หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[amito]

ทำมาเป็นรู้ว่าชาวบ้านเค้ามีจุดอ่อนอะไร ยังกับชาวบ้านเค้าจะไม่รู้แน่ะว่าพี่เมฆมีจุดอ่อนอะไร

จุดอ่อนของพี่เมฆมีแสงในตัวเอง ขาวโปะ เห็นชัดสุดๆเลย 

[KAEHUB]

อิพี่เมฆนี่จะฮาไปไหนเนี่ย เพิ่งรู่ว่ามาเฟียเป็นแบบนี้ น้องมายด์ก็น่ารักซะ ว่าแต่ถ้าความจำกลับคืนมาจะไม่เป็นอะไรแน่หรอ แล้วก็เรื่องคลุมเคลือเยอะจังเลยน้า

[kwangun]

อ่านตอนนี้แล้วเหมือนน้องมายด์วางแผนอะไรอยู่ยังไงไม่รู้ววว  อย่าพึ่งมาม่า T^T
ปล. จะรุมมมม อิอิ

[Ryoooo]

ประโยคเด็ด "หรือพี่เมฆไม่ต้องการผมแล้ววว" ฮิ้ววว

[sam3sam]

เอ่อ.. จุดอ่อนแต่ละคนนี่นะ - -"

[Satang_P]

 

[qhanb]

เหมือนจะขำแต่ก็ขำไม่ออกแฮะมันตื้อๆ = =;

[FFS_Yaoi]

   พี่เฆม เกรียนไม่พอ เพ้อ +บ้าด้วย   

[9nawKIHAE]

มาแล้ว หายไปนานมาก 
ฮูยยย เห็นจุดอ่อนของแต่ละคนแล้วปวดตับ!!
และดูกำจัดยากนะ แต่ละคน สตอเบอรี่สดงี้ น้ำมันหมูงี้..เอิ่มมม
ตกลงนีออนจะยอมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) ได้มันส์กันละคราวนี้
พี่เมฆหื่นเสมอต้น เสมอปลายจริงๆ ขอให้มีพื้นทีเถอะ พี่เมฆจัดหมด -.,-
แถมยังฉลาดแบบลับๆล่อๆอีก น้องนีออนจะไว้ใจฝากชีวิตไว้ได้ไหมเนี่ย 

ว่างแล้วมาต่ออีกนะคะ เป็นกำลังใจคนแต่งค่ะ 

[foyer]

M ♠ M
22 ½


 
ในที่สุดผมกับพี่เมฆก็เดินทางมาถึงน้ำตกศักดิ์สิทธิ์ น้ำตกนี้อยู่ในช่องหินของภูเขาหลายลูก มีสายน้ำรวมมาบรรจบกันที่บ่อหินเหมือนเป็นสระน้ำขนาดเล็กท่ามกลางขุนเขา


โอ้โห สมกับเป็นน้ำตกศักดิ์สิทธิ์จริงๆ


“ไงล่ะ คุณอยากไหว้น้ำรึเปล่า?” พี่เมฆหันมาถามผมด้วยสีหน้าเซ็งๆ ผมรีบตอบรับเพราะยังไงก็ตั้งใจจะมาชำระล้างความชั่วร้ายทั้งปวงอยู่แล้ว
“งั้นก็รีบๆ พนมมือ..แล้วก้มกราบสามครั้ง อย่าลืมอธิษฐานในใจด้วยว่าเกิดชาติหน้าก็ขอให้ได้คนหล่อๆ นิสัยดี อย่างผมมาเป็นผัวอีก” ชมตัวเองอยู่เรื่อย


“หง่ะ ผมนึกว่าพี่เมฆหมายถึงว่ายน้ำ แบบนี้ๆๆ” ผมทำท่าฟรีสไตล์ให้ดูประกอบ แต่พี่เมฆหยุดผมด้วยการยกมือกดหัวผมลงจนหน้าทิ่ม
“คุณว่ายน้ำไม่เป็นแล้วผมจะถามแบบนั้นทำซากอะไร เอ้า อยากทำอะไรก็รีบทำ”
“งั้นก็ลงไปแช่น้ำกัน” ผมดึงมือพี่เมฆไปที่ที่เป็นบ่อน้ำขนาดเล็กพอที่จะแช่ได้ซักสิบคน แต่ตอนนี้มีแค่สองคน... โอ้ เหมือนสวรรค์ก็มิปาน


“เฮ้ย ลงไปทั้งเสื้อผ้าก็เปียกหมดดิ” ผมโดนมือใหญ่ดึงกระชากจนตัวปลิวมาชนอก
พี่เมฆดูอารมณ์บ่จอย สั่งผมแก้ผ้าออกให้หมด

“จะมีใครมาเห็นมั้ย ถ้ามีนักท่องเที่ยวมาเล่นน้ำเหมือนเราล่ะครับ” ผมก็โป๊สิ
“มาจริงพ่อจะเชือดให้คอหัก” พี่เมฆเอ่ยพลางวางมือบ่นไหล่ผม
“คุณวางใจเถอะมายด์ ผมไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาเห็นเรือนร่างอันเจิดจ้าของคุณได้หรอก” ผมลองมองดูก็ไม่น่าจะมีใครมาจริงๆ นอกจากพวกเรา


“ผมก็ไม่อยากให้พี่เมฆโชว์หุ่นกับคนอื่นเหมือนกัน” ก็เขารูปร่างดีนี่ครับ ผมก็หวง
“คุณหวงผมใช่ป่ะ?” พี่เมฆถามเหมือนรู้ใจเลย
“อ่า...ครับ เดี๋ยวผมถอดเสื้อผ้าให้นะ” ผมกลบเกลื่อนความอาย รีบจ้องมองกระดุมเสื้อทีละเม็ดๆ แล้วแกะมันออกจากกันอย่างรวดเร็ว จนพี่เมฆทำหน้าตะลึง

“กางเกงด้วยไหม?” พี่เมฆถามด้วยสีหน้าแบบเก่า
“ได้ครับ” ผมนึกว่าเขาบอกให้ถอดกางเกงด้วย ผมก็เลยปลดตะขอรูดซิบแล้วดึงทั้งชั้นนอกชั้นในออกมาพร้อมกัน


“เฮ้ย ใจร้อนจริง ห้ามตัวเองหน่อยก็ได้” พี่เมฆทำท่าตกใจ แล้วค่อยกลับคืนสู่สภาพเดิม 
“แต่ถ้าคุณเสี้ยนจนทนไม่ไหว ก็ลุยโลด ผมอนุญาต”


เสี้ยนนี่มันเศษไม้ตำมือนี่หว่า ไม่เห็นจะเกี่ยว


“พี่เมฆลงไปก่อนครับ เดี๋ยวผมตามไป” ผมต้องถอดของผมด้วยสิครับ เวลาพี่เมฆพูดอะไรต้องหารๆๆ จับประเด็นสำคัญเพราะเขาพูดค่อนข้างเพ้อเจ้อ ไม่ค่อยเข้าใจ


“โอ้ เบบี้มายด์! ตูดขาวจังเลยจ้า ขอเอาทีได้ไหม?” พี่เมฆหันมายิ้มถามผมจากบ่อน้ำตก
“จะเอาไปทำอะไรครับ เอาไปกินเหรอ?” ผมกวนมั่ง
“คร้าบ จะกินให้เต็มคราบเลย หิวจนปวดหัวแล้วเนี่ย” ผมหัวเราะ คนบ้าอะไรกินตูดคน



“เบบี้มายด์ เจ้าจงมาเป็นอาหารของข้าซะดีๆ” พี่เมฆทำเสียงปีศาจ แล้วขยับนิ้วไปมาเหมือนจะเมื่อย


ผมยังขำหน้าตาท่าทางของเขา โดยไม่รอช้า รีบวิ่งกระโดดลงบ่อน้ำ เพราะลองมองดูแล้วมันไม่ลึก ผมคงเล่นได้ไม่ต้องกลัวจม


ตู้ม!


น้ำใสกระเซ็นซ่าน ความเย็นทำให้ผมรู้สึกสดชื่นไปหมดทั้งตัว คิดได้ เวลาแบบนี้ต้องรีบภาวนาจากน้ำตกศักดิ์สิทธิ์ขอให้เรื่องร้ายๆ รีบหายไปทั้งกับตัวผมแล้วก็กับพี่เมฆด้วย


“อ๊ะ” พี่เมฆอยู่ๆ ก็ขัดจังหวะลากผมไปนั่งบนตักเขา
ผมก้มลงมองใต้น้ำเมื่อรู้สึกว่าขาไปถูกอะไรแข็งๆ เข้า


“ไหนบอกว่าจะนวดให้ ?”
“เดี๋ยวสิ ผมขอพรจากน้ำตกอยู่ พี่เมฆก็ลองตั้งจิตอธิษฐานด้วยสิ” พูดจบพี่เมฆก็เริ่มร่าย
“โอม นะโม ตัสสะ นะโม ตัสสะ ขอให้มายด์มีพลัง X เข้าร่าง เวเลวความ X เข้าค่าอินฟินิตี้จนทำให้ไอ้เมฆสำลักความสุขไปถึงชาติหน้า”
“ขอให้ความชั่วร้ายที่อยู่รอบๆ ตัวเราทั้งสองคนหายไป”
“ขอให้พลัง X จงสถิตอยู่กับมายด์ชั่วนิจนิรันดร์”
“ขอให้เราทั้งสองคนปลอดภัยจากสิ่งที่ไม่ดีทั้งหมด”



ผมกับพี่เมฆผลัดกันพูดบอกต่อน้ำตกศักดิ์สิทธิ์ครับ ผมฟังพี่เมฆเวลาขอเอ่ยถึงแต่ชื่อผมคนเดียวเลย แสดงว่าเขาให้ความสำคัญกับผมมากกว่าตัวเอง


ผมกอดพี่เมฆอย่างซาบซึ้งใจ เขาอยากให้ผมมีพลังเพื่อจะได้ต่อสู้ชีวิตด้วยกันต่อไป ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ผมต้องการอยู่พอดี


ถ้าหากผมมีพลังแล้วล่ะก็... ผมก็สามารถอยู่ข้างเขาได้


“อย่ากอดอย่างเดียวดิมายด์ ทำอย่างอื่นด้วย” พี่เมฆตบหลังผมเบาๆ ให้ตื่นจากความคิด ผมพยักหน้ารับแล้วเลื่อนตัวลงจากตัก 

“นวดแขนก่อนมั้ยครับ?”
“นวดทำไมแขน นวด**ยสิ” อีกและ
“แล้วมันจะไม่เจ็บเหรอ?” 
“นวดด้วยปาก นาบด้วยตูด พอผมฉีดเสปิร์มเข้าท้องคุณก็....That’s all.”

เอ่อ...

“ถ้าไม่ทำ จะเสียชาติเกิดที่ได้เป็นเมียผมนะ”
“อ่า...แล้วใครบอกว่าจะไม่ทำ” ผมนั่งนึกถึงหนังที่เคยดู ก่อนจะก้มลงไปมองใต้น้ำใหม่

“พี่เมฆขึ้นมาอยู่บนบกสิ ผมว่ายน้ำไม่เป็น”
“โห ผมโคตรทึ่งกับจินตนาการคุณจริงๆ  ถ้าว่ายเป็นคงโซโล่แล้วสินะ”


พี่เมฆพูดอะไรเข้าใจยากจริง



“เป็นไง เคยเห็นใครหุ่นดีเท่าผมไหม?” พี่เมฆยืนขึ้นเผยสัดส่วนให้ผมชมจนตาลาย
“ไม่เคยอ่ะครับ” ผมเคยเห็นชัดๆ แค่หุ่นตัวเอง แล้วถ้าเอาผมไปเทียบกับเขา มันก็คนละชั้นกัน
“แล้วเคยเห็นใครใหญ่เท่าผมไหม?” เขาเอามือไปกำตรงส่วนกลางร่างกายแล้วขยับขึ้นลง ผมตาค้างไปแล้ว รีบสั่นหัว
“หึหึ แค่เห็นหุ่นผมคุณก็รู้สึกเร่าร้อนขึ้นมาแล้วล่ะสิ นี่เป็นร่างกายที่พระเจ้าสร้างให้ ใครเห็นก็ต้องอึ้งเป็นธรรมดา”


พูดแบบนี้ผมหายอายเลย กลายเป็นขำแทน


คราวนี้พี่เมฆนั่งลงตรงขอบหิน ผมเริ่มเรียนรู้จากหนังแล้วว่าผู้ชายชอบอะไรแบบนี้ ซึ่งจากประสบการณ์ที่เคยผ่านมา... ผมยิ่งเข้าใจตัวเองแล้วว่าผมก็ผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบอะไรแบบนี้เหมือนกัน   


ก๊าซซซ

แต่ผมไม่มั่นใจเลย คราวที่แล้วพี่เมฆบอกว่าผมห่วยแตก คราวนี้จะดีขึ้นหรือว่าห่วยยิ่งกว่าเดิมเนี่ย?


ผมใจเต้นตึกตัก ขยับเข้าไปใกล้จุดหมาย มองของเขา... ค่อยๆ แลบลิ้นเลียที่ปลาย
เงยหน้ามองพี่เมฆ... เขาทำหน้าเฉยๆ อ่ะ 

“ถ้าผมห่วยอีก พี่เมฆก็บอกเลยนะ” กลัวแฮะ
“ผมไม่ว่าหรอก ถ้าคุณตั้งใจแสดงความ X ของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่”

ไอ้ความ X นี่มันเป็นยังไงเนี่ย


ผมไม่ถามให้มากความ จัดไปตามหลักสูตร ค่อยๆ ส่งมันเข้าไปในปาก และระวังไม่ให้โดนฟัน ผมห่อปากขยับหัวอย่างทุลักทุเล เหลือบตามองดูพี่เมฆ คราวนี้เขายิ้มแล้ว

เย้ๆๆๆ

พี่เมฆอารมณ์บ่จอยตั้งแต่ผมบอกว่าจะไปเป็นลูกน้องไอ้ท้อป ผมเลยอยากทำให้เขากลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม



“ห่วยไหม?” น่าจะดีขึ้นกว่าครั้งแรก แต่พี่เมฆตอบไม่รักษาน้ำใจ
“ไม่ได้เรื่อง ..นี่ตั้งใจแล้ว?”
“ผมตั้งใจนะ”
“แต่ผมไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย” อืม...ท่าจะจริงแฮะ เพราะดูเขาเฉยๆ ไม่เหมือนผม พอโดนดูดไปทีก็ดิ้นพราดแล้ว


คราวนี้ผมไม่ทำตามหนัง แต่ทำตามที่พี่เมฆทำ ใช้สองมือมาลูบๆ แถวนั้นด้วย ขาพี่เมฆมีแต่กล้ามเนื้อ หน้าท้อง แผ่นอก สมกับเป็นลูกผู้ชายตัวจริงอย่างที่โม้นั่นแหล่ะ

ผมพยายามดูดให้แรงจนปากพองไปหมด แล้วคอยสังเกตสีหน้าพี่เมฆไปด้วย ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เขาก็แค่ยิ้มเฉยๆ แค่นั้น

“อะ แค่กๆๆ” ผมรีบคายออกมา เพราะอมลึกเกินจนทิ่มคอ เกือบหายใจไม่ออกตาย

สมเพชตัวเองจังเลยที่ไม่รู้จักประมาณตน



พี่เมฆยกมือลูบหลัง รอผมหายไอจนน้ำตาเล็ด ก็ดึงผมขึ้นมานั่งแทนที่ตำแหน่งเดิมของเขา ส่วนเขาก็ลงไปแทนที่ผม


“ทำหน้าที่เมียได้ดีมาก” ชมแล้วววว
“ต่อไปก็คิวผัวจัดหนักขั้นอัลติเมท คุณพร้อมแล้วใช่ไหม?”
“ครับ ผมพร้อมนานแล้ว” เพราะพี่เมฆสูงกว่าผมเยอะ หน้าเขาเลยไม่ห่างจากผมเท่าไหร่ เขาไม่ได้ทำตรงนั้นทันทีแต่โอบเอวผมข้างนึง มืออีกข้างกดท้ายทอยผมลงมา จนปากประกบกัน


จูบของพี่เมฆทำให้ผมคิดอะไรไม่ออก เขาดูดปากผมพลางตวัดลิ้นเลีย มือทั้งสองข้างลูบไล้ที่หลังหูและแผ่นหลังจนผมสะท้านไปทั้งตัว ผมอยากจะร้องเพื่อปลดปล่อยความซ่านสยิวที่แล่นลามไปถึงท้องน้อย แต่เขายังบดขยี้ปากผมไม่หยุด ผมได้แต่อ้าปากค้างไว้ให้เขาส่งลิ้นร้อนมากอดรัดลิ้นผมจนเริ่มเหนื่อยหอบ


“อ๊ะ โอ้ย” พี่เมฆเอาปากซุกไซร้ที่คอ มือสองข้างกดยอดอกผม ก่อนจะเลื่อนลงมาครอบมันไว้แล้วดูดอย่างแรง
“อ อื้อ พี่เมฆ มันเจ็บๆ อ่ะ” ผมอ้าปากหอบหายใจ มองดูที่เขาทำซึ่งต่างจากที่ผมทำลิบลับ
“ชอบก็บอก” พี่เมฆถามพลางตวัดลิ้นดูดอีก เขาทำอยู่ข้างเดียวแต่ผมก็เสียวแปล็บไปถึงส่วนกลางร่างกาย ผมรู้สึกว่าตัวเองจะทนไม่ไหวแล้ว แต่พี่เมฆก็ยังอ้อยอิ่งอยู่ที่เดิม

“อยากน่ารักนักใช่ไหม จะดูดให้นมแดงเลย” ผมโดนกระตุ้นอย่างหนักจนในที่สุด
“อ๊า!!” ผมร้องครางเสียงสั่น เพราะอยู่ๆ ส่วนที่แข็งขึงก็ระเบิดออกมาจนสั่นกระตุกไปหลายที

ผมกอดคอพี่เมฆแน่น ในหัวขาวโพลง เอวยังสั่นๆ อยู่ทั้งที่ยังไม่ทันได้แตะต้องมันเลย   


“อัดอั้นมานานแล้วสิท่า เหมือนผมเลย” ผมนึกว่าพี่เมฆจะว่า แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร นอกจากจับขาทั้งสองข้างผมชันขึ้นบนก้อนหินแล้วกางออก

“เห็นความต่างระวังมือสมัครเล่นกับมือโปรแล้วรึยัง?” พี่เมฆถามพลางก้มหน้าลงจูบส่วนที่เพิ่งอ่อนตัวลงแล้วจับมันกระตุ้นขึ้นมาใหม่
“อะ อือ” ผมเสียวซ่านจนต้องยันตัวเงยหน้าขึ้นสูง เพราะนอกจากเขาจะใช้มือปลุกให้มันเริ่มแข็งตัวใหม่แล้ว เขาก็เริ่มใช้ปากด้วยแบบเดียวกัน 

“ท..ทำไมผมทำแล้วพี่เมฆไม่เห็นเป็นแบบนี้มั่งเลย” ผมมองส่วนนั้นที่กลืนหายเข้าไปในปากก็ต้องบิดตัวเร่าอีกครั้ง
“เฮ้ย คุณยังไม่รู้ตัวอีกเรอะว่าผัวตัวเองน่ะเก่งแค่ไหน ผมน่ะฉายาฟักกลิ้งฮีโร่เชียวนะ” พี่เมฆอมนิ้วตัวเองแล้วดันขาผมออกอีก

เขาเอานิ้วถูๆ สะกิดๆ ตรงก้นผมแล้วค่อยๆ ดันเข้าไป
“อะ อะ อะ” ผมเจ็บจนพูดไม่เป็นคำ
“ถ้าปลดเกษียณแล้วจะอัดให้ทั้งวันเลย จะได้เก่งเหมือนผัว”
“อ๊ะ..อ๊า..พี่!” ผมสะดุ้งจนต้องหงายหลังล้มลงนอน พี่เมฆกดนิ้วพลางฝังหน้าเข้าไปตรงนั้นจนผมได้แต่ร้องแล้วก็บิดตัวไปมา

ผมทั้งเจ็บทั้งเสียวแปล็บจนน้ำตาไหล รู้สึกถึงนิ้วที่เคลื่อนไหวอยู่ภายใน แล้วก็ปากของเขาที่วนเวียนขบเม้มอยู่ตลอดเวลา 


ถ้าผมเป็นมือโปรบ้าง ผมคงไม่ต้องร้องแล้วก็ทำท่าน่าอายแบบนี้อยู่ฝ่ายเดียว



ผมตั้งใจดูพี่เมฆ เผื่อครั้งต่อไป ผมจะทำแบบเขาบ้าง 
“มา ลงมา ยืนไหวป่ะ?” พี่เมฆผละออก เขาดึงแขนผมขึ้นกอดเอวลงมาในน้ำ
ยังไม่ทันจับต้นชนปลาย เขาก็จับผมหันหลังแล้วก้มลงไซร้ที่ซอกคอ มือสองข้างบีบยอดอก ส่วนหลังก็ดุดดันอยู่ตรงร่องก้นอย่างหนักหน่วง

“เข้ามา..พี่เมฆ” นี่คือความต้องการที่ไม่เคยนึกฝันมาก่อน ผมก้มลงจับขอบหินเป็นที่ยึด เพราะรู้ว่าเวลามันเข้ามาแล้วทั้งดุดันและรุนแรงแค่ไหน
“อยากได้ผมแล้วใช่ไหม?”
“อ...อยากครับ”
“X ที่สุดเมียกู” ผมเหลียวหลังไปเห็นพี่เมฆยิ้มอีกครั้ง เขาก้มลงจูบปากผมแล้วค่อยๆ ดันส่วนแข็งขืนที่ใหญ่กว่านิ้วหลายเท่าเข้ามา


ผมกัดฟัน รู้สึกถึงช่องทางที่ขยายตัวกำลังบีบรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างเต็มที่ ส่วนนั้นดันเข้ามาถี่ๆ แต่หนักแน่น ได้ยินพี่เมฆหัวเราะเบาๆ ข้างหู ผมเลยถาม     
“ขำอะไรอ่ะ?”
“ฮะๆ เสียวดี เจ็บนิดๆ ด้วยว่ะ สงสัยไม่ได้เอามานาน”
“ก็ไม่เอาเอง”
“ปากดีนักนะเรา เดี๋ยวก็ปล่อยให้ยืนเองซะเลย” พี่เมฆคลายมือออก แล้วทิ่มพรวดทีเดียวหมด ทำเอาผมจุกจนขาอ่อนแรง ต้องรีบยึดเกาะหินไว้แน่นไม่งั้นต้องล้มลงในน้ำแน่


“จ...เจ็บ...พี่เมฆผมจะล้ม” เขาดันเข้าดันออกยาวๆ รีดเรี่ยวแรงผมไปอีก
“พอแล้วเหรอ?” พี่เมฆหัวเราะคิกๆ
“ไม่พอ แต่ไม่ยืน”
“โว๊ะ หื่นว่ะ ไม่ยืนแล้วจะตีลังกาเหรอ?” ตลอดเวลาเข้าก็ทิ่มๆๆๆ แกล้งผม

“น..นอน” ผมกลั้นใจตอบออกไป
“นอนไม่ได้เดี๋ยวหินบาดหลัง”
“นั่ง”
“พอไหว แต่คุณต้องขึ้นขย่มผมนะ”

เอ่อ ...ยังไง? แต่ช่างเหอะ คงไม่เกินความสามารถผมหรอก
ผมพยักหน้า พี่เมฆก็เลยถอยออกมา

“อ๊ะ” ผมรู้สึกว่าน้ำมันไหลเข้าไปแทนที่ก็รู้สึกเสียววูบ คราวนี้หล่นลงไปนั่งจริงๆ
“มายด์!” พี่เมฆตกใจรีบอุ้มผมขึ้นมา เหมือนเขารู้หรือว่าอยากแกล้งก็เลยเอามือตัวเองไปอุดตรงนั้นไว้
“เจอของใหญ่เข้าไปหงายเงิบเลยเมียกู”
“ก็ผมยังไม่ชิน” ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใครนี่

“เดี๋ยวก็ชิน ถ้าเราสองคนกำจัดไอ้พวกบัดซบนั้นให้หมด ผมจะเอาคุณทุกวันเลย”
“ไม่ต้องทุกวันก็ได้ครับ มันเหนื่อยอ่ะ”
“ยังไม่ทันเสร็จเลย เหนื่อยแล้ว” พี่เมฆอุ้มผมไปนั่งตรงขอบๆ แล้วบอกให้ผมใส่เข้าไปเอง

“มันจะเข้าไหม?” ผมถามไม่มั่นใจ
“ถ้ามีปากมันคงบอกคุณแล้วล่ะว่า กูอยากเอาตูดคุณจังเลยครับ แต่พอดีมันวิ่งเข้าเส้นชัยไม่ได้ด้วยตัวเองนะตอนนี้” ผมยังนั่งแบบฝืนๆ อยู่ ไม่ให้ทับของเขามากเกินไป แต่เหมือนพี่เมฆจะจับเอวผมให้เบียดบี้ยิ่งกว่าเดิม
“ทำอะไรเนี่ย?” 
“เสียวป่ะ?”


เขาเอาตรงนั้นเสียดสีจากภายนอก ทำผมร้อนได้เหมือนกัน ผมรู้สึกว่าอารมณ์พุ่งขึ้นจนฉุดไม่อยู่อีกครั้ง ลืมความอายทั้งหมดแล้วจับของเขาตั้งขึ้นจ่อที่เดิม

เห็นพี่เมฆย่นหัวคิ้วนิดหน่อย พอมันหลุบเข้าไป
แต่แค่การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ บนสีหน้าก็ทำผมมีกำลังใจขึ้นอีกโข

ผมกอดคอเขาแล้วเริ่มขยับ
“พี่เมฆเสียวเหรอ?” ผมยิ้มถามพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากเขาเหมือนที่เขาชอบทำ
พี่เมฆทำหน้าเหมือนเห็นผี เขาเหลียวมองรอบๆ ก่อนจะกลืนน้ำลายเฮือก
“น้ำตกศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ด้วยว่ะ ผมขอให้คุณ X แต่คุณโคตร X ไปแล้ว” ผมได้ใจลูบไล้ใบหน้าและแผ่นอกเขายืนยัน
“บอกแล้ว...ว่าศักดิ์สิทธิ์จริงๆ” พี่เมฆยกมือไหว้ทีนึง แล้วกดเอวผมลงมาจนสุด เราเหมือนแม่เหล็กต่างขั้วที่กระแทกเข้าหากันอย่างรุนแรง


เสียงน้ำกระเพื่อมผสานกับเสียงครางของผมกับเสียงหอบหายใจหนักๆ ของพี่เมฆ ดังขึ้นแล้วหยุดลง ซ้ำไปซ้ำมา  ผมกับเขากอดจูบกันแน่นจนกระทั่งทุกอย่างสงบลง


“เฮอ...มันส์ว่ะ” พี่เมฆหอมแก้ม ยกผมขึ้นแล้วยังขยับเข้าออกอยู่สองสามครั้งก็ถอยออกมา
ผมเกี่ยวไหล่เขาพิงหน้ากับอกอย่างหมดแรง นอนหลับตาสักพักก็รู้สึกว่าพี่เมฆกวักน้ำมาล้างก้นให้ผม เอาสิ่งที่คั่งค้างออกมา

“ใกล้เย็นแล้ว กลับไปต่อกันที่ห้องเหอะ” พี่เมฆไม่หอบแล้ว แต่หน้ายังแดงเหงื่อซึมอยู่ทั้งตัว
“หื่นอ่ะ” ผมย้อนคำเขามั่ง พี่เมฆยิ้มแสยะพลางเอาขยับนิ้วแรงขึ้นจนผมเสียวกึก   

“คุณหื่นใส่ผมก่อนนะ ความจริงผมเป็นคนเรียบร้อยจะตาย พอคุณเข้ามาก็ทำผมใจแตกหมดเลย”
“แหว่ะ พี่เมฆไม่ได้ใจแตกอยู่แล้วเหรอ?” เขาเล่นก้นผม ผมก็เล่นยอดอกเขา เวลาที่เขาดูดมันเสียวแทบตายเลยจริงๆ แต่ทำไมผมทำมั่ง เขากลับนิ่งๆ ไม่แสดงออก


“ผมอยากให้พี่เมฆร้องมั่งอ่ะ”
“จะเอาเพลงใคร มนต์สิทธิ์ คำสร้อยไหม?”
“ไม่ช่าย เมื่อกี้ผมร้องก้ากๆ อยู่คนเดียวเลย พี่เมฆนิ่งสนิท หรือพี่เมฆไม่ชอบ?”
“เป็นไก่เหรอร้องก้ากๆ ? ที่นิ่งไม่ใช่ไม่ชอบเฟร้ย แต่ถ้าเทพแล้วเขาไม่แหกปากกัน มันไม่เท่”
“งั้นคราวหลังผมจะอดทนไม่ร้องมั่ง”
“เฮ้ย ร้องไปๆ ดีแล้ว ผมชอบฟังเสียงคุณ”
“ก็มันไม่เท่อ่ะ” 
“คุณน่ารักไง คนน่ารักเขาต้องร้องก้ากๆ แบบนั้นแหล่ะ”
“ผมน่ารัก จริงอ่ะ?”
“ไม่จริง คุณเป็นคนขี้เหร่”

“พี่เมฆ!!!!” ผมดึงมือเขาออก รีบปีนหนีขึ้นจากบ่อคว้าเสื้อผ้ามาใส่ พี่เมฆปีนตามมากอดจากด้านหลังแล้วก้มลงจูบที่แก้มซ้ำๆ ผมก้มหลบเขาก็มุดมาจูบจนได้

“ปล่อยนะ ผมขี้เหร่แล้วมาจูบทำไม?”
“เพราะผมชอบคนขี้เหร่ไง”

ผมชะงักค้างไปชั่วขณะ เพราะที่ผ่านมาไม่เคยได้ยินพี่เมฆบอกว่า ‘ชอบ’ เลยสักครั้งเดียว



“พี่เมฆชอบคนขี้เหร่.....เหรอ?” ผมหันไปถามเขาหน้าแดงซ่าน



พี่เมฆยิ้มกวน ส่ายหน้าบอก “ล้อเล่น ผมชอบคนน่ารัก ขาว ใส ปากแดง ตูดกลม นมชมพู ต่างหากล่ะ”


ผมเดือดขึ้นมาอีกครั้ง... ว่าผมขี้เหร่ สุดท้ายก็ไปชอบคนน่ารัก

“ถ้าชอบแบบนั้นจะมายุ่งกับผมทำไมล่ะ จะไปไหนก็ไปเลย” ผมผลักเขาอย่างโกรธเคือง

“โว๊ะ ทำเป็นกริ้ว อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้ผมหมายถึงใคร” พี่เมฆหยิบเสื้อผ้ามาใส่บ้าง สบายอารมณ์จริงๆ เลย
“ผมจะไปรู้ได้ไงล่ะ ฮึ”
“มานี่ จะพาไปดู”
“ไม่ดู!!! พี่เมฆนอกใจผม”

ผมโวยวายแบบบ้าๆ แต่ที่พี่เมฆลากไปก็แค่หน้าบ่อน้ำเท่านั้น

“ใส่ร้ายผัวประจำเลยนะ ชะโงกลงไปดูซะเดี๋ยวก็เห็น” ผมเริ่มสงสัยกับสิ่งที่เขาบอก เลยลองทำตามจนหามุมที่ตกกระทบได้

คนที่ผมเห็นในน้ำก็คือ....ตัวผมเองง่ะ



“เห็นยัง?” พี่เมฆถาม ผมพยักหน้า
“คนนี้คือคนที่พี่เมฆชอบ?”
“อืม...ก็ชอบอยู่ ตอนได้จิ้ม” เขาไม่สบตา มองท้องฟ้าแล้วเอานิ้วเกาๆ หางคิ้ว

“แล้วตอนอื่นล่ะครับ?”
“ก็ชอบนิดหน่อย โง่ๆ เซ่อๆ ดี สงสัยยังเป็นเด็กอยู่นั่นแหล่ะ”
“เด็กความจำเสื่อมรึเปล่า?”
“ประมาณนั้น กลัวความจำกลับมาแล้ววิ่งเอาปืนไล่ยิงผมฉิบหายเลย”


“ผมไม่ทำร้ายคนที่ผมรักหรอก”


พี่เมฆทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สักพักเขาก็หันหลังเดินหนีไปสามก้าว

“เพ้อเจ้ออะไรวะ กลับฐานทัพได้แล้ว”

 
“ไม่ได้เพ้อเจ้อสักหน่อย” ผมยิ้มแล้วค่อยๆ เดินไปกอด แนบหน้ากับแผ่นหลังกว้างของเขา ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านทำให้ใจผมอบอุ่นตามไปด้วย

“เดินไม่ไหวก็บอกกันดีๆ ดิ จะได้ให้ขี่หลัง” พี่เมฆนั่งลง

ผมยิ้มกว้างกระโดดกอดคอบอกเขา

“พี่เมฆใจดีจัง”       
“เออ ก็มัวแต่เปล่งแสงอยู่ได้ เรื่องนี้คุณปู่ทวดผมฝากมาบอกว่า สมควรรู้มาตั้งนานแล้วหลานเอ๊ย” ความจริงต้องเหลนต่างหาก
“ฮ่าๆๆ คุณปู่ทวดพี่เมฆน่ารักเนอะ”
“จ้า ผมก็ได้ความน่ารักมาจากบรรพบุรุษนั่นแหล่ะ”

 
ผมอมยิ้มไม่เถียง ได้แต่ขี่หลังพี่เมฆเดินกลับที่พักกัน




H
    

[Satang_P]

น่ารัก หื่นๆ 

[wi_OoO_wi]

หะ ห่ะ ห้ะ 

นิยายเรื่องนี้มาเเล้ววววว  ดีใจ ดีจายยยยยยยยยยยยย


 



รอตอนต่อนะนะ มุมิ   

[u_cosmos]

เปลี่ยนบรรยากาศมานอกสถานที่ก็ยังทั้งหื่นทั้งฮาไม่เลิก
เป็นเมียพี่เมฆนี่คุ้มนะ ได้เจออะไรที่หลากหลายดี (บางครั้งก็หลายทีด้วย )
 

[numay]

ตอนนี้หวานมาก

[moredee]

พี่เมฆหื่นทุกลมหายใจ"เข้าออก"

[kslave]

ชอบตอนนี้อ่ะหวานและหื่น

[PAAPAENG~]

ง่าาาาา
ตอนนี้อีโรติกแบบเลิฟลี่ๆเบาๆ

ชอบอ่ะ...อยากให้คู่นี้เป็นแบบนี้ตลอดไป

เริ่มแอบกลัวว่ามายด์จะจำอะไรๆได้
ไม่อยากให้ทั้งคู่พรากจากกันเลยจริงๆ  TwT

[ListeL]

กรี๊ดๆๆฟินอย่างแรงกล้าคะ*0*

ตลกมายด์อ่ะ แม่งโคตรซื่อ555


ตอนนี้ก็กหวานจิงๆนั่นแหละ  พี่เมฆแม่งหื่นไม่ไหวจะเคลียร์นะแถมแม่งเพ้อเกินอ่ะ555

[Satanza321]

อิพี่เมฆหื่นอะ ทำมายด์หื่นตามเลย 

ขออย่าให้มายด์จำอดีตได่เลย สาธุๆ 

[Poseidon]

เมฆหื่นน

[fulres]

ตอนนี้จัดเต็มเลยค่ะ. เอิ๊กๆๆๆ

[bebe]

มายด์ จะเป็นสายรึเปล่าอะ รีบมาต่อเร็วนะจ๊ะ

[juon]

ในที่สุดก็ได้เวลามาซึบซับความประสาทของไอ้พี่เมฆ (อิฉันไม่สนความหื่นล่ะ สนความสัปดนของอีตานี่อย่างเดียว กั่กๆๆ)

คำผิดนะคะ

ตะกระ = ตะกละ

ฮ่าๆๆๆ โอ๊ย แต่ละมุขพี่เมฆคิดมาได้ กราบ~

แต่ว่ามายเองก็เหมือนไม่เด็กแล้วนี่ ฮ่าๆๆ ตอนล่าสุดนี้เหมือนความสงบก่อนพายุแฮะ

ส่วนจุดอ่อนแต่ละคนก็... โอ๊ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (บรรยายไม่ออก)

คุณคมมีบทแล้ว อิฉันดีใจ แอบเฝ้ามองคุณคมมาเนิ่นนาน คุณคมไม่สนหนูท๊อปเหรอคะ (จับคู่เบ็ดเสร็จ)

รออ่านความบ้าของไอ้พี่เมฆในตอนต่อไป ว่าแต่คุณกิตตายจริงๆ เหรอ (แอบเศร้า เพราะโผล่มาแว้บเดียวเอง)

[foyer]

M ♠ M
23



กลับจากน้ำตก... เหนื่อยเยสเข้เลย ผมว่า...ผมก็จัดหนักนีออนไปประมาณ 999 hit แถมติดคริติคอลดาเมจไป 1000K แล้วนะ เขาก็ยังไม่พอใจ ทั้งควักทั้งล้วง ยั่วยวน ขืนใจทำมิดีมิร้ายผมมาตลอดทาง...

โถ นี่ถ้าหากผมไม่ใจแข็งพอล่ะก็ ป่านนี้ทั้งคืน ไม่แคล้วต้องเสียความบริสุทธิ์ให้เขานับครั้งไม่ถ้วนแน่ๆ เบย เซ็งแสด...

“พี่เมฆ ตื่นๆ ปล่อยผมได้แล้ว” เสียงปลุกมาพร้อมกับอาการหายใจไม่ออก

“อั่ก” ผมลืมตาพรึ่บ สะดุ้งพรวด อ้าปากโกยอากาศ เกลือกตาลงเห็นสองนิ้วทิ่มรูจมูกอยู่
“มายด์ จะฆ่าผัวเหรอ!?” ก็ว่าใครมาลอบฆาตกรรมกู
“ฮ่าๆๆ ตื่นสักที” นีออนยิ้มตาปิด “ผมปลุกนานแล้วไม่ยอมตื่นเองนี่”

นีออนจะลุกหนี แต่ผมชิงความเร็วได้เปรียบกอดเขาไว้ แล้วจู่โจมริมฝีปากแบบทวินแคมสี่จังหวะ
“ทีหลังถ้าจะปลุก ก็ปลุกที่น้องชายผมดิ ไม่นานหรอก รับรองตื่นเร็ว”
“ผมว่าไม่ปลุกมันก็ตื่นอยู่นะตอนนี้ ฮะๆๆ” นีออนพยายามพริ้วหลบ แต่ปากผมก็ยังไม่พลาด จูบเขาที่ปากที่แก้ม ซอกคออย่างเมามันส์ 
 
“หยุดหื่น ไม่งั้นตัวประกันตาย!” นีออนโกง โดยการจับตัวเมฆน้อยที่กำลังยืนรับอรุณมากำไว้ค่อนข้างแน่น
“เอาดิๆ” ผมกระดิกคิ้วท้า “แต่ระวังโดนผมจับทำเมียซ้ำสามล้านเท่านะจ๊ะ”

นีออนใบ้แดรกไปแปดวิ

“กล้าป่ะหล่ะ? คราวนี้จะเอาให้ท้องเลย!” ผมค่อยๆ เอนตัวเข้าไปหา จนนีออนแทบเงิบ รีบปล่อยมือดันหน้าอกผมไว้
“หยุดเลยนะ ไม่เล่นแล้วก็ได้” โถ เก่งแต่ปาก อิอิ
“ไม่อยากทำลูกกับผมเหรอ?”
“ทำไม่ได้อ่ะดิ ผมไม่มีรังไข่ให้เสปิร์มวิ่งไปปฏิสนธิ” วิชาการไปนะ

“แต่ถ้ามีได้จริงสงสัยผมคงทำประชากรล้นโลกแน่ๆ เลย” นีออนเบ้หน้าเปลี่ยนเรื่อง
“พี่เมฆผมหิวข้าว เมื่อกี้พี่คมมาเคาะประตูเรียกด้วย”

ไอ้หอกหัก เวลาสวีทกูยิ่งมีน้อยอยู่ ทำไมไม่หัดไปเรียนมารยาทผู้ดีเสียบ้างวะ 

“พี่เมฆหิวยัง?”
“อืม หิวดิ หิวเธออ่ะ”
“ไม่ค่อยเยอะเลยนะ” นีออนเอานิ้วมาจิ้มปากผมแบบหมั่นไส้ 
“กินเสร็จจะได้ไปคุยกับไอ้ท้อปเรื่องนั้นด้วยไงครับ”

พูดงี้.....หมดกันเลย อารมณ์กู
 
     

ที่ลานบ้าน ทุกคนอยู่กันพร้อม บนโต๊ะกลางเรียงรายด้วยอาหารจากเชฟกระทะทองแดง อิมพอร์ตจากนรกขุมที่สิบแปดจำนวนเจ็ดคน


คิดในใจ... ไอ้ท้อปมันเอาอีกแล้ว...
เรื่องยากๆ นี่ขยันทำกันจัง


นี่ไม่บอก ไม่มีทางรู้แน่นอน กูนึกว่าวงสลิปน็อตมาเปิดการแสดง
แถมแม่งพูดจาภาษาเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ เวลาคุยต้องใช้รหัสมอสเอา 



ผมถามนีออนจะกินไร แล้วเดินไปเคาะโต๊ะ ต๊อกๆๆๆๆ สั่งออร์เดอร์
ไอ้เหี้ย มองกูอย่างโหด
พลังคอสโม่ของปีศาจมันสูงจริงๆ

“พี่เมฆ เราจะโดนฆ่าตายกันไหมเนี่ย” นีออนกระโดดหลบหลังผม พอเจอจิตสังหารเข้าไป
ผมนึกขึ้นได้ ใช้ไหวพริบก้มหยิบหินมาสองก้อน ส่งให้นีออนก้อนนึง

“ไม่ตายหรอก เอาหินมากระทบกัน” ผมบอกเขา แล้วเริ่มร่ายมนต์ ตีหินสุริยันต์!


 ท่านพอลได้ยินเสียงแล้วเหมือนเจอตุตันคาเมนเข้าสิง ควงตะหลิว โยนกระทะขึ้นฟ้า แล้วสครีมก้อง

“ว๊ากกกกกกกกกกกก”



นีออนตกใจทำหินหล่นพอดีกับที่เราได้ ข้าวผัดผักบุ้งไฟแดง กับข้าวผัดต้มยำอย่างละจาน   
ไอ้สัด ถ้ามันจะยากขนาดนี้ ก็ไปต้มมาม่าแดรกเหอะ


“เมฆมานั่งนี่” ยังไม่ทันกินไอ้ท้อปก็กวักมือเรียก เข้าทางนีออนพอดี
“กูไม่ได้เรียกมึง!” มันตะคอกใส่ แต่นีออนทำซึน เดินไปเผชิญหน้ากับมัน
“ผมมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“กูไม่อยากคุยเหี้ยไรกับมึง”
“เรื่องที่นายบอกผมเมื่อวานนี้ ผมตกลง”

ไอ้ท้อปเหลือบตามองผมเหมือนขอความเห็น
“เออ มายด์จะอยู่ช่วย”
“ไม่กลัวเมียมึงโดนไข้โป้งแล้วใช่ไหม?” ไอ้เป็ดสอด
“ไอ้เหี้ยสามทีละไม่จบ ใครมันกล้าทำ ก็รอกูเอาคืน แค่นั้น กูจะเล่นให้แม่งสูญพันธุ์ไห้หมด”

“แค่นี้ก็ต้องเดือด รักมันมากหรือไง?” ไอ้ท้อปถาม
“เสือกนะคุณหนู เด็กกะโปกอย่างคุณหนูกูไม่ตอบ”
“พูดกับนายน้อยดีๆ หน่อยเมฆ” ไอ้โซ่ปราม
“แล้วคุณหนูพูดดีกับเมียกูไหมล่ะ?”

ไอ้ท้อปตบโต๊ะ “ถ้ามันอยากเป็นขี้ข้าผม ผมจะพูดยังไง มันก็ต้องรับได้” 
“มายด์ไม่ใช่....!” นีออนยกมือมาดันผมให้หยุดของขึ้น

“จะเรียกผมยังไงก็ได้ครับ แล้วแต่นาย”

“ทำตัวแบบนี้คิดว่าเท่สินะ” กูอุตส่าห์ปกป้อง
“แล้วพี่เมฆทะเลาะกับเรื่องแค่นี้ คิดว่าเท่รึเปล่าล่ะ?”

แล้วเพื่อใครล่ะวะ!
ถ้าไม่ใช่นีออนผมคงตบปากไปแล้ว


ไอ้ท้อปแสยะยิ้ม เมื่อเห็นเหตุการณ์เข้าทางมัน 
“กูจะคุยธุระ มึงออกไปก่อน”   
“นายให้ผมอยู่ด้วยแล้ว?” ไอ้ท้อปพยักหน้าแบบรำคาญ
“ขอบคุณครับ” นีออนก้มหัวศิโรราบอย่างง่ายดาย
 
“พอใจไหมเมฆ?” ไอ้เด็กเวร ถามกูเพื่อ

ผมไม่ตอบ เอาแต่จ้องหน้านีออนคาดโทษ
เดี๋ยวเหอะๆ
 
 
“ตั้งแต่วันนี้มึงไปเตรียมพร้อมฝึกภาคสนามกับคม อีกสามวันพวกกูจะออกเดินทางแล้ว” ไอ้ท้อปสั่งนีออน
“เฮ้ย นี่มันหน้าที่กู” ห้ามแย่งของๆ กูนะมึง
“หน้าที่มึงคือวางแผนกับพวกกู แล้วก็ต้องมาอยู่ปกป้องนายน้อยด้วย” ไอ้เป็ด...มึง
“พวกมึงไม่มีปัญญาปกป้องกันเองว่างั้น? ถ้าคุณหนูโดนลอบฆ่าจริง ก็แสดงว่าไหวพริบ ปฏิภาณพวกมึงเป็นศูนย์เลย สมควรไปตายกันซะให้หมด”


“พี่เมฆ แยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวเถอะครับ ผมจะทำหน้าที่ของผมให้ดี พี่เมฆก็ควรทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนกันนะครับ” ผมหันหน้าไปมองเสียงคนพูดช้าๆ

นีออน... นี่กะจะยอมเป็นขี้ข้าจริงๆ ใช่ไหม?
กูจะพูดให้ก็เสือกไม่ฟัง
เออ เอางั้นก็ได้ เอาไงก็ตามใจเลย

   
“เออ อยากไปไหนก็ไป จะไปหาผัวใหม่ก็ได้นะ ช่างแม่งและ”

พอละ กูเริ่มติดสตั้น ไม่เข้าใจนีออนคิดอะไรอยู่

 
“งั้นผมขอตัวไปกินข้าวก่อนนะครับ”
“ไปซะ เด็กเวร” สงสัยกูคงจัดให้น้อยไปสินะ


ผมเห็นนีออนเดินไปนั่งกินข้าวกับไอ้คม แหม ไม่มีอาลัยอาวรณ์กูสักนิดเลยเหรอแสรด!!!

 
“ท่าทางเชื่องดีนี่หว่า ไม่เหมือนมึง” ไอ้เป็ดชมนีออนอย่างเปิดเผย
“มึงนี่น่าเอาไปขายส่งเป็ดย่างดอนหวายเนอะ”
“ว่าแต่มึง... ไม่อยากเอาไอ้เด็กแล้วจริงอ่ะ? กูอยากจะขำ” ขำดิเหี้ย

“คมคงดีใจหลายเปอร์เซนต์” ไอ้ท้อปเสริม
"ดีใจพ่องคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ กลับไปเรียนอนุบาลใหม่ซะนะ” ทำกูอารมณ์บ่จอยไม่หยุดเลยนะพวกมึง
   

“เข้าเรื่องดีกว่า” ไอ้ท้อปหัวเราะ
“อีกไม่นานนี้ เราต้องไปจัดการไอ้นาจ ผมอยากให้เมฆอยู่แถวหน้า เปิดช่องให้โซ่ฝ่าไปให้ได้” แหม ใจคอมันช่างโหดเหี้ยม ไม่ให้ผมกินข้าวให้เสร็จก่อนรึไงวะ ผมเริ่มผนวกลมปราณที่แตกซ่านเมื่อกี้ให้กลับเข้าที่อีกครั้ง
 
“แล้วไอ้เสธอ้วนล่ะ จะเก็บมันไว้ทำหมูสวรรค์รึไง?” ผมถามข้องใจ ไอ้เหี้ยอ้วนเปลือกนอกเป็นเสธ มีหน้ามีตาในกองทัพ แต่ใส้ในแท้ๆ เป็นพ่อค้าอาวุธเถื่อนตัวพ่อ แค่ไอ้เหี้ยนี่ตัวเดียวก็สามารถผลาญงบประเทศได้เป็นแสนล้าน สุดลิ่มจริงๆ ถ้ามันตายได้คนนึง ประเทศคงสูงขึ้นอีกเยอะ 

“เก็บไว้ก่อน เดี๋ยวพ่อเจรจาเอง” ไอ้ท้อปบอกปัด ผมเห็นท่าไม่ดี ลากเสียงเรียกมัน
“พวกนาย.... พวกนายอย่าบอกเรานะ ว่าพวกนายจะกลายร่างเป็นจิ้งเหลน” ไอ้ท้อปและทุกคนเหมือนจะรู้ความหมาย สีหน้าเริ่มเครียดขึ้นมาทันที
“ผมก็เกลียดมันจะตายนั่นแหล่ะเมฆ แต่พ่อบอกให้เก็บมันไว้ เผื่อได้ค้าขายด้วยกัน”   

ผมแค่นยิ้ม พอรู้กระดองใจของไอ้ฤทธิ์อยู่เหมือนกัน
ไอ้จอมกับไอ้นาจ พวกเดียวกัน...เป็นมาเฟียทำงานในเครือข่ายของเสธอ้วนกับตำรวจอีกหลายคน หนึ่งในนั้นคือแม่ของนีออน

ส่วนพวกผม ก็มีตำรวจหนุนหลังอยู่เหมือนกัน คอยคานอำนาจไอ้เสธอ้วนอยู่ แต่จนป่านนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าคนๆ นั้นเป็นใคร เพราะมันใช้หุ่นเชิดคอยสั่งการแทน     

“ท่านสารวัตรจะยอมให้เราเป็นจิ้งเหลนเหรอ?” ผมถามถึงหุ่นเชิดที่ว่า
“ไม่มีทาง แต่ถ้าผลตอบแทนดีกว่าก็ต้องยอม” ผมยิ้มรับ เพราะคิดว่าเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

 
มิตรแท้ไม่มีในหมู่โจร


“ความเห็นกู... กูไม่อยากหักหลังไอ้สารวัตร เพราะกูว่าแบ็คมันต้องใหญ่กว่าไอ้อ้วนแน่ๆ กูรู้สึกอย่างนั้น” ไอ้เป็ดออกความเห็น มีครั้งนี้ล่ะมั้งที่ผมเห็นด้วยกับมัน
“ไม่ว่าจะอยู่ข้างใครมันก็ยากทั้งนั้นล่ะครับ” ไอ้โซ่พูดบ้าง
“พวกมันก็แค่ยืมมือเราฆ่าคน... ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายมันก็นั่งหัวเราะ แล้วหักเปอร์เซนต์พวกเราโหดเหมือนเดิม พวกมันแทบไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลย แค่รอให้เราเดินตามเกมส์ไปเรื่อยๆ”

“ไม่พึ่งพวกมันก็ขายของไม่ได้อีก หรือว่าจะบอกนายเปลี่ยนไปทำอาชีพอื่นดีวะ กูชักเบื่อแล้วว่ะ” ไอ้เป็ดถอนหายใจ
“ตื่นเถอะชาวโลก ว่างๆ ก็ให้พ่อมึงจูงไปแดรกหญ้าสักร้อยเอเคอร์นะ มึงเห็นไส้พวกมันแล้ว คิดเหรอว่าพวกมันจะปล่อยมึงขายเหล้าได้ง่ายๆ” ผมเอ่ยมาถึงทางตันที่ทุกคนรู้ดีว่า
ถ้าไม่ฆ่าไอ้ตัวหัวหน้าก่อน ก็อย่าหวังคิดทำอย่างอื่นได้ 

   
“กูอยากเอาหมูไปฝังว่ะ ...ไอ้ตำรวยหัวขวดค่อยเป็นรายต่อไป”
“กูชอบความคิดนี้ว่ะไอ้เมฆ” 
“ก็ดีนะครับ คันไม้คันมือมานานแล้ว”     
“......ผมคงต้องถามพ่อก่อน”
ทุกคนเห็นด้วยหมด ยกเว้นไอ้ท้อปที่ลังเล

“ไอ้ลูกแหง่ เลิกซุกก้นพ่อนายเถอะ” ผมพูดสุภาพกับมันบ้าง
“นายอยากแก่ตายหรือนายอยากโดนฆ่าตาย เลือกให้ดีๆ”
“งั้นให้ผมแก่ตายพร้อมเมฆได้ไหมล่ะ?”
“ไม่ได้หรอก เพราะกูไม่มีวันตายอ่ะ กูเป็นอมตะ”
“ไอ้สัด กวนตีน” ทุกคนแทบจะชมกูพร้อมกัน

แหม ไม่เคยได้ยินหรือไง คัมภีร์ปิกาจูกล่าวไว้ว่า


‘ผู้ใดได้กินเด็กพรหมจรรย์ ผู้นั้นจะเป็นอัมตะ!’


 ร่างกูอีโวขั้นสุดท้ายแล้ว พวกนายจงรับรู้ไว้ซะไม่มีใครฆ่ากูได้หรอก ฮ่าๆๆ



ผมคุยกับพวกระดับสูงเสร็จก็ดึกมากแล้ว   
ไอ้เป็ดก็พาไปดูอาวุธคร่าวๆ ให้ผมเลือกใช้ในอีกสามวัน ระหว่างทางผมเดินผ่านนีออน ไอ้คม... แล้วก็เชฟจากนรก
กำลังซ้อมเคาะโต๊ะกันอยู่

ไอ้เชฟพวกนี้งานอดิเรกก็แค่ทำอาหารบังหน้าเท่านั้นแหล่ะ ความจริงเป็นพวกเดนตายที่มารับจ้างทำงานให้ไอ้ฤทธิ์ต่างหาก
 
 
พอดีนีออนพอเงยหน้ามาเห็นผม ผมจะเดินผ่านไม่สนใจ กูงอน เขาก็รีบวิ่งกุบกับๆ มาลากแขนผมไปจากวงทันที

เฮ้ย กูงอน มาจ่งมาจับอะไร อย่ามาแตะต้องตัวกู
 

“พี่เมฆ คุยกันหน่อย”
“คุยไร ไม่คุย ผมมีเมียใหม่แล้ว”
“ไม่สนอ่ะ ไม่มีหรอก พี่เมฆมีผมคนเดียวแค่นั้นแหล่ะ” จะหลอกให้กูฟินนาเร่ใช่ไหม เกือบละนะ
 
นีออนลากผมมาที่ลับตาคน แล้วทำหน้าจริงจัง

“ผมอยากอยู่ที่นี่กับพี่นะครับ ถ้าไม่ทำตัวให้มีประโยชน์ พวกนั้นไม่เอาผมไว้แน่”
“อ่อ คุณก็เลยต้องเชื่อฟังให้สุดลิ่ม มันสั่งให้ทำอะไรก็ทำสินะ? ถ้ามันบอกให้คุณไปกับเยสกับมันคุณจะไปไหม?”
“นั่นมันไม่เกี่ยวกับเรื่องงานเลยนะครับ”
“เออ มันเกี่ยวอยู่แล้ว”   
 
“วันนี้ผมฝึกได้เยอะแล้วนะครับ ไม่เป็นตัวถ่วงใครแน่นอน ผมอ่ะเก่งกว่าที่คิดนะจะบอกให้”   
“ถุ้ย ทำเป็นพูด เดี๋ยวก็โดนผมดูดปากแตกหรอก เค้านท์ดาวน์สามวัน ผมคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว คุณอยู่ห่างๆ ไอ้คมไว้แล้วกัน เดี๋ยวหาคนระวังตูดให้”
“ทำไมต้องห่างพี่คมล่ะครับ?” เพราะมันจะ Kill แหลกเกิน อันตรายๆ
“อยากอยู่ใกล้ผัวใหม่เหรอ เดี๋ยวผมซัดไปติดข้างฝาหรอก” แหม พูดเล่นนะ ผมทั้งเคารพและบูชานีออนจะตาย แต่เดี๋ยวนี้เขาเริ่มปีกกล้าขาแข็งแล้ว ต้องเล่นบทสามีผู้ป่าเถื่อนข่มภรรยาซะบ้าง จะดี

“แค่สงสัยอ่ะ แล้วเลิกพูดเรื่องให้ผมไปมีผัวใหม่เถอะครับ ผมไม่ทำอย่างนั้นอยู่แล้ว หรือพี่เมฆต้องการแบบนั้นจริงๆ”
“อยากมีก็มีดิ ใครห้าม”
“พูดเองนะ”
“เฮ้ย ไม่เอาน่า กลัวนะกลัว”
“เคยกลัวอะไรด้วยเหรอพี่อ่ะ?”

เอาจริงๆ ก็กลัวถูกเธอทิ้งอ่ะ ถุ้ยย   

“พี่เมฆไม่เชื่อเหรอว่าผมสู้ได้” นีออนกลับเข้าเรื่อง
“เออดิ ขนาดไปถามควาย ควายยังไม่เชื่อเลย...”
“งั้นลองนี่....!”

อยู่ๆ นีออนก็ทำผมแปลกใจ เขาแปลงร่างเป็นนักมวยยกกำปั้นจะฟาดใส่ดั้งจมูกผม ผมติดสตั้นไป 0.00000002382301 วินาที ก่อนรีบยกแขนบัง หมัดมันเร็วมากพร้อมแรงอีกประมาณหนึ่งทำผมเซถอยหลังไปครึ่งก้าว

ยังไม่ทันหายตกใจ ส้นตีนก็จะหวดใส่เอวผมอีก ผมการ์ดท่าเดิม ดีเฟ้นส์คอมโบจากมือและเท้าของนีออนแบบอึ้งๆ

เฮ้ยๆๆๆๆ อะไรกันนี่ ใส่ผมไม่ยั้งเลย
อย่าทำกูได้ไหมเนี่ย กูผัวมึงนะเว้ย
 

“มายด์ ทำบ้าอะไรวะ? มันอันตรายไหมเนี่ย !”   


ผมพยายามไม่ตอบโต้เขาเลย เน้นป้องกันอย่างเดียว กลัวควบคุมพลังตัวเองไม่ไหวเหมือนกันว่ะ

แต่นีออนเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน คงกะจะล้มผมให้ได้



แต่เฮ้ย มัน Impossible ไหม?
เขาไม่มีทางล้มผมได้อยู่แล้ว ดูก่อนดิ นี่ใคร จงอย่าแฟนตาซี   


“มายด์ จะเอาเหรอ หยุด ผมบอกให้หยุด !” ผั่วะๆๆๆ
“ไม่หยุดหรอก จนกว่าพี่เมฆจะมีความเชื่อ”
“ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน.....” ถุ้ยยย ยังมีอารมณ์ร้องเพลง
“โอเคๆ เชื่อละๆ เลิกถีบผมได้แล้ว” เจ็บจุงเบย แขนกูโดนคอมโบที่เดิมไปประมาณ 48 hit แล้วนะเนี่ย
 
 ถือว่าเยอะ




ในที่สุดนีออนก็ยอมหยุด เขาผ่อนลมหายใจยืนท่าปกติแล้วยิ้มหวานๆ ให้ แต่กูเริ่มไม่ฟินละ จะยิ้มหรือจะดูดหรือจะแหกตูดให้ตอนนี้ผมก็ไม่เอาละ

มันคาใจ อะไรวะ
What happened?

“จาพนมเข้าสิงคุณเหรอ ใส่ผมไม่ยั้งเลย แล้วใครสั่งใครสอนคุณให้ก้าวร้าวแบบนี้วะ!?”
“พี่คมกับคนทำอาหาร”
“ระยำแมว แม่งตาย !” กูเริ่มจะอาฆาตพวกมึงแล้วนะ ทำลายอิมเมจใสๆ ของเมียกูหมดเลย โอ้ กล้วยทอด

“เขาสอนให้ผมก็ถูกแล้วนี่ครับ จะได้เอาไว้ป้องกันตัว” มันจะสอนเก่งเทพไปไหม ช่วงข้ามวันเนี่ย
“แล้วพี่เมฆไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ?” นีออนเดินมาดูตรงแขนผม เงยหน้าทำตาแป๋วสำนึกผิด โถ คิดว่าจะได้แดกผมเหรอ ลูกไม้แค่นี้ ไม่มีทาง


“เจ็บดิ แขนหักเลย โอ้ยๆ”
“ช้าไปละ” นีออนหัวเราะกับแอคติ้งผม อะไรกัน ผมอุตส่าห์แสดงสุดฝีมือ
“เจ็บจริงๆ ...เนี่ย แดงเลย ผิวอันบอบบางของผม”
“พอเลย ไม่เชื่อแล้ว”
 
อ้าว ซะงั้น
ไอ้คม... กูคาดโทษมึงไว้เลยนะ มึงทำนีออนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ กูต้องกระดาษชำระมึง   
 
“ผมว่าคุณแปลกๆ ไปนะมายด์” ตั้งแต่โดนสตั้นผมก็เริ่มคิดแล้วว่ามันพิลึกกึกกือจริงๆ พิลึกกึกกือไม่เบาเลยนะนีออน

อย่างไอ้คมเนี่ยนะ จะสอนอะไรให้นีออนได้มากขนาดนี้
ขนาดเรื่องง่ายๆ อย่างให้มันไปขายแมลง มันยังขายไม่ได้เลย


“แปลกยังไงเหรอครับ?” นีออนลอยหน้าลอยตาได้อีก ฉิบหายแล้วไง ลางสังหรณ์กู


“จำอะไรได้แล้วเหรอ?” 

เอาเลย ลุยไปเถอะ ถามไปเถอะ ชีวิตต้องสู้



“....................” นีออนยิ้มครับ
“จำอดีตได้แล้วใช่ไหม?”

ช่วยบอกกูทีเหอะ
ว่ากูเป็นคนเปิดซิง


ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
เสียงหัวใจผมเต้นรัวๆ


นีออนหุบยิ้ม พยักหน้า
พสุธากู พิโรธทันที
เอาแล้วววววววววววววววว




ฉิบหายแล้วววววววววววว
ทำไมอยู่ๆ จำได้วะ !!!
แล้วกูจะต้องทำยังไงต่อไปวะ
 

“จำอะไรได้ เล่ามา” ให้ไว เดี๋ยวหัวใจจะวายตายซะก่อน
“ผมคิดว่าผมก็พออยู่ที่นี่ได้นะ” นีออนเกริ่น
“ทำงานเหมือนทุกคน ใช้ปืนได้ ประกอบปืนได้ สู้มือเปล่าก็ได้ แต่ผมว่า...มันยังไม่ค่อยมีแรง สงสัยไม่ได้ออกกำลังกายมานาน กล้ามเนื้อมันเลยอ่อนๆ ตอนที่ต่อยพี่เมฆไป ผมก็กลัวพี่เจ็บ แต่พอรู้ตัวแรงมันมีไม่มาก คงทำพี่เจ็บแบบแขนหักไม่ได้หรอก มันเว่อร์ไป”

แม่งเอ๊ย หลักการเริ่มมาละ มุขหลอกแดกผมคงใช้ไม่ได้อีกแล้ว เซ็งเลย


“แล้วจำได้ป่ะ ก่อนหน้านี้คุณเรียน หรือว่าทำงานอะไร?” ถามแล้ว...... กูกลัวว่ะ เกิดอยู่ๆ ชักปืนใส่กูแล้วบอกว่า กูเป็น Enemy ของมึง
ลั่นไกเปรี้ยงลูกปืนเจาะกลางกบาลกู นี่เรื่องจบเลยนะ BAD END เลย บ้านบึ้มแน่นอน

“ผมเรียนที่บ้านครับ มีคนสอนให้ จำได้ว่า... เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย” ทำงานผ่านเน็ตเหรอวะ
“ทำอะไร?”
“เรียกไม่ถูกอ่ะ ช่วยแม่ ช่วยพี่ไม้ ช่วยตำรวจ จับโจร” เหยดดด เริ่มไม่เวิร์คละ 
“มายด์ ผมสงสัยมานาน แม่คุณ กับไอ้ไม้เนี่ย ดีเอ็นเอเดียวกันหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่ครับ แม่ผมเก็บผมมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่ยังเด็กๆ พี่ไม้เป็นลูกแท้ๆ ของแม่”
“คุณยังไม่โดนไอ้ไม้มันเปิดซิงใช่ป่ะ?” ผมยังจำได้นะ ว่ามันหวงนีออนเวอร์มาก
“ซิงอะไร บ้า...” มาบงมาบ้าใส่ทำไม จะแอ๊บแบ๊วหลอกผมเหรอ ไม่ได้แดกหรอกครับ

“มายด์ อันนี้ซีเรียสจริง” คิดถึงความอมตะของกูบ้าง
กูไม่อยากแบ่งคุณให้ใครนะเว้ย
“คิดได้อ่ะพี่เมฆ พี่ไม้เป็นพี่ชายผม แล้วผมไปทำงานแบบนั้นใครจะกล้าทำอะไรผมเล่า มีแต่พี่นั่นแหล่ะที่หลอกผม”

อย่าเอาความจริงมาพูดสิ ผมรับไม่ได้....
เมื่อก่อนอาจจะ แต่ตอนนี้ไม่มีคำนั้นในหัว...


“ไม่หลอกแล้ว ผมมีคุณคนเดียว” ใครจะว่าผมตอแหลอีก นัดบวกกับผมได้ ไม่กลัวๆ


“ต้องดูก่อนว่าพี่เมฆพูดจริงไหม”
นีออนจะมาดงมาดูอะไร มันเสียเวลาไหม หา??????

“แล้วคุณจะเอาไงต่อ? แม่คุณฝั่งแดง ผมฝั่งน้ำเงิน จะอยู่ข้างใคร หรือจะเป็นกรรมการ?”

“อืม.......”

นีออนคิดว่ะ เฮ้ยยยย
ตอนแรกไม่เห็นคิด ตอบว่าเลือกผมเลยนะ จำได้





“ถ้าผมเลือกแม่ พี่เมฆจะฆ่าผมไหม?”



     
 
H
มัวแต่เถลไถลนานไปมั้ยคนเขียน   
เห้ย อีโมใหม่ 

[EunJin]

  น้องหนูเบบี้มายด์จำความได้แล้วววว เยี่ยมค่ะ คงมันส์ขึ้นเรื่อยๆซินะๆ

[ListeL]

แว้กกกกกกก
5555555

พี่เมฆแม่งรั่วตลอดอ่ะ 
เอาซี๊มายด์เริ่มจำอะไรๆได้ล่ะแถมพูดเหมือนจะเลือกแม่ พี่เมฆแม่งคงฆ่าแล้วฆ่าตัวเองตายตาม 555 นี่มันพึ่งเริ่มต้นใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยย ได้โปรดอย่ามาม่าT^T

[PAAPAENG~]

เง้ยยยยยย
แต่เราเชื่อว่าน้องนีออนไม่เข้าข้างแม่หรอก!!

เรื่องมันชักจะเจ้มจ้น >.<

[AoMSiN555]

   ค้างงงงงงงงงงงงงงงง

[moredee]

นีออน ใสซื่อไว้ลูก อิเมฆจะได้รักจะได้หลง

[u_cosmos]

ความคิดพี่เมฆเบรกอารมณ์ตลอด  ทำงานผ่านเน็ต....ฮาไม่ไหวจริงๆ
ทิ้งท้ายแบบคาใจมากอ่ะ ช่วยพี่เมฆเหอะ แบบพี่เมฆมันโคตรจะแรร์เลยนะ