หัวข้อ: กว่าจะถึง...ซึ่งทางรัก By พีรนีเปียร์

[ranaways]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4. ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า

[ranaways]

ตอนที่.1
ก๊อกๆๆ..ก๊อกๆๆ...เสียงแม่ของผมเคาะประตูห้องนอน ผมไม่อยากที่จะลืมตาขึ้นมาแล้วรับรู้ว่า วันนี้แม่ของผมจะพาใครบางคนเข้ามาในครอบครัวของเรา วันนี้เป็นวันเกิดครบ13ปีของผม
“รอน...ตื่นได้แล้วนะลูก เดี๋ยว ลุงนนท์ เค้าจะรอเรานานนะจ๊ะ”
“ครับแม่...ตื่นแล้วครับ” ตอนนี้ผมกลัวว่าอีกไม่นานแม่จะลืมพ่อไป และ คงจะไม่สนใจผมอีกแล้ว
เพราะตั่งแต่ที่ พ่อจากเราไป แม่ก็ดูแลผมอย่างดีมาตลอด ผมไม่เคยรู้สึกว่าผมจะเป็นเด็กมีปัญหาอย่างที่ปู่กับย่ากังวล...แต่ก็มีบ้างที่รู้สึกว่าความรัก ความอบอุ่น ระหว่างพ่อกับลูกชาย เป็นสิ่งที่ผมโหยหามาตลอด แต่พักหลังแม่เริ่มกลับบ้านดึกขึ้น ทำให้ผมแอบน้อยใจไม่ได้
“เสร็จแล้วครับแม่...แต่นี่เราจะไปที่ไหนกันครับ”
“หัวหินจ๊ะ...ลูก นั่นงัยลุงนนท์มาพอดี” แล้วผมก็เห็นรถเก๋งคันใหญ่เลี้ยวมาจอดที่หน้าบ้านผม
ลุงนนท์นั้นเป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณ 40ปี แกเป็นลูกครึ่งฟิลิปปินส์ เค้าเป็นนักธุรกิจที่เก่งและมีชื่อเสียงมาก ครอบครัวเค้ามีฐานะร่ำรวย ผมเองก็เคยเจอเค้า 2-3 ครั้ง ดูแกก็เอ็นดูผมมากเช่นกัน แกมีลูกชายวัยไล่เลี่ยกับผม และในวันที่แกได้ลูกชายแกแต่ก็ต้องสูญเสียภรรยาไปในวันนั้น ....... ลุงนนท์เดินมาที่ผมกับแม่ยืนรออยู่ แกเอามือมาลูบหัวผม แล้วก้อยิ้มให้ผม
“ว่างัยครับ...รอน อยากไปเที่ยวที่ไหนครับ วันนี้ลุงตามใจหนู กับ แม่เต็มที่เลย”แล้วแกก็หันไปเรียกใครบางคนให้ลงมาจากรถ
“นัท...นัท...มานี่มะ มารู้จักกับคุณป้า และน้องเร็ว”แล้วผมก็เห็นเด็กผู้ชายคนนึงเดินลงมาจากรถ
โห่......เด็กที่ไหนเนี่ยะน่ารักมากๆๆ ผมเค้าเป็นสีน้ำตาลอ่อนรับกับดวงตาที่เป็นสีเดียวกัน ผิวขาวมาก( ขนาดผมว่าขาวแล้วนะ นี่กินผมขาดเลย ) ผมเค้าเป็นรอนๆเข้ากับขนตาที่ยาวและงอน “นัท ไหว้คุณป้าซิลูก แล้วนี่น้อง...รอนนะลูก น้องน่ารักอย่างที่พ่อบอกหรือเปล่า”ผมแอบเห็นหน้าเค้าแดงนิดหน่อย แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แล้วเราก็มุ่งหน้าไปยังหัวหิน บ้านพักต่างอากาศของคุณลุง ตลอดทางแม่กับลุงนนท์ คุยกันอย่างมีความสุข ผมเห็นแล้วก็มีความสุขไปกับแม่ผมด้วย

แต่ก็แอบน้อยใจนิดหน่อยกลัวแม่จะไม่สนใจผมเหมือนเดิม พอคิดแล้วขอบตาก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา.......แล้วตอนนั้นก็มีของบางอย่างถูกโยนมาที่ตักของผม มันคือ game boy นั่นเอง ผมเลยหันไปมองข้างๆ เด็กคนนั้นก็ไม่หันมาคุยกับผมแต่มองออกไปนอกรถแทน จนเรามาถึงที่หัวหิน ลุงนนท์ ก็พาเราไปกินข้าวเย็น และในระหว่างที่เรากินข้าวอยู่นั้นแม่ผมก็พูดขึ้นมา
“รอน วันเกิดปีนี้แม่มีของขวัญให้ลูกด้วยนะ แม่รู้ว่าลูกอยากได้มานานแล้ว”
“อะไรครับแม่” แม่ผมหันไปยิ้มกับลุงนนท์
“แม่รู้ว่าลูกอยากมีพ่อมาตลอด เอ่อ...แม่กับลุง เราจะแต่งงานกันจ๊ะ”
แล้วสิ่งที่ผมนึกไว้ในใจมาตลอดมันก็เป็นจริง ผมได้แต่ยิ้มแต่ในใจผมนั้นใคร่เล่าจะรู้บ้าง.....
หลังจากที่เราทานข้าวเสร็จ ผมก็ขอออกมาวิ่งเล่นที่ชายหาด ตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้ที่จะลาลับขอบฟ้า ท้องฟ้าเป็นสีแสด ลมทะเลพัดมาเอื่อย แล้วผมก็นั่งร้องไห้อยู่ตรงโขดหินนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ก็มีมือใครบางคนมาจับที่ไหล่ ผมสะดุ้งด้วยความตกใจแล้วเงยหน้าขึ้นไปดู เป็นเด็กคนนั้นเอง...
“อย่าร้องไห้ไปเลยน่ะ....ตอนนี้นายเป็นน้องของพี่ พี่จะดูแลนายเอง)แล้วก็ดึงผมเข้าไปกอดมือเค้าก็ลูบที่หัวผมเพื่อปลอบโยน ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก......................

“รอน...รอน..ตื่นไปโรงเรียนได้แล้วลูกเดี๋ยวสายนะจ๊ะ สายวันแรกมันไม่ดีนะลูก”
วันนี้เป็นวันที่ผมขึ้นม.4 แล้วผมก็ย้ายโรงเรียนใหม่ ....หลังจากวันนั้นแม่กับลุงนนท์ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันทำให้ผมมีพ่อคนใหม่และได้พี่ชายแถมมาคนนึง พี่ผมเค้าอายุมากกว่าผม2ปีแต่เพราะเค้ามาเรียนที่เมืองไทยช้าเพราะอยู่กับญาติที่ฟิลิปปินส์ เลยทำให้เค้าอยู่ม.5และที่สำคัญโรงเรียนใหม่ที่ผมกำลังจะไปนี้ก็เป็นโรงเรียนเดี๋ยวกันซะด้วย เซ็งเละไม่รู้จะโดนแกล้งอะไรบ้าง ไหนบอกว่าจะดูแลเรา...........แต่เอ๊ะทำมัยหนักๆ
“เฮ้ย........พี่นัทมานอนทับผมทำมัยเนี๊ยะ หนักนะ ลุกไปเลย”
“เอะอะ.......อารายอ่ะ ขอนอนอีกแป๊ปนึงน่า”
“ไม่ได้...เดี๋ยวผมไปสาย เค้ามีปฐมนิเทศตอนเช้าด้วย แล้วมานอนห้องผมทำมัย ห้องตัวเองก็มี โตแล้วนะ ตัวก็ใหญ่ เตียงผมเล็กนิดเดียวเอง” จริงสินะ ตอนนี้ไอ้พี่นัทกับผมเราก็โตกันแล้ว ผมอายุ15ปี สูง 176 หน้าตาผมก็ธรรมดามั๊ง แต่ไปไหนก็มักมีคนมองนะ ตอนอยู่ที่โรงเรียนเก่ารุ่นพี่ก้อแซวๆกัน อาจจะเพราะผมผิวขาวมั๊งเพราะพ่อเป็นคนทางเหนือและที่สำคัญผมมีคิ้วที่ดำและหนามาก แม่บอกว่าตอนผมเกิดยายเอาก้านพลูมาเขียนคิ้วให้เลยรู้สึกภูมิใจกับคิ้วของตัวเอง ส่วนตามีคนบอกว่าผมได้มาจากแม่ ผมว่าแม่ผมตาเศร้ามากแต่ยิ้มที่ก็ อือม์...โลกสดใสล่ะ ส่วนไอ้พี่นัท ก็ธรรมดาพ่อลูกครึ่ง แม่เป็นคนฮ่องกง ( ลุงบอกเจอกันที่ฟิลิปปินส์) สรุปคือ หล่อมาก........สูง181มั๊งประมาณเนี๊ยะ ปากแดงจมูกโด่ง แต่ที่ผมชอบคือผมที่เป็นลอนๆสีน้ำตาลเข้ากับสีของดวงตา ......
“ก็นายตัวนิ่มดีอ่ะ...แล้วตอนเด็กๆนายเองนั่นแหละที่ชอบมาขอนอนกับพี่ เฮ่อ...ขี้เกียจเถียงล่ะไปอาบน้ำดีกว่า”
*************************************

[~NeMeSiS_PURE~]

มาบวกหนึ่งให้คนโพสต์ 

[ranaways]

+ 1 ให้คนเม้นต์คนแรกเหมือนกัน

บ้ากันอยู่สองคน 5555

[ranaways]

ตอนที่.2
“ไปแล้ว..นะครับคุณลุง... หวัดดีครับแม่”
“นัท...ดูแลน้องให้ดีนะลูกอย่าทิ้งน้อง” ลุงนนท์สั่งไอ้พี่นัท ตั่งแต่ลุงนนท์เข้ามาในชีวิตของพวกเรา แม่กับผมก็มีความสุขกันมาก แกใจดีกับผม ตามใจผมทุกอย่าง คงเพราะผมเรียบร้อย และ ชอบอ้อน แกกับแม่อยู่บ่อยๆละมั๊ง
“ครับ....พ่อ ไปแล้วครับคุณน้า” แล้วพวกเราก็ไปโรงเรียนกัน ผมตื่นเต้นน่าดู โรงเรียนใหม่ของผมนั้นเป็นโรงเรียนเอกชนที่ใหญ่และมีชื่อเสียง ที่นี่เค้าให้นักเรียนไว้ผมรองทรงได้ ผมเองก็เริ่มไว้มาตั่งแต่จบม.3 ผมมองดูตัวเอง กางเกงสีน้ำเงินสด เข้ากับเสื้อสีขาวตัดกับตัวหนังสือสีแดง แม่กับลุงบอกว่าผมใส่เครื่องแบบแล้วน่ารักมาก.....และในที่สุดพวกเราก็มาถึงหน้าโรงเรียน โอ้โห! คนเยอะมากๆ ตอนที่ผมเดินเข้ามาในโรงเรียน มีคนหันมามองพวกเรากันใหญ่ ผมเองรู้สึกว่าตัวเองสั่นๆเลยเดินก้มหน้าตามหลังไอ้พี่นัทของผม
“เฮ้ย...ไอ้นัท”เสียงตะโกนของเพื่อนพี่นัท ทำให้ผมหันไปมอง โห...น่ารักมาก พี่เค้าสูงพอๆกับพี่นัท เลย แล้วแกก็มาหยุดแล้วจ้องมาที่ผม
“นี่น้อง..รอน ที่เอ็งเล่าให้ข้าฟังเปล่าว่ะ...น่ารักกว่าที่คิดเยอะเลยนะ หวัดดีครับพี่ชื่อ วานะครับ”
พี่วายิ้มหวานมาหั้ย ผมรู้สึกเขินๆ เลยได้แต่ยิ้มแบบอายๆให้แก
“รอนเดี๋ยว นายเดินไปรายงานตัวที่ห้องประชุมเลยนะ แล้วตอนเที่ยงพี่จะมารับไปกินข้าว”
แล้วไอ้พี่นัทก็เดินกอดคอพี่วา ทิ้งผมไปเลย ผมเลยก้มหน้าก้มตาเดินไปรายงานตัว
หลังจากผมเข้าปฐมนิเทศตอนเช้าเราก็ต้องมาเข้าห้องเรียน โดยที่อาจารย์เค้าได้ประกาศให้เรารู้แล้วว่าเราอยู่ห้องไหนกันบ้าง ผมเดินหาอยู่นานมากกว่าจะเจอ พอเดินเข้ามาในห้องก็มากันเกือบครบแล้ว ส่วนมากที่มากันช้าจะเป็นเด็กใหม่ทั้งนั้น แต่ห้องผมส่วนใหญ่จะเป็นเด็กเก่าที่เรียน ม.ต้นที่นี่
ทันทีที่ผมเดินเข้ามามีเสียง ฮือฮา และต่างก็มองมาทางผม ผมเองหาที่ว่างได้ก็รีบเดินไปนั่ง สักพักพอนักเรียนมากันครบ อาจารย์ที่ปรึกษาของห้องเราก็มาแนะนำและบอกระเบียบอะไรมากมาย แล้วก็ให้พวกเราออกมาแนะนำตัวกันที่ละคน ส่วนใหญ่นักเรียนที่นี่จะเป็นลูกของคนมีฐานะ เลยมีแต่น่ารักทั้งนั้น ผมเองรู้สึกว่ามีคนมองผมอยู่แต่ก็ไม่กล้าหันไปมอง แล้วอาจารย์ก็ปล่อยให้พวกเราทำความรู้จักกันเอง หลายคนเดินเข้ามาคุยกับผม คงเพราะส่วนใหญ่เค้าเป็นเด็กเก่ากันเลยรู้จักกันบ้างแล้ว พวกผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ถามว่าผมเป็นอะไรกับไอ้พี่นัทเห็นตอนเช้าเดินลงมาจากรถพร้อมกัน คุยไปสักพักผมก็เพิ่งรู้ว่า พี่นัท กับพี่วา ฮ๊อตมาก แกเป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วย หมั่นไส้ไอ้พี่นัทจัง
“นาย...ไปกินข้าวกัน” มีเสียงหนึ่งเรียกผม เลยหันไปมอง อ้อ..คนที่ชื่อ ภีม นั่นเองผมจำได้ตอนแนะนำตัว ก็น่ารักขนาดนี้ ภีมสูงกว่าผมนิดหน่อย แต่ไม่ขาวเท่าผม แต่ก็ถือว่าขาว แต่จมูกสวยมาก
และที่สำคัญ ตาคมมากมองที่ผมสั่นๆเลยล่ะ ผมเองก็เริ่มมีเพื่อนบ้างแล้ว ก็กลุ่มของภีมนั่นแหละ แต่ตอนที่ผมคุยกันภีมไม่ค่อยคุยเท่าไหร่
“ขอบใจนะ แต่ว่าพี่เราบอกว่าจะมารับน่ะ” ผมเห็นหน้าเค้าผิดหวังนิดๆ
“เหรอ...น่าจะไปกินด้วยกัน จะได้รู้จักกับเพื่อนๆในกลุ่มเรามากขึ้นน่ะ” ผมคิดดูแล้วก็จริงนะเลยตอบตกลง แล้วผมก็โทรไปบอกไอ้พี่นัทว่าจะไปกินข้าวกับเพื่อน
“พี่นัท..เดี๋ยวรอนไปกินข้าวกับเพื่อนนะ ไม่ต้องมารับก็ได้”
“ทำมั๊ยล่ะ ไม่อยากมากินกับพี่เหรอ”แกทำเสียงดุๆ
“เปล่าครับ แต่พอดีเพื่อนๆชวนน่ะ จะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้น”
“แล้วมีเพื่อนแล้วเหรอ ผู้หญิง หรือ ผู้ชายล่ะ”
“เออน่า มีแล้วกัน”แล้วผมก็วางไปเลย ผมเห็น ภีมมองอยู่เลยยิ้มๆให้
“พี่นายนี่ท่าทางหวงน้องน่าดู แต่อย่างว่าถ้าเรามีน้องอย่างนาย เราก็คงหวงเหมือนกัน แต่นายกับพี่นี่หน้าไม่ค่อยเหมือนกันเลยนะ พี่นายออกจะเหมือนฝรั่ง” ผมเองก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มตามเคย
ตอนนี้กลุ่มผมเริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้นแล้ว(ความจริงเค้าสนิทกันอยู่แล้ว) กลุ่มผมมี ผม,ภีม,เจน,อั้ง
แต่ละคนก็น่ารักกันทั้งนั้น อั้งเป็นลูกคนจีน ก็ขาวตี๋ แต่เวลายิ้ม มีสักยิ้มด้วย เจนเป็นคนใต้ พ่อมีโรงแรม กับสวนยาง อยู่ที่โน้น แต่คนใต้อะไรไม่รู้ ขาวได้ใจมั๊กๆ คิ้วเข้ม ตาโต เลยทำให้กลุ่มผมเป็นที่สนใจของคนข้างๆ
“เออ..ไอ้ภีม มึงจะเอายังงัยว่ะ ไอ้ตาร์มันไปออสเตเลียแล้ว อย่างนี้วงเราก็ขาดนักร้องนำดิว่ะ” ไอ้เจนพูดขึ้น
“ก็ ให้ไอ้รอนมันร้องแทนดิ อย่างมันนะ สาวๆคงกรี๊ดกันทั้งโรงเรียน”ไอ้อั้งพูดเสริม
“เฮ้ย.....รัยว่ะเราไม่เห็นรู้เรื่องเลย ร้องอะไร”ผมทำหน้างง
“พอดีพวกเราตั้งวงกันเล่นๆน่ะ นายมาเป็นนักร้องให้หน่อยดิ” ภีมมันข้อร้องผม
“เราไม่เคยน่ะ อย่างมากก็คาราโอเกะที่บ้านน่ะ ไอ้พี่นัทยังบอกเลยว่า ฟังดนตรีเปล่าๆยังเพราะกว่าให้เราร้องอีก”
“ไม่หรอก ภีมฟังรอนพูด ก็ว่าเสียงดีนะ การเว้นวรรค การหายใจก็สม่ำเสมอดี”
“เออ..ลองดูก็ได้เราก็ชอบร้องเพลงนะ แต่โดนพี่แซวบ่อยๆ พักหลังเลยไม่ค่อยได้ร้องเพลง”ผมตอบตกลง วันนั้นเราก็ไม่ค่อยได้เรียนกันเท่าไหร่ อาจารย์แจกตารางสอน แล้วก็ปล่อยให้เราคุยกันมากกว่า วันนั้นพวกเราเลยสนิทกันมากขึ้น ก่อนกลับกลุ่มผมเราก็มาแลกเบอร์โทรกัน....
ตอนเย็นผมก็มานั่งรอพี่นัทที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างสนามบาส ภีมกันไอ้เจนมานั่งรอเป็นเพื่อนเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ ตอนคุยกัย ภีมชอบมาลูบหัวผมเล่นผมเองก็ไม่ถืออะไรสักพักพี่นัทก็เดินมา
“ไป...รอนกลับบ้าน” เสียงดุมาเชียว ผมเลยหันไปลาเพื่อนๆ ระหว่างที่ไอ้พี่นัทขับรถอยู่ ผมก็พูดนั่นพูดนี่ไปเรื่อยๆ เอ๊ะ...ทำมั๊ยไอ้พี่นัทมันเงียบๆว่ะ
“พี่นัท วันนี้เพื่อนผมมันชวนให้ผมไปเป็นนักร้องนำวงพวกมันด้วย”ผมรู้สึกว่ารถมันกระตุกนิดหน่อย
“ไม่ได้...”พี่นัทพูดเสียงดัง
“ทำมั๊ยล่ะ ผมชอบร้องเพลงนะ ไม่รู้ล่ะ ผมจะร้อง”
“นายต้องไปอยู่ชมรมเดี๋ยวกับพี่ แล้วเพื่อนคนไหนชวน”
“ก้อคนที่นั่งด้วยกันเมื่อเย็นงัย”
“อ้อ..โดนมันลูบหัวหน่อย หัวอ่อนตามมันไปเลยนะ”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย แล้วจะให้ผมเข้าชมรมอะไรเหรอ”
“ชมรม ดาราศาสตร์ น่ะ แต่ถ้านายไม่อยากจะมาดูดาวกับพี่พี่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก”เสียงพี่นัทเศร้ามาก
ผมรู้สึกแปลกๆ ไม่อยากได้ยินเสียงเศร้าๆแบบนี้เลย
“พวกผมซ้อมดนตรีกันวันหยุด เดี๋ยวผมไปเข้าชมรมเดี๋ยวกับพี่นัทก็ได้ ผมก็อยากดูดาวดวงเดียวกับพี่นัทเหมือนกัน”
“ดีมาก เพราะไม่ว่ายังงัยพี่ก็จะลากนายมาอยู่ข้างๆพี่อยู่ดี”พี่นัทยิ้มแล้วเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ
แล้วเราก็คุยเล่นกันมาตลอดทางกับบ้าน
“รอน...เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนที่ห้องพี่นะ”
“อ้าว..มั๊ยล่ะ” ผมหันมาถาม
“ก็ พี่จะสอนนายดูดาวก่อนงัย ที่ระเบียงห้องพี่มันเห็นชัดกว่าห้องนาย เอ่าน่าอย่าถามมาก”
คืนนั้นผมเลยต้องไปนอนที่ห้องไอ้พี่นัท แล้วพี่นัทก็สอนผมดูดาว ผมมีความสุขมากเวลาเราดูหน้าผมกับของพี่นัทจะสัมผัสกัน คืนนี้มองเห็นดาวเยอะพอสมควร ผมเองก็เพิ่งรู้ว่าการดูดาวมันมีความสุขแบบนี้เอง ในระหว่างที่ผมดูอยู่พี่นัทก็เอาผ้าห่มมาห่มให้ผมด้วย ตอนนี้พี่นัทยืนกอดผมจากข้างหลัง เราสองคนอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกัน ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะพี่นัทชอบกอดผมอยู่บ่อยๆ
“รอน รู้มั๊ยทำมัยพี่ชอบดูดาว”
“ไม่รู้ซิครับ ทำมัยละ”
“ไม่ว่า เราจะไปอยู่ที่ไหน แค่เราเงยหน้าขึ้นไปมอง เราก็สามารถมองเห็นมันได้ เค้าบอกว่าคนเราเมื่อตายไปจะมีดาวเพิ่มขึ้นมาแทนคนนั้น พี่เองก็กำลังมองแม่ของพี่อยู่ ....ถ้าสักวันพี่ต้องจากนายไป นายต้องพยายามหาพี่ให้เจอนะ”พี่นัทพูดเสียงเศร้าๆ และแกก็มาหอมแก้มผม ผมรู้สึกอบอุ่นมากเลยเอนหัวไปพิงกับอกของพี่นัท ...................


*************************************

[joypluss]

   เย้ๆ  เรื่องใหม่ 


ต้องสนุกแน่ๆเลย อิอิอิ   ..... ติดตามๆ

[RN]

เข้ามาสนับสนุนเรืองนี้

อยากบอกว่าชอบทุกเรืองที่นักเขียนคนนี้เขียน

แต่เฮ้ออออออออออออออออ เรืองที่ค้างไว้ ไม่เห็ฯมาต่อเลย

อยากอ่านนนนนนนนนน

เรืองนี้เคยอ่านจนจบแล้ว สนุกๆๆ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณ คนโพสต์

ปล.แล้วน้องเพียวกับรันเป็นอะไรกันเนี่ย

ทำไมต้องมาแพ็คคู่

น้องเพียววววววววว เดียวนี้ๆ   

เชิดใส่น้องเพียววววววววว

+ ให้แพ็คคู่

[~NeMeSiS_PURE~]

ป้า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ป้าโกดเค้าหรออออออออออออออออ


ม่ายน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[G-NaF]

เรื่องใหม่ ๆ ๆ


รอติดตามผลงานยุน๊า




เอิ๊ก ก ก

[paulla]

ยินดีต้อนรับการกลับมาของ รอน กะ วินครับ เย้ ๆ ๆ  แล้วมาต่อไว ๆ นะครับ   

[zandwizz]

 
 
 

เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ได้อ่านเรื่องใหม่แล้ว

ว่าแต่เรื่องมันจะเป็นยังไงน๊า.....

รักกันตั้งแต่ต้นเรื่องเลย อิอิ......

+1 เป็นกำลังใจให้ค๊าบ.........

 
 
 

[inimeg]

ใช้ภาษาวิบัติเยอะมากครับ ถึงจะเป็นบทสนทนา แต่ถ้ามันมีความหมาย เช่น ไง (ยังไง,อย่างไร) ก็ดันเขียนเป็น "นั้นงัย" ทั้งๆ ที่ต้องใช้คำว่า "ไง" (จะพูดว่า งาย ก็ได้ ถ้าเป็นการบ่งบอกว่าคนพูดลากเสียงยาว)

แล้วก้อ นี่ก็เป็นอีกคำหนึ่ง... ก็ พิมพ์ง่ายกว่าเยอะ ไม่รู้จักใช้ ทำไมต้องพิมพ์ทีละหลายตัวแบบนั้นด้วย

โห่......เด็กที่ไหนเนี่ยะน่ารักมากๆๆ ถ้าจะอุทาน ต้องบอกว่า โห.. โห่... เป็นอาการของความไม่ชอบใจมากกว่านะครับ

ผมเค้าเป็นรอนๆ ลอนๆ ครับ ตรงนี้คงพิมพ์ตก เพราะคล้ายกับชื่อตัวเอก หุๆ


ทำมัย ซื้อหวยก็ถูกว่าถ้ามีคำนี้ก็ต้องผิด ทำไม นี่พิมพ์ยากกว่าจริงด้วยแฮะ

มั๊ง อักษรต่ำ ไม่ใช้ไม้ตรีนะครับ ไม่โทก็ออกเสียงอย่างที่ต้องการได้แล้ว

ทำมั๊ยล่ะ วุ้ย... ถ้าหมายถึง ทำไม จะเอาไม้ตรีมาใส่ทำไมเนี่ย แต่ถ้าออกเสียงได้ตามไม้ตรีแล้ว ทำมั้ย นี่จะชวนเขาทำอะไรครับ

----------------------------------
กลิ่นอายเศร้าๆ โชยมาแต่ไกลเลยแฮะ เอิ๊กๆ


ก็สนุกดีครับ แต่ผิดหวังเล็กน้อยในเรื่องภาษาวิบัติ ขอโทษนะครับ เห็นแล้วหงุดหงิดใจ



ถ้าติดต่อเจ้าของเรื่องได้ก็ฝากเอาไปบอกเขาทีนะครับ

[ChiiCaLorz]

หนุกๆเคย เคยอ่านแย้วรอบนึงเรื่องนี้ สนุกมากเลย 

ขอบคุณผู้โพสกะผู้แต่งมากนะคับ

[THIP]

คอนเฟริ์ม เรื่องนี้สนุกมาก 

ปล. ขออนุญาตคนแต่งแล้วใช่มั๊ยจ๊ะ 

[anna1234]

  ทำมั๊ย ทำมั้ย ต้องมาที่หลังทิพย์ทุกที่เลย

แง แง แล้วก็หอบผ้าขุนแมวหนี้

[nanalonely]

  :m4:นิยายใหม่

มารอตอนต่อไปด้วยคน

 

[PakBeob]

เย่ๆๆๆๆ เอาเรื่องนี้มาลงแล้ว 

เคยอ่านเรื่องนี้แล้ว แต่ยังอ่านไม่จบเลย

ขอบคุณ คุณ ranaways  มากเลยฮับ


 

[artday]

  นิยายใหม่ 

[oaw_eang]

ตามรอยเข้ามาอ่าน จาก PM

ขยันโพสต์หน่อยนะคะ  อิอิ

ปล. สนับสนุน เม้นต์ นังกระต๊อบศรี คะ

แก้ไขนิดหน่อยก็น่าจะดีมาก  ขอบคุณล่วงหน้าเลย

[beboy]

เรื่องนี้สนุกมากครับ 
ออกแนวดราม่านิดๆ  มี 2 ภาคครับ
ขอบคุณครับ  ที่เอามาให้ได้อ่านอีกครั้ง

[ranaways]

joypluss  ****  คอยติดตามละกันนะครับ รัน จะลงให้เพื่อนๆได้อ่านเรื่อยๆ

RN          ****  ชอบผลงานหรือว่าชอบคนเขียนอ่ะป้า 
 
                            แล้วรันกับน้องเพียวเพิ่งจะได้รู้จักกันในเล้าเอง ยังไม่ได้เป็นไรกันเลย  อิอิอิอิ

G-NaF     ****   เข้ามาอ่านบ่อยนะครับ  รันก้อจะลงบ่อยๆเหมือนกัน

paulla     ****   ก้ออยากให้พื่อนๆในเล้าเป็ดได้อ่านกันบ้างอ่ะนะ

zandwizz ****  ลองเดาดูสิครับ   ว่ามันจะเป็นยังไง

ก ร ะ ต๊ อ บ ™ ****  ขอขอบคุณ คุณก ร ะ ต๊ อ บ ™  มากๆเลยนะครับ แต่ถ้าจะฝากบอกพี่พี เนี่ย ยากกกกกกกก

                            เพราะพี่เค้าติดต่อยาก ต้องให้น้องเพียวจัดการครับ  ยังไงแล้ว ตอนต่อไปรันจะตรวจทาน

                            ดูอีกรอบก่อนลงละกัน ถ้าผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยแทนพี่พี มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

ChiiCaLorz  ****  ขอบคุณเช่นกันครับ

THIP          ****  คือเรื่องนี้ น้องเพียวเค้าขอไว้แล้วครับ แล้วก้อคุยกัน น้องเพียวก้อเลยให้รันลง แต่ถ้ารันไม่ว่าง

                              น้องเพียวก้อจะมาลงให้ครับ

ไต๋               ****  วันหลังก้อมาก่อนสิครับ  จะได้ไม่มาทีหลัง

nana lonely****  คอยติดตามละกันนะครับ รัน จะลงให้เพื่อนๆได้อ่านเรื่อยๆ

 PakBeob   ****  อาจจะอ่านไม่จบอีกครั้งนะครับ  อิอิอิ

oaw_eang  ****  จะพยายามนะครับ  เจ๊สอง


beboy ****  ภาค2 อาจจะช้าหน่อยนะครับ  เพราะว่าต้องแบ่งกันพิมพ์คนละครึ่งกะน้องเพียว
 

[ranaways]

ตอนที่.3
ตอนนี้ผมเองสนิทกับเพื่อนๆแล้วโดยเฉพาะ กับไอ้ภีม มันแทบจะกลายเป็นเงาของผมไปแล้ว ส่วนเรื่องชมรมนั้นไอ้พี่นัทก็บังคับผมให้เข้าจนได้ ส่วนเพื่อนๆของผมก็เข้าชมรมดนตรี พวกมันบ่นผมใหญ่เลยที่ไม่ยอมมาเข้าชมรมเดียวกัน แต่ผมก็ไปซ้อมดนตรีกับพวกมันบ่อยๆเท่าที่จะหาเวลาว่างได้
“เออ...ภีม เสาร์นี้เราไปซ้อมกับพวกนายไม่ได้ว่ะ”
“มั๊ยอ่ะ”มันทำเสียงโกรธๆ
“เราต้องไปเชียงใหม่น่ะ พอดีแม่เราจะไปเยี่ยมปู่กับย่าน่ะ” ปู่กับย่ารักผมกับแม่มากถึงแม้ว่าแม่จะแต่งงานใหม่แล้วก็ตาม แกคงคิดถึงหลานมั๊งเพราะผมก็ไม่ได้ขึ้นไปนานแล้ว
“เออ..ก็ได้ว่ะ แต่ต้องมาซ้อมชดเชยวันหลังนะ”แล้วมันก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
“รอน...กลับบ้าน”เสียงดุมาเลย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร………………….
แล้ววันนี้ผมกับครอบครัวก็ขึ้นไปเชียงใหม่กันเพราะลุงนนท์บอกว่าจะได้ถือโอกาสพักผ่อนด้วย
ตอนแรกพวกเรากะจะพักที่โรงแรมกัน แต่ย่าบอกว่าบ้านก็กว้างให้พักกันที่นี่เลย บ้านย่าผมทำไร่ส้ม ที่นี่อากาศดีมากตอนกลางคืนค่อนข้างหนาว คืนนี้ผมกับพี่นัทเราตกลงกันว่าจะไปนอนบนหอดูไฟ ที่ไร่มีหอไว้คอยดูไฟป่า,ขโมย
 คืนนี้ดาวสวยมากแค่มองด้วยตาเปล่าก็สวยสุดบรรยายแล้ว ผมนอนกับพี่นัทเราห่มผ้ากันคนละผืน โชคดีที่ลมแรงทำให้ไม่ค่อยมียุง
“รอนพี่ว่าเราเอาผ้ามาซ้อนกันเถอะ พี่หนาว ผ้ามันบางน่ะ”
“โห..ผ้าผืนเล็ก เดี๋ยวก็เบียดกันหรอก”
“ก็ดี จะได้อุ่นงัย” ผมก็ต้องทำตามอยู่ดี ไม่รู้จะถามทำมัย แล้วพี่นัทก็เอามือมากอดผมไว้ คืนนั้นผมหลับภายใต้อ้อมกอดของพี่นัททั้งคืน รู้ตัวอีกที่ก็ได้ยินเสียงไก่ขัน และฟ้าก็เริ่มจะสว่างมากแล้ว
พี่นัทยังไม่ตื่น แต่ผมรู้สึกว่าบางอย่างของพี่นัทมันตื่นแล้วเพราะมันทิ้มอยู่แถวๆหน้าขาผมอยู่ ผมพยายามจะเอามือพี่นัทออก แต่เหมือนพี่นัทจะตื่นแล้ว เลยแกล้งกอดผมแน่นกว่าเดิม มันยิ่งทำให้ผม
เขินมากกว่าเดิม ผมรู้สึกว่าหน้าผมร้อนๆ พอเงยหน้ามองไอ้พี่นัท ก็เห็นพี่นัทยิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์มองผมอยู่
“ยิ้มทำมั๊ยอ่ะพี่นัท”
“ก็ ยิ้มให้เด็กที่คิดลามกอยู่อ่ะ”แล้วแกก็เอาจมูกมาป้วนเปี้ยนแถวๆแก้มของผม
“พี่นัททำอะไรอ่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น”
“ไม่เห็นหรอก เราอยู่สูงจะตาย จะมีก็แต่นกเท่านั้นแหละที่จะเห็น”
“นั้นแหละ ไม่เอาจั๊กจี้นะ” แล้วแกก็หยุดแล้วมามองหน้าผมแทน”
“นายน่ารักจังตอนทำหน้าเวลาอาย 555 ตลกดี” แล้วเราก็ลงไปอาบน้ำเพื่อที่จะออกไปเที่ยวกัน วันนี้ผมไปเที่ยวหลายที่ ทั้งบ่อน้ำพุ ไปดูกุหลาบที่สันกำแพง และสุดท้ายที่ดอยสุเทพ แต่มันก็เย็นมากแล้ว เราเลยไหว้อยู่ข้างล่างแทน
“พี่นัทรู้มั๊ยเค้าบอกว่าถ้ามาแล้วไม่ขึ้นไปไหว้ คนๆนั้นจะได้กลับมาใหม่”
“ก็ดี พี่จะได้มากับนายอีกไง ไว้คราวหน้าเรามากันอีกนะ”
แล้วเย็นนั้นพวกเราก็ลาปู่กับย่าเพื่อที่จะกลับกัน ผมรู้สึกว่าผมกับพี่นัทเรามีความทรงจำที่สวยงามเกิดขึ้นที่เชี่ยงใหม่ เชียงใหม่ดูสวยกว่าทุกครั้งที่ผมเคยมาเยือน---------------------------------------
นี่ก็ใกล้วันที่ผมจะสอบปลายภาคแล้ว ทำให้ช่วงนี้ผมกันพี่นัทเราไม่ค่อยได้ไปดูดาวด้วยกันเท่าไหร่ แต่พี่นัทก้อยังเอาใจใส่ผมเหมือนเดิม
“รอน...เดี๋ยวสอบเสร็จ เราไป ดูดาวที่บ้านที่หัวหินกันป่ะ”พี่นัทถามผม ดูแกเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้
“อือม์...ไปดิ” ผมบอกพี่นัทกลับไป และผมก็ยุ่งกับการสอบจนผมสอบเสร็จ วันนี้ที่บ้านเราออกมากินข้าวกันข้างนอก ลุงนนท์กับแม่ผม ก็ดูรักกันเหมือนเดิม ผมเองก็รู้สึกมีความสุขด้วย
“ว่าไง รอน...สอบ ยากมั๊ยลูก”แม่ผมถามผมทุกครั้งที่ผมสอบเสร็จ ท่านก็ยังห่วงใยผมเสมอแม้ว่าช่วงหลังๆงานแม่เยอะมาก ต้องออกงานกับลุงบ่อยๆ
“ก็ไม่เท่าไหร่ครับ”
“เห็นเจ้านัทมันบอกลุงว่าจะไปดูดาวที่บ้านที่หัวหินเหรอลูก”ลุงนนท์ถามผมกับพี่นัท
“ครับ...ลุงกับแม่จะไปด้วยกัน หรือป่าวครับ”
“พอดีลุงต้องไปทำธุระที่ญี่ปุ่นน่ะ แล้วก้อว่าจะเลยไปดูเรื่องเรียนต่อให้ พี่นัทเราด้วย เหลืออีกแค่ปีเดียว ถ้าไม่รีบจัดการเดี๋ยวไม่ทัน” ผมช็อคไปเลยครับ นี่ผมไม่ได้ฟังผิดใช่มั๊ยเนี่ย  ผมหันไปมองพี่นัท แต่พี่นัทมองผมอยู่ก่อนแล้ว แววตาของพี่นัทมันบอกผมว่าแกเองก็เสียใจ ที่ต้องไป….
คืนนี้พี่นัทมานอนกับผมที่ห้อง ก็คุยเรื่องที่จะไปหัวหินกันผมเองยังไม่กล้าถามเรื่องที่จะไปญี่ปุ่น
ไม่อยากฟังมั๊งครับไม่อยากรับรู้ว่าเราจะต้องจากกัน แล้วเราก็เข้านอน พี่นัทก้อมากอดผมเหมือนเดิม
“เฮ่อ...ต่อไปถ้าพี่ไม่อยู่แล้ว อย่าให้ใครมากอดนะรู้ป่าว”
“พี่นัทต้องไปจริงๆเหรอครับ แล้วจะไปนานแค่ไหน ไหนว่าจะอยู่กับผม นี่ไม่ทันไหรก็ทิ้งผมซะแล้ว” ตอนนี้ผมเริ่มจะร้องไห้แล้ว
“พี่ก็ไม่อยากไปหรอก แต่พ่อพี่เค้าอยากให้ไปเรียนที่โน้น เราก็รู้ว่าพี่ติดเราแค่ไหน เพื่อนพี่ยังแซวเลยว่าพี่หลงรักน้องตัวเอง”
“แล้วพี่นัทจะไปเมื่อไหร่ครับ”ตอนนี้ผมสะอื้นแล้วครับ มันกลั้นไม่ไหวจริง
“อย่าร้องไห้สิ มันทำให้พี่ใจไม่ดีเลย ก็จบ ม.6 ก่อน อีกตั้ง 1ปี ช่วงนี้เราก็มาสร้างความทรงจำที่ดีกันดีกว่า เอาไว้ให้เราใช้มัน ในยามที่เรารู้สึกเหงา และ คิดถึงกัน” อีกแค่1ปี เราก็ต้องจากกันแล้ว ถ้าตอนนั้นมาถึงผมจะทนได้มั๊ยนะ แล้ววันรุ่งขึ้นผมก็ไปบ้านที่หัวหินกับพี่นัท โดยมีคนขับรถไปกับเราด้วย ผมคิดมากมาทั้งคืน อีก 1 ปีที่เหลือ ผมจะต้องมีความสุขกับพี่นัทให้มากที่สุด ผมไม่อยากให้พี่นัทต้องเป็นห่วง ในเมื่อเวลาที่เราต้องจากกันมันยังมาไม่ถึง ผมไม่ควรมานั่งเศร้าแบบนี้
เรามาถึงหัวหินกันก็บ่ายๆ พวกเราไปหาอะไรกินแล้ว ก้อไปขี่รถมอเตอร์ไซด์เล่น วันนั้นเราไปที่เขาตะเกียบด้วย เพราะมันห่างจากบ้านเราไม่เท่าไหร่ ที่นี่บรรยากาศดี แดดไม่แรงมาก สายลมอ่อนๆ
เราเดินคุยกันไปเรื่อยเปื่อย พอตอนเย็นเราก็กลับมาที่บ้าน พี่นัทชวนผมเล่นน้ำ เราสนุกกันมาก
ตอนกลางคืนเราก็มานอนดูดาวกันวันนี้เราดูกันด้วยตาเปล่า เพราะจริงๆแล้วอยากคุยกันมากกว่า
“พี่นัท ถ้าไปอยู่ที่โน้น เวลาผมเหงาผมจะทำยังงัยดีครับ”
“นายก็หาแฟนสักคนสิ” พี่นัทพูด แล้วก็หัวเราะ
“มันถึงเวลาที่เราต้องหาใครสักคนแล้วเหรอครับ และพี่นัทเองก็คงต้องหาเหมือนกันสินะ”ผมถามแบบน้อยใจ แล้วพี่นัทก็เอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
“ในตอนนี้อะไรมันก็ยังไม่แน่นอน พี่ไม่อยากจะให้เราผูกรั้งกันด้วยคำสัญญา แต่อยากให้เราผูกพันกันด้วยรักมากกว่า ไม่อยากให้เราต้องมาผิดคำสัญญากัน พี่เชื่อว่าความรักและความผูกพันของพวกเรา จะส่งผ่านมาถึงพี่กับรอนได้ ไม่ว่าต่อไปรอนจะมีใครยืนอยู่ข้างๆ แต่อีกข้างนึงมันจะเป็นของพี่เสมอ”
“ผมเองก็เหมือนกัน ที่ว่างข้างๆพี่อีกข้างนึงมันก็เป็นของผมเหมือนกัน”
คืนนั้นเราเอาผ้ามาปูที่ระเบียง และนอนดูดาวกันเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรแต่เราก็สัมผัสถึงความรักที่เรามีให้แก่กันผ่านมือที่เราประสานกันไว้ ผมจะจำคืนนี้ไว้ยามที่เราต้องไกลกันนะครับ พี่นัท พี่ชายที่ผมรักมากที่สุด...

*************************************

[nanalonely]

เริ่มออกแนวเศร้า

 

[PakBeob]

อย่าแกล้งเค้าจิ คุณรันอ่า 

จำได้ว่าอ่านถึงตอน 7 เองมั้ง มันนานแล้วอ่า...

คิดถึงพี่นัท อิอิ

[joypluss]

 

[zandwizz]

  น่านไง ตั้งเค้ามาแล้วไง 

จะเศร้าตั้งแต่ต้นเรื่องเลยหรือคุณรัน

แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคับ

 

[PakBeob]

แวะมาอีกรอบ แบบว่า มะกี้ลืม

ถามฮับ... ไอ้โพลโหวตของพี่นี่ ยังงัยอ่ะฮับ

ปรารถนากับความรัก หมายถึง อยากให้ความรักตัวเองเป็นแบบไหน หรือ ความปรารถนาในความรัก???

โอ้ย งง แล้วยิ่งมาเจอตัวเลือกที่ให้โหวตยิ่งแล้วใหญ่เลยอ่ะ 

ไม่เข้าใจ ภาษาไทยไม่แตกฉาน 

[nartch]

จำไม่ได้ว่าไปอ่านมาจากที่ไน๋...แต่ที่แน่ ๆ หนุกหนาน ๆๆๆ
อย่าเพิ่งรีบเศร้ากันไปจิ...เรื่องนี้น่าประทับใจหลายเรื่องอยู่
อ่านแล้วก็ลืม ๆ ติดตามกันอีกรอบในเล้านี่ละกันคับบบบบ

+1 เป็นกะลังจายยยยย กับนิยายดี ๆ จ้ะ...

[artday]

  จะจากกันซะแล้ว

[nana]

 :L2:มาอ่านด้วยคนค่ะ:L2: