หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[ListeL]

 
รอมานาน 555
เย่เย้ มายด์อย่าพึ่งจำอะไรได้นะ
แต่จำได้ก็ดี -0-

ถ้าจำได้เดี๋ยวอะไรจะแย่ลงก็ได้
อร๊ายยยT^T
 ชอบมายด์อ่ะ ><

[Poseidon]

ชอบพี่เมฆ

[u_cosmos]

อ่ะโหยยย หรือว่าพี่เมฆไปแอบทำอะไร หรือว่าตั้งใจหลอกใช้พี่กิตมานาน
พี่เมฆเสียใจนี่จะพยายามเข้าใจนะ
แต่ไม่อยากให้นีออนจำได้ เพราะแค่เรื่งพี่เมฆนเดียวก็พอแล้วมั้ง เดี๋ยวมีเรื่องเก่าเข้ามาชีวิตจะยุ่งเหยิงกว่านี้นะ

[why yyy]

ขอบคุณ ^ ^

[kwangun]

กลิ่นมาม่าเริ่มรุนแรวง   สงสารพี่กิตเนอะ  พี่เมฆเย็นชาจริงๆ น้องมายด์ต้องระวัง ชิ

[FFS_Yaoi]

 
มาแล้วๆๆ รอมานอนในที่สุดก้มา

 

[indy❣zaka]

มาม่าหลายซองแว้ววววว 

[เพื่อนบ้าน]

  พี่โบบบบบบบ
คนอื่นไม่ฮาแต่เค้าฮานะ อิพี่เมฆมันบ้าอ่ะ 55555
แต่ช่วงนี้มีแอบเครียดมาเป็นพักๆ เรื่องนีออนอ่ะ
อีกอย่างมันนานจนเค้าจำไม่ค่อยได้แบ้วววว ใครเป็นใครบ้างเนี่ย 

[JA(e)jung]

ประโยคสุดท้ายเหมือนจะโรแมนติกนะ ฮ่าๆๆๆ

[sam3sam]

อ๊าว กิตตายซะงั้น ตอนนี้ถึงอิพี่เมฆจะเครียดนิดหน่อยแต่ความบ้าก็ยังมีมากเหมือนเดิม

[IöLIKE]

ThankS

[juon]

อ่านเรื่องนี้ล้างตาตอนเช้า ฮ่าๆๆ

โว้ย อยากจะกราบการกลั่นถ้อยคำในมันสมองของไอ้พี่เมฆ สมองมีไว้คิดอะไรแบบนี้สินะ ฮ่าๆๆ

(กรี๊ด คุณคมของดั้น ออกมาพูดตั้งหลายบรรทัด...>< <<มันยังไม่เลิก...)

[fulres]

มาต่อไวๆ น้า  ค้างง่ะ   อยากอ่านแล้ววววๆๆ

[9nawKIHAE]

อ่านตามทันแล้ว! TT^TT
โหย เรื่องนี้ชั่งซับซ้อนหลายเงื่อนเหลือเกิน 
น้องมายด์มีเบื้องหลังเยอะจัง ยังไงก็เถอะ หลงความใส!? ของน้องมายด์ไปแล้ว 
พี่เมฆนี่มองยังไงก็เดาใจไม่ถูก  หื่นกลบเกลื่อนได้เก่งจริงๆ แอร๊ยยยย
แอบไม่ชอบท็อปปปปปปป ฮึ้ย โหดแล้วยังบ้าๆๆๆๆ

อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ  

[qhanb]

น้องมายด์น่ารัก 
คงไม่เป็นสายจริงๆใช่มั้ยยยย . แต่น้องมายด์เก่งเทพ ชอบๆ(y) 5555555
อัพเร็วๆนะคะ ♥

[MIkz_hotaru]

อ่านรวดเดียวทันแล้ว เย่ๆ
อิพี่เมฆโคดฮา ตีมึนตลอด
จะหื่น จะบู้ล้างผลาน จะดราม่า
เจอพี่เมฆเข้าไป ฮาน้ำตาเล็ด 

ถ้าน้องมายด์จำได้ จะเกิดอะไรขึ้น แง 

รอตอนต่อไปค่า

[foyer]

M ♠ M
22

 
ในห้องประชุม ผมมองหน้าแต่ละคน
ไอ้ท้อป บนเก้าอี้มังกรเก้าเศียร กำลังนั่งกอดอกไขว่ห้างจ้องมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า   
ไอ้โซ่ องครักษ์ยืนข้างนายน้อยของมัน ไอ้เป็ดยืนพิงเสาพ่นควันบุหรี่ปุ๋ยๆ ทั้งคู่มองผมด้วยสายตาปานจะฆ่ากันทำผัดเผ็ด

เอ่อ ถึงผมจะหล่อ แต่ผมก็หล่อแบบดิบๆ เอาไปทำอะไรกินก็ไม่อร่อยหรอก นอกจากลาบเลือด

เป็นห่วงก็แต่นีออนที่หล่อแบบสุกพร้อมรับประทาน ไอ้ผู้ชายที่ยืนนั่งหน้าสลอนกันอยู่แถวนี้ล้วนเป็นตัวอันตราย โดยเฉพาะเวลาหิวๆ อย่าให้พูดเลยว่าโคตรตระกะแค่ไหน


ผมทำงานมาเหนื่อยๆ มาถึงแทนที่จะให้ไปกอดเมียก่อน ที่ไหนได้ไม่มีมารยาทเลยนะไอ้พวกเหี้ย ฆ่าเพื่อนกูแถมเรียกกูเพื่อมานั่งมองหน้า นี่ถ้าหากว่ากูไม่มีหิริโอตัปปะ พวกมึงคงตายตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของกูแล้ว   

“งานเป็นยังไงบ้างครับ?” ไอ้โซ่ถามเป็นคนแรก แต่ก็ยังไม่วายจ้องเขม็ง
“โอเค เอาไปส่งเอเยนต์แล้ว”
“มีปัญหาอะไรไหม?”
“มึงสิมีปัญหาอะไรกับกูไหม?”
“มีคนรอดหรือเปล่า?”
“ก็กูนี่ไง ถามควายๆ”
“ผมหมายถึงพวกนั้น”
“ตายหมด” ไอ้โซ่ทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง 

“มึงไม่บอกกูก่อนล่ะว่าอยากเหลือเอาไว้สืบพันธุ์ กูจะได้ละเว้นไอ้ที่หน้าตาดีๆ ไว้ให้มึงปลดปล่อยความหื่นสักคน” ไอ้โซ่หุบปากสนิททันทีที่โดนจี้แทงใจดำ
“หรือว่าจะเอาสองสามคน? สมรสหมู่กันไปเลยดีไหมวะไอ้โซ่?”

“เหี้ยนี่ กวนตีน คนที่จ้องจะสืบพันธุ์กูเห็นมีแต่มึงนั่นแหล่ะไอ้เมฆ” ไอ้เป็ดทิ้งก้นบุหรี่แล้วเอาตีนบดขยี้ มันคงกำลังจิ้นว่าเป็นหน้าผม โห จินตนาการสูงส่งมาก กูหล่อกว่านั้นเยอะ

“ตำรวจมันตามดมกลิ่นพวกเราเจอ คุณท้อปเลยลงมาจัดการรังพวกมันที่นี่ก่อน”
“ประเสริฐแท้เหลา” ผมพูดประชด ไอ้ท้อปแม่งไม่รู้ตัว ยิ้มภูมิใจเฉยเลย ไอ้หน้าด้าน

“แล้วตอนมึงถล่มพวกมัน มึงปล่อยไอ้เด็กมายด์ทิ้งไว้เหรอ?” ไอ้เป็ดขมวดคิ้วสงสัย
“ไอ้คมเห็นมันมาด้วยกัน แม่งชัดเลย เด็กเหี้ยนั่นมันเป็นสายให้ตำรวจ !”


โอ๊ะ ไอ้คมเฝ้าอยู่ข้างนอกเหรอวะ เหงื่อแตกสิครับ


“กูเตือนมึงแล้วนะว่าอย่าเอามันมา”
“พอเถอะเป็ด” ไอ้ท้อปแทรก แล้วโน้มตัวมาข้างหน้า
“ผมไว้ชีวิตไอ้เด็กนั่นเอง ตอนนี้มันยังไม่รู้ตัวว่าพวกเรารู้แล้ว ก็ดี เราจะได้ใช้มันเนี่ยแหล่ะ ตามหาเครือข่ายแล้วเก็บมันทีเดียวพร้อมกันไปเลย ดีไหมเมฆ?”

ไอ้ท้อปจงใจถามผมด้วยรอยยิ้มเยาะ

“ก่อนที่มันจะตาย ตอนนี้ก็สนุกกันให้เต็มที่เลยนะเมฆ ผมอนุญาต”




ทำไมกูจะเอากับเมียกูต้องรอมึงอนุญาตด้วยไอ้ห่าน!
 
ผมเค้นสมองกู้สถานการณ์ด้วยความเร็ว 900 MB ไหนๆ ก็ไหนๆ จะให้ใครโมเมว่านีออนเป็นสายลับไม่ได้ ถึงจะเคยเป็นก็เหอะวะ มีหวังโดนไอ้คนป่าเถื่อนพวกนี้ฆ่าตายก่อนวัยอันควรแน่ กรูไม่ยอม !

 
“เพ้อเจ้อเหี้ยอะไรวะคุณหนู เดี๋ยวกูจะช่วยตบกบาลให้ตื่นจากฝันเอาไหม?” ผมพูดอย่างเหลือจะอด พอนึกหาทางลงได้
“กูให้มายด์ล่อไอ้ตำรวจนั่นมาที่นี่เอง สงสายอะไร มั่วนิ่มฉิบหายพวกมึง คิดว่าเทพอย่างกูจะไม่รู้เหรอว่าใครเป็นใคร”


ไอ้ท้อปกับไอ้เป็ดอ้าปากค้าง พอฟังผมเริ่มบรรเลงในสิ่งที่พวกมันไม่รู้ และกูก็เพิ่งรู้


“ใครใส่ร้ายกูว่าวันๆ เอาแต่เยสเด็ก ไม่จริง ก่อนทำงานกูหาข่าวก่อนนะครับ ใครจะไปใครจะมา หรือพวกมึงจะมาจะไป กูรู้หมดแหล่ะ”   
“แล้วทำไมมึงไม่บอกก่อนวะ กูจะได้ส่งคนไปช่วย” ไอ้เป็ดโพล่งออกมา

“อ้าว เห็นมึงอยากให้มายด์แสดงฝีมือนักไม่ใช่เรอะ กูก็ให้เด็กกูโชว์ แล้วพวกมึงจะเอาใจยากกันไปถึงไหน” ไอ้เป็ดหุบปากพูดไม่ออกไปอีกหนึ่งราย

“ข่มขู่กันจริงๆ เรื่องขี้ตีนแค่นี้พวกมึงก็กลัวจนขี้เริ่มไหลขึ้นหัวสินะ มายด์เด็กกู กูปั้นเองกับมือ ใครคิดฆ่ามัน กูจะฆ่าแม่งก่อน เข้าใจนะ”

ผมเดินสะบัดหนวดออกไปอย่างเท่ โดยที่พวกมันหารู้ไม่ว่า...
กูเหงื่อแตกเต็มหลังแล้วสราดดดด....

พุทโธ ธัมโม สังโฆ
ไอคิวผม 1999999k ผมไม่มีทางทำให้นีออนกลายเป็นหมาน้อยจนตรอกได้หรอก           
   

ผมเดินสะกดจิตตัวเองไปหานีออน การตายแบบฟ้าผ่าของไอ้กิตทำผม SAD ไปประมาณสิบแปดวินาที ผมแม่งเครื่องยนต์เริ่มขัดข้องจริงว่ะ ลืมฟังหรือลืมตามเรื่องในกลุ่มอะไรสักอย่างไปหรือว่าพวกมันไม่ได้บอกก็จำไม่ได้

ผมมัวแต่ทำเรื่องไม่เมคเซ้นส์กับนีออน
ผมมัวแต่ตามสืบว่าเขาเป็นใคร

ผมทำให้ไอ้กิตตายก็คงใช่

เพราะความสะเพร่าหรือความหื่นบังตามันก็ตอบยาก


ไอ้กิตเป็นตำรวจคนหนึ่งที่ผมติดต่อการข่าวด้วย
ไอ้ฤทธิ์นายผมหรือใครต่อใครก็มีตำรวจเป็นสายให้ทั้งนั้น เพียงแต่ว่าผมไม่ได้ใช้คนในสายเดียวกับนายผมแค่นั้นเอง


“ลุง ไอ้กิตตายแล้วว่ะ” ผมส่ง sms ไปยังเบอร์ที่มักใช้ประจำ
สักครู่ คนปลายทางก็ตอบกลับมาว่า





“มึงพอเถอะ”







ถ้าผมโง่ก็คงไม่รู้ความหมาย แต่พอดีผมมันคนฉลาด ในสมองคิดเรื่องอะไรอยู่ ลุงก็บอกให้ผมพอเรื่องนั้นนั่นแหล่ะ

ผมขบคิดว่าทำไม่ได้นะครับ
น้ำในเขื่อนของผมถ้าเก็บกักไว้นานเกินสามวัน มันจะแตกกระจาย ทำลายล้างราษฎร + เรือกสวนไร่นา พินาศสิ้น เป็นเหตุให้มีผู้เสียหายเป็นจำนวนหลายล้านหลังคาเรือน

และที่สำคัญ มันทำร้ายจิตใจผมเกินไป


ทำไมผู้คนรอบตัวถึงต้องกีดกันไม่ให้ผมมีความสุขด้วยว่ะ



การที่ผมมีเมียเด็กมันหนักหัวกบาลทุกคนมากสินะ
แต่นีออนที่จริงก็ไม่เด็กมากขนาดเสียงเพิ่งแตก ลูกกระเดือกเพิ่งโผล่สักหน่อย
เขาอายุสิบแปด งั้นผมก็รอดข้อหาพรากผู้เยาว์ไปโดยปริยาย
 

ส่วนไอ้เรื่องความจำเสื่อม ผมไม่รู้ ช่างแม่งมันเถอะ จำไม่ได้นั่นแหล่ะประเสริฐที่สุดในสามโลกแล้ว ขืนจำได้ ผมกลัวจักระทั้งเจ็ดของนีออน มันจะระเบิดพลังออกมาจนสถานะความเป็นผัวของผมต้องดับสูญลง

เขาไม่ใช่กระจอก ผมเกทละ
แต่ที่โดนหลอกให้ย้อนวัยไปเป็นเด็กน้อยขวบ จนกระทั่งเวลาจะเอากันยังไม่รู้นี่ ผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงว่ะ

 
ผมคิดพลางเดินพลางไปเรื่อยๆ เห็นนีออนอยู่กับไอ้คม ไอ้คมที่ตอนนี้ได้รับแต่งตั้งจากองค์ฮ่องเต้ให้เป็นหน่วยสอดแนม คอยจับตามองดูนีออนว่าจะเปลื้องผ้าออกมาตอนไหน และเมื่อไหร่ที่ล้อนจ้อน เมื่อนั้นนีออนก็จะโดนจับไปประหารสถานเดียว



หลังจากไล่ไอ้คมออกไปได้แล้ว... ผมก็ชักชวนนีออนไปหาความสำราญกัน
วันนี้เหนื่อยมามากพอละ สมควรพักผ่อน
ถ้าจะให้คิดเรื่องเก่าที่แล้วไปแล้ว แม่งก็เครียดเกินไป ยาระงับประสาทผมหมด ผมต้องการ Relax ขั้นสุดยอด ใครจะด่าว่าผมเหี้ยก็เชิญ ตามสบาย ผมมันคนพันธุ์ M ทนรับความเจ็บปวดได้ทุกรูปแบบอยู่แล้ว   



“พี่เมฆ ไปอาบน้ำกันไหม?” นีออนเชิญชวนผมอีกตามเคย ความดีที่อุตส่าห์สั่งสมมานานนับพันปี มันจะแตกก็เพราะเขาคนเดียว
“คุณจะอาบให้ผมเหรอ?” อย่านะ อย่าช้า
“ครับ เดี๋ยวผมจะนวดให้ด้วย” นั่นไง

“พี่คมบอกว่าเดินตรงไปสามกิโลมีน้ำตกด้วย” สัส สามกิโล ไปกลับหก กูขอไปงีบดีกว่า
“พี่เมฆไปอาบน้ำที่น้ำตกกันนะครับ”
“อุ้มผมไปเถอะ ขอร้อง ผมเหนื่อยมาก”

นีออนอ้าปากหวอ ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ แบบสโลวโมชั่น...

“ก็ได้ครับ” เขาเดินเข้ามากอดเอวผมยก ยก ยก
“ฮึ้บบ ย๊ากกกก” เอ่อ คุณทวดกูฝากมาถามว่า
“คุณเล่นเชี้ยอะไรวะ ?” ผมหัวเราะ แล้วเกี่ยวเขายกขึ้นมาในวงแขนแทน

“สามกิโลมันไกลไปไหม อาบห้องน้ำก็ได้ เสียวได้เหมือนกัน”
“มันไม่เหมือนกัน” นีออนงอแง
“นั่นเป็นน้ำตกศักดิ์สิทธิ์นะพี่เมฆ คนที่ไปอาบจะได้รับการชำระล้างสิ่งชั่วร้ายหมดจด” ใครมันหาญกล้าบังอาจหลอกต้มเมียกูวะ กูอ่านพงศาวดารมาร้อยแปดสิบเอ็ดบทไม่เห็นเคยเจอ

“ตัวผมมีแต่ความดีงาม จะให้เอาความชั่วที่ไหนออก?”   
“ก็...วันนี้มีแต่คนฆ่ากันตาย เลือดพี่กิตยังติดเสื้อผมอยู่เลย เสื้อพี่เมฆก็เหมือนกัน ถ้าเราไปอาบน้ำตกศักดิ์สิทธิ์แล้ว เรื่องดีๆ อาจจะเกิดขึ้นกับเราบ้างก็ได้นะครับ”
“งมงายว่ะ คุณเป็นพี่ตูนเหรอ ?”
“พี่เมฆไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่สิ” นีออนถลึงตา ตีไหล่ผมหนึ่งเพี๊ยะ โทษฐานไม่เชื่อฟัง


เออ แล้วทำไมกูต้องเชื่อวะ





“ได้ครับๆ มายด์ เดี๋ยวพี่เมฆจะพามายด์ขี่หลังไปนะ มายด์จะได้ไม่เมื่อย และก่อนไปเดี๋ยวพี่เมฆจะเอาดอกไม้ธูปเทียนไปไหว้น้ำตกด้วยนะ เผื่อว่าท่านจะสำแดงอภินิหาร เลขหกหลักปรากฏ ได้รวยแบบไม่รู้เรื่องแน่ล่ะงวดนี้”
“ก็ดีครับ พี่เมฆหามาเผื่อผมด้วยนะ” กรรม ดันเอาจริงว่ะ
“มายด์อย่าเสี้ยมผมให้เล่นการพนันดิ การพนันเป็นสิ่งไม่ดี”
“พี่เมฆอ่ะบ้า” เถียงไม่ออกล่ะสิ

“จะขี่หลังผมไหม ? ผมอุตส่าห์เมตตาคุณขนาดนี้แล้วนะ” ผมนั่งลงเร่งความเร็ว นีออนทำปากยื่นกระโดดแท็กหลังผม พอผมลุกขึ้นเดิน ก็ถูกเขาลวนลามทันที
“แบกผมไปเลย พี่เมฆพูดเองนะ” แก้มเขาอยู่ติดหูผม จงใจเบียดมาใช่ป่ะ?       


“บ่นว่ะ”
“แต่ผมว่าพี่เมฆอ่ะเพ้อเจ้อ” ผมยิ้ม 
“กล่าวหาผมเรอะ” แล้วเร่งสปีดจนนีออนหงายเงิบ รีบตะกายมากอดคอแน่น

ผมพานีออนขี่หลังเพียงหนึ่งกิโลแรก สองกิโลหลังถ้าอยากสบายอีก ต้องให้ผมเอาก่อน


“พูดจริงอ่ะ?”
“แล้วผมเคยโกหกคุณที่ไหน” นีออนทำหน้าไม่เชื่อสุดตีน 
“พี่เมฆไม่โกหก แต่พี่เมฆชอบเพ้อเจ้อหวังผล” โห ถ้าจะรู้สันดานกันลึกขนาดนี้ ก็ให้ ยสตน ไปเลยดีกว่า

“พี่เมฆเหนื่อยแล้ว ทำไม่ไหวหรอก แต่จะหลอกผมเผื่อครั้งหน้าใช่ไหมล่ะ?”





เอ่อ กรุณาหยุดรู้ทันกูได้แล้ว ไม่งั้นกูกริ้วจริงๆ ด้วย





“มายด์อ้ะ ถ้าพูดแบบนี้ศาลจะบอกว่า คุณกล่าวหาเลื่อนลอยนะ” งอนๆๆ
“ใช่ซี้ ผมมันคนโกหกหลอกลวง ผมมันคนเพ้อเจ้อ แต่ผมก็เป็นคนที่คุณรักนะ”

พูดความจริงไปแล้ว นีออนถึงกับสะอึก

       
“หรือว่าคุณไม่รักผม คุณเกลียดผมเหรอ? คุณเกลียดคนเพ้อเจ้อคนนี้ใช่ไหม?” คร่ำครวญมันเข้าไปสิครับ
“พี่เมฆอ่ะ เล่นไม้นี้อีกแล้ว” เล่นแล้วใจอ่อนก็ยอมวะ

“ถ้าคุณเกลียดผม ผมจะไปกระโดดน้ำตาย”
“พี่เมฆว่ายน้ำเป็นอ่ะ”
“โห มายด์ไม่ห้ามผมเลยอ่ะ ถ้าผมตายจริงๆ มายด์จะไปมีผัวใหม่ไหม?”

“....................” นีออนเริ่มพูดไม่ออกครับ อิอิ
 
“ผมเข้าใจละ ผมมันก็แค่ปลาร้าตัวสุดท้าย ถึงคุณจะชอบจกแค่ไหน แต่พอหมด คุณก็ยังไปหาปลาดุกกินแทนได้”

มาถึงจังหวะนี้นีออนส่ายหัวว่ะ
“ปลาดุกแทนปลาร้าไม่ได้หรอกครับ” เขาตอบ เหมือนบรรลุอะไรบางอย่าง
“เหรอ”   
“ครับ เพราะปลาร้าแซ่บที่สุด”
“แน่นอน”
“ถ้าพี่เมฆชอบผมจะต้มให้กินสุกๆ นะ”


“......................” ถึงคราวผมอึ้งแดกบ้าง... ตั้งแต่กินอาหารฝีมือนีออนผมนอนไม่หลับไปสามวัน ทางที่ดีนีออนเข้าใกล้ครัวเมื่อไหร่ ผมจะอุ้มไปขังเดี่ยวทันที

 ถึงโมเมนต์เมื่อกี้นีออนจะสารภาพว่าไม่มีใครแทนผมได้ ไม่มีใครคู่ควรกับเขา นอกจากผม แต่ว่ามันยังไม่สาแก่ใจผมอ่ะ


“มายด์ สรุปคุณเกลียดที่ผมมันคนเพ้อเจ้อใช่ไหม? เรื่องแค่นี้คุณรับไม่ได้เหรอ? หรือว่าที่ผ่านมาคุณชอบผมแค่หน้าตา”
นีออนครุ่นคิดก่อนตอบ
“ผมไม่ได้เกลียดที่พี่เมฆเพ้อเจ้อ ผมไม่เคยเกลียดพี่เลย ผมแค่จะบอกว่า... ตอนนี้เรามาคุยกันจริงๆ จังๆ กว่านี้ดีไหม? ไอ้ท้อปมันไม่ชอบผม แต่มันขอให้ผมไปทำงานด้วย ผมกำลังคิดอยู่ว่า ถ้าผมจะอยู่กับพี่เมฆ ผมก็คงต้องยอมเป็นลูกน้องมัน”

นีออนเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน ทำผมหมุนองศาตามแทบไม่ทัน


“เฮ้ย เวลาแบบนี้อย่าไปพูดถึงไอ้เด็กเปรตนั่นสิ” ผมพยายามตรวจจับคลื่นความเคลื่อนไหวอีกครั้ง ตอนแรกรู้สึกว่ามีคนตามมา แต่พอแบกนีออนวิ่งหนี ก็สลัดหลุด ไม่รู้มันยังตามมาอยู่ไหม ไอ้สัดคม... มารดามันเคยสั่งสอนไหมวะ ว่าไม่ให้มาแอบดูสามีจิ้มปลายจมูกภรรยา
 
“ไม่พูดก็ได้ แต่ถ้าผมจะอยู่กับพี่เมฆได้ คงมีทางนี้ทางเดียว”

“อย่าหาเรื่องน่า คุณจะยอมเป็นขี้ตีนให้มันกระทืบทำไม ถึงไม่อยู่ในสังกัดมัน คุณก็อยู่กับผมได้”
“ไม่ได้หรอก ชีวิตเรามันต่างกันเกินไป” พูดความจริงอีกละ ข้อนั้นผมก็รู้ตัวดี เพียงแต่ว่าผมยังปลีกตัวไปไม่ได้ตอนนี้ แต่จะให้ทิ้งนีออนผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน



“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ปวดหัว”
“กลับไปผมจะบอกไอ้ท้อป”
“อย่า” ความดื้อคราวนี้ของนีออนทำผมของขึ้นจริงๆ
“ถ้าผมไม่อยู่ในโลกของพี่ ผมจะอยู่กับพี่ได้เหรอ?”
“มันไม่จำเป็นขนาดนั้น เดี๋ยวผมเคลียร์เรื่องนี้จบ คุณก็ไปเป็นเด็กมัธยมได้ตามปกติ แต่ที่ยังปล่อยไปไม่ได้ เพราะมีคนจ้องลักพาตัวคุณอยู่”

“แต่พี่ก็ยังจะเป็นมาเฟียอยู่ดี”
“มันยังเลิกไม่ได้ไง”
“ถ้าพี่เลิกไม่ได้ ผมก็จะเป็นมาเฟียด้วย!” 
         

ผมฟิวส์ขาดเกือบจะคว้าแขนนีออนมาบีบให้หยุดดื้อ เขาเถียงผมคอแตกเรื่องบ้าอะไรวะ

   จะบอกอะไรให้รู้ไว้ ถ้าเขาไม่อยู่ในความเสี่ยง ผมไม่มีทางพามาในที่อุบาทว์บัดซบแบบนี้หรอก อย่าหาว่าหื่นอย่างเดียวนะเว้ย พ่อจะกริ้ว


      ไอ้ตำรวยหัวขวดพวกนั้นมันไว้ใจไม่ได้มาตั้งแต่ผมอ่าน ก. ไก่ออก พวกมันเดินเกมส์เรื่องนีออนมาก่อนความจำเขาจะเสื่อมอีกมั้ง นีออนอาจจะเกี่ยวข้องกับงานของผมมาตั้งแต่ต้น ไม่งั้นแม่นีออนจะปล่อยเขาไว้กับผมนานขนาดนี้ทำไม?


โรคความจำเสื่อม มันหายเร็วไหมวะ ?

เกิดนีออนคลุ้มคลั่งจำได้ว่าตัวเองแท้จริงแล้วเป็นอะไร ถึงจะระเบิดพลังแห่งดวงจันทร์ออกมา ผมก็ว่าแค่เขาคนเดียวก็สู้กับไอ้ท้อปลำบาก

สำหรับผมไอ้ท้อปน่ะเป็นแค่เด็กเปรต แต่กับไอ้โซ่อาจารย์มัน ผมไม่อยากปะทะให้เปลืองพลังหยาง


   แต่ไอ้โซ่ผมรู้จุดอ่อนมันอย่างนึง มันเป็นมุสลิม เพราะฉะนั้นถ้าจะเล่นมัน มีแต่ระเบิดน้ำมันหมูเท่านั้น ที่ไอ้โซ่คู่ควร
   

      
         
       จุดอ่อนแต่ละคนผมศึกษามาแล้วเรียบร้อย

ไอ้ท้อป กากเกรียน จะเตะตูดมันเมื่อไหร่ก็ได้
ไอ้โซ่ ระเบิดน้ำมันหมูอย่างที่กล่าวไป
ไอ้คม ที่จริงกลัวสาวดุ้นเป็นที่สุด เดี๋ยวลากมาถลกกระโปรง รับรองวิ่งร้องไห้...หาพ่อมึงหรือ? แน่นอน
ไอ้เป็ด... ผมแอบเห็นมันกลัวสตรอเบอร์รี่ดิบ ถ้าจะจัดการมันจำเป็นต้องขึ้นดอยอ่างขางไปเด็ดสตรอเบอร์รี่ดิบมาสักสิบคันรถ แล้วฝังร่างมันกับเหล่าสตอรเบอร์รี่นั้นเป็นอันเสร็จพิธีกรรม



หึหึ ส่วนผมน่ะรึ?
มีแต่พวกมันนั่นแหล่ะที่จ๊าดง่าว ไม่รู้จุดอ่อนของผม




 

“พี่เมฆ เมื่อกี้ผมขอโทษนะ” นีออนกล่าวอย่างสำนึกผิด
“แต่ที่ผมทำแบบนี้ ก็เพราะผมรักพี่ ถ้าผมไม่อยู่กับพี่ ผมก็ไม่รู้จะอยู่กับใคร”

“....................” อย่ามาวางระเบิดกันแบบนี้ได้ไหม

“พี่เมฆยอมให้ผมเข้ากลุ่มด้วยเถอะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ตาย แล้วก็จะไม่ยอมให้ไอ้ท้อปกระทืบด้วย”



   “เฮ้ย พูดไม่รู้เรื่อง” 
"นะครับ ถ้าไม่ทำแบบนี้ ก็ไม่รู้จะอยู่ด้วยกันได้ยังไง"
"......มันต้องอยู่ได้ดิ คุณก็รอหน่อย" ดันทุรังอะไรวะกู
"พวกไอ้ท้อปไม่ให้ผมอยู่เปล่าๆ แน่ นะครับพี่เมฆ หรือว่าพี่เมฆไม่ต้องการผมแล้ว?"







"............................"






 

เออะ เชี้ยละ




นี่หรือเปล่าวะ จุดอ่อนของผม   

 

 


H
(ช้า) อย่านะ...อย่ารุมเค้า 

[zuu_zaa]

  น่าติดตามเหมือนเดิม แล้วจะติดตามต่อไปนะคะ

[MIkz_hotaru]

 

ฮาเหมือนเดิม ฮายิ่งกว่าเดิม
จุดอ่อนของแต่ละคนมันช่าง 

นีออนคือจุดอ่อนของอิพี่เกรียนเมฆชัวร์ๆ ล้านๆๆๆๆเปอ

 

[u_cosmos]

สมกับที่มีไอคิวสูงขนาดนั้นอ่ะพี่เมฆ เรื่องน่าเครียดมันเลยเครียดไม่ค่อยจะลง
ส่วนจุดอ่อนของแต่ละคนนี่ก็ดูปกติธรรมดานะ
แต่วิธีจัดการของพี่เมฆนี่มัน....... พี่เป็นมาเฟียจริงๆเหรอคะ

[-west-]

โหดเหี้ยมมาก
น้ำมันหมู

[IöLIKE]

ThankS

[numay]

นีออนคือจุดอ่อน

[kinjikung]

พี่เมฆเกรียนขั้นเทพพพพพพ สุดยอดด มีนีออนเป็นเมียนี่แหล่ะแจ่มสวดดดด

[→Yakuza★]

พี่เมฆแมร่งฮาไส้ปลิ้นตลอด ขอให้มายไม่เปลี่ยนไป รักนีออนจุ๊บๆ

[cancan]

จะมีใครชิลกว่าเฮียเมฆอีกมั้ยเนี่ย

[PAAPAENG~]

มาแล้วววววววววววววววววววว
ถึงจะช้าแต่ก็ดีใจที่มาต่อค่ะ! >///<

เริ่มฮาไม่ออก เริ่มหื่นไม่ออก
ความเครียดเริ่มมาแล้วสินะ...

จะยังไงก็แล้วแต่ สุดท้ายแล้วขอให้พี่เมฆน้องนีออนได้อยู่ด้วยกันก็พอ

[กฤษณ์]

ยังอุตส่าเกรียนแม้เรื่องจะคุกกรุ่น(?)
 

[ListeL]

รอเธอมานานแสนนาน ทรมาณวิญญานนักหนา~T^T

นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้วววว

แต่ขอบคุณนะค่ะที่มาต่อให้ได้อ่านอีกชอบมากๆคะพี่เมฆฮาโคตรๆ แต่อ่านไปแลว้แอบเครียดพอนึกถึงตอนนีออนจะจำได้มันจะดราม่าแน่ๆใช้ม้ายยยย เตรียมใจไว้แต่ต้นดีกว่าเรา...

[fulres]

หายไปนานเรย. มาต่อแล้วให้แล้ว. ดีใจจุง