สาป...รากไทร พิเศษในเล่ม [แย้มๆ ๒๖ ๐๙ ๕๗]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

เริ่มสองจิตสองใจแล้วเน้อสำหรับสาป...รากไทร เอาไงดี  ? TT___TT

เป็นเรื่องสั้นตามเดิม...ไม่เกิน 10 ตอน ทิ้งรายละเอียดไว้ให้สงสัยกันนิดนึง
12 (8.8%)
ยาวแบบหลอนๆกันไป...ตอบจบเคลียร์ซะจะได้เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
125 (91.2%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 98

ผู้เขียน หัวข้อ: สาป...รากไทร พิเศษในเล่ม [แย้มๆ ๒๖ ๐๙ ๕๗]  (อ่าน 151982 ครั้ง)

wdaisuw

  • บุคคลทั่วไป
ที่่ว่าเลือดสาดนี่คือฆ่ากันเลือดสาดใช่มั้ยคะ :a5:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
[เรื่องสั้น*Dark*] สาป...รากไทร [#9.4- 2/7/55]
«ตอบ #211 เมื่อ02-07-2012 13:07:42 »

[เรื่องสั้น วรรคที่ ๑๑-๑๔....สาป....รากไทร...# ๙.๔]


“..หนาม....หนามเตย....หนามเตย....”

..
....เสียงฝน.....
มาพร้อมเสียงกระซิบเรียก ชื่อนี้.......
..สมองผมมึนเกินกว่าจะขานรับอะไรทั้งนั้น....ทั้งมึนทั้งง่วง...เปลือกตาลืมไม่ขึ้นเอาเสียเลย...เสียงที่กระซิบเรียกข้างๆหู....ก็ด้วย....จะอะไรกันหนักหนา...
……
.
....กลิ่นของ 'ป๊อบ'…..
ฝันหรือเปล่า ? หรือกำลังหลอนไปเอง .....สัมผัสอุ่นที่ไล่ลูบมาตามแผงอกทำให้อีกใจหนึ่งคิดว่า ไม่ได้ฝันแน่ .....แล้วไหนจะกลิ่นของ ป๊อบนั้นหละ...เสียงครางของใครบางคน ดังข้างๆหู ...ผมพยายามจะลืมตา แต่ทำไม่ได้ ..เปลือกตามันหนักเกินกว่าจะฝืน.
…. อีกครั้งที่ผมเบือนหน้าหนีทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา.....
...กลิ่นของป๊อบ... ผมจำได้ดี  .......แต่คราวนี้มันไม่ได้ถูกใช้กับผม....กลิ่นมันแค่ลอยมาเท่านั้น....
…มีใครอีกคนกำลังใช้ป๊อบอยู่....
..
ผมลองฝืนแรงขยับแขน...แต่.....ที่รับรู้....คือ..... ความรู้สึกหนักอึ่ง......
....
.
แล้ว.......
....ความรู้สึก……
ที่ผมได้รับ ..ต่อจากนั้น...ก็คือน้ำหนักที่ทับลงมา ...ผิวกายอุ่นๆ ค่อยๆ เทน้ำหนักลงมาบนตัวผม ....ร่างนั้นกดตัวเอง...ให้ ...ลำท่อนของผมแทรกผ่าน ...
..ความร้อนของอุณหภูมิร่าง....ที่กำลังปล่อยให้ผมล่วงล้ำ .....
...ช่องทางที่บีบรัดของอีกร่าง....เชิญชวน ดูดกลืนอย่างที่สุด...
....ถึงผมจะไม่ค่อยมีสติ แต่.....ผมก็รู้สึกถึง..แรงทาบของริมฝีปากร้อนที่ .....ปิดทาบปากผม ลิ้นร้อนๆ ไล้ไปทั่วริมฝีปาก ก่อนจะดันเข้ามา ควานหา ลิ้นผม...
....เสียงครางอื้อดังในลำคอ ....ร่างที่ทับผมลงมา....เริ่มขยับแรงขึ้น......ใครสักคนกำลังเล่นสนุกกับร่างกายผม..
.............
.เสียงคราง ....ที่ผมพอจับสำเนียงได้ ...
..............เสียงของคุณเวย์ ??............

"...?!!...."

...แรงของข้อมือกดลงมาที่ลำคอผม...ปลายนิ้วแข็งๆ ทวีแรงรวบบีบลำคอ...แรงมันเพิ่มขึ้นทุกๆครั้งที่ ช่วงสะโพกของคนข้างบน รูดรัดกระแทกซ้ำลงมา....
.
........อากาศ...เหมือนจะน้อยลงแล้วสิ........
จริงสินะ… ผมพลาดอีกแล้ว ...
..คงเพราะห่วงแต่เรื่องงาน ...จนลืมนึกไป ....ตอนที่พบกันครั้งแรก คุณเวย์ เรียกผมว่า ‘หนามเตย’ เต็มปากเต็มคำ......
..
.ชื่อนั้นอีกแล้ว.......สมองผมกำลังพร่าเลือน...

…ริมฝีปากร้อนที่บดขยี้ลงมาจนรู้สึกได้ถึงกลิ่นเลือด .. ผละจากไป ..
และ...ที่ได้กลับมาแทน คือ แรง กระแทก บดเบียด แกนกาย...ของผม ..

เสียงครางของคนข้างบน.....กำลังดึงสติผมกลับมา .....ผมแค่นอนนิ่งรอเวลา.......
.....
.เวลาที่...กำลังอะไรก็ตามที่ทำให้ผมขยับตัวไม่ได้ ...หมดฤทธิ์ลง...
.....เวลาที่ผมจะได้ลืมตาอีกครั้ง.....
ถ้าผมยังไม่ตายเพราะแรงมือที่รวบบีบลำคอเสียก่อนนะ
.
.
.
.
.
.







..กลิ่นของความสุข เหมือนสัมผัสได้ .....ลางๆ....
...
..กลิ่นของความกลัว?....
..

'อืมส์....กลิ่นนั้นหล่ะ....ที่กำลังปลุกผมให้ตื่น....อย่างเต็มตัว....'

ผมยิ้มเยาะให้กับข้อมือผมที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นเล็ก....
...ก่อนจะคิดอะไร สนุกๆได้ ....
ร่างที่นอนหายใจหอบข้างๆ กำลังจะมีสติขึ้นมาอีกครั้ง......เขาปรือตามองมาทางผม.....
..ฤทธิ์ของสารระเหยท่าจะยังไม่หมด ขวดป๊อบ ยังวางทิ้งกลิ้งอยู่ ข้างๆเตียง ....ผมยิ้มบางๆให้กับ เขาก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นค่อมร่างที่ ระบายด้วยรอยยิ้มที่มาจากฤทธิ์ยา.....
โช่เส้นเล็กที่ล่ามคล้องเข้ากับข้อมือผม  ถูกพันคล้องเข้ากับลำคอของอีกคน ......ที่ยังไม่ได้สติ....
..อากาศ..ดีจัง....ความเย็นชื้นที่มาจากละอองฝน ....เสียงลมที่พัดกระแทกกิ่งไม้.เหมือนเสียงหวีดร้องเลย...
......กรีดร้อง...
..อย่างน่าฟัง....

"....ร้องครางเพราะๆให้ผมฟังหน่อยสิ...."

ผมกระซิบข้างๆหู ร่างที่นอนใต้หว่างขาผม...เลียติ่งหูนิ่มนั้นแล้ว ยืดตัวขึ้น... แววตาเลื่อนลอยที่มองมา.....ทำเอาอารมณ์ผมพล่านได้อีก .....
ไม่อยากรอเฉยๆ ..ผมค่อยๆ....สอดแกนกายเข้าร่างที่หอบหายใจเบา...อีกครั้ง....
แผ่นอกกว้างกระเพื่อมตามแรง ของสะโพกผมที่ค่อยๆ ดัน แกนกลางของผม เข้าออก...
....แรงของโซ่เส้นเล็ก.ค่อยดึงรั้งลำคอของร่างที่ผมดันสะโพกเข้าใส่.....
.
..
...อืมส์....นานเท่าไหร่ที่ไม่ได้ สัมผัสกับเซ็กส์แบบนี้ .....ความอุ่นของผิวเนื้อ...ความร้อนของช่องทางที่ ตอดรัด....ความสุข...มันค่อยๆก่อตัวขึ้นมาช้าๆ  .....ครั้งแรกเลยนะที่ไม่ชอบฤทธิ์ของยา....ผม...ค่อยๆดันแกนสะโพกตัวเองเข้าไปในร่างนั้นอย่างใจเย็น ..เวลายังมีอีกเยอะ...นี่นา...
.
เมื่อไหร่นะที่ฤทธิ์ยาจะหมดเสียที...ฤทธิ์ของป๊อบ...ไม่น่าเกิน 10 นาที ...
...

"อืมส์....."

ผมเริ่มครางปล่อยอารมณ์ เมื่อรับรู้ได้ถึงแรงตอดรัดที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น ....ร่างข้างใต้ตัวผม ส่งเสียงครางอื้อ แล้วถอยตัวหนี ...ที่ผมทำ..มีแค่ ส่งยิ้มละมุนไปให้  พร้อมๆกับดึงโซ่ที่ล่ามผมไว้ให้ตึง....

ตรึงรัดกับลำคอของเขาด้วยเหมือนกัน......

...เขาหยุดขยับแล้ว....
.แต่แววตานั่นเหมือนกำลังมองหาอะไร .....เขามองผมแล้วมองไปที่ ขวดป๊อบ.....รอยยิ้มที่ส่งมาให้ ทำเอาผมรู้ความต้องการเขากลายๆ ...ผมเอื้อมมือไปหยิบยาขวดเล็ก ....
.....
.
..
.ปาทิ้งไปที่หน้าต่าง....
.
.
.
ไม่อยากได้ยินเสียงความสุขที่มาจากการใช้ยา.....
...
....ผมอยากได้ยินเสียงกรีดร้องที่มาจาก .ความรู้สึกมากกว่า...
ผิวเนื้ออุ่นๆที่ มีสัมผัสเฉพาะตัว ....
...แรงตอดรัดมันเพิ่มขึ้นอีก ..จนผมรู้สึกได้ .... ผมไม่ได้ ยึดจับสะโพกของเขาให้ลึกเข้ามา แต่เลือกที่จะบังคับเจ้าของร่างโดยการ รั้งดึง สายโซ่มากกว่า.....ทุกครั้งที่เขาถอยหนี ผมก็ค่อยๆเพิ่มแรงดึงโซ่ก็เท่านั้น...
....
....... ร่างที่กระเสือกกระสน.... ดิ้นรน...........มีกลิ่นของความสุข....ลอยอวล ไปทั่ว....
ผมค่อยๆชิมความหอมหวานที่ได้มาจากร่างกายอุ่น....เสียงครางร้อง...ที่ไม่ได้หลุดออกมาจากปาก...เหมือนเสียงกลองที่เร่งเร้าให้หัวใจเต้นแรง......แววตาหวาดหวั่น ตื่นตระหนก.....ทำให้สมองผมว่างเปล่า ....กลิ่นคาวเลือดหอม...ปลุกสัญชาตญาณในตัว....
.......
.
.
ผม...สูดอากาศเฮือกใหญ่เข้าปอดแล้ว ....ครางอย่างสบอารมณ์ ....เสียงฝนมันกลบเกือบทุกเสียงที่จะเล็ดรอดออกไปภายนอกบ้านพัก....
แต่ถึงไม่มีเสียงฝน.....เสียงที่ดังออกมาก็ไม่มีใครรับรู้อยู่ดี ...บ้านพักมันไกลจากบ้านคนตั้งเยอะ แถมอยู่ในสวนอีก ....
.

.....รอยกรีดที่มีทั่วทั้งร่าง ...บาดแผล...มันชุ่มโชกไปด้วยเลือดคาว ..... ความสุข...หอมหวานเกินจะรั้งรอ....
ผมค่อยๆละเลียดชิมริมฝีปาก ร้อน ....ดูดซับความอบอุ่น อย่างตะกละตะกลาม  ควานหาลิ้นร้อนจากโพรงปาก ....พร้อมๆกับการกระแทกโหมสะโพกอย่างเต็มอารมณ์  ..ถอนริมฝีปากออกมาเมื่ออยากชิมสัมผัสอื่น ....เมือกลื่น....ทะลักล้นออกมาจากริมฝีปากที่ผมส่งลิ้นตวัดเกี่ยว.... ไม่ขยะแขยงสักนิดกับเมือกของตัวเอง ตอนนี้เหมือนจะรู้สึกว่ามันหวาน ....หวานละมุนยามอยู่บนร่างคนอื่น .....
.
.
.
สติมันผสมกับสัญชาตญาณ ....ครั้งแรกที่รู้สึก...อยากกลืนกินร่างที่ผมกับกำลังชิมรส ....ร้องให้ดังกว่านี้ ....กลัวให้มากกว่านี้ ...กลิ่นของความกลัวที่สัมผัสได้ผ่านผิวหนัง ...มันหอมกว่ากลิ่นไหนๆ ทั้งนั้น .....
…น่าหลงใหลกับสัมผัสของผิวอุ่นๆ ...เสียงหัวใจ....เต้นแรงในขณะที่ผม ค่อยๆ ลากปลายเล็บผ่าน  เลือดหวาน ที่ติดเยิ้มติดมากับปลายนิ้ว ...รสชาติเหมือนน้ำผึ้งหวาน....เท่าไหร่ก็ไม่พอ ...เลือดที่ทะลักออกมาตามแรงเต้นของหัวใจ....
.....สีสวย....สวยเหมือนทับทิม...พม่า ....แดงกล่ำเหมือนเลือดนก....
ร่างที่สั่นระริก....บิดเกร็งเผยให้เห็นเส้นเลือดช่วงลำคอ ผิวอุ่นๆ ...หุ้มน้ำหวานสีสวย...
เมื่อไหร่กันนะ ...ที่เริ่มรู้สึก ....รสเลือดหวาน...พอๆกับรสชาติของเนื้อที่ค่อยๆ ขบกัด......
..หวานละมุนตั้งแต่โคน...จรดปลายลิ้น.....
.
ไอ้หมอเคยรู้รสชาติแบบนี้หรือเปล่า? ….

.อืมส์..
..ผมหยุดตัวเองไม่ได้ ....หยุดสัญชาตญาณตัวเองไม่ได้ ....
อึดอัด....เกินกว่าจะหายใจ .....กระจกบานใหญ่ที่อยู่ใกล้หน้าต่าง สะท้อนภาพผม...ผิวเนื้อสีซีดกว่าที่เคยเป็น เย็นเฉียบกว่าที่เคยรู้สึก... รอยเส้นที่วนรอบคอ.... เริ่มปริออก....

....กลิ่นคาวของเมือกลื่นๆ ที่ทะลักออกมาจาก รอยนั้น ทำให้ผม เริ่มตัวเบา ....
...ดวงตาที่พร่าเลือน เหมือนกระจกรถที่โดนฝนซัดสาด ....
.....หนาวจัง....
.
.
อยากได้อะไรที่มันอุ่นๆ .

..อยากได้อะไรที่จะช่วยให้คลายหนาว...
....ผมหันไปหา ร่างที่นอนเกร็งสั่น ...ค่อยๆ ฝังริมฝีปาก ละเลียดกัด...เนื้อหวานๆ ที่เต้นระริก ....
....เสียงโทรศัพท์ ดังเหมือนปลุกสติ...
......
.เบอร์ของไอ้หมอ?

…ผมกดรับสายก่อนจะพูดใส่โทรศัพท์ ..
...
.เสียงของผมไม่เป็นคำหรือประโยค...
.....
..
.แต่เสียงที่ออกไป...
..
.มันเหมือนเสียงคำรามมากกว่า....
....
...แสงสลัวของภาพรอบตัว...

.ฟ้ามืดลงแล้ว... หรือว่า ตาผม.... เริ่มจะเลือนรางกันแน่นะ ...
...เมือกในตัวเริ่มทะลักออกมาอีกแล้วหล่ะสิ......หิว....
ทั้งหิว..ทั้งหนาว....
..
.
.ผมค่อยๆ ขดตัวซุกลงในผ้านวมผืนใหญ่ พร้อมๆกับกอดร่างอุ่นๆ ที่สั่นน้อยๆไว้...
ริมฝีปากผมยังละเลียดชิม รสเนื้ออย่างอ้อยอิ่ง .....ริมฝีปากซับชิม ....
.
.
...เลือดหวาน....

.อย่าง ..
....หื่นกระหาย...
.ลำคอมันแห้งผาก...เหมือนทะเลทราย ที่ ขาดฝน ...
.
.
.
.รสหวานของเลือด...ต้องดูดซับเท่าไหร่...เท่าไหร่กันนะถึงจะพอ..
.
.
.แย่จัง..ที่ผมเป็นพวก ชอบเสียดายของเสียด้วยสิ..
.
.
.
.คงต้อง...ดื่มให้หมด...กิน...ไม่ให้เหลือ..
..ก็ัมันน่าเสียดายนี่นา...

.หมอ....
.
.
.
.หมอก็รู้ใช่ไหม?
.
.
..
.
.รสชาติของเลือดกับเนื้อสดๆ ..ที่เต้นในปาก..
.
.
.
มันหวานแค่ไหน?
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-07-2012 23:46:27 โดย Zitraphat »

Running

  • บุคคลทั่วไป
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
จิตป่วยกันหมดรึไงนะ
อะไรที่ทำให้ลุ่มหลงกันได้ขนาดนี้
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Akidahaza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 56
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
แอร๊ยยยยยย.. น่ากลัวสุดพลัง! ><//

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



   แง๊ว. . . ที่แท้อาเจ๊ก็เหนื่อยเพราะถึงเวลาลอกคราบนี่เอง
   เพิ่งได้อ่านตอนลอกคราบจะๆนะเนี่ย
   เหมือนเจ๊จะเชี่ยวเรื่องลอกคราบซะแล้วนะ
   แต่เหยื่อนี่ก็ดีนะ ถวายตัวถึงที่เชียว
   ไม่รู้ว่าเหยื่ออีกคนจะมาขึ้นเขียงก่อนหรือพี่หมอจะมาก่อนง่ะ
   แล้วถ้าหมอมาจะรอดไหมละเนี่ย





ToMaOhno

  • บุคคลทั่วไป
ตกลงเป็นตัวอะไรกันนี่ พยายามจินตนาการเต็มที่ แต่ก็ยังงง

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
  :เฮ้อ: :เฮ้อ:
จิตป่วยกันหมดรึไงนะ อะไรที่ทำให้ลุ่มหลงกันได้ขนาดนี้  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: 
V
V
พวกที่เริ่ม มาจากความคะนองที่ขาดความยับยั้งช่างใจ แต่คนที่จบ จบลงด้วยสัญชาตญาณที่ มาจากความบังเอิญที่เหมือนเลือกคนและเวลาเน้อ...บอกแล้วมันเป็นคำสาปที่ รอเวลา ทวงคืน...

แอร๊ยยยยยย.. น่ากลัวสุดพลัง! ><// 
V
V
ยังไม่น่ากลัวเน้อ ไว้รอตอนจบดีกว่า

    แง๊ว. . . ที่แท้อาเจ๊ก็เหนื่อยเพราะถึงเวลาลอกคราบนี่เอง     เพิ่งได้อ่านตอนลอกคราบจะๆนะเนี่ย    เหมือนเจ๊จะเชี่ยวเรื่องลอกคราบซะแล้วนะ    แต่เหยื่อนี่ก็ดีนะ ถวายตัวถึงที่เชียว    ไม่รู้ว่าเหยื่ออีกคนจะมาขึ้นเขียงก่อนหรือพี่หมอจะมาก่อนง่ะ    แล้วถ้าหมอมาจะรอดไหมละเนี่ย 

V
V
ยังไม่จะจะเน้อซันชา เพราะตอนนี้อยู่ในมุมมองของเจ้ ไม่ใช่ คนที่เห็นภาพจริงๆ เจ้มันไม่เห็นตัวเองเวลาลอกคราบ...งานนี้เชี่ยวแล้วเคยลอกไปครั้งนึงแล้วหนินา...ถึงตอนนั้น คนที่หามาประเคนให้จะเป็นหมอก็เถอะ ... ส่วนอีก สองคนที่เหลือ ...ดิน คือตัวไขเรื่องทั้งหมด... รอดินนะ  ภาวนาให้หมอสัตรามาช้าที่สุด ...กลัวหมอโดนหางเลขไปด้วย...หมอยิ่งแพ้เจ้เวอร์ชั่นนี้อยู่

ตกลงเป็นตัวอะไรกันนี่ พยายามจินตนาการเต็มที่ แต่ก็ยังงง
V
V
ยังจินตนาการไม่ได้หรอกเน้อ เพราะเป็นมุมมองของคนที่เริ่มกลาย ไม่ใช่มุมมองของคนที่เห็น ....เดี๋ยวเรามา รับรุ้ในมุมมองของคนที่เห็น กันบ้างดีกว่า ...ว่าที่เจอ...จนอยากจะตาย...แต่ตายไม่ได้ อะ เขาเจอกับ ตัวอะไร ...


ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
หึหึหึ ตามคิวเลยสินะ เสียบคนแรกก็มาโดนกินคนแรกซะดีๆ o18 

แต่แอบงง ไอ้คุณเวย์ เป็นรับหรอ  รึเค้าเข้าใจอะไรผิดไปรึป่าว

หรือว่าอยากลองหวิวแบบอื่น :m29:





ความรู้สึกหนักอึ่ง>>อึ้ง
แรงขอโซ่เส้นเล็ก>>ของ
บดเบียน>>เบียด
โช่เส้นเล็กที่ล่ามคล้องเข้ากับข้อมือผม>>โซ่
แรงขอโซ่เส้นเล็ก.ค่อยดึงรั้งลำคอ>>ของ
ไม่ยากได้ยินเสียง>>อยาก
ผมค่อยๆละเอียดชิม>>ละเลียด
ตะกละตะกราม >>>ตะกละตะกลาม
ดวงตาที่พล่าเลือน>>พร่า
ก็ัมันน่าเสียดายนี้นา>>นี่

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
  หึหึหึ ตามคิวเลยสินะ เสียบคนแรกก็มาโดนกินคนแรกซะดีๆ o18  แต่แอบงง ไอ้คุณเวย์ เป็นรับหรอ  รึเค้าเข้าใจอะไรผิดไปรึป่าว  หรือว่าอยากลองหวิวแบบอื่น :m29: 
V
V
พี่แกเป็นรับอยากลองเล่นกับคนอื่น ย่ามใจว่ามีตัวช่วย.. ย่ามใจว่าทีหมอยังทำได้ ... เสร็จไปหนึ่ง...เหลือใครอีกนะ
 

ออฟไลน์ chin-ruyze

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-10
เหลือใครใช่มะ?  o18
หุๆๆ เหลือคนแต่ง กับคนอ่านไงงับบบบ  :z6: (หลบไม่ทันเยย)  :m23:
อ่านะ น่ากลัว หลอน สยอง 3 คำจัดให้ไปเลยงับบ  o13
 :z2: :z2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
 :z3:อยากอ่านต่อๆ   รอค่ะ

ขอบคุณนะคะ :L2:

wdaisuw

  • บุคคลทั่วไป
จิตมาก แต่ละคนแทบจะกลายเป็นอสุรกาย :z3:

ออฟไลน์ IIMisssoMII

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2030
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-2
หลอนดีจัง

ออฟไลน์ pannuna

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
โหหหหหหหหห!!!!!
จิตกันยกเรื่องเลย

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
จิตมาก แต่ละคนแทบจะกลายเป็นอสุรกาย :z3:
V
V
กลายไปแล้วหนึ่งคน เหอเหอเหอ

ออฟไลน์ eastwind

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-4
เจ้าพวกที่เคยทำเวรทำกรรมกับหนามเตยก็ทะยอยตามมาใช้กรรมซะดีๆ

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
อะไรกันนั่น แล้วคนที่โทรมาใครกันกรหรือว่าสัตราอะไรนั่น

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
อะไรกันนั่น แล้วคนที่โทรมาใครกันกรหรือว่าสัตราอะไรนั่น
V
V
ขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ขอไม่เคลียร์คำถาม เหอเหอเหอ อยากให้ งงกันก่อนจะเฉลย ความจริงถ้าไม่มี ...ใครโยงถูกอยากให้งงมากว่านี้ แต่ดันมีคนเดาทางได้ เรื่องนี้ใกล้จบแล้วหล่ะ รอเฉลยบทสรุปทั้งหมดแล้วกัน ...

รักคนอ่านมากมาย ตอนนี้คนเขียน......
......
......
.เข้าโหมต [ o22:m15::serius2::angry2::m31: ]
เรื่องบางเรื่อง....มันทำอะไรไม่ได้จริงๆ   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ออฟไลน์ kakaris

  • หากชีวิตเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เราสามารถให้ผู้เป็นที่รักยิ่งนั้นได้ แล้วเราจะไม่มอบให้เ
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 149
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
ยิ่งอ่านยิ่งงงอ่า o22

 :a5: ตกลงมันมะใช่คนอ่ะดิ

น่ากลั๊วววววว

ขอให้คนที่ทำกะหนามเตยโดนกรรมสนอง

o8จิตกว่า

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
เฮ้ย เวย์เคะ?

หนามเตย หนูอย่าจิตลูก ;3;)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ numay

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-1
จิตทุกคนรึป่าวนี่

tewava

  • บุคคลทั่วไป
อ่านตอนนี้แล้ว จิตหลุดไปเลย ทำไมดินถึงเป็นตัวไขปริศนา อยากรู้ มาต่อ มาต่อ :serius2:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
[เรื่องสั้น*Dark*] สาป...รากไทร [#10- 4/7/55]
«ตอบ #232 เมื่อ04-07-2012 00:03:55 »

[เรื่องสั้น วรรคที่ ๑๑-๑๔....สาป....รากไทร...# ๑o]





“..หนาม....หนามเตย....หนามเตย....”

ผมลองเรียกเด็กหนุ่ม ที่ นอนนิ่งบนเตียงผ้า  หลับไปแล้วหล่ะ ...หลับไปแล้วอย่างไม่ได้ สติ .....สายตาผมไล่สำรวจร่างกายของเขาอีกครั้ง กระดุมเม็ดแรกของเสื้อเชิ้ตหลุดออก...แผงอกที่เผยให้เห็น...รอยแผลเป็น จางๆ ...รอยที่ไอ้หมอกรทำตำหนิไว้ ...สินะ ....
...ผมลูบมือค่อยๆไล้ไปตาม แนวร่องอก ค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ด เพื่อสำรวจของที่อยากเห็น ...รูปที่ หมอกรส่งมาให้ ...ที่หน้าอกซ้าย มีรอยสักแปลกๆ ...ที่เห็นไม่ชัดเท่าไหร่ ในรูป ....
แทนที่จะเป็นรูปกราฟฟิคตามสมัย หรือ ยันต์ ตาม ความนิยม แต่ที่ผมเห็น ...รูปตะขาบ.....งั้นเหรอ?
.
..
.ไม่คิดว่า โตขึ้นมา หนามเตยจะแรงใช่เล่น ....เด็ก ตัวเล็กๆ ที่ทำให้ พวกผม รู้จักคำว่า ‘สนุก’ กลับมาหาผมอีกครั้ง ...ความจริงผม มีอารมณ์ ตั้ง แต่ตอนพยุง หนามเตยกลับมาส่งบ้านแล้ว ....
..ผิวเนื้อที่เย็นเฉียบ มันกระตุ้น ความร้อนของร่างกายผมให้รู้สึกได้ดีกับสัมผัส ....
...
..แกนแท่งของผมโป่งนูน พอๆกับความรู้สึก. ที่เหมือนจะทะลักทลาย ผมได้แต่เฝ้ารอเวลาที่ฤทธิ์ยา ของหมอกร จะทำให้ หนามเตย นอนนิ่งได้อย่างใจ ....ผมใช้ โซ่คล้องข้อมือเขาไว้ด้วยกัน ...
แล้วหันไปหา กระดุมกางเกง ที่ เขาสวมอยู่ ค่อยๆ บรรจงแกะมันออกทีละเม็ด ....
จนสุดท้าย ร่าง เด็กหนุ่ม เหลือแค่ ผิวกายสีนวลที่เปลือยเปล่า  แผ่นอกเขากระเพื่อมตาม จังหวะ ลมหายใจ ... ที่ราบเรียบ
..
....เสียงฝน.....
.........
..เหมือนเสียงกระเซ้าเร่งให้ผม ครอบครองร่างเด็กหนุ่ม .....แกนกายที่สงบนิ่ง ถูกผม เลียรวบเข้า ปาก ...มันเย็น ...พอๆกับอากาศรอบข้าง ....เสียงครางเบาๆ มาจากลำคอ ...แต่เขายังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น...
……
.ผมหยิบ ’ตัวช่วย’ ที่ไอ้หมอกรให้ มาดม...กลิ่นฉุนเวียนขึ้น เข้าจมูก ....
....กลิ่นของ 'ป๊อบ'…..

.
.ร่างที่ผมขึ้นคร่อมทับ ...เหมือน ละเมอ ..เขาเบือนหน้าหนี ...คิ้วเข้ารูปนั้น ขมวดกัน แน่น  ในตอนที่ผมค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ ให้ แกนกายของเขา... แทรกเข้ามา ...
..ร่างโปร่งของเขาเหมือนจะ...ขยับ...ดิ้น...แล้วก็นิ่งไป...
....
.
แล้ว.......ทุกอย่างก็มีผมเป็นคนเริ่ม ......
....
.........ความรู้สึกลอยๆ ของสมองที่...ไร้การควบคุม....ผมพรมจูบริมฝีปากอิ่มของเขา...ยังไม่พอ...ผมอยากได้ทุกอย่างของเขา ริมฝีปากอิ่มเย็นเฉียบตามอากาศจนผมรับรู้ถึง ลิ้นร้อนๆ ของตัวผมเอง.....สัมผัสช่วงล่างที่ผมลงแรงกระแทกบด....มัน..ทั้งเจ็บทั้งสะใจ ....อร่อยกับรสชาติที่ผมเองเป็นคนปรุง .....อร่อยจนต้องส่งเสียง...ครางในลำคอ ...
ผม...เริ่มขยับแรงขึ้น.....ความสนุกสัมผัสได้พร้อมๆกับกลิ่นป๊อบ...

เด็กหนุ่มนี้...รสชาติ อร่อย..กว่าใครที่เคยชิมมาทั้งหมด....ผมขยับสะโพกกดแรงกระแทกลงไป จนความร้อนของช่วงที่สัมผัสกัน มันระอุ....ภาพเม็ดเหงื่อที่หยดลง แผ่นอกด้านล่าง......ยิ่งทำให้ได้รสชาติ....

หยุดตัวเองไม่ได้....ผมลงแรงเร็วขึ้น...กลั้นหายใจกดและยกตัวเองจนสะโพกลอย ....มากกว่านี้เร็วกว่านี้ แรง...มากกว่านี้ ......เสียงเนื้อกระแทกที่กระทบดัง...ทำให้ผมโหมแรงยกตัวขึ้นและกดสะโพกบดลงกับแกนที่สอดอยู่ในตัวผมให้ลึกลงอีก.
.............
.เสียงคราง ของผมดังออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ......
....แก่นกลางที่สอดใส่อยู่ในร่างผม เหมือนแท่งเหล็กเย็นๆ ที่ สอดใส่เข้ามา ...มันไม่ได้ ร้อนผ่าว....แต่เย็นเฉียบ....สัมผัสแปลกที่ผมไม่เคยรู้สึก..ในตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร นอกจาก ....สนุกกับมัน....ริมฝีปากอิ่มของเขาถูกผมดูดกัดอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้...
.....
.ผมออกไปหลายครั้งแล้ว...น้ำคาวขาวของผมมีอยู่ทั่วแผ่นอกรวมไปถึงช่วงเอวของเด็กหนุ่ม....ผมออก... จนแทบจะไม่มีอะไรไหลออกมาอีก....แต่ ฤทธิ์ของป๊อบ มันก็ทำให้ผม....อยากกินมากกว่านี้ .....อยากเกินลิมิตร่างกายตัวเอง..

..ของอร่อย...มันหยุดกินไม่ได้จริงๆ ....อีกครั้งที่ผม...ค่อยๆ นั่งทับในแก่นกลางร่างกายเด็กหนุ่ม ค่อยๆแทรกลงลึก ...แล้วเริ่มขยับขึ้นลง...เร็วขึ้นตามลำดับ ....ดวงตาปรือของเด็กหนุ่มค่อยๆ หรี่มองผม...มันยั่วยวนอย่างบอกไม่ถูก...เขาครางอื้อเมื่อรับรู้ภาพที่เห็น ...ลำคอ...สีนวลถูกผมใช้สองมือถ่ายแรงบีบเพื่อจะเพิ่มแรงยกของสะโพกให้ ขยับขึ้นลง ...จากการถ่ายแรงกลายเป็นแรงบีบ ..ที่เริ่มมากขึ้น ....ลำคอของเด็กหนุ่มนี้พอดีกับช่วงมือและนิ้วของผม .....ยิ่งเห็นเขาครางดิ้นเมื่อผมค่อยๆ กดแรง ....มันยิ่งสนุก....เสียงแหบพร่าที่ดังลอดออกมาจากคำคอ....ยิ่งเร้าความกระสัน...
...
.
.
..ผมครางดังขึ้นอีกเมื่อใกล้ถึงจุดของตัวเองอีกครั้ง แรงที่รวบบีบลำคอของเด็กหนุ่มก็ยิ่งเพิ่มขึ้นอีก ...
..ความทรมานของเขา เหมือนความสุขที่ยิ่งเร่งแรงกระสันให้ผม ....
....แรงกว่านี้ ลึกกว่านี้..มากกว่านี้... มากกว่านี้อีก... มากกว่านี้...
...
.
.จนสมองผมโล่งไปหมด...น้ำคาว...เลอะไปไกลเกือบช่วงคางร่างที่ผมคร่อมทับ....ผมปล่อยมือออกจากลำคอที่แดงช้ำ...
รอยนิ้วมือผมเหมือนฝังแน่นลงผิวสีนวล....ผมหัวเราะให้กับตัวเองอย่างมีความสุข ก่อนจะขยับลุกถอนตัวเองให้ออกมาจากแก่นกลางร่างเด็กหนุ่มที่สำลักไอ..........
...
.


.
.
.
.
.หมดแรงแล้ว.....ผมทิ้งตัวนอนข้างๆเขา ......เสียงไอดังเบาๆ ก่อนจะค่อยๆแรงขึ้น ....
..ผมปรือตามองร่างเด็กหนุ่มที่ .....สำลักไอ.....จนเหมือนกับเขาหยุดตัวเองไม่ได้ ......
...
.เขาพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก .....คงจะเพราะโซ่ที่ผมล่ามมือทั้งสองข้างของเขาไว้ด้วยกัน.....
..
.รอยยิ้มพราวฉาบอยู่บนหน้าคม เมื่อเขามองสายโซ่ที่อยู่บนข้อมือ....
ร่างนั้นคลานมาหาผมอย่างช้าๆทั้งๆที่ยังไม่หยุดสำลักไอ....
..
........หรือว่าเขากำลังอยากสนุกกับผมอีกครั้ง?.... ....
ร่างโปร่งคลานมาขึ้นคร่อมทับผมไว้อย่างเต็มตัว ..........
....ความเย็นของโซ่...พันรอบลำคอผม...สัมผัสมันทำให้หัวใจเต้นแรง ....ความกลัวที่ผมพอจะรู้สึกได้ ขับความกระสันให้ปนกับความตื่นเต้น......

"....ร้องครางเพราะๆให้ผมฟังหน่อยสิ...."

เขากระซิบข้างหูผม แล้วเลียซ้ำ ........ความเย็นปนความคับแน่นแทรกเข้ามาในร่างกายผมอย่างช้าๆ...จนรู้สึกจุกและเริ่มจะเจ็บ...ความตื่นเต้นคงทำให้กล้ามเนื้อผมบีบตัวแน่น....ป๊อบหมดฤทธิ์แล้ว.......
....
ผมกำลังรับสัมผัสแห่งสุข...ปนความทรมาน .....
....แรงดึงรัดของโซ่ที่พันรอบคอ ...แน่นขึ้นทุกขณะที่ แรงโหมกระแทกนั้นส่งเข้าในลำตัวผม.....
.
..มันแน่นและจุกจนผมต้องควานมือหาขวดป๊อบมาเป็นตัวช่วย....
...
..ผมช้ากว่าเด็กนั่น...เขาคว้ามันมาแล้วเขวี้ยงทิ้งไป....

"อืมส์....."

เสียงครางของหนามดังขึ้นเมื่อสิ่งที่ผมรับรู้เป็นความเจ็บ..และจุก ของแกนที่เสียดสีอยู่ภายในตัวผม ....มันคับแน่นจนทำให้ผมแทบจะปริแยก....กล้ามเนื้อที่ไร้ฤทธิ์ยามันกำลังตอดรัด แก่นเนื้อที่สวนกระแทกเข้าออก....

ความเจ็บที่ทำให้ผมเรียบเรียงประโยคไม่ได้......การร้องห้าม...จึงหลุดออกมาแค่..เสียงคราง... ผมขยับตัวหนีเด็กหนุ่ม ....เขาส่งยิ้มมาให้ ....
.....
...
.แล้วดึงโซ่ที่พันรอบคอผมไว้ให้แน่น...แรงรัดของโซ่ทำให้ผมต้องหยุดการดิ้นรน...
...แล้วปล่อยให้เด็กหนุ่ม ..โหมแรงกับปล่อยปลดความกำหนัด.....
..
..
ความเจ็บพุ่งทะลักมาพร้อมๆ ความทรมาน .....ของ...แรงรัดจากโซ่ที่พันรอบคอ...
.
..
....
.เมือกลื่นๆ  ไหลเยิ้มไปทั่วแผ่นอก ที่มีรอยกรีด .....อีกครั้งที่หนามสำลักไอ ....เมือกลื่นนั่นไหลเอ่อออกมา ...เรื่อยๆ ....แววตาสีแปลกที่ผมเคยมองอย่างหลงใหล ค่อยๆ กลายเป็นสีขาวขุ่น ...
.
.......
...ปลายนิ้วเย็นค่อยๆ แตะลูบไปตามใบหน้าผม ....แววตาสีขุ่น ....จ้องสะท้อนแววตาผม .....เหมือนเทพนิยายกลายเป็นจริง.
ดวงตาที่ต้องสาปยามจ้องมอง.....แม้จะขยับหนีหรือดิ้นรนผมยังทำไม่ได้ ....

...ผมพยายามรวบรวมสติให้ตัวเองลุกหนี...แต่ที่ทำได้แค่..........การขยับกระเสือกกระสน.... ดิ้นรน...........เมือกลื่นที่ค่อยๆ ทะลักออกมาจากริมฝีปากหนาม.....ไหลเลอะมา....ที่ผม...เมื่อเขาค่อยๆ ...โน้มตัวลงมาประทับจูบที่ผม..

....ไม่มีกลิ่นคาวหืน...มัน เป็นเหมือนเมือกใสๆ ที่คลุ้งไปด้วยกลิ่นใบเตย .......ความเย็นของผิวสัมผัส .....รวมทั้งลิ้นที่สอดเข้ามา....เย็นเฉียบ....เหมือนน้ำแข็งที่ค่อยๆซึมแทรกไอร้อนของร่างกายอุ่น....
หัวใจผมเต้นแรง....และรัว...จนเหมือนมันจะทะลุออกมา........หนามเตยคายเมือกนั่นใส่ปากผม ....ทุกครั้งที่เขาสอดลิ้นเข้ามาลึก.....
.......
.
.เสียงครางในลำคอ..ของหนามเตยเหมือนเสียงคำราม....ของตัวอะไรสักอย่าง.....
ผม...ไม่กล้าแม้แต่จะสูดหายใจ .........
............
.......
.....
.ความสนุกที่มีเริ่มกลายเป็นความกลัวเต็มรูปแบบ ........
...
..


ภาวนาให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ความฝัน
...
...
.
.
.ฝันที่อาจเกิดขึ้นจากฤทธิ์ยาที่ผมใช้...........
.
.
.

แต่ความเจ็บเพียงชั่วเสี้ยว ก็ทำให้ผมรู้สึกตัว..
...
.มันเจ็บแล้วปวดชา....ช่วงไหล่ผม ถูกหนามเตยกัดฝังฟันคมๆจนทะลุผิวเนื้อ....
...
..
..
.....ความอุ่นของเมือกใสค่อยๆ เพิ่มขึ้นจนมันกลายเป็นความร้อน....
เมือกลื่นที่เลอะทั่วทั้งตัวผม ค่อยๆร้อนขึ้น...แม้อากาศรอบข้างจะเย็นเพราะสายฝน...
..............ผมพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่พอ หนามถอนคมฟันออกมา..ร่างกายผมกลับชาเกร็ง...จนขยับไม่ได้ ความเจ็บปวดที่ได้รับ ค่อยๆ กลายเป็นความรู้สึกชา ที่กดให้ร่างกายค่อยๆหนักขึ้น...
..
...เสียงฝน....ค่อยๆเบาลง.....
..
.
.
ผมมีสติ...ครบถ้วน....
...
..
...
.
.
.ในตอนที่ หนาม ค่อยๆ จรดเล็บกรีดผิวเนื้อผม......
...แล้วค่อยๆ ขูดเนื้อผมชิมทีละน้อย .....
...
.
....ผมเห็นและรับรู้แม้กระทั้ง......
..ตัวผมที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดคาว ....ไม่เจ็บปวดทรมาน ..ในสัมผัส ...........
................
...แต่มันเป็นการตกนรกทั้งเป็น เมื่อต้องเห็นภาพตัวผมเองกำลัง.....
....
..
...
.......ถูกกินอย่างช้าๆ...
โดยที่ผมขัดขืนไม่ได้ .....ทำอะไรไม่ได้..
.
..
.
.ทำไม่ได้แม้แต่จะขยับปิดเปลือกตาตัวเอง....
..
.
.
.
.แล้วสิ่งที่แทบทำให้ผมหมดสติก็เกิด ...... รอยเส้นที่วนรอบคอ.... หนามเตย...เริ่มปริออก...ผิวเนื้อที่แยกออกจากกันตรงช่วงคอ มันเหมือนปล้อง...เปลือกที่ค่อยๆ ...แยกออก....
..................รอยนั้นเริ่มแยก...พร้อมๆกับเมือกสีขุ่น...ที่คาวจัด........
.....ร่างที่คร่อมทับอยู่บนตัวผม กำลังกลายเป็นอะไรสักอย่างที่ ....ผมไม่อาจจินตนาการถึง....เมือกลื่น ไหลทะลักออกมาจากรอยปริ......
..หนามเตยส่งเสียงคราง..ในลำคอ....ดวงตาสีขุ่นหันมาหาผม.... ....
...ผิวกายที่เย็นเฉียบ......ค่อยๆ โอบร่างผมไว้...
.
.
ก่อนจะ ...ค่อยๆ ฝังริมฝีปาก เข้ากัด...ผิวเนื้อผม...แล้วกลืนเข้าคอ....ทีละนิด....
.
.
.
.
ผมกำลังถูกกิน...ในขณะที่มีสติรับรู้ทุกอย่าง.........
บางอย่างในส่วนลึกกำลังตะโกนบอกผม....
.
นี่ไม่ใช้เด็กน้อยที่ผมรู้จักแน่.....เด็กหนุ่มนี้....
'ไม่ใช่หนามเตยคนนั้นแน่!!!!'
ผมรู้สึกตัว....ในตอนที่มันสายไปแล้ว
....................
......
.
.
.
.
ร่างกายนิ่มที่อ่อนแอจนแทบจะยากแม้จะบังคับการหายใจ  นอนซุกตัวนิ่งใต้ผืนผ้า.....รอคอยให้ชีวิตใหม่เคยชินกับอากาศภายนอก.....ซากร่างที่ เป็นแค่เปลือก...ถูกกลืนกินไปพร้อมๆกับร่างที่ยังมีชีวิต....ผิวหนังสีซีดที่ยับยู่และเลอะลื่นไปด้วยเมือกสีเขียว...ค่อยๆ เข้มขึ้นจนกลายเป็นสีนวล ก่อนอากาศที่พัดผ่านจะค่อยๆทำให้ผิวกายนั้น เรียบเนียน...แววตาสีขุ่น กลายเป็นลูกนัยน์ตากลมสีแดงสด ...เด็กหนุ่มปิดเปลือกตาลงและลืมขึ้นอีกครั้ง ...จนดวงตานั้นคุ้นชินกับแสงสว่างและอากาศ ม่านตาขุ่นหดกลับหายไป...เปลี่ยนเป็นแววตาสีแปลกตามเดิม.......
.....
...
..
.ร่างกายเปลือยเปล่าที่เลอะไปด้วยเมือก....ขยับยืนขึ้นเต็มความสูง.....
...
.
เด็กหนุ่มสูงขึ้น...กว่าเดิมอีก..เมื่อมองจากสายตา....
.
.
.ร่องรอยและบาดแผลต่างๆ หายไปจนหมด ...เหลือเพียงรอยสักรูปตะขาบที่คลานเคลื่อนจากช่วงขาไต่มาตามผิวเนื้อ...
.
.
.จนสุดท้ายรอยสักนั้นกลับมาเด่นชัด....อยู่ในตำแหน่งเดิม....
ลำตัวมันพาดจากช่วงไหล่ซ้าย ลงมาหาตำแหน่งหัวใจ ...
.
.
.
สิ่งที่รับรู้จากรสชาติของเนื้อสดๆ...นอกจากความอร่อยละมุนลิ้นแล้ว...
...
.
ยังได้เศษส่วนหนึ่งของความทรงจำเข้ามาด้วย
.
.
.เรื่องบางเรื่องที่ฝังอยู่ในสมอง..รสเค็มๆมันๆ...
........เรื่องของ..........
.
 'หนามเตย'

เด็กหนุ่ม ขยับตัวก้าวลงจากเตียงใหญ่ที่ผ้าคลุมเตียงเปลี่ยนเป็นสีแดงคล้ำสดของเลือด ก่อนจะหันไปหยิบมือถือเครื่องเล็กมากดเบอร์โทรออก ....รอจนอีกฟากรับสาย...เสียงทุ้มที่คุ้นชิน.....ของหมอสัตรา...


" นี่... หมอ?...ถามอะไรหน่อยสิ.........ทำไมตอนอยู่หน้าหมอกร หมอถึงเรียก ภัทร ว่า 'หนามเตย' หล่ะ? ..หมอมองเห็น 'อะไร'ที่ ภัทร มองไม่เห็น...ใช่ไหม? "


"รู้งั้นหรอ?"


"เปล่า...แค่ติดใจนิดหน่อย.....บอกได้ไหมหมอเห็น 'อะไร'?"

"...เด็กผู้หญิง....ที่คอยตามภัทร ตั้งแต่เราเจอภัทร ใหม่ๆ ....เธอ ...บอกหมอกรให้ คืน 'หนามเตย' มา...."

"อารมณ์หึง ก็เลย บอกหมอกรว่า ภัทร ชื่อหนามเตยซะงั้น?....หมอนี่นะ...."

"เราไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นอย่างนี้ .....ไม่คิดว่าจะทำ ภัทรเจ็บ....ไม่คิดว่าไอ้สัตว์นั้นจะกล้าทำภัทร....."

"แหม....รู้ด้วยนะว่าหมอกรทำ..."

"ภัทร รู้อยู่แล้วหรอ? ...."

"ก็ใครใช้ให้มาเรียก ภัทร ว่า หนามเตย หล่ะ"

"...แล้ว...หนามเตย คือใคร ภัทร?"

".....น้องของคนที่ ภัทร เคยรักหน่ะ...ตอนแรกจำไม่ได้หรอก...แต่ตอนนี้จำได้แล้ว  ...นี่หมอ...ลงมาวันนี้เลยไหม? .....ภัทร ฝากหยิบ ศุภะ ติดมือมาด้วยสิ....สัก 10 กว่าเม็ดก็พอ....มีเรื่องนิดหน่อย....ไม่มีเหลือหลักฐานอื่นหรอก....หมอ....รีบมานะ....มีอะไรจะให้ดู......"


............
...


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-07-2012 21:13:57 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ bebe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 672
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-5
ยังแอบบงง อยู่

pahpai

  • บุคคลทั่วไป
โหดมาก ขนลุกเลย

ออฟไลน์ Akidahaza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 56
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ยังแอบงงอยู่มาก ==;

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป


   โหดอ่า โดนกินทั้งเป็นเลยง่ะ T T
   อ่านตอนลอกคราบแล้วนึกถึงหนังเรื่องเอเลียนเลยแฮะ ร่างเนื้อที่ออกมาจากร่างเนื้อ
   จะแนวตอนลายสักรูปตะขาบกระดึ๊บได้นี่แหละ
   กินแล้วได้ความทรงจำมาด้วยนี่ ถ้าตะบองพลำอายุมากๆ ลอกคราบมาเป็นพันๆครั้งไม่กลายเป็นปราชญ์พันปีแห่งป่าไปเลยเรอะ
   แต่แอบปาดเหงื่อที่หมอยังไม่ได้ตามมา รอดไป เฮ้อ
   แล้วเหยื่ออีกคนที่จะมา จะทำอีท่าไหนดีละเนี่ย ลอกคราบเสร็จแล้วยังหิวอยู่อีกไหมง่ะ




ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade

   โหดอ่า โดนกินทั้งเป็นเลยง่ะ T T
   อ่านตอนลอกคราบแล้วนึกถึงหนังเรื่องเอเลียนเลยแฮะ ร่างเนื้อที่ออกมาจากร่างเนื้อ
   จะแนวตอนลายสักรูปตะขาบกระดึ๊บได้นี่แหละ
   กินแล้วได้ความทรงจำมาด้วยนี่ ถ้าตะบองพลำอายุมากๆ ลอกคราบมาเป็นพันๆครั้งไม่กลายเป็นปราชญ์พันปีแห่งป่าไปเลยเรอะ
   แต่แอบปาดเหงื่อที่หมอยังไม่ได้ตามมา รอดไป เฮ้อ
   แล้วเหยื่ออีกคนที่จะมา จะทำอีท่าไหนดีละเนี่ย ลอกคราบเสร็จแล้วยังหิวอยู่อีกไหมง่ะ
V
V
ภัทร [ของหมอ] ชอบของสดก็รู้อยู่...การลอกคราบครั้งนี้ครั้งที่ 2 เป็นการลอกคราบในร่างของตรินทร์หลังจากที่คุณรามตีตรา...เป็นการยืนยันการทิ้งร่างเดิม [ร่างของภัทร ที่ตรินทร์ใช้อยู่ ณ ปัจจุบัน] แต่ที่เคยลอกคราบมากที่สุดก็น่าจะเป็น พลำ[ร่างภัทระ] ในเรื่อง กาลกีรตี พลำที่ แม้แต่องค์ราพณ์ ยังจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน กับความเจ้าเล่ห์ แต่ก็กรรมของกรรม พลำนั้นดันยอมให้กับคนบ้างคนซะแล้ว...ส่วน ไอเดียร์ ยังไม่เคยลอกคราบ และคุณรามคงไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นแน่นอน

ขอโทษคนอ่านท่านอื่นที่ไม่เคยตามเรื่องอื่นด้วยเน้อ สาปรากไทร เป็นหนึ่งในซี่รีย์ย่อย ของ กาลกีรตี แต่ในดันอยู่ในเมนหลัก ของเรื่อง  29 G. คนที่ไม่เคยอ่าน 29 G. อาจงงถึงงงมาก...กับการเล่าเรื่องและตัวละคร เดี๋ยวตอนจบ[อีกไม่กี่ตอนแล้ว] คนเขียนจะมาอธิบายให้ฟังเน้อ  :z10: 

Running

  • บุคคลทั่วไป
 :a5: :a5: :a5:
เออ รู้สึกว่า มันคงไม่ใช่แค่จิตป่วยแล้วล่ะ
น่ากลัวกว่าจิตป่วยซะอีกนะเนี๊ยะ จินตนาการตามแล้วสยองชะมัดเลยอ่ะ
นึกตอนตะขาบมันไต่แล้ว เออ ไม่ไหวล่ะ
รอลุ้นตอนไปล่ะกันนะครับ
สนุกดีนะครับ แต่หลอน อ่ะ
 :pig4:

ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
เหอ เหอ .... เสร็จไปหนึ่ง :interest:
ได้อารมณ์ประมาณเหมือนหนังสัตว์ประหลาด โผล่มากินเหยื่อทีละคน  ทีละคน...
แต่ไม่ต้องลุ้นให้พระเอกมาปราบ เพราะพระเอกก็คือไอ้ตัวที่ออกมากินคนอื่นนั่นแหละ :m20:
เจ๊พลำเวลาลอกคราบทีเนี่ย  โหดแฮะ ประมาณ รักต้องฆ่าไรแบบเนี้ยปล่าว (อันนี้คือตัดเรื่องที่พวกนั้นเคยทำไว้แยกต่างหากนะ)
คิดถึงว่าถ้าเป็นเหยื่อคนอื่นที่ถึงคราวซวย ก็จะโดนเจ๊แก เชือดแล้วชิม เชือด...ชิม เชือด...ชิม   :amen: :amen:
นี่ยังไม่นับตอนที่อยากกินเฉยๆอีกต่างหากใช่ป่าว


คำเตือน!!!! 
ถ้าคุณอยากอ่านเรื่องนี้อย่างเข้าใจ(ขึ้นบ้างนะ 55)  เราขอแนะนำให้คุณไปอ่าน 29 G. + กาลกีรติ >>สาปรากไทร
เราไม่รู้หรอกว่า คุณจะต้องอ่านกี่รอบ หรืออ่านแล้ว งงกว่าเดิม :laugh:
แต่ขอบอก ของเค้าดีจริงๆนะเออ o13 o13











บรรจงแกะมันออกที่ละเม็ด>>ที
ถูกผม เลียรวบเขา ปาก>>เข้า
สัมผัสช่วงล่วง>>ล่าง
อยู่ในตัวผมไห้ลึกลงอีก>>ให้
ดูดกัดอย่างความคุมตัวเองไม่ได้...>>ควบ
มันก็ทำให้ผม....อยากกินมากกกว่านี้
เกือบช่วงคางร่างที่ผมค่อมทับ>>คร่อม
เขาพยุงตัวลุกขึ้นนิ่งอย่างยากลำบาก>>นั่ง
ไม่มีกลื่นคาวหืน>>กลิ่น
ฝันที่อาจขึ้นจากฤทธิ์ยาที่ผมใช้..>>>อาจเกิดขึ้น(รึป่าวอ่ะ)
.ร่างที่ค่อมทับอยู่บนตัวผม>>คร่อม
แล้วกลืนเข้าคอ....ที่ละนิด....>>ที
นี้ไม่ใช้เด็กน้อยที่ผมรู้จักแน่.....เด็กหนุ่มนี้....>>>เค้าว่าน่าจะเป็นนี่มากกว่า ดีมั้ย^^

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด