ตอนพิเศษสงกรานต์นิดหน่อยค่ะ
(อนึ่ง ถึงจะเป็นตอนพิเศษที่มาแปะในกระทู้เรื่องนี้ แต่ตัวละครมีแค่วสุ คิมหันต์ กับแฝดวีวินสมัยยังตัวจิ๋วนะคะ พระเอกไม่ได้โผล่ด้วย ตะ...แต่ก็คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่สุดแล้ว เลยเอามาแปะในนี้ค่ะ
)
✣✤|แมว หมา ดอกไม้ และพี่ชายข้างบ้าน|✤✣
ตอนพิเศษวันสงกรานต์
สงกรานต์นี้ คิมหันต์ยังมีเรื่องค้างคาใจนิดหน่อย
ผู้คนเขาเริ่มเล่นน้ำกันไปตั้งหลายวันจนจะเลิกอยู่แล้ว แต่วสุกลับตัวไม่เปียกเลย เอาแต่นั่งเรียบร้อยเจี๋ยมเจี้ยม จะให้ปล่อยไว้เฉย ๆ ได้อย่างไร!?
วันนี้จึงถือเป็นฤกษ์งามยามดี รับแฝดตัวน้อยจากเจ้ใหญ่มาเที่ยวบ้านพี่เอกกับวสุ แถมโชคดีไปอีกที่ตอนนี้พี่เอกออกไปธุระนอกบ้าน กว่าจะกลับก็อีกสักพักใหญ่
เจ้าหนูวสุเสร็จเขาละ!
“ท่านนายกองปีกซ้ายวี!” คิมหันต์ประกาศด้วยท่าทางขึงขัง ดันหลังแฝดพี่ฝั่งซ้ายมือของตัวเองเบา ๆ ให้ก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะหันมายังแฝดตัวน้อยที่ฝั่งขวา ดันหลังอีกทีให้ขยับตามกันไปพลางเรียกชื่อเสียงกร้าว พร้อมคำนำหน้าเป็นตำแหน่งที่ตั้งเองเออเองเสร็จสรรพ “ส่วนฝั่งนี้ ท่านนายกองปีกขวาวิน!”
ท่านนายกองแฝดสูดลมหายใจเข้าลึก สีหน้าฮึกเหิม
“ครับพ้ม!”
“พร้อมหรือไม่!” งานเล่นใหญ่ต้องมา
เด็กแฝดยืดหลังตรงแน่ว นิ้วเกร็งอยู่ตรงไกปืนฉีดน้ำอันใหญ่ เหงื่อเม็ดเป้งเกาะอยู่บนขมับ แล้วค่อย ๆ ไหลลงมายังปลายคาง ก่อนมันจะหยดติ๋ง จังหวะเดียวกับที่แม่ทัพใหญ่คิมหันต์กู่ร้อง เสียงดังจนหมาขนทองที่ถูกสมมติเป็นม้าศึกสะดุ้งโหยง
“ไปจัดการเจ้าปีศาจขยันเรียนนั่นซะ!”
“เอ๋!?” เป้าหมายร้องอุทานเสียงงงงวยไม่แพ้สีหน้า
“ลุยเลย!” คิมหันต์ย้ำดัง ๆ เรียกขวัญ กันสองแฝดจะเผลอใจอ่อนให้อาเฮียตัวน้อยเข้าเสียก่อน “สั่งสอนให้รู้เสียบ้าง หยุดสงกรานต์ใครเขาทำการบ้านกัน!”
“หะ...หา!” วสุกระโจนขึ้นยืนทำหน้าเหลอหลา หันซ้ายทีขวาทีไม่พบใครอื่น ชัดแล้วว่าเป้าหมายของสองนายกองแฝดตัวจิ๋วและท่านแม่ทัพคิมที่เพิ่งสถาปนาตัวเองเมื่อกี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวเขาเอง “...ผมเหรอ...ทำไมเป็นผมล่ะ! เดี๋ยวก่อน— เหวอ!”
ยังห้ามไม่ทันจบคำดี สายน้ำก็พุ่งปรี๊ดออกจากปากกระบอกปืนพลาสติกในมือเด็กน้อย ไม่แน่ใจว่าของวีหรือวิน แต่พุ่งเป้าเข้าจุดตายเต็มเสื้อทีเดียว
โดนคนนั้นไม่เดือดร้อนอะไร แต่โดนหนังสือที่ยืมพี่เอกมาท่าทางจะแย่
“อ๊ะ หยุดก่อนครับ” วสุยกมือยอมแพ้สองนายกองแฝดตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มสู้ เพิ่งโดนปืนฉีดน้ำไปไม่ทันกี่ครั้งก็เอาตัวบังหนังสือไว้เรียบร้อยแล้วเริ่มเจรจาน้ำเสียงสุภาพ เล่นเอาอารมณ์ฮึกเหิมที่คิมหันต์ปั้นมาเต็มที่ละลายเหลวเป๋ว “ยอมแพ้แล้ว”
เด็กหนุ่มหยุดคิดนิดหนึ่งว่าจะต่อคำแบบไหนดี ไม่แน่ใจนักว่าคิมหันต์เตี๊ยมกันมากับเด็ก ๆ (หรือไม่ก็อาจจะดั้นสดกันดื้อ ๆ เมื่อกี้นี้) ว่าเป็นแม่ทัพนายกองชาติอะไรสมัยไหน แต่อย่างไรตกกะไดพลอยโจนกันหนังสือเปียกไปก่อนแล้วกัน
“เอ้อ...ยอมแพ้แล้วครับ เดี๋ยวจะมีของบรรณาการเป็นไอติมกล่องใหญ่”
“ไอติม!”
“ไม่ทราบว่าท่านนายกองทั้งสองอยากจะกิน...อืม...” เขายกมือเกาแก้มเขิน ๆ แล้วเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ “อยากจะรับประทานรสอะไรดีครับ”
อึดใจสั้น ๆ ผ่านไป ท่านนายกองปีกขวาวินแปรพักตร์ก่อนใครเพื่อน
“ช็อคโกแลตครับ!”
ปล่อยน้าคิมซึ่งดำรงตำแหน่งแม่ทัพใหญ่เกาหัวแกรก ๆ ให้กับความใจง่าย
“ส่วนของวีเป็นวานิลลา!”
ไม่พอ ยังมีหน้ามาขอเผื่อท่านนายกองปีกซ้ายที่ยืนลังเล มองคิมหันต์ที มองวสุทีอย่างขอความเห็นอีกแน่ะ แต่สุดท้ายเมื่อน้องรักยืนยันอย่างนั้น แฝดพี่ก็ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด หันไปพยักหน้ากับวสุตาแป๋วไปด้วยอีกคนพร้อมคำขอบคุณเรียบร้อย
“ถ้างั้นขอเป็นวานิลลา ขอบคุณครับ”
“เดี๋ยวดิหลานรัก” ชายหนุ่มรีบท้วงก่อนจะถูกฮุบกองกำลังกันดื้อ ๆ “แค่ไอติมเอง ฝั่งนี้ก็มีนะ”
“อยู่ไหนเหรอ” แฝดน้องวินผู้ปลดประจำการตัวเองเป็นพลเรือนเรียบร้อยยังอุตส่าห์หันไปให้โอกาส
“เดี๋ยวออกไปซื้อให้”
“ของพี่มีอยู่ในตู้เย็นเลยนะ” วสุก้มลงกระซิบกระซาบ “มีหลายรสด้วย”
“ได้ยินนะ!” คิมหันต์รีบร้องทัก
แต่ไม่ทันแล้ว อดีตลูกสมุนทั้งสองทิ้งอาวุธลงดื้อ ๆ เดินตามอาเฮียน้อยเข้าบ้านต้อย ๆ ปล่อยเขายืนบ่นงุบงิบกับเจ้าหมาอ้วนขนทองหน้าบ้านได้ครู่เดียวก็ต้องรีบวิ่งตามไปเกาะหลังวสุที่มีหลานแฝดของเขาขนาบซ้ายขวา เห็นแล้วมันเขี้ยวจนต้องก้มลงเอาหัวถูเบา ๆ กลางกระหม่อมอีกฝ่ายไปด้วย
“มีเชอร์เบทมะนาวไหม”
“มีครับ”
“อยากกินโกโก้เย็นด้วยอะ”
“นั่นก็มีนะครับ”
คิมหันต์เบิกตากว้างเมื่อได้ยินว่ามีของโปรดตัวเองด้วย “ทำไมมีล่ะ!?”
“ก็รู้ว่าพี่คิมจะมานี่นา”
คิมหันต์มั่นใจว่าเจ้าหนูวสุต้องพูดไปยิ้มไปแหง ๆ เสียงฟังดูใจดีรื่นหูชะมัด
“ขี้โกงจังเลยอ้ะ!” ว่าแล้วก็โถมน้ำหนักใส่อีกนิดหน่อย
“พี่คิมตัวหนักนะครับ”
แต่เขาพูดไปคนละอย่าง “เรื่องเมื่อกี้ห้ามไปฟ้องพี่เอกนา”
วสุพยักหน้าหงึกหงัก พลางคิดว่าไม่เห็นจะมีอะไรต้องฟ้องสักหน่อย แค่เล่นกันเท่านั้นเอง
แต่ถ้าพี่ชายหน้าดุชื่อสามภพจะมาขู่ถามเรื่องคิมหันต์กับเขา..นั่นก็เป็นอีกเรื่องละนะ..
๑๖ เม.ย. ๒๕๕๙
ด้วยรัก...และร้อนผ่าว ๆ ค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์ (อีกรอบ) นะคะ คิดถึงมากเลยค่า >3<
อนึ่ง ได้เห็นคอมเม้นต์ทักท้วงมาเรื่องบรรยายพี่เอกเป็นชายวัยกลางคน ว่าที่จริงไม่อายุเยอะพอจะนับเป็นแบบนั้น เราเห็นด้วยทุกประการค่ะ และขออภัยในความผิดพลาดค่ะ โฮร ไว้มีเวลาจะกลับไปแก้นะคะ ตอนนี้ยังไม่สะดวก พี่เอกอย่าร้องนะ พี่ยังไม่ถึงวัยกลางคนค่ะ ถถถถถ ขอบคุณที่ช่วยแก้ไขค่ะ พรากกกกกส์ TwT
พบกันโอกาสหน้าค่า ^o^