เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
บทที่ 43 : ความรักทำให้ทุยตาบอด
ผมปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย ผลจากการเหนื่อยนอนผิดเวลาเพราะถูกคุณแก้วลากไปทำกิจกรรมอย่างขะมักเขม้นทำให้เวลานี้ร่างกายจึงล้าไปหมดแถมยังปวดเมื่อยในบางจุดเป็นพิเศษ
ผมนอนสภาพเป็นตายเท่ากันอยู่บนเตียง
จากนั้นก็กระพริบตาปริบๆอีกครั้ง เตียงนุ่มๆสีชมพู กับหมอนนุ่มๆสีชมพู
ผมนอนคว่ำหน้า เมื่อรู้ตัวว่าตนเองเผลอหลับไปก็กระเด้งตัวขึ้นมา ผ้าห่มร่นลง ในตัวผมเหลือแค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวไว้กันหนาว
อืม…ผมจะไม่สืบสาวหาการมาของบ็อกเซอร์ตัวนี้ที่ไม่ใช่ของผม โดยเฉพาะไม่ใช่ผมที่หยิบมาใส่!
ผมหน้าแดงเมื่อจู่ๆก็นึกได้ว่าจะมีใครอีกที่จับผมแต่งตัวได้หลังจากผมหลับไม่รู้เรื่องไป
ผมรวบรวมสมาธิ จากนั้นเรื่องเมื่อเช้าจึงค่อยๆชัด โอเค ชัดเจนมาก พอแล้วต๊อบ ไม่ต้องคิดต่อแล้ว
คุณแก้วออกจากห้องน้ำมาพอดี เธอเห็นว่าผมตื่นแล้วจึงส่งยิ้มให้อย่างห่วงใย “คุณต๊อบตื่นแล้วเหรอหื้ม”
“ครับ ครับผม” ผมสะบัดหัวนิดนึง ก่อนจะนอนแผ่ลงไปอีกรอบอย่างคนหมดเรี่ยวแรง แม้ว่าจะนอนไปแล้วแต่ว่าเมื่อเห็นหน้าคุณแก้ว ผมก็หมดเรี่ยวแรง แอบลงไปตั้งหลักที่เตียงใหม่
“ตอนนี้ใกล้จะสี่โมงเย็นแล้ว หิวหรือยัง คุณต๊อบอยากไปกินในบ้านหรือนอกบ้านครับ” คุณแก้วเดินเข้ามาข้างเตียง เธอหยิกแก้มผมเบาๆอย่างเอ็นดู น้ำเสียงก็ยิ่งอ่อนลงเหมือนว่ากำลังคุยกับผมที่อายุสามขวบ
เวลานี้ผมอยู่ในห้องนอนของคุณแก้ว ผมจำไม่ได้ว่าเมื่อกลางวันรบรากับคุณแก้วไปนานเท่าไร แต่จู่ๆภาพก็ดับ ผมหลับก่อนคุณแก้วแน่ๆแล้ว
ผมรู้สึกพ่ายแพ้ รู้สึกเหมือนบาดเจ็บในสนามรบแต่ดันรอดชีวิต ไม่ได้พลีชีพอย่างกล้าหาญ
สภาพผมไม่ค่อยจะพร้อมรับวันใหม่ ในขณะที่คุณแก้วเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ใบหน้าขาวกระจ่าง แววตาก็ยิ่งสดใส
คุณแก้วอยู่ในเชิ้ตสีขาว กระดุมบางเม็ดเหมือนยังติดไม่เสร็จ รวบผมหลวมๆ ปอยผมตกลง คลออยู่รอบๆกรอบหน้าเล็กน้อย แต่ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์
ผมขมวดคิ้ว รู้สึกมีบางอย่างตงิดใจอย่างบอกไม่ถูก “คุณแก้วครับ”
“ว่าไงครับ”
“คุณแก้ว เอ่อ คือ”
“วันนี้แก้วเป็นผู้ชายหนึ่งวันนะครับคุณต๊อบ”
แต่ว่าเอ่อ
เมื่อวันก่อนคุณแก้วก็บอกอย่างนี้ไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ!
“เมื่อวาน และเอ่อ เมื่อวานของเมื่อวาน” ผมนับนิ้วหน้าตายังคงดูมึนงง เมื่อวันงานแต่งพี่ติ๊ก ตอนกลับบ้าน ไหนจะวันที่ไปลองชุด คุณแก้วก็แต่งไปเยอะมากครับ
“ตื่นหรือยัง หื้อ” คุณแก้วส่ายหน้า เธอจับนิ้วผมขึ้นมาจูบเบาๆราวกับหมั่นเขี้ยว
“ตื่นหรือยังเอ่ย?”
คุณแก้วลูบหน้าผากผม เขี่ยปอยผมด้านหน้าของผมจากนั้นจึงโน้มลงจูบเบาๆอีกครั้ง
“สงสัยจะยังไม่ตื่นแน่ๆ”
นิ้วของคุณแก้วขาวละมุนลูบปลายคางผมช้าๆ ความนุ่มของมือเธอขัดกับตอหนวดที่เพิ่งขึ้นของผม
ใบหน้าหวานๆของคุณแก้ว รอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก ทำให้เวลานี้สีหน้าของคุณแก้วยิ่งดูอ่อนโยน
เตียงยวบลง กระทั่งผมรู้สึกได้ว่าคุณแก้วโน้มกายลงมา เธองับต้นคอผม ก่อนทำท่าจะถอดเสื้อออก ผมจึงไม่กล้าเล่นตัวอีก
“ตะ ตื่น แล้วครับ”
“เอ๋ จริงหรือเปล่า” น้ำเสียงคุณแก้วดูหยอกเย้าผมไม่เบา ไม่เบาจริงๆคุณแก้วครับ ผมเพิ่งจะตื่น คุณแก้วก็จะให้ผมหลับต่ออีกแล้วเหรอครับ!
“ผมจะกล้าโกหกคุณแก้วได้ยังไงครับ”
“นั่นสิ คุณต๊อบน่ารักจะตาย” คุณแก้วดึงแก้มผมอย่างชมชอบ
ผมเกาต้นคอที่ถูกคุณแก้วประทับรอยไว้ ความจริงแล้วผมไม่กล้าก้มลงมองสภาพตัวเองในเวลานี้สักนิด
คุณแก้วจัดๆผมด้านหน้าของผมก่อนจะยีหัวผม เธอสอดปลายนิ้วเข้ามาสางเส้นผมให้ผมช้าอย่างอ่อนโยน เธอก้มลงแนบริมฝีปากที่หน้าผากผมอีกครั้งดังมั้วะ
“ไปอาบน้ำแล้วไปหาอะไรกินกัน”
ผมนั่งเป็นตุ๊กตา ตัวชักจะร้อนๆแดงๆ ถึงแม้ว่าผมจะชอบสัมผัสของคุณแก้ว แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะ…อืม…อะแฮ่ม ไม่พูดดีกว่า
“แก้วว่าคุณต๊อบค้างอีกสักหลายๆวันแล้วค่อยกลับดีไหม?”
“ดีครับ” ผมรีบพยักหน้า ตอบว่าดีครับผม ดีที่สุด คุณแก้วว่าอย่างไรคำตอบย่อมคือครับผมครับผม
คุณแก้วเลิกคิ้ว แกล้งทำสีหน้าครุ่นคิด ปลายนิ้วแตะบนคาง “จะว่าไปคุณต๊อบไม่ต้องกลับแล้วก็ได้ อยู่ที่นี่ให้แก้วเลี้ยงดีกว่า”
“หา”
“หรือคุณต๊อบมีความเห็นต่าง?”
“เอ่อ ผมมีความเห็นว่า” ผมลนลาน ก่อนจะกวาดตามองขึ้นลงซ้ายขวาอย่างละทีแล้วควานหาชุดใต้ผ้าห่ม อ้าว ฉิบหาย ไม่มีสักตัว!
ผมแกล้งไอเล็กน้อยก่อนจะปรับเปลี่ยนท่าทีเป็นสุขุมเยือกเย็น เย็นชา และเท่ตามแบบฉบับพระเอกละคร “ผม ผมไปอาบน้ำแล้วนะครับ”
พูดจบก็วิ่งปรู๊ดโกยลงจากเตียงอ้อมคุณแก้วไปทางประตูห้องน้ำ ไม่มีความเย็นชาอะไรทั้งนั้น บ้าบอที่สุด
บ๊ะ นับวันชีวิตไอ้ต๊อบแปบๆก็วนเวียนแต่กับเตียง คุณแก้วเปลี่ยนสถานที่ให้ผมพักหายใจบ้างดีไหมครับ!
ไม่สิ คำพูดนี่ยิ่งไม่ได้ใหญ่ โซฟา ห้องน้ำ คุณแก้วเวียนจนเกือบจะครบแล้ว เหลือแค่ที่สวนหน้าบ้านนั่นแหละ ถุยๆๆ ใช้อะไรคิดเนี่ยต๊อบ!
ผมอาบน้ำ รีบถูตัวอย่างลนลาน น่าแปลกที่ผมไม่ได้รู้สึกเหนียวเหนอะอย่างที่คิดมากไว้ เหมือนผมจะถูกเช็ดตัวมาก่อนหน้านี้ทำให้ไม่รู้สึกไม่สบายนัก
หรือคุณแก้วเช็ดตัวให้ผม
นอกจากร่องรอยแดงๆตามตัวแล้วก็ไม่มีอะไรเสียหายลงไป ที่ประตูได้ยินเสียงคุณแก้วเคาะสองสามครั้งอยู่ด้านนอก
“คุณต๊อบ แก้ววางเสื้อไว้ตรงตู้หน้าห้องน้ำนะ”
ผมปิดฝักบัวก่อนจะตอบคุณแก้ว “ขอบคุณครับ”
ผมอาบน้ำจัดการตัวเองเสร็จจึงค่อยๆย่องออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัว ผมเห็นเสื้อผ้าที่คุณแก้วเตรียมไว้ให้ผมแล้ว ในใจก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เธอจัดการเอาใจใส่ผมแทบทุกอย่าง
ผมหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เสร็จแล้วจึงค่อยออกมา เห็นคุณแก้วนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พอเธอเห็นผมก็ส่งยิ้มให้กวักมือเรียก
“คุณต๊อบมานี่มา”
เสื้อที่คุณแก้วให้ผม เป็นกางเกงยีนส์สีเข้มพอดีตัว กับเสื้อยืดสีเทา ใส่แล้วไม่รู้สึกขัดแต่อย่างใด
“ได้สระผมหรือเปล่า” คุณแก้วให้ผมนั่งลง เธอยืนอยู่ด้านหลัง ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดผมที่ชื้นๆอยู่
“ผ่านน้ำเฉยๆครับ”
“ไว้กลับมาเดี๋ยวแก้วสระให้นะ”
“ลำบากคุณแก้วครับ”
“ไม่ลำบากเลย”
“งั้นเดี๋ยวผมสระให้คุณแก้วบ้างดีมั้ยครับ” ผมนั่งจ๋องอยู่หน้ากระจก ผมอย่างกระตือรื้อร้น ผมเหลือบตาขึ้นไปมองคุณแก้วอย่างเอาใจ
“งั้นคืนนี้แช่น้ำอุ่นด้วยกันดีมั้ยเอ่ย?”
ผมกำลังพยักหน้าว่าดี แต่ก็หยุดไป เอ่อ ต้องอยู่ในหมายเหตุที่ว่าผมจะได้แช่น้ำอุ่นเฉยๆหรือเปล่าครับคุณแก้ว
“คุณแก้วอยากแช่น้ำเหรอครับ”
“อือฮึ” คุณแก้วตอบคล้ายว่าไม่มีอะไรแม้แต่น้อย เธอเช็ดผมให้ผมไปเรื่อยๆอย่างใส่ใจ “อยากแช่กับคุณต๊อบอีก”
ผมรู้สึกเหมือนอะไรพันคอ จึงไอเบาๆ ก่อนผงกหัวตอบคุณแก้วอย่างจริงจัง “ได้สิครับ”
คุณแก้วเช็ดผมเสร็จ เธอก็หยิบขวดสเปรย์ที่โต๊ะมาฉีดที่ผม จากนั้นหวีเบาๆ ผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากกายเธอ
การได้รับการดูแลจากคุณแก้วทั้งหมด ผมรู้สึกดี ดีจนไม่รู้จะดีอย่างไรได้อีก
คุณแก้วเห็นผมทำหน้าตาเคลิ้ม เธอก็หลุดยิ้มออกมา
“สบายเหรอ หื้อ”
“สบายมากครับ” ผมแกล้งตอบเสียงเบา กระซิบกับคุณแก้ว
“จริงเหรอ” คุณแก้วเล่นกับผมด้วย เธอโน้มลงกระซิบที่ข้างหูผม ก่อนจะมองผมในกระจก
ผมหัวเราะเพราะจั๊กจี้ที่ปลายหู คุณแก้วจูบต้นคอผมเบาๆก่อนจะขบติ่งหูผมเล็กน้อยจนผมถดหนี ผมพูดราวกับตัวเองเป็นตัวกระจิ๊ดริด
“คุณแก้วอย่ารังแกผม”
รอยยิ้มของคุณแก้วผุดขึ้นช้าๆ เธอทำเป็นไม่สนใจก่อนจะถือผ้าเช็ดตัววางไว้ที่แขน หยิกแก้มผมเบาๆ “เสร็จแล้วครับ”
ผมกับคุณแก้วลงไปด้านล่าง คุณแก้วเปิดดูตู้เย็นก่อนถามผม “แก้วว่าเรากินที่บ้านกันดีกว่า มันยังมีเนื้อมีไข่กับผักเหลืออยู่บ้าง”
“ผมยังไงก็ได้ครับ”
แหนะ
ดู
ความเป็นคนตามใจเมีย
มันก็แบบนี้
ตามใจแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงก็ยังตามใจ
ผมแกล้งไอ หลับตาวนนิ้วโป้งอยู่คนเดียวก่อนจะลืมตาขึ้นอย่างคนที่สลัดบางเรื่องทิ้งได้
ผมลุกขึ้นไปยืนเกะกะข้างๆคุณแก้ว “คุณแก้วจะทำอะไรครับ”
“กินข้าวผัดไข่ดีมั้ยคะ”
“ทำยากมั้ยครับ”
“ไม่ยากหรอก” คุณแก้วถือของในตู้เย็นออกมา วางไว้บนเค้าเตอร์ก่อนจะหันมาบีบแก้มผม “เดี๋ยวทำให้กินนะคะ”
ผมก้มหน้า ก่อนจะตบคอตัวเองเบาๆราวกับมีใครเอารองเท้ามายัดไว้ คุณแก้วอย่าพูดคะขากับด้วยน้ำเสียงแบบนั้นสิครับ จะแมนไปไหน ตายๆ
เธอทำราวกับว่าผมต้องเป็นเด็กดี อย่าซุกซนเดินไปเดินมา รอแม่ทำกับข้าวอย่างเดียวนั่งรอกินก็พอ
ผมนั่งเก้าอี้บาร์สูงๆที่อยู่ตรงข้ามกับเตาไฟฟ้าในครัวของคุณแก้ว เห็นคุณแก้วทำทุกอย่างเองอย่างอย่างกระฉับกระเฉง ก็มีความรู้สึกอยากมีส่วนร่วมกับคุณแก้วบ้าง
“คุณแก้ว”
“ว่าไงครับ” คุณแก้วกำลังหั่นผัก เธอตอบผมโดยที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้น
“ให้ผมช่วยหุงข้าวดีมั้ยครับ”
“คุณต๊อบหุงได้เหรอ”
“คุณแก้วบอกผมก็ได้ครับ”
“คุณต๊อบมานี่สิ”
ผมรีบลุกแล้วเดินเข้าไปหาเธอ คุณแก้วชอบมัดผมขึ้นลวกๆแบบนี้ ทำสวยเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับดูดีจนผมใจเต้นครั้ง อีกอย่างผมคงบอกว่าคุณแก้วสวยไม่ได้แล้ว ฮือๆๆๆ
คุณแก้วเรียกผมเข้าไปหา ผมยื่นใบหน้าเข้าไปหาเธอ คุณแก้วโน้มลงหอมแก้มผมเสียงดังฟ๊อดๆ ก่อนจะส่งรอยยิ้มมา “ชื่นใจ”
ผมถูกแต๊ะอั๋งอย่างไม่ทันตั้งตัวได้แต่ทำหน้าเหลอหลา
“คุณต๊อบช่วยแก้วแล้ว”
“เอ๋ แค่นี้เหรอครับ”
ผมถูแก้ม ที่เริ่มจะตุ่ยขึ้นเพราะความเขินของตัวเองแต่ยังพยายามเก๊กไว้ว่าไม่เขิน หวังว่าคุณแก้วจะดูไม่ออก น่าจะ ผมน่าจะเก๊กไหวอยู่ ไม่นะ ทำไมมันถึงได้ร้อนวูบวาบ ฮือ
หลังจากถูกพลังของคุณแก้วซัดกระเด็น ผมกลับไปนั่งมองคุณแก้วทำอาหารอย่างสงบเสงี่ยม ช่วยคุณแก้วเตรียมจานเตรียมช้อนกับแก้วน้ำแทน
หลังจากเรากินข้าวเสร็จ ผมช่วยคุณแก้วเก็บจาน เวลานี้เย็นแล้ว คุณแก้วจึงนึกขึ้นได้ว่ายังไม่เคยพาผมเดินในหมู่บ้าน เธอจึงพาผมออกไปเดินเล่น
“คุณแก้วมีจักรยานมั้ยครับ”
“เคยมีนะคะ มีอยู่นะ แต่แก้วไม่ได้จับนานแล้ว อีกอย่างแก้วไม่ค่อยชอบขี่ด้วย กลัวล้ม”
“เดี๋ยวผมปั่นให้ดีมั้ยครับ คุณแก้วซ้อน”
“จะดีเหรอ เดี๋ยวพากันล้มนะ ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ”
“คุณแก้วไม่เชื่อใจผมใช่มั้ยล่ะครับ”
“ใครบอกหื้อ”
จักรยานคุณแก้วเก็บไว้ในบ้านอยู่ในห้องเก็บของ ผมเอามาเช็ดๆสูบลมเข้า โซ่ยังไม่ตก ปั่นได้สบายๆ
“มาครับคุณแก้ว”
เราจูงจักรยานออกไปหน้าบ้าน ผมเตรียมซิ่งหันไปบอกคุณแก้วให้ซ้อนหลัง
“คุณต๊อบห้ามแกล้งแก้วนะ” คุณแก้วยิ้มๆ ดูไม่ค่อยเชื่อใจผมสักนิด
“ไม่มีครับ ใครจะไปรังแกคุณแก้วลง” ผมส่ายหน้า น้ำเสียงไม่ค่อยน่าเชื่อถืออยู่บ้าง
หลังจากที่ผมถูกทารุณมาตลอด เวลานี้คุณแก้วจะถูกผมเอาคืนบ้างไม่เสียหายอะไรสักนิด
หลังจากผมเกลี่ยกล่อมอยู่นาน คุณแก้วถึงยอมลดมาดคุณชายเปลี่ยนเป็นสาวน้อยบอบบางให้กระผมรับใช้
คุณแก้วกอดเอวผม ค่อยๆกระชับอ้อมแขน ผมจึงออกตัวช้าๆ ความตั้งใจที่จะแกล้งเธอเลื่อนหายไปหมด
คุณแก้วบอกว่าถ้าปั่นตรงไปเรื่อยๆ จะมีสวนสาธารณะของหมู่บ้านที่มีที่ออกกำลังกาย คนส่วนใหญ่มาที่จุดนี้กัน
หมู่บ้านที่คุณแก้วอยู่ค่อนข้างสงบ มีรถผ่านไม่มาก แต่ความสะอาดและสิ่งแวดล้อมดูดี เหมาะกับการเดินเล่นออกกำลังกายช่วงเย็นจริงๆ
ผมปั่นอย่างสบายๆ ค่อยๆชมวิวกับคุณแก้ว ใบหน้าของเธอเอนซบลงมา แนบกับแผ่นหลังของผม
ช่วงเย็นๆ มีคนวิ่งออกกำลังกายผ่านไปมาหลายคน ส่วนใหญ่แล้วเป็นผู้สูงอายุสักหน่อย
“แผ่นหลังผมอบอุ่นมั้ยครับ” ผมแกล้งถามคุณแก้ว
“อุ่นมาก”
“หน้าท้องผมแข็งมั้ยครับ”
“แข็งมาก”
“ผมหล่อบาดใจคุณแก้วล่ะสิ”
ผมหัวเราะ คุณแก้วหยิกเอวผมไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ ทำให้เสียการทรงตัวขณะปั่นเล็กน้อย คุณแก้วร้องเบาๆรีบกอดเอวผมแน่นขึ้นอีก
“หล่อมาก หล่อจนเมื่อคืนทำเอาแก้วไม่อยากจะลุกไปไหน”
เสียงของคุณแก้วทุ้มต่ำ จงใจกล่าวอย่างระยะประชิด กระทั่งต้นคอผมร้อนผ่าว
คุณแก้วขี้โกง!
กระทั่งถึงสวนสาธารณะที่ว่า มีทะเลสาบอยู่ มีคนทั้งออกกำลังกายทั้งนั่งอยู่ริมทะเลสาบ
ผมค่อยๆชะลอจักรยานลงก่อนจะหยุดให้คุณแก้วลง เราหาที่นั่งใกล้ๆริมทะเลสาบนั่งเล่นกันสองคน
ผมเดาว่าช่วงนี้คงห้าโมงใกล้จะหกโมงแล้ว พระอาทิตย์กลายเป็นสีส้มๆ คล้อยต่ำลงกับผิวน้ำ
เรานั่งลงบนพื้นหญ้าเย็นๆ ลมพัดเอื่อยๆ ผมคุณแก้วปลิวช้าๆกำลังพอดี
กำลังสวยไปหมด
แววตาคุณแก้วสะท้อนผิวน้ำ เป็นคลื่นประกายระยิบระยับ เธอค่อยๆหันมา
ผมไม่รู้ตัวว่ากำลังยิ้มอยู่ ยามเห็นใบหน้าของคุณแก้ว ผิวเธอเนียนละเอียด จมูกก็เป็นสันโด่งรับกับปลายคาง
ผมถอนหายใจ ก่อนส่ายหน้าช้าๆ “คุณแก้วหล่อเกินหน้าเกินตาผมไปแล้วจริงๆ”
แววตาของคุณแก้วดูนุ่มขึ้น ทว่าก็ซับซ้อนขึ้น เธอยิ้มละมุนไม่แน่ใจว่ากำลังขำกับประโยคของผมหรือกำลังเอ็นดู
“หน้าตาสักวันหนึ่งมันก็เปลี่ยน”
คุณแก้วแนบฝ่ามือไว้บนแก้มซ้ายของผม
“ตั้งแต่ได้เจอคุณแก้วผมก็มีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้นมา”
เห็นแก้วเลิกคิ้ว แก้มผมถูกดึง ส่ายช้าๆ ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มผมเบาๆ ผมแกล้งกระแอมกระไออีกครั้งก่อนจะตัดสิ้นใจเล่นมุกออกไปพร้อมกับใบหน้าที่ค่อยๆร้อนขึ้นในฝ่ามือนุ่มๆของคุณแก้ว
“ชอบคุณเป็นพิเศษ”
TBC
[6/12/2560]
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 422181 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก