หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52

[majam]

ขอบคุณครับ

[oaw_eang]

สนุกดี  อิอิ

[TeuyHom]

ฮิ้นเปงอะรัยอ่ะ

งัยก้อสู้ๆนะ

[EoBen]

ฮิ้นท์ร้องไห้ทำไมอะ

ใครแกล้ง บอกเจ้มา

จะลวนลามให้หมดเลย ชิ

[Shock_n2n]

โอ้ย อยากอ่านต่อเวอร์ อ่ะ รีบ ต่อด่วน เลย 555+
  ชอบเรื่องนี้ อ่ะ

[THiiCHA]

ใครทำอะไรฮิ้น วันนี้จำไว้ !!
อิฉันขอสาปแช่ง...
ให้มันมาตกหลุมรัก สยบแทบบาทาหนูฮิ้นในวันหน้า
เพี้ยงงงงงง 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :เฮ้อ:สงสารฮิ้นท์จังเลยครับ เอาใจช่วยนะ ขอให้ผ่านไปได้สู้ๆๆ
คิดถึงมากมายนิยายเรื่องนี่สนุกและได้อารมณ์ในการอ่านอย่างมาก

[a_tapha]

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี๊ยะ 

[CarToonMiZa]

ฮินท์สู้สู้นะ
เอาใจช่วย
 

[nunamicky]

พระเอกของเราเนี่ยเป็นคนจิตใจดีจริงๆ
 

[hahn]

น้องฮิ้นท์ร้องไห้ทำไม....

[ordkrub]

โว้วววว  มันมีอะไรที่ทำให้รันทดขนาด!!!!!!

[Chinnosuke]

สาธุใครมันว่าน้องฮิ้นฉันขอให้มันตกหลุมรักน้องฮิ้นจนโงหัวไม่ขึ้นด้วยเถิด
วันนี้ฝนตกรักษาสุขภาพด้วยนะพีิ่่่่่่่่่่่่ิอิ๊กเดี๋วยจะไม่สบาย

[Rhythm]

ฮิ้นสู้ๆ

[nazavo]

  ไม่เอาไม่ร้องนะ....สักวันเถอะหนูต้องเริศแน่นอน  สู้ๆๆๆๆๆ

[lee-jeans]

กรี๊ดดดดด มาต่อแล้วๆ เป็นแฟนนิยายเรื่องนี้ไปแล้วล่ะค่า~

เราชอบคุณอิ๊กกี้เขียนผ่านการเล่าของฮินท์มากกว่าฮัทนะ
เพราะฮินท์จะมีอารมณ์หลากหลายความรู้สึก
แต่ฮัทมันดูเรียบๆเงียบๆไปเรื่อยๆ แต่ก็ตามประสาของคนไม่ค่อยแคร์อะไรอะเนอะ
(แต่แคร์ฮินท์จังเลย อิอิอิ)

ดูท่าฮินท์จะเจอเรื่องอะไรร้ายแรงมากนะคะ
ขนาดเจอฮัททักด้วยความเป็นห่วง ยังไม่หลุดทำอะไรโก๊ะๆออกมาเลย
(ชอบเวลาฮินท์โก๊ะค่ะ น่าร๊ากกกก)
อิรุ่นพี่ปากหมาพวกนั้น ผู้ชายป๊ะนิ? ผู้ชายที่ไหนมันมายุ่งเรื่องชาวบ้านกันฟะ

ติดตามตอนต่อไปนะคะ 

[eiky]

A4
“เป็นไงจ๊ะฮินท์ รอนานไหม”
พอเช้าอีวิวมันก็มาล่ะครับ เป็นวันแรกนะที่มันมานั่งรอผม
“ทำไมมาเร็ววะวันนี้”
“อ้าว มึงนี่กูมาเร็วก็บ่น มาช้าก็ด่าจะเอาไงยะ”
“ดีแล้วมึง มาเร็วๆหน่อยเถอะให้กูรอตลอด”
“มีบ้างนะ แล้วไอ้เชี่ยทักล่ะ”
“ไม่รู้แม่ง ให้มันไปเองไม่ต้องรอ”
“อ้าว จะดีเหรอมึง ทะเลาะอะไรกับมันอีกล่ะ”
“ไม่ได้ทะเลาะ เบื่อมันกวนตีนกูทั้งวันนะเมื่อวานน่ะ”
“แหมทำเหมือนว่าแต่ก่อนมันไม่กวนตีนว่างั้นล่ะ”
“เออ กูรู้แต่มันหนักขึ้นเรื่อยๆนะมึง คำก็อ้วน สองคำก็สิว อะไรของมัน”
“อิอิ แต่กูว่าจริงอย่างที่มันพูดนะ”
“อีวิว”
ผมถลึงตาใส่มันครับ หนอยแน่ เพื่อนแต่ละคนเข้าใจทำให้โมโหแต่เช้าเชียวนะ
“รอนานไหม”
มาแล้วครับ กำลังจะไปอยู่แล้วเชียวนะ รู้ดีจริงๆสงสัยจะจมูกไว
“มึงมาเร็วๆหน่อยสิวะไอ้ทัก เดี๋ยวไอ้ฮินท์มันก็ไม่รอหรอก”
“โหยนะ มาช้ายังไงกูก็รู้ว่ามันต้องรอกู มันขาดกูไมได้หรอกไอ้ฮิ้นท์น่ะ มันรักกูจะตาย จริงไหมคร้าบคุณฮิ้นท์”
“มะเหงกนี่ ใครรักมึง มาช้าอีกนาทีเดียวสิกูไม่รอมึงแน่ไอ้ควาย”
“แง๊วว สวมเขาให้กันแต่เช้า”
ได้แต่ส่ายหน้าครับ ร้องเป็นหมาอีกแล้ว เบื่อมันจัง แต่จะว่าไปแล้วผมเองก็ไม่เคยห่างกับมันนะ มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมก็ว่าได้ มีอะไรเราคุยกันทุกเรื่องให้คำปรึกษาช่วยเหลือกันมาตลอด ยกเว้นอยู่เรื่องเดียวที่ผมไม่ได้บอกมัน ก็เรื่องของเขานั่นล่ะครับ อายมัน ไม่รู้สิ
“ว้าย วันนี้มาเร็วนะยะอีแจง ใครมาส่งยะ”
เราจอดรถในโรงเสร็จก็เดินมาที่ประจำล่ะครับใต้ต้นพฤกษชาติ อีแจงมันนั่งรออยู่ก่อนแล้วยิ้มแป้นเชียวนะ
“คนสวยนี่เนอะ ใครจะมาเอง”
มันยักไหล่ทำท่าน่าหมั่นไส้มากครับ แหมนะ เออมึงสวย ฮึ
“ใครไปรับมาล่ะมึง”
“พี่พุท”
“ว้าย สวยเนอะ”
“อ๊ะแน่นอน แค่อยากมาตอนไหนโทรฯสั่งเหมือนพิซซ่า อิอิ”
“น้อยๆหน่อยมึง อย่าพูดดังนักสิสวยๆน่ะ เดี๋ยวไอ้ฮิ้นท์มันน้อยใจ สิวมันยิ่งเห่อๆอยู่”
“อะไรอีวิว เกี่ยวอะไรกับกู”
อีกแล้วครับ กัดผมตลอดเลยนะ โว้ยอะไรเนี่ย ให้มีบ้างแล้วจะรู้สึกนะสิวเนี่ย แต่ก็ไม่เข้าใจ ทำไมมันมารักหน้าผมอะไรขนาดนี้ ขึ้นได้ขึ้นดี
“ว่าไงครับสาวๆ มาแต่เช้าเชียว”
ไอ้พี่นุครับ เดินมากับเพื่อนในกลุ่มของเขานั่นล่ะมีพี่พุทแฟนอีแจง พี่เก้ พี่หมู นักกีฬาทีมโรงเรียนทั้งนั้น หน้าตานี่เอาเป็นว่าเป็นดาวระดับต้นๆของโรงเรียนนั่นล่ะครับ สาวตรึม เจ้าชู้ด้วยนะพวกนี้ผมล่ะเบื่อไอ้พวกที่หน้าตาดีแล้วเจ้าชู้เนี่ย ฮึ
“ก็ขยันอ่ะค่ะพี่นุ”
อีวิวครับกลัวที่ไหนผู้ชาย มีแต่ผู้ชายนั่นล่ะจะกลัวมัน
“แหมน่าอิจฉาจังนะครับน้องวิว ทั้งสวยทั้งขยันแบบนี้ใครได้ไปเป็นแฟนโชคดีตายเลย”
“นั่นสิครับ ว่าแต่น้องวิวว่างอยู่ไม่ใช่เหรอ เป็นแฟนพี่มะ”
ไอ้พี่เก้ครับ สายตานี่นะแหมมองไปถึงไหนต่อไหน ใส่ตุ้มหูมาเรียนด้วยนะเออขอบอก สีดำแบบเป็นกลมๆตรงติ่งหู แน่มากๆ
“อุ๊ยพี่เก้ก็ วิวก็อยากอยู่นะคะ แต่พี่กดบัตรคิวมาหรือยังล่ะ ตอนนี้คิวที่ หกร้อยกว่าเองนะ รอไหวไหมคะ”
“ฮ่าๆๆ สม หลีดีนัก น้องวิวไม่เหมาะกับมึงหรอกโว้ย”
บอกแล้วครับว่าเพื่อนผมแต่ละคนมันไม่น้อยนะ เสียงหัวเราะดังขึ้นทันที
“ว่าแต่กลุ่มน้องนี่มีแต่คนหน้าตาดีๆเนอะ น่ารักกันทุกคนเลย เว้นแต่”
เอ่อ หันมาทางผมครับ ผมนี่ทำหน้าไม่ถูกเลยนะ เริ่มมองแบบเลิ่กลั่ก นี่กูไม่ได้พูดเลยสักคำนะไอ้พี่หมู
“บ้าเหรอพี่ ทำไมพูดแบบนี้ พี่ดูหน้าไอ้ฮิ้นท์มันดีๆสิ โครงหน้ามันดีจะตาย แค่มีสิวเท่านั้นเอง”
อีวิวครับเหมือนมันจะพยายามช่วยหรือปลอบใจผมอยู่นะ แต่ทำไมไม่รู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิดเดียว
“เหรอ แต่พี่ว่า น่าเห็นใจน้องฮิ้นท์นะ แต่ก็นั่นล่ะเรียนเก่งแล้วนี่ แบ่งให้เพื่อนๆเขาเด่นด้วยก็ดี ฮ่าๆ”
ผมเม้มปากแน่น เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่รู้สึกอาย แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกอายกว่าทุกครั้งเท่าที่โดนล้อมา
“ฮิ้นท์น่าจะไปอยู่กลุ่มเด็กเรียนแว่นหนาๆโน่นเนอะ จะได้ไม่เป็นแกะ”
“พี่หมู”
เพื่อนสองคนมันร้องขึ้นครับ ผมนี่ก้มหน้าแทบจะจรดรองเท้าตัวเองอยู่แล้ว
“เฮ้ยมึง แรงไปไหมวะ” นี่คงเป็นไอ้พี่นุครับจำเสียงมันได้
“อ้าวก็พูดเรื่องจริงนี่หว่า กลุ่มนี้ใครๆก็รู้ว่ามีแต่คนน่ารักๆ มึงดูไอ้ทักมันดิ ไอ้ทักมันยังหล่อสาวๆตรึม”
ยังครับไอ้หมูมันยังไม่หยุด
“กูไปห้องน้ำนะ”
ผมไม่ทนแล้วครับ รู้ดีนะว่าเป็นตัวตลกในกลุ่ม รู้ดีเข้าใจดีนะว่าเป็นตัวเรียกเสียงหัวเราะของใครๆ แต่เข้าใจผมบ้างไหม ผมก็มีหัวใจนะ เห็นใจผมบ้างไหมว่าเสียงหัวเราะที่ได้มามันเอาอะไรออกไปจากใจผมบ้าง
“เชี่ยจังเลย พี่พุท เพื่อนแบบนี้คบไปทำไม ปากหมามาก นี่มันเพื่อนหนูนะพี่ ไม่เกี่ยวกับพี่ พูดอะไรให้มันสมกับที่เป็นรุ่นพี่หน่อยสิ ไม่ใช่เห่าไม่เลือกที่แบบนี้”
“เฮ้ย”
“พอๆ มึงไปขอโทษน้องมันเลยไอ้หมู”
เสียงเพื่อนๆกับพี่ๆเริ่มมีปากเสียงกันครับ แต่ผมไม่ทนฟังหรอก เดินกึ่งวิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมร้องไห้อีกแล้ว อ่อนแอนะ ทั้งที่เรื่องอื่นด่ามาเลยผมเข้มแข็งไม่มีทางเสียน้ำตา แต่ทำไมผมถึงอ่อนแอจังเลยกับเรื่องที่มันเป็นเรื่องจริง ทั้งๆที่ผมเองก็รู้อยู่แก่ใจ ส่องกระจกมองหนังหน้าตัวเองทุกวันก็เกลียดตัวเองทุกวัน ผมอายจังเลย นี่ผมผิดมากนักเหรอที่เกิดมาเป็นแบบนี้
“เฮ้ยไอ้ฮิ้นท์ จะเข้าแถวแล้วนะมึง โอเคไหมวะ”
ไอ้ทักครับ ตอนออกจากโรงรถมันเดินแยกไปแซวสาวๆตามประสามันนั่นล่ะครับ เพื่อนสองคนคงไปตามมา
“ไอ้ฮิ้นท์ ออกมาได้แล้ว”
“เดี๋ยว”
ผมร้องออกไปทั้งที่น้ำตามันยังนองหน้าอยู่ เอามือบีบคอตัวเองไม่ให้สะอื้น เรียนเก่งแล้วไง วาดรูปได้รางวัลแล้วยังไง ถ้าให้ผมใช้ชีวิตอยู่ด้วยเสียงหัวเราะของคนอื่นแบบนี้ ผมยอมเรียนโง่ ผมยอมแลกกับพรสวรรค์ทุกอย่างไปจะดีกว่า แค่ให้ใครๆมองผมเหมือนคนอื่นบ้าง แค่นั้นเอง
“มึงร้องไห้เหรอ ไอ้ฮิ้นท์”
มันเคาะประตูครับ โอ๊ย จะเคาะทำไมเนี่ย กูกำลังจะหยุดร้องแล้ว ยิ่งมาเคาะกูตกใจยิ่งไหลออกมาอีก
“ไม่ไปเข้าแถวเหรอทัก”
เอ๊ะ เสียงนี้ทำไมมันคุ้นหูจังเลย ใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีครับ
“ไปดิ รอไอ้ฮิ้นท์อยู่ มันเข้าห้องน้ำนาน ไม่รู้เป็นลมตายไปแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้”
ดูครับเพื่อนรักของผม
“อ้าวจริงดิ ปีนดูดิมึง”
“เออนะ ฉลาดนี่หว่ามึงไอ้ฮัท”
เสียงเหมือนคนกำลังจะปีนผนังห้องน้ำล่ะครับ “ฮัท” เหรอ อ่านี่เขาเข้ามาในห้องน้ำแล้วกำลังจะปีน ทั้งที่ผมกำลังร้องไห้หน้าตาคงดูไม่ได้แน่ๆ ตายๆ ไม่ได้ๆ ไม่ได้เด็ดขาด หน้ายิ่งงามๆอยู่ด้วย
“อ้าว”
ผมรีบเปิดประตูออกไปทันที แม้จะมีน้ำตาอยู่ เดินตรงไปที่อ่างล้างหน้าที่สภาพมันไม่น่าใช้สักเท่าไหร่ ห้องน้ำชายตามโรงเรียนก็แบบนี้ล่ะครับ ดีนะที่น้ำยังไหล ผมเอามือวักน้ำล้างหน้า ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมให้เขาเห็นสภาพที่ผมเองก็ยังไม่กล้ามองกระจก น่าอดสูเหลือเกิน
“เฮ้ย ไอ้ฮิ้นท์ มึงโอเคไหม”
“อืม”
ผมครางออกมาไม่ได้มองหน้าไอ้ทักครับ
“เหมือนคนร้องไห้เลยนะ เป็นไรป่ะฮิ้นท์”
อ่า เขาถามครับ นี่เขาห่วงใยผมเหรอ อิอิ ดีใจจังเลย ผมเม้มปากแล้วยิ้มให้ ส่ายหน้า
“มึงอย่าไปคิดมากเลยนะ ไอ้พวกรุ่นพี่ปากไม่ดีแบบนั้นน่ะ”
ไอ้ทักครับมันมาแตะบ่าผม แต่ผมเอามือแกะมือของมันออกแล้ววิ่งไปเข้าแถว ผมไม่มองหน้าเพื่อนๆเลย ไม่สนใจ พอกันที คนขี้เหร่อย่างผมมันก็คงต้องเจียมตัว เจียมกะลาหัวตัวเองสินะ
“ไอ้ฮิ้นท์ อย่าโกรธเลยนะมึง เขาไม่ได้ตั้งใจพูดหรอก”
อีวิวครับมันมาจับแขนผมไว้ตอนเลิกแถว
“นั่นสิมึง กูสั่งพี่พุทแล้วให้เลิกคบ ปากหมามาก แต่กูด่ามันให้มึงแล้วล่ะ”
“คิดไรมากวะมึง พวกคบคนแต่หน้าตา มันเรียนโง่จะตายห่า ถ้าไม่เล่นบาสฯเก่งนี่นะใครเขาจะมองมัน”
เพื่อนสามคนรั้งหน้ารั้งหลังผมเอาไว้ รู้สึกดีนะที่เพื่อนๆห่วงใย แต่ทำไมผมยังน้อยใจไม่หายเลยนะ
“พวกมึงเลิกคบกูเถอะ กูไม่เหมาะกับการเป็นเพื่อนพวกมึงหรอก”
“ไอ้ฮิ้นท์”
ผมพูดออกไปไม่มองหน้าใครก้มหน้า บ้านะความคิดนี้ แต่เข้าใจผมบ้างเถอะ ผมแบกหน้ายับๆมาเรียนนี่ก็แย่แล้วนะ แต่มันแย่ยิ่งกว่าเมื่อมาได้ยินเสียงล้อเลียนตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมจนถึงวันนี้ เดินไปไหนไม่ว่ารุ่นพี่รุ่นน้องจะคอยหัวเราะเยาะผมตลอดเวลา แค่กูอวบระยะสุดท้ายกับมีสิวเนี่ยนะ เว้ย
“บ้าเหรอมึง ทำไมพูดแบบนี้” อีวิวมันดึงแขนผมไว้ครับ
“อย่ามาคบกูเลย เลิกคบกูเถอะ”
“ไม่ได้นะ อะไรของมึง คำพูดแค่นี้มึงคิดแบบนี้ได้เหรอ มึงคิดอะไรอยู่”
อีวิวมันร้องขึ้นครับตะเบ็งเสียงใส่แก้วหูผม อีแจงก็ตาม ไอ้ทักก็ตาม เออ รุมกูเลย เอาเลยเอาให้พอใจ
“แล้วพวกมึงเข้าใจกูบ้างไหม กูอายนะที่เป็นแบบนี้ กูเสียใจนะ เข้าใจกูบ้างไหม กูก็คนนะ กูก็มีความรู้สึก เคยเข้าใจกูบ้างไหม มองมาที่กูบ้างไหม”
ผมร้องออกไปน้ำตาไหลออกมา อีแจงก็ร้องไห้ อีวิวเองร้องไห้ก่อนใคร มีแต่ไอ้ทักที่นิ่งอยู่
“คำว่าเพื่อนสำหรับพวกกู ไม่เคยมองมึงที่หน้าตาหรือความสามารถนะไอ้ฮิ้นท์ พวกกูรักมึงเพราะมึงเป็นมึง มึงจะมาบอกให้พวกกูเลิกคบมึงง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง”
อีวิวครับมันร้องไห้ หน้าห้องเลยนะ เพื่อนๆที่กำลังเดินเข้าห้องก็มองกันใหญ่ ไม่อายแล้วโว้ย ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ผมไม่พูดอะไรอีกไม่มีอะไรจะพูด มันพูดก็ถูก แต่ผมไม่รู้แล้ว ไม่ขอรับรู้อะไรแล้ว
“เดี๋ยวกูมา”
“มึงจะไปไหนไอ้ทัก”
“ไปลากคอไอ้เชี่ยนั่นมาขอโทษมันไง”
“กูไปด้วย”
อีแจงครับ มันสองคนวิ่งขึ้นไปอีกชั้นที่เป็นชั้นของรุ่นพี่ ม.๖ ส่วนอีวิวมันยังยืนจ้องหน้าผมอยู่ด้วยน้ำตา
“ไอ้ฮิ้นท์”
ผมหนีครับ ไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากทนอาย ผมจะขอพ่อย้ายโรงเรียน เสียใจเหลือเกิน แต่ผมก็อายนะ ชีวิต ม.ปลายเคยมีคนบอกผมว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าและเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต แล้วผมล่ะคุณค่าช่วงนี้ของผมมันอยู่ตรงไหน ทำไมผมหามันไม่เจอ ไม่เคยเจอเลย เพื่อนก็รัก รักมาก แต่ผมไม่รู้ ตอนนี้ผมเสียใจ ผมน้อยใจเหลือเกิน
“เดี๋ยวไอ้ฮิ้นท์”
อีวิวมันวิ่งลงจากอาคารตามมาครับ ผมก็จ้ำอ้าวไปโน่นเลยข้างๆโรงยิม โอ๊ย ดราม่ามากมาย จะร้องไห้ไปไหนเนี่ยปวดตาแล้วนะ คิดๆไปนึกว่ากำลังเล่นหนังแขก เว้ยเสียแต่ว่าไมใช่พระเอกวิ่งตาม แต่เป็นอีเพื่อนรักคนนี้เอง เฮ้อนะ
“ไอ้ฮิ้นท์ กูขอโทษนะตลอดเวลาที่ผ่านมากูชอบล้อมึง กูไม่คิดว่ามึงจะเสียใจขนาดนี้ กูขอโทษ”
มันจับมือผมไว้ล่ะครับ ผมเองก็เม้มปากแน่นร้องไห้อยู่
“กูไม่ได้ตั้งใจนะ กูจะไม่ทำอีกแล้ว กูเป็นเพื่อนที่ไม่ดีเลยใช่ไหมที่เห็นปมด้อยของเพื่อนเป็นเรื่องสนุก ยกโทษให้กูได้ไหมไอ้ฮิ้นท์ กูขอโทษ”
มันสะอื้นหนักครับ ส่วนผมก็ไม่ต่างกัน นี่ใครมองเข้ามาคงคิดว่าสองตัวนี่มันเป็นแฟนที่กำลังบอกเลิกกันแน่ๆ แต่ไม่หรอกครับมันเจ็บกว่าบอกเลิกกับแฟนอีกนะ แม้ผมจะยังไม่เคยมีก็ตามเถอะ
“มึงยกโทษให้พวกกูได้ไหม นะไอ้ฮิ้นท์”
มันเขย่าแขนครับ
“กูผิดนักเหรอที่หน้าตาเหี้ยแบบนี้ กูเป็นตัวประหลาดนักเหรอที่เสือกอ้วน กูไม่ได้อยากเป็นแบบนี้นะ กูไม่ได้อยากหน้าเหี้ยแบบนี้ กูเกลียดตัวเอง มึงได้ยินไหมกูเกลียดตัวเอง”
“ไม่จริง ไม่จริงเลย มึงจะหน้าเหี้ยยังไง อ้วนเป็นหมูตอนแค่ไหนพวกกูก็ยังรักมึงนะ พวกกูก็ยังเหมือนเดิมนะไอ้ฮิ้นท์”
อ้าว มันด่าผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย แปร่งๆพิกล
“มึงเข้มแข็งหน่อยสิไอ้ฮิ้นท์ แค่โดนล้อแค่นี้มึงจะตัดความเป็นเพื่อนกับพวกกูเลยเหรอ พวกกูไม่มีค่าอะไรเลยเหรอในสายตาของมึง ตลอดเวลาที่ผ่านทุกข์สุขก็ผ่านมันมาด้วยกัน แค่เรื่องแค่นี้เองเหรอที่มึงจะบอกเลิกคบพวกกู หา”
จุกครับ ผมมองหน้ามันเม้มปาก เม้มทำไมไม่รู้แต่เหมือนมันเป็นการเรียบเรียงคำพูดประมาณนั้นครับ
“เหรอไอ้ฮิ้นท์”
ผมได้แต่ส่ายหน้า เม้มปากเพื่อเรียบเรียงคำพูดเหรอ เฮอะ ได้ผลไหมล่ะ คิดไม่ออกพูดไม่ออกสักคับ เปลี่ยนจากเม้มปากเป็นกัดดีกว่า
“ไม่ใช่ ไม่”
ผมส่ายหน้า โอยปวดตับ ร้องไห้เยอะมาก ร้องจนเหนื่อยแล้วนะเนี่ย
“เป็นไงพี่ ปากหมานัก ดูเอา ทำอะไรลงไป เห่าอะไรออกมา”
อีแจงครับ มันดันหลังไอ้พี่หมู ไอ้ทักลากแขนมา มีเพื่อนๆมันทั้งหมดนั่นล่ะตามมา
“เอ่อ”
“ขอโทษเดี่ยวนี้นะไอ้ควาย มึงพูดอะไร นี่มันเพื่อนกูนะ ไม่ใช่พ่อมึง ไอ้สัตว์”
เอ่อ อีวิวครับ ท่าทางมันนี่นะ น่ากลัวมาก ผมหยุดร้องไห้ไปโดยปริยาย หันมากลัวมันแทน มองเพื่อนๆตาค้างเพราะท่าทางของแต่ละคนนี่นักเลงโตดีๆนี่เอง หน้าตาพวกมันตอนนี้น่ากลัวมากขอบอก
“เฮ้ย ทำไมต้องด่าด้วยวะ กูไม่คิดว่ามันจะเป็นมากขนาดนี้ คนอื่นก็ล้อมันนี่หว่า”
“ไม่รู้โว้ย ขอโทษนะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่”
อีแจงครับ
“พี่พุท จะเอายังไง ถ้าไม่ยอมพูดขอโทษ เราแค่นี้นะ อย่ามาเจอหน้าแจงอีก”
ผมเข้าใจเขาล่ะครับ คนอื่นๆก็ล้อนะ แต่ทำไมผมไม่รู้สึกอะไรเขาคงคิดแบบนี้ แต่ทำไมผมจะไม่รู้สึก แต่คิดว่าครั้งนี้มันแรงไปหน่อย แต่เขาก็คงไม่เข้าใจเช่นกัน
“เฮ้ย แจงทำไมพูดแบบนี้  ไอ้หมู มึงขอโทษน้องมันไปเถอะ มึงก็พูดแรงไปนะ”
“จิ๊ เออๆ โทษเว้ย”
เหมือนเขาโดนบังคับให้พูดครับ เพื่อนๆมันแต่ละคนมองผมเหมือนเป็นตัวปัญหา
“แม่ง แซวหน่อยก็ไม่ได้ ร้องไห้เหมือนผู้หญิงเลย กะเทยป่าวเนี่ย”
“ไอ้เชี่ย ปากหมาเหลือเกินนะมึง”
“พอแล้วแจง ไปๆ พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะน้องฮิ้นท์ มันไม่ได้ตั้งใจหรอก”
พี่พุทครับ ถ้าไม่มีแจงหรือเขาไม่มีความสัมพันธ์กับมันเขาเองก็คงไม่พูดแบบนี้ เสียงสบถดังแว่วห่างออกไปพรอ้มๆกับรุ่นพี่ที่เดินห่างออกไปไม่ถึงสิบก้าว
“เดี๋ยว”
ผมร้องขึ้นล่ะครับ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ พวกมันหันกลับมาทั้งหมด
“อะไรอีก จะให้กูกราบตีนมึงเลยรึไง”
ไอ้พี่หมูครับ ทำหน้าตาไม่พอใจมาก
“จำคำพูดของพี่ไว้ให้ดีนะ”
“อ่าๆๆ ทำไม มึงจะทำไมกู หา ไอ้ฮิ้นท์”
เสียงหัวเราะดังขึ้นทั้งกลุ่ม แม้แต่ไอ้พี่พุทเองก็หัวเราะ
“จำไว้ จำไว้ให้ดี”
ผมกัดปากตัวเองน้ำตาไหลอีกครั้ง จะบอกตัวเองว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อนๆทั้งสามเข้ามาล้อมวงผมกอดตัวเอาไว้ กว่าจะลง กว่าจะหยุด กว่าจะคุยกันรู้เรื่อง กว่าจะเข้าใจกัน เราใช้เวลาในคาบเช้าโดดเรียนทุกวิชาเลยนะครับ ขอบใจนะไอ้พี่หมู อย่างน้อยก็ได้ปรับความเข้าใจกับเพื่อน เข้าใจกันมากขึ้น ความในในที่มีถูกเปิดเผยออกมา ความรู้สึกที่มีให้กันไม่มีปิดกั้นอีกต่อไป เว้นแต่เรื่องของผมเกี่ยวกับเขาที่ยังขอเก็บไว้ในใจต่อไปจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม อิอิ
“ทำไมมึงบอกให้มันจำไว้วะไอ้ฮิ้นท์ มึงจะมาทำอะไรมันวะ”
ไอ้ทักครับ มันถามขึ้นตอนเดินไปโรงอาหาร อีเพื่อนสองตัวก็อยากรู้เหมือนกัน
“ไม่รู้หรอก แต่กูจะลบคำสบประมาทของพวกมัน”
“ดีแล้วมึง เออนั่นสินะ สิวน่ะมันรักษาได้นี่มึง อ้วนมันก็ลดได้”
“แล้วดำล่ะมึง”
ผมถามครับ
“แหมไอ้ฮิ้นท์ ใช่ว่ามึงจะดำตั้งแต่เกิด มึงเอาท้องแขนมึงมาดูซิ”
อีวิวมันถลกแขนเสื้อนักเรียนผมขึ้นล่ะครับ
“ว้าย มึง เผลอๆขาวกว่ากูอีกนะเนี่ย มึงน่ะไม่ค่อยดูแลตัวเองนะไอ้ฮิ้นท์ เวลาไปนา ไปสวนมึงก็ไม่เคยกันแดด ไม่เคยใส่เสื้อผ้าแขนยาว จะไม่ให้ไม่ดำได้ไงวะ แบบนี้ขัดออกเดี๋ยวก็ขาว”
“นั่นสิมึง แหม บอกว่าตัวเองดำๆ แต่ขาวกว่ากูเป็นหลายเท่านะมึง ทีอีแจงดำจะตายยังลอยหน้าลอยตาอยู่ได้”
“อ้าวอีวิว อย่างกูเขาเรียกผิวสีน้ำผึ้งเดือนห้าบ้างเถอะ”
“จ้าแม่คุณ น้ำผึ้งไหม้เดือนห้า”
“อีวิว”
ผมถอนหายใจออกมาครับนี่มันจะช่วยผมหาทางออกหรือว่ามากัดกันกันแน่วะเนี่ย
“ไหนกูดูหน่อย”
“อะไรเชี่ยทัก มึงนอนกับมันประจำมึงไม่เคยเห็นเหรอ”
“ไม่สนใจมองหรอกโว้ย ไม่ใช่ของผู้หญิงนี่หว่า อีกอย่างตอนนอนก็ปิดไฟนี่ จริงไหมจ๊ะ เมียจ๋า”
“ไอ้ทัก”
ผมถลึงตาใส่มันครับ อีเพื่อนสองตัวก็ช่วยกันวี๊ดเสียงขึ้น แหมนะมึง เพิ่งจะผ่านเวลาที่ลำบากยากแค้นมา ปากเปราะอีกแล้ว มันทำท่าเขินๆล่ะครับ
“แหะๆ ลืมตัวอ่ะ”
“เดี๋ยวเถอะมึง เออวันนี้แดกข้าวฟรีกันนะ”
อีแจงมันพูดขึ้นครับ
“ยังไงวะมึง”
อีวิวถามแต่เราทุกคนก็สงสัยล่ะครับ
“ตามมา”
มันเดินปรี่เข้าไปหาพี่น้ำครับ คนละห้องกับพี่พุท เคยมาตามมันตอนอยู่ ม.๓ แต่มันไม่เล่นด้วยเพราะเขาไม่ค่อยหล่อ แต่เรื่องรวยนี่ เหอๆ รวยไม่รวยก็เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลประจำอำเภอล่ะครับ
“อุ๊ยพี่น้ำ กินข้าวเหรอคะ”
“อ้าวน้องแจง เปิดเทอมยังไม่ได้เจอกันเลยนะ สบายดีไหม”
“สบายดีค่ะ เอ๊ะไม่สบายหรอกค่ะพี่น้ำ”
“หือทำไมล่ะครับ”
“ก็แจงกับเพื่อนหิวอ่ะค่ะ แต่”
“ฮ่าๆๆ มากินข้าวดิ มาๆพี่เลี้ยงข้าวเอง สั่งได้ตามสบาย”
มันหันมายักคิ้วให้พวกผมครับ แหมนะ นังนี่มันเข้าใจทำ ไม่ได้อยากจะไปขอใครกินนะ แต่เหมือนมันจะไม่ได้ต้องการเพียงแค่ให้เขาเลี้ยงข้าวฟรี เพราะมีคนอยู่กลุ่มหนึ่งกำลังมองจ้องมาเหมือนจะกินเลือดผ่านอากาศมาล่ะครับ
“งานเข้าแล้วล่ะมึง อีแจงน่ะ”
ผมพูดครับ เสียวสันหลังวาบๆ
“เข้าอะไรมึง ให้มันรู้ซะบ้าง ถ้าเห็นเพื่อนปากหมามันดีกว่า ก็เหวี่ยงสิมึง สวยเลือกได้นี่”
อีวิวครับ อีแจงนี่มันได้ใจจริงๆนะ เดินเกาะแขนเขาบ้าง ปล่อยบ้าง เขาจะมาแตะตัวมันไม่ได้นะ มันหลบ แต่มันจะแตะตัวเขามันต้องได้แตะ เพื่อนผมเป็นไงครับ พอไหวไหม
“แจง พี่ขอคุยด้วยหน่อย”
ได้เรื่องจนได้ครับ ไอ้พี่พุทมายืนอยู่หัวโต๊ะสายตามองพี่น้ำเหมือนจะฆ่ากันตรงนี้เลยนะ
“ไม่ว่างค่ะพี่ ไม่เห็นเหรอกินข้าวอยู่”
“มาตอนนี้ พี่จะคุยตอนนี้”
“อย่าให้บอกสองรอบนะคะพี่พุท ตามที่บอก ถ้าอยากคุยก็รอ ถ้าไม่อยากก็ตามใจ”
เขากำหมัดแน่นครับเอามือทุบลงโต๊ะ เฮ้อนะ ไม่อายคนบ้างเลยนะ พอทุบโต๊ะปุ๊บอีแจงมันลุกขึ้นทันทีครับ เพราะพี่น้ำทำท่าจะลุกขึ้นเหมือนกัน กลัวใครล่ะเขาใหญ่นี่นะ
“จะทำแบบนี้เป็นครั้งสุดท้ายเหรอพี่ เอาสิ เอาเลย พูดไม่รู้เรื่องเหรอ”
โอ้โห อีแจงมันลุกขึ้นยืนมองหน้า พูดออกมาเสียงเรียบๆ จ้องหน้าพี่พุทสายตาคมกริบ เขาอึ้งไปเลยครับ
“พี่จะรอที่ข้างโรงยิม”
“ขอเปลี่ยนที่ค่ะพี่ จะไปห้องสมุด อยากเจอไปเจอที่นั่น”
ว้าว มันแน่มากครับพูดแล้วยักไหล่นั่งลงสวยๆ ไอ้พี่พุทนี่หน้าแดงก่ำ คนมองกันเต็ม ผมกับเพื่อนอีกสองคนมองหน้ากันไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ขอบคุณนะคะพี่น้ำที่เลี้ยงข้าว วันหลังแจงจะซื้อหนมมาตอบแทนนะคะ”
พอกินเสร็จเราก็ยกมือไหว้เขานั่นล่ะครับตามมารยาท อีแจงเดินนำหน้าไปเลยนะ แต่อ้าว มันทำไมจะเดินไปทางห้องของชมรมล่ะ
“มึงไม่ไปเจอพี่เขาเหรออีแจง”
อีวิวถามเสียงสั่นๆครับ คงไม่เคยเจอเหมือนกัน
“ไม่มีอารมณ์”
“โห ถามจริงๆ มึงไม่กลัวเขาเลยเหรอมึง”
“กลัวทำไม มันยังไม่ได้กูนี่ โฮะๆ ฝันไปเถอะ คบกูเพราะอยากจะเอากูล่ะสิ เพราะกูสวย”
“โอ้แม่กู”
เราสามคนอุทานออกมาครับ
“ไหนมึงบอกว่ามึงจับของเขาแล้วไง”
อีวิวถามครับ เราเองก็อยากรู้
“แหมอีวิว แค่จับนี่ยะชั้นไม่ได้เสียพรมจรรย์ซะหน่อย มึงเองก็จำไว้เถอะ เราเป็นเด็กยุคใหม่ก็จริง อย่าไปให้ผู้ชายมันเอาก่อน เห็นไหมล่ะรุ่นพี่น่ะ ท้องเรียนไม่จบก็หลายคน แล้วไง เลี้ยงลูกคนเดียว สวยมาก ไอ้ผัวก็โน่นค่า ไปแหย่รูไหนอีกกี่คนไม่รู้”
“มั่นมากนะมึง”
“อ๊ะ แน่นอน กูสวยนี่ ไม่ใช่สวยอย่างเดียวนะ สวยและฉลาดค่า”
มันหัวเราะครับ พวกเราก็หัวเราะเดินไปชมรม พอเจอน้องๆก็ทักทายสอนเล่นดนตรีไทย แต่ผมก็นั่งมองเฉยๆ ไม่รู้สิความรู้สึกมันยังไม่ตกตะกอนนะ ปมในใจใช่ว่าวันเดียววินาทีเดียวมันจะลบเลือนหายไปได้ ไม่รู้สิแม้จะมีกำลังใจจากเพื่อนแต่ยังไงเสียความจริงมันก็ยังคงเป็นความจริงวันยังค่ำ ความจริงที่ว่าตอนนี้ผม เตี้ย ล่ำ ดำ ปลวก จบข่าว

Written by eiky

P.s. อิอิ มาต่อแล้วคร้าบ เขียนเพิ่มนิดหน่อยเพื่ออรรถรสของเพื่อนๆ เรื่องนี้ไม่ดราม่าครับ แต่มันเป็นนิยายโรแมนติกคอมมเมดี้ประมาณนั้น เรื่องดราม่านั้นอาจจะมีปนอยู่นิดๆหน่อยๆ เพื่อความสมดุล แว้กกก พูดอะไรเยอะแยะเนอะ สรุป มันน่ารักครับ อิอิ
ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคร้าบ จุ๊บๆๆ

[TeuyHom]

เพื่อนดีก้องี้แระ

ฮ่าๆๆ

[rellachulla]

รอเมคโอเวอร์ต่อไป
จะสวยจนโลกตะลึง ฮาา

[roseen]

 :กอด1:ชอบๆๆๆๆๆ

[oilzaza001]

กระทืิบไลค์ให้เเจง จ้า

55555.

พูดตรงงมว๊ากกกก กกก ก

[EoBen]

เหอๆ มึงจำคำมึงนะ อีหมู

ชิ


รอๆ มารอคนสวยยย คิคิ

[คนริมคลอง]

รอวันที่หนูฮิ้นท์จะลอกคราบออกจากดักแด้ จากหนอนตัวอวบๆตะปุ่มตะป่ำ เป็นผีเสื้อแสนสวย

[peking]

เขียนได้ประทับใจจังเลยครับ ผู้หญิงยุคใหม่ต้องสวย และฉลาดด้วยครับ ฮิ้ทน์ก็ด้วยเช่นกันใช่ไหมครับ จะรอ จะรอ
และให้กำลังใจครับ

[rubbitmoon]

มาอ่านแล้วชอบจัง อยากให้ถึงตอนนายเอกเป็นคนใหม่จัง พวกปากเสียจะได้หุบปากเสียที แต่ตอนนี้สงสารนายเอกมาก เห็นเราเป็นตัวตลกโอยอ่านแล้วน้ำตาไหลเลยหละ แต่พระเอกเราก็นาสสงสารนะแต่เป็นอีกกรณีที่เส้นทางที่เดินไม่สามารถเลือกได้ เฮ้อน่าสงสาร ถ้าเดาไม่ผิดคิดว่าอนาคต พระเอกต้องโดนแรงกดดันมากแน่นอน และยิ่งมีชะนีมาเกาะด้วยแล้ว เฮ้อ พูดได้คำเดียวเลยว่าเศร้าแน่นอน  แต่อิกกี้บอกว่าไม่มาม่ามากนิ

ติดตามต่อไป
 

[ppmayuree]

สุดยอดมาก ... อยาก+ 10 แต่ทำไม่ได้
อยาก copy คำพูดของแจง ไปให้พวกสาว ๆ ที่กำลังจะเริ่มต้องการ คารามาย ๆ ได้อ่านบ้าง
เผื่อ สถิติ สาวพรหมจรรย์ และ การทำแท้ง รวมถึง การเกิดประชาการที่ไม่มีคุณภาพ จะลดลงบ้าง
ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ

[*SparklinG*]

ตอนหน้าจะเริ่ดแล้วซินะ

[thejaoil]

เพื่อนๆฮินท์สุดยอดมากๆ

[stormphoenix]

ฮิ้นท์สู้ๆ  มารอฮิ้นท์แปลงร่าง 

ไม่เข้าใจพี่อิ๊ก  ทำไมไอ่ปลวกนั่นต้องชื่อหมูเหมือนเค้าด้วยอ่ะ  กรี๊ดดดดดดเกลียดมัน  มันน่าตบอ่ะ  ปากหมาที่สุด

เพื่อนฮิ้นท์แต่ละคนสุดยอดทั้งนั้นเลยเนอะ  มีเพื่อนดีจนน่าอิจฉา


ปล.บวกหนึ่งครับ  อิอิ  รอฮิ้นท์แปลงร่างอย่างใจจดใจจ่อ  แล้วเค้าจะแปลงร่างมั่งนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[A_ay]

รอวัน

ที่ฮิ้นท์เจิด

แล้วลบคำสบประมาท

ให้อีพวกนั้นเหลียวมองจนคอเคล็ด