ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
Intro....
พวกคุณเคยเฝ้ามองใครด้วยความรักกันบ้างมั้ย? การเฝ้ามองคนบางคนด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนาภายในใจหรือที่เขาเรียกกันว่า ‘แอบรัก’ ถ้าคุณเคย...พวกคุณคงเข้าใจความรู้สึกของผมได้ดี
ผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่สามารถที่จะรักได้ ผมแอบรักคนอยู่คนๆหนึ่ง ผมรู้ชื่อเขาในขณะที่เขาไม่รู้จักผมด้วยซ้ำ ผมรู้ที่อยู่เขาเพราะผมเคยแอบตามเขาไปเพียงเพื่ออยากจะเฝ้ามองโดยที่เขาไม่รู้ตัว ผมคอยแต่จะมองเขาอยู่ห่างๆชื่นชมและปลาบปลื้มในทุกครั้งที่เขาทำหน้าตามีความสุข เพียงแค่ ‘ผู้ชาย’ คนนั้นมีความสุขผมก็พลอยยิ้มตามอยู่ในมุมเงียบๆ
เพราะเขาเป็น ‘ผู้ชาย’ เป็นผู้ชายที่ไม่มีทางมาชอบผู้ชายด้วยกันเองแน่ๆ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ผมตัดใจและคอยมองไปที่เขาอย่างเดียว สาเหตุจริงๆคือผมกลัวบาป...
มีเพื่อนสนิทผมแค่เพียงคนเดียวที่รู้ว่าผมแอบชอบคนคนนั้นอยู่ เพื่อนสนิทผมถามมาว่า ‘ในเมื่อรู้ตัวว่าชอบ...แล้วทำไมไม่เข้าไปจีบ?’ ครั้งนั้นผมแค่ยิ้มและใช้ความเงียบเป็นคำตอบให้เพื่อนของผม แต่ถ้าให้ตอบจริงๆแล้วล่ะก็...ผมไม่อยากสร้างบาป...
อาจจะดีกว่าก็จริงถ้าผมทำแบบที่เพื่อนผมบอก...อาจจะได้มาครอบครอง...แต่ผมกลับคิดต่างออกไปจากนั้น ผมพอใจกลับสิ่งที่เป็นอยู่ตรงนี้ ถึงรูปร่างและหน้าตาที่ทำให้ผู้ชายหลายคนมาชอบผมนั้นอาจจะทำให้ความหวังครั้งนี้เป็นจริงแต่ผมไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นเพราะเขาคือ ‘ผู้ชาย’ คนหนึ่งที่รักและชอบ ‘ผู้หญิง’ อย่างคนธรรมดาสามัญทั่วไปการที่เขาจะคบกับผมจึงเป็นเหมือนการดึงให้เขาเข้ามาในเส้นทางที่ผิดแปลกไป
ผมคิดแบบนั้น...คิดแบบที่ว่าตัวเองตอนนี้คือสิ่งที่ ‘แปลกแยก’
ด้วยกรอบเกณฑ์ที่ธรรมชาติและสังคมสร้างขึ้นมาทำให้ผมวางตัวลำบากในสังคมบางที่ เพราะคนเราคิดต่าง ผมไม่สามารถจะไปบังคับใครให้ยอมรับในสิ่งที่ผมเป็น ผมเลยต้องเลือกที่จะอยู่กับคนที่ยอมรับผมได้ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยากมากกว่าชีวิตคนๆจะหาสิ่งนั้นเจอ
‘สังคมที่ยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเรา’
ผมเองก็ยังหาสังคมสำหรับตัวผมไม่เจอ ตั้งแต่เล็กผมก็ไม่เคยเจอที่ที่ผมจะอยู่ได้อย่างถาวร ผมไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง
เห็นมั้ยว่าการที่ผมจะได้คู่กับเขาเป็นอะไรที่มันยากซะเหลือเกิน ยากเกินกว่าที่ผมจะทำใจดึงผู้ชายคนหนึ่งลงมาเผชิญอะไรๆแบบที่ผมเจอในเมื่อตลอดชีวิตของเขาไม่น่าจะเคยเจออะไรที่มันลำบากขนาดนั้น
เขาคือลูกชายคนโตของวงศ์ตระกูล นามสกุลก็ดังจนไม่น่าจะมีคนๆใดที่ไม่รู้จัก ธุรกิจนับๆสิบอย่างที่อนาคตจะต้องตกมาถึงมือของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย แค่โปรไฟล์ที่ผมรู้แค่นี้ก็ทำให้ผมไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับชีวิตคนคนนั้นแล้ว ไม่รวมคู่หมั้นของเขาที่ทั้งสวยและแสนดีด้านฐานะและหน้าตาทางสังคมก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเท่าไรทั้งคู่คือกิ่งทองใบหยกสำหรับความคิดของทุกคนที่รู้และความคิดผมก็เหมือนกัน
บ่อยครั้งที่จะเห็นเขาและเธอเดินเคียงข้างกันไปไหนมาไหนในมหาวิทยาลัย แม้เขาจะอยู่คณะวิศวกรรมฯแต่เขาก็มากินข้าวกับคู่หมั้นของเขาบ่อยๆที่คณะนิเทศฯ นั่นทำให้ผมได้พบเจอกับเขาคนนั้นและได้ตกหลุมรักจากมุมมุมหนึ่งที่อยู่...ไกลๆ
อาจจะเพราะด้วยรูปทรัพย์ของเขาที่ทำให้ผมต้องมองด้วยความสนใจ คงเหมือนกับใครหลายๆคนที่มองเขาแทบจะเหลียวหลังเวลาที่เขาเดินผ่าน ผมเองก็เป็นเช่นนั้น เพราะเขาทั้งสูงหุ่นดีและหล่อกว่าพระเอกทุกคนที่ผมรู้จัก ใบหน้าที่เนียนใส่ผิวขาวอย่างคนสุขภาพดีตัดกับคิ้วดกดำแต่ไม่ดูรกส่งให้ดวงตาโตและดูมีเสน่ห์คู่นั้นฉายแววรับกับจมูกโด่งเป็นสันได้อย่างเหมาะเจาะ
เพียงแค่เห็นครั้งแรกผมก็รู้สึกเหมือนต้องมนต์ สะกดของเขาเข้าเสียแล้วทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลยเขาแค่เดินผ่านไปและยิ้มให้กับแฟนของเขา...แค่นั้นเอง