หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52

[pepperpro]

แหวนนี้มันน่าโดน :beat:สักที จริงๆ

เป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญมากๆเลยครับ ชีวิตจริงผู้หญิงประเภทนี้ ผมไม่คบเป็นเพื่อนสักคน

เหวี่ยงมาเหวี่ยงเลย อย่าได้แคร์ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ให้กำลังใจฮิ้นท์สู้ต่อไปครับ เริ่ดไวๆนะฮิ้นท์ รออยู่ๆ

[ppmayuree]

ฮัท... นายแปลก ๆ นะ...
แต่อ่าน ของฮัท... รู้สึกปลอดโปร่งใจกว่า อ่านของฮิ้นนะ...

[หัวเเม่มือ]

มีบางตอนร้องไห้นิดๆอาจเพราะเป็นสิ่งที่เราคิดอยู่ในใจ 555

[nazavo]

 :fireคิดว่าเริศแล้วไงย่ะ มาว่าคนอื่นเค้า เชอะ

[chantana]

กด + 1 ให้จ้า

ฮิ้น นะมีเพื่อนดี

แต่ฮัท มีแฟนแย่วะ

คนอ่านคอยลุ้นแทบแย่อะนะ

[AGAPE]

กด like
อ่านแล้วเหมือนตัวเองเลยครับ
ขี้แหร่ผู้ชายไม่แลจนต้องเปลี่ยนตัวเอง
แต่เปลี่ยนแล้วผลลัพคุ้มเกินคาดนะ รอฮิ้นเปลี่ยนตัวเองครับ

[nunamicky]

เดาไม่ออกค่ะ
เปิดเผยตัวจริงมาซะดีๆ
ตอนจบจะได้เปลี่ยนจากเพื่ออิ๊กกี้ เป็นชื่อตัวเองเนอะ

[hahn]

ได้ใกล้ชิดกันแล้ว

[CarToonMiZa]

ไม่ชอบยัยแหวนเลย
งี่เง่าที่สุด
เชียร์ฮินท์นะสู้สู้
 

[rellachulla]

เพลียยัยแหวน
เฮ้อ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

เรื่องราวน่าติดตามและน่าอ่านมากขึ้น เชียร์ใจขาดดิ้นเลยนะครับสู้ๆๆ

[tarkung]

เมื่อไรนะจะเปลี่ยนโฉมซักที จะติดตามต่อไปนะ

[TeuyHom]

รีบมาต่อนะ

[jimmyFG]

แหวนๆ ธาตุแท้ออกแล้ว เหราะ ชอบดูถูกคน เกลียดจริงๆ เลย

ชอบๆๆ มากๆๆ มาต่อบ่อยๆ แบบนี้ดีมากๆ เลย 

[Still_14OC]

ไม่ใช่ว่าติวไป ติวมา แล้วมาทำน้องฮิ้นท์ เค้าร้องไห้ขี้มูกโป่งนะ ฮัท

[oilzaza001]

มารอฮิ้นเปลี่ยนโฉมด้วยคนอิอิ

[kanda53]

ฮัท...แคร์นู๋ฮิ้นท์ล่ะ...บวกกับความประทับใจ(ศิลป์)ที่นู๋ฮิ้นท์ทำได้...
ถือว่าเป็นก้าวที่ดี...สามารถพัฒนาต่อไปได้...ลุ้นต่อไปเนอะ...
ส่วนแหวน...ตัวอิจฉาในนิยายน้ำเน่าเด๊ะ ๆ ครบสูตรขึ้นทุกวัน...
ตอนนี้ก็เหมือนแม่คนที่สองของเจ้าฮัทกลาย ๆ แล้ว..

  น้องอิ๊ก กะ เพื่อน...??? 
ก็อยากรู้นะว่าใครร่วมเขียน....เผื่อไม่เคยติดตามนิยายเรื่องอื่น
จะได้เข้าไปติดตามไงจ๊ะ

[eiky]

พี่กานดาและเพื่อนๆที่สงสัยว่าใครคือคนเขียนอีกคน โปรดสังเกตงานเขียนดีๆ อิอิ มีไม่กี่คนหรอกคร้าบ
ที่เว้นวรรคแบบนี้ และเหมือนเวลาตันๆก็เปลี่ยนฉากอ่ะ

อิอิ แง๊วววว แอบเผาเพื่อน หุหุ

[THiiCHA]

ใกล้แปลงโฉมแล้วยัง ><

[majam]

ยัยแหวน

[Rhythm]

ฮิ้นสู้ๆๆๆ

[jenzda]

เข้าใจอารมณ์ฮินท์เลยอะ เพราะตอนมัธยม ก็อเคยโดนล้อเหมือนกัน 

แต่ตอนนี้ พวกที่ล้อ หน้าตา.... หึหึหึ

[eiky]

A5
“เป็นไงบ้างธรรปกรณ์ ไม่ไปสอนน้องๆเขาเล่นเครื่องเล่นเหรอจ๊ะ”
เอ่อ อาจารย์แววตาครับอาจารย์ประจำชมรม อยู่ด้วยเหรอเนี่ย
“ให้เพื่อนๆสอนไปก่อนครับจารย์”
“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ หน้าตาไม่ดีเลย”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
“เมื่อเช้ามีเรื่องกันเหรอ”
ผมหันขวับทันทีครับ นี่ผมแอนด์เดอะแกงค์ดังขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“เอ่อ”
“ธรรปกรณ์ คนเราน่ะอย่าไปยึดติดกับรูปลักษณ์ภายนอกนักเลยนะจ๊ะ ดูอย่างอาจารย์วีระสิ”
ครูสอนพละครับ
“แกเคยเป็นรุ่นพี่ศิษย์เก่าของที่นี่ล่ะ ตอนแกอยู่ชั้น ม.๖นะ ครูยังแอบปลื้มเลย หล่อมาก”
แกทำเสียงแบบว่าหล่อจริงๆนั่นล่ะครับ เพราะลากเสียงคำว่าหล่อซะถึงหน้าโรงเรียน แต่ผมกำลังคิดหาจุดที่เขาเรียกว่าหล่ออยู่ ตรงไหนวะ
“แล้วดูตอนนี้สิ หัวเถิกไปครึ่งหัวแล้ว ตอนนั้นแกหล่อและเจ้าชู้มาก ผู้หญิงชอบแกเยอะ แต่ตอนนี้ หึหึ เป็นไงล่ะ ได้แม่ค้าขายปลาเป็นเมีย”
อ้าวนะ ทำไมน้ำเสียงช่วงท้ายเหมือนสะใจเล็กๆล่ะอาจารย์แววตา
“เหมือนจารย์ชอบจารย์วีระเหมือนกันเหรอครับ”
“จ๊ะ ชอบมาก บ้าเลยล่ะ แต่เขาไม่แล เพราะเขาบอกว่าครูไม่สวย อ้วนอีกต่างหาก”
“จารย์แววเนี่ยเหรอครับอ้วน”
ผมร้องออกมาครับเพราะไม่อยากจะเชื่อ เพราแกตัวผอมหุ่นดีมากๆ ส่วนอาจารย์แววตาแสยะปากขึ้นสูง คงยังแค้นใจอยู่แน่ๆครับ
“แต่ไม่สนใจหรอกนะ เพราะตอนนี้มันก็ได้พิสูจน์อะไรได้ตั้งหลายอย่าง”
อืมนะ ลูกสาวของอาจารย์แววตาน่ารักมากครับ แฟนแกเป็นปลัดอำเภอหล่อนะ แก่แล้วยังดูดีอยู่ มีบ้านมีรถ มีที่ นี่หรือเปล่าที่แกกำลังจะบอกผม
“คนเราน่ะตอนนี้มันวัดอะไรกันไม่ได้หรอกนะธรรปกรณ์ อย่าไปสนใจมาก ให้ตั้งใจเรียนให้มาก เพื่ออนาคตของเราเอง คนที่มองเราแค่ภายนอกน่ะเขาไม่จริงใจหรอก ครูว่าเธอมีพรสวรรค์นะ อย่าให้คำพูดแค่เพียงบางคำมาทำให้สิ่งนั้นมันเลือนหายไป คนบางคนเกิดมาไม่มีอะไรติดตัวมาเลยด้วยซ้ำ ทั้งรูปทั้งทรัพย์ ทั้งพรสวรรค์ แต่ดูแต่ละคนมีหน้าที่การงานที่ดีๆกันทั้งนั้น เพราะเขาไม่ได้ย่อท้อต่อโชคชะตา ครูว่าเธอหน้าตาดีนะ หน้าเล็กเท่าฝ่ามือครูเลย สิวน่ะเดี๋ยวมันก็หาย อย่าไปคิดมากยิ่งเครียดมันยิ่งขึ้นนะรู้ไหม ส่วนอ้วนน่ะเมื่อก่อนตอนเรียนเขาล้อครูว่าอีตุ่ม ตอนนี้อีคนล้อดูสิ ยัยนวลขายข้าวแกงนั่นไง”
“หาเจ๊นวลนั่นเหรอครับจารย์”
“ใช่จ๊ะแต่ก่อนเอหุ่นดีมาก ไม่แลแลสายตาจะคบครูหรอกนะ แต่ตอนนี้ เฮอะ”
อาจารย์แววตาทำท่าเหมือนนางร้ายในละครเลยครับ ผมก็แอบอมยิ้มอยู่
“แต่เพื่อนๆชอบล้อผมนี่ครับจารย์ มีพรสวรรค์แล้วมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกครับ”
“อย่าไปคิดแบบนั้นสิจ๊ะธรรปกรณ์ เธอโชคดีมากนะรู้ไหม ทำไมไม่เอาความสามารถและพรสวรรค์ที่เธอมีออกมาเป็นความมั่นใจล่ะ เธอเห็นรุ่นพี่ ม.๖ ไหม คิดว่าตัวเองสวย ตัวเองหล่อ แต่เรียนไม่เอาไหน กีฬาก็เล่นไปงั้นๆตามแฟชั่น สรุปหาอะไรดีให้ตัวไม่ได้สักอย่าง สู้คนที่ตั้งใจเอาดีอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ คนที่พวกเขาว่าหน้าตาไม่ดีนั่นล่ะ ดูอย่างสมพรซิ ได้เหรียญทองตอบปัญหาวิชาการระดับภาคมา เด็กในเมืองยังสู้ไม่ได้พอจบ ม ๖ ก็ไม่ต้องสอบแข่งกับคนอื่นเพราะมีมหาวิทยาลัยที่ใครๆอยากจะสอบเข้ามาติดต่อทาบทามไว้แล้ว น่าภาคภูมิใจมากกว่านะครูว่า อย่าไปยึดติดกับของพวกนี้ เรายังเด็กมีหน้าที่เรียนก็ทำให้มันเต็มที่ ครูเชื่อว่าเธอทำได้ และทำได้ดีด้วย”
สบายใจขึ้นไหม ไม่นะ ผมไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่อาจารย์แววตากำลังบอก ผมรู้ล่ะครับว่าแกกำลังปลอบใจผมอยู่ แต่นี่ผมดังขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แค่หลบเรียนไปคาบเช้าทั้งคาบเอง ตายๆ ทำไงดีล่ะทีนี้ พอวันถัดมาผมก็มาเรียนตามปกติ ไม่มีความคืบหน้าอะไรมากไอ้พวกรุ่นพี่มันก็ไม่มาวอแว เดินผ่านตอนเข้าแถวผมก้ไม่หันไปมองเพราะรู้ว่าพวกมันคงไม่พอใจอยู่มาก ช่างมันผมจะต้องหน้าตาเกลี้ยงเกลาแล้วก็จะลดความอ้วนให้ได้คอยดูนะ
“อุ๊ย ฮัท มาหาใครเหรอจะ มาหาวิวเหรอ”
พอเข้าห้องไปเตรียมจะเรียนวิชาต่อไปครับ เสียงอีวิวแจ๋นอยู่นอกห้อง เอ๊ะ อะไรนะ ใครนะ หา นั่นเขานี่ เขามาทำไม
“เราหาธรรปกรณ์น่ะ อยู่ไหม”
“หา มาหาธรรปกรณ์ ไอ้ฮิ้นท์เนี่ยนะ”
เสียงเพื่อสองตัวมันร้องขึ้น สองตัวมันไม่อายหรอกครับ แต่ผมนี่สิ เหลื่อไหลแล้วครับท่าน มาหาผม เขามาหาผมเหรอ มาทำไม หา หรือว่าจะมาบอกว่าเขาเองก็ชอบผม ตายแล้วๆ ไม่ทันเตรียมตัวไม่ทันได้เตรียมใจ จะทำยังไงดี โอยๆ กระจกก็ไม่ได้ส่อง หน้าตากูเป็นไงวะเนี่ย เว้ยๆ นั่งอยู่บนโต๊ะด้วยสิ จะลง เอ้ยไม่ทันแล้วๆ
“นายธรรปกรณ์”
เสียงของเขามันช่างทุ้มไพเราะเหลือเกิน โอ้ย มาฆ่าผมทีเอาให้ตายนี่ผมฝันไปใช่ไหมเนี่ย
“เอ่อ อื้ม”
ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมไม่ตอบอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยวะเนี่ย ใจเต้นแรงจังเลย ควบคุมไม่ได้แล้ว
“เรามีเรื่องอยากจะคุยกับนายน่ะ”
มีเรื่องจะคุย หา ตายๆ โอยทำไมมันแน่นในอกขนาดนี้ ผมหายใจจะไม่ออกแล้ว โอยจะเต้นเร็วไปไหนเนี่ยหัวใจ
“มี มี อะไรกับเราเหรอนาย”
“ทำไมนายหน้าแดงๆ ไม่สบายเหรอ”
อุ๊ย เขาเป็นห่วงผม แว้กก ดีใจที่สุด โอยสวรรค์จัดมาเลย เอาเล้ยรออะไรอยู่ บอกออกมาเลยที่รัก บอกออกมาเลยฮัทว่านายชอบเราอยู่ เราจะไม่ปฏิเสธสักคำ เอาเล้ย
“อ๊ะ”
อุ๊ย เขินรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้เขาจะยื่นมือมาจับหน้าผากผมครับ ไม่นะ ไม่ดี มันจะเร็วไปไหม ไม่ได้นะ ผมต้องรักนวลสงวนตัวเพื่อเขานั่นล่ะ อิอิ เขินจัง
“นายโอเคใช่ไหม”
ผมสะดุ้งถอยออกมาสิครับ สะดุ้งแรงไม่แรงก็
“เอ้ย”
“นาย”
คือว่าในความงามผมไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมมันต้องมีรอยตำหนิอยู่ตลอดเวลา เกลียดตัวเองที่สุดก็ตอนนี้ ถอยไปมากๆจนตกโต๊ะสิครับ หงายหลังเลยนะ แต่ว่า
“อ๊ะ”
เขาเข้ามาประคองตัวผมไว้ แว้กก นี่มันๆ ไม่ใช่ฝันใช่ไหม ช่วยบอกผมดี ช่วยด้วยไม่ไหวแล้วเลือดกำเดาจะไหลแล้ว
“เฮ้ยนาย เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไอ้ฮิ้นท์ มึงโอเคไหม”
จิ๊ปากทันทีครับ เพื่อนสองตัววิ่งเข้ามา แค่ไม่กี่วินาทีที่สายตาของผมกับเขาประสานกัน ทำเพื่อกูบ้างได้ไหมอีเพื่อนทรยศ ให้มีบ้างโมเมนต์แบบว่าจะเก็บเอาไปฝันน่ะ โมโหเลย
“อ๊ะ ไปเถอะมึงอีวิว”
อีแจงมันรู้ครับ มันคงอ่านสายตาผมออก แหมนะอีวิวนี่ต้องให้อีแจงดึงออกไปถึงออก
“เราไม่เป็นไร”
พอเขาปล่อยตัวผมให้ตั้งตรงแล้ว ผมก็ต้องรีบพูดขึ้นครับ กลัวว่าเขาจะอายเพื่อนๆในห้องของผมที่เริ่มมองแล้ว คงคิดว่าไอ้หน้าสิวนี่เป็นบ้าอะไรทำไมสั่นเจ้าเข้าขนาดนี้ ใครไม่เป็นฮิ้นท์จะไม่มีวันเข้าใจหรอกนะ ฮึ
“คือเราอยากจะให้นายสอนวาดรูปน่ะ”
“อืม หา!! อะไรนะ”
เอ๋ออย่างแรง ผมดีดตัวขึ้นลุกจากเก้าอี้เพื่อนๆหันมามองกันเป็นตาเดียว เขาเองก็ทำท่าเขินๆ
“เราสนใจการวาดรูปน่ะ แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี พอดีเห็นว่านายได้รางวัลมา ช่วยสอนเราหน่อยสิ”
“เอ่อ เราไม่ได้เก่งกาจอะไรขนาดนั้นหรอกนะ เราจะสอนนายได้เหรอ”
เห็นไหมครับ ทำไมผมเป็นคนแบบนี้นะ นี่มันโอกาสเกินกว่าทองอีกนะที่จะได้ใกล้ชิดเขา นี่มันโอกาสเพชรเลยนะ แล้วดูผมพูดอะไรออกไป ไม่ได้ๆ ควบคุมตัวเองหน่อยฮินท์ ควบคุมตัวเองหน่อย
“โห อย่างนายน่ะเขาเรียกเทพแล้ว นะนะ สอนเราหน่อย นายจะให้เราจ่ายเงินค่าสอนเราก็ยอม ตกลงโอเคนะ เริ่มเรียนวันไหนดีเราจะได้ไปหาซื้ออุปกรณ์มาเตรียมรอนาย”
“เอ่อ”
“วันศุกร์นะ โอเคไหม”
เขาวิ่งออกไปแล้วครับ ปล่อยให้ผมอ้าปากค้างอยู่คนเดียว จะจ่ายค่าสอนก็ยอมเหรอ อิอิ ขอเป็นตัวนายได้ไหมอ่า แว้กก
“โอเคสิ โอเค!!”
ผมตะโกนออกมาเสียงดังลั่นห้อง พอดีกับอาจารย์รำไพเดินเข้ามาในห้อง
“โอเคอะไรจ๊ะ ฮิ้นท์”
เสียงเพื่อนๆโห่ผมเสียงดัง ไม่สนใจเว้ย อารมณ์ดีซะอย่าง โอยความสุข นี่หรือคือความสุข มันสีชมพูแบบนี้นี่เอง เคมีตอนบ่ายก็สีชมพู ไอ้ทักหน้าเชี่ยก็สีชมพู
“นายธรรปกรณ์!!”
เสียงหวานมากเลย นี่เสียงอาจารย์รำไพเหรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อ
“นายฮิ้นท์!!!”
“โอเคไง”
ผมกระเด้งตัวยืนขึ้น อาจารย์รำไพเอามืออุดปาก เพื่อนๆในห้องหัวเราะเสียงดังถึงดังมาก หัวเราะอย่างเดียวไม่พอตบโต๊ะด้วยนี่สิ ฮึ
“โอเคแล้วจ้านายฮิ้นท์ เป็นอะไร เรียนเคมีกับครูบ่ายวันเดียวนี่เพ้อขนาดนี้เลยเหรอเรา”
“อะ ปะเปล่าครับจารย์”
“โอ้ย ไอ้ฮิ้นท์ มึงจะเอ๋อไปไหนเนี่ย ฮ่าๆๆ โอเคไรหราตะเอง”
ถีบมันสักทีดีไหมเนี่ยยิ่งนั่งติดกันอยู่ด้วยนะ ไอ้ควายทักนี่นะตลอดเวลา
“เอาล่ะๆ พอแล้วๆ ฮ่าๆ โอ๊ย ครูล่ะเหนื่อยกับเธอจริงๆนะฮิ้นท์ ช่วงนี้ลอยๆนะเรา เรียนหนักไปหรือเปล่า พักเยอะๆนะ เวลากลับบ้านก็ต้องกินข้าว กินวิตามินแล้วรีบนอนอย่าอ่านหนังสือให้ดึกมาก เรียนดีครูก็ชื่นชมนะ แต่ถ้าเรียนดีแล้วลอยเหมือนเธอนี่ท่าจะแย่”
“อ่า จารย์อ่ะ”
เริ่มอายแล้วครับ อะไรอ่ะ ผมมีความสุขอยู่นะเข้าใจกันบ้างสิ โหนะ ล้อเลียนกันซะ ไม่เป็นไร อิอิ เรามีอะไรที่สุขขีกว่าการถูกหัวเราะเยาะอีกกว่าเป็นพันเท่า แค่นี้ไม่เป็นไร ไม่ระคายเคือง
“คุยอะไรกันเหรอมึง เล่าหน่อยสิ”
พอคาบพละฯครับ อีแจงดึงแขนผมไว้ทันที จะไม่ให้มันดึงแขนได้ยังไงเนอะ ก็ผมเหม่อลอยทั้งคาบเคมี สังคม จนเพื่อนๆมองว่าประหลาดไป ถามอะไรก็ตอบแต่โอเคๆ ผมนี่ก็ท่าจะบ้า
“ก็ มะ”
“อย่ามาบอกไม่มีอะไร บอกมานะมึงไม่งั้นเจอดีแน่ไอ้ฮิ้นท์”
“อ้าวมึง ทำไมมาขู่กูล่ะ”
“นั่นสิ บอกมานะ แหมพอฮัทมาคุยด้วยหน่อย ลอยไปไหนแล้วเนี่ย”
“อีบ้า อิอิ”
“นั่นไง บอกมานะ ทำไมมึงดูพิงค์ขนาดนี้”
“อะไรของมึงอีแจง พิงค์”
“ก็ดอกไง”
“อีบ้า ไม่เล่าแล้ว”
“นะนะมึง เล่าหน่อย ไหนมึงบอกจะไม่ปิดพวกกูไง”
โดนจับแขนทั้งสองข้างเลยครับทีนี้ ตายล่ะสิจะไปทางไหนดีวะกู
“ก็ไม่มีอะไรมาก”
“หนึ่ง”
ดูอีแจงมันครับ ขู่ผมอีกแล้ว เพื่อนสองตัวนี่มันน่าจริงๆนะ ดีนะไอ้ทักมันยังมัวเล่นอยู่ทางโน้นไม่งั้นคงมีไอ้นั่นอีกคน
“ก็ฮัทเขามาขอให้กูสอนวาดรูปให้อ่ะมึง”
“กรี๊ดดด อิมพอส มั๊กๆ” สะตอบอแหลมากอีวิว
“เริ่ดมาก อยู่เฉยๆก็มีเจ้าชายมาโปรด ฮีซินชัดๆนี่มึงน่ะ”
แอบดีใจสิครับ อิอิ นั่นสินะจะว่าไปเรื่องราวมันคล้ายๆนางซินเดอเรล่าเหลือเกิน เอ๊ะ หรือว่าผมจะกลับชาติมาเกิดเหรอเนี่ย แว้กกก
“เมื่อไหร่ ที่ไหน ยังไง ตัวตัวหรือว่ายังไง เอาให้ชัดเลยมึง”
อีแจงครับ อีนี่มันจอมบงการ ดูคำถามมันนะ
“แหมมึง ก็วันศุกร์ สถานที่ไม่รู้ อ๊ะ เขิน”
“ควายจริงๆ”
มันสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน ก็ผมคิดไปโน่นอ่ะครับ ไม่ว่าผมเนอะ ก็แบบว่า อาจจะชวนเขาไปนั่งที่ปลายนาดูพระอาทิตย์ตกดินประมาณนี้อ่ะ ผิดด้วยเหรอ พอคิดได้แค่นั้นผมก็ม้วนตัวลง อายมาก อายลมอายแดด เพื่อนสองตัวนี่น่ะหรือไม่มีทางอาย
“จะขึ้นมาได้ยังคุณ อายหน้าแดงแล้วนั่น”
อีวิวมันดึงผมขึ้นมาครับ สูดลมหายใจเข้าปอด
“ก็ตัวตัว อ๊ะ”
“พอๆ เอาให้จบแล้วค่อยเขินทีเดียว เป็นเยอะนะเราน่ะ” นี่อีวิวครับ
“นั่นสิ ต๊าย นี่แค่สอนวาดรูปนะ แล้วถ้าได้ลูบขึ้นมาล่ะมึง”
“แว้กก อีบ้า”
โอยผม ไม่ไหวแล้ว เข้าห้องน้ำก่อนนะ
“อ้าว มึงจะไปไหนไอ้ฮิ้นท์”
“ไปห้องน้ำ”
“ว้ายทุเรศ พูดแค่นี้จะไปรีดออกเลยเหรอยะ หื่นที่สุด” ดูอีนังแจงนะครับแก่แดดแก่ลมมากๆ
“หยุดเลยพวกมึง ห้ามไปบอกใครนะ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว”
ผมวิ่งไปแล้วครับ แว้กก จะบ้าเหรอ ใครจะไปทำ ผมไปล้างหน้า แค่ล้างหน้า มันไม่ไหวคือมันร้อนหน้าไปหมด อะไรอ่ะ แค่นี้ไม่ทำให้ฮอร์โมนผมผลิตเพิ่มขึ้นมาได้หรอกนะ อิอิ ที่จริงถ้ามันขึ้นก็คงจัดการนั่นล่ะนะคิดว่า แว้กก
“มึงไม่ไปเรียนเหรอไอ้ฮิ้นท์”
พอเดินเข้าไปในห้องน้ำก็เห็นไอ้ทักนั่นล่ะครับกับไอ้ต้องมันยืนฉี่อยู่ อ๊ะ
“แล้วมึงล่ะ มาทำไร”
“มาเยี่ยวดิวะ อ๊ะๆ ทำไมมองของกูแล้วทำตาเป็นประกายแบบนั้น คิดไรป่ะเนี่ยมึง”
ดูมันครับ ไม่มองก็แปลกแล้วนะ มันเล่นยืนห่างโถซะขนาดนั้น โอ๊ยนะ ที่มองน่ะมันเห็นเองเถอะ ของไอ้ทักผมเห็นจนชินตาแล้ว แต่ก็นะตอนประถมล่ะขึ้นมัธยมมาใครจะไปขอดูอายนะเว้ย
“คิดบ้าไรล่ะ ของกูก็มีจะมองของมึงทำไม”
“มึงไม่มองของมัน มองของกูก็ได้นะไอ้ฮินท์ ของกูใหญ่กว่า”
“รีบฉี่เถอะต้อง ได้ข่าวชอบล่มปากอ่าวไม่ใช่เหรอมึงน่ะ”
“อ้าวมึงจะลองไหมล่ะ”
ดูครับเพื่อนแต่ละคน สัปดี้สัปดนกันทั้งนั้น ผมไม่เกี่ยวน้า ผมเป็นประเภทไหลตามน้ำ อิอิ ผมรีบเดินไปที่อ่างล้างหน้าเปิดน้ำล้างหน้าหน่อย อิอิ คิดไกลไปถึงกระท่อมปลายนา แดดตอนเย็น ต้นข้าวสีเขียวอ่อนรายล้อม แล้วก็มีเขามีผม แว้กกก
“เฮ้ย ทำไรวะไอ้เชี่ยทัก”
“มันขึ้นว่ะมึง ก็แหมมึงแอ่นซะ ให้กูสอยหน่อยสิ อิอิ”
“สัดด นี่แน่ะ โครม”
“โอ๊ย ทำไมรุนแรงกะเค้าจังอ่ะตะเอง”
“ไอ้ส้นตีน เดี๋ยวเถอะกูน่ะป๋ามึงนะ”
อารมณ์เสียครับ ระหว่างที่ใจล่องลอยอยู่บนวิมานอากาศกับเขา อิอิ ไอ้เพื่อนเลวนี่มันก็เอาของมันมาถูก้นผมล่ะครับ เจอนันยางเลยไหมล่ะ หงายหลังเข้าส้วมไปเลย
“เหอๆ กูบอกมึงแล้วอย่าไปแกล้งมัน เนอะฮิ้นท์เนอะ”
ไอ้ต้องครับ แหมนะ ทำท่าวอนอีกคน
“หรือมึงจะเอาแบบมันไอ้ต้อง”
“หวาย มะเอ๊า เค้ามะช่ายคนแบบนั้น”
“จิ๊ อารมณ์เสียเลย”
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำครับ ฮึ ทำไมชอบมาแกล้งกูจังนะไอ้เพื่อนเลว แทนที่จะให้คำปรึกษาแต่ดันเป็นหัวโจกพาคนอื่นมาแกล้งกันซะงั้น นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กนะ ฮึ่ม มึง
“วันนี้ทำไมมึงดูอารมณ์ดีจังวะไอ้ฮิ้นท์ ไปทำไรมาวะ”
พอตอนกลับบ้านไปสวนตามปกตินั่นล่ะครับไอ้ทักมันก็ถามขึ้น มันกวนเหมือนเดิมนะแต่ทำไมผมมองไม่เห็นจุดนั้นเลยนะ มันน่ารักเสียทุกๆอย่าง แม้แต่ไอ้ทักเองก็เถอะ ถึงมันจะแกล้งยังไงก็ยังพอให้อภัย
“ไม่ได้ทำไร ทำไมวะ กูจะมีความสุขกับเขาบ้างไม่ได้เหรอ”
“ไม่ใช่ไม่ได้ แต่มันผิดปกติไปว่ะ ไม่เหมือนมึง”
“ทำไมกูนี่ต้องก้มหน้าสิวๆตลอดเหรอเวลาเพื่อนๆ หรือมึงพาคนมาล้อกูน่ะ”
“แง๊วว”
“หยุดเลยๆ อย่ามาทำให้อารมณ์เสียนะมึง จะโดนเหมือนตอนบ่าย จะหาว่าไม่เตือน”
“อ่า ชอบใช้ความรุนแรงนะตะเอง”
“ไอ้ทัก”
ดูมันนะครับ ทำท่าแบบว่าจะโกรธก็โกรธไม่ลง เฮ้อ เพื่อนกูจะให้กูเป็นบ้าก่อนใช่ไหมถึงจะพอใจ
“สอนยังไงดีน้า”
อิอิ พอกินข้าวอาบน้ำเสร็จผมก็ไม่ได้สนใจทำการบ้านอ่านหนังสือหรอกนะครับ เตรียมแผนการสอน แว้กก ไม่ได้เห่อนะ แต่นะทำอย่างอื่นไม่ได้จริงๆนะ ขั้นแรกจะสอนเขาร่างภาพ อ๊ะ แค่คิดว่าต้องใกล้ชิดกันนี่ก็มีความสุขมากแล้ว
“ฮ้า มีความสุข มีความสุข”
ผมล้มลงที่เตียงล่ะครับ นี่ถ้าได้อยู่ใกล้ๆกัน อิอิ ไม่อยากคิด เมื่อตอนที่เขากอดตัวผมไว้ตอนบ่าย กลิ่นตัวเขายังติดจมูกอยู่เลย หอมกว่าน้ำหอมยี่ห้อไหนๆในโลกนี้เสียอีก แว้กกก รักที่สุด รักจังเลยฮัทจ๋า
“โครมๆๆ”
มลายหายสิ้นในทันตาครับ ก็มีคนมาทุบประตูมันไม่ได้เคาะนะ และคนที่จะทำแบบนี้ก็จะมีใครล่ะครับ ไอ้เพื่อนเลวนั่นล่ะ
“นอนแล้ว”
ผมตะโกนออกไป
“นอนแล้วทำไมพูด เปิดไม่เปิด ไม่เปิดจะบอกพ่อตุ๋ยนะว่ามึงดูหนังโป๊”
“ไอ้ควาย ใครดู”
โอ๊ย อารมณ์เสีย จะมากวนอะไรอีกเนี่ย ผมลุกเดินไปเปิดประตูห้องล่ะครับ
“มีอะไร มาทำไม”
“แง๊ววว ทำไมถามแบบนี้อ่ะตะเอง”
“อย่าลีลา กูจะอ่านหนังสือ”
“อ้าว อ่านก็อ่านไปสิ กูก็จะอ่าน ร้อนเนอะ อ่า สบายจัง”
คือบ้านผมมีแอร์นะครับ จะมีใครเชื่อไหมเนี่ยว่าพ่อทำนา แม่ทำสวนจะมีแอร์ เหอๆ แต่นะไม่ได้โม้นะมันมีจริงๆนี่
“ว่าไง มึงมาทำไม”
“ก็มานอนนี่ไง”
“เอ้ย บ้านมึงไม่นอนวะ”
“อยากนอนแอร์ จะทำไม”
“เออบ้านมึงนี่นะ กูลืม”
“เออนั่นสิ ทำตัวดีๆหน่อยนะ”
ดูมันครับ โอยๆ กระโดดเหยียบมันสักทีดีไหมเนี่ย
“ห้ามกวนนะมึง”
คือเป็นปกติล่ะครับ มันมานอนกับผมบ่อย จะว่าไปหลายวันเลยล่ะต่ออาทิตย์ เพราะบ้านมันไม่มีแอร์ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ยิ่งพ่อแม่ผมแล้วเห็นดีเห็นงามไปด้วย
“ทำไรหราตะเอง”
นั่นไงครับ พอผมเดินไปนั่งลงที่โต๊ะมันก็เอาคางมาเกยที่บ่า
“บอกแล้วนะมึง”
“แง๊วว เค้าอยากรู้นี่”
“อยากรู้อะไร แล้วนี่มึงไม่ทำการบ้านเหรอ”
“ก็มึงทำอยู่นี่ไง เมียทำผัวก็ลอกตามธรรมดา”
“ไอ้ควาย ใครเมียใครผัว พูดดีๆนะมึง”
“อ้าว เค้ารู้กันทั่วล่ะมึง ว่ากูน่ะ ผัวมึง”
“สัดด เลว”
ผมลุกขึ้นครับ ไม่ไหวแล้ว ขอหน่อยเถอะ
“อ๊ะๆ อย่านะมึง เตะกูกูเอามึงทำเมียจริงๆด้วยนะ”
“เอาสิ มึงกล้าเหรอ”
“มาสิ กูเอาจริงนะเว้ย”
มันทำหน้าขึงขังขึ้นมาครับ จะว่าไปมันตัวใหญ่กว่าผมนะ เกือบเท่าเขานั่นล่ะ อิอิ หลบก่อนดีกว่า ยังไม่อยากมีผัวคนแรกเป็นมัน แว้กก
“อยู่นิ่งๆไม่กวนกูสักวันได้ไหมเนี่ย หา กวนกูจัง”
“อิอิ ไม่กวนก็นอนไม่หลับนะตะเอง”
พุทธังสะระนัง โอยๆ มันเป็นกรรมเป็นเวรอะไรของผมเนี่ย
“ไอ้โรคจิต”
“โรคจิตนี้เพื่อเธอ อิอิ เออ มึงยังไม่บอกกูเลยว่ามึงไปทำไรมา อารมณ์ดีจังวะ ถามอีพวกนั้นก็ไม่ยอมบอก”
“ไม่มีอะไร แค่นี้นะกูจะอ่านหนังสือ หัดทำบ้างนะประโยชน์น่ะ ไม่ใช่ใช้ชีวิตอยู่แบบไร้ประโยชน์”
อ้าว ผมพูดอะไรผิดไปเนี่ย แรงไปเหรอ มันเปลี่ยนสีหน้าทันทีครับ ตายล่ะสิกู พูดแรงไปเหรอเนี่ย
“เอ้ย กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ”
ผมตกใจสิครับ นานๆจะเห็นมันทำหน้าแบบนี้นะ จะเตะจะต่อยมันยังไงมันก็ไม่เคยทำหน้าแบบนี้
“เออ กูมันไม่เคยมีประโยชน์”
นั่นไงครับ โกรธจริงๆด้วยอ่ะ หวายทำไงดีหว่า กูง้อเป็นที่ไหน
“กูไม่ได้ตั้งใจนะมึง ขอโทษนะนะนะ อย่าโกรธกูเลยนะทัก”
ผมเดินเข้าไปจับแขนมันครับ มันก็สะบัดหน้าหนี ตุ๊ดได้อีกไอ้นี่ อารมณ์เสีย
“อยากให้หายโกรธเหรอ”
“เออสิ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“กูไม่หายหรอกนะ ใช่สิกูมันไร้ค่า”
“โหนะ มึงก็กูล้อเล่น นะนะ อย่างอนกูนะ กูปากไม่ดีเองนะทักนะ”
“มึงอยากให้กูหายโกรธมึงต้องทำอะไรให้กูอย่าง”
“ทำไรอ่ะ”
“ดูดให้หน่อยสิ อิอิ”
ฮึก สะอึกครับ ผมนี่พยายามมากๆแล้วนะ คือว่าผมไม่อยากทำร้ายจิตใจเพื่อนรัก แล้วนี่อะไรกัน แล้วนี่ดูเอานะมันทำอะไร
“ควาย อยากตายเหรอ”
“นะนะ อยากลองอ่ะมึง ดูดให้หน่อยนะ”
“ไอ้ควาย เอาปลิงมะ กูจะไปจับมาดูดให้ สัด”
“แง๊วว จะเอาปากฮิ้นท์อ่ะ นะนะ”
“ไอ้ควาย ไปเลย กลับไปเลยนะ เดี๋ยวกูเตะมึงจริงๆนะ บ้าเหรอ”
“แง๊วว ลองทำให้หน่อยก็ไม่ได้ ฮึ งอน”
“เออ งอนตายไปเลย เลวที่สุด ไอ้ควายๆ”
ผมจับหน้ามันไว้ครับแล้วตะคอกใส่หูมัน มันก็ดิ้นจะกอดผมนะ หนอยแน่ เอานี่ไปก่อน
“โอ๊ย ถีบเค้าอีกแล้วอ่ะตะเอง แอบซาดิสต์หรา อิอิมานี่เลย”
“แว้กก เดี๋ยวกูฟ้องพ่อกูนะมึง”
“ฟ้องทำไม บอกพ่อตุ๋ยแล้วว่าจะมาเป็นผัวมึงนะคืนนี้”
ฮือๆๆ ผมสู้มันไม่ไหวจริงๆครับ ยอมแล้ว กูยอมแล้ว
“ไอ้เชี่ย ออกไปเลยนะ”
“แง๊วว นอนเฉยๆก็ได้ ทำไมต้องถือไม้กวาดเหรอ จะกวาดห้องเหรอตะเอง พรุ่งนี้ค่อยกวาดได้ไหมอ่ะ ฮ้าว เค้าง่วง”
แหมนะ พอผมจับไม้กวาดมาไว้ในมือนี่ทำท่านอนขึ้นมาเชียว จะรอดไหมเนี่ยกูคืนนี้ ปกติมันก็กวนนะ แต่มันไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ เอ๊ะ หรือว่าผมตุ๊ดแตกออกสาวขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ไม่หรอกน่า ไม่มีทาง เว้ย ทำไงดีวะ

Written by eiky
Ps. อิอิ แอบมาตอนเช้าๆเนอะเพื่อนๆ ใครตื่นแล้วบ้างเอ่ย มารับรอยยิ้มไปเร๊ววว อิอิ ตอนนี้เขียนขำๆเพื่อความสุขของมวลชนคร้าบ

มามะมารักกันๆ

 

[hahn]

เพื่อนรักเพื่อนหรือเปล่านะ

[rellachulla]

หรือทักจะเป็นพระเอก
คึคึ

[a_tapha]

เค้าเชียร์ทักหล่ะ  คิคิ

[คนริมคลอง]

แอบฮาเพื่อนทัก ไม่รู้จักเข็ดจริงๆ เดี๋ยวหนูฮิ้นท์โกรธต้องตามง้อกันอีก

ถ้าฮิ้นท์คู่ฮัท แล้ว ทักจะคู่ใครหล่ะ......คุณอิ๊กกี้

[nunamicky]

ชักยังไงซะแล้วนะทัก
คิดอะไรกับฮิ้นท์เปล่าเนี่ย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 ::น่ารักมากมายสนุกๆๆอ่านไปแล้วฮาตลอด

[Rhythm]

ทักชอบฮิ้นชัวร์ๆๆๆๆ
รออ่านนนะค่ะ