ดีนะที่เตรียมทิชชู่มาก่อน น้ำตาไหลตั้งแต่ วสุเรียก ...ม้า แระยิ่งตอนถามม้าว่า ถ้าผมไม่เหมือนเดิมจะยังจำผมได้ไหม โอยยน้ำตาไหลก่อนม้าอีก มาเจอป๊าอีก พร้อมกันเลยคนแต่งไม่เว้นฉากให้เค้าทำใจเบยยย ฮืออออ ในที่สุด สิ่งที่ติดค้างในใจมากว่าสิบห้าปีก็ได้พูดออกไป ฮืออ อยากให้เจอกันพร้อมหน้าครอบครัว อยากให้เจอเจ๊สิ. เจอแฝดดด้วย อยู่กันพร้อมหน้าอีกครั้ง ฮือออ จะมีตอนพิเศษใช่มั้ยคะ ใช่มั้ย ฮือออ *ตอนนี้กะลังฟูมฟาย* ฮือออ เลื่อนมาเจอบรรทัดสุดท้าย
เฮ้ยยย จบแล้วง่ะ ก่อนอ่านยังไม่รุ้ว่าจบ พอมาเจอตอนท้ายต้องรีบวกกลับไปดูหัวทู้ใหม่ เฮ้ยยยย จบแล้วววว ฮืออออ. ฮโๆๆๆ เพิ่งดีใจที่ได้อ่านตอนใหม่ไปแหม่บๆๆเอง โฮๆๆ พี่เอกกับหนูวสุเพิ่งหวานไปไม่กี่ตอนเอง ฮโๆๆๆ
แถมพี่เอกเพิ่งพรากผู้เยาว์ไปแค่ครั้งเดียวเอง แอบหวังให้มีครั้งสองครั้งสาม อุแหม่
แค่ยี่สิบปีเองคร่ะ ชิวๆๆ เนอะพี่เอกเนอะ ฟื้ดดด พอเข้าเริ่มโหมดอารมณ์หื่นน้ำตาก็เริ่มจะหยุดไหลเหลือแต่น้ำมูกที่ยังไหล !? แต่เฮ้ยทำไมน้ำมูกมันเป็นสีแดง แว้ กก ตอนท้ายครอบครัวนุ้งขาวแอบขโมยซีนน้า อิอิ มีหมูหย๋องมาเป็นลูกด้วย แหม ดุ๊กดิ๊กขี้ตู่นะ ถามขาวอ้ะยังง
ขอบคุณคนเขียนนะคะ เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องค่ะ เหนื่อยก็พัก ถ้าไม่พักแล้ว ขอตอนพิเศษก็พอ ครึครึ ล้อเล่นคร่าา คนเขียนว่างตอนไหนก็ค่อยมาต่อก็ได้ค่ะ คนอ่านรอได้เด้อออค่ะ. แหะๆๆ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ