สาป...รากไทร พิเศษในเล่ม [แย้มๆ ๒๖ ๐๙ ๕๗]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

เริ่มสองจิตสองใจแล้วเน้อสำหรับสาป...รากไทร เอาไงดี  ? TT___TT

เป็นเรื่องสั้นตามเดิม...ไม่เกิน 10 ตอน ทิ้งรายละเอียดไว้ให้สงสัยกันนิดนึง
12 (8.8%)
ยาวแบบหลอนๆกันไป...ตอบจบเคลียร์ซะจะได้เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
125 (91.2%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 98

ผู้เขียน หัวข้อ: สาป...รากไทร พิเศษในเล่ม [แย้มๆ ๒๖ ๐๙ ๕๗]  (อ่าน 151490 ครั้ง)

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
[เรื่องสั้น วรรคที่ ๑๑-๑๔....สาป....รากไทร...# ๑๒-จบ]


[พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... ]

เสียงกระซิบมันดังขึ้นมามากกว่าเดิม....เสียงสะท้อนของซากศพ......มันสะท้อนเป็นวงเหมือนแรงกระเพื่อมบนผิวน้ำ....
..
.
........ริมตลิ่งน้ำ สายลมพัดโชยเอื่อย.....พารากไทรให้เรี่ยละผิวน้ำเป็นวงกระเพื่อม......
ภัทร  ยึดจับมือคุณหมอไว้ แล้วค่อยๆ ก้มลงเอื้อมมือสัมผัสผิวน้ำ  รากไทร สั่นไหวตามแรงลมเสียงเพรียกเหมือนจะดังขึ้นเรื่อยๆ ..ฟองพรายน้ำผุด เอาตะกอนดินเลนสีดำให้ลอยขึ้นเหนือผิวน้ำมันแพร่กระจายเป็นวงกว้างเหมือนสาหร่ายสีดำที่แตกแขนง สาหร่ายโคลนที่มีชีวิต กำลังพยายามรวมตัวกันเป็นรูปร่าง....และตะกาย ตัวเหนือผิวน้ำเพื่อสัมผัสปลายนิ้ว เด็กหนุ่ม.....เหมือนฝูงมดที่ รวมตัวกัน หาชิ้นเนื้อสด........
.................
...ภัทรไม่ได้ถอยหนีหรือ หวาดกลัว ปลายนิ้วนั้นมีแต่พยายามเอื้อมสัมผัส  โคลนสีดำที่เกาะรวมเหนือผิวน้ำ...

"หนามเตย.....กลับไปกับพี่นะ.......เพชร.....รอหนามอยู่นะ....รอหนามมาตลอด....พี่มารับหนามแล้วนะ...กลับ...ไปด้วยกัน....กลับไปกับพี่นะ...."

.....ฟองพรายน้ำสีโคลน ผุดขึ้นจากเบื้องล่าง  แล้วคว้ากระชากดึงร่าง ภัทร ให้โน้มลงไปใกล้ผิวน้ำ  ที่ยังไม่ตกลงน้ำตามแรงดึงก็เพราะแรงขืนจากมือคุณหมอที่ยังจับยื้อร่างภัทรไว้สุดกำลัง !!
ทุกอย่างมันผิด! สิ่งที่ภัทรเห็นสะท้อนผ่านผิวน้ำ ไม่ใช่ภาพของหนามเตย ผิวน้ำที่ก่อตัวนูนสูงขึ้น เป็นรูปร่างของหญิงสาวผมยาว .....แววตาสีขาวขุ่น...จดจ้องเข้ามาในแววตา ปลายนิ้วเย็นเฉียบ สัมผัสผ่านแก้ม ภัทร แล้วประคองจูบอย่างแผ่วเบา.....

[...เพชร รัก พี่จ๋า.....ด้วยกันนะ...มาอยู่ด้วยกัน.......เพชร.....เหงา....เหงามากเหลือเกิน...พี่จ๋า.. ]

เสียงกระซิบผ่านลำน้ำมันดังสะท้อนจนปวดหัว ความรู้สึกอึดอัดมันแทรกซึมเข้ามา ทุกอย่างมันไม่ใช่อย่างที่คิด.....เสียงกระซิบที่อยู่ข้างหู เป็นเสียงของหนามเตย ที่ผ่านมาจาก เพชร.........ภัทร เพิ่งคิดได้ ......นั่นสินะ...ทำไม? ไอ้หมอถึงไม่เคยเห็นหนามเตย ...ทำไมไอ้หมอถึงเห็นแต่เด็กผู้หญิงที่คอยตามติด ....ทำไมไอ้หมอถึงไม่เคยได้ยินเสียงกระซิบเรียก.....
...เพชร.......ยึด หนามเตยไว้ .....ยึดไว้ไม่ให้...ออกมาหา หมอกร.....สิ่งที่ผ่านออกมาได้ มีเพียงเสียงเรียกที่เลือนลาง  แค่เสียงที่ส่งผ่านออกมาได้   เสียงที่ส่งผ่านความเหงา....
เพราะอย่างนี้สินะที่ทำให้หนามเกือบจะดึงไอ้หมอให้ลงไปอยู่ในน้ำด้วยกันเพราะ ....เหงามากสินะ..........
ภัทรได้แต่ยิ้มให้กับ หญิงสาวเบื้องหน้า.....มืออีกข้างที่ไม่ได้ ยึดจับกับมือคุณหมอ.....ค่อยๆ ลูบผิวน้ำที่เป็นภาพใบหน้าหญิงสาวเบาๆ ....สิ่งที่ทำได้คือการปลอบประโลม.....

"เพชร...ไม่ต้องเหงาแล้วนะ...จะไม่เหงาแล้ว....พี่จ๋า...จะไม่ให้เพชรเหงาแล้ว....เพราะอย่างนั้น...เพชรปล่อยเถอะนะ....เพชรปล่อยหนามเตยไปเถอะนะ....อย่ารั้งหนามเตยไว้อีกเลยนะ...เพชร...ปล่อยน้องไปเถอะนะ............"

....ใบหน้าหญิงสาวยื่นเข้ามาจนเกือบชิด....เสียงกระซิบประโยคเบา.....กระซิบข้างหูภัทร....ก่อนใบหน้าจะเลื่อนลงมาสัมผัสแนบกับริมฝีปาก......
....แล้วค่อยๆ ไหลลงไปรวมกับผิวน้ำ.......เหลือเพียง ...ตะกอนขุ่นของดินโคลน....

...
......................................................................




...
......" มึงเป็นใคร?...."

ปลายกระบอกปืนสีดำสนิทกดจ่อลำคอ...เด็กหนุ่ม ....ดินขืนแรงกดปลายกระบอกปืนเย็นลงไปอีกเมื่อร่างที่เขาคร่อมทับอยู่...เหมือนจะขัดขืน......
....
....หลายวันก่อนหมอกรโทรมา.... โทรมาบอกเขาเรื่องของเล่นใหม่ที่ชื่อ หนามเตย ...'หนามเตย'......ชื่อนั้นเขาไม่เคยลืม ....ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อนั้น เขายังแซวหมอกรเลยว่า ผิดคนแล้ว ....แต่การที่หมอกร ยืนยันว่าเด็กที่เป็นของเล่นชิ้นล่าสุด คือ หนามเตย เรื่องนั้นทำให้เขาต้องรีบมาก่อนเวลานัดของหมอกร....
....เขาหลบใครบางคน....ที่เพิ่งเดินออกไปข้างนอก ในตอนที่เขาหลบเข้ามาในบ้านพัก ......
นั่นทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น   ......เขาเดินเข้ามาในบ้านเพื่อพบกับ เด็กหนุ่ม ที่หมอกรเรียกว่า 'หนามเตย'  เด็กหนุ่มที่นอนขดตัวนิ่งในผ้าผืนหนา .....

ดินแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าเด็กหนุ่มนี้ คือ หนามเตย .... เหมือนมันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ รู้ตัวอีกทีเขาก็ขึ้นคร่อม เด็กหนุ่มบนเตียงนั่นแล้ว  ปลายกระบอกปืนสั้นไล่ไปตามรอยช้ำแดงบนผิวหนังที่มีขึ้นแทบจะทุกส่วน.....ในส่วนลึก ดินปฏิเสธว่านี่คือ หนามเตย แต่ในความรู้สึก เขารับรู้ได้เลยว่า เพื่อนของเขาที่ชื่อเวย์  เล่นสนุกกับร่างกายเด็กหนุ่มนี้แล้ว....

....รอยยิ้มเริ่มมีขึ้นที่มุมปาก....ถึงจะรู้ว่า นี่ไม่ใช่หนามเตย แต่ภาพเดิมๆมันก็ยังลบไม่ออก ....จะเป็นใครก็ช่าง.....ถ้าลองไอ้กร กับ ไอ้เวย์กินเข้าไปแล้ว......มันก็ไม่เสียหายอะไร ถ้า เขาจะกินต่อ......
...ดินใช้ฝ่ามือตบปลุกเด็กหนุ่มให้ตื่น......ปากกระบอกปืน จ่อเข้ามาทันทีที่เด็กหนุ่มลืมตา....ดินจุ๊ปากเบาๆ ให้เด็กหนุ่มรู้ว่า .....จะต้องเงียบ .....ปลายกระบอกปืนย้ายมากดที่ช่วงเอวเด็กหนุ่ม ...ก่อน ปลายจมูกดินจะฝังกด ลงบนลำคอเนียน ...ลิ้นร้อนไล้เลียผิวเย็นๆ อย่างหื่นกระหาย .... ไล่เลียให้ครบทุกรอยจ้ำที่มีขึ้นมาก่อนหน้านี้ ....นานจนพอใจถึงได้ ก้มลงไปกัดย้ำริมฝีปากอิ่มของเด็กหนุ่มอีกครั้ง.....

"ไอ้กร บอกว่ามึงเป็น หนามเตย......ไอ้เวย์เองก็เล่นมึงแล้วสินะ....แต่กูรู้ว่ามึง 'ไม่ใช่' ......... มึงเป็นใคร?...."

ปลายกระบอกปืนสีดำสนิทกดจ่อลำคอ...เด็กหนุ่ม ....ดินขืนแรงกดปลายกระบอกปืนเย็นลงไปอีกเมื่อร่างที่เขาคร่อมทับอยู่...เหมือนจะขัดขืน......

".....แกฆ่า.... หนามเตย ?"

'ปึก!!'

กระบอกปืนตบเข้าปากเด็กหนุ่มทันทีที่คำถามนั้นหลุดออกมา....เขาจ่อปากกระบอกปืนกดลงลำคอเด็กหนุ่มอีกครั้ง พร้อมกระซิบเบา.....

"ของเล่นไม่มีสิทธิ์ถาม....."

ริมฝีปากอิ่มมีเลือดซึมออกมา แววตาสีแปลกที่จ้องตอบกลับทำเอาเขาเสียววาบ มันไม่ใช่แววตาตื่นตระหนกด้วยความกลัว... แต่มันเป็นแววตา....ที่ทำเอาเขาอดรู้สึกไม่ได้ว่า....เขาไม่ใช่คนที่กำลังคุมเกม.......รอยยิ้มที่มุมปากเด็กหนุ่ม ....กับเสียงลมหายใจ ฟืดฟาด ด้านหลัง ทำให้เขานิ่งเกร็ง กลิ่นสาบของอะไรบางอย่างฉุนเข้าจมูก.......

"ดิน..."

เสียงที่คุ้นเคยร้องเรียก ดินหันหลังกลับไปมองทั้งๆที่ยังจ่อปากกระบอกปืนไว้ที่เด็กหนุ่ม .....เขาถอนหายใจยาวเมื่อ เห็นเจ้าของบ้านพัก กำลังเดินเข้ามาใกล้ .....     
.....
ไอ้เวย์...........

"มึงทำอะไร?"

เจ้าของบ้านพักเอ่ยปากถามเขา.... ดินลดปืนลง ในจังหวะที่ แรงตบหนักๆ ตบเข้ากกหูเขาอย่างจัง.....กระดูกช่วงคอเขาลั่นเอียด มันค้างเกร็งอยู่อย่างนั้น เหมือนจับล็อก ....ดิน ทรุดตัวลงนอนนิ่ง...เขาปะติดปะต่อลำดับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ....ทุกอย่างมันสับสน ....

แม้แต่ภาพเพื่อนสนิทที่คุ้นเคย...ภาพร่างนั้นก็กำลังแปรเปลี่ยน ....มันไม่ใช่ไอ้เวย์ แต่มันกำลังเป็นเหมือน สัตว์อะไรสักตัวที่สวมชุดของไอ้เวย์.......ดินสำลักไอ ลิ่มเลือด ที่ค้างอยู่ในคอออกมา ขณะที่ เด็กหนุ่มพยุงตัวขึ้นล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าของเขายื่นให้สัตว์ ในชุดหนังของไอ้เวย์ ดินเพิ่งสังเกต ....เสือ...มันเป็นเสือที่สวมหนังไอ้เวย์!!!

"หมอ...คุยกับ หมอกรหน่อยสิ....บอกพรุ่งนี้ให้ไปรอที่นั่นเลย ....วันนี้คงไม่ทันแล้ว ...."

อุ้งมือใหญ่ที่ ยื่นออกมาของเสือตัวนั้น ค่อยๆ กลายเป็น มือของมนุษย์..... และน้ำเสียงที่กำลังคุยสาย มันเป็นเสียงของเขา......เสียงของตัวเขาเองชัดๆ!!
......

"จุ๊ๆๆ ของกิน ไม่มีสิทธิ์พูดนะ...."

เด็กหนุ่มนั่น กระซิบข้างหูเขา ก่อนจะปิดฝากระโปรงรถลง ขังเขาไว้.......ใต้กระโปรงรถ...

...
......................................................................





........การมาพบหมอกรครั้งนี้ไม่มีอะไรมาก แค่มาคุยเรื่องสัญญาและข้อตกลงเล็กๆน้อยๆ.... ภัทร ไม่ได้สนใจ เรื่องเพื่อนที่หมอกรบอกว่ามาไม่ได้ ....แต่สนใจสายตาหมอกรมากกว่า ........สายตาจาบจ้วงของหมอกรปิดไม่มิดในทุกครั้งที่มองมา ..........มันดูน่าอึดอัด ...เกินไป....เมื่อสายตานั้นเหมือนจะแทะเล็มรอยทุกรอยที่ปรากฏบนตัว ภัทร .....บรรยากาศเริ่มแปลกไปแต่ถึงอย่างนั้น หมอกรก็จรดปากกาเซ็น หนังสือมอบกรรมสิทธิ์จนได้ ......คุณเวย์นั่งนิ่ง....ไม่ปริปาก ...พอ หมอกร ถาม คำตอบที่ได้มายิ่งทำให้หมอกรหัวเราะร่วน....

"เมื่อยตัว...."

คุณเวย์ตอบแค่นั้น แค่ร่องรอยบนลำคอและช่วงแขนที่เขียวช้ำ มันก็พอบอกอะไรได้กลายๆ  ภัทรนั่งได้ไม่นาน ทันทีที่อาหารมาถึง ภัทรขอตัวเข้าห้องน้ำ......โดยมีหมอกรลุกเดินตามไปด้วยแววตากระสันอยาก.......
..
.
.
...
......................................................................





..................

[พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... ]

เสียงกระซิบมันดังขึ้นมาข้างๆหู มันไม่ใช่เสียงแผ่วๆเลือนลางเหมือนที่เคยได้ยินมาตลอด แต่มันชัดเจนจน สัมผัสได้ ....
....
.
.
หมอกร พยายามลืมตา แต่รอบข้างมันมืดไปหมด จะมีก็แค่ แสงสลัวๆ ที่ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะปรับสายตาให้ชินกับภาพรอบข้าง...กลิ่นสาบฉุนฟุ้งขึ้นจมูกทุกครั้งที่หายใจเข้าปอด.... หมอกรลองควานมือคลำไปทั่ว สิ่งที่สัมผัสได้ มีแค่สัมผัสหยาบของพื้นปูน  และเส้นยาวๆแข็งๆ เหมือนรากไม้....

[พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... ]

เสียงนั้นดังในความมืด....ก่อนสัมผัสเย็นจะ ค่อยๆแนบลงมาที่ริมฝีปากเขา.....กลิ่นสาบ...ฉุนจนต้องเบือนหน้าหนี...แต่ปลายนิ้วมือแข็ง จับประคองหน้าเขาไว้เหมือน ตรึงไม่ให้ขยับ

[พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... ]

เสียงหวาน...ที่เหมือนจะถ่ายทอดความรักออกมาในทุกถ้อยคำ เอ่ยพร่ำซ้ำๆ ....ในความมืด เขาสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นที่ค่อยๆรุกเข้ามาในโพรงปาก จูบอย่างละมุนส่งมาพร้อมกลิ่นคาวเลือดหืน....ริมฝีปากเย็น ไล่พรมจูบไปทั่วแผ่นอก....จนไปสุดที่ กลางลำตัว....ความเย็นวาบครอบคลุมส่วนนั้นของเขา แล้ว ค่อยๆ รูดเสียดสี ....มันไม่ใช่ช่องทางที่นุ่มร้อน แต่มันเป็น เหมือน เนื้อผ้าสากๆ แข็งๆที่ ค่อยๆ ขยับ รูดแก่นกายของเขา....เสียงร้องคราง ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเขา เมื่อแรงกระแทกมันยิ่งเพิ่มขึ้น หมอกรพยายามเบือนหน้าหนีเมื่อ ริมฝีปากเขาถูกประกบด้วย ก้อนเนื้อ แหยะๆ เมือกลื่นที่กลิ่นเหมือนเลือดเน่า มาพร้อม ชิ้นเนื้อเย็นๆ ที่รุกไล้โพรงปาก มันเกี่ยวตวัดเข้ากับลิ้นเขา กลิ่นของเนื้อเน่า รสชาติของเนื้อเน่า .......ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ที่หมอกร สัมผัสวนไปวนมากับ ....ความรู้สึกของร่างกายที่เปื่อยยุ่ย..............มันคงจะนานพอที่ทำให้เริ่มคุ้นชิน .....พื้นที่ ...จำกัด แค่พอตัว แต่ยังพอให้ พลิกตัวได้ ......สัญชาตญาณ...พาให้หมอกร เริ่มจะตอบกลับสัมผัสทั้งหมดอย่างเลื่อนลอย ....ริมฝีปากเขา เริ่มตอบรับกับชิ้นเนื้อเย็นส่งเข้ามา ลิ้นหมอเริ่มส่งเกี่ยวพัน และดูดกลืนน้ำเมือกลื่น กลิ่นของเลือดเน่า เหมือนจะเป็นกลิ่นที่ ปฏิเสธไม่ได้ .....การร่วมรักกับใครบางคนที่ น่าสะอิดสะเอียน เริ่มทำให้หมอมีอารมณ์ ....ในความมืดมิด หมอกร พลิกตัวขึ้น คร่อมทับ ซากเนื้อ ที่ให้ความรู้สึกเหมือนเศษผ้าหยาบๆ  แกนกายถูกยัดใส่ช่องทางที่แข้งฝืด  เขาอัดกระแทกแรงลงไปอย่างควบคุมไม่ได้  ถี่รัวจน ความเจ็บของแรงเสียดสีมัน เกินจะอธิบาย ....ร่วมรักกับ ซากร่างนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า......ในความมืด....
.....
.
.
. [พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย......พี่กรล่ะ...พี่กรก็รักหนามเตยใช่ไหม?..อืมส์...... ]
.
.
.
"...รัก...ครับ....พี่กร...รักหนามเตย...."
.
........................................
...................................................................................





"ภัทร ....กลับหรือยัง?"

ไอ้หมอเรียกผม....กลิ่นใบเตยลอยมาจางๆ กลิ่นนั้นทำให้ไอ้หมอ...เริ่มขมวดคิ้ว......สายลมพัดผ่านแก้มผมเหมือนประทับรอยจูบ ไอ้หมอถึงกับเบือนหน้าหนี.....ท่าทางของมันทำให้ผมพอเดาได้ว่า มันเห็นอะไร ....

"เพชร อยู่ตรงนี้หรือหมอ?"

"อยู่...."

ผมอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางไอ้หมอ มันชักจะน่ารักเกินไปแล้ว ...ยิ่งวันยิ่งน่ารักหว่ะ....

"หึงหรอหมอ?...."

"เปล่า..เราแค่เพื่อน เราจะไปหึงอะไร ภัทร ได้...."

ผมแทบจะสำลักน้ำลายตัวเองอยู่ๆ ไอ้หมอมันก็อึนซึนซะอย่างนั้น ไม่เข้ากับตัวเล๊ย! เห็นมันซึมๆ ผมถึงได้ พูดดีๆด้วย...พูดและอธิบายเรื่องที่มันคิดเองเออเอง

"..หมอ...สำหรับเพชร....เพชรเป็นรักแรกของ ภัทร ที่ผ่านไปแล้ว ....และภัทรก็อยากให้หมอรู้ สำหรับหมอ ....หมอเป็น ปัจจุบันที่ภัทร จับต้องและสัมผัสได้ จริง...... อย่าหึงเลยน่า เพชรไม่ได้ รักภัทร อย่างที่หมอคิดหรอก....เพชรแค่พี่ติดน้อง....จากนี้คงจะไม่มาแล้วล่ะ....เพชรได้อย่างใจแล้วนี้น่า.....ได้เพื่อนไปอยู่กับ หนามเตยแล้ว.....สมใจแล้วล่ะสิ.....ไม่เหงาแล้วล่ะ เพชร ..........หนามเตยจะไม่เหงาอีกแล้ว....."

ผมพูดพร้อมกับหลับตารับสัมผัสหอมเย็นของกลิ่นใบเตย .... ยืนอยู่สักพักผมถึงวางช่อดอกไม้ในมือลงบนหลุมศพ แท่นหลุมศพปูน ที่ติดรูปของเพชรไว้ ......เมื่อคืนลำบากไอ้หมอเหมือนกัน ที่ต้องให้ไอ้หมอ งมศพของหนามเตยขึ้นมาจากน้ำ หนามเตยถูกจับกดน้ำฝีมือ คุณดิน ความลับนี้คุณดินเก็บไว้คนเดียว....เก็บไว้ในความรู้สึกและเลือดเนื้อ ทุกครั้งที่ผมค่อยๆละเลียดชิม คุณดิน สิ่งที่ผมเห็น ยิ่งทำให้ผมสะท้อนใจ.....ผมกินเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ แต่คนกลุ่มหนึ่ง เล่นกับชีวิตคนอื่น เพราะความสนุก

.....หนามเตย ไม่เคยไปไหน หนามเตย รอ หมอกรอยู่ใต้ต้นไทร ที่ คุณดินซ่อนศพไว้  ส่วนเพชร  เพชรกลับฉุดรั้งวิญญาณหนามเตยไว้ ด้วยความรัก แม้ตัวเองจะตาย ......เสียงของหนามเตย ส่งไปหาหมอกร .......และเสียงสะท้อนมายังผม โดยผ่านเพชร....
..........
..
.
.ทุกอย่างมันจบแล้วล่ะ .....จากนี้ไป ผมอาจไม่ได้ยินเสียงหนามเตยอีก.....
.....
.ก็หนามเตยได้อย่างที่ต้องการแล้วนิ.....
..ศพของหนามเตย ผมให้ไอ้หมอใส่ไว้ในหลุมศพนี้ หลุมศพเดียวกับเพชร ....
...ส่วนหมอกร ...ผมไม่ได้กินหมอกร ....ผมทำเหมือนที่ เพชร กระซิบขอ...
....
.........ผมใส่หมอกรลงไปในหลุมให้หนามเตย......
...
.
.ไม่เหงาแล้วหล่ะเพชร ...หนามเตยจะไม่เหงาอีกแล้ว.....
...
..
.เปลวไฟในแก้วเทียนสีเขียว  ดับลง....
...ผมเก็บเศษกลีบใบไม้บนหลุมออก ก่อนจะล้วงหยิบ เม็ดสีเงินในกระเป๋า มาโปรยหยอดลงในช่องว่างของแผ่นปูนที่เปิดออก.....
ไอ้หมอมองก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ แล้วใช้แรง ขยับปิดแผ่นปูนหนาให้ทับกันสนิท .......
..................
....
.
.หมอกร...จะอยู่กับหนามเตย ตลอดไป.............

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2012 16:39:38 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ davina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-0

หมอกรกับหนามเตยฉากก่อนจบ อึ๊ยยยยย!!!!
ภัทรทำยังไงให้หมอกรไปอยู่กับหนามเตยได้อ่ะคะ
แล้วเม็ดสีเงินที่ภัทรหย่อนลงไปคืออะไรอ่ะคะ

ต้องการเฉลยค่ะ ^^

ปล. สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านกันนะคะ

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
สับสนปนงง ดินทำกับหนามเตยแบบนั้นโดยที่กรกับเวย์ไม่รู้ใช่ไหมนั่น กรกับเวย์ถึงคิดว่าภัทรเป็นหนามเตย แล้วกรรู้สึกยังไงกับหนามเตยกันแน่ ทำไมถึงทำกับหนามเตยแบบนั้นได้ลงคอนะ แล้วภัทรทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้น

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
หมอกรกับหนามเตยฉากก่อนจบ อึ๊ยยยยย!!!! ภัทรทำยังไงให้หมอกรไปอยู่กับหนามเตยได้อ่ะคะ แล้วเม็ดสีเงินที่ภัทรหย่อนลงไปคืออะไรอ่ะคะ ต้องการเฉลยค่ะ ^^ ปล. สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านกันนะคะ
V
V
ให้ไอ้หมอจับหมอกรใส่ลงหลุมเดียวกับศพหนามเตยที่งมได้ใต้ต้นไทรทั้งเป็น [ตอนที่หมอกรเดินตามภัทรเข้าห้องน้ำ ที่นั่งอยู่ด้วยเป็นไอ้หมอ ไม่ใช่เวย์ที่ตายไปก่อนหน้านี้แล้ว ไอ้หมอวางยายหมอกร] / เม็ดนั้นเรียก ศุภะ เป้นไข่ของหนอนร้อยศพ มันใช่กินซากทั้งหมดที่ติดกลิ่นคนตายหรือศพ เป็นตัวทำลายหลักฐาน ใช้ทำลายหลักฐานของเวย์ที่ติดที่บ้านพักและถ้าหมอกรตาย มันก็จะทำลายซากหมอกรในหลุมด้วยเน้อ..การใช้งาน ศุภะ มีคนอ่านหลายคน ถนัดและรู้สึกว่าจะชำนาญกับการใช้ ศุภะ ยิ่งกว่าคนเขียนอีกนะ เหอเหอเหอ   :try2: / ส่วนดิน ถูกยัดใส่รถไอ้หมอ ให้ภัทรเอาไปกินที่บ้าน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2012 12:22:19 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
 o21 o21 o21 o21 o21 o21 o21

ยังจะเก็บดินไปกินที่บ้านอีก

หมอหึงแล้วน่ารักอ่ะ
 :-[ :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ quiicheh.

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-9
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด .....
สยิวมาก มีความสุขแล้วนะหนามเตย :freeze:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
จบแล้ว! จบแล้ว!! จบแล้ว!!!  :a9: :a9: จบแล้วฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ  :laugh: :laugh:
เฮ่อออออออออออออ..... ตอนนี้มาตอบเม้นท์อย่างเดียวแล้วหล่ะเพราะมีอีกหลายอย่างที่ไม่เขียนลงไป กลัวอธิบายยืดเยื้อ

สิ่งแรกที่อธิบาย ของที่ภัทร อยากให้ไอ้หมอดู ของที่ใส่ไว้ในตู้ นั่นเป็น หนังของคุณเวย์ ภัทร มันกินเฉพาะเนื้อสดๆ ค่อยๆลอกหนังออก ไม่ทานหนังเน้อ...

2.ที่ไม่ได้อธิบาย แต่ถ้าใครอ่าน 29G. จะรู้ ภัทร มันไม่มีเซ็นต์เรื่อง ผี หรือวิญญาณ ถ้าอยากเห็น จริงๆ ต้องพึ่งไอ้หมอช่วย

3.หนามเตย เสียชีวิตตั้งแต่ เหตุการณ์นั้น คุณดินเป็นคนสุดท้ายที่กดหนามเตยลงน้ำ และยัดศพหนามเตยซ่อนไว้ใต้ต้นไทรริมน้ำเรื่องที่ หนามเตยเสียชีวิต หมอกร และคุณเวย์ไม่รู้ ตอนนั้นกำลังเมายา...

4.เรื่องที่ ภัทร ให้ไอ้หมอช่วย จนทำให้หมอเกือบจะโดนดึงลงไปด้วย คือ ช่วยถามเพชรหรือหนามเตยว่าศพหนามเตยอยู่ไหน

5.อีกเรื่องที่ ไม่รู้กันเพราะมีใน 29G. หมอสัตราเป็นสมิง ขอแค่มีข้อมุล หรือหนัง ของคนๆนั้น หมอกรสามารถกลายเป็นคนๆนั้นได้เลย ทั้งน้ำเสียงและรูปร่าง

6.ที่ถามว่า ทำไม ภัทร ถึงกลายเป็นอย่างนั้น....ภัทร เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วเน้อ แต่ช่วงแรกที่เจอหมอกร ที่เห็นซึมๆหง่อยๆ เชื่องๆ เป็นเพราะ ภัทร กินยา ข่มอาการไว้ ตั้งแต่กลับมาหาหมอสัตรา...ร่างที่ภัทรใช้อยู่ตอนนี้เป็นร่างของเด็กหนุ่มชื่อ ตรินทร์  ภัทร ตัวจริงเป็น ผู้หญิง ร่างตอนนี้ยังนอนนิ่งอยู่ที่ชั้นสองของบ้านหมอสัตรา .... การสักตีตราของคุณรามเป็นการย้ายพลำ จากร่าง ภัทร [หญิง] มาไว้ที่ร่าง ตรินทร์[ชาย]

โอย......พันกันเป็นรังนกเลย สุ้ๆ ใครสงสัยอะไรถามมา เพราะขืนให้ไปอ่าน 29G. จะแย่เปล่าๆ  สถิติเรื่องนั้ง 2 วันเต้มๆเน้อถ้าจะอ่านจบ เตือนแล้วนะ

 

ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
จบแล้ว  จบ จบจิงๆด้วย จบซะที ฮ่าๆๆๆๆๆ :m20:
จุดพลุ :mc4: :mc4:

อั้ยย่ะ ตอนแรกอุตส่าห์แหวะแทนหมอกร ที่ไหนได้ ดันเครื่องติดเฉย :oak: :oak:
แหมแต่รู้สึกไม่ค่อยสะใจเลยเนอะ เหมือนหมอกร ได้ตายแบบหวิวๆอ่ะ แบบว่าตายแล้วก็เสียวได้ --*
ว่าแต่หนามก็ตายตั้งนานแล้วนะ ทำไมมันยังเหลือเป็นศพอยู่อ่ะ ถ้าเป็นโครงกระดูกก็ว่าไปอย่างรึว่า.....
o8

รักคนเขียนจัง 2 เรื่องละ เดี๋ยวไว้ว่างๆเค้าจะตามไปเกรียนใส่ ลูกหว้ากะเด็กเทพนะ อ่า ฮ่าๆๆ


แล้วประครองจูบอย่างแผ่วเบา>>>ประคอง
มีเพียงเสียงเรียกที่เลื่อนลาง>>>เลือน
เขาไม่ใช่คนที่กำลังคุมเกมส์>>>เกม
กลิ่นสาปของอะไรบ้างอย่างฉุนเข้าจมูก>>>สาบ  บาง
ดินลดปืนลง ในจังหว่ะที่ >>>จังหวะ
ดินเพิ่งสังเกตุ>>>สังเกต
หมอกรก็จรดปากกาเซ็นต์>>>เซ็น
กลิ่นสาปฉุนฟุ้งขึ้นจมุก>>>สาบ   จมูก
 และเส้นยาวๆแข้งๆ >>>แข็ง
กลิ่นสาป...ฉุนจนต้องเปือนหน้าหนี...แต่ปลายนิ้วมือแข็ง จับประครอง>>>สาบ  เบือน  ประคอง
เสียงร้องด้วยความเจ้บปวดของเขา>>>เจ็บ
 เริ่มจะตอบกลับสัมผัสทั้งหมดอย่างเลือนลอย>>>เลื่อน
และดูดกลื่นน้ำเมือกลื่น
ใส่ช่องทางที่แข้งฝืด>>>แข็ง
ไอ้หมอถึงกับเปือนหน้าหนี....>>>เบือน
ที่ คุณดินซ้อนศพไว้>>>ซ่อน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2012 10:36:09 โดย RainyMooD »

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
อ่านเรื่องนี้ ดูโปร่ง โล่ง สบาย ก่า ภัทร-ตรินทร์ เยอะเลยครับ 555 อ่านได้แบบชิลๆ สนุกมากคับ เรื่องมันกระชับดีด้วย สนุก!!!

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
อั้ยย่ะ ตอนแรกอุตส่าห์แหวะแทนหมอกร ที่ไหนได้ ดันเครื่องติดเฉย :oak: :oak: แหมแต่รู้สึกไม่ค่อยสะใจเลยเนอะ เหมือนหมอกร ได้ตายแบบหวิวๆอ่ะ แบบว่าตายแล้วก็เสียวได้ --* ว่าแต่หนามก็ตายตั้งนานแล้วนะ ทำไมมันยังเหลือเป็นศพอยู่อ่ะ ถ้าเป็นโครงกระดูกก็ว่าไปอย่างรึว่า....
V
V
หุหุหุ +1 +เป็ด ขอบคุณสำหรับคำผิด เย็นๆค่อยแก้ ยังยุ่งอยู่
ตอบๆๆๆ ที่หมอกร รู้สึก ไม่ใช่ ร่างเนื้อที่เน่าเปื่อยของ หนามเตย แต่เป็นรากไทรและดินโคลนเน้อ...ที่ไอ้หมองมมาได้มีแค่เศษชิ้นกระโหลกบางส่วน ที่เหลือเพราะเหตุการมันผ่านไปนานแล้ว หนามเตยเหลือแค่นั้นหล่ะ ส่วน...หลังจากนั้น.... หลอนล้วนๆ  :oak:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
สับสนปนงง ดินทำกับหนามเตยแบบนั้นโดยที่กรกับเวย์ไม่รู้ใช่ไหมนั่น กรกับเวย์ถึงคิดว่าภัทรเป็นหนามเตย แล้วกรรู้สึกยังไงกับหนามเตยกันแน่ ทำไมถึงทำกับหนามเตยแบบนั้นได้ลงคอนะ แล้วภัทรทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้น
V
V
หมอกร กับ เวย์ ไม่รู้เรื่องที่ดินทำไม่รุ้ด้วยว่า หนามเตยตัวจริงตายไปแล้วเน้อ /ที่เวย์คิดว่าภัทรเป้นหนามเตย เพราะ หมอกรบอกแถมยังส่งรูปที่ขังภัทรไว้มาให้เวย์ดู ส่วนที่หมอกรคิดว่า ภัทรเป็นหนามเตย เพราะ หมอสัตราเรียก ภัทร ตาม วิญญาณของเพชรที่วนเวียนอยุ่ใกล้ภัทร เน้อ ส่วนที่ทำกับหนามเตย เพราะความสนุกเกินขอบเขตของวัยคะนองบวกกับฤทธิ์ยาเน้อ....ส่วนเรื่องภัทร ภัทร เป็น 'แบบนั้น' อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว   :a2:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
สงสารหนามเตยจังเลย :monkeysad:
จบแล้วมาเฉลยก็ไม่ค่อยงง :laugh:
แต่จะไปตามเรื่องภัทรอยู่ แบบวันละตอนสองตอนไรงี้ การบ้านตอนนี้เยอะมาก งานกองท่วมหัวอีกต่่างหาก
กดบวกขอบคุณค่ะ :กอด1:

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป

    เย่ๆๆ จบแล้วๆ เรื่องนี้หลอนได้ยันตอนสุดท้ายจริงๆ แต่ก็จบเรียบร้อยดีละนะ
    แถมด้วยการโชว์ฝีมือของพี่หมอสมิงกะเจ๊พลำที่ไม่ค่อยโผล่ในเรื่องอื่นอีกตะหาก
    ว่าก็ว่าเถอะ พี่หมอนี่โดนใช้งานหนักจริงๆเลยน้าาา แถมโดนรังแกหนักด้วย ฮือ. . .
    จะแอบสงสัยก็แค่ความทรงจำของภัทรตอนเด็กๆหล่นหายไปไหน ทำไมถึงจำเรื่องของหนามเตยไม่ได้ล่ะ
    จำความได้ก็ตอนมาเจอพี่หมอเลยใช่มะ




   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2012 13:18:15 โดย sunshadow »

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
     เย่ๆๆ จบแล้วๆ เรื่องนี้หลอนได้ยันตอนสุดท้ายจริงๆ แต่ก็จบเรียบร้อยดีละนะ     แถมด้วยการโชว์ฝีมือของพี่หมอสมิงกะเจ๊พลำที่ไม่ค่อยโผล่ในเรื่องอื่นอีกตะหาก     ว่าก็ว่าเถอะ พี่หมอนี่โดนใช้งานหนักจริงๆเลยน้าาา แถมโดนรังแกหนักด้วย ฮือ. . .     จะแอบสงสัยก็แค่ความทรงจำของภัทรตอนเด็กๆหล่นหายไปไหน ทำไมถึงจำเรื่องของหนามเตยไม่ได้ล่ะ     จำความได้ก็ตอนมาเจอพี่หมอเลยใช่มะ
V
V
อย่างที่เคยบอกไว้ เจ้พลำ กับ ภัทร ใช้ความทรงจำเดียวกัน แต่ต่างกันที่การกระทำ ความทรงจำช่วงนี้หายไปตอน ภัทรช็อกที่เห็นเพชร ตายต่อหน้า เน้อ ซันชา และที่กลับมาจำได้ก็เพราะเจ้ภัทรกินเลือดหมอกรเข้าไป.....ช่วงนั้นเจ้แกเชื่องๆเพราะกินยากดอาการ แถมไม่คิดด้วยว่าตัวเองจะลอกคราบ...พอหยุดยามันเลยยิ่งแล้วใหญ่

ออฟไลน์ Salome

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
กำลังจะมาอ่านเพราะเห็นว่าจบแล้ว  :z6:  โดนคนแต่งตื๊บ
เค้ากลัวค้างอ่ะ เค้าขอโต๊ดดด  :L2:
แต่พอมาอ่านเม้นต์ต่างๆที่คนแต่งช่วยไขข้อข้องใจ
ทำให้อยากถามว่าจะเริ่มอ่านเรื่องไหนก่อนดี มันถึงจะเข้าใจง่ายๆ
ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ ratnalin

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
กรี๊ดดดด จบแล้ว แฮปปี้เอนดิ้ง ว่าจะไปอ่านตั้งแต่ต้นอีกรอบ เพราะตอนจบหายงงแล้ว
แต่สงสารหนามเตยอ่ะ โดนรุมโทรมไม่พอ ยังโดนกดน้ำด้วย T^T แต่สุดท้ายได้อยู่กับหมอกรก็ดีแล้วล่ะ ถึงจะดูโหดไปหน่อย แต่ก็สาสมกับหมอกรแล้วล่ะ
ส่วนสองเลวที่เหลือก็ลงท้องภัทรไปแล้ว 555555555
น้องเพชรเองก็สบายใจไปเกิดได้แล้วนะ ^^

เอ่อออ ว่าแต่ภัทรเป็นเมะจริงอ่าาา -*- แต่ไอ้หมองอนก็น่ารักดีนะ ล่ำไปนี้ดส์แต่ก็โอเคล่ะ 55

ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามานานนะคะ พอดีเป็นช่วงสอบเลยค่อนข้างวิกฤตพอสมควร
รอตอนพิเศษค่า 555 /โดนโบก

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
 o13 o13 o13 o13    เรื่องนี้สนุกมากเลย มีความน่าสนใจ น่าติดตาม ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยาย สนุกๆ   จะติดตามผลงานเรื่องอื่นต่อไปนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2012 15:15:59 โดย Tiamo_jamsai »

ออฟไลน์ Salome

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
งั้นเค้าอ่านทั้งคู่เลยดีกว่า
เมื่อกี้ไปส่องๆ 29G มารอบหนึ่งแล้ว
ขอบคุณที่ตอบให้นะคะ  :pig4:
ธรรมดาเคยเจอกันกับคนแต่งในเรื่องน้องออฟ
คราวนี้จะมาตามอ่านเรื่องของคุณZitraphat จริงๆสักที
อ่านจบแล้วจะมาเม้นต์นะจ๊ะ
เอาไปหนึ่งบวกก่อนนะ

ออฟไลน์ kakaris

  • หากชีวิตเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เราสามารถให้ผู้เป็นที่รักยิ่งนั้นได้ แล้วเราจะไม่มอบให้เ
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 149
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
โอ้ แม่เจ้า  :a2:

จบไปอีกเรื่องแร้วว

น่ากลัวฉากหนามเตยหมอกรอ่า  o22  :a5:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ gumrai3

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-4
ชอบตอนจบมาก อิอิ

สงสารหนามเตยที่สุดทำได้ยังไงนะดิน กร หึหึ

หนูจะเอ้า

  • บุคคลทั่วไป
มันลึกอะครับ...เข้าถึงยากจัง T__T

ออฟไลน์ nn~~NN

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-1
คนเขียนสุดยอดค่ะ ขอคารวะเลย  o13

ออฟไลน์ n2

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +113/-4
มีเวลาอ่านได้วันละนิดเลยตามอ่านอยู่หลายวันแต่ก็มาทันตอนจบจนได้
เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องอื่นๆด้วยค่ะ
+1 ชอบเรื่องแนวแบบนี้ค่ะ :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-07-2012 11:30:34 โดย n2 »

ออฟไลน์ NewYearzz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2544
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +346/-2
เค้ากลัวอ่ะ  :try2:

คิดเม้นไม่ออกเลยอ่า :sad4:


ขอบคุณมากนะครับที่เขียนเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน

ขอบคุณครับ  :pig4:

breath

  • บุคคลทั่วไป
เป็นเรื่องที่หลอนมากกกกกกกกกกกก... แต่สนุกดี > <
ชอบภัทร ชอบไอ้หมอ คู่นี้น่ารักอะ งือออออออออออออออออออออออออ > <
ชอบค่ะ!

ออฟไลน์ piengtavan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
    • UEDA_ARAMORD
น่ากลัวมาก ในเรื่องการกดประสาท เช่นเรื่องที่อิตาหมอกรมันทำ และที่สำคัญที่สุด ที่ใส่อิหมอกรแบบฝังทั้งเป็น ...อันนี้เฮแอบเป็นโฟเบียเล็กน้อยกับการฝังทั้งเป็น รึการยัดคนลงไปในทีี่พอดีตัวทั้งที่ยังมีลมหายใจและความรู้สึก... แบบว่าภาพมันโผล่

ยอมรับว่าอ่านแรกๆ กะว่าเพชรกับหนามเตยเป็นแฝด แล้วคนที่หมอเรีัยกว่าหนามเตยปัจจุบันเป็นเพชรที่สมองเกิดอาการช็อกเมื่อรู้ว่า หนามเตยตัวจริงจายและคิดว่าตัวเองเป็นหนามเตยแทน แต่ที่ไหนได้! เพชรดันเป็นผู้หญิง!! และที่เกิดอาการก๊งมากที่สุดก็คือตอนที่ ภัทร กำกลังกินเวย์ในตอนที่กลายร่าง ... ตกลงมันเป็นตัวอะไรว๊ะ!!!

แต่พอมาอ่านที่ตอบเมนท์แล้วก็อ้ออออ ตะบองพลำ ชื่อนี้ไม่เคยได้ยินจนต้องไปเรียกหาอากู๋มาเลยทีเดียว ...

พอเห็นว่าเป็นตัวอะไรแล้ว ... นึกสงสารเวย์ขึ้นมาทันตา เมื่อมันเห็นว่าตัวอะไรกำลังคร่อมตัวเองอยู่ ... (คุณไชยยันต์ขา เอา .600 ไนโตรส่องขมองไอ้เฮที๊~~~ // อยากจะตะโกนแบบนี้เลยทีเดียวเชียว 555)

ถามว่างงมั้ย? ไม่งงตั้งแต่ตอนที่เลยฉากกดและกินเวย์แล้วล่ะค่ะ เพราะอ่านที่ตอบเมนท์ว่า ภัทร คืออะไร ช่วยได้เย้อออ

ขอบอกว่า ... เอาเนื้อเรื่องมาวาดการ์ตูรเห๊อะ!! ถ้าวาดออกมาได้ คงขายดีเป็นเทน้ำเทท่า (สำหรับสาววายนะ หึหึ)
.เป็นนิยายที่โหดที่สุดในบอร์ดนี้เท่าที่เคยอ่านมา ชอบตรงเรื่องเนื้อเรื่องแฟนตาซีไม่มีใครเหมือนค่ะ! ^^)b

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1

ออฟไลน์ tamako

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-6
อืม  บอกตรงๆค่ะว่างงมากๆ
กับทั้งปริศนาของเรื่อง  ทั้งตัวจริงของภัทร ทั้งตัวจริงของหมอ
แต่แอบตะหงิดๆตั้งแต่หนามเตย(ภัทร)แทนตัวเองว่าแม่แล้ว
แต่ไม่คิดว่าตัวตนจริงๆจะเป็นภัทร=พี่จ๋า(เข้าใจถูกเปล่าเนี่ย)
แม้เนื้อเรื่องตอนแรกจะงงๆแต่ขอชมว่าเขียนปริศนาได้ดีมาก อ่านแล้วเอ๊ะสงสัยตลอด
ตอนจบก็ไขปริศนาได้ดี  ถ้ารู้เรื่องและเข้าใจสิ่งที่ภัทรกับหมอคู่รักเป็นคนอ่านได้เข้าใจมากกว่านี้
เป็นนิยายที่แปลกมากและไม่ซ้ำใครดีจริงๆ
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากไปอ่าน อีกเรื่องที่เป็นต้นฉบับเลยอ่ะ 
70 ตอนก็ไม่เท่าไหร่ไหวแน่นอน
+1 ให้กับคนเขียน  สำหรับเรื่องสนุกๆที่แปลกแหวกแนวไม่ซ้ำใครและถูกใจคนอ่านเป็นที่สุด o13

ออฟไลน์ arun

  • 我是水。
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 89
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
หลังจากเร่งทำงานมาทั้งอาทิตย์ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว อิอิ
จบไปอีกเรื่องหนึ่ง เย้ๆๆ +1 เป็ดให้เลย
รอเรื่องอื่นๆๆจบตามนะค่ะ
รักคนเขียนมากค่ะ
ชอบจริงๆๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด