ตอนที่ 34
อ้อนแล้ว...เสียใจ
(Onrak : Part)
“อ้อนรัก”
“...”
“ไอ้อ้อนรัก”
“...”
“อ้อนรักเว้ย !”
ผมที่ตอนแรกนั่งมองใบไม้ตรงหน้าก็ต้องเงยหน้ามองคนที่เรียกชื่อ ก่อนที่ตัวเองจะเขี่ยใบไม้ที่ตอนนี้เลิกสนใจมันแล้วทิ้ง โดยมีเพื่อนอีกสองคนนั่งมองผมอยู่ด้วยความสงสัยว่ากำลังเป็นอะไรอยู่
เบื่อ...
ไม่ชอบเลย
“ป่านเพลง”
“ว่าไงมึง เสียงหงอยเชียว”
“พี่เสือ”
“พี่เสือทำไม”
“พี่เสือ...”
“...”
“...”
“...”
“อ้าว ไอ้ห่าอ้อน มีอะไรก็พูดมาดิวะ !”
อยู่ๆ สายป่านก็พูดเสียงดังทำให้ผมต้องหันไปมองทางพวกมันอีกครั้งหลังจากที่ละสายตาออกมาแล้ว ก่อนจะพยายามเรียบเรียงคำพูดของตัวเองออกมาใหม่ให้ฟังเข้าใจง่ายขึ้น
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“ห๊ะ !!”
แล้วคำพูดของผมก็ทำเอาสายป่านกับเสียงเพลงเบิกตากว้าง ซึ่งตัวเองก็ได้แต่มองใบไม้ที่ล่วงลงมาใหม่
‘พี่เสือเปลี่ยนไป’
ใช่ พี่เสือเปลี่ยนไป
ผมที่ตอนแรกพยายามนั่งเฉยๆ แบบไม่คิดมากเรื่องที่เกิดขึ้นก็ต้องถอนหายใจออกมา ท่ามกลางคนสองคนที่ตอนนี้กำลังหันมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้
ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“เดี๋ยว ใจเย็นๆ มึง เปลี่ยนอะไร เปลี่ยนยังไง” สายป่านที่ตอนแรกนั่งส่องโซเชียลต้องทิ้งโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วตั้งอกตั้งใจมองหน้าของผมเพื่อหาคำตอบ ซึ่งอีกฝั่งยังคงมีเสียงเพลงที่จ้องมองมาสลับกับการหันไปจดเลคเชอร์แล้วพยักหน้าราวกับให้ผมพูดตอบคำถามของสายป่าน
“เปลี่ยนไป...”
“เออ รู้แล้วๆ เปลี่ยนไปยังไงล่ะ”
“...”
ผมที่ไม่รู้จะตอบยังไงเลยได้แต่เบี่ยงสายตาไปมองอีกทาง ผมไม่รู้จะพูดออกมาเป็นคำพูดยังไงให้คนอื่นรับรู้ว่าพี่เสือเปลี่ยนไป แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
และถ้าถามว่าอะไรที่ทำให้ผมรู้สึก ก็คงเป็นเพราะ...
‘อ้อนรัก กูกลับบ้านก่อนนะ’
‘โทษที ไม่ว่างเลยว่ะ ไว้วันหลัง’
‘เดี๋ยวกูโทรกลับไป ตอนนี้เหมือนจะมีเรื่องนิดหน่อย แค่นี้นะ’
...
พี่เสือเปลี่ยนไป
ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนที่ทิ้งหัวฟุบลงบนโต๊ะเรียนอย่างเซ็งๆ คำพูดหลายๆ คำของอาจารย์ผู้สอนตอนนี้ไม่เข้าหัวผมซักนิด จนกระทั้งหมดชั่วโมงเรียน ซึ่งเด็กทั้งห้องก็ค่อยๆ ทยอยเดินออกไปจนตอนนี้เหลือแค่ผมที่ยังคงฟุบหัวอยู่ จนสายป่านกับเสียงเพลงต้องลุกขึ้นแล้วพากันฉุดกระชากร่างกายผมจนยอมลุกเดินออกมาจนได้ ก่อนที่ตัวเองจะต้องชะงักและดีใจปนๆ กันเมื่อเห็นใครบางคนกำลังยืนอยู่หน้าคณะ สายป่านตบบ่าผมเบาๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินแยกย้ายไปอีกทาง เหลือแค่ผมที่ตอนนี้กำลังเดินเข้าไปหาพี่เสือที่ทำท่ามองซ้ายมองขวาและก้มมองนาฬิกาอยู่ และเมื่อเขาเห็นผมเจ้าตัวก็ยิ้มกว้างออกมาทันที
น่ารัก...
อยากกอด
“พี่...”
“คิดถึงเด็กหมี”
“...” ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่มองคนตรงหน้าที่ยิ้มกว้างออกมา ในใจก็เต้นแรงขึ้นกะทันหัน ก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้ามากระซิบใกล้ๆ
“หน้าแดงแล้วมึง”
...!
ผมยกมือขึ้นจับใบหน้าตัวเอง โดยที่พี่เสือตอนนี้กำลังยิ้มกึ่งหัวเราะอยู่ ผมมองคนผิวขาวที่ผมพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ากำลัง ‘หลง’ เขาอย่างหัวปักหัวปำ ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ได้เป็นแฟน จนตอนนี้เป็นแฟนกันผมก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น และไม่คิดว่าวันนึงผมจะคว้าคนอย่างพี่เสือดุมาอยู่ข้างกายได้จริงๆ
มีความสุข
“คิดถึงพี่เสือ”
“จริงดิ”
“อือ”
“...”
“คิดถึงจริงๆ”
ผมยืนยันคำพูดตัวเอง โดยที่คนตรงข้ามตอนนี้กำลังยิ้มอยู่ พลางมองซ้ายมองขวา ทำให้ผมต้องมองตาม ก็เริ่มเห็นว่ามีหลายคนที่กำลังมองมาทางผมกับพี่เสือ ตัวเองเลยเลิกสนใจรอบด้านแล้วกลับมามองคนตรงหน้าต่อ โดยอย่างน้อยวันนี้ก็ตั้งใจว่าจะชวนอีกฝ่ายไปกินข้าวด้วยให้ได้
ให้ได้...
“พี่...”
“อ้อนรัก กูมีเรื่องสำคัญจะบอก”
“...” คำพูดของคนตรงหน้าทำให้ผมต้องหุบปากเงียบไป แล้วแสดงออกว่าสงสัย
“ช่วงนี้มึงไม่ต้องไปหากูที่ห้อง...”
“ไม่”
“ไม่อะไรเล่า อย่าดื้อดิ มันจำเป็นจริงๆ เว้ย !”
“ไม่”
“อ้อนรัก !”
“ไม่เอา”
“ฮึ่ยยย !”
“พี่เสือ”
“...”
“ไม่เอา”
ผมส่ายหัวเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเองให้หนักขึ้น จนคนตรงหน้าที่ตอนแรกทำท่าทางอารมณ์เสียต้องถอนหายใจออกมา ก่อนจะพูดขึ้นใหม่
“ยังไงก็ไม่ได้ ช่วงนี้ห้ามไป”
“...”
“ถ้าไปได้เมื่อไหร่เดี๋ยวกูจะบอกอีกที โอเคมั้ย”
“มะ...”
“ห้ามตอบว่าไม่”
“...”
ผมหุบปากเงียบพยายามส่งสายตาอ้อนวอนขอร้องไปให้คนตรงหน้า แต่ดูเหมือนพี่เสือจะใจแข็งจนความพยายามของผมตอนนี้มันไม่เป็นผลแล้ว
ทำไม...
“อย่าทำหน้างี้ดิ กูไม่ใจอ่อนนะเว้ย”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องเลยไอ้อ้อนรัก”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องมาเรียก !”
“...”
“วุ๊ ไปละ เบื่อขี้หน้ามึง !”
“พี่...”
เสือ...
...
ผมมองคนที่ตอนนี้กำลังก้าวขาฉับๆ ออกไปโดยไม่ทันให้ผมได้ร้องท้วงอะไร ตัวเองที่ได้แต่ยืนแข็งทื่อเพราะไม่รู้จะตั้งรับกับสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดีก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น
เบื่อขี้หน้ามึง
มึง = อ้อนรัก
อ้อนรัก = ตัวเอง
...
ทำไงดี...
“โดนพี่เสือเบื่อซะแล้ว...”
“ทำไงดี”
“...”
“ทำไงดี”
“...”
“โดนเบื่อแล้ว”
ผมพูดขึ้นมาพลางมองหน้าสายป่านกับเสียงเพลงที่ตอนนี้กำลังนั่งมองมาด้วยท่าทางที่เข้าใจยาก ส่วนตัวเองก็ได้แต่พยายามคิดว่ามีส่วนไหนที่ยังไม่ดีพอ และมันทำให้พี่เสือเบื่อได้ถึงขนาดพูดออกมาแบบนี้ จนต้องนึกถึงวันก่อนที่พี่เสือจะเปลี่ยนไป เป็นวันที่อีกฝ่ายอนุญาตให้ผม ‘กอด จูบ ลูบ คลำ’ ได้
หรือเพราะวันนั้น...
จะไม่ทำแล้ว ไม่ทำแล้วก็ได้
ก็ได้...
จะไม่ทำแล้ว...
ไม่ได้
“ทำไงดี”
“ใจเย็นๆ ก่อนมึง บางทีพี่เสืออาจจะพูดออกมาแบบไม่ตั้งใจก็ได้นะเว้ย”
“อืม”
“ลองไปหาดิ”
“ไม่ได้ พี่เสือไม่ให้ไป”
“แล้วมึงจะปล่อยให้เป็นแบบนี้หรือไงห๊ะ”
ผมมองกลับไปทางคนพูด โดยตอนนี้สายป่านใช้ช้อนชี้หน้าผมด้วยท่าทางเอาเรื่อง ตัวเองที่นั่งเขี่ยข้าวในจานอยู่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ซึ่งวันนี้เป็นอีกวันที่ผมเลือกจะโดดชมรมแล้วมานั่งเซ็งอยู่กับสายป่านทีร้านตามสั่งหน้ามหาวิทยาลัย และมันจะดีกว่านี้ถ้าเปลี่ยนคนตรงหน้าเป็นพี่เสือได้
อยากกินข้าวกับพี่เสือ
อ้อน แล้วรัก รู้สึก คิดถึง
คิดถึงเสือดุ
ไม่กี่วินาทีที่แล้ว
“อาการหนักนะมึง”
“อืม”
ผมกดส่องหน้าเฟสบุ๊คของพี่เสือเพื่อดูการเคลื่อนไหว แต่ดูเหมือนสองสามวันมานี้เฟสบุ๊คของอีกฝ่ายล้างสนิท จนผมต้องเผลอถอนหายใจหลายๆ รอบ ก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นว่าสถานะเฟสบุ๊คที่ตอนแรกเคยตั้งว่า ‘มีแฟนแล้ว’ ตอนนี้กลับมีเพียงคำว่า ‘โสด’ เท่านั้น
“มะ...”
“อ้อนรัก ใจเย็นเว้ย เป็นอะไร”
“พี่เสือ...”
“เดี๋ยวๆ”
“จะไปหาพี่เสือ”
ผมพูดอย่างรีบร้อนก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยท่ามกลางสีหน้างงงวยของสายป่านที่ยังเอาช้อนไว้คาปาก ผมวิ่งไปทางคณะนิเทศศาสตร์โดยรู้ว่าตอนนี้พี่เสือยังไม่กลับบ้านแน่นอน และพอมาถึงก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่ามีเพียงเพื่อนๆ ของพี่เสือเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่ที่ประจำ แต่ไม่เห็นคนที่ผมกำลังตามหาอยู่แม้แต่เงา
ถ้าไม่ชอบจะไม่ทำแล้วก็ได้
จะไม่กอด ไม่จูบ ไม่ลูบ ไม่คลำอะไรแล้วทั้งนั้น
“พี่เสือ”
“อ้าว ไอ้น้องอ้อน วันนี้ไอ้เสือมันกลับไปตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้ว”
ผมมองพี่ตามใจด้วยอาการหอบนิดๆ แต่คำตอบที่ได้รับมานั้นค่อนข้างจะทำให้ผมรู้สึกผิดหวัง ก่อนที่ตัวเองจะกลับหลังหันเพื่อตรงไปที่ห้องที่พี่เสือดุก็ต้องชะงักเมื่อเพื่อนๆ ของพี่เขาต่างพูดออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน
“ช่วงนี้ไอ้เสือมันไม่อยู่ห้องหรอก”
“...”
“อ่า...มันไปไหนนะ”
“ธุระ”
“ใช่ๆ ธุระ คงไม่อยู่ห้องซักพัก...”
น้ำเสียงของเพื่อนเขาที่ผสมปนเปกันจนผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดก็ต้องทำให้ตัวเองต้องขมวดคิ้ว จนพี่ๆ ที่พูดอยู่ต้องหันมองหน้ากันแล้วพูดขึ้นมาใหม่ และผมก็รู้ว่าคราวนี้คือพี่ตามใจที่พูดก่อน
“วันนี้ไปก็ไม่เจอมันหรอก แต่ถ้าพรุ่งนี้ล่ะไม่แน่ ใช่มั้ยไอ้หลง...”
“เออ พรุ่งนี้มันคงว่างแล้ว”
“ตามนั้นนะน้องอ้อน”
“พรุ่งนี้...”
“ใช่ๆ”
พรุ่งนี้
“ได้”
ไปหาพี่เสือพรุ่งนี้ก็ได้
00.01 น.
ผมมองเลขเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนจะคิดว่าควรจะเคาะห้องเรียกเจ้าของห้องดีมั้ย หรือควรจะใช้กุญแจที่พี่เสือให้มาไขเข้าไปเลยดี
ตอนนี้พี่เสือคงจะนอนอยู่ ถ้าเคาะอีกฝ่ายต้องอารมณ์เสียแน่ๆ
แล้วถ้าแอบเข้าไปล่ะ
...
ผมยืนมองลูบบิดประตูอย่างคิดไม่ตก ก่อนจะตัดสินใจล้วงเอากุญแจห้องสำรองที่เคยได้ไว้ออกมา ตั้งใจจะแค่ได้เห็นใบหน้าของอีกคนว่ายังคงอยู่ดีแล้วก็กลับ มือที่บรรจงไขประตูแล้วบิดเข้าไปอย่างเบามือก็ต้องชะงักเมื่อภายด้านในปรากฎต่อสายตา
พี่เสือไม่ได้นอนคนเดียว
ผมที่ก้าวเข้ามาในห้องอัตโนมัติ โดยตอนนี้พูดอะไรไม่ออก ยอมรับว่าร่างกายชาไปทั้งร่าง และเมื่อเดินมาถึงข้างเตียงก็ทำให้เห็นภาพตรงหน้าชัดขึ้น ร่างของคนที่ผมเคยกอด ตอนนี้กลับกำลังกอดร่างของผู้ชายอีกคน ก่อนที่การเข้ามาของผมจะทำให้คนบนเตียงรู้สึกตัว ผู้ชายหน้าตาดีเริ่มขยับและเปิดเปลือกตาขึ้น เขากระพริบตาถี่ๆ เมื่อเห็นว่าผมยืนค้ำหัวก็พยุงตัวลุกพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“แม่ง ใครวะ...”
“งืม...” เสียงครางรับเบาๆ เมื่ออีกร่างถูกรบกวนทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นว่าพี่เสือดุกำลังเข้ากอดรัดคนข้างๆ แน่นกว่าเดิม และนั่นมันก็ทำให้ผมพูดไม่ออก
ไม่เอาแบบนี้ ไม่ชอบ
“พี่เสือ...”
“มึงเป็นใครเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง !” คำถามเสียงดังของคนที่ตอนนี้เริ่มเขี่ยร่างพี่เสือที่หลับสนิทออกจากตัว ก่อนที่อีกฝ่ายจะลุกขึ้นมาประชันหน้ากับผมตรงๆ ตัวเองที่ตอนนี้ยืมมองร่างพี่เสืออยู่เลยต้องละสายตามาที่คนตรงหน้าแทน
“อย่ามายุ่งกับแฟนกู”
“ห๊ะ...”
“พี่เสือแฟนกู”
“...”
“พี่เสือแฟนกู !” ผมพูดเสียงดังใส่คนตรงหน้า ก่อนที่อารมณ์ทั้งหมดจะฉุดไม่อยู่เมื่อมือของผมกระชากคอเสื้อคนตรงหน้าและฟาดหมัดลงไปบนใบหน้านั่นด้วยความโมโห และดูเหมือนอีกฝ่ายที่ตกใจและเริ่มตั้งตัวได้ก็เริ่มลุกขึ้นมาและปล่อยหมัดหนักๆ ใส่ผมบ้าง
พลั่ก !
“ไอ้ห่าเอ๊ย !!”
“อย่ามายุ่งกับแฟนกู !”
พลั่ก !
เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่เริ่มดังลั่นห้อง ดูเหมือนจะทำให้เจ้าของห้องตื่นขึ้นมา พี่เสือที่ตอนแรกยังคงหลับสนิทตอนนี้ได้พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง และเป็นร่างของผมที่โดนแรงของอีกฝ่ายเหวี่ยงลงบนเตียง ตัวเองที่กำลังจะก้าวลุกขึ้นยืนเพื่อไปลงไม้ลงมือต่อก็ต้องหยุดอยู่แค่นั้น เมื่อโดนคนบนเตียงรั้งไว้
“อะ...อ้อนรัก !!”
มือของอีกคนที่พยายามรั้งร่างของผมไว้ ทำให้ผมเริ่มได้สติ ก่อนจะหันไปมองพี่สือที่ตอนนี้มองผมกับคนอีกคนสลับกันไปมาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ ตัวเองเลยได้แต่คว้ามือของอีกฝ่ายมากุมไว้ด้วยความกลัวในความคิดของตัวเองที่เริ่มเกิดขึ้น
“พี่เสือ”
“...”
“ไม่เลิกได้มั้ย”
“อะ...อ้อนรัก” เสียงเรียกพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างของอีกฝ่าย ในขณะที่ตัวเองเริ่มรู้สึกถึงของเหลวอุ่นที่ไหลออกมาจากดวงตา
ข้อร้องล่ะ
“รักพี่เสือ”
“...”
“เลือกผมได้มั้ย...”
----------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ติดตามการอัพเดทนิยายได้ที่ เพจ สาววายผู้ลึกลับ
หัวข้อ: รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18) (อ่าน 199018 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก