กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
"เราอยากรู้ว่าใต้ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ มันจะมีที่ไหนที่เหมาะแก่เราบ้าง มันคงถึงเวลาที่เราต้องหาที่สำหรับตัวเราบ้างซะที และถ้าเมื่อถึงวันนึงที่เราไม่มีที่ไหนเมื่อนั้นเราจะกลับมา”
เอามาให้คุณน้อง
เม้นท์ซะเว่อร์เชียวน้องถุงตุง
ขอโทษๆๆๆๆๆๆ ทุกๆคนโดยเฉพาะน้องเพียวนะคับที่หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกยุ่งกับการเรียนต่อเป็นที่สุดและต้องหางานทำระหว่างเรียนด้วยเหนื่อยมากๆๆๆ แต่ยังไงแล้วน้องเพียวก้อมาลงให้อ่านนะคับต้องขอโทษด้วยยยยยยยยยยย จริงๆๆๆๆ
หายไปนานไม่เป็นไรคับแค่มาต่อ คนอ่านอย่างเราๆก้อดีใจมากมายแล้ว
ไม่ได้มาอ่านซะนานทำมายมันเศร้าได้ขนาดนี้นิ
อ้างถึง"เราอยากรู้ว่าใต้ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ มันจะมีที่ไหนที่เหมาะแก่เราบ้าง มันคงถึงเวลาที่เราต้องหาที่สำหรับตัวเราบ้างซะที และถ้าเมื่อถึงวันนึงที่เราไม่มีที่ไหนเมื่อนั้นเราจะกลับมา”เป็นคำพูดที่อ่านแล้วรู้สึกหนาวที่หัวใจขึ้นมาทันที สองตอนที่อ่าน รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอุ่น ๆ แต่....เหงาแทนรอนขึ้นมาจับใจ
:เฮ้อ:อ่านแล้วเหนื่อยแทน ความรักนะ ทำไมเข้าใจยากจัง
-เหนื่อนจิงๆๆๆ.อ่านเมือนหัวใจหยุดเต้นเลยอะ...บางที่หายใจไม่ทัน-เปนกานบรรยายจนไม่อยากมีความรักเลยอะ-พออ่านแล้วเมือนเราไปอยู่ในอีกโลกหนึ่งเลย...