เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
บทที่ 45 : อย่าให้ต๊อบแต๊บโมโห
ผมกับคุณแก้วขึ้นรูปด้วยกันในเฟซบุ๊ก ความจริงแล้วทุกอย่างเป็นคุณแก้วที่จัดการเองเสร็จสับ เราเอียงหน้าซบกันแล้วแฉะรูปออกมาสิบกว่ารูป คุณแก้วเป็นคนเลือก เธอหยิบโทรศัพท์ผมไปแต่งรูป จากนั้นก็เข้าเฟซบุ๊กผม แท็กรูปคู่ของเรา ก่อนจะอัพลงพร้อมแค็ปชั่นที่ว่า ‘my babe’
เพื่อนๆที่อยู่ในเฟซบุ๊กของผมฮือฮาเป็นการใหญ่
ผมเกาหัวแกร๊กๆ รู้สึกว่าเป็นครั้งแรกที่เฟซบุ๊กมีความเคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาด ดูยั้วเยี้ยต่างจากปกติที่เงียบๆไม่ค่อยมีอะไร เป็นเพราะผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาเล่นซะด้วย
พรทิพย์ : แฟนสวย
Siri otapa : แหม ๆๆๆ
Armza zozad : ดอกฟ้ากับ…
Patchara ได้แสดงความรู้สึกต่อรูปภาพของคุณ ‘เศร้า’
ไอ้ฟักมันกดหน้าเศร้ามาทำเตี่ยอะไร
นี่รูปคู่รูปแรกของผมกับคุณแก้วที่เปิดตัวลงสื่อเลยนะ!
มีอีกหลายคอมเม้นแต่ผมไม่ได้สนใจ ผมสนใจแต่คุณแก้วของผมคนเดียว!
หลังจากผมไปอยู่ที่บ้านคุณแก้วหลายวัน ไอ้ฟักก็ทักมาว่าวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้มีงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยม ไม่เชิงเป็นงานเลี้ยงรุ่น แต่เป็นการนัดเจอกันที่กลุ่มใหญ่มาก จัดที่ร้านอาหารทะเล
ความจริงแล้วผมกับไอ้ฟักแทบไม่เคยไปงานเลี้ยงรุ่นเลยสักครั้งเป็นเพราะว่าติดงาน แต่จริงๆในใจก็ต่างรู้ดีว่างานเลี้ยงแบบนั้นส่วนใหญ่แล้วไม่มีอะไรมากกว่าการไปอวดเมียซะมากกว่า ส่วนมิตรภาพในวัยเรียน เรียกได้ว่านอกจากไอ้ฟักผมก็แทบไม่สนิทกับใครอีก นอกนั้นผิวเผิน
ผมรู้ว่าไอ้ฟักรำคาญงานแบบนั้นมาก แม้ผมจะไม่คิดอะไร แต่เห็นที่ว่าไอ้ฟักเป็นใหญ่มาแต่ไหนแต่ไร ผมจึงตามใจมัน ไม่ไปก็ไม่ไป
ทว่าตอนนี้จู่ๆไอ้ฟักก็อยากไป มันบอกอยากไปกินเหล้า เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แน่นอนว่าคนอย่างผม ผู้ที่อะไรก็ได้จึงตอบเออออกับมัน ไปก็ไป
พอถึงวัน ผมเองก็ไม่ได้แต่งตัวให้ดูดีกว่าที่เคย เป็นปกติธรรมดามาก ส่วนไอ้ฟักต้องบอกว่ามันดูหล่อขึ้นเป็นกอง จากที่ปกติก็ดีอยู่แล้ว ถึงแม้ภายนอกมันจะแสดงออกว่า ‘ที่เห็นอยู่นี้ก็ปกติธรรมดาของกู’
กูไม่เชื่อ คบกันมาตั้งกี่ปี ทำไมผมจะไม่รู้ว่าตอนไหนไอ้ฟักเก๊กไม่เก๊ก
ผมขออนุญาตคุณแก้วไปงาน เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังขอเธอออกไปกินเหล้ากับเพื่อน คืนนี้กลับบ้านดึกนิดนึงนะครับอะไรอย่างนั้น
ทำไมต้องประหม่า ทำไมต้องสั่นๆใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ
ผมไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักนิด ไม่ได้ไปเสเพล แค่ไปหาเพื่อนเก่าเฉยๆเท่านั้นเอง บ้าที่สุด
ผมขับรถไอ้ฟักไป พอถึงก็เห็นรถหลายคันจอดอยู่ก่อนแล้ว เรามาถึงกันประมาณห้าโมงครึ่ง ผมว่าไม่ช้าไม่เร็ว กำลังพอดี
“แดกเหล้าแล้วก็กลับเนอะ กูไม่ค่อยอยากอยู่เลย”
“มึงคิดจะกินแต่เหล้าหรือยังไง” ไอ้ฟักปลดเข็มขัด ผมหาที่จอดรถได้ก็ดับเครื่อง
“มึงนั่นแหละที่ทำท่าจะแดกเหล้าอย่างเดียวตั้งแต่แรก” ผมว่ามันกลับ
“เห็นว่าอาหารที่นี่สดดี กินให้อิ่มก่อนค่อยกลับ”
“หวังว่ากูจะไม่ต้องมาเจอเมียเก่าเมียเล็กๆของมึงสมัยนั้นที่นี่นะ”
ไอ้ฟักแสยะยิ้มมุมปาก มันพูดประชดแต่ผมรู้ว่าเรื่องจริง “เจอ ยังไงก็เจอ”
“ถ่านไฟเก่าปะทุแน่มึง มึงจะซ้ำมั้ย สักหน่อยมั้ย นานๆที” ผมหัวเราะ เอาศอกสะกิดมัน พูดเรื่องทะลึ่งตึงตังได้คล่องปาก ราวกับเก็บกดมานานจากที่เวลาอยู่กับคุณแก้ว
“กูแดกไม่ลง” ไอ้ฟักทำหน้าตาไม่อยากอาหาร
พูดถึงสมัยนั้น คนที่ป๊อบที่สุดก็ไม่พ้นไอ้ฟักอยู่ดี
ถ้าเทียบกับหนังเรื่อง ‘สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก’ ไอ้ฟักก็เทียบได้กับพี่โชนคะพี่โชนขาประจำรุ่น!
แต่ไอ้ฟักแค่ชั่วมาก ไม่ได้รอน้องน้ำแบบในหนัง แต่กลับแดกไม่เลือกหน้า แถมส่วนใหญ่จะไม่ใช่แนวน้องน้ำ แต่เป็นน้องบาส น้องบอล น้องแบงค์อะไรทำนองนี้มากกว่า
พอเข้าไป ผมเห็นเพื่อนหลายๆคนรวมกันอยู่ก่อนแล้ว พอเห็นกันทุกคนต่างทักทาย แม้จะไม่ได้เจอกันนานมาก แต่ก็ยังเห็นถึงเค้าโครงเมื่อสมัยเด็กๆที่เรารู้จักกันมา ทว่าบางคนก็เปลี่ยนไปมากอย่างน่าไม่เชื่อ ส่วนใหญ่แล้วดูดีขึ้นด้วยกันทั้งนั้น
แต่บางคนเริ่มหัวล้านแล้ว เว้าลึกเถิกซะจนผมใจเสีย หวังว่าผมจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ
ประธานรุ่น จำได้ว่าชื่อแจ๋ พอเห็นผมสองคนมันก็รีบเรียกเข้าไปนั่ง
ไอ้ฟักกลายเป็นที่จับตามองอย่างมาก โดยเฉพาะกับกลุ่มสาวๆ
“กูต้องเรียกมึงพัชอีกแล้วใช่มั้ย”
“แล้วแต่” ไอ้ฟักกลอกตา ยิ้มให้เพื่อนเก่าที่เข้ามาทัก โบกมือตามมารยาท อยู่ต่อหน้าคนอื่น ถึงจะเป็นเพื่อนเก่าแต่ผมก็เปลี่ยนไปเรียกชื่อจริงมันแทนเพื่อไม่ให้มันงอน ชื่อฟักมันไม่เพราะตรงไหนวะ
“ไม่มีผู้ชายมาล้อมกูบ้างเลย” ไอ้ฟักพึมพำในลำคอ มันกัดฟันบ่น ผมได้ยินแล้วขำก๊าก
เป็นงานเลี้ยงรุ่นที่ค่อนไปทางอัพเดตชีวิตกันและกันซะมากกว่า มีหลายส่วนที่แต่งงานมีลูกมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว
ส่วนผมกับไอ้ฟักเป็นอีกส่วน ส่วนที่เป็นหนุ่มโสด
ไม่สิ เฮ้ย ไม่!
ตอนนี้ผมไม่โสดแล้วสักหน่อย ฮี่ๆ
ต๊อบ : ตัวเอง เค้าถึงแล้วนะครับ
พอถึงงาน ผมก็พิมพ์ไปบอกคุณแก้วว่าถึงแล้วเป็นการเช็คชื่อให้คุณแก้วสบายใจ ก่อนจะบอกเธอว่าของดโทรศัพท์ไปยาวๆ อาจจะตอบช้าหน่อย เพราะอยู่ข้างนอกไม่อยากก้มเล่นแต่มือถือ
มีกิ๊กเก่าไอ้ฟักมาด้วย ชื่อฟ้า สวย เป็นอีกคนที่หน้าตาค่อนข้างดีกว่าคนอื่นในรุ่นในสมัยนั้น ตอนนี้เธอก็ยังดูดีไม่เปลี่ยน พอฟ้าเห็นไอ้ฟักก็เดินตรงเข้ามาที่โต๊ะทันที ในมือถือแก้วมาหนึ่งใบ
ผมค่อนข้างนั่งเฉยๆมากกว่าจะเป็นฝ่ายลุกไปหาใครหรือทักทาย คอยมองไอ้ฟักว่ามันจะทำอะไรมากกว่า
มีอาหารวางอีกโซนหนึ่งคล้ายๆบุฟเฟต์ ไปตักได้ ผมเห็นว่ากิ๊กเก่ามันกำลังดินเข้ามาพอดี ก็เลยหาโอกาสนี้ทิ้งไอ้ฟักไปตักอาหารมากิน
ผมได้ข้าวผัดมาจานหนึ่ง ไม่รู้ว่าไอ้ฟักจะกินอะไร ก็เลยตักมาจานเดียวแต่เยอะหน่อย เผื่อมันแย่งแดก
ผมหันกลับไปก็เห็นไอ้ฟักมีแต่คนเข้ามาถามไถ่ชีวิต แม้มันกำลังยิ้มแผ่มิตรภาพแค่ไหน แต่ผมรู้เลยว่าไอ้ฟักกำลังกรีดร้องแน่ๆ
เห็นมันทำหน้ายิ้มไม่กระพริบตาตอนคุยกับฟ้า ผมก็อดนับถือมันไม่ได้จริงๆ ผมจำไม่ได้ว่าพวกมันสองคนคบกันได้ยังไง รู้สึกว่าเลิกกันไม่ค่อยดี อารมณ์คบแบบเด็กๆ ไอ้ฟักอาจจะยังไม่รู้ตัวเองด้วยมั้ง
“ต๊อบ ต๊อบใช่มั้ย?” ฟ้าทักผม
“อ่า ใช่ๆ หวัดดีฟ้า” ผมทักทายกลับ ก่อนนั่งลงข้างๆไอ้ฟัก
“ต๊อบดูดีขึ้นนะเนี่ย”
“ฟ้าก็เหมือนกัน” ผมยิ้ม ชมเธอกลับอย่างเกรงใจ
ทุกคนล้อมวงคุยกัน ส่วนผมนั่งฟัง ไอ้ฟักมีตอบบ้างเป็นประปราย ส่วนใหญ่แล้วคนค่อนข้างอยากรู้ว่าไอ้ฟักแต่งงานหรือยัง
“ฟัก มึงนี่เนื้อหอมมากเลยนะ” ผมกระซิบคุยกับมัน ไอ้ฟักยิ้มก่อนถือแก้วมาบังปาก
“กูว่ารุ่นเราที่โตๆมา หาที่น่ากินๆยากเหมือนกัน”
“มึงหาอะไร” ผมกวาดตามอง ส่วนใหญ่ผู้หญิงแต่ละคนแต่งตัวดีมาก เหมือนจะมาประชันความสวยกันสุดๆ “กูว่าก็ใช้ได้นะ”
ผมพูดอย่างไม่ลงรายละเอียดมาก เป็นเพราะผมไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร ในใจผมมีแค่คุณแก้วคนเดียวก็พอ ถ้าเป็นตอนโสดๆไม่มีพันธะ ผมก็อาจจะมีบ้างที่มองเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้วครับ!
“ผู้ชายแต่ละคน ไม่มีลูกก็มีผัวแล้ว”
ผมสำลักน้ำ เอนตัวไปเกาะไหล่ฟักขำกับมันสองคน
หลังจากที่คนอื่นๆต่างอวดผัวอวดเมีย อวดลูกอวดหลาน งาน บ้าน รถกันไปเป็นที่เรียบร้อย ผมนั่งจดจ่อกับการกินและเหล้าในมือที่มีคนยกมาให้ จู่ๆฟ้าก็วกเข้ามาหาผม
“เราเพิ่งเห็นว่าต๊อบลงรูปคู่ คนนั้นแฟนเหรอ?” ฟ้าถามผม คล้ายจะหยอกล้อ ทันทีที่เธอเปิดประเด็นนี้ เพื่อนคนอื่นๆจึงรีบปั่นต่อทันที
ไอ้นนท์ห้องห้า ท่าทางกวนๆหน่อยปากมันหมามาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็รีบจี้ถามผม “เออ กูก็เพิ่งเห็น อย่างสวย มึงมีแฟนไม่บอกใครเลยน้า”
ผมหัวเราะแห้งๆ ในใจก็แอบกระวนกระวายนิดหน่อย เป็นเพราะว่าเวลานี้กลายเป็นเป้าในการสนทนา ส่วนไอ้ฟักกลับยิ้มเงียบๆ มันยกน้ำขึ้นมาดื่ม ทำเป็นเลิกคิ้วผายมือไม่รับรู้เรื่องของผมเวลาเพื่อนคนอื่นๆสะกิดถามมัน
มีเพื่อนผู้หญิงอีกคนทำหน้าสงสัย ก่อนจะพูดกับไอ้นนท์ “ไม่นะ แฟนต๊อบหล่อมาก แกดูยังไง”
ในที่นี้จะว่าโตๆก็โตๆกันหมดแล้ว แน่นอนว่าบางคนที่เปิดตัวด้านความหลากหลายทางเพศย่อมมีไม่น้อย เว้นไอ้ฟักคนหนึ่งที่ทุกวันนี้ก็ยังคงกำคาแร็กเตอร์ไว้อย่างแนบแน่น
พวกมันมองมาที่ผมอย่างสงสัย ก่อนหน้าตาจะเริ่มแปรเปลี่ยนกันทีละนิดราวกับสะกิดใจบางอย่างได้ เสียงล้อๆ
“ต๊อบ เมียมึงเป็นใช่มั้ย”
“นี่มึงเป็นเหรอ?”
“เมียมึงเป็นกะเทยเหรอวะ หรือเกย์?”
เพื่อนเก่าคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้นมา น้ำเสียงและหน้าตามันออกแนวล้อเลียนเล็กน้อย
“อาหะ คุณแก้วเขาค่อนข้างดูแลตัวเอง” ผมพยักหน้า เหมือนจะตอบไม่ตรงคำถาม แต่ผมก็ตอบอย่างจริงจังและจริงใจสุดๆ
หลายคนมีสีหน้าไม่เชื่อ อาจเป็นเพราะผมดูเป็นผู้ชายและเป็นผู้ชายที่แสดงออกว่าชอบผู้หญิงมาตลอด
“ต๊อบ อี๋ นี่มึงแดกตุ๊ดเหรอ”
เสียงเฮยังคงดังลั่นผสมเสียงหัวเราะ ผมมองอย่างไม่เข้าใจว่ามีตรงไหนที่แปลก หรือมันกำลังสรวลกันเรื่องอะไร มีผู้หญิงหลายคนยกมือปิดปากทำท่าไม่เชื่อ
กระทั่งนานเข้ามันยังเหยียดคุณแก้วไม่เลิก ผมเลิกคิ้วก่อนจะหักนิ้วสองสามครั้ง
“มึงจะล้อเมียกูอีกนานมั้ย?”
ทันทีที่ผมพูดประโยคนั้น ทุกคนในวงคล้ายจะหัวเราะแต่เมื่อเห็นผมนิ่งเงียบ ไม่ได้มีแววตาล้อเล่น เสียงในวงจึงค่อยๆเงียบลง
ไอ้ฟักจิบของเหลวในแก้วเบาๆ มันค่อยๆเงยหน้าขึ้น
“อืม นั่นสิ เป็นเกย์เป็นตุ๊ดแล้วมันยังไงเหรอ หรือพวกมึงในนี้ไม่มีใครเป็นเลย?” ไอ้ฟักกวาดสายตาผ่านๆราวกับไม่ใส่ใจ แสดงว่ามีคนเป็น ไอ้ฟักรู้จากฌานส่วนตัว
“เชี้ย ขอโทษๆ” ไอ้คนที่ล้อผมคนแรกพูด
“เออ มึงอย่าคิดมาก เพื่อนล้อเล่นเฉยๆ แค่นี้ทำโกรธ”
ทีแรกก็เหมือนจะดี แต่พอประโยคนี้ถัดมา ผมก็ยิ่งเลิกคิ้วสูงขึ้น
“มึงดูถูกแฟนกูอยู่แล้วจะให้ทำไง ให้กูยิ้มแล้วขอบคุณเหรอ หรือยังไง แล้วคำว่าอี๋ คำแค่นี้นี่คืออะไร มึงไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเว้ย การที่มึงมาแสดงออกเหี้ยๆแบบนี้ดูถูกคนอื่นมันใช้ได้เหรอวะ”
“เฮ้ย” แจ๋ที่เป็นประธานรุ่น เริ่มเห็นท่าไม่ดี บรรยายกาศกร่อยลง แทนที่ด้วยความอึดอัดและการเข้าหน้าไม่ติด นอกจากเข้าหน้าไม่ติดแล้ว จะมีชกต่อยกันด้วยในโอกาสถัดไป “ใจเย็นๆ พวกกูขอโทษ”
“มึงไม่ได้รู้จักกู มึงมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้ หรือต่อให้มึงรู้จักมึงก็ไม่มีสิทธิ์”
หน้าผมมันเย็นไปหมด ร้อนๆวูบๆ สลับกันจนมือไม้ก็เย็นตาม
เมื่อก่อนผมไม่คิดว่าตัวเองจะโกรธมากด้วยเรื่องพวกนี้ อาจเป็นเพราะเราเคยชินกับการดูถูกคนอื่นโดยไม่รู้ตัว หรืออาจจะรู้แต่ไม่ได้ตระหนักคิดให้มากพอ
เป็นครั้งแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าประเด็นอ่อนไหวแบบนี้จะกระทบผมได้รุนแรง
หากเป็นเมื่อก่อนผมอาจเพียงไม่ชอบ แต่คงเห็นเป็นเรื่องไกลตัวเกินไป แต่พอเมื่อคนใกล้ชิดของผมกำลังถูกกล่าวถึงในเชิงเสียดสี ดูถูก มันทำให้ผมเข้าใจว่าจริงๆแล้วการถูกกระทำแย่ๆ มันใกล้ตัวมากและแทบจะไม่มีใครสังเกตสักนิดหรือให้เกียรติผู้อื่นให้มากกว่านี้ หรือจริงๆแล้วแค่คิดให้มากกว่านี้ก็ยังยากที่จะทำ
ผมหงุดหงิดมาก หงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หัวใจก็เต้นดังขึ้นทุกที
การที่ผมคบกับไอ้ฟัก ไม่ได้ทำให้ผมคิดมากหรือคิดได้ถึงเท่านี้มาก่อน เป็นเพราะมันยังคงเหมือนผู้ชายคนหนึ่งที่มองไม่ออกว่ารสนิยมเป็นอย่างไร ทว่าหากผมต้องใช้ชีวิตอีกรูปแบบที่เปิดเผย แตกต่างจากหลายๆคน ทำให้ผมได้รู้ว่าแค่แตกต่างเพียงเล็กน้อยก็โดนดูถูกได้ง่ายๆแล้ว
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งเข้าใจไอ้ฟัก ยิ่งคิดถึงคุณแก้ว คิดว่าคนดีๆแบบเธอต้องโดนดูถูก มันเป็นอารมณ์ที่แย่อย่างเหลือเชื่อ
ผมกระพริบตา ก่อนจะกำหมัดเข้าออก พยายามผ่อนลมหายใจควบคุมอารมณ์ที่เหลือ
เพื่อนๆเห็นว่าผมโกรธจริง ทุกคนจึงนิ่งเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดจาล้อเล่นอีก นอกจากขอโทษแล้วเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่น
แจ๋เดินเข้ามาขอโทษผมใกล้ๆ “มึง พวกนั้นมันเมาๆไปหน่อย ยังไงกูขอโทษด้วยว่ะ” มันตบไหล่ผม เหมือนกอดเอาไว้หลวมๆ เพราะผมคล้ายจะกระโจนเข้าไปต่อยคนได้ตลอดเวลา แต่ผมก็ไม่ได้ทำ ผมแค่กำลังควบคุมตัวเองไม่ให้กระทำแย่ๆกับคนที่ไม่คู่ควร
“เออ ช่างเหอะ”
งานไม่ทันได้เริ่มก็กร่อยลง ผมหมดอารมณ์ที่จะอยู่ต่อ ไอ้ฟักก็ดูจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
นั่นทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งแกล้งเป็นเกย์เพราะอยากได้รางวัลหรืออะไรสักอย่าง แต่ต่อมาเขาก็รู้ว่าการเป็นเกย์ทำให้เรื่องปกติที่เขาทำกลับกลายเป็นการถูกจับตามองและจับผิด อย่างเช่นเมื่อก่อนเขาเล่นบาส แต่พอเขาแกล้งเป็นเกย์ เพื่อนๆที่เล่นบาสกับเขากลับรังเกียจ คิดว่าเขาเล่นบาสแรงๆเพราะอยากใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นเท่านั้น
มันตลกมาก ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกแบบนั้น รู้สึกถึงสายตาที่มองมาที่เราอย่างแปลกแยก ทั้งๆที่ผมกลับรู้สึกเฉยๆเหมือนเป็นคนเดิม แต่คนอื่นกลับมองเราไม่เหมือนเดิม
ผมดื่มเหล้าในแก้วจนหมด ก่อนจะวางลงบนโต๊ะแล้วหันไปบอกไอ้ฟัก ผมลุกขึ้นเตรียมขะกลับทันทีไม่สนใจว่าคนอื่นๆจะมีสีหน้าอย่างไร
“งานส้นตีนๆแบบนี้กูไม่มาแล้วนะ”
ไอ้ฟักหัวเราะในลำคอ
“กูก็เหมือนกัน”
ใช่แล้ว เรื่องแค่นี้ ทว่าต่อไปนี้มันจะมีเข้ามาอีก ตั้งแต่ผมจับมือคุณแก้ว ความคิดแย่ๆพวกนั้นจะมีเข้ามาไม่หยุด
เรื่องแค่นี้เองที่ไม่รู้ว่าทำร้ายใครต่อใครไปตั้งมากมาย
TBC
[26/12/2560]
https://www.facebook.com/withmydreamhttps://twitter.com/withmydreamgg
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 419452 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก