พี่หมอดรีมVs น้องอาร์ม กลับมาแล้วหวานใจ(หมอดรีม)
ผมตื่นมาแต่เช้าตรูเลยต้องไปออกหน่วยกับไอ้อั้ม ผมแทบไม่อยากไปออกหน่วยเลยแต่ทำไมพ่อให้ลูกสุดที่รักไปนะ ผมกับด้าเป็นสองคนที่ไม่เคยไปฝึกหฤโหดเลยจริง แค่เรียน รด . ยังร้องไห้งอแงไม่อยากเรียนเลยอะ ฮาๆ ผมลงจากรถที่พี่ดิมมาส่งพี่ดิมรีบขึ้นไปดูงานกับพี่อ้น เห็นว่าจะเข้าดูฐานที่เขาเพิ่งจะสร้างเสร็จกัน
“คุณปู่ ดูลุงดรีมซิ ร้องไห้งอแง” มาริโอ้ กำลังจะไปโรงเรียนยังมาแซวลุงอีกนะ พ่อผมเป็นคนพาเด็กๆส่งแทนผม ก็พาเล่นบังคับลูกไปนี่
“อายหลานไหมดรีม ไปแค่สองวันกับหนึ่งคืนเอง ไม่ได้ไปเป็นเดือนเลยนะ ลูกกรู” พ่อพูด
“ลุงดรีมน้องไอซ์จะคิดถึงลุงดรีมมากที่สุด” น้องไอซ์
“น้องไอซ์ ห้ามพูดแบบนี้ มันทำให้ลุงไม่อยากไป พูดให้กำลังใจมากหลานลุง”ผมพูดไอซ์ กางแขนจะกอดผมเลยหุบแขน
“ไอซ์ อย่าไปแกล้งลุงดรีมซิ เดี๋ยวลุงดรีมก็ร้องไห้หนักมากหรอกครับ” ไออีกคน
“ลุงงอน กลับมาไม่พาไปซื้อขนมและเค้กแล้ว “ผมพูดแกล้งหลานๆ
“อ้าว...” หลานๆ ผมร้องออกมาพร้อมกันหมด
“ไปขึ้นรถลูก...เดี๋ยวจะได้พากันร้องไห้หนักมากเพราะจะสายแล้วลูก”พ่อผมตอนหลานๆ ขึ้นรถกันหมดแล้ว พี่ดิมจะขับรถไปส่งผม พี่ดิมอุ้มน้องมีนออกมาด้วย พี่ดิมคงไปส่งน้องมีนก่อนและเลยไปส่งผม วันนี้พ่อจะฝากน้องมีนไว้ที่บ้านอาภีมหนึ่งวัน ผมขึ้นไปรอในรถและพี่ดิมก็ขับรถออกทันที
“ทำหน้าให้มันดูร่าเริงหน่อยซิครับคุณหมอเด็ก ไม่ได้ออกบ่อยเลยนะมรึงนะ นี้ครั้งที่สองเองนะครับ “ พี่ดิมแซวผม พี่ดิมขับรถมาถึงหน้าบ้านพี่อ้น ผมไม่เห็นรถไอ้อั้ม มันคงไปแล้วรถของอั้มวีโก้สีดำ พี่ดิมรีบอุ้มน้องมีนลง
“ลุงดรีม ..” มีนเรียกผมและหอมแก้มผมด้วยพี่ดิมพามีนเข้าไปในบ้าน สักพักก็รีบออกมาทันที จะรีบไปส่งน้อง ไม่นานพี่ดิมก็นำรถเข้ามาจอดที่ด้านหน้าจุดนัดรวมพล คนที่จะไปออกหน่วย ผมลงจากรถยกกระเป๋าและสัมภาระที่ต้องทำไปพวกอุปกรณ์การแพทย์ เมื่อวานขนมาแล้วเขาคงลำเรียงขึ้นรถไปหมดแล้ว
“ทำหน้าให้มันอยากไปมากหน่อยซิครับ น้องกรู” พี่ดิมบอกผม
“นั้นไงไอ้อั้ม” พี่ดิมชี้ให้ผมดูไอ้อั้ม
“อั้ม ..พี่เอาเมียมรึงมาส่ง เอามันไปด้วย ...”พี่ดิมตะโกนเรียกไอ้อั้มแต่บอกว่าผมเป็นเมียมันนี้นะ
“พี่ดิมหวัดดีพี่ ..ให้มันเข้ามาเลย..อันนี้เมียสุดที่รักเลย” ไอ้อั้ม ผมหันไปโชว์นิ้วกลางเลย ปฏิเสธ ว่ามันไม่จริง ผมก็ถือกระเป๋าผมเดินไปหาไอ้อั้ม
“อั้ม..อย่าลืมตบตรูดมันก่อนนอนนะมรึง...มันหลับยาก ฮาๆ “ พี่ดิมยังอีกนะ พี่ดิมพูดและรีบเดินขึ้นไปห้องทำงาน ไปหาพี่อ้น ผมเดินมายังพวกไอ้อั้มและเพื่อนมัน ก็เพื่อนๆ พี่ๆ ของผมด้วยนั้นแหละ
“ยินดีอีกครั้งครับคุณหมอดรีม ดีใจที่ไอ้ออกหน่วยกันอีก แต่หวังว่าคงไม่กรี้ดแต๋วแตกเหมือนคราวนี้แล้วนะครับ “ เพื่อนไอ้อั้ม ไอ้กาย ไอ้พวกนี้มันแกล้งผม ผมกลัวผีมาก มันแกล้งแต่เป็นผีหลอกผม กรี้ดซะชะนีอายเลยแหละ ค้อนหนึ่งที
“เห้ย! อย่าไปทำมัน เดี๋ยวมันร้องไม่อยากไปอีก “ไอ้อั้มพูด ผมส่งกระเป๋าให้พวกไอ้กายขนขึ้นรถไป
“ไอ้ดรีม ไปค้างคืนเดียวเองไอ้หมอเด็ก” ไอ้อั้มมันยืนเอามือเท้าซะเอวมองผม
“วันเดียวยาวนานเหมือนหนึ่งเดือน”ผมพูด วันนี้มีทหารหลายนายอยู่นะ
“ไอ้บู้ไม่ไปเหรอวะ” ผมถามไอ้อั้ม ปกติมันตัวติดกันยังกับปลาท่องโก้ แต่วันนี้ไม่เห็นแปลกมาก
“มันตามไปทีหลังมันมัวแต่ไปซื้อของฝากใครบางคนอยู่ “ ไอ้อั้มมันพูดผมพยักหน้าผมกำลังนั่งเล่นมือถือผมอยู่ที่จริงก็มากันครบแล้วนะจะรอใครอีกเนียะ แต่ช่างเถอะที่จริงไม่อยากไปนะไปช้าๆก็ดี ฮาๆ
“เห้ย ไปขึ้นรถ “ไอ้อั้มบอกผม ผมพยักหน้าว่าพร้อมแล้วเหรอ ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าขึ้นรถทหาร ผมหันไปเห็นหนุ่มน้อยหน้าใส่ แต่งชุดทหารเดินมาทางผม ไม่เจอนานมากเกือบแปดปีได้เลยมั้งแต่ ภาพความน่ารักที่ผมแอบมองทุกวันมันยังคงอยู่ น้องอาร์ม
“ขึ้นรถเลยไอ้อาร์มมรึงนี้มาถึงก็ซ่าเลย ถ้าพ่อรู้มรึงโดนแน่” ไอ้อั้มพูดผมยังยืนมองน้องอาร์ม ยังน่ารักเหมือนน้องอาร์มของหมอดรีม น้องอาร์มของหมอดรีม
“ไอ้ดรีม “ ไอ้อั้มมันดันกันผมไว้จะโผ่ไปกอดซะหนอ่ย
“มรึงเป็นบ้าอะไรของมรึง “ ไอ้อั้มมันถามผม ผมส่งยิ้มหวานละไม้ให้น้องอาร์ม
“พี่ดรีมสวัสดีครับ”น้องอาร์มยกมือไหว้ผม ผมรีบเข้าไปรับไหว้น้องอาร์มทันที
“ไม่เจอกันนานเลยเนอะ” ผมพูดมองหน้าน้องอาร์ม เขินเลยหมอดรีม
“ไอ้ดรีม พวกกรูรอมรึง จะขึ้นรถได้หรือยัง จะได้ออดเดินทาง ! ” ไอ้อั้มมันทำให้ผมตื่นจากภวัง อาร์มหันมายิ้มให้ผม ยิ้มแบบขำขำนะครับพออาร์มขึ้นรถผมก็รีบขึ้นตามน้องอาร์มไปทันที
“ไอ้ดรีมไม่นั่งข้างหน้าวะ” ไอ้อั้มผมไม่พูดส่ายหัวและปิดประตูไอ้อั้มมันไปนั้งหน้ากับคนขับ ผมนั่งข้างน้องอาร์มด้วย ตอนแรกหมอดรีมงอนพ่อมากเลยที่ให้หมอดรีมมาออกหน่วย แต่พอตอนนี้ซิ หมอดรีมโคตรจะรักพ่อเลย
(ฮัดเช้ยย ... ใครคิดถึงแล้วไง ส่งสัยจะไอ้ดรีม มันคงจะเม้งพ่อมันในใจแน่ๆที่ให้มันไปออกหน่วย ไอ้ลูกคนนี้) ท่านภาณุเดชกำลังบ่นถึงลูกชายคนที่สอง หารู้ไหมว่า หมดดรีมไม่โกรธพ่อเลยสักนิดแล้ว โคตรจะขอบคุณพ่อเลยดีกว่า ระหว่างที่รถแล่นเข้าไปในป่า ถนนลูกลังสีแดง ขระขระ ทางก็ทุรกันดาร ต้องอ้อมผ่านช่องกลางระหว่างภูเขา เข้าไปในหมูบ้านเล็กๆ มีคนอยู่ประมาณ ห้าสิบกว่าคน ลำบากแค่ไหนพวกเขาก็ยังไม่ทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนยังคงดำรงชีวิตอยู่ในนั้น ผมนั้งมองหน้าอาร์ม น่ารักน่าเอ็นดู น่าเหมือนน้องไอซ์ไม่มีผิดเพี้ยนเลย ไม่ซิ น้องไอซ์นะหน้าตาเหมือน(ป้าอาร์มของลุงดรีม)
“พี่ดรีม “ ผมสะดุ้งน้องอาร์มเรียกผม
“พี่จะจ้องผมทำไมขนาดนั้นละครับ “ น้องอาร์มหันมาถามผม ผมก็ยิ้มๆ เขินๆด้วย
“ไม่เจอนานนะครับ” ผมบอกน้องอาร์ม
“ไม่เจอนาน ไม่เห็นเกี่ยวกับที่พี่จ้องผม ตอนนี้ผมนั่งตัวรีบติดประตูแล้วครับพี่ดรีม “ น้องอาร์ฒพูดผมก็มองตัวเอง เว้ยย จริงด้วยผมกระเทิบเข้ามาใกล้จน ผมนั่งเบียดน้องอาร์มแถมน้องอาร์มเขาก็กระเทิบหนีผมจนติดประตูแล้วจริงๆด้วย
“จริงด้วยเนอะ เฮอะๆ “ ผมพูดและค่อยๆกระเทิบออกถอยออกมานั่งที่ของตัวเอง น้องอาร์มเขาหน้าหวานมาก ดวงตาเรียวสวย รับกับจมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป ไม่ใหญ่เทอะทะ ปากเรียวสวยน่าจูบ แถมใบหน้ารูปไข่ จะมีอะไรเพอเฟคไปกว่านี้อีกไม่มีแล้ว แถมผิวก็สวยและดูดี มันน่า...
“ไอ้ดรีม)))))” ฝันสลายอีกแล้ว ผมหันมาไอ้อั้ม มันจะผลักผมตกจะภวังค์ทำไมเนี๊ยะ
“อะไร” ผมตะเบงเสียงถามมัน
“มรึงจะนั่งในรถอีกนานไหม เขาลงกันไปหมดแล้วจะเฝ้ารถเหรอ” ไอ้อั้มพูดผมหันมา
“ก็รอ.....” ผมจะบอกว่ารอน้องอาร์ม แต่เออ... ไม่มีน้องอาร์มนี้หวามีแต่ที่ว่างๆ แล้วผมจะช้าอยู่ใย ผมหันไปลงจากรถ น้องอาร์มนะเขาสะพายกระเป๋าเดินไปกับเพื่อนๆ ไอ้อั้มแล้ว
“มรึงยังนังฝันละเมอเพล้ออยู่คนเดียวไม่เลิก “ ไอ้อั้มมันพูด มันรู้ว่าผมชอบน้องอาร์ม
“ตกลงน้องอาร์ม พาแฟนมาด้วยไหมวะ “ ผมถามไอ้อั้ม ไอ้มันมันส่ายหัว
“มันต้องอย่างนี้ซิวะ” ผมพูด จะต้องเผด็จการจีบให้ได้ ที่ผ่านมาตั้งท่าแล้วตั้งท่าอีกจนน้องอาร์มไปจนได้ ดรีมก็ไม่ได้แม้แต่จับมือน้องอาร์มเลย
“ไม่รู้ มันไม่บอกกรู มันอาจจะแอบไว้ก็ได้นะ “ ไอ้อั้มมันพูดได้เหมือนเอาอะไรมาฟาดที่หัวผมเลย ไอ้นี้ไม่มีให้กำลังใจผมสักนิดผมเดินตามขึ้นไปบนที่พัก เป็นบ้านไม้ สำหรับเจ้าหน้าที่และทหารที่เข้ามาประจำการที่นี้พัก
“พรุ่งนี้ค่อยออกหน่วยไอ้ดรีม ไปนั่งไปนอนก่อนก็ได้วะดรีม” ไอ้อั้มพูดผมพยักหน้ากะว่าจะไปนั้งไปนอนกับน้องอาร์ม เออ น้องอาร์มหายไปไหนวะ ผมหันซ้ายแลขวาก็ไม่เจอ
“คงออกไปกับพวกพี่ๆ นะ มรึงจะไปด้วยหรือว่าจะอยู่นี้ละ” ไอ้อั้มถามผม ผมส่ายหน้าเพราะว่าจะทำรายงานเกี่ยวกับโรคโคลิกก่อน กลับไปผมต้องไปเป็นวิทยากรเรื่องโรคโคลิกให้บรรดาแม่ลูกอ่อนฟังอีก
*****************************************************************************************************************************
ผมชื่ออาร์ม เป็นลูกคนที่สี่ของบ้านอ.อ่าง ผมไปเรียนที่เวสพอยด์ จนจบและทำงานที่โรงเรียนทหารด้วย ที่จริงๆพ่อเรียกผมกลับนานแล้วตั้งแต่จบ แต่ผมมีเหตุการณ์บางอย่างที่ผมไม่อยากจะกลับมาที่นี้ ผมรับมันไม่ได้ มันเกิดขึ้นนานมากแล้ว ผมอยากจะลืมไป ไม่อยากเอ่ยถึง หรือพูดถึงมันเลย
ตอนนี้ผมกลับถึงไทยแล้ว พอมาถึงผมก็รีบเข้าอาสาไปออกหน่วยกับพี่อั้มทันที ผมไม่อยากไปตอบคำถามพ่อว่าทำไมเพิ่งกลับ พี่อ้นอีกคน เฮ้อ!
“อาร์ม “ พี่อั้มเรียกผม ผมหันมามองพี่อั้ม พี่ชายคนที่สอง ที่รักแลหวงใยผมมาก ไม่แพ้พี่ชายคนโตแต่ พี่อั้มจะอ่อนโยนกว่าพี่อ้น บางทีพี่อ้นก็ดุเกิน (แอบบ่น)
“นั่งทำอะไรตรงนี้ละ พี่ก็นึกว่าเราตามพี่เขาเข้าไปเดินสำรวจพบปะชาวบ้าน “พี่อั้มถามผม ผมส่ายหน้าว่าไม่ได้ไป แต่แอบมานั่งคิดอะไรเพลินคนเดียว
“ไปขึ้นไปนั่งพักชั้นบนนั้น “ พี่อั้มดึงแขนผมให้ลุกขึ้น
“ไม่เจอนาน ผอมไปนะ ทำไม ไม่ค่อยกินข้าวหรือไงเรา” พี่อั้มบ่นผมเรื่องผอมอีกแล้วแล้ว
“จะให้กินให้อ้วนเลยหรือไงละ” ผมถามพี่อั้ม
“เอ๊ะไอ้นี้ กรูถามเพราะว่าเป็นห่วงมรึง อาร์ม มรึงน้องกรู แต่มรึงผอมไปจริงๆ และตั้งแต่กลับมาดูทำหน้าทำตาเข้าซิ มีอะไรหรือเปล่าเนี๊ยะ” พี่อั้มถามผมอีกแล้วรอบที่สิบแล้วมั้ง
“ไม่มีอะไรหรอก..พี่อั้ม “ ผมบอกพี่อั้ม ผมเดินขึ้นไปบนบ้านพัก มีที่นั่งโซฟา ผมก็ไปเปิดทีวี ดูรายการต่างๆ ที่นี้มีเคเบิลด้วย มีจานดาวเทียม อินเตอเน็ตพร้อมมาก
“น้องอาร์ม” เสียงนี้ผมจำได้ดี พี่บู้เพื่อนซี้พี่อั้มเขา ตอนแรกที่ขึ้นรถมาผมไม่เห็นพี่เขาเลยนะ แสดงว่าพี่บู้เพิ่งจะมาถึงแน่ๆเลย ผมหันไปยกมือไหว้พี่บู้
“ไอ้บู้ มรึงมาถึงร้องหาไอ้อาร์มก่อนเลยนะ “ พี่อั้มแซวพี่บู้ พี่บู้เดินมาหาผมเหมือนพี่บู้ถืออะไรสักอย่างใส่ถุงมาให้ผม พี่บู้ยื่นให้ผม ผมก็รับมาแบบงง ว่ามันคืออะไร
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ “ พี่บู้บอกผม พอผมเปิดดู ผมก็ต้องปิดถุงลง พี่บู้รู้ได้ยังไงว่าผมชอบพวกป้ายสังกะสี ป้ายเก่าสไตวินเทจ แถมพี่เขาซื้อป้ายโค้ก สมัยก่อนเลยผมอาจจะเพิ่งเกิดมั้ง
“ชอบไหมครับ พี่เดินหาทั่วเลยนะที่ตลาดขายของสไตล์พวกนี้ “ พี่บู้ถามผม ผมพยักหน้าว่าชอบ
“ขอบคุณนะครับ” ผมขอบคุณพี่บู้ผมหันไปส่งให้พี่อั้มเปิด ดู พอพี่อั้มเปิดดูก็พยักหน้า ผมกับพี่อั้มชอบสะสมเหมือนกัน ห้องพี่อืมนะเยอะแยะไปหมด ดีเลยผมจะเอาไปติดที่บ้านทรงไทยที่ผมขนพวกข้าวของของผมไปไว้ ผมจะนอนที่บ้านทรงไทยหลังเล็กของพ่อผม ไม่มีใครอยู่ พี่ผมส่วนใหญ่อยู่บ้านพ่อที่ปลูกใหม่พ่อปลูกสร้างได้สี่ห้าปีแล้วหลังจากที่ผมไปเรียน
“กรูจะลงไปดูพวกไอ้กายก่อนนะว่าวันนี้จะทำอะไรกินกัน นั่งจีบกันไปก่อนแล้วกัน” พี่อั้มพูดผมสะบัดหน้าไปมอง
“พี่อั้ม” ผมเรียกพี่อั้ม “ทำอยู่” พี่บู้ อีกคนบอกพี่อั้มน่าจริงๆ ผมสะบัดหน้ามามองพี่บู้ พี่บู้เขานั่งโซฟาใกล้ๆกับผม พี่อั้มเดินลงไปแล้ว ผมเองดูก็รู้ว่าพี่เขากำลังจะแจกขนมจีบผมอยู่ ตั้งแต่ก่อนที่ผมจะไปแล้ว แต่ผมก็มารู้เมื่อสองสามปีที่แล้วว่าพี่เขาแต่งงานแล้ว
****************************************************************************************************************************
พี่ดรีม ผมนั่งทำเอกสารอยู่ในห้อง จนเกือบเสร็จ ก็พักสายตาจากแม๊คบุ๊คของผม ผมว่าจะเดินออกมาดูซิว่าสองคนพี่น้องขึ้นมากันหรือยัง ที่อยากรู้คือน้องอาร์มมากกว่า ระหว่างที่เดินออกมาผมได้ยินเสียงคนกำลังสนทนากันอยู่ที่ห้องนั้งเล่น ผมเลยหยุดฟังการสนทนานั้น
“น้องอาร์ม พี่แอบชอบน้องอาร์มมาตั้งนานแล้วนะครับ ไอ้อั้มมันก็รู้ดี เปิดโอกาสให้พี่ได้ไหมครับ “ ไอ้บู้เพื่อนไอ้อั้มนี้หว่า นี้มันแอบชอบน้องอาร์มของหมอดรีมตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมมันยังเปิดโอกาสปาดหน้าเค้กบอกน้องอาร์มก่อนผมอีก ดูซิมมันกุมมือน้องอาร์มผมไว้
“เออ พี่แต่งงานแล้วนี้ครับ “ ใช่เรื่องจริงน้องอาร์มอย่าไปหลงคารมมัน พี่นี้โสดสนิทและทำไมไอ้อั้มมันไม่บอกเรื่องนี้ให้ผมรู้เลยวะ
“พี่รักน้องอาร์ม ก่อนที่พี่จะต้องแต่งงานเพราะพ่อแม่พี่เขาขอร้อง ปิ่นนะพ่อแม่พี่รักเหมือนลูกแท้ เขาเลยจัดการแต่งงานแบบคุมถุงชนให้พี่ พี่ไม่เคยรักเขาเลย พี่รอเวลาที่จะหย่ากับเขาอยู่นะอาร์ม “ ไอ้บู้มันบอกอาร์ม อาร์มมองหน้าไอ้บู้ อย่าบอกนะว่าน้องอาร์มจะใจอ่อน ไม่นะ หมอดรีมควรจะทำยังไงดี
“ลองคบกันดูก่อนไหมครับ น้องอาร์ม เปิดโอกาสให้พี่” ไอ้บู้มันพูดอาร์มก็ยิ้มๆ ผมรีบหันหลังเดินกลับเข้าห้อง ไม่นะ ไม่ได้นะ จะทำยังไงละทีนี้ อุตสาตั้งตารออาร์มมาตั้งแปดปี ผมกลับมาที่ห้องเดินวนไปมาในห้องทำยังไงดีอะ
“ปิ้ง พี่ดิมช่วยได้ “ผมปิ้งไอเดียร์ หยิบมือถือรุ่นใหม่สาสุดไอโฟนหก โทรหาพี่ชายคนโต
“พี่ดิมช่วยน้องด้วย น้องกำลังจะเสียของรัก” ผมรีบบอกพี่ดิมทันทีว่าผมกำลังจะเสียของรัก
“เชี้ยแล้ว ใครมันจะตอนของมรึงวะไอ้ดรีม “ นั้นไงลืมไปว่าพี่กรูโคตรทะลึงเลย
“ไม่ได้เสีย ไอ้ดรีมน้อย แต่มันอาจจะไม่ได้ใช้งานไปตลอด หากผมต้องเสีย ...คนที่ผมจะใช้งานด้วยนะพี่ มีคนมันปาดหน้าเค้กบอกรักน้องเขาไปแล้ว แถมมันยังขอคบกับน้องเขาก่อนผมอีกอะพี่ดิม” ผมฟ้องพี่ กรูไม่โหดพี่กรูโหด
“เอาอย่างนี้มันปาดหน้าเค้กบอกรัก มรึงปาดหน้าเค้ก ชิงรักหักสวาทเลยดิ รวบหัวรวบหางกินมันทั้งตัว ...ฮาๆ เออ ไอ้ดรีมมกรูมีคนไข้สาด แค่นี้ก่อนได้ไหม กรูอยู่ อีอาร์ นั้นไงสงสัยจะฮาร์ดเฟลด้วยแค่นี้นะมรึง ถ้าทำไม่เป็นจริงโทรมากรูสไกด์ทำให้ดู แต่แค่นี้ก่อนนะ ตรูด ตรูด “ พี่ดิมของผม เชื่อพี่ เป็นน้องที่เชื่อพี่มาก
ตลอดการทานอาหารเย็นผมของผม ผมต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจที่ไอ้บู้มันป้อน้องอาร์มของผม มันทำได้อย่างไรทำไมไม่บอกหมอดรีมบ้าง เจ็บใจหนัก
“เห้ย วันนี้ชาวบ้านเขาต้มเหล้ากัน เหล้าที่เขาต้มนี้เขาเรียกข้าวแช่ว่า ลองกันหน่อยไหมวะ “ เพื่อนไอ้บู้มันถาม ผมหยักไหล่ว่าไม่ละ ไม่ชอบ ผมว่าอาร์มคงจะไม่เช่นกัน นั้นไงอาร์มส่ายหัว
“ไอ้บู้มรึง ดื่มกับพวกกรูเลย” เพื่อนให้อั้ม ผมว่าไอ้อั้มมันต้องแจมด้วยแน่นอน ตอนนี้พวกเรานั่งล้อมวงรอบกองไฟกันมีกีตาร์โปร่ง ผมลงมานั่งที่หลัง หลังจากที่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ไอ้บู้มันกำลังเล่นกีตาร์โปร่งเน้นเพลงของเสกโลโซ
“เธอสั่งให้รอ ฉันก็รออย่างมีจุดหมาย “ ไอ้บู้มันร้อง (เขาไปบอกให้มรึงรอตั้งแต่เมื่อไหร่ สาด) แอบค้านอยู่ในใจ ผมนั่งลงเปิดน้ำอัดลมกระดกดื่ม ไปพร้อมๆกับพวกที่ดื่มเหล้าต้มจากชาวบ้าน ไอ้อั้มมันหันมามองผม
“ถึงแก้วกรูจะเป็นแค่น้ำอัดลมแต่กรูก็ฟินได้” ผมบอกมันพร้อมกระดกลงคอไป ต่อมอิจฉามันทำงาน ผมนั่งฟังไอ้บู้มันหอนเพลง (มันร้องเพราะแหละครับ )ให้น้องอาร์มฟัง
“ดรีมสักเพลงไหมมรึง “ ไอ้อั้มมันหันมาถามผม ผมก็พยักหน้าดีเหมือนกัน “ มากรูเล่นกีตาร์ให้วะ “ ไอ้อั้มมันบอกผม ไอ้บู้มันส่งกีตาร์ให้อั้ม
“เพลงอะไรไอ้ดรีม “ ไอ้อั้มมันถามผม น้ำเสียงมันกึ่มแล้วมันจะเล่นได้ไหมนั้น
“เอามากรูเล่นเองดีกว่า ดูถ้ามรึงจะเล่นผิดคีย์แน่” ผมรีบรับกีตาร์มาเล่นเอง ไอ้อั้มมันส่งกีตาร์มาให้ผม ผมก็ตั้งสายของผม ผมเงยหน้ามองอาร์มนิดหนึ่ง
https://www.youtube.com/V/ZioCmgQUGUY (ใจฉัน)
ผมเล่นเพลงนี้ ผมรู้ว่าเสียงผมต้องร้องเพลงแนวนี้ เท่านั้น มีแต่คนชมว่าเสียงผมนุ่มลึก พอผมร้องเพลงนี้จบ พวกมันนั่งดื่มเหล้าต้มกันไม่สนใจเพลงกรูเลยสาด ผมหันมาไม่เจอน้องอาร์มแล้วอะ ไอ้บู้มันก็หายไป ผมก็เลยต้องวางกีตาร์ลง
“ไปไหนอะไอ้ดรีมมมม”ไอ้อั้ม เสียงมันยานแล้วนะ “ไปนอนวะ ราตรีสวัสดิ์”ผมบอกพร้อมโบกมือ จะขึ้นไปนอนแล้ว ผมเดินขึ้นบ้านทันที ระหว่างที่กำลังขึ้นบ้าน
(อะไรปิ่น พี่มาทำงาน ปิ่น วันนั้นพี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปนอนกับเธอได้ยังไง ก็รู้ว่าแต่งงานกันแล้ว เธอแน่ใจเหรอว่าประจำเดือนเธอขาดและเด็กในท้องเธอเป็นลูกพี่ไม่ใช่ลูก...พอแล้วปิ่นพี่ไม่อยากคุย ไม่เกี่ยวกับอาร์ม อย่ายุ่งกับอาร์ม ใช่พี่รักอาร์ม พี่ไม่เคยรักเธอ ใช่พี่แต่งงานเพราะความจำเป็น แค่นี้นะปิ่น “ ผมได้ยินแว้ว ผมรีบเดินขึ้นบ้านพักดีกว่า ห้องนอนที่ผมพักมีสองเตียงเห็นไอ้อั้มมันบอกว่าจะนอนห้องเดียวกับผม พอผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็น อาร์มนอนหลับอยู่บนเตียง ผมยิ้มดีใจเลยผมคิดว่าหายไปสวีทกับไอ้บู้ซะอีก
“รวบหัวรวบหวงกินมันทั้งตัว “ คำพูดพี่ดิม มันลอยอยู่ในหัว แต่ถ้าน้องเขาไม่โอเคละ เขาอาจจะเกลียดดรีมไปตลอดเลยก็เป็นได้ เอาวะ ผมเดินไปที่เตียงที่อาร์มนอน หน้าหวานๆที่มันทำให้ผมอยากหอมใจจะขาด ผมค่อยลดหน้าผมลงไปพร้อมหอมแก้ม
“ฟ๊อด”เสียงดังพอสมควรอาร์มลืมตาตื่นขึ้นทันที “พี่ดรีม “ อาร์มเรียกผมด้วยอาการตกใจ อาร์มพยายามจะลุกแต่ผมขึ้นไปค่อมอาร์มไว้
“พี่ดรีมนจะทำอะไรผมนะ”อาร์มถามผมเสียงสั่น พยามดันผมออก
“อาร์มพี่รักอาร์มนะ พี่รักมาตั้งนานแล้วนะอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม “แล้วพี่จะมาทำอะไรอาร์ม ออกไปพี่ดรีม” อาร์มพยายามดันลงออกแต่ผมไม่ยอมผมขึ้นไค่อมอาร์มเต็มๆ ผมไซ้อาร์ม อาร์มก็ดิ้นหนีผม
“อย่าดิ้นซิอาร์ม “ ผมบอกอาร์ม “แล้วผมจะอยู่เฉยให้พี่ทำอะไรกับผมเหรอ พี่จะบ้าเหรอ พี่ดรีมออกไปนะ ไม่งั้นผมจะร้องเรียกพี่อั้มนะ พี่ดรีม” น้องอาร์มพยายามดิ้น
“เป็นของพี่นะอาร์ม” ผมบอกอาร์ม อาร์มทั้งดิ้น แต่แรงผมเยอะกว่าตัวอาร์มนี้สั่นไปหมด ผมกดปากลงดูดปากอาร์ม อาร์มดิ้น ผมเริ่มรุกเร้ารุนแรงขึ้น และจากที่ดิ้นเริ่มดิ้นน้อยลงมือผมก็จัดการถลกชายเสื้ออาร์มขึ้นผมเริ่มรุกเร้ายอดปทุมถันสองจุดของอาร์มสลับกันไปมา
“อืมมม อย่า ..พี่ดรีม ...” อาร์ม
“ให้พี่เถอะนะพี่รักอาร์ม พี่ไม่อยากเสียอาร์มให้ไอ้บู้ อาร์ม “ ผมพูดไปปากผมก็กระทำไปด้วย ผมถอดเสื้อผมโยนเหวียงไปที่อื่น ผมดึงกางเกงอาร์มออกมาหมดทั้งกางเกงผ้ายึดตัวจิ๋วและกางเกงวอร์ม ผมก็จัดการของผมด้วย และผมก็กระโจยเข้าใส่อาร์มแบบหื่นกระหายมาก
“พี่ดรีม ... อย่า “ อาร์มพยายามดิ้น ผมแยกเท้าอาร์มออก
“อย่านะพี่ดรีมมมม”อาร์มร้องออกมาเพราะรู้ว่าผมกำลังจะทำอะไรต่อไป
“ไม่ทันแล้วอาร์ม “ ผมบอกอาร์มและผมก็สอดสิ่งที่แปลกปลอมแน่ๆสำหรับอาร์มเข้าช่องทางประตูหลัง
“โอ้ยย เจ็บบบ ปล่อยอาร์มนะ พี่ดรีม ...นี้เขาเรียกรักเหรอ ทำไมต้องทำแบบนี้ ปล่อยนะ ปล่อยยยย” ผมไม่ปล่อย ผมจัดการอยู่พักหนึ่งจนมังกรยักษ์ผมพ่นน้ำออกมาเรียบร้อย เล่นซะดรีมหอมเลย ตอนปล้ำน้องไม่เหนื่อยหอบเท่ากับตอนที่ดรีมทำการยิงประตูเลย เหนื่อยมาก
“เอาออกไป “ อาร์มบอกผม อาร์มมองหน้าผม ผมค่อยน้ำมันออกมาก
“อาร์ม พี่รักอาร์ม ไอ้บู้มันมีเมียแล้ว และเมียมันก็ราวีไปทุกคน อาร์ม เป็นแฟนพี่นะ “ ผมบอกอาร์ม อาร์มพยายามดันผมออกแต่ผมไม่ออกผมกอดอาร์มไว้ อาร์มตัวสั่นมาก
“ไอ้บู้กรูเข้าห้องกรูได้ เออ เจอกันพรุ่งนี้ เออ มรึงบอกมันเอง ว่ามรึงรักมันมาก รักมันที่สุด กรูไปนอนแล้วสาด กรูนอนกับน้องกรูดิวะ ไอ้เวร มรึงไม่ตอ้งมานอนกับน้องกรูอะ ไป ไอ้ดรีมมันจองอีกเตียงอยู่ เออ” เสียงไอ้อั้มมันมาแล้วและพอไอ้อั้มมันเปิดประตูเช้ามาในห้อง ภาพที่ผมกอดอาร์ม ผมสองคนไม่มีเสื้อผ้าปิดตัวเลย ไอ้อั้มมันยืนโอนเอนมองผผมกับอาร์มพร้อมกับขยี่สายตามัน มันมองอีกที
“ปัง” มันปิดประตูลงกลอนทันที ผมว่ามันหายเมาแล้ว
“ไอ้ดรีม ...ทำเชี้ยอะไรน้องกรู ..” ไอ้อั้มมันชีผม มันมองไปรอบๆ ห้องใช่เสื้อผ้าถูกถอดโยนไปรอบๆ แม้กระทั้งกางเกงยืดตัวจิ๋ว มันหยิบมาดู และทิ้งมันไว้ที่พื้น อาร์มดันผมออก
“ไอ้ดรีม กรูถามว่ามรึงทำกับน้องกรูแบบนี้ทำไม “ ไอ้อั้มมันถามผม
“กรูรักอาร์ม กรู...หวง..ไอ้บู้มันบอกรักอาร์มแล้ว กรูทนไม่ได้ “ ผมบอกไอ้อั้ม
“แล้วพี่ถามอาร์มหรือยัง ...”อาร์มพูดปนเสียงสะอื้น
“ไม่ครับ ไม่ได้ถาม “ ผมหันไปบอกอาร์ม
“หายเมาเลยกรู แล้ว ถึงไหนแล้วเนี๊ยะ” ไอ้อั้มมันถามผม ว่าถึงไหนแล้ว
“เสร็จแล้ว “ ผมบอกไอ้อั้ม มันอ้าปากค้างเลย พอผมบอกว่าเสร็จแล้ว “มรึงเอาน้องกรูเสร็จแล้วด้วย ไอ้อาร์ม ...ทำไมมรึงไม่แหกปาก ...” ไอ้อั้มมันพูดและหันไปว่าอาร์ม
“กรูรับผิดชอบอาร์ม อั้ม “ผมบอกไอ้อั้ม ผมหันมามองอาร์ม
“ไม่ต้อง ไม่ต้องรับผิดชอบอาร์ม.... “ อาร์มพูดและพยายามจะลุกขึ้น ผมเข้าไปประครองแต่อาร์มหันมามองผม ไอ้อั้มเลยเข้าไปประครองอาร์มแทน อั้มมันพาอาร์มเข้าห้องน้ำ ผมจัดการเก็บเสื้อผ้าที่ผมถอดออกไป ผมหาผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกาย
“เจ็บไหมมรึง อาร์ม ไอ้เวรดรีม มันแทงไม่ถนอมน้องกรูเลย “ ผมได้ยินไอ้อั้มมันบ่น
“พี่อั้ม” น้องอาร์ม ตอนนี่อั้มพยุงน้องอาร์มออกมาแล้ว ผมเข้าไปช่วยแม้ว่าอาร์มจะมองผมแบบขับไล่ก็ตาม ผมพยุงอาร์ม มานอนบนเตียง ไอ้อั้มมันก็จดการเข้าห้องน้ำ เตรียมตัวนอนเหมือนกัน จะเที่ยงคืนแล้วนี้
“ทานยาแก้ปวดก่อนเลยไหมอาร์ม “ ผมถามอาร์มหันขวับมาผมทันที
“ไม่ครับ “ อาร์มพูด “อาร์ม ทานหน่อยนะ นะครับคนดี” ผมบอกอาร์ม อาร์มหันมามองผมอีกครั้ง
“เดี๋ยวพรุ่งนี้มีไข้ ใครเขาก็รู้กันหมดซิ..ว่า..” ผมบอกอาร์มเท่านั้น อาร์มหันมองผมและคว้าเอาเม็ดไปทันทีพร้อมขวดน้ำเปล่า ผมกลับมานอนที่นอนผม ไอ้อั้มมันก็นอนเตียงเดียวกับอาร์ม ผมรักอาร์มมาก จนไม่อยากเสียอาร์มไป