Epilogue
Why do you believe in soulmate?
[Christian] ทุกอย่างเป็นเรื่องของโชคชะตา
คลับเดิม หน้าห้องน้ำที่เดิม...แต่สถานการณ์ไม่เหมือนเดิม
ที่ยืนพิงกำแพงอยู่ตอนนี้ไม่ใช่สาวสวยในชุดเดรสสีดำหรือสีแดง ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีหน้าอกใหญ่บึ้มหรือสะโพกผาย อีกฝ่ายเป็นผู้ชายร่างกายกำยำสมส่วน โครงหน้าได้รูปเอียงไปทางซ้ายเล็กน้อย เส้นผมสีเข้มบางส่วนตกลงมาปรกหน้าผาก สองมือของเขากอดอกเอาไว้ ริมฝีปากเผยอยิ้มบางๆ และดวงตาคู่สวยจดจ้องมาที่ผม
ไม่ใช่คู่นอนคืนเดียวแล้วแยกทางเหมือนทุกครั้ง นี่คือคู่นอนตลอดชีวิตของผม
เจย์เดน คาร์เตอร์
ผมกักเขาเอาไว้ด้วยสองแขน ทาบทับฝ่ามือลงบนผนังข้างหัวไหล่ของเขา ขยับใบหน้าเข้าใกล้อีกฝ่ายจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
“นึกถึงวันแรกที่เราเจอกันเลยนะ” เขาพูดขึ้น
ผมหัวเราะ “ต้องเรียกว่านายเดินมาชนฉันมากกว่า”
เจย์เดนหัวเราะตาม “เป็นความบังเอิญที่ทำให้ฉันได้พบกับนาย”
“เป็นโชคชะตาที่ทำให้เราได้มาพบกันต่างหาก” ผมแย้ง แนบร่างกายตัวเองเข้ากับเขา ท่อนล่างเสียดสีกันแผ่วเบา หน้าท้องถูไถกันโดยมีเสื้อเชิ้ตบางๆ ของเราทั้งคู่ขวางกั้น...ผมจูบเขา สอดปลายลิ้นเข้าหา เราจุมพิตกันราวกับจะดูดดื่มวิญญาณของกันเข้าไปด้วย
เป็นหนึ่งเดียว และมีแค่เราเท่านั้นที่ยืนอยู่ตรงนี้
“นายเชื่อเรื่องโซลเมตมั้ย?” เขาถามผมเหมือนที่ผมเคยถามเขาเมื่อนานมาแล้ว
ผมพยักหน้า และย้อนถามกลับไป “แล้วนายล่ะ?”
“ฉันเชื่อ แต่เคยคิดว่าถ้าหากเจอโซลเมต ฉันจะไม่รักเขา” เจย์เดนยิ้ม
“ฉันคิดว่าฉันเข้าใจ” ผมบอก เหตุการณ์เก่าๆ ย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ
เขากลัวที่จะรัก เพราะความรักของคนสองคนเคยทำให้เขาเจ็บปวดมาแล้ว ความรักของพ่อและแม่เขาเอง
“แต่ตอนนี้ฉันไม่กลัวอีกแล้วที่จะรัก” เจย์เดนลูบใบหน้าของผม เขามองลึกเข้ามาในดวงตาของผม “เพราะเมื่อฉันเปิดใจ ฉันก็ได้พบกับคนที่ฉันอยากจะรัก ซึ่งนั่นก็คือนาย...โซลเมตของฉัน”
เป็นอีกครั้งที่ผมอดใจไม่ไหว จูบปากเจย์เดนเนิ่นนานกว่าจะผละออก
“Why do you believe in soulmate?” เขาย้อนถามผมบ้าง
ผมหัวเราะ สวมกอดเขาจนแผ่นอกของเราแนบชิดกัน กระซิบคำตอบข้างหูอีกฝ่าย
“เพราะเชื่อว่าสักวันฉันต้องได้เจอคนที่ฉันจะรักได้อย่างหมดหัวใจ”
“ซึ่งวันนี้นายเจอแล้ว” เขาเลิกคิ้ว มองผมด้วยสายตาท้าทาย
ผมระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น “ใช่ คนคนนั้นก็คือนาย”
“ทุกอย่างเป็นเรื่องของโชคชะตานะว่ามั้ย?”
“อ่าฮะ” ผมพยักหน้ารับ “แต่เรื่องที่ฉันอยากฟัดนายเนี่ย เป็นความต้องการของฉันล้วนๆ”
เจย์เดนหัวเราะขลุกขลักอยู่ในลำคอเมื่อผมจูบเขาอีกครั้ง ปลายลิ้นเราเกี่ยวรัดหยอกล้อกัน ผมสอดมือข้างหนึ่งลูบไล้แผ่นอกของเขา สะกิดปลายนิ้วกับยอดอก อีกมือสอดไปด้านหลัง แทรกเรียวนิ้วผ่านขอบกางเกงลงไปจนถึงก้นแน่นๆ น่าฟัด
“เฮ้ ตรงนี้เลยเหรอ?”
ประโยคอันแสนคุ้นเคย แม้ว่าจะเคยได้ยินมันเมื่อนานมาแล้ว แต่ราวกับผมเพิ่งได้ยินมันไปเมื่อวาน
“เพราะเป็นนาย ที่ไหนฉันก็อยากจะขย้ำนายทั้งนั้น”
เจย์เดนหัวเราะลั่น เขากุมต้นคอผมแน่น กระตุกมือทีเดียวศีรษะของผมก็ถูกกดแนบไปที่แผ่นอกของเขา...ผิวเนื้อที่ต้นคอถูกลูบไล้แผ่วเบา เพราะว่าผมใส่เสื้อกล้าม จึงมองเห็นชื่อของเจย์เดนที่อยู่ตรงต้นคอของผมชัดเจน
“ชื่อของฉันบนตัวนาย เหมือนการตีตราจองเป็นเจ้าของเลยนะว่ามั้ย?”
ผมขืนใบหน้าออกเล็กน้อยเพื่อเงยขึ้นสบตาเขา สองมือเลื่อนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่อีกฝ่ายใส่อยู่ จนเผยให้เห็นแผงอกขาว และเมื่อผมปัดเสื้อออกไปด้านข้าง ผมก็ได้เห็นชื่อของผมบนตัวเขาเช่นกัน
“ใช่ เป็นการตีตราจองที่พระเจ้าทำให้เรา”
“ตอนที่ฉันเห็นชื่อของนายปรากฏขึ้นมา ฉันก็คิดแล้วว่าจะไม่มีวันให้ใครเห็นมันเด็ดขาด โดยเฉพาะนาย มันจะเป็นความลับบนตัวฉัน แค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้”
“แต่สุดท้ายฉันก็รู้จนได้” ผมหัวเราะขึ้นจมูก
“แล้วนายล่ะ รู้ตอนไหนว่ามีชื่อฉันอยู่บนตัวนาย” เขาย้อนถาม
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ “ความลับครับ”
ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาเมื่อเจย์เดนฝังเขี้ยวลงบนต้นคอของผม ไม่ต้องเดาก็รู้ได้เลยว่าตัวอักษรที่เป็นชื่อของเขาต้องมีรอยฟันประทับลงให้เห็นเด่นชัดแน่นอน ดูท่าเขาคงจะมันเขี้ยวกับคำตอบของผมน่าดู
กล้ากัดผมงั้นเหรอ?
ผมงับลงไปที่ชื่อของผมเช่นกัน โซลเมตของผมสะดุ้งเล็กน้อย หลุดเสียงครางออกมาเบาๆ แต่กลับกระตุ้นให้ผมร้อนไปทั้งตัวราวกับโดนไฟสุม
เขาจะรู้บ้างไหมว่าแค่เสียงแหบพร่าของเขาก็ทำให้ผมแข็งได้แล้ว
เรานัวเนียกันอยู่ตรงนั้นอีกพักใหญ่ ไม่สนใจว่าใครจะมอง ไม่แคร์ว่าจะมีกี่คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ผมเกือบจะควักเอาไอ้หนูออกมาอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเจย์เดนมีความละอายมากกว่าผม เขารั้งมือผมเอาไว้ ตบแก้มผมเบาๆ เป็นเชิงปลอบ ยิ้มขบขันความใจร้อนของผม
“กลับบ้านดีกว่าน่า”
ผมรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งใจ คำว่าบ้านไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปหลังจากที่ผมตัดสินใจย้ายเข้าไปอยู่กับเขา บ้านที่เคยเป็นของเจย์เดนคนเดียว เวลานี้มันคือบ้านของเรา
บ้านที่ผมจะกลับไปนอนทุกคืน และจะตื่นขึ้นมาทุกเช้าบนเตียงเดียวกันกับเขา
“ถึงบ้านเมื่อไหร่ฉันจะฟัดนายให้เตียงหัก”
“หลังจากนั้นอย่าลืมรูดบัตรซื้อเตียงใหม่ด้วยแล้วกัน
”
_________________
ตอนจบแล้วนะคะ แต่เราจะยังไม่ร่ำลากันตอนนี้ เพราะนี่ยังไม่ใช่ตอนสุดท้ายที่จะอัพค่ะ คาดว่าน่าจะลงตอนพิเศษอีกสองตอน เป็นของคริสเจย์หนึ่งตอน กับนิคโจอีกหนึ่งตอนค่ะ แต่คงอีกสักพักน้า พอดีมีงานด่วนแทรกเข้ามาให้ต้องไปเคลียร์ก่อนค่ะ ฮือ ส่วนภาคแยกของแคสโคล เรายังไม่ได้เปิดเรื่อง แต่ชื่อเรื่องคือ #ความลับใต้กางเกง ค่ะ ไว้เปิดเรื่องเมื่อไหร่จะเข้ามาแจ้งอีกทีนะคะ