หัวข้อ: ((เจ้าสาวจำเเลง))>>>>ตอนพิเศษ ด้ายสีเเดง....จบ 25/9/55 p.38

[tuek]

อีนางปรายฉันอยากตบแกจริงๆ

[inspirer_bear]

เอฟซีป้าแป๊ดเลยย ชีเ๋จ๋งมากอะ

555 มะปรางน่าสงสารนะ สะใจปรายอะ

แต่ซิน เธอ บื้อนะ แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วไม่ใช่หรอออ

แล้วไนท์ใจเย็นหน่อยสิเธอออ

[aoaer]

  ยัยปรายร้ายกว่าที่คิด เฮ้อ ใครน๊าที่พี่ไนท์ให้แม่ไปขออ่ะ อยากรู้จริงๆ
  พี่ไนท์รักเค้าก็บอกเค้าดีๆสิ บางท่าทีมันก็ดูไม่ออกหรอกนะ
โดยเฉพาะเจ้าตัวเอง คนนอกอาจรู้แต่คนถูกแอบรักบางทีก็ไม่รู้ตัว

สู้ต่อไปละกันนะพี่ซิน   

ปล. ฝาก  แล้วก็ ยัยปรายด้วยนะ งามไส้มันนัก

[Nus@nT@R@]

พี่ไนท์เป็นบ้าเป็นบออะไรอีกละนี่

[MimicClub]

บทบาทที่11





"คุณซิน  คุณซินคะ"เสียงใครไม่รู้ มากระซิบที่ข้างหู  เรียกชื่อผมจนรู้สึกน่ารำคาญ พอผมลืมตาตื่นก็เห็นหน้าของหลิงลอยมา

"อืมหลิง ซินจะนอน"ผมครางอย่างรำคาญ ทำไมหลิงถึงได้มาวนเวียนในความฝันด้วยนะเนี่ย

"โธ่ สายเเล้วนะซิน ตื่นๆๆ" ทำไมหลิงเขย่าเเล้วเหมือนจริงขนาดนี้

"หือ  หลิง (โป๊ก) โอ๊ย"ผมเเละหลิง จับหัวข้างที่โขกกันเต็มๆเเรง

"ซิน ทำไมต้องรุนเเรงด้วยเเค่มาปลุกเอง" หลิงทำหน้าเบะ

"ขะ ขอโทษหลิงซินตกใจ ก็เล่นมาซะใกล้ เจ็บมากไหม"ผมเอาหัวเธอเข้ามาดูปรากฏว่าหัวโนขึ้นมา ผมเองก็คงจะโนเหมือนกัน

"เจ็บดิ่ถามได้เรารึก็อุตส่าห์คิดถึง อุตส่าห์มาหาเเต่เช้า พี่เทียนก็มานะ ซินอ่าตื่นช้าไม่ทันใจหลิงเลย ต้องขึ้นมาปลุก"ผมมองซ้ายมองขวา มีแค่ผมกับหลิงที่อยู่ในห้องนอน เเล้วพี่ไนท์ไปไหน

"แหมตื่นมาก็มองหา พี่ไนท์เลยหรือไง"หลิงทำเสียงงอลๆ

"ปะเปล่า เเค่อยากรู้ว่ามันกี่โมงเเล้วสงสัยซินจะตื่นสายจริงๆ" เมื่อคืนเป็นเพราะนอนน้อย     เพราะมัวเเต่นอนร้องไห้ พี่ไนท์กว่าจะกลับเข้ามานอนก็เกือบตีหนึ่ง ตอนนั้นผมยังไม่หลับเลยเเต่ก็เเกล้งหลับ พี่ไนท์เข้ามานั่งข้างๆเเล้วเช็ดคราบน้ำตาผม "ไอ้เด็กบ้าเมื่อไรจะรู้ตัว" เเล้วจู่ๆพี่ไนท์ก็จูบซับน้ำตาให้ จากนั้นก็หันกลับไปนอนข้างๆ   รู้ตัว?    รู้ตัวอะไรกันนะผมมึนงงจนนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน เเละเพราะจู่ๆพี่ไนท์ก็สวมกอดผมเเน่นจนผมนอนตัวเเข็งทั้งคืนเเล้วเผลอนอนหลับไปตั้งเเต่เมื่อไรก็ไม่รู้

"ซิน ซิน"

"ห๊ะ  ห๊า"ผมขานรับหลิง

"เหม่ออะไร หลิงเรียกก็ไม่หัน"

"ออ ขอโทษ พอดีคิดอะไรนิดหน่อย"

"ไปๆ ไปล้างหน้าล้างตาเเล้วมาทานข้าวเช้ากัน วันนี้พี่เทียนก็มา พวกเราลาหยุดวันนี้น่ะ จะอยู่กับซินทั้งวันเลย"หลิงยิ้มแป้น จนผมอดยิ้มตามไม่ได้

"ถ้างั้นก็ดีสิ หลิงลงไปก่อนนะ เดี๋ยวซินตามไป"เธอพยักหน้าเเล้วออกไป 


...............



พอผมลงมาเเละเดินไปยังห้องครัวก็ถึงกับหยุดชะงัก เพราะวันนี้ดูเหมือนจะอยู่กันครบพร้อมหน้าพร้อมตากันดีจริงๆ

"พี่ซินมานั่งข้างๆดรีมนะคะนั่งข้างๆคุณพ่อด้วย วันนี้อาหลิงกับลุงเทียน มาหาเราค่ะ ทานข้าวหลายคนดรีมสนุกจัง"น้องดรีมยิ้มอย่างมีความสุข     ส่วนผมได้เเต่ยืนมองเก้าอี้เเละคนที่กำลังมองมาทำใหรู้สึกเกร็ง  ไม่อยากนั่งตรงนั้นเลยให้ตายสิ

"นายจะยืนบื้ออยู่อีนานไหม" พี่ไนท์ทำเสียงเข้มเเล้วว่าผม โดนอวยพรเเต่เช้าเลยเรา

"ไอ้คุณพ่อไนท์ มึงก็บอกน้องเขาดีๆดิ่วะ น้องเขากลัวมึงนะ ดูดิ่หงอยเลย"พี่เทียนพูดเเล้วทำท่าขำๆ

"พี่ซินเป็นอะไรคะ หน้าไม่สดใสเลย"พอผมนั่งลงข้างๆ น้องดรีมก็ถามผม

"ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ น้องดรีมทานข้าวต่อเถอะ"

"ซินเดี๋ยวเราไปตลาดกันนะ จะได้ทำอะไรกินกันตอนเย็น"ผมพยักหน้า เห็นดีเห็นงาม

"ไม่ให้ไป"ผมหันไปมองคนที่ห้าม แล้วทำหน้านิ่งทานข้าวอยู่

"ทำไมอ๊ะ  โหยไรอ่ะนานๆทีจะได้ไปตลาดนะเนี่ยป้าเเป๊ดก็ไป"หลิงทำหน้าไม่พอใจอย่าเเรง

"ไอ้ไนท์นานๆทีให้เมีย เอ๊ยให้น้องซินเขาออกไปเปิดหูเปิดตามั่งเหอะอุดอู้อยู่แต่บ้านได้เฉาตายห่ากันพอดี"พี่เทียนช่วยเสริม

"ดรีมก็อยากไปค่ะอยากไป อยากไป"

"น้องดรีม น้องดรีมจะไปได้ไงกัน ตากแดดตากลมเดี๋ยวก็ป่วยกันพอดี"คราวนี้ปรายเสริมบ้าง

"โธ่ นะคะคุณพ่อดรีมก็อยากไป"น้องดรีมอ้อนพ่อ

"ไปกันหมดนี่เเหละ ไม่ต้องเถียงกัน แค่ไปตลาดไม่ถึงกับป่วยหรอกค่ะ"หลิงพูด น้องดรีมยิ้มเเป้น

"คุณก็พูดได้นี่คะคุณหลิง เดี๋ยวคุณก็ไปแล้ว เเต่คนที่ลำบากก็คือพวกฉันนะคะ"

"คุณพูดเหมือนกับว่าคุณได้ดูเเละน้องดรีมบ่อยนักหละคุณปราย"

"แหมฉันเป็นน้านะคะ จะไม่ดูเเลได้ไง ไม่เหมือนใครบางคนชอบสร้างเรื่อง ให้คนอื่นเขาเดือดร้อน"แล้วเธอก็หันมาเหล่ผม

"ใครกันคะที่ทำให้เดือดร้อน   คุณปรายหมายถึงอะไร"หลิงทำหน้าสงสัยและมองตามสายตาปรายที่มองมาทางผม และเธอคงรู้ดี

"ก็คุณซินนะสิคะ ชอบสร้างเรื่อง    เมื่อวาน เพิ่งไปแช่น้ำทะเลจนตะคริวกินพากันเเตกตื่นไปทั้งบ้าน คนอะไร๊ชอบสร้างเเต่ปัญหา"ตอนนี้ผมรู้สึกทานอาหารเช้าไม่อร่อยเสียเเล้ว

"จริงหรอซิน ไปแช่น้ำทะเลทำไม"พี่เทียนหันมาถามผม

"แหะ ๆ  ซินเเค่ลงไปเล่นกับปลา"ผมพูดเเบบอายๆ

"แหมซินเธอนี่ใส่ซื่อจริงๆนะ พูดมาได้ลงไปเล่นกลับปลา ทั้งๆที่เกือบตายนี่นะ"ปรายพูดใส่อารมณ์จนเห็นได้ชัด 

"แหมคนมันซื่อนิคะคุณปราย ซินนะเขาซื่อเเบบบริสุทธิ์ แต่คนบางคนมันซื่อแบบ  มารยา"หลิงพูดคำว่า มารยา กระเเทกใส่กลับปรายทำตาโตเม้มปาก

"คุณหลิงพูดเหมือนรู้ดีนะคะ เหมือนรู้เลย เอหรือคุณเคยทำ"หลิงยิ้มเยาะทั้งๆที่ถูกว่า

"หลิงไม่เคยทำหรอกคะเเต่เคยเห็น เฮ้อคนเรานี่ก็แปลกเนาะว่าคนอื่นปาวๆ เเต่ตัวเองน่ะตัวดีทำซะเอง"หลิงทำเสียงดัดได้จริตมากเลย ผมเหล่มองคนข้างๆดูเหมือนจะไม่สนใจสงครามน้ำลายเอาเสียเลย มองไปทางพี่เทียน พี่เเกก็เอาเเต่หัวเราะไม่คิดจะห้ามซะเลย

"นี่คุณหลิงหมายถึงใครคะเนี่ย"ปรายเริ่มส่อเเววไม่พอใจ

"อ๋อ ก็ไม่ได้ว่าใครหรอกค่ะ ใครอยากรับก็รับไปคุณปรายไม่ได้เป็นเเล้วจะร้อนรนไปทำไมคะ"หลิงทำหน้าทะเล้นเเล้วยักคิ้วใส่ ปรายเเยกเคี้ยวใส่เหมือนจะโต้ตอบ

"น้องดรีมอิ่มหรือยัง"ผมหันไปกระซิบถามน้องดรีมเพราะรู้สึกว่าสงครามมันเริ่มจะรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ

"ค่ะน้องดรีมอิ่มเเล้ว เเล้วน้องดรีมก็เบื่อไม่รู้พวกเขาพูดอะไรกัน"

"ปะเราไปดูการ์ตูนกันดีกว่าเนาะ"น้องดรีมยิ้มเเล้วพยักหน้า

"แต่พี่ซินทานนิดเดียวเองนะคะ"น้องดรีมทำคิ้วย่น

"เดี๋ยวเราค่อยมาขอขนมปังป้าเเป๊ดกันเนาะ"น้องดรีมพยักหน้าอย่างไว ผมอุ้มน้องดรีมไปเงียบๆพี่ไนท์จับเเขนผม

"ไปไหนกัน"

"ห้องนั่งเล่น"แล้วพี่ไนท์ก็ปล่อยรู้สึกโล่งใจอย่างเเรง

ผมกับน้องดรีมเรานั่งดูการ์ตูนกันซักพัก พี่ไนท์ก็ออกมาตาม รู้สึกได้ยินเสียงสองสาวยังคงไม่เลิก

"อิ่มเเล้วหรอครับพี่ไนท์"ผมถามเมื่อรู้สึกสงสัยเพราะผมเพิ่งออกมาจากครัวได้ไม่นานพี่ไนท์ก็ตามมา

"นายไม่อยู่ฉันกินไม่ลง"ผมหันหน้าไปทางอื่นทันที

"เมื่อคืน........................"ผมหันกลับไปมองเเละรอฟังว่าพี่ไนท์จะพูดอะไร

"ฉันขอโทษ บางทีฉันมักจะเก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่"พี่ไนท์หันหน้ามามองผม

"อืม ไม่เป็นไรครับผมเองก็ไม่ได้เก็บมาคิด"ผมก้มหน้ามองมือตัวเอง

"แน่ใจว่าไม่คิดมาก"ผมส่ายหัว จริงๆเเล้วคิดยิ่งกว่าคิดเสียอีก

"ซิน ฉันไม่รู้ว่านายไปฟังอะไรเขามา แต่ฉันอยากให้นายเชื่อเเค่ในสิ่งที่นายเห็นที่นายสัมผัสก็พอ"ผมเงยหน้ามอง พี่ไนท์ทำสีหน้าจริงจัง

"ผม....ผมไม่เข้าใจ  โอ๊ย"โดนเขกอีกเเล้ว

"จบมาก็สูง ทำไมเข้าใจอะไรยากจริงๆ  นายนี่มัน........น่านัก"พี่ไนท์เม้มปากแล้วมองหน้าผมนิ่งจนผมใจสั่น

"เฮ้ย  เกลียดนั่งชะนีนี่จริงๆ พี่ไนท์นะพี่ไนท์จะเก็บมันไว้ทำไมเนี่ย"หลิงเดินบ่นเข้ามาจนผมตกใจ ผมเลยหันไปสนใจการ์ตูนกับน้องดรีมต่อ

"อาหลิง ชะนีมันอยู่ในป่าเเล้วมันมากวนใจอาหลิงได้ยังไงคะ แล้วพ่อเก็บชะนีไว้เมื่อไรทำไมดรีมไม่เห็นรู้"โอเด็กหนอเด็ก ผมขำกับสิ่งที่น้องดรีมถาม หลิงทำหน้าเหวอ พี่ไนท์ก็ได้แต่ทำสายตาเหล่ เป็นในๆว่า ตอบไม่ดีเเกเสร็จเเน่

"อ่อ  หูยช่างเถอะน้องดรีม ทำไมชอบถามมากมายจัง ถามมากเดี๋ยวอาไม่พาไปเที่ยวเลย"หลิงทำท่างอลหลานจนหลานงง เเละนั่งบนโซฟาตัวเล็ก

"ดรีมอยากไป พ่อขาน้องดรีมอยากไป"น้องดรีมหันไปเกาะเเขนพ่ออีกแล้ว

"พี่ไนท์ให้ดรีมไปเหอะ ไม่เป็นอะไรหรอก เด็กๆควรออกเเดดบ้าง ไม่โดนเลยก็ไม่ดี พี่ห่วงน้องมากไปมันจะกลายเป็นทำร้ายน้องนะ"หลิงทำหน้าจริงจังตามเเบบฉบับเวลาที่หมอกำลังดุคนป่วย

"นะค้า.................." น้องดรีมยานคางเเละทำตาปริบๆ

"พี่เดี๋ยวซินดูเเลน้องดรีมเองก็ได้ พี่ให้น้องดรีมไปเหอะ"ผมขออีกเเรงเเต่พี่ไนท์ยังเงียบ พี่ไนท์เอียงเข้ามาที่หูผมเเล้วจู่ๆก็พูดในสิ่งที่ผมไม่อาจคาดคิด

"จูบฉันสิ"แล้วพี่ไนท์ก็กลับไปนั่งยิ้มเจ้าเลย์

"อ๊ะ อ๊ะ กระซิบไรกันอ่ะ ทำลับลมคมใน"หลิงทำเสียงเเซวจนผมหน้าเเดง

"เเหงๆเลยหน้าเเดงเเบบนี้"หลิงยิ่งล้อหนักเข้าไปอีก

"ป่ะ  เปล่านะไม่ได้หน้าเเดง"ผมเอามือปิดเเก้มตัวเอง หลิงยิ้มล้อเลียนใส่

"พี่ ให้น้องดรีมไปนะเเล้วผมจะ......"ผมเม้มปาก

"จะอะไร อ่ะซิน เร็วๆหลิงอยากรู้"ดวงตาเธอช่างเป็นประกายเเวววาวเสียจริง

"ก็   รังวัลชุดใหญ่ที่น้องดรีมเคยบอกไงเนอะน้องดรีมเนอะ"น้องดรีมทำตาโต

"อ๊า ใช่ๆรางวัลชุดใหญ่ นี่พี่ซินยังไม่ได้ให้พ่ออีกหรอคะ"

"รางวัล อะไรกันน้องดรีม"

"ก็รางวัล......."

"น้องดรีมมันเป็นความลับนะ"ผมบอกดักคอ

"จริงด้วย น้องดรีมลืม"น้องดรีมพยักหน้าเเล้วยิ้มกับผม

"โหย ใจร้าย โป้งเเล้ว ทั้งคู่เลย โป้งพี่ไนท์ด้วย"หลิงกอดอกเเล้วหันไปอีกทาง ทำท่าว่างอลจริงๆ

"ถ้างอลก็ไม่ต้องไป"พี่ไนท์พูดจบ หลิงก็หันกลับมายิ้มทำตาปริบๆ

"ไม่ได้งอล ใครบอกว่างอลหลิงเเค่ล้อเล่นเอง"

"ว่าเเต่พี่เทียนไปไหนละครับ"ผมมองหาเเต่ไม่เห็นวี่เเววพี่เขาเลย

"ไปนอนอยู่หลังบ้านน่ะซิน รายนั้นออกเวรมายังไม่ได้นอนเลย"ผมพยักหน้าเข้าใจ

"ไปกันได้หรือยังคะ น้องดรีมอยากไปเต็มที่เเล้ว"

"น้องดรีม   ไปเเค่ตลาดเอง จะรีบทำไมละคะ"หลิงถาม

"ก็ดรีมไม่เคยไปไหน อาหลิงก็รู้"น้องดรีมทำแก้มพองๆ

"ผมว่ารีบไปก็ดีนะครับ เเดดจะได้ไม่ร้อนมาก"ผมออกความเห็น

"เดี๋ยวไปเรียกป้าเเป๊ดก่อนนะ"

"ไม่ต้องหลิง  ซินคนเดียวก็พอ"ผมห้ามหลิงไว้ เพราะไม่อยากให้ป้าแป๊ดต้องเหนื่อยเเค่งานบ้านมากมายเเค่นี้ก็เหนื่อยเเล้ว

"อุว้าว สงสัยจะได้เห็นอะไรดีๆซะเเล้ว"หลิงทำท่าท่างเหมือนเรื่องที่ได้ยินมันเป็นเรื่องวิเศษซะงั้น

"เลือกของเป็นหรอ"พี่ไนท์ถาม

"จิ๊บๆ  ก็ตอนนั้นที่พี่บอกอยากกินฝีมือผมไง"ผมยิ้ม พี่ไนท์ยิ้มที่มุมปาก

"งั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะมีมารมาขวางเปล่าๆ"หลิงพูดเสร็จก็หยิบกุญเเจรถพี่ไนท์มา  ผมทำท่าจะอุ้มน้องดรีม พี่ไนท์ก็ห้ามไว้เเละอุ้มน้องดรีมเเทน

"ไปกันเล้ย"น้องดรีมร้องและยกกำปั้นขึ้นสูง



............................



ผมไปถึงตลาด ตลาดที่นี่ดูจะไม่เเตกต่างจากที่อื่นเท่าไรนัก ผิดที่ว่ามันใกล้ทะเลจึงมีแต่ของทะเลเยอะมากกว่าของอย่างอื่น

"ซิน ทำอะไรกินดี"ผมมองพวกกุ้ง ปลาหมึก

"พวกปิ้งย่าง เเล้วก็ยำดีไหม"ผมออกความเห็น

"นั่นสิๆ ดีเหมือนกันง่ายๆ เเต่ซินทำนะ"ผมยิ้ม ให้หลิง

"น้องดรีมอยากทานกุ้งทอด ราดสลัดค่ะ"

"โหยน้องดรีมเข้าใจคิดนะเนี่ย"หลิงเเซว

"น้องดรีมชอบหรอ"น้องดรีมพยักหน้า

"แหมอาเห็นเเต่น้องดรีมกินเเต่กุ้ง"

"เดี๋ยวนี้ดรีมพัฒนาเเล้วนะหลิง เธอไม่รู้อะไร"พี่ไนท์เหมือนอยากมีส่วนร่วม

"พัฒนาไงล่ะ พี่ไนท์"

"ก็ดรีมทานผักเเล้วนะ อาหลิงไม่รู้เรื่องเลยตกเทรนจริงๆ"น้องดรีมส่ายหัว

"อุ้ยตายหน้าเเหกเลยเรา โดนเด็กว่าตกเทรน"หลิงส่ายหัวจนผมหัวเราะ ผมรีบๆซื้อของสดเพราะเเม่ค้าเริ่มมองแปลกๆ

"พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า"ผมหันไปถาม พี่ไนท์ที่กำลังชวนน้องดรีมดูนั่นดูนี่อยู่ ก็หันมาเเล้วยิ้มใส่

"อยากกินนายน่ะได้ไหม"ผมถึงกับรีบเดินตามหลิงให้ไว

"ล้อเล่นน่า ทำเป็นอาย ฮะ ๆ"การได้เเกล้งคนนี้มันมีความสุขม๊ากเลยใช่ไหม ผมละตามพี่เเกไม่ทันเลยให้ตายสิ เดาอารมณ์ยากจริงๆ


.....................


พวกผมกลับมาถึงก็เกือบๆสิบเอ็ดโมงเเล้ว ปรายยืนกอดอกมองพวกผมอยู่หน้าบ้าน ทันทีที่หลิงเดินผ่านปราย หลิงยิ้มให้ปรายเเต่ยิ้มเเบบ ยิ้มเยาะ ปรายทำตาโตเเทบจะถลนออกมา  ผมได้เเต่ส่ายหัวไปมาเเล้วเดินเเบบไม่สนใจสายตาใคร  ผมเข้าครัวเเละเอาของไปเก็บไว้เพื่อที่จะเอาไว้ทำมื้อเย็น เเละมาเตรียมโต๊ะอาหารรอบบ่ายที่ซื้อมา รอบบ่ายนี้ดูเหมือนเราจะกินเเยกกันมากกว่าเพราะมันเป็นวิธีเดียวที่จะสงบศึกระหว่างหลิงกับปรายได้ พอเสร็จเราก็มานั่งพักเเละคุยกันเรื่อยเปื่อย ระหว่างนั้นพี่เทียนตื่นพอดีเเละมาร่วมสนทนาด้วยอีกคน

"รู้ไหมว่าตอนเด็กไอ้ไนท์ มันโครตจะป๊อปเลย แต่พี่ก็ไม่เห็นมันจะเเลใครซักคน"

"ทำไมอ่ะพี่"ผมถามเพราะอยากรู้  พี่ไนท์ได้เเต่นั่งฟังสิ่งที่พี่เทียนกำลังเผา

"จะให้มันสนได้ไง ก็ในเมื่อพวกพี่อยู่ ร.ร. ชายล้วน สาวๆที่พวกพีหมายถึงนะสาวสองเพศทั้งนั้น555"

"ขำมากไหมมึง"พี่ไนท์อดพูดไม่ได้

"มึงก็เหมือนกันล่ะ ไอ้เทียนเกือบโดนกระเทยทำผัวเเล้วไหมล่ะ เสือกอยากเเดกเบียร์ในหอดีนัก"พี่ไนท์พูดเสร็จก็สะเเหยะยิ้ม

"กูก็กินกันปกติ ไอ้บรีสน่ะเเหละกวนตีน เสือกเอาเพื่อนเเม่งมาเเล้วเสือกเป็นเกย์ กูเกือบเสร็จมันเเล้วไหมล่ะ"

"หรา กูเห็นมึงเคลิ้มด้วยตอนที่มึงโดนมันลูบๆคลำๆ"พี่เทียนเริ่มหน้าเสีย

"ตอนนั้นกูเมา กูก็นึงว่าน้องเเพรไหม มาลูบๆกูไอ้ห่าเเม่งน่าอายว่ะเสือกฝันตอนเเดกเหล้า"พี่เทียนทำหน้าเสีย พี่ไนท์ได้เเต่หัวเราะ พวกผมเองก็ขำกันไม่หยุดจนพี่เทียนหน้าเเดง

"พูดเเล้วก็คิดถึงมะปรางว่ะ ตอนนั้นที่พวกพี่เมา หรือมีเรื่องก็มีเเต่มะปรางนั่นเเหละที่มาเก็บกวาด ถ้ามะปรางไม่ตายพี่ก็คง......."พี่เทียนทำหน้าตาแปลกๆทันทีที่พูดถึงคุณมะปราง

"คนตายไปแล้วมึงอย่าพูดถึงเลย"พี่ไนท์ขัด

"ขอโทษวะกูพูดเสียบรรยากาศ เดี๋ยวกูไปห้องน้ำแปป"เเล้วพี่เทียนก็เดินหนีไปเฉย

"พี่เทียนเขาเป็นอะไรครับ"ผมหันไปถามทั้งสองคนที่นั่งนิ่ง

"จริงๆเเล้วไอ้เทียนมันรักมะปรางน่ะ"จู่ๆพี่ไนท์ก็พูดออกมา ผมรู้สึกอึ้งๆ

"แต่......."

"จริงๆเเล้วพวกพี่ๆเขาโดนบังคับน่ะซิน โดนคลุมถุงชน"หลิงพูด ผมได้เเต่เงียบ เพราะผมเองก็ไม่อยากถามอะไรไมากเพราะรู้ดีอยู่เเล้วว่าเพราะอะไรและไม่อยากให้พวกเขารู้เหมือนกันว่าผมรู้

"ครับ  ผมว่าอย่าพูดถึงเลยเถอะ หลิงเราไปเตรียมของกันเหอะนี่ก็สายมากแล้ว" ผมหันไปสนใจเวลาเเทน เพราะไม่อยากดึงบรรยากาศให้เเย่ลงยิ่งกว่านี้

"นั่นสิเนอะ รีบๆทำกันเถอะซินเดี๋ยวน้องดรีมลงมาเล่งอีก"หลิงลุกเเละผมก็ลุกตาม พี่ไนท์ยังคงนั่งดูทีวีอยู่เหมือนเดิม


พี่เทียนชอบคุณมะปรางอย่างงั้นหรอ  เเล้วพวกเขาก็รู้ว่าพี่เทียนรักคุณมะปราง เเล้วคุณมะปรางล่ะเธอเคยรับรู้ไหม มันคงจะเป็นเรื่องที่สะเทือนใจมากสำหรับพี่เทียน ถ้าเห็นคนรักตายไปต่อหน้าต่อตา ผมไม่รู้ว่าที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นเเต่ถึงผมจะรับรู้มันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา

"ซินคิดเรื่องพี่เทียนใช่ม๊า"

"ครับ  อ๊ะเปล่า"ผมตกใจรีบปฏิเสธ เเละก้มหน้าก้มตาเเกะเปลือกกุ้งต่อ

"คิดก็บอกว่าคิดเถอะ ไม่มีใครห้ามให้ซินคิด เมื่อก่อนพวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนรักของพี่เทียนคือพี่มะปราง วันนั้นวันที่พี่มะปรางจากไปพี่เทียน ร้องไห้เหมือนคนบ้าเลยล่ะ พี่เทียนไม่เคยร้องไห้ให้กับอะไรง่ายๆ แต่นะเวลานั้นพี่เทียนเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก เเละเกือบเสียความเป็นตัวของตัวเอง พี่ไนท์เองก็เสียใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าพี่เทียนรักพี่มะปราง รู้สึกผิดกับการที่เเย่งคนรักของพี่เทียนไป...................."หลิงเงียบ

"เเต่พี่เทียนเข้าใจนะ เขารู้ว่าทำไม เเละเก็บความเจ็บช้ำเอาไว้ข้างในเเละปกปิดด้วยรอยยิ้มเเละความร่าเริ่ง"หลิงพูดเสร็จก็ถอนหายใจ

"ผมว่าเราควรอยู่ที่ปัจจุบันมากกว่าที่จะมาคิดเรื่องอดีตนะครับ"ผมปลอบหลิง  หลิงหันกลับมายิ้ม

"นั่นสิเนอะ  จริงๆเเล้ว พวกเราก็อยู่กับปัจจุบันนี้เเหละ เเต่มันก็มีบางครั้งที่เอาอดีตเข้ามาปะปนในบางครั้ง ซินอย่าถือเลยนะ พี่เทียนน่ะมันบ้า คิ๊กๆ"หลิงหัวเราะ

"ว่าเเต่พี่บรีสนี่น่าจะมาได้เเล้วนะอุตส่าห์โทรไปชวนเห็นบอกว่าติดดูเเลลูกค้า เเต่นี่มันน่าจะโผล่ได้เเล้ว"หลิงดูนาฬิกาเเละบ่นใหญ่

"เดี๋ยวก็มาเเล้วมั้ง"

ผมเเละหลิงเราสองคนช่วยกันทำรายการอาหาร มีพวกพี่หนูนามาช่วยบ้าง เเต่ส่วนมากจะช่วยเเกะช่วยล้างมากกว่า ส่วนอาหารมื้อเย็นวันนี้เป็นฝีมือของผมเเละหลิงล้วนๆ

"อื้อหือ วันนี้คงได้พุงกาง"พี่บรีสโผล่หน้าเข้ามาก็เเซวทันที

"กว่าจะโผล่มาได้นะ อีตาพี่บรีส เอาไปเลยยกไปวางไว้บนโต๊ะ"หลิงยื่นชามสลัดใส่กระเเทกเข้าพุงพี่บรีสจังๆ

"อึก  แค่นี้ต้องรุนเเรงด้วยนะ โหดร้ายจริงๆ"พี่บรีสบ่นก่อนจะเอาของออกไปจัดโต๊ะ

เย็นนี้พวกผมดูมีความสุขกันมาก พวกพี่ๆเขาเอาเรื่องสมัยวัยรุ่นมาเผากันเสียจนพวกผมหัวเราะกันท้องเเข็ง ส่วนหลิงกับปรายก็ง๊องเเง๊งกันตามประสาคนที่ไม่ถูกกัน แถมหลิงยังทำท่ากีดกันไม่ให้ปรายเจ๊าะเเจ๊ะกับพี่ไนท์

"น้องซินดื่มสิ ไม่เห็นดื่มเลย"พี่บรีสขยั้นคยอ

"ไม่เอาดีกว่าผมคออ่อน แหะๆ"ผมปฏิเสธ

"นานๆทีนะน้องซิน"พี่บรีสไม่เลิก ผมเลยต้องจำใจรับเเก้วมา

"พี่เทียนเบาๆหน่อยก็ได้พรุ่งนี้ต้องเข้าเวรนะ"หลิงปรามพี่ชายที่ตอนนี้ดื่มเยอะจนเกินเหตุ

"ดื่มเลยๆซินจัดไปลูกผู้ชายเเท้ๆมันต้องดื่ม"พี่บรีสเชียร์ใหญ่ พอผมจะกระดก จู่ๆพี่ไนท์ก็ยื้อเเก้วเเล้วเอาไปดื่มเเทน

"โหยไอ้ไนท์ กูให้น้องไม่ได้ให้มึง"พี่บรีสโวย

"กูพอใจ"พี่ไนท์ยักคิ้วกวนๆ

"พี่ไนท์หมดเเก้วเเล้วเดี๋ยวปรายชงให้ค่ะ"ปรายพูดเสร็จก็หยิบเเก้วไป

"เอาใหม่เลยน้องดรีม คราวนี้ไอ้ไนท์ไม่เเย่งเเน่ๆ"พี่บรีสยังไม่เลิกอีก พอผมจะยกเเก้วดื่มอีกก็เหมือนเดิม พี่ไนท์เเย่งไปเเละกระดกหมดเเก้ว

"มึงให้เด็กดื่มเหล้าได้ไงเป็นผู้ใหญ่ซะเปล่า"พี่ไนท์ทำเสียงดุจนผมรู้สึกโมโห

"ผมไม่ใช่เด็กๆเเล้วนะ"ผมเถียง

"พี่ๆเดี๋ยวหลิงเอาพี่เทียนไปเก็บก่อนนะ"แล้วหลิงก็พาพี่เทียนขึ้นไปข้างบน

"เด็กมันก็เด็กอยู่วันยังค่ำ"พีไนท์พูดเสร็จก็ยกเเก้วที่ปรายยื่นส่งให้หลังจากชงนานมากๆทำท่าจะดื่ม

"ผมไม่ได้เด็ก เอามานี่เลย"แล้วผมก็เเย่งมาดื่มจนหมดเเก้ว พี่ไนท์เลิกคิ้ว

"ฮี้ว สุดยอดเลยน้องซิน"พี่บรีสดูเหมือนจะกรึ่มๆได้ที่ละ เอาใหญ่

"เห็นมะเด็กตรงไหน"ผมพูดน้ำเสียงเยาะเย้ย เเต่พอหลังจากดื่มเพียงเเก้วเดียวผมถึงกับวูบ

"นี่นะไม่เด็ก ขึ้นไปนอนเลยไป"พี่ไนท์ไล่ผม

"เปล่าเด็กนะ ซินไม่เด็ก เดี๋ยวดื่มให้ดูอีกก็ได้"ผมทำท่าจะเเย่งเเก้วมาอีกเเต่พี่ไนท์กลับห้าม"

"ป้า ไปส่งคุณซินขึ้นห้องที"พี่ไนท์ตะโกนเรียกป้าเเป๊ดที่อยู่ในครัว

"โหยไรวะ ยังไม่มันเลย"พี่บรีสออกอาการโวยๆ

"มึงอะตัวดี เเดกเเล้วก็เมา เมาแล้วปากดีตลอด"พี่ไนท์บ่น    ป้าเเป๊ดเข้ามาพยุงผมที่ตอนนี้รู้สึกว่าโลกมันหมุนติ้วๆ



พอหัวถึงหมอน ผมก็ฟุบลงไปทันทีรู้สึกว่าตัวเองร้อนๆหนาวๆชอบกล ผมรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างในร่างกาย นี่ผมเป็นอะไรไป รู้สึกเหมือนหมดเรี่ยวเเรงมาซะดื้อๆ  เหล้าเพียงเเก้วเดียวมันคงไม่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ได้หรอก เเล้วมันเป็นเพราะอะไรกัน
บางครั้งมันร้อนจนเเทบตัวเองจะละลาย บางครั้งก็หนาวขึ้นมาซะดื้อๆ ร่างกายมันควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนกับว่ามันอยากปลดปล่อย นี่เราโดนอะไรเข้าไปเนี่ย!!!!!!!




..........................................................

[mentholss]

ในที่สุดก็หาอาจารย์มาสยบนางตะนีปรายได้ซะที เขาคนนั้นคือ "หมอผีหลิง" นั่นเอง

"ไอ้เด็กบ้าเมื่อไรจะรู้ตัว"  นั่นซิ เมื่อไหร่ซินจะรู้ซะทีว่าพี่ไนท์เคยให้แม่ไปขอ



ปล. คำผิดเยอะนะตัวเอง

[PazZ]

โอ้.... ปรายยังใช้มุกยาปลุกอีกเหรอ? 55555
คราวนี้เเหละที่ทุกคนจะเห็นปรายสำคัญ
ช่วยให้พี่ไนท์กับซินฟีทเจอริ่งกันเร็วๆ(ถึงจะไม่ตั้งใจก็เหอะ) ><

อร๊ายยยยยย รอตอนต่อไปปปปปปปปปปป


รอค่ะ><

[PetitDragon]

ยาปลุกเซกซ์ของยัยปรายเจ้าเก่าล่ะสิ 



ไม่นึกว่านางร้ายจะช่วยให้ซินสมหวังนะเนี่ย  เสร็จพี่ไนท์แน่

[inspirer_bear]

อ้าวววว ซินโดนกินแง่มๆ เลย

หวังว่าคงไม่มี ไนท์ ปรายขึ้นมานะ

ไม่งั้นเขาจะไปฉะปราย 55555

ซินซื่อได้อีกอะ เมื่อไหร่จะรู้ตัวว

[OJSG7]

ค้างอย่างแรงอ้ะ มาต่อด่วนๆเร่ยค่ะ คนแต่ง  ไห้พี่ไนท์มาจัดซินสักยกสองยก 5555+ อีปรายสมควรตายสถานเดียว หมอหลิงสู้ๆ

[EARTHYSS :)]

ยัยปรายมาอีกรอบละ
เฮ้อออเซ็งจริงๆกับยัยนี่
มีหวังพี่ไนท์ได้น้องแล้วมั้งเนี่ย
# รอตอนต่อไปเน้ออออ

[Theznux]

แอร้ยยยย สนุก รอมาอัพน้าาา

[Ju]

ยัยปรายวางยาอีกแล้ว

ตอนหน้าจะได้เสียกันแล้วใช่ป๊ะ ?

อร๊ายๆ เตรียมใจไว้ 55555

[koikoi]

ปรายคงแค้นซินน่าดู

[aoaer]

  ยัยปราย ซ้ำรอยเดิม เลวมากกกก  พี่ไนท์ก็รีบๆมา  ช่วยน้องซินด่วนเลยนะคะ

[Rafael]

เอาแล้วไง หึหึ
ขอบคุณนังชะนีปรายนะ กร๊าก

[janamanza]

ในที่สุดมันก็มา ฉากนี้ที่รอคอย  ฮ่าๆๆๆๆ
ฉันขอขอบคุณแกจริงๆ ปราย   

[nightsza]

โนวววว ยัยปรายจะแอบวางยาไนท์ล่ะสิ พลาดแล้วล่ะย่ะหล่อน

[2pmui]

ชะนีปรายใช้แผนเดิมอีกและ  น้องซินได้เป็นเมียพี่ไนท์จริงๆก็คราวนี้แหละ 

[YounIn]

อ้าก ก ก ก

รอ ตอนต่อไป อย่างจริงจัง

ในที่สุดๆ ๆ


ต่อๆๆ

[gupalz]

ยัยปรายใช้ยาปลุกอีกแน่อ่ะ

[yeyong]

ตอนหน้ามีลุ้นได้เสียหรือเปล่าเนี่ย

[taroni]

ปรายร้ายจริงๆ

[bun]

อย่าบอกว่าปรายแอบใส่ยาลงไปในเหล้าอีกนะ
อย่างนี้พี่ไนท์ต้องรีบไปดูแลด่วน

[Nus@nT@R@]

เอาแล้ว โดนยาแน่ๆ คราวนี้ป้าแป๊ดจะเป็นเทพอุ้มสมให้อีกรึเปล่า

[ELMI ELMA]

อ่านรวดเดียวเลยยยยย น้ำตาซึมหลายรอบแล้ววว
หนุกมากๆๆๆๆเลยคะ

[bulldog17]

ชะนีมีนอนี่

หลังจบภารกิจกระชับสัมพันธ์สวาทพระ-นายแล้ว

อย่าลืมเอาไปปล่อยป่านะเค๊อะ

[Satang_P]

ปรายคิดจะวางยาพี่ไนท์แน่เลย แต่เสียดายนะ ซินได้ไปครองอีกแล้วแน่ๆ 555555555 

[HISY]

ฝีมือยัยปรายเจ้าเก่าอีกล่ะสิ

[fay 13]

มีการใช้กันเกิดขึ้น อิอิอิ