หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[sagecofter]

ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆ ใ้ห้อ่านคับ

เป็นรักที่สวยงามมากเลยเนอะ


ได้กันตอนจบพอดี

[potolala]

ถ้ามีรวมเล่มขายจะจองก่อนคนแรกเลย  หนุกมากๆๆคับ

[due]

แวะเวียนเข้ามาเยี่ยมโจ๊ก-จูน
หลังจากที่ไปหมกตัวอยู่กับเต-ชีนหลายวันแล้ว
ทักทายเพื่อนๆทุกคนนะครับ
ถ้าไม่เป็นการขอกันมากเกินไป ดิวฝากเต-ชีนด้วยนะครับ
น่ารักไม่แพ้สองจอหรอก...รับรอง

ขอบคุณครับ

[RyuJo]

  สุดยอดครัฟ แม้จะยาวนาน แต่ก้อทำให้หัวใจพองโตได้ทุกครั้งที่ได้อ่าน 

[a_jack21]

สนุกมากครับ เพิ่งได้เข้ามาอ่านไม่นานมานี้เอง
เรื่องราวน่ารักดีครับ อ่านไปฮาไป ยิ้มไป
ว่าแต่ ที่บอกว่ามีเรื่องของ เต-ชีน อยู่กระทู้ไหนอ่าครับ
ใช้ชื่อเรื่องว่าอะไรหรอครับ จะได้ตามไปอ่านถูก ^-_^

[due]

สนุกมากครับ เพิ่งได้เข้ามาอ่านไม่นานมานี้เอง
เรื่องราวน่ารักดีครับ อ่านไปฮาไป ยิ้มไป
ว่าแต่ ที่บอกว่ามีเรื่องของ เต-ชีน อยู่กระทู้ไหนอ่าครับ
ใช้ชื่อเรื่องว่าอะไรหรอครับ จะได้ตามไปอ่านถูก ^-_^

ตกลงเราเป็นอะไรกัน (เต-ชีน)

ขอบคุณนะครับที่ติดตามกัน

[nutty]

เรื่องนี้น่ารักมาก อ่านแล้วได้ครบทุกรส
อ่อนของโจ๊ก ของเค้าดีจริง
ไม่ต้อง NC เราก้อตามอ่าน

น้องดิวฝีมือสุดๆ จะตามไปอานเต ชีนต่อนะ

[jny_jija]

ช่าย เป็น NC ที่ไม่เหมือนใครจริงๆ ชอบน๊า เรื่องนี้มีสาระเยอะเลยทีเดียว แร้ววิธีการดำเนินเรื่องก็เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป เขียนให้เห็นถึงพัฒนาการได้เห็นภาพชัดเจนเลย ขอซูฮกให้คนเขียน เป็นอีกเรื่องนึงที่อ่านแบบไม่ลืมหูลืมตาเลย ขอบคุณผู้เขียนที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้คนอ่านติดตาม รวมเล่มแร้วจะอุดหนุนแน่นอน

[due]

"โจ๊กกกก กูมีไรจะถาม อึ๊ยยยยย อย่าขี้เซาได้มั๊ยมึง หันหน้ามาคุยกับกูก่อน โจ๊กกกก กูบอกให้หันมา"
"อ่อน อย่ากวนได้มั๊ย กูจะนอน นี่วันหยุดนะโว้ย..." ผมพยายามหลบหนีมือมันที่ตั้งหน้าตั้งตาคุ้ยเขี่ยผมให้หันหน้าไปคุยกับมันให้ได้ ช่วงนี่อ่อนเป็นไรไม่รู้ เอาแต่ใจมากขึ้น แถมขี้โมโหด้วย
"มึงสนใจกูหน่อยได้ม้ายยยย กูเป็นแฟนมึงนะเว้ย" มันยังไม่เลิกเขี่ยผมอีก คราวนี้มาทั้งมือตรีนเลยครับ เริ่มเจ็บแระๆ
" กูสนใจแต่มึงแหละ แต่ประเด็นตอนนี้คือกูง่วงครับ ง่วงอย่างแรง..." ผมเอาผ้าห่มคลุมโปงเลยทีนี้
"ไอ้โจ๊ก...ถ้ามึงยังไม่ลุก กูจะงอนแล้วนะ" น่าน คราวนี้งอนจริงแล้ว ลุกขึ้นนั่งแก้มป่อง ตาโปน ปากเจ่อไปเรียบร้อยแล้ว ผมลดผ่าห่มลงคุยกับมัน...ไม่ได้เดี๋ยวมันจะเฮี้ยนขึ้นกว่านี้ ซวยอีก
"งั้นมึงงอนไปพลางๆก่อนนะ เดี๋ยวไว้ 10 โมงกูค่อยง้อแล้วกัน...นอนละ...อั๊ก!!!!...โครม!!!!...ปัง!!!" เชี่ยจูนมึงถีบกูมาได้ไงวะ!!! หลังกูจะหักมั๊ยเนี่ยแถมยังตกเตียงอีก ส่วนมันนี่ไสหัวตัวเองออกจากห้องนอนไปเรียบร้อยแล้ว...สงสังอนจริงวุ้ย แต่ตอนนี้ผมโคตรจะง่วงเพราะเมื่อคืนดูบอลยูโรทีมโปรดกว่าจะจบก็เกือบตีสี่ ขอนอนเอาแรงก่อนนะ....เดี๋ยวโจ๊กไปง้อนะครับที่รัก แต่ตอนนี้...คร๊อกฟี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ




ชิบหายวายป่วง!!!!! นี่มันบ่ายโมงเข้าไปแล้ว นอนเข้าไปได้ไงวะกู ป่านนี้อ่อนไม่งอนผมจนหนีไปมีชู้แล้วเหรอวะเนี่ย คิดได้ดังนั้นผมก็วิ่งปรู๊ดจากห้องนอนทันที
"อ่อน...อ่อน...จูนอยู่ไหนเนี่ย" เงียบ
"อ่อนกูพร้อมจะง้อแล้วนะ ออกมาให้กูง้อหน่อยเร็ว" ยังเงียบอีก หรือมันแอบไปมีชู้จริงวะ...ในห้องน้ำไม่มี ระเบียงไม่เห็น ครัวไม่ปรากฏ ชักยังไง ไปไหนของมันวะ...ห๊ะรองเท้ามันหายไป กุญแจห้องก็ไม่มี กุญแจมอไซต์ก็หาย...มันไปไหนของมันแล้วไปกับใคร ทำไมถึงไม่บอกผม ไม่รู้รึไงว่าคนเค้าเป็นห่วงแค่ไหน
"เจ...จูนไปหามึงรึเปล่า" ผมลองโทรหาเพื่อนในสาขามันดู เจนี่เพื่อนสนิทในกลุ่มมันครับและผมก็สนิทกับเพื่อนมันทุกคน แถมสนิทแบบโคตรๆเลยด้วย คุยกันได้ทุกเรื่อง
"ไม่ได้มานะ..."
"ขอบใจ แค่นี้นะมึง"

"รักษ์ จูนไปหามึงที่หอมั๊ย"
"กูเพิ่งตื่นนี่แหละ" เหมือนกูเลยวะ
"เออๆ มึงนอนต่อเหอะ "

ไปไหนของมันนะ ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย อารมณ์ผมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามเวลาที่ผ่านไป

"ป๊อบ...จูนอยู่กับมึงรึเปล่า?" นี่เพื่อนสนิทคนสุดท้ายในกลุ่มมันแล้วนะ
"เชี่ยโจ๊ก...เมียมึงมาถามกูได้ไงวะ หรือมึงคิดว่าจูนเป็นชู้กับกู" ไอ้นี่มันปากเลวแบบนี้แหละ ตอนแรกกูก็ไม่คิดไร แต่ตอนนี้เริ่มคิดแระว่ามึงคิดไรกับอ่อนแล้ว
"เชี่ย มึงตอบกูสั้นๆก็ได้ กูจะได้วางสาย" เพื่อนสนิทมันสามคนก็โทรหาหมดแล้ว มันไม่ได้ไปหาใครเลย
โว๊ยยยยยยยยแล้วมันหายไปไหนของมันวะ....กูเป็นห่วงนะเว้ย

"แกร็ก!!!!!" ประตูเปิดพร้อมกับคนที่ผมกำลังเป็นห่วงแทรกตัวเข้ามาในห้อง...ในมือมันถือของกินพะรุงพะรังเต็สทั้งสองมือเลย
พอมันเห็นหน้าผมปุ๊บ ก็เมินปั๊บเลยกะว่าจะเข้าไปช่วยมันถือของหน่อยแต่มันดันเบียดหนีผมไปซะงั้น
"ไปไหนมา?"
"...." เงียบ นั่งกินขนมเฉ้ยยยยยยย
"อ่อน กูถามว่าไปไหนมา...แล้วทำไมไม่บอก รู้มั๊ยว่ากูเป็นห่วง" ผมไม่ชอบเลยจริงๆที่เวลาผมถามแล้วมันเงียบนี่ มันเหมือนตั้งใจกวนประสาทผมชัดๆ ผมเลยเผลอเสียงแข็งใส่มัน มันช้อนตาขึ้นมองผมควับเลย
"เชี่ย...แล้วมึงอยู่ให้กูบอกมั๊ยละ...เชี่ยตัวไหนนอนหลับเน่าตายอยู่ในห้อง...ถ้าขืนให้กูรอมึงนะ ป่านนี้กูหิวตายไปแล้ว"
"มึงปลุกกูก็ได้ หรือไม่ก็น่าจะเขียนโน๊ตทิ้งไว้ซะหน่อย" ผมอ่อนเสียงลง เพราะงานนี้ผมผิดเต็มๆ
"มึงสนใจกูด้วยเหรอ ช่วงนี้หายใจเข้าออก มึงก็มีแต่บอล บอล บอล จนมึงลืมไปเลยด้วยซ้ำว่ายังมีกูอยู่ข้างๆมึง"
"มึงงอนที่กูสนใจบอลมากกว่ามึง?"
"กูไม่ได้งอน แต่กูโกรธมากและไม่พอใจอย่างแรง รู้ไว้ซะด้วย...หลีก"
"จะไปไหนอีก?" ผมกันมันไว้
"เรื่องของกู...บอกให้หลีกไง..."
"แล้วไหนของกิน ซื้อมาฝากกูบ้างป่าว?"
"ชิส์...ไม่รอให้ปิเก้ เวลเบ็ค มุลเลอร์ซื้อมาให้มึงแดกละ   " นี่ขนาดมันไม่สนใจมันยังจำชื่อนักเตะได้ขนาดนี้เลย
"ไม่เอาน่า...มึงก็รู้ว่ามึงสำคัญที่สุดสำหรับกู" ผมคว้ามันเข้ามากอดตอนที่มันเดินผ่าน ดิ้นเป็นเจ้าเข้าเลยครับงานนี้
"ปล่อยกูเลยนะ...ไปกอดกับนักเตะมึงเลยไป...ไอ้โจ๊ฏบ้า กูบอกให้ปล่อย...โป๊ก..."
"โอ๊ย!!!!" อูยยยยยคางผมไปแล้วครับ โดนไอ้ตัวร้ายโหม่งไปแบบเต็มๆ
"สมน้ำหน้า...ถึงกูไม่ดูบอล กูก็โหม่งเป็น" ผมนี่นอนจับคางตัวเองบนโซฟา แต่มันกลับยืนสมน้ำหน้า รักกูมากเลยนะจูน
"เจ็บนะเว้ย โหม่งมาได้ไง ถ้าคางกูเสียรูป แฟนมึงหมดหล่อนะเว้ย รับได้เหรอ อู้ยยยยยเจ็บ"
"ดี...กูจะได้มีชู้..."
"ก็ลองสิ...มึงจะได้เลือกนะ ว่ามึงจะตายก่อนหรือจะให้ชู้ตายก่อน"
"กลัวตายเลย ชิส์"



คืนนี้ผมก็ดูบอลอีกตามเคย คู่ 2 เริ่มเตะ 1.45 น.
ผมลุกขึ้นมาด้วยความงัวเงีย
กำลังจะเปิดทีวี
"ถ้าจะดู...มึงไปข้างนอก กูจะนอน"
"ไม่เอาน่าอ่อน กูไม่อยากออกไปดูนอกห้อง...ให้กูนอนด้วยนะ นะนะนะนะ"
"ไม่ได้...." แล้วมันก็จัดการโยนหมอน ผ้าห่มของผมไปตรงหน้าประตู พร้อมผายมือ...เชิญ
"แต่กูอยากกอดมึงด้วยนิ นะนะนะนะ"
"ช่วงนี้มึงก็กอดนักบอลมึงไปก่อนไง"
"แล้วถ้ากูอยากละ?"
"มึงก็เอากับนักบอลมึงสิ ไม่ต้องมาอะไรกับกู กูงดตลอดฤดูกาลยูโร...ออกไป..." มันถีบผมตกเตียงอีกแล้ว...แล้วก็เตะๆๆๆๆผมจนผมต้องเตลิดออกนอกห้อง...แล้วมันก็ปิดประตูสนั่นหวั่นไหวเลย...จำไว้นะมึง อย่ามาสะกิดกูละกัน



"โจ๊ก โจ๊ก...ตื่นนนนนนนนน"
"อืมมมมม...จะนอน...."
"มึงตัวร้อน...ไม่สบายเหรอ" แหงสิมึง นอนนอกห้องบนโซฟาขนาดนี้ เมื่อยตัวไปหมด
"ไม่ต้องมาสนใจกูเลย...." ผมหลบหนีมือมัน
"ตามใจ..." อ้าว ซะงั้น ไม่ง้อกูหน่อยเหรอ
 หึหึหึ ที่แท้มันก็ไปข้าวกับยามาให้ผมกินนี่เอง...น่ารักวะ

"อ่อน...กูรักมึงนะ...อย่างอนเลยนะ" ผมดึงมันให้นั่งลงพร้อมกับกอดมันไว้
"พูดมาก กินยาเข้าไปเลย..." บอกให้กูกิน แต่มึงกลับยัดใส่ปากกูเลยนี่นะ ถึงกับตาเหลือก
"กูดูบอล แต่กูก็รักมึง กูดูบอล แต่กูก็อยากกอดมึง กูดูบอล แต่กูก็อยากอะไรๆกับมึง กูดูบอลแต่กูก็..."
"พอแล้วๆ..."
"หมายความว่ามึงหายโกรธกูแล้วใช่มั๊ย?"
"อืม แล้วคืนนี้มึงจะดูบอลรึเปล่า?"
"ดู...โอ๊ย!!!!!!!!!!" มันหยิกสีข้างผมจนแดงเลย
"งั้นมึงก็เชิญนอนข้างนอกต่อไป...กูขอยืนยันว่ากูงดตลอดช่วงฤดูกาลนี้!!!!!!!!!!!!" เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจ

ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Rafael]

555555555
ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีนะ 55555
เอาเป้นว่าเอาใจช่วยให้โจ๊กได้เข้าห้องไวๆแล้วกัน
ขอบคุรคุณดิวที่มาต่อเรื่องนี้ให้อ่านกันนะคะ

ป.ล.ยังรอ เต-ชีน อยู่น้าาาา อิอิ

[why yyy]

เอาน่าโจ๊กเดี๋ยวหมดช่วงยูโร  อะไรๆก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเองแหละ   ปล.จูนทำถูกแล้วเนอะ^^

[lazat.mchub]

5555555555 จะสงสารโจ๊กดีไหมอะแบบนี้ 

[khunstar]

สมน้ามน่าาา

[malula]

เป็นกันทุกบ้านแหละช่วงนี้ ปล่อยไปเหอะ

[tumtok]

โจ๊กต้องเลือกแล้วว่าจะดูบอลยูโรหรือจะดูBallsของจูน

[iammz]

อ่านจบแล้ว ขอบคุณมากนะคะ

กว่าที่โจ๊กกับจูนจะมารักกันได้ ก็ต้องผ่านอุปสรรคเยอะแยะ

ส่วน NC .. ขอบอกว่าเป็น NC ที่ฮามากกก อิอิ

[Bejae]

อยากจะหัวเราะไอ้โจ๊กดังๆ
สมน้ำหน้ามัน!!!!!

แต่เราก็เข้าใจนายนะโจ๊ก เพราะช่วงนี้ก็ติดยูโรเหมือนกัน
ก็ได้แต่วอนให้จูนจงเข้าใจ แต่ดูท่าทางแล้วคงไม่เข้าใจสินะ ฮิฮิ
 

[Oilsaoo]

ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี
สมน้ำหน้าดีกว่า 5555

[candynosugar+]

เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวจบเลยทีเดียวค่ะ
เรื่องนี้น่ารักมากเลย ตอนแรกคิดว่าหนูอ่อนจะเป็นพวกเย็นชา ส่วนโจ๊กจะเป็นพวกบ้าๆบวมๆ
พอหลังๆมานี่.. พวกเธอจะน่ารักไปหนายยยยยยยยยยยยยยยย 5555555

ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักแบบนี้มาให้กันนะคะ  ><

[NUTTYZERO]

555+ สงสารโจ๊ก แต่ก็สะใจแทนจูน

[bobby_bear]

ยังอ่านไม่จบนะจ๊ะ แต่ก็สนุกดี อ่านได้เรื่อย ๆ

แต่.................ตอนนี้รำคาญอีหนูจูนนิดนึงละ
กลัวไปมั้ยหนู คือตัวอย่างก็มีให้เห็น คนอื่นที่เค้าสมหวังก็มี
คนที่เค้าไม่สมหวังแต่เค้าก้ยังอยู่ได้เพราะความรักที่ไม่สมหวังมันก้มี

วุ้ย วุ้ย วุ้ย

รักชีนนะจ๊ะ 

[loven36p]

อ้าวทู้นี้ ก็มีต่อเหรอเนี่ย
เกือบพลาดแน่ะ

[due]

ดีครับ วันนี้ดิวมาลงตอนพิเศษสนองนี๊ดตัวเองล้วนๆ
มีโอกาสได้เข้ามาดูโจ๊ก-จูน คิดถึงเลยคึกกระทันหัน
เดี๋ยวลงนะครับ

[Bejae]

จิ้มคุณดิวววววว ววววว
รอค่ะ!!

[due]

"โจ๊ก ถ้ามึงจะหึงกูขนาดนี้ มึงมาสิงกูเลยมั๊ย?" พูดไปก็เดินหนีมันพลางแต่มันไม่ยอม มันตามติดยิกๆเลย
"งั้นมึงก็ทำใจให้เป็นสมาธิดิ กูจะสิงเดี๋ยวนี้แหละ" ดูมันๆ ผมนี่ปวดหัวกับมันจริงๆเลย ให้ตายดิ เยอะขึ้นทุกวัน
"เชี่ยนี่ พูดเล่นอยู่ได้ เดี๋ยวกูงับหัวเลยนิ"
"อุ๋ยยยย มึงอย่าดุดิ แค่นี้กูก็กกลัวมึงจะตายอยู่แล้ว" อย่ามาทำหงอ พอกูใจดีละเหลิง พอกูดุละหงอย มารยาเหอะมึง
"ชิส์"
"แล้วนั่นมึงจะรีบไล่ควายไปไหน...เอ้ย รอกูด้วยดิ"
"กูต้องรีบ เพราะควายมันกำลังไล่กูอยู่"
"หยุด" มันคว้าไหล่ผมหมับ หยุดกึกเลย กลัวหัวทิ่ม
"อะไรอีก กูจะกลับห้องแล้ว"
"แต่ยังไม่ได้ดูหนังเลยนะ"
"หมดรมณ์แล้ว"
"เรื่องมากวะ"

เหตุการณ์นี้มันเกิดจาก วันนี้วันเสาร์ นอนอยู่ห้องเฉยๆจนเริ่มบ่าย อาการเบื่อก็มาเยือน ผมเลยชวนมันที่นอนตายสนิทมาเดินเล่นที่ห้างแล้วกะว่าเย็นค่อยดูหนังต่ออีกซักเรื่อง ตกลงปลงใจเลือกห้างกันได้ แต่กว่าจะได้เกือบได้กินหัวกัน เพราะมันอยากไปที่หนึ่ง ส่วนผมก็อยากไปอีกที่หนึ่ง เลยตกลงกันด้วยเปายิ้งฉุบกัน ผลคือ ผมชนะ แต่มันกลับงอน หาว่าผมไม่ตามใจมันอีก กูจะบ้าาาาาาา

มาถึงห้างก็เดินกันไปเรื่อยๆ จนท้องประท้วงว่ากูหิวแล้ว หาไรใส่ท้องหน่อย
ผมให้มันเลือกว่าจะกินอะไร เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่ตามใจมันอีก
"มึงอยากกินไรก็เลือกดิ" นั่น มีโยนมาให้ผมอีก
"โจ๊ก กูบอกให้มึงเลือก ไม่ใช่โยนมาให้กูเลือก"
"มึงกินไร กูกินนั้นแหละ" ขอให้จริง
"งั้นไปกิน MK กัน กูอยากกินมาหลายวันแล้ว"
"แต่กูอยากกินแมคมากกว่า กินแม็คเหอะ" เชี่ย!!!! แล้วมึงจะให้กูคิดทำไม ทำไม่ไม่บอกตั้งแต่แรก
"อืม แมคก็แมค" ทนไว้ๆ ท่องไว้ ทนไว้

เลือกร้านได้ ผมไปสั่งหน้าเคาน์เตอร์ ส่วนมันไปหาที่นั่งพลางๆ
"รับไรดีค่ะ?" พนักงานสาวน่ารักถามผมไป ก็ยิ้มไป เสห์น่์ยังไม่ตก ปลื้มครับปลื้ม
"ขอเป็นซามูไรเบอเกอหมู 1 ชุด แล้วก็ดับเบิ้ลชีสแมค 1 ชุด เฟรนช์ฟรายใหญ่หนึ่ง เล็กหนึ่ง โค้กใหญ่ 2 แค่นี้ก่อนละกันครับ "
"ทานนี่กลับบ้านค่ะ?"
"ทานนี่ครับ"
"ค่ะ งั้นรออาหารสักครู่นะค่ะ" แล้วสาวสวยก็ตะโกนด้วยเสียงดังระดับหนึ่งเพื่อสั่งอาหารในห้องครัว
"สั่งไรนักหนาวะ นานมาก" นั่นไง มันมาแล้ว
"ก็สั่งให้มึงกับกูนี่แหละ แล้วทำไมไม่นั่งรอที่โต๊ะ เฝ้าไว้ดิ "
"โต๊ะถึงไม่เฝ้าก็ไม่หาย แต่ถ้ามึงไม่เฝ้านี่กูว่าไม่แน่" ถึงเราจะพูดด้วยเสียงที่พอจะได้ยินกันสองคนเพราะภายในร้านก็มีลูกค้าเข้าออก พูดคุยกันเสียงดังระดับหนึ่ง แต่ความใกล้ชิดและสายตาที่ผมกับมันใช้มองกันและกัน ก็ทำให้สาวคนนั้นมองผมกับไอ้โจ๊กแล้วหลบ มองแล้วหลบๆ อยู่หลายรอบ
"เชี่ย กูไม่ใช่ก้าง ไม่ต้องหวง"
"กูก็ไม่ใช่หมา เพราะงั้นไม่ได้หวงก้าง แต่ที่กูหวงคือมึง ซึ่งเป็น แฟน กู"
"อือฮึ รู้แล้ว งั้นมึงรอรับอาหารละกัน กูไปรอที่โต๊ะ" ไม่ไหวครับ จู่ๆก็เขินขึ้นมันขึ้นมา
 ผมเดินออกมาไม่กี่ก้าวไอ้โจ๊กก็ได้รับอาหาร พนักงานบอกว่าเดี๋ยวเบอเกอหมูจะไปเอาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะเอง

"เมื่อกี้ตอนมึงเดินออกมา น้องผู้หญิงคนนั้นมองตามมึงด้วย มึงไปเล่นของใส่น้องเค้าไว้รึเปล่า?" มันถามไปก็งาบเบอเกอไป ส่วนของผมยังไม่มาเลย เลยได้แต่ดูดโค้กพลางๆ
"ความหล่อกูเตะตาน้องเค้าต่างหาก เล่นคงเล่นของไร โวะ"
"มึงหว่านเสน่ห์ใช่มั๊ยเมื่อกี้" ผมยังไม่ทันตอบอะไร คนที่ถูกกล่าวถึงก็มายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะผมแล้วครับ
"เบอเกอหมูมาแล้วค่ะ" เธอวางพลาง พูดพลาง ยิ้มพลาง มองหน้าผมพลาง
"ขอบคุณครับ" ผมก็ยิ้มเขินๆหน่อย
"แล้ว..."
"มีไรติดหน้าแฟนพี่เหรอครับน้อง มองจังเลย พี่ชักหึงแล้วนะ" เชี่ยโจ๊ก!!!! หน้าน้องจากบัวบานกลายเป็นบัวเฉาเพียงชั่วกระพริบตา น้องเค้าคงทำไรไม่ถูกเดินก้มหน้างุดๆไปเลย ส่วนไอ้บ้านี่นั่งหัวเราะเอิ๊กอ๊ากถูกใจใหญ่เลย เชี่ย ขอให้สำลักเบอเกอ
"แค่กๆๆๆ อึก" เอ๊ย มันสำลักจริงด้วย กุขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ
"โจ๊กๆๆๆเป็นไรมากเปล่ามึง" ผมเอื้อมมือข้ามโต๊ะไปลูบหลังให้มัน ลืมไปเลยว่าอาจจะมีตาอีกหลายสิบๆคู่มองอยู่
"หึหึหึ กูล้อเล่น" มันยิ้มแฉ่งโชว์
""เชี่ย มึงนี่ชอบเล่นไรไม่รู้เรื่องจริง"
"อ้าว กูรู้ว่ามึงต้องกำลังแช่งกูอยู่ในใจแน่ๆ กูเลยอยากทำให้ฝันมึงเป็นจริงไง "นี่ตกลงมึงอ่านใจกูออกจริงใช่มั๊ย น่ากลัววะ
"เชี่ย แกล้งกูตลอด" ผม ไม่รู้ดิ เวลาเห้นมันไม่สบายหรือเจ็บไม่ว่ามากหรือน้อย ใจผมมันจะขาดให้ได้ เจ็บยิ่งกว่ามันอีก
"ห่วงกูเหรอ?" ยังมีหน้าๆ
"ห่วงหมามั้ง  ชิส์....แล้วเมื่อกี้มึงไปพูดกับน้องเค้าแบบนั้นได้ไง น้องเค้าหน้าเสียเลย"
"น้องหน้าเสีย หรือมึงเสียดาย อย่าคิดว่ากูรู้ไม่ทันมึงนะ"
"รู้ไร มึงรู้ไร?"
"รู้ว่ามึงกำลัง ช่างเหอะ ....เอาเป็นว่ากูหวงมึงละกัน"
"หวงทำไมนักหนาวะ นอนให้มึงกอดอยู่ทุกคืน กูจะไปมีใครได้"
"ก็กูหวงของกูนิ คนอะไรไม่รู้ยิ่งโตยิ่งดูน่ารัก ใครๆก็ทักว่าน่ารัก จริงนะเธอนะ"
"เชี่ย" กูเขิน
"ไม่หวงได้ไง เมื่อก่อนมึงขี้เหร้ขี้เหร่ พอเดี๋ยวนี้ดูดีขึ้นมาหน่อย กูก็ต้องหวงต้องหึงดิ"
"กูหล่อแต่เกิดเหอะ"
"โอเคๆ ยอมๆ กินเหอะ อ้าปากดิ กูป้อน" มันยื่นเฟรนช์ฟรายมา
"ไม่เอาโจ๊ก เล่าบื้อไรมึงนี่"
"น้องคนนั้นมองอยู่ กินดิ เค้าจะได้เลิกมองมึงซะที"
"ไม่เอา"
"กูบอกให้กิน เดี๋ยวนี้"
"ไอ้"
"กิน"
"ฮับ" แล้วเฟรนช์ฟรายก็มาสลายเป้นโกโก้ครั้นช์ในปากของผมจนได้


นั่นแหละครับที่มาที่ที่ไปของความโมโหของผม


 

[Rafael]

ว้าา คุณดิวมาต่อเรื่องนี้ด้วย อิอิ

[shoi_toei]

กรี๊ดดดดดด

[Magis]

 ทะเลาะกันก็ไม่เหมือนทะเลาะอะ มันหวานซะ น่าอิจฉา อิอิ

[why yyy]

จะทะเลาะกันแค่ไหนก็ยังน่ารักอยู่ดีอะ

[Zalzah_iP]

อ๊ากกกกกกกกกกกกก คิดถึงโจ๊กจูนที่ส๊วดดดดดดดด 

ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ยังน่าร๊ากกกกกกกกเหมือนเดิมนะเนี่ยะ >___<

จูนยิ่งโตยิ่งน่ารัก ท่าทางโจ๊กคงจะหึงวันละหลายๆรอบเป็นกิจวัตรกันเลยทีเดียว555555