป็นพูดว่าชลอย่างโน้นอย่างนี้ แต่เราเห็นคุณดินให้ความร่วมมืออย่างเต็มอกเต็มใจและเต็มที่ทุกครั้งเลยนะคะ
:z1:
คราวนี้หายไปนานจนเรานึกถึงคุณดินอยู่เหมือนกัน ขอให้เรื่องยุ่งๆของคุณดินหายยุ่งไวไวนะคะ
อ้อ คุณแม่เป็นไงบ้างคะออกจากโรงพยาบาลรึยัง :L2: (ดอกไม้เยี่ยมคนป่วยค่ะ)
-
โหพี่ ขนาดยุ่งยังอุตส่ามาต่อ (ถึงมาเผาพี่ชลก็เหอะ ฮ่าๆ)
งั้นครั้งนี้ก็ พี่ดินน่ารักละกัน ฮ่าๆ
ปล1. แม่พี่เป็นไงมั่งครับ?
ปล2. ยังไงพี่ชลก็น่ารักอ่ะพี่ ฮ่าๆ
-
:m25: แรงดีไม่มีตกเช่นเคย
พักนี้มีแต่เรื่องของชลแฮะ :impress2:
คุณดินคิดถึงรึเปล่าน๊อ
(คุณแม่แข็งแรงขึ้นรึยังคะคุณดิน)
-
เย่ๆๆ คุณดินกลับมาแล้ววว กลับมาคราวนี้ เรียกเลือดได้อีกเช่นเคย :jul1:
-
ดีใจจังครับ กลับมาอ่านกระทู้ตัวเอง มีคนเข้ามาให้กำลังใจเยอะมาก...
ขอบคุณนะครับ สำหรับกำลังใจ และ น้ำใจที่ไต่ถามอาการของคุณแม่...
ยังครับ คุณแม่ผมยังอยู่ที่โรงพยาบาล...
มันเป็นความรู้สึกลึกๆ ว่าใบไม้ที่เคยให้ร่มเงากับเรา กำลังค่อยๆ ร่วงหล่นหลุดจากขั้ว ความพยายามของผมตอนนี้ก็คือ ประคองใบไม้ให้อยู่นานที่สุด ถึงจะรู้ว่ามันเป็นกฏของธรรมชาติ แต่ กิเลสของคน ทำให้ผมบอกตัวเองว่า แม้ต้องใช้สองมือประคองไว้ ผมก็ยังอยากจะให้ใบไม้ใบนี้ อยู่กับผมไปนานๆ
ไม่เคยนึกเหมือนกันครับ ว่า ไอ้ดินที่ใจแข็งๆ มาทั้งชีวิต จะมานั่งกุมมือแม่ที่นอนอยู่บนเตียง น้ำตาไหลได้ทุกวัน... มือแม่ยังอุ่น... บีบตอบทุกครั้งที่ผมเรียก... สัมผัสได้ถึงไอความรัก ที่ส่งผ่านระหว่างกัน... แต่ผมจะมีโอกาสทำอย่างนี้ได้อีกนานเท่าไรก็ไม่รู้....
นั่นคือเหตุผลอ่ะครับ ว่า น้อยเวลา ที่ผมจะพยายามไม่คิดถึงเรื่องแม่ นั่งทำงานของตัวเอง และยามที่หัวสมองล้า ผมก็จะกลับมาเขียนเรื่องจากความทรงจำ เพื่อให้หลุดจากโลกแห่งความเป็นจริง สักพักนึง.... แล้วก็ต้องกลับไปหาสิ่งที่เป็นจริงอยู่ตรงหน้า...
.................
รำพันอะไรมานานล่ะไอ้ดิน...
ข้ามๆ ไปก็ได้นะครับเพื่อนๆ ที่ผมเขียนไปตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่อารมณ์อยากระบาย พาไปเท่านั้นเอง....
ดิน
-
มาให้กำลังใจและติดตามเรื่องครับ
-
ขอบคุณครับ..
และขอเป็นกำลังใจเรื่องคุณแม่นะครับ..
-
เข้ามา :man1: เสร็จแล้วก็ :jul1:
-
:pighaun:
อ่านทีไร ใจหายทุกที
หายไปอยู่ในห้อง
ปฎิบัติการ
ของพี่ดิน กะ ชล
อิ อิ
:pig4:
-
สวัสดีครับ เพื่อนๆ คนดีของผม
หายไปร่วมสัปดาห์ คิดถึงผมกันบ้างหรือเปล่า... คงไม่มั๊ง... หรือคิดถึงก็คงไม่เท่าที่ผมคิดถึงเพื่อนๆ คนดีของผม
ใช่ดี๊... มีเรื่องใหม่ๆ น่าสนุกเยอะแยะมากมายให้อ่าน เล่นเอาของผมตกไปอยู่นู่นนนนนนนนน ... หน้าสอง เกือบหน้าสามแล้ว...
เฮ้อ... น้อยจาย....
:m15: :monkeysad: :sad11:
...............................................................................
ตอนที่ 19 แฮททริก เอ็กซ์ (1)
ฉากเซ็กซ์ ของผมกับไอ้ชลมีหลายๆ ครั้งที่มันโลดโผนโจนทะยานกว่าปกติ อาจจะเป็นเพราะเรายังอายุน้อยด้วยกันทั้งคู่ ประสบกามเพียบ และยังไปด้วยกันได้ดี ตอบสนองกันอย่างเข้าขา อย่างเช่นที่ผมจะเล่าต่อไปนี้
.............................................................................
บรรยากาศที่ร้านคืนนั้น ค่อนข้างเงียบเหงา อาจจะเป็นเพราะ เป็นช่วงกลางเดือน แถมเป็นคืนวันพุธกลางสัปดาห์พอดี ทำให้คนเที่ยวยิ่งน้อยลงกว่าปรกติ....
ตัวผมเอง… ไม่ได้เข้ามาทำงานหลายวันแล้วเพราะติดสอบ แต่พอดีวันนี้เป็นช่วงหยุดพักระหว่างสอบและพี่รัตน์โทรไปหาบอกว่ามีลูกค้าเจาะจงว่าต้องเป็นผม... พี่รัตน์บอกไปแล้วว่าผมติดสอบ ก็ยังต่อรองว่า เป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้นเอง ไม่ได้ไปค้างคืนที่ไหน
ลูกค้าบอกจะเข้ามาตอนสี่ทุ่ม แต่ผมก็เข้ามาตั้งแต่ทุ่มกว่า เดินเข้าไปไหว้พี่รัตน์ ที่นั่งอยู่ในเคาเตอร์ พี่ป้อมกำลังยืนเช็ดแก้วอยู่ พอหันมาเห็นผม ทำหน้าแปลกใจ
“อ้าว... ไหนบอกว่าติดสอบล่ะ...ดิน”
ไม่ทันที่ผมจะตอบ เจ๊รัตน์ก็หันมาค้อนประหลับประเหลือก “ลูกค้ารีเควสย่ะ... โทรมา บอกว่า จะเอา แบบเจ็ดนิ้ว ฝังมุก อุตสาห์บอกว่า พ่อหนุ่มติดสอบ นังกอ (ลักษณะนามที่ใช้กระเทยสมัยนั้น)... ก็ยังชักดิ้นชักงอ... ดิ้นปั๊ดๆๆ กับพื้น บอกว่า ...จาเอา จาเอา... จะให้ชั้นทำไงยะ... ชั้นละเบื่อ... ความอยากนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ...”
พี่รัตน์เมาท์ลูกค้าอย่างดุเดือด จนผมกับพี่ป้อมหัวเราะ เห็นภาพ... พี่ป้อมถึงกับน้ำตาไหล ส่ายหน้า “อย่างนั้นเชียวเหรอครับ เจ๊... แล้วเจ๊เห็นเค้าได้ไง”
“วุ้ย...ชั้นก็นึกเอาสิยะ เสียงมันบอกมาอย่างนั้น...” พี่รัตน์หันมาค้อนพี่ป้อม...
หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ... ผมก็เดินออกมาหาไอ้ชลที่นั่งรออยู่อย่างเคย... มันคงได้ยินเสียงพี่รัตน์เม้าท์ลูกค้าเหมือนกัน พอผมเดินยิ้มมาถึง ก็เห็นมันค้อนน้อยๆ กระซิบได้ยินกันแค่สองคน
“หมั่นไส้... ขายดีขนาดนั้นเลย ลูกค้าคนไหนเดี๋ยวต้องดักตบซักหน่อย...”
ผมหัวเราะกับท่าทางของมัน กอดคอมันเดินออกประตูร้านไปทานข้าวด้วยกันอย่างเคย...
..................................................................
กลับเข้ามา ไอ้ชลมันได้ลูกค้าไปก่อนตั้งแต่ลูกค้าโต๊ะแรกๆ ...พอสี่ทุ่มกว่า ลูกค้าของผมก็มา... เป็นลูกค้าใหม่ บอกว่ามีคนรู้จักแนะนำมา เจาะจงว่าต้องเป็นผม... นั่งคุยกันสักพัก ลูกค้าก็เรียกเก็บเงิน โดยพาผมออกไปด้วย
สนามประลองกามของเราก็ไม่ใช่ที่ไหนไกลเลยครับ โรงแรมชั่วคราว (คาว) แถวนั้นนั่นเอง...
ดูเหมือนว่าลูกค้าผมคนนี้จะมีความฝังใจกับการฝังมุกเป็นพิเศษ จ่ายตังค์เสร็จ ปิดประตูเรียบร้อย ไม่รอให้ผมอาบน้ำก่อนเลย จัดการจับผมแก้ผ้า พอกางเกงในผมหลุดออก ก็นั่งคุกเข่าจับประคองไอ้ดินน้อยที่ยังไม่ผงาดขึ้นมา พลิกซ้ายขวา ลูบคลำดูเม็ดมุกอย่างตื่นเต้น จนไอ้ดินน้อยมันชูคอผงาดขึ้นมา
“อูวซซซ ดิน มหัศจรรย์มาก พี่ไม่เคยเห็นเลย... อยากเห็นมานานแล้ว”
ผมได้แต่ยืนยิ้ม ถ่างขาให้พี่เค้าพิจารณาสินค้าอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม... ดันเม็ดมุกให้กลิ้งไปมาสนุกมือ...ชะโงกหน้าเข้ามาจูบฟอด แล้วก็อ้าปากอมหัวบานๆ ของมังกรฝังมุกของผมเข้าไปตุ่ยเต็มปาก
ผมปล่อยให้ลูกค้าชื่นชมมังกรฝังมุกอยู่พักใหญ่ ก่อนจะประคองพี่เค้าไปที่เตียง จูบซุกไซ้ไปทั่ว... ยิ่งรู้ว่า พี่เค้ามีจุดอ่อนที่มังกรฝังมุกของผม ก็เลยจัดแจงเอามันสัมผัสไปทั่วตัวของพี่เค้า เล่นเอาพี่เค้าครางกระเส่าบิดตัวไปมาไม่หยุด
“อูยซซซ ดิน... พี่เสียว... ซี๊ด...”
พอผมเห็นว่าพี่เค้าเต็มที่แล้ว ก็คว้าเจลหล่อลื่นมา ทาที่หัวมังกรจนชุ่มเป็นมัน จับขาพี่เค้าขึ้นพาดบ่า เห็นพี่เค้าทำหน้าตื่นเต้นสุดๆ ไอ้หนูอันขนาดต่ำกว่ามาตรฐานผงกหัวหงึกหงัก น้ำใสๆ ใหลเยิ้มลงไปที่หน้าท้องเป็นทาง...
“ดิน... ค่อยๆ นะ มันคงเสียวน่าดู Kฝังมุกเนี่ยะ...” พี่เค้าทำเสียงเหมือนละเมอ... สำลักอารมณ์
“รับรองครับ... ว่าพี่จะไม่ผิดหวัง” ผมตอบเสียงกระเส่าตามน้ำ
ผมทำหน้าหื่นจ้องหน้าพี่เค้า ค่อยๆ จ่อไอ้ดินน้อยลงไป ที่ปากทาง แต่แล้ว...
พอหัวมังกรของผมสัมผัสที่จุดหมาย พี่เค้าก็หงายหน้า ครางซู๊ดปาก... มือที่จับแขนผมไว้ เกร็งแน่น ไอ้หนูที่แข็งอยู่ตรงหน้าท้อง กระตุกเยือก... ทะลักน้ำสีขาวขุ่นออกมาเป็นระลอก
“อูยซซซ ดิน พี่เสร็จแล้ว... ซี๊ดดดดดดซซซซซ”
ผมถึงกับตาค้าง... อะไรฟะ... ตูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะเฟ้ย...
พออาการเกร็งจบลง พี่เค้าก็ถอนหายใจเฮือกยาวเหยียด... ปล่อยมือจากแขนผมบอก
“พี่เสร็จแล้วละดิน... ไปอาบน้ำเหอะ...” อ้าว... เอางั้นเลยเหรอครับ พี่
“ไม่ลองKฝังมุกหน่อยเหรอครับ” ผมแกล้งถาม...
พี่เค้าส่ายหน้าดิก... “ขืนโดนเข้าไป มีหวังพี่ตายแน่ๆ...”
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ มานั่งคุยกัน พี่เค้าบอกว่า เค้าไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย สงสัยตื่นเต้นมาก... “Kฝังมุก” เคยเห็นแต่ในรูปไม่เคยเห็นของจริงสักที อยากเห็นมานานแล้ว แถมอันไม่ใช่เล็กๆ สร้างจินตนาการพี่เค้าไปถึงไหนๆ เลย...
ก่อนจาก พี่เค้าให้เงินผมมาพันนึง มากพอดูสำหรับเด็กขายฯ สมัยก่อนที่ค่าตัวเฉลี่ยอยู่ที่ สามร้อยเท่านั้นเอง... เราแยกกันที่หน้าโรงแรม ผมเดินกลับมาแถวปากซอยหน้าร้าน เพราะมีรถแท็กซี่เยอะหน่อย... คิดว่าคงไม่เข้าไปในร้านแล้วละ เพราะจะได้ไม่ต้องอยู่ดึก มีเวลาอ่านหนังสือพรุ่งนี้ทั้งวัน
เดินผ่าน ซอยเข้าหอพักไอ้ชล รู้สึกตะหงิดลึกๆ อยู่เหมือนกัน... ติดสอบมาหลายวัน น้องษาก็ไปเรียนที่เชียงใหม่แล้ว พอมาเจอลูกค้าก็ดันเป็นเสือปืนไวอีก ร่วมอาทิตย์แล้วที่ผมยังไม่มีอะไรกับใคร ทำให้อารมณ์ค่อนข้างค้าง ยังนึกอยู่ว่า ถ้ามันอยู่ที่หอก็ดี ผมจะได้เข้าไปหามัน (ตอนนั้นไม่มีโทรศัพท์มือถือครับ)
เหมือนความคิดผมจะดังไปถึงไอ้ชล เพราะขณะที่กำลังจะเรียกรถแท็กซี่เพื่อกลับหอ... มันก็มาจากไหนไม่รู้ เดินเข้ามากอดคอผม กระซิบเบาๆ
“ดิน... ไปที่หอกูก่อนสิ...”
ผมหันมามองหน้ามัน เห็นมันทำสายตาอ้อนวอนขนาดนั้น (ถ้ามึงรู้สิ่งที่กูคิดมึงคงไม่เสียเวลาอ้อน หุ หุ) ก็เลยพยักหน้าให้มัน... แต่ยังมีข้อแม้... “กูไม่ค้างนะ ชล”
“กูรู้...มึงกำลังสอบอยู่... แต่กูคิดถึงมึงอ่ะ” มันกระซิบตอบ
ผมเดินตามไอ้ชลเข้าไปในซอยหอมัน... พอเข้าห้องปิดประตูไอ้ชลที่ดูเหมือนจะรอโอกาสนี้มานาน มันหันมากอดผมแน่น จูบผมที่แก้มแล้วริมฝีปากร้อนๆ ของมันก็ประกบลงที่ปากผมอย่างหื่นกระหาย
“ดิน... อื๊อมมม กูคิดถึงมึงจังเลย” มันครางกระเส่า เมื่อถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปาก แล้วซบหน้าแนบแก้มลงกับอก กอดแน่นอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจูบที่คางผม
สายตาที่ไอ้ชลมันมองดูผม เต็มไปด้วยความรัก ความคิดถึงอย่างที่มันบอกจริงๆ เพราะผมเคยเห็นสายตานี้มาแล้วจากน้องษาแฟนผม...
................................................................
แล้วผมจะเอามาต่อให้วันหลังครับ... บอกได้คำเดียว ไอ้ชล เมิงตายแน่ กรูกำลังหื่นๆ อยู่...
ดิน
-
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ค้างงงงงงง กึก!! :a5:
-
ว้าวว วว ว
พี่ดิน มาต่อ แล้ว o13
-
มาต่อให้อยากแล้วจากไปป่ะเนี่ย
:laugh:
-
:pighaun: คุณลูกค้า อ่อนเกิ๊นอะไรเนี่ย
มาทั้งทีไม่ลองหน่อยรึ อิิิอิ
ส่วนพี่ชลลลลลล รายนี้รีเควสมาเด๋วพี่ดินจัดให้ ชุดใหญ่ๆๆ :กอด1:
รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่ดิน :L2: :man1: +1 จัดให้นะคะ
โอ๋ๆอย่าน้อยอกน้อยใจไปนะคะ คนอ่านตามอ่านเสมอคะ สู้ๆคะ
-
กำ เข้าใจอารมณ์พี่ดินตอนนี้เลยอ่ะ
ว่ามันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
เหอๆ ลูกค้าแบบนี้ก้อมีด้วย
รีบมาต่อน๊า
-
อร๊าก... มาเกริ่นให้อยาก แล้วก็จากไป :sad4:
ว่าแต่ หื่นๆอย่างนี้ จะไม่ค้างกับคุณชลจริงๆเหรอครับ :z1:
-
พี่คร้าบมาทำให้อยากแล้วจากไปได้ยังไง
โหค้างอย่างแรง :m31: :fire: :m16:
ปล. +1 ให้กำลังใจกับพี่ดินและขอให้คุณแม่พี่ดินหายป่วยไวๆคร้าบ
-
โหหหหหหหหห...พี่ดินอ่ะ ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงง
ปล..+1และเป็นกำลังใจให้นะครับพี่ดิน สู้ๆๆครับพี่ดิน
-
+1 ให้กับการค้างงงงง
ค้างอย่างแรงงงงงงงงงง
มาต่อไวๆนะค่ะ
-
ง่ะ ตัดได้ทรมานใจอีกละ
คิดถึงพี่ดินๆๆ รีบมาต่อน้า ค้างเหลือเกิน :serius2:
-
:L1: :L1: :L1: พี่ดินครับ
-
ค้างงงงงงงงงงงงง
-
:impress2:
อย่าให้ถึงตายเลยนะครับ
เอาแค่คางสั่นพอแระ
ชลเค้าก็คงคิดถึงอย่างมากอ่ะ
แต่แฮททริก นี่ต้องเล่าให้ละเอียดหน่อยน้า
ชอบแบบละเอียด
:pig4:
-
:m25:
แฮททริก
ยกนิ้วขึ้นมานับ 1..2..3......10
แฮ่แฮ่ :-[ นับถ้วนทั้งหมดนี้ หรือเปล่าคร้าบบบบบบ คุณดิน
:jul1:
:pig4: ขอบคุณครับ +1 ให้คุณดิน ระหว่างนับนิ้วรอเฉลยแฮททริก :pighaun: หุหุ
-
:oo1: :oo1:
สมชื่อตอนจิงๆ
หลานหนิงมาเม้นให้คับ
:3123:
-
รออยู่ครับ
-
หลังจากจบภาคแรกก็ไม่ได้อ่านภาคนี้เลย
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน
ตอนแรกเห็นว่าเป็นภาคดินกะชล
ไอ้เราก็นึกว่าจะหวานแหวว
ที่ไหนได้ "หื่น" กระจาย
:z1:
-
ตามพี่ดินทันแล้ว :m25: ทุกตอนเลยนะพี่
-
มาช่วยดันก๊าบบบบ
-
ขอบคุณครับ
-
ค้างอ่ะ
แต่อ่านแล้วก็แบบว่า
:z1:
ขออีกกกกกกกก
-
ค้างอะ
ขัดใจ ชิชิ
-
ยัง ม่ะ มา อีก เหลอ อ อ อ อ
:z3:
เข้ามา ดัน น นน น :laugh:
-
แวะเข้ามาดันพี่ดินคนดีจ้า
-
เพิ่งกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด ไปส่งแม่มา... แม่ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว... แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ได้เห็นแม่อีกแล้วครับ...
ขอเวลาผมสักหน่อยนะครับ แล้วผมจะมาเล่าเรื่องราวแต่หนหลังของผมให้เพื่อนๆ ได้อ่านอีก...
เรื่องที่แม่ไม่เคยรู้... แต่ตอนนี้ท่านคงรู้แล้ว... อยากเหลือเกิน อยากจะบอกว่า
"แม่ครับ ผมขอโทษ...."
-
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่พี่ดินด้วยค่ะ
R.I.P
เป็นกำลังใจให้พี่ดินค่ะ
-
:L1: :L1:
ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณแม่พี่ดินคะ
ปล. พี่ดินรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ พี่ดิน
คุณแม่ ท่านไปสบายแล้วค่ะ
คนที่ยังอยู่ก็ต้องรักษาสุขภาพตัวเองไว้นะคะ
ส่วนตัวมีความเชื่อว่า แม่ทุกคน สามารถอภัยให้ลูกได้เสมอ
ห่วงใยนะคะ :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจกะพี่ดินด้วยนะค่ะ
แข็มแข็งนะค่ะ เป็นกำลังใจให้
:L2: :L2:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยคนครับ ขอให้คุณแม่ของคุณดินหลับให้สบายในสุคติภพนะครับ
เป็นกำลังใจให้คุณดินเสมอครับ :L2:
-
เสียใจด้วยนะครับ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับผม
-
:L2: :L2: :L2:
-
กลับมาโพสต่อครับ จริงๆ ตอนนี้ผมเขียนไว้ก่อนที่จะไปส่งแม่ แต่ไม่มีโอกาสโพสอ่ะครับ
:m25: :m25: :m25:
............................................................
ตอนที่ 20 แฮททริก เอ็กซ์ (2)
อารมณ์หื่นที่ค้างมาจากลูกค้า บวกกับ อีกวูบนึงของอารมณ์ ที่อยากจะตอบแทนความรัก ความคิดถึงของไอ้ชลที่มีต่อผม...มันทำให้ผมจับหน้าของไอ้ชลเอาไว้ก่อนจะบดริมฝีปากลงจูบที่ริมฝีปากสีแดงๆ ของมันอีกครั้ง ปลายลิ้นแทรกลงไปกระหวัดเกี่ยวกับลิ้นของไอ้ชลอย่างชำนาญเชิง
ค่อยๆ ดันให้มันขยับไปที่เตียง พร้อมกับถอดชุดของมันกับของผมไปด้วย และด้วยความร่วมมือเป็นอันดีของไอ้ชล พอไปถึงที่เตียง เราสองคนก็เปลือยเปล่าแล้วทั้งคู่... ผมผลักมันนอนลงบนเตียง จับตัวมันพลิกคว่ำ... ให้ตาย...แก้มก้นขาวๆ ของไอ้ชลมันกลมสวยได้รูปเป็นบ้าเลย...
ผมประกบตัวทาบตามลงไป จูบซุกไซ้มันที่ต้นคอด้านหลัง เอาKฝังมุกที่แข็งผงาด ทาบลงไปที่ร่องก้นของมัน บดขยับไปมา... ไอ้ชลตัวเกร็งสั่นระริกเมื่อเจอลีลาการเร้าอารมณ์ ของผมที่มันไม่เคยโดนมาก่อน
“อูยซซซ ดิน... มึง...สุดยอด...”
ผมเป่าลมเข้าที่ใบหูมันเบาๆ เอาริมฝีปากขบเม้ม นิดนึงก่อนจะไซ้ต่ำลงมาตามแผ่นหลังขาวเนียน ทั้งเม้มด้วยริมฝีปาก และกัดเบาด้วยฟัน พร้อมๆ กับที่ส่วนล่าง ผมโหย่งตัว เอาไอ้ดินน้อยป่ายไปตามท่อนขาของไอ้ชลจนมันบิดตัวสยิว ขนลุกเป็นตุ่มๆ จนเห็นได้ชัด... กล้ามเนื้อมันกระตุกรับริมฝีปากของผมทุกครั้ง ไม่ว่าผมจะประทับริมฝีปากลงตรงไหน เสียงมัน ครางด้วยความซ่านสยิว...
“อ๊ากซซซ ดิน... มึงจะทำอะไรกู...”
“ใจเย็นๆ สิ...ชล เดี๋ยวมึงก็รู้...” ผมกระซิบบอกมัน... ก่อนจะไซ้ต่ำลงไปที่แก้มก้นขาวๆ... อ้าปากเอาฟันกัดเบาๆ อย่างมันเขี้ยว... ไอ้ชลถึงกับบิดตัวเอามือจิกลงกับที่นอนแน่น
“อ๊าวซซซ ดิน...กูเสียว... อูยซซซ กูรักมึง ดิน...”
ผมไซ้ไปมาทั้งสองข้างจนเห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ แล้วค่อยขยับตัวขึ้นไปประกบเอาหน้าอกทาบลงบนแผ่นหลังมันเต็มๆ ดุ้นKฝังมุกของผมวางทาบไปตามร่องก้นของไอ้ชลพอดิบพอดี...
จูบซุกไซ้ที่ต้นคอด้านหลังมันไปมา ส่วนสะโพกก็ทำหน้าที่บดเบียดสร้างความกระสันให้ไอ้ชลมันมีมากขึ้นไปอีก... บางทีผมแกล้งโหย่งๆ ตัว เอาหัวบานๆ แตะกับปากทาง ไอ้ชลครางเสียว ถ่างขากว้างขึ้นอีกอย่างไม่รู้ตัว
แต่...ยังครับ ผมยังไม่ยอมสนองไอ้ชลง่ายๆ หรอก... ต้องทำให้มันร้องขอจากผมให้ได้... ผมค่อยๆ ใช้สองแขนดันดัวโหย่งขึ้นเหมือนท่าวิดพื้น คลานเข่าคล่อมตัวไอ้ชลเอา บดเบียดลำท่อนKของผมกับแผ่นหลังของมัน ช้าๆ
“อูยซซซ มึง สุดยอด...ซี๊ด...” ไอ้ชลครางอ๋อย... ทำท่าสยิวทุกที่ๆ Kผมลากผ่าน จากแผ่นหลังส่วนล่างขึ้นมาด้านบน จนถึงต้นคอ... ผมเอามือนึงจับแท่งKของผมให้แทงลงไปตรงซอกคอของไอ้ชลจนส่วนหัวบาน แตะกับคางของมัน...
ของโปรดเข้ามาใกล้ขนาดนั้น มันทนไม่ได้หรอกครับ... ไอ้ชลพลิกหน้าหันมาทางKผมอ้าปากตวัดลิ้นเลียน้ำเยิ้มๆ ตรงส่วนปลายเข้าปากสองสามที มันดันเข่าผมขึ้นนิดนึงแล้วพลิกตัวกลับเป็นนอนหงาย... Kผมพาดยาวไปตามหน้าของมัน โดยที่ไข่สองลูกอยู่ตรงปากมันพอดี...
ไม่พลาดหรอกครับ... แล้วผมก็ต้องยืดตัวขึ้น หงายหน้าขึ้นมองเพดานด้วยความเสียวระคนจุกน้อยๆ เพราะไอ้ชลมันอ้าปากอมไข่สองลูกของผมเข้าไปในปากเม้มดึงเบาๆ พร้อมๆ กับเอาลิ้นไล้เลียดุนไปมา... ผมเองต้องเป็นฝ่ายครางบ้างเมื่อเจอลีลาการอมดูดขั้นเทพของมัน
“อูยซซซี๊ด... ชล... กูเสียว...ซซซซี๊ดดดซซซซ”
ผมปล่อยให้มันอมไข่ของผมอยู่พักใหญ่ ก็หันตัวกลับข้าง เพื่อจะเอาท่อนKของผมลงมาให้มันดูดแทน... ไอ้ชลอ้าปากกว้าง สองมือโอบสะโพกของผมดึงรั้งเข้าหาปากมันช้าๆ... ไม่นาน... ท่อนKขนาดความยาวเจ็ดนิ้ว ใหญ่ขนาดซองบุหรี่แตก ฝังมุกอีกหกเม็ด ก็หายเข้าไปในปากมันมิดด้าม ไม่ยากเย็น...
ผมปล่อยมันดูดไข่ อมKผมอยู่พักใหญ่ แล้วจึงค่อยดึงทั้งสองอย่างออกจากปากมัน พลิกตัวมันให้นอนคว่ำลงอีกครั้ง ทาบตัวลงไปประกบทั้งตัว ริมฝีปากเม้มติ่งหูของไอ้ชลเบาๆ
ค่อยๆ เปิดฝาหลอดเจลหล่อลื่น บีบออกมาใส่มือ ทาที่หัวบานกับท่อนลำของผมจนลื่นเป็นมัน ค่อยๆจับหัวบานอวบ กดแทรกลงไปที่ร่องก้นของไอ้ชลค่อยๆ ดันหนืด
“อ๊าซซซซ ดิน... เสียว... อูย....” ไอ้ชลคราง สยิวไปทั้งตัว เพราะเม็ดมุกที่ฝังอยู่รอบลำKเสียดสีกับต้นขาด้านใน ส่วนหัวบานดันแทรกลงไปจนสัมผัสกับรอยฝีเย็บใต้ไข่ของไอ้ชลจนมันสะดุ้งเฮือก...
ผมบิดตัว กดสะโพก กระเด้าเข้าออกเป็นจังหวะ จนไอ้ชลตายใจ โก่งก้นรับ เวลาผมกระเด้าลง แยกขากว้างออก
“อูยซซซซ ดิน... มึงอย่าแกล้งกู... มึงเอากูเหอะ...” ไอ้ชลหลุดปากออกมาจนได้
ดันหัวบานๆ ของท่อนลำลงไปอีกสองสามครั้ง พอได้จังหวะ ผมก็เอาส่วนหัวบานอวบของท่อนลำ จ่อลงกับปากทาง ดันหนืดหนักๆ จนส่วนหัวบักใหญ่ แทรกจมหายเข้าไปในรูสวาทของไอ้ชล ขยับอีกทีสองทีก่อนจะดันหนักๆ ลงไปอีก
“อ๊ากซซซ ดิน... เสียวซซซี๊ดซซซซซ”
ไอ้ชลตัวสั่นกระตุก ไม่นึกว่าผมจะเล่นวิธีนี้ เห็นมันเอาปากกัดหมอน สองมือกำขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น... สะดุ้งเยือกทุกครั้งที่เม็ดมุกผ่านกล้ามเนื้อวงแหวนที่ปากทางเข้าไปด้านใน
ผมกดสะโพกหนักๆ จนท่อนKเจ็ดนิ้วฝังมุกอีกหกเม็ด จมหายลงไปในตัวมันมิดยันโคน กดเน้นๆให้มันเข้าไปจนลึกที่สุด... แล้วส่ายสะโพกเป็นวงกลมให้เม็ดมุกเสียดสีกับผนังด้านในของมันช้าๆ ไอ้ชลดิ้นพราด ครางสูดปากไม่หยุด
“อูยซซซ ดิน มึง... สุดยอด...ซี๊ด...โอยซซซซ”
จูบไซ้ที่ซอกคอ ริมฝีปากเม้มที่ติ่งหู สลับกับเป่าลมอุ่นๆ เบาๆ จนไอ้ชลขนลุกเป็ตตุ่มๆ เห็นได้ชัด ท่อนล่างทำหน้าที่ กระเด้าส่งลำท่อนKของผมเข้าออกรูของไอ้ชลเป็นจังหวะช้าๆ... ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นๆ เมื่อเห็นว่าไอ้ชลมันเริ่มขยับก้น รับกับการกระเด้าของผม
จากท่านอนคว่ำประกบธรรมดา ผมดึงสะโพกไอ้ชลให้ ขึ้นมาในท่าหมาโดยผมเข้าคุกเข่าประกบอยู่ด้านหลัง กระเด้าส่งลำKฝังมุกเข้าใส่ไอ้ชลถี่ยิบ
“ดิน... อูยซซซ” ไอ้ชลหงายหน้าขึ้นครางด้วยความเสียว “ดิน... กูเสร็จแล้ว อ๊าซซซ ซี๊ดดซซซ”
ไอ้ชล ครางสูดปากไม่หยุด เกร็งตัวขมิบกล้ามเนื้อจนผมรู้สึกได้ ทำให้ผมต้องเร่งจังหวะกระเด้าตามอย่างเมามัน...
“อูยซซซซ ชล... กูก็ออกแล้ว...ซี๊ดซซซซ” ผมกระเด้าหนักๆ ถี่ยิบก่อนจะกดสะโพกกับแก้มก้นไอ้ชลแนบแน่นขณะที่ลำKผมฉีดน้ำเงี่ยนเข้าใส่รูของไอ้ชลเป็นจังหวะ หลายต่อหลายครั้ง...
“อูซซซซซ” ไอ้ชลครางยาว แล้วฟุบหน้าลงกับที่นอนอีกครั้ง ผมหอบหายใจหนักๆ จนอาการเกร็งกระตุกหยุดลง จึงค่อยทาบตัวตามลงไปประกบกับแผ่นหลังขาวๆ ชื้นเหงื่อของมัน...
“เหนื่อยไหมชล...” ผมกระซิบถามมัน...
“อืมมซซซ เหนื่อย แต่ก็มีความสุขมาก... มึงล่ะ”
ผมจุ๊บที่ปลาจมูกมัน ยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับขยับสะโพกเบาๆ “กูเอามึงต่อนะ” ผมตอบไม่ตรงคำถาม...
ไอ้ชลหันหน้ามามองผม ลืมตาโพลง... แต่พอเห็นประกายตาหื่นๆ ของผม มันก็อายหน้าแดง หลบตา บ่นอุบอิบ... “ไอ้บ้ากามดิน” แต่ก็ยังแอ่นสะโพกรับกับการกระเด้าของผม
ผมจับมันนอนตะแคง ตัวผมเข้ากอดประกบอยู่ด้านหลัง ยกขาด้านบนของมันขึ้นพาดกับเข่าผม แอ่นสะโพกกระเด้ายิกๆๆ ไอ้ชลถึงกับหันหน้ามาจูบที่ริมฝีปากผมก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา กระซิบ
“อูยซซซ ดิน...มึงเนี่ยะ นอกจากจะKใหญ่ยาวฝังมุกแล้ว ยังขี้เงี่ยน ขี้เอาจริงๆ อูยซซซ...เอาเก่งด้วยสิ...”
ผมกัดที่ริมฝีปากมันเบาๆ “ไม่ดีเหรอ... มีผัวKใหญ่ๆ ยาวๆ แล้วก็ขี้เงี่ยน เอาเก่งๆ อย่างกู”
“มึงจะทำให้กูหลงมึงมากขึ้นสิ...ดิน...”
เอวผมทำหน้าที่ดึงลูกสูบขนาดเขื่อง ฝังมุกอีกหกเม็ด เข้าออกกระบอกสูบของไอ้ชลเป็นจังหวะต่อเนื่อง... จากท่าตะแคง ผมจับมันเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาจบในท่าอุ้มแตง ที่ผมอุ้มไอ้ชลเข้าสะเอว สองแขนสอดเข้าไต้ขาพับของมัน แอ่นสะโพกสวนเข้าหามันเต็มๆ หลายต่อหลายครั้ง สองมือมันกอดคอผมแน่น ครางซี๊ดด สูดปากไม่หยุด
“ดิน... กูเสียวอีกแล้ว อ๊ากซซ อูยวซซซว”
ผมวางมันลงที่ขอบเตียง สองขาของมันพาดอยู่บนไหล่ผม เปิดทางให้ผมกระหน่ำK กระเด้าเข้าใส่มันเต็มที่ ปล่อยมือข้างนึงออกจากคอผม ลงไปกำที่ไอ้ชลน้อย รูดขึ้นลงไปมาไม่กี่ครั้ง ตัวมันก็เกร็งกระตุกเยือก...
“อูยซซซี๊ดดดซซซซ กูแตกแล้ว ดิน...ซี๊ดดดซซซ”
น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นหลั่งออกมาจากปลายไอ้ชลน้อย ทะลักลงบนหน้าท้องเลยไปถึงหน้าอกของมันเต็มไปหมด...
ผมเร่งเครื่องขึ้นอีก กระเด้าสะโพกเข้าใส่มัน พั่บๆ ถี่ยิบ
“อ๊าซซซ ชล กูแตกแล้ว...ซี๊ด...”
กระเด้าสะโพกหนักๆ อีกสี่ห้าที กดสะโพกเกร็งแน่น กล้ามเนื้อกระตุกฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวมันอีกเป็นครั้งที่สอง...
ไอ้ชลดึงคอผมให้โน้มตัวลงไป ประกบริมฝีปากกับมัน ครู่นึง มันก็ปล่อยออกมา กระซิบเบาๆ “กูรักมึงมากขึ้นทุกวันเลย ดิน”... สายตาที่มองมาที่ผมเต็มเปี่ยมด้วยประกายตาของความรัก
ผมยิ้มให้มัน เอามือเสยเส้นผมชื้นเหงื่อที่รุ่ยลงมาปรกหน้าผากของมันขึ้นไปสองสามครั้ง... ทำตาเจ้าชู้สบตาของไอ้ชล ทำเอามันอายหน้าแดง หลบตาผม พึมพัมเบาๆ
“แล้วกูก็จะหลงมึงมากขึ้นทุกวัน ก็เพราะมึงมองกูอย่างนี้แหละ...”
ผมหัวเราะหึๆ... ยีหัวมันเล่น กระซิบ “กูก็ไม่เคยปฏิเสธมึงสักครั้งเลยนี่ ชล” ผมบอกมันพร้อมกับขมิบกล้ามเนื้อ จนไอ้ดินน้อยที่ยังตรึงอยู่ในตัวมันขยับหงึกๆ
ไอ้ชลสะดุ้ง... หน้าแดง เมื่อรู้สึกได้ “ไอ้ลามก...มึงเอาออกไปได้แล้ว... ยังไม่ลงอีกเหรอ”
ผมก้มลงกระซิบที่หูมันเบาๆ “วันนี้... กูจะทำแฮททริกให้มึงดู”
ไอ้ชลสะดุ้ง เพราะมันเองก็เป็นแฟนบอลอยู่เหมือนกัน รู้จักคำนี้ดี... “มะ ม่ายนะ ดิน... อูยซซซ ไอ้ลามก... บ้ากาม” มันส่ายหน้าระรัว... ทำท่าปฏิเสธในตอนแรก แต่พอผมขยับสะโพกกระเด้ามันเบาๆ อีกสองสามที มันก็ทำท่าสูดปาก... กอดคอผมแน่น
“ไหนบอกไม่เอา กอดกูแน่นเลย” ผมกระซิบแหย่ สอดแขนลงไปโอบประคองหลัง ก่อนจะดึงตัวมันขึ้นมาในท่า “อุ้มแตง” ขยับตัวมันกระแทกพร้อมกับแอ่นสะโพกสวน
“อูยซซซ ดิน... ไอ้บ้ากาม... อูยซซซซ เสียวซ..ซซซซ” มันกำมือทำท่าจะทุบหลังผม แต่ พอผมโยกเอวอีกสองสามที มันก็กอดคอผมแน่นตึ๊บ...
ผมจับมันเดินไปรอบๆ ห้อง... ตัวมันหนักพอใช้ แต่โชคดีที่ผมที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ เลยไม่รู้สึกเท่าไร... เอามันมาวางลงบนเบาะโซฟาตัวยาว ขาข้างนึงของมันพาดอยู่ที่ใหล่ ตัวผมคล่อมอยู่บนขาอีกด้านนึงของมัน พอได้จังหวะ ผมก็ขยับสะโพก กระเด้าKใส่รูของไอ้ชล... ท่านี้มันทำให้Kผมเข้าไปจนลึกสุดๆ ไอ้ชลสะดุ้งเฮือก เอามือผลักหน้าท้องผม
“อูยซซซ ดิน เบาๆ มันเข้าลึก...”
ก้มลงจูบมันที่แก้ม ปลอบใจ ส่วนล่างยังขยับกระเด้ามันเป็นจังหวะเนิบๆ “ดีขึ้นไหมครับ... เมียคร๊าบ...” ผมกระซิบล้อไอ้ชล ตาพราว
ไอ้ชลกอดคอผมแน่น กระซิบตอบ... “ดีครับ ผัวครับ... ดินครับ กูรักมึง...”
ผมสาวเอวยาวขึ้น หนักแน่นขึ้นเมื่อเห็นว่าไอ้ชลมันไม่อุทธรณ์แล้ว ได้แต่สูดปากครางไม่หยุด มือข้างนึงของมันรูดไอ้ชลน้อย ตามจังหวะการกระเด้าของผม
“อูยซซซ ดิน... เสียวซซซี๊ดดดซซซซ อูยซซซซ”
เอวแห้งๆ ของผม กระเด้าพั่บๆ ถี่ยิบเมื่อเห็นว่าไอ้ชลมันเริ่มเกร็งตัว หน้าแดงก่ำ ตาหรี่ปรือ...
“อ๊าซซซ กูออกแล้ว... ดิน...”
มือข้างนึงของไอ้ชลกอดคอผมแน่น ส่วนอีกข้างนึงกำรูด Kของมันถี่ยิบ เกร็งตัวกระตุกเยือก ก่อนจะหลั่งน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นออกมาจากส่วนปลายบานน้อยกว่าทุกครั้ง...
ส่งไอ้ชลถึงฝั่งไปแล้ว คราวนี้ผมไม่ปราณีปราศรัยมันอีกต่อไป เกร็งตัวกระเด้าส่งKฝังมุกของผมเข้าออกรู
สวาทของไอ้ชลหนักหน่วงถี่ยิบ...
“อูยซซซ ชล...กูออกแล้วเหมือนกัน... อ๊าซซซซี๊ดดซซซซ”
ผมกระเด้าหนักๆ อีกสิบกว่าที ก่อนจะถอนออกมา ใช้มือกำรูดเร็วๆ สองสามที น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นก็พลั่งทะลักออกมาเป็นระลอกๆ ฉีดลงบนหน้าอกของไอ้ชล ปนเปไปกับน้ำเงี่ยนของมันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร...
คืนนั้น กว่าจะออกมาจากหอไอ้ชลได้ ก็ปาเข้าไปเกือบตีสาม เพราะ หลังจากพักพอหายเหนื่อยแล้ว ก็เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายกันพอออกมา ไอ้ชลมันก็จับผมนั่งที่โซฟา ตัวมันเองลงไปนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาผมอมดูดไอ้ดินน้อยจนมันแข็งตระหง่านอีกครั้ง แต่คราวนี้มันขึ้นมาแสดงบทบาทเอง สองมือจับบ่าผมไว้ ค่อยๆ นั่งลงมาที่Kผมที่ตั้งรออยู่...
กว่ามันจะทำใจ กัดฟันนั่งสรวมลงมาบนกระดอผมมิดด้าม ก็นานพอดู มิหนำซ้ำ ยังอู้ไว้อีกพักใหญ่ (มันบอกว่า รูมันระบมไปหมด แต่ยังอยากอยู่) จนผมต้องขยับสะโพกเตือน...
มันเริ่มขย่มตอผม เริ่มจากช้าๆ ก่อนจนกระทั่งเข้าที่เข้าทางจึงค่อยเร่งความเร็วขึ้น ดูมันพยายามเหลือเกินที่จะให้ผมเสร็จด้วยตัวมัน แต่มันลืมไปว่า เป็นรอบที่สี่สำหรับผมแล้วในคืนนี้ จึงไม่ง่ายนักที่ผมจะเสร็จออกมาอีกครั้ง มันขย่มจนมันแตกเอง แล้วทำเป็นหมดแรง ยอมแพ้ จะเลิกกลางครัน แต่ผมไม่ยอมให้มันทิ้งผมไว้ครึ่งๆ กลางๆ หรอกครับ จัดการอุ้มมันไปที่เตียง ขึ้นขย่มมันเอง จนเสร็จ ถึงตอนนั้น ไอ้ชลเองก็ถึงกับนอนขดตัว หมดสภาพ แทบจะหลับคาKผมที่กำลังหลั่งน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวมันเป็นระลอกๆ เป็นรอบที่สี่สำหรับคืนนั้น...
ผมพูดอยู่ว่าจะทำแฮททริก แต่ไง๋มันเกินมารอบนึงก็ไม่รู้สิครับ...
หลังจากคืนนั้น ลับหลังคนอื่น มันก็เลยชอบเรียกผมว่า “ไอ้ดินบ้ากาม” เป็นประจำ แต่ผมว่า มันก็ไม่น้อยไปกว่าผมหรอกครับ...
..............................................................
อ่านบทอีโรติคกันเบื่อหรือยังครับ เดี๋ยวคราวหน้ามาเปลี่ยนเป็นบทหวานๆ กันบ้างดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะหาว่า ผมหื่นไม่เลิก... แล้วเจอกันครับ...
..............................................................
แล้วจะมาต่อวันหลังครับ.....
:mc4: :mc4: :mc4:
-
บอกได้คำเดียวว่า o13
-
คารวะท่านอาจาย์ :pighaun: :haun4: :jul1:
เลือดท่วมทู้แล้วคะพี่ดิน ทั้งอ่อนหวาน อ่อนโยน
วาดลีลาลวดลายซะจิตรกรยังอายเลยคะ ซู้ดยอดด o13
ส่วนพี่ชล พร่ำเพ้อบอกรักได้น่ารักมากๆ อั๊ยยยมะไหวแล้น :m25:
ปล.รักษาสุขภาพด้วยคะพี่ดินของคนอ่าน :man1:
+1 จัดให้คะ
-
ก่อนอื่นก็ต้องขอแสดงความเสียใจกับพี่ดินเป็นอย่างมากนะครับ
สำหรับการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง มีพบมีเกิดมีเจอก็ย่อมที่
จะต้องมีพลัดพรากจากกันไป เป็นธรรมดาของโลก แต่ถึงอย่าง
ไรพี่ดินก็ได้ทำให้แม่ได้ภูมิใจในหลายๆเรื่องแล้วนี่ครับ ท่านก็หมด
แล้วซึ่งกรรมบนโลกใบนี้ และจากไปอย่างหมดห่วงเป็นสุขแล้ว
ขอให้พี่ดินเข้มแข็งไวไวนะครับ และในที่แห่งนี้พร้อมที่จะเป็นกำลัง
ใจให้พี่ดินเสมอนะครับ มีแต่พวกเราที่ยังไม่หมดกรรมแล้วต้องตั้ง
หน้าตั้งตาผ่านมันไป จนเมื่อถึงเวลาของเรา กอดดดพี่ดินครับ
-
เลือดท่วมแล้ววววว
รู้สึกหน้ามืดกระทันหัน
เหอๆๆ ก้อ...ด้วยกันทั้งคู่แระ
ของแบบนี้ต้องช่วยกัน อิอิ
จะว่าไปก้ออยากอ่านแบบหวานๆเหมือนกันอ่ะ
แต่ก้อไม่เบื่อแบบหื่นๆหรอกนะ น่ารักดี
-
โอย.... เสียเลือดอย่างมีความสุข :haun4:
อย่างงี้แล้ว ไม่แปลกใจเลย ที่คุณชลจะทั้งรักทั้งหลงคุณดินอะ :oo1:
-
:m25: กรี๊ดด เลือดไหลย้อนกลับ หุหุ
:o8:
ขอบคุณพี่ดินที่มาต่อค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
+1 สำหรับตอนนี้ :jul1:
-
555555555555
อ่านแล้วเรียกเลือดได้ดีจริง ๆ เลย เหอเหอ
จะว่าไปเป็นคู่ที่เหมาะสมกันดีเนอะ
เมื่อมีคนร้องขอ อีกคนก็ไม่เคยปฏิเสธกันเลยทีเดียว
:haun4:
-
ข้าฯน้อยขอคารวะ สุดยอดจริงๆ :jul1:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน พอกลับมาอ่านรสชาติยังเหมือนเดิมคับ คุณดิน ซี้ด..........
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุรแม่ด้วยนะคับ เป็นกำลังใจให้นะคับ :กอด1:
-
:pig4 อ่านแล้วก็ลุ้นไปด้วย บู๊ดุเดือดเลยครับรออ่านตอนหวานหน้าดีกว่าหวังว่าคงไม่..
-
เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณแม่ของคุณดิน
ยังไงคุณดินได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้ว
คุณแม่คงภูมิใจในตัวคุณดินค่ะ
....
อ่านตอนนี้แล้ว :m25:
พูดไม่ออกค่ะ ทั้งสองคนยังซาบซ่าเหมือนเดิม 555
-
:haun4:
ไร้ คำบรรยาย :jul1:
-
:m25:
บวก 1 จัดไปค่ะ
-
พี่ดินครับ..เสียใจด้วยนะครับเรื่องคุณแม่พี่ดิน
เข้มแข็งนะครับพี่ดิน
เป็นห่วงนะครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่ดิน
.....................................
ส่วนตอนนี้ไม่มีคำบรรยายใดๆๆนอกจาก
:jul1: :jul1: :jul1:
+1และเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับพี่ดิน
-
...เสียใจด้วยจากใจจริงนะครับคุณดิน
เข้มแข็ง และสู้ต่อไปนะครับ :L2: ให้กำลังใจครับ
.........................
ส่วนเรื่องก็ยังคงเรียก :m25: ได้ดีเหมือนเดิม
คราวหน้าหวานบ้างก็ดีครับ รออ่านครับ
-
เสียใจกับเรื่องคุณแม่ของพี่ดินด้วยนะคะ
ท่านไปสบายแล้วคะ ส่วนพี่ดินก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะคะ
ว่าแต่กลับมาอีกทีทำเอาต้องเสียเลือดแทนน้ำตาไปซะแล้ว คริๆ :z1: :m25:
-
RIP ให้คุณแม่พี่ดินด้วยค่ะ
-----------------------------------
และ :m25: :m25: :m25: :m25: ให้ดิน กะพี่ชล แฮตทริก บวก 1 :laugh:
รอฉากหวานๆ :-[
-
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ คุณดิน
ให้ทำใจคิดว่าท่านไปสบาย ไม่ต้องทนเจ็บปวดอีกต่อไป แล้วจะสบายใจขึ้นค่ะ
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
สำหรับ แฮทริก :jul1: ไม่ต้องมีคำบรรยายก้อได้มั้ง เน้อ
มัน "ชัดเจน" เหลือเกินกับคำว่า "บ้ากาม"
*_____ *
-
ขอแสดงความเสียใจกับแม่พี่ดินด้วย
-------------------------------------------
รีเควสบทหวาน ๆ บ้างพี่ดิน
อ่านเรียกเลือดจนมือสั่นแล้วววว :haun4: คิกคิก
อ่านเรื่องของพี่ดินไปเรื่อย ๆ หันไปดูเฮ่ย ตี3แล้ว .... พรุ่งนี้สอบ 55555 ยังมาระรื่นหน้าคอม :m15:
อ่านแล้ว รักพี่ชล :กอด1: >_____<
ตอนสุดท้ายไม่ใช่แฮททริกแล้วล่ะ 4 รอบ .... นับนะ 55
สุดท้าย มีภาคหนึ่งด้วยเรอะ ต้องตามไปอ่าน แต่คืนนี้ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อน :monkeysad:
รอตอนต่อไปน้า
:กอด1: พี่ดิน
-
ขอแสดงความเสียใจกับแม่พี่ดินด้วย
-------------------------------------------
รีเควสบทหวาน ๆ บ้างพี่ดิน
อ่านเรียกเลือดจนมือสั่นแล้วววว :haun4: คิกคิก
อ่านเรื่องของพี่ดินไปเรื่อย ๆ หันไปดูเฮ่ย ตี3แล้ว .... พรุ่งนี้สอบ 55555 ยังมาระรื่นหน้าคอม :m15:
อ่านแล้ว รักพี่ชล :กอด1: >_____<
ตอนสุดท้ายไม่ใช่แฮททริกแล้วล่ะ 4 รอบ .... นับนะ 55
สุดท้าย มีภาคหนึ่งด้วยเรอะ ต้องตามไปอ่าน แต่คืนนี้ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อน :monkeysad:
รอตอนต่อไปน้า
:กอด1: พี่ดิน
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5576.0
เอาลิงค์ของภาคหนึ่งมาแปะให้นะครับ แต่สัญญาก่อนนะครับว่า สอบให้เสร็จก่อนแล้วค่อยอ่าน
แล้วที่บอกว่า แฮททริกน่ะ ผมแตะเข้า 3 แต่ไอ้ชลมันเตะเข้าประตูตัวเอง 1 ตะหาก... ไม่เกินนะครับ... แต่ผลก็เสมอๆ 4-4 อ่ะครับ หุ หุ
ดิน
-
สอบเสร็จของวันนี้แล้ว ถือว่าสอบเสร็จแล้วนะตามสัญญา ขอตัวไปอ่านพาร์ทแรกก่อนน้า :m1:
ขอบคุณพี่ดินที่เข้ามาไขความกระจ่างเรื่องแฮททริก :o8: คิกคิก
แมถยังลงลิ้งค์ให้อีกด้วย ขอบคุณน้า~~
:กอด1: พี่ดิน
-
แล้วที่บอกว่า แฮททริกน่ะ ผมแตะเข้า 3 แต่ไอ้ชลมันเตะเข้าประตูตัวเอง 1 ตะหาก... ไม่เกินนะครับ... แต่ผลก็เสมอๆ 4-4 อ่ะครับ หุ หุ
ดิน
ตอนแรกผมเข้าใจว่า แฮททริก ที่ว่าคือ เสียบไม้เดียว แตก 3 น้ำซะอีก หุๆๆ :haun4:
-
อึ๊บบบบบบบบ
มาช่วยดัน
ขอตัวไปเริงร่ากะบล็อคพี่ดินต่อ :oni1:
:กอด1: พี่ดิน แอนด์พี่ชล
-
ตามสัญญานะครับ ว่าจะเล่าตอนหวานๆ แต่ไม่รู้จะหวานได้อย่างที่คนอื่นเค้าเขียนหรือเปล่าสิครับ...
:o8: :-[ :o8:
.........................................
ตอนที่ 21 บทหวานๆ
ความสัมพันธ์ของผมกับไอ้ชล ยังคงเป็นเรื่องราวระหว่างเราสองคนเท่านั้น เพราะผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว ไอ้ชลเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น มันก็จะเฉยๆ เหมือนกับเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ เท่านั้นเอง
กับน้องษาแฟนผม ถึงจะไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่ไอ้ชลก็ออกอาการปกป้องน้องษาจนออกนอกหน้า ไม่ว่าครั้งไหนที่ผมมีเรื่องงอนกับน้องษามาเล่าให้มันฟัง มันก็จะเข้าข้างน้องเค้าไปซะทุกครั้ง กลับกลายเป็นผมซะอีก ที่เป็นหมาหัวเน่า... หัวเดียวกระเทียมลีบ... ไม่ว่าผิดหรือถูก มันก็จะไล่ผมไปง้อน้องษาก่อนทุกครั้ง... จนบางที น้องษาเองก็แปลกใจว่าผมทำไมเดี๋ยวนี้โกรธไม่นาน ทำให้น้องเค้าค่อนข้างเกรงใจผม ไม่ค่อยกล้างอนเท่าไร เพราะน้องเค้าบอกว่า เวลาผมง้อแล้วตลก ไม่อยากให้ผมเป็นตัวตลกไปซะอีก...
“พี่ดินบ๊อง... ตัวโตอย่างกับตึก... มาทำท่าอ้อนเป็นเด็กๆ...” น้องษาค้อนผมหลายครั้ง... แต่ก็ปลื้ม ที่ผมง้อ... เฮ้อ... ถ้าน้องเค้ารู้ว่าเมียน้อยมันไล่ให้มาง้อเมียหลวง จะเป็นยังไงหว่า ไอ้ดิน...
และดูเหมือนว่า ไอ้ชลเองจะจำวันหยุดของน้องษาได้ดีกว่าผมอีก วันไหนที่วันรุ่งขึ้นเป็นวันที่น้องเค้าหยุดและจะมาอยู่กับผม มันก็จะไม่มากวนใจผม แถมไล่ให้ผมกลับหอ พักผ่อนซะอีกแน่ะ... นี่ถ้ามันไม่โดนผมเอาเป็นเมียอยู่เป็นประจำ ผมต้องคิดมากแน่ๆ ว่ามันแอบชอบแฟนผมอยู่หรือเปล่า หุ หุ...
..........................................
วันนั้น ผมเข้ามาที่ร้านตั้งแต่ค่ำ หลังจากรายงานตัวกับพี่รัตน์เสร็จก็เดินออกมาหาไอ้ชลที่นั่งรออยู่ มันทำหน้างงๆ ตั้งแต่เห็นผมเดินเข้ามาในร้านแล้ว เพราะที่มันรู้ก็คือ พรุ่งนี้น้องษาจะเข้ามาหาผม...
“มึงเข้ามาทำไม” มันถามผม เมื่อเราเดินออกมาหาอะไรกินด้วยกัน
“ทำไมวะ”... ผมแกล้งถามมัน
“ก็... พรุ่งนี้...”
“พรุ่งนี้ก็ส่วนพรุ่งนี้...” ผมพูดตัดบท ไม่บอกมันว่า น้องษาไปเที่ยวสิงค์โปร์กับครอบครัว สองวัน หลังสอบเอ็นทรานส์ เสร็จไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ไอ้ชลทำหน้าตึง... เมื่อเห็นผมพูดตัดบท เดินไปกินข้าวกับผมเงียบๆ ไม่พูดอะไรอีก... ผมปล่อยให้มันเงียบ...จนกินข้าวเสร็จเดินกลับเข้ามาในร้าน
ไอ้ชลหลบไปนั่งรวมกลุ่มกับพวกไอ้แอ๊ด... ส่วน ผมเดินไปนั่งที่หน้าเคาน์เตอร์ พี่รัตน์กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับลูกค้า ผมเดินเข้าไปทันได้ยินประโยคท้ายๆ “เดี๋ยวนะครับ (เวลาพูดกับลูกค้าทางโทรศัพท์ เจ๊แกจะแอ๊บแมนเต็มที่) น้องเค้าเดินเข้ามาพอดี”
พี่รัตน์ลดหูโทรศัพท์ลง เอาฝ่ามือปิดกระบอกด้านพูดเอาไว้...
“ดิน... คืนนี้ไม่ได้นัดใครใช่ไม๊”
“ครับ... ไม่มี” ผมบอก เพราะบางที พี่ปิ๊กก็มาบอกผมกับตัว ยังไม่ทันได้บอกพี่รัตน์ก็มี
พี่รัตน์ยกหูโทรศัพท์ขึ้นบอก... “ครับ น้องเค้าว่าง... จะให้ไปเดี๋ยวนี้เลยหรือเปล่าครับ”
เสียงทางโน้นบอกมาอะไรก็ไม่รู้... แต่ เห็นพี่รัตน์ก้มลงเขียนอะไรยุกยิกอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะวางหูลงกับเครื่อง แล้วหันมาทางผม... ตวัดสายตา ค้อนนิดนึงแล้ว ยื่นแผ่นกระดาษให้
“อ่ะ... ไปหาลูกค้าตามนี้...”
ผมก้มลงอ่านที่พี่รัตน์เขียน... เป็นโรงแรมขนาดกลางไม่ไกลจากร้านนัก บอกชื่อลูกค้า พร้อมเบอร์ห้องเรียบร้อย... ไม่เห็นมีอะไรแปลก... แล้วทำไมพี่รัตน์ต้องค้อน กรูด้วยฟะ... ผมนึกในใจ
(ลูกค้าคนนี้ เป็นคนที่ผมลืมเล่าไปในภาคแรกอ่ะครับ... เดี๋ยววันหลัง ผมจะรวบรวมมาเล่าต่อนะครับ)
ผมเดินออกจากร้าน ผ่านกลุ่มไอ้แอ๊ดที่มีไอ้ชลนั่งรวมอยู่ด้วย ผมหันไปมองหน้ามัน ยิ้มให้ ขยับปากบอกโดยไม่มีเสียง “เดี๋ยวกูมา” เห็นมันตวัดสายตาค้อน นึกสนุกที่ได้แกล้งมัน
ห้าทุ่มกว่า ผมก็เสร็จภารกิจที่ได้รับมอบหมาย เดินตัวเบากลับมาที่ร้าน ฮะแอ่ม... นานๆ จะเจอลูกค้าแบบนี้สักที... เปิดประตูเข้าไป มีลูกค้านั่งอยู่สองสามโต๊ะพี่ปิ๊กกับพี่น้อยนั่งคุยอยู่คนละโต๊ะ อีกโต๊ะมีเด็กนั่งอยู่แล้ว... ไอ้ชลร้องเพลงอยู่บนเวที ตอนเดินผ่านหน้าเวทีไปที่เคาน์เตอร์ แอบหลิ่วตาให้มันนิดนึง ก่อนจะเดินไปยื่นเงินค่าอ๊อฟ ที่เก็บจากลูกค้ามาให้พี่รัตน์
“ไงยะ... ลูกค้าชอบละสิ” พี่รัตน์ประชดเบาๆ พอได้ยินกันแค่สามคนกับพี่ป้อม
ผมได้แต่ยิ้มๆ ยกมือไหว้พี่รัตน์ “วันหลังมีอย่างงี้อีก ไอ้ดินจะไม่เกี่ยงเลยครับ เจ๊”
พี่รัตน์ค้อนขวับ... ส่วนพี่ป้อมหันมามองอย่างงงๆ
“ยังไงครับ เจ๊”
“เดี๋ยว เล่าให้ฟัง...” พี่รัตน์ทำตาประหลับประเหลือก ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง
ผมออกมานั่งเล่นที่โซฟาที่ว่าง คุยกับเพื่อนๆ ในร้าน... กลางอาทิตย์แบบนี้ ไม่ค่อยมีลูกค้าเข้ามาตอนดึกๆ แล้ว... ไม่นานลูกค้าที่นั่งอยู่ก็เรียกเด็กไปนั่งด้วย แล้วเรียกเช็คบิลก่อนบาร์เลิกไม่นานนัก
บาร์เลิก... เปิดไฟสว่าง... ผมเดินเข้าไปหวัดดีพี่รัตน์กับพี่ปิ๊ก ก่อนเดินออกมาจากร้าน เห็นหลังไอ้ชลไวๆ... ผมรีบเดินตามมัน... สงสัยมันคงยังงอนผมไม่เลิก... ตั้งแต่เดินเข้าร้านมา มันยังไม่พูดกับผมเลย...
มาทันมันตรงเกือบถึงหน้าหอมันแล้ว ผมยกมือกอดคอมัน
“รอกูหน่อยสิ... รีบเดินจะไปไหนวะ”
ไอ้ชล หันมามองหน้าผม... “มึงมาทำงานทำไมวันนี้”
“ทำไมวะ...” ผมตีหน้าตาย
“ก็ พรุ่งนี้แฟนมึงว่างไม่ใช่เหรอ มึงควรจะอยู่รอน้องเค้านะ”
“ทำไม... มึงไม่คิดถึงกูแล้วเหรอ...” ผมแกล้งถามอ้อนๆ
ไอ้ชลหน้าแดงนิดนึง... ทำปากขมุบขมิบ... “มึงอย่ามาทำเป็นพูดดี...”
มาถึงหน้าห้อง ไอ้ชลไขกุญแจ เดินเข้าไปก่อนแล้วทำท่าจะปิดประตู... แต่ผมเอาขาขวางไว้...เดินตามมันเข้าไปในห้อง ปิดประตูเรียบร้อย
“เดี๋ยวดิ... กูนอนด้วยคนนะ คืนนี้...” ไม่อยากล้อมันแล้ว... “น้องเค้าไปฉลองสอบเสร็จที่สิงคโปร์กับที่บ้านสองวัน... พรุ่งนี้กูก็ไม่มีเรียน มึงจะไล่กูไปไหนอีกล่ะ...”
เท่านั้นเอง ไอ้ชลก็หันมากอดผมแน่น เงยหน้าขึ้นมาจูบปากกับผม (ผมสูงกว่ามันนิดหน่อยครับ) ลิ้นของมันสอดเข้ามาตระหวัดเกี่ยวกับลิ้นผมอยู่ไปมา...
จนครู่ใหญ่ มันถึงได้ถอนริมฝีปากออก ผมมองเห็นน้ำตามันไหลออกทางหางตาด้วย...
“มึงร้องไห้ทำไม...” ผมถามเบาๆ
“มึงง่ะ ชอบแกล้งกู... รู้ก็รู้ว่ากูรักมึง คิดถึงมึงทุกวัน” มันก้มหน้าลงซบกับอกผม สะอื้นเบาๆ... เฮ้อเมียน้อยผม ทำไมวันนี้มันขี้แยเป็นบ้าเลย...
ผมกอดมันไว้ รู้สึกผิดอยู่บ้างที่แกล้งมัน... “กูก็มาอยู่กับมึงแล้วไง...”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูตั้งแต่หัวค่ำ” มันถามผม
“บอก เก๊าะไม่ได้เห็นคนขี้แยสิวะ...” ผมยั่วมัน “อะไรว๊า... ออกจะเก่งกาจ... แค่นี้ร้องไห้ด้วย”
ไอ้ชลอาย... ซุกหน้ากับอกผมใหญ่... กัดหน้าอกผมเบาๆ พูดเสียงอู้อี้... “กูน้อยใจนี่นา... พรุ่งนี้มึงก็ต้องอยู่กับแฟนมึงทั้งวัน... แถมวันนี้มึงก็ยังไปกับลูกค้าอีก...”
ผมหัวเราะหึๆ... “หึงกูละสิ...”
“หวงละไม่ว่า...” มันเงยหน้าขึ้นมาเถียงนัยน์ตายังเป็นคราบน้ำตา เหมือนเด็กๆ...
ผมหัวเราะ... กอดมันไว้แน่นๆ อีกที พอคลายวงแขนออก ก็ตีมันที่ก้น... “ไปอาบน้ำได้แล้ว คืนนี้ กูให้มึงกอดนอนทั้งคืนเลย...”
ไอ้ชลยิ้มออกมาได้ทั้งน้ำตา...เดินไปอาบน้ำแต่โดยดี... มันรู้ว่าดึกดื่นยังไง ผมก็ต้องอาบน้ำก่อนนอนเสมอ ม่ายงั้นนอนไม่หลับ (นิสัยนี้ติดมาจนกระทั่งปัจจุบัน)...
...ไม่นาน มันก็มานอนกอดผมที่อาบน้ำเสร็จ นุ่งกางเกงชาวเลตัวเดียวนอนให้มันกอดอยู่บนเตียง... มันลูบหน้าอกกับหน้าท้องผมเล่นอยู่ไปมาในท่าโปรดของทั้งผมและมัน...คือนอนตะแคงกอดหนุนใหล่ผม
“ดิน...” ไอ้ชลมันเรียกผมขณะที่ผมหลับตาทำท่าเคลิ้ม...
“มึงเหนื่อยหรือเปล่าคืนนี้...” มันถามผมเบาๆ
ผมลืมตาขึ้นมาสบตามัน... พอเห็นแววตา ก็พอจะเดาออก... จับมือมันไปวางที่ไอ้ดินน้อยที่นอนสงบนิ่งอยู่ ไอ้ชลกำไว้หลวมๆ รูดเล่นไปมา ประเดี๋ยวเดียว ไอ้ลูกชายผมก็ผงกหัวชูคอขึ้น ขยายขนาดเต็มกำมือมัน
“แข็งทันใจเหลือเกินนะ... แล้ว... มึงไม่ง่วงเหรอ เมื่อกี้กูเห็นมึงหลับตา” มันยังถามต่อเอาเชิง...
“เมื่อกี้กรู “ง่วง” ตอนนี้กรู “เงี่ยน”...” ผมบอกเสียงหื่น จับหัวมันกดลงไป
“ไอ้ดินบ้ากาม...” ไอ้ชลด่าผมเบาๆ ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปอย่างเคยงาน... วูบเดียว หัวบานอวบๆ ของไอ้ดินน้อย ก็อยู่ในปากไอ้ชลแล้ว...
ผมหายใจหนักๆ เพราะพอมันขยับอีกสองที Kผมทั้งแท่งก็เข้าไปอยู่ในปากมันไม่เหลือหลอสักกระเบียด... ไฟกามระหว่างเราสองคนก็ถูกจุดติดขึ้นมาอีกอย่างง่ายดาย.... (เซ็นเซอร์)...
.....................................................
บทนี้เอาแค่เรทอาร์ก่อนดีกว่านะครับ เพราะสัญญาเอาไว้ตั้งแต่คราวที่แล้วว่าจะเป็นบทหวานๆ...ซึ่งจริงๆพอผมมาอ่านดูอีกทีมันก็ไม่หวานเท่าไหร่นักหรอก...
ผมเขียนบทหวานไม่เป็นนี่ครับ.... หุ หุ
.....................................................
เดี๋ยวมาต่อวันหลังครับ.....
ดิน
-
:-[ หวานของพี่ดินได้แค่นี้หรอค่ะ แค่นี้ก็โอเคแล้ว รออ่านนะค่ะ
-
โธ่ๆๆ คุณลูกค้าให้ไปทำอะไรคะ บรรดาเจ๊เลยค้อนเอาๆอ่ะคะ
ส่วนพี่ชลของคนอ่านโธ่ๆทำหน้าดีเมียพี่ดินได้ดีจริงๆ
ฮานะเนี่ยเป็นคนไกล่เกลี่ยไล่พี่ดินไปคืนดีกับน้องษาอีก
ใช้คำว่าเมียน้อยคงไม่ถูกล่ะมั้งเนี่ย ดีซะขนาดนี้
เก็บคำน้อยเนื้อต่ำใจไว้ก้นบึ้งลึกๆ แต่มาวันนี้คนดีของคนอ่านก็ขี้แย
เพราะค.อ่อนแอและค.รักที่มีให้พี่ดินทั้งหมดใจแล้ว ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่เนอะ
น่ารักจัง
+1 จัดใ้ห้คะ คราวหน้า พอแบบไม่ตัดฉากที่โคดไฟนะคะ 55555555
-
อยากรู้อ่ะ ว่าลูกค้าที่พี่ดินออกไปหาเป็นยังงัยหรอออออออออ :m12:
นี่บทหวานของพี่ดินหรอครับ???
ก็ได้ครับ หวานก็หวานครับ :z1: :z1:
+1ให้พี่ดินคนจะหวานคร้าบบบบบบบบ
-
หวานแล้วหรอ งืมๆๆหวานมากกกกก
พี่ชลเจียมเนื้อเจียมตัวมากๆเลยอ่ะ
แอบสงสารอ่า
พี่ดินขี้แกล้งด้วย
-
ไหนว่าหวานไงคะคุณดิน แต่เราอ่านแล้วออกจะขมๆอยู่น่า
สงสารคนเป็นน้อยอย่างชลอะ รู้ทั้งรู้ว่าเค้ามีเจ้าของแล้วก้อยังไม่วายแอบ หวง ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง ก้อทำไงได้
คน มัน รัก ไป แล้ว นี่ นะ เค้าให้เท่าไหร่ก้อต้องเอา คุณดินก้อถ้าไม่รักก้อสงสารชลบ้างน้า มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะมีใครสักคน ยอม เราได้ขนาดนี้ เราอยากรู้จังว่าตอนนี้ชลเป็นไงบ้าง
-
แค่นี้ก็หวานเหลือหลายแล้ว
เมียน้อยของดินนี่น่ารักน่าชังดีนะ อิอิ
-
ตอนนี้น่ารักดีนะคะ
-
หวานแล้วใช่มั้ยครับ อาดิน 555+
ตามมาให้กำลังใจครับ
ขอตามอ่านในนี้แล้วกัน
vip อาย้ายบ่อยเหลือเกิน ขอโทดที่ห่างหายไปนานนะครับ
-
อ่านอีกรอบก็ชอบพี่ชล :กอด1:
พี่ดินก็หวาน... หวานแบบกวน คิกคิก
:กอด1:พี่ดิน
-
หวานกันได้น่ารักมากเลยอะครับ
:กอด1:
-
หวานติดเรทหน่อยๆ แบบเรื่องคุณดินก็โอเคนะครับ :-[
ยังไงก็ชอบอ่านอยู่ดี...รออ่านต่อนะครับ
-
พี่ชลน่ารักที่สุดเลย พี่ดินรักพี่ชลหน่อยสิ :กอด1:
-
หวานได้แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว
ขอบคุณค่า
แต่เมียน้อยนี้มักน้อยสมชื่อจัง
อ่านไปอ่านมา สงสารชลนะเนี่ย
-
:pig4: ค่ะ
ยังไงก็หวานหล่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกก ขอสมัครเป็นแฟนพี่ดินกะพี่ชลด้วยคน :กอด1:
สุดยอดเลยคับ
พี่ดินหื่นได้อีก :m25:
-
หวานแอบเศร้า
รักเจียมตัว...ชล
:pig4: คุณดินมาเล่าเรื่องต่อเรื่อยๆๆๆ
+1 ให้กับความหวานในรูปแบบของ DIN
:L2: อยากอ่านต่ออีกอ่ะครับ :3123:
-
เพิ่งเข้ามาครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับพี่ดิน
เป็นกำลังใจให้พี่ชายเสมอครับ
:กอด1:
-
จะว่าไปก็หวานจริง ๆ นะบทนี้
แต่ว่าก็แอบหื่นได้อีก :haun4:
-
แอบหวาน โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
สงสารพี่ชล รักคนมีเจ้าของหัวใจก็งี้แหละ
เศร้า
ชอบคุณพี่ดินที่มาต่อค่ะ ชอบๆ หวานๆๆเอาอีกๆ
พี่ชล น่ารักเสมอเลย ^^
-
สวัสดีครับ... ตอนนี้ เอาตอนที่ อ่อน(แอ) ที่สุดในชีวิตการเป็นเด็กขายมาให้อ่านก้นครับ ชอบไม่ชอบ ยังไงก็บอกผมด้วยนะคร๊าบ....
รักคนอ่านคนดี ของผมทุกคนเลยครับ...
ดิน
..............................................
ตอนที่ 22 ยามป่วยไข้ก็ดูแล
ที่ผมเขียนมาให้อ่าน ทั้งสองภาครวมกันแล้ว 80 กว่าตอน มีแต่ตอนที่ยังปกติดี แล้วเด็กขายอย่างพวกผมไม่มีตอนเจ็บป่วยบ้างเหรอ... มีสิครับ พวกเราไม่ใช่เหล็กไหล (ถึงตรงนั้นมันจะแข็งเป็นเหล็กอย่างที่ลูกค้าบางคนเปรียบเทียบก็เหอะ) ย่อมมีบ้างที่พวกเราเจ็บป่วย... แม้กระทั่งตัวผมเอง
.................................................................
ผมจำได้ว่า วันนั้น ผมเดินเข้าร้านมาด้วยอาการตัวรุมๆ ไม่สบายตัวนัก อาจจะเป็นเพราะว่า ช่วงนี้ผมพักผ่อนน้อย ทั้งงานหลวง งานราษฎร์... แล้วเมื่อคืนก่อนตอนแยกจากลูกค้า ผมยังโดนฝนปรอยๆ อีกตะหาก... กลับถึงหอก็เกือบตีสาม...
แปดโมงกว่า ผมตื่นขึ้นมา รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย แต่ก็ยังออกไปทำธุระข้างนอกอีก กว่าจะกลับเข้ามาที่หอก็ร่วมบ่ายสาม ผมยังไม่ยอมกินยาเพราะคิดว่าเป็นแค่นอนน้อยเมื่อคืน นอนพักสักหน่อยก็หาย เลยตั้งนาฬิกาปลุกแล้วล้มตัวลงนอน...
หกโมงเย็น ผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานตามปกติ วันนี้มีลูกค้านัดไว้... รู้สึกหนักๆ หัวนิดหน่อยแต่คิดว่าไม่เป็นไร ยังฝืนนั่งรถหลับไปตลอดทางจนถึงร้าน...
เดินเข้าไปหวัดดีพี่รัตน์ กับพี่ป้อม... พี่รัตน์มองหน้าผมอย่างจับสังเกตุ
“ไม่สบายหรือเปล่า ดิน ไม่สบายหยุดไปก่อนก็ได้นะ... เดี๋ยวพี่บอกพี่ปิ๊กให้”
“ปวดหัว นิดหน่อยครับ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวคงหาย” ผมบอกเสียงไม่สดใสเท่าไรนัก...
ผมเดินออกไปทานข้าวกะไอ้ชล ไอ้เพชร... ขนาดพี่รัตน์ยังสังเกตุออก แล้วมีหรือจะรอดสายตาไอ้ชลไปได้...
“ดิน... มึงไม่สบายเหรอ”
“อืมม... กูไม่เป็นไรหรอก ปวดหัวนิดหน่อย เดี๋ยวกินข้าวต้มร้อนๆ แล้วคงดีขึ้นอ่ะ...” ผมบอกเบาๆ แต่ตอนนั้น ผมรู้สึกว่าหัวผมร้าวไปหมด
ฝืนกินข้าวไปได้ไม่กี่คำ ผมก็วางช้อนลง... ไอ้ชลหันมามอง แล้วเอามือมาแตะที่หน้าผาก... แล้วมันก็สะดุ้ง...
“ดิน... มึงทำงานไม่ได้หรอกคืนนี้ ไปนอนที่ห้องกูก่อน ตัวร้อนอย่างกะไฟ...” ไอ้ชลบอก ก่อนจะเรียกแม่ค้ามาเก็บตังค์
มันกับไอ้เพชร ประคองผมออกมาจากร้าน... ตอนนั้น ผมรู้สึกตัวว่าพื้นถนนมันหมุนไปหมด... ได้ยินเสียงไอ้ชลบอกไอ้เพชรพร้อมกับยื่นกุญแจห้องให้ “เพชร... เอาไอ้ดินไปที่ห้องพี่ก่อน เดี๋ยวพี่ไปซื้อยาที่ร้าน แล้วจะตามไป”
“ครับ” ไอ้เพชร รับกุญแจมา พาผมเดินข้ามถนน ไปที่อีกฝั่งนึง... เป็นซอยเข้าบ้านไอ้ชล... ปากผมขมไปหมด รู้สึกผะอืดผะอม อยากจะอาเจียรเต็มแก่ แต่ก็พยายามฝืนเอาไว้... จนกระทั่งมาถึงหน้าหอพักของไอ้ชลที่เป็นท่อน้ำทิ้ง ความอดทนของผมก็หมดสิ้น
“อุ๊บ..อบ... อ๊วก...”
ผมผลักไอ้เพชรออกห่าง เอามือนึงกุมท้อง อีกมือนึงยันกำแพงไว้ อาเจียรอาหารที่อยู่ในกระเพาะทั้งที่ค้างอยู่ก่อนหน้าและเพิ่งกินเข้าไป ออกมาจนหมด
ไอ้เพชรผวาเข้ามาประคองผมเอาไว้ เพราะเห็นท่าทางของผมที่ยืนโงนเงนจะล้มไม่ล้มแหล่ มือนึงมันลูบหลังผมอย่างเป็นห่วงเป็นใย
“พี่ดิน เป็นไงบ้างครับ”
“มึนหัวว่ะ...” ผมตอบมัน พยายามทรงตัวให้ยืนอยู่ได้ พอดีไอ้ชลเดินตามมาถึงพร้อมกับถุงยาในมือ เข้ามาประคองผมไว้อีกคน
ไอ้ชลกับไอ้เพชร ช่วยกันประคองผมไปนอนบนเตียงที่ห้องไอ้ชลอย่างทุลักทุเล... พอนอนลงได้ผมก็หลับตาลง เพราะเห็นเพดานห้องหมุนไปหมด...
ไอ้เพชร ช่วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของผมออก สองสามเม็ดให้สบายตัวที่สุด ส่วนไอ้ชลหายไปในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาพร้อมกับอ่างน้ำใบเล็ก และผ้าขนหนู
“เพชร ถอดเสื้อ “พ่อ” เอ็งออกก่อน เดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้มัน...” ไอ้ชลบอกไอ้เพชร เพราะเห็นอาการเป็นห่วงของไอ้เพชรที่มีต่อผม... ปรกติมันก็ล้อๆ ผมกับไอ้เพชร ว่าเป็น “พ่อ” กับ “ลูก” กันอยู่แล้ว
ไอ้เพชรทำตามคำสั่ง ประเดี๋ยวเดียว ผมก็เปลือยท่อนบน นอนสั่นสะท้านอยู่บนเตียง... ไอ้ชลเอาผ้าขนหนูชุบน้ำ บิดจนหมาดเช็ดหน้าตา และตามตัวผมเพื่อลดความร้อน... ก่อนจะประคองให้ผมขึ้นมากินโจ๊กกับยาที่มันซื้อมา
“ดิน มึงฝืนกินโจ๊กสักนิดนะ แล้วจะได้กินยา...” มันบอกผมเบาๆ...
ผมพยักหน้าทั้งยังหลับตาอยู่... โจ๊กอุ่นๆ ป้อนเข้ามาที่ปาก... ฝืนกินไปได้สี่ห้าคำ ผมก็ส่ายหน้า...
“กูกินไม่ได้แล้วละชล... เดี๋ยวออกมาอีก...”
“งั้นมึงกินยานะ...” ไอ้ชลเอายาสามสี่เม็ดให้ ผมโยนยาเข้าปาก ดูดน้ำที่มันเอาหลอดมาจ่อรอไว้ ตามจนยาไหลเข้าคอไปหมด...
“อือม... มึงไปทำงานเหอะชล” ผมบอกมันเบาๆ... แต่ไอ้ชลส่ายหน้า...
“กูจะเฝ้ามึงอยู่นี่แหละ... ไอ้เพชร มึงไปเหอะ...ไม่ต้องห่วง “พ่อ” มึงมากนักหรอก” มันยังไม่วายแหย่ไอ้เพชร
ไอ้เพชรยิ้มอายๆ อ้าปากจะค้าน แต่ผมส่ายหน้า... “ไอ้ชลอยู่คนเดียวก็พอ เพชร... พี่ขอบใจเอ็งมาก...”
มันก็เลยพยักหน้า... ก่อนออกไป มันยังช่วยไอ้ชลประคองผมลงนอน เอาผ้าผืนหนา ห่มให้... “เดี๋ยวผมบอก พี่รัตน์ให้... ถ้าไม่มีอะไร ร้านเลิก ผมจะแวะมาดูอีกที” มันบอกอย่างมีน้ำใจ...
ผมนอนหลับไปนานพอดู ตื่นขึ้นมาอีกที ห้องมืดสนิท ผมรู้สึกดีขึ้นมาก อาจจะเป็นเพราะ กินยาลดไข้ และได้พักผ่อนเต็มที่... ดูนาฬิกาพรายน้ำที่วางอยู่ที่โต๊ะห่างออกไป เที่ยงคืนกว่าแล้ว นี่ผมหลับไปนานรวดเดียวกว่า สี่ชั่วโมงเลยสิ...
ลุกขึ้นนั่ง เหลียวมองไปรอบๆ ตัว เห็นเงาอะไรตะคุ่มๆ อยู่ที่เก้าอี้นั่งข้างเตียง... เอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟ แชะ...
ไอ้ชลสะดุ้ง ลืมตาขึ้น เหลียวมองมาที่ผม... พอเห็นผมนั่งมองอยู่มันก็ขยับตัวลุกขึ้น เดินมาที่เตียง... “มึงเป็นไงบ้าง...” มันถามเสียงเบา น้ำเสียงเจือความเป็นห่วงท่วมท้น
“อือ... ดีขึ้นมากแล้วละชล... ไม่ปวดหัวแล้ว...” ผมตอบมัน
เอามือมาอังที่หน้าผากผม... แล้วบอก “อือ... ไม่ร้อนเท่าไรแล้ว... หิวหรือเปล่า...เดี๋ยวนะ... เดี๋ยวกูอุ่นโจ๊กมาให้...”
“ขอน้ำกูก่อนดีกว่าชล... คอแห้ง”
ไอ้ชลรินน้ำอุ่นมาให้ผมค่อนแก้ว... “มึงอย่าเพิ่งกินน้ำเย็นเลย เดี๋ยวไข้กลับ” มันบอก เพราะรู้ว่าผมไม่ค่อยชอบกินน้ำอุ่นมาตั้งแต่ไหนแต่ไร...
ผมพยักหน้า คว้าแก้วมาดื่มรวดเดียวหมด... ลุกขึ้นช้าๆ เดินไปฉี่ในห้องน้ำ...
“อย่าเพิ่งอาบน้ำนะดิน... มึงมานอนก่อน เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้...” มันตะโกนไล่หลังเข้ามา...
“เออ...” ผมตะโกนตอบไป... จัดการทำธุระของตัวเองเสร็จเรียบร้อย เปลี่ยนชุดจากกางเกงยีนส์ที่นุ่งมาตั้งแต่หัวค่ำเป็นกางเกงชาวเลครึ่งแข้ง... แล้วเดินออกมา...
ไอ้ชลอุ่นโจ๊ก กับเตาลวดไฟฟ้าที่มันมีไว้ในห้อง (เคยเห็นไหมครับ) เทใส่ชามเอามาตั้งที่โต๊ะมุมห้อง... รินน้ำมาไว้ พร้อมกับจัดยาให้อีกชุด...
“เดี๋ยวมึงกินโจ๊ก... กับยานี่อีกชุด... จะได้หายไวๆ...” มันบอกผม... ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปบ้าง...
ผมจัดการกับโจ๊กจนเกลี้ยงชามด้วยเวลาอันรวดเร็ว... คว้ายามาโยนเข้าปาก ก่อนดื่มน้ำตาม... นั่งเล่นอีกพัก ไอ้ชลก็ออกมา มีอ่างน้ำและผ้าขนหนูผืนเล็กติดมือออกมาด้วย...
“อ่ะ... มึงกินยาแล้วใช่ไหม... เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้ มึงจะได้นอนสบายๆ...”
“เดี๋ยวกูแปรงฟันก่อน...” ผมบอกมันก่อนเดินสวนเข้าไปในห้องน้ำ... ไม่นานก็ออกมา ฟันสะอาดสดชื่น... เดินไปนอนที่เตียง... ไอ้ชลยกอ่างเข้ามาใกล้... เอาผ้าชุบน้ำบิดจนหมาด เช็ดไปตามใบหน้า กลิ่นโคโลญน์ อ่อนๆ ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาก... มองดูไอ้ชลที่เช็ดตัวให้ผมอย่างตั้งอกตั้งใจ
จากใบหน้า ไปจนถึงซอกคอ ใหล่ แขน ซอกรักแร้ หน้าอก... นุ่มนวลจนผมรู้สึกได้... “แมร่ง ทำไมมึงไม่เกิดเป็นผู้หญิง แล้วเจอกูก่อนหน้าน้องษาวะ...” ผมคิด... อดทำตาเจ้าชู้ใส่มันไม่ได้
จนไอ้ชลรู้สึกตัวว่าผมจ้องดูมันอยู่... เงยหน้าขึ้นมาสบตาผม... แล้วมันก็ทำหน้าแดง บ่นอุบอิบ...
“มึงอย่ามองกูอย่างนี้สิ... กูเขินนะ ดิน...”
“ทำไมล่ะชล...”
“ตามึงน่ะ เจ้าชู้...” มันบอกเบาๆ
ผมหัวเราะหึๆ ไอ้ชลเช็ดเรื่อยต่ำลงไปถึงหน้าท้อง...
“มึงนอนคว่ำสิ... กูจะเช็ดข้างหลัง...” มันบอกเสียงสั่น...
พลิกด้านหลังให้มันเช็ด จากต้นคอ หัวใหล่ แผ่นกลางหลัง ไอ้ชลดึงกางเกงเลที่ผมนุ่งอยู่เบาๆ ปมด้านหน้าก็หลุดออก...
“ถอดกางเกงออกก่อนเหอะ เดี๋ยวเปียกหมด” ผมขยับให้มันดึงออกอย่างง่ายดาย... มันเช็ดไปตามก้น ซอกขาจนสำผัสกับไข่สองลูกของผม หลายหน... แต่ไอ้ชลก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้... ทำหน้าที่ของมันไปอย่างไม่สนใจ เช็ดเรื่อยไปถึงปลีน่อง ข้อเท้า...
“ข้างหลังเสร็จแล้วละ... มึงพลิกตัวกลับมาได้แล้ว” มันบอก พลางจุ่มน้ำลงในอ่าง ขยี้เบาๆ สองสามที แล้วบิดหมาดอีกครั้งนึง...
ผมพลิกตัวกลับมา... ไอ้ชลทำตาโต หน้าแดงวูบ... “ไอ้บ้ากาม... เป็นไข้อยู่แท้ๆ ยังจะซ่าอีก...”
ไอ้ชลด่าผมเบาๆ เพราะไอ้ดินน้อยที่ไม่ได้ป่วยตามพ่อ... ผงกหัวงูบงาบ ชี้เด่ขึ้นไปที่ปลายคางของผม อวดสายตาของไอ้ชลอย่างไม่สะทกสะท้าน...
...............................................................................
เดี๋ยวเอามาต่อ ครับ... หุ หุ... เร็วไม่เร็ว ต้องดูคอมเมนต์ กะเสียงโวยวาย... หุ หุ....
:m20: :m20: :m20:
:bye2: :bye2:
:L1:
-
:z13: จิ้มพี่ดิน
ป่วยแล้วยังจะหื่นอีกนะดินน้อย หรือไม่น้อยหว่า :haun4:
-
มิน่าล่ะ ว่าทำไมทั้งลูกค้า ทั้งคุณชล ติดใจไอ้ดินน้อยของคุณดินกันจัง สู้งานไม่สนป่วยไข้อย่างนี้นี่เอง :impress2:
-
:impress2: หุหุ ขนาดเป็นไข้นะเนี่ยคุณดิน...
ส่วนชลก็น่ารักเหลือเกิน ดูแลอย่างดี
+1 ให้แล้วนะครับ
-
:กอด1: พี่ชลเหอะ คนอะไรฟะ น่าร๊ากกกกกกก
จะหวานทั้งตอนไม่ได้เลย มันต้องมีบ้างสิน่า ห่ง หื่นเนี่ย แต่ก็ชอบบบบ คิกคิก :impress2:
ลืมไปอัพเดทบล็อคพี่ดินเลยอ่ะ มิว่าง สอบจนจะบ้าแล้ววววววววว :o12:
รีบบบบบบบบบบบบบบบบบบมาต่อด้วยยยยยยยยยยยย (โวยวาย) :serius2:
-
ไม่แปลกใจเลยนะ ลูกค้าติดอกติดใจ เมียหลวงเมียน้อยหลงรักกันทั่วหน้า
ดินน้อยขยันอย่างนี้นี่เอง อิอิ
-
เข้ามาช่วยโว้ย วาย :angry2: :serius2:
มาต่อเด๋วนี้ เรยนะ พี่ดิน
:z3: :z3: :z3:
เอาให้ บ้านสะเทอน เรย :m16:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
โวยวายด้วยคน :serius2:
อย่างนี้คือค้างใช่ไหม มาต่อด่วน
ตอนแรกคิดว่าจะหวาน ไปๆมาๆก้อ
o13ขนาดไม่สบายนะเนี่ย
-
แหมมมมมมมมมมมมมมมมม
พี่ดินเนี่ย ไม่สบายอยู่ยังจะอุตส่าห์ผงกหัวอีกนะ
:haun4:
พี่ชลนี่น่ารักดีเนอะ
ดูแลดีมากมาย หวานได้อีก
แต่ว่าอยากอ่านตอนหน้าแล้วอ่ะ :z1:
-
โวยวาย โวยวาย โวยวาย
:m31:
ลงไปนอนดิ้นปั่ดปั่ดด้วย
:z3:
อยากอ่านต่อค่า :impress2: พอใจยังคุณดิน
-
:กอด1: ชลนี่ล่ะก้อ
:impress2:
-
:m31:
555+
-
พี่ดินนี่หนื่ได้ทุกสถานการณ์จริงๆๆเล้ยยยยยยยยยยยย
ขนาดยังป่วยอยู่แท้ๆๆ :เฮ้อ:
ตอนนี้พี่ชลน่ารักจังครับ ชอบครับ :กอด1:
พี่ดินครับมาต่อได้แล้วคร้าบบบบบบบบบบบบ
แบบว่าอยากรู้อ่ะ ว่าสถานการณ์จะลงเอยยังงัยอ่ะ :m17:
-
:o8: ขนาดป่วยแบบนี้ค.เจ้าชู้กับลูกชายคนดี ยังไม่ป่วยตามเลยคะนะ
คึกคักตลอดเวลา พี่ชลเช็ดไป ถูไป ใจคงแกว่งไปด้วย น่ารัก :-[
ยามเจ็บยามป่วยดูแลกันแบบนี้ น่ารักโคตร น่าฝากตัวฝากใจเป็นที่ซู้ดดดด
+1 จัดให้พี่ดินนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณครับ ป่วยก็ยังแอบมีหื่นด้วยนะครับ
-
มาโวยวายตามต้องการครับ
ทำให้ค้างอีกแล้วอ่ะพี่ดิน
รีบ ๆ มาต่อไวไวด้วยนะ
อยากรู้พี่ชลจะจัดการยังไง อิอิ (ไม่น่าถามเน้อ)
-
ขนาดป่วยนะเนี๊ย
พี่ดินสุดยอด
-
อาดินครับ ผมว่าตอนนี้ยังจะหวานกว่าตอนที่แล้วอีกนะครับ555+
แต่ก็แอบคงไว้ซึ่งแนวของเรื่องอยู่ หุหุ
เป็นกำลังใจให้ครับ
ปล.หลานหนิงลงเรื่องใหม่แล้วครับ คราวนี้เป็นเรื่องเล่าของหลานเอง ลองไปอ่านดูนะครับถ้ามีเวลา
-
ฟังเสียงโวยวาย จนหูจะแตกอยู่แล้ว... เอาตอนต่อจากตอนที่แล้วมาฝากอ่ะครับ...
มีบางคนแอบไปอ่านในบล๊อคมาแล้ว เลยต้องรีบเอามาโพสอ่ะครับ....
:L1: :call:
...............................................
ตอนที่ 23 ตัวตน (บางส่วน) ของไอ้ดิน....
ผมพลิกตัวกลับมา... ไอ้ชลทำตาโต หน้าแดงวูบ... “ไอ้บ้ากาม... เป็นไข้อยู่แท้ๆ ยังจะซ่าอีก...”
ไอ้ชลด่าผมเบาๆ เพราะไอ้ดินน้อยที่ไม่ได้ป่วยตามพ่อ... ผงกหัวงูบงาบ ชี้เด่ขึ้นไปที่ปลายคางของผม อวดสายตาของไอ้ชลอย่างไม่สะทกสะท้าน...
ผมทำตาพราว... “เมื่อกี้ มึงไปแหย่รังไข่สองลูกของมัน มันเลยโกรธอ่ะ...”
มันมองค้อนผมนิดนึง... ก่อนจะเอาผ้าขนหนูเช็ดไปตามโคนขา ซอกขาด้านใน หัวเข่า... ไล่ละไปตามหน้าแข้ง ถึงปลายเท้า...รวมถึงฝ่าเท้าด้วย...
“เสร็จแล้ว...” มันบอก
“ยัง...” ผมเถียง
“ตรงไหนอีก...” มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ตาใสพราวระริก... เดี๋ยวสวย...
ผมขมิบกล้ามเนื้อ จนท่อนKของผมผงกงูบ “มึงยังไม่ได้เช็ดมันเลย” ผมบอก
ไอ้ชลทำตาค้อนน่ารัก... (อาการนี้ไม่มีทางที่คนอื่นจะได้เห็น... เพราะเวลาอยู่ข้างนอก ไอ้ชลมันก็เหมือนผู้ชายธรรมดาทั่วๆ ไปเท่านั้นเอง) เอาผ้าชุบน้ำอีกที... บิดจนหมาด แล้วบรรจงเช็ดที่ท่อนหวงแหนของผม (แต่เป็นทั้งของรักและของหวงของมัน) อย่างทะนุถนอม
ไอ้ท่อนลำของผมมันก็ไม่ใช่ย่อย... พอมีคนบุกรุก เคยมือ มันก็ยิ่งผงกผงาดจนส่วนหัวอวบบานแดงก่ำเป็นปีก ไอ้ชลค่อยๆ เช็ดขึ้นลงไปมาอยู่หลายรอบ ทั้งถอกทั้งปลิ้นออกมาเช็ด จนน้ำใสๆ เริ่มไหลปริ่มซึมจากรอยแยกตรงส่วนปลาย
ผมหลับตาพริ้ม... สูดปากครางเป็นระยะๆ ด้วยความเสียว... แอ่นตัวเกร็ง... “อูยซซซซ ชล...กูเสียว...”
ไอ้ชลส่ายหน้า... “มึงอย่ามาทำเป็นซ่าส์... เดี๋ยวก็เดี้ยงไปอีกหรอก” มันพูดเสียงสั่นๆ จับ “K” ผม “ถอก” ออกมาสุดๆ แล้วเอาผ้าค่อยๆ เช็ด จากส่วนหัวอวบไล่มาตามลำท่อน... อย่างกับจะเช็ดเส้นเลือดทีละเส้น... เม็ดมุกทีละเม็ด...ไม่เว้นแม้กระทั่ง ไข่สองลูก มันก็เช็ดจนสะอาดเอี่ยม... กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาผมเสียวจนเกร็งแล้วเกร็งอีก...
“อ่ะ... คราวนี้เลิกบ่นซะทีนะ...” ไอ้ชลมันบอกเสียงสั่น แต่มือยังกำ “K” ผมไว้ในมือไม่ปล่อย...
ผมทำตาหวานเชิญชวน ให้มันจัดการกับสิ่งที่แข็งผงาด ผงกงูบดุร้าย อยู่ในมือ
ไอ้ชลมือสั่น ความยับยั้งชั่งใจว่าผมป่วยอยู่เริ่มถูกทะลายไปทีละน้อย... สังเกตุได้จากประกายตามันที่ เริ่มมีแววฉ่ำเยิ้ม หื่นกระหายขึ้นมาบ้าง... แต่ก่อนที่มันจะทำอะไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดจังหวะ... พร้อมกับเสียงเรียก
“พี่ชล...พี่ชลคร๊าบ... เปิดประตูหน่อยคร๊าบ...” เสียงไอ้เพชรนั่นเอง มันคงแวะมาดูผมอย่างที่มันบอกเมื่อตอนค่ำ...
ผมกับไอ้ชลถอนหายใจออกมาเกือบพร้อมกัน... ไอ้เพชร นะไอ้เพชร... วันหลังต้องเขกกะโหลก
“ลูกชายมึง...” ไอ้ชลมันหันมาแยกเขี้ยวใส่ผม ทำนองว่า ตัวขัดจังหวะ ประมาณนั้น... ก่อนจะหันไปเอาผ้าห่มมาคลุมตัวผมไว้แค่คอ ให้ผมแกล้งทำเป็นหลับ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู...
“พี่ดินเป็นไงบ้างครับ” ไอ้เพชรถามหลังจากเดินเข้ามาแล้วเห็นผมนอนหลับอยู่บนเตียง
“ก็คงค่อยยังชั่วแล้วมั๊ง...” เสียงไอ้ชลตอบ “ยังไม่ตื่นเลย... อีกสักพัก พี่ว่าจะปลุกให้กินยาอีกทีอ่ะ...”
ผมหรี่ตามอง... เห็นไอ้เพชรมันมองมาที่ผมอย่างพิจารณา ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“พี่ชลทำไรอยู่เหรอครับ...”
“ก็เพิ่งตื่นตอนเอ็งมาเคาะประตูนั่นแหละ...” ไอ้ชลตอบพร้อมกับทำเสียงหาว
“จริงอ่ะ...” ไอ้เพชรทำเสียงไม่เชื่อ... “ไม่ได้ทำอะไรพี่ดินนา...”
“เอ็งคิดว่าพี่จะทำไร “พ่อ” เอ็งล่ะไอ้เพชร... ไอ้ดินมันยังไม่สบายอยู่” ครับ ความสัมพันธ์ของผมกับไอ้ชล ไม่เป็นความลับกับไอ้เพชร... มันรู้เรื่องดี เพราะไอ้ชลมันทำตาหวานให้ผมบ่อยๆ จนไอ้เพชรจับได้...
ไอ้เพชรเดินมาที่เตียง... จับชายผ้าห่มผืนหนาที่ห่มตัวผมอยู่เปิดออกไปที่ปลายเท้า... แล้วมันก็ทำตาโต... หัวเราะก๊าก ออกมาเต็มที่...
“ไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไม พ่อผมนอนKโด่ขนาดนั้นล่ะ พี่ชล...” ไอ้เพชรมันบอก กลั้วเสียงหัวเราะ เพราะ พอมันเปิดผ้าห่มออก... Kขนาดเจ็ดนิ้วของผมที่ยังแข็งผงาดอยู่ ก็โผล่ออกมาโชว์มันทั้งแท่ง เต็มๆ สองตา...
ไอ้ชลอาย หน้าแดง เหมือนเด็กแอบกินขนมแล้วถูกจับได้... “ก็ “พ่อ” มึงอ่ะ... ตัวเงี่ยน...แค่เช็ดตัวให้ ทำเป็นKโด่... มึงมาก็ดีแล้ว... เช็ดตัวให้มันต่อดิ...” จำเลยจำนนด้วยหลักฐาน แต่ก็แก้เขินด้วยการยกหน้าที่ให้ไอ้เพชรมันซะงั้น ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป...
ผมลุกขึ้นนั่ง ดึงผ้ามาปิดท่อนล่างไว้ ยิ้มให้ไอ้เพชร... “พี่ไม่เป็นอะไรแล้วละเพชร ขอบใจเอ็งมาก...”
ไอ้เพชรแสยะหน้าล้อเลียนไอ้ชลที่หายเข้าไปในห้องน้ำ แล้วหันมาทางผม “ครับพี่ พักผ่อนเยอะๆ นะครับ อย่าหักโหมมากนัก...” มันทำหน้าทะเล้น หลิ่วตาล้อผม....
“เสือกนะมึง...” ผมด่ามันเบาๆ แยกเขี้ยว ชี้หน้า... หันซ้ายขวา ว่าจะหาอะไรเขวี้ยงหัวกระบาลมันดี ไอ้เพชรก็ผลุบออกห้องไปแล้ว ปิดประตูล๊อคให้อย่างเรียบร้อย....
...นานพอดู หลังจากไอ้เพชรออกจากห้องไป ไอ้ชลค่อยเดินออกมาจากห้องน้ำ... อาบน้ำเรียบร้อย หน้าตาสดชื่น...
“ลูกชายมึงไปแล้วเหรอ”
“เออ...” ผมหันมามองหน้ามันยิ้มๆ “อายอะไรวะ... กรูยังไม่อายเลย”
มันทำตาค้อนนิดนึง... ปิดไฟ แล้วล้มตัวลงนอนลงบนเตียงข้างๆ ผม...
ผมแบ่งผ้าห่ม ห่มให้มัน เพราะรู้ว่าไอ้ชลมัน ขี้หนาว... มันนอนนิ่ง จนผมแปลกใจ “ไม่กอดกูแล้วเหรอ...”
“ไม่อยากรังแกคนป่วยอ่ะ...”
ผมสอดแขนเข้าไปใต้หมอนที่มันหนุนอยู่ ดึงมันเข้ามากอดหนุนอกผมซะเอง...
“ไม่กอดให้อุ่นๆ เดี๋ยวกูไข้กลับขึ้นมา ก็ลำบากมึงอีกหรอก...” ผมบอกมันเบาๆ
“ดีสิ... กูชอบนะ... ดูแลคนที่กูรัก... ไม่ลำบากหรอก ดิน...” ไอ้ชลลูบลอนหน้าท้องผมเล่น ก่อนจะเลยลงไปกำลำตัวของไอ้ดินน้อย ที่กึ่งแข็งกึ่งน่วมนอนซบอยู่กับหน้าท้องผมอย่างเคยมือ รูดเล่นสองสามที มันก็แข็งผงาดขึ้นมาทันใจ...
“มึงเนี่ยะ...จริงๆ เลย... จับนิดจับหน่อย แข็งขึ้นมาเชียว...”
“กูชอบ...” ผมบอกมัน “ตั้งแต่เด็กแล้ว ชอบจับของตัวเอง... พอวัยรุ่น มีคนมาจับของกู... กูก็ให้จับ... ไม่รู้ดิมันเพลินดี... ไม่จำเป็นต้องเอากันก็ได้...”
ไอ้ชลรูดขึ้นลงไปมา สลับกับบีบเล่นเหมือนนวด... “แข็งได้ใจจริงๆ... แถมใหญ่เกินมนุษย์มนาอีกตะหาก...”
“ตอนเด็กๆ กูก็ไม่รู้หรอกว่าKกูมันใหญ่กว่าคนอื่น... กูรู้แต่ว่า กูชอบจับ ชอบนวดให้มันแข็ง เพลินๆ ดี...” ผมบอกมันตามตรง “มารู้ก็ตอนกูอยู่ ม. ต้น อ่านหนังสือพิมพ์ในห้องสมุด คอลัมภ์เสพสมฯ ของหมอนพพร มีแต่คนเขียนมาถามว่าขนาดเท่านั้น เท่านี้ ใหญ่ไปหรือเล็กไป กูก็เลยไปวัดของกูเอง... ตอนแรกๆ มันก็ไม่เท่าไร แต่พอกูเริ่มวัยรุ่น มันโตพรวดๆ ปีเดียว แมร่ง ใหญ่กว่าคนอื่นจริงๆ... กูยังคิดว่ามันจะใหญ่ไปกว่านี้หรือเปล่าว๊า... เดี๋ยวเอาเมียไม่ได้... หึ หึ...” อดหัวเราะไม่ได้เมื่อคิดถึงความคิดในวัยเด็กตอนนั้น...
ไอ้ชลมันหัวเราะตามผม... “ไอ้ลามก... คิดจะเอาเมียตั้งแต่เด็กเลยเหรอมึง...”
“มึงว่ากูเด็ก... กูชักว่าวเป็นตั้งแต่อายุ สิบเอ็ดแล้วนะ...” ผมบอก...
ไอ้ชลตาโต... “งั้นเชียว...ยังไงอ่ะ”
“กูเป็นเด็กชอบอ่านหนังสือ... อ่านหมด นิตยสาร หนังสือพิมพ์ นิยายจีน นิยายไทย... วันนึง กูไปเจอหนังสือที่บ้านน้าชาย น้องคนเล็กของแม่กู... ดูข้างนอก แมร่งก็เป็นเหมือนหนังสือธรรมดา แต่เรื่องข้างในแมร่ง เอากันทั้งเรื่องเลย... กูนั่งอ่านรวดเดียวจบ Kแข็ง ตั้งแต่บ่าย ถึงเย็นกลับมาบ้านอาบน้ำ แมร่ง ยังไม่อ่อนเลย... กูนึกถึงเรื่องในหนังสือ... เลยลองเอาสบู่ถูมือ แล้วกำหลวมๆ เอาKสอด สมมติเหมือนในเรื่อง แมร่ง ปล๊าบเดียว กูยืนตัวแข็ง... เสียวถึงสันหลังเลย... ตั้งแต่นั้นมากูเลยติดใจ... ชักว่าวทุกวัน...วันละหลายๆ ครั้งด้วย...”
ไอ้ชลหัวเราะก๊าก... กับเรื่องซนในวัยเด็กที่ผมเล่าให้มันฟัง... แต่มือมันก็ยังจับKผมเล่นไม่ปล่อย คลึงเม็ดมุกไปมา...
“แล้วตอนนั้นมึงมีน้ำออกมาแล้วเหรอ...”
“มีดิ... แต่มันยังใสๆ อยู่อ่ะ... เพิ่งมาเห็นเป็นสีขาวขุ่นๆ อีกร่วมปีให้หลัง...”
“แล้วมึงเอาผู้หญิงครั้งแรกตั้งแต่อายุเท่าไรอ่ะ...” มันถามลึกเข้ามาอีก...
“มะบอก...” ผมส่ายหน้าดิก...
“น่า... บอกกูหน่อยน๊า กูอยากรู้... ดิน...น๊า...” มันทำเสียงอ้อน... แถมยังจับKผมบีบเน้นๆ อีก...
“ซี๊ด... มึงอย่าถอกKกู.... เสียวนะมึง ไอ้ชล” ผมบอกมัน...
“ก็กูอยากรู้อ่ะ...” มันเถียงงอนๆ... (เกี่ยวอะไรกับที่มึงถอกKกูฟะ)
“สิบสาม” ผมตัดใจบอกมัน เพราะถ้าไม่บอกมันก็คงไม่เลิก...
“สิบสาม...!!!!” ไอ้ชลอุทาน ทำตาโต...
“เออ... กูอยู่ ม.ศ. สอง เอง” ผมบอกมัน... (ระบบการศึกษาตอนนั้น เป็นระบบ ม.ศ. นะครับ ม.ศ. 2 ก็เท่ากับ ม. 3 ครับ)
“ยังไงอ่ะ... ดิน..” มันถามต่อ...
“พอแล้วมึง... เล่าไปเดี๋ยวไม่ต้องนอนกันพอดี...” ผมบอก
“น่า... น๊า...ดิน... เล่าให้กูฟังหน่อยดิ...” มันอ้อนมุกเดิม... ซึ่งได้ผลทุกครั้ง
“มึงนี่...” ผมเอามือขึ้นมาตบหัวมันเบาๆ แล้วเล่าให้มันฟัง... (กับคุณผู้อ่าน...เอาไว้เล่าวันหลัง...นะครับ...) ไอ้ชลฟังอย่างตื่นเต้น อย่างกับฟังเรื่องผจญภัยอย่างนั้นแหละ... พอผมเล่าจบ มันก็พึมพำต่อ...
“มิน่า... ขี้เงี่ยน ขี้เอาตั้งแต่เด็ก... ลามกจริงๆ เลยมึง ไอ้ดิน..” ดูมันว่าผม
“นอนได้แล้ว” ผมบอกเมื่อเหลือบไปดูนาฬิกา เกือบตีสองครึงแล้ว...
“เดี๋ยวสิ... อีกเรื่อง...” มันบอก “แล้ว... ทำไมมึงฝังมุกล่ะ ดิน มึงก็รู้ว่าKมึงใหญ่อยู่แล้วนี่นา...”
“ก็หนังสือที่กูอ่านที่บ้านน้ากูนั่นแหละ แต่คนละเล่มกับเล่มนั้นนะ... มันพูดถึงผู้ชายที่เป็นพระเอก ฝังมุกด้วย... กูก็ฝังใจมาตั้งแต่นั้น... ว่ากูอยากทำมั่ง...พอมีโอกาส ก็เลยให้เพื่อนรุ่นพี่ทำให้...” ผมเล่าให้มันฟัง...(อีกหละ... ไว้เล่าวันหลัง)
นับเป็นครั้งแรก และ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมที่ยาวที่สุด ที่ผมเคยเล่าให้ไอ้ชลฟัง... มันนอนฟังเพลิน... พอผมเล่าจบ ก้มลงดูไอ้ชลที่นอนซบอกอยู่ มันก็หลับไปแล้ว มิน่า... เห็นมันเงียบไปตอนหลังๆ ไม่ค่อยถามเท่าไร... แต่ขนาดหลับ มันก็ยังจับKผมไม่ปล่อย...
แสงไฟส่องทางที่ข้างถนน ส่องเข้ามาตรงหน้าต่างกระจก... เห็นหน้าไอ้ชลที่นอนหลับซบอกผมอยู่แล้วเหมือนเด็กๆ หน้าขาวๆ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากแดง ว่าไปแล้วมันก็จัดว่าหล่อคนนึงเลยละครับ... ลูกค้าติดมันเยอะเหมือนกัน...
มันคงเหนื่อย เพราะนั่งเฝ้าผมมาครึ่งคืน... เพราะมันบอกว่า ตอนหัวค่ำตัวผมร้อนมาก มันก็เลยคอยเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าตา แขนขาผม อยู่ตลอด เพื่อลดไข้... แมร่ง ไปเรียนจบพยาบาลมาจากไหนฟะ...
ผมกระชับอ้อมแขนเข้ามา รู้สึกเต็มตื้น กับสิ่งที่มันให้ผม แต่ผมให้มันไม่ได้... เสียงมันพูดเหมือนละเมอขึ้นมาทีนึง
“ดิน... กูรักมึง....”
จุ๊บที่หน้าผากมันทีนึง... กับความรู้สึกดีๆ ที่มันมีให้ผม... กอดมันแน่นขึ้น ดึงผ้าห่มให้กระชับตัวเข้ามาอีก เพราะผมรู้ว่า มันขี้หนาว... แล้วผมก็ผล๋อยหลับตามมันไปอย่างง่ายดาย...
:เฮ้อ:
...........................................................
อ่ะ... ผิดหวังละสิครับ ที่ไม่มีบทหื่นๆ ตอนนี้... คงคิดว่าไอ้ดินน่ะ “บ้ากาม” ตลอดละสิ...
แล้วครายบอกล่ะว่าไม่มี... ยังเล่าไม่จบซักหน่อย...หุ หุ
...........................................................
เอามาต่อตอนหน้าละกานเนอะ...
:mc4: :mc4:
-
:z1: :z1: :z1:
ก็ยังว่าอยู่..อย่างพี่ดินจะขาดบท :oo1: :oo1:ได้อย่างไร
มารอบทหนื่ของพี่ดินในตอนต่อไปคร้าบบบ
+1ให้พี่ดินคนหนื่คร้าบบบบบบบ
-
มาต่อไวๆนะอา
-
พี่ดิน บรรยาย ได้เห็นภาพจริงๆเลยอะค้าบบบ :o8:
ประทับใจกะความรักที่พี่ชลมีให้พี่ดินอย่างที่สุดเลย
รออ่านต่อไปนะคับผม
-
:o8: :-[
ไอ่เพชร "ลูกพ่อ" มาขัดจังหวะพ่อแม่กำลังจู๋จี๋กัน เฮ้ออออออออ
แล้วไหนจะมาจับผิดได้อีกล่ะ พี่ชลม้วนไปแปดตลด น่ารักโคดดดด
ส่วนน้องชายที่ดินอ่ะ ของมันเคยมือ เคยไม้พี่ชลแตะนิดแตะหน่อย
มันก็เข้าข้างพี่ชลล่ะ อิอิ
มีเล่าย้อนค.หลังวีรกรรมหื่นๆให้พี่ชลฟังด้วย
พี่ชลก็คงรู้สึกดีมากๆที่ได้รู้อีกด้านนึงของพี่ดิน คนที่พี่ชล ร๊ากกกกกกกรัก :กอด1:
+1 จัดให้นะคะ ตอนนี้มันหวานๆๆในอกยังไงก็ไม่รู้เลิศมากๆคะ
-
55555555555
และแล้วก็ยังไม่จบ เพราะขาดตอนสำคัญ หุหุ
-
ย่องมาช่วยเข็นนนนนนนนนนนนนนน :m7:
ยังไงพี่ชลก็น่ารัก :กอด1:
เวลาเค้าป่วย มาดูเค้าบ้างดิ คิกคิก :haun4:
-
:z1: อิอิ รออานเรื่องบ้ากามของพี่ดิน
-
ขออ่านเรื่องผจญภัยม้งได้ป่าววววว
:impress2:
ไม่ใช่ชล แต่ก็อยากรู้เหมือนกันน้า หุหุ
มีหนไหนที่ชลกะดินเจอกันแล้วไม่หื่นบ้างน้า
-
เฮ้อ... เพชรหนอเพชร เข้าใจว่าห่วงพ่อ แต่รู้อยู่ว่าจะไปขัดจังหวะเค้า ก็ยังไปอยู่เนาะ
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อครับ
-
อ่านแล้ว .. :haun4:
ติดตามตลอดนะครับ
เป็นกำลังใจให้มาต่อบ่อยๆ นะครับ
:pighaun:
-
ขอบคุณครับ
-
ชล นี่น่ารักจังนะคะ
-
แหม ตัวป่วย ใจ(และน้องชาย)ไม่ป่วยด้วยเลยนะคุณดิน
เพราะคุณดิน .... ได้ตลอด อยู่แร้ว :z1:
-
ดินน้อย เจ้าช่างแข็งแรงดีจริง อิอิ :m25:
-
:เหอะ1: คอย :pigwrite:
-
ตอนนี้พี่ดินน่ารักดีอ่ะ
เล่าเรื่องตอนเด็กให้พี่ชลฟังด้วย
เหมือนได้เข้าใกล้กันมากขึ้นเลยอ่ะ
ไม่หื่นแต่อบอุ่นเป็นบ้า :m1:
-
เฮือก.....ตามอ่านทันแล้ว^^ วนกลับไปอ่านภาคแรกมาแล้วด้วย
พี่ดิน(ขออนุญาตเรียกพี่เลยนะค้า :call:) กับ พี่ชลน่ารักจัง :-[
รีบๆมาต่อนะค้า
ปล.ขนาดไม่สบายนะนั่น :jul1:
-
รอตอนที่ไม่ไม่สบาย :haun4:
-
ยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งตกหลุมรักพี่ชลมากขึ้นเรื่อยๆ
-
หวาดเดค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ... :call:
ในที่สุดดอยก็อ่านทันจนได้ ทึ่งตัวเองอยู่ว่าอ่านได้งัยวันเดียวก็ตามทันซะงั้น หุ หุ o13
ขอบคุณพี่(หรือลุงดีฟะ)ดินที่มาเขียนเล่าเรื่องให้อ่านกันนะคัฟ :pig4:
เป็งกำลังใจให้นะคัฟ สู้ๆ... :a2:
-
ขอโทษสักพันครั้งครับ ที่ปล่อยให้รอนาน... งานเยอะ... เรื่องส่วนตัวด้วยครับ
:call: :call: :call:
..........................................................
ตอนที่ 24 บทรักหวานๆ
..........................................................
อ่ะ... ผิดหวังละสิครับ ที่ไม่มีบทหื่นๆ ตอนที่แล้ว... คงคิดว่าไอ้ดินน่ะ “บ้ากาม” ตลอดละสิ...
แล้วครายบอกล่ะว่าไม่มี... ยังเล่าไม่จบซักหน่อย...หุ หุ
...........................................................
ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนสายๆ อาการไข้ของผมหายไปหมดแล้ว... ไอ้ชลยังนอนหลับอยู่บนอก... เห็นมันกำลังนอนสบาย ผมเลยไม่ขยับตัว ปล่อยมันนอนหลับไปก่อน... ผมหยักศกของมันลุ่ยลงมาระหน้าผาก...เวลามันหลับ เหมือนกับเด็กหนุ่มหน้าหล่อไร้พิษสงจริงๆ...
นึกถึงเมื่อคืนที่มันเฝ้าพยาบาลผมแล้ว อดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกอ่อนโยนให้กับมันอย่างน่าประหลาด... จุ๊บที่หน้าผากมันเบาๆ ไปอีกทีนึง
ไอ้ชลตื่นลืมตาตื่นขึ้นมามองผม พอเห็นว่าผมมองมันอยู่ก่อนแล้ว มันก็ยิ้มให้...
“ตื่นนานแล้วเหรอดิน... เป็นไงบ้าง...” เอามือมาอังที่หน้าผากผม... “ไม่มีไข้แล้วนี่...”
ผมยิ้มให้มัน... ตาเป็นประกายพราว... “ตื่นสักพักแล้วละ... เห็นมึงยังนอนหลับสบาย เลยไม่อยากปลุก...”
มันเงยหน้าขึ้นมาจุ๊บปลายคางผมทีนึง... มือข้างนึงล้วงลงไปจับไอ้ดินน้อยที่ตื่นขึ้นมาทักทายตอนเช้าตามความเคยชิน...
“กูเชื่อแล้ว ว่ามึงตื่นจริง... แข็งอย่างกะหินแน่ะ...”
“ว่าแต่กู... อะไรล่ะมี่มันตำขากูอยู่อ่ะ...” ผมถามมัน เพราะไอ้ชลน้อยเอง ก็ไม่ยอมน้อยหน้าเหมือนกัน...
ไอ้ชลยิ้มให้ผม นัยน์ตาเริ่มส่อให้เห็นถึงความต้องการ... ผมกอดมันแนบไว้กับอก แต่มันกลับพลิกตัวขึ้นมา จากท่าซบมาเป็นนอนคว่ำอยู่บนอกผมเต็มๆ
มันจูบที่คางสากๆ ด้วยเคราของผมอีกทีนึง... ก่อนจะเลื่อนมาเป็นประกบปาก...เอาลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมอยู่ครู่นึง ก็จุ๊บที่ปลายจมูกของผมอีกที... “กูรักมึงจัง... ดิน” ผมยิ้มให้มัน ตาเยิ้ม... เสียงไอ้ชลพูดต่อ... “รักที่มึงเป็นมึง... รักมากขึ้นทุกวันเพราะมึงขยันทำตาเยิ้มให้กูอย่างนี้แหละ...” ก่อนจะจูบที่เปลือกตากับหน้าผากของผม... แล้วค่อยๆ เลื่อนลงมาที่หน้าอก เสียงไอ้ชลมันพูดเหมือนละเมอ... “กูยิ่งหลงรักมึงเพราะมึงมั่นคงกับความรักเหลือเกิน...” จูบที่หน้าอกซ้ายของผม...
จากหน้าอก ไอ้ชลมันค่อยๆ เลื่อนลงไปที่ลอนหน้าท้อง... จูบแรงๆ ฟอดใหญ่... แล้วเอาปลายลิ้น ค่อยๆ แหย่ลงที่สะดือผมแผ่วๆ... เล่นเอาผมมวนไปทั้งหน้าท้อง... เกร็งจนเป็นลูกๆ ชัดเจน
“อูยซซซ ชล...”
และยิ่งครางมากขึ้นอีก เมื่อไอ้ชลมันค่อยเลื่อนลงไป...
“Kมึง... ทั้งใหญ่ทั้งยาวจนน่ากลัว... แต่กูก็รัก” มันพึมพำกับKผม จูบหนักๆ ที่กลางลำท่อนทีนึง ก่อนจะลงไปที่ตรงโคน ระหว่างไข่สองลูก... ฝังปลายจมูกลงไป สูดลมหายใจแรงๆ หลายต่อหลายครั้ง
ผมสะท้านเยือก... ไม่เสียวหรอกครับ แต่ สะท้านกับการแสดงความรักของไอ้ชลมัน...
จากนั้น ไอ้ชลมันก็จัดฉลองสร่างไข้ของผม ด้วยการอมสิ่งที่มันบอกว่า “รัก” ทั้งๆ ที่ “ใหญ่ยาวจนน่ากลัว” เข้าไปมิดยันโคนหลายต่อหลายครั้ง... เล่นเอาผมดิ้นพราดด้วยความเสียวกระสันต์ไม่หยุด...
“อูยซซซ ชล กูเสียว...ซี๊ดดซซซซซ”
ผมไม่ปล่อยให้ไอ้ชลมันรังแกผมอยู่ข้างเดียวหรอกครับ เมื่ออาการไข้หายไป พร้อมกับพละกำลังและความแข็งแกร่งกลับคืนมา ไอ้ดินก็ยังเป็นไอ้ดิน ที่พี่ปิ๊กกับลูกค้าหลายต่อหลายคน ยกประกาศนียบัตร “การเอา” ให้ว่าสอบผ่านพร้อมกับ เกียรตินิยมเหรียญทอง...
จับไอ้ชลขึ้นมากอด จูบประกบปากมัน แลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดลิ้นอยู่ไปมาก่อนที่ผมจะพลิกมันนอนหงาย โดยมีผมกอดประกบตามไม่ปล่อย... ส่วนล่างผมประกบแนบ บดเบียดไอ้ดินน้อยกับชลน้อย อยู่ไปมา เล่นเอาไอ้ชลตัวสั่น หลับตาปี๋ ครางในคอด้วยความเสียว ไม่หยุด...
จนกระทั่งผมปล่อยมันเป็นอิสระ... ไอ้ชลถึงกับหายใจเฮือก หน้าแดงก่ำ...หลุบตา หลบลงล่าง...
“หลบตากูทำไมล่ะ ชล”
มันยังไม่ตอบ... ได้แต่ทำหน้าแดงอยู่อย่างนั้น... เวลาไอ้ชลอาย... น่ารักเป็นบ้าเลย... หน้าขาวๆ แต่แก้มเป็นสีชมพู หลับตาพริ้ม ขนตางอนยาว ชนิดผู้หญิงหลายคนอาย... ปากแดงๆ น่าจูบ...
ผมใช้ริมฝีปากเม้มริมฝีปากมันเบาๆ สองสามหน ก่อนจะจุ๊บเบาๆ “ทำไมต้องอายกูด้วยล่ะ”
เมื่อมันไม่ตอบ ผมจึงซุกไซ้ไปที่ซอกคอ... หนวดเคราแข็งๆ ถูไปที่ผิวหนังอ่อนๆ ของมันแดงเป็นปื้นๆ ไอ้ชลดิ้นพราด แต่ไม่รอดเพราะผมยึดมันเอาไว้กับเตียง...
“ดิน... อูยซซซซ อ๊าซซซซซ”
ไอ้ชลครางเมื่อผมใช้ปลายลิ้นกระหวัดที่หัวนม สีชมพูเข้มที่หน้าอกมัน เม้มด้วยริมฝีปาก... และฟันเบาๆ ทีละข้าง... ไอ้ชลบิดตัวเป็นเกลียว
“ดิน... อย่าทรมานกู...ซี๊ด... เสียว”
ผมลากปลายลิ้นผ่านหน้าท้องมันลงมา ไอ้ชลมันรูปร่างดี ไม่อ้วน มีกล้ามเนื้อพองาม บวกกับผิวขาวๆ จุดอารมณ์ผมได้อย่างประหลาด...
ผมซุกไซ้มันจนหนำใจ ไม่มีส่วนไหนของมันที่จะรอดพ้นจากปลายลิ้นกับริมฝีปากของผมไปได้... จากส่วนหน้า ผมพลิกมันกลับมาด้านหลัง ไซ้มันตั้งแต่ด้านล่างจนกระทั่งกอดประกบ หน้าอกแนบกับแผ่นหลังของมันที่แดงเป็นปื้นๆ เพราะหนวดเคราของผม... ไอ้ดินน้อยทาบไปตามร่องก้นงอนๆ สองลูกของมัน....
“ดีไหม...ชล” ผมกระซิบที่ริมหูของมันที่นอนคว่ำ ตะแคงใบหน้า หลับตาพริ้ม...
“กูรักมึง... ดิน...” มันตอบไม่ตรงคำถามเท่าไรนัก...
“เป็นเมียกูอีกทีนะ...” ผมบอกมันพร้อมกับขยับสะโพกให้ไอ้ดินน้อยขยับขึ้นลงไปมาตามร่องก้นของมัน...
มันพยักหน้าอายๆ ขยับสะโพกตอบรับผม “มึงเบาๆ ก่อนนะ ดิน...”
ผมยิ้ม... เอื้อมมือไปที่หัวเตียง หยิบหลอดเจลหล่อลื่นมาเปิดจุกออกด้วยมือข้างเดียว อีกมือนึงล้วงไปสัมผัสกับไอ้ชลน้อยที่แนบระหว่างที่นอนกับหน้าท้องมัน... สัมผัสกับความฉ่ำเยิ้มที่ส่วนปลายบานๆ...
จูบที่แก้มมันแรงๆ อีกที โหย่งสะโพกขึ้น เอามือที่บีบเจลไว้ล้วงลงไปที่ร่องก้นมันเบาๆ เมื่อสัมผัสกับช่องทาง ผมก็ค่อยดันสองนิ้วสอดลงไปเป็นการนำร่อง... สะกิดนิดนึง...เมื่อผ่านความรัดแน่นเข้าไปด้านใน... ค่อยดึงนิ้วเข้าออกจนกระทั่งทางสะดวก... ไอ้ชลครางไม่เป็นส่ำ...
“อูยซซซซ ดิน...”
ไอ้ชลขนลุกเป็นระลอก... แยกขาออกเปิดทางให้ผมค่อยๆ เอาไอ้ดินน้อยแทรกผ่านเข้าไปแทนนิ้ว... ไอ้ชลสะดุ้งน้อยๆ เมื่อส่วนหัวบานๆ ของลำKผมผ่านเข้าไปในตัวมัน...
“อูยซซซ ดิน...ดะ เดี๋ยว...มันแน่น”
“ยังไม่ชินอีกเหรอ...” ผมแกล้งกระซิบถาม... “เป็นเมียกูมาตั้งหลายหนแล้ว”
ไอ้ชลอายหน้าแดง... บ่นอุบอิบ... “บ้า... มึงไม่รู้เหรอว่าของตัวเองใหญ่ขนาดไหน... อูยซซ...” มันครางออกมาอีก เมื่อผมดันเบาๆ จนเม็ดมุกเม็ดแรกแทรกผ่านเข้าไป... “ดะ...เดี๋ยวสิ...ดิน...อูยซซซ”
“งั้นกูเอาออกนะ...” ผมแกล้งแหย่มัน พร้อมกับทำท่าจะดึงออก
ไอ้ชลเอาสองมือไขว้หลังมากอดดึงเอวผมไว้... พร้อมกับโก่งสะโพกตาม... เข้าทาง ผมกดสะโพกหนืดสวนลงไป ทำให้ท่อนKเจ็ดนิ้วของผมแทรกเข้าไปในตัวมันมิดสุดโคน...
“อูซซซซ ดิน...” ไอ้ชลตัวสั่นระริก...
“อูยซซซ มันเข้าไปหมดแล้วละชล...” ผมครางออกมาบ้าง เพราะความแน่นทำให้ผมเสียวไม่น้อยเหมือนกัน
“ดิน มึงอย่าเพิ่งขยับนะ... อูยซซซซ แน่นชิป...”
มันบอกไม่ให้ผมขยับ แต่ผมรู้สึกถึงการบีบรัดที่โคนท่อนลำผมเป็นระยะๆ... จึงค่อยๆ ขยับสะโพกส่ายไปมา แล้วค่อยๆ ดึงออกมาจนครึ่งลำ ก่อนจะกดย้ำลงไปอีกแนบแน่น... ทำซ้ำอยู่สองสามที จนเห็นว่าไอ้ชลมันเริ่มขยับตัวตอบโต้ผมได้แล้ว จึงค่อยๆ สาวท่อนKเข้าออก ยาวขึ้นกว่าเดิมแล้วกดแน่น....
ผมกอดมัน... เห็นน้ำตามันปริ่มซึม... จนรู้สึกสงสาร “มึงเจ็บเหรอ ชล”
ไอ้ชลส่ายหัว... “เปล่า... ไม่รู้สิ...มันรู้สึกยังไงไม่รู้...กูไม่เคยชอบเวลาไปกับลูกค้า แล้วต้องรับ... แต่กับมึง... ไม่รู้สิ... กูอยากให้มึงทำอ่ะ”
จูบมันที่แก้มแรงๆ กับคำสารภาพซื่อๆ ของมัน กดสะโพกเหมือนจะย้ำให้ท่อนลำของผมเข้าไปให้ลึกที่สุด... ไอ้ชลเกร็งสะโพกรับการกดของผมเหมือนจะรู้...
“ดิน... มึงทำต่อสิ...” มันกระซิบเสียงพร่า...
ผมขยับสะโพกช้าๆ เนิบๆ... ท่อนบนยังกอดมันแน่น เหมือนกับจะถ่ายทอดความรู้สึกวาบหวาน... จูบที่แก้มมันอีกหลายครั้ง...
จากนอนคว่ำประกบหลัง ผมค่อยๆ จับไอ้ชลขยับพลิกตัวมาเป็นนอนหงาย สองขามันพาดอยู่ที่ไหล่ ผมมองตามันพราวระยับ ขณะที่หน้าท้องเกร็งกระเด้าเนิบๆ ส่งท่อนKเข้าไปในตัวมันเป็นจังหวะ ไม่หยุด
เราสองคน ช่วยกันปรุงแต่งบทรักตอนเช้าอย่างเต็มอกเต็มใจ... จวบจนกระทั่งไอ้ชลมัน ปล่อยน้ำของมันออกมาเต็มหน้าท้อง...ขณะที่ผมกดสะโพกแนบแน่น เกร็งตัว ฉีดน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวมันเต็มที่...
“มีความสุขไหมชล” ผมถามหลังจากอาการเกร็งตัวกระตุกของเราหยุดลง... ผมเอนตัวลงไปกอดประกบมันไม่สนใจกับความเหนียวเหนอะหนะบนตัวไอ้ชล...
“อือม... มึงล่ะ” มันพยักหน้า แล้วหันมาถามผม
“อือ...” ผมพยักหน้าตอบ ยอมรับว่ามีความสุขไม่น้อย...เวลามีอะไรกับมัน โดยเฉพาะครั้งนี้ที่ดูเหมือนว่า บทรักระหว่างมันกับผมจะเป็นไปอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย เติมเต็มความรู้สึกให้กันและกัน อย่างเต็มที่ ไม่มีอารมณ์หื่นกระหายเข้ามาเกี่ยวข้องมากนัก (ไอ้มีน่ะมีแน่ละครับ... หุ หุ)
วันนั้น... ผมกับไอ้ชล อยู่ด้วยกันทั้งวัน ไอ้ชลออกไปซื้ออาหารเข้ามาเป็นเสบียงเรียบร้อย เพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าผมอยู่กับมันตลอดวัน แถวนี้ไม่ปลอดภัยนัก เพราะไม่ไกลจากร้านเท่าไร... จนกระทั่งค่ำๆ ไอ้ชลอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ผมจึงค่อยกลับหอพัก...
..................................................
เสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมา มีโอกาสได้ไปเที่ยวอีสานครับ.... จะว่าไป เป็นการตามรอยอดีตของผมเอง... เมื่อ ยี่สิบสาม ยี่สิบสี่ปีที่แล้ว... ไอ้ชลมันพาผมไปเที่ยวบ้านป้ามัน... ที่ นครพนม... อำเภอพระธาตุ (หวังว่าคงไม่มีคนจำได้อ่ะ)
ความหลังหวานๆ ของผมกับไอ้ชล ส่วนหนึ่ง เกิดขึ้นที่นั่นด้วยครับ... เป็นช่วงเวลาเดียวกันคือ ออกพรรษา... เป็นออกพรรษาที่ผมจำไม่ลืม... ครั้งนี้มีโอกาสเลยกลับไปตามหา... แต่ที่น่าเศร้าก็คือ... บ้านป้ามันที่ผมเคยไปพัก... เปลี่ยนไปแล้วครับ อำเภอพระธาตุ ปัจจุบัน กับเมื่อ ยี่สิบสี่ปีที่แล้ว ต่างกันมากมาย...
ผมก็เลยต้องปล่อยอดีตให้มันกลายเป็นอดีตจริงๆ (ทั้งๆ ที่ก่อนไปมีความหวังว่าจะไปสืบหาไอ้ชลจากที่นั่นได้บ้าง)...
แล้วผมจะเอามาเล่าให้ฟังครับ....
ดิน
-
:m25: :m25: :m25:
ขนาดพึ่งหายจากไข้นะเนี้ยยยยยยยยยยยย
+1ให้คร้าบบบบบบบบบบ
-
บทรักหวานๆ ปน หื่นๆ ด้วยอ่ะดิ :haun4:
ไปตามหาหัวใจ เอ๊ย ไม่ใช่ ตามหาชล ถึงพระธาตุ แต่ไม่เจอซะงั้น
น่าเสียดายจัง :m17:
-
แหม....จะตามไปย้อนรอย แต่ก็ไม่เหลือเค้าเดิม
เอานะ ทุกอย่างต้องมีการเปลี่ยนแปลง
ตอนนี้หวานปนหื่น อิอิ
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งมั่นใจจริงๆครับว่า พี่ชลรักพี่ดินด้วยใจจริง ไม่ใช่แค่ความหลงใหลหรือความใคร่อะ
สำหรับตอนนี้ หื่นได้หวานจริงๆครับ :haun4:
-
เห็นชื่อตอนแล้วแบบว่าอ่านซ้ำอีกรอบ
ผิดเรื่องป่าววะ เรื่องนี้จะหวาน ว้าวๆๆๆ :oni1:
อ่านๆไปก้อ หวานนะ พี่ดินน่ารักอ่ะ
หวานบ้างหื่นบ้างปนๆกันสนุกดี
-
อ่านเนื้อเรื่องแล้วแบบ อาเค้าหื่นได้ตลอดจริงๆ
พออ่านตอนท้าย..เศร้าโว๊ยยยยยยย :o12:
ยี่สิบสี่ปี... ยังนานได้อีก ยังไม่เกิดเลย 555
อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปตมกาลเวลาแหล่ะนะ เอาเหอะอาดินถึงไม่ถึง 20ปี แค่ 5-6 ปี ก็เปลี่ยนไปเยอะแล้วนะ
เก็บให้มันเป็นความทรงจำ
แล้วเอาเรื่องหื่นๆ มาเล่าให้หลานๆ ฟัง >_______________< กร๊ากกกก
:กอด1: พี่ชลที่หายไปไหนไม่รู้ (เรียกพี่ชล แต่อาดินเรียกอาดิน คิกคิก)
-
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคับ
เป็นกำลังใจให้พี่ดินคับผม ^_^
แล้วก็รออ่านต่อๆไปด้วยคับ
-
อ่านเนื้อเรื่องแล้วแบบ อาเค้าหื่นได้ตลอดจริงๆ
พออ่านตอนท้าย..เศร้าโว๊ยยยยยยย :o12:
ยี่สิบสี่ปี... ยังนานได้อีก ยังไม่เกิดเลย 555
อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปตมกาลเวลาแหล่ะนะ เอาเหอะอาดินถึงไม่ถึง 20ปี แค่ 5-6 ปี ก็เปลี่ยนไปเยอะแล้วนะ
เก็บให้มันเป็นความทรงจำ
แล้วเอาเรื่องหื่นๆ มาเล่าให้หลานๆ ฟัง >_______________< กร๊ากกกก
:กอด1: พี่ชลที่หายไปไหนไม่รู้ (เรียกพี่ชล แต่อาดินเรียกอาดิน คิกคิก)
ไอ้เด็กคนนี้มันซนจริงๆ... จับได้ต้องจับมาพาดตัก ตีก้นซะให้เข็ด
:m16: :m16: :angry2: :angry2:
-
เหมือนไปฮันนีมูนเนอะพี่เนอะ
-
:haun4:
หวาน.....ปานเลือดกระฉูด
:pighaun:
:pig4:ขอบคุณครับ คุณดิน +1 ที่ทำให้เลือดสูบฉีด หึหึ
-
:m25:
-
แงๆๆๆ พี่ชลอยู่หนายยยยย
พี่ดินกะน้อง ๆ คิดถึงงงงงงงง
ใครทราบเบาะแส แจ้งพี่ดินทราบด่วนนนนนนน
-
ช่วยกันปรุงบทรักยามเช้า หวานมาก อ่อนโยนด้วย
พี่ชลบอกรักไม่ได้ขาดปากเลย ชื่นใจจริงๆ
:pighaun: บริหารเลือดลม ช๊อบชอบคะ
ดีใจที่ทุกๆความทรงจำของระหว่างพี่ดินกับพี่ชล
ไม่มีตกหายไปตามเวลา :o8:
+ 1 จัดให้คะพี่คุณพี่ดิน รักษาสุขภาพด้วยคะ
-
ว้าเสียดายจังเนอะ
น่าจะได้เจอกันอ่ะ
แต่ถึงไม่ได้เจอกันก็ยังมีความทรงจำดี ๆ ต่อกันอยู่น่ะเนอะ
ยังไงก็อย่าลืมมาต่อนะคะ
รอค่ะ
-
ขอบคุณครับ ความจริงไม่ต้องถึง 20 ปี แค่ 3ปี 5ปี ก็มีการเปลี่ยนแปลงแล้ว แต่ก็เก็บไว้ในความทรงจำดีๆไว้แล้วกันนะครับ
-
:pighaun: หวานซ้า เลือดกระฉูดเลยทีเดียว
พี่ชลนี่น่ารักจัง รักพี่ดินขั้นรุนแรง
รีบๆมาต่อนะค้าาาา รอต่ออยู่ค่า :L2:
-
ตอนนี้ซิคุณดินถึงจะเรียกว่าหวานจริง เราก้อเป็นอีกคนหนึ่งนะที่เชื่อว่า ชลรักคุณดินทั้งตัวและหัวใจ
:กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: คิดถึงครับ มาต่อไวไวนะครับ จะได้หายคิดถึง
-
หายไปหลายวันเลยครับ แล้วมาลงต่ออีกนะครับ
-
:กอด1: :L2: :กอด1:
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่ชลมากขึ้นไปทุกวัน
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
หวัดดีครับพี่ดิน ในที่สุดก็ตามมาทันซะที
กลายเป็นแฟนเรื่องนี้เต็มตัวเลย เพราะบทอย่างว่า เอ๊ย ไม่ใช่
เพราะการเล่าแบบตรงไปตรงมาของพี่ดินต่างหากครับ อ่านเพลินจนไม่อยากหยุดอ่านเลย :-[
ยิ่งภาคนี้เจอด้านหวานๆ น่ารักๆของพี่ดินกับพี่ชล ยิ่งช๊อบ ชอบมากกว่าเดิมอีก
ปล.น่าจะใบ้หน่อยนะว่าเพรชอยู่จังหวัดไหน จะได้ตามไปอุดหนุน อาฮุ อาฮุ :z1:
-
แวะมาเยี่ยม :t2: หอบกำลังใจมาฝาก :กอด1: :L2:
-
2อาทิตย์ผ่านไป... :z3:
เดี๋ยวแช่งให้ตกหน้า4เลยนิ!!
-
คิดถึงเล้าจังครับ
เข้ามาวันแรกอ่านเรื่องพี่ดินตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
คิดถึงต้นไม้กะคุณครูสีฟ้าเหมือนกัน ดีใจจัง :pig2:
อิอิ อ่านเรื่องพี่ดิน อย่าหักโหมนะคะคุณครู
คนอ่านช้าอย่างเรา ยังตามไม่ถึงไหนเลย (เรื่องอื่นอ่านแป๊ปเดียว เรื่องนี้อ่านได้ช้ามาก :z1:)
อร้ายยย ลืมตัว แอบอ่านเรื่องนี้ไม่เคยเมนท์ หมดกัน
พี่ดินกลับมา :call: คนแอบอ่านรออยู่นะค่ะ
-
ตามอ่านจากกระทู้เก่าจนมาทันกระทู้นี้แล้ว
ขอสมัครเป็นFCเรื่องนี้ด้วยคนนะคับพี่ดิน :L2:
-
ต้องรีบกลับมาโพสอ่ะ... ใจร้ายจัง จะแช่งให้กระทู้ตกไปหน้าสี่เลยเหรอ
:serius2: :serius2:
ผมน่ะ ทำงาน หัวหกก้นสะบัด... เอ้ย ขวิด (ก้นสะบัดน่ะทำอย่างอื่น...) โดนรีวิว งบประมาณจะเอาชีวิตไม่รอด ออกมาจากห้องประชุม เสื้อขาด ขนติดปาก... เฮ้อ... ไม่เห็นใจกันเล้ย... คนอ่านคนดีของไอ้ดิน
................................................................
ตอนที่ 25 ตามรอยอดีต
กันยายน 2552
“พี่ดิน... วันออกพรรษาปีนี้ตรงกับ ต้นเดือนหน้า วันเสาร์ อาทิตย์พอดี เราไปเที่ยวอีสานกันเถอะ...”
เสียงน้องๆ ในออฟฟิสเอ่ยชวนผมซึ่งค่อนข้างเครียด ในระยะสองสามเดือนที่ผ่านมา ทั้งเรื่องส่วนตัว และเรื่องงาน ที่เพิ่งทำงบประมาณของปีหน้าเสร็จไปไม่นาน... ‘ไปเที่ยวพักผ่อนซักหน่อยก็ดีนะ’ ผมคิด
“ไปสิ... แล้วไปที่ไหนกันล่ะ...” ผมถามเพราะประเพณีออกพรรษาของอีสานมีน่าสนใจอยู่หลายที่....
“เราว่าจะไปงานบวงสรวงพระธาตุพนม กันค่ะ” น้องผู้หญิง ขาเที่ยวหันมาตอบ “ตอนเช้ามีบวงสรวงพระธาตุฯ บ่ายๆ มีแข่งเรือ ไทย – ลาว ที่มุกดาหาร แล้วก็กลางคืนเราจะไปดู ไหลเรือไฟที่นครพนม หรือไม่ก็ไปดู บั้งไฟพญานาค ที่โพนพิสัย หนองคายค่ะพี่...”
“อืมมมม น่าสนใจ” ผมบอก... “แต่ จากมุกดาหารน่ะ ถ้าไปโพนพิสัย พี่ว่าจะไม่ทันเอานา...”
“ยังไม่สรุปกันค่ะ... เรื่องโปรแกรมกลางคืน เพราะ บางคนบอกว่า ลาไม่ได้จะต้องกลับมาทำงานตอนเช้าวันจันทร์...
ผมพยักหน้า... ถึงผมจะเป็นหัวหน้าของหัวหน้าพวกน้องๆ พวกนี้อีกที แต่เรื่องการลา... ต้องลากับหัวหน้า แผนก... ผมไม่เคยก้าวก่าย หรือล้วงลูกในงานของน้องๆ...
“ไปไงล่ะ...”
“ว่าจะเอารถตู้ไปกันค่ะ... ออกคืนวันศุกร์ ไปเช้าที่มุกดาหาร เที่ยวตลาดอินโดจีน บ่ายข้ามไปลาว แล้วเย็นๆ มานอนที่ อำเภอพระธาตุ...” น้องผู้หญิงคนเดิมบอก...
“ท่าทางจะสาหัสนะ งวดนี้...” ผมบอก เพราะเท่าที่ฟัง โปรแกรมของพวกมันยาวเหยียด... แต่ผมคงไม่ยอมเหนื่อยอย่างนั้นหรอก เพราะวันลาผมเหลือพอสมควร... และโปรแกรมที่พวกนี้บอก หลักๆ ก็คือนครพนม... อำเภอพระธาตุ... บวงสรวง และ ไหลเรือไฟ... ทั้งหมด มันคือความหลังของผมกับไอ้ชลเหมือนกัน...
...............................................................................
... ความคิดผมย้อนเวลากลับไปเมื่อยี่สิบสามปีที่แล้ว...
...............................................................................
“ดิน... มึงปิดเทอมเมื่อไร...” ไอ้ชล ที่นอนซบอกผมอยู่บนเตียง ถามขึ้นมา... ระยะหลังผมมานอนบ้านมันบ่อยขึ้น เพราะขี้เกียจนั่งรถแท็กซี่กลับตอนกลางคืน ไว้ตอนเช้านั่งรถเมล์กลับ ประหยัดกว่า (เป็นข้ออ้างอ่ะ... หุ หุ)
“อีกสองอาทิตย์...” ผมบอก
“แล้วแฟนมึงล่ะ”
“เหมือนกัน แต่เห็นน้องษาบอกว่าจะไปออกค่ายอาสาฯ กับเพื่อนๆ ที่คณะ” ผมตอบ
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมามองผม ตาเป็นประกาย... “งั้นมึงก็ว่างสิ... ไปเที่ยวบ้านป้ากูไม๊”
“เมื่อไรล่ะ แล้วป้ามึงอยู่ที่ไหน...” ผมเริ่มสนใจ เพราะนานแล้วที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดอย่างที่ผมชอบ
“นครพนม... อำเภอพระธาตุ...” ไอ้ชลบอก “บ้านป้ากูอยู่เกือบติดริมโขงเลยนะมึง... ไปตอนออกพรรษาเค้ามีบวงสรวงพระธาตุ กูอยากให้มึงไปเห็น...” มันทำตาอ้อน อยากให้ผมไปเต็มที่
“ไปสิ...” ผมยิ้ม ขยี้หัวมันเหมือนเด็กๆ ที่จริงไอ้ชลมันอายุมากกว่าผมหลายปี แต่เวลาอยู่ด้วยกันโดยไม่มีคนอื่น มันทำเหมือนกับเด็กขี้อ้อนคนนึง
“ไปสักสี่ ห้าวันนะ ดิน... กูอยากให้มึงเที่ยวให้ทั่ว...”
“ตามใจมึง” ผมบอก ก่อนจะหลับตาลง รู้สึกเพลินกับมือของไอ้ชลที่ลูบไล้ ไอ้ดินน้อยเล่นอยู่ไปมา... หลังจากจบศึกไปแล้ว อาบน้ำเสร็จ ยังไม่หลับเราก็นอนคุยกันเรื่อยเปื่อย...
ไอ้ชลเห็นผมหลับตา มันก็เงยหน้าขึ้นมาจุ๊บที่คางผมทีนึง... ก่อนจะก้มลงไปจุ๊บราตรีสวัสดิ์ ที่หัวเห็ดของไอ้ดินน้อยซะอีกหนึ่งที ซึ่งมันมักจะทำเป็นประจำ ก่อนนอนทุกๆ ครั้ง แล้วกลับมานอนหนุนไหล่ผมหลับไปทั้งสองคน
...............................................................................
คืนวันศุกร์ที่ 2 ตุลาคม 2552 ผมกับพวกน้องๆ ในออฟฟิส ออกเดินทางด้วยรถตู้วีไอพี ที่เราว่าจ้างมา... น้องๆ นั่งร้องเพลงคาราโอเกะในรถที่มีจอติดอยู่บนเพดานกันสนุกสนาน... คงมีแต่ผมที่นั่งอยู่แถวหน้า กับ ผู้ช่วยอีกคนนึง ที่พอขึ้นรถมาประมาณ สามทุ่มกว่า ก็เอนหัวหลับไปตลอดทาง
ผมนั่งมองวิว มองความมืดข้างทางไปตลอด... นานๆ ครั้ง ที่ผมจะเดินทางด้วยรถตู้แบบนี้ เพราะไม่ค่อยชอบเท่าไรนัก แต่ครั้งนี้ ผมจงใจที่จะเดินทางแบบนี้... ยังไม่ง่วงมากนัก เพราะปรกติเป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว
หลังพิงพนัก ปรับเบาะเอนลงเล็กน้อย... สองตามองฝ่าความมืดออกไปนอกรถ แต่ ความคิดของผม นึกย้อนความหลังกลับไปเมื่อครั้งโน้น... ครั้งที่ผมเดินทางพร้อมกับ... “ไอ้ชล”
...............................................................................
ผมกับไอ้ชล ออกเดินทางด้วยรถทัวร์ปรับอากาศ จากขนส่งหมอชิตเก่า (ซึ่งขณะนี้กลายเป็น โรงซ่อมบำรุงรถไฟฟ้าไปแล้ว) ประมาณสามทุ่มกว่า ผมกับไอ้ชลได้เก้าอี้ประมาณกลางๆ รถ ค่อนไปทางท้าย ผมนั่งอยู่ด้านใน
หลังจากแจกของทานเล่นพร้อมกับเครื่องดื่มให้ผู้โดยสารแล้ว เปิดวีดีโอให้ดูหนึ่งเรื่อง พอจบก็ปิดไฟให้ผู้โดยสารนอนพักผ่อน อากาศค่อนข้างเย็นเพราะก่อนหน้ามีฝนตกลงมาค่อนข้างหนัก
ผมกับไอ้ชลปรับที่นั่งให้เอนหลังลงมาจนสุด ห่มผ้าห่มที่ได้รับแจกมาคนละผืน ผ่านไปสักพัก ไอ้ชลก็พลิกตัวตะแคงเอาหัวมาพิงใหล่ผมพร้อมกับเอามือลอดใต้ผ้าห่มของผมมากุมของโปรดของมันไว้... ไม่นานมันก็แข็งเป็นท่อน ดันกางเกงยีนส์ของผมจนโป่งนูน...
“หนาวว่ะ ดิน...” มันกระซิบที่หูผม ปลดหัวเข็มขัดของผมออก ก่อนจะดึงกระดุมกางเกงยีนส์ออก...
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับKกรูวะ...” ผมกระซิบตอบ...
“Kมึง อุ่นดีอ่ะ...” มันบอก พร้อมกับจุ๊บที่ติ่งหูของผมเบาๆ สอดมือลงไปในกางเกงในของผมกำท่อนไอ้ดินน้อยไว้เต็มมือ... มิหนำซ้ำยังบีบเบาๆ เป็นเชิงกระตุ้นอีกต่างหาก...
ผมเอามือตบกระโหลกมันเบาๆ ในความทะลึ่งของมัน แล้วขยับตัวให้มันจับถนัดๆ (หุ หุ ของโปรดนี่ครับ)... ก่อนจะหลับตาลงพักผ่อน ปล่อยให้ไอ้ชลมันจับตามสบายไปตลอดทาง จนรถจอดแวะพักให้กินข้าวต้มแถวๆ โคราช
...............................................................................
นึกมาถึงตอนนี้ ผมก็อดยิ้มกับตัวเองในความมืดไม่ได้... เวลามันอ้อน เหมือนกับลูกแมวไม่มีผิด...
...............................................................................
พอผู้โดยสารขึ้นรถ เดินทางออกจากโคราชได้ไม่นาน คนขับก็ปิดไฟมืดให้ผู้โดยสารพักผ่อน ซึ่งผู้โดยสารส่วนใหญ่ก็ปรับที่นั่งเอน เอาผ้าห่มๆ หลับกันไปตามๆ กัน
กำลังเคลิ้มๆ จะหลับ เสียงไอ้ชลก็กระซิบเข้าหู...
“ดิน... หลับแล้วเหรอ”
“อือมม...” ผมรับคำเบาๆ แอบยิ้มในความมืด... กรูนึกแล้ว...
“กูนอนไม่หลับอ่ะ...”
“ไมล่ะ...” ผมแกล้งถาม...
“อยาก...” มันกระซิบที่หูผม “อมK...” เอื้อมมือมาจับที่เป้ากางเกง ไอ้ดินน้อย เริ่มชูคอผงกสู้มือมันใต้ผ้าห่ม
ผมหัวเราะหึๆ ในลำคอ...ขยับตัวให้มันก้มตัวลงไปใต้ผ้าห่มผม เหมือนนอนหนุนตัก ปากไอ้ชลคาบที่กลางท่อนKของผมพอดี... ติดกางเกง... ไอ้ชลค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมออกจนหมด... ดึงถลกลงไปด้านล่างพร้อมกางเกงใน ผมยกก้นขึ้นนิดนึงอำนวยความสะดวกให้มัน
แล้วผมก็ต้องสูดลมหายใจหนักๆ กัดฟันแน่น ไม่ให้ครางออกมา เพราะอีกวูบเดียว Kผมค่อนลำก็เข้าไปอยู่ในปากมันเรียบร้อยแล้ว...
มันทำไม่ค่อยถนัดหรอกครับ เพราะ ที่นั่งแคบ ไม่สะดวกเท่าไร มันอมKของผมเข้าไปได้แค่ค่อนลำเท่านั้นเอง แต่แค่นั้น ไอ้ชลมันก็ทำเอาผมตัวเกร็ง จับพนักข้างติดหน้าต่างไว้แน่น เพราะลีลาการอมKขั้นเทพของมัน ที่เม้มริมฝีปากไว้แน่นๆ ค่อยๆ รูดขึ้นลงช้าๆ ส่วนลิ้นทำหน้าที่ กระหวัดเลียไปตามเงี่ยง หัวบาน บางทีก็แหย่ลงไปตรงรอยแยกตรงส่วนปลายตวัดเบาๆ
ผมต้องคอยเหลือบสายตามองไปรอบๆ ว่ามีใครตื่นขึ้นมา หรือรู้หรือเปล่าว่า ผู้โดยสารสองคนกำลังทำอะไรกัน... ความเสียว บวกกับความตื่นเต้น ทำให้อารมณ์ผมเตลิดจนรั้งไม่อยู่
“ชล... กู แตกแล้ว ซี๊ดซซซซ” ผมบอกมันก่อนจะสูดปากเบาๆ ตัวเกร็ง Kกระตุก ทะลักน้ำเงี่ยนเข้าปากไอ้ชลเป็นระลอกๆ เกือบสิบครั้ง....
ไอ้ชลกลืนน้ำเงี่ยนของผมลงไปจนหมด มิหนำซ้ำยังจับKผมรีดลำท่อใต้Kให้น้ำเงี่ยนที่ค้างอยู่ที่ลำกล้องไหลออกมาให้หมด ก่อนจะตวัดลิ้นเลียเข้าปากมันจนเกลี้ยง... จนมันมั่นใจว่าไม่เหลือไว้สักหยดแล้วจึงค่อยดึงกางเกงของผมขึ้นมา จัดแจงติดกระดุม คาดเข็มขัดให้ผมอย่างเรียบร้อย....
มันผงกหัวขึ้นมานอนเอาหัวพิงใหล่ผม กระซิบเบาๆ
“มีความสุขไหม... ดิน...”
“ฮื่อ...” ผมรับคำ... “มึงล่ะ...ยังไม่แตกไม่ใช่เหรอ...”
“ไม่เป็นไรหรอก... กูอยากทำให้มึงอ่ะ... ไม่เอาน้ำออก เดี๋ยวมึงนอนไม่หลับ...หุ หุ...”
“อยากดูดKกู แต่พูดเอาดีใส่ตัวเลยนะ ไอ้เวร...” ผมกระซิบ พอได้ยินกันสองคน
ไอ้ชลหัวเราะคิกคัก ผมขยับโอบแขนไปรั้งใหล่มันให้เข้ามานอนหนุนอกผมอย่างที่มันชอบ... เขกหัวมันเบาๆ ไปทีนึง
“กูนอนอย่างนี้มึงไม่เมื่อยเหรอ ดิน...” มันเอนหน้าซบที่อกผม
“อือ... ไม่เป็นไรหรอก ชล... กูรู้ว่ามึงชอบ...”
ไอ้ชลจูบที่หน้าอกผมเบาๆ... กระซิบอีกที... “กูรักมึง ดิน” มันบอกผมเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้....
...............................................................................
เฮ้อ... เขียนภาคนี้ ยากมั่กๆ... พยายามจะถ่ายทอดความหวานของอารมณ์ออกมา แต่ก็ได้แค่เนี่ยะแหละครับ... ซึ่งจริงๆ แล้ว อารมณ์นั้นน่ะ มันหวานกว่านี้เยอะ...
:o8: :o8:
เด๋ววันหลังมาต่อครับ สัญญาว่าจะมาไห้ไว นะครับ....
ดิน
...............................................................................
-
เข้ามาชิมว่าหวานจริงหรือเปล่า :-[ ...ได้ทุกสถานการณ์เลย
-
:-[ :-[ :-[
ว่าแต่ เข้าไปทำไรในห้องประชุมอะO.O
-
ตอนนี้หื่นปนหวานอีกแล้ว อิอิ
ว่าแต่เล่าเรื่องแบบสลับเวลาไปมาแบบนี้ มันบ่งชี้ว่าผู้เล่านั้น"สูงวัย"อย่างแน่นอน อิอิ
ตอนต้น ประชุมกันแบบไหน เสื้อขาด ขนติดปาก
หรือต้องใช้วิทยายุทธเพื่อให้งานสำเร็จ อิอิ
-
ตอนนี้หื่นปนหวานอีกแล้ว อิอิ
ว่าแต่เล่าเรื่องแบบสลับเวลาไปมาแบบนี้ มันบ่งชี้ว่าผู้เล่านั้น"สูงวัย"อย่างแน่นอน อิอิ
ตอนต้น ประชุมกันแบบไหน เสื้อขาด ขนติดปาก
หรือต้องใช้วิทยายุทธเพื่อให้งานสำเร็จ อิอิ
ก็หื่นปนมัน หวานปนเลี่ยนน่ะครับ คุณ Andy_kwan
แล้วใครล่ะครับ ว่าผมไม่แก่ หุ หุ เรื่องราวมันผ่านมา ยี่สิบสามปีแล้ว... ลองนับดูดิ... ว่า เท่าไร... หุ หุ
ถ้าเป็นงานแบบเมื่อก่อนก็คงเป็นอย่างนั้นแหละครับ แต่ ตอนนี้... ม่ายหวาย... ทั้งตัวผมและ MD... ผมเท่าไร เค้าก็บวกไปอีก สิบห้าปีละครับ... นึกสภาพ... เฮ้อ... สงสารสังขาร....
5555555
-
ว้าว ววว ว
นานๆ ที่จะได้
:z13:
:z13:
:z13: พี่ดินซักที
แน่ใจนะเนี่ยว่าอารมณ์ หวาน มันเหมือนอารมณ์ หื่น มากกว่านะ :laugh:
-
จิ้มทะลุพี่ดิน
ขอไปอ่านก่อน :really2: :really2: :really2: :really2:
-
ขอบคุณครับ
-
:z1: :z1:ขนาดบนรถทัวร์ยังไม่เว้น
สุดยอดจริงๆเลยคร้าบบบบบบบบบ เฮียดิน o13
-
อู้ว บนรถกันเลย ไม่รู้จะมีพยานรู้เห็นบ้างรึเปล่าเนาะ อิอิ
:z1:
-
หวานและน่ารักแต่อ่านแล้วผมว่าพี่ชลหื่นกว่าพี่ดินอีกนะนี :z1:
รอตอนน่ารักตอนต่อไป จะหวานหรือจะหื่นละนี่
-
พี่ดินกับพี่ชล หื่นไม่สร่างซา อุอุอุอุ
-
ไม่ได้เม้นท์นานครับ
เพราะหดหู่จากเรื่องของตัวเอง
วันนี้เลยสมองตื้อตึง
แวะมา
กีสสสสสสสสสสสสสส
ละกัน
หลานหนิง
-
หวานกันจังเลยนะพี่ดินกับพี่ชลเนี่ย
แต่จะหวานยังไงก็ไม่พ้นหื่นทั้งคู่อยู่ดีน่ะเนอะ :z1:
-
แอร๊ยยยส์ ตอนนี้หวานปนหื่นนี้ชอบมากก ขออีกค่ะพี่ดิน :-[
-
อย่างที่เค้าว่า หวานปนหื่น จริงด้วย (ชอบบบ) :impress2:
ไม่รู้ตอนหน้าจะปนหวาน หรือหื่นมากกว่ากัน 55555
-
หวานๆ แบบนี้ ชอบ ๆ ขออีกๆ ค่ะพี่ดิน
ให้กำลังใจ เหมือนเดิม
-
:pighaun: :haun4:
พี่ชลหวานนนนนนนนนไม่เหลือสถานที่ หึหึ สมใจพี่ดินสินะคะ :laugh:
+1 จัดให้คะพี่ดิน
-
หวานจริงๆ ด้วย :o8: พี่ชลบอกรักพี่ดินหลายรอบแล้ว พี่ดินเคยบอกกลับบ้างมั้ยง่ะ :monkeysad:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
:กอด1: กอดๆพี่ดินๆๆๆ
หวานปนหื่นนน ชอบพี่ชลจังเรยยยยย :-[
เจอกานไวๆนะค๊า ... อยากให้เจอกันอีกครั้งจังเรยอ่า
ไม่อยากจาคิด :haun4: พี่ชลตายแน่เรยอ่ะ
โดนพี่ดิน :oo1: 7วันไม่เว้นแน่ ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pigha2:
-
มองย้อนรอยอดีต ถ้าปฏิหารย์มีจริง ผมอยากให้คุณดินเจอกะชลมากที่สุด แม้จะแค่ได้เห็นได้คุยได้ทักทายก็ยังดี แต่ถ้าไม่เจอก็มีวิธีอื่นเหมือนกันครับ ขอให้เจอสิ่งที่จะนำทางไปหาชลครับ
-
ชลน่ารักจริงๆ เพราะที่ชลทำให้ชลไม่ได้ต้องการอะไร แค่อยากทำให้คนที่รัก สุข เท่านั้น
สำหรับเราตอนนี้หวานมากค่ะคุณดิน
-
หวาน.....แต่ยังไม่ทิ้งอารมณ์หื่นอีกนะพี่ดิน
รีบๆมาต่อนะค้า รออยู่ค่า
-
อ๊างงงง ในรถทัวร์ก็ไม่เว้น แม่เจ้า ช่างกล้ากันจริง o13
หื่นพอกันเลยเนาะ อุอุ :-[
-
ในรถทัวร์นะนิ
:z1:
ยังหวานนนนนนนนกันขนาดนี้
-
ยิ่งหวานกันมากเท่าไหร่
ก็ยิ่งสงสารคุณชลมากเท่านั้น
:monkeysad:
-
:m27: อาดิน where r u ?
(มาตะโกนร้องเรียกแล้วจากไป :o12:
-
หายไปไหนอ่า :impress3:
-
สวัสดีปีใหม่ครับ
ว่างแล้วอย่าลืมมาต่อด้วยนะครับ :L1:
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ สุข สมหวังในทุกสิ่งนะคุณดิน :L2: :a2: :L2:
-
สวัสดีปีใหม่คะพี่ดินขอให้พี่ดินมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง
คิดสิ่งใดสมความปรารถนาทุกประการนะคะ :L2:
-
สวัสดีครับ เพื่อนๆ ชาว Thaiboyslove
หายหน้าหายตากันไปนาน ลืมไอ้ดินกันไปหมดแล้วหรือเปล่าครับ
สารภาพครับ ว่า ผมทำใจไม่ได้ กับการเดินทางไกลของบุพการี... เขียนไม่ออก... เขียนไม่ได้... ซังกะตายทำงานไป...
คิดถึงแม่ครับ...
จนวันนี้ ยังเช็ดน้ำตาไม่แห้งดี แต่ จำได้ว่ามีพันธะสัญญากับเพื่อนๆ ไว้ ครับ เลยนั่งทบทวนเรื่องราว... แล้วพิมพ์ออกมา เป็นตอนที่ ยี่สิบหก ของเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้ชลครับ
จะพยายามทบทวนเรื่องไม่ให้เพื่อนๆ รอนานนะครับ
ดิน
............................................................
บทที่ 26 ตามรอยอดีต (2)
พวกเรามาถึง มุกดาหารแต่เช้าตรู่ แวะล้างหน้าล้างตาที่ปั๊มน้ำมัน ก่อนถึงตัวอำเภอเล็กน้อย ทานอาหารเช้า ก่อนจะเข้าไปที่ตลาดอินโดจีน เดินเล่นกันสักครู่... ที่แม่น้ำโขง มีการแข่งเรือยาว แต่ไม่ใช่รอบชิงชนะเลิศ จึงดูไม่น่าตื่นเต้นเท่าไร มองเห็นสะพานมิตรภาพไทย – ลาว อยู่ไม่ไกล... มากับไอ้ชลคราวที่แล้วยังไม่มีแผนสร้างด้วยซ้ำ...
พวกน้องๆ ซื้อของกระจุกกระจิกกัน มีแต่ผมกับผู้ช่วยอีกคนที่ไม่ค่อยสนใจเท่าไร เพราะดูๆ แล้วมันจะกลายเป็นของรกบ้านไป ถ้าไม่ได้ใช้...
คนขับรถบอกว่า หอแก้วมุกดาหารอยู่ไม่ไกล... จึงตกลงกันว่าจะไปที่นั่น ลักษณะเป็นหอสูง ขึ้นลิฟท์ไปข้างบนเป็นหอชมวิวรอบๆ เมือง... เหมือนกับที่สุพรรณบุรี มองไปเห็นฝั่งลาวชัดเจน เดินขึ้นบันไดไปอีกชั้น เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธสิหิงค์ (ถ้าจำไม่ผิด) ไหว้พระเพื่อเป็นศิริมงคลแล้วก็ลงมา
พวกน้องๆ อยากข้ามไปฝั่งลาว สะหวันเขต (เขียนถูกหรือเปล่าก็ไม่รู้) แต่ผมเพิ่งไปมาเมื่อสามสี่ปีที่แล้ว เลยไม่ไปด้วย นั่งเล่นอยู่ฝั่งนี้ คิดอะไรไปเพลินๆ... ไม่นานนัก คณะทัวร์ลาว ก็กลับมา พร้อมกับมีของติดมือกันมาคนละนิดหน่อย... เฮ้อ... รู้ก็รู้ว่ามันไม่ค่อยมีคุณภาพ ยังจะซื้อกันมา...
บ่ายแก่ๆ แล้ว แวะทานข้าวกลางวันที่ร้านอาหารริมโขงร้านนึง... รสชาดไม่เลวนัก... แล้วก็มุ่งหน้าไปที่ที่พักคืนนี้...
อำเภอพระธาตุฯ...
ผมมองดูความเปลี่ยนแปลงของอำเภอพระธาตุอย่างตื่นเต้น... ทั้งตื่นเต้นกับการเปลี่ยนแปลง และทั้งตื่นเต้นกับสิ่งที่คิดอยู่ในใจ... และแล้วผมก็ได้กลับมาอีกครั้ง... น้องๆ ในรถคิดว่า ผมคงไม่เคยมา แต่ไม่มีใครรู้ว่า ที่นี่เป็นที่ๆ ผมมีความหลัง...
ย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบสามปีที่แล้ว...
...............................................................................
หกโมงเช้า... ผมกับไอ้ชลลงรถทัวร์ที่สี่แยกกลางเมือง ของอำเภอพระธาตุฯ ผมมองไปทางด้านทิศตะวันตก พระธาตุพนม ตั้งเด่นสง่างาม สีขาวของพื้นผิว ตัดกับลวดลายสีทอง กระทบแสงแดดตอนเช้า ดูขลัง ศักดิ์สิทธิ์ และอบอุ่น... อีกฝั่งหนึ่ง เป็นถนนตรงไปยังแม่น้ำโขง
ไอ้ชลพาผมเดินลัดเลาะไปตามถนนเลียบแม่น้ำ ไม่นานมันก็หยุดที่หน้ารั้วบ้านหลังหนึ่ง มองไปเห็นต้นไม้ประเภทไม้กินลูก ร่มครึ้มไปหมด
“ป้า... ป้าครับ... อยู่หรือเปล่า” ไอ้ชลตะโกนเรียกเข้าไปข้างในเป็นภาษาอีสาน... ผมหันมามองอย่างแปลกใจ... เพราะเป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผมได้ยินมันพูดอีสาน สำเนียงมันเพราะ และไม่ได้ดูแปลกเลย เพราะตอนเดินผ่านตลาด ผมก็ได้ยินคนเขาพูดกัน แต่ไม่ได้คิดว่ามันจะพูดได้... ลืมไปครับ ว่าบ้านมันอยู่อีสานเหมือนกัน...
หมาไทยสองสามตัวที่เฝ้าอยู่ด้านใน เห่าขรมไปหมด แป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงตวาดหมา เป็นภาษาเดียวกับไอ้ชล ก่อนจะตะโกนถามออกมา
“ใครน่ะ...”
“ผมเอง สายชลครับ” มันบอก... ผมชอบจริงๆ ที่มันพูดอีสานแบบนี้
ป้าไอ้ชล อายุราวห้าสิบกว่า เกือบหกสิบแล้ว แต่ดูแข็งแรง... มันบอกเป็นพี่สาวคนโตของแม่มัน... เป็นแม่ม่าย สามีแกตายไปหลายปีแล้ว มีลูกชายคนเดียว อายุมากกว่ามันสี่ห้าปี เป็นทหารอยู่โคราช นานๆ จะกลับมาบ้านสักครั้ง
“เออ ชลเรอะ... มาๆ เข้ามา ป้ากำลังคิดถึงพอดี...”
ป้าไอ้ชลเปิดประตูให้เราเข้าไป...
“ดิน นี่ป้ากูเอง” มันแนะนำ ก่อนจะหันไปพูดกับป้ามันเป็นภาษาอีสาน “ป้า... ผมพาเพื่อนมาเที่ยวด้วย ชื่อดิน”
ผมยกมือไหว้ แกรับไหว้ ยิ้มให้อย่างใจดี “สวัสดี... ไหว้พระเถอะ ตามสบายนะ”
บ้านป้าไอ้ชล เป็นเรือนไม้ชั้นเดียวแต่ยกพื้นได้ถุนสูง ข้างล่างใช้เก็บพวกเครื่องมือทำสวนทำไร่ ไอ้ชลบอกว่า ด้านหลังออกไป เป็นสวนผสม ปลูกหลายอย่าง ทั้งมะม่วง ขนุน... มีบ่อเลี้ยงปลาด้วย ค่อนข้างสมบูรณ์ อาจจะเป็นเพราะใกล้โขงด้วยเลยไม่แห้งแล้งอย่างที่เค้าว่ากัน...
มันพาผมขึ้นบันไดไปบนบ้าน เป็นห้องโถงอยู่ตรงกลาง มีห้องนอนสองห้องอยู่คนละฟาก... ฟากนึงเป็นห้องของป้าส่วนอีกห้องของลูกพี่ลูกน้องมัน อยู่อีกฟากนึง ด้านหลังเป็นห้องครัว กับห้องน้ำ ที่สูบน้ำจากบ่อหลังบ้านขึ้นมาใช้ ไอ้ชลบอกว่า เมื่อก่อนต้องลงไปตักอาบที่ข้างบ่อ แต่พอไฟฟ้าเข้าถึง ป้าแกเลยทำห้องน้ำใช้บนบ้าน
“เดี๋ยวนี้แก่แล้ว หูตาไม่ค่อยดี ดึกๆ ดื่นๆ ขืนขึ้นลงมากๆ ตกกะไดคอหักลงไปตายก็ไม่มีใครรู้...” ป้าอธิบาย กลั้วเสียงหัวเราะ...
“พี่ทัพไม่กลับมามั่งเหรอ ป้า” มันถามถึงลูกพี่ลูกน้องที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายมัน หลังจากเอาของเข้าไปเก็บในห้องของลูกพี่ลูกน้องมัน ที่ป้ามันอนุญาตให้เรานอนได้
“เพิ่งกลับมาเมื่อเดือนที่แล้ว นี่เห็นบอกว่า ออกพรรษาต้องอยู่เวรไม่ได้กลับบ้าน”
“แล้วป้าจะไปไหนเนี่ยะ...” ไอ้ชลถามเพราะป้ามันอยู่ในชุดผ้าซิ่นไหมสวย... มีผ้าขาวพาดบ่าเรียบร้อย
“ก็ว่าจะไปช่วยเขาที่วัด มะรืนมีงานออกพรรษา ตอนนี้เลยเตรียมงานกันใหญ่... ป้าไปละ มีอะไรก็หากินเอานะ ดิน... ตามสบายคิดว่าบ้านป้าเป็นบ้านของเราก็แล้วกัน” ป้าหันมาบอกผมอย่างอารีย์ ก่อนจะเดินลงบันไดไป
พอเห็นว่าป้ามันออกรั้วบ้านไปแล้ว ไอ้ชลก็หันมากอดผม แววตาหื่นจนผมหัวเราะ...
“เอาละสิมึง ลับหลังป้ามึงไม่ทันไรเลย”
“ก็...” ไอ้ชลหน้าแดง... “นอนจับมาทั้งคืน บนรถมันมืด กูคิดถึงอ่ะ...” มันหาเหตุถอดกางเกงเอาKของผมออกมาอยู่ในมือของมันจนได้...
“กูว่า ไปอาบน้ำกันก่อนดีไม๊ นอนทั้งกลางคืน เหนียวตัวชะมัด กูอยากแปรงฟันด้วย...” ผมบอก เพราะเมื่อคืนถึงไอ้ชลมันจะเก็บเข้าปากหมดทุกหยาดหยด แต่มันก็ยังรู้สึกเหนอะหนะอยู่ดี...
“อือ... ก็ได้” มันปล่อยมือออก...แล้วมันก็หัวเราะหึๆ “จับนิดจับหน่อย แข็งเป็กเลยนะมึง”
ผมหัวเราะตามมัน เพราะKผมที่ถูกมันล้วงออกมาชมโลกภายนอกได้ไม่กี่นาที ผงกหัวบานหงึกหงัก เม็ดมุกโปนแข่งกับเส้นเลือดชัดเจน
ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอว เพราะดูเหมือนจะไม่ปลอดภัยเท่าไร จากประกายหื่นๆ ในสายตาของไอ้ชล ขืนโชว์มันอีกนิด มีหวังได้ฉลองก่อนอาบน้ำแน่...
กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ไอ้ชลมันดึงแขนผมเดินลงบันไดหลังบ้านไปที่บ่อน้ำ... ที่ทำเป็นปลอกคอนกรีตกลมขึ้นมา สูงแค่เอว มีถังสังกะสีผูกเชือกเรียบร้อยวางคว่ำอยู่ที่ พื้นปูนหยาบๆ ข้างๆ บ่อ
“มึงจะอาบตรงนี้เหรอ...” ผมถามมัน
“ฮื่อ... กูชอบ ตักน้ำจากบ่อขึ้นมาอาบ เย็นดี” มันบอกหน้าตาเฉย เอา...ยังไงก็ได้...
“แล้วมึงจะให้กูอาบยังไง” ผมถามเพราะ มีผ้าเช็ดตัวพันเอวอยู่ผืนเดียว...
“ก็แก้ผ้าอาบดิ...” มันพูดหน้าตาเฉย “อายใคร... แถวนี้ไม่มีใครหรอก...”
ผมเหลียวมองไปรอบๆ ก็ไม่น่าจะมีอย่างที่มันว่า เพราะรอบๆ ข้างเป็นสวนมะม่วงทึบพอควร หันกลับมาอีกทีไอ้ชลก็ล่วงหน้าไปแล้ว ปลดผ้าเช็ดตัวพาดไว้ที่ราวไม้ข้างบ่อ เปลือยกายเย้ยฟ้าท้าดิน ตักน้ำในบ่อขึ้นมารดตัว ก่อนจะเอาสบู่มาถูตัวจนเป็นฟองขาว
เห็นมันทำเป็นตัวอย่าง ผมก็เลยเอาบ้าง ปลดผ้าเช็ดตัวพาดไว้ที่ราวไม้ ก่อนจะหันมาตักน้ำจากบ่อขึ้นมารดตัว รดหัวถือโอกาสสระผมด้วยเลย
ช่วงที่ผมหลับตา เพราะกลัวยาสระผมเข้าตาได้ยินเสียงไอ้ชลมันตักน้ำราดตัว สองสามหน แล้วผมก็ต้องเสียววูบที่ไอ้ดินน้อย... จนผมต้องลืมตา ก้มลงดู...
ครับ... ไอ้ชลมันนั่งคุกเข่าตรงหว่างขาผม เอาสบู่ถูกับมือจนเป็นฟองขาว ก่อนจะลูบไล้ไปที่ไอ้ดินน้อยที่นอนสงบนิ่งอยู่กับพวงไข่ ฟอกไปมาจนKผมที่นอนสงบนิ่ง ผงกหัว ผงาดขึ้นมาเต็มลำ
ไอ้ชลฟอกสบู่ที่Kผมไปมา ทั้งเกาเบาๆ ที่ไข่จนผมจั๊กกะจี้ ปนเสียว
“ชล... เดี๋ยวมึงก็โดนตรงนี้หรอก...” ผมบอกมันเบาๆ เมื่อเห็นมันรูดเข้ารูดออกไม่หยุด แต่ไอ้ชลมันไม่ยักกะกลัว กลับเงยหน้าขึ้นมามองผม สายตาหื่นเป็นประกาย
ผมหัวเราะหึๆ กับท่าทางของมัน แมร่งสงสัยหื่นมาจากเมื่อคืนแน่ๆ... “มึงให้กูล้างตัวก่อนดีกว่านะ ชล”
ไอ้ชลลุกปล่อยมือจากKผม ท่าทางเสียดาย... ผมตักน้ำจากบ่อขึ้นมารดตัวสองสามถังจนหมดฟองแชมพู กับสบู่ที่ฟอกตัวอยู่ แล้วผมก็ต้องยืนตัวเกร็งขาแข็ง เมื่อไอ้ชลมันนั่งคุกเข่าลงอีกครั้ง คราวนี้Kผมทั้งแท่งก็เข้าไปอยู่ในปากมันอย่างคุ้นเคย...
“อูยซซซซ.... ชล...” ผมอดครางออกมาไม่ได้ เมื่อ ไอ้ชลมันดูดKผมเข้าไปทั้งแท่ง รูดเข้ารูดออก ก่อนจะคายออกมา หันไปอ้าปาก อมเม้มใข่สองลูกของผมไว้เต็มปาก ดุนลิ้นไปมา แล้วดึงออก จนผมทั้งจุกทั้งเสียว
ลีลาการ “อมK” ของไอ้ชลไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน... โดนมันดูดทีไร ผมต้องแอ่นสะโพกตามปากมันทุกที ทั้งใข่ทั้งK... ไอ้ชลมัน สุดยอด...
ผมปล่อยให้ไอ้ชลมันดูด อม K กับพวงไข่ของผมจนพอใจพอมันละปากออกมา ผมก็จัดการให้มันเป็นเมียของผมไปอีกครั้งจนได้ ที่ข้างบ่อน้ำของบ้านป้ามันนั่นเอง
มันเป็นเซ็กซ์แบบเอาท์ดอร์ครั้งแรกของผมกับไอ้ชลเลยละครับ...
.......................................................
สวัสดีปีใหม่เพื่อนๆ ทุกคนครับ...
-
สวัสดีคะพี่ดิน
คิดถึงนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่ดินคะรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1: :L2:
-
หลังจากรอมานาน
ในที่สุดเรื่องนี้ก็กลับมา
ยังติดตามกันต่อไป
ปล. เวลาจะช่วยเราได้ ไม่ใช่ลืม แต่เราจะคุ้นเคยที่อยู่โดยไม่มีเค้าอีกต่อไป
-
ขอบคุณครับ และขอสวัสดีปีใหม่ด้วยครับ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณดิน
:L2:
-
พี่ชลหื่นกว่าพี่ดินอีก :laugh:
สวัสดีปีใหม่คับพี่ดิน :bye2:
-
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว สวัสดีปีใหม่จ๊ะคุณดิน :L2:
-
เอาท์ดอร์ครั้งแรก กับพี่ชล แต่ครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ทำชิมิครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ พี่ดิน
-
หวัดดีปีใหม่ครับพี่ดิน
ดูแลตัวเองด้วยนะครับ เป็นห่วงนะครับ
-
รักษาสุภาพนะครับคิดถึงชลจัง ดินตามหาเจอปล่าวเนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ก่อนอื่นก็ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ
:กอด1:
ละก็ :m25:
สวัสดีีปีใหม่ พี่ดิน มาพร้อมกับความหื่นอีกเช่นเคยๆอิอิ
เอาท์ดอว์ครั้งแรกทำไมมันสั้นนักล่ะ :z3: 555
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณดิน ขอบคุณมากๆนะคะที่มาต่อ ทั้งๆที่สภาพจิตใจยังไม่ดีก้อยังอุตส่าห์นึกถึงพวกเรา ขอบคุณจริงๆนะคะ :L1:
-
:L2: ส่งกำำลังใจให้พี่ดินครับ ยังไงก็อย่าลืมดูแลตัวเอง รักษาสุขภาพด้วยนะคับ
ขอบคุณที่อุตส่าห์นึกถึง :pig4:
และก็สวัสดีปีใหม่ด้วยคับ
-
หึหึ หื่นได้ใจจิง ๆ คู่นี้
-
สวัสดีครับ เผลอนิดเดียว ปล่อยกระทู้ผมตกไปหน้าสองเลย ใจร้ายจัง.... :m15:
เอาตอนที่ 27 มาฝากครับ
.............................................................
ตอนที่ 27 เที่ยว “ผาเทิบ”
หลังจากที่เราอาบน้ำเสร็จ... ไอ้ชลมันก็บอกให้ผมแต่งตัว มันจะพาไปเที่ยว...
“ไปไงวะ ชล”
ไอ้ชลอมยิ้มนิดๆ ไม่ตอบ พอเราแต่งตัวลงมา มันก็เดินไปที่กระต๊อบไม้ไผ่ขัดแตะหลังคามุงจากหลังเล็กๆ ที่ปลูกติดกับรั้วทางนึง ขนาดไม่ใหญ่นัก เหมือนกับห้องเก็บของมากกว่า... มันหายเข้าไปครู่เดียวประตูก็เปิดออก แล้วไอ้ชลก็จูงมอเตอร์ไซค์วิบาก ขนาด 125 ซีๆ ออกมาจากกระต๊อบ...
“ของใครวะ” ผมตาเป็นประกาย ถามมัน
“ของพี่ทัพน่ะ...” มันบอก ก่อนจะถามผม “มึงขี่เป็นไม๊...”
ผมพยักหน้าหงึกๆ “เป็นดิ... กูก็เด็กต่างจังหวัดนะโว้ย กูมีใบขับขี่ด้วย...” ผมบอกมัน
ไอ้ชลหัวเราะๆ ก่อนจะตอบหน้าตาเฉย “ดี... งั้นมึงขี่”
“อ้าว ไอ้เวร...” ผมหัวเราะด่ามันเบาๆ เดินไปจูงแทนมัน... พอออกมาพ้นประตูรั้วหน้าบ้าน ผมก็เอาแว่นกันแดด Ray Ban ที่อุตสาห์เก็บตังค์ซื้อมาอันนึง ขึ้นมาใส่ ก่อนจะก้าวขึ้นคล่อมพาหนะในวันนี้... อยู่ต่างจังหวัด ที่บ้านผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์เหมือนกัน เพียงแต่เป็นแบบธรรมดา ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์สำหรับทางวิบาก คันสูงแบบนี้ ผมสตาร์ทเครื่องบิดคันเร่งเบาๆ โดยที่ยังไม่ได้ใส่เกียร์ เสียงเครื่องดังกระหึ่มเร้าใจดีแท้
ไอ้ชลมันขึ้นคล่อมซ้อนหลังผม ใส่แว่นกันแดดเหมือนผม หน้ามันขาวพอใส่แว่นกันแดดสีเขียวๆ แล้วดูหล่อเข้มบึกบึนไม่เบา เพียงแต่... ปากแดงๆ ของมัน น่าจูบชะมัด...(แฮ่ม...)
“ไปไหนวะ” ผมเอียงหน้าหันไปถามมัน
“ผาเทิบ” มันตอบผม แล้วอธิบายเส้นทางให้ผม พอเข้าใจดีแล้ว ผมก็บีบคลัช เข้าเกียร์ แล้วปล่อยคลัช... บิดคันเร่ง เท่านั้นเอง เจ้ามอเตอร์ไซค์วิบากคันนั้นก็พุ่งทะยานออกจากที่ราวกับลูกธนู (ผมเข้าใจวัยรุ่นสมัยนี้เลยครับ เวลาขึ้นคล่อมมอเตอรไซค์ ลืมตัวทุกคน เพียงแต่ผมยังไม่เคยเอาออกมาแข่งกันบนถนนหลวงแบบทุกวันนี้อ่ะครับ)
ไอ้ชลกอดเอวผมแน่น เอาคางเกยที่ไหล่ อธิบายเส้นทางที่เราผ่านไปแข่งกับแรงลมที่ปะทะหน้ามันอยู่ไม่ขาด...
มันให้ผมขับย้อนลงมาที่มุกดาหาร ระยะทางจากอำเภอธาตุพนม ที่ป้ามันอยู่ห่างจากมุกดาหารไม่ไกล สองข้างทางเป็นทุ่งนา สลับกับป่าละเมาะรกร้าง (สมัยนั้น)
ไม่นานเราก็มาถึงตัวจังหวัดมุกดาหาร ตอนนั้นมุกดาหารเพิ่งแยกตัวออกมาออกมาจากจังหวัดนครพนม (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) ได้ไม่กี่ปี ตัวอำเภอเมืองจึงยังไม่ค่อยมีอะไรเท่าไรนัก ไอ้ชลมันบอกให้ผมขับรถไปจอดที่สถานที่ราชการ ที่นึง
“มึงรอกูอยู่นี่แป๊บนะ...” มันบอกผมก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในตัวตึก ไม่นานมันก็ออกมา ยิ้มให้ผม “เรียบร้อย ไปกันได้”
“มึงมาทำอะไรที่นี่วะ...” ผมถามมัน แต่มันไม่ตอบ ได้แต่บอกว่า “เหอะน่ะ...” เหลือบดูนาฬิกาข้อมือแทน “เที่ยงแล้ว...ไปกินข้าวกันดีกว่านะ” มันชวนผม
ผมไม่เซ้าซี้ ไม่บอกก็ไม่บอก... ขับรถวนออกไปที่ตัวอำเภอ แวะที่ร้านอาหารตามสั่ง เจ้านึง... จัดการกันเรียบร้อย เราก็ออกเดินทางกันต่อ...
มันบอกให้ผมขับรถออกไปทางอำเภอดอนตาล ประมาณสิบกว่ากิโล ก่อนจะเลี้ยวขวา ผมเห็นป้ายที่ปากทางบอกว่า
“อุทยานแห่งชาติ ผาเทิบ 2 กม.”
จนมาถึงจุดหมายปลายทาง คือทางเข้าอุทยานแห่งชาติผาเทิบ ที่มันบอกผมตั้งแต่อยู่ที่บ้านแล้ว จอดรถ ก่อนจะเข้าไปติดต่อ ไม่นานเราก็เดินเข้าอุทยานไป...
“ผาเทิบ” คือกลุ่มหินที่ผ่านการกัดเซาะจากธรรมชาติวางซ้อนๆ กัน เป็นเพิง เทิบ ตามภาษาท้องถิ่น ทำให้เกิดเป็นจินตนาการภาพต่างๆ มากมาย... เราเดินลัดเลาะดูหินก้อนโน้น ก้อนนี้ สลับกับป่าเบญจพรรณที่ขึ้นอยู่ทั่วไป ไอ้ชลมันอธิบายให้ผมฟังคร่าวๆ ว่าหินแต่ละก้อนชาวบ้านเค้าจินตนาการเป็นอะไรบ้าง บางอย่างก็เหมือน แต่บางอย่างผมก็ยังงงๆ ว่า เค้าเห็นเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง (วะ) หุ หุ
เราเดินดูกันอย่างเพลิดเพลิน เนื่องจากเป็นวันธรรมดา และยังไม่ถึงวันออกพรรษา ทำให้ไม่มีคนมาเที่ยว กลายเป็นว่ามีเราสองคนที่เดินดูสถานที่ธรรมชาติอยู่เท่านั้น... มันพาผมเดินมาถึงถ้ำแห่งหนึ่ง ที่ผนังถ้ำ มีรอยรูปวาดโบรานสีแดง
“เค้าเรียกว่า “ถ้ำฝ่ามือแดง” รูปวาดกับรอยฝ่ามือน่ะ เค้าบอกว่ามีอายุมากกว่า ห้าพันปีเลยนะ ดิน” มันบอกผม ซึ่งผมก็เพิ่งอ่านเจอในหนังสืออะไรสักอย่างมาไม่นาน พอมาเห็นของจริงก็ค่อนข้างตื่นตาไม่น้อย
(หมายเหตุ: รายละเอียดเกี่ยวกับการไปเที่ยวอุทธยานแห่งชาติ ผาเทิบ หาดูได้จากเว็ปไซด์ของ ททท หรือลองเสริชดูในกูเกิลก็ได้ครับ หรือ www.weekendguidethai.com นะครับ)
ออกมาจากถ้ำ ระหว่างทางเดินกลับ ผมเอามือกอดคอไอ้ชล รั้งให้มันเข้ามาชิด กระซิบที่หู “ขอบใจนะ ชล”
“เรื่องอะไร” มันหันมาถาม ทำท่างงๆ
“ขอบใจที่พากูมาเที่ยวที่แบบนี้... กูเคยอ่านเจอแต่ในหนังสือ ไม่นึกว่าจะได้เห็นของจริง และกูก็ไม่ได้นึกว่า... มึงจะพากูมาเที่ยวที่แบบนี้” ผมบอกมันตามตรง “กูคิดว่า... อย่างมากก็เหมือนกับไปเที่ยวบ้านเพื่อนต่างจังหวัดทั่วๆ ไป”
ไอ้ชลหัวเราะ... “ทำไม มึงคิดว่ากูจะพามึงมานอนเฉยๆ เหรอ”
“ไม่เฉยหรอก... เพราะเวลากูนอนกับมึง... มึงไม่เคยนอนเฉยๆ สักที” ผมพูดล้อมันหน้าตาย...
“ไอ้ลามก...” ไอ้ชลพูดอุบอิบในลำคอ... แต่เอามือข้างที่แนบกับตัวผม ยื่นออกมาตะปบเป้ากางเกงยีนส์ที่ผมใส่อยู่ บีบกระตุ้นเบาๆ...
“หึ หึ... ว่ากูลามก... แต่มึงลวนลามกูเลยนะ... อูย.ย.ย.ซซี๊ดดซซ” คำสุดท้ายผมอดสูดปากครางออกมาไม่ได้ ทำตัวโก่ง...เพราะไอ้ชลมันเล่นกำลำท่อนของผมที่ตื่นขึ้นมาเพราะถูกมันกระตุ้นไว้เต็มมือ บีบแน่นๆ ก่อนจะรูดขึ้นรูดลงสองสามหน...
“จับนิดจับหน่อย แข็งขึ้นมาเลยนะมึง...” มันหันมาทำตาค้อน หน้าเป็นสีชมพู...
เราเดินออกมาถึงทางออก ที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ (โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ) ผมขี่รถออกมาโดยมีไอ้ชลซ้อนท้ายเหมือนเดิม... แต่ที่ไม่เหมือนคือ จากขามาที่มันแค่กอดเอวผมเฉยๆ แต่ขากลับนี่สิ มือมันล้วงเข้าไปในขอบกางเกงยีนส์ของผม สะกิดเขี่ยที่หัวบานๆ ของไอ้ดินน้อยเล่นไปตลอดทาง...
พอเลยอำเภอเมืองมุกดาหารออกมา ระหว่างทางกลับไปที่อำเภอพระธาตุพนม บ้านป้ามัน...ไอ้ชลมันยิ่งเหิมเกริม... ปลดหัวเข็มขัด กับกระดุมกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังของผมออก สอดมือลงไปดึงเอาไอ้ดินน้อยออกมาชมโลกภายนอกอีกต่างหาก
“ไอ้ชล... เดี๋ยวคนเห็น” ผมบอกมันเสียงสั่น...
“ใครจะมาเห็น ไม่มีรถสักคัน” มันบอก เพราะถนนค่อนข้างโล่ง (เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนโน้น) และบ้านเรือนชาวบ้านก็ปลูกห่างจากถนนพอสมควร (ถึงอยู่ใกล้ก็ไม่เห็นหรอกครับเพราะ ถังน้ำมันรถมอเตอร์ไซค์วิบาก สูงพอควร บังเป้ากางเกงของผมไว้ ประกอบกับเสื้อยืดที่ผมใส่ค่อนข้างยาวลงไปคลุมที่เกิดเหตุพอดี...)
ผมจนด้วยเหตุผลประกอบกับเพลินด้วยแหละครับ บวกกับความตื่นเต้นกับการกระทำของไอ้ชลในสถานที่อย่างนั้นผมเลยปล่อยเลยตามเลย (เรื่องอย่างนี้... พอกันแหละครับ... ผมกับไอ้ชล)
พอมันเห็นผมไม่ว่า... คราวนี้ไอ้ชลก็เลยได้ใจ... จากมือเดียวในตอนแรก กลายเป็นทั้งสองมือของมันมารุมอยู่ที่ไอ้ดินน้อยที่แทบจะเรียกได้ว่า ออกมาอยู่ข้างนอกทั้งท่อน บางทีมันเห็นไม่มีบ้านคนอยู่แถวนั้นมันถึงกับตลบเอาชายเสื้อของผมออกให้ไอ้ดินน้อยออกมาชื่นชมธรรมชาติสองข้างทางไปกับเราด้วยซะเลย... ถ้าผมไม่ขี่มอเตอร์ไซค์ ผมว่ามันคงล้วงออกมาทั้งพวงละครับ ทั้งKทั้งไข่...
ผมขี่รถไป สูดปากไป... เพราะมือไอ้ชลที่เล่นกับลำท่อนของผมอย่างชำนาญการ... ทั้งลูบ บีบ เคล้น ชัก นวด คลึง...สารพัดที่มันจะทำ จนหัวไอ้ดินน้อยเต็มไปด้วยน้ำเงี่ยนที่หลั่งออกมาจนเปียกเยิ้ม
ไอ้ชลเอง มันก็ไม่ใช่ว่าจะดีไปกว่าผมสักเท่าไร... จากเดิมที่มันเล่นกับไอ้ดินน้อยอย่างเดียว มันเอาริมฝีปากมาเม้มที่ปลายติ่งหูของผม... บอกถึงอารมณ์ของมันที่ปั่นป่วนขึ้นมาเหมือนกัน หุ หุ มีไอ้ชลน้อยที่แข็งดันหลังของผมอยู่เป็นพยาน...
“ดิน เดี๋ยวเลยศาลาริมทางโน้นไปหน่อย ซ้ายมือมันจะมีทางเล็กๆ...”
มันชี้ให้ดู ศาลาริมทางที่เห็นอยู่ไม่ไกล พอไปถึงผมก็เห็นทางที่มันบอก จึงชะลอรถ เลี้ยวเข้าไป... จะว่าเป็นทางรถก็คงไม่ใช่หรอกครับ คงเป็นทางดินที่ชาวบ้านเค้าใช้เดินกัน แต่ไม่บ่อยนัก เลยค่อนข้างขรุขระ โชคดีที่เป็นมอเตอร์ไซค์วิบาก สำหรับทางประเภทนี้อยู่แล้วเลยไม่ลำบากอะไรนัก
จากถนนใหญ่ประมานกิโลเมตร เราก็มาถึงลานต้นหญ้าโล่งๆ ประมาณห้าเมตร มีไม้พุ่มสูงประมาณ สองสามเมตรขึ้นทึบเป็นฉากธรรมชาติ บังสายตาจากบุคคลภายนอกเป็นอย่างดี... ผมจอดมอเตอร์ไซค์
ไอ้ชลมันลงไปก่อน ผมเอาขาตั้งลง เรียบร้อย พอหันหน้ามา...ไอ้ชลมันรออยู่แล้ว คุกเข่าตรงหน้าผม หัวเข็มขัดและกระดุมกางเกงยีนส์ถูกปลดเอาไว้แล้วตั้งแต่ขี่รถ... ไอ้ชลมันจับขอบกางเกงยีนส์กับกางเกงในของผม ดึงลงพร้อมกัน พรืดเดียวลงไปถึงเข่า...ไอ้ดินน้อยเด้งออกมาเกือบชนหน้ามัน...
ไอ้ชลโอบสะโพกของผมดึงหาตัวมัน พร้อมกับฝังหน้าลงมาระหว่างโคนลำกับพวงใข่ จูบฟอดๆ อย่างกระหายหื่น... “อาว์ซซซ ดิน... อาว์ซซซ” แล้วไอ้ดินน้อยก็ถูกมันอมหายเข้าไปในปากทีเดียวค่อนลำ...
“อูยซซซ ชล... มึงเบาๆ ก็ได้ กูไม่หนีไปไหนหรอก... ซี๊ด.ซ.ซ.ซ” ผมบอกมัน ก่อนจะสูดปาก เพราะไอ้ชลมันไม่สนใจกับคำพูดของผม โก่งคอกดเข้ามา พร้อมกับรั้งสะโพกของผมดึงสวน จนKขนาดเจ็ดนิ้วของผมหายเข้าไปในปากมัน...ไม่เหลือไว้ข้างนอกสักกระเบียด...
ผมยืนถ่างขาให้มันดูดอมKฝังมุก ของโปรดของมันตามสบาย เอามือจับที่หัวมัน ลูบไล้ไปมา... ดูเหมือนไอ้ชลมันจะหลงใหล ลำท่อนฝังมุกกับพวงไข่ของผมเป็นพิเศษ ไม่มีตรงไหนที่จะรอดพ้นจากริมฝีปากของมันไปได้ ผมเห็นมันทั้งอม เลีย ดูด เม้มอย่างหิวกระหาย ทั้งที่มันก็เพิ่งจะทำอย่างเดียวกันมาเมื่อเช้าตอนอาบน้ำ...
ไอ้ชลหลับตาพริ้มขณะKผมคาอยู่ในปากมันทั้งลำ... มือข้างนึงยังดึงรั้งสะโพกของผมไว้ อีกมือนึงลูบไล้ขึ้นมาที่ลอนหน้าท้องของผม ซึ่งเป็นสิ่งที่มันชอบในร่างกายผม รองจากดุ้นKฝังมุกที่มันอมอยู่
ผมเห็นมันทำท่ารำคาญ ชายเสื้อยืดที่คอยจะตกลงมาขวางมือของมันตอนลูบไล้ลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องของผม ก็เลยบิดตัว ถอดเสื้อออกวางพาดไว้กับเบาะมอเตอร์ไซค์
ไอ้ชลเหลือบตามองผมนิดนึง ประกายตาขอบคุณ ท่อนKของผมยังไม่หลุดออกมาจากปากมัน... พอปล่อยจากท่อนฝังมุก ไข่สองใบของผมก็มีอันต้องเข้าไปอยู่ในปากมันแทน สลับไปมาตลอด
พักใหญ่ ไอ้ชลก็เอามือข้างนึงลงไปปลดเข็มขัดกบตะขอกางเกงของตัวเอง ได้ยินแต่เสียงซิปรูดลงเพราะหัวมันบังอยู่ ผมเห็นมันทำท่ายุกยิกกับตัวเอง พร้อมกับรูดคอเข้าออกกับท่อนลำของผมเป็นจังหวะ
จนกระทั่งผมเห็นมันเร่งมือเร็วขึ้น... พร้อมกับจังหวะการรูดคอเข้าออกกับKผมเร่งเร็วขึ้นตามไปด้วย
“อูยซซซ ชล... มึงสุดยอด...ซซี๊ด.ด.ด” ผมครางสูดปากด้วยความเสียว เกร็งกล้ามเนื้อจนขึ้นเป็นลอนชัดเจน สองมือจับหัวมันดึงเข้าดันออกผสานกับการกระเด้า ส่งท่อนลำKยาวเจ็ดนิ้วขนาดซองบุหรี่แตก เข้าไปในปากมันทั้งดุ้น...
ไอ้ชลเร่งจังหวะเร็วขึ้น ไม่นานนัก มันก็เกร็งตัวหลับตาปี๋ดึงรั้งสะโพกของผมเข้ามาจนลำKผมเข้าไปอยู่ในปากมันทั้งลำ... “อุ๊ปซ.ซ. อื๊อม.ม.ม”
ตอนน้ำแตก ไอ้ชลเกร็งลำคอ บีบรัดส่วนปลายบานของท่อนลำที่อยู่ที่คอมันเป็นจังหวะค่อนข้างแรง ทำเอาผมเสียวจี๊ดเกร็งตัวแข็ง มือกดหัวไอ้ชลแน่น ตัวกระตุก ครางออกมาอย่างสุดเสียว “อ๊าซซ ชล กูแตกแล้ว... อูยซซซี๊ด...” ท่อนKของผมกระตุกงึกๆ อยู่ในปากไอ้ชล น้ำเงี่ยนอุ่นๆ พุ่งกระฉูดเข้าไปในคอของมันอย่างสุดกลั้น...
มันกระฉูดหลั่งพรั่งออกมาเป็นระลอกๆ แต่ไอ้ชลก็ไม่ปล่อยให้เล็ดลอดออกมาได้สักหยด... แม้กระทั่งอาการกระตุกของผมหยุดไปแล้ว แต่มันก็ยังเกร็งคอจนเห็นเป็นเส้น... ดูดๆ จนน้ำเงี่ยนของผมที่ค้างอยู่ในลำกล้องไหลออกมาเข้าคอมันไปจนหมด...
“ซี๊ด.ซ.ซ.ซ อูย... ชล... มึงเห็นกูเป็นแม่วัวเหรอวะ... ใจคอมึงจะดูดกูให้หมดเลยหรือไง... ซี๊ดซ.ซ.ซ.ซ” คำสุดท้ายผมครางยาว เพราะไอ้ชลมันยิ่งแกล้งผมโดยการกดที่โคนจนKผม “ถอก” ออกมาจนสุด แล้วใช้ปากดูดที่ส่วนหัวบานแรงๆ อีกสี่ห้าครั้งส่งท้ายจนผมต้องเกร็งจนตัวโก่ง...ก่อนจะปล่อยKผมออกมาเป็นอิสระ...ผมมองเห็นหัวบานของKผม เถลือกถลนแดงก่ำ...
ผมมองหน้ามัน พูดยิ้มๆ... “เดี๋ยวหัวKกูหลุดเข้าปากมึงไปทำไงวะ”
มันหัวเราะชอบใจ ลุกขึ้นมากอดผม... ไม่ตอบที่ผมถามแต่กลับถามผมต่อ... “มึงไม่ชอบเหรอ... กูดูดให้มึงแบบนี้อ่ะ”
“ชอบ...” ผมกอดตอบ บอกมันตรงๆ “ไม่เคยมีใครดูดKกูได้ถึงใจเท่ามึงเลย... ทั้งเสียวทั้งสะใจ”
ไอ้ชลทำหน้าอายๆ จับท่อนKผมที่ยังแข็งผงาด ผงกงึกๆ ถอกเล่นอีกสองสามที จนผมต้องโก่งตัวหนี... “พอก่อนมึง... เดี๋ยวกลับไม่ถึงบ้านกันพอดี”
แล้วเราก็แต่งตัวกัน ขับรถออกมาจากที่นั้น กลับถึงบ้านป้ามันที่อำเภอพระธาตุ ร่วมหกโมงเย็น...
...................................................................
ตอนนี้มาในแนวนำเที่ยวนิดนึงนะครับ แต่แอบมีหื่นอ่ะ หุ หุ
:o8: :-[
เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ.....
ดิน
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เอาท์ดอออออออออออออออ :pighaun:
แหม..ขับรถชมวิวกันเพลินเชียว ดินน้อยได้ออกมาสูดอาการภายนอกด้วย :m20:
อาการชดชื่นนนนนนนนชิมิ พี่ชลไม่เคยพลาดของโปรดอยู่แล้นนี่นา เอิ๊กสบายตัว :laugh:
+1 เจ้าคะ :man1: :กอด1:
-
:m25:
-
:m25:
หุหุ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:pighaun:
เอาท์ดอร์แบบนี้เร้าใจดีนะ
-
:m25: :m25: :m25:
-
ตอนนี้ไปทำแบบนั้นคงเห็นคนมองและซุบซิบแน่ บ้านเรือนหนาตามากแล้ว ลุ้นต่อน่ะครับ
-
out door แบบสุดยอด เฮ้อ หื่นพอกันทั้งคู่
ปล. ไม่ใช่คุณดินกับชลหรอกนะ คนอ่านกับคนเขียนต่างหาก ไม่รู้เป็นไง :o8:ช้อบ ชอบ
-
เอาท์ดอร์
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:m10: :m25: :jul1: หมดแรง เอ๊ย..หมดคำพูดใดๆ หัวใจวายตายสนิท
ขอแสดงเสียใจด้วยกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่เพิ่งผ่านช่วงเวลาแบบเดียวกัน
มาได้ปีกว่าๆเหมือนกัน เข้าใจดี เป็นกำลังใจให้นะ
-
:o8 กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
สุโค่ยยยย :m25:รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
เอ่อไปเที่ยวแล้วแถมบทอัศจรรย์ด้วยนะเนี่ย
-
:m25:
เอาท์ดอร์อีกแล้ว
ทริปนี้สงสัยเอาท์ดอร์ตลอด :jul1:
เลือดหมดตัวเลยพี่ดิน สงสัยต้องบำรุงหน่อยแล้ว เดี๋ยวตอนหน้าไม่มีเลื่อดให้เสีย :laugh:
edit ครับๆจะin จะout คนอ่านไม่เกี่ยงจัดมาเลยพี่ :z1:
v
v
v
vจิ้มพี่ดินแรงๆเลย หุหุ :oo1:
-
:m25:
เอาท์ดอร์อีกแล้ว
ทริปนี้สงสัยเอาท์ดอร์ตลอด :jul1:
เลือดหมดตัวเลยพี่ดิน สงสัยต้องบำรุงหน่อยแล้ว เดี๋ยวตอนหน้าไม่มีเลื่อดให้เสีย :laugh:
ม่ายจริงอ่ะ... ผมจำได้ว่า indoor ก็หลายครั้งอยู่ แต่ เราต้องทำกันเบาๆ อ่ะ กลัวป้าไอ้ชลตื่นนึกว่าแผ่นดินไหว... หุ ห
:o8: :-[
เด๋วตอนหน้ามาเล่าให้ฟังครับ
-
โอ้วววว เอาท์ดอร์ ยังขนาดนี้
อินดอร์(ที่หลายครั้งอยู่)จะขนาดไหน
ช่างเป็นทริปหรรษาจริงๆ
หึหึ :haun4:
-
เพลิดเพลินไปมั๊ยครับ ทริปนี้
ชลสุดยอด
-
:monkeysad: คิดถึงอาดิน หายไปนานมากกกกกกก นึกว่าจะไม่มาต่อแล้วซะอีก
วันนี้ว่างเลยเข้ามาดู เผื่อจะมีอัพมาบ้าง ตกใจเลยนะเนี่ย มาอัพแล้วตั้งแต่ต้นเดือน (ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดเลย)
เห็นoutdoor แว้บๆ (ยังไม่ได้อ่าน) อะไรกัน!! .... แค่คิดก็อยากจะอ่านแล้ว ฮ่าฮ่า
แต่ตอนนี้มิสามารถอ่านได้ T-T ไว้อีกสองสามวัน จะมาใหม่นะอาดิน
:กอด1: คิดถึงพี่ชล คิกคิก
-
ขับรถกินลมชม k เอ้ยยย วิว กันเพลิน
แต่คาดว่าถึงบ้านคงมีของจริง คริๆ
-
ไม่ได้เข้่าเล้ามานาน พี่ดินกลับมาแล้ววววว
เปิดปุ๊บ ติดปั๊บ ตลอดเลยนะเนี่ย แถมได้ทุกที่ ทุกเวลาอีกด้วย :haun4:
-
ขับรถกินลมชม k เอ้ยยย วิว กันเพลิน
แต่คาดว่าถึงบ้านคงมีของจริง คริๆ
เดาเก่งมากเลยครับ ผมไม่ได้เข้ามาที่บอร์ดนานมาก... พอตั้งใจว่าจะเอาตอนใหม่มาโพส ก็เจอ ยังนึกหัวเราะ ว่า "รู้ได้ไงเนี่ยะ"
-
หายไปนานครับ ตอนนี้รับตำแหน่งใหม่เลยค่อนข้างยุ่งอ่ะครับ
...................................................
ตอนที่ 29 ความหลังฝังใจ
กลับมาถึงบ้านป้าไอ้ชลร่วม หกโมงเย็นแล้ว ตอนแรกว่าจะแวะหาอะไรกินกันก่อน แต่ไอ้ชลบอกว่า ป้าต้องเตรียมอาหารไว้รอแน่ๆ... พอเราไปถึงก็เห็นป้านั่งรออยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วง มีสมุนนั่งรายล้อมเต็มไปหมด พอเห็นเรามาถึงก็เห่ากันขรม จนป้ามันต้องตวาดให้หยุด แล้วไล่ไป
“ไปไหนกันมาล่ะวันนี้” ป้า ชวนคุยเมื่อผมกับไอ้ชลเดินจูงรถเข้ามาในบ้าน
“ไปมุก มาครับป้า” ไอ้ชลตอบสั้น จนผมเกือบสะดุ้ง เพิ่งมารู้ตอนหลังว่าคนท้องถิ่นเค้าเรียกจังหวัดมุกดาหารกันสั้นๆ ว่า “มุก” ซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับไอ้เม็ดๆ ที่ฝังอยู่ที่ไอ้ดินน้อยในกางเกงผมสักกะนิด...
“สนุกไหม ดิน” ป้าหันมาถามผมอย่างใจดี
“สนุกครับ ป้า... ไปผาเทิบ มาครับ” ผมบอก รู้สึกสนิทใจกับป้าไอ้ชลอย่างบอกไม่ถูก
ป้ายิ้มให้ “มา... ไปกินข้าวกัน... ป้าเตรียมกับข้าวไว้เยอะเลย”
ผมหันไปสบตาไอ้ชลที่หันมามองผมทำนองว่า ‘ไงล่ะ กูบอกมึงแล้ว’ แล้วหันไปยิ้มให้ป้า “ครับ ดีจริง วันนี้ได้ทานอาหารอร่อย เห็นไอ้ชลมันคุยนักหนา ว่าป้าทำอาหารอร่อย” ผมได้ทีเลยอ้อนผู้ใหญ่ซะเลย เล่นเอาได้ชลหันมามองค้อน
.............................................................................
ต้องทำความเข้าใจนิดนะครับ คือ... ที่จริงเรื่องนี้มันอาจจะไม่ได้ถูกรื้อฟื้นออกมา และผมก็คงลืมไปแล้ว แต่พอมาเขียนเรื่อง และผมได้กลับไปที่นครพนมอีกครั้ง เรื่องราวเก่าๆ ของผมกับไอ้ชลที่เกิดขึ้นที่นั่นก็ดูเหมือนจะย้อนกลับมาเหมือนผมกลับไปดูหนังเก่าๆ อีกครั้ง คำพูดมันอาจจะไม่เป๊ะขนาดนั้น แต่ ผมคิดว่าผมจำบรรยากาศ และ อารมณ์ในแต่ละเรื่องได้ดีพอสมควร... ผมเลยจะขอถือโอกาสนี้ถ่ายทอดออกมาให้หมดในคราวเดียวเลยนะครับ... ดิน
.............................................................................
เย็นนั้น... ผมเลยได้มีโอกาสลิ้มรสอาหารอีสาน แบบพื้นบ้านแท้ๆ หุ หุ แต่ว่าไปแล้วจะว่าแท้ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ เพราะผมไม่ทานปลาร้า ซึ่งไอ้ชลมันบอกป้ามันไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้... ป้าก็เลยทำอาหารที่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นปลาย่าง น้ำพริก ผักจิ้มพื้นๆ ให้ผมทาน... ถึงจะเป็นอาหารพื้นๆ ก็เหอะ... แต่รสชาติสุดยอด... ผมเลยเจริญอาหารเป็นพิเศษ...
ทานเสร็จ... ผมกับไอ้ชลก็ช่วยกันล้างถ้วยล้างจาน... แล้วก็ออกมาเดินเล่นกัน... ไอ้ชลมันพาผมเดินถนน เลียบแม่น้ำโขงไปเรื่อยๆ มืดแล้วก็จริง แต่ยังเห็นแสงไฟเป็นดวงๆ จากบ้านหลายหลัง มองข้ามไปฝั่งโน้น เห็นมีแต่ความมืด... ไอ้ชลบอกเป็นป่าซะมากกว่า มีคนอยู่ไม่เท่าไรหรอก...
เดินเอื่อยๆ ไปตามทางที่มีพระจันทร์ที่เกือบเต็มดวงส่องทางไปตลอดจนกระทั่งมาถึงที่นึง เป็นที่โล่งริมตลิ่งของแม่น้ำโขง มีขอนไม้วางพาดอยู่ แทนเก้าอี้นั่ง... ผมทรุดตัวลงนั่งที่ขอนไม้ มองออกไปที่กลางแม่น้ำ แสงจันทร์สิบสามค่ำส่องกระทบผิวน้ำเป็นระลอกคลื่นระยิบระยับ...ไอ้ชลมันเดินมานั่งข้างๆ... ผมสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด... บรรยากาศดีจนผมอดคิดถึง “น้องษา” แฟนผม (ตอนนั้น) ไม่ได้ ถ้าน้องษาได้มาด้วยคงชอบเหมือนผม...
“คิดอะไรอยู่วะ ดิน” ไอ้ชลถามผม เมื่อมันเห็นผมเงียบไป
“อือ... คิดถึงน้องษาอ่ะ... ถ้ามาด้วยน้องเค้าคงชอบ...” ผมบอกไปตามตรง โดยลืมคิดไปว่าไอ้ชลมันจะรู้สึกยังไง
ไอ้ชลมันเงียบไปพักนึง “นั่นสินะ...ถ้าน้องเค้ามาด้วย มึงคงมีความสุขมากกว่านี้” ท้ายเสียงของมันสั่นจนผมรู้สึกได้... หันมามองไอ้ชลที่มันมองมาที่ผมอยู่ก่อนแล้ว แสงจันทร์ที่สว่างพอสมควร ทำให้ผมเห็นน้ำตาใสๆ ที่ขอบตาของไอ้ชล ก่อนมันจะหลุบตาลงต่ำหันหน้าไปทางอื่น
“ชล... มึงหึงกูกับน้องษาเหรอ...” ผมถามมันตรงๆ
มันส่ายหน้า... “เปล่า... กูดีใจกับน้องเค้า... ที่เป็นคนที่มึงรัก... แต่บางทีกูก็น้อยใจตัวเอง... ว่าทำไมไม่เป็นกูที่มึงรัก”
ผมกอดคอมันเหนี่ยวให้เข้ามาหาตัว “มึงก็เป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด”
“แต่กูก็เป็นได้แค่เพื่อนที่มึงรักมากที่สุดเท่านั้นเอง...” มันบอกเบาๆ “ช่างเถอะ ดิน... กูได้แค่นี้กูก็ควรจะพอใจแล้วใช่ไหม” มันหันมาถามผม...
“มึงก็รู้ว่า กูกับน้องเค้า...” ผมพูดยังไม่ทันจบ ไอ้ชล ก็หันมากอดผมแน่น แล้วบอก
“พอเถอะดิน... กูรู้... กูดีใจกับมึงที่มีคนที่มึงรักและก็รักมึงด้วย... มึงกับน้องเค้ารักกันมานานแล้ว ก่อนจะมารู้จักกับกูอีก... ถ้ามึงไม่มีความจำเป็นทางการเงิน กูกับมึงก็คงไม่ได้เจอกัน... แค่มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมาก และไม่ปฎิเสธกูก็ดีใจแล้วละ”
ผมถอนหายใจเบาๆ กับความรู้สึกของไอ้ชล... แล้วก็อยากจะตบกะโหลกตัวเองสักเปรี้ยง ที่เสือกพูดตรงเกินไป... ทำให้เสียบรรยากาศเปล่าๆ...
“กูไม่น่าพูดว่าคิดถึงน้องษาเลย...” ผมบอกมัน
“หึๆ ถ้ามึงไม่พูด ก็ไม่ใช่มึงสิ ดิน... มึงซื่อสัตย์กับความรู้สึกขนาดนั้น” มันหันมายิ้มกับผม...
“มึงรักกูได้ไงวะ...” ผมถามมันอย่างสงสัยมานานแล้ว
ไอ้ชลหัวเราะ... “มึงจะมาถามอะไรกูกับเรื่องนี้...” ส่ายหน้า “กูก็ไม่รู้เหมือนกัน... กูรู้แต่ว่า กูเห็นมึงครั้งแรก กูก็ชอบมึงเลย... มึงเป็นตัวของตัวเอง ยอมขายศักดิ์ศรี แต่ยังซื่อสัตย์กับสัญชาติญานความเป็นเพศตัวผู้ของมึงเอง”
“หมายถึงอะไรวะ” ผมงง เพราะบางทีไอ้ชลมันก็ชอบมีคำพูดแปลกๆ มาพูดให้ผมฟังเรื่อย
“ก็... มึงทำเพราะความจำเป็น แต่มึงก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายรับไง... ไม่รู้ดิกูบอกไม่ถูก บางทีที่กูรับลูกค้า กูรู้สึกเหมือนกูกำลังทรยศสัญชาติญานของกูเอง...”
“อ้าว... แล้วตอนมึงมีอะไรกับกู”
“ไม่เหมือนกัน... ดิน... กูรักมึง... กูอยากให้มึงทำกับกูแบบนั้น...มันมาจากความพอใจของกูที่เห็นมึงเป็น เอ่อ...ผัวกู เป็นผู้นำของกู มีสัญชาติญาณของตัวผู้...” มันกอดผมแน่น... “กูชอบที่จะมีอะไรกับมึง อยากเห็นมึงมีความสุข บางทีแค่เห็นมึง... เอ่อ...น้ำแตก... กูก็มีความสุขแล้วละ ดิน”
เราเงียบกันไปพักใหญ่... ลมหนาวเริ่มพัดโชยมาจากฝั่งลาว... จนไอ้ชลมันต้องกอดผมแน่นขึ้นเพราะมันเป็นคนขี้หนาวอยู่แล้ว... ผมจึงหันไปกอดมันมั่ง... ชุดที่เราใส่มาก็ไม่ได้หนาอะไรมากนัก
“หนาวเหรอ” ผมก้มลงถามไอ้ชลที่เอียงหน้าพิงซอกใหล่ผม ตัวสั่นนิดๆ
“อือ... นิดหน่อยน่ะ” มันบอกเบาๆ ผมกอดมันแน่นเข้ามาอีก...
“กลับกันเหอะ...” ผมบอกไอ้ชลที่เริ่มสั่นสะท้านมากขึ้น
“อือ... กลับก็กลับ” มันพยักหน้ารับ...
... กลับมาถึงบ้าน... สองทุ่มกว่าๆ เกือบสามทุ่ม... ป้าไอ้ชลเข้านอนไปแล้ว เปิดไฟดวงเล็กๆ กลางบ้านไว้ให้พอเห็นทางเดิน ไม่ชนอะไร...
เราลงไปอาบน้ำที่ข้างบ่ออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีอะไรเพราะไอ้ชลมันหนาว ต่อให้ผมแก้ผ้า กระเจี้ยวโด่ยังไงมันคงไม่สนแล้วละครับ...เพราะผมเห็นมันอาบน้ำ สระผม และฟอกสบู่อย่างรวดเร็ว...พอล้างตัวเสร็จมันก็รีบเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งก่อนจะเดินวิ่งกลับบ้าน
“กูไปก่อนนะ... ปรื๋ววววว หนาวว่ะ...”
ผมหัวเราะหึๆ อาบน้ำ สระผมของผมไปตามปกติ...อากาศเย็นสบาย ถึงน้ำจะเย็นไปนิดก็เถอะ... กลับเข้ามาในห้อง ไอ้ชลขึ้นไปนอนอยู่บนเตียงแล้วเอาผ้าห่มผืนหนาคลุมจนเหลือแต่ลูกกะตา... ผมเช็ดตัวเช็ดผม จนแห้ง เอาผ้าไปผึ่งไว้ที่ราวผ้าข้างนอก ก่อนจะขึ้นไปนอนข้างๆ มัน
“หนาวเหรอ ชล”
“อือ... แล้วมึงไม่หนาวเหรอ...”
“ไม่นี่... เย็นสบายดี...” ผมบอกมัน
“ไอ้มนุษย์เลือดเย็น” ไอ้ชลมันว่าผม... ก่อนจะกอดอก ขดตัวเหมือนเด็กๆ จนผมหัวเราะ ตะแคงตัวเข้าไปกอดมันไว้
“หนาวมากเหรอ” ผมดึงมันให้เข้ามาหนุนใหล่ “อุ่นยัง” ไอ้ชลซุกหัวเข้ามาที่อกผม เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ผมกอดมันแน่นเข้ามาอีก กลิ่นยาสระผม ที่มันใช้หอมจางๆ
ผมก้มลงจูบไอ้ชลที่หน้าผากเบาๆ ถึงแม้ว่ามันจะอายุมากกว่าผม แต่มันก็ยกให้ผมเป็นผู้นำของมันทุกครั้ง ไม่ว่าผมจะพูดอะไรหรือจะทำอะไรที่อาจจะเห็นตรงกันข้ามกับมัน... มันก็ยอมผมทุกเรื่อง บวกกับเรื่องที่มันพูดเมื่อตอนหัวค่ำ ริมแม่น้ำโขง มันสร้างความรู้สึกแปลกๆ ในใจผมอย่างประหลาด
ผมพลิกตัวขึ้นทาบทับบนตัวของไอ้ชล จูบหน้าผากมันเบาๆ ก้มลงสบตามันที่มีประกายสงสัยมองผมอยู่ก่อนแล้ว ผมหัวเราะหึๆ... ก้มลงจูบที่เปลือกตามันอีกข้างละที
“สงสัยอะไรหรือชล”
“มึงเป็นอะไรอ่ะ... วันนี้ ทำไม...”
ผมก้มลงกระซิบที่ข้างหูมัน “กูอยากเอามึงอะ... นะคร๊าบ...นะ”
ไอ้ชลหลบตาผม พูดอุบอิบอยู่ในลำคอ “บ้า...ไอ้ลามก ไอ้บ้ากาม เดี๋ยวป้าได้ยิน”
“มึงก็อย่าร้องดังดิ... นะ นะ นะ” ผมบอก... ไม่รอให้มันอนุญาต ผมซุกไซ้มันต่อ จูบซุกไซ้ลงมาตามลำคอ มือนึงลูบไล้เข้าไปในเสื้อยืดที่มันใส่เป็นชุดนอน ไอ้ชลสะท้านเยือก ขนลุกเกรียว ครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อผมใช้สามนิ้วบีบขยี้ที่หัวนมข้างนึงของมันเบาๆ
“อาว์ซซซซ ดิน กูเสียว”
ผมไม่สนใจกับเสียงครางของมัน มืออีกข้างนึงของผมสอดเข้าใต้ชายเสื้อ ถลกอีกทีเดียว เสื้อไอ้ชลก็ปลิวออกไปทางไหนไม่รู้... ผิวของมันขาว เนียนละเอียด... จนมองเห็นหัวนมสีชมพูของมันในความมืดลางๆ... แล้วไอ้ชลก็ต้องครางออกมาไม่ขาดปาก เมื่อหัวนมของมันถูกฟัดด้วยริมฝีปากร้อนๆ ของผม... สลับไปมาทีละข้าง...
“อ๊าซซซ ดิน... อูยซซซซ”
ไอ้ชลแอ่นอกสะท้าน บิดตัวไปมา ขนลุกจนเห็นได้ชัด ผมจูบซุกไซ้ลงมาที่หน้าท้องเนียนแบนราบ ไม่ถึงกับมีกล้ามเนื้อเป็นลูกๆ แต่ก็เรียบตึง... ผมตวัดลิ้นไปมาจนกระทั่งถึงบริเวนสะดือ... หนวดเคราแข็งๆ ขอผมถูไถไปบนผิวหนังอ่อนนุ่มไว้ต่อความรู้สึกส่วนนั้น “อั๊กซซซ ดิน... มึงอย่าทรมานกู”
ผมใช้ฟันกัดเบาๆ ที่หน้าท้องมัน เพราะผมรู้ว่าเป็นจุดอ่อนของไอ้ชล... ได้ผล มันบิดตัวเป็นเกลียว พลิกตัวนอนคว่ำ หลบผม...
แต่ไอ้ชลมันพลาดแล้ว... เพราะพอมันนอนคว่ำ ผมก็ดึงกางเกงชาวเล ขาสามส่วนที่มันนุ่งอยู่ ออกไปทางปลายเท้า... ก้นกลมขาวเนียนของมันก็ปรากฎแก่สายตาผม...
“อ๊ากซซ ดิน...” ไอ้ชลผวา ครางเสียงดังจนผมกลัวป้ามันจะได้ยิน เมื่อผมฉกใบหน้าวูบ ก้นกลมๆ สองลูกของมันก็โดนผมฟัดอย่างหื่นกระหาย... ไอ้ชลเอาสองมือค้ำที่นอนเอาไว้ยืดตัวขึ้นมาเต็มเหยียด... ครางเรียกชื่อผมไม่หยุด... “ดิน... มึงอย่าแกล้งกู... อูยซซซ ดิน คร๊าบ... กูยอมแล้ว...ดิน...”
ผมหัวเราะหึๆ “กูเอามึงนะ...ชล” ผลักตัวมันนอนราบไปกับที่นอนก่อนจะทาบตัวขึ้นประกบแผ่นหลังของไอ้ชล ไอ้ดินน้อยวางทาบไปกับร่องก้นเสียดสีไปมา... มือนึงล้วงไปข้างๆ เตียงที่ผมแอบเอาหลอดเควายวางหลบเอาไว้ ใช้หัวแม่มือกับนิ้วชี้ เปิดฝาเกลียวออก บีบของเหลวใสๆ จำนวนนึงใส่ฝ่ามือ...
โหย่งตัวขึ้นนิดนึง เอาเจลใสหล่อลื่น ลูบไล้ที่ท่อนลำจนลื่น บีบของเหลวอีกนิด ป้ายลงไปที่ร่องก้นของไอ้ชลสอดนิ้วชี้กับนิ้วกลางลงไปลงไปในรู บิดคว้านไปมาเพื่อเปิดทาง ก่อนจะถอนนิ้วออกมา เอาหัวบานของไอ้ดินน้อยแทรกลงไปแทน...
“อ๊าวซซซ ดิน... อูยซซซ ดะ เดี๋ยว... มันแน่น มึงอย่าเพิ่งดัน... อูยซซซ” ไอ้ชลคราง ตัวสั่นระริก เมื่อส่วนหัวบานเริ่มแทรกเข้าไปในร่องหลืบ... ขยับขาแยกห่างเพื่อระบายความอึดอัดจากความใหญ่โตที่สอดแทรกเข้าไปในตัวมัน...
ผมโหย่งสะโพกไว้ก่อน...ก้มลงจูบปลอบที่แก้มขาวๆ แล้วเอาริมฝีปากเม้มติ่งหูของไอ้ชลเบาๆ “เจ็บเหรอครับ”
ไอ้ชลส่ายหน้า... “มันแน่นน่ะ ดิน... ของมึงใหญ่... เดี๋ยวให้กูปรับตัวก่อนนะ”
ผมกางเข่าคร่อมตัวมันไว้อย่างนั้น ด้านบนจูบซุกไซ้ไปตามติ่งหู ซอกคอ จมูกโด่งๆ ของผมจูบที่แก้มขาวๆ ของไอ้ชลสองสามที ไอ้ชลก็ตะแคงหน้าเอาริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากของผม ปลายลิ้นของมันสอดเข้ามาในปากผมอย่างหิวกระหาย
ผมจูบแลกลิ้นกับไอ้ชล... แต่ส่วนล่างยังทำหน้าที่ขยับเข้าขยับออก ช้าๆ พยายามดันให้ลำท่อนใหญ่สอดแทรกลึกเข้าไปเรื่อยๆ เปลือกตาของไอ้ชลเต้นระริก ทุกครั้งที่เม็ดมุกที่ฝังอยู่รอบท่อนKของผมสะดุดกับปากทาง...
ไม่นานนัก ท่อนKเขื่องขนาดเจ็ดนิ้วของผมก็แทรกลึกเข้าไปในตัวไอ้ชลจนหมดทั้งแท่ง ผมกดสะโพกแน่น ส่ายควงเป็นวงกลมให้เม็ดมุกเสียดสีกับผนังด้านในของมัน และจากหมุนสะโพกบิดควงอย่างเดียว ผมเริ่มซอยเข้าออกเนิบๆ... แต่คงสร้างความเสียวให้กับไอ้ชลไม่น้อย... เพราะมันคลายริมฝีปากจากปากผม ครางยาว... “อาซซซ อูยซซซ ซี๊ดดดด ดิน... มึงสุดยอด...”
ผมกระเด้าKเข้าออก ในรูของไอ้ชลเป็นจังหวะเนิบๆ ไม่เร่งร้อน จากท่านอนคว่ำประกบ ผมค่อยลุกขึ้นนั่งชันเข่าข้าง คุกเข่าอีกข้าง พร้อมกับดึงสะโพกของไอ้ชลให้โด่งขึ้นมาเอาสองมือยึดไว้ในท่าด๊อกกี้สไตล์ กดสะโพกเกร็งหน้าท้องกระเด้าKใส่รูไอ้ชลไม่หยุด... “อา.ซซซซ ดิน...”
จากท่าหมาผมเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ อย่างเข้าขากับมันโดยKผมไม่เคยหลุดออกจากรูของไอ้ชลเลย เสียงครางกระเส่าของมันกับผมดังประสานกันเป็นระยะๆ... จนสุดท้ายที่ผมรั้งตัวไอ้ชลขึ้นมาโอบประคองไว้ในท่าอุ้มแตง สองมือมันโอบลำคอของผมไว้กันตก ผมอุ้มมันไปรอบๆ ห้อง โยกตัวมันไปมาพร้อมกับแอ่นสะโพกกระเด้ารับเป็นจังหวะ ไอ้ชลครางระงม น้ำแตกออกมาเป็นระลอกๆ ระหว่างหน้าท้องของผมกับมันเต็มไปหมด
“อาซซซซ ดิน... กูแตกแล้ว... ซี๊ดดดซซซ เสียว...”
พอผมเห็นมันถึงฝั่งไปก่อนแล้ว ผมก็ไม่ต้องยั้งอีก วางมันลงที่เตียง ยกสองขามันพาดบ่า กระหน่ำ สะโพกกระเด้าKเข้าใส่ไอ้ชลไม่เลี้ยง จนมันที่เพิ่งเสร็จ ยังไม่คลายความเสียว ต้องครางกระเส่าตามผมที่กระฉูดน้ำเงี่ยนเข้าใส่ตัวมันเป็นระลอกๆ ชนิดที่ถ้ามันเป็นผู้หญิงก็คงท้องลูกแฝด
จนอาการกระตุกของผมสงบลง ผมจึงค่อยทาบตัวลงกอดประกบมันอีกครั้ง ไม่สนใจกับความเหนอะหนะของน้ำเงี่ยนไอ้ชลที่มันหลั่งออกมาก่อนหน้านี้ไม่นาน... กล้ามเนื้อหูรูดของมันยังบีบรัดKของผมเป็นจังหวะ...ตุบๆ
จูบที่ปลายจมูกชื้นเหงื่อของมันทีนึง
“มีความสุขไหมชล”
มันลืมตาขึ้นมองผม... น้ำตาคลอเบ้าด้วยความสุข... “สุขจนจะออกปากเลยละ ดิน... มึงล่ะ”
“ฮื่อ... เหมือนกัน”
ไอ้ชลมันจับหน้าผมไว้ เอาฟันกัดที่ปลายจมูกผมเบาๆ กับปลายคางอีกทีนึง ก่อนจะจุ๊บที่ปากส่งท้าย แล้วบอก..“ถ้ากูเป็นผู้หญิง กูจะขอมีลูกกับมึงสักคน กูไม่สนเลยว่ามึงจะรับเลี้ยงกูกับลูกหรือเปล่า... แต่ชั่งมันเหอะ... ตอนนี้กูมีมึงกอดกูอยู่อย่างนี้กูก็ดีใจแล้วละ ดิน...”
ผมไม่ตอบมัน เพราะไม่รู้จะตอบยังไง... นอนกอดก่ายกัน อีกครู่ใหญ่จนจังหวะลมหายใจเป็นปกติ... จึงชวนกันไปเข้าห้องน้ำชำระคราบความเหนอะหนะ ก่อนจะกลับมานอนกอดมันหลับไปทั้งสองคนด้วยความอ่อนเพลีย...
ตอนนั้นไม่ยักกะคิดถึงว่าป้าไอ้ชลจะได้ยินเลยครับ หุ หุ....
...............................................................................
เด๋วเจอกันตอนที่ 30 ครับ...
-
:z13: ลุงดิน
เด๋วมาดิท :z2:
***************************
ยังแรงเสมอต้นเสมอปลาย
โอยอ่านแล้วใจสั่น หุหุ
-
ยิ่งอ่านเรื่องของคุณดินไปเรื่อยๆ ยิ่งรับรู้ถึงความรักล้นใจของชลที่ให้กับคุณดิน เจอคนที่รักเราจริงแบบนี้คุณดินปล่อยให้ชลออกไปจากชีวิตได้ยังไงละคะ
-
ยิ่งอ่านยิ่ง......
โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้ว :jul1:
-
อ่านไปก็เขิล มันรู้สึกเหมือนความรักมันเต็มไปหมดเลย :)
o13
-
ขับรถกินลมชม k เอ้ยยย วิว กันเพลิน
แต่คาดว่าถึงบ้านคงมีของจริง คริๆ
เดาเก่งมากเลยครับ ผมไม่ได้เข้ามาที่บอร์ดนานมาก... พอตั้งใจว่าจะเอาตอนใหม่มาโพส ก็เจอ ยังนึกหัวเราะ ว่า "รู้ได้ไงเนี่ยะ"
มันเหมือนอารมณ์มันนำทางมาไง ประมาณว่าก่อนหน้านั้นมันเป็นแค่น้ำจิ้ม ถ้าไม่ต่ออีกรอบแบบครบยกท่าทางจะค้าง 555+
แต่ชอบใจที่พี่ชลพูดนะค่ะที่ว่า
“ไม่เหมือนกัน... ดิน... กูรักมึง... กูอยากให้มึงทำกับกูแบบนั้น...มันมาจากความพอใจของกูที่เห็นมึงเป็น เอ่อ...ผัวกู เป็นผู้นำของกู มีสัญชาติญาณของตัวผู้...” มันกอดผมแน่น... “กูชอบที่จะมีอะไรกับมึง อยากเห็นมึงมีความสุข บางทีแค่เห็นมึง... เอ่อ...น้ำแตก... กูก็มีความสุขแล้วละ ดิน”
มันบอกให้เห็นถึงความรักที่พี่ชลมีให้พี่ดินชัดเจนสุดๆอ่ะ
คำพูดง่ายๆแต่บอกความรู้สึกของตัวเองทั้งหมด ชอบอ่ะ :-[ :กอด1:
-
กลายเป็นคืนร้อนแรงในหน้าหนาวเลย
อิอิ
-
ต้องสำรวจเสาเรือนด้วย เอากันขนาดนั้น :pighaun: :pighaun: อิอิ
-
คืนที่หนาวซะร้อนเลย ความทรงจำดีดีกับคนที่เคยรัก
-
ตอนที่ 28 หายไปไหนอ่าครับ
จาก 27 แล้วโดดข้ามไปเป็น 29 เลย
-
ตอนที่ 28 หายไปไหนอ่าครับ
จาก 27 แล้วโดดข้ามไปเป็น 29 เลย
อุ๊ปสสสส ขอสูมาเตอะ... :o8: :-[ สงสัยไอ้ดินคงเบลอไปแล้ว จริงๆ มันเป็นตอนที่ 28 อ่ะครับ....
:call:
เก่งจริงครับ o13 แฟนพันธุ์แท้จริงๆ อย่างนี้ต้องให้รางวัล...... :L1:
ดิน
-
ฮ่าๆๆ พี่ดินเบลอป่ะเนี่ย :laugh:
แอบน้ำตาซึมไปกับพี่ชล พี่ดินพูดตรงดีจริงๆ อ้อมบ้างก็ได้นะ :monkeysad:
แต่ตอนท้ายก็ยัง :m25: เหมือนเดิม สรุปคุณป้าแกได้ยินป่ะเนี่ย ???
-
ต่อให้ไม่ได้ยินเสียงจนตื่น ก็คงต้องตื่นเพราะเรือนไหวแล้วล่ะมั้งครับเนี่ย
หึหึ :haun4:
-
ขอบคุณครับ
-
ตอนนี้มีเวลาเลยรีบเขียนมาโพสอ่ะครับ เด๋วเดือนหน้าจะยุ่งโคดๆ... ตรุษจีนอีกตะหาก... :mc4: :mc4: :mc4:
..................................................
ตอนที่ 29 ความลับในความหลัง
เอ้ก-อี้-เอ้ก-เอ้ก!!!... เอ้ก-อี้-เอ้ก-เอ้ก!!!...
ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงไก่ที่ป้าไอ้ชลเลี้ยงไว้ดังออกมาจากหลังบ้าน... อากาศที่อำเภอพระธาตุ เย็นสบายสดชื่น แต่คนที่สบายกว่าผม เห็นจะเป็นไอ้ชลที่ นอนหนุนไหล่ซุกอกผมอยู่อย่างสบาย... แถมมือนึงยังล้วงลงไปกำไอ้ดินน้อยที่ตื่นผงกหัวหงึกหงัก ตามสัญชาตญานตอนเช้าไว้หลวมๆ อย่างกับเป็นของเล่นอันหวงแหนของมันซะอีก...
มองทะลุมุ้งลวดออกไปที่หน้าต่าง ฟ้ายังไม่สว่างดีนัก... “ออกไปวิ่งออกกำลังกายดีกว่า...” ผมนึก... ก้มลงดูได้ชลที่หลับตาพริ้มในท่าสบายของมัน คือนอนตะแคงซ้ายเอาหัวหนุนใหล่ข้างขวาของผมไว้ ขาข้างขวาก่ายกอดขาผมไว้ มือข้างขวากำอยู่ที่ไอ้ดินน้อย... ผมมานอนกับมันทีไร มันก็นอนท่านี้ทุกที...
“ชล ชล... ตื่นยัง...”
ไอ้ชลทำหน้ามุ่ยไม่ยอมลืมตาขึ้นมา แต่กำไอ้ดินน้อยแน่นเข้า แถมมีการรูดขึ้นลงเบาๆ ตามลำอีกต่างหาก... มันพึมพัมบอกเหมือนยังไม่อยากตื่นเท่าไร เสียงอู้อี้
“เดี๋ยวให้กูนอนต่ออีกหน่อยนะ... เดี๋ยวกูดูดให้”
ผมหัวเราะหึๆ เพราะกิจวัตรของมันก็คือตื่นขึ้นมาดูดกระเจี๊ยวผมล้างหน้าไก่ตอนเช้าก่อนผมกลับหอทุกวันที่ผมมานอนกับมัน วันนี้มันคงละเมอ...
ยกมือขึ้นมาเขกหัวมันเบาๆ “กูจะไปวิ่งออกกำลังกาย... มึงไปกะกูปะ”
มันส่ายหน้าดิก... “ม่าย... มึงไปเหอะ...” แต่มันยังไม่ยอมปล่อยท่อนKผมออกจากมือมัน แถมกำเริบ คลึงเม็ดมุกเล่นอย่างเคยมือ...
“มึงปล่อยKกูดิ” ผมบอกมัน... แต่มันส่ายหัว พูดออกมาหน้าตาเฉย...
“มึงไปเหอะ ถอดKมึงไว้นี่ก็ได้ ไม่หายหรอก”
ผมหัวเราะกับคำพูดของมัน “ไอ้เวร... เดี๋ยวกูเอายัดปากมึงเลย... ปล่อยได้แล้ว”
มันหัวเราะ... เงยหน้าขึ้นมาจูบที่คางผมทีนึง ก่อนจะเอียงหน้า หันแก้มให้ผม... เป็นทำนองว่าหอมมันทีนึงมันถึงจะยอม ถ้าผมไม่ทำมันก็จะหาเรื่องแกล้ง หรือไม่ก็งอนผมไปหลายชั่วโมง... จนผมต้องยอม เอาจมูกชนแก้มขาวๆ ของมันไปข้างละที แล้วมันก็เลื่อนตัวลงไปดูดหัวบานๆ ของKผมแรงๆ อีกหลายที...กว่ามันจะยอมปล่อยมือออกจากKผม...
ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวออกไปล้างหน้าแปรงฟันทำธุระที่ห้องน้ำ ก่อนจะมารื้อกระเป๋าเดินทางเอากางเกงบอลขาสั้นกับเสื้อยืดคอกลมออกมาใส่ ก่อนจะหันไปคว้ารองเท้าผ้าใบคู่โปรดที่ผมเอาติดมาด้วย เดินถือออกไปใส่ที่หน้าประตู เดินลงบันไดไปข้างล่าง... ก็เจอกับป้าไอ้ชลกำลังทำกับข้าวอยู่พอดี
“อ้าว ดิน... ตื่นแต่เช้าเลยจะไปไหนล่ะแล้ว... ชลล่ะ” ป้ามองไปข้างหลัง เพราะคิดว่าไอ้ชลลงมาพร้อมผม
“มันยังนอนอยู่เลยครับ ป้า... ผมว่าจะออกไปวิ่งออกกำลังกายหน่อยครับ”
ป้าพยักหน้า... “ดี ออกกำลังกายไว้ จะได้สุขภาพดี แข็งแรง... ไปเถอะ”
อะไรบางอย่างในสายตาของป้า กับน้ำเสียงและคำพูดทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากคิดมาก เพราะผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้ชลนี่ครับ (หรือเปล่าวะ...) ผมเดินแยกออกไปทางประตูหน้าบ้าน... วิ่งออกกำลังกายไปตามทางเลียบแม่น้ำโขง... อากาศตอนเช้าต้นหน้าหนาวในเดือนตุลาคม เย็นสดชื่น...
พระอาทิตย์เริ่มขึ้นทางฝั่งแม่น้ำโขง ผมวิ่งไปเรื่อยจนได้เหงื่อและระยะทางไกลพอสมควร จึงผ่อนการวิ่งลงช้าๆ เป็นเดินเร็วๆ และในที่สุดก็เหลือแค่ทอดน่องเอื่อยๆ... จนกระทั่งถึงที่นึงเป็นลานกว้างริมแม่น้ำ... มีคนเอาขอนไม้มาตั้งไว้ ด้วยเจตนาอะไรไม่รู้ ผมก็เลยลงไปวิดพื้น กับซิทอัพเล่นกล้ามหน้าท้องอยู่พักใหญ่ จนเหนื่อย จึงค่อยนั่งเล่น มองไปรอบๆ มีบ้านปลูกห่างๆ กัน ไม่ค่อยมีรถยนต์วิ่งไปมาเท่าไร มีแต่ รถมอเตอร์ไซค์ กับจักรยานที่ผ่านไปมา แต่ก็นานๆ จะมีสักคัน
รำคาญกับเสื้อที่ชุ่มเหงื่อติดตัว ผมเลยถอดออก นั่งบนขอนไม้มองแม่น้ำที่ไหลเชื่ยวจากฤดูน้ำหลาก คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย... จนกระทั่ง
“สวัสดีค่า... รูปหล่อ นั่งดูอะไรอยู่ นั่งด้วยคนได้ป่ะ”
ผมสะดุ้ง หันมามอง เห็นรถจักรยานจอดอยู่ริมถนน สองคนที่คงจะขี่จักรยานมาด้วยกัน กำลังเดินลงมา คนเดินนำหน้า อายุน่าจะประมาณสามสิบได้แล้ว... นุ่งผ้าซิ่น ใส่เสื้อแขนกระบอก เอวลอยสีค่อนข้างสด ผมยาวมัดรวบเป็นมวยอยู่ด้านหลัง ใบหน้าดูกร้าน แต่แต่งหน้าเข้ม...ไม่ต้องบอกก็รู้... ถ้าอยู่กรุงเทพฯ ก็อาจจะเป็นหนึ่งในลูกค้าของผม...
ครับ เธอเป็นสาวประเภทสอง...
ส่วนอีกคนที่เดินตามหลังมาเป็นเด็กสาว ผู้หญิงแท้ๆ น่าจะอายุรุ่นๆ ราว สิบห้าสิบหกปี แต่งตัวเรียบง่ายด้วยเสื้อทรงแขนกระบอกกับผ้าซิ่นเหมือนคนแรก...
ประเดี๋ยวเดียว ทั้งสองคนก็มายืนอยู่ตรงหน้า... ผมยิ้มให้ “สวัสดีครับ”
ไม่ต้องรอให้เชื้อเชิญ... เธอก็นั่งลงที่ขอนไม้ท่อนที่ผมนั่งอยู่ แต่ยังห่างพอสมควร แต่เด็กสาวยังไม่กล้านั่ง...
“อ้าว คนที่ไหนเนี่ยะ... พี่ชื่อบุญพริ้งนะ... ส่วนนังนี่เป็นหลานน้า ลูกพี่สาวพี่เอง ชื่อ บัว”
เด็กสาวยิ้มให้ผมใบหน้านวลรูปไข่รวบผมตึงผูกเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง ตาโตสวย ท่าทางขึ้อายพอสมควร... ผมยิ้มตอบก้มหัวให้นิดนึง เป็นการทักทาย... ก่อนจะหันไปคุยกับคนน้า “ครับ ผมมาจากกรุงเทพฯ มาเที่ยวงานออกพรรษากับเพื่อนครับ เพื่อนมีป้าเป็นคนที่นี่”
“เหรอ... เพื่อนชื่อไรล่ะ...”
“ชลครับ ชื่อเต็มๆ ว่าสายชล”
เธอทำหน้าคิดนิดนึง... แล้วก็พยักหน้า... “อ๋อ... หลานป้าเร” เธอรู้จักป้าของไอ้ชลด้วย... อย่างว่าละครับ คนต่างจังหวัด ส่วนใหญ่จะรู้จักกัน ข่าวสารในชุมชนกระจายถึงกันไปทั่ว
พี่บุญพริ้ง ชวนผมคุยออกรสชาด พยายามจะลวนลามผมนิดหน่อยด้วยคารมของสาวต่างจังหวัด แต่คนที่ผ่านชั่วโมงบินมาเยอะอย่างผม ไม่ตกหลุมแกง่ายๆ หรอกครับ ผมก็คุยเลี่ยงๆ ไป... กำลังนึกว่าจะหาทางชิ่งกลับบ้านได้ยังไง... ระฆังช่วยก็มาพอดี
“ดิน... มึงมานั่งทำอะไรที่นี่” เสียงเรียกจากบนถนน... ไอ้ชลนั่นเอง มันขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอด... มองลงมาด้วยประกายตาหวงแหน... ก่อนจะหันไปทักสาวรุ่นพี่
“อ้าวพี่ทิ้งเองเหรอครับ... นึกว่าไอ้ดินมันคุยอยู่กับใคร”
เห็นพี่บุญพริ้งค้อนไอ้ชลน้อยๆ เพราะได้ยินไอ้ชลมันเรียกพี่เค้าว่า “พี่ทิ้ง” จนผมงง หน้าตาเลิ่กลั่ก... เด็กสาวที่มากับพี่พริ้ง (ทิ้ง) หัวเราะคิกคัก บอกเบาๆ “น้าทิ้งเค้าชอบให้คนเรียกว่า บุญพริ้ง แต่พี่ชลไปเรียกชื่อเดิมแกเลยไม่ชอบอ่ะ”
“อีบัว... ไม่ต้องพูดมากก็ได้” พี่ทิ้ง (พริ้ง) หันมาบอกหลานสาว เสียงเข้ม ตวัดค้อนนิดนึง... แล้วหันไปบอกไอ้ชล “พี่นึกว่าหนุ่มที่ไหนมาเที่ยวคนเดียว... ที่แท้ก็ เพื่อนนนน... น้องชลเองเหรอ” พิ่ทิ้งลากเสียงยาวตรงคำว่าเพื่อนอย่างจงใจ... ผมว่าแกคงดูสายตาไอ้ชลออกละครับ เหมือนคำพูดปัจจุบันที่ว่า “ผีมันเห็นผีด้วยกัน” แหละครับ
“กลับบ้านเถอะดิน ป้าทำกับข้าวเสร็จแล้ว แกรอกินข้าวอยู่ เดี๋ยวแกจะรอนาน... ไปก่อนนะ พี่ ทิ้ง!! บัว”
เสียงไอ้ชลกระแทกตรงคำว่า “ทิ้ง” อย่างจงใจจนเจ้าของชื่อหันมาค้อนเสียจนน่ากลัวคอจะหัก...
ผมกันมายิ้มให้ทั้งสองคน... ก่อนจะถูกไอ้ชลมันดึงแขนขึ้นไปค่อนข้างแรงจนผมรู้สึกได้... พอไปถึงรถมันก็ยื่นกุญแจให้ผมพร้อมกับบอกเสียงห้วน... “มึงขับ...”
ผมรับกุญแจมาจากมันโดยดี... อมยิ้มกับท่าทางของไอ้ชล... เวลามันหึง น่ารักดีครับ... พักหลังผมไม่ค่อยทำอะไรให้มันหึง หรืออารมณ์เสียด้วยเรื่องอย่างนี้เท่าไรนัก (ไม่ทำให้มันรู้เห็นอ่ะครับ)
ขึ้นคร่อมรถสตาร์ทเครื่อง พอไอ้ชลมันขึ้นซ้อนได้ ผมก็ขับออกมาจากตรงนั้น... โดยไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มให้สองคนนั้นอีกที... แล้วผมก็ต้องเจ็บแปลบที่พุง เพราะไอ้ชลมันเอานิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ จิกเนื้อขึ้นมานิดนึง แล้วบีบแรงๆ
“อูยซซซ มึงมาหยิกกูทำไม” ผมร้องออกมา
“เจ้าชู้นะมึง... ต่อหน้าต่อตา” ไอ้ชลทำเสียงเขียว...
“กูไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย... พี่เค้ามาคุยด้วย กูก็คุยกับเค้าเท่านั้นเอง” ผมบอกเมื่อเห็นมันทำท่าอย่างกะน้องษาไม่มีผิด แต่เฮ้ย!!!... ไอ้ชลมันไม่ใช่น้องษานี่หว่า...ทำไมผมต้องอธิบายให้มันฟังด้วยวะ...
มือที่โอบเอวผมไว้ เลื่อนปรู๊ดลงไปที่เป้า สอดเข้าไปในขอบกางเกงบอลผ้าร่มที่มีซับในเป็นกางเกงในในตัว... กำไอ้ดินน้อยไว้เต็มกำมือ... บีบหนักๆ...
“กูหวง... อย่ามายุ่งกะของกู... ท่าทางพี่ทิ้งมองมึงเมื่อกี้... อย่างกะจะแก้ผ้า เอาKมึงออกมาดูดได้อยู่แล้ว...”
“อ้าว... ไม่รู้นี่หว่า” ผมล้อมันเล่น “ไม่งั้นกูถลกให้พี่เค้าดูดไปแล้ว”
ไอ้ชลเอาปากกัดที่ไหล่ผม พร้อมกับบีบลำท่อนของผมแรง จนผมครางอู้... เสียงมันกล่าวสำทับ
“นอกจากเรื่องงาน... กูยอมให้น้องษาคนเดียวแหละ... นอกนั้นถ้ากูรู้นะมึง...”
ผมหัวเราะลั่น... กับท่าทางและน้ำเสียงของมัน... แต่ก็อดเสียววูบกับคำพูดของมันไม่ได้... แมร่ง ทำไมวันนี้ไอ้ชลมันมีแววโหดนักวะ...
กับพี่บุญทิ้ง (พริ้ง) น่ะ ผมไม่สนใจหรอกครับ แค่ไอ้ชลคนเดียว เมื่อวานผมก็โดนมันรีดไปสามรอบแล้ว ไม่นับบนรถทัวร์... แต่ประกายตาของน้องบัวสิครับ มันแปลกๆ ยังไงพิกลเหมือนกัน... มีทั้งประกายค้นหา...ท้าทาย... และลองดีอยู่ไม่น้อยเลยละครับ...
จนกลับมาถึงบ้านที่ป้าไอ้ชลเตรียมอาหารเช้าไว้เสร็จเรียบร้อย... ผมพยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้ เพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ก็ไอ้ชลมันติดกะผมเป็นปาท่องโก๋ขนาดนั้น จะเอาเวลาที่ไหนไปทำเรื่องล่ะครับ....
..........................................................
เฮ้อ... เรื่องที่เล่าตอนนี้ กะตอนหน้า ไม่รู้ว่าถ้าไอ้ชลมันอ่านอยู่ มันจะว่าอะไรผมหรือเปล่าสิครับ เพราะจริงๆ เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยยอมรับกับมันสักครั้งในตอนนั้น ไม่ว่ามันจะคาดคั้นถามผมแค่ไหนก็ตาม...
รับได้ไง... รับก็เละสิครับ!!!
..........................................................
:z1: :z1:
เอาความลับมาเปิดเผยกันเลยนะครับ เนี่ยะ...
เมิงอย่าโกรธกรูน้า... ชล เรื่องมันตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว....
ดิน
..........................................................
-
เรื่องมันยี่สิบกว่าปี รวมที่อาบน้ำฝนมาด้วยแล้วเนี่ยะ
อื๋อ....พี่ดินแก่กว่าเราไม่กี่ปีเองนะเนี่ย
ว๊ากๆๆๆๆๆๆ
แต่ประสปการณ์ขั้นเทพ
ว่าแต่ตอนนี้อ่ะ กระสุนยังโออยู่มั้ยครับพี่ อิอิ
:z1:
-
พี่ดิน พี่ชลฝากมาบอกว่า ยี่สิบปีล้างแค้นไม่สาย :laugh:
รักแรง หึงแรง ของเขาแรงจริงๆ
ว่าแต่พี่ดินเหอะตอนนี้กระสุนยังแรงเหมือนเดิมปะ :jul3:(ล้อเล่นคับอย่าโกรธน้า)
รอตอนหน้าอย่างจดจ่อ :z2:
edit สงสัยป้าพี่ชลคงได้ยินเสียงปริศนาแน่ๆ :z1: เสาเรือนยังสะเทือนเลยนิ
-
รีบนถามได้โดนใจจริงๆ o13
-
แบบนี้K.ดินก็อายุไม่ห่างจากป้าขวัญเท่าไรนัก อิอิ
ป๋อหลอ ป้ากินเด็กเป็นประจำจ๊ะ
-
แบบนี้K.ดินก็อายุไม่ห่างจากป้าขวัญเท่าไรนัก อิอิ
ป๋อหลอ ป้ากินเด็กเป็นประจำจ๊ะ
หุ หุ สรุปแล้ว ทั้งคนอ่านคนเขียน... รุ่นราวคราวเดียวกันเลยใช่ไหมครับ... ถ้า เป็นรุ่นเที่ยวเธค The Palace ตรงวิภาวดีตัดกับ แยกสุทธิสาร ละก็... ถูกต้องละคร๊าบ...
:pig2: คนรุ่นเดียวกันอ่ะครับ.... หุ หุ
:mc4: :mc4:
ส่วนเรื่องที่ถามว่า ยังแรงเหมือนเดิมป่ะ... หุ หุ ต้องลองครับ ต้องลอง....
-
ถามพี่ดินว่า ถ้าตอนนี้พี่ชลรู้อ่ะ
จิทำไง
-
โดนถวายบัวแน่
เอิ๊กๆ
-
พี่ดิน ตอน The Palace ยังอยู่อ่ะ
เค้าอายุ 18 เองนะ
เหอ เหอ......
-
พี่ดิน ตอน The Palace ยังอยู่อ่ะ
เค้าอายุ 18 เองนะ
เหอ เหอ......
บวก ลบ คูน หาร... ออกมาเป็น เลยแยกเกษตรไปไกล... ใกล้เข้าหลักสี่ หรือไม่แน่ เพิ่งผ่านหลักสี่อ่ะ...
ถ้าเป็นตอนนั้น มันรู้... หุ หุ ไม่อยากคิด
ถ้าเป็นตอนนี้ มันคงหัวเราะ แล้วด่า ไอ้เฒ่าลามก... หุ หุ
-
รอลุ้นตอนต่อไปว่าจะโดนแค่น้าคนเดียว
หรือเป็นพระยาเทครัวเสร็จทั้งน้าทั้งหลาน
:pig4:
-
น่าสงสารชลนะ รักคนเจ้าชู้แถมมีเจ้าของแบบถาวรอีก คิดถึงชลนะ
-
น่าสงสารชลนะ รักคนเจ้าชู้แถมมีเจ้าของแบบถาวรอีก คิดถึงชลนะ
ใจร้ายอ่ะ ลำเอียงด้วย... แล้วตอนที่ ไอ้ดินมันถูกหักอกไป เจียนตาย...ไม่ยักกะสงสาร
งงต้วเองเหมือนกันครับ เขียนเรื่องของตัวเอง แต่คนอ่านสงสารคนอื่น... เฮ้อ เวงกำ
:m15: :m15:
-
อ่านตอนนี้แล้ว คนอ่านจะเริ่มเกลียดไอ้ดินหรือเปล่าน้า...
อย่าเกลียดผมนะ นะ นะ ผมยังรักคนอ่านของผมทุกคนเลยครับ
ดิน
.......................................................................
ตอนที่ 30 สะหวันนะเขต
ตอนทานข้าวเช้า ไอ้ชลมันชวนให้ผมทานโน่นทานนี่ ตักอาหารให้อยู่ตลอดเวลา จนผมเขินป้าไอ้ชล... แต่พอผมหันไป ก็เห็นแกมองมาอยู่แล้วและดูเหมือนจะนั่งอมยิ้มเห็นดีเห็นงามไปกับหลานอีกต่างหาก...
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ไอ้ชลมันก็พาผมไปไหว้พระธาตุพนม อันเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์ของทั้งชาวไทยและชาวลาว พระธาตุองค์ใหม่ สร้างขึ้นแทนองค์เดิมที่พังทลายลงในปี 2518 “เป็นพุทธเจดีย์ที่บรรจุพระอุรังคธาตุ (กระดูกส่วนพระอุระ) ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีรูปทรงสี่เหลี่ยม ประดับตกแต่งด้วยศิลปะลวดลายอันวิจิตรประณีตทั้งองค์” (คัดลอกจาก http://www.thatphanom.com/his_002.php) โดยที่องค์เดิมมีการจัดสร้างสถูปครอบไว้ รวมทั้งเศษอิฐเศษปูนจากองค์พระธาตุองค์เดิม...
ไอ้ชลบอกว่า พรุ่งนี้ที่เป็นวันออกพรรษาจะมีพิธีการรำบวงสรวงพระธาตุมันพาผมไปกราบนมัสการพระธาตุที่ในวัดและคนจะเยอะ มันเลยพาผมไปไหว้ก่อน เราไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนที่ทางวัดจัดทำไว้มานั่งคุกเข่าไหว้ทางด้านทิศตะวันออก กล่าวคำนมัสการพระธาตุ ดังนี้ครับ “กปณคิริสฺมิ ปพฺพเต มหากสฺสเปน ฐาปิตํ พุทฺธอุรงฺคธาตุ สิรสา นมามิ” แปลว่า “ข้าพเจ้าขอนมัสการ พระบรมอุรังคธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระมหากัสสปเถระเจ้า นำมาฐาปนาไว้ ณ ภูกำพร้า ด้วยเศียรเกล้า” (คัดลอกจาก http://www.heritage.thaigov.net/religion/pratat/index06.htm นะครับ)
หลังจากไหว้พระธาตุแล้ว ไอ้ชลก็พาผมไปที่มุกดาหารอีกครั้งนึง คราวนี้มันพาผมข้ามไปฝั่งลาวหรือ สะหวันนะเขต (Savannakhet) สมัยโน้น สะหวันนะเขตไม่มีอะไรมากนัก (ถึงปัจจุบันก็ไม่ค่อยมีอะไร) เป็นจังหวัดชายแดนของลาว อยู่กันอย่างสงบเงียบ มีตลาดเล็กๆ ค้าไม้กับของป่าที่คนเอามาขาย ไอ้ชลพาผมไปเดินตลาด (จำไม่ได้แล้วครับ ว่าอยู่ตรงไหน) มีร้านขายเครื่องเงินอยู่สองสามร้าน... ไอ้ชลมันเดินเข้าไปยืนมองๆ อยู่ที่ตู้โชว์พวกเครื่องประดับเงิน ก่อนจะหันมาบอก
“มึงรอกูอยู่แถวนี้ก่อนนะ...”
ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะเดินดูอะไรไปเพลินๆ แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงคนทักผมเป็นภาษาอีสาน
“อ้ายดิน มาเที่ยวฝั่งนี้เหมือนกันเหรอจ๊ะ...”
หันไปดู นึกว่าใคร... “บัว” หลานสาวพี่บุญพริ้งนั่นเอง วันนี้ฉายเดี่ยว...
“ครับ... พี่มาเที่ยวฝั่งนี้ แล้วบัวล่ะครับ มาคนเดียวเหรอ...” ผมหันมองไปรอบๆ
“จ้ะ... บัวมีน้าอีกคน เค้าแต่งงานแล้วข้ามมาอยู่ฝั่งนี้กับผัวเค้าจ๊ะ... อ้ายดินมาคนเดียวเหรอ” น้องบัว ถามผมกลับบ้าง
“เปล่าครับ... พี่มากับชล... แต่เค้าไปซื้อของร้านโน้น...” ผมชี้มือบอก
“บัวนึกว่าอ้ายมาคนเดียว บัวจะรับอาสาพาเที่ยวสะหวันนะเขตเอง...” น้องบัวทำท่าเสียดาย แต่ก็ชม้ายตาเป็นนัย...ของอย่างนี้มีเหรอครับ ผมจะดูไม่ออก... ท่าทางน้องบัวคงจะชอบผมบ้างแหละครับ เพราะผมดูแตกต่างจากหนุ่มๆ แถวนี้ โดยเฉพาะ...ฝั่งนี้
“ดิน คุยอยู่กับใคร... อ้าว... บัวเองเหรอ...” ไอ้ชลเดินกลับมาพอดี พอเห็นว่าผมคุยอยู่กับบัว เด็กสาวที่คืนกลับสู่ท่าทางขี้อายอย่างรวดเร็ว... ก็ยิ้มให้ท่าทางไอ้ชลคงจะไม่มีอคติกับน้องบัวเท่าไรนัก เพราะเห็นว่ายังเด็กอยู่นั่นเอง...
“จ้ะ... พอดีบัวมาเดินเล่นฝั่งนี้เหมือนกัน... เห็นอ้ายดินยืนดูของอยู่คนเดียว เลยเข้ามาทักน่ะจ้ะ... อ้ายชลซื้อของเสร็จแล้วหรือจ๊ะ” บัวถามเหมือนเด็กถามผู้ใหญ่
“ฮื่อ... แต่มีปัญหานิดหน่อย เจอบัวก็ดีแล้ว... พี่ต้องพาป้าผินไปหาหมอฝั่งโน้น พี่ฝากไอ้ดินด้วยละกันนะ” มันบอกเด็กสาว ก่อนหันมาบอกผม “กูไปไม่นานหรอก เดี๋ยวมา... ป้าผินแกปวดท้องมาก...”
“กูไปกับมึงก็ได้นะ ชล” ผมบอก “มีอะไรกูจะได้ช่วยมึงได้”
“ไม่ต้องหรอก มึงข้ามไปมาลำบาก” ก็จริงของมัน เพราะผมต้องทำใบผ่านแดนยุ่งยาก แต่ไม่รู้ทำยังไงไอ้ชลมันไม่เห็นต้องทำเหมือนผม...
เฮ้ย... แต่มึงฝากกูไว้กับน้องบัว ไม่เป็นการฝาก แมวไว้ให้ปลาย่างดูแลเหรอวะ... (ถ้าเป็นสมัยนี้ ก็ต้องบอกว่า ฝากหลินปิงให้ดูแลหน่อไม้ หุ หุ) ประโยคสุดท้ายผมถามเสียงดัง... อยู่ในใจ... มองตามไอ้ชลที่เดินเร็วๆ หายกลับไปทางเก่า...
คราวนี้ก็เหลือผมสองคนกะน้องบัว...
“ไปไหนดีล่ะครับ” ผมถาม
“อ้ายดินอยากไปไหนล่ะจ๊ะ”
“ไม่รู้ดิ... แต่พี่ชอบดูชีวิตชาวบ้านๆ น่ะ” ผมบอก เพราะจริงๆ ผมก็ชอบอย่างนั้น
น้องบัวพยักหน้า เอื้อมมือมาจับข้อมือผมให้เดินไปกะน้องเค้าอย่างไม่เคอะเขิน น้องเค้าไม่เขิน แล้วผมจะเขินไปทำไมล่ะครับ... ผมเดินตามน้องบัวไปอย่างง่ายๆ
น้องเค้าพาผมไปที่จักรยานคันนึง หันมาถามผม... “อ้ายดินขี่เป็นหรือเปล่าจ๊ะ...”
ผมพยักหน้ายิ้มให้ แล้วขึ้นไปนั่งคล่อมอาน... น้องบัวขึ้นนั่งซ้อนด้านหลังโดยนั่งไขว้ขาไปด้านนึง แล้วเอามือมาจับเอวผมเอาไว้อีกต่างหาก... ก่อนจะชี้ให้ผมขี่ไปตามทาง
เราขี่จักรยานเที่ยวไปตามถนนเล็กถนนน้อย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นถนนลูกรังสีแดงสลับกับทางดินธรรมดา ลัดเลาะไปตามบ้านต่างๆ สังเกตดูน้องบัวค่อนข้างรู้จักคนอยู่พอสมควร มีทักทายกับบ้านบางหลังอย่างสนิทสนม...จนกระทั่งมาถึงหนองน้ำแห่งหนึ่ง ค่อนข้างกว้าง มีกอดอกบัวหลวงขึ้นเต็มทั้งดอกทั้งใบ... ข้างหนองน้ำ ด้านนึงเป็นต้นไม้ใหญ่ ใต้ต้นไม้มีสะพานทอดยาวลงไปในหนอง กับเรือลำไม่ใหญ่นัก จอดอยู่เหมือนจะสำหรับเอาไว้ลงไปเก็บดอกบัวในหนองน้ำ
“พักนั่งเล่นตรงโน้นก่อนก็ได้จ้ะ อ้ายดิน”
ผมจอดจักรยานตั้งขาตั้งเรียบร้อย เดินตามน้องบัวที่ลงไปนั่งห้อยขาที่สะพานเรียบร้อยแล้ว... ทรุดตัวลงไปนั่งข้างๆ...
“อ้ายดินขี่จักรยานมานาน เหนื่อยไหมจ๊ะ...” น้องบัวหันมาถาม
“ไม่เหนื่อยเท่าไรหรอกครับ...” ผมหันไปดูรอบๆ... ก่อนจะสูดลมหายใจสะอาดๆ เข้าไปเต็มปอด “ที่นี่สวยจังเลยครับ”
“อ้ายชอบเหรอจ๊ะ...”
“ครับ ยิ่งมีคนพามาน่ารักๆ อย่างนี้ด้วย” ผมบอกพร้อมกับหันไปมองสบตาน้องบัวด้วยสายตาเป็นประกายระยิบ เล่นเอาเด็กสาวหน้าเป็นสีชมพูระเรื่อ
“อ้ายพูดอะไรก็ไม่รู้... บัวยังเด็กอยู่นะ” น้องบัวบ่นอุบอิบ แต่ก็ไม่มีทีท่าโกรธเคืองอะไร
“พี่พูดจริง... ขอบคุณนะครับ ที่พาพี่เที่ยวแทนไอ้ชลมัน... ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไร”
“คงอีกสักพักละจ้ะ... เพราะเรือมีไม่กี่ลำ” น้องบัวบอก ก่อนจะพูดต่อ “น้าทิ้งบอกว่า อ้ายดิน กับอ้ายชลเป็นคู่รักกัน...”
ผมเกือบสะดุ้ง... “เราเป็นเพื่อนทำงานที่เดียวกันครับ...” (เพียงแต่เพื่อนเอาเพื่อนเท่านั้นเอง... หุ หุ)
“นั่นสิ ผู้บ่าวกับผู้บ่าวจะเป็นคู่รักกันได้ยังไง... อ้ายชลไม่เหมือนน้าทิ้งสักหน่อย” น้องบัวพยักหน้าอย่างไร้เดียงสา
เราคุยกันอยู่พักใหญ่ แล้วผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้... “ไปพายเรือเก็บฝักบัวเล่นกันไหมครับ น้องบัว” ผมชวนเล่นๆ
น้องบัวหันมามองหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าง่ายๆ... “ก็ได้จ้ะ”
แล้วเราสองคนก็ลงไปพายเรือ... ผมน่ะ ไม่ได้คิดว่าจะเก็บฝัก หรือดอกบัวอะไรกันหรอกนะครับ... แต่ผมสนใจสาวน้อยชื่อบัวคนนี้ตะหาก... ท่าทางน้องเค้าก็ไม่ได้รังเกียจผมนี่ครับ
อาศัยเคยพายเรือมาบ้าง จึงไม่ยากที่ผมจะพายเรือพาน้องบัว เข้าไปกลางหนองน้ำที่มีทั้งดอกทั้งใบขึ้นสูงจนเกือบท่วมหัวเราสองคนที่นั่งอยู่ในเรือ คนข้างนอกมองมาถ้าไม่สังเกตก็จะไม่เห็น
พอถึงกลางหนองน้ำ ผมก็เอาพายราน้ำให้เรือหยุดจอดนิ่งๆ น้องบัวหันมามองตาโต สงสัย... ผมยิ้มให้ก่อนจะบอก...
“อยากคุยกับบัว ไม่ให้ใครเห็นน่ะครับ รู้ไม๊ว่าน้องบัวน่ะน่ารัก”
น้องบัวหน้าแดง “อ้ายดิน พูดอะไรก็ไม่รู้”
ผมค่อยขยับเข้าไปใกล้น้องบัว จนชิด... จับมือน้องเค้าขึ้นมา “พี่พูดจริงนะ... ไม่นึกว่ามานครพนม พี่จะได้เจอคนน่ารักๆ อย่างน้องบัวน่ะครับ”
น้องบัวอายม้วน... ผมถือโอกาสยกมือน้องเค้าขึ้นจูบ เล่นเอาเด็กสาวตัวแข็ง... พยายามจะดึงมือกลับ แต่เสืออย่างผมไม่ปล่อยให้เนื้อสมันหลุดไปง่ายๆ หรอกครับ... ผมยึดมือน้องเค้าไว้แน่น
“พี่มีความสุขจังครับ... น้องบัวรู้สึกอย่างพี่หรือเปล่า”
น้องบัวก้มหน้านิ่ง... ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ... ผมดึงน้องเค้าจะเข้ามากอด...แต่น้องบัวขืนตัวไว้
“อ้ายดิน อย่ารังแกบัวสิจ๊ะ... เรากลับกันเถอะ เดี๋ยวอ้ายชลกลับมาแล้วจะหาอ้ายดินไม่เจอ...”
ผมลืมนึกถึงไอ้ชลไปเลย... แต่ก็ยังกระซิบถาม... “แล้วพี่จะเจอน้องบัวอย่างนี้ได้อีกเมื่อไรครับ”
น้องบัวเงยหน้าขึ้นมามองผม... ก่อนจะกระซิบเบาๆ “............................................................” (คำพูดของน้องเค้า ผมขออุบไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวจะไม่สนุก หุ หุ)
ผมฉวยโอกาสนั้นก้มลงจูบที่ริมฝีปากของสาวน้อยอย่างรวดเร็ว เล่นเอาน้องบัวตัวอ่อนเปียก... ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในเรือลำเล็ก และไอ้ชลมันกำลังจะมา ผมก็คงใช้สถานที่นี้ฝากรักน้องเค้าไปแล้วละครับ แต่ไม่เป็นไร... โอกาสหน้ายังมี... ถ้าเป็นอย่างที่น้องบัวบอกผม...
เราสองคนพายเรือกลับมาที่ฝั่ง ก่อนจะขี่จักรยานกลับมาที่ ตลาดที่เราเจอกันเมื่อตอนเช้า...
รออยู่พักใหญ่... ไอ้ชลก็ประคองป้าผินที่ท่าทางอ่อนระโหยกลับมา... มันประคองหญิงชราเข้าไปที่ห้องแถวที่พัก ครู่ใหญ่มันก็กลับออกมาหาผม...
“เป็นไงบ้างวะ” ผมถาม
“อาหารเป็นพิษน่ะ... คนแถวนี้กินอาหารไม่ค่อยระวังเท่าไร” ไอ้ชลบอก... “แล้วมึงล่ะ ไปเที่ยวไหนมาบ้าง แล้วน้องบัวหายไปไหนล่ะ” มันหันมองไปรอบๆ
“บัวกลับไปแล้ว... ก็ไปขี่รถเที่ยวแถวๆนี้แหละ...” ผมบอกมัน
ไอ้ชลพยักหน้ายื่นของชิ้นนึง ส่งให้ผม “อ่ะ... กูซื้อให้มึง”
เป็นกำไลข้อมือเงิน ค่อนข้างหนัก เพราะเป็นเงินตัน ไม่มีลายตีโค้งเข้าหากัน คล้ายๆ กับตัว C หัวท้ายทำเป็นรูปดอกบัวครับ เป็นที่พอสอดข้อมือเข้าไปทางข้างๆ ได้ไม่ต้องสอดเข้าทางปลายมือ ผมเอามาสรวมได้พอเหมาะกับข้อมือผมพอดี
“มึงชอบไม๊” มันถาม...
ผมยิ้มให้... “นึกยังไง...”
“กูชอบ อยากให้มึงใส่... มึงใส่เงินแล้วเท่ห์ดี”
ผมหัวเราะ... “อือ... ก็ดี...” เอามือยีหัวมัน ก่อนกระซิบ “ขอบใจนะ”
ไอ้ชลยิ้มจนนัยน์ตาหยี... เหมือนเด็กๆ ที่ถูกตามใจ... ก่อนจะบอกผม “ปะ... เดี๋ยวกูพามึงไปเที่ยวต่อ...”
ผมพยักหน้า... เราเดินเที่ยวกันอีกพักใหญ่ จนเกือบเย็น จึงค่อยลงเรือกลับมาที่ฝั่งมุกดาหาร ก่อนจะขับรถกลับมาที่อำเภอพระธาตุ...
..............................................................
วันเสาร์ที่ 3 ตุลาคม 2009
ผมมองอำเภอพระธาตุ ที่เพิ่งมาถึง เรื่องราวต่างๆ แต่หนหลัง ไหลกลับเข้ามาในหัวสมองผมราวกับดูหนังย้อน พยายามจะมองหาสิ่งที่พอจะคุ้นตาจากคราวโน้น... แต่ดูเหมือนว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ราวกับจะเปลี่ยนแปลงไปจนหมดสิ้น คงเหลือแต่พระธาตุพนม องค์ศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งเด่นสง่าเป็นที่สักการะของคนทั้งสองฝั่งโขงกับแม่น้ำโขงอันเปรียบเสมือนเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงชีวิตคนทั้งสองฝั่งในหลายๆ ประเทศที่แม่น้ำสายยาวนี้ไหลพาดผ่าน
พรุ่งนี้ ก็จะเป็นวันออกพรรษา เป็นวันที่ชาวบ้านทั้งสองฝั่งโขงจะจัดงานบวงสรวงพระธาตุ พร้อมกับริ้วขบวนอันสวยงามและการฟ้อนรำเพื่อเป็นการสักการะแด่องค์พระธาตุพนมอันเป็นที่สถิตย์ของพระอุรังคธาตุ (กระดูกส่วนพระอุระ) ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เรื่องราวความหลังของผม จุดที่สำคัญจุดนึงก็เกิดขึ้นในวันนั้น วันขึ้นสิบห้าค่ำเดือนสิบเอ็ดของ เมื่อยี่สิบสามปีที่แล้วนั่นเองครับ
เดี๋ยวตอนหน้ามาดูกันครับ...ว่า อะไรบ้างที่เกิดขึ้นในวันนั้น... เป็นอีกวันนึง ที่ผมจำไม่ลืมเลยละครับ...
...........................................................
ชล... ถ้าเมิงอ่านตอนนี้แล้ว มึงจะลงโทษกรูยังไงก็ได้ :beat: แต่อย่าทำแบบเรื่อง Frozen Flower นะโว้ย กรูกลัว.... :กอด1:
...........................................................
-
ยังไม่รู้ว่าจะออกมาในรูปแบบไหน แต่ถ้าคุณชลยังอยู่ก็ให้อภัยคุณดินเถอะนะครับใจคนยากแท้หยั่งถึง แล้วจะรออ่านต่อไปครับ
-
แหมนึกว่าดินจะกินบัวซะแล้ว
คริคริ
-
:z1:
คิดว่าคุณดินจะกินน้องบัวกลางสระ แค่คิดไปเองนะ อิอิ
-
ตามอ่านทันแล้ว :laugh:
ชอบชลมากเลยอ่ะ น่ารักที่สุดเลย
แต่ยังไม่เคยเห็นพี่ดินบอกรักพี่ชลเลย
:เฮ้อ:
ขอไปตามอ่านภาคแรกก่อนนะคับ
-
:เฮ้อ: เฮ้อออ....สงสารชลอ่า
-
ตอนหน้ามีได้เสียแน่ๆ :z3:
ก็อย่างว่านะ พี่ดินเป็นผู้ชาย
และไม่ได้ รัก พี่ชล
:o12: เจ็บปวด
-
พี่ดินก็ เจ้าชู้จริงๆเลย (โกรธแทนพี่ชล)
ตอนหน้าไม่อยากนึกเลย ทำกันด้าย :z3:
ปล.มีแอบจิกพี่ชลอีกนะเนี่ย
-
:เฮ้อ: :m15: :monkeysad:
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้สงสารชลได้อย่างไรอ่ะ พี่ดิ๊นนนนนนนนน
อยากรู้จัง ปัจจุบันนี้พี่ดินอยู่ก๊ะใคร
-
พี่ดินอ่ะ ปูสงสารพี่ชลนะเนี่ย
แต่อย่างว่าอ่ะ พี่ดินยังไงก็ผู้ชายธรรมดา ถ้าไม่มีก็แปลก
แต่ยังไงก็สงสารพี่ชลอ่ะ :impress3:
สงสัยจังเรื่องมันยี่สิบกว่าปีมาแล้วนี้ บวกกะอายุพี่ดิน
แล้วพี่ดินอายุเท่่าไหร่เนี่ย
ตอนนี้ปูอายุ 25 จะห่างกันเท่าไหร่น้อ
-
^
^
ผมอายุ23 แต่ผมเรียก "ลุงดิน"อะครับ o18
รอลุ้นตอนหน้า ว่าบัวจะได้ปักลงดินตรงไหน แหะๆๆ
-
คุณดินนะคุณดิน มีชลอยู่ใกล้ยังไม่วายเก็บดอกบัวแซมผม :angry2: สัญชาติญาณคนเจ้าชู้ เชอะ :z6:
-
เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว
คุณชลเค้าคงไม่โกรธคุณดินแล้วหละครับ
-
บัวจะงามได้ก็ต้องอาศัย ดิน และนำ(ชล)
แต่บัวนี้อยากได้แต่ดิน :beat: (จัดการแทนพี่ชล)
รอดูตอนหน้าบัวได้ดินแล้วจะงามแค่ไหน :z1:
ปล ชอบตอนจบของFrozen Flower มากๆ เลียนแบบดีมะพี่ชล :laugh:
-
แล้วน้องบัวชีจะไม่แหกหรอคะ อย๊ายยย
-
หวัดดีครับ... ไม่ได้มีบทร้อนแรงกันซะนาน... วันนี้เลยขอเรียก Rating หน่อยครับ...เด๋วจะลืม
:oo1:
รักคนอ่านของผมทุกคนเลยครับ อ่านแล้วก็เม้นท์ หรือโหวตให้กำลังใจกันบ้างนะครับ... ดิน
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ครับ
...........................................................
ตอนที่ 31 ความสัมพันธ์
ที่พักที่ผมกับน้องๆ เข้าพัก เป็นโรงแรมเล็กๆ มีอยู่สิบกว่าห้อง ติดแม่น้ำโขง พวกน้องๆ จองกันมาแล้ว สี่ห้องก็เลยแยกย้ายกันเข้าพัก ผมพักกับลูกน้องผู้ชายคนนึงอายุไล่ๆ กัน...พร้อมกับคนขับรถที่ขอมาอาบน้ำ แต่ผมบอกว่าก็นอนในนี้แหละ ไม่ต้องไปนอนเมื่อยที่รถ... ก็เลยเอาถุงนอนมาปูที่พื้นข้างๆ (อย่าคิดมากนะครับ ผมไม่กินไก่วัด โดยเฉพาะ ไม่สเป็คอีกต่างหาก)
จัดแจงเรื่องที่พักเรียบร้อย เราก็ออกมาเดินเที่ยวกัน ผมพยายามสอดส่ายสายตามองหาสิ่งที่ควรจะเป็นจุดสังเกต ที่พอจะจำได้ แต่ก็ได้แค่เค้าลางๆ เท่านั้น... มีแต่ถนนที่ทอดยาวจากพระธาตุจนถึงฝั่งโขงที่พอจะจำได้บ้าง... เอาน่ะ... แค่นี้ก็พอจะไหวมั๊ง... ผมนึก...
เราเดินกันจนเมื่อย น้องบางคนแยกไปไหว้พระธาตุฯ ส่วนผมกับน้องอีกบางส่วนแยกกลับมาที่พัก อาบน้ำเตรียมตัวรอ ไม่นาน พวกที่แยกไปก็กลับมา... เข้าไปอาบน้ำบ้าง พอเสร็จ พวกเราก็ไปทานข้าวเย็นกันที่ร้านอาหารริมโขง... ก่อนจะกลับมานอน... (ก่อนนอน ก็มีการนับเลขกันนิดหน่อย พอเป็นกระสัยครับ)
แต่วันนี้ ต่างกับวันโน้น เมื่อยี่สิบสามปีที่แล้ว ลิบลับ...
............................................................................
เรากลับมาถึงบ้านป้าไอ้ชลก็ค่ำแล้ว ป้าทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อย สามคนนั่งทานอาหารเย็นกันอย่างเอร็ดอร่อย ระหว่างนั้นไอ้ชลเล่าถึงอาการของป้าผินที่มันช่วยพามาหาหมอที่ฝั่งไทยตอนกลางวัน ป้าไอ้ชลทำท่าตกใจ เพราะแกเองก็รู้จักป้าผินเหมือนกัน แต่ไอ้ชลบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก
“ออกพรรษาแล้ว ป้าจะไปเยี่ยมแกสักหน่อย ไม่ได้ข้ามไปฝั่งโน้นนานแล้วเหมือนกัน”
ป้าไอ้ชลพูด... ก็อย่างที่บอกแหละครับ คนสองฝั่งโขง (หรือ “ฝั่งของ” ในภาษาลาว) นั้นรู้จักเป็นพี่น้องกันมาหลายชั่วอายุคนจนแยกไม่ออกไม่ว่าแต่ละฟากจะมีการปกครองอย่างไร แต่คนของทั้งสองฝั่งกลับมีความสัมพันธ์ที่แน่นหนาไม่เคยคลอนแคลน
ทานอาหารเย็นเสร็จ ผมกับไอ้ชลก็ออกมาเดินเล่นที่ถนนหน้าพระธาตุ ที่อาบด้วยแสงสปอตไลท์ จนขาวสว่างโพลนเด่นเป็นสง่า น่าเลื่อมใส...
เราเดินมาบนถนนที่ทอดยาวจากองค์พระธาตุไปจนถึงฝั่งโขง มีคนเดินเล่นอยู่พอสมควรเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันออกพรรษา มีงานบวงสรวงพระธาตุที่ถือว่าเป็นงานใหญ่อีกงานนึง นอกเหนือไปจากงานสมโภชตอนเดือนสาม
“พรุ่งนี้ตอนเช้า จะมีขบวนแห่ จากหน้าประตูฝั่งแม่น้ำโขง เดินมาตามทางนี้ ไปจนถึงวัด แล้วก็จะรำบวงสรวงกันตรงลานหน้าวัด” ไอ้ชลบอก... ตั้งแต่เดินออกมาจากบ้าน มันอธิบายงานบวงสรวงพระธาตุให้ผมฟังอย่างละเอียด
เราเดินเล่นกันจนเริ่มดึก ผู้คนเริ่มบางตา อากาศเริ่มเย็นลง จึงค่อยเดินกลับมาที่บ้าน...
อาบน้ำเสร็จ... ไอ้ชลมันก็มานอนกอดผมที่เตียง... ในท่าเดิม... กำลังจะเคลิ้มหลับไอ้ชลมันก็บีบเบาๆ ที่ลำท่อนของผมที่มันกำอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะรูดขึ้นรูดลงจนมันเริ่มขยับตัว พองขึ้น...
“ซนนะมึง...” ผมพึมพำทั้งยังหลับตา...
ไอ้ชลหัวเราะคิกคัก... “กูคิดว่ามึงหลับแล้ว...”
“เกือบแล้วละ... มึงจะทำไม”
“กูมีของเล่นใหม่อ่ะ...” มันบอก พร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นไปรื้ออะไรกุกกักที่กระเป๋ากางเกงที่มันใส่ไปลาววันนี้ ไม่นาน มันก็กลับมาที่เตียง
ส่งของที่มันถืออยู่ในมือให้ผม... จากแสงจันทร์สลัวๆ ที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง... มันไม่ชัดนักหรอก แต่ผมก็รู้ว่ามันเป็นวงกลมคล้ายกำไล เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณสองนิ้ว ทำด้วยวัตถุอะไรสักอย่าง เรียบลื่นสีขาวนวล
“อะไรวะ” ผมทำท่างง...
“กำไล... กูซื้อมาให้มึง... ทำจากงาช้างเชียวนะมึง”
ผมทำท่างงๆ “ก็มึงให้กำไลเงินกูมาแล้วไง แล้วอันนี้มันก็เล็กจะตาย... กูจะใส่ได้ไง”
ไอ้ชลหัวเราะหึๆ... “กูไม่ได้ซื้อให้มึงใส่ข้อมือ”
“อ้าว... แล้วมึง...” ผมนึกอะไรขึ้นมาได้ “นี่... มึงอย่าบอกนะว่าซื้อมา...”
ไอ้ชลยิ้มในความมืด... “ก็ใช่น่ะสิ...” คว้ากำไลคืนแล้วเลื่อนตัวลงไปนอนพังพาบตรงหว่างขา ผมมองตามมันก่อนจะผงกหัวขึ้นมาเอาศอกเท้าที่นอน ดูไอ้ชลมันเล่นกับKผม... (จริงๆ ก็ชอบด้วยแหละ หุ หุ) เห็นมันเอากำไลสวมเข้ากับท่อนKผมรูดลงไปจนถึงโคน ขยับให้เข้าที่ มันหลวมนิดๆ กับขนาดของKผมที่กึ่มๆ อยู่ห้าหกสิบเปอร์เซ็นต์แบบนี้
“พอดีเลย” มันบอกผม
“เด๋วKกูแข็งมันก็รัดแน่นดิ”
ไอ้ชลไม่ตอบ จับKผมรูดสองสามที จุ๊บที่หัวบานๆ ก่อนจะอ้าอมเข้าไปไว้ในปาก... ใช้ลิ้นตวัดไล้เลียไปมาด้วยลีลาการ “อมK” ขั้นเทพ... ได้ผลครับ... Kผมผงาดแกร่ง แข็งขึ้นมาทันใจ
“อูยซซซซ” ผมคราง เพราะไอ้ห่วงกำไลที่หลวมๆ อยู่ตอนแรก พอKผมแข็งเพิ่มขนาดขึ้นมา กลับกลายเป็นกำไลที่รัดโคนKผมจนเส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปน... หัวKที่บานอยู่แล้ว กลับบานขึ้นไปอีก แดงก่ำเหมือนชมพู่ม่าเหมี่ยวลูกเขื่องๆ
“คับไปเหรอ ดิน...” ไอ้ชลมันเงยหน้าขึ้นถาม
“มันเหมือนKกูถูกบีบแน่นๆ อ่ะ...”
“เจ็บเหรอ...” มันถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่ถึงขนาดนั้น แต่มันอึดอัดอ่ะ เหมือน... เหมือนใส่รองเท้าคับๆ ว่ะ” ผมทำหน้าเหยเก...
ไอ้ชลมันมองKผมที่เส้นเลือดกับเม็ดมุกโปนปูดแข่งกัน ส่วนหัวบานแดงก่ำ ดูเหมือนว่าจะใหญ่กว่าเก่าด้วยซ้ำไป ก่อนจะอ้าปากอมเลียเข้าไปในปากอีกครั้งนึง
“อูยซซซซ ซี๊ดซซ” ผมแหงนหน้าคราง ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก มันก้ำกึ่งระหว่างความอึดอัดที่ถูกรัดโคนK กับความเสียวจากการที่ถูกไอ้ชลมันอมดูดลำKเข้าไปกว่าครึ่งลำ....
“อาซซซ์ กูเสียว...” ผมครางเป็นระยะๆ เพราะลีลาการ “ดูดK” ขั้นเทพของไอ้ชล... ที่ใช้ทั้งมือทั้งปากประกอบกัน รีดเร้นอารมณ์เสียวของผมให้ก่อตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ
เสียงไอ้ชลครางอึกอักเพราะอมKของผมอยู่เต็มปาก... ก่อนจะคายออกมากระซิบเสียงกระเส่าไม่แพ้ผม “ดิน... มึงเอาน้ำมาให้กูกิน... นะ...กูอยากกินน้ำมึง...นะครับ...”
“อูยยซซซี๊ด... มึงดูดKกูแรงๆ...” ผมครางแอ่นตัว ก้นไม่ติดพื้นกับลีลาการดูดKของไอ้ชล...
ลำพังตอนยังไม่รัดK ผมก็อึดมากอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้มีห่วงกำไลรัดอยู่โคนKด้วย ทำให้ความรู้สึกของผมยิ่งเพิ่มความอึดมากขึ้นไปอีก... แต่ไอ้ชลมันก็ไม่ยั่นครับ เพราะบางทีผมยังนอนให้มันดูดKอย่างเดียว มากกว่าสามชั่วโมงก็เคยมาแล้ว
ความเสียวค่อยๆ เพิ่มขึ้น... ทีละน้อยๆ จนกระทั่ง... “อูยซซซซซี๊ด... ชลมึงดูดKกูแรงอีก กูจะแตกแล้ว... แรงอีก... ซี๊ด.... ดี... อูยวซซ์ อ๊าซซซ์”
ไอ้ชล ดูดKผมอย่างแรง ตามที่ผมบอก สองมือมันยังกดที่ห่วงรัดK... จนKผมถอกออกมาสุดๆ ผมแหงนหน้า กัดฟันสูดปากด้วยความเสียว ตัวแอ่นเกร็งกระตุก น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาจากปลายKอย่างมากมาย ถึงแม้มันจะไม่พุ่งออกมาแรง เพราะมีห่วงรัดที่โคนขวางอยู่ แต่ก็ทะลักหลั่งพลั่งออกมาเป็นระลอกๆ ก่อนจะเยิ้มลงมาอาบที่ลำKจนเหมือนราดด้วยกระทิ...ลงบนกล้วยเชื่อมทั้งลูก...
แต่ไอ้ชลก็ไม่ปล่อยให้เสียเปล่า ปลายลิ้นสีชมพูของมัน ค่อยๆ ปาดเลียน้ำเงี่ยนของผมที่หลั่งทะลักอยู่บนท่อนลำ ตวัดเข้าปากจนเกลี้ยงสะอาด เท่านั้นยังไม่พอ มันยังรีดส่วนที่ตกค้างอยู่ในลำท่อนออกมา ก่อนจะไล้เลียเข้าปากมันไปจนหมด ก่อนจะตวัดลิ้นเลียริมฝีปากแผล็บเหมือนเด็กที่กินอาหารเลอะเทอะ
ตลอดเวลาผมนอนมองการกระทำของไอ้ชล แล้วก็อดขำกับท่าทางของมันไม่ได้ พอมันมองสบตาผมก็เลยถาม “อร่อยไม๊... อิ่มยัง”
ไอ้ชลจุ๊บที่ส่วนหัวบานๆ ของKผมอีกที ก่อนบอก “อร่อย... ไม่เคยบอกสักทีว่า อิ่มนะ...มึงมีอีกไหมล่ะ...”
ผมหัวเราะหึๆ “กูให้มึงดูดทั้งคืนก็ได้ แต่มึงเอาห่วงที่รัดKกูออกก่อนได้ป่ะ... อึดอัดว่ะ”
ไอ้ชลหัวเราะหึๆ “กูเคยอ่านหนังสือ... คนจีนสมัยโบรานเค้าใส่เหมือนกัน เป็นห่วงหยก... ว่ากันว่า จะได้แข็งอยู่ได้นานๆ ไม่อ่อนง่าย”
“แล้วKกูอ่อนง่ายเหรอ” ผมถามมันยิ้มๆ...
“เปล่า... กูเห็นมันสวยดี แล้วมันก็พอเหมาะกับKมึง เลยซื้อมาให้มึงใส่เล่นอ่ะ...” มันบอกยิ้มๆ ก่อนจะค่อยๆ ขยับห่วงออกมาทีละนิดๆ เพราะความแน่น... ลำบากทุลักทุเลพอใช้ ยิ่งตอนที่ต้องผ่านเม็ดมุก มันต้องค่อยๆ เอานิ้วดันให้เม็ดมุกลอดผ่านห่วงทีละเม็ด ๆ แต่ในที่สุดก็หลุดออกมาจนได้ พร้อมกับเสียงถอนหายใจของผมกับไอ้ชลดังขึ้นพร้อมกัน...
“เฮ้อ...” เราสองคนหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน... ผมดึงมันขึ้นมากอด... จูบที่แก้มมันฟอดนึง ก่อนจะบอก “ขยันหาของมาเล่นกับKกูเหลือเกินนะ...”
ไอ้ชลอาย หลบตาพึมพัม “ก็Kมึงอ่ะ...ใหญ่ดี... แข็งด้วย” มือไอ้ชลกำไอ้ที่มันบอกว่า ‘ใหญ่ดี...แข็งด้วย’ ไม่ปล่อย... แถมรูดเล่นอย่างมีจุดประสงค์
“ดิน...” ไอ้ชลกระซิบเสียงพร่า
“หือม...” ผมรับคำเบาๆ
“กูอยาก...” มันบอก
“มึงทำดิ...” ผมบอกมัน
มันพลิกตัวไปข้างเตียง ประเดี๋ยวเดียว ก็มีหลอดเจลหล่อลื่นติดมือมา... จัดแจงบีบใส่มือมาลูบไล้ที่ท่อนKของผมจนลื่นเป็นมัน ก่อนจะลุกขึ้นนั่งยองๆ จับKผมให้ตั้งตรง จ่อตรงรูของมัน พอได้ที่มันก็กดลงมา
“อาซซซ.... ซี๊ดซซ ใหญ่ชิป...” ไอ้ชลบ่นเมื่อหัวบานของผมแทรกเข้าไปในร่องหลืบมันจนมิดเงี่ยง
“หุ หุ... กูเอามึงมา นับไม่ถ้วนครั้งแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ” ผมแกล้งถามมันล้อๆ เบนความสนใจ พร้อมกับกระดืบหน้าท้องให้Kผมแทรกลึกเข้าไปเรื่อยๆ
“อูยซซซ...ซี๊ดซซซ ก็มันใหญ่เกินมนุษย์มนานี่หว่า... อูยซซซ์ซ์” ไอ้ชลทำหน้าเบี้ยวเมื่อเม็ดมุกเม็ดแรก แทรกผ่านกล้ามเนื้อหูรูดของมันเข้าไป...
ผมปล่อยให้มันค่อยๆ กดลงมา ขยับสะโพกเด้งสวนให้Kผมแทรกลึกลงไปอีก ไอ้ชลอ้าปากพ่นลมออกมาไม่หยุดเมื่อเม็ดมุกเม็ดต่อมาแทรกผ่านหูรูดของมัน สอง สาม สี่ ห้า หก... จนครบ ผมก็จับสะโพกมันยึดเอาไว้ ก่อนจะเกร็งกล้ามเนื้อ กระเด้าสะโพกสวนขึ้นมาจนKขนาดความยาวร่วมเจ็ดนิ้ว จมหายเข้าไปในตัวมันจนหมด
“อ๊ากซซซ ดิน... อูยซซซ” ไอ้ชลคราง ตัวสั่นระริก ก้มหน้าลงประกบปาก แทรกลิ้นข้ามาในปากผม “อือม...หืมม์” จนพักใหญ่ที่มันกดสะโพกให้Kผมแทรกจมมิดอยู่ในรูมัน กว่าจะเริ่มขยับตัวช้าๆ ก่อนจะเริ่มเร็วขึ้นๆ...
บททำรักด้วยปากของไอ้ชลเรียกว่าขั้นเทพ แต่บทรักที่มันกำลังทำให้ผมอยู่ ต้องถือว่าไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า เพราะมีทั้งส่าย ควง บด กระแทก เป็นจังหวะสลับกันไปมา ซึ่งผมที่นอนอยู่ข้างล่างก็ได้แต่คอยยกสะโพกกระเด้าKรับการควบของมันตามจังหวะ... พร้อมกับสูดปากครางด้วยความมันส์
“อูย.... ชล...มึงสุดยอด...ซี๊ดดซซซ”
ไอ้ชลพอเห็นว่าสามารถทำให้ผมครางได้ มันยิ่งเร่งการควบควงสะโพกของมันไม่หยุด... แต่มันคงลืมไปว่า ยิ่งกระแทกแรงเท่าไร ก็ยิ่งสร้างความเสียวกระสันให้มันมากเหมือนกัน
“อูยซซซ ดิน...กูก็เสียว... อูวซซซซี๊ดดดซซซ”
แล้วมันเองนั่นแหละครับ ที่เป็นฝ่ายที่ทนไม่ได้ “อูยวซซ์ ดิน... กูแตกแล้วซซซี๊ดซซ”
ไอ้ชลมันกระแทกหนักๆ อีกหลายที แล้วมันก็กระตุกเยือก... น้ำแตกทะลักออกมาจากไอ้ชลน้อยจนหน้าอก หน้าท้องของผมเต็มไปด้วยน้ำเงี่ยนของมัน....
พอมันเสร็จ... ก็ทำท่าจะยกธงขาวยอมแพ้ดื้อๆ... แต่ผมไม่ยอมหรอกครับ หลังจากให้มันพักไม่นาน ผมก็ผลักมันนอนหงายลงกับที่นอน จับขามันขึ้นพาดบ่า กระเด้าสะโพกใส่มันอย่างหนักหน่วงสุดมันส์
ไอ้ชลเอามือลูบไล้ที่หน้าอกและหน้าท้องของผม ครางกระสัน... “อาว์ซซ ดิน...มึงโคตร เซ็กซี่เลย...อูยซซซี๊ดซซซ มีงเอากูแรงๆ แรงอีก...แรงอีก... อาซซซ”
ผมเร่งกระหน่ำกระเด้ามันอย่างหนักหน่วง นัยน์ตาผมมองมันอย่างหื่นกระหาย...ความเสียวพุ่งขึ้นถึงขีดสุด
“อูยซซซ... กูแตกอีกแล้ว... ซี๊ดซซซซ”
“อ๊าซซซ ชล รอกูด้วย กูก็แตกแล้ว... ซี๊ดซซซ” ผมกระแทกหนักๆ อีก สี่ห้าครั้งก่อนจะบดสะโพกกดแน่น ลำKเกร็งกระตุก พ่นน้ำเงี่ยนเข้าใส่ในรูของไอ้ชลหลายต่อหลายครั้ง...
... รอจนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกของเราสองคนหมดลง ผมจึงค่อยเอาขามันลงจากบ่า ก่อนจะนอนทาบทับไปบนตัวของไอ้ชล... จูบที่ปลายจมูกของมันเบาๆ...กระซิบ
“มันส์ไม๊ครับ... เมียครับ”
ไอ้ชลพยักหน้า ผมเห็นน้ำตามันไหลออกทางหางตาข้างละหยดเอามือกอดผมไว้แน่น กระซิบ...
“กูรักมึง ดิน... รักมาก... อย่างที่กูไม่คิดว่ากูลจะรักใครได้มากเท่ามึงอีกแล้ว...”
ผมกอดตอบมัน... ก่อนจะนอนหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อนด้วยกันทั้งสองคน...
.................................................................................................
ช่วงนี้อาจจะโพสห่างอีกแล้วครับ มีทริปต้องไปต่างประเทศครับ แต่ถ้ามีโอกาสผมจะเข้ามาโพสครับ
ก็...ผมคิดถึงเพื่อนคนอ่านของผมนี่ครับ
:o8: :-[
ดิน
................................................................................................
-
:pig4:
อ่ะนะ..คุณดิน
อารมณ์นี้เลย
ซาบซึ้ง :impress2:
ปน
เสียววววววววววว :m25:
:กอด1: คุณดิน
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
อยากได้กำไรบ้างอ่ะพี่ดิน :z1: :z1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
อยากได้กำไรบ้างอ่ะพี่ดิน :z1: :z1:
อยากได้ กำไล หรือจะหา กำไร จากไอ้ดินกันล่ะครับ พี่น้องคร๊าบ..... หุ หุ
:mc4: :mc4:
-
ได้กำไลและกำไรจริงๆ 555+ :laugh: :laugh:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
มานอนจมกองเลือด 55555
ห่างบทร้อนแรงไม่นาน (เหรอ) นะพี่
ยัง o13 เหมือนเดิม
ว่าแต่ว่ากะน้องบัวนี้ แค่นั้นเหรอพี่ดิน ปูว่ายังมีอีกนะเนี่ย
เดินทางปลอดภัยนะค่ะ อย่าลืมบอกนักบินให้ขับช้าๆ 55555
คิดถึงค่ะ
-
:m25: ขั้นเทพกันทั้งคู่เลย
ขอคารวะ o13
กำไลอันนั้นตอนนี้มันยังอยู่มั้ยอ่ะพี่ดิน
“กูรักมึง ดิน... รักมาก... อย่างที่กูไม่คิดว่ากูจะรักใครได้มากเท่ามึงอีกแล้ว...”
:o12:
ยิ่งอยากรู้ว่าตอนนี้พี่ชล เป็นยังไงบ้าง พี่ดินคงคิดถึงมากใช่มั้ย ตอบให้พี่ชลชื่นใจที :o8:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
สุดยอดเหนือคำบรรยาย อิอิ
-
:m25: มาเสียเลือดทุ้พี่ดินอีกแล้ว
-
ช่างสรรหาของเล่นมาเปลี่ยนบรรยากาศกันนักน้า อึ่ก อึ่ก :jul1:
-
เสียเลืด เสียเนื้อ มิใช่เบา
:m25:
-
ขอบคุณครับ ยังคงความสนุกปนเสียวได้ดังเดิมนะครับรออ่านตอนต่อไปครับ
-
คาวจัง
เลือดท่วมเลย
เข้ามาแล้วก็เสียเลือดอีกคน :jul1:
กดพี่ดิน :oo1: เอ้ยกดบวกเป็นกำลังจวยให้พี่ดินคับ
233+1=234
-
ชลน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย แต่ทำไมดินไม่เคยรักชลเลย น่าสงสาร
-
สุดยอดอะครับ อ่านไปเสียวไป :haun4:
ส่วนน้องบัว มีแหกแน่ๆเลยอะ :oo1:
-
:haun4: กระทู้พี่ดิน เรียกเลือดคนอ่านได้เยอะจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคับ ว่า น้องบัวจะเป็นยังไงมั่ง
พี่ดินแอบไปปล่อยน้ำที่อื่นนอกจากพี่ชลอีกอะ :z3:
สนับสนุน Frozen flower ดีกว่า :z2: เนอะพี่ชล
-
:L1:
รักคับ
คุณดิน
-
:m25: ขั้นเทพกันทั้งคู่เลย
ขอคารวะ o13
กำไลอันนั้นตอนนี้มันยังอยู่มั้ยอ่ะพี่ดิน
“กูรักมึง ดิน... รักมาก... อย่างที่กูไม่คิดว่ากูจะรักใครได้มากเท่ามึงอีกแล้ว...”
:o12:
ยิ่งอยากรู้ว่าตอนนี้พี่ชล เป็นยังไงบ้าง พี่ดินคงคิดถึงมากใช่มั้ย ตอบให้พี่ชลชื่นใจที :o8:
ถ้าผมจะบอกว่า มันยังอยู่ทั้งสองอัน จะเชื่อไหมครับ ทั้งอันที่เป็นเงินที่ยังใส่อยู่ทุกวันนี้ และอันที่เป็นงา (อย่างที่ไอ้ชลมันบอก) ที่เอามานั่งๆ ดูแล้วคิดถึงคนให้อยู่เรื่อยๆ....
:m19:
ตอบคำถามหมดไหมครับ....
ดิน
:fcuk:
-
^
^
จิ้มพี่ดิน +
รักพี่ชล :monkeysad:
พี่ดินไม่รัก แต่เรารัก น่ารักขนาดนี้ :กอด1:
-
:z2:ขอสมัครเป็น FC P'Din ด้วยคน
-
:pighaun: :pighaun:
เล่นเอาโชกเลือดเลยพี่ดิน
-
ใช้เวลาก่อนทริปต่างประเทศ รีบเข้ามาโพสครับ กลัวคนอ่านที่รัก รออ่ะครับ
...............................................................
ตอนที่ 32 สาวภูไท (1)
เช้าวันอาทิตย์ที่ 4 ตุลาคม 2552... วันออกพรรษา
วันนี้ผมกับพวกน้องๆ ตื่นกันแต่เช้า ถึงแม้ว่าเมื่อคืนจะมีการท้าประลองนับเลขกันไปเกือบตีสองก็ตาม... เราอาบน้ำแต่งตัว เดินไปที่ถนนหน้าพระธาตุ... จับจองที่เพื่อชมขบวนรำบูชาพระธาตุพนม ซึ่งจะเริ่มเวลาประมาณ แปดโมง...
คนมากันเยอะ อาจจะเป็นเพราะว่าเป็นวันอาทิตย์ และคนก็เริ่มเบื่อกับสถานการณ์ของบ้านเมือง ก็เลยออกเที่ยวกันเป็นการคลายเครียด พวกเราได้ที่นั่งบนอัฒจรรย์ เหมาะที่จะมองไปเห็นขบวนทั้งหมดเต็มๆ... แล้ว ขบวนก็เริ่มขึ้นตอนแปดโมงกว่า... นำโดยส.ส. ประจำจังหวัดและ ผู้ว่าฯ... ยิ่งใหญ่ตระการตา ไม่เสื่อมคลาย... ทั้งเจ็ดแปดขบวนการรำ เคลื่อนเข้ามารวมกันที่ที่ลานหน้าวัด แล้วรำกันอย่างพร้อมเพรียงอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปในประตูไป
จากนั้น ก็เป็นการรำของแต่ละขบวน แบ่งไปตามประเภทของการรำ ซึ่งสวยงามเป็นเอกลักษณ์แท้ๆ ของชาวอีสาน
ผมนั่งบนอัฒจรรย์ ดูการรำที่ผ่านไปแต่ละชุด... แล้วหวนคิดกลับไปถึงเรื่องราวที่เกิดในวันออกพรรษาเมื่อยี่สิบสามปีที่แล้ว....
………………………………………………….
ผมตื่นมาตอนเช้าตามปกติ... แต่วันนี้ไอ้ชลมันตื่นก่อนผม... เพราะตอนผมลืมตาตื่นขึ้นมา ไอ้ลูกชายตัวดีก็ตื่นทักทายผู้บุกรุกอยู่ก่อนแล้ว ดิ้นขลุกขลักอยู่ในปากไอ้ชลอย่างไม่ยอมแพ้...
นอนลืมตาดูไอ้ชลที่จูบฟัดไอ้ดินน้อยเข้าออกในปากมันอยู่นานพอสมควร บางทีมันก็ลงไปที่ไข่สองลูกของผม อมไว้ในปาก เอาลิ้นดุนเล่นสลับไปมาทีละข้างบ้าง บางทีก็หายเข้าไปทั้งสองลูก ทั้งดูดทั้งดุน ก่อนจะขึ้นมาเล่นกับท่อนKฝังมุกของผมอีก...
ผมขยับตัวเอาสองมือมาหนุนหัว แยกขากว้างอำนวยความสะดวกให้มัน ไอ้ชลเหลือบตามองขึ้นมาสบตาผม พอมันเห็นว่าผมมองมันอยู่มันก็ยิ้มให้อายๆ
“มึงตื่นแล้วเหรอ”
“มึงดูดKกูขนาดนั้น กูไม่ตื่นก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วละ”
ผมบอกมันยิ้มๆ แล้วก็ต้องสูดปากตัวงอ เพราะไอ้ชลมันแกล้งถอดKผมแรงๆ จนหัวถอกบานเป็นดอกเห็ด เม็ดมุกกะเส้นเลือดปูดโปนเต็มลำ ก่อนจะตวัดลิ้นเลียที่หัวบานๆ สีแดงเข้มอีกที ดูดหัวบานเข้าไปในปากแรงๆ อย่างมันเขี้ยว
“อูยซซซ กูเสียวนะมึง”
ไอ้ชลมันไม่สนใจ... สองมือยังถอกKผมไม่ปล่อย กดคออีกสองสามที Kผมทั้งแท่ง ความยาวตอนถอกไม่น่าจะต่ำกว่า เจ็ดนิ้ว ความใหญ่ซองบุหรี่แตก แถมฝังมุกเม็ดเขื่องๆ ตามลำอีกหกเม็ด ก็หายเข้าไปในปากมันยันโคน ไม่เหลือไว้ข้างนอกเลยสักกระเบียด... “อูยซซซ ชล... มึง... สุดยอด...” ผมสูดปากคราง... ตัวเกร็งจนกล้ามเนื้อเป็นลอน หน้าแหงนเริด...
แล้วเช้าวันนั้น ผมก็ถูกไอ้ชลมันรีดพิษเข้าปากมัน ฉลองเช้าไปอีกรอบ ด้วยความเต็มอกเต็มใจของผมเอง ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัว
.................................................................
ที่วัดพระธาตุ เมื่อยี่สิบสามปีที่แล้ว คลาคล่ำ ไปด้วยคนในท้องถิ่นที่มาทำบุญวันออกพรรษา คนของทั้งสองฝั่งของ (โขง) ปะปนกันจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร มีนักท่องเที่ยวที่มาจากต่างถิ่นน้อยมาก... อาจจะเป็นเพราะงานยังไม่มีการประชาสัมพันธ์กันอย่างแพร่หลายเหมือนในปัจจุบัน
.................................................................
ผมกับไอ้ชลเดินปะปนกับคนที่มางานบุญกัน ต่างทักทายกันไปมาอย่างสนิทสนม หลังจากที่มีการตักบาตรตอนเช้า ทำบุญกันเรียบร้อย พอสายๆ ก็จะออกมาล้อมวงกันที่หน้าลานวัด ที่ปูเสื่อไว้เป็นลานกว้าง
พอได้เวลา คณะที่รำบูชาองค์พระธาตุก็ออกมารำบูชาตามประเพณี ในความรู้สึกของผม เป็นการรำที่สวยงามมีชีวิตชีวา มีเสน่ห์ และเต็มไปด้วยวัฒนธรรมของคนในท้องถิ่น ไม่ว่าจะเป็นการเซิ้ง หรือรำภูไทที่แสดงเอกลักษณ์การจีบกันของหนุ่มสาวในงานบุญ...
ในการรำภูไทนั้น ผมเห็นนางรำคนนึง มีรูปร่างที่สวยงามสมส่วน ท่าทางการรำที่อ่อนช้อย และเป็นตัวนางที่เด่น มีตัวรำที่เป็นตัวพระเข้ามารำจีบป้อไปมา ทั้งสองคนแสดงท่าทางของหนุ่มสาว พอทั้งสองคนรำเข้ามาใกล้... ผมถึงจำได้ว่า ตัวนางที่รำนั่นก็คือ “น้องบัว” นั่นเอง ไอ้ชลบอกว่าน้องบัว เป็นตัวเด่นของคณะนางรำของโรงเรียน และได้รับเลือกเป็นตัวนางในการรำบูชาพระธาตุปีนี้...
ผมมองดูน้องบัวที่แต่งหน้าแต่งตัวในชุดภูไทที่สวยงามจนเกือบจำไม่ได้... ท่วงท่ารำของเธอก็อ่อนช้อยสวยงาม ชม้ายตามองตัวพระ ดูเหมือนกับหนุ่มสาวที่จีบกันจริงๆ ตอนเดินผ่านผม เราสบตากัน น้องบัวยิ้มให้นิดนึงก่อนจะรำผ่านเลยไป จนกระทั่งการแสดงจบลง...
หลังจากนั้นก็เป็นการรำวง... เสียงโฆษกออกมาประกาศให้คนที่มาชมการแสดงออกมาร่วมสนุกกันโดยมีนางรำและนายรำ ออกมาโค้งเชิญให้เข้าไปร่วมรำวง...
ผมเห็นน้องบัวรำอยู่กับนายรำที่รำคู่กันเมื่อครู่... พอผ่านมาทางผม น้องบัวก็เดินออกมายกมือไหว้...
“อ้ายชล... บัวขออนุญาต เชิญอ้ายดินออกมารำวง กับพวกเราหน่อยนะจ๊ะ...”
ไอ้ชลยิ้มให้เพราะไม่รู้อะไร พยักหน้าอย่างใจดี “แล้วแต่มันดิ... ดินมึงออกไปรำกะน้องเค้าสิ”
ผมไม่ขัดอยู่แล้ว... เดินตามน้องบัวออกไปวาดลวดลายรำวงกับอีกหลายๆ คน ผมสังเกตว่าผู้ชายคนที่รำคู่กับน้องบัวตอนรำภูไทบูชาพระธาตุและรำวงเมื่อกี้ มองมาทางเราสองคนไม่วางตา
“คนนั้นแฟนน้องบัวรึเปล่า” ผมถามน้องบัวขณะที่รำอยู่ด้วยกัน น้องบัวหันไปมองก่อนจะส่ายหน้า
“เปล่าจ๊ะ... เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเท่านั้นเอง”
แต่ผู้ชายกับผู้ชายย่อมมองกันออกว่าหมอนั่นเอง ก็หมายปองน้องบัวอยู่เหมือนกัน... แต่จะมาเปรียบเทียบอะไรกับผม คนที่มีอาชีพในทางหว่านเสน่ห์ให้คนชอบอยู่แล้วอย่างผมล่ะครับ....
เรารำวงอยู่ด้วยกันจนกระทั่งเพลงจบ ผมก็เดินไปส่งน้องบัวที่กลุ่มเพื่อนๆ ก่อนเดินจากมา ผมสังเกตว่าเพื่อนๆ น้องบัวกระซิบกระซาบถามน้องบัวกันใหญ่เลยว่าผมคือใคร...
กว่าพิธีบูชาพระธาตุวันออกพรรษาจะเสร็จสิ้น ก็ร่วมสิบโมงกว่าเข้าไปแล้ว ไอ้ชลบอกผมว่า กลับบ้านไปพักผ่อนกันสักประเดี๋ยว... บ่ายๆ จะพาผมไปดูแข่งเรือที่มุกดาหาร...
ผมกับไอ้ชลเดินกลับมาที่บ้านป้ามันก็สิบเอ็ดโมงกว่าเข้าไปแล้ว ทานข้าวกลางวันพร้อมกันกับป้ามันสามคน กำลังนั่งพักผ่อนกันอยู่ ก็ได้ยินเสียงคนมาเรียกป้ามันที่หน้าประตูบ้าน...
ไอ้ชลเดินออกไปคุยด้วยสักครู่ ก็เดินกลับมาบอกป้ามัน “ป้าผินปวดท้องอีกแล้ว สงสัยผมต้องไปพามาหาหมอที่ฝั่งนี้อีก อาจจะต้องเข้าโรงพยาบาล”
ป้าไอ้ชลตกใจ บอกจะข้ามไปเยี่ยมป้าผินด้วย ไอ้ชลหันมาบอกผม
“กูพามึงไปดูแข่งเรือไม่ได้แล้วละดิน... เดี๋ยวกูข้ามไปดูป้าผินหน่อย เย็นๆ กูจะกลับมา เราจะไปดูไหลเรือไฟกัน”
“ไม่เป็นไรหรอกชล แข่งเรือดูที่ไหนก็ได้ เรื่องของมึงสำคัญกว่า ให้กูช่วยอะไรได้มั่งล่ะ”
ไอ้ชลส่ายหน้า... “มึงอยู่คนเดียวได้ป่ะ... หรือไม่ก็เอารถมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอก... มึงไปเหอะ...” ผมบอกมัน “ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวกูก็เดินเที่ยวๆ อยู่แถวนี้แหละ หรือไม่ก็อย่างที่มึงว่าก็ได้...”
สองคนป้าหลานเตรียมตัวอยู่ไม่นานก็ออกไปพร้อมกันกับคนที่มาตาม... เหลือผมอยู่คนเดียวที่บ้านของป้าไอ้ชล...
ผมเดินเข้าไปจัดเสื้อผ้าที่ใช้แล้วเก็บลงกระเป๋า เพราะวันพรุ่งนี้ค่ำๆ ก็จะกลับแล้ว... อากาศตอนกลางวันร้อนอบอ้าวพอดูสำหรับบนบ้าน คนโบราณถึงได้ออกแบบให้บ้านมีไต้ถุนสูงสำหรับการพักผ่อนตอนกลางวัน... จัดเสร็จผมก็เดินออกมาพร้อมกับเหงื่อออกจนเสื้อชื้น
“ไปอาบน้ำดีกว่าเรา”
ผลัดผ้าเป็นนุ่งผ้าขาวม้าพร้อมกับผ้าเช็ดตัวลงไปอาบน้ำที่ข้างบ่อหลังบ้าน... รั้วรอบขอบชิด ป้าไอ้ชลก็ไม่อยู่ ปลอดคนขนาดนั้น ผมก็เลยปลดปมผ้าขาวม้าที่นุ่งมา พาดไว้ที่ราวไม้ ก่อนจะนุ่งลมห่มอากาศ ตักน้ำในบ่อขึ้นมาอาบอย่างสบายใจ
ระหว่างอาบน้ำ สระผม ฟอกสบู่ ผมก็คิดอะไรของผมไปเรื่อยเปื่อย ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน น้องษา ไอ้ชล และดันผ่าไพล่ไปคิดถึงเรื่องที่ผมมีอะไรกะน้องษาบ้าง หรือที่ผมมีอะไรกับไอ้ชลบ้าง... จะเหลือเหรอครับ ไอ้ดินน้อย... ผงาดผงกหัวขึ้นมาเจ็ดนิ้วเต็มเหยียดความยาว... หัวบานโร่เป็นดอกเห็ด เม็ดมุกปูด ยิ่งฟอกสบู่ลื่นๆ เป็นฟอง มันก็ยิ่งทำให้เสียวสบาย... บางทีผมก็เอามือกำเป็นรูเล็กๆ ค่อยๆ แหย่ไอ้ดินน้อยดันเข้าไป เหมือนตอนอายุสิบเอ็ด ที่ผมค้นพบการช่วยตัวเองครั้งแรก (ตอนที่ 23 ตัวตนของไอ้ดิน) แต่ครั้งนี้ไม่ถึงกับว่าแหย่เข้าไปปุ๊บเสร็จเลยเหมือนตอนโน้น... (ช่ำชองมาซะขนาดนั้นนี้ครับ)
เล่นกับตัวเองอยู่นานพอควร... เกือบเหมือนกันครับ... เกือบที่ว่าวจะติดลมบนดีแต่ว่า หักห้ามใจไว้ได้ซะก่อน... เลยเอาว่าวลง... ก่อนจะตักน้ำขึ้นมาราดฟองสบู่จนเกลี้ยงสะอาด แล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดจนแห้ง ก่อนจะนุ่งผ้าขาวม้าเดินกลับมาที่บ้าน...
กำลังจะเดินขึ้นบันไดหลังบ้าน... ผมก็ได้ยินเสียงเรียกอยู่ตรงหน้าบ้านแถวประตูรั้ว...
“อ้ายชลจ๊ะ... อ้ายชลอยู่หรือเปล่า”
ผมรีบเดินขึ้นบันไดหลังบ้านขึ้นมา ก่อนจะเดินมาที่ระเบียงหน้าบ้าน ตะโกนถาม...
“ใครครับ... ไอ้ชลไม่อยู่ครับ... ข้ามไปฝั่งโน้น”
“เหรอจ๊ะ... อ้ายดินหรือเปล่าจ๊ะ... บัวเอง...”
“น้องบัวเองเหรอครับ... เดี๋ยวนะครับ...” ผมบอกน้องบัว...ก่อนจะนึกในใจ เกือบไปแล้วกู... ยังดีน้องบัวไม่โผล่มาตอนกำลังยืนสาวว่าวอยู่ข้างบ่อน้ำ... เดินกลับเข้าไปเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อย ต้อนรับน้องบัวได้...
ระหว่างทางเดินกลับไปที่ห้องเพื่อแต่งตัว... ผมก็ใจหายวูบ... เมื่อเห็นที่พื้น...
.......................................................................................
ยาวครับ... ไม่จบ... ไว้ตอนหน้า ผมจะมาต่อให้นะครับ ว่าผมเห็นอะไรที่พื้น... ใครทายถูกบ้างครับ...
.......................................................................................
สาวภูไทตอน 2 จะเป็นยังไง เฉลยช้าเหรือเร็ว ขึ้นกับเสียงเรียกร้องอ่ะครับ....
ดิน
-
แง ไหงมาทิ้งไว้ให้คิดเอาเองแบบนี้อะคุณดินนนนน :angry2: แล้วอะไรหล่ะบนพื้น :เฮ้อ: เหลือจะเดา กลับจากทริปต่างประเทศมาเฉลยด้วยนะคะ
-
ขยันนอกใจชลจังนะ สงสารชลนะเหมือนโง่ยังงัยไม่รู้ โดนหลอกซะดินใจร้ายมากนะ
-
ค้างคาแบบนี้ไม่ดีนะครับพี่ดิน
มาต่อให้เสร็จโดยไวเลย :z1:
ว่าแต่พี่ดินนี่แอบนอกใจพี่ชลนิหว่า :angry2:
-
อ๊ากกกกกก จบได้ค้างมากมาย...
มาต่อไวๆนะครับ รอเสียเลือดอยู่ :haun4:
-
พี่ดินอะไรน่ะ เห็นอะไร
มาต่อเลยนะพี่ ค้างแบบนี้ไม่ดี นู๋นอนไม่หลับ
เฮ้อ!!!! ผู้หยิงนี่น้าาาาา ไม่น่าเป็นแบบนี้เล้ยยยย
-
:a5: ค้างแบบ มหาศาล มากมาย ก่ายกอง ไม่รู้จะเอาคำไหนมาบรรยาย
ถึงการค้างในครั้งนี้ของพี่ดิน :z3:
อยากรู้แล้วอะคับ ว่าพี่ดินเห็นอะไร ถึงได้ใจหายวูบ
แต่ผมว่า ใจหายวาบ น่าจะดีกว่าวูบนะคับ :z1:
-
:a5:
แล้วเมื่อไหร่ล่ะครับ
อยากเห็นสาวภูไท
นอนนับเม็ดละมุด เอ๊ยย! เม็ดมุก
ดินนนนนนนนน..หญ่ายยยย
1--2--3 :jul1:
จัดมาๆๆๆ ซักกะที :dont2:
โฮะ..โฮะ :m25:
-
ง่ะ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
เง้อ ค้างเลยอ่ะ อาดิน
สงสารชล อาดินใจร้าย นอกใจบ่อยๆ :m16:
-
รออ่านอยู่นะครับ
-
:a5:
-
ว่าจะไม่มาต่อให้แล้ว กลัวโดนคนอ่านประนามไปมากกว่านี้อ่ะครับ
.................................................................................
ตอนที่ 33 สาวภูไท (2)
จากตอนที่แล้ว....
ระหว่างทางเดินกลับไปที่ห้องเพื่อแต่งตัว... ผมก็ใจหายวูบ... เมื่อเห็นที่พื้น...
.................................................................................
ที่บันไดหน้าบ้านป้าไอ้ชล จะมีกระถางแบนๆ สำหรับล้างเท้า คนจะขึ้นบ้าน จะเดินลงไปที่กระถางแล้วล้างเศษดินที่ติดมากับเท้าก่อนที่จะเดินไปเช็ดที่พรมเศษผ้าที่ป้าไอ้ชลวางไว้ที่แท่นก่อนขึ้นบันได แต่ถึงจะเช็ดแห้งยังไง เท้าก็จะยังเปียกอยู่บ้าง และเวลาเดินขึ้นไปบนบ้านก็จะเห็นรอยน้ำเป็นรูปเท้าจางๆ ก่อนจะแห้ง...
พื้นระเบียงบ้านป้าไอ้ชลเป็นไม้ที่ขัดถูจนเป็นมัน โดยเฉพาะเวลาถูใหม่ๆ จะเป็นเงากริบ
เมื่อเช้าก่อนจะไปฝั่งโน้น ไอ้ชลมันเพิ่งจะถูพื้นเสร็จ
แต่ที่พื้นไม้กระดาน... ผมมองเห็นรอยน้ำหมาดๆ เป็นรูปรอยเท้า บางรอยก็แห้งแล้ว ติดอยู่ที่พื้นสะอาดๆ ชัดเจน... พอผมลองไปยืนตรงที่มีรอยเท้าอยู่สับสน แล้วมองลงไปที่หลังบ้าน...
จากมุมตรงนั้น ผมมองเห็นบ่อน้ำชัดเจน แถมมุมที่ผมยืนอาบอยู่นั้น ไม่มีอะไรปิดบังสักนิด... และยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ผมกำลังยืนรูดลำของผมอยู่นั้นผมหันข้างให้กับตรงนี้ด้วย ก็กลายเป็นว่า ตอนนั้น...ผมได้ทำการแสดงโชว์การรูดกระดอสดๆ ให้ใครก็ตามที่มายืนอยู่ตรงนี้เห็นอย่างชัดเจน... ชัดเสียยิ่งกว่าชัด... และรอยเท้าที่เห็น ก็ไม่ได้ใหญ่ เป็นรอยเท้าของผู้หญิง... จะเป็นใครล่ะครับ
“ไม่เป็นไร... ถือเป็นโชว์การกุศล... หุ หุ...”
ผมรีบแต่งตัว ก่อนจะเดินลงมาเปิดประตูรั้วให้น้องบัวเข้ามา... น้องบัวยังอยู่ในชุดนางรำสาวภูไทเมื่อเช้า... นุ่งผ้าซิ่นกรอมเท้า กับเสื้อแขนกระบอกเอวลอยสีคราม... สายตาเจ้ากรรมของผมมองลงไปที่เท้าของน้องบัว... ชายผ้าซิ่นของเด็กสาวยังมีรอยเปียกอยู่ถึงไม่ชัดนัก แต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็เห็นได้ไม่ยาก...
น้องบัวหลบตาผม หน้าเป็นสีชมพูอย่างปิดไม่อยู่ เอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก
“อ้ายดิน...บัวมาหาอ้ายชลจ้ะ... อ้ายชลไม่อยู่เหรอจ๊ะ...”
“ไม่อยู่หรอกครับ ไปฝั่งโน้น เห็นบอกว่า ป้าผินไม่สบายอีกน่ะ”
“ไม่เป็นไร... งั้นบัวกลับก่อนนะจ๊ะ...”
ผมคว้าแขนของน้องบัวดึงไว้ “เดี๋ยวสิครับ... จะรีบไปไหน อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อยสิครับ พี่ไม่รู้จะคุยกับใคร”
เด็กสาวก้มหน้างุด... “อ้ายดินเป็นผู้บ่าว ใครมาเห็นเข้าจะไม่งาม...”
“แต่พี่เหงาจัง... ไม่รู้จะคุยกับใคร... อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ดินหน่อยนะครับ... นะ นะ...” ผมทำตาเจ้าชู้ออดอ้อน
น้องบัวมองไปทางประตูรั้ว... เหมือนกับกลัวใครมาเห็นเข้า... ผมเลยบอก “งั้นเราขึ้นไปคุยกันข้างบนนะครับ... นะ”
ผมชวนน้องบัวขึ้นไปข้างบน พอขึ้นไปบนบ้านได้ ผมก็ปิดประตูใส่กลอนอย่างดี... พาน้องบัวไปนั่งที่ตั่งไม้ ที่ใช้นั่งเล่นด้านนึง...
“พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จน่ะครับ... มันร้อน เลยไปอาบน้ำที่ข้างบ่อ” ผมแกล้งแย็บเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่ น้องบัวหน้าเป็นสีชมพู
“จ๊ะ... แต่ดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตกเหมือนกัน...” น้องบัวชี้ให้ดูเมฆฝนที่ตั้งเค้าไกลๆ อยู่ฝั่งลาวโน้น... ผมพยักหน้า... แดดจะออก ฝนจะตก ผมไม่สนใจหรอกครับ เพราะจุดสนใจผมนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว... ผมจ้องน้องบัวด้วยสายตาพราวระยับ จนน้องบัวอาย
“อ้ายดิน ทำไมจ้องบัวอย่างนั้นล่ะจ๊ะ”
“ไม่นึกเลยอ่ะครับ ว่ามานครพนมครั้งนี้ พี่จะได้เจอสาวภูไทที่สวย น่ารักขนาดนี้...” ผมหยอดคำหวาน พร้อมกับสายตา
“อ้ายดินปากหวาน เจ้าชู้ด้วย น้าทิ้งบอกว่า อ้ายดินน่ะ อันตราย อย่าเข้าใกล้”
“พี่พูดจริงๆ นะครับ” ผมเขยิบเข้าใกล้จับมือน้องบัวขึ้นมาจูบ น้องบัวสะดุ้ง จะดึงมือหนี แต่ถึงขั้นนี้แล้วบวกกับผมมั่นใจว่าน้องบัวคงมีใจให้ผมไม่น้อย ผมจึงรุกคืบใกล้เข้าไปอีก คว้าน้องบัวเอามากอดไว้เต็มอ้อมแขนก้มหน้าลงไปจะจูบ แต่น้องบัวเอาแขนปัดป้องดันหน้าอกผมไว้ หันหน้าหนีด้วยมารยาหญิง
“อ้ายดิน... อย่ารักแกบัว... เดี๋ยวอ้ายชลกับป้ากลับมาเห็น”
“ไอ้ชลกับป้าไม่กลับมาง่ายๆ หรอกครับน้องบัว... พี่ชอบน้องบัวมากนะครับ... ตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้ว น้องบัวสวย น่ารัก... ยิ่งมาเห็นแต่งชุดภูไทแบบนี้ยิ่งน่ารัก...” ผมกระซิบเสียงพร่า น้องบัวเงยหน้าขึ้นมา ผมฉวยโอกาสจังหวะนี้ก้มลงประกบริมฝีปากที่ริมฝีปากอิ่มสีชมพูสวยของเด็กสาว
แหย่ลิ้นเข้าไปในปากของน้องบัว ตอนแรกน้องเค้าพยายามจะกัดฟันไม่ยอม แต่ผมค่อยๆ ไล้ลิ้นไปมากับริมฝีปากหอมหวานของเด็กสาว มือข้างนึงกอดร่างบางเอาไว้ ส่วนอีกข้างนึงขยับขึ้นมา ลูบไล้อยู่ที่ปทุมถันขนาดเหมาะมือ นอกเสื้อเอวลอยแขนทรงกระบอก
“อา... อาซซซ อ้ายดิน... อย่า...”
พอน้องบัวเผลออ้าปากพูด ผมก็แหย่ลิ้นเข้าไปสัมผัสกับลิ้นนุ่มๆ ของน้องเค้า... พร้อมกับโจมตีด้วยฝ่ามือที่สอดแทรกเข้าไปทางใต้ของชายเสื้อ... สัมผัสกับยกทรงลูกไม้ที่ห่อหุ้มปทุมถันคู่งาม... ผมแทรกนิ้วลงไปใต้ขอบของยกทรงนั้น สัมผัสกับก้อนเนื้อหยุ่นนุ่ม แต่แข็งเป็นไต...
จากอาการขัดขืนในตอนแรก พอเจอลีลารักที่เต็มไปด้วยความชำนาญของผม เด็กสาวที่ไม่เคยมือชาย ก็ตัวอ่อน ยกสองแขนขึ้นคล้องรอบคอผมไว้แน่น
ผมค่อยๆ ประคองน้องบัวลงนอนลงบนตั่งไม้ พร้อมกับทาบตัวลงนอนประกบกับร่างสาวที่สั่นสะท้านด้วยเพลิงราคะที่ผมจุดประกายให้เกิดขึ้น ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อทรงกระบอกของเธอออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ และจับสาบเสื้อเธอออกจากกัน ปทุมถันของน้องบัว มันดูอวบอิ่มสวยมากเหลือเกิน แม้มันจะไม่ใหญ่เท่าไรนักแต่มันก็ดูเย้ายวนและเต่งตึงด้วยวัยสาว
ผมก้มลงดอมดมความหอมจากปทุมถันของสาวน้อยภูไทอย่างอิ่มเอม สองมือคลึงเคล้นช้าๆ แต่เน้นจุด ปลายลิ้นฉกเลียวนไปมารอบๆ ชั้นในสีชมพูจนกระทั่งมาถึงบริเวณที่ผมประมาณว่าเป็นปลายยอดของเต้านมเธอ จึงใช้ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ
“อูยซซซ อ้ายดิน... อย่ารังแกบัว...” เด็กสาวตัวสั่นระริก ร้องห้าม แต่กอดหัวผมไว้แน่นตึบกับปทุมถันสองข้าง พร้อมกับแอ่นหน้าอกขึ้นมาหาหน้าผม... ผมใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปในขอบด้านล่างของเสื้อชั้นในลายลูกไม้สีชมพูสวย... พลิกมันขึ้นไปด้านบน เท่านั้นเอง...ทรวงอกตูมเต่งก็ดีดเด้งออกมาจากเสื้อชั้นในตัวน้อย เผยให้เห็นปลายยอดสีชมพูแข็งเป็นไต ผมมองอย่างลานตาก่อนจะก้มลงดูดมันอย่างหื่นกระหาย
สาวน้อยบิดกายไปมาด้วยความเสียว... แต่ผมไม่หยุดอยู่แค่นั้น... ค่อยๆ ลูบไล้ไปบนหน้าท้องเนียนสวย แบนราบ จนกระทั่งถึงส่วนล่าง ก่อนจะลูบไล้เนินเนื้อนูนสามเหลี่ยม นอกผ้าซิ่นอย่างย่ามใจ... “อาซซซ อ้ายดิน... พอแล้ว... บัวจะขาดใจตายอยู่แล้ว...” น้องบัวร้องครางและหายใจแรงขึ้น และอีกประเดี๋ยวเดียว ผ้าซิ่นสีครามที่น้องบัวใส่มา ก็กระเด็นหายไปทางไหนก็ไม่รู้... ผมล้วงมือผ่านชั้นในตัวจิ๋วเข้าไปจนปลายนิ้วสัมผัสกับความความนุ่มเนียนมือ ปราศจากเส้นขนแม้แต่น้อย ก่อนจะแทรกนิ้วกลางเข้าไปในร่องพูเนื้อที่เริ่มจะเปียกชื้น... ทันที่ที่นิ้วผมถูกจุดที่ไวต่อความรู้สึกของเธอสาวน้อยก็สะดุ้งและแอ่นสะโพกขึ้นมาทันที
“อูยซซซ อ้ายดินจ๋า... บัวเป็นอะไรไม่รู้... เสียว... อาซซซี๊ดซซซซ”
“เดี๋ยวพี่จะทำให้น้องบัวมีความสุขมากกว่านี้” ผมกระซิบบอก ก่อนจะกดนิ้วเข้าไปในช่องเล็กๆ ใต้เม็ดติ่ง น้องบัวถึงกับสะดุ้ง ตัวสั่นกระตุก ขาเริ่มแยกออกจากกัน น้ำหล่อลื่น ที่ถูกขับออกมามีส่วนช่วยให้นิ้วกลางของผมสามารถไหลผ่านเข้าไปในตัวเธอง่ายขึ้น จนในที่สุดก็เข้าไปได้หมดความยาวของนิ้ว ส่วนนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง ทำหน้าที่บีบคลึงเม็ดติ่งที่ไวต่อความรู้สึกที่สุดของเพศหญิง เท่านั้นเอง...น้องบัวแอ่นสะโพกขึ้น ครางไม่เป็นส่ำเมื่อผมชักนิ้วเข้าๆ ออกๆ ที่ร่องสาว พร้อมกับบีบคลึงเม็ดติ่ง ที่แข็งเป็นไตเล็กๆ เหนือช่องทางฉ่ำ
“อ้ายดินจ๋า...อย่าทรมานบัวเลย”
ผมละริมฝีปากร้อนผ่าวจากเต้านมของเธอ จูบไซ้ลงมาด้านล่างผ่านหน้าท้องที่เนียนเรียบ พอถึงขอบบิกินีลายลูกไม้สีชมพูออ่อน ผมก็ใช้ฟันกัด แล้วค่อยๆ รูดชั้นในตัวจิ๋วออกไปทางปลายเท้า ก่อนที่จะขึ้นมาก้มหน้าลงไปสูดกลิ่นความหอมสาวรุ่นที่ไม่เคยผ่านมือชาย แลบลิ้นไล้เลียพูเนื้อคู่งามที่แนบชิดกันอยู่ ก่อนจะตวัดเม้มเม็ดติ่งที่ไวต่อความรู้สึก
น้องบัวผวาเยือก ตัวนั่นระริก ครางไม่เป็นส่ำ “อ้ายดินจ๋า... บัว...บัว... จะขาดใจอยู่แล้ว อ้ายอย่าทรมาณบัวเลย”
ดูเหมือนน้องบัวจะพร้อมแล้ว แต่ผมต้องการที่จะปลุกอารมณ์ น้องบัวให้พร้อมมากกว่านี้ พอที่จะรับศึกใหญ่จากไอ้ดินน้อยดุ้นเขื่องตรงหว่างขาของผม ที่ตอนนี้มันดันกางเกงที่ผมใส่อยู่ตุงเป็นลำ... ผมค่อยๆ ไล้ลิ้นเลียร่องเนื้อของกลีบบัวแดงอมชมพูที่ตอนนี้ดูโหนกนูนอยู่อีกพักใหญ่จนร่องเนื้อสาวเปียกเยิ้มบ่งบอกถึงความพร้อมยิ่งกว่าพร้อม...
ผมละริมฝีปากออกมา ถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว... ไอ้ดินน้อยที่พร้อมรบอยู่แล้ว ดีดผึงออกมาทันที... แข็งผงาดเส้นเลือดกับเม็ดมุกปูดโปน น้ำเมือกใสๆ ไหลเยิ้มจากส่วนปลายบานสีแดงก่ำ... แทรกตัวเข้าไปที่หว่างขาทั้งสองข้างของเธอและจับปลีน่องสีมะปรางสุกให้แยกออกจนสุดแล้วใช้หัวเข่ากดต้นขาของเธอให้ถ่างค้างเอาไว้ แล้วจึงจับลำท่อนเจ็ดนิ้วเกลี่ยที่ปากทางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ กดให้หัวบานอวบแทรกลงไปอย่างช้าๆ... มันคับแน่นมาก น้องบัวบิดตัวครางหอบ...พยายามจะดิ้นหนี แต่ ผมเอาหัวเข่าล๊อคน้องเค้าไว้แล้วจึงไม่สามารถหลบไปไหนได้
“อ้ายดิน บัวเจ็บ... เอาออกก่อน... อย่าทำบัวเลย...” น้องบัวร้องห้ามเสียงแผ่วเบา ผมโน้มตัวลงไปทาบกับลำตัวของเธอ จูบที่ริมฝีปาก กอดร่างบางของสาวน้อยเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอดิ้นหนี ก่อนจะกดสะโพกให้หัวบานอวบของท่อนลำแทรกลงไป น้องบัวออกแรงดิ้นขัดขืนการกระทำของผมอย่างสุดแรง ผมจึงเปลี่ยนเป็นก้มหน้าลงไปหาหน้าอกของเธอและซุกไซ้ไปมาก่อนที่จะดูดเลียยอดทรวงอกของเธอเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้กับเธอมากขึ้น
“อ้ายดิน...อย่าทำบัวเลยนะจ้ะ” เธอส่ายหัวบิดตัวไปมาพยายามดิ้นรนหนี เมื่อผมกดสะโพกแรงขึ้นอีกจน เจ้าท่อนเนื้อเริ่มขยับลึกเข้าไปในร่างกายที่เพรียวบางของเธอลึกลงไปอีก ช่องสวาทของเธอแน่นเหลือเกินจนมันเข้าไปแทบไม่ได้ แล้วหัวบานของท่อนลำก็เข้าไปชนกับอะไรบางอย่างในร่องหลืบของน้องบัว
ผมกัดฟันกดสะโพกลงไปอีกแต่มันก็ไม่ยอมเข้า ผมจึงเริ่มที่จะรู้ว่ามันคืออะไร... จากประสบการณ์อันช่ำชองของผมบอกว่า ส่วนนั้นคือเยื่อพรหมจรรย์... ผมกำลังได้เปิดบริสุทธิ์ของสาวน้อยภูไทคนสวย... ผมจึงออกแรงกระเด้าสะโพกแรงขึ้นอีก จนส่วนหัวบานแทรกผ่านเยื่อพรหมจรรย์ของเด็กสาวที่ฉีกขาดจากกัน
น้องบัวร้องกรีดออกมาอย่างสุดเสียงพร้อมๆ กับน้ำตาที่ไหลออกมาจากใบหน้าที่ เหยเก “โอ้ย...เจ็บ..ฮืออๆ ๆ ๆ อ้ายดินจ๋าบัวเจ็บ...เจ็บเหลือเกิน..ฮือออๆ ๆ ๆ ..เอามันออก ไปก่อนนะ..เจ็บเหลือเกิน...ฮือออๆ ๆ ...พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยบัวด้วยเจ็บเหลือเกิน.. ฮือออๆ” ผมเห็นเธอแล้วก็สงสารแต่ด้วยไฟราคะทำให้ผมไม่อาจจะหยุดยั้งได้ ซุกไซ้ซอกคอน้องบัวก่อนที่จะ กระซิบบอกเธอ
“พี่ดินชอบน้องบัวมากนะครับ น้องบัวเป็นเมียของพี่นะครับ”
“ไม่...อ้ายจ๋า อย่าทำบัวเลย... บัวเจ็บ” ผมไม่ฟังประกบจูบลงไปที่ปากอวบอิ่มของเธออย่างแนบแน่น ส่วนล่างเริ่มขยับทำงาน ค่อยๆ กระเด้าลงไปอีกอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้เธอเจ็บมากนัก น้องบัวน้ำตาไหลลงอาบสองแก้ม ปากเธอก็พยายามที่จะร้องแต่ก็ร้องไม่ได้เพราะลิ้นผมที่พัวพันอยู่ในช่องปาก จึงมีแต่เสียงอู้อี้จากลำคอของเธอแทน
นานพอดู กว่าผมจะเอาลำท่อนความยาวร่วมเจ็ดนิ้ว ความใหญ่ขนาดซองบุหรี่แตก ฝังมุกอีกหกเม็ดเข้าไปในร่องหลืบของน้องบัวได้สุดลำ... แต่ก็ไม่เกินความสามารถ... พอมันเข้าไปได้สุดผมก็จัดการแช่มันไว้สักครู่ ก้มลงไปดูดนมให้เธอชินกับท่อนเนื้อของผมเสียก่อนแล้วจึงค่อยๆ โยกคลึงหน้าขาของผม จนรู้สึกถึงอาการผ่อนคลายจากตัวเธอ
ตอนนี้ส่วนล่างของเธอมีน้ำออกมาหล่อลื่นมากขึ้น บ่งบอกให้เห็นถึงความพร้อม... ผมจึงเริ่มกระเด้าลำท่อนแกร่งเข้าออกสั้นๆ จากช้าไปหาเร็วและ เริ่มเร่งให้เร็วมากขึ้น น้องบัวร้องคราง “อาซซซ... อ้าซซ... อ้ายดิน...” พอผมทำไปได้สักพักน้องบัวก็เริ่มที่จะโยกโต้ตอบกับผม
“อ้าซซซ...ซี้ด...อ้ายดิน บัวเสียววว อูยซซซ ”
ประสบการณ์ และความชำนาญในการร่วมรักถูกนำมามอบความสุขให้น้องบัวอย่างเต็มที่... น้องบัวส่ายหัวไปมาพร้อมๆ กับร้องครวงครางด้วยความเสียวกระสันต์ ผมใช้ปากดูดเม้มยอดปทุมถันคู่สวยอย่างเมามัน... สะโพกส่ายควงขณะกระเด้า ให้เม็ดมุกเสียดสีกับผนังและปุ่มกระสันของเธอเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเธอให้ พลุ่งพล่านขึ้นไปอีก เสียงเธอกรีดร้องอย่างสุดเสียว
“อ้า...ไม่ไหวแล้ว...อ้ายจ๋า...ไม่ไหวแล้ว” เธอเกร็งตัวกระตุกหายใจหอบฮักอย่างเหนื่อยอ่อน
ส่งเธอถึงสวรรค์ไปแล้ว คราวนี้ผมก็ไม่ปราณีแล้ว... สะโพกแกร่งกระเด้าอย่างคล่องแคล่วการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความเชี่ยวชาญชำนาญเกมกาม... ทั้งควงส่ายไปมาและเข้าออก... จนพักใหญ่ น้องบัวก็เริ่มมีการขยับสะโพกตอบโต้การกระทำของผมขึ้นมาอีก...
เกมกามอันหนักหน่วงระคนอ่อนหวานของผมดำเนินมาจนถึงจุดสุดยอด ก่อนที่ผมจะทนต่อความ ฟิดแน่นและตอดดูดของเธอต่อไปไม่ไหวกระเด้าหนักๆ อีกสิบกว่าครั้ง ก่อนจะฉีดน้ำเงี่ยนขาวขุ่นของผมเข้าไปในร่องบริสุทธิ์ของน้องบัวอย่างเต็ม พร้อมๆ กับอาการเกร็งตัวและร้องกรีดออกมาที่แสดงถึงการถึงจุดสุดยอดของน้องบัว พร้อมกับมือทั้งสองข้างโอบรัดสะโพกของตัวผมไว้อีกครั้งอย่างแนบแน่น
พอเพลิงโลกีย์มอดดับลง น้องบัวรู้สึกตัวได้สติ ก็เริ่มที่จะร้องไห้เสียดายความสาวที่สังเวยให้หนุ่มเมืองกรุงที่รู้จักกันไม่ถึงสัปดาห์... สาวน้อยสะอื้นฮักกับอกผม
“อ้ายดิน... แล้วคราวนี้บัวจะไปมองหน้าใครได้ล่ะจ๊ะ”
ผมจูบปลอบโยน “เราชอบกันไม่ใช่เหรอครับ... ผู้หญิงกับผู้ชาย... เราชอบกัน มีอะไรกันก็ไม่เห็นต้องไปแคร์คนอื่น” ผมปลอบน้องบัว (อย่างเห็นแก่ตัว หุ หุ)
“บัวเพิ่งรู้จักอ้าย ได้ไม่กี่วันนี่เอง” น้องบัวพึมพำ
“คนจะรักกันชอบกัน ไม่ต้องใช้เวลานี่ครับ” ผมบอก พร้อมกับจูบที่หน้าผากของน้องบัวอีกครั้ง “ตอนนี้น้องบัวเป็นเมียพี่แล้วนะครับ”
น้องบัวทุบหน้าอกผมเบาๆ... “อ้ายดินเจ้าชู้... ไม่รู้มีเมียกี่คน”
“ตอนนี้เราอยู่กันสองคน อย่าไปพูดถึงคนอื่นดีกว่านะครับ” ผมไม่ตอบโต้ (ตอบโต้ให้เข้าเนื้อเหรอครับ) ลูบไล้ไปมาบนร่างงามชื้นเหงื่อ... ก้มลงกระซิบที่หูน้องเค้าเบาๆ “ขอพี่รักน้องบัวอีกนะครับ...”
น้องบัวหลบตาผมด้วยความขวยเขิน... พยักหน้าเบาๆ... “คนผีทะเล...”
ผมหัวเราะหึๆ กอดน้องเค้าไว้กับอก ค่อยๆ สาวสะโพกกระเด้าลำท่อนฝังมุกของผมให้เข้าออกในร่องหลืบของเธออีกครั้ง กดลำท่อนแกร่งเข้าไปสุด ก่อนจะดึงขี้นมาจนเกือบหลุดออกมาจากร่องหลืบ แล้วกดลงไปมิดด้ามอีก จากช้าๆ แล้วค่อยเร่งความเร็ว จากนุ่มนวลอ่อนโยน... เปลี่ยนเป็นหนักหน่วงดุดัน...
ภายนอกบ้าน... เมฆฝนที่ตั้งเค้ามาก่อนเริ่ม ลงเม็ดเปาะแปะ ก่อนจะแรงขึ้น แรงขึ้น... ทั้งฝน ทั้งฟ้า รวมไปถึงลมที่พัดกระโชกกรูเกรียวไปมา... แต่ภายในบ้าน กลับอบอุ่นด้วยไฟรักไฟสวาทที่สองหนุ่มสาว มอบให้แก่กันและกันอย่างไม่รู้เบื่อ
น้องบัวขยับตัวตอบโต้การเคลื่อนไหวของผมอย่างไม่ยอมแพ้ สะบัดศีรษะไปมา ร้องครวญครางไม่ขาดปาก เมื่อผมป้อนลำท่อนแห่งความรักของผมให้น้องบัวได้ลิ้มลองอีก ไฟโลกีย์ เผาผลาญเราทั้งสองคน จนได้รับความสุขอิ่มเอม ครั้งแล้วครั้งเล่า....
“อ้ายดินจ๋า... บัวรักอ้ายดินจัง... ” มือของเธอที่มาโอบกอดผมเอาไว้พร้อมกับ ลูบไล้ไปมา เมื่อผมมอบธารน้ำรักสีขาวขุ่นของผมให้เข้าไปสู่ร่องหลืบที่ลึกล้ำของเธออีกครั้ง
ผมยิ้มให้เธอ... จูบที่ปลายจมูกชื้นเหงื่อ กับซับน้ำตาที่หางตาทั้งสองข้าง ส่วนลึกเร้นในร่องหลืบของน้องบัว ยังบีบรัดท่อนลำของผมอยู่เป็นจังหวะ
จวบจนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกของเราสองคนจบลง ผมจึงค่อยๆ ถอนท่อนลำที่ยังแข็งแกร่งออกมาจากร่องหลืบของน้องบัวที่ทำหน้าแหยเก ตอนเม็ดมุกที่ฝังอยู่รอบลำ เสียดสีกับผนังภายในร่องหลืบ....
ผมกอดเคล้าเคลียน้องบัวอยู่ไปมา... กระซิบถาม... “มีความสุขไหมครับน้องบัว...”
น้องบัวพยักหน้าเบาๆ “จ๊ะ... แต่เจ็บจังเลย... อ้ายดินใจร้าย”
ผมจูบที่แก้มนวลก่อนจะกระซิบ... “ครั้งแรก ก็เจ็บอย่างนี้แหละจ๊ะ... โดยเฉพาะของพี่...” ผมจับมือน้องบัวมาวางตรงท่อนฝังมุกที่ยังแกร่งผงาดตรงหว่างขา... น้องบัวสะดุ้งจะชักมือออก แต่ผมขืนดึงไว้ จับมือน้องบัวให้กำลงไปบนลำท่อน...
จากฝืนตอนแรกๆ น้องบัวเริ่มทำความเคยชินกับท่อนลำที่นำความเจ็บปวดมาให้เมื่อครู่...
“ของอ้ายดินใหญ่จัง... มีเม็ดอะไรด้วย”
“เค้าเรียกฝังมุกครับ... เป็นก้อนหินหยก เคยเห็นไม๊”
“เคยเห็นแต่อันเล็กๆ ของเด็กๆ แล้วก็ไม่ได้มีเม็ดๆ อะไรนี่สักหน่อย... ของเด็กๆ น่ารัก แต่ของอ้ายดิน... น่ากลัว...” น้องบัวบอกอายๆ
“แต่มันก็สร้างความสุขให้น้องบัวไม่ใช่เหรอครับ”
น้องบัวไม่ตอบ... ลูบคลำเม็ดมุกที่ฝังอยู่บนท่อนลำของผมอย่างเพลิดเพลิน... พอคุ้นมือ ก็เริ่มกำบีบ รูดเข้ารูดออกมันมือ เล่นเอาผมที่เป็นเจ้าของครางในลำคอไม่หยุด... “อูยซซซ น้องบัวครับ... เสียวคร๊าบ...ดีจัง”
เราสองคนกอดก่ายกันไปมา... ไม่นาน พลังของความหนุ่ม บวกกับรสสวาทที่ได้รับทำให้ไฟโลกีย์ลุกพรึบติดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่ยากเย็น...
น้องบัวดูเหมือนจะหลงใหลในรสสวาทที่ผมปรนเปรอให้ เฝ้ากอดออดอ้อนให้ผมพาเดินเข้าสู่ประตูวิมานสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า... จนกระทั่งฝนหยุดตก และผมเห็นว่าเกือบห้าโมงแล้ว เดี๋ยวไอ้ชลกลับมาเห็นจะเป็นเรื่อง... เลยชวนน้องบัวไปอาบน้ำชำระร่างกาย... แต่งตัวเรียบร้อย ลงมานั่งคุยกันที่ตั่งใต้ถุนบ้าน...
ไอ้ชลกับป้า กลับมาตอนห้าโมงกว่านิดหน่อย พอเห็นน้องบัวนั่งคุยอยู่กับผมก็ทำหน้าแปลกใจ แต่ไม่กล้าแสดงอะไรออกมา เพราะไม่มีพิรุธให้จับได้ “อ้ายนึกว่าเอ็งข้ามไปฝั่งโน้นแล้วเสียอีก... คุยกันอยู่ดีๆ ที่ท่า...หันกลับมาอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว” ไอ้ชลบอก ผมอ้าปากค้าง เพราะตอนแรกน้องบัวมาหาไอ้ชลนี่นา
“บัวลืมของจ้ะ... เลยกลับมาเอา... แต่พอได้ของ ฝนก็เริ่มลงเม็ด... เดินผ่านบ้านเห็นอ้ายดินนั่งอยู่คนเดียว เลยเข้ามาหลบฝน แล้วก็นั่งคุยเป็นเพื่อนอ้ายดินด้วยจ้ะ... ใช่ไหมจ๊ะอ้ายดิน...”
ผมพยักหน้าตามน้ำ “ใช่ๆ กูเห็นฝนกำลังจะตกแล้ว เลยเรียกน้องบัวให้เข้ามาหลบฝนก่อน... น้องเค้ายังลังเลเลย แต่กูบอกว่า ฝนตก ไม่น่าจะมีเรือออกเพราะยังไงก็ไม่น่าจะข้ามไปได้...” ผมบอกมัน แต่ในใจนึก น้องบัวนี่ก็ไม่เบาไหลลื่นไม่ติดขัดเหมือนกัน...
ไอ้ชลพยายามจับสีหน้าของเราสองคน เพื่อหาพิรุธ... แต่เมื่อมองไม่เห็นจึง พยักหน้า หายสงสัย... เรานั่งคุยกันอีกพักใหญ่ จนไอ้ชลบอกว่าต้องไปเตรียมตัวไปดูไหลเรือไฟที่หน้าที่ว่าการจังหวัดแล้ว น้องบัวจึงขอตัวลากลับก่อน... ผมกับไอ้ชลจึงเดินไปส่งน้องเค้าที่ประตูรั้ว... น้องบัวหันมามองผมด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะเดินออกไปนอกรั้ว...
พอปิดประตูรั้วเสร็จ... ระหว่างทางเดินกลับมาที่บ้าน ไอ้ชลก็ดึงมือผมให้หยุดหันมาทางมัน... ผมหันไปมองหน้าไอ้ชลที่มองผมอยู่ก่อนแล้วอย่างคาดคั้น...
“ดิน... มึงมีอะไรกับนังบัวแล้วใช่ไม๊...!!!!”
........................................................................
เอาไว้แค่นี้ก่อนนะครับ เด๋ววันพุธหน้า กลับจากทริป จะมาต่อให้อีกครับ...
รักคนอ่านครับ
ดิน
:mc4:
........................................................................
-
ชลไม่ใช่คนโง่เลยนะดินจะทำร้ายจิตใจกันไปถึงไหนนะ คงโง่มากหน่อยตรงที่มารักดิน
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
น้องบัวนี่ก็ไม่ใช่เล่นๆเล้ยยยยยยยย
แต่เฮียดินของเราเล่นแรงกว่าาาาาาาา
-
นั่น ไงพี่ชล คาดคั้นให้ได้นะ อย่าให้รอดเชียว
พี่ดินจอมเจ้าชู้เนี่ย :m16:
-
โธ่ นึกว่าจะหลบพิรุธได้เหรอคุณดิน ของๆเราใครมาหยิบมาจับนิดเดียวก้อรู้แล้ว จะดูซิว่าจะแก้ตัวกับชลยังไง :z6:
-
โอ้ยยยยย ปวดใจ... ทำไมทุกคนมารุมประณามผม... :serius2:
ตูคิดถูกหรือเปล่าหว่าที่เอาเรื่องนี้มาเปิดเผย... อุตสาห์เก็บเป็นความลับมาตั้งยี่สิบกว่าปี... :m29:
ถ้าตอนนั้นไอ้ชลมันรู้ความจริง มันคงทำเหมือนพระราชาในเรื่อง Flozen Flower แหง๋เลย...:call:
กลัวแล้วคร๊าบ..... :m8:
-
ว่าพี่ดินแรงแล้วนะ
น้องบัวแรงกว่าอีก
คิก คิก Flozen Flower...
ไม่โหดขนาดนั้นหร็อก ชลเขารักพี่ดินจะตายไป
แล้วจะมีฉากส่งท้ายก่อนกลับ
กทม. หรือป่าวเนี่ย
:oo1:
-
น้องบัวโดนซะหลายดอกเลยทีเดียว o22
น่าสงสารพี่ชลอ่ะ :z3:
เรื่องแบบนี้คงห้ามใจกันได้ยากอะนะคับ
โดยเฉพาะพี่ดินเมื่อยี่สิบปีที่แล้วด้วย ยิ่งไปกันใหญ่ :laugh:
-
เชียร์พี่ชลให้มาอ่านเจอ
แก้แค้นสิบปียังไม่สาย ริไม่เจ๊อะแจ๊ะสาว :m16:
-
:m15: :m15: สงสารพี่ชลจังเลยครับ :m15: :m15:
-
:pighaun:
บัวไม่ช้ำ
น้ำขาวขุ่น
โฮะ..โฮะ คุณดิน :jul1:
ขอบคุณครับ +1 ให้เลย :haun4:
-
ถูกจับได้
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด
-
น่าจับพี่ดินย่างไฟ :angry2: :angry2:
แอบนอกใจพี่ชลกะน้องษา นิสัย :m16:
-
5555 ชลรู้ทันจนได้
ว่าพี่ดินอ่ะ ไวไฟ คริคิ
-
โกหกอย่างไร ชลก็จับได้อยู่ดี เพราะว่ารู้ทางกันอยู่
อ่านตอนนี้แล้ว ป้าแอบงอนคุณดินนิดๆ :3125:
-
สวัสดีค่ะพี่ดินหนูแวบมาอ่านให้จบก่อนอ่านหนังสือสอบอีกรอบจะได้ไม่มีกิเลส
ก่อนอื่นหนูขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่พี่ด้วยนะคะ อ่านแล้วหนูวูบเลยค่ะเพราะคุณแม่ของหนูเองก็เพิ่งผ่าตัดออกจากโรงพยาบาลมาถึงแม้มันจะไม่ใช่การผ่าจุดที่จะทำให้เสียชีวิตก็ตามแต่ก็อันตรายอาจเป็นอัมพาตได้...
ถึงแม้ว่าคุณแม่ของพี่จะไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาแล้วแต่ยังพบได้ด้วยใจนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่ดินค่ะ(รู้ว่าความเศร้าจากเรื่องพวกนี้มันคงไม่มีวันหายหรอก...)
มาเม้นต์เรื่องบ้างพี่ดิน...อารมณ์หนูตอนนี้เนี่ยทั้งโกรธทั้งปลงพี่เลยจริงๆ :serius2:
ไม่ใช่โกรธเพราะรู้สึกว่านอกใจพี่ชลกับพี่ษานะแต่โกรธว่าพี่ไม่ยับยั้งชั่งใจเลย ก็รู้ว่าพี่เป็นผู้ชายแท้ๆ(ค่อนไบ - -)แต่มันก็ยังโกรธอยู่ดี ก็ใช่ว่าทั้งพี่แจงกับพี่บัวทำเหมือน...อ่อย? ใช้คำนี้ก็ได้มั้งแต่หนูก็หวังอยากให้พี่ดินไม่มีอะไรกับใครนอกจากลูกค้ากับพี่ชลตอนที่พี่ยังคบกับพี่ษา(อันที่จริงไม่ควรจะมีพี่ชลมาเกี่ยวด้วยซ้ำ)
มันทำให้หนูรู้สึกว่าถ้าหนูมีแฟนต่อให้แฟนหนูรักหนูยังไงเขาก็คงจะมีการนอกใจหนูบ้างอยู่ดีสินะ...
ในฐานะสาววายหนูก็ชอบนะที่ได้อ่านเรื่องของพี่กับพี่ชลแต่ในฐานะผู้หญิงคนนึงหนูบอกตามตรงเลยว่าไม่ชอบแฮะ รู้สึกดีที่ได้พบเจอกับคนที่ยอมที่จะรักโดยไม่หวังจะครอบครองจริงๆแบบพี่ชลนอกจากในนิยายแม้ว่าจะเป็นการพบผ่านความทรงจำของพี่ดินก็ตาม
ใจหนูคิดว่าพี่ดินรักพี่ชลแบบคนรักเพียงแต่มันมีความรู้สึกแบบเพื่อนแฝงอยู่ต่างกับรักที่พี่มีกับพี่ษา
อ่านไปก็นึกอิจฉาพี่ชลเหมือนกันที่ได้พบกับพี่ดินและรู้จักกับคำว่ารัก มันเป็นอารมณ์ที่ซับซ้อนเกินกว่าที่คนไม่เจอรู้จักแบบหนูจะเข้าถึงเข้าใจได้แน่นอน พี่ชลเป็นตัวอย่างของคนที่รักใครแล้วยินดีที่จะอยู่เคียงข้างคนรักและพร้อมจะทำให้เขามีความสุขโดยละเลยตัวเอง
พี่ชลมีแผลจากเรื่องพี่สาวจึงอยากจะให้พี่ดินกับพี่ษาไปด้วยกันได้ดี ใจหนูคิดว่าพี่เค้าเองก็คงจะทุกข์เหมือนกันนะถึงปากจะบอกว่าสุขที่ได้อยู่กับพีดินแบบนั้น หนูรู้สึกว่าพี่ชลคงอยากจะกอบโกยความสุขและความทรงจำกับพี่ดินให้มากที่สุดก่อนที่พี่ดินจะจากไป
ถ้าเป็นหญิงก็อยากจะมีลูกกับพี่ดิน...มันยิ่งกว่าการที่พี่ชลบอกว่ารักอีกนะคะ...
อ่านแล้วก็เสียดายที่พี่บอกว่าการไปครั้งนี้ไม่ได้เบาะแสตามหาพี่ชลเท่าไหร่...
แต่ยังไงพี่ดินกับพี่ชลโชคดีนะคะที่ได้เจอกันและกัน^^
ออกจากโหมดปรัชญามาที่เม้นต์ธรรมดาดีกว่า ฮะๆ
หนูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามุกดาหารกับนครพนมเคยเป็นจังหวัดเดียวกันมาก่อน :a5: ช่วงเวลาในเรื่องนี้หนูยังไม่เกิดเลยยยยย
อ่านแล้วเหมือนพี่ดินพาเที่ยว มีลิ้งค์ให้ด้วยขอบคุณนะคะ^^
มีพิมพ์ผิดบ้างเล็กน้อยนะคะ(นอกจากเด๋วที่เคยคุยกัน) เช่น ชั่งมันเถอะ ต้องเป็น ช่าง นี่คะ เหมือนจะมีอีกแต่หนูลืมแล้ว แฮ่~
ไว้พี่ดินเอารูปกำไลเงินจากพี่ชลลงให้ดูหน่อยสิคะอยากเห็นจัง(ส่วนอีกอันแบบว่า เอ้อ เกรงใจค่า -/////-)
ปล.พี่ดินคงคิดว่าเด็กคนนี้โพสยาวอีกแล้วแหงมๆเลยหนูรู้นะ~
ปล.2 ไปทริปอย่าลืมเอาของมาฝากน้า ><~
-
ขอบคุณคับพี่ดิน
รอตอนหน้า พีชลชำระความ อิอิ
-
พี่ชลจัดการเลยครับ
เชียร์ :z2:
-
ปูว่าพี่ดินต้องลื่นจนพี่ชลจับไม่ได้ชัวร์ ฟันธง
เชอะ o18
-
พี่ดินทำอย่างนี้ได้ยังไง (แอบอิจฉา)
ขอให้พี่ชลจัดการอย่างหนักไปเลย :haun4:
-
น้ำท่วมเลยเนี่ย คุณชลอาจจะจับไม่ได้แต่ก็คงสงสัยคุณดินนะ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:jul1: อีกแล้ว (ยังไม่ชินอีกหรือไง..หึ..หึ..) ถูกซักอย่ารับ ต่อให้ถูกจับได้ก็ไม่รับ เด็กนักกฎหมาย
ที่ทำงานสอนมา เมียมันปลอมตัวสะกดรอยตามใช้รถเพื่อนที่เป็นตำรวจตาม แล้วขับรถไปดักหน้าขนาดนั้น
มันยังไม่รับ ไม่ใช่หนเดียวด้วยไม่เคยรับสักครั้งถ้าไม่เจอคาเตียง5555
-
หนูว่าพี่ชลรู้แน่ๆ แต่ด้วยรักพี่ดินเลยไม่เอาเรื่อง
คนเจ้าชู้ :m16:
-
เพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยครับ (เดี๋ยววันจันทร์หน้าก็ไปอีก) โอ้โฮ... มีคนมาให้กำลังใจไอ้ชลเยอะมาก... พร้อมกับเหยียบย่ำไอ้ดินไปพร้อมๆ กัน... แม้กระทั่งน้องกระต่ายรายล่าสุดที่เพิ่งจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้... เฮ้ย.... อะไรกัน.. :serius2:
เอาเถอะครับ เดี๋ยวตอนหน้า ผมจะมาบอกว่า เกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น... ขอผมพักผ่อนก่อน
ดิน (ผู้น่าสงสาร)
:z6:
-
ท้องชัวร์
55555+
มาด่วนๆ คุณดิน
-
เอามาต่อให้แล้วนะครับ ช้าไปวัน อย่าโกรธผมนะครับ....
....................................................................
ตอนที่ 34 ผู้ร้ายปากแข็ง
พอปิดประตูรั้วเสร็จ... ระหว่างทางเดินกลับมาที่บ้าน ไอ้ชลก็ดึงมือผมให้หยุดหันมาทางมัน... ผมหันไปมองหน้าไอ้ชลที่มองผมอยู่ก่อนแล้วอย่างคาดคั้น...
“ดิน... มึงมีอะไรกับนังบัวแล้วใช่ไม๊...!!!!”
ผมเกือบสะดุ้งกับคำถามจี้จุดของไอ้ชล... แต่นึกอยู่แล้วเหมือนกันว่าต้องมีคำถามนี้จึงรวบรวมสติได้ไม่ยาก ถามไอ้ชลกลับไป “มึงเอาอะไรมาคิดว่ากูมีอะไรกับบัว... มึงก็เห็นอยู่ว่ากูนั่งคุยกับน้องเค้าอยู่ตรงนั้น... กูไม่ได้หลบไปคุยในที่ลับตาใคร” ผมพูดพลางจ้องตาของไอ้ชลนิ่ง... ไม่หลบ
“กูสงสัยตั้งแต่เห็นสายตาของมันที่มองมึงตั้งแต่ตอนที่กูฝากมึงไว้กับมันตอนอยู่ฝั่งโน้นแล้ว... เมื่อเช้ายังบุกเข้ามาชวนมึงออกไปรำด้วยอีก... แค่นี้กูก็ดูออกแล้วว่ามันชอบมึง... ตอนกูไปรอเรือที่ท่าวันนี้ กูเจอมัน มันคุยกับกูว่ามันก็จะข้ามไปเหมือนกัน กูยังนึกโล่งใจว่ามันไม่ได้อยู่ฝั่งนี้... แต่ จู่ๆ มันก็หายไป... มาโผล่ที่นี่...” ไอ้ชลมันพูดออกมาไม่หยุด หน้าแดงก่ำ... หายใจหอบด้วยความโกรธ... “แถมตอนที่มันจะเดินออกไป... สายตาที่มันมองมึง... ใครเห็นก็ต้องคิดเหมือนกู”
ผมนึกชมไอ้ชลว่า มันเก่ง ผูกเรื่องปะติดปะต่อได้ดี... ใครหน๋อ... บอกว่า เกย์เป็นบุคคลที่มีความสามารถพิเศษในการคาดเดา โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้... แต่ผมจะยอมรับได้ยังไงล่ะครับ... ขืนยอมรับไป มีแต่เสียกับเสีย ยังไงผมก็ต้องปฏิเสธ แต่จะปฏิเสธยังไงนี่สิ... มันอีกเรื่อง
ผมยิ้มที่มุมปาก... ต้องมีการย้อนเกล็ดกันบ้าง บางทีตอนไอ้ชลมันร้อน เอาความเย็นเข้าสู้ก็ไม่ได้เหมือนกัน... “แล้วกูต้องถอดกางเกงเอาKออกมาให้มึงตรวจด้วยหรือเปล่าล่ะชล... ว่ากูเพิ่งเอากับบัวมาหรือเปล่า...”
ไอ้ชลชะงัก... เมื่อเห็นท่าทางของผม... ที่พูดเนิบๆ เสียงเย็น มองไอ้ชลมันนิ่งๆ “น้องเค้าจะคิดยังไง กูจะห้ามได้ไม๊... มึงจะให้กูไม่พูดกับน้องเค้ารึไง... แล้วใครล่ะ เป็นคนฝากกูไว้กับน้องเค้า... แล้วถ้ามึงไม่ไว้ใจกู...ทำไมมึงไม่ให้กูไปฝั่งโน้นกับมึงตั้งแต่เมื่อกลางวันล่ะ... มึงผูกกูติดไว้กับมึงไปเลยสิ...” ผมพูดจบ ก็หันหลังเดินจะเดินไปที่บ้าน...
“ดิน... เดี๋ยว...” ไอ้ชลเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด... วิ่งมาดึงมือผมเอาไว้
“ทำไม... มึงอยากให้กูตอบยังไง... คำตอบที่มึงอยากให้กูตอบ หรือตอบอย่างที่กูควรจะตอบ...” ผมถามมันต่อให้มันได้คิด ไอ้ชลตะลึงกับคำพูดของผม ยืนนิ่งไปพักนึง... มันคงจะคิดออกแล้วว่าคำตอบที่ผมจะตอบมันคืออะไร... ยืนนิ่งไปพักนึง... ก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวยาวใต้ต้นมะม่วง... น้ำตาไหลพรากออกมาเฉยๆ ก่อนจะเอามือปิดหน้า...
มันคงอัดอั้นเหมือนกัน ไอ้ชลไม่ใช่คนโง่... ณ.วินาทีนี้ มันก็คงจะรู้ว่า คาดคั้นให้ตาย คำตอบที่ได้จากผม ก็คงจะเป็นอย่างเดิม... ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไงก็ตาม...ก่อนจะสะอื้นจนไหล่เขย่า... จนผมสงสารจึงลงไปนั่งข้างๆ มัน จับใหล่มันให้หันมาทางผม...
“ชล... กูตอบมึงตรงนี้ ด้วยเกียรติของกู... กูกับน้องบัว เราไม่ได้มีอะไรกัน”
ไอ้ชลส่ายหน้า... หันมากอดผมซบหน้าลงบนไหล่ สะอื้น... “ดิน... กูขอบใจที่มึงใช้เกียรติมึงรักษาเกียรติของนังบัวมัน...กูไม่รู้ว่าเรื่องจริงเป็นยังไง แต่ต่อไปนี้..กูขอร้องได้ไหม...ถ้ามันจะเกิดอย่างที่กูคิด ก็ขออย่ามาให้กูรู้กูเห็น หรือมาใกล้ตัวกูแบบนี้... กูทำใจไม่ได้... กูรักมึงมาก... ถ้าเรื่องมันเกิดขึ้นจริง... มันก็ใกล้ตัวกูเกินไป...” มันพูดพลางสะอื้นพลาง น้ำตามันไหลจนเปียกหน้าอกผมเต็มไปหมด...
ผมสะท้อนในอกวูบ... อยากจะเขกหัวตัวเองสักโป๊กสองโป๊ก (ผมรู้ว่า เล่ามาถึงตอนนี้คงมีคนยกมืออาสาช่วยเยอะเลย หุ หุ... ใช่ซี๊... มีแต่คนสงสารไอ้ชล... ไอ้ดินมันหมาหัวเน่านี่นา) ที่เห็นแก่เรื่องเซ็กซ์อย่างเดียว ทั้งที่ก็ไม่ได้อดหยากปากแห้งจนทนไม่ได้... ลืมคิดถึงอะไรหลายๆ อย่างและผลที่จะตามมา อะไรจะเกิดขึ้น ถ้ามีใครรู้เห็น...ป้าไอ้ชลก็ยังต้องอยู่แถวนี้...
ผมกอดไอ้ชลแนบกับอกแน่น... กระซิบบอกมัน... “กูสัญญา...”
นั่งกอดมันอยู่ที่ม้านั่งโคนต้นมะม่วงอยู่พักใหญ่ จนมันหายสะอื้น ก็พอดีกับป้าไอ้ชลเรียกลงมา
“ชล... ดิน... หายไปไหนกันหมดน่ะ... ไม่ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวก็ไปดู ไหลเรือไฟไม่ทันหรอก”
“ครับป้า... ไปเดี๋ยวนี้ละครับ” มันผละออกจากอกผม ก่อนจะชวนกันไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดูเทศกาล “ไหลเรือไฟ...”
.............................................................
“ไหลเรือไฟ” เป็นการนำเอาขอนไม้ หรือก้านกล้วย หรือลำไม้ไผ่มาประกอบกันเป็นแพหรือเรือ แล้วผูกโครงเป็นรูปทรงต่างๆ ห้อยแขวนด้วยตะเกียงน้ำมันที่ทำจากกระป๋องเล็กๆ ตามแบบ พอจะไหล ก็จุดไฟ ที่ตะเกียง แล้วปล่อยให้ล่องมาตามลำน้ำของ (โขง) โดยมีความเชื่อในประเพณีว่าเนื่องมาจากการบูชารอย พระพุทธบาทการสักการะท้าวพกาพรหม การบวงสรวงพระธาตุจุฬามณี และการระลึกถึงพระคุณของพระแม่คงคาการขอฝน การเอาไฟเผาความทุกข์ และการบูชาพระพุทธเจ้า (คัดลอกจาก http://kanchanapisek.or.th/kp8/nkp/nkp301.html)
ไหลเรือไฟปีนั้น ไอ้ชลจองขันโตกแบบอีสานเอาไว้ด้วย หรือที่ภาษาอีสานเรียกว่า “พาข้าวแลง” นั่นแหละครับ โดยเค้าจะจัดเป็นอาหารอีสาน มีทั้งข้าวเหนียว หมูย่าง ส้มตำ ลาบ ฯลฯ มาบนโตก คนที่จองมาก็จะนั่งขัดสมาธิล้อมวง ตามหมายเลขโตกที่จองไว้... มันเอาเวลาที่ไหนไปจอง... มันโทรบอกเพื่อนพี่ทัพ (ลูกป้า) ตั้งแต่อยู่กรุงเทพฯ พี่เค้าทำงานอยู่ที่ว่าการอำเภอมุกดาหารไงครับ... วันแรกที่มันให้ผมเข้าไปจอดรอมันก่อนไป ผาเทิบ นั่นแหละครับมันขึ้นไปเอาตั๋วกับจ่ายตังค์
เราเข้าไปนั่งค่อนข้างใกล้ริมเขื่อนหน้าที่ว่าการอำเภอ บนเวทีมีการแสดง โปงลางด้วย ผมรู้จักโปงลางครั้งแรกก็ที่นั่นแหละครับ...
ผมดูทั้งการแสดงบนเวที และ ไหลเรือไฟอย่างสนุกสนาน และชื่นชมไปกับประเพณี และวัฒนธรรมของชาวอีสาน... ตอนนึง ผมกำลังดูเรือไฟที่ทำเป็นรูปสุพรรณหงส์ที่กลางแม่น้ำ ไอ้ชลมันสะกิดที่เข่าผม พอผมหันมามันก็บุ้ยปากให้ดูบนเวทีที่กำลังมีการแสดงรำชุดนึงอยู่
จะใครซะอีกล่ะครับ “น้องบัว” นั่นเอง... ไอ้ชลมันสะกิดให้ผมดู แล้วมันก็เฝ้าจับสังเกตท่าทางของผม ซึ่งผมรู้อยู่แล้วเลยทำเฉยๆ มองยิ้มๆ... (ว่าไปแล้วถ้ามันจับสังเกตให้ดีๆ จะเห็นความผิดปกติที่น้องบัวมากกว่า หุ หุ...) เหมือนกับมองน้องสาว (ที่เพิ่งเอาทำเมียเมื่อกลางวัน) คนนึงที่แสดงอยู่บนเวที... จนการแสดงของน้องบัวจบโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ตลอดงาน... ผมสังเกตว่า ไอ้ชลมันดูเงียบๆ ไม่สนุกเท่าที่ควร อาจจะด้วยสาเหตุเมื่อตอนเย็นที่แม้กระทั่งมันก็ยังไม่แน่ใจว่า เรื่องจริงๆ มันคืออะไร... ถึงแม้ว่าผมจะสัญญาว่ามันจะไม่เกิดอีก แต่สิ่งที่มันเห็น... ก็ยังคงตกตะกอนอยู่ในใจของมันอยู่ดี...
งานเลิก ประมาณสี่ทุ่มกว่า เรือไฟหมดไปนานแล้ว ระหว่างทางที่เราสองคนก็ขี่รถกลับมาตามทางเลียบแม่น้ำโขง...ไอ้ชลชี้ให้ผมดูลูกไฟสีแดงปนชมพูที่พุ่งขึ้นจากแม่น้ำโขงขึ้นไปบนอากาศสูงประมาณห้าสิบเมตร ก่อนจะหายวับไป
“อะไรวะ ชล...” ผมจอดรถตรงข้างทาง
“บั้งไฟพญานาค...”
“บั้งไฟพญานาค...” ผมทวนคำมันช้าๆ...
“เออ... ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดจากอะไร แต่คนเฒ่าคนแก่เค้าบอกว่า พญานาคจุดบั้งไฟ เพื่อเป็นการบูชาพระพุทธเจ้าในวันออกพรรษาทุกปี... มันจะมีขึ้นมาประปราย ทั่วๆไปตามลำน้ำโขง... แต่จะมีมากแถวหนองคาย โพนพิสัยโน่น...” ไอ้ชลอธิบายพร้อมกับชี้ให้ผมดูอีกลูกที่เกิดไกลๆ จากที่เราจอดรถดู
(ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรมากกับปรากฏการณ์ธรรมชาติที่ไอ้ชลมันบอก เพราะมันบอกว่า บั้งไฟพญานาค ผมก็บอกตามมัน เพราะไม่ได้คิดว่าจะหาสาเหตุไปทำไม... และก็เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ... จนกระทั่งเรื่องมาฮือฮา อีกประมาณหกเจ็ดปีถัดมา ผมถึงย้อนกลับไปนึกถึงสิ่งที่ผมเห็นในคืนนั้น...)
เรากลับมาถึงบ้านป้าไอ้ชล ร่วมห้าทุ่มกว่า... ไอ้ชลอาบน้ำเสร็จก่อนผม... พอเข้ามาในห้อง ก็เห็นมันนอนอยู่บนเตียงตะแคงหันหน้าไปอีกทางนึง... ผมขมวดคิ้วอย่างผิดปรกติ เพราะไม่เคยสักครั้งที่ไอ้ชลมันจะนอนหันหลังให้ผม (ยกเว้นตอนมันจะให้ผมทำอย่างอื่น... แฮ่ม...)
ผมขึ้นไปบนเตียง นอนหงายเอามือประสานกันไว้ที่หน้าอก อยู่พักนึง เห็นมันไม่หันมา... ไอ้ชลมันต้องมีอะไรอยู่ในใจแน่ๆ... ปรกติผมก็ไม่ชอบให้มันค้างคาอยู่แล้ว
“ชล... หลับหรือยัง”
“ยัง... มีอะไรเหรอ ดิน..” มันตอบมาเบาๆ
“มึงโกรธกูเหรอ”
“ไม่รู้สิ... กูก็หาสาเหตุที่จะโกรธมึงไม่ได้... เพราะถ้ามึงไม่ได้ทำอย่างที่กูคิด กูก็ไม่มีเหตุที่จะโกรธ... แต่กูก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน...” มันบอกออกมาเบาๆ ก่อนจะนิ่งเงียบไป... เรานิ่งเงียบกันอยู่พักใหญ่... และในความเงียบผมได้ยินเสียงมันสะอื้นเบาๆ... เฮ้อ... กูหนอ กู... ทำไมเมียกูแต่ละคนมันขี้งอนนักวะ... ทั้งๆ ที่ตาผมจะปิดอยู่แล้ว แต่ต้องเคลียรให้จบ (โธ่... เมื่อกลางวันผมได้พักซะที่ไหนล่ะครับ... แถมยังออกแรงขย่มน้องบัวไปอีกซะหลายที)
ผมพลิกตัวตะแคงกอดมันด้านหลัง จูบที่หลังหูขาวๆ ก่อนจะกระซิบ “ชล... กูขอโทษ... ที่... กูไปสนิทกับน้องเค้าจนมึงคิดมาก...” (จนแล้วจนรอด ก็ไม่รับอยู่ดีละครับ... ใครจะไปรับ...)
ไอ้ชลเอามือปาดน้ำตาออก พูดเสียงเหมือนเป็นหวัด “ช่างเถอะดิน... ไม่ใช่ความผิดของมึงหรอก...”
ผมเม้มติ่งหูมันเบาๆ “ไม่ใช่ความผิดของกูแล้วทำไมไม่กอดกูล่ะ...” เอาฟันกัดเบาๆ ที่หูมัน... “หันมากอดกูหน่อยดิ... น้า... นะ... นะ... กูหนาว... นะคร๊าบ... เมียครับ... กอดผัวนอนหน่อย” ผมทำเสียงอ้อน...
ไอ้ชลหันมาค้อนผมในความมืด... มันงอนผมได้ไม่นานหรอกครับ... เจอลูกอ้อนของผมทีไร มันใจอ่อนทู๊กที... เอามือมาหยิกเอวผม
“มึงอ่ะ... อย่าเจ้าชู้นักได้ไม๊...ตามึงน่ะ...หลบๆ ตาคนบ้างก็ได้นะ...” มันบอกผม ก่อนจะเอามือล้วงลงไปกำไอ้ดินน้อยที่นัวเนียอยู่กับสะโพกของมันอยู่... “แล้วไอ้ดุ้นอันเนี่ยะ หวงๆ บ้างก็ได้นะ... ไม่ใช่ของสาธารณะที่จะเอาไปให้ใครๆ เค้า... มึงรู้ไม๊... แค่กูนึกว่ามึงเอากับลูกค้า กูยังหวง... แต่กูห้ามมึงไม่ได้... แล้วยิ่งถ้ามึงไปเอานังบัว... มึงว่ากูจะหวงมากแค่ไหน”
“....” ผมได้แต่นิ่ง ไม่ตอบ... ตอบให้เข้าเนื้อเหรอครับ... ใช้ฟันกัดเม้มเบาๆ ที่ใบหูขาวๆ ของมัน พร้อมกับขยับสะโพกเด้งเข้าออก สู้มือไอ้ชลที่กำไอ้ดินน้อยแน่น... จนมันผงาดเต็มที่...
“กูทั้งรักทั้งหวง... ถ้ากูคิดน้อยกว่านี้... กูคงจะตัดของมึงโยนทิ้งให้เป็ดกินสักวัน”
“อุ๋ย...” ผมสะดุ้ง... โก่งสะโพกหนีมัน “มึงอย่าทำอย่างนั้นนะ... ตัดทิ้งแล้วมึงจะเอาที่ไหนใช้ละคร๊าบ...”
ไอ้ชลมันหัวเราะหึๆ กับท่าทางของผม... ด่าเบาๆ “ไอ้กะล่อน... กลัวเหมือนกันเหรอ... ตอนทำผิดไม่ยักกลัวนี่นา...”
“กูป่าวทำ...” ผมกระซิบอู้อี้กับซอกคอมัน... เครื่องผมติดแล้ว... สังเกตดู ไอ้ชลมันก็คงเหมือนกัน เพราะเห็นมันหายใจหนักๆ ก่อนจะหันมา เอามือข้างนึงรั้งคอผมไว้แน่น...จูบปากผมจนแทบหายใจไม่ออก...
ครู่ใหญ่ มันก็ผลักผมนอนหงาย... ก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมบนตัวผม จูบซุกไซ้ที่แผงอก ไล่ละเรื่อยลงไปถึงหน้าท้อง...จนกระทั่งถึงไอ้ตัวต้นเหตุของความวุ่นวาย...
“ซนนักใช่ไหมมึง...” ไอ้ชลมันพูดงึมงำ ก่อนจะกดที่โคนลำจนท่อนKผมถอกออกมาผงาด เต็มเหยียด... ผมแอ่นตัวเกร็งสะโพกรับ ยิ่งทำให้Kผมถอกถลนออกมามากขึ้นไปอีก...
“อาซซซ ชล...” ผมครางในลำคออย่างสะใจ... เมื่อไอ้ชลมันก้มลงไป อ้าปากอมที่หัวบาน... ก่อนจะดูดแรงๆ จนผมต้องแอ่นตัวเหยียด... “ซู๊ดซซซ อูซซซ มึงดูดKกูแรงๆ... แรงอีก... ชล... อูยซซซ”
ไอ้ชลทำตามอย่างทันใจ ริมฝีปากมันเกร็งดูดKผม จนแก้มตอบ... ผมเสียวจี๊ด... เกร็งหน้าท้องจนกล้ามขึ้นเป็นลูก... ไอ้ชลเอามือข้างนึง ขึ้นมาลูบไล้ไปมา... คงจะเป็นอีกอย่างหนึ่ง ที่มันชอบลูบเล่น รองจากKผมแหละครับ...
จากอมดูดแรงๆ อยู่พักใหญ่ ไอ้ชลก็เริ่มเอาลิ้นไต่ลงมาตามลำท่อน จะว่าลิ้นอย่างเดียวก็คงจะไม่ถูกหรอกครับ ทั้งริมฝีปากและไรฟันของมัน ทั้งขบทั้งเม้ม...ลำKเขื่องฝังมุกของผม ทั้งเจ็บทั้งเสียว...
“อูยซซซ ชล...อาซ...ซี๊ดซซซ” ผมสะท้านเยือก เมื่อไอ้ชลไล่ต่ำลงไปอีก จนถึงไข่สองใบที่มันอ้าปากดูดเข้าไปในกระพุ้งแก้ม ไล้ลิ้นเลียสลับไปมาทีละข้าง ก่อนจะใช้ฟันขบไว้เบาๆ ดึงออกห่างตัว...
“อ๊าซซซ อูยวซซซ ซี๊ดซซซ ชล... อูยซซซ” ผมทั้งจุกทั้งเสียว ผสมปนเปกันไปหมด ได้แต่ทำหน้าเหยเก นอนเกร็งตัวแอ่นสะโพกให้ไอ้ชลมันขย้ำพวงไข่สองใบของผม อย่างหื่นกระหายระคนหมั่นเขี้ยว... ผมเอามือจับหัวมันเอาไว้แน่น...ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ ผมแทบจะหลับไปแล้ว แต่ พอเจอลีลาการดูดKขั้นเทพของไอ้ชลเข้าไป ทำให้ผมเตลิดเพริดไปกับมันอย่างช่วยไม่ได้...
อารมณ์หื่นของเราทั้งสองคนในคืนนี้ คงจะพุ่งเกินขีดมากกว่าครั้งไหนๆ อาจจะเป็นเพราะเพิ่งจะปรับความเข้าใจกันมาหมาดๆ ด้วยละครับ ทำให้ทั้งผมทั้งไอ้ชล ตอบสนองความต้องการของกันและกันอย่างสุดๆ
“อาซซซ ชล... อูยซซซ กูว่าเราลงไปข้างล่างดีกว่า...” ผมบอกมัน เพราะเดี๋ยวเสียงของเราสองคนจะไปปลุกป้าซะก่อน...ไอ้ชลพยักหน้า ทั้งที่ยังอมKของผมไว้ตุ่ย เต็มปาก... เราสองคนเดินลงไปข้างล่างตรงมานั่งตัวยาวข้างบ่อน้ำ
แสงจันทร์ส่องสว่าง ช่วยเสริมบรรยากาศ ทำให้เราสองคนวาดลวดลายการเอากันอย่างถึงพริกถึงขิง ทั้งคว่ำ หงาย ยืน นั่ง ไม่เกี่ยงทั้งนั้น เราสองคนครางระงมแข่งกันอย่างไม่กลัวใครได้ยิน
จนกระทั่ง ไอ้ชลอยู่ในท่าคลานเข่าสี่ขา โก่งก้นขึ้นมา ให้ผมประกบในท่าหมา ซอยกระเด้าอย่างหนักหน่วงถี่ยิบ...“อาซซซ ดิน แรงอีก... แรงอีก... ซี๊ด... กูเกือบแตกแล้ว... อูยซซซ” ไอ้ชลเร่งจังหวะการกระเด้าของผมให้แรงขึ้นอีก จนกระทั่ง... “อูยซซซ ดิน... กูแตกแล้ว... อ๊าซซซซ”
Kไอ้ชลที่แกว่งไปมา กระตุกวูบ... น้ำเงี่ยนพุ่งกระฉูดลงพื้นเต็มไปหมด รูมันขมิบตอดผมไม่หยุด จนผมต้องเร่งจังหวะการกระเด้าอย่างเมามัน ““โอ๊ะ...โอว...ซี๊ดซซซ อูยซซ ชล กูจะแตกแล้ว อูยวซซ”
“ดิน มึงเอามาให้กูกิน... ผัวครับ ขอกินน้ำ...” ไอ้ชลมันบอก ผมเร่งกระเด้าอีก สิบกว่าที ก็สูดปากครางด้วยความเสียว
“ชล...กูแตกแล้ว...อูยซซวสส” ดึงKออกมา เดินไปที่หน้าของไอ้ชล เอามือรูดอีกสี่ห้าที Kผมก็กระตุกวูบ กระฉูดน้ำเงี่ยนออกมา พุ่งเข้าปากไอ้ชลที่อ้าปากรองรับอย่างมากมาย...
“อ๊าส...ซูสสส...ซี๊สสสสส...โอ๊วซซซซ...ซี๊ดซซซ”
ผมโก่งตัวกระตุกด้วยความเสียว เมื่อไอ้ชลมันจับKของผมถอกออกจนสุด พร้อมกับใช้มือรีดไปที่ท่อใต้ลำ รีดเอาน้ำกามขาวขุ่นของผมที่ขังอยู่ในท่อ ออกมาดูดกินจนหมด
“อูยซซซ ใจคอมึงจะรีดกูจนไม่เหลือสักหยดเลยเหรอชล”
ผมถาม นั่งถ่างขาพิงขอบบ่อดูไอ้ชลมันรีดน้ำกามที่ขังอยู่ในท่อใต้ลำของผมออกมาจนไม่เหลือสักหยด แต่ไอ้ชลมันก็ยังรูดเล่นไม่ปล่อยมือ...
“มึงจะได้ไม่มีเหลือไปเผื่อแผ่ใครแถวนี้ไง” มันหันมาบอกผม พร้อมกับกัดเล็กน้อย...
ผมหัวเราะหึๆ เขกหัวมันเบาๆ ก่อนจะบอก “อาบน้ำได้แล้ว กูชักหนาวแล้วเหมือนกัน ปรื๊อวซซซ เมื่อกี้ไม่ยักหนาว”
เราสองคนตักน้ำขึ้นมาอาบชำระร่างกายจนสะอาดก่อนจะเดินกุมย่องขึ้นบันได้มาเข้าห้องเพื่อเช็ดตัว ก่อนจะนอนกอดกันจนหลับไปทั้งสองคนด้วยความเหนื่อยอ่อน....
.........................................................................
อ่านแล้วเกลียดไอ้ดินกันไปแล้วหรือเปล่าครับ....
ดิน
:m15: :m26:
-
^^^^
^^^^
^^^^
^^^^
^^^^
กระซวก!!!!
ไม่โกรธคุณดินหรอกคับ
ผู้ชายก็นิสัยยังงี้ล่ะ
ชิ
:a14:
-
มันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับบางคนไปแล้วละมั้งครับ แต่ก็เห็นใจคุณชลนะครับอยู่ในฐานะจำยอมยังไงไม่รู้เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
แถขั้นเทพ :call:
ไหลตัวพ่อ :call:
-
o13
-
น่าสงสาร บัว กับ ชล
ชลน่าจะจับเจี๊ยนให้เป็ดกินไปเลย :fire:
-
พี่ดิน o18
-
อยากเกลียดจับจิตจับใจเลย คนอารั๊ยมีแต่ความเงี่ยนบังหน้า ทรยศความรักชลมาไม่รู้กี่รอบ
กรรมของชลจริงนะที่รักดินนี่รักแบบยอมโง่อีกตะหากเฮ้อ....งง
-
คร่ายยยยยยยย...ว่าพี่ดินเจ้าชู้
ไม่จิ้งงงง ไม่จริงเลยยยยยย
แค่พี่ดินร้ากกกกกกกกทู้กกกกกกกกกเท่านั้นเองอ่ะ
-
อยากเกลียดจับจิตจับใจเลย คนอารั๊ยมีแต่ความเงี่ยนบังหน้า ทรยศความรักชลมาไม่รู้กี่รอบ
กรรมของชลจริงนะที่รักดินนี่รักแบบยอมโง่อีกตะหากเฮ้อ....งง
เฮ้อ... กรู... บอร์ดปาล์มก็งอน เล้าเป็ดก็ว่า...
อุตสาห์ เก็บความลับมาได้ ยี่สิบกว่าปี เปิดเผยออกมาที... โดนด่าเช็ด... แล้วอ่านไปๆ สงสัยไอ้ดินกลายเป็นหมาหัวเน่า...
ดิน
-
อื้อหื้อ ไหลไปด้าย แถมไปแบบขั้นเทพซะด้วย ชลโกรธแต่คุณดินทำเป็นโกรธกว่า คิดได้ไงเนี่ย
แต่อย่าลืมนะคะ คนไม่พูดไม่ใช่คนเป็นใบ้ และบางครั้งคนเราก้อต้องทำหูหนวกตาบอดหรือแกล้งโง่กันได้เพื่อลดความกดดัน
ถ้ามีอีกจะเชียรให้ดิน เจี๋ยน จริงๆนะ
-
รสชาติของความรัก
สีสันของความบันเทิง
:3123:ขอบคุณครับ +1 ให้กับท้ายๆตอน :pighaun:
-
กด+1ให้คนกะล่อนตัวพ่อ
ถ้าตาลุงที่บ้านป้าเป็นแบบนี้ เป็ดอิ่มแน่ อิอิ
-
ใบช่อยก็เอาไม่อยู่ ไหลลื่นดีชะมัดพี่ดิน
สงสารพี่ชล คงอัดอั้นและเจ็บปวดน่าดู
มันอยากจะเชื่อ และเรามองออก แต่พอถามจำเลยก็ปากแข็ง
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าพี่ดินรับสารภาพก็ไม่รู้ว่าพี่ชลจะใจสลายแค่ไหนเหมือนกัน
บวก1
-
กราบขอชมาพี่ดิน(ผู้แก่คราวพ่อ)ไว้ ณ ที่นี้
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
:z6: :z6: :beat: :beat: o18
ไม่มีไรจะพูดอ่ะ
คิดถึงนะงับ
-
โอ๋ๆๆๆ พี่ดินอย่างอนน้า~ อ่ะกุ๊งกิ๊งๆ
ดีกันๆ :n1:
ถามว่าเกลียดพี่ดินไปรึยัง...ยังนิ สงสัยชินแล้ว (หนักกว่าเก่า 555+)
ไม่หรอกค่ะ คือจะว่าไงดีล่ะหนูรู้สึกว่าเรื่องมันผ่านไปแล้วด้วยมั้งแถมมีเคสก่อนหน้านี้แล้วเลยรู้สึกว่า...ก็นะ :undecided:
พี่ดินเองก็แสดงความรู้สึกผิดเสียใจออกมาด้วยหนูเลยไม่ค่อยโกรธมั้ง ส่วนเกลียดนี่คงไม่มี (คงไม่มีเรื่องอะไรหนักกว่านี้ใช่มั้ยคะพี่ดิน...)
ว่าแต่จันทร์นี้ต้องไปอีกเหรอคะเนี่ย เหนื่อยแย่เลย สู้ๆนะคะ
อย่าลืมของฝากน้า ><~
เอาภาพวิวสวยๆมาสักภาพมาฝากต่ายด้วยนะคะพี่ดิน
นี่เดี๋ยวหนูเองบ่ายนี้ก็จะสอบ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งคิดว่าหนูเกเรนะ เพียงแต่...มันไม่รู้จะอ่านอะไร :a5:
เป็นวิชากฎหมายกับสังคม...อาจารย์ก็สอนได้...ปรัชญาอะไรแบบนี้ (วิชาต้องไปเข้าค่ายที่ลำตะคองวันที่10-14มีนานี้ด้วยค่ะเนี่ย)
แล้วเดี๋ยวจะหยุดยาวไปสอบอีกทีวันที่5เลย ทำไมไม่จัดตารางสอบเป็นวันเว้นวันก็ไม่รู้ ฮือ...ให้หนูหยุดยาวเพื่อวิชาเดียวทำไม TOT
เริ่มออกทะเลเดี๋ยวโดนดุ *พายเรือกลับฝั่ง*
ถ้าพี่ดินอยากเรียกเรตติ้งกลับมาก็ลองนึกถึงฉากหวานๆให้พวกหนูอ่านสิคะ ฮิๆ
ตอนวันเกิดพี่ชลอะไรแบบนี้ ><
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านค่ะ
:L2:
-
เจ้าชู้ แล้วยังปากแข็ง
พี่ดินที่หนึ่งเลย
สงสารพี่ชล
แต่ถ้าเป็นพี่ชล พี่ชลคงบอกว่า "เกลียดเธอไม่ลง" แน่ๆ :z3:
-
กะแล้ว... ว่าเรื่องนี้พี่ดินแก้เกมด้วยวิธีนี้แน่ๆ
:haun4:
-
พี่ดินสุดยอดจิงๆ แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้วนี่คับนะ
คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว แต่ก็ไม่ได้เกลียดพี่ดินหรอกนะคับ
ตามนิสัยของผู้ชายเจ้าชู้อะนะคับ :z1:
-
เอาน่า ๆๆ ยังไงเรื่องมันผ่านมาแล้วนี่เนอะ
เป็นกำลังใจให้คุณดินนะค๊า
:L2:
-
แอบแวะมาช่วยดันทู้พี่ดินก่อนนอน
*เหลือบมองเวลา* อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน~
ว่างๆจากงานกับเรื่องเรียนเมื่อไหร่อย่าลืมแวะหย่อนสักโพสนะคะพี่ดิน^^
(คุ้นว่าพี่ยังเรียนอยู่ใช่มั้ยหว่า รึพี่จบโทแล้วคะ - -?)
-
อยากต่ออีกสักตอน ก่อนขึ้นเครื่องคืนนี้ แต่ไม่ทันแล้วครับ... ยังไงถ้ามีเวลาและอินเตอร์เน็ตไม่ห่วยจนเกินไป ผมจะเข้ามาทักทายด้วยนะครับ แต่ถ้าไม่มีโอกาส ก็เจอกันอีกที หลังวันจันทร์โน้นเลยนะครับ (8 มีนาคม)
:L2: :L1:
ดินครับ
-
^
l
l
จิ้มพี่ดิน (เห็นคนอื่นเค้าเล่นกันเราก็ทำมั่ง อิๆ)
อืม ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ^^
ว่าแต่ไปร่วมอาทิตย์เลยเหรอคะเนี่ย~
ปล.อย่าลืมถ่ายภาพสวยๆมาเป็นของฝากกันนะคะ :bye2:
-
เข้ามาดันรอวันที่ 8 ครับ :oo1:
-
พี่ดิน เลยวันที่8มา8วันแล้วน้า~
หายตัวไปไหนน้อ
กลับจากค่ายมากะว่าคงเจอพี่ดินแท้ๆ บุ่ๆ
-
รีบๆ มาต่อไวๆ นะครับ
-
19 มีนาแล้วพี่ดิน :z3:
-
พี่ดินหายไปไหนแย้ววววววววว จะครบเดือนละน๊า :z3:
เลิกงอนกลับมาแต่งต่อได้แย้ว
มาช่วยดันๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้...ไม่ค่อยได้สัมผัสชีวิตเด็กขายเท่าไหร่
จนต้องประสบเข้ากับตัวเอง... :เฮ้อ:
ถ้าจะให้เปรียบกับตัวละครในเรื่องคงเหมือน ษา แฟนคุณดิน
เคยคิดไม๊ว่าวันนึง ษา รู้เรื่องเหล่านี้ จะคิดยังไง ???? :serius2:
-
เพิ่งจะมาอ่านเรื่องของพี่ดินทั้งภาคแรกและภาคนี้
สารภาพตามตรงว่าตอนแรกไม่คิดจะอ่านเพราะชื่อเรื่อง
แต่พออ่านแล้ว ติดมาก ทั้งสนุกและให้ข้อคิดดี ๆ มากมาย
นับถือความคิดดี ๆ ของพี่ดินในหลาย ๆ เรื่อง
ขอบคุณพี่ดินน๊า :pig4:
ปล.แล้วเมื่อไหร่จะมาต่อสักที :angry2:
-
มานั่งรออยู่นานแล้วนะครับ
-
พี่ดิน...หายตัวไปเงียบๆไม่มีแวบมาส่งข่าวแบบนี้หนูเป็นห่วงจริงๆนะ...
อย่างน้อยกดตอบแล้วใส่อีโมตัวไหนมาก็ยังดีคงไม่ทำให้พี่เสียเวลามากหรอก
ไม่โกรธถ้าพี่ยังไม่มีตอนใหม่มาให้อ่านแต่จะโกรธถ้าพี่หายเงียบไปเลยแบบนี้นะคะ ใจมันไม่ดีเลยนะเนี่ย
-
เข้ามาดันกระทู้
พี่ดินจ๋า มาต่อได้แล้วนะ
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o12:
-
พี่ดินจ๋า เค้าให้ทิ้งร้างนิยายได้แค่3เดือนนะจ๊ะไม่งั้นจะถูกเนรเทศไปอีกห้อง
ถ้าวันที่25พ.ค.พี่ดินยังไม่กลับ...บอกได้คำเดียวว่าหนูจะงอนพี่ดินจริงๆด้วย!!!
เมลก็ไม่ยอมตอบเค้า คนใจร้าย :o12:
-
ถึงแฟนเรื่องพี่ดินทุกคน
พี่ดินติดต่อมาแล้วว่ากำลังยุ่งๆกับเรื่องธีซิสเรียนจบเลยไม่ได้มาต่อค่ะ ถ้าอาจารย์ตรวจบอกโอเคเมื่อไหร่ถึงจะกลับมาอัพต่อนะคะ^^
-
โอเคค่ะ
-
รับแซ่บบบบ
ขอบคุณที่มาส่งข่าวนะครับ
ขอกอดคนส่งข่าวทีนึง
:oo1: เอ๊ยยยยย ไม่ใช่แร้ว อันนี้ตะหาก :กอด1:
-
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
ต้องขอโทษที่หายไปนานนนสสสสสส มาก... ก็อย่างที่น้องต่ายบอกนั่นแหละครับ ด้วยภารกิจของ Thesis ที่ต้องทำให้จบ ไม่งั้นจะเสียเวลาอีกปี ลำพังเรื่องงานประจำก็แย่แล้วครับ เลยต้องพักเรื่อง เขียนเอาไว้ก่อน
เมื่อวันจันทร์ ที่สถาบันฯ ส่งเมล์มาบอกแล้ว ว่า Thesis ผ่านแล้ว เตรียมตัวรับ ปะรินยา ได้แล้วอ่ะครับ ก็เลยเอาเรื่องมาต่ออ่ะครับ
คิดถึงผมมั่งไหมครับ...
..............................................................
ตอนที่ 35 พี่นวย... อมขลุ่ย
หลังจากที่กลับมาจากไปนครพนมด้วยกันมาแล้ว ผมกับไอ้ชลดูเหมือนจะสนิทกันมากขึ้นไปอีก อาจจะเป็นเพราะว่าหลายๆ เหตุการณ์ที่เราไปเจอมาด้วยกัน ทำให้เรารู้ใจกันมากขึ้นก็ได้
ผมยังไปทำงานตามปกติ อาจจะเข้าไปบ่อยขึ้น เพราะว่าตอนนั้นก็เหลือแต่ฟังผลสอบวิชาสุดท้ายเท่านั้นเอง น้องษาก็สอบเอ็นทรานส์ไปอยู่ที่เชียงใหม่แล้ว ทำให้ผมค่อนข้างมีอิสระกับตัวเองพอสมควร อาจจะบอกได้ว่า ค่อนข้างเสเพล...
ช่วงนั้นก็มีลูกค้าที่เป็นชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยมาติดผมกับเพื่อนๆ ในร้านแต่ไม่ได้ทำอะไร ก็จะเรียกไปเป็นเพื่อนเที่ยว ไนต์คลับบ้าง ดีสโก้เธคบ้าง ทีละหลายๆ คน พอเลิกก็ให้เงินกลับบ้าน โชคดีที่ในนั้นรวมถึงไอ้ชลด้วย
จริงๆ ช่วงนั้นผมต้องเข้าฝึกงาน 500 ชั่วโมงตามข้อบังคับของมหาวิทยาลัยด้วย (รู้ละสิ ว่าผมจบสาขาอะไร) ก็กลายเป็นว่า เลิกจากฝึกงาน ไปเที่ยวเกือบทุกคืน เช้าขึ้นมาก็สลึมสลือไปฝึกงาน เคราะห์ดีที่ผมมีพี่ที่รู้จักกัน ทำงานเกี่ยวกับยาได้จัดยาประเภทคลายอาการแฮ้งค์เนื่องจากแอลกอฮอล์ ประกอบด้วยวิตามินหลายตัว มาให้ผมทานตอนเช้า จึงค่อนข้างไปฝึกงานได้สะดวก ตอนบ่ายพอกลับมาถึงหอไอ้ชลก็หลับเป็นตาย (โดนไอ้ชลลักอมไอ้ดินน้อยตอนหลับไปก็หลายหน) ตื่นอีกทีก็เกือบสามทุ่ม ไปทำงาน เลิกงาน ก็ไปเที่ยวอีก... วนเวียนเป็นอย่างนี้เดือนละหลายๆ วัน...
และความสนิทสนมระหว่างผมกับไอ้ชลก็มากขึ้นไปอีก เมื่อ...
“กูฝึกงานครบแล้วละชล... พรุ่งนี้กูว่าจะกลับบ้านไปหาป๊ากับแม่สักสองสามวัน” ผมบอกมันวันนึงขณะที่นอนคุยกันหลังจากเปิดศึกบนเตียงจบเลือด (ขาว) ตกยาง (ขาว) ออก กันไปคนละรอบ
“กูไปด้วยดิ... ได้ป่ะ” ไอ้ชลทำเสียงอ้อน
ผมเหลือบตาลงมามองไอ้ชลที่นอนหนุนอกผมอยู่ เห็นมันเงยหน้ามองอยู่แล้วประกายตาอ้อนวอน...
“ไปดิ...” ผมพยักหน้าง่ายๆ
บ่ายแก่ๆ ของวันรุ่งขึ้นผมกับไอ้ชลก็ไปถึงบ้านผมอย่างง่ายๆ ด้วยรถบัสปรับอากาศ จากสถานีขนส่งหมอชิตเก่า ใช้เวลาแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้นเอง...
บ้านผมอยู่ในอำเภอเล็กๆ ของจังหวัดทางภาคตะวันออก ไม่ติดทะเล... การคมนาคมสะดวกครับ มีทั้งสถานีรถไฟและรถยนต์ ผ่านอำเภอที่ผมอยู่...
“แม่ครับ ป๊าครับ สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้บุพการีทั้งสองคนที่ นั่งเล่นอยู่หน้าบ้านเมื่อเราไปถึง “ชล นี่แม่กับป๊ากู” ผมหันไปบอกไอ้ชลที่ เดินตามหลังผมมา มันยกมือไหว้
“สวัสดีครับ แม่ สวัสดีครับ ป๊า”
“สวัสดี... เป็นเพื่อนกับดินเหรอ เพื่อนที่ไหนล่ะ” ป๊าผมมองไอ้ชลอย่างพิจารณา
“เราทำงานที่ร้านอาหารด้วยกันครับ” (ตามสูตรของ “เด็กขาย” ที่จะบอกทางบ้าน หรือกับคนทั่วๆ ไป ว่าทำงานร้านอาหาร เงินพิเศษที่ได้ มาจาก “ค่าทิป” อ่ะครับ...)
ป๊าพยักหน้าหงึกหงัก ทำนองว่าเข้าใจ ไอ้ชลยิ้มแต้... แต่...ยังครับ ไอ้ชลมันยังไม่รู้จักป๊าผมดีเท่าไร...
เราเอาของเข้าไปเก็บในห้องอีกห้องนึง... ห้องนี้เมื่อก่อนเราพี่น้องนอนด้วยกัน แต่ ตอนนี้ต่างคนต่างไปอยู่ ไปเรียนตามที่ต่างๆ เช่นพี่ชายผมเรียนจบแล้ว ทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ น้องชายคนต่อจากผม เรียนอยู่อีกจังหวัดนึง ส่วนคนสุดท้องเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่พักอยู่กับญาติ วันนี้มีผมกลับบ้านมาคนเดียว จึงกลายเป็นห้องของผมกะไอ้ชล
หลังจากเก็บกระเป๋าแล้ว ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นนุ่งกางเกงขาสั้นแบบกางเกงบอลกับเสื้อยืด ก่อนจะพาไอ้ชลออกไปขี่จักรยานเล่น... เราขี่กันไปเรื่อยๆ ตัดผ่านทุ่งนา ที่มีข้าวกำลังออกรวงอ่อนๆ สีเขียวสวย...
“แม่กับป๊ามึงน่ารักดีอ่ะ ดิน” ไอ้ชลมันบอกผมขณะที่ผมพามันซ้อนท้ายจักรยาน ขี่ไปตามทางตัดใหม่หลังโรงเรียนที่ผมเคยเรียน... แถวนี้เป็นทุ่งนาเวิ้งว้างไม่ค่อยมีรถเท่าไรนัก
ผมหัวเราะหึๆ หันมาบอกมัน “มึงยังไม่รู้จักป๊ากูดี อย่าเพิ่งพูดไป”
ไอ้ชลทำหน้างงๆ กับคำพูดของผม... แต่ไม่ได้พูดอะไร... ผมพามันขี่ไปตามทางถนนลูกรังเรื่อยๆ รับกับอากาศตอนเย็นช่วงปลายฝนเย็นสบาย...
พอเริ่มรู้สึกสบาย ก็อย่างเคยครับ...มือของไอ้ชลที่กอดเอวผมอยู่ก็เริ่มอยู่ไม่สุข จากที่เกาะอยู่ที่เอว ก็สอดลงไปใต้ชายเสื้อ แทรกลงไปในขอบยางยืดของกางเกงบอลที่ผมใส่อยู่ ก่อนจะเลื่อนลงไปกุมไอ้ดินน้อยไว้เต็มมือ
“ซนนะมึง” ผมบอกอย่างไม่จริงจังอะไรนัก
“กูชอบอะ... แล้วมึงไม่ชอบเหรอ” มันถามเบาๆ
“ชอบ” ผมบอกมันหน้าตาเฉย ไอ้ชลหัวเราะคิกคัก บีบไอ้ดินน้อยที่พองตัวขึ้นมาทักทายมันใต้กางเกง
“มึงก็ขี้เงี่ยนละว้า...” มันบอกผมก่อนจะงัดเอาไอ้ดินน้อยออกมาท้าลมนอกกางเกงทั้งแท่ง
“เด๋วคนเห็น” ผมบอกมัน แต่ไม่ได้ขัดขืนอะไร...
“ใครจะมาเห็น ขี่มาตั้งนาน กูไม่เห็นมีใครสักคน ถ้ากูมากับคนอื่น กูต้องคิดว่ามึงจะพากูไปข่มขืนหรือเปล่าวะ”
“อย่างกะมึงกลัว” ผมพูดพลางหัวเราะกับสิ่งที่ไอ้ชลมันบอก
“ถ้าเป็นมึง... กูไม่กลัว...” มันบอกพร้อมกับบีบลำKของผมค่อนข้างแรง จนผมครางอู้...
“มึงอย่างบีบแรง กูเสียวนะมึง... เด๋วกูข่มขืนมึงตรงนี้หรอก”
เราคงจะล้อเล่นกันอยู่อีกนาน ถ้าไม่ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ขี่ตามหลังมาไกลๆ ไอ้ชลรีบเอาKผมเก็บในกางเกง พร้อมกับดึงชายเสื้อลงมาปิดเรียบร้อย
ครู่เดียว... มอเตอร์ไซค์คันนั้นก็ตามมาทัน ผมหันไปมอง มีสองคนซ้อนท้ายกันมา คนซ้อนน่ะไม่เท่าไร แต่พอเห็นคนขับผมก็เกือบสะดุ้ง พร้อมๆ กับคนขับที่หันมองหน้าผมแวบนึง ก่อนจะขี่เลยไป
“ใครน่ะ ดิน”
“ถามทำไมวะ...” ผมถามมัน ทั้งๆ ที่รู้อยู่ว่า เป็นใคร ใครก็ถาม เพราะ ท่าที่คนขับมอเตอร์ไซค์น่ะไม่ธรรมดา... ลักษณะท่าทางน่ะบอกได้เลยว่า... “เก้ง” สาวใหญ่ แต่... หุ หุ เคยเห็นคนขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยท่าไขว่ห้างไหมครับ... นั่นแหละ คือท่าที่คนขับมอเตอร์ไซค์คนนั้นขับ...
ไอ้ชลทำหน้าตาย... “โจทย์เก่ามึงเหรอ”
ผมหัวเราะก๊าก... “ทำไมมึงคิดว่าเป็นโจทย์เก่ากูล่ะ”
มันหยิกเอวผมทีนึงค่อนข้างแรง “เห็นประกายตากูก็รู้ หื่นปานนั้น แถมมีแวว ท้าทายเชิญชวนอีกต่างหาก...”
ผมอดนึกนับถือไอ้ชลไม่ได้กับความช่างสังเกตของมัน “เออ... พี่หนุ่ย... เก้งสาวใหญ่ ประจำตลาด... กูโดนผู้ชายดูดKครั้งแรก ก็เค้าเนี่ยะแหละ...” ผมสารภาพ
ไอ้ชลหัวเราะกิ๊ก... “กูว่าแล้ว... เป็นไงล่ะ มันส์ไม๊” มันทำเสียงล้อเลียนผม
“ม่ายอ่ะ... มึงดูดเก่งกว่าเยอะ” ผมบอกมันตรงๆ เล่นเอาไอ้ชลหยิกที่เอวผมค่อนข้างแรงอีกครั้ง
“ไอ้ดินบ้ากาม...แล้วไปไงมาไงล่ะ” มันถามผมต่อ
“กูเมาน่ะ... ตอนนั้น... ไปเข้าค่ายลูกเสือที่โรงเรียนกัน... หลังงานรอบกองไฟ พวกกูแอบไปกินเหล้าหลังโรงเรียน กำลังเมาได้ที่... พี่หนุ่ยมาจากไหนไม่รู้ กวาดหมดวงเลย... ยี่สิบกว่าคน...” ผมบอกไปตามตรง
ไอ้ชลทำตาโต... “ยี่สิบกว่าคน” มันทำเสียงสูง
“อือ... พี่แกเลยมีชื่อใหม่ในกลุ่มพวกกูว่า พี่นวย อ่ะ”
“อื๋อ...”
“ฮื่อ... พี่นวย อมขลุ่ย อ่ะ... ขลุ่ยยี่สิบกว่าอัน อมเรียบหมดเลย”
“หมดทุกอันเลยเหรออออ” ไอ้ชลถาม ลากเสียงยาวล้อเลียน
ผมเอี้ยวตัวไปตบกะโหลกมันเบาๆ ทีนึง... “ไม่หมดหรอก... เท่าที่เคยก็มีมึงนั่นแหละ อมของกูหมดอัน ขนาดตอนนั้นกูยังไม่ได้ฝังนะ”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ”
“ก็มีอีกทีสองที...แต่ไม่นานกูก็เข้าไปเรียนมัธยมปลายที่กรุงเทพฯ ก็ห่างๆ กันไป... ว่าไปแล้วพี่เค้าก็โอเคนะ กรี๊ดกร๊าดแต่ก็ไม่เคยแสดงออกว่าได้ใครมาแล้วบ้าง ยกเว้นแต่เจอกันตัวต่อตัว”
ผมเล่าพร้อมกับขี่จักรยานไปเรื่อยๆ ถึงตอนนี้มือของไอ้ชลมันล้วงเข้ามากำไอ้ดินน้อยที่แข็งสู้มือมันอีกแล้ว... มิหนำซ้ำยังรูดขึ้นรูดลง จนผมที่เป็นเจ้าของต้องครางซี๊ดปากด้วยความเสียว...หันมาบอกมัน
“อูยซซซ ชล... กูเสียวนะมึง”
ไอ้ชลเองมันก็ไม่ได้ต่างไปจากผมเท่าไร ประกายตาของมันที่เงยขึ้นมาสบตาผมเต็มไปด้วยอาการหื่นกระหาย
“ดิน...กูอยาก...อมKมึง....” มันบอกเสียงหอบกระเส่า มือที่กำลำKผมแน่นขึ้นตามอารมณ์ของมัน
ผมเหลียวมองซ้ายขวา แล้วก็ตัดสินใจเลี้ยวลงข้างทางด้านหนื่ง ที่เป็นกอพุ่มต้นนมแมวค่อนข้างหนา... ผมขี่ไปตามทางที่เหมือนเป็นทางที่ชาวบ้านใช้เดินเล็กๆ แล้วก็เจอที่เหมาะ... หลังกอพุ่มนมแมวด้านนึงเป็นหลืบค่อนข้างมิดชิด ผมเลี้ยวเข้าไปทันที...
จอดรถได้ ไม่ทันเอาขาตั้งลงเรียบร้อย ไอ้ชลก็เข้ามานั่งคุกเข่าหน้าผม ก่อนจะดึงกางเกงบอลของผมลง Kเจ็ดนิ้วของผม ที่แข็งรออยู่แล้วก็เด้งผึงออกมาผงกงูบอยู่ตรงหน้ามัน หัวบานอวบแดงก่ำ...
ไอ้ชลจับที่โคนKผม ถอกจนลำKแกร่งผงาดหัวบานอวบแทบจะระเบิดออกมา น้ำใสๆ เริ่มไหลเยิ้มจากส่วนปลาย อีกวูบเดียว Kทั้งแท่ง ยาวเจ็ดนิ้ว ฝังมุกอีกหกเม็ด ก็หายเข้าปากไอ้ชลมิดยันโคน
“อูยซซซ ชล...มึง...สุดยอด...ซี๊ดดดซซซซซ”
จากลำท่อน...ไข่สองลูกของผมก็เป็นเป้าต่อไปที่มันโจมตี ไอ้ชลอ้าปากกว้างอมไข่ทั้งสองลูกของผมเข้าไปในปาก ดูดเบาๆ พร้อมกับเอาลิ้นดุน เล่นเอาผมยืนตัวสั่น กล้ามเนื้อเกร็ง ขนลุกด้วยความเสียว... “อ๊ากซซซซ อูยซซซซ ซี๊ดซซซ”
ทั้งไข่ทั้งKผม ถูกไอ้ชลทั้งดูดทั้งดุน อมจนมิดทั้งลำแท่งมือข้างหนึ่งของมันลูบขึ้นมาที่หน้าท้องของผม พอเจอกับเสื้อยืด มันก็ทำท่าให้ผมถอดออก....
ผมตามใจมันอยู่แล้ว บิดตัวถอดเสื้อยืดออกไปวางพาดไว้กับอานจักรยาน แล้วผมก็กลายเป็นชีเปลือยนุ่งลมห่มฟ้า ยืนขาแข็ง โดยมีไอ้ชลที่ไม่ได้ถอดเลยสักชิ้น นั่งคุกเข่าดูดดุนลำท่อนKสลับกับไข่สองลูกอยู่ไปมา มือข้างนึงของมัน ลูบไล้ที่โคนขา อีกข้างนึง ลูบลอนหน้าท้องของผมเล่นด้วยความมันมือ
จนกระทั่งผมเห็นมันเร่งจังหวะการรูดคอเข้าออกกับKผม “อูยซซซ ชล... มึงสุดยอด...ซซี๊ด.ด.ด” ผมสูดปากด้วยความเสียว กล้ามเนื้อเกร็งเป็นลอนชัดเจน สองมือจับหัว
มันดึงเข้าดันออกผสานกับการกระเด้า ส่งท่อนลำKยาวเจ็ดนิ้วฝังมุกอีกหกเม็ดเขื่อง เข้าไปในปากมันทั้งดุ้น...
ไอ้ชลเร่งจังหวะเร็วขึ้น ไม่นานนัก มันก็เกร็งตัวหลับตาปี๋ดึงรั้งสะโพกของผมเข้ามาจนลำKผมเข้าไปอยู่ในปากมันทั้งลำ... จนกระทั่ง... “อื๊อมมมม”
ผมเห็นไอ้ชลเกร็งลำคอ บีบท่อนลำที่อยู่ที่คอมันเป็นจังหวะค่อนข้างแรง ทำเอาผมเสียวจี๊ดเกร็งตัวแข็ง มือกดหัวไอ้ชลแน่น ตัวกระตุก ครางออกมาอย่างสุดเสียว “อ๊าซซ ชล กูแตกแล้ว... อูยซซซี๊ด...” ท่อนKของผมกระตุกงึกๆ อยู่ในปากไอ้ชล น้ำเงี่ยนอุ่นๆ พุ่งกระฉูดเข้าไปในคอของมันอย่างสุดกลั้น...
“อ๊ากซซซ อูยซซซ ชล ซี๊ดดซซซซอู๊ยซซซซ”ไอ้ชลมันไม่สนใจเสียงครางของผมเลย... ลำคออันทรงประสิทธิภาพของมัน บีบรัดลำท่อนKของผมเป็นจังหวะ หลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งอาการกระตุก หลั่งน้ำเงี่ยนของผมหยุดไปแล้วมันก็ยังหลับตาพริ้มดูดลำKของผมที่อยู่ในปากของมันไม่เลิก พักหลังไอ้ชลดูเหมือนจะเก่งขึ้น ดูดท่อนKขนาดซองบุหรี่แตกของผมมิดทั้งดุ้น และไว้ในปากครั้งละนานๆ โดยไม่ต้องคายออกมา
จนกระทั่งมันพอใจ... จึงค่อยคลายอาการบีบรัด ปล่อยท่อนKของผมเป็นอิสระออกมา... แววตาของมันชื่นฉ่ำสมใจ ผมเดาได้ไม่ยาก
“ไอ้ห่า เสร็จเองอีกแล้วสิมึง”
ไอ้ชลหน้าแดง พยักหน้าเบาๆ... “กูฟังเรื่องที่มึงถูกพี่เค้าดูดKครั้งแรกแล้ว ไม่รู้เป็นไง โคตรเงี่ยนเลย... ยิ่งเห็นมึงเกร็งบิดตัวกูก็ยิ่งเงี่ยน...พอมึงน้ำแตก กูก็แตกตามมึงไปติดๆ นั่นแหละ...” มันสารภาพอายๆ
ผมเอามือตบกะโหลกมันไปหนึ่งที แล้วหันไปแต่งตัวจนเรียบร้อย ก่อนจะขี่จักรยานพาไอ้ชลกลับมาถึงบ้านร่วมหกโมงครึ่ง...
......................
แล้วผมจะเอามาต่ออีกวันหลังนะครับ คราวนี้คงไม่หายไปนานจนกว่าเรื่องจะจบอ่ะครับ...
ดิน :call:
-
โอ้วววววว
หายไปนานมากเลยนะครับ
จิ้มไว้ก่อน เดี่ยวมาอ่าน เอิ๊กๆๆ
ว่าแต่พี่ดินสบายดีรึป่าวครับ...หายไปกับหนุ่มๆที่ไหนมาซะนานเลย
อย่าหักโหมนะครับ หุหุ
-
พี่ดินมาต่อแล้ว :mc4:
ดีใจด้วยที่เรียนจบ ได้รับปะรินยาสมใจสักที :mc4: :mc4:
อ่านแล้วพี่ดินกับพี่ชลยังหื่นเหมือนเดิม :z1:
คิดถึงน๊า :bye2:
-
พี่ดิน ยินดีด้วยครับกับความสำเร็จที่น่าภาคภูมิใจ
เย้ :L2: :L1: :mc4:
ต่อไปก็ไม่ต้องคร่ำเคร่งแล้วสิครับ
อยากเห็นตัวจริงจัง
ป่านนี้คงเป็นผู้บริหารแล้วมั้ง
-
:L2: ยินดีด้วยค่ะพี่ดิน
และขอบคุณที่มาต่อเรื่องนะค่ะ
-
ครับผม ดีใจที่กลับมาต่อนะครับ
-
นานๆกลับมาที :haun4: :haun4:ไม่เคยจาง อิอิ
-
:jul1: ตายอย่างสงบ
พี่ชลของเค้าดีจริงๆ เสร็จเองเรียบร้อย o13
ขออย่างงี้คนนึงดิ หาได้ที่ไหน :m25:
-
โห พี่ดิน หายไปนานเลย +1 ต้อนรับ
กลับมาพร้มกลับการเสียเลือดอีกเช่นเคย คึคึ
ปล พี่ชลน่ารักที่ซู๊ดดดด แอบหวงพี่ดิน 555
-
อิอิ สังเกตุชื่อตอนให้ดีนะ"พี่นวย อมขลุ่ย"
ถ้าเล่นคำผวนจะกลายเป็น"พี่หนุ่ย อมค-ย" อิอิ
-
เพิ่งเก็ทชื่อเรื่อง
ขอบคุณครับ อาดิน อิอิ
:mc4:
ต้อนรับกลับกระทู้
-
ไม่ได้ลงนานมาก แต่ยังรออ่านอยู่เสมอ
ยินดีด้วยกับ ปริญญาใบใหม่
-
ไม่ได้เข้ามานานเลย
มาทีก็เจอะฉากเด็ดๆเลย :m25:
พี่ชลสุดยอดเจงๆ
ยินดีกับพี่ดินด้วยครับ จบแล้ว :L2:
-
พี่ชลเสร็จเร็วไปมั้ยอ่าาาาาาาา
-
คราวนี้เปลี่ยนบรรยากาศไปที่บ้านคุณดิน ชลยังสุดยอดเหมือนเดิม :jul1:
...........................................................
ยินดีด้วยนะคะกับความสำเร็จของคุณดิน
-
หายไปนาน...แต่ความหื่นไม่ได้ลดลงเล๊ยยยย :z1:
-
ยินดีด้วยกับความสำเร็จครับ
หายไปนานนะครับ คิดถึง
-
รีบๆมาต่อนะครับพี่ดิน
หายไปนานคิดถึงนะครับ รู้มั้ย
-
เพิ่งได้ฤกษ์เม้นต์ให้พี่ดิน...
ก่อนอื่นแก้คำผิดที่น่าแก้ก่อนฮับ
ไอ้ชลทำหน้าตาย... “โจทย์เก่ามึงเหรอ”
ผมหัวเราะก๊าก... “ทำไมมึงคิดว่าเป็นโจทย์เก่ากูล่ะ”
=> โจทก์
ตอนแรกไม่เก็ทชื่อตอนค่ะ พอเลื่อนๆอ่านเม้นต์ล่างๆ อ๋อ...ต้องผวนนี่เอง -////-
สกิลคำผวนต่ายต่ำเตี้ยมากมาย เหอๆ
แล้วก็มีที่สงสัยนิดนึงค่ะ
จอดรถได้ ไม่ทันเอาขาตั้งลงเรียบร้อย ไอ้ชลก็เข้ามานั่งคุกเข่าหน้าผม ก่อนจะดึงกางเกงบอลของผมลง Kเจ็ดนิ้วของผม ที่แข็งรออยู่แล้วก็เด้งผึงออกมาผงกงูบอยู่ตรงหน้ามัน หัวบานอวบแดงก่ำ...
=> พี่จะเขียนวูบรึเปล่าคะ?
ตอนนี้อ่านแล้วบอกได้คำเดียวค่ะ...ช่างกล้า...
พี่ๆสองคนกล้ากันจัง = =!
กลางแจ้งๆ (ถึงจะบอกว่าหลบมุมก็เถอะ)
เขิน >/////<
ว่าแต่พ่อพี่ดินเป็นยังไงน้าถึงได้ทิ้งให้สงสัยด้วยว่าพี่ชลยังไม่รู้จักพ่อพี่ดิน...
ยินดีที่พี่ดินจบโทสมกับที่พยายามทุ่มเทนะคะ แล้วก็ยินดีต้อนรับกลับค่า~
-
เพิ่งได้ฤกษ์เม้นต์ให้พี่ดิน...
ก่อนอื่นแก้คำผิดที่น่าแก้ก่อนฮับ
ไอ้ชลทำหน้าตาย... “โจทย์เก่ามึงเหรอ”
ผมหัวเราะก๊าก... “ทำไมมึงคิดว่าเป็นโจทย์เก่ากูล่ะ”
=> โจทก์
ตอนแรกไม่เก็ทชื่อตอนค่ะ พอเลื่อนๆอ่านเม้นต์ล่างๆ อ๋อ...ต้องผวนนี่เอง -////-
สกิลคำผวนต่ายต่ำเตี้ยมากมาย เหอๆ
แล้วก็มีที่สงสัยนิดนึงค่ะ
จอดรถได้ ไม่ทันเอาขาตั้งลงเรียบร้อย ไอ้ชลก็เข้ามานั่งคุกเข่าหน้าผม ก่อนจะดึงกางเกงบอลของผมลง Kเจ็ดนิ้วของผม ที่แข็งรออยู่แล้วก็เด้งผึงออกมาผงกงูบอยู่ตรงหน้ามัน หัวบานอวบแดงก่ำ...
=> พี่จะเขียนวูบรึเปล่าคะ?
ตอนนี้อ่านแล้วบอกได้คำเดียวค่ะ...ช่างกล้า...
พี่ๆสองคนกล้ากันจัง = =!
กลางแจ้งๆ (ถึงจะบอกว่าหลบมุมก็เถอะ)
เขิน >/////<
ว่าแต่พ่อพี่ดินเป็นยังไงน้าถึงได้ทิ้งให้สงสัยด้วยว่าพี่ชลยังไม่รู้จักพ่อพี่ดิน...
ยินดีที่พี่ดินจบโทสมกับที่พยายามทุ่มเทนะคะ แล้วก็ยินดีต้อนรับกลับค่า~
หุ หุ... รักคนอ่านของผมจังครับ.... ยิ่งรู้ว่าน้องต่ายยังอายุไม่เยอะเท่าไร แล้วมีความสามารถทางด้านภาษาไทยได้ดีมากขนาดนี้
กำลังเขียนตอนใหม่อยู่ครับ คราวต่อไปต้องระวังให้มากกว่านี้ กลัวน้องต่ายจับได้อีก...
-
ู^
^
จิ้มพี่ดิน อิอิ
รอตอนใหม่ด้วยคนจ้า คิดถึงพี่ชล 555+
หนึ่งบวกด้วยฮับ
เป็นกำลังใจ & ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
-
หุ หุ... รักคนอ่านของผมจังครับ.... ยิ่งรู้ว่าน้องต่ายยังอายุไม่เยอะเท่าไร แล้วมีความสามารถทางด้านภาษาไทยได้ดีมากขนาดนี้
กำลังเขียนตอนใหม่อยู่ครับ คราวต่อไปต้องระวังให้มากกว่านี้ กลัวน้องต่ายจับได้อีก...
ก็ไม่ได้ดีมากขนาดนั้นหรอกค่ะ ยังต้องเปิดราชบัณฑิตช่วยอยู่เลยบางที^^
ส่วนตอนแต่งพี่ดินก็เขียนๆมาเถอะค่ะ ไม่ต้องกังวล หนูแค่ช่วยเฉยๆน้า~ ส่วนคำว่า เด๋วนี่หนูละไว้เพราะพี่บอกอยากให้ดูวัยรุ่น อิๆ
ส่วนเรื่องอายุ...เทียบกับพี่ดินหนูก็คงยังดูเด็กจริงๆล่ะนะคะ ฮะๆ (รีบหาที่กำบังเผื่อพี่ดินเกิดอยากเขกหัวด้วยความเอ็นดู ;p)
สู้ๆค่ะพี่ดิน :L2:
-
เย้ เย้ มาต้อนรับคุณดินที่กลับมาแล้ว
เอา :L2: มาแสดงความยินดีกับอีกหนึ่งความสำเร็จในชีวิต
ขอบอกว่าชอบบรรยากาศแบบเอาท์ดอร์มากเลยครับ
ขออีกเยอะๆ นะครับ :z1:
-
มีเวลานิดหน่อยเลยเข้ามาโพสครับ
เป็นการโพสจากแดนไกลเป็นครั้งแรกเลยครับ....
:pig4:
ตอนที่ 36 ป๊าครับ ผมขอ... ลูกชายป๊า...นะครับ
เรากลับมาถึงบ้าน ม้าทำกับข้าวไว้รอแล้ว เราก็เข้าไปกินข้าวกัน เป็นกับข้าวของโปรดของผมทั้งนั้น ผมเลยจัดการเสียเต็มที่ให้สมกับที่ม้าคิดถึง... ระหว่างกินก็คุยกันไปตามประสา แต่ส่วนใหญ่จะเป็นป๊าที่คุยมากกว่า ตามมาด้วยผม ไอ้ชลก็นั่งระมัดระวังถ้อยคำ กลัวหลุดน่ะครับ ส่วนม้า พูดน้อยอยู่แล้ว ก็เลยไม่ค่อยเท่าไร...
กินข้าวเสร็จ ผมก็ไล่ไอ้ชลไปนั่งเล่นหน้าบ้าน... (ลืมบอกไป บ้านผมเป็นห้องแถวไม้ ชั้นเดียวอยู่ในตลาดของอำเภอเล็กๆ อำเภอหนึ่งครับ) ส่วนผมก็เก็บกวาดทำความสะอาดถ้วยจาน กับม้าที่ตรวจตราในครัวว่าดับไฟในเตาเรียบร้อยหรือเปล่า ระหว่างผมกำลังล้างถ้วยจาน จู่ๆ ม้าก็ถามขึ้น
“เพื่อนดิน มาจากที่ไหนล่ะ ม้าไม่เคยเห็น”
“เพื่อนที่ทำงานเสริฟด้วยกันน่ะม้า... บ้านมันอยู่อีสาน” ผมบอกความจริงกับม้าแค่ครึ่งเดียว...
“เรียบร้อยดีนะ” ม้าพูดเบาๆ
“มันยังเขินอยู่มั๊ง ม้า... ปรกติมันก็คุยนะ แต่มันขี้อาย...”
“เป็นเพื่อนกับดิน ต้องอายอะไรล่ะ...” ม้าบอกนิ่งๆ แต่เล่นเอาผมเสียวสันหลังแว๊ป... ม้าดูออกหรือเปล่าหว่า... ไม่น่านะ เพราะไอ้ชลมันก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมา... แต่ ป๊าเดินไปหน้าบ้าน สงสัยไปคุยกับไอ้ชล... เอาตัวให้รอดนะมึง...
ช่วยม้าทำความสะอาดในครัวจนเสร็จ เรียบร้อย ก็ออกมาหน้าบ้าน เห็นไอ้ชลนั่งคุยกับป๊าอยู่ อย่างที่คิด มันหันมามองหน้าผมด้วยประกายตาขอความช่วยเหลือ... ผมเดินเข้า
ไปร่วมวงคุยด้วย แต่ก็ไม่กล้าคุยอะไรมากนัก เพราะไม่รู้ว่าไอ้ชลบอกอะไรป๊าไปบ้าง เดี๋ยวให้ข้อมูลไม่ตรงกันจะยุ่ง
“ป๊าครับ... ตอนนี้ที่น้ำตกยังมีน้ำหรือเปล่าครับ”
“มีมั๊ง เห็นก็ยังมีคนไปเที่ยวอยู่นะ ตอนเสาร์อาทิตย์น่ะ” ป๊าบอก
“แถวนี้มีน้ำตกด้วยเหรอ” ไอ้ชลหันมาถาม
“ฮื่อ... ไม่ไกลเท่าไรหรอก... ตอนเด็กๆ กูยังเคยขี่จักรยานไปเที่ยวกับเพื่อนเลย”
“น้ำตกชื่ออะไรอ่ะ”
ผมบอกชื่อน้ำตก... ก่อนจะบอก “ไม่ค่อยมีคนรู้จักเท่าไรหรอก เพราะมันเป็นแก่ง ต้องเดินขึ้นไปสูงๆ ถึงจะสวย”
“พาชลไปเที่ยวสิ ดิน... ไหนๆ ก็มาแล้ว พรุ่งนี้เอารถเครื่องของป๊าไปก็ได้” ป๊าผมหมายถึงมอเตอร์ไซค์ที่ป๊าใช้อยู่เป็นประจำ
“ขอบคุณครับ ป๊า...” ไอ้ชลยกมือไหว้ทำคะแนน....
ตกกลางคืน หลังจากดูทีวีกันอยู่พักใหญ่ๆ ก็แยกย้ายกันเข้านอน... คนต่างจังหวัดนอนเร็วครับ โดยเฉพาะป๊ากับม้า สามทุ่มก็หาวกันหวอดๆแล้ว
อากาศค่อนข้างเย็น เพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาว แถมบ้านผมเป็นบ้านไม้ อากาศค่อนข้างถ่ายเทได้ดี ไอ้ชลเลยถือโอกาสนอนกอดหนุนอกผมท่าถนัด
“เป็นไงล่ะ ป๊ากู...” ผมถามมันเบาๆ
“ถามกูใหญ่เลยว่ารู้จักมึงได้ยังไง บ้านเดิมอยู่ที่ไหน เรียนจบชั้นอะไร มีพี่น้องกี่คน กูเป็นคนที่เท่าไร มีพี่สาว น้องสาว พี่ชาย น้องชายอย่างละกี่คน... เล่นเอากูตอบเกือบไม่ถูก...”
ผมหัวเราะหึๆ... “มึงก็ตอบไปตามตรงดิ”
“ยิ่งอีตอนที่ป๊ามึงถามกูว่า สนิทกับมึงได้ยังไง กูยิ่งไปไม่เป็นเลย” ไอ้ชลพูดพลางล้วงมือลงไปที่ปมกางเกงเลที่ผมใส่นอน หาความอบอุ่น
“แล้วมึงบอกป๊าว่าอะไรล่ะ...”
“กูก็บอกว่า เราเข้างานวันเดียวกัน เลยสนิทกันมากกว่าคนอื่น...”
ผมหัวเราะ... “ลื่นไปได้นะมึง”
“แล้วมึงจะให้กูบอกว่าไงล่ะ... ท่าทางป๊ามึงดุนะ ดิน”
“ฮื่อ... ตอนพวกกูเด็กๆ ป๊าจะดุมาก... ไม้เรียวเต็มบ้านเลย...”
“นั่นดิ... เดี๋ยวนี้ก็ยังมีแวว... กูยังกลัวๆ เลย” มันบอกเสียงอ่อยๆ...
ผมลูบหัวมัน “กลัวป๊ากู แต่จับKลูกชายป๊าแน่นเลยนะมึง” ผมบอกกริยาที่มันทำอยู่
“Kลูกชายป๊าอยากแข็งให้กูจับนี่หว่า” มันบอกอาการของสิ่งที่มันกำอยู่
“ขออนุญาตป๊าหรือยัง” ผมถามมัน
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าทะเล้น แล้วหันไปทางห้องที่ป๊านอน บอกเบาๆ “ป๊าครับ... ผมขอ... ลูกชายป๊านะครับ...”
ผมเขกหัวมันเบาๆ “มึงอย่าทำเสียงดังนะมึง... เดี๋ยวป๊ากับม้าตื่น” ผมบอกมัน เพราะระหว่างห้องผมกับห้องป้า มีแค่ผนังไม้กั้นระหว่างสองห้องเท่านั้นเอง
ไอ้ชลหัวเราะคิกคัก เบาๆ กระซิบ “มึงนั่นแหละ ชอบทำเสียงดัง” ก่อนจะเลื่อนตัวปรู๊ดเดียว หน้ามันก็อยู่ตรงหว่างขาผมแล้ว กางเกงเลผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลุดติดมือมันไปเมื่อไหร่ไม่รู้ Kผมแข็งผงกงูบทาบลงมากับหน้าท้องผม
แล้วผมก็ต้องหายใจหนักๆ เมื่อไอ้ชลมันจับKผมตั้งตรง กดตรงโคนจนKผมถอกออกมาสุดๆ ก่อนจะอ้าปากอมหัวบานของKผมเข้าไปในปากมัน วูบเดียวครึ่งท่อน
“อูยซซซซ ชล กูเสียวนะมึง ซี๊ดดดซซซซ...” ผมกัดฟันกรอด ครางในคอ...
แต่ไอ้ชลมันไม่สนใจกับอาการของผมสักนิด... Kของผมที่อยู่ในกระพุ้งปากอุ่นๆ เปียกๆ นุ่มๆของไอ้ชลยังรู้สึกได้ถึงลิ้นของมันที่กระหวัดพันท่อนKของผมไปมา ทั้งหัวหยักบาน ลำท่อน เม็ดมุก... ไอ้ชลมันสุดยอดดดด....
มันดูดดุน จนพอใจ ก่อนจะค่อยๆ คืบลึกลงไปตามความยาวร่วมเจ็ดนิ้วของลำKขนาดซองบุหรี่แตก ที่มันจับ “ถอก” จนสุดกั่น...ไม่นานนัก... Kทั้งท่อนก็หายเข้าไปในปากมันไม่เหลือให้เห็นสักกระเบียด
ผมกัดฟันด้วยความเสียว เกร็งตัวจนกล้ามขึ้นเป็นมัด ไม่กล้าครางเสียงดัง กลัวป๊ากับม้าได้ยิน ได้แต่ครางเบาๆ ในลำคอ
“อูย อื๊มมมมม”
ไอ้ชลมันยิ่งแกล้ง... ค่อยๆ คายลำKของผมออกจากปากมัน แต่สองมือยัง “ถอก” จนหัวบานแดงก่ำ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียกวาดไปตามเงี่ยงรอยหยักของส่วนหัว ไต่ตวัดเลียลงมาตามลำท่อนแผ่วๆ จนถึงส่วนโคน แล้วก็ถึงคราวของไข่สองลูกของผมที่ถูกมันรุกราน... มันค่อยเลียผะแผ่วทีละลูก ก่อนจะอ้าปากอมเข้าไปไว้ในปากนุ่มหยุ่น ดุนด้วยปลายลิ้น ผงกหัวออกมาโดยที่สองลูกของผมอยู่ในปากมัน ผมกัดฟัน บิดตัวด้วยความจุก ระคนเสียว เกร็งจนกล้ามท้องขึ้นเป็นลูกชัดเจน...ไอ้ชลตาเป็นประกายหื่น ลูบท้องของผมเล่นไปมาอย่างหลงใหล
ผมจับหัวมันไว้ ก่อนจะดึงตัวมันให้ขึ้นมานอนเคียงข้าง คำรามในคอ... “แกล้งกูนะมึง”
ไอ้ชลหัวเราะคิกคักเบาๆ แต่แล้วมันก็ต้องสูดลมหายใจเยือก เมื่อผมซุกหน้าลงกับซอกคอมัน จูบซุกไซ้ไปมา หนวดกับเคราที่ไม่ได้โกนมาสองสามวัน ถูไถไปบนซอกคอไอ้ชลจนแดงเป็นปื้น...
เมื่อมันแสดงบทบาทของรับขั้นเทพกับผมได้ ทำไมผมจะแสดงบทรุกขั้นเดียวกันกับมันไม่ได้ ผมก็หนึ่งใน “ดาว” ของร้านเหมือนกันนี่ครับ ถึงจะคนละทางกับมันก็ตาม...
หัวนมสีชมพูของไอ้ชลถูกผมจูบฟัด จนมันบิดตัว ครางเบาๆ “อูยซซซ ดิน... กูเสียวซซซี๊ดดซซซ”
ผมค่อยๆ ซุกไซ้ลงมาตามหน้าท้องขาวเนียนละเอียดของไอ้ชล ที่ขนาดลูกตี๋ทั้งแท่งอย่างผมยังขาวสู้มันไม่ได้ มือข้างนึงของผมจับไอ้ชลน้อยรูดเล่นอยู่ไปมา น้ำเมือกเหนียวๆ ไหลออกมาจากส่วนปลายสีชมพู
“อูยซซซ ดิน...มึงอย่ารูด...”
ผมยิ้มในหน้า มือข้างนึงยังรูดลำKของไอ้ชลไปมา ขณะที่อีกข้างนึง ล้วงไปที่หัวเตียงหยิบหลอดเจลหล่อลื่นออกมาเปิดฝาบีบเอาเจลใสๆ ออกมาลูบไล้ที่ลำKของผมจนมันปลาบ..
แผล็บเดียว ขาทั้งสองข้างของไอ้ชลก็พาดอยู่บนบ่าผม ลำKของผมจ่ออยู่ที่รูของไอ้ชล ก่อนจะกดลงไปช้าๆ
“ดิน... มึงเบาๆ” ไอ้ชลกระซิบ ผลักหน้าท้องของผมไว้ เมื่อส่วนปลายบานเริ่มแหวกรูของมันเข้าไป แต่ไอ้ชลน้อยกลับแข็งผงกหัวหงึกงัก
“มึงเจ็บเหรอ” ผมกระซิบถามมัน เพราะหัวบานอวบแทรกเข้าไปจนมิดหัวหยักแล้ว... ผมค่อยๆ กระเด้าช้าๆ แต่ยังมีแอบกดเน้นๆ ให้ลำKของผมกดจมลงไปเรื่อยๆ
ไอ้ชลทำหน้าเหย เมื่อผมดันเม็ดมุกผ่านปากทางเข้าไปทีละเม็ด เอากันมาไม่รู้เท่าไรแล้ว แต่ไอ้ชลก็ยังไม่ชินสักที บ่นอุบอิบให้ผมได้ยินเหมือนทุกครั้ง “แมร่ง ไม่รู้จะฝังทำไม Kใหญ่อย่างกับKม้าอยู่แล้ว”
แต่แล้วไอ้ชลก็ทำตาเหลือกเมื่อผมเกร็งสะโพก กระเด้าพรวดเดียว ลำKของผมที่มันบอกหยกๆ ว่าเหมือนKม้า ก็แทรกเข้าไปในรูมันมิดยันโคน ทำท่าจะร้องออกมา แต่ผมก้มหน้าลงไปจูบปากมันเสียก่อน ทำให้มันได้แต่ทำเสียงอึกอักอยู่ในคอ น้ำตาไหลซึมออกมาทางหางตา
“ดิน..อื๊มมมมมม” ไอ้ชลกอดคอผมกดไว้แน่น แหย่ปลายลิ้นเข้ามาพันกับปลายลิ้นของผมอยู่ไปมาเหมือนกับจะระบายความอึดอัดในบางที่
ผมปล่อยให้ไอ้ชลผ่อนคลายความอึดอัดอยู่ครู่ใหญ่ เพราะตัวผมเองก็เสียวไม่น้อยไปกว่ามัน จนกระทั่งเห็นว่า เราค่อยผ่อนคลายกันดีแล้วจึงเริ่มขยับสะโพกเนิบๆ ช้าๆ
“ดิน... กูเสียว... ซี๊ดดดดซซซซ” ไอ้ชลมันกระซิบเบาๆ พอได้ยินกันสองคน
ผมจุ๊บที่ปลายจมูกชื้นเหงื่อของมันเบาๆ กระซิบตอบมันล้อๆ “เสียวดิ... ขนาดนี้มึงไม่เสียวก็ไม่รู้ว่าไงแล้ว”
ไอ้ชลใช้ฟันกัดคางผมเบาๆ “ไอ้ดินบ้ากาม ต่อหน้าป๊ากับม๊ามึง ทำเป็นเรียบร้อย... ใครจะรู้ เห็นมันหงิมๆ กี่ร้อยก็เรียบ”
“มึงก็เหมือนกันแหละ... ต่อหน้าป๊ากู ทำเป็นเรียบร้อย ป๊ายังงั้น ป๊ายังงี้ ตกกลางคืน ดูดKลูกป๊าไม่เหลือสักกระเบียด” ผมแหย่มันคืน เล่นเอาไอ้ชลอายหน้าแดง
“ไอ้บ้า... มาล้อกู อูยซซซ” มันครางเบาๆ เพราะผมแกล้งสาวลำท่อนออกมาจนเกือบสุด ก่อนจะดันพรวดเดียวมิดสุดโคน เม็ดมุกที่ฝังอยู่ตามลำKผม สะดุดช่องทางมันกึกๆ
จากนั้น เราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก สงครามไต้สะดือของดาวประจำร้าน ฟาดฟันกันอย่างดุเดือดภายใต้ความเงียบสงัด ลีลาท่าทางต่างๆ ถูกงัดเอามาสนองกันอย่าง
สุดๆ จนกระทั่ง
“อูยซซซ ดิน กูออกแล้ว” ไอ้ชลครางเบาๆ กอดผมแน่น ตัวเกร็ง ลำท่อนของไอ้ชลน้อยกระตุกวูบ น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นทะลักออกมาเต็มหน้าท้องของมัน
ส่งไอ้ชลถึงฝั่งแล้ว ผมจึงเร่งจังหวะตัวเอง อีกสิบกว่าครั้ง ก่อนจะสาวออกมาจนเกือบสุด แล้วดันเข้าไป เกร็งกล้ามเนื้อกระตุกเยือกขณะที่น้ำเงี่ยนหลั่งพรั่งเข้าไปในตัวไอ้ชลเป็นระลอกๆ ตามจังหวะ...
“อูยซซซซ ชล... เสียวชิป.. ซี๊ดดดดซซซซ” ผมครางหอบเบาๆ จนอาการเกร็งกระตุกหยุดลง จึงค่อยๆ วางขาไอ้ชลลงก่อนจะเอนกายลงกอดไอ้ชลไว้ พักใหญ่จึงชวนมัน ค่อยๆ ย่องไปอาบน้ำทำความสะอาดที่ห้องน้ำหลังบ้าน ก่อนจะย่องกลับมาที่ห้องอีกครั้ง
“กูรักมึงนะ ดิน....” ไอ้ชลกระซิบอีกครั้ง ก่อนจะนอนหนุนอกผมหลับไปอย่างเคย...
-
เรียกเลือดได้ทุกตอนนะ อิอิ
-
ไอ่เราก็คิดว่าพี่ชลจะพูดจริง
แต่แบบว่าม๊าไม่รู้จิงอ่ะพี่ดิน ไม่รู้ดิปูว่าสัญชาติญาณของคนเป็นแม่ไม่น่าจะไม่สงสัยไรนะ
แต่ป๊าอ่ะ ถามซะละเอียดเชียว สงสัยกลัวเพื่อนลูกจะพาลูกไปเสีย ที่ไหนด้ายยยยยยย
-
จ่าหัวเรื่องมาแรงซ้า เล่นเอาเราัหัวใจกระตุก นึกว่าชลจะกล้าขอป๊าจริงๆ ที่แท้ก้อแกล้งคนอ่าน ถ้าทำอย่างที่ำทำๆอยู่ไม่ต้องขอแล้วมั้ง
-
“เพื่อนที่ทำงานเสริฟด้วยกันน่ะม้า... บ้านมันอยู่อีสาน” ผมบอกความจริงกับม้าแค่ครึ่งเดียว...
=> เสิร์ฟ (จริงๆจำได้ว่าเคยเปิดราชบัณฑิตม.ปลายจะให้เซิร์ฟด้วยซ้ำมั้งคะ เหอๆ)
“เป็นเพื่อนกับดิน ต้องอายอะไรล่ะ...” ม้าบอกนิ่งๆ แต่เล่นเอาผมเสียวสันหลังแว๊ป
=> แวบ
ตกกลางคืน หลังจากดูทีวีกันอยู่พักใหญ่ๆ ก็แยกย้ายกันเข้านอน... คนต่างจังหวัดนอนเร็วครับ โดยเฉพาะป๊ากับม้า สามทุ่มก็หาวกันหวอดๆแล้ว
=> วอด
กางเกงเลผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลุดติดมือมันไปเมื่อไหร่ไม่รู้ Kผมแข็งผงกงูบทาบลงมากับหน้าท้องผม
=> พี่จะเอา งูบ ใช่มั้ยคะ ฮะๆ
จากนั้น เราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก สงครามไต้สะดือของดาวประจำร้าน
=> ใต้
“อูยซซซซ ชล... เสียวชิป.. ซี๊ดดดดซซซซ” ผมครางหอบเบาๆ
=> ชิบ
-------------------------------------------------------
เซี่ยงไฮ้เป็นยังไงบ้างคะพี่ดิน อากาศหนาวมั้ย?
ตื่นเต้นมากเพราะไม่นึกว่าพี่ดินจะโพสตอนไม่อยู่ด้วยนะเนี่ย
บทนี้เฉลยว่าพ่อของพี่ดินเป็นยังไง อิๆ
และก็ยังคงเรียกเลือด...ตอนหน้าไปเที่ยวน้ำตก..คงไม่มีเอ้าดอร์นะคะ....
อ่านชื่อตอนตอนแรกนึกว่าพี่ชลไปพูดจริงๆเหมือนกันค่ะ ฮะๆ
เอ้อ แล้วก็จริงๆมีคำอีกคำที่ผิดนะคะคือ มั้ง พี่ดินเขียน มั๊ง แต่ก็แล้วแต่นะคะ^^
วันนี้เปิดเทอมวันที่สองล่ะค่ะ แบบว่าจดเลคเชอร์มือระวิง รู้สึกว่าจดเลคเชอร์เยอะที่สุดเท่าที่เคยจดละ -_-' (ไม่รู้เพราะจารย์สอนเยอะรึหนูตั้งใจเรียนขึ้น....)
พี่ดินไปที่นู่นก็สู้ๆนะคะ ><v
-
กินกันไม่ลงสักคืนเลย ไม่มีใครแพ้ใครชนะมวยคู่หื่นคู่นี้
-
ยกนี้ให้เสมอครับ 55555
-
“เพื่อนที่ทำงานเสริฟด้วยกันน่ะม้า... บ้านมันอยู่อีสาน” ผมบอกความจริงกับม้าแค่ครึ่งเดียว...
=> เสิร์ฟ (จริงๆจำได้ว่าเคยเปิดราชบัณฑิตม.ปลายจะให้เซิร์ฟด้วยซ้ำมั้งคะ เหอๆ)
“เป็นเพื่อนกับดิน ต้องอายอะไรล่ะ...” ม้าบอกนิ่งๆ แต่เล่นเอาผมเสียวสันหลังแว๊ป
=> แวบ
ตกกลางคืน หลังจากดูทีวีกันอยู่พักใหญ่ๆ ก็แยกย้ายกันเข้านอน... คนต่างจังหวัดนอนเร็วครับ โดยเฉพาะป๊ากับม้า สามทุ่มก็หาวกันหวอดๆแล้ว
=> วอด
กางเกงเลผมยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลุดติดมือมันไปเมื่อไหร่ไม่รู้ Kผมแข็งผงกงูบทาบลงมากับหน้าท้องผม
=> พี่จะเอา งูบ ใช่มั้ยคะ ฮะๆ
จากนั้น เราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก สงครามไต้สะดือของดาวประจำร้าน
=> ใต้
“อูยซซซซ ชล... เสียวชิป.. ซี๊ดดดดซซซซ” ผมครางหอบเบาๆ
=> ชิบ
-------------------------------------------------------
เซี่ยงไฮ้เป็นยังไงบ้างคะพี่ดิน อากาศหนาวมั้ย?
ตื่นเต้นมากเพราะไม่นึกว่าพี่ดินจะโพสตอนไม่อยู่ด้วยนะเนี่ย
บทนี้เฉลยว่าพ่อของพี่ดินเป็นยังไง อิๆ
และก็ยังคงเรียกเลือด...ตอนหน้าไปเที่ยวน้ำตก..คงไม่มีเอ้าดอร์นะคะ....
อ่านชื่อตอนตอนแรกนึกว่าพี่ชลไปพูดจริงๆเหมือนกันค่ะ ฮะๆ
เอ้อ แล้วก็จริงๆมีคำอีกคำที่ผิดนะคะคือ มั้ง พี่ดินเขียน มั๊ง แต่ก็แล้วแต่นะคะ^^
วันนี้เปิดเทอมวันที่สองล่ะค่ะ แบบว่าจดเลคเชอร์มือระวิง รู้สึกว่าจดเลคเชอร์เยอะที่สุดเท่าที่เคยจดละ -_-' (ไม่รู้เพราะจารย์สอนเยอะรึหนูตั้งใจเรียนขึ้น....)
พี่ดินไปที่นู่นก็สู้ๆนะคะ ><v
นังหนูนี่ วันหลังต้องให้ตรวจปรู๊ฟ อ่านก่อน แล้ว... น่ากัวอ่ะ...
-
^
l
l
:z13:พี่ดิน
หนูไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นซะหน่อย บู่~
ส่วนเรื่องให้ตรวจก่อนลงแล้วแต่ค่ะ ยังไงก็ได้~
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
"DIN" ชื่อนี้รับประกันความเสียวทุกตอนจริงๆ
-
:a5:
หวั่นๆ ว่าจะเป็นเรื่อง ห้องข้างๆ จะได้รับรู้ถึงสงครามของพ่อสองหนุ่มนี่รึเปล่า :o8:
-
เอ่อ...อ.....................อ..................................................อ
แทงกันในบ้านเลยเชียว
เสียวทุกการกระทำ
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออ
-
เหอๆๆ พี่ดินยังอยู่อ่ะ
เห็นหายไปนานมากกกกกกก นึกว่าไม่ต่อซะและ
ดีใจที่ยังเขียนต่อนะครับ
^___^
ป.ล. สู้ๆๆ นะลุง
-
:z1:
รับประกันความเสียวจริงๆ
พี่ชลน่ารัก :กอด1:
ถ้ามีปรอทวัดความหื่น ใครจะหื่นกว่ากันนะ ระหว่างพี่ดินกับพี่ชล
-
ยินดีกับคุณดินด้วยนะครับ และขอบคุณที่มาลงต่อให้ด้วยครับ
-
ตอนใหม่หลังจากกลับมาจาก ต่างประเทศคร๊าบ... พยายามจะเขียนไม่ให้ขาดตอน แต่งานยุ่งชะมัดเลยครับ.....
.........................................................................................
ตอนที่ 37 ลูกคนใหม่... ลูกสะใภ้..
วันรุ่งขื้น ผมกับไอ้ชลตื่นแต่เช้า แต่ไม่เช้าไปกว่าม้ากับป๊า... เพราะ หกโมงเช้า ก็เห็นม้านั่งอยู่ที่โต๊ะหินหน้าบ้าน ข้างๆ เป็นขันเงินบรรจุข้าวสวยที่เพิ่งหุงเสร็จ ควันยังกรุ่นๆ อยู่ พร้อมกับข้าวอีกสองสามอย่างอยู่ในถ้วยเล็กๆ เคียงข้างกัน มีสมุนคือหมาที่บ้านอีกสองสามตัวนอนหมอบอยู่ใต้โต๊ะหินเป็นองครักษ์ พอมันเห็นผมเดินมากับไอ้ชล ก็กระดิกหางให้
ม้าหันมาเห็นผมก็ถาม “ใส่บาตรไหม ดิน”
“ม่ายละ... ม้าใส่เหอะ” ผมตอบก่อนจะนั่งลงกับพื้นบ้านที่ยกสูงกว่า ฟุตบาท ร่วมฟุต ไอ้ชลนั่งลงข้างๆ
“พระอาจารย์ ยังถามถึงนะ” ม้าบอก พระอาจารย์ ก็คือพระที่สอนวิชาพุทธศาสนาในโรงเรียนที่ผมเรียนตอนเด็ก
“พระอาจารย์มาด้วยเหรอ ม้า”
“ฮื่อ... มาทุกวันแหละ...” ก่อนจะหันไปทางไอ้ชล “ชลล่ะ ตักบาตรไหม”
“ได้เหรอครับ...” ไอ้ชลตาเป็นประกาย ก่อนจะลุกเดินไปนั่งข้างๆ ม้าผม... ดูเหมือนม้าจะชอบไอ้ชลเป็นพิเศษเพราะท่าทางมันเรียบร้อยช่างเอาอกเอาใจ... ไม่เหมือนลูกๆ ของม้า...
‘เมิงจะทำคะแนนเหรอวะ ไอ้นี่...’ ผมมองมันตาขวางๆ แต่มันแสยะหน้าใส่ผม... แล้วหันไปคุยกับม้าผมเบาๆ... ถ้าม้ารู้ว่าเมื่อคืนเราทำอะไรกัน คง... เป็นลม... หุ หุ
สักพัก ภิกษุ ห่มจีวรสีฝาด ก็เดินเป็นแถวมา เสียงม้า บอกเบาๆ “นิมนต์ค่ะท่าน”
ม้ากับไอ้ชล นั่งลงกับพื้น จบขันข้าวกับถาดอาหารขึ้นเหนือหัว ขณะที่พระมายืนเรียงแถว มีเณรสองสามรูป กับเด็กวัดที่ถือปิ่นโตสีเหลืองๆ มาคนละสองเถาอยู่สี่ห้าคน... คนหนึ่งเดินมาถ่ายกับข้าวใส่ปิ่นโตอย่างคล่องแคล่ว
พระอาจารย์ ยืนอยู่หัวแถวพอเห็นผมก็ยิ้มให้ ก่อนจะหันไปมองไอ้ชล แล้วถามม้าผม... “ใครล่ะโยม”
“เพื่อนดิน เจ้าค่ะ”
“นึกว่าลูกคนใหม่... ปลดเจ้าดินมันออก” พระอาจารย์ ประชุมเพลิงผม ก่อนจะหันมายิ้มให้
“ไหงงั้นล่ะครับ อาจารย์” ผมประท้วงเบาๆ พระอาจารย์ค่อนข้างจะสนิทกับผมและเพื่อนๆ เพราะสอนมาร่วมสามปี...
พอม้าใส่บาตรเสร็จ ก็นั่งลงพนมมือ มีไอ้ชลนั่งข้างๆ หันมายิ้มล้อเลียนผม... ‘หน๋อยแน่ ไอ้นี่... มาวันเดียวจะมาแทนที่กรูแล้วเมิง’ ผมมองมันค้อนๆ เสียงพระอาจารย์ กับภิกษุรูปอื่นให้ศีลให้พร ก่อนจะหันเดินเป็นแถวออกไป...
ไอ้ชลช่วยม้าผมเก็บของเดินไปหลังบ้าน ขณะที่ผมเดินไปใส่รองเท้าผ้าใบออกไปวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า... ไม่ชวนไอ้ชลมันหรอก ข้อหา ‘หมั่นไส้’...
กลับมาตอนเจ็ดโมงกว่าแล้ว เหงื่อชุ่ม ผมเลยถอดเสื้อออกพาดบ่าเดินกลับมา เห็นไอ้ชลนั่งคุยอยู่กับป๊าที่หน้าบ้าน ท่าทางสนุกสนาน... หัวเราะกันอยู่ไปมา... หน๋อยแน่ะ ทำคะแนน ทั้งป๊า ทั้งม้าเลยนะมึง
“ไปถึงไหนมาล่ะดิน” ป๊าถามเมื่อผมเดินไปใกล้
“ออกไปถึงสะพานท่าใหม่ นู่นแน่ะครับ ป๊า...” ผมบอกพลางยิ้มให้ไอ้ชลที่...
“แล้ววันนี้จะไปน้ำตกหรือเปล่า” ป๊าถาม
“ครับ ว่าจะไปสักสิบโมงกว่าๆ ครับ”
“อือ... ดี...เดี๋ยวป๊าบอกม้าให้ผัดข้าวใส่ห่อไปกินที่น้ำตกด้วย จะได้ไม่หิว”
“ไม่ต้องก็ได้ครับ ป๊า...” ไอ้ชลทำหน้าเกรงใจ “เดี๋ยวไปซื้อเอาก็ได้ครับลำบากเปล่าๆ”
“ลำบากอะไรกัน ผัดข้าวแป๊บเดียว จะได้ไม่ต้องไปซื้อให้เปลืองสตางค์” ป๊าบอกพลางทำหน้าไม่พอใจ
“ครับ ป๊า” ไอ้ชลรับคำเสียงอ่อย...
ผมหัวเราะกับท่าทางของไอ้ชล... หุ หุ เป็นไงล่ะเมิง เจอป๊ากรู... เผด็จการตัวจริง... ก่อนจะเดินแยกไปอาบน้ำก่อนจะมาทานข้าวเช้ากัน...
สิบโมงกว่า ผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์ของป๊า มีไอ้ชลซ้อนท้าย พร้อมกับย่ามใส่ของซึ่งผมไม่รู้ว่ามีอะไรมั่ง เพราะเห็นม้าเรียกมันเข้าไปจัดของ หยิบโน่น หยิบนี่ใส่ในย่ามให้มา...
ไม่นานเราก็มาถึงน้ำตก ที่เป็นน้ำตกจากภูเขาที่เป็นส่วนหนึ่งของเขาใหญ่ ไม่ไกลจากบ้านผมนัก... ไม่ค่อยมีคนรู้จักเท่าไร (สมัยนั้น) มีแต่คนแถวบ้านผมเท่านั้นเองที่มาเที่ยวกัน วันนี้เป็นวันธรรมดา ยิ่งไม่ค่อยมีคนเข้าไปใหญ่ เพราะผ่านฤดูน้ำหลากไปแล้ว...
จอดมอเตอร์ไซค์ฝากชาวบ้านแถวนั้นไว้ ก่อนจะเดินขึ้นไปตามทางเล็กๆ ซึ่งเป็นทางเดินที่ชาวบ้านใช้เดินขึ้นไปตัดหวาย หาของป่ากันบนเขา ที่น้ำตกนี้ ตอนเด็กๆ พี่ผมมาเข้าค่ายลูกเสือยังได้ของแถมเป็นไข้ป่า กลับไปจับสั่นไปอยู่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์เลย...
ผมเห็นไอ้ชลมันสะพายย่ามที่ม้าให้มา แล้วก็อมยิ้ม... “หนักป่าววะ กูช่วยไหม”
ไอ้ชลยิ้มเห็นฟันขาว “ไม่เป็นไรหรอก ไม่หนักเท่าไร...”
เสียงน้ำตกดัง ได้ยินอยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก... เดินขึ้นเขามาตามทางเดินสักพัก ผมก็พาไอ้ชลเลี้ยวลงทางเล็กๆ พอสุดแนวป่า ไอ้ชลก็อุทานออกมา
“สวยว่ะ ดิน...”
น้ำตกที่ผมพูดถึง มีลักษณะเป็นแก่งที่น้ำไหลมาตามซอกหินน้อยใหญ่ ตอนนี้ ถึงจะผ่านฤดูน้ำหลากมาแล้ว แต่ก็ยังมีน้ำอยู่เยอะพอสมควร... ไม่มีใครสักคน
“ตรงนี้ยังไม่สวย ต้องข้ามไปฝั่งโน้น...” ผมชี้ไปฝั่งตรงข้ามอีกฝั่งหนึ่งของน้ำตก “แล้วเดินขึ้นไป อีกกิโลกว่าๆ สวยกว่านี้อีก ไปไม๊...” ผมหันมาถามมัน
“ไปดิ...” ไอ้ชลพยักหน้า
“มึงไม่หนักเหรอ” ผมหมายถึงย่ามที่มันสะพายมา...
ไอ้ชลมองหน้าผม... แล้วบอกเสียงหนักๆ “ดิน... กูจะบอกอะไรให้นะ... ไม่ใช่ว่ามันไม่หนักหรอก... แต่กูนึกถึงท่าทางตอนที่ม้ามึงเตรียมของทำข้าวผัดให้เราแล้ว หนักยังไง กูก็หิ้ว” มันพูดเสียงจริงจัง... “กูเห็นป๊ากับม้ามึงช่วยกันทำให้เราแล้วก็ยิ่งตื้นตัน มึงคิดดูดิ คนสองคน อายุรวมกันร้อยกว่าปี ตั้งอกตั้งใจทำให้ด้วยความรักความห่วง หนักกว่านี้กูก็หิ้ว...”
ผมมองหน้าไอ้ชล... เห็นมันน้ำตาคลอ... แล้วอดยิ้มไม่ได้ ดึงมันเข้ามากอด... “มึงนี่...น่าจะมาเป็นลูกของป๊ากับม้ากูจริงๆ...” ผมบอกมัน “มิน่าล่ะ เห็นคุยกับม้า ถูกคอกันเหลือเกิน”
“ก็เป็นอยู่แล้วไง...” ไอ้ชลมันพูดอุบอิบในคอทั้งน้ำตา
“หือม...”
“ลูกสะใภ้อ่ะ...” มันทำหน้าทะเล้นใส่ผมทั้งที่น้ำตายังขังอยู่เต็มเบ้าตา ชอบใจที่ล้อผมได้...
ผมตบกะโหลกมันเบาๆ ไปหนึ่งที “ไอ้เวร...” ดึงย่ามที่มันสะพายอยู่มาสะพายเอง ก่อนจะพามันเดินลัดเลาะไปบนก้อนหินใหญ่ที่น้ำท่วมไม่ถึง ข้ามไปฝั่งตรงข้ามของน้ำตก แล้วเดินเลาะเลียบสวนทางกับน้ำตกขึ้นไปอีก
ร่วมสองกิโลเมตร ที่ผมพาไอ้ชลเดินขึ้นเขาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขาใหญ่... จนกระทั่งมาถึงส่วนที่สวยที่สุดของน้ำตก ซึ่งมีทั้งแก่งหิน น้ำตกที่ใหลมาตามซอกหินต่างๆ ซึ่งตรงนี้จะไม่ค่อยมีคนขึ้นมานักเนื่องจากระยะทาง นอกจากคนพื้นที่ๆ รู้ว่า ความสวยงามมีอยู่ข้างบนนี้
“สวยไหม...” ผมหันไปถามไอ้ชลที่ยืนตะลึงดูความสวยงามของธรรมชาติรอบข้างอย่างตื่นตา “ช่วงนี้น้ำลดลงหน่อย แต่ก็ยังสวยอยู่ ถ้ามาฤดูน้ำหลาก จะสวยกว่านี้ แต่เดินขึ้นมายากกว่านี้เยอะ”
“แค่นี้ก็สวยแล้ว...” ไอ้ชลหันมาบอกผม “กูอยากลงไปเล่นน้ำแล้วละ”
“เอาสิ” ผมพยักหน้า ยื่นย่ามที่สะพายมาให้ไอ้ชล เพราะเมื่อเช้าผมเห็นมันเอากางเกงบอลใส่มาด้วย
ไอ้ชลรับไปรื้อๆ ค้นๆ อยู่ไม่นานก็ได้กางเกงบอลผ้าร่มมาสองตัว มันยื่นสีขาวให้ผม อีกตัวสีน้ำเงิน มันถือเดินไปหลังก้อนหินใหญ่
“มึงจะอายอะไรกูวะ... เห็นมาไม่รู้เท่าไร” ผมพึมพำพลางเปลี่ยนชุดของตัวเองจากกางเกงยีนส์ เป็นกางเกงบอลผ้าร่ม ก็ตรงนั้นละครับถอดยีนส์ออก แล้วใส่กางเกงขาสั้นมันจะไปยากอะไร ไม่มีใครสักหน่อย...
ไอ้ชลไม่ตอบ ครู่เดียวมันก็เรียบร้อยออกมาในชุดกางเกงบอลผ้าร่มขาสั้น สีน้ำเงินตัวเดียว ตัดกับผิวขาวๆ ช่วงบนชนิดที่ลูกตี๋อย่างผม อายไปเลย...
มันยิ้มให้ผมเขินๆ เมื่อเห็นผมจ้องมันไม่วางตา “มึงจะมองทำไมวะ”
ผมหัวเราะหึๆ ถ้ามันรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่มันคงว่าผม “บ้ากาม” อีกแน่ๆ...
น้ำใส เย็นชื่นใจ เราเล่นน้ำกันอยู่พักใหญ่ ก่อนจะมานั่งเล่นที่ก้อนหินก้อนนึงที่รองรับน้ำจากอีกสองก้อนใหญ่ลักษณะเหมือนแก่งน้ำที่ใหลมาปะทะตัวเหมือนนวด ส่วนไอ้ชลมันนั่งเล่นอยู่อีกทาง ผมเอนตัวลงพิงกับก้อนหินอีกก้อน หลับตาอย่างสบายอารมณ์
ครู่นึงก็รู้สึกว่าไอ้ชลมันมานั่งข้างๆ... ผมลืมตาขึ้นมอง เห็นมันมองมาอยู่แล้ว
“มองอะไรวะ” ผมถามมันยิ้มๆ
“สบายเลยนะมึง” ไอ้ชลไม่ตอบคำถามผม
“อือ...” ผมพยักหน้า “น้ำเย็นดี กูชอบ”
“มึงเคยพาใครมาที่นี่อีกปะ”
“หลายคน... เพื่อนที่มหาลัย ก็เคย... น้องษา” ผมหลุดปากออกมา เล่นเอาไอ้ชลหน้าเจื่อนไปนิดนึง ก่อนจะรีบยิ้มกลบเกลื่อน แต่ก็ไม่เร็วกว่าการสังเกตของผม... เอื้อมมือไปจับหัวมันเขย่าเบาๆ
“มึงไม่ต้องทำหน้าเจื่อน... ตอนนี้มึงเจอกูมากกว่าน้องษาอีก ไอ้ห่า”
......................................
เด๋วมาโพสต่อครับ ยังไม่จบ
Remark: Modified ใหม่ตามที่น้องกระต่ายบอกครับ (21 June 2010)
-
“ไหง๋งั้นล่ะครับ อาจารย์”
=> ไหง
“ตรงนี้ยังไม่สวย ต้องข้ามไปฝั่งโน้น...” ผมชี้ไปฝั่งตรงข้ามอีกฝั่งหนึ่งของน้ำตก “แล้วเดินขึ้นไป อีกกิโลกว่าๆ สวยกว่านี้อีก ไปไม๊...” ผมหันมาถามมัน
=> มั้ย / ไหม
“มึงจะให้กูเอาของที่คนสองคน อายุรวมกัน ร้อยกว่าปี ตั้งอกตั้งใจทำให้มา... โยนทิ้งไปน่ะ... กูทำไม่ได้หรอก...”
=> พี่ดิน...ไปทำท่าทางอะไรสื่อว่าให้โยนทิ้งเหรอคะตอนนั้น ไม่รู้สิ เป็นหนูอ่านไปหนูนึกถึงว่าหมายถึงจะช่วยหิ้วนะ...
ร่วมสองกิโลเมตร ที่ผมพาไอ้ชลเดินขึ้นเขาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขาใหญ่... จนกระทั่งมาถึงส่วนที่สวยที่สุดของน้ำตก ซึ่งมีทั้งแก่งหิน น้ำตกที่ใหลมาตามซอกหินต่างๆ
=> ไหล
--------------------------------------
พี่ดิน กลับมาแล้วเหรอคะ ^^
ยินดีต้อนรับกลับค่ะพี่ชาย :L2:
ยังอุตส่าห์ปลีกเวลางานยุ่งมาเขียนให้อ่าน ขอบคุณนะคะ
อยากเห็นภาพน้ำตกที่พูดถึงจังเลยค่ะ หนูเองก็ชอบน้ำตกมากเลย ชอบพวกไปเขามากกว่าทะเลอีกที่จริง รู้สึกเห็นสีเขียวๆดูมีชีวิตชีวาดี ยิ่งกลางคืนได้นอนดูดาวยิ่งเลิศ!
-
สงสัยตอนโน้นพอพี่ดินถอดผ้าคงเป็นเหมือนนายแบบตามหนังสือเน๊าะ
คงจะแกร่งน่าดูเลย
ตอนนี้หวังว่าคงเปลี่ยนไม่มากเน้อออออออออ
-
ว้าวๆๆ....กลับมาต่อไวๆนะครับ
หายไปนานเชียว!!
-
กลับมาต่อซะที ชะเง้อรอจนคอยาวแล้ว นึกว่าจะได้สะใภ้ที่ไหนไกล
-
ง่า น้ำตก ๆ
-
ตอนนี้คุณดินมาแปลกแฮะ ไม่มีบทมหัศจรรย์มาด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านแล้วอยากเห็นภาพจัง อยากไปเห็นด้วยตาครับ ไปยากไหมครับ
-
1 นาทีของเราไม่เท่ากัน เด๋วนานจัง คอยอยู่น้าาา
-
รออ่านต่อครับ...ท่าทางตอนหน้าจะได้เสียเลือดแน่ๆ เลย :m25:
-
หาย.....
มารอเสียเลือดครับ เอิีกๆๆ
-
รอนานแล้วอ่าครับ รีบๆ มานะ
-
พี่ดินเห็นว่ากำลังยุ่งๆเรื่องรับปริญญากับเรื่องอื่นๆอยู่น่ะค่ะ
รอพี่เค้าหน่อยนะคะทุกคน
มามะมาปูเสื่อรอด้วยกัน^^
-
ดัน ดัน ดัน
รอพี่ดิน :z2:
-
อ่านตอน 23 แล้ว มันคลาสสิคมากเลยนะ นอนหลับซบอก ความห่วงใย ความใส่ใจ
อีกอย่างคุณทำให้ผมเริ่มแยกคำว่าเซ็กซ์ออกจากความรักได้
เซ็กส์ที่ขาดรักมันไม่สุขสมเท่ากับเซ็กส์ที่มาจากรัก ความรู้สึกที่ปลอดภัย
มันคงดีมากเลยสินะครับ ช่วงตอนที่ 23 24 ทำให้ผมสามารถลืมความหื่นไปได้เลย
เป็นความทรงจำที่ดีมากเลยนะครับ
ความซื่อสัตย์ต่อความรู้สึก มันเป็นเรื่องที่ได้ยินบ่อยๆ ในเรื่องความรัก
แม้จะไม่ค่อยได้เห็นแต่ก็จินตนาการได้ว่ามันคงรู้สึกดีน่าดูเลยสินะ
***********************************************
“ก็... มึงทำเพราะความจำเป็น แต่มึงก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายรับไง... ไม่รู้ดิกูบอกไม่ถูก
บางทีที่กูรับลูกค้า กูรู้สึกเหมือนกูกำลังทรยศสัญชาติญานของกูเอง...”
“อ้าว... แล้วตอนมึงมีอะไรกับกู”
“ไม่เหมือนกัน... ดิน... กูรักมึง...
กูอยากให้มึงทำกับกูแบบนั้น...มันมาจากความพอใจของกูที่เห็นมึงเป็น เอ่อ...ผัวกู
เป็นผู้นำของกู มีสัญชาติญาณของตัวผู้...” มันกอดผมแน่น...
“กูชอบที่จะมีอะไรกับมึง อยากเห็นมึงมีความสุข บางทีแค่เห็นมึง... เอ่อ...น้ำแตก...
กูก็มีความสุขแล้วละ ดิน”
____________________________________________________
ความรักระหว่างผู้ชายที่ยังมีความรู้สึกเป็นผู้ชาย มันมาบรรจบกันตรงจุดนี้สินะ
***********************************************
“คงอีกสักพักละจ้ะ... เพราะเรือมีไม่กี่ลำ” น้องบัวบอก ก่อนจะพูดต่อ “น้าทิ้งบอกว่า อ้ายดิน กับอ้ายชลเป็นคู่รักกัน...”
_____________________________________________________
คุณพริ้งสุดยอดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักมาก
***********************************************
“อ้ายดินจ๋า... บัวรักอ้ายดินจัง... ” มือของเธอที่มาโอบกอดผมเอาไว้พร้อมกับ ลูบไล้ไปมา เมื่อผมมอบธารน้ำรักสีขาวขุ่นของผมให้เข้าไปสู่ร่องหลืบที่ลึกล้ำของเธออีกครั้ง
_____________________________________________________
แตกในหรอครับ ไม่กลัวท้องหรอ
ยังไงก็ขอให้มีความสุขในชีวิตปัจจุบันนะครับ แล้วผมเชื่อว่าความหลังของคุณ
จะย้ำเตือนว่าคุณเคยมีช่วงเวลาดีๆ กับเขาไม่จางหาย (เช่นเดียวกับษา ที่แม้จะ
ถูกนอกใจ แต่คุณก็มักใช้ถ้อยคำที่ดีๆ ที่แสดงความรู้สึกดีๆ ต่อกันเสมอ)
-
พี่ดินคับ ผมขอพาสเข้าไปดู blog หน่อยคับ ยังไม่ได้เลยคับกระผม :z13: ขอบคุณล่วงหน้านะคับ
-
:call: :call:
ก่อนอื่นต้องบอกว่า ขอโทษสักพันครั้งมั้งครับ ถึงจะสาสมกับสิ่งที่ผมทำ หายไปกว่าหกเดือน เป็นอะไรที่ ไม่รู้จะบอกยังไงจริงๆ ครับ
ด้วยเหตุผลส่วนตัวที่บอกใครไม่ได้เลยทำให้ความคิดมันสะดุด แล้วก็เลยไม่ได้เขียนต่อ ด้วยสารพัดสาเหตุ
ตอนแรกคิดอยู่เหมือนกันครับ ว่าจะไม่เขียนต่อแล้ว พอนานๆ เข้า คนก็คงลืมไปเอง... แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ สิ่งที่ค้างอยู่ในใจของผมเองว่า "มึงทำงานไม่เสร็จ" อันนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิดอย่างมากมาย... จึงต้องกลับมาเปิดไฟล์เดิม... แล้วเขียนต่อ...
"เขียนแล้วจะมีคนอ่านหรือเปล่า..." อันนี้ก็เป็นสิ่งที่ผมถามตัวเอง... "คนเค้าคงเบื่อมึงไปแล้วละ"
ถ้าจะไม่มีคนอ่านต่อ ก็สาสมแล้ว กับความผิด... เอาเถอะครับ ผมจะไม่แก้ต้วอีก... ผมจะเขียนต่อ ให้ได้อย่างน้อย สัปดาห์ละ หนึ่งตอน จนกว่าจะจบเรื่อง ซึ่งที่ร่างๆ ไว้น่าจะไม่ต่ำกว่าสิบตอน... นะครับ
ผมจะเริ่มโพสตอนต่อไปตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ผมสัญญาครับ...
ขอโทษอีกที ขอโทษอีกพันครั้ง... นะครับ คนอ่านคนดีของไอ้ดิน
:call:
-
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ในทุกๆเรื่องนะคะ ^^
-
ไม่มีใครลืมเรื่องคุณดินกับคุณชลง่ายๆหรอกครับ (ถ้าอ่าน...ซึ่งรวมผมด้วย ^^)
ถึงหายไปเป็นปี ก็คงจำได้แน่นอน
เพราะฉะนั้น ถ้าหายไปด้วยเหตุผลอันสมควร เช่นทำงาน หรืออะไรก็แล้วแต่ ผมคนนึงที่ไม่ติดใจว่าหายไปไหนมา แต่จะตั้งตารออ่านตอนต่อไปนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ยินดีต้อนรับการกลับมาของดินครับ
สำหรับเรื่องในใจ ถ้ามันหนักมากก็หาทางปล่อยวางเถิดครับ เวลาจะช่วยทำให้ทุกสิ่งตกผลึกครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
-
welcome back นะคะ :L2:
เขียนต่อก็อ่านต่อค่ะ ^^
-
ดินคนดี...กลับมาแล้วววว
-
:pig2: back ค่ะ
อูยยยย ไม่เป็นไรค่ะ เขียนเรื่อยๆก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรีบจบ อิอิ
อ่านอยู่ตาหลอดเรยยยย
แต่ก็แอบลืมไปนิ๊ดดดนึง นิดเดียวเจงๆ หุหุหุ
-
อยากอ่าน..แต่ไม่กล้าเซ้าซี้
เกรงจวยยยยยยยย
:z2:ดีใจ จะได้อ่านต่อแล้ววุ้ย
:pig2:คุณดิน..นักเขียน คน(จวย)ดี อิอิ
-
อดรนทนไม่ได้ต้องมาโพสก่อน ตอนแรกว่า จะโพสวันพรุ่งนึ้ แต่คนอ่านคนดีของผมน่ารักขนาดนี้ เลยต้องมาโพสวันนี้ครับ
อ้อ... ฉากนี้ใครอายุต่ำกว่าสิบแปด ข้ามไปเลยนะครับ หุ หุ
...............................
ตอนที่ 38 ใครหื่นกว่า
“มึงเคยพาใครมาที่นี่อีกปะ”
“หลายคน... เพื่อนที่มหาลัย ก็เคย... น้องษา” ผมหลุดปากออกมา เล่นเอาไอ้ชลหน้าเจื่อนไปนิดนึง ก่อนจะรีบยิ้มกลบเกลื่อน แต่ก็ไม่เร็วกว่าการสังเกตของผม... เอื้อมมือไปจับหัวมันเขย่าเบาๆ
“มึงไม่ต้องทำหน้าเจื่อน... ตอนนี้มึงเจอกูมากกว่าน้องษาอีก ไอ้ห่า”
“แล้ว... มึง พาน้องเค้ามาที่นี่เฉยๆ เหรอ” มันถามต่อ
“มึงคิดอะไรอยู่” ผมถามมันยิ้มๆ...
ไอ้ชลหน้าแดง ผมสังเกตเห็นประกายตาหื่นๆ ของมันตั้งแต่แรกแล้ว อย่างที่ผมเคยบอก ไอ้ชลมันรักผมเป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่งเห็นผมในชุดเกือบเปลือยแบบนี้ยิ่งแล้วไปใหญ่
“บ้า.. ใครจะไปคิด...” ไอ้ชลปฏิเสธ หน้าแดงขึ้นไปอีก...
“จริงอ่ะ...” ผมมองหน้ามันอย่างรู้ทัน
“จริ๊ง....” มันทำเสียงสูง หันหน้าไปทางอื่น...
ผมเอามือลูบที่เป้ากางเกง ปลุกไอ้ดินน้อยที่นอนครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ใต้กางเกงผ้าร่ม ประเดี๋ยวเดียวไอ้ลูกชายตัวดีก็เด้งผึงผงาดขึ้นมา ดันกางเกงผ้าร่มที่เปียกน้ำเห็นเป็นรูปร่างชัดเจน
“ชล...” ผมเรียกมันเสียงพร่า...
“หือม...” ไอ้ชลหันมา พอเห็นว่าอะไรเป็นอะไรมันก็ทำหน้าแดง... “ไอ้บ้ากาม”
ผมยิ้มทำตาเยิ้ม กระซิบบอกมัน... “กูเงี่ยนแล้วอ่ะ... ดูดKให้กูหน่อยดิ...” จับมือมันมาวางที่ท่อนKที่ผงาดแกร่งสู้มืออยู่ใต้ร่มผ้า... “นะ... นะ น้า... ชล ดูดKกูที...”
“ม่ายอ่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น” ไอ้ชลส่ายหัวดิก แถมยังดึงมือกลับไปอีกต่างหาก...
“น่า... ชล... แถวนี้ไม่มีใครหรอก... นะ... กูเงี่ยน”
“ม่าย...” ไอ้ชลทำหน้าทะเล้น ขยับตัวไปนั่งที่ก้อนหินอีกก้อน ไกลออกไป ก่อนจะหันหน้ามายักคิ้วใส่ผม ตาเป็นประกายวิบวับ
‘อีแบบนี้มันเล่นตัวนี่หว่า’ ผมนึกในใจ... ‘มึงจะทนได้สักกี่น้ำ... เดี๋ยวกูจะยั่วมึงให้ดู ไอ้ชล...’
ผมเอามือลูบที่เป้ากางเกง... กดให้ผ้าแนบไปกับเนื้อจนเห็นเป็นลำชัดเจน... ลูบขึ้นลง “ชล... มึงดูสิ... Kกูขึ้นเป็นลำเลย... มึงไม่อยากดูดเหรอ...” ผมทำเสียงกระเส่า เงยหน้าขึ้นสบตามันด้วยประกายตาหื่นๆ ซึ่งไอ้ชลมันก็ไม่ต่างจากผมเท่าไร แต่มันยังทำปากแข็ง...
“ม่ายอ่ะ...”
เห็นมันยังทำปากแข็ง ผมจึงเริ่มรุกต่อ ค่อยๆ ดันขอบกางเกงบอลที่เป็นยางยืดขึ้นจนหัวบานๆ ของไอ้ดินน้อยโผล่ออกมาชมโลกภายนอก
“ชล... มึงดูดิ... หัวKกูบานแดงน่าดูดไม๊...” ผมบอกมันเสียงพร่า จับท่อนลำแกร่งให้ตั้งตรง รูดหนังหุ้มในลักษณะการ “ถอก” ลงมาจนสุด กดตรงโคนแน่น พร้อมกับแอ่นสะโพกเกร็งสวนรับเต็มเหยียดจนลำKผมดูแกร่งบึกบึนขึ้นจากเดิมอีกมากมาย ส่วนหัวบานแดงก่ำแทบจะระเบิด น้ำใสๆ ใหลเยิ้มจากส่วนปลายลงมาเปรอะตามลำท่อนเป็นมันวาว...
“อูยซซซซ ชล...มึงดูดิ... Kกูเส้นเอ็นโปนเลยนะมึง” ผมครางเสียงพร่า... อารมณ์เตลิดกู่ไม่กลับแล้ว...
“อาซซซ ดิน... มึง สุดยอด... ไอ้ตัวเงี่ยน... มึง... โคตรเซ็กซ์เลย... อาซซซ ซี๊ดดดซซซซ”
ผมไม่ตอบมัน เพราะตอนนั้นอารมณ์ของผมเริ่มพวยพุ่งเข้าหาจุดสุดยอดแล้ว มือข้างที่กดอยูที่โคนลำท่อนเกร็งแน่นลงไปอีก มืออีกข้างที่กำลำท่อนอยู่สาวรูดขึ้นลงอย่างเอาเป็นเอาตาย ตามระดับขั้นของอารมณ์ที่โลดทะยานสุดยอด
“อูยซซซซี๊ดดดดซซซ มันส์ชิปเป๋ง...อาซซซ อาซซซ ชล... กูจะออกแล้ว....อูยซซซี๊ดดซซซ อ๊าซซซ”
ผมครางกระเส่าตัวเกร็ง มือข้างที่สาวรูดอยู่เร่งจังหวะเร็วขึ้น...จนอารมณ์พุ่งถึงขีด ผมหลับตาปี๋ด้วยความเสียวสุดยอด...
“อูยซซซ กูออกแล้วซซซซี๊ด..ดซซซซ”
แต่ขณะที่Kผมกำลังจะพุ่งน้ำเงี่ยนออกมา ไอ้ชลก็ไม่ยอมเสียของ ขยับทีเดียว ท่อนKผมเข้าไปอยู่ในปากมันครึ่งท่อนเข้าไปแล้ว มันกดคออีกวูบเดียว ลำแท่งยาวเจ็ดนิ้วก็หายเข้าคอมันไม่เหลือสักหุน ผมเสียวจนตัวเกร็ง พร้อมๆ กับแรงอัดของอารมณ์ที่พุ่งสวนออกมาเข้าคอไอ้ชลอย่างแรง ผมจับหัวไอ้ชลแน่น สูดปากครางด้วยความเสียว
“อ๊ากซซซ ชล อูยซซซี๊ดดซซซซซ อารรรรซซซี๊ด... ดูดแรงๆ ชล... อูยซซซซี๊ดดซซซ”
แรงดูดที่ลำคอของไอ้ชล แรงขึ้นตามคำขอของผม พร้อมๆ กับมันที่หลับตาปี๋ตัวเกร็งกระตุกเยือก เป็นระลอกๆ หลายต่อหลายครั้ง จนไอ้ชลมันพอใจแล้วมันจึงค่อยๆ คายท่อนKของผมออกมาจากปากมันช้าๆ... แถมยังมีการดูดหัวบานๆ ของKผมแรงๆ อีกเป็นการส่งท้ายก่อนจะปล่อยออกมาเป็นอิสระ
“อูยยยยย ไอ้เวร” ผมสะดุ้งเฮือกด้วยความเสียวสุดๆ ลำKผมยังแกร่งผงกงูบ เหมือนกับเสียวค้าง เป็นมันปลาบ ส่วนหัวบานแดงก่ำ
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมามองผม ตาเป็นประกาย พึมพำเบาๆ
“มึงนะ... ไอ้ดิน…ไอ้ตัวเงี่ยน ไอ้ตัวหื่น”
“หุ หุ... ว่ากูหื่น ใครวะ ดูดKกูไม่ปล่อยเลย... ไหนตอนแรกบอกกลัวคนเห็นไง...”
มันจับKผมรูดขึ้นรูดลงไปมา “มึงอ่ะ... โคตรเซ็กซ์เลย ยิ่งตอนมึงกำลังจะแตก ทั้งหน้าทั้งตามึง ไปหมด...”
ผมหัวเราะหึๆ ถ่างขาให้มันจับKของผมเล่น เพราะรู้ว่ามันชอบ... ไอ้ชลจับรูด จับถอกเล่นสลับกับการก้มลงไปอมดูดที่ส่วนหัวบานๆ อยู่อีกครู่นึง แล้วผมก็เห็นมันเริ่มมีอาการหน้าแดงขึ้นมาอีก... มือที่จับKผมรูดเล่นๆ เมื่อครู่เริ่มบีบแรงขึ้น บางครั้งจับKผมรูดถอกสุดโคนจนKผมเถลือกถลนเส้นเอ็นโปนหัวบานแดงก่ำ แล้วก้มลงดูดแรงๆ อีกหลายครั้ง
“อูยซซซี๊ดซซซ กูเสียวนะ...ชล” ผมคราง กระสันแต่แอ่นเอวให้มันดูดไม่หลบ... (ของชอบนี่ครับ... หุ หุ)
“ดิน...” ไอ้ชล กดถอกKผมจนสุดโคน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม ตาแดงก่ำเป็นประกายหื่น กระซิบเสียงพร่า...
“หือม...” ผมรับคำเสียงพร่าสั่นไม่ต่างไปจากมัน
“กูรักมึง... มึง... เอากูนะ...”
ผมขยับสะโพกเกร็งสวนกับมือมันให้Kผมเถลือกถลนขึ้นไปอีกเป็นคำตอบ รอยแยกที่ส่วนหัวบานเริ่มมีน้ำปริ่มใสๆ ออกมาอีกครั้ง
ไอ้ชลหันไปรื้อของตรงกระเป๋าใบเล็กครู่เดียว หลอดเควายก็ติดมือมันออกมา...
“ไปตรงโน้นดีกว่านะดิน” มันชี้ไปที่ก้อนหินอีกก้อนที่เป็นหน้าตัดเรียบ พลางจับKผมดึงให้ลุกตาม
ผมหัวเราะหึๆ “จับไม่ปล่อยเลยนะมึง” เดินแอ่นสะโพกตามมันไปยังก้อนหินที่ว่า... พอไปถึง ไอ้ชลมันก็จับผมผลักลงนอนหงาย Kชี้โด่ไปทางปลายคาง โดยมีตัวมันก้มตามลงไป... Kผมทั้งแท่งยาวร่วมเจ็ดนิ้วฝังมุกอีกหกเม็ด ถูกไอ้ชลมันดูดขยอกเข้าปากไปทั้งแท่งอย่างไม่ยากเย็นอีกครั้ง ทั้งปาก ลิ้น คอ ของไอ้ชลยังทรงประสิทธิภาพไม่มีตก ทำงานร่วมกันทั้งดูดดุน บีบรัด จนผมเสียวสะท้าน นอนเกร็งตัว สูดปากครางไม่หยุด “อูยซซซ ชล... มึง.. ดูดKขั้นเทพเลย...”
ไอ้ชลมันไม่สนใจผมสักนิด ดูดดุนจนพอใจ ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา เปิดฝาเควายบีบของเหลวใสๆ ออกมาใส่มือทาที่ลำท่อนของผมจนลื่นเป็นมันปลาบ แล้วขึ้นนั่งคล่อมตัวผมค่อยๆ ลดสะโพกลงมา พอรูของมันตรงกับหัวบานของผมดีแล้วมันจึงค่อยๆ กดลงมา ให้หัวบานอวบแทรกเข้าร่องหลืบของมันช้าๆ
“อูยยยซซซ ใหญ่ชิป...” ไอ้ชลกัดฟันหลับตาปี๋เมื่อส่วนหัวบานแทรกเข้าไปในรูของมันจนมิดเงี่ยง...
“โดนมาไม่รู้เท่าไร... ยังจะบ่นอีก... อูยซซซ เสียว...” ผมบอกมันยิ้มๆ สลับกับการสูดปากครางบ้าง เมื่อมันแกล้งขมิบกล้ามเนื้อหูรูดรัดท่อนลำของผมเป็นระยะๆ
ไอ้ชลค่อยๆ กดสะโพกลงมาให้ลำท่อนKของผมแทรกเข้าไปในรูของมันช้าๆ ผมเห็นมันกัดฟันกรอด สะดุ้งเล็กๆ ทุกครั้งที่เม็ดมุกที่ฝังอยู่บนท่อนเอ็นของผมแทรกผ่านกล้ามเนื้อวงแหวนหูรูดของมันเข้าไป...
“ใหญ่ก็ใหญ่ แล้วยังเสือกฝังมุกอีก... อูยซซซ” มันยังบ่นไม่เลิก... ทั้งที่เม็ดมุกแทรกเข้าไปจนเกือบหมดแล้ว
“มึงไม่ชอบเหรอ มีผัวKใหญ่ๆ แบบนี้ ฝังมุกอีกหกเม็ดหาไม่ได้ง่ายๆ นะมึง...อูยซซซ”
ผมพูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องครางด้วยความเสียว เมื่อไอ้ชลกัดฟันกลั้นใจกดสะโพกหนักๆ หลังจากมุกเม็ดสุดท้ายแทรกเข้าไปแล้ว... ลำKขนาดซองบุหรี่แตก ยาวร่วมเจ็ดนิ้วไหลลื่นแทรกเข้าไปในตัวของมันจนหมด...มิดยันโคน...
ไอ้ชลตัวสั่นระริก เอามือเท้าสะโพกของผมแน่น หายใจหอบ... “ชอบ... อูยซซซ โอยยย มึงอย่าเพิ่งขยับนะ ซี๊ดดด…อูยยย Kมึงใหญ่โคตร...”
นั่งพักอยู่ครู่ใหญ่ไอ้ชลก็ค่อยๆ ขยับตัวขึ้นลงเริ่มจากช้าๆ ก่อน ลีลาไอ้ชลไม่ย่อยหรอกครับ เล่นเอาผมจวนเจียนจะไปก็หลายหน แต่ด้วยชั่วโมงบินที่ผ่านมาทำให้ผมประคองตัวรอดไปได้อย่างหวุดหวิดจนไอ้ชลมันเหนื่อยหอบ เหงื่อซึมทั่วแผ่นอกและใบหน้า
“ชล... ให้กูทำดีกว่านะ”
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ประคองหลังไอ้ชลให้เอนหลังนอนหงายราบไปกับก้อนหิน ก่อนจะขยับยกขามันขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้าง... พอได้จังหวะดีแล้ว ผมก็เริ่มเกร็งหน้าท้องเนิบกระเด้าสะโพกส่งท่อนลำของผมให้เข้าไปในรูของไอ้ชลมิดด้าม
“อาซซซ ดิน... อารวซซซซ กูรักมึงที่สุดเลย ดิน...อู๊ยซซซ ซี๊ดซซซ...”
“อูยซซซซ มันส์ชิปเป๋งเลย...” ผมกอดไอ้ชลไว้เต็มอ้อมแขน... ช่วงล่างทำหน้าที่ขยับกระเด้าสะโพกส่งท่อนลำของผมให้เข้าออกในตัวมัน... ผมซอยเนิบๆอยู่อีกครู่นึง แล้วจับขาข้างขวาของไอ้ชลไขว้ไปทับขาซ้ายเหมือนนอนตะแคงก่ายหมอนข้าง โดยมีผมกอดประกบอยู่ด้านหลัง ท่อนKของผมยังคาอยู่ในตัวมันพอได้จังหวะผมก็เริ่มกระเด้าซอย...
ท่ามกลางบรรยากาศธรรมชาติของน้ำตกและป่าเขา ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น การกระเด้าซอยสะโพกจึงเร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นด้วยความมันส์และสะใจอย่างยิ่ง เข้าสุดท่อน...ออกสุดลำ...ทุกครั้ง
“อาซซซ อูยยยซซซ อ๊าซซซ อูยซซซซ ดิน... มึงเกิดเงี่ยนอะไรเนี่ยะ...” ไอ้ชลหน้าเบี้ยว ครางไม่เป็นส่ำ เมื่อผมเร่งความเร็วขึ้นอีก จนมันต้องสูดปากครางไม่หยุดปาก “อูยซซ...ซี๊ดดซซ... อูยซซ...ซี๊ดดซซ...อูยซซ...ซี๊ดดซซ”
“อูยซซซ ดิน... อูยวซซซ กูเสียวทนไม่ไหวแล้วซี๊ดซซ อูยซซซ”
ไอ้ชลเอื้อมมือมาดึงยึดสะโพกของผมให้กระเด้าKใส่มันแรงขึ้นอีก... ผมจับสะโพกมันแน่น กระเด้าหนักหน่วง ลำKผมมุดเข้าออกในรูของไอ้ชลเป็นมันปลาบ... อาการขมิบที่กล้ามเนื้อหูรูดของไอ้ชลรุนแรง เป็นจังหวะหลายครั้ง จนผมเสียวลำKไปหมด...
“อาซซซ กูแตกแล้ว ดิน... อาซซซี๊ดซซซ อูยซซซ” ไอ้ชลครางยาว ตัวสั่นกระตุกจนผมรู้สึกได้... ยิ่งทำให้ผมเร่งการกระเด้าแรงขึ้นอีกหลายครั้ง... จนกระทั่ง....
“อ๊าซซซ ชล... กูก็แตกแล้วอูยซซซ มันส์ชิปเป๋งเลย...ซี๊ดดซซซ”
ผมครางกระเส่า สูดปากด้วยความเสียว... กระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าครั้ง ก็กดสะโพกแนบกับบั้นท้ายของไอ้ชล ลำKกระตุกเกร็งกล้ามเนื้อฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวเข้าสู่ในร่างกายของมันอย่างรุนแรง...
“อ๊าซซ อูยซซซี๊ดดซซซซ ชล... อูยซซซ” จนอาการเกร็งกระตุกจากความเสียวกระสันสุดยอด หยุดลง... ผมจึงค่อยๆ ซบลงเอาหน้าอกแนบกับแผ่นหลังชื้นเหงื่อของไอ้ชล... หายใจหอบเบาๆ...
... กว่าเราจะกลับลงมาจากน้ำตกถึงบ้าน ผมกับไอ้ชลก็ฟาดฟันกันไปอีกสองรอบด้วยบรรยากาศเอาท์ดอร์ที่เป็นใจบวกกับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อทำให้เราปล่อยอารมณ์กันอย่างเต็มที่...
งานนี้ ไม่มีใครหื่นกว่าใครหรอกครับ ผมว่า... เราสองคน พอกัน...
...................
มาถึงก็ติด เรทกันไปเลยครับ
คิดถึงคนอ่านคนดีของผมจังครับ
ดิน
-
ว้าวได้มาเป็นคนแรกเลย จิ้มพี่ดินก่อนเลย
-
:pighaun:
อ่านเสร็จ
แล้วก็เสร็จคับ
คิกคิก
:-[
ขอบคุณคร้าบบบ +1 ให้คนจวยดีของป๋มคับ
-
:mc4: พี่ดินคัมแบ๊คไ้ด้แจ่มมาก
เรียกเลือดได้อีก :pighaun:
-
หื่นทะลุปรอท เรียกรถพยาบาลด่วน
:jul1: :m2:
ห่างหายเล้าไปนาน กลับมาเจอพี่ดินเข้าไป ตายอย่างสงบเลยทีเดีย
-
ยินดีกับความสำเร็จนะครับ และสวัสดีปีใหม่ด้วย
-
กลับมาอีกทีก็เรียกเลือดเหมือนเดิม อิอิ
ผัวเมียคู่นี้หื่นพอกัน 555
-
เสร็จพอดีเลยเรา :jul1:
-
เย้ๆๆพี่ดินมาแล้ว มาพร้อมกับเลือดถังใหญ่ด้วย 555+
+1 ให้น้าา
-
ชลยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
-
ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ
-
ตอนนี้ กับอีกสองสามตอน จะออกแนวดราม่านิดหน่อยนะครับ
น่า... ดราม่ากันสักหน่อยก็ดี จะได้ไม่โดนประนามจากคนอ่านคนดีของผม หุ หุ
:m15: :monkeysad: :sad11:
..........................................................................
ตอนที่ 39 กูผิดหรือเปล่าชล
กลับมาจากบ้าน มาทำงานวันรุ่งขึ้น พี่รัตน์ก็บอกว่า “ดิน... มีลูกค้าจะอ๊อฟเราไปต่างจังหวัด สองคืน วันศุกร์กับเสาร์ที่จะถึง ไปได้ไม๊... ติดเรียนอะไรหรือเปล่า”
“ได้ครับพี่” ผมตอบอย่างไม่ต้องคิด... “ว่าแต่ว่า... ลูกค้าคนไหนครับ”
“เหอะน่ะ...” พี่รัตน์ตอบอย่างมีเลศนัย “วันศุกร์ มาที่ร้านตอนสิบโมงนะ ยังไงก็เบาๆ หน่อยละกัน... สงสารเค้า... เฮ้อ... ม่ายรุไปชอบมันได้ยังไง คิดการณ์ใหญ่เกินตัวจริงๆ... ” แล้วแกก็ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง...
ผมเดินออกมาที่ ไอ้ชล “ลูกค้าเค้าจะอ๊อฟกู ไปต่างจังหวัดวันศุกร์นี้อ่ะ...” ผมบอกมันโดยไม่ต้องรอให้มันถามออกมาเป็นคำพูด เพราะแค่มองผมก็รู้ว่ามีคำถามในลูกตามัน
ผมเดินกอดคอมันไปกินข้าวตามปกติ... “ขายดีเหลือเกินนะมึง...” มันทำเสียงงอนๆ ตอนเดินออกมาพ้นร้านแล้ว...
ผมหัวเราะ ตบกะโหลกมันเบาๆ “เมิงจะงอนไปทำอะไรวะ ไปบ้าน มึงดูดกูไปกี่รอบแล้ว...หุ หุ” นั่นแหละไอ้ชลถึงหัวเราะออกมาได้...
วันศุกร์ตอนเช้า ผมมาที่หน้าร้านตามเวลานัด ไม่นานลูกค้าที่นัดไว้ก็มา ไม่ใช่ใครที่ไหน “น้องโก้” นั่นเอง น้องโก้พาผมไปเมืองกาญจน์ สามวัน สองคืน ก่อนจะพามาส่งที่หน้าร้าน ในบ่ายแก่ๆ ของวันอาทิตย์...
(ส่วนนี้ ผมขอไม่เล่านะครับ ใครยังไม่รู้เรื่องให้กลับไปอ่านภาคแรกตอนที่ 38 “หลงรูปเด็กขาย” นะครับ ตามลิ้งค์นี้เลยครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5576.870)
พอน้องโก้ขับรถออกไป ผมก็สะพายเป้เดินไปที่ห้องของไอ้ชลทันที ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตอนนั้นผม “ง่วง” จนหนังตาจะปิดให้ได้ (ไม่ใช่ “ง่วง” นะครับ ไม่ใช่ “ง” อย่างอื่น แหะ ๆ) เพราะตลอดสามวัน ผมโดนน้องโก้รีดจนแทบจะไม่เหลือพลังอยู่แล้ว
ไอ้ชลอยู่ห้องพอดี พอเข้าห้องมันได้ผมก็เหวี่ยงเป้ไปทางนึง เอนตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาวอย่างหมดเรี่ยวแรง เสียงมันหัวเราะหึๆ...
“หมดแรงเลยสิมึง...”
“อือมมม ง่วงชิป...” ผมบอกมันทั้งหลับตาอยู่อย่างนั้น
“แล้วมึงจะนอนทั้งกางเกงยีนส์อย่างนี้เลยอ่ะ...” ไอ้ชลท้วง
“กูง่วง...” ผมย้ำคำเดิม
เสียงมันหัวเราะหึๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดแอร์ พร้อมกับหมอนที่มันเอามาหนุนหัวให้ผม กับผ้าห่ม...
...ผมหลับไปนานพอดู... ตื่นขึ้นมาอีกทีก็มืดแล้ว... ไอ้ชลอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมจะออกไปทำงาน...
“ตื่นแล้วเหรอ ดิน”
“ฮื่อ กี่โมงแล้ววะ...” ผมถามมันพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง...
ไอ้ชลดูนาฬิกาที่ข้อมือ... “ทุ่มกับห้านาทีแล้ว มึงจะไปทำงานป่ะ”
ผมส่ายหน้า “ม่ายอ่ะ เด๋วกูอาบน้ำ แล้วว่าจะกลับหอ พรุ่งนี้กูมีเรียน มะรืนค่อยมาทำงาน”
ผมพูดพลางลุกขึ้นยืน เพิ่งสังเกตว่า หัวเข็มขัดผมหลุดออก พร้อมกับกระดุมกางเกงยีนส์เม็ดบน ก็คงเป็นไอ้ชลละครับ ที่ปลดออกตอนผมหลับ มันคงจะอยากให้ผมนอนสบายๆ มากกว่าจะคิดเป็นอย่างอื่น...
ผมอาบน้ำเสร็จออกมาห้องน้ำ รู้สึกสดชื่นขึ้นมาอีกพะเรอ... ไอ้ชลนั่งอยู่ที่โซฟาที่ผมนอนเมื่อกี้ ผ้าห่มกับหมอนถูกมันพับเก็บเรียบร้อยเรียงซ้อนกันอยู่ทางนึง
“น้องเค้าคงชอบมึงนะ ดิน” มันเอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ผมหันมามองหน้ามัน “มึงรู้เหรอ ว่าใคร”
“อือ... พี่รัตน์เล่าให้กูฟัง... แกบอกว่า น้องเค้าโทรมาอ๊อฟมึงเองเลย จองไว้ตั้งแต่มึงไปบ้าน...เจ๊บอกว่า บ้านน้องเค้ารวยมาก... พ่อแม่ตามใจ แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้เท่าไรหรอก มีพี่เลี้ยงเป็นญาติห่างๆ คอยดูแล... ใช่ไหมวะ... ดิน”
“ก็คงงั้น... มั๊ง...” ผมบอกมัน... ไม่ต่อความยาว เพราะไม่ได้ให้ประโยชน์ใคร
ไอ้ชลมันเห็นผมไม่ค่อยอยากคุยเรื่องนี้ มันก็เลยไม่ถามต่อ ผมแต่งตัวจนเสร็จก็เลยเดินออกมาพร้อมมัน...จนถึงถนนใหญ่ เรียกแท็กซี่ได้ ค่อยหันมาบอกมัน
“แล้วเจอกัน...ชล ...” ก่อนจะปิดประตูรถแท็กซี่กลับไปที่หอ...
ผมหยุดงานไปอีกวัน และมาทำงานในวันถัดไป พอเห็นหน้าผม พี่รัตน์ก็กวักมือเรียก
“ไงยะไอ้ตี๋เจี๊ยวโต... ไปทำอะไรเด็กเค้าเข้าล่ะ...”
ผมยิ้มให้พี่รัตน์เมื่อเดินเข้าไปยกมือไหว้... “เปล่านี่ครับ”
“เปล่าอะไรล่ะ... ได้ข่าวว่าถึงกับเพ้อเลย...”
“อย่างนั้นเลยเหรอเจ๊...” พี่ป้อมที่ยืนเช็ดแก้วอยู่ข้างๆ หันมาถามเจ๊รัตน์
“ฮื่อ...” เจ๊รัตน์หันไปบอกพี่ป้อม “เด็กไม่เคย... โดนไอ้ดินเข้าไป สามวันสองคืน... พี่เลี้ยงบอกแทบจะหายใจเข้า หายใจออกเป็นไอ้ตี๋นี่...” พี่รัตน์บุ้ยปากมาทางผม...
“ร้ายว่ะ... น้องกู...” พี่ป้อมพึมพำ... เด็กทั้งหมดในร้าน พี่ป้อมดูเหมือนจะสนิทกับผมมากที่สุด...
“ร้ายสิ... ไม่ปราณีปราศรัย เด็กนั่นเลย... เด็กนั่นเจอเข้าไป ก็หลงหัวปักหัวปำ...” พี่รัตน์บอก หันมาค้อนผมประหลับประเหลือก... ก่อนจะบอกเบาๆ “พี่ว่ามันจะยุ่งนา... ดิน”
“ยังไงครับ” ผมไม่เข้าใจ...
“เฮ้อ... ช่างเถอะ... ไหนๆ มันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว...” พี่รัตน์ตัดบท... ก็พอดีกับที่พี่ปิ๊กเดินเข้ามา ผมยกมือไหว้พี่ปิ๊ก
“ดิน มาก็ดีแล้ว มีลูกค้าถามหาพอดี...” พี่ปิ๊กบอก ก่อนจะดึงผมไปที่ ลูกค้า...แล้วผมก็โดนอ๊อฟออกไปตั้งแต่หัวค่ำ...
..............
วันรุ่งขึ้น พอผมไปทำงานอีกวัน พี่รัตน์ ก็บอกว่ามีคนจองผมไว้ตอนสามทุ่ม พอผมเดินออกมาเจอไอ้ชลมันก็บอก
“เมื่อคืน... มีลูกค้ามาหามึง... หน้าตาเคร่งเครียดมากเลย เข้าไปคุยกับพี่รัตน์”
“ใครวะ...” ผมถาม
“ไม่รู้ว่ะ... กูไม่เคยเห็น... ไม่สูงเท่าไร หุ่นเพรียวๆ ท่าทางจิ๊กโก๋หน่อยๆ...”
ผมนึกไม่ออก ว่าใคร แต่ก็ไม่เก็บมาสนใจนาน... เดี๋ยวก็รู้... ผมคิด...
สามทุ่มกว่า... ลูกค้าที่จองผมไว้ก็มา... พี่เปี๊ยก พี่เลี้ยงของน้องโก้นั่นเอง...
พี่เปี๊ยกบอกว่า น้องโก้ไปเซ้าซี้พี่เปี๊ยกให้มารับผมไปอยู่ด้วย น้องโก้บอกว่า ผมรักน้องเค้า... นี่เองที่พี่รัตน์บอกว่า “มันจะยุ่ง...”
ผมบอกพี่เปี๊ยกไปตามความเป็นจริง พี่เปี๊ยกขอให้ผมไปบอกน้องโก้อย่างที่บอกพี่เปี๊ยกด้วยตัวเอง
เราสองคนมาที่โรงแรม ที่น้องโก้รออยู่... ผมใช้เวลาไม่นานนักในการชี้แจง... แล้วผมก็เดินออกมาจากโรงแรมพร้อมกับอาการหัวใจสลายของน้องโก้... ภาพที่เห็น มันทำให้ผมรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย
ผมกลับมานั่งจมอยู่ในห้องไอ้ชลพร้อมกับเบียร์หอบนึง... เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ จนไอ้ชลมันกลับมา...
“อ้าว ดิน... กลับมานานแล้วเหรอ”
“อือ...” ผมบอกมันเบาๆ ถือแก้วเบียร์อยู่ในมือ ไอ้ชลเดินมานั่งข้างๆ ดึงแก้วเบียร์ที่ผมถืออยู่ในมือไปดื่มรวดเดียวจนหมด... ก่อนจะหันมาบอกผมเบาๆ อย่างคนที่รู้เรื่องมาก่อนแล้ว
“มึงลืมเรื่องนี้ไปเถอะ... มึงทำดีที่สุดแล้ว...”
ผมหันมามองหน้าไอ้ชล ก่อนจะบอกมันเบาๆ... “กูก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี...”
“มึงชอบน้องเค้าเหรอ” ไอ้ชลถามผม
“เปล่า... แต่กูคิดว่า มันโหดร้ายไปหน่อยที่จะทำให้คนๆ นึง ที่คาดหวังอะไรอยู่ดีๆ แต่ต้องมาผิดหวังอย่างกะทันหัน จริงๆ มันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่ต้องรีบขนาดนั้น... น้องเค้ายังเด็ก...”
ไอ้ชลพยักหน้า “อือ... กูเห็นด้วยกะมึงนะ... แต่คนอื่นเค้าไม่คิดอย่างเราหรอก เค้าก็คิดว่า เราจะไปหลอกน้องเค้าหรือเปล่านะสิ...”
ผมถอนหายใจ... “กูทำดีที่สุดแล้วใช่ไหมชล”
“อือ... ก็ในสภาพอย่างเราแหละ... ดิน ก็ได้แต่ภาวนาให้น้องเค้าคิดได้เร็วๆ...”
ผมเงียบไปพักนึง... “พรุ่งนี้กูจะกลับบ้าน... มึงลาพี่รัตน์ให้กูด้วยละกัน...” ผมบอกมันเบาๆ
“เออ... เดี๋ยวกูบอกพี่รัตน์ให้... ไปอาบน้ำนอนกันเหอะ...ตีสองแล้ว” ไอ้ชลบอก....
ตื่นขึ้นมาตอนเช้า อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็กลับมาที่หอ ก่อนจะเดินทางต่อไปที่บ้านที่ต่างจังหวัดทั้งๆ ที่เพิ่งกลับมาไม่นาน... จนม๊าแปลกใจ แต่ก็ชอบ...
ผมใช้เวลาเกือบทั้งอาทิตย์อยู่ที่บ้านกับป๊ากับม๊า... จนสบายใจแล้วผมถึงกลับเข้ามากรุงเทพอีกครั้ง...
-
อ่านแล้ว....
เครียดแทนคุณดิน
น้องเค้าเด็กจริงๆน่ะแหละ ยังแยกเรื่องรักกับใคร่ไม่ออก
แต่ส่วนตัวตัดแต่เนิ่นๆ น่าจะดีกว่า
เจ็บมากจริงๆ แบบแทบจินตนาการไม่ได้เลยด้วยมั้ง
แต่ถ้าน้องเค้าหลงไปจนถลำลึกยิ่งกว่านี้ก็จะยิ่งยาก
ยังไงก็ต้องเจ็บล่ะนะ
-
เข้าใจคุณดินน่ะ
เวลาที่เรารู้สึกว่าไปทำอะไรให้คนอื่นเสียใจ
แล้วเราจะรู้สึกผิด หรือสงสาร เห็นใจเค้า
แต่..เราก็ทำอะไรไม่ได้มากนี่ ทำได้เพียงแค่นั้นเอง ทำมากกว่านั้นไม่ได้แล้ว
นับว่าน้องโก้ยังโชดดี ที่ไม่ถูกหลอกให้รัก ให้หลงจนหัวปักหัวปำ เพียงเพื่อปอกลอกเอาเงินเท่านั้น
ซึ่งดินไม่ได้ทำ
แต่ถ้าดินทำยังงั้นดิ นั่นแหละถึงจะเรียกว่า ได้ทำผิดต่อเค้า
น้องโก้..ได้รับประสบการณ์ความรัก ไปโดยปริยาย หุหุ
+1 ขอบคุณครับคุณดิน..รักน๊า อิอิ
-
พ่อกระ...เลี่ยมทองจริงๆ
ยินดีต้อนรับกลับเล้าครับ
-
พ่อกระ...เลี่ยมทองจริงๆ
ยินดีต้อนรับกลับเล้าครับ
ชะอุ๋ย... เรื่องมันก็ ยี่สิบกว่าปีแล้วนา... ถ้าเลี่ยมจริงคงหลายตังค์ ตอนนี้บาทละสองหมื่น แล้วนะครับน้องพูห์
-
ชลกับดินนี่ร้อนแรงกันได้เสมอเลยนะ :oo1:ทุกที่ ทุกเวลา
-------------------------
ดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณดินอีก แล้วจะตามอ่านเรื่อยๆนะคะ คนเขียนคนดี :bye2:
-
ถามค่ะ
คือหนูเข้าไปอันเก่าที่พี่เขียนไว้แล้ว
มันต้องเข้าไปอ่านในบล็อก ซึ่งจำกัดจำนวน
พอลองอ่านรีพลายของคนอื่นดูเค้าเขียนไว้ว่าพี่ชลหายไป
แล้ว.....ว ตอนนี้หนูมีปัญหาคาใจมากคือ ตอนนี้พี่ดินกะพี่ชลอยู่ในสถานะภาพใดคะ
เนื่องจากตอนนี้อ่านไปแล้วมันรู้สึกอยากจะร้องไห้มากจริงๆน่ะค่ะ เลยอยากได้ข้อสรุปของชีวิตพี่ๆดีกว่า
ขอบคุณค่า
-
ถามค่ะ
คือหนูเข้าไปอันเก่าที่พี่เขียนไว้แล้ว
มันต้องเข้าไปอ่านในบล็อก ซึ่งจำกัดจำนวน
พอลองอ่านรีพลายของคนอื่นดูเค้าเขียนไว้ว่าพี่ชลหายไป
แล้ว.....ว ตอนนี้หนูมีปัญหาคาใจมากคือ ตอนนี้พี่ดินกะพี่ชลอยู่ในสถานะภาพใดคะ
เนื่องจากตอนนี้อ่านไปแล้วมันรู้สึกอยากจะร้องไห้มากจริงๆน่ะค่ะ เลยอยากได้ข้อสรุปของชีวิตพี่ๆดีกว่า
ขอบคุณค่า
ติดตามอ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ นะครับ แล้วจะรู้ว่าตอนนี้ผมกับไอ้ชลอยู่ในสภาพไหน...
-
กลับมารำลึกถึงความหลังกันหน่อยนะครับ.... เศร้าไปหน่อยก็อย่าว่ากันนะครับ คนดี
:m15: :monkeysad: :sad11:
............................................................
ตอนที่ 40 เชียงใหม่แห่งความหลัง
ณ. ผืนดินถิ่นสวรรค์ ดินแดนแห่งฝันขวัญบุรีศรีไทย แดนดอกเอื้องสมญานั้นเมือง... เชียงใหม่....
(เป็นเพลงของ ม.เชียงใหม่เพลงนึง ที่ผมฟังจนติดหู... และจำท่อนแรกได้จนบัดนี้...)
...เมื่อก่อนนี้ การมาเชียงใหม่แต่ละที มันดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ ที่ค่อนข้างจะเอิกเกริกพอสมควรสำหรับผม แต่มาถึงวันนี้ วันที่การเดินทางเป็นไปอย่างง่ายดาย ทั้งรถไฟ รถทัวร์วันละหลายๆ เที่ยว รวมถึงเครื่องบินที่มีวันละไม่ต่ำกว่าสิบเที่ยว ทั้งสายการบินแห่งชาติ สายการบินชั้นประหยัด ทั้งสัญชาติไทยและต่างชาติ...
ยิ่ง ผมเองที่บังเอิญมาลงทุนกับเพื่อนทำเกสต์เฮาส์เล็กๆ ให้คนเช่าอยู่ด้วย ยิ่งทำให้การมาเชียงใหม่ของผมดูจะเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกิน อยากมาก็หิ้วกระเป๋านั่งรถแท็กซี่ไปสนามบิน อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็มาปร๋ออยู่เชียงใหม่แล้ว... มาถึงก็เอารถที่บ้านเพื่อนที่มีอยู่หลายคัน ขับเที่ยว คนเดียวบ้าง หรือไปกับเพื่อนบ้าง แล้วแต่โอกาส
แปลกนะครับ หลายๆ ปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ผมกลับจากเรียนหนังสือที่อเมริกา และได้มาเชียงใหม่ปีละหลายๆ ครั้ง เกือบทุกครั้งที่ผมมีโอกาส และไม่รู้จะทำอะไร ผมก็จะขับรถของผมคนเดียวขึ้นไปเที่ยวบนดอยสุเทพ ทั้งไหว้พระธาตุฯ ไปเดินที่ภูพิงค์ และ หมู่บ้านแม้วที่เลยขึ้นไปอีก ทั้งๆ ที่ ทุกๆ ครั้ง มันก็จะไม่ต่างอะไรกันมากนัก จะต่างก็แค่ เมื่อก่อนที่มา บนหมู่บ้านแม้วดอยปุย ยังดูบริสุทธิ์ เป็นชาวหมู่บ้านแม้วจริงๆ ที่ทำของขาย เทียบกับปัจจุบันที่ กลายเป็นคนในเวียง ที่ขึ้นไปเช่าที่ขายอยู่บนนั้นแทน ของขายก็มาจากข้างล่างนั่นเอง มีน้อยมากที่จะเป็นของที่ทำจากหมู่บ้าน...
ทั้งวัดเจดีย์หลวง วัดพระสิงห์ที่ล้วนแล้วแต่เป็นอดีตของผม แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่อย่างสง่างามประดับเมืองเชียงใหม่อยู่ทุกวันนี้ ผมก็แวะไปเยี่ยมเกือบทุกครั้งที่มีโอกาส โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าได้ไปเดินถนนคนเดินในวันอาทิตย์ที่ไม่มีอะไรจะทำ และเวลาเหลือ ผมก็จะแวะไปทุกครั้ง...
ปลายเดือนพฤศจิกายน ’53 ที่ผ่านมาเป็นช่วงที่ผมเหลือวันหยุดอยู่พอสมควร เพื่อนที่เชียงใหม่ที่ดูแลเกสต์เฮาส์อยู่บอกว่าจะขอลาลงมาทำธุระที่กรุงเทพฯ สักสามสี่วัน ให้ผมขึ้นมาดูแลแทน รวมไปถึงการปรับปรุงซอฟท์แวร์สำหรับเกสต์เฮาส์ด้วยซึ่งผมเป็นคนสั่งเข้ามาเอง... ทำให้ผมต้องขึ้นมาเชียงใหม่อีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้...
หลังจากดูแลความเรียบร้อยของการลงโปรแกรมใหม่แล้ว ผมก็ว่างไม่มีอะไรจะทำ ก็อย่างเคยครับ ได้รถโฟร์วีลมาคัน ผมก็ขับออกมาจากบ้านเพื่อน... ขับไปเรื่อยๆ โดยยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดีด้วยซ้ำ
ขับข้ามสะพานนวรัตน์ ไปจนถึง สถานีรถไฟ แล้วความคิดของผมก็ไหลลื่น ฉากแห่งความหลังระหว่างผมกะไอ้ชลตอนที่ขึ้นมาตามหาน้องษา เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนฉายย้อนหลังมาให้ผมถ่ายทอดออกมาเป็นตอนนี้จนได้...
.............................................
“เราจะไปพักที่ไหนน่ะ ดิน” ไอ้ชลที่แบกกระเป๋าเดินตามผมมา ถามขึ้น สายตาของมันมองไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น
“บ้านพักที่พี่ป้อมเคยแนะนำให้กูน่ะ” ผมบอกมัน พร้อมกับเสียววูบในอก เพราะที่พักนั้น ผมเคยมาพักกับน้องษา ก่อนที่น้องเค้าจะสอบเอ็นทร้านส์ ติดที่เชียงใหม่นี่เอง
“มึงเคยมาเชียงใหม่หลายครั้งแล้วเหรอ... ดิน” ไอ้ชลถามต่อ
“เออ... กูมีเพื่อนที่เรียนด้วยกัน สอบติดที่ม.เชียงใหม่ เคยมาหามันสองหนน่ะ แล้วก็ครั้งสุดท้าย กูมากับ...น้องเค้า” คำสุดท้ายผมเกือบจะกลืนหายลงไปในคอ จนไอ้ชลมันสังเกตได้
“ดิน”...
“หืมม”
“มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้นะ มึงอย่าเพิ่งคิดมากไป” ไอ้ชลบอก... มันรู้ว่า ผมรักน้องษามากแค่ไหน...
ผมไม่ตอบมัน เร่งเดินไปที่รถเมล์สองแถวสีแดงที่จอดรอผู้โดยสารเรียงเป็นตับ... บอกสถานที่ๆ จะไปกับคนขับ ก่อนจะเดินไปท้ายรถ ขึ้นไปนั่ง โดยมีไอ้ชลตามมานั่งข้างๆ มี ผู้โดยสารร่วมทางไปกับเราอีก 4 – 5 คน
ระหว่างทาง ไอ้ชลมองลอดหลังคารถสองแถวไปดูบรรยากาศของ เมืองเชียงใหม่อย่างตื่นเต้น อยู่ตลอดเวลา เชียงใหม่ดูจะเป็นสถานที่ๆ แปลกตาไปจากที่มันเคยเห็น หรือเคยอยู่มาไม่น้อย
“เชียงใหม่นี่วัดเยอะ เนอะ ดิน” ไอ้ชลบอกเมื่อระหว่างทางที่รถขับผ่าน มันเห็นวัดอยู่ติดๆ กันหลายวัด
“อือม...” ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าผมจะไปตามหาน้องษาที่ไหนดี ได้แต่รับคำไอ้ชลไปตามเรื่อง... หลังจากที่ส่งคนลงสองสามคนแล้ว รถโดยสารก็พาเราสองคนมาถึงที่บ้านที่จะพัก
ป้าเจ้าของ พอเห็นผมก็จำได้ ทักทายอย่างมีไมตรี ผมบอกว่าจะมาพักสักสามสี่วัน ป้าก็พยักหน้า ก่อนจะส่งกุญแจให้ผม
“ห้องตี้เดิมเลยนะเจ้า” ป้าบอกเป็นภาษาเหนือ
เราเอาของไปเก็บ ล้างหน้าล้างตาก่อนจะมาหาเช่ารถมอเตอร์ไซค์เพื่อขับตามหาน้องษา...
........................................................
ความคิดของผมวิ่งตามเหตุการณ์ในอดีตเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ดูเหมือนว่าภาพต่างๆ มันกำลังย้อนกลับมาให้ผมเห็นเป็นฉากๆ อย่างต่อเนื่อง
ในภาพนั้นผมมองเห็นผมกะไอ้ชลที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ขับตามหาน้องษา... จากที่หนึ่ง ไปอีกที่หนึ่ง ถึงแม้ว่า ในปัจจุบันนี้ สถานที่หลายๆ แห่งนั้นมันจะหายไปกับวิวัฒนาการของเมืองเชียงใหม่ที่แตกต่างจากเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วอย่างมากมาย ผมมองเห็นและจำได้ ถึงความรักที่แสดงออกมาจากแววตาของไอ้ชลและกำลังใจที่มีให้ผมอย่างเหลือเฟือ...
........................................................
“ไปไหนต่ออ่ะ ดิน” ไอ้ชลถามผม หลังจากที่ผิดหวังจากที่ๆ เราไปตามหาน้องษาเป็นที่ๆ เท่าไรไม่รู้
“กูไม่รู้เหมือนกันว่ะ ชล... กูไม่รู้ว่าน้องเค้าย้ายไปอยู่ที่ไหน” ผมพูดเสียงเบา อ่อนล้าทั้งกายและใจ
“มึงใจเย็นๆ นะ... ดิน กูว่าเรากลับไปถามที่หอเดิมที่น้องเค้าเคยอยู่... มันน่าจะมีใครสักคนที่รู้ว่าน้องเค้าย้ายไปอยู่ที่ไหน... นะ... มึงอย่าเพิ่งหมดหวัง...” ไอ้ชลพูดพร้อมกับเอามือตบให้กำลังใจที่ไหล่ของผม...
เพราะคำพูดของไอ้ชล ทำให้ผมมีแรงฮึดที่จะตามหาน้องษาในวันนั้นทั้งวัน แต่ ก็ไม่ได้เรื่องอะไร ดูเหมือนว่าน้องษาจะหายตัวไปโดยไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหน หรือไม่ก็.... จงใจหลบหน้าผม
... ผมกับไอ้ชลกลับมาถึงที่พักอย่างอ่อนแรง... อาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อย ไอ้ชลก็แกะถุงอาหารที่ซื้อติดมาด้วย ออกใส่จานที่ลงไปยืมป้าเจ้าของบ้านมา... ก่อนจะยกมาที่ระเบียงที่ผมนั่งกินเบียร์อยู่เงียบๆ
“มึงกินข้าวสักหน่อยนะ ดิน” มันบอกพร้อมกับยื่นจานมาให้ผม
“กูกินไม่ลง” ผมบอกมันเบาๆ
“กินเถอะ มึงกินเบียร์ท้องว่างๆ เดี๋ยวเมาตายห่า กินแล้วจะได้มีแรง เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปตามหาน้องเค้ากันต่อ” ไอ้ชลพูดเรื่อยๆ แต่แววตาจริงใจ
“มึงไม่ต้องไปก็ได้นะ ชล” ผมบอกอย่างเกรงใจมัน
ไอ้ชลมองหน้าผม ก่อนจะพูดเสียงหนัก “มึงไม่ต้องมาห้ามกู แค่คำว่าเพื่อน... กูก็ทิ้งมึงไม่ได้แล้ว แต่นี่... มึงมันยิ่งกว่าเพื่อนกูอีกนะ...”
........................................................
ผมขับรถย้อนกลับมาถึงสะพานนวรัตน์ เลี้ยวซ้ายผ่านหน้าไนท์บาร์ซาร์ ที่เงียบเหงาไปเยอะ... ขับผ่านตลาดอนุสารที่ๆ เมื่อก่อนใครจะไปกรุงเทพฯ ก็มาขึ้นรถได้ที่นี่ แล้วจะมีรถสองแถวไปส่งที่อาเขตอีกที (เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ายังมีอยู่หรือเปล่านะครับ) ผ่านหน้าโรงแรมใหญ่ๆ อีกหลายโรงแรม ถนนช้างคลาน... แล้วผมก็ทะลุมาถึงถนนเลียบแม่น้ำปิงที่จะไปออกหนองหอย อันเป็นสถานที่ตั้งของเกสต์เฮาส์ ที่ผมเคยมาพัก ตอนนั้น....
ผมมองไม่เห็นสภาพเดิมๆ ที่ร่มรื่นอย่างเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว กลายเป็นตลาด เป็นห้องแถวอันจอแจขึ้นมาแทน...
“มึงอยู่ที่ไหนวะ ชล...” ผมรำพึงเบาๆ กับตัวเอง เมื่อผ่านสถานที่อันเหมือนกับเป็นประวัติศาสตร์ ความหลังของเราสองคน ทั้งๆ ที่ตอนนั้น ไม่เคยคิดสักนิดว่า... ผมจะต้องกลับมาย้อนประวัติศาสตร์ตัวเองอยู่คนเดียว
ผมขับเลยไปถึงถนนที่จะไปสนามบินขับอ้อมเมืองขึ้นสะพานข้ามแยกที่จะไปหางดง ผ่านแอร์พอร์ตพลาซ่า โรงเรียนวัฒโนทัยพายัพ...ประตูสวนดอก จนเข้าสู่ถนนห้วยแก้ว ผ่านหน้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่... ผมเหลือบตามองนิดนึง มหาวิทยาลัยที่น้องษาเรียนจบ เป็นอีกอันที่เป็นสาเหตุของทางแยกชีวิตของผมกับน้องเค้า... จนกระทั่งมาถึง อนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัย พระอริยสงษ์ผู้สร้างถนนขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพ...
ผมจอดรถ เดินไปซื้อดอกไม้ที่แม่ค้าหลายเจ้า ร้องเชิญชวนให้ซื้อ... สักการะพ่อครูบา ปิดทอง บริจาคเงินใส่กล่องไปจำนวนนึง ก่อนจะถอยออกมานั่งที่ศาลาริมทางถนน ฝั่งตรงข้าม... ความคิดของผมย้อนกลับไปอีกครั้ง...
................................................................
“ดิน มึงเช็ดหน้าเช็ดตาบ้าง” ไอ้ชลยื่นผ้าขนหนูที่มันเทน้ำใส่จนชุ่มให้ผม ก่อนจะเดินไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนที่ร้านค้ามาให้ผมจุดสักการะพ่อครูบาฯ
ผมเดินไปที่อนุสาวรีย์ จุดธูปเทียนสักการะ คุกเข่า พนมมือ อธิษฐานเบาๆ
“ผมมากราบสักการะด้วยความศรัทธา... ตอนนี้ จิตใจของผมเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม ขอบารมีพ่อครูบาศรีวิชัย จงช่วยดลบันดาลให้ผม ผ่านพ้นห้วงเวลาแห่งความทุกข์นี้ ไปด้วยดีด้วยเถิด... สาธุ”
ปักธูปที่กระถาง ถอยออกมา กราบสามครั้ง แล้วถวายเงินเข้ามูลนิธิไปจำนวนนึง... ก่อนจะเดินไปปิดทองที่องค์รูปปั้นของพระครูบาฯ แล้วเดินมารอไอ้ชล ที่รถมอเตอร์ไซค์
................................................................
ยังไม่จบครับ... เด๋วมาต่อตอนหน้านะครับ...
-
คิดถึงชลจัง :กอด1:
-
ตอนนี้เศร้าจังครับ ความหลังมันมีทั้งหอมหวาน ทั้งปวดร้่าวจริงๆ
-
อดีต..
ไดอารี่บันทึกเรื่องราว
มีทั้งรอยยิ้ม
และคราบน้ำตา
ขอบคุณครับ
-
เราก้พึ่งกลับมาจากเชียงใหม่ค้าพี่ดินนน
-
เศร้าและเครียด แต่ประทับใจคำพูดพี่ชลจัง เท่ระเบิดไปเลย o13
-
หึ หึ เราเพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่เหมือนกัน เส้นทางที่พี่ดินใช้ เราก็เพิ่งไปใช้เมื่อวันที่ 15-16 ม.ค. ที่ผ่านมานี่เองนะ
คงยังอุ่นๆอยู่เลย แต่ถึงจะซ้ำรอยและเดินชนกับพี่ดินก็คงไม่รู้จักกันหรอกเนาะ
เชียงใหม่รอบนี้ มันดูแห้งๆไงไม่รู้นะครับ ข้างทางต้นไม้ตายเยอะเลย ฝุ่นก็เยอะนะ
อากาศในเมืองออกมายืนหน้าโรงแรมยังถามเพื่อนเลยว่า ได้กลิ่นเหมือนควันไฟมั้ย เพื่อนบอกธรรมดาของเชียงใหม่อ่ะ เค้ามีปัญหาเรื่องไฟป่า ไฟใหม้ อืมมมมมมมมมมมม เศร้าเหมือนกันนะ
พี่ดินอยู่เชียงใหม่เหรอนี่ ..... อยากเจอจัง
อยากดูว่าทุกวันนี้ยังโออยู่มั้ย
อิอิ แฟนพันธุ์แท้หน่ะครับ
-
หึ หึ เราเพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่เหมือนกัน เส้นทางที่พี่ดินใช้ เราก็เพิ่งไปใช้เมื่อวันที่ 15-16 ม.ค. ที่ผ่านมานี่เองนะ
คงยังอุ่นๆอยู่เลย แต่ถึงจะซ้ำรอยและเดินชนกับพี่ดินก็คงไม่รู้จักกันหรอกเนาะ
เชียงใหม่รอบนี้ มันดูแห้งๆไงไม่รู้นะครับ ข้างทางต้นไม้ตายเยอะเลย ฝุ่นก็เยอะนะ
อากาศในเมืองออกมายืนหน้าโรงแรมยังถามเพื่อนเลยว่า ได้กลิ่นเหมือนควันไฟมั้ย เพื่อนบอกธรรมดาของเชียงใหม่อ่ะ เค้ามีปัญหาเรื่องไฟป่า ไฟใหม้ อืมมมมมมมมมมมม เศร้าเหมือนกันนะ
พี่ดินอยู่เชียงใหม่เหรอนี่ ..... อยากเจอจัง
อยากดูว่าทุกวันนี้ยังโออยู่มั้ย
อิอิ แฟนพันธุ์แท้หน่ะครับ
หุ หุ เด๋วมีอีกสองตอนถัดไปครับ ว่ายังโออยู่ป่ะ... ตอนนี้ยังม่ายบอกอ่ะ...
เที่ยวเชียงใหม่ ต้องประมาณ ปลายฝนต้นหนาวครับ เพระายังจะได้กลิ่นของต้นไม้ และสีเขียว ถ้าไปช่วงนี้ หรือเข้าเดือนเกุมภา ชาวบ้านเค้าจะลามทุ่งกัน เพื่อเผาทำลายซังของต้นข้าว แล้วก็พวกไข่แมลงอ่ะครับ เพื่อเตรียมดินสำหรับฤดูเพาะปลูกหน้า...ที่กำลังจะมาถึง
-
^
^
^
ว้าว...ว้าว.....ดีใจอ่ะ
ได้เข้าใกล้มุก 6 เม็ดของพี่ดินด้วย โดยการจะริ้มตะรูดดดดดดดดดดดด
แฮ่...แฮ่......พี่ดินเอามุกออกยัง
-
พี่ดินอย่าเดี๋ยวนานนะ รออ่านอยู่จ้า :impress2:
-
วะ วะ ว้าว พี่ดินพูดถึงหนองหอยบ้านผมด้วย
ณ ตอนนี้ผมก็นั่งอ่านที่หนองหอย
ผมอยู่มา 25 ปี ไปอยู่ต่างจังหวัดมาบ้าง 4-5 ปี แต่ตอนนี้มาอยู่บ้าน เรียนป.โท ของ มช. ครับ
-
วะ วะ ว้าว พี่ดินพูดถึงหนองหอยบ้านผมด้วย
ณ ตอนนี้ผมก็นั่งอ่านที่หนองหอย
ผมอยู่มา 25 ปี ไปอยู่ต่างจังหวัดมาบ้าง 4-5 ปี แต่ตอนนี้มาอยู่บ้าน เรียนป.โท ของ มช. ครับ
พยายามเข้านะครับ ความสำเร็จอยู่ไม่ไกล...
Cheer....
-
แฮ่...แฮ่......พี่ดินเอามุกออกยัง
-
แฮ่...แฮ่......พี่ดินเอามุกออกยัง
ไม่บอกครับ ไว้อ่านตอนต่อๆ ดีกว่านะ...
-
เอาอีกฉากของดราม่ามาให้อ่านครับ คิดถึงจัง
:m15: :monkeysad: :sad11: :o12:
....................................................
ตอนที่ 41 ความหลังของความรัก
“วัดเจดีย์หลวง” เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างในสมัยพระยาแสนเมืองมา แห่งราชวงศ์ มังราย มีอายุกว่า หกร้อยปี ตั้งอยู่กลางเมือง ถ้าใครไปเชียงใหม่ตอนนี้ และมีโอกาสที่ได้ไปเดินซื้อของที่ถนนคนเดินในวันอาทิตย์ช่วงบ่ายๆ เย็นๆ เดินจากประตูท่าแพไปตามถนนราชดำเนิน ตรงไปที่วัดพระสิงห์ จนมาถึงจุดตัดระหว่างถนนราชดำเนินกับถนนพระปกเกล้า เลี้ยวซ้ายนิดนึง ผ่านหน้าวัดพันเตา ที่มีหน้าบัน เป็นรูปนกยูงแกะสลักสวยงาม... วัดเจดีย์หลวงจะอยู่ประตูถัดไป
ผมจอดรถไว้ที่ๆ วัดจัดไว้ เดินไปที่หลังโบสถ์ อันเป็นที่ตั้งของเจดีย์ใหญ่ที่มีรอยปรักหักพัง... ทางกรมศิลปากรได้เข้ามาบูรณะองค์เจดีย์จนดูเรียบร้อยขึ้น ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่คงสภาพเหมือนกับเจดีย์หักองค์ใหญ่ ธรรมดาๆ ผมนั่งคุกเข่าลงกราบองค์พระที่ประดิษฐานอยู่ ก่อนจะถอยออกมานั่งที่ม้านั่งไม่ไกล
ช่องเกลที่เคยเป็นที่ประดิษฐานพระแก้วมรกต ที่อัญเชิญมาจากเมืองลำปาง (ก่อนจะถูกอัญเชิญไปประดิษฐานที่ลาว จนถึงสมัยพระเจ้าตากสินมหาราช) ยังคงอยู่ เพียงแต่ถูกบูรณะจนดูสะอาดสะอ้าน... ความคิดของผมย้อนกลับไปถึงเรื่องราวเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ที่ผมมานั่งที่นี่ สองครั้ง ครั้งแรกมากับผู้หญิงคนนึง ที่ผมเคยรักมากที่สุด ผมนั่งอยู่ตรงหน้าพระแห่งนี้คู่กับน้องเค้า พร้อมกับคำอธิษฐาน
“...ขอให้ผมหลุดพ้นจากบ่วงกรรม อันนี้ให้เร็วที่สุด ผมขอจองเป็นคู่กับผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่าได้มีอุปสรรคใดๆ มาแผ้วพานต่อการครองคู่ของเรา...”
ครั้งนั้นความรักยังเต็มไปด้วยความหวานชื่นและความหวัง... ผมหวังว่าผมจะสามารถครองคู่อยู่กับน้องเค้า ดูแลน้องเค้าตลอดไป... ความรักในครั้งนั้น ผมทุ่มจนหมดใจ ไม่เหลือทางถอยให้กับตัวเองเลยสักนิด... จนกระทั่ง...วันที่ผมมาซมซานตามหาน้องษาที่เชียงใหม่ กว่าจะได้รู้ความจริงว่า น้องเค้าไม่รักผมแล้ว
วันที่ผมรู้ และเห็นกับตาตัวเอง หลังจากนั้น...ผมก็พบว่า ผมมานั่งอยู่ที่หน้าเจดีย์แห่งนี้พร้อมกับไอ้ชล...
………………………………………….
... “ที่ไหนวะ ชล” ผมถามไอ้ชลเสียงแหบหลังจากที่มันพาผมซ้อนมอเตอร์ไซค์จากไนท์บาซาร์ ขับวนเวียนมาถึงวัดเจดีย์หลวงอีกครั้ง...
“กูไม่รู้เหมือนกัน....” ไอ้ชลส่ายหน้าเพราะมันก็ไม่รู้จักทาง...
ผมมองไปรอบๆ... เจดีย์สูงๆ มีรอยถล่มอยู่บ้าง บันไดสูงทอดขึ้นไปสู่ช่องเกล... ดูเหมือนเป็นที่ประดิษฐานอะไรสักอย่าง...
“วัดเจดีย์หลวง” ผมบอกเบาๆ...
“มึงรู้เหรอ...
“อือ... กูเคยพาน้องษา มาไหว้พระที่นี่” ผมบอกเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่หน้าเจดีย์ นั่งคุกเข่าลงพนมมือ... ไหว้องค์เจดีย์ใหญ่ ไอ้ชลมันมานั่งคุกเข่าข้างๆ พนมมือตาม...
ผมไม่รู้ว่ามันอธิษฐานอะไร แต่ผมพึมพำอธิษฐานในใจ “ผมมากราบด้วยใจอันร้อนรุ่ม... ขอพรให้ผมได้หลุดพ้นจากความรุ่มร้อนด้วยเถิด”
ก้มลงกราบสามครั้ง ก่อนจะลุกเดินออกมา ไอ้ชลเดินตามมาโอบใหล่ผม... “เข้มแข็งนะ ดิน”
ผมหันหน้ามามองมันเศร้าๆ “กูเข้มแข็งเสมอ ชล... ให้กูรู้เท่านั้นเอง ว่า...น้องเค้าไม่รักกูแล้ว...”
ผมนั่งมองเจดีย์ที่เป็นทั้งพยานความรัก และความผิดหวังของผมกับน้องษา... วันที่ผมมีความสุขมีน้องเค้าอยู่เคียงข้าง ไม่นานมานี้ ผมก็นั่งอยู่ตรงนี้ แต่เหตุการณ์ที่พลิกผัน ทำให้ผมกลับมานั่งตรงนี้อีกครั้ง พร้อมๆ กับหัวใจที่แหลกสลาย คงมีแต่เพื่อนคนเดียวที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมคอยปลอบโยนห่วงใย อย่างไอ้ชลนี่เอง...
………………………………………….
เหตุการณ์ที่ทำให้ผมกับน้องษา มีอันต้องแยกจากกัน ความผิดหวังในครั้งนั้น เป็นส่วนหนึ่งของพลังขับเคลื่อนในตัวผมที่บอกตัวเองว่า ผมมันไม่ดีพอที่น้องเค้าจะฝากความหวัง ชีวิต และอนาคตให้ผมดูแลได้
ความผิดหวังทำให้ผมฮึดสู้... ดีดตัวเองจากเด็กบ้านนอก มาจากครอบครัวที่มีฐานะปานกลางค่อนไปทางจน... ไขว่คว้าหาความรู้ และโอกาส จนกระทั่งเป็นวันนี้...วันที่ผมบอกได้ว่า ประสบความสำเร็จในชีวิต ส่วนหนึ่งนั้นมาจากเหตุการณ์แห่งความหลังนั่นเอง...
ผมเหลียวมองไปรอบๆ... บรรยากาศเปลี่ยนไปเยอะ แต่ยังคงเค้าเดิมๆ อยู่บ้าง ก่อนจะเดินกลับมาที่รถ... ขับออกมา...
จากวัดเจดีย์หลวง... ผมมาจอดรถที่วัดพระสิงห์ วัดที่สามารถมองเห็นเป็นสง่าอยู่แต่ไกลจากประตูท่าแพ... ผมเดินไปซื้อดอกไม้จากแม่ค้า เพื่อนำมาสักการะพระประธานในอุโบสถ อันเป็นที่เคารพสักการะของคนเชียงใหม่
“ผมมีโอกาส กลับมาที่เชียงใหม่อีกครั้ง ผมมาสักการะด้วยใจอันบริสุทธิ์ ขอให้ผลบุญนี้ดลบันดาลให้ผมพบแต่ความสุขความเจริญด้วยเถิด...”
กราบพระในอุโบสถ ผมก็เดินไปที่พระวิหารลายคำ ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานของพระพุทธสิหิงค์ คู่บ้านคู่เมืองของคนเชียงใหม่ ทุกๆ ปีในช่วงวันสงกรานต์ ทางวัดจะอัญเชิญพระพุทธสิหิงค์ออกมาให้คนทั่วไปสรงน้ำ พร้อมกับมีมหรสพ สมโภชน์ทุกๆ ปี
กำลังจะเดินมาที่รถ...
“พี่ดิน... พี่ดินหรือเปล่าคะ”
เสียงทักทายมาทางหนึ่ง ทำให้ผมต้องหันไปมองแล้วผมก็ต้องแปลกใจว่า เหตุการณ์มันช่างประจวบเหมาะอะไรเช่นนี้ เพราะ คนที่ส่งเสียงทักทายผมก็คือ... น้องษานั่นเอง... มากับผู้ชายผิวขาวค่อนข้างท้วม...
“พี่ดินสบายดีหรือเปล่าคะ แล้วมาเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อไร อยู่กี่วันคะ”
น้องษายังคงมีแววของความน่ารักในอดีต... หน้ารูปใข่ตาโต หากแต่วันนี้ ด้วยวัยที่มากขึ้น ทำให้รูปร่างที่เคยเล็กๆ บางๆ กลายเป็นหญิงสาววัยสี่สิบต้นๆ รูปร่างห่างจากคำว่าบางไปมากแล้ว
“อือมมมม พี่มาตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ อีกสองสามวันก็กลับแล้ว”
ผมยิ้มให้น้องษา มองเลยไปที่ผู้ชายที่มากับน้องเค้า
“น้องษา สบายดีเหรอครับ”
“ค่ะ ก็เรื่อยๆ... พี่ดินคะ นี่พี่ราชัน แฟนษา พี่ราชันคะ... นี่พี่ดินรุ่นพี่ที่ษาเคยรู้จักตอนเรียนมัธยม”
น้องษาแนะนำเราทั้งสองคน... ผมมองสบตา กับ “แฟน” ของน้องษา ก่อนจะยิ้มให้ พยักหน้านิดนึงเหมือนกับเป็นการทักทาย...
“พี่ดินมาทำอะไรที่นี่คะ” น้องษาถามผม... ลึกๆ แล้ว ผมก็ยังมองเห็นแววตาของน้องษาคนเดิมอยู่ หากแต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะหวนคืนอีกแล้ว...
“ก็พอดีมาหุ้นกับเพื่อนเปิดเกสต์เฮาส์เล็กๆ อยู่แถว... นี้แหละครับ... แล้วษาล่ะ มาทำอะไรที่เชียงใหม่”
“มาเป็นเพื่อนพี่ราชัน... เอ่อ... มาหาหมอที่โรงพยาบาลสวนดอกค่ะ แล้วมีเวลาก็เลยมาไหว้พระ...”
ผมหันไปมองหน้า “แฟน” ของน้องษาอย่างสังเกตุอีกที มีร่องรอยของความอิดโรยอยู่จางๆ ซึ่งตอนแรกที่ไม่ได้สังเกตุเพราะคิดว่าเค้าเป็นคนเหนือ ผิวขาว บวกกับ ไม่ได้ทำงานหนักอะไร เลยดูปกติของคนวัยนี้ ไม่คิดว่าจะไม่สบาย...
จากหนุ่มเหนือหล่อเหลา เมื่อยี่สิบปีกว่าปีที่แล้ว ตอนนี้กลายเป็นผู้ชายวัยเกือบห้าสิบปี... ดูท่าจะไม่ค่อยแข็งแรงนัก อาจจะเป็นเพราะการใช้ร่างกายในวัยหนุ่มที่หนักหน่วงสมบุกสมบันพอสมควร (เพื่อนษาบอกว่า เค้าค่อนข้างเที่ยวและดื่มหนัก ตามประสาลูกคนรวย)
“พี่ดินดูยังแข็งแรงนะคะ...” น้องษาบอก
“ก็ ตามประสาครับ ตอนนี้มีเวลามากหน่อย เลยได้ออกกำลังกาย ก่อนหน้านี้เรียนหนังสือก็ไม่ค่อยได้ดูแลตัวเองเท่าไรนักหรอกครับ”
“พี่ดินเรียนอะไรคะ... ษาเคยเจอจุ๊... เห็นจุ๊บอกว่า พี่ดินไปเรียนต่อที่อเมริกา”
“ฮื่อ... ก็ เรียนโทใบที่สองครับ... ที่...... เพิ่งจบรับปริญญาไปไม่กี่เดือนนี่เอง”
“พี่ดินเก่งนะคะ... ษาเคยได้ยินว่า ที่พี่ดินเรียน ยากมาก...” น้องษาบอก
ผมยิ้ม... เพราะไม่รู้จะตอบยังไงดี ดูเหมือนในตอนนี้ทางชีวิตของน้องษากับผมค่อนข้างจะเป็นทางคู่ขนานที่จะแยกห่างกันออกไปเรื่อยๆ น้องษามีชีวิตแบบเรียบๆ ง่ายๆ ตามแบบของคนต่างจังหวัด ในขณะที่ชีวิตของผมค่อนข้างวุ่นวายตามประสาคนเมืองกรุง... ซึ่งบอกไม่ได้เหมือนกันว่าใครมีความสุขกว่าใคร...
เราคุยกันต่ออีกนิดหน่อย... ก่อนจากกัน...น้องษาบอกว่าถ้าผมมีเวลาแวะไปที่ลำปาง ก็เชิญไปที่บ้าน จะได้ต้อนรับบ้าง พร้อมกับให้เบอร์โทรติดต่อไว้ ซึ่งก็ให้เบอร์ผมไป...ก่อนจะแยกออกมา
... นึกๆ ดูก็แปลก... เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ผมขึ้นมาเชียงใหม่กับไอ้ชลเพื่อตามหาน้องษาแต่ก็ไม่ได้คุยจนวันสุดท้าย แต่ครั้งนี้ ขึ้นมาเชียงใหม่ไม่มีไอ้ชล... แต่กลับเจอน้องษาอย่างไม่ตั้งใจ...
ผมขับรถกลับ เพราะไม่มีอารมณ์ไปที่ไหนต่อแล้ว... จนกระทั่งกลับมานั่งที่เกสต์เฮาส์ ผมก็ยังคิดถึงเรื่องราวระหว่างผมกับน้องษา... ถามว่า ผมยังคิดอะไรกับน้องเค้าไม๊... ผมตอบได้เลยว่าความเจ็บปวดก็ยังมีอยู่... แต่ก็ไม่มากเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็อดอิจฉาผู้ชายคนนั้นไม่ได้ที่มีน้องเค้าดูแล แต่ผมกลับไม่มีใคร
แต่ ถ้าตอนนั้นไม่มีเรื่องเกิดขึ้นมา ชีวิตผมคงไม่ได้เป็นแบบนี้ อาจจะเปลี่ยนไปอีกอย่าง ซึ่งจะเป็นยังไงก็สุดที่ผมจะคาดเดา... ถึงยังไงก็แล้วแต่... ตอนนี้ผมก็ยินดีกับสถานะภาพปัจจุบันที่เป็นอยู่... ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นรนกันไป... จริงไหมครับ...
เสียงเพลงจากเครื่อง สมาร์ทโฟนที่ผมเปิดวางไว้ข้างๆ ดังแว่วๆ จนผมต้องหันไปยิ้มเพราะมันตรงกับความคิดของผมตอนนี้ที่สุด
เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ
ความสุขความทุกข์ ไม่มีใครรู้ว่าจะมาเมื่อไหร่ จะยอมรับความจริงที่เจอได้แค่ไหน
เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
สุขก็เตรียมไว้ ว่าความทุกข์คงตามมาอีกไม่ไกล จะได้รับความจริงเมื่อต้องเจ็บปวดไหว
เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด
เพลง: Live and Learn
แต่งโดย: คุณบอย โกสิยพงษ์
ขับร้องโดย: คุณกมลา สุโกศล
...........................................
เดี๋ยวไว้ตอนหน้าค่อยกลับมาบรรยากาศเดิมๆ นะครับ แหะๆๆ
-
ขอมาจิ้ม คุณดิน ทีนึงนะคะ
กำลังตามอ่านอยู่ ขอบคุณมากมายค่ะ
-
ยินดีต้อนรับกลับค่าพี่ดิน
หนูเดือนนี้ยุ่งๆเพิ่งมีโอกาสได้อ่านต่อ
เฮ้อ อ่านเรื่องของพี่ดินทีไรก็อดคิดไม่ได้ว่าชีวิตคนเรานี่เหมือนนิยายเลยเนอะคะ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ (ส่วนหนูจามไปหลายทีละวันนี้ คงไม่ทันแล้ว ฮะๆ)
ปล.เผื่อพี่ดินไม่ได้สังเกตหนูส่งpmไปหาน่อ
-
เรียนรู้
เพื่อเข้มแข็ง..มีชีวิตต่อไป
ขอบคุณครับ
-
อืมมมม
ดูเหมือนว่าพี่กับพี่ชลคงไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
แต่เรื่องราวเป็นไงก็ตามต่อไปค่า
-
ป่านนี้แล้ว พี่ดินเฮฮากับพรรคพวกเพื่อนฝูงดีกว่านะผมว่า
เพราะคนที่หาผู้ชายอายุเท่าพี่ดินอ่ะ ไม่แน่ใจว่าต้องการความรักจริงๆหรือเปล่านะสิ
อาจจะต้องการอย่างอื่นมากกว่ามั้งครับ
พรรคพวกเฮฮา ถึงจะเหงาบ้างแต่ก้อนะ...บางทีก็เป็นยาขนานเอกได้นะครับ
พวกเราเองยังรอกิ๊วก๊าวกับพี่ดินอยู่นะครับ เป็นที่รักของพวกเราเถอะนะครับ
ไม่อยากให้ใครเอาพี่ดินไปเก็บไว้ที่บ้านคนเดียวอ่ะ (ขอเห็นแก่ตัวนิสนุงนะ)
ขอบคุณครับ (ขออนุญาตโพสต์ความเห็นส่วนตัวหน่อยนะครับ โมฯผู้ใจดีทั้งหลาย ขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ครับ)
-
เผยอายุออกมาแล้วนะ วัยใกล้ๆกับป้าขวัญ ถ้าอยู่ใกล้นี่จะขอจีบนะ
-
เผยอายุออกมาแล้วนะ วัยใกล้ๆกับป้าขวัญ ถ้าอยู่ใกล้นี่จะขอจีบนะ
5555 ป้าขวัญครับ... อันที่จริงผมไม่เคยปกปิดเลยนะครับ จากคำสารภาพฯ ภาค 1 ที่เขียนตอนปี 2008 ก็บอกว่า เรื่องเมื่อยี่สิบสองปีมาแล้ว ในเรื่องก็บอกว่า อายุยี่สิบ... บวกกันก็ สี่สิบสอง ตอนนี้ ปี 2011 ก็เกือบสี่สิบห้าแล้วครับ
ว่าแต่ว่า... จะขอจีบคนเคยเสเพลอย่างผมจริงอ่ะ...
(หูยยยยย ตื่นเต้น... ไอ้ดิน มึงจะมีคนจีบในรอบกี่ปีฟะเนี่ยะ...)
-
ขอบคุณคุณดินอีกครั้งที่มาเล่าเรื่องให้ฟัง ประสพการณ์มันสอนเรื่องการมองชีวิตนะครับ
-
เผยอายุออกมาแล้วนะ วัยใกล้ๆกับป้าขวัญ ถ้าอยู่ใกล้นี่จะขอจีบนะ
5555 ป้าขวัญครับ... อันที่จริงผมไม่เคยปกปิดเลยนะครับ จากคำสารภาพฯ ภาค 1 ที่เขียนตอนปี 2008 ก็บอกว่า เรื่องเมื่อยี่สิบสองปีมาแล้ว ในเรื่องก็บอกว่า อายุยี่สิบ... บวกกันก็ สี่สิบสอง ตอนนี้ ปี 2011 ก็เกือบสี่สิบห้าแล้วครับ
ว่าแต่ว่า... จะขอจีบคนเคยเสเพลอย่างผมจริงอ่ะ...
(หูยยยยย ตื่นเต้น... ไอ้ดิน มึงจะมีคนจีบในรอบกี่ปีฟะเนี่ยะ...)
งั้นป้าขอจีบน้องชายรูปหล่อ แต่ตอนนี้ยังมีมุกเหลือหรือเปล่า ป้ากลัว...พัง
-
*0* สุดยอด....แม้เรื่องราวจะผ่านมาแล้วกว่า 20 ปี(รึป่าว)
แต่ยังเล่นได้แบบเหมือนเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเดินสองเดือนนี่เอง
-
เผยอายุออกมาแล้วนะ วัยใกล้ๆกับป้าขวัญ ถ้าอยู่ใกล้นี่จะขอจีบนะ
5555 ป้าขวัญครับ... อันที่จริงผมไม่เคยปกปิดเลยนะครับ จากคำสารภาพฯ ภาค 1 ที่เขียนตอนปี 2008 ก็บอกว่า เรื่องเมื่อยี่สิบสองปีมาแล้ว ในเรื่องก็บอกว่า อายุยี่สิบ... บวกกันก็ สี่สิบสอง ตอนนี้ ปี 2011 ก็เกือบสี่สิบห้าแล้วครับ
ว่าแต่ว่า... จะขอจีบคนเคยเสเพลอย่างผมจริงอ่ะ...
(หูยยยยย ตื่นเต้น... ไอ้ดิน มึงจะมีคนจีบในรอบกี่ปีฟะเนี่ยะ...)
งั้นป้าขอจีบน้องชายรูปหล่อ แต่ตอนนี้ยังมีมุกเหลือหรือเปล่า ป้ากลัว...พัง
ชะอุ๋ย... เจอคนจริง... เก็บไอ้ดินมันไว้ดูเล่นสักคนเถอะคร๊าบป้า...
เรื่องมุก... เด๋วรออ่านตอนหน้านะครับ...เขียนเกือบเสร็จแล้วครับ...
-
โห แก่ดี ชอบ ชอบ
-
คุณดินผ่านเรื่องราวมามากมายเลยเนอะ อยากอ่านต่อว่า ผ่าน มันมาได้ไง รออ่านนะคะ
........................................................
ขำ :pigha2:ที่คุณดินโดนจีบจัง
คุณดินเจอตัวจริงเอ้ยของจริง o13อย่างคุณขวัญ :m29:ชักธงถอยรบแบบไม่คิดเลย :เฮ้อ: เสียชื่อดาวประจำร้านหมด :mc2:
-
คุณดินผ่านเรื่องราวมามากมายเลยเนอะ อยากอ่านต่อว่า ผ่าน มันมาได้ไง รออ่านนะคะ
........................................................
ขำ :pigha2:ที่คุณดินโดนจีบจัง
คุณดินเจอตัวจริงเอ้ยของจริง o13อย่างคุณขวัญ :m29:ชักธงถอยรบแบบไม่คิดเลย :เฮ้อ: เสียชื่อดาวประจำร้านหมด :mc2:
เป็นเมื่อก่อน...มาท้าอย่างป้าขวัญ หรือ เยาะกัน แบบคุณ Amito พ่อจะร้อยให้เรียบจำซอยเข้าบ้านไม่ได้เลย... หุ หุ
-
ยังไงก็อย่าลืมแฟนคลับคนนี้ด้วยน่ะครับ
แจกการ์ดให้ผมด้วย
ชอบไปงานแต่งอ่ะ
อิอิ
-
ขอบคุณนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ในที่สุดก้ตามทัน
มารอตอนต่อไปค่ะ
-
พี่ดิน ณ. ปัจจุบันทำไรที่ใหนเอ่ย.
เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า...ใครที่ใช้น้องชายแบบโชกโชนมากๆ วันหนึ่งที่เวลาผ่านไป
น้องชายจะหลับไหลตลอดกาล...
จริงป่าว พี่ดินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฮี่ ฮี่...
อิอิ
ถ้าเป็นอย่างที่ว่าจริง ป้าข้างล่างจะเอาพี่ดินไปทำไรครับ
เหอ เหอ
V
V
V
V
-
ป้าขวัญเข้ามาตามหาน้องชายสุดหล่อ อิอิ
-
พี่ดิน ณ. ปัจจุบันทำไรที่ใหนเอ่ย.
เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า...ใครที่ใช้น้องชายแบบโชกโชนมากๆ วันหนึ่งที่เวลาผ่านไป
น้องชายจะหลับไหลตลอดกาล...
จริงป่าว พี่ดินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฮี่ ฮี่...
อิอิ
ถ้าเป็นอย่างที่ว่าจริง ป้าข้างล่างจะเอาพี่ดินไปทำไรครับ
เหอ เหอ
V
V
V
V
^
^
เอาไปทำน้องชายไงคร๊าบบบบบบ
-
ตอนนี้อย่าว่าผมน๊า... :o8: :-[
.....................................................
ตอนที่ 42 มุมเล็กๆ ในเมืองเชียงใหม่
บ่ายวันจันทร์ ตามตั๋วเครื่องบิน ผมจะต้องบินกลับในวันอังคารเพื่อทำงานในวันพุธ
เพื่อนผมไปติดต่องานอีกที่นึง ส่วนผมเอง ก็ไม่มีอะไรทำเพราะของฝากก็เพิ่งไปเดินซื้อที่ถนนคนเดิน ไปเมื่อวาน วันนี้ ว่างๆ ผมก็เลยขับรถออกจากบ้านเพื่อน โต๋เต๋ไปมาสักพัก ก็กลายเป็นว่าผมกำลังขับรถขึ้นพระธาตุดอยสุเทพฯ แล้ว...
หลังจากนมัสการองค์พระธาตุฯ เสร็จ ผมก็นั่งเล่นอยู่แถวๆ รอบพระธาตุฯ นึกถึงเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนที่เคยพาไอ้ชลขึ้นมาเที่ยวที่นี่ มันดูตื่นเต้นกับทุกๆ สิ่งที่เป็นเชียงใหม่เสียจริง
..........................................................
“กูชอบที่นี่ว่ะ ดิน... อากาศดี ผู้คนเป็นมิตร... วัดวาอารามเยอะแยะ... กูว่า กูอยากอยู่ที่เชียงใหม่นะ” ไอ้ชลบอกผมหลังจากมองผ่านกล้องที่เค้าให้เช่าดูหลังองค์พระธาตุ ลงไปที่เมืองเชียงใหม่
“ก็มาอยู่ดิ...” จำได้ว่าผมบอกมันไปอย่างนั้น
“แล้วมึงล่ะดิน... มึงอยากมาอยู่ที่นี่ป่ะ...”
“กูไม่รู้เหมือนกัน...”
“ถ้าเรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันคงดีนะ ดิน” มันหันมาบอกผม ตาเป็นประกายก่อนจะรีบบอก... “กูหมายถึง เราอยู่เป็นเพื่อนกัน บ้านอยู่ข้างๆ กันน่ะ...”
ผมยิ้มให้มันอย่างฝืนๆ เพราะตอนนั้นผมยังตามหาน้องษาไม่เจอเลย...
..........................................................
ผมนั่งเล่นอยู่บนดอย นานพอดู จนเริ่มเย็น ถึงขับลงมาจนกระทั่งถึงหน้าสวนรุกขชาติตรงข้ามสถานีตำรวจห้วยแก้ว ก่อนถึงมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มีคนมาวิ่งออกกำลังกายหลายๆ คน ผมจึงจอดรถลงไปเดินเล่นอยู่พักใหญ่ อากาศกำลังดี แต่เข้าหน้าหนาวแล้วพอหกโมงกว่า ก็มืดสนิท...
ผมเดินออกมายืนตรงฟุตบาทริมถนนหน้าสวน สังเกตดูมีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่สองสามคันแต่ไม่เห็นคนขับ... กำลังลังเลว่าจะไปไหนต่อดี ก็มีมอเตอร์ไซค์อีกคัน เข้ามาจอดไม่ไกลจากผมนัก
คนขับ (ไม่ได้ใส่หมวกกันน๊อค) เป็นเด็กหนุ่มอายุน่าจะไม่เกินสิบแปดสิบเก้าปี หน้าตาใสไว้ผมแบบเกาหลียอดนิยม... นุ่งกางเกงยีนส์ เสื้อยืดคอกลมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีทึบ...
ตอนแรกน้องคนนั้นตั้งท่าจะเดินเข้าไปในสวน แต่แล้วก็ทำท่าชะงักนิดนึง ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม
“พี่ครับ... กี่โมงแล้วครับ”
ผมยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา... “หกโมงสี่สิบห้าครับ...”
น้องเค้ามองหน้าผมยิ้มๆ “ขอบคุณครับ... พี่มาคนเดียวเหรอครับ มาจากกรุงเทพใช่ป่ะ”
ผมมองหน้าน้องเค้าอย่างรู้ทัน (มุขอย่างนี้ ถึงจะอ่านง่าย แต่มันก็ได้ผล) “ครับ... พี่มาจากกรุงเทพฯ มาคนเดียว พอดีไม่มีอะไรทำ ก็เลยแวะมาเดินเที่ยวครับ”
น้องเค้ามองซ้ายมองขวา...ก่อนจะเอ่ยปากชวน “เข้าไปเดินเล่นกันในสวนไม๊ครับ พี่...”
ช่วงนั้น ถึงผมจะไม่อดอยาก แต่ก็ว่างเว้นมาร่วมอาทิตย์แล้วเหมือนกัน และดูๆ แล้วน้องเค้าไม่น่าจะเป็นอันตรายกับตัวผม (กับไอ้ดินน้อยไม่แน่... หุ หุ) ก็เลยพยักหน้า “ไปสิ”
เราเดินไปตามทางที่ทำเป็น จ๊อกกิ้งแทรค ลึกเข้าไปในสวน ค่อนข้างมืด แต่ก็ยังมีแสงไฟจากถนนและบ้านพักที่อยู่ด้านหลังสวน ส่องเข้ามาให้เห็นรางๆ
“พี่... ผมชอบอม... พี่ชอบยังไงครับ” จู่ๆ น้องเค้าก็ถามผมไม่อ้อมค้อม... อือมมมม เด็กสมัยนี้มันตรงกันดีจริงๆ ไม่ต้องอารัมภบทกันมาก...
“พี่ชอบให้อมครับ...” ผมบอกตรงๆ เหมือนกัน เพราะไม่รู้จะอ้อมค้อมไปทำไม...ไอ้ดินน้อยมันก็เริ่มจะกระดุกกระดิก กระสากลิ่นเหยื่ออยู่ในกางเกงแล้ว
น้องเค้าเอื้อมมือมาจับที่เป้ากางเกงยีนส์ของผม บีบขยำเบาๆ ก่อนจะทำตาโตบอก... “บะเริ่มเลยนี่ครับ”
“ก็... ไม่เบา ว่าแต่ว่า ปลุกมันตื่นแล้วก็รับผิดชอบด้วยละกัน”
“อยู่แล้ว...” เด็กหนุ่ม หันมายิ้มทะเล้น ดึงผมเข้าไปใต้ต้นไม้ใหญ่ ที่ค่อนข้างมืดพอสมควร... นั่งลงคุกเข่าตรงหน้าผม เอื้อมมือมาปลดหัวเข็มขัดพร้อมกับกระดุมเม็ดบน พอหลุดออก น้องเค้าก็ดึงเป้ากางเกงยีนส์แบบติดกระดุมของผมทีเดียวอย่างรีบร้อน มือไม้สั่นจนผมหัวเราะหึๆ
“ใจเย็นๆ ครับ พี่ไม่หนีไปไหนหรอก...”
น้องเค้าไม่พูดต่อ พอกางเกงยีนส์ของผมออกมาได้ ก็ล้วงมือเข้าไปควักไอ้ดินน้อยออกมาจากกางเกงในที่ห่อหุ้มทันที ใช้มือรูดเข้ารูดออกสองสามที ไอ้ดินน้อยก็ชูคอผงาดเต็มขนาดสู้มือ เล่นเอาคนที่นั่งคุกเข่าตรงหน้าถึงกับคราง...
“อาวววว์ ใหญ่เบิ้มเลย... อูยวซซ พี่ฝังมุกด้วยเหรอ กี่เม็ดเนี่ยะ...”
“นับดูสิ... หึ หึ”
แต่น้องเค้าไม่เสียเวลานับหรอกครับ เพราะจับรูดไม่กี่ที ก็อ้าปากอมหัวบานๆ ของไอ้ดินน้อยเข้าไปเต็มปากเต็มคำ... ไม่แม้แต่จะถลกกางเกงในของผมลงให้สุด จนผมต้องเอานิ้วหัวแม่มือเกี่ยวรูดถลกลงไป ก่อนจะควักเอาไข่สองลูกออกมาสัมผัสอากาศเย็นๆ ภายนอก
ดูเหมือนน้องเค้าจะรัญจวนกับเม็ดมุกที่ฝังอยู่บนท่อนKของผมไม่น้อย จากที่อ้าปากอมรูดอยู่พักใหญ่ ก็ค่อยๆ เอาลิ้นตวัดเลียไปตามลำท่อน พอเจอเม็ดมุกก็เม้มด้วยริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะละไปที่ยังเม็ดอื่นพอถึงโคน เหมือนรู้ใจ น้องเค้าก็อ้าปากอมเอาไข่สองลูกของผมเข้าไปในปาก ก่อนจะใช้ลิ้นดุนเล่นไปมา เล่นเอาผมต้องครางออกมาอย่างสุดเสียว
“อูยซซซ น้องครับ... อาซซซี๊ดซซซ ดีครับ อูยซซซ”
พอรู้ว่านั่นคือจุดกระสันที่เสียวที่สุดของผม เด็กหนุ่มนิรนามก็ไม่รอช้า เร่งโจมตีจุดอ่อนของผมอย่างเป็นงาน ไข่สองใบของผมแทบจะไม่ได้ออกมาอยู่ข้างนอก... โดนน้องเค้าอมไว้ไนปากก่อนจะใช้ริมฝีปากเม้มดึงออกไปเบาๆ
ผมยืดตัวหงายหน้า หลับตาปี๋สูดปากเบาๆ อย่างเสียวสุด...
“อาซซซู๊ดดดซซซซ น้องครับ... อูยซซซี๊ดดดซซซซซ”
เสียงเหยียบใบไม้แห้งดังกร๊อบแกร๊บ ทำให้ผมสะดุ้งนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้อยู่ในที่ลับตาคนสักเท่าไร หันไปมองก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ของคนๆ นึง ยืนมองอยู่ไม่ไกล... กำลังจะดึงกางเกงขึ้นมา แต่เด็กหนุ่มที่อมไข่ของผมเข้าไปตุ่ยเต็มปากทั้งสองลูก ทำอาการว่าไม่เป็นไร ก่อนจะหันไปทางคนนั้น กวักมือให้เข้ามาร่วมกิจกรรมกลางสวนรุกข์ของเราสองคน
พอได้รับสัญญานไฟเขียว แขกที่เพิ่งได้รับเชิญก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะนั่งคุกเข่าลงข้างๆ เด็กหนุ่มคนที่อมไข่ของผมอยู่เต็มปาก... ไม่ทันไร ท่อนKของผมก็อยู่ในมือของคนมาใหม่แล้ว
“อูยซซซ ใหญ่เต็มมือเลย... ฝังมุกด้วย... สุดยอดดดด...” เสียงคนมาใหม่ ครางเบาๆ อย่างสะใจ ก่อนจะอ้าอมเอาหัวบานๆ ของท่อนฝังมุกของผมเข้าไปในปาก เหมือนกับกระหายอยากมานาน...
คนมาใหม่ดูเหมือนจะมีประสบการณ์ในการอมKมากกว่าคนแรก ทั้งปากทั้งลิ้นร่วมมือกันอย่างมีประสิทธิภาพ ริมฝีปากขบเม้มที่ท่อนK ส่วนลิ้นทำหน้าที่เลียกระหวัดไปตามเงี่ยงหัวบาน กระพุ้งปากดูดดุนไม่มีตกเล่นเอาผมครางด้วยความเสียวกระสัน
“อ๊าซซซ ซี๊ดดดซซซ อูยซซซ สุดยอด”
คนแรกที่ทำหน้าที่อมไข่ผมอยู่ พอได้ยินเสียงผมครางกระสัน ก็หันไปจัดการกับพวงไข่ของผมอย่างหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากหยุ่นๆ นุ่มๆ อุ่นๆ ทำหน้าที่ดูดดุนไข่สองลูกของผมอย่างเมามัน
“อูซซซซี๊ดดดซซซ อาซซซ”
จากหนึ่งคนในตอนแรก ตอนนี้กลายเป็นสองคนที่รุมย่ำยีพวงไข่กับKฝังมุกของผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยืนกางขาแอ่นเอวให้น้องเค้าจัดการกับพวงไข่และท่อนKของผมอย่างสะดวก
ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะสามารถแท็คทีม ร่วมมือกันได้เป็นอย่างดี ทั้งปากทั้งลิ้นของทั้งสองคน ประสานทำงานกันอย่างมีประสิทธิภาพ เล่นเอาผมยืนขาแข็ง เกร็ง กัดฟันกรอดด้วยความเสียวที่ไม่ขาดตอน
“อาซซซ อูยซซซ สุดยอด โคตรเสียวเลย...อาซซอัซซซ”
บรรยากาศในสวนที่ไม่ไกลจากถนนใหญ่นัก ยังเห็นรถวิ่งไปวิ่งมาอย่างชัดเจน แถมฝั่งตรงข้ามเป็นสถานีตำรวจสร้างความตื่นเต้นอย่างมากมาย อีกทั้งสองคนที่รุมสกรัมลำKของผมอยู่ก็จัดได้ว่า “มืออาชีพ”...
จนกระทั่ง ความเสียวพุ่งขึ้นถึงขีด... “อาซซซ อูยซซซี๊ดดดซซซ อาซซซ์ จะแตกแล้ว...อ๊าซซซ”
ผมเกร็งตัวด้วยความเสียว ขณะที่น้ำแรกจากท่อนลำ พวยพุ่งกระฉูดฉอกเข้าคอของคนที่อ้าปากรอเข้าไปเต็มๆ... พร้อมๆกับระลอกสองที่ตามมาติดๆ...
คนที่อยู่ด้านล่างรีบคายไข่สองลูกของผมออกจากปาก ก่อนจะอ้าปากอมหัวบานที่กำลังกระฉูดอีกระลอกตามออกมา... จากนั้นสองคนก็ร่วมกันแบ่งกันทั้งดูดทั้งเลียน้ำที่ทะลักออกมาจากท่อนKของผมจนหมด มิหนำซ้ำยังใช้มือรีดส่วนที่ค้างอยู่ในท่อใต้ลำออกมา กะไม่ให้เหลือตกค้างเลยแม้แต่หยดเดียว...
“อาซซซซ... หมดแล้วคร๊าบ อูยซซซ...”
ผมหัวเราะหึๆ เมื่อเห็นทั้งสองคนยังรีดเร้น ลำKของผมพอมีน้ำปริ่มออกมาจากรอยแยกตรงปลายก็แย่งกันใช้ลิ้นปาดเลียไปจนเกลี้ยง... กว่าจะยอมให้ผมดึงกางเกงขึ้นมานุ่งไว้ตามเดิม...
พอผมแต่งตัวเรียบร้อย... น้องคนแรกที่ชวนผมเข้ามาในสวนก็เข้ามากอดหลวมๆ ก่อนจะบอกว่า
“ขอบคุณครับพี่...”
ตอนผมขับรถกลับมาที่เกสต์เฮาส์ ยังนึกๆ ว่าผมเคยอ่านผ่านๆ เรื่องการมีเซ็กซ์เอ้าดอร์ที่เชียงใหม่ ดูเหมือนว่าสวนรุกขชาติ จะเป็นที่นึงที่รวมอยู่ในสถานที่เหล่านั้นด้วย ไม่นึกเหมือนกันครับว่า... จะโดนกับตัวเอง...
อีกมุมเล็กๆ ในเมืองเชียงใหม่จริงๆ...
..........................................................
เล่าไปเล่ามากลายเป็นเหตุการณ์ ปัจจุบันได้ไงไม่รู้ครับ... แหะ แหะ เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ
-
^
^
^
^
^
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ดิน....สุดยอดเลยครับ
ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง
รักษาไว้นานๆนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อิอิ
เหมือนผมเลย ยังคงแวะเวียนไปที่ๆเคยไปครั้งอดีตเสมอ
และก็ยังคงเหมือนเดิมเสมอ
แต่..........เอ่อ.........อ....................อ................................
อิจฉาไอ้ 2 คนนั้นโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
555555555555555+
-
very goooooooooood o13 o13
-
ว้าว หวยออกที่ดินครับ
-
ยังเก็บมุกไว้อีกนะ ป้ากลัว...ฉีก
น่ารักจริงนะน้องชายคนนี้ พอบ่นก็มาให้หายคิดถึง
-
เพลงที่คุณดินยกขึ้นมาตอนที่ 40 เนื้อมันผิดไปนิดนึงนะครับ
ณ. ผืนดินถิ่นสวรรค์ ดินแดนแห่งฝันขวัญบุรีศรีไทย แดนดอกเอื้องสมญานั้นเมือง... เชียงใหม่....
-
เพลงที่คุณดินยกขึ้นมาตอนที่ 40 เนื้อมันผิดไปนิดนึงนะครับ
ณ. ผืนดินถิ่นสวรรค์ ดินแดนแห่งฝันขวัญบุรีศรีไทย แดนดอกเอื้องสมญานั้นเมือง... เชียงใหม่....
ขอบคุณครับ... มันนานนนนนมากแล้วครับ จนผมเองก็เลือนๆ เนื้อเพลงไปแล้วเหมือนกันครับ....
เข้าไปแก้แล้วครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
-
รอพี่ดินค่าาาาา
อยากอ่านเรื่องพี่ชลแล้วค่า คิดถึง :กอด1:
-
หุหุ
:เฮ้อ:
เฮ้อออออออ
โล่ง..สบาย
:pig4: ครับ K-DIN
-
อึ้งอะ คุณดิน
เค้าชวนเล่นก้อเล่นกับเค้าง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ
-
พี่ดินมีดี...อย่าได้แคร์สื่อใดๆ
หึ หึ อยากได้ความรู้จากพี่ดินจัง จบนอกซะอีกนะ สุดยอดเลยครับ
อิอิ พี่ดินก็สุดเริ่ด น้องชายก็สุดยอด กึ๋ย กึ๋ย......
ขอคารวะ (มานานแย้ววววววววววว)
-
อึ้งอะ คุณดิน
เค้าชวนเล่นก้อเล่นกับเค้าง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ
เค้าเรียกว่า "เป็นแฟนพี่น่ะไม่ง่าย แต่ได้พี่น่ะ ไม่ยาก" ครับ...
-
ตอนนี้ติดตรุษจีนน่ะครับ เลยไม่ได้มาโพสเมื่อศูกร์ที่แล้ว
:mc4: :mc4:
ขอโทษคร้าบ....
:call: :call:
............................................
ตอนที่ 43 จุดเริ่มต้นของความเปลี่ยนแปลง
จุดเปลี่ยนของเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้ชลน่าจะเริ่มต้นจากวันที่ผมสำเร็จการศึกษา....หลังจากที่กลับจากเชียงใหม่อย่างคนหัวใจสลายได้ไม่นาน
วันนั้น... ผมจำได้ว่า ผมนั่งรถแท็กซี่จากบ้านพี่คิม เพื่อจะกลับหอแต่อะไรไม่รู้ทำให้ผมบอกแท็กซี่ให้จอดที่หน้ามหาวิทยาลัย แทนที่จะเลยไปที่หอ...
เดินเข้าประตูมาที่บอร์ดประกาศผล เห็นคนมุงดูอยู่หลายคน คงเป็นประกาศผลวิชาใหม่... ผมเลยเดินเข้าไปบ้าง
ตัวอักษรภาษาอังกฤษกับตัวเลขอีกสามตัวที่เขียนด้วยปากกาไวท์บอร์ดอยู่ด้านบน แสดงรหัสวิชาที่ประกาศผล ทำให้ผมยืนตะลึง เพราะมันคือรหัสวิชาสุดท้ายที่ผมรอผลอยู่...
ไม่นานผมก็ไปยืนอยู่หน้าบอร์ด สายตาไล่ไปตามรหัสนักศึกษาด้วยใจระทึก... แล้วผมก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นรหัสของตัวเอง พร้อมกับอักษร “P” ในบรรทัดเดียวกันอยู่ด้านขวาของกระดาษ ซึ่งหมายความว่า ผมสอบผ่านในวิชานั้น และจบการศึกษาจากสถาบัน อย่างภาคภูมิ...
หลังจากเดินเรื่องจบการศึกษาในวันนั้น และ กลับบ้านไปแจ้งข่าวดีให้กับป๊าและม๊ารู้ และอยู่บ้านอีกร่วมอาทิตย์ ระหว่างรอเอกสารรับรองจากมหาวิทยาลัย เพื่อใช้ในการสมัครงาน ผมก็กลับมาที่ร้านอีกครั้ง
ทุกคนเข้ามาแสดงความยินดีกับผม พี่ป้อม พี่รัตน์ ไอ้เพชรและอีกหลายๆ คนรวมถึง “ไอ้ชล” แต่ครั้งนี้มันดูแปลกๆ ไป
..................................
“กูดีใจกับมึงนะ ดิน...” มันพูด แต่ไม่ยอมสบตาผม “ดีใจที่มีงสมหวัง อย่างที่มึงฝันไว้... กูขอให้มึงโชคดี”
ผมจับมือมันไว้ “ยัง... กูยังไม่ได้ไปไหน... มึงอย่าเพิ่งรีบอวยพร... ทำไมมึงต้องหลบตากูด้วยวะ ชล”
มันหันมาสบตาผม... น้ำตาเอ่อล้นของตา
“ทั้งๆ ที่กูรู้ว่าวันนี้ มันต้องมาถึง... กูดีใจกับมึง... แต่มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง...” ไอ้ชลพูดเบาๆ แบบได้ยินกันสองคน
ผมตบใหล่มันเบาๆ “เดี๋ยวคืนนี้กูไปหามึงนะ...”
มันพยักหน้า... แล้วหันหน้าไปทางอื่น... ผมเดินแยกออกมา เพราะไม่อยากให้เป็นที่ผิดสังเกตุของคนอื่น...
..................................
คืนนั้น... หลังจากไปกะลูกค้าเสร็จแล้ว ผมก็ไปรอไอ้ชลมันที่ห้อง รออยู่นานจนหลับไป มาสะดุ้งตื่นอีกทีตอนตีสองที่ไอ้ชลมันกลับมาในสภาพที่เรียกว่า “เมาเหมือนหมา”
พูดจริงๆ ผมไม่เคยเห็นไอ้ชลมันเมาขนาดนี้มาก่อน ทุกที มันจะกินเป็นเพื่อนลูกค้าเท่านั้น พอให้หน้าตึงปากแดง ‘แต่ทำไมวันนี้มึงเมาขนาดนี้วะ’ ผมนึกในใจ ขณะที่ลุกจากเตียงเดินไปที่มัน
“ชล... เป็นไงวะ... ไหวไม๊”
มันลืมตาขึ้นมามองผมนิดนึง
“ดิน... มึงมาแล้วเหรอ”
ผมส่ายหน้า... ท่าทางมันจะหลับลงไปตรงนั้นให้ได้ นั่งลงปลดกระดุมเสื้อ ก่อนจะหันมาปลดเข็มขัดของมันออก
“ดิน... มึงไปนอนเถอะ กูไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวกูหายเมากูทำเอง...” มันพูดพร้อมกับยึดตะขอกางเกงเอาไว้
ผมไม่สนใจขืนมือมันออก ปลดตะขอกางเกงมันออกมาจนได้ มันดิ้นฮึดฮัด... แต่แรงมันหรือจะมาสู้แรงของผมได้ ลำพังไม่เมาผมก็แข็งแรงกว่ามันอยู่แล้ว... ยิ่งมันเมาอยู่ด้วย...ประเดี๋ยวเดียวผมก็ลากตัวเปลือยๆ ของไอ้ชลเข้าไปในห้องน้ำได้สำเร็จ...จับยืนพิงกำแพงห้องน้ำ... เปิดฝักบัวให้รดลงมาที่เราสองคน...
พอได้น้ำเย็นๆ รดหัว ก็ดูเหมือนไอ้ชลมันจะได้สติขึ้นมาบ้าง... มันเอามือปิดหน้า สะอื้นฮัก...
“ดิน... ทำไมกูต้องรักมึงด้วย...”
‘อ้อ... ไอ้เวร...กูนึกว่ามึงไปเมากับลูกค้ามา ถึงว่า...ปรกติมึงก็ไม่ค่อยชอบกินเท่าไร’ ผมนึกอยู่ในใจ รู้สึกสงสารมันอยู่ไม่น้อย... ไอ้ชลมันรักผมจริงๆ...
“กูยังไม่ได้ไปไหนนะชล กูยังอยู่กับมึงไง... กูเรียนจบแต่กูก็ไม่ได้หนีมึงไปไหนนะ” ผมกอดมันไว้ แล้วใช้มือตบที่ใหล่ ปลอบใจมัน
“แต่อีกไม่นาน... มึงก็ต้องไปจากกู...” ไอ้ชลมันกอดผมแน่น สะอื้นฮักๆ...
“มึงฟังกูนะ... แต่วันนี้... กูอยู่กับมึง... ตรงนี้... ตั้งแต่กูเข้ามาทำงานใหม่ๆ มึงก็รู้... กูทำแค่กูเรียนจบ... หางานกลางวันทำได้ กูก็จะเลิก... กูไม่เคยคิดว่าจะขายน้ำ เลี้ยงตัวเองไปตลอด... มึงก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ... ชล และความเป็นเพื่อน กูก็ไม่คิดว่ามันจะหมดไปพร้อมๆ กับที่กูเรียนจบนี่หว่า...” ผมพูดยาวให้มันคิด... ซึ่งก็ดูเหมือนจะได้ผล เพราะไอ้ชลมันนิ่งเงียบ แต่ยังมีสะอื้นออกมาเป็นช่วงๆ...
ผมคลายวงแขน ดันตัวมันออก จับหน้ามันไว้ เวลาไม่กินเหล้า ปากมันก็แดงๆ อยู่แล้ว ยิ่งกินเหล้าเข้าไป ปากไอ้ชลมันยิ่งแดงน่าจูบชะมัด บวกกับกลิ่นเหล้าหอมๆ ลอยจากปากมันเร้าอารมณ์ผมจนกระเจิดกระเจิง... ก้มลงจูบที่ปากมันเบาๆ... ก่อนจะบดริมฝีปากหนักขึ้น... ไฟกามาระหว่างผมกับไอ้ชลติดพรึบขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่แล้ว
ครับ... เป็นอันว่า คืนนั้นผมต้องออกแรง ปลอบไอ้ชลในห้องน้ำอยู่เป็นนาน ร่วมตีสามนั่นแหละครับ กว่าจะประคองกันออกมาจากห้องน้ำ เช็ดตัวแห้ง ก่อนจะมานอนกอดกันอยู่ที่เตียง
ไอ้ชลนอนซบอกผม มือมันจับไอ้ดินน้อยคลึงเม็ดมุกเล่นอยู่ไม่ยอมปล่อย
“กูรักมึงนะ... ดิน” ไอ้ชลมันบอกผมไม่รู้กี่รอบที่ไอ้ชลมันพร่ำบอกผม...
“กูรู้...ผมกอดมันแน่นเข้ามา จุ๊บที่หน้าผากเบาๆ
“กูไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมกูถึงรักมึงได้มากขนาดนี้... แต่กูเจ็บเวลาเห็นมึงเศร้า... กูดีใจเวลาเห็นมึงหัวเราะ... กูอยากทำทุกอย่าง แม้กระทั่งไปขอร้องผู้หญิงคนนั้นให้กลับมาหามึง...” มันหมายถึง “น้องษา” ที่มันมีส่วนรับรู้ในเหตุการณ์ โดยตลอด...
“กูคงเห็นแก่ตัวเกินไป ถ้าจะยึดมึงไว้กับกู เป็นของกูคนเดียวตลอดไป... ช่างเหอะ... วันนี้... กูมีมึงนอนกอดกูอยู่อย่างนี้ กูก็ควรจะดีใจแล้วใช่ไหม ดิน...”
ตอนนั้นผมจำได้ว่า ผมลูบหัวมันไปมา อย่างตื้นตันกับความรักที่มันมีให้ผม... คนเรา เกิดมาชาตินึง มีคนรักได้มากขนาดนี้น่าจะภูมิใจ ดีใจขนาดไหน...
คืนนั้นมันกอดผมนอน จนหลับไปทั้งสองคนตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้...
ผมมารู้สึกตัวอีกที... คงสว่างแล้ว เพราะมีแสงรอดเข้ามาจากขอบม่านหน้าต่าง... แต่ที่ทำให้ผมตื่นน่ะไม่ใช่แสงหรอกครับ เพราะชีวิตคนทำงานกลางคืนอย่างเรา เวลานอนน่ะ แสงนิดหน่อยอย่างนี้ไม่มีผลหรอก... ไอ้ชลสิครับ ตื่นก่อนผมแอบลงไปปลุกไอ้ลูกชายตัวดี จนตั้งเด่ชูชัน ก่อนจะอมเข้าไปทั้งแท่งรูดเข้ารูดออก อย่างไม่เกรงใจพ่อมันสักนิด
ผมนอนลืมตาดูไอ้ชลเล่นกับKผม มันคงยังไม่รู้ว่าผมตื่นแล้ว เห็นมันหลับตาพริ้ม ไล้เลียไปตามลำแท่งฝังมุกอย่างเมามัน มือสองข้างจับที่โคนKรูดจนKผมถอกออกมาเต็มที่ หัวบานแดงก่ำ
ลีลาการอมKของไอ้ชลมันสุดยอดไร้เทียมทานอยู่แล้ว ริมฝีปากมันเม้มรูดไม่มีสะดุดฟันเลยสักนิด ทั้งๆ ที่Kผมก็ไม่ใช่เล็กๆ ขนาดซองบุหรี่แตก แถมฝังมุกอีก มันยังรูดขึ้นสุดลงสุดได้อย่างไม่มีติดขัด... พอมันเมื่อยปากก็ลงไปอมไข่สองลูกของผมเอาลิ้นดุนเล่นไปมา เล่นเอาผมเสียวจนทนไม่ไหวต้องครางออกมาอย่างสุดกลั้น
“อูยซซซ ซี๊ดซซซซ มึงสุดยอด... ชล... อูยซซซ อาซซซ”
ไอ้ชลไม่มีทีท่าแปลกใจที่ผมตื่นขึ้นมาสักนิด มันเหลือบตาขึ้นมามองผมตาเป็นประกายหื่นกระหาย... ก่อนจะเร่งริมฝีปากทั้งดูดทั้งเลียลำKกับไข่สองลูกของผมอย่างเมามัน จนกระทั่ง...
“อ๊าซซซ ชล... อูยววซซซซ์ซซซกูแตกแล้วชล... อูยซซซี๊ดซซซซ”
ผมเกร็งตัวกระตุก น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นพุ่งกระฉูดจากส่วนปลายของท่อนลำ เข้าปากของไอ้ชลที่อ้าปากรอรับอยู่อย่างแม่นยำ ก่อนที่ริมฝีปากแดงๆ คู่นั้นจะอมหัวบานของKผมเข้าไปมิดหัว ดูดแรงๆ จนแก้มตอบ
“อ๊ากซซซ ชล...อูยซซซ ดูดแรงๆ อีก ซี๊ดดดซซซ อูยซซซ สุดยอดซซซี๊ดซซซ”
น้ำเงี่ยนของผมหลั่งพรั่งเข้าไปในปากมันเป็นระลอก ขณะที่ไอ้ชลดูดแรงขึ้นสร้างความเสียวกระสันให้ผมจนต้องแอ่นเอวโก่งตามแรงดูดของมันอย่างช่วยไม่ได้...
จนกระทั่งหยาดสุดท้ายที่ไอ้ชลมันรีดออกจากท่อใต้ลำกล้อง แล้วปาดเลียเข้าปากมันไปอย่างไม่ยอมให้ตกหล่นนั่นแหละครับ มันถึงค่อยเลื่อนตัวขึ้นมากอด จูบที่แก้มผมเบาๆ
“ดูดKกูแต่เช้าเลยนะมึง” ผมบอก
“อีกหน่อยมึงทำงานกลางวัน กูก็คงไม่ได้เจอมึงบ่อยๆ แล้วอ่ะ”
มันพูดเบาๆ เหมือนไม่มีความหมาย แต่ผมรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง
“วันไหนกูว่าง... กูก็จะมาหามึงไง...”
“จริงอ่ะ...”
“ฮื่อ... กูไม่ได้ไปไหนไกลซักหน่อย แค่เวลาเราต่างกัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเราเจอกันไม่ได้นี่หว่า”
“กูจะคอยดู...” มันบอกยิ้มๆ
ไอ้ชลกอดผมแน่นขึ้นอีก... ซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับ ว่า อนาคตมันจะเป็นยังไงระหว่างผมกับไอ้ชล แต่ตลอดเวลาเกือบปีที่ผ่านมา ผมมีมันอยู่เคียงข้างเสมอๆ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ และผมก็ยังไม่รู้อีกเหมือนกันว่า ไอ้การที่ผมจะไปทำงานกลางวันเหมือนคนปรกติทั่วๆ ไปกับไอ้ชลที่ยังทำงานกลางคืนมันจะมีปัญหากับการเป็นเพื่อนกันยังไง...
สิ่งที่จะบอกได้ ก็คือกาลเวลาเท่านั้นเอง ใช่ไหมครับ...
-
เย้ๆ เข้ามาอ่านตอนใหม่คนแรก :laugh:
-
.... มันทุกตอนเลยทีเดียว
เริ่มคิดมากตามชลไปติดๆ เรื่องมันเริ่มแล้วสินะ จะมากหรือน้อย
พอคิดไม่เหมือนกันมันก็ต้องเกิดเรื่องจนได้
-
เห็นแววมาม่ามาแต่ไกล
น่าสงสารคุณชลนะครับ
แต่จะทำไงได้ แต่ละคนก็ต้องมีทางของตัวเอง
-
:sad11: :sad11: อยากให้พี่ดินเจอกันกับพี่ชลจังเลยอะ
-
ฟ้าครึ่มมาแต่ไกลเลย :เฮ้อ:
สงสารพี่ชล รักขนาดนี้แท้ๆ
-
กลิ่นมาม่าลอยมาแล้ว
ป้าขอตัวไปเตรียมผ้าเช็ดหน้า+ยาดม
-
กลิ่นมาม่าลอยมาแล้ว
ป้าขอตัวไปเตรียมผ้าเช็ดหน้า+ยาดม
อะไรคือมาม่าครับ ป้า เรื่องของผมไม่เหมือนเรื่องของ แป้งกะอาเปาเมื่อคืนซักหน่อย
-
^
l
:z13:+ :กอด1: พี่ดินแล้ววิ่งหลบ
เริ่มเศร้าแล้วสิ งึมๆ แต่ก็ใกล้จะปัจจุบันแล้วล่ะเนอะคะ
ไปหม่ำข้าวเที่ยงก่อนนะคะ ><
-
DRAMA!!!
-
ใกล้ถึงตอนที่คุณดินกับชลจะแยกจากกันเต็มทีแล้ว อยากอ่านต่อค่ะคุณดิน
-
ไม่มีอะไร..แน่นอน
เผื่อใจไว้
รอรับความเปลี่ยนแปลง
ขอบคุณครับ
-
การดำเนินชีวิตที่เปลี่ยนแปลงทำให้ความผูกพันเปลี่ยนไป
สัจธรรมของชีวิต
-
อิอิอิ :L2:
-
คงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชีวิตนะครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:o8:
อ่านทันซะที...แต่ที่แน่ๆ ต้องไปอ่านภาค 1 อีกยาวเลยยยย :laugh:
-
ขอบคุณค่ะ แหะๆ ไม่เข้ามาอ่านซะนาน :impress2:
-
ตอนนี้ หายไปนาน กว่าจะมาโพส... อันเนื่องมาจากงาน งาน งาน แล้วก็งานนั่นแหละครับ เหลืออีกไม่เท่าไรแล้วครับสำหรับ ภาคดินกะชล...
............................................
ตอนที่ 44 ความขัดแย้ง
ในตอนนั้น ขณะที่ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างจะเปราะบาง (ในความคิดของไอ้ชล) ถ้าหากเรื่องของน้องโก้เป็นเรื่องที่ไอ้ชลมันไม่ชอบ เรื่องของป๋าโจว ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ไอ้ชลมันหมั่นไส้ผม
ถ้ายังจำกันได้ ภาคที่แล้วตอนที่ 56 - 58 เรื่องของป๋าโจวซึ่งเกี่ยวพันมาทำให้ผมต้องมีปากเสียงกับพี่ต๋อง ซึ่งเป็นลูกค้าประจำ และยังทำให้ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมไม่ทำตามคำสั่งของพี่ปิ๊ก...
ถ้าจำไม่ได้ผมก็ขอเล่าคร่าวๆ เลยละกันครับ
ช่วงนั้น มีลูกค้าชาวฮ่องกงมาชอบผมคนนึง คือป๋าโจว... ให้คนมารับผมไปจากร้านในวันพุธที่ปรกติ พี่ต๋อง ลูกค้าของผมจะต้องเข้ามาหาผมเป็นประจำทุกอาทิตย์....
มันคงจะไม่เกิดอะไรมากนัก หากวันนั้น พี่ต๋องไม่เข้ามาเจอผมขณะที่พี่ฟางที่เป็นคนจัดหาเด็กของป๋าโจวกำลังดึงผมออกจากร้านไปพอดี และผมก็ต้องไปหาป๋าที่โรงแรมทุกวัน เป็นเวลาเกือบสองสัปดาห์จนกระทั่งป๋ากลับไป พร้อมๆ กับที่พี่แดนมาบอกผมว่า ผมเป็นลูกคนใหม่ของป๋าแล้ว
เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป เพราะผมเองก็เริ่มจะหางานกลางวันทำ เนื่องจากเรียนจบแล้ว เลยไม่ค่อยได้เข้าไปที่ร้าน ทำให้มีข่าวลือว่า ผมมีป๋าเลี้ยงเลยจะไม่เข้ามาอีก ก็กลายเป็นเรื่องเป็นราวให้ซุบซิบกันไปใหญ่ โดยที่ผมไม่มีโอกาสแก้ตัวเลยสักนิดแม้กระทั่งไอ้ชลเองก็ยังรวมอยู่ด้วย
“ไง... ลูกป๋า...” มันทักผมเป็นคำแรกเมื่อผมเข้าไปหามันก่อนเข้าไปทำงาน หลังจากหยุดไปหลายวัน
“อะไรของมึง...”
“อ้าว... ก็พี่น้อยสิ... เอามาลือสนั่นกันไปทั้งร้าน... ว่ามึงเป็นลูกคนโปรดคนใหม่ของป๋า” มันบอกผม “แถมยังบอกว่า ป๋าจะไม่ให้มึงมาทำงานแล้ว...”
ผมนั่งลงบนเตียง...หัวเราะหึๆ... “มึงก็เชื่อเหรอ ชล”
ไอ้ชลส่ายหน้า... “กูไม่ได้เชื่อหรอก มึงก็รู้ว่าปากพี่น้อยเป็นไง... แต่กูอยากฟังจากปากมึงมากกว่า”
“เดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟัง แต่กูอยากรู้เรื่องเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว...”
“เรื่องอะไร...” ไอ้ชลทำท่างงมั่ง
“เรื่องพี่ต๋อง...” ผมบอก เพราะไอ้ชลมันก็พอรู้เรื่องลูกค้าคนนี้ของผมอยู่บ้าง...
“ก็... พุธที่แล้ว หลังจากมึงออกไป กูเห็นเค้าเข้ามานั่งไม่พูดไม่จา... สั่งเหล้ามาเปิดแจกเด็กๆ... กูยังไปกินกับเค้าเลย... แล้วพอร้านปิดก็เช็คบิลกลับไป แต่ไม่ได้เอาใครไปด้วย...”
“พี่รัตน์ว่าไง...”
“จะว่าไง... กูเห็นเดินเข้าไปพูดอยู่สองสามคำ... แล้วก็เดินออกมา หน้าตาไม่ดีเท่าไร...”
ผมเอาสองมือลูบหน้าแล้วเสยผมขึ้นไปอย่างใช้ความคิด... ‘เอาละสิ กู...’
“แล้วมึงจะเล่าให้กูฟังได้ยัง” มันหันมาถามผม
“ก็... ไม่มีไร... กูก็ทำไปตามหน้าที่...” ผมบอกมัน รู้ๆ กันอยู่ว่า “หน้าที่” ของพวกเราคืออะไร
“แต่ไอ้เดชมันบอกว่า ป๋าหลงมึงอย่างกับอะไร...”
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน... คงงั้นมั๊ง...” ผมบอกอย่างไม่รู้จริงๆ “เค้าก็ให้กูอยู่กับเค้าตอนกลางคืน... ตอนเช้าก็ให้กลับ ให้เงินด้วย แล้วบอกให้กูมาตอนเย็น บางวันก็บอกให้ไปเจอที่ร้านอาหาร ร้านโน้นร้านนี้ แต่ก็ไปกันทีเป็นโขยงๆ แต่พวกนั้น พอกินข้าว กินเหล้าเสร็จก็กลับ เหลือกูคนเดียว...”
ไอ้ชลนั่งอยู่ที่โซฟาหันหน้ามาทางผม หัวเราะหึๆ “ไงล่ะมึง... เสน่ห์แรงนัก... ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ขนาดพูดกันไม่รู้เรื่องเท่าไรยังจับมึงกกไว้เกือบทั้งอาทิตย์ไม่แบ่งคนอื่นเลย... อีซิ้มนี่...”
ผมหัวเราะกับคำที่ไอ้ชลมันเรียกแทนป๋า... เข้าใจหามานะมึง
“หึงกูเหรอ...” ผมทำหน้าล้อมัน
“เออ” ไอ้ชลหน้าแดง ค้อนผมนิดนึง... ไม่บ่อยครั้งนักที่มันจะแสดงออกแบบนี้ ทำให้ผมต้องหัวเราะออกมาอีกครั้ง... ทำเอาไอ้ชลอาย... แล้วมันก็แก้อาย ด้วยการลุกจากโซฟามานั่งข้างผม... จับหน้าผมไปจูบประกบริมฝีปากแน่น...
กับไอ้ชล... ผมไม่เคยปฏิเสธมันซะด้วย... แป๊บเดียว ทั้งมันทั้งผมก็เปลือยกอดกันอยู่บนเตียง... และอีกแป๊บ Kทั้งแท่งของผมก็เข้าไปอยู่ในปากมันแล้ว... ไม่เหลือสักกระเบียด...
“อูยซซซซ ชล... มึง...สุดยอด...”
ไอ้ชลมันเหลือบตาขึ้นมามองผมนิดนึง แล้วปฏิบัติการ “ดูดK” ของผม ต่ออย่างไม่สนอกสนใจกับอาการครวญครางของผม...
ไม่ได้การ... เดี๋ยวเสร็จมัน...คาปาก... แล้วผมก็ต้องมาออกแรงเอามันอีกที... ไม่มีเวลาขนาดนั้น... ผมเลยดึงมันขึ้นมากอด...ทาบลำKของผมลงไปกับหน้าท้องของมัน “ดินน้อย”
ทักทายกับ “ชลน้อย” อย่างคุ้นเคย...
แล้วไม่นานนัก ผมก็ฝังไอ้ดินน้อย ของผมเข้าไปในตัวของไอ้ชลอีกครั้งจนได้ จากนั้น ใครมีลูกเล่นชั้นเชิงอะไรก็ถูกงัดออกมาใช้กันอย่างถึงพริกถึงขิง...
.........................................................................
สามทุ่มกว่า... เมื่อผมเข้าไปที่ร้าน ก็เจอพี่ต๋องที่กำลังเมาเหล้า เมาอารมณ์อยู่ที่นั่นพอดี... คำพูดของพี่ต๋องที่เสียดแทงความรู้สึก เป็นสิ่งที่ทำให้ผมพยายามหาทางออกจากวังวนเร็วยิ่งขึ้น
คำพูดของพี่ต๋องที่บอกว่า “หมั่นไส้... อย่ามาพูดดีไป... เรามันก็เหมือนคนอื่นๆ แหละ ใครเค้าให้เยอะกว่าก็ไปกับเค้า...ฮึ...” ปลุกแรงฮึด กับเลือดหยิ่งทระนงในตัวของผมให้แผ่ซ่าน
ตอนนั้นผมบอกกับตัวเองว่า “ไอ้ดิน... ยังไงคนเค้าก็มองมึง เป็นเด็กขายฯ อยู่วันยังค่ำ ไม่ว่าวันนี้ เค้าจะชอบมึงแค่ไหนก็ตาม ไม่มีวันที่เค้าจะลบภาพของมึงไปได้ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม”
ความคิดอย่างนี้ วนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ตั้งแต่วันนั้น... วันที่ผมมีเรื่องกับพี่ต๋อง แล้วขัดใจพี่ปิ๊ก ก่อนจะเดินหนีออกทางหลังร้านด้วยความเห็นใจจากพี่รัตน์
.........................................................................
หลายวันหลังจากนั้น ผมไม่เคยโผล่ไปที่ร้านอีกเลย ด้วยยังทำใจกับคำประณามหยามเหยียดจากพี่ต๋องไม่ได้ แต่คนที่ผมยังติดต่อ เหมือนเป็นสะพานเชื่อมระหว่างผมกับที่ร้านก็คือ... “ไอ้ชล”
ผมแวะมาหาไอ้ชลในตอนเย็นของอีกสองวันต่อมาหลังจากตระเวนสมัครงานไปทั่ว
“ที่ร้านเป็นไงบ้างวะ” ผมถามมันหลังจากทักทายถามสารทุกข์สุกดิบของมันไปแล้ว
ไอ้ชลส่ายหน้า... “บรรยากาศไม่ดีเท่าไรนัก พี่ปิ๊กหันมาออกกฎเข้มกับเด็กมากขึ้น หักเงินวุ่นวายไปหมด พี่น้อยก็เอามึงไปนินทาว่าหนีค่านายหน้า... แต่พอพี่รัตน์ได้ยิน ก็ด่ากระจาย... แล้วคาดโทษกับพี่น้อยว่า ถ้าได้ยินว่าเรียกหัวคิวกับเด็กอีกจะโดนไล่ออก...”
ผมควักกระเป๋าตังค์ออกมาเปิด หยิบแบ๊งค์ห้าร้อยส่งให้ไอ้ชลไปสองใบ “กูฝากมึงเอาไปให้พี่น้อยหน่อยสิ...”
“แต่พี่รัตน์...” ไอ้ชลมันทำท่าไม่ยอมรับ
“เออน่ะ... มันเป็นข้อตกลงระหว่างกูกับพี่น้อย... มึงก็อย่าให้พี่รัตน์รู้ดิ...”
นั่นแหละ ไอ้ชลถึงรับเงินไป ก่อนจะหันมากอดผมไว้ “ดิน... มึงไม่เหมาะที่จะเป็นเด็กขายฯ หรอก กูเชื่อว่ามึงจะไปได้ดีกว่านี้เยอะ...”
ผมมองหน้าไอ้ชลเหมือนเป็นคำถาม
“มึงดีเกินไป... ไม่มีเด็กขายฯ คนไหนเค้ารักษาคำพูดอย่างมึงหรอก... ปากกัดตีนถีบกันทั้งนั้น... แต่ละคน เขี้ยวลาก...”
ผมกอดตอบมันหลวมๆ “กูไม่ได้ดีอะไรนักหนาหรอก ชล... แต่กูไม่ชอบให้ใครเอากูไปว่าลับหลังว่าหลอกลวง... มึงจำไว้... อะไรก็ตาม แต่กูจะไม่ผิดคำพูด...”
“กูรู้...” ไอ้ชลมันพยักหน้ารับ “แล้วมึงเป็นไงบ้าง... ไม่ได้ทำงานหลายวัน... มึงมีตังค์ใช้ป่ะ...” มันถามอย่างห่วงใย
“กูพอมีเก็บอยู่บ้างละชล... ไม่ต้องห่วง... กูได้ทำงานเมื่อไรก็คงจะดีขึ้น” ตอนนั้นผมยังมีเงินเก็บอยู่พอสมควรทั้งที่ได้จากป๋าโจวมาก็ไม่น้อย...
“วันนี้มึงอยู่กะกูนะ...”
“แล้วมึงไม่ไปทำงานเหรอ...” ผมถามมันเพราะนี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว...
“ม่ายอ่ะ... คืนนี้กูอยากอยู่กะมึง...”
“มึงไม่กลัวพี่ปิ๊กเค้าตัดเงินเหรอ...” ผมถามมันยิ้มๆ
“เดี๋ยวกูจะออกไปโทรลากับพี่รัตน์... แล้วว่าจะซื้ออะไรเข้ามากินด้วยอ่ะ มึงหิวป่ะ... อยากกินอะไรไม๊”
“ไม่หิวหรอก ซื้อมาเหอะ อะไรก็ได้ กูกินได้ทั้งนั้น
ไอ้ชลพยักหน้า “กูรักมึงนะ ดิน”
ผมตบหัวมันเบาๆ “กูรู้... เดี๋ยวคืนนี้กูให้มึงกอดทั้งคืนเลย.. ไม่ต้องมาอ้อนเป็นลูกแมวอย่างนี้หรอก... เดี๋ยวกูว่าจะอาบน้ำ... ตะเวนมาทั้งวัน เหนียวตัวชิป...”
ไอ้ชลจูบผมที่แก้มอีกที ก่อนจะเดินออกไป...
.............................................................
ตอนนั้น... ถึงผมจะค่อนข้างเปิดกับความสัมพันธ์ระหว่างชายกับชาย แต่ลึกๆ แล้ว พื้นฐานทางครอบครัวของผม มาจากครอบครัวคนจีนที่ป๊ากับม๊ายังหัวโบราณที่ไม่มีทางที่จะยอมรับความสัมพันธ์แบบนี้แน่นอน...
ดังนั้น ถึงความรู้สึกจริงๆ ของผมจะรู้สึกกับไอ้ชลยังไง แต่มันก็คงถูกปิดบัง และกดไว้ ด้วยสิ่งแวดล้อมรอบข้างพอสมควร ซึ่งผมเองก็คงไม่รู้ตัวหรอกครับว่าจริงๆ แล้วผมรู้สึกกับมันยังไง ผมยังคงบอกกับตัวเองว่า ไอ้ชลคือ
“เพื่อนสนิทที่รู้ใจ” เท่านั้นเอง...
........................................
แล้วเจอกันตอนหน้าครับ.... :bye2: :bye2:
-
รู้ความรู้สึกเลยอ่ะว่าเป้นยังไง
-
บางครั้งนึกถึงอดีต มันก็ทำให้เรามีความสุขได้จริงๆครับ
-
ชล น่ารักจริงๆ :กอด1:
-
คุณทั้งสองคน เข้มแข็งมากครับ o13
-
มาถึงตอนนี้ ต้องถามว่า เบื่อกันบ้างหรือเปล่าครับ คนดี... อ่านเรื่องที่ไม่มีแก่นสาร... ไม่มีจุดพีคใดๆ... เป็นเรื่องที่รู้อยู่แล้วว่าตอนจบเป็นยังไง
ความตั้งใจของผม ว่าจะเขียนถึงช่วงเวลาที่ผมกับไอ้ชลเจอกันเป็นครั้งสุดท้าย... แล้วเราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย... นั่นคือจุดที่ทุกคนรู้ว่าจบยังไง เหมือนกับเปิดหนังสือนิยายเรื่องนึงอ่าน แล้ว กระโดดข้ามไปอ่านตอนจบแล้ว... และกลางเรื่องมันก็ไม่มีอะไรด้วย เพราะอ่านเรื่องย่อมาแล้ว...
เบื่อก็บอกกันได้นะครับคนดีของผม...
:m16: :m16: :m16:
-
ไม่เบื่อหรอกจ้า มาลงต่อเรื่อย ๆ นะจ้า :L2:
สู้ ๆ ค่ะ :กอด1:
-
เข้ามเปิดเผยตัวว่าอ่านเรืองของพี่ดินทุกตอนตลอดมาคัฟ :oo1: :pig4:
-
ต่อกันเลยนะครับ....
..................................................................
ตอนที่ 45 สิ้นสุดทางสายน้ำกาม
ตอนนี้ผมต้องขอเล่าเรื่องมูลเหตุสักนิดนึง โดยย้อนกลับไปที่ภาคแรก ก่อนนะครับ เพราะมันคือจุดเปลี่ยนอีกจุดนึงในชีวิตผม...
..................................................................
“ดิน... ดินอยู่เปล่า รับโทรศัพท์ด้วย...” เสียงป้าเจ้าของหอตะโกนเรียกผมจากข้างล่าง
“ขอบคุณครับป้า...” ผมบอกแก ก่อนจะเดินไปยกหูโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆ เครื่องขึ้นแนบหู
“ดินครับ”
“ฮัลโหล ดิน... เจ๊รัตน์นะ... เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นหายไป” เจ๊รัตน์ถาม มีแววห่วงใจเจืออยู่ในน้ำเสียง
“เปล่าครับพี่ พอดีผมไปหาสมัครงานมาน่ะครับ”
“...อึดอัดอะไรหรือเปล่า ดิน” เจ๊รัตน์ถาม
“เปล่าครับ...” ผมตอบเนือยๆ
“คืนนี้เข้ามาคุยกันหน่อยสิ นะดิน”
“ครับ” ผมบอก หันหน้าไปดูนาฬิกา... ห้าโมงกว่า
..................................................................
วันนั้น ผมเข้าไปคุยกับพี่รัตน์อย่างไม่ได้หวังเป็นอย่างอื่น พี่รัตน์บอกผมว่าระหว่างรองานก็เข้ามาได้ ไม่ต้องทุกวันก็ได้ เพราะถ้าผมได้อ๊อฟ พี่รัตน์ก็ได้ตังค์... หรือจะรับงานเป็นจ๊อบๆ ไปก็ได้...
แล้วคืนนั้น ผมก็ได้ลูกค้าซึ่งเป็นคนที่ดึงผมออกจากทางเดินชีวิตเด็กขายน้ำ ของผม “พี่ธีร์” ซึ่งอ๊อฟผมไป และรู้เรื่องว่าผมเรียนจบแล้ว กำลังหางานทำอยู่ ก็เลยทิ้งนามบัตรไว้ให้ เพราะพี่ธีร์เป็นเจ้าของกิจการร้านขายของแต่งบ้าน แถวๆ สีลม กำลังหาพนักงานอยู่หน้าร้านเหมือนกัน แต่พี่ธีร์ก็ไม่คาดหวังว่าผมจะรับงานนี้ เพราะเงินเดือนที่พี่เค้าให้ก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก...
มูลเหตุของเรื่องที่ทำให้ผมยอมรับข้อเสนอของพี่ธีร์ก็เนื่องมาจาก... คืนวันถัดมา...
..................................................................
ห้าทุ่มกว่าแล้ว... ผมนั่งคุยกับพี่รัตน์อยู่ที่เคาเตอร์... มีลูกค้าเข้ามาเที่ยวที่ร้านพอสมควร ดาวเด่นๆ ได้อ๊อฟไปแล้วทั้งไอ้เดช ไอ้ชล และไอ้เพชรและรวมถึงเด็กใหม่ๆ อีกหลายคน
“ป้อม... วิสกี้โซดา แก้ว เบียร์แก้ว ลงบิลให้เจ้าหน่องด้วยนะ” พี่ปิ๊กเดินเข้ามาสั่งดื่มให้ลูกค้า กับเด็กใหม่ที่เข้าไปนั่งคุย ก่อนจะพูดลอยๆ “ไปไหนไม่รอดก็ต้องเข้ามาขายน้ำ เนี่ยะแหละ นึกว่าจะบินไปไหนได้ไกล”
“เธอหมายถึงใคร” พี่รัตน์หันไปถามท่าทางเอาเรื่อง
“ใครอยากได้ก็รับไปสิ” พี่ปิ๊กหันมาตอบ เชิดหน้าอย่างไม่แคร์
“ปิ๊ก... ชั้นเป็นคนเรียกเด็กเข้ามาเองนะ” พี่รัตน์หมายถึงผม
“ย่ะ... เรียกเข้ามาเองก็อ๊อฟกันไปก็แล้วกัน... ชั้นไม่สนหรอก... จะจบสูงจบต่ำ ก็ไอ้ขายเหมือนกันแหละ... ราคาเดียวกัน” พี่ปิ๊กตอบ เบะปากยักใหล่ยียวน ก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไป
“อีนี่” พี่รัตน์ลุกขึ้นจะเดินออกจากเคาเตอร์ไปเอาเรื่องต่อ แต่ผมห้ามไว้
“อย่าครับพี่... ไม่เป็นไรหรอก... พี่ปิ๊กเค้าก็พูดถูกของเค้า” ผมพูดเบาๆ
“ดิน... อย่าคิดมากนะ เดี๋ยวเจ๊หาลูกค้าให้เอง” พี่รัตน์หันมาปลอบผม
“ไม่ต้องลำบากหรอกครับ พี่” ผมส่ายหน้า... ก่อนจะยกมือไหว้ “ผมกลับก่อนนะครับ” ผมบอกก่อนจะเดินออกทางหลังร้านเหมือนกับวันนั้น... พอปิดประตู เสียงเพลงกับเสียงอึกกทึกครึกโครมจากเสียงดนตรีก็หายไป...
แต่วันนี้กับวันนั้นไม่เหมือนกัน... แรงขับดันวันนี้ มันเหมือนกับสิ่งที่บอกให้ผมรู้ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะกับผมอีกต่อไป... แต่... ‘คนเรามันต้องกินต้องใช้’
“ช่างแม่ง... กูไปขายที่อื่นก็ได้วะ...” ความคิดนี้แว๊บขึ้นมาในหัวสมองของผมก่อนอื่น... แต่แล้วความคิดอื่นก็ตามมา...
“แล้วมึงจะขายน้ำเลี้ยงตัวมึงไปจนตายหรือวะ...” ผมถามตัวเอง “วันนี้มึงเรียนจบแล้วนะ... ถ้ามึงยังวนเวียนขายน้ำอยู่อย่างงี้ มึงก็จะเหมือนกับที่พี่ปิ๊กเค้าพูดสิ... แล้วมึงจะมีความภูมิใจในตัวเอง ในปริญญาที่มึงได้มาเหรอไอ้ดิน...”
ความคิดหลายๆ อย่างประดังกันเข้ามา... ทั้งด้านคัดค้าน และสนับสนุน...
ผมนอนคิดถึงเรื่องนี้อยู่หลายวัน ไม่ได้ไปหาไอ้ชลด้วยอีกต่างหาก เพราะไม่อยากให้มันมาคิดมากเรื่องของผม ลำพังเรื่องของมันเองก็น่าจะปวดหัวพอควรอยู่แล้ว
จนกระทั่งวันที่ 5 ที่ผมตัดสินใจโทรหาพี่ธีร์...
“สวัสดีครับ ขอสายพี่ธีร์ครับ” ผมบอกปลายสายอีกทาง เมื่อตัดสินใจโทรไปหาพี่ธีร์ตามนามบัตรที่พี่ธีร์ ให้มา... ไม่นาน
“ฮัลโหล ผมธีร์ครับ”
“พี่ธีร์ครับ... ผม ดินครับ” ผมบอกอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร ผมไม่เคยโทรไปหาลูกค้าด้วยตัวเองสักครั้ง
“อ้าว... ว่าไง... ตี๋น้อย” พี่ธีร์ตอบมาทำให้ผมใจชื้น...
“เรื่องที่พี่บอกผมวันนั้น... พี่พูดจริงหรือเปล่าครับ”
“เรื่องงานน่ะเหรอ... จริงสิ... ว่าไงเรา... ตกลงใจแล้วเหรอ” พี่ธีร์พูดกลับมาเสียงอบอุ่น...
“ครับ...”
“เอางี้... ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน...”
ผมบอกสถานที่ไป... พี่ธีร์บอกว่าหลังเลิกงานประมาณ ทุ่มนึง พี่ธีร์จะมารับ... ให้ผมรออยู่ที่ร้าน แม็คโดนัลด์ ในห้างๆ หนึ่ง... ไม่ไกลจากหอพักที่ผมอยู่เท่าไรนัก...
ผมเดินกลับมาที่หอด้วยใจปลอดโปร่งกว่าเดิม... แต่ก็ยังอดกังวลลึกๆ ไม่ได้ว่า หนทางข้างหน้ามันจะเป็นยังไง... แต่ที่แน่ๆ ผมจะไม่กลับเข้าไปเดินทางเดิมเด็ดขาด... พอกันที กับอาชีพ... “เด็กขายน้ำกาม” คอยบำเรอความสุขความใคร่ให้คนอื่น...
..................................................................
พี่ธีร์ มารับผมตรงเวลา... พาผมนั่งรถออกไปทานข้าวที่ร้านอาหารเงียบๆ นอกเมือง...
“เอา... เล่ามา...” พี่ธีร์ พูดขึ้น หลังจากคนเสริฟยกจานเปล่าออกไป พร้อมกับเอากาแฟมาเสริฟ
“ผมอยากเลิกครับ” ผมบอกพี่ธีร์
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า....” พี่ธีร์พูดยิ้มๆ
ผมมองหน้าพี่ธีร์... จะมาไม้ไหนกับกูวะ...แต่เห็นแววจริงใจจากตาพี่เค้าแล้ว ก็เลยตัดสินใจเล่าให้ฟัง เรื่องผมกับพี่ปิ๊ก รวมถึงสาเหตุของเรื่องด้วย...
“แต่ทั้งหมดมันก็เป็นแค่ตัวเร่งให้ผมตัดสินใจเท่านั้นเองครับ...” ผมบอกหลังจากเล่าจบ “จริงๆ มันเป็นความตั้งใจของผมที่จะเลิกตั้งแต่ผมรู้ผลวิชาสุดท้ายว่าจบตั้งแต่เมี่อสิบกว่าวันที่ผ่านมาแล้วละครับ...”
พี่ธีร์มองหน้าผมนิ่งๆ อยู่นาน...
“แล้วพี่จะได้อะไรบ้างล่ะ... ดิน” พี่ธีร์ถามตรงประเด็น
“พี่ลองบอกมาสิครับ...”
พี่ธีร์นิ่งไปอึดใจนึง... “ข้อที่หนึ่ง...เราต้องเลิกยุ่งกับคนอื่น... ตอนนี้โรคภัยไข้เจ็บมันเริ่มใกล้ตัว... ข้อที่สอง... เราไปทำงานกับพี่... พี่จะจ่ายเงินให้เราเป็นเงินเดือน... ข้อที่สาม... บางวันเราอาจจะต้องเข้ามานอนกับพี่บ้าง แต่พี่ก็สัญญาว่าพี่จะไม่ยุ่งกับคนอื่นอีก...”
“เล่นตอนกันเลยเหรอครับพี่” ผมถามยิ้มๆ แต่ในใจคิดว่าคงไม่ตกลง... ผมยังรักอิสระของผมอยู่....
พี่ธีร์มองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะถอนใจออกมา... เมื่อเห็นอาการปฏิเสธในทีท่าของผม “เอาเหอะ...ดิน... พี่ไม่ได้ห้ามให้เรามีแฟน... แต่พี่กำลังจะบอกให้ระวังตัว... เอาเถอะ พี่คงห้ามเราไม่ได้ แต่พี่อยากจะขอร้อง... ให้ระวังตัว อย่า มีเซ็กซ์ที่ไม่ปลอดภัยกับใครอีก... ได้ไม๊...”
ผมมองหน้าพี่ธีร์อยู่พักใหญ่... มองเห็นความจริงใจที่พี่ธีร์มีให้... สิ่งที่พี่ธีร์เสนอมา ไม่ได้เป็นสิ่งที่เลวร้ายสำหรับผม... และก็เป็นการเสนอที่ไม่ได้จำกัดสิทธิ์ในการใช้ชีวิตส่วนตัวของผมมากเกินไป เพียงแต่ ผมต้องระวังตัวมากกว่าเดิม ซึ่งก็เป็นผลดีกับผมเองเหมือนกัน...
“ตกลงครับพี่”
พี่ธีร์ยิ้มกว้าง... “พี่จะให้เราไปทำงานเป็นธุระการที่ร้านขายของตกแต่งที่พี่เป็นเจ้าของอยู่... ทำบัญชีให้พี่... ระหว่างนั้น ก็ขายของไปด้วย... ตอนเย็น เราก็ไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม... เรื่องเงินเดือนก็....... บาทต่อเดือน โอเคไม๊...”
“ครับ” พี่ธีร์บอกตัวเงินที่ไม่จัดว่าต่ำแต่ก็ไม่สูง เปรียบเทียบกับเงินเดือนเริ่มต้นทั่วๆ ไปของท้องตลาด... แต่จัดว่าน้อย เมื่อเปรียบเทียบกับเงินได้ที่ผมเคยได้รับ จากการทำงาน “พิเศษ” ปีนึง ที่ผ่านมา.... ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ไม่เลวนัก สำหรับการทำงานในภาคปรกติของผม เป็นสิ่งที่ผมไฝ่ฝันมานาน ตั้งแต่ก่อนเรียนจบ...
..................................................................
ตอนนี้ไม่มีบทของไอ้ชล เดี๋ยวมาต่อตอนหน้าครับ....
-
:z13: :z13:
จิ้มไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน
-
:pig4:
-
น่าจะดึงชลให้มาทำงานด้วยกันเนอะ
เรื่องนี้จะจบแล้วหรอ
เศร้า
-
เม้นก่อนอ่าน
-
เม้นก่อนอ่าน
อ่านแล้วมาเม้นอีกทีนะครับ
-
มารายงานตัวคร้าบบบบบบ
-
ก่อนที่ฟ้าจะสดใส ก็ต้องเผชิญกับพายุใหญ่
ถ้าแกร่งพอ ก็จะผ่านไปพบกับสิ่งดีๆที่จะตามมาได้
อ่านถึงชีวิตช่วงนี้ของดินเมื่อใด ก็อดดีใจไปด้วยไม่ได้ทุกทีครับ
-
ถ้าคนเราไม่กล้าเดินออกจากจุดเดิมที่เคยอยู่ ก็ไม่มีวันได้เห็นโลกกว้างหรอกครับ
-
คุณดินคงต้องใช้ความ กล้า อย่างมากในการตัดสินใจครั้งนี้
งานง่าย สบาย ใจรัก เงินดี กับสิ่งที่คุณดินพยายามที่จะหลุดพ้น มันต้อง แลก อย่าทุ่มเททั้งใจและกายเลยทีเดียว
ดีใจด้วยนะคะที่คุณดินทำได้ จะรออ่านตอนหน้านะคะ
-
ไม่คิดว่าจะอ่านทันจนถึงปัจจุบัน พยายามอ่านอย่างไม่ข้ามขั้นตอน
ไปอ่านภาคแรก จนมาถึงตอนนี้
ถือว่าคุณดินเป็นคนที่มีความอดทน มุ่งมั่น ตั้งใจทำจริงมาก ถึงแม้ว่าจะเจ้าชู้ก็ตาม อิอิ ชม จริงๆ :monkeysad:
อดีตที่ผ่านไปแล้วก็ไม่สามารถหวนคืนได้ ปัจจุบันเป็นตัวกำหนด อนาคตของเรา
เห็นเพื่อนๆพูดถึงบล็อค อยากเข้าไปอ่านมั่งจัง ทำอย่างไรถึงจะได้เข้าไปอ่าน
และที่สำคัญยังรอคุณดินมาอัพอยู่นะ
:call: :call: :call:
-
เอ๋... นึกว่าไม่ต่อแล้วอ่ะ เพิ่งเห็นว่าพี่ดินมาต่อ ไปอ่านก่อนนะ แล้วค่อยมาเม้นต์ใหม่
-
:L2:DIN :L2:
ให้พี่ครับ
.+**+ :L1:+**+.
. .
-
:L2:
ทำไมพักหลังๆ อ่านละมันมีกลิ่นไอของความเศร้าๆ
ว่าแต่พี่ธีร์นี่ฉลาดเนาะ ได้ทั้งพนักงาน ได้ทั้งคู่นอนไปในตัว :laugh:
-
ตามมาอ่านต่อด้วยคนครับ ห่างหายจากบอร์ดไปนานเหมือนกัน (ร่วมๆ 1 ปีเลยทีเดียว) ดีใจที่พี่ดินยังมีเรื่องราวมาเล่าให้ฟังอยู่
นับถือในความคิดของพี่ดินมากๆเลยครับ ที่กล้าตัดสินใจที่จะเปลี่ยนชีวิตตัวเอง อย่างที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนแรก ถึงแม้การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้จะมีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวข้ออยู่ดีก็เหอะ แต่อย่างน้อยก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีอยู่
ปล.ไม่ทราบว่าจนถึงตอนนี้ พี่ดินได้เจอพี่ชลบ้างรึยังครับ
-
ชล ของเจ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตามอ่านเรื่องพี่ดินมาสองวันแล้ว
ยอมรับว่าพี่ถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีมากค่ะ
อยากบอกว่าเป็นแฟนคลับพี่ชลด้วยอีกคน 555
-
โอ้ววววววว ได้อ่านเรื่องของพี่ดินต่อแล้ว แต่ผมมาสายเกินไปป่าวเนี่ย :serius2: :serius2:
ยังคิดถึงพี่ดินเสมอนะครับ (เป็น FC ที่แสดงตัว :กอด1: :กอด1:)
-
เพิ่งได้มาอ่าน ชอบมากโดยเฉพาะเนื้อหา
-
อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาไหลเกือบทุกตอนแม้จะมีฉากหื่นแต่ทุกครั้งที่พี่ชลบอกรักมันปวดใจ
-
แล้วพี่ชลเค้าล่ะ T~Tสงสารพี่ชลจัง
-
อ่านแล้วร้องไห้สงสารพี่ชลอ่ะเจ็บปวดมาก
แต่เรื่องนี้เคยโดนก็อปลงหนังสือนะอ่ะไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวหรอกหลาย ๆ เรื่องด้วย
-
สงสารพี่ชลอ่ะ
TT_TT
-
ตามทันซักที (เพิ่งทันเอาป่านนี้...)
อ่านได้แว๊บเดียวตอนแรกก็พอรู้อยู่แล้วล่ะค่ะว่าคุณดินเนี่ยท่าทางเจ้าชู้ ปากหวานไม่เบา
มิน่าล่ะ ไม่ว่ารุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ หญิงชายหน้าไหนก็หลงเสน่ห์คุณดินไปตามๆกัน
ตอนอ่านเกือบลืมไปเลยว่าคุณดินคิดกับคุณชลแค่เพื่อน
ก็นะ..ดูหวานกันซะสมบทบาทนึกว่าเป็นแฟนกันจริงๆ
พอคิดแบบนี้ก็ใจหาย สงสารก็แต่คุณชลที่ยังต้องอยู่กับวงจรชีวิตเดิมๆของตัวเองต่อไป
ไม่รู้ว่าวันไหนคุณดินจะจากไปอีก เฮ้อ... เศร้าแท้ๆ
-
ยังคิดถึงคุณดินกับคุณชลอยู่นะครับ แม้ว่าจะไม่มีโอกาสมาเจอกันตามเส้นทางเดินของชีวิตแต่ก็ขอให้มีความสุขกันทั้งคู่นะครับ
-
ตามอ่านทันแล้ว อ่านตั้งแต่ภาคแรกรวดเดียวเลย
อ่านแล้วได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่างเลย
ตอนนี้พี่ชลเป็นยังไงบ้างน้า
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาแบ่งปันนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
ตอนที่ 46 เราสองคน
จากข้อเสนอของพี่ธีร์ในครั้งแรก ที่เสนองานให้ผม แลกกับการห้ามมีความสัมพันธ์กับใครๆ ให้มีกับพี่ธีร์ได้คนเดียวเท่านั้น ทำให้ผมปฏิเสธไป เพราะถ้าอย่างนั้น มันก็เหมือนกับการที่ผมขายทั้งร่างกายให้กับพี่ธีร์ ไม่ได้ต่างจากสถานะภาพที่เป็นอยู่เลย
เมื่อเห็นว่าผมคงไม่ยอมแน่ๆ พี่ธีร์เลยขอว่า งั้นพบกันครึ่งทาง... พี่ธีร์จะไม่ห้ามให้ผมมีอะไรกับใคร แต่พี่ธีร์ขอร้องว่า ถ้าผมจะมีความสัมพันธ์กับใคร จะต้องป้องกันตัวเองทุกครั้ง...
เมื่อพี่ธีร์ยอมถอยออกไปก้าวนึงแล้ว ผมจึงยอมรับข้อเสนอของพี่ธีร์ แลกกับงานกลางวันที่พี่ธีร์ให้ผมไปทำเป็นพนักงานหน้าร้านขายของ ของพี่ธีร์พร้อมกับทำบัญชีรายรับรายจ่ายไปด้วย... โดยมีเงินเดือนประจำไม่สูงนักเมื่อเทียบกับเงินได้ที่ผมเคยได้จากงานเดิม แต่ผมก็ยังภูมิใจตัวเองได้มากกว่า...
ผมยังจำได้ว่า วันที่ผมไปบอกม๊ากับป๊าว่าผมได้งานแล้ว จะส่งเงินมาให้ม๊าด้วย ม๊าถึงกับน้ำตาคลอ...
“ดิน... เก็บเอาไว้ใช้บ้างนะ ลูก...ม๊าไม่ลำบากอะไร...” ม๊าบอกผม
“เผื่อม๊าจะอยากซื้ออะไร ซื้อของใส่บาตรบ้างผมจะได้ได้บุญกับม๊าด้วยไง...” ผมบอกยิ้มๆ เพราะเห็นม๊าใส่บาตรตอนเช้าทุกวัน... จำได้ว่า ผมบอกม๊าต่อ “ผมทำงานสักพัก มีเวลา... ผมจะบวชให้ม๊านะครับ...ม๊าจะได้ใส่บาตรผม”
ม๊ายิ้มทั้งน้ำตา... “ตามใจเหอะลูก... ขอให้เจริญๆ นะ” ม๊าให้พรที่สั้น แต่มันช่างวิเศษสุดสำหรับผมจริงๆ...
..................................................................
กับไอ้ชล เมื่อผมไปบอกมันว่าผมได้งานกลางวันทำ และจะเลิกทำงานขายบริการแล้ว มันทำตาแดงๆ ก่อนจะบอกผมเสียงแหบ
“กูดีใจกับมึงนะ ดิน...”
“แต่กูก็ยังเป็นเพื่อนกับมึงนะ ชล... กูยังมาหามึงได้” ผมบอก รู้สึกสงสารมันอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่เหมือนกันหรอก ดิน... เวลาของมึงกับเวลาของกู... ความแตกต่างจะทำให้เราห่างกันไปเรื่อยๆ... กูเคยคิดนะ ว่า มันต้องมาถึงจนได้ แต่ ไม่คิดว่ามันจะเร็วอย่างนี้”
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ กอดมันไว้... ไอ้ชลหันมากอดผมไว้แน่น... แนบหน้ากับอกผม
“ทำไมกูต้องรักมึงด้วยนะ ดิน...” มันพูดพร้อมกับเสียงสะอื้นเบาๆ... จนผมรู้สึกอุ่นๆ เปียกๆ ที่หน้าอก... ถึงผมจะเคยเห็นไอ้ชลมันร้องไห้มาบ้าง (มันร้องไห้เพราะผมหลายหนเหมือนกันครับ) แต่ก็ไม่เคยเห็นมันร้องไห้มากขนาดนี้มาก่อน เล่นเอาผมใจหวิวๆ เหมือนกัน สงสารมัน ไอ้ชลมันสนิทกะผมที่สุด มันมีพี่สาวอยู่คนเดียว ไม่มีพี่ชายหรือน้องชายเลย มีแต่ผมที่เป็นทั้งพี่ ทั้งน้อง ทั้งเพื่อน และ... (อันนี้ละไว้... หุ หุ)
“กูสัญญาว่าจะมาหามึงบ่อยๆ ไง...” ผมก้มหน้าบอกมัน
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นสบตาผม ขอบตามันแดงก่ำ น้ำตายังปริ่มขอบตา...
“ขี้แยนะมึง...” ผมยิ้มให้มัน
“จริงนะ... ดิน... มึงจะมาหากูจริงนะ” มันถามย้ำ
“อือ... กูสัญญาแล้วนี่นา”
ไอ้ชลค่อยยิ้มออกมาอย่างดีใจกอดผมไว้แน่นตึบ... เหมือนเด็กๆ ได้ของเล่นที่ถูกใจ...
ความจริงไอ้ชลมันอายุมากกว่าผมหลายปี แต่ผมกลับรู้สึกว่า ผมโตกว่ามันในด้านความคิดหลายๆ อย่าง... และส่วนใหญ่จะเป็นคนออกความเห็นเวลาอยู่ด้วยกัน ไอ้ชลเองมันก็ยอมตามใจผมทุกครั้ง ยกเว้นเวลาจะมีอะไรกัน ไอ้ชลจะเป็นคนเริ่มเป็นส่วนมาก เหมือนคนจุดไฟ แต่พอจุดติด ผมก็กลายเป็นไฟที่ไหม้รุนแรงจนผมกับมันหมดแรงไปทั้งคู่
แต่วันนี้ กลับกลายเป็นผมเองที่ ก้มหน้าลงไปจูบมันก่อน ไอ้ชลมันชะงักไปนิดนึง ก่อนจะเปลี่ยนมากอดคอผมเอาไว้
แลกลิ้นกันครู่ใหญ่ จนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยหายไปไหนไม่รู้ รู้อีกทีไอ้ชลก็นอนอยู่บนตียงโดยมีผมตามกอดประกบอยู่ด้านบน
“อาาาว์...โอออววว...อืมมม...” ไอ้ชลครางอย่างแผ่วเบา...ผมค่อยๆ โน้มตัวลงไซร้ซอกคอของไอ้ชลอย่างนุ่มนวล...หนวดเคราที่ไม่ได้โกนมาสองวันของผมทำให้มันสยิว ขนลุกจนเห็นได้ชัด...
“อาาาซ...” ผมเลียบริเวณติ่งหูของมันด้วยปลายลิ้น ค่อยๆ ฉกเข้าไปในบริเวณรูหูของเธอ...มันทำให้ไอ้ชลสะท้านเสียวจนตัวสั่นระริก “อาาาซ... ดิน กูเสียว...” พร้อมกับยกอดคอของผมแน่น...นิ้วเกร็งจิกแผ่นหลังอันกำยำของผมอย่างรุนแรง...ผมไซร้บริเวณซอกคอก่อนจะเลื่อนมายังบริเวณหน้าอกที่มีกล้ามตึง มือข้างซ้ายขยำลงบนกล้ามเนื้อหน้าอกของไอ้ชล...ปากค่อยๆ เม้มลงบนหัวนมที่ยังคงว่างอยู่อีกข้างหนึ่ง...ปลายลิ้น...เลีย...รอบๆ หัวนมสีชมพูของไอ้ชล...
“อาาาห์...อาาาว์...มมม ดิน อ๊าซซซ อูยซซซ” ผมแหงนหน้าขึ้นมองเห็นใบหน้าของไอ้ชลเปี่ยมไปด้วยความสุขล้น ตาหลับพริ้ม...ปากสีแดงจัดของมันห่อตัวด้วยความเสียวจากการถูกเลียปลายหัวนม ผมถูไถจมูกและคางของผมที่มีมีหนาวเคราแข็งๆ ไปบนหน้าอกของไอ้ชลทำให้เพิ่มความสยิวขึ้นเป็นทวีคูณ...
“โอววว...ดิน... อาซซซ” ผมเร่งความเร็วของปลายลิ้นขึ้นอีก รวมถึงกระดกลิ้นไปมารอบๆ ลานหัวนม อีกมือก็เคล้นขยี้อีกข้าง...ยามนี้ท่อนKของผมแข็งโด่เสียดสีกับสะโพกของไอ้ชลอยู่ไปมาจนมันอดไม่ได้ต้องเอื้อมมือลงไปกำไว้อย่างหลงใหลก่อนจะรูดเล่นไปมา
ผมเริ่มที่จะลากปลายลิ้นลงมาบริเวณหน้าท้องรอบๆสะดือ...ไอ้ชลสูดหายใจเข้าจนหน้าท้องแขม่ว...ผมยังคงลากลิ้นวนเล่นกับกล้ามเนื้อหน้าท้องของมันก่อนจะไล่ละลงมาที่สะโพก ค่อยๆ เอาฟันขบเม้มที่กระดูกเชิงกรานของมันเบาๆ
“อาาาห์...ซ...ซ...ซ...ซื๊ดดด...” ไอ้ชลตัวสั่นระริก สองมือจับหัวผมไว้แน่น “ดิน มึง... อูยวซซ กูเสียว... อย่าทรมานกู”
ผมมองหน้ามัน แววตาเป็นประกายหื่น ไล้ลิ้นของผมเข้าไปในซอกขาด้านในของไอ้ชล สะใจ...ที่ได้เห็นตัวของมันสั่นสะท้านและครางไม่หยุด... “อาาห์... ซี๊ดดดดินครับ... เอากูเหอะ อูยยย...กูเสียว อาซซี๊ดดดซซซ...โอววว...”
ผมโหย่งตัว คืบขึ้นไปด้านบนลำตัวของไอ้ชล ให้ท่อนKฝังมุกของผมลากละไปตามตัวมัน น้ำเงี่ยนใสๆ หลั่งออกมาจากส่วนปลายเปรอะเป็นทาง จนกระทั่ง ผมขึ้นไปนั่งคุกเข่าคร่อมหน้ามันอยู่ ลำKของผมทาบไปบนหน้าของไอ้ชล ไข่สองลูกละอยู่ที่ปากมัน
ไอ้ชลจูบแรงๆ ที่ไข่ของผมดังฟอด ก่อนจะอ้าอมเข้าไว้ในปากทีละข้าง ดุนเล่นด้วยลิ้นไปมาอย่างชำนาญ... ลีลาการอมไข่ของไอ้ชลไม่มีใครเหมือนจนผมต้องยืดตัวจนสุด ท่อนลำของผมเสียดสีไปมากับหน้าของมัน น้ำเงี่ยนหยดลงบนเส้นผมเหนือหน้าผากขึ้นไปอีก...
“อาาห์... อูยซซี๊ดดซซซ ชล...” ผมครางออกมาด้วยความเสียวกระสันกับ ลีลาการของไอ้ชลที่ใช้ปากกับลิ้นเล่นกับไข่ของผมอย่างเมามัน...
ไอ้ชลมันรู้จุดอ่อนของผม ที่จะเสียวสุดๆ เมื่อถูกอมไข่ มันจึงโจมตีไม่หยุด จากลูกหนึ่ง ที่มันอมเข้าไปดูดจนแก้มตอบ ก่อนจะเม้มริมฝีปากดึงเบาๆ จนผมเสียวจนเกือบจุก มันก็หันมาอมอีกข้างนึงด้วยลักษณะเดียวกัน... สลับไปมา บางทีก็อ้าปากกว้าง อมเข้าไปทั้งสองลูก เล่นเอาผมต้องยืดตัวด้วยความเสียวระคนจุกน้อยๆ ครางอย่างยอมแพ้
“อูยซซซ ชล.. เสียว ซี๊ดดดซซซ” ท่อนKผมแข็งผงาด ผงกงูบงาบอยู่กับสายตามันอย่างใกล้ชิด น้ำเงี่ยนใสๆ ใหลยืดหยดลงบนหน้าผากมันเป็นทาง ไอ้ชลเอามือจับที่โคนKผมกำแน่นเหมือนทดสอบความแข็งกร่ง
“ไอ้โรคจิต...” มันด่าผมอีกคำ “อมไข่แล้วKแข็ง...” ก่อนจะจับที่โคนKของผม ถอกสุดๆ ก่อนจะเหนี่ยวให้หัวบานๆ ของท่อนKของผมเข้ามาอยู่ในปาก จนผมต้องเอามือเท้าลงเป็นท่าคลานให้มันจัดการกับKผมตามสะดวก
“อาซซซ ชล... มึงสุดยอด... อาซซซ” ผมเสียววาบไปทั้งลำ เมื่อไอ้ชลมันตวัดลิ้นเลียไปตามเงี่ยงบานๆ ของส่วนหัว เผลอตัว แอ่นเอวกระเด้าKปากมันลึกเข้าไปอีก จนกระทั่ง Kขนาดซองบุหรี่แตก ยาวร่วมเจ็ดนิ้ว ฝังมุกอีกหกเม็ด ของผมหายเข้าไปในปากมันทั้งแท่ง
ลีลาการอมKของไอ้ชลไม่เคยทำให้ผมผิดหวังสักครั้ง ทั้งปากทั้งลิ้นร่วมมือกันอย่างมีจังหวะจะโคน ทั้งดูดทั้งดุน ทั้งเลียตั้งแต่หัวบาน ลำท่อนจนไปถึงโคน ไข่สองใบไอ้ชลก็ไม่ละเว้น
จนพักใหญ่ ที่ผมปล่อยให้ไอ้ชลมันเล่นสนุกอยู่กับKผม ก่อนที่ผมจะลงนอนประกบมัน ท่อนKที่ทาเควายจนเป็นมันปลาบ จ่อส่วนปลายบานที่ปากทางของไอ้ชล ค่อยๆ ออกแรงกดอย่างแผ่วเบา...
“อูอออยยยย์...ดิน เดี๋ยวนะ...มึงอย่าเพิ่งดัน...” ไอ้ชลผลักหน้าท้องผมเอาไว้ เมื่อส่วนปลายบานผลุบเข้าไปในตัวมัน เสียงมันหอบหายใจหนักๆ น้ำตาปริ่มที่ขอบตา “ไอ้บ้านี่... Kใหญ่ไม่เลิก” มันบ่นเหมือนกับว่า บ่นแล้วมันจะเล็กลงอย่างนั้นแหละ... ผมหัวเราะหึๆ
“ก็ใครล่ะ พอรู้ว่ากูKใหญ่ ก็ตีสนิทเลย” ผมล้อมัน เรื่องเก่าตั้งแต่ เริ่มรู้จักมัน “ยิ่งพอรู้ว่าฝังมุก ยิ่งตื่นเต้น”
ไอ้ชลอายหน้าแดง... หยิกเอวผมเบาๆ “ตอนนั้น กูไม่รู้นี่ว่ามึงจะขี้เงี่ยนขนาดนี้”
“ว่ากูขี้เงี่ยน แล้วใครวะ ที่พอที่ติ๋มบอกว่าให้กูเอา ไม่ปฏิเสธสักคำ”
ไอ้ชลยิ่งอายหยิกเอวผมอีก พอมันเผลอตัวผมก็ขยับกระเด้าดันKฝังมุกของผมเข้าไปจนสุดโคน เม็ดมุกครูดกล้ามเนื้อหูรูดของมันเป็นจังหวะ กึกๆ พร้อมๆ กับไอ้ชลที่สะดุ้งน้อยๆ ทุกครั้ง...กอดหลังผมแน่น ไม่ให้ผมขยับตัว
“อู๊ยซซซ ดิน... อูยซซซ มึง ชอบแกล้งกู...อาซซซ ดิน...โอ้วซซซ ซี๊ดดซซซซ”
ผมล้อมันต่อ “พอโดนกูเอา ก็เลยติดใจ แอบลักดูดKกูตอนเมา ก็หลายหน”
“มึงรู้เหรอ” ไอ้ชลลืมตาโพลง
ผมเกร็งหน้าท้องขยับบั้นเอวกระเด้าซอยถี่ๆ เล่นเอาไอ้ชลเสียวจนหน้าเบี้ยว ครางไม่เป็นภาษา
“อาาห์...อาาาว์ซซซ...อูวว...อูอวว์...อูววว์...ซี๊ดดด...”
“โดนกูเอา... เสียวไหมชล” ผมแกล้งถามมัน
ไอ้ชลส่ายหัวดิก...ทั้งที่หน้าเหยเก “ม่ายอ่ะ...งั้นๆ แหละ.... อูยซซซ”
ไม่รอให้มันพูดจบ ผมก็สาวลำออกมาจนเกือบสุดจนมองเห็นหัวบานแดงก่ำ แล้วค่อยๆ ดันกลับเข้าไปจนสุด มันกระชับแนบแน่น...เสียวปลายหัวของผมอย่างเป็นที่สุด...ก่อนจะค่อยๆซอยเนิบๆ...ก้มตัวลงจูบที่ริมฝีปากสีแดงของมัน... ไอ้ชลเผยอปากรับ ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาในปากผมอย่างคุ้นเคย... เราจูบปากแลกลิ้นกันขณะที่ท่อนล่างของผมยังขยับต่อเนื่องเหมือนติดสปริง
“อาาาห์... มึง...เอาเก่ง...สุดยอด” ไอ้ชลบอกผมหลังจากถอนปากออกจากกัน
“หืมม...เพิ่งรู้เหรอ...” ผมสบตามัน นัยน์ตาเป็นประกายระยิบ ก่อนจะยกขาของมันพาดบ่า มันยิ่งทำให้ร่องหลืบของมันเป็นเป้าเด่นชัด... ผมสาวลำเข้าไปจนสุด และถอนลำออกมาจนสุด...ทำอยู่อย่างนั้นระยะหนึ่ง...ซึ่งการที่ท่อนลำอวบสาวออกจนถึงปลายหัวบานและยัดกลับเข้ามาจนสุดโคน เม็ดมุกเขื่องสะดุดกล้ามเนื้อหูรูด ทำให้ไอ้ชลสะดุ้งไม่หยุด ครางออกมาเพื่อผ่อนคลายความสยิวที่เกิดขึ้น...
“อาาห์...อูววว...อาาห์...อูววว์...อาาว์...อูอออววว์... ดิน ดินครับ ผัวครับ กูรักมึง”
ผมจับขาข้างขวาไขว้ไปทับขาซ้ายโดยที่มีตัวของผมประกบอยู่ด้านหลัง ท่อนเอ็นของผมยังคาหลืบสวรรค์มันอยู่ แขนข้างขวาของผมล๊อกขาขวาของมันไว้ ก่อนกระเด้าซอยเร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นด้วยความมันส์และสะใจในการร่วมเพศครั้งนี้อย่างยิ่ง...
“อ๊าซ.. อาซ์...อาซ์...อาซ...” ไอ้ชลครางเป็นจังหวะ ตามจังหวะการกระเด้าซอยของผม
“กูเอามันส์ไหมชล.. หือม...” ผมกระซิบเสียงกระเส่าที่หูมัน...
“มันส์ อูยซซว ดิน... มึงเอาเก่งโคตร... กูเสียวซซซ จะแตกแล้วดิน.... อาซซซ เร็ว.. อูยวซซ”
ท่อนKของไอ้ชลที่แข็งแกร่งสะบัดไปมา... ผมรู้สึกถึงแรงขมิบที่เกิดขึ้นบริเวณกล้ามเนื้อหูรูดของมัน เป็นจังหวะ
“อาซซซ ดิน..อูยซซซ กูแตกแล้วซซซี๊ดดซซซ อาซซซ” ไอ้ชลครางยาว เกร็งนิ้วจับท่อนแขนของผมแน่น... พร้อมกับท่อนKมันกระตุกวูบ น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาจากส่วนปลายบาน เป็นระลอกๆ กระจัดกระจายไปตามจังหวะการแกว่งจากแรงกระเด้าของผม...
ผมจูบไซ้ที่กกหูของไอ้ชลขณะที่บั้นเอวยังคงกระเด้าซอยเร็วและหนักหน่วง...มันร้องครางออกมาไม่หยุดเสียง...
“อาาาห์...โอววว...อูววว์...อะ...อะ...อะ...อูยยย...อาาว์...” ไอ้ชลทนเสียวไม่ไหวถึงกับทรุดตัวเอาหน้าแนบกับพื้น..
“อูววว...อู๊...อู๊ยยย...อูวววซซซ...” ผมรู้สึกถึงสวรรค์ที่รออยู่เบี้องหน้าในไม่กี่วินาทีนี้...ปล่อยขามันให้ลงนอนคว่ำ พลิกตัวประกบอยู่ด้านบน ยกสะโพกของมันให้โด่งขึ้น กระเด้าสะโพกส่งท่อนเอ็นทะลวงต่ออย่างเมามัน...
“อูยซซซ ซี๊ดซซ ชล.. กูออกแล้ว... ซี๊ดซซซ ” กระเด้าสะโพกส่งท้ายต่ออีกสิบกว่าหน ก่อนจะกดแนบแน่น ขณะที่น้ำเงี่ยนของผมทะลักหลั่งพรั่งเข้าไปในตัวมันอย่างมากมาย เป็นจังหวะๆ หลายต่อหลายครั้ง...
จนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกของผมหมดไป ผมจึงปล่อยสะโพกให้มันนอนราบลงไปกับที่นอน แล้วเอนตัวลงกอดประกบทาบตามลงไป...
“มันส์ ไหมชล” ผมกระซิบถามที่หูมันหลังจากนอนประกบทาบกับหลังมันอยู่ครู่ใหญ่
“ไอ้ตัวเงี่ยน...” ไอ้ชลหันมาด่าผมเบาๆ เป็นคำตอบ... “หื่นอะไรมาวันนี้ เอากูอย่างกับไม่เคยเอา”
“เดี๋ยวมึงลืมกู...” ผมบอกมันล้อๆ ก่อนจะเอาริมฝีปากเม้มติ่งหูมันเล่น ท่อนKผมยังแข็งแกร่ง ผงกหงึกๆ อยู่ในตัวมัน
ไอ้ชลเหลือบตาขึ้นมองผม เหมือนกับจะค้อน ก่อนจะเอามือหยิกที่เอวผม... “มึงแหละ... ขี้เงี่ยนปานนี้... เดี๋ยวเจอใครอ้าให้ มึงก็เอาเค้าไม่เลือก...ขี้คร้านจะลืมกู...”
“มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูนะชล... กูจะลืมมึงได้ไง” ผมบอกมัน
ไอ้ชลชงักนิดนึง ก่อนจะบอก... “เพื่อนนะมึง... เอาเพื่อนทำเมียด้วย...ไอ้ลามก”
ผมหัวเราะหึๆ ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่... แต่เสบอกไป “เพื่อนก็ส่วนเพื่อน... เอาเพื่อนทำเมีย... เป็นของแถมอ่ะ”
“ดิน...” ไอ้ชลเรียกผมเบาๆ
“หือม...”
“รักกูมั่งป่ะ” ไอ้ชลมันถามเรียบๆ
“รักดิ... มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด...” ผมตอบมันไปไม่ตรงคำถามนัก
มันดึงมือผมไปกอดมัน “กูหมายถึง... เอ่อ... รักแบบ...คนรัก” ผมนิ่งไปครู่ใหญ่... กำลังคิดว่าจะตอบมันยังไงดี แต่ไอ้ชลก็พูดออกมาก่อน... “ลำบากใจก็ไม่ต้องบอกก็ได้ ดิน... แค่นี้กูก็มีความสุขแล้วละ”
“ยังอ่ะ” ผมตอบมันตาพราวระยับ
“อะไร ดิน”
“กูเคยเอามึงทีเดียวด้วยเหรอ” ผมถามมัน พลางขยับบั้นเอว กระเด้าส่งท่อนลำที่ยังแกร่งแข็งอยู่ในตัวมันไปมาสองสามที เป็นการเตือนก่อนจะสาวยาวๆ...
“ไอ้บ้านี่...อูยซซซ” ไอ้ชลครางเสียว เมื่อเม็ดมุกที่ผมฝังไว้ที่ลำสะดุดกล้ามเนื้อหูรูดมันกึกๆ.. “ไอ้ตัวเงี่ยน ไอ้บ้ากาม”
“ว่ากูบ้ากามดีนัก วันนี้กูจะเอามึงให้หมอบเลย” ผมบอกมันเสียงหื่น ก่อนจะจูบไซ้ที่ติ่งหูมัน เกมส์กามของเราสองคนในวันนั้นเริ่มขึ้นอีกรอบ...
.....................................................
-
จะบอกว่าไงดี... จริงๆ แล้วตอนนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร เพราะเพิ่งเปลี่ยนงานเมื่อตอนต้นปี งานใหม่ยุ่งมากครับ ตอนแรกว่าจะไม่มาเขียนต่อแล้ว แต่ความรู้สึกผิด ก็ยังวนเวียนอยู่ เลยต้องกลับมาต่อให้จบ คิดว่าจะจบให้ได้ก่อนสิ้นปีครับ
-
โอ้ว เย่ รีบกลับมาตอให้จบนะครับพี่ดิน
-
ตามมาจากเรื่องแรกของพี่ดิน ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้แต่มาเม้นท์ก่อน คาใจเรื่องพี่ชลเหมือนกัน ได้อ่านซักที
จะตามรอต่อนะคะ
(หลังจากไปอ่านมาแล้ว)
อยากให้พี่ดินกับพี่ชลเจอกันอีกครั้งถึงไม่ใช่คนรัก แต่ก็ผูกพันธ์กัน
ชอบเรื่องของพี่ดินนะคะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าทุกวันนี้พี่ดินยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน (เอ๊ะหรือมีแล้วไม่บอก555+)
จะรอพี่ดินมาต่อตอนต่อไปจ้า :impress3: > :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาเห็นว่าคุณดินมาเล่าต่อแล้ว
อ่านแล้ว เห็นอารมณ์ชัดเจน
ยังคงแจ่ม เจิดเหมือนเดิม
ขนลุก ซู่ๆๆๆ ตั้งชัน อิอิ
ขอบคุณครับ
-
ตอนที่ 47 อายครูบ่รู้วิชา
ผมเริ่มทำงานที่ร้านของพี่ธีร์ ซึ่งเป็นร้านขายของเก่า ประเภทของตกแต่งบ้าน มีฝรั่งเข้ามาเป็นลูกค้ามากพอดู ผมรับทำหน้าที่ดูแลสินค้าของร้าน นับจำนวน จดยอดขายของร้านให้ตรงกับ เงินสดรับ หรือรายการที่ลูกค้าใช้บัตรเครดิต... โดยมีพนักงานขายเป็นผู้หญิงสองคน ผลัดกันอยู่เช้าถึงบ่าย ส่วนอีกคนอยู่บ่ายถึงค่ำ
เวลางานของผม คือประมาณแปดโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น ตอนเช้าที่ลูกค้ายังไม่เข้าร้าน ผมก็ตรวจตรานับสินค้าที่ร้าน ตรวจดูกับการขายเมื่อวานตอนระหว่างห้าโมงถึงร้านปิดที่ผมกลับไปแล้ว หลังจากนั้นก็เป็นการตรวจตรารายการขายที่เกิดขึ้นว่า ตรงกับตั้นขั้วใบเสร็จหรือเปล่า ก่อนจะเป็นการนับเงิน เช็คยอดต่างๆ...
สองสามวัน ผมก็ไปค้างที่บ้านพี่ธีร์ครั้งนึง ซึ่งพี่ธีร์พยายามจะตื้อให้ผมไปอยู่ด้วยเสมอๆ แต่ผมส่ายหน้า
“ไม่ดีกว่าครับพี่... ขอผมทำงานอย่างนี้ดีกว่าครับ”
ไม่กี่วันที่ผมเข้าไปทำงาน ผมก็จับการทุจริตในร้านของพี่ธีร์ได้ว่าคนขายคนนึงยักยอกเงินในร้านทำให้พี่ธีร์ต้องไล่คนขายคนนั้นออกไป... ทำให้คนขายในร้านขาดไปคนนึง บางเวลาทำให้ผมต้องอยู่หน้าร้านคนเดียว ตอนคนขายอีกคนที่เหลือเค้าไปหาอะไรทาน หรือไม่ก็เป็นช่วงที่เค้ายังไม่มาทำงาน ซึ่งเค้าจะเข้างานสายๆ ประมาณสิบโมง และจะอยู่ไปจนเย็น เพราะเป็นช่วงที่ลูกค้าเข้าร้านเยอะกว่า...
ช่วงที่เค้าไม่อยู่ ถ้ามีลูกค้าเข้าร้านและผมอยู่คนเดียว ผมก็ต้องทำหน้าที่เป็นคนขายไปด้วย ซึ่งภาษาอังกฤษที่งูๆ ปลาๆ อย่างผมทำให้ผมค่อนข้างอึดอัดกับตัวเอง... ในที่สุด ผมก็บอกตัวเองว่า ควรจะทำอะไรสักอย่างแล้ว...
ผมไปสมัครเรียนที่สถาบันสอนภาษาอังกฤษแห่งหนึ่ง ซึ่งได้ชื่อว่า สอนโดยอาจารย์เจ้าของภาษา ที่มีดีกรีทางด้านการสอนภาษาโดยตรง
ทั้งความตั้งใจของผม บวกกับแนวทางและวิธีการสอนที่ถูกต้อง ยิ่งได้ครูที่สอนเป็นฝรั่งสาวค่อนข้างสวย ยิ่งทำให้ผมตั้งใจเรียน จากการเริ่มรู้จักกันในฐานะอาจารย์สอนภาษากับลูกศิษย์... บ่อยครั้งที่ผมมีคำถามเกี่ยวกับการใช้ภาษาอังกฤษ ก็นำมาถามในชั้นเรียน ทำให้ความสนิทสนมของเรามีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึง มีการมอบหมายให้นักเรียนในห้อง ออกมาบรรยายสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าประทับใจ เป็นภาษาอังกฤษ
“เกาะเสม็ด” เป็นสถานที่ ที่ผมนำมาพูดเกี่ยวกับความงาม และความเป็นธรรมชาติ (เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เกาะเสม็ดยังบริสุทธิ์อยู่มากๆ ครับ) จนเลิกเรียน ผมกำลังจะเดินออก อาจารย์สาวก็เดินมาที่ผม
“Din, I liked your presentation, Kaoh Samed is interesting. If I want to go there, can you be my tourguide”
“Sure… When do you want to go there?”
“Next weekend, we have 3 days holiday. Is it ok?
“No problem…”
......................................
วันศุกร์ถัดมา ผมกับ อาจารย์รัท ก็มาเจอกันที่สถานีขนส่งเอกมัยตตอนสิบโมงเช้า ตีตั๋วรถทัวร์ไปบ้านเพ ระยอง กว่าจะไปถึงก็บ่ายโมงกว่าแล้ว หาอะไรกิน ที่ตลาดบ้านเพก่อนจะไปซื้อตั๋วลงเรือข้ามไปเกาะเสม็ด...
“It’s beautiful, I like here. Thank you, Din” สาวต่างชาติ ถึงกับครางออกมาอย่างตื่นเต้นเมื่อเราเดินจากท่าเรือมาถึงหาดทรายแก้ว ที่มีหาดทรายละเอียดสีขาวทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา ก่อนจะ หันมาจูบผมที่แก้มเป็นการขอบคุณอย่างไม่มีอาการเคอะเขินใดๆ
ผมโอบเอวอาจารย์สาวของผม ให้เดินไปทางขวาของหาดทรายแก้ว ไม่นาน... ก็เจอที่พักเป็นบังกาโลเล็กๆ มีระเบียงอยู่ด้านหน้า... ผมเข้าไปติดต่อกับเจ้าของ ไม่นานเราก็ได้ห้องพักสะดวกสบายพอควร
ในห้องมีที่นอนขาวสะอาดเล็กๆ วางติดกัน กับพัดลมเพดาน ห้องน้ำในตัว เจ้าของบอกว่า เครื่องปั่นไฟจะทำงานถึงห้าทุ่ม ก่อนจะส่งตะเกียงเล็กๆ ให้ผมพร้อมกับไม้ขีด
ยังมีเวลาอีกชั่วโมงกว่า ก่อนจะมืด เราเอาของไปเก็บในห้อง หญิงสาวต่างชาติ รื้ออะไรอยู่ในกระเป๋า ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานก็ออกมา เล่นเอาผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น... โธ่ ก็แม่คุณเล่นเปลี่ยนเป็นทูพิช ชิ้นกระจิ๋ว ปิดบนปิดล่างไว้แทบจะไม่มิดขนาดนั้น...
“Let’s go swim, Din”
ผมรับคำก่อนจะเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น เดินตามอาจารย์รัทลงไปที่หาดทรายไม่ไกลจากบังกาโลเท่าไรนัก...
ระหว่างอยู่ในทะเล เราหยอกล้อกันเล่นอย่างสนุกสนานราวกับคู่รัก อาจารย์รัทดูเหมือนจะผ่อนคลายเป็นพิเศษ ไม่ถือเนื้อถือตัว บ่อยครั้งที่กอดคอผมแน่นตึบ เบียดอกอวบกับอกผมอย่างแนบแน่น เล่นเอาเลือดในตัวผมร้อนฉ่า ไอ้ดินน้อยในกางเกงขาสั้นดันกางเกงจนโป่งพอง ดีที่อยู่ในน้ำไม่เป็นที่ผิดสังเกตุสำหรับคนบนหาดสักเท่าไร
แรกๆ ผมก็พยายามโก่งตัวหนี แต่อาจารย์รัทก็รุกเร้าจนหลังๆ ผมไม่หนีแล้ว เดี๋ยวจะหาว่าหนุ่มไทยขี้ขลาด ผมดันสะโพกเบียดสู้กับสาวสหราชอาณาจักร จนไอ้ดินน้อยสัมผัสกับหน้าท้องของอาจารย์รัทอย่างจงใจ
เบียดไปเบียดมา อาจารย์สาวเริ่มหน้าแดง กอดคอผมบ่อยครั้ง จนสุดท้ายผมรั้งเอาอาจารย์สาวเข้ามากอดแน่น ประกบปากสอดลิ้นเข้าไปในปากอาจารย์สาวด้วยความชำนาญ กดพกบดเบียดกันอย่างไม่ยอมแพ้ พอผมถอนริมฝีปากออกมา สาวอังกฤษถึงกับคราง
“Wow!!! Din...You are such a great kisser”
“You are also wonderful Ruth” ผมตอบเบาๆ ก่อนจะจูบหล่อนอีกครั้ง สองมือรั้งสะโพกงอนของอาจารย์สาวให้เข้ามาแนบกับสะโพกของผมแน่นขึ้น ตวัดขาทั้งสองข้างของหล่อนขึ้นรัดสะโพกของผม
ในน้ำ ทำให้ร่างของหล่อนไม่หนักจนเกินไปนัก แต่ท่านี้ ทำให้ไอ้ดินน้อยทักทายกับสาวน้อยจากเกาะอังกฤษอย่างสนิทสนม ถึงแม้จะเป็นการทักทายผ่านผ้าถึงสองชั้นก็ตาม แต่ขนาดและความแข็งแกร่งที่นาบอยู่ระหว่างเราสองคน ทำให้หญิงสาวชาวอังกฤษถึงกับหน้าแดงก่ำ
“Din”
“Yes”
“Shall we go to our place?” หญิงสาวถามเสียงกระเส่า
“I thought you’d like to be a Mermaid (ผมคิดว่าคุณอยากจะเป็นนางเงือกเสียอีก)” ผมกระซิบล้อ
“Na… It’s not dark enough (ไม่... มันยังไม่มืดพอ)” หญิงสาวตอบยิ้มๆ
เราประคองกันขึ้นมาจากชายหาด เคราะห์ดีที่ไม่ค่อยมีคนและบังกาโลก็ไม่ไกลจากชายหาดนัก พอเข้ามาในห้อง อาจารย์รัท ก็ดึงผมเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่รอช้า เปิดฝักบัวให้รดมาที่เราสองคน ก่อนจะหันมากอดคอผมลงไปประกบปากอีกครั้ง
ผมตวัดลิ้นสู้อย่างไม่ให้เสียเชิงหนุ่มไทย มือของเราสองคนดึงทึ้งเอาชุดว่ายน้ำของกันและกันออกจากตัวเหวี่ยงไปอีกทางอย่างไม่ไยดี ประเดี๋ยวเดียว เราสองคนก็เปลือยเปล่ากอดกันกลมท่ามกลางน้ำฝักบัวที่ไหลรดลงมาไม่หยุด
“Aowwww… What happen to your cock? Din” หญิงสาวจากเกาะอังกฤษถามเมื่อ มือนึงเลื่อนลงไปกำไอ้ดินน้อยที่แข็งผงาดไว้เต็มมือ สัมผัสกับเม็ดมุกที่เลื่อนไปเลื่อนมา อย่างเปลกใจ
“Don’t worry… It’s just some Thai’s thing, but it will make you have such a good time with its” ผมตอบ
หญิงสาวดูเหมือนจะอยากรู้อยากเห็น กับสิ่งที่ผมอธิบาย ดันผมเข้าไปยืนพิงผนังห้องน้ำ ก่อนจะคุกเข่าลง ใบหน้าของหล่อนตรงกับไอ้ดินน้อยที่ผงกหัวบานโชว์ความแข็งแกร่ง กับเม็ดมุกบริวารให้หล่อนเห็นอย่างชัดเจน...
มือสองข้างของหญิงสาวกำท่อนKของผมรูดขึ้นลงไปมา สัมผัสกับเม็ดมุกที่เลื่อนไปเลื่อนมาระหว่างมือของหล่อนอย่างไม่เคยเห็น
“It’s wonderful Din, I’ve never seen it before” (มันแปลกมาก ดิน ฉันไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย)
ก็แน่ซิฟะ เท่าที่รู้หล่อนเพิ่งมาสอนที่เมืองไทยได้ไม่กี่เดือน... แล้วของอย่างนี้มันมีให้เห็นเยอะซะที่ไหน... หุ หุ ผมคิดได้แค่นั้น ก็ต้องแหงนหน้าคราง เพราะสิ่งที่หญิงสาวบอกว่าแปลก ได้หายเข้าไปในริมฝีปากสีชมพูของหล่อนแล้ว
ถึงจะเป็นหนุ่มไทย แต่ผมก็มั่นใจว่า ไซส์ของผมไม่ธรรมดา เพราะเห็นอาจารย์รัท อมได้ไม่ถึงครึ่ง แต่ก็สร้างความเสียวให้ผมได้ไม่น้อย ลิ้นนุ่มๆ ตวัดวนหัวบานไม่หยุด ก่อนจะไล้เลียไปตามลำท่อนลงไปอมดูดพวงไข่ของผมอย่างชำนาญเชิงมาไม่น้อย...
“อ๊าววว รัท ยู อาร์ เกรท.. อาซซซซ” ผมครางด้วยความเสียว
ยิ่งเห็นผมคราง หญิงสาวจากเครือจักรภพ ยิ่งเอาใหญ่ พวงไข่ของผมถูกดูดดุนไปมาอย่างสนุกสนาน สลับกับการขึ้นมาอมหัวบาน แล้วรูดริมฝีปากลงไปตามท่อนลำฝังมุกของผมอย่างเมามันส์ เหมือนกะจะพิชิตท่อนลำของผมด้วยริมฝีปากก่อนยังงั้นแหละ เสียวน่ะเสียวครับ แต่ไม่พอที่จะทำให้คนที่ชำนาญเชิงอย่างผมทะลักออกมาด้วยริมฝีปากของหล่อนได้หรอก
ผมปล่อยให้หล่อนสนุกสนานกับท่อนลำของผมพอควร ก่อนจะก้มลงไปพยุงตัวของหล่อนให้ยืนขึ้นมาประกบปากอีกครั้ง...
ผมตวัดลิ้นสู้กับหล่อนอย่างชำนานเชิง สองมือลูบไล้ไปตามร่างกายสวยงามของหล่อน พอเจอกับร่องหลืบนิ้วกลางของผมก็แทรกลงไปในความชุ่มฉ่ำเขี่ยตวัดไปมา
“Aow Din….”
สาวอังกฤษบิดตัวเป็นงูเมื่อเจอกับนิ้วหนุ่มไทยเจนศึกอย่างผม นี่แค่นิ้วเท่านั้น... แต่ไหนๆ หล่อนก็มาให้ผมเคี้ยวถึงเมืองไทยแล้ว ก็ต้องฝากฝีมือกันหน่อย...
ค่อยๆ ไล้ริมฝีปาก จากติ่งหู ซอกคอ จนมาถึงพวงถันที่ขาวกว่าหยวก ส่วนปลายเป็นสีชมพูชัดเจน ยิ่งเจ้าตัวกำลังอยู่ในอารมณ์กำหนัดเต็มที่แบบนี้ ยิ่งเปล่งประกายแดงก่ำด้วยเลือดฝาดสาวให้ผมลิ้มลองด้วยปลายลิ้นและริมฝีปาก
หญิงสาวถึงกับสะท้านเยือกเมื่อผมอ้าปากอมเอายอดถันข้างหนึ่งของปล่อนเข้าไปในปาก ปลายลิ้นตวัดไล้วนไปมา พร้อมกับดูดดุนอย่างหิวกระหาย ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ถูกเคล้นคลึงด้วยฝ่ามือและปลายนิ้วอย่างชำนาญ
“Ahhhh zzzz Din… You are great…zzz”
ผมเฟ้นฟอนคลึงเคล้าด้วยความชำนาญ สลับข้างไปมาพักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าลงมาตามหน้าท้องเนียนเรียบ เคราสากๆ วนรอบสะดือจนหญิงสาวต้องแขม่วท้องไปมา ครางไม่หยุด และยิ่งครางดังกว่าเดิมเมื่อผมฝังริมฝีปากลงกับกลีบเนื้อสีชมพูสดจนเกือบแดง ปลายลิ้นตวัดไล้เลียติ่งเนื้อสีแดงสดที่ขยับตัวสู้ลิ้นของผมไปมา
“Aowww Zzzzzzz Din Zzzz Please” หญิงสาวครางเสียงดัง สองมือกดแกร็งกับหัวผมขณะที่ผมตวัดปลายลิ้นลิ้มลองความชุ่มฉ่ำที่หลั่งไหลออกมาไม่หยุด
จนผมเห็นว่าควรแก่เวลาที่จะให้หล่อนรู้จักความเสียวจากท่อนฝังมุกของผม จึงลุกขึ้นยืนประกบอีกครั้ง มือขวาเหนี่ยวเอาขาข้างซ้ายของหล่อนขึ้นมาพาดอยู่ที่เอว ท่านี้ทำให้หัวบานอวบของท่อนKผมจ่อได้มุมพอดีกับร่องหลืบที่ฉ่ำเยิ้มของหล่อน ออกแรงดันอีกนิดส่วนหัวบานๆ ก็ผลุบเข้าไปในร่องหลืบ
หญิงสาวสะดุ้งเฮือก ผวากอดผมแน่น
“Din...Hold on, it’s so tight… Your cock is so big. Aowzzzz”
คำหลัง หล่อนอุทานเยือก เมื่อผมดันสะโพกอีก จนลำท่อนของผมจมเข้าไปอีก เม็ดมุกเสียดสีกับผนังร่องหลืบ ผมก้มลงดูดนมทั้งสองข้างอีกครั้งเพื่อลดความตึงเครียดของเธอ และปลุกอารมณ์ให้น้ำเมือกออกมาช่วยในการหล่อลื่น
“Ahh Ahh” หญิงสาวเริ่มครางอีกครั้ งเมื่อผมค่อยๆ ขยับร่างกายส่วนล่าง อย่างช้าๆ ค่อยๆ ดันท่อนลำผ่านกลีบแคมของเธอทีละน้อย...
“Ahh Zzzz...” สาวอังกฤษ ครางหน้าเบี้ยว เมื่อ ผมขยับลำอวบของผมเข้าออกอย่างใจเย็นเพื่อรอจังหวะที่จะให้มันเข้าไปจนสุดโคน... เม็ดมุกครูดกับผนังภายในของหล่อนจนผมรู้สึกได้ถึงความคับแน่น จนได้ จังหวะความลื่นที่เพิ่มขึ้นภายในซอกหลืบของเธอ ผมจึงขยับสะโพกดันเอาท่อนKฝังมุกของผมที่แข็งเกร็งเข้าไปจนสุดโคน...
เธอสะดุ้งสุดตัว...สองแขนจิกเกร็งบนหัวไหล่ของผม... เงยหน้าขึ้นจูบปากของผมราวกับจะระบายความรู้สึก... ผมซอยช่วงล่างอย่างเป็นจังหวะไม่ได้เร่งอะไรมากนัก... ไหนๆ หล่อนก็มาให้ผมฟันแล้ว ต้องทำให้หล่อนจดจำความเสียวจากมังกรไทยแลนด์อย่างไม่รู้ลืม...
จนกระทั่งหล่อนเริ่มปรับตัวได้ ค่อยๆ ขยับสะโพกรับการกระเด้าของผมอย่างรู้จังหวะ...
....นานพอดู กว่าเราจะค่อยๆ ประคองกันออกจากห้องน้ำ มานอนกอดกันที่เตียง
“Din, you are such a great lover. You know that?
ผมยิ้มให้ จูบที่ปากหล่อนอีกครั้ง ก่อนตอบ
“ยู อาร ออลโซ เกรท รัท”….
…………………………………
...สามวัน สองคืนที่เราอยู่ด้วยกันบนเกาะเสม็ด... ผมกับอาจารย์รัท แทบจะเรียกได้ว่า เป็นการฮันนีมูนกัน ด้วยวัยที่กำลังห่าม คึกคะนอง เราทำรักกันเกือบทุกที่ๆ มีโอกาส ไม่ว่าจะเป็นชายหาดที่เงียบสงบตอนกลางคืน หรือบนเขาที่เราเดินไปสำรวจด้วยกันในที่ลับตา เหมือนน้ำมันออกเทนสูง กับไฟที่สัมผัสกันเป็นไม่ได้ต้องลุกติดพรึบขึ้นมาจนเชื้อเพลิงมอดกันไปข้าง...
และถึงแม้จะกลับมาจากเกาะเสม็ดแล้ว ผมก็ยังแวะเวียนไปเรียนเติมรักกับอาจารย์รัทที่อพาร์ทเมนต์ห้องเช่าของอาจารย์อยู่เนืองๆ จนภาษาอังกฤษของผมดีวันดีคืน เป็นทุนให้ผมใช้ทำงานได้ดีจนพี่ธีร์เองก็แปลกใจ จนกระทั่งอาจารย์รัทหมดสัญญากลับอังกฤษในอีกสองปีต่อมา (เศร้าพอควร ตอนอาจารย์กลับ เราร่ำลากันแทบจะไม่ต้องใส่เสื้อใส่ผ้าเลยครับ)
และตอนผมเรียนจบจากอเมริกา มีโอกาสไปเที่ยวอังกฤษก่อนกลับ ผมยังเคยไปตามหาอาจารย์รัท ตามที่อยู่ที่อาจารย์ให้ไว้ แต่น่าเสียดาย อาจารยเพิ่งแต่งงานและย้ายบ้านไปก่อนหน้านั้นไม่ถึงปี... เรื่องของผมกับอาจารย์รัท เลยจบลงง่ายๆ แบบนั้นเอง....
-
ว้าวววว พี่ดินกลับมาต่อแล้ววว :m4:
แหมมพี่ดินยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ทั้งภาษาและเจ้าของภาษา ฮ่าๆ
-
:pighaun:
อ่านเสร็จ
หัวหมุน วิ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ
วนเวียนอยู่แต่.... Din,lover the great!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ๊ากกกกกกก สลบเหมือด
:jul1:
:3123: +1 แถมเป็ด ครับ
-
คุณดินคะเราคือ#915 ในเรื่อง"คำสารภาพของเด็กขาย(รุ่นเก่า)"
แต่เราPMไม่เป็นอ่ะ orz
พึ่งสมัครบอร์ดมาทำอะไรไม่เป็นเลย ถ้าบล็อกคุณดินยังอยู่รบกวนPMให้เราหน่อยนะคะ อยากเก็บเอาไว้จริงๆ
ส่วนภาคดินกับชลนี่เรายังไม่ได้เริ่มอ่านเลยค่ะ ขอตัวไปทานข้าวเย็นก่อนละกันนะคะ แล้วเดี๋ยวจะกลับมาติดตาม
-
คุณดินคะเราคือ#915 ในเรื่อง"คำสารภาพของเด็กขาย(รุ่นเก่า)"
แต่เราPMไม่เป็นอ่ะ orz
พึ่งสมัครบอร์ดมาทำอะไรไม่เป็นเลย ถ้าบล็อกคุณดินยังอยู่รบกวนPMให้เราหน่อยนะคะ อยากเก็บเอาไว้จริงๆ
ส่วนภาคดินกับชลนี่เรายังไม่ได้เริ่มอ่านเลยค่ะ ขอตัวไปทานข้าวเย็นก่อนละกันนะคะ แล้วเดี๋ยวจะกลับมาติดตาม
คลิ๊กที่ชื่อผมนะครับ แล้วทางซ้ายมือจะมีคำว่า ส่ง PM นะครับ
-
ติดตามตลอด ยิ่งอ่าน ยิ่งรักคนแต่ง
-
ดีใจครับที่คุณดินกลับมาต่อ คิดถึงครับ
-
รักเรื่องนี้มากที่สุด
ขอให้คุณดินหมั่นลงเรื่องเรื่อยๆน่ะ
-
ติดตามมาจากเว็บก่อนๆ ก่อนหน้านี้ที่คุณพี่เคยลงเอาไว้ แต่จู่ๆ ก้อขาดหายไปตามเหตุผลบางประการ มีเรื่องราวหลายเรื่อง :n1:หลายเหตุการณ์ ที่สะกิดความรู้สึก... ไม่เคยแนะนำตัวเอง แต่คราวนี้คงต้องขอ...ขอโผล่หน้า (ตัวหนังสือ) มาทักทาย ชอบงานเขียนของคุณพี่ดิน มันเหมือนหลุดเข้าไปอีกโลก...ที่ใครคนนึงที่รู้จักและสนิทมากๆ เค้ากำลังอยู่ในโลกใบนั้น ซึ่งไม่รู้ว่าเค้าจะหลุดออกมาเมื่อไหร่ มีหลายเรื่องหลายเหตุการณ์ที่คล้ายๆ กัน ระหว่างดินกับชล เพียงแต่ว่ามันกำลังเกิดขึ้นอยู่ในปัจจุบัน ณ เวลานี้ ต่างกันแต่เพียงวาระ และบุคคล โดยไม่รู้ว่าจุดพีคของเรื่องมันจะเป็นยังไง ต้องออกตัวก่อนว่าที่ติดตามอ่านเรื่องนี้ มิได้มุ่งอ่านเพื่อความวาบหวามประโลมโลกแต่ประการใด (นั่นอาจเป็นผลพลอยได้) แต่...รัก...รักที่จะติดตามอ่าน อ่านเพราะมันช่างคล้ายกับสิ่งที่เป็นจริงในตอนนี้ อยากรู้ว่าที่สุดแล้วจะดำเนินตามวิถีไปในทิศทางใด อยากเรียนรู้ อยากศึกษา เพื่อว่าจะช่วยให้คนที่รู้จักคนนั้นได้เลือกในทางที่ถูกที่ควร ...นับมานาน 120 วัน และจะนับรอต่อไป หวังว่า "คุณพี่ดิน" คงจะอ่านเจอในซักวัน และจะได้อ่านเรื่องนี้จนจบ......."รอ รอ รอ" :dont2:
-
ตอนที่ 48 มุมมองของคน
ผมยังคงไปมาหาสู่ไอ้ชลอย่างสม่ำเสมอ ในหนึ่งสัปดาห์ต้องมีวันที่ไปค้างที่หอมัน อย่างน้อยๆ ก็วันนึง หรือสองวัน... ตอนนั้นมันบอกไม่ถูกครับ ว่ารักมันหรือเปล่า รู้แต่ว่า ผมอยู่กับมันแล้วสบายใจ ไอ้ชลแทบจะไม่เคยทำความลำบากใจให้ผมสักนิด
วันไหนที่ผมไปค้างที่หอมันหลังจากเลิกงาน ไอ้ชลก็จะไม่ไปทำงานที่ร้านของพี่รัตน์ ซึ่งผมเอง ก็บอกให้มันไปทำงานเถอะ ผมอยู่ได้... แต่มันบอกว่า อยากจะอยู่กับผมนานๆ ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรมัน
เรื่องต่างๆ ผมก็เล่าให้มันฟังเป็นส่วนใหญ่ ทั้งเรื่องงาน และเรื่องเรียน... แม้กระทั่งเรื่องอาจารย์รัท มันก็รู้... มันทำหน้าเสียไปเหมือนกันตอนที่รู้ว่าผมไปเที่ยวเกาะเสม็ดมา... แรกๆ มันก็งอนผมอยู่เหมือนกัน แต่ไม่นานก็ทำใจได้
“กูคงห้ามมึงไม่ได้หรอกดิน... ชีวิตเป็นของมึง...”
ตัวผมเองก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน แต่ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย... สนุกไปตามประสาวัยหนุ่มคะนอง จนหลังๆ ไอ้ชลเองยังพูดถึงอาจารย์รัทด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า
“กูว่า อาจารย์มึงไม่น่าชื่อรัทหรอก... โดนมึงเข้าไป ป่านนี้ ไอ้ที่รัทมันคงไม่รัดแล้วละ กูว่าหลวมแล้ว”
ผมก็ได้แต่ตบกระโหลกมันเบาๆ “ช่างพูดนะมึง... แล้วมึงล่ะ โดนกูไปกี่ทีแล้ว” เล่นเอาไอ้ชลอายหน้าแดง
ส่วนพี่ธีร์ ก็จะชวนผมไปนอนค้างที่บ้านบ้าง อาทิตย์ละวัน สองวัน... แต่ส่วนใหญ่ผมจะกลับไปนอนที่หอผม กับห้องไอ้ชลบ้าง... พยายามทำตัวให้เรียบง่ายที่สุด เพราะไม่อยากจะเจอกับเหตุการณ์ที่กระอักกระอ่วนอย่างเช่นวันนั้น
สมัยนั้น ที่เที่ยวของชาวเกย์ที่มาแฮงค์เอาท์กัน ที่นึงที่นิยมกันมากคือ บาร์โรม... ที่อยู่สีลมซอย 4 นั่นเองครับ
บาร์โรมในสมัยนั้น เปิดเพลงสากลนำสมัย พร้อมๆ กับ MV ใหม่ๆ ที่มาจากต่างประเทศ พวกเด็กๆ ทั่วๆ ไปก็จะเข้าไปอยู่ในบาร์โรม ทั้งครุยซิ่ง (อ่อย) กันไปมา หรือไม่ก็เต้นรำอย่างสนุกสนาน กับจะมีอีกพวก ที่นั่งกินเหล้า คุยกัน อยู่ด้านนอกตรงข้ามบาร์โรม ที่มีเจ้าของตัวใหญ่ๆ เป็นที่รู้จักกันในวงการเกย์ชั้นสูง ชื่อ “มิลค์บาร์” ติดๆ กัน เป็นร้านที่ใช้โทรศัพท์คุยกันข้ามโต๊ะ ชื่อ “บาร์ เทเลโฟน”...
ผมเคยไปเที่ยวที่บาร์โรมครั้งหรือสองครั้ง ในช่วงที่ทำงานอยู่ร้านพี่ปิ๊ก โดยลูกค้าพามาเที่ยว... แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมาย และเรื่องมันคงไม่เกิดหากพี่ธีร์ ไม่ชวนผมมาเที่ยวในคืนนั้น…
“ดิน คืนนี้ไปเที่ยวค้างบ้านพี่นะ” พี่ธีร์บอกผมตอนก่อนเลิกงานในเย็นวันศุกร์ วันนีง
“ครับ” ผมรับปากอย่างไม่คิดอะไรมาก ก่อนจะก้มหน้าก้มตา เปิดบิลสั่งซื้อของมาเข้าร้านให้เสร็จ เพราะไม่อยากจะให้ค้างไปอีกวัน
เลิกงาน พี่ธีร์พาผมมาที่บ้าน ก่อนจะหาเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ผมใส่ “คืนนี้เราไปเที่ยวกัน” พี่ธีร์บอกผม
สี่ทุ่มกว่า เราก็มาถึงสีลม สมัยนั้นยังไม่มี ที่จอดรถ ต้องไปหาจอดตรงถนนคอนแวนต์ ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะเดินข้ามถนนมาที่ซอย 4 ซึ่งเป็นที่ตั้งของบาร์ที่ผมกล่าวถึง
เพื่อนๆ กลุ่มของพี่ธีร์ นั่งแฮงค์เอาท์กันอยู่หน้าร้านมิลค์บาร์สองสามคน มองคนผ่านไปผ่านมา หลายๆ คนเดินเข้ามายกมือไหว้ ไม่ใครก็ใครในกลุ่มเพื่อนของพี่ธีร์
“เฮ้ยธีร์ วันนี้ทำไมมาถึงนี่ได้ แล้วพาใครมาด้วย” เพื่อนพี่ธีร์ทักทายอย่างสนิทสนม
“ลูกคนใหม่ละสิ” อีกคนนึงมองผมด้วยสายตาสำรวจตรวจตรา ก่อนจะบอก
“เด็กที่ร้านน่ะ... พยายามจะให้เป็น หมอนี่ไม่ยอมว่ะ” พี่ธีร์ตอบก่อนหันมามองผมค้อนๆ...
“มีอะไรดีล่ะเรา” เพื่อนของพี่ธีร์ หันมาถามผม ที่ได้แต่นั่งยิ้มไม่ตอบคำถาม เพราะไม่ใช่เรื่อง
พักใหญ่ พี่ธีร์เห็นว่า ผมคงจะเบื่อ เลยบอกผมว่า “ดิน จะเข้าไปเที่ยวในบาร์โรมก็ได้นะ พี่นั่งอยู่เนี่ยแหละ” พลางยื่นเงินค่าบัตรผ่านประตูให้ผม ที่สามารถนำไปแลกดริ๊งได้สองแก้ว
ข้างในบาร์โรม มีลักษณะเป็นดิสโกเธค มีสองชั้น ข้างล่างเป็น ฟลอร์เต้นรำรูปใข่ หัวฟลอร์ด้านนึง เป็นเวที ที่ประมาณเที่ยงคืนครึ่ง ก็จะมีโชว์ ทั้งคาบาเร่ท์ ตลก... ส่วนด้านบนที่มีลักษณะเหมือนระเบียง เว้นช่องว่างตรงกลางเอาไว้ สำหรับคนมายืนอยู่รอบๆ ดูคนข้างล่างเต้น... หรืออ่อยกัน
ผมแลกเครื่องดื่มมาแก้วนึง ก่อนจะเดินขึ้นไปด้านบน ยึดได้เก้าอี้นั่งติดระเบียง นั่งมองคนข้างล่างที่วาดลวดลายดิสโก้อย่างสนุกสนาน... มีฝรั่งสองสามคนมาคุยกับผม เหมือนกับจะชวนไปด้วย เพราะเห็นผมมาคนเดียว แต่ผมก็ปฏิเสธไป
นั่งดูอยู่พักใหญ่... ผมก็เดินออกมาหาพี่ธีร์ที่ด้านนอก แต่ออกมาครั้งนี้ พี่ธีร์ไม่ได้อยู่เฉพาะเพื่อนกลุ่มเดิม... แต่มีคนคุ้นเคยที่ผมรู้จักอีกสามคน และ... เค้าเป็นเพื่อนกับพี่ธีร์ด้วย... ก็คือพี่วัช พี่ตรี และพี่โม่ง...
ผมจะหลบก็ไม่ทันแล้ว จึงยกมือไหว้ พี่ๆ ที่เคยมีประวัติด้วย...
“ฮื๊อ ดิน... นึกว่า หายไปไหน... มาอยู่กับธีร์นี่เอง” พี่วัชบอกขณะตวัดสายตาค้อนนิดๆ
ผมยิ้มเจื่อนๆ มองหน้าพี่ธีร์ เหมือนกับจะขอความเห็น แต่พี่ธีร์กลับดึงผมไปกอดคอ...พูดยิ้มๆ “ก็บอกเค้าไปสิ... ว่า เป็นแฟนพี่เอง”
พี่วัชเองดูเหมือนจะไม่ได้อะไรมากมาย... แต่สายตาพี่ตรีที่มองผมดูมันมีประกายตา และอากัปกิริยาที่ ดูถูก เหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด พี่โม่งทำท่าเบะปากนิดๆ ก่อนจะเดินหลบไปอีกทาง...
ผมยืนอย่างอึดอัดอยู่พักใหญ่ ก่อนจะบอกพี่ธีร์
“เดี๋ยวผมขอเข้าไปดูโชว์นะครับ พี่...อยู่ชั้นบนครับ”
พี่ธีร์พยักหน้าอย่างเข้าใจ... “ไปเหอะดิน เดี๋ยวพี่ตามเข้าไป”
ผมแลกเหล้ามากินอีกแก้ว ยืนดูคนเต้นดิสโก้อยู่บนระเบียงชั้นสองก่อนจะเปลี่ยนเป็นโชว์คาบาเรท์ ตอนเที่ยงคืนครึ่ง จนกระทั่งจบโชว์ ร่วมตีหนึ่งกว่า
ตลอดระยะเวลาที่ผมยืนอยู่ตรงนั้น ถึงแม้สายตาผมจะมองลงไปที่เวทีข้างล่าง แต่ความคิดของผมกลับมีแต่สีหน้า แววตา และท่าทางของพวกพี่ตรี พี่วัชและพี่โม่ง
ภาพความหลังเมื่อปีที่แล้ว ใหลข้ามาในสมองผมเป็นฉากๆ แววตาท่าทางของพี่ทั้งสามคนตอนโน้น กับตอนนี้มันช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง
สายตาหื่นกระหาย ร้อนเร่าขณะที่มีเซ็กซ์กัน ประกายตาลุ่มหลงเมื่อพวกเค้ามองเห็นไอ้ดินน้อยที่แกร่งผงาดของผมขณะที่กำมันไว้ในมือ... เทียบไม่ได้เลยกับสายตาหมิ่นๆ ระคนเหยียดที่ผมเห็นเมื่อครู่
... เออหนอ คนหนอคน... ต่างสถานภาพ ต่างกาลเวลา ต่างสถานกาล ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป... ตัวตนอันจอมปลอม... ไม่ใช่สิ... ตัวตนที่แท้จริง ของคนที่บอกว่า เป็นผู้มีเกียรติที่เดินกรีดกรายไปมาอยู่ในวงสังคม ถูกกลบเกลื่อนด้วยหน้ากากอันจอมปลอมที่สวมใส่เข้าหากัน...
“แล้วมึงมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ ดิน” ผมถามตัวเอง “ตรงนี้คือที่ๆ มึงอยากจะอยู่หรือควรจะอยู่หรือเปล่า คนแถวนี้เค้า ต้อนรับมึงดึอยู่หรือ... ดิน”
คำตอบของผมก็คือ “ไม่ใช่เลย... พื้นที่แถวนี้ ไม่มีที่ว่างให้คนมีประวัติ มีเบื้องหลังที่ไม่สะอาดอย่างมึงหรอกดิน...”
ผมยืนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย... จนเวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้อีกที พี่ธีร์ก็เดินมาข้างๆ
“คิดอะไรอยู่ ดิน ยืนเหม่อ... พี่เดินเข้ามาใกล้ยังไม่รู้สึกตัว”
“คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอ่ะครับ...” ผมบอก ตอนนั้นคนเริ่มทะยอยกลับกันแล้ว
“กลับยัง ดิน”
ผมพยักหน้า... เดินตามพี่ธีร์ออกมา ระหว่างทาง เห็นพี่ตรียืนอยู่ปากซอย กำลังคุยกับ พี่วัช ข้างๆ มีเด็กหนุ่มหน้าตาดี สองคนยืนประกบอยู่ไม่ห่าง พอเห็นผมเดินออกมา พี่ตรีเหลือบสายมามองนิดนึง ก่อนจะหันไปกอดเด็กหนุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
ผมนั่งนิ่งเงียบไปตลอดทาง จนถึงบ้านพี่ธีร์ อาบน้ำเรียบร้อย... มานั่งดูทีวีอยู่บนเตียงใหญ่
“อึดอัดอะไรหรือเปล่า เห็นเงียบมาตั้งแต่ที่สีลม” พี่ธีร์อาบน้ำเสร็จ มานั่งข้างๆ ถามผม
“พี่ก็รู้นี่ครับ”
“ดิน... เรื่องอดีต เมื่อเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้... เราก็ต้องรับกับมันให้ได้...” พี่ธีร์ยิ้มให้กำลังใจ “ตอนนี้ สิ่งที่เราต้องทำให้ได้ก็คือ... ต้องสร้างตัวเอง ทำตัวเองให้มีค่า... มีค่ามากกว่า ไอ้สิ่งผิดพลาดที่เคยทำมาในอดีต...”
ผมมองหน้าพี่ธีร์...
“เราต้องทำให้คนพวกนั้นมองเราอย่างคนที่มีค่า มากกว่าคนที่มีราคา... ราคาที่ใครๆ จ่ายให้เราไปกับเขา... มันไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเรานะ ดิน...”
ผมนั่งคิดตามคำพูดของพี่ธีร์ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับ ว่าจะทำตัวให้มีค่าขึ้นมาทำยังไง รู้แต่ว่า ผมจะต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้ในอนาคตข้างหน้า...
“คนพวกนั้น เค้าก็มองว่าเราออกจากที่ร้านเพราะพี่ แล้วเค้าก็คงประเมินต่อกันว่า จะอยู่กันไปได้สักเท่าไร” พี่ธีร์บอก “แล้วถ้าเราพลาด... เค้าก็คงแอบสะใจว่า... ในที่สุด ก็ไปไม่รอด เหมือนเด็กขายคนอื่นๆ”
ผมมองหน้าที่พี่ธีร์ ตาวาว “พี่ก็รู้ ว่าผมไม่ได้รับเงินพี่”
พี่ธีร์หัวเราะหึๆ “แล้วคนอื่นเค้ารู้อย่างที่เรากับพี่รู้ หรือเปล่าล่ะ ดิน... ใครมันจะรู้ว่า ไอ้หมอนี่ หยิ่งชิป... ขนาดนี้... กว่าจะล่อลวงให้มันมาที่บ้านได้ แทบจะกราบ” ประโยคสุดท้าย พี่ธีร์ทำตาเหมือนจะค้อน
“ก็ไม่ได้หยิ่งอะไรครับ แต่ไม่อยากรบกวน ไม่อยากให้ใครมองพี่ว่า มาชอบเด็กในร้าน... ไม่ดี” ผมอธิบาย
“แล้วเป็นไง... กลายเป็นว่าต้องอ้อนวอน มันดีกว่ายังไงวะ”
ผมหัวเราะหึๆ เริ่มอารมณ์ดีขึ้น หันไปกอดพี่ธีร์ “ผมขอโทษคร๊าบบบบบ...”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อน... อย่างนี้ต้องลงโทษให้เข็ด” พี่ธีร์บอก ก่อนจะผลักให้ผมนอนลงบนเตียง หน้าพี่ธีร์อยู่ตรงหน้าท้องของผมแล้วจูบแรงๆ ที่ลอนกล้ามเนื้อหน้าท้อง เสียงพี่ธีร์งึมงัม “ใครไม่เห็นค่า แต่พี่เห็นแล้วกัน... ไอ้ตี๋หล่อของพี่คนนี้”
ปมกางเกงเลขาสั้นที่ผมใส่อยู่หลุดออกอย่างไม่ยากเย็น เผลอนิดเดียวไอ้ดินน้อยก็ตกเป็นเชลยในอุ้งมือที่บุกรุกแล้ว... พี่ธีร์กำบีบเบาๆ “สู้มือใหญ่เลยนะไอ้ดินน้อย”
“สัญชาติญานป้องกันตัวเองน่ะครับ...” ผมตอบยิ้มๆ
“ดุนะเนี่ยะ...” พี่ธีร์เลื่อนตัวลงไป กางเกงชาวเลของผมถูกพี่ธีร์ถอดออกไปทางปลายเท้ากระเด็นไปทางไหนไม่รู้ (ด้วยความร่วมมือเป็นอันดีของผม... แฮ่ม) สองมือจับกดที่โคนลำจนไอ้ดินน้อยถอกออกมาเต็มเหยียด หัวบานแดงก่ำผงกงูบงาบ เม็ดมุกโปนแข่งกับเส้นเลือดที่พันอยู่รอบลำ
“พวกนั้น มันคงอิจฉาพี่ด้วยแหละ จู่ๆ ก็เอาดาวมาครองไว้คนเดียว” พี่ธีร์บอกเสียงแหบกระเส่า “แข็งเป๊ก กำไม่รอบ ฝังมุกอีกหกเม็ดเส้นเลือดโปน หัวบานอย่างนี้...” พี่ธีร์ตวัดลิ้นเลียไปตามเงี่ยงบานๆ ที่บอก ก่อนจะปาดเอาน้ำใสๆ ที่เริ่มปริ่มซึมที่ส่วนปลาย
แล้วผมก็ต้องสะท้านเยือกเมื่อพี่ธีร์อ้าปากอมท่อนKของผม เข้าไปในปากทีเดียวครึ่งลำก่อนจะคายออกมา ครางหอบ
“เต็มปากเลย ดิน... ใหญ่ชิป... อูยวซซซ์...เซ็กซ์ชิปเป๋ง... ไอ้ตี๋นี่...” หัวบานหายเข้าไปในปากพี่ธีร์อีกครั้ง คราวนี้พร้อมกับแรงดูด... รูดเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ ผสานกับมือที่กดถอกอยู่ที่โคนลำ
“อาวซซซ์ ซี๊ดดดดซซซ พี่ธีร์ครับ... ดูดแรงๆ เลยครับ” ผมครางออกมาบ้างเมื่อพี่ธีร์เอาริมฝีปากเม้มรูดหัวบานด้วยแรงดูดมหาศาล...จนผมต้องแอ่นสะโพกเป็นจังหวะตามแรงดูดอย่างสุดเสียว... จนสะใจ พี่ธีร์ ก็เปลี่ยนมาเป็นเอาลิ้นตวัดไล่เลียจากหัวบานลงมาตามท่อนลำ ขบเม้มที่เม็ดมุกเบาๆ จนมาถึงพวงไข่สองลูกตรงโคน
เหมือนกับจะรู้ว่า ไข่เป็นจุดเสียวของผมอีกอย่างนึง หลังจากเอาลิ้นดุนเล่นอยู่ครู่ใหญ่ ไข่สองลูกของผมก็หายเข้าไปในปากพี่ธีร์พร้อมๆ กันทั้งสองใบ ดูดเบาๆ จนเกือบจุกก่อนจะปล่อยออกมา
“อาซซซ์ พี่ธีร์ครับ..อูยซซซซ์ อาซซซ”
“สะใจไหม ดิน” พี่ธีร์คายไข่ของผมออกมาจากปาก ถามเสียงกระเส่า
“สุดยอดครับพี่... อูยซซซ... อาซซซ์”
“ดิน..” พี่ธีร์ กระซิบเสียงปร่า
“ครับ”
“พี่อยากกินน้ำ... เอาน้ำให้พี่กินนะ... แตกในปากพี่นะ ดิน”
“ครับ...”
พอผมรับปาก ปฏิบัติการรีดพิษงูก็ดำเนินต่อ... พี่ธีร์รูดริมฝีปากกับท่อนKฝังมุกของผมอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมกับดูดเม้มจนแก้มบุ๋ม... ขณะที่ผมเกร็งตัว ร่วมมือเร่งความรู้สึกช่วย... จนกระทั่ง
“อูยซซซซ พี่ธีร์ครับ ผมจะออก แล้ว ซี๊ดดดด ดูดแรงๆ เลยครับ อูยวซซซ ครับพี่... อาซซซซ์ ซี๊ดดดดซซ”
ผมเกร็งตัวจนกล้ามเนื้อโปนเป็นลูก...ความเสียวสุดยอดพุ่งขึ้นถึงขีดสุด พี่ธีร์เองก็ดูดแรงๆ ก่อนจะยืดคอ กดลงไป ทำให้ท่อนลำฝังมุกเจ็ดนิ้วของผมหายเข้าไปในปากพี่ธีร์จนสุดลำ พร้อมกับน้ำรักที่พรั่งทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก...
“อาซซซ พี่ครับ... อูยวซซซ ดูดแรงๆ เลยครับพี่...ซี๊ดดดดซซซซ” ผมครางด้วยความเสียวระคนสะใจ ตัวเกร็งกระตุกเป็นระยะอยู่หลายครั้ง... พี่ธีร์เองก็หลับตาดูดจนแก้มตอบ... มือข้างนึง ทำปฏิกิริยายุกยิกอยู่กับตัวเอง... ก่อนจะทำหน้าเบี้ยว ดูดท่อนKของผมแรงขึ้นอีก...
“สะใจไหม...” พี่ธีร์ถามหลังจากอาการเกร็งกระตุกของเราสองคนผ่านไป...
“สุดยอคครับ” ผมยิ้มให้พี่ธีร์
“เชื่อหรือยังว่า พี่รักไอ้ตี๋หล่อของพี่คนนี้จริงๆ...”
ผมยิ้ม จูบที่หน้าผากพี่ธีร์ครั้งนึง แต่ไม่ตอบเป็นคำพูด.... ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายอีกรอบ แล้วกลับมานอนหลับไปขณะเวลาล่วงเข้าตีสามกว่าของวันใหม่...
......................................................................
เวลาที่ผมมีเซ็กซ์กับพี่ธีร์... น้อยครั้งมากที่พี่ธีร์จะให้ผมเอา... พี่แกบอกว่า พอให้ผมเอาทีไร... ระบบการขับถ่ายของพี่ธีร์จะรวนไปเป็นอาทิตย์ บางทีถึงกับไม่สบายไปเลยก็มี... พี่ธีร์จึงไม่ค่อยให้ผมเข้าข้างหลัง กลับชอบที่จะดูดผมให้แตกคาปาก อย่างนี้เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร...
.......................................................................
หายหน้าหายตาไปนาน ลืมไอ้ดินแล้วหรือยังครับ คนดี... ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง อยากเขียนให้จบ แต่ ไม่มีเวลาเลย ตอนนี้ พอมีอยู่บ้างเลยพยายามเขียนให้เข้าใกล้ตอนจบเข้าไปเรื่อยๆ... ครับ
อย่าโกรธผมน๊า....ที่ปล่อยให้รอนานๆ... เดี๋ยวผมจะกลับมาโพสต่อครับ....
ดิน
-
แค่กลับมาก็ดีใจแล้วค่่ะ
สังคมไม่ว่าสมัยไหนก็เหมือนกันหมด ดูกันแค่อดีต ดูกันแค่ผลประโยขน์
-
:z13: :z13:
-
:mc4:
หายไปนาน ดีใจกลับมาเล่าต่อแล้ว
คุณค่าคน ผลกำไร ให้ประโยชน์
จะเคืองโกรธ จะโทษให้ ไร้วิ่งหนี
น้อยคนนัก จักเห็นเรา เท่าที่มี
แค่คุณงาม และความดี ที่เราเป็น
เม็ดกรวดทราย ที่รายล้อม ห้อมเต็มหาด
ดูเกลื่อนกลาด ลาดสูงต่ำ ย้ำให้เห็น
คอยรองรับ คลื่นซัดซาด หาดกระเด็น
เม็ดกรวดทราย ก็ยังเป็น เช่นเหมือนเดิม
:pig4: ยังรออยู่ครับ
-
วันนี้มีเวลา เอามาต่อเลยครับ
สงสัยจะลืมผมไปหมดแล้ว...
ตอนที่ 49 ก่อนเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร
ชีวิตของผมหลังจากที่เปลี่ยนมาทำงานตอนกลางวันดำเนินต่อไป... หลังจากที่ไปๆ มาๆ ที่บ้านพี่ธีร์อยู่สามปีกว่า ผมก็ย้ายมาอยู่บ้านพี่ธีร์ในฐานะ “แฟน” ของพี่ธีร์อย่างเต็มตัว แต่ไม่ได้ทำงานที่ร้านของพี่ธีร์แล้ว เพราะผมได้งานที่บริษัทอื่น และพี่ธีร์เห็นว่า ก้าวหน้ามากกว่า ก็เลยให้ผมไปทำ…ส่วนไอ้ชล ผมก็ยังแวะไปหามันสม่ำเสมอเกือบทุกอาทิตย์ โดยที่พี่ธีร์คิดว่าเป็นแค่เพื่อนสนิทธรรมดา (แต่ไม่คิดว่าเพื่อนจะดูดKเพื่อน เพราะผมกับไอ้ชลไม่แสดงออกให้เห็น...แฮ่ม)
ผมทำงานที่บริษัทใหม่จนครบปี ได้สิทธิ์ที่จะลาบวช ผมก็ยื่นใบลา 1 เดือน หัวหน้าก็อนุญาตเป็นอันดี…
วันที่ผมบอกม้าว่า “ม้าครับ ผมจะบวช” ผมจำได้ว่า ม้ายิ้มอย่างดีใจ นัยน์ตาเป็นประกาย ปรกติ ม้าจะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรออกมามากมาย แล้วถามผมว่าจะบวชนานแค่ไหน ผมบอกว่าลางานได้เดือนนึง ม้าก็พยักหน้า
ไอ้ชลเองผมบอกมัน หลังจากศึกใต้สะดือยกแรกของเราผ่านไป มันยังนอนอยู่ใต้อกผม ไอ้ดินน้อยยังฝังมิดอยู่ในตัวมันทั้งดุ้นหลังจากน้ำเงี่ยนกระฉูดทะลักเข้าไป เต็มๆ... ผมบอกมันว่า “มึงไปงานบวชกูนะ”
“มึงจะให้กูไปถือหมอนมึงเหรอ” มันถามพร้อมกับทำหน้ากวน ผมเลยจัดหนักให้มันอีกดอก เล่นเอาไอ้ชลร้องจ๊าก เพราะผมอัดมันไม่ยั้ง... โทษฐานเสือกปากดี...
กับพี่ธีร์... ก็โมทนากับผม ก่อนวันที่ผมจะกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวบวช พี่ธีร์ยังเล่นผมซะแทบคลาน ตั้งแต่ สี่ทุ่มจนถึงตีสี่กว่า รีดผมไปหกรอบ... แถมรอบสุดท้ายยังมีการเอาป๊อปเปอร์ออกมาให้ผมดมพร้อมกับพี่เค้า... ได้เรื่องสิครับ... ผมแอ่นKให้พี่ธีร์ถอกออกมาดูดจนหัวบานแทบจะหลุดติดปากพี่แก… และด้วยความที่เป็นรอบที่หก... ทำให้ผมอึดเป็นพิเศษเรียกว่า กว่าจะแตกเราดมป๊อปเปอร์ไปไม่ต่ำกว่าสิบหน เล่นเอาพี่ธีร์ขากรรไกรแทบค้างไปเลย....
ผมนัดไอ้ชลที่หมอชิต ตอนเก้าโมงเช้า ท่าทางผมคงอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ไอ้ชลถึงกับหัวเราะหึๆ
“เมื่อคืนโดนหนักละสิมึง เดินมา กูนึกว่าผีดิบ... แล้วจะเหลือถึงกูไม๊เนี่ยะ” ประโยคสุดท้ายมันพูดเบาๆ เมื่อผมเดินไปใกล้มัน... ผมตบกระโหลกมันไปหนึ่งที ก่อนจะเดินไปซื้อตั๋วรถกลับบ้านผม
สามชั่วโมงบนรถ ผมหลับไม่รู้เรื่อง จนเกือบถึงบ้าน ไอ้ชลถึงปลุกผมขึ้นมาเตรียมตัวลง พอถึงบ้าน สวัสดีป๊ากับม้า เอาของเก็บในห้องแล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนเหยียดยาวบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวที่ใช้รับแขก หลับไปอย่างรวดเร็ว
ตื่นขึ้นมาเกือบห้าโมงเย็น เดินไปหลังบ้าน ไอ้ชลกำลังนั่งช่วยม้าทำกับข้าว ท่าทางสนิทสนมอย่างกับเป็นลูกของม้าอีกคน ‘ไอ้ห่านี่... มึงจะทำคะแนนไปถึงไหนวะ’ ผมนึกในใจ
“ตื่นแล้วเหรอ ดิน” ม้าเงยหน้าขึ้นมาถาม “ไปทำอะไรมาหนักหนา... กลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันคุยกันก็หลับไปแล้ว...”
“สงสัยไปปล้ำใครเค้ามาน่ะม้า... ทิ้งทวน” ไอ้ชลประชุมเพลิงผม
ม้าหันมามองผม ตาเขียว... “จริงอย่างที่ชลว่าหรือเปล่าดิน... มีแฟนแล้วไม่เห็นพามาให้ม้าดู... ลูกเต้าเหล่าใคร... ชิงสุกก่อนห่ามรึเปล่า” ม้าไส่ผมเป็นชุด
“ม้า... ผมแค่นอนดึกไปหน่อย เก็บของอยู่...” ผมบอกม้า พลางหันไปส่งสายตามองคาดโทษมายังไอ้ชลที่หัวเราะคิกคัก... เดี๋ยวสวย...มึง... มาไม่ทันไรแย่งแม่กรูไปแล้ว... แต่ว่าไปแล้ว หลังจากที่ผมพาไอ้ชลมาบ้านครั้งแรก... ผมก็พามันมาอีกสองสามครั้ง ซึ่งมันก็สนิทสนมกับป๊ากับม้าผมเป็นอันดี เพราะไอ้ชลมันสุภาพ เรียบร้อย... ม้าเลยถามหามัน เวลาที่มันหายไปนานๆ
“ป๊าไปไหนล่ะครับม้า...”
“สงสัยไปโรงเจมั๊ง ป๊าเราเค้าอยู่เฉยๆ เป็นที่ไหน...” ม้าบอกก่อนจะหันไปทำกับข้าวต่อ...
ผมเดินเข้าบ้านไปอาบน้ำ เพราะตั้งแต่มายังไม่ได้อาบน้ำเลย พออาบน้ำเสร็จ ป๊าก็กลับมาพอดี... ได้เวลากินข้าวเย็น...
กินข้าวเสร็จ ผมก็มานั่งคุยกับป๊ากับม้าเรื่องงานบวชของผม ซึ่งคุยกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว... ผมต้องการให้เป็นไปอย่างเรียบๆ ง่ายๆ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมาย ไม่ต้องมีการฉายหนัง หรือลิเก เพราะผมเห็นว่าเป็นการสิ้นเปลือง ดังนั้นการบวชของผมก็คือ โกนหัวตอนเช้า เข้าโบสถ์... พอบวชเสร็จก็ออกมาเลี้ยงพระฉลองพระใหม่เป็นอันเสร็จพิธี... ซึ่งม้ากับป๊าก็ตามใจผม... วันมะรืน ผมต้องไปกิน-อยู่ที่วัด เพื่อเตรียมตัว ท่องบทบวช สามวันก่อนบวช ซึ่งผมก็ได้ท่องมาก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่มีอะไรน่าหนักใจ
ร่วมสองทุ่ม ป๊ากับม้า บอกจะเข้านอนแล้ว แต่ ผมกับไอ้ชลบอกว่า จะออกไปข้างนอกประเดี๋ยวนึง
“อย่าดึกนักนะ ดิน” ม้าบอก
“ครับม้า... เห็นไอ้ชลมันอยากกินนมสด เลยจะออกไปดูที่โต้รุ่งนิดนึงครับ” ผมแกล้งแหย่ไอ้ชล เพราะเห็นมันทำตาอ้อนเหลือเกิน
“มีด้วยเหรอ... นมสด... ไม่เคยเห็นใครขาย” ม้าทำหน้างงๆ เพราะแถวบ้านผมตอนนั้น ไม่มีใครขายอะไรมากมายเท่าไรหรอกครับ ที่โต้รุ่งมีร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านหอยทอด ผัดไท ขนมหวาน กับอาหารตามสั่งเท่านั้นเอง...
“ไปหาขนมกินน่ะครับ ม้า อย่าไปฟังมันเลย” ไอ้ชลหันมามองผมตาเขียว... หยิกที่เอวผมที่หัวเราะคิกคัก ดีใจที่แกล้งมันคืนได้ ก่อนจะผลักผมให้ออกเดินนำไปที่รถมอเตอร์ไซค์
ผมขี่มอ’ไซค์ พาไอ้ชลไปที่ ตลาดโต้รุ่ง... พอจอดรถ ไอ้ชลก็ถาม
“มึงพากูมานี่ทำไม”
“อ้าว... ก็กูนึกว่ามึงอยากกินขนม...” ผมบอกมัน...หน้าตาย
ไอ้ชลหยิกผมที่เอวอีกที “ดินอ่ะ ชอบแกล้งกู... กูอยากกิน... นมสด... ของมึง”
ผมหัวเราะ ก่อนจะขี่รถออกไปอีกทาง ออกไปนอกเขตตลาด... สองข้างทางเป็นทุ่งนา ที่ยังไม่ได้หว่านไถ ค่อนข้างมืด... มีแต่แสงไฟของชาวบ้านไกลลิบๆ...แสงจันทร์ข้างขึ้นส่องสว่างพอควร (จำบรรยากาศได้ครับ หุ หุ)
พอออกมาไกลสายตาผู้คน มือของไอ้ชลก็เริ่มทำงาน แป๊บเดียวไอ้ดินน้อยก็ลอดกางเกงบอลขากว้างที่ผมใส่อยู่ออกมาอยู่ข้างนอกทั้งพวง... มือไอ้ชลรูดเล่นสองสามที ไอ้ดินน้อยก็ตั้งลำผงาดเย้ยฟ้าท้าลม ผงกหัวหงึกๆ
“พอห่างสายตาม้ากู ก็ลวนลามกูเลยนะ”
“มึงอย่ามาว่ากู... เมื่อคืนโดนข่มขืนไปกี่รอบล่ะมึง...” ไอ้ชลพูดงอนๆ ก่อนจะใช้ริมฝีปากเม้มเบาๆ ที่ติ่งหูผม...
“หก” ผมบอกมันไปตามจริง ไอ้ชลเอาฟันกัดเม้มติ่งหูผมพร้อมกับกำท่อนKผมบีบแน่นๆ
“จะเหลือถึงกูไม๊เนี่ยะ...” มันพูดพลางกดที่โคนลำ จนไอ้ดินน้อย “ถอก” ออกมาเต็มท่อนหัวบานตึงแทบระเบิด
ผมคราง “ซี๊ดดดด... ชล... กูเสียวนะมึง”
ไอ้ชลทำยิ่งกว่านั้นอีก มันเอามือนึงถอกจนหัวบานตึงเต็มเหยียด ก่อนจะใช้ฝ่ามืออีกข้าง ฝนที่หัวบาน จนผมกัดฟันกรอดด้วยความเสียวซ่าน “ชลคร๊าบ... กูยอมแล้ว... เสียวนะว๊อย...”
ผมเลี้ยวลงทางเล็กๆ ที่มองเห็นว่ามีห้างนาอยู่ไกลจากถนนประมาณห้าสิบเมตร ช่วงนี้ไม่ใช่หน้าทำนา คงไม่มีใครใช้... พอจอดรถ ดับเครื่องสนิท ก้าวลงมา ไอ้ชลก็นั่งคุกเข่าพร้อมอยู่แล้ว... พอผมถอดเสื้อ สองมือของมันก็จับขอบกางเกงผม ดึงทีเดียว กางเกงลงไปอยู่ที่หัวเข่า ไอ้ดินน้อยที่แกร่งผงาดมาจากเมื่อกี้ กระดกตีกับหน้าท้องดังเพี๊ยะ...เล่นเอาผมครางอู้...
“อูยซซซ ไอ้เวร มึงเบาๆ ก็ได้ กูไม่หนีไปไหนหรอก”
ไอ้ชลไม่ตอบโต้ เพราะตอนนั้นปากมันอมท่อนKของผมเข้าไปเต็มปากทีเดียวครึ่งลำ ดูดอย่างหิวกระหายอย่างกับลูกวัวกินนมแม่ จนผมต้องค่อยๆ ขยับรูดเอากางเกงออกไป ใส่ไว้ที่ตะแกรงหน้ารถ... ก่อนจะยืนกางขาให้มันดูดให้หนำใจ...
“อูยซซซี๊ดดดซซซ อาซซซ ชล... มึงสุดยอด...” ผมครางอย่างเสียวซ่านเมื่อไอ้ชลขยอกกลืนไอ้ดินน้อยเข้าไปทั้งดุ้น... ก่อนจะลากเลียลงมาที่ไข่สองลูก ดูดดุนอย่างมันปาก...
ท่าทางอารมณ์ของไอ้ชลคงปนเปกันไปหมด ทั้งหวง หึง และหื่น เพราะมันทั้งอม ทั้งดูด ทั้งเลีย ไอ้ดินน้อย ทั้งไข่และท่อนKไม่มีส่วนไหนรอดไปได้เลย ทั้งๆ ที่ตั้งแต่รู้จักกันมาร่วมสี่ปี มันดูดของผมจนนับรอบไม่ถ้วน... ถ้าตวงน้ำของผมที่เข้าไปในตัวมันทั้งสองทาง และหกเสียไปบ้าง เอามารวมๆ กัน ป่านนี้คงได้เป็นแกลลอนแล้ว...
“อาซซซ ชล... อูยวซซี๊ดดดซซซซ” ผมสูดปาก เสียวไม่หยุด ทั้งๆ ที่เมื่อคืนผมก็เพิ่งเสร็จศึกใหญ่กับพี่ธีร์มาหยกๆ
บรรยากาศกระต๊อบห้างนา กลางทุ่ง ที่มีตอซังข้าวเก่าๆ ที่เตรียมจะไถหว่านในฤดูฝนที่จะมาถึง บวกกับ แสงจันทร์นวลๆ ที่ส่องลงมากระทบร่างของเราสองคน ทำให้ผมนึกอยากจะทำอะไรกับไอ้ชลที่มากกว่าที่เคยๆ... ผมค่อยๆ ดันหน้าไอ้ชลให้คายปากออกจากไข่สองลูกของผม ซึ่งไอ้ชลก็ไม่ขัดข้อง แต่ยังมีการแถมท้ายด้วยการดูดแรงๆ อีกที ทำให้ผมสะดุ้งด้วยความเสียดเสียว...
“อูยซซซ ไอ้เวร” ผมด่ามันเบาๆ ก่อนจะดึงมันขึ้นมากอดประกบ พลางถอดเสื้อผ้าของมันออกทีละชิ้นๆ ซึ่งมันก็ให้ความร่วมมือเป็นอันดี...
“มึงจะทำอะไรอ่ะ ดิน...” ไอ้ชลถาม
“กูอยากเอามึงอ่ะ...” ผมบอก ก่อนจะผลักมันให้หันหลังพิงมอเตอร์ไซค์ หันหน้ามาทางผม... “มึงมีเควายป่ะ”
ไอ้ชลล้วงกระเป๋ากางเกง ยื่นสิ่งที่ผมต้องการมาให้... ไอ้นี่มันเตรียมการไว้เสมอแหละครับ เวลาอยู่กับผม...
จัดแจงเปิดฝา บีบสารเหลวออกมาชะโลมลำท่อน จนเป็นมันวาวท่ามกลางแสงจันทร์ และอีกส่วนนึงทาที่ร่องหลืบของไอ้ชลตามฟอร์ม.. ค่อยๆ ผลักให้มันนอนราบไปกับเบาะมอเตอร์ไซค์...
“อูย... ดิน... เอาตรงนี้เลยเหรอ...” ไอ้ชลทำหน้าตื่น
“เปลี่ยนบรรยากาศ...” ผมบอกมันก่อนจะยกขาข้างขวาของมันขึ้นพาดบ่า เคลื่อนตัวดันสะโพกเข้าหาเป้าหมาย...
“ไอ้ลามก... ดิน อูยซซซ” คำสุดท้ายไอ้ชลมันสะดุ้ง ครางอ๋อย... เมื่อผมดันส่วนหัวบานผ่านกล้ามเนื้อหูรูดของมันเข้าไปเต็มเงี่ยง... ติดกึกที่มุกเม็ดแรก... ก่อนจะค่อยๆ ดันให้ผ่านเข้าไปช้าๆ... หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก ครบแล้ว ผมก็ดันส่งยาวๆ พรวดเดียว ลำท่อนยาวเจ็ดนิ้ว ใหญ่ขนาดซองบุหรี่แตกของผม ก็เข้าไปฝังอยู่ในตัวของไอ้ชล มิดทั้งลำ...
“อูยซซซ ดิน เบาๆ... เดี๋ยว” ไอ้ชลหน้าเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน... พยายามจะดันหน้าท้องของผมไว้... แต่พอรู้ว่าไม่ทันแล้ว มันก็กลับเป็นเหนี่ยวสะโพกของผมให้แช่ไว้ก่อน...
“โดนกูเอามาสี่ปีแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ” ผมหัวเราะหึๆ
“ก็มึงมันใหญ่โคตร... อูยซซซซ ดินครับ... โคตรเซ็กซ์เลยมึง... อู๊ยซซซ” ไอ้ชลเผลอตัวเอามือลูบกล้ามหน้าอกกับหน้าท้องของผมด้วยความกระสันต์อยาก... ทำให้สะโพกของผมเป็นอิสระ... ที่จะเกร็งกระเด้าดันส่งให้ท่อนของผมเข้าออกในร่องหลืบของมันเป็นจังหวะ...
“อาซซซ ดินครับ... อูยซซว์ กูรักมึงนะ... ดินครับ ผัวครับ... อูยซซซ มึงเอาเก่งสุดยอด”
“เดี๋ยวกูจะทำให้มันส์กว่านี้อีก” ผมบอกมันพร้อมกับขยับสะโพกเป็นจังหวะ ก่อนจะเหนี่ยวเอาขาอีกข้างของมันขึ้นมาพาดบ่า...
“มึงจะทำอะไรอ่ะ ดิน”
“กอดคอกูสิ ชล” ผมบอกมัน...
ไอ้ชลทำตาม... พอได้จังหวะ ผมก็เกร็งตัว ดึงไอ้ชลให้พ้นขึ้นมาจากเบาะรถมอเตอร์ไซค์ที่มันนอนพาดอยู่
“อาซซซววซซ ดิน... มึง...ซี๊ดดดดซซซซ อูยซซซซ”
ผมอุ้มเอาไอ้ชลในท่าอุ้มแตง เดินไปที่กลางนา... ซึ่งเป็นที่โล่ง... กลางแสงจันทร์สว่างนวล ไอ้ชลทำหน้าตื่นเต้นระคนเสียวซ่าน... “อูยซซซดิน... ไอ้ลามก เดี๋ยวใครมาเห็น”
“ใครจะมาเห็น” ผมบอกมัน ด้วยอารมณ์คึกปนห่ามคะนอง... กระเด้าสะโพกเข้าใส่ไอ้ชลเป็นจังหวะ “เสียวไหมชล”
“เสียว... อาซซซ์... ดินครับ กูเสร็จแล้ว ซี๊ดดดซซซซ” ไอ้ชลสูดปากยาว ขณะที่ไอ้ชลน้อยกระตุกเป็นจังหวะพ่นน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นออกมาเต็มหน้าท้องทั้งของผมและของมัน...
แต่ผมยังไม่ปล่อยให้มันออกมา... ค่อยๆ อุ้มมันเดินไปที่ คันนาที่กั้นสูงเกือบระดับเอว... พอวางมันลงได้ ผมก็ไม่ปราณีปราศรัยกันแล้ว กระเด้าสะโพกดันส่งให้ลำท่อนเจ็ดนิ้วฝังมุกของผม เข้าออกในรูของไอ้ชลเป็นจังหวะหนักหน่วง
“อาซซซ ซี๊ดดดซซซ ดิน มึงโคตรเซ็กซี่...” ไอ้ชลมันเอามือหนึ่งลูบกล้ามเนื้อหน้าอกกับหน้าท้องของผมที่เกร็งเป็นลูกด้วยความหลงใหล อีกมือนึงกำรูดKของมันที่แข็งขึ้นมาอีก เป็นจังหวะการกระเด้าของผม ที่กระเด้าสะโพกอย่างเอาเป็นเอาตาย...
“อาซซซ ชล.... อูยซซซ กูแตกกกแล้วซซี๊ดดดดซซซ” ผมคราง สูดปากยาว เมื่อความเสียวประดังขึ้นสุดยอด เกร็งสะโพกกระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าที ก่อนจะกดแช่ไว้กับร่องหลืบของไอ้ชล ขณะที่กระตุกเกร็งกล้ามเนื้อหลั่งพลั่งเอาน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวมันเป็นระลอกๆ...
ไอ้ชลรูดไอ้ชลน้อยเป็นจังหวะถี่ยิบ... ก่อนจะหลับตาปี๋เกร็งกล้ามนื้อ หลั่งรอบที่สองตามผมมาติดๆ
“อาซซ ซี๊ดดดดซซซซ ดิน อูยซซ”
ผมกอดประกบไอ้ชล หายใจหอบหนักๆ ด้วยความเหนื่อยอ่อน เพราะจะว่าไปในยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมน้ำแตกเป็นรอบที่เจ็ด แถมครั้งนี้ยังโลดโผน แบกอุ้มเอาไอ้ชลที่ตัวไม่เล็ก ไว้เกือบยี่สิบนาที ก่อนจะเอามันมาพาดที่คันนา และด้วยความที่เป็นรอบที่เจ็ด... ผมจึงอึดเป็นพิเศษ... กว่าจะถึงจุดสุดยอด เล่นเอาเหนื่อยไม่น้อย...
ตอนนั้นถ้าจะถามผมว่า ทำไมผมแตกกับพี่ธีร์ถึงหกรอบไปแล้วเมื่อคืนนี้ ผมก็ยังมีอารมณ์ห่ามกับไอ้ชลได้อีก ผมก็บอกได้ว่าความรู้สึกของผม ระหว่างผมกับไอ้ชล และผมกับพี่ธีร์ต่างกัน...
กับพี่ธีร์... ผมรู้สึกเหมือนกับเป็นหน้าที่... และพี่ธีร์ก็เป็นคนที่มีจุดในเรื่องเซ็กซ์ที่โลดโผน ประสบการณ์สูง เรียนรู้จุดเสียวและความต้องการของผมได้ดี ตอบสนองได้ตรงจุดทุกครั้ง... ดังนั้นพอพี่ธีร์เริ่ม ผมจึงเตลิดไปกับพี่ธีร์อย่างง่ายดาย...
แต่กับไอ้ชล... มันเหมือนเป็นการตอบสนองอารมณ์และความรู้สึกของตัวเอง ที่อยากจะมีอะไรกับไอ้ชล... อยากสร้างความประทับใจให้กับมันทุกๆ ครั้งที่เรามีเซ็กซ์กัน.... เหมือนกับผมเป็นผู้นำ และไอ้ชลเองก็พร้อมจะเป็นผู้ตาม ตอบสนองในทุกท่วงท่าและอารมณ์....
เฮ้อ!!!!.... แบบนี้มันเรียกว่า “กูรักมึง” หรือเปล่าวะ ชล.... ช่วยบอกกูที...
-
:jul1:
อูยยยย..คืนเดียว หกน้ำ
ทำไปได้ไง คุณดิน
รักชล..งั้นเหรอ
ความรู้สึกขณะนั้น คงใช่มั้งครับ
:L2: ขอบคุณครับ
-
ขนาดตามหน้าที่ยัง 6 ครั้ง นี้ถ้ารักไม่อยากคิดว่าจะขนาดไหน
-
รัก มั้งรึเเคร์ เเต่ที่เเน่ๆ คือความรู้สึกไ่ทางด้านบวก
-
ตอนที่ 50 ใต้ร่มกาสาวพัสตร์
งานวันบวชของผมเป็นไปอย่างเรียบง่ายอย่างที่ผมตั้งใจ คนที่มาร่วมงานบวชของผมก็เป็นแค่ญาติพี่น้องที่สนิทกันจริงๆ ส่วนเพื่อนๆ ก็มีแค่เพื่อนที่คณะสามสี่คน พี่หน่อย รุ่นพี่ที่หอพัก (ถ้าใครจำได้ในภาคแรก) พี่ธีร์ และ ไอ้ชลที่ไม่ได้กลับไปบ้านตั้งแต่วันนั้น วันรุ่งขึ้น ผมก็เข้ามาอยู่วัด ส่วนมันก็อยู่กับม้ากับป๊าจนถึงวันบวช...
ตอนเช้า... เป็นการโกนหัวนาค... บริเวณหน้ากุฎิที่ผมอยู่... ผมนุ่งผ้าขะม้านั่งพนมมืออยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ เป็นญาติคนนึงที่ถือใบบัวสำหรับรองเส้นผม...
คนแรกที่มาขริบเส้นผมของผมคือป๊ากับม้า... ครั้งแรกที่กรรไกรจากมือป๊าตัดปอยผมตรงกลางกระหม่อม ผมถึงกับขนลุก น้ำตาซึม พร้อมกับตั้งจิตภาวนาว่า ขอให้การบวชครั้งนี้ หากเกิดบุญกุศลใดๆ ก็ตาม ขออุทิศให้ป๊ากับม้า พร้อมทั้งญาติโยม เพื่อนฝูงที่อนุโมทนาบุญครั้งนี้ด้วยเถิด
หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยญาติผู้ใหญ่ที่นับถือ ลุงป้าน้าอา มาถึงพี่ๆ ของผม พี่ธีร์ เพื่อนๆ และไอ้ชล ที่เข้ามาขริบเป็นคนสุดท้าย... มีการแซวกันเล่น หยอกล้อกัน ตัดเป็นทรงนั้นทรงนี้อยู่เป็นระยะๆ ก่อนที่พระที่ทำหน้าที่โกนผมจะเข้ามาโกนจนหมด ตามด้วยคิ้วจนในเสร็จกระบวนการ...
จากนั้นก็เป็นการอาบน้ำนาค... เริ่มต้นด้วยป๊ากับม้าที่ตักน้ำราดที่กลางกระหม่อม ก่อนจะใช้ขมิ้นที่เตรียมมาทาที่หัวที่เพิ่งโกนเสร็จหมาดๆ อวยพรให้ผมประสบความสำเร็จในชีวิต ส่วนคนอื่นๆ ก็เข้ามาตักราดไปตามไหล่หลัง อวยพรให้พ้นเคราะห์พ้นโศก ประสบความสุขความเจริญ รวมถึงพี่ธีร์ด้วย...
จนกระทั่งทุกคนอาบเสร็จ กำลังจะให้ผมลุกขึ้นไปแต่งตัวเป็นชุดขาวเพื่อเข้าโบสถ์... ม้าผมก็เอ่ยขึ้น
“อ้าวชล... ทำไมไม่เข้าไปอาบน้ำให้นาคล่ะ สนิทกันนี่นา... ไปๆ เข้าไปอวยพรเพื่อนสิ”
ผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอ้ชลที่ทำท่าเหมือนจะปฏิเสธ พอสบตาผม มันก็พูดไม่ออก... เดินเข้ามาขลาดๆ ก่อนจะตักน้ำมาเต็มขัน... ตอนแรก ผมคิดว่ามันจะอาบให้ผมที่ใหล่เหมือนกับคนอื่นๆ แต่ไม่งั้นสิ...
ไอ้ชลมันนั่งลงคุกเข่าลงข้างๆ เก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ ก่อนจะราดน้ำที่เท้าผมแล้วควักขมิ้นจากในอับ มาทาที่เท้าทั้งสองข้างจนเหลืองทั่ว ก่อนจะบอกเบาๆ... “ขออนุโมทนานะ ดิน... ขอให้ประสบความเจริญในทุกๆ ที่ที่เก้าเท้าเข้าไป...” พอพูดจบก็ราดน้ำที่เหลือลงไปจนหมด...
“ขอบใจนะ ชล” ผมเอ่ยเบาๆ สำรวม... เพราะไม่คิดว่ามันจะทำแบบนั้นมาก่อน... พอเงยหน้าขึ้นมา ตาผมก็สบกับพี่ธีร์ ที่กำลังมองมาอย่างสงสัยพอดี...
หลังจากนั้นผมก็เข้าไปเปลี่ยนเป็นชุดนาค สีขาว เดินรอบโบสถ์สามรอบ โดยไม่มีกลองยาวหรือเถิดเทิงนำแต่อย่างใด คงมีแต่เสียงโห่สามราของญาติผู้ชายที่ไม่อยากให้งานบวชเงียบจนเกินไปเท่านั้น
พิธีบวชผ่านพ้นไปด้วยดี... ในที่สุดผมก็กลายเป็นภิกษุโดยสมบูรณ์แบบ ห่มจีวรสีกลักเดินออกมาจากโบสถ์ พร้อมกับคำอนุโมทนาของญาติๆ... ป๊ากับม้ามองผมไม่วางตา ราวกับจะเก็บภาพความภูมิใจนี้ไว้ตลอดไปด้วยความอิ่มเอมใจ…
********************
ช่วงที่เป็นพระ ผมปฏิบัติทุกอย่างตามกิจของสงฆ์อย่างเคร่งครัด เช้าตื่นไปบิณฑบาตร กลับมาฉันท์เช้า ก่อนลงโบสถ์ทำวัตรเช้า... พอสายๆ ก็กวาดลานวัตร อ่านหนังสือพระธรรม... พอบ่ายหลังจากฉันท์เพล ก็สอนหนังสือพวกเณรบ้าง กับช่วยหลวงลุงที่อยู่กุฏิเดียวกันทำงานบ้าง จนกระทั่งหกโมงเย็น ก็ลงโบสถ์ ทำวัตรเย็นไม่เคยขาด... มีรับนิมนต์บาง ตามแต่ท่านเจ้าอาวาสที่เป็นพระอุปปัชฌาจะ มอบหมายให้...
วันพระ ม้าจะทำปิ่นโต แล้วขี่จักรยานมาส่งที่วัด... สีหน้าม้าอิ่มเอมจนผมเห็นได้ชัดเจน...
“พระหิวไหม ตอนเย็น” โยมแม่ถามหลังจากผ่านไปสองวัน
“หิวบ้างละโยม แต่ก็ฉันท์น้ำปานะไป ทนได้ โยมแม่ไม่ต้องห่วง”
“อยากฉันท์อะไรเป็นพิเศษไหม...”
ผมส่ายหน้า... “โยมไม่ต้องลำบากหรอก... ที่ทำมาก็เยอะแล้ว”
ม้ามองผมด้วยสายตาอิ่มเอิบ ระคนภูมิใจ ก่อนจะพึมพำเบาๆ “ขอบใจพระนะ... ม้าดีใจ ภูมิใจที่สุดเลย ม้าไม่เคยคิดเหมือนกันว่า อะไรจะทำให้ม้าดีใจได้ขนาดนี้” ม้าพนมมือไหว้ก่อนจะขี่จักรยานกลับบ้าน...
ตอนนั้น... ถ้าใครถามผมว่า... ผ่านช่วงเวลาของอุปสมบทมาอย่างง่ายดายได้ยังไง โดยไม่สะทกสะท้านกับสิ่งรอบกาย ทั้งๆ ที่ต้องผจญกับ กิเลส (ความหิว) ส่วนตัว กับสิ่งยั่วยุต่างๆนาๆ อย่างพวกเด็กวัด หรือเณรบางรูป ที่ต้มบะหมี่สำเร็จรูปกินกันตอนดึก... ผมก็ตอบได้ว่า เพราะแรงศรัทธาของโยมแม่โยมพ่อนั่นเอง
คิดดูสิครับ... มีครั้งไหนที่เราขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ที่บุพการียกมือไหว้... ก็ต้องเป็นช่วงที่เราบวชเป็นพระ... แล้วทำไมเราถึงจะให้พ่อกับแม่ยกมือไหว้อย่างที่ไม่ละอายต่อบาป หากได้ทำผิดกฏของสงฆ์ซึ่งถือเป็นอาบัติ...
ดังนั้น ผมจึงตั้งอกตั้งใจปฏิบัติธรรม และปฎิบัติตามกิจของสงฆ์อย่างเคร่งครัด เพื่อให้ความตั้งใจของป๊ากับม๊า เป็นความจริง... ตลอดเวลายี่สิบเอ็ดวันที่ผมบวชอยู่นั่นเอง...
สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้จากขณะเป็นพระ ก็คือสมาธิขณะสวดมนต์ทำวัตรเช้า – เย็น เพราะบทสวดนั้นหลายบท แต่ละบทยาวเหยียด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าน่าเบื่อ ตอนที่บวชใหม่ๆ ผมต้องเปิดหนังสือมนต์พิธี สวดตามไปเรื่อยๆ แต่หลังจากบวชไปได้แค่อาทิตย์เดียว บางบท ผมก็สามารถที่จะสวดได้ โดยไม่ต้องมองหนังสือ และ พอเข้าสัปดาห์ที่สาม พอเริ่มการทำวัตร บทสวดต่างๆ ที่เป็นภาษาบาลี ก็วิ่งเข้ามาในความคิดเป็นสาย เหมือนกับตัวหนังสือวิ่งผ่านตา
และขณะที่สวดนั้น ความคิดของผมจะจดจ่ออยู่กับบทสวด ลืมทุกสิ่งทุกอย่างในโลกภายนอกจนหมด ไม่อยากได้ใคร่ดี ไม่อยากรู้เรื่องต่างๆ ของโลกภายนอก... อันนี้เป็นความรู้สึกจริงๆ ที่ผมสามารถสัมผัสได้ขณะนั่งคุกเข่าพนมมือต่อหน้าองค์พระปฏิมาจำลองในโบสถ์...
********************
อย่างที่บอก... บางวันผมก็ช่วยสอนหนังสือพวกเณรบ้าง เณรที่วัดมีอยู่ 7 – 8 รูป กำลังอยู่ในวัยซน ราวๆ 13 – 15 ปี กำลังห่ามคะนองได้ที่เหมือนกัน อาศัยว่า ผมเป็นพระที่ค่อนข้างใจดี... และเข้าใจในวิวัฒนาการของวัยรุ่น ทำให้เณรทั้งกลุ่มเห็นผมเป็นฮีโร่ ไปอย่างไม่ยากเย็น
ที่พื้นที่ว่างหลังกุฏิ เป็นลานดินโล่งๆ มีพระนวก (อ่านว่า นะวะกะ = พระใหม่) ได้มาสร้างบาร์คู่เอาไว้ พร้อมกับเอาเหล็กแป๊บ กับกระป๋องขนาดต่างๆ มาทำเป็น ดัมเบลฉบับบ้านๆ เอาไว้ หลายขนาด มี ม้านอน สำหรับออกกำลังกาย เอาไว้เสร็จสรรพ ดังนั้น ตอนเย็นหลังจากลงโบสถ์ก่อนมืด จึงเป็นเวลาของผมกับเณรที่จะมาออกกำลังกายกัน
พวกเณรจะชอบมาดูผมออกกำลังกาย พร้อมกับบอกชมว่า หลวงพี่กล้ามสวย พร้อมกับจับกล้ามเนื้อที่ต้นแขน กับกล้ามท้องของผมเล่น ผมก็เลยชวนให้เณรออกกำลังกายด้วยกัน พร้อมกับแนะนำไปบ้าง...
พวกเณรเล่าว่า พรรษาที่แล้ว มีพระใหม่จ้างเด็กวัดให้จับจิ้งเหลนมาให้ แล้วก็นำไปย่างทำน้ำมันจิ้งเหลนเพื่อเอาไปนวดท่อนลำเพื่อขยายให้ใหญ่ขึ้น...
“แล้วมันใหญ่ขึ้นจริงป่าวล่ะ” ผมถาม
“ไม่รู้ดิ หลวงพี่จะลองไหมล่ะ เดี๋ยวผมบอกเด็กวัดให้จับจิ้งเหลนมาให้” เณรที่โตสุดถาม
ผมหัวเราะหึๆ เขกหัวเณรจอมแก่นเบาๆ ไปทีนึง ก่อนจะบอกว่า “ม่ายละ แล้วรู้หรือเปล่าว่ามันบาป ผิดศีลข้อ 1 น่ะ”
“แต่ตอนที่เด็กวัดเอามาน่ะ มันตายแล้วนะครับ” เณรไม่ยอมแพ้
“มันก็เหมือนกันแหละเณร... ถ้าพระไม่บอกให้เด็กวัดไปจับมา จิ้งเหลนมันก็ไม่ตายใช่ป่าวล่ะ” แล้วผมก็ตัดบท “ไม่เอาละ มาออกกำลังกายกันเถอะ” ก่อนจะหันไปยกดัมเบลล์ แบบที่ทำขึ้นเอง บริหารกล้ามแขนต่อไป ในใจคิดว่า ถ้าพวกเณรเห็นของผม ยังจะยุให้ผมนวดด้วยน้ำมันจิ้งเหลนอีกหรือเปล่า หุ หุ
เรื่องเดียวที่ผมคิดว่าเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงระหว่างการบวชของผมก็คือ…
หลังจากบวช ผ่านไปสัปดาห์กว่าๆ ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ คือกระวนกระวาย เพราะธรรมชาติเริ่มเรียกร้อง... ว่าไปแล้วเพราะตอนที่ยังไม่ได้บวช เกือบจะเรียกได้ว่า... ตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ผมไม่เคยห่างจากเรื่องนี้เกินสามวัน ช่วงสามสี่ปีมานี่ ไม่พี่ธีร์ ก็ไอ้ชล (ไม่นับเบี้ยใบ้รายทาง ที่หลงมาเข้าทางเดือยฝังมุกของผม ทั้งหญิงและชาย...แฮ่ม...) ...ยิ่งกับไอ้ชล เจอมันทีไร มันรีดของผมจนแห้งขอดทุกครั้ง... แต่นี่มันผ่านเลยไปกว่า สิบวันแล้ว
ตอนกลางคืน บางทีก็ตื่นขึ้นมาบ่อยๆ หลายครั้งจนเกือบจะต้องอาบัติเพราะอยากจะทำตามใจตัวเอง แต่ผมก็ต้องหักใจ เพราะคิดว่าต้องการจะทำศีลให้บริสุทธิ์สะอาด... (การทำให้น้ำกามเคลื่อนด้วยเจตนา ถือเป็นอาบัติชนิดหนึ่งของสงฆ์) ทำให้ผมผ่านช่วงเวลานั้นไปได้อย่างยากลำบาก ทุลักทุเลในช่วงท้ายๆ ของการบวช
จนกระทั่งวันลาสิกขาบท
วันนั้น ผมตื่นแต่เช้า ทำกิจวัตรตามวันตามปกติ แต่ไม่ได้ออกไปบิณฑบาตร เพราะฤกษ์สึกประมาณแปดโมงเช้า พอเจ็ดโมงกว่าๆ ป๊ากับม้า ก็มาถึงที่วัด พร้อมกับชุดขาวที่เตรียมไว้สำหรับทิดสึกใหม่
พอได้เวลา พระอาจารย์และพระสงฆ์ที่เป็นพยานมาพร้อมกัน เพื่อทำพิธีลาสิกขา จวบจนสุดท้ายที่ ผมนุ่งผ้าสีขาวออกไปนั่งคุกเข่า ป๊ากับม้ารดน้ำมนต์อาบให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะให้ผมไปผลัดผ้า เป็นชุดคฤหัสถ์สีขาวเป็นอันเสร็จพิธี...
หลังจากนั้นเป็นการถวายภัตตาหารเช้า แด่พระอาจารย์และพระสงฆ์ที่มาเป็นพยาน รับศีลรับพร พระอาจารย์บอกให้ผมเดินออกจากวัดไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้ พอพ้นเขตวัด ป๊าก็จอดมอเตอร์ไซค์รอรับอยู่แล้ว...
กลับมาถึงบ้าน...
“ผอมไปหรือเปล่า ดิน” ม้าถาม... ก่อนจะมาลูบหลังลูบไหล่ผม...
“อือ... ผอมแต่ดูแกร่งกว่าเดิม ไปทำอะไรมาล่ะ ดิน” ป๊าถาม
“ก็ ไม่ได้กินข้าวเย็นไงครับ ป๊า... แล้ว ที่วัดก็มีที่ออกกำลังกายด้วย เลยดูล่ำๆ กว่าเดิม...” ผมยิ้มให้ป๊ากับม้า...
“แล้วนี่จะไปกรุงเทพฯ เมื่อไรล่ะ”
“ว่าจะอยู่คุยกับม๊าสักสองวันครับ วันมะรืนค่อยไป ผมลางานถึงสิ้นเดือนครับ”
“เออ.... ดีๆๆๆ” ป๊ายิ้มให้... เพราะนานๆ ผมจะมีเวลากลับมาอยู่บ้านหลายๆ วันอย่างนี้สักที...
ตอนนั้นก็เกือบเที่ยง เป็นมื้อกลางวันพอดี....ม้าเอากับข้าวที่เหลือจากใส่ปิ่นโตเมื่อเช้า ออกมาอุ่นตั้งโต๊ะอีกครั้ง พร้อมกับเรียกให้ผมกินข้าวพร้อมๆ กัน เราสามคนนั่งกินข้าวด้วยกันอย่างอบอุ่น....
กำลังกินข้าวอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงหมาเห่าอยู่ที่หน้าบ้าน ตอนแรกเป็นลักษณะเห่ากรรโชก แต่ ผ่านไปสักพักก็เป็นเสียงเหมือนเห่าทักทาย กับใครสักคนที่พวกมันรู้จัก ผมลุกจากโต๊ะกินข้าวเพื่อไปดูว่าใครมา แล้วผมก็ต้องอุทานอย่างแปลกใจ
“ไอ้ชล มาไงเนี่ยะ”
ไอ้ชลยิ้มกึ่งบึ้ง “มึงจะคุยกะกูอย่างนี้เหรอ”
ผมเปิดประตูให้มันเข้ามาในบ้าน
“มึงรู้ได้ไงว่ากูสึกวันนี้อ่ะ” ผมถามมันอย่างแปลกใจ เพราะท่านอาจารย์เพิ่งให้ฤกษ์สึกก่อนหน้าวันจริงสัปดาห์เดียว... แต่ไอ้ชลมันทำตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินนำผมไปหลังบ้านที่ป๊ากับม้านั่งกินข้าวอยู่ ยกมือไหว้
“สวัสดีครับ ป๊า สวัสดีครับ ม้า”
“สวัสดีลูก” ม้ายิ้มให้ ดูเหมือนม้าจะถูกอกถูกใจไอ้ชลมากเป็นพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ที่ผมพามาบ้าน... “ม้านึกว่าชลจะมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“ติดงานครับ ม้า มาไม่ทันรถ...” ไอ้ชลบอก พลางหันมาหลิ่วตาให้ ผมถึงบ้างอ้อ... ‘นี่มึงเล่นเข้าทางแม่กูเลยเหรอวะชล’
“อือ... ไม่เป็นไรหรอก กินข้าวมาหรือยัง มากินข้าวกัน ลูก” ม้าชวน
ไอ้ชลกุลีกุจอ เอากระเป๋าวางแอบไปทาง วิ่งไปล้างมือก่อนจะมาตักข้าว... กริยาท่าทางสนิทสนมจนผมอ้าปากหวอ.. นี่เมิงไปไกลกว่าที่กูคิดอีกนะ...ท่าทางเมิงจะทำคะแนนเป็นลูกสะใภ้หรือเพื่อนกูวะ...
กินข้าวกันไปคุยกันไป... ไอ้ชลมันสนิทสนมเป็นอันดีกับ ม้าและป๊าของผม ม้ากับป๊าก็ท่าทางผ่อนคลาย พูดคุยกับไอ้ชลอย่างสบายๆ ไม่ถามเจาะลึกเหมือนเมื่อก่อน...
หลังจากมื้อกลางวัน ผมก็ไปช่วยป๊าปลูกต้นไม้ข้างบ้าน มีไอ้ชลกับม๊านั่งคุยกันเป็นกองเชียรอยู่ไม่ไกล อากาศค่อนข้างร้อนบวกกับจะแกล้งยั่วไอ้ชลมันด้วย ผมเลยนุ่งแค่กางเกงบอลตัวเดียว อวดหุ่นล่ำๆ ท่อนบนให้มันกลืนน้ำลายเล่น หลายๆ ครั้งที่ผมเห็นมันแอบมองผม... ห่างกันตั้งสามอาทิตย์ มึงต้องคิดถึงกูบ้างละน่า ชล... ผมนึก...
ไปเสร็จเอาสี่โมงเย็น หลังจากล้างเนื้อล้างตัวพักเหนื่อยจนเหงื่อแห้ง ผมก็บอกม้าว่าจะไปขี่จักรยานเล่นกับไอ้ชล เดี๋ยวจะกลับมากินข้าว...
-
รีบมาต่อให้จบเลยครับ พี่ดินนนนนน
-
รีบมาต่อให้จบเลยครับ พี่ดินนนนนน
กลับมาครั้งนี้ เหมือนบอร์ดมันแห้งๆ ไงไม่รู้สิครับ... ไม่รู้ว่า คนลืมผมไปหมดแล้ว หรือยัง หรือไม่อยากอ่านแล้วมั้ง... ผมคงหายไปนานเกิน...
-
200 กว่าวันที่รอ พี่ดินมาแระ แต่ยังไม่จบ มาต่อให้จบเด้อออออออออออ ^^ :o12:
-
รออ่านอยู่ค่าพี่ดิน
แต่มันมาอยู่ในห้องนิยายที่ต่อไม่จบ
คนอื่นเค้าอาจมองไม่เหนว่าพี่ดินมาต่อแล้วอ่ะ
-
"ไปขี่จักรยานเล่นกับไอ้ชล เดี๋ยวจะกลับมากินข้าว.."
คุณดินจะชวนเพื่อน แวะข้างทางอีกหรือเปล่าน้อออ
ชลมีหวังสำลักนมสด เพราะสำรองกักตุนไว้เยอะ
แต่อาจจะกลายเป็นนมเปรี้ยวก็ได้ เก็บกักไว้นานขนานนั้น หุหุ
ขอบคุณครับ
-
กลับมาครั้งนี้ จะพยายามโพสให้จบครับ ในบล๊อกมันเกินไปสองสามตอนแล้ว...
-
รออ่านเต็มที่เลย
อิอิ
-
พึ่งอ่านภาคแรกจบไป
ภาคนี้อ่านไปได้หน่อยแล้ว แต่แอบมาอ่านตอนใหม่ล่าสุดก่อน
ชลทำตัวเป็นสะใภ้ที่ดีนะ
-
ตอนที่ 51 ทิดสึกใหม่
ผมขี่จักรยานไปเรื่อยๆ มีไอ้ชลซ้อนท้าย... สองข้างทางเป็นทุ่งนาที่แห้งๆ ที่รอหน้าฝนที่จะมาถึง ตอนนี้ส่วนใหญ่ ก็จะมีแต่ตอซังข้าวที่ถูกลามนาไปเมื่อแล้งที่ผ่านมา...
“มึงผอมไปนะ ดิน แต่ดูแกร่งขึ้น เข้มขึ้น...”
“อือ... น้ำหนักลดไปสองโล...” ผมบอกมัน “ไม่ได้กินข้าวเย็นสามอาทิตย์”
ไอ้ชลกอดเอวแห้งๆ ของผมมือสอดเข้าไปในชายเสื้อ ลูบกล้ามหน้าท้องของผมไปมา “กูชอบ... มึงเซ็กซี่กว่าเก่าอีก...” มันพูดพลางเขี่ยหัวนมผมเล่น
“มึงอย่าซน... กูจะกระฉอกอยู่แล้ว” ผมบอกมันเสียงสั่น เพราะไอ้ดินน้อยมันตั้งลำแข็งโด่อยู่ในกางเกงตั้งแต่มันสอดมือเข้าไปในชายเสื้อผมแล้ว...
ไอ้ชลมันซบหน้าลงกับแผ่นหลังผม กระซิบเสียงปร่า... “ดิน... กูอยากดูดKมึง” ก่อนจะเลื่อนมือลงมากุมไอ้ดินน้อยที่ผงกหัวหงึกๆ อยู่ในกางเกงบอลขากว้าง
ผมเร่งความเร็วของจักรยานขึ้น จนกระทั่ง เลยเขตที่มีบ้านคน ผมจึงหักเลี้ยวลงข้างทาง เป้าหมายคือพุ่มไม้ข้างคลอง ข้างหน้าโน้น... พอไปถึง จอดจักรยานไว้ก่อนจะเดินไปที่ข้างคลองที่มีคันดินยกเป็นขอบสูง พอพ้นสายตาคนที่จะมองเห็นได้ ไอ้ชลก็กอดผมแน่น
“กูคิดถึงมึง... ดิน”
ผมโอบมันไว้หลวมๆ ตบไหล่มันเบาๆ... “อือ... กูก็คิดถึงมึงนะ”
“จริงอ่ะ...” ไอ้ชลเงยหน้าถาม (ผมสูงกว่ามันนิดหน่อย)
“ฮื่อ... ลูกมึงกวนกูทุกคืนเลย... กูนอนไม่หลับมาเป็นอาทิตย์แล้ว” ผมเหลือบตาลงไปที่เป้ากางเกงที่ตุงออกมาอย่างกับเสาค้ำเต้นท์ ยิ่งเป็นกางเกงบอลผ้าร่มอย่างนี้ ยิ่งเห็นชัด
ไอ้ชลหัวเราะ “ไอ้ลามก... ลามกทั้งพ่อทั้งลูก”
“ไม่รับขวัญลูกมึงหน่อยเหรอ” ผมยิ้มตาพราวเยิ้ม...มีแววหื่นชัด (ไอ้ชลมันบอก) ถอดเสื้อกับกางเกงวางพาดไว้ที่ที่พุ่มไม้ นั่งลงกับคันดินหันหน้ามาทางไอ้ชลที่นั่งคุกเข่าลงอย่างรู้งาน
ไอ้ชลค่อยๆ เอื้อมมือมาจับที่โคนไอ้ดินน้อยที่กำลังผงกหัวงูบงาบ รูดขึ้นรูดลงสองสามที ก่อนจะกดถอกออกมาจนสุดๆ ด้วยความเงี่ยนกระสันต์ หัวถอกบานอวบแดงก่ำแทบจะระเบิด เส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปนแข่งกับเม็ดมุกอย่างน่าดู
“มึงดูสิ ชล... Kกูแข็งอย่างกะหินเลย อูยซซซ ดูดKกูหน่อยสิ ชล...” ผมบอกไอ้ชลเสียงกระเส่าด้วยความเงี่ยนกระสันต์อยาก... ไอ้ชลเองก็ไม่รอช้า ก้มหน้าลงมาอย่างรู้ใจ... วูบแรกที่ไอ้ดินน้อยเข้าไปอยู่ในปากอุ่นๆ นุ่มๆ ของมัน ผมถึงกับครางอย่างสะใจ เกร็งกล้ามเนื้อจนขึ้นเป็นลูกไปทั่ว...
“อารซซ ซี๊ดซซซซ ชล... มึงดูดแรงๆ... กูเงี่ยน... อูยซซซ ซึ๊ดดดด ดี อาซซซ์ซี๊ดดดด” ผมครางอีกที เมื่อไอ้ชลมันเกร็งกล้ามเนื้อกระพุ้งแก้ม ดูดจนแก้มตอบ... ผมแอ่นสะโพกตามแรงดูดของมันอย่างสุดเสียว
“ซี๊ดดดด ชล... มึงดูดเก่งโคตร... อาซซวดูดเข้าไปลึกๆ อูววซซซี๊ดดดด”
ไอ้ชลคายKของผมออกมา ก่อนจะใช้สองมือจับที่โคนKผม กดถอกจนสุดลำ หัวKบานเป่งเป็นมันราวกับเห็ด
“เงี่ยนมากใช่ป่ะ ไอ้ตัวเงี่ยน...” ไอ้ชลครางเสียงพร่า อารมณ์พลุ่งพล่าน “Kมึงใหญ่โคตร... เป็นไง...โดนถอกจนสุดๆอย่างงี้ มันส์มั้ย... หัวบานเลยมึง...”
ผมอารมณ์พล่านไม่แพ้มัน ด้วยความที่อดมานาน.. แอ่นสะโพกสวนการกดของมันเข้าไปอีกด้วยอารมณ์เงี่ยน ทำให้ลำKผมถอกออกมาจนสุดๆ สะใจ... “อูยซซซ สะใจชิปเป๋งเลยชล... แล้วมึงว่า Kกูใหญ่น่าอมไหมล่ะ ชล... ดูดสิครับ... มันอยากให้มึงดูด จนน้ำเงี่ยนไหลแล้ว”
“อาซซซ ดินครับ... ไอ้ตัวเงี่ยน... Kมึงใหญ่ หัวบาน น่าดูด...อาซซซ” ไอ้ชลครางกระเส่า เอาลิ้นปาดเลียหัวบาน ที่มีน้ำเงี่ยนใสๆ ไหลซึมออกมาจากส่วนปลาย... เลียตวัดไปตามหัวเงี่ยงบานเป็นดอกเห็ด ก่อนจะอ้าอม คืบคลานเข้าไปทีละน้อย พร้อมกับแรงดูดที่ไม่มีตก...
“อาซซซ ชล... มึงดูดเก่งโคตร... ดูดเข้าไปลึกๆ เลยชล... อูวววซซซี๊ดดดซซซซ” ผมครางกระเส่าเสียว เมื่อเห็นKลำอวบของผมค่อยๆ จมหายเข้าไปในปากไอ้ชล ที่ขยับเข้าออกเป็นจังหวะ จนมิดลำ
“อั๊กซซซ ชล... อาซซซ ซี๊ดดดดซซซซ” ผมเกร็งตัวจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลูก ลำคอของไอ้ชลทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ทั้งบีบทั้งรัด ท่อนลำของผมเป็นจังหวะ ไอ้ชลลูบไข่สองใบของผม เกาเบาๆ จนผมขนลุกซู่
ครู่ใหญ่ มันก็ค่อยๆ คายลำท่อนของผมออกมา จนสุด รูดเข้ารูดออกกับหัวบานอีกสองสามที ก่อนจะไล้ลิ้น กับริมฝีปากไต่เดี๊ยะไปตามลำอวบกัดเม้มเบาๆ ที่เม็ดมุก ทีละเม็ดๆ จนกระทั่งถึงพวงไข่สองใบที่หดติ้วอยู่ที่โคน
“ไข่หดเลยนะมึง... เก็บน้ำไว้กี่ลิตรล่ะ” ไอ้ชลพึมพัมเบาๆ ก่อนจะใช้ปลายลิ้นนุ่มปาดเบาๆ ที่ไข่สองลูกสลับกันไปมา จนผมขนลุกเกรียว ก่อนจะอ้าอมข้างนึงไว้ในปาก ดูดเม้มเบาๆ พร้อมๆ กับเดาะเล่นด้วยปลายลิ้น ก่อนจะเม้มดึงออกมาจนตึง จนผมต้องแอ่นเอว ยกสะโพกตามปากมันด้วยความจุกระคนเสียว...
“อาซซซ ซี๊ดดดซออัคซซ ชล...” ผมครางในลำคอ ด้วยความจุกนิดๆ แต่เสียวซ่าน แต่ไอ้ชลมันรู้จังหวะพอที่จะไม่ทำให้ผมเจ็บ พอสุดมันก็ปล่อยออกจากปาก ก่อนจะย้ายไปทำกับอีกข้างนึง มือของมันก็ไม่อยู่ว่าง กำที่ลำท่อนรูดเข้ารูดออกเป็นจังหวะ...
“อั๊ซซซอาซซซ ซี๊ดดดซซ อ๊าซซซ อูยซซซ สุดยอด.ชล...อูยซซซซี๊ดดดดซซซซ”
ไอ้ชลมันเห็นผมเกร็งตัวจนกล้ามขึ้นเป็นลูก สูดปากด้วยความเสียวจากการกระทำของมัน ยิ่งได้ใจ ทั้งมือทั้งปากของมันทำงานประสานกันอย่างต่อเนื่อง จากไข่ไปหาลำท่อนฝังมุก แล้วกลับมาดูดอมไข่ของผมอีก
“ดินครับ กูอยากกินน้ำมึง...” ไอ้ชลมันเอ่ยเสียงพร่าทำตาอ้อน... หลังจากมันดูดของผมจนชาไปทั้งหัวบาน
“มึงดูดสิ...” มือซ้ายของผมกดที่โคนลำท่อน ถอกออกมาจนสุด หัวบานแดงก่ำยั่วให้มันดูด... ไอ้ชลก็สนองตอบผมอย่างสะใจด้วยการอมส่วนหัวไว้เต็มอุ้งปาก ก่อนจะเม้มริมฝีปาก ดูดแรงๆ จนผมต้องแอ่นตามแรงดูดของมัน...
“อารรซซซ ชล สุดยอด...อูวววซซซี๊ดดดซซซซ”
ผมใช้มือขวากำที่ลำท่อนค่อยๆ รูดตามจังหวะการดูดของไอ้ชล พร้อมกับเกร็งกล้ามเนื้อช่วยเร่งความเสียวที่เริ่มก่อขึ้นทีละน้อย ขณะที่ไอ้ชลใช้มือนวดคลึงที่ไข่สองลูกของผมที่หดติ้วอยู่กับโคนK...
“อูยซซซ ชล... ดูดแรงๆ...อูววซซ นั่นแหละ อาซซซ มึงดูดแรงอีก...ซซซี๊ดดดซซซซ”
ผมสาวรูดลำKเร็วขึ้น ไอ้ชลปล่อยริมฝีปากจากหัวบาน ที่มันอมดูดอยู่ หันมาโจมตีไข่สองลูกของผม ด้วยการอมดูดจนผมเสียวจุก ต้องยกสะโพกเกร็งขึ้นตามแรงดูดของมัน... มือที่กำลำท่อนอยู่สาวเร็วขึ้นไม่หยุด กล้ามเนื้อหน้าท้องเกร็งเป็นลูกราวกับรางระนาด...
“อาซซว ชล... อูวยยย ซี๊ดดดซซซ กูจะออกแล้วชล...ซี๊ดดดดซซซซ”
ไอ้ชลปล่อยริมฝีปากที่ ขบเม้มอยู่กับไข่ หันมาอมส่วนหัวบานเป่งไว้เต็มปาก พร้อมกับเกร็งกระพุ้งแก้มดูดแรงๆ พอดีกับที่ความเสียวของผมพลุ่งขึ้นจนสุดยอด
“กูออกแล้ว ดูดแรงๆ.... อาซซซ ชล... ซี๊ดดดซซซซ”
ไอ้ชลมันทำมากกว่านั้น มันอ้าปากขยอกลำท่อนของผมเข้าไปเต็มลำ กดลำคออีกที ท่อนอวบของผมก็จมหายเข้าไปในปากมันมิดสุดโคน กล้ามเนื้อลำคอของมันบีบรัดท่อนKของผมที่กระตุก ฉีดน้ำเงี่ยนที่ขังอยู่เต็มเปี่ยมร่วมสามสัปดาห์ออกมาเต็มๆ เป็นระลอก ระลอก ความรู้สึกเหมือนแรงอัดที่มีอยู่ในตัว ระเบิดออกอย่างเต็มที่ พร้อมๆ กับความเสียวจากแรงดูดของไอ้ชล
“อ๊าซซซ ชล..ซี๊ดดดดซซซี๊ดดดซซซ อูยวซซซ”
ผมจับที่หัวมัน แน่นด้วยความเสียว เกร็งสะโพกอัดแน่น กล้ามเนื้อกระตุก อยู่สิบกว่าหน พร้อมกับการฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในลำคอของไอ้ชลเป็นระยะๆ จนหยุดลงในที่สุด
ถึงแม้อาการเกร็งกระตุก ของผมจะหยุดไปแล้ว แต่ ไอ้ชลมันก็ยังดูดท่อนKของผมค้างอยู่ในคอของมัน ไม่ยอมปล่อยออกมา จนครู่ใหญ่มันจึงค่อย คายลำท่อนของผมออกจากปาก พร้อมๆ กับใช้ริมฝีปากขบเม้มรูดเอาน้ำเงี่ยนขาวขุ่นของผมที่ขังอยู่ที่ลำกล้องใต้ลำออกมาจนหมด...
“เยอะมาก...” ไอ้ชลครางหอบ บอกผมเบาๆ... “เยอะที่สุด เท่าที่กูเคยกินของมึงมาเลย ดิน”
ผมเหยียดตัว เอามือเท้าไปด้านหลัง หอบเบาๆ “แม่งอัดอยู่สามอาทิตย์ ไม่เยอะ กูก็ไม่รู้ยังไงแล้ว กูไม่เคยอั้นนานแบบนี้มาก่อนเลย... ทรมานชิป...” ผมบอกมัน…
“หึๆ กูก็ว่างั้น... นี่ขนาดออกมาตั้งเยอะแล้ว... Kมึงยังแข็งไม่เลิกเลย...” มันบอก มือข้างนึงของมันยังกำท่อนไอ้ดินน้อยที่ยังแข็งผงกอยู่หงึกๆ สู้มือ...
“นี่แน่ะ ดุนะมึง...” ไอ้ชลหันไป อมหัวบานของผม ดูดแรงๆ ทีนึง ก่อนจะอ้าปากดูดไข่ข้างนึงของผมที่ห้อยล่อตามันอยู่เสียงดัง “จ๊วบ”
“อูยยยซซซซ” ผมสะดุ้งเฮือก ทั้งจุกทั้งเสียว... แอ่นสะโพกขึ้น ส่วนกับมือของไอ้ชลที่กำอยู่ที่ลำท่อนกดลงมาพอดี ทำให้ท่อนKของผมถอกออกมาจนหัวบานแดงก่ำ.... พอมันเห็นว่าแกล้งผมได้ ไอ้ชลก็หันไปดูดที่ไข่อีกข้างนึงของผมในลักษณะเดียวกัน “จ๊วบ...”
“อาซซซ ชล... อูยซซซ” ผมครางไม่หยุดปาก...
“มึงนี่ก็แปลก คนอื่นเค้าโดนดูดไข่ จุก... Kหด แต่มึงนี่ พอโดนดูดไข่ Kแม่งแข็งปั๊กเลย” ไอ้ชลบอก
“ไอ้จุกก็จุกหรอก แต่มันก็เสียว... กูชอบ...” ผมบอกมัน
ปากและลิ้นของไอ้ชล ยังคลอเคลียกับท่อนลำและพวงไข่ของผมอยู่ไม่ห่าง ทั้งดูดทั้งเลีย น้ำเงี่ยนใสๆ ของผมที่หลั่งซึมออกมาตรงส่วนปลายบาน...
“สงสัย คงจะเงี่ยนจัดนะมึง... น้ำเงี่ยนไหลไม่หยุดเลย” ไอ้ชลพูดเสียงพร่า... หน้ามันเริ่มแดงขึ้นมาอีกแล้ว
“มึงรีดให้หมดดิชล...” ผมบอกมันเสียงสั่นพอกัน... แอ่นสะโพกกระเด้าสวนมือของมันเป็นระยะๆ
“มึงไม่ต้องท้า... วันนี้กูจะรีดมึงให้คุ้มเลย...” มันทำท่าขู่จนผมหัวเราะออกมาได้ เกร็งกล้ามเนื้อขมิบให้ไอ้ดินน้อยผงกหัวสู้กับริมฝีปากของมันที่เลียไล้อยู่ที่ลำท่อน
“สู้เหรอมึง” ไอ้ชลจับท่อนK ถอกจนหัวแดงก่ำเป็นมันวาว...ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการรีดพิษเป็นรอบที่สอง
วันนั้นกว่าผมจะขี่จักรยานพาไอ้ชลกลับมาที่บ้าน ก็ผ่านไปร่วมหกโมงกว่า หลังจากถูกไอ้ชลรีดน้ำออกไปอีกรอบ
“เบาตัวไหมดิน” มันถามผมยิ้มๆ ก่อนจะถึงบ้าน
“อือ... แล้วมึงล่ะ อิ่มไม๊…” ผมแกล้งถามมัน ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่า ไอ้ที่มันรีดของผมไปน่ะ เยอะขนาดไหน...
“กูเพิ่งรู้ว่า... คนที่ไม่ได้น้ำแตกมาสามอาทิตย์ น้ำแมร่งเยอะขนาดไหน...” มันบอกผมยิ้มๆ
“มึงไม่ต้องปากดี... ถ้ากูไม่กลัวม้ารอกินข้าว กูจะให้มึงดูดอีกรอบ... ป่านนี้กูยังไม่หายเงี่ยนเลย” ผมบอกมัน Kผมยังลุกดันกางเกงบอลเป็นลำชัดจนผมต้องดึงเสื้อออกมาปิด
“ไอ้ตัวเงี่ยน... มึงนี่เงี่ยนไม่เลิกจริงๆ” มันด่าผมเบาๆ แต่มือล้วงเข้าไปในขากางเกงบอลที่ผมใส่อยู่ กำบีบเบาๆ ที่ท่อนลำ ก่อนจะรูดเข้ารูดออก จนผมต้องบอกมันเสียงสั่น...
“ไอ้ชล มึงหยุดก่อน... เดี๋ยวกูขี่ไม่ถึงบ้าน...”
ไอ้ชลหัวเราะเสียงดัง บีบท่อนลำของผมแรงๆ อีกครั้ง ก่อนจะคลายมือออกมาวางที่ต้นขาของผมอีกครั้ง...
กลับมาถึงบ้าน ม้าตั้งโต๊ะเสร็จพอดี...
“อ้าว ดิน ชล... กลับมาพอดี มากินข้าวกัน... ม้าทำกับข้าวที่ชลชอบหลายอย่างเลยนะ”
ผมมองไอ้ชลตาเหล่ๆ ด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะบอกม้า... “ไอ้ชลมันกินนมสดไปสองกล่องใหญ่ๆ แล้วม้า... ไม่หิวหรอก”
“ไปกินที่ไหนล่ะ... แล้วทำไมไม่กลับมากินข้าวที่บ้าน...” ม้าชักสีหน้านิดๆ
ไอ้ชลเดินไปกอดม้า... “ผมยังไม่ได้กินสักหน่อย ม้าอย่าไปเชื่อไอ้ดินมันพูด ผมต้องกลับมากินข้าวฝีมือม้าอยู่แล้วครับ”
ผมเดินไปล้างมือ... บอกดังๆ “โอ้ย... หมั่นไส้โว้ย... ขี้อ้อนขี้ประจบเหลือเกินนะเมิง... เมื่อเช้ากูยังเป็นลูกรักอยู่ดีๆ พอมึงมา... กูกลายเป็นหมาหัวเน่าเลย... หมั่นไส้โว้ย...”
“ม้า... ไอ้ดินมันอิจฉาผมอ่ะ...” ไอ้ชลมันหันไปอ้อนม้าต่อ... ป๊าหัวเราะหึๆ
“เอาน่า... ดิน ยังไงม้าเค้าก็รักเอ็งน่า...หัวไม่ล้านสักหน่อย...”
“ใครบอกล่ะป๊า... เถิกเป็นง่ามถ่อไปหน่อยๆ แล้ว ป๊าดูมันดีๆ ดิ” ไอ้ชลมันเผาผมต่อ...
“เดี๋ยวมึงสวย...” ผมอาฆาตมันฮึ่มฮั่ม... ไอ้ชลหัวเราะคิกคัก... ดีใจที่แกล้งผมได้...
-----------------------------------------------
เด๋วมาต่อวันหลังครับ.... อ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไง บอกกันหน่อยได้ไหมครับ คนดี...
-
เข้ามาอ่าน เข้ามาอิ่ม
..แทนชล.. อิอิ
อิจฉาอ่ะ ชลได้สำเร็จเสร็จทิดสึกใหม่เป็นคนแรกเลย
ท่าทางคืนนี้ จะยาวนานนนนนนนนน ชลจะไหวมั้ย
:jul1:
:L2: ขอบคุณครับ
-
อ่านๆ แล้วไม่รู้ป่านนี้ชลอยู่ไหน ทำอะไรแล้วเนอะ เค้าจะรู้หรือเปล่าว่าวันวานยังหวานอยู่
-
สวัสดีค่ะ
พี่ดิน
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
สนุกมากๆเลยค่ะ
แต่บางครั้งก็ไม่ได้ชอบ บางตอนนะ :impress: :impress:
ยังไงก็เป็เรื่องที่ผ่านมาแล้ว อยากอ่านต่ออีกจังเลยค่ะ ว่าพี่ชลตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง
แอบน้อยใจแทนพี่ชลเหมือนกันบางครั้ง กระซิกๆ
:m15: :m15: :m15:
-
พี่ดินครับ ดีใจจังที่พี่เข้ามาอัพเดต ติดตามพี่มาตั้งแต่เวปปาล์มแล้วล่ะครับ ผมเคยถูกเชิญเข้าไปอ่านในblog พี่ด้วย แต่ตอนนี้เอาคอมไปลงโปรแกรมใหม่ ทำให้หาทางเข้าblogไม่เจอแล้วอ่ะครับ รบกวนพี่เชิญเข้าไปในblogของพี่อีกได้ไหมครับ อยากเข้าไปอ่านในนั้นมากๆเลยครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
-
พี่ดินครับ ดีใจจังที่พี่เข้ามาอัพเดต ติดตามพี่มาตั้งแต่เวปปาล์มแล้วล่ะครับ ผมเคยถูกเชิญเข้าไปอ่านในblog พี่ด้วย แต่ตอนนี้เอาคอมไปลงโปรแกรมใหม่ ทำให้หาทางเข้าblogไม่เจอแล้วอ่ะครับ รบกวนพี่เชิญเข้าไปในblogของพี่อีกได้ไหมครับ อยากเข้าไปอ่านในนั้นมากๆเลยครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ
ผมส่ง link ไปให้ใน PM แล้วนะครับ
-
อยากเข้าไปอ่านในบล็อคคุณดินมั่งจัง ทำงัยถึงจะได้หละนี่ ขออีกคนได้ไหมเอ่ย :impress2:
-
ตอนที่ 52 เวียนเทียน วิสาขะ....
ผมตื่นมาตอนหกโมงเช้า ไม่เห็นไอ้ชลอยู่ในห้องแล้ว ‘มันไปไหนวะ’ ผมนึกในใจ ทั้งๆ ที่เมื่อคืนมันโดนผมเล่นหนักไม่ใช่น้อย เริ่มตั้งแต่ ผมให้มันดูดของผมจนแตกไปรอบนึงก่อนผมจะออกแรง เอามันทำเมียไปอย่างดุเดือด เพราะเราแอบไปเอากันหลังบ้านจนน้ำแตกกันไปอีกคนละรอบ ก่อนนอนผมยังชักว่าวเข้าปากไอ้ชล ที่มันก็แทบจะหลับผล๋อยไปหลังจากผมรีดน้ำเงี่ยนให้มันกินจนหยดสุดท้าย...
เดินไปบริเวณครัวหลังบ้าน เห็นไอ้ชลมันกำลังช่วยม้าทำกับข้าวเพื่อใส่ปิ่นโตไปวัด... วันนี้เป็นวันวิสาขบูชา...
ผมยืนพิงกรอบประตูดูไอ้ชลช่วยม้าผมทำกับข้าวอย่างคล่องแคล่ว... ดูเหมือนม้าเองก็โปรดปรานมันไม่ใช่น้อย ผมว่าถ้าไอ้ชลมันเป็นผู้หญิง ม้าคงไปขอมันให้มาเป็นเมียผมแน่ๆ...
“อ้าวดิน... ไม่หนาวเหรอลูก” ม้าหันมาเห็น ตอนนั้นผมอยู่ในชุดกางเกงบอลตัวเดียว ที่คว้ามาใส่ก่อนออกจากห้อง...
ไอ้ชลมองตาม... ผมเห็นมันเหลือบตามองที่เป้ากางเกงของผมแวบนึง... ก่อนจะหน้าแดงหลบตาวูบวาบ... ‘มึงจะอายทำไมวะ... เมื่อคืนทั้งถอกทั้งอมของกูทั้งคืน... ตอนมึงหลับKกูยังอยู่ในปากมึงเลย....’ ผมนึก...
“ไม่หรอกครับ ม้า... เย็นสบายดี...” ผมบอกม้า... ก่อนจะเดินไปดูที่หม้อแกงที่กำลังเดือดอยู่ที่เตา... คว้าช้อนมาตักแกงขึ้นมาชิม... อร่อยดีนี่หว่า ผมนึกชมไอ้ชลมันอยู่ในใจ เพราะเห็นมันเพิ่งปรุงเสร็จเมื่อกี้...
“เสร็จแล้วละดิน เดี๋ยวม้าตักแบ่งไปวัดก่อนนะ ถ้าอยากกินก็กิน...”
“ไม่หรอกครับ ม้า เดี๋ยวไปกินที่วัดก็ได้” ผมบอกม้า...
“งั้นก็ไปอาบน้ำสิ... เดี๋ยวไปวัดด้วยกัน... ชลไปอาบน้ำไปลูก...”
ผมพยักหน้าให้ไอ้ชลมันไปอาบก่อน...เช้าๆ อย่างนี้ผมอยากออกไปวิ่ง ออกกำลังกายสักหน่อย...
จนเกือบเจ็ดโมงเช้า ที่ผมเดินกลับมาที่บ้าน ระหว่างทางมีคนทักทาย “ว่าไง ทิด” หลายคน ผมก็ยกมือไหว้ ทักทายตามสมควร จนมาถึงบ้าน
ไอ้ชลกับม้าอาบน้ำเสร็จแล้ว... กำลังแต่งตัวอยู่... ผมเลยเข้าไปอาบน้ำบ้าง น้ำที่บ้านเย็นสดชื่น อาบเสร็จเดินเข้าห้องไปแต่งตัว ไอ้ชลกำลังนั่งพับผ้าห่มหันหลังให้ผมอยู่...
ผมล๊อคประตู... ก่อนจะดึงผ้าขนหนูที่นุ่งขึ้นมาเช็ดตัวอย่างสบายอารมณ์ ไอ้ชลหันมาเห็นผมเปลือยอยู่ถึงกับสะดุ้ง..
“อุ๊ย... ไอ้ทิดลามก...” พลางทำหน้าแดง... จะไม่ให้มันหน้าแดงได้ไงล่ะครับ เพราะที่มันเห็นน่ะ ไอ้ดินน้อยแข็งโด่ ผงกหัวหงึกๆ อยู่ห่างจากมันไม่ถึงศอก
ผมหัวเราะก๊าก... “ว่ากูลามก... เมื่อคืนใครวะ อมของกู หลับคาปากเลย”
ไอ้ชลหน้าแดงก่ำ... “ก็มึงอ่ะ... ไอ้ตัวเงี่ยน กว่าจะแตกแต่ละที กูดูดจนปากชาไปหมด”
ผมเดินเข้าไปใกล้มันอีก... จนหัวบานของผมห่างจากหน้ามันไม่ถึงฝ่ามือ... เกร็งขมิบกล้ามเนื้อจนไอ้ดินน้อย ผงกหัวหงึกๆ ท้าทายมัน...
จะเหลือเหรอครับ ไอ้ชลใช้แขนโอบสะโพกผมเข้ามาหาปากมัน วูบเดียว หัวบานๆ ของKผมก็หายเข้าไปในปากไอ้ชลทั้งหัว รูดปากอีกสองสามที ไอ้ดินน้อยขนาดซองบุหรี่แตก ยาวร่วมเจ็ดนิ้ว ก็หายเข้าไปในปากมันทั้งท่อนสุดโคน
“อูยซซ ชล เมิงพอแล้วเดี๋ยวไม่ได้ไปวัดกันพอดี...” ผมค่อยๆ ดันหัวมันออกจากท่อนKผม ไอ้ชลยอมคายแต่โดยดี แต่ยังมีส่งท้าย ตอนริมฝีปากมันจะหลุดออกจากหัวเงี่ยง มันเล่นเกร็งปากดูดจ๊วบ จนผมต้องทำตัวโก่งด้วยความเสียว...
“อูยซซซ ไอ้เวร... เสียวนะว๊อย...”
แต่ไอ้ชลมันยังไม่พอแค่นั้น มันยึดสะโพกของผมไว้ ดึงเข้ามาใกล้ก่อนจะอ้าปากอมไข่สองลูกของผมเม้มไว้ในปาก ใช้กระพุ้งแก้มกับลิ้นดุนเล่นสนุกสนาน แต่ผมสิครับยืนขาสั่นด้วยความเสียว จะดึงออกก็ไม่กล้า...
“ชล... กูเสียว ซี๊ดดดซซซ อาซซซ ปล่อยกู... เดี๋ยวไปวัดก่อน คืนนี้กูจะให้มึงดูดทั้งคืนเลย... ซี๊ดดดซซซซ”
นั่นแหละครับ... ไอ้ชลถึงได้ปล่อยพวงไข่ของผมออกมา แต่ยังมีการแถมท้ายด้วยการเม้มดึงออกไปจนผมต้องยืดตัวด้วยความจุก ก่อนมันจะปล่อยออกมาเสียงดังจุ๊บ เล่นเอาผมสะดุ้งโหยง...มันหัวเราะหึๆ พร้อมกับยิ้มตาหยีที่แกล้งผมได้ จนผมต้องตบกระโหลกมันไปเบาๆ หนึ่งที ด้วยความหมั่นเขี้ยว... ก่อนจะแต่งตัวไปวัด...
... วันนี้วันพระใหญ่ มีคนมาทำบุญมากมาย...
ผมกับไอ้ชลเดินตามม้าและป๊าไปที่ด้านใน เพื่อถ่ายอาหารใส่ถ้วยสำหรับถวายพระ... เสร็จแล้วก็เดินมานั่งที่พื้นศาลาด้านหน้าอาสนะพระ... มีคนรู้จักเดินมาถามม้าหลายคนว่า ไอ้ชลเป็นใคร... ม้าบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของผมมาจากกรุงเทพฯ
“นึกว่า ลูกหรือหลาน จะมาขอไปเป็นลูกเขย” มีการกระเซ้ากันหลายคน เพราะไอ้ชลมันหน้าตาดี ท่าทางเรียบร้อย ไอ้ตัวต้นเหตุได้แต่นั่งยิ้ม... ไม่มีใครถามผมลูกแท้ๆ ของม้าที่นั่งหัวโล้นอยู่เลยสักคน...
“อ้าว ป้า... แล้วผมล่ะ...” ผมแกล้งถามเพราะป้าคนถามมีลูกสาวสวยพอดู รุ่นราวคราวเดียวกับผม เป็นเพื่อนแก้ผ้าโดดน้ำกันมาตั้งแต่เด็กทั้งสองคน คนโตเป็นเพื่อนผมเรียนมาด้วยกัน คนเล็ก เป็นรุ่นน้องสองปี...
“ม่ายละ... พ่อดิน... ป้าจำได้... ตอนเด็กๆ เราน่ะ ซนโคตร... เกิดปีม้าไม่ใช่เหรอเรา...” ป้ากระเซ้า เพราะแกเห็นผมแต่เล็กแต่น้อย (แต่อย่างอื่นไม่เล็ก) เพราะบ้านแกอยู่ติดคลองที่ผมไปโดดเล่นแต่เด็กนั่นแหละครับ....
“อ้าว ป้า... พูดอย่างนี้ ผมขายไม่ออกกันพอดี” ผมประท้วงยิ้มๆ... (แกจะรู้ไม๊เนี่ยะ... ว่าผมพาลูกสาวแกไปเจาะไข่แดงมาแล้ว ทั้งพี่ทั้งน้องอีกต่างหาก ลูกสาวแกติดผมแจ... ตอนผมไปเรียนกรุงเทพฯ กลับมาก็ยังมีอะไรกันอยู่บ้าง ก่อนจะค่อยๆ ห่าง กันไป จนคนโตแต่งงานออกเรือนไปแล้ว)
พระเริ่มลงมาที่ศาลา นั่งอาสนะ มีการเทศน์โปรดญาติโยม หลังจากนั้นก็ถวายภัตตาหารฉันท์ หลังจากนั้นก็เป็นการสวดให้ศีลให้พร... ระหว่างนั้นไอ้ตัวดีที่นั่งติดม้าผม ทั้งประเคนอาหาร ทั้งกรวดน้ำ โดยที่ผมที่เป็นลูกแท้ ถูกกันออกห่าง ไม่ต้องทำอะไรสักอย่าง... ‘ตกลง เมิงจะยึดม้ากรูไปเลยใช่ป่ะ’ ผมนึกค่อนขอดมันอยู่ในใจ...
...ตลอดทั้งวัน วันนั้น ผมใช้เวลาอยู่บ้านทั้งวัน... ไอ้ชลก็นั่งคุยกับม้า... ส่วนผมก็ช่วยป๊าซ่อมบ้าน ซ่อมรั้วไปตามเรื่อง นานๆ จะมีโอกาสอยู่บ้านเต็มๆ แบบนี้สักทีครับ... จนเย็น
หลังจากกินข้าวเย็น... อาบน้ำเสร็จร่วมหกโมงเย็น ผมก็พาไอ้ชลขี่จักรยาน ไปที่วัดอีกรอบ เพราะวันนี้เป็นวันพระใหญ่ จะมีการเวียนเทียนรอบโบสถ์กันตอนประมาณทุ่มตรง
ก่อนออกจากบ้านผมหยิบเอาเสื่อจันทบูรที่ใช้ปูนั่งเล่น ใส่ตะกร้าหน้ารถไปด้วย
“มึงจะเอาเสื่อไปทำไมอ่ะ” ไอ้ชลถามอย่างสงสัย
“เหอะน่ะ...” ผมบอกมันสั้นๆ แต่ไอ้ชลมันก็ไม่ถามต่อ กระโดดขึ้นคร่อมอานด้านหลังจักรยานง่ายๆ...
มาถึงวัด ผมพาไอ้ชลไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนเพื่อใช้ในการเวียนเทียน รอไม่นานก็ได้เวลา... เราก็จุดธูปเทียนแล้วไปตั้งแถวร่วมกับคนอื่นๆ พอพระเริ่มสวดเราก็เริ่มออกเดินเวียนขวาไปพร้อมกับคนอื่นๆ
“รอบแรก ท่องอิติปิโสนะชล นึกถึงพระพุทธองค์ รอบสอง ก็สวด สวากขาโต ภควตาธัมโม นึกถึงพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า รอบสามก็สวดสุปฎิปันโนแล้วนึกถึงพระสงฆ์ผู้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า...” ผมบอกไอ้ชลขณะที่เดินไปด้วยกัน... พอครบสามรอบ ก็เอาธูปเทียนไปปักที่ กระถาง พร้อมกับเอาดอกไม้ไปวางในถาดที่ทางวัดเตรียมไว้...
หลังจากนั้นก็ไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนอีกชุด ขึ้นไปไหว้หลวงพ่ออดีตเจ้าอาวาสที่มณฑป ที่เป็นที่เคารพสักการะของชาวบ้านในอำเภอ...ก่อนจะมานั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้
ระหว่างนั้น พระก็ยังสวดมหาคาถาต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความชินบางครั้งผมยังอดท่องบทสวดตามพระไปไม่ได้...
“มึงโตขึ้นนะ ดิน” ไอ้ชลบอกผม หลังจากนั่งมองผมท่องบทสวดตามพระไปได้พักใหญ่
“หืมมม โตขึ้นอีกเหรอ กูไม่ได้นวดน้ำมันจิ้งเหลนกะพวกเณรพวกนั้นนะโว้ย” ผมบอกไอ้ชลยิ้มๆ เพราะผมเคยเล่าเรื่องเณรที่จะเอาน้ำมันจิ้งเหลนมาให้ผมนวด... มันยังบอกให้ผมไปเอามานวดเผื่อจะใหญ่ขึ้นอีก...
“ไอ้ลามก กูหมายถึงมึงเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ไม่ได้หมายถึงไอ้นั่นของมึงสักหน่อย...” ไอ้ชลด่าผมเบาๆ หน้าเริ่มแดงด้วยความอาย... (ไอ้ชลมันชอบอายเวลาอยู่ในที่สาธารณะ แล้วผมพูดเรื่องต่ำกว่าสะดือกับมัน... )
“ทำมาอาย...”
“กลับกันเหอะ ดิน” ไอ้ชลชวน แต่ผมมองหน้ามันก็รู้ว่ามันไม่ได้หมายความอย่างที่มันบอกหรอก...
ผมขี่จักรยานโดยมีไอ้ชลซ้อนออกมาจากวัด ผ่านตลาดชุมชน ก่อนจะเลี้ยวไปอีกทางที่ไม่ค่อยมีบ้านคนเท่าไรนัก...
ไอ้ชลกอดเอว เอาหน้าแนบกับแผ่นหลังของผมไปเรื่อยๆ “กูอยากอยู่กับมึงอย่างนี้บ่อยๆ นะ ดิน”
“กูรู้” ผมบอกมันตามตรง ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันรักผมมากขนาดไหน... เรารู้จักกันมา ร่วมห้าปีแล้ว... ช่วงหลังไอ้ชลมันก็ไม่ค่อยได้เข้าไปในร้านของพี่รัตน์เท่าไร มันบอกอายพวกเด็กๆ รุ่นน้อง ทั้งๆ ที่มันยังดูดีอยู่เยอะ ตอนนั้นมันไปเซ้งแผงที่สวนจตุจักร ขายเสื้อผ้าที่มันไปรับมาจากแถวตึกใบหยกมาขายปลีก... ก็พออยู่ได้... มันบอกผม
ขี่ไปเรื่อยๆ จนเป็นทางเล็กๆ สองข้างทางเป็นนาแห้งๆ พระจันทร์เต็มดวงส่องสว่างจนเห็นทางค่อนข้างชัด... ห่างไกลจนมองเห็นแสงไฟนีออนจากบ้านคนลิบๆ ผมจอดรถที่ลานนวดข้าว ที่ทำเป็นลานดินเรียบๆ ห่างจากถนนไม่ไกล... มีกองฟางเก่าๆ อยู่สองกอง เป็นฉากบังให้ผมกับไอ้ชลได้เป็นอย่างดี
“จอดรถทำไมล่ะ ดิน...”
“อยากโดนดูดK...” ผมบอกมันหน้าตาย ก่อนจะเอาเสื่อจันทบูรที่ตะกร้าหน้ารถออกมาปูที่ลานดินใกล้ๆกับกองฟาง
“อ่ะ...” ไอ้ชลทำหน้างงๆ ที่ผมพูดตรง
“เออ” ผมพยักหน้าให้มัน “โทษฐานที่มึงทำกูเงี่ยนแต่เช้า...”
พูดจบผมก็ถอดเสื้อออกวางไว้ที่ตะกร้าหน้ารถ ก่อนจะปลดหัวเข็มขัดกางเกงยีนส์ตัวเก่งของผมออก แผล็บเดียวผมก็เปลือยกายอาบแสงพระจันทร์เต็มดวง... เดินKโด่เข้าไปหาไอ้ชลที่ทรุดตัวนั่งลงคุกเข่าด้วยความเต็มใจ...
-
อย่างน้อยก็มีครั้งนี้..อีกครั้งหนึ่ง
ที่ได้อยู่ร่วมกันแบบไม่มีใครมาแทรกกลาง เป็นทั้งเพื่อน และคนให้รัก
เป็นอดีตที่น่าจดจำของชล
ตอนหลังๆ มานี้ มีทั้งซีนอารมณ์ผสมรัก ได้อารมณ์คนอ่านมากครับ
ชอบที่สุด
ขอบคุณครับ..คุณดิน
-
ดีใจที่คุณดินกลับมาต่อ
ที่บอกว่าคนเนือยๆไปเป็นเพราะมาอยู่ที่ห้องนี้มั้งครับ
คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่ากลับมาต่อแล้ว
โชคดีที่ลองเข้ามาห้องนี้เล่นๆถึงทราบ
เอากลับไปห้องปรกติได้ไหมครับแฟนๆจะได้อ่่านกันทั่วถึง
ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันครับ
ป.ล. อยากได้โอกาสเข้าไปblogของคุณดินบ้างครับ
:L1: :L1: :L1:
-
วันชาติสหรัฐอเมริกาครับ... คิดถึงกันบ้างไม๊เนี่ยะ
***************************
ตอนที่ 53 รอยร้าว
ผมกลับมากรุงเทพพร้อมกับไอ้ชลในวันรุ่งขึ้น พอถึงหมอชิต ก็แยกกัน... เพราะบ้านพี่ธีร์ไปคนละทางกับหอไอ้ชล...
มาถึงบ้านพี่ธีร์ ก็บ่ายกว่าแล้ว... ผมไขกุญแจเปิดประตูรั้วเข้าไป (พี่ธีร์ย้ายบ้านแล้ว บ้านใหม่เป็น บ้านเดี่ยวหรูหรา) พอสาวใช้ที่เป็นแม่บ้าน เห็นผมก็ยิ้มให้
“คุณดิน ผอมลงแต่ ขาวขึ้นนะคะ”
“พี่ธีร์ไม่อยู่เหรอ...”
“อยู่ค่ะ อยู่ข้างบน”
ผมพยักหน้าให้ ถือกระเป๋าเดินขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องนอนเข้าไป พี่ธีร์นอนอยู่บนโซฟาตัวยาวที่ใช้นั่งเล่นนอนเล่น... พอได้ยินเสียงผมเปิดประตู พี่ธีร์ก็ลืมตาขึ้นมอง
“สวัสดีครับ...” ผมยกมือไหว้ พี่ธีร์ลุกขึ้นนั่งมองผมเฉยๆ... ตอนนั้นผมรู้สึกอยู่เหมือนกันว่า มีอะไรผิดปกติ... แต่คิดว่าพี่ธีร์คงนอนเพิ่งตื่น เลยยังงงๆ อยู่...
ผมวางกระเป๋าไว้ทางนึง... ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ... พอทำธุระส่วนตัวเสร็จเดินออกมา พี่ธีร์ก็พูดเสียงเย็น
“ดิน... เราคงต้องคุยกัน”
“ครับ...” ผมเดินงงๆ ไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานหันหน้ามามองพี่ธีร์
“เรากับคนชื่อชล... เป็นอะไรกัน” พี่ธีร์ถามตรง
“เพื่อนครับ... เพื่อนตั้งแต่ผมยังทำงานกลางคืน” ผมตอบเสียงเรียบ
“แน่ใจว่าเพื่อนอย่างเดียวเหรอ” พี่ธีร์ถามเสียงคาดคั้น
“หมายความว่าไงครับ” ผมพอจะเดาออกแล้วว่า มูลเหตุจากอะไร... ตีหน้าซื่อถามพี่ธีร์กลับ
“ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อ บอกมา... ว่าเรากับ ชล เป็นมากกว่าเพื่อนใช่ไม๊” พี่ธีร์เริ่มร้อน...
ผมสูดลมหายใจลึก... เกมส์นี้ผมจะแพ้ไม่ได้... “สำหรับผม ไอ้ชลเป็นเพื่อนสนิท... สนิทที่สุด”
“ไม่ต้องมาตีสำนวน... เพื่อนเค้าไม่ล้างเท้าให้เพื่อนหรอกนะ... พี่ถูกสวมเขาไปกี่หนแล้วล่ะ”
“แล้วพี่ธีร์คิดว่า ผมกับไอ้ชลเป็นอะไรกันล่ะครับ” ผมถามกลับ...
“เป็นอะไรกัน... ยังมาถาม... ถูกมันดูดKไปกี่รอบแล้วล่ะ” พี่ธีร์เริ่มหยาบคาย...
“พี่เอาอะไรมาพูดครับ...” ผมยังทำใจดีสู้เสือ...
“ชั้นไม่ได้พูดเอง... ชั้นไปถามอีแม่เล้ามาแล้ว อีปิ๊กบอกว่า เรากับ นังชลเป็นผัวเมียกัน... ตั้งแต่อยู่ที่ร้านแล้ว” พี่ธีร์ระเบิดออกมาเต็มที่ เสียงดัง... ไม่มียั้งแล้ว...
“ถ้ามันจริงอย่างที่พี่คิด แล้วยังไง...” ผมถาม ตาวาวโรจน์
“เราต้องเลิกคบกะมัน” พี่ธีร์ยื่นคำขาด
“พี่ธีร์ครับ... เราคุยกันมาตั้งหลายครั้งแล้ว... ชีวิตเป็นของผม... เราอยู่ด้วยกัน ด้วยความรู้สึกดีๆ... ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพี่... พี่ก็รู้...และพี่ก็ไม่เคยบังคับผมได้สักที...”
“แล้วยังไง... คนเราอยู่ด้วยกัน มันก็ต้องซื่อสัตย์ต่อกัน... ไม่ใช่คืนนี้นอนอยู่กับชั้น แต่อีกวันไปให้มันดูดKอยู่... ทำไม...มันดียังไงนักหนา ชั้นตอบสนองเราไม่พอหรือไง...” พี่ธีร์ ฟาดงวงฟาดงา พาล...
“มันไม่ใช่เรื่องเซ็กซ์ ผมกับไอ้ชลรู้จักกันมานาน... นานกว่าพี่... พี่ไม่รู้หรอกครับ...”
“แล้วชั้นล่ะ... เราเอาชั้นไปไว้ตรงไหน...”
“พี่ก็อยู่ส่วนพี่ อยู่ที่นี่ ไอ้ชลก็อยู่ส่วนของไอ้ชลมันไม่มายุ่งกับพี่อยู่แล้ว...” ผมบอก
“พูดง่ายนะ ดิน...” พี่ธีร์พูด... ก่อนจะหันหน้าไปอีกทางนึง...
ผมลุกขึ้นยืน... ป่วยการที่จะพูด ป่วยการที่จะเถียง... หันไปหยิบกระเป๋าที่เพิ่งวางลงไปเมื่อสักครู่... เปิดออก... หยิบของกินที่ม้าฝากมาให้พี่ธีร์วางไว้บนโต๊ะ... ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดทำงานของผมออกมา พับลวกๆ ยัดใส่กระเป๋าที่ยังมีที่เหลืออยู่บ้าง...
“ม้าฝากของกิน มาให้พี่... ผมเอาวางไว้นี่นะครับ” ผมหันไปบอกพี่ธีร์ที่นั่งงงว่า ผมกำลังทำจะทำอะไร...
“แล้วเราจะทำอะไร เอาชุดออกมาทำไม...”
“ผมไม่รู้จะพูดอะไร” ผมหันกลับไปตอบพี่ธีร์ “พี่เชื่อพี่ปิ๊ก... ก็ตามใจ... ผมไม่ได้ขอพี่เป็นแฟน... แล้วตลอดเวลาที่ผมมาอยู่ที่บ้านพี่... ผมทำอะไรบกพร่อง?... เรื่องระหว่างผมกับไอ้ชล ก็เป็นเรื่องของแค่ผมกับมัน... ไม่มีคนอื่นเกี่ยวข้อง... ถ้าผมจะเอากับมัน... ผมก็ทำมาก่อนที่พี่จะได้ผมมาเป็นแฟน... และผมก็ไม่ได้เปลี่ยนตัวเองสักนิด... ถ้าพี่รับผมที่เป็นแบบนี้ไม่ได้... ผมก็ขอกลับไปอยู่ของผมตามเดิมดีกว่าครับ” ผมพูดยาว... สะกดกลั้นอารมณ์เต็มที่...
“หมายความว่าไง ดิน”
“ผมขออยู่ของผมคนเดียว... ทำอย่างที่ผมอยากจะทำ... พี่ก็รู้นิสัยของผมดี” ผมบอกที่ธีร์ ก่อนจะหันไปรูดซิบปิดกระเป๋าที่อัดแน่นจนตุง... “ผมมาอยู่กับพี่ เพราะพี่ขอให้ผมย้ายมาอยู่ด้วย... ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพี่...” ผมพูดจบก็ถอดสร้อยคอทองคำที่พี่ธีร์ซื้อให้ใส่ ออกมา ถอดเอาหลวงพ่อที่แขวนอยู่ออกมาใส่กระเป๋าเสื้อ ก่อนจะเอาตัวสร้อยวางไว้บนโต๊ะทำงาน หันมายกมือไหว้พี่ธีร์
“ผมไปนะครับ”
“ไปสิ... ไปเลย อยากไปอยู่กับมันก็ไปเลย... ถ้าคิดว่าอยู่กับมันแล้วดี...” พี่ธีร์ตะโกน นัยน์ตาแดงก่ำ
ผมเปิดประตูเดินออกจากห้องเงียบๆ ลงมาข้างล่าง เจอสาวใช้ที่ทำหน้าตื่นตกใจ เพราะเสียงพี่ธีร์ไม่ใช่เบาๆ...
“คุณดินจะไปจริงๆ หรือคะ...” แม่บ้านทำตาแดงๆ...
“ดูแลคุณธีร์ดีๆ นะ... ไปละ” ผมยิ้มให้สาวใช้ก่อนจะเดินออกมา...
ตอนแรก ผมว่าจะไปหาไอ้ชล แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ผมก็เลยไปหาน้องชายที่เข้ามาในเรียนกรุงเทพฯ ผมเช่าห้องให้พักอยู่แถวอนุสาวรีย์ชัยฯ กะว่าจะอยู่กับน้องสักพัก แล้วค่อยขยับขยายหาที่พักของตัวเอง...
**********
“กูเลยเป็นต้นเหตุให้มึงทะเลาะกับพี่ธีร์” ไอ้ชลมันไม่สบายใจนัก บ่นพึมพัม ขณะที่นอนซบอกผม...มือข้างนึงของมันยังกำรูดไอ้ดินน้อยเล่น หลังจากเราเพิ่งมีอะไรกัน และผมเล่าให้มันฟังในอีกสองวันต่อมา...
“มึงอย่าคิดมาก... มันเป็นเรื่องระหว่างกูกับพี่ธีร์...”
“มึงไม่คิดว่า... อยากจะเลิกคบกูเหรอ ดิน...”
ผมก้มลงมองหน้ามัน “มึงพูดอะไร... กูกับมึง ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ... วันที่กูไม่มีใคร กูก็มีมึงอยู่กับกู...” ผมหมายถึงวันที่ผมไปตามหาน้องษาที่เชียงใหม่ แล้วพบความจริงว่า น้องเค้ามีคนอื่น...
“แล้วมึงจะยังไงต่อ... กับพี่ธีร์”
“ก็... ไม่ยังไง... กูก็อยู่ของกู...” ผมบอกมันง่ายๆ...
“แล้วพี่เค้าจะยอมเหรอดิน... กูดูท่าทาง เค้าก็รักมึงมากนะ”
“อือ... กูรู้... แต่มึงจะให้กูทำไงล่ะ... ถ้าเค้ารับที่กูเป็นแบบนี้ไม่ได้ กูก็ไม่รู้ว่าจะทำไงเหมือนกัน...” ผมบอกมัน แต่ลึกๆ แล้วผมก็สงสารพี่ธีร์อยู่ไม่น้อย ว่าไป ผมก็อยู่กับพี่ธีร์มาเกือบสี่ปี เพิ่งมีครั้งนี้ ที่ทะเลาะกันรุนแรง...
“ถ้ากูเป็นพี่ธีร์ กูก็คงทำอย่างเค้าเหมือนกันแหละ ดิน...” ไอ้ชลบอก “ใครวะ จะใจสปอร์ต ให้แฟนตัวเองไปมีอะไรกับคนอื่น...”
“แล้วมึงล่ะ ชล... ไหนมึงบอกว่ารักกูไง... แล้วทำไมมึงยอม...” ผมถามมัน
“ไม่เหมือนกัน...” ไอ้ชลบอกเบาๆ... “ตั้งแต่กูรู้จักมึงมา... มึงก็มีน้องษาอยู่แล้ว... จนมึงเลิกกับน้องเค้า ตอนนั้นกูก็คิดว่ามึงคงไม่มีใครอีก... แต่ก็ไม่... มึงยังมี คนอื่นๆ อีก... อาจารย์สอนภาษาก็ด้วย... จนกูบอกตัวเองว่า ได้มึงมานอนกอดกูบ้าง กูก็ดีใจแล้วละ ดิน...” มันพูดเหมือนกับน้อยใจกลายๆ...
ผมกอดมันแน่นเข้า “กูคงทำร้ายมึงเยอะเนอะ”
“ม่ายอ่ะ... ตอนแรกก็อาจใช่ แต่กูเรียนรู้ว่า มึงรักอิสระเกินไป... ถ้ากูตีโพยตีพาย กูคงเสียมึงไปนานแล้ว”
“กูถึงไปไหนไม่รอด...” ผมบอกมัน “มึงเป็นคนที่รู้ใจกูที่สุด ชล” ก้มลงจูบที่หน้าผากมันทีนึง... “แต่ตอนนี้มึงรู้อะไรไม๊” ผมถามมัน
“เงี่ยนอีกแล้วสิ...” ไอ้ชลบอก เพราะไอ้ดินน้อยเริ่มดิ้นกระดุบๆ อยู่กับมือมันอีกครั้ง
“มึงนี่รู้จริง... ชลคร๊าบ เงี่ยนอีกแล้วคร๊าบ...” ผมทำเสียงอ้อนขยับสะโพกให้ไอ้ดินน้อยเถลือกถลนกับมือมันอยู่ไปมา...
“ไอ้ตัวเงี่ยน...” ไอ้ชลด่าผมเบาๆ ก่อนจะจูบที่หน้าอกของผมทีนึง ก่อนจะเลื่อนลงไปจูบที่ลอนหน้าท้อง สุดท้ายลงไปสุดที่ไอ้ดินน้อยที่ชูคอผงาดรออยู่แล้ว...
ไอ้ชลจับไอ้ดินน้อยตั้งขึ้น... จูบที่ปลายกระจังบานเป็นเงี่ยงทีนึงก่อนจะอ้าปากอมเข้าไปเต็มๆ ปาก...
“ซี๊ดดดซซซซ อูยซซซ ชล...” ผมครางด้วยความเสียว...
“ดิน...”
“หืมมม”
“ถ้าพี่ธีร์เค้ามาง้อมึง แล้วขอแค่ว่าให้มึงเลิกมีอะไรกะกูล่ะ...”
ผมหัวเราะหึๆ... “มึงจะถามทำไมวะ”
“กูอยากรู้...”
ผมแอ่นเอวสวนมือมันจนท่อนKของผมถอกออกมาอีก...ส่วนปลายบานแดงก่ำแทบจะระเบิด
“มึงดูดมันส์ขนาดนี้ กูจะเลิกกะมึงได้ไงล่ะคร๊าบ...อูยซซซ” คำสุดท้ายผมครางออกมาด้วยความเสียว เพราะไอ้ชลมันกดที่โคนKผมเต็มแรง พร้อมกับดูดที่ปลายบานจนแก้มตอบ แล้วค่อยๆ รูดริมฝีปากเข้าออก ลึกลงไปเรื่อยๆ ทั้งปากทั้งมือทำงานประสานกันอย่างมีจังหวะจะโคน...จนกระทั่งหมดความยาว ร่วมเจ็ดนิ้วของKผม...
-
ดีใจที่คุณดินกลับมาต่อ
ที่บอกว่าคนเนือยๆไปเป็นเพราะมาอยู่ที่ห้องนี้มั้งครับ
คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่ากลับมาต่อแล้ว
โชคดีที่ลองเข้ามาห้องนี้เล่นๆถึงทราบ
เอากลับไปห้องปรกติได้ไหมครับแฟนๆจะได้อ่่านกันทั่วถึง
ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันครับ
ป.ล. อยากได้โอกาสเข้าไปblogของคุณดินบ้างครับ
:L1: :L1: :L1:
เข้าไปดูใน PM นะครับ... เรื่องเอากลับไปห้องปรกติ คงต้องแล้วแต่บอร์ดแอดมินครับ....
-
ถูกพันธนาการด้วยความหวง+หึง
น่ากลัวจริง ๆ
"คนรู้ใจ" กับ "คนรัก"
ผมว่ามันน่าจะมีความหมายเหมือนกันนะครับ คุณดิน
ได้ยินคำนี้แล้ว..อยากจะแสดงความยินดีกับชล
warmhearted ครับ คุณดิน
-
ถูกพันธนาการด้วยความหวง+หึง
น่ากลัวจริง ๆ
"คนรู้ใจ" กับ "คนรัก"
ผมว่ามันน่าจะมีความหมายเหมือนกันนะครับ คุณดิน
ได้ยินคำนี้แล้ว..อยากจะแสดงความยินดีกับชล
warmhearted ครับ คุณดิน
จนบัดนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจว่า ผมรักไอ้ชลมันเกินเพื่อนหรือเปล่าในตอนนั้น
แต่ตอนนี้....อยากเจอมันมากครับ...
-
^
:z13: คุณดิน
เหมือนเส้นกั้น บางเบา เอามาแยก
เหมือนของแจก แลกซื้อ แต่ยื้อหา
เหมือนจะใกล้ แต่มันไกล สุดสายตา
เหมือนคร่ำครวญ จวนกลับมา หาไม่มี
คนมีค่า แต่ดูเหมือน ช่างไร้ค่า
แสนปกติ ดูธรรมดา ถ้าไม่หนี
เมื่อขาดหาย ใจจึงรู้ ดูแสนดี
ใจระริก สุดระรี้ ที่ขาดเธอ
:กอด1: แต่งกลอนนี้..ให้ชล
:L2: ยังอยู่เป็นกำลังใจให้คนเล่า..แม้เพียงหนึ่ง แต่ถึงใจนะครับ อิอิ
-
^
:z13: คุณดิน
เหมือนเส้นกั้น บางเบา เอามาแยก
เหมือนของแจก แลกซื้อ แต่ยื้อหา
เหมือนจะใกล้ แต่มันไกล สุดสายตา
เหมือนคร่ำครวญ จวนกลับมา หาไม่มี
คนมีค่า แต่ดูเหมือน ช่างไร้ค่า
แสนปกติ ดูธรรมดา ถ้าไม่หนี
เมื่อขาดหาย ใจจึงรู้ ดูแสนดี
ใจระริก สุดระรี้ ที่ขาดเธอ
:กอด1: แต่งกลอนนี้..ให้ชล
:L2: ยังอยู่เป็นกำลังใจให้คนเล่า..แม้เพียงหนึ่ง แต่ถึงใจนะครับ อิอิ
เพราะคุณคนเดียวเลยครับคุณ Broke-Back ที่ผมว่าจะไม่โพสแล้ว ต้องกลับมาโพสอีก เพราะรู้ว่ามีคนรออ่าน... อย่างน้อย หนึ่งคน...
เดี๋ยววันพุธผมจะมาโพสให้อ่านนะครับ...
ดิน
-
ไม่เลยนะ ยังมีอีกหลายคนที่รอพี่ดินมาเขียนต่อเสมอ :sad4:
-
อย่าบอกว่าไม่มีคนอ่านสิครับ คุณดิน ตามมานานมากแล้วครับ สู้ต่อไปนะครับคุณดิน :กอด1:
-
ตอนที่ 54 ยอมเพราะรัก
... ผมไปทำงานของผมตามปกติ ใช้ชีวิตอย่างเมื่อก่อนที่ยังไม่ได้ย้ายไปอยู่กับพี่ธีร์ ซักผ้า รีดผ้าเอง ซื้ออาหารกินเอง และยังซื้อมาฝากน้องผมด้วย...
จนบ่ายวันศุกร์... ระหว่างที่ผมนั่งทำงานอยู่... เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดังขึ้น ผมยกหูรับ...
“เมื่อไรจะกลับบ้าน ดิน...”
“ขอผมอยู่คนเดียวก่อนดีไหมครับ” ผมบอกเสียงเรียบ
“โกรธพี่มากนักเหรอ...” พี่ธีร์เสียงอ่อน...
“ผมจะเอาอะไรไปโกรธพี่ล่ะ ขอผมทำงานก่อนนะครับ” ผมบอกเพราะงานผมค่อนข้างเยอะพอควร
“เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปรับเลิกงานนะดิน... อยากคุยด้วย” พี่ธีร์รีบบอก ก่อนจะวางหูไป...
ผมถอนหายใจยาว ก่อนจะว่างหูลงบนแป้น บอกไม่ถูกว่าจะทำยังไงดี ใจนึงผมก็อยากที่จะแยกตัวไปอยู่คนเดียวเพราะคำพูดของพี่เค้าเมื่อวันก่อน.... แต่อีกใจนึง ก็สงสาร พี่ธีร์เป็นคนโมโหร้าย และไม่ค่อยคิดเมื่ออารมณ์ร้อนว่าคำพูดที่ตัวเองพูดมาจะทำร้ายใครบ้าง...
เลิกงานห้าโมงกว่า ผมเดินออกจากออฟฟิสที่ทำงาน... พอออกมาข้างนอก ก็เห็นพี่ธีร์จอดรถรออยู่แล้ว พอผมเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างคนขับ... รถก็เคลื่อนออกจากที่จอด...
ผมมองทางที่รถมุ่งหน้าไป แล้วก็ขมวดคิ้ว... นี่ไม่ใช่ทางไปบ้าน
“ไปไหนครับพี่”
“พัทยา...” พี่ธีร์ตอบ...
ผมถอนหายใจเบาๆ “ทำไมต้องไปคุยถึงพัทยาด้วยล่ะครับ”
“เบื่อๆ น่ะดิน พี่อยากคุยกับเราโล่งๆ...” พี่ธีร์ตอบ
เราสองคนนั่งเงียบไปตลอดทาง.. ไม่นานนัก ก็มาถึงบ้านพักตากอากาศของพี่ธีร์ อยู่แถบพัทยาใต้เกือบถึงหาดจอมเทียน มีรั้วรอบขอบชิด ต้นไม้ร่มครึ้มมองลงไปจากระเบียง เห็นทะเลอยู่ไม่ไกล...
ผมเดินเข้าไปในบ้านอย่างคุ้นเคย เพราะเคยมาที่นี่กับพี่ธีร์หลายครั้งแล้ว...
ไม่นาน เราก็อยู่ด้วยกันบนระเบียงห้องนอน มองออกไป เห็นทะเลกับพระอาทิตย์ยามเย็นอยู่ลิบๆ... ผมยืนเท้าแขนที่รั้วระเบียง สูดหายใจลึก ผ่อนคลาย
“ใจดำมากเลยนะ ดิน... คิดจะทิ้งพี่ไปจริงๆ เหรอ...” พี่ธีร์เดินเข้ามากอดเอวผมไว้ พูดเสียงเนิบ
“ผมไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้น แต่ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่สบายใจ เราจะทำร้ายความรู้สึกกันไปทำไมล่ะครับ” ผมพูดช้าๆ ด้วยเหตุและผล ในการกระทำของผม
“เรามีอะไรกับชลมานานแล้วเหรอ ดิน” พี่ธีร์ถามตรง
“ครับ...” เมื่อพี่ธีร์ถามตรง ผมก็ตอบตรงเหมือนกัน “ผมยอมรับ ว่าผมมีอะไรกับไอ้ชลจริง ตั้งแต่เราทำงานกลางคืนด้วยกัน... เราเป็นเพื่อนกัน... เพียงแต่ไอ้ชลมันรักผม... เกินเพื่อน”
“พี่ก็รักเรานะ ดิน” พี่ธีร์บอก
“ขอบคุณครับ... อันนั้นผมทราบอยู่แล้ว” ผมบอกพี่ธีร์...
“เราไม่เคยรักพี่เลยหรือ... ดิน”
ผมหันมามองหน้าพี่ธีร์... “ผมไม่อยากโกหกพี่ และโกหกตัวเอง... ผมนับถือพี่... มีความปรารถนาดีกับพี่เสมอครับ”
“หมายความว่าไม่ได้รัก....”
“พี่จะให้ผมพูดให้ตัวเองเจ็บปวดทำไมล่ะครับ...” ผมถามตรงๆ
พี่ธีร์นิ่งอึ้งไปพักนึง... “เอาเถอะ...ถึงไม่ได้รัก มีแค่ความนับถือกับปรารถนาดี แล้วทำไม... เราจะทำเพื่อพี่ไม่ได้หรือไง”
“พี่จะให้ผมทำอะไรครับ” ผมถาม
“มีพี่คนเดียว...” พี่ธีร์ไม่พูดว่าให้ผมเลิกกับไอ้ชล...
“พี่จำได้ไหมครับ... ที่เราคุยกัน ตอนผมกำลังจะเลิกจากงานกลางคืน” ผมเตือนความจำพี่ธีร์ “ผมไม่เคยรับข้อเสนอนี้จากพี่ และผมปฏิเสธพี่ไปแล้ว... แต่พี่เองกลับเป็นคนบอกว่า ให้ผมระวังตัว... ผมทำผิดข้อตกลงตรงไหนครับ”
“แล้วเราจะอยู่กันไปอย่างนี้เหรอ” พี่ธีร์ถาม
“ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ” ผมไม่ตอบคำถามพี่ธีร์ตรงๆ แต่ถามกลับ
“ดูเหมือนว่าเราจะรักชลนะ ดิน อย่างน้อยก็... มากกว่าพี่” พี่ธีร์บอกเสียงหม่น
“พี่รู้ได้ไงครับ... ทุกวันนี้ ผมยังไม่เคยบอกใคร หรือแม้กระทั่งตัวมันเองด้วยซ้ำ... ว่าผมรักใคร” ผมบอก
พี่ธีร์สีหน้าดีขึ้น... “จริงนะ”
ผมพยักหน้า... “ผมไม่เคยโกหกเรื่องนี้”
พี่ธีร์ดึงผมเข้าไปในห้องนอน... ผลักผมนั่งลงบนเตียง... ตัวเองลงไปนั่งคุกเข่าระหว่างขาสองข้างของผม ค่อยๆ ปลดหัวเข็มขัด กับกระดุมกางเกงยีนส์ของผมออก
“พี่จะทำอะไรผม...”
“คิดถึง...” พี่ธีร์ตอบเบาๆ ปลดกางเกงยีนส์ของผมออกไปทางปลายเท้า เหลือแต่กางเกงในสีขาวแบบบิกินีห่อหุ้มไอ้ดินน้อยเป็นกระเปาะนูนล่อตาพี่ธีร์อยู่
พี่ธีร์ฝังจมูกลงที่กระเปาะสีขาว สูดลมหายใจแรงๆ สองสามที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม “พี่หวงน่ะ ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับของๆ พี่”
ผมเอนตัวลงเอาศอกเท้ากับที่นอนด้านหลัง มองพี่ธีร์ปฏิบัติการ “คิดถึง และ หวง” อย่างที่พี่ธีร์บอก...
พี่ธีร์เอาฟันขบเบาๆ ที่ลำท่อนภายใต้กางเกงในสีขาวของผม แผล็บเดียวไอ้ดินน้อยก็ขยายขนาดจนตุงล้นขอบกางเกงบิกินีออกมาตั้งครึ่งค่อนลำ...
“อาซซซ ดินครับ... เซ็กซี่ชิปเป๋งเลย...” พี่ธีร์เงยหน้าขึ้นดู พร้อมกับเอามือลูบไปบนลอนหน้าท้องของผม... ก่อนจะแนบหน้าลงไปจูบฟอดใหญ่ ผมแขม่วเอวด้วยความสยิวจั๊กจี้...
พี่ธีร์เลื่อนใบหน้าลงมา แนบจมูกกับท่อนลำของผมที่โผล่พ้นบิกินีออกมา จูบฟอด... แล้วใช้ฟันกัดขอบกางเกงในสีขาวของผมให้เลื่อนลงมา จนไอ้ดินน้อยเป็นอิสระ ทั้งพวงใข่ที่ห้อยยานอยู่ตรงหว่างขา...
ผมขยับตัวให้พี่ธีร์ดึงกางเกงในผมออกไปทางปลายเท้า พอกางเกงในผมหลุดออกไป พี่ธีร์ก็ฝังจมูกลงมาที่ตรงพวงไข่ของผม จูบฟอดๆ ด้วยความรัก...
“Kท่อนนี้ ไข่พวงนี้ พี่รักของพี่...” พี่ธีร์ครางเหมือนละเมอ... พออารมณ์ใคร่พลุ่งพล่าน... พี่ธีร์ก็สามารถพูดคำไทยเดิมๆ ได้อย่างเต็มปาก... (แหง๋อยู่แล้ว ของผมไม่เล็กนี่คร๊าบบ)
พี่จับลำแท่งของผมให้ตั้งขึ้น ก่อนจะกดที่โคน ถอกเหยียดออกมาจนสุด (ทั้งพี่ธีร์และไอ้ชล... เหมือนกันเป๊ะ... ชอบถอกกระดอผมออกมาสุดๆ แบบนี้ ผมก็ชอบด้วยและ แหะ ๆ) ส่วนหัวอวบบานเป็นดอกเห็ด ก่อนจะอ้าปากอมความบานอวบของผม เข้าไปในปาก ลิ้นอุ่นๆ นุ่มๆ ไล้เลียไปมา เล่นเอาผมบิดตัว เกร็งกล้ามเนื้อด้วยความเสียว
“อาซซซ พี่ธีร์ครับ... อูยซซซี๊ดดซซซ”
พี่ธีร์เหลือบตามอง พอเห็นผมบิดตัวเป็นเกลียว พี่ธีร์ยิ่งทำมากไปกว่านั้น กระพุ้งปากของพี่ธีร์ ดูเหมือนจะมีพลังมากกว่านั้น ดูดกลืนลำท่อนเขื่องของผมเข้าไปในกระพุ้งปาก ลึกเข้าไปช้าๆ... จนกระทั่งหมดลำไม่เหลือไว้สักกระเบียด
“อารร ซี๊ดดดซซซซ”
ลำKฝังมุกท่อนเขื่อง ขนาดยาวร่วมเจ็ดนิ้ว ใหญ่ขนาดซองบุหรี่แตก...แต่พี่ธีร์ก็อมเข้าไปในปากทั้งแท่ง... แถมยังมีการเกร็งลำคอบีบรัดท่อนKผมเป็นจังหวะๆ สร้างความเสียวจนผมต้องสูดปากคราง
“อูยยยยยยซซซซี๊ดซซซ พี่ธีร์คร๊าบ...อูยซซสุดยอด” พี่ธีร์เหลือบตามองผม ยิ่งเห็นผมสูดปากครางเสียว พี่ธีร์ก็ยิ่งได้ใจ เกร็งคอบีบรัดท่อนKฝังมุกของผมอีกหลายครั้ง
จนครู่ใหญ่ พี่ธีร์จึงค่อยๆ ขยับคายออกมาทีละนิดๆ ริมฝีปากทรงพลัง เม้มรูดลำท่อนที่เป็นมันวาวอย่างน่าดู...จนถึงส่วนปลายบาน ก็เม้มริมฝีปากแน่น ดูดจนแก้มตอบ พร้อมกับใช้ปลายลิ้นไล้เลียไปมาอยู่ในกระพุ้งปาก ก่อนจะปล่อยส่วนหัวบานออกมาดัง “จ๊วบ...” เสียวจนผมต้องแอ่นสะโพกตามแรงดูด “ซี๊ดดดดซซซซ อาซซซซ”
ส่วนปลายบานมีน้ำใสๆ ซึมออกมา พี่ธีร์เหลือบมองก่อนจะตวัดปลายลิ้นเลียเข้าปาก ก่อนจะไล้ลิ้นไปตามกระจังบาน ของลำท่อน ที่เกร็งผงาดจนเส้นเลือดโปน...แระเล็ม เม็ดมุกหกเม็ดที่ฝังอยู่เป็นระยะๆ จนกระทั่งถึงพวงไข่ของผมที่ห้อยยานเล็กน้อย... ล่อตา...
พี่ธีร์ค่อยๆ ไล้ลิ้นกับพวงไข่ของผม ก่อนจะอ้าปากอมทั้งสองลูกเข้าไปในกระพุ้งปากในคราวดียว ปลายลิ้นเปลี่ยนจากไล้เลียเป็นดุนเล่นสลับไปมา...พอเห็นผมเพลินๆ พี่ธีร์ก็เม้มริมฝีปาก ดูดจนแก้มตอบ... ค่อยๆ ดึงคอขึ้น เม้มอมไข่ทั้งสองลูกของผม จนได้ระยะถึงค่อยคายแรงดูด ปล่อยหลุดออกมาจากปากสียงดัง “จ๊วบ...” อีกครั้ง....ผมทั้งเสียวทั้งจุกจนเอวแขม่ว หน้าท้องเกร็ง จนกล้ามขึ้นเป็นลูก...
“อาซซ... อูยยย... ซี๊ดซซ อาซซซซซซซ”
พวงไข่ของผมถูกพี่ธีร์ ดูดอมเล่นอย่างสนุกปาก บางทีพี่ธีร์ก็ดูดสลับข้างไปมา แต่บางทีก็ดูดเข้าไปในปาก ทั้งสองลูกพร้อมๆกันเล่นเอาผมครางเสียวไม่หยุดปาก...
“ซี๊ดดดดซซซ อารซซ อูยวซซ อาซซซ ซี๊ดดดซซซซ อาซซซซ”
มาถึงลำKของผมพี่ธีร์ ก็ถอกเหยียดออกมาจนสุดกั่นความยาว แล้วดูดเลีย ไปรอบๆ ลำ ตั้งแต่ส่วนหัวบาน ไล่ละลงมาที่เงี่ยง...คอคอด... เส้นเลือดปูดโปน... เม็ดมุก แต่ละเม็ด ถูกพี่ธีร์ขบเม้มด้วยริมฝีปาก ก่อนจะดูดเลียเบาๆ อย่างทะนุถนอม ตั้งแต่หัวบานจรดโคน แล้วไล่ละขึ้นมาที่หัวบานอีกหลายต่อหลายครั้ง... ส่วนผมได้แต่นั่งเท้าแขนตัวเกร็ง แยกขากว้างเปิดทางให้พี่ธีร์จัดการตามสะดวก...พร้อมกับครางด้วยความเสียวกระสันต์เป็นระยะๆ
“อาซซซ พี่ธีร์ครับ... ซี๊ดดซซซ อาวววซซซ อูยวซซ อักซซซี๊ดดซซซ”
อย่างที่บอก... พี่ธีร์ไม่ค่อยให้ผมเข้าข้างหลังเท่าไร เพราะขนาดของผม... แต่ ชอบดูดอมท่อนKสลับกับพวงไข่ ของผมมากกว่า พี่ธีร์ทั้งดูด ทั้งอม ทั้งเลีย ได้เป็นชั่วโมงๆ
แต่วันนี้พี่ธีร์มีมากกว่านั้น... หลังจากนั่งถ่างขาให้พี่ธีร์ดูดเลีย ท่อนKไปได้พักใหญ่ ผมก็เห็นพี่ธีร์ ล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง ประเดี๋ยวเดียว ขวดเล็กจิ๋วสีชาแก่คุ้นตาก็ติดมือพี่ธีร์ขึ้นมา... ป๊อปเปอร์
“เอางี้เลยเหรอครับพี่” ผมบอก... นึกในใจ ‘งานหนักอีกแล้วกู’
“สุดๆ ไปเลย ดิน” พี่ธีร์บอก...
ผมรับมาเปิดฝาออก... กลิ่นหอมเอียนๆ ก็พุ่งขึ้นมาเข้าจมูก... จ่อขวดที่รูจมูกด้านซ้าย พร้อมกับปิดรูจมูกด้านขวา สูดลมหายใจแรงๆ จนสารละเหยจากขวดเข้าไปเต็มปอด... สลับไปสูดดมด้วยรูจมูกด้านขวาเข้าไปเต็มๆ อีกหนึ่งครั้ง ก่อนจะส่งขวดให้กับพี่ธีร์ที่รับไปทำอย่างเดียวกันแล้วปิดขวดวางไว้ข้างๆเตียง...
ไม่ถึงหนึ่งนาที สารที่ละเหยจากขวดก็ออกฤทธิ์... ผมรู้สึกถึงการสูบฉีดไหลเวียนของกระแสเลือด พร้อมกับอารมณ์ ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างรุนแรง หน้าร้อนผ่าว ความรู้สึกเหมือนกับอยากจะถอกKออกมาจนสุดกั่น ให้ใครสักคนดูดแรงๆ ให้สะใจ จนKหลุดออกมาได้ยิ่งดี
“อาซซซ พี่ธีร์ครับ ดูสิครับ Kผม ถอกเงี่ยนใหญ่เลย.....”
ผมครางในลำคอเหมือนคนละเมอ...กดที่โคนKของตัวเอง จนลำKเหยียดถอกออกมาเต็มที่ หัวบาน แดงก่ำ เส้นเลือดโปน ขดแทรกใต้ผิวหนังไปทั่วลำ สลับกับเม็ดมุกทั้งหกเม็ด ที่ดูเหมือนจะโปนกว่าปกติอย่างน่าดู
“อา...ดินครับ... เซ็กซี่ชิปเป๋งเลย... ดูสิ... Kยักษ์ ฝังมุก ถอกสุดๆ เลย อาซซ” พี่ธีร์เสียงพร่าสั่นไม่แพ้กัน ตาที่มองท่อนKของผม แดงก่ำ มีประกายหื่นอย่างเห็นได้ชัด
“พี่ธีร์ครับ อาซซซ... ดูดKผมทีครับ... อาซซซ ดูดแรงๆ... อย่างนั้นแหละ... ซี๊ดดดซซซซ อาซซซซ” ผมครางอย่างสะใจ เมื่อพี่ธีร์ที่อารมณ์พล่านไม่แพ้กัน อ้าปากอมKผมที่ถอกจนสุดเหยียด เข้าไปทีเดียวค่อนดุ้น เม้มริมฝีปาก เป็นสูญญากาศ ดูดจนแก้มตอบแล้วปล่อยออกมา ก่อนจะดูดเข้าไปอีกครั้ง จนผมกัดฟันกรอดด้วยความเสียว แอ่นตัว เกร็งจนกล้ามขึ้นเป็นมัด... มือข้างนึง กดถอกที่โคนลำKจนเหยียดเถลือกถลนออกมาสุดๆ เส้นเลือดเม็ดมุกโปนแข่งกับหัวบานอวบ อีกข้าง จับหัวพี่ธีร์กดให้ดูดKผมเข้าไปลึกๆ ...
อารมณ์ของพี่ธีร์เอง ก็คงพล่านไม่หยอก... เกร็งกล้ามเนื้อกระพุ้งปาก ดูดKผม แรงๆ จนKผมค่อยๆ แทรกลึกเข้าไปอีกช้าๆ ที่ละหุน ๆ
มือของผมข้างที่กดถอกอยู่ที่โคนK กดแรงเข้าไปอีก จนลำKถอกเหยียด ผงาดแกร่งแทบระเบิดอยู่ในปากพี่ธีร์... “อาซซซ พี่ธีร์ครับ อักซซซ ดีครับ ดูดแรงๆ แรงอีกครับ...อูซซซซี๊ดดดซซซ” ผมครางเหมือนคนซาดิสม์ เกร็งสะโพกแอ่นสวนกับริมฝีปากของพี่ธีร์ ที่กดลึกลงมา “อาซซซ” ผมครางสะใจ เมื่อเห็นท่อนKแกร่งของผม หายเข้าไปในปากพี่ธีร์มิดยันโคน...
“อาซซซี๊ดดซซซ พี่ธีร์ครับ ดูดแรงๆ อาซซซซู๊ดซซซซ”
พี่ธีร์ดูดแรงขึ้นอีก พร้อมกับคาท่อนKผมไว้ในลำคออยู่ครู่ใหญ่... จนอารมณ์ ของเราลดระดับลง ตามฤทธิ์ของป๊อปเปอร์... พี่ธีร์จึงค่อยคายปล่อยลำKของผมออกมา...
“อารซซซซ” ผมครางในลำคอ... มือยังกดถอกอยู่ที่โคนK... ตอนพี่ธีร์ส่งขวดป๊อปเปอร์ให้อีกครั้ง ผมรับมาสูดดมอย่างเดียวกับครั้งแรก ก่อนจะส่งให้พี่ธีร์ที่รับไปสูดบ้าง...
อารมณ์ของเราสองคนพลุ่งพล่านขึ้นมาอีก ตามจำนวนครั้งของการสูดดมสารระเหยจากในขวด... พออารมณ์พล่าน เราก็ตอบสนองกันอย่างมันส์ในอารมณ์... ผมเกร็งตัวแอ่นสะโพกถอกKให้พี่ธีร์ดูดทั้งไข่ทั้งKอย่างสะใจ ขณะที่พี่ธีร์ก็ดูดไข่ ดูดK ของผมแรงตามอารมณ์ ที่พล่านเดือดเต็มที่ จนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่ผมสูดดมด้วยจมูกข้างซ้าย ขวา ซ้าย ขวา อย่างละสองรอบ เพื่อให้ฤทธิ์ของมันอยู่นานขึ้น ซึ่งพี่ธีร์ก็ทำอย่างเดียวกัน
อารมณ์ของผมพล่านเดือดอย่างรุนแรง ครั้งนี้ดูเหมือนจะมากกว่าครั้งที่ผ่านๆ มา... พี่ธีร์ก็คงเหมือนกัน คราวนี้พี่เค้าใช้สองมือกดที่โคนKผมสุดแรงสวนกับผมที่แอ่นสะโพกรับ จนท่อนลำผมถอก เหยียดยาวออกมาสุดๆ ผงาดแกร่งเกร็งอย่างน่ากลัว เหมือนกับจะระเบิด ก่อนจะอ้าปากอมเข้าไปในปาก รูดเข้ารูดออก สองสามที ก็กดคอกลืนลำท่อนถอกแกร่งเข้าไปสุดโคน ขณะที่ความรู้สึกเสียวซ่านของผมพุ่งขึ้นถึงจุดสุดยอด...
“อาซซซ พี่ธีร์ครับ ดูดแรงๆ ผมแตกแล้ว....อาซซซซี๊ดดดซซซ แรงอีกซซซี๊ดซซซซ อูยซซซซ”
ผมกัดฟันกรอดเกร็งตัวจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นมัดๆ กดหัวพี่ธีร์อัดแน่นกับหัวเหน่า... ขณะที่น้ำเงี่ยนพุ่งกระฉูดเข้าไปในคอพี่ธีร์เต็มๆ “อาซซซ ซี๊ดดซซซซ” สองมือของผมจับหัวพี่ธีร์ไว้แน่น กล้ามเนื้อกระตุกเยือก เป็นจังหวะ ตามการทะลักของน้ำเงี่ยนผ่านท่อใต้ลำK... ขณะที่พี่ธีร์เองก็เกร็งกล้ามนื้อคอบีบรัดท่อนลำของผมเป็นจังหวะต่อเนื่อง...
...พักใหญ่ จนอาการเกร็งกระตุกหยุดลงไปแล้ว ผมจึงค่อยคลายมือปล่อยหัวพี่ธีร์เป็นอิสระ... หงายตัวลงไปนอนบนเตียง... หอบหายใจหนักๆ ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากอาการเกร็งเสียวเมื่อครู่....
ข้างล่าง...พี่ธีร์คายลำท่อนของผมออกมาครึ่งนึง ส่วนหัวบานยังคาไว้ในปากขณะที่รูดว่าวของตัวเอ็งเร็วจี๋ก่อนจะทำท่ากระตุกเยือก... หลับตาปี๋ ครางเสียว “อือม...อาซซซซ”
จนอาการหอบหายใจของเราสองคนเป็นปกติ พี่ธีร์ ค่อยขยับตัวขึ้นมานอนกอดผมไว้ จูบที่ แก้ม ก่อนจะบอก
“พี่รักเรานะดิน...พี่คงทนให้เราไปจากพี่ไม่ได้... เอาเถอะ... ถ้าเราจะมีชลอีกคนก็ได้ แต่พี่ขอร้อง อย่าไปมีใครอีกนะ”
ผมหัวเราะหึๆ... “มีอีกคน ผมก็คงแห้งตายแน่ๆ ครับ... ตะละคน... รีดผมอย่างกะเสาวภารีดพิษงู...”
“หมั่นไส้” พี่ธีร์จับจมูกผมเล่น “ก็เรามันทั้งใหญ่ทั้งยาว แถมพลังม้าขนาดนี้... ใครอยู่ใกล้ก็คงทำอย่างกับพี่กับชลแหละ... แต่นี่ขอร้องนะ... อย่าไปเจ้าชู้ที่ไหนอีก...”
ผมกอดคอพี่ธีร์เข้ามาซบที่ซอกใหล่... พี่ธีร์ลูบลอนหน้าท้องผมเล่น... ก่อนจะลงไปถึงท่อนKที่ยังผงกหัวหงึกๆ “สู้ไม่ถอยเลยนะ...”
“เอาอีกไหมครับ...” ผมแกล้งถาม... ทั้งที่รู้ว่า พี่ธีร์คงไม่เอาแล้ว...
“ม่ายอ่ะ... เดี๋ยวหัวใจวายกันพอดี... พี่แก่แล้ว...เก็บไว้ให้ชลรีดต่อก็ได้”
“นั่นแน่... ยังไม่ทันไรก็วางแผนจะรุมผมแล้วเหรอ...” ผมทำเสียงล้อ...
“ที่ยอม... ก็เพราะรักเรานั่นแหละดิน...” พี่ธีร์ กระซิบ จูบที่หน้าอกผม ก่อนจะซบแก้มลงมาตรงรอยจูบอีกครั้ง...
...พี่ธีร์ยอมให้ผมมีไอ้ชลอีกคนหนึ่งได้ เพราะไม่อยากเสียผมไป แต่ลึกๆ แล้ว ผมรู้ว่า พี่ธีร์ก็ไม่ได้ยอมรับเงื่อนไขนี้ได้สักเท่าไร เพราะมีบางครั้งที่เรามีปากมีเสียงกัน พี่ธีร์ก็จะหยิบยกขึ้นมาพูดทุกครั้ง ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ผมตัดสินใจ จากเมืองไทยไปเรียนต่อในที่สุด...
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
ชอบไม่ชอบยังไง อ่านแล้ว เม้นต์เป็นกำลังใจคนเขึยนหน่อยนะครับ คนอ่านคนดีของผม...
ดิน
-
ความตรงในหัวใจและคำพูดอาจทำร้ายความรู้สึกในบางครั้งแต่มันเป็นความปรารถนาดีที่ถาวรที่สุดกว่าการหลอกโกหกกันเพียงเพื่อให้รู้สึกดีชั่วครู่ชั่วยามแต่แลกด้วยการเจ็บช้ำกันในอนาคตหรือแม้กระทั่งตลอดชีวิต "นับถือจริงๆ...ในข้อนี้" :call:
-
หึหึ คุณดิน
เล่นเล่าซะเห็นภาพขนาดนี้ ยังจะให้เม้นท์อะไรได้อีก
:jul1: ตอนนี้จมกองเลือด ตายไปแย้ว ฮ่าฮ่า
บางทีนะ..เผลอตัว เผลอใจไปเลย :o8:
อ่ะ..เข้าเรื่องดีกว่า
พี่ธีร์เป็นคนฉลาด แล้วก็คงรู้จักนิสัยคุณดินมากอยู่ ถึงยอมแบ่งรับแบ่งสู้กับคนที่ตัวเองรัก
แต่ก็ยังจะแอบเผลอตัว หึงคุณดินออกมาให้เห็น..นะก็คงเพราะรักมาก แรงหึงก็เลยมากตามตัว หุหุ
ส่วนชล..ก็อยู่ในส่วนของชล แล้วก็ไม่ได้มีความผิดอะไร คุณดินไม่มีเหตุผลที่จะไปบอกเลิกคบหรอก
จะทำยังงั้นได้ไงอ่ะ เพื่อนดีๆ คนที่รักเรามากขนาดนั้น ถ้าคุณดินทำ..เท่ากับว่าไม่ยุติธรรมอะไรเลยกับชล
เป็นหนึ่งคน สองใจ เป็นไปได้
ก็มันใช่ ถามไป ไร้เหตุผล
เรื่องซับซ้อน วุ่นวาย แถมวกวน
ใจซุกซน คนซุกรัก ยากหักใจ
เม้นท์ให้แล้วนะครับ..คนดี คนเล่าของผม อิอิ
-
เฮ้อ เสียวเหมือนกันแฮะแบบนี้ แต่มันเหมือนไม่สุดอะครับ พี่ดิน แต่ก็นะ ก่อนจบเรื่องขอเสียวๆสักตอนกับชล ส่งท้ายก่อนจบ จะดีมากกกเลยครับ
-
หึหึ คุณดิน
เล่นเล่าซะเห็นภาพขนาดนี้ ยังจะให้เม้นท์อะไรได้อีก
:jul1: ตอนนี้จมกองเลือด ตายไปแย้ว ฮ่าฮ่า
บางทีนะ..เผลอตัว เผลอใจไปเลย :o8:
อ่ะ..เข้าเรื่องดีกว่า
พี่ธีร์เป็นคนฉลาด แล้วก็คงรู้จักนิสัยคุณดินมากอยู่ ถึงยอมแบ่งรับแบ่งสู้กับคนที่ตัวเองรัก
แต่ก็ยังจะแอบเผลอตัว หึงคุณดินออกมาให้เห็น..นะก็คงเพราะรักมาก แรงหึงก็เลยมากตามตัว หุหุ
ส่วนชล..ก็อยู่ในส่วนของชล แล้วก็ไม่ได้มีความผิดอะไร คุณดินไม่มีเหตุผลที่จะไปบอกเลิกคบหรอก
จะทำยังงั้นได้ไงอ่ะ เพื่อนดีๆ คนที่รักเรามากขนาดนั้น ถ้าคุณดินทำ..เท่ากับว่าไม่ยุติธรรมอะไรเลยกับชล
เป็นหนึ่งคน สองใจ เป็นไปได้
ก็มันใช่ ถามไป ไร้เหตุผล
เรื่องซับซ้อน วุ่นวาย แถมวกวน
ใจซุกซน คนซุกรัก ยากหักใจ
เม้นท์ให้แล้วนะครับ..คนดี คนเล่าของผม อิอิ
ชอบกลอนของคุณมากเลยครับ คุณ Broke-Back... อ่านเผินๆ น่ารักน่าหยิก แต่ดูความหมายแล้ว โดนใจ... ทั้งผม (ในตอนนั้น) และอีกหลายๆ คนเลยครับ
ขอบคุณมากครับ ที่เป็นกำลังใจให้กัน
ดิน
-
:impress3:
ขอบคุณคร้าบบบบ คุณดิน
ที่ชื่นชอบกลอนบทนั้น
คนขี้เหงา..ก็ต้องอยู่กับกลอนเหงาๆ ล่ะครับ
ทะเลกว้าง ห่างตา มองหาคู่
ทะเลใจ รับรู้ อยู่อย่างเหงา
คลื่นสงบ พักรบ หาดซบเซา
คลื่นความคิด สะกิดเบา เฉาอารมณ์
ลมพัดนิ่ง กริ่งเกรง เล็งยอดไม้
ลมหายใจ ไร้ครองคู่ อดสู่สม
คลื่นสาดซัด อัดทุกสิ่ง ดิ่งลึกจม
คลื่นจิตใจ สั่งระดม ถมตัวเอง
me..myself
:3123:
-
ดุณดินยังมั่นคงกับความคิดของตัวเองเสมอ นับถือครับ
ดีแล้วครับที่ยืนยันความคิดตัวเองออกไป
ในอนาคตใครจะพูดอะไรยังไง เราก็สบายใจได้ว่าเราไม่เคยหลอกใคร
-
อยากให้คุณดิน มาเล่าประสบการณ์
ต่อจากการที่ได้ออกจากบาร์จังครับ
ว่าชีวิตตอนทำงานเป็นอย่างไรบ้าง
แล้วมีประสบการณ์เสียวๆอีกไหม 5555555
หรือเอาปัจจุบันก็ดีครับ
ขอบคุณครับ
-
ตามอ่านจนทันแล้ว ดีใจจัง
ตอนแรกอยากจะ PM ไปถามบล๊อคของพี่ดิน
แต่คิดว่า เราจะรอพี่ที่นี่ .. รอพี่มาต่อเรื่องราวของพี่
หรือถ้าจะเขียนเป็นบันทึกเรื่องราวปัจจุบัน ก็มีเราคนนึงที่รออ่าน
จาก คนอ่านคนดีของพี่ดิน ^^
-
ตามอ่านจนทันแล้ว ดีใจจัง
ตอนแรกอยากจะ PM ไปถามบล๊อคของพี่ดิน
แต่คิดว่า เราจะรอพี่ที่นี่ .. รอพี่มาต่อเรื่องราวของพี่
หรือถ้าจะเขียนเป็นบันทึกเรื่องราวปัจจุบัน ก็มีเราคนนึงที่รออ่าน
จาก คนอ่านคนดีของพี่ดิน ^^
ขอบคุณครับ เรื่อง ดินกะชล คิดว่า คงจะเหลือไม่กี่ตอนแล้วละครับ เพราะเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับไอ้ชลมันเหลือไม่เยอะแล้ว...อย่างที่รู้ๆ กันอยู่...
กำลังคิดว่า ถ้าขึ้นเรื่องใหม่ คงเป็นเหตุการณ์ "ก่อนจะเป็นเด็กขายฯ" ที่จะบอกเรื่องราวของผมก่อนที่จะเกิดเรื่องทั้งหมด... แต่คงต้องดูก่อนว่า จะมีคนสนใจมากน้อยแค่ไหนครับ... เขียนน่ะเขียนแน่ แต่ "จะโพสหรือเปล่า" คือคำถามที่ผมถามตัวเองครับ
ขอบคุณครับคนดี ที่ติดตามอ่านเรื่องของผม...
ดิน
-
อย่าพูดอย่างนั้นดิครับ คุณดิน
..สนใจอ่านครับ.. มากซะด้วยซิ
:3123:
ผมยังจำได้ว่า "คำสารภาพของเด็กขาย(รุ่นเก่า)" ที่มีคนเคยเอามาโพสต์ในบอร์ด boy's love
ตอนนั้นมีคนอ่าน คนเม้นท์เยอะมาก
ขนาดไปอยู่ที่บอร์ดนิยายจบแล้ว ยังมีคนตามไปอ่านอยู่เลย
--- ปัจจุบันนี้ผมก็ยังเห็นว่า มีคนอ่านใหม่ๆ เข้าไปอ่านอยู่นะครับ ---
ส่วนเรื่องนี้ที่ดู"เหงาๆ" ผมคิดว่าเหตุเพราะอยู่ในบอร์ดนิยายที่ยังไม่จบ
ซึ่งโดยปกติไม่ค่อยมีคนเข้ามาอ่านมากหรอกครับ
ขนาดผมยังไม่ค่อยคิดจะเข้ามาเลย ทั้งที่เข้ามาเล่นในเล้าเป็ดทุกคืน อิอิ
-- สารภาพเลยว่าที่เข้ามาในนี้ ก็เพราะมาตามอ่านเรื่องนี้ เรื่องของดินกะชล นี่ล่ะ --
ส่วนเรื่องนี้เมื่อจบแล้ว ทางโมดุฯ จะย้ายไปอีกบอร์ดหนึ่ง -- บอร์ดนิยายจบแล้ว
ซึ่งจะมีคนตามเข้าไปอ่านอยู่มากเหมือนกัน ทีนี้ก็จะมีสีสันเพิ่มขึ้นอีก เพราะคนอ่านเค้าจะเม้นท์ตามหลังให้
สุดท้าย..เคารพในการตัดสินใจของคุณดินครับ
:กอด1: คนดี..ของผม หุหุ
-
ขอบคุณครับ เรื่อง ดินกะชล คิดว่า คงจะเหลือไม่กี่ตอนแล้วละครับ เพราะเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับไอ้ชลมันเหลือไม่เยอะแล้ว...อย่างที่รู้ๆ กันอยู่...
กำลังคิดว่า ถ้าขึ้นเรื่องใหม่ คงเป็นเหตุการณ์ "ก่อนจะเป็นเด็กขายฯ" ที่จะบอกเรื่องราวของผมก่อนที่จะเกิดเรื่องทั้งหมด... แต่คงต้องดูก่อนว่า จะมีคนสนใจมากน้อยแค่ไหนครับ... เขียนน่ะเขียนแน่ แต่ "จะโพสหรือเปล่า" คือคำถามที่ผมถามตัวเองครับ
ขอบคุณครับคนดี ที่ติดตามอ่านเรื่องของผม...
ดิน
พี่ดิน หวัดดี ^^
เรื่องเล่าของพี่ ถือเป็นอีกหนึ่งเรื่องเล่าที่เราชอบมาก ๆ
ถ้าพี่ดินขึ้นเรื่องใหม่ เราก็รออ่านอยู่เหมือนเดิม
อยากอ่านเรื่องใหม่ของพี่นะคะ
:m17:
รักพี่ดิน รักพี่ชลด้วย
ป.ล. ตอนที่เล่าว่าพี่ชลราดน้ำที่เท้าให้พี่ดินตอนบวช อ่านแล้วเราน้ำตาซึมเลยนะ T^T
++++++++++++++++++++
คนอ่านคนดีของพี่ดิน ^^
-
ตอนที่ 55 สอบ PILOT TRAINEES
ก่อนหน้านี้...ในช่วงที่ผมบวชอยู่ มีการโฆษณารับสมัคร “Pilot Trainees” ของการบินไทย ซึ่งผมเคยไปสอบแล้วเมื่อปีที่แล้ว แต่ตกรอบตั้งแต่การสอบข้อเขียน วันที่รับสมัคร จะเป็นหลังจากที่ผมสึกออกไปแล้ว ครั้งนี้ผมตั้งใจไว้ว่า จะลองเข้าไปสมัครสอบอีกครั้ง
แต่ ก่อนผมจะลาสิกขาไม่กี่วัน ก็มีเหตุการณ์อันน่าตกใจเกิดขึ้น นั่นก็คือ เครื่องบิน เลาด้าแอร์ไลน์ ของประเทศออสเตรียเที่ยวบินที่ NG 004 จากกรุงเทพฯ จุดมุ่งหมายคือกรุงเวียนนา ประสบอุบัติเหตุตกที่ด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี หลังจากการเทคออฟ จากสนามบินดอนเมืองไม่กี่นาที ผู้โดยสารทั้งลำ เสียชีวิต รวมถึงกัปตัน และลูกเรือ ทั้งหมด
แต่นั่นก็ไม่ทำให้ผมเลิกล้มความตั้งใจ... ดังนั้น เมื่อถึงวัน ผมจึงเข้าไปที่ตึกการบินไทย เพื่อทำการสมัครด้วย
หลังจากนั้นประมาณ 1 เดือนก็จะมีการประกาศรายชื่อผู้มีสิทธิ์เข้าสอบ พร้อมกับวันสอบข้อเขียน ในอีกประมาณ 1 เดือนต่อมา ซึ่งมีผู้มีสิทธิ์เข้าสอบประมาณ ถึงเกือบสี่พันคน
วันสอบ จัดที่บางกอกคอนเวนชั่นฮอลล์ เซ็นทรัล พลาซ่าลาดพร้าว มีคนสอบเยอะมาก... แต่ครั้งนี้ ผมเตรียมตัวมาอย่างดี ดังนั้น จึงสามารถทำข้อสอบได้มากพอสมควร...
ดังนั้น การประกาศผลสอบในเดือนถัดมา จึงมีชื่อผม ผ่านการสอบข้อเขียนอยู่ด้วย และได้มีประกาศนัดหมายเพื่อ ตรวจสุขภาพในอีกเดือนถัดไป นับเป็นก้าวใหม่ที่ผมมาไกลกว่าคราวที่แล้วอีกก้าวหนึ่ง... ตอนนี้เหลือผู้ผ่านการสอบประมาณสองร้อยคน
วันตรวจสุขภาพ จัดที่ โรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช... ผมไปถึงโรงพยาบาลตั้งแต่ เจ็ดโมงกว่าๆ อดน้ำอดอาหารมาเรียบร้อย เพื่อทำการเจาะเลือดหาไขมัน และน้ำตาล หลังจากเจาะเสร็จ ทุกคนก็จะถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มๆ เพื่อไปทดสอบส่วนต่างๆ ของร่างกาย เป็นฐานๆ ไป... ซึ่งการตรวจร่างกายนี้ เป็นการตรวจความพร้อมของคนที่จะมาเป็นนักบินของบริษัทการบินไทย ที่ต้องมีสภาพร่างกายโดยทั่วไปสมบูรณ์เต็มที่ ผมซึ่งออกกำลังกายเป็นประจำอยู่แล้วจึงไม่ห่วงอะไร
เริ่มจากการตรวจริดสีดวง และไส้เลื่อน... พวกเราโดนถูกไล่ให้ไปถอดเสื้อผ้าให้หมด ก่อนที่จะให้มายืนเรียงแถวกัน ทีละกลุ่ม... แล้วทีมแพทย์จากโรงพยาบาลภูมิพลฯ ก็เข้ามาตรวจ ทีละคน โดยขั้นแรกให้เรายืนโก้งโค้ง เพื่อตรวจหาริดสีดวง โดยหมอจะเอามือที่ใส่ถุงมือยางแหย่เข้าไปตรวจที่ปากทางทวารหนัก ก่อนจะมาตรวจไส้เลื่อนด้านหน้าโดยถอดถุงมือแล้วมาคลำดูที่ถุงอันฑะเพื่อตรวจดูไส้เลื่อนแล้วบอกผลให้ผู้ช่วยที่เดินตามมาจดลงชาร์ทในมือ...
ไอ้ตอนที่ตรวจดูริดสีดวง ก็ไม่เท่าไร แต่พอมาถึงตรวจไส้เลื่อนนี่สิครับ พี่หมอที่ดูแล้ว อายุคงไม่มากกว่าผมเท่าไร คงคลึงที่ถุงอันฑะของผมนานไปหน่อย ผมเองมีจุดอ่อนตรงพวงไข่อยู่แล้ว... พอหมอจับคลึงไปมาพักเดียว ผมก็ต้องข่มอารมณ์จนหน้าแดงกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน ไอ้ดินน้อยที่ผมเอามือกุมอยู่ก็เริ่มมีปฏิกิริยา...
พี่หมอที่กำลังตรวจอยู่ เงยขึ้นมามองหน้าผม หัวเราะหึๆ พูดเสียงดังพอควร จนคนอื่นหันมามอง...
“สู้มือเหรอ... ไหน เอามือออกดูซิ”
ผมยังเอามือกุมอยู่ไม่ยอมปล่อย... กัดฟันบอกเบาๆ... “ผมอายครับ พี่หมอ”
“อายอะไร เอาออก” พี่หมอสั่ง เสียงเข้ม
ผมเอามือออก เคราะห์ดีที่ผมเป็นคนสุดท้าย เสื้อกาวน์ ที่พี่หมอใส่อยู่ช่วยปิดบังสายตาคนอื่นไม่ให้เห็นไอ้ดินน้อยของผมที่แข็งโด่ ผงกหัวหงึกๆ โชว์พี่หมอและผู้ช่วยอย่างไม่ไว้หน้าพ่อมันเลย
พี่หมอเอามือที่สวมถุงมือยาง กำกลางลำของไอ้ดินน้อยไว้เต็มมือ... รูดเข้า รูดออกสองสามที เล่นเอาผมยืนตัวโก่งด้วยความเสียว...กัดกรามแน่น ไม่ให้ครางซี๊ดออกมา...
“แข็งเป๊กเลยนะ ใหญ่กว่าหมอ เดี๋ยวจับตกเลย...ติดหัวรบพิเศษอีกต่างหากนะเนี่ยะ...” พี่หมอบอกยิ้มๆ ถอกKผมอีกสองสามที ก่อนจะปล่อยมือออกจากไอ้ดินน้อย แล้วเดินออกไป
ผมต้องรีบตะครุบปิดแทบไม่ทัน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มิดเท่าไรนัก... งานนั้น ไอ้ดินน้อยได้โชว์ความอลังการให้เพื่อนๆ ในกลุ่มเดียวกัน และทีมแพทย์ที่ตรวจ ได้ยลขนาด ถ้วนทั่วทุกสายตา...
“มองอะไรฟระ...เด๋วกรูเก็บตังค์หรอกเมิง” ผมคิดในใจ
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย เราก็เดินไปยังฐานต่อไป ซึ่งมีทั้ง วัดกระดูกสันหลัง... ความยาวของช่วงขา... สายตาบอดสี... จุดบอดและความกว้างของการมอง... การบาลานซ์ ของสายตาสองข้าง สมรรถภาพการได้ยิน... เรียกว่า การตรวจร่างกายในครั้งนั้นเป็นการตรวจสมรรถภาพร่างกายครั้งใหญ่ เลยก็ว่าได้...
หลังจากตรวจร่างกายเสร็จ ผมกลับมาเล่าให้ไอ้ชลฟัง มันดันหัวเราะ แล้วบอกว่า ถ้าผมผ่านการตรวจร่างกาย แสดงว่า หมอต้องอยากได้นักบินKใหญ่ๆ แน่ๆ... ผมเลยตบกระโหลกมัน ก่อนเอาKที่มันว่าใหญ่ๆ ยัดปากมันไปหนึ่งที โทษฐานปากดี....
แล้วการประกาศผลการตรวจร่างกายมีในอีกเดือนถัดมา... ผมมีชื่ออยู่ในกลุ่มที่ผ่านการตรวจร่างกาย... และอีกหนึ่งเดือนหลังจากนั้นก็เป็นการสอบสัมภาษณ์ กับผู้ใหญ่ในการบินไทย
วันสอบ ผมไปถึงบริษัทการบินไทยตั้งแต่ ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าเวลาสอบ... หลังจากรายงานตัวแล้วนั่งรอสักครู่ ก็ถูกเรียกเข้าไปสัมภาษณ์ มีผู้สัมภาษณ์ นั่งรออยู่แล้วสามคน ทั้งสามคนยิงคำถามใส่ผมไม่หยุด คำถามที่ผมจำได้แม่นก็คือ
“รู้ไม๊ ว่า เครื่องบินพาณิชย์ ที่ใหญ่ที่สุดในปัจจุบัน คือเครื่องบินรุ่นไหน”
“โบอิ้ง เจ็ดสี่เจ็ดครับ” ผมตอบด้วยความมั่นใจ
หนึ่งในนั้นชี้ไปที่โมเดลเครื่องบินที่ตั้งอยู่ข้างหนึ่งของห้อง... แล้วถามว่า
“โมเดลเครื่องบินเครื่องนั้น รู้ไม๊ ว่า เป็นรุ่นไหน”
“เจ็ดสี่เจ็ด สามร้อยครับ” ผมตอบอย่างมั่นใจอีกครั้งหนึ่ง
“รู้ได้ไง”
“โบอิ้งเจ็ดสี่เจ็ดสามร้อย ปลายปีกไม่กระดกครับ แต่ รุ่นสี่ร้อย ปลายปีกกระดก ส่วนรุ่นสองร้อย ส่วนหัวจะเล็กกว่าสองรุ่นนี้ครับ...”
ทั้งสามคนหันมาพยักหน้าให้กัน แล้วบอกว่า หมดคำถาม...
มีชื่อผมผ่านการสอบสัมภาษณ์ อีกครั้งหนึ่งในการประกาศผลอีกหนึ่งเดือนถัดมา... และจะมีการทดสอบขั้นสุดท้ายที่เรียกว่า “Aptitude Test” ในเดือนถัดไป ซึ่งจะจัดขึ้นที่โรงแรม รอยัลออคิดเชอราตั้น...
ตอนนี้เหลือผู้เข้าสอบประมาณ ร้อยคนเท่านั้นเอง
การสอบ Aptitude Test สำคัญมาก เพราะถ้าผ่านจะเป็นนักเรียนการบิน ของบริษัทการบินไทย แต่ถ้าไม่ผ่าน ก็จะไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามาสอบอีกในครั้งต่อไป...
.... วันสอบ ผมไปถึงโรงแรม รอยัลออคิดเชอราตัน แต่เช้าตรู่ อาศัยเคยทำงานอยู่แถวนี้ ตั้งแต่ อยู่ที่ร้านของพี่ธีร์ เลยทำให้ไม่ลำบากนัก
ช่วงเช้า เป็นการสอบข้อเขียน Aptitude Test ที่เป็นการสอบของลักษณะแนวคิด ของความต่อเนื่อง หรือแนวคิดการเรียงสิ่งของโดยทั่วๆ ไป พอทุกคนทำข้อสอบหมดแล้ว ประมาณสิบเอ็ดโมง ก็ให้ออกมานอกห้องเพื่อรอการตรวจข้อสอบซึ่งจะประกาศผลว่าใครจะมีสิทธิ์เข้าสอบในตอนบ่าย ประมาณเกือบครึ่งที่ถูกตัดออกไป ในส่วนที่มีสิทธิ์เข้าสอบ มีชื่อผมอยู่ในนั้นด้วย...
ยอมรับครับ ว่า ตื่นเต้นมาก เพราะ หลังจากการสอบเป็นขั้น เป็นตอนมาร่วมครึ่งปี... ฝ่าฟันมา ทีละขั้นทีละตอน จากเดิมที่ไม่คิดไม่ฝัน ตอนนี้ ก็ใกล้ความจริงเข้ามาแล้ว
ตอนบ่าย เป็นการสอบ ลักษณะการบินของเครื่องบิน ความน่าจะเป็นของรูปภาพ ว่าถ้ารูปแบบนั้นแบบนี้ เครื่องบินกำลังทำอะไร เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา กำลังปักหัวลงหรือกำลังเชิดหัวขึ้น.... การแทนค่าตัวเลขและ สัญลักษณ์การคำนวนต่างๆ ด้วยตัวอักษร... แล้วให้คำนวนเป็นแถวขึ้นไป ซึ่งการสอบแบบนี้ต้องอาศัยความจำ และความเร็ว รวมถึงความแม่นยำในการทำข้อสอบ...
แต่ในที่สุด ผมก็ผ่าน การสอบในส่วนนี้ไปได้ และเป็นหนึ่งในแปดสิบคนที่มีสิทธิในการสอบสัมภาษณ์กับนักจิตวิทยาในวันรุ่งขึ้น... เป็นขั้นสุดท้าย... หากผ่านไปได้ อีกเพียงขั้นเดียว ผมก็จะได้เป็นนักเรียนการบิน ของการบินไทยแล้ว...
เย็นนั้นก่อนกลับบ้าน พวกเราแปดสิบกว่าคน ก็ได้รับการนัดหมายให้มาพบกับนักจิตวิทยาตามเวลาที่กำหนด...
ผมนั่งรถกลับบ้านด้วยหัวใจพองโต... ถ้าผมผ่านการสอบเข้าเป็นนักเรียนการบินของการบินไทย ก็หมายถึงไม่กี่ปี ผมก็จะได้ทำงานที่มั่นคง มีรายได้ก้อนโต สำหรับที่จะสามารถดูแล ม้ากับป๊าได้ดี... ดีกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน (ตอนนั้น ม้าก็เริ่มอายุมากแล้ว แถมมีโรคประจำตัวก็คือ เบาหวาน กับความดัน ที่ต้องดูแล เป็นพิเศษ)
วันรุ่งขึ้น ผมไปถึงโรงแรมตามเวลานัด... ยืนรออยู่หน้าห้อง พอถึงเวลา ผู้ทดสอบที่เป็นฝรั่งต่างชาติก็เปิดประตูออกมารับ เรียกให้ผมเข้าไปในห้อง แล้วก็เป็นการทดสอบตามหลักการ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการทดสอบสมาธิในการทำงานพร้อมกันหลายๆ อย่าง... พร้อมกับการใช้ความสามารถในการคำนวนไปด้วย... ซึ่งผมเองยอมรับว่า ทำได้ไม่ดี เพราะคำถามเป็นภาษาอังกฤษ มีศัพท์เทคนิคเฉพาะหลายคำที่ผมไม่คุ้นเท่าไรนัก... แต่ผมก็ยังแอบลุ้นแอบหวังอยู่ลึกๆ ว่าผมน่าจะผ่านไปได้
“กูภาวนาให้มึงสอบได้นะ ดิน...” ไอ้ชลบอกผมหลังจากที่สอบเสร็จแล้วไปหามันที่ห้อง... มันรู้ว่า ที่ผมยอมทำทุกอย่างทุกวันนี้ เพื่ออะไร...
“กูก็หวัง... มากด้วย... ม้ากับป๊าจะได้ไม่ลำบาก...” ผมบอกมันเบาๆ สีหน้าเป็นกังวลลึกๆ...
“เอาน่า... เครียดไปก็ไม่ได้ดีอะไรขึ้นมา...” มันเอื้อมมือมาโอบใหล่ผม ตบเบาๆ อย่างปลอบใจ... “ป่ะ... ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวกูเลี้ยง...”
ผมมองหน้าใสๆ ของไอ้ชล... หลายๆ เรื่องที่ไอ้ชลมันยอมให้ผมเป็นผู้นำ แต่ เรื่องบางอย่างผมก็ต้องยอมรับว่า ผมสู้มันไม่ได้ โดยเฉพาะการมองโลกรอบๆ ตัว... ไอ้ชลมันเข้มแข็ง ยิ้มสู้กับหลายๆ อย่างด้วยตัวเอง ในขณะที่ผมดูเหมือนจะเป็นคนที่เข้มแข็งกลับอ่อนแอ ถ้ามีอะไรบางอย่างมากระทบทำให้ไม่ได้อย่างที่คาดหวัง...
ไอ้ชลยิ้มให้... “มึงจะมองกูทำไม...” มันพูดพลางหลบตาเขิน
“ปากมึงแดง น่าจูบดี” ผมบอกมันเบาๆ
“บ้า... มึงนี่ สงสัยจะเพี้ยน...” ไอ้ชลด่าผมแก้เขิน หน้าแดงด้วยความอายกับคำพูดของผม... “จะไปไม๊ กินข้าวน่ะ...”
ผมหัวเราะ... ลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับดึงมันลุกขึ้นมา “ขอบใจนะชล... ที่เป็นเพื่อนกู” ผมบอกมันก่อนจะออกไปกินข้าวด้วยกัน...
....................................................
อ่านแล้วคอมเมนต์เป็นกำลังใจคนเขียนหน่อยนะครับ คนดี...
-
ชอบการเล่าเรื่องของคุณดินถ้าเขียนอีกก้้คิดว่าคงต้องตามอ่านเหมือนเดิม
-
ชลน่ารักมากมายอะครับ น่าอิจฉาพี่ดินอะ
-
ถ้าพี่ดินหยุดเขียนคงเลิกอ่านไปเลยหละ เพราะอ่านงานเขียนของพี่ดินคนเดียวเลย จริงๆ นะ :sad4:
-
อ่านแล้วได้ความรู้ด้วย
โอ้โห..แหะ กว่าจะสอบผ่าน หลายด่านจริงๆ แต่ละด่านก็นะ..มหาโหด
คุณดินสอบผ่านใช่มั้ย เก่งอ่ะ นับถือๆๆๆๆๆ
คนที่ยืนอยู่เคียงข้างเราเสมอ ไม่ว่าจะร้อน-หนาว สุข-ทุกข์
หมั่นให้กำลังใจกัน คนที่รักเราจริง จะไม่มีวันทิ้งกันได้เลย
..รักชลเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีก..
ขอบคุณครับ คุณดิน
-
พี่ดินเก่งอ่ะ แล้วก็มุ่งมั่นมากที่ไปสอบ Pilot Trainees
และพี่ดินก็โชคดีมากที่มีพี่ชลคอยให้กำลังใจนะ
^_________^
++++++++++++
คนอ่านคนดีของพี่ดิน
-
ขอบคุณครับที่มาต่อ
เก่งนะครับที่ทำได้ขนาดนั้น (แต่เห็นเขาบอกว่าการบินไทยใช้งานหนักนะ ไม่เห็นโลกภายนอกเลยแต่เงินหนัก)
จะรอตอนต่อไปอีกครับ
-
:jul1:
เฮ้อ~อ่านทันแล้ว
สารภาพว่ามาเจอเรื่องของพี่ดิน คำสารภาพ ภาคแรก<ขอเรียกพี่ละกันนะคะ ถึงแม้พี่จะแกกว่านู๋ไปเกือบ20ปีเลยทีเดียว>
ในห้องนิยายที่โพสจบแล้ว ด้วยความที่นิยายที่ตามอ่านยังไม่อัพ เลยเข้ามาหาเรื่องใหม่อ่านคั่นเวลา
สองวันเต็มๆที่ตามอ่าน เรื่องเล่าของพี่ดินไม่ใช่แค่เรื่องคั่นเวลาอย่างที่คิดเลยคะ :L2:
ชอบการเล่าของพี่มากเลย มันแสดงออกถึงความเป็นตัวตนและความจริงใจของพี่
ประสบการณ์ของพี่ ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทุกตัวละครรอบข้างพี่ มันสอนคนอ่านนะ
ถึงแม้ในบางตอนจะดูเหมือนเป็นการกระทำที่ไม่น่าให้อภัย แต่วันนี้พี่ก้อกล้าที่จะเล่าให้เราฟังกัน
ตอนแรกแอบตกใจที่เรื่องนี้มาอยู่ในห้องนิยายที่ไม่จบ แต่ด้วยความที่อยากติดตามเรื่องราวของทั้งพี่ดินและพี่ชล
ทำให้ยอมอ่าน พอเห็นมีอัพตอนใหม่วันที่18 ก้อแทบกรี้ดเลยค่ะ ไม่เคยอยากตามติดนักเขียนคนไหนเท่านี้มาก่อน
เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะคะ สู้สู้ทั้งเรื่องงานและความรักค่ะ
ขอบคุณที่ถ่ายทอดเรื่องราวให้ฟังค่ะ จะติดตามและรอตอนต่อไปนะคะ
:กอด1:
สุดท้ายแล่้วค่ะ พ่ีดินอย่าน้อยใจเลยนะคะที่คนอ่านเค้ารักและเอ็นดูพี่ชล อยากจะบอกว่าก็เพราะ
พี่ดินนั่นแหละค่ะที่เขียนซะพี่ชลน่ารักและน่าสงสารเลย งี้แปลว่าพี่ดินก็ต้องรักพี่ชลด้วยแน่เลย
เวิ่นซะยาวเลยเรา ^ ^ จะมาส่องดูทุกวันเลยค้า
:L1:
-
คนเล่า
รุ่น..ติดหัวรบพิเศษ
ใกล้จะมาเล่าต่อ หรือยางงงง
ยังรอๆๆๆๆๆๆๆๆ ซำเหมอ
:z1:
-
เข้ามาดู
:m23:
-
เพื่อนคนอ่านคนดีของไอ้ดิน
พยายามจะโพสให้ได้ทุกวันพุธ จนกว่าจะจบครับ
ดิน
-
ตั้งตารอวันพุธค่ะ ^ ^
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
รอวันพุธ
:m13:
-
ปกติก้อจะเข้ามาดูแทบทุกวันว่าพี่ดินเขียนมาเพิ่มหรือยัง แต่ต่อไปนี้ต้องเน้นเป็นพิเศษในวันพุธซะแระ :impress3:
-
ขออนุญาตเรียกพี่ดินด้วยคนนะคะ
ขอแปะเมนท์ไว้ก่อน กำลังอ่านเรื่องเก่าเกือบจบแล้ว
เดี่ยวจะได้มาต่อที่เรื่องนี้เลย
ขอบคุณค่ะ
-
คุณดินมาแชร์ประสพการณ์เรื่องการสอบได้สนุกและร่วมลุ้นไปด้วยจริงๆครับ
รอวันพุธนะครับ
-
หวัดดค่า พี่ดิน ตามมาจากคำสารภาพฯ มาอ่านภาคนี้หลงรักพี่ชลเลย อิอิ อยากให้พี่ดินกับพี่ชลกลับมาเจอกันอีกจัง ^^
-
เอิ่มมมมมมมมมมมมม พรุ่งนี้วันอะไรน้ออออออออออ อ่อ...วันพุธ จะมาปูเสื่อรอจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o8:
-
มาลงชื่อรอพี่ดินค่ะ
-
มาต่อให้ตามสัญญาครับ
..........................................................................................
ตอนที่ 56 สอนเสียว ว่าที่กัปตัน
และสิ่งที่ผมหวั่นใจก็เป็นไปอย่างที่คิด คือไม่มีชื่อผมติดเป็นนักเรียนการบิน ของการบินไทยรุ่นนั้น และ เนื่องจากที่ผมสอบไม่ผ่านในรอบของ Aptitude Test ดังนั้น ผมจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามาสอบ Pilot Trainees อีก...
ความหวังดับวูบ... ผมเดินออกจากประตูของบริษัทการบินไทย ถนนวิภาวดีอย่างอ่อนล้า... การสอบครั้งนี้ใช้เวลานานหลายเดือน จากวันสมัครจนมาถึงวันนี้ ใช้เวลามากกว่า... หกเดือน... ทีละขั้น ทีละตอน ความหวังเริ่มชัดเจนและใกล้ความจริงขึ้นมา แต่แล้ว พอเดินทางมาถึงจุดสุดท้าย ความหวังที่มีอยู่เต็มเปี่ยม... กลับดับวูบหายไป...
ผมยอมรับว่า ทำใจได้ลำบาก... เดินขึ้นสะพานลอยข้ามถนนวิภาวดี มาที่ศาลาป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้าม นั่งเหม่อมองตึกรูปเหลี่ยม และโลโก้เจ้าจำปีที่สง่างามอยู่เป็นนาน....
นานเท่าไรไม่รู้ ผมมารู้สึกตัวอีกที ก็มีคนมาทัก...
“นาย... นายสอบได้ป่ะ”
ผมหันไปมอง... ใครวะ คุ้นๆ หน้า... เป็นชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับผม หน้าขาวใส แบบตี๋ขนานแท้ คิ้วเข้ม จมูกโด่งปากแดง... ผมจำได้แล้ว เป็นคนที่สอบมาพร้อมๆ กับผม เลขประจำตัวใกล้ๆ กัน ตอนตรวจร่างกายเราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน...
“ไม่... นายล่ะ”
“ฮื่อ... ได้”
“ยินดีกับนายด้วยนะ” ผมบอก... ก่อนจะหันไปทางอื่น
“นายชื่อไรอ่ะ”
“ดิน”
“เราชื่อ วุฒิ ดีใจที่ได้รู้จักนายนะ แต่เสียใจกับนายด้วยเรื่องสอบไม่ได้”
ผมส่ายหน้า... “ช่างมันเหอะ...” ขยับตัว ทำท่าจะเดินออกไป แต่เสียงนายวุฒิถามขึ้น
“ดิน นายว่างป่ะ วันนี้”
ผมหันมามอง... “ไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน ทำไมรึ”
“ไปเที่ยวห้องเราก่อนก็ได้นะ...” นายวุฒิบอก “ห้องเราอยู่ไม่ไกลหรอก ไปป่ะ...”
ผมพยักหน้า... จริงๆ ตอนนั้น ผมไม่ค่อยรู้สึกยินดียินร้ายเท่าไรนัก เพียงแต่ยังไม่อยากกลับบ้าน... เพื่อนใหม่ชวน ผมก็ตามไปอย่างง่ายๆ
ห้องของนายวุฒิ เพื่อนใหม่ของผม เป็นอพาร์ตเมนต์สร้างใหม่ อยู่สี่แยกสุทธิสาร ตัดกับวิภาวดี... อยู่บนชั้น 8 มองจากระเบียงมาเห็น ถนนวิภาวดีชัดเจน... (นึกออกไหมครับ ว่า ที่ไหน)
ผมนั่งลงที่ โซฟาริมระเบียงหันหน้าออกไปดูวิวข้างนอก เพลินๆ นายวุฒิ หายเข้าห้องน้ำไปพักใหญ่ ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ ผม เปลี่ยนเป็นกางเกงบอลขาสั้นมาเรียบร้อย พร้อมกับกระป๋องเบียร์ในมือยื่นให้ผมกระป๋องนึง...
เรานั่งคุยกัน เรื่องโน้นเรื่องนี้อยู่พักใหญ่ทั้งเรื่องงานที่ทำ เรื่องส่วนตัว (บางเรื่อง) จนเบียร์หมดไปสองสามกระป๋องแล้ว... จู่ๆ นายวุฒิก็ถามขึ้น....
“นายคิดมากหรือเปล่า เรื่องสอบไม่ได้น่ะ ดิน”
“ก็... มีบ้างนะ มันเป็นการสอบที่ยาวนาน... ความหวังมันมีมาเรื่อยๆ แล้วจู่ๆ มันก็หายไป...” ผมบอกตามตรง
นายวุฒิพยักหน้า... “เราเข้าใจนายนะ... มันนานจริงๆ...”
“แล้วนายล่ะ วุฒิ” ผมหันไปถามเพื่อนใหม่ของผม
“เรา... ทำไมล่ะ เราสอบได้นี่นา”
“เราหมายถึงทำไมถึงชวนเรามาบ้าน... เพิ่งคุยกันวันนี้เอง” ผมถามตรงๆ
“อยากรู้จักนายน่ะ... ตั้งแต่... เอ่อ... วันตรวจร่างกาย” นายวุฒิตอบตรง แต่ตะกุกตะกัก หน้าแดง ผมเริ่มจะเดาออกว่า เพื่อนคนใหม่ของผมต้องการอะไร...
“ทำไมล่ะ...”
“เราเห็น... เอ่อ... กระเจี้ยวนาย... เอ่อ...ฝัง....”
“ฝังมุก” ผมตอบให้ มองอาการอายของเพื่อนที่เพิ่งรู้จักอย่างเห็นตัวตนชัดขึ้น...
“ใช่ๆ... นั่นแหละ” นายวุฒิหน้าแดงก่ำ...
“ทำไม อยากเห็นชัดๆ อีกเหรอ” ผมถาม เพราะเริ่มกรุ่นๆ ในอารมณ์แล้ว หลังจากเบียร์เข้าปาก
นายวุฒิ หน้าแดงถึงลำคอ... “ใช่... ไม่รู้เป็นไร เราชอบว่ะ...”
“ก็เท่านั้น” ผมบอก นั่งเหยียดตัวพิงหลังลงกับพนัก... ปลดหัวเข็มขัดกางเกงยีนส์ปลดกระดุมเม็ดแรกให้ ก่อนบอก “เอาสิ อยากดู ก็เข้ามาเปิดดูเอาเอง...”
นายวุฒิไม่รอช้า เข้ามานั่งที่พื้นตรงหน้าผม สองมือดึงกระดุมกางเกงยีนส์ที่เหลือของผมออก ก่อนจะรูดดึงออกไปทางปลายเท้า...ผมบิดตัวถอดเสื้อโปโลแขนสั้นออกพร้อมๆ กัน แล้วผมก็เหลือแต่ กางเกงในสีขาวที่ปกปิดไอ้ดินน้อย อยู่เท่านั้นเอง
“หุ่นนายดีชิปเป๋งเลยว่ะ ดิน” เพื่อนใหม่ มองรูปร่างของผมตาเป็นประกาย ผมหัวเราะหึๆ
“นายอยากดูอย่างอื่นไม่ใช่เหรอ” ผมบอก เพราะตอนนี้ไอ้ดินน้อยมันเริ่มรู้ ขยับตัวตื่น ดันกางเกงในออกมาเป็นลำแล้ว
กางเกงในของผมถูกดึงออกไปทางปลายเท้า พร้อมๆ กับที่ไอ้ดินน้อยเหยียดตัวผึง ผงาดเต็มขนาด ผงกหัวหงึกๆ ราวกับมีชีวิต เสียงนายวุฒิคราง
“อาซซซ สุดยอดเลยดิน... Kนายลำยาวใหญ่ ตรง หัวบานเป็นเงี่ยงเลย... อาซซ ฝังมุกอีกต่างหาก สุดยอดK”
“จับดูก็ได้นะ” ผมบอกเสียงพร่า พร้อมๆ กับนายวุฒิที่เอามือมาจับKผมไว้เต็มมือ... บีบเบาๆ สองสามทีก่อนจะรูดขึ้นรูดลงช้าๆ เล่นเอาผมเสียวคราง “อูยซซซ เสียวว่ะ”
“มันแปลกๆ มือดีว่ะ ดิน... กลิ้งไปกลิ้งมาได้ด้วย...” เพื่อนใหม่ของผมจับเม็ดมุกที่ฝังอยู่ใต้หนังหุ้มKของผม อยากรู้อยากเห็น “เจ็บเปล่าอ่ะ”
“ม่ายอ่ะ...” ผมส่ายหน้า มองนายวุฒิเล่นมุกที่ลำKผมไปมา
“แล้วตอนฝังล่ะ... ดิน”
“ธรรมดา... ก็เจ็บเหมือนมีดบาด... สองอาทิตย์ก็หาย... หลังจากนั้นต้องพยายามเล่นมัน ไม่ให้มันอยู่กับที่น่ะ” ผมบอก...
“สุดยอด...” นายวุฒิคราง... “หญิงคงติดนายตรึมเลยดิ... ทั้งใหญ่ยาว แถมฝังมุกอีก... รูปร่างหน้าตานายก็ไม่ขี้เหร่”
“ผู้ชายก็ติด...” ผมชี้โพรง เพราะมองออกว่าเพื่อนใหม่ของผม ชอบ...
นายวุฒิชะงัก... ถามเบาๆ อย่างไม่แน่ใจ... “นายเป็นเกย์เหรอ ดิน”
“เราได้ทั้งสองอย่างแหละ... แล้วแต่ว่า อย่างไหนจะเข้ามา...” ผมบอกตรงๆ “แล้วนายล่ะ”
ผมเห็นนายวุฒิหลบตาผมวูบวาบ ไม่ตอบ แต่กลับเสไปเรื่องอื่นแทน “ใหญ่ชิป... แข็งอีกต่างหาก... อา
ซซซ สุดยอดเลย” เพื่อนใหม่ของผมคราง เมื่อจับKของผมรูดขึ้นลงไปมา พอกดถอกลง น้ำKใสๆ ก็เริ่มปริ่มซึมที่ส่วนปลาย...
“ดูดให้หน่อยสิ วุฒิ เราเงี่ยนว่ะ”
นายวุฒิเงยหน้าขึ้นมองสบตาผม สายตาขลาดๆ ไม่แน่ใจ... เอ่ย ตะกุกตะกัก... “เรา... ไม่... ไม่เคยว่ะ ดิน”
ผมมองหน้า อย่างไม่อยากเชื่อ แต่เห็นแววจริงใจ กึ่งขลาดกึ่งกลัว... “แล้วนายเคยมีอะไรกับผู้หญิงหรือ
เปล่าวะ”
“มะ...ไม่เคย...ทั้งสองอย่างแหละ...” นายวุฒิตอบตะกุกตะกัก หลบตา แต่มือยังกำท่อนKผมไม่ปล่อย พร้อมกับรูดขึ้นรูดลงไปมา มันส์มือ... อย่างนี้มันต้องสอนแล้ว....
“ลองดูสิ...” ชั่วโมงนั้นผมไม่สนใจแล้ว ว่าหญิงหรือชาย เคยหรือไม่เคย... โน้มตัวไปรั้งท้ายทอยของนายวุฒิที่นั่งอยู่ที่พื้นตรงหว่างขาผมเข้ามา อีกมือนึงจับลำKจ่อที่ปาก... “ดูสิ... วุฒิ... เราเงี่ยนจนน้ำเยิ้มแล้ว...”
นายวุฒิ หลับตา อ้าปากน้อยๆ อย่างไม่ค่อยแน่ใจสิ่งที่ตัวเองกำลังจะกระทำเท่าไร แต่ผมไม่สนใจแล้ว แตะส่วนปลายบานอวบของลำKผม เข้ากับริมฝีปากของนายวุฒิ ดันเบาๆ สองสามที ให้ริมฝีปากอ้ากว้างขึ้น พอได้จังหวะ ผมก็ดันให้หัวKอวบๆ ของผมเข้าไปในปากเพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักในวันนี้
จากตอนแรกที่ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร... พอส่วนส่วนหัวบานของKผมเข้าไปอยู่ในปาก ได้ลิ้มรสน้ำเงี่ยนของผมที่ปริ่มซึมออกมาจากส่วนปลาย... นายวุฒิก็เริ่มเอาลิ้นเลียตะหวัดไปมาก่อนจะเม้มริมฝีปากรูดขึ้นรูดลงช้าๆ
“อาซซซ นั่นแหละวุฒิ... ดูดเข้าไปลึกๆ ลึกอีก... อาซซซี๊ดดดซซซ ดี... อูยซซซ”
นายวุฒิเงอะงะอยู่ไม่นาน... และก็เริ่มเรียนรู้วิชาการ “อมK” ขึ้นทีละน้อยๆ จากที่โดน ฟันก็เริ่มเก็บฟันเป็น ไม่มีน้ำลายไหลออกมาตามริมฝีปาก ที่รูดขึ้นรูดลงไปตามลำKเขื่อง
“ซี๊ดดดซซซ อูยซซซ ดี... วุฒิ... นั่นแหละ ดูดแรงๆ...อาซซ”
นายวุฒิพอเหลือบตามองเห็นผมมีอาการบิดตัวเสียว ก็ได้ใจ “อมK” ของผมอย่างตั้งอกตั้งใจ
จนพักใหญ่ ผมจึงค่อยๆ ดึงนายวุฒิ เพื่อนใหม่ของผมขึ้นมานอนบนโซฟาตัวยาว ก่อนจะทาบตัวลง ใบหน้าของเราสองคนอยู่ในระดับเดียวกัน นายวุฒิมองสบตาผมอย่างไม่แน่ใจ... แต่มาถึงตรงนี้แล้ว...
ผมค่อยๆ แนบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากสีแดงอมชมพูแบบลูกคนจีนของนายวุฒิ ช้าๆ นายวุฒิหลับตาพริ้ม... ตอบสนองการจูบของผมอย่างเคอะๆ เขินๆ... แต่พักเดียว ความต้องการตามธรรมชาติ... (หรือฝืนธรรมชาติหว่า...) ก็สอนให้คนไม่เคย เตลิดตามผมอย่างสุดตัว สุดแต่ผมจะนำพาไป....
กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็ตอนที่ไอ้ดินน้อยที่ถูกชะโลมด้วยโลชั่นทาผิวจนลื่นเป็นมัน ได้ฝังหัวบานๆ เข้าไปในร่องหลืบด้านหลังมิดเงี่ยง... เพื่อนใหม่ของผมสะดุ้งเฮือก... เอาสองมือดันหน้าขาของผมเอาไว้...
“อาซซซ ดิน เจ็บ อูยซซซ...”
“อย่าเกร็งสิ วุฒิ... หายใจลึกๆ เดี๋ยวพอเข้าหมดแล้วก็หายเจ็บ” ผมปลอบเสียงพร่า... ขยับเอวน้อยๆ แต่ไม่ดันเข้าไปลึกเพื่อให้คนไม่เคยได้ปรับตัว...
นายวุฒิกัดฟันกรอด ตัวสั่นระริก สูดลมหายใจลึก ตามผมบอก.... และอีกนานพอดู... กว่าผมจะเอาไอ้ดินน้อย แทรกเข้าไปในร่องหลืบของเพื่อนใหม่ได้หมดทั้งแท่ง... นายวุฒิถึงกับน้ำตาซึมตรงหางตา เมื่อผมโน้มตัวลงจูบที่ริมฝีปาก กระซิบ... “มันเข้าไปหมดแล้วนะ วุฒิ... อูยซซซ เสียวชิป...”
เพื่อนใหม่ ที่กลายเป็นเมียผมไปแล้ว ยกมือขึ้นโอบท้ายทอยของผม... กระซิบตอบ... “เราเจ็บว่ะ...”
“เดี๋ยวก็หาย...” ผมบอก...
หลังจากปล่อยให้นายวุฒิพักอยู่ครู่ใหญ่ ผมก็เริ่มขยับตัว จากน้อยๆให้พอปรับตัวได้ ก่อนจะสาวยาวขึ้น ยาวขึ้น...
จากคนที่ไม่เคยมีอะไรกับใคร นายวุฒิถูกผมนำให้เข้าสู่บทกาม อันเร่าร้อน... ซึ่งผมก็วาดลวดลาย อดีตเด็กขายฯที่มีหน้าที่ให้ความสุขกับคนอื่น... นำพาเพื่อนใหม่เตลิดเปิดเปิงตามผม ไปจนสุด... สุดของที่สุด...
“มีความสุขไหมวุฒิ...” ผมกระซิบถามหลังจากอาการเกร็งกระตุก ของเราสองคนผ่านไป... หน้าอกผมยังแนบติดกับแผ่นหลังของเพื่อน...
“อือ... เราไม่เคยนึกเหมือนกัน ว่า ผู้ชายกับผู้ชาย ก็มีอะไรกันได้”
“แล้วทำไม ถึงกล้าชวนเรามาที่ห้องล่ะ...”
“ไม่รู้สิ ดิน...” นายวุฒิหันมาสบตาผม... “เราชอบนาย จริงๆ ตั้งแต่วันสอบข้อเขียนแล้ว... เราเห็นนาย ยืนอยู่ที่หน้าห้องสอบ แต่ไม่ได้อะไรมาก... จนมาเจอกันอีกที วันตรวจร่างกาย... เราเห็นนายถอดเสื้อผ้าแล้ว... เรารู้สึกแปลกๆ... อยากรู้จัก...อยากอยู่ใกล้...”
“เลยได้ใกล้ชิดจริงๆ เลย” ผมบอกเพื่อนใหม่ของผมล้อๆ...
... เนื่องจากสมัยนั้น โทรศัพท์มือถือยังแพงอยู่มาก... จะมีก็แต่ แพจเจอร์ ที่มีสองค่ายคือ แพคลิ๊งค์ กับ โฟนลิ้งค์ ซึ่งผมไม่ได้ใช้... ดังนั้น..ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับนายวุฒิ จึงไม่ได้มีการสานต่อมากไปกว่านั้น
นายวุฒิก็คงเข้าเป็นนักเรียนการบินของการบินไทย ป่านนี้ก็คงเป็นกัปตันของการบินไทยไปแล้ว... ส่วนผมก็กลับมาทำงานประจำอยู่ที่เดิม... อีกปีกว่าๆ ก่อนจะเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกา...
................................................................
อ่านแล้ว เมนต์ คุยกันหน่อยนะครับ คนดี
ดิน
(ผู้ชายขี้เหงา)
-
^
^
จิ้มๆๆพี่ดิน ฮ่าๆ
ไม่ได้มาตามอ่านภาคนี้ของพี่ดินนานเลย
ยังตามอ่านไม่ทันเสียหลายตอน เดี๋ยวจะมาอ่านนะพี่ดิน
แต่ตอนนี้คงต้องแปะโป้งไว้ก่อน จะสอบแล้วว(จะสอบแล้วมาทำไรทีนี่เนี่ย :z3: ฮ่า)
พี่ดินจะเขียนเรื่องใหม่หรอ อยากอ่านนะ เอามาให้อ่านเถอะน๊าาาา~
ที่เรื่องนี้มันเงียบๆคงเพราะมันอยู่ในห้องนิยายที่ไม่มาต่อจนจบ
มันไม่ค่อยมีคนเข้ามาอ่านในห้องนี้ หลายๆคนต้องไม่รู้แน่เลยว่าพี่ดินมาต่อแล้ว
นี่เข้าห้องนี้เพราะเรื่องพี่ดินคนเดียวเลยยย พี่ดินอย่าน้อยใจไป คนอ่านคนนี้ยังคอยยย และอีกหลายๆคนด้วย :กอด1:
-
ขอบคุณครับที่มาตามสัญญา
แล้วที่จะแต่งเรื่องใหม่บอกด้วยนะครับเรื่องอะไร
จะติดตามครับผม
-
ได้อ่านแล้ว ~
กด +1 ให้พี่ดินค่ะ
ยังคงความหื่นได้สุดยอดเหมือนเดิม หึหึ
ดูเหมือนเรื่องราวใกล้จะจบแล้วใช่ป่ะคะ พี่ชลเค้าจะไม่มีบทแล้วเหรอเนี๊ย
รักพี่ดิน พี่ชลค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ
มาตามสัญญาจริง ๆ ด้วย
รออ่านต่อนะคะ
-
ใกล้จบแล้วหรอค่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย..ก็มันผูกพันธ์อ่ะ (ขอบคุณนะคะ) ^^
-
หายไปนานนึกว่าเลิกเขียนไปแล้ว ได้เข้ามาอ่านอีกที
รู้สึกสงสารชลจัง... :เฮ้อ:
-
อย่างนี้ต้องบอกว่าเป็นทุกข์ลาภหรือเปล่าครับ 5555+
ถ้าคุณดินได้เป็นกัปตันสมใจ ชีวิตจะผจญภัยแบบไหนหนอ
-
:z1:
หุหุ จะเห็นใจหรืออิจฉาคุณดินดีอ่ะ
ไม่ได้เป็นกัปตัน..แต่ได้เอากัปตัน
ไม่พลาดเลยเน๊าะ
เสน่ห์แรงทุกที่ทุกเวลาทุกโอกาสทุกสถานที่
:really2: อิอิ
ทุ่มแรงใจ ใช้แรงกาย ไม่หายเหนื่อย
ใจก็เปื่อย กายก็เปล่า เศร้าจริงหนอ
ต้องยอมรับ สภาพจริง ไม่นิ่งรอ
ถึงทดท้อ แต่ไม่ถอย ไม่คอยอยู่
วันนี้พลาด อาจจะพลั้ง ยั้งไว้ก่อน
แต่พรุ่งนี้ อาจแน่นอน ค่อนข้างหรู
แฝงโชคดี ในโชคร้าย กลับกลายดู
ทุกสิ่งล้วน ม้วนเข้าสู่ อยู่ที่เรา
มีฉันทะ อุตสาหะ มานะไว้
วิริยะ พากเพียรใส่ ไม่ขลาดเขลา
ตั้งจิตตะ ไม่ละทิ้ง ทั้งหนักเบา
วิมังสา พาตัวเรา เข้าสิ่งดี
กราเซียส มาธาดอ..ดิน
:z2:
-
มาเฝ้ารอออออ
กา-ดอ-ดิน
ชะอุ้ยยยย..ทิ่มตารุย
อิอิ
-
พี่ดินหวัดดีค่ะ
ไม่ได้เข้าเล้าอาทิตย์นึง รีบวิ่งเข้ามาที่นี่กระทู้แรก
รออ่านต่อน๊า ^^
-
เข้ามาดู >.<
-
เมื่อไรจะมาต่อครับ รอติดตามตลอดไป รู้สึกว่ามีอะไรมากมายในการดำเนินชีวิตที่ได้จากเรื่องนี้ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
พรุ่งนี้วันพุธแล้ว
:m18:
-
ก๊อก ก๊อก
:m21:
-
เปิดเข้ามาดูทุกวัน
รอบนี้หายไปนานแหะ
รออยู่เหมือนเดิม
ครับ..K DIN
-
วันนี้..
สุดสัปดาห์+สิ้นเดือน
แต่ยังไงก็ไม่สุดสิ้นความหวัง
ยังอยากเจอ..ชล กะ เพื่อนร้ากกกกกกกกกก
ต่อปายยยยยยยย หุหุ
:กอด1: ขอกอด..คนดี ครับ
-
:sad4: :sad4: :sad4:สงสารชลจังเลย..น่าสงสารสุดๆรู้สึกได้เลยว่าชลรักคุณดินมากมายเหลือเกิน :L3: :L3:นี่ขนาดคุณดินเป็นคนเล่าเรื่องยังสามารถสัมผัสถึงความรัก(ที่แสดงความรักทุกครั้งที่มีโอกาส) ความเอื้ออาธรณ์(ไม่ว่าคนที่เค้ารักทุกข์เค้าก็ทุกด้วยและพยายามช่วยให้คนที่เค้ารักคลายจากความทุกข์ และมีความสุขเมื่อคนที่เค้ารักมีความสุขถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของคนที่เค้ารักก็ตรา) ความหวังดี(ชลหวังดีและนำพาแต่สิ่งที่ดีๆให้คนที่เค้ารักเสมอ) การเอาใจใส่(ชลรู้จักนิสัยว่าคนที่เค้ารักชอบอะไรไม่ชอบอะไร..สิ่งที่คนที่เค้ารักชอบเค้าจะหามาให้เสมอ)การเสียสละ(ชลไม่เคยเรียกร้องอะไรจากคนที่เค้ารักและเสียสละตัวเองให้ตัวเองเป็นฝ่ายเจ็บปวดเพียงคนเดียวเพื่อไม่ให้คนที่เค้ารักเจ็บปวด)
-
พี่ดิน
รออ่านนะคะ
:monkeysad:
-
รออออออออ
-
รอค่ะ คิดถึงพี่ดินพี่ชลแล้ว
-
พี่ดินหายไปน้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน นานเลยอ่ะ ทำรัยอยู่น้อออออออออออออออ :sad4:
-
คิดถึงครับ
หายไปนานๆแบบนี้ เป็นห่วงนะครับ
-
นอกใจชลลล 555555
นะ...พี่ดิน ขนาดผิดหวังสอบไม่ผ่านยังอุตส่าห์...
o18
-
เรื่องของพี่ดินเป็นอะไรที่แบบ มีเลือกกี่ลิตรก็ไม่พออะ
แต่พี่เขียนได้อะรมแบบคนมีอะไรกันจิงๆเลย
ตามอ่านมาตั้งแต่ยังไม่เข้าเล้า จนตอนนี้เข้ามาเป็นเป็ดในเล้าเ้เล้ว
:pig4: :pig4: :pig4:
เป้นกำลังใจนะค่ะ อยากอ่านเรื่องของพี่ดินต่อ
-
สวัสดีเดือนตุลาคมค่ะ พี่ดิน
:oni1:
-
เข้ามารอพี่ดินนนนน : 222222:
-
:really2: :really2: :เฮ้อ: :really2: :really2:หายไปเลย :really2: :really2: :เฮ้อ: :really2: :really2:
-
อ่านแล้วมีความรู้สึกสงสาร ชล จังเลยครับคุณดิน
-
อยากรู้ เรื่องคุณชลต่อจัง รู้สึกสงสาร และนับถือคุณชลไปพร้อมๆกันเลย
-
พี่ดิน .. สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ขอให้สุขภาพแข็งแรง
**ัยังรออ่านอยู่เสมอนะคะ**
:L2:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
มารอด้วยคนล่ะกันพี่ดิน
สวัสดีปีใหม่จีนคร้าบ
-
Happy Valentine's Day ค่ะพี่ดิน
:L2:
-
ยังรอติดตาม
-
มารออ่านด้วยคนค่ะ :L2:
-
เอามาโพสต่อครับ ตั้งใจว่าจะโพสให้จบละครับ....
ตอนที่ 57 ตัวสำรอง
เรื่องที่ผมพลาดหวังจากการสอบเป็นนักบินนั้น ก็ยังเป็นไอ้ชล ที่คอยเป็นเพื่อน ปลอบผมว่าไม่ให้คิดมาก...
“มึงเป็นคนเก่งนะ ดิน... เพียงแต่วันนี้ยังไม่ใช่วันของมึง... แต่กูเชื่อว่า ต้องมีวันของมึงสักวัน”
ผมได้แต่ยิ้มกับมัน...
พี่ธีร์เองเสียอีก ที่ทำหน้าไม่ยินดียินร้ายกับผม... อาจจะเป็นเพราะว่า ช่วงนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ธีร์ ดูเหมือนจะไม่ค่อยสวยงามเหมือนช่วงแรกๆ อาจจะเป็นเพราะว่า ผมเริ่มโตขึ้น ทั้งความคิดความอ่าน และความเป็นตัวของตัวเอง... ผมเริ่มมีความคิดขัดแย้งกับพี่ธีร์บ่อยครั้งขึ้น... จากความไม่ตั้งใจที่จะขัดแย้ง กลายเป็นความตั้งใจ บางครั้ง ถึงกับประชดประชันขัดแย้งกับพี่ธีร์อย่างจงใจ
จากความขัดแย้งที่สะสมนั้นก็เป็นผล ทำให้ผมคิดถึงเรื่องการแยกกันอยู่กับพี่ธีร์แต่ก็ยังไม่กล้า มันเป็นความรู้สึกสงสาร หรือผูกพันผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะเราอยู่ด้วยกันมานานมากกว่าห้าปีแล้ว จนกระทั่งถึงจุดๆ นึงที่ผมคิดว่าผมควรจะมีชีวิตที่เป็นของตัวเองเต็มๆ สักที ซึ่งผมต้องมั่นใจว่า เมื่อผมออกไปแล้ว ผมต้องสามารถไปได้ไกลอย่างที่ตัวเองฝันไว้ และสถานการณ์ มันก็เริ่มขมวดให้สิ่งที่ผมคิดฝันไว้ ตั้งเค้าโครงเป็นจริงขึ้นมาลางๆ
ผมจำได้ว่า ตอนนั้นเป็นวันกราบไหว้บรรพบุรุษของประเพณีจีน หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า เช็งเหม็ง น่ะครับ ซึ่งเช็งเหม็งปีนี้ ก็ไม่ต่างจากปีก่อนๆ หากมองในแง่ของบรรยากาศและสถานที่ หากแต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือ
“เฮ้ย เฮีย... สบายดีเปล่า โคตรคิดถึงเฮียเลย”
ชายวัยกลางคน รูปร่างสันทัดผิวพรรณสะอาด เดินเข้ามายกมือไหว้ป๊าของผมอย่างสนิทสนม ป๊ามองอย่างงงๆ พอจำได้ก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“เฮ้ยเล็ก ไปไงมาไง มาจากอเมริกาเมื่อไรกัน” พ่อผมทักทายผู้มาใหม่
“มาได้อาทิตย์กว่าแล้วเฮีย มาเยี่ยมแม่ วันนี้มีโอกาสมาที่นี่ มาหาเฮียโดยเฉพาะ... แล้วนี่ใคร ลูกเฮียเหรอ”
“เออ... ชื่อดิน... เฮ้ย...เล็ก เอ็งเอามันไปอยู่อเมริกาด้วยสักคนสิ...” ป๊าผมพูดอย่างไม่อ้อมค้อมจนผมตะลึง เคยได้ยินมาเหมือนกันว่า ป๊ามีลูกพี่ลูกน้องอยู่อเมริกา วันนี้เจอตัวเป็นๆ จนได้
อาเล็ก มองผม ยิ้มอย่างใจดี “มันหล่อนี่หว่าเฮีย... ไง ดิน อยากไปอเมริกาไม๊”
“ครับ อยากไปครับ”
อาหยิบเอานามบัตรใบนึงออกมาจากกระเป๋าสตางค์ ส่งให้ผม
“เอ็งไปสอบ TOEFL ให้ได้สัก 500 นะแล้วเอ็งเขียนจดหมายหาอาที่นี่” อาวงที่อยู่ในนามบัตรให้ ผมรับมาเก็บไว้อย่างดี นี่เป็นเรื่องนึง ที่ผมดีใจโดยไม่รู้เลยว่า... มันเป็นสาเหตุหนึ่งของการพัดพราก ระหว่างผมกับไอ้ชล….
... ตอนนั้น ผมเพิ่งเปลี่ยนงานใหม่ เข้างานตอนบ่ายสาม เลิกงานก็เกือบเที่ยงคืน กลับถึงบ้าน ก็ร่วมตีสอง เพราะต้องต่อรถเมล์หลายต่อ กว่าจะถึงบ้านพี่ธีร์
ความที่ยังเป็นหนุ่มห้าว หลังจากเลิกงาน แทนที่ผมจะตรงกลับบ้าน ผมกลับใช้เวลาหลายวันในสัปดาห์ เถลไถลไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ ร่วมงานบ้าง หรือไม่ก็ไปหาไอ้ชลบ้าง กว่าจะกลับก็ดึก ตีสอง ตีสาม หรือ ถ้าไปหาไอ้ชลก็เช้า เก้าโมง กว่าผมจะกลับบ้าน... นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้หลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างเริ่มเปลี่ยนแปลง
กิจวัตรในวันทำงานปกติของผมคือ ช่วงเช้าผมก็จะทำงานบ้าน ตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้บ้าง พอสายๆ ก็ใช้เวลากับการออกกำลังกาย ซึ่งเครื่องออกกำลังกายที่บ้านพี่ธีร์ มีค่อนข้างครบครันในห้องหลังบ้าน จนเกือบเที่ยง ค่อยขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ลงมาทานอาหารกลางวันกับพี่ธีร์ ถ้าพี่ธีร์อยู่บ้าน ก่อนจะออกไปทำงานประมาณบ่ายโมง
ส่วนพี่ธีร์จะออกจากบ้านไม่แน่นอน ด้วยความที่เป็นกิจการของตัวเอง บางวันพี่ธีร์ก็ทำงานอยู่กับบ้าน ซึ่งเราจะมีเวลาเจอหน้ากันเต็มๆ ในช่วงเช้านั่นเอง (แฮ่ม... การบ้าน ก็จะมาทำกันในช่วงเช้านั่นแหละครับ)
คืนหนึ่ง ผมกลับมาถึงบ้านประมาณ ตีสาม ไขกุญแจประตูเล็กที่รั้วเข้ามา ถอดรองเท้าที่ๆ วางรองเท้า ผมสังเกตุเห็นรองเท้าผ้าใบกีฬาแบบที่วัยรุ่น (สมัยนั้น) นิยมใส่วางอยู่สองคู่
“รองเท้าใคร” ผมนึกอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ขึ้นไปถึงบนห้องที่ผมนอนกับพี่ธีร์ ไขกุญแจเข้าไปก็เห็นพี่ธีร์นอนอยู่ที่ด้านหนึ่งของเตียงตามปกติ... ผมจึงเดินเข้าไปห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ ก่อนจะมานอนที่ฝั่งด้านที่นอนประจำ
รุ่งขึ้น ผมตื่นมาประมาณสิบโมงเช้า ลงมาข้างล่าง ก็เห็นพี่ธีร์นั่งอยู่ในห้องทำงานติดกับห้องทานข้าว กำลังคุยกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง หน้าตาค่อนข้างหล่อ ล่ำสัน สูงประมาณร้อยเจ็ดสิบสอง พอเห็นผมเดินลงมาพี่ธีร์ก็หันมาทัก
“อ้าวดิน ตื่นแล้วเหรอ มานี่สิ มารู้จักกันหน่อย ตอง นี่พี่ดินนะ ดิน นี่ตอง ญาติห่างๆ ของพี่ มาเรียนหนังสืออ่ะ”
ไอ้ตอง ยกมือไหว้ผม มีแววประหม่าเล็กน้อย ผมยกมือรับไหว้ ยิ้มให้... ก่อนจะเดินไปรับประทานอาหารที่ แม่บ้านจัดไว้ให้ผม...
ทานเสร็จ ผมก็ทำกิจวัตรของผมตามปกติ คือรดน้ำต้นไม้ที่ปลูกอยู่รอบๆ บ้าน ริดกิ่งต้นไม้ที่รกบ้าง... แต่ที่ไม่ปกติก็คือ มีสายตาอีกคู่จับจ้องผมอยู่ ไม่ว่าผมจะทำอะไร จนกระทั่งเสร็จ ผมก็เดินไปที่ลานหลังบ้านที่มีเครื่องออกกำลังกายวางอยู่
ผมเล่นของผมไปตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ ตั้งแต่หน้าอก แขน ขา หน้าท้อง จนเหงื่อชุ่ม ผมก็ถอดเสื้อเหลือแต่ กางเกงบอลขาสั้นผ้าร่มที่มีซับในอยู่ในตัว อยู่เพียงตัวเดียว...
“สนใจเล่นบ้างไหมล่ะ ตอง... วันหลังมาเล่นกับพี่ดินเค้าก็ได้นะ” พี่ธีร์กับไอ้ตองมายืนดูผมเมื่อไรไม่รู้ เพราะผมนั่งซิตอัพหันหลังให้
“ครับ วันหลังต้องให้พี่ดินแนะนำบ้างครับ ผมอยากมีกล้ามอย่างพี่ดิน” ไอ้ตองพยักหน้า
“ได้ครับ วันหลังมาเล่นด้วยกัน...” ผมยิ้มให้ มีคนเล่นด้วยมันดีกว่าเล่นคนเดียวเยอะ
พี่ธีร์บอกว่า วันนี้จะพานายตอง ไปซื้อของใช้ ผมพยักหน้า พักเหนื่อยสักครู่ ผมก็หันไปเล่นต่ออีกพักใหญ่ ก่อนจะไปอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมตัวไปทำงาน
ลงมาข้างล่างเกือบบ่ายโมงแล้ว แม่บ้านกำลังจัดอาหารกลางวันให้ผม (คือแม่บ้านเค้าจะรู้ครับ พอผมขึ้นไปอาบน้ำ เค้าก็จะกะเวลา เตรียมอาหารง่ายๆ แบบจานเดียวให้ผม ยกเว้นแต่ผมจะสั่งเป็นอย่างอื่น)
“ไง เดือน... วันนี้ทำอะไรให้กินอ่ะ” ผมทักทายตามปกติ
“ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าค่ะ คุณดินทานเลยนะคะ”
“ฮื่อ...” ผมพยักหน้า ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ... ครู่เดียว ก๋วยเตี๋ยวราดหน้า หน้าตาน่าทาน ก็มาวางให้ตรงหน้า พร้อมกับเครื่องปรุง ก่อน
จะหันไปรินน้ำจากขวดใส่แก้วมาวางข้างๆ
“คุณดิน เจอคุณตองแล้วใช่ไหมคะ”
“ฮื่อ... น้องพี่ธีร์น่ะเหรอ” ผมถามก่อนจะตักราดหน้าที่ปรุงแล้วใส่ปาก
“คะ.. ค่ะ..” แม่บ้านตอบสะดุดนิดนึงอย่างมีพิรุธ ผิดสังเกต
“ทำไมล่ะ” ผมถามเรื่อยๆ “แล้วเค้านอนที่ไหนล่ะ”
“ห้องเล็กข้างบนน่ะค่ะ”
ผมพยักหน้า... สงสัยนิดๆ แต่ไม่เอ่ยอะไรต่อ เพราะไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดให้คนใช้ฟัง...
คืนนั้น หลังจากทำงานเสร็จ ผมก็แวะไปหาไอ้ชลที่หอ... หลังจากออกแรงกะมันไปคนละยกแล้ว ผมก็เล่าให้มันฟังเรื่องพี่ธีร์กับไอ้ตอง
“มึงก็เลยคิดว่า เมียมึงจะมีชู้” ไอ้ชลสรุป
ผมหัวเราะหึๆ “ที่ถูก ต้องเรียกว่า ผัวน้อยว่ะ...”
“แล้วมึงจะทำไงต่ออ่ะ ดิน”
“ไม่ทำไงอ่ะ กูก็อยู่ของกูไป เค้าอยากมีก็มี แต่ถ้าวันไหนเค้าไม่อยากมีกูให้รกหูรกตา กูก็ออกมาอยู่ของกู” ผมยักไหล่ ตอบอย่างไม่ยี่หระ ตอนนั้นผมเริ่มหาข้อมูล กับเตรียมตัวฟิตภาษา เพื่อเตรียมสอบ TOEFL บ้างแล้ว
“มึงอ่ะ ไม่ทำการบ้านหรือเปล่า กลับดึกๆ ดื่นๆ...” ไอ้ชลมันว่าผม
“มึงนึกเหรอว่า กูกลับดึกๆ...แล้วกูจะรอด” ผมบอกมันยิ้มๆ “ถึงกูจะกลับดึก เค้าหลับแล้วก็จริง แต่ตอนเช้า พี่เค้าก็ล้างหน้าไก่กูแทบทุกเช้า...”
“ยังไง” ไอ้ชลมันถามอย่างอยากรู้ พร้อมกับลูบคลำท่อนKของผมอยู่ไปมา
“ก็... กูนอนตื่นมา เค้าก็ดูดของกูอยู่แล้ว... มึงจะให้กูทำไงวะ”
“ก็มึงเสือกนอนแก้ผ้ายั่วนี่หว่า แต่ว่าไปมึงก็ชอบอยู่แล้วละว้า... ไอ้ตัวเงี่ยน” ไอ้ชลมันบีบลำท่อนที่แข็งผงกงึกๆ อยู่ในมือมัน
ผมหัวเราะหึๆ เอามือมาจับหัวมันดันลงไปด้านล่าง... “ว่าแล้วดูดของกูอีกดิ ชล... นะครับ เมียคร๊าบ ดูดKผัวหน่อย” ผมทำเสียงอ้อน
ไอ้ชลมันไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว มันกวาดปลายลิ้นนุ่มๆ เลียที่กระจังเงี่ยงบานๆ ตรงส่วนหัว โอบกระหวัดอย่างชำนาญ ก่อนจะอ้าปากกว้าง อมเข้าไปทั้งหัวดูดแรงๆ สองสามหนแล้วเงยหน้าขึ้นมา
“ก็ของมึง น่าดูดอ่ะ ดิน... หัวโต บานแข็ง เต็มไม้เต็มมือดี”
ผมขมิบกล้ามเนื้อให้ท่อนKผงกสู้มือไอ้ชลที่กำส่วนโคนแน่น... แอ่นสะโพกเชิญชวนมันให้ทำงานต่อ
“น่าดูด ก็ดูดดิ ชล... อูยยยย ซี๊ดดดซซซ อาซซซ ชล มึง สุดยอด” ผมครางซี๊ดปาก สะใจเมื่อไอ้ชลมันสนองตอบคำเชิญชวนของผมด้วยการอมเข้าไปในปากช้าๆ แรงดูดในปากของมัน ทำให้ลำท่อนKของผมจมลึกลงไปช้าๆ เป็นจังหวะ ทีละน้อยๆ ครู่เดียว ริมฝีปากไอ้ชลก็โอบกระหวัดรอบโคนท่อนลำเจ็ดนิ้วของผม ท่อนKขนาดซองบุหรี่แตก แถมมุกอีกหกเม็ด หายเข้าไปอยู่ในปากอุ่นๆ ของมันไม่เหลือสักกระเบียด
ไอ้ชลมันอมKของผมอยู่ครู่ใหญ่ จึงค่อยๆ คายออกมา พอหมดมันก็ถอนหายใจเฮือก
“เฮ้อ... ดิน Kมึงใหญ่ขึ้นหรือเปล่าวะ... กูรู้สึกว่า มันใหญ่กว่าเมื่อก่อนอีกอ่ะ...”
“มึงวัดดิ” ผมแอ่นKสู้มือไอ้ชลที่จับที่โคนจนKผมถอกออกมาแดงก่ำ เส้นเอ็นโปนแข่งกับเม็ดมุกอย่างน่าดู
ไอ้ชล หันไปเปิดลิ้นชักหยิบสายวัดออกมา ถอกKของผมออกมาจนสุด เอาส่วนปลายแตะทาบที่โคนK แล้วทาบมาจนสุดปลายหัวบาน... “เจ็ดนิ้วหนึ่งหุน” ไอ้ชลอ่านตัวเลขที่สายวัด แล้วเอาสายวัดทาบตรงกลางลำที่เส้นเลือดโปนเป็นเส้น ตวัดให้ชนรอบ ก่อนจะเอามาดู “หกนิ้วหกหุน...” ไอ้ชลขานตัวเลขอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยออกมา “แมร่ง หัวโต... ฝังมุกอีกตะหาก กู... รับไปได้ไงวะ” มันพึมพัมเบาๆ ก่อนจะจุ๊บส่วนปลาย ที่มีน้ำใสๆ ไหลเยิ้ม...
“อาซซซ ดิน มึงโคตรเซ็กซ์เลย... เอากูเหอะ ดิน กูอยากแล้ว...”
ไอ้ชลพูดเสียงอ้อน พร้อมกับส่งประกายตาฉ่ำเยิ้มด้วยความอยาก... ผมค่อยๆ ดึงมันขึ้นมานอนข้าง ก่อนจะพลิกตัวขึ้นทาบประกบริมฝีปาก แลกลิ้นกันพักนึง ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอและยอดอกสีน้ำตาลของไอ้ชลเม้มย้ำด้วยความชำนาญ
“อูยซซซ ดิน เอากูเหอะ กูไม่ไหวแล้ว กูอยากเป็นเมียมึงแล้ว อาซซซ ดิน..” ไอ้ชลครางกระเส่าพยายามดึงตัวผมให้ขึ้นมาทาบทับ ผมหยิบหลอดเควายมาบีบครีมใสๆ ทาที่ท่อนลำจนเป็นมันปลาบ ดูเหมือนจะไม่ทันใจไอ้ชลซะเลย มันเอามือไปจับKผม เข้ามาจ่อตรงรู ผมกดกระเด้าเบาๆ จนส่วนหัวบานผลุบเข้าไปมิดเงี่ยง
“ช้าๆ เบาๆ ก่อนนะดิน Kมึงใหญ่ มันคับ...” ไอ้ชลมันร้องปรามผม แต่ก็ดึงKผมไว้ไม่ปล่อย
ผมคาท่อนKผมไว้แค่นั้น ก่อนจะมาโจมตีที่หน้าอกมันอีกครั้ง พร้อมๆกับขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ จนไอ้ชลมันตายใจ ปล่อยมือจากท่อนK ไปโอบหลังผมแทน ผมได้ที กดทีเดียว พรวดเข้าไปทั้งลำ เม็ดมุกสะดุดปากทางมันกึกๆ จนปลายหัวบานยันติดผนังภายในจนผมรู้สึก ไอ้ชลถึงกับร้อง เอามือขยุ้มไหล่ผม
“เบาๆ ก่อนสิ ดิน... กูจุก อูยยยซี๊ดดซซซ”
ผมหัวเราะหุๆ “โดนมาหลายทีแล้วยังจุกอยู่อีกเหรอ ชล”
ไอ้ชลขมิบกล้ามเนื้อหูรูด... รัดโคนKจนผมรู้สึก ทำหน้ายู่ “อูยซซซ ชล เสียวว่ะ”
“มึงเอาเหอะ ดิน ช้าๆ ก่อนนะ” ไอ้ชล กระซิบบอกแล้วเอามือไปลูปกล้ามเนื้อแก้มก้นสองข้างของผมที่เกร็งเป็นลูกทุกครั้งที่ผมสาวKกระเด้าเข้าไป
“อา....อา....ซี๊ดดดดซซซ ดิน” ไอ้ชลร้องครางด้วยความเสียว
“เสียวไหมชล อูยซซซ อาซซซ” ผมร้องครางบ้างเมื่อไอ้ชลมันขมิบกล้ามเนื้อหูรูดรัดท่อนKผมที่ผ่านเข้าออก
“อา...อา...ดิน แรงๆ เลย ผัวครับ แรงอีก” ไอ้ชลหลุดเรียกผมออกมาตรงๆ พร้อมกระเด้งสะโพกสวนลำKเขื่องที่รูดเข้าออก เม็ดมุกสะดุดปากทางกึกๆ สร้างความเสียวให้ไอ้ชลมันไม่น้อย... ผมเห็นมันทำหน้าเบี้ยว ขมวดคิ้ว ไม่นานมันก็กำที่ต้นแขนผมแน่น กล้ามเนื้อกระตุก น้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นทะลักพรวดออกมาจากไอ้ชลน้อยเป็นจังหวะ หลายต่อหลายครั้ง
ผมเร่งจังหวะการซอยกระเด้า ถี่ยิบ จนกระทั่ง “อาซซซ ชล อูยซซซ กูออกแล้ว....”
ผมกระเด้าหนักๆ อีก สี่ห้าที ก่อนจะ กดKเข้าจนสุดหนอก ฉีดน้ำเข้าไปอย่างแรงหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะทาบตัวลงไปกับอกมัน หายใจหอบถี่กันทั้งคู่
“มีความสุขไหมชล...” ผมถามมันหลังจากอาการหอบถี่ของเราสองคนหายเป็นปกติ
“มาก... มึงล่ะ ดิน”
“อือ...” ผมพยักหน้า ยอมรับว่า ไอ้ชลมันมีอิทธิพลทางด้านเซ็กซ์กับผมไม่น้อย แค่มันจับๆลูบๆ Kผมก็แข็งผงาด ไม่ยอมลงจนกว่าจะน้ำแตกกันไปคนละสองรอบเป็นอย่างน้อยทุกครั้ง...
................................................................
ผมขอโทษนะครับ ที่หายไปนาน ตอนแรกว่าจะเลิกละ แต่ มันคาใจ ว่าทำงานไม่เสร็จ เลยกลับมาเขียนตอนที่ยังเหลือให้จบอ่ะครับ
-
:m25:
หุหุ อ่านเสร็จ
น้ำแตกตามกันไป
แต่บ่ายเลยตู
:jul1:
-
ทำใมพี่ชลต้องว่าพี่ดินขี้เงี่ยนด้วยอะ ทั้งๆที่.... :z1: อิอิ
นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว
-
ดีใจที่มาต่อ ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ยินดีที่คุณดินมาต่อครับ
คิดถึง
คุณดินยังมีblogอยู่ไหมครับ
เคยเข้าได้ แต่ช่วงหลังเข้าไม่ได้แล้ว
ถ้ามี ขอความกรุณาขอblog พร้อมรหัสเข้าอีกสักตรั้งเถอะครับ
ขอบคุณครับ
-
ยินดีที่คุณดินมาต่อครับ
คิดถึง
คุณดินยังมีblogอยู่ไหมครับ
เคยเข้าได้ แต่ช่วงหลังเข้าไม่ได้แล้ว
ถ้ามี ขอความกรุณาขอblog พร้อมรหัสเข้าอีกสักตรั้งเถอะครับ
ขอบคุณครับ
ลองดูในเมล์นะครับ...
-
พี่ดินมาต่อแล้วววว ดีจายยยย
:mew3:
-
ตอนที่ 58 ตัวสำรอง ออกลาย
ผมยังปฏิบัติตัวของผมไปตามปกติ ไปทำงานตอนบ่าย เลิกงาน ไปหาไอ้ชลบ้าง หรือกลับมาตอนตีสองตีสาม ตามแต่รถเมล์จะวิ่ง (สมัยก่อน จะมีรถเมล์ที่วิ่งตลอดคืนอยู่ไม่กี่สาย และจะวิ่งประมาณชั่วโมงละคันครับ)
สมาชิกใหม่ในบ้าน “ไอ้ตอง” ก็เริ่มไปเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัยแถวคลองประปาครับ บางวัน ไอ้ตองก็จะออกไปพร้อมกับพี่ธีร์ แต่บางวันก็จะออกไปเอง... อ้อ ผมลืมบอกไป ไอ้ตองมันจบ ปวส. มาครับ แล้วมาต่อปริญญาตรี จากการคุยกันในวันหนึ่งที่มาออกกำลังกายกับผม
เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น เพราะวิชาที่น้องเค้าเรียนอยู่และไม่ค่อยเข้าใจ ก็เป็นวิชาที่ผมเรียนเป็นวิชาเอกที่ผมถนัด บางครั้งมันก็ยังเอามาให้ผมสอนให้อยู่บ่อยๆ เหมือนกัน
เวลาผ่านไปเป็นเดือน เราสามคนอยู่ในบ้านเดียวกันอย่างปกติสุข ผมเริ่มเชื่อว่า ไอ้ตองมันเป็นญาติของพี่ธีร์ และมาพักเพื่อเรียนหนังสือของมันจริงๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง
วันนั้น ผมอยู่บ้านคนเดียว มันเป็นวันหยุดของผม พี่ธีร์กับไอ้ตองออกไปแล้ว ตั้งแต่ตอนสายๆ ผมออกกำลังกายเสร็จ ก็จัดโต๊ะทำงาน อันที่จริงมันก็ไม่ได้สกปรกอะไรหรอกครับ เพียงแต่มันมีเอกสารบางอย่างที่ผมเก็บๆ ไว้ทั้งที่ยังต้องใช้ และไม่ใช้แล้ว รวมกันอยู่ ก็เลยเลือกๆ โดยอันที่ต้องใช้ก็จัดเข้าแฟ้มเก็บเรียบร้อย ส่วนอันที่ไม่ได้ใช้ ก็เก็บรวมๆ ใส่ถุงเพื่อเอาไปทิ้งที่ถังขยะหน้าบ้าน
หลังจากที่จัดเก็บเอกสารที่ต้องใช้เสร็จเรียบร้อย ผมก็หิ้วถุงพลาสติคที่ใส่เอกสารที่ไม่ได้ใช้เดินลงไปข้างล่าง เพื่อเอาไปทิ้งถังขยะที่มุมข้างรั้วบ้าน พอเปิดฝา ผมก็ชะงักกึกเมื่อเห็นถุงอีกอันถูกทิ้งอยู่ในนั้นแล้ว
มันคงจะไม่มีอะไรแปลก หากแต่ว่า สิ่งของที่อยู่ในถุงหูหิ้วใสอันนั้น มันเด่นชัดเป็นหลักฐาน... ครับ มันคือถุงอนามัยใช้แล้ว ที่กระเปาะส่วนปลาย ยังมีของเหลวสีขาวขุ่นๆ บรรจุอยู่...
ผมกัดริมฝีปากอย่างนึกเคืองหน่อยๆ เออ... สิ่งที่ผมคิดไว้มันเป็นจริง เพียงแต่สิ่งที่พี่ธีร์กระทำ มันเหมือนกับการทรยศต่อคำพูดของตัวเองที่บอกว่ารักผมคนเดียว ผมคิด... ก่อนจะโยนถุงขยะของผมลงไปพร้อมกับปิดฝาถังสนิท
เดินขึ้นบ้าน อาบน้ำแต่งตัวออกไปหาไอ้ชลดีกว่า...
“หึงเค้าดิ...” ไอ้ชลมันถามผมยิ้มๆ เมื่อผมเล่าให้มันฟังว่าผมเห็นอะไรมา
ผมยักใหล่ “ก็ไม่เชิง... เพียงแต่กูไม่คิดว่า สิ่งที่กูพูดเล่นๆ กับมึงจะเป็นจริง”
“แล้วมึงว่าไง”
“ก็ไม่ยังไง... ดูไปก่อน” ผมตอบมัน แต่ไม่ได้บอกว่ามีบางอย่างที่ผมจะทำในระหว่างนั้น...
ตอนนั้น ผมสมัครสอบ TOEFL เอาไว้แล้ว (สมัยก่อน จะสอบ TOEFL จะต้องกรอกใบสมัคร ส่งไปที่ศูนย์ พร้อมกับ แคชเชียร์เช็ค และต้องรอตอบกลับมาพร้อมกับสนามสอบที่เราเลือกไว้) ตอนนี้ผมก็พยายามซุ่มอ่านหนังสือคู่มือสอบด้วยตัวเอง รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง
ผมทำตัวตามปกติ เหมือนไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในบ้านบ้าง เรื่องเซ็กซ์กับพี่ธีร์ ผมก็ทำไปตามปกติ เพราะส่วนใหญ่ พี่ธีร์ จะเป็นคนเริ่มก่อน เพียงแต่พักหลังเว้นระยะไป... ก็แหง๋ละ มีสำรองกินอยู่ทุกวัน แถมยังใหม่ๆ สดๆ ซะด้วย... จนกระทั่ง...
วันนั้น เป็นวันหยุดของผม และเป็นอีกวันที่พี่ธีร์ไม่อยู่บ้าน ออกไปที่ร้านตั้งแต่สายๆ แล้ว ไอ้ตองก็ไปมหาวิทยาลัย ผมอยู่บ้าน ออกกำลังกายเสร็จ อาบน้ำ ทานอาหารกลางวันที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้ ก่อนจะขึ้นมานั่งอ่านหนังสือที่โซฟาในห้องนอน อ่านๆ ไปหนังตาก็เริ่มหย่อนลง ด้วยความเพลีย เพราะเมื่อคืน ผมแวะไปหาไอ้ชลมา ฟาดกับมันไปสองรอบ ก่อนจะกลับมาถึงบ้านร่วมตีสี่... (ต้องไปส่งส่วย...ไม่ได้ เดี๋ยวมันนอกใจผม... แฮ่ม)
หลับไปพักนึง รู้สึกตัวอีกที เมื่อมีคนมาเคาะประตู
“พี่ดินครับ ผมตองเอง ผมเข้าไปได้ป่ะ”
“อือม... เข้ามาสิ ตอง” ผมส่งเสียงอนุญาต ก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงพนักโซฟานอน
“พี่ดิน นอนหลับอยู่หรือเปล่าครับ” เจ้าตองถามผม เมื่อเข้ามานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันอีกด้าน
“อืมมมม ตื่นพอดีน่ะ” ผมบอก “มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าหรอกครับ ผมกลับจากมหา’ลัย ไม่มีคนคุยด้วย เหงาๆ อ่ะครับ รู้ว่าพี่ดินอยู่เลยขึ้นมาหา...”
“อือ...” ผมพยักหน้า ปิดหนังสือภาษาอังกฤษที่อ่านค้างอยู่ ก่อนจะวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง
“พี่ดินขยันจังครับ ผมเห็นอ่านหนังสือตลอด” เจ้าตองชวนคุย
“ก็อ่านทบทวนน่ะ” ผมบอก แต่ความจริงแค่ครึ่งเดียว เพราะยังไม่อยากบอกใครว่าเตรียมตัวไปอเมริกา
ไอ้ตอง นั่งคุยกับผมพักใหญ่ ถามโน่นถามนี่ แล้วสายตาของไอ้เด็กนั่น ก็มองไปเห็นม้วนวีดีโอที่ผมวางไว้ที่ชั้น (เป็นม้วนครับ สมัยนั้นยังไม่มี วีซีดี หรือ ดีวีดี)
“วีดีโอเรื่องไรครับ พี่ดิน” เจ้าตองถาม
ผมมองตามแล้วหัวเราะหึๆ “หนังโป๊น่ะ...”
“ผมดูได้ป่ะ...” เจ้าตองหันมาถาม ตาเป็นประกาย...
“ก็เปิดดูซิ” ผมอนุญาต เพราะเจ้าตองเอง ถึงจะเด็กกว่าผม แต่ก็ไม่ใช่เด็ก อายุยี่สิบบรรลุนิติภาวะแล้ว และถึงไม่... ผมก็ไม่ใช่จะเคร่งครัดจริยธรรมอะไรมากมาย...หุหุ
มันเป็นหนังเรท xxx เรื่อง Ibiza ที่พระเอกหนังโป๊คนดัง Rocco Siffredi เล่นเรื่องแรกๆ... พอหนังเริ่ม เจ้าตองก็ถอยมานั่งที่เดิม...
เราดูกันไปสักพัก ผมไม่รู้ว่าเจ้าตองมันรู้สึกยังไง แต่ผมน่ะ เอาหมอนอิง ปิดเป้ากางเกงบอลผ้าร่มที่ใส่อยู่ตัวเดียวเอาไว้ เพราะไอ้ดินน้อยมันผงาด ผงกหัวงึกๆ จนผมต้องเอามือล้วงไปลูบมันเล่น ส่วนเจ้าตองเอง ก็ถอยมานั่งพิงพนักโซฟาด้านหลัง ชันเข่าขึ้นมากอดไว้กับอก...
“พระเอกนั่นKใหญ่จริงๆ เลยครับ พี่ดิน” เจ้าตองพูดเบาๆ สายตาไม่ละจากหน้าจอ
“อือ...” ผมตอบ ตาดูจอ แต่มือผมล้วงเข้าไปลูบไอ้ดินน้อยอย่างปลอบโยน พั่บผ่า ถ้าไอ้ชลอยู่ตรงนี้ ผมคงไม่ต้องลูบไอ้ดินน้อย เอง... ป่านนี้คงถูกอมเข้าไปหมดแท่งแล้ว...
จู่ๆ ไอ้ตองก็หันมาถามผม... “เงี่ยนเหรอครับ พี่ดิน ผมเห็นพี่ลูบKไม่ปล่อยเลย”
“เออดิ... แมร่ง... ซี๊ดดดซซซซ” ผมอดสูดปากตามไม่ได้ เมื่อ อีสาวตัวนางในจอ อมKดุ้นใหญ่ของไอ้หนุ่ม Rocco เข้าไปครึ่งดุ้น ดูดรูดเข้ารูดออก แต่ ผมว่าลีลายังแพ้ไอ้ชลอยู่ดี...
“ให้ผมช่วยไหมครับ พี่ดิน... ให้ผมช่วย... นะครับ” อ้าว... เฮ้ย... ไอ้ตอง ไม่รอให้ผมอนุญาต จู่ๆ ก็ดึงหมอนที่ผมปิดเป้าเอาไว้ เหวี่ยงไปทางนึง ก่อนจะก้มลงจูบที่เป้ากางเกงบอลของผม ที่ไอ้ดินน้อยดันกางเกงโป่งนูนเป็นรูปเป็นท่อน
“อาซซซซ พี่ดินครับ อูยยซซซ สุดยอด ฝังมุกด้วย...” ไอ้ตองครางอย่างสะใจ เมื่อดึงกางเกงของผมหลุดไปทางปลายเท้า ด้วยความช่วยเหลือกึ่งสมยอมของผมเอง ท่อนKฝังมุกขนาดเจ็ดนิ้วของผม ผงกหัวงึกๆ
ไอ้ตองจับขาผมแยกออกแทรกตัวเข้าไป เงยหน้ามองผมด้วยแววตาหยาดเยิ้มหื่นกระหาย มือสากๆ จับKผมตั้งขึ้น ก้มลงไปไล้ลิ้นเลียเบาๆ ที่หัวถอกซึ่งมีน้ำเยิ้มอยู่ก่อนแล้ว สัมผัสของลิ้นนุ่มๆ ทำให้ผมเสียวซ่านไปทั้งตัว ความอุ่นจากโพรงปากของมันค่อยๆ โอบรอบลำKลงไปจนเกินครึ่งลำ ดุนตวัดลิ้นมันไปมากับของเงี่ยงบานเป็นกระจัง ก่อนจะถอนปากออกใช้มือจับท่อนเนื้อถอกจนสุด เม็ดมุกโปนเป็นปุ่ม เรียงกันตามลำอย่างน่ากลัว... ไอ้ตองตาลุกวาว เหมือนได้เห็นของอร่อย แลบลิ้นโลมเลียไปรอบลำKสลับกับใช้มือถอกยาวๆ พร้อมๆ กับเงยหน้ามองผม
“ซี๊ดดดส์... ตอง อาซซซซ” ผมต้องครางออกมา ไอ้ตองไล้ลิ้นไปที่พวงไข่โดยที่มือก็ยังชักแก่นเนื้ออยู่ไม่ขาด มันทั้งเลียทั้งดูดหนังกระโปกพี่ยานห้อยจนผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“โอ้ว์... ตองครับ” ไอ้ตองดูดไข่ผมเข้าไปทั้งใบ ใช้ลิ้นตวัดเลียอย่างชำนาญ ทำสลับไปมาทั้ง 2 ข้างเหมือนกลัวไข่ข้างใดข้างหนึ่งจะน้อยใจ ก่อนจะเลียไล้ตั้งแต่พวงไข่ขึ้นมาถึงโคนเลื่อยขึ้นไป จนถึงหัวบานค่อยๆ อมมันลงไป ผงกหัวใช้ริมฝีปากรูดKขึ้นลงทั้งใช้มือถอก ปากอุ่นๆ ห่อจนกระชับลำKผม นับว่าไอ้ตองเองก็มีลีลาการอมKที่มหัศจรรย์คนหนึ่งทีเดียว
“อาซซซ พี่ดินครับ... สุดยอดK” ไอ้ตองคราง เมื่อคายปากจากKผมออกมา สองมือกดที่โคน จนKผมถอกออกมาหัวบานแดงก่ำ เส้นเลือดโปน สลับกับเม็ดมุกทั้งหกที่ผมฝังไว้ใต้หนังหุ้มรอบลำเป็นระยะๆ อย่างน่าดู...
“ชอบKพี่เหรอ ตอง” ผมถามเสียงพร่า...
“ครับพี่ดิน... Kพี่โคตรเซ็กซ์เลย... อาซซซ อืมมมม” ประโยคสุดท้ายไอ้ตองมันอมปลายอวบบานของKผมไว้ในปาก ดูดแรงจนผมต้องแอ่นสะโพกยกตามปากของมันอย่างสุดเสียว...
“อาซซซ ตอง... เอ็งดูดK สุดยอด... อาซซซ นั่นแหละ ดูดไข่พี่ด้วยสิ... อาซซซ ซี๊ดดซซซ เสียว อูยซซซ” ผมครางกำกับบท เสียงกระเส่า
ไอ้ตองดูดไข่ทั้งสองใบของผมไว้ในปาก เม้มดึงจนยานออกมา ก่อนจะปล่อยออกเสียงดังพลั๊บ... จนผมจุกน้อยๆ ครางด้วยความเสียว “อูยซซซ ซี๊ดดดซซซซ อาซซซ”
พอรู้ว่าจุดอ่อนของผมอยู่ที่ไหน ไอ้ตองก็ระดมโจมตีพวงไข่ผมไม่หยุดอยู่พักใหญ่ ก่อนจะจับKผมถอกจนสุดกั่น เม็ดมุกโปนแข่งกับเส้นเลือดอย่างน่าดู...ไล้ลิ้นเลียขึ้นมาตามลำ พอถึงเม็ดมุก มันก็เอาริมฝีปากเม้ม ไล้ลิ้นเลียอย่างรัญจวน...
“อาซซซ ตองง...” ผมคราง... เสียวน่ะไม่เท่าไรหรอกครับ แต่ มันสยิวมากกว่า ที่มีคนดูดเลียเม็ดแข็งๆ ที่ฝังอยู่ใต้หนังหุ้มK “อูซซซ ซี๊ดดซซ” จากเม็ดหนึ่งไปอีกเม็ดหนึ่ง จนครบองค์ หกเม็ด ไอ้ตองก็ไล้เลียขึ้นมาถึงกระจังบาน ลิ้นทรงพลังของมันกระหวัดเลียไปตามขอบกระจังรอบๆ หัว ก่อนจะอ้าปากอมเข้าไปจนมิด... ดูดจนแก้มตอบ...
“อาซซซ ตองซี๊ดดซซว อูยซซซ เอ็ง ดูดK สุดยอด...”
นานพอดูที่ผมปล่อยให้ไอ้ตองมันดูดแท่งKของผม ซึ่งไอ้ตองมันก็พยายามอย่างยิ่งที่จะดูดKผมให้น้ำแตก แต่ไม่เป็นผล จนมันหอบน้อยๆ... คราง...
“อาซซซ พี่ดินครับ ผมอยากกินน้ำพี่ดิน ให้ผมกินน้ำพี่ดินนะครับ...” ไอ้ตองบอก ดึงผมให้พลิกตัว คล่อมหน้าอก ดูดเลียที่ไข่ผมไปถึงเส้นสองสลึงก่อนจะอมหัวบานไว้ในปาก...
ผมเอามือข้างหนึ่งเท้าไว้ที่พนักด้านหัวของไอ้ตอง มืออีกข้างกำลำท่อน รูดเบาๆ หย่อนสะโพกให้พวงไข่ของผมตรงกับปากของไอ้ตอง... ให้มันดูด
เสียง ครางจากทีวี ดังมาแต่ดูเหมือนเราสองคนจะไม่สนใจแล้ว ไอ้ตองดูดพวงไข่ของผมอย่างเมามัน เอาเป็นเอาตายขณะที่ผมรูดสาวลำKอย่างรวดเร็ว... จนพักใหญ่
“อาซซซ ตอง... อูซซซี๊ดซซซ พี่ออกแล้ว” ผมโหย่งสะโพกขึ้นมา กดปลายKให้ตรงกับปากไอ้ตองที่อ้าปากคอยอยู่ น้ำเงี่ยนระลอกแรกฉีดเข้าปากมันอย่างแม่นยำ ความแรง ทำให้กระฉอกจนออกมาเลอะมุมปาก แต่ระลอกถัดมา ไม่พลาด เพราะไอ้ตองมันเหนี่ยวสะโพกของผมให้ลงต่ำ ทำให้หัวบานอวบของKผมเข้าไปอยู่ในปากมันทั้งหัว แถมยังดูดแรงจนแก้มบุ๋มทั้งสองข้าง จนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกของผมหมดลง
“อาซซซ ซี๊ดดดซซซซ” ผมคราง เพราะไอ้ตองมันไม่หนำใจ รีดของเหลวที่ตกค้างอยู่ในท่อใต้ลำKของผมออกมาดูดกินจนไม่เหลือสักหยด...
จนอาการเกร็งกระตุกของผมหยุดลง ผมถึงเห็นไอ้ตองมันล้วงมือลงไปในขอบกางเกงยางยืดที่ใส่อยู่ ผมเห็นมันทำท่ายุกยิกอยู่ไม่นาน มันก็เกร็งกระตุก หลับตาปี๋ ดูดKผมแรงกว่าเดิม
“อี๊อออมมมม” ไอ้ตองคายKของผมออกมา หอบน้อยๆ อย่างเหน็ดเหนื่อย...
ผมหงายตัวลงนอนหงายบ้าง หอบหายใจเบาๆ ไอ้ตองมันยกหัวขึ้นหนุนที่โคนขาผม จูบฟอดที่พวงใข่ ไล่ละมาถึงลำท่อนที่ยังผงาดแข็งแกร่ง...
“พี่ดินครับ... พี่รู้ป่ะ... Kพี่แม่ง โคตร เซ็กซ์เลย...” ไอ้ตองกระซิบเบาๆ
“ยังไงวะ...”
“Kใหญ่ ไข่ใหญ่ ลำตรงเชิด หัวบาน... เส้นเลือดโปน แค่นี้ ก็เซ็กซ์ฉิปหายแล้ว พี่แม่งยังไปฝังมุกอีก... สุดยอด” ไอ้ตองมันบอก... “เวลาถอกที แมร่งยังแข็งโคตรแถมเวลาเงี่ยน พี่แมร่ง ไปหมดเลยทั้งหน้าทั้งตา หื่นสัด”
ผมหัวเราะหึๆ เพราะไอ้ชลกับพี่ธีร์ก็เคยบอกอย่างนี้เหมือนกัน... มิน่าแต่ละคนถึงชอบจับKผมถอกกันจริงๆ...ทั้งไอ้ชล พี่ธีร์ แล้วนี่ก็ยังไอ้ตองอีก
“แล้วนึกไงวะ มาดูดKพี่” ผมถาม
“ก็... ผมชอบพี่... ชอบตั้งแต่วันที่ผมเห็นพี่วันแรกแล้ว...” ไอ้ตองสารภาพ “เห็นพี่นุ่งกางเกงบอล เล่นกล้าม หน้าท้องเป็นลูก เป้าตุง...ผมก็ใจสั่นแล้ว”
“วันนี้สบโอกาส ชวนกูดูหนังเอ๊กซ์ปลุกอารมณ์ แล้วดูดKกูเลย” ผมต่อให้ ไอ้ตองอาย หน้าแดง...แต่ไม่ปฎิเสธ...
“พี่อย่าบอกพี่ธีร์นะครับ” ไอ้ตองมันเงยหน้าขึ้นบอกผม แววตาอ้อนวอน
“ม่ายอ่ะ กูจะบอก...” ผมบอกมันยิ้มๆ...
“พี่ดินอ่ะ...” ไอ้ตองทำเสียงอ้อน...
“มึงต้องดูดKกูอีก สองรอบวันนี้...” ผมบอกมันเล่นๆ...
“โห... พี่... นึกว่ายาก... ดูดทุกวันยังไหว...” ไอ้ตอง เหนี่ยวKผมที่ยังผงาดแกร่งเต็มขนาดลงมาอมเข้าปากไปทั้งหัว
“เฮ่ย เอาจริงเรอะ...” ผมสะดุ้ง ตกลงมันเป็นอะไรกับพี่ธีร์วะ
ไอ้ตองพยักหน้า ทั้งที่ยังอมKผมอยู่เต็มปาก... มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ปล่อยเลยตามเลยละกัน
วันนั้น ไอ้ตองมันเอาจริง ดูดKผมจนน้ำแตกไปอีกรอบ ส่วนรอบที่สาม ไอ้ตองมันอยากลองเป็นเมียผมว่าจะเป็นยังไง ผลคือไอ้ตองกอดผมแน่น น้ำแตกกระจายเองโดยไม่ต้องชัก และคงจะมีอีกรอบแน่ๆ ถ้าไม่ได้ยินเสียงรถพี่ธีร์เข้ามาซะก่อนมันเลยต้องคายKผมออกมา ก่อนจะบอกจนผมเสียวท้องน้อย...
“ฝากไว้ก่อนเหอะ วันหลังจะดูดให้ซีดเลย...”
“อย่างกะกูกลัว” ผมบอก พร้อมกับหลิ่วตาข้างนึงให้มัน...
อันที่จริงผมก็ไม่ได้อะไรกับไอ้ตองมันมากนักหรอกครับ เพียงแต่แอบหมั่นไส้และสะใจ พี่ธีร์อยู่ลึกๆ ว่าเด็กที่พี่ธีร์คิดจะเอามาแทนผม กลายเป็นชักศึกเข้าบ้านไม่รู้ตัว...
-
โอยยยยเกิดอาการวิงเวียน :really2:ตามอ่านเรื่องราวของพี่ดินตั้งแต่ คำสารภาพของเด็กขาย(อดีต) จนมาถึงภาคนี้ หนูอ่านใช้เวลานานมาก อ่านเรื่องราวของพี่ดินก็ทำให้ได้ข้อคิดอะไรเยอะเหมือนกัน และเป็นกำลังใจให้พี่ดินและจะรอติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินต่อไปน่ะคะ ขอให้มีความสุขค่า :mc4:
ปล..แล้วตอนนี้พี่ดินได้เจอกับพี่ชลบ้างรึยังอ่ะคะ
-
so lusty
พละกำลัง สุดยอด
:pighaun:
แข็งจริง แรงจริง
-
คุณดินสุดยอดดดดด
เห็นภาพตามเลย
-
เหยย~~~ ตัวสำรองออกลายจริง ๆ ด้วยพี่ดิน >.<
-
แวะเข้ามาบอก...
อยากอ่านต่อ
อยากกกกกกกกกก จริงงงงงงงงงงงงง
:z2: เจอ ตัวจริง :oo1: ตัวสำรอง
ออกลายพร้อยยยยรุย น้ำเกือบจะท่วมบ้านพี่ธีร์
คิคิ
:hao6:
-
โห พลาด! ไม่รู้ว่าพี่ดินมาเขียนต่อแล้ว ถ้ายังไงเขียนต่อยาวให้ถึงตอนไปอยู่เมืองนอกเลยนะคะ อยากอ่าน :call:
-
:m25: พี่ธีร์ชักศึกเข้าบ้านจริงๆ
-
ตอนต่อไป เขียนเสร็จแล้วครับ แต่วันนี้ตาจะปิดอยู่แล้ว ยังไม่ได้ตรวจปรูฟเลย.... พรุ่งนี้ค่ำๆ จะโพสให้อ่านนะครับ
-
นอนนะครับ
:t3:
:m24:
eiei
-
ดราม่านิดนึงนะครับ ตอนนี้... เขียนไปคิดถึงม้าไป... :m15:
..........................................................................
ตอนที่ 59 ใจน้อย น้อยใจ
ผมเข้าสอบ TOEFL เป็นครั้งแรกในเดือนถัดมา ครั้งนั้นที่สอบมี 4 Parts คือ Writing, Grammar, Reading และ Vocaburary ซึ่งผมต้องบอกว่า มันเป็นการสอบภาษาอังกฤษที่ยากมาก... โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้ไปเรียนติวที่ไหนมาอย่างผม
เรื่องไปเรียนเมืองนอก ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องใหม่สำหรับครอบครัวผม หลายๆ คนตื่นเต้น ยกเว้นคนๆ เดียวที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากให้ผมไปเท่าไรนัก
“ดิน...อยากไปเมืองนอกเหรอลูก” ม้าถามผมในวันนึง ที่ผมกลับบ้านแล้วคุยกัน ม้าชอบให้ผมหนุนตัก แล้วเอากิ๊บติดผมสีดำ แคะทำความสะอาดรูหูให้ผม..
“ครับม้า... ม้าว่าไงล่ะครับ”
“ก็...” ม้านิ่งไปพักนึง เหมือนจะชั่งใจ “เรียนที่เมืองไทยดีกว่าไหม”
“ไปเรียนที่โน่น ผมจะได้ภาษาด้วยไงครับ ม้า... เรียนที่เมืองไทยก็ไม่ได้ภาษา ทำงานแล้วมันไม่โตอ่ะครับ... ผมอยากทำงานให้ได้เงินเยอะๆ ม้าจะได้สบาย... ม้าไม่อยากให้ผมไปเหรอครับ”
ม้าลูบหัวผม “ม้าอยู่อย่างนี้ก็สบายนะดิน... ดินไปอเมริกา ห่างไปไกล ที่โน่นจะเป็นไงบ้างไม่รู้ ม้าคงคิดถึงดินนะ...”
“ผมไปไม่นานหรอกครับ ม้า... สองสามปี ผมก็จะกลับมา”
“จริงนะ” ม้ามีสีหน้าดีขึ้น อ้าว... ม้ากลัวผมไม่กลับมานั่นเอง
“จริงสิครับ ม้า”
“แล้วกลับมาจะพาสะใภ้แหม่มมาให้ม้าด้วยหรือเปล่าล่ะ?” ม้าถามยิ้มๆ
“กลัวพูดกันไม่รู้เรื่องเหรอครับ ม้า รับรองครับ ผมจะต้องหาสะใภ้ที่ม้าชอบมาให้ม้าให้ได้...”
“โฮ้ย... อย่ามาขึ้นอยู่กับม้าเลย ม้าจะอยู่กับดินได้นานสักเท่าไรกัน แต่คนนั้นเค้าต้องอยู่กับดินไปตลอดชีวิต ดีไม่ดี ก็อยู่ที่ดินแหละ... จะรักใครชอบใคร ม้าไม่ว่าหรอก”
“คงยากอะครับ ม้า...”
ม้าเอามือคีบจมูกผมเบาๆ... “ไอ้เรานี่น้า... เรื่องเก่าๆ ไม่รู้จะเก็บเอาไว้ทำร้ายตัวเองทำไม” ม้าหมายถึงน้องษา แฟนผมที่เลิกลากันไปเมื่อหลายปีมาแล้ว ซึ่งน้องษาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมพามาบ้าน และม้าก็ยังไม่เคยเห็นผมพาใครมาบ้านอีก
“อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ลืมได้ก็ลืมไปเหอะ ดิน” ม้าเอ่ยออกมาในที่สุด
ผมนิ่ง ไม่ตอบม้า... อันที่จริง ผมก็ยังไม่ได้ลืมน้องเค้าซะทีเดียว มันยังเป็นความเจ็บอยู่ลึกๆ ประกอบกับช่วงนี้ผมมีไอ้ชลกับพี่ธีร์ ที่ดึงเวลาของผมไปจนหมดจนไม่มีเวลาไปมองหาใคร...
“แล้วชลเค้ารู้รึเปล่า ดิน... ว่าเราจะไปเมืองนอก” ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมม้าถึงถาม
“ยังไม่รู้ครับ... ยังไม่ได้บอก...” ผมส่ายหน้า เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกันที่ทำให้ผมเก็บเรื่องนี้ ไม่บอกมัน ทั้งๆ ก่อนหน้านี้ ไม่มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวผมที่มันไม่รู้
“อ้าว... แล้วเราทำไมไม่บอกเค้าล่ะ?” ม้าถามอย่างแปลกใจ สีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย... “ระวังเค้าจะเสียใจนะ” (ตกลงว่าม้ารับเอาไอ้ชลเป็นลูกสะใภ้ไปแล้วหรือไงวะ...)
“ไว้ผมได้วีซ่าก่อนครับม้า แล้วค่อยบอก ไอ้ชลมันไม่เป็นไรหรอก...” ผมบอกส่งๆ ไป
“ชลเค้ารักดินนะ” (แบบไหนล่ะครับม้า... หุ หุ ชล... ตกลง แม่กรูรู้หรือเปล่าวะเนี่ย?)
“ครับ” ผมพยักหน้า อันนี้ผมรู้แล้ว... มันบอกผมทุกครั้งที่เจอกัน
“ดิน... เราน่ะ ปากแข็ง กระด้าง ไม่ค่อยเปิดเผยความรู้สึกให้ใครรู้ ไม่ว่าจะรัก ไม่รัก จะชอบ ไม่ชอบ หรือว่า เกลียด... ตั้งแต่เด็กมาแล้ว ไม่รู้ไปได้ใครมา” ม้าตำหนิผมตรงๆ “บางครั้ง เราก็ไม่จำเป็นต้องเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวหรอกนะ...”
ผมพลิกตัวตะแคงไปอีกด้านหนึ่ง เอามือกอดม้าเอาไว้... เปลี่ยนเรื่อง “ถ้าผมได้วีซ่า... วันผมไป ม้าไปส่งผมนะ..”
ม้าอึ้งไป ไม่นึกว่าผมจะเปลี่ยนมาเป็นเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ม้าไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลย “จะดีเหรอ ดินก็รู้ม้าไม่ชอบขึ้นรถ... ม้าเมารถ ไปไหนมาไหนลำบาก”
“นะครับ ม้า... ผมอยากให้ม้าไปส่ง... และวันผมกลับมา ก็อยากให้ม้าไปรับผมที่สนามบินด้วย นะครับม้า” ผมอ้อน
“ตัวโตอย่างกับอะไร ไปหาสาวมาอ้อนได้แล้ว อย่ามาอ้อนม้า...” ม้าเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง อันที่จริงม้าก็ชอบแหละ แต่ปากแข็ง...หุ หุ รู้หรือยังครับว่าผมได้นิสัยนี้มาจากใคร...
ตอนนั้น ถ้าจะถามว่า อะไรที่เป็นจุดอ่อนของผมมากที่สุด... ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของม้า... ผู้หญิงที่ผมรักเคารพเทอดทูนที่สุดในชีวิต... ไอ้ดินจะลำบากยังไง แต่ม้าต้องมาก่อน... ไม่เคยปริปากบ่นสักนิด ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน
ม้าเอง ในวัยหกสิบกว่า (ตอนนั้น) เริ่มมีอาการของต้อกระจก... ดวงตาพร่ามัวลง แต่ม้าก็ไม่บ่นให้ผมได้ยิน แต่ม้าต้องใส่แว่นหนาขึ้น หนาขึ้น... ผมและพี่ชาย จึงตัดสินใจว่า จะต้องให้ม้าผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตา...
พี่ชายที่ทำงานทางด้านสาธารณสุข พยายามสืบหาว่าหมอคนไหนที่มีชื่อเสียงในเรื่องของการเปลี่ยนกระจกตาคนไข้ที่เป็นต้อกระจกจากหลายๆ ช่องทาง... และในที่สุดม้าก็ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตา ซึ่งการผ่าตัด ผ่านไปด้วยดี... แต่ม้าต้องมาตรวจติดตาม ทุกๆ เดือน
ม้าที่อยู่ต่างจังหวัด และเราก็ไม่มีบ้านอยู่ในกรุงเทพฯ กันเลย... ดังนั้น ที่สะดวกที่สุดก็คือม้าจะต้องเดินทางมากรุงเทพฯ ด้วยรถไฟเที่ยวเช้า ลงที่สถานีรถไฟมักกระสันประมาณเก้าโมง ผมจะไปรับที่นั่น เพื่อพาม้ามาหาหมอที่โรงพยาบาล ก่อนจะพาม้าไปส่งขึ้นรถไฟที่หัวลำโพงในเที่ยวบ่ายเพื่อกลับบ้าน...วันที่ม้ามาหาหมอ ก็คือวันที่ผมออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเพื่อไปดูแลม้า... คอยระวังตอนขึ้น-ลงบันได ชานชาลาสถานี พาไปขึ้นรถตุ๊กๆ ที่ม้าเมาน้อยที่สุด กว่าแท๊กซี่...ก่อนจะเข้าทำงานในตอนบ่าย
สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่า ไม่ลำบาก แต่ม้าผมไม่ค่อยได้ไปไหนเพราะ ไม่ชอบคนเยอะ และชอบเมารถจึงค่อนข้างจะลำบากไม่น้อย... แต่ม้าบอกว่า “ไม่เป็นไรหรอก ดิน... ม้ามาได้ ไม่ลำบากหรอก” ซึ่งผมก็ได้แต่กล้ำกลืนเพราะไม่รู้จะทำให้ดีมากไปกว่านี้ได้ยังไง
สองสามครั้งแรกผ่านไปได้ด้วยดี... จนกระทั่ง...
วันนั้น เป็นวันที่ม้าจะต้องมาหาหมอ แต่ผมติดงานในช่วงเช้า ซึ่งจะต้องเคลียรงานให้เสร็จก่อนจะวิ่งไปที่สถานีรถไฟ ซึ่งจะเป็นเวลาฉิวเฉียดมาก...
“ชล... พรุ่งนี้กูติดงานตอนเช้า กูกลัวไปรับม้าไม่ทัน...” ผมบอกไอ้ชลมันวันก่อนหน้า ที่ม้าจะมา... ไอ้ชลมันรีบบอก
“เดี๋ยวกูไปรับม้าให้... มึงไม่ต้องรีบ...”
ไอ้ชลรับปากรับคำเป็นอย่างดี ซึ่งผมก็เบาใจ เพราะไอ้ชลมันรักม้าพอๆ กับผม... (แม่ย่ามันนี่...)
วันรุ่งขึ้น... ผมรีบไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ เพราะจะได้รีบเคลียร์งานให้เสร็จ ก่อนที่รถไฟของม้าจะมาถึงสถานีมักกระสัน ประมาณเก้าโมงเช้า
ประมาณแปดโมงครึ่ง ผมกำลังจะปิดงานเสร็จ... เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะผมก็ดังขึ้น
“ดิน... มึงรีบไป... รถติดมาก...กูกลัวไปไม่ทัน...”
ผมมองนาฬิกาที่ผนัง ใจหายวูบ... วางหูโทรศัพท์อย่างไม่ทันได้บอกอะไรไอ้ชล... รีบส่งงานให้หัวหน้าก่อนจะบอกลาในวันนี้ เร่งเดินออกมาที่หน้าบริษัท...
กวักมือเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่จอดอยู่แถวนั้นมาคันนึง “ไปสถานีรถไฟมักกระสันครับ ด่วนเลย” ผมบอกอย่างไม่ได้ต่อราคาก่อนจะก้าวขึ้นคล่อมซ้อนท้าย...
คนขับมอเตอร์ไซค์ พาผมซอกแซกไปตามการจราจรที่แออัดในช่วงเช้า ของถนนเพชรบุรีตัดใหม่ เลี้ยวเข้าสู่ถนนราชปรารภ ผ่านหน้าประตูน้ำก่อนจะเลี้ยวขวาเข้าถนนเลียบทางรถไฟมักกะสัน... ตลอดทาง ผมภาวนาให้รถไฟเสียเวลา เข้ามาช้ากว่าปกติ... มองดูนาฬิกาที่ข้อมือ บอกเวลา เก้าโมงสิบนาทีแล้ว... ใจผมร้อนเหมือนไฟลน...
พอถึง ผมก็รีบควักแบงค์ร้อยให้ ไม่ได้สนใจเงินทอนด้วยซ้ำ... รีบวิ่งเข้าไปในชานชาลาสถานีรถไฟ...
ผมเห็นนายสถานีที่ถือธงแดงกับเขียวที่พันม้วนเก็บเรียบร้อย กำลังเดินสวนเข้ามา...
“พี่ครับ... รถไฟเที่ยว....... เข้ามาหรือยังครับ...”
“เข้ามาแล้ว วันนี้เข้าตรงเวลา”
ใจผมหายวูบ...รีบวิ่งออกไปที่ชานชาลา... หันซ้ายหันขวา... เห็นคนกำลังรุมล้อมอะไรอยู่ตรงม้านั่งข้างชานชาลาด้านหนึ่ง ผมวิ่งเข้าไปทันที
“ม้า...” ผมเรียกม้าอย่างตกใจ เพราะหญิงชราที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งตรงนั้น คือแม่ของผมเอง ม้านั่งถลกผ้าซิ่น ตรงหัวเข่ามีรอยถลอกเลือดไหลซิบๆ อยู่
“ม้าเป็นไรครับ ทำไม...”
“ม้าไม่เป็นอะไรหรอก ดิน...” ม้าบอก “มัวแต่มองหาดินอยู่น่ะ เลยสะดุดหกล้มนิดหน่อย”
ผมแตะแผลที่หัวเข่าของม้าอย่างเบามือ เจ็บปวดแทนม้า... ผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักและเทิดทูน... “ผมขอโทษ มาช้า” ผมบอกม้าเสียงแหบอย่างเสียใจที่สุด
“ไม่เป็นไร ดิน... ม้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย อ้าว ชลมาพอดี” ม้าบอกผม เมื่อเห็นไอ้ชลมันเดินมาที่เราอย่างเร่งรีบ
“ม้าเป็นไร... ทำไมมีเลือดอ่ะครับ” ไอ้ชลถาม หน้าซีดเผือด
“ม้าหกล้ม... มัวแต่มองหากู” ผมบอกมันเสียงขื่น “กูผิดเอง ม้าคนเดียว กูดูแลได้ไม่ดี...” ผมปาดมือผ่านตาที่น้ำตาหยดนึงไหลออกมาอย่างแค้นใจ บอกไม่ถูกว่าตอนนั้นผมโกรธใคร โกรธตัวเอง โกรธไอ้ชล หรือโกรธคนทั้งโลก... ผมรู้แต่ว่า ผมกำลังพาล...
“กูขอโทษ ดิน... กูมาไม่ทัน” ไอ้ชลพูดเสียงสั่น หน้าที่เผือดอยู่แล้ว ซีดจ๋อยลงไปอีก เมื่อเห็นน้ำตาผม นัยน์ตามันเริ่มมีน้ำเอ่อขึ้นมาขังที่ขอบตา มันเองก็รักม้า ไม่น้อยไปกว่าผมหรอก
“ไม่เอาน่า ดิน ม้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ไปเหอะ ไปโรงพยาบาลกัน เดี๋ยวจะสาย” ม้าเตือนผม...
เรานั่งรถสามล้อ ตุ๊กตุ๊ก (ซึ่งเป็นรถประเภทเดียวในกรุงเทพที่ม้าสามารถนั่งได้โดยไม่มีอาการวิงเวียนศีรษะ) ไปโรงพยาบาล เพื่อตรวจติดตามอาการของม้าซึ่งผ่านไปด้วยดี เราไปรับยา แล้วพาม้าไปที่สถานีรถไฟหัวลำโพง เพื่อขึ้นรถกลับบ้าน ที่ต้องมาขึ้นที่นี่ เพราะม้าจะได้มีที่นั่ง เพราะม้าเคยเล่าว่าต้องยืนไปเกือบถึงบ้านถ้าไปขึ้นที่สถานีรถไฟมักกะสัน ซึ่งเป็นเวลาไม่ต่ำกว่าชั่วโมงเลย ทั้งๆ ที่ ไอ้รถไฟสายนี้มันต้องผ่าน สถาบันดัง สถาบันนึง แถบชานเมืองและมีนักศึกษาใช้บริการกันเต็ม แต่นักศึกษาอนาคตของชาติ มันก็ไม่ลุกให้ม้าที่อายุ หกสิบกว่าแล้ว (ในตอนนั้น) นั่ง...
ตลอดวันนั้น ผมนิ่งเงียบ สมองคิดถึงภาพสะเทือนใจ คือม้าที่นั่งอยู่ที่สถานีรถไฟมักกะสัน หัวเข่าแตก มีเลือดไหลซิบๆ ผมทำใจไม่ได้กับภาพที่เห็น... ทั้งวันผมปล่อยให้ไอ้ชลมันดูแลม้า พาม้าไปหาหมอ รับยา พาไปเข้าห้องน้ำ พาไปทานข้าว ซื้อข้าวมาให้ม้ากิน จนกระทั่งส่งม้ากับผมขึ้นรถตุ๊กๆ หน้าโรงพยาบาล ผมแยกไปส่งม้าไปที่สถานีรถไฟหัวลำโพง ส่วนไอ้ชลแยกกลับหอก่อน ตลอดเวลา ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรกับไอ้ชลสักคำ...
...................................................
ฝันดีนะครับ แฟนคลับ คนอ่านของผม
-
:L1:
สองมือน้อย คอยอุ้ม หุ้มด้วยรัก
สองมือชัก จูงมือ ให้เดินไหว
สองมือนี้ แน่แท้ แกว่งเปลไกว
สองมือใคร อบอุ่น เท่าแม่เรา
ยามจะนอน ลูกร้อน พัดวีให้
ยามเป็นไข้ ป้อนยา กล่อมหายเหงา
ยามเป็นทุกข์ ปลุกปลอบ ให้บางเบา
ยามลูกเศร้า ผ่อนให้หาย สบายใจ
แม่..ผู้หญิงหนึ่งเดียวในโลก
:กอด1: I love you..mom
-
น้ำตาคลอเลยพี่
เข้าใจความรู้สึกนะ
....
ฝันดีนะคะ
-
:กอด1: :3123:
เป็นความรู้สึกที่อธิบายยาก
ขอบคุณมากจริงๆที่พี่มาต่อเรื่องนี้ค่ะ :pig4:
-
ดีใจที่คุณดินกลับมาต่อเรื่องนี้
-
เข้ามาดัน ^^
-
:katai5: มารอค่ะ
-
ดีใจที่พี่ดินมาต่อ รอค่ะรอออ :katai2-1:
-
มารอด้วยคนจ้าาา
-
เข้ามาดันๆ
:sad11:ดีใจจนน้ำตาจะไหลลลๆ
เพิ่งเห็นว่าพี่ดินมาต่อ
จะรอตอนต่อไปน่ะคับ!!
-
พี่ดินจ๋า หายไปไหนคะ รอๆๆอยู่นะคะ :3123:
-
อ่า...อยากจะบอกว่าเพิ่งได้มีโอกาสรี
เพราะเพิ่งมีโอกาสสมัครสมาชิกซะที :hao4:
....เสียดายที่เข้ามาอ่านช้ามากกกกกกกก :ling1: เหอๆ
แต่ยังก็เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะคะ :L2: :L1: :กอด1:
ยังรออ่านเสมอค่ะ
:mew1: :mew1:
-
ชอบการบรรยายจังเลยค่ะ o13
อ่านสนุกทุกตอนเลย ขอบคุณที่นำเรื่อง
ดีๆๆมาให้ได้อ่าน :pig4:
-
เที่ยวนี้คุณดินหายไปนานจังครับ คิดถึง
-
สงสัยไปม็อบ
กะเค้าแน่รุย
-
ยังรออ่านต่ออยู่นะครับ ขอให้คุณดิน เจอคุณชลเร็วๆนะครับ
อย่าทิ้งความหวังนะครับ แม้โอกาสจะน้อยขนาดไหน
เป็นกำลังใจ และเอาใจช่วยนะครับ
-
:hao5: อยากให้พี่ดินกับพี่ชลมาเจอกันอีกครั้ง
พี่ดิน คิดถึง
ถึงพี่จะยังไม่ว่างมาต่อเรื่องแต่ก็อยากให้พี่มาทักทายอยู่นะ o13
-
ผมไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ แต่ งานใหม่ ทำให้มีเวลาน้อยมากจนไม่มีสมาธิ พยายามที่จะเขียนให้จบ เพราะเรื่องนี้ยาวมา 5 ปีแล้ว คนอ่านเบื่อหมดแล้วมั้ง
คงจะจบเร็วๆ นี้แหละครับ เขียนจบแล้ว จะเอามาลงทีเดียวเลยครับ
-
:กอด1: รอได้ค่ะพี่ดิน
-
ไม่เบื่อนะพี่ดิน
เรื่องของพี่ถึงจะเต็มไปด้วยเลือด(กำเดา) :pighaun:
แต่เรื่องของพี่มันยังมีแนวคิด เรื่องของความรัก(ถึงมันอาจไม่ชัดเจน แต่เรื่องของชลนี่น้องกลับรู้สึกได้เลยว่าพี่ชลรักพี่มากกก) และมุมมองของสังคมที่คนหลายๆคนไม่รู้จักอยู่
เป็นกำลังใจให้พี่ดินเสมอนะ
ถึงเรื่องตอนนี้จะจบลงแต่น้องยังรู้สึกอยากติดตามชีวิตพี่ดินอยู่เลยอ่ะ
น้องว่าพี่สู้ชีวิตมากๆเลยนะ ตอนไปเรียนนอกแล้วกลับมาทำงานเนี่ยสุดยอดไปเลย o13
พูดง่ายๆยังอยากให้พี่ดินเล่าเรื่อยๆอาจจะคิดว่าเขียนไดอารี่ก็ได้
อีกอย่างไม่รู้จะละลาบละล้วงไปมั้ย สงสัยมากพี่ดินมีแฟนยังอ่ะ ( :z6: แอ๊ก โดนถีบ)
แล้วเรื่องนี้มันผ่านมากี่ปีแล้ว 10 ปีถึงมั้ยพี่
พูดจริงๆน้องอ่านมาทั้งหมดน้องโคตรอยากให้พี่ดินเป็นแฟนกับพี่ชลเลย
พอพี่ดินบอกว่าใกล้จบแล้วนี่ก็สงสารพี่ชลเหมือนกัน ทำไมพี่ชลกับพี่ดินถึงขาดการติดต่อ
เพชรดันยังติดต่อพี่ดินได้
ยังไงก็ขอให้พี่ดินสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขมากๆนะ
อยากให้พี่ดินมาคอยอัพเดทชีวิต บ้างอะไรบ้าง ไม่อยากให้หายไปเลย เป็นห่วงอ่ะ
แล้วตอนนี้พี่ดินเจอพี่ชลยังอ่ะ สมัยนี้ถ้ารู้ชื่อแล้วน่าจะหาง่ายไม่ใช่เหรอพี่
ปอลิง: 1. พี่ดินเห็นบอกว่าพี่มีบล็อคด้วยเหรอ น้องขอหน่อยได้ไหม
2. หลายคำถามน้องดูละลาบละล้วงไปหน่อย พี่ดินโปรดอย่าถือสา ที่ถามคืออยากรู้จริง ขอโทษด้วย
-
ไม่เบื่อนะพี่ดิน
เรื่องของพี่ถึงจะเต็มไปด้วยเลือด(กำเดา) :pighaun:
แต่เรื่องของพี่มันยังมีแนวคิด เรื่องของความรัก(ถึงมันอาจไม่ชัดเจน แต่เรื่องของชลนี่น้องกลับรู้สึกได้เลยว่าพี่ชลรักพี่มากกก) และมุมมองของสังคมที่คนหลายๆคนไม่รู้จักอยู่
เป็นกำลังใจให้พี่ดินเสมอนะ
ถึงเรื่องตอนนี้จะจบลงแต่น้องยังรู้สึกอยากติดตามชีวิตพี่ดินอยู่เลยอ่ะ
น้องว่าพี่สู้ชีวิตมากๆเลยนะ ตอนไปเรียนนอกแล้วกลับมาทำงานเนี่ยสุดยอดไปเลย o13
พูดง่ายๆยังอยากให้พี่ดินเล่าเรื่อยๆอาจจะคิดว่าเขียนไดอารี่ก็ได้
อีกอย่างไม่รู้จะละลาบละล้วงไปมั้ย สงสัยมากพี่ดินมีแฟนยังอ่ะ ( :z6: แอ๊ก โดนถีบ)
แล้วเรื่องนี้มันผ่านมากี่ปีแล้ว 10 ปีถึงมั้ยพี่
พูดจริงๆน้องอ่านมาทั้งหมดน้องโคตรอยากให้พี่ดินเป็นแฟนกับพี่ชลเลย
พอพี่ดินบอกว่าใกล้จบแล้วนี่ก็สงสารพี่ชลเหมือนกัน ทำไมพี่ชลกับพี่ดินถึงขาดการติดต่อ
เพชรดันยังติดต่อพี่ดินได้
ยังไงก็ขอให้พี่ดินสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขมากๆนะ
อยากให้พี่ดินมาคอยอัพเดทชีวิต บ้างอะไรบ้าง ไม่อยากให้หายไปเลย เป็นห่วงอ่ะ
แล้วตอนนี้พี่ดินเจอพี่ชลยังอ่ะ สมัยนี้ถ้ารู้ชื่อแล้วน่าจะหาง่ายไม่ใช่เหรอพี่
ปอลิง: 1. พี่ดินเห็นบอกว่าพี่มีบล็อคด้วยเหรอ น้องขอหน่อยได้ไหม
2. หลายคำถามน้องดูละลาบละล้วงไปหน่อย พี่ดินโปรดอย่าถือสา ที่ถามคืออยากรู้จริง ขอโทษด้วย
หลายๆ คำถามอ่านถึงตอนจบแล้วจะเข้าใจครับ หลายๆคำถาม ส่งมาใน PM ดีกว่านะ
-
หลายๆ คำถามอ่านถึงตอนจบแล้วจะเข้าใจครับ หลายๆคำถาม ส่งมาใน PM ดีกว่านะ
:hao7: รออ่านตอนจบนะพี่
เป็นกำลังใจให้นะ o13
ปอลิง : PM ไปแล้วนะพี่ ฮ่าฮ่า
-
เพิ่งได้อ่านแต่ติดพันเรื่องนี้มากค่ะ สองภาค วันเดียวจนถึงตอนล่าสุดแล้ว
อยากอ่านเรื่องราวต่อ รวมถึงเรื่องหัวใจคุณพี่ดิน ณ ปัจจุบันด้วยค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
-
กลับมาโพสต่อ คราวนี้จบได้ซะทีนะมึง ไอ้ดิน...
.................................................................
ตอนที่ 60 ทางเลือกที่ไม่เดิน
ระหว่างรอรถไฟเข้ามาที่ชานชาลา ม้าหันมาพูดกับผม “ดิน... ที่ม้าหกล้มวันนี้มันไม่ใช่ความผิดของชลนะ”
“ครับม้า”
“แล้วเราโกรธชลทำไม” ม้าถามผม “เปล่านี่ครับ”
“แล้วทำไมเราไม่พูดกับชล”
“ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ อ่ะครับ ม้า”
“ดิน เรื่องเล็กน้อย ทำไมทำให้เป็นเรื่องใหญ่... ชลเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วถ้าชลเค้าน้อยใจ หรือโกรธ ไม่พูดกับเราบ้าง เราก็จะเสียเพื่อนดีๆ ไปนะ ม้าไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น” ม้าหยุดไปแล้วพูดต่อ “ชลเป็นเพื่อนที่ดี มีน้ำใจดี ดีจนม้าคิดว่า ถ้าชลเป็นลูกของม้าอีกคน หรือถ้าชลเป็นผู้หญิงก็จะดี ม้าจะได้ให้ดินแต่งงานกับชลซะ... (ม้าผมพูดอย่างนั้นจริงๆ ครับ) ไม่รู้เหมือนกัน ว่า ทำไมม้าถึงคิดแบบนั้น แต่ม้าคิดของม้าอย่างนั้นจริงๆ”
“กลับไปคุยกับชลเค้าซะ...” ม้าบอกก่อนที่ผมจะแยกลงจากรถไฟ หลังจากขึ้นไปจองเก้าอี้นั่งให้ม้าได้แล้ว...
“ครับม้า” ผมรับคำก่อนจะยกมือไหว้ แล้วเดินลงจากโบกี้รถไฟ เมื่อรถเริ่มเคลื่อนขบวนออกไป ผมโบกมือให้ม้าที่ชะโงกออกมามองผมทางหน้าต่างรถไฟ
ผมนั่งรถเมล์หาไอ้ชลที่หอ... เกือบบ่ายสามแล้ว... ช่วงบ่ายๆ อย่างนี้ หอไอ้ชลเงียบเชียบ เพราะคนที่ทำงานกลางวันก็ออกไปทำงานกันหมด ส่วนคนที่ทำงานกลางคืน ก็ดูเหมือนว่าจะยังคงพักผ่อนกันอยู่
ห้องไอ้ชลปิดสนิท แต่ไม่มีกุญแจห้อยอยู่ด้านนอก แสดงว่ามันอยู่ข้างใน... ทำอะไรอยู่วะ... กูจะมาขอโทษมึงแล้วไงชล ผมรำพึงในใจ ก่อนจะเคาะประตู
“ชล ๆ อยู่หรือเปล่า เปิดประตูให้กูหน่อยสิ...ชล”
ผมเคาะอยู่ครู่ใหญ่ ก็ได้ยินเสียงกลอนประตู แกร็ก... ก่อนประตูจะเปิดออก... ไอ้ชลอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวเมื่อเช้า แต่เปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น ยืนอยู่ตรงหน้า ตาบวมปูด แดงเหมือนร้องไห้อย่างหนัก...
“ทำอะไรอยู่วะ...” ผมทำเป็นไม่เห็น เดินเข้ามา ปิดประตู แล้วถอดรองเท้าตามปกติ... พอผมหันมาไอ้ชลก็เข้ามากอดผม
“ดิน กูขอโทษ กูไปไม่ทัน กูทำม้าเจ็บ กูขอโทษ... ฮือๆๆ”
อ้าว... เป็นงั้นไป ความตั้งใจแรกที่จะมาขอโทษไอ้ชล กลับกลายเป็นต้องมารับคำขอโทษจากมัน ผมยืนงงอยู่พักนึง ก่อนจะดันไหล่ไอ้ชลออกห่าง จับไหล่มันไว้
“มึงร้องไห้ทำไม?”
“กูเสียใจ... ดิน กูทำม้าเจ็บ กูไปไม่ทัน... ม้าหกล้มเพราะกู” ไอ้ชลมันพูดอย่างสะเทือนใจ ซึ่งทั้งหมดที่มันพูดมามันเป็นความรู้สึกของผมล้วนๆ แต่มันมารู้สึกเหมือนผมได้ไง “กูกลัวมึงโกรธกูด้วย...” ไอ้ชลมันบอกออกมาในตอนท้าย หลังจากสะอึกสะอื้นจนตัวโยน
ผมดึงมันมานั่งที่โซฟา แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ โอบไหล่มันไว้ “นิ่งเหอะ กูไม่โกรธมึงหรอก...”
“จริงนะ” ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมองผมเหมือนเด็กที่ทำผิดแล้วผู้ใหญ่ให้อภัย..
“เออ...” ผมพยักหน้า “กูเองก็ผิด... ไปไม่ทันม้า... แล้วยังทำเหมือนโกรธมึงอีก...” ผมบอกมัน “มึงไม่โกรธกูเหรอ”
ไอ้ชลส่ายหน้า “กูเข้าใจมึง ดิน... มึงรู้ป่ะ ตอนกูเห็นรอยแผลที่หัวเข่าม้า... กูแทบทรุดเลย... ยิ่งกูเห็นน้ำตามึง กูยิ่งรู้สึกผิด... ทำไม ไม่ไปให้เร็วกว่านี้...”
“ไม่ใช่ความผิดของมึงหรอก ชล อย่าโทษตัวเอง” ผมบอก
“ยังไงกูก็ยังอดคิดไม่ได้หรอกดิน ม้า ก็เหมือนแม่กูคนนึงเหมือนกัน กูไปบ้านมึงทีไร ม้าดูแลกูอย่างกับกูเป็นลูก แต่ทำไมเรื่องแค่นี้ กูทำไม่ได้ กูไปช้า ทำให้ม้าเจ็บตัว กูทำไมไม่ไปให้เร็วกว่านี้...” ไอ้ชลบอก พร้อมกับน้ำตาไหลออกมาอีก
ผมกอดปลอบไอ้ชล ลูบไหล่ลูบหลังมันไปมาอยู่อีกพักใหญ่... แต่ดูเหมือนไอ้ชลจะยังไม่หยุดง่ายๆ...
“โอ๋ อย่าร้องไห้นะ นิ่งซะ เดี๋ยวถ้าเงียบ จะให้ดูดKทีนึง” ผมบอกมัน
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมาเหมือนจะไม่ได้ยินถนัดว่าผมพูดอะไร แต่พอเจอผมทำตาเจ้าเลห์ยิ้มให้ ไอ้ชลก็ทุบหน้าอกผมเบาๆ
“มึงนะ ไอ้ดิน...ไอ้บ้ากาม”
ผมหัวเราะหึๆ “ไม่งั้นมึงก็ไม่หยุดร้องไห้สักที... ร้องกระอืดๆ อยู่นั่นแหละ...”
“แล้วตอนอยู่โรงพยาบาล... ทำไมมึงเงียบไปอ่ะดิน มึงเงียบจนกูกลัว...” ไอ้ชลบอก
“กูไม่รู้เหมือนกัน กูเห็นม้าวันนี้แล้วกูเจ็บ... ทำไมกูไม่มีเงินเหมือนชาวบ้านเค้า... ทำไมกูไม่มีรถเหมือนชาวบ้านเค้า ม้าจะได้ไม่ลำบาก...” ผมบอกไอ้ชลอย่างอึดอัดใจ
“แล้วพี่ธีร์....”
ผมยกมือห้ามไอ้ชลก่อนที่มันจะพูดจบ... “มึงอย่าบอกนะว่าให้กูยืมรถพี่ธีร์...”
“ทำไมล่ะ ดิน”
“ทุกวันนี้ กูพยายามทำทุกอย่าง เพื่อให้เค้ารู้ว่า ไม่มีเค้ากูก็อยู่ได้...” ผมบอกมัน มีอีกหลายๆ อย่างในความสัมพันธ์อันหองระแหง ระหว่างผมกับพี่ธีร์ ที่ไอ้ชลไม่รู้
“มึงมีปัญหากะพี่ธีร์เหรอ...” ไอ้ชลถามเบาๆ
ผมส่ายหน้า... “เปล่า... แต่กูก็ไม่คิดจะอยู่กับเค้าตลอดไปนี่หว่า มึงก็รู้” ผมบอกมันไม่หมด
ไอ้ชลนั่งเงียบไปพักนึง... “ดิน... มึงจำไอ้เชิด เด็กของเจ๊รัตน์ได้ป่ะ”
ผมนิ่งไปแป๊บ “ได้ ไอ้เชิด ที่เจ๊รัตน์ไปได้มาจากสนามหลวง ที่บอกKใหญ่... ทำไมวะ”
“วันก่อนกูเจอมันเดินซื้อของอยู่ ใส่เฟอร์นิเจอร์พราว ทั้งสร้อยทั้งแหวน มันยังถามถึงมึงเลย” ไอ้ชลบอก “กูถามว่ามันไปทำอะไรที่ไหนมา ท่าทางล่ำซำ มันบอกว่ามันไปอยู่ตะวันออกกลาง”
“มันไปทำอะไรวะ”
“มันบอก มันไปอยู่ในฮาเร็มของสุรต่านอะไรสักอย่าง ที่อิมิเรทต์ ทำหน้าที่ โชว์ให้เค้าดู”
“โชว์” ผมทวนคำพูดของไอ้ชล
“ใช่ มันบอกว่า มีหน้าที่กินนอน กับเอาโชว์ อย่างเดียวคือต้องแข็ง เดือนๆ นึงหลายหมื่นร่วมแสน... มันยังถามถึงมึงว่าสนใจป่าว”
ผมหัวเราะ...ถามมัน “แล้วมึงคิดว่ากูสนใจ”
ไอ้ชลส่ายหัวดิก... “ม่าย...”
“แล้วมึงมาเล่าให้กูฟังไมวะ” ผมเลิกคิ้วถามมัน
“ก็... เผื่อมึง...” ไอ้ชลพูดตะกุกตะกัก
ผมเอามือยีหัวมันเล่น... “กูไม่เอาหรอก... กูอยากทำอะไรที่มันดีกว่า ขายน้ำเงี่ยน ขายศักดิ์ศรี แลกเงิน... ปีเดียวก็พอแล้ว... ทุกวันนี้กูยังมองหน้าป๊ากะม้ากูไม่สนิทเลย” ผมบอกมัน ไอ้ชลเงียบไปพักนึง
“แล้ววันนี้มึงไม่ไปทำงานเหรอ...”
“ม่ายอ่ะ วันนี้กูลาหยุดไว้ทั้งวัน...” ผมส่ายหน้าบอกมัน เห็นหน้าเลอะๆ น้ำตาของมันแล้วผมก็ต้องส่ายหน้าอ่อนใจ ลองถามมันเบาๆ “แล้วถ้ากูโกรธมึงจริง แล้วไม่มาหามึงล่ะ ชล”
“กูไม่รู้...” ไอ้ชลส่ายหน้า “กูไม่รู้จะอยู่ยังไง... ตั้งแต่กูเจอมึง กูก็ไม่เคยคิดอีกเลยว่า ถ้ากูไม่เจอมึงจะเป็นยังไง” พูดแล้วไอ้ชลก็เงยหน้ามองผม... “มึงถามทำไมอ่ะ ดิน...มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าๆ กูถามดูเฉยๆ” จนแล้วจนรอด ผมก็ยังไม่ได้บอกไอ้ชลว่า ผมมีแผนการชีวิตอย่างไร
ไอ้ชลเห็นผมไม่พูดต่อ มันก็ไม่ซักไซ้อะไร... ผลักผมลงนอนหงายเยียดยาวบนโซฟา ก่อนจะนอนทาบตามลงมา หน้ามันอยู่ตรงเป้ากางเกงผมพอดี
“พอหายเศร้า ก็ลวนลามกูเลยนะ” ผมบอกมันยิ้มๆ
“มึงบอกเองนะ ถ้ากูเงียบเดี๋ยวจะให้กูดูดKทีนึง” มันทำท่าทวงสิทธิ์พร้อมกับปลดหัวเข็มขัดของผมออก
“หุ หุ... ไอ้ห่า กูให้หรือไม่ให้ มึงก็ดูดKกูทุกทีแหละ...” ผมพูดพร้อมกับขยับตัวให้ไอ้ชลมันถอดกางเกงของผมออกพร้อมกันทั้งกางเกงยีนส์และกางเกงใน ไอ้ดินน้อยผงาดผงกหัวหงึกๆ รู้งาน ไอ้ชลจับกดที่โคนจนถอกออกมาทั้งท่อนอย่างเคยมือ
“พูดถึงไอ้เชิด มึงเคยเห็นKมันป่ะ” ผมถามขณะที่ไอ้ชลมันตวัดปลายลิ้นไล้ไปตามกระจังหัวบานที่มันจับอยู่ในมือ มันพยักหน้าหงึกๆ
“กูเคยไปกะแขกพร้อมมันครั้งนึง”
“ใหญ่จริงป่ะ”
“ใหญ่พอๆ กะมึงแหละ แต่มันงอๆ หัวทิ่มลง... ไม่เชิดหัวขึ้นอย่างของมึง”
“มันส์ป่ะ” ผมแกล้งถาม
“มันไม่ได้เอากู...” ไอ้ชลตอบ พร้อมกับยิ้มทะเล้น “กูเอามัน ตะหาก”
“อ้าว...!! มันเป็นสาวเหรอ”
“เปล่า มันเป็นผู้ชายนี่แหละ แต่มันรับได้ มันบอกว่า ถ้าลูกค้าคนไหนอยากรุก มันก็ให้รุก... มันบอกว่า สบายดี ไม่ต้องทำเอง”
ผมพยักหน้า เพราะ หลายๆ คนที่ผมเห็นมาก็เป็นแบบนี้ “ไอ้ต้น” คนที่มีอะไรกับผมให้พี่ตรีดู (ภาคหนึ่ง ตอนลูกค้าเกรดเอ) ผมไปเจอมันที่มหา’ลัย มันก็มีแฟนเป็นหญิง เดินด้วยกันอยู่
ไอ้ชลนิ่งเงียบไป...(พูดได้ก็เก่งละครับ Kทั้งดุ้นอมอยู่ในปาก เล็กซะเมื่อไร)... แล้ว มันก็ทำให้ผมเตลิดเพริดไปกับมันจนกระทั่งเลือด (ขาว) ตก ยาง (ขาว) ออกกันไปทั้งสองคน...
...............................................................
“มันส์ไหม ชล” ผมกระซิบ หลังจากเสร็จกิจกามทั้งคู่ นอนกอดกันอยู่
“มึงเอาเก่งอ่ะ...” ไอ้ชลตอบไม่ตรงคำถาม สองมือมันลูบไปตามหลังของผมที่ชื้นเหงื่อ
“พอจะไปโชว์ได้ป่ะ” ผมล้อมันเล่น ไอ้ชลหยิกที่เอวผมเบาๆ
“อย่านะ กูหวง...” ก่อนจะซุกมือลงไปกำไอ้ดินน้อยที่มันหวงแหน
-
มีแค่นี้หรือคุณดิน อยากอ่านอีกนะ คิดถึงชลอ่ะ ใกล้จะจากกันแล้วใช่ไหมเนี่ย
ดินกับชลอ่ะ
อ่านแล้วสงสารชลอ่ะ ทำไมดินไม่เล่าแผนการในอนาคตให้ชลฟังอ่ะ เศร้า
-
ใกล้ถึงตอนที่จะจากกันแล้ว เตรียมเสียน้ำตา :sad4:
ปอลิง: พี่ดินลืมอีดิทหัวข้อป่าว
-
เอามาโพสอีกตอนก่อนไปนอน...
.................................................................
ตอนที่ 61 แมวขโมย
ผลคะแนนสอบ TOEFL ถูกส่งมาถึงผมในเดือนถัดมา จากผลคะแนนที่ได้ 425 คะแนน นับว่าไม่เลวเลยในการสอบครั้งแรก ตามความคิดของผม แต่ มันยังห่างไกลจากที่อาผมตั้งไว้ คือ 500 อีกมากมาย นั่นทำให้ผมคิดหนักว่า ผมจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป จะไปเรียนพิเศษ ก็ไม่มีเวลา เพราะงานประจำก็ทำอยู่ ตอนนั้น ผมยอมรับว่า ผมคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรกับตัวเอง
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเขียนจดหมายหาอาที่ต่างประเทศ แจ้งถึงผลการสอบ TOEFL ว่าเป็นยังไง และปัญหาของผม ในการที่จะทำคะแนนให้ได้อย่างต่ำ 500 ตามที่อาบอก สุดท้าย ผมก็เลยบอกอาว่า ผมขอไปเรียนภาษาที่โน่นเลย เพื่อที่จะได้พัฒนาการด้านภาษาที่เร็วกว่า เพราะอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม...
ระหว่างที่รอจดหมายตอบจากอเมริกา ผมก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ เพียงแต่ครั้งนี้ เหมือนกับชีวิตมีจุดมุ่งหมายที่แน่นอน ไม่มีใครรู้ว่าผมกำลังรออะไร ทั้งไอ้ชล พี่ธีร์ หรือแม้แต่ “ไอ้ตอง”
การดำเนินชีวิตในบ้านระหว่าง ผม, พี่ธีร์, และไอ้ตอง ยังเป็นไปตามปกติคือ ผมกลับมาจากทำงานในตอนดึก ก็เห็นพี่ธีร์นอนอยู่ในห้องแล้ว ผมก็อาบน้ำและนอนตามปกติ พี่ธีร์หันมากวนผมบ้าง ซึ่งผมก็สนองไปตามอารมณ์ พอตอนสายๆพี่ธีร์ออกไปทำงานแล้ว ไอ้ตองก็จะแอบย่องมาที่ห้องผมบ่อยๆ
ผมเคยถามมันเรื่องเรียน ไอ้ตองก็บอกว่าเรื่อยๆ ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยใส่ใจสักเท่าไรด้วยซ้ำ ผมต้องเตือนมันบ่อยๆ เพราะอย่างน้อย การเรียนจะทำให้มันมีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่ต้องพึ่งพาพี่ธีร์ตลอดไป
“ช่างมันเถอะพี่ เรียนไม่จบ ผมก็กลับไปขาย...” ไอ้ตองยั้งปากไว้ เหมือนกับจะปิดบังอะไรผม
“ขาย... ขายอะไรวะ...” ผมถาม
“ช่างเถอะพี่...” ไอ้ตองบอกปัด ไม่อยากให้ผมมาใส่ใจอะไรกับเรื่องเรียนของมันมากนัก แต่ตัวมันเอง กลับมานัวเนียกับผมอยู่บ่อยๆ
วันนี้ก็เหมือนกัน... เมื่อคืนผมกลับมาถึงบ้านร่วมตีสองเพราะต้องไปส่งส่วยไอ้ชลมา... พี่ธีร์นอนหลับไปแล้ว ผมอาบน้ำเสร็จ ก็มานอนในฝั่งของผมรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกแฉะๆ อุ่นๆ ที่หัวบานของท่อนลำที่กำลังตื่นตัวด้วยอารมณ์หนุ่มตอนเช้า ความงัวเงียทำให้ค่อนข้างงงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น ท่อนKผมแข็งตัวเต็มที่เพราะความรู้สึกเสียวบริเวณส่วนหัวบานจากอะไรสักอย่างหนึ่ง หยุ่นนุ่ม อุ่นลื่นที่ครอบหัวบานของKผมไว้ทั้งหัว ดูดดุนกระตุ้นลึกลงมาเกือบมิดท่อนKที่ยาวร่วมเจ็ดนิ้ว ลืมตาขึ้นดูก็เห็นไอ้ตองนั่นเองที่กำลังใช้ปากดูดอมท่อนลำผมอยู่อย่างเมามันเอร็ดอร่อยจนแก้มบวมตุ่ย บางครั้งก็ตอบลีบบีบรัดท่อนลำของผมสลับกันไปมา
พอมันเห็นผมตื่นไอ้ตองก็ไม่ปราณีปราศรัย กดเน้นที่โคนจนลำKผมถอกออกมาจากหนังหุ้มสุดๆ หัวบานพองใหญ่แข็งขันราวกับเห็ดโคนสีแดงก่ำ เส้นเอ็นปูดโปนผสานกับเม็ดมุกไปตามลำท่อนอย่างน่าดู... ไอ้ตองตาเป็นประกายอย่างพออกพอใจระคนหลงใหล กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ก่อนที่จะค่อยๆ อ้าปากเขมือบท่อนลำของผมไว้เหมือนเป็นไอติมแท่งอร่อย
“ซี๊ดซซซ ตอง... อูยซซซ อาซซซ” ผมสูดปากครางด้วยความเสียว ก่อนจะค่อยๆ ดึงตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงโดยมีไอ้ตองกำลังนอนอยู่กลางหว่างขาคาบไอ้ดินน้อยไว้เต็มปากขยับตามขึ้นมา ไม่ยอมปล่อย
“แอบมาอมKพี่ เอ็งไม่กลัวพี่ธีร์เค้าจะรู้มั่งเหรอวะ ตอง” ผมถามมัน
ไอ้ตองเหลือบตาขึ้นมามองผมแวบนึง ก่อนจะคายลำท่อนแกร่งของผมออกมา พูดเบาๆ “พี่ธีร์ออกไปแล้ว” มันตอบไม่ตรงคำถามของผมเท่าไรนัก
“พอพี่ธีร์คล้อยหลัง ก็บุกมาปล้ำกูเลยนะ.. หึ หึ.” ผมหัวเราะ
“ก็Kพี่แมร่ง สุดยอด... ทั้งใหญ่ยาว แข็งเป๊กแถมฝังมุกอีกต่างหาก...วันนี้จะดูดให้ซีดเลย” พูดจบมันก็กำท่อนKผม รูดขึ้นรูดลงสองสามหน ก่อนจะก้มลงอ้าอมไข่ทั้งสองลูกของผมเข้าปากไปเต็มๆ
“อูยซซซ ซี๊ดซซซ อาซซ ตอง...” ผมสูดปากด้วยความเสียว สองมือจับหัวไอ้ตอง ลูบไล้ไปมา ไอ้ตองเองก็ดูเหมือนจะหลงใหลกับ พวงไข่กับเจ็ดนิ้วฝังมุกของผมเอามากๆ จากพวงไข่สองลูก ไอ้ตองค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียน้ำใสๆ ที่ปริ่มซึมออกมาจากรอยแยกที่ส่วนปลายหัวบาน แล้วครอบปากลงไปที่ท่อนลำใช้ริมฝีปากเม้มรูดขึ้นลงอีกสองสามที ก่อนจะอมเข้าไปจนมิดถึงโคน เล่นเอาผมต้องสูดปากครางไม่หยุด
“อาซซซ ตอง... อูยซซ เอ็งเก่งว่ะ” เสียงครางของผมยิ่งเป็นกำลังใจให้ไอ้ตองเร่งริมฝีปากและปลายลิ้นกับท่อนลำและพวงไข่สองลูกของผมมากขึ้น ทั้งปากทั้งลิ้นดูดดื่มหาความหวานจากท่อนลำของผมอย่างอยากกระหาย
เด็กหนุ่มแมนๆ อย่างไอ้ตอง ทำผมประหลาดใจกับความคล่องแคล่วในการใช้ปากของมันอย่างมากโข เพราะถึงมันจะเป็นเด็กหนุ่มท่าทางออกจะเถื่อนๆ หน่อยๆ แถมอายุไม่ถึงยี่สิบด้วยซ้ำ แต่มันชำนาญในการใช้ปากกับท่อนลำ อย่างกับเป็นผู้เชี่ยวชาญ ปากของมันดูดกลืนได้อย่างละเมียดแรงดูดสม่ำเสมอแถมเก็บได้เกือบจะมิดด้ามเลยทีเดียว ยิ่งตอนมันถอกหัวบานของผมออกมาจนสุดดูดตอดหัวบานไร้หนังหุ้มของผมอย่างเร่าร้อน ผมก็ยิ่งเสียว ครางออกมาอย่างลืมตัว
“ซี๊ดดซซซ ตอง อาซซซ เสียว อูยซซซ”
ไอ้ตองเห็นผมบิดตัวเกร็งจนกล้ามขึ้นด้วยความทรมาน สุขปนเสียว มันก็ยิ่งดูดดุนเน้นย้ำไปตรงหัวเห็ดบานๆ ของผมอย่างไร้ความปราณี กะจะเอาให้ผมใจขาดตายกันเลยทีเดียว เสียงดูดจ๊วบจ๊าบลั่งลั่นปนกับเสียงครางลอดไรฟันเบาๆ ด้วยความทรมานปนสุขของผมระงมห้อง ยิ่งเห็นภาพปากของมันที่พยายามเขมือบท่อนลำขนาดใหญ่ ฝังมุกของผมเข้าไปให้สุดลำ ยิ่งเร้าอารมณ์ผมให้เสียวซ่าน
ถึงผมจะเคยโดนปากโดนลิ้นของใครต่อใครมามากมาย ทั้งสุดยอดเซียนอย่างไอ้ชล หรือพี่ธีร์เอง แต่ผมก็ต้องยอมรับว่า ไอ้ตองก็เป็นอีกคนที่สามารถใช้ปากและลิ้นสร้างความเสียวให้ผมอย่างมากมาย
ไอ้ตองเองก็งัดกลยุทธออกมาจนหมดเปลือกเพื่อให้ผมทรมานที่สุด มันคงเป็นซาดิสต์เล็กๆ เพราะยิ่งตอนมันดูดอมไข่สองลูกของผมเข้าไปในปากและเห็นผมเกร็งตัวแอ่น สีหน้าทรมาน ครางดังเท่าไหร่ มันยิ่งระดมดูดอมอย่างกับไข่ของผมเป็นลูกอมยิ้มขนาดเขื่องที่มันต้องดูดอมให้ละลายให้หมดลูก ริมฝีปากและกระพุ้งแก้มทรงพลังของมันทำให้ผมถึงกับบิดตัวด้วยความจุกปนเสียว เกร็งจนลอนกล้ามเนื้อท้องขึ้นเป็นลูก
“อาซซ ตอง อูวซซซ เอ็ง... อาซซ ซี๊ดดดซซซซ”
พอถึงท่อนลำเจ็ดนิ้วฝังมุกของผม ไอ้ตองก็ทั้งดูดทั้งเลียอย่างกับท่อนลำผมเป็นไอติมแท่งโตที่มันต้องดูดเลียเอาความหวานเข้ามาไว้ในปากไม่ให้หกเรี่ยราด... เล่นเอาผมเสียวเกร็งกล้ามเนื้อจนเป็นลูก แต่ก็พยายามกัดฟันแอ่นท่อนลำสู้แรงดูดของปากมัน ที่ไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนข้อให้ผมเลย
นานพอดู ที่ไอ้ตองทั้งดูดทั้งเลียท่อนKกับพวงไข่ของผมอย่างเต็มที่ แต่ถึงไอ้ตองมันจะมีลีลาการใช้ปากใช้ลิ้นที่สุดยอด มันก็ไม่ง่ายที่จะทำให้ผมทะลักความเงี่ยนออกมาเป็นน้ำขุ่นขาวให้มันได้ดูดดื่ม...
“พี่ดินคร๊าบ... ขอน้ำให้ผมกินนะครับ... ผมอยากกินน้ำKพี่นะครับ... นะ” ไอ้ตองมันละปากออกมาอ้อนผม... หลังจากที่มันใช้ความพยายามในการดูด เลีย อม ท่อนลำกับไข่สองลูกของผมไปร่วมชั่วโมงจนมันเริ่มเหนื่อย...
“เหนื่อยแล้วเหรอ” ผมถามมันยิ้มๆ มองสบสายตาวิงวอนของมันอย่างเอ็นดู
“นะครับ พี่ดิน ผมขอ...”
แทนคำตอบ... ผมหลับตา เกร็งกล้ามเนื้อกระตุ้นความรู้สึกพร้อมๆ กับไอ้ตองที่ก้มหน้าลงดูดหัวบานอย่างเร่งเร้ารูดเร้นหนักหน่วงอีกรอบ ความเสียวค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาอีก ไม่ถึงสิบนาทีหลังจากนั้น น้ำนมข้นที่ผมกักเก็บไว้ก็ทำท่าว่าจะทะลักออกมา ไอ้ตองคงสังเกตจากอาการเกร็งสุดขีดของผม มันจึงยิ่งเร่งเร้าริมฝีปากขึ้นอีก ผมหลับตาปี๋กัดฟันแน่น แอ่นเอวสู้ด้วยแรงเฮือกสุดท้ายไอ้ตองเองก็ขานรับด้วยการถอกKของผมออกมาจนสุดก่อนจะเขมือบเข้าไปจนมิดด้าม สลับกับดูดรูดจนถึงปลายดอกเห็ด แล้วย้อนศรกลืนลงไปลึกจนถึงสุดลำคออีกครั้ง ย้ำเน้นลิ้นสากๆ ลงบนหัวคอหยักอย่างหนักหน่วง
“อาซซ ซี๊ดซซซ ตอง” ผมครางเสียว เพราะน้ำเงี่ยนข้นจดจ่อรออยู่ปลายปากทางเตรียมพุ่งทะยานให้มันได้ดื่มกิน แล้วในที่สุดก็สมใจไอ้ตอง เมื่อผมจับหัวมันกดแน่นกับท่อนK ตัวเกร็งกระตุกหงึกหงัก อย่างห้ามตัวเองไม่ได้ น้ำเงี่ยนข้นๆ ที่กักเก็บไว้ตั้งแต่เมื่อคืนก่อนกระฉูดพรวดๆ เข้าปากเข้าคอไอ้ตอง ระลอกแล้วระลอกเล่าอย่างกับปืนกลยิงสลุด ผมเกร็งแอ่นตัว รู้สึกเสียวสุดยอดสุดๆ ท่อนลำเบ่งบานอยู่ในปากไอ้ตองอย่างเต็มที่ ขณะที่มันก็ดูดกลืนกินดังจ๊วบๆ ตะกละตะกลาม ไม่ยอมปล่อยให้น้ำเงี่ยนข้นๆ ของผมหลุดลอดไปได้แม้แต่หยดเดียว...
อาการเกร็งกระตุก และความรู้สึกของผมเริ่มผ่อนคลายสบายตัว แต่ดูท่าว่าปากของไอ้ตองจะไม่ยอกเลิกราง่ายๆ ยังคงดูดดุนต่อไป แม้น้ำเงี่ยนข้นๆ หยาดสุดท้ายจะถูกรีดเร้นไปเก็บในท้องของมันแล้วก็ตาม
ผมหอบน้อยๆ ปล่อยให้ไอ้ตอง ดูดอมเก็บรายละเอียดจากหัวบานของKผมด้วยลิ้นนุ่มๆ แต่ทรงพลังของมันอย่างทะนุถนอม ไอ้ตองยังคงทั้งดูดทั้งเลียทั้งอมท่อนKผมไปเรื่อยๆ อย่างหลงใหลแถมบางทียังอมลงไปจนสุดโคน
“ยังไม่สะใจอีกเหรอวะ?” ผมถามเบาๆ เมื่อเห็นไอ้ตองยังคงเล่นอยู่กับท่อนKที่ยังแข็งแกร่งของผมถึงแม้จะน้ำแตกออกมาทีนึงแล้วก็ตาม...
ไอ้ตองส่ายหัวทั้งๆ ที่ยังอมท่อนKของผมไว้เต็มปากก่อนจะคายออกมา “ม่ายอ่ะ Kพี่ดินดูดมันส์ดี ทั้งแข็ง ทั้งใหญ่ ฝังมุกอีกต่างหาก ที่สำคัญ เบิ้ลได้เลย ไม่ต้องพักด้วย...” ไอ้ตองตอบกวนๆ ก่อนจะออดอ้อน... “ขอผมอีกรอบนะครับพี่ดินครับ นะครับ... น้า...”
ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ... “ตามใจมึง...”
ไอ้ตอง ยิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะก้มหน้าลงไปดูดท่อนKฝังมุกของผมเข้าไปสุดโคนอีกครั้ง...
แต่แล้ว เราสองคนก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องลั่นกริ๊ก ก่อนจะเปิดออก พร้อมกับคนเปิดที่เข้ามายืนตะลึง…
“พี่ธีร์...” ผมกับไอ้ตองที่คายท่อนKของผมออกมาอย่างรวดเร็ว ครางชื่อคนที่ยืนอยู่ที่ประตูออกมาพร้อมๆ กัน
-
เดี๋ยววันจันทร์ จะเอาตอนต่อไปมาโพสนะครับ
ใกล้แล้วครับ เกือบจบแล้ว แต่ตอนนี้มาดูก่อนดีกว่าว่า พี่ธีร์จะทำยังไง กับ ปลาย่างอย่างผม และแมวขโมยอย่าง ไอ้ตอง
-
โหยค้างเลยอะ น่าจะต่อรอบสองให้เสร็จก่อนนะเนี่ยแล้วพี่ธีค่อยมา อิอิ กำลังเสียวเลย
-
ดีใจจังที่คุณดินกลับมาเล่าต่อ
เคยทำใจไปแล้วว่า..อาจจะไม่ได้อ่านอีก
edit...
วันนี้มานั่งรอ
ดูการพิพากษาคดีแมวขโมยกับปลาย่าง
..ของพี่ธีร์..
และก้าวต่อไปของคุณดิน
ถ้ายังไม่ตัดสินใจ
จะก้าวมาหาคนอ่านก็ได้
นะจ๊ะคุณดิน
:o8:
-
ไม่ว่าพี่ธีร์จะเลือกใคร พี่ดินก็มีทางเดินในชีวิตของตัวเองแล้ว
-
:pig4: :pig4:
-
กลับมาโพสต่อตามสัญญาครับ....
.............................................................
ตอนที่ 62 ใครผิด?
ความเดิม จากตอนที่แล้ว...
ผมหอบน้อยๆ ปล่อยให้ไอ้ตอง ดูดอมเก็บรายละเอียดจากหัวบานของKผมด้วยลิ้นนุ่มๆ แต่ทรงพลังของมันอย่างทะนุถนอม ไอ้ตองยังคงทั้งดูดทั้งเลียทั้งอมท่อนKผมไปเรื่อยๆ อย่างหลงใหลแถมบางทียังอมลงไปจนสุดโคน
“ยังไม่สะใจอีกเหรอวะ?” ผมถามเบาๆ เมื่อเห็นไอ้ตองยังคงเล่นอยู่กับท่อนKที่ยังแข็งแกร่งของผมถึงแม้จะน้ำแตกออกมาทีนึงแล้วก็ตาม...
ไอ้ตองส่ายหัวทั้งๆ ที่ยังอมท่อนKของผมไว้เต็มปากก่อนจะคายออกมา “ม่ายอ่ะ Kพี่ดินดูดมันส์ดี ทั้งแข็ง ทั้งใหญ่ ฝังมุกอีกต่างหาก ที่สำคัญ เบิ้ลได้เลย ไม่ต้องพักด้วย...” ไอ้ตองตอบกวนๆ ก่อนจะออดอ้อน... “ขอผมอีกรอบนะครับพี่ดินครับ นะครับ... น้า...”
ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ... “ตามใจมึง...”
ไอ้ตอง ยิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะก้มหน้าลงไปดูดท่อนKฝังมุกของผมเข้าไปสุดโคนอีกครั้ง...
แต่แล้ว เราสองคนก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องลั่นกริ๊ก ก่อนจะเปิดออก พร้อมกับคนเปิดที่เข้ามายืนตะลึง…
“พี่ธีร์...” ผมกับไอ้ตองที่คายท่อนKของผมออกมาอย่างรวดเร็ว ครางชื่อคนที่ยืนอยู่ที่ประตูออกมาพร้อมๆ กัน
................................................
พี่ธีร์ยืนนิ่ง ไปพักนึง... หลังจากรวบรวมสติได้ ก็พูดเสียงเย็นก่อนจะหันตัวกลับเดินลงบันไดไปข้างล่าง...
“ตอง... ลงไปคุยกับพี่ที่ห้องทำงาน”
ไอ้ตองลุกจากท่าที่มันนอนพังพาบอยู่ตรงหว่างขาผม ก้าวลงจากเตียงเดินตามพี่ธีร์ลงไป แต่ก่อนจะลับประตูห้อง มันหันกลับมามองผมด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ลึกซึ้ง... ประกายตาที่มันมองผม เล่นเอาผมเย็นวาบไปถึงสันหลัง เพราะมันเป็นประกายตาที่เหมือนกับไอ้ชลเวลามันมองผม ไม่มีผิดต่างกันแค่ว่า ในดวงตาของไอ้ตองตอนนี้ ฉ่ำคลอด้วยหยาดน้ำตาจนเกือบจะหยด เหมือนกับจะพูดอะไร แต่แล้วมันก็ตัดใจ เดินออกจากห้องพร้อมกับปิดประตูให้ผมเรียบร้อย... กริ๊ก...
นั่นแหละ ผมถึงได้สติจากภวังค์อาการตกตะลึง... ลุกขึ้นหากางเกงมาใส่โดยไม่สนใจกับเสื้อ เปิดประตูห้องก้าวลงบันไดไปที่ห้องทำงานของพี่ธีร์
ประตูปิดสนิท เสียงพี่ธีร์ดังอยู่ในนั้น แต่จับไม่ได้ว่าพูดอะไร ผมจับลูกบิด บิดดู แต่ติดล๊อค ผมเคาะประตู...
“พี่ธีร์ครับ เปิดประตูให้ผมด้วย”
ข้างในเงียบไปนิดนึง ก่อนที่ประตูจะเปิดออกนิดนึง “ไม่ใช่เรื่องของเรานะ ดิน เป็นเรื่องของพี่กับไอ้ตอง”
“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะครับ ก็ในเมื่อ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีผมร่วมอยู่ด้วยเต็มๆ” ผมบอกเสียงเข้ม
“พี่จะคุยกับเราแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้... นี่มันเป็นเรื่องของพี่ที่จะจัดการกับเด็กของพี่ เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปคุยกับเราข้างบน ไม่เกินครึ่งชั่วโมง...” พี่ธีร์บอก พร้อมกับปิดประตูปัง เป็นการตัดบท
ผมเดินกลับขึ้นไปบนห้อง อาบน้ำอย่างรวดเร็ว ออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่าง และอีกผืนยีผมให้แห้ง พาดบ่าออกมา... พี่ธีร์นั่งรออยู่แล้ว ที่โซฟาตัวยาว
“มันเกิดขึ้นนานแค่ไหนแล้ว ดิน...” พี่ธีร์ถามเสียงเย็น
“อะไรครับ...” ผมถาม
“พี่อยากรู้ พี่ถูกเราสวมเขา นานแค่ไหนแล้วดิน” พี่ธีร์ถามเสียงดังขึ้นเหมือนจะระเบิดออกมา
ผมหันมองหน้าพี่ธีร์ตาวาว... “ผมควรจะถามพี่มากกว่าไม๊... ว่าผมถูกสวมเขานานแค่ไหนแล้ว”
พี่ธีร์ชะงักกับท่าทางของผม... “เราหมายความว่ายังไง”
“พี่นึกเหรอครับว่าผมไม่รู้ ว่าจริงๆ แล้วไอ้ตองเป็นอะไรกับพี่”
“เป็นอะไร ไอ้ตองก็เป็นญาติห่างๆ อย่างที่บอก” พี่ธีร์ตีหน้าเซ่อ...
ผมยิ้มหยัน “ครับ...ญาติห่างๆ เอากันต้องใส่ปลอกด้วยเหรอครับ”
“หมายความว่าไง” พี่ธีร์เสียงอ่อนลง
“ผมสงสัยตั้งแต่วันแรกแล้ว ว่าพี่เอาไอ้ตองมาในฐานะอะไร จนเห็นหลักฐานทนโท่...” ผมบอกอย่างเชือดเฉือน “แต่ผมก็ไม่อยากไปก้าวก่ายกับเรื่องของพี่ เพราะผมถือว่า เป็นสิทธิ์ส่วนตัวของพี่... ผมมีไอ้ชลได้ พี่ก็คงอยากมีไอ้ตอง...”
“แล้ว... ที่มันมาอมKเราอยู่เมื่อเช้า”
“ถามมันหรือยังล่ะครับว่า ใครปล้ำใคร...” ผมหันไปมองพี่ธีร์ ก่อนจะบอก “ผมไม่เคยเดินเข้าไปในห้องไอ้ตองเลย... มันมาประเคนให้ผมถึงห้องทุกครั้ง เมื่อมันเสนอ ผมก็สนองไป ตามโอกาสที่มี... แต่ผมก็ไม่ได้ไปขอให้มันมาดูดKผม”
“อ๋อ... อย่างงั้นถ้ามีใครมาเสนอ เราก็สนองเค้าทุกครั้งไปสิ” พี่ธีร์สบช่องโจมตีผม
“อย่าเปลี่ยนเรื่องครับ เรากำลังพูดถึงเรื่องของเรา 3 คน”
“ไม่มีสาม...ตอนนี้เหลือเราแค่สองคน”
“แล้วไอ้ตอง...” ผมถาม... ใจหายวูบกับชะตากรรมของเด็กหนุ่มอีกคนนึงในวงจรวัฏจักร
“ก็ช่างมันปะไร...” พี่ธีร์พูดเสียงสะบัด “สันดานงูเห่า เลี่ยงไม่เชื่อง อุตสาห์เอามันมาชุบเลี้ยงส่งเสีย หวังว่ามันจะดี ก็ไม่ทิ้งกำพืดกระหรี่เดิมๆ ร่านไม่เลิก” พี่ธีร์พลั้งปากออกมา
ผมนิ่งเงียบ หันเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งเพื่อเช็ดตัวให้แห้ง ก่อนจะเดินออกมาอีกครั้ง
“ดิน...” พี่ธีร์ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา “พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้หมายถึง...”
ผมไม่ต่อความกับพี่ธีร์ เดินไปเปิดตู้... หาชุดออกมาวางไว้ เปิดอีกตู้นึงคว้ากระเป๋าเดินทางออกมา...
“ดิน... จะทำอะไรน่ะ...”
“ผมมันก็กระหรี่เดิมๆ... ร่านไม่เลิกเหมือนไอ้ตองเหมือนกัน เพราะเรื่องนี้ มันเกิดขึ้นไม่ได้ถ้าผมไม่สนองความต้องการของไอ้ตอง... ป่วยการที่ผมจะอยู่ที่นี่ ผมไม่เคยลืม... ไม่เคยลืมว่าผมมาจากไหน...” ผมตอบพี่ธีร์... “ถ้าไอ้ตองมันกระหรี่ ผมก็เคยเป็นกระหรี่... แต่ ผมก็ไม่เข้าใจ แล้วพี่ธีร์จะไปหา ไปพาพวกผมมาจากซ่องพวกนั้นทำไม” ผมแจงให้พี่ธีร์ฟังอย่างสาแก่ใจ ทุกคำพูดบาดลึกเข้าไปในแผลเดิม
“ดิน... ไม่เอานะ” พี่ธีร์โผมากอดผมไว้... “อย่าไป พี่ไม่ได้ตั้งใจจะว่า พี่พูดเพราะอารมณ์โมโหน่ะ พี่รักเรานะ ดิน...อย่าไปจากพี่เลยนะดิน พี่ขอร้อง...พี่ไม่เคยคิดว่า เราเคยเป็นอะไร มาจากไหน”
“พี่ไม่เคยลืมหรอกครับ...” ผมบอก พยายามแกะมือพี่ธีร์ออกจากตัว แต่มือพี่ธีร์เหนียวมาก เลื่อนลงมาดึงผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งอยู่ จนผมต้องเอามือลงไปจับไว้ พี่ธีร์เลยได้โอกาสผลักให้ผมนั่งลงบนเตียงนอน ส่วนตัวพี่ธีร์นั่งคุกเข่าลงที่พื้น หน้าพี่ธีร์อยู่ตรงเป้าของผมพอดี และก็ไม่ยากที่พี่ธีร์จะดึงปมผ้าเช็ดตัวผมออก เหวี่ยงไปอีกทาง...แผล็บเดียว ไอ้ดินน้อยก็ตกเป็นเชลยอยู่ในมือพี่ธีร์ที่กำไว้เต็มมือ...
“ของๆ พี่ พี่รัก พี่หวง แต่มันก็ยังดอดมาขโมยของพี่...” พี่ธีร์พูดเบาๆ ก่อนจะจูบลงที่พวงไข่ของผม “พี่จูบ...พี่หอมของพี่ทุกเช้า ตอนเรายังไม่ตื่น... พี่รักของพี่ แต่เกรงใจไม่อยากกวนคนหลับ... แต่อีเด็กนั่นมันดอดมาตีท้ายครัวของพี่” พูดพร่ำรำพัน พลางคลุกเคล้าใบหน้า ลงกับพวงไข่และท่อนKของผม และอีกแป๊บนึง ท่อนKดุ้นเขื่องของผม ก็เข้าไปอยู่ในปากพี่ธีร์หมดทั้งแท่ง...
ไอ้ดินน้อย ที่เพิ่งสำลักน้ำเงี่ยนทะลักพรั่งให้ไอ้ตองมันดูดกินเมื่อไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมา แต่พอโดนปากนุ่มๆ ที่ชำนาญในการปรนเปรอความสุข ก็ผงกหัวขึ้นมาขู่ฟ่อ พองก๋า สู้กับริมฝีปาก ปลายลิ้น และกระพุ้งแก้มของพี่ธีร์อย่างไม่ยอมแพ้...
ผมหายใจขัด เสียว... อารมณ์โกรธก็ยังมีอยู่ แต่ก็ไม่รุนแรงมากนัก เพราะเคยคุ้นกับนิสัยของพี่ธีร์... “กู ไม่แคล้วต้องโดนพี่ธีร์อีกรอบ... กรรมอะไรของกูวะ...ไอ้ชลเมื่อคืน ไอ้ตองเมื่อเช้า แล้วนี่ยังเจอพี่ธีร์อีก เอาเข้าไป...” ผมนึกในใจ
“อาซซซ ดินครับ... ผัวครับ พี่รักผัว รักKผัวนะครับ... พี่หวงด้วย...” พี่ธีร์ ครางรำพันพลางดูดอมไอ้ดินน้อยอย่างหลงใหลไม่ผิดคำพูด... กริยาอาการของพี่ธีร์ บอกได้ว่า พี่ธีร์ ทั้งรักทั้งหลงท่อนลำเจ็ดนิ้วฝังมุกของผมมากขนาดไหน
ถึงจะเพิ่งโดนไอ้ตองมันรีดไปหยกๆ ไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมา แต่ ด้วยความเจนจัดของพี่ธีร์ ก็ทำให้ผมเตลิดตามพี่ธีร์ไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้... จนกระทั่ง....
“อาซซซ ซี๊ดซซซ อาซซซ” ผมสูดปากครางไม่หยุดพร้อมๆ กับกล้ามเนื้อที่เกร็งกระตุก ตามจังหวะการฉีดน้ำเงี่ยนขาวขุ่นข้นเข้าไปในลำคอของพี่ธีร์ ที่บีบรัดท่อนKของผมที่ฝังมิดอยู่ในปากพี่ทียันโคน แต่พี่ธีร์ก็ยังไม่ยอมปล่อยออกมาง่ายๆ... แถมยังใช้สองมือ นวดคลึงพวงไข่แฝดของผมที่หดติ้ว เป็นกระเปาะราวกับจะรีดเร้นส่วนที่กักเก็บไว้ในคลังที่อยู่ลึกที่สุดให้ หลั่งเร้นออกมาให้หมด...
“อาซซซ” ผมถอนหายใจยาว เมื่ออาการเกร็งกระตุกจากความเสียวหยุดลง พร้อมกับ หยาดหยดข้นขาวของน้ำเงี่ยนหยดสุดท้ายถูกขับพ้นปลายท่อออกมา ผมถึงผ่อนคลายอาการเกร็ง หายใจหนักๆ ด้วยความเหนื่อยราวกับวิ่งร้อยเมตรมาก็ไม่ปาน เอนหลังนอนราบลงกับที่นอน ท่อนKผมยังถูกพี่ธีร์อมไว้ทั้งดุ้น ไม่ปล่อยออกมา....
พักใหญ่ พี่ธีร์จึงค่อยๆ ปล่อยท่อนKของผมที่ดูเหมือนจะยังเกร็งค้างจากความเสียวออกมา น้ำเงี่ยนขาวที่ค้างอยู่ในลำท่อใต้ลำปริ่มซึมออกมาจากส่วนปลาย พอพี่ธีร์เห็น ก็ใช้นิ้วรีดเร้นส่วนที่ตกค้างอยู่ให้ออกมาก่อนจะดูดกลืนเข้าปากไปจนหมด...
“มันส์ไหม ดิน” พี่ธีร์กระซิบถาม... ดูเหมือนว่าครั้งนี้พี่ธีร์จะดูดท่อนKผมหนักหน่วงราวกับจะลงโทษทันฑ์ผม
“พี่จะฆ่าผมเหรอครับ” ผมหอบเบาๆ ถาม
“เชื่อหรือยังว่า พี่รัก พี่หวงของพี่...” พี่ธีร์ถามแทนคำตอบ
ผมหัวเราะหึๆ ส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ เพราะความรักความหวงของพี่ธีร์ แต่ก็พลาด ชักศึกเข้าบ้าน... เอาแมวขโมยมาดอดตีท้ายครัวตัวเองจนได้
พี่ธีร์ดูเหมือนจะยังไม่ยอมปล่อยผมง่ายๆ พอๆ กับไอ้ดินน้อยที่ไม่ยอมสงบ ยังคงผงาดผงก งึกงัก ราวกับปลาช่อนได้น้ำใหม่ พอพี่ธีร์หายเหนื่อย จับถอกอีกสองสามที พร้อมกับใช้ปลายลิ้นเลียไปตามหัวถอกหยักบานอวบ... น้ำเงี่ยนใสๆ ก็ใหลปริ่มซึมออกมาอีกครั้ง เป็นสัญญานพร้อมรบ รอบใหม่... อีกครั้ง
-
เจอกันใหม่วันศุกร์นะครับ...คนอ่านของผม...
-
เหนื่อยขนาดหนัก..แต่ก็สู้ไม่ยอมพักผ่อน
เจ็ดนิ้วประดับมุกของคุณดิน
วันเดียวเสียไปห้าน้ำ
เป็นผมคงจะปวด...กาโป๊ก
นอนซม..ขอพักยาวเลย
แข็ง..แรง
จริงๆคุณดิน
น่าชื่นชม
อิอิ
-
ตัวเองพาเข้าบ้านมาแท้ๆ
ก็น่าจะพอรู้ว่ามันมีโอกาสเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
สงสารตองนิดๆนะ คงคิดว่าตัวเองน่าจะสุขสบายไประยะหนึ่งแต่ก็จบอย่างรวดเร็ว
ส่วนพี่ะ๊ร์เหมือนอารมณ์ขึ้นๆลงๆเลยล่ะ
-
:pig4:
-
มาโพสต่อแล้วครับ เมื่อวานไม่ได้ลืมนะครับ เพียงแต่ขับรถกลับต่างจังหวัด ถึงดึกไปหน่อยครับ
ตอนที่ 63 ติดปีกบิน
ติ๊งต่อง....
“รับจดหมายลงทะเบียนด้วยคร๊าบ...”
เสียงกดกริ่งหน้าบ้าน พร้อมกับเสียงตะโกนของบุรุษไปรษณีย์ บอกให้ไปรับจดหมายลงทะเบียนขณะที่ผมกำลังออกกำลังกายอยู่ในห้องออกกำลังกายหลังบ้าน
ไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเรื่องตื่นเต้นที่เกิดขึ้น เพราะปกติที่บ้าน พี่ธีร์ก็จะมีเอกสารหรือจดหมายลงทะเบียนมาที่บ้านเป็นประจำอยู่แล้ว ผมจึงไม่สนใจ ออกกำลังกายของผมไปเรื่อยๆ
“คุณดินคะ... จดหมายของคุณดินค่ะ...”
แม่บ้าน เดินเอาจดหมายมาวางที่โต๊ะตัวเล็กที่ผมวางขวดน้ำดื่มไว้ขณะที่ผมกำลัง ดึงแขนอยู่กับเครื่องเล่นบริหารร่างกาย
“ขอบใจจ๊ะ เดือน...” ผมบอก แม่บ้านเดือน ยิ้มให้ก่อนจะปิดประตูหายไป
ผมเล่นไปจนครบเซ็ท จึงค่อยเดินมาดูจดหมายที่วางไว้ พอเห็นจ่าหน้าซอง ผมก็รีบเอาพวงกุญแจที่มีมีดพับเล็กๆ ห้อยอยู่ออกมากรีดมุมซองด้านนึง ก่อนจะดึงออกมา
ในนั้นเป็นเอกสารหลายอย่าง รวมกันเป็นปึกค่อนข้างหนา...พร้อมกับจดหมายจากอาผม เขียนบอกว่า สิ่งที่ส่งมาด้วยคือเอกสารจากโรงเรียนสอนภาษาในมหาวิทยาลัยชื่อดัง (I-20) ให้ผมเอาเอกสารที่ว่า ไปติดต่อทำวีซ่าที่สถานทูตอเมริกา... และบินไปให้ทันเปิดเทอมในเดือนสิงหาคมที่จะถึง... ซึ่งนับเวลาก็อีกเกือบๆ 3 เดือนเท่านั้นเอง...
ผมดีใจจนขนลุกซู่... รีบเปิดเอกสารทั้งหมดออกอ่านว่าผมต้องทำอะไรบ้าง... และมีเอกสารอะไรที่ผมจะต้องเตรียมไปในการทำวีซ่าที่สถานทูตอเมริกาซึ่ง จริงๆ ก็ไม่ได้มีอะไรมากมายไปกว่าเอกสารพื้นๆ เช่น บัตรประชาชน, ทะเบียนบ้าน, พาสปอร์ต, วุฒิการศึกษา, I-20 และจดหมายรับรองการเป็น Sponsor…
เอาละสิ... ผมจะไปหาใครมารับรองการเป็น Sponsor ให้ผม... เพราะคนนั้นจะต้องมีเงินในธนาคารเยอะ ไม่ต่ำกว่า ล้านบาท... แล้วผมจะไปหาที่ไหน แว๊บแรก ผมคิดว่าผมจะไปคุยกับพี่ธีร์ แต่นึกดูอีกที ไม่ดีกว่า...
ผมเก็บความคิดอันนี้ ไว้จนกลับมาเยี่ยมป๊ากับม้าในครั้งต่อมา...
“เป็นไงดิน... เรื่องไปอเมริกา ถึงไหนแล้ว” ป๊าถามอย่างห่วงใย ลึกๆ แล้ว ป๊าอยากให้ผมไป เพราะเป็นโอกาสของผม
“อาเล็ก ส่งเอกสารของโรงเรียนมาให้ผมแล้ว ป๊า...”
“ก็ดีสิ แล้ว ต้องไปเมื่อไร” ป๊าถามอย่างตื่นเต้น
“เอ่อ... ผมต้องไปทำ วีซ่าก่อนครับ... แต่” ผมทำหน้าลำบากใจ
“แต่อะไร”
“ต้องมีคนรับรอง... มีหลักฐานเป็นเงินในธนาคารครับป๊า...”
“เท่าไร”
“ไม่ต่ำกว่าล้านครับ” ผมบอก...
ป๊านิ่งงันไป... ท่าทางผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่เป็นไรนะครับ ป๊า...” ผมบอกป๊า... “ป๊าอย่าคิดมากนะครับ ไปไม่ได้ ผมเรียนเมืองไทยก็ได้ครับ”
“อืมมมม ดิน... ป๊าอยากให้ดินไปเมืองนอก... ไปเรียนที่เมืองนอก... ป๊าไม่มีสมบัติอะไรจะให้ดิน... มีแต่เรื่องเรียนเท่านั้นเอง... ดิน เป็นคนมีความตั้งใจ ป๊าก็คิดว่า ดินจะทำได้สำเร็จ...” เสียงป๊าเงียบหายไป...
เราสองคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ม้าหิน หน้าบ้าน เหม่อมองไปข้างหน้า ผมเอามือจับมือป๊า...ซึ่ง ป๊าก็จับมือผมบีบเบาๆ... แต่ไม่มีคำพูดให้กัน... ความคิดของเรากระจัดกระจาย อาจจะไม่เหมือนกัน แต่ลึกๆ แล้ว ผมรู้ว่า จุดหมายที่เราคิดเหมือนกัน คือ หาทางที่จะมีใครที่มีเงินฝากในธนาคารพอและยอมรับที่จะออกจดหมายรับรองให้ผม...
มีรถวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ประตูรถเปิดออกทั้งสองด้าน มีคนออกมาสองคน ผมยกมือไหว้
“สวัสดีครับ อา” ครับ คนที่มาคือน้องชายคนเล็กของพ่อกับอาสะใภ้นั่นเอง ทำการค้าอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง ไม่ไกลกันนัก
“เอ้อ... ดิน เป็นไง ไม่เจอเลยว่ะ”
“ก็... เรื่อยๆ ครับ อา... อาไปไหนมาครับ” ผมถามอย่างไม่ได้ต้องการคำตอบนัก
“ก็ มาหาลูกค้าแถวนี้ มาเก็บตังค์ด้วย... เฮียเป็นไง” ประโยคสุดท้ายอาหันไปถามพ่อผม
“เออ... ดินมันจะไปเมืองนอก ไอ้เล็กมันส่งโรงเรียนมาให้แล้ว ให้ดินไปอยู่กับมัน แต่ไม่มีคนทำจดหมายรับรองให้มันไปทำวีซ่าไปอเมริกา
น่ะ” ป๊าพูดเหมือนรำพึงกับตัวเองไปด้วย
“ทำยังไงล่ะ” อาหันมาถามผม
“ก็ มีเงินฝากอยู่ในธนาคารสักล้านนึงครับ อา... แล้วให้ธนาคารเค้าออกจดหมายรับรองให้ผม... ไม่ต้องส่งจริงหรอกครับ ผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง... ผมจะไปทำงานส่งตัวเองเรียน”
“โฮ้ย... งั้นก็ไม่ยาก” อาสะใภ้หันมาบอก “เฮีย... ทำเอกสารให้ดินมันหน่อยสิ” อาสะใภ้บอกกับสามีตัวเอง
“ได้... ผมมีเงินอยู่บ้างครับ เฮีย...” อาผมหันไปบอกป๊าที่ทำท่าดีใจ... “เดี๋ยวผมทำให้เอง แต่ทำยังไงเนี่ย ดินมันต้องบอก”
“ได้ครับ อา” ผมยกมือไหว้ขอบคุณอากับอาสะใภ้อย่างดีใจ... ในที่สุดฝันของผมก็ใกล้เข้ามาแล้วอย่างไม่นึกไม่ฝันว่า จู่ๆ บทจะง่ายมันก็ง่ายอย่างนี้...
ในที่สุด หลังจากนั้นไม่ถึงสัปดาห์ ผมก็ได้จดหมายรับรองจากธนาคาร ที่รับรองกับสถานทูตในการออกวีซ่าว่า อาผมจะเป็นผู้ให้การสนับสนุนขณะที่ผมอยู่ต่างประเทศ โดยสถานทูตจะพิจารณาจากเงินที่มีอยู่ในธนาคารนั้นๆ ครับ
ได้หนังสือรับรองมาแล้ว หลังจากนั้นก็เป็นการไปยื่นเรื่องขอวีซ่าที่สถานทูตสหรัฐอเมริกา ที่ถนนวิทยุ....ซึ่ง สมัยก่อน การขอวีซ่า ต้องไปเข้าคิวตั้งแต่เช้า เพื่อเข้าไปสัมภาษณ์กับเจ้าหน้าที่ ไม่มีการซื้อพิน หรือจองคิวทางอินเตอร์เน็ทเหมือนปัจจุบัน
หลังจากได้คิวมาแล้ว ผมก็ดำเนินการตามขั้นตอนต่างๆ มาจนกระทั่งถึงการสัมภาษณ์กับเจ้าหน้าที่ของสถานทูตที่เป็นคนอเมริกัน แต่พูดไทยได้ ก่อนหน้าผมนั้น สองสามคน ถูกปฏิเสธการให้วีซ่าทำเอาผมตื่นเต้นจนมือเย็นไปหมด
พอถึงคิวผม เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารอย่างละเอียด ก่อนถามผมว่าจะไปเรียนภาษาอย่างเดียวละหรือ? ผมก็บอกว่า ผมตั้งใจที่จะเรียนปริญญาโทต่อเพื่อนำความรู้กลับมาใช้งานในประเทศไทย
“โอเค อีกสามวันคุณมารับเล่มได้เลย...” เจ้าหน้าที่คนนั้นบอก พร้อมกับเขียนตัวเลข 48 ลงบนแบบฟอร์มการขอวีซ่า ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่า ตัวเลขที่เค้าเขียน หมายความว่าอะไร
ผมกลับมาที่ทำงานอย่างงงๆ... ความฝันของผมกำลังจะเป็นจริงในอีกไม่นาน...นี่ผมกำลังจะได้ไปอเมริกาจริงๆ หรือนี่... ผมมองไปรอบๆ บรรยากาศในที่ทำงานที่ทำมาเกือบสองปีอย่างใจหายนิดๆ... นี่ผมกำลังจะต้องจากที่นี่ไป จากเมืองไทยไปจริงๆ หรือนี่ จากไปแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้กลับมา... ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง? หนาวไหม? ร้อนไหม? แล้ว จะพูดกับเขารู้เรื่องไหม? เรื่องเรียน จะเรียนได้ไหม?... ไหนยังเรื่องม้าอีก ม้าเองก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงนัก... ถ้าผมไป แล้วระหว่างนั้น ม้าเป็นอะไร แล้วผมจะทำยังไง...
คำถามทุกคำถามวนเวียนอยู่ในหัวสมอง จนทำให้คนที่เคยมั่นใจตัวเองมากๆ อย่างผม ใจหายไปเหมือนกัน
“เอาวะ ไอ้ดิน... อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด... อย่าเอาไอ้สิ่งที่มันยังไม่เกิดมาบั่นทอนตัวเอง... ลูกผู้ชาย ยังจะต้องกลัวอะไรอีก...” ผมบอกตัวเอง ก่อนจะหันมาเผชิญกับความจริงตรงหน้า แล้วพยายามเรียบเรียงสิ่งที่จะต้องทำต่อไป เป็นขั้นเป็นตอน
ผมเดินไปบอกหัวหน้าว่าผมจะขอลาออกเนื่องจากจะต้องไปเรียนต่อที่อเมริก “อ้าว... ดิน ไหงมาทิ้งกันง่ายๆ ซะล่ะ” หัวหน้าพูดยิ้มๆ... ผมยกมือไหว้ เพราะหัวหน้าเอง ก็ให้ความปราณีกับผมไม่น้อย...
“ผมขอโทษครับ... ผมเองก็ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่ามันจะเร็วขนาดนี้...”
“เอาเถอะ ดิน... มันเป็นโอกาสที่ไม่ได้หามาง่ายๆ พี่คงไม่ขัดขวางอะไรหรอก มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกแล้วกัน”
ผมยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะเดินไปที่แผนกทรัพยากรมนุษย์ แจ้งความจำนงว่าผมจะลาออก และจะมาทำงานวันสุดท้ายเมื่อไร... ไม่นานก็เรียบร้อย...
สิ่งที่ผมต้องทำต่อไปคือ จองตั๋วเครื่องบิน อาเล็กบอกว่า ให้บินไปถึงอเมริกาก่อนวันเปิดเรียนสักสัปดาห์หนึ่ง เพื่อให้ปรับตัวรับกับเวลาที่เปลี่ยนไปซึ่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงสองเดือนเท่านั้นเอง
“แล้วจะบอกไอ้ชลยังไง” คำถามนี้ผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม... นั่นสิ... ผมไม่เคยแม้แต่จะบอกมันเรื่องแผนการชีวิตที่ผมจะไปอเมริกาเลยสักครั้ง ทั้งๆ ที่ทุกเรื่องที่ผมทำ ผมจะต้องเล่าให้มันฟังเสมอๆ ยกเว้นเรื่องนี้... และ... ยังพี่ธีร์อีกคน...
“มึงจะโกรธกูมากไม๊วะชล...” ผมรำพึงอยู่คนเดียวอย่างหนักใจ...
............................................................
งวดเข้ามาแล้วนะครับ เรื่องของไอ้ดิน อีกไม่เกิน 5 ตอนเท่านั้นเองเอาใจช่วยไอ้ดินหน่อยนะครับ....
-
พอไปอเมริกาแล้วยังได้ติดต่อกับพี่ชลไหมคะ ยังไม่อยากให้รีบจบเลย อยากให้เขียนเล่าต่อไปจนถึงใช้ชีวิตที่เมืองนอกด้วย อยากอ่านมาก มีเวลาว่างเมื่อไหร่ค่อยเขียนก็ได้ค่ะ รอได้ :call: :call:
-
:hao5: จะดราม่าตอนบอกเรื่องนี้กับพี่ชลมั้ยเนี่ย
อยากให้เรื่องนี้มีต่อเหมือนกันนะ อยากรู้ว่าใช้ชีวิตที่นู่นเป็นยังไง
-
:pig4: :pig4:
-
คุณดินจะจากลา
ไปอเมริกา
ชลเศร้าแน่ๆ
ไม่อยากจะเข้าใจ..ก็ต้องเข้าใจ
เป็นใครก็เศร้า
-
งวดเข้ามา แล้วนะครับ ใกล้เต็มที สำหรับตอนจบของเรื่อง "ดิน กับ ชล"
อันที่จริง เรื่องนี้ ผมว่าคนอ่านคงไม่ค่อยจะอยากรู้ตอนจบแล้วละครับ เพราะ พอจะรู้คร่าวๆ ตั้งแต่อ่านภาค 1 กันแล้ว จริงไหมครับ
.....................................................................
ตอนที่ 64 พี่ธีร์
เรื่องของผมที่จะต้องบอกกับพี่ธีร์เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมค่อนข้างลำบากใจ ถึงมันเป็นความรู้สึกคนละอย่างกับไอ้ชลแต่ผมกับพี่ธีร์ก็อยู่กันมานานกว่า... หกปี…
แต่แล้ว มันก็มีเหตุที่ทำให้ผมต้องบอกพี่ธีร์อย่างชนิดที่เรียกว่า ช๊อค กันไปทั้งพี่ธีร์ และผม... มาดูกันครับ ว่าเกิดอะไรขึ้น
อย่างที่บอกว่าช่วงก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องระหว่างผมกับไอ้ตองนั้น ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ธีร์ก็ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไรนัก จากสาเหตุของเวลาการทำงานของผมเอง อย่างที่บอกว่า งานใหม่ของผม เข้างานตอนบ่าย กว่าจะเลิกก็ห้าทุ่มกว่า และผมยังไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่ทำงานด้วยกัน กว่าจะกลับ ก็ตีสองตีสาม
ตอนนั้นเอง พี่ธีร์ก็ถอยรถกะบะออกมาคันนึง นัยว่าจะเอาไว้ขนของ เพราะพี่ธีร์ เริ่มขยายงานออกมาเป็นงานตกแต่งภายในบ้าน ซึ่งต้องมีการขนของที่ไปซื้อมา เอาไปตกแต่งบ้านให้กับลูกค้า
วันไหนที่พี่ธีร์ไม่มีงาน พี่ธีร์ก็จะบอกผม และอนุญาตให้ผมขับรถไปทำงานได้ เป็นการบังคับกลายๆ ว่าให้ผมกลับบ้านเร็วขึ้นเพราะไม่มีข้ออ้างเรื่องรถเมล์กลางคืนซึ่งผมก็เอาไปบ้าง ไม่เอาไปบ้าง... แต่ต้องยอมรับว่า ผมเองก็เป็นมนุษย์ปุถุชน คนนึง ที่หลงใหลในความสะดวกสบายที่พี่ธีร์หยิบยื่นให้... จนกระทั่ง
วันนั้น ผมจำได้ว่า ผมขับรถออกมาจากบ้าน กำลังจะไปทำงาน มาตามถนนวิภาวดีจนกระทั่ง ถึง สามเหลี่ยมดินแดงซึ่งจะต้องเลี้ยวขวาไปทางอนุสาวรีย์ชัยฯ ซึ่งทางที่ผมมากำลังเป็นไฟเขียว แต่พอผมขับมาจนห่างทางแยกอีกไม่ไกล ไฟเขียวที่เห็นก็เปลี่ยนเป็นไฟเหลือง ผมจึงถอนเท้าจากคันเร่ง แล้วค่อยๆ เหยียบเบรคเพื่อชลอเตรียมจอดติดไฟแดง
พอผมจอดสนิท ก็มีเสียงดัง “ตึง” พร้อมกับรถที่ผมขับ ไหวยวบเป็นสัญญานว่า ถูกชนท้าย... ผมหันไปมอง ก็เห็นรถตุ๊กๆ อยู่ด้านหลัง... ไม่ทันที่ผมจะจัดแจงปลดเกียร์เป็นเกียร์ว่าง เปิดไฟกระพริบ เพื่อจะลงไปคุยกับเค้า รถตุ๊กๆ คันนั้นก็ถอยออกมานิดนึง ก่อนจะหักเลี้ยวเข้าทางกลับรถใต้สะพานด่วนดินแดง ย้อนกลับไปทางถนนวิภาวดีอีกครั้ง อย่างไร้ความรับผิดชอบ
ผมลงมาดูที่ท้ายรถ ปรากฏว่า กันชนด้านท้ายเป็นรอยยุบจากการถูกชนจนเบี้ยวไป แต่ก็ไม่รู้จะไปเอาใครมารับผิดชอบ ก็คงต้องเป็นผมเองที่ต้องรับผิดชอบ ซึ่งผมเองก็กะว่า วันหยุดจะนำเข้าซ่อม... ซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่ อะไรๆ มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่เราคิด
เช้าวันต่อมา... ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงปลุกของพี่ธีร์ ซึ่งน่าแปลกใจ เพราะปกติ พี่ธีร์จะไม่มาปลุกผม เข้าใจว่าผมกลับบ้านดึก แต่วันนั้น กลับกลายเป็นว่า...
“ดิน... ตื่น เราไปทำอะไรมา...”
“อะไรครับ พี่ธีร์” ผมลืมตาขึ้นมางัวเงีย... เพราะยังไม่ได้เวลาตื่นดีนัก
“เราเอารถไปทำอะไรมา กันขนด้านหลังเบี้ยวบิดจะหักอยู่แล้ว” พี่ธีร์ถามด้วยความโกรธ ปกติพี่ธีร์เป็นคนรักรถมาก
“สามล้อชน ตรงสามเหลี่ยมดินแดง แล้วเค้าก็หนีไป...” ผมตอบอย่างไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนัก
“เราขับอีท่าไหนล่ะ ถึงได้ให้เค้าชนได้” พี่ธีร์ถามเสียงดัง
“ผมก็ขับของผมตามปกติ กำลังจะจอดติดไฟแดง เค้าคงเบรคไม่ทัน เลยชน แล้วก็หักรถขับหนีไป...” ผมบอก
“แล้วเราทำไมไม่จดทะเบียนรถเค้าเอาไว้”
“ดูไม่ทันครับ พอจอดได้กำลังจะลง เค้าก็หักหนีไปแล้ว” ผมชี้แจง
พี่ธีร์นิ่งเงียบไปแป๊บนึง ก่อนจะบอก “เดี๋ยวเอาไปซ่อมให้เรียบร้อย แล้วก็ ถ้ายังไม่สามารถระมัดระวังรักษารถได้ ก็อย่าเพิ่งเอาไปขับ”
“ครับ” ผมพยักหน้าอย่างง่ายๆ
หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยแม้จะแตะต้องรถของพี่ธีร์อีกเลย แม้กระทั่งวันที่ผมจะต้องไปรับม้า ไปโรงพยาบาล ผมก็ไม่เคยบอกให้พี่ธีร์รู้ และไม่เคยบอกหรือร้องขอรถจากพี่ธีร์ไปรับม้า ที่สถานีรถไฟ...
ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ธีร์ เหินห่างจนน่าใจหาย พี่ธีร์ไม่เคยรู้ว่าผมกำลังทำอะไรกับตัวเอง ทั้งเรื่องงานและที่ผมเดินเรื่องเพื่อจะไปเมืองนอก
นั่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่พี่ธีร์จะจับได้ว่า ไอ้ตอง เด็กที่เค้าเอามาประพฤติตัวเป็น แมวขโมยปลาย่างในบ้านไปกินลับหลังเค้า หลังจากนั้น พี่ธีร์ก็ไม่กล้าพาใครเข้าบ้านมาอีก ซึ่งผมก็ยังดำเนินชีวิตของผมไปตามปกติ
ในแต่ละคืน ผมกลับมาถึงบ้าน ตีหนึ่งบ้าง ตีสองบ้างแล้วแต่รถเมล์ที่วิ่งตอนกลางคืน ผมพยายามจะไม่ใช้บริการแท๊กซี่ ถ้าไม่จำเป็น เพราะต้องการจะเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่อเป็นทุนสำหรับตัวเองสำหรับชีวิตเมืองนอก
หากวันไหนที่ผมแวะไปหาไอ้ชล ก็จะกลับมาถึงบ้านเอาตอนเช้าบ้าง สายบ้าง ซึ่งก็คงเป็นสิ่งที่พี่ธีร์ไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก ตามประสาจนกระทั่ง...
วันนั้น ผมเลิกงานตามปกติ แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ รถเมล์จะน้อยกว่าปกติ มีคนยืนรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ค่อนข้างหนาตา นานพอดูกว่ารถเมล์จะมา กลับถึงบ้านตอนตีสองกว่าๆ พอผมเปิดประตูห้องเข้าไป พี่ธีร์ก็ลืมตาขึ้นมามองก่อนจะเหลือบตาไปที่นาฬิกา...
ผมยิ้มให้ ก่อนจะเดินเลยไปที่ห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกาย ก่อนจะเดินมาที่เตียงนอนฝั่งผมตามปกติ
“ทำไมกลับดึกนักล่ะ ดิน”
“วันนี้รถเมล์ขาดช่วงครับ” ผมตอบเบาๆ
“ทำไมไม่ขึ้นแท๊กซี่หรือสามล้อ”
“เปลืองตังค์ครับ... ผมไม่ได้ลำบากอะไร” ผมตอบพร้อมกับหลับตาลง
“ดิน...”
“ครับ”
“พี่จะออกเงินดาว์นรถให้เราผ่อน จะได้สะดวกเวลาไปทำงาน เอาไหม”
“ไม่เอาครับ”
“ทำไมล่ะ รถมือสองก็ราคาไม่กี่ตังค์”
“ผมใช้รถเมล์ก็ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องรับผิดชอบเยอะ ทั้งค่าน้ำมัน ค่าซ่อม ค่าที่จอดรถ วุ่นวาย” ผมบอก แต่ยังไม่ยอมบอกพี่ธีร์ว่าผมจะทำอะไร
พี่ธีร์ดึงตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง “พี่ไม่เข้าใจ ทำไม เงินเดือนเราก็ไม่น้อย ผ่อนได้สบายๆ แล้วทำไมไม่ซื้อรถ จะได้สะดวกกับตัวเอง กลับบ้านเป็นเวลา ไม่ต้องรอรถเมล์ คนเยอะเบียดเสียดขนาดนั้น” เสียงของพี่ธีร์หนัก เอาจริงเอาจัง
ผมลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงบ้าง หันมามาองพี่ธีร์ก่อนจะบอก “พี่ครับ... ผมว่าจะบอกพี่ แต่ยังไม่มีโอกาสสักที... ผมจะไปอเมริกาครับ”
พี่ธีร์นิ่งไปพักหนึ่ง เหมือนจะช๊อค ก่อนจะหันมามองหน้าผม “ไปทำอะไร”
“ผมจะไปเรียนต่อครับ ทำงานไปด้วย อาผมเค้ามีร้านอาหารอยู่ที่นั่น เค้าชวนผม”
“ไปเมื่อไร” พี่ธีร์ถามผมเสียงแหบ เหมือนคนจะจมน้ำ
“อีกเดือนครึ่งครับ ผมเดินเรื่องไว้สักพักแล้ว ได้วีซ่ามาแล้วด้วยครับ” ผมบอกพี่ธีร์
พี่ธีร์หันไปเปิดไฟหัวเตียง ก่อนจะหันมามองสบตาผม ในลูกกะตาพี่ธีร์มีน้ำเอ่อขัง เป็นประกาย “เราใจร้ายมากนะ ดิน แล้วเราจะรอจนถึงเมื่อไรถึงจะบอกพี่”
“ผมเพิ่งได้วีซ่ามาอาทิตย์ที่แล้ว ว่าจะบอกพี่แต่ไม่มีโอกาส” ผมบอก
“ทำไมล่ะ ดิน... อยู่เมืองไทยไม่ดียังไง หรืออยู่กับพี่มันอึดอัดหรือไง”
“อยู่เมืองไทย ผมก็ต้องพึ่งพาพี่ธีร์อยู่อย่างนี้เรื่อยไป ผมอยากโต อยากยืนบนขาของตัวเอง ถ้าผมยังอยู่อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ความฝันของผมก็ไม่เป็นจริงสักที ถ้าผมมีความรู้มากกว่านี้ หาเงินได้เยอะกว่านี้ ม้าผมจะได้ไม่ลำบาก...”
“หมายความว่ายังไง...”
“พี่ธีร์คงไม่รู้... เพราะผมไม่เคยเล่าให้ฟัง” ผมบอก ก่อนจะเล่าเรื่องวันที่เกิดเรื่องที่สถานีรถไฟมักกะสันให้พี่ธีร์ฟัง “ม้าผมอายุเยอะแล้ว... ถ้าผมยังล่องลอยไม่เป็นหลักอยู่อย่างนี้ ผมจะดูแลม้าได้ยังไง แค่นี้ ผมทนไม่ได้ แค่ผมเห็นเลือดที่หัวเข่าม้า ผมก็ใจจะขาดแล้วครับพี่” ผมบอกพี่ธีร์เสียงแหบในตอนท้าย....
พี่ธีร์นิ่งอึ้งไป ก่อนจะหลุดปากออกมา “เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไร”
“หลังจากที่ผมขับรถไปโดนชนมาไม่นานครับ”
“แล้ว... ทำไมเราไม่บอกพี่ ทำไมเราไม่เอารถที่บ้านไปรับม้าไปโรงพยาบาล... เราคิดว่า ถ้าเราบอกพี่แล้วพี่จะไม่ให้เรางั้นเหรอ...ดิน เราคิดว่าพี่จะใจร้ายใจดำขนาดนั้นเลยเหรอ”
ผมส่ายหน้า... “เรื่องรถ... ผมไม่ได้คิดถึงขนาดนั้น ผมก็แค่อยากมีความก้าวหน้า อยากมีหน้าที่การงานที่ดี ได้เงินเดือนเยอะๆ... ม้าผมก็อายุมากขึ้นๆ ทุกวัน มันจะต้องมีค่าใช้จ่ายมากขึ้นกว่านี้แน่...” ผมให้เหตุผลกับพี่ธีร์
“แล้ว ม้ารู้เรื่องนี้หรือยัง?”
“ครับ... ม้ารู้แล้วครับ... จริงๆ ม้าก็ไม่อยากให้ผมไป แต่ผมขอเวลากับม้าไว้ 3 ปี ผมสัญญาว่าจะกลับมาเมืองไทย”
“ม้ากลัวว่า เราจะไม่กลับ?” พี่ธีร์ดูเหมือนจะเย็นลงแล้ว
“ครับ” ผมพยักหน้า
“พี่คงห้ามเราไม่ได้แล้วใช่ไม๊ ดิน...”
“อย่าห้ามผมเลยครับ พี่... พี่ก็รู้นิสัยผม...” ผมบอก เพราะอยู่กันมาหกเจ็ดปี พี่ธีร์คงจะพอรู้ว่า ถ้าผมคิดหรือตัดสินใจจะทำอะไรแล้ว ใครๆ ก็ห้ามไม่ได้...
พี่ธีร์พลิกตัวหันมากอด แนบแก้มลงมาบนหน้าอกผม “พี่คงเสียเราไปจริงๆ แล้วใช่ไหมดิน”
“เราอยู่กันมาหลายปี ลองห่างกันสักสองสามปี บางทีอะไรๆ มันอาจจะดีขึ้นนะครับ” ผมบอก เอามือลูบหลังพี่ธีร์เบาๆ
“ดิน...” พี่ธีร์เสียงอ่อย “พี่รักเรานะ พี่บอกได้เลยว่า พี่ไม่เคยรักใครเท่าเรา... พี่อาจจะเคยเผลอไผลกับใครไปบ้าง แต่ ก็ไม่เคยมีใครมาแทนเราได้...”
“พี่ยังไม่เจอมั๊งครับ” ผมบอกยิ้มๆ ทีเล่นทีจริง...
“ไอ้ตี๋บ้า...” พี่ธีร์ล้วงมือลงไปกำไอ้ดินน้อยใต้ผ้าห่ม ซึ่งมันก็แข็งทันใจ ผงาดเต็มมือพี่ธีร์ “จะไปหาที่ไหน ใหญ่..ยาว.. แข็งทันอกทันใจแบบนี้” พี่ธีร์กำแน่น รูดขึ้นรูดลงอย่างเคยมือ
“ไม่ง่วงเหรอครับ” ผมแกล้งถาม
“แล้วเราล่ะ” พี่ธีร์หันมาถามย้อน
แทนคำตอบ ผมตลบผ้าห่มออกจากตัว “เมื่อกี้ง่วงครับ แต่ตอนนี้... เงี่ยนนน... อาซซซซ” คำสุดท้าย ผมครางออกมา เพราะไม่รอให้ผมพูดจบ ไอ้ดินน้อยก็หายเข้าไปในปากพี่ธีร์เกือบครึ่งดุ้นแล้ว...
*****************
ดูเหมือนพี่ธีร์จะทำใจได้ ว่าผมได้เลือกทางของผมแล้ว พี่ธีร์บอกให้ผมเดินตามความฝันของตัวเอง จะคอยเป็นกำลังใจให้ สุดท้ายผมกับพี่ธีร์ก็จากกันด้วยดี จนผมไปเรียนต่อกลับมา เราก็ยังคุยกันเป็นพี่เป็นน้องจนถึงปัจจุบัน
เฮ้อ... เหลือแต่ไอ้ชล ผมจะบอกมันยังไงดี...
..........................................................
ช่วยผมบอกไอ้ชลมันทีได้ไหมล่ะครับ คนอ่านคนดีของผม
-
สวัสดีครับพี่ดิน ดีใจจังที่พี่ดินมาต่อเรื่องเล่าแล้ว
อ่านมาถึงตรงนี้ รู้สึกใจหายที่ได้รู้ว่าอีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว
ใจหนึ่งรู้สึกสงสารพี่ชล แต่อีกใจก็เข้าใจว่าพี่ดินทำไปเพราะอะไร
ทีแรกที่อยากจะขอให้พี่ดินได้เจอกับพี่ชลอีกครั้ง
ก็เลยกลายเป็นว่าไม่กล้าบอกออกไปแบบนั้นซะแล้ว
ส่วนตัวเคยอ่านเรื่องเล่าทำนองนี้ไม่กี่เรื่อง
แต่ยอมรับว่าประทับใจวิธีเขียนของพี่ดิน
รู้สึกชอบความคิดความอ่านของพี่ดิน
ถึงจะมีทั้งดีและไม่ดี แต่ก็นี่แหละ...มนุษย์ธรรมดา
ที่พยายามจะใช้ชีวิต พออ่านแล้วเลยรู้สึกเหมือนได้เพื่อนมั้งครับ
ปกติไม่ใช่คนที่ชอบตอบหรือแสดงความคิดเห็นเท่าไร
เพราะส่วนตัวเป็นคนที่อธิบายอะไรไม่ค่อยเก่ง
แต่ที่ตอบกระทู้ เป็นเพราะอยากจะเป็นกำลังใจให้พี่ดิน
ให้พี่ดินได้รู้ว่ายังมีคนอ่านคนหนึ่งรอพี่ดินเล่าเรื่องอยู่นะครับ
ถ้าพี่ดินจะยังเขียนเล่าเรื่องต่อไปอยู่ ก็จะคอยติดตามนะครับ
-
ชลเข้าใจ
ไม่น่าจะยากนะ
คงจะยิ้มทั้งน้ำตา
คนที่ตัวเองรักกำลังจะมีอนาคตที่ดี
สุดท้ายต้องเข้าใจ
ถึงจะเศร้าก็ตาม
-
เตรียมร้องไห้เรื่องพี่ชล :hao5:
แถมตอนกลับมาจากนอกก็ดัน.... ฮืออออออ
-
เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
พี่ธีร์เข้าใจง่ายกว่าที่คิด :katai2-1:
-
ดีที่จากกันด้วยดีแล้วยังเป็นพี่น้องกันอยู่ ^^
-
คราวที่แล้ว ผมเขียนค้างไว้ที่ตอนพี่ธีร์ และว่าจะไม่เขียนต่อ... จนกระทั่ง มีแรงบรรดาลใจอย่างหนึ่งให้ผมกลับมาเขียน แรงบันดาลใจนั้นท้าทายผม ว่า ผมจะจำเรื่องราวความประทับใจระหว่างผมกับไอ้ชลได้มากน้อยแค่ไหน...
นั่นทำให้ผมกลับมาเขียนเรื่องไอ้ชล และ เรื่องราวอีก สี่ห้าตอนต่อจากนี้ จนกระทั่งจบเรื่อง...
แรงบันดาลใจนั้นคืออะไร เดี๋ยวเล่าจบเรื่องแล้ว จะเฉลยให้ครับ... (จบเรื่องนะครับ ไม่ใช่จบตอน)
..........................................................
ตอนที่ 65 ไอ้ชล
ต้องบอกว่า สิ่งที่ผมจะเล่าในตอนนี้ เป็นฉากประทับใจหนึ่ง ระหว่างผมกับไอ้ชลที่หาดเจ้าสำราญ จังหวัดเพชรบุรี ที่ผมไม่เคยลืม ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนแล้วก็ตาม...
……………………………………………
“ชล... อาทิตย์หน้ามึงว่างป่ะ วันที่....”
“ทำไมอ่ะ”
“กูจะชวนมึงไปเที่ยวทะเลน่ะ...” ผมบอกมัน
“มึงไม่ทำงานเหรอ นั่นมันวันพฤหัสฯ ไม่ใช่เหรอ”
“กูลาพักร้อน อยากไปเที่ยวทะเลกับมึงอ่ะ” ผมบอกมัน
“ไปดิ... กูก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน” ไอ้ชลมันพยักหน้าง่ายๆ “ไปไหนอ่ะ” มันหันมาถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน นั่งรถไปก่อน” ผมตอบ
เราไปขึ้นรถกันที่ขนส่งสายใต้ จำได้ว่า ตอนนั้นจริงๆ ผมก็ไม่คุ้นเคยกับสายใต้เท่าไรนัก (อยู่สายใต้เก่าสามแยกไฟฉายนะครับ) พอไปถึงสายใต้ ก็มีเด็กรถของรถบัสที่จะออก กวักมือเรียกเราอยู่หลายคัน ผมกับไอ้ชลหันมามองหน้ากัน แล้วตะโกนถามเด็กรถคนหนึ่ง
“ผ่านเพชรบุรีหรือเปล่าครับ”
“ผ่าน ขึ้นเลย...”
ผมกับไอ้ชลก้าวขึ้นไปบนรถหาที่นั่งว่าง วันธรรมดาอย่างนี้ไม่ค่อยมีคนสักเท่าไร มาถึงที่ว่างคู่กัน ผมให้ไอ้ชลมันเข้าไปนั่งข้างในติดริมหน้าต่าง...สักพัก กระเป๋าคนนั้นก็มาเก็บเงิน
“ลงไหนครับ”
“เพชรบุรีครับ...”
กระเป๋าบอกจำนวนเงิน ผมส่งแบ๊งค์ร้อยให้ กระเป๋าฉีกตั๋วเรียบร้อยส่งให้ผมพร้อมเงินทอน “ถึงแล้วบอกด้วยนะครับ พี่” ผมบอก กระเป๋าพยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปเก็บเงินผู้โดยสารคนอื่น
ผมมองเสี้ยวหน้าของไอ้ชลที่หันมองวิวสองข้างทางอย่างเพลิดเพลิน “กูจะบอกมึงยังไงดีวะ ชล” ผมรำพึงในใจ...
“กูชอบอ่ะ ดิน ออกมาเที่ยวต่างจังหวัดแบบนี้” ไอ้ชลหันมาเจอสายตาผมที่มองมันอยู่ก่อนแล้ว “มึงมองกูทำไม”
“เปล่าๆ” ผมรีบตอบมัน
ใช้เวลาเดินทางร่วมสองชั่วโมง (สมัยก่อนมีเส้นเพชรเกษมเส้นเดียวครับ ที่ลงใต้) ก็มาถึง... ได้ยินเสียงกระเป๋ารถตะโกนบอกมาจากท้ายรถ
“เพชรบุรี...ถึงแล้วครับ... ลูกพี่จอดด้วย มีคนลงสองคน”
ผมกับไอ้ชลลุกออกจากที่นั่ง หิ้วกระเป๋าเดินทางลงมาจากรถบัสที่นั่งมา
“ไปไหนต่ออ่ะ ดิน” ไอ้ชลหันมาถาม ผมชี้ที่คิวรถสองแถว มีคันนึงเขียนที่ป้ายด้านข้างรถว่า ‘หาดเจ้าสำราญ’
“เราไปดูที่นั่นกันเถอะ ชล” เราสองคนสะพายกระเป๋าไปขึ้นรถสองแถวคันที่ว่า ไม่นานนัก เราก็มาถึง ซึ่งเป็นเขตทหาร ผมไปถามเรื่องที่พัก เค้าก็ชี้ไปที่บังกะโลไม้ สามสี่หลังริมหาด มีเพิงขายอาหารอยู่ไม่ไกล ลุงกะป้า สองคนเฝ้าอยู่
“ก็คืนละ ห้าร้อย อาหารสั่งลุงกะป้าได้” ป้าบอกอย่างอารีย์ ช่วงนี้หน้าฝนไม่ค่อยมีคนเข้ามาเที่ยวเท่าไร
เราสองคนตกลงเช่าหนึ่งหลัง เป็นบังกะโลมีห้องน้ำในตัว ระเบียงอยู่ด้านหน้า ไม่ไกลจากชายหาดนักพร้อมกับสั่งอาหารกลางวัน สองสามอย่าง เพราะตอนที่เราไปถึงก็เกือบเที่ยงแล้ว...
หลังกินข้าว เราก็พักผ่อนจนเกือบเย็น ก่อนจะลงไปเล่นน้ำทะเลกัน ไอ้ชลว่ายน้ำไม่แข็งนัก เราเลยยืมห่วงยางจากป้ากะลุงลงไปลอยเล่นในทะเล... ไอ้ชลดูเหมือนจะชอบมาก เพราะมันเล่นจองนอนพาดอยู่บนห่วงยางคนเดียวไม่ยอมลงเลย
“ดิน...” มันเรียกผม ขณะที่ผมว่ายเข้ามาเกาะห่วงยางไว้มือนึง...
“หือมมมม”
“ถ้าเราอยู่ด้วยกันได้อย่างนี้ทุกวันก็ดีดิ เนอะ...”
ผมหัวเราะ “อะไรของมึง คราวก่อนไปเชียงใหม่ ก็บอกว่าอยากอยู่เชียงใหม่ ไปบ้านกูก็บอกว่าอยากอยู่บ้านกู พอมาทะเล ก็อยากอยู่ทะเล... เอาไงแน่วะ...”
ไอ้ชลหันมามองหน้าผม... “อือ... ถ้ามีมึงอยู่กะกู อยู่ที่ไหนกูก็มีความสุข...”
ผมหัวเราะเจื่อนๆ “ถ้างั้นต้องลงมาว่ายกะกู ไม่ใช่ นอนสบายอยู่บนห่วงคนเดียว” ผมบอกมัน กลบเกลื่อน...
“ไม่เอาอ่ะ... กูว่ายน้ำไม่เก่ง...”
“งั้นเดี๋ยวกู พาว่ายไปไกลๆ ทำไงวะ”
“ไม่เป็นไร มึงไปด้วย กูไม่กลัว...” ไอ้ชลบอกง่ายๆ เล่นเอาผมถึงกับอึ้ง...
เล่นน้ำทะเลกันจนเหนื่อย ฟ้าเริ่มมืดผมจึงชวนไอ้ชลขึ้นไปอาบน้ำ เพื่อทานข้าวเย็นตอนทุ่มนึงที่นัดลุงกับป้าไว้ ซึ่งพอเห็นเราขึ้นจากทะเล ลุงกับป้าก็เตรียมอาหาร พอเราอาบน้ำเสร็จลงมาอาหารก็เสร็จพอดี...
หลังอาหารเย็น ผมชวนไอ้ชลไปเดินเล่นชายหาด เนื่องจากวันนี้ฟ้าเปิด ทำให้ไม่มืดจนเกินไปนัก ผมอยู่ในชุดกางเกงเล ขาสั้นตัวเดียวที่ขมวดปมไว้ที่เอว เดินกอดคอไอ้ชลไปตามแนวคลื่นเรียบชายหาด มองเห็นโป๊ะไฟของเรือตกหมึกอยู่ลิบๆ คลื่นเล็กๆ ซัดกระทบฝั่งเป็นประกายระยิบระยับจากฟอสฟอรัสที่คลื่นซัดขึ้นมา...
“สวยนะ ดิน... อะไรอ่ะ”
“ฟอสฟอรัสเล็กๆ น่ะ” ผมบอกมัน ไอ้ชลหันมามอง
“ทำไมมึงรู้อ่ะ” มันถามผม
“กูเคยอ่านหนังสือเจอ...” ผมบอก ก่อนจะหันมาเรียกมันเบาๆ “ชล”
“หือม...”
“กูจะไปเมืองนอก...” ผมตัดสินใจบอกมันตรงๆ
ไอ้ชลหยุดเดิน ก่อนจะหันมา “กูรู้แล้วละ ดิน” ไอ้ชลตอบเสียงแหบอย่างที่ผมเองก็คาดไม่ถึง
“มึงรู้ได้ไง...”
“อาทิตย์ที่แล้ว กูไปบ้านมึงมา... กูไปขอโทษม้า ที่ไปรับม้าไม่ทันวันนั้น กูเสียใจจนนอนไม่หลับ ถ้ากูไม่ได้ขอโทษม้าด้วยตัวเอง กูคงรู้สึกผิดไปตลอด ม้าเลยบอกกู”
“แล้ว... มึงว่าไง”
ไอ้ชลส่ายหน้าน้ำตาคลอ... “ไปเถอะ ดิน... อนาคตของมึง ความฝันของมึง อย่าให้กูเป็นตัวถ่วง”
“ไม่โกรธกูเหรอ ที่กูบอกมึงช้า”
“ม่ายอ่ะ ดิน... มึงก็มีเหตุผลของมึง...”
“มึงรอกูนะ... กูไปไม่นาน”
“มึงจะให้กูไปไหนล่ะ ดิน... กูก็อยู่ของกูแบบนี้แหละ กูคงไม่มีวาสนาไปไกลถึงเมืองนอกเมืองนาอย่างมึงหรอก”
“ถึงกูจะไปเมืองนอกเมืองนาอย่างที่มึงว่า แต่กูก็ยังเป็นเพื่อนมึงนะ ชล” ผมบอก ค่อนข้างแปลกใจกึ่งโล่งอกว่าไอ้ชลไม่ได้ตีโพยตีพายอย่างที่ผมคิด ผมหันมากอดไอ้ชลเอาไว้เต็มอ้อมแขน ความรู้สึกเต็มตื้นอย่างไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนกับ ‘เพื่อน’ คนไหนๆ “สามปี นะชล ไม่เกินสามปี กูจะกลับมา...” ผมกระซิบบอกมัน
“เอาเถอะดิน...ไม่ว่าจะสามปี หรือกี่ปี กูก็ยังเป็นกู อยู่ตรงนี้แหละ” ไอ้ชลกระซิบตอบผม “กูดีใจนะ ที่มึงจะมีอนาคตที่ดี สมกับที่มึงฝันเอาไว้... และกูแน่ใจว่ามึงจะทำได้ และทำได้ดีด้วย” เสียงของไอ้ชลพร่าสั่นไปในตอนท้ายอย่างพยายามควบคุมอารมณ์ ผมรู้สึกได้ถึงหยดน้ำสองสามหยดไหลลงมาเปียกที่หัวไหล่
ผมลูบหลังไอ้ชลไปมาเพราะผมรู้ว่า นอกจากพี่สาวมันแล้ว ก็มีผมนี่แหละในชีวิตของมัน ไม่ว่าผมจะทำอะไร ที่ไหน ในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา ต้องมีไอ้ชลร่วมอยู่ด้วย ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็ตาม
“กูเห็นมึงมาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันที่ร้านข้าวผัด ซอยข้างๆ ร้านเจ๊รัตน์... วันนั้นกูก็รู้สึกถูกชะตากับมึงอย่างบอกไม่ถูก” ไอ้ชลย้อนกลับไปในเรื่องของเราในอดีต... “จากเพื่อนกินข้าวด้วยกัน จนกระทั่ง...”
“พี่ติ๋มออฟ เราไปด้วยกัน แล้วให้เรามีอะไรกันให้เค้าดู” ผมต่อให้
ไอ้ชลอาย...เอานิ้วหยิกที่เอวผมเบาๆ... “อือ... วันนั้นแหละ คนอะไรวะ...”
“ยังไง” ผมดันไอ้ชลออกมา มองหน้ามันยิ้มๆ ไอ้ชลอายกอดคอผมไม่ให้มองตามัน
“Kใหญ่อย่างเดียวไม่พอเสือกฝังมุกอีกแล้วยังเอาเก่งชิปเป๋ง...” ไอ้ชลกระซิบอายๆ
ผมหัวเราะดังลั่นหาด “มึงก็เลยหลงรักกูเลย ใช่ป่ะ?” ผมเลิกคิ้วถามมัน
“อือ... ก็ประมานนั้นแหละ” ไอ้ชลสารภาพ ก่อนจะกอดเอวผมไว้ทั้งสองมือ “ดิน”
“หือมมมม”
“กูอยาก...” ลูกกะตาไอ้ชลสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายวาววับ มีแววหื่น ผมเหลียวมองไปรอบๆ ไม่มีใคร...
“ตรงนี้เลยเหรอ” ผมถามยิ้มๆ ไม่ขัดอยู่แล้ว ถ้าไอ้ชลมันต้องการ
“ตื่นเต้นดี...” ไอ้ชลบอกหน้าทะเล้นพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าผม มือมันสะกิดทีเดียว ปมกางเกงเลก็คลายหลุดออกอย่างง่ายดาย ไอ้ดินน้อยพอได้รับอิสระ ก็ดีดตัวผึง ผงาด ผงกหัวงูบงาบ “แข็งทันอกทันใจเหลือเกินนะ มึง...” ไอ้ชลพึมพัมกับหัวบานของKผมที่ผงกขึ้นลงตามจังหวะการขมิบกล้ามเนื้อของผมอยู่ตรงหน้า
จากนั้น ฉากโลดโผนระหว่างผมกับไอ้ชลก็เกิดขึ้นอีกครั้งตรงหาดนั้นเอง ชนิดที่พอได้สติหลังจากพายุโลกีย์ของเราสองคนจบลง กางเกงเลของผมก็หายไปไหนแล้วไม่รู้... คืนนั้น ผมเลยต้องนุ่งลมห่มฟ้าเดินกลับมาบังกะโล... เคราะห์ดี ที่หาดเจ้าสำราญสมัยนั้น ค่อนข้างเงียบ และผมกับไอ้ชลเป็นคนที่มาพักบังกะโลเพียงหลังเดียวของทั้งหมดสามหลังในตอนนั้น..
ตอนเดินกลับมาฝนตกลงมาขนานหนัก ผมเองซึ่งเป็นคนชอบฝนอยู่แล้ว เลยชวนไอ้ชลเล่นกันกลางฝนซะเลย... บทรักของเราสองคนคืนนั้นโลดโผนจนแคร่ไม้ไผ่หลังบังกะโลที่ลุงกับป้าใช้เป็นที่นั่งพักผ่อน หักพังพาบลงไปกับพื้นตอนผมหลั่งทะลักน้ำเงี่ยนของผมเข้าไปในตัวไอ้ชลพอดี...
กว่าจะเข้านอนได้ก็ร่วมตีหนึ่งของวันใหม่ แถมไอ้ชลยังมีการดูดของผมแถมท้ายบนเตียงอีกหนึ่งรอบก่อนจะกอดกันหลับไปทั้งสองคนด้วยความอ่อนเพลีย...
-
ว่าพี่ธีร์เข้าใจง่ายแล้ว ชลยิ่งเข้าใจ รักและหวังดีกับพี่ดินสุดๆ :monkeysad:
“ไปเถอะ ดิน... อนาคตของมึง ความฝันของมึง อย่าให้กูเป็นตัวถ่วง”
-
สงสารชล :o12:
-
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ :hao5:
แต่ก็ยังมีฉากเรียกเลือด :jul1:
-
:กอด1:
ช่วงที่ดีที่สุด
http://www.youtube.com/v/HN-T2lmw4QA
-
เคยอ่านภาคแรกของพี่ดินไปแล้ว และจำได้ว่าพี่ดินบอกว่าจะเขียนภาคพี่ชลด้วย
แต่หาไม่เคยเจอ แต่ตอนนี้เจอแล้ว และไล่อ่านจนตาเปียกตาแฉะ
ขอบคุณพี่ดินจริงๆ ค่ะที่ไม่ทิ้งเรื่องนี้จะมาต่อจนจบ
หนูว่าเรื่องของพี่ดินให้ข้อคิดมากมายถึงวิธีการดำเนินชีวิต เลือกในสิ่งที่เราเป็นและอยากเป็น
มีทั้งความทุ่มเท ความตั้งใจ ความมานะพยายาม ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค
สิ่งเหล่านี้ทุกคนสามารถยึดเอาเป็นแบบอย่างได้อย่างดี
ปล. อยากให้พี่ดินได้เจอกับพี่ชลจัง :mew6:
ปล2. กอดพี่ดินค่า :กอด1:
-
อ่าาาาาาาหนูิพิ่งมาอ่านได้ไม่นานกำลังไล่ๆอ่านเรื่องของพี่ตั้งแต่ คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า) จนมาถึง ภาคดินกับชลอะจ้า ยังไงก็จะติดตามเรื่อยๆจ้า แหะๆ
-
เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว ไม่นึกว่าคุณดินมาเขียนต่อที่นี่อีก
ส่งความสุขมาให้คนเขียน และคนอ่านครับ :o8: :o8:
-
อ่านแล้วทั้งสนุก ทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า
แอบเสียใจที่พี่ดินไม่ได้เจอพี่ชลอีก
อ่านแล้วรักพี่ชลมาก มีความรักยิ่งใหญ่จริงๆอะ
ไม่รู้ว่าป่านนี้พี่ชลจะเป็นยังไงมั่งน้อ
แอบอยากให้เจอกันอีกสักครั้ง
-
สงสารพี่ชล
พี่ดินขอบคุณที่มาเขียนต่อค่ะ
-
ต้องบอกว่า ภาค "ความหลัง ดินกับชล" เป็นภาคที่ผมไม่ได้เขียนไว้ตั้งแต่ตอนแรก แต่เป็นการรับคำท้าของใครบางคนที่ท้าผมว่า ผมจะจำรายละเอียดเกี่ยวกับความหลังอันน่าประทับใจนี้ได้มากน้อยแค่ไหน ก็เลยต้องจัดให้ครับ อาจจะรายละเอียดเยอะ อาจจะหื่นไปหน่อย แต่ก็เพื่อเป็นการบอกว่า... "ผมไม่เคยลืม" ครับ
............................................................................................
ตอนที่ 66 ความหลัง “ดินกับชล”
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าพร้อมกับความรู้สึกเสียวอุ่นสบายที่ไอ้ดินน้อย ลูกชายตัวร้ายที่แข็งตัวเต็มที่รับแสงอาทิตย์ที่ส่องลอดเข้ามาตรงหน้าต่างด้านทิศตะวันออก ที่ไอ้ชลมันเปิดม่านไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ความง่วงงุนจากการทำศึกเมื่อคืน ทำให้ผมยังไม่ตื่นเต็มที่ดีนัก ตรงข้ามท่อนKที่แข็งเหยียดเต็มขนาดเพราะความเสียวจากอะไรอย่างหนึ่งที่นุ่มอุ่น แต่ทรงพลัง ทั้งดูดทั้งเม้มที่หัวบานอวบของท่อนK ที่ผงกรับการรุกราน แรงดูดอย่างนี้ ไม่มีใคร
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นดู...ไอ้ชลนั่นเองที่อมหัวบานของผมไว้จนแก้มตุ่ย บางทีก็ครอบดูดลงมาจนมิดสุดหนอกของความยาวเจ็ดนิ้ว กล้ามเนื้อลำคอของมันบีบรัดท่อนลำKของผมเป็นจังหวะจนผมรู้สึกได้
ผมหรี่ตามองการปฏิบัติการของไอ้ชลเงียบๆ โดยที่มันเองก็ไม่รู้ตัวว่าผมตื่นแล้วและกำลังมองดูมันอยู่... ผมเห็นมันจับที่โคนKของผมไว้เต็มกำมือ ริมฝีปากของมันประกบอยู่กับหัวเห็ดบานอวบของผม ทั้งดูดทั้งเลีย บางทีก็เกร็งลิ้นจนแข็งเป็นแท่ง แล้วแยงเข้าไปในรอยแยกส่วนปลายของผม บางทีก็ตวัดลิ้นเลียไปตามขอบกระจังของส่วนหัว บางทีก็ห่อปากดูดท่อนKของผมเข้าไปในปากมันทีละนิดๆ จนมิดท่อน ใช้กล้ามเนื้อลำคอบีบรัด ท่อนKผมอยู่พักใหญ่ก่อนจะคายออกมาไล้ลิ้นเลียลงไปตามลำ จนถึงไข่สองใบที่มันชอบอมไว้ในปาก ดูดจนแก้มตอบ แล้วดึงออกมาจนตึง
“อาซซซ ชล...” ผมอดครางไม่ได้ จากความเสียวที่ระคนมากับความจุกน้อยๆ แอ่นสะโพกตามมัน
ไอ้ชลมันไม่ได้แปลกใจสักนิดที่เห็นผมตื่น... ยิ่งมันรู้ว่าผมตื่น มันยิ่งระดมทั้งปากทั้งลิ้น ทั้งมือ หนักกว่าเดิม... Kผมที่มันทั้งดูดทั้งอมมาร่วมเจ็ดปี ไม่มีส่วนไหนที่มันไม่รู้จัก มันรู้ว่าทำอย่างไรผมถึงจะเสียวจนกล้ามเนื้อกระตุก บางทีมันก็กดที่โคนแท่ง จนถอกออกมาสุดๆ ทั้งลำ ส่วนหัวอวบบานแดงก่ำ รับกับท่อนที่เกร็งแข็งจนเห็นเส้นเลือดโปนพาดไปบนลำท่อน เม็ดมุกที่ผมฝังไว้ใต้หนังหุ้มบนลำท่อนK 6 เม็ด ถูกไอ้ชลมันทั้งดูดทั้งเม้ม
“ซี๊ดดดซซซ ชล อูยซซซ อาซซซ มึงสุดยอด อูยวซซ” ผมครางด้วยความเสียวกระสันต์จากฤทธิ์ริมฝีปากของไอ้ชล
“ขี้เงี่ยนนะมึง เงี่ยนได้ทั้งวันทั้งคืน ไอ้ตัวเงี่ยน” ไอ้ชลว่าผมเสียงสั่นพร่า ใช้สองมือกดที่โคนท่อนลำKของผมจนท่อนKผม “ถอก” ออกมาสุดๆ “อาซซซ เงี่ยนละสิมึง... ถอกจนหัวบานเลย” ไอ้ชลครางอย่างสะใจเมื่อเห็นผมเกร็งสะโพกแอ่นสวนมือมันที่กดลงมาอย่างไม่ยอมแพ้ หน้าท้องผมเกร็งเป็นลูก
“อาซซ...ชล... ซี๊ดซซซ มึงดูKกูสิ ถอกออกมาสุดๆ เลย... อาซซซ” ผมครางกระเส่าเสียงพร่า พร้อมกับสูดปากด้วยความเสียวกระสันต์
ไอ้ชลเองก็ดูเหมือนจะหลงใหลท่อนลำของผมที่มันดูดดื่มมาร่วมเจ็ดปีไม่น้อย เพราะมันวนเวียน ทั้งดูด ทั้งอม ทั้งเลีย จนเวลาผ่านไปนานพอดู
“ดินคร๊าบ... กูอยากกินน้ำมึง... เอามาให้กูกินนะ...” ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมาอ้อนผม
เมื่อมันขอมาผมก็จัดให้... ผมจับมันนอนหงายก่อนจะขึ้นไปนั่งคุกเข่ากางขาคล่อมหัวมัน พวงไข่ผมห้อยยานตรงกับปากของมันพอดี... ไอ้ชลอ้าปากอมพวงไข่สองลูกที่ห้อยอยู่ตรงปาก ขณะที่ผมใช้มือนึงกดที่โคนท่อนK “ถอก” ออกมาจนสุด ส่วนอีกมือนึงกำลำท่อน สาวว่าวอยู่ตรงหน้าของไอ้ชลที่อมไข่สองลูกของผมไว้ในปาก ดูดอย่างเอาเป็นเอาตาย...
ผม เกร็งกล้ามเนื้อจนขึ้นเป็นลอน กำลำท่อน “ชักว่าว” อย่างรวดเร็ว ไม่นาน ความเสียวก็พุ่งจี๊ด
“อาซซซ ชล กูจะแตกแล้ว...อาซซ ซี๊ดดซซซ” ผมกดหัวบานของผมให้ตรงปากของไอ้ชลที่ปล่อยพวงไข่ของผมออกมา ปากของมันอ้ากว้าง รอรับน้ำเงี่ยนระลอกแรกของผมที่พุ่งกระฉูดออกมาจากส่วนปลายลำท่อ เข้าปากมันอย่างแม่นยำ
“อาซซ ซี๊ดดซซซ อูยซซซ อาซซซ” ผมครางพร้อมกับกระฉูดน้ำเงี่ยนระลอกที่ สอง สามสี่ ห้าตามมาเป็นจังหวะ บางส่วนกระฉอกออกมาเปรอะเปื้อนรอบๆ ริมฝีปากของไอ้ชลที่ปาดลิ้นตวัดเลียเข้าปากมันไปจนหมด จนกระทั่ง หยาดหยดสุดท้ายที่หลั่งออกมาก่อนที่มันจะอ้าปากอมหัวบานของผมเข้าไว้ในปากดูดจนแก้มตอบ...
ไอ้ชลดูดหัวบานของผมไม่ปล่อย ขณะที่มันเอื้อมมือข้างนึงลงไป “สาวว่าว” ของตัวเอง อีกข้างนึง ลูบไล้ไปตามลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องของผมที่เกร็งจนเป็นลูกเด่นชัด
“อาซซซ อูยซซซ” ไอ้ชลคลายริมฝีปากออกจากKผม หลังจากอาการเกร็งกระตุกของมันผ่านไป... มันก็หันมาจับท่อนKผมรีดเบาๆ ที่ท่อใต้ลำท่อนจนน้ำเงี่ยนที่ค้างอยู่ในลำกล้องไหลออกมา ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียตวัดเข้าปากจนมันแน่ใจว่าไม่มีเหลือตกค้างอยู่ในท่อแล้ว มันถึงค่อยปล่อยให้ผมเป็นอิสระ
“อูยซซซ... ดูดKกูล้างหน้าไก่แต่เช้าเลยนะมึง... หึหึ” ผมแขม่วเอวด้วยความเสียว ต่อว่ามันเบาๆ ไม่จริงจังอะไรนัก
“ก็Kมึง เสือกตื่นมาท้าทายกูแต่เช้า... ดันผ้าห่ม ตุงอย่างกะเสาค้ำเต้นท์...” ไอ้ชลบอก... “ขนาดกูออกไปเดินที่หาดมาตั้งนาน กลับมาก็ยังโด่อยู่ไม่ยอมลง ไม่รู้แมร่งแข็งอยู่ตลอดคืนหรือเปล่า”
“หือมมม มึงลงไปเดินหาดมาแล้วเหรอ”
“เออ... ตอนแรกก็ว่าจะมาปลุกมึงเพราะเห็นลุงบอกว่า เดี๋ยวเค้าจะมีลากอวนชายฝั่ง แต่พอขึ้นมาเห็นมึงนอนKโด่เลยอดใจไม่ไหวอ่ะ... คนอะไรวะ เงี่ยนได้ทั้งวัน”
ผมล้มต้วลงนอนข้างๆ มัน ไอ้ชลยกขาข้างนึงของผมให้ข้ามหัวมันไป ก่อนที่มันจะพลิกตัวนอนตะแคง ยกหัวขึ้นหนุนต้นขาด้านในของผม เท่ากับว่า ท่อนKของผมที่ยังแข็งผงกหงึกๆ อยู่ตรงหน้าของมันพอดี...
“ยังไม่พออีกเหรอชล หุ หุ ดูดของกูมาเจ็ดปีแล้ว” ผมถามเพราะไอ้ชลมันไม่ยอมให้Kผมอยู่ว่าง ใช้มือเหนี่ยวลงมาก่อนจะอ้าปากอมส่วนหัวบานของท่อนลำไว้พอดี...
ไอ้ชลปล่อยKของผมออกจากปากมันแล้วเงยหน้าขึ้นบอก “Kมึง ดูดมันส์ดี... แข็ง ใหญ่ เต็มปากเต็มคำ...” พูดจบมันก็ดึงเอาKผมเข้าปากมันอีกครั้ง
“แล้วมึงบอกว่า เค้าจะมี ลากอวนชายฝั่งไม่ไปดูเค้าแล้วเรอะ...”
ไอ้ชลลืมตาโพลง “จริงดิ... กูลืมไปเลย...ปะ ไปดูกัน” ไอ้ชลลุกขึ้น ดึงผมไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟันลวกๆ ก่อนจะแต่งตัวเดินลงไปที่ชายหาด
ที่นั่น ชาวบ้านประมาณสิบกว่าคนแบ่งเป็นสองด้านกำลังช่วยกันดึงเชือกที่ขึงติดกับอวนลากขนาดยาวประมาณ ร้อยกว่าเมตร เข้ามาที่ชายหาดทีละน้อยๆ
ผมกับไอ้ชลยืนดูอยู่ไม่นาน ก็ลงไปช่วยเค้าดึงอวนอย่างสนุกสนาน อีกพักใหญ่ จนกระทั่ง อวนทั้งปาก ก็ขึ้นมาอยู่ที่ชายหาด ผมกับไอ้ชลก็เดินเข้าไปดูการแกะปลาจากอวน...
ที่ก้นอวน มีทั้งปลาหลากหลายชนิด กุ้ง ปลาหมึก ปลากระเบน รวมไปถึงปลาสวยงามอย่างปลาการ์ตูน ที่ชาวประมงเค้าไม่เอา พอเค้าแกะออกมาไอ้ชลก็รีบจับไปปล่อยลงทะเลอย่างเดิม
ผมมองไอ้ชลมันประคับประคองปลาการ์ตูน อย่างทะนุถนอมทั้งสองมือ รีบวิ่งไปปล่อยที่บริเวณน้ำทะเลลึก พอปล่อยลงน้ำได้ ก็วักน้ำไล่พลางบอก “ไปนะ อย่าวิ่งมาติดอวนเค้าอีก ไปหากินที่อื่น...”
“ปลามันฟังมึงออกด้วยเหรอวะ...” ผมถามมันยิ้มๆ
“ออกดิ เมื่อกี้มันยังผงกหัวขอบคุณกูอยู่เลย” ไอ้ชลหันมาตอบ
“อือ... แล้วทำไมตัวอื่น ไม่เห็นมึงวักน้ำไล่มันไปเลยวะ” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ถามมัน
“ตัวไหนอ่ะ” ไอ้ชลตามไม่ทัน
“ก็... ที่ตัวโตๆ ยาวๆ หัวบานๆ อ่ะ... ไม่มีเกล็ดหรอก แต่ตัวมันเป็นปุ่มๆ หกปุ่มได้มั้ง...” ผมบอกมันหน้าตาย “มันผงกหัวให้ทีไร กูเห็นมึงจับมันใส่ปากทู๊กที... เมื่อเช้า... มึงก็อมมันเข้าไปทั้งตัวเลย... มันดิ้นจนคายเมือกออกมา แต่มึงก็ไม่ยอมปล่อย กินไปหมดเลย...” ผมกระซิบ
ไอ้ชลหน้าแดง ทำตาเหมือนจะค้อน แต่ก็เหลือบมองที่เป้ากางเกงเลของผมที่ไม่ได้ใส่กางเกงชั้นใน ตั้งแต่ตอนเช้า ไอ้ชลมันก็รู้... พอเห็นมันมอง ผมเลยขมิบกล้ามเนื้อ ให้มันกระดกนิดๆ ยั่วจนไอ้ชลเห็นความผิดปกติ
“ไอ้ลามก เดี๋ยวใครเห็น” ไอ้ชลกัดฟันบอกผม... พลางเหลียวซ้ายแลขวา แต่ไม่มีใครเค้าสังเกตุเราหรอกครับ
“ใครจะมาเห็น... ไม่มีใครเค้าสังเกตุหรอก ถึงเห็นก็ไม่เป็นไร... ของกูไม่เล็ก” ผมยั่วมันต่อ...
“ไอ้ลามก... พอได้แล้ว” ไอ้ชลยิ่งอาย... หยิกที่เอวผมค่อนข้างแรงจนผมทำหน้ายู่...
“อู๊ยยย... หยิกกูไมอ่ะ” ผมร้องออกมาเสียงดังจนคนหันมามอง ไอ้ชลยิ่งเขินทำตัวไม่ถูก เดินหนีลงทะเลไปเลย...
เราดูเค้าแกะปลาจากอวนจนเสร็จ หลังจากนั้นก็มีการขอซื้อสำหรับเอาไปให้ป้าปรุงอาหารเช้าให้เราทาน ทั้งปลา กุ้ง ปลาหมึก และปูม้าตัวโตสดๆ หิ้วเอาไปที่โรงครัว...
“หลับสบายไม๊ เมื่อคืน” ลุงหันมายิ้มให้อย่างใจดี เมื่อเห็นผมกับไอ้ชลหิ้วถุงที่บรรจุกุ้ง ปู ปลา ปลาหมึกเดินเข้าไปหา
“ครับ ฝนตก เลยเย็นสบายอ่ะครับ ฝันตกหนักนะครับ เมื่อคืน...” ผมตอบกึ่งชวนคุย
“อือ... เมื่อคนฝนตกหนักจริงๆ นั่นแหละ ทั้งลมทั้งฝน ตีแคร่พังไปตัวนึงเลย...” ป้าชี้ให้ดูแคร่ ที่หักพังพาบกับพื้น ผมกับไอ้ชลตีหน้าปูเลี่ยนกลัวโดนจับได้ ก็ได้แต่อ้อมแอ้มตอบไปตามเรื่อง...
“ครับ เดี๋ยวผมสองคนไปอาบน้ำก่อนนะครับ...” ผมบอก ก่อนจะเดินกลับมาที่บังกะโล...
“ถ้าป้ากะลุงเค้ารู้ว่า แคร่เค้าหักเพราะอะไร เค้าจะว่ายังไงวะ” ผมถามไอ้ชล...
“มึงนั่นแหละ ไอ้จอมเงี่ยน... ไม่รู้เมื่อคืนไปหื่นมาจากไหน เอาที เสียงดังปั่บ...ปั่บ...ปั่บ...” ไอ้ชลพูดเบาๆ ขณะนั้นเราก็เดินมาถึงบังกะโลที่พักพอดี ผมมองขึ้นไปที่ราวระเบียงแล้วก็ต้องลืมตาโพลง
“กางเกงเลกูนี่หว่า” ผมบอกอย่างแปลกใจเพราะกางเกงเลของผมที่คิดว่าหายไปที่ชายหาดตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่มีอะไรกับไอ้ชล ตอนนี้มาพาดตากอยู่ที่ราวระเบียงอย่างเรียบร้อย... “ใครเอามาวะ”
“กูเองแหละ ที่กูบอกว่า ไปเดินหาดมาตอนเช้ามืดนั่นแหละ คลื่นซัดติดอยู่ที่ชายหาด... เงี่ยนจนกางเกงหาย... เอาจนแคร่หัก... คืนเดียว วีรกรรมเงี่ยนมึงเยอะเหลือเกินนะ” ไอ้ชลมองค้อน...
ผมมองมันตาเป็นประกาย... “ขอบคุณนะคร๊าบ เมียครับ... เมียใครน๊า... ตามเก็บกางเกงผัวมาด้วย ว่าผัวเงี่ยน เมียก็พอกันละน่า... กลางหาดโล่งๆ จับผัวดูดK กินน้ำไม่กระฉอกสักหยด... หุ หุ แล้วใครว้า... บอกว่า แรงๆ เลยครับ ผัวครับ แรงอีก แรงอีก...” ผมทำเสียงกระเส่าล้อจนไอ้ชลอายม้วน... เพราะนานๆ ผมจะพูดกับมันอย่างนี้สักที ยกเว้น ตอนที่มีอะไรกัน...
“กูไม่พูดกะมึงแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า” ไอ้ชลบอก เดินตรงไปห้องน้ำ...
“กูอาบด้วย” ผมบอกพลางวิ่งตามมันเข้าไปในห้องน้ำ…
...ออกมาจากห้องน้ำ ป้ากับลุงก็เริ่มยกอาหารมาที่ระเบียงแล้ว กลิ่นหอมของอาหารทะเลสด ปรุงด้วยฝีมือแม่ครัวชั้นเลิศ หอมยั่วยวนจนท้องร้อง เพราะเลยเวลาอาหารเช้ามามากแล้ว (หุ หุ กิจกรรมยามเช้าของผมกับไอ้ชลเยอะเหมือนกันครับ กว่าจะได้ทานข้าว)
“คืนนี้ ลุงจะไปไดหมึก (ตกหมึก) อยากไปดูกันไหมครับ” ลุงถามอย่างใจดี หลังจากยกอาหารอย่างสุดท้ายมาให้
“ไปได้หรือครับลุง”
“ได้สิ เรือลำไม่ใช่เล็กๆ แล้ววันนี้ก็ไม่มีฝนละ ฟังข่าววิทยุเมื่อเช้า... ถ้าไปเดี๋ยวเย็นๆ สักหกโมง ลุงจะมาเรียกนะ...” ลุงบอกก่อนจะเดินกลับไป... ผมกับไอ้ชลก็จัดการอาหารเช้า ที่ไม่เช้านัก เพราะตอนนั้นก็เกือบสิบโมงแล้ว
-
อ่านแล้ว คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้คนเขียนหน่อยได้ไหมครับ คนอ่านคนดี
-
:pig4:
-
เรื่องราวดีๆ ในอดีตเป็นสิ่งที่น่าจดจำจริงๆค่ะ
พี่ดินคะ ขอถามนะคะ พี่คิดว่าอะไรเป็นสาเหตุให้พี่ชลหายไป (ถ้าพี่ไม่สะดวกก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ)
ขอบคุณที่มาเขียนต่อค่ะ :L1:
-
:jul1: เลือดจิหมดตัว
ตอนนี้มุ้งมิ้งกัน จนไม่อยากจะเชื่อในตอนจบ :hao5:
-
กำลังอ่านเพลิน
โดนตัดชับเฉยเลย แงๆๆ TT
หวานกันขนาดนี้
ไม่น่าห่างกันเลย
อยากรู้เหมือนกันค่ะ
ว่าอะไรคือสาเหตุให้พี่ชลหายไป
คงไม่ใช่แค่พี่ดินไปเรียนแน่ๆ
มาต่อเร็วๆนะคะ
กำลังเพลินเลย 555
-
โหวว กว่าจะตามอ่านจบ 2 ภาค ตาแฉะเลยค่ะ
เข้ามาให้กำลังใจพี่ดินอีกคนนะคะ
ชอบอ่านเรื่องของพี่ดินมากจริงๆ มันมีครบทุกอารมณ์เลย
สุข เศร้า เหงา รัก หื่น
เล่นเอาอ่านเรื่องอื่นไม่หนุกเลยค่ะ
อาจเพราะเรื่องนี้เขียนจากประสบการณ์จริงมันเลยสมจริง
มีเหตุผล ที่มาที่ไป
ยังไงถ้าพี่ดินเขียนภาคนี้จบแล้ว
แล้วจะเขียนภาคก่อนที่จะเป็นเด็กขาย แต่ไม่เอาลงที่นี่
แต่ถัาพี่ดินอัพในบล็อค ขอตามไปอ่านด้วยอีกคนได้มั๊ยคะ?
ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจเชียร์พี่ดินให้มาต่อภาคนี้ให้จบเร็วๆนะคะ
และแอบหวังให้พี่ดินกะพี่ชลได้เจอกันเเละกลับมากุ๊กกิ๊กกันเหมือนวันวานนะคะ
:L2: :กอด1: :L1:
-
:mew2: :mew2:
เป็นกำลังใจครับ
ติดตามตลอด ...
-
เข้าขากันมากๆ :m25: เป็นกำลังใจให้เขียนจนจบภาคนี้ค่ะ :pig4:
-
ทุกครั้งที่อ่านเรื่่องคุณดินกะชล จะมีความสุขบนความเศร้า แม้จะสุขแค่ไหน มันก็ผ่านมาแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดที่ชลจะเป็นได้..คือคน ในความทรงจำ :mew6:
-
เจอกัน..ความผูกพันยังมีอยู่
จากกัน..พลันเรื่องราวก็จบลง
ความจริงที่ไม่อาจจะปฏิเสธได้
-
ตามมาอ่านต่อแล้วค่าาา~^^
-
ไหนๆ วันนี้ ก็ฉลองครบรอบ 9-11 ตอนนี้ ก็เลยให้หื่นมันสุดๆ ไปเลย... หุ หุ
..................................................................................
ตอนที่ 67 ความหลัง “ดินกับชล 2”
หลังอาหารเช้า หลังจากพักผ่อนกันจนอาหารย่อยดีแล้ว ผมกับไอ้ชลก็ลงเล่นน้ำทะเลกันโดยยืมห่วงยางของลุงกับป้าลงไปเหมือนเดิม
แต่วันนี้ผมไม่อยากให้มันกลัวน้ำทะเลมากนัก เลยเล่นอยู่บริเวณน้ำตื้นๆ แค่อก แต่ก็นับว่าห่างจากหาดทรายพอสมควร สำหรับหาดเจ้าสำราญที่ค่อนข้างลาด ไม่ชันเท่าไร ไอ้ชลเองก็ดูเหมือนจะผ่อนคลายขึ้น จากที่กล้าๆ กลัวๆ น้ำทะเลไม่ยอมลงว่าย ได้แต่นอนเล่นอยู่บนห่วงยาง ก็เริ่มลงว่ายเล่นบ้างในระยะใกล้ๆ โดยผมมีนั่งเอนกึ่งนอนอยู่บนห่วงยางคอยดูอยู่ไม่ให้คลาดสายตา
“มึงไม่ลงมาว่ายกะกูเหรอ” ไอ้ชลถามขณะที่มันว่ายกึ่งเดินเข้ามาเกาะห่วงยางตอนนึง
ผมมองตาไอ้ชล ทำท่าจะปฏิเสธ แต่พอเห็นลูกกะตามันแล้ว ต้องพยักหน้า “โอเค” ก่อนจะพลิกตัวลงน้ำ ตูม
ไอ้ชลหัวเราะเหมือนเด็กๆ ได้ขนมถูกใจ กระโดดขึ้นมากอดคอผมที่ยังยืนได้ไม่เต็มตัว ทำให้ผมเสียหลักล้มโครมลงไปในน้ำอีกครั้ง พร้อมๆ กับมัน กว่าจะตะกายน้ำลุกขึ้นมายืนได้ ไอ้ชลเองก็สำลักน้ำทะเล ไอแค๊กจนหน้าแดง ตาแดงไปหมด
“ไอ้เวร กูยังยืนไม่เต็มที่ เสือกกระโดดกอดคอกู...” ผมหันจะไปเบิร์ดกระโหลกมัน แต่พอเห็นมันสำลักน้ำจนหน้าแดง ก็ทำไม่ลง... หลังจากหายจากไอ ไอ้ชลก็เริ่มเข้ามากอดคอผมใหม่อีกครั้ง คราวนี้ผมยืนนิ่งแล้ว เลยปล่อยให้มันกอดเต็มๆ แถมมีการเอาสองขาขึ้นมารัดเอวผมเหมือนกับเล่นขี่ม้าอีกต่างหาก...
“หนักนะมึง” ผมบ่น แต่จริงๆ แล้วน้ำทะเลช่วยพยุงน้ำหนักมันไปได้เยอะ
ไอ้ชลยื่นหน้าเข้ามา เอาแก้มแนบแก้มผม “ดิน กูรักมึงนะ”
“บอกกูมาเจ็ดปีแล้วอ่ะ” ผมหันไปบอกมันล้อๆ
ไอ้ชลจุ๊บที่แก้มผมเบาๆ “รักจริงๆ รักมากด้วย... ไม่เชื่อกูเหรอ”
“เชื่อ...” ผมบอกมัน “มึงก็เป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด... แถมเสือกสนิทกับม้ากูอีกต่างหาก ไอ้ห่า... ถ้ามึงเป็นผู้หญิง ม้ากูคงยกกูให้มึงไปแล้วอ่ะ”
“อ้าว ไม่ใช่ไปขอกูให้มึงเรอะ” ไอ้ชลท้วงคำพูดของผม
“ม่ายอ่ะ... รูปหล่อกระดอใหญ่อย่างกู ต้องให้ผู้หญิงมาขอ” ผมพูดหน้าตาย...
“หมั่นไส้” ไอ้ชลบอก ก่อนจะล้วงมือข้างนึงลงไปกำที่เป้ากางเกงผมใต้น้ำ ก่อนจะขยำแรงๆ...
“อูซซ มึงอย่าบีบ เดี๋ยวก็เจ็บตัวในน้ำนี่หรอก...” ผมทำหน้ายู่ แต่แอ่นKให้มันบีบด้วยความเคยชิน
ไอ้ชลหัวเราะหุ หุ ขยำเป้าผมอีกสองที ก็โผลงไปว่ายน้ำเล่น แต่ด้วยความที่ว่ายน้ำไม่แข็งเท่าไร ไอ้ชลเลยไม่ค่อยกล้าที่จะว่ายน้ำไปไกลจากสายตาของผมมากนัก ได้แต่ว่ายวนเวียนรอบๆ บางขณะทีเผลอก็เอามือมาขยำเป้ากางเกงผ้าร่มของผมสักที ซึ่งผมก็ไม่ได้หลบหลีก เพราะถือว่าตอนนี้มีแค่เราสองคนอยู่ในทะเลของหาดเจ้าสำราญแห่งนี้
พักใหญ่ ผมก็บอกไอ้ชลว่า ให้มันว่ายเล่นไปรอบๆ อย่าไปไกลนัก ส่วนตัวผมเองก็กลับขึ้นไปนอนแอ้งแม้งอยูบนห่วงยางตามเดิมปล่อยให้ไอ้ชลมันฝึกว่ายน้ำของมันไปเรื่อย (เสือกมาฝึกตอนแก่ก็งี้แหละ กินน้ำทะเลไปหลายอึก)
อีกพักใหญ่ไอ้ชลว่ายน้ำจนเริ่มเหนื่อย เดินเข้ามาเกาะห่วงยางหอบน้อยๆ...
“เลิกแล้วเรอะ” ผมถามมันยิ้มๆ...
“อือ... กินน้ำทะเลไปหลายอึก เค็มชิป” ไอ้ชลบ่น ตาเป็นสีแดงเพราะน้ำทะเลเข้าตา
“หุหุ... หัดว่ายก็งี้แหละ” ผมบอกมัน “เออ บ้านมึงก็ไม่ไกลจากโขงนี่หว่า ทำไมว่ายน้ำไม่เป็นวะ?” ผมถาม เพราะผมเคยไปบ้านมันที่นครพนมติดแม่น้ำโขงชนิดเดินข้ามถนนเท่านั้น
“นั่นมันบ้านป้ากู บ้านกูอยู่อุบล ค่อนมาทางศรีษะเกษแล้ว ไม่มีคลอง” ไอ้ชลบอก “กูไปเยี่ยมป้า แต่ไม่เคยหัดว่ายน้ำสักที พี่ทัพ (ลูกชายป้าไอ้ชล) ชวนไปว่ายน้ำเล่นกูก็ไม่ไป”
“เลยว่ายน้ำไม่แข็งจนป่านนี้” ผมต่อให้
“แล้วมึงล่ะ ดิน...บ้านมึงก็ไม่ใกล้แม่น้ำ แต่ทำไมว่ายน้ำเก่ง”
“เด็กๆ กูหนีม้ากับป๊าไปเล่นน้ำกับน้ากูบ่อยๆ หลังวัดที่กูไปบวช มีคลอง โดดตลิ่งกันเกือบทุกวัน น้ากู ตัวแสบ... ตอนแรกกูก็ไม่กล้าเท่าไร ถีบกูตกตลิ่งหน้าผา สูงเกือบสามเมตร... ตั้งแต่นั่นกูว่ายน้ำเป็นเลย...” ผมบอกมัน ไอ้ชลหัวเราะงอหาย นึกวาดภาพ ท่าที่ผมโดนถีบตกตลิ่ง
“แล้ว มีอะไรแผลงๆ บ้างป่ะ?” ไอ้ชลถาม ตาเป็นประกาย
ผมหัวเราะ ท่าทางของไอ้ชลที่มองผมเหมือนเด็กๆ ชอบฟังเล่านิทาน “น้ากู แมร่งโคตรเซียน... วันไหนคนที่ไปว่ายน้ำมีแต่ผู้ชาย น้ากูจะชอบปั้นดินเหนียวริมตลิ่ง เป็นรูปผู้หญิงแก้ผ้า ตรงเนินเจาะรูตรงกลาง แล้วปั่นKให้แข็งแหย่กระเด้าเล่นน้ากูบอกว่าเคยเห็นคนข้างบ้านเค้าเอากัน...”
“แล้วมึง เคยเอาของมึงแหย่ด้วยป่ะ...” ไอ้ชลถามตื่นเต้น...
“ตอนนั้นกู แปด เก้าขวบเองนะมึง...แต่แมร่ง โคตรตื่นเต้นเลย...” ผมบอกหัวเราะๆ “กูไม่เคยเอาแหย่หรอก แต่กูชอบจับ ลูบ คลำของตัวเองเล่นที่บ้าน ตอนอาบน้ำ หรือก่อนนอน แมร่ง เพลินโคตร... พออายุ 11 กูชักว่าวเป็น แมร่ง...วันนึงกูชักว่าวไม่ต่ำกว่า 3 รอบพออายุ สิบสาม เอาหญิงเป็น...คราวนี้ แมร่งโคตร มันส์...555” ผมหัวเราะ เมื่อเล่ามาถึงตอนนี้ไอ้ชลก็เอามือมาจับที่ลำท่อนของผมที่แข็งเป็นลำใต้กางเกงผ้าร่มที่พอเปียกน้ำ ก็เห็นชัดเจนว่าตรงไหนลำ ตรงไหนมุก ตรงไหนเงี่ยง...
“ไอ้ตัวเงี่ยน พอพูดถึงเรื่องนี้ทีไร แข็งเป๊กเลยนะมึง...” ไอ้ชลด่าผมเบาๆ เมื่อจับท่อนKผมไว้เต็มกำมือ
“หุๆ อูยซซซ มึงจับกูยิ่งเงี่ยน” ผมบอกมัน พลางเอื้อมมือลงไปจับท่อนKกับพวงไข่ให้ปลิ้นลอดออกมาจากขากางเกงบอลผ้าร่มที่นุ่งอยู่ (กางเกงบอลสมัยก่อน เป็นผ้าร่ม สั้นแค่โคนขานะครับ ไม่ใช่ยาวเกือบถึงเข่าเหมือนตอนนี้แต่ของผมมีซับในเป็นกางเกงในอยู่ในตัวด้วย) ให้ไอ้ชลจับไว้เต็มกำมือ
ไอ้ชลกำเน้นๆ ก่อนจะกดที่โคนจนเส้นเลือดเส้นเอ็นปูด เม็ดมุกทั้งหกเม็ดโปนชัดออกมาจากหนังหุ้ม หัวอวบสีแดงเข้มของผมถอกออกมาจากหนังหุ้มบานเป็นดอกเห็ดกระทบแสงแดดเป็นมันวาวอวดสายตาของไอ้ชล น้ำใสๆ เริ่มปริ่มออกมาจากรูตรงส่วนปลาย พอไอ้ชลมันรูดถอกอีกทีสองที น้ำใสๆ ก็ไหลเยิ้มลงมาตามลำท่อน
“อารรร์ ชล...” ผมครางในลำคออย่างเพลิดเพลิน แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเฮือกแทบดิ้นพราด เมื่อไอ้ชลมันใช้มืออีกข้างนึง กำหัวบานของผมไว้ทั้งหัว แล้วใช้หัวแม่โป้งละเลงน้ำเงี่ยนที่ไหลเยิ้มออกมา ตรงรอยหยักใต้ลำบริเวนเส้นสองสลึงมือนุ่มๆ ข้างนึงของไอ้ชลกำที่หนังหุ้มของผมแล้วถอกลงไปจนสุดโคน หัวบานอวบถอกออกมาจากหนังหุ้มตึงจนเป็นเงาสะท้อนแสง มืออีกข้างนึงของมันจับที่ส่วนหัวบาน ใช้หัวแม่โป้งถูละเลงน้ำเงี่ยนไปรอบๆ เน้นย้ำตรงเส้นสองสลึงใต้ลำ เล่นเอาผมตัวสั่นกระตุกด้วยความเสียว คราง
“อูยซซซ ชล...อารรซซ ซี๊ดดดซซซ”
ไอ้ชลหัวเราะ หุ หุ ที่แกล้งผมได้ สองมือมันไม่ได้ปราณีผมสักนิด มือหนึ่งถูละเลงน้ำเงี่ยนที่หัวบาน อีกมือหนึ่งเริ่มรูดKผมช้าๆ ตั้งแต่ปลายสุดโคน พร้อมกับถอกลำKของผมออกมาสุดๆ เส้นเลือดขอดเป็นสายรอบลำพาดพันไปกับเม็ดมุกเป็นปุ่มปูด... มือของไอ้ชลรูดช้าๆ เหมือนจะทรมานผม สายตามันจ้องมองลำKผมเหมือนกับจะจดจำให้ได้ทุกรายละเอียดทั้งเส้นเลือด เส้นเอ็น รอยขวั้น รอยหยัก บนท่อนลำ
“Kมึงสวยนะดิน ลำท่อนตรงใหญ่ยาวเต็มมือ กูกำแน่นๆ แล้วยังไม่รอบเลย...หัวเชิดนิดๆ บานอย่างกะเห็ด เส้นเลือดโปนใหญ่เห็นชัดจนน่ากลัว แถมยังไปฝังมุกมาอีก...” ไอ้ชลพูด พร้อมกับดันเม็ดมุกให้มันเลื่อนไปมาตามลำท่อน “แปลกดีเนอะ เลื่อนไปเลื่อนมาได้ด้วย... จั๊กกะจี้มือดี...” มือของไอ้ชลไม่อยู่นิ่ง จับท่อนKผมรูดช้าๆ ต่อเนื่อง
“จับของกูมาเจ็ดปีแล้วนะ ชล... ยังไม่เบื่อเหรอ”
“ม่ายอ่ะ...” ไอ้ชลส่ายหน้า... “กูรักมึงนะดิน กูอยากเห็นมึงมีความสุข”
“อาซซ ชล อูยซซซ” ผมครางกระเส่า...สองมือจับห่วงยางแน่น เกร็งกล้ามเนื้อจนเส้นเลือดโปนไปทั้งแขน หน้าท้องเป็นลอนคลื่นราวกับรางระนาด เมื่อไอ้ชลโจมตีท่อนKของผมด้วยสองมืออันทรงพลังของมัน แถมยังมีลูกเล่นเอานิ้วมาเกาพวงไข่ของผมเบาๆ เล่นเอาตัวผมสั่นระริก ด้วยความเสียว... “อูยซซซ ชลคร๊าบบบบ”
“หืมมมม” ไอ้ชลรับคำอยู่ในลำคอ “ว่าไงครับ ดิน”
“กูเงี่ยนนน...” ผมคราง หน้าท้องเกร็งกระตุกเยือกๆ เป็นระยะๆ
“เรื่องของมึง” ไอ้ชลพูดมะนาวไม่มีน้ำ แต่ในตาพราวระริก เหลียวมองไปรอบๆ แต่ทั้งหาดดูเหมือนจะมีเราเล่นกันอยู่แค่สองคน แถมตรงที่เราอยู่ก็ไกลจากหาดทรายพอควร ไม่มีทางที่คนบนหาดจะมองมาเห็นว่าเราทำอะไรกันแน่ๆ “เพลินเชียวนะมึง ไหน... แน่จริงมึงถอดให้หมดดิ” ไอ้ชลท้าทายพร้อมกับดึงที่ขอบกางเกงบอลขาสั้นของผม
ผมลืมตามองสายตาท้าทายของมัน “หุ หุ คิดว่ากูไม่กล้าเหรอ” ผมพูดพร้อมกับยกเอวขึ้นให้มันจับที่ขอบกางเกงด้านล่าง ดึงรูดออกมาทางปลายเท้าโดยผมขยับตัวช่วยอำนวยความสะดวกให้มัน แป๊บเดียวผมก็เปลือยเปล่าท้าแดดอยู่บนห่วงยางกลางทะเล ไอ้ชลเอากางเกงผมมัดติดกับเชือกเส้นเล็กๆ ที่มัดห่วงยางมาตั้งแต่แรก...
“ไม่อายเลยนะมึง...” ไอ้ชลหันมาว่าผมหลังจากจัดการกับกางเกงผมเรียบร้อย มือสองข้างของมันเข้าประจำที่ท่อนลำ และพวงไข่ของผมเหมือนตอนแรกก่อนจับผมแก้ผ้า
“ทำไมต้องอาย... แถวนี้ไม่มีใครสักหน่อย” ผมบอกมัน แต่หน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น หุ หุ จะมากจะน้อย ผมก็ยังไม่เคยเปลือยเย้ยฟ้าท้าดิน กลางทะเลที่ไม่มีอะไรปิดบังขนาดนี้ เมื่อคืนที่แล้วก็ยังเป็นกลางคืน แต่ นี่มัน.... กลางวันแสกๆ
ไอ้ชลถอกหนังหุ้มKของผมลงจนสุดโคน ทำให้ปลายหัวของผมบานร่าราวดอกเห็ดสีแดงก่ำสะท้อนแสงแดดเป็นมันวาว ความตื่นเต้นผสมความหื่น ทำให้Kผมพองใหญ่แข็งขัน หัวบานแดงก่ำ เส้นเอ็นปูดโปนท้าทายสายตาของไอ้ชลที่จ้องมองอย่างพออกพอใจ มืออีกข้างนึงของมันลูบไล้ไปตามลำท่อนแกร่ง ดันเม็ดมุกที่ฝังอยู่ใต้หนังหุ้มจนปูดโปนให้เคลื่อนที่ไปตามแรงดันของนิ้วมือไอ้ชล
น้ำเงี่ยนใสๆ เหนียวๆ จากรอยแยกส่วนปลายไหลเยิ้มลงมาตามลำท่อน ไอ้ชลใช้นิ้วกวาดขึ้นมาละเลงไปทั่วหัวบานอวบ ผมเสียวจนตัวสั่น ครางซี๊ดอยู่ในลำคอ หงายหน้าเริด “อาซซ ซี๊ดดซซ อูยซซซ ชลคร๊าบบ” ผมครางอ๋อย เพราะครั้งนี้ ไอ้ชลดูเหมือนจะตั้งอกตั้งใจที่จะเล่นงานผมด้วยมือที่ชำนิชำนาญกับท่อนKของผมอย่างเมามัน
“ขี้เงี่ยนดีนัก ชอบโชว์นี่” ไอ้ชลคำรามในคอ “ใครจับK ให้จับหมด” มันพูดพลาง รูดท่อนKของผมไปพลาง ฝ่ามือทรงอานุภาพของมันทั้งกำ ทั้งบีบ ทั้งรูดท่อนKของผมอย่างไม่ปราณี มือข้างที่กดอยู่ที่โคนยิ่งกดลึกลงไป สวนกับอาการเกร็งของผมทำให้ท่อนKที่อยู่ในมือมัน “ถอก” ออกมาสุดๆ หัวบานแดงก่ำจนเป็นสีทับทิมเข้ม
“อาซซซ ชลครับ อูยซซซ ซี๊ดดซซซ กูชอบอ่ะ อูยซซ ชล ถอกKกูแรงๆ แรงอีก อาซซซ” ความหื่นบวกกับความตื่นเต้นจากการเปลือยอยู่กลางทะเลในที่โล่งแจ้ง ทำให้อารมณ์กำหนัดของผมพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง ลำKที่ถูกถอกจนเส้นเอ็นปูดโปนไม่ทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านของผม ลดลงแม้แต่น้อย...ผมแอ่นเกร็งตัวเหยียด ท่อนลำของผมขึ้นมาจ่ออยู่ที่ปากของไอ้ชลอย่างท้าทาย... “อูยซซซ ชล อาซซซ ดูดKกูที... ชลคร๊าบ... กูเงี่ยน อูยซซ ซี๊ดดซซซ”
ไอ้ชลสนองอาการเงี่ยนของผมอย่างทันใจ ถอกรูดหนังหุ้มKของผมลงไปอีกจนสุดโคน อ้าปากกว้างอมท่อนลำของผมเข้าไปในปาก รูดขยอกขยอกกลืนความหึมาแข็งแกร่งลงไปให้มากที่สุด ปลายลิ้นพันตวัดที่เงี่ยงบาน มืออีกข้างหนึ่งบีบนวดที่พวงไข่กระตุ้นความเงี่ยนของผมให้พลุ่งพล่านขึ้นไปอีก... ผมแอ่นตัวเกร็งสวนกับริมฝีปากของไอ้ชลที่กดลึกลงมา จนในที่สุด ท่อนลำแกร่งยาวร่วมเจ็ดนิ้วของผมที่ถูกถอกออกมาจนสุดของความยาว ก็จมหายเข้าไปในกระพุ้งปากของไอ้ชลจนหมดมิดยันโคนราวกับขากรรไกรของมันถอดออกจากกันได้ก็ไม่ปาน
“อาซซซ ชลคร๊าบบบบ อูยยยย ซี๊ดดซซซ มึง สุดยอด... อูยซซซ” ผมเกร็งตัวแอ่น ร้องครางด้วยความเสียวสุดขีด ลำคอของไอ้ชลบีบรัดท่อนKผมเหมือนงูเหลือมกลืนเหยื่ออย่างไม่เกรงกลัวกับขนาดที่ใหญ่จนคับปากเลยแม้แต่น้อย มือข้างหนึ่งของไอ้ชลลูบไล้ไปตามลอนหน้าท้องของผมอย่างหลงใหล ส่วนอีกมือหนึ่งทำหน้าที่นวดคลึงที่พวงไข่สองลูกของผม ที่รัดติ้วพร้อมที่จะฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวขุ่นออกมาได้ทุกขณะ
นานพอดู ที่ไอ้ชลมันอมKดุ้นเขื่องของผมไว้ในปาก ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวคายออกมาจนเหลือส่วนหัวอวบบานคาอยูแต่ริมฝีปากของมันก็ยังทำหน้าที่เม้มจนตึงเป็นสูญญากาศ พร้อมกับปลายลิ้นที่เกร็งกระหวัด ปาดไปตามขอบเงี่ยงที่ไวต่อความรู้สึกที่สุด มือข้างหนึ่งของมันยังทำหน้าที่กดถอกอยู่ที่โคนK อีกข้างก็กระทอกส่วนของท่อนลำแกร่งที่พ้นออกมาจากริมฝีปากบางแต่ทรงพลัง ถึงแม้ว่าผมจะเพิ่งหลั่งออกมาเมื่อเช้า แต่เมื่อเจอกับริมฝีปากชั้นเซียนอย่างไอ้ชล ที่ปลุกเร้าอารมณ์ของผมด้วยความชำนาญ ก็ทำให้ผมเสียวจนต้องบิดตัวครางไม่หยุด
“อ๊ากซซซ ชล อูยซซซ ซี๊ดซซซ มึงสุดยอด อาซซซ ซี๊ดด...”
จากส่วนหัวบาน ไอ้ชลคายริมฝีปากออก ไล้ลิ้นไต่เดียะลงมาตามเส้นเลือดที่พาดพันไปบนท่อนลำ เม้มทักทายเม็ดมุกที่ฝังอยู่ใต้หนังหุ้มทีละเม็ดทีละเม็ด ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่พวงไข่สองลูก ที่ไอ้ชลอ้าอมไว้ในปากพร้อมกันทั้งสองลูก ลิ้นอ่อนนุ่มไล้เลียด้วยความชำนาญ ก่อนจะดูดดุนจนแก้มตอบ ผงกหัวออกมาจนตึง
“อาร์ซซซ ชล... อูยซซซ ซี๊ดดซซซ อาซซซ” ผมครางด้วยความเสียวสะใจปนเสียดจุก แต่ไอ้ชลมันรู้จังหวะ ผ่อนหนักผ่อนเบา จนสุดท้ายที่ไอ้ชลกลับมาถอกKผมออกมาเต็มเหยียดอีกครั้ง พร้อมกับอมส่วนหัวบานไว้ในปาก มือข้างที่กำท่อนแกร่งก็ยังทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่อง รูดกระทอกเป็นจังหวะผสานกับริมฝีปากอย่างชำนาญ
“อาซซว ชลครับ... กูเสียว อาซซซ มึงสุดยอด อาซซซ ดูดแรงๆ ชล ดูดให้หัวKกูหลุดไปเลย... อาซซซ ชล นั่นแหละ ดี อาซซซ ซี๊ดซซซ อูวซซซซ กูจะแตกแล้วชล อาซซซ เสียว ซี๊ดดซซซ อ๊าซซซซซซ”
ผมคำรามออกมาเสียงดัง เกร็งกล้ามเนื้อจนขึ้นเป็นลูก สองมือจับหัวไอ้ชลให้กลืนท่อนลำแกร่งของผมเข้าไปจนสุด เกร็งกระตุกเยือก เมื่อน้ำเงี่ยนหลั่งกระฉูดหยาดแรกเข้าไปในลำคอของไอ้ชลที่กลืนเข้าไปอย่างไม่ลังเล หยาดที่สอง สาม ตามมาติดๆ…
“อ๊ากซซซ ชล อาซซซ ซี๊ดซซซ อาซซซซ อูวซซซ อาซซซ” ผมคราง พร้อมกับกล้ามเนื้อที่เกร็งกระตุกบีบรัดฉีดน้ำเงี่ยนออกมาเป็นระลอกๆ ความตื่นเต้นจากสถานที่โล่งแจ้ง บวกกับความเสียวจากริมฝีปากทรงประสิทธิภาพของไอ้ชล ทำให้น้ำเงี่ยนผมหลั่งกระฉูดระลอกแล้วระลอกเล่า ทะลักทะลายออกมาให้ไอ้ชลดูดกินอย่างมากมาย...
จนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกของผมสิ้นสุดลง น้ำเงี่ยนหยาดหยดสุดท้ายถูกไอ้ชลใช้ลิ้นปาดกลืนลงคอไปแล้ว แต่ ริมฝีปากของไอ้ชล ก็ยังบีบรัดรีดเร้นน้ำเงี่ยนของผมจากลำท่อนอยู่อีกเป็นนาน
“อาซซซ ซี๊ดซซซ อาซซซซ ชล อูยซซซ อารซซซซ” ผมทิ้งตัวลงนอนแผ่หอบน้อยๆ อยู่บนห่วงยางอย่างหมดแรงทั้งๆที่ท่อนลำของผมยังคาอยู่ในปากไอ้ชลทั้งดุ้น และอีกเป็นนาน กว่าไอ้ชลจะคลายริมฝีปาก ปล่อยดุ้นKของผมออกมาจากปากมัน ก่อนจะกลืนน้ำลายฝืดๆ ทำท่าทางตลกจนผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้... “เป็นอะไรวะ”
“Kมึง...เค็มชิป...” ไอ้ชลบ่น ทำท่าประหลับประเหลือก มือมันยังกำไอ้ตัวต้นเหตุไว้เต็มกำมือ
ผมลืมตาโพลง หัวเราะออกมาเสียงดังเพราะก่อนหน้านี้ผมลงไปเล่นน้ำทะเลกับมันและยังไม่ได้ล้างตัว จึงไม่ต้องสงสัยว่า Kผม...จะเค็มขนาดไหน... “เค็มแต่ก็ดูดไม่ปล่อยเลยนะ...” ผมกระซิบล้อมัน
ไอ้ชลอาย แก้เขินด้วยการบีบท่อนKของผมที่ยังอยู่ในมือมันค่อนข้างแน่น รูดขึ้นรูดลง จนผมหน้ายู่ “อู๊ยยย กูเสียวนะมึง เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวมึงโดนอีกหรอก”
“ไอ้ตัวเงี่ยน Kแข็งได้ทั้งวัน ไม่รู้จักพอเสียที...” ไอ้ชลว่าผม แต่ตัวเองก็หน้าแดงด้วยความเขิน เพราะตัวการอยู่ในมือมันเต็มๆ ดุ้น
ผมหัวเราะ หมั่นเขี้ยวกับท่าทางของไอ้ชล กระโดดลงจากห่วงยางที่นั่งอยู่ กอดนัวเนียซุกไซ้ที่ต้นคอกระซิบ “ว่ากูดีนัก จับทำเมียมันในน้ำทะเลนี่เลยดีป่ะ”
“ม่ะ ม่ายนะ ดิน กูไม่เอา... กูอิ่มแล้ว...ไอ้บ้า ไอ้จอมเงี่ยน ไอ้ตัวเงี่ยน...” ไอ้ชลมาเป็นชุด ผลักไสผม แล้วก็สะดุดขาตัวเอง ล้มโครมลงไปในน้ำ แต่ก็ไม่ก่อนที่มันจะกอดคอผม จนล้มไปด้วยกันทั้งสองคน...
“ดิน... ช่วยด้วย กูยืนไม่ถึง ดิน...” ไอ้ชลตกใจคิดว่าน้ำลึก เพราะว่ายน้ำไม่แข็งเท่าไร ผมยืนบนพื้นทราย ดึงมันขึ้นมาจากน้ำ ปรากฏว่าไอ้ชลสำลักน้ำทะเลอีกหลายอึก เพราะไม่ได้ตั้งตัวที่จะจมน้ำ แถมพอล้มก็ไม่ได้เตรียมตัวกลั้นหายใจ พอผมดึงขึ้นมาจึงไอค๊อกแค๊กจนตาหูแดงก่ำกอดคอผมไว้แน่น เพราะกลัวจมน้ำ น้ำตาไหลพรากเพราะความกลัวผมกอดมันไว้ กระซิบ “ชล... มึงเกาะกูไว้สิ... ไม่ต้องกลัว น้ำลึกแค่อกเท่านั้นเอง”
“แต่กูยืนไม่ถึง” ไอ้ชลตัวสั่นน้อยๆ ด้วยความตกใจ
“มึงยังไม่ตั้งตัวน่ะ เลยไม่มีหลัก” ผมกอดมันไว้ รู้สึกสงสารมันอย่างบอกไม่ถูก... “ค่อยๆ นะ วางขาลงไป ค่อยๆ นั่นไง มึงเหยียบถึงพื้น... น้ำไม่ลึกเท่าไรนะ”
ไอ้ชลทำตามยืนเต็มๆ ทั้งสองขา ตั้งหลักได้แล้วแต่กระนั้นมันก็ยังกอดคอผมไว้แน่นตึบ
“ดิน กูกลัว...” ไอ้ชลกระซิบเบาๆ เหมือนละเมอ
“กูอยู่กับมึงแล้วไง ไม่ต้องกลัว” ผมบอกมัน
“แต่เดี๋ยวมึงก็ต้องไปเมืองนอก... ดิน... นับวันมึงก็จะยิ่งห่างจากกูไปเรื่อยๆ” ไอ้ชลซบหน้าลงกับไหล่ผม สะอื้นเบาๆ บอกถึงความในใจที่มันเก็บเอาไว้ตลอดมา
“ชล... กูไปไม่นาน... กูสัญญา” ผมบอกมัน “มึงจำได้ไม๊ วันที่กูเรียนจบ กูสัญญากับมึงว่ายังไง”
“มึงจะไม่ทิ้งกูไป” ไอ้ชลบอก
“แล้วกูรักษาสัญญาไม๊...” ผมถามมัน พร้อมกับเอามือลูบหลังมันไปมา ปลอบโยน
“ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ดิน... ครั้งนั้น มึงเรียนจบ มึงลาออกจากร้านพี่รัตน์ แต่มึงก็ยังอยู่ไม่ไกล...” ไอ้ชลบอก พร้อมกับน้ำตาที่หยดลงมาบนบ่าผม “แต่ครั้งนี้ มึงกับกูเหมือนอยู่ห่างกันไกล... ไกลเหมือนอยู่คนละโลก” ไอ้ชลสะอื้นฮัก...
“อย่าร้องไห้สิ... ชล...กูสัญญาแล้วไง กูจะกลับมาหามึง... กูขอเวลาแค่ไม่เกิน สามปี... สามปีนะชล”
ไอ้ชลพยักหน้ากับบ่าผม... “กูใจหาย กูไม่เคยมีใครอื่นนอกจากมึง”
ผมกอดไอ้ชลแน่น เอามือลูบหลังมันเบาๆ กระซิบปลอบอีกครู่ใหญ่ จนไอ้ชลมันเงียบไปแต่ยังกอดผมแน่น ซบหน้าลงบนบ่าผมเหมือนเด็กขาดความมั่นใจจนผมรู้สึกสงสารมันอย่างบอกไม่ถูก จากที่เก็บกดมาหลายวัน ไอ้ชลเพิ่งจะมาสารภาพก็คราวนี้เองว่า มันรู้สึกยังไงกับการที่ผมจะต้องห่างมันไปไกลถึงอีกซีกโลกนึง
“กูอยากเข้มแข็งให้ได้อย่างมึงนะ ดินสักครึ่งนึงก็ยังดี” ไอ้ชลพึมพัมเบาๆ กับบ่าผม
“มึงเป็นคนเข้มแข็งนะ ชล... มึงจำได้ไหม วันที่กูไปตามหาน้องษากับมึงที่เชียงใหม่... วันนั้นกูแทบไม่เป็นผู้เป็นคน...ทำอะไรไม่ถูก... ถ้าไม่มีมึงเป็นคนคอยให้กำลังใจกู ไม่รู้กูจะทำอะไรลงไปมั่ง” ผมรื้อฟื้นความหลังให้ไอ้ชลมันฟัง...ไอ้ชลนิ่งไป เหมือนกับคิดตามคำพูดของผม...
“กูจะพยายาม ดิน... สามปี ไม่นานใช่ไหม กูจะรอมึง... กูจะรอดูความสำเร็จของมึงนะ ดิน...” ไอ้ชลบอกผม เสียงเป็นปกติ... “ทำไมกูต้องรักมึงด้วยวะ ดิน” ไอ้ชลบ่นพึมพำในตอนท้าย
“อ้าว...” ผมทำตาโต หัวเราะ “แล้วไงวะ รักกูแล้วเป็นยังไง”
“หล่อก็ไม่หล่อ... ขี้เงี่ยนก็ปานนั้น... มีดีอยู่อย่างเดียว...”
“อะไรวะ”
“Kใหญ่...”
“แล้วเอามันส์ป่ะ” ผมถามมันล้อๆ
“ก้อ... อือ... ก็มันส์ดี...” ไอ้ชลพยักหน้าหงึกๆ “คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ Kแข็งได้ทั้งวัน”
ผมหัวเราะ “แต่มึงก็ชอบ...” หันหน้าไปใช้ริมฝีปากเม้มที่ ติ่งหูของไอ้ชลเบาๆ เป่าลมเข้าไปในหูมัน กระซิบเบาๆ “ชล กูอยากลองในน้ำสักที ได้ไม๊...”
ไอ้ชลหันมาทำหน้าตื่น “อะไร”
ผมขยับสะโพกเบาๆ ให้ไอ้ดินน้อยที่ผงกหัวอยู่ในน้ำสำผัสกับสะโพกของไอ้ชลเบาๆ แต่มันก็รู้สึกได้ดี “นี่ไง ลูกชายมึง มันอยากอีกแล้วอ่ะ”
ไอ้ชลมองลงไปในน้ำทะเลที่ใสแจ๋วจนเห็นพื้นทราย... ไอ้ดินน้อยผงาดผงกหัวอยู่ตรงกลางตัวผม
“ไอ้ลามก...” มันด่าผมเบาๆ แต่ก็เอื้อมมือไปจับไว้เต็มกำมือก่อนจะเหลียวมองไปรอบๆ หาดที่ไม่มีใคร “เอาจริงเหรอ”
“เอาจริงดิ” ผมทำหน้าทะเล้น “ลองดู นะ นะ นะคร๊าบบบ เมียครับ” ทำเสียงอ้อนพร้อมกับกระเด้ามือมันยิกๆ
ไอ้ชลหน้าแดง หยิกที่เอวผม แต่ก็ยอมหันหลังให้ผมแต่โดยดี มือนึงผมกอดเอวมันไว้ อีกมือนึงจับประคองไอ้ลูกชายตัวร้ายให้จ่อเข้ากับร่องหลืบประตูหลังของไอ้ชล
“อาซซซ ดิน...” ไอ้ชลกระซิบเสียงพร่าเมื่อส่วนหัวบานอวบของท่อนKผมเริ่มแทรกเข้าไปในร่องหลืบของไอ้ชล
“หือม...” ผมรับคำ กอดเอวมันไว้เต็มอ้อมแขน จมูกผมซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอของไอ้ชล
“ดะ เดี๋ยวสิ ดิน มึงอย่าเพิ่งดัน... อาซซซซ ดิน...” ไอ้ชลสะดุ้ง ครางกระเส่าเมื่อหัวKบานแทรกเข้าไปมิดเงี่ยง... และสะดุ้งทุกครั้ง เมื่อผมขยับเข้าออก จนเม็ดมุกแทรกเข้าไปทีละเม็ดจนครบ ก่อนจะดันยาว
“อืมซซซ ดิน อาซซซ” ไอ้ชลคราง ตัวสั่น เมื่อKผมแทรกเข้าไปในตัวมันจนมิด ยันดคน ผมเอามือข้างนึง กอดเอวมันไว้ อีกข้างนึง เอื้อมไปกำที่ ไอ้ชลน้อยที่แข็งเป๊ก รูดเข้ารูดออกตามจังหวะการขยับสะโพกของผม
ผมกอดเอวไอ้ชลแน่นจนแผ่นหลังมันประกบกับหน้าอก ของผม สะโพกขยับ ดันส่งท่อนลำให้ขยับเคลื่อนเข้าออกในร่องหลืบของไอ้ชลเป็นจังหวะ
ไอ้ชลเอี้ยวตัว หันหน้าเอาปากมาประกับกับผม ลิ้นของมันแทรกเข้ามาพันกับลิ้นผมอย่างลืมตัว หัวคิ้วย่นกระตุกทุกครั้งที่ผมขยับสะโพก เข้าออก
บทรักในทะเลของเราดำเนินไปอย่างเนิบช้า แต่ละท่วงท่าเป็นไปอย่างยากลำบาก เพราะความหนาแน่นของน้ำเป็นอุปสรรค แต่ความหนาแน่นของน้ำ ก็ช่วยพยุงน้ำหนัก ให้ผมสามารถโอบอุ้มไอ้ชลไว้เต็มอ้อมแขน พร้อมกับแกว่งสะโพกดันไอ้ดินน้อยเข้าร่องหลืบของไอ้ชลเป็นจังหวะได้อย่างไม่หนักแรงนัก...
“อาซซซ ดิน... อาซซซ กูจะออกแล้ว... ดินครับ แรงๆ แรงอีก อาซซซ ซี๊ดซซซ” ไอ้ชลคราง ตัวเกร็งกระตุกเยือกเป็นจังหวะ หลายต่อหลายครั้ง...
ส่งไอ้ชลถึงสวรรค์ไปแล้ว ผมไม่รอช้า จัดท่าให้ได้ชลเกาะห่วงยางไว้ โดยมีผมยืนกอดเอวประกบอยู่ด้านหลัง แกว่งสะโพก กระเด้าตูดไอ้ชล พั่บๆๆ จนกระทั่ง
“อูยซซซ ชล กูจะเสร็จแล้ว ซี๊ดซซซ อาซซซ” ผมกระเด้าตูดไอ้ชลเน้นๆ อีก 4-5 ทีก่อนจะกดสะโพกแนบแน่น แผ่นอกผมประกบแนบไปบนแผ่นหลังของไอ้ชล หอบน้อยๆ
“อูยยย มันส์โคตร แต่เหนื่อยชิป...” ผมบอกมัน หลังจากอาการหอบหมดไป
“ไอ้ตัวเงี่ยน ตั้งแต่เช้า แตกไปสามรอบแล้วนี่มึง...” ไอ้ชลด่าผม...
“ก็มึงอ่ะ...ต้องโทษมึงด้วย เล่นKกูตั้งแต่เช้า... เดี๋ยวจับเดี๋ยวดูด... ใครจะไปทนได้วะ...” ผมเถียง
“แล้วนี่จะเอาออกไปได้ยัง... Kมึงอ่ะ...” ไอ้ชลบอกอายๆ เพราะKผมยังฝังตรึงดิ้นกระดุ๊บๆ อยู่ในตัวมันทั้งดุ้น
“กูนึกว่ามึงจะเอาอีกอ่ะ หุ หุ” ผมบอก ก่อนจะค่อยๆ ถอดKผมออกมาช้าๆ... หยอกล้อกันอยู่ในน้ำอีกพักใหญ่ จนแดดเริ่มแรง จึงค่อยขึ้นจากทะเล...
............................................................................
-
:jul1: ขอเลือดสำรองด่วน
พอพี่ดินกำลังจะไปเมืองนอกนี่มัน :hao5:
-
พี่ดินส่งหนูบริจาคเลือดอีกแล้ว :m25:
ยิ่งอ่านยิ่งไม่อยากให้ถึงตอนจบ :mew2:
-
เย้ๆ พี่ดินมาแล้ว
ยังตามอ่านอย่างเหนียวแน่น
ตอนนี้พี่ดินกะพี่ชล สวีทมากกกก เลือดออกเกือบหมดตัวเลย
แม้ว่าใกลัถึงเวลาต้องจากกันแล้ว
แต่อย่างว่าและค่ะ คนเรา พบกัน จากกันเป็นเรื่องธรรมดา
เป็นกำลังใจให้พี่ดินมาเขียนให้จบนะคะ
รักพี่ดินคนดี :กอด1:
-
อย่างที่บอกแหละครับว่า มีแรงบันดาลใจท้าทายว่า ผมจะจำรายละเอียดช่วงเวลานั้นได้มากแค่ไหน เลยต้องลงลายละเอียดมากหน่อยครับ
-
ทริปนี้เป็นอะไรที่... :pighaun:
:L1:
-
:oo1:
-
อุย!
-
:-[ :-[ :o8: :o8:
-
ตอนที่ 68 ความหลัง “ดินกับชล 3”
หลังจากอาบน้ำจืด ทานอาหารกลางวันกันที่บ้านป้า กับลุง ซึ่งเป็นอาหารจานเดียวแบบง่ายๆ แล้ว ผมกับไอ้ชลก็มานั่งเล่นกันอยู่ที่ระเบียง อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว แต่ยังดีที่มีลมทะเลพัดขึ้นมาไม่ขาดระยะ แต่ก็นับว่าร้อนพอควร
ผมนุ่งกางเกงบอลขากว้างสั้นแค่โคนขาตัวเดียว นั่งขัดสมาธิพิงระเบียงในมือมีหนังสือเล่มโปรดที่อ่านค้างไว้ ตั้งแต่อยู่กรุงเทพฯ ส่วนไอ้ชลเอาหมอนนอนเล่นเหยียดยาวอยู่ข้างๆ
ท่าทางไอ้ชลมันจะเพลียอยู่ไม่น้อย จากกิจกรรมที่ทำร่วมกับผมตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ รวมไปถึงในทะเลเมื่อตอนสายๆ จึงทำตาปรือจะหลับไม่หลับแหล่
“ง่วงเหรอ ชล” ผมถามมัน
“อือ” มันรับคำเบาๆ “มึงไม่ง่วงเหรอ ดิน”
ผมมองมัน “นิดหน่อย แต่อยากอ่านหนังสืออ่ะ กำลังสนุก”
ไอ้ชลพยักหน้าพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม เอื้อมมือล้วงเข้ามาในขากางเกงบอล สอดมือเข้าไปในกางเกงในที่ติดมากับกางเกงบอล (นึกออกนะครับ) กำไอ้ดินน้อยไว้ในมือก่อนจะหลับตาลง
“ซนนะมึง” ผมบอกมัน
“เหงามืออ่ะ” ไอ้ชลบอก แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยไปกว่านั้น... แป๊บเดียวลมหายใจก็นิ่ง สม่ำเสมอ เป็นสัญญานว่าหลับสนิท แต่มือก็ยังกำไอ้ดินน้อยไม่ยอมปล่อย
ผมนั่งอ่านหนังสือไปได้สักพักก็เริ่มง่วง เอาที่คั่นหนังสือสอดไว้ ก่อนจะวางลงข้างๆ ตัว มองไอ้ชลที่นอนตะแคงหลับตาพริ้มสงบ แล้วอดยิ้มไม่ได้... 7 ปีที่ผ่านมา ไอ้ชลมันเสมอต้นเสมอปลาย เป็นยิ่งกว่าเพื่อนสนิท (แน่ละ ใครเค้าเอาเพื่อนสนิทเป็นเมียกันล่ะมึง ไอ้ดิน) รักผมอย่างไม่มีเงื่อนไข แต่ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมผมถึงไม่รักมันเหมือนอย่างที่คนรัก แต่มันก็เป็นคนเดียวที่ผมไว้ใจที่สุด มันจะไม่มีวันทรยศผม...
กลัวว่าถ้าผมขยับตัวแล้วมันจะตื่น ผมเลยนั่งเอาหลังพิงลูกกรงระเบียงอยู่ในท่านั้น หลับตา ไม่นานผมก็หลับตามมันไปอย่างไม่ยากเย็น...
หลับไปนานจนมาสะดุ้งตื่นอีกที ไอ้ชลก็เอาหัวมาตะแคงพาดอยู่บนตัก หันหน้ามาทางเป้ากางเกงที่มือมันล้วงเข้าไปจับไอ้ดินน้อยที่แข็งขึงไว้เต็มมือ...
ผมเหลียวมองไปรอบๆ บ่ายแก่มากแล้ว สังเกตุได้จากเงาของต้นไม้ที่ทาบไปบนพื้นทรายเป็นทางยาว... ก่อนจะหันมาสนใจกับสิ่งที่กำลังรุกรานเป้ากางเกงผม
“พอตื่นก็ลวนลามกูเลยนะ” ผมว่ามันเบาๆ...
“มันเขี้ยวน่ะ...” ไอ้ชลเหลือบตาขึ้นมามองผม ยิ้มกระจ่างตาใสเหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ แถมยังควักเอาลอดขากางเกงบอลออกมาสัมผัสกับอากาศภายนอกอีกต่างหาก... ไอ้ดินน้อย หลังจากได้พักผ่อนเต็มที่ พอได้สัมผัสอากาศภายนอก ก็ยิ่งชูคอผงกหัวหงึกๆ แผ่แม่เบี้ยบานแดงก่ำอยู่กับมือของไอ้ชล
รูดขึ้นลงอยู่สองสามที แล้วผมก็เสียววาบจนต้องแขม่วท้อง เมื่อไอ้ชลมันอ้าปากอมหัวบานๆ นั้นเข้าไปในปาก พร้อมกับใช้ลิ้นตวัดเลียดุนไปมาอยู่ในกระพุ้งปาก
“ซี๊ดซซซ อาซซซ ชล... อูซซซ อาซซซ” ผมสูดปากครางเบาๆ ด้วยความเสียว เมื่อไอ้ชลมันไล้ลิ้นรูดกระหวัดด้วยความชำนาญ อมท่อนKที่โผล่ออกมาจากกางเกงบอลขากว้างของผมหายเข้าปากมันจนมิดสุดโคน ชนิดที่จมูกของมันแทรกเข้าไปอยู่ในขากางเกงผมเลย
กระพุ้งแก้มทรงพลังของไอ้ชล สร้างความกระสันต์เสียวให้ผมเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่อยู่บนระเบียงบ้านที่สูงกว่าพื้นแค่เมตรกว่าๆ แถมโล่งไม่มีอะไรปิดบัง ทำให้ผมไม่สามารถที่จะบิดตัวครางให้สมกับความเสียวที่ได้รับ ได้แต่นั่งขัดสมาธิเอามือลูบหัวไอ้ชลที่พาดอยู่บนตักไปมา ทำหน้าเหยเก กัดฟันกรอดด้วยความสุขปนเสียวที่ได้รับ
ไอ้ชลเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้ ยิ่งเห็นผมเกร็งกล้ามเนื้อหน้าเหยเกด้วยความทรมานปนสุข มันก็ยิ่งดูดดุนเน้นย้ำไปตรงหัวบานอวบของท่อนKผมอย่างหนักหน่วง
“อาซซซ ชล อูยซซซ อาซซซ” ผมลูบหัวมันไปพลาง ครางในลำคอด้วยความเสียวกำหนัด
ความชำนาญในการใช้ปากกับลำท่อนของไอ้ชลนั้นไม่มีใครเทียบ กระพุ้งปากทรงพลัง ดูดกลืนท่อนลำเขื่องของผมได้อย่างปราณีต เกลี้ยงเกลาหมดทั้งแท่งอย่างไม่ยากเย็น เรื่องจะมีฟันมากระทบทำให้บาดเจ็บนั้น ลืมคิดไปได้เลย ลิ้นอุ่นนุ่มหยุ่นของมันราวกับจะแผ่กว้างจนครอบคลุม หัวบานอวบไว้ได้ทั้งหมด พร้อมกับห่อหุ้มไล้เลียไปมาอย่างเร่าร้อน สร้างความเสียวซ่านให้ผมอย่างที่สุด
ยิ่งมันเห็นผมเกร็งกล้ามนื้อ กัดฟันกรอดด้วยความเสียวทรมานจากการปรนเปรอด้วยปากของมัน ไอ้ชลยิ่งดูดดุนเน้นย้ำ ลึกลงไปในคอ หัวบานของท่อนเขื่อง ถูกลำคอของไอ้ชลบีบกระชับเป็นจังหวะ พอคลายออกมาปลายลิ้นนุ่มหยุ่นก็ทำหน้าที่อย่างทรงพลัง ห่อกระชับหัวเห็ดบาน เกี่ยวกระหวัดด้วยความชำนาญ จนผมต้องกัดฟันกรอด บิดตัวเกร็งหน้าเหยเก ครางลอดไรฟันออกมาเบาๆ
“อาซซซ ซี๊ดดซซซ ชล อาซซซ”
ไอ้ชลมันไม่ได้ปราณีผมสักนิด ตั้งแต่มันอ้าปากเอาท่อนลำของผมเข้าไปในปาก ไม่มีสักครั้งที่มันจะปล่อยให้ท่อนKของผมหลุดออกมาจากริมฝีปากของมัน เดี๋ยวเม้มเดี๋ยวดูด สร้างความทรมานปนเสียวให้ผมไม่น้อย ยิ่งมันเห็นผมเกร็งตัว สูดปากครางถี่ขึ้น มันยิ่งระดมดูดเลียท่อนKผมหนักหน่วงขึ้นอีก
การกระทำของไอ้ชล บวกกับ สถานที่ล่อแหลมเร่งเร้าความเสียวของผมให้พลุ่งพล่าน เป็นที่สุด สองมือที่จับหัวมันเอาไว้ เกร็งเป็นระยะๆ ทำท่าจะไปไม่รอดอยู่ในไม่ช้า ไอ้ชลคงสังเกตจากอาการของผมอย่างรู้จังหวะกันดีอยู่แล้ว มันจึงเร่งเร้ารูดเร้นอย่างหนักหน่วง เขมือบท่อนลำของผมลงไปจนมิดสุดโคน บีบรัดหัวเห็ดด้วยลำคอ อยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะสลับรูดจนถึงกลางลำ ย้ำเน้นลิ้นทรงพลังของมันลงบนหัวบานอย่างหนักหน่วง ก่อนจะกดย้ำลงไปจนลึกที่สุดอีกครั้ง
“อาซซซ ชล กู แตกแล้ว อาซซซซี๊ดซซซ”
ผมหงายหน้าหลับตาปี๋เกร็งตัวกระตุกหงึกหงัก ด้วยความเสียวเป็นที่สุด น้ำเงี่ยนขาวข้นกระฉูดพรั่งเข้าไปในคอของไอ้ชลเป็นระลอก ระลอก ผมเกร็งมือ จับหัวมันไว้แน่นด้วยความเสียวสุดยอด
ขณะที่ผมที่ยังมีอาการกระตุก ด้วยความเสียวจากความเสียวสุดยอด น้ำเงี่ยนทะลักฉีดเข้าคอของไอ้ชลที่ดูดกลืนเป็นระยะ ไม่ยอมปล่อยให้หกเลอะเทอะหลุดลอดออกมาแม้แต่หยดเดียว ผมก็ได้ยินเสียง
“หนุ่ม...หนุ่ม หลับกันอยู่หรือเปล่า...” เสียงเรียกดังมาจากบันได ด้านหลังของไอ้ชล ผมสะดุ้งน้อยๆ ลืมตาหันหน้าไปมอง เป็นลุงที่เฝ้าบังกะโลนั่นเอง ผมรีบจับหัวไอ้ชลไว้แน่นจนดูเหมือน มันที่กำลังนอนตะแคงกึ่งคว่ำ หลับอยู่กับตักผมทั้งๆ ที่ท่อนKของผมยังแข็งผงกหงึกๆ อยู่ในปากมันทั้งแท่ง...
“ครับ ลุง มีอะไรครับ” ผมหันไปยิ้มให้ ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจหอบลงทีละน้อยๆ ไม่ให้จับอาการได้
“หลับกันอยู่หรือเปล่าล่ะ” ลุงพูดเบาๆ อย่างเกรงใจ รู้สึกผิด
“ครับ ไอ้ชล เอ่อ เพื่อนผมน่ะ มันคงเพลียแดด แต่ผมคงแค่เคลิ้มๆ อ่ะครับ” ผมหันไปตีเนียนบอก
“เอ้อ ลุงจะมาบอกว่า เดี๋ยวค่ำๆ ประมานหกโมงครึ่ง เราจะไปลงเรือตกหมึกกันนา... กว่าจะกลับมาก็ราวๆ สองยามโน่นแหละ... อ้อ... อากาศกลางทะเลมันจะค่อนข้างเย็นนะ เอาเสื้อหนาๆ ไปหน่อยก็ดี เดี๋ยวจะไม่สบาย.... แล้ว ไอ้หนุ่มอีกคนไม่เป็นไรเหรอ หลับสนิทเลย นอนหนุนตักกันด้วยว่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ไอ้นี่มันขี้อ้อน...” ผมบอกลุงยิ้มๆ แล้วก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ เพราะไอ้ชลที่ยังคาบท่อนKผมที่ยังแข็งขึง ผงกหงึกๆ เป็นระยะๆ อยู่ในปากมันทั้งแท่ง ใช้ฟันขบเน้นย้ำเบาๆ ที่โคนKผม เป็นทำนองว่า ‘อย่าแซวกูเยอะนะมึง เดี๋ยวโดนดี’ จนผมอดหวาดเสียวไม่ได้ ถ้ามันกัดจริงของผมคงขาดถึงโคน
ผมเลยแกล้งขมิบกล้ามเนื้อให้ท่อนลำผมผงกหัวหงึก หัวเห็ดที่บานอยู่แล้วแผ่บานมากขึ้น จนไอ้ชลสะดุ้งนิดนึงทำท่าจะคายดุ้นKของผมออกมา แต่ผมกดหัวมันเอาไว้ เพราะถ้ามันคายออกมาลุงต้องเห็นแน่ๆ ว่าไอ้ชลไม่ได้หลับและกำลังทำอะไรกับKผม...
“เออ งั้นลุงไปละ คุณจะได้ปลุกเพื่อนคุณ ล้างหน้าล้างตา อ้อ... กินอะไรรองท้องไปหน่อยก็ดีนะ” ประโยคสุดท้ายลุงหันมาบอกด้วยความหวังดี
“ครับ เดี๋ยวผมลงไป แต่ไอ้นี่มันคงไม่ต้องหรอกครับ มันกินนมไปทั้งแท่ง เอ๊ย ทั้งกล่องแล้ว” ผมหมายถึงไอ้ชลที่ยังอมKผมอยู่ในปากนิ่ง ลุงเองก็คงไม่ได้ตั้งใจจะจับสังเกตุกับคำพูดที่ผมบอก พยักหน้าให้ผม ก่อนจะเดินกลับไปที่บ้านพัก
พอลุงเดินลับมุมบังกะโลไป ผมก็คลายมือ ปล่อยหัวไอ้ชลที่รีบคายท่อนเขื่องของผมออกมาจากปาก พลิกตัวไปอีกทาง ก่อนจะหายใจเฮือก หน้าแดงก่ำเหมือนกับจะขาดใจ
ผมหัวเราะก๊าก กับท่าทางของไอ้ชลที่ทำท่าเหมือนปลาสำลักน้ำ “เป็นอะไรวะ”
ไอ้ชลทำตาค้อน หน้ายังแดงไม่หาย... “กูหายใจไม่ออก มึงจะฆ่ากูเหรอ... เกือบขาดใจแน่ะ” มันบ่นพึมพัม ก่อนจะดึงตัวลุกขึ้นมานั่งพิงรั้วระเบียงข้างๆ ผม “อันไม่ใช่เล็กๆ” มันพูดพร้อมกับเอื้อมมือมากำท่อนKผมที่ยังไม่ได้เก็บเข้าที่บีบค่อนข้างแรง จนผมครางอู้
“อูยซซซ มึงอย่าบีบ เดี๋ยวมึงเจ็บตัวอีกหรอก”
“ไอ้ตัวเงี่ยน... เงี่ยนได้ทั้งวัน” ไอ้ชลด่าผมด้วยคำพูดเดิมๆ ของมัน... ก่อนจะปล่อยมือออก ลุกขึ้นเดินเข้าไปข้างใน... ผมรีบเก็บดุ้นเขื่องที่ยังไม่สงบเข้าที่อย่างยากลำบาก เดินเป้าตุงตามมันเข้าไปในบ้าน...
หกโมงกว่าๆ ฟ้ายังไม่มืด ดีนักเรือประมงก็พาเราออกสู่น่านน้ำของอ่าวไทย... บนเรือ มีผม ไอ้ชล ลุง และไต้ก๋งเรือและลูกเรือรุ่นหนุ่มอายุราว 19 – 20 ปี อีกคน
เรือที่พาผมกับไอ้ชลออกไปเป็นเรือประมงขนาดพอสมควร น่าจะบรรทุกได้สัก 10-15 คน แต่ลุงคนเฝ้าบ้านบอกว่า วันนี้เรือไม่ได้ออกไปทำประมง ลุงจึงชวนไต๋ซึ่งเป็นเพื่อนกัน ออกมาตกหมึกสนุกๆ พอดีเห็นผมกับไอ้ชลมาเที่ยวพักผ่อน คิดว่าคงสนใจ เลยชวนออกมา
ไม่นานนัก ก็มาถึงที่ๆ จะตกหมึกกัน ไต๋เอาสมอเรือหย่อนลงในทะเล เพื่อยึดเรือไม่ให้ลอยไปไหน จัดแจงเปิดไฟสีเขียวเพื่อล่อให้หมึกมาเล่นไฟ ลุงหันมายื่นเบ็ดให้ผมกับไอ้ชลคนละอัน ลักษณะเป็นเหมือนตัวปลาหมึกมีหนามตะขอเกี่ยวออกรอบๆ อีกด้านหนึ่งผูกเอ็นม้วนไว้กับหลอดกลมๆ
“เค้าเรียกว่า โยทกา” ลุงบอก ก่อนจะสอนวิธีการตกหมึกให้กับเราสองคน โดยเอาโยทกาโยนลงน้ำให้ถึงพื้นดิน จับเอ็นอีกด้านแล้วดึงขึ้นลงเป็นจังหวะ ปลาหมึกจะคิดว่าสิ่งมีชีวิตแล้วเข้ามากิน ก็จะติดตะขอ
“ก็ไม่ยากนี่ลุง” ไอ้ชลบอก ตาเป็นประกายสนุก
“ไม่ยากหรอก แต่พอหมึกติดมาแล้วต้องดึงขึ้นมาให้ได้ เพราะมันชอบหลุดถ้าดึงไม่ได้จังหวะน่ะ” ลุงบอกยิ้มๆ “พวกเราตกกันละกัน เดี๋ยวลุงไปตกที่ท้ายเรือกับไต๋ ประเดี๋ยวจะให้ไอ้เชนมันมาคุยเป็นเพื่อน” ลุงหมายถึงลูกเรือรุ่นหนุ่ม
“ครับ ขอบคุณครับ ลุง” ผมบอกก่อนจะมานั่งที่กราบเรือข้างไอ้ชล หย่อนโยทกาลงไปในทะเล...ผ่านไปสักครู่เดียวผมก็รู้สึกว่ามีหมึกมาตอดตึงๆ ที่สายเอ็นจึงดึงขึ้นมา แล้วก็เห็นปลาหมึกตัวเขื่องติดขึ้นมาด้วย...
“เฮ้... ได้แล้ว” ผมยิ้มดีใจ แต่ไอ้ชลมองค้อน
“ทำบาปขึ้นนะมึง”
ลูกเรือที่ชื่อเชนเข้ามาช่วยผมปลดปลาหมึกออกจากเบ็ด โยนใส่ถังใบใหญ่ก่อนจะหย่อนเบ็ดลงทะเลอีกครั้ง ไม่นาน ผมก็ตกขึ้นมาได้อีก ตัวที่สอง สาม สี่ ตามมาติดๆ ก่อนที่ไอ้ชลจะตกขึ้นมาได้บ้าง แต่ไม่ถี่เหมือนผม
เราตกหมึกกันอย่างสนุกสนาน โดยมีนายเชนลูกเรือเป็นผู้ช่วยจนเวลาผ่านไปนานพอสมควร ปลาหมึกที่ได้ก็เริ่มเยอะขึ้นๆ จนช่วงหลังๆ ไอ้ชลเริ่มไม่กระตุกสายเอ็นแล้ว ปล่อยให้โยทกานอนแอ้งแม้งอยู่ท้องทะเลอย่างนั้น ก่อนจะหันมานั่งคุยกันซะเป็นส่วนใหญ่
เชนเป็นคนคุยสนุก บอกว่าจบมัธยมต้น แล้วก็ไม่ได้เรียนต่อ มาช่วยพ่อทำประมง บางทีออกไปกับเรือของเพื่อนพ่อ ออกทะเลไปทีละหลายๆ วัน ก็มี
“แล้ว ออกไปทีละหลายๆ วัน ไม่ลำบากเหรอ” ไอ้ชลถาม
“ลำบากยังไง พี่”
“ไอ้ชลมันหมายถึง เรายังหนุ่ม ออกทะเลไปทีละหลายๆ วัน อยากขึ้นมาทำไง...”
“อ๋อ ถามผมตรงๆ ก็ด้ายยย” เด็กหนุ่มหัวเราะชอบใจ “ก็ชักว่าวเอาอ่ะพี่”
“เรือก็ไม่ใหญ่ ไม่มีที่ลับตา แล้วทำไง” ไอ้ชลสงสัย
“โอ๊ยพี่... อยู่กันนานๆ อายจนเลิกอายไปแล้ว ตอนนั้นมันเงี่ยน”
“มีแฟนยัง เชน” ผมถาม
“มีแล้วพี่”
“ได้กันยัง?” ไอ้ชลถามสวนออกมาทันควัน
“จะเหลือเหรอ... ผมเสียผีกับเมียผมเมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง...” เด็กหนุ่มหัวเราะ ท่าทางอวดนิดๆ จะว่าไป นายเชนนี่ ก็ “รูปหล่อ” เอาการอยู่เหมือนกัน หน้าคม คิ้วเข้ม จมูกโด่ง แถมมีเขี้ยวเล็กๆ ที่มุมปากด้านซ้ายเป็นเสน่ห์อีกต่างหาก
“อย่างนี้ ออกทะเล กลับมาทีคง ทบต้นทบดอก” ผมต่อให้
นายเชนหัวเราะชอบใจ... “ธรรมดาอ่ะ พี่... เมียผมมันก็ชอบด้วย”
ไอ้ชลเบ้หน้า พึมพำ “ทำมาโม้”
“โธ่พี่ชล... จะมาหาว่าผมโม้... ผมน่ะ สองกำโผล่นะคร๊าบ...” ลูกผู้ชาย เรื่องอย่างนี้ ไม่มีใครยอมใครอยู่แล้วแต่ไอ้คำสุดท้ายนี่สิ “แถมผมฝังมุกอีกสามเม็ด...เมียผมไม่ติดก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว”
“อ้าว... หุ หุ” ผมหัวเราะออกมาก่อนจะหันไปแสยะหน้าล้อไอ้ชล
ไอ้ชลทำหน้าตาย “จะสักเท่าไรเชียว เห็นมีแต่ราคาคุย”
เด็กหนุ่มหันมองไปทางท้ายเรือ เห็นลุงกับไต้ก๋งสองผู้เฒ่ายังนั่งตกหมึกกันอยู่ มีห้องเรือบังอยู่ถ้าไม่สังเกตุก็ไม่รู้ทำอะไร ก่อนจะปลดปมกางเกงเลที่มัดอยู่ที่หน้าท้องออก ปล่อยให้ขอบกางเกงร่นลงมากองที่หน้าขา งัดท่อนKสีดำเมื่อมที่ยังไม่แข็งขึ้นมาโชว์ หัวยังไม่เปิดดี มองเห็นเม็ดมุกโปนจากผิวหนังออกมา ข้างลำค่อนไปทางหัว ข้างละเม็ด อีกเม็ดอยู่ด้านบนกลางลำพอดี
“ไหนล่ะ สองกำโผล่ นี่กำเดียวก็มิดแล้วม๊าง” ไอ้ชลกระตุ้นหน้าตาย...
“เดี๋ยวดิ พี่ นี่มันยังไม่แข็ง” หนุ่มเชนบอก ก่อนจะรูดหนังหุ้มขึ้นลง เบาๆ สี่ห้าที ไอ้เชนน้อยก็พองตัวเหยียดยาวออกมาโชว์อย่างทันอกทันใจ...พอแข็งเต็มที่นายเชนก็จับ “ถอก” ออกมาโชว์สุดๆ อย่างไม่อายสายตา
ดูๆ แล้ว Kนายเชนก็ค่อนข้างเขื่องเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน เส้นรอบวงน่าจะประมาณห้านิ้วครึ่ง ยาวน่าจะหกนิ้วกว่า ส่วนหัวโตกว่าลำนิดหน่อย ดำเป็นมันตามสีผิว
“เป็นไงพี่ อย่างที่บอกไม๊ หาว่าผมโม้” เด็กหนุ่มหันไปถามไอ้ชล คนท้า...
(ยาวครับ ตอนนี้ เดี๋ยวมาต่อตอนหน้า...)
-
พี่ชลก็จะบอกว่าสู้ของเพื่อนพี่ไม่ได้หรอก :z1:
-
มีการงัดออกมาให้เห็นจะแบบนี้ นายดินงัดออกมาพิสูจน์ไปเลย อิอิ
-
ประสบการณ์กับสองกำโผล่
มันเป็นยังไงนะ..อยากจะรู้จริงๆ
เพราะถึงจะทำยังไงๆ
ก็ไม่ได้ขนาดนั้น ซักกะที
ทำไงดี
อิอิ
-
อ้าว พี่ดินจะช้าอยู่ไย หรือรอให้พี่ชลเป็นคนงัดออกมาเอง อิอิ
-
ประสบการณ์กับสองกำโผล่
มันเป็นยังไงนะ..อยากจะรู้จริงๆ
เพราะถึงจะทำยังไงๆ
ก็ไม่ได้ขนาดนั้น ซักกะที
ทำไงดี
อิอิ
ต้องหาของคนอื่นมาลองครับ หุ หุ...
-
หายากอยู่นะ
ไม่ใช่ง่ายๆ
อิอิ
-
หายากอยู่นะ
ไม่ใช่ง่ายๆ
อิอิ
เอ.... ทำไมผมเจอทุกวัน
อาบน้ำก็เจอ นอนก็เจอ
เข้าห้องน้ำทีไรเจอทุกครั้ง
จับเล่นจนหลับทู๊กกกกกวัน
-
:z12:
เอ่ออออ.....
(soundtrack)
รอดู K นายเชนอยู่นะครับ
มาเล่าต่อเห๊อะ
-
เอามาต่อแล้วนะครับ อย่าแช่งชักหักกระดูกผมนักเลย
------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 69 ความหลัง “ดินกับชล 4”
“เป็นไงพี่ อย่างที่บอกไม๊ หาว่าผมโม้” เด็กหนุ่มหันไปถามไอ้ชล คนท้า...
ไอ้ชลอมยิ้ม... “ก็ใหญ่... แต่มีคนใหญ่กว่าเอ็งว่ะ เชน ฝังมุกมากกว่าด้วย... หุ หุ”
“ใครอ่ะ พี่ดินเหรอ” นายเชนหันมาถามผม
“เฮ้ย...” ผมสะดุ้ง ที่จู่ๆ ไอ้ชลก็เอาKผมไปขายซะแล้ว
“ขอดูหน่อยสิ พี่ดิน... ไม่ต้องอายหรอก ผมยังไม่อายเลย” ไอ้เชนมันบอก มือมันยังรูด “K” ของตัวมันเองอยู่ไปมา...
“มึงให้น้องมันดูหน่อยเถอะดิน มันจะได้รู้ว่า ไอ้ที่เรียกว่า ใหญ่จริงน่ะเป็นยังไง” ไอ้ชลหันมาบอกผมหน้าทะเล้น
“เกี่ยวอะไรกะKกูวะ” ผมพึมพัม
“ก็Kกูไม่ใหญ่ ไม่ได้ฝังมุกนี่หว่า...น่า...มึงให้น้องมันดูหน่อย” ไอ้ชลคะยั้นคะยอ ทำท่าจะมาปลดปมกางเกงเลของผมอีกต่างหาก แต่ผมเอามือกันมันไว้ เดี๋ยวจะประเจิดประเจ้อกันไปใหญ่ ก่อนจะปลดกางเกงขาก๊วยแบบชาวเลเหมือนไอ้เชนลงไปกองที่หน้าขา เอามือจับ “K” รูดขึ้นลง สองสามที ไอ้ดินน้อยก็ไม่ทำให้พ่อขายหน้า เด้งผึงผงาดขึ้นมาอวดความยาวเจ็ดนิ้วของ และความใหญ่ขนาดซองบุหรี่แตก
“ฮู้... พี่ดิน... ใหญ่ว่ะ ทั้งใหญ่ทั้งยาวเลย...” ไอ้เชนคราง เมื่อเห็นKผม
“เอ็งอย่าเสียงดังดิวะ เดี๋ยวลุงก็มาขอดูด้วยหรอก” ไอ้ชลทำเสียงดุ ปรามไอ้เชนที่ทำเสียงดังเกินขนาด ก่อนจะหันมาบอกผม “มึง “ถอก” ให้น้องเค้าดูเต็มๆ หน่อยดิ”
เอาวะ...ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมเอนตัวลงไปพิงกราบเรือเอามือจับที่โคน “ถอก” Kออกมาจนเต็มขนาด โชว์ความอลังการอวดสายตาของเด็กหนุ่มรุ่นน้อง
“สุดยอด...” ไอ้เชนครางเบาๆ “พี่ดิน...Kพี่ดินแมร่งหล่อว่ะ... ลำตรงเชิดนิดๆ หัวบาน เส้นเลือดโปนเลย... แถมฝังมุกอีก จุ๊จุ๊...ผมชิดซ้ายไปเลย ขอจับดูหน่อยนะพี่”
ไม่รอให้ผมอนุญาต ไอ้เชนเอื้อมมือมากำที่ลำท่อนของผมไว้เต็มมือ โดยทาบนิ้วลงไปบนลำเพื่อวัดขนาดช่วงกลางลำ นิ้วกลางกับนิ้วโป้งมันไม่บรรจบกัน ก่อนจะวิจารณ์ “ใหญ่ว่ะ กำไม่รอบเลยพี่... ฝังมุกอีกต่างหาก มึงเอ๋ย... ใครโดนเข้าไป สงสัยหาทางกลับบ้านไม่ถูกแหง๋”
ผมหัวเราะก๊าก กับคำพูดของไอ้เชน หันไปแสยะหน้าล้อเลียนไอ้ชลที่ทำหน้าไม่ถูก เพราะโดนเข้าไปเต็มๆ...
ไอ้เชนเปลี่ยนมาใช้มือนึงกำที่โคนKผม แล้วใช้อีกมือนึงกำต่อขึ้นมา ถึงคอหยักพอดี ยังเหลือส่วนหัวบานทั้งหัวที่กำไม่มิด ไอ้เชนบีบมือกำแน่นๆ “เจ็ดนิ้วของจริงเลยว่ะพี่ดิน... แมร่ง... แข็งเป๊กเลย... จะใหญ่จะยาวไปไหนวะ...” มันวิจารณ์ออกมาพร้อมกับก้มลงพูดติดตลกกับKมันที่ยังผงกหัวหงึกๆ อยู่ตรงหน้าขา “เป็นไง.... เจอพ่อตัวจริงแล้วสิมึง”
“ของเอ็งก็ไม่เล็กแล้วละ... ไม่ต้องโลภมากหรอก แค่นั้นก็ใหญ่เกินคนอื่นไปเยอะแล้ว...” ผมบอก ก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่ไอ้ชลที่ทำหน้าทะเล้น แลบลิ้นหลอกผม... เดี๋ยวคืนนี้กลับถึงฝั่งมึงโดนแน่... ผมอาฆาตมันอยู่ในใจ
“แล้วเอ็งจะปล่อยKกรูได้ยังวะ เชน” ผมบอกเพราะไอ้เชนยังกำKผมไว้แน่นๆ แถมรูดขึ้นรูดลงไปมา
“เออ... ขอโทษพี่ แต่ของพี่แมร่งจับมันส์มือดีชิปเป๋ง ทั้งแข็งทั้งใหญ่ เต็มไม้เต็มมือชิปเป๋ง... แมร่ง มุกตำมือจั๊กกะจี้ดีว่ะพี่ จับของตัวเองเล็กไปเลย” ไอ้เชนบอกพร้อมกับรูดKผมขึ้นลงๆ อีกสองสามที ก็ปล่อยมือออกหันไปจับของตัวเองแทน
ผมดึงขอบกางเกงเลขึ้นมาขมวดปิดลำKที่ยังผงกหัวหงึกๆ “ของเอ็งก็ใหญ่ดีแล้ว... แต่มันสำคัญที่ลีลาว่ะ ถ้าใหญ่อย่างเดียวแล้วลีลาห่วยก็เท่านั้นแหละ” ผมบอกมัน
“โด่...พี่จะคุยอะดิ ว่าลีลาดี” ไอ้เชนยิ้มกวน... “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เอาทีไรเมียผมมันก็ซี้ดดด ทุกทีแหละ...” ไอ้เชนนั่งรูดกระดอตัวเองเล่นอย่างไม่อายสายตาของผมกับไอ้ชล แถมยังมีรายการ “ถอก” จนหนังหุ้มที่ปิดหัวบาน ถลกลงไปจนสุด อวดหัวบานสีม่วงคล้ำเป็นมัน เม็ดมุกโปนเห็นชัดเมื่อกระทบแสงไฟสีเขียวที่ใช้ล่อหมึก น้ำใสๆ เริ่มปริ่มซึมจากปลาย
ผมเหลือบสายตาดูไอ้ชลที่กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ที่ไอ้ชลมันมองKแกร่งของไอ้เชนตาเป็นมันจนต้องหันไปบอก “แล้วมึงจะถอกKโชว์อีกนานป่าววะ ไอ้ห่า... เก็บได้แล้วมึง...”
ไอ้เชนหัวเราะกั๊กๆ “ผมชอบ...พี่... แมร่ง เวลาKแข็งๆ แล้วลูบเล่น ถอกเล่น เพลินๆ ดี บางทีออกเรือไปนานๆ ผมแก้ผ้าแมร่งทั้งวันก็มี Kก็แข็งบ้าง อ่อนบ้าง แต่ส่วนใหญ่แมร่งก็แข็งตลอด...”
“แล้วไต้ก๋งเค้าไม่ว่าอะไรเอ็งเรอะ” เจอคนนิสัยเดียวกันเข้าแล้วดิ ไอ้ดิน แต่ผมไม่ถึงกะแก้ผ้าทั้งวันอย่างมันเท่านั้น...
“โฮ้ยยยย แกชินแล้วพี่... เห็นจนชิน...” ไอ้เชนบอก แต่ก็ยอมเก็บKเข้ากางเกงเลโดยดี... แต่ยังมีการลูบเล่นนอกผ้า เห็นตุงเป็นลำเด่นชัด
เรานั่งคุยเล่นกันได้อีกพักนึง ไต๋ก็ตะโกนมาบอกนายเชนให้ติดเตาย่างปลาหมึกกินกันเพราะลุงคนเฝ้าบังกะโลได้ทำน้ำจิ้มมาด้วยแล้ว ระหว่างรอไฟในเตาให้ติดดีๆ ไอ้เชนก็หันมาที่ถังใส่ปลาหมึก
“พี่ดิน... รู้ป่ะ คนเรือเรา ออกทะเลนานๆ ถ้าเงี่ยนๆ ไม่มีทางออก บางทีก็ปั่นKให้แข็ง แล้วเอาปลาหมึกกล้วย (ลักษณะตัวยาวๆ) ตัวเป็นๆ มาดึงหัวกับกระดองออก สรวมลงไป รูดสองสามที น้ำแตกกระจายเลย” ไอ้เชนมันบอกพร้อมกับยิ้มเห็นฟันขาวจั๊วะเป็นระเบียบ
“ทำไมวะ”
“ก็ ปลาหมึกที่ดึงหัวออก มันยังไม่ตายไงพี่... พอสรวมลงไป มันจะบีบรัด ตอดเหมือนรูผู้หญิงนั่นแหละ เค้าบอกมา”
“แล้วเอ็งเคยหรือเปล่าล่ะ” ไอ้ชลถาม
“หึ...” ไอ้เชนหัวเราะอาย หน้าแดงจนเห็นได้ชัด
“เคยแล้วอ่ะดิ ทำมาอาย” ไอ้ชลรุกต่อ “เป็นไงล่ะ เหมือนที่เค้าพูดป่ะ”
“ทีนึงอ่ะ พี่... ตอนนั้นเงี่ยนมากจริงๆ แต่มันก็ไม่รู้สึกอะไรมากหรอก ปลาหมึกมันตายง่ายจะตาย... พี่จะลองดูป่ะล่ะ?” ไอ้เชนหันมาถามผม
“อย่ามายุ่งกะKกู กูไม่อดอยากขนาดนั้น” ผมบอก นึกสยดสยองกับความเสียวที่แลกมาด้วยความตายของปลาหมึกตัวนึง
“นั่นดิ อย่างพี่ดินเนี่ย ไม่น่าจะอดหรอก ผับผ่า ใหญ่ๆ ยาวๆ อย่างนี้ ไปเจออีป่าน รับรองมันดูดทั้งคืน” ไอ้เชนเผยความแก่นออกมาเรื่อยๆ
“ใครวะ...”
“กระเทยประจำหมู่บ้าน พี่... ลูกเรือออกไปเรือนานๆ กลับมาถ้าหาที่ลงไม่ได้ ก็อีป่านเนี่ยะแหละ... ไปให้มันดูดให้... ปากมันแมร่งสุดยอด โยกสองสามทีเท่านั้น ผมน้ำแตกกระจายเข้าปากมันเลย แถมมันยังกลืนหมดไม่เหลือหลอ...”
“เอ็งใช้บริการบ่อยละสิ” ผมถาม
“สองสามหนได้มั๊งพี่ ตอนหลังมีเมียเลยไม่ได้ให้มันดูดอีก เมียผมหึง... แต่ผมยอมรับนะ มันดูดเก่งกว่าเมียผมอีก หึ หึ... พี่ดินจะลองไม๊ เดี๋ยวคืนนี้เข้าฝั่งแล้วผมไปตามมันให้ หล่อๆ ใหญ่ๆ อย่างพี่ รับรอง อีป่านมันสู้ถวายหัว ฮ่าๆ”
“อือ... น่าสน... อู๊ยซซซ” ผมแกล้งบอกมัน แล้วก็ต้องสะดุ้ง เพราะไอ้ชลมันเอานิ้วซุกเข้ามาใต้เสื้อ หยิกที่บั้นเอวผมค่อนข้างแรง
“เป็นไรพี่” ไอ้เชนไม่ทันสังเกตุหันมาถาม
“ไม่มีไร สงสัยปลาหมึกมันตอด” ผมบอก เพราะในมือถือปลาหมึกอยู่ตัวนึงพอดี
“ปลาหมึกตอดยังไงวะ” ไอ้เชนส่ายหน้าไม่เข้าใจ แต่ไม่ถามหันไปจัดการย่างปลาหมึกบนเตา เพราะไฟเริ่มลุกโชนได้ที่
ไม่นาน ปลาหมึกสดๆ ที่อยู่บนเตาย่างก็หอมได้ที่ ไอ้เชนแบ่งใส่จานยกไปให้ลุงกับไต๋ ที่ท้ายเรือจานใหญ่ ส่วนที่เหลือเราสามคนก็จัดการกันอย่างเอร็ดอร่อย....
กว่าจะกลับเข้าฝั่งก็ร่วมตีหนึ่ง ผมกับไอ้ชลยกมือไหว้ขอบคุณลุง กับไต้ก๋งเรือ โบกมือให้ไอ้เชน ก่อนจะเดินกลับมาที่บังกะโลที่พัก
ผมอาบน้ำเสร็จ เช็ดตัวจนแห้ง แล้วเดินออกมา เห็นไอ้ชลที่อาบน้ำเสร็จก่อนหน้าผมนอนหลับตาอยู่บนเตียงแล้ว สังเกตดูตั้งแต่อยู่บนเรือ ช่วงหลังๆ ไอ้ชลเงียบลงกว่าปกติ ตอนแรกผมก็คิดว่ามันเมาเรือ แต่ก็ไม่ใช่ เพราะพอขึ้นฝั่ง มันก็ยังดูมึนๆ ตึงๆ กับผมอยู่... เป็นอะไรวะ?
ผมขึ้นไปนอนข้างมัน พลิกตัวกอด ซุกหน้าลงกับซอกคอ ไอ้ชลพลิกตัวหนี หันหน้าไปอีกทาง
“เป็นอะไรวะ ชล”
“ไม่มีอะไร” ไอ้ชลตอบเสียงอู้อี้
“ไม่มีอะไร แล้วมึงหันหน้าหนีกูทำไม... มีอะไรก็พูดมา อย่ามาทำแบบนี้...” ผมพูดเสียงแข็ง
“ก็ อยากให้อีกระเทยป่านมันดูดให้ไม่ใช่เหรอ?... ไปสิ... มายุ่งกะกูทำไม” ไอ้ชลตอบเสียงเขียว
ผมชะงัก ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา... “ฮ่า ฮ่า ฮ่า... นี่มึงอย่าบอกนะ ว่า มึงหึงกู เรื่องกระเทยป่านที่คุยกะไอ้เชนบนเรือ... ฮ่าๆๆ มึงจะบ้าเรอะ กูยังไม่เคยเห็นหน้ามันเลย”
“นั่นแหละ ยังไม่เคยเห็นหน้า ทำมาระริกระรี้จะไปให้มันดูดให้ ไปดิ อย่ามาให้กูดูด” ไอ้ชลยังไม่หายงอน
“ไอ้ชลเอ๊ยยยย... วันนี้ตั้งแต่เช้า มึงดูดKกูน้ำแตกไปสามรอบแล้ว ไม่นับกูเอามึงในน้ำทะเลนั่น... แล้วมึงจะมาหึงกูทำไม” ผมหัวเราะกึกๆ
ไอ้ชลหันมาดันผมนอนหงายลงกับที่นอน ส่วนตัวมันพลิกมากอดผมแน่น ซบหน้าลงกับแผ่นอกผม “ไม่รู้อ่ะ... กูนึกภาพ มึงให้คนอื่นดูดแล้ว กูรับไม่ได้”
ผมยีหัวมันจนยุ่ง ก่อนจะบอก “ว่าแต่กู... มึงก็จ้องKไอ้เชนตาเป็นมันเหมือนกันละว้า...”
ไอ้ชลอาย หน้าแดง พูดอุบอิบ “มึงเห็นเหรอ...”
“อ้าว... มึงไม่รู้เหรอ... ตอนมึงจ้องKมัน กูนั่งมองมึงอยู่ ... ยังนึกว่า ถ้าไม่มีกูอยู่ด้วย สงสัย...”
ไอ้ชลยืดตัวขึ้นมาระดับเดียวกับผม ยันสองแขนไว้กับที่นอน สายตาเราประสานกัน สายตาของไอ้ชลมีประกายหื่นจนเห็นได้ชัด
“ดิน... กูรักมึงนะ ทั้งรักทั้งหวง ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับมึง...”
“แต่ก็แอบมองKคนอื่นนะ...” ผมลอกมันล้อๆ
“ถ้ากูอยากยุ่งกับไอ้เชน มึงยอมป่ะ”
ผมพลิกตัวขึ้นทับไอ้ชล เสื้อผ้าของเราหลุดไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ “ม่าย...อ่ะ ถ้ามึงจะยุ่งกับมันก็อย่าให้กูรู้เห็น...” ผมบอกมัน ตอนนั้นผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ “มีกูอยู่แล้ว ทำไมมึงต้องไปยุ่งกะคนอื่น” ผมขยับขึ้นไปคล่อมตัวไอ้ชลไว้ แอ่นสะโพก ยื่นท่อนKที่ผงกหัวหงึกๆ หัวเงี่ยงบานจ่อเข้าปากไอ้ชลที่อ้ารออยู่แล้ว ไอ้ชลเลียปาดไปรอบๆ หัวบานก่อนจะดูดหัวเงี่ยงอย่างมันส์ปาก แล้วค่อยๆ ดูดกลืนท่อนลงไป พร้อมๆ กับผมที่ดันสะโพกกระเด้าซอยปากไอ้ชลเบาๆ ช้าๆ แต่สาวลึกเน้นๆ ทุกช๊อต
ผมมองดูไอ้ชลที่ดูดดื่มท่อนKผมอย่างเพลิดเพลิน ไอ้ชลเองก็ดูเหมือนจะมันส์ปากไปพร้อมๆ กัน สองมือมันเอื้อมมาจับสะโพกผมให้ขยับเป็นจังหวะรับกับการดูดของมัน... จนพักใหญ่ ผมค่อยๆ ถอนKออกจากปากไอ้ชล แต่มันกลับผงกหัวตามไปดูดอย่างไม่ยอมปล่อย
“อูยซซซ ชล อาซซซ ซี๊ดดซซซ มึงดูดK สุดยอด...”
ไอ้ชลดูดKผมลึกมิดลำแล้วเม้มแรงๆ ก่อนจะคายดุ้นKออกมาแล้วเลื่อนปากลงมาหาไข่ 2 ใบเขื่องๆ ของผม ฉกลิ้นเลียทักทาย ก่อนที่จะอมและดูดมันเข้าปากไปหนึ่งลูก ผมสะดุ้งเฮือก
“อูยซซ ซี๊ดซซ อาซซซ ชล”
ไอ้ชลได้ที เพราะรู้ว่าไข่เป็นจุดอ่อนของผม มันอ้าปากกว้าง ก่อนจะอมเข้าไปไว้ในปากพร้อมกันทั้งสองลูก ใช้ลิ้นตวัดดุนเลียไปมาก่อนจะเม้มริมฝีปาก ดูดดึงลงมาจนตึงแล้ว
ปล่อยออกมาดัง ‘บล๊วะ...’
ผมสะดุ้งเฮือกด้วยความจุกระคนเสียว แต่ไอ้ชลก็ไม่ยอมปล่อยผมให้เป็นอิสระ มันผงกหัวขึ้นมาอ้าปากอมไข่สองใบของผมเข้าไปในปากของมันอีกครั้ง เล่นเอาผมเกร็งจนตัวแข็ง
“อูซซ ชล ซี๊ดซซ อาซซ ซี๊ดดซซซ เสียว อาซซซ” ผมดิ้นพล่าน เพราะไอ้ชลมันไม่ปราณีผมเลย กลับดูดและเม้มอย่างแรงยิ่งกว่าเก่า ผมต้องเอามือลงไปจับหัวมันและพยายามจะดันหัวมันออก แต่มันก็ดูดไข่ผมไว้แน่น ยิ่งดันมันก็ยิ่งเสียวเพราะไข่ผมอยู่ในปากมัน... แถมมันยังเอื้อมมือมาจับท่อนKผมรูดขึ้นลงไปมา มือกับปากของมันทำงานร่วมกันอย่างเป็นจังหวะจะโคน โดยมีผมที่นั่งคุกเข่ากระเด้าสะโพกเข้าหาปากมันเป็นจังหวะ
“อาซซ ชลคร๊าบ เสียว ซี๊ดซซซ อูยซซซ” ผมเกร็งกล้ามเนื้อจนเป็นลอน ครางกระเส่าด้วยความเสียว
ไอ้ชลไม่สนใจกับอาการเกร็งเสียวของผม มันคงเป็นซาดิสต์เล็กๆ เพราะยิ่งมันเห็นผมเกร็งตัวแอ่น คางหงายเริด สูดปากคราง สีหน้าทรมาน ครางดังเท่าไหร่ มันยิ่งดูดไข่ผมจนแก้มตอบ สร้างความเสียวซ่านจนเกือบจะทรงตัวไม่อยู่ แต่ก็พยายามกัดฟันแอ่นสะโพกสู้แรงดูดของไอ้ชล ความชำนาญของมันต้องยอมรับว่า ทำให้อดีตดาวร้านอย่างผมแทบจะเอาตัวไม่รอด
“อาซซซ ชล... อูยซซซี๊ดดซซซ” ผมเกร็งตัว แอ่นเอวครางกระเส่าไม่หยุดด้วยความเสียวสุดยอด
จากพวงไข่สองลูก ไอ้ชลเริ่มเปลี่ยนมาโจมตี ดุ้นKเขื่องของผมอย่างไม่ปราณี ความใหญ่ซองบุหรี่แตก ยาวเจ็ดนิ้วพร้อมมุกอีก หกเม็ด ไม่ได้สร้างปัญหาให้มันเลยอย่างกับปากมันสามารถถอดขากรรไกรออกจากกันได้ เหมือนงูขม้ำเหยื่อขนาดใหญ่เข้าไปจนมิดด้ามอย่างไม่น่าเชื่อ...
ยิ่งมันเห็นผมเกร็งสุดขีด มันยิ่งเร่งเร้าริมฝีปากรูดเร้นอย่างหนักหน่วง ผมถึงกับหลับตาปี๋กัดฟันแน่น เอวขยับโยก แอ่นสู้มันด้วยความกระสันต์เสียว ไอ้ชลเองก็สู้ไม่ถอย เขมือบท่อนKผมลงไปจนมิดด้าม สลับกับดูดรูดออกมาจนถึงดอกเห็ดบานทะโร่ ที่มันดูดจนแก้มตอบ ก่อนจะรูดเม้มกลืนลงไปสุดลำคออีก ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ดินครับ กูอยากกินน้ำมึงอ่ะ” ไอ้ชลมันคายท่อนKของผมออกมาบอกก่อนจะดูดท่อนKผมผมเข้าไปในปากอีกครั้ง ผมเกร็งตัวขยับสะโพกกระเด้าKเข้าปากมันเป็นจังหวะจนกระทั่งความเสียวของผมพุ่งทะยานขึ้น... ในที่สุด...
“อาซซซ ชล กูจะแตกแล้ว ซี๊ดดซซซ มึงดูดแรงๆ อาซซซ” ผมคราง กล้ามเนื้อกระตุก เกร็งตัวหลับตาปี๋ หงายหน้าขึ้นมองเพดาน กระฉูดน้ำเงี่ยนเข้าปากไอ้ชลอย่างมากมายหลายต่อหลายครั้ง จนไอ้ชลต้องดูดกลืนท่อนลำของผมเข้าไปในปากมันจนมิดท่อน ดูดกลืนน้ำเงี่ยนของผมเข้าไปในคอมันทุกหยาดหยด ผมเกร็งแอ่นตัว ด้วยความเสียวสุดยอด ท่อนลำกระตุกเกร็ง บีบรัดจนน้ำเงี่ยนกระฉูดเป็นระลอกๆ แต่ไอ้ชลก็ดูดกลืนกิน ไม่ยอมปล่อยให้น้ำนมข้นหวานหลุดลอดแม้แต่เพียงหยดก่อนจะรีดและดูดทำความสะอาดจนเกลี้ยงท่อ...
“อาซซซ ซี๊ดซซซ ชล... อูยซซซ ซี๊ดดซซซ...” พอความเสียวของผมเริ่มคลาย ก้มหน้าลงมา ผมก็เห็นไอ้ชลที่ยังอมดุ้นKผมไว้เต็มปากสุดโคนสอดมือลงไปกระตุกไอ้ชลน้อย พักเดียวมันก็หลับตาปี๋ กระตุกเยือก...
“อาซซซซ ซี๊ดดซซซ”
ครับไม่ต้องสงสัย ไอ้ชลมันเสือปืนไวอยู่แล้ว พอมันทำผมเสร็จได้ ยังอมท่อนKผมไว้ในปากมัน มันก็รูดของตัวเองจนพุ่งทะยานตามผมมาติดๆ จนน้ำเงี่ยนของมันฉีดพุ่งมาโดนกลางหลังอย่างจัง...หลายต่อหลายครั้ง...
อีกครู่ใหญ่... มันถึงค่อยคลายริมฝีปาก ปล่อยท่อนKของผมเป็นอิสระ...
แต่ไอ้ชลมันก็ยังไม่อิ่ม... คืนนั้น ผมต้องจัดการอัดดุ้นKของผมเข้าไปในรูถ้ำของมันเต็มๆ ลำอีกครั้ง โยกเข้าออกอยู่ไม่กี่ครั้ง ไอ้ชลก็ดันให้ผมนอนหงาย จากนั้นก็ค่อยยันตัวมันเองขึ้นนั่งบนตอปิโดยักษ์ของผม โดยที่Kผมไม่หลุดออกมาจากตัวมัน ค่อยๆ กดลงมาช้าๆ ริมฝีปากของมันสั่นระริก เมื่อหูรูดสะดุดเม็ดมุก หนึ่ง...สอง... สาม...สี่... ห้า... หก พอครบไอ้ชลก็กดยาวลงมามิดลำ
“อาซซซ ซี๊ดซซซ... ใหญ่ชิปเป๋ง... ซี๊ดซซซ” มันสูดปากคราง เมื่อท่อนKผมแทรกเข้าไปในตัวมันสุดยันโคน...
พอเข้าที่เข้าทาง ไอ้ชลก็จัดการบดขยี้ท่อนKผมอย่างไม่ปราณีปราศรัย... ทั้งยกตัวขึ้นลงสุดๆ ผมมีหน้าที่คอยประคอง และกระเด้าสะโพกสวนการกระแทกของมันตามจังหวะ ไอ้ชลยกตัวขึ้นและกดลงแบบขึ้นสุดลงสุด แต่ละครั้งแต่ละดอก มิดยันโคนทุกครั้ง แถมมีการโยกส่ายไปมาหวังจะพิชิตไอ้ดินน้อย
แต่แล้วตัวมันเองกลับเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ น้ำเงี่ยนของมันพุ่งออกมาเป็นสาย กระฉูดถึงหน้าอกผมเลย ไอ้ชลครางกระเส่าด้วยความเสียว
“อาซซซ ดิน อูวซซซ ซี๊ดซซซ”
ผมปล่อยให้ไอ้ชลมันเกร็งเสียวอยู่ครู่เดียว ก่อนจะจับมันนอนตะแคง ยกขาข้างนึงของมันขึ้นพาดบ่า กดสะโพก ดันไอ้ดินน้อยเข้าไปในหลืบถ้ำของมันจนสุด เม็ดมุกเสียดสีกับปากทางจนไอ้ชลต้องทำหน้าเสียวสะดุ้งนิดๆ ที่แต่ละเม็ดแทรกผ่านเข้าออก
ไอ้ชลถึงสวรรค์ไปแล้ว ผมจึงไม่ปราณีปราศรัย กระเด้าสะโพกด้วยความชำนาญ เข้าสุดออกสุด หนักหน่วงทุกดอก มือผมจับขาไอ้ชลล๊อคไว้แน่นกระเด้าซอยไม่ยั้งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเร่งเครื่องกระเด้าถี่ๆ แต่หนักหน่วง
“อาซซซ ชล อูยซซซ มันส์ชิปเป๋ง” ผมคราง กระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าครั้ง ก่อนจะกดสะโพกแน่น ฉีดน้ำเงี่ยนกระฉูดเข้าไปในตัวไอ้ชลอย่างมากมาย กล้ามเนื้อเกร็งกระตุกอยู่หลายต่อหลายครั้ง
จนกระทั่งน้ำเงี่ยนหยาดสุดท้ายที่ผมหลั่งกระฉูดเข้าไปในตัวไอ้ชล และอาการเกร็งกระตุกของผมจบลง ผมจึงค่อยๆ ปล่อยขาไอ้ชลลงมาให้นอนคว่ำโดยมีตัวผมทาบประกบอยู่ด้านหลังกอดไอ้ชลแน่น
“มันส์ไหมชล” ผมถามมันเสียงหอบน้อยๆ
“มึงเอาเก่งอ่ะ...” ไอ้ชลตอบไม่ตรงคำถาม... ตะแคงเอี้ยวหน้ามาประกบริมฝีปากกับผมอยู่พักใหญ่ ก่อนจะขยับตัวเป็นสัญญานให้ผมถอนท่อนKออกจากรูถ้ำของมัน แต่ผมกดไว้แน่น กระซิบเบาๆ
“เดี๋ยวดิ... ชล...”
“ทำไมอ่ะ”
“ฝากไว้ก่อน”
“ไอ้เจ้าเล่ห์ ขี้เงี่ยน... กะจะเบิ้ลละสิ...ไปล้างก่อน ถ้ายังอยากอยู่เดี๋ยวค่อยมาต่อ...นะ นะ ดินคร๊าบ... กูอยากอาบน้ำ” ไอ้ชลทำเสียงอ้อนแบบรู้ทันว่าผมยังไม่หายอยาก เพราะท่อนKผมยังดิ้นกระดุบๆ อยู่ในตัวมัน...
ผมจึงค่อยๆ ถอนท่อนKที่ยังผงาดแกร่ง ออกมาช้าๆ ก่อนจะโอบประคองกันเข้าไปอาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคลและความเหนอะหนะของน้ำเงี่ยนของเราสองคน...
-
:hao6: :hao6:
ชลแอบมอง K คนอื่นด้วยนะ
-
:try2: เพิ่งเคยได้ยินเรื่องปลาหมึกเป็นครั้งแรก = =! น่ามหัศจรรย์จริงนะคนเรา
-
พี่ดินหวงพี่ชลด้วยละ :mew1:
-
รู้สึกว่าเรายังอ่านไม่ถึงไหนเลยอะ
จำไม่ค่อยได้แล้วนะ เดี๋ยวจะหาเวลาว่างๆมาอ่านค่ะ
ภาคแรกเหมือนจะอ่านจบแล้ว อิอิ
-
:pighaun: :pighaun:
f5
-
โอ้วววว..ร้อนแรงถึงใจ
รักกันได้ทั้งวัน..ทุกวัน
ชลจะหาจากคนไหนได้อีก
แบบนี้..ไม่มีแล้ว
นอกซะจาก 7-11
K ดิน.. K เดียว
มุ๊งมิ๊ง..ฝากไว้ในกายเธอ
ฮ่าฮ่า
ขอบคุณครับ ก.ด.ดิน
อิอิ
-
ใจร้ายกับปลาหมึกนะ น่าสงสารมันอะ
ดินกับชลก็หื่นและเอากันตลอดเลยนะ
-
ติดตามเรื่องราวมาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว แล้วละขอรับ. คนสำคัญเราก็ไม่อาจนิยาม.หรือจำกัดความได้. แต่ความรู้สึกที่มีต่อเขาไม่ว่านานแค่ไหน. มันก็ยังเหมือนเดิม. รัก.... :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:ร
-
miss you so much
อาลาดินกับกะเจี๊ยววิเศษ
หุหุ
-
ชอบชลมากครับ
-
รอๆๆๆๆ พี่ดินมาต่อจ้า :z2:
-
ไม่ได้มาต่อนาน จนถูกคนอ่านแช่งชักหักกระดูกไปถึงไหนแล้วครับ...
.....................................................
ตอนที่ 70 ความหลัง “ดินกับชล 5”
เช้าวันต่อมา วันนี้ผมตื่นก่อนไอ้ชล อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อคืนผมเล่นมันรุนแรงอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะหลังจากที่มันดูดผมน้ำแตก และออกแรงขย่มมันจนน้ำแตกคาKผมไปอีกรอบ (ที่บรรยายไป) พอกลับมามันยังมานัวเนียกับผมอยู่อีก เลยจัดหนักมันไปอีกสองรอบ หลับคาKผมไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้...
ออกมาวิ่งออกกำลังกายที่ชายหาด ออกไปไกลพอดู จนพอได้เหงื่อ เดินกลับมาพอดีเจอป้าที่เฝ้าบังกะโล กำลังทำอาหารอยู่ในครัว ผมจึงเข้าไปคุยด้วย
“แถวนี้มีที่เที่ยวอะไรบ้างครับ ป้า?” ผมถามขึ้นมา หลังจากคุยกันไปได้สักพัก
“ถามมีก็ในเมืองเพชรละพ่อ... เขาวัง เคยไปหรือยังล่ะ”
“ผมเคยไปตอนเด็กๆ ครับ” ผมบอกป้า เพราะตอนเรียนหนังสือชั้นประถมอยู่ต่างจังหวัด ที่โรงเรียนจัดทัศนาจร มาที่เขาวังนี่แหละ แต่ก็ลางเลือนมากแล้ว จำได้แต่ว่าต้องเดินขึ้นไป ข้างบนเป็นพระราชวังของรัชกาลที่ 6
“อ้อ แล้วก็อีกที่ คือพระราชวังมฤคทายวันน่ะ แต่ต้องนั่งสองแถวไปอีกหน่อย...” ป้าบอก
ผมพยักหน้าช้าๆ น่าจะพาไอ้ชลไปเที่ยววังมฤคทายวันดีกว่า เพราะ สวยงามบรรยากาศดี ผมเคยไปมาแล้ว คิดว่าไอ้ชลมันน่าจะชอบ
“แล้วไปยังไงล่ะครับป้า”
“ก็... ที่ปากทางมีรถสองแถวนะ ดูที่เค้าบอกว่าไปวังมฤคทายวัน มีรถเยอะอยู่หรอก...” ป้าบอกอย่างอารีย์
“ครับ ขอบคุณครับป้า” ยกมือไหว้ขอบคุณป้า ก่อนจะเดินกลับไปที่บังกะโลที่พัก เปิดประตูเข้าไป ไอ้ชลมันตื่นแล้ว เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำพอดี
“อ้าวดิน ออกไปวิ่งไม่ปลุกกูเลย” ไอ้ชลต่อว่า ไม่จริงจังอะไรนัก
“กูเห็นมึงกำลังหลับสบาย เลยอยากให้นอนน่ะ ได้ข่าวว่า เมื่อคืนโดนเล่นหนัก” ผมแสยะหน้าล้อเลียนมัน
ไอ้ชลทำตาค้อน พูดอุบอิบอยู่ในคอ “โดนไอ้ขี้เงี่ยนมันปล้ำเอาน่ะ กูบอกว่าพอแล้ว มันก็ไม่ยอมเลิก”
ผมหัวเราะก๊าก... เดินเข้าไปหามัน กระซิบ... “ต้องเอาให้ติด เดี๋ยวกูไปเมืองนอกตั้งสามปี มึงจะได้ไม่ลืมกู”
“ไอ้บ้า ไอ้ตัวเงี่ยน” ไอ้ชลอายหน้าแดงก่ำ ก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง เพราะเห็นสายตาผม “มึงอย่ามาทำตาอย่างนี้นะ”
“ทำไมวะ กูทำตายังไง” ผมหัวเราะถาม
“หื่นขนาดนั้น...” ไอ้ชลพูดอุบอิบ รีบเดินไปทางตู้เสื้อผ้าที่มันเก็บวางพับไว้ตั้งแต่มาวันแรก... ผมหัวเราะกับท่าทางของมัน ถอดกางเกงบอลที่ใส่อยู่โยนไปให้มันเก็บ ก่อนจะเดินโทงๆ เข้าห้องน้ำไป...
“ชล... กินข้าวเสร็จ เดี๋ยวเราจะไปเที่ยวกัน” ผมตะโกนบอกมันจากห้องน้ำ
“ไปไหน...” ไอ้ชลตะโกนถาม
“น่ะ มึงแต่งตัวรอได้เลย เดี๋ยวกูอาบเสร็จออกไป มึงแต่งตัวไม่เสร็จ มึงเสร็จกู...” ผมตะโกนขู่ออกไป
“ไอ้ลามก...” ไอ้ชลตะโกนด่าสวนเข้ามา
ผมหัวเราะหึๆ อาบน้ำ จนเสร็จ เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดยีผม เปิดประตูเดินออกมา ไอ้ชลที่นั่งพับผ้าที่ใช้แล้วอยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้า หันมาเห็นก็ทำตาโต ก่อนจะด่า
“อุ๊ยไอ้ลามก... เช็ดตัวให้เสร็จก่อนค่อยออกมาก็ได้”
ผมหยุดเช็ดผม หันมามองไอ้ชลที่จ้องKผมอยู่ “ว่าแต่กูลามก มึงก็ชอบมองKกูละว้า...”
“แล้วทำไมKมึงต้องแข็งด้วยอ่ะ” ไอ้ชลถามเสียงสั่น ผมก้มลงดู ไอ้ดินน้อยมันไม่ยอมให้พ่อขายหน้า จากที่สงบอยู่เมื่อกี้ พอมีคนมอง ก็ชูคอขึ้นมา ผงาดเต็มความยาว ผงกหัวหงึกๆ
ผมหัวเราะหึๆ “ก็มึงเสือกทักทายมัน มันก็เลยผงกหัวรับอ่ะ” ผมบอก
“ไอ้ตัวเงี่ยน” ไอ้ชลบ่นอุบอิบ แต่ยังจ้องมองไอ้ลูกชายผมไม่วางตา กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก จนผมได้ยินชัด...
ผมหัวเราะกับท่าทางของไอ้ชล พอเช็ดผมเช็ดตัวจนแห้งดีแล้วผมก็เลยเอาผ้าเช็ดตัวมาแขวนที่ท่อนKก่อนจะขมิบกล้ามเนื้อให้ท่อนKผงกแสดงถึงความแข็งแรงให้ไอ้ชลมันดู
“อุ๊ย... ไอ้ลามก...” ไอ้ชลหน้าแดงก่ำ
“ว่ากูลามก คืนนี้ มึงไม่ได้นอนแน่” ผมอาฆาตฮึ่มฮั่ม ก่อนจะเอาผ้าโยนให้มันที่นั่งหน้าแดง อ้าปากค้าง รับเอาไปผึ่งที่ราวพาดผ้า…
************************
…พระราชนิเวศน์มฤคทายวัน สร้างขึ้นด้วยไม้สักทองทั้งหลัง ในสมัยรัชการที่ 6 เป็นอาคารไม้ไต้ถุนโปร่ง หลังคาทรงปั้นหยาสวยงาม มีระเบียงให้เดินไปที่ชายหาดที่ตั้งอยู่ในเขตตำรวจตะเวณชายแดน ค่ายพระรามหก
ไอ้ชลดูตื่นเต้น ตื่นตาตื่นใจ กับความสวยงามของพระราชนิเวศน์ที่มันเห็น นัยน์ตาเป็นประกาย ตำหนักโน้นตำหนักนี้ ยิ่งผมบอกว่า สร้างด้วยความรัก ไอ้ชลยิ่งตื่นเต้น มองไปรอบๆ พระราชนิเวศน์ด้วยความปลาบปลื้ม
“ขอบใจมึงนะ ดิน ที่พากูมาสถานที่ ที่สวยและน่าประทับใจแบบนี้”
ผมยิ้มให้มัน นึกดีใจที่มันชอบ หลังจากพระราชนิเวศน์มฤคทายวัน ผมก็พามันไปที่ตัวอำเภอหัวหิน ทั้งโรงแรมรถไฟ และชายหาดตลาดเก่า ไอ้ชลเดินชมอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งมาถึง ‘ร้านข้าวเหนียวมะม่วง ป้าเจือ’
“ข้าวเนียวมะม่วงร้านนี้เป็นร้านดังนะชล ใครมาก็ต้องมากิน” ผมบอกไอ้ชล เพราะผมเคยมาสองสามหนแล้ว
ไอ้ชลมองป้าเจือกับคนในร้านที่ปอกมะม่วงน้ำดอกไม้ใส่จานอย่างสนใจระคนทึ่งที่คนที่ร้านสามารถปอกมะม่วงได้อย่างสวยงาม กลมกลึง ไม่มีที่ติ บวกกับข้าวเหนียวมูนรสชาดทั้งหวานทั้งมันกำลังดี ทำให้ข้าวเหนียวมะม่วงร้านป้าเจือเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ไอ้ชลประทับใจ
“ขอบใจมึงนะ ดิน ที่พากูมาเที่ยวแบบนี้ ไม่มีมึงกูก็ไม่รู้จะไปไหนกับใครเหมือนกัน...” ไอ้ชลบอก
ผมมองไอ้ชลที่ยิ้มร่าเริงมีความสุข แล้ว อดยิ้มไปกับมันไม่ได้... ไอ้ชลมันอายุ 30 ต้นๆ แล้ว แต่ ประสบการณ์ต่างๆ มันดูจะน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกับผม... แต่หลายๆ ครั้ง ผมก็รู้ว่า มันยกให้ผมเป็นคนนำทาง ทั้งๆ ที่มันเองก็รู้พอๆ กันหรืออาจจะมากกว่าผมด้วยซ้ำ…
************************
วันนั้น เรากว่าจะกลับมาถึงบังกะโลที่พักที่หาดเจ้าสำราญก็เล่นเอาเกือบสี่โมงเย็นแล้ว พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลง สะท้อนกับชายหาดเป็นประกายวิบวับ
อากาศข้างนอกในปลายเดือนกรกฎาคมค่อนข้างร้อน ผมกับไอ้ชลเหงื่อเหนียวหนับกันไปทั้งสองคน เมื่อมาถึงที่พัก พอถอดรองเท้าได้ ไอ้ชลก็รีบเข้าห้องน้ำก่อน เพราะมันเป็นคนที่ไม่ชอบกับการมีเหงื่อเหนียวๆ ปล่อยให้ผมนั่งกึ่งนอนหลับตาเหยียดขาคอพาดอยู่ที่พนักหลังของโซฟาในห้อง
ผมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแบะอกจนเกือบถึงเม็ดสุดท้ายเพื่อระบายความร้อน พอกระทบกับอากาศเย็นๆ ในห้องที่ไอ้ชลมันเปิดหน้าต่างออกจนสุดทั้งสองฝั่ง พร้อมกับเปิดพัดลมส่ายที่ข้างฝา ให้เป่าตรงมาที่ผม ทำให้ผมเริ่มเคลิ้มๆ ไม่รู้สึกตัวว่าไอ้ชลออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไร รู้สึกตัวอีกที เมื่อมีผ้าชุบน้ำเย็นๆ มากระทบที่ใบหน้า... ไอ้ชลนั่นเอง...
“หลับต่อเถอะดิน เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้ มึงจะได้สบายตัวนะ” ไอ้ชลบอกเบาๆ พลางใช้ผ้าผืนนั้นเช็ดไปตามใบหน้าของผมจนสะอาด ก่อนจะมาที่ซอกคอ หน้าอกที่ไอ้ชลมัน ปลดกระดุมเสื้อออกจนหมด ค่อยๆ พลิกตัวผมปลดเสื้อออกไปทางด้านหลังอย่างอ่อนโยน จากนั้น ค่อยๆ ใช้ผ้าเช็ดไปตามหน้าอก หน้าท้องซอกแขนขา จนผมรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก
ผมลืมตาขึ้น ยิ้มให้มันอย่างขอบคุณ “อือม ขอบคุณนะ ชล ที่มึงดูแลกูมาตลอด”
ไอ้ชลเหลือบตาขึ้นสบตากับผม “ทำให้คนที่เรารักน่ะ มันเป็นความสุขนะ ดิน”
ผมพยักหน้าให้มัน ไม่ว่าอะไรต่อ แล้วหัวเข็มขัดผมถูกปลดอย่างเบามือ จากนั้นกางเกงยีนส์พร้อมกางเกงในก็ถูกรูดออกไปทางปลายเท้า จนผมเหลือแต่ตัวเปล่าเปลือย ให้ไอ้ชลใช้ผ้าเช็ดไปตามลำตัวหน้าท้อง ซอกขา ทุกซอกทุกมุม ไม่เว้นแม้แต่ไอ้ดินน้อย พร้อมกับไข่สองลูกที่ไอ้ชลมันบรรจงเช็ดจนสะอาดเอี่ยม
“จับไม่ได้เลยนะมึง สู้มือตลอด” ไอ้ชลบ่นเบาๆ เพราะไอ้ดินน้อยที่แข็งตัวผงาดขึ้นมา ผงกหัวหงึกๆ ทักทายมันอย่างเข้มแข็ง ยิ่งผมอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาแบบนี้ Kผมยิ่งตั้งตระหง่านท้าทายมันอย่างไม่กลัวเกรง
ผมอมยิ้มไม่โต้ตอบ ไอ้ชลลุกขึ้น ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำพร้อมกับเสียงเทน้ำลงที่พื้น มันคงจะเอาอ่างน้ำไปเททิ้ง ก่อนจะได้ยินเสียงออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง ผมหรี่ตามองมัน เห็นมันเดินไปหยิบเบาะที่นั่งโซฟาอีกตัวนึง มาวางที่พื้นตรงหว่างขาผม ก่อนที่จะทรุดตัวนั่งลงบนเบาะ หน้าของมันอยู่ระดับเดียวกับไอ้ดินน้อยพอดี
ไอ้ชลจับที่โคนลำท่อนรูดเบาๆ สองสามที “แข็งตลอดเลยนะมึง ตั้งแต่กูรู้จักมึงมาเจ็ดปี สู้ตลอด หึหึ”
ผมยิ้มทั้งที่ยังหลับตาอยู่ แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก ดัวยความเสียวที่หัวบานของลำKที่ถูกกดถอกจนเต็มกั่น ลิ้นไอ้ชลกวาดเลียเบาๆ ที่ขอบเงี่ยงของส่วนหัวบาน เหมือนลูกแมว เล่นเอาผมแขม่วเอว เกร็งจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลูก
ไม่ต้องสงสัยครับ และแล้วผมก็โดนไอ้ชลมันจับรีดพิษออกไปอีกครั้งจนได้จากฝีมือและปากอันชำนาญของมันจนกระทั่งผมทะลักน้ำเงี่ยนขาวขุ่นข้นออกมาให้มันอีกจนได้...
“อาซซซ ชล อูยซซซซ” ผมครางด้วยความเสียวเมื่อน้ำเงี่ยนกระฉูดเข้าปากไอ้ชลไปจนหมด จนกระทั่งอาการกระตุกของลำท่อนหยุดลง....
“สะใจไหม ดิน”
“สะใจโคตร” ผมบอกมัน “ดูดกูจนหมดเลยนะมึง หุหุ... กะจะไม่ให้กูเหลือกลับกรุงเทพฯ เลยหรือไง”
“Kมึงใหญ่ ดูดมันส์ดีอ่ะ ดิน แถมเวลามึงเสียว หน้ามึงหื่นได้ใจจริงๆ”
ผมหัวเราะหึๆ ก่อนจะบอก... “แล้วจะปล่อยKกูได้ยังอ่ะ จะได้ไปกินข้าว ป่านนี้ ลุงกับป้า ชะเง้อคอมองแล้วละว่าไอ้หนุ่มสองคนนี้มันทำอะไรกัน แล้วจะกินข้าวเย็นไม๊ ถ้ามึงอยากดูดKกู เดี๋ยวคืนนี้ กูปล่อยให้มึงดูดทั้งคืนเลย...”
...นานพอดูที่ไอ้ชลมันเล่นพวงไข่ สลับกับท่อนKของผมอย่างเมามันไม่สนใจเวลากว่าผมจะทะลักหลั่งน้ำเสียวออกมาให้มันได้ลิ้มชิมรส เพราะพอรู้สึกตัว มองออกไปข้างนอก ลำแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ก็หมดไปนานแล้ว ใกล้เวลาที่จะต้องไปกินข้าวแล้ว…
ผมเข้าห้องน้ำตามหลังไอ้ชล ไอ้ยินเสียงมันตะโกนบอกว่าจะลงไปที่ครัวก่อนให้ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วตามลงไปเร็วๆ...
ไม่ถึงสิบนาที ผมก็เดินมาที่ห้องครัว เจอไอ้ชลมันกำลังทำหน้ากระอักกระอ่วนอยู่...
-
ตกใจที่เห็นนน มาถึงก็สาวลูกเดียว :haun4:
-
ที่ชลกระอักกระอ่วน คงไม่ใช่ลุงหรือป้ามาตามไปกินข้าว แล้วเลยเห็น... หรอกนะ :m29:
-
ชลทำให้เห็นอีกความหมายหนึ่งของคำว่า "อิ่มอุ่น"
น้ำอุ่นๆๆๆๆๆ
ละเลงลิ้นในช่องปาก
ฮ่าฮ่า
รสชาติเป็นไงบ้าง
ชลถึงชอบ
กร๊ากกก
-
ลุงกับป้ามาเห็นรึเปล่า
-
ความแตกรึเปล่า ถ้าลุงหรือป้ามาเห็นจะเป็นไง ตายแน่
ทั้งดินและชลก็หื่นพอกัน :hao6:
-
:laugh: :laugh:
thx krub
-
ท่าทางจะมีคนรู้เห็น :-[
-
ตามมาอ่านเรื่องนี้หลังจากเพิ่งได้อ่าน "คำสารภาพของเด็กขาย(รุ่นเก่า)" ที่นั่งอ่านจนตาเยิ้มไปสองวันติดกว่าจะจบ 555
เลยตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วย เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่ดินนะคะ ขอบคุณที่เอาประสบการณ์ที่ล้ำค่ามาเล่าให้นักอ่านอย่างพวกเราได้รับรู้อีกแง่มุมของคน ๆ หนึ่ง ซึ่งทำให้ได้รู้ว่าการเป็นเด็กขายมันก็ไม่ง่ายเลย คนเรามีเหตุผลที่ต้องทำและความจำเป็นที่แตกต่างกัน พี่ดินกับพี่ชลน่ารักมากค่ะ จะติดตามอ่านต่อไปอย่าลืมแวะมาลงต่อนะคะ สู้ ๆ
ปล. ชอบคำลงท้ายของพี่ดินจัง เวลาพี่ดินบอกคิดถึงนะคนดี นะครับคนดี หรือคนดีของผม พออ่านแล้วทำให้รู้สึกอยากเป็นคนดีของพี่ดินตลอดเวลาเลย อร๊าาายยยยยย :o8: :-[ (พอๆๆ ชักออกนอกหน้านอกตาไปแล้วเดี๋ยวโดนดักตบ 555)
-
เพิ่งอ่านคำสารภาพของเด็กขายจบเมื่อวันสองวันมานี้
ตามมาจนเจอภาคพี่ดินกะพี่ชล ยังไม่ทันอ่านต้องเม้นซักหน่อย
อ่านภาคก่อนมาพี่ชลน่ารักมาก ภาคนี้ตามมาดูพี่ชลเวอร์ชั่นกวนๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะคะ
-
แวะเข้ามาสวัสดีปีใหม่ในเรื่องของพี่ดิน อิอิ :L2:
-
แวะมาสวัสดีปีใหม่พี่ดิน แล้วก็มาดันให้พี่ดินด้วยค่ะ
เผื่อพี่ดินมาเห็นแล้วอยากอัพต่อแหะๆ :hao7:
-
ลืมกันหรือยังครับ กลับมาแล้วคร๊าบบบบบ
..............................................................
ตอนที่ 71 สวิงกิ้ง
“มีไรวะ” ผมถามงงๆ แต่แป๊บเดียวผมก็ได้คำตอบเมื่อมีคนโผล่ออกมาจากครัวด้านใน
“หวัดดีครับ พี่ดิน ผมเพิ่งบอกพี่ชลไป... พอดีลุงกับป้าติดธุระต้องไปงานศพญาติเพิ่งเสีย เลยให้ผมกับนังป่านมาดูแลอาหารเย็นให้พี่ๆ สองคนครับ” ไอ้เชนนั่นเอง...และอีกแป๊บนึงคนที่ไอ้เชนมันบอกก็ยกกับข้าวใส่ถาด ควันฉุยออกมาจากในครัวซึ่งถึงลักษณะจะเป็นเด็กผู้ชายอายุสัก 17-18 ปีเท่านั้นเอง ดูก็รู้ว่าเป็น “สาว” แต่ก็ไม่น่าเกลียด เพราะไม่ได้มีจริตจก้านจนเกินงามอะไรนัก
‘...สนุกละมึง วันนี้...’ ผมนึกในใจ เพราะท่าทางและแววตาของไอ้เชนที่มันพูด มีแววขี้เล่นระคนหื่นอยู่ไม่น้อย...
“อ้าว...!!!! เหรอ... พวกพี่ไม่รู้ ไม่งั้นก็จะได้ทานมาจากข้างนอกเลย ไม่ต้องมาลำบากเอ็ง” ผมบอก
“ไม่เป็นไรครับพี่... ผมกับนังป่านมาช่วยงานลุงกับป้าบ่อยๆ แค่นี้เอง ไม่ลำบากอะไรหรอกครับ... แล้วนี่แกก็เตรียมกับข้าวเอาไว้หมดแล้ว เหลือแต่ตักมาเสริฟเท่านั้นเอง” ไอ้เชนบอก พูดจบก็หายเข้าไปในครัวอีกครั้ง ผมกับไอ้ชลมองหน้ากัน ผมน่ะไม่เท่าไรหรอกครับ แต่ไอ้ชลสิ ทำท่าทางแปลกๆ
“มึงเป็นอะไรวะ... น้องเค้าก็ไม่ได้มีท่าทางอะไรนี่หว่า” ผมกระซิบถามไอ้ชล เมื่อมานั่งที่โต๊ะหินที่ใช้เป็นที่รับประทานอาหารเย็นประจำของพวกผม
ไอ้ชลทำตาค้อน... “กูไม่ไว้ใจ... ไม่รู้ว่าไอ้เชนมันไปโฆษณาสรรพคุณของมึงให้ นังหนูนี่ฟังแค่ไหน หรือเปล่า”
ผมหัวเราะ เพราะท่าทางเป็นไปได้อย่างที่ไอ้ชลบอกเหมือนกัน... “มันก็แล้วแต่เรานะ... ถ้าไม่มีอะไรมันก็ไม่มีอะไร...”ผมบอก แต่ในใจนึกว่า คืนนี้สนุกแน่...
ไม่นาน อาหารเย็นก็ถูกยกมาครบถ้วน ผมกับไอ้ชลนั่งตรงข้ามกัน โดยมีไอ้เชน กับน้องป่านมานั่งคุยที่โต๊ะตัวเดียวกันอีกด้านหนึ่ง ทั้งสองคนบอกว่ากินเสร็จเรียบร้อยแล้วก่อนเราสองคนจะลงมา
เรานั่งกินกันไป คุยกันไปสนุกสนาน เพราะน้องป่านเป็นคนคุยสนุก มีมุกตลกรับส่งตอบโต้กับไอ้เชนอย่างทันกัน ส่วนใหญ่ ก็จะเป็นเรื่องอะไรล่ะครับ ถ้าไม่ใช่เรื่องใต้สะดือ... หุ หุ
เท่าที่ผมสังเกตุ น้องป่านคงชอบไอ้ชลเพราะแอบมองอยู่เป็นระยะๆ...จะว่าไปไอ้ชลมันก็หล่อเหลาเอาการอยู่เหมือนกัน (ไม่งั้นจะมีลูกค้าติดมันตรึมจนเป็นดาวดวงหนึ่งของร้านหรือครับ...)
กินข้าวเสร็จ ไอ้เชนก็ชวนกินเหล้าต่อ ตอนแรกว่าจะกินที่ร้านป้ากับลุง แต่ไอ้ชลบอกว่ายุงเยอะ ไปที่ห้องดีกว่า เราเลยยกขบวนไปที่ห้องพร้อมอุปกรณ์ ทั้งกระติกน้ำแข็ง เหล้า แก้วพร้อมกับแกล้มอีกสองสามอย่าง
นั่งล้อมวงบนไอ้ชลเป็นคนจัดโดยนั่งทางขวาผม ถัดไปเป็นน้องป่าน นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ส่วนทางซ้ายเป็นไอ้เชนเพราะไม่อยากให้น้องป่านนั่งติดกับผม ป้องกันเหตุสุดวิสัย มันบอก... หุ หุ (ช่างคิดนะมึง)...
กินเหล้ากันไปคุยกันไปไม่นาน ก็ได้เรื่อง เพราะนังหนูป่าน พอเหล้าเข้าปาก ก็เกิดอาการ “หงี่” อย่างเห็นได้ชัดเพราะมือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข ทั้งลูบทั้งคลำเป้ากางเกงเลของไอ้เชนเป็นระยะๆ จนตุงออกมาเห็นได้ชัดอย่างกับไม้ค้ำเต้นท์
“จับมากๆ เดี๋ยวมึงก็เจ็บตัวตรงนี้หรอก” ไอ้ชลที่หน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์บอกน้องป่านที่ ถึงขั้นปลดปมกางเกงเลของไอ้เชนล้วงมือลงไปกำไว้เต็มมือ
“อย่างกะกลัว” น้องป่านบอก ตาปรือด้วยฤทธิ์เหล้าบวกกับอารมณ์หื่นที่พลุ่งพล่าน
“เห็นไอ้เชนมันบอกเราดูดเก่ง” ผมกระตุ้น เพราะนึกในใจว่าไหนๆ ก็ไหนๆ “ไหนลองทำให้พี่ดูหน่อยสิ”
“พี่ดินจะลองดูไหมฮะ” น้องป่านหยอด แต่ไอ้ชลหันมาทำตาเขียวใส่ผม
“ไอ้เชนนั่นไง จับอยู่กับมือแล้ว เอาออกมาเลยไม่ต้องมาทำอาย”
น้องป่านก็ยุขึ้น พรึบเดียว Kแท่งเขื่องฝังมุกอีกสามเม็ดของไอ้เชนก็ออกมาตั้งลำเด่อวดความแข็งแกร่ง น้ำใสๆ เริ่มไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลายที่บานเป็นดอกเห็ดสีแดงก่ำ เส้นเอ็นกับเม็ดมุกปูดโปนตามลำเห็นได้ชัด
ไอ้เชนถอยตัวออกไปพิงผนังด้านหนึ่ง ถ่างขาอำนวยความสะดวกให้น้องป่านที่คุกเข่า อ้าอมลำKท่อนเขื่องเข้าไปไว้ในปาก ตวัดลิ้นกวาดไปทั่วหัวเห็ดสีแดงคล้ำนั้น ดูดดังจ๊วบจ๊าบ เล่นเอาไอ้เชนแหงนหน้าสูดปากครางด้วยความเสียว
“อูยซซซ ป่าน... มึงเบาๆ กูเสียว...”
แต่น้องป่านก็ไม่ฟังเสียวอุทธรณ์ของไอ้เชน ระดมตวัดลิ้นลากใส่หัวบานพัลวัน ดูดจ๊วบจ๊าบราวกับดูดไอติมแท่งโปรด ไอ้เชนบิดตัวเกร็งจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลูก... ดูแล้ว ต้องนับว่าน้องป่านมีความคล่องแคล่วในการใช้ปากอย่างมากโขเพราะอายุอานามเพิ่งจะไม่เท่าไร แต่ก็สามารถเก็บดุ้นเขื่องของไอ้เชนเข้าปากไปเกือบหมดดุ้น...
ถึงตอนนี้ ผมกับไอ้ชลนั่งตัวแข็งกับภาพเสียวตรงหน้า ไอ้ชลเองถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากเย็น
“อูยยยย พี่ดิน พี่ชลครับ เข้ามาสนุกด้วยกันดิ... อย่านั่งเฉยๆ ซี๊ดดซซซ อาซซซ”
ผมหันไปมองไอ้ชล พอดีกับที่มันหันมามองสบตาพอดี เห็นมันพยักหน้านิดนึง ประเดี๋ยวเดียวเราสองคนก็เปลือยเปล่าเข้าไปนั่งคุกเข่าตรงหน้า น้องป่านคนเก่งที่อ้าอมดุ้นKเขื่องสามดุ้นสลับกันจนแก้มตุ่ย แต่น้องก็สู้ไม่ถอย
แต่เท่าที่สังเกตุดู รู้สึกว่าน้องป่านจะชอบของไอ้ชลเป็นพิเศษเพราะ พอเป็นKของไอ้ชลก็จะละเลียดทั้งอมทั้งดูดอย่างประณีต... อมเข้าไปจนลึกสุดคอก่อนจะปล่อยออกมา เล่นเอาไอ้ชลขาสั่น...
“อูยซซซ อาซซซ” ยิ่งเห็นไอ้ชลบิดตัวหน้าเบี้ยว สูดปากคราง ด้วยความเสียว น้องป่านก็ยิ่งดูดดุนเน้นย้ำลำKขาว หัวเห็ดสีชมพูของไอ้ชลอย่างไม่ปราณี
ไอ้เชนเห็นอย่างนั้น ก็ถอนท่อนKของมันออกมา เดินอ้อมไปด้านหลังของน้องป่านที่คลานเข่าอมของไอ้ชลกับของผมอยู่ เห็นไอ้เชนมันบ้วนน้ำลายใส่มือแล้วเอาไปลูบที่K
มันเป็นน้ำหล่อลื่น ก่อนจับหัวบานของลำท่อนเขื่องจ่อที่ประตูหลังของน้องป่านที่เปิดทางให้เต็มที่...
น้องป่านสะดุ้งนิดนึง เมื่อไอ้เชนกดสะโพกจนหัวบานแทรกเข้าไปในร่องหลืบเอามือข้างนึงเอื้อมไปดันหน้าท้องของไอ้เชนเอาไว้ ไม่ให้มันรีบดันเข้ามา แต่ปากก็ยังทำหน้าที่ ดูดKของไอ้ชลอยู่ไม่ปล่อย
ไอ้เชนยั้งKอยู่ครู่ใหญ่ พอดูเหมือนว่า น้องป่านจะปรับตัวได้แล้ว เริ่มขยับตัวสวนกับการกระเด้าสะโพกของมันช้าๆ ไอ้เชนจึงเอื้อมมือมาจับบั้นเอวของน้องป่านเอาไว้ เกร็งสะโพกกระเด้าเบาๆ สองสามที ก่อนจะดันยาวจนมิดดุ้น
น้องป่านสะดุ้งเฮือก คายปากออกมาจากKไอ้ชลก่อนจะหันไปบอกไอ้เชน
“อูยยซซซ พี่เชน ดะเดี๋ยว ป่านจุก... อย่าเพิ่งดัน ว้ายซซซ”
คำสุดท้ายน้องป่านร้องหวีด เพราะไอ้เชนมันไม่ฟังเสียง จับสะโพกของน้องป่านไว้แน่น กระเด้าส่งKมันให้เข้าออกกับประตูหลังของน้องป่านถี่ยิบ...
“อาซซ อาซซ อาซซ อาซซซ” น้องป่านครางตามจังหวะการกระเด้าของไอ้เชน... คงทั้งเจ็บทั้งเสียว เพราะของไอ้เชนไม่ใช่เล็กๆ ฝังมุกอีกสามเม็ด และแถมยังกระเด้าไม่ปราณีปราศรัยอีกต่างหาก...
อีกครู่ใหญ่ น้องป่านก็เริ่มปรับตัวได้ กระแทกสะโพกสวนการกระเด้าของไอ้เชนอย่างไม่ถอย... ไอ้ชลเห็นอย่างนั้น ก็เลยแหย่Kที่ยังผงกหัวหงึกๆ เข้าไปที่ปาก ซึ่งน้องป่านก็ไม่ปฏิเสธ อ้าปากดูดดื่มท่อนKของไอ้ชลอย่างกระหาย...
ผมถอยออกมานั่งดูการโรมรันพันตูของทั้งสามคนอยู่ที่บนโซฟาตัวยาว สังเกตุดูบทบาทของไอ้เชนมันแทบจะเรียกได้ว่า เต็มไปด้วยพละกำลังของเด็กหนุ่มที่แข็งแกร่ง แต่ไม่ได้มีลีลาชั้นเชิงของการ “เอา” อะไรมากนัก มีแรงเท่าไรใส่ไม่ยั้ง หน้าท้องแกร่งเป็นลอน แกว่งไกว กระเด้าส่งลำKท่อนเขื่องเข้าสู่หลืบประตูหลังของน้องป่านอย่างถี่ยิบ หนักหน่วง...
“อาซซ ซี๊ดดซซ เสียวชิปหาย...” ไอ้เชนครางกระเส่า กระเด้าไม่ยั้ง ขณะที่น้องป่านได้แต่ทำเสียงอื้ออ้า เพราะ อมดุ้นของไอ้ชลเข้าไปเต็มปาก
“อาซซซ ซี๊ด...” ไอ้เชนกระเด้าอีกพักใหญ่ก่อนจะครางซี๊ดกระตุกตัวเยือก กระแทกอีกสี่ห้าที บดหนอกเข้ากับสะโพกของน้องป่าน แนบแน่น ซบหน้าลงกับแผ่นหลังขาวของเด็กหนุ่มใจสาว
ครู่ใหญ่ ไอ้เชนก็ค่อยๆ ถอดถอนลำKออกมาช้าๆ เอามือตะปบที่หว่างขาก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ... ได้ยินเสียงเปิดฝักบัว คงจะไปทำความสะอาด ครู่ใหญ่ ก็เดินตัวเปียกออกมา เอากางเกงเลของตัวเองเช็ดหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามตัว ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างผม
“พี่ดินไม่เข้าไปล่ะ...” ไอ้เชนมันบุ้ยปากไปที่สองคนที่ยังนัวเนียกันอยู่
ผมยิ้มๆ ส่ายหน้า ลูบไล้ไอ้ดินน้อยที่ยังผงกหัวหงึกๆ ไปมา น้ำใสๆ ไหลเยิ้มออกมาจากรอยแยกตรงส่วนปลาย
“เดี๋ยวพี่จะให้เอ็งดูลีลาของไอ้ชล... หุ หุ” ผมบอก พลางเดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้า หยิบถุงยางที่ซื้อมาตั้งแต่กรุงเทพฯ ออกมากล่องนึง แกะพลาสติคที่หุ้มกล่องออก ก่อนจะหยิบออกมาชิ้นนึง ส่งให้ไอ้ชล พร้อมกับหลอดเควาย ที่ไอ้ชลมันมีติดกระเป๋าอยู่แล้ว
“อ่ะ ชล... มึงเอาน้องป่านโชว์ให้ไอ้เชนมันดูหน่อยสิวะ...”
ไอ้ชลรับถุงยางมาพร้อมกับทำปากขมุบขมิบ “ทำไมต้องเป็นกูวะ”
“หรือจะให้กูเอาให้ดูล่ะ...” ผมหันไปถาม
“ไม่!!!...” ทั้งไอ้ชลและน้องป่านร้องออกมาพร้อมกัน แต่ผมแน่ใจว่าเป็นคนละความหมาย... น้องป่านนั้นดูท่าคงขยาดๆ กับเจ็ดนิ้วฝังมุก กับความอวบใหญ่ที่ใหญ่กว่าไอ้เชนอย่างเห็นได้ชัดของผม... ส่วนไอ้ชลที่มันร้องเพราะมันไม่ยอมเพราะเหตุผลอย่างเดียว คือมันหวงผม...เท่านั้นเอง..หุ หุ
ไอ้ชลรับอุปกรณ์ไปวางไว้ข้างๆ ก่อนจะจับน้องป่านให้นอนราบลงไปที่พื้น พร้อมกับตัวมันที่ประกบทาบลงไปบนตัวของน้องเค้า จูบซุกไซ้ไปตามซอกคอ ใบหู... เล่นเอาน้องป่านครางสยิว ขนลุกเป็นตุ่มอย่างเห็นได้ชัด
“อาซซซ พี่ชลฮะ ป่านเสียว อาซซซ”
ผมถอยกลับมานั่งข้างๆ ไอ้เชนที่นั่งมองลีลาของไอ้ชลกับน้องป่านอย่างตื่นเต้น มันไม่นึกว่าไอ้ชลที่ท่าทางเงียบๆ หงิมๆ จะมีลีลาการเร้าโลมที่สุดยอดขนาดนี้ ทั้งปากทั้งจมูก ไอ้ชลซุกไซ้ กัดเม้มไปตามร่างกายของน้องป่าน ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่ด้านล่างบิดเป็นเกลียวด้วยความเสียวสยิว...
“อาซซซ พี่ชลฮะ อย่าทรมาณป่าน อาซซ ซี๊ดซซซ ป่านไม่เคยเสียวอย่างนี้มาก่อนเลย อูซซซซ” น้องป่านครวญครางไม่หยุดปาก เมื่อไอ้ชลกัดย้ำที่แก้มก้นจนเห็นเป็นรอยแดงชัดเจน
ไอ้เชนอ้าปากค้าง ครางออกมาเบาๆ หันมาบอกผม “พี่ชล สุดยอด”
ผมอมยิ้ม มือข้างหนึ่งกดถอกไอ้ดินน้อยจนเถลือกถลนออกมา หัวอวบบานแดงก่ำ บานทะโล่เป็นดอกเห็ด เส้นเลือดปูดโปนพาดไปตามลำ พร้อมกับเม็ดมุกอีกหกเม็ด โปนปูดออกมาอวดสายตาไอ้เชน กลางแสงจากหลอดไฟนีออนที่เปิดสว่างโร่ชัดเจน อีกมือหนึ่งลูบขึ้นลงอย่างเพลิดเพลิน
“หูยยยย พี่ดิน... Kพี่แมร่งสุดยอด” ไอ้เชนคราง เมื่อเห็นไอ้ดินน้อยที่ผมถอกออกมาโชว์ความอลังการเต็มเหยียด ทั้งขนาดความใหญ่และความยาว
ไอ้เชนเอื้อมมือมากำท่อนKของผมไว้ในมือ... “สุดยอด กำไม่รอบเลยพี่ แมร่งใหญ่กว่าวันนั้นอีกอ่ะ”
ผมเอนหลังพิงกับพนักโซฟา เหยียดตัวขาถ่างกว้างในท่าสบาย... ถอกKให้ไอ้เชนมันจับรูดขึ้นรูดลงช้าๆ สายตาของไอ้เชนมันจ้องที่ท่อนKผมไม่วางตา... ผมเริ่มเพลิน เพราะมีคนมารูดKเล่น จึงแหงนหน้าหลับตาเอาคอพาดกับพนักพิง
ครู่เดียว ผมก็รู้สึกแฉะๆ อุ่นวาบๆ ที่หัวท่อนKของผมเหมือนถูกอมดูด จึงลืมตาขึ้นมอง... แล้วผมก็ต้องแปลกใจ เพราะคนที่กำลังดูดหัวบานของผมกลับกลายเป็น “ไอ้เชน...”
“ทำไรวะ..” ผมถามมัน ทั้งๆที่รู้สึกเสียวที่หัวบานอยู่ไม่น้อย...
“Kพี่ดินแมร่งน่าดูดว่ะ... อืมมม” คำสุดท้าย ไอ้เชนอ้าปากอมส่วนหัวบานของKผมเข้าไปทั้งหัว ดูดจนแก้มตอบจนผมต้องยกสะโพกตามแรงดูดของมัน
“ซี๊ด อูยซซซ” ชั่วโมงนั้น ผมไม่สนแล้ว ด้วยความเงี่ยน จะเป็นใครก็ได้ที่อยากดูดKผม ไม่ว่าจะเป็นน้องป่านหรือไอ้ชล แต่กลับกลายเป็นว่า คนที่ดูดKผม เป็นเด็กหนุ่มชายแท้ๆ ที่มีเมียเป็นผู้หญิง กำลังใช้ปากดูดท่อนKผมอย่างเมามันเอร็ดอร่อย แก้มของไอ้เชนตอบลีบเป็นระยะๆ ตามจังหวะการเม้มปากดูดของมัน...
“อาซซซ เชน อูยซซซ เอ็งอย่าให้ฟันครูดดิ... อาซซซ ซี๊ดดซซซ นั่นแหละ ดูดแรงๆ เลย... อาซซซ” ผมครางกระเส่าด้วยความเสียว เหลือบสายตามองไปที่ไอ้ชลที่กำลังมองมาอย่างแปลกใจที่จู่ๆ ไอ้เชนกลับมาดูดKผมไว้เต็มปาก
ไอ้เชนดูดKผมหนักหน่วงด้วยแรงดูดไม่มีตก ความละเมียดนั้นแพ้ริมฝีปากของไอ้ชลหลุดรุ่ย แต่ไอ้เชนมีดีที่แรงดูดที่เหมือนกับเครื่องดูดKที่ผมเคยโดนพี่ต๋อง (ลูกค้าในภาคแรก) เอามาสรวมท่อนKผม แล้วให้เครื่องมันดูดอย่างไรอย่างนั้นเลย... ยิ่งตอนมันอมหัวบานของผมไว้ในปาก ดูดจนแก้มตอบ ก่อนจะปล่อยออกมาเสียงดัง “บลั๊วะ” ทำให้ผมต้องแอ่นเกร็งสะโพกตามริมฝีปากของมันอย่างลืมตัว หัวเห็ดบาน ถูกดูดแรง จนแดงก่ำเป็นมันราวกับจะระเบิด...
“อาซซซ ซี๊ดซซซ เชน อาซซซ ดูดแรงๆ อาซซซ ซี๊ดซซซ”
ผมครางด้วยความเสียว... ยิ่งเห็นผมบิดตัวเกร็ง หน้าแหยเกด้วยความทรมานปนเสียว ไอ้เชนก็ยิ่งดูดย้ำไปบนหัวเห็ดบานของผมอย่างไม่ปราณี คงกะจะรีดเอาน้ำเงี่ยนของผมให้กระฉูดออกมาให้ได้
เสียงดูดจ๊วบจ๊าบดังลั่น ปนกับเสียงสูดปากครางด้วยความเสียวของผมดังระงมผสานกันตามจังหวะการดูด... แต่ถึงแม้จะเสียวแค่ไหน แต่ริมฝีปากอย่างไอ้เชนก็ไม่มีทางที่จะรีดน้ำเงี่ยนของผมออกมาได้ง่ายๆ หรอกครับ กลับแอ่นสะโพกส่งท่อนKสู้กับแรงดูดดุนของปากไอ้เชนอย่างเต็มที่...
-
ต่อนะครับ เมื่อกี้ โพสไม่หมดครับ บอร์ดบอกว่า ตัวอักษรเกิน
ตอนที่ 71 สวิงกิ้ง (2)
ครู่ใหญ่ จนไอ้เชนเริ่มเหนื่อย... เงยหน้าขึ้นมาบ่นพึม... “ทั้งใหญ่ทั้งยาว ฝังมุก แล้วยังอึดอีก... ใครจะทนพี่ได้อ่ะพี่ดิน”
ผมหัวเราะหึๆ “เยอะแยะไป... มึงอยากลองดูไหมล่ะ... รับรอง กูจะเอามึงให้น้ำแตกคาKกูเลย...”
“จริงอ่ะ” ไอ้เชนทำหน้าไม่เชื่อถือ...
“มึงจะลองดูไม๊ล่ะ?” ผมถามมัน พร้อมกับรูดKที่ถอกจนหัวบานกระตุ้นความอยากของไอ้เชน
“มันจะเจ็บไม๊พี่...”
“ลองดูดิ ถ้าเอ็งทนไม่ไหว ก็เลิก... เอาปะ...”
“ลองดูก็ได้ แต่ถ้าไม่ไหว ก็เลิกจริงๆ นา... พี่ดิน” ไอ้เชนย้ำ พร้อมกับเหลือบตามองดูKผมที่ตั้งตระหง่านอย่างหวาดๆ
“เออ...” ผมบอกพลางจับไอ้เชนลงนอนคว่ำบนโซฟาตัวยาว ขาข้างนึงห้อยลงมาด้านล่าง ผิวของเด็กหนุ่มลูกทะเลอย่างไอ้เชนเนียนละเอียด ก้นโด่งงอนอย่างคนออกกำลังกาย
ผมนอนทาบลงไปบนหลังของไอ้เชน เม้มริมฝีปากกับใบหูมัน เป่าลมร้อนๆ เข้าไป เล่นเอาไอ้เชนขนลุกซู่ด้วยความสยิว
“อาซซซ พี่ดิน...”
ผมอมยิ้มกับแผ่นหลังของไอ้เชน ก่อนจะเริ่มโลมเร้าด้วยลีลาและประสบการณ์ของอดีตเด็กขายขั้นดาว... ไอ้เชนบิดตัวสยิวไปมา ไม่ว่าผมจะลากริมฝีปากกับจมูกไปตรงไหน... ขนของมันลุกซู่เป็นระลอก เห็นเป็นตุ่มๆ ชัดเจน
“อาซซซ พี่ดินครับ...อูยซซซ สุดยอด” ไอ้เชนคราง เมื่อผมลากลิ้นลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง ซุกไซ้ด้วยไรหนวดแข็งๆ เบาๆ จนผิวเนียนสีน้ำตาลเข้มของไอ้เชนแดงเป็นปื้น จนมาถึงแก้มก้นงอนโด่งสวย... ผมเอาหมอนมารองสะโพกด้านหน้าของไอ้เชนจนก้นมันโด่งลอยขึ้นมาอีกก่อนจะใช้ฟันกัดเบาๆ ที่แก้มก้นสลับกันไปมาทีละข้างสร้างความเสียวให้ไอ้เชนจนครางไม่หยุด...
มือข้างนึงของผมบีบเควายจากหลอดป้ายลงบนประตูหลังสีน้ำตาลเข้มของไอ้เชนจนชุ่ม ก่อนจะแหย่นิ้วลงไปช้าๆ... ประตูหลังของไอ้เชนตอดนิ้วมือผมตุบๆ ตามจังหวะการเต้นของหัวใจ ชัดเจนจนผมรู้สึกได้
“ไม่ต้องเกร็งนะ เชน ปล่อยตัวตามสบาย...” ผมกระซิบบอกมันเบาๆ พอไอ้เชนมันเริ่มผ่อนคลาย ผมก็เริ่มแหย่นิ้วที่สองตามเข้าไป ประตูหลังของไอ้เชนตอดนิ้วผมอย่างแรงอีกครั้ง... ผมควานนิ้วไปรอบๆ ช้าๆ เพื่อขยายรูมันเพิ่มขึ้นไปอีก
“อาซซซ พี่ดินครับ... อูยซซซ ผมเสียว” ไอ้เชนคราง...
“เดี๋ยวพี่จะทำให้เอ็งเสียวกว่านี้อีก...” ผมกระซิบบอก พอไอ้เชนเริ่มชินกับสองนิ้วของผม นิ้วที่สามก็สอดเข้ามา เป็นการเบิกเส้นทางให้ไอ้ดินน้อยผ่านอย่างสะดวกๆ
“พี่ดินครับ อูยยซซซ อย่าเพิ่งขยับครับ มันจุก” ไอ้เชนครางกระเส่า... เมื่อผมแหย่นิ้วทั้งสามเข้าออกก่อนควานไปมาช้าๆ กับประตูหลังของมันที่ไม่เคยมีอะไรผ่านเข้าไปมาก่อนจนเลย กระทั่งไอ้เชนเริ่มผ่อนคลาย สังเกตุจากอาการตอดรัดที่นิ้วผมเริ่มห่างออกไปไม่บีบรัดแน่นเหมือนช่วงแรกๆ
ผมโหย่งตัวขึ้น ใช้มืออีกข้างหยิบซองถุงยางขึ้นมากัดฉีกออกจากกัน หยิบเอาถุงยางขึ้นมาสรวมที่หัวบานช้าๆ รูดลงไปตามลำ พอถึงเม็ดมุก ก็ดันให้ผ่านขอบยางหนาขึ้นมาทีละเม็ด จนครบ ก่อนจะรูดลงไปจนสุดโคน...โดยมือข้างที่ทำหน้าที่เบิกช่องทางก็ยังทำหน้าที่ต่ออย่างไม่ขาดตอน
ผมจับหลังไอ้เชนกดลงมากขึ้น ขยับตัวจ่อหัวบานที่ปากทาง หันมามองดูไอ้ชล ก็เห็นมันทำตาโต ปากขมุบขมิบ... ‘มึงจะมาหวงอะไรกูวะ... มึงก็อยู่ในท่าเดียวกะกูนั่นแหละ แถมKมึงอ่ะ เข้าไปในรูของน้องป่านมิดทั้งดุ้นแล้ว...’ ผมนึก
ผมหันมาสนใจกับสมันหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้า ดึงนิ้วสามนิ้วที่เบิกทางออก บีบเควายเข้าไปอีกจนชุ่ม... ส่วนหนึ่งเอามาทาที่ลำKในถุงยางจนเป็นมันปลาบ... ก่อนจะอัดหัวบานอวบให้แทรกเข้าไปในประตูหลังของไอ้เชนที่เบิกเป็นรู... ไอ้เชนครางอือ... พยายามดิ้นรนเบาๆ
“พี่ดิน... อาซซซ เจ็บครับ เจ็บ... อูยซซซ”
“อย่าเกร็งนะ เชน เจ็บนิดเดียวตอนเอาเข้านี่แหละ...” ผมบอกก่อนจะดันKอัดเข้าไปช้าๆ ได้ยินเสียงไอ้เชนกัดฟันกรอดหน้าสบัดไปมา ผมเกร็งหน้าท้องขยับดันเข้าไปอีกจนส่วนหัวบานอวบแทรกเข้าไปมิดเงี่ยง...
“อาซซซ พี่ดิน พอเถอะครับ ผมเจ็บ อูยซซซ อาซซซ” ไอ้เชนคราง ดิ้นเหมือนปลาช่อนถูกทุบหัว แต่ผมล๊อคขามันไว้ ทาบหน้าอกลงไปบนแผ่นหลังมัน เม้มริมฝีปากดับใบหูด้านหลัง ก่อนจะเป่าลมเข้าไปเหมือนจะปลอบโยน
“อย่าเกร็งนะครับ เชน... อาซซซซ หัวมันเข้าไปแล้ว เดี๋ยวพี่จะคาไว้ก่อนนะ นะครับ... นะ” ผมกระซิบออดอ้อน
ไอ้เชนหายใจหอบ กระซิบเสียงอู้อี้... “ไหนว่ามันจะไม่เจ็บอ่ะ”
“ทนหน่อยนะครับ เดี๋ยวเข้าหมดก็หายเจ็บ” ผมกระซิบพลางใช้ลิ้นเปียกๆ เลียไปตามใบหู ก่อนจะซุกไซ้ที่คอด้านหลังจนไอ้เชนขนลุกซู่... ระหว่างหยุดรอให้ไอ้เชนมันปรับตัว หูรูดประตูหลังมันบีบรัดท่อนKผมแน่นตึบ...นึกๆ ไปก็น่าสงสารมันเหมือนกัน อยากลองโดนเอาครั้งแรก ก็ฟาดเข้าไปเจ็ดนิ้ว กำไม่รอบ แถมฝังมุกอีกต่างหาก...
อีกครู่ใหญ่ กว่าไอ้เชนมันจะเริ่มผ่อนคลาย... ผมจึงค่อยๆ ขยับตัวเข้าออกเนิบช้าเบาๆ แต่กดลึกลงไปทีละน้อยๆ ไม่ให้ไอ้เชนมันรู้สึกเจ็บมากนัก...
“อาซซซ พี่ดินครับ ช้าๆ ครับ พี่...อูยซซซ อูยซซซ” ไอ้เชนครางด้วยความเจ็บระคนเสียว ทุกครั้งที่ผมกดย้ำลึกลงไปเรื่อยๆ สะดุ้งเบาๆ เมื่อสะดุดเม็ดมุกผ่านหูรูดลงไปทีละเม็ดๆ
“พี่ดินคร๊าบบบ ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ... หมดหรือยังครับ... อูยซซซ ใหญ่ชิป...” ไอ้เชนครางหอบอย่างอึดอัด... กำลังจะเอามือมาดันหน้าท้องผมเอาไว้ พอดีกับที่มุกเม็ดสุดท้ายใต้หนังหุ้มKแทรกผ่านเข้าไปด้านใน ผมจึงกลั้นใจกดสะโพกส่งท่อนKที่เหลือเข้าไปสุดโคน...
“อาซซซ พี่ดิน.. อูยซซ ผมจุก อาซซซ พี่ดินครับ เอาออกก่อนนะครับ อาซซซ ซี๊ดซซซ”
ไอ้เชนคราง ดิ้นสะบัด แต่ไม่หลุดหรอกครับ ด้วยชั้นเชิงและประสบการณ์ ของผม ที่สอนให้ผมกดหนอกKเข้าจนมิด ทาบหน้าอกลงไปประกบกับแผ่นหลัง สองมือกอดร่างเนียนด้วยมัดกล้ามของเด็กหนุ่มไว้แน่น กระซิบ
“เข้าไปหมดแล้วครับ เชน... ไม่เจ็บอีกแล้วครับ นะครับ น้า... เดี๋ยวพี่จะทำให้เชนเสียว...” ผมกระซิบออดอ้อน...
ไอ้เชนหยุดดิ้น หายใจหอบแฮก เหมือนกับผ่านการวิ่งร้อยเมตรมาใหม่ๆ ผมกดท่อนKแน่น บิดควงสะโพกไปมาให้ท่อนKผมคว้านอยู่ด้านในตัวของมัน
เสียงน้องป่านครางฮือ ผมหันไปมอง เห็นไอ้ชลยกขาตั้งฉากข้างนึง แล้วกระหน่ำเอวอัดเข้าไปถี่ยิบ ลีลาการกระเด้าของไอ้ชลไม่เบาเลย เล่นอาน้องป่านครางไม่หยุดปาก หน้าเบี้ยวเหยเกอย่างปิดไม่อยู่....
ผมแช่Kเอาไว้ครู่ใหญ่ ก่อนจะเริ่มโยกช้าๆ ไอ้เชนครางไม่หยุดปากเมื่อเม็ดมุกสะดุดเข้าออกที่หูรูด ไม่นานนัก จากเสียงร้องของไอ้เชนก็เริ่มกลายเป็นเสียงครางด้วยความเสียว
และแล้ว ด้วยประสบการณ์ของอดีตเด็กขายน้ำระดับดาว ผมก็ทำให้ไอ้เชนเสียวจนน้ำแตกคาKผมไปได้อย่างที่บอกบอกมันไว้ ถึงสองรอบติดๆ กัน... (ขอไม่บรรยายครับ หุ หุ...)
แตกไปสามรอบ ไอ้เชนถึงกับหมดแรง ฟุบลงมาบนอกผมตัวสั่นระริก... แต่คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้มันทิ้งผมไปง่ายๆ แล้ว จับมันพลิกตัวลงล่าง ยกขามันขึ้นพาดบ่า ก่อนจะกระหน่ำสะโพกกระเด้าถี่ยิบหนักหน่วง ไม่กลัวมันเจ็บแล้ว
“อาซซ อาซซ อาซซ อาซซซ อาซซซ” ไอ้เชนคราง ตามจังหวะการกระเด้าของผม ที่กระหน่ำอย่างรุนแรง ขึ้นสุดลงสุด เพราะผมเองก็ใกล้จะแตกแล้วเหมือนกัน
“ซี๊ดซซ อาซซซ พี่จะแตกแล้ว อาซซซ อาซซซ”
“อาซซซ ดิน เอามาแตกข้างนอก... อาซซ เอามาให้กู...” เสียงไอ้ชลดังมาจากทางมันที่ประกบอยู่กับไอ้ป่าน
ผมหันไปมอง พยักหน้าส่งสัญญานให้มัน กระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นถอนKออกมานั่งที่โซฟา รูดถุงยางออก ชักว่าวอีกสี่ห้าครั้ง พร้อมกับไอ้ชลที่ลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าตรงหว่างขา
“ซี๊ดซซซ กูแตกแล้วชล” ผมบอกพร้อมกับเกร็งกระตุก ตัวแอ่นเหยียด ไอ้ชลคว้าท่อนKผมรูดขึ้นลงแรงๆ อีกสองสามที ก่อนจะครอบปากลงมาด้วยความชำนาญ
หวืดเดียว ท่อนลำเขื่องของผม ก็จมหายไปในปากไอ้ชลมิดสุดโคน พร้อมๆ กับจังหวะการกระตุกปล่อยน้ำเงี่ยนของผมทะลักหลั่งพรั่งเข้าไปในลำคอของไอ้ชลอย่างรุนแรง....
“อาซซซ ชล ดูดแรงๆ กูแตกแล้ว อาซซซ ซี๊ดดซซซ อาซซซ ซี๊ดดซซซ อูยซซซ” ผมตัวกระตุก ตามจังหวะการฉีดหลั่งน้ำเงี่ยน เป็นระลอก ๆ ครางด้วยความเสียว เพราะไม่แต่ไอ้ชลเท่านั้นที่โผเข้ามาหาผม น้องป่านเองก็ตามมาถึงจะช้ากว่าไอ้ชล แต่ก็แทรกใบหน้าลงมา อ้าปากอมพวงไข่ของผมทั้งสองลูกเข้าไปไว้ในปากที่เม้มแน่น ดูดจนแก้มตอบสร้างความจุกระคนเสียวให้ผมอย่างมากมาย
“อาซซซ ซี๊ดซซซ อาซซ ซี๊ดซซซ อูยซซซซ”
กว่าไอ้ชลจะยอมปล่อยท่อนKของผมออกมาเป็นอิสระจากปากมัน อาการเกร็งกระตุกของผมก็ผ่านไปแล้ว นานพอดู... และถึงแม้จะปล่อยออกมาแล้ว แต่ไอ้ชลก็ยังเฝ้าจูบ รีดเร้นน้ำเงี่ยนขาวขุ่นที่ค้างอยู่ที่ท่อใต้ลำออกมาดูดกิน ไม่ยอมให้หายหกตกหล่นไปสักหยด...พอๆกับที่น้องป่านเอง ก็ทั้งดูดทั้งเลียพวงไข่ของผมอยู่ตลอดเวลา...
“อูยซซซ หมดแล้วชล...” ผมคราง อ๋อย... เพราะถึงแม้อาการหอบเหนื่อยของผมจะหยุดลงแล้ว แต่ไอ้ชลก็ยังเฝ้าวนเวียน จูบลำท่อนKของผมที่ยังแข็งแกร่ง ผงกหัวหงึกๆ อยู่กับมือมัน
“Kพี่ดิน ใหญ่จริงๆ ฮะ...” น้องป่านที่เพิ่งมีโอกาสพูด หลังจากคายพวงไข่ของผมออกมาจากปาก และมีโอกาสพิจารณาท่อนKผมในระยะใกล้ชิด “พี่เชนเก่งจริงๆ รับของพี่ดินไปหมดดุ้นเลย... พี่ชลก็เก่ง... ดูดทีเดียว Kพี่ดินหายไปทั้งแท่ง ไม่เหลือเผื่อแผ่คนอื่นเลย” น้องป่านบอกทำท่าค้อนพร้อมกับยิ้มทะเล้น
“เออ มึงไม่ลองโดนมั่งล่ะ” ไอ้เชนพูดมาจากที่ๆ มันนอนหอบอยู่ “แล้วก็อย่าไปพูดกับใครเรื่องคืนนี้ล่ะมึง”
“อุ๊ย... ป่านไม่พูดหรอกฮะ...” น้องป่านบอก “ใหญ่ขนาดนี้” กำท่อนKผมแน่นแต่ไม่รอบ “ถ้าป่านโดนเข้าไปคงตายคาK...ทั้งยาวทั้งใหญ่ ฝังมุกอีกต่างหาก...” กดโคนKผมจนถอกออกมาสุดๆ “อี๊ยยย แค่เห็นก็เสียวแล้ว” เด็กหนุ่มใจสาวทำท่าสยอง
“อืมมมม พี่ดินเอาเก่งจริงว่ะ ขนาดกูไม่เคยโดนมาก่อน... ยังเสียวจนน้ำแตกไปสองทีเลย... อูยซซซซ ไม่รู้กูเผลอตัวรับเข้าไปได้ยังไง...” ไอ้เชนคราง เพราะอาจจะเพิ่งรู้สึกแสบรูขึ้นมา... ครั้งแรกก็พลาดมาเข้าทางKผมโดนเข้าไปขนาดนี้ ไม่บาดเจ็บก็เก่งเกินไปละ...
“พี่ชลก็เอาเก่ง ไม่ต้องใหญ่ยาว ฝังมุก แต่ก็เล่นเอาป่านเสียวจนลืมตายเลยละ” น้องป่านหันมาบอกทำตาหวานใส่ไอ้ชล
“เออ... กูมันเอาไม่เก่งคนเดียว...” ไอ้เชนพูดอย่างน้อยใจ ทำให้เราหัวเราะกันออกมาได้ หลังจากพายุกามผ่านไป...
******
เก็บข้าวของเสร็จ ไอ้เชนกะไอ้ป่านกลับไปแล้ว ผมกับไอ้ชลก็อาบน้ำชำระร่างกาย ขึ้นมานอนกอดกันบนเตียง ในท่าโปรดของผมและไอ้ชล ก็คือ ไอ้ชลนอนกอดตะแคงหนุนหน้าอกด้านขวาของผม ใช้มือกุมไอ้ดินน้อยไว้ เบาๆ ผมโอบแขนกอดไหล่มันเอาไว้
“มันส์ไหม ชล คืนนี้...” ผมถามมันเบาๆ
“อือ... ก็ดี” ไอ้ชลพูดอู้อี้กับอกผม
“แค่นั้น กูเห็นมึงเอาน้องป่านจนครางหงิงๆ ร้องไม่เป็นภาษาเลย นานๆ กูจะเห็นมึงแสดงลวดลายชัดๆ สักที หุ หุ”
“คงเพราะกูเห็นมึงเอาไอ้เชนด้วยแหละ ไม่รู้เป็นอะไร มีลวดลายเท่าไร กูใส่หมดเลย” ไอ้ชลสารภาพ “อือ... แต่คิดๆ ดูแล้วก็อดอิจฉาไอ้เชนไม่ได้อ่ะ...”
“ทำไมวะ...”
“โดนมึงเอา เสียวจนน้ำแตกไปสองรอบติดๆ กันเลย” ไอ้ชลบอก
“มึงจะไปอิจฉามันทำไมวะ อย่างกะมึงไม่เคยโดน...” ผมบอกเพราะตอนนั้น ไอ้ชลมันรูดไอ้ดินน้อยจนผงาดผงกหัวหงึกๆ ขึ้นมาอีกแล้ว
“มึงเนี่ยนะ... ธรรมดาก็ไม่เท่าไร แต่พอแก้ผ้าแล้ว มึงหล่ออ่ะ ดิน” ไอ้ชลพูดพร้อมกับจับKผมตั้งขึ้น ถอกจนสุดหนอกจนหัวบาน เถลือกถลนออกมาแดงก่ำ เส้นเลือดโปนพาดพันลำท่อนแข่งกับเม็ดมุกอย่างน่าดู...
“มึงไปถอกมัน เดี๋ยวก็เจ็บตัวอีกหรอก...” ผมแอ่นสะโพกสวนกับมือมัน จนท่อนKถอกเหยียดขึ้นมาอีกสุดๆ อารมณ์เงี่ยนของผมเริ่มกรุ่นๆ ขึ้นมาอีกแล้ว...น้ำใสๆ ปริ่มซึมที่ส่วนปลาย ไอ้ชลป้ายมาทาที่ส่วนหัวบานจนเป็นมันปลาบ...
ไอ้ชลจับKผมรูดถอกอยู่อีกครู่ใหญ่ “ดิน...”
“หือม...”
“กูอยากโดนมึงเอาบ้างอ่ะ...”
ผมหันหน้าไปสบตาไอ้ชลที่มองมาอยู่แล้ว สายตามันมีประกายหื่นกระหาย ระคนเว้าวอน
“นะ ดิน... เอากูที...” ไอ้ชลออดอ้อน...
และแล้ว ก่อนนอนคืนนั้น ผมก็ต้องวาดลวดลายหกคะเมนตีลังกาเอากับไอ้ชลจนน้ำแตกกันไปอีกคนละครั้งจนได้...
“มันส์ไหมชล...” ผมกระซิบที่ริมใบหูไอ้ชลเมื่ออาการเกร็งกระตุกจากการหลั่งผ่านไป
“กูรักมึงจัง ดิน” ไอ้ชลตอบไม่ตรงคำถามก่อนจะจูบที่ปลายจมูกชื้นเหงื่อของผม... “ไม่รู้กูจะรักใครได้เท่ามึงอีกไหม...”
ผมจูบตอบมัน “มึงรอกูนะ... กูจะเขียนจดหมายมาหามึงบ่อยๆ...”
ไอ้ชลไม่ตอบ ซบหน้านิ่งลงกับอกผม อีกพักใหญ่ ก่อนจะชวนกันไปอาบน้ำชำระคราบความเหนียวเหนอะหนะ แล้วกลับมานอนกอดกันจนหลับไปทั้งสองคนเมื่อเวลาล่วงไปค่อนคืน...
.................................................................
อ่านแล้ว คอมเมนต์เป็นกำลังใจให้คนเขียนหน่อยนะครับ คนอ่านคนดีของผม...
ดิน
-
คนอ่านกำลังเลือดหมดตัวแล้วค่ะ :jul1:
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้พี่ดินมีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้พี่ดินมีความสุข สุขภาพแข็งแรง การงานราบรื่น เงินทองไหลมาเทมา มีแต่คนรักคนชื่นชม ^___^
comment ที่แล้วเดาผิดไปแห๊ะ เหอๆ ตอนนี้มันแบบว่า :pighaun: :jul1:
ยังติดตามอ่านอยู่เสมอ อยากให้พี่ดินเขียนไปเรื่อยๆ นานๆ มาทีแบบนี้ก็ได้ อยากอ่านตอนไปเรียนต่อเมืองนอกด้วยค่ะ
-
ขอเลือดสำรองจ้า :jul1:
เลือดกระฉูดรับปีใหม่เลย
-
ฮ่าฮ่า
ค.ส.ช แนวใหม่
คืนความเสียวให้ประชาชน
ต้อนรับปีใหม่เลยน่ะคร้าบบบบบ..คุณดิน
อิจฉาเชน
อิอิ
-
saewsudyod
-
สวัสดีค่ะพี่ดิน
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ชื่อเกดค่ะ
ส่วนชื่อนยูสคือ rie อ่านว่า ริเอะนะคะ หุหุ
ตาหนูจ้องคอมยังแสบน้ำตายังไหลอยู่ค่ะ
ดีใจมากเลยค่ะพี่ดิน คิดถึงพี่ชลม๊ากมาก
ไว้ตาหายดีแล้วจะรีบมาอ่านนะคะ :hao7:
-
:laugh: :mew1:
-
มาอ่านและเม้นท์ค่ะ
เสียเลือดรับต้นปีกันเลยทีเดียว :haun4:
แบบสวิงกันมันส์มากๆ และก็ไม่มีตอนไหนที่พี่ชลไม่บอกรักพี่ดิิน
อยากให้พี่ชลสมหวังในรักจัง ช่วยลุ้นเอาใจช่วยนะคะ
-
เลือดทะลักค่า
ใกล้จะจบแล้วก็อยากอ่านต่ออีก แต่ก็กลัวจะจบ
แง๊ๆๆๆๆๆ
ปล.สวัสดีปีใหม่ค่าพี่ดิน
-
เลือดทะลักค่า
ใกล้จะจบแล้วก็อยากอ่านต่ออีก แต่ก็กลัวจะจบ
แง๊ๆๆๆๆๆ
ปล.สวัสดีปีใหม่ค่าพี่ดิน
อ่าวววว เอาไงดีล่ะ...
เอาจบเรื่องนี้ก่อนละกัน เด๋วบอร์ดเค้า งอนผม นิยายบ้าบออะไรกัน แต่งมา 5 จะ 6 ปีแล้ว หุ หุ
(เป็นคนเขียนเรื่องที่ ขี้เกียจโคตรๆ) :-[
ดิน
-
ตามมาจากภาคแรกจ้า อ่านรวดเดียวจบเลย :jul1:
-
เลือดแทบหมดตัว-//-
-
มาแปะไว้ก่อนค่ะ ขอไปอ่านตั้งแต่ต้นก่อนนะ
ชอบพี่ชลมากมาตั้งแต่อ่านภาคแรกจบ
ขอบคุณพี่ดินนะคะที่มาต่อเรื่อยๆเลย :pig4:
-
กำลังเขียนตอนต่อไปอยู่นะฮัฟ ตอนต่อไป ไอ้ชลมันแกล้งผมอ่ะ...
:katai4:
-
รอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบพี่ดิน
อยากรู้จังว่าพี่ชลจะแกล้งอะไรพี่ดิน
เหนปกติพี่ชลโดนแกล้งตลอดๆๆๆๆ
-
หนูมานั่งรอพี่ดินที่นี่ทุกวันเลย
รออยู่นะคะคิดถึงพี่ชลจะแย่แล้ว
:pighaun:
-
หนูมานั่งรอพี่ดินที่นี่ทุกวันเลย
รออยู่นะคะคิดถึงพี่ชลจะแย่แล้ว
:pighaun:
มันน่านะเนี่ย...
รอพี่ดิน แต่คิดถึงพี่ชล... อะไรว๊าาาาา
ไอ้ดินมันไม่ดีตรงไหนฟระ...
-
:jul1: :jul1: อรรถรสไม่แพ้ภาคแรกเลยทีเดียว
นับถือความรักของชลจริงๆ
-
ต้องจบให้ได้ก่อน Valentine ครับ สำหรับภาค ดินกับชลนี้ (เฮ้อ... ตูจะตายไหมฟระ)
...............................................................
ตอนที่ 72 ขนนกกับดอกไม้
เช้าวันต่อมา... แสงสว่างของแดดที่ส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่างเป็นลำยาว หากแต่ผมกลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอึดอัด เพราะ แขนขาของผม ถูกยึดตรึงไว้กับเสาเตียงติดกับหัวเสาสองข้าง ในลักษณะกางแขนออกเต็มที่... และเท้าทั้งสองข้างของผมก็ถูกมัดในลักษณะเดียวกัน... โดยมีไอ้ชลนอนทาบประกบไปกับตัวผม
“มึงจะเล่นอะไรกับกูอีกอ่ะ...” ผมถามมันยิ้มๆ
“อยู่เฉยๆ นะ ดิน เดี๋ยวกูจะทำให้มึงมีความสุข...” ไอ้ชลจูบที่กล้ามเนื้อหน้าอกผมเบาๆ ก่อนจะอ้าปากอมหัวนมผม ขบด้วยปลายฟันเบาๆ แต่เล่นเอาผมสะท้านเยือก
“มึงไม่เห็นจะต้องมัดกูอย่างนี้นี่หว่า ชล” ผมประท้วง
“เหอะน่ะ...” ไอ้ชลไม่ตอบ นอนพังพาบลงบนหน้าอกผมอีกครั้ง จูบคางที่สากด้วยเคราของผม กระซิบ “กูรักมึงนะ แต่วันนี้กูขอเล่นอะไรหน่อย...” ไอ้ชลบอก ก่อนจะจูบไล่มาที่ลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องของผมช้าๆ ปลายลิ้นอ่อนนุ่มเหมือนลิ้นแมวของมันตวัดเบาๆ เล่นเอาผมขนลุกเกรียว...
“อาซซซ ชลครับ...” ผมคราง บิดตัวเหมือนลำไส้และกระเพาะพันกันยุ่งไปหมด... “อูยซซซ อาซซซ” มันไม่ใช่ครั้งแรกของผมกับไอ้ชล เพียงแต่ครั้งนี้ เหมือนไอ้ชลมันตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ ไม่มีส่วนไหนของหน้าท้องผมที่หลุดลอดจากปลายลิ้นของมันไปได้ ผ่านจากสะดือ หัวเหน่า แต่ไอ้ชลกลับข้ามผ่านไอ้ดินน้อยที่ผงกหัวหงึกๆ รอการปรนเปรอจากปลายลิ้นของมัน
“อาซซซ ชล อูยซซซ มึงอย่าแกล้งกู... ชลครับ”
ไอ้ชลไม่สนใจกับคำอุทธรณ์ของผม ปลายลิ้นของมันตวัดผ่านพวงไข่ของผม แทรกลงไปที่ต้นขาด้านใน ผมขนลุกเกรียวเป็นตุ่มด้วยความสยิว เมื่อไอ้ชลไล่ละเรื่อยมาจนถึงลูกสะบ้าหัวเข่าที่มันอ้าปากใช้ฟันขบเบาๆ แต่สร้างความเสียวให้ผมจนตัวสั่นริกๆ
“ชลคร๊าบบบบ อย่าทรมานกู อาซซซ”
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมามองผม แววตาระริก ที่แกล้งผมได้ ระคนหื่น... ‘มึงจะทำอะไรกูวะ...’ ผมนึกในใจ... จากหัวเข่าไอ้ชลจูบละไล่ลงมาถึงปลายเท้า จูบเบาๆ ที่นิ้วโป้งเท้าผม เกาเบาๆ ที่ฝ่าเท้าผมด้วยมือข้างนึง ผมจั๊กกะจี้ แต่ขนลุกซู่เป็นระลอกไล่ขึ้นมาที่ต้นขา... จากเท้าด้านขวา ไอ้ชลสลับไปที่ด้านซ้าย กระทำเหมือนกับด้านขวา แต่ไล่จูบย้อนขึ้นไปที่ปลีน่อง หัวเข่า ต้นขา จนกระทั่ง
“อูยซซซ ชลครับ อาซซซ ดูดKกูเหอะครับ...” ผมบอกมันเสียงสั่นพร่าระคนหื่น... ตัวแอ่นเกร็งจนกล้ามเนื้อขึ้นเป็นลอน ดุ้นKผมผงกหัวหงึกๆ น้ำใสๆ ใหลเยิ้มหยดลงมากองบนหน้าท้องผมหลายหยดแล้ว...
ไอ้ชลส่ายหน้า ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียที่พวงไข่ผมเบาๆ เหมือนลูกแมวเลียนม... แค่เบาๆ แต่ก็ทำให้ผมเสียวจนโวยวายออกมา “อาซซซ ชล อย่าแกล้งกู อารรร ซี๊ดซซซ กูเงี่ยน... ดูดKกูที”
แต่มันไม่สนใจผมเลย ปลายลิ้นอ่อนนุ่มของมัน เลียกวาดตวัดไปมา ไม่อมเข้าไปในปาก แล้วดูดเหมือนเคย แต่แค่นี้ ก็สร้างความเสียวทรมานให้ผมสุดๆ แขม่วหน้าท้องเกร็งกระตุกเยือกทุกครั้งที่มันตวัดปลายลิ้น เขี่ยที่พวงไข่ผม “ชล มึงอย่าแกล้งกู อาซซ กูหลุดไปได้ มึงตูดแหก” ผมคำราม ฮึ่มฮั่ม แขนเกร็ง หน้าแดงก่ำ...”
“เหรอ ไม่มีทางหรอก ดิน กูจะทรมานมึงจนพอใจกูแหละ...” ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมาตอบ สายตามันระริกเหมือนเด็กได้ของเล่นถูกใจ...
“อ๊ากซซซ” ผมครางเสียงสั่นพร่า เมื่อไอ้ชลมันละจากพวงไข่ผม ขี้นมาเลียที่กองน้ำเงี่ยนตรงหน้าท้องเกือบถึงสะดือผม ปลายลิ้นมันตวัดเลียน้ำเงี่ยนเข้าปากไปจนหมด ก่อนจะมองที่หัวบานของดุ้นKผม พึมพัมเบาๆ
“ออกมาอีกดิ กูจะเลียให้หมดเลยไอ้ตัวเงี่ยน ขี้เงี่ยนนักไม่ใช่เหรอ เห็นใครก็ฟาดเรียบ ไอ้บ้ากาม...” มันพูดพลางตวัดลิ้นเลียที่รอยแยกเบาๆ ผมสะดุ้งเฮือก กัดฟันกรอดอย่างสุดสยิว... ท่อนKผงกหงึกๆ ด้วยความเงี่ยน...
ไอ้ชลใช้ลิ้นเลียปาดไปมาเบาๆ จากรอยแยกที่ส่วนปลาย ไล่มาที่หัวที่มีหนังหุ้มปิดอยู่ครึ่งนึง (มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ จนกว่าจะถูกจับ “ถอก” ถึงจะเปิดหมด) มันค่อยๆ ใช้ลิ้นเลีย แซะที่หนังหุ้มไปมาสร้างความเสียวทรมานให้ผมอย่างที่สุด ไอ้ชลนะมึง...
ผมกัดฟันกรอด... หน้าแดงก่ำด้วยความอยาก กล้ามเนื้อเกร็งจนเห็นเส้นเลือดโปนทั้งตัว ครางกระเส่า “ชล อาซซซ มึง ดูดK... กู เถอะครับ ชล อารซซซี๊ดซซซ”
ไอ้ชลหลับตาพริ้ม ไม่สนใจคำพูดของผม ปาดลิ้นลงมาที่ท่อนลำ โปนด้วยเม็ดมุกและเส้นเลือดจากความอยากกระสันต์ที่จะให้ใครก็ได้ทำให้ผม “น้ำแตก” ออกมาได้ ไม่ใช่ทรมานเหมือนเอาขนนกเขี่ยเบาๆ อย่างนี้ ปลายลิ้นของมัน สร้างความอยากกระสันต์ให้ผมอย่างที่สุด...
ท่อนKของผมผงกหงึกๆ ไม่หยุด น้ำเงี่ยนใสไหลซึมออกมาจากส่วนปลาย หยดย้อยลงบนหน้าท้องมากกว่าทุกครั้ง พวงไข่หดติ้วเหมือนลูกหมากดิบใบเขื่อง... ขณะที่ไอ้ชลปาดลิ้นไปตามลำช้าๆ แระเล็มไปตามเส้นเลือดโปน...ทั้งตัวผม มีส่วนเดียวที่สัมผัสกับไอ้ชลคือท่อนK ที่สัมผัสคือปลายลิ้นที่อ่อนนุ่มเหมือนขนนกของมันที่ไล้ไปบนท่อนKผมเบาๆ แต่สร้างความเงี่ยนให้ผมอย่างมาก ท่อนKผมผงกหงึกๆ หัวบานแดงก่ำอยู่ในหนังหุ้มโผล่ออกมาค่อนหัว สีแดงก่ำ เป็นมันวาวราวกับจะระเบิดออกมา
“ขี้เงี่ยนอย่างมึง ต้องโดนแบบนี้...” ไอ้ชลหันหน้ามามองผม กระซิบเสียงสั่นพร่า... ตัวมันเองก็คงอารมณ์ประทุไม่ต่างจากผมเท่าไรนัก เพียงแต่เกมส์นี้มันเป็นตัวเดินเรื่องคุมเกมส์ คงต้องเดินเกมส์ของมันต่อให้จบ
ต้องยอมรับว่า ถึงจะเป็นแค่ปลายลิ้น แต่ไอ้ชลก็สร้างความกระสันต์เสียวให้ผมอย่างมากมาย มันค่อยๆ ไล้เลียลงมาตามลำท่อน จนถึงพวงไข่ ที่มันใช้ปลายลิ้น สบัดเลียเบาๆ
“อ๊ากซซซ ชลครับ ดูดKกูเหอะ อย่าทรมานกูเลย...”
ไอ้ชลขยับไปนั่งตรงหว่างขาผม เงยหน้าขึ้นมามองสบตาผมยิ้มๆ “ว่าไงนะครับ ดิน อยากให้กูทำอะไร”
“ดูดKกูหน่อยครับ ชล กูเงี่ยน... ดูดแรงๆ ดูดให้น้ำแตกกระจายเลย” ผมบอกมันเสียงกระเส่า แอ่นสะโพกสูง ด้วยความเงี่ยนจัด
แต่ไอ้ชลก็ไม่สนใจอาการเงี่ยนของผม มันก้มลง ใช้ปลายลิ้นเลียผลับ ที่พวงไข่ที่หดติ้วของผม เล่นเอาผมสั่นงั่ก ครางอย่างทรมานด้วยความอยาก “ชล เมียคร๊าบบบบ ดูดKผัวหน่อยครับ ผัวเงี่ยนครับ...”
ไอ้ชลอมยิ้ม... คงเห็นว่าแกล้งผมพอสมควรแล้ว จึงใช้สองมือลูบเบาๆ ที่ท่อนKผม “พูดอย่างเมื่อกี้ใหม่สิครับ ดินครับ อยากให้ใครทำอะไรให้”
“เมียคร๊าบบ ดูดKผัวหน่อยครับ ผัวเงี่ยน... นะครับ อูยซซซ อาซซซ”
เท่านั้นเอง ผมท่อนKผมก็ถูกไอ้ชลสำเร็จโทษจนน้ำเงี่ยนขาวขุ่นข้นทะลักออกมารับอรุณอีคครั้งจนได้ พร้อมๆ กับที่มันแตกตามผมมาติดๆ ขณะที่Kผมยังอยู่ในปากมันทั้งดุ้น...
ถึงผมจะทะลักน้ำเงี่ยนเข้าคอมันไปแล้ว แต่กว่าไอ้ชลจะคายท่อนKผมออกมาจากปากมัน ก็ผ่านไปครู่ใหญ่ แถมยังลีลา ไล้เลียทำความสะอาดลำท่อน รีดเร้นเอาน้ำเงี่ยนขาวขุ่นของผมที่ค้างอยู่ในท่อออกมาดูดดื่มจนแห้ง
ไอ้ชลเฝ้าเวียนจูบลำท่อนผมครั้งแล้วครั้งเล่า ลูบไล้เบาๆ ทะนุถนอม...
“ชล...”
“หืมมม”
“ปล่อยกูได้ยัง...” ผมถามมันเพราะแขนขาทั้งสี่ด้านของผมยังถูกมัดติดกับเสาเตียงอยู่ “ถ้ามึงยังอยากดูดKกูอยู่ไม่เห็นต้องมัดกูนี่หว่า...”
“กูอยากเห็นมึงเงี่ยนอ่ะ” ไอ้ชลกระซิบตอบอายๆ เลื่อนตัวขึ้นไปแก้มัดเชือกที่แขนผมทั้งสองข้าง ตามด้วยขาที่มันปล่อยผมเป็นอิสระ ก่อนจะขึ้นมากอดซบที่หน้าอกผมนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ ประเดี๋ยวก็พลิกหน้าลงจูบที่หน้าอกผมเบาๆ แล้วกลับมานอนกอดซบอยู่ในท่าเดิมเป็นระยะๆจนกระทั่งผมรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่หน้าอก...
“ชล...” ผมเรียกเบาๆ
“หือมมม” ไอ้ชลแงยหน้าขึ้นมามองผม เปลือกตา จมูกแดง เป็นหลักฐาน... น้ำตายังคลออยู่ที่ขอบตา
“ร้องไห้ทำไม...”
“กูไม่รู้ว่า อีกเมื่อไร กูจะมีโอกาสนอนกอดมึงอย่างนี้อีกสิ ดิน...ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไร หรือว่า กูจะมีโอกาสอีกไหม” เสียงพูดมันคัดจมูกเหมือนคนร้องไห้...
ผมโอบแขนกอดมันไว้... ไอ้ชลมันรักผมมาก ทำไมผมจะไม่รู้ เพราะเท่าที่ผ่านมาเจ็ดปี มันแสดงออกอยู่ตลอดเวลา ทั้งสายตา คำพูด และ การกระทำ
“กูบอกแล้วไงชล กูไปไม่นาน... เดี๋ยวกูก็กลับมา...”
“กูก็อดคิดไม่ได้ นะดิน... นับวัน เราจะห่างกันไปเรื่อยๆ ที่ผ่านมา วันที่มึงไม่ได้มาหากูแต่กูก็ยังรู้ว่า มึงอยู่ไม่ไกล... แต่นี่ กูจะไม่เห็นมึง เพราะมึงจะห่างกันไปถึงอีกครึ่งโลก...”
“เราก็เขียนจดหมายคุยกันได้นี่นา... กูจะเขียนมาหามึงบ่อยๆ นะ” ผมบอกมัน พลางเอามือลูบหัวมันอย่างสงสารไอ้ชลเองถึงแม้จะอายุมากกว่าผมหลายปี แต่ที่ผ่านๆ มา ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะแสดงว่า อยากจะขึ้นมาเป็นผู้นำผม มันยอมผมทุกอย่าง คอยเป็นห่วงเป็นใย ห่วงหาอาทร ไปจนกระทั่งถึงม้า-ป๊าผม ที่ไอ้ชลหมั่นไปเยี่ยมเยียนไม่ขาด...
ไอ้ชลพลิกหน้าลงจูบที่หน้าอกของผมอีกครั้ง... “กูคงรักใครไม่ได้เท่ามึงแล้วละ ดิน กูก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าทำไมกูถึงรักมึงได้ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่กูก็รู้ว่ามึงไม่เคยรักกูเกินเพื่อน... แต่มึงก็ดีกับกูเสมอมา... ดีจนบางที กูคิดไปเอง... ว่า มึงรักกูเหมือนที่กูรักมึง... แต่ก็ไม่ใช่... มึงมีความเป็นตัวเองสูง... รักคนยาก แต่ดีกับทุกๆ คน... กูคิดๆ นะ กูอิจฉาผู้หญิงคนนั้น... แฟนเก่ามึง ที่เค้าได้ใจแกร่งๆ ของคนๆ นึงไปทั้งดวง แต่เค้าก็มองไม่เห็นคุณค่า...”
ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมองผมอีกที ก่อนจะบอก “ทุกวันนี้ กูยังจำภาพเก่าๆ ได้เสมอ... ตั้งแต่ที่กูเห็นมึงครั้งแรกที่ร้านอาหารข้างร้านเจ๊รัตน์... นั่งกินอยู่เงียบๆ คนเดียว... ไม่คุยว่าตัวเองมีดี... วันแรกที่เราออกไปด้วยกัน... วันแรกที่เรามีอะไรกัน กูเริ่มชอบมึงมาเรื่อยๆ... วันที่มึงซมซานตามหาแฟนที่เชียงใหม่... เรียนจบ... วันที่มึงทะเลาะกับลูกค้า พี่ปิ๊ก... และในที่สุดก็เลิกทำงานกลางคืน... ทุกตอน กูจำได้หมดอย่างกับมันเพิ่งเกิดขึ้นน่ะ ดิน...” ไอ้ชลพูดเหมือนละเมอ...
“กูรัก ที่มึงเป็นมึง” ไอ้ชลก้มลงจูบที่หน้าอกของผมอีกครั้ง... “รักหัวใจที่กล้าแกร่ง ทะเยอทะยานของมึง ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันจะทำให้ระยะห่างของความแตกต่างมึงกับกู กว้างออกไปเรื่อยๆ...”
“จริงๆนะ ดิน... ใจจริงกูอยากจะบอกว่า มึงไม่ต้องไปอเมริกาไม่ได้หรือ แต่กูคงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวสุดๆ... ที่จะเอาอนาคตของคนๆ นึงมาติดไว้กับกูทั้งๆ ที่กูไม่มีสิทธิ์อะไรเลย...” ไอ้ชลพูดเบาๆ “ที่กูได้กอดมึง...ได้จูบมึงทุกวันนี้ กูก็ถือว่ากูโชคดีกว่าใครๆ อีกหลายต่อหลายคนแล้ว...”
ผมหัวเราะ... “อย่างนั้นเลย...”
ไอ้ชลส่ายหน้า... “ดิน มึงรู้ป่ะ ว่าทำไมพี่ปิ๊กถึงโกรธมึงนักหนา”
“ก็กูขัดใจเค้า ทะเลาะกับลูกค้า”
“ม่าย... นั่นมันแค่ส่วนนึง แต่ มึงรู้ป่ะ... พี่รัตน์เล่าให้กูฟังว่า พี่ปิ๊กเค้าโกรธ... จริงๆ เค้าอยากเอามึงเป็นผัว แต่ มึงมันหยิ่ง แถมเรียนจบปริญญา และจะเลิกทำงานจากร้านเค้า... เค้าเลยประชดมึงอ่ะ”
ผมอ้าปากหวอ เพราะไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน... “กูไม่เห็นรู้เรื่อง ทำไมพี่รัตน์ไม่บอกกูวะ”
ไอ้ชลหน้านิ่วเสียงเขียว... “ทำไม บอกมึงแล้วมึงจะทำไม...”
“กูจะได้ยอมเป็นผัวพี่ปิ๊กซะ รู้แล้วรู้รอด หุ หุ” ผมล้อไอ้ชล “แล้วก็ไม่บอกว่าอยากอมกระดอกู” ผมพูดเสียงอุบอิบ “รู้งี้พ่อจะกดให้กระเดือกแตกเลย”
“พี่ปิ๊กก็ชอบไปน่ะสิ...ไอ้ตัวดีนี่เหมือนกัน” ไอ้ชลบีบท่อนKผมที่แข็งชูคออยู่ในมือมัน “เสน่ห์เหลือร้าย...ถ้ากูไม่รู้จักมึงมาก่อน แค่กูได้เอากับมึง กูคิดว่ากูก็น่าจะหลงมึงอยู่หรอก... ก็เล่นทั้งใหญ่ยาว แข็งเป๊ก อึด ลีลาดี... ทั้งลูกค้า ทั้งแม่เล้า โดนมึงเข้าไปทีตาลอยทุกคนเลย...”
ไอ้ชลพลิกตัวขึ้นประกบตัวผม หน้ามันอยู่ที่หน้าอกผมพอดี ก้มลงจูบเบาๆ ที่หน้าอกด้านซ้ายของผม...
“ชีวิตมึงกับชีวิตกูไม่น่ามาเจอกันได้... ถ้ามึงไม่หลงเข้ามาในทางสายนี้... แต่มึงก็เก่ง... เดินออกมาได้ตามที่มึงตั้งปณิธานไว้... แถมไขว่คว้าโอกาสจนจะได้ไปเรียนต่อเป็นนักเรียนนอกที่หลายๆ คนไฝ่ฝัน... กูดีใจ ภูมิใจในตัวมึงมากนะ ดิน ดีใจที่กูได้รู้จักมึง ดีใจที่ได้รัก ถึงแม้มึงจะไม่ได้รักกูอย่างที่กูอยากให้รัก...”
ผมลูบหลังไอ้ชลอย่างไม่รู้จะทำอะไรให้ดีกว่านั้น...
“กูรักมึงนะ ดิน” ไอ้ชลกระซิบย้ำอีกครั้งเหมือนเป็นคำสัญญา...
-
:haun4: พี่ชล
ตอนต้นเรียกเลือด. ตอนท้ายเรียกน้ำตา
คำว่ารักทุกคำที่พี่ชลบอกมันยิ่งฟังยิ่งเจ็บ รักมากจนต้องปล่อยไปมันเป็นแบบนี้เอง
พี่ดินจะจบภาคนี้แล้วเหรอ. ใจหายจัง
-
อ่านแล้วหื่นได้ไม่สุด เพราะว่าสงสารชลอ้ะค่ะ
พี่ชลรักพี่ดินมากๆรับรู้ความรู้สึกนั้นได้
-
:mew6: อ่านตอนพี่ชลพูดแล้วเศร้าจังเลยค่ะ
-
ขอแค่ได้รัก
พอเพียงเท่านี้
ได้แค่ที่มี
รักนี้พอเพียง
ไม่ต้องเอ่ยปาก
ปราศจากเสียง
ใจพอหล่อเลี้ยง
เคยเคียงก็พอ
เพียงความทรงจำ
ไม่ย้ำไม่ขอ
ไม่รั้งไม่รอ
ขอให้โชคดี
เหมือนจะเศร้า..แต่เล่าความสุข
ขอบคุณครับ..K ดิน
-
ตั้งไว้ 75 ตอนจบครับ น่าจะจบเสียที... เขียนมา เข้าปีที่ 7 แล้ว
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่ชล
เชื่อว่าพี่ดินเองก็คงรักพี่ชลมาก ไม่งั้นคงไม่สามารถบรรยายออกมาซะจน
รู้สึกรักและเห็นใจพี่ชลได้มากขนาดนี้
พี่ชลดูเจียมตัว เจียมใจมากจนน่าสงสาร
ไม่ขออะไร ขอแค่ได้รักพี่ดินก็พอ
สงสารพี่ชลที่รักมากแต่ไม่เคยได้รับความเป็นเจ้าของ
แต่พี่ชลก็แสนดีเหลือเกิน รักของพี่ชลที่มีให้พี่ดิน
ดูเป็นรักที่บริสุทธิ์ใจ แล้วก็ต้องการแค่เห็นพี่ดินมีความสุข
ถึงบางทีพี่ชลจะหึงพี่ดิน แต่พี่ชลก็ปล่อยพี่ดินทุกครั้งเลย
อาจเพราะพี่ชลเป็นแบบนี้สินะ พี่ดินเลยรู้สึกสนิทใจกับพี่ชล
ไม่รู้ทำไมแต่หนูคิดว่าพี่ดินก็คงรู้สึกรักพี่ชลเหมือนกันไม่ว่าในฐานะไหน
พี่ดินไม่ได้ไม่ดีนะคะ แต่พี่ดินถ่ายทอดพี่ชลออกมาได้ดีเกินไป
จนหนูรู้สึกรักพี่ชลแล้วบางทีนึกหมั่นไส้พี่ดินเลยหล่ะ
ทำพี่ชลร้องไห้อยู่ได้ แหะๆ อินไปหน่อย
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ แต่ก็จะรอตอนต่อไปนะคะ :mew6:
-
เปิดมานึกว่าจะ SM
พอจะจบตอนเริ่มเศร้า
เริ่มชวนคิดถึงฉากจบที่ลงไว้ในภาคแรก :hao5:
-
ปีนี้งานนมัสการพระธาตุพนมตรงกับวันที่ 27 นะคะคุณดิน
ว่าจะไปตามรอยคุณดินกับคุณชลอยู่เหมือนกัน
ส่วนตัวเคยไปจังหวัดนครพนมอยู่หลายครั้งเหมือนกัน
เมืองสงบ ผู้คนก็มีน้ำใจ แถมยังเป็นน่าอยู่อีกด้วย
สุดท้าย รักคุณชลค่ะ แต่คุณหายไปไหน? เราเศร้าเลย :mew2:
-
ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งสงสารพี่ชล เศร้ามากเลยสินะ
ปล. แต่ยังรักพี่ดินอยู่เหมือนเดิมนะ :mew1:
-
:hao5: :hao5:
ติดตามมาตลอดครับ
-
ตอนนี้ ไม่ใครก็ใคร ตายกันไปข้างละครับ แต่สงสัยจะเป็นไอ้ดินมากกว่าที่ตาย....
....................................................................................
ตอนที่ 73 สั่งลา
กลับจากเพชรบุรี ผมก็ยุ่งๆ ในเรื่องที่ต้องเตรียมตัวไปอเมริกา ทั้งสิ่งของที่จะนำไปด้วย หนังสือ เสื้อผ้า ฯลฯ สิ่งของทุกอย่างถูกนำมาวางอยู่บนโซฟา เพื่อให้เห็นชัดว่า มีอะไรอยู่แล้วบ้าง และยังขาดอะไร จะหาได้ที่ไหน เหลือเวลาอีกประมาณ 10 วัน เท่านั้นเอง
หลังจากที่เตรียมของต่างๆ ที่จะนำไปครบถ้วนแล้ว ผมก็กลับไปบ้านเพื่ออยู่กับม้ากับป๊าให้มากที่สุด... ม้าทำกับข้าวที่ผมชอบให้ผมทานทุกวัน แถมยังมีการถามว่า ทำไมไม่พาไอ้ชลมาด้วยกัน (ตกลงผมก็ไม่แน่ใจว่า ม้ารู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้ชลหรือเปล่านะครับ)
“อีกหน่อยก็ต้องห่างกันไกลแล้ว ทำไมไม่ชวนมาด้วยกัน...”
“มันยุ่งๆ อยู่อ่ะม้า... แต่มันบอกว่า จะไปส่งที่สนามบินครับ...” ผมตอบม้าเลี่ยงๆ เพราะจริงๆ ผมอยากอยู่กับครอบครัว โดยไม่ต้องมีคนอื่นมากกว่า
“ดูๆ ชลเค้ารักดินมากนะ”
“ครับ ม้า... ไอ้ชลมันเป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุด” ผมตอบไปตามความคิด... แต่ไม่ได้บอกม้าว่า ผมเอาเพื่อนเป็นเมียไปแล้วอ่ะ หุ หุ....
ผมใช้เวลาอยู่กับม้าหลายวัน จนกระทั่ง วันมะรืน เป็นวันเดินทาง ผมจึงลา ป๊ากับ ม้า กลับมากรุงเทพฯ โดยนัดกันว่า วันที่ผมเดินทาง ป๊ากับม้าจะไปส่งผมที่สนามบิน ดอนเมือง
นั่งรถทัวร์กลับมาถึงกรุงเทพฯ เกือบสี่โมงเย็นแล้ว ต่อแท็กซี่ไปที่หอไอ้ชล เห็นประตูปิด แต่ไม่มีกุญแจคล้องอยู่ แสดงว่าไอ้ชลไม่ได้ไปไหน เคาะประตูสองสามที ก่อนจะไขกุญแจเปิดเข้าไปในห้องที่มืดมาก เพราะไอ้ชลมันปิดม่านเอาไว้
“ทำอะไรอยู่วะ ชล ทำไมอยู่มืดๆ ปิดม่านแล้วยังไม่เปิดไฟอีก...” ผมบ่นเบาๆ ก่อนจะหันไปกดสวิตช์ พอหันมา ไอ้ชลก็โผเข้ามากอดผมแน่น น้ำหูน้ำตาไหลพรั่งอย่างกับทำนบแตก
“ดิน... มึงหายไปไหนนาน กูคิดว่ามึงจะไม่มาหากูแล้ว...” ไอ้ชลกอดผมแน่น พูดเสียงสะอึกสะอื้น... ผมต้องยืนให้มันกอดจนพอใจก่อนจะพามันเดินไปนั่งที่โซฟา
“ใจเย็นๆ กูบอกแล้วไง ว่ากูไปหาม้ากับป๊า เดี๋ยวกูจะมาหามึง กูก็มาแล้วไง” ผมดันหน้าไอ้ชลออกจากอก แล้วก็เห็นหน้ามันชัดๆ... แค่ไม่กี่วันที่ผมไม่ได้เจอมัน ไอ้ชลดูโทรมลงไปถนัดใจ ผมเผ้ารุงรัง หนวดเคราไม่โกน ตาบวม จมูกแดงก่ำ...
“ทำไมมึงปล่อยตัวอย่างนี้ ชล” ผมถามมันเสียงดุ เพราะขัดใจกับสภาพของมันที่เห็นตอนนี้ แทบไม่เหลือเค้าไอ้ชลที่หน้าขาวใสเกลี้ยงเกลา คิ้วเข้ม ปากแดง อยู่อีกเลย...
“กูคิดถึงมึงอ่ะ ดิน...” ไอ้ชลยังกอดผมแน่นพูดเสียงอ่อย...
“คิดถึงน่ะ คิดถึงได้ แต่ทำไมมึงต้องปล่อยปละละเลยตัวมึงแบบนี้? ถ้าไม่มีกู ก็ไม่ใช่ว่ามึงจะอยู่ไม่ได้ มึงต้องอยู่ได้ ด้วยตัวเอง เพราะมันคือความจริงที่เราต้องเจอ”
ไอ้ชลกอดซบอกของผมอีกครั้ง พูดเสียงเครือ... “เอาเถอะดิน... กูสัญญา ว่ากูจะอยู่ให้ได้ กูจะเข้มแข็ง เมื่อมึงไปแล้ว”
ผมพยักหน้าก่อนจะบอก “ดี แล้วมึงก็ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ โกนหนวดเคราให้เรียบร้อย... มึงจะทำให้กูห่วงมึงไปไหนนะ ชล แค่กูกลับบ้านไม่กี่วัน มึงก็ปล่อยตัวโทรมขนาดนี้แล้ว... และถ้ากูหายไป 3 ปี มึงจะเป็นยังไง” ผมเอ็ดยาว... “กูไม่มีเพื่อนใจอ่อนแบบนี้ ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ไม่งั้นคืนนี้กูไม่นอนด้วย...” ผมบอกมัน
ได้ยินประโยคหลัง ไอ้ชลลนลานลุกขึ้น พูดอย่างดีใจ เหมือนเด็กได้ของเล่น “จริงนะ ดิน คืนนี้มึงนอนกะกูนะ”
“เออ... คนนี้กูจะนอนให้มึงกอด หรือมึงจะทำอะไรกูเท่าไรกี่รอบ กูจะตามใจมึงทุกอย่าง” ผมบอกมันยิ้มๆ
ไอ้ชลคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ผมกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง เหมือนจะซึมซับความรู้สึกที่เคยกินเคยอยู่ที่นี่ ก่อนจะเดินมาที่เตียง ถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกงยีนส์ ก่อนจะหงายตัวลงบนฝ่ามือทั้งสองข้างของตัวเอง คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับไอ้ชลบ้าง ไรบ้างจนเคลิ้มหลับไป
รู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อริมฝีปากถูกจูบ... ไอ้ชลนั่นเอง มันนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งอยู่ข้างๆ เอี้ยวตัวมาคล่อมผมตัวผมไว้ ก่อนจะเอาริมฝีปากมาจูบเบาๆ
“เหนื่อยหรือ ดิน” ไอ้ชลมองตาก่อนจะยิ้มให้... มันเพิ่งอาบน้ำออกมา กลิ่นยาสระผมกับสบู่ยังหอมกรุ่น
“เปล่าหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆ แล้วมันก็เคลิ้มๆ ไปเท่านั้น...”
“คิดถึงมึงจัง...” ไอ้ชลกระซิบที่ข้างหู
“คิดถึงจนไม่ดูแลตัวเองอย่างนี้น่ะ” ผมมองตามันดุๆ “แล้วถ้ากูไปแล้วมึงจะเป็นยังไง”
ไอ้ชลนิ่งไปนิดนึง ก่อนจะถามเบาๆ “ห่วงกูเหรอ”
“เออดิ... มึงเป็นเพื่อนกูนะ... แล้วกูก็รู้ว่ามึงรักกู แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า มึงจะอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีกู...” ผมถอนใจน้อยๆ จ้องตามันนิ่ง ก่อนจะบอกมันเบาๆ “สัญญากับกูนะ ชล มึงจะไม่เหลวไหลเมื่อกูไปแล้ว... มึงอยู่ได้ มึงเป็นคนเข้มแข็ง... กูไปแค่ 3 ปีเท่านั้น”
ไอ้ชลกอดคอผมแน่น ซบหน้าลงบนบ่าผม พยักหน้าหงึกๆ ได้ยินเสียงมันสะอื้นเบาๆ ก่อนบอก “กูสัญญา จะดูแลตัวเอง ไม่ให้มึงเป็นห่วง”
ผมคลายมือจากที่รองหัวผมอยู่ มากอดมันไว้... “ดี... เดี๋ยวกูจะให้ไอ้เพชรมาดูมึง”
“มึงลองให้มันมาดิ... กูจะปล้ำไอ้เพชร” ไอ้ชลพูดเสียงงอนๆ ผมหัวเราะก๊ากกกก
“ฮั่นแน่ มึง ไม่ได้พ่อจะล่อลูกเลยเรอะ แต่ก็ เออความจริงKไอ้เพชรมันก็ไม่เล็กไม่ใช่เหรอ แรงดีไม่มีตกนะเว้ย...หุ หุ”
ไอ้ชลหยิกหน้าท้องผมอย่างหมั่นไส้ “ไม่ใช่แค่K... กูรักมึงเพราะมึงเป็นมึง ทุกๆ อย่างที่ประกอบขึ้นเป็นมึง แค่โชคดีว่ามึงKใหญ่ ฝังมุก เอามัน ผสมเข้ามาด้วยอ่ะ...”
“โอ๋ๆ กูล้อเล่น... อ่ะ แล้ววันนี้ไม่จับกูแก้ผ้าแล้วเหรอ... ทุกทีเห็นกูนุ่งผ้าไม่ได้ อยู่กันสองคนต้องจับกูแก้ผ้าทุกที” ผมบอกมันล้อๆ เพราะไอ้ดินน้อยที่อยู่ในกางเกงเริ่มประท้วง อึดอัด
ไอ้ชลหัวเราะ เพราะมันเองคงรู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆ อยู่ในเป้ากางเกงผมอยู่เหมือนกัน... ลุกขึ้นนั่งปลดเข็มขัดผม ประเดี๋ยวเดียว ทั้งกางเกงยีนส์ กางเกงในก็หลุดออกไปทางปลายเท้า ไอ้ดินน้อยเป็นอิสระ ผงกหัวหงึกๆ น้ำใสๆ เริ่มปริ่มซึม
“ไปเงี่ยนมาจากไหนล่ะมึง” ไอ้ชลถาม หลังจากเห็นน้ำเงี่ยนผมไหลหยดย้อยลงมาทั้งๆ ที่มันยังไม่ได้ทำอะไรสักนิด
“ก็ อยู่ที่บ้านมึงจะให้ไปทำอะไรกับใครล่ะ... แล้วนี่กูก็จะเก็บเอามาให้มึงนั่นแหละ” ผมทำตาปรอยเจ้าชู้ ปนหื่น...
ไอ้ชลหน้าแดง หันมามองค้อนผมนิดๆ ก้มลงจูบทักทายไอ้ดินน้อยที่หัวบานเบาๆ แล้วไล่ละจูบลงมาตามลำท่อนแกร่งถึงพวงไข่สองใบที่มันฝังจมูกลงไปตรงกึ่งกลาง จูบแรงๆ ด้วยความอาลัยบวกกับคิดถึง
ผมนั่งถ่างขา เอามือเท้าไปด้านหลัง มองดูกริยาอาการของไอ้ชลที่กระทำกับท่อนKผมอย่างทะนุถนอม ไอ้ชลจับท่อนลำไว้เต็มกำมือ จูบที่ปลายบานอวบ ค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปตามเงี่ยงกระจังบานจนรอบ แล้วอ้าปากอมส่วนหัวบานเข้าไปไว้เต็มปากนุ่ม เม้มเบาๆ แล้วค่อยโยกสวนลงมาจนท่อนKผมจมลึกเข้าไปช้าๆ
“อารซซซ ซี๊ดซซซ ชล อารซซซ” ผมครางเสียว แขม่วเอว จนหน้าท้องขึ้นเป็นลูก เอามือจับที่หัวไอ้ชล ลูบไล้ไปมาตามจังหวะการโยกขึ้นลงของมัน
ลีลาการใช้ปากกับท่อนลำของผม ไม่มีใครเด็ดเท่ากับไอ้ชล เพราะมันเก็บได้ละเมียดละไม ท่อนKเขื่องขนาดกำไม่รอบของผม แถมฝังมุกอีกหกเม็ด ค่อยๆ จมหายเข้าไปในปากมันทีละน้อยๆ จนกระทั่งลำท่อนที่ยาวกว่าเจ็ดนิ้วจมหายเข้าไปสุดโคน ไม่เหลือแม้สักกระเบียด...
“อารซซซ ซี๊ดซซ อารซซซ สุดยอด ชล อาซซซ” ผมครางเสียวเพราะไอ้ชลมันทำยิ่งกว่านั้น มือข้างนึงของมันเกาที่พวงไข่ของผมเบาๆ อีกข้างนึงสอดเข้ามากดที่โคนลำท่อนค่อนข้างแรงสวนกับอาการเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียวของผมทำให้ท่อนKผมยิ่งถอกเหยียดออกมา แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงของไอ้ชลที่กลืนเข้าไปจนหมด
ด้วยฝีมือของไอ้ชล บวกกับอารมณ์หงี่ของผมที่สะสมมาจากบ้าน ในที่สุด ผมก็ต้องทะลักหลั่งน้ำเงี่ยนออกมาให้ไอ้ชลมันดูดกลืนเข้าไปอีกอย่างตื่นเต้นเร้าใจทั้งสองฝ่าย
จนอาการเกร็งกระตุกของผมผ่านไปครู่ใหญ่ ไอ้ชลก็ยังไม่ยอมปล่อยท่อนKของผมออกมา ยังคงดูดดุนต่ออย่างเอร็ดอร่อย... สองมือของมันรูดเร้นท่อนลำของผมรีดเอาน้ำเงี่ยนที่ค้างอยู่ในท่อใต้ลำ เข้าปากมันไปจนหมด...
ถึงน้ำเงี่ยนของผมจะหลั่งทะลักออกมาให้ไอ้ชลไปแล้วหนึ่งรอบ แต่คงยังไม่สะใจมัน เพราะไอ้ชลยังคงเฝ้าวนเวียน ดูดเลียท่อนลำของผมที่ยังแข็งแกร่งท้าทายริมฝีปากของมันอย่างไม่ยอมแพ้
“ยังไม่อิ่มเหรอ ชล” ผมถามมันล้อๆ
ไอ้ชลจับท่อนKผม “ถอก” จนหัวบานเถลือกถลนออกมาสุดๆ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียปาดไปมาอย่างหลงใหล
“Kมึง ใหญ่ดี แข็งเป็ก หัวบานน่าดูดอ่ะ...”
“เดี๋ยวคืนนี้กูจะให้มึงดูดทั้งคืนเลย” ผมบอกมันด้วยสายตาท้าทาย...
“มึงอย่ายอมแพ้กูละกันดิน... กูจะดูดให้ซีดเลย” ไอ้ชลพูดอย่างหมายมั่น ก่อนจะกำที่โคนท่อนลำของผม บีบจนแน่น...
“ปากดีนะมึง...” ผมคำรามฮึ่มฮั่มด้วยความหมั่นเขี้ยว ลุกขึ้นมาจับมันนอนพาดลงไปบนเตียง ทาบตัวลงกอดประกบ ฝังจมูกซุกไซ้ไปทั่ว
“อาซซซ ดิน... อาซซซ” ถึงคราวที่ไอ้ชลจะครางบ้าง เมื่อผมใช้ริมฝีปากเม้มที่ใบหูมัน กัดเบาๆ ก่อนจะเป่าลมเข้าไปจนไอ้ชลสยิวขนลุกซู่เป็นตุ่มอย่างเห็นได้ชัด...
แล้วผมก็วาดลวดลายจับไอ้ชล “ทำเมีย” ไปอีกครั้งอย่างถึงอกถึงใจ เล่นเอาไอ้ชลครางไม่หยุด เพราะลีลาการกระเด้าของผมที่ทำเอาไอ้เชนน้ำแตกคาKสองรอบซ้อน...
หลังจากนั้น เราก็ออกไปหาอะไรกินกันที่ปากซอย ก่อนจะกลับมาที่หอไอ้ชลอีกครั้ง...
..................................................................
บ่ายโมงกว่าของวันรุ่งขึ้น ผมนั่งแท็กซี่จากหอไอ้ชล กลับมาที่บ้านพี่ธีร์ ที่ผมเตรียมสัมภาระไว้ ตอนแรกว่าจะขึ้นรถเมล์เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย แต่ เมื่อคืนไอ้ชลมันรีดผมอย่างที่ปากมันพูดไว้จริงๆ ตั้งแต่กลับมาจากกินข้าว จนกระทั่งเกือบตีสี่ ไอ้ชลไม่รู้จะสั่งลาผมหรืออย่างไร แทบจะไม่ได้หลับได้นอน จำได้ว่าผมน้ำแตกไปอีกห้าครั้ง รอบสุดท้ายที่ไอ้ชลมันรีดเร้นออกมาจากท่อนKผม มันบอกว่า ออกมาไม่กี่หยดเท่านั้นเอง จากนั้นทั้งมันทั้งผมก็หลับเป็นตาย... ตื่นเอาเกือบเที่ยงวัน
..................................................................
ผมไขกุญแจเข้าบ้านพี่ธีร์... ไม่เห็นรถจอดอยู่ที่โรงรถ แสดงว่าพี่ธีร์ออกไปข้างนอก สาวใช้เดินมาเห็นผม ยกมือไหว้สวัสดี ผมพยักหน้าให้
“พี่ธีร์ไปข้างนอกเหรอ”
“ค่ะ บอกจะกลับมาบ่ายๆ เดี๋ยวคงกลับมามั๊งคะ”
ผมเดินแยกขึ้นไปข้างบน ตรงที่จัดเตรียมของไว้ จัดการบรรจุเข้ากระเป๋าเดินทางที่เตรียมไว้แล้ว... การบินไปอเมริกา ทางสายการบินอนุญาตให้สามารถนำกระเป๋าโหลดเข้าใต้ท้องเครื่องได้ 2 ใบ ไม่เกินใบละ 20 กิโลกรัม กว่าๆ (50 lb) ซึ่งสัมภาระส่วนใหญ่ของผมก็เป็นพวกหนังสือและเสื้อผ้า
ตรวจตราดูเอกสาร ทั้งตั๋วเครื่องบิน และพาสปอร์ต เงินดอลลาร์ ที่พี่ธีร์ไปแลกมาให้แล้ว จัดแจงวางไว้เป็นหมวดหมู่เรียบร้อย เพราะพรุ่งนี้ ผมจะต้องเดินทางแต่เช้า ตามเวลาของสายการบิน เครื่องบินออกเวลา 0720 ตอนเช้า ซึ่งผมจะต้องไปถึงสนามบินดอนเมืองตั้งแต่ ตีห้า...
จัดของเพลินจนเสร็จเรียบร้อย พอลุกขึ้นมา ผมก็ถูกกอดจากด้านหลัง กลิ่นน้ำหอมโชยมาแตะจมูก ไม่ใช่ใครครับ พี่ธีร์...
“คิดถึงจัง” พี่ธีร์กอดผมแน่น ก่อนจะจูบที่แก้มผมเต็มแรงหลายครั้ง... “ไอ้ตี๋หล่อของพี่ มันจะไปอเมริกาแล้ว”
“ผมไปแค่สามปีเท่านั้นนี่ครับ” ผมบอกพี่ธีร์ ที่ดันผมไปนั่งที่เตียงนอนที่คลุมด้วยผ้าคลุมเตียงสวยงาม...
“หายไปไม่กี่วัน พี่ก็คิดถึงแย่แล้ว นี่จะหายไปตั้งสามปี” พี่ธีร์บอกขณะปลดกระดุมเสื้อผมออกจนหมด เข็มขัด จนมาถึงกางเกงยีนส์ที่พี่ธีร์ปลดกระดุมเม็ดบน ก่อนจะดึงที่เหลือออกดังพรืด... (นึกออกไหมครับว่ากางเกงยีนส์ยี่ห้ออะไร รุ่นอะไร)
ไม่นาน ผมก็ตัวเปลือยเปล่านั่งอยู่บนเตียงโดยมีพี่ธีร์นั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหว่างขาผม...
“คิดถึง ไอ้ตี๋น้อย” พี่ธีร์พูดกับไอ้ดินน้อยที่ผงกหัวขึ้นมาอย่างงงๆ หลังจากถูกรุกราน แผ่แม่เบี้ยขู่ฟ่ออย่างดุร้าย ไม่เกรงอกเกรงใจพ่อมันที่แอบถอนหายใจนิดๆ... “งานหนักอีกแล้วกู...”
ถึงจะโดนไอ้ชลรีดพิษไปอย่างหนักเมื่อคืน แต่พอพี่ธีร์รูดขึ้นรูดลงสองสามที ท่อนKผมพองใหญ่แข็งขัน หัวบานแดงก่ำ เส้นเลือดเส้นเอ็นปูดโปนแข่งกับเม็ดมุกหกเม็ดอย่างน่าดู พี่ธีร์จ้องมองมันอย่างพออกพอใจ ก่อนจะถอกหนังหุ้มของผมลงไปสุดโคน ทำให้หัวของท่อนKผมบานออกมาอีกราวกับหมวกทหารสีแดงเข้ม พี่ธีร์กลืนน้ำลายเอื๊อก ก่อนจะค่อยๆ อ้าปากอมส่วนหัวบานเข้าไปเต็มปาก...
“อารซซซ ซี๊ดซซซ พี่ธีร์ครับ...” ผมครางเสียว เมื่อพี่ธีร์ระดมตวัดลิ้นลากใส่หัวบานของผมไปมา เม้มริมฝีปากแน่น ดูดจนแก้มตอบ จนผมต้องยกสะโพกตามแรงดูดของพี่ธีร์อย่างลืมตัว...
พี่ธีร์ใช้ปากกับลิ้นดูดดื่มท่อนลำผมอย่างอยากกระหาย ความคล่องแคล่วในการใช้ปากใช้ลิ้นของพี่ธีร์เรียกได้ว่าไม่เป็นรองไอ้ชลเลยสักนิด... ท่อนKดุ้นเขื่องของผม ถูกดูดกลืนหายเข้าไปในกระพุ้งปากพี่ธีร์...ลึกลงไปสุดลำคอจนส่วนหัวบานกระทบกล้ามเนื้อคอหอยของพี่ธีร์ ก่อนจะแทรกผ่านลงไปอย่างช้าๆ... แป๊บเดียว ท่อนลำเขื่องซองบุหรี่แตก ฝังมุกอีกหกเม็ดของผม ก็หายเข้าไปในปากพี่ธีร์สุดความยาวของท่อนลำเจ็ดนิ้วกว่าๆ อย่างไม่ยากเย็น...
“ซี๊ดซซซ พี่ธีร์ครับ อารซซซ”
ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเสร็จศึกกับไอ้ชลมาอย่างหนัก แต่พอเจอการปลุกเร้าจากริมฝีปากมากประสบการณ์ของพี่ธีร์ ก็ทำให้ไฟกามของผมจุดติดขึ้นมาอีกอย่างง่ายดาย... จวบจนกระทั่ง
“อาซซ พี่ธีร์ครับ ผมแตกแล้วครับ พี่ อาซซซ ซี๊ดซซซ” ผมเกร็งตัวกระตุกหงึกหงัก ขณะที่น้ำเงี่ยนขาวขุ่นที่เพิ่งสร้างขึ้นมาวันนี้ กระฉูดพรวดเข้าปากเข้าคอพี่ธีร์เป็นระยะๆ ขณะที่พี่ธีร์เองก็อมของผมไว้แน่น สอดมือลงไปทำขยุกขยิก ด้านล่าง ไม่นานก็หลับตาปี๋เกร็งตัวกระตุกตามผมมาติดๆ
“อื๊อมซซ.ซซซซ”
ผมหงายตัวลงบนที่นอน หอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย... ถ้านับรวมกับไอ้ชลตั้งแต่เมื่อวานเย็น นี่ยังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย ผมแตกไป แปดรอบแล้ว และพี่ธีร์เองก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมง่ายๆ เพราะหลังจากคายท่อนKผมออกมาจากปากแล้ว ยังตามขึ้นมานอนบนเตียงตรงหว่างขาผม เลียทำความสะอาดไอ้ดินน้อยจนสะอาดเอี่ยม...
พอพักหายเหนื่อยดี ผมก็ผงกตัวลุกขึ้นนั่งเท้าแขน ก่อนจะบ่นเบาๆ
“หื่นมาจากไหนครับ เนี่ยะ ดูดของผมไม่ปล่อยเลย...” ผมบอก เพราะพี่ธีร์ยังนอนจับKผมถอกเล่นไปมาไม่ปล่อยอย่างที่ผมว่าจริงๆ
“ก็เดี๋ยวเราก็จะไม่เจอกันตั้งสามปีนี่นา” พี่ธีร์ตอบ พร้อมกับรูดหนังหุ้ม “ถอก” Kของผมจนสุดโคนไอ้ดินน้อย หัวบานแดงก่ำแบบช้ำนิดๆ แต่เห็นได้ชัด
พี่ธีร์เฝ้าเวียนเดี๋ยวจูบเดี๋ยวอมท่อนKผมไม่ยอมปล่อยง่ายๆ แถมปิดท้ายด้วยการออดอ้อนขอลิ้มรสท่อนเนื้อผมอีกรอบ
“ยังไม่สะใจอีกเหรอครับ เมื่อกี้นี้...” ผมถามด้วยความแปลกใจ เพราะปกติพี่ธีร์ไม่ค่อย “ชำเรา” ผมหนักขนาดนี้ พี่ธีร์ส่ายหน้า ก่อนจะจับท่อนKผมรูดเข้ารูดออกไปมา จนผมต้องตอบสนอง ให้พี่ธีร์ดูดท่อนKผมอีกรอบทั้งๆ ที่เพิ่งจะผ่านศึกหนักมาทั้งคืนทั้งวัน แถมพี่ธีร์ยังงัดเอา Popper ออกมาสูดดมกันเข้าไปอีก เล่นเอาผมอารมณ์เตลิด แอ่นท่อนKให้พี่ธีร์ดูดอย่างไม่ยอมแพ้...แล้วพี่ธีร์ก็รีดเร้นน้ำเงี่ยนของดุ้นKผมออกมาดูดดื่มอีกจนได้
...................................................................
บทสั่งลาของผมกับไอ้ชลและพี่ธีร์ เมื่อผมนึกย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เล่นเอาผมปวดไข่จี๊ด... เพราะไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงดี ผมโดนไอ้ชลกับพี่ธีร์ กระทำชำเรา จนน้ำแตกไป “เก้ารอบ” นับเป็นสถิติสูงสุดครั้งเดียวที่ผมเคยทำได้ในหนึ่งวัน และหลังจากนั้นยังไม่เคยทำได้อีกเลยครับ หุ หุ...
...................................................................
ตอนหน้าจะเป็นตอนที่มาบรรจบกับภาคแรกแล้วนะครับ.... เฮ้อ...
-
โดนสั่งลาแบบหนักหน่วง
อ่านไปสงสารพี่ชลไป ไม่สงสารพี่ดินหรอก หุหุ
แอบไม่อยากให้จบนะเนี่ย :hao5:
:pig4: :L2:
-
จะบอกว่าเห็นใจ..คนปวดไข่จี๊ด
ดีไหม
ดีหรือไม่ดี..น้อ
สวรรค์ชั้นที่เก้า
หึหึ
:jul1:
----------
แต่งกลอนนี้ให้..ชล
แสงสว่าง กลางอุโมงค์ ไม่โจ่งแจ้ง
หรือหิ่งห้อย ที่น้อยแสง แรงถดถอย
ยังมากกว่า ความหวังคน ชลรอคอย
ดูเหลือน้อย ด้อยยิ่งกว่า หาไม่เจอ
ไม่มีใคร ไม่มีเขา เราเหงาหงอย
ไม่มีคน ไม่มีคอย น้อยใจเผลอ
ไม่มีรัก ไม่มีใจ ให้ละเมอ
มีแต่ฉัน ไม่มีเธอ เพ้อคนเดียว
ไม่จนใจนะ..ชล
:กอด1:
-
จะบอกว่าเห็นใจ..คนปวดไข่จี๊ด
ดีไหม
ดีหรือไม่ดี..น้อ
สวรรค์ชั้นที่เก้า
หึหึ
:jul1:
----------
แต่งกลอนนี้ให้..ชล
แสงสว่าง กลางอุโมงค์ ไม่โจ่งแจ้ง
หรือหิ่งห้อย ที่น้อยแสง แรงถดถอย
ยังมากกว่า ความหวังคน ชลรอคอย
ดูเหลือน้อย ด้อยยิ่งกว่า หาไม่เจอ
ไม่มีใคร ไม่มีเขา เราเหงาหงอย
ไม่มีคน ไม่มีคอย น้อยใจเผลอ
ไม่มีรัก ไม่มีใจ ให้ละเมอ
มีแต่ฉัน ไม่มีเธอ เพ้อคนเดียว
ไม่จนใจนะ..ชล
:กอด1:
เฮ้อ... ตกลงกรูเขียนให้เมิงดีเกินไปป่าววะ... ก็... เมิงดันเป็นอย่างที่เขียนแล้วจะให้กรูทำไงวะ ชล
-
จะบอกว่า ผมเขียนภาค ดินกะชล จบแล้วคร๊าบ... เย้ เย้ เย้... เหนื่อยโคตร...
เดี๋ยวขอ ตรวจทานก่อนนะ แล้วจะเอามาโพส... หุ หุ ดูการตอบรับด้วยแหละ...
:katai2-1:
-
:mew6: :mew6: :mew6:
-
มารอฉากจบที่คาดว่าจะเศร้า
:mew2: :mew2: :mew2:
-
พี่ดินขา ซับเลือดไม่ทันเลย
คนอะไร 9 ครั้ง 9 หน
จะอึด ไปไหนคะเนี่ย
ไม่รู้ทำไม ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่ชล :m15:
-
จะร้องไห้ แล้วก็ถึงตอนที่พี่ดินกับพี่ชลต้องจากกัน จะได้ติดต่อกันมั่งมั้ยเนี่ย :mew2:
-
มาถึงตอนอำลา จนได้แล้วครับ....
.................................................................................
ตอนที่ 74 อำลา อาลัย
TG 772 / September 07th, 1993 ออกจากสนามบินดอนเมืองเวลา 07:20 น.
ตามกำหนด ผมจะต้องไปแวะพักที่ สนามบินนาริตะ ประเทศญี่ปุ่น ประมานหนึ่งชั่วโมง ก่อนบินต่อด้วยเครื่องบินลำเดียวกัน ไปที่สนามบิน ลอสแองเจลิส แล้วจึงต่อด้วยสายการบินภายในประเทศของอเมริกาไปยังเมืองที่เป็นที่ตั้งของบ้านอาผมที่ห่างไปประมาน 3 ชั่วโมง ซึ่ง ผมจะถึงที่นั่นประมานทุ่มกว่าๆ ตามเวลาท้องถิ่นซึ่งห่างจากประเทศไทย 12 ชั่วโมงพอดี (พอจะเดาออกไหมครับ ว่ารัฐไหนของอเมริกา...)
ผมนั่งติดกับหน้าต่างด้านขวาของเครื่องมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นพื้นดินของประเทศไทยเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ จากความสูงของเครื่องบินที่บินไต่ระดับขึ้นไป
ความคิดของผมล่องลอยไปถึงเหตุการณ์ 3-4 ชั่วโมงก่อนหน้านี้...
......................................................................
ตีสาม ผมตื่นขึ้นมาจากความรู้สึกอุ่นเปียกที่ไอ้ดินน้อยลูกชายคนเก่งที่ผงกหัวแข็งแกร่ง สู้กับการถูกรุกรานจากผู้บุกรุก พี่ธีร์นั่นเอง...
“กี่โมงแล้วครับพี่...”
“ตีสามอ่ะ” พี่ธีร์ละอุ้งปากจากท่อนลำดุ้นเขื่องขึ้นมาตอบ ก่อนจะก้มลงไปจัดการกับความแข็งแกร่งต่อ...
ผมตาสว่าง เพราะเมื่อคืนเข้านอนตั้งแต่สี่ทุ่ม ดึงตัวขึ้นมาเอาหมอนหนุนหลังกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกับหัวเตียง ถ่างขากว้างอำนวยความสะดวกให้พี่ธีร์ที่ยังอมดูดไอ้ดินน้อยไว้ในปากไม่ยอมปล่อย
เวลาไม่เยอะ พี่ธีร์จึงเร่งทำเวลา ริมฝีปากทรงพลังเม้มแน่น ดูดดุนท่อนลำฝังมุกดุ้นเขื่อง ลิ้นอ่อนนุ่มแต่ทรงพลังพันกระหวัดรอบหัวบานไต่เดียะไปตามขอบเงี่ยงไปมาอย่างเอาเป็นเอาตาย ผสานกับมือที่กำรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ
“อาร์ พี่ธีร์ครับ ซี๊ดซซซ ดีครับ ดูดแรงๆ เลยครับ อาซซ ซี๊ดดซซ อูยซซซี๊ดซซ”
ผมสูดปากคราง ใช้สองมือจับที่หัวพี่ธีร์เพื่อเร่งจังหวะความเสียว กล้ามเนื้อเกร็งจนขึ้นเป็นลูก
“ซี๊ดดดซซซ ดีครับ พี่ ผมจะแตกแล้วครับ อาซซซ ซี๊ดซซ ดูดแรงๆ ครับ แรงอีก ครับ พี่อาซซซ ดีครับ อูยซซ” ผมหน้าเบี้ยว เมื่อพี่ธีร์ดูดจนแก้มบุ๋ม มือนึงจับที่โคนKถอกออกมาจนสุด อีกมือนึงกำที่ลำท่อนเบาๆ รูดไปมาผสานกับริมฝีปากเป็นจังหวะ และแล้ว
“อาซซซ พี่ครับ ผมแตกแล้วครับ อาซซ ซี๊ดดดซซซ” ผมครางยาว หน้าท้องแอ่นเกร็ง สวนกับมือของพี่ธีร์ที่กดอยู่ที่โคนท่อนจนลำK “ถอก” ออกมาจนสุด พร้อมกับริมฝีปากของพี่ธีร์ที่อมรูดเข้าไปจนมิดลำท่อน...
ความเสียวพุ่งถึงจุดสุดยอด ผมเกร็งตัวดันท่อนKที่กำลังกระตุกหงึกๆ ขณะกระฉูดน้ำเงี่ยนพุ่งเข้าไปในลำคอพี่ธีร์มิดทั้งท่อน ส่วนหัวบานอวบ ถูกลำคอพี่ธีร์บีบรัดเป็นจังหวะ รีดเร้นเอาน้ำเงี่ยนขาวขุ่นที่หลั่งออกมา ลงคอไปอย่างไม่หายหกตกหล่นสักหยด พี่ธีร์หลับตาพริ้ม ดูดKไม่ยอมปล่อย ตัวเกร็งกระตุกเยือกตามผมมาติดๆ...
จนกระทั่งอาการเกร็งกระตุกจากความเสียวหยุดไปแล้ว แต่พี่ธีร์ก็ยังดูดค้างอยู่ในท่านั้นอยู่อีกครู่ใหญ่ แล้วจึงค่อยๆ คายลำท่อนของผมออกมาจากปาก ใช้ลิ้นกวาดเลียจนสะอาด ก่อนจะจูบฟอดที่ท่อนแกร่ง
“ไอ้ตี๋หล่อของพี่... ไปอาบน้ำได้ละ...”
“ดูดส่งท้ายเลยนะครับ” ผมบอกพี่ธีร์ล้อๆ ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเตรียมตัว
“ก็... คนรักกันน่ะนะ...” พี่ธีร์มองผมตาเป็นประกายมีแววอาวรณ์อยู่ในสายตา แล้วเดินหายไปเข้าห้องน้ำอีกห้องหนึ่งเพื่ออาบน้ำบ้างจะได้ไม่เป็นการเสียเวลา
ผมใช้เวลาในห้องน้ำพอสมควร ออกมากำลังจะเดินไปที่เสื้อผ้าที่เตรียมไว้ แต่พี่ธีร์ที่เปิดประตูเดินเข้ามาพอดี ก็บอกว่า
“ดิน เสื้อผ้าที่ต้องใส่สำหรับเดินทาง พี่เตรียมให้เราอยู่ในตู้น่ะครับ”
ผมหันมามองงงๆ ว่าพี่ธีร์เตรียมให้ตอนไหน แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหันไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดที่พี่ธีร์ว่าออกมา
มันเป็นเสื้อเชิ๊ตผ้าสักหลาดไม่หนามาก สีเทาควันบุหรี่ที่ผมชอบ กับกางเกงแสล็ค ไม่มีจีบสีเข้ม พร้อมเข็มขัด รองเท้าอย่างดี พี่ธีร์เตรียมให้ผมครบชุดอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง...
“ไปเมืองนอก ต้องนั่งอยู่บนเครื่องนานๆ อย่าใส่กางเกงยีนส์เลย... แล้วนี่เป็นเสื้อคลุมไปถึงโน่น น่าจะอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงพอดีนะ อากาศจะเริ่มเย็น ให้เอาเสื้อนี่เตรียมไว้ด้วย” พี่ธีร์ยื่นแจ็กเก็ตสปอร์ตสีเข้มให้ผมอีก พร้อมกับผ้าพันคอ พับใส่กระเป๋าเรียบร้อย “ผ้าพันคอเตรียมเผื่อไว้เฉยๆ นะ”
ผมดึงผ้าเช็ดตัวที่พันท่อนล่างออก เพื่อแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่พี่ธีร์เตรียมให้ พี่ธีร์ตาโต เมื่อมองเห็นไอ้ดินน้อยที่ถึงจะกึ่มๆ อยู่เจ็ดแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ก็น่ากลัวพอใช้...
“เดี๊ยะ เดี๋ยวก็ไม่ต้องไปกันพอดี” พี่ธีร์บอก หลังจากก้มลงนั่งคุกเข่าจูบที่ไอ้ดินน้อยอีกครั้งเป็นการอำลา... ผมอมยิ้มแต่งตัวจนเรียบร้อยก่อนจะหันมาให้พี่ธีร์ดู...
“หล่อและเท่มากครับ ไอ้ตี๋ของพี่...” พี่ธีร์บอก ก่อนจะเดินเข้ามากอด ยื่นเงินดอลล่าร์ให้จำนวนนึง... “อันนี้พี่ให้เอาไว้ใช้นะ ขาดเหลืออะไรโทรมาหาพี่...” พี่ธีร์บอกพร้อมกับทำตาแดงๆ
ผมยกมือไหว้พี่ธีร์ ที่นาทีสุดท้ายพี่ธีร์ก็ห่วงผมอยู่เหมือนกัน
เรามาถึงสนามบินดอนเมืองเวลาเกือบตีห้าแล้ว หลังจากนำรถลงจอดที่จอดรถด้านล่าง แล้ว ก็ขึ้นมาที่ชั้น 3 เพื่อเช็คอิน ผมเดินเข็นรถเข็นที่มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบ พร้อม กระเป๋าสะพายวางอยู่ พี่ธีร์เดินกอดคอผมมาที่นัดหมายที่ผมนัดม้ากับป๊าและพี่น้องไว้ รวมถึงไอ้ชลด้วย...
ทุกคนมาถึงกันหมดแล้วยกเว้น... ไอ้ชล!!!
ผมเหลียวมองไปรอบๆ หลังจากทักทายสวัสดี ม้า ป๊า พี่ น้อง และญาติทุกคนที่มาส่งผม รวมถึงเพื่อนๆ จากที่ทำงานเก่าอีกสองสามคน แต่คนที่ผมคาดหวังว่ามันจะมาส่งผมวันนี้กลับไม่เห็น
เราถ่ายรูปกันสองสามรูป แล้ว เดินไปเช็คอิน ที่เคาน์เตอร์เช็คอินเพื่อรับบอร์ดดิ้งพาส ระหว่างนั้นผมก็ยังเหลียวมองอยู่ไปมา พี่ธีร์ถามว่า ผมมองหาใคร แต่ผมส่ายหน้า... ไม่ได้บอกพี่ธีร์
เช็คอินโหลดกระเป๋า รับบอร์ดดิ้งพาสเสร็จ ยังมีเวลาอีกพอสมควร เราเลยมานั่งกันที่เก้าอี้ ม้าจับมือผมไว้ตลอดเวลา ตอนนั้นผมไม่มีเวลาอะไรมากนัก ห่วงไอ้ชลก็ห่วง แต่ไม่รู้ว่าจะไปเดินตามหามันยังไง ที่ตรงไหนด้วย... เลยได้แต่นั่งรอเวลาอยู่ตรงนั้นพร้อมหมู่ญาติพี่น้องและเพื่อนๆ พี่ธีร์หันไปคุยกับป๊าอย่างออกรสออกชาด
“บา... ไอ้ดิน วันนี้แต่งตัวหล่อเว้ย” อาลูกพี่ลูกน้องของพ่อคนนึง เดินมาหา แล้วจับใหล่ผมให้ลุกขึ้นยืน... สำรวจไปทั่วตัว “จุ๊ จุ๊ จุ๊... อย่างนี้เป็นนายแบบได้เลยว่ะ พั่บผ่า...กลับมาก็เป็นนักเรียนนอกละ โก้ไปเลย”
ผมยิ้มเจื่อนๆ ให้กับญาติคนนั้นก่อนจะนั่งลงข้างๆ ม้า เหลียวมองไปรอบๆ แต่ยังไม่เห็นไอ้ชลแม้แต่เงา
“ไหนดินบอกว่า ชลจะมาส่งไงล่ะ” ม้าพูดเบาอย่างให้ได้ยินกันสองคน
“ครับม้า มันบอกผมอย่างนั้น แต่ทำไมยังไม่เห็นมันมา... ผมก็มองหาอยู่” ผมพูดเบาๆ เพราะไม่อยากให้ใครมาวุ่นวาย
เรานั่งคุยกันอยู่สักพัก จนกระทั่งเหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงที่ผมจะต้องเข้าไปข้างในเพื่อตรวจพาสปอร์ต และไปขึ้นเครื่องบิน... ผมลุกขึ้นยืน แล้วบอกว่า
“เดี๋ยวผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะม้า...” ผมบอกม้า ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ ระหว่างทางก็เหลียวมองไปรอบๆ เผื่อจะเจอไอ้ชลแต่ก็ไม่เห็น “มึงไปไหนวะ ชล” ผมรำพึงอยู่ใน
ใจ...จนทำธุระเสร็จ ผมเดินมาล้างมือที่อ่าง เงยหน้าขึ้นมา
“ไอ้ชล” ผมพูดเบาๆ เพราะคนที่ยืนอยู่ข้างหลังผม ไม่ใช่ใคร ก็คือคนที่ผมมองหาตลอดเวลาตั้งแต่มาถึงสนามบิน ผมหันมาจับไหล่มันไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง “กูนึกว่ามึงจะไม่มาส่งกูแล้ว”
“มาสิ ดิน...” ไอ้ชลตาแดงก่ำ “กูเห็นมึงตั้งแต่มึงเดินมากับพี่ธีร์แล้ว”
“แล้วทำไมมึงไม่เข้าไปหากู ม้าถามหามึงนะ” ผมบอก
ไอ้ชลส่ายหน้า... “กูทำใจไม่ได้อ่ะ ดิน กูไม่อยากร้องไห้ให้คนอื่นเห็น” ไอ้ชลเริ่มสะอื้นฮักอีกครั้ง ผมเหลียวไปรอบๆ ไม่มีใคร แต่ไม่อยากให้ใครเห็นว่ามันร้องไห้ ดึงมันให้เข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูล๊อคกลอน
เท่านั้นเอง ไอ้ชลก็ผวากอดผมแน่น ร้องไห้ออกมาอีก จนน้ำตาเปียกบ่าผมที่กอดมันไว้ ลูบหลังปลอบมันเบาๆ “กูบอกมึงแล้วไง กูไปแค่สามปีนะชล เดี๋ยวกูก็กลับมา”
“กูรู้ แต่กูอดใจหายไม่ได้อ่ะดิน กูจะไม่เจอมึงอีกตั้งสามปี” ไอ้ชลบอกเสียงสะอื้น
“นิ่งซะ เดี๋ยวไปเจอม้ากะกู... ม้าถามหามึงตลอดเวลาเลย เหลียวมองอยู่นั่นแหละ”
ผมปลอบไอ้ชลจนมันนิ่งสนิท กำลังจะเปิดประตูออกมาแต่ไอ้ชลจับมือผมไว้ ผมหันมามองไอ้ชล แต่พอเห็นสายตาของมันที่มองผมอยู่ผมก็เข้าใจ...
“อยู่กับกูอีกเดี๋ยวได้ไหมดิน...” ไอ้ชลกระซิบเบาๆ ผมพยักหน้า...
มันเข้ามากอดผมไว้แน่นอีกครั้ง เอามือลูบหลังผมไปมา สุดท้ายมันก็เอามือมาจับหน้าของผมเอาไว้ทั้งสองมือ ดึงลงมาเอาปากประกบที่ริมฝีปากผม น้ำตามันไหลออกมาอีก... จนผมต้องใช้มือเช็ดให้มัน อีกครู่ใหญ่จึงได้เปิดประตูออกมา...
โชคดีที่ไม่มีคนอยู่ด้านนอก... ผมบอกมันให้เช็ดน้ำตาให้แห้ง แต่ก็ยังมีร่องรอยของการร้องไห้อยู่ดี ตาบวม จมูกแดง ซะขนาดนั้น...จากนั้นผมก็ลากกึ่งจูงมันมาหาม้า โดยไม่สนใจสายตาคนอื่นที่มองมาอย่างแปลกใจ
“มาแล้วม้า ไอ้ตัวดี จะไม่ยอมออกมาเจอม้า...”
ม้าดึงไอ้ชลเข้าไปนั่งข้างๆ เสียงปลอบกันอยู่เบาๆ สองคน... ผมมองนาฬิกาอีกครั้งแล้วหันไปเตรียมตัว คว้ากระเป๋าสะพายบ่า ตรวจเอกสารดูความเรียบร้อยอีกที ก่อนจะบอก
“ได้เวลาแล้วครับ ผมต้องเข้าไปแล้ว เดี๋ยวจะเขียนจดหมายมาคุยด้วยนะครับ ทุกคน” ผมบอกก่อนจะเดินไปที่ม้า คุกเข่าลงตรงหน้า จับมือม้ามาไว้ทั้งสองมือ... “ม้า... ผมไปก่อนดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ผมสัญญาจะไม่พาลูกสะใภ้แหม่มมาให้ม้าหรอก ไม่ต้องกลัวนะม้า...” ผมบอกติดตลกในประโยคสุดท้าย ก่อนจะกอดเอวม้าแน่นโดยมีไอ้ชลมันกอดอยู่อีกด้านนึง... ผมสบตามัน
“กูไปก่อนนะ”
“อือ โชคดีนะดิน” ไอ้ชลพูดเสียงพร่าสั่น
“โชคดีนะ ดิน” ม้าบอกเบาๆ “ม้าจะรอ... รอดินกลับมาหาม้า พร้อมกับความสำเร็จ... คุณพระคุ้มครอง ลูกชายม้าด้วย” ม้าอวยพรพลางลูบหัวผม
ผมลุกขึ้นยืน ไหว้ป๊า หันไปบอกลาพี่น้องและญาติทุกคน จนมาถึงคนสุดท้าย... “ผมไปก่อนนะครับ พี่ธีร์”
พี่ธีร์พยักหน้า ตาแดงๆ อยู่เหมือนกัน ก่อนจะเอามือตบใหล่ผม “ให้สำเร็จสมความปรารถนานะ ดิน”
“ขอบคุณครับพี่ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง...” ผมยกมือไหว้พี่ธีร์ก่อนจะโบกมือลาทุกคน
ถึงเวลาจริงๆ ผมก็อดที่จะใจหวิวๆ ไม่ได้ จึงเดินตัวตรง สะพายเป้ไว้บนไหล่ข้างนึง ไปที่ประตูทางเข้าช่องตรวจหนังสือเดินทาง ถึงประตู เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วค่าธรรมเนียมการใช้สนามบินแล้ว ผมจึงหันมา โบกมือให้กับม้า ป๊ากับพวกญาติๆ ไอ้ชล และพี่ธีร์ ก่อนจะตัดใจ เดินเข้าฉากกั้น อันเป็นที่แบ่งแยกระหว่างผู้โดยสารกับผู้มาส่งอย่างชัดเจน...
...............................................................................
ฉันเริ่มจะใจหายเมื่อมองฟ้าไกล ฟ้าใกล้จะรุ่งสางเริ่มมีแสงรำไร
รู้ว่าใกล้เวลาจากกันแสนไกล หัวใจเริ่มสลายแต่จะทำเช่นไร
อยากจะร้องไห้... อยากให้เวลาเดินช้าช้า... ขอเวลาสักหน่อย
อยากมองหน้ากัน อยากหยุดวันเวลานี้ไว้... นานเท่านาน ก่อนจะต้องไป
ขอเพียงให้เวลาพูดจาสักคำ แล้วจะจดจะจำจากวันนี้จนตาย
รู้ว่าใกล้เวลาจากกันแสนไกล หัวใจเริ่มสลายแต่ก็คงต้องไป
อยากจะร้องไห้... อยากให้เวลาเดินช้าช้า... ขอเวลาสักหน่อย
อยากมองหน้ากัน อยากหยุดวันเวลานี้ไว้... นานเท่านาน ก่อนจะต้องไป
สิ่งที่ใจรู้ดี ฉันเองไม่เคยมีใคร รักได้อย่างนี้เช่นเธอ รักอยู่เต็มดวงใจ...
อยากจะร้องไห้... อยากให้เวลาเดินช้าช้า... ขอเวลาสักหน่อย
อยากมองหน้ากัน อยากหยุดวันเวลานี้ไว้... นานเท่านาน ก่อนจะต้องไป...
..........................................................................................
นั่นเป็นเหตุการณ์ ก่อนที่ผมจะเดินเข้ามาในช่องตรวจหนังสือเดินทาง ก่อนจะเดินเข้ามาถึงประตูทางออก นั่งอยู่ไม่นานก็เรียกขึ้นเครื่อง แล้วเครื่องบิน โบอิ้ง 747-400 ก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าในเวลาที่กำหนดทุกอย่าง
และแล้ว ก็มาถึงบทสรุปที่ผมกล่าวไว้ในตอนท้ายของภาคแรก...
..........................................................................................
ในปีที่ผมอายุย่าง 28 ผมก็ได้บินไปอเมริกา เพื่อทำงานและเรียนต่อ.... หลังจากใช้เวลาอยู่กับพี่ธีร์นานถึง เกือบเจ็ดปี...
สามปีเต็มในอเมริกา... สร้างผมให้แกร่ง ทั้งความรู้ ความคิด การใช้ชีวิต และการมองโลก... จากการเรียนภาษาเพิ่มเติมอยู่ปีกว่าๆ... แต่ผมกลับใช้เวลาเรียนปริญญาโทแค่ หนึ่งปีกับอีก ห้าเดือนเท่านั้น... ที่เหลือเป็นการทำงานไป... เที่ยวไป อีกเกือบ 6 เดือน... จนวันที่ผมคิดว่าผมพร้อมแล้ว... ผมจึงกลับมาเมืองไทย หลังจากไปถึง 3 ปีเต็ม...
ช่วงเวลาที่อยู่ที่อเมริกา... ไอ้เพชรเป็นคนเดียวที่ ยังติดต่อกับผม หลังจากที่ผมฝากที่อยู่ที่บ้านกับไอ้ชลเอาไว้... ไอ้ชลเองเสียอีก ที่กลับหายไปจากการติดต่อ...
หลังจากกลับมาอยู่เมืองไทย... สิบกว่าปีที่ทำงานอย่างบ้าคลั่ง เปลี่ยนงานไม่น้อยกว่า 3 ที่ ในที่สุด ผมก็มีวันนี้... วันที่ผมมานั่งอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างสูง ของบริษัทข้ามชาติ
ชีวิตยังไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป... ทุกวันนี้... เวลาผมไปเดินเล่นแถวพัฒน์พงษ์ หรือ ย่านที่ร้านพี่รัตน์กับพี่ปิ๊กตั้งอยู่... หรือแม้กระทั่ง แหล่งเก่าแก่อย่างแถวสนามหลวง ผมมองเด็กรุ่นหลังๆ อย่างห่วงใย... จะมีสักกี่คนที่จะดิ้นหลุดจากสิ่งที่ทำอยู่หรือสิ่งที่เป็นอยู่... จะมีสักกี่คน ที่เข้าใจและไขว่คว้าหาความสำเร็จในชีวิต... ผมภาวนาให้พวกเขาประสบกับความสำเร็จในสิ่งที่หวังและตั้งใจ...
ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ ครับ....
............................................................................................
ตั้งแต่ผมไปถึงอเมริกา ผมก็ไม่เคยได้รับการติดต่อหรือข่าวคราวจากไอ้ชลอีกเลย ครั้งสุดท้ายที่รู้ข่าวจากไอ้เพชร ก็คือ มันไปหาไอ้ชลที่หอ เพื่อเอาที่อยู่ที่บ้านของผม แล้วเขียนจดหมายไปหาป๊า เพื่อขอที่อยู่ของผมที่อเมริกา แล้วมันก็เริ่มเขียนจดหมายหาผม แต่ก็ไม่บ่อยนัก ประมาณปีละสามสี่ฉบับเท่านั้นเอง
ฉบับแรกของไอ้เพชรก็เป็นการถามสารทุกข์สุกดิบกันธรรมดา ซึ่งผมก็เขียนตอบมาตามปกติ และบอกไอ้เพชรให้มันไปบอกไอ้ชลเพื่อให้มันเขียนจดหมายมาคุยกับผมบ้าง...
แต่จดหมายฉบับต่อมาของไอ้เพชรมีย่อหน้าหนึ่งที่บอกว่า
“พี่ดินครับ... ผมไปหาพี่ชลเมื่อวันก่อน ปรากฏว่าพี่ชลย้ายออกไปแล้วครับพี่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ชลย้ายไปไหน ถามป้าเจ้าของหอ ก็ไม่รู้ บอกว่า พี่ชลบอกคืนบ้านตอนสิ้นเดือน แล้วก็ขนของย้ายออกไป ไม่ได้บอกว่าย้ายไปไหนครับ”
นั่นเป็นข่าวคราวสุดท้ายของไอ้ชลที่ผมได้รับจากไอ้เพชร หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยได้ข่าวของมันอีก
แม้ตอนที่ผมกลับมาจากอเมริกาแล้ว ผมออกตามหา ทั้งที่หอเก่าที่ไอ้ชลมันเคยเช่าอยู่ แต่ป้าเจ้าของบ้าน บอกว่า หลังจากที่มันย้ายออกไปแล้ว ก็ไม่เคยเห็นไอ้ชลกลับมาอีกเลย...
ผมเคยเจอพี่รัตน์ครั้งหนึ่งที่สวนจตุจักรตอนกลับจากอเมริกาไม่นาน... มีโอกาสนั่งคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ คนเก่าๆ เมื่อผมถามถึง...พี่รัตน์ก็บอกว่า เคยได้ข่าวว่าไอ้ชลไปเปิดร้านอาหารอยู่แถวครองตัน แต่ไม่รู้ว่าตรงไหน... หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยได้ข่าวอีกเลย...มีแต่ไอ้เพชรที่เขียนจดหมายมาคุย พอเริ่มมีโทรศัพท์มือถือ ไอ้เพชรก็เปลี่ยนเป็นโทรมาคุย รู้ว่ามันมีครอบครัวและย้ายไปทำมาหากินอยู่ภาคอีสานตอนล่าง ซึ่งก็ยังติดต่อกันอยู่ทั้งทางโทรศัพท์ และ Social Media…
กับไอ้ชล ผมพยายามทุกวิถีทางที่จะเสาะหามันให้ได้ เคย พิมพ์ชื่อมันลงไปใน Google และ Social Media อื่น แต่ก็ไม่เป็นผล อาจจะเป็นเพราะว่า ไอ้ชลมันทำตัว Low Profile มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ชื่อมันเลยไม่เคยมีปรากฏบนสื่ออีเล็คโทรนิคส์ทุกชนิด...
ถึงบรรทัดนี้... มันก็คงจะเป็นฉากจบระหว่างผมกับไอ้ชล ที่ผมได้บอกไปตั้งแต่ตอนที่ผมเขียนภาคแรกจบแล้วละครับ... ชีวิตของไอ้ชลก็คงก้าวเดินต่อไป โดยที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันไปอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร และสบายดีหรือเปล่า แต่ผมก็อวยพรให้มันมีความสุขกับทางที่มันเลือกครับ...
........................................................................................
จบแหล๋วครับ จบดีไม๊? จบเหอะ? จบนะ?... ดูมีอะไรค้างคาหรือเปล่า?... หุ หุ
-
ไม่เอา ไม่ให้จบบบ มาต่ออีกนะค้าาาา :sad4: :o12:
-
:hao5: พี่ชล. พี่อาจจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง. อาจจะมีความสุขดี มีชีวิตที่พี่เลือก
อยากให้พี่ชลรู้เนอะว่ามีหลายๆคนคิดถึงพี่. คนหนึ่งก็พี่ดินแน่นอนล่ะ
นึกถึงคำที่ว่าพบกันเพื่อจากลา แต่เวลามันแสนสั้นและผ่านไปไวจริงๆ
เป็นกำลังใจให้พี่ดินค่ะ
-
พี่ดินขา อย่าจบเลย อย่าเพิ่งจบน๊า
ใจมันหวิวๆๆๆ หนูยังไม่อยากเชื่อว่าจบแล้ว
มันค้างน๊าพี่ดิน
พี่ชลคนดีหายไปไหนน๊า
ไปเดินตามความฝันอยู่ที่ไหน
คงไม่อยากถ่วงพี่ดินไว้ เพราะรู้สึกพี่ชลจะคิดว่าตัวเองต่ำต้อยด้อยค่าเหลือเกิน
โถ่พี่ชลของน้อง (เอ๊ะ เป็นของแกเมื่อไหร่ 555)
หวังว่าตอนนี้พี่ชลจะเจอคนที่รัก และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะคะ
เอ๊ะหรือพี่ชลยังรอพี่ดินอยู่??
หนูนี่ยอมเลยกับความรักของพี่ชล
ไม่เคยเรียกร้องเลย มอบแต่ความรัก :o12:
-
...
ตอนแรกเลือดพุ่งอยู่ดีๆ พอตอนที่ 27-29 ฉุกคิดในใจ ว่าพี่ชลหายไปหลังจากที่น้าดินไปอเมริกา น้ำตาก็ไหลเลย
ตามหาตัวไม่เจอ ไม่ติดต่อกลับเกือบ 30 ปี
ขนาดฉากชวนเลือด พอพี่ชลพูดคำว่ารักปุ๊ป น้ำตานี่ไหลยังกับเปิดก๊อก (5555+ฟังดูเว่อร์)
อยากให้มีตอนต่อไป ตอนที่พี่ชลกลับมาหาน้าดิน อยากให้พี่ชลกลับมาบอกว่าทำไมถึงหายไปแบบนี้
ขอบคุณน้าดิน ที่ยังนำเรื่องราวเก่าๆมาเล่าให้ฟัง ขอให้น้าดินมีสุขภาพแข็งแรงมากๆ
ปล. เรียกน้าไม่ถูกสิ ถ้านับอายุดูแล้ว 555+ https://www.youtube.com/watch?v=MwyNA3UAJjk (ftp://www.youtube.com/watch?v=MwyNA3UAJjk)
อ่านเรื่องของน้าดินแล้วฟังเพลงนี้ อินสุดๆ พบรัก ของ แจ้ ดนุพล
-
https://www.youtube.com/v/4hKI83Wk9V0
^
อย่าจิ้มแรง
กอดตัวเอง อยู่เบาบาง อ้างว้างนัก
กอดตัวเอง จงหยุดรัก คิดผลักไส
กอดตัวเอง เพื่อบอกว่า ไม่เป็นไร
กอดตัวเอง ไร้หัวใจ ให้ชินชา
ทางขนาน ประจานอยู่ ให้รู้เห็น
ทางขนาน ชี้ให้เป็น เช่นห่างหา
ทางขนาน ก็รู้อยู่ ยากกลับมา
ทางขนาน ยากเกินกว่า หากันเจอ
คนอยู่สูง เหมือนฝูงหงส์ จงอยู่ฟ้า
คนอยู่ต่ำ เหมือนฝูงกา ไม่กล้าเผยอ
เห็นคนรัก อยู่ฟ้าสูง อย่าจูงเธอ
คิดอาจเอื้อม ดึงกลับเผลอ เจอธุลี
:o12:
อ่านตอนนี้เสร็จ..วิ่งไปร้องไห้บนเตียง
ซิก..ซิก
-
มันช่างค้างคาใจจริงๆ :เฮ้อ: พี่ชลไปอยู่ไหนนะ หวังว่าตอนนี้คงมีความสุขดี
ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย อีกสักตอน ตอนพิเศษช่วงที่ไปเรียนที่อเมริกาก็ได้ค่ะ
ขอบคุณพี่ดินมากๆ ที่สละเวลามาเขียนเรื่องราวดีๆ ให้ได้อ่านกัน :pig4:
-
มันช่างค้างคาใจจริงๆ :เฮ้อ: พี่ชลไปอยู่ไหนนะ หวังว่าตอนนี้คงมีความสุขดี
ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย อีกสักตอน ตอนพิเศษช่วงที่ไปเรียนที่อเมริกาก็ได้ค่ะ
ขอบคุณพี่ดินมากๆ ที่สละเวลามาเขียนเรื่องราวดีๆ ให้ได้อ่านกัน :pig4:
เรื่องราวดีๆ หื่นๆ หรือป่าวครับ หุหุ
-
ต้องบอกว่าติดตามอ่านภาคแรกของพี่ดินมานานแล้วค่ะ...แต่ว่าพึ่งจะมีโอกาสได้มาอ่านภาคสองเต็มๆก็วันนี้
ถ้าถามว่าในมุมมองของน้องตอนนี้ที่ได้อ่านภาคสองมันมีอะไรหลายอย่างที่คิดว่าพี่ชนในตอนนั้นต้องรักพี่ดินมากๆแน่ๆ
ส่วนตัวของพี่ดินเองก็คงมีความรู้สึกดีๆให้เหมือนกัน..แต่พี่ดินรู้อะไรไหมค่ะสำหรับคนที่รักแล้วคำพูดที่ว่า
'กูก็รักมึงนะ..มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู'
การที่พี่ชนห้ายไปแม้ว่าจะไม่เข้าใจทั้งหมด..แต่บ้างที่ความรู้สึกของคนเรามันก็มีวันที่จะต้องถึงจุดที่เรียกว่าเราคงจะรับมันมากว่านี้ไม่ไหว การที่เราทุ่มความรักให้ไปเต็มร้อย มันเหนื่อย มันท้อ.. ถ้าเรายังพอมีความหวังนั้นมันก็อีกกรณีหนึ่งแต่นี้ บอกรักมาเจ็ดปีแล้วสิ่งที่ได้ คือความรักแบบเพื่อน พี่ชนเขาอาจจะเสียใจก่อนหน้านี้ระหว่างเจ็ดปีที่พี่ชนไม่คิดตัดใจแล้วจู่ๆพอพี่ดินไปต่างประเทศก็หายไปอาจจะเพราะนั้นเป็นเหตุผลเดี๋ยวที่จะทำให้พี่ชนตัดพี่ดินออกจากใจได้
ถ้าอยู่ใกล้จะทำให้เลิกรักคงอยากพอใกล้กันมันก็เป็นโอกาสที่จะดึงตัวเองออกมา..ใช่ไหมล่ะค่ะ
...แต่ความจริงเป็นแบบไหนอันนี้หนูก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ในความคิดของหนูหนูคิดว่าพี่ชนคงจะทนจนถึงที่สุดแล้ว
ในฐานะของพี่ชนที่เป็นเมีย..คงไม่มีใครทำใจให้ผัวตัวเองไปมีคนอื่นมันไม่มีความสุขหรอกกับการที่มานอนคิดว่าระหว่างที่ไม่ได้นอนกับเราเขาจะนอนอยู่กับคนอื่นไหม?
...บางทีพี่ชนก็แค่อยากเลิกงมงายเลิกให้ความหวังตัวเองให้มันเจ็บ
แต่สำหรับพี่ดิน
หนูคิดว่าพี่ดินเป็นผู้ชายที่ปากแข็งมาคนหนึ่ง..ไม่ยอมรับความจริง
...พี่รู้สึกเสียใจพอทำร้ายจิตใจพี่ชนใช่ไหม? ...มีตอนหนึ่งที่พี่กับพี่ชนพูดเล่นกันเรื่องของพี่เพชร แล้วพี่บอกว่า 'มีกูอยู่แล้วมึงจะมีคนอื่นอีกทำไม?' พี่อยากให้พี่ชนมีพี่แค่คนเดี๋ยวแต่พี่กลับมีคนอื่นได้หลายๆคน
พี่บอกว่าพี่ชนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดแต่หลายครั้งมากที่พี่มักจะทำอะไรโดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกของคนที่พี่เรียกว่าเพื่อนเลย...
ในบางที่อาจจะเป็นเพราะอายุของหนูตอนนี้ถ้าเทียบกับพี่ดินในตอนนั้นหนูก็อายุน้อยกว่าหลายปี ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งต้องบอกว่าความคิดคงต่างกันมากแต่เพราะว่าเป็นผู้หญิงบางทีหลายเรื่องที่ผู้ชายมองข้ามและไม่ใส่ใจเราก้มักจะสังเกตเห็น
สุดท้ายแล้วจริงๆ
...แน่ใจเหรอค่ะว่าพี่ดินคิดกับพี่ชนแค่เพื่อนจริงๆ
ในความคิดหนูเหมือนพี่ชนเป็นเมียหลวง..ที่แสนใจกว้างปล่อยให้ผัวมีบ้านเล็กบ้านน้อยได้ตามใจ แต่รู้ไหมว่าผู้ชายเจ้าชู้แต่ส่วนมากก็รักเมียของเขานะ ยิ่งเป็นเมียหลวง...หนูรู้ว่าพี่ดินรู้จักคำว่าตายรัง..นั้นแหละที่หนูเห็น
...ต่อให้พี่มีใครอีกมามายสุดท้ายพี่ก็จะกลับมาตายรังอยู่กับพี่ชนอยู่ดี
ปล. ขอบคุณมากนะค่ะที่มาแชร์เรื่องราวดีๆให้ได้อ่าน..ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะค่ะสำหรับเรื่องในอนาคต
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อยากจะร้องไห้ ที่ไม่ได้เจอพี่ชลอีก
ถ้าจ้างนักสืบที่ตรวจสอบฐานข้อมูลประชาชนได้อาจจะเจอก็ได้นะพี่ดิน
ยังไงก็อยากให้มาเจอกันอีก
-
ต้องบอกว่าติดตามอ่านภาคแรกของพี่ดินมานานแล้วค่ะ...แต่ว่าพึ่งจะมีโอกาสได้มาอ่านภาคสองเต็มๆก็วันนี้
ถ้าถามว่าในมุมมองของน้องตอนนี้ที่ได้อ่านภาคสองมันมีอะไรหลายอย่างที่คิดว่าพี่ชนในตอนนั้นต้องรักพี่ดินมากๆแน่ๆ
ส่วนตัวของพี่ดินเองก็คงมีความรู้สึกดีๆให้เหมือนกัน..แต่พี่ดินรู้อะไรไหมค่ะสำหรับคนที่รักแล้วคำพูดที่ว่า
'กูก็รักมึงนะ..มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู'
การที่พี่ชนห้ายไปแม้ว่าจะไม่เข้าใจทั้งหมด..แต่บ้างที่ความรู้สึกของคนเรามันก็มีวันที่จะต้องถึงจุดที่เรียกว่าเราคงจะรับมันมากว่านี้ไม่ไหว การที่เราทุ่มความรักให้ไปเต็มร้อย มันเหนื่อย มันท้อ.. ถ้าเรายังพอมีความหวังนั้นมันก็อีกกรณีหนึ่งแต่นี้ บอกรักมาเจ็ดปีแล้วสิ่งที่ได้ คือความรักแบบเพื่อน พี่ชนเขาอาจจะเสียใจก่อนหน้านี้ระหว่างเจ็ดปีที่พี่ชนไม่คิดตัดใจแล้วจู่ๆพอพี่ดินไปต่างประเทศก็หายไปอาจจะเพราะนั้นเป็นเหตุผลเดี๋ยวที่จะทำให้พี่ชนตัดพี่ดินออกจากใจได้
ถ้าอยู่ใกล้จะทำให้เลิกรักคงอยากพอใกล้กันมันก็เป็นโอกาสที่จะดึงตัวเองออกมา..ใช่ไหมล่ะค่ะ
...แต่ความจริงเป็นแบบไหนอันนี้หนูก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ในความคิดของหนูหนูคิดว่าพี่ชนคงจะทนจนถึงที่สุดแล้ว
ในฐานะของพี่ชนที่เป็นเมีย..คงไม่มีใครทำใจให้ผัวตัวเองไปมีคนอื่นมันไม่มีความสุขหรอกกับการที่มานอนคิดว่าระหว่างที่ไม่ได้นอนกับเราเขาจะนอนอยู่กับคนอื่นไหม?
...บางทีพี่ชนก็แค่อยากเลิกงมงายเลิกให้ความหวังตัวเองให้มันเจ็บ
แต่สำหรับพี่ดิน
หนูคิดว่าพี่ดินเป็นผู้ชายที่ปากแข็งมาคนหนึ่ง..ไม่ยอมรับความจริง
...พี่รู้สึกเสียใจพอทำร้ายจิตใจพี่ชนใช่ไหม? ...มีตอนหนึ่งที่พี่กับพี่ชนพูดเล่นกันเรื่องของพี่เพชร แล้วพี่บอกว่า 'มีกูอยู่แล้วมึงจะมีคนอื่นอีกทำไม?' พี่อยากให้พี่ชนมีพี่แค่คนเดี๋ยวแต่พี่กลับมีคนอื่นได้หลายๆคน
พี่บอกว่าพี่ชนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดแต่หลายครั้งมากที่พี่มักจะทำอะไรโดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกของคนที่พี่เรียกว่าเพื่อนเลย...
ในบางที่อาจจะเป็นเพราะอายุของหนูตอนนี้ถ้าเทียบกับพี่ดินในตอนนั้นหนูก็อายุน้อยกว่าหลายปี ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งต้องบอกว่าความคิดคงต่างกันมากแต่เพราะว่าเป็นผู้หญิงบางทีหลายเรื่องที่ผู้ชายมองข้ามและไม่ใส่ใจเราก้มักจะสังเกตเห็น
สุดท้ายแล้วจริงๆ
...แน่ใจเหรอค่ะว่าพี่ดินคิดกับพี่ชนแค่เพื่อนจริงๆ
ในความคิดหนูเหมือนพี่ชนเป็นเมียหลวง..ที่แสนใจกว้างปล่อยให้ผัวมีบ้านเล็กบ้านน้อยได้ตามใจ แต่รู้ไหมว่าผู้ชายเจ้าชู้แต่ส่วนมากก็รักเมียของเขานะ ยิ่งเป็นเมียหลวง...หนูรู้ว่าพี่ดินรู้จักคำว่าตายรัง..นั้นแหละที่หนูเห็น
...ต่อให้พี่มีใครอีกมามายสุดท้ายพี่ก็จะกลับมาตายรังอยู่กับพี่ชนอยู่ดี
ปล. ขอบคุณมากนะค่ะที่มาแชร์เรื่องราวดีๆให้ได้อ่าน..ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะค่ะสำหรับเรื่องในอนาคต
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ถ้าคุณเป็นหมอศัลย์ คุณต้องมีใบมีดที่คมมากมาย กรีดผมเสียขาดเป็นชิ้นๆ เลย...
อ่านๆ ที่คุณคอมเมนต์ เหมือนส่องกระจกที่มัวเป็นฝ้า... แต่มันค่อยๆ ชัดขึ้น ชัดขึ้น จนน่ากลัว
เฮ้อ... ผู้หญิง ช่างเป็นเพศที่ละเอียดอ่อนจริงๆ
-
และแล้ว อะไรที่มันค้างๆ คาๆ ก็มาเฉลยกันตอนนี้แหละครับ
.................................................................
ตอนที่ 75 ปัจฉิมบท ดินกับชล
ตอนนี้เป็นเรื่องสดๆ ที่เกิดขึ้นไม่นานมานี่เองครับ...
กรกฏาคม 2557
ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน พี่ธีร์ โทรศัพท์หาผม (หลังจากที่ผมกลับจากอเมริกา ผมก็ยังติดต่อกับพี่ธีร์อยู่นะครับ แต่ไม่ได้มีอะไรกันแล้ว ความสัมพันธ์เป็นพี่เป็นน้องกันเฉยๆ พบปะพูดคุยกันบ้าง) ให้ไปหาที่บ้าน บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย พอผมไปถึงเจอหน้ากัน พี่ธีร์ก็บอก...
“ดิน... พี่มีข่าวจะบอก”
“เรื่องอะไรครับ”
“ก็... คนที่เราตามหามาหลายปีไง” พี่ธีร์บอกยิ้มๆ...
“ไอ้ชล”
“ฮื่อ...” พี่ธีร์พยักหน้า พร้อมกับยื่นที่อยู่มาให้พร้อมกับแผนที่ระบุว่าเป็นวัดๆ หนึ่งในจังหวัดราชบุรี ทางไปซับซ้อนพอควร
พอเห็นชื่อสถานที่ ผมก็ใจหวิวๆ ถามพี่ธีร์เสียงแหบ “ชลมันไปทำอะไรที่นั่นครับ พี่”
“ไปก็รู้เองแหละ” พี่ธีร์ไม่บอก ก่อนจะตัดบท “พี่ไปเจอโดยบังเอิญ แต่เค้าไม่เห็นพี่หรอกนะ
นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมขับรถจากบ้านที่กรุงเทพฯ ไปบนเส้นทางสายบรมราชชนนี เลี้ยวขวา เข้าถนนเพชรเกษม ผ่านจังหวัดนครปฐม ไล่เรื่อยไปจนถึงจังหวัด ราชบุรี ตามเส้นทางที่พี่ธีร์เขียนบอกในวันเสาร์ถัดมา จนกระทั่งมาถึงจุดหมาย
มาถึงแล้ว ผมจึงพบว่า วัดนี้เป็นวัดที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำแม่กลอง บรรยากาศร่มรื่น เงียบสงบ ผมจอดรถใต้ร่มหูกวางสองต้นที่ปลูกห่างกัน เว้นช่องตรงกลางเป็นที่จอดรถพอดีก่อนจะดับเครื่องยนต์เปิดประตูเดินลงมา
หันซ้ายขวา ไม่รู้จะไปไหนดี จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง
“มาหาใครหรือโยม”
ผมหันไปตามเสียง เป็นภิกษุชรารูปหนึ่ง กำลังเดินมาจากทางด้านหลัง ในมือมีไม้กวาดทางมะพร้าวสำหรับกวาดลานวัด อยู่ด้ามหนึ่ง ผมยกมือไหว้
“ผมมาหาคนชื่อ...สายชลครับ หลวงพ่อ”
“สายชล... เอ ไม่มีนี่นา ที่นี่ไม่มีโยมคฤหัสถ์ ชื่อสายชล มีแต่พระ... พระสายชลหรือเปล่า” หลวงพ่อย้อนถาม
“ไม่ทราบครับ...ผมไม่ทราบว่าท่านบวชหรือเปล่า”
“โยมจะลองไปดูก็ได้ พระสายชลท่านชอบนั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำโน่นแน่ะ” หลวงพ่อชี้ไปที่หลังวัด “เดินไปตามทางข้างกุฏินี้ เลี้ยวซ้ายก็จะเห็นทางเดินไปแม่น้ำ มีศาลาท่าน้ำอยู่ ไม่หลงหรอก”
“ครับ หลวงพ่อ ขอบพระคุณครับ” ผมพนมมือไหว้ ก่อนจะหันเดินไปตามทาง พอเลี้ยวซ้ายผมก็เห็นทางเดินไปแม่น้ำอย่างที่หลวงพ่อบอกไม่ผิด พอผ่านต้นไม่ใหญ่ ผมก็เห็นศาลาที่สร้างยื่นลงไปในแม่น้ำแม่กลอง ดูร่มรื่น น่านั่งพักผ่อน... เดินเข้าไปใกล้... ใครคนหนึ่ง... ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า ภิกษุรูปหนึ่ง ห่มจีวรสีฝาดนั่งหลังตรง หันหน้าเฉียงไปทางแม่น้ำ นั่งอ่านหหนังสืออยู่ที่ม้านั่งด้านหนึ่งบนศาลา
วันเวลาที่ล่วงเลยผ่านไป เกือบยี่สิบสองปี ไม่ทำให้ภาพของคนๆ หนึ่งเลือนหายไปจากมโนจิตของผมเลยสักนิด ขอบตาผมร้อนผ่าว เป็นทั้งปิติที่ได้เจอบุคคลที่ตามหา ทั้งเศร้ากับตัวเอง ที่มาช้า แต่ยินดีกับสถานภาพของบุคคลตรงหน้า
ผมเดินเข้าไป ถอดรองเท้า นั่งคุกเข่าที่พื้นศาลา ก้มลงกราบสามครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผู้ที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว ยิ้มบางๆ ให้ผม
“มาเจอจนได้นะ โยม นึกแล้วตั้งแต่เห็นโยมธีร์เมื่อวันก่อน”
“พระ เอ้อ... หลวงพี่ หายไปไหนมาครับ ผมตามหาอยู่เป็นนาน”
“ไปตามกระแสกรรม ตามพรหมลิขิตน่ะ โยม อย่ากังวลเสียใจไปเลย” หลวงพี่สายชลเอ่ยเสียงเรียบ
“หลวงพี่บวชนานแล้วเหรอครับ”
“อืมมม ก็ เข้าห้าพรรษาแล้ว” หลวงพี่ตอบเบาๆ
“ห้าพรรษา... ก็หลังจากที่ผมเริ่มเขียนเรื่องของผมกับ... สายชล”
หลวงพี่พยักหน้า... “เขียนได้ดีนะ บรรยายซะละเอียดเลย...” มองมาที่ผมสายตายิบๆ ขบขัน
ผมหน้าร้อนผ่าว เพราะ ช่วงแรกๆ ที่เขียน เมื่อ ห้า-หก ปีที่แล้ว เรื่องของ “ดินกับชล” ผมบรรยายบทเลิฟซีนค่อนข้างโลดโผน ติดเรทมากกว่า เรื่อง “คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)” เยอะ
“ก็คิดถึงนิครับ” ผมพูดอุบอิบ...
“โยมสบายดีรึ” หลวงพี่ถามเบาๆ
“ครับก็สบายดีครับ... หลวงพี่ดูไม่ค่อยเปลี่ยนไปเลยนะครับ” ผมพูดตามความเป็นจริง พระสายชลที่อยู่ตรงหน้าผมกับ “ชล” ที่ผมเคยเห็น เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วดูไม่ค่อยแตกต่างเท่าไร
“อือมมม แก่แล้ว ปีนี้ ห้าสิบกว่าแล้ว... แล้วโยมล่ะ” หลวงพี่มองผมอย่างพิจารณา “ตัวหนาขึ้นนะ”
“ครับ เกือบห้าสิบแล้วเหมือนกันนี่ครับ...” ผมยิ้มให้หลวงพี่ “หลวงพี่ทราบเรื่องม้าเสียไปแล้วใช่ไหมครับ”
“อืมมมม เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา โยมแม่ต่อสู้มานาน... ท่านไปสบายแล้ว...” หลวงพี่สายชลเอ่ยเบา แต่มีแววเจือความเศร้าอยู่ไม่น้อย “อาตมาตอนนั้นยังไม่ได้บวช ยังไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาลหลายครั้ง แต่โยมแม่หลับ...และโยมดินคงไม่ทราบ... ไปตอนดึก โยมกลับแล้ว ตอนนั้นยังไม่ได้บวชเลย... คืนก่อนวันที่โยมแม่เสีย... คืนนั้นอาตมายังไปเยี่ยมท่าน จับมือท่านไว้... ท่านยิ้มให้อาตมาด้วย ท่านยังบีบมือตอบ...”
ผมตะลึงกับคำพูดของพระ นี่แสดงว่า พระรับรู้เรื่องของผมอยู่ตลอดเวลา...น้ำตาผมเอ่อท้นขอบตา และหยดลงมาเมื่อผมกระพริบตา อย่างไม่รู้สึกตัว
“หลวงพี่ครับ หลวงพี่ใจร้ายมากนะครับ... ไม่เคยติดต่อผมสักนิด ทั้งที่หลวงพี่ทราบเรื่องของผมอยู่ตลอดเวลา”
หลวงพี่มีสีหน้าหม่นลงเมื่อได้ยินคำพูดของผม “โยมดิน... ชีวิตของสองคนนั้นไม่มีทางที่จะอยู่ด้วยกันได้หรอก ชีวิตของโยม เดินบนเส้นทางที่เจริญเติบโตในหน้าที่การงาน แต่ ชีวิตของสายชลไม่มีอะไรสักอย่าง ทำอะไรก็ล้มเหลว ลุ่มๆ ดอนๆ มาตลอด...” หลวงพี่พูดเนิบๆ “ทุกวันนี้ อาตมาก็มีความสุขดีแล้ว สุข สงบ ไม่ต้องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ศึกษาพระธรรม ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ... มีบาตรอยู่ใบเดียว ก็เหมือนมีนามีสวนเป็นร้อยไร่”
ผมสว่างวาบในคำพูดของพระ... “หลวงพี่ครับ หลวงพี่บอกว่า บวชมา 5 พรรษา... โยมแม่เสีย... 5 ปี...”
หลวงพี่สายชลพยักหน้า... “บุญกุศลทั้งหลาย หลวงพี่อุทิศให้โยมแม่ด้วย”
“สาธุครับ” ผมยิ้มชื่น... “โยมแม่คงดีใจ มีลูก... เอ่อ บวชให้” ผมเกือบหลุดคำว่า “สะใภ้” อย่างที่เคยล้อกันเล่นๆ ออกมา
หลวงพี่มีสีหน้าแดงขึ้นมานิดนึง ก่อนจะบอกอุบอิบในคอ... “อะไรที่ลืมได้ ก็ลืมๆ มันไปซะ โยม”
ผมยิ้มทะเล้น... “ล้อพระนี่บาปไหมครับ หลวงพี่”
“ล้อน่ะไม่บาป แต่คิดน่ะ บาป” หลวงพี่ตอบมา
“อุ๋ย” ผมทำคอย่น ยิ้มแห้งๆ เพราะเผลอคิดไปหลายหน...
“กะล่อนไม่เลิกนะโยม กับพระกับเจ้า ยังคิดลามก” หลวงพี่บริภาษเบาๆ “ที่เป็นอยู่กันตอนนี้ ก็มีความสุขกันดีทุกคนอยู่แล้วไม่ใช่รึ จะมาดึงกลับให้เข้าไปวุ่นวายกันอีกทำไม...”
ผมยกมือไหว้ “ครับหลวงพี่ งั้นผมก็ขออนุโมทนาบุญกับการบวชด้วยครับ”
“อืมมมม หลวงพี่สวดมนต์ขอพรให้โยมทุกครั้งแหละ” หลวงพี่ยิ้มให้...
“มิน่า...พักหลังอิ่มๆ... ได้บุญจากหลวงพี่นี่เอง...” ผมบ่นอุบอิบในคอ
“เอาเชียว... ได้ที ทะเล้นไม่เลิก อายุเยอะแล้วนะโยม...”
ผมมองดูหลวงพี่สายชลตรงหน้า ด้วยสายตาและใจที่อิ่มสุข ดูเหมือนว่า หลวงพี่จะเลือกแล้ว กับทางเดินชีวิตในสายนี้ สายที่อาบอิ่มไปด้วยรสพระธรรมคำสั่งสอนจากพระศาสดา... พระสัมมาสัมพุทธเจ้า...
จากนั้น ก็เป็นการเล่าความหลัง...
หลวงพี่เล่าว่าสิ่งที่ทำให้ตัดใจจากก็คือวันที่เห็นผมหรือ “ดิน” เดินมากับพี่ธีร์ที่สนามบินในวันที่ผมไปอเมริกาเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว (ตอนที่แล้วนี่เอง) วันนั้น เป็นวันที่หลวงพี่ หรือ “ชล” มองเห็นว่า...
นับวันความแตกต่างระหว่าง “ดิน” กับ “ชล” ช่างมีมากเหลือเกิน “ดิน” ในวันนั้น เป็นวันที่ดูมั่นใจกับการดำเนินชีวิตที่รุ่งโรจน์ไปข้างหน้า จะกลับมาพร้อมกับดีกรีปริญาโท นักเรียนนอก ที่น่าภาคภูมิใจ
หากแต่ “ชล” จบมัธยมต้น ประวัติชีวิตที่แสนจะด่างพร้อย... ไม่มีอะไรเทียบได้เลย... จริงอยู่ “ดิน” เองอาจจะบอกว่าตัวเองก็มีประวัติด่างในชีวิต หากแต่เส้นทางการดำเนินชีวิตที่ “ดิน” เลือก ดูเหมือนว่า จะทะเยอทะยานไม่รู้จบ...
ดังนั้น มันจะเป็นความต่างอย่างที่สุด ระหว่างสองคน “ดินกับชล”...
“ชล” จึงเลือกที่จะเดินจากมาเงียบๆ ไม่ติดต่อ หากแต่ยังติดตามดู “ดิน” อยู่เป็นระยะๆ ไม่ขาดตอน โดยมีไอ้เพชรเป็นสายให้อย่างลับๆ (เดี๋ยวต้องหาเรื่องไปอีสาน เขกหัวไอ้เพชร ไม่ปริปากเลย)
ขณะที่ “ดิน” เจริญเติบโตในหน้าที่การงาน หากแต่ “ชล” กลับล้มเหลวในชีวิตไม่หยุดหย่อน ครั้งแล้วครั้งเล่า ธุรกิจร้านอาหารที่ทำก็ขาดทุน เป็นหนี้เป็นสิน ต้องไปขายบ้าน “ป้า” ที่นครพนมมาใช้หนี้เค้าจนหมด หลังจากนั้น ก็ลุ่มๆ ดอนๆ มาตลอด ปากกัดตีนถีบ...
“เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิต” หลวงพี่สายชลบอกในตอนท้าย “วันที่โยมแม่เสีย...วันนั้น เป็นวันที่คิดได้ ว่า ชีวิตคนเราก็เท่านี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏจักร ไม่มีใครหลีกพ้น แล้วจะดิ้นรนไปทำไม...”
“วันที่เผาโยมแม่ หลวงพี่ก็ไปงานเผา แต่โยมดินคงยุ่งๆ ไม่ทันสังเกต” หลวงพี่บอก “หลังจากนั้น ก็กลับไปบ้านที่อุบล ลาพี่ลาน้อง ญาติทุกคน บวชที่วัดในอุบลฯ ก่อนจะเดินทางมาจำพรรษาที่นี่แหละ”
ผมนั่งฟังหลวงพี่เล่าอย่างสงบ... ยกมือพนมท่วมหัว ก่อนจะบอกว่า “สาธุครับ หลวงพี่ ผมคงไม่ดึงหลวงพี่ลงมาเกลือกกลั้วกับทางโลกย์ กับผมอีกแล้วละครับ... ขอให้หลวงพี่สงบในเส้นทางที่เลือก อันใดที่ผมล่วงเกินหลวงพี่ ทำหลวงพี่เสียใจ ร้องไห้ ผมขออโหสิกรรมจากหลวงพี่ด้วยครับ และผมขออโหสิกรรมทั้งปวงให้กับหลวงพี่... ขอให้เจริญในสายธรรมที่เลือกแล้วครับ... สาธุ”
ผมกราบลงตรงหน้าภิกษุที่มีเวรกรรมต่อเนื่องกับผมมา ได้ยินเสียงหลวงพี่กล่าวเจริญภาวนาเบาๆ ก่อนจะลงท้ายว่า
“อโหสิ สาธุ ขอให้โยมเจริญด้วยอายุ วรรโณ สุขัง พลัง”
ผมกราบลา หลวงพี่สายชล ขับรถกลับบ้านด้วยใจอันอิ่มเอิบ เบาหวิว... บอกกับหลวงพี่ว่า ขอเป็นโยมอุปฐาก หากหลวงพี่มีกิจธุระหรือติดขัดอันใด ก็ขอให้แจ้งไปทางผมด้วย... วันหลังผมขออนุญาตมาเยี่ยมหลวงพี่บ้างตามแต่สะดวก ซึ่งหลวงพี่สายชลก็รับปากรับคำเป็นอันดี...
เป็นเวลากว่า 5 ปี ที่ผมเขียนเรื่องนี้มา... และแล้วก็มาถึงย่อหน้าสุดท้ายของเรื่องรักระหว่าง “ดินกับชล” ที่จบลงอย่างสมบูรณ์ที่บรรทัดนี้ครับ...
THE END
เขียนเรื่องนี้ ใช้เวลานานมากครับ ตั้งแต่วันที่ 27 เมษายน 2009 ถึงวันที่ 29 มกราคม 2015 เป็นเวลา 5 ปี 9 เดือน กับ 2 วัน... บนกระดาษ A4 ตัวอักษร Angsana UPC ขนาดตัวอักษร 14 ทั้งหมดกว่า 350 หน้า และกว่า 238,000 คำ รู้สึกเกรงใจคนอ่านอยู่เหมือนกันครับ เพราะติดตามกันนานมาก จนหลายคนเลิกอ่านไปแล้ว หุ หุ...
-
หลังจากนี้ เดี๋ยวมีคำถาม หุ หุ ใครตอบได้จะให้รางวัลครับ
-
:hao5: ขอตัวไปร้องไห้แปป
คิดอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าจะดีขนาดนี้ อนุโมทนาสาธุหลวงพี่สายชล
ขอบคุณมากค่ะพี่ดิน เป็นเรื่องราวที่ดีจริงๆ
-
ต้องบอกว่าไม่ใช่การจบแบบ Happy End
แต่เป็นการจบแบบชีวิตจริง..อย่างที่มันควรจะเป็นซินะ
พออ่านมาถึงตรงนี้ต้องบอกว่าหนูและผู้อ่านที่น่ารักอีกหลายๆคนคงอยากให้พี่ดินกับพี่ชนเจอกันแล้วกลับมารักกันมากกว่า
แต่บางทีหนูว่าแบบนี้มันก็แฮบปี้ไปอีกอย่างนะค่ะ..เพราะในที่สุดก็เจอกันแม้จะไม่ได้กลับมาเป็นคนรักกันเหมือนเมื่อก่อน
แต่อย่างน้อยตอนนี้พี่ดินก็รู้ว่าพี่ชนอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดียังไง..อย่างน้อยๆก็ยังรู้ว่าพี่ชนสุขสบายดี
อีกอย่างสมัยนี้ใช่ว่าคนเรารักกันแล้วจะไปด้วยกันรอดหนูว่าบางทีเป็นแบบนี้มันก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยๆเราก็ยังคงรักและส่งความปรารถนาดีให้กันได้อยู่เสมอๆ...
พออ่านจนจบรู้แบบนี้เหมือนมันบอกว่าพี่ชนไม่เคยลืมพี่ดินเลย หนูนี่ขอสมัครเป็นFCพี่ชนเลยค่ะ....
พี่ชนเป็นคนที่ใจแข็งมากๆชีวิตจริงมันไม่ใช่แบบละครมันเป็นเรื่องยากจริงๆที่เราจะทำตัวเป็นนางเอก(พี่ชน)ที่แอบเฝ้ามองพระเอก(พี่ดิน)อยู่ในมุมมืดมาตลอดหลายปี คงมีแต่คนที่ใจแข็งสุดๆถึงจะทำแบบนี้ได้ใช่ไหมค่ะ?
พี่ชนสุดยอดมากเลยเป็นหนูคงใจอ่อนไปนานละ...ก็อย่างว่าความรักของคนเรามีหลายรูปแบบบางทีสำหรับพี่ชนการได้เฝ้ามองพี่ดินอยู่ห่างๆเห็นถึงความก้าวหน้าในชีวิตเห็นพี่ดินประสบความสำเร็จนั้นก็อาจจะเป็นความสุขของพี่ชนแล้วก็ได้...ใครจะไปรู้
คำสารภาพของเด็กขาย ภาคดินกะชน
พี่ดินรู้ไหมพอหนูอ่านจนจบมันเหมือนหนูกำลังอ่านนิยายดราม่า(หื่น)เลยค่ะ..ตั้งแต่อ่านตอนแรกจนถึงตอนนี้ทำให้หนูรู้ว่าชีวิตพี่ดินช่างมีสีสันจริงๆฮ่าๆๆๆ มันมีทุกรสชาติทั้ง หวาน แซ่บ(แบบหื่นๆ) ขม หรือแม้แต่จืดสนิท หรือแม้แต่บางทีพี่ดินก็แสดงนิสัยผู้ชายออกมามันทำให้รู้ว่าผู้ชายนะมันเป็นแบบนี้นี่เอง..กะล่อน โกหกได้หน้าตายสุดๆอ่ะ
หนูขอบอกเลยว่าเรื่องนี้มันเป็นประโยชน์มากสำหรับผู้หญิงแบบเราๆพอหนูอ่านเรื่องนี้จบทำให้รู้นิสัยผู้ชายมากขึ้นเยอะเลยค่ะ...อย่างน้อยๆก็รู้ว่าอย่างเชื่อใจแฟนเจ้าชู้ไอ่คำว่ารักว่าชอบของผู้ชาย...คิดให้ดีคิดให้เยอะก่อนจะเชื่อ..แต่ทางทีดีอย่างเอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายเจ้าชู้...
เวิ่นเว้อมาเยอะแล้ว...ตั้งแต่ตอนแรกจนจบไม่มีซักครั้งที่พี่ดินจะบอกว่าความจริงแล้วตัวเองรู้สึกยังไงกับพี่ชน..แม้จะมีสงสัยตัวเอง แต่พี่ดินก็ไม่ยอมรับซักทีงั้นหนูขอถามได้จนถึงตอนนี้พี่ดินคิดว่าตัวเองรักพี่ชนบ้างไหมค่ะ?(แม้ว่าหนูจะคิดว่าพี่ดินน่าจะรักพี่ชนอยู่บ้างก็เถอะ)
สุดท้ายและท้ายสุด...ความจริงหนูว่าหนูไม่น่าจะเรียกพี่ดินว่าพี่เลยค่ะ..วันนี้หนูพึ่งรู้ว่าพี่ดินอายุเยอะกว่าพ่อหนูอีก...อายุเราห่างกันมากจริงๆนะ..
ปล. หนูจะรอตอบคำถามของพี่ดินนะ...ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้อยากได้ของรางวัลแต่อยากรู้ว่าพี่ดินจะถามว่าอะไร..
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
5555 เออเนาะ อ่านเรื่องของตัวเองมาจนถึงตอนจบ เขียนเอง จากความรู้สึกและความทรงจำ เพิ่งรู้ตัวเองว่าตัวเองเป็นคน "รักคนยาก" และ "ปากแข็ง" บรม
กับชล (หลวงพี่ชล) ผมต้องยอมรับว่า มีความรู้สึกหวานแว่บขึ้นมาบ้างเป็นบางครั้งว่า "รัก" แต่มันไม่ชัดเจนจนสามารถที่จะพูดออกไปได้เต็มปากเต็มคำ จนคิดว่าไอ้ความรู้สึกนั้นมันเป็น "ความรักแบบเพื่อน" เท่านั้น
แต่ถึงตอนนี้มันจะมีประโยชน์อะไร ปล่อยให้มันเป็นไปตามพรหมลิขิตแบบนี้ดีกว่าครับ
-
อ่านไปยิ้มไปเลยตอนนี้ ปัจฉิมบทตอนนี้ทำให้เรื่องนี้จบได้อย่างสมบูรณ์
พี่ดินได้เจอพี่ชลตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่แอบเงียบไว้ กะจะ surprise คนอ่านซินะ :laugh:
ไม่น่าเชื่อเลยเน๊อะ ในที่สุดก็ได้เจอกันอีกครั้งแล้ว ไม่มีอะไรค้างคาใจกันอีกแล้ว ยิ่งรู้ว่าหลวงพี่สายชลเลือกเดินทางสายธรรมแบบนี้แล้วเป็นอะไรที่ดีมากๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ลุ้นให้พี่ดินเขียนเรื่องนี้ให้จบมากๆ เพราะกลัวจะถูกลบ
บอกความรู้สึกไม่ถูกค่ะ อ่านสองตอนสุดท้ายแล้วน้ำตาไหล แต่ก็ดีใจที่พี่ดินได้เจอกับหลวงพี่ในที่สุด
ขอบคุณที่พี่เขียนเรื่องมาให้ได้อ่านนะคะ :L1:
-
ไม่คิดขอ รอแต่ให้ ใจเป็นสุข
ไม่มีทุกข์ จะหยิบยื่น กลับกลืนฝัน
มีแต่ให้ ในความรัก มากนับพัน
เพียงเท่านี้ ที่เสกสรร มั่นคงพอ
ขอแค่อยู่ ดูห่างห่าง ไม่ขวางกั้น
แต่เห็นเขา มีสุขสันต์ เท่านั้นขอ
ถึงอยู่ใกล้ หรืออยู่ไกล ไม่รั้งรอ
ใจเป็นสุข ไม่ทุกข์หนอ ก็ความจริง
จบ..แบบอิ่มเอม
ตามครรลองที่มองตาม
ขอบคุณครับ
-
เข้าใจแล้วว่าการรักที่อาจจะไม่ต้องครองคู่กันมันก็มีความสุขได้
อนุโมทนาบุญกับพี่สายชลด้วย ขอบคุณนะคะคุณ DIN ที่ดขียนนิยายสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน
จบเสียทีนะ หลังจากรอมานานหลายปี :L2:
-
:hao5: จบแบบได้เจอกัน ดีใจจริงๆแทบจะร้องไห้
ถึงจะไม่ได้แฮปปี้แบบว่ากลับมาคู่กัน แต่แบบนี้ก็เหมือนได้เพื่อนกลับมาอีกครั้งถึงจะเป็นพระก็เหอะ
(พี่ดินจะมีความคิดไปบวชตามหลังเกษียณมั้ยเนี่ย)
พี่ดินทำเอาจิตตกกับตอนสุดท้ายตั้งนาน เพราะภาคที่แล้วทิ้งไว้ว่าไม่เจอกันเลย
แต่ก็มีเซอร์ไพรส์คนอ่านซะงั้น
จะว่าไปมาอ่านดูน่าสงสารพี่ชลที่พยายามตีตัวห่าง น่าสงสารจังเลย
ถ้าวันนั้นได้เจอกันอาจจะได้รักกันแล้ว
แต่ตอนนี้พี่ขลกลายเป็นพระสายชลเข้าสู่ทางธรรมไปแล้ว เราคงไม่จิ้นท่านกลับมาหาพี่ดินแล้วล่ะเดี๋ยวจะบาปซะเปล่าๆ
ตอนนี้เราก็รู้ว่าพี่ดินเจอกับพี่ชลและทั้งสองน่าจะมีความสุขกับที่เป็นอยู่ น้องๆทั้งหลายก็มีความสุขแล้วล่ะ
ต่อจากนี้ไม่รู้พี่ดินจะมาต่อตอนพิเศษอะไรอีกไหม แต่อยากให้มาต่อนะพี่ดิน ยังอยากอ่านเรื่อยๆ
-
ดีใจจริงๆ ค่ะที่พี่ดินหาพี่ชลเจอแล้ว แม้ตอนนี้จะเป็น หลวงพี่ แล้วก็ตาม
การได้เจอมันทำให้สิ่งที่ติดค้างในใจได้รับการปลดปล่อย แถมยังไปหาท่านได้อีกด้วย
แค่ได้รับรู้ว่าพี่ชลยังอยู่สุขสบายดีก็ดีมากแล้ว ที่หายไปคนอ่านก็เป็นห่วงเหมือนพี่ดินเหมือนกัน
แล้วตอนจบของเรื่องก็มาถึง หนูคงจะคิดถึงพี่ดินมากเลยค่ะ
ถ้าว่างๆ พี่ดินก็เขียนเรื่องมาให้พวกหนูหายคิดถึงหน่อยนะคะ
ปล.ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ชลด้วยค่ะ
ปล2.รักพี่ดินเหมือนเดิม :mew1:
-
หลังจากนี้ เดี๋ยวมีคำถาม หุ หุ ใครตอบได้จะให้รางวัลครับ
คำถามของผมก็คือ...
หลวงพี่ชล หรือ ชลในขณะนั้น เคยอ่านเรื่องที่ผมเขียนเกี่ยวกับ "ดินและชล" (ตามที่หลวงพี่บอก) ผมถามว่า ตอนสุดท้ายที่หลวงพี่น่าจะได้อ่านคือตอนไหน... (หลวงพี่บวชมา 5 ปีแล้ว และคิดว่า พอบวช ก็ไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตอีก)
ใครตอบถูกมีรางวัลครับ... ถ้าตอบถูกหลายคน ผมจะขอ Random.... เพราะรางวัลผมมีอันเดียว...
-
รางวัลอันเดียว
:ling1:
แอ่วอีสาน บ้านเฮา เที่ยวเราสอง
ชลคะนอง ทำน้องใบ้ ไปสวรรค์
บนรถบัส สัมผัสอุ่น กระตุ้นมัน
ดินสุขสันต์ เสร็จไปหนึ่ง ถึงจะนอน
นิราศตาม รอยอดีต พุ่งปรี๊ดถึง
สัมผัสลึงค์ คลึงสามมุก เหมือนซุกหมอน
ให้อบอุ่น กระตุ้นเร้า กระเด้าวอน
บนเส้นทาง จะถึงก่อน นครพนม
:hao6:
คิกคิก
-
ในที่สุดก้ได้เจอกันซะที ^^
-
ติดตามมานานมาก
ิยินดีกับทั้งสอง ในทางที่เลือกแล้วครับ ...
:o8: :o8:
-
คำถามของผมก็คือ...
หลวงพี่ชล หรือ ชลในขณะนั้น เคยอ่านเรื่องที่ผมเขียนเกี่ยวกับ "ดินและชล" (ตามที่หลวงพี่บอก) ผมถามว่า ตอนสุดท้ายที่หลวงพี่น่าจะได้อ่านคือตอนไหน... (หลวงพี่บวชมา 5 ปีแล้ว และคิดว่า พอบวช ก็ไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตอีก)
ใครตอบถูกมีรางวัลครับ... ถ้าตอบถูกหลายคน ผมจะขอ Random.... เพราะรางวัลผมมีอันเดียว...
ขอตอบ
สืบเนื่องจากข้อความนี้ในตอนสุดท้าย
"....“วันที่เผาโยมแม่ หลวงพี่ก็ไปงานเผา แต่โยมดินคงยุ่งๆ ไม่ทันสังเกต” หลวงพี่บอก “หลังจากนั้น ก็กลับไปบ้านที่อุบล ลาพี่ลาน้อง ญาติทุกคน บวชที่วัดในอุบลฯ ก่อนจะเดินทางมาจำพรรษาที่นี่แหละ”....
สืบเนื่องจากกระทู้ตอนที่ 26 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10104.540
คุณดินบอกกับผู้อ่านว่าบุพการีเดินทางไกล (เดาว่าคุณแม่เสีย)
ขอตอบว่าตอนสุดท้ายที่คุณชลน่าจะได้อ่านคือตอนที่ 25 (23-10-2009)
เพราะตอนที่ 26 (11-01-2010) คุณชลน่าจะกำลังเตรียมตัวบวช หรือบวชแล้ว แน่ๆ (โพสต์หลังจากตอนที่ 25 สองเดือนกว่าๆ)
รบกวนเฉลยด้วยคร้าาาาบบบบบ
FC คุณดินคุณชลครับ
:mew3: :mew3:
-
คำถามของผมก็คือ...
หลวงพี่ชล หรือ ชลในขณะนั้น เคยอ่านเรื่องที่ผมเขียนเกี่ยวกับ "ดินและชล" (ตามที่หลวงพี่บอก) ผมถามว่า ตอนสุดท้ายที่หลวงพี่น่าจะได้อ่านคือตอนไหน... (หลวงพี่บวชมา 5 ปีแล้ว และคิดว่า พอบวช ก็ไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตอีก)
ใครตอบถูกมีรางวัลครับ... ถ้าตอบถูกหลายคน ผมจะขอ Random.... เพราะรางวัลผมมีอันเดียว...
ของรางวัล ขอเป็นตอบก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะครับ อิอิ
:o8: :o8: :o8:
-
ของรางวัล ขอเป็นตอบก่อนมีสิทธิ์ก่อนนะครับ อิอิ
:o8: :o8: :o8:
แล้วถ้าตอบยังไม่ถูกล่ะครับ???? หุ หุ
-
คุณดินมาแว้วววววววว
ปลื้มปริ่มกับความรัก ของ คุณดิน กับ คุณชลมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
'กูก็รักมึงนะ..มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู'
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
ความรัก ของ สองคน งดงามเสมอ ....ไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ ก้อตาม
//แต่ สารภาพ ว่ายังไม่ได้อ่านภาค 2 ("ทำใจอยู่อ่ะ" :hao5: )
-
ตอนที่ 25 อย่างที่คุณ pakawatkheeta วิเคราะห์มาก็น่าจะถูกแล้วเน๊อะ
ร่วมสนุกด้วย เดาต่อเป็นตอนถัดไป ตอบว่า ตอนที่ 26 (11-01-2010) ละกันค่ะ :laugh:
-
อ่านตอนนี้แล้ว น้ำตาคลอเลย จะมีสักกี่คนที่โชคดีในการได้รับความรัก คุณดินเป็นหนึ่งในนั้นที่มีมิตรแท้ ไม่ว่าจะครองสถานภาพไหนก็ยังปรารถนาดีด้วยจิตบริสุทธิ์เสมอ นับถือพระสายชลในหลายๆเรื่อง แต่คงไม่พาดพิงท่านดีกว่า เพราะท่านตัดเรื่องทางโลกแล้ว ขออนุโมทนากับท่านด้วยนะคะ และดีใจด้วยที่คุณดินได้เจอคุณชล หรือ พระสายชลอีกครั้ง ถึงจะไม่ได้ครองคู่จบมีความสุขแบบนิยาย แต่ก็จบด้วยความสุขของทั้งพี่ดินและพระสายชล ยินดีด้วยค่ะ :L1:
-
:impress: เห็นจั่วหัว ปัจฉิมบท หนูรีบมาโดยไว
ได้อ่าน ปัจฉิมบท แล้วโล่งเลย พี่ดิน
เป็นคนเก็บรายละเอียดไม่ได้ดี คงร่วมทายปัญหาไม่ได้
350 หน้า / กว่า 238,000 คำ / 2009-2015 <---- เห็นตัวเลขแล้วต้องขอบคุณ พี่ดิน มากๆ ที่สละเวลามาต่อให้เรื่อยๆ จนถึงบทสรุป :pig4:
แต่ละคนมีเส้นทางของตัวเอง :man1:
-
เพิ่งกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด ไปส่งแม่มา... แม่ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว... แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ได้เห็นแม่อีกแล้วครับ...
ขอเวลาผมสักหน่อยนะครับ แล้วผมจะมาเล่าเรื่องราวแต่หนหลังของผมให้เพื่อนๆ ได้อ่านอีก...
เรื่องที่แม่ไม่เคยรู้... แต่ตอนนี้ท่านคงรู้แล้ว... อยากเหลือเกิน อยากจะบอกว่า
"แม่ครับ ผมขอโทษ...."
หาเมนต์ข้อความข้างบนเจอไหมครับ ผมว่า โพสก่อนหน้านี้ น่าจะเป็นอันที่หลวงพี่ได้อ่านเป็นอันสุดท้าย... ภาวนา อย่าให้หลวงพี่อ่านถึง สาวภูไทเลย...
-
ขอตอบนะครับ
ถ้าเป็นโพสจากที่คุณดินเขียนไว้
ผมถามว่า ตอนสุดท้ายที่หลวงพี่น่าจะได้อ่านคือตอนไหน...คงเป็น ตอนนี้
คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล"
ตอนที่ 19 แฮททริก เอ็กซ์ (1)... โพส วันที่ 23 ส.ค. 2552
// wish me luck :mc4:
-
พี่ดินใจดีมีมาใบ้ให้ด้วย ภาวนาตอนนี้ไม่ทันแล้วค่ะ :laugh:
-
:a6:
เข้ามาเห็นคำใบ้..ช้าไป
เสียดาย
o9
-
โอย.. พลาดดด
เสียใจ .....
แงๆๆ
:katai1: :katai1:
PS: Thx anyway for your invitation nakrub.
-
เพิ่งกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด ไปส่งแม่มา... แม่ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว... แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ได้เห็นแม่อีกแล้วครับ...
ขอเวลาผมสักหน่อยนะครับ แล้วผมจะมาเล่าเรื่องราวแต่หนหลังของผมให้เพื่อนๆ ได้อ่านอีก...
เรื่องที่แม่ไม่เคยรู้... แต่ตอนนี้ท่านคงรู้แล้ว... อยากเหลือเกิน อยากจะบอกว่า
"แม่ครับ ผมขอโทษ...."
หาเมนต์ข้อความข้างบนเจอไหมครับ ผมว่า โพสก่อนหน้านี้ น่าจะเป็นอันที่พี่ได้อ่านเป็นอันสุดท้าย... ภาวนา อย่าให้หลวงพี่อ่านถึง สาวภูไทเลย...
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คือถ้าพี่ชล(หลวงพี่ชล)ได้อ่านนี่คือฮามาก(แต่ถ้าพี่ชลได้อ่านจริงๆตอนนั้นคงไม่ฮา) คือแบบความลับไม่มีในโลกไมีถูกคนอื่นเปิดโปงก็เปิดโปงตัวเองใช่ไหมค่ะพี่ดิน?
อุตส่าห์ก่ะว่าจะรอตอบคำถามพี่ดินแล้ว...แต่ไม่ทันซะนี่ ฮ่าๆๆๆๆ
ไม่รู้ว่าหลังจบเรื่อง คำสารภาพของเด็กขาย ภาคดินกะชล แล้วพี่ดินจะมีอะไรมากให้อ่านกันอีกไหม?
ถึงแม้จะอยากให้มีก็เถอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ผมต้องขออนุโมทนากับหลวงพี่สายชลด้วยครับสาธุ สำหรับพี่ดินผมก็ขอแสดงความยินดีที่ได้พบกับหลวงพี่อีกครั้งและขอขอบคุณที่พี่ดินได้ถ่ายทอดชีวิตเด็กขายในสมัยเมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมาให้น้องๆฟังได้อย่างมีอรรถผมก็เปนคนหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตเหมือนกับพี่ดินเพียงแต่คนละสถานที่กันเท่านั้นผมได้อ่านเรื่องของพี่แล้วทพใก้คิดถึงวันเวลาในช่วงนั้นของชีวิตถึงแม้ว่าทุกวันนี้ผมมีอาชีพที่พอเลี้ยงตัวได้และเลิกทำอาชีพเด็กขายมาเกือบ20ปีแล้วแต่ผมก็ยังจำเรื่องราวในตอนนั้นได้เปนอย่างดีไม่ว่าจะเปนเพื่อนไหรือแขกที่มาเที่ยวบางครั้งว่างผมก็จะแวะไปนั่งเล่นที่ร้านที่ผมเคยทำงานมาคงเปนเพราะทุกวันร้านที่ปมเคยทำงานยังดำเนินกิจการอยู่หรือเปนความผูกพันที่ผมได้ทำงานที่ร้านนี้มา10ปีเต็มร้านนี้อยู่แถวถนนสุรวงค์ในซอยทานตะวันชื่อร้านชื่อเดีนวกีบซอยพี่ดินน่าจะรู้จักนะเปนร้านที่มีนักกล้ามเยอะมาก อะไรที่พี่ดินเล่ามาผมขอขอบคุณอีกครั้งที่ทำใหัผมได้กลับไปอีกครั่งถึงมันจะกลายเปนอดีตไปแล้วก็ตาม ขอบคุณครับพี่ดิน
-
จะมาร่วมเล่นเกมกับพี่ดินซักหน่อยคงไม่ทันซะแล้ว
ขออนุโมทนากับหลวงพี่ชล ให้หลวงพี่มีความสุขนะคะ
ถึงตอบจบจะทำหนูร้องไห้ไม่ได้แฮปปี้อะไรกัน
แต่ก็อย่างว่านี่มันชีวิตจริงนี่นา
ยินดีกับพี่ดินจริงๆที่ได้เจอพี่ชล
อย่างน้อยพี่ชลก็ได้รู้ว่าพี่ดินพยายามตามหาเค้า
แล้วก็รู้ว่าตัวเองสำคัญกับพี่ดินไม่น้อย
หนูเห็นใจพี่ชลมากเลยค่ะเท่าที่อ่านมา
รู้สึกเลยว่าพี่ชลแกเจียมตัวเหลือเกิน
อุตส่าห์ตามดูพี่ดิน แต่ก็ไม่เคยเปิดเผยตัว
ถ้าคิดง่ายๆตามแบบหนู หนูก็คิดว่าพี่ชลยังรัก
และห่วงพี่ดินอยู่ยันไปบวชนั่นแหละค่ะ
ขอบคุณพี่ดินที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันนะคะ
หนูจะตอบเพราะเป็นแฟนคลับพี่ชลนะคะ อิอิ
พี่ดินโพสต์ข้อความที่ใบ้ไว้ระหว่างบทที่ 19 (แฮททริก เอ็กซ์1) กับ 20 (แฮททริก เอ็กซ์2) ที่หน้านี้ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10104.390
หนูเลยขอตอบว่า พี่ชลน่าจะอ่านบทที่ 19 เป็นบทสุดท้ายค่ะ
หรือไม่ก็ 18 ค่ะ :hao7:
ขอบคุณพี่ดินอีกครั้งที่สละเวลามาเล่าเรื่องราวในชีวิตนะคะ
ปล.หนูแฟนคลับหลวงพี่ชลนะคะ :katai5:
-
อ้าว เค้าถามตอบกันไปแล้ว นี่เราเข้ามาช้าไปใช่มั้ย :z3:
-
วันเวลาที่ล่วงเลยผ่านไป เกือบยี่สิบสองปี ไม่ทำให้ภาพของคนๆ หนึ่งเลือนหายไปจากมโนจิตของผมเลยสักนิด ขอบตาผมร้อนผ่าว เป็นทั้งปิติที่ได้เจอบุคคลที่ตามหา ทั้งเศร้ากับตัวเอง ที่มาช้า แต่ยินดีกับสถานภาพของบุคคลตรงหน้า
ประโยคข้างบนมันแบบไงดีอ่ะ ตื้นตัน ทำน้ำตาคลอกันเลยทีเดียว
มันทั้งเศร้า ซึ้ง ตื้นตัน ไม่รู้จะบรรยายยังไง นี่สินะ เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย
ขอให้ทั้งพระสายชลและคุณดิน ได้ร่วมพึ่งพาอาศัยเกื้อกูลกัน (คือไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี) ไปตลอดนะคะ
-
ยังคงหวังว่าจะมีวันที่พระสายชลสึกและกลับมาอยู่กับพี่ดินเหมือนเดิม รู้ว่าบาปแต่ก็อดคิดไม่ได้
แต่ถึงอย่างไงก็ยินดีด้วยนะคะที่หากันจนเจอ เป็นตอนจบที่มีทั้งสุขทั้งปิติยินดีและขัดใจในเวลาเดียวกัน :mew4: :mew4:
-
ยังคงหวังว่าจะมีวันที่พระสายชลสึกและกลับมาอยู่กับพี่ดินเหมือนเดิม รู้ว่าบาปแต่ก็อดคิดไม่ได้
แต่ถึงอย่างไงก็ยินดีด้วยนะคะที่หากันจนเจอ เป็นตอนจบที่มีทั้งสุขทั้งปิติยินดีและขัดใจในเวลาเดียวกัน :mew4: :mew4:
คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ
ท่านมีความสุชในแบบของท่าน พอๆ กับผม ที่มีความสุขที่เห็นท่านในแบบที่เห็น อิ่มใจ และ มีความสุขที่ได้คิดถึงครับ
ดิน
-
อยากจะบอกว่า..ก็หวังนะว่าจะได้ลงเอยกัน แต่ก็เนอะ คนเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกหนทางของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าหากต่างฝ่ายต่างมีความสุขในแบบนี้ที่เป็นอยู่ คนอ่านอย่างเราๆก็มีความสุขตามไปด้วย
-
จบได้สวยงามมากครับ ติดตามกันมาตั้งหลายปี ถ้าตอนเริ่มอ่านมีคนบอกว่าจะจบแบบนี้คงไม่มีใครเชื่อ
ก็นะ...แทบทุกตอนมีแต่การโรมรันพันตู แทบไม่ได้ห่างจากเตียงกันเลย
คิดว่าฉากจบน่าจะครองคู่กันยาวนาน ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรอะไรแบบนั้น
แต่จบแบบนี้ก็นับว่าดีแล้วครับ
ท้ายที่สุดแล้วผมขออนุญาตคิดเอาเองนะครับว่าคุณดินคงจะรัก 'สายชล'
ในแบบเดียวกับที่ 'สายชล(ในตอนนั้น)' รักคุณดินแล้ว
เพราะไม่เช่นนั้นคนที่ไม่รักกันคงไม่ดั้นด้นติดตามหามาตลอดยี่สิบปีหรอก
แต่ในเมื่อ 'สายชล' ได้กลายไปเป็น 'หลวงพี่สายชล' แล้ว
ก็หวังว่าคุณดินจะยังคงมีความรักให้หลวงพี่ต่อไป แต่ในรูปแบบที่เหมาะสมกับสถานะของทั้งสองท่าน
รู้สึกอิ่มเอมจริงๆ ครับกับเรื่องราวที่คุณดินกรุณานำมาถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้กัน
ปล. ๑.ไม่แน่ใจว่าคุณดินเคยบอกไว้รึยัง แต่ขออนุญาตละลาบละล้วงถามหน่อยนะครับว่าปัจจุบันนี้คุณดินมีครอบครัว(เมีย+ลูก) รึเปล่าครับ หรือว่ายังเดินอยู่บนเส้นทางสายมหัศจรรย์กับพวกเราๆ ทั้งหลายนี้อยู่
ปล. ๒.blog ของคุณดินยังอยู่รึเปล่าครับ ถ้ายังอยู่คงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าจะขอประตูวิเศษเข้าไปหน่อย :mew2:
-
ติดตามอ่านผลงานคุณดินมานาน และแอบลุ้นว่าคงได้เจอกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง พอถึงตรงนี้ :mew6: แต่ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่สายชลครับ อยากรู้พิกัดวัดเหมือนกัน (แต่เกรงว่า ทางคุณดินคงไม่เปิดเผย) หรือถ้าคุณดินมาอ่านข้อความนี้ ผมก็อยากบอกว่า ผมอยากไปกราบหลวงพี่ เพราะผมอยากทำใจให้ได้เหมือนหลวงพี่ ยังงัยหากไม่รบกวนจนเกินไปผมขอพิกัด และชื่อวัดจะได้ใหมครับ
-
ติดตามอ่านผลงานคุณดินมานาน และแอบลุ้นว่าคงได้เจอกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง พอถึงตรงนี้ :mew6: แต่ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่สายชลครับ อยากรู้พิกัดวัดเหมือนกัน (แต่เกรงว่า ทางคุณดินคงไม่เปิดเผย) หรือถ้าคุณดินมาอ่านข้อความนี้ ผมก็อยากบอกว่า ผมอยากไปกราบหลวงพี่ เพราะผมอยากทำใจให้ได้เหมือนหลวงพี่ ยังงัยหากไม่รบกวนจนเกินไปผมขอพิกัด และชื่อวัดจะได้ใหมครับ
อย่าเลยครับ ปล่อยท่านอยู่สงบๆ ของท่านดีกว่าครับ และอีกประการหนึ่ง ผมหวงหลวงพี่ของผมครับ
-
เข้าใจครับ แล้วถ้าจะติดต่อคุณดินหละครับ 555
-
อย่าเลยครับ ปล่อยท่านอยู่สงบๆ ของท่านดีกว่าครับ และอีกประการหนึ่ง ผมหวงหลวงพี่ของผมครับ
อ่านประโยคนี้แล้ว ...........ซาบซึ้งเลยครับ
สัมผัสได้ความรัก มั่นคง ของ พี่ๆ ทั้งสองคน
ขอบคุณที่ยังติดตามกระทู้ และใส่ใจแฟนคลับทุกทุกคนนะครับ
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
แหม แอบหมั่นไส้ 'ผมหวงหลวงพี่ของผม' ถามหลวงพี่หรือยังค่ะ ว่าอยากให้หวงไหม หลวงพี่ตัดทางโลกไม่หวงพี่ดินแล้ว พี่ดินจะมาหวงได้ยังไงอ่ะ :laugh: :m20: แซวเล่นนะจ๊ะ :impress2:
-
...
และเราก็หากันจนเจอ....
ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีกกกก
แม้จะหายไปนาน อย่างน้อยพี่ชลก็ไม่จากไป
:-[ :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
-
จบได้สวยงามมากครับ ติดตามกันมาตั้งหลายปี ถ้าตอนเริ่มอ่านมีคนบอกว่าจะจบแบบนี้คงไม่มีใครเชื่อ
ก็นะ...แทบทุกตอนมีแต่การโรมรันพันตู แทบไม่ได้ห่างจากเตียงกันเลย
คิดว่าฉากจบน่าจะครองคู่กันยาวนาน ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรอะไรแบบนั้น
แต่จบแบบนี้ก็นับว่าดีแล้วครับ
ท้ายที่สุดแล้วผมขออนุญาตคิดเอาเองนะครับว่าคุณดินคงจะรัก 'สายชล'
ในแบบเดียวกับที่ 'สายชล(ในตอนนั้น)' รักคุณดินแล้ว
เพราะไม่เช่นนั้นคนที่ไม่รักกันคงไม่ดั้นด้นติดตามหามาตลอดยี่สิบปีหรอก
แต่ในเมื่อ 'สายชล' ได้กลายไปเป็น 'หลวงพี่สายชล' แล้ว
ก็หวังว่าคุณดินจะยังคงมีความรักให้หลวงพี่ต่อไป แต่ในรูปแบบที่เหมาะสมกับสถานะของทั้งสองท่าน
รู้สึกอิ่มเอมจริงๆ ครับกับเรื่องราวที่คุณดินกรุณานำมาถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้กัน
:mew2:
ถ้าผมเขียนเรื่องนี้จบตั้งแต่ก่อนเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว (2557) เรื่องก็คงจบอยู่ที่ "ตอนที่ 74 อำลา อาลัย..." แล้วละครับ เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า หลวงพี่บวชแล้ว
จนกระทั่ง ผมได้พบกับท่านอย่างไม่คาดฝันเมื่อปีที่แล้ว เรื่องถึงได้จบอย่างที่เห็นอ่ะครับ
ขอบคุณนะครับ ที่ติดตาม...
ดิน
-
แหม แอบหมั่นไส้ 'ผมหวงหลวงพี่ของผม' ถามหลวงพี่หรือยังค่ะ ว่าอยากให้หวงไหม หลวงพี่ตัดทางโลกไม่หวงพี่ดินแล้ว พี่ดินจะมาหวงได้ยังไงอ่ะ :laugh: :m20: แซวเล่นนะจ๊ะ :impress2:
ม่ายอ่ะ... ม่ายจริง... :sad4: :o12:
-
จิ้มรีบน :z13:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กิ๊วๆๆๆ คนหลงตัวเอง ไม่ยอมรับความจริง ไม่มีใครเขาหวงแล้ว ลุงดิน :jul3: ลุง เอ้ย พี่ดินนี่ต้องเป็นคนอารมณ์ดีมากๆเลยนะ นอกจากอารมณ์หื่น :hao6: จากการเขียนการตอบ ตัวจริงคงหนุ่มมากกว่าวัยแน่ๆ ชมเอาใจหน่อย ปลอบใจที่ไม่มีใครหวง :pigha2:
-
จิ้มรีบน :z13:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กิ๊วๆๆๆ คนหลงตัวเอง ไม่ยอมรับความจริง ไม่มีใครเขาหวงแล้ว ลุงดิน :jul3: ลุง เอ้ย พี่ดินนี่ต้องเป็นคนอารมณ์ดีมากๆเลยนะ นอกจากอารมณ์หื่น :hao6: จากการเขียนการตอบ ตัวจริงคงหนุ่มมากกว่าวัยแน่ๆ ชมเอาใจหน่อย ปลอบใจที่ไม่มีใครหวง :pigha2:
ใช่ซี้... พอรู้ว่าหลวงพี่ชลยังอยู่ แต่ละคน เทใจให้หลวงพี่หมดเลย ไอ้ดินเป็นหมาหัวเน่า แถมเรียกลุงอีกต่างหาก... :o12:
เฮอะ หลวงพี่แก่กว่าผมตั้งห้าปีนาคร๊าาาบบบบ พวกคุณๆ ต้องเรียกหลวงตาอ่ะป่าวววว
:m16:
-
เป็นคุณตาคุณลุง สาววายก็จิ้นได้นะพี่ดิน อิอิ
พลังมโนของแต่ละคนในนี้ชั่งล้นเหลือ :laugh5:
ตายแล้วอย่างนี้เหมือนล่วงเกินหลวงพี่ชลป่าวเนี่ย //ตบปากตัวเองรัวๆ :beat: กราบขอขมา :z3:
-
หุหุ
-
เข้ามาเก็บตกอีกรอบครับ
:mew3: :mew3:
-
ใช่ซี้... พอรู้ว่าหลวงพี่ชลยังอยู่ แต่ละคน เทใจให้หลวงพี่หมดเลย ไอ้ดินเป็นหมาหัวเน่า แถมเรียกลุงอีกต่างหาก... :o12:
เฮอะ หลวงพี่แก่กว่าผมตั้งห้าปีนาคร๊าาาบบบบ พวกคุณๆ ต้องเรียกหลวงตาอ่ะป่าวววว
:m16:
ไม่เรียกอ่ะคะ เขารักและนับถือ หลวงพี่ชล หมดใจหมดหน้าตักกับรักที่มีให้ไม่เรียกร้อง ง็องแง็งเหมือนลุงดิน เขาไม่เรียกหรอก ฝันไปเถอะ ลุงดิน :m20: ตามไปเชียร์เรื่องใหม่พร้อมคำเรียกลุงดินใหม่ด้วย อยากรู็ไปดูเอาเอง o18
-
ไม่เรียกอ่ะคะ เขารักและนับถือ หลวงพี่ชล หมดใจหมดหน้าตักกับรักที่มีให้ไม่เรียกร้อง ง็องแง็งเหมือนลุงดิน เขาไม่เรียกหรอก ฝันไปเถอะ ลุงดิน :m20: ตามไปเชียร์เรื่องใหม่พร้อมคำเรียกลุงดินใหม่ด้วย อยากรู็ไปดูเอาเอง o18
เชอะ!!!! :m16:
-
บอกตรงๆว่ารู้สึกดีมากที่ได้อ่านมีทั้งสุข ทุกข์ เศร้าปนกันไป
-
อืมมมม โอเค เอาก็เอา
ครั้งแรกที่ผมเริ่มอ่านเรื่อง คำสารภาพของเด็กขาย(รุ่นเก่า) คงประมานเกือบสองปีที่แล้ว ซึ่งนับว่านานมากหลังจากลงเสร็จ น่าจะเกือบสี่ปีได้ แวบแรกที่กดอ่านเพราะคิดว่าคงเป็นนิยายประโลมโลกธรรมดาๆ ซึ่งหลังจากอ่านจบ ผมก็ค่อนข้างโอเคนะครับ ถือว่าเป็น life experience ดี
ผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งได้มาลองอ่านเรื่องนี้ แล้วมันก็เริ่มชัด ภาพของคุณอาดิน (ผมหวังว่าเรียกอย่างนี้คงไม่ถือนะครับ 555) มันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ ทั้งจากคำพูดและการกระทำต่างๆ
ปกติแล้ว พฤติกรรมความมีเสน่ห์และพฤติกรรมป้อสาวเก่งมันก็ดูดีนะครับ แต่สำหรับผม ผมยินดีมากกว่าที่จะวิเคราะห์ถึงตัวตนที่ลึกซึ้งกว่านั้น
สิ่งที่ผมชอบสำหรับคุณอา คือ คุณอาเป็นคนไม่ย่อท้อกับอุปสรรค เป็นคนทะเยอทะยานเมื่อมีโอกาส เป็นคนที่มี determination และสัญชาตญาณของเพศผู้ล่าสูง นี่เป็นจุดเด่นของเพศชายครับ อย่างไรก็ตาม คุณอาก็คงรับรู้ว่าบางครั้งศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ เพื่อการเอาตัวรอด บางครั้งก็ต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีหรือหลักการบางประการ
ถ้าคุณอาเกิดช้ากว่านี้สักยี่สิบหรือยี่สิบห้าปี ผมคงยินดีมากที่จะได้มานั่งคุยกับคุณอา เพราะแนวคิดบางประการเราคงจะคุยกันรู้เรื่อง แต่ที่น่าสนใจคือ มันมีอยู่หนึ่งอย่างที่ผมสังเกตได้จากคุณอา และสำหรับผม มันเป็นข้อเสียที่น่าสนใจ
นั่นคือ คุณอาเป็นคนขาด trust...
Trust เป็นคำที่แปลยาก และมีความหมายลึกซึ้งสำหรับบุคคลล
Trust เป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถทำงานได้โดยที่ไม่มีความเครียดสะสม
Trust เป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่ต้องวิตกกังวลกับอนาคตหรือความไม่แน่นอนของสภาพจิตใจมนุษย์
และ Trust เป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถ 'พักพิง' คนอื่นได้อย่างแท้จริง
การขาด trust ของคุณอา ทำให้เกิดพฤติกรรมหลายอย่าง แต่เช่นเดียวกัน พฤติกรรมหลายอย่างของคุณอา ก็ทำให้คุณอาเป็นคนขาด trust ยกตัวอย่างเช่น ความเจ้าชู้ของคุณอา เป็นสิ่งที่ทำให้คุณอากลายเป็นคนที่ไม่ trust คน และเช่นเดียวกัน การไม่ trust คนของคุณอา ก็ทำให้คุณอาไม่กล้าที่จะฟันธงความรู้สึกที่มีกับใคร
Trust ในที่นี้ ผมขยายเป้าหมายมากกว่าครอบครัวนะครับ โดยปกติ มนุษย์เรา ถ้าเป็นคนทั่วๆไป มักจะมีความรักและเชื่อใจในสถาบันครอบครัวมากอยู่แล้ว ยิ่งเป็นคุณดิน เท่าที่ผมสังเกต trust ของคุณทุ่มลงไปที่ครอบครัวจนหมด ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ดีครับ แต่เรากำลังพูดกันถึงเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั้น
คุณอาเป็นคนไตร่ตรองมากอยู่แล้วก่อนที่จะทำอะไรสักอย่าง คุณอาเขียนเรื่องออกมาได้ แต่จะโพสแค่ไหนหรือเท่าไหร่นั่นอีกเรื่อง คุณอาสามารถมีเซ็กซ์ดีๆได้ แต่จะรักหรือมีความรู้สึกหรือไม่นั่นอีกเรื่อง คุณอาตอบคำถามได้ แต่จะสร้าง secure parameter รอบตัวเองแค่ไหน นั่นก็อีกเรื่อง
นี่เป็นพฤติกรรมการปกป้องตัวเองอย่างง่ายๆที่มนุษย์ทุกคนมักทำบนโลกออนไลน์ มันไม่ใช่เรื่องผิด และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เสียหายอะไร แต่คุณอาคงทราบดีว่าเรากำลังพูดถึงเรื่องที่ลึกซึ้งกันไปมากกว่านั้น
ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่สามารถหา trust ให้ใคร ตราบนั้นมนุษย์จะไม่มีวันเติมเต็ม นี่เป็นวาทกรรมของเช็กสเปียร์ (แต่เช็กสเปียร์ก็สะท้อนไว้ด้วยเช่นกันว่า trust ที่ไร้สาระเกินไปจะจบลงดั่งยาพิษ เฉกเช่นโรมิโอและจูเลียต)
ตามหลักความต้องการของมาสโลว์ ผมคิดว่าคุณอาขึ้นไปถึงสิ่งขั้นที่เรียกว่า Self-Esteem ซึ่งมันเป็นสิ่งที่คุณอาภาคภูมิใจอยู่แล้ว แต่คำถามของผมคือ ถ้าแท้จริงแล้วตอนนี้มีบางสิ่งที่คุณอาขาดหายไปอยู่ คุณอาจะสร้างมันขึ้นมาเติมเต็มได้อย่างไร เพราะตามหลักของมาสโลว์ Self-Esteem ไม่ใช่ขั้นสูงสุดของความต้องการของมนุษย์นะครับ
มันมีสิ่งที่สูงกว่านั้น สิ่งที่ดีงามและมนุษย์ปรารถนาจะค้นหา สิ่งนั้นคือ Self-Actualization ครับ
-
เพิ่งได้มาอ่าน ตอนจบ ครับ
ขอบคุณ คุณดิน มากๆ ครับ
ผมชอบเรื่องนี้มาก ขอบคุณ ครับ ^ ^
-
เหะๆ จบสักทีนะคะคุณดิน
ก่อนอื่นเลยขอแสดงความดีใจด้วยจริงๆค่ะ ที่เข็นเรื่องนี้จนจบ
แต่จริงๆมันอาจจะเป็นพรหมลิขิตหรืออะไรบางอย่างก็ได้นะคะที่ทำให้เรื่องนี้ใชัเวลาถึง5 ปีในการเขียน
เพราะมันทำให้คุณดินกะหลวงพี่ชลได้เจอก้นอีกครั้ง
และนั้นทำให้ตอนจบของเรื่องนี้สมบูรณ์แบบมากๆเลยค่ะ
ยินดีที่ทั้งคู่ได้เจอกันอีก แม้จะไม่ได้ครองคู่กัน
แต่ความรักที่แท้จริงนั้น ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันแต่ก็รับรู้ได้ว่ามีอยู่ตรงนั้น
Our love is like the wind, I can't see it but I can feel it ...
-
สาธุกับหลวงพี่ชลด้วยนะคะ ติดตามมาตลอด
-
:o8 :o8:
เพิ่งอ่านตอนที่พี่ชลงอนจบ
อ้ายชลงอนน่าร๊ากกกอ่ะ
-
เพิ่งอ่านตอนที่ 18 จบ
ขำพี่ชลเวลาหื่น 55555
เวลาอายก็น่าร๊ากกกกกกก
:hao7: :hao7:
-
เพิ่งได้มีโอกาส อ่านเรื่องของคุณดินตั้งแต่ภาคแรก
อาจจะช้าไป ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อ่านยิงยาวรวดเดียวจนจบเลยค่ะ
ดีใจกับคุณดินด้วยค่ะที่ได้พบกับหลวงพี่สายชลแล้ว
ตอนนี้ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี
ได้แต่น้ำตาคลออยู่หน้าคอม
ขอบคุณมากค่ะที่เขียนเรื่องราวของคุณดิน
และขออนุโมทนาบุญหลวงพี่สายชลด้วยค่ะ
-
คือตอนแรกเลย ได้มีโอกาสเข้ามาเปิดดูเรื่องนี้ก่อน แต่พอเห็นว่ามีภาคแรกเลยตามไปอ่านก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่านเรื่องนี้
ระหว่างอ่านไปก็กรี๊ดกร๊าดพี่ชลไป เพราะพี่ชลน่ารักมากกก
ส่วนพี่ดิน ไม่ว่าจะอ่านภาคที่แล้วหรือภาคนี้ก็ยังรู้สึกหมั่นไส้อยู่ดีอ่ะ 555
พอได้อ่านตอนที่พี่ชลล้างเท้าให้ตอนที่พี่ดินบวช บอกเลยว่าน้ำตาซึม
จนกระทั่งมาถึงตอนสุดท้ายนี้... อ่านไปแล้วร้องไห้เลย
เพราะพี่ชลเจียมตัวมาตลอด แอบมองพี่ดินอยู่ห่างๆ
แต่ก็ยังมีโมเมนต์ให้เราได้ยิ้มตอนที่เหมือนพี่ดินจะแซวๆ หลวงพี่ชลเรื่องลูกสะใภ้อ่ะค่ะ
ฉากนั้นน่ารักมากๆ เลย ^^ และก็ชอบตอนที่พี่ดินบอกว่า 'หวงหลวงพี่ชล' อ่ะค่ะ น่าร้ากกก (ยอมชมพี่ดินก็ได้อ่ะ 55)
แม้จะไม่ได้คู่กันอย่างที่เราๆ หลายคนหวัง แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องราวที่ดีและซาบซึ้งมากๆ เลยนะคะ ^^
ปล.ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆ เหล่านี้มาเขียนให้พวกเราได้อ่านกันนะคะ ได้เห็นมุมมองของผู้ชาย รวมถึงการใช้ชีวิตเยอะแยะเลย
ปล2.ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ชลด้วนะคะ
-
สวัสดีครับ ลุงดิน
ขอโทษนะครับที่ต้องเรียกว่าลุง เพราะผมลองมาคิดดูแล้ว อายุของผมกับลูกดินก็ห่างกัน 2 รอบนิดๆเลย คงจะไม่เหมาะนักถ้าผมจะใช้คำอื่น อิอิ ผมตามอ่านเรื่องของลุงดินจากภาคแรกมาครับ จนอ่านต่อเนื่องมาถึงฝาก 2 นี้ ใช้เวลาอ่าน 1 สัปดาห์หน่อยๆ บอกตรงๆว่าติดหนึบเลยครับ อยากรู้เรื่องราวหลายๆอย่าง อยากรู้ตอนต่อไป ผมไม่ได้คาดหวังมากเลยครับ เพราะดูวันที่ที่ลุงดินโพสตั้งแต่ภาคแรก มันก็หลายปีแล้ว คิดว่าตามอ่านไปเรื่อยๆให้มันจบๆเหมือนหนังสือที่ผมเคยอ่าน แต่ความตื่นเต้นมันก็เข้ามาในใจผมเรื่อยๆเลยครับ เมื่อวันที่ลุงดินโพสลง มาใกล้เข้ามาหาผมมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนผมค่อยๆเดินตามขนมปังที่ลุงดิน โปรยไว้ตามทาง จนมันใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา ผมอ่านจนจบภาคแรก ยอมรับว่าผิดหวัง และเศร้ามากครับ ผมคิดว่า เวลาของคนที่รอ มักจะยาวนานกว่าคนที่ปล่อยให้รอเสมอ แต่ในเรื่องนี้ผมว่า ทั้งลุงดิน และ หลวงลุงชล ก็คงผ่านเวลาเหล่านั้นมาด้วยกันทั้งสิ้น อ่านไปหลายๆตอน ก็ต้องยอมรับเลยครับว่าโกรธลุงดินในหลายๆเรื่อง เห็นใจหลวงลุงชลมากๆด้วย น้ำตาซึมในความรักของลุงทั้งสองก็หลายครั้งอยู่ ทั้งอาทิตย์อ่านจนเรื่องมันวนอยู่ในหัว ถึงขนาดเดินไปที่ไหน รึทำอะไร ก็คิดแทนลุงดินตลอดว่า จะได้เจอกันรึยัง ? แล้วลุงดินยังตามหาอยู่รึเปล่า ?ก็อาศัยเวลาว่างๆนั่งอ่าน จนความตื่นเต้นมันใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ วันที่ พ.ศ. มันใกล้กับเวลาที่ผมอ่านเข้ามาเรื่อยๆ ผมงี้ลุ้นสุดๆเลยครับ แต่ก็พอรู้ว่าลุงดินยังตามหาหลวงลุงชลไม่เจอจากภาคแรก ก็อ่านมาแบบทำใจในระดับหนึ่งแล้ว แต่สุดจะดีใจเลยครับ ที่ลุงดินมาอัพเดตตอนล่าสุดที่ลุงดินได้พบกับหลวงลุงชล น้ำตาซึมจนไหลเลยครับตอนนั้น ดีใจ และตื่นตันที่ความรักของทั้งคู่ยังอยู่ ผมมองว่าความรักของลุงทั้งสอง ณ ตอนนี้ มันบริสุทธิ์มากๆเลยครับ ถึงตอนนี้ผมอ่านจบทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยอมรับตรงๆว่าใจหาย รู้สึกผูกพันธ์อย่างประหลาด อยากรู้เรื่องของลุงดินต่อไป ยังไงผมคงขอให้ลุงดิน กับหลวงลุงชล รักษาสุขภาพดีๆนะครับ เป็นบุญกุศลมากเลยครับที่ลุงทั้งสองได้ทำให้เด็กคนนึงอย่างผม มองโลกได้กว้างขึ้นจากเดิม มองความรักในอีกมุมที่ผมก็ไม่เคยมองเห็น มันเยี่ยมมากเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆ ผมยังอยากติดตามชีวิตของลุงดิน อยู่นะครับ ไม่แน่ใจว่าผมจะติดต่อผ่านทางไหนได้บ้าง เพราะนี่ก็เพิ่งสมัครเพื่อมาเม้นให้ลุงดินโดยเฉพาะเลยครับ ยังไงก็เอ็นดูผมเป็นหลานซักคนนะครับ :impress2: :impress2:
ขอบคุณจริงๆครับ
เด็กชายตัวน้อยๆ o13
-
สวัสดีค่ะ อ่านมาราธอนภาคแรกยันภาคนี้ตั้งแต่เมื่อคืน จบวันนี้เช้าพอดีค่ะ พึ่งได้เข้ามาเม้นค่ะ
ภาคแรกก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่มาปวดใจแทนตอนภาคนี้เลยค่ะ
ชีวิตจริงๆของคนเรามันก็ไม่ได้สวยงามเหมือนในนิยายหลายๆเรื่อง
ยิ่งภาคนี้มันก้ดูออกถึงความแตกต่างของคนสองคนค่ะ ที่บางครั้งไม่ใ่ช่สถานะ ฐานะ หรืออะไรก็ตามเป็นตัวแบ่งแยก
แต่เป็นเพราะมุมมองการใช้ชีวิและความคิดที่มันค่อยๆต่างกัน ทำให้แยกคนสองคนออกจากกัน
เหมือนกับชีวิตจริงของคนเราที่บางครั้ง เพื่อน ญาติพี่น้อง หรือ แฟน ห่างกันทังๆที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมาย
แต่มันจะมีสิ่หนึ่งที่บอกไม่ถูกว่า ทำให้คนสองคนห่างกันไปเรื่อยๆในความรู้สึกค่ะ
คุณดินยังโชคดีที่สุดท้าย คนที่ตามหา เราก็เจอ แม้จะเจอในสถานะที่แตกต่างกันมากขนาดนี้ก็ตาม
ในขณะที่อาจจะมีอีกหลายคนไม่มีโอกาสเจออีกเลย แม้จะอยากเจอสักครั้ง บอกลาสักครั้ง ก็ไม่มีโอกาส
เราชอบคุณชลนะคะ ความรู้สึกที่มั่นคงของคุณชล มันออกมาตลอดเวลาที่คุณดินเล่าค่ะ
เราคิดว่าตลิดเวลาที่คุณชลทำงาน เขามีโอกาสที่จะมีคนเลี้ยง หรือมีโอกาสตามงานที่ทำในขณะนั้น
ในสมัยนั้นโอกาสคนไม่เหมือนกัน ยิ่งคนจบไม่สูง เด็กต่างจังหวัด มันยิ่งแทบจะไม่มี
เราคิดว่าคุณชลคงมีโอกาสแต่เลือกที่จะซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง เราว่าคุณชลคงใช้ความอดทน
และต้องเช้มแข็งมากๆๆๆ ที่จะออกมาจากตรงนั้น แต่ก็ออกมาได้
เราไม่รู้ว่าคุณชลทำงานมากี่ปี
เพราะงานพวกนี้ เจอแสงสี และอะไรหลายๆอย่าง คนที่ยิ่งอยู่นาน ถลำลึก ยิ่งออกมายาก
เรื่องของคุณดินและคุณชล จะเป็นอีกเรื่องที่เราจะจดจำ ความรู้สึกรักของคุณชล คุณดินสัมผัสได้
และยังจำได้ มันส่งผ่านตัวหนังสือมาให้คนอ่านได้รับรู้ค่ะ เคืองคุณดินแต่ก็พอจะเข้าใจ ว่าทำไมถึงปิดกั้นความรู้สึกของตัวเอง
สังคมแต่ละยุค ครอบครัวของแต่ละคน ไม่เหมือนกัน แม้แต่สมัยนี้บางครอบครัวก็ไม่ยอมรับ
ปล
เราเคยทำงานพวกนั่งดริ้งสมัยเรียนไม่เคยออฟค่ะ ทำสมัยเรียนหาเงินเรียนเอง ทำหลายอย่างค่ะ
ตั้งแต่เสริฟยันมาร์กี้ นั่งดริ้ง แต่ไม่ออฟ พอเรียนตรีเลือกที่จะทำงานพิเศษกลางวันค่ะ
กว่าจะออกมาได้นั้น ต้องฝืนตัวเองอยู่นาน
ยิ่งเพื่อนร่วมงานที่ทำมาหลายปี ยิ่งมองไม่เห็นเลยว่าอนาคตเค้าจะออกมาจากตรงไหนยังไง
เข้าใจอาชีพของคนที่ทำงานกลางคืนเลยค่ะ อ่านภาคแรกนี่มโนชัดแจ๋วเลย
ขอบคุณคุณดินที่เอาประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง สารภาพว่า อ่านภาคแรกเจอฉากxxไปก็ข้ามบ้าง
ยุคสมัยเปลี่ยน สังคมเปิดกว้าง แต่จิตสำนึกคนยังไม่ไปไหน
สมัยก่อนหรือสมัยที่เราทำเมื่อ12-13ปีที่แล้ว คนที่เค้าลำบาก และไม่มีทางเลือกยังมีนะคะ
แต่สมัยนี้เด็กสมัยนี้เลือกงานสบายไว้ก่อนก็เยอะ อดีตทีผ่านมาของคุณดินอาจจะเป็นสิ่งที่กระทบกับความรู้สึก
เราคิดว่าในจุดนี้อยากให้น้องๆหลานๆที่ทำเพราะความอยากสบายได้จดจำเอาไว้
ถ้ามีทางเลือกก็เลือกสิ่งที่เราจะไม่กลับมานั่งรู้สึกไม่ดี ดีกว่านะคะ
แต่สำหรับเรา เราเลือกไม่ออฟนั่นทำให้ เรารู้สึกภูมิใจที่เราเรียนจบมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองค่ะ
ทุกครั้งที่มองย้อนไป มันมีความน้อยใจในโชคชะตา แต่มันก็เป็นอดีตที่มีค่าที่เรานึกถึงเราก็ยิ้มเสมอ
ณ ปัจจุบันเราเป็นแม่บ้านค่ะ แม่บ้านที่อ่านนิยาย การ์ตูน ดูการ์ตูน เหมือนเด็กเลย มีทำงานก๊อกแก๊กไปเรื่อย
เป็นรุ่นน้องคุณดินคงไม่ถึง20ปี เราจบปริญญาโทในประเทศ มีครอบครัวเล็กๆ เราโชคดีอย่างนึงค่ะ
คนที่อยู่เคียงข้างเราในวันนี้ คือคนที่รับรู้ถึงตัวตนเรา และยอมรับเราไม่ว่าอดีตเราจะเป็นแบบไหน
อ่านการ์ตูนเกย์ นิยายเกย์ เค้าไม่ว่านะคะ ดีตรงนี้แหละค่ะ
-
เพิ่งอ่านจบ
โมทนาสาธุ กับ หลวงพี่ชล ด้วยนะคะ และ ดีใจด้วยที่พี่ดิน เจอ หลวงพี่ชล แล้ว
น้ำตาไหล และ ซาบซึ้ง กับคำบอกรัก และ การกระทำของ พี่ชล ที่มีให้กับดิน ทุกครั้ง รักไม่มีเงื่อนไขจริงๆ
และ ร้องไห้หนักมาก เมื่อตอนสุดท้าย ที่เจอหลวงพี่แล้ว
หลวงพี่ชล เป็นคนที่เข้มแข็งมากจริงๆ
-
สวัสดีคับพี่ดินก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความดีใจกับพี่ดินที่ได้พบกับพี่ชลอีกครั้งนะคับ.. ผมติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินมาตั่งแต่ภาคแรกจนถึงภาคดินกับชลจนจบเเต่ไม่เคยได้เขียนข้อความถึงพี่ดินเลยคับเรื่องของพี่ดินสนุกมากคับมีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกบางครั้งผมอ่านแล้วยิ้ม บางครั้งเศร้า มีเสียน้ำตาบ้าง ผมอ่านจนรู้สึกผูกพันทั้งกับพี่ดินและหลวงพี่ชลเหมือนกับว่ารู้จักกับพี่ทั้ง 2 คนมาเป็นเวลานาน.. ผมรู้สึกนับถือในความทะเยอทะยานจนได้ดีของพี่ดินเป็นที่สุดคับผิดกับชีวิตของผม.. ผมเกิดมาพ่อแม่ให้ทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนึงครวจะได้รับแม่ของผมสนับสนุนทุกอย่างด้านการศึกษาทั้งๆ ที่ครอบครัวของเราก้อไม่ได้รวยอะไรคับแม่พ่อผมเสียตั่งแต่ผมยังเด็กแม่ก้อเป็นแร่ข้าราชการธรรมดาแต่แม่ก้อให้ผมทุกอย่างซัมเมอร์ก้อได้ไปต่างประเทศ.. เข้ามหาวิทยาลัยก้อมีรถให้ขับไปเรียนแต่ผมกลับไม่รักดีเรียนไม่จบไม่สนฝจจะเรียนทำให้แม่ต้องเสียใจหลายครั้งกว่าจะคิดได้ก้อสายเกินไปไม่มีโอกาสได้กราบเท้าขอโทษแม่แล้วคับ.. ผิดกับพี่ดินที่ตะเกียกตะกายจนได้ดีได้ดูแลแม่ผมนับถือพี่จริงๆ คับชีวิตของผมตอนนี้คงเหลือเวลาอีกไม่นานผมดีใจที่ได้อ่านเรื่องของพี่จนจบก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อ่าน.. ผมขอบคุณพี่ดินใากคับที่เรื่องของพี่ทำให้ผมคิดสำนึกผิดได้ถึงไม่มีโอกาสจะได้แก้ไขแล้วก้อตาม.. อบคุณพี่ดินมากจริงๆ คับ รักและนับถือพี่ดินมากคับ
-
ก่อนอื่นหนูต้องขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่สายชลด้วยนะคะ
หนูเชื่อว่าหลวงพี่ท่านได้เลือกทางที่ดีและเหมาะสมที่สุดให้ตัวท่านเองแล้ว
เรื่องราวในชีวิตจริงไม่อาจจะจบที่คนสองคนจะต้องได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
คงจะมีแต่ความปราถนาดีที่พี่ทั้งสองมีให้กันและกันอย่างเต็มเปี่ยม
หนูต้องขอบคุณพี่ดินที่เขียนเรื่องราวทั้งหมดให้อ่านนะคะ
มันสอนหนูและทำให้หนูได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมากมายในการดำเนินชีวิต
ขอบคุณจริงๆค่ะ และก็ขอให้พี่ดินมีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขกับชีวิตในทุกๆวันนะคะ
-
สวัสดีคับพี่ดินก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความดีใจกับพี่ดินที่ได้พบกับพี่ชลอีกครั้งนะคับ.. ผมติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินมาตั่งแต่ภาคแรกจนถึงภาคดินกับชลจนจบเเต่ไม่เคยได้เขียนข้อความถึงพี่ดินเลยคับเรื่องของพี่ดินสนุกมากคับมีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกบางครั้งผมอ่านแล้วยิ้ม บางครั้งเศร้า มีเสียน้ำตาบ้าง ผมอ่านจนรู้สึกผูกพันทั้งกับพี่ดินและหลวงพี่ชลเหมือนกับว่ารู้จักกับพี่ทั้ง 2 คนมาเป็นเวลานาน.. ผมรู้สึกนับถือในความทะเยอทะยานจนได้ดีของพี่ดินเป็นที่สุดคับผิดกับชีวิตของผม.. ผมเกิดมาพ่อแม่ให้ทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนึงครวจะได้รับแม่ของผมสนับสนุนทุกอย่างด้านการศึกษาทั้งๆ ที่ครอบครัวของเราก้อไม่ได้รวยอะไรคับแม่พ่อผมเสียตั่งแต่ผมยังเด็กแม่ก้อเป็นแร่ข้าราชการธรรมดาแต่แม่ก้อให้ผมทุกอย่างซัมเมอร์ก้อได้ไปต่างประเทศ.. เข้ามหาวิทยาลัยก้อมีรถให้ขับไปเรียนแต่ผมกลับไม่รักดีเรียนไม่จบไม่สนฝจจะเรียนทำให้แม่ต้องเสียใจหลายครั้งกว่าจะคิดได้ก้อสายเกินไปไม่มีโอกาสได้กราบเท้าขอโทษแม่แล้วคับ.. ผิดกับพี่ดินที่ตะเกียกตะกายจนได้ดีได้ดูแลแม่ผมนับถือพี่จริงๆ คับชีวิตของผมตอนนี้คงเหลือเวลาอีกไม่นานผมดีใจที่ได้อ่านเรื่องของพี่จนจบก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อ่าน.. ผมขอบคุณพี่ดินใากคับที่เรื่องของพี่ทำให้ผมคิดสำนึกผิดได้ถึงไม่มีโอกาสจะได้แก้ไขแล้วก้อตาม.. อบคุณพี่ดินมากจริงๆ คับ รักและนับถือพี่ดินมากคับ
น้อง Bonz ครับ
ทำไมท้อแท้อย่างนั้นละครับ ชีวิตคนเรามันไม่ง่าย เต็มไปด้วยการแข่งขัน ตั้งแต่เรายังไม่เกิดเลยนะครับ
เป็นไปได้ น้องส่ง PM มาหาพี่ได้ไหมครับ หลังจากนั้นเราจะได้คุยกัน
สู้ๆ นะครับ
ดิน
-
สวัสดีคับพี่ดินก่อนอื่นผมต้องขอแสดงความดีใจกับพี่ดินที่ได้พบกับพี่ชลอีกครั้งนะคับ.. ผมติดตามอ่านเรื่องของพี่ดินมาตั่งแต่ภาคแรกจนถึงภาคดินกับชลจนจบเเต่ไม่เคยได้เขียนข้อความถึงพี่ดินเลยคับเรื่องของพี่ดินสนุกมากคับมีครบทุกอารมณ์ความรู้สึกบางครั้งผมอ่านแล้วยิ้ม บางครั้งเศร้า มีเสียน้ำตาบ้าง ผมอ่านจนรู้สึกผูกพันทั้งกับพี่ดินและหลวงพี่ชลเหมือนกับว่ารู้จักกับพี่ทั้ง 2 คนมาเป็นเวลานาน.. ผมรู้สึกนับถือในความทะเยอทะยานจนได้ดีของพี่ดินเป็นที่สุดคับผิดกับชีวิตของผม.. ผมเกิดมาพ่อแม่ให้ทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนึงครวจะได้รับแม่ของผมสนับสนุนทุกอย่างด้านการศึกษาทั้งๆ ที่ครอบครัวของเราก้อไม่ได้รวยอะไรคับแม่พ่อผมเสียตั่งแต่ผมยังเด็กแม่ก้อเป็นแร่ข้าราชการธรรมดาแต่แม่ก้อให้ผมทุกอย่างซัมเมอร์ก้อได้ไปต่างประเทศ.. เข้ามหาวิทยาลัยก้อมีรถให้ขับไปเรียนแต่ผมกลับไม่รักดีเรียนไม่จบไม่สนฝจจะเรียนทำให้แม่ต้องเสียใจหลายครั้งกว่าจะคิดได้ก้อสายเกินไปไม่มีโอกาสได้กราบเท้าขอโทษแม่แล้วคับ.. ผิดกับพี่ดินที่ตะเกียกตะกายจนได้ดีได้ดูแลแม่ผมนับถือพี่จริงๆ คับชีวิตของผมตอนนี้คงเหลือเวลาอีกไม่นานผมดีใจที่ได้อ่านเรื่องของพี่จนจบก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาสได้อ่าน.. ผมขอบคุณพี่ดินใากคับที่เรื่องของพี่ทำให้ผมคิดสำนึกผิดได้ถึงไม่มีโอกาสจะได้แก้ไขแล้วก้อตาม.. อบคุณพี่ดินมากจริงๆ คับ รักและนับถือพี่ดินมากคับ
น้อง Bonz ครับ
ทำไมท้อแท้อย่างนั้นละครับ ชีวิตคนเรามันไม่ง่าย เต็มไปด้วยการแข่งขัน ตั้งแต่เรายังไม่เกิดเลยนะครับ
เป็นไปได้ น้องส่ง PM มาหาพี่ได้ไหมครับ หลังจากนั้นเราจะได้คุยกัน
สู้ๆ นะครับ
ดิน
สวัสดีครับพี่ดินผมได้ส่ง PM ถึงพี่แล้วนะครับ
บอล
-
สวัสดีครับ ลุงดิน
ขอโทษนะครับที่ต้องเรียกว่าลุง เพราะผมลองมาคิดดูแล้ว อายุของผมกับลูกดินก็ห่างกัน 2 รอบนิดๆเลย คงจะไม่เหมาะนักถ้าผมจะใช้คำอื่น อิอิ ผมตามอ่านเรื่องของลุงดินจากภาคแรกมาครับ จนอ่านต่อเนื่องมาถึงฝาก 2 นี้ ใช้เวลาอ่าน 1 สัปดาห์หน่อยๆ บอกตรงๆว่าติดหนึบเลยครับ อยากรู้เรื่องราวหลายๆอย่าง อยากรู้ตอนต่อไป ผมไม่ได้คาดหวังมากเลยครับ เพราะดูวันที่ที่ลุงดินโพสตั้งแต่ภาคแรก มันก็หลายปีแล้ว คิดว่าตามอ่านไปเรื่อยๆให้มันจบๆเหมือนหนังสือที่ผมเคยอ่าน แต่ความตื่นเต้นมันก็เข้ามาในใจผมเรื่อยๆเลยครับ เมื่อวันที่ลุงดินโพสลง มาใกล้เข้ามาหาผมมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนผมค่อยๆเดินตามขนมปังที่ลุงดิน โปรยไว้ตามทาง จนมันใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา ผมอ่านจนจบภาคแรก ยอมรับว่าผิดหวัง และเศร้ามากครับ ผมคิดว่า เวลาของคนที่รอ มักจะยาวนานกว่าคนที่ปล่อยให้รอเสมอ แต่ในเรื่องนี้ผมว่า ทั้งลุงดิน และ หลวงลุงชล ก็คงผ่านเวลาเหล่านั้นมาด้วยกันทั้งสิ้น อ่านไปหลายๆตอน ก็ต้องยอมรับเลยครับว่าโกรธลุงดินในหลายๆเรื่อง เห็นใจหลวงลุงชลมากๆด้วย น้ำตาซึมในความรักของลุงทั้งสองก็หลายครั้งอยู่ ทั้งอาทิตย์อ่านจนเรื่องมันวนอยู่ในหัว ถึงขนาดเดินไปที่ไหน รึทำอะไร ก็คิดแทนลุงดินตลอดว่า จะได้เจอกันรึยัง ? แล้วลุงดินยังตามหาอยู่รึเปล่า ?ก็อาศัยเวลาว่างๆนั่งอ่าน จนความตื่นเต้นมันใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ วันที่ พ.ศ. มันใกล้กับเวลาที่ผมอ่านเข้ามาเรื่อยๆ ผมงี้ลุ้นสุดๆเลยครับ แต่ก็พอรู้ว่าลุงดินยังตามหาหลวงลุงชลไม่เจอจากภาคแรก ก็อ่านมาแบบทำใจในระดับหนึ่งแล้ว แต่สุดจะดีใจเลยครับ ที่ลุงดินมาอัพเดตตอนล่าสุดที่ลุงดินได้พบกับหลวงลุงชล น้ำตาซึมจนไหลเลยครับตอนนั้น ดีใจ และตื่นตันที่ความรักของทั้งคู่ยังอยู่ ผมมองว่าความรักของลุงทั้งสอง ณ ตอนนี้ มันบริสุทธิ์มากๆเลยครับ ถึงตอนนี้ผมอ่านจบทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยอมรับตรงๆว่าใจหาย รู้สึกผูกพันธ์อย่างประหลาด อยากรู้เรื่องของลุงดินต่อไป ยังไงผมคงขอให้ลุงดิน กับหลวงลุงชล รักษาสุขภาพดีๆนะครับ เป็นบุญกุศลมากเลยครับที่ลุงทั้งสองได้ทำให้เด็กคนนึงอย่างผม มองโลกได้กว้างขึ้นจากเดิม มองความรักในอีกมุมที่ผมก็ไม่เคยมองเห็น มันเยี่ยมมากเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณจริงๆ ผมยังอยากติดตามชีวิตของลุงดิน อยู่นะครับ ไม่แน่ใจว่าผมจะติดต่อผ่านทางไหนได้บ้าง เพราะนี่ก็เพิ่งสมัครเพื่อมาเม้นให้ลุงดินโดยเฉพาะเลยครับ ยังไงก็เอ็นดูผมเป็นหลานซักคนนะครับ :impress2: :impress2:
ขอบคุณจริงๆครับ
เด็กชายตัวน้อยๆ o13
จบเรื่อง จากพี่ดิน กลายเป็นลุงดินไปซะนี่
เอา ลุงก็ลุง ว่าแต่ว่า ไอ้ที่บอกเด็กผู้ชายตัวน้อยๆ มันน้อยจริงป่าว 5555
ส่ง PM มาคุยกันได้ครับ
ดิน
-
อ่านภาคแรกไปตอนพี่ดินเป็นเด็กขายก็ซึ้งนํ้าตาแตกอยู่แล้ว มาอ่านตอนสวีทกับพี่ชลก็ซึ้งเขาไปอีก ทำไมชีวิตของพี่ดินมันช่างinspirational เช่นนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่อ่านแล้วได้แต่เซ็กซ์ถึงแม้มันจะมีอยู่ตลอดในทุกๆตอน แต่มันสอนอะไรในชีวิตหลายๆอย่าง ทั้งวิถีทางคิดของพี่ดิน และการใช้ชีวิตกับผู้คนมากมายที่ต้องเจอ อ่านแล้วประทับใจจริงๆ ส่วนพี่ชลทั้งสงสารและชื่นชมพี่ชลมากๆๆๆๆๆ คนแบบนี้ไม่รู้จะมีบนโลกอยู่ซะกี่คน คนที่รักและหวังดีกับเราจริงๆ โดยไม่หวังผลตอบแทนเลย มันช่างเป็นรักแท้ดั่งในนิยาม แอบเศร้าที่พี่สองคนไม่ได้ลงเอยกัน ถ้าพี่ดินรักพี่ชลในแบบที่พี่ชลรักพี่ดินก็คงดี แต่เข้าใจว่าความรักเป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ อย่างน้อยถึงจะไม่ได้ลงเอยกันแบบคนรักแต่ก็ยังมีความรู้สึกที่ดีให้กันตลอดเวลา อ่านเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกอิ่มเอมจริงๆ รักพี่ดินน่าค้า จะติดตามตลอดไปเลย :mew4:
-
อ่านภาคแรกจบไปเมื่อวาน วันนี้ก็ตามมาอ่านภาคนี้จนจบ
ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับลุงดินด้วยที่ได้พบกับหลวงลุงชลอีกครั้ง
ถึงตอนนี้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันในฐานะคนรัก แต่หนูคิดว่าความรักและความห่วงใยของลุงดินและหลวงพี่ชลยังคงส่งถึงกันเสมอ
ตั้งแต่ภาคแรกจนภาคนี้ หนูรู้สึกชื่นชมในตัวหลวงลุงชลมาก
ความรักที่มอบให้กับลุงดินนั้นดูบริสุทธิ์และเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกที่หวังดีเสมอมา แม้สุดท้ายจะไม่ได้สมหวังดังใจปรารถนาก็ตาม แม้จะผิดหวังและเสียใจเพราะลุงดินมามาก แต่ในความเศร้าเสียใจนั้นก็ยังมีความสุขปะปนอยู่ หนูเชื่อว่าถ้าหลวงลุงชลย้อนเวลากลับไปได้ก็คงจะขอรักลุงดินเหมือนเดิม
และตั้งแต่ภาคแรกจนถึงภาคนี้ ความหมั่นไส้ในตัวลุงดินก็ยังคงไม่จางหายไปไหน แต่หนูก็ไม่ได้เกลียดลุงนะคะ
เพราะรู้ว่าคนเราทุกคนล้วนมีนิสัยและมุมมองที่แตกต่างกัน แต่นับถือในความพยายามของลุงมากค่ะ
และตอนนี้ลุงก็ประสบตวามเร็จในหน้าที่การงานดังที่หวังเอาไว้แล้ว แถมอายุก็เยอะแล้ว
อยากให้ลุงดินดูแลสุขภาพตัวเองดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอและขอติดตามเรื่องเล่าที่เหลือต่อไป
เพราะเรื่องเล่าของลุงดินให้ข้อคิดดีๆในหลายๆเรื่องมาก สามารสร้างแรงฮึดในหนูได้ดีเลยทีเดียว
สุดท้ายก็ขอให้ลุงดินและหลวงลุงชลมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงและมีความสุขมากๆ
ด้วยรักและห่วงใยจากคนอ่านคนตัวน้อยๆค่ะ :L2:
-
สวัสดีครับ
ไม่รู้คนอ่านของผมคิดถึงหลวงพี่ชลกันบ้างหรือเปล่า... วันนี้ผมเอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างผมที่เป็นฆราวาส กับ หลวงพี่ชล มาเล่าให้ฟังครับ
.......................................................................
ตอนพิเศษ: หลวงพี่ชล
เลิกงานวันหนึ่ง จู่ๆ ผมก็คิดถึงหลวงพี่ชลขึ้นมา จึงคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์ที่บันทึกไว้แล้วกดโทรออก
“เจริญพร โยม” เสียงหลวงพี่กล่าวสวัสดีมาในสาย
“นมัสการครับ หลวงพี่”
“วันนี้เป็นอะไร จู่ๆ โทรมา” หลวงพี่ถามอย่างแปลกใจ
“ก็ ไม่มีอะไรครับ นึกถึงขึ้นมา แล้วก็ไม่ได้โทรมาหานานแล้ว” ผมบอก “หลวงพี่สบายดีนะครับ”
“อือม... ก็ สบายดี ตอนนี้ไม่เจ็บไม่ไข้” หลวงพี่ตอบกลับมาเสียงเนิบๆ แต่ผมฟังแล้วสะดุดเหมือนมีอะไรอยู่ในคำพูดของหลวงพี่
“หมายความว่ายังไงครับ ตอนนี้ไม่เจ็บไม่ไข้ แล้วก่อนหน้านี้...”
“ก็...” หลวงพี่นิ่งไป เหมือนกำลังหาคำพูด
“หลวงพี่ครับ เป็นพระ โกหกมันผิดศีล พูดไม่ตรงก็ผิดธรรมนะครับ” ผมดักคออย่างรู้ทัน “ก่อนหน้านี้เป็นอะไรครับ”
“ก็ เพิ่งไปตัดไหมที่โรงพยาบาลน่ะ... สัปดาห์ที่เล้วไฟมันดับ เดินๆ ชนบานไม้ที่เค้าพิงไว้หมิ่นๆ ล้มมาโดนหางคิ้ว แตกไปหน่อยนึง ไปเย็บที่โรงพยาบาล”
“กี่เข็มครับ” ผมไม่สนใจคำที่หลวงพี่จะบอกว่าหน่อยนึง หรือมาก
“ก็...”
“หลวงพี่ครับ” ผมเอ่ยคาดคั้น “กี่เข็มครับ”
“ห้าเข็ม” หลวงพี่ตอบมาเบาๆ
“ห้าเข็ม... แล้วหลวงพี่จะบอกผมว่าหน่อยนึงได้ยังไงครับ ห้าเข็มอย่างน้อยๆ แผลก็ยาวเป็นนิ้ว...” ผมพูดเกือบตะโกน
“พูดเบาๆ ก็ได้นี่โยม” หลวงพี่พูดเสียงอ่อยๆ เหมือนเด็กทำผิดถูกจับได้
“แล้วหลวงพี่ต้องนอนที่โรงพยาลบาลหรือเปล่าครับ” ผมถามต่อ
“ก็... นอนคืนนึง หมอเค้าให้อยู่ดูอาการก่อน... แต่ก็ไม่เป็นไรแล้วละโยม ไม่ต้องเป็นห่วง วันรุ่งขึ้นก็กลับมาที่วัด เพิ่งไปตัดไหมมาเมื่อวานซืน”
“แล้วหลวงพี่ทำไมไม่โทรมาบอกผม”
“โยมงานคงยุ่งน่ะ ไม่อยากรบกวน” หลวงพี่ชลตอบเบาๆ
“หลวงพี่ครับ... งานยุ่งยังไง มันก็ไม่สำคัญไปกว่าหลวงพี่หรอกครับ หลวงพี่ทำอย่างนี้ ผมน้อยใจนะ” ผมบอกออกไปตามความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกโยม ไม่ต้องห่วงไป ตอนนี้ก็สบายดีแล้ว”
ผมถอนหายใจ... ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ตั้งแต่เป็นฆราวาส จนกระทั่ง บวชเป็นพระ หลวงพี่ก็ยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆ ขี้เกรงใจ เจียมเนื้อเจียมตัวอยู่
“หลวงพี่ครับ ค่ารักษาพยาบาลเท่าไรแล้วใครจ่ายให้ครับ” ผมนึกขึ้นมาได้
“ก็... อือม...” หลวงพี่นึกไม่ทัน ไม่นึกว่าผมจะถาม เพราะวันที่ผมไปหา จำได้ว่า หลวงพี่มีปัจจัยอยู่ไม่เยอะ ครั้นพอผมจะถวาย หลวงพี่ก็ไม่รับ บอกว่าไม่จำเป็นต้องใช้อะไร มีบาตรใบเดียวก็เหมือนมีสวนมีนา เป็นร้อยไร่
“อย่ามุสานะครับ มันผิดศีล” ผมดักคอ
“ก็ให้พระครูท่านออกให้ก่อนน่ะ... เดี๋ยวมีแล้วค่อยให้คืนท่าน” หลวงพี่ชลตอบเบาๆ
“หลวงพี่ครับ... หลวงพี่มีสมุดบัญชีธนาคารไหมครับ ธนาคารอะไรก็ได้” ผมถาม
“ไม่มีหรอก เป็นพระไม่ต้องใช้อะไร”
“ผมแค่ถามหลวงพี่ว่า มีสมุดบัญชีไหมครับ สมุดบัญชีใครก็ได้ที่หลวงพี่ไว้ใจ เดี๋ยวผมจะโอนปัจจัยไปให้หลวงพี่เอาไปใช้คืนพระครูท่าน”
“รบกวนโยมดินเปล่าๆ น่ะ... พระครูท่านก็ไม่ได้ทวงอะไร” หลวงพี่ตอบมาเบาๆ
“หลวงพี่ครับ มันไม่ได้เป็นการรบกวนอะไรผมเลย ผมไม่ได้ให้หลวงพี่ยืมนะครับ อันนี้เป็นปัจจัยทำบุญที่ผมถวายแล้วถวายเลย ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะเป็นกรรมเกี่ยวเนื่องกันต่อไปภายภาคหน้า... ผมถวายปัจจัยนี้ ก็ถือว่าผมได้บุญ จะได้ส่งให้ผมไม่เจ็บไม่ไข้ มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงตลอดไป” ผมดักคอหลวงพี่ เพราะผมรู้ว่าหลวงพี่ชลคิดอะไรอยู่
“ไม่เป็นไรน่าโยม ไม่ต้องห่วงหรอก”
“หลวงพี่จะหาเลขบัญชีให้ผมโอนให้ หรือจะให้ผมขับรถเอาปัจจัยไปถวายให้คืนนี้เลยล่ะครับ” ผมบอก ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบทุ่มนึงแล้ว
เสียงหลวงพี่ชลถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะบอก
“โยมดิน โยมไม่เคยเปลี่ยนนิสัยเลยนะ เมื่อตอนหนุ่มๆ เป็นยังไง เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น”
“ยังไงครับ”
“เจ้าอารมณ์ ไม่ชอบให้ใครขัดใจ โดยเฉพาะกับอาตมา”
“ผมกราบขออภัยครับหลวงพี่ ในวจีกรรมที่ผมล่วงเกิน แต่สิ่งที่ผมทำ ไม่ได้เพื่อตัวผมเองนะครับ หลวงพี่เป็นพระมีหนี้สิน มันไม่ดีกับการรักษาศีลนะครับ เพราะมันจะทำให้กังวลมีห่วงอยู่ตลอดเวลา แล้วจะมีสมาธิได้ยังไง”
“อาตมารู้...” หลวงพี่ถอนหายใจ ก่อนจะบ่นเบาๆ “พูดกับฆราวาสหัวดื้อ แถมรู้มากอย่างนี้ เหนื่อย”
ผมหัวเราะเบาๆ... “ครับ... ถ้างั้นก็หาเบอร์สมุดบัญชีมาให้ผมซะดีๆ แล้วบอกมาด้วยครับ ว่าติดค้างพระครูอยู่เท่าไร เป็นพระมุสา ศีลขาดนะครับ”
หลวงพี่ชลหัวเราะหึๆ “มันดียังไงน่ะ โยม ใช้คำพูดต้อนพระ”
“พระเองก็ดื้อนี่ครับ ขี้เกรงใจไม่เป็นท่า... ผมรับเป็นโยมอุปฐากให้หลวงพี่แล้ว จำได้ไหมครับ...”
“เอาเถอะโยม... พระไม่เคยเถียงชนะโยมสักครั้งตั้งแต่ไหนแต่ไร โยมยอกย้อน เจ้าเล่ห์ กะล่อนก็ปานนั้น...”
“ผมจะถือเป็นคำชมนะครับ หลวงพี่...”
“เจริญพร... เดี๋ยววางสายก่อน หลวงพี่จะไปถามหมายเลขสมุดบัญชีท่านพระครู ท่านมีอยู่หรอก เดี๋ยวหลวงพี่โทรกลับนะ”
“ครับหลวงพี่ ผมรอนะครับ” ผมรับคำกึ่งบังคับกลายๆ ก่อนจะวางสายไป
ไม่นาน หลวงพี่ก็โทรกลับมา พร้อมกับหมายเลขสมุดบัญชีธนาคาร ชื่อเจ้าของ พร้อมกับยอดเงิน...ผมจดใส่กระดาษไว้ พอวางสายผมก็ใช้วิธีการโอนผ่านมือถือเข้าไปที่บัญชีนั้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับให้ส่งข้อความไปที่หลวงพี่ด้วย พอทำรายการ เสร็จผมก็ออกจากโปรแกรมธนาคาร แล้วกดโทรศัพท์หาหลวงพี่อีกครั้ง
“ผมโอนไปแล้วนะครับหลวงพี่”
“ทำไมเร็ว นี่มันค่ำแล้วไม่ใช่รึ ธนาคารที่ไหนมันเปิดอยู่ล่ะ”
“โธ่...หลวงพี่ครับ... ตอนนี้เค้าใช้โอนผ่านโทรศัพท์มือถือแล้วครับ อยู่ที่ไหน เมื่อไรผมก็โอนให้หลวงพี่ได้ ขอให้มีสัญญานเท่านั้นแหละครับ”
“จะไปรู้เรอะ” หลวงพี่พูดอุบอิบมาตามสาย
“นินทาอะไรผมหรือเปล่าครับ”
“เปล่า กำลังจะอวยพรน่ะ... ของให้ผลบุญที่โยมกระทำในครั้งนี้ ดลบันดาลให้โยม มีความสุข ไม่เจ็บไม่ไข้ ให้เจริญด้วยอายุ วรรณัง สุขัง พลังนะ โยมนะ”
“สาธุครับหลวงพี่” ผมรับคำอวยพร แล้วพูดต่อ “หลวงพี่มีความลำบากอะไรต้องบอกผมนะครับ ผมเป็นโยมอุปฐากหลวงพี่ แล้ววันไหนว่างๆ ผมจะขับรถไปกราบนะครับ
“ตามสบายเถอะโยม ไม่ว่างไม่ต้องมาก็ได้ มันไกลอยู่ขับรถขับราก็เถอะ”
“ก็ผมคิดถึงอ่ะ” ผมหลุดพูดสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดออกไป
“คิดถึงน่ะคิดถึงได้ แต่ต้องอยู่ในขอบเขตของความจริงที่ว่า พระเป็นพระ โยมเป็นฆราวาส คิดถึงเป็นเรื่องธรรมดา แต่อย่าเอามาคิดจนเป็นทุกข์ล่ะ” หลวงพี่พูดเนิบๆ
“ครับหลวงพี่” ผมรับคำเบาๆ
“เอาเถอะ โยมพักผ่อนเถอะ เจริญพรนะ”
“ครับ” ผมรับคำก่อนจะกดวางสาย แล้วหงายหน้าลงบนพนักเก้าอี้ที่นั่งอยู่หลับตา ครู่ใหญ่จึงค่อยลุกขึ้นนั่งตัวตรง พร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลจากหัวตาลงมาตามซอกแก้ม... ความคิดถึงมันก็ทำให้ทุกข์ได้เหมือนกันนะ...ไอ้ดิน...
.....................................................................
เป็นครั้งแรกเลยนะครับ ที่เขียนถึงอารมณ์ที่อ่อนไหวของตัวเอง ชอบอ่านกันหรือเปล่าครับ...
คิดถึงคนอ่านคนดีครับ
ดิน
-
โหย เข้ามาอ่านแบบอารมณ์ดี ไม่คิดว่าจะมาอัพกันสดๆแบบนี้เลยครับ ตกใจมากกกกก
เป็นตอนที่อ่านแล้วยิ้มได้จริงๆครับ
ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ ลุง เอ้อ พี่ดิน
จากนักอ่านเงาเมื่อสามชาติที่แล้ว
-
ด้วยความคิดถึง
หวนคำนึงอยู่ในใจ
"ผูกพัน" คือความหมายที่มากกว่านั้น
:กอด1:
-
ดีใจจังที่พี่ยังมาอัพเดตข่าวคราวบ้าง :pig4:
หวังว่าพี่แล้วก็หลวงพี่ชลยังสบายดี สุขภาพแข็งแรงกันนะคะ
-
ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
กำลังคิดถึงพี่ดินเช่นกัน ว่าจะทวงนิยายตอนต่ออยู่เลย ได้อ่านตอนนี้แล้วหัวเราะขำออกมาเลยทีเดียว :laugh:
-
ดีที่หลวงพี่ชลไม่เป็นอะไรมาก ระมัดระวังและดูแลตัวเองนะคะหลวงพี่ :เฮ้อ: สถานะภาพในปัจจุบันเปลี่ยนไป แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยน คือ ความห่วงใย ที่ยังมีให้เสมอ พี่ดินกับหลวงพี่โชคดีนะที่ได้มาเจอกัน และถึงแม้ตอนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ยังระลึกถึงกันไม่เสื่อมคลาย ดีแล้วค่ะที่ยังระลึกถึงกัน โดยเฉพาะหลวงพี่ชลที่เหมือนจะไม่มีใครแล้ว คงไม่ต้องฝากอะไรยังไงพี่ดินก็ดูแลหลวงพี่เป็นอย่างดีแล้ว o13 แต่มันก็อดจะขำไม่ได้กับลุงดิน เอ้ย พี่ดิน ที่นิสัยยังเอาเหมือนเดิม เอามากกว่าเดิมอีกมั้ง เอาแต่ใจค่ะ อย่าคิดลึก :z1: พี่ดินนี่ยังไม่เลิกเหมือนที่หลวงพี่บอกจริงๆนั่นแหละ กับพระก็ไม่เว้น มีการไปบังคับหลวงพี่อย่ามุสา แต่ตัวเองนี่แต่ก่อนมุสามากกว่าหลวงพี่อีก หลวงพี่เลยอดไม่ได้เหน็บกับไปบ้าง สม สรุป พี่ดินน่ะบาปที่สุด บังคับพระ :laugh: แต่ตอนสุดท้ายไหงจบด้วยน้ำตาก็ไม่รู้ หนูนี่น้ำตาซึมเลยนะ อาจจะเข้าไม่ถึงความรู้สึกพี่ดิน แต่ก็พอจะเข้าใจว่าความคิดถึงที่เหมือนเดิมไม่ได้แล้วเป็นยังไง พี่ดินก็อย่าคิดมากนะ คิดว่าโชคดีแล้วที่ได้กลับมาเจอและอุปถัมภ์กับหลวงพี่อีก :กอด1:
-
อ่านแบบอมยิ้มแก้มตุ่ยมาตลอดจนตอนจบนี่แหละน้ำตาไหลเลย
คำว่าคิดถึงน่ะ. ถ้าคิดถึงมากๆขอแค่ได้พูดออกไปน้ตาก็จะไหลแล้ว. :hao5:
ดีใจกับพี่ดินด้วยที่ได้ทำบุญ. อนุโมทนาค่ะ. คิดถึงก็ไปหาเนอะ. ได้สนทนาธรรมกันมันก็สุขใจไปอีกแบบ
-
อ่านแล้วซึ้งค่ะพี่ :katai4:
-
ซึ้งจัง ที่จริงก็ดื้อทั้งคู่ ทั้งพระแล้วก็พี่ดิน อนุโมทนาด้วยค่ะ :กอด1:
-
:mew6: ใครจะรู้นะครับ อานุภาพของความรัก ทำให้เกิดขึ้นได้ ทั้งสิ่งที่ดีงามที่สุด และสิ่งที่เลวร้ายที่สุด.... แต่ยังงัยก็ยังดีใจที่ได้รู้ข่าว ได้ติดตาม ได้ยินเสียง ยินดีด้วยนะครับ พี่ดิน กราบนมัสการหลวงพี่ชลด้วย :mew6:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากไม่คิดว่าพี่ดินจะอัพ....
พอมาตอนนี้เหมือนความจริงลึกๆพี่ดินก็อยากให้พี่ชล(ขออนุญาติเรียกแบบนี้นะค่ะ)เป็นเพียงแค่คนธรรมดาใช่ไหมล่ะค่ะ?
มันทรมานใช่ไหมล่ะเห็นหน้ารู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหนแต่บอกคิดถึงบอกรักไม่ได้....คิดแบบขำๆเหมือนกรรมกำลังตามสนองพี่ดินเลยอ่ะ
เมื่อก่อนตอนที่พี่ชลรักพี่ดินก็คงจะทรมานแบบนี้...คงมีเหมือนกันที่ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว
แต่เพราะมันเป็นความเจ็บปวดคนละแบบกัน...มันคงบอกไม่ได้ว่าระหว่างพี่ชลตอนนั้นกับพี่ดินในตอนนี้ใครเจ็บปวดมากกว่ากัน
แต่หนูว่าพี่ดินก็ควรจะดีใจที่อย่างน้อยๆในทุกวันนี้พี่ก็ยังรู้ว่าพี่ชลอยู่ที่ไหนยังรู้ว่าพี่ชลสบายดี...ลองคิดดูซิค่ะก่อนหน้านี้พี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ชลนะอยู่ที่ไหนเป็นตายร้ายดียังไง....เพราะหนูไม่ได้เป็นผู้ชายหนูเลยไม่เข้าใจว่าจริงๆแล้วความรักของผู้ชายนะเป็นแบบไหนรักแล้วต้องครอบครองด้วยรึเปล่า?.....แค่เค้ารับรู้ว่าเรารักไม่ปฏิเสธยอมให้เราดูแลได้มันก็ดีมากแล้วค่ะถึงตอนนี้พี่ดินจะไม่ได้ใช้ชีวิตกับพี่ชลแบบคนรักแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้รักกันนิค่ะ...อาจจะเพราะสถานะที่เปลี่ยนไปทำให้การแสดงออกถึงความรักต้องเปลี่ยนไปด้วย...แต่ความรักมันก็ยังคงอยู่ใช่ไหมค่ะ
เหมือนหนูจะพูดเยอะไปไงไม่รู้นะค่ะ.....555555
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ดินนะค่ะ
ปล. ความจริงแล้วพี่ดินน่าจะอายุมากกว่าคุณพ่อของหนูซะอีกแต่หนูขออนุญาติเรียกว่าพี่ดินแล้วกันนะค่ะ....จะให้เรียกลุงมันก็ไม่ชิน
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:sad4: ตั้งใจหาเวลาอ่านมาตั้งแต่ภาคแรก จนมาถึงภาคนี้ จบแบบมีความสุขที่ได้เจอกับหลวงพี่ชล แล้วมาได้อ่านตอนพิเศษ น้ำตาไหลค่ะ เป็นความรักที่สวยงามค่ะ รักหลาบรูปแบบ จนมาเป้นความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ไม่คาดหวัง ให้เกิดทุกข์กันทั้ง 2 ฝาย มีความสุขที่ได้ตั้งใจอ่านจนจบ (เพราะหื่นมากเลยค่ะพี่เล่นบรรยายแบบ :pighaun: ) ขอบคุณที่เขียนเรื่อราวประสบการณ์ชีวิตของพี่ดินที่ครบรสมากค่ะ จะติดตามต่อเรื่อยๆๆน่ะค่ะ ถ้ามีเรื่องราวมา อัปเดต เรื่อยๆค่ะ
Bee
-
ไม่คิดนะเนี่ยว่าพี่ดินจะอัพ
พอเปิดมาเจอปุ๊บ ต้องรีบคลิกเข้ามาก่อนเลย
มันหวานๆ ปนหน่วงๆ ยังไงบอกไม่ถูก
หลวงพี่ชลใจแข็งเป็นบ้าเลย แต่หลวงพี่ชลกับพี่ดิน นิสัยยังไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ นะ
หลวงพี่ยังน่ารักเหมือนเดิม ^^
อ่านแล้วน้ำตาซึมอีกแล้ว อ่านแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรมาก แต่มันกลับทำให้น้ำตาไหลเฉยเลย
ยังคิดถึงพวกพี่อยู่เสมอนะคะ ^^ ว่างๆ มาอัพด้วยนะคะ ชอบมากเลย
-
ไม่คิดนะเนี่ยว่าพี่ดินจะอัพ
พอเปิดมาเจอปุ๊บ ต้องรีบคลิกเข้ามาก่อนเลย
มันหวานๆ ปนหน่วงๆ ยังไงบอกไม่ถูก
หลวงพี่ชลใจแข็งเป็นบ้าเลย แต่หลวงพี่ชลกับพี่ดิน นิสัยยังไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ นะ
หลวงพี่ยังน่ารักเหมือนเดิม ^^
อ่านแล้วน้ำตาซึมอีกแล้ว อ่านแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรมาก แต่มันกลับทำให้น้ำตาไหลเฉยเลย
ยังคิดถึงพวกพี่อยู่เสมอนะคะ ^^ ว่างๆ มาอัพด้วยนะคะ ชอบมากเลย
เฮ้อ...น้อยจาย ใครๆ ก็บอกว่า หลวงพี่ชลน่ารัก... ใจร้ายกับผมขนาดนั้นเนี่ยนะ... :hao5:
-
รู้สึกดีซึ้งมากเลย
-
คนอื่นอ่านแล้วรู้สึกยังไงเราไม่รู้นะ
แต่เราร้องไห้ ไม่รู้ซิมันบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงร้อง
มันคงเป็นความรู้สึกตื้นตัน หรือเข้าใจในความจริงมั้ง ที่ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน
แต่ก็ดีใจที่แต่ละคนมีชีวิตที่ตัวเองเลือกทางเดินเอง ถึงแม้จะเป็นทางเดินที่ขนานกันไปไม่มีวันบรรจบกัน
แต่อย่างน้อยๆก็ได้เดินเขียงข้างไปด้วยกัน ไม่ต้องเดินคนเดียว ถึงแม้ไม่ต้องจับมือเดิน แค่อยู่ข้างกันก็พอแล้ว
หนูอ่านรวดเดียว2วันจบ เฮ้อออออ บอกเลยว่าหายใจไม่ทั้วท้องกันเลยทีเดียว
ดีใจด้วยนะคะกับการประสบความสำเร็จในชีวิต และยังได้พบกับคนที่ตามหา
อ่านชีวิตของพี่ (เรียกพี่ดีกว่าถึงแม้พี่จะอายุเท่าแม่หนู55) ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกมีกำลังใจ
เพราะชีวิตหนูต่างกับพี่มาก หนูเกิดในครอบครัวที่พร้อมทุกอย่างจนเพื่อนๆอิจฉา
แต่สิ่งเดียวที่ขาดก็คือเวลา พ่อแม่ให้หนูได้ทุกอย่างหนูมีรถขับตั้งแต่อายุ18
มีเงินเที่ยวเลี้ยงเพื่อนช๊อปปิ้ง หยุดยาวก็ไปเที่ยวต่างประเทศ
แต่หนูไม่เคยมีพ่อแม่ไปส่งที่โรงเรียนเหมือนคนอื่น ไม่มีพ่อแม่กินข้าวด้วยเหมือนคนอื่น
หนูไม่ได้ต้องการเงินหรือของอะไรหรือกินข้าวร้านอาหารหรูๆแพงๆ
หนูต้องการแค่คนที่กินข้าวด้วยคือพ่อกับแม่ ต่อให้กินข้าวแกงข้างทางหนูคิดว่าน่าจะมีความสุขกว่านี้
อยู่บ้านหลังใหญ่มีพี่เลี้ยงมีแม่บ้านมีบอร์ดี้การ์ดอีกหนึ่งคนแต่รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว
หนูอิจฉาพี่นะที่มีชีวิตที่อิสระ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ มีคนคอยเป็นห่วงเป็นใย
มีคนที่พี่อยากเจอหรือคิดถึงก็ไปหาได้ แต่หนูทำได้แค่คิดถึง
พ่อกับแม่ทำงานมากจนเกินไปวันนี้อยู่ไทยพรุ่งนี้อยู่ฝั่งยุโรปอีกสามสี่วันไปฝั่งเอเชีย
ยี่สิบกว่าปีนี้หนูเจอหน้าพ่อแม่แบบเต็มวันนับครั้งได้
555หนูบ่นไรเนี๊ย ขอโทษนะคะที่มาเพ้อไร้สาระ
ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆให้กัน
หวังว่าพี่ดินและหลวงพี่ชลจะเป็นเส้นที่เดินขนานกันไปตลอดไม่พรากจากกันอีกนะคะ
-
ขอบคุณมากครับที่สละเวลาคุยกับผมผมดีใจมาก ครับผมทำงานมา10ปีจริงๆทำงานตอนอายุ17เลิกตอนอายุ27ขณะทำงานผมทำหลายตำแหน่งจากเด็กขายมาจนถึงบาร์เทนเดอร์มันเลยใช้ระยะเวลานานจากเด็กขายที่ไม่มีเงินเดือนจนได้มาเปนบาร์เทนเดอร์เงินเดือนร่วม2หมื่นบาทรวมทิปมันจึงต้องใช้เวลาถึงมันจะเปนช่วงหนึ่งของชีวิตแต่สำหรับผมมันได้อะไรหลายๆอย่างจากงานนี้และผมขอขอบคุณคุณดินที่ทำให้ผมได้ย้อนกลับไปสู่อดีตอีกครั้งขอบคุณจากใจ :L1:
-
อยากบอกลุงว่า สมน้ำหน้า
แต่ด้วยความเปนคนดี เลยจำใจอกว่า สู้ๆ นะคะ
-
:mew2: :mew2:
-
อาทิตย์ที่แล้ว ไปเยี่ยมหลวงพี่ชลมา แฮ่ม
เพิ่งรู้ว่า คนเรา ตอนหนุ่มๆ เงียบๆ ไม่ค่อยมีปากมีเสียงกับใคร ขี้งอน (กับผมคนเดียว)
พออายุเยอะขึ้น เกิน 50 ขี้บ่นเหมือนกันเนอะ
อยากอ่านกันไหมครับ
ดิน
-
อยากกกกกกกกกก รีบๆเลยลุง เอ้ย พี่ดิน อยากรู้ข่าวหลวงพี่ ว่าเป็นยังไงบ้างหลังจากที่เจ็บคราวก่อน ท่านคงดีขึ้นแล้วแน่ๆ ไม่งั้นไม่บ่นพี่ดินได้หรอก :laugh:
-
รอค่า
-
อยากอ่าน รอค่าา :katai5:
-
นั่งพับเพียบรอพี่ดินมาเล่าค่ะ :L2:
แค่กล่าวถึงพระเนาะไม่ได้นินทา ไม่เป็นไรเนาะ
เอ็นดูท่าน /กราบ
-
อยากอ่านนน คิดถึงมากเรื่องนี้ ><
-
รอเสมอค่า :กอด1:
-
รออ่านค่ะ :pig4:
-
รออ่านด้วยคนครับบบบบ
-
รอ รอคะ สุขภาพหลวงพี่คงเแข็งแรงแล้วเย้ ที่บ่นนี้บ่นให้พี่ดินแน่ๆ เลย :m4: :m4:
-
ว่าจะไม่ตอบแล้วน๊า อุตส่าซุ่มตั้งแต่ภาคแรก โถ่
ขอสารภาพก่อนนะคะ อ่านภาคแรกจบมาสองปีได้แล้วมั้ง เคยคิดจะสมัครมาตอบอยู่ แต่หมั่นไส้ลุงดินอ่ะ เลยว่าไม่สมัครอ่ะ อ่านเงาดีกว่า
แต่นี่มาอ่านภาคนี้ก็ยังคงหมั่นไส้อยู่เลยไม่ตอบอีก พอดีกับวันนี้พึ่งได้อ่านตอนล่าสุด อดไม่ไหวแล้วจริงๆให้ตายสิ
เจอพี่ชล(หลวงพี่)ซะทีนะคะ ยังแอบคิดเลยว่าลุงจะยังตามหาพี่ชลอยู่หรือเปล่า (เจอแล้วหลานแบบหนูแฮปปี้ดี๊ด๊า 55)
บทสรุปคนปากแข็งก็แบบนี้อยากจะหัวเราะดังๆแต่หน่วงเกินไป ยิ่งวนไปอ่านอีกรอบยิ่งร้องไห้ อบอุ่นนะคะ หลวงพี่เป็นบุคคลที่อบอุ่นมากจริงๆ ไม่รู้สิ หลวงพี่เป็นบุคคลไม่กี่คนที่หนูอ่านยังไงก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาที่อบอุ่นแล้วก็น่ารักอยู่ดี (ในสายตาหนูนะ คนอื่นหนูไม่รู้ 55)
ไม่ว่าตอนจบในอนาคตจะเป็นจะเป็นยังไง แต่หนูสัมผัสได้แค่ว่าตอนนี้ก็มีความสุขดีแล้วทั้งสองฝ่าย ถึงพี่ดินจะแอบคิดไม่ดีก็เถอะ หนูรู้ทันหรอก มีแอบหวงด้วย ชิ จะตามต่อไปนะคะ มีอัพเดตก็แว๊บมาบ้าง หนูจะแอบตามอ่านหลวงพี่ในร่มศาสนาต่อไป
ปล. ถึงใจจะแอบลำเอียงให้หลวงพี่สึกแล้วมาบรรจบกับลุงดินก็เถอะ (= = บาปกรรมจริงๆ)
-
รู้สึกอบอุ่นมากค่ะ
ความผูกพันช่างสวยงามมากจริงๆ
:กอด1:
-
จริงๆ แล้วไม่ค่อยอ่านเรืรองเล่านะ ส่วนมากผิดหวังแล้วแอบหน่วงๆ แต่พอมาอ่านของ พี่ดิน ถึงพี่ดิน กับ หลวงพี่ชล จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เป็นความรักที่สวยงามมาก ต่อให้ห่างกันกี่ 10 ปี ความรักที่มีต่อกันไม่ว่าจะสถานะไหน ก็ยังเหมือนเดิม แต่แอบสงสารหลวงพี่ชลระหว่างที่พี่ดินไม่อยู่จังเลย คงรำบากมากเลยและขาดกำลังใจด้วย ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะหลวงพี่ชล และพี่ดิน
ปล.แอบคิดไม่ดีถ้าหลวงพี่มาอยู่กับพี่ดิน คอยดูแลกันยามแก่เฒ่าคงดีเนอะ
-
เอามาให้อ่านกันเล่นๆ อ่ะครับ...
:mew1:
..................................................................................
ตอนพิเศษ ถวายเพล
เย็นวันศุกร์ หลังจากเลิกงาน ผมขับรถแวะเข้าห้างสรรพสินค้า เจ้าดังที่ชื่อเป็นดอกบัวในภาษาอังกฤษ คว้ารถเข็นมาได้คันนึง ก็เข็นเดินไปตามทางเพื่อหาของที่ต้องการ พวกสิ่งของที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีพ ผงซักฟอก กระดาษทิชชู สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน สมุด ปากกา ดินสอ ฯลฯ จนได้ของที่ต้องการครบ
ครับ พรุ่งนี้ผมจะไปเยี่ยมหลวงพี่ชลที่วัด เลยจะหาของที่จำเป็นไปถวายท่านด้วยนั่นเอง (ไปกับผมนะครับ)
... เจ็ดโมงเช้า ผมขับรถออกจากบ้าน ไม่ลืมแวะที่ตลาด ซื้ออาหารใส่ปิ่นโตเถา พร้อมกับขนมเล็บมือนาง และสาคูไส้หมู ของโปรดของหลวงพี่ไปด้วย ใช้เวลาขับรถสองชั่วโมงกว่าๆ ผมก็มาถึงวัดที่หลวงพี่ชลพำนักจำพรรษาอยู่ ผมขับเลยเข้าไปในจุดที่ใกล้กับกุฎิของท่านมากที่สุด
กุฏิของหลวงพี่เป็นกุฏิครึ่งตึกครึ่งไม้ สองชั้น ด้านล่างเป็นที่เก็บของพวกอัฐะบริขารต่างๆ ด้านหนึ่งเป็นห้องของลูกศิษย์ เด็กวัดที่มาอยู่คอยรับใช้ โดยเรียนหนังสืออยู่โรงเรียนใกล้ๆ
ผมหิ้วปิ่นโตเดินขึ้นบันไดด้านข้าง ขึ้นไปชั้นบนที่เป็น กุฏิไม้ที่พื้นถูกขัดถูจนเลี่ยมเป็นเงาวับ หลวงพี่นั่งรออยู่แล้ว พอผมไปถึง ก็วางหนังสือในมือลง
“มาถึงแล้วรึ โยม”
“ครับ” ผมนั่งคุกเข่า วางปิ่นโตลงข้างๆ ก่อนจะก้มลงกราบ
“เจริญพร แล้วเอาอะไรมาล่ะ”
“อาหารเพลครับ หลวงพี่ มีขนมเล็บมือนาง กับสาคูไส้หมูที่หลวงพี่ชอบมาด้วยครับ” ผมบอก ก่อนจะเดินลงไปขนของที่ซื้อมาถวายท่านขึ้นมาวางแอบไว้ด้านหนึ่ง
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะ โยม... ลำบากเปล่าๆ”
“ไม่ลำบากหรอกครับ” ผมบอกก่อนจะคลานเข่าเข้าไปใกล้หลวงพี่ ชะโงกหน้าเข้าไปจนเกือบชิดหน้าท่าน มองอย่างพิจารณา “แผลหายดีแล้วเหรอครับ หลวงพี่”
“อือมมม ก็หายแล้วละ เหลือแต่แผลเป็นจางๆ เหนือคิ้วนี่” หลวงพี่ชี้ให้ดู ถ้าเป็นคนธรรมดาก็อาจจะมองไม่ชัดเท่าไรเพราะมีคิ้วบัง แต่หลวงพี่โกนคิ้วออกหมด เลยเห็นค่อนข้างชัดว่าเป็นแผลยาวร่วมกว่านิ้ว แตกเป็นสองแฉกแบบปากฉลาม ท่าทางลึกเอาเรื่อง
“นี่เหรอครับ ที่หลวงพี่ว่า นิดหน่อย” ผมย่นหัวคิ้วบ่นเบาๆ “ต่ำลงมาอีกหน่อย ก็ตาบอดแล้วครับ”
“บุญยังมีมั้ง เลยไม่ต้องเป็นพระแก่ๆ ตาบอด” หลวงพี่บอกยิ้มๆ
“ยังมาพูดเล่นอีก... นี่ก็เกือบเพลแล้ว หลวงพี่จะฉันเลยหรือเปล่าครับ” ผมถาม
หลวงพี่เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาที่ผนัง 10:55 น. พยักหน้า ก่อนจะเคาะที่พื้นกุฏิ สองสามที ครู่เดียว เด็กชายวัยรุ่นอายุราว สิบสองสิบสามปี ก็เดินขึ้นบันไดมา
“ต้น รับปิ่นโตจากโยมไปจัดสำรับเถอะ” หลวงพี่บอกเด็กชาย
“ครับ หลวงลุง” เด็กชายวัยรุ่นรับคำ ก่อนจะคลานมารับปิ่นโตไปจัดที่สำหรับฉันอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะเดินลงไปจากกุฏิ เพราะเห็นว่าผมประเคนได้ ขณะที่หลวงพี่ ลุกจากอาสนะที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ เดินไปที่ด้านในห้อง ประเดี๋ยวเดียวก็ห่มจีวรออกมาเรียบร้อย... (ก่อนหน้านี้ท่าน สรวมแค่อังสะ กับนุ่งผ้าสบงอันเป็นปกติของพระที่อยู่ที่กุฏิครับ) มานั่งที่อาสนะฉัน ผมจัดแจงประเคนภัตตาหารที่ซื้อมาถวายแล้วถอยออกมานั่งอีกทางหนึ่งไม่ไกลนัก
“เป็นไงโยม... สบายดีอยู่รึ” หลวงพี่ถามเหมือนชวนคุยขณะฉันภัตราหาร
“ก็เรื่อยๆ ครับ เหนื่อยๆ ไม่มีคนดูแลบ้าน” ผมบอก
“ก็ไม่หาคนมาดูแลล่ะ” หลวงพี่บอกยิ้มๆ พลางฉันท์ภัตาหารต่อไปเรื่อยๆ
“ไม่ดีกว่าครับ หลวงพี่ หาแล้วไม่ถูกใจ อยู่คนเดียวอย่างนี้ดีกว่า”
“ทิฐิ ในตัวก็ลดๆ ลงบ้างก็ดีนะโยม... ยึดติดมากๆ มันเหนื่อย...”
“อย่ามายุ...” ผมบอกเบาๆ “หลวงพี่ก็รู้...”
“ก็เพราะรู้น่ะสิ... ถึงบอกให้ปล่อยๆ วางบ้าง ถือไว้ทำไม มันหนัก”
“หากแผ่นดิน สิ้น “คน” ที่พึงเชย.... อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า” ผมบอกเบาๆ...
“เรื่องมาก... ปากหนัก ตั้งแต่หนุ่มยันแก่... ก็ต้องอยู่คนเดียวไปอย่างนี้แหละ...” หลวงพี่บ่นออกมา
“ตอนหนุ่มน่ะไม่เถียงครับ แต่ ตอนแก่ อยากจะสารภาพ ก็ไม่รู้จะมีใครฟังหรือเปล่า” ผมพูดโต้...
หลวงพี่หัวเราะ ส่ายหน้า... “อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป มันไม่มีประโยชน์จะรื้อฟื้นหรอกโยม... แต่สิ่งที่จะเข้ามาใหม่ๆ ก็แล้วแต่โยมที่อยากจะไขว่คว้า และจะถือครองไว้ได้หรือเปล่า”
“ช่างมันเถอะครับ หลวงพี่ มันจะมีก็ให้มี ถ้ามันจะไม่มี ก็อยู่ไปอย่างนี้แหละครับ” ผมบอกอย่างไม่เอาเรื่องเอาราว
“รั้น ไม่เคยเปลี่ยน” หลวงพี่พูดออกมาตรงๆ
“ครับ ผมไม่เคยเปลี่ยนอยู่แล้ว... ยังไงก็อย่างนั้น ตั้งแต่หนุ่มแล้วนี่ หลวงพี่ก็ทราบ”
“หนุ่มๆ ทำ... ก็ยังพอรับได้ ถือว่า ยังไม่มีประสบการณ์ แต่อายุเยอะๆ แล้วยังรั้นเนี่ยะ... ไม่รู้ว่า ถ้าโยมแม่ยังมีชีวิตอยู่ โยมแม่จะว่ายังไง?”
“หุ หุ โยมแม่ของหลวงพี่ เคยจะหาสาวมาให้ผมเหมือนกันแหละ เป็นลูกสาวของเพื่อน ย้ายไปอยู่ทางเหนือ เคยให้ผมไปดูตัวแต่เค้าไม่ชอบผมอ่ะ”
“ไปทำอะไรให้เค้าไม่ชอบล่ะ” หลวงพี่ถามยิ้มๆ “โยมน่ะนะ... เมื่อก่อนเห็นเล็งใครไม่มีพลาด”
ผมยักไหล่นิดนึง... “คนมันไม่ชอบ จะให้ทำยังไงล่ะครับ”
“ใครไม่ชอบ โยมไม่ชอบ หรือ เค้าไม่ชอบ” หลวงพี่ตอบอย่างรู้ทัน “อายุเยอะแล้ว จะรออะไร”
“รอถ่านไฟเก่าอยู่ แต่ไม่ยักกะติด...” ผมตอบลอยๆ...
หลวงพี่นิ่ง ฉันท์ภัตตาหารต่อไปอย่างเงียบๆ ไม่เซ้าซี้อีก... จนผมอมยิ้ม...
“เอาน่า หลวงพี่ ผมก็อยู่ของผมไปอย่างนี้แหละ เลี้ยงหลานๆ ไป ตอนนี้หลานสาวคนเล็กขวบครึ่ง กำลังเป็นขวัญใจลุงดิน... อ้อนเก่งชะมัด พาไปห้างทีไร ลุงดินกระเป๋าฉีกทุกที...”
“หึ หึ... ก็ดี...” หลวงพี่อมยิ้ม “นึกภาพลุงดินอุ้มหลานไม่ออกเลย”
“โธ่ ไม่อยากจะคุย หลวงพี่... หลานผมติดผมมากกว่าพ่อมันอีก เจอหน้าผมวิ่งเข้าหา ฟ้องจ๋อยๆ เลยว่าพ่อมันดุบ้าง ขัดใจบ้างสารพัด”
หลวงพี่หัวเราะหึๆ “มีเสน่ห์กับผู้หญิงเหลือเกินนะ ตั้งแต่เด็กตัวเล็กๆ จนกระทั่ง สาวๆ”
“เดี๋ยวนี้ถอดเขี้ยวเล็บหมดแล้วละครับ...กับสาวคนอื่นๆ น่ะ เหลือแต่หลานสาวคนเดียวนี่แหละว่าจะรับเป็นลูกอยู่เหมือนกัน”
หลวงพี่ฉันท์ต่ออีกครู่ใหญ่ ก็อิ่ม บอกให้ผมไปเอาแก้วใส่น้ำสะอาดมาหนึ่งใบ พร้อมกับจานใบนึง ก่อนจะบอกให้ผมกรวดน้ำเพื่อแผ่กุศล...
หลังจากนั้น ก็เป็นพิธี ข้าวก้นบาตร หุ หุ ก็ไม่มีอะไรครับ ผมกับเจ้าต้นเด็กวัด ก็จัดการกับอาหารที่หลวงพี่ฉันท์เหลือมานั่นแหละครับไม่นานก็เรียบร้อย ขึ้นมานั่งเล่นบนระเบียงกุฏิที่ทำเป็นนอกชานกว้างยื่นออกไปด้านนอกใต้เงาไม้ใหญ่ครึ้มลมพัดเย็นสบายเพราะกุฏิหลวงพิ่ติดกับกำแพงวัด ด้านนอกเป็นนาข้าวที่เพิ่งปักดำ เขียวชอุ่ม... หลวงพี่เอาเสื่อกับหมอนสามเหลี่ยมมาให้ผม ปูนั่งอย่างสบายที่นอกชานนั้น
“นึกๆ ดู ก็อิจฉาหลวงพี่เหมือนกันนะครับ บวชเป็นพระก็ดีไปอย่าง ไม่ต้องแก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่น ทะเยอทะยาน... ไม่ต้องต่อสู้ กับกิเลสต่างๆ นาๆ” ผมบอกเหมือนชวนคุย
หลวงพี่มองผมอย่างขบขัน นัยน์ตาระริก... “ปลงได้อย่างนั้นเลยเหรอโยม... เมื่อก่อนโยมดินไม่เป็นอย่างนี้นะ”
“ต่อสู้มานานๆ มันก็เบื่อ ก็เหนื่อยเหมือนกันละครับ หลวงพี่”
“เอา เหนื่อยนัก ก็นอนเล่นไปก่อนละกัน เดี๋ยวหลวงพี่มา” หลวงพี่ตัดบท ก่อนจะห่มจีวรเดินลงไปด้านล่าง
หลวงพี่ไปนานเท่าไรไม่รู้ครับ เพราะผมนอนเล่นไปอีกสักพัก อากาศสดชื่น ลมพัดเย็นๆ ผมก็ผล๋อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้... รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที ก็บ่ายแก่ๆ แล้ว นอกจากหมอนที่รองหัว ยังมีผ้าแพรห่มอยู่บนอกของผม
เหลือบตาไปมอง เห็นหลวงพี่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนอาสนะผืนสี่เหลี่ยมประมาณเมตรคูณเมตร มีตั่งเล็กๆ สูงประมาณฟุต อยู่ตรงหน้า สวมแว่นสายตาสำหรับอ่านหนังสือทำให้หลวงพี่ดูแปลกไป อย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
นอกจากบนหัวกับคิ้วที่โกนจนเกลี้ยงเกลา หลวงพี่สายชลไม่เปลี่ยนไปเลย หน้าขาว จมูกโด่งสวย ปากแดง แทบไม่มีริ้วรอยของความสูงวัยที่มาเยือน ทั้งที่หลวงพี่อายุเลย 50 ไปแล้วหลายปี
ผมขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง หลวงพี่เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะยิ้มให้
“เป็นไงโยม ได้พักผ่อน สบายขึ้นไม๊”
“ครับ อากาศเย็น สบายดีจังครับ หลวงพี่... ขอบคุณนะครับ ที่เอาผ้ามาห่มให้ผม”
“อือ... กลัวโยมจะหนาว เดี๋ยวตื่นมาไม่สบาย... ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไหมโยม จะได้สดชื่นขึ้น...”
“ครับ ขอบพระคุณครับ...” ผมยกมือไหว้ ก่อนจะลุกขึ้น พับผ้าแพรผืนนั้นเรียบร้อย วางไว้กับหมอน เดินไปเข้าห้องน้ำที่หลวงพี่บอก ไม่นาน ก็กลับมานั่ง พิงหมอนมองหลวงพี่อ่านหนังสือ
“อ่านอะไรอ่ะครับ หลวงพี่”
หลวงพี่ยิ้ม ก่อนจะพลิกหน้าปกให้ดู “ภาษาบาลี”
“ก็อ่านไปเรื่อยๆ น่ะ โยม อาตมาสอบนักธรรมเอกได้แล้ว เมื่อปีที่แล้ว ว่าจะสอบเอาเปรียญปีหน้า...”
ผมทำหน้าเบ้... แต่หลวงพี่หัวเราะ “มาทำหน้าเบ้... ทีเมื่อก่อนโยมอ่านหนังสือมาเท่าไร ได้มากี่ใบแล้วล่ะดีกรีน่ะ”
“ก็อย่างนั้นแหละครับ หลวงพี่... เมื่อก่อนตอนกลับมาจากอเมริกาใหม่ๆ ก็ดูตื่นเต้น ภูมิใจตัวเอง ที่เป็นนักเรียนนอกนะครับ แต่เดี๋ยวนี้ก็ธรรมดา ไม่ได้รู้สึกอะไรบางทีก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เรียนมาทำไม ไอ้ปริญญาโทสองใบสามใบน่ะ”
หลวงพี่หัวเราะหึๆ “ธรรมดา... ไอ้ที่ยังไม่ได้ ก็อยากได้ อยากมี พอได้มาแล้ว ก็อย่างงั้นๆ แหละ กิเลสมนุษย์”
“ก็คงจะจริงครับ หลวงพี่”
หลวงพี่หันมามองผมนิ่งๆ สักพัก ก่อนจะถาม “ไม่คิดจะมีครอบครัวจริงๆ เหรอ โยมดิน”
“ม่ายละครับ มาป่านนี้แล้ว อยู่คนเดียวสบายกว่า ไม่ต้องมีห่วงกังวลอะไร”
“แก่ตัว ไม่หาคนมาดูแล”
“พูดเหมือนม้า ก่อนเสีย... กังวลเหลือเกิน ว่าผมจะไม่มีคนดูแล... แก่ๆ หลังเกษียน ผมอาจจะมาบวชตามหลวงพี่มั่ง ได้ไหมครับ”
หลวงพี่หัวเราะหึๆ “บวชรับ บวชลับ บวชลอง บวชครองประเพณี บวชหนีสังสาร บวชผลาญข้าวสุก บวชสนุกตามเพื่อน บวชเลื่อนลอย บวชคอยงาน เอาอะไรดีล่ะ...”
“ยังไงครับ อันอื่น พอได้ แต่บวชหนีสังสาร คืออะไรครับ”
“ก็เหมือนกับการบวชเพราะเบื่อหน่ายการครองเพศฆราวาส นั่นแหละ...” (หลวงพี่อธิบายยืดยาว แต่ผมจำมาได้แค่นั้น)
“เอาน่ะ เดี๋ยวถึงตอนนั้นผมจะมาบอกหลวงพี่ ว่าผมบวชเพราะอะไร...” ผมบอกยิ้มๆ
“ตามใจโยมเหอะ” หลวงพี่บอกมายิ้มๆ อย่างรู้ๆ กันอยู่
วันนั้น ผมขับรถกลับกรุงเทพอย่างอิ่มเอมใจ อย่างน้อย ผมก็ได้คุยกับคนรู้จัก รู้ใจ ถึงจะขี้บ่นไปหน่อยก็ตาม แล้วก็พูดอะไร ดูเหมือนจะอ้างอิงพระธรรมคำสั่งสอนอยู่ตลอด...
ผมบอกหลวงพี่ว่า มีคนอ่านเค้าชอบหลวงพี่มาก อยากมาหาก็มี แต่ผมหวง ไม่ให้มา หลวงพี่ก็หัวเราะ หน้าแดง... ก่อนจะบอก “อะไรที่มันจบแล้ว ก็จบไปเถอะโยม... ขอความสวัสดี มีแก่คนอ่านของโยมทุกคน”
รับคำอวยพรกันไปนะครับทุกคน... สาธุ
-
ปลาบปลื้มกับบทสรุป ความรัก อันงดงาม
ต่อให้ห่างกันกี่ ปี ความรักที่มีต่อกันไม่ว่าจะสถานะไหน ก็ยังมั่นคงเหมือนเดิม
ขอบคุณ เรื่องเล่าดีดี ของพี่ดินและหลวงพี่ชล ครับ
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
อิ่มใจไปด้วยเลยค่ะ
เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเนาะ ขอบคุณพี่ดินมากๆที่มาเล่าสู่กันฟังค่ะ
:L1:
-
โอ้ยยยย ดีใจที่ได้อ่านสักที รอลุงดินนานมากกกกกก :ling1: ก่อนอื่น สาธุ รับพรของหลวงพี่ชลก่อน ขอให้หลวงพี่สุขภาพแข็งแรงนะคะ :call: อ่านไปยิ้มไป อมยิ้มแก้มจะปริ บอกตามตรงค่ะ เขิน :-[ มันไม่นาเขินนะ แต่มันอดไม่ได้ที่จะจิ้น จะฟิน บาปกรรมจริงๆเลย ที่ชั่วแวบคิดแบบนั้น กราบขอโทษหลวงพี่ด้วยนะคะ :mew2: กำลังจะถามลุงดินเลยว่า ทุกวันนี้ไม่มีครอบครัวเป็นของตัวเองเหรอ แต่ได้คำตอบแล้ว หนูไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่อย่างลุงดินว่าแหละค่ะ ถ้าไม่ถูกใจ รู้ใจ เข้าใจ ก็ไม่มีดีกว่า อยู่อย่างนี้ก็ดี อย่างน้อยก็มีน้องมีหลานคอยดูแลอยู่แล้ว และยังมีหลวงพี่เป็นที่ปรึกษา พูดคุย ให้คลายทุกข์ มีสุข รับรสพระธรรมไปนำชีวิต อิจฉาลุงดินจังที่มี(พระ) เพื่อนดีๆแบบนี้ โชคดีมากๆค่ะ ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เกิดมา นอกจากครอบครัว ก็ยังมีเพื่อนแท้อยู่กับตัวเสมอ ซึ้งกับความสัมพันธ์แบบนี้มากเลย :hao5: ถ้ามีเวลามีเล่าให้ฟังอีกนะคะ ขอให้ลุง เอ้ย พี่ดินก็ได้เรียกแต่ลุง เดี๋ยวน้อยใจผมร่วงไปมากกว่าเดิม o18 ขอให้มีความสุข แข็งแรงทั้ง กาย ใจ นะคะ :กอด1:
-
ได้อ่านแล้ววว ปลื้มปริ่ม T^T
น่ารักมากๆ เลยค่ะ กรี๊ดกร๊าด โดยเฉพาะหลวงพี่ชล อิอิ ;P
แต่หลวงพี่ชลใจแข็งเป็นบ้าเลยอ่ะ เฮ้อออ
คารมพี่ดินก็ยังดีเหมือนเดิมนะ 55 อ่านตรงถ่านไฟเก่าแล้วเขินอ่า -///- หนูก็รออยู่นะ! (จะบาปมั้ยเนี่ย -O-;)
ว่างๆ มาอัพเดทอีกนะคะ ชอบมากๆ เลย ^^
สุดท้ายนี้... สาธุ (_/I\_)
-
สองสามตอนหลังเนี่ยะ ดูเหมือนคนอ่านจะจิ้นผมกับพระ เหลือเกิน (อะไรฟระ ติดเรทก็ไม่ติด แถมเป็นแค่คำสนทนาระหว่างพระกับฆราวาสอีกต่างหาก)
ยุให้ผมไปหาพระบ่อยๆ เดี๋ยวเกิดผมปล้ำพระขึ้นมาจะยังไงล่ะนั่น วู้ คนอะไรฟระ ยิ่งแก่ยิ่งน่ารัก น่า....
555555 อย่างนี้ดีแล้ว นานๆ เจอกันที
-
รู้สึกได้ว่าเจ๋งทั้งคู่....
ทำใจยอมรับได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ชอบ... ชอบมากลุง !! o13
-
นุโมทนาบุญด้วยครับ
-
สองสามตอนหลังเนี่ยะ ดูเหมือนคนอ่านจะจิ้นผมกับพระ เหลือเกิน (อะไรฟระ ติดเรทก็ไม่ติด แถมเป็นแค่คำสนทนาระหว่างพระกับฆราวาสอีกต่างหาก)
ยุให้ผมไปหาพระบ่อยๆ เดี๋ยวเกิดผมปล้ำพระขึ้นมาจะยังไงล่ะนั่น วู้ คนอะไรฟระ ยิ่งแก่ยิ่งน่ารัก น่า....
555555 อย่างนี้ดีแล้ว นานๆ เจอกันที
หนูก็ไม่เคยได้ยิน ฆาราวาส คุย กับพระแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ (ไม่นับที่ไม่เคยได้ยินนะ :laugh: ) แหม ไม่ให้จิ้น ไม่ให้ฟินยังไง ดูแต่ละประโยค รอถ่านไฟเก่างี้ ไม่มีคนพึงใจไม่มีคู่ซะดีกว่า ไหนจะชโงกหน้าไปใกล้หลวงพี่ดูแผลอีก ไหนจะแอบมอง และดูสิคิดจะปล้ำกระทั่งพระ ไม่ให้คิดเล๊ยยยยยยย ไม่คิดได้ไง เอาจริงๆ พี่ดินนี่พาคนอ่านบาปไปด้วยนะเนี่ยมาทำให้ฟิน บอกเลย :m20: แต่หนูก็ชอบนะ เอาอีก เอาอีก อยากอ่านอีก อยากรู้เรื่องของหลวงพี่อีกเยอะๆ ส่วนเรื่องพี่แค่ของแถม :jul3: ล้อเล่นน่าอย่าเพิ่งเบะปาก น้ำตาคลอ หัวเถิก สิ ไม่มีพี่ใครจะมาเล่าให้ฟังล่ะ โอ๋ๆๆๆ :กอด1:
-
สองสามตอนหลังเนี่ยะ ดูเหมือนคนอ่านจะจิ้นผมกับพระ เหลือเกิน (อะไรฟระ ติดเรทก็ไม่ติด แถมเป็นแค่คำสนทนาระหว่างพระกับฆราวาสอีกต่างหาก)
ยุให้ผมไปหาพระบ่อยๆ เดี๋ยวเกิดผมปล้ำพระขึ้นมาจะยังไงล่ะนั่น วู้ คนอะไรฟระ ยิ่งแก่ยิ่งน่ารัก น่า....
555555 อย่างนี้ดีแล้ว นานๆ เจอกันที
หนูก็ไม่เคยได้ยิน ฆาราวาส คุย กับพระแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ (ไม่นับที่ไม่เคยได้ยินนะ :laugh: ) แหม ไม่ให้จิ้น ไม่ให้ฟินยังไง ดูแต่ละประโยค รอถ่านไฟเก่างี้ ไม่มีคนพึงใจไม่มีคู่ซะดีกว่า ไหนจะชโงกหน้าไปใกล้หลวงพี่ดูแผลอีก ไหนจะแอบมอง และดูสิคิดจะปล้ำกระทั่งพระ ไม่ให้คิดเล๊ยยยยยยย ไม่คิดได้ไง เอาจริงๆ พี่ดินนี่พาคนอ่านบาปไปด้วยนะเนี่ยมาทำให้ฟิน บอกเลย :m20: แต่หนูก็ชอบนะ เอาอีก เอาอีก อยากอ่านอีก อยากรู้เรื่องของหลวงพี่อีกเยอะๆ ส่วนเรื่องพี่แค่ของแถม :jul3: ล้อเล่นน่าอย่าเพิ่งเบะปาก น้ำตาคลอ หัวเถิก สิ ไม่มีพี่ใครจะมาเล่าให้ฟังล่ะ โอ๋ๆๆๆ :กอด1:
555 ขอแก้ข่าว
1. ผมโชคดี เส้นผมค่อนข้างแข็งแรง เลยไม่เถิกอ่ะ... ง่ามถ่อก็ไม่มี... หุ หุ
2. คำพูดของผม กับพระ รับรองครับ ว่า ไม่ก้าวข้าม... (แค่เฉียดๆ เหน็บหลวงพี่ ให้คันๆ หัวใจเล่น หุ หุ)
3. เรื่องดูแผล เป็นห่วงจริงๆ เดี๋ยวเป็นแผลเป็นน่าเกลียด หลวงพี่ของผมก็หมดหล่อพอดี...
4. ไม่ได้ไปบ่อยๆ หรอกครับ ระยะทางค่อนข้างไกลพอควร
ไว้มี วจีกรรม เด็ดๆ ระหว่างผมกับหลวงพี่ กับมโนกรรมของผม แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ (ไม่มีกายกรรม ชัวร์)
ดิน
-
หลวงพี่คิดจะสึกบ้างมั้ยอะ
-
555 ขอแก้ข่าว
1. ผมโชคดี เส้นผมค่อนข้างแข็งแรง เลยไม่เถิกอ่ะ... ง่ามถ่อก็ไม่มี... หุ หุ
2. คำพูดของผม กับพระ รับรองครับ ว่า ไม่ก้าวข้าม... (แค่เฉียดๆ เหน็บหลวงพี่ ให้คันๆ หัวใจเล่น หุ หุ)
3. เรื่องดูแผล เป็นห่วงจริงๆ เดี๋ยวเป็นแผลเป็นน่าเกลียด หลวงพี่ของผมก็หมดหล่อพอดี...
4. ไม่ได้ไปบ่อยๆ หรอกครับ ระยะทางค่อนข้างไกลพอควร
ไว้มี วจีกรรม เด็ดๆ ระหว่างผมกับหลวงพี่ กับมโนกรรมของผม แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ (ไม่มีกายกรรม ชัวร์)
ดิน
[/quote]
เชื่อว่าผมพี่ดินแข็งแรง ก็แหมผ่านการ ดึง ทึ้ง ขยุ้ม จิก มาหลายปี เลยทำให้รากผมแข็งแรงพร้อมรับมือตลอดเลยหลุดยากหน่อย ชิมิ๊ o18
-
อนุโมทนา สาธุค่ะ (-_/\_-)
-
สาธุครับ
-
อ่านละบาปกรรมมากอะลุง
อยากแต่จะให้พระสึก
-
อ่านละบาปกรรมมากอะลุง
อยากแต่จะให้พระสึก
เป็นคำกล่าวหาที่ค่อนข้างรุนแรงนะครับ....
จะบอกว่า....ผมอิ่มเอมใจทุกครั้ง ที่เห็นหลวงพี่ ดีใจที่ได้อุปถัมภ์เป็นโยมอุปฐาก ไม่เคยสักครั้ง ที่อยากจะให้หลวงพี่ออกมาจากสิ่งที่เป็นอยู่เพราะผมรู้ว่า หลวงพี่มีความสุขมากกับการเป็นพระ... ผมรักที่เห็นหลวงพี่เป็นพระนะครับ...
สิ่งที่ผมพูดกับหลวงพี่ เป็นคำพูดล้อๆ แบบคนรู้ใจ ที่เคยสนิทสนมกันมากมาย ความสัมพันธ์ของเราสองคน มากกว่าที่ใครๆ คิด
ถ้าถามผมว่า อยากให้ย้อนเวลาไปไหม อยากมากครับ... อยากเป็นดินกับชล ในสมัยนั้น แต่ไม่เคยคิดจะให้มาเป็น ดินกับพระสายชล หรือแม้กระทั่ง ดินกันทิดชล เลยสักนิด...
เคยไหมครับ รักในสิ่งที่เค้าเป็น รักที่จะเห็นเค้าเป็นแบบนั้น ไม่เคยเอาเรื่องชู้สาวมาคิดในหัวสมอง...
บางทีผมเคยคิดว่า ถ้าหลวงพี่สึกออกมาจะเป็นยังไง... คำตอบที่ผมได้ก็คือ เราไม่สามารถที่จะอยู่ด้วยกันได้หรอกครับ ทั้งความคิด ความเป็นอยู่ Live style ต่างกันมากเกินไปจน ไม่ใครก็ใคร จะทนอีกฝ่ายไม่ได้แล้วครับ....
โปรดทำความเข้าใจตามนี้นะครับ...
ดิน
-
อ่านเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ไม่เคยได้เม้นสักที ชอบเรื่องพี่มากชอบพี่มากกว่า 5555
ขอบคุณที่ดินที่มาเล่าเรื่องหลวงพี่ให้ฟังนะคะ คิดถึงมากดีใจที่หลวงพี่สบายดี
ไม่รู้ว่าพี่จะเข้ามาอ่านอีกเปล่าแต่แยากบอก คิดถึงพี่ดินและหลวงพี่ชลมากเลยนะคะ
-
สาธุ
คนเคยทำบุญร่วมกันมา
ก็เลยได้มาเป็นเพื่อนที่รู้ใจ
อย่างนี้แล้วสบายใจ
อยู่ต่อไปเป็นเพื่อนใจ
-
เห็นพี่ดินมาอัพ รีบกดเลยค่ะ อ่านแล้วได้เห็นอีกมุมของชีวิตเลย
น้อยคนนะ ที่จะเปลี่ยนตัวเองไปได้แบบพี่ดิน กับหลวงพี่ชล
ขอให้หลวงพี่ กับ พี่ดิน สุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
ดีใจที่รับรู้ข่าวหลวงพี่มีสุข
-
สาธุด้วยคนค่า
บางทีชีวิตคนเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้อยู่กับคนที่ทำให้เราสบายใจหรอก
เนอะพี่ดินเนอะ
:-[
-
จากที่ติดตามมาตั้งแต่ภาคแรก (เรียกแบบนี้ได้ไหมนะเรื่องของพี่ดินมันเหมือนหนังภาคต่อเลย)
งั้นหนูขอเสียมารยาทเรียกพี่ดินนะค่ะ (แม้ว่าพี่ดินจะอายุใกล้เคียงกับคุณย่าหนูมากก็ตาม)
จากที่หนูติดตามอ่านเรื่องราวของพี่ดินมาตลอด หนูคิดว่ามันถูกต้องและดีที่สุดแล้วที่พี่ชลไปบวช
พี่ดินเองก็ผ่านอะไรมามาก.. คนที่พี่ดินรักหรือชอบพี่ก็ได้เขามาหมดแล้ว เพราะว่าพี่ดินมีแต่คนคอยสนใจ
เพราะแบบนี้ไงพี่ถึงไม่เคยมองเห็นความรักของพี่ชล พี่รับรู้แต่ไม่เข้าใจ..พี่รับรู้แค่ว่าพี่ชลรักพี่
รับรู้แค่เท่าที่ตัวเองอยากจะรู้ แต่ไม่ได้รู้เลยว่ารักของพี่ชลนะมันต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง
พี่จะรู้ไหม?ว่าบางทีการที่ต้องมองคนที่เรารักมีใครอีกหลายคนนอกจากเรามันเป็นยังไง
เจ็บปวดร้องไห้แทบตายก็ได้รับเพียงคำปลอบโยนแต่ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกที่แท้จริงว่าบางครั้ง
คำปลอบโยนมันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย คำปลอบโยนที่ไม่ได้มาจากการสำนึกผิดมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
วันนี้พี่ปลอบโยนแต่พรุ่งนี้พี่มีคนอื่น..
ถึงหนูจะไม่ใช่พี่ชลหนูอาจจะไม่ใช่ผุ้ใหญ่ แต่สำหรับความรู้สึกที่รักใครซักคนหนูคิดว่าหนูพอจะเข้าใจมัน
การที่เรารักใครสักคนแน่นอนว่าเราเองก็อยากจะให้เขารักเรากลับเหมือนกัน
พี่ชลเองก็คงจะเคยเป็นแบบนั้น เหมือนเวรกรรมมีจริงเลยอ่ะหนูว่า
เมื่อก่อนพี่ชลรักพี่บอกรักพี่พี่ก็เอาแต่รับคำรักพวกนั้นไปแต่ก็ไม่เคยให้อะไรกับพี่ชลกลับมาเลย
เหมือนตอนนี้ที่พี่เองก็พยายามที่จะทำให้ทุกอย่างให้พี่ชลรับรู้ว่าพี่เองก็รักเขา
ตอนนี้พี่คงเข้าใจความรู้สึกของพี่ชลบ้าง แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่พี่ชลก็ยังคงใจดีกับพี่เสมอ
แม้ว่าตอนนี้พี่ชลจะตอบรับความรักจากพี่ไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยทำร้าย ไม่เคยทำให้พี่ต้องเสียใจ
อย่างปฏิเสธว่าในใจลึกๆพี่เองก็คงอยากจะใช้ชีวิตอย่างคนรัก(ผัวเมีย)กับพี่ชลเหมือนกัน
หนูว่าพี่ต้องรู้สึกบางแหละ ความรู้สึกเสียดายที่ตอนที่พี่มีโอกาสตอบรับความรักของพี่ชลแต่พี่กลับปฏิเสธมัน
ความรู้สึกเสียใจที่ครั้งหนึ่งพี่ได้ทำร้ายความรู้สึกของคนที่พี่รัก รู้ทั้งรู้ว่าพี่ชลต้องเสียใจแต่พี่ก็ยังทำ
ความรู้สึกแบบนี้นะมันเจ็บสุดๆไปเลย ยิ่งพี่ชลทำดีกับพี่มันก็ยิ่งเจ็บมันก็ยิ่งเสียดายใช่ไหมค่ะ
บางทีหนูอาจจะพูดอะไรไร้สาระไปบ้างพี่ดินอย่าว่าหนูนะ แต่หนูแค่อยากบอกในมุมมองและความคิดของหนู
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่พี่เอามาเล่าให้ฟังนะค่ะ เรื่องของพี่ดินมันทำให้หนูรู้ว่าชีวิตของคนเรามันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับนิยายแค่ตอนจบมันอาจจะไม่ Happy Ending เหมือนอย่างในนิยายก็เท่านั้นเอง..
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
นั่งอ่านย้อนทวน สามตอน ที่เกี่ยวกับหลวงพี่ชล ก็รู้สึกเหมือนกันครับ ว่า เราเองล่วงเกินพระด้วยวจีกรรม หลายครั้งเหมือนกัน
เคยโทรไปคุยกับหลวงพี่ เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง หลวงพี่หัวเราะ หึ หึ...
"ใครมันจะเปลี่ยนได้ โยมเอง ตอนหนุ่มๆ ก็เปราะไม่ย่อย... แก่ตัว ความมั่นใจเยอะขึ้น ทั้งประสบการณ์ ปูมหลัง การทำงานที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น หลวงพี่ก็ไม่แปลกใจกับคำพูดของโยมหรอก...
โยม... ถ้าบริสุทธิ์ใจ ก็อย่าไปกังวลกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ชีวิตคนเรามันสั้น ปล่อยๆ วางซะบ้าง... มันจะเบาขี้น สบายขึ้นนะ..."
สาธุครับ...
-
"สาธุ"
รับพรเสร็จก็ ขอบคุณคุณดินมากที่มาบอกกล่าวเล่าสิบแก่กัน ^-^
-
อย่างที่หลวงพี่บอกแหละค่ะ การกระทำขึ้นอยู่กับใจของเรา เรารู้ดีที่สุดว่า ตัวเราทำอะไร คิดอะไร บริสุทธิ์ใจหรือไม่ ก็ตัวเราทั้งนั้นที่รู้ ปล่อยวางเถอะค่ะ ไม่มีใครดีไปหมดหรอกในโลกนี้ ด้านหนึ่งของจิตใจมันก็มีบ้างที่จะคิด แต่ส่วนตัวชอบนะที่พี่ดินกับหลวงพี่ลงเอยแบบนี้ ดีกว่าแฮปปี้แอนด์ดิ้งแบบคนรักกัน และวันหนึ่งอาจจะเลิกกันไปก็ได้ด้วยอะไรที่แตกต่างกัน บางคนเหมาะกับการเป็นเพื่อนคู่คิดคู่ใจแต่ไม่เหมาะเป็นคู่ชีวิตก็มี สู้เจอกันในฐานะแบบนี้ดีกว่า ได้อุปภัมภ์ค้ำจุนกันและกัน อย่าคิดมากนะ ว่างและสะดวกก็มาเขียนเล่าสู่กันฟังบ้าง :กอด1:
-
เรื่องของดินกับชล คงจะไม่มาต่อแล้วนะครับ เพราะ มันเกินจากจุดที่ควรจะจบไปต้้งนานแล้ว และยิ่งต่อก็จะยิ่งมีคนเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับหลวงพี่ชล...
ไปตามอ่าน "ภาคนักเรียนนอก" กันดีกว่านะครับ
ดิน
-
พี่ดินหายไปนานเลย
กระทู้ คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "นักเรียนนอก" มันหายไปไหนแล้ว :sad4: :sad4:
-
สวัวดีค่ะพี่ดิน
ตามมาจากภาคแรก
เราเพิ่งเข้าเล้ามาได้ 2-3 ปี
ตอนเริ่มเข้ามาเห็นเรื่องนี้ผ่านตาอยู่ แต่ยังไม่ได้สนใจ
จนเดือนนี้รู้สึกเบื่อที่จะอ่านนิยายแต่งใหม่ๆ เลยคุ้ยที่ห้องจบแล้ว จากหลังมาหน้า
แล้วเลยลอลอ่านภาคแรก เพราะเห็นว่ามันเก่าดี
ลองอ่านนิยายเก่ามาสองสามเรื่อง รู้สึกว่า อืมมันดีต่อใจมากว่านิยายที่แต่งใหม่ๆอยู่
อ่านภาคแรก ก็ได้แรงบันดาลใจให้สู้ชีวิตต่อไปดีค่ะ
แต่พออ่านภาคนี้เหมือนคนอ่านส่วนใหญ่คือ ยิ่งอ่านยิ่งรักชล (หลวงพี่)
เราชอบอ่านเมนท์ระหว่างเรื่องด้วย เห็นพี่ดินมาย้ำบ่อยๆ ว่านังหาพี่ชลไม่เจอ
เรายังคิดเลยว่าหากอ่านจบแล้ว จะ PM. ไปหาว่ายังตามกันอยู่ไหม
พออ่านตอนที่ 75 เท่านั้นแหละ น้ำตาแห่งความยิยดีก็มาคลอเลย
ดีใจมากจริงๆค่ะ ที่ตามหากันจนเจอ
มันเป็น Happy End. สำหรับเราแล้วค่ะ
อยากขอบคุณมากที่ทำให้เราได้เห็นความรักของพี่ชลที่มีให้กับพี่ดิน
มันทำให้พอเรากลับมาดูตัวเองแล้ว อืม เรารักคนอื่นไม่เป็นว่ะ
เพราะเราคงทำอย่างพี่ชล. หรือแม้แต่อย่างพี่ดินไม่ได้อ่ะ
ขอบคุณมากจริงๆ ถึงแม้ว่าพี่ดินคงไม่ได้เข้ามากระทู้นี้แล้ว
แต่เชื่อเถอะว่า ยังจะต้องมีคนเข้าใหม่อีกหลายคนที่หลงมาอ่านเรื่องนี้
แล้วก็จะหลงรัก พี่ชลกะพี่ดินค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
เมนท์นี้ยาวที่สุดในเล้า
ดีใจจริงๆที่สามารถบรรยายความรู้สึกตัวเองออกมาได้บ้างเสียที
บ๊าย บายค่ะ พี่ดิน
(รุ่นน้อง รหัส 33)
-
พี่ดินหายไปนานเลย
กระทู้ คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "นักเรียนนอก" มันหายไปไหนแล้ว :sad4: :sad4:
งานเยอะ ไม่มีสมาธิครับ ขอโทษที ไว้งานเพลาๆ ลงจะกลับมาเขียนใหม่ครับ
-
อ่านมาหลายวันเลยครับตั้งแต่ภาคแรก(คือไปอยู่ไหนมา ? ถึงเพิ่งจะได้อ่าน 55555) จนจบภาคนี้และคาดว่าจะอ่านต่อไปเรื่อยๆ (ระหว่างทางนี่เสียเลือดไปไม่น้อย >///<)แต่เป็นเรื่องแรกที่ผมมาคอมเม้นในเว็ปนี้เลยนะครับ ปกติอ่านอย่างเดียวงิ๊
ขอเรียกพี่ดินนะคับ ถึงอายุจะห่างกันครึ่งนึงก็ตาม หุหุ
ผมชื่นชมทัศนคติ ความคิด ความมุมานะของพี่ดินมากเลยครับ ผมยังอยากมีให้ได้สักครึ่งนึงของพี่เลยครับ
ต้นทุนของคนเรามันต่างกัน ทำให้สถานการณ์หรืออะไรก็ตามในตอนนั้นมันทำให้เราต้องเลือกที่จะทำ
การได้อ่านเรื่องราวของพี่ดิน ทำให้ผมรู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูก //ใครก็ไม่รู้จักมาทำให้อารมณ์ผมขึ้นๆลงๆ (บางทีขึ้นแล้วไม่ลงก็ต้องกดมันลงเอง 555555555) เหมือนตกอยู่ในภวังค์เรื่องราวหนังชีวิตของนายดินยังไงยังงั้นเลย จนมาถึงตอนจบตอนนี้ ยอมรับว่าเสียดายที่ไม่เป็นอย่างที่คิด แต่ผมว่ามันก็ดีแล้วครับ มันเป็นความสุขอีกรูปแบบหนึ่งเหมือนกัน ยังไงก็อนุโมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธุ ด้วยนะครับ
ขอบคุณพี่ดินสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ ติดตามครับ เจอกันตอนหน้า
-
กลับมาอ่านอีกรอบ คิดถึงคุณดินนะครับ รู้สึกผูกพันกับเรื่องราวและคุณดิน พระสายชล จริงๆ
-
:pig4:
-
เพิ่งรู้ว่ามีภาคนี้ด้วย เคยอ่านภาคแรกเมื่อหลายปีก่อน คุณชล.. :L2: คุณดินคงไม่ว่าอะไรนะครับ อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ ยังคงรอภภาคเด็นอกอยู่นะครับ
-
ห่างหายไปหลายปี เป็นยังไงกันบ้างครับ
ตัวผมเอง ก็อย่างนั้นแหละครับ จะเอาอะไรกับคนที่ผ่านมาค่อนชีวิต เหลือไม่กี่ปี ก็เกษียณจากการทำงานแล้ว
หลวงพี่ชล ท่านก็มีความสุขดี ปลอดภัยจากโควิด นานๆ ก็ไปเยี่ยมท่านสักที ก็ได้พูดคุยกันบ้าง (นั่งห่างๆ) พอให้หายคิดถึง เรื่องที่คุยกันก็มีแต่เรื่องทั่วๆ ไป ไม่ได้มีอะไรตื่นเต้น
เคยเห็นพระกลัวเข็มไหมครับ ฉีดวัคซีน เหมือนกำลังจะโดนฆ่า 5555
ไว้ว่างๆ จะมาเล่าให้ฟังครับ
-
ฉีดวัคซีนไป 4 เข็ม
แต่พลาด ติดโอไมครอน ไป 1
ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่
สวัสดีครับ คุณดิน
ห่างหายไปหลายปี เช่นเดียวกันครับ
เราต้องรอด ฮ่าฮ่า
-
ดีคัฟผมได้ย้อนกลับมาอ่านอีกทำให้คิดถึงอดีตที่คล้ายกันแต่จุดเริ่มต้นที่แบบเดียวกันแต่ตอนจบยังไม่มีตราบที่เรายังมีลมหายใจอยู่ขอบคุณครับคุณดิน :pig4:
-
:pig4:
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ กด *121*32# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด *545# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด 1175 โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ กด *121*32# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด *545# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด 1175 โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)