หัวข้อ: สาป...รากไทร พิเศษในเล่ม [แย้มๆ ๒๖ ๐๙ ๕๗]

[jing_sng]

มาตามเก็บตอนที่เหลือ เพราะไม่เคยอ่าน2 เรื่องนั้นเลยจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูก
แต่จากที่อ่านคำอธิบาย  พอจะเข้าใจในส่วนหนึ่ง เพิ่งรู้เรื่องว่ามันตัวแบบนี้อยู่ในประเทศเรา
ไปเปิดอากู๋ดู แอบสยองหน่อยๆ แพ้สัตว์หลายขาแบบนี้จริงๆ

วกเข้าเนื้อเรื่อง มันสมควรที่จะได้รับผลกรรมแบบนั้นกันแหละ เป็นเด็กแล้วมีสิทธิ์
ทำแบบนี้กับชีวิตคนอื่นหรือ เป็นเด็กแล้วจะมาอ้างว่าควรได้รับโทษน้อยกว่าคนโตเหรอ
คนที่ตายไปเค้าสมควรตายแบบเด็กหรือไร โตแล้วยังไม่เลิกเลวอีก
อิพี่กรนั่นตัวดี รู้ว่าน้องหนามเตยรักมาก แล้วคุณมรึงเอามาทำแบบนี้อ่ะนะ
มิหน่ำซ้ำเป็นถึงหมอเค้าไม่สอนศีลธรรมกันเลยรึไง (คนเขียนบอก ไอ้ที่ฆ่าหั่นศพ หรือก่อคดีโหดๆ นี่ก็หมอทั้งน้าน)
ฝั่งรวมกับซากศพ ตายไปคงสำนึกได้บ้างอ่ะนะ

ปล. ตามไปอ่านอีก2เรื่องอย่างเร่งด่วน นิยายแบบนี้ถูกจริตดีนักแล

[ninoSatanam]

แม้จะอ่านจบแล้วยังงงๆนิดๆ แต่ต้องขอบอกว่าหลอนจิงๆ 




แต่...




ตกลงสองคนนั้นมันเป็นตัวอะไรแว๊!!!

[sunshine538]

เป็นงานเขียนเรื่องที่ 3 ของคนเขียนที่ตามตะบี้ตะบันมาอ่าน 

แอบดีใจที่ความหลอนยุติ ภัทร...เรื่องนี้หลอนไม่ยั้งจริงๆ 555

แต่ที่พลิกล็อคคือคุณหมอหมิง ...น่ารักน่าแกล้งยิ่งนัก ไม่แปลกใจที่ภัทร "เอ็นดู" เป็นพิเศษ...

ตอนนี้กำลังไปตะลุย 29G. ขอ M150 มาสักขวดเพื่อโด๊บคนอ่านที เกือบ...เกือบจบชีวิตแระ   

[nutty2554]

มาอ่านช้าไปหรือเปล่าเนี่ย

ขอบอก หลอนจริง สยองจริง 
ช่วงนี้ติดนิยายรัก หวานแหวว ดราม่าบ้างไม่คิดจะลองอ่านแนวนี้
จำไม่ได้ว่ากดเข้ามายังไง แต่พออ่านตอนเริ่มต้นแล้วกลับหยุดไม่ได้
ตอนนี้เปิด 29G และกาลกีรตี ไว้รอแล้วค่ะ
มีสอบวันอาทิตย์ ไม่รู้จะหักห้ามใจเดินออกจากคอมฯไปอ่านหนังสือสำเร็จหรือไม่
ถ้าสำเร็จ ก็หลังสอบเจอกันอีกสองเรื่อง  แต่ถ้าไม่ ............ ก็แล้วแต่ชะตากรรม   

ไม่เคยอ่านนิยายวายแนวนี้เลยค่ะ เอาเป็นว่า ประทับใจมาก

[Alphas]

โอ้ เรื่องนี้ดาร์กสุดๆ ปกติจะไม่ค่อยอ่านแนวนี้เท่าไร
ถ้าเป็นมนุษย์ล้วนจะรับไม่ได้ แต่แนวนี้เป็นแฟนตาซีเลยชอบซะงั้น เอ๊ะยังงัย   
โหดกว่า  29G และกาลกีรตี
เบรกอารมณ์ด้วยหนูลูกหว้า
อัยยยยะ

มีเรื่องไหนอีกที่แต่งแนะนำด้วยนะ
 

[G-NaF]

พึ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบครับ สนุกมาก หลอนดีครับ แบบอ่านแล้วรู้สึกอยากอ่านต่อเรื่อยๆ
อยากรู้ว่าสุดท้ายจะเป็นอย่างไร แล้วพออ่านจบก็อยากรู้เรื่องทุกๆคนต่อ
จนทำให้อยากอ่านเรื่องที่เชื่อมโยงกันถึงจะนิดหน่อยก็เถอะ สรุปคือชอบมากครับ 

[chin-ruyze]

ไม่รู้จะบอกยังไง อ่านตอนตี 2 ผมหลอนนนน 
แต่เรื่องนี้เข้าใจง่ายกว่าอีก 2 เรื่อง? อ่ะ ไม่ใช่ดิถ้าเรื่องสั้นด้วยก็ 3 เรื่องนะ
นั่นแหละๆ เรื่องนี้มันเข้าใจง่ายกว่าแต่ก็หลอนสาดๆ 
น่ากลัวอ๊างงงง -- หมอสัตราน่ารักมากกก เคะอึนๆน่ารักน่ากดอ่ะ 
รอติดตามเรื่องใหม่และเรื่องกาลกีรติและ29G. โอ้วจอร์ด มันงงมากพะยะค่ะ

[missmemory]

อ่านแค่หน้าแรกก็หลอนมากกกก  มันกดดัน น่ากลัววววว  สำหรับหนามเตยมันคงเลวร้ายมาก  จนตายก็คงลืมไม่ได้แน่  พี่กรโรคจิตมาก  เลวขั้นเทพ    เสพยาก็ว่าแย่แล้วนะ  การอัพยาไม่ใช่เหตผลในการอ้างเพื่อจะทำร้ายคนที่รักตัวเอง

[DoubleBass]

ถึงจะหลอน แต่ก็สนุกสุดๆ ไปเลยจ้า

[stdvic]

 

[NewYearzz]

หือ? เหมือนฉากแรกตอนที่หนามเตยกำลัง....

หนามเตยจะถูกขุดขึ้นมาทรมานอีกหรือ? 

[zuu_zaa]

  แล้วจะรอนะคะ

[ryokijung]

โหเจ๊ขุดเรื่องเก่ามาเล่าใหม่อีกและ คริคริ

[NewYearzz]

เหมือนเมื่อคืนมาต่อตอนพิเศษ ว่าจะมาอ่านตอนเช้า หายไปไหนแล้วอ่า

[คนอ่าน]

ตอนแรกที่อ่านรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าสนุกและน่าสนใจมาก
ดูเป็นปมปัญหาที่น่าติดตามเป็นพวกฆาตกรรมซ่อนเงื่อน
โรคจิต. มีผีอะไรแบบนี้ก็เลยลองอ่านมาเรื่อยๆพอตอนกลางๆเรื่อง
ก็งงว่าสรุปมันเป็นตัวอะไรเนี่ย.   เป็นนิยายแฟนตาซีสัตว์ประหลาดหรอเนี่ย
หักมุมสุดๆ.   แต่ก็ชอบตรงที่เป็นนิยายที่แปลกไม่เหมือยใครค่ะ^^

[Zitraphat]

[เรื่องสั้น วรรคที่ ๑๑-๑๔....สาป....รากไทร...# พิเศษ ๑๔-๐๒-๕๖ ]

...โต๊ะทำงานของคุณหมอ กองเต็มไปด้วยของขวัญและช่อดอกไม้ ...

ใครให้มาบ้างก็ไม่รู้ไม่เคยสนใจ เพราะที่ทำได้ก็แค่รอเวลาหลังเลิกงาน....รอเก็บข้าวของทั้งหมดทิ้งลงถังขยะ ... มันไม่สำคัญ...
.
.
.

เมื่อ..ที่บ้าน... ไม่มีใครรอของขวัญอีกแล้ว...
.
.
.
ทิ้งของที่ได้มาทั้งหมดลงถังขยะ ...
.
.
.

...เกือบสามปีแล้วที่ทำแบบนี้ ...

 [เฮ้ย! ได้มาเยอะนี่น่าหมอ  อันนี้ขอนะหมอ ....ทำฟองดูว์กินกันดีกว่า ....อ้า...อั้ม...ๆๆๆ  ]

ประโยคเล่านั้นกับภาพบางภาพ มันยังวนเวียนอยู่ในหัว ...วนเวียนอยู่แม้เจ้าของประโยค จะกลายเป็นเถ้าธุลีปลิวหายไปกับสายลม ...
.
.
.

เกลียดวาเลนไทน์ เกลียดดอกกุหลาบที่ไม่ได้อยู่ในมือคู่นั้น เกลียดความหวานที่ต้องขืนกินพร้อมน้ำตา...

....
เกลียดกระทั้ง ตัวเองที่โง่ปล่อย...ให้ใครคนนั้นกลายเป็นเถ้าถ่านลงไปต่อหน้าต่อตา ...

[chiji]

อยากอ่านต่อค่ะ

[NewYearzz]

ใครตาย?

[wiwari]

เหมือนจะเศร้าอะ เค้า สงสารหมอ 

[Chichi Yuki]

หมอไม่ต้องเสียใจ
เดี๋ยวภัทรก็กลับมาแล้ว
มาพร้อมทั้งภัทรพลำและภัทรธรรมดาเลย
แงๆ คนเขียนใจร้ายมาสปอยให้เค้าอยากและจากไป ตอนภัทรตายเค้าเสียใจมากเลยรู้ไหม
น้ำตาไหลทั้งภัทรและภัทรพลำหวังว่าคงจะไม่มีพะแพงมาเป็นตัวขัดขวางแล้วนะ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเค้ากลัวมันจะกลับไปเป็นแบบอีรอบเดิม คือสุดท้ายไม่ว่าจะภัทรไหนก็ไม่ได้คู่กับใครเลย
ตอนนี้กำลังเชียร์ภัทร (ไอเดียร์) กับพี่รามมมม
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ
 

[zuu_zaa]

คิดถึงมามาย

[Zitraphat]

[เรื่องสั้น วรรคที่ ๑๑-๑๔....สาป....รากไทร...# พิเศษ ๑๔-๐๒-๕๖ //๑๗-๐๒-๕๖]

...
โต๊ะทำงานของคุณหมอ กองเต็มไปด้วยของขวัญและช่อดอกไม้ ...

ใครให้มาบ้างก็ไม่รู้ไม่เคยสนใจ เพราะที่ทำได้ก็แค่รอเวลาหลังเลิกงาน....รอเก็บข้าวของทั้งหมดทิ้งลงถังขยะ ...
.
.
.
.... มันไม่สำคัญ...
.
.
.

เมื่อ..ที่บ้าน... ไม่มีใครรอของขวัญที่ได้มาอีกแล้ว...
.
.
.
สุดท้าย....คุณหมอก็จะ..ทิ้งของที่ได้มาทั้งหมดลงถังขยะ ...
.
.
.

...เกือบสามปีแล้วที่ทำแบบนี้ ...

[เฮ้ย! ได้มาเยอะนี่น่าหมอ ... อันนี้ขอนะหมอ ....ทำฟองดูว์กินกันดีกว่า ....อ้า..เขาป้อน ...อั้ม...ๆๆๆ  ]

ประโยคเหล่านั้นกับภาพบางภาพ มันยังวนเวียนอยู่ในหัว ...วนเวียนอยู่แม้เจ้าของประโยค จะกลายเป็นเถ้าธุลีปลิวหายไปกับสายลม ...
.
.
.

เกลียดวาเลนไทน์ เกลียดดอกกุหลาบที่ไม่ได้อยู่ในมือคู่นั้น เกลียดความหวานที่ต้องขืนกินพร้อมน้ำตา...

....
เกลียดกระทั่ง ตัวเองที่โง่ปล่อย...ให้ใครคนนั้นกลายเป็นเถ้าถ่านลงไปต่อหน้าต่อตา ...

.
.
.

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่กัป กี่กัลป์ ....

สุดท้ายที่เหลือเพียงลำพัง....ก็คือ สมิง..........ที่ทอดทิ้งให้ผู้เป็นนาย ตกตาย .....


***


...
รถแท็กซี่สีส้มสดแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านสีฟ้า ...คุณหมอควักตังค์จ่ายแล้วเดินหอบช่อดอกไม้ และข้าวของอีกสองสามถุงใหญ่เข้าบ้าน ปล่อยให้พี่คนขับแท็กซี่ มองตามแผ่นหลังใหญ่ของคุณหมอ...

...และเด็กหนุ่มหน้าคม อีกคน....

ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเจ้าของเสื้อกาวน์ที่มุ่งหน้าเข้าบ้านโดยไม่สนใจ คนวิ่งตาม ..
...ทั้งๆที่ขึ้นรถมาด้วยกัน แต่ผู้โดยสารสองคนไม่คุยกันสักนิด พี่แท็กซี่ได้แต่แอบมองทั้งสองคนผ่านกระจกหลัง คุณหมอสัตวแพทย์ ที่แถวบ้านน่าจะเรียกว่า หมอหมา เรียกรถออกมาจากโรงพยาบาลสัตว์ในตัวเมือง ตอนแรกว่าเห็นคุณหมอเรียกแค่คนเดียว แต่พอกำลังจะออกรถถึงได้เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีอีกคนขึ้นมานั่งข้างๆคุณหมอด้วย ...

น่าจะกำลังโกรธกันอยู่...พี่คนขับแท็กซี่ทึกทักคิดเอาเอง เพราะตลอดทางที่ขับมา คุณหมอทำเหมือน เด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆ เป็นเพียงอากาศภายในรถ...

.
.
.

...
บ้านไม้สองชั้นเงียบเหงาเหมือนเดิม แต่ที่น่าจะต่างไปจากเดิมคงเป็นบรรยากาศในบ้าน ที่ดูไม่อึมครึมเหมือนทุกวัน ...มันดูโล่งสบาย ไม่มีกลิ่นสาบสาง ไม่มีแม้กระทั่งเหล่าวิญญาณที่มักจะวนเวียน โผล่ตาม ตามซอก ตามหลืบ..

การเปลี่ยนแปลง..คุณหมอหมาพอรับรู้ แต่ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเหนื่อยเกินไป ...เหนื่อย...กับการที่ต้องอยู่กับวันวาเลนไทน์เพียงลำพัง...

..ข้าวของที่หอบหิ้วมาทั้งหมดถูกโยนลงตะกร้าขยะ ....ไม่อยากจะทิ้งที่โรงพยาบาลเพราะดูจะใจดำกับบรรดาคนให้เกินไป...เพราะความขี้เกรงใจ คุณหมอเลยหอบข้าวของทั้งหมดมาทิ้งที่บ้าน...แต่ส่วนหนึ่งก็ยอมรับว่าที่เอาข้าวของกลับมา เพราะความเคยชิน...

ชินที่จะทำให้ใครบางคนที่เคยอยู่ด้วยในวันวาเลนไทน์ หูตาวับวาว ตอนเอาของที่ได้มารวมกันแล้ว ยำให้มันเป็นทั้ง ช็อกโกแลตและฟองดูว์ หรือแม้แต่มานั่งป้อนนั่งแบ่งของขวัญที่ต่างคนต่างได้มากันหน้าทีวี ...

คุณหมอสะบัดหน้าแรงๆเมื่อคิดถึงภาพนั้น ...
ถอดเสื้อกาวน์โยนลงพื้นอย่างไม่ไยดีแล้วทิ้งตัวกระแทกลงโซฟา...นอนทอดยาวไปกับโซฟาตัวใหญ่ ...

เสียงใครบางคนแว่วมาในความรู้สึก...ก่อนคุณหมอหมาจะหลับตาลงหนีความเป็นจริงที่ว่างเปล่า..

[...จะให้ไปไหน? หมอก็แปลก..ถามมาได้..จะให้ภัทร อยู่กับใคร? วาเลนไทน์ก็ต้องอยู่กับหมอดิ...ของกินมีเยอะ ..ถึงไม่มีอะไรกิน............. ก็ยังกินหมอได้...]

.
.
.





...
สัมผัสของปลายนิ้วเย็นลากไล้ ตั้งแต่สันกรามลงไปถึงไหล่กว้าง สัมผัสที่คุ้นชิน ทำเอาคุณหมอสะดุ้งเฮือกแล้วลืมตา....
.
.
.

เพื่อพบว่า....ทุกอย่างมืดดำ...

.
.
.

ข้อมือใหญ่ถูกโยงและยึดไว้ด้วยโซ่เส้นหนา ...ที่รู้เพราะสัมผัสเย็นกับเสียงกระทบกันของสายโซ่ ...

ถูกล่าม??!!  คุณหมอพยายามขืนตัวลุกและกระชากสิ่งพันธนาการ ...

..การออกแรงที่ไร้ประโยชน์ ...
หมอสัตราสูดหายใจยาวแล้วพิจารณาสัมผัส ....ที่ไหนบ้าง ? ที่โดนล่าม ..ไม่คิดว่าตัวเองจะหลับลึกจนโดนโซ่เส้นเขื่องพันล่ามทั้งที่ข้อมือและลำคอแบบไม่รู้สึกตัว ...ภาพทุกอย่างมืดดำเพราะโดนผูกปิดตา..เสียงตะโกนคงไม่เลยพ้นตัวบ้านเพราะปากโดนเอาแท่งโลหะอะไรสักอย่างใส่ปากง้างไว้ ...

.
.
.
อย่างกับคนที่ทำรู้ดี ว่า... หมอ 'กัด' ได้ ....
...สัญชาติญาณตื่นตัว ..จมูกคมของคุณหมอสูดกลิ่นผู้บุกรุก...

..แต่มันว่างเปล่า...
ว่างเปล่า...แม้สัมผัสเย็นยังคงลูบไล้อยู่...
 
...
ไม่มีซุ่มเสียงแม้แต่เสียงลมหายใจ ปลายลิ้นชื้นแฉะไล่เลียตั้งแต่สันกรามคุณหมอไล่ลงมาถึงช่วงกึ่งกลางลำตัวที่เป็นแอ่งเว้า ริมฝีปากเย็นจูบลากลิ้นกดเลียแล้วกัดเม้ม ปลายนิ้วเย็นลากผ่านแผ่นอกกว้างก่อนจะขยำบีบท่อนแขนใหญ่ของคุณหมอ ด้วยแรงอารมณ์ ...

...เสียงคราง หลุดออกมาจากริมฝีปากผู้บุกรุก เมื่อกึ่งกลางลำตัวโดนบดเบียดเข้าหากัน แต่เสียงมันเบาเกินไปกว่าที่จะคาดเดาได้ว่าเจ้าของริมฝีปากนั้นเป็นคนแบบไหน...แรงกดเพิ่มขึ้น แล้วแนบเข้ากับแกนกลางของคุณหมอที่ชูชัน อากาศไม่ได้หนาวหรือร้อนจนเกินไป ...ใช่...ในความเป็นจริง ...อากาศ แทบไม่ได้ถูกใช้เลยต่างหาก ...

ร่างกายที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นเขื่อง ถูกปลุกปั่นจนเจียนคลั่ง ถึงกระนั้นเสียงจากผู้บุกรุก....ก็ไม่ได้หลุดลอดออกมา...

ร้อนแรง ..จาบจ้วง... เอาแต่ใจ ...เจ้าอารมณ์ ... และลงท้ายด้วยความ วาบหวาม ...

ริมฝีปากเย็นละเลงจูบกระสัน น้ำลายรสหวานไหลเลอะลงไปกับโซฟา เมื่อริมฝีปากหนาของคุณหมอตัวโต ยังถูกสอดคาไว้ด้วยแท่งโลหะเย็น ....คมเขี้ยวยาวโง้ง โผล่พ้นริมฝีปากเพียงเท่านั้น..

กลิ่นช็อกโกแลตหวาน....
ลอยอวลทั่วห้อง .....ความรู้สึกเหมือนถูกหยอกยั่ว  สัมผัสอุ่น...  ลากราดลงบนผิวหนังไล่ตั้งแต่แผ่นอกลงไปถึงแกนกาย ...แท่งเหล็กที่สอดง้างคมเขี้ยวไว้ถูกดึงออกจากริมฝีปาก ....

เสียงเข็มนาฬิกา เดินลากเวลาอย่างเชื่องช้า ...รสชาติของช็อกโกแลตขมหวาน ผสมรสหวานเปรี้ยวของผลไม้ต่างชนิดที่คาดว่าถูกหยิบออกมาจากในตู้เย็น ...ถูกป้อนใส่ปาก ที่คมเขี้ยวยาวยังขู่คำราม ...เหมือนเจ้านายกับสัตว์เลี้ยง มือเย็นของแขกโอบดึงคุณหมอที่เปลือยเปล่า มานอนซบบนตัก ...ไร้กลิ่นและไร้สัมผัสอุ่น มีเพียงปลายนิ้วเย็นที่ค่อยๆลูบเรือนผมของคุณหมออย่างแผ่วเบา ....
.
.
.

'....'

'....'
 
มีเพียงความเงียบที่คุยกัน ....ใครคนนั้นกัดผลไม้กร๊อบ แล้วป้อน ใส่ปากหมอ.....
กลิ่นช็อกโกแลต ...เสียงทีวี...ที่หยุดอยู่ที่ช่อง อนิเมชั่น....เสียงกระดิ่งที่นานๆครั้งจะดังขึ้นมา ตอนใครคนนั้นขยับตัว ...
.
.
.

หมดท่าทีแข็งขืน....คุณหมอนอนซบเจ้าของตักนิ่ง ....
.
.
.

....แม้ไม่ได้เห็น ไม่ได้สัมผัส หรือกอดรัดดั่งใจ หากแต่ได้แค่นี้ก็ดีมากเกินพอ.....
.
.
.

[...จะให้ไปไหน? วาเลนไทน์ก็ต้องอยู่กับหมอดิ...ถึงไม่มีอะไรกิน............. ก็ยังกินหมอได้...]

เสียงนั้นแว่วเข้ามาพร้อมๆ สัมผัสเย็นชื้นของริมฝีปาก....
คุณหมอตอบรับสัมผัสนั้น ก่อนจะยกแขนที่โดนโซ่เส้นใหญ่พันธนาการ ขึ้นโอบกอดร่างที่แนบทาบคล่อมร่าง แล้ว แทรกเรียวลิ้น เกี่ยวกระหวัดอย่าง เอาแต่ใจ..
.
.
.

คำว่ารัก...คำว่าคิดถึง....ถ้อยคำทั้งหมด ถูกแทนไว้ด้วย ความต้องการที่กระสันอยากจนหยุดไม่ได้ ...
..
.
.

อีกกี่กัปกี่กัลป์.....โซ่แห่งนาย....ที่ล่ามสมิงไว้  ....ก็ไม่เคยคลาย...

.
.
.
 


***



คนเป็นพ่อ วิ่งกระหืดกระหอบขึ้นบันไดโรงพยาบาล ....
เพิ่งกลับมาจากงานสัมมนา กลับมาเจอคุณภรรยา เสียงเย็นแจ้งข่าวในโทรศัพท์แถมยังพูดไปเก็บเสียงสะอื้นไป ...ข่าวร้ายที่เกิดขึ้นกับหนึ่งในสองแฝดแสบ ทำเอาคุณพ่อไม่กล้าวางโทรศัพท์หรือตัดสายคุณภรรยา  ...
.
.
.

...ตกบันได ทางหมอสันนิษฐานว่าอย่างนั้น ...
.
.
.

เล่นเอาใจหายใจคว่ำ ที่จู่ๆแฝดคนพี่ก็หลับไปไม่ยอมตื่น...

หลับมาตั้งแต่วันวาเลนไทน์ จนมาวันนี้ เลยมาสองวันแล้วที่คุณพ่อเพิ่งทราบข่าว วันทั้งวันคุณพ่ออย่างโฆษิต เดินวนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน...ต่างกับคุณภรรยาที่นั่งนิ่งกอดลูกชายที่หลับปุ๋ยอีกคน แถมยังเงียบตาขวางจนหมอกับพยาบาลไม่กล้าจะทักทาย ...ก็ใครจะทนได้ ลูกชายทั้งคน ถึงจะมีก็อบฯสำเนาเดียวกันออกมาถึงสองคนก็เถอะ ...

ลูกแฝดสองคน...ลูกชายคนเล็กว่าง่ายไม่งอแง แต่ดื้อเงียบเหมือนก็อบฯคุณพ่อออกมา ในขณะที่ลูกชายคนโตดื้อเพ่ง เน้นใช้กำลังไม่ต่างจากคุณภรรยา และที่แถมมาก็น่าจะมีมารยาที่ไม่รู้ว่าได้จากไหนมาอีกร้อยแปดเล่มเกวียน ทั้งๆที่เป็นแค่เด็กสามขวบ ...แต่ถึงอย่างนั้น อาการสลบหลับแบบไม่ยอมตื่นของแฝดคนพี่ก็ทำเอาบ้านคนทั้งบ้านมานั่งเครียดกันหน้าห้องฉุกเฉิน...
.
.
.

"..ป๊ะ...กลับบ้าน...เถอะ"

จู่ๆไอ้ตัวเล็กที่นอนนิ่งบนตักคุณภรรยาก็ตื่นลืมตาแล้วชวนคุณแม่กลับบ้าน ...
พาให้ต้องอธิบายกันยกใหญ่ว่า ยังกลับไม่ได้เมื่อพี่ชายยังนอนนิ่งอยู่ในห้องฉุกเฉิน เจ้าตัวเล็กก้าวลงจากตักคุณแม่เดินไปเกาะกระจกแล้วชะเง้อมอง ข้างใน...

"..ไม่ได้อยู่ในห้องนี้...โต ...ไปหาเสือแล้ว..."

.
.
.

"เดี๋ยว..ก็..กลับ...."
.
.
.

ลูกชายคนเล็กพูดจาเหมือนเรื่องปกติ....แล้วกลับมาอ้อนให้คุณพ่ออุ้มโดยกอดขาคนเป็นพ่อแน่น....
'โต' ...เจ้าตัวเล็กหมายถึงแฝดคนพี่ ....ส่วน... 'เสือ' ...โฆษิต แทบไม่ต้องเดาเลยว่า มันหมายถึงใคร...

[iammoonoi]

 

ขอบคุณค่า สนุกมากๆ 

ได้เป็น บวกเป็ดคนแรกเลยวันนี้ ดีใจ ๆ 

[zuu_zaa]

  ขอบคุณค่ะ

[NewYearzz]

สงสารหมอ อยากปลอบใจหมอ รักหมอนะ


ขอบคุณมากครับสำหรับตอนพิเศษ

[chiji]

สงสารหมอจังค่ะ

[Tuna Omega]

นี่มัน....ภาคต่อของ 29 G.Become 21 Boy ชัดๆ...

ในที่สุดช่วงเวลาหวานๆ(?)ของหมอก็มาถึง
 

[RainyMooD]

ขึ้นมาก็อย่างเศร้าอ่ะ สงสารหมอหมิง 
ในที่สุดก็กลับมาแล้วสินะ  นายของหัวใจ....


นี่ๆ  โตไปหาเสือ  แล้วเมื่อไหร่ เล็กจะไปหายักษ์ล่ะ
เอ้อ เค้าคิดถึงคุณพ่อกะคุณแม่นาย โคดๆเลยว่ะ



ประโยคเล่านั้นกับภาพบางภาพ มันยังวนเวียนอยู่ในหัว>>>เหล่า
เกลียดกระทั้ง ตัวเองที่โง่>>>ทั่ง
ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเจ้าของเสื้อกราวน์ที่มุ่งหน้าเข้าบ้าน>>>กาวน์
บ้านไม้สองชั้นเงียบเหงาเมื่อเดิม>>>เหมือน?
ชินที่จะทำให้ใครบ้างคนที่เคยอยู่ด้วยในวันวาเลนไทน์>>>บาง
ยำให้มันเป็นทั้ง ช็อกโกแลตและฟองดูว์>>>แล็ต
ถอดเสื้อกราวน์โยนลงพื้นอย่างไม่ใยดีแล้วทิ้งตัวกระแทกลงโซฟา>>>กาวน์  ไย
สัญชาติญาณตื่นตัว ..จมูกคมของคุณหมอสูดกลิ่นผู้บุกรุก>>>ชาต
เมื่อกึ่งกลางลำตัวโดนบดเบียนเข้าหากัน>>>เบียด
กลิ่นช็อกโกแลตหวานลอยอวนทั่วห้อง>>>แล็ต  อวล
รสชาติของช็อกโกแลตขมหวาน
กลิ่นช็อกโกแลต ...เสียงทีวี
เสียงกระดิ่งทีนานๆครั้งจะดังขึ้นมา>>>ที่
ก่อนจะยกแขนที่โดนโซ่เส้นใหญ่พันธณาการ >>>พันธนาการ
คนเป็นพ่อ วิ่งกระหืดกระหอบขึ้นบันได้โรงพยาบาล>>>ได
ตกบันได ทางหมอสันนิฐานว่าอย่างนั้น>>>สันนิษฐาน
ต่างกับคุณภรรยาที่นั่งนิ่งกอดลูกชายที่หลับปุยอีกคน>>>ปุ๋ย
ในขณะที่ลูกชายโตดื้อเพ่ง  >>>คนโต?  ดื้อแพ่ง
มารยาที่ไม่รู้ว่าได้จากไหนมาอีกร้อยแปดเล่นเกวียน>>>เล่ม
เจ้าตัวเล็กก้าวลงจากตักคุณแม่เดินไปเกาะกระจกแล้วชะเงื้อมอง>>>เง้อ
 
 

[$VAN$]

พี่แท็กซี่โดนผีหลอกแล้วยังไม่รู้ตัว อิอิ
ตอนนี้รู้สึกโรแมนติกจัง นึกถึงเรื่องโกสต์อ่ะ
โฆแลดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่ตรินทร์ไม่ได้ค่าตัวหรอ ไม่พูดเลย
แฝดน่าร้ากกก

บวกเป็ดจ้า บวกหนึ่งเด๋วให้อีกที ยังไม่ครบวันอ่ะ^^

[Chichi Yuki]

อ่า แฝดสองจริงๆ ด้วย โฆษิตนี่เจ๋ง แสกทีได้ลูกแฝด 555+
โต (พลำ) ไปหาเสือแล้ว แล้วเล็กไม่คิดจะไปหายักษ์บ้างเหรอ
ตอนนี่ยักษ์คงเศร้าน่าดู